>

Livre, Chap.
[1, 16]	καὶ δοξάζομεν κατὰ διάνοιαν· ἆρ´	οὖν	ἃ διανοούμεθα, ταῦτα καὶ προαιρούμεθα;
[1, 1]	τῆς ψυχῆς ἐγγίνεται μορίῳ· γίνονται	οὖν	αἱ ἀρεταὶ πᾶσαι κατ´ αὐτὸν
[1, 32]	οἳ κατ´ αὐτὰς πράττουσιν· ἐπεὶ	οὖν	αἱ ἀρεταὶ πρακτικαί, καὶ ἡ
[1, 11]	ἢ ἀκούσιον. {Οἷον} τὸ μὲν	οὖν	ἀκούσιον οὐκ ἂν δόξειεν. Διὰ
[1, 16]	γράψαι τὸ ὄνομα Ἀρχικλέους. ἡ	οὖν	ἁμαρτία οὐ γίγνεται ἐν τῇ
[1, 4]	ὄνομα ἐπιθεῖναι ἢ θρεπτικόν) τί	οὖν,	ἄν τις εἴποι, πότερον καὶ
[1, 18]	τὸ καλὸν προθέσθαι. Διὰ τί	οὖν,	ἄν τις εἴποι, πρότερον μὲν
[1, 20]	ἀκολασίας καὶ ἀναισθησίας. Μεσότης μὲν	οὖν	ἂν εἴη τούτων· ἔστιν δὲ
[1, 20]	δέει. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι' Ἡ μὲν	οὖν	ἀνδρεία καὶ ὁ ἀνδρεῖος τοιοῦτος·
[1, 19]	θετέον εἶναι· τὸν {ὁ} ποῖον	οὖν	ἀνδρεῖον, καὶ τίς ὁ ἀνδρεῖος
[1, 16]	βέλτιον ἀντὶ τοῦ χείρονος. Ὅταν	οὖν	ἀντικαταλλαττώμεθα τὸ βέλτιον ἀντὶ τοῦ
[1, 6]	πέφυκε κάτω φέρεσθαι· ἄν τις	οὖν	ἄνω ῥίπτῃ πολλάκις καὶ ἐθίζῃ
[1, 4]	ἐστιν ἡ εὐδαιμονία. Ὡς μὲν	οὖν	ἁπλῶς εἰπεῖν, ἐστὶν ἡ ἀρετὴ
[1, 1]	λογιστικῷ τῆς ψυχῆς μορίῳ· συμβαίνει	οὖν	αὐτῷ ἐπιστήμας ποιοῦντι τὰς ἀρετὰς
[1, 17]	καὶ προθετικὸν καὶ ποιητικόν. Οὐθὲν	οὖν	βέλτιον τῆς ἀρετῆς ἐστίν· ταύτης
[1, 13]	ἐπιθυμίας τὰ φαῦλα πράττειν. Τοῦ	οὖν	βιαίου οὗτος ἡμῖν ἔστω ὁ
[1, 31]	δὲ σκυτοτόμος ὑπόδημα. Ὁ μὲν	οὖν	γεωργὸς τῷ οἰκοδόμῳ σῖτον δίδωσιν,
[1, 24]	πρέποντι γίνεσθαι προσήκει. Ὅστις μὲν	οὖν	δαπανᾷ οὗ μὴ δεῖ, σαλάκων,
[1, 17]	φεύγομεν, τὴν δὲ αἱρούμεθα. Ἐπεὶ	οὖν	διῄρηται ἐν τίνι ἡ ἁμαρτία
[1, 31]	καλοῦμεν κατὰ νόμον δίκαιον. Βέλτιον	οὖν	δίκαιον τὸ κατὰ φύσιν τοῦ
[1, 31]	ἑκάστῳ τῶν μορίων· ὡσαύτως ἂν	οὖν	δόξειεν ἔχειν καὶ ὁ υἱὸς
[1, 31]	καὶ περὶ ποῖα. Πρῶτον μὲν	οὖν	εἰ λάβοιμεν τί ἐστι τὸ
[1, 19]	ποίους φόβους καὶ θάρρη. Ἆρ´	οὖν	εἰ μέν τις φοβεῖται μὴ
[1, 1]	καὶ πῶς ἔσται. Ἀναγκαῖον μὲν	οὖν	εἰδῆσαι τί ἐστιν ἀρετή (οὐ
[1, 32]	τὸ ταῦτα πορίσαι. Δόξειεν ἂν	οὖν	εἶναι ὁ δεινὸς ἐν τοῖς
[1, 30]	εἶναι καὶ εἰδέναι. Εἰ μὲν	οὖν	εἰσιν αὗται ἀρεταὶ ἢ μὴ
[1, 16]	οἷς διτταὶ αἱ ἁμαρτίαι. ἁμαρτάνομεν	οὖν	ἐν τοῖς πρακτοῖς καὶ ἐν
[1, 10]	καὶ ἐνταῦθα τὸ ἑκούσιον. Ἔοικεν	οὖν	ἐν τῷ κατ´ ἀρετὴν καὶ
[1, 1]	ὑπὲρ τούτων εἰρήκασιν. Πρῶτος μὲν	οὖν	ἐνεχείρησεν Πυθαγόρας περὶ ἀρετῆς εἰπεῖν,
[1, 10]	σῶμα καλὸν κἀγαθόν. Βέλτιον μὲν	οὖν	ἕξει τὸ σῶμα, ἄριστα μέντοι
[1, 1]	τούτῳ κἀκείνῳ κοινόν. Οὗτοι μὲν	οὖν	ἐπὶ τοσοῦτον ἐφήψαντο καὶ οὕτως·
[1, 9]	ἀκόλαστοι ἢ κόσμιοι εἶναι· ἡ	οὖν	ἐπίδοσις γίνεται μᾶλλον πρὸς ἃ
[1, 32]	ἕκαστον τούτων ἐστίν. Ἡ μὲν	οὖν	ἐπιστήμη ἐστὶ περὶ ἐπιστητόν, καὶ
[1, 31]	τῶν ἄλλων πολιτικὸν ἐστίν. Ἐπεὶ	οὖν	ἐστι δίκαιον τὸ ἐν πολιτικῇ
[1, 31]	τινας καὶ ἐν τισίν. Ἐπεὶ	οὖν	ἐστι τὸ δίκαιον ἴσον, καὶ
[1, 13]	θέοντα ἀντιλαμβανόμενον ἀποστρέψαι. Ὅσοις μὲν	οὖν	ἐστιν ἐκτὸς ἡ αἰτία τοῦ
[1, 19]	παθῶν εἰσίν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΘ' Ἐπεὶ	οὖν	ἐστιν ἡ ἀνδρεία περὶ θάρρη
[1, 9]	ὑπερβολὴ σωφροσύνης. Ὅ τι μὲν	οὖν	ἐστιν ἡ ἀρετή, ἐπέσκεπται (μεσότης
[1, 4]	τὸ ἄριστον ἀγαθόν. Ἐπεὶ δ´	οὖν	ἐστιν ἡ εὐδαιμονία τέλειον ἀγαθὸν
[1, 22]	τις ἂν εἴη τούτων. Τίς	οὖν	ἐστίν; Ὁ ἀναλίσκων εἰς ἃ
[1, 7]	τι εἴη ἀρετή. Πάθη μὲν	οὖν	ἐστιν ὀργὴ φόβος μῖσος πόθος
[1, 16]	τούτων εἶναι τὴν προαίρεσιν. Ἐπεὶ	οὖν	ἐστίν, ὥσπερ ἔμπροσθεν ἐλέχθη, ἡ
[1, 4]	ἡ ἐνέργεια εὐδαιμονία. Εἰ μὲν	οὖν	ἔστιν ἀρετὴ τούτου ἢ μὴ
[1, 23]	ἀρχῆς τάξιν ἔχον. Οἱ μὲν	οὖν	εὐκαταφρόνητοι ὄντες καὶ φαῦλοι, μεγάλων
[1, 17]	βουλεύεσθαι ἐνταῦθα ἤδη ὑπάρχει. Ἔστιν	οὖν	ἡ ἁμαρτία ἐν τῇ αἱρέσει
[1, 6]	ἄνευ λύπης καὶ ἡδονῆς. Ἔστιν	οὖν	ἡ ἀρετὴ περὶ ἡδονὰς καὶ
[1, 31]	ὁ τοιοῦτος ἂν εἴη. Ἐπεὶ	οὖν	ἡ δικαιοσύνη ἐν δικαίῳ καὶ
[1, 17]	τῶν πρὸς τὸ καλόν. Πῶς	οὖν	ἡ ἐπιστήμη; Πότερον τῆς οἰκοδομικῆς
[1, 21]	καὶ ἐν τίσιν. Ἔστιν {μὲν}	οὖν	ἡ πραότης ἀνὰ μέσον ὀργιλότητος
[1, 16]	τοῖς κατὰ προαίρεσιν τάττοντες. Ἔστιν	οὖν	ἡ προαίρεσις ἐν τοῖς πρακτοῖς,
[1, 16]	δόξειεν ἂν οἰκεῖον εἶναι. Ἐπεὶ	οὖν	ἡ προαίρεσις οὐθὲν τούτων ἐστίν,
[1, 32]	μικροῖς ἡ κρίσις αὐτοῦ. Ἔστιν	οὖν	ἡ σύνεσις καὶ ὁ συνετὸς
[1, 32]	ἀρεταί εἰσιν ἐπαινεταὶ ἐπιγινόμεναι. Ἔστιν	οὖν	ἡ φυσικὴ ἀρετὴ αὕτη ἡ
[1, 1]	λέγειν ὑπὲρ τούτων. Πρῶτον μὲν	οὖν	ἰδεῖν δεῖ ὅτι πάσης ἐπιστήμης
[1, 16]	διάνοιά ἐστιν ἡ προαίρεσις. Ἐπεὶ	οὖν	καθ´ ἕκαστον τούτων οὐθέν ἐστιν
[1, 11]	λεκτέον ἐστὶν ὑπὲρ αὐτοῦ. Ἔστιν	οὖν	καθ´ ὃ πράττομεν ὄρεξις· ὀρέξεως
[1, 1]	αὔτως κἀπὶ τῶν ἄλλων. Συμβαίνει	οὖν	καὶ μάτην τὰς ἀρετὰς εἶναι
[1, 10]	σπουδαίοις εἶναι καὶ φαύλοις. Ἴσως	οὖν	λέγοι ἄν τις, ἐπειδήπερ ἐπ´
[1, 5]	δεῖ. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' Πρῶτον μὲν	οὖν	λεκτέον ὑπὲρ τῆς ψυχῆς ἐν
[1, 12]	ἡ ἄρα βούλησις ἑκούσιον. Ἐπεὶ	οὖν	λόγοι τινὲς ἐναντίοι φαίνονται, σαφέστερον
[1, 23]	καὶ κρίνοντες ὀρθῶς τιμήσουσιν· βουλήσεται	οὖν	μᾶλλον ὑπὸ τῶν συνειδότων αὑτῷ
[1, 25]	πράττοντα ἀνάξιον ὄντα. Ἡ μὲν	οὖν	νέμεσις καὶ ὁ νεμεσητικὸς ἴσως
[1, 25]	ἀναξίῳ ὄντι, λυπή τις. Νεμεσητικὸς	οὖν	ὁ ἐπὶ τοῖς τοιούτοις λυπητικός.
[1, 29]	καὶ τῶν ὑπαρχόντων περιαιρῶν. Οὐδέτερος	οὖν	ὀρθῶς ἐπαινετὸς ἐστίν, ὁ δὲ
[1, 10]	τῶν πράξεών ἐστι γεννητικός. Ἐπεὶ	οὖν	ὁρῶμεν μεταβαλλούσας τὰς πράξεις καὶ
[1, 10]	τῶν ἄλλων ἔξω ἀνθρώπων. Δῆλον	οὖν	ὅτι ὁ ἄνθρωπος τῶν πράξεών
[1, 7]	μήτε παντελῶς ἀναλγήτως ἔχειν. Ὅταν	οὖν	οὕτως ἔχωμεν, εὖ διακείμεθα. Ὁμοίως
[1, 1]	δύναμις ἕνεκεν κακοῦ ἐστίν. Εἰ	οὖν	πασῶν τῶν δυνάμεων ἀγαθὸν τὸ
[1, 32]	ἃ ἡ ἐπιστήμη· ᾗ μὲν	οὖν	περὶ τὰς ἀρχάς, τοῦ νοῦ
[1, 17]	φαγεῖν τοῦτο ἢ οὔ. Μάλιστα	οὖν	ποιεῖ ἐν τούτοις τὸ σφάλλεσθαι
[1, 1]	μέρος τὸ ἦθος. Ὡς μὲν	οὖν	συντόμως εἰπεῖν, δόξειεν ἂν οὐκ
[1, 19]	ἂν εἴη ἔτι ἀνδρεῖος· ἂν	οὖν	τὴν αἰσχύνην περιέλω δι´ ἣν
[1, 11]	ἐπιθυμία θυμὸς βούλησις. Πρῶτον μὲν	οὖν	τὴν κατ´ ἐπιθυμίαν πρᾶξιν ἐπισκεπτέον,
[1, 32]	καὶ ἡ πρᾶξις. Περὶ μὲν	οὖν	τὴν πρᾶξιν καὶ τὰ πρακτὰ
[1, 4]	κατὰ τὰς ἀρετὰς ζῆν. Ἐπειδήπερ	οὖν	τὸ ἄριστον ἀγαθόν ἐστιν ἡ
[1, 31]	τὴν πολιτικὴν κοινωνίαν συνέχειν. Ἐπεὶ	οὖν	τὸ δίκαιόν ἐστιν ἐν τούτοις
[1, 31]	τὸ τὰ δίκαια πράττειν. Πότε	οὖν	τὸ δίκαιον, καὶ πότε οὔ;
[1, 31]	μέντοι οὐθένα, ἀτυχεῖ δέ. Ἐπεὶ	οὖν	τὸ μὴ ἀδικεῖν τὰ ἄδικα
[1, 32]	περὶ τὸ συμφέρον ἀνθρώπῳ) εἰ	οὖν	τὸ χεῖρον ἀρετὴ ἐστί, τό
[1, 16]	ὀρθαῖς ἴσας ἔχει. ἐν μὲν	οὖν	τοῖς τοιούτοις ἐκ τῆς ἀρχῆς
[1, 22]	περὶ χρήματά εἰσι ψεκτοί. Πότερον	οὖν	τοῦ ἐλευθερίου καὶ τὸ κτήσασθαί
[1, 1]	ἀρετὰς τὰς προσηκούσας. Μέχρι μὲν	οὖν	τούτου καλῶς· μετὰ μέντοι τοῦτο
[1, 19]	ἀνδρείους λέγειν ἄτοπον φαίνεται. Οὐδένα	οὖν	τῶν τοιούτων ἀνδρεῖον θετέον εἶναι·
[1, 10]	σπουδαῖον) ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι' Ἐπεὶ δ´	οὖν	ὑπὲρ ἀρετῆς εἴρηται μετὰ τοῦτ´
[1, 1]	{Καὶ} ταῦτα γὰρ φανερώτερα. Ὅταν	οὖν	ὑπὲρ τἀγαθοῦ τις ἐγχειρῇ λέγειν,
[1, 1]	ἐστιν ἡ ἰδέα τἀγαθοῦ. Πότερον	οὖν	ὑπὲρ τῆς ἰδέας τοῦ ἀγαθοῦ
[1, 1]	εἶναι ἐν πᾶσιν ὑπάρχοι. Πότερον	οὖν	ὑπὲρ τούτου δεῖ λέγειν τἀγαθοῦ
[1, 32]	ὑπὲρ τούτου διελέσθαι. Διωρίσθη μὲν	οὖν	ὑπὲρ ψυχῆς ὡς τύπῳ καὶ
[1, 11]	μέντοι ἔσται. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΑ' Ἐπεὶ	οὖν	φαίνεται ἐφ´ ἡμῖν ὂν τὸ
[1, 29]	τὸ δοκοῦν αὑτῷ. Ὁ μὲν	οὖν	φίλος τοιοῦτος· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Κ' ἀλήθεια

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 22/05/2008