Livre, chapitre
[1, 16]	ἡ ἐπιστήμη κινοῦσι τὰς χεῖρας	ἤ	τι μόριον ἕτερον ποιάν τινα
[1, 7]	περὶ τὸν τόκον ἀνασπάσωσι χασμησάμεναι	ἤ	τι τοιοῦτον ποιήσασαι δυστοκοῦσιν. Καὶ
[1, 2]	νομίζουσιν, οὐρανὸν δὲ καὶ ἥλιον	ἤ	τι τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων
[1, 14]	τῆς ὑστάτης (τοῦτο δ´ ἐστὶν	ἢ	αἷμα ἢ τὸ ἀνάλογον ἐν
[1, 13]	τῶν μορίων οὐθὲν ἄνευ ψυχικῆς	ἢ	ἄλλης τινὸς δυνάμεώς ἐστι χεὶρ
[1, 7]	μᾶλλον ἡ ὑστέρα κάτω εἶναι	ἢ	ἄνω, ὅπου μή τι ἐμποδίζει
[1, 11]	οὔσης ἀλλ´ ἐν τῷ σύμμετρον	ἢ	ἀσύμμετρον εἶναι τὸ ἀπὸ τῆς
[1, 12]	Ἀλλὰ μὴν περίττωμά γε πᾶν	ἢ	ἀχρήστου τροφῆς ἐστιν ἢ χρησίμης.
[1, 12]	ἐνυπάρχει τοιοῦτον, σπέρμα δὲ ἥκιστα·	ἢ	γὰρ ὅλως οὐκ ἔχουσιν ἢ
[1, 12]	δυοῖν τούτοιν ἐν θατέρῳ ἐστίν·	ἢ	γὰρ ὡς ἐξ ὕλης αὐτοῦ
[1, 11]	ὅταν γεννῶσιν, οἷον τρίχωσιν πολιῶν	ἢ	γενείου. ἔτι τοῖς ἄνωθεν γονεῦσιν
[1, 9]	μαλάκια· (πότερον δὲ γενέσεως χάριν	ἢ	δι´ ἄλλην αἰτίαν οὐθὲν ὦπταί
[1, 4]	Εἰ δὴ πᾶν ἡ φύσις	ἢ	διὰ τὸ ἀναγκαῖον ποιεῖ ἢ
[1, 4]	ἢ διὰ τὸ ἀναγκαῖον ποιεῖ	ἢ	διὰ τὸ βέλτιον, κἂν τοῦτο
[1, 13]	ἂν εἴη ἢ τὸ ἀνάλογον	ἢ	ἐκ τούτων τι. Ἐπεὶ δ´
[1, 14]	διαφορὰν τοῦ γίγνεσθαι τὴν ἔκκρισιν	ἢ	ἐλάττω ἢ πλείω τὴν τοιαύτην,
[1, 5]	ἐν τῷ πρόσθεν, ἢ ἔσω〉	ἢ	ἔξω πλὴν ἐχίνου· οὗτος δὲ
[1, 11]	οὖν διαφέρει ἐπὶ τούτου λέγειν	ἢ	(ἐπὶ τῶν ἄλλων μορίων; εἰ
[1, 5]	τοὺς ὄρχεις ἐν τῷ πρόσθεν,	ἢ	ἔσω〉 ἢ ἔξω πλὴν ἐχίνου·
[1, 13]	κατὰ τὸν ὄγκον τὸν ἑαυτοῦ,	ἢ	ἔχει τινὰ δύναμιν ἐν ἑαυτῷ
[1, 13]	ἐστι τὸ αἴτιον τῆς γενέσεως	ἢ	ἔχει τινὰ ἕξιν καὶ ἀρχὴν
[1, 4]	ἔχοντα ὄρχεις πόρους δὲ μόνον	ἢ	ἔχοντα μὲν ἐντὸς δ´ ἔχοντα,
[1, 14]	γάλα ἐστίν, ὁ δὲ ὀπὸς	ἢ	ἡ πυετία τὸ τὴν ἀρχὴν
[1, 10]	καὶ τὸ ἄρρεν προΐενται ἄμφω	ἢ	θάτερον μόνον, καὶ πότερον ἀπὸ
[1, 2]	ἡ μορφὴ συμμεταβάλλει τοσοῦτον ὥστε	ἢ	θῆλυ δοκεῖν εἶναι ἢ μικρὸν
[1, 17]	δὲ εἴδει ταὐτόν, οἷον ἄνθρωπος	ἢ	ἵππος ἀμφότερα· (ἐν δὲ τοῖς
[1, 12]	ὡς εἶδός τι καὶ ποιοῦν,	ἢ	καὶ ἄμφω. Ἅμα γὰρ ἴσως
[1, 11]	σαρκὸς καὶ ὀστοῦ καὶ νεύρου,	ἢ	καὶ ἀπὸ τῶν ἀνομοιομερῶν οἷον
[1, 11]	γυναικὸς καὶ τοῦ ἀνδρὸς ἀπιόν,	ἢ	καὶ δι´ ἄλλην τινὰ τοιαύτην
[1, 13]	ἐνεργείᾳ τοιοῦτον τὸ σπέρμα δυνάμει,	ἢ	κατὰ τὸν ὄγκον τὸν ἑαυτοῦ,
[1, 17]	γεύσεως μόνον, πρὸς δὲ φυτὸν	ἢ	λίθον θαυμάσιον· ἀγαπητὸν γὰρ ἂν
[1, 12]	ἂν λαμβάνωμεν ἐν τῷ σώματι	ἢ	μέρος εἶναι τῶν κατὰ φύσιν,
[1, 13]	μὴ γιγνομένων τῶν καταμηνίων συλλαμβάνουσιν,	ἢ	μεταξὺ γιγνομένων ὕστερον δὲ μή,
[1, 5]	καὶ ὄρχεις ἢ μὴ ἔχειν	ἢ	μὴ ἐνταῦθ´ ἔχειν· τοῖς γὰρ
[1, 5]	ἐνδέχεται ἔχειν ἀνάγκη καὶ ὄρχεις	ἢ	μὴ ἔχειν ἢ μὴ ἐνταῦθ´
[1, 11]	ἐν τῷ ἀπελθεῖν ἀπὸ παντὸς	ἢ	μὴ τῆς αἰτίας οὔσης ἀλλ´
[1, 2]	ὥστε ἢ θῆλυ δοκεῖν εἶναι	ἢ	μικρὸν ἀπολείπειν, ὡς οὐ κατὰ
[1, 1]	γὰρ ἢ τῆς γῆς σηπομένης	ἢ	μορίων τινῶν ἐν τοῖς φυτοῖς·
[1, 12]	γὰρ κάκιστα διακειμένοις δι´ ἡλικίαν	ἢ	νόσον πλεῖστον ἐνυπάρχει τοιοῦτον, σπέρμα
[1, 12]	ὑπερέβαλλε τὸ μέγεθος. Τοὐναντίον ἄρα	ἢ	οἱ ἀρχαῖοι ἔλεγον λεκτέον. Οἱ
[1, 10]	τοῖς μορίοις ἢ τὸ ἑνὶ	ἢ	ὀλίγοις συμβαῖνον αὐτῶν. Ἔτι τὸ
[1, 13]	ζῴου ἀδιορίστως χεὶρ ἢ πρόσωπον	ἢ	ὅλον ζῷον· καὶ οἷον ἐκείνων
[1, 13]	χειρὸς ἢ τὸ τοῦ προσώπου	ἢ	ὅλου τοῦ ζῴου ἀδιορίστως χεὶρ
[1, 12]	ἢ γὰρ ὅλως οὐκ ἔχουσιν	ἢ	οὐ γόνιμον διὰ τὸ μίγνυσθαι
[1, 10]	πάντα προΐεται σπέρμα τὰ ἄρρενα	ἢ	οὐ πάντα, καὶ εἰ μὴ
[1, 10]	δὲ πότερον συμβάλλεται σπέρμα τι	ἢ	οὔ, καὶ εἰ μὴ σπέρμα,
[1, 13]	τὸ γιγνόμενον ἐκ δυοῖν σπερμάτοιν,	ἢ	οὐθὲν σπέρμα ἀποκρίνεται ἀπὸ τοῦ
[1, 11]	ἔχει ὑποδοχήν; ἀλλ´ ὡς ἔοικεν	ἢ	οὐκ ἀπέρχεται ἀπὸ παντὸς ἢ
[1, 10]	ἀπὸ παντὸς ἀπέρχεται τοῦ σώματος	ἢ	οὐκ ἀπὸ παντός· εὔλογον γὰρ
[1, 15]	τούτων τὸ γιγνόμενον ἕν, ἀλλ´	ἢ	οὕτως ὡς ἐκ τοῦ τέκτονος
[1, 11]	ἢ οὐκ ἀπέρχεται ἀπὸ παντὸς	ἢ	οὕτως ὥσπερ ἐκεῖνος λέγει, οὐ
[1, 12]	ἐπείσακτον. Ὥστ´ ἀνάγκη ἢ σύντηγμα	ἢ	περίττωμα εἶναι. Οἱ μὲν οὖν
[1, 12]	τῶν παρὰ φύσιν οἷον φῦμα,	ἢ	περίττωμα ἢ σύντηγμα ἢ τροφήν.
[1, 12]	γὰρ ὄντες καὶ γιγνόμενοι πολύσαρκοι	ἢ	πιότεροι μᾶλλον ἧττον προΐενται σπέρμα
[1, 14]	γίγνεσθαι τὴν ἔκκρισιν ἢ ἐλάττω	ἢ	πλείω τὴν τοιαύτην, οἷον ἔνια
[1, 8]	πρὸς τὰ πρόσθια τοῦ σώματος	ἢ	πρὸς τὰ πρανῆ συμβαίνειν, τοῖς
[1, 8]	τὰς ὑστέρας, τοῦτο δ´ ἀναγκαῖον	ἢ	πρὸς τὰ πρόσθια τοῦ σώματος
[1, 13]	ὅλου τοῦ ζῴου ἀδιορίστως χεὶρ	ἢ	πρόσωπον ἢ ὅλον ζῷον· καὶ
[1, 14]	ἐστίν, ὁ δὲ ὀπὸς ἢ	ἡ	πυετία τὸ τὴν ἀρχὴν ἔχον
[1, 11]	μέρεσιν, οἷον αἷμα ἀπὸ (αἵματος	ἢ	σάρκα ἀπὸ σαρκός. Ἀλλὰ μὴν
[1, 10]	σπέρμα, πότερον οὐδ´ ἄλλο οὐθέν,	ἢ	συμβάλλεται (μέν τι, οὐ σπέρμα
[1, 13]	γένεσιν ἀλλὰ μόνον παρέχει τόπον,	ἢ	συμβάλλεταί τι, καὶ τοῦτο πῶς
[1, 12]	τροφὴ φανερῶς ἐπείσακτον. Ὥστ´ ἀνάγκη	ἢ	σύντηγμα ἢ περίττωμα εἶναι. Οἱ
[1, 12]	φύσιν οἷον φῦμα, ἢ περίττωμα	ἢ	σύντηγμα ἢ τροφήν. (Λέγω δὲ
[1, 1]	αὐτοματιζούσης τῆς φύσεως. γίγνεται γὰρ	ἢ	τῆς γῆς σηπομένης ἢ μορίων
[1, 14]	(τοῦτο δ´ ἐστὶν ἢ αἷμα	ἢ	τὸ ἀνάλογον ἐν τοῖς ἀναίμοις)
[1, 13]	ἐσχάτης, ἤτοι αἷμα ἂν εἴη	ἢ	τὸ ἀνάλογον ἢ ἐκ τούτων
[1, 10]	δὲ τὸ πᾶσι τοῖς μορίοις	ἢ	τὸ ἑνὶ ἢ ὀλίγοις συμβαῖνον
[1, 15]	ὕλῃ τῇ παρὰ τοῦ θήλεος,	ἢ	τὸ μὲν σῶμα οὐθὲν κοινωνεῖ
[1, 13]	σπέρμα ἐστὶ τὸ τῆς χειρὸς	ἢ	τὸ τοῦ προσώπου ἢ ὅλου
[1, 13]	εἶναι τῶν σωμάτων τοῖς θήλεσιν	ἢ	τοῖς ἄρρεσιν ἐν τοῖς ζῳοτοκοῦσιν·
[1, 4]	ὥστε βραδυτέραν εἶναι τὴν ἔξοδον	ἢ	τοῖς ἰχθύσιν. Φανερὸν δ´ ἐπὶ
[1, 12]	φῦμα, ἢ περίττωμα ἢ σύντηγμα	ἢ	τροφήν. (Λέγω δὲ περίττωμα μὲν
[1, 12]	τῶν κατὰ φύσιν, καὶ τοῦτο	ἢ	τῶν ἀνομοιομερῶν ἢ τῶν ὁμοιομερῶν,
[1, 12]	καὶ τοῦτο ἢ τῶν ἀνομοιομερῶν	ἢ	τῶν ὁμοιομερῶν, ἢ τῶν παρὰ
[1, 12]	τῶν ἀνομοιομερῶν ἢ τῶν ὁμοιομερῶν,	ἢ	τῶν παρὰ φύσιν οἷον φῦμα,
[1, 12]	πᾶν ἢ ἀχρήστου τροφῆς ἐστιν	ἢ	χρησίμης. Ἄχρηστον μὲν οὖν λέγω
[1, 12]	μίγμα οἷον κύημά τι ὂν	ἢ	ᾠόν· καὶ γὰρ ταῦτα ἤδη
[1, 12]	πότερον ὡς ὕλην καὶ πάσχον	ἢ	ὡς εἶδός τι καὶ ποιοῦν,
[1, 12]	γὰρ ὡς ἐξ ὕλης αὐτοῦ	ἢ	ὡς ἐκ πρώτου κινήσαντός (ἐστι
[1, 15]	τέκτονος καὶ ξύλου ἡ κλίνη	ἢ	ὡς ἐκ τοῦ κηροῦ καὶ
[1, 13]	οὖν πολὺ μὲν τὸ ἀπεληλυθὸς	ᾖ,	ἔτι δὲ γίγνηται μὲν κάθαρσις,
[1, 17]	δ´ ἀνάγκη καὶ ζῆν, ἐὰν	ᾖ	ζῷον, ὅταν δεήσῃ ἀποτελεῖν τὸ
[1, 15]	ἐάν τε ὑφ´ ἑτέρου ὠχευμένη	ᾖ	καὶ ἔτι ὠχροῦ ὄντος, κατὰ
[1, 14]	περὶ τοὺς καρποὺς γενέσει, ὅταν	ᾖ	μήπω διηττημένη, ἔνεστι μὲν ἡ
[1, 14]	εἴδει, ἀλλ´ ἐὰν μόνον σύμμετρον	ᾖ	τὸ διαιρούμενον πρὸς τὴν ὕλην,
[1, 14]	καὶ τοῦτ´ ἂν καὶ ἓν	ᾖ,	τῷ γε εἴδει διαφέρειν καὶ
[1, 12]	ἡ κύστις καὶ τῆς χρησίμης	ἡ	ἄνω κοιλία, καὶ τοῖς σπερματικοῖς
[1, 13]	ἧς δυνήσεται συστῆσαι τὸ ζῷον	ἡ	ἀπὸ τοῦ ἄρρενος ἐνυπάρχουσα ἐν
[1, 12]	ἀρρώστημα ὅταν αὐτῶν μὴ εὐοδήσῃ	ἡ	ἀποκάθαρσις. Καὶ ἔνιοι μὲν ὑγιάζονται,
[1, 6]	γονὴ ταχεῖα καὶ τούτοις γίγνεται	ἡ	ἀπόλυσις. Τοῖς δ´ ἰχθύσι τοιοῦτος
[1, 12]	τοιούτων ἐνίων μὲν ἐν αὐτοῖς	ἡ	ἀρχὴ τῆς κινήσεώς ἐστιν οἷον
[1, 1]	τέταρτον ἡ ὕλη καὶ ὅθεν	ἡ	ἀρχὴ τῆς κινήσεως περὶ μὲν
[1, 12]	ταῦτα δὲ πάντα ἔκ τινος	ἡ	ἀρχὴ τῆς κινήσεως. Τῶν δὲ
[1, 15]	ᾗ ἄρρεν ποιητικὸν καὶ ὅθεν	ἡ	ἀρχὴ τῆς κινήσεως. Ὥστε ἂν
[1, 11]	δ´ ἐκ κολοβῶν γίγνεσθαι κολοβὰ	ἡ	αὐτὴ αἰτία καὶ διὰ τί
[1, 5]	ἐνταῦθ´ ἔχειν· τοῖς γὰρ ἔχουσιν	ἡ	αὐτὴ θέσις ἀμφοτέρων αὐτῶν. Ἔτι
[1, 7]	ἐν φυτοῖς καὶ ἐν ζῴοις·	ἡ	γὰρ τοῦ μεγέθους αὔξησις τρέπεται
[1, 12]	ἀπόκρισις (ὑγροῦ γὰρ περίττωμά ἐστιν·	ἡ	γὰρ τροφὴ πάντων ὑγρὰ μᾶλλον)
[1, 9]	τὸν τρόπον τοῦτον ἐξ ἀνάγκης·	ἡ	γὰρ φύσις παρὰ τὸ στόμα
[1, 9]	ἐντόμων τὰ μὲν συνδυάζεται καὶ	ἡ	γένεσις αὐτῶν ἐστιν ἐκ ζῴων
[1, 14]	ὅτι εὐλόγως γίγνεται ἐκ τούτου	ἡ	γένεσις. Ἔστι γὰρ τὰ καταμήνια
[1, 6]	περὶ τοὺς ὄρχεις ἐψύχετ´ ἂν	ἡ	γονὴ διὰ τὴν βραδυτῆτα. Ὅπερ
[1, 15]	μέχρις οὗ ἂν συστήσῃ, ὥσπερ	ἡ	γονή· διαλυθέντα δὲ προΐεται τὸ
[1, 14]	ὅτι οὐκ ἀπὸ παντὸς ἔρχεται	ἡ	γονή· οὔτε γὰρ ἂν κεχωρισμένα
[1, 13]	ὅτι ἀνάλογον ὡς τοῖς ἄρρεσιν	ἡ	γονὴ οὕτω τοῖς θήλεσι τὰ
[1, 13]	εἴρηται πρότερον· ἐπεὶ δὲ καὶ	ἡ	γονὴ περίττωμά ἐστι τροφῆς καὶ
[1, 6]	πορεύεται, ὥσθ´ ὅταν ἐνταῦθα ἔλθῃ	ἡ	γονὴ ταχεῖα καὶ τούτοις γίγνεται
[1, 13]	ὃ γίγνεται τοῖς θήλεσιν ὡς	ἡ	γονὴ τοῖς ἄρρεσιν, δύο δ´
[1, 14]	μορφὴν γυναικὶ παῖς, καὶ ἔστιν	ἡ	γυνὴ ὥσπερ ἄρρεν ἄγονον· ἀδυναμίᾳ
[1, 17]	πάμπαν μικρᾶς. Αἴσθησιν γὰρ ἔχουσιν,	ἡ	δ´ αἴσθησις γνῶσίς τις. Ταύτης
[1, 15]	σῶμα οὐθὲν κοινωνεῖ τοῦ σπέρματος,	ἡ	δ´ ἐν αὐτῷ δύναμις καὶ
[1, 17]	γὰρ ἡμέρας τι μόριον συνέχεται,	ἡ	δὲ γονὴ ἐν ἡμέραις συνίστησι
[1, 9]	κατὰ τὸν ὑστερικὸν πόρον πλησιάζειν.	Ἡ	δὲ τῆς πλεκτάνης τοῦ ἄρρενος
[1, 12]	ἐπεὶ ἄμφω γε ταὐτόν ἐστιν.	Ἡ	δὲ τοῦ λεγομένου σπέρματος φύσις
[1, 12]	ἡ μὲν σύντηξις ἀεὶ νοσώδης,	ἡ	δὲ τοῦ περιττώματος ἀφαίρεσις ὠφέλιμος·
[1, 12]	δὲ τοῦ περιττώματος ἀφαίρεσις ὠφέλιμος·	ἡ	δὲ τοῦ σπέρματος ἀποχώρησις ἐπαμφοτερίζει
[1, 14]	καθαρᾷ τροφῇ, ἡ μὲν γεννᾷ	ἡ	δὲ τρέφει. Σημεῖον δὲ τοῦ
[1, 12]	ἡ φύσις ἐκ τούτου γίγνεται.	Ἡ	δὲ τροφὴ φανερῶς ἐπείσακτον. Ὥστ´
[1, 1]	τὸ μὲν γὰρ ἄπειρον ἀτελές,	ἡ	δὲ φύσις ἀεὶ ζητεῖ τέλος.
[1, 1]	τοῦτ´ ἐπορεύετ´ ἂν εἰς ἄπειρον.	Ἡ	δὲ φύσις φεύγει τὸ ἄπειρον·
[1, 12]	νῦν εἰρημένοις (μέρος γάρ τι	ἡ	διαβολὴ τῆς πάσης ταραχῆς ἐστιν)
[1, 11]	ἀπὸ ζῴου, οὐ σπέρματος εἴη	ἡ	διαχώρισις. Ἔτι τὰ ἀποφυτευόμενα ἀφ´
[1, 12]	τοῦ σπέρματος· φυσικὴ γὰρ καὶ	ἡ	ἐκ τῶν ἐναντίων γένεσις· τὰ
[1, 14]	πᾶσι γίγνεται τοῖς θήλεσιν αὕτη	ἡ	ἔκκρισις ἀλλὰ τοῖς αἱματικοῖς, καὶ
[1, 13]	σημεῖα ὅτι περίττωμά ἐστιν αὕτη	ἡ	ἔκκρισις τοῖς θήλεσιν. Ὡς γὰρ
[1, 16]	Ὁμοίως δὲ καὶ ἡ φύσις	ἡ	ἐν τῷ ἄρρενι τῶν σπέρμα
[1, 15]	σπέρμα ἐν τῷ θήλει, τούτοις	ἡ	ἐν τῷ ζῴῳ αὐτῷ θερμότης
[1, 12]	ἴσως δῆλον ἔσται καὶ πῶς	ἡ	ἐξ ἐναντίων γένεσις ὑπάρχει πᾶσι
[1, 16]	ἐν ᾗ τὸ εἶδος καὶ	ἡ	ἐπιστήμη κινοῦσι τὰς χεῖρας ἤ
[1, 16]	ὁ κεραμεύς, καὶ ὅλως πᾶσα	ἡ	ἐργασία καὶ ἡ κίνησις ἡ
[1, 16]	ἡ ἐργασία καὶ ἡ κίνησις	ἡ	ἐσχάτη πρὸς τῇ ὕλῃ οἷον
[1, 9]	ᾗ τὸ κέλυφος ἀφέστηκε καὶ	ἡ	θάλαττα εἰσέρχεται· διὸ ὁ συνδυασμὸς
[1, 9]	τῶν μορίων λόγοις) Ἔχει δ´	ἡ	θήλεια μὲν ὑστερικὸν μόριον φανερῶς
[1, 15]	Ὅταν γὰρ ἀποτέκῃ τὰ ᾠὰ	ἡ	θήλεια, ὁ ἄρρην ἐπιρραίνει τὸν
[1, 11]	τῷ Αἰθίοπι συγγενομένη· οὐ γὰρ	ἡ	θυγάτηρ ἐγένετο ἀλλ´ ὁ ἐκ
[1, 12]	οἷον τῆς τροφῆς τῆς ξηρᾶς	ἡ	κάτω κοιλία καὶ τῆς ὑγρᾶς
[1, 16]	ὅλως πᾶσα ἡ ἐργασία καὶ	ἡ	κίνησις ἡ ἐσχάτη πρὸς τῇ
[1, 16]	κινεῖται· ἐν ἐκείνοις γάρ πως	ἡ	κίνησις τῆς τέχνης. Ὅσα μὲν
[1, 15]	ἐκ τοῦ τέκτονος καὶ ξύλου	ἡ	κλίνη ἢ ὡς ἐκ τοῦ
[1, 12]	κάτω κοιλία καὶ τῆς ὑγρᾶς	ἡ	κύστις καὶ τῆς χρησίμης ἡ
[1, 12]	τὴν ἐποικοδόμησιν, ἐκ τῆς διαβολῆς	ἡ	λοιδορία, ἐκ δὲ ταύτης ἡ
[1, 12]	ἡ λοιδορία, ἐκ δὲ ταύτης	ἡ	μάχη· ταῦτα δὲ πάντα ἔκ
[1, 14]	γονῇ, αὕτη δὲ καθαρᾷ τροφῇ,	ἡ	μὲν γεννᾷ ἡ δὲ τρέφει.
[1, 11]	ἀπιέναι, ἀλλὰ διέσπασται μελέων φύσις,	ἡ	μὲν ἐν ἀνδρός διὰ τί
[1, 12]	τῆς ξηρᾶς ὑποστάσεως ἀποχώρησιν. Ἔτι	ἡ	μὲν σύντηξις ἀεὶ νοσώδης, ἡ
[1, 16]	κινήσεως ἐν τῇ ὕλῃ, καὶ	ἡ	μὲν ψυχὴ ἐν ᾗ τὸ
[1, 16]	τῷ γιγνομένῳ τῆς τεκτονικῆς, ἀλλ´	ἡ	μορφὴ καὶ τὸ εἶδος ἀπ´
[1, 2]	μορίου διαφθειρομένου μόνον ὅλη σχεδὸν	ἡ	μορφὴ συμμεταβάλλει τοσοῦτον ὥστε ἢ
[1, 14]	ἔχουσι καὶ μὴ ᾠοτοκοῦσιν) αἰτία	ἡ	ξηρότης τῶν σωμάτων, ὀλίγον λείπουσα
[1, 16]	ἐσχάτη πρὸς τῇ ὕλῃ οἷον	ἡ	οἰκοδόμησις ἐν τοῖς οἰκοδομουμένοις. Λάβοι
[1, 11]	διὸ καὶ εἰ πολλάκις συμβαίνει	ἡ	ὁμιλία αὕτη ἧττον γίγνεται (τὸ
[1, 11]	ἀπὸ παντὸς ἀπιέναι σημεῖόν ἐστιν	ἡ	ὁμοιότης. Ἔτι ἀπὸ μιᾶς συνουσίας
[1, 11]	μὲν οὖν ὅτι οὐθὲν σημεῖον	ἡ	ὁμοιότης τοῦ ἀπιέναι ἀπὸ παντός,
[1, 15]	τε γὰρ ὑπηνέμια τύχῃ κύουσα	ἡ	ὄρνις, ἐὰν μετὰ ταῦτα ὀχεύηται
[1, 14]	σώματι μέρη εἰς ἃ τρέπεται	ἡ	περίττωσις ὥσπερ ἐν τοῖς ἄλλοις·
[1, 12]	γίγνεσθαι πιμελήν· ἔστι γὰρ καὶ	ἡ	πιμελὴ περίττωμα δι´ εὐβοσίαν ὑγιεινόν.
[1, 13]	πρότερον (αἴτιον δ´ ὅτι καὶ	ἡ	πιμελὴ περίττωμά ἐστι καθάπερ τὸ
[1, 15]	κίνησις· αὕτη μὲν γάρ ἐστιν	ἡ	ποιοῦσα, τὸ δὲ συνιστάμενον καὶ
[1, 12]	δὲ τοῦ λεγομένου σπέρματος φύσις	ἡ	πρώτη, πάλιν λεκτέα τίς ἐστιν.
[1, 12]	τοῦτ´ ἀπιὸν ὅταν πλεονάσῃ, καθάπερ	ἡ	πρώτη τροφὴ ἂν ὑπερβάλλῃ τῷ
[1, 5]	(διὸ καὶ ἐν τῇ ὁμιλίᾳ	ἡ	σύντασις γίγνεται τῶν σκελῶν· τό
[1, 15]	τοῦ κηροῦ καὶ τοῦ εἴδους	ἡ	σφαῖρα. Δῆλον ἄρα ὅτι οὔτ´
[1, 10]	τοῦ σπέρματος) τέτταρα, πρῶτον μὲν	ἡ	σφοδρότης τῆς ἡδονῆς· μᾶλλον γὰρ
[1, 12]	ἡ τοῦ ὑγροῦ ταύτῃ καὶ	ἡ	τῆς γονῆς γίγνεται ἀπόκρισις (ὑγροῦ
[1, 14]	ἑκατέρων τῶν πλησίον τόπων ἐξανθεῖ	ἡ	τῆς ἥβης τρίχωσις. Μελλόντων δὲ
[1, 8]	τὴν φύσιν τοῦ σπέρματος καὶ	ἡ	τῆς ὑγρᾶς τροφῆς περίττωσις κεκοινώνηκε
[1, 8]	τὴν καλουμένην ὀσχέαν· ὅσοις δ´	ἡ	τοῦ δέρματος φύσις ὑπεναντιοῦται διὰ
[1, 13]	μεγάλην ἔχει δύναμιν καὶ γὰρ	ἡ	τοῦ καθαροῦ καὶ ὑγιεινοῦ αἵματος
[1, 17]	ἔργον οὐδὲ πρᾶξις οὐδεμία πλὴν	ἡ	τοῦ σπέρματος γένεσις, ὥστ´ ἐπεὶ
[1, 10]	σκεπτέον καὶ ὅλως τίς ἐστιν	ἡ	τοῦ σπέρματος φύσις καὶ ἡ
[1, 14]	λόγον τοῦ μεγέθους. Αἴτιον δ´	ἡ	τοῦ σώματος σύστασις ὑγρὰ καὶ
[1, 12]	καὶ τῆς ξηρᾶς τροφῆς, ᾗπερ	ἡ	τοῦ ὑγροῦ ταύτῃ καὶ ἡ
[1, 8]	τὰς ὑστέρας· οὔτε γὰρ ἐμποδίζει	ἡ	τοῦ ᾠοῦ αὔξησις διὰ τὸ
[1, 14]	ᾖ μήπω διηττημένη, ἔνεστι μὲν	ἡ	τροφή, δεῖται δ´ ἐργασίας πρὸς
[1, 11]	ὁμοιότητες, οἷον καὶ ἐν Ἤλιδι	ἡ	τῷ Αἰθίοπι συγγενομένη· οὐ γὰρ
[1, 6]	τὴν ὀχείαν· τοιαύτη δ´ ἐστὶν	ἡ	τῶν ἰχθύων φύσις καὶ ἡ
[1, 13]	περίττωμα εἶναι. Γίγνεται δὲ τοιαύτη	ἡ	τῶν καλουμένων καταμηνίων ἔκκρισις. Ὅτι
[1, 13]	θήλεος οὐθὲν γεννᾶται ἐὰν μὴ	ἡ	τῶν καλουμένων καταμηνίων ἰκμὰς ὑπάρχῃ
[1, 10]	ἡ τοῦ σπέρματος φύσις καὶ	ἡ	τῶν καλουμένων καταμηνίων, ὅσα ταύτην
[1, 13]	τοῖς ζῳοτοκοῦσιν· ἐν τούτοις γὰρ	ἡ	τῶν καταμηνίων γίγνεται ῥύσις θύραζε
[1, 14]	δέ τι καὶ τοῦτ´ ἔστιν	ἡ	τῶν καταμηνίων σύστασις καὶ τὸ
[1, 14]	γὰρ τὴν πρώτην ὕλην ἐστὶν	ἡ	τῶν καταμηνίων φύσις. ~Καὶ περὶ
[1, 4]	ἀνάγκη λαβεῖν πρῶτον τίνος ἕνεκεν	ἡ	τῶν ὄρχεών ἐστι σύστασις. Εἰ
[1, 6]	ἡ τῶν ἰχθύων φύσις καὶ	ἡ	τῶν ὄφεων. Οἱ (μὲν γὰρ
[1, 8]	περίττωσις ἐξέρχεται καὶ δι´ οὗ	ἡ	ὑγρὰ τούτοις πᾶσιν. Διὸ ἔχουσιν
[1, 14]	ἅμα ὑγρὰν ἀπόκρισιν, οὐκ ἔστιν	ἡ	ὑγρασία αὕτη σπερματικὴ ἀλλὰ (τοῦ
[1, 1]	δεῖ) τρίτον δὲ καὶ τέταρτον	ἡ	ὕλη καὶ ὅθεν ἡ ἀρχὴ
[1, 1]	ἕνεκα ὡς τέλος ταὐτὸν καὶ	ἡ	ὕλη τοῖς ζῴοις τὰ μέρη·
[1, 7]	ἔσται. Καὶ πέφυκε δὲ μᾶλλον	ἡ	ὑστέρα κάτω εἶναι ἢ ἄνω,
[1, 16]	δι´ ἑτέρων οἵα τε ποιεῖν	ἡ	φύσις, ἀλλὰ μόλις αὐτῆς προσεδρευούσης
[1, 17]	ἐν τοῖς φυτοῖς, καὶ βούλεται	ἡ	φύσις αὐτῶν ἓν γίγνεσθαι· ὅπερ
[1, 17]	ἄρρεν. Καὶ ταῦτα πάντα εὐλόγως	ἡ	φύσις δημιουργεῖ. Τῆς μὲν γὰρ
[1, 16]	οἷον ταῖς ὄρνισι μέχρι τινὸς	ἡ	φύσις δύναται γεννᾶν· αὗται γὰρ
[1, 12]	ἅπασί τε γὰρ ὑπάρχει, καὶ	ἡ	φύσις ἐκ τούτου γίγνεται. Ἡ
[1, 4]	ἐστι σύστασις. Εἰ δὴ πᾶν	ἡ	φύσις ἢ διὰ τὸ ἀναγκαῖον
[1, 16]	τὴν ὕλην. Ὁμοίως δὲ καὶ	ἡ	φύσις ἡ ἐν τῷ ἄρρενι
[1, 7]	εἶναι ὀλιγόθερμα οὐ ξηραίνει αὐτῶν	ἡ	φύσις τὸ ἔσχατον. Διὰ μὲν
[1, 5]	τε γὰρ ὄργανον νευρῶδες καὶ	ἡ	φύσις τῶν σκελῶν νευρώδης) ὥστ´
[1, 11]	πλησιάζουσιν. Ἔτι πρὸς τῷ τέλει	ἡ	χαρά, ἔδει δὲ ἐν ἑκάστῳ
[1, 13]	ἀρχὴν κινήσεως γεννητικήν) οὐδὲ γὰρ	ἡ	χεὶρ οὐδ´ ἄλλο τῶν μορίων
[1, 12]	φύσιν εἶναι τοῦ περιττώματος τοιαύτην·	ἥ	τε γὰρ ἔκλυσις ἐλαχίστου ἀπελθόντος
[1, 16]	συνιστᾶσι τὰ καλούμενα ὑπηνέμια ᾠά)	ἥ	τε γένεσις ἐν τῷ θήλει
[1, 8]	ἕτερος ὁ πόρος δι´ οὗ	ἥ	τε ξηρὰ περίττωσις ἐξέρχεται καὶ
[1, 15]	θῆλυ παθητικόν, τὸ δ´ ἄρρεν	ᾗ	ἄρρεν ποιητικὸν καὶ ὅθεν ἡ
[1, 8]	γὰρ ἄνω τῆς ὑστέρας καὶ	ᾗ	γίγνεται τὰ ᾠὰ ὑπὸ τὸ
[1, 2]	ἄρρεν· πολλὰ γοῦν συμμεταβάλλει μεταβαλλόντων	ᾗ	θῆλυ καὶ ἄρρεν, ὡς ἀρχῆς
[1, 15]	Ἀλλὰ μὴν τό γε θῆλυ	ᾗ	θῆλυ παθητικόν, τὸ δ´ ἄρρεν
[1, 14]	καὶ ποιοῦν, τὸ δὲ θῆλυ	{ᾗ	θῆλυ} ὡς παθητικόν, εἰς τὴν
[1, 11]	γεννᾷ ἐπὶ τῆς Φιλότητος λέγων·	ᾗ	πολλαὶ μὲν κόρσαι ἀναύχενες ἐβλάστησαν,
[1, 16]	καὶ ἡ μὲν ψυχὴ ἐν	ᾗ	τὸ εἶδος καὶ ἡ ἐπιστήμη
[1, 9]	ἐν τοῖς ὑπτίοις τοῦ σώματος	ᾗ	τὸ κέλυφος ἀφέστηκε καὶ ἡ
[1, 15]	ἂν ληφθῇ τὰ ἄκρα ἑκατέρων,	ᾗ	τὸ μὲν ποιητικὸν καὶ κινοῦν
[1, 9]	μαλακοστράκοις καὶ τούτοις, ἔστι γὰρ	ᾗ	τὸν θολὸν ἀφίησι διὰ τοῦ
[1, 9]	αὐλοῦ δίεσις ἐπὶ τῶν πολυπόδων,	ᾗ	φασιν ὀχεύειν πλεκτάνῃ οἱ ἁλιεῖς,
[1, 12]	ἤδη γὰρ καὶ τοῦτ´ ἀσθένημα	συνέβη	τισίν. Ἔτι ὁ πόρος ὁ
[1, 13]	τῶν καταμηνίων ἱσταμένων· ἐάν τε	συμβῇ	τι τούτων χείρους γίγνονται αἱ
[1, 11]	φάσκουσιν, ὥσπερ τότε ἐν τῇ	γῇ	ἐπὶ τῆς Φιλότητος, οὕτω τούτοις
[1, 15]	γιγνομένῳ τοῦ ποιοῦντος, οὐδ´ ὅλως	δὴ	ἐκ τοῦ κινουμένου καὶ κινοῦντος.
[1, 1]	ἀρχὴν ἐχομένην τούτων τάξας. Τῶν	δὴ	ζῴων τὰ μὲν ἐκ συνδυασμοῦ
[1, 12]	ἔσται πρώτου ἐνυπάρχοντος. Τοῖν δυοῖν	δὴ	ληπτέον ἐν ποτέρῳ θετέον τὸ
[1, 11]	αἷμα καὶ σάρκας; οὐ γὰρ	δὴ	οὐδὲ τοῦτο ἐνδέχεται λέγειν ὡς
[1, 4]	τῶν ὄρχεών ἐστι σύστασις. Εἰ	δὴ	πᾶν ἡ φύσις ἢ διὰ
[1, 12]	πάλιν λεκτέα τίς ἐστιν. Ἀνάγκη	δὴ	πᾶν ὃ ἂν λαμβάνωμεν ἐν
[1, 12]	χρησίμην τὴν ἐναντίαν. Ὅτι μὲν	δὴ	τοιοῦτον περίττωμα οὐκ ἂν εἴη
[1, 15]	θήλει περιττώματος λοιπόν. Κατά τε	δὴ	τὸν λόγον οὕτω φαίνεται καὶ
[1, 12]	(ἐστι τὸ γιγνόμενον. Οὐ γὰρ	δὴ	ὡς τόδε μετὰ τόδε οἷον
[1, 12]	ὥσπερ καὶ εἰς τὸ οὖρον·	ἤδη	γὰρ καὶ τοῦτ´ ἀσθένημα συνέβη
[1, 11]	δὲ ταῖς ὑστέραις χωρίζεσθαι ἀδύνατον·	ἤδη	γὰρ ὥσπερ ἀπὸ ζῴου, οὐ
[1, 12]	τὸ ἔσχατον καὶ ἐξ οὗ	ἤδη	γίγνεται ἕκαστον τῶν μορίων. Ἔστι
[1, 14]	τοῦ συνιστάντος πρώτου, ἐξ ἑνὸς	ἤδη	ἓν γίγνεται μόνον. Ὅτι μὲν
[1, 12]	ἢ ᾠόν· καὶ γὰρ ταῦτα	ἤδη	ἔχει τὸ ἐξ ἀμφοῖν. Σπέρμα
[1, 1]	θῆλυ καὶ τὸ ἄρρεν ἀλλ´	ἤδη	καθ´ ὁμοιότητα καὶ κατ´ ἀναλογίαν
[1, 8]	τῇ γαστρί· ταύτῃ γὰρ ζῳοτοκεῖ	ἤδη.	Ὁ δὲ πόρος εἷς καὶ
[1, 10]	ἐστιν εἰπεῖν, περὶ μὲν γονῆς	ἤδη	περὶ δὲ γάλακτος ἐν τοῖς
[1, 13]	χρώμενος τῷ ἀφροδισιάζειν ἐνίοις αἱματῶδες	ἤδη	προελήλυθεν, φανερὸν ὅτι τῆς αἱματικῆς
[1, 6]	τὸ ὑγρὸν〉 καὶ δι´ οὗ	ἤδη	σπέρμα ὂν πορεύεται, ὥσθ´ ὅταν
[1, 4]	μὴ ἀνεσπῶντο ἐδύναντο ἄν, καὶ	ἤδη	ταῦρός τις μετὰ τὴν ἐκτομὴν
[1, 10]	τε γὰρ ἐχόντων τῶν γεννησάντων	ἤδη	τινὲς ἔσχον ἐν τοῖς αὐτοῖς
[1, 14]	διεχωρίζετο· ἀλλὰ συμβαίνει ὥσπερ εὔλογον,	ἐπειδὴ	τὸ μὲν ἄρρεν παρέχεται τό
[1, 11]	Περὶ οὗ ἐχόμενόν ἐστιν ἐπισκέψασθαι	ἐπειδὴ	φανερὸν ὅτι οὐκ ἀπὸ πάντων
[1, 10]	ἀμφοτέρων τῶν γεννώντων. Διόπερ ἐπισκεπτέον,	ἐπειδή	φασί τινες ἀπὸ παντὸς ἀπιέναι
[1, 13]	τὴν ἐν τῷ θήλει γιγνομένην	αἱματώδη	(ἀπόκρισιν περίττωμα εἶναι. Γίγνεται δὲ
[1, 7]	καὶ κάτω παρήκουσαν πάντα τὰ	σελαχώδη.	Δεῖ δὲ καὶ περὶ ταύτης
[1, 11]	μέρη ἐν τῷ σπέρματι πῶς	ζῇ;	εἰ δὲ συνεχῆ ζῷον ἂν
[1, 13]	τὸ θῆλυ οὔτε γιγνομένων ὅταν	ἐξικμάζῃ	ὡς ἐπὶ τὸ πολύ, ἀλλὰ
[1, 17]	γίγνεται τῷ βλαστῷ καὶ τῇ	ῥίζῃ	τῇ πρώτῃ. Τρόπον δέ τινα
[1, 6]	ὂν πορεύεται, ὥσθ´ ὅταν ἐνταῦθα	ἔλθῃ	ἡ γονὴ ταχεῖα καὶ τούτοις
[1, 10]	φασιν, ὅθεν δ´ ἂν μὴ	ἔλθῃ	τοῦτο συμβαίνειν μὴ γίγνεσθαι. Πρὸς
[1, 13]	τὸ πλῆθος. Ὅταν δὲ γενομένων	ἀπέλθῃ	τὸ ὑπολειφθὲν συνίσταται. Ὅσαι δὲ
[1, 4]	ὀχεύει, ὅταν ὁ χρόνος οὗτος	παρέλθῃ	οὕτω μικροὺς ἔχουσιν ὥστε σχεδὸν
[1, 11]	καθάπερ Ἐμπεδοκλῆς λέγει· ἐν δ´	ἐχύθη	καθαροῖσι· τὰ μὲν τελέθουσι γυναῖκες,
[1, 15]	ἀρχὴ τῆς κινήσεως. Ὥστε ἂν	ληφθῇ	τὰ ἄκρα ἑκατέρων, ᾗ τὸ
[1, 10]	τὸν τρόπον· τῶν δ´ ὁμοιομερῶν	ἀπελείφθη	περὶ γονῆς καὶ γάλακτος, περὶ
[1, 2]	δυνάμενον γεννᾶν εἰς ἕτερον, καθάπερ	ἐλέχθη	πρότερον, τὸ δὲ θῆλυ τὸ
[1, 10]	τοῖς ζῴοις περὶ ὧν οὐκ	ἐλέχθη	πρότερον, τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον·
[1, 10]	σπέρμα καὶ τῶν μορίων ἑκάστου	εἴη	ἄν τι σπέρμα ἴδιον. Πιθανὰ
[1, 11]	ἀπιέναι τὸ ἀπ´ ἐκείνων ἂν	εἴη	ἀπιέναι καὶ τῆς συνθέσεως· ὥσπερ
[1, 4]	βέλτιον, κἂν τοῦτο τὸ μόριον	εἴη	διὰ τούτων θάτερον. Ὅτι μὲν
[1, 13]	τῆς ἐσχάτης, ἤτοι αἷμα ἂν	εἴη	ἢ τὸ ἀνάλογον ἢ ἐκ
[1, 11]	ὥσπερ ἀπὸ ζῴου, οὐ σπέρματος	εἴη	ἡ διαχώρισις. Ἔτι τὰ ἀποφυτευόμενα
[1, 11]	συνεστᾶσιν, ἀπὸ τῶν στοιχείων ἂν	εἴη	μᾶλλον· ἀπὸ γὰρ τῆς συνθέσεως
[1, 12]	Ὅτι μὲν οὖν οὐκ ἂν	εἴη	μέρος φανερόν· ὁμοιομερὲς μὲν γάρ
[1, 11]	εἰ δὲ συνεχῆ ζῷον ἂν	εἴη	μικρόν. Καὶ τὰ τῶν αἰδοίων
[1, 11]	καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων ἂν	εἴη	μορίων. Ἔτι ἔνια γίγνεται τῶν
[1, 11]	ἄνευ γε ταύτης οὐκ ἂν	εἴη	ὅμοια. Ταύτην δ´ εἴ τι
[1, 11]	τῶν τεθεωρημένων. Ὥστε φανερὸν ἂν	εἴη	ὅτι οὐδ´ ὅσα προΐεται γονὴν
[1, 13]	φανερὸν ὅτι τῆς αἱματικῆς ἂν	εἴη	περίττωμα τροφῆς τὸ σπέρμα τῆς
[1, 11]	ἀμφοτέρων, τίς ὁ τρόπος ἂν	εἴη	τῆς γενέσεως; σύγκειται γὰρ ἐκ
[1, 10]	καὶ τοῖς μορίοις αἴτιον ἂν	εἴη	τὸ ἀφ´ ἑκάστου τι τῶν
[1, 11]	τι δημιουργεῖ ὕστερον, τοῦτ´ ἂν	εἴη	τὸ τῆς ὁμοιότητος αἴτιον ἀλλ´
[1, 12]	δὴ τοιοῦτον περίττωμα οὐκ ἂν	εἴη	φανερόν· τοῖς γὰρ κάκιστα διακειμένοις
[1, 11]	οὐδ´ ἂν τῆς ὁμοιότητος αἴτιον	εἴη,	ὡς λέγουσιν οἱ φάσκοντες οὕτω,
[1, 2]	ἀρχὰς ἄν τις οὐχ ἥκιστα	θείη	τὸ θῆλυ καὶ τὸ ἄρρεν,
[1, 12]	σώματ´ εὐημερεῖ μᾶλλον. Ἔτι ὅταν	συναπίῃ	ἄλλα περιττώματα· οὐ γὰρ μόνον
[1, 15]	σφαῖρα. Δῆλον ἄρα ὅτι οὔτ´	ἀνάγκη	ἀπιέναι τι ἀπὸ τοῦ ἄρρενος,
[1, 12]	οὐθὲν γίγνεται τῶν κατὰ φύσιν.	Ἀνάγκη	ἄρα περίττωμα εἶναι. Ἀλλὰ μὴν
[1, 14]	κατὰ τὸν λόγον καθόλου σκοπουμένοις.	Ἀνάγκη	γὰρ εἶναι τὸ γεννῶν καὶ
[1, 12]	πρώτη, πάλιν λεκτέα τίς ἐστιν.	Ἀνάγκη	δὴ πᾶν ὃ ἂν λαμβάνωμεν
[1, 7]	δύναιτο ταῦθ´ ὑπενεγκεῖν. Ἔτι δ´	ἀνάγκη	δυστοκίαν εἶναι διὰ τὸ μῆκος
[1, 7]	οὗτος. Εἰ οὖν τὰ ᾠὰ	ἀνάγκη	ἐν τῇ ὑστέρᾳ εἶναι καὶ
[1, 16]	ἵν´ αὐξάνηται τὸ κυούμενον. Ὥστ´	ἀνάγκη	ἐν τῷ θήλει ὑπάρχειν τὸν
[1, 12]	δὲ τροφὴ φανερῶς ἐπείσακτον. Ὥστ´	ἀνάγκη	ἢ σύντηγμα ἢ περίττωμα εἶναι.
[1, 17]	τῶν ζώντων μόνον. Ἐπεὶ δ´	ἀνάγκη	καὶ ζῆν, ἐὰν ᾖ ζῷον,
[1, 5]	ἐπεὶ τοῦτ´ οὐκ ἐνδέχεται ἔχειν	ἀνάγκη	καὶ ὄρχεις ἢ μὴ ἔχειν
[1, 6]	ἀνθρώπων καὶ πάντων τῶν τοιούτων	ἀνάγκη	κατασχόντας τὸ πνεῦμα προΐεσθαι τὴν
[1, 4]	τὰς αἰτίας δι´ ἅς εἰσιν,	ἀνάγκη	λαβεῖν πρῶτον τίνος ἕνεκεν ἡ
[1, 7]	ὑστέρᾳ εἶναι καὶ τὴν ὑστέραν	ἀνάγκη	πρὸς τῷ ὑποζώματι εἶναι τοῖς
[1, 7]	ἄνω προσιστάμεναι πνίγουσιν· καὶ γὰρ	ἀνάγκη	τὰς μελλούσας ζῷον ἕξειν ἰσχυροτέρας
[1, 15]	γένεσιν τῶν ᾠοτοκουμένων. Ὅταν γὰρ	ἀποτέκῃ	τὰ ᾠὰ ἡ θήλεια, ὁ
[1, 6]	διὰ γὰρ τὸ εἶναι αὐτῶν	προμήκη	τὴν φύσιν, εἰ ἔτι ἐπίστασις
[1, 12]	πᾶσι τοῖς ἐκ τοῦ σπέρματος·	φυσικὴ	γὰρ καὶ ἡ ἐκ τῶν
[1, 14]	μὲν διὰ νόσον αὕτη δὲ	φυσική.	Ὥστε φανερὸν ὅτι εὐλόγως γίγνεται
[1, 14]	οὐκ ἔστιν ἡ ὑγρασία αὕτη	σπερματικὴ	ἀλλὰ (τοῦ τόπου ἴδιος ἑκάσταις.
[1, 13]	καὶ ὅτι ὅσοις σύντηξις γίγνεται	σπερματικὴ	καὶ τοῦτο περίττωμά ἐστιν. Συμβαίνει
[1, 14]	τετραπόδων ὅσα κάμπτει τὰ ὀπίσθια	σκέλη	ἐντός· ταῦτα μὲν γὰρ πάντα
[1, 6]	πρότερον, αἰδοῖον μὲν ὅτι οὐδὲ	σκέλη,	ὄρχεις δὲ διὰ τὸ μῆκος—
[1, 5]	διὰ τὸ τῶν μὲν τὰ	σκέλη	ὑπὸ μέσην εἶναι τὴν γαστέρα,
[1, 5]	τὴν γαστέρα, τὰ δ´ ὅλως	ἀσκελῆ	εἶναι, τὴν δὲ τοῦ αἰδοίου
[1, 13]	αὐτοῖς τὸ ἀνάλογον αὐτοῖς τῇ	πιμελῇ	ἀποκρίνεται εἰς τὸ περίττωμα τὸ
[1, 12]	πιμελήν· ἔστι γὰρ καὶ ἡ	πιμελὴ	περίττωμα δι´ εὐβοσίαν ὑγιεινόν. Ἔνια
[1, 13]	(αἴτιον δ´ ὅτι καὶ ἡ	πιμελὴ	περίττωμά ἐστι καθάπερ τὸ σπέρμα,
[1, 16]	γεννᾶν· αὗται γὰρ συνιστᾶσι μέν,	ἀτελῆ	δὲ συνιστᾶσι τὰ καλούμενα ὑπηνέμια
[1, 7]	τὰ ᾠὰ τίκτουσι, τοῖς δ´	ἀτελῆ	κάτω· πρὸ ὁδοῦ γὰρ οὕτως
[1, 7]	ᾠοτοκεῖ διαφερόντως· τὰ μὲν γὰρ	ἀτελῆ	προΐεται τὰ ᾠὰ οἷον οἱ
[1, 1]	ἂν ἐγίγνετο φύσις καὶ πάλιν	ἄλλη	τις ἐκ τούτων, καὶ τοῦτ´
[1, 12]	καθάπερ ἡ πρώτη τροφὴ ἂν	ὑπερβάλλῃ	τῷ πλήθει· καὶ γὰρ ταύτης
[1, 2]	γεννητικοῦ γὰρ μορίου διαφθειρομένου μόνον	ὅλη	σχεδὸν ἡ μορφὴ συμμεταβάλλει τοσοῦτον
[1, 12]	εἰρημένοις (μέρος γάρ τι ἡ	διαβολὴ	τῆς πάσης ταραχῆς ἐστιν) ἐνίων
[1, 16]	διὰ τῆς κινήσεως ἐν τῇ	ὕλῃ,	καὶ ἡ μὲν ψυχὴ ἐν
[1, 1]	τρίτον δὲ καὶ τέταρτον ἡ	ὕλη	καὶ ὅθεν ἡ ἀρχὴ τῆς
[1, 16]	κίνησις ἡ ἐσχάτη πρὸς τῇ	ὕλῃ	οἷον ἡ οἰκοδόμησις ἐν τοῖς
[1, 15]	τοῦ γιγνομένου σώματος, μιγνύμενον τῇ	ὕλῃ	τῇ παρὰ τοῦ θήλεος, ἢ
[1, 1]	ὡς τέλος ταὐτὸν καὶ ἡ	ὕλη	τοῖς ζῴοις τὰ μέρη· παντὶ
[1, 15]	τὰ ᾠά, ὧν δ´ ἂν	μή,	ἄγονα, ὡς οὐκ εἰς τὸ
[1, 13]	ἢ μεταξὺ γιγνομένων ὕστερον δὲ	μή,	αἴτιον ὅτι ταῖς μὲν τοσαύτη
[1, 11]	ἐν ἑκάστῳ τῶν μορίων, καὶ	μὴ	ἅμα ἀλλ´ ἐν μὲν τοῖς
[1, 4]	γεννᾶν τὰ ἐκτεμνόμενα, ἐπεὶ εἰ	μὴ	ἀνεσπῶντο ἐδύναντο ἄν, καὶ ἤδη
[1, 11]	ἀπὸ παντὸς ἀπιέναι. Κἂν εἰ	μὴ	ἀπὸ παντὸς ἀπέρχεται, οὐθὲν ἄλογον
[1, 10]	ἀπὸ παντός· εὔλογον γὰρ εἰ	μὴ	ἀπὸ παντός, μηδ´ ἀπ´ ἀμφοτέρων
[1, 11]	οἷον ἀπὸ τοῦ τέκτονος ἀλλὰ	μὴ	ἀπὸ τῆς ὕλης. Νῦν δ´
[1, 11]	γίγνεσθαι αἷμα καὶ σάρκας, ἀλλὰ	μὴ	αὐτὸ εἶναι ἐκεῖνο καὶ αἷμα
[1, 13]	τὸ ἄναιμα γὰρ εἶναι καὶ	μὴ	γίγνεσθαι πιμελὴν ἐν αὐτοῖς τὸ
[1, 10]	ἂν μὴ ἔλθῃ τοῦτο συμβαίνειν	μὴ	γίγνεσθαι. Πρὸς δὲ τούτοις αἱ
[1, 1]	συμβέβηκεν εὐλόγως· εἰ γὰρ ὅσα	μὴ	γίγνεται ἐκ ζῴων, ἐκ τούτων
[1, 13]	ὑπάρχῃ σύμμετρος. Διὸ οὔτε ὅλως	μὴ	γιγνομένων αὐτῶν γεννᾷ τὸ θῆλυ
[1, 13]	τὸ ὑπολειφθὲν συνίσταται. Ὅσαι δὲ	μὴ	γιγνομένων τῶν καταμηνίων συλλαμβάνουσιν, ἢ
[1, 6]	εἰσι τῶν μετριαζόντων διὰ τὸ	μὴ	γόνιμον εἶναι τὸ σπέρμα τὸ
[1, 6]	γονήν, τοῦτο δ´ ἐκείνοις συμβαίνει	μὴ	δεχομένοις τὴν θάλατταν, εἰσὶ δὲ
[1, 14]	τινι τὸ θῆλύ ἐστι τῷ	μὴ	δύνασθαι πέττειν ἐκ τῆς τροφῆς
[1, 1]	κατὰ τὴν συγγένειαν· ὅσα δὲ	μὴ	ἐκ ζῴων ἀλλ´ ἐκ σηπομένης
[1, 1]	τοιαῦτα δ´ ἐστὶν ὅσα γίγνεται	μὴ	ἐκ ζῴων συνδυαζομένων ἀλλ´ ἐκ
[1, 10]	ἐντεῦθέν φασιν, ὅθεν δ´ ἂν	μὴ	ἔλθῃ τοῦτο συμβαίνειν μὴ γίγνεσθαι.
[1, 11]	τῶν ἐντόμων. Καὶ γὰρ εἰ	μὴ	ἐν πᾶσιν, ἀλλ´ ἐπὶ τῶν
[1, 13]	εἴτε πάντα προΐεται σπέρμα εἴτε	μή,	ἐν τοῖς προειρημένοις φανερόν. Μετὰ
[1, 6]	σπέρμα πεττόμενον ἀθρόον ἔχουσιν ὥστε	μὴ	ἐν τῷ θιγγάνειν ἀλλήλων πέττειν
[1, 5]	ὄρχεις ἢ μὴ ἔχειν ἢ	μὴ	ἐνταῦθ´ ἔχειν· τοῖς γὰρ ἔχουσιν
[1, 11]	ἀφ´ ἑνὸς ἀπιέναι μόνον εἴπερ	μὴ	ἐξ αἵματος αἷμα γίγνεται. Διὰ
[1, 12]	τῶν ζῴων ἔνια ἐν ὅσοις	μή	ἐστι διωρισμένον τὸ ἄρρεν καὶ
[1, 12]	πάντων ὑγρὰ μᾶλλον) οἷς δὲ	μή	ἐστιν αὕτη, κατὰ τὴν τῆς
[1, 6]	καθάπερ εἴρηται, διά τε τὸ	μὴ	εὖ ἀλλὰ τὸ ἀναγκαῖον μόνον
[1, 12]	γίγνεσθαι καὶ ἀρρώστημα ὅταν αὐτῶν	μὴ	εὐοδήσῃ ἡ ἀποκάθαρσις. Καὶ ἔνιοι
[1, 6]	τὰ δ´ ἐντός. ~Ὅσα δὲ	μὴ	ἔχει, καθάπερ εἴρηται, διά τε
[1, 5]	ἔχειν ἀνάγκη καὶ ὄρχεις ἢ	μὴ	ἔχειν ἢ μὴ ἐνταῦθ´ ἔχειν·
[1, 4]	τῆς τροφῆς, οὕτω καὶ τὰ	μὴ	ἔχοντα ὄρχεις πόρους δὲ μόνον
[1, 8]	καὶ τῶν ἐχόντων καὶ τῶν	μὴ	ἐχόντων ὄρχεις, ταῖς τῶν ᾠοτόκων
[1, 8]	αὐτός ἐστι καὶ ἐν τοῖς	μὴ	ἔχουσι γεννητικὸν αἰδοῖον τῷ τῆς
[1, 14]	ἔτι δ´ (οὐδὲ τοῖς αἷμα	μὴ	ἔχουσιν ἀλλὰ τὸ ἀνάλογον· ὅπερ
[1, 3]	ἑκατέρου πόρον ὥσπερ ἐν τοῖς	μὴ	ἔχουσιν ὄρχεις, συνάπτοντας εἰς ἓν
[1, 11]	γὰρ μὴ ψυχὴν ἔχοντα οὔτε	μὴ	ζωήν τινα δύναιτ´ ἂν σώζεσθαι,
[1, 13]	τοῦ θήλεος οὐθὲν γεννᾶται ἐὰν	μὴ	ἡ τῶν καλουμένων καταμηνίων ἰκμὰς
[1, 17]	ταύτης τυχεῖν τῆς γνώσεως ἀλλὰ	μὴ	κεῖσθαι τεθνεὸς καὶ μὴ ὄν.
[1, 14]	μὲν οὖν τῶν ζωὴν ἐχόντων	μὴ	κεχώρισται τὸ θῆλυ καὶ τὸ
[1, 12]	καὶ ἐνίων ζῴων ἐν οἷς	μὴ	κεχώρισται τὸ θῆλυ καὶ τὸ
[1, 4]	ἔχουσιν οἱ πόροι πρὸς τὸ	μὴ	λάβρον μηδὲ ταχεῖαν εἶναι τὴν
[1, 2]	τοῦ ἄρρενος συμβαίνει γίγνεσθαι δεῖ	μὴ	λανθάνειν. Τῷ γὰρ ἀποκρίνεσθαι τὸ
[1, 11]	σαρξίν· τοῖς δὲ ταῦτα μὲν	μὴ	λέγουσιν ἀπὸ παντὸς δ´ ἀπιέναι
[1, 11]	ἑτέρου προσγενομένου ἔσται μεῖζον εἰ	μὴ	μεταβάλλει τὸ προσελθόν; Ἀλλὰ μὴν
[1, 3]	γυναῖκες καὶ πάντα τὰ ζῳοτοκοῦντα	μὴ	μόνον θύραζε ἀλλὰ καὶ ἐν
[1, 17]	ἀλλὰ μὴ κεῖσθαι τεθνεὸς καὶ	μὴ	ὄν. Διαφέρει δ´ αἰσθήσει τὰ
[1, 10]	ἢ οὐ πάντα, καὶ εἰ	μὴ	πάντα, διὰ τίν´ αἰτίαν τὰ
[1, 8]	φέρειν τὰ ζῷα, περίττωμα δὲ	μὴ	πᾶσι γίγνεσθαι ὑγρόν. Ἐπεὶ οὖν
[1, 8]	ὑπεναντιοῦται διὰ σκληρότητα πρὸς τὸ	μὴ	περιληπτικὴν εἶναι μηδὲ μαλθακὴν (καὶ
[1, 14]	ὕλην, καὶ μήτε ἔλαττον ὥστε	μὴ	πέττειν μηδὲ συνιστάναι, μήτε πλεῖον
[1, 12]	δὲ τῷ γήρᾳ διὰ τὸ	μὴ	πέττειν τὸ ἱκάνον τὴν φύσιν,
[1, 12]	δὲ ἀγονώτεροι φαίνονται εἶναι τῶν	μὴ	πιόνων, καὶ γυναῖκες καὶ ἄνδρες
[1, 8]	τῆς ῥάχεως· δεῖ μὲν γὰρ	μὴ	πλανᾶσθαι ἀλλ´ ἑδραίους εἶναι, τοιοῦτος
[1, 8]	πόρους τοὺς σπερματικοὺς ἐρηρεῖσθαι καὶ	μὴ	πλανᾶσθαι καὶ τοῖς θήλεσι τὰς
[1, 6]	θάλατταν, εἰσὶ δὲ εὔφθαρτοι τοῦτο	μὴ	ποιοῦντες· οὔκουν δεῖ ἐν τῷ
[1, 1]	ἀεὶ ζητεῖ τέλος. Ὅσα δὲ	μὴ	πορευτικὰ καθάπερ τὰ ὀστρακόδερμα τῶν
[1, 17]	ἐξ ἀμφοῖν) Καὶ τὰ μὲν	μὴ	προϊέμενα σπέρμα πολὺν χρόνον συμπεπλέχθαι
[1, 14]	γένεσιν ἱκανὸν μόνον, ἔξω δὲ	μὴ	προΐεσθαι. Ὅσα δὲ ζῳοτόκα ἄνευ
[1, 14]	Σημεῖον δὲ τοῦ τὸ θῆλυ	μὴ	προΐεσθαι σπέρμα καὶ τὸ γίγνεσθαι
[1, 16]	εἰς τὴν γένεσιν· ὅσα δὲ	μὴ	προΐεται ἀλλ´ ἐναφίησι τὸ θῆλυ
[1, 11]	ἐστιν. Ἔτι εἰ τὸ θῆλυ	μὴ	προΐεται σπέρμα τοῦ αὐτοῦ λόγου
[1, 14]	πᾶσιν ἀλλ´ ὅσων αἱ ὑστέραι	μὴ	πρὸς τῷ ὑποζώματί εἰσι μηδ´
[1, 10]	τι ἢ οὔ, καὶ εἰ	μὴ	σπέρμα, πότερον οὐδ´ ἄλλο οὐθέν,
[1, 12]	τῆς φύσεως. Τεκμήριον δὲ τοῦ	μὴ	σύντηγμα εἶναι ἀλλὰ περίττωμα μᾶλλον
[1, 11]	τῷ ἀπελθεῖν ἀπὸ παντὸς ἢ	μὴ	τῆς αἰτίας οὔσης ἀλλ´ ἐν
[1, 7]	κάτω εἶναι ἢ ἄνω, ὅπου	μή	τι ἐμποδίζει ἕτερον ἔργον τῆς
[1, 13]	ἔτι δὲ γίγνηται μὲν κάθαρσις,	μὴ	τοσαύτη δὲ ὥστε συνεξικμάζειν τὸ
[1, 13]	ῥύσις αἵματος οὔτε τι ἄλλο	μὴ	τῶν καταμηνίων ἱσταμένων· ἐάν τε
[1, 12]	διὰ τὸ προσλαμβάνειν τι〉 τῆς	μὴ	χρησίμου τροφῆς. Εἰ δέ γ´
[1, 11]	φανερὸν ὅτι ἀδύνατον· οὔτε γὰρ	μὴ	ψυχὴν ἔχοντα οὔτε μὴ ζωήν
[1, 14]	εἰρημένοις, (τοῖς κάτω ἔχουσι καὶ	μὴ	ᾠοτοκοῦσιν) αἰτία ἡ ξηρότης τῶν
[1, 16]	ᾗ τὸ εἶδος καὶ ἡ	ἐπιστήμη	κινοῦσι τὰς χεῖρας ἤ τι
[1, 14]	τοῦ σώματος σύστασις ὑγρὰ καὶ	θερμὴ	οὖσα· ἀναγκαῖον γὰρ ἐν τῷ
[1, 5]	τὰ ἄλλα τετράποδα ἐπὶ τὰ	πρανῆ	ἐπιβαίνει ἀλλ´ ὀρθοὶ μίγνυνται διὰ
[1, 9]	τοῖς γὰρ ὑπτίοις πρὸς τὰ	πρανῆ	ἐπιβαίνειν ἐμποδίζει τὰ οὐραῖα μακρὰν
[1, 8]	τοῦ σώματος ἢ πρὸς τὰ	πρανῆ	συμβαίνειν, τοῖς μὲν ζῳοτόκοις διὰ
[1, 9]	δὲ συνδυάζονται καὶ ἐπὶ τὰ	πρανῆ	τὰ μαλάκια· (πότερον δὲ γενέσεως
[1, 9]	τῶν πολυπόδων, ᾗ φασιν ὀχεύειν	πλεκτάνῃ	οἱ ἁλιεῖς, συμπλοκῆς χάριν ἐστὶν
[1, 12]	καὶ φυτοῖς καὶ γένεσι πρὸς	γένη	διαφορὰ περὶ ταῦτα κἀν τῷ
[1, 9]	ἐναίμοις οὔθ´ ἑαυτοῖς. Ἔστι δὲ	γένη	τέτταρα τὰ λοιπά, ἓν μὲν
[1, 9]	καὶ κώνωπες καὶ πολλὰ τοιαῦτα	γένη.	Τῶν δὲ συνδυαζομένων ἐν τοῖς
[1, 11]	οἷον αἱ μυῖαι καὶ τὰ	γένη	τῶν καλουμένων ψυλλῶν· ἐκ δὲ
[1, 1]	καὶ τὸ ἄρρεν ὥστε τὰ	ὁμογενῆ	γεννᾶν, τὰ δὲ γεννᾷ μέν,
[1, 9]	συνδυάζεται μὲν καὶ γεννῶσιν, οὐχ	ὁμογενῆ	δ´ αὑτοῖς ἀλλὰ σκώληκας μόνον,
[1, 1]	ἐγίγνετο ζῷα συνδυαζομένων, εἰ μὲν	ὁμογενῆ,	καὶ τὴν ἐξ ἀρχῆς τοιαύτην
[1, 1]	μέν, οὐ μέντοι τά γε	ὁμογενῆ·	τοιαῦτα δ´ ἐστὶν ὅσα γίγνεται
[1, 11]	παντὸς μέρους ἀπιόντος γίγνονται ὅσα	ἑτερογενῆ·	ὅμοια γὰρ ἂν ἦν εἴπερ
[1, 14]	καρποὺς γενέσει, ὅταν ᾖ μήπω	διηττημένη,	ἔνεστι μὲν ἡ τροφή, δεῖται
[1, 11]	ἐν Ἤλιδι ἡ τῷ Αἰθίοπι	συγγενομένη·	οὐ γὰρ ἡ θυγάτηρ ἐγένετο
[1, 15]	ὑπηνεμίων· ἐάν τε ὑφ´ ἑτέρου	ὠχευμένη	ᾖ καὶ ἔτι ὠχροῦ ὄντος,
[1, 14]	πρὸς τὴν κάθαρσιν. Διὸ καὶ	μιγνυμένη	ἐκείνη μὲν τῇ γονῇ, αὕτη
[1, 14]	τὴν κάθαρσιν. Διὸ καὶ μιγνυμένη	ἐκείνη	μὲν τῇ γονῇ, αὕτη δὲ
[1, 15]	τοῦ τέκτονος καὶ ξύλου ἡ	κλίνη	ἢ ὡς ἐκ τοῦ κηροῦ
[1, 12]	χαλκοῦ ἀνδριὰς καὶ ἐκ ξύλου	κλίνη	καὶ τἆλλα ὅσα ὡς ἐξ
[1, 1]	τῶν ἐν τοῖς ζῴοις καὶ	κοινῇ	καὶ καθ´ ἕκαστον γένος περὶ
[1, 14]	καὶ μιγνυμένη ἐκείνη μὲν τῇ	γονῇ,	αὕτη δὲ καθαρᾷ τροφῇ, ἡ
[1, 6]	τοὺς ὄρχεις ἐψύχετ´ ἂν ἡ	γονὴ	διὰ τὴν βραδυτῆτα. Ὅπερ συμβαίνει
[1, 15]	οὗ ἂν συστήσῃ, ὥσπερ ἡ	γονή·	διαλυθέντα δὲ προΐεται τὸ κύημα
[1, 13]	τοῦ ἄρρενος ἐνυπάρχουσα ἐν τῇ	γονῇ	δύναμις, ὁτὲ δὲ συνεκκλύζεται διὰ
[1, 17]	τι μόριον συνέχεται, ἡ δὲ	γονὴ	ἐν ἡμέραις συνίστησι πλείοσιν· προέμενα
[1, 15]	τῇ δυνάμει τῇ ἐν τῇ	γονῇ	ζῳοποιεῖν, ὥσπερ εἴπομεν ἐπὶ τῶν
[1, 13]	τοῖς μὲν ἄρρεσιν ἄρχεται ἐγγίγνεσθαι	γονὴ	καὶ ἀποκρίνεται, τοῖς δὲ θήλεσι
[1, 12]	ἄρρεν καὶ τὸ θῆλυ χωρίς.	{Γονὴ	μὲν οὖν τὸ ἀπὸ τοῦ
[1, 14]	οὐκ ἀπὸ παντὸς ἔρχεται ἡ	γονή·	οὔτε γὰρ ἂν κεχωρισμένα ἀπὸ
[1, 13]	ἀνάλογον ὡς τοῖς ἄρρεσιν ἡ	γονὴ	οὕτω τοῖς θήλεσι τὰ καταμήνια
[1, 13]	πρότερον· ἐπεὶ δὲ καὶ ἡ	γονὴ	περίττωμά ἐστι τροφῆς καὶ τῆς
[1, 6]	ὥσθ´ ὅταν ἐνταῦθα ἔλθῃ ἡ	γονὴ	ταχεῖα καὶ τούτοις γίγνεται ἡ
[1, 13]	γίγνεται τοῖς θήλεσιν ὡς ἡ	γονὴ	τοῖς ἄρρεσιν, δύο δ´ οὐκ
[1, 14]	ἀνδρῶν· γίγνεται γὰρ πᾶσι τούτοις	ἡδονὴ	ξυομένοις. Καὶ τοῖς γε διεφθαρμένοις
[1, 11]	πατρὶ ὅμοια φορεῖ. Ὅτι δ´	ἡδονὴ	σφοδροτέρα γίγνεται ἐν τῇ ὁμιλίᾳ
[1, 13]	γυναιξίν· πλείστην γὰρ ἀφίησιν ἀπόκρισιν	γυνὴ	τῶν ζῴων. Διόπερ ἐπιδηλοτάτως ἀεὶ
[1, 14]	γυναικὶ παῖς, καὶ ἔστιν ἡ	γυνὴ	ὥσπερ ἄρρεν ἄγονον· ἀδυναμίᾳ γάρ
[1, 9]	μὲν ὕπτιον τὸ δὲ πρανὲς	ἐπαλλάξῃ	τὰ οὐραῖα· τοῖς γὰρ ὑπτίοις
[1, 11]	γε τοσοῦτον, ἀλλ´ εἴπερ ἑτέρᾳ	πῃ,	οὐ καλῶς) φησὶ γὰρ ἐν
[1, 12]	κεχωρισμένον, τὰ δ´ ἄλλα πάντα	μέρη.	Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τῶν παρὰ
[1, 15]	ὥστ´ εἶχεν ἂν δὶς ταὐτὰ	μέρη.	Ἀλλὰ τῇ δυνάμει τὸ τοῦ
[1, 13]	τὸ σπέρμα τῆς εἰς τὰ	μέρη	διαδιδομένης τελευταίας. Καὶ διὰ τοῦτο
[1, 14]	τοιαῦτ´ ἔχει ἐν τῷ σώματι	μέρη	εἰς ἃ τρέπεται ἡ περίττωσις
[1, 11]	Ἔτι εἰ μὲν διεσπασμένα τὰ	μέρη	ἐν τῷ σπέρματι πῶς ζῇ;
[1, 1]	ἡ ὕλη τοῖς ζῴοις τὰ	μέρη·	παντὶ μὲν τῷ ὅλῳ τὰ
[1, 11]	ἄλογά ἐστιν. Ἔτι δὲ τὰ	μέρη	τὰ μὲν δυνάμει τὰ δὲ
[1, 2]	δ´ ἐν τοῖς ἐναίμοις τὰ	μέρη	τὰ πρὸς τὴν μίξιν τοῖς
[1, 2]	ὄργανα δὲ ταῖς δυνάμεσι τὰ	μέρη	τοῦ σώματος, ἀναγκαῖον εἶναι καὶ
[1, 13]	γὰρ τὸ προσελθὸν πρὸς τὰ	μέρη	τῷ ὑπολειφθέντι. Ὥστε τὸ σπέρμα
[1, 11]	γὰρ ἐκεῖνα καὶ σύγκειται τὰ	ἀνομοιμερῆ	ἐξ ἐκείνων, καὶ ὥσπερ πρόσωπον
[1, 11]	γλῶττα καὶ χείρ, τὰ δ´	ὁμοιομερῆ	σκληρότητι καὶ μαλακότητι καὶ τοῖς
[1, 1]	ἀνομοιομερῆ, τοῖς δ´ ἀνομοιομερέσι τὰ	ὁμοιομερῆ,	τούτοις δὲ τὰ καλούμενα στοιχεῖα
[1, 11]	μᾶλλον ταῦτα τοῖς γονεῦσι (τὰ	ἀνομοιομερῆ	οἷον πρόσωπον καὶ χεῖρας καὶ
[1, 1]	παντὶ μὲν τῷ ὅλῳ τὰ	ἀνομοιομερῆ,	τοῖς δ´ ἀνομοιομερέσι τὰ ὁμοιομερῆ,
[1, 11]	δὲ πάθεσι διώρισται, τὰ μὲν	ἀνομοιομερῆ	τῷ δύνασθαί τι ποιεῖν οἷον
[1, 11]	γὰρ ἐκ τῶν ὁμοιομερῶν τὰ	ἀνομοιομερῆ	ὥστε τὸ ἀπὸ τούτων ἀπιέναι
[1, 12]	ἡλικίας κουφίζει τοῦτ´ ἀπιὸν ὅταν	πλεονάσῃ,	καθάπερ ἡ πρώτη τροφὴ ἂν
[1, 13]	εἰς τὸ προελθόν, ὥσπερ ὅταν	ἀποπέσῃ	τὸ ἐναλειφθὲν τοῦ κονιάματος εὐθύς·
[1, 12]	καὶ ἀρρώστημα ὅταν αὐτῶν μὴ	εὐοδήσῃ	ἡ ἀποκάθαρσις. Καὶ ἔνιοι μὲν
[1, 12]	φύσιν ἀλλὰ ῥεῖ ὅπου ἂν	εὐοδήσῃ	τοῦ σώματος, τοῖς δὲ κατὰ
[1, 17]	ζῆν, ἐὰν ᾖ ζῷον, ὅταν	δεήσῃ	ἀποτελεῖν τὸ τοῦ ζῶντος ἔργον,
[1, 17]	καὶ τὸ ἄρρεν. Ὅταν γὰρ	δεήσῃ	γεννᾶν γίγνεται ἀχώριστον ὥσπερ ἐν
[1, 17]	χρόνον συμπεπλέχθαι πέφυκεν ἕως ἂν	συστήσῃ	τὸ κύημα, οἷον τὰ συνδυαζόμενα
[1, 15]	Συνδεδύασται γὰρ μέχρις οὗ ἂν	συστήσῃ,	ὥσπερ ἡ γονή· διαλυθέντα δὲ
[1, 13]	ταῖς μὲν τοσαύτη γίγνεται ἰκμὰς	ὅση	μετὰ τὴν κάθαρσιν ὑπολείπεται ταῖς
[1, 14]	θήλεσι τὰ καταμήνια ἐπισημαίνει ἐν	τῇ	αὐτῇ ἡλικίᾳ, ὡς καὶ ἅμα
[1, 14]	ἐν τῇ ὁμιλίᾳ τὴν ἡδονὴν	τῇ	ἁφῇ κατὰ τὸν αὐτὸν τόπον
[1, 8]	ᾠοτοκοῦσιν, (οὗτοι δ´ οὐχ ὑπὸ	τῇ	γαστρὶ ἀλλὰ πρὸς τῇ ὀσφύι
[1, 8]	πρανέσι, προϊούσης δὲ κάτω ἐπὶ	τῇ	γαστρί· ταύτῃ γὰρ ζῳοτοκεῖ ἤδη.
[1, 14]	πλὴν εἴ τι πεπήρωται ἐν	τῇ	γενέσει οἷον ὀρεύς, οὐ μὴν
[1, 11]	ἀπιέναι φάσκουσιν, ὥσπερ τότε ἐν	τῇ	γῇ ἐπὶ τῆς Φιλότητος, οὕτω
[1, 14]	Διὸ καὶ μιγνυμένη ἐκείνη μὲν	τῇ	γονῇ, αὕτη δὲ καθαρᾷ τροφῇ,
[1, 13]	ἀπὸ τοῦ ἄρρενος ἐνυπάρχουσα ἐν	τῇ	γονῇ δύναμις, ὁτὲ δὲ συνεκκλύζεται
[1, 15]	μόνον τῇ δυνάμει τῇ ἐν	τῇ	γονῇ ζῳοποιεῖν, ὥσπερ εἴπομεν ἐπὶ
[1, 15]	ἐνυπάρχον τῷ γεννηθέντι ἀλλὰ μόνον	τῇ	δυνάμει τῇ ἐν τῇ γονῇ
[1, 15]	ἂν δὶς ταὐτὰ μέρη. Ἀλλὰ	τῇ	δυνάμει τὸ τοῦ ἄρρενος σπέρμα
[1, 3]	ὥσπερ ἄνθρωπος, τὰ δὲ πρὸς	τῇ	ἕδρᾳ καθάπερ οἱ ὕες. Διώρισται
[1, 15]	γεννηθέντι ἀλλὰ μόνον τῇ δυνάμει	τῇ	ἐν τῇ γονῇ ζῳοποιεῖν, ὥσπερ
[1, 5]	αἰδοίου φύσιν ἠρτῆσθαι ἐντεῦθεν καὶ	τῇ	θέσει κεῖσθαι ἐνταῦθα (διὸ καὶ
[1, 9]	κύτος. ~Πῶς μὲν οὖν ἔχουσι	τῇ	θέσει περὶ τὰ μόρια τὰ
[1, 8]	σκεπαστικὸν μόριον. Κεῖνται δὲ καὶ	τῇ	θέσει ὑπεναντίως αἱ ὑστέραι τοῖς
[1, 15]	τὴν μορφὴν τὸ τοῦ ἐν	τῇ	θήλει περιττώματος λοιπόν. Κατά τε
[1, 11]	οὐδὲ τοῦτο ἐνδέχεται λέγειν ὡς	τῇ	κατακεράσει αὐξάνεται ὕστερον οἷον οἶνος
[1, 14]	ὕλην, τοῦτο δ´ ἐστὶν ἐν	τῇ	καταμηνίων συστάσει, τὰ δὲ καταμήνια
[1, 11]	θῆλυ καὶ τὸ ἄρρεν ἐν	τῇ	κυήσει διαφέρει καθάπερ Ἐμπεδοκλῆς λέγει·
[1, 9]	ὑπὸ τῶν ᾠῶν ὄγκον ἐν	τῇ	κυήσει. Τοῖς δὲ θήλεσιν αὐτῶν
[1, 5]	κεῖσθαι ἐνταῦθα (διὸ καὶ ἐν	τῇ	ὁμιλίᾳ ἡ σύντασις γίγνεται τῶν
[1, 13]	οὐ γενομένης αὐτῇ τῆς ἐν	τῇ	ὁμιλίᾳ ἡδονῆς· καὶ γιγνομένης πάλιν
[1, 11]	δ´ ἡδονὴ σφοδροτέρα γίγνεται ἐν	τῇ	ὁμιλίᾳ τῇ τῶν ἀφροδισίων, οὐ
[1, 14]	σπέρμα καὶ τὸ γίγνεσθαι ἐν	τῇ	ὁμιλίᾳ τὴν ἡδονὴν τῇ ἁφῇ
[1, 8]	ᾠὰ ὑπὸ τὸ ὑπόζωμα πρὸς	τῇ	ὀσφύι ἐστὶ καὶ τοῖς πρανέσι,
[1, 8]	ὑπὸ τῇ γαστρὶ ἀλλὰ πρὸς	τῇ	ὀσφύι ἔχουσι τὰς ὑστέρας· οὔτε
[1, 8]	ὑστέραι τοῖς δ´ ᾠοτόκοις πρὸς	τῇ	ὀσφύι καὶ τοῖς πρανέσιν· ὅσα
[1, 3]	ἐντὸς δ´ ἔχει τούτους πρὸς	τῇ	ὀσφύι κατὰ τὴν τῶν νεφρῶν
[1, 5]	πλὴν ἐχίνου· οὗτος δὲ πρὸς	τῇ	ὀσφύι μόνος διὰ τὴν αὐτὴν
[1, 3]	ταῦτα πάντα ἐντὸς ἔχει πρὸς	τῇ	ὀσφύι τοὺς ὄρχεις καὶ δύο
[1, 11]	ἀλλ´ ἐπὶ τῶν πλείστων ἐν	τῇ	ὀχείᾳ τὸ θῆλυ εἰς τὸ
[1, 15]	γιγνομένου σώματος, μιγνύμενον τῇ ὕλῃ	τῇ	παρὰ τοῦ θήλεος, ἢ τὸ
[1, 14]	ἀλλὰ δεόμενον ἐργασίας, ὥσπερ ἐν	τῇ	περὶ τοὺς καρποὺς γενέσει, ὅταν
[1, 13]	ἐν αὐτοῖς τὸ ἀνάλογον αὐτοῖς	τῇ	πιμελῇ ἀποκρίνεται εἰς τὸ περίττωμα
[1, 12]	οὐκ ἐνυπάρχει σπέρμα οὔτ´ ἐν	τῇ	πρώτῃ ἡλικίᾳ οὔτ´ ἐν τῷ
[1, 17]	τῷ βλαστῷ καὶ τῇ ῥίζῃ	τῇ	πρώτῃ. Τρόπον δέ τινα ταὐτὰ
[1, 17]	τροφὴ γίγνεται τῷ βλαστῷ καὶ	τῇ	ῥίζῃ τῇ πρώτῃ. Τρόπον δέ
[1, 14]	Τὸ δὲ συμβαίνειν ἡδονὴν ἐν	τῇ	συνουσίᾳ οὐ μόνον τοῦ σπέρματος
[1, 14]	οἴονταί τινες σπέρμα συμβάλλεσθαι ἐν	τῇ	συνουσίᾳ τὸ θῆλυ διὰ τὸ
[1, 14]	καὶ τὴν ὕλην, οἷον ἐν	τῇ	τοῦ γάλακτος πήξει τὸ μὲν
[1, 14]	παραπλησίαν τε χαρὰν ἐνίοτε αὐταῖς	τῇ	τῶν ἀρρένων καὶ ἅμα ὑγρὰν
[1, 11]	σφοδροτέρα γίγνεται ἐν τῇ ὁμιλίᾳ	τῇ	τῶν ἀφροδισίων, οὐ τὸ ἀπὸ
[1, 6]	μόρια οἷς περιλήψονται, ἀντὶ τούτου	τῇ	ὑγρότητι χρῶνται τοῦ σώματος περιελιττόμενοι
[1, 16]	ἐγγίγνεται διὰ τῆς κινήσεως ἐν	τῇ	ὕλῃ, καὶ ἡ μὲν ψυχὴ
[1, 16]	ἡ κίνησις ἡ ἐσχάτη πρὸς	τῇ	ὕλῃ οἷον ἡ οἰκοδόμησις ἐν
[1, 15]	εὐθὺς τοῦ γιγνομένου σώματος, μιγνύμενον	τῇ	ὕλῃ τῇ παρὰ τοῦ θήλεος,
[1, 7]	οὖν τὰ ᾠὰ ἀνάγκη ἐν	τῇ	ὑστέρᾳ εἶναι καὶ τὴν ὑστέραν
[1, 14]	πολλὰ γίγνεσθαι ζῷα, ὡς διαφέροντος	τῇ	φύσει τοῦ σπέρματος ἐν τοῖς
[1, 16]	ἐργασία καὶ ἡ κίνησις ἡ	ἐσχάτη	πρὸς τῇ ὕλῃ οἷον ἡ
[1, 13]	τρόπον. (Ὅτι μὲν οὖν ἐστιν	ἐσχάτη	τροφὴ τὸ αἷμα τοῖς ἐναίμοις,
[1, 7]	καὶ φάλαιναι καὶ τὰ τοιαῦτα	κήτη.	Τὰ δὲ σελάχη καὶ οἱ
[1, 3]	αἴτιον ὁ τοῦ σώματος ὄγκος	πάντῃ	ὅμοιος ὤν. Δικρόαι δὲ καὶ
[1, 14]	ταῖς περὶ τὰ ζῷα ἱστορίαις.	Πλείστη	δὲ γίγνεται κάθαρσις τῶν ζῴων
[1, 14]	ταῖς γυναιξί, καὶ τοῖς ἄρρεσι	πλείστη	τοῦ σπέρματος πρόεσις κατὰ λόγον
[1, 11]	ἐκ κολοβῶν γίγνεσθαι κολοβὰ ἡ	αὐτὴ	αἰτία καὶ διὰ τί ὅμοια
[1, 14]	τὰ καταμήνια ἐπισημαίνει ἐν τῇ	αὐτῇ	ἡλικίᾳ, ὡς καὶ ἅμα διισταμένων
[1, 5]	ἔχειν· τοῖς γὰρ ἔχουσιν ἡ	αὐτὴ	θέσις ἀμφοτέρων αὐτῶν. Ἔτι δὲ
[1, 13]	τὸ θῆλυ συλλαμβάνει οὐ γενομένης	αὐτῇ	τῆς ἐν τῇ ὁμιλίᾳ ἡδονῆς·
[1, 16]	θιγγάνουσα δημιουργεῖ τὸ συνιστάμενον ἀλλ´	αὐτὴ	τοῖς αὑτῆς μορίοις. ~Ἐν μὲν
[1, 14]	αἱ τῶν καταμηνίων· καὶ γὰρ	αὕτη	αἱμορροΐς ἐστιν, ἀλλ´ ἐκεῖναι μὲν
[1, 7]	τὸ πέρας καὶ τὸ ἔργον	αὕτη	δ´ οὗ τὸ ἔργον. Ἔχει
[1, 14]	μιγνυμένη ἐκείνη μὲν τῇ γονῇ,	αὕτη	δὲ καθαρᾷ τροφῇ, ἡ μὲν
[1, 14]	ἀλλ´ ἐκεῖναι μὲν διὰ νόσον	αὕτη	δὲ φυσική. Ὥστε φανερὸν ὅτι
[1, 4]	ἐπαναδίπλωσιν (ὃν δὲ τρόπον ἔχει	αὕτη	ἐκ τῶν ἱστοριῶν τῶν περὶ
[1, 14]	οὐ πᾶσι γίγνεται τοῖς θήλεσιν	αὕτη	ἡ ἔκκρισις ἀλλὰ τοῖς αἱματικοῖς,
[1, 13]	τοιάδε σημεῖα ὅτι περίττωμά ἐστιν	αὕτη	ἡ ἔκκρισις τοῖς θήλεσιν. Ὡς
[1, 11]	εἰ πολλάκις συμβαίνει ἡ ὁμιλία	αὕτη	ἧττον γίγνεται (τὸ χαίρειν τοῖς
[1, 12]	μᾶλλον) οἷς δὲ μή ἐστιν	αὕτη,	κατὰ τὴν τῆς ξηρᾶς ὑποστάσεως
[1, 15]	ἐν αὐτῷ δύναμις καὶ κίνησις·	αὕτη	μὲν γάρ ἐστιν ἡ ποιοῦσα,
[1, 14]	ἀπόκρισιν, οὐκ ἔστιν ἡ ὑγρασία	αὕτη	σπερματικὴ ἀλλὰ (τοῦ τόπου ἴδιος
[1, 6]	εἶναι ταχεῖαν γίγνεσθαι τὴν ὀχείαν·	τοιαύτη	δ´ ἐστὶν ἡ τῶν ἰχθύων
[1, 13]	(ἀπόκρισιν περίττωμα εἶναι. Γίγνεται δὲ	τοιαύτη	ἡ τῶν καλουμένων καταμηνίων ἔκκρισις.
[1, 13]	μή, αἴτιον ὅτι ταῖς μὲν	τοσαύτη	γίγνεται ἰκμὰς ὅση μετὰ τὴν
[1, 13]	δὲ γίγνηται μὲν κάθαρσις, μὴ	τοσαύτη	δὲ ὥστε συνεξικμάζειν τὸ σπέρμα,
[1, 8]	δὲ κάτω ἐπὶ τῇ γαστρί·	ταύτῃ	γὰρ ζῳοτοκεῖ ἤδη. Ὁ δὲ
[1, 12]	τροφῆς, ᾗπερ ἡ τοῦ ὑγροῦ	ταύτῃ	καὶ ἡ τῆς γονῆς γίγνεται
[1, 12]	δὲ καὶ ἀναιροῦνται. Συντήκονται γὰρ	ταύτῃ	ὥσπερ καὶ εἰς τὸ οὖρον·
[1, 12]	ἐνυπάρχει σπέρμα οὔτ´ ἐν τῇ	πρώτῃ	ἡλικίᾳ οὔτ´ ἐν τῷ γήρᾳ
[1, 12]	τοῦ λεγομένου σπέρματος φύσις ἡ	πρώτη,	πάλιν λεκτέα τίς ἐστιν. Ἀνάγκη
[1, 17]	βλαστῷ καὶ τῇ ῥίζῃ τῇ	πρώτῃ.	Τρόπον δέ τινα ταὐτὰ συμβαίνει
[1, 12]	ἀπιὸν ὅταν πλεονάσῃ, καθάπερ ἡ	πρώτη	τροφὴ ἂν ὑπερβάλλῃ τῷ πλήθει·
[1, 14]	τῇ ὁμιλίᾳ τὴν ἡδονὴν τῇ	ἁφῇ	κατὰ τὸν αὐτὸν τόπον τοῖς
[1, 12]	ὅταν πλεονάσῃ, καθάπερ ἡ πρώτη	τροφὴ	ἂν ὑπερβάλλῃ τῷ πλήθει· καὶ
[1, 17]	τὸ φυόμενον, τὸ δὲ λοιπὸν	τροφὴ	γίγνεται τῷ βλαστῷ καὶ τῇ
[1, 14]	μήπω διηττημένη, ἔνεστι μὲν ἡ	τροφή,	δεῖται δ´ ἐργασίας πρὸς τὴν
[1, 14]	τῇ γονῇ, αὕτη δὲ καθαρᾷ	τροφῇ,	ἡ μὲν γεννᾷ ἡ δὲ
[1, 12]	ἐστιν· σημεῖον δ´ ὅτι μιγνύμενον	τροφῇ	καθαρᾷ τρέφει καὶ πονοῦσι καταναλίσκεται.
[1, 17]	τὸ ζῷον, τὸ δὲ λοιπὸν	τροφή,	καὶ ἐκ τοῦ σπέρματος ἐκ
[1, 12]	γὰρ περίττωμά ἐστιν· ἡ γὰρ	τροφὴ	πάντων ὑγρὰ μᾶλλον) οἷς δὲ
[1, 13]	(Ὅτι μὲν οὖν ἐστιν ἐσχάτη	τροφὴ	τὸ αἷμα τοῖς ἐναίμοις, τοῖς
[1, 12]	ἐκ τούτου γίγνεται. Ἡ δὲ	τροφὴ	φανερῶς ἐπείσακτον. Ὥστ´ ἀνάγκη ἢ
[1, 16]	γιγνομένῳ τῆς τεκτονικῆς, ἀλλ´ ἡ	μορφὴ	καὶ τὸ εἶδος ἀπ´ ἐκείνου
[1, 2]	διαφθειρομένου μόνον ὅλη σχεδὸν ἡ	μορφὴ	συμμεταβάλλει τοσοῦτον ὥστε ἢ θῆλυ
[1, 7]	τὰ τοιαῦτα κήτη. Τὰ δὲ	σελάχη	καὶ οἱ ἔχεις θύραζε μὲν
[1, 7]	πρὸς τοῖς ἄρθροις, (τὰ δὲ	σελάχη	τὰ〉 ζῳοτοκοῦντα ἄνω πρὸς τῷ
[1, 12]	λοιδορία, ἐκ δὲ ταύτης ἡ	μάχη·	ταῦτα δὲ πάντα ἔκ τινος
[1, 7]	(μαλακόδερμα γὰρ ἕως ἂν αὔξησιν	ἔχῃ	ἐστίν) τὸ δ´ ὄστρακον γίγνεται
[1, 11]	σπέρματι πῶς ζῇ; εἰ δὲ	συνεχῆ	ζῷον ἂν εἴη μικρόν. Καὶ
[1, 11]	ἐν τῷ σώματι. Ἀδύνατον γὰρ	συνεχῆ	τὰ μόρια γίγνεσθαι καὶ ἀπιέναι
[1, 12]	ἀποκρίνεται τὸ σπέρμα τῶν μορίων.	~Ἀρχὴ	δὲ καὶ ταύτης τῆς σκέψεως
[1, 12]	ἐνίων μὲν ἐν αὐτοῖς ἡ	ἀρχὴ	τῆς κινήσεώς ἐστιν οἷον καὶ
[1, 1]	ἡ ὕλη καὶ ὅθεν ἡ	ἀρχὴ	τῆς κινήσεως περὶ μὲν οὖν
[1, 12]	δὲ πάντα ἔκ τινος ἡ	ἀρχὴ	τῆς κινήσεως. Τῶν δὲ τοιούτων
[1, 15]	ἄρρεν ποιητικὸν καὶ ὅθεν ἡ	ἀρχὴ	τῆς κινήσεως. Ὥστε ἂν ληφθῇ
[1, 2]	τὸ ζῷον. Φανερὸν οὖν ὅτι	ἀρχή	τις οὖσα φαίνεται τὸ θῆλυ
[1, 1]	αἰτίας δὲ τῆς κινούσης τίς	ἀρχή.	Τὸ δὲ περὶ ταύτης σκοπεῖν
[1, 13]	ἡ τῶν καλουμένων καταμηνίων ἰκμὰς	ὑπάρχῃ	σύμμετρος. Διὸ οὔτε ὅλως μὴ
[1, 15]	ἄρρεν. Ἐάν τε γὰρ ὑπηνέμια	τύχῃ	κύουσα ἡ ὄρνις, ἐὰν μετὰ
[1, 16]	τῇ ὕλῃ, καὶ ἡ μὲν	ψυχὴ	ἐν ᾗ τὸ εἶδος καὶ
[1, 17]	ἐντόμων· τὰ δ´ ἕως ἂν	ἀποπέμψῃ	τι τῶν ἐπεισάκτων αὐτοῦ μορίων,