Chapitre |
[14] |
χαλεπὰ
δὲ
ταῦτα
καὶ
δυσμίμητα
|
φαίη |
τις
ἄν.
οἶδα
κἀγώ.
πειρατέον |
[9] |
οὐκ
ἐπ´
ἀξίοις
ἀσκεῖν
οὐ
|
φαίην |
ἂν
ἔγωγε,
ἀλλ´
ὡς
ἐν |
[5] |
δεῖ
δέ,
ὡς
ἐγὼ
ἂν
|
φαίην, |
αὐτὰς
τὰς
μητέρας
τὰ
τέκνα
|
[8] |
καὶ
ἡ
Σωκράτους
ἀπόκρισις
ταύτῃ
|
φαίνεται. |
καὶ
γὰρ
οὗτος
ἐρωτήσαντος
αὐτόν |
[5] |
τῶν
συντρεφομένων
ἀποσπώμενα
ταῦτα
ποθοῦντα
|
φαίνεται. |
μάλιστα
μὲν
οὖν
ὅπερ
ἔφην |
[11] |
ἀγωγῆς
ὑποσχόμενος
παραγγέλματα
δώσειν
ἔπειτα
|
φαίνῃ |
τῆς
μὲν
τῶν
πενήτων
καὶ |
[11] |
πολεμικῶν
ἀγώνων
ἐθὰς
ἀθλητῶν
πιμελώδων
|
φάλαγγας |
διωθεῖ.
Τί
οὖν;
ἄν
τις |
[2] |
γοῦν
τὸν
Θεμιστοκλέους
πολλάκις
λέγουσι
|
φάναι |
καὶ
πρὸς
πολλοὺς
ὡς
ὅ |
[4] |
ὑμῖν
αὐτίκα
δὴ
μάλα
ποιήσω
|
φανερά. |
εἶτα
προσαγαγὼν
τοὺς
δύο
σκύλακας |
[14] |
σκώπτομαι.
ἀδελφὰ
τούτοις
καὶ
σύζυγα
|
φανήσονται |
πεποιηκότες
Ἀρχύτας
ὁ
Ταραντῖνος
καὶ |
[10] |
καὶ
παθῶν
ἡ
φιλοσοφία
μόνη
|
φάρμακόν |
ἐστι.
διὰ
γὰρ
ταύτην
ἔστι |
[9] |
ἂν
ἔγωγε,
ἀλλ´
ὡς
ἐν
|
φαρμάκου |
μοίρᾳ
τοῦτο
ποιητέον
ἐστί.
μέχρι |
[18] |
καθάπερ
ἰατροὶ
τὰ
πικρὰ
τῶν
|
φαρμάκων |
τοῖς
γλυκέσι
χυμοῖς
καταμιγνύντες
τὴν |
[9] |
τῆς
ἐσχάτης
αἴτιον
καθίσταται.
ζῳγράφος
|
φασὶν |
ἄθλιος
Ἀπελλῇ
δείξας
εἰκόνα
ταύτην, |
[6] |
φαυλότητος.
καὶ
οἱ
παροιμιαζόμενοι
δέ
|
φασιν |
οὐκ
ἀπὸ
τρόπου
λέγοντες,
ὅτι |
[4] |
ταὐτὸ
καὶ
κατὰ
τῆς
ἀρετῆς
|
φατέον |
ἐστίν,
ὡς
εἰς
τὴν
παντελῆ
|
[16] |
ἡ
δ´
ὀκνηροὺς
πρὸς
τὰ
|
φαῦλα |
τῶν
ἔργων
ἀπεργάζεται.
~Καθόλου
δ´ |
[9] |
τόδ´·
οἱ
γὰρ
ἐν
σοφοῖς
|
φαῦλοι |
παρ´
ὄχλῳ
μουσικώτεροι
λέγειν.
ὁρῶ |
[14] |
λοιπόν)
εἴ
τις
μικρὸν
καὶ
|
φαῦλον |
ὑπείληφε,
πλεῖστον
διαμαρτάνει
τῆς
ἀληθείας. |
[4] |
μὲν
γὰρ
ἀρετὴν
διαφθείρει
ῥᾳθυμία,
|
φαυλότητα |
δ´
ἐπανορθοῖ
διδαχή·
καὶ
τὰ |
[6] |
μοχθηροῖς
ἀποφέρωνταί
τι
τῆς
ἐκείνων
|
φαυλότητος. |
καὶ
οἱ
παροιμιαζόμενοι
δέ
φασιν |
[20] |
κατήγοροι
γιγνόμενοι·
τὸ
δ´
ὅλον
|
φαύλως |
ζῶντες
οὐδὲ
τοῖς
δούλοις
παρρησίαν |
[1] |
σπουδαῖοι
τοὺς
τρόπους
ἂν
ἀποβαῖεν,
|
φέρε |
σκεψώμεθα.
~Βέλτιον
δ´
ἴσως
ἀπὸ |
[17] |
τοῦ
βίου
πλησίον
ὄντα
ὁρῶντας
|
φέρειν |
εὐκόλως
καὶ
μὴ
ἀθυμεῖν.
Ἀνακάμψω |
[18] |
ἀντιτεῖναι,
καὶ
μάλιστα
μὲν
εὐκόλως
|
φέρειν |
τὰς
ἁμαρτίας,
εἰ
δὲ
μή |
[7] |
ἀνακραγεῖν
μέρος
ὦ
ἄνθρωποι,
ποῖ
|
φέρεσθε, |
οἵτινες
χρημάτων
μὲν
κτήσεως
πέρι
|
[18] |
μὴ
ἀκούειν
ἀκούοντας.
φίλων
ἁμαρτήματα
|
φέρομεν· |
τί
θαυμαστὸν
εἰ
τέκνων;
δούλων |
[11] |
ἵν´
ἐφεξῆς
καὶ
τἄλλα
τὰ
|
φέροντα |
πρὸς
τὴν
ὀρθὴν
τῶν
νέων |
[7] |
πρὸς
πᾶσαν
πραγματείαν
ἄχρηστον,
τούτῳ
|
φέροντες |
ὑποβάλλουσι
τοὺς
υἱούς.
δεῖ
δὲ |
[8] |
ἀφείλετο,
τοῖς
δ´
οὐκ
ἐλπίσασι
|
φέρουσα |
προσήνεγκε,
καὶ
ὁ
πολὺς
πλοῦτος |
[4] |
τὰ
μὲν
ῥᾴδια
τοὺς
ἀμελοῦντας
|
φεύγει, |
τὰ
δὲ
χαλεπὰ
ταῖς
ἐπιμελείαις
|
[17] |
Μὴ
ἐπὶ
χοίνικος
καθίσαι,
ἤτοι
|
φεύγειν |
ἀργίαν
καὶ
προνοεῖν
ὅπως
τὴν |
[9] |
καὶ
ταπείνωσιν
παραινῶ
διευλαβεῖσθαι
καὶ
|
φεύγειν· |
ἡ
μὲν
γὰρ
ὑπέρογκος
ἀπολίτευτός
|
[15] |
Θήβησι
καὶ
τοὺς
ἐν
Ἤλιδι
|
φευκτέον |
ἔρωτας
καὶ
τὸν
ἐν
Κρήτῃ |
[10] |
τὸ
συλλήβδην
αἱρετόν,
τί
τὸ
|
φευκτόν· |
πῶς
θεοῖς
πῶς
γονεῦσι
πῶς |
[9] |
ποιεῖσθαι
προὐργιαίτερον,
οὕτως
αὖ
πάλιν
|
φημὶ |
δεῖν
τῆς
ἀδιαφθόρου
καὶ
ὑγιαινούσης |
[12] |
τῶν
νέων
ἀγωγὴν
συνάψω.
~Κἀκεῖνό
|
φημι, |
δεῖν
τοὺς
παῖδας
ἐπὶ
τὰ |
[8] |
πρὸς
ἀρετὴν
καὶ
πρὸς
εὐδαιμονίαν
|
φημί. |
καὶ
τὰ
μὲν
ἄλλα
τῶν |
[8] |
οὐδὲν
διαφέρει.
~Συνελὼν
τοίνυν
ἐγώ
|
φημι |
καὶ
χρησμολογεῖν
μᾶλλον
ἢ
παραινεῖν |
[9] |
ἐσκέφθαι
μὲν
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι
|
φημὶ
|
κοὐκ
ἂν
ἀρνηθείην
καὶ
μεμελετηκέναι |
[9] |
τῆς
σκέψεως
ὠφέλειαν
ἐναργῶς
παρίστησι.
|
φησὶ |
γοῦν
ἐγὼ
δ´
ἐσκέφθαι
μὲν |
[15] |
μεμιγμένον
οὐ
παραλειπτέον.
ἐξεῖναι
γάρ
|
φησι
|
δεῖν
τοῖς
ἀριστεύσασιν
ὃν
ἂν |
[2] |
μάλ´
ὀρθῶς
λέγων
ὁ
ποιητής
|
φησι
|
δουλοῖ
γὰρ
ἄνδρα,
κἂν
θρασύσπλαγχνός |
[7] |
δὲ
τοῖς
πράγμασι
παραινεῖ
καί
|
φησιν |
εἴσελθε
εἰς
πορνεῖόν
που,
ἵνα |
[2] |
ἦν
ἄρ´
ὁ
ποιητὴς
ὅς
|
φησιν
|
ὅταν
δὲ
κρηπὶς
μὴ
καταβληθῇ |
[14] |
τύπου
ἕνεκεν
ἐπιμνησθήσομαι.
τοῦ
γὰρ
|
Φιλαδέλφου |
γήμαντος
τὴν
ἀδελφὴν
Ἀρσινόην
Σωτάδης |
[7] |
εἰς
τοσοῦτο
τῶν
πατέρων
προβαίνουσι
|
φιλαργυρίας
|
ἅμα
καὶ
μισοτεκνίας,
ὥσθ´
ἵνα |
[13] |
τὸ
λίαν
φιλεῖν
τοῦ
μὴ
|
φιλεῖν |
αἴτιον
κατέστη.
τί
οὖν
ἐστιν |
[13] |
εἶδον
πατέρας,
οἷς
τὸ
λίαν
|
φιλεῖν |
τοῦ
μὴ
φιλεῖν
αἴτιον
κατέστη. |
[17] |
ἀσελγαίνειν,
φυλάττειν
οἱ
δὲ
δαπανᾶν,
|
φιλεργεῖν |
οἱ
δὲ
ῥᾳθυμεῖν,
στιγμὴ
χρόνου |
[16] |
δεομένους,
παραδείγματα
δεικνύντας
τῶν
διὰ
|
φιληδονίαν |
μὲν
συμφοραῖς
περιπεσόντων
διὰ
δὲ |
[9] |
ὡς
τὰ
πολλὰ
ἀσώτους
καὶ
|
φιληδόνους
|
ἀποβαίνοντας.
καὶ
νὴ
Δί´
εἰκότως. |
[15] |
ὃν
ἂν
βούλωνται
τῶν
καλῶν
|
φιλῆσαι. |
τοὺς
μὲν
οὖν
τῆς
ὥρας |
[5] |
τοῖς
τέκνοις
γίγνοιντ´
ἂν
καὶ
|
φιλητικώτεραι. |
καὶ
μὰ
Δί´
οὐκ
ἀπεικότως· |
[17] |
περιέκοψε.
μιαρὸν
τὸ
φῦλον,
ὑποκριταὶ
|
φιλίας, |
ἄγευστοι
παρρησίας,
πλουσίων
μὲν
κόλακες |
[3] |
οἰνωμένους
ποιεῖσθαι
προσήκει
τὸν
συνουσιασμόν.
|
φίλοινοι |
γὰρ
καὶ
μεθυστικοὶ
γίγνεσθαι
φιλοῦσιν
|
[7] |
δ´
οἳ
καὶ
δεομένοις
χαριζόμενοι
|
φίλοις, |
παρόμοιον
ποιοῦντες
ὥσπερ
ἂν
εἴ |
[10] |
πῶς
ἀλλοτρίοις
πῶς
ἄρχουσι
πῶς
|
φίλοις |
πῶς
γυναιξὶ
πῶς
τέκνοις
πῶς |
[14] |
ἐντευκτικοὺς
αὐτοὺς
εἶναι
παρασκευαστέον
καὶ
|
φιλοπροσηγόρους· |
οὐδὲν
γὰρ
ὡς
τὰ
ἀνέντευκτα |
[7] |
καὶ
μίαν
ἡδονὴν
θανάτου
τιμώμενοι.
|
φιλοσοφίᾳ |
δ´
ὁμιλήσαντες
οὗτοι
οὐ
τοιούτοις |
[10] |
δύναμιν
μεῖξαι
καὶ
κεράσαι
τῇ
|
φιλοσοφίᾳ, |
καὶ
δυεῖν
ὄντοιν
μεγίστοιν
ἀγαθοῖν |
[10] |
ψυχῆς
ἀρρωστημάτων
καὶ
παθῶν
ἡ
|
φιλοσοφία
|
μόνη
φάρμακόν
ἐστι.
διὰ
γὰρ |
[10] |
παιδείας
ὥσπερ
κεφάλαιον
ποιεῖν
τὴν
|
φιλοσοφίαν. |
περὶ
μὲν
γὰρ
τὴν
τοῦ
|
[10] |
τὸ
τέλειον
ἀδύνατον)
τὴν
δὲ
|
φιλοσοφίαν |
πρεσβεύειν.
ἔχω
δὲ
δι´
εἰκόνος
|
[10] |
ἀκύμονος
καὶ
γαληνοῦ
διατρίβοντας
περὶ
|
φιλοσοφίαν. |
τριῶν
γὰρ
ὄντων
βίων
ὧν |
[10] |
ἀνωφελής,
ὁ
δὲ
πρακτικός,
ἀμοιρήσας
|
φιλοσοφίας, |
ἄμουσος
καὶ
πλημμελής.
πειρατέον
οὖν |
[10] |
τὰ
κοινὰ
πράττειν
καὶ
τῆς
|
φιλοσοφίας |
ἀντιλαμβάνεσθαι
κατὰ
τὸ
παρεῖκον
τῶν |
[10] |
ἐμίγνυντο
θεραπαίναις,
οὕτω
καὶ
οἱ
|
φιλοσοφίας |
μὴ
δυνάμενοι
κατατυχεῖν
ἐν
τοῖς |
[10] |
ἅπερ
ἐγὼ
πάντων
τῶν
ἐκ
|
φιλοσοφίας |
περιγιγνομένων
ἀγαθῶν
πρεσβύτατα
κρίνω.
τὸ |
[8] |
μοι
δοκεῖ
Στίλπων
ὁ
Μεγαρεὺς
|
φιλόσοφος |
ἀξιομνημόνευτον
ποιῆσαι
ἀπόκρισιν,
ὅτε
Δημήτριος |
[10] |
δὲ
καὶ
Βίων
ἔλεγεν
ὁ
|
φιλόσοφος |
ὅτι
ὥσπερ
οἱ
μνηστῆρες
τῇ
|
[20] |
παιδείας.
ἱκανῶς
δ´
αὐτῆς
τὴν
|
φιλοτεκνίαν
|
σημαίνει
τοὐπίγραμμα,
ὅπερ
ἀνέθηκε
Μούσαις. |
[7] |
ἄριστον
ἀφεὶς
τὸν
χείριστον
δοκιμάσειε
|
φίλου |
δεηθέντος.
Ζεῦ
καὶ
θεοὶ
πάντες, |
[10] |
αἰδεῖσθαι,
νόμοις
πειθαρχεῖν,
ἄρχουσιν
ὑπείκειν,
|
φίλους |
ἀγαπᾶν,
πρὸς
γυναῖκας
σωφρονεῖν,
τέκνων |
[5] |
καὶ
παρέγγραπτον
ἔχουσιν,
ἅτε
μισθοῦ
|
φιλοῦσαι. |
δηλοῖ
δὲ
καὶ
ἡ
φύσις
|
[3] |
φίλοινοι
γὰρ
καὶ
μεθυστικοὶ
γίγνεσθαι
|
φιλοῦσιν
|
ὧν
ἂν
τὴν
ἀρχὴν
τῆς |
[7] |
ἐπιστήμῃ
δυνηθέντ´
ἂν
σῶσαι
παραλιπών,
|
φίλῳ
|
χαριζόμενος
τὸν
δι´
ἀπειρίαν
ἀπολέσαντ´ |
[18] |
ὁρᾶν
καὶ
μὴ
ἀκούειν
ἀκούοντας.
|
φίλων |
ἁμαρτήματα
φέρομεν·
τί
θαυμαστὸν
εἰ |
[14] |
τὸν
ἀπὸ
τῶν
θείων
μεταφέρωμεν
|
φόβον. |
καὶ
γὰρ
αὖ
σιωπήσας
μὲν
|
[16] |
ἐστιν,
ἐλπίς
τε
τιμῆς
καὶ
|
φόβος |
τιμωρίας·
ἡ
μὲν
γὰρ
ὁρμητικωτέρους
|
[7] |
τὴν
φύσιν
οἷόσπερ
ἦν
ὁ
|
Φοῖνιξ |
ὁ
τοῦ
Ἀχιλλέως
παιδαγωγός.
Τὸ |
[8] |
παιδεία
νόμιμός
ἐστι,
καὶ
ταῦτα
|
φορὰ |
καὶ
συνεργὰ
πρὸς
ἀρετὴν
καὶ |
[17] |
προχείρως
οὐ
δεῖ
συναλλάττειν.
Μὴ
|
φορεῖν |
στενὸν
δακτύλιον,
ὅτι
δεῖ
τὸν |
[7] |
τοῦ
Διογένους
ἔμαθον
ἄν,
ὃς
|
φορτικῶς |
μὲν
τοῖς
ῥήμασιν
ἀληθῶς
δὲ |
[7] |
δὲ
παιδεύσωσι
τοὺς
υἱεῖς,
ἐγὼ
|
φράσω. |
ὅταν
γὰρ
εἰς
ἄνδρας
ἐγγραφέντες |
[7] |
καὶ
κυριώτατον
τῶν
εἰρημένων
ἔρχομαι
|
φράσων. |
διδασκάλους
γὰρ
ζητητέον
τοῖς
τέκνοις, |
[7] |
τῷ
λόγῳ
πατέρα
νοῦ
καὶ
|
φρενῶν |
κενόν.
ἐρωτήσαντος
γάρ
τινος
αὐτὸν
|
[12] |
ἐλευθέροις
πρέπειν·
ἀποναρκῶσι
γὰρ
καὶ
|
φρίττουσι |
πρὸς
τοὺς
πόνους,
τὰ
μὲν |
[8] |
ἐπὶ
τῇ
τοῦ
σώματος
ῥώμῃ
|
φρονεῖ, |
μαθέτω
γνώμης
διαμαρτάνων.
πόστον
γάρ |
[2] |
γλιχομένοις.
καὶ
μὲν
δὴ
τὰ
|
φρονήματα |
τῶν
ὑπόχαλκον
καὶ
κίβδηλον
ἐχόντων |
[7] |
υἱέων,
οἷς
ταῦτα
καταλείψετε,
μικρὰ
|
φροντίζετε; |
τούτοις
δ´
ἂν
ἔγωγε
προσθείην |
[7] |
εἴ
τις
τοῦ
μὲν
ὑποδήματος
|
φροντίζοι, |
τοῦ
δὲ
ποδὸς
ὀλιγώρως
ἔχοι. |
[17] |
μὴ
βλάπτειν
τὴν
ψυχὴν
ταῖς
|
φροντίσιν |
αὐτὴν
κατατρύχοντα.
Κυάμων
ἀπέχεσθαι,
ὅτι |
[17] |
οὐ
παραζῆν
προσῆκε.
τί
δὲ
|
φροντιστέον
|
ἡμῖν
τῶν
τοῦ
πατρὸς
ἀπειλῶν; |
[2] |
ὥσπερ
ἀμέλει
μεγαλαυχίας
ἐμπίπλανται
καὶ
|
φρυάγματος
|
οἱ
γονέων
διασήμων.
Κλεόφαντον
γοῦν |
[14] |
τὰ
σακκία
τῶν
χρημάτων
παραλύσας
|
φυγὰς |
ἀπηλάθη
τῆς
Σπάρτης.
Τό
γε |
[4] |
δένδρα
οὐκ
ὀλιγωρηθέντα
μὲν
στρεβλὰ
|
φύεται |
καὶ
ἄκαρπα
καθίσταται,
τυχόντα
δ´
|
[5] |
ἵνα
ταῦτ´
ὀρθὰ
καὶ
ἀστραβῆ
|
φύηται, |
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
ἐξ
ἀρχῆς |
[16] |
μειρακίων
ποιεῖσθαι
τὴν
εὐλάβειαν
καὶ
|
φυλακὴν |
ἢ
τῶν
παίδων.
τίς
γὰρ |
[16] |
παρὰ
τοῦτον
μάλιστα
τὸν
καιρὸν
|
φυλάττειν |
ἐγρηγορέναι
σωφρονίζειν
τοὺς
μειρακίσκους
διδάσκοντας |
[17] |
μεθύειν,
σωφρονεῖν
οἱ
δ´
ἀσελγαίνειν,
|
φυλάττειν |
οἱ
δὲ
δαπανᾶν,
φιλεργεῖν
οἱ |
[9] |
τὸν
αὐτὸν
τῆς
ἑρμηνείας
χαρακτῆρα
|
φυλάττουσι. |
τὸ
δ´
ἔτι
παῖδας
ὄντας |
[17] |
ἐσύλησε
καὶ
περιέκοψε.
μιαρὸν
τὸ
|
φῦλον, |
ὑποκριταὶ
φιλίας,
ἄγευστοι
παρρησίας,
πλουσίων |
[12] |
μηδὲ
τοῖς
ἐγκωμίοις
ἐπαίρειν
καὶ
|
φυσᾶν· |
χαυνοῦνται
γὰρ
ταῖς
ὑπερβολαῖς
τῶν |
[4] |
ἀμεληθεῖσα
χερσεύεται,
καὶ
ὅσῳ
τῇ
|
φύσει |
βελτίων
ἐστί,
τοσούτῳ
μᾶλλον
ἐξαργηθεῖσα |
[20] |
ἐπιμελείας,
ἀνυστὸν
δ´
οὖν
ἀνθρωπίνῃ
|
φύσει |
καθέστηκεν.
|
[8] |
πάντων
ἐστὶ
κυριώτατα
ἐν
ἀνθρωπίνῃ
|
φύσει, |
νοῦς
καὶ
λόγος.
καὶ
ὁ |
[17] |
καὶ
γὰρ
οὗτοι
τὰς
ἐπιεικεστάτας
|
φύσεις |
ἱκανοὶ
διαφθείρειν
εἰσί.
~Ταῦτα
μὲν |
[4] |
δ´
αἱ
μὲν
ἀρχαὶ
τῆς
|
φύσεως, |
αἱ
δὲ
προκοπαὶ
τῆς
μαθήσεως, |
[4] |
ἀρετὴν
οὐκ
ἂν
τὴν
τῆς
|
φύσεως |
ἐλάττωσιν
εἰς
τοὐνδεχόμενον
ἀναδραμεῖν,
ἴστω |
[4] |
τυφλόν,
ἡ
δὲ
μάθησις
δίχα
|
φύσεως
|
ἐλλιπές,
ἡ
δ´
ἄσκησις
χωρὶς |
[13] |
ἐπιλήσμονες.
τὴν
γὰρ
πλεονεξίαν
τῆς
|
φύσεως |
ἐπιρρώσομεν,
τὴν
δ´
ἔλλειψιν
ἀναπληρώσομεν· |
[4] |
μᾶλλον
δὲ
τοῦ
παντὸς
διαμαρτάνων.
|
φύσεως |
μὲν
γὰρ
ἀρετὴν
διαφθείρει
ῥᾳθυμία, |
[13] |
ἀμφότερ´
ἐστὶν
ἀσκητέον,
εἴτ´
ἐκ
|
φύσεως |
μνήμονες
εἶεν
οἱ
παῖδες,
εἴτε |
[18] |
τραχεῖς
καὶ
σκληροὺς
εἶναι
τὴν
|
φύσιν, |
ἀλλὰ
πολλαχοῦ
καὶ
συγχωρῆσαί
τινα |
[4] |
φύσιν
τῷ
πόνῳ
τοῦ
κατὰ
|
φύσιν |
ἐγένετο
κρεῖττον.
καὶ
μόνα
ἆρα |
[4] |
παντελῆ
δικαιοπραγίαν
τρία
δεῖ
συνδραμεῖν,
|
φύσιν |
καὶ
λόγον
καὶ
ἔθος.
καλῶ |
[7] |
σπουδαῖον
παιδαγωγὸν
τοιοῦτον
εἶναι
τὴν
|
φύσιν |
οἷόσπερ
ἦν
ὁ
Φοῖνιξ
ὁ |
[4] |
ἀπευθύνειν
ἀμήχανον,
ἀλλὰ
τὸ
παρὰ
|
φύσιν |
τῷ
πόνῳ
τοῦ
κατὰ
φύσιν |
[4] |
τὴν
ἀρετήν.
ἡ
μὲν
γὰρ
|
φύσις
|
ἄνευ
μαθήσεως
τυφλόν,
ἡ
δὲ |
[4] |
τρόπον
γῇ
μὲν
ἔοικεν
ἡ
|
φύσις, |
γεωργῷ
δ´
ὁ
παιδεύων,
σπέρματι |
[5] |
φιλοῦσαι.
δηλοῖ
δὲ
καὶ
ἡ
|
φύσις
|
ὅτι
δεῖ
τὰς
μητέρας
ἃ |
[4] |
καὶ
καχεξίαν;
τίς
δ´
ἀσθενὴς
|
φύσις |
οὐ
τοῖς
γυμνασαμένοις
καὶ
καταθλήσασι |
[13] |
μάθησιν
εὐηνίως.
ὥσπερ
γὰρ
τὰ
|
φυτὰ |
τοῖς
μὲν
μετρίοις
ὕδασι
τρέφεται, |
[7] |
τὰς
χάρακας
οἱ
γεωργοὶ
τοῖς
|
φυτοῖς |
παρατιθέασιν,
οὕτως
οἱ
νόμιμοι
τῶν |
[4] |
τὴν
γῆν,
εἶτα
δὲ
τὸν
|
φυτουργὸν |
ἐπιστήμονα,
εἶτα
τὰ
σπέρματα
σπουδαῖα, |
[5] |
ἀναπίμπλασθαι
συμβαίνῃ.
κινδυνεύει
δὲ
καὶ
|
Φωκυλίδης |
ὁ
ποιητὴς
καλῶς
παραινεῖν
λέγων
|
[13] |
βούλομαι
λέγειν,
ἵνα
τῷ
παραδείγματι
|
φωτεινότερον
|
ποιήσω
τὸν
λόγον;
σπεύδοντες
γὰρ
|