Chapitre
[10]	τε κοινωφελοῦς βίου πολιτευομένους, τοῦ	τ´	ἀκύμονος καὶ γαληνοῦ διατρίβοντας περὶ
[14]	πειρατέον οὖν εἰς ὅσον οἷόν	τ´	ἐστὶ τούτοις παραδείγμασι χρωμένους τὸ
[16]	δὴ ἀνοίᾳ διδόασιν ἐξουσίαν ἐπὶ	τὰ	ἀδικήματα. ἔδει τοίνυν τοὺς ἔμφρονας
[14]	καὶ φιλοπροσηγόρους· οὐδὲν γὰρ ὡς	τὰ	ἀνέντευκτα τῶν ἠθῶν ἐστιν οὕτως
[11]	καταθλοῦντας καὶ τοξείαις καὶ θήραις.	τὰ"	γὰρ τῶν ἡττωμένων" ἐν ταῖς
[18]	γήρως ἀμβλυῶττον καὶ δύσκωφον ἐπὶ	τὰ	γιγνόμενα μεταφέρειν, ὡς ἔνια τῶν
[12]	διὰ τὰς ἀλγηδόνας τῶν πληγῶν,	τὰ	δὲ καὶ διὰ τὰς ὕβρεις.
[16]	καὶ διδασκάλων παραγωγὴ καὶ ἀνηκουστία·	τὰ	δὲ τῶν ἤδη νεανισκευομένων ἀδικήματα
[4]	μὲν ῥᾴδια τοὺς ἀμελοῦντας φεύγει,	τὰ	δὲ χαλεπὰ ταῖς ἐπιμελείαις ἁλίσκεται.
[14]	καὶ μανίας δώσεις δίκην, ἀπήγγειλε	τὰ	εἰρημένα τῷ βασιλεῖ, ὁ δὲ
[14]	κατασκευάζειν τοὺς Ἕλληνας, ἵν´ ἐπανελθὼν	τὰ	ἐπινίκια τοῦ πολέμου τοῦ κατὰ
[7]	νέοις, ἵν´ ὀρθὰ τούτων βλαστάνῃ	τὰ	ἤθη. νῦν δέ τις κἂν
[5]	ἐστι τῆς εὐνοίας. καὶ γὰρ	τὰ	θηρία τῶν συντρεφομένων ἀποσπώμενα ταῦτα
[9]	καὶ κατὰ τὴν παροιμίαν χαλεπὰ	τὰ	καλά. οἱ δ´ αὐτοσχέδιοι τῶν
[12]	τοῖς ἐλευθέροις, οἱ μὲν ἐπὶ	τὰ	καλὰ παρορμῶντες οἱ δ´ ἀπὸ
[12]	φημι, δεῖν τοὺς παῖδας ἐπὶ	τὰ	καλὰ τῶν ἐπιτηδευμάτων ἄγειν παραινέσεσι
[16]	ἡ μὲν γὰρ ὁρμητικωτέρους πρὸς	τὰ	κάλλιστα τῶν ἐπιτηδευμάτων ἡ δ´
[10]	πειρατέον οὖν εἰς δύναμιν καὶ	τὰ	κοινὰ πράττειν καὶ τῆς φιλοσοφίας
[5]	ταῖς τούτων ψυχαῖς ἁπαλαῖς ἔτι	τὰ	μαθήματα ἐντήκεται· πᾶν δὲ τὸ
[15]	τοὺς ἄρρενας ἐδοκίμασαν ἔρωτας καὶ	τὰ	μειράκια προήγαγον ἐπί τε παιδείαν
[5]	τοῖς ἤθεσιν Ἑλληνίδας. ὥσπερ γὰρ	τὰ	μέλη τοῦ σώματος εὐθὺς ἀπὸ
[6]	ἐστιν, ὅτι καὶ τὰ παιδία	τὰ	μέλλοντα τοῖς τροφίμοις ὑπηρετεῖν καὶ
[8]	καὶ πρὸς εὐδαιμονίαν φημί. καὶ	τὰ	μὲν ἄλλα τῶν ἀγαθῶν ἀνθρώπινα
[12]	καὶ φρίττουσι πρὸς τοὺς πόνους,	τὰ	μὲν διὰ τὰς ἀλγηδόνας τῶν
[4]	φαυλότητα δ´ ἐπανορθοῖ διδαχή· καὶ	τὰ	μὲν ῥᾴδια τοὺς ἀμελοῦντας φεύγει,
[16]	τίς γὰρ οὐκ οἶδεν ὅτι	τὰ	μὲν τῶν παίδων πλημμελήματα μικρὰ
[17]	τῆς τῶν τέκνων εὐαγωγίας, ἐκδιωκτέον	τὰ	μιαρὰ ταῦτα θρέμματα, ἐκδιωκτέον δ´
[7]	ἄτοπον τῇ μὲν δεξιᾷ συνεθίζειν	τὰ	παιδία δέχεσθαι τὰς τροφάς, κἂν
[12]	μιμεῖσθαι τὰς τίτθας, αἵτινες ἐπειδὰν	τὰ	παιδία κλαυθμυρίσωσιν, εἰς παρηγορίαν πάλιν
[6]	παραλιπεῖν ἄξιόν ἐστιν, ὅτι καὶ	τὰ	παιδία τὰ μέλλοντα τοῖς τροφίμοις
[8]	ἀθάνατον καὶ θεῖον. καὶ δύο	τὰ	πάντων ἐστὶ κυριώτατα ἐν ἀνθρωπίνῃ
[4]	αἱ τῶν λόγων ὑποθῆκαι καὶ	τὰ	παραγγέλματα. ταῦτα πάντα διατεινάμενος ἂν
[18]	ἐγένοντο νέοι. καὶ καθάπερ ἰατροὶ	τὰ	πικρὰ τῶν φαρμάκων τοῖς γλυκέσι
[9]	λέγειν καὶ τὸν βίον ὡς	τὰ	πολλὰ ἀσώτους καὶ φιληδόνους ἀποβαίνοντας.
[4]	παυόμενοι πολεμεῖν. καὶ τί δεῖ	τὰ	πολλὰ λέγειν; καὶ γὰρ τὸ
[11]	εὐεξία. καθάπερ οὖν ἐν εὐδίᾳ	τὰ	πρὸς τὸν χειμῶνα προσῆκε παρασκευάζειν,
[14]	ἐξέχεαν· ὡς Γύλιππος ὁ Λακεδαιμόνιος	τὰ	σακκία τῶν χρημάτων παραλύσας φυγὰς
[4]	δὲ τὸν φυτουργὸν ἐπιστήμονα, εἶτα	τὰ	σπέρματα σπουδαῖα, τὸν αὐτὸν τρόπον
[5]	δὴ λεγόμενον ἐξ ὀνύχων ἀγαπῶσαι	τὰ	τέκνα. αἱ τίτθαι δὲ καὶ
[7]	ἀνδραπόδοις ἢ βαρβάροις ἢ παλιμβόλοις	τὰ	τέκνα παραδόντες. ἐπεὶ νῦν γε
[5]	ἂν φαίην, αὐτὰς τὰς μητέρας	τὰ	τέκνα τρέφειν καὶ τούτοις τοὺς
[5]	οὖν ὅπερ ἔφην αὐτὰς πειρατέον	τὰ	τέκνα τρέφειν τὰς μητέρας· εἰ
[2]	οὐκ εὖ γεγονόσιν ἀνεξάλειπτα παρακολουθεῖ	τὰ	τῆς δυσγενείας ὀνείδη παρὰ πάντα
[7]	ἵνα μάθῃς ὅτι τῶν ἀναξίων	τὰ	τίμια οὐδὲν διαφέρει. ~Συνελὼν τοίνυν
[13]	ἐπὶ τῶν ἀψύχων· καὶ γὰρ	τὰ	τόξα καὶ τὰς λύρας ἀνίεμεν,
[17]	χαμαιτύπην καὶ προηγώγευσε γαμετήν, καὶ	τὰ	τῶν πατέρων ἐφόδια τοῦ γήρως
[5]	τὸν αὐτὸν τρόπον ἐξ ἀρχῆς	τὰ	τῶν τέκνων ἤθη ῥυθμίζειν προσήκει.
[16]	ἐπιτηδευμάτων ἡ δ´ ὀκνηροὺς πρὸς	τὰ	φαῦλα τῶν ἔργων ἀπεργάζεται. ~Καθόλου
[11]	παρεφορτισάμην, ἵν´ ἐφεξῆς καὶ τἄλλα	τὰ	φέροντα πρὸς τὴν ὀρθὴν τῶν
[2]	παιδοποιίας γλιχομένοις. καὶ μὲν δὴ	τὰ	φρονήματα τῶν ὑπόχαλκον καὶ κίβδηλον
[13]	τὴν μάθησιν εὐηνίως. ὥσπερ γὰρ	τὰ	φυτὰ τοῖς μὲν μετρίοις ὕδασι
[17]	ψηφοφορίαι δι´ ὧν πέρας ἐπετίθεσαν	ταῖς	ἀρχαῖς. Σιτίον εἰς ἀμίδα μὴ
[5]	καὶ ἡ πρόνοια· διττοὺς ἐνέθηκε	ταῖς	γυναιξὶ τοὺς μαστούς, ἵνα, κἂν
[3]	ὅτι τοὺς ἕνεκα παιδοποιίας πλησιάζοντας	ταῖς	γυναιξὶν ἤτοι τὸ παράπαν ἀοίνους
[14]	οὐδὲ γὰρ ἐς τἄλλα ἐνάμιλλοι	ταῖς	ἐκείνων ἐσμὲν οὔτ´ ἐμπειρίαις οὔτε
[7]	καὶ τοῖς τρόποις ἀνεπίληπτοι καὶ	ταῖς	ἐμπειρίαις ἄριστοι· πηγὴ γὰρ καὶ
[4]	κοιλαίνουσι, σίδηρος δὲ καὶ χαλκὸς	ταῖς	ἐπαφαῖς τῶν χειρῶν ἐκτρίβονται, οἱ
[18]	πραότητι μιγνύναι, καὶ τοτὲ μὲν	ταῖς	ἐπιθυμίαις τῶν παίδων ἐφεῖναι καὶ
[4]	ἀμελοῦντας φεύγει, τὰ δὲ χαλεπὰ	ταῖς	ἐπιμελείαις ἁλίσκεται. καταμάθοις δ´ ἂν
[16]	γαμετῶν. οὐκοῦν τὰς τούτων ὁρμὰς	ταῖς	ἐπιμελείαις δεσμεύειν καὶ κατέχειν προσῆκεν.
[12]	δ´ ἐναλλὰξ καὶ ποικίλως χρῆσθαι	ταῖς	ἐπιπλήξεσι καὶ τοῖς ἐπαίνοις, κἀπειδάν
[12]	τοῖς ἐπαίνοις, κἀπειδάν ποτε θρασύνωνται,	ταῖς	ἐπιπλήξεσιν ἐν αἰσχύνῃ ποιεῖσθαι, καὶ
[10]	τὸ δὲ μέγιστον, μήτ´ ἐν	ταῖς	εὐπραγίαις περιχαρεῖς μήτ´ ἐν ταῖς
[14]	τοῖς συνοῦσι μὴ παντελῶς ἐν	ταῖς	ζητήσεσιν ἀπαραχώρητοι γιγνόμενοι· οὐ γὰρ
[10]	συμφοραῖς περιλύπους ὑπάρχειν, μήτ´ ἐν	ταῖς	ἡδοναῖς ἐκλύτους εἶναι μήτ´ ἐν
[13]	ἀπαυδῶντες ἐκπίπτουσι, καὶ ἄλλως βαρυνόμενοι	ταῖς	κακοπαθείαις οὐ δέχονται τὴν μάθησιν
[11]	τὰ" γὰρ τῶν ἡττωμένων" ἐν	ταῖς	μάχαις ἀγαθὰ τοῖς νικῶσιν ἆθλα
[14]	μυρίους δ´ ἔγωγ´ οἶδ´ ἀκούσας	ταῖς	μεγίσταις συμφοραῖς περιπεσόντας διὰ τὴν
[10]	ἡδοναῖς ἐκλύτους εἶναι μήτ´ ἐν	ταῖς	ὀργαῖς ἐκπαθεῖς καὶ θηριώδεις. ἅπερ
[10]	ταῖς εὐπραγίαις περιχαρεῖς μήτ´ ἐν	ταῖς	συμφοραῖς περιλύπους ὑπάρχειν, μήτ´ ἐν
[10]	τῇ Πηνελόπῃ πλησιάζειν μὴ δυνάμενοι	ταῖς	ταύτης ἐμίγνυντο θεραπαίναις, οὕτω καὶ
[5]	Πλάτων ὁ δαιμόνιος ἐμμελῶν παραινεῖν	ταῖς	τίτθαις μηδὲ τοὺς τυχόντας μύθους
[5]	καὶ ὑγρὸν ἡ νεότης, καὶ	ταῖς	τούτων ψυχαῖς ἁπαλαῖς ἔτι τὰ
[2]	πατράσιν ὑποθείμην ἂν ἔγωγε μὴ	ταῖς	τυχούσαις γυναιξὶ συνοικεῖν, λέγω δ´
[7]	ἐπιτρέπουσι τοὺς παῖδας, οἱ μὲν	ταῖς	τῶν ἀρεσκευομένων ἡττώμενοι κολακείαις, εἰσὶ
[5]	ἐναπομάττονται κηροῖς, οὕτως αἱ μαθήσεις	ταῖς	τῶν ἔτι παιδίων ψυχαῖς ἐναποτυποῦνται.
[12]	ἐπαίρειν καὶ φυσᾶν· χαυνοῦνται γὰρ	ταῖς	ὑπερβολαῖς τῶν ἐπαίνων καὶ θρύπτονται.
[17]	ἤτοι μὴ βλάπτειν τὴν ψυχὴν	ταῖς	φροντίσιν αὐτὴν κατατρύχοντα. Κυάμων ἀπέχεσθαι,
[14]	ἱεροπρεπέστατον, ἐθίζειν τοὺς παῖδας τῷ	τἀληθῆ	λέγειν· τὸ γὰρ ψεύδεσθαι δουλοπρεπὲς
[14]	ὑφαιρεῖν ὀργῆς· οὐδὲ γὰρ ἐς	τἄλλα	ἐνάμιλλοι ταῖς ἐκείνων ἐσμὲν οὔτ´
[4]	θυμοειδεῖς ἀπέβησαν; καὶ τί δεῖ	τἄλλα	θαυμάζειν, ὅπου γε τῶν θηρίων
[8]	παλαιούμενος ἀνηβᾷ, καὶ ὁ χρόνος	τἄλλα	πάντ´ ἀφαιρῶν τῷ γήρᾳ προστίθησι
[11]	λόγῳ παρεφορτισάμην, ἵν´ ἐφεξῆς καὶ	τἄλλα	τὰ φέροντα πρὸς τὴν ὀρθὴν
[13]	γὰρ ὥσπερ τῆς παιδείας ἐστὶ	ταμιεῖον,	καὶ διὰ τοῦτο μητέρα τῶν
[11]	γῆρας ἀποτίθεσθαι. οὕτω δὲ δεῖ	ταμιεύεσθαι	τὸν τοῦ σώματος πόνον, ὡς
[14]	γὰρ ἀρχιμάγειρον Εὐτροπίωνα γεγενημένον ἐν	τάξει	πέμψας παραγενέσθαι πρὸς αὐτὸν ἠξίου
[2]	ἐχόντων τὸ γένος σφάλλεσθαι καὶ	ταπεινοῦσθαι	πέφυκε, καὶ μάλ´ ὀρθῶς λέγων
[9]	τὴν σμικρολογίαν τῆς λέξεως καὶ	ταπείνωσιν	παραινῶ διευλαβεῖσθαι καὶ φεύγειν· ἡ
[14]	σύζυγα φανήσονται πεποιηκότες Ἀρχύτας ὁ	Ταραντῖνος	καὶ Πλάτων. ὁ μὲν γὰρ
[10]	ἐπολιτεύσατο Περικλῆς, οὕτως Ἀρχύτας ὁ	Ταραντῖνος,	οὕτω Δίων ὁ Συρακόσιος, οὕτως
[12]	τοὺς πόνους, τὰ μὲν διὰ	τὰς	ἀλγηδόνας τῶν πληγῶν, τὰ δὲ
[18]	καὶ μάλιστα μὲν εὐκόλως φέρειν	τὰς	ἁμαρτίας, εἰ δὲ μή γε,
[7]	τεταγμένου βίου καταμελήσωσιν, ἐπὶ δὲ	τὰς	ἀτάκτους καὶ ἀνδραποδώδεις ἡδονὰς ἑαυτοὺς
[4]	ἐξ ἀρχῆς δύναιντ´ ἀναλαβεῖν εὐθυωρίαν·	τάς	γε μὴν καμπύλας τῶν ὑποκριτῶν
[5]	ἑτέρων τέκνων σπεύδουσαι γένεσιν, ἀλλὰ	τάς	γε τίτθας καὶ τροφοὺς οὐ
[13]	λαμβάνειν τῶν παίδων, ἀλλὰ μὴ	τὰς	ἐλπίδας ἔχειν ἐν μισθωτοῦ διαθέσει·
[17]	συμφοιτητῶν μοχθηρίας· καὶ γὰρ οὗτοι	τὰς	ἐπιεικεστάτας φύσεις ἱκανοὶ διαφθείρειν εἰσί.
[19]	τῶν ἡδονῶν ἥττους καὶ πρὸς	τὰς	ἐπιτιμήσεις δυσηκόους γάμῳ καταζεῦξαι, δεσμὸς
[13]	τῶν παίδων, μέλλοντες ἑκάστοτε διδόναι	τὰς	εὐθύνας. κἀνταῦθα δὴ τὸ ῥηθὲν
[4]	ἦθος ἔθος ἐστὶ πολυχρόνιον, καὶ	τὰς	ἠθικὰς ἀρετὰς ἐθικὰς ἄν τις
[18]	τῶν παίδων ἐφεῖναι καὶ χαλάσαι	τὰς	ἡνίας, τοτὲ δ´ αὖ πάλιν
[13]	καὶ γὰρ τὰ τόξα καὶ	τὰς	λύρας ἀνίεμεν, ἵν´ ἐπιτεῖναι δυνηθῶμεν.
[5]	καὶ ἡ φύσις ὅτι δεῖ	τὰς	μητέρας ἃ γεγεννήκασιν αὐτὰς τιτθεύειν
[5]	αὐτὰς πειρατέον τὰ τέκνα τρέφειν	τὰς	μητέρας· εἰ δ´ ἄρ´ ἀδυνάτως
[5]	ὡς ἐγὼ ἂν φαίην, αὐτὰς	τὰς	μητέρας τὰ τέκνα τρέφειν καὶ
[14]	καὶ διὰ τοῦτό μοι δοκεῖ	τὰς	μυστηριώδεις τελετὰς οἱ παλαιοὶ κατέδειξαν,
[14]	ἀποκαλούντων ἀπήγξατο. Ἀριστοφάνους δέ, ὅτε	τὰς	Νεφέλας ἐξέφερε, παντοίως πᾶσαν ὕβριν
[20]	παραινέσεως ἔργον ἐστί· τὸ δὲ	τὰς	πλείους ζηλῶσαι καὶ αὐτὸ μὲν
[20]	μαθεῖν. Τὸ μὲν οὖν πάσας	τὰς	προειρημένας συμπεριλαβεῖν εὐχῆς ἴσως ἢ
[5]	εἰ δίδυμα τέκοιεν, διττὰς ἔχοιεν	τὰς	τῆς τροφῆς πηγάς. χωρὶς δὲ
[12]	ἀνακαλεῖσθαι τοῖς ἐπαίνοις καὶ μιμεῖσθαι	τὰς	τίτθας, αἵτινες ἐπειδὰν τὰ παιδία
[13]	τὴν παιδείαν ἀλλὰ καὶ πρὸς	τὰς	τοῦ βίου πράξεις οὐκ ἐλαχίστην
[16]	καὶ γυναικῶν οἰκοφθορίαι γαμετῶν. οὐκοῦν	τὰς	τούτων ὁρμὰς ταῖς ἐπιμελείαις δεσμεύειν
[5]	τοῖς παιδίοις λέγειν, ἵνα μὴ	τὰς	τούτων ψυχὰς ἐξ ἀρχῆς ἀνοίας
[7]	δεξιᾷ συνεθίζειν τὰ παιδία δέχεσθαι	τὰς	τροφάς, κἂν εἰ προτείνειε τὴν
[5]	γε τίτθας καὶ τροφοὺς οὐ	τὰς	τυχούσας ἀλλ´ ὡς ἔνι μάλιστα
[4]	ὅτι συνῆλθε καὶ συνέπνευσεν εἰς	τὰς	τῶν παρ´ ἅπασιν ᾀδομένων ψυχάς,
[17]	ἐκδιωκτέον δ´ οὐχ ἥκιστα καὶ	τὰς	τῶν συμφοιτητῶν μοχθηρίας· καὶ γὰρ
[12]	πληγῶν, τὰ δὲ καὶ διὰ	τὰς	ὕβρεις. ἔπαινοι δὲ καὶ ψόγοι
[11]	μόνοις δὲ τοῖς πλουσίοις ὁμολογεῖς	τὰς	ὑποθήκας διδόναι. πρὸς οὓς οὐ
[7]	οἱ νόμιμοι τῶν διδασκάλων ἐμμελεῖς	τὰς	ὑποθήκας καὶ παραινέσεις παραπηγνύουσι τοῖς
[20]	~Βραχέα δὲ προσθεὶς ἔτι περιγράψω	τὰς	ὑποθήκας. πρὸ πάντων γὰρ δεῖ
[7]	νομίμου τυχεῖν παιδείας. καὶ καθάπερ	τὰς	χάρακας οἱ γεωργοὶ τοῖς φυτοῖς
[14]	ἀπὸ τοῦ τελευταίου πρῶτον ἄρξωμαι,	τὰς	χεῖράς τινες ὑποσχόντες λήμμασιν ἀδίκοις
[4]	καὶ βίων ἀγωγαί, καὶ ἐγὼ	ταῦθ´	ὑμῖν αὐτίκα δὴ μάλα ποιήσω
[16]	δόξαν ἀγαθὴν περιποιησαμένων. δύο γὰρ	ταῦθ´	ὡσπερεὶ στοιχεῖα τῆς ἀρετῆς ἐστιν,
[8]	λέγω δ´ οἷον ἐλεφάντων καὶ	ταύρων	καὶ λεόντων. παιδεία δὲ τῶν
[5]	τῶν τέκνων ἀναγκαῖόν ἐστιν, ἵνα	ταῦτ´	ὀρθὰ καὶ ἀστραβῆ φύηται, τὸν
[11]	κόποι μαθήμασι πολέμιοι. καὶ τί	ταῦτα;	ἀλλ´ ὅπερ πάντων ἐστὶ κυριώτατον
[14]	καὶ λόγον δοῦναι καὶ λαβεῖν.	ταῦτα	δ´ ἀπαγγέλλοντος ἐκείνου πρὸς αὐτὸν
[14]	τοῖς νέοις καὶ δὴ λεκτέον.	ταῦτα	δ´ ἐστὶ τὸ τὸν βίον
[11]	ἐς παιδοτρίβου τοὺς παῖδας ἱκανῶς	ταῦτα	διαπονεῖν, ἅμα μὲν τῆς τῶν
[17]	τέκνων εὐαγωγίας, ἐκδιωκτέον τὰ μιαρὰ	ταῦτα	θρέμματα, ἐκδιωκτέον δ´ οὐχ ἥκιστα
[14]	γὰρ πάνυ θυμοῦμαι. χαλεπὰ δὲ	ταῦτα	καὶ δυσμίμητα φαίη τις ἄν.
[7]	σπουδήν, τῶν δ´ υἱέων, οἷς	ταῦτα	καταλείψετε, μικρὰ φροντίζετε; τούτοις δ´
[11]	τῇ γε δυνατῇ χρηστέον. καὶ	ταῦτα	μὲν δὴ τῷ λόγῳ παρεφορτισάμην,
[10]	μήτ´ ἀθέατον ἐᾶν εἶναι, ἀλλὰ	ταῦτα	μὲν ἐκ παραδρομῆς μαθεῖν ὡσπερεὶ
[9]	ἀντέβαινεν οὐ συντέταγμαι" λέγων. καὶ	ταῦτα	μὲν ἴσως ἀδέσποτός ἐστι καὶ
[18]	ἐπιεικεστάτας φύσεις ἱκανοὶ διαφθείρειν εἰσί.	~Ταῦτα	μὲν οὖν καλὰ καὶ συμφέροντα·
[15]	καὶ οὐδὲ μετρίοις δούλοις συγγνωστόν.	~Ταῦτα	μὲν οὖν οὐκ ἐνδοιάσας οὐδὲ
[14]	ὄντες, ὅσαπέρ ἐστιν ἐν δυνατῷ,	ταῦτα	μιμεῖσθαι καὶ περικνίζειν ἐπιχειροῦμεν. Τὸ
[14]	τὸν Θεόκριτον. Παρὰ πάντα δὲ	ταῦτα,	ὅπερ ἐστὶν ἱεροπρεπέστατον, ἐθίζειν τοὺς
[4]	λόγων ὑποθῆκαι καὶ τὰ παραγγέλματα.	ταῦτα	πάντα διατεινάμενος ἂν εἴποιμ´ ὅτι
[4]	οὖν καὶ θεοφιλὲς εἴ τῳ	ταῦτα	πάντα θεῶν τις ἀπέδωκεν. εἰ
[4]	μὲν ἐθῶν καὶ βίων ἀρκείτω	ταῦτα.	~Περὶ δὲ τροφῆς ἐχόμενον ἂν
[5]	τὰ θηρία τῶν συντρεφομένων ἀποσπώμενα	ταῦτα	ποθοῦντα φαίνεται. μάλιστα μὲν οὖν
[17]	ἐγὼ παραθεὶς ἐξηγήσομαι· καὶ γὰρ	ταῦτα	πρὸς ἀρετῆς κτῆσιν συμβάλλεται ῥοπὴν
[11]	τὴν τύχην αἰτιάσθωσαν, οὐ τὸν	ταῦτα	συμβουλεύοντα. πειρατέον μὲν οὖν εἰς
[4]	ἐγένετο κρεῖττον. καὶ μόνα ἆρα	ταῦτα	τὴν τῆς ἐπιμελείας ἰσχὺν διαδείκνυσιν;
[12]	μηδ´ αἰκισμοῖς. δοκεῖ γάρ που	ταῦτα	τοῖς δούλοις μᾶλλον ἢ τοῖς
[8]	καὶ παιδεία νόμιμός ἐστι, καὶ	ταῦτα	φορὰ καὶ συνεργὰ πρὸς ἀρετὴν
[14]	οἱ παλαιοὶ κατέδειξαν, ἵν´ ἐν	ταύταις	σιωπᾶν ἐθισθέντες ἐπὶ τὴν τῶν
[8]	συνῳδὸς καὶ ἡ Σωκράτους ἀπόκρισις	ταύτῃ	φαίνεται. καὶ γὰρ οὗτος ἐρωτήσαντος
[10]	μόνη φάρμακόν ἐστι. διὰ γὰρ	ταύτην	ἔστι καὶ μετὰ ταύτης γνῶναι
[9]	φασὶν ἄθλιος Ἀπελλῇ δείξας εἰκόνα	ταύτην,	ἔφη, νῦν γέγραφα, ὁ δὲ
[13]	ἡ μνήμη πέφυκε. καὶ τοίνυν	ταύτην	κατ´ ἀμφότερ´ ἐστὶν ἀσκητέον, εἴτ´
[9]	τὴν ἑτοιμότητα ἢ πάλιν αὖ	ταύτην	οὐκ ἐπ´ ἀξίοις ἀσκεῖν οὐ
[17]	πλεῖστον ποιεῖσθαι λόγον καὶ μὴ	ταύτην	ὑπερβαίνειν. Μὴ ἐπὶ χοίνικος καθίσαι,
[10]	γὰρ ταύτην ἔστι καὶ μετὰ	ταύτης	γνῶναι τί τὸ καλὸν τί
[15]	τῶν ἐρώντων ὁμιλίαν ἡγοῦνται, εὐλαβοῦμαι	ταύτης	εἰσηγητὴς γενέσθαι καὶ σύμβουλος. ὅταν
[10]	Πηνελόπῃ πλησιάζειν μὴ δυνάμενοι ταῖς	ταύτης	ἐμίγνυντο θεραπαίναις, οὕτω καὶ οἱ
[16]	ὥσθ´ οἱ μὴ τῆς ἡλικίας	ταύτης	ἐρρωμένως ἀντιλαμβανόμενοι τῇ δὴ ἀνοίᾳ
[14]	οὐχ ἕξεις ἀλλὰ τῆς ἀθυροστομίας	ταύτης	καὶ μανίας δώσεις δίκην, ἀπήγγειλε
[4]	καὶ τῶν ἐπιστημῶν λέγειν εἰώθαμεν,	ταὐτὸ	καὶ κατὰ τῆς ἀρετῆς φατέον
[4]	εἶτά ποτε τῶν Λακεδαιμονίων εἰς	ταὐτὸ	συνειλεγμένων, μεγάλη τοι ῥοπὴ πρὸς
[13]	καταθεῖο καὶ θαμὰ τοῦτ´ ἔρδοις,	τάχα	κεν μέγα καὶ τὸ γένοιτο.
[18]	μή γε, πρὸς καιρὸν ὀργισθέντας	ταχέως	ἀποφλεγμῆναι. μᾶλλον γὰρ ὀξύθυμον εἶναι
[13]	γὰρ τοὺς παῖδας ἐν πᾶσι	τάχιον	πρωτεῦσαι πόνους αὐτοῖς ὑπερμέτρους ἐπιβάλλουσιν,
[17]	καὶ μετέωρον αὐτὸν ἀράμενοι τὴν	ταχίστην	ἐξοίσομεν. καθῆκε δέ τις καὶ
[9]	μὴ λέγῃς" εἶπεν οἶδ´ ὅτι	ταχὺ	γέγραπται· θαυμάζω δὲ πῶς οὐχὶ
[9]	μέσην ἐν ἅπασι τέμνειν ἐμμελές	τε.	Βούλομαι δ´, ἕως ἔτι μέμνημαι
[5]	τούτοις τοὺς μαστοὺς ὑπέχειν· συμπαθέστερόν	τε	γὰρ θρέψουσι καὶ διὰ πλείονος
[15]	βροτοῖς ἔρως, ψυχῆς δικαίας σώφρονός	τε	κἀγαθῆς. τὸ δὲ τοῦ Πλάτωνος
[14]	καὶ Θεόκριτος ὁ σοφιστὴς εἶπέ	τε	καὶ ἔπαθε, καὶ πολὺ δεινότερα.
[10]	ἀγαθοῖν ἐπηβόλους ὑπάρχειν ὑπολαμβάνω, τοῦ	τε	κοινωφελοῦς βίου πολιτευομένους, τοῦ τ´
[15]	καὶ τὰ μειράκια προήγαγον ἐπί	τε	παιδείαν καὶ δημαγωγίαν καὶ τὴν
[16]	στοιχεῖα τῆς ἀρετῆς ἐστιν, ἐλπίς	τε	τιμῆς καὶ φόβος τιμωρίας· ἡ
[9]	μὲν ἀμουσίας οὐ μικρὸν ποιοῦμαι	τεκμήριον·	ἔπειτα δὲ καὶ πρὸς τὴν
[18]	καὶ δυσκατάλλακτον μισοτεκνίας οὐ μικρὸν	τεκμήριόν	ἐστι. καλὸν δὲ καὶ ἔνια
[5]	λεγόμενον ἐξ ὀνύχων ἀγαπῶσαι τὰ	τέκνα.	αἱ τίτθαι δὲ καὶ αἱ
[7]	ἢ βαρβάροις ἢ παλιμβόλοις τὰ	τέκνα	παραδόντες. ἐπεὶ νῦν γε τὸ
[5]	φαίην, αὐτὰς τὰς μητέρας τὰ	τέκνα	τρέφειν καὶ τούτοις τοὺς μαστοὺς
[5]	ὅπερ ἔφην αὐτὰς πειρατέον τὰ	τέκνα	τρέφειν τὰς μητέρας· εἰ δ´
[5]	χωρὶς δὲ τούτων εὐνούστεραι τοῖς	τέκνοις	γίγνοιντ´ ἂν καὶ φιλητικώτεραι. καὶ
[7]	φράσων. διδασκάλους γὰρ ζητητέον τοῖς	τέκνοις,	οἳ καὶ τοῖς βίοις εἰσὶν
[7]	τοῦ μηδενὸς τιμίους αἱροῦνται τοῖς	τέκνοις	παιδευτάς, εὔωνον ἀμαθίαν διώκοντες. ᾗ
[20]	πράττειν ἐναργὲς αὑτοὺς παράδειγμα τοῖς	τέκνοις	παρέχειν, ἵνα πρὸς τὸν τούτων
[10]	πῶς φίλοις πῶς γυναιξὶ πῶς	τέκνοις	πῶς οἰκέταις χρηστέον ἐστί· ὅτι
[7]	αἰτοίη μισθὸν ὑπὲρ τῆς τοῦ	τέκνου	παιδεύσεως, χιλίας" ἔφησε δραχμάς. τοῦ
[5]	εὐθὺς ἀπὸ γενέσεως πλάττειν τῶν	τέκνων	ἀναγκαῖόν ἐστιν, ἵνα ταῦτ´ ὀρθὰ
[2]	πρῶτον. τοῖς τοίνυν ἐπιθυμοῦσιν ἐνδόξων	τέκνων	γενέσθαι πατράσιν ὑποθείμην ἂν ἔγωγε
[18]	ἁμαρτήματα φέρομεν· τί θαυμαστὸν εἰ	τέκνων;	δούλων πολλάκις κραιπαλώντων μέθην οὐκ
[17]	μέλει τῶν πατέρων τῆς τῶν	τέκνων	εὐαγωγίας, ἐκδιωκτέον τὰ μιαρὰ ταῦτα
[5]	τρόπον ἐξ ἀρχῆς τὰ τῶν	τέκνων	ἤθη ῥυθμίζειν προσήκει. εὔπλαστον γὰρ
[9]	δὲ παραινῶ τῆς παιδείας τῶν	τέκνων	μηδὲν ποιεῖσθαι προὐργιαίτερον, οὕτως αὖ
[20]	ὅμως ἐπὶ τῇ μαθήσει τῶν	τέκνων	ὀψὲ τῆς ἡλικίας ἥψατο παιδείας.
[7]	ποιεῖται χάριτος ἢ τῆς τῶν	τέκνων	παιδεύσεως; εἶτ´ οὐκ εἰκότα πολλάκις
[7]	τότε δὴ μεταμέλονται τὴν τῶν	τέκνων	προδεδωκότες παιδείαν, ὅτ´ οὐδὲν ὄφελος,
[5]	καὶ τοιοῦτον) ἢ πρὸς ἑτέρων	τέκνων	σπεύδουσαι γένεσιν, ἀλλὰ τάς γε
[10]	φίλους ἀγαπᾶν, πρὸς γυναῖκας σωφρονεῖν,	τέκνων	στερκτικοὺς εἶναι, δούλους μὴ περιυβρίζειν·
[20]	Πειρατέον οὖν εἰς τὸν τῶν	τέκνων	σωφρονισμὸν πάνθ´ ὅσα προσῆκεν ἐπιτηδεύειν,
[15]	ὀμφακίας καὶ στρυφνούς, οἳ τῶν	τέκνων	ὕβριν οὐκ ἀνεκτὴν τὴν τῶν
[5]	μαστούς, ἵνα, κἂν εἰ δίδυμα	τέκοιεν,	διττὰς ἔχοιεν τὰς τῆς τροφῆς
[5]	διὰ γὰρ τοῦτο παντὶ ζῴῳ	τεκόντι	τὴν ἐκ τοῦ γάλακτος τροφὴν
[10]	ἕνεκεν (ἐν ἅπασι γὰρ τὸ	τέλειον	ἀδύνατον) τὴν δὲ φιλοσοφίαν πρεσβεύειν.
[10]	ἀνδρὸς οὐ τοῦ τυχόντος ἐστί.	τελείους	δ´ ἀνθρώπους ἡγοῦμαι τοὺς δυναμένους
[7]	ὥσθ´ ἵνα μὴ πλείονα μισθὸν	τελέσειαν,	ἀνθρώπους τοῦ μηδενὸς τιμίους αἱροῦνται
[4]	ἂν ὡς ἀνύσιμον πρᾶγμα καὶ	τελεσιουργὸν	ἐπιμέλεια καὶ πόνος ἐστίν, ἐπὶ
[4]	ὀρθῆς παιδαγωγίας ἔγκαρπα γίγνεται καὶ	τελεσφόρα;	ποία δὲ σώματος ἰσχὺς οὐκ
[14]	τοῦτό μοι δοκεῖ τὰς μυστηριώδεις	τελετὰς	οἱ παλαιοὶ κατέδειξαν, ἵν´ ἐν
[8]	ἓν πρῶτον καὶ μέσον καὶ	τελευταῖον	ἐν τούτοις κεφάλαιον ἀγωγὴ σπουδαία
[14]	γνωριμώτερα. Οἷον ἵν´ ἀπὸ τοῦ	τελευταίου	πρῶτον ἄρξωμαι, τὰς χεῖράς τινες
[18]	πάλιν τοὺς πατέρας ἔγωγ´ ἀξιῶ	τελέως	τραχεῖς καὶ σκληροὺς εἶναι τὴν
[9]	τὸ τὴν μέσην ἐν ἅπασι	τέμνειν	ἐμμελές τε. Βούλομαι δ´, ἕως
[9]	καὶ πρόσαντες, ἡ δὲ ποικιλία	τερπνόν,	καθάπερ κἀν τοῖς ἄλλοις ἅπασιν,
[9]	ἢ τὸ σῶφρον ἀντὶ τοῦ	τερπνοῦ	διώξαιεν. πρὸς δὲ τούτοις τί
[18]	τοῖς γλυκέσι χυμοῖς καταμιγνύντες τὴν	τέρψιν	ἐπὶ τὸ συμφέρον πάροδον εὗρον,
[7]	ἐγγραφέντες τοῦ μὲν ὑγιαίνοντος καὶ	τεταγμένου	βίου καταμελήσωσιν, ἐπὶ δὲ τὰς
[7]	τοίνυν ἡλικίαν λάβωσιν ὑπὸ παιδαγωγοῖς	τετάχθαι,	ἐνταῦθα δὴ πολλὴν ἐπιμέλειαν ἑκτέον
[4]	καὶ τῶν ὅσοι δόξης ἀειμνήστου	τετυχήκασιν.	Εὔδαιμον μὲν οὖν καὶ θεοφιλὲς
[17]	δ´ ὑπερόπται, ὡς ἐκ λυρικῆς	τέχνης	ἐπὶ τοὺς νέους ἀγόμενοι, σεσηρότες
[4]	μὲν εἰπεῖν, ὃ κατὰ τῶν	τεχνῶν	καὶ τῶν ἐπιστημῶν λέγειν εἰώθαμεν,
[11]	τοῖς πένησιν· εἰ δὲ μή,	τῇ	γε δυνατῇ χρηστέον. καὶ ταῦτα
[16]	τῆς ἡλικίας ταύτης ἐρρωμένως ἀντιλαμβανόμενοι	τῇ	δὴ ἀνοίᾳ διδόασιν ἐξουσίαν ἐπὶ
[10]	πολλὰς πόλεις καλόν, ἐνοικῆσαι δὲ	τῇ	κρατίστῃ χρήσιμον· ἀστείως δὲ καὶ
[20]	οὖσα καὶ τριβάρβαρος, ὅμως ἐπὶ	τῇ	μαθήσει τῶν τέκνων ὀψὲ τῆς
[7]	δ´ ὅλον πῶς οὐκ ἄτοπον	τῇ	μὲν δεξιᾷ συνεθίζειν τὰ παιδία
[10]	φιλόσοφος ὅτι ὥσπερ οἱ μνηστῆρες	τῇ	Πηνελόπῃ πλησιάζειν μὴ δυνάμενοι ταῖς
[18]	πατέρας τὴν τῶν ἐπιτιμημάτων ἀποτομίαν	τῇ	πραότητι μιγνύναι, καὶ τοτὲ μὲν
[17]	ζῶντες, τῇ τύχῃ μὲν ἐλεύθεροι,	τῇ	προαιρέσει δὲ δοῦλοι· ὅταν δὲ
[8]	δ´ ὅλον εἴ τις ἐπὶ	τῇ	τοῦ σώματος ῥώμῃ φρονεῖ, μαθέτω
[17]	τὸ τῶν πλουσίων νεῦμα ζῶντες,	τῇ	τύχῃ μὲν ἐλεύθεροι, τῇ προαιρέσει
[10]	πολιτικὴν δύναμιν μεῖξαι καὶ κεράσαι	τῇ	φιλοσοφίᾳ, καὶ δυεῖν ὄντοιν μεγίστοιν
[4]	ἀλλ´ ἀμεληθεῖσα χερσεύεται, καὶ ὅσῳ	τῇ	φύσει βελτίων ἐστί, τοσούτῳ μᾶλλον
[9]	ἔχων καὶ περὶ τῆς ἐν	τῇ	ψυχῇ διαθέσεως. οὔτε γὰρ θρασὺν
[15]	ἀμφίδοξός εἰμι καὶ διχογνώμων, καὶ	τῇδε	κἀκεῖσε μετακλίνων ὡς ἐπὶ πλάστιγγος
[11]	βουλοίμην πᾶσι κοινῇ χρήσιμον εἶναι	τὴν	ἀγωγήν· εἰ δέ τινες ἐνδεῶς
[14]	ἐπιμνησθήσομαι. τοῦ γὰρ Φιλαδέλφου γήμαντος	τὴν	ἀδελφὴν Ἀρσινόην Σωτάδης εἰπών εἰς
[17]	φεύγειν ἀργίαν καὶ προνοεῖν ὅπως	τὴν	ἀναγκαίαν παρασκευάσωμεν τροφήν. Μὴ παντὶ
[4]	κατὰ τοῦτ´ ἀνάγκη χωλὴν γίγνεσθαι	τὴν	ἀρετήν. ἡ μὲν γὰρ φύσις
[15]	τε παιδείαν καὶ δημαγωγίαν καὶ	τὴν	ἀρετὴν τῶν τρόπων, πάλιν ἕτερος
[7]	τὰς τροφάς, κἂν εἰ προτείνειε	τὴν	ἀριστεράν, ἐπιτιμᾶν, μηδεμίαν δὲ ποιεῖσθαι
[3]	μεθυστικοὶ γίγνεσθαι φιλοῦσιν ὧν ἂν	τὴν	ἀρχὴν τῆς σπορᾶς οἱ πατέρες
[9]	τεκμήριον· ἔπειτα δὲ καὶ πρὸς	τὴν	ἄσκησιν ἁψίκορον καὶ πάντη ἀνεπίμονον
[4]	μὲν τὴν μάθησιν, ἔθος δὲ	τὴν	ἄσκησιν. εἰσὶ δ´ αἱ μὲν
[9]	τὸ δ´ ἐπικίνδυνον καὶ θαυμάζεται.	τὴν	αὐτὴν δὲ τυγχάνω γνώμην ἔχων
[13]	παῖδες, εἴτε καὶ τοὐναντίον ἐπιλήσμονες.	τὴν	γὰρ πλεονεξίαν τῆς φύσεως ἐπιρρώσομεν,
[4]	πρῶτον μὲν ἀγαθὴν ὑπάρξαι δεῖ	τὴν	γῆν, εἶτα δὲ τὸν φυτουργὸν
[14]	τὸν βίον ἀτύφωτον ἀσκεῖν, τὸ	τὴν	γλῶτταν κατέχειν, τὸ τῆς ὀργῆς
[10]	οἱ ἄνθρωποι, τὴν ἰατρικὴν καὶ	τὴν	γυμναστικήν, ὧν ἡ μὲν τὴν
[13]	γὰρ πλεονεξίαν τῆς φύσεως ἐπιρρώσομεν,	τὴν	δ´ ἔλλειψιν ἀναπληρώσομεν· καὶ οἱ
[16]	παισὶ παιδαγωγοὺς καὶ διδασκάλους ἐπέστησαν,	τὴν	δὲ τῶν μειρακίων ὁρμὴν ἄφετον
[10]	ἅπασι γὰρ τὸ τέλειον ἀδύνατον)	τὴν	δὲ φιλοσοφίαν πρεσβεύειν. ἔχω δὲ
[14]	χεῖράς τινες ὑποσχόντες λήμμασιν ἀδίκοις	τὴν	δόξαν τῶν προβεβιωμένων ἐξέχεαν· ὡς
[9]	λέγειν, ἀλλ´ ὅταν τις ῥιζώσῃ	τὴν	δύναμιν, τότε τοῦτον τῶν καιρῶν
[5]	γὰρ τοῦτο παντὶ ζῴῳ τεκόντι	τὴν	ἐκ τοῦ γάλακτος τροφὴν ἐχορήγησε.
[10]	ἔχω δὲ δι´ εἰκόνος παραστῆσαι	τὴν	ἐμαυτοῦ γνώμην· ὥσπερ γὰρ περιπλεῦσαι
[7]	καὶ ἄλλων αὐτοῖς τοῦτο λεγόντων,	τὴν	ἐνίων τῶν παιδευτῶν ἀπειρίαν ἅμα
[4]	οὐδ´ ἂν εἴ τι γένοιτο	τὴν	ἐξ ἀρχῆς δύναιντ´ ἀναλαβεῖν εὐθυωρίαν·
[17]	μὴ ἀθυμεῖν. Ἀνακάμψω δ´ ἐπὶ	τὴν	ἐξ ἀρχῆς τοῦ λόγου ὑπόθεσιν·
[9]	Ὥσπερ τοίνυν (ἐπανάγω γὰρ πρὸς	τὴν	ἐξ ἀρχῆς τοῦ λόγου ὑπόθεσιν)
[13]	καὶ γὰρ ἐκεῖνοι πλείονα ποιήσονται	τὴν	ἐπιμέλειαν τῶν παίδων, μέλλοντες ἑκάστοτε
[8]	πάντ´ ἀφαιρῶν τῷ γήρᾳ προστίθησι	τὴν	ἐπιστήμην. ὅ γε μὴν πόλεμος
[10]	βιβλίων ἐστί, καὶ ἀπὸ πηγῆς	τὴν	ἐπιστήμην τηρεῖν συμβέβηκεν. ~Οὐ τοίνυν
[9]	δεῖν παντάπασιν ἀποδοκιμάζειν τῶν λόγων	τὴν	ἑτοιμότητα ἢ πάλιν αὖ ταύτην
[10]	μὲν τὴν ὑγίειαν, ἡ δὲ	τὴν	εὐεξίαν ἐντίθησι. τῶν δὲ τῆς
[16]	τοὐναντίον πλείω τῶν μειρακίων ποιεῖσθαι	τὴν	εὐλάβειαν καὶ φυλακὴν ἢ τῶν
[5]	τίτθαι δὲ καὶ αἱ τροφοὶ	τὴν	εὔνοιαν ὑποβολιμαίαν καὶ παρέγγραπτον ἔχουσιν,
[11]	προσῆκε παρασκευάζειν, οὕτως ἐν νεότητι	τὴν	εὐταξίαν καὶ τὴν σωφροσύνην ἐφόδιον
[17]	δὲ συμβουλευμάτων δέλεαρ ἀφύλακτον προτείνοντες	τὴν	ἡδονήν. τοῖς παισὶ τῶν πλουσίων
[9]	ἐξ ἀρχῆς τοῦ λόγου ὑπόθεσιν)	τὴν	θεατρικὴν καὶ παρατράγῳδον, οὕτως αὖ
[10]	διττὰς εὗρον ἐπιστήμας οἱ ἄνθρωποι,	τὴν	ἰατρικὴν καὶ τὴν γυμναστικήν, ὧν
[19]	πολλῷ μήτε πλουσιωτέρας· τὸ γὰρ	τὴν	κατὰ σαυτὸν ἔλα" σοφόν. ὡς
[14]	μάγειρος ἦν. κἀκεῖνος τοιγαροῦν" εἰπών	τὴν	κεφαλὴν οὐχ ἕξεις ἀλλὰ τῆς
[11]	πειρατέον μὲν οὖν εἰς δύναμιν	τὴν	κρατίστην ἀγωγὴν ποιεῖσθαι τῶν παίδων
[4]	λαγωὸν ᾖξεν, ὁ δ´ ἐπὶ	τὴν	λοπάδα ὥρμησε. τῶν δὲ Λακεδαιμονίων
[4]	ἔθος. καλῶ δὲ λόγον μὲν	τὴν	μάθησιν, ἔθος δὲ τὴν ἄσκησιν.
[13]	βαρυνόμενοι ταῖς κακοπαθείαις οὐ δέχονται	τὴν	μάθησιν εὐηνίως. ὥσπερ γὰρ τὰ
[9]	ἀνδραποδωδίαν περιίσταται· ἔντεχνον δὲ τὸ	τὴν	μέσην ἐν ἅπασι τέμνειν ἐμμελές
[13]	βασιλέως ὀφθαλμός. Πάντων δὲ μάλιστα	τὴν	μνήμην τῶν παίδων ἀσκεῖν καὶ
[13]	μητέρα τῶν Μουσῶν ἐμυθολόγησαν εἶναι	τὴν	Μνημοσύνην, αἰνιττόμενοι καὶ παραδηλοῦντες ὅτι
[17]	τὸ γῆρας ἐπίλυπον, τῶν δὲ	τὴν	νεότητα ποιοῦντες, τῶν δὲ συμβουλευμάτων
[18]	σύγγνωθι. ἐβουκόλησέ ποτε δι´ οἰκέτου·	τὴν	ὀργὴν κάτασχε. ἐξ ἀγροῦ ποτε
[11]	καὶ τἄλλα τὰ φέροντα πρὸς	τὴν	ὀρθὴν τῶν νέων ἀγωγὴν συνάψω.
[13]	μαθήσεως μέρος οὐ μόνον πρὸς	τὴν	παιδείαν ἀλλὰ καὶ πρὸς τὰς
[4]	ἀρετῆς φατέον ἐστίν, ὡς εἰς	τὴν	παντελῆ δικαιοπραγίαν τρία δεῖ συνδραμεῖν,
[9]	λέγειν μήτε πράττειν, καὶ κατὰ	τὴν	παροιμίαν χαλεπὰ τὰ καλά. οἱ
[14]	βασιλέα τῶν Μακεδόνων ἑτερόφθαλμον ὄντα	τὴν	πήρωσιν προφέρων εἰς οὐ μετρίαν
[8]	ποιῆσαι ἀπόκρισιν, ὅτε Δημήτριος ἐξανδραποδισάμενος	τὴν	πόλιν εἰς ἔδαφος κατέβαλε καὶ
[10]	δ´ ἀνθρώπους ἡγοῦμαι τοὺς δυναμένους	τὴν	πολιτικὴν δύναμιν μεῖξαι καὶ κεράσαι
[9]	παρατράγῳδον, οὕτως αὖ πάλιν καὶ	τὴν	σμικρολογίαν τῆς λέξεως καὶ ταπείνωσιν
[11]	ἐν νεότητι τὴν εὐταξίαν καὶ	τὴν	σωφροσύνην ἐφόδιον εἰς τὸ γῆρας
[17]	ἐστί, καὶ μετέωρον αὐτὸν ἀράμενοι	τὴν	ταχίστην ἐξοίσομεν. καθῆκε δέ τις
[18]	φαρμάκων τοῖς γλυκέσι χυμοῖς καταμιγνύντες	τὴν	τέρψιν ἐπὶ τὸ συμφέρον πάροδον
[14]	ταῖς μεγίσταις συμφοραῖς περιπεσόντας διὰ	τὴν	τῆς γλώττης ἀκρασίαν. ὧν τοὺς
[4]	κρεῖττον. καὶ μόνα ἆρα ταῦτα	τὴν	τῆς ἐπιμελείας ἰσχὺν διαδείκνυσιν; οὔκ,
[11]	ὡς μὴ καταξήρους γινομένους πρὸς	τὴν	τῆς παιδείας ἐπιμέλειαν ἀπαγορεύειν· κατὰ
[9]	ἐν δὲ τῷ κατὰ Μειδίου	τὴν	τῆς σκέψεως ὠφέλειαν ἐναργῶς παρίστησι.
[4]	ὀρθῆς πρὸς ἀρετὴν οὐκ ἂν	τὴν	τῆς φύσεως ἐλάττωσιν εἰς τοὐνδεχόμενον
[10]	τὴν φιλοσοφίαν. περὶ μὲν γὰρ	τὴν	τοῦ σώματος ἐπιμέλειαν διττὰς εὗρον
[11]	ἀδυνατήσουσι τοῖς ἐμοῖς χρῆσθαι παραγγέλμασι,	τὴν	τύχην αἰτιάσθωσαν, οὐ τὸν ταῦτα
[14]	ἐν ταύταις σιωπᾶν ἐθισθέντες ἐπὶ	τὴν	τῶν ἀνθρωπίνων μυστηρίων πίστιν τὸν
[18]	εὗρον, οὕτω δεῖ τοὺς πατέρας	τὴν	τῶν ἐπιτιμημάτων ἀποτομίαν τῇ πραότητι
[15]	τῶν τέκνων ὕβριν οὐκ ἀνεκτὴν	τὴν	τῶν ἐρώντων ὁμιλίαν ἡγοῦνται, εὐλαβοῦμαι
[16]	εἴρηκα καὶ κοσμιότητος, καὶ ἐπὶ	τὴν	τῶν μειρακίων ἡλικίαν ἤδη μεταβήσομαι
[11]	συμβέβηκεν. ~Οὐ τοίνυν ἄξιον οὐδὲ	τὴν	τῶν σωμάτων ἀγωνίαν παρορᾶν, ἀλλὰ
[7]	ἑαυτοὺς κρημνίσωσι, τότε δὴ μεταμέλονται	τὴν	τῶν τέκνων προδεδωκότες παιδείαν, ὅτ´
[10]	τὴν γυμναστικήν, ὧν ἡ μὲν	τὴν	ὑγίειαν, ἡ δὲ τὴν εὐεξίαν
[10]	ἄλλης παιδείας ὥσπερ κεφάλαιον ποιεῖν	τὴν	φιλοσοφίαν. περὶ μὲν γὰρ τὴν
[20]	ἥψατο παιδείας. ἱκανῶς δ´ αὐτῆς	τὴν	φιλοτεκνίαν σημαίνει τοὐπίγραμμα, ὅπερ ἀνέθηκε
[18]	τελέως τραχεῖς καὶ σκληροὺς εἶναι	τὴν	φύσιν, ἀλλὰ πολλαχοῦ καὶ συγχωρῆσαί
[7]	τὸν σπουδαῖον παιδαγωγὸν τοιοῦτον εἶναι	τὴν	φύσιν οἷόσπερ ἦν ὁ Φοῖνιξ
[17]	ἐσθίειν καρδίαν, ἤτοι μὴ βλάπτειν	τὴν	ψυχὴν ταῖς φροντίσιν αὐτὴν κατατρύχοντα.
[10]	καὶ ἀπὸ πηγῆς τὴν ἐπιστήμην	τηρεῖν	συμβέβηκεν. ~Οὐ τοίνυν ἄξιον οὐδὲ
[3]	τοσαῦτ´ εἰρήσθω μοι, περὶ δὲ	τῆς	ἀγωγῆς καὶ δὴ λεκτέον. ~Καθόλου
[14]	λίχνῳ καὶ βδελυρῷ θυμωθείς, τὸν	τῆς	ἀδελφῆς υἱὸν Σπεύσιππον καλέσας τοῦτον,
[9]	οὕτως αὖ πάλιν φημὶ δεῖν	τῆς	ἀδιαφθόρου καὶ ὑγιαινούσης ἔχεσθαι, τῶν
[14]	τὴν κεφαλὴν οὐχ ἕξεις ἀλλὰ	τῆς	ἀθυροστομίας ταύτης καὶ μανίας δώσεις
[14]	γίγνεται παράδειγμα. ~Καὶ μέντοι καὶ	τῆς	αἰσχρολογίας ἀπακτέον τοὺς υἱεῖς· λόγος
[14]	δεσμωτηρίῳ πολλοὺς κατεσάπη χρόνους καὶ	τῆς	ἀκαίρου λαλιᾶς οὐ μεμπτὴν ἔδωκε
[14]	τούτοις παραδείγμασι χρωμένους τὸ πολὺ	τῆς	ἀκρατοῦς καὶ μαινομένης ὑφαιρεῖν ὀργῆς·
[14]	καὶ φαῦλον ὑπείληφε, πλεῖστον διαμαρτάνει	τῆς	ἀληθείας. σοφὸν γὰρ εὔκαιρος σιγὴ
[10]	ἀξίοις ἑαυτοὺς κατασκελετεύουσι. διὸ δεῖ	τῆς	ἄλλης παιδείας ὥσπερ κεφάλαιον ποιεῖν
[15]	με καὶ τῆς εἰσηγήσεως καὶ	τῆς	ἀποτροπῆς τοῦ πράγματος. ἀποτολμητέον δ´
[16]	δύο γὰρ ταῦθ´ ὡσπερεὶ στοιχεῖα	τῆς	ἀρετῆς ἐστιν, ἐλπίς τε τιμῆς
[4]	λέγειν εἰώθαμεν, ταὐτὸ καὶ κατὰ	τῆς	ἀρετῆς φατέον ἐστίν, ὡς εἰς
[2]	σκεψώμεθα. ~Βέλτιον δ´ ἴσως ἀπὸ	τῆς	γενέσεως ἄρξασθαι πρῶτον. τοῖς τοίνυν
[3]	μεθύων ἔσπειρε. καὶ περὶ μὲν	τῆς	γενέσεως τοσαῦτ´ εἰρήσθω μοι, περὶ
[4]	ἀμφοῖν ἀτελές. ὥσπερ δ´ ἐπὶ	τῆς	γεωργίας πρῶτον μὲν ἀγαθὴν ὑπάρξαι
[14]	μεγίσταις συμφοραῖς περιπεσόντας διὰ τὴν	τῆς	γλώττης ἀκρασίαν. ὧν τοὺς ἄλλους
[14]	καὶ περικνίζειν ἐπιχειροῦμεν. Τὸ τοίνυν	τῆς	γλώττης κρατεῖν (περὶ τούτου γάρ,
[17]	ζυγὸν ὑπερβαίνειν, τουτέστιν ὅτι δεῖ	τῆς	δικαιοσύνης πλεῖστον ποιεῖσθαι λόγον καὶ
[2]	εὖ γεγονόσιν ἀνεξάλειπτα παρακολουθεῖ τὰ	τῆς	δυσγενείας ὀνείδη παρὰ πάντα τὸν
[15]	δ´ ὄκνος ἔχει με καὶ	τῆς	εἰσηγήσεως καὶ τῆς ἀποτροπῆς τοῦ
[6]	τὸ ἦθος μοχθηροῖς ἀποφέρωνταί τι	τῆς	ἐκείνων φαυλότητος. καὶ οἱ παροιμιαζόμενοι
[11]	εἴποι, σὺ δὲ δὴ περὶ	τῆς	ἐλευθέρων ἀγωγῆς ὑποσχόμενος παραγγέλματα δώσειν
[9]	τυγχάνω γνώμην ἔχων καὶ περὶ	τῆς	ἐν τῇ ψυχῇ διαθέσεως. οὔτε
[4]	καὶ μόνα ἆρα ταῦτα τὴν	τῆς	ἐπιμελείας ἰσχὺν διαδείκνυσιν; οὔκ, ἀλλὰ
[9]	εἰπεῖν, οὐδὲν ἧττον τὸν αὐτὸν	τῆς	ἑρμηνείας χαρακτῆρα φυλάττουσι. τὸ δ´
[9]	ἐᾶν ἐπὶ καιροῦ λέγειν ματαιολογίας	τῆς	ἐσχάτης αἴτιον καθίσταται. ζῳγράφος φασὶν
[8]	ἀρετῆς καὶ παιδείας ἔχει, ὡς	τῆς	εὐδαιμονίας ἐν τούτοις, οὐκ ἐν
[5]	συντροφία γὰρ ὥσπερ ἐπιτόνιόν ἐστι	τῆς	εὐνοίας. καὶ γὰρ τὰ θηρία
[20]	τῇ μαθήσει τῶν τέκνων ὀψὲ	τῆς	ἡλικίας ἥψατο παιδείας. ἱκανῶς δ´
[16]	χαλινοῦ δεόμενον, ὥσθ´ οἱ μὴ	τῆς	ἡλικίας ταύτης ἐρρωμένως ἀντιλαμβανόμενοι τῇ
[9]	τοῦ καλοῦ, σχολῇ γ´ ἂν	τῆς	ἰδίας ἡδυπαθείας καὶ τρυφῆς ὑπεράνω
[9]	πολυλογίαν. σκέψις δ´ οὐκ ἐᾷ	τῆς	ἱκνουμένης συμμετρίας τὸν λόγον ἐκπίπτειν.
[9]	αὖ πάλιν καὶ τὴν σμικρολογίαν	τῆς	λέξεως καὶ ταπείνωσιν παραινῶ διευλαβεῖσθαι
[4]	τῆς φύσεως, αἱ δὲ προκοπαὶ	τῆς	μαθήσεως, αἱ δὲ χρήσεις τῆς
[13]	τοὺς πατέρας, ὅτι τὸ μνημονικὸν	τῆς	μαθήσεως μέρος οὐ μόνον πρὸς
[2]	δ´ ἄξιον ἐπαινεῖν καὶ Λακεδαιμονίους	τῆς	μεγαλοφροσύνης, οἵτινες Ἀρχίδαμον τὸν βασιλέα
[4]	τῆς μαθήσεως, αἱ δὲ χρήσεις	τῆς	μελέτης, αἱ δ´ ἀκρότητες πάντων.
[11]	ὑποσχόμενος παραγγέλματα δώσειν ἔπειτα φαίνῃ	τῆς	μὲν τῶν πενήτων καὶ δημοτικῶν
[7]	ἀνθρώπους ἀσήμους καὶ καταράτους καὶ	τῆς	νεότητος ἀνατροπέας καὶ λυμεῶνας, οἱ
[19]	γάμῳ καταζεῦξαι, δεσμὸς γὰρ οὗτος	τῆς	νεότητος ἀσφαλέστατος. ἐγγυᾶσθαι δὲ δεῖ
[14]	τὸ τὴν γλῶτταν κατέχειν, τὸ	τῆς	ὀργῆς ὑπεράνω γίγνεσθαι, τὸ τῶν
[11]	μὴ καταξήρους γινομένους πρὸς τὴν	τῆς	παιδείας ἐπιμέλειαν ἀπαγορεύειν· κατὰ γὰρ
[13]	καὶ συνεθίζειν· αὕτη γὰρ ὥσπερ	τῆς	παιδείας ἐστὶ ταμιεῖον, καὶ διὰ
[10]	τὸν γὰρ αὐτὸν τρόπον ὄργανον	τῆς	παιδείας ἡ χρῆσις τῶν βιβλίων
[9]	ἀγαθοῖς κειμένης. ~Ὥσπερ δὲ παραινῶ	τῆς	παιδείας τῶν τέκνων μηδὲν ποιεῖσθαι
[9]	Βούλομαι δ´, ἕως ἔτι μέμνημαι	τῆς	παιδείας ὡς ἔχω δόξης περὶ
[13]	γὰρ τῶν γεγενημένων πράξεων μνήμη	τῆς	περὶ τῶν μελλόντων εὐβουλίας γίγνεται
[7]	ἦν, ἀναβάντα ἐπὶ τὸ μετεωρότατον	τῆς	πόλεως ἀνακραγεῖν μέρος ὦ ἄνθρωποι,
[9]	κἂν εἰ λυθεῖεν ὕστερον, ὑπὸ	τῆς	πολυχρονίου τῶν δεσμῶν συνηθείας οὐ
[17]	δ´ ἀπείργειν προσήκει τοὺς παῖδας	τῆς	πρὸς τοὺς πονηροὺς ἀνθρώπους συνουσίας·
[15]	τοὐναντίον εἴργειν αὐτοὺς καὶ ἀποσοβεῖν	τῆς	πρὸς τούτους ὁμιλίας προσῆκεν; ὅταν
[9]	δὲ τῷ κατὰ Μειδίου τὴν	τῆς	σκέψεως ὠφέλειαν ἐναργῶς παρίστησι. φησὶ
[14]	ὥσπερ θεῶν ἱεροφάνται καὶ δᾳδοῦχοι	τῆς	σοφίας ὄντες, ὅσαπέρ ἐστιν ἐν
[14]	τῶν χρημάτων παραλύσας φυγὰς ἀπηλάθη	τῆς	Σπάρτης. Τό γε μὴν ἀόργητον
[3]	φιλοῦσιν ὧν ἂν τὴν ἀρχὴν	τῆς	σπορᾶς οἱ πατέρες ἐν μέθῃ
[7]	αὐτὸν πόσον αἰτοίη μισθὸν ὑπὲρ	τῆς	τοῦ τέκνου παιδεύσεως, χιλίας" ἔφησε
[9]	ὡσαύτως δὲ καὶ Δημοσθένης ζηλωτὴς	τῆς	τούτου πολιτείας γενόμενος καλούντων αὐτὸν
[17]	ἀνθρώπους συνουσίας· ἀποφέρονται γάρ τι	τῆς	τούτων κακίας. τοῦτο δὲ παρήγγειλε
[7]	δὴ πολλὴν ἐπιμέλειαν ἑκτέον ἐστὶ	τῆς	τούτων καταστάσεως, ὡς μὴ λάθωσιν
[13]	διδασκάλοις ἐπιτρέψαντες τοὺς υἱεῖς αὐτοὶ	τῆς	τούτων μαθήσεως οὔτ´ αὐτόπται γίγνονται
[5]	δίδυμα τέκοιεν, διττὰς ἔχοιεν τὰς	τῆς	τροφῆς πηγάς. χωρὶς δὲ τούτων
[8]	πόστον γάρ ἐστιν ἰσχὺς ἀνθρωπίνη	τῆς	τῶν ἄλλων ζῴων δυνάμεως; λέγω
[9]	τοῦτο ποιητέον ἐστί. μέχρι δὴ	τῆς	τῶν ἀνδρῶν ἡλικίας οὐδὲν ἐκ
[7]	πατήρ τις καλούμενος πλείω λόγον	τῆς	τῶν δεομένων ποιεῖται χάριτος ἢ
[1]	τις ἂν ἔχοι εἰπεῖν περὶ	τῆς	τῶν ἐλευθέρων παίδων ἀγωγῆς καὶ
[15]	οὐκ ἐνδοιάσας οὐδὲ μελλήσας περὶ	τῆς	τῶν παίδων εὐκοσμίας καὶ σωφροσύνης
[16]	ὑπολαμβανέτω· ἐγὼ δ´ ἐπειδὴ περὶ	τῆς	τῶν παίδων εὐταξίας εἴρηκα καὶ
[10]	μᾶλλον δὲ ἀναγκαῖόν ἐστι μηδὲ	τῆς	τῶν παλαιῶν συγγραμμάτων κτήσεως ὀλιγώρως
[11]	ἱκανῶς ταῦτα διαπονεῖν, ἅμα μὲν	τῆς	τῶν σωμάτων εὐρυθμίας ἕνεκεν, ἅμα
[17]	εἴ τῳ μέλει τῶν πατέρων	τῆς	τῶν τέκνων εὐαγωγίας, ἐκδιωκτέον τὰ
[7]	τῶν δεομένων ποιεῖται χάριτος ἢ	τῆς	τῶν τέκνων παιδεύσεως; εἶτ´ οὐκ
[10]	καὶ τὰ κοινὰ πράττειν καὶ	τῆς	φιλοσοφίας ἀντιλαμβάνεσθαι κατὰ τὸ παρεῖκον
[4]	εἰσὶ δ´ αἱ μὲν ἀρχαὶ	τῆς	φύσεως, αἱ δὲ προκοπαὶ τῆς
[4]	πρὸς ἀρετὴν οὐκ ἂν τὴν	τῆς	φύσεως ἐλάττωσιν εἰς τοὐνδεχόμενον ἀναδραμεῖν,
[13]	τοὐναντίον ἐπιλήσμονες. τὴν γὰρ πλεονεξίαν	τῆς	φύσεως ἐπιρρώσομεν, τὴν δ´ ἔλλειψιν
[10]	τὴν εὐεξίαν ἐντίθησι. τῶν δὲ	τῆς	ψυχῆς ἀρρωστημάτων καὶ παθῶν ἡ
[15]	ἐπιθυμοῦντας ἀπελαύνειν προσῆκε, τοὺς δὲ	τῆς	ψυχῆς ἐραστὰς ἐγκρίνειν κατὰ τὸ
[15]	καλῶν φιλῆσαι. τοὺς μὲν οὖν	τῆς	ὥρας ἐπιθυμοῦντας ἀπελαύνειν προσῆκε, τοὺς
[2]	καὶ πρὸς πολλοὺς ὡς ὅ	τι	ἂν αὐτὸς βούληται, τοῦτο καὶ
[9]	τερπνοῦ διώξαιεν. πρὸς δὲ τούτοις	τί	ἂν τοὺς παῖδας καλὸν γάρ
[8]	καὶ τὸν Στίλπωνα ἤρετο μή	τι	ἀπολωλεκὼς εἴη. καὶ ὅς οὐ
[4]	ποτ´ αὐτῷ τοῦτο δύναται καὶ	τί	βουλόμενος τοὺς σκύλακας ἐπεδείκνυεν, οὗτοι
[20]	δούλοις παρρησίαν ἄγουσιν ἐπιτιμᾶν, μή	τί	γε τοῖς υἱοῖς. χωρὶς δὲ
[4]	πόνῳ καμφθέντες οὐδ´ ἂν εἴ	τι	γένοιτο τὴν ἐξ ἀρχῆς δύναιντ´
[7]	οἰκονόμους τοὺς δὲ δανειστάς· ὅ	τι	δ´ ἂν εὕρωσιν ἀνδράποδον οἰνόληπτον
[17]	λέγοντες, ζῆν οὐ παραζῆν προσῆκε.	τί	δὲ φροντιστέον ἡμῖν τῶν τοῦ
[10]	μὲν παιδείας οὐκ οἶδ´ ὅ	τι	δεῖ πλείονα λέγοντα διατρίβειν· πρὸς
[4]	ἔφη οἱ παυόμενοι πολεμεῖν. καὶ	τί	δεῖ τὰ πολλὰ λέγειν; καὶ
[4]	σκληραύχενες καὶ θυμοειδεῖς ἀπέβησαν; καὶ	τί	δεῖ τἄλλα θαυμάζειν, ὅπου γε
[18]	ἀκούειν ἀκούοντας. φίλων ἁμαρτήματα φέρομεν·	τί	θαυμαστὸν εἰ τέκνων; δούλων πολλάκις
[5]	σώματος ἀσθένειαν (γένοιτο γὰρ ἄν	τι	καὶ τοιοῦτον) ἢ πρὸς ἑτέρων
[11]	ἐθὰς ἀθλητῶν πιμελώδων φάλαγγας διωθεῖ.	Τί	οὖν; ἄν τις εἴποι, σὺ
[13]	τοῦ μὴ φιλεῖν αἴτιον κατέστη.	τί	οὖν ἐστιν ὃ βούλομαι λέγειν,
[7]	λόγων ἐπιδεξίων καὶ νομίμων ἀκούειν;	Τί	οὖν συμβαίνει τοῖς θαυμαστοῖς πατράσιν,
[15]	δ´ οὖν ὅμως εἰπεῖν αὐτό.	τί	οὖν τοῦτ´ ἐστί; πότερα δεῖ
[4]	ἄν τις λέγῃ, οὐκ ἄν	τι	πλημμελεῖν δόξειεν. ἑνὶ δὲ περὶ
[4]	δὲ Λακεδαιμονίων οὐδέπω συμβαλεῖν ἐχόντων	τί	ποτ´ αὐτῷ τοῦτο δύναται καὶ
[11]	καὶ κόποι μαθήμασι πολέμιοι. καὶ	τί	ταῦτα; ἀλλ´ ὅπερ πάντων ἐστὶ
[6]	καὶ τὸ ἦθος μοχθηροῖς ἀποφέρωνταί	τι	τῆς ἐκείνων φαυλότητος. καὶ οἱ
[17]	πονηροὺς ἀνθρώπους συνουσίας· ἀποφέρονται γάρ	τι	τῆς τούτων κακίας. τοῦτο δὲ
[1]	~ΠΕΡΙ ΠΑΙΔΩΝ ΑΓΩΓΗΣ.	~Τί	τις ἂν ἔχοι εἰπεῖν περὶ
[10]	τὸ αἰσχρόν, τί τὸ δίκαιον	τί	τὸ ἄδικον, τί τὸ συλλήβδην
[10]	ταύτης γνῶναι τί τὸ καλὸν	τί	τὸ αἰσχρόν, τί τὸ δίκαιον
[10]	τὸ καλὸν τί τὸ αἰσχρόν,	τί	τὸ δίκαιον τί τὸ ἄδικον,
[10]	ἔστι καὶ μετὰ ταύτης γνῶναι	τί	τὸ καλὸν τί τὸ αἰσχρόν,
[10]	τὸ δίκαιον τί τὸ ἄδικον,	τί	τὸ συλλήβδην αἱρετόν, τί τὸ
[10]	ἄδικον, τί τὸ συλλήβδην αἱρετόν,	τί	τὸ φευκτόν· πῶς θεοῖς πῶς
[4]	τῶν ἀγριωτάτων ὁρῶμεν πολλὰ καὶ	τιθασευόμενα	καὶ χειροήθη γιγνόμενα τοῖς πόνοις;
[10]	θεοὺς μὲν σέβεσθαι, γονέας δὲ	τιμᾶν,	πρεσβυτέρους αἰδεῖσθαι, νόμοις πειθαρχεῖν, ἄρχουσιν
[16]	τῆς ἀρετῆς ἐστιν, ἐλπίς τε	τιμῆς	καὶ φόβος τιμωρίας· ἡ μὲν
[7]	μάθῃς ὅτι τῶν ἀναξίων τὰ	τίμια	οὐδὲν διαφέρει. ~Συνελὼν τοίνυν ἐγώ
[8]	μέν, ἀλλ´ ὀλιγοχρόνιον. ὑγίεια δὲ	τίμιον	μέν, ἀλλ´ εὐμετάστατον. ἰσχὺς δὲ
[8]	ἀλλὰ προγόνων ἀγαθόν. πλοῦτος δὲ	τίμιον	μέν, ἀλλὰ τύχης κτῆμα, ἐπειδὴ
[7]	μισθὸν τελέσειαν, ἀνθρώπους τοῦ μηδενὸς	τιμίους	αἱροῦνται τοῖς τέκνοις παιδευτάς, εὔωνον
[7]	κιττοφοροῦντες καὶ μίαν ἡδονὴν θανάτου	τιμώμενοι.	φιλοσοφίᾳ δ´ ὁμιλήσαντες οὗτοι οὐ
[16]	ἐλπίς τε τιμῆς καὶ φόβος	τιμωρίας·	ἡ μὲν γὰρ ὁρμητικωτέρους πρὸς
[18]	φύσιν, ἀλλὰ πολλαχοῦ καὶ συγχωρῆσαί	τινα	τῷ νεωτέρῳ τῶν ἁμαρτημάτων, καὶ
[13]	ἐπαίνων καὶ θρύπτονται. ~Ἤδη δέ	τινας	ἐγὼ εἶδον πατέρας, οἷς τὸ
[4]	οὐκ εὐπειθεῖς ἐγένοντο τοῖς ἀναβάταις;	τίνες	δ´ ἀδάμαστοι μείναντες οὐ σκληραύχενες
[4]	καταθλήσασι πλεῖστον εἰς ἰσχὺν ἐπέδωκε;	τίνες	δ´ ἵπποι καλῶς πωλοδαμνηθέντες οὐκ
[4]	δὲ καὶ ὁ Θετταλὸς ἐρωτηθεὶς	τίνες	εἰσὶν οἱ ἠπιώτατοι Θετταλῶν, ἔφη
[11]	εἶναι τὴν ἀγωγήν· εἰ δέ	τινες	ἐνδεῶς τοῖς ἰδίοις πράττοντες ἀδυνατήσουσι
[7]	ἀνατροπέας καὶ λυμεῶνας, οἱ δέ	τινες	ἑταίρας καὶ χαμαιτύπας λυτροῦνται σοβαρὰς
[7]	καὶ κώμους ἐξοκέλλουσιν, ἤδη δέ	τινες	καὶ τῶν νεανικωτέρων ἅπτονται κακῶν,
[14]	τελευταίου πρῶτον ἄρξωμαι, τὰς χεῖράς	τινες	ὑποσχόντες λήμμασιν ἀδίκοις τὴν δόξαν
[1]	τῶν ἐλευθέρων παίδων ἀγωγῆς καὶ	τίνι	χρώμενοι σπουδαῖοι τοὺς τρόπους ἂν
[7]	καὶ φρενῶν κενόν. ἐρωτήσαντος γάρ	τινος	αὐτὸν πόσον αἰτοίη μισθὸν ὑπὲρ
[14]	πᾶσαν ὕβριν αὐτοῦ κατασκεδαννύντος, καί	τινος	τῶν παρόντων κᾆτα τοιαῦτ´ ἀνακωμῳδοῦντος
[15]	οὕτω λέγων ἀλλ´ ἔστι δή	τις	ἄλλος ἐν βροτοῖς ἔρως, ψυχῆς
[14]	δὲ ταῦτα καὶ δυσμίμητα φαίη	τις	ἄν. οἶδα κἀγώ. πειρατέον οὖν
[1]	~ΠΕΡΙ ΠΑΙΔΩΝ ΑΓΩΓΗΣ. ~Τί	τις	ἂν ἔχοι εἰπεῖν περὶ τῆς
[4]	εἴ τῳ ταῦτα πάντα θεῶν	τις	ἀπέδωκεν. εἰ δέ τις οἴεται
[4]	δι´ ἀμέλειαν ἐξαπόλλυται. ἀλλ´ ἔστι	τις	ἀπόκροτος καὶ τραχυτέρα τοῦ δέοντος·
[16]	καὶ φυλακὴν ἢ τῶν παίδων.	τίς	γὰρ οὐκ οἶδεν ὅτι τὰ
[13]	ζῴων μόνων τοῦτ´ ἂν ἴδοι	τις	γιγνόμενον, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῶν
[4]	ἀμέλειαν καὶ τρυφὴν καὶ καχεξίαν;	τίς	δ´ ἀσθενὴς φύσις οὐ τοῖς
[11]	φάλαγγας διωθεῖ. Τί οὖν; ἄν	τις	εἴποι, σὺ δὲ δὴ περὶ
[8]	γήρᾳ. τὸ δ´ ὅλον εἴ	τις	ἐπὶ τῇ τοῦ σώματος ῥώμῃ
[2]	δουλοῖ γὰρ ἄνδρα, κἂν θρασύσπλαγχνός	τις	ᾖ, ὅταν συνειδῇ μητρὸς ἢ
[17]	τὴν ταχίστην ἐξοίσομεν. καθῆκε δέ	τις	καὶ χαμαιτύπην καὶ προηγώγευσε γαμετήν,
[7]	Ζεῦ καὶ θεοὶ πάντες, πατήρ	τις	καλούμενος πλείω λόγον τῆς τῶν
[7]	βλαστάνῃ τὰ ἤθη. νῦν δέ	τις	κἂν καταπτύσειε τῶν πατέρων ἐνίων,
[4]	τὰς ἠθικὰς ἀρετὰς ἐθικὰς ἄν	τις	λέγῃ, οὐκ ἄν τι πλημμελεῖν
[14]	ὧνπερ ὑπεθέμην, εἰπεῖν λοιπόν) εἴ	τις	μικρὸν καὶ φαῦλον ὑπείληφε, πλεῖστον
[4]	θεῶν τις ἀπέδωκεν. εἰ δέ	τις	οἴεται τοὺς οὐκ εὖ πεφυκότας
[9]	παρατυχόντος ἀξιῶ λέγειν, ἀλλ´ ὅταν	τις	ῥιζώσῃ τὴν δύναμιν, τότε τοῦτον
[7]	πατέρες παραπλήσιον ποιοῦσιν, οἷον εἴ	τις	τοῦ μὲν ὑποδήματος φροντίζοι, τοῦ
[7]	παρόμοιον ποιοῦντες ὥσπερ ἂν εἴ	τις	τῷ σώματι κάμνων τὸν σὺν
[5]	ὀνύχων ἀγαπῶσαι τὰ τέκνα. αἱ	τίτθαι	δὲ καὶ αἱ τροφοὶ τὴν
[5]	ὁ δαιμόνιος ἐμμελῶν παραινεῖν ταῖς	τίτθαις	μηδὲ τοὺς τυχόντας μύθους τοῖς
[12]	τοῖς ἐπαίνοις καὶ μιμεῖσθαι τὰς	τίτθας,	αἵτινες ἐπειδὰν τὰ παιδία κλαυθμυρίσωσιν,
[5]	σπεύδουσαι γένεσιν, ἀλλὰ τάς γε	τίτθας	καὶ τροφοὺς οὐ τὰς τυχούσας
[5]	τὰς μητέρας ἃ γεγεννήκασιν αὐτὰς	τιτθεύειν	καὶ τρέφειν· διὰ γὰρ τοῦτο
[10]	αἰσχρόν, τί τὸ δίκαιον τί	τὸ	ἄδικον, τί τὸ συλλήβδην αἱρετόν,
[10]	γνῶναι τί τὸ καλὸν τί	τὸ	αἰσχρόν, τί τὸ δίκαιον τί
[7]	δ´ Ἡράκλεις" εἰπόντος, ὡς ὑπέρπολυ	τὸ	αἴτημα· δύναμαι γὰρ ἀνδράποδον χιλίων
[13]	ἔσονται βελτίους, οἱ δ´ ἑαυτῶν.	τὸ	γὰρ Ἡσιόδειον καλῶς εἴρηται εἰ
[19]	μήτ´ εὐγενεστέρας πολλῷ μήτε πλουσιωτέρας·	τὸ	γὰρ τὴν κατὰ σαυτὸν ἔλα"
[9]	ὡς πορρωτάτω τοὺς υἱεῖς ἀπάγειν.	τὸ	γὰρ τοῖς πολλοῖς ἀρέσκειν τοῖς
[14]	τοὺς παῖδας τῷ τἀληθῆ λέγειν·	τὸ	γὰρ ψεύδεσθαι δουλοπρεπὲς καὶ πᾶσιν
[18]	τὸν πατέρα ἢ βαρύθυμον, ὡς	τό	γε δυσμενὲς καὶ δυσκατάλλακτον μισοτεκνίας
[14]	παραλύσας φυγὰς ἀπηλάθη τῆς Σπάρτης.	Τό	γε μὴν ἀόργητον ἀνδρός ἐστι
[7]	ἑαυτοὺς ἂν καταπειθεῖς παρέσχοντο, καὶ	τό	γε παράγγελμα τοῦ Διογένους ἔμαθον
[13]	ἔρδοις, τάχα κεν μέγα καὶ	τὸ	γένοιτο. μὴ λανθανέτω τοίνυν μηδὲ
[2]	τῶν ὑπόχαλκον καὶ κίβδηλον ἐχόντων	τὸ	γένος σφάλλεσθαι καὶ ταπεινοῦσθαι πέφυκε,
[10]	καὶ τούτων ποιεῖσθαι συλλογὴν κατὰ	τὸ	γεωργῶδες. τὸν γὰρ αὐτὸν τρόπον
[11]	καὶ τὴν σωφροσύνην ἐφόδιον εἰς	τὸ	γῆρας ἀποτίθεσθαι. οὕτω δὲ δεῖ
[17]	παῖδας προρρίζους ἐκτρίβουσι, τῶν μὲν	τὸ	γῆρας ἐπίλυπον, τῶν δὲ τὴν
[7]	τέκνα παραδόντες. ἐπεὶ νῦν γε	τὸ	γιγνόμενον πολλοῖς ὑπερκαταγέλαστόν ἐστι. τῶν
[10]	μὲν γὰρ εὐγενῶς εὐτυχεῖν ἀνδρός,	τὸ	δ´ ἀνεπιφθόνως εὐηνίου ἀνθρώπου, τὸ
[9]	τὸ μὲν γὰρ εἰς ἀναισχυντίαν,	τὸ	δ´ εἰς ἀνδραποδωδίαν περιίσταται· ἔντεχνον
[9]	μὲν γὰρ ἀσφαλὲς ἐπαινεῖται μόνον,	τὸ	δ´ ἐπικίνδυνον καὶ θαυμάζεται. τὴν
[9]	αὐτὸν τῆς ἑρμηνείας χαρακτῆρα φυλάττουσι.	τὸ	δ´ ἔτι παῖδας ὄντας ἐᾶν
[8]	ἀλλὰ νόσῳ εὐάλωτον καὶ γήρᾳ.	τὸ	δ´ ὅλον εἴ τις ἐπὶ
[7]	υἱὸν καὶ ὃν ἂν πρίῃ.	τὸ	δ´ ὅλον πῶς οὐκ ἄτοπον
[20]	ὀνόματι λανθάνουσιν ἑαυτῶν κατήγοροι γιγνόμενοι·	τὸ	δ´ ὅλον φαύλως ζῶντες οὐδὲ
[10]	λογισμοῖς περιεῖναι τῶν ἡδονῶν σοφοῦ,	τὸ	δ´ ὀργῆς κατακρατεῖν ἀνδρὸς οὐ
[9]	τούτων ἐρεῖν ἔμελλον πρὸς ὑμᾶς.	τὸ	δὲ δεῖν παντάπασιν ἀποδοκιμάζειν τῶν
[10]	στερκτικοὺς εἶναι, δούλους μὴ περιυβρίζειν·	τὸ	δὲ μέγιστον, μήτ´ ἐν ταῖς
[7]	Φοῖνιξ ὁ τοῦ Ἀχιλλέως παιδαγωγός.	Τὸ	δὲ πάντων μέγιστον καὶ κυριώτατον
[14]	τὸ μὲν σιγηθὲν ἐξειπεῖν ῥᾴδιον,	τὸ	δὲ ῥηθὲν ἀναλαβεῖν ἀδύνατον. μυρίους
[20]	ἴσως ἢ παραινέσεως ἔργον ἐστί·	τὸ	δὲ τὰς πλείους ζηλῶσαι καὶ
[10]	τὸ δ´ ἀνεπιφθόνως εὐηνίου ἀνθρώπου,	τὸ	δὲ τοῖς λογισμοῖς περιεῖναι τῶν
[15]	ψυχῆς δικαίας σώφρονός τε κἀγαθῆς.	τὸ	δὲ τοῦ Πλάτωνος σπουδῇ καὶ
[5]	ἐπιμελείας, ὡς ἂν ἔνδοθεν καὶ	τὸ	δὴ λεγόμενον ἐξ ὀνύχων ἀγαπῶσαι
[10]	καλὸν τί τὸ αἰσχρόν, τί	τὸ	δίκαιον τί τὸ ἄδικον, τί
[4]	τὰ πολλὰ λέγειν; καὶ γὰρ	τὸ	ἦθος ἔθος ἐστὶ πολυχρόνιον, καὶ
[6]	ἵνα μὴ συναναχρωννύμενοι βαρβάροις καὶ	τὸ	ἦθος μοχθηροῖς ἀποφέρωνταί τι τῆς
[14]	τὸ νικᾶν μόνον ἀλλὰ καὶ	τὸ	ἡττᾶσθαι ἐπίστασθαι καλὸν ἐν οἷς
[10]	καὶ μετὰ ταύτης γνῶναι τί	τὸ	καλὸν τί τὸ αἰσχρόν, τί
[14]	εἰπών εἰς οὐχ ὁσίην τρυμαλιὴν	τὸ	κέντρον ὠθεῖς" ἐν δεσμωτηρίῳ πολλοὺς
[13]	τινας ἐγὼ εἶδον πατέρας, οἷς	τὸ	λίαν φιλεῖν τοῦ μὴ φιλεῖν
[2]	ἑαυτῶν ἐζημίωσαν χρήμασιν, ὅτι μικρὰν	τὸ	μέγεθος γυναῖκα γάμῳ λαβεῖν ὑπέμεινεν,
[8]	κακούργοις οἰκέταις καὶ συκοφάνταις, καὶ	τὸ	μέγιστον, ὅτι καὶ τοῖς πονηροτάτοις
[9]	ἀλλὰ καὶ εὔρωστον εἶναι δεῖ.	τὸ	μὲν γὰρ ἀσφαλὲς ἐπαινεῖται μόνον,
[9]	ἄτολμον καὶ καταπλῆγα προσῆκεν εἶναι·	τὸ	μὲν γὰρ εἰς ἀναισχυντίαν, τὸ
[10]	φιλοσοφίας περιγιγνομένων ἀγαθῶν πρεσβύτατα κρίνω.	τὸ	μὲν γὰρ εὐγενῶς εὐτυχεῖν ἀνδρός,
[20]	γεγαυῖα παίδων ἡβώντων ἐξεπόνησε μαθεῖν.	Τὸ	μὲν οὖν πάσας τὰς προειρημένας
[14]	μετενόησε, λαλήσαντες δὲ παμπληθεῖς. καὶ	τὸ	μὲν σιγηθὲν ἐξειπεῖν ῥᾴδιον, τὸ
[7]	ἄρα δυνατὸν ἦν, ἀναβάντα ἐπὶ	τὸ	μετεωρότατον τῆς πόλεως ἀνακραγεῖν μέρος
[13]	μηδὲ τοῦτο τοὺς πατέρας, ὅτι	τὸ	μνημονικὸν τῆς μαθήσεως μέρος οὐ
[14]	ἡττᾶσθαι ἐπίστασθαι καλὸν ἐν οἷς	τὸ	νικᾶν βλαβερόν. ἔστι γὰρ ὡς
[14]	ζητήσεσιν ἀπαραχώρητοι γιγνόμενοι· οὐ γὰρ	τὸ	νικᾶν μόνον ἀλλὰ καὶ τὸ
[7]	πηγὴ γὰρ καὶ ῥίζα καλοκαγαθίας	τὸ	νομίμου τυχεῖν παιδείας. καὶ καθάπερ
[9]	ἰδίας ἡδυπαθείας καὶ τρυφῆς ὑπεράνω	τὸ	ὀρθὸν καὶ ὑγιὲς ποιήσαιντο ἢ
[4]	ὑποκριτῶν βακτηρίας ἀπευθύνειν ἀμήχανον, ἀλλὰ	τὸ	παρὰ φύσιν τῷ πόνῳ τοῦ
[3]	παιδοποιίας πλησιάζοντας ταῖς γυναιξὶν ἤτοι	τὸ	παράπαν ἀοίνους ἢ μετρίως γοῦν
[13]	τούτων μαθήσεως οὔτ´ αὐτόπται γίγνονται	τὸ	παράπαν οὔτ´ αὐτήκοοι, πλεῖστον τοῦ
[10]	καὶ τῆς φιλοσοφίας ἀντιλαμβάνεσθαι κατὰ	τὸ	παρεῖκον τῶν καιρῶν. οὕτως ἐπολιτεύσατο
[7]	πράττουσιν, ἐκεῖνο δ´ ἐσχάτως ἄτοπον.	τὸ	ποῖον; ἐνίοτε γὰρ εἰδότες, αἰσθόμενοι
[3]	οὐδὲ τοῖς πρὸ ἡμῶν παρεωρᾶτο.	τὸ	ποῖον; ὅτι τοὺς ἕνεκα παιδοποιίας
[14]	τ´ ἐστὶ τούτοις παραδείγμασι χρωμένους	τὸ	πολὺ τῆς ἀκρατοῦς καὶ μαινομένης
[13]	διδόναι τὰς εὐθύνας. κἀνταῦθα δὴ	τὸ	ῥηθὲν ὑπὸ τοῦ ἱπποκόμου χάριεν,
[5]	τὰ μαθήματα ἐντήκεται· πᾶν δὲ	τὸ	σκληρὸν χαλεπῶς μαλάττεται. καθάπερ γὰρ
[10]	δίκαιον τί τὸ ἄδικον, τί	τὸ	συλλήβδην αἱρετόν, τί τὸ φευκτόν·
[18]	χυμοῖς καταμιγνύντες τὴν τέρψιν ἐπὶ	τὸ	συμφέρον πάροδον εὗρον, οὕτω δεῖ
[15]	τῆς ψυχῆς ἐραστὰς ἐγκρίνειν κατὰ	τὸ	σύνολον. καὶ τοὺς μὲν Θήβησι
[9]	ἰσχνὴ λίαν ἀνέκπληκτος. καθάπερ δὲ	τὸ	σῶμα οὐ μόνον ὑγιεινὸν ἀλλὰ
[9]	ὀρθὸν καὶ ὑγιὲς ποιήσαιντο ἢ	τὸ	σῶφρον ἀντὶ τοῦ τερπνοῦ διώξαιεν.
[10]	γεύματος ἕνεκεν (ἐν ἅπασι γὰρ	τὸ	τέλειον ἀδύνατον) τὴν δὲ φιλοσοφίαν
[14]	τὸ τὸν βίον ἀτύφωτον ἀσκεῖν,	τὸ	τὴν γλῶτταν κατέχειν, τὸ τῆς
[9]	εἰς ἀνδραποδωδίαν περιίσταται· ἔντεχνον δὲ	τὸ	τὴν μέσην ἐν ἅπασι τέμνειν
[14]	ἀσκεῖν, τὸ τὴν γλῶτταν κατέχειν,	τὸ	τῆς ὀργῆς ὑπεράνω γίγνεσθαι, τὸ
[14]	ταῦτα μιμεῖσθαι καὶ περικνίζειν ἐπιχειροῦμεν.	Τὸ	τοίνυν τῆς γλώττης κρατεῖν (περὶ
[14]	δὴ λεκτέον. ταῦτα δ´ ἐστὶ	τὸ	τὸν βίον ἀτύφωτον ἀσκεῖν, τὸ
[18]	ἁμαρτημάτων μηδ´ εἰδέναι δοκεῖν, ἀλλὰ	τὸ	τοῦ γήρως ἀμβλυῶττον καὶ δύσκωφον
[17]	νόθα μέρη βίου, πρὸς δὲ	τὸ	τῶν πλουσίων νεῦμα ζῶντες, τῇ
[14]	τὸ τῆς ὀργῆς ὑπεράνω γίγνεσθαι,	τὸ	τῶν χειρῶν κρατεῖν. τούτων ἕκαστον
[10]	τί τὸ συλλήβδην αἱρετόν, τί	τὸ	φευκτόν· πῶς θεοῖς πῶς γονεῦσι
[17]	γήρως ἐσύλησε καὶ περιέκοψε. μιαρὸν	τὸ	φῦλον, ὑποκριταὶ φιλίας, ἄγευστοι παρρησίας,
[9]	σοφώτερος. ἔχει δὲ μοῖραν καὶ	τόδ´·	οἱ γὰρ ἐν σοφοῖς φαῦλοι
[17]	δοῦλοι· ὅταν δὲ μὴ ὑβρίζωνται,	τόθ´	ὑβρίζεσθαι δοκοῦντες, ὅτι μάτην παρατρέφονται.
[7]	δύναμαι γὰρ ἀνδράποδον χιλίων πρίασθαι,	τοι–	γαροῦν" εἶπε δύο ἕξεις ἀνδράποδα,
[9]	ἂν τοὺς παῖδας καλὸν γάρ	τοι	μηδὲν εἰκῇ μήτε λέγειν μήτε
[4]	Λακεδαιμονίων εἰς ταὐτὸ συνειλεγμένων, μεγάλη	τοι	ῥοπὴ πρὸς ἀρετῆς κύησίν ἐστιν,
[14]	καί τινος τῶν παρόντων κᾆτα	τοιαῦτ´	ἀνακωμῳδοῦντος οὐκ ἀγανακτεῖς" εἰπόντος ὦ
[9]	γέγραπται· θαυμάζω δὲ πῶς οὐχὶ	τοιαύτας	πλείους γέγραφας. Ὥσπερ τοίνυν (ἐπανάγω
[9]	γὰρ ἂν ἄθλιος ἦν, εἰ	τοιαῦτο	παθὼν καὶ πάσχων ἠμέλουν ὧν
[14]	δ´ ὅτι μάγειρος ἦν. κἀκεῖνος	τοιγαροῦν"	εἰπών τὴν κεφαλὴν οὐχ ἕξεις
[11]	τὴν ἐπιστήμην τηρεῖν συμβέβηκεν. ~Οὐ	τοίνυν	ἄξιον οὐδὲ τὴν τῶν σωμάτων
[8]	τὰ τίμια οὐδὲν διαφέρει. ~Συνελὼν	τοίνυν	ἐγώ φημι καὶ χρησμολογεῖν μᾶλλον
[9]	οὐχὶ τοιαύτας πλείους γέγραφας. Ὥσπερ	τοίνυν	(ἐπανάγω γὰρ πρὸς τὴν ἐξ
[2]	τῆς γενέσεως ἄρξασθαι πρῶτον. τοῖς	τοίνυν	ἐπιθυμοῦσιν ἐνδόξων τέκνων γενέσθαι πατράσιν
[7]	χωλῷ παροικήσῃς, ὑποσκάζειν μαθήσῃ. ~Ἐπειδὰν	τοίνυν	ἡλικίαν λάβωσιν ὑπὸ παιδαγωγοῖς τετάχθαι,
[13]	καὶ τὸ γένοιτο. μὴ λανθανέτω	τοίνυν	μηδὲ τοῦτο τοὺς πατέρας, ὅτι
[14]	ἠθῶν ἐστιν οὕτως ἀξιομίσητον. ἔτι	τοίνυν	οἱ παῖδες ἀμισεῖς γίγνοιντ´ ἂν
[6]	ἐόντα καλὰ διδάσκειν ἔργα. ~Οὐ	τοίνυν	οὐδὲ τοῦτο παραλιπεῖν ἄξιόν ἐστιν,
[13]	ὡς ἡ μνήμη πέφυκε. καὶ	τοίνυν	ταύτην κατ´ ἀμφότερ´ ἐστὶν ἀσκητέον,
[14]	μιμεῖσθαι καὶ περικνίζειν ἐπιχειροῦμεν. Τὸ	τοίνυν	τῆς γλώττης κρατεῖν (περὶ τούτου
[10]	οἷον ἀκούσμασιν ἢ θεάμασιν. ~Δεῖ	τοίνυν	τὸν παῖδα τὸν ἐλεύθερον μηδενὸς
[16]	ἐξουσίαν ἐπὶ τὰ ἀδικήματα. ἔδει	τοίνυν	τοὺς ἔμφρονας πατέρας παρὰ τοῦτον
[14]	ἀντιτείνων τοῖς λόγοις σοφώτερος. Ἃ	τοίνυν	τῶν εἰρημένων οὐδενὸς ἧττόν ἐστιν
[7]	ἂν ἔγωγε προσθείην ὅτι οἱ	τοιοῦτοι	πατέρες παραπλήσιον ποιοῦσιν, οἷον εἴ
[7]	φιλοσοφίᾳ δ´ ὁμιλήσαντες οὗτοι οὐ	τοιούτοις	ἴσως πράγμασιν ἑαυτοὺς ἂν καταπειθεῖς
[7]	δεῖ δὲ τὸν σπουδαῖον παιδαγωγὸν	τοιοῦτον	εἶναι τὴν φύσιν οἷόσπερ ἦν
[5]	(γένοιτο γὰρ ἄν τι καὶ	τοιοῦτον)	ἢ πρὸς ἑτέρων τέκνων σπεύδουσαι
[9]	δὲ ποικιλία τερπνόν, καθάπερ κἀν	τοῖς	ἄλλοις ἅπασιν, οἷον ἀκούσμασιν ἢ
[14]	δίκην, ἵνα δὲ γέλωτα παράσχῃ	τοῖς	ἄλλοις, αὐτὸς πολὺν χρόνον ἔκλαυσεν.
[10]	φιλοσοφίας μὴ δυνάμενοι κατατυχεῖν ἐν	τοῖς	ἄλλοις παιδεύμασι τοῖς οὐδενὸς ἀξίοις
[20]	ἔργων καὶ λόγων. ὡς οἵτινες	τοῖς	ἁμαρτάνουσιν υἱοῖς ἐπιτιμῶντες τοῖς αὐτοῖς
[4]	καλῶς πωλοδαμνηθέντες οὐκ εὐπειθεῖς ἐγένοντο	τοῖς	ἀναβάταις; τίνες δ´ ἀδάμαστοι μείναντες
[5]	χαλεπῶς μαλάττεται. καθάπερ γὰρ σφραγῖδες	τοῖς	ἁπαλοῖς ἐναπομάττονται κηροῖς, οὕτως αἱ
[15]	παραλειπτέον. ἐξεῖναι γάρ φησι δεῖν	τοῖς	ἀριστεύσασιν ὃν ἂν βούλωνται τῶν
[20]	οἵτινες τοῖς ἁμαρτάνουσιν υἱοῖς ἐπιτιμῶντες	τοῖς	αὐτοῖς ἁμαρτήμασι περιπίπτουσιν, ἐπὶ τῷ
[7]	ζητητέον τοῖς τέκνοις, οἳ καὶ	τοῖς	βίοις εἰσὶν ἀδιάβλητοι καὶ τοῖς
[8]	ὁ πολὺς πλοῦτος σκοπὸς ἔκκειται	τοῖς	βουλομένοις βαλλάντια τοξεύειν, κακούργοις οἰκέταις
[2]	δ´ οἷον ἑταίραις ἢ παλλακαῖς·	τοῖς	γὰρ μητρόθεν ἢ πατρόθεν οὐκ
[18]	ἰατροὶ τὰ πικρὰ τῶν φαρμάκων	τοῖς	γλυκέσι χυμοῖς καταμιγνύντες τὴν τέρψιν
[4]	τίς δ´ ἀσθενὴς φύσις οὐ	τοῖς	γυμνασαμένοις καὶ καταθλήσασι πλεῖστον εἰς
[8]	τῶν μὲν ἐχόντων πολλάκις ἀφείλετο,	τοῖς	δ´ οὐκ ἐλπίσασι φέρουσα προσήνεγκε,
[13]	τοῖς μὲν συμμέτροις αὔξεται πόνοις,	τοῖς	δ´ ὑπερβάλλουσι βαπτίζεται. δοτέον οὖν
[13]	τοῖς μὲν μετρίοις ὕδασι τρέφεται,	τοῖς	δὲ πολλοῖς πνίγεται, τὸν αὐτὸν
[12]	αἰκισμοῖς. δοκεῖ γάρ που ταῦτα	τοῖς	δούλοις μᾶλλον ἢ τοῖς ἐλευθέροις
[20]	δ´ ὅλον φαύλως ζῶντες οὐδὲ	τοῖς	δούλοις παρρησίαν ἄγουσιν ἐπιτιμᾶν, μή
[12]	ὑπέχουσι. δεῖ δ´ αὐτοὺς μηδὲ	τοῖς	ἐγκωμίοις ἐπαίρειν καὶ φυσᾶν· χαυνοῦνται
[10]	πλείονα λέγοντα διατρίβειν· πρὸς δὲ	τοῖς	εἰρημένοις χρήσιμον, μᾶλλον δὲ ἀναγκαῖόν
[7]	προδεδωκότες παιδείαν, ὅτ´ οὐδὲν ὄφελος,	τοῖς	ἐκείνων ἀδικήμασιν ἀδημονοῦντες. οἱ μὲν
[2]	πάντα τὸν βίον καὶ πρόχειρα	τοῖς	ἐλέγχειν καὶ λοιδορεῖσθαι βουλομένοις. καὶ
[12]	ψόγοι πάσης εἰσὶν αἰκίας ὠφελιμώτεροι	τοῖς	ἐλευθέροις, οἱ μὲν ἐπὶ τὰ
[12]	ταῦτα τοῖς δούλοις μᾶλλον ἢ	τοῖς	ἐλευθέροις πρέπειν· ἀποναρκῶσι γὰρ καὶ
[11]	ἐνδεῶς τοῖς ἰδίοις πράττοντες ἀδυνατήσουσι	τοῖς	ἐμοῖς χρῆσθαι παραγγέλμασι, τὴν τύχην
[12]	αἰσχύνῃ ποιεῖσθαι, καὶ πάλιν ἀνακαλεῖσθαι	τοῖς	ἐπαίνοις καὶ μιμεῖσθαι τὰς τίτθας,
[12]	ποικίλως χρῆσθαι ταῖς ἐπιπλήξεσι καὶ	τοῖς	ἐπαίνοις, κἀπειδάν ποτε θρασύνωνται, ταῖς
[5]	σπουδαίας δοκιμαστέον ἐστί. πρῶτον μὲν	τοῖς	ἤθεσιν Ἑλληνίδας. ὥσπερ γὰρ τὰ
[7]	νομίμων ἀκούειν; Τί οὖν συμβαίνει	τοῖς	θαυμαστοῖς πατράσιν, ἐπειδὰν κακῶς μὲν
[11]	ἀγωγήν· εἰ δέ τινες ἐνδεῶς	τοῖς	ἰδίοις πράττοντες ἀδυνατήσουσι τοῖς ἐμοῖς
[10]	ἀνεπιφθόνως εὐηνίου ἀνθρώπου, τὸ δὲ	τοῖς	λογισμοῖς περιεῖναι τῶν ἡδονῶν σοφοῦ,
[9]	τοῦτον τῶν καιρῶν καλούντων ἐλευθεριάζειν	τοῖς	λόγοις προσήκει. ὥσπερ γὰρ οἱ
[14]	θατέρου θυμουμένου, ὁ μὴ ἀντιτείνων	τοῖς	λόγοις σοφώτερος. Ἃ τοίνυν τῶν
[13]	εὐηνίως. ὥσπερ γὰρ τὰ φυτὰ	τοῖς	μὲν μετρίοις ὕδασι τρέφεται, τοῖς
[16]	μοχθηρῶν ἐθῶν γεγονότας εἰσηγητάς, οἵτινες	τοῖς	μὲν παισὶ παιδαγωγοὺς καὶ διδασκάλους
[13]	πνίγεται, τὸν αὐτὸν τρόπον ψυχὴ	τοῖς	μὲν συμμέτροις αὔξεται πόνοις, τοῖς
[7]	τὰς ὑποθήκας καὶ παραινέσεις παραπηγνύουσι	τοῖς	νέοις, ἵν´ ὀρθὰ τούτων βλαστάνῃ
[14]	ἐστιν ἀλλὰ καὶ μᾶλλον ἐπιτηδευτέα	τοῖς	νέοις καὶ δὴ λεκτέον. ταῦτα
[11]	ἡττωμένων" ἐν ταῖς μάχαις ἀγαθὰ	τοῖς	νικῶσιν ἆθλα πρόκειται. πόλεμος δ´
[2]	ἧς δὴ πλεῖστον λόγον ποιητέον	τοῖς	νομίμου παιδοποιίας γλιχομένοις. καὶ μὲν
[17]	οὐ γὰρ προσῆκεν, ἀλλ´ ὑπείκειν	τοῖς	ὀργιζομένοις. Μὴ ἐσθίειν καρδίαν, ἤτοι
[10]	κατατυχεῖν ἐν τοῖς ἄλλοις παιδεύμασι	τοῖς	οὐδενὸς ἀξίοις ἑαυτοὺς κατασκελετεύουσι. διὸ
[5]	τίτθαις μηδὲ τοὺς τυχόντας μύθους	τοῖς	παιδίοις λέγειν, ἵνα μὴ τὰς
[17]	δέλεαρ ἀφύλακτον προτείνοντες τὴν ἡδονήν.	τοῖς	παισὶ τῶν πλουσίων οἱ πατέρες
[13]	δ´ ὑπερβάλλουσι βαπτίζεται. δοτέον οὖν	τοῖς	παισὶν ἀναπνοὴν τῶν συνεχῶν πόνων,
[11]	ἀγωγὴν ποιεῖσθαι τῶν παίδων καὶ	τοῖς	πένησιν· εἰ δὲ μή, τῇ
[11]	δημοτικῶν παραμελῶν ἀγωγῆς, μόνοις δὲ	τοῖς	πλουσίοις ὁμολογεῖς τὰς ὑποθήκας διδόναι.
[9]	τοὺς υἱεῖς ἀπάγειν. τὸ γὰρ	τοῖς	πολλοῖς ἀρέσκειν τοῖς σοφοῖς ἐστιν
[8]	καὶ τὸ μέγιστον, ὅτι καὶ	τοῖς	πονηροτάτοις μέτεστι. δόξα γε μὴν
[4]	καὶ τιθασευόμενα καὶ χειροήθη γιγνόμενα	τοῖς	πόνοις; εὖ δὲ καὶ ὁ
[7]	μὲν τοῖς ῥήμασιν ἀληθῶς δὲ	τοῖς	πράγμασι παραινεῖ καί φησιν εἴσελθε
[3]	εἴη τούτων εἰπεῖν ὅπερ οὐδὲ	τοῖς	πρὸ ἡμῶν παρεωρᾶτο. τὸ ποῖον;
[7]	ἔμαθον ἄν, ὃς φορτικῶς μὲν	τοῖς	ῥήμασιν ἀληθῶς δὲ τοῖς πράγμασι
[9]	τὸ γὰρ τοῖς πολλοῖς ἀρέσκειν	τοῖς	σοφοῖς ἐστιν ἀπαρέσκειν. μαρτυρεῖ δέ
[14]	οἱ παῖδες ἀμισεῖς γίγνοιντ´ ἂν	τοῖς	συνοῦσι μὴ παντελῶς ἐν ταῖς
[9]	λέγειν. ὁρῶ δ´ ἔγωγε τοὺς	τοῖς	συρφετώδεσιν ὄχλοις ἀρεστῶς καὶ κεχαρισμένως
[5]	πηγάς. χωρὶς δὲ τούτων εὐνούστεραι	τοῖς	τέκνοις γίγνοιντ´ ἂν καὶ φιλητικώτεραι.
[7]	ἔρχομαι φράσων. διδασκάλους γὰρ ζητητέον	τοῖς	τέκνοις, οἳ καὶ τοῖς βίοις
[7]	ἀνθρώπους τοῦ μηδενὸς τιμίους αἱροῦνται	τοῖς	τέκνοις παιδευτάς, εὔωνον ἀμαθίαν διώκοντες.
[20]	δεῖ πράττειν ἐναργὲς αὑτοὺς παράδειγμα	τοῖς	τέκνοις παρέχειν, ἵνα πρὸς τὸν
[2]	ἀπὸ τῆς γενέσεως ἄρξασθαι πρῶτον.	τοῖς	τοίνυν ἐπιθυμοῦσιν ἐνδόξων τέκνων γενέσθαι
[7]	τοῖς βίοις εἰσὶν ἀδιάβλητοι καὶ	τοῖς	τρόποις ἀνεπίληπτοι καὶ ταῖς ἐμπειρίαις
[6]	καὶ τὰ παιδία τὰ μέλλοντα	τοῖς	τροφίμοις ὑπηρετεῖν καὶ τούτοις σύντροφα
[8]	εὐδαιμονίας ἐν τούτοις, οὐκ ἐν	τοῖς	τυχηροῖς ἀγαθοῖς κειμένης. ~Ὥσπερ δὲ
[19]	νεότητος ἀσφαλέστατος. ἐγγυᾶσθαι δὲ δεῖ	τοῖς	υἱέσι γυναῖκας μήτ´ εὐγενεστέρας πολλῷ
[20]	ἄγουσιν ἐπιτιμᾶν, μή τί γε	τοῖς	υἱοῖς. χωρὶς δὲ τούτων γένοιντ´
[7]	καθάπερ τὰς χάρακας οἱ γεωργοὶ	τοῖς	φυτοῖς παρατιθέασιν, οὕτως οἱ νόμιμοι
[15]	Σωκράτη τὸν Πλάτωνα τὸν Ξενοφῶντα	τὸν	Αἰσχίνην τὸν Κέβητα, τὸν πάντα
[14]	ἐστιν. ἐξ ὧν ἐχθρὸν ἐκτήσατο	τὸν	Ἀλέξανδρον. Ἀντίγονον δὲ τὸν βασιλέα
[14]	τὴν τῶν ἀνθρωπίνων μυστηρίων πίστιν	τὸν	ἀπὸ τῶν θείων μεταφέρωμεν φόβον.
[7]	ἂν αὐτὸν προέλοιτο, ἢ ναύκληρον	τὸν	ἄριστον ἀφεὶς τὸν χείριστον δοκιμάσειε
[9]	παραχρῆμα δεήσειεν εἰπεῖν, οὐδὲν ἧττον	τὸν	αὐτὸν τῆς ἑρμηνείας χαρακτῆρα φυλάττουσι.
[4]	ἐπιστήμονα, εἶτα τὰ σπέρματα σπουδαῖα,	τὸν	αὐτὸν τρόπον γῇ μὲν ἔοικεν
[5]	ταῦτ´ ὀρθὰ καὶ ἀστραβῆ φύηται,	τὸν	αὐτὸν τρόπον ἐξ ἀρχῆς τὰ
[9]	συνηθείας οὐ δυνάμενοι βαδίζειν ὑποσκελίζονται,	τὸν	αὐτὸν τρόπον οἱ πολλῷ χρόνῳ
[13]	τρέφεται, τοῖς δὲ πολλοῖς πνίγεται,	τὸν	αὐτὸν τρόπον ψυχὴ τοῖς μὲν
[2]	Λακεδαιμονίους τῆς μεγαλοφροσύνης, οἵτινες Ἀρχίδαμον	τὸν	βασιλέα ἑαυτῶν ἐζημίωσαν χρήμασιν, ὅτι
[14]	ἐκτήσατο τὸν Ἀλέξανδρον. Ἀντίγονον δὲ	τὸν	βασιλέα τῶν Μακεδόνων ἑτερόφθαλμον ὄντα
[14]	λεκτέον. ταῦτα δ´ ἐστὶ τὸ	τὸν	βίον ἀτύφωτον ἀσκεῖν, τὸ τὴν
[17]	φορεῖν στενὸν δακτύλιον, ὅτι δεῖ	τὸν	βίον ἐπιτηδεύειν καὶ μηδενὶ δεσμῷ
[2]	τῆς δυσγενείας ὀνείδη παρὰ πάντα	τὸν	βίον καὶ πρόχειρα τοῖς ἐλέγχειν
[9]	καὶ κεχαρισμένως ἐπιτηδεύοντας λέγειν καὶ	τὸν	βίον ὡς τὰ πολλὰ ἀσώτους
[14]	εἰς οὐ μετρίαν ὀργὴν κατέστησε.	τὸν	γὰρ ἀρχιμάγειρον Εὐτροπίωνα γεγενημένον ἐν
[10]	ποιεῖσθαι συλλογὴν κατὰ τὸ γεωργῶδες.	τὸν	γὰρ αὐτὸν τρόπον ὄργανον τῆς
[4]	μὲν λίχνον ἀπέφηνε καὶ σινάμωρον,	τὸν	δ´ ἐξιχνεύειν καὶ θηρᾶν δυνατόν.
[14]	ὀνειδίζων τὸν μὲν ὅτι πηρός,	τὸν	δ´ ὅτι μάγειρος ἦν. κἀκεῖνος
[7]	ἂν σῶσαι παραλιπών, φίλῳ χαριζόμενος	τὸν	δι´ ἀπειρίαν ἀπολέσαντ´ ἂν αὐτὸν
[15]	ἕτερος γίγνομαι καὶ κάμπτομαι πρὸς	τὸν	ἐκείνων τῶν ἀνδρῶν ζῆλον. μαρτυρεῖ
[10]	θεάμασιν. ~Δεῖ τοίνυν τὸν παῖδα	τὸν	ἐλεύθερον μηδενὸς μηδὲ τῶν ἄλλων
[15]	ἐν Ἤλιδι φευκτέον ἔρωτας καὶ	τὸν	ἐν Κρήτῃ καλούμενον ἁρπαγμόν, τοὺς
[14]	δ´ ἐτύγχανε) γῆν καταλαβὼν κεχερσωμένην,	τὸν	ἐπίτροπον καλέσας αὐτῆς ᾤμωξας ἄν,
[2]	οἱ γονέων διασήμων. Κλεόφαντον γοῦν	τὸν	Θεμιστοκλέους πολλάκις λέγουσι φάναι καὶ
[14]	βασιλεῖ, ὁ δὲ πέμψας ἀνεῖλε	τὸν	Θεόκριτον. Παρὰ πάντα δὲ ταῦτα,
[13]	χάριεν, ὡς οὐδὲν οὕτω πιαίνει	τὸν	ἵππον ὡς βασιλέως ὀφθαλμός. Πάντων
[16]	ἔμφρονας πατέρας παρὰ τοῦτον μάλιστα	τὸν	καιρὸν φυλάττειν ἐγρηγορέναι σωφρονίζειν τοὺς
[15]	Πλάτωνα τὸν Ξενοφῶντα τὸν Αἰσχίνην	τὸν	Κέβητα, τὸν πάντα χορὸν ἐκείνων
[4]	σκυλάκων. καὶ ὁ μὲν ἐπὶ	τὸν	λαγωὸν ᾖξεν, ὁ δ´ ἐπὶ
[9]	οὐκ ἐᾷ τῆς ἱκνουμένης συμμετρίας	τὸν	λόγον ἐκπίπτειν. ὁ Περικλῆς, ὡς
[13]	ἵνα τῷ παραδείγματι φωτεινότερον ποιήσω	τὸν	λόγον; σπεύδοντες γὰρ τοὺς παῖδας
[9]	αὐτὸν τρόπον οἱ πολλῷ χρόνῳ	τὸν	λόγον σφίγξαντες, κἂν εἴ ποτε
[9]	καὶ εὐεκτικὸν εἶναι χρή, καὶ	τὸν	λόγον ὡσαύτως οὐκ ἄνοσον μόνον
[12]	παιδία κλαυθμυρίσωσιν, εἰς παρηγορίαν πάλιν	τὸν	μαστὸν ὑπέχουσι. δεῖ δ´ αὐτοὺς
[4]	οὐδὲν ὁμοίως ἀλλήλοις ἤγαγεν, ἀλλὰ	τὸν	μὲν λίχνον ἀπέφηνε καὶ σινάμωρον,
[14]	θέλεις τῷ Κύκλωπι παραθεῖναι, ὀνειδίζων	τὸν	μὲν ὅτι πηρός, τὸν δ´
[9]	δόξης περὶ αὐτῆς, εἰπεῖν ὅτι	τὸν	μονόκωλον λόγον πρῶτον μὲν ἀμουσίας
[15]	ἐνθυμηθῶ τὸν Σωκράτη τὸν Πλάτωνα	τὸν	Ξενοφῶντα τὸν Αἰσχίνην τὸν Κέβητα,
[17]	ἐλθόντας, τουτέστι μέλλοντας ἀποθνήσκειν καὶ	τὸν	ὅρον τοῦ βίου πλησίον ὄντα
[10]	ἀκούσμασιν ἢ θεάμασιν. ~Δεῖ τοίνυν	τὸν	παῖδα τὸν ἐλεύθερον μηδενὸς μηδὲ
[15]	Ξενοφῶντα τὸν Αἰσχίνην τὸν Κέβητα,	τὸν	πάντα χορὸν ἐκείνων τῶν ἀνδρῶν
[18]	μᾶλλον γὰρ ὀξύθυμον εἶναι δεῖ	τὸν	πατέρα ἢ βαρύθυμον, ὡς τό
[15]	αὖ πάλιν ἐνθυμηθῶ τὸν Σωκράτη	τὸν	Πλάτωνα τὸν Ξενοφῶντα τὸν Αἰσχίνην
[14]	ἔχω δὲ μάρτυρα τούτου Εὐριπίδην	τὸν	σοφὸν ἐπαγαγέσθαι λέγοντα δυοῖν λεγόντοιν,
[7]	ὑποβάλλουσι τοὺς υἱούς. δεῖ δὲ	τὸν	σπουδαῖον παιδαγωγὸν τοιοῦτον εἶναι τὴν
[8]	πόλιν εἰς ἔδαφος κατέβαλε καὶ	τὸν	Στίλπωνα ἤρετο μή τι ἀπολωλεκὼς
[7]	εἴ τις τῷ σώματι κάμνων	τὸν	σὺν ἐπιστήμῃ δυνηθέντ´ ἂν σῶσαι
[3]	μετρίως γοῦν οἰνωμένους ποιεῖσθαι προσήκει	τὸν	συνουσιασμόν. φίλοινοι γὰρ καὶ μεθυστικοὶ
[15]	ὅταν δ´ αὖ πάλιν ἐνθυμηθῶ	τὸν	Σωκράτη τὸν Πλάτωνα τὸν Ξενοφῶντα
[11]	παραγγέλμασι, τὴν τύχην αἰτιάσθωσαν, οὐ	τὸν	ταῦτα συμβουλεύοντα. πειρατέον μὲν οὖν
[14]	δούλῳ λίχνῳ καὶ βδελυρῷ θυμωθείς,	τὸν	τῆς ἀδελφῆς υἱὸν Σπεύσιππον καλέσας
[11]	ἀποτίθεσθαι. οὕτω δὲ δεῖ ταμιεύεσθαι	τὸν	τοῦ σώματος πόνον, ὡς μὴ
[20]	τοῖς τέκνοις παρέχειν, ἵνα πρὸς	τὸν	τούτων βίον ὥσπερ κάτοπτρον ἀποβλέποντες
[15]	τοὺς πατέρας τοὺς αὐθεκάστους καὶ	τὸν	τρόπον ὀμφακίας καὶ στρυφνούς, οἳ
[20]	ἀναιδεστάτους εἶναι. Πειρατέον οὖν εἰς	τὸν	τῶν τέκνων σωφρονισμὸν πάνθ´ ὅσα
[7]	εἶπε δύο ἕξεις ἀνδράποδα, καὶ	τὸν	υἱὸν καὶ ὃν ἂν πρίῃ.
[4]	δεῖ τὴν γῆν, εἶτα δὲ	τὸν	φυτουργὸν ἐπιστήμονα, εἶτα τὰ σπέρματα
[11]	οὖν ἐν εὐδίᾳ τὰ πρὸς	τὸν	χειμῶνα προσῆκε παρασκευάζειν, οὕτως ἐν
[7]	ἢ ναύκληρον τὸν ἄριστον ἀφεὶς	τὸν	χείριστον δοκιμάσειε φίλου δεηθέντος. Ζεῦ
[20]	ὅπερ ἀνέθηκε Μούσαις. Εὐρυδίκη Ἱεραπολιῆτις	τόνδ´	ἀνέθηκε Μούσαις εὔιστον ψυχῇ ἑλοῦσα
[13]	τῶν ἀψύχων· καὶ γὰρ τὰ	τόξα	καὶ τὰς λύρας ἀνίεμεν, ἵν´
[11]	ἐν ἀκοντισμοῖς αὐτοὺς καταθλοῦντας καὶ	τοξείαις	καὶ θήραις. τὰ" γὰρ τῶν
[8]	σκοπὸς ἔκκειται τοῖς βουλομένοις βαλλάντια	τοξεύειν,	κακούργοις οἰκέταις καὶ συκοφάνταις, καὶ
[3]	καὶ περὶ μὲν τῆς γενέσεως	τοσαῦτ´	εἰρήσθω μοι, περὶ δὲ τῆς
[7]	ὀλιγώρως ἔχοι. πολλοὶ δ´ εἰς	τοσοῦτο	τῶν πατέρων προβαίνουσι φιλαργυρίας ἅμα
[4]	ὅσῳ τῇ φύσει βελτίων ἐστί,	τοσούτῳ	μᾶλλον ἐξαργηθεῖσα δι´ ἀμέλειαν ἐξαπόλλυται.
[18]	ἐφεῖναι καὶ χαλάσαι τὰς ἡνίας,	τοτὲ	δ´ αὖ πάλιν ἀντιτεῖναι, καὶ
[7]	καὶ ἀνδραποδώδεις ἡδονὰς ἑαυτοὺς κρημνίσωσι,	τότε	δὴ μεταμέλονται τὴν τῶν τέκνων
[18]	ἀποτομίαν τῇ πραότητι μιγνύναι, καὶ	τοτὲ	μὲν ταῖς ἐπιθυμίαις τῶν παίδων
[9]	ὅταν τις ῥιζώσῃ τὴν δύναμιν,	τότε	τοῦτον τῶν καιρῶν καλούντων ἐλευθεριάζειν
[7]	οἷόσπερ ἦν ὁ Φοῖνιξ ὁ	τοῦ	Ἀχιλλέως παιδαγωγός. Τὸ δὲ πάντων
[17]	μέλλοντας ἀποθνήσκειν καὶ τὸν ὅρον	τοῦ	βίου πλησίον ὄντα ὁρῶντας φέρειν
[13]	παιδείαν ἀλλὰ καὶ πρὸς τὰς	τοῦ	βίου πράξεις οὐκ ἐλαχίστην συμβάλλεται
[5]	παντὶ ζῴῳ τεκόντι τὴν ἐκ	τοῦ	γάλακτος τροφὴν ἐχορήγησε. σοφὸν δ´
[14]	ἢ δυεῖν τύπου ἕνεκεν ἐπιμνησθήσομαι.	τοῦ	γὰρ Φιλαδέλφου γήμαντος τὴν ἀδελφὴν
[18]	μηδ´ εἰδέναι δοκεῖν, ἀλλὰ τὸ	τοῦ	γήρως ἀμβλυῶττον καὶ δύσκωφον ἐπὶ
[17]	καὶ τὰ τῶν πατέρων ἐφόδια	τοῦ	γήρως ἐσύλησε καὶ περιέκοψε. μιαρὸν
[7]	τέκνου παιδεύσεως, χιλίας" ἔφησε δραχμάς.	τοῦ	δ´ Ἡράκλεις" εἰπόντος, ὡς ὑπέρπολυ
[7]	τις τοῦ μὲν ὑποδήματος φροντίζοι,	τοῦ	δὲ ποδὸς ὀλιγώρως ἔχοι. πολλοὶ
[4]	ἔστι τις ἀπόκροτος καὶ τραχυτέρα	τοῦ	δέοντος· ἀλλὰ γεωργηθεῖσα παραυτίκα γενναίους
[13]	τὸ παράπαν οὔτ´ αὐτήκοοι, πλεῖστον	τοῦ	δέοντος ἁμαρτάνοντες. αὐτοὺς γὰρ παρ´
[9]	ἡμῖν ἀκούειν παραδέδοται, καλούμενος ὑπὸ	τοῦ	δήμου πολλάκις οὐχ ὑπήκουσε, λέγων
[7]	παρέσχοντο, καὶ τό γε παράγγελμα	τοῦ	Διογένους ἔμαθον ἄν, ὃς φορτικῶς
[4]	τούτων ἔτι παραδείγματι χρησάμενος ἀπαλλάξομαι	τοῦ	ἔτι περὶ αὐτῶν μηκύνειν. Λυκοῦργος
[17]	Πῦρ σιδήρῳ μὴ σκαλεύειν, ἀντὶ	τοῦ	θυμούμενον μὴ ἐρεθίζειν· οὐ γὰρ
[13]	κἀνταῦθα δὴ τὸ ῥηθὲν ὑπὸ	τοῦ	ἱπποκόμου χάριεν, ὡς οὐδὲν οὕτω
[9]	γὰρ ἄλλοις ἡδονὰς παρασκευάζοντες ἀμελοῦσι	τοῦ	καλοῦ, σχολῇ γ´ ἂν τῆς
[14]	ἐπανελθὼν τὰ ἐπινίκια τοῦ πολέμου	τοῦ	κατὰ τῶν βαρβάρων θύσειε, καὶ
[4]	τὸ παρὰ φύσιν τῷ πόνῳ	τοῦ	κατὰ φύσιν ἐγένετο κρεῖττον. καὶ
[8]	ὁ μὲν νοῦς ἀρχικός ἐστι	τοῦ	λόγου, ὁ δὲ λόγος ὑπηρετικὸς
[17]	δ´ ἐπὶ τὴν ἐξ ἀρχῆς	τοῦ	λόγου ὑπόθεσιν· ἁπάντων γὰρ ὅπερ
[9]	γὰρ πρὸς τὴν ἐξ ἀρχῆς	τοῦ	λόγου ὑπόθεσιν) τὴν θεατρικὴν καὶ
[7]	ἐπιτιμᾶν, μηδεμίαν δὲ ποιεῖσθαι πρόνοιαν	τοῦ	λόγων ἐπιδεξίων καὶ νομίμων ἀκούειν;
[8]	δοκεῖ Γοργίου ἣν ἔχει περὶ	τοῦ	μεγάλου βασιλέως ὑπόληψιν καὶ εἰ
[7]	ὅταν γὰρ εἰς ἄνδρας ἐγγραφέντες	τοῦ	μὲν ὑγιαίνοντος καὶ τεταγμένου βίου
[7]	παραπλήσιον ποιοῦσιν, οἷον εἴ τις	τοῦ	μὲν ὑποδήματος φροντίζοι, τοῦ δὲ
[13]	πατέρας, οἷς τὸ λίαν φιλεῖν	τοῦ	μὴ φιλεῖν αἴτιον κατέστη. τί
[7]	μὴ πλείονα μισθὸν τελέσειαν, ἀνθρώπους	τοῦ	μηδενὸς τιμίους αἱροῦνται τοῖς τέκνοις
[8]	λόγου, ὁ δὲ λόγος ὑπηρετικὸς	τοῦ	νοῦ, τύχῃ μὲν ἀνάλωτος, συκοφαντίᾳ
[4]	ἀναδραμεῖν, ἴστω πολλοῦ, μᾶλλον δὲ	τοῦ	παντὸς διαμαρτάνων. φύσεως μὲν γὰρ
[9]	τῶν ἀνδρῶν ἡλικίας οὐδὲν ἐκ	τοῦ	παρατυχόντος ἀξιῶ λέγειν, ἀλλ´ ὅταν
[9]	σφίγξαντες, κἂν εἴ ποτε ἐκ	τοῦ	παραχρῆμα δεήσειεν εἰπεῖν, οὐδὲν ἧττον
[9]	ἄλλων πλημμελημάτων οἳ ἂν ἐκ	τοῦ	παραχρῆμα λέγωσιν, εἰς ἀμετρίαν δεινὴν
[17]	τί δὲ φροντιστέον ἡμῖν τῶν	τοῦ	πατρὸς ἀπειλῶν; κρονόληρος καὶ σοροδαίμων
[15]	σώφρονός τε κἀγαθῆς. τὸ δὲ	τοῦ	Πλάτωνος σπουδῇ καὶ χαριεντισμῷ μεμιγμένον
[14]	ὁ μὲν γὰρ ἐπανελθὼν ἀπὸ	τοῦ	πολέμου (στρατηγῶν δ´ ἐτύγχανε) γῆν
[14]	Ἕλληνας, ἵν´ ἐπανελθὼν τὰ ἐπινίκια	τοῦ	πολέμου τοῦ κατὰ τῶν βαρβάρων
[15]	τῆς εἰσηγήσεως καὶ τῆς ἀποτροπῆς	τοῦ	πράγματος. ἀποτολμητέον δ´ οὖν ὅμως
[10]	μικροπρεπής ἐστιν, ὁ δὲ θεωρητικός,	τοῦ	πρακτικοῦ διαμαρτάνων, ἀνωφελής, ὁ δὲ
[17]	Μὴ παντὶ ἐμβάλλειν δεξιάν, ἀντὶ	τοῦ	προχείρως οὐ δεῖ συναλλάττειν. Μὴ
[15]	καὶ σωφροσύνης διείλεγμαι· περὶ δὲ	τοῦ	ῥηθήσεσθαι μέλλοντος ἀμφίδοξός εἰμι καὶ
[10]	φιλοσοφίαν. περὶ μὲν γὰρ τὴν	τοῦ	σώματος ἐπιμέλειαν διττὰς εὗρον ἐπιστήμας
[5]	Ἑλληνίδας. ὥσπερ γὰρ τὰ μέλη	τοῦ	σώματος εὐθὺς ἀπὸ γενέσεως πλάττειν
[11]	οὕτω δὲ δεῖ ταμιεύεσθαι τὸν	τοῦ	σώματος πόνον, ὡς μὴ καταξήρους
[8]	ὅλον εἴ τις ἐπὶ τῇ	τοῦ	σώματος ῥώμῃ φρονεῖ, μαθέτω γνώμης
[10]	τοῦ τε κοινωφελοῦς βίου πολιτευομένους,	τοῦ	τ´ ἀκύμονος καὶ γαληνοῦ διατρίβοντας
[10]	μεγίστοιν ἀγαθοῖν ἐπηβόλους ὑπάρχειν ὑπολαμβάνω,	τοῦ	τε κοινωφελοῦς βίου πολιτευομένους, τοῦ
[7]	πόσον αἰτοίη μισθὸν ὑπὲρ τῆς	τοῦ	τέκνου παιδεύσεως, χιλίας" ἔφησε δραχμάς.
[14]	παραδειγμάτων γνωριμώτερα. Οἷον ἵν´ ἀπὸ	τοῦ	τελευταίου πρῶτον ἄρξωμαι, τὰς χεῖράς
[9]	ποιήσαιντο ἢ τὸ σῶφρον ἀντὶ	τοῦ	τερπνοῦ διώξαιεν. πρὸς δὲ τούτοις
[10]	δ´ ὀργῆς κατακρατεῖν ἀνδρὸς οὐ	τοῦ	τυχόντος ἐστί. τελείους δ´ ἀνθρώπους
[15]	τούτοις συνεῖναι καὶ συνδιατρίβειν, ἢ	τοὐναντίον	εἴργειν αὐτοὺς καὶ ἀποσοβεῖν τῆς
[13]	εἶεν οἱ παῖδες, εἴτε καὶ	τοὐναντίον	ἐπιλήσμονες. τὴν γὰρ πλεονεξίαν τῆς
[16]	ἄφετον εἴασαν νέμεσθαι, δέον αὖ	τοὐναντίον	πλείω τῶν μειρακίων ποιεῖσθαι τὴν
[4]	τὴν τῆς φύσεως ἐλάττωσιν εἰς	τοὐνδεχόμενον	ἀναδραμεῖν, ἴστω πολλοῦ, μᾶλλον δὲ
[20]	δ´ αὐτῆς τὴν φιλοτεκνίαν σημαίνει	τοὐπίγραμμα,	ὅπερ ἀνέθηκε Μούσαις. Εὐρυδίκη Ἱεραπολιῆτις
[14]	τὴν τῆς γλώττης ἀκρασίαν. ὧν	τοὺς	ἄλλους παραλιπὼν ἑνὸς ἢ δυεῖν
[4]	διδαχή· καὶ τὰ μὲν ῥᾴδια	τοὺς	ἀμελοῦντας φεύγει, τὰ δὲ χαλεπὰ
[14]	νεανίσκου θρασέος μάλα καὶ βδελυροῦ,	τοὺς	ἀμφ´ αὑτὸν ὁρῶν ἀγανακτοῦντας καὶ
[15]	χορὸν ἐκείνων τῶν ἀνδρῶν οἳ	τοὺς	ἄρρενας ἐδοκίμασαν ἔρωτας καὶ τὰ
[15]	γὰρ ἀποβλέψω πρὸς τοὺς πατέρας	τοὺς	αὐθεκάστους καὶ τὸν τρόπον ὀμφακίας
[15]	τὸν ἐν Κρήτῃ καλούμενον ἁρπαγμόν,	τοὺς	δ´ Ἀθήνησι καὶ τοὺς ἐν
[7]	γεωργοὺς ἀποδεικνύουσι, τοὺς δὲ ναυκλήρους	τοὺς	δ´ ἐμπόρους τοὺς δ´ οἰκονόμους
[7]	δὲ ναυκλήρους τοὺς δ´ ἐμπόρους	τοὺς	δ´ οἰκονόμους τοὺς δὲ δανειστάς·
[7]	δ´ ἐμπόρους τοὺς δ´ οἰκονόμους	τοὺς	δὲ δανειστάς· ὅ τι δ´
[7]	σπουδαίων τοὺς μὲν γεωργοὺς ἀποδεικνύουσι,	τοὺς	δὲ ναυκλήρους τοὺς δ´ ἐμπόρους
[15]	τῆς ὥρας ἐπιθυμοῦντας ἀπελαύνειν προσῆκε,	τοὺς	δὲ τῆς ψυχῆς ἐραστὰς ἐγκρίνειν
[10]	ἐστί. τελείους δ´ ἀνθρώπους ἡγοῦμαι	τοὺς	δυναμένους τὴν πολιτικὴν δύναμιν μεῖξαι
[4]	μάλα ποιήσω φανερά. εἶτα προσαγαγὼν	τοὺς	δύο σκύλακας διαφῆκε, καταθεὶς εἰς
[2]	καταβληθῇ γένους ὀρθῶς, ἀνάγκη δυστυχεῖν	τοὺς	ἐκγόνους. Καλὸς οὖν παρρησίας θησαυρὸς
[14]	γὰρ πορφυρᾶς ἐσθῆτας κελεύσαντος κατασκευάζειν	τοὺς	Ἕλληνας, ἵν´ ἐπανελθὼν τὰ ἐπινίκια
[16]	ἐπὶ τὰ ἀδικήματα. ἔδει τοίνυν	τοὺς	ἔμφρονας πατέρας παρὰ τοῦτον μάλιστα
[15]	καὶ τοὺς μὲν Θήβησι καὶ	τοὺς	ἐν Ἤλιδι φευκτέον ἔρωτας καὶ
[15]	ἁρπαγμόν, τοὺς δ´ Ἀθήνησι καὶ	τοὺς	ἐν Λακεδαίμονι ζηλωτέον καὶ τῶν
[3]	ἡμῶν παρεωρᾶτο. τὸ ποῖον; ὅτι	τοὺς	ἕνεκα παιδοποιίας πλησιάζοντας ταῖς γυναιξὶν
[15]	οὖν τοῦτ´ ἐστί; πότερα δεῖ	τοὺς	ἐρῶντας τῶν παίδων ἐᾶν τούτοις
[5]	πρόνοια· διττοὺς ἐνέθηκε ταῖς γυναιξὶ	τοὺς	μαστούς, ἵνα, κἂν εἰ δίδυμα
[5]	τὰ τέκνα τρέφειν καὶ τούτοις	τοὺς	μαστοὺς ὑπέχειν· συμπαθέστερόν τε γὰρ
[16]	τὸν καιρὸν φυλάττειν ἐγρηγορέναι σωφρονίζειν	τοὺς	μειρακίσκους διδάσκοντας ἀπειλοῦντας δεομένους, παραδείγματα
[7]	πατέρων ἐνίων, οἵτινες πρὶν δοκιμάσαι	τοὺς	μέλλοντας διδάσκειν, δι´ ἄγνοιαν, ἔσθ´
[7]	τῶν γὰρ δούλων τῶν σπουδαίων	τοὺς	μὲν γεωργοὺς ἀποδεικνύουσι, τοὺς δὲ
[15]	ἐγκρίνειν κατὰ τὸ σύνολον. καὶ	τοὺς	μὲν Θήβησι καὶ τοὺς ἐν
[15]	ἂν βούλωνται τῶν καλῶν φιλῆσαι.	τοὺς	μὲν οὖν τῆς ὥρας ἐπιθυμοῦντας
[16]	παντάπασιν λέξω. πολλάκις γὰρ κατεμεμψάμην	τοὺς	μοχθηρῶν ἐθῶν γεγονότας εἰσηγητάς, οἵτινες
[17]	ὡς ἐκ λυρικῆς τέχνης ἐπὶ	τοὺς	νέους ἀγόμενοι, σεσηρότες ὅθ´ οἱ
[17]	τῶν ἀνθρώπων. Μὴ ἐπιστρέφεσθαι ἐπὶ	τοὺς	ὅρους ἐλθόντας, τουτέστι μέλλοντας ἀποθνήσκειν
[4]	ἀπέδωκεν. εἰ δέ τις οἴεται	τοὺς	οὐκ εὖ πεφυκότας μαθήσεως καὶ
[11]	πρὸς γὰρ τοὺς στρατιωτικοὺς ἀγῶνας	τοὺς	παῖδας ἀσκητέον ἐν ἀκοντισμοῖς αὐτοὺς
[13]	ποιήσω τὸν λόγον; σπεύδοντες γὰρ	τοὺς	παῖδας ἐν πᾶσι τάχιον πρωτεῦσαι
[12]	ἀγωγὴν συνάψω. ~Κἀκεῖνό φημι, δεῖν	τοὺς	παῖδας ἐπὶ τὰ καλὰ τῶν
[11]	παρορᾶν, ἀλλὰ πέμποντας ἐς παιδοτρίβου	τοὺς	παῖδας ἱκανῶς ταῦτα διαπονεῖν, ἅμα
[7]	ἀνθρώποις ἀδοκίμοις καὶ παρασήμοις ἐγχειρίζουσι	τοὺς	παῖδας. καὶ οὔπω τοῦτ´ ἐστὶ
[9]	πρὸς δὲ τούτοις τί ἂν	τοὺς	παῖδας καλὸν γάρ τοι μηδὲν
[17]	τῶν πονηρῶν ἀνθρώπων ἀπάγειν δεῖ	τοὺς	παῖδας, μάλιστα δὲ τῶν κολάκων.
[7]	καὶ μοχθηρίαν, ὅμως τούτοις ἐπιτρέπουσι	τοὺς	παῖδας, οἱ μὲν ταῖς τῶν
[17]	οἳ καὶ τοὺς πατέρας καὶ	τοὺς	παῖδας προρρίζους ἐκτρίβουσι, τῶν μὲν
[17]	ἀπεργάζεται. ~Καθόλου δ´ ἀπείργειν προσήκει	τοὺς	παῖδας τῆς πρὸς τοὺς πονηροὺς
[14]	ταῦτα, ὅπερ ἐστὶν ἱεροπρεπέστατον, ἐθίζειν	τοὺς	παῖδας τῷ τἀληθῆ λέγειν· τὸ
[18]	ἀνθρώπινα. οὐδὲ γὰρ αὖ πάλιν	τοὺς	πατέρας ἔγωγ´ ἀξιῶ τελέως τραχεῖς
[17]	νεότητα τῶν κολάκων, οἳ καὶ	τοὺς	πατέρας καὶ τοὺς παῖδας προρρίζους
[13]	μὴ λανθανέτω τοίνυν μηδὲ τοῦτο	τοὺς	πατέρας, ὅτι τὸ μνημονικὸν τῆς
[18]	συμφέρον πάροδον εὗρον, οὕτω δεῖ	τοὺς	πατέρας τὴν τῶν ἐπιτιμημάτων ἀποτομίαν
[15]	ὅταν μὲν γὰρ ἀποβλέψω πρὸς	τοὺς	πατέρας τοὺς αὐθεκάστους καὶ τὸν
[20]	ὑποθήκας. πρὸ πάντων γὰρ δεῖ	τοὺς	πατέρας τῷ μηδὲν ἁμαρτάνειν ἀλλὰ
[17]	προσήκει τοὺς παῖδας τῆς πρὸς	τοὺς	πονηροὺς ἀνθρώπους συνουσίας· ἀποφέρονται γάρ
[12]	ἀποναρκῶσι γὰρ καὶ φρίττουσι πρὸς	τοὺς	πόνους, τὰ μὲν διὰ τὰς
[4]	τοῦτο δύναται καὶ τί βουλόμενος	τοὺς	σκύλακας ἐπεδείκνυεν, οὗτοι γονέων, ἔφη,
[11]	εἰρημένων σπεύδω λέγειν. πρὸς γὰρ	τοὺς	στρατιωτικοὺς ἀγῶνας τοὺς παῖδας ἀσκητέον
[9]	μουσικώτεροι λέγειν. ὁρῶ δ´ ἔγωγε	τοὺς	τοῖς συρφετώδεσιν ὄχλοις ἀρεστῶς καὶ
[1]	ἀγωγῆς καὶ τίνι χρώμενοι σπουδαῖοι	τοὺς	τρόπους ἂν ἀποβαῖεν, φέρε σκεψώμεθα.
[6]	γίγνεσθαι ζητητέον πρώτιστα μὲν σπουδαῖα	τοὺς	τρόπους, ἔτι μέντοι Ἑλληνικὰ καὶ
[5]	ἐμμελῶν παραινεῖν ταῖς τίτθαις μηδὲ	τοὺς	τυχόντας μύθους τοῖς παιδίοις λέγειν,
[19]	σκιρτῶσα νεότης πωλοδαμνεῖται. ~Πειρατέον δὲ	τοὺς	τῶν ἡδονῶν ἥττους καὶ πρὸς
[9]	δὲ πανηγυρικῶν λήρων ὡς πορρωτάτω	τοὺς	υἱεῖς ἀπάγειν. τὸ γὰρ τοῖς
[13]	οἵτινες παιδαγωγοῖς καὶ διδασκάλοις ἐπιτρέψαντες	τοὺς	υἱεῖς αὐτοὶ τῆς τούτων μαθήσεως
[7]	μὲν θρέψωσι κακῶς δὲ παιδεύσωσι	τοὺς	υἱεῖς, ἐγὼ φράσω. ὅταν γὰρ
[14]	μέντοι καὶ τῆς αἰσχρολογίας ἀπακτέον	τοὺς	υἱεῖς· λόγος γὰρ ἔργου σκιή"
[7]	πραγματείαν ἄχρηστον, τούτῳ φέροντες ὑποβάλλουσι	τοὺς	υἱούς. δεῖ δὲ τὸν σπουδαῖον
[13]	οὐκ ἐπὶ τῶν ζῴων μόνων	τοῦτ´	ἂν ἴδοι τις γιγνόμενον, ἀλλὰ
[4]	δ´ ἂν λειφθῇ τούτων, κατὰ	τοῦτ´	ἀνάγκη χωλὴν γίγνεσθαι τὴν ἀρετήν.
[13]	ἐπὶ σμικρῷ καταθεῖο καὶ θαμὰ	τοῦτ´	ἔρδοις, τάχα κεν μέγα καὶ
[7]	ἐγχειρίζουσι τοὺς παῖδας. καὶ οὔπω	τοῦτ´	ἐστὶ καταγέλαστον εἰ δι´ ἀπειρίαν
[15]	ὅμως εἰπεῖν αὐτό. τί οὖν	τοῦτ´	ἐστί; πότερα δεῖ τοὺς ἐρῶντας
[13]	καὶ σπουδὴν διῄρηται. καὶ διὰ	τοῦτ´	οὐ μόνον ἐγρήγορσις ἀλλὰ καὶ
[17]	ἐπιστρέφεσθαι ἐπὶ τοὺς ὅρους ἐλθόντας,	τουτέστι	μέλλοντας ἀποθνήσκειν καὶ τὸν ὅρον
[17]	ἐλαχίστην. οἷον· Μὴ γεύεσθαι μελανούρων,	τουτέστι	μὴ συνδιατρίβειν μέλασιν ἀνθρώποις διὰ
[17]	διὰ κακοήθειαν. Μὴ ζυγὸν ὑπερβαίνειν,	τουτέστιν	ὅτι δεῖ τῆς δικαιοσύνης πλεῖστον
[17]	γάρ τι τῆς τούτων κακίας.	τοῦτο	δὲ παρήγγειλε καὶ Πυθαγόρας αἰνίγμασιν
[4]	συμβαλεῖν ἐχόντων τί ποτ´ αὐτῷ	τοῦτο	δύναται καὶ τί βουλόμενος τοὺς
[2]	ὅ τι ἂν αὐτὸς βούληται,	τοῦτο	καὶ τῷ δήμῳ συνδοκεῖ τῷ
[7]	αἰσθόμενοι δὲ καὶ ἄλλων αὐτοῖς	τοῦτο	λεγόντων, τὴν ἐνίων τῶν παιδευτῶν
[13]	παιδείας ἐστὶ ταμιεῖον, καὶ διὰ	τοῦτο	μητέρα τῶν Μουσῶν ἐμυθολόγησαν εἶναι
[14]	παντὸς λόγου κρεῖττον. καὶ διὰ	τοῦτό	μοι δοκεῖ τὰς μυστηριώδεις τελετὰς
[5]	τιτθεύειν καὶ τρέφειν· διὰ γὰρ	τοῦτο	παντὶ ζῴῳ τεκόντι τὴν ἐκ
[6]	διδάσκειν ἔργα. ~Οὐ τοίνυν οὐδὲ	τοῦτο	παραλιπεῖν ἄξιόν ἐστιν, ὅτι καὶ
[9]	ἀλλ´ ὡς ἐν φαρμάκου μοίρᾳ	τοῦτο	ποιητέον ἐστί. μέχρι δὴ τῆς
[13]	γένοιτο. μὴ λανθανέτω τοίνυν μηδὲ	τοῦτο	τοὺς πατέρας, ὅτι τὸ μνημονικὸν
[7]	οἷς ταῦτα καταλείψετε, μικρὰ φροντίζετε;	τούτοις	δ´ ἂν ἔγωγε προσθείην ὅτι
[7]	ἀπειρίαν ἅμα καὶ μοχθηρίαν, ὅμως	τούτοις	ἐπιτρέπουσι τοὺς παῖδας, οἱ μὲν
[15]	τῶν ἀνδρῶν ζῆλον. μαρτυρεῖ δὲ	τούτοις	Εὐριπίδης οὕτω λέγων ἀλλ´ ἔστι
[14]	πολὺν χρόνον ἔκλαυσεν. ἐνάμιλλα δὲ	τούτοις	καὶ σύζυγα καὶ Θεόκριτος ὁ
[14]	μεγάλῳ τῷ θεάτρῳ σκώπτομαι. ἀδελφὰ	τούτοις	καὶ σύζυγα φανήσονται πεποιηκότες Ἀρχύτας
[8]	καὶ μέσον καὶ τελευταῖον ἐν	τούτοις	κεφάλαιον ἀγωγὴ σπουδαία καὶ παιδεία
[8]	ἔχει, ὡς τῆς εὐδαιμονίας ἐν	τούτοις,	οὐκ ἐν τοῖς τυχηροῖς ἀγαθοῖς
[14]	εἰς ὅσον οἷόν τ´ ἐστὶ	τούτοις	παραδείγμασι χρωμένους τὸ πολὺ τῆς
[15]	τοὺς ἐρῶντας τῶν παίδων ἐᾶν	τούτοις	συνεῖναι καὶ συνδιατρίβειν, ἢ τοὐναντίον
[6]	μέλλοντα τοῖς τροφίμοις ὑπηρετεῖν καὶ	τούτοις	σύντροφα γίγνεσθαι ζητητέον πρώτιστα μὲν
[9]	τοῦ τερπνοῦ διώξαιεν. πρὸς δὲ	τούτοις	τί ἂν τοὺς παῖδας καλὸν
[5]	μητέρας τὰ τέκνα τρέφειν καὶ	τούτοις	τοὺς μαστοὺς ὑπέχειν· συμπαθέστερόν τε
[17]	γὰρ λόγος τροφὴ διανοίας ἐστί,	τοῦτον	δ´ ἀκάθαρτον ἡ πονηρία ποιεῖ
[8]	βασιλέως ὑπόληψιν καὶ εἰ νομίζει	τοῦτον	εὐδαίμονα εἶναι, οὐκ οἶδ´, ἔφησε,
[14]	τῆς ἀδελφῆς υἱὸν Σπεύσιππον καλέσας	τοῦτον,	ἔφησεν ἀπελθών, κρότησον· ἐγὼ γὰρ
[14]	εἴ μ´ ὄνος ἐλάκτισεν, ἀντιλακτίσαι	τοῦτον	ἠξιώσατ´ ἄν; οὐ μὴν ἐκεῖνός
[16]	τοίνυν τοὺς ἔμφρονας πατέρας παρὰ	τοῦτον	μάλιστα τὸν καιρὸν φυλάττειν ἐγρηγορέναι
[9]	τις ῥιζώσῃ τὴν δύναμιν, τότε	τοῦτον	τῶν καιρῶν καλούντων ἐλευθεριάζειν τοῖς
[14]	τοίνυν τῆς γλώττης κρατεῖν (περὶ	τούτου	γάρ, ὧνπερ ὑπεθέμην, εἰπεῖν λοιπόν)
[14]	νίκη Καδμεία. ἔχω δὲ μάρτυρα	τούτου	Εὐριπίδην τὸν σοφὸν ἐπαγαγέσθαι λέγοντα
[9]	δὲ καὶ Δημοσθένης ζηλωτὴς τῆς	τούτου	πολιτείας γενόμενος καλούντων αὐτὸν τῶν
[15]	αὐτοὺς καὶ ἀποσοβεῖν τῆς πρὸς	τούτους	ὁμιλίας προσῆκεν; ὅταν μὲν γὰρ
[7]	λίχνον, πρὸς πᾶσαν πραγματείαν ἄχρηστον,	τούτῳ	φέροντες ὑποβάλλουσι τοὺς υἱούς. δεῖ
[20]	τέκνοις παρέχειν, ἵνα πρὸς τὸν	τούτων	βίον ὥσπερ κάτοπτρον ἀποβλέποντες ἀποτρέπωνται
[7]	παραπηγνύουσι τοῖς νέοις, ἵν´ ὀρθὰ	τούτων	βλαστάνῃ τὰ ἤθη. νῦν δέ
[20]	γε τοῖς υἱοῖς. χωρὶς δὲ	τούτων	γένοιντ´ ἂν αὐτοῖς τῶν ἀδικημάτων
[3]	διανοοῖτο. ~Ἐχόμενον δ´ ἂν εἴη	τούτων	εἰπεῖν ὅπερ οὐδὲ τοῖς πρὸ
[14]	γίγνεσθαι, τὸ τῶν χειρῶν κρατεῖν.	τούτων	ἕκαστον ἡλίκον ἐστὶ σκεπτέον· ἔσται
[9]	καὶ πάσχων ἠμέλουν ὧν περὶ	τούτων	ἐρεῖν ἔμελλον πρὸς ὑμᾶς. τὸ
[4]	πλημμελεῖν δόξειεν. ἑνὶ δὲ περὶ	τούτων	ἔτι παραδείγματι χρησάμενος ἀπαλλάξομαι τοῦ
[5]	τῆς τροφῆς πηγάς. χωρὶς δὲ	τούτων	εὐνούστεραι τοῖς τέκνοις γίγνοιντ´ ἂν
[17]	συνουσίας· ἀποφέρονται γάρ τι τῆς	τούτων	κακίας. τοῦτο δὲ παρήγγειλε καὶ
[4]	καθ´ ὃ δ´ ἂν λειφθῇ	τούτων,	κατὰ τοῦτ´ ἀνάγκη χωλὴν γίγνεσθαι
[7]	πολλὴν ἐπιμέλειαν ἑκτέον ἐστὶ τῆς	τούτων	καταστάσεως, ὡς μὴ λάθωσιν ἀνδραπόδοις
[13]	ἐπιτρέψαντες τοὺς υἱεῖς αὐτοὶ τῆς	τούτων	μαθήσεως οὔτ´ αὐτόπται γίγνονται τὸ
[16]	παίδων μιμητέον. ~Περὶ μὲν οὖν	τούτων,	ὅπως ἕκαστος αὐτὸς ἑαυτὸν πέπεικεν,
[16]	γυναικῶν οἰκοφθορίαι γαμετῶν. οὐκοῦν τὰς	τούτων	ὁρμὰς ταῖς ἐπιμελείαις δεσμεύειν καὶ
[10]	κτήσεως ὀλιγώρως ἔχειν, ἀλλὰ καὶ	τούτων	ποιεῖσθαι συλλογὴν κατὰ τὸ γεωργῶδες.
[5]	ὑγρὸν ἡ νεότης, καὶ ταῖς	τούτων	ψυχαῖς ἁπαλαῖς ἔτι τὰ μαθήματα
[5]	παιδίοις λέγειν, ἵνα μὴ τὰς	τούτων	ψυχὰς ἐξ ἀρχῆς ἀνοίας καὶ
[18]	τοὺς πατέρας ἔγωγ´ ἀξιῶ τελέως	τραχεῖς	καὶ σκληροὺς εἶναι τὴν φύσιν,
[4]	ἀλλ´ ἔστι τις ἀπόκροτος καὶ	τραχυτέρα	τοῦ δέοντος· ἀλλὰ γεωργηθεῖσα παραυτίκα
[5]	ἃ γεγεννήκασιν αὐτὰς τιτθεύειν καὶ	τρέφειν·	διὰ γὰρ τοῦτο παντὶ ζῴῳ
[5]	αὐτὰς τὰς μητέρας τὰ τέκνα	τρέφειν	καὶ τούτοις τοὺς μαστοὺς ὑπέχειν·
[5]	ἔφην αὐτὰς πειρατέον τὰ τέκνα	τρέφειν	τὰς μητέρας· εἰ δ´ ἄρ´
[13]	ὅτι οὕτως οὐδὲν γεννᾶν καὶ	τρέφειν	ὡς ἡ μνήμη πέφυκε. καὶ
[13]	φυτὰ τοῖς μὲν μετρίοις ὕδασι	τρέφεται,	τοῖς δὲ πολλοῖς πνίγεται, τὸν
[17]	νέους ἀγόμενοι, σεσηρότες ὅθ´ οἱ	τρέφοντες	γελῶσι, καὶ ψυχῆς ὑποβολιμαῖα καὶ
[4]	ὡς εἰς τὴν παντελῆ δικαιοπραγίαν	τρία	δεῖ συνδραμεῖν, φύσιν καὶ λόγον
[20]	Εὐρυδίκην, ἥτις Ἰλλυρὶς οὖσα καὶ	τριβάρβαρος,	ὅμως ἐπὶ τῇ μαθήσει τῶν
[10]	καὶ γαληνοῦ διατρίβοντας περὶ φιλοσοφίαν.	τριῶν	γὰρ ὄντων βίων ὧν ὁ
[7]	βίοις εἰσὶν ἀδιάβλητοι καὶ τοῖς	τρόποις	ἀνεπίληπτοι καὶ ταῖς ἐμπειρίαις ἄριστοι·
[4]	τὰ σπέρματα σπουδαῖα, τὸν αὐτὸν	τρόπον	γῇ μὲν ἔοικεν ἡ φύσις,
[5]	καὶ ἀστραβῆ φύηται, τὸν αὐτὸν	τρόπον	ἐξ ἀρχῆς τὰ τῶν τέκνων
[9]	δυνάμενοι βαδίζειν ὑποσκελίζονται, τὸν αὐτὸν	τρόπον	οἱ πολλῷ χρόνῳ τὸν λόγον
[15]	πατέρας τοὺς αὐθεκάστους καὶ τὸν	τρόπον	ὀμφακίας καὶ στρυφνούς, οἳ τῶν
[10]	τὸ γεωργῶδες. τὸν γὰρ αὐτὸν	τρόπον	ὄργανον τῆς παιδείας ἡ χρῆσις
[13]	δὲ πολλοῖς πνίγεται, τὸν αὐτὸν	τρόπον	ψυχὴ τοῖς μὲν συμμέτροις αὔξεται
[6]	παροιμιαζόμενοι δέ φασιν οὐκ ἀπὸ	τρόπου	λέγοντες, ὅτι ἂν χωλῷ παροικήσῃς,
[1]	καὶ τίνι χρώμενοι σπουδαῖοι τοὺς	τρόπους	ἂν ἀποβαῖεν, φέρε σκεψώμεθα. ~Βέλτιον
[6]	ζητητέον πρώτιστα μὲν σπουδαῖα τοὺς	τρόπους,	ἔτι μέντοι Ἑλληνικὰ καὶ περίτρανα
[15]	δημαγωγίαν καὶ τὴν ἀρετὴν τῶν	τρόπων,	πάλιν ἕτερος γίγνομαι καὶ κάμπτομαι
[7]	συνεθίζειν τὰ παιδία δέχεσθαι τὰς	τροφάς,	κἂν εἰ προτείνειε τὴν ἀριστεράν,
[17]	προσῆκεν· ὁ μὲν γὰρ λόγος	τροφὴ	διανοίας ἐστί, τοῦτον δ´ ἀκάθαρτον
[5]	τεκόντι τὴν ἐκ τοῦ γάλακτος	τροφὴν	ἐχορήγησε. σοφὸν δ´ ἄρα καὶ
[17]	προνοεῖν ὅπως τὴν ἀναγκαίαν παρασκευάσωμεν	τροφήν.	Μὴ παντὶ ἐμβάλλειν δεξιάν, ἀντὶ
[5]	βίων ἀρκείτω ταῦτα. ~Περὶ δὲ	τροφῆς	ἐχόμενον ἂν εἴη λέγειν. δεῖ
[5]	τέκοιεν, διττὰς ἔχοιεν τὰς τῆς	τροφῆς	πηγάς. χωρὶς δὲ τούτων εὐνούστεραι
[6]	τὰ παιδία τὰ μέλλοντα τοῖς	τροφίμοις	ὑπηρετεῖν καὶ τούτοις σύντροφα γίγνεσθαι
[5]	αἱ τίτθαι δὲ καὶ αἱ	τροφοὶ	τὴν εὔνοιαν ὑποβολιμαίαν καὶ παρέγγραπτον
[5]	ἀλλὰ τάς γε τίτθας καὶ	τροφοὺς	οὐ τὰς τυχούσας ἀλλ´ ὡς
[4]	χειρῶν ἐκτρίβονται, οἱ δ´ ἁρμάτειοι	τροχοὶ	πόνῳ καμφθέντες οὐδ´ ἂν εἴ
[14]	Σωτάδης εἰπών εἰς οὐχ ὁσίην	τρυμαλιὴν	τὸ κέντρον ὠθεῖς" ἐν δεσμωτηρίῳ
[4]	καὶ καταφθίνει δι´ ἀμέλειαν καὶ	τρυφὴν	καὶ καχεξίαν; τίς δ´ ἀσθενὴς
[9]	ἂν τῆς ἰδίας ἡδυπαθείας καὶ	τρυφῆς	ὑπεράνω τὸ ὀρθὸν καὶ ὑγιὲς
[9]	καὶ θαυμάζεται. τὴν αὐτὴν δὲ	τυγχάνω	γνώμην ἔχων καὶ περὶ τῆς
[14]	ἄλλους παραλιπὼν ἑνὸς ἢ δυεῖν	τύπου	ἕνεκεν ἐπιμνησθήσομαι. τοῦ γὰρ Φιλαδέλφου
[4]	μὲν γὰρ φύσις ἄνευ μαθήσεως	τυφλόν,	ἡ δὲ μάθησις δίχα φύσεως
[7]	καὶ ῥίζα καλοκαγαθίας τὸ νομίμου	τυχεῖν	παιδείας. καὶ καθάπερ τὰς χάρακας
[8]	δὲ λόγος ὑπηρετικὸς τοῦ νοῦ,	τύχῃ	μὲν ἀνάλωτος, συκοφαντίᾳ δ´ ἀναφαίρετος,
[17]	τῶν πλουσίων νεῦμα ζῶντες, τῇ	τύχῃ	μὲν ἐλεύθεροι, τῇ προαιρέσει δὲ
[11]	τοῖς ἐμοῖς χρῆσθαι παραγγέλμασι, τὴν	τύχην	αἰτιάσθωσαν, οὐ τὸν ταῦτα συμβουλεύοντα.
[8]	ἐν τούτοις, οὐκ ἐν τοῖς	τυχηροῖς	ἀγαθοῖς κειμένης. ~Ὥσπερ δὲ παραινῶ
[8]	πλοῦτος δὲ τίμιον μέν, ἀλλὰ	τύχης	κτῆμα, ἐπειδὴ τῶν μὲν ἐχόντων
[4]	στρεβλὰ φύεται καὶ ἄκαρπα καθίσταται,	τυχόντα	δ´ ὀρθῆς παιδαγωγίας ἔγκαρπα γίγνεται
[5]	παραινεῖν ταῖς τίτθαις μηδὲ τοὺς	τυχόντας	μύθους τοῖς παιδίοις λέγειν, ἵνα
[4]	εὖ πεφυκότας μαθήσεως καὶ μελέτης	τυχόντας	ὀρθῆς πρὸς ἀρετὴν οὐκ ἂν
[4]	τῶν αὐτῶν ἀμφότεροι, διαφόρου δὲ	τυχόντες	ἀγωγῆς ὁ μὲν λίχνος ὁ
[10]	ὀργῆς κατακρατεῖν ἀνδρὸς οὐ τοῦ	τυχόντος	ἐστί. τελείους δ´ ἀνθρώπους ἡγοῦμαι
[2]	ὑποθείμην ἂν ἔγωγε μὴ ταῖς	τυχούσαις	γυναιξὶ συνοικεῖν, λέγω δ´ οἷον
[5]	τίτθας καὶ τροφοὺς οὐ τὰς	τυχούσας	ἀλλ´ ὡς ἔνι μάλιστα σπουδαίας
[3]	οἱ πατέρες ἐν μέθῃ ποιησάμενοι	τύχωσιν.	ᾗ καὶ Διογένης μειράκιον ἐκστατικὸν
[14]	δώσεις δίκην, ἀπήγγειλε τὰ εἰρημένα	τῷ	βασιλεῖ, ὁ δὲ πέμψας ἀνεῖλε
[8]	ὁ χρόνος τἄλλα πάντ´ ἀφαιρῶν	τῷ	γήρᾳ προστίθησι τὴν ἐπιστήμην. ὅ
[2]	ἂν αὐτὸς βούληται, τοῦτο καὶ	τῷ	δήμῳ συνδοκεῖ τῷ τῶν Ἀθηναίων·
[20]	τοῖς αὐτοῖς ἁμαρτήμασι περιπίπτουσιν, ἐπὶ	τῷ	ἐκείνων ὀνόματι λανθάνουσιν ἑαυτῶν κατήγοροι
[14]	ὡς γὰρ ἐν συμποσίῳ μεγάλῳ	τῷ	θεάτρῳ σκώπτομαι. ἀδελφὰ τούτοις καὶ
[9]	καὶ πεπλασμένη παράδοσις· ἐν δὲ	τῷ	κατὰ Μειδίου τὴν τῆς σκέψεως
[14]	ἔφησεν, ὅτι ὠμόν με θέλεις	τῷ	Κύκλωπι παραθεῖναι, ὀνειδίζων τὸν μὲν
[9]	ἐστιν ἀπαρέσκειν. μαρτυρεῖ δέ μου	τῷ	λόγῳ καὶ Εὐριπίδης λέγων ἐγὼ
[11]	χρηστέον. καὶ ταῦτα μὲν δὴ	τῷ	λόγῳ παρεφορτισάμην, ἵν´ ἐφεξῆς καὶ
[7]	ἀλλὰ καὶ πάνυ ἀστείως ἐπέσκωψε	τῷ	λόγῳ πατέρα νοῦ καὶ φρενῶν
[17]	ὅτι μάτην παρατρέφονται. ὥστ´ εἴ	τῳ	μέλει τῶν πατέρων τῆς τῶν
[20]	πάντων γὰρ δεῖ τοὺς πατέρας	τῷ	μηδὲν ἁμαρτάνειν ἀλλὰ πάνθ´ ἃ
[18]	ἀλλὰ πολλαχοῦ καὶ συγχωρῆσαί τινα	τῷ	νεωτέρῳ τῶν ἁμαρτημάτων, καὶ ἑαυτοὺς
[13]	ἐστιν ὃ βούλομαι λέγειν, ἵνα	τῷ	παραδείγματι φωτεινότερον ποιήσω τὸν λόγον;
[4]	ἀμήχανον, ἀλλὰ τὸ παρὰ φύσιν	τῷ	πόνῳ τοῦ κατὰ φύσιν ἐγένετο
[7]	ποιοῦντες ὥσπερ ἂν εἴ τις	τῷ	σώματι κάμνων τὸν σὺν ἐπιστήμῃ
[14]	ἐστὶν ἱεροπρεπέστατον, ἐθίζειν τοὺς παῖδας	τῷ	τἀληθῆ λέγειν· τὸ γὰρ ψεύδεσθαι
[4]	μὲν οὖν καὶ θεοφιλὲς εἴ	τῳ	ταῦτα πάντα θεῶν τις ἀπέδωκεν.
[2]	τοῦτο καὶ τῷ δήμῳ συνδοκεῖ	τῷ	τῶν Ἀθηναίων· ἃ μὲν γὰρ
[8]	φημί. καὶ τὰ μὲν ἄλλα	τῶν	ἀγαθῶν ἀνθρώπινα καὶ μικρὰ καὶ
[4]	θαυμάζειν, ὅπου γε τῶν θηρίων	τῶν	ἀγριωτάτων ὁρῶμεν πολλὰ καὶ τιθασευόμενα
[20]	δὲ τούτων γένοιντ´ ἂν αὐτοῖς	τῶν	ἀδικημάτων σύμβουλοι καὶ διδάσκαλοι. ὅπου
[2]	καὶ τῷ δήμῳ συνδοκεῖ τῷ	τῶν	Ἀθηναίων· ἃ μὲν γὰρ αὐτὸς
[9]	τούτου πολιτείας γενόμενος καλούντων αὐτὸν	τῶν	Ἀθηναίων σύμβουλον ἀντέβαινεν οὐ συντέταγμαι"
[12]	καλὰ παρορμῶντες οἱ δ´ ἀπὸ	τῶν	αἰσχρῶν ἀνείργοντες. Δεῖ δ´ ἐναλλὰξ
[20]	βίον ὥσπερ κάτοπτρον ἀποβλέποντες ἀποτρέπωνται	τῶν	αἰσχρῶν ἔργων καὶ λόγων. ὡς
[13]	ἔλλειψιν ἀναπληρώσομεν· καὶ οἱ μὲν	τῶν	ἄλλων ἔσονται βελτίους, οἱ δ´
[8]	γάρ ἐστιν ἰσχὺς ἀνθρωπίνη τῆς	τῶν	ἄλλων ζῴων δυνάμεως; λέγω δ´
[9]	παυστέον ἐστὶν εἰδότων. χωρὶς δὲ	τῶν	ἄλλων πλημμελημάτων οἳ ἂν ἐκ
[10]	παῖδα τὸν ἐλεύθερον μηδενὸς μηδὲ	τῶν	ἄλλων τῶν καλουμένων ἐγκυκλίων παιδευμάτων
[18]	καὶ συγχωρῆσαί τινα τῷ νεωτέρῳ	τῶν	ἁμαρτημάτων, καὶ ἑαυτοὺς ἀναμιμνῄσκειν ὅτι
[18]	ἐστι. καλὸν δὲ καὶ ἔνια	τῶν	ἁμαρτημάτων μηδ´ εἰδέναι δοκεῖν, ἀλλὰ
[7]	πορνεῖόν που, ἵνα μάθῃς ὅτι	τῶν	ἀναξίων τὰ τίμια οὐδὲν διαφέρει.
[15]	καὶ κάμπτομαι πρὸς τὸν ἐκείνων	τῶν	ἀνδρῶν ζῆλον. μαρτυρεῖ δὲ τούτοις
[9]	ποιητέον ἐστί. μέχρι δὴ τῆς	τῶν	ἀνδρῶν ἡλικίας οὐδὲν ἐκ τοῦ
[15]	Κέβητα, τὸν πάντα χορὸν ἐκείνων	τῶν	ἀνδρῶν οἳ τοὺς ἄρρενας ἐδοκίμασαν
[14]	ταύταις σιωπᾶν ἐθισθέντες ἐπὶ τὴν	τῶν	ἀνθρωπίνων μυστηρίων πίστιν τὸν ἀπὸ
[17]	δ´ ἀκάθαρτον ἡ πονηρία ποιεῖ	τῶν	ἀνθρώπων. Μὴ ἐπιστρέφεσθαι ἐπὶ τοὺς
[7]	τοὺς παῖδας, οἱ μὲν ταῖς	τῶν	ἀρεσκευομένων ἡττώμενοι κολακείαις, εἰσὶ δ´
[4]	σκύλακας ἐπεδείκνυεν, οὗτοι γονέων, ἔφη,	τῶν	αὐτῶν ἀμφότεροι, διαφόρου δὲ τυχόντες
[4]	τῶν Λακεδαιμονίων νομοθέτης δύο σκύλακας	τῶν	αὐτῶν γονέων λαβὼν οὐδὲν ὁμοίως
[13]	τις γιγνόμενον, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ	τῶν	ἀψύχων· καὶ γὰρ τὰ τόξα
[14]	ἐπινίκια τοῦ πολέμου τοῦ κατὰ	τῶν	βαρβάρων θύσειε, καὶ τῶν ἐθνῶν
[10]	ὄργανον τῆς παιδείας ἡ χρῆσις	τῶν	βιβλίων ἐστί, καὶ ἀπὸ πηγῆς
[7]	τὸ γιγνόμενον πολλοῖς ὑπερκαταγέλαστόν ἐστι.	τῶν	γὰρ δούλων τῶν σπουδαίων τοὺς
[13]	ἐλαχίστην συμβάλλεται μοῖραν. ἡ γὰρ	τῶν	γεγενημένων πράξεων μνήμη τῆς περὶ
[4]	καὶ πόνος ἐστίν, ἐπὶ πολλὰ	τῶν	γιγνομένων ἐπιβλέψας. σταγόνες μὲν γὰρ
[19]	μακρῷ κρείττους ἑαυτῶν λαμβάνοντες οὐ	τῶν	γυναικῶν ἄνδρες, τῶν δὲ προικῶν
[7]	κτήσεως πέρι πᾶσαν ποιεῖσθε σπουδήν,	τῶν	δ´ υἱέων, οἷς ταῦτα καταλείψετε,
[4]	δ´ ἐπὶ τὴν λοπάδα ὥρμησε.	τῶν	δὲ Λακεδαιμονίων οὐδέπω συμβαλεῖν ἐχόντων
[9]	τῆς ἀδιαφθόρου καὶ ὑγιαινούσης ἔχεσθαι,	τῶν	δὲ πανηγυρικῶν λήρων ὡς πορρωτάτω
[19]	λαμβάνοντες οὐ τῶν γυναικῶν ἄνδρες,	τῶν	δὲ προικῶν δοῦλοι λανθάνουσι γιγνόμενοι.
[17]	τῶν δὲ τὴν νεότητα ποιοῦντες,	τῶν	δὲ συμβουλευμάτων δέλεαρ ἀφύλακτον προτείνοντες
[17]	τῶν μὲν τὸ γῆρας ἐπίλυπον,	τῶν	δὲ τὴν νεότητα ποιοῦντες, τῶν
[10]	ἡ δὲ τὴν εὐεξίαν ἐντίθησι.	τῶν	δὲ τῆς ψυχῆς ἀρρωστημάτων καὶ
[7]	τις καλούμενος πλείω λόγον τῆς	τῶν	δεομένων ποιεῖται χάριτος ἢ τῆς
[9]	λυθεῖεν ὕστερον, ὑπὸ τῆς πολυχρονίου	τῶν	δεσμῶν συνηθείας οὐ δυνάμενοι βαδίζειν
[16]	διδάσκοντας ἀπειλοῦντας δεομένους, παραδείγματα δεικνύντας	τῶν	διὰ φιληδονίαν μὲν συμφοραῖς περιπεσόντων
[7]	φυτοῖς παρατιθέασιν, οὕτως οἱ νόμιμοι	τῶν	διδασκάλων ἐμμελεῖς τὰς ὑποθήκας καὶ
[14]	κατὰ τῶν βαρβάρων θύσειε, καὶ	τῶν	ἐθνῶν κατὰ κεφαλὴν εἰσφερόντων ἄργυρον
[7]	δὲ πάντων μέγιστον καὶ κυριώτατον	τῶν	εἰρημένων ἔρχομαι φράσων. διδασκάλους γὰρ
[14]	τοῖς λόγοις σοφώτερος. Ἃ τοίνυν	τῶν	εἰρημένων οὐδενὸς ἧττόν ἐστιν ἀλλὰ
[11]	ἀλλ´ ὅπερ πάντων ἐστὶ κυριώτατον	τῶν	εἰρημένων σπεύδω λέγειν. πρὸς γὰρ
[10]	καὶ θηριώδεις. ἅπερ ἐγὼ πάντων	τῶν	ἐκ φιλοσοφίας περιγιγνομένων ἀγαθῶν πρεσβύτατα
[1]	ἂν ἔχοι εἰπεῖν περὶ τῆς	τῶν	ἐλευθέρων παίδων ἀγωγῆς καὶ τίνι
[8]	ταύρων καὶ λεόντων. παιδεία δὲ	τῶν	ἐν ἡμῖν μόνον ἐστὶν ἀθάνατον
[12]	φυσᾶν· χαυνοῦνται γὰρ ταῖς ὑπερβολαῖς	τῶν	ἐπαίνων καὶ θρύπτονται. ~Ἤδη δέ
[4]	ὃ κατὰ τῶν τεχνῶν καὶ	τῶν	ἐπιστημῶν λέγειν εἰώθαμεν, ταὐτὸ καὶ
[12]	τοὺς παῖδας ἐπὶ τὰ καλὰ	τῶν	ἐπιτηδευμάτων ἄγειν παραινέσεσι καὶ λόγοις,
[16]	γὰρ ὁρμητικωτέρους πρὸς τὰ κάλλιστα	τῶν	ἐπιτηδευμάτων ἡ δ´ ὀκνηροὺς πρὸς
[18]	οὕτω δεῖ τοὺς πατέρας τὴν	τῶν	ἐπιτιμημάτων ἀποτομίαν τῇ πραότητι μιγνύναι,
[16]	δ´ ὀκνηροὺς πρὸς τὰ φαῦλα	τῶν	ἔργων ἀπεργάζεται. ~Καθόλου δ´ ἀπείργειν
[15]	τέκνων ὕβριν οὐκ ἀνεκτὴν τὴν	τῶν	ἐρώντων ὁμιλίαν ἡγοῦνται, εὐλαβοῦμαι ταύτης
[5]	κηροῖς, οὕτως αἱ μαθήσεις ταῖς	τῶν	ἔτι παιδίων ψυχαῖς ἐναποτυποῦνται. καί
[13]	ἐστὶν ἄρτυμα. καὶ οὐκ ἐπὶ	τῶν	ζῴων μόνων τοῦτ´ ἂν ἴδοι
[16]	παραγωγὴ καὶ ἀνηκουστία· τὰ δὲ	τῶν	ἤδη νεανισκευομένων ἀδικήματα πολλάκις ὑπερφυᾶ
[16]	καὶ κατέχειν προσῆκεν. ἀταμίευτον γὰρ	τῶν	ἡδονῶν ἡ ἀκμὴ καὶ σκιρτητικὸν
[19]	νεότης πωλοδαμνεῖται. ~Πειρατέον δὲ τοὺς	τῶν	ἡδονῶν ἥττους καὶ πρὸς τὰς
[10]	τὸ δὲ τοῖς λογισμοῖς περιεῖναι	τῶν	ἡδονῶν σοφοῦ, τὸ δ´ ὀργῆς
[10]	ὁ μέν, ἔκλυτος καὶ δοῦλος	τῶν	ἡδονῶν ὤν, ζῳώδης καὶ μικροπρεπής
[14]	οὐδὲν γὰρ ὡς τὰ ἀνέντευκτα	τῶν	ἠθῶν ἐστιν οὕτως ἀξιομίσητον. ἔτι
[11]	τοξείαις καὶ θήραις. τὰ" γὰρ	τῶν	ἡττωμένων" ἐν ταῖς μάχαις ἀγαθὰ
[14]	ἀνθρωπίνων μυστηρίων πίστιν τὸν ἀπὸ	τῶν	θείων μεταφέρωμεν φόβον. καὶ γὰρ
[4]	δεῖ τἄλλα θαυμάζειν, ὅπου γε	τῶν	θηρίων τῶν ἀγριωτάτων ὁρῶμεν πολλὰ
[9]	ῥιζώσῃ τὴν δύναμιν, τότε τοῦτον	τῶν	καιρῶν καλούντων ἐλευθεριάζειν τοῖς λόγοις
[10]	φιλοσοφίας ἀντιλαμβάνεσθαι κατὰ τὸ παρεῖκον	τῶν	καιρῶν. οὕτως ἐπολιτεύσατο Περικλῆς, οὕτως
[10]	ἐλεύθερον μηδενὸς μηδὲ τῶν ἄλλων	τῶν	καλουμένων ἐγκυκλίων παιδευμάτων μήτ´ ἀνήκοον
[15]	τοῖς ἀριστεύσασιν ὃν ἂν βούλωνται	τῶν	καλῶν φιλῆσαι. τοὺς μὲν οὖν
[17]	μᾶλλον καὶ θᾶττον ἐκτραχηλίζον νεότητα	τῶν	κολάκων, οἳ καὶ τοὺς πατέρας
[17]	δεῖ τοὺς παῖδας, μάλιστα δὲ	τῶν	κολάκων. ὅπερ γὰρ πολλάκις καὶ
[4]	καὶ θηρᾶν δυνατόν. εἶτά ποτε	τῶν	Λακεδαιμονίων εἰς ταὐτὸ συνειλεγμένων, μεγάλη
[4]	αὐτῶν μηκύνειν. Λυκοῦργος γὰρ ὁ	τῶν	Λακεδαιμονίων νομοθέτης δύο σκύλακας τῶν
[9]	τὰ καλά. οἱ δ´ αὐτοσχέδιοι	τῶν	λόγων πολλῆς εὐχερείας καὶ ῥᾳδιουργίας
[9]	τὸ δὲ δεῖν παντάπασιν ἀποδοκιμάζειν	τῶν	λόγων τὴν ἑτοιμότητα ἢ πάλιν
[4]	ὁ παιδεύων, σπέρματι δ´ αἱ	τῶν	λόγων ὑποθῆκαι καὶ τὰ παραγγέλματα.
[14]	Ἀλέξανδρον. Ἀντίγονον δὲ τὸν βασιλέα	τῶν	Μακεδόνων ἑτερόφθαλμον ὄντα τὴν πήρωσιν
[16]	καὶ κοσμιότητος, καὶ ἐπὶ τὴν	τῶν	μειρακίων ἡλικίαν ἤδη μεταβήσομαι καὶ
[16]	καὶ διδασκάλους ἐπέστησαν, τὴν δὲ	τῶν	μειρακίων ὁρμὴν ἄφετον εἴασαν νέμεσθαι,
[16]	νέμεσθαι, δέον αὖ τοὐναντίον πλείω	τῶν	μειρακίων ποιεῖσθαι τὴν εὐλάβειαν καὶ
[13]	γεγενημένων πράξεων μνήμη τῆς περὶ	τῶν	μελλόντων εὐβουλίας γίγνεται παράδειγμα. ~Καὶ
[8]	μέν, ἀλλὰ τύχης κτῆμα, ἐπειδὴ	τῶν	μὲν ἐχόντων πολλάκις ἀφείλετο, τοῖς
[17]	καὶ τοὺς παῖδας προρρίζους ἐκτρίβουσι,	τῶν	μὲν τὸ γῆρας ἐπίλυπον, τῶν
[13]	ταμιεῖον, καὶ διὰ τοῦτο μητέρα	τῶν	Μουσῶν ἐμυθολόγησαν εἶναι τὴν Μνημοσύνην,
[7]	ἐξοκέλλουσιν, ἤδη δέ τινες καὶ	τῶν	νεανικωτέρων ἅπτονται κακῶν, μοιχεύοντες καὶ
[11]	τὰ φέροντα πρὸς τὴν ὀρθὴν	τῶν	νέων ἀγωγὴν συνάψω. ~Κἀκεῖνό φημι,
[4]	καὶ Σωκράτους καὶ Πλάτωνος καὶ	τῶν	ὅσοι δόξης ἀειμνήστου τετυχήκασιν. Εὔδαιμον
[7]	αὐτοῖς τοῦτο λεγόντων, τὴν ἐνίων	τῶν	παιδευτῶν ἀπειρίαν ἅμα καὶ μοχθηρίαν,
[13]	ὀλίγας ἡμέρας δεῖ δοκιμασίαν λαμβάνειν	τῶν	παίδων, ἀλλὰ μὴ τὰς ἐλπίδας
[13]	Πάντων δὲ μάλιστα τὴν μνήμην	τῶν	παίδων ἀσκεῖν καὶ συνεθίζειν· αὕτη
[15]	ἐστί; πότερα δεῖ τοὺς ἐρῶντας	τῶν	παίδων ἐᾶν τούτοις συνεῖναι καὶ
[15]	ἐνδοιάσας οὐδὲ μελλήσας περὶ τῆς	τῶν	παίδων εὐκοσμίας καὶ σωφροσύνης διείλεγμαι·
[16]	ἐγὼ δ´ ἐπειδὴ περὶ τῆς	τῶν	παίδων εὐταξίας εἴρηκα καὶ κοσμιότητος,
[18]	καὶ τοτὲ μὲν ταῖς ἐπιθυμίαις	τῶν	παίδων ἐφεῖναι καὶ χαλάσαι τὰς
[11]	δύναμιν τὴν κρατίστην ἀγωγὴν ποιεῖσθαι	τῶν	παίδων καὶ τοῖς πένησιν· εἰ
[13]	ἐκεῖνοι πλείονα ποιήσονται τὴν ἐπιμέλειαν	τῶν	παίδων, μέλλοντες ἑκάστοτε διδόναι τὰς
[15]	τοὺς ἐν Λακεδαίμονι ζηλωτέον καὶ	τῶν	παίδων μιμητέον. ~Περὶ μὲν οὖν
[16]	οὐκ οἶδεν ὅτι τὰ μὲν	τῶν	παίδων πλημμελήματα μικρὰ καὶ παντελῶς
[16]	τὴν εὐλάβειαν καὶ φυλακὴν ἢ	τῶν	παίδων. τίς γὰρ οὐκ οἶδεν
[10]	δὲ ἀναγκαῖόν ἐστι μηδὲ τῆς	τῶν	παλαιῶν συγγραμμάτων κτήσεως ὀλιγώρως ἔχειν,
[4]	συνῆλθε καὶ συνέπνευσεν εἰς τὰς	τῶν	παρ´ ἅπασιν ᾀδομένων ψυχάς, Πυθαγόρου
[14]	ὕβριν αὐτοῦ κατασκεδαννύντος, καί τινος	τῶν	παρόντων κᾆτα τοιαῦτ´ ἀνακωμῳδοῦντος οὐκ
[17]	γὰρ πολλάκις καὶ πρὸς πολλοὺς	τῶν	πατέρων διατελῶ λέγων, καὶ νῦν
[13]	καὶ πόνῳ. Ἄξιον δ´ ἐπιτιμᾶν	τῶν	πατέρων ἐνίοις, οἵτινες παιδαγωγοῖς καὶ
[7]	νῦν δέ τις κἂν καταπτύσειε	τῶν	πατέρων ἐνίων, οἵτινες πρὶν δοκιμάσαι
[17]	καὶ προηγώγευσε γαμετήν, καὶ τὰ	τῶν	πατέρων ἐφόδια τοῦ γήρως ἐσύλησε
[7]	ἔχοι. πολλοὶ δ´ εἰς τοσοῦτο	τῶν	πατέρων προβαίνουσι φιλαργυρίας ἅμα καὶ
[17]	παρατρέφονται. ὥστ´ εἴ τῳ μέλει	τῶν	πατέρων τῆς τῶν τέκνων εὐαγωγίας,
[11]	δώσειν ἔπειτα φαίνῃ τῆς μὲν	τῶν	πενήτων καὶ δημοτικῶν παραμελῶν ἀγωγῆς,
[12]	τὰ μὲν διὰ τὰς ἀλγηδόνας	τῶν	πληγῶν, τὰ δὲ καὶ διὰ
[17]	μέρη βίου, πρὸς δὲ τὸ	τῶν	πλουσίων νεῦμα ζῶντες, τῇ τύχῃ
[17]	προτείνοντες τὴν ἡδονήν. τοῖς παισὶ	τῶν	πλουσίων οἱ πατέρες νήφειν παραινοῦσιν
[17]	ὑπόθεσιν· ἁπάντων γὰρ ὅπερ ἔφην	τῶν	πονηρῶν ἀνθρώπων ἀπάγειν δεῖ τοὺς
[13]	συνελόντι δ´ εἰπεῖν ἡ ἀνάπαυσις	τῶν	πόνων ἐστὶν ἄρτυμα. καὶ οὐκ
[18]	τὰ γιγνόμενα μεταφέρειν, ὡς ἔνια	τῶν	πραττομένων ὁρῶντας μὴ ὁρᾶν καὶ
[14]	ὑποσχόντες λήμμασιν ἀδίκοις τὴν δόξαν	τῶν	προβεβιωμένων ἐξέχεαν· ὡς Γύλιππος ὁ
[4]	μέσον λοπάδα καὶ λαγωὸν κατευθὺ	τῶν	σκυλάκων. καὶ ὁ μὲν ἐπὶ
[7]	ὑπερκαταγέλαστόν ἐστι. τῶν γὰρ δούλων	τῶν	σπουδαίων τοὺς μὲν γεωργοὺς ἀποδεικνύουσι,
[17]	δ´ οὐχ ἥκιστα καὶ τὰς	τῶν	συμφοιτητῶν μοχθηρίας· καὶ γὰρ οὗτοι
[13]	δοτέον οὖν τοῖς παισὶν ἀναπνοὴν	τῶν	συνεχῶν πόνων, ἐνθυμουμένους ὅτι πᾶς
[5]	εὐνοίας. καὶ γὰρ τὰ θηρία	τῶν	συντρεφομένων ἀποσπώμενα ταῦτα ποθοῦντα φαίνεται.
[11]	~Οὐ τοίνυν ἄξιον οὐδὲ τὴν	τῶν	σωμάτων ἀγωνίαν παρορᾶν, ἀλλὰ πέμποντας
[11]	γήρως θεμέλιος ἐν παισὶν ἡ	τῶν	σωμάτων εὐεξία. καθάπερ οὖν ἐν
[11]	ταῦτα διαπονεῖν, ἅμα μὲν τῆς	τῶν	σωμάτων εὐρυθμίας ἕνεκεν, ἅμα δὲ
[5]	σώματος εὐθὺς ἀπὸ γενέσεως πλάττειν	τῶν	τέκνων ἀναγκαῖόν ἐστιν, ἵνα ταῦτ´
[17]	τῳ μέλει τῶν πατέρων τῆς	τῶν	τέκνων εὐαγωγίας, ἐκδιωκτέον τὰ μιαρὰ
[5]	αὐτὸν τρόπον ἐξ ἀρχῆς τὰ	τῶν	τέκνων ἤθη ῥυθμίζειν προσήκει. εὔπλαστον
[9]	~Ὥσπερ δὲ παραινῶ τῆς παιδείας	τῶν	τέκνων μηδὲν ποιεῖσθαι προὐργιαίτερον, οὕτως
[20]	τριβάρβαρος, ὅμως ἐπὶ τῇ μαθήσει	τῶν	τέκνων ὀψὲ τῆς ἡλικίας ἥψατο
[7]	δεομένων ποιεῖται χάριτος ἢ τῆς	τῶν	τέκνων παιδεύσεως; εἶτ´ οὐκ εἰκότα
[7]	κρημνίσωσι, τότε δὴ μεταμέλονται τὴν	τῶν	τέκνων προδεδωκότες παιδείαν, ὅτ´ οὐδὲν
[20]	εἶναι. Πειρατέον οὖν εἰς τὸν	τῶν	τέκνων σωφρονισμὸν πάνθ´ ὅσα προσῆκεν
[15]	τρόπον ὀμφακίας καὶ στρυφνούς, οἳ	τῶν	τέκνων ὕβριν οὐκ ἀνεκτὴν τὴν
[4]	~Καθόλου μὲν εἰπεῖν, ὃ κατὰ	τῶν	τεχνῶν καὶ τῶν ἐπιστημῶν λέγειν
[17]	προσῆκε. τί δὲ φροντιστέον ἡμῖν	τῶν	τοῦ πατρὸς ἀπειλῶν; κρονόληρος καὶ
[15]	καὶ δημαγωγίαν καὶ τὴν ἀρετὴν	τῶν	τρόπων, πάλιν ἕτερος γίγνομαι καὶ
[4]	εὐθυωρίαν· τάς γε μὴν καμπύλας	τῶν	ὑποκριτῶν βακτηρίας ἀπευθύνειν ἀμήχανον, ἀλλὰ
[2]	καὶ μὲν δὴ τὰ φρονήματα	τῶν	ὑπόχαλκον καὶ κίβδηλον ἐχόντων τὸ
[18]	καὶ καθάπερ ἰατροὶ τὰ πικρὰ	τῶν	φαρμάκων τοῖς γλυκέσι χυμοῖς καταμιγνύντες
[4]	δὲ καὶ χαλκὸς ταῖς ἐπαφαῖς	τῶν	χειρῶν ἐκτρίβονται, οἱ δ´ ἁρμάτειοι
[14]	τῆς ὀργῆς ὑπεράνω γίγνεσθαι, τὸ	τῶν	χειρῶν κρατεῖν. τούτων ἕκαστον ἡλίκον
[14]	Γύλιππος ὁ Λακεδαιμόνιος τὰ σακκία	τῶν	χρημάτων παραλύσας φυγὰς ἀπηλάθη τῆς