Chapitre
[15]	ἔρως, ψυχῆς δικαίας σώφρονός τε	κἀγαθῆς.	τὸ δὲ τοῦ Πλάτωνος σπουδῇ
[14]	δυσμίμητα φαίη τις ἄν. οἶδα	κἀγώ.	πειρατέον οὖν εἰς ὅσον οἷόν
[14]	γὰρ ὡς ἀληθῶς καὶ νίκη	Καδμεία.	ἔχω δὲ μάρτυρα τούτου Εὐριπίδην
[4]	μελέτης, αἱ δ´ ἀκρότητες πάντων.	καθ´	ὃ δ´ ἂν λειφθῇ τούτων,
[5]	δὲ τὸ σκληρὸν χαλεπῶς μαλάττεται.	καθάπερ	γὰρ σφραγῖδες τοῖς ἁπαλοῖς ἐναπομάττονται
[9]	ἡ δ´ ἰσχνὴ λίαν ἀνέκπληκτος.	καθάπερ	δὲ τὸ σῶμα οὐ μόνον
[18]	ἀναμιμνῄσκειν ὅτι ἐγένοντο νέοι. καὶ	καθάπερ	ἰατροὶ τὰ πικρὰ τῶν φαρμάκων
[9]	πρόσαντες, ἡ δὲ ποικιλία τερπνόν,	καθάπερ	κἀν τοῖς ἄλλοις ἅπασιν, οἷον
[11]	παισὶν ἡ τῶν σωμάτων εὐεξία.	καθάπερ	οὖν ἐν εὐδίᾳ τὰ πρὸς
[7]	τὸ νομίμου τυχεῖν παιδείας. καὶ	καθάπερ	τὰς χάρακας οἱ γεωργοὶ τοῖς
[20]	ἀνυστὸν δ´ οὖν ἀνθρωπίνῃ φύσει	καθέστηκεν.
[8]	καὶ μικρὰ καὶ οὐκ ἀξιοσπούδαστα	καθέστηκεν.	εὐγένεια καλὸν μέν, ἀλλὰ προγόνων
[17]	αὐτὸν ἀράμενοι τὴν ταχίστην ἐξοίσομεν.	καθῆκε	δέ τις καὶ χαμαιτύπην καὶ
[17]	ταύτην ὑπερβαίνειν. Μὴ ἐπὶ χοίνικος	καθίσαι,	ἤτοι φεύγειν ἀργίαν καὶ προνοεῖν
[9]	λέγειν ματαιολογίας τῆς ἐσχάτης αἴτιον	καθίσταται.	ζῳγράφος φασὶν ἄθλιος Ἀπελλῇ δείξας
[4]	μὲν στρεβλὰ φύεται καὶ ἄκαρπα	καθίσταται,	τυχόντα δ´ ὀρθῆς παιδαγωγίας ἔγκαρπα
[17]	τὰ φαῦλα τῶν ἔργων ἀπεργάζεται.	~Καθόλου	δ´ ἀπείργειν προσήκει τοὺς παῖδας
[13]	λύρας ἀνίεμεν, ἵν´ ἐπιτεῖναι δυνηθῶμεν.	καθόλου	δὲ σῴζεται σῶμα μὲν ἐνδείᾳ
[4]	τῆς ἀγωγῆς καὶ δὴ λεκτέον.	~Καθόλου	μὲν εἰπεῖν, ὃ κατὰ τῶν
[5]	τὰ τέκνα. αἱ τίτθαι δὲ	καὶ	αἱ τροφοὶ τὴν εὔνοιαν ὑποβολιμαίαν
[4]	οὐκ ὀλιγωρηθέντα μὲν στρεβλὰ φύεται	καὶ	ἄκαρπα καθίσταται, τυχόντα δ´ ὀρθῆς
[7]	ἐνίοτε γὰρ εἰδότες, αἰσθόμενοι δὲ	καὶ	ἄλλων αὐτοῖς τοῦτο λεγόντων, τὴν
[13]	ὑπερμέτρους ἐπιβάλλουσιν, οἷς ἀπαυδῶντες ἐκπίπτουσι,	καὶ	ἄλλως βαρυνόμενοι ταῖς κακοπαθείαις οὐ
[7]	καταμελήσωσιν, ἐπὶ δὲ τὰς ἀτάκτους	καὶ	ἀνδραποδώδεις ἡδονὰς ἑαυτοὺς κρημνίσωσι, τότε
[16]	ἴσως ὀλιγωρία καὶ διδασκάλων παραγωγὴ	καὶ	ἀνηκουστία· τὰ δὲ τῶν ἤδη
[10]	ἡ χρῆσις τῶν βιβλίων ἐστί,	καὶ	ἀπὸ πηγῆς τὴν ἐπιστήμην τηρεῖν
[15]	συνδιατρίβειν, ἢ τοὐναντίον εἴργειν αὐτοὺς	καὶ	ἀποσοβεῖν τῆς πρὸς τούτους ὁμιλίας
[7]	παιδευτάς, εὔωνον ἀμαθίαν διώκοντες. ᾗ	καὶ	Ἀρίστιππος οὐκ ἀκόμψως ἀλλὰ καὶ
[5]	ἀναγκαῖόν ἐστιν, ἵνα ταῦτ´ ὀρθὰ	καὶ	ἀστραβῆ φύηται, τὸν αὐτὸν τρόπον
[20]	τὸ δὲ τὰς πλείους ζηλῶσαι	καὶ	αὐτὸ μὲν εὐμοιρίας δεόμενόν ἐστι
[14]	λακτίσαντος αὐτὸν νεανίσκου θρασέος μάλα	καὶ	βδελυροῦ, τοὺς ἀμφ´ αὑτὸν ὁρῶν
[14]	ὠργιζόμην. Πλάτων δὲ δούλῳ λίχνῳ	καὶ	βδελυρῷ θυμωθείς, τὸν τῆς ἀδελφῆς
[4]	ἔθη καὶ παιδεῖαι καὶ διδασκαλίαι	καὶ	βίων ἀγωγαί, καὶ ἐγὼ ταῦθ´
[4]	ἀποβέβηκε. καὶ περὶ μὲν ἐθῶν	καὶ	βίων ἀρκείτω ταῦτα. ~Περὶ δὲ
[10]	τῇ κρατίστῃ χρήσιμον· ἀστείως δὲ	καὶ	Βίων ἔλεγεν ὁ φιλόσοφος ὅτι
[10]	βίου πολιτευομένους, τοῦ τ´ ἀκύμονος	καὶ	γαληνοῦ διατρίβοντας περὶ φιλοσοφίαν. τριῶν
[9]	γ´ ὡς ἐνῆν μάλιστ´ ἐμοί·	καὶ	γὰρ ἂν ἄθλιος ἦν, εἰ
[14]	ἀπὸ τῶν θείων μεταφέρωμεν φόβον.	καὶ	γὰρ αὖ σιωπήσας μὲν οὐδεὶς
[13]	ἐλπίδας ἔχειν ἐν μισθωτοῦ διαθέσει·	καὶ	γὰρ ἐκεῖνοι πλείονα ποιήσονται τὴν
[17]	καὶ τὰς τῶν συμφοιτητῶν μοχθηρίας·	καὶ	γὰρ οὗτοι τὰς ἐπιεικεστάτας φύσεις
[8]	ἡ Σωκράτους ἀπόκρισις ταύτῃ φαίνεται.	καὶ	γὰρ οὗτος ἐρωτήσαντος αὐτόν μοι
[5]	ὥσπερ ἐπιτόνιόν ἐστι τῆς εὐνοίας.	καὶ	γὰρ τὰ θηρία τῶν συντρεφομένων
[13]	ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῶν ἀψύχων·	καὶ	γὰρ τὰ τόξα καὶ τὰς
[17]	αἰνίγμασιν ἅπερ ἐγὼ παραθεὶς ἐξηγήσομαι·	καὶ	γὰρ ταῦτα πρὸς ἀρετῆς κτῆσιν
[4]	τί δεῖ τὰ πολλὰ λέγειν;	καὶ	γὰρ τὸ ἦθος ἔθος ἐστὶ
[8]	ζηλωτὸν μέν, ἀλλὰ νόσῳ εὐάλωτον	καὶ	γήρᾳ. τὸ δ´ ὅλον εἴ
[16]	καὶ πότοι καὶ παρθένων ἔρωτες	καὶ	γυναικῶν οἰκοφθορίαι γαμετῶν. οὐκοῦν τὰς
[14]	ἧττον ἐκείνων, ὥσπερ θεῶν ἱεροφάνται	καὶ	δᾳδοῦχοι τῆς σοφίας ὄντες, ὅσαπέρ
[7]	ἡττώμενοι κολακείαις, εἰσὶ δ´ οἳ	καὶ	δεομένοις χαριζόμενοι φίλοις, παρόμοιον ποιοῦντες
[3]	μοι, περὶ δὲ τῆς ἀγωγῆς	καὶ	δὴ λεκτέον. ~Καθόλου μὲν εἰπεῖν,
[14]	καὶ μᾶλλον ἐπιτηδευτέα τοῖς νέοις	καὶ	δὴ λεκτέον. ταῦτα δ´ ἐστὶ
[15]	μειράκια προήγαγον ἐπί τε παιδείαν	καὶ	δημαγωγίαν καὶ τὴν ἀρετὴν τῶν
[9]	λέγων ἀσύντακτος εἶναι. ὡσαύτως δὲ	καὶ	Δημοσθένης ζηλωτὴς τῆς τούτου πολιτείας
[11]	φαίνῃ τῆς μὲν τῶν πενήτων	καὶ	δημοτικῶν παραμελῶν ἀγωγῆς, μόνοις δὲ
[7]	διδάσκειν, δι´ ἄγνοιαν, ἔσθ´ ὅτε	καὶ	δι´ ἀπειρίαν, ἀνθρώποις ἀδοκίμοις καὶ
[5]	ὑπέχειν· συμπαθέστερόν τε γὰρ θρέψουσι	καὶ	διὰ πλείονος ἐπιμελείας, ὡς ἂν
[12]	ἀλγηδόνας τῶν πληγῶν, τὰ δὲ	καὶ	διὰ τὰς ὕβρεις. ἔπαινοι δὲ
[13]	εἰς ἄνεσιν καὶ σπουδὴν διῄρηται.	καὶ	διὰ τοῦτ´ οὐ μόνον ἐγρήγορσις
[13]	ὥσπερ τῆς παιδείας ἐστὶ ταμιεῖον,	καὶ	διὰ τοῦτο μητέρα τῶν Μουσῶν
[14]	σιγὴ καὶ παντὸς λόγου κρεῖττον.	καὶ	διὰ τοῦτό μοι δοκεῖ τὰς
[5]	τούτων ψυχὰς ἐξ ἀρχῆς ἀνοίας	καὶ	διαφθορᾶς ἀναπίμπλασθαι συμβαίνῃ. κινδυνεύει δὲ
[4]	Λακεδαιμόνιοι, καὶ ἔθη καὶ παιδεῖαι	καὶ	διδασκαλίαι καὶ βίων ἀγωγαί, καὶ
[20]	ἂν αὐτοῖς τῶν ἀδικημάτων σύμβουλοι	καὶ	διδάσκαλοι. ὅπου γὰρ γέροντές εἰσιν
[13]	τῶν πατέρων ἐνίοις, οἵτινες παιδαγωγοῖς	καὶ	διδασκάλοις ἐπιτρέψαντες τοὺς υἱεῖς αὐτοὶ
[16]	οἵτινες τοῖς μὲν παισὶ παιδαγωγοὺς	καὶ	διδασκάλους ἐπέστησαν, τὴν δὲ τῶν
[16]	ἐστιν ἰάσιμα, παιδαγωγῶν ἴσως ὀλιγωρία	καὶ	διδασκάλων παραγωγὴ καὶ ἀνηκουστία· τὰ
[3]	ἐν μέθῃ ποιησάμενοι τύχωσιν. ᾗ	καὶ	Διογένης μειράκιον ἐκστατικὸν ἰδὼν καὶ
[15]	τοῦ ῥηθήσεσθαι μέλλοντος ἀμφίδοξός εἰμι	καὶ	διχογνώμων, καὶ τῇδε κἀκεῖσε μετακλίνων
[14]	ὁρῶν ἀγανακτοῦντας καὶ σφαδᾴζοντας ὡς	καὶ	διώκειν αὐτὸν ἐθέλειν, ἆρ´, ἔφησε,
[16]	περιπεσόντων διὰ δὲ καρτερίαν ἔπαινον	καὶ	δόξαν ἀγαθὴν περιποιησαμένων. δύο γὰρ
[10]	δ´ ἀπολαυστικός, ὁ μέν, ἔκλυτος	καὶ	δοῦλος τῶν ἡδονῶν ὤν, ζῳώδης
[10]	μεῖξαι καὶ κεράσαι τῇ φιλοσοφίᾳ,	καὶ	δυεῖν ὄντοιν μεγίστοιν ἀγαθοῖν ἐπηβόλους
[8]	μόνον ἐστὶν ἀθάνατον καὶ θεῖον.	καὶ	δύο τὰ πάντων ἐστὶ κυριώτατα
[18]	βαρύθυμον, ὡς τό γε δυσμενὲς	καὶ	δυσκατάλλακτον μισοτεκνίας οὐ μικρὸν τεκμήριόν
[18]	ἀλλὰ τὸ τοῦ γήρως ἀμβλυῶττον	καὶ	δύσκωφον ἐπὶ τὰ γιγνόμενα μεταφέρειν,
[14]	πάνυ θυμοῦμαι. χαλεπὰ δὲ ταῦτα	καὶ	δυσμίμητα φαίη τις ἄν. οἶδα
[18]	τινα τῷ νεωτέρῳ τῶν ἁμαρτημάτων,	καὶ	ἑαυτοὺς ἀναμιμνῄσκειν ὅτι ἐγένοντο νέοι.
[4]	καὶ διδασκαλίαι καὶ βίων ἀγωγαί,	καὶ	ἐγὼ ταῦθ´ ὑμῖν αὐτίκα δὴ
[4]	κύησίν ἐστιν, ἄνδρες, ἔφησε, Λακεδαιμόνιοι,	καὶ	ἔθη καὶ παιδεῖαι καὶ διδασκαλίαι
[4]	δεῖ συνδραμεῖν, φύσιν καὶ λόγον	καὶ	ἔθος. καλῶ δὲ λόγον μὲν
[8]	περὶ τοῦ μεγάλου βασιλέως ὑπόληψιν	καὶ	εἰ νομίζει τοῦτον εὐδαίμονα εἶναι,
[14]	διώκειν αὐτὸν ἐθέλειν, ἆρ´, ἔφησε,	καὶ	εἴ μ´ ὄνος ἐλάκτισεν, ἀντιλακτίσαι
[13]	ὕπνος εὑρέθη, οὐδὲ πόλεμος ἀλλὰ	καὶ	εἰρήνη, οὐδὲ χειμὼν ἀλλὰ καὶ
[18]	μικρὸν τεκμήριόν ἐστι. καλὸν δὲ	καὶ	ἔνια τῶν ἁμαρτημάτων μηδ´ εἰδέναι
[13]	εὐδία, οὐδ´ ἐνεργοὶ πράξεις ἀλλὰ	καὶ	ἑορταί. συνελόντι δ´ εἰπεῖν ἡ
[14]	Θεόκριτος ὁ σοφιστὴς εἶπέ τε	καὶ	ἔπαθε, καὶ πολὺ δεινότερα. Ἀλεξάνδρου
[16]	παίδων εὐταξίας εἴρηκα καὶ κοσμιότητος,	καὶ	ἐπὶ τὴν τῶν μειρακίων ἡλικίαν
[13]	ἂν ἴδοι τις γιγνόμενον, ἀλλὰ	καὶ	ἐπὶ τῶν ἀψύχων· καὶ γὰρ
[13]	καὶ εἰρήνη, οὐδὲ χειμὼν ἀλλὰ	καὶ	εὐδία, οὐδ´ ἐνεργοὶ πράξεις ἀλλὰ
[9]	σῶμα οὐ μόνον ὑγιεινὸν ἀλλὰ	καὶ	εὐεκτικὸν εἶναι χρή, καὶ τὸν
[9]	μαρτυρεῖ δέ μου τῷ λόγῳ	καὶ	Εὐριπίδης λέγων ἐγὼ δ´ ἄκομψος
[9]	ὡσαύτως οὐκ ἄνοσον μόνον ἀλλὰ	καὶ	εὔρωστον εἶναι δεῖ. τὸ μὲν
[2]	ἃ μὲν γὰρ αὐτὸς ἐθέλει,	καὶ	ἡ μήτηρ· ἃ δ´ ἂν
[5]	τροφὴν ἐχορήγησε. σοφὸν δ´ ἄρα	καὶ	ἡ πρόνοια· διττοὺς ἐνέθηκε ταῖς
[8]	ἀρετήν. σύμφωνος δὲ καὶ συνῳδὸς	καὶ	ἡ Σωκράτους ἀπόκρισις ταύτῃ φαίνεται.
[5]	ἅτε μισθοῦ φιλοῦσαι. δηλοῖ δὲ	καὶ	ἡ φύσις ὅτι δεῖ τὰς
[9]	ἔφη, νῦν γέγραφα, ὁ δὲ	καὶ	ἢν μὴ λέγῃς" εἶπεν οἶδ´
[13]	καὶ σμικρὸν ἐπὶ σμικρῷ καταθεῖο	καὶ	θαμὰ τοῦτ´ ἔρδοις, τάχα κεν
[17]	οὐδέν ἐστιν ἐξωλέστερον οὐδὲ μᾶλλον	καὶ	θᾶττον ἐκτραχηλίζον νεότητα τῶν κολάκων,
[9]	ἐπαινεῖται μόνον, τὸ δ´ ἐπικίνδυνον	καὶ	θαυμάζεται. τὴν αὐτὴν δὲ τυγχάνω
[8]	ἐν ἡμῖν μόνον ἐστὶν ἀθάνατον	καὶ	θεῖον. καὶ δύο τὰ πάντων
[2]	ἃ δ´ ἂν ἡ μήτηρ,	καὶ	Θεμιστοκλῆς· ἃ δ´ ἂν Θεμιστοκλῆς,
[7]	χείριστον δοκιμάσειε φίλου δεηθέντος. Ζεῦ	καὶ	θεοὶ πάντες, πατήρ τις καλούμενος
[14]	ἐνάμιλλα δὲ τούτοις καὶ σύζυγα	καὶ	Θεόκριτος ὁ σοφιστὴς εἶπέ τε
[4]	ἀειμνήστου τετυχήκασιν. Εὔδαιμον μὲν οὖν	καὶ	θεοφιλὲς εἴ τῳ ταῦτα πάντα
[11]	ἀκοντισμοῖς αὐτοὺς καταθλοῦντας καὶ τοξείαις	καὶ	θήραις. τὰ" γὰρ τῶν ἡττωμένων"
[4]	καὶ σινάμωρον, τὸν δ´ ἐξιχνεύειν	καὶ	θηρᾶν δυνατόν. εἶτά ποτε τῶν
[10]	μήτ´ ἐν ταῖς ὀργαῖς ἐκπαθεῖς	καὶ	θηριώδεις. ἅπερ ἐγὼ πάντων τῶν
[12]	γὰρ ταῖς ὑπερβολαῖς τῶν ἐπαίνων	καὶ	θρύπτονται. ~Ἤδη δέ τινας ἐγὼ
[4]	δ´ ἀδάμαστοι μείναντες οὐ σκληραύχενες	καὶ	θυμοειδεῖς ἀπέβησαν; καὶ τί δεῖ
[18]	ἑαυτοὺς ἀναμιμνῄσκειν ὅτι ἐγένοντο νέοι.	καὶ	καθάπερ ἰατροὶ τὰ πικρὰ τῶν
[7]	καλοκαγαθίας τὸ νομίμου τυχεῖν παιδείας.	καὶ	καθάπερ τὰς χάρακας οἱ γεωργοὶ
[15]	τῶν τρόπων, πάλιν ἕτερος γίγνομαι	καὶ	κάμπτομαι πρὸς τὸν ἐκείνων τῶν
[9]	εἰκῇ μήτε λέγειν μήτε πράττειν,	καὶ	κατὰ τὴν παροιμίαν χαλεπὰ τὰ
[4]	τῶν ἐπιστημῶν λέγειν εἰώθαμεν, ταὐτὸ	καὶ	κατὰ τῆς ἀρετῆς φατέον ἐστίν,
[4]	ἀσθενὴς φύσις οὐ τοῖς γυμνασαμένοις	καὶ	καταθλήσασι πλεῖστον εἰς ἰσχὺν ἐπέδωκε;
[9]	οὔτε γὰρ θρασὺν οὔτ´ ἄτολμον	καὶ	καταπλῆγα προσῆκεν εἶναι· τὸ μὲν
[7]	καὶ παρασίτους ἀναλαμβάνουσιν, ἀνθρώπους ἀσήμους	καὶ	καταράτους καὶ τῆς νεότητος ἀνατροπέας
[4]	δὲ σώματος ἰσχὺς οὐκ ἐξαμβλοῦται	καὶ	καταφθίνει δι´ ἀμέλειαν καὶ τρυφὴν
[16]	τούτων ὁρμὰς ταῖς ἐπιμελείαις δεσμεύειν	καὶ	κατέχειν προσῆκεν. ἀταμίευτον γὰρ τῶν
[4]	καταφθίνει δι´ ἀμέλειαν καὶ τρυφὴν	καὶ	καχεξίαν; τίς δ´ ἀσθενὴς φύσις
[10]	δυναμένους τὴν πολιτικὴν δύναμιν μεῖξαι	καὶ	κεράσαι τῇ φιλοσοφίᾳ, καὶ δυεῖν
[9]	τοὺς τοῖς συρφετώδεσιν ὄχλοις ἀρεστῶς	καὶ	κεχαρισμένως ἐπιτηδεύοντας λέγειν καὶ τὸν
[2]	δὴ τὰ φρονήματα τῶν ὑπόχαλκον	καὶ	κίβδηλον ἐχόντων τὸ γένος σφάλλεσθαι
[7]	τῶν νεανικωτέρων ἅπτονται κακῶν, μοιχεύοντες	καὶ	κιττοφοροῦντες καὶ μίαν ἡδονὴν θανάτου
[16]	γίνεται καὶ σχέτλια, ἀμετρία γαστρὸς	καὶ	κλοπαὶ πατρῴων χρημάτων καὶ κύβοι
[11]	ἀπαγορεύειν· κατὰ γὰρ Πλάτωνα ὕπνοι	καὶ	κόποι μαθήμασι πολέμιοι. καὶ τί
[16]	τῆς τῶν παίδων εὐταξίας εἴρηκα	καὶ	κοσμιότητος, καὶ ἐπὶ τὴν τῶν
[16]	γαστρὸς καὶ κλοπαὶ πατρῴων χρημάτων	καὶ	κύβοι καὶ κῶμοι καὶ πότοι
[7]	παιδαγωγός. Τὸ δὲ πάντων μέγιστον	καὶ	κυριώτατον τῶν εἰρημένων ἔρχομαι φράσων.
[16]	κλοπαὶ πατρῴων χρημάτων καὶ κύβοι	καὶ	κῶμοι καὶ πότοι καὶ παρθένων
[7]	κατοψοφαγοῦσιν, οἱ δ´ εἰς κύβους	καὶ	κώμους ἐξοκέλλουσιν, ἤδη δέ τινες
[14]	αὐτὸν ἠξίου καὶ λόγον δοῦναι	καὶ	λαβεῖν. ταῦτα δ´ ἀπαγγέλλοντος ἐκείνου
[4]	διαφῆκε, καταθεὶς εἰς μέσον λοπάδα	καὶ	λαγωὸν κατευθὺ τῶν σκυλάκων. καὶ
[2]	Ἀθηναῖοι. πάνυ δ´ ἄξιον ἐπαινεῖν	καὶ	Λακεδαιμονίους τῆς μεγαλοφροσύνης, οἵτινες Ἀρχίδαμον
[14]	κατεπροίξατο, πάντων δ´ αὐτὸν ὀνειδιζόντων	καὶ	λακτιστὴν ἀποκαλούντων ἀπήγξατο. Ἀριστοφάνους δέ,
[8]	δ´ οἷον ἐλεφάντων καὶ ταύρων	καὶ	λεόντων. παιδεία δὲ τῶν ἐν
[7]	δ´ ἂν εὕρωσιν ἀνδράποδον οἰνόληπτον	καὶ	λίχνον, πρὸς πᾶσαν πραγματείαν ἄχρηστον,
[12]	καλὰ τῶν ἐπιτηδευμάτων ἄγειν παραινέσεσι	καὶ	λόγοις, μὴ μὰ Δία πληγαῖς
[14]	πέμψας παραγενέσθαι πρὸς αὐτὸν ἠξίου	καὶ	λόγον δοῦναι καὶ λαβεῖν. ταῦτα
[4]	δικαιοπραγίαν τρία δεῖ συνδραμεῖν, φύσιν	καὶ	λόγον καὶ ἔθος. καλῶ δὲ
[8]	κυριώτατα ἐν ἀνθρωπίνῃ φύσει, νοῦς	καὶ	λόγος. καὶ ὁ μὲν νοῦς
[20]	ἀποβλέποντες ἀποτρέπωνται τῶν αἰσχρῶν ἔργων	καὶ	λόγων. ὡς οἵτινες τοῖς ἁμαρτάνουσιν
[2]	βίον καὶ πρόχειρα τοῖς ἐλέγχειν	καὶ	λοιδορεῖσθαι βουλομένοις. καὶ σοφὸς ἦν
[7]	καταράτους καὶ τῆς νεότητος ἀνατροπέας	καὶ	λυμεῶνας, οἱ δέ τινες ἑταίρας
[5]	τέκνοις γίγνοιντ´ ἂν καὶ φιλητικώτεραι.	καὶ	μὰ Δί´ οὐκ ἀπεικότως· ἡ
[14]	χρωμένους τὸ πολὺ τῆς ἀκρατοῦς	καὶ	μαινομένης ὑφαιρεῖν ὀργῆς· οὐδὲ γὰρ
[2]	γένος σφάλλεσθαι καὶ ταπεινοῦσθαι πέφυκε,	καὶ	μάλ´ ὀρθῶς λέγων ὁ ποιητής
[18]	τοτὲ δ´ αὖ πάλιν ἀντιτεῖναι,	καὶ	μάλιστα μὲν εὐκόλως φέρειν τὰς
[14]	εἰρημένων οὐδενὸς ἧττόν ἐστιν ἀλλὰ	καὶ	μᾶλλον ἐπιτηδευτέα τοῖς νέοις καὶ
[14]	ἕξεις ἀλλὰ τῆς ἀθυροστομίας ταύτης	καὶ	μανίας δώσεις δίκην, ἀπήγγειλε τὰ
[3]	προσήκει τὸν συνουσιασμόν. φίλοινοι γὰρ	καὶ	μεθυστικοὶ γίγνεσθαι φιλοῦσιν ὧν ἂν
[4]	τοὺς οὐκ εὖ πεφυκότας μαθήσεως	καὶ	μελέτης τυχόντας ὀρθῆς πρὸς ἀρετὴν
[9]	Ἀθηναῖοι φημὶ κοὐκ ἂν ἀρνηθείην	καὶ	μεμελετηκέναι γ´ ὡς ἐνῆν μάλιστ´
[2]	ποιητέον τοῖς νομίμου παιδοποιίας γλιχομένοις.	καὶ	μὲν δὴ τὰ φρονήματα τῶν
[14]	τῶν μελλόντων εὐβουλίας γίγνεται παράδειγμα.	~Καὶ	μέντοι καὶ τῆς αἰσχρολογίας ἀπακτέον
[8]	ἂν εἰκότως ὅτι ἓν πρῶτον	καὶ	μέσον καὶ τελευταῖον ἐν τούτοις
[10]	ἐστι. διὰ γὰρ ταύτην ἔστι	καὶ	μετὰ ταύτης γνῶναι τί τὸ
[17]	ἀπειλῶν; κρονόληρος καὶ σοροδαίμων ἐστί,	καὶ	μετέωρον αὐτὸν ἀράμενοι τὴν ταχίστην
[17]	πλησίον ὄντα ὁρῶντας φέρειν εὐκόλως	καὶ	μὴ ἀθυμεῖν. Ἀνακάμψω δ´ ἐπὶ
[18]	τῶν πραττομένων ὁρῶντας μὴ ὁρᾶν	καὶ	μὴ ἀκούειν ἀκούοντας. φίλων ἁμαρτήματα
[17]	τῆς δικαιοσύνης πλεῖστον ποιεῖσθαι λόγον	καὶ	μὴ ταύτην ὑπερβαίνειν. Μὴ ἐπὶ
[17]	ὅτι δεῖ τὸν βίον ἐπιτηδεύειν	καὶ	μηδενὶ δεσμῷ προσάπτειν αὐτόν. Πῦρ
[7]	ἅπτονται κακῶν, μοιχεύοντες καὶ κιττοφοροῦντες	καὶ	μίαν ἡδονὴν θανάτου τιμώμενοι. φιλοσοφίᾳ
[8]	μὲν ἄλλα τῶν ἀγαθῶν ἀνθρώπινα	καὶ	μικρὰ καὶ οὐκ ἀξιοσπούδαστα καθέστηκεν.
[16]	τῶν μειρακίων ἡλικίαν ἤδη μεταβήσομαι	καὶ	μικρὰ παντάπασιν λέξω. πολλάκις γὰρ
[10]	δοῦλος τῶν ἡδονῶν ὤν, ζῳώδης	καὶ	μικροπρεπής ἐστιν, ὁ δὲ θεωρητικός,
[12]	καὶ πάλιν ἀνακαλεῖσθαι τοῖς ἐπαίνοις	καὶ	μιμεῖσθαι τὰς τίτθας, αἵτινες ἐπειδὰν
[7]	τῶν πατέρων προβαίνουσι φιλαργυρίας ἅμα	καὶ	μισοτεκνίας, ὥσθ´ ἵνα μὴ πλείονα
[5]	τῶν ἔτι παιδίων ψυχαῖς ἐναποτυποῦνται.	καί	μοι δοκεῖ Πλάτων ὁ δαιμόνιος
[8]	μόνην οὐ δύναται παιδείαν παρελέσθαι.	καί	μοι δοκεῖ Στίλπων ὁ Μεγαρεὺς
[4]	τοῦ κατὰ φύσιν ἐγένετο κρεῖττον.	καὶ	μόνα ἆρα ταῦτα τὴν τῆς
[7]	ἐνίων τῶν παιδευτῶν ἀπειρίαν ἅμα	καὶ	μοχθηρίαν, ὅμως τούτοις ἐπιτρέπουσι τοὺς
[4]	ἐπιμελείας ἰσχὺν διαδείκνυσιν; οὔκ, ἀλλὰ	καὶ	μυρί´ ἐπὶ μυρίοις. ἀγαθὴ γῆ
[20]	γέροντές εἰσιν ἀναίσχυντοι, ἐνταῦθ´ ἀνάγκη	καὶ	νέους ἀναιδεστάτους εἶναι. Πειρατέον οὖν
[9]	πολλὰ ἀσώτους καὶ φιληδόνους ἀποβαίνοντας.	καὶ	νὴ Δί´ εἰκότως. εἰ γὰρ
[14]	βλαβερόν. ἔστι γὰρ ὡς ἀληθῶς	καὶ	νίκη Καδμεία. ἔχω δὲ μάρτυρα
[17]	τρέφοντες γελῶσι, καὶ ψυχῆς ὑποβολιμαῖα	καὶ	νόθα μέρη βίου, πρὸς δὲ
[7]	ποιεῖσθαι πρόνοιαν τοῦ λόγων ἐπιδεξίων	καὶ	νομίμων ἀκούειν; Τί οὖν συμβαίνει
[17]	πολλοὺς τῶν πατέρων διατελῶ λέγων,	καὶ	νῦν ἂν εἴποιμι. γένος οὐδέν
[4]	γιγνόμενα τοῖς πόνοις; εὖ δὲ	καὶ	ὁ Θετταλὸς ἐρωτηθεὶς τίνες εἰσὶν
[4]	καὶ λαγωὸν κατευθὺ τῶν σκυλάκων.	καὶ	ὁ μὲν ἐπὶ τὸν λαγωὸν
[8]	ἀνθρωπίνῃ φύσει, νοῦς καὶ λόγος.	καὶ	ὁ μὲν νοῦς ἀρχικός ἐστι
[8]	δ´ οὐκ ἐλπίσασι φέρουσα προσήνεγκε,	καὶ	ὁ πολὺς πλοῦτος σκοπὸς ἔκκειται
[8]	γὰρ ὁ νοῦς παλαιούμενος ἀνηβᾷ,	καὶ	ὁ χρόνος τἄλλα πάντ´ ἀφαιρῶν
[13]	ἐπιρρώσομεν, τὴν δ´ ἔλλειψιν ἀναπληρώσομεν·	καὶ	οἱ μὲν τῶν ἄλλων ἔσονται
[6]	ἀποφέρωνταί τι τῆς ἐκείνων φαυλότητος.	καὶ	οἱ παροιμιαζόμενοι δέ φασιν οὐκ
[10]	ταῖς ταύτης ἐμίγνυντο θεραπαίναις, οὕτω	καὶ	οἱ φιλοσοφίας μὴ δυνάμενοι κατατυχεῖν
[7]	ἕξεις ἀνδράποδα, καὶ τὸν υἱὸν	καὶ	ὃν ἂν πρίῃ. τὸ δ´
[8]	ἤρετο μή τι ἀπολωλεκὼς εἴη.	καὶ	ὅς οὐ δῆτα, εἶπε, πόλεμος
[4]	γῆ πέφυκεν· ἀλλ´ ἀμεληθεῖσα χερσεύεται,	καὶ	ὅσῳ τῇ φύσει βελτίων ἐστί,
[14]	καὶ πᾶσιν ἀνθρώποις ἄξιον μισεῖσθαι	καὶ	οὐδὲ μετρίοις δούλοις συγγνωστόν. ~Ταῦτα
[8]	τῶν ἀγαθῶν ἀνθρώπινα καὶ μικρὰ	καὶ	οὐκ ἀξιοσπούδαστα καθέστηκεν. εὐγένεια καλὸν
[13]	ἀνάπαυσις τῶν πόνων ἐστὶν ἄρτυμα.	καὶ	οὐκ ἐπὶ τῶν ζῴων μόνων
[7]	καὶ παρασήμοις ἐγχειρίζουσι τοὺς παῖδας.	καὶ	οὔπω τοῦτ´ ἐστὶ καταγέλαστον εἰ
[10]	τῶν δὲ τῆς ψυχῆς ἀρρωστημάτων	καὶ	παθῶν ἡ φιλοσοφία μόνη φάρμακόν
[8]	ἐν τούτοις κεφάλαιον ἀγωγὴ σπουδαία	καὶ	παιδεία νόμιμός ἐστι, καὶ ταῦτα
[4]	ἄνδρες, ἔφησε, Λακεδαιμόνιοι, καὶ ἔθη	καὶ	παιδεῖαι καὶ διδασκαλίαι καὶ βίων
[8]	οὐκ οἶδ´, ἔφησε, πῶς ἀρετῆς	καὶ	παιδείας ἔχει, ὡς τῆς εὐδαιμονίας
[12]	ταῖς ἐπιπλήξεσιν ἐν αἰσχύνῃ ποιεῖσθαι,	καὶ	πάλιν ἀνακαλεῖσθαι τοῖς ἐπαίνοις καὶ
[8]	πόλεμος χειμάρρου δίκην πάντα σύρων	καὶ	πάντα παραφέρων μόνην οὐ δύναται
[16]	μὲν τῶν παίδων πλημμελήματα μικρὰ	καὶ	παντελῶς ἐστιν ἰάσιμα, παιδαγωγῶν ἴσως
[2]	Θεμιστοκλῆς· ἃ δ´ ἂν Θεμιστοκλῆς,	καὶ	πάντες Ἀθηναῖοι. πάνυ δ´ ἄξιον
[9]	καὶ πρὸς τὴν ἄσκησιν ἁψίκορον	καὶ	πάντη ἀνεπίμονον εἶναι νομίζω. μονῳδία
[14]	ἀληθείας. σοφὸν γὰρ εὔκαιρος σιγὴ	καὶ	παντὸς λόγου κρεῖττον. καὶ διὰ
[7]	καὶ Ἀρίστιππος οὐκ ἀκόμψως ἀλλὰ	καὶ	πάνυ ἀστείως ἐπέσκωψε τῷ λόγῳ
[13]	ἐμυθολόγησαν εἶναι τὴν Μνημοσύνην, αἰνιττόμενοι	καὶ	παραδηλοῦντες ὅτι οὕτως οὐδὲν γεννᾶν
[7]	τῶν διδασκάλων ἐμμελεῖς τὰς ὑποθήκας	καὶ	παραινέσεις παραπηγνύουσι τοῖς νέοις, ἵν´
[7]	καὶ δι´ ἀπειρίαν, ἀνθρώποις ἀδοκίμοις	καὶ	παρασήμοις ἐγχειρίζουσι τοὺς παῖδας. καὶ
[7]	οἱ μὲν γὰρ αὐτῶν κόλακας	καὶ	παρασίτους ἀναλαμβάνουσιν, ἀνθρώπους ἀσήμους καὶ
[9]	τοῦ λόγου ὑπόθεσιν) τὴν θεατρικὴν	καὶ	παρατράγῳδον, οὕτως αὖ πάλιν καὶ
[3]	καὶ Διογένης μειράκιον ἐκστατικὸν ἰδὼν	καὶ	παραφρονοῦν νεανίσκε" ἔφησεν, ὁ πατήρ
[5]	αἱ τροφοὶ τὴν εὔνοιαν ὑποβολιμαίαν	καὶ	παρέγγραπτον ἔχουσιν, ἅτε μισθοῦ φιλοῦσαι.
[16]	κύβοι καὶ κῶμοι καὶ πότοι	καὶ	παρθένων ἔρωτες καὶ γυναικῶν οἰκοφθορίαι
[14]	λέγειν· τὸ γὰρ ψεύδεσθαι δουλοπρεπὲς	καὶ	πᾶσιν ἀνθρώποις ἄξιον μισεῖσθαι καὶ
[9]	ἄθλιος ἦν, εἰ τοιαῦτο παθὼν	καὶ	πάσχων ἠμέλουν ὧν περὶ τούτων
[9]	ταῦτα μὲν ἴσως ἀδέσποτός ἐστι	καὶ	πεπλασμένη παράδοσις· ἐν δὲ τῷ
[4]	λίχνος ὁ δὲ θηρευτὴς ἀποβέβηκε.	καὶ	περὶ μὲν ἐθῶν καὶ βίων
[10]	ὧν ἅτερος Πλάτωνος ἐγένετο συνουσιαστής.	Καὶ	περὶ μὲν παιδείας οὐκ οἶδ´
[3]	ὁ πατήρ σε μεθύων ἔσπειρε.	καὶ	περὶ μὲν τῆς γενέσεως τοσαῦτ´
[9]	αὐτὴν δὲ τυγχάνω γνώμην ἔχων	καὶ	περὶ τῆς ἐν τῇ ψυχῇ
[17]	πατέρων ἐφόδια τοῦ γήρως ἐσύλησε	καὶ	περιέκοψε. μιαρὸν τὸ φῦλον, ὑποκριταὶ
[14]	ἐστιν ἐν δυνατῷ, ταῦτα μιμεῖσθαι	καὶ	περικνίζειν ἐπιχειροῦμεν. Τὸ τοίνυν τῆς
[6]	τοὺς τρόπους, ἔτι μέντοι Ἑλληνικὰ	καὶ	περίτρανα λαλεῖν, ἵνα μὴ συναναχρωννύμενοι
[14]	φανήσονται πεποιηκότες Ἀρχύτας ὁ Ταραντῖνος	καὶ	Πλάτων. ὁ μὲν γὰρ ἐπανελθὼν
[4]	ᾀδομένων ψυχάς, Πυθαγόρου καὶ Σωκράτους	καὶ	Πλάτωνος καὶ τῶν ὅσοι δόξης
[10]	δὲ πρακτικός, ἀμοιρήσας φιλοσοφίας, ἄμουσος	καὶ	πλημμελής. πειρατέον οὖν εἰς δύναμιν
[13]	δὲ σῴζεται σῶμα μὲν ἐνδείᾳ	καὶ	πληρώσει, ψυχὴ δ´ ἀνέσει καὶ
[12]	αἰσχρῶν ἀνείργοντες. Δεῖ δ´ ἐναλλὰξ	καὶ	ποικίλως χρῆσθαι ταῖς ἐπιπλήξεσι καὶ
[14]	δ´ ἀπαγγέλλοντος ἐκείνου πρὸς αὐτὸν	καὶ	πολλάκις προσιόντος εὖ οἶδ´, ἔφησεν,
[20]	αὐτὸ μὲν εὐμοιρίας δεόμενόν ἐστι	καὶ	πολλῆς ἐπιμελείας, ἀνυστὸν δ´ οὖν
[14]	σοφιστὴς εἶπέ τε καὶ ἔπαθε,	καὶ	πολὺ δεινότερα. Ἀλεξάνδρου γὰρ πορφυρᾶς
[9]	λέγωσιν, εἰς ἀμετρίαν δεινὴν ἐκπίπτουσι	καὶ	πολυλογίαν. σκέψις δ´ οὐκ ἐᾷ
[7]	ἑταίρας καὶ χαμαιτύπας λυτροῦνται σοβαρὰς	καὶ	πολυτελεῖς, οἱ δὲ κατοψοφαγοῦσιν, οἱ
[4]	ἀνύσιμον πρᾶγμα καὶ τελεσιουργὸν ἐπιμέλεια	καὶ	πόνος ἐστίν, ἐπὶ πολλὰ τῶν
[13]	καὶ πληρώσει, ψυχὴ δ´ ἀνέσει	καὶ	πόνῳ. Ἄξιον δ´ ἐπιτιμᾶν τῶν
[16]	χρημάτων καὶ κύβοι καὶ κῶμοι	καὶ	πότοι καὶ παρθένων ἔρωτες καὶ
[17]	καθῆκε δέ τις καὶ χαμαιτύπην	καὶ	προηγώγευσε γαμετήν, καὶ τὰ τῶν
[17]	χοίνικος καθίσαι, ἤτοι φεύγειν ἀργίαν	καὶ	προνοεῖν ὅπως τὴν ἀναγκαίαν παρασκευάσωμεν
[8]	φορὰ καὶ συνεργὰ πρὸς ἀρετὴν	καὶ	πρὸς εὐδαιμονίαν φημί. καὶ τὰ
[17]	τῶν κολάκων. ὅπερ γὰρ πολλάκις	καὶ	πρὸς πολλοὺς τῶν πατέρων διατελῶ
[2]	τὸν Θεμιστοκλέους πολλάκις λέγουσι φάναι	καὶ	πρὸς πολλοὺς ὡς ὅ τι
[11]	σωμάτων εὐρυθμίας ἕνεκεν, ἅμα δὲ	καὶ	πρὸς ῥώμην· καλοῦ γὰρ γήρως
[19]	δὲ τοὺς τῶν ἡδονῶν ἥττους	καὶ	πρὸς τὰς ἐπιτιμήσεις δυσηκόους γάμῳ
[13]	μόνον πρὸς τὴν παιδείαν ἀλλὰ	καὶ	πρὸς τὰς τοῦ βίου πράξεις
[9]	μικρὸν ποιοῦμαι τεκμήριον· ἔπειτα δὲ	καὶ	πρὸς τὴν ἄσκησιν ἁψίκορον καὶ
[9]	γὰρ ἐν ἅπασίν ἐστι πλήσμιον	καὶ	πρόσαντες, ἡ δὲ ποικιλία τερπνόν,
[2]	ὀνείδη παρὰ πάντα τὸν βίον	καὶ	πρόχειρα τοῖς ἐλέγχειν καὶ λοιδορεῖσθαι
[17]	τούτων κακίας. τοῦτο δὲ παρήγγειλε	καὶ	Πυθαγόρας αἰνίγμασιν ἅπερ ἐγὼ παραθεὶς
[9]	αὐτοσχέδιοι τῶν λόγων πολλῆς εὐχερείας	καὶ	ῥᾳδιουργίας εἰσὶ πλήρεις, οὔθ´ ὅθεν
[7]	ταῖς ἐμπειρίαις ἄριστοι· πηγὴ γὰρ	καὶ	ῥίζα καλοκαγαθίας τὸ νομίμου τυχεῖν
[4]	ἀλλὰ τὸν μὲν λίχνον ἀπέφηνε	καὶ	σινάμωρον, τὸν δ´ ἐξιχνεύειν καὶ
[16]	γὰρ τῶν ἡδονῶν ἡ ἀκμὴ	καὶ	σκιρτητικὸν καὶ χαλινοῦ δεόμενον, ὥσθ´
[18]	πατέρας ἔγωγ´ ἀξιῶ τελέως τραχεῖς	καὶ	σκληροὺς εἶναι τὴν φύσιν, ἀλλὰ
[13]	καλῶς εἴρηται εἰ γάρ κεν	καὶ	σμικρὸν ἐπὶ σμικρῷ καταθεῖο καὶ
[17]	τῶν τοῦ πατρὸς ἀπειλῶν; κρονόληρος	καὶ	σοροδαίμων ἐστί, καὶ μετέωρον αὐτὸν
[2]	τοῖς ἐλέγχειν καὶ λοιδορεῖσθαι βουλομένοις.	καὶ	σοφὸς ἦν ἄρ´ ὁ ποιητὴς
[13]	ὁ βίος ἡμῶν εἰς ἄνεσιν	καὶ	σπουδὴν διῄρηται. καὶ διὰ τοῦτ´
[15]	αὐθεκάστους καὶ τὸν τρόπον ὀμφακίας	καὶ	στρυφνούς, οἳ τῶν τέκνων ὕβριν
[18]	καὶ χορήγησον· ἠγανάκτησάς ποτε, ἀλλὰ	καὶ	σύγγνωθι. ἐβουκόλησέ ποτε δι´ οἰκέτου·
[18]	εἶναι τὴν φύσιν, ἀλλὰ πολλαχοῦ	καὶ	συγχωρῆσαί τινα τῷ νεωτέρῳ τῶν
[14]	χρόνον ἔκλαυσεν. ἐνάμιλλα δὲ τούτοις	καὶ	σύζυγα καὶ Θεόκριτος ὁ σοφιστὴς
[14]	τῷ θεάτρῳ σκώπτομαι. ἀδελφὰ τούτοις	καὶ	σύζυγα φανήσονται πεποιηκότες Ἀρχύτας ὁ
[8]	βουλομένοις βαλλάντια τοξεύειν, κακούργοις οἰκέταις	καὶ	συκοφάνταις, καὶ τὸ μέγιστον, ὅτι
[15]	ἡγοῦνται, εὐλαβοῦμαι ταύτης εἰσηγητὴς γενέσθαι	καὶ	σύμβουλος. ὅταν δ´ αὖ πάλιν
[18]	εἰσί. ~Ταῦτα μὲν οὖν καλὰ	καὶ	συμφέροντα· ἃ δὲ μέλλω λέγειν,
[15]	τῶν παίδων ἐᾶν τούτοις συνεῖναι	καὶ	συνδιατρίβειν, ἢ τοὐναντίον εἴργειν αὐτοὺς
[13]	τὴν μνήμην τῶν παίδων ἀσκεῖν	καὶ	συνεθίζειν· αὕτη γὰρ ὥσπερ τῆς
[4]	διατεινάμενος ἂν εἴποιμ´ ὅτι συνῆλθε	καὶ	συνέπνευσεν εἰς τὰς τῶν παρ´
[8]	νόμιμός ἐστι, καὶ ταῦτα φορὰ	καὶ	συνεργὰ πρὸς ἀρετὴν καὶ πρὸς
[8]	οὐ λαφυραγωγεῖ ἀρετήν. σύμφωνος δὲ	καὶ	συνῳδὸς καὶ ἡ Σωκράτους ἀπόκρισις
[14]	τοὺς ἀμφ´ αὑτὸν ὁρῶν ἀγανακτοῦντας	καὶ	σφαδᾴζοντας ὡς καὶ διώκειν αὐτὸν
[16]	νεανισκευομένων ἀδικήματα πολλάκις ὑπερφυᾶ γίνεται	καὶ	σχέτλια, ἀμετρία γαστρὸς καὶ κλοπαὶ
[4]	παρ´ ἅπασιν ᾀδομένων ψυχάς, Πυθαγόρου	καὶ	Σωκράτους καὶ Πλάτωνος καὶ τῶν
[15]	περὶ τῆς τῶν παίδων εὐκοσμίας	καὶ	σωφροσύνης διείλεγμαι· περὶ δὲ τοῦ
[10]	πλημμελής. πειρατέον οὖν εἰς δύναμιν	καὶ	τὰ κοινὰ πράττειν καὶ τῆς
[15]	οἳ τοὺς ἄρρενας ἐδοκίμασαν ἔρωτας	καὶ	τὰ μειράκια προήγαγον ἐπί τε
[8]	ἀρετὴν καὶ πρὸς εὐδαιμονίαν φημί.	καὶ	τὰ μὲν ἄλλα τῶν ἀγαθῶν
[4]	ῥᾳθυμία, φαυλότητα δ´ ἐπανορθοῖ διδαχή·	καὶ	τὰ μὲν ῥᾴδια τοὺς ἀμελοῦντας
[6]	τοῦτο παραλιπεῖν ἄξιόν ἐστιν, ὅτι	καὶ	τὰ παιδία τὰ μέλλοντα τοῖς
[4]	δ´ αἱ τῶν λόγων ὑποθῆκαι	καὶ	τὰ παραγγέλματα. ταῦτα πάντα διατεινάμενος
[17]	καὶ χαμαιτύπην καὶ προηγώγευσε γαμετήν,	καὶ	τὰ τῶν πατέρων ἐφόδια τοῦ
[7]	ἀδιάβλητοι καὶ τοῖς τρόποις ἀνεπίληπτοι	καὶ	ταῖς ἐμπειρίαις ἄριστοι· πηγὴ γὰρ
[5]	γὰρ καὶ ὑγρὸν ἡ νεότης,	καὶ	ταῖς τούτων ψυχαῖς ἁπαλαῖς ἔτι
[11]	τῷ λόγῳ παρεφορτισάμην, ἵν´ ἐφεξῆς	καὶ	τἄλλα τὰ φέροντα πρὸς τὴν
[2]	κίβδηλον ἐχόντων τὸ γένος σφάλλεσθαι	καὶ	ταπεινοῦσθαι πέφυκε, καὶ μάλ´ ὀρθῶς
[9]	καὶ τὴν σμικρολογίαν τῆς λέξεως	καὶ	ταπείνωσιν παραινῶ διευλαβεῖσθαι καὶ φεύγειν·
[4]	τὸ ἦθος ἔθος ἐστὶ πολυχρόνιον,	καὶ	τὰς ἠθικὰς ἀρετὰς ἐθικὰς ἄν
[13]	ἀψύχων· καὶ γὰρ τὰ τόξα	καὶ	τὰς λύρας ἀνίεμεν, ἵν´ ἐπιτεῖναι
[17]	θρέμματα, ἐκδιωκτέον δ´ οὐχ ἥκιστα	καὶ	τὰς τῶν συμφοιτητῶν μοχθηρίας· καὶ
[8]	δυνάμεως; λέγω δ´ οἷον ἐλεφάντων	καὶ	ταύρων καὶ λεόντων. παιδεία δὲ
[11]	μή, τῇ γε δυνατῇ χρηστέον.	καὶ	ταῦτα μὲν δὴ τῷ λόγῳ
[9]	σύμβουλον ἀντέβαινεν οὐ συντέταγμαι" λέγων.	καὶ	ταῦτα μὲν ἴσως ἀδέσποτός ἐστι
[8]	σπουδαία καὶ παιδεία νόμιμός ἐστι,	καὶ	ταῦτα φορὰ καὶ συνεργὰ πρὸς
[4]	δ´ ἂν ὡς ἀνύσιμον πρᾶγμα	καὶ	τελεσιουργὸν ἐπιμέλεια καὶ πόνος ἐστίν,
[4]	δ´ ὀρθῆς παιδαγωγίας ἔγκαρπα γίγνεται	καὶ	τελεσφόρα; ποία δὲ σώματος ἰσχὺς
[8]	ὅτι ἓν πρῶτον καὶ μέσον	καὶ	τελευταῖον ἐν τούτοις κεφάλαιον ἀγωγὴ
[7]	ἄνδρας ἐγγραφέντες τοῦ μὲν ὑγιαίνοντος	καὶ	τεταγμένου βίου καταμελήσωσιν, ἐπὶ δὲ
[15]	μέλλοντος ἀμφίδοξός εἰμι καὶ διχογνώμων,	καὶ	τῇδε κἀκεῖσε μετακλίνων ὡς ἐπὶ
[15]	ἐπί τε παιδείαν καὶ δημαγωγίαν	καὶ	τὴν ἀρετὴν τῶν τρόπων, πάλιν
[10]	ἐπιστήμας οἱ ἄνθρωποι, τὴν ἰατρικὴν	καὶ	τὴν γυμναστικήν, ὧν ἡ μὲν
[9]	καὶ παρατράγῳδον, οὕτως αὖ πάλιν	καὶ	τὴν σμικρολογίαν τῆς λέξεως καὶ
[11]	οὕτως ἐν νεότητι τὴν εὐταξίαν	καὶ	τὴν σωφροσύνην ἐφόδιον εἰς τὸ
[14]	εὐβουλίας γίγνεται παράδειγμα. ~Καὶ μέντοι	καὶ	τῆς αἰσχρολογίας ἀπακτέον τοὺς υἱεῖς·
[14]	ἐν δεσμωτηρίῳ πολλοὺς κατεσάπη χρόνους	καὶ	τῆς ἀκαίρου λαλιᾶς οὐ μεμπτὴν
[15]	ἔχει με καὶ τῆς εἰσηγήσεως	καὶ	τῆς ἀποτροπῆς τοῦ πράγματος. ἀποτολμητέον
[15]	πολὺς δ´ ὄκνος ἔχει με	καὶ	τῆς εἰσηγήσεως καὶ τῆς ἀποτροπῆς
[7]	ἀναλαμβάνουσιν, ἀνθρώπους ἀσήμους καὶ καταράτους	καὶ	τῆς νεότητος ἀνατροπέας καὶ λυμεῶνας,
[10]	δύναμιν καὶ τὰ κοινὰ πράττειν	καὶ	τῆς φιλοσοφίας ἀντιλαμβάνεσθαι κατὰ τὸ
[4]	τί ποτ´ αὐτῷ τοῦτο δύναται	καὶ	τί βουλόμενος τοὺς σκύλακας ἐπεδείκνυεν,
[4]	Θετταλῶν, ἔφη οἱ παυόμενοι πολεμεῖν.	καὶ	τί δεῖ τὰ πολλὰ λέγειν;
[4]	οὐ σκληραύχενες καὶ θυμοειδεῖς ἀπέβησαν;	καὶ	τί δεῖ τἄλλα θαυμάζειν, ὅπου
[11]	ὕπνοι καὶ κόποι μαθήμασι πολέμιοι.	καὶ	τί ταῦτα; ἀλλ´ ὅπερ πάντων
[4]	θηρίων τῶν ἀγριωτάτων ὁρῶμεν πολλὰ	καὶ	τιθασευόμενα καὶ χειροήθη γιγνόμενα τοῖς
[1]	τῆς τῶν ἐλευθέρων παίδων ἀγωγῆς	καὶ	τίνι χρώμενοι σπουδαῖοι τοὺς τρόπους
[14]	παντοίως πᾶσαν ὕβριν αὐτοῦ κατασκεδαννύντος,	καί	τινος τῶν παρόντων κᾆτα τοιαῦτ´
[7]	πράγμασιν ἑαυτοὺς ἂν καταπειθεῖς παρέσχοντο,	καὶ	τό γε παράγγελμα τοῦ Διογένους
[13]	τοῦτ´ ἔρδοις, τάχα κεν μέγα	καὶ	τὸ γένοιτο. μὴ λανθανέτω τοίνυν
[5]	πλείονος ἐπιμελείας, ὡς ἂν ἔνδοθεν	καὶ	τὸ δὴ λεγόμενον ἐξ ὀνύχων
[6]	λαλεῖν, ἵνα μὴ συναναχρωννύμενοι βαρβάροις	καὶ	τὸ ἦθος μοχθηροῖς ἀποφέρωνταί τι
[14]	γὰρ τὸ νικᾶν μόνον ἀλλὰ	καὶ	τὸ ἡττᾶσθαι ἐπίστασθαι καλὸν ἐν
[8]	τοξεύειν, κακούργοις οἰκέταις καὶ συκοφάνταις,	καὶ	τὸ μέγιστον, ὅτι καὶ τοῖς
[14]	οὐδεὶς μετενόησε, λαλήσαντες δὲ παμπληθεῖς.	καὶ	τὸ μὲν σιγηθὲν ἐξειπεῖν ῥᾴδιον,
[9]	κὠλίγους σοφώτερος. ἔχει δὲ μοῖραν	καὶ	τόδ´· οἱ γὰρ ἐν σοφοῖς
[13]	τρέφειν ὡς ἡ μνήμη πέφυκε.	καὶ	τοίνυν ταύτην κατ´ ἀμφότερ´ ἐστὶν
[5]	ἀσθένειαν (γένοιτο γὰρ ἄν τι	καὶ	τοιοῦτον) ἢ πρὸς ἑτέρων τέκνων
[7]	γὰρ ζητητέον τοῖς τέκνοις, οἳ	καὶ	τοῖς βίοις εἰσὶν ἀδιάβλητοι καὶ
[12]	καὶ ποικίλως χρῆσθαι ταῖς ἐπιπλήξεσι	καὶ	τοῖς ἐπαίνοις, κἀπειδάν ποτε θρασύνωνται,
[11]	κρατίστην ἀγωγὴν ποιεῖσθαι τῶν παίδων	καὶ	τοῖς πένησιν· εἰ δὲ μή,
[8]	συκοφάνταις, καὶ τὸ μέγιστον, ὅτι	καὶ	τοῖς πονηροτάτοις μέτεστι. δόξα γε
[7]	καὶ τοῖς βίοις εἰσὶν ἀδιάβλητοι	καὶ	τοῖς τρόποις ἀνεπίληπτοι καὶ ταῖς
[9]	ἀρεστῶς καὶ κεχαρισμένως ἐπιτηδεύοντας λέγειν	καὶ	τὸν βίον ὡς τὰ πολλὰ
[15]	τοὺς ἐν Ἤλιδι φευκτέον ἔρωτας	καὶ	τὸν ἐν Κρήτῃ καλούμενον ἁρπαγμόν,
[9]	ἀλλὰ καὶ εὐεκτικὸν εἶναι χρή,	καὶ	τὸν λόγον ὡσαύτως οὐκ ἄνοσον
[17]	ὅρους ἐλθόντας, τουτέστι μέλλοντας ἀποθνήσκειν	καὶ	τὸν ὅρον τοῦ βίου πλησίον
[8]	τὴν πόλιν εἰς ἔδαφος κατέβαλε	καὶ	τὸν Στίλπωνα ἤρετο μή τι
[15]	πρὸς τοὺς πατέρας τοὺς αὐθεκάστους	καὶ	τὸν τρόπον ὀμφακίας καὶ στρυφνούς,
[7]	γαροῦν" εἶπε δύο ἕξεις ἀνδράποδα,	καὶ	τὸν υἱὸν καὶ ὃν ἂν
[11]	ἀσκητέον ἐν ἀκοντισμοῖς αὐτοὺς καταθλοῦντας	καὶ	τοξείαις καὶ θήραις. τὰ" γὰρ
[18]	ἐπιτιμημάτων ἀποτομίαν τῇ πραότητι μιγνύναι,	καὶ	τοτὲ μὲν ταῖς ἐπιθυμίαις τῶν
[13]	μνήμονες εἶεν οἱ παῖδες, εἴτε	καὶ	τοὐναντίον ἐπιλήσμονες. τὴν γὰρ πλεονεξίαν
[15]	σύνολον. καὶ τοὺς μὲν Θήβησι	καὶ	τοὺς ἐν Ἤλιδι φευκτέον ἔρωτας
[15]	καλούμενον ἁρπαγμόν, τοὺς δ´ Ἀθήνησι	καὶ	τοὺς ἐν Λακεδαίμονι ζηλωτέον καὶ
[15]	ἐραστὰς ἐγκρίνειν κατὰ τὸ σύνολον.	καὶ	τοὺς μὲν Θήβησι καὶ τοὺς
[17]	κολάκων, οἳ καὶ τοὺς πατέρας	καὶ	τοὺς παῖδας προρρίζους ἐκτρίβουσι, τῶν
[17]	ἐκτραχηλίζον νεότητα τῶν κολάκων, οἳ	καὶ	τοὺς πατέρας καὶ τοὺς παῖδας
[6]	τὰ μέλλοντα τοῖς τροφίμοις ὑπηρετεῖν	καὶ	τούτοις σύντροφα γίγνεσθαι ζητητέον πρώτιστα
[5]	τὰς μητέρας τὰ τέκνα τρέφειν	καὶ	τούτοις τοὺς μαστοὺς ὑπέχειν· συμπαθέστερόν
[10]	συγγραμμάτων κτήσεως ὀλιγώρως ἔχειν, ἀλλὰ	καὶ	τούτων ποιεῖσθαι συλλογὴν κατὰ τὸ
[4]	ἐξαπόλλυται. ἀλλ´ ἔστι τις ἀπόκροτος	καὶ	τραχυτέρα τοῦ δέοντος· ἀλλὰ γεωργηθεῖσα
[5]	μητέρας ἃ γεγεννήκασιν αὐτὰς τιτθεύειν	καὶ	τρέφειν· διὰ γὰρ τοῦτο παντὶ
[13]	παραδηλοῦντες ὅτι οὕτως οὐδὲν γεννᾶν	καὶ	τρέφειν ὡς ἡ μνήμη πέφυκε.
[20]	ζηλώσαντας Εὐρυδίκην, ἥτις Ἰλλυρὶς οὖσα	καὶ	τριβάρβαρος, ὅμως ἐπὶ τῇ μαθήσει
[5]	γένεσιν, ἀλλὰ τάς γε τίτθας	καὶ	τροφοὺς οὐ τὰς τυχούσας ἀλλ´
[4]	ἐξαμβλοῦται καὶ καταφθίνει δι´ ἀμέλειαν	καὶ	τρυφὴν καὶ καχεξίαν; τίς δ´
[9]	γ´ ἂν τῆς ἰδίας ἡδυπαθείας	καὶ	τρυφῆς ὑπεράνω τὸ ὀρθὸν καὶ
[2]	τι ἂν αὐτὸς βούληται, τοῦτο	καὶ	τῷ δήμῳ συνδοκεῖ τῷ τῶν
[14]	τοῦ κατὰ τῶν βαρβάρων θύσειε,	καὶ	τῶν ἐθνῶν κατὰ κεφαλὴν εἰσφερόντων
[4]	εἰπεῖν, ὃ κατὰ τῶν τεχνῶν	καὶ	τῶν ἐπιστημῶν λέγειν εἰώθαμεν, ταὐτὸ
[7]	κώμους ἐξοκέλλουσιν, ἤδη δέ τινες	καὶ	τῶν νεανικωτέρων ἅπτονται κακῶν, μοιχεύοντες
[4]	Πυθαγόρου καὶ Σωκράτους καὶ Πλάτωνος	καὶ	τῶν ὅσοι δόξης ἀειμνήστου τετυχήκασιν.
[15]	καὶ τοὺς ἐν Λακεδαίμονι ζηλωτέον	καὶ	τῶν παίδων μιμητέον. ~Περὶ μὲν
[9]	πάλιν φημὶ δεῖν τῆς ἀδιαφθόρου	καὶ	ὑγιαινούσης ἔχεσθαι, τῶν δὲ πανηγυρικῶν
[9]	καὶ τρυφῆς ὑπεράνω τὸ ὀρθὸν	καὶ	ὑγιὲς ποιήσαιντο ἢ τὸ σῶφρον
[5]	ἤθη ῥυθμίζειν προσήκει. εὔπλαστον γὰρ	καὶ	ὑγρὸν ἡ νεότης, καὶ ταῖς
[13]	τοῦτ´ οὐ μόνον ἐγρήγορσις ἀλλὰ	καὶ	ὕπνος εὑρέθη, οὐδὲ πόλεμος ἀλλὰ
[14]	εἰπεῖν λοιπόν) εἴ τις μικρὸν	καὶ	φαῦλον ὑπείληφε, πλεῖστον διαμαρτάνει τῆς
[9]	λέξεως καὶ ταπείνωσιν παραινῶ διευλαβεῖσθαι	καὶ	φεύγειν· ἡ μὲν γὰρ ὑπέρογκος
[7]	ἀληθῶς δὲ τοῖς πράγμασι παραινεῖ	καί	φησιν εἴσελθε εἰς πορνεῖόν που,
[9]	βίον ὡς τὰ πολλὰ ἀσώτους	καὶ	φιληδόνους ἀποβαίνοντας. καὶ νὴ Δί´
[5]	εὐνούστεραι τοῖς τέκνοις γίγνοιντ´ ἂν	καὶ	φιλητικώτεραι. καὶ μὰ Δί´ οὐκ
[14]	μὴν ἐντευκτικοὺς αὐτοὺς εἶναι παρασκευαστέον	καὶ	φιλοπροσηγόρους· οὐδὲν γὰρ ὡς τὰ
[16]	ἀρετῆς ἐστιν, ἐλπίς τε τιμῆς	καὶ	φόβος τιμωρίας· ἡ μὲν γὰρ
[7]	ἐπέσκωψε τῷ λόγῳ πατέρα νοῦ	καὶ	φρενῶν κενόν. ἐρωτήσαντος γάρ τινος
[12]	τοῖς ἐλευθέροις πρέπειν· ἀποναρκῶσι γὰρ	καὶ	φρίττουσι πρὸς τοὺς πόνους, τὰ
[2]	κακά. ὥσπερ ἀμέλει μεγαλαυχίας ἐμπίπλανται	καὶ	φρυάγματος οἱ γονέων διασήμων. Κλεόφαντον
[16]	τῶν μειρακίων ποιεῖσθαι τὴν εὐλάβειαν	καὶ	φυλακὴν ἢ τῶν παίδων. τίς
[12]	αὐτοὺς μηδὲ τοῖς ἐγκωμίοις ἐπαίρειν	καὶ	φυσᾶν· χαυνοῦνται γὰρ ταῖς ὑπερβολαῖς
[5]	διαφθορᾶς ἀναπίμπλασθαι συμβαίνῃ. κινδυνεύει δὲ	καὶ	Φωκυλίδης ὁ ποιητὴς καλῶς παραινεῖν
[18]	ταῖς ἐπιθυμίαις τῶν παίδων ἐφεῖναι	καὶ	χαλάσαι τὰς ἡνίας, τοτὲ δ´
[16]	ἡδονῶν ἡ ἀκμὴ καὶ σκιρτητικὸν	καὶ	χαλινοῦ δεόμενον, ὥσθ´ οἱ μὴ
[4]	ὕδατος πέτρας κοιλαίνουσι, σίδηρος δὲ	καὶ	χαλκὸς ταῖς ἐπαφαῖς τῶν χειρῶν
[7]	λυμεῶνας, οἱ δέ τινες ἑταίρας	καὶ	χαμαιτύπας λυτροῦνται σοβαρὰς καὶ πολυτελεῖς,
[17]	ταχίστην ἐξοίσομεν. καθῆκε δέ τις	καὶ	χαμαιτύπην καὶ προηγώγευσε γαμετήν, καὶ
[15]	τὸ δὲ τοῦ Πλάτωνος σπουδῇ	καὶ	χαριεντισμῷ μεμιγμένον οὐ παραλειπτέον. ἐξεῖναι
[4]	ἀγριωτάτων ὁρῶμεν πολλὰ καὶ τιθασευόμενα	καὶ	χειροήθη γιγνόμενα τοῖς πόνοις; εὖ
[18]	οὐκ ἐξηλέγξαμεν. ἐφείσω ποτέ, ἀλλὰ	καὶ	χορήγησον· ἠγανάκτησάς ποτε, ἀλλὰ καὶ
[8]	διαφέρει. ~Συνελὼν τοίνυν ἐγώ φημι	καὶ	χρησμολογεῖν μᾶλλον ἢ παραινεῖν δόξαιμ´
[12]	διὰ τὰς ὕβρεις. ἔπαινοι δὲ	καὶ	ψόγοι πάσης εἰσὶν αἰκίας ὠφελιμώτεροι
[17]	σεσηρότες ὅθ´ οἱ τρέφοντες γελῶσι,	καὶ	ψυχῆς ὑποβολιμαῖα καὶ νόθα μέρη
[18]	εἰ δὲ μή γε, πρὸς	καιρὸν	ὀργισθέντας ταχέως ἀποφλεγμῆναι. μᾶλλον γὰρ
[16]	πατέρας παρὰ τοῦτον μάλιστα τὸν	καιρὸν	φυλάττειν ἐγρηγορέναι σωφρονίζειν τοὺς μειρακίσκους
[9]	ἔτι παῖδας ὄντας ἐᾶν ἐπὶ	καιροῦ	λέγειν ματαιολογίας τῆς ἐσχάτης αἴτιον
[9]	τὴν δύναμιν, τότε τοῦτον τῶν	καιρῶν	καλούντων ἐλευθεριάζειν τοῖς λόγοις προσήκει.
[10]	ἀντιλαμβάνεσθαι κατὰ τὸ παρεῖκον τῶν	καιρῶν.	οὕτως ἐπολιτεύσατο Περικλῆς, οὕτως Ἀρχύτας
[2]	ὅταν συνειδῇ μητρὸς ἢ πατρὸς	κακά.	ὥσπερ ἀμέλει μεγαλαυχίας ἐμπίπλανται καὶ
[12]	ὀρθὴν τῶν νέων ἀγωγὴν συνάψω.	~Κἀκεῖνό	φημι, δεῖν τοὺς παῖδας ἐπὶ
[14]	τὸν δ´ ὅτι μάγειρος ἦν.	κἀκεῖνος	τοιγαροῦν" εἰπών τὴν κεφαλὴν οὐχ
[15]	εἰμι καὶ διχογνώμων, καὶ τῇδε	κἀκεῖσε	μετακλίνων ὡς ἐπὶ πλάστιγγος πρὸς
[17]	ἀποφέρονται γάρ τι τῆς τούτων	κακίας.	τοῦτο δὲ παρήγγειλε καὶ Πυθαγόρας
[17]	μὴ συνδιατρίβειν μέλασιν ἀνθρώποις διὰ	κακοήθειαν.	Μὴ ζυγὸν ὑπερβαίνειν, τουτέστιν ὅτι
[13]	ἐκπίπτουσι, καὶ ἄλλως βαρυνόμενοι ταῖς	κακοπαθείαις	οὐ δέχονται τὴν μάθησιν εὐηνίως.
[8]	ἔκκειται τοῖς βουλομένοις βαλλάντια τοξεύειν,	κακούργοις	οἰκέταις καὶ συκοφάνταις, καὶ τὸ
[7]	τινες καὶ τῶν νεανικωτέρων ἅπτονται	κακῶν,	μοιχεύοντες καὶ κιττοφοροῦντες καὶ μίαν
[7]	πατράσιν, ἐπειδὰν κακῶς μὲν θρέψωσι	κακῶς	δὲ παιδεύσωσι τοὺς υἱεῖς, ἐγὼ
[7]	συμβαίνει τοῖς θαυμαστοῖς πατράσιν, ἐπειδὰν	κακῶς	μὲν θρέψωσι κακῶς δὲ παιδεύσωσι
[5]	λέγων χρὴ παῖδ´ ἔτ´ ἐόντα	καλὰ	διδάσκειν ἔργα. ~Οὐ τοίνυν οὐδὲ
[18]	διαφθείρειν εἰσί. ~Ταῦτα μὲν οὖν	καλὰ	καὶ συμφέροντα· ἃ δὲ μέλλω
[9]	κατὰ τὴν παροιμίαν χαλεπὰ τὰ	καλά.	οἱ δ´ αὐτοσχέδιοι τῶν λόγων
[12]	ἐλευθέροις, οἱ μὲν ἐπὶ τὰ	καλὰ	παρορμῶντες οἱ δ´ ἀπὸ τῶν
[12]	δεῖν τοὺς παῖδας ἐπὶ τὰ	καλὰ	τῶν ἐπιτηδευμάτων ἄγειν παραινέσεσι καὶ
[14]	γῆν καταλαβὼν κεχερσωμένην, τὸν ἐπίτροπον	καλέσας	αὐτῆς ᾤμωξας ἄν, ἔφησεν, εἰ
[14]	τὸν τῆς ἀδελφῆς υἱὸν Σπεύσιππον	καλέσας	τοῦτον, ἔφησεν ἀπελθών, κρότησον· ἐγὼ
[16]	μὲν γὰρ ὁρμητικωτέρους πρὸς τὰ	κάλλιστα	τῶν ἐπιτηδευμάτων ἡ δ´ ὀκνηροὺς
[8]	μὴν σεμνὸν μέν, ἀλλ´ ἀβέβαιον.	κάλλος	δὲ περιμάχητον μέν, ἀλλ´ ὀλιγοχρόνιον.
[14]	ἐκείνων ἐσμὲν οὔτ´ ἐμπειρίαις οὔτε	καλοκαγαθίαις.	ἀλλ´ οὐδὲν ἧττον ἐκείνων, ὥσπερ
[7]	ἄριστοι· πηγὴ γὰρ καὶ ῥίζα	καλοκαγαθίας	τὸ νομίμου τυχεῖν παιδείας. καὶ
[9]	τούτοις τί ἂν τοὺς παῖδας	καλὸν	γάρ τοι μηδὲν εἰκῇ μήτε
[18]	μισοτεκνίας οὐ μικρὸν τεκμήριόν ἐστι.	καλὸν	δὲ καὶ ἔνια τῶν ἁμαρτημάτων
[14]	ἀλλὰ καὶ τὸ ἡττᾶσθαι ἐπίστασθαι	καλὸν	ἐν οἷς τὸ νικᾶν βλαβερόν.
[10]	γὰρ περιπλεῦσαι μὲν πολλὰς πόλεις	καλόν,	ἐνοικῆσαι δὲ τῇ κρατίστῃ χρήσιμον·
[8]	καὶ οὐκ ἀξιοσπούδαστα καθέστηκεν. εὐγένεια	καλὸν	μέν, ἀλλὰ προγόνων ἀγαθόν. πλοῦτος
[10]	μετὰ ταύτης γνῶναι τί τὸ	καλὸν	τί τὸ αἰσχρόν, τί τὸ
[2]	ὀρθῶς, ἀνάγκη δυστυχεῖν τοὺς ἐκγόνους.	Καλὸς	οὖν παρρησίας θησαυρὸς εὐγένεια, ἧς
[11]	ἅμα δὲ καὶ πρὸς ῥώμην·	καλοῦ	γὰρ γήρως θεμέλιος ἐν παισὶν
[9]	ἄλλοις ἡδονὰς παρασκευάζοντες ἀμελοῦσι τοῦ	καλοῦ,	σχολῇ γ´ ἂν τῆς ἰδίας
[15]	ἔρωτας καὶ τὸν ἐν Κρήτῃ	καλούμενον	ἁρπαγμόν, τοὺς δ´ Ἀθήνησι καὶ
[7]	καὶ θεοὶ πάντες, πατήρ τις	καλούμενος	πλείω λόγον τῆς τῶν δεομένων
[9]	Περικλῆς, ὡς ἡμῖν ἀκούειν παραδέδοται,	καλούμενος	ὑπὸ τοῦ δήμου πολλάκις οὐχ
[10]	μηδενὸς μηδὲ τῶν ἄλλων τῶν	καλουμένων	ἐγκυκλίων παιδευμάτων μήτ´ ἀνήκοον μήτ´
[9]	ζηλωτὴς τῆς τούτου πολιτείας γενόμενος	καλούντων	αὐτὸν τῶν Ἀθηναίων σύμβουλον ἀντέβαινεν
[9]	δύναμιν, τότε τοῦτον τῶν καιρῶν	καλούντων	ἐλευθεριάζειν τοῖς λόγοις προσήκει. ὥσπερ
[4]	φύσιν καὶ λόγον καὶ ἔθος.	καλῶ	δὲ λόγον μὲν τὴν μάθησιν,
[15]	ἀριστεύσασιν ὃν ἂν βούλωνται τῶν	καλῶν	φιλῆσαι. τοὺς μὲν οὖν τῆς
[13]	δ´ ἑαυτῶν. τὸ γὰρ Ἡσιόδειον	καλῶς	εἴρηται εἰ γάρ κεν καὶ
[5]	δὲ καὶ Φωκυλίδης ὁ ποιητὴς	καλῶς	παραινεῖν λέγων χρὴ παῖδ´ ἔτ´
[4]	ἰσχὺν ἐπέδωκε; τίνες δ´ ἵπποι	καλῶς	πωλοδαμνηθέντες οὐκ εὐπειθεῖς ἐγένοντο τοῖς
[7]	ἂν εἴ τις τῷ σώματι	κάμνων	τὸν σὺν ἐπιστήμῃ δυνηθέντ´ ἂν
[15]	τρόπων, πάλιν ἕτερος γίγνομαι καὶ	κάμπτομαι	πρὸς τὸν ἐκείνων τῶν ἀνδρῶν
[4]	ἀναλαβεῖν εὐθυωρίαν· τάς γε μὴν	καμπύλας	τῶν ὑποκριτῶν βακτηρίας ἀπευθύνειν ἀμήχανον,
[4]	οἱ δ´ ἁρμάτειοι τροχοὶ πόνῳ	καμφθέντες	οὐδ´ ἂν εἴ τι γένοιτο
[9]	ἡ δὲ ποικιλία τερπνόν, καθάπερ	κἀν	τοῖς ἄλλοις ἅπασιν, οἷον ἀκούσμασιν
[5]	ταῖς γυναιξὶ τοὺς μαστούς, ἵνα,	κἂν	εἰ δίδυμα τέκοιεν, διττὰς ἔχοιεν
[9]	γὰρ οἱ πολὺν χρόνον δεθέντες	κἂν	εἰ λυθεῖεν ὕστερον, ὑπὸ τῆς
[7]	τὰ παιδία δέχεσθαι τὰς τροφάς,	κἂν	εἰ προτείνειε τὴν ἀριστεράν, ἐπιτιμᾶν,
[9]	πολλῷ χρόνῳ τὸν λόγον σφίγξαντες,	κἂν	εἴ ποτε ἐκ τοῦ παραχρῆμα
[2]	ποιητής φησι δουλοῖ γὰρ ἄνδρα,	κἂν	θρασύσπλαγχνός τις ᾖ, ὅταν συνειδῇ
[7]	τὰ ἤθη. νῦν δέ τις	κἂν	καταπτύσειε τῶν πατέρων ἐνίων, οἵτινες
[13]	μέλλοντες ἑκάστοτε διδόναι τὰς εὐθύνας.	κἀνταῦθα	δὴ τὸ ῥηθὲν ὑπὸ τοῦ
[12]	ταῖς ἐπιπλήξεσι καὶ τοῖς ἐπαίνοις,	κἀπειδάν	ποτε θρασύνωνται, ταῖς ἐπιπλήξεσιν ἐν
[17]	ὑπείκειν τοῖς ὀργιζομένοις. Μὴ ἐσθίειν	καρδίαν,	ἤτοι μὴ βλάπτειν τὴν ψυχὴν
[4]	δέοντος· ἀλλὰ γεωργηθεῖσα παραυτίκα γενναίους	καρποὺς	ἐξήνεγκε. ποῖα δὲ δένδρα οὐκ
[16]	μὲν συμφοραῖς περιπεσόντων διὰ δὲ	καρτερίαν	ἔπαινον καὶ δόξαν ἀγαθὴν περιποιησαμένων.
[13]	μνήμη πέφυκε. καὶ τοίνυν ταύτην	κατ´	ἀμφότερ´ ἐστὶν ἀσκητέον, εἴτ´ ἐκ
[11]	τὴν τῆς παιδείας ἐπιμέλειαν ἀπαγορεύειν·	κατὰ	γὰρ Πλάτωνα ὕπνοι καὶ κόποι
[14]	υἱεῖς· λόγος γὰρ ἔργου σκιή"	κατὰ	Δημόκριτον. εἶτά γε μὴν ἐντευκτικοὺς
[14]	βαρβάρων θύσειε, καὶ τῶν ἐθνῶν	κατὰ	κεφαλὴν εἰσφερόντων ἄργυρον πρότερον μέν,
[9]	πεπλασμένη παράδοσις· ἐν δὲ τῷ	κατὰ	Μειδίου τὴν τῆς σκέψεως ὠφέλειαν
[19]	μήτε πλουσιωτέρας· τὸ γὰρ τὴν	κατὰ	σαυτὸν ἔλα" σοφόν. ὡς οἵ
[9]	μήτε λέγειν μήτε πράττειν, καὶ	κατὰ	τὴν παροιμίαν χαλεπὰ τὰ καλά.
[4]	ἐπιστημῶν λέγειν εἰώθαμεν, ταὐτὸ καὶ	κατὰ	τῆς ἀρετῆς φατέον ἐστίν, ὡς
[10]	ἀλλὰ καὶ τούτων ποιεῖσθαι συλλογὴν	κατὰ	τὸ γεωργῶδες. τὸν γὰρ αὐτὸν
[10]	πράττειν καὶ τῆς φιλοσοφίας ἀντιλαμβάνεσθαι	κατὰ	τὸ παρεῖκον τῶν καιρῶν. οὕτως
[15]	δὲ τῆς ψυχῆς ἐραστὰς ἐγκρίνειν	κατὰ	τὸ σύνολον. καὶ τοὺς μὲν
[4]	ὃ δ´ ἂν λειφθῇ τούτων,	κατὰ	τοῦτ´ ἀνάγκη χωλὴν γίγνεσθαι τὴν
[14]	τὰ ἐπινίκια τοῦ πολέμου τοῦ	κατὰ	τῶν βαρβάρων θύσειε, καὶ τῶν
[4]	λεκτέον. ~Καθόλου μὲν εἰπεῖν, ὃ	κατὰ	τῶν τεχνῶν καὶ τῶν ἐπιστημῶν
[4]	παρὰ φύσιν τῷ πόνῳ τοῦ	κατὰ	φύσιν ἐγένετο κρεῖττον. καὶ μόνα
[14]	κατασκεδαννύντος, καί τινος τῶν παρόντων	κᾆτα	τοιαῦτ´ ἀνακωμῳδοῦντος οὐκ ἀγανακτεῖς" εἰπόντος
[2]	φησιν ὅταν δὲ κρηπὶς μὴ	καταβληθῇ	γένους ὀρθῶς, ἀνάγκη δυστυχεῖν τοὺς
[7]	παῖδας. καὶ οὔπω τοῦτ´ ἐστὶ	καταγέλαστον	εἰ δι´ ἀπειρίαν αὐτὸ πράττουσιν,
[19]	πρὸς τὰς ἐπιτιμήσεις δυσηκόους γάμῳ	καταζεῦξαι,	δεσμὸς γὰρ οὗτος τῆς νεότητος
[13]	κεν καὶ σμικρὸν ἐπὶ σμικρῷ	καταθεῖο	καὶ θαμὰ τοῦτ´ ἔρδοις, τάχα
[4]	προσαγαγὼν τοὺς δύο σκύλακας διαφῆκε,	καταθεὶς	εἰς μέσον λοπάδα καὶ λαγωὸν
[4]	φύσις οὐ τοῖς γυμνασαμένοις καὶ	καταθλήσασι	πλεῖστον εἰς ἰσχὺν ἐπέδωκε; τίνες
[11]	παῖδας ἀσκητέον ἐν ἀκοντισμοῖς αὐτοὺς	καταθλοῦντας	καὶ τοξείαις καὶ θήραις. τὰ"
[10]	ἡδονῶν σοφοῦ, τὸ δ´ ὀργῆς	κατακρατεῖν	ἀνδρὸς οὐ τοῦ τυχόντος ἐστί.
[14]	πολέμου (στρατηγῶν δ´ ἐτύγχανε) γῆν	καταλαβὼν	κεχερσωμένην, τὸν ἐπίτροπον καλέσας αὐτῆς
[7]	τῶν δ´ υἱέων, οἷς ταῦτα	καταλείψετε,	μικρὰ φροντίζετε; τούτοις δ´ ἂν
[4]	δὲ χαλεπὰ ταῖς ἐπιμελείαις ἁλίσκεται.	καταμάθοις	δ´ ἂν ὡς ἀνύσιμον πρᾶγμα
[7]	μὲν ὑγιαίνοντος καὶ τεταγμένου βίου	καταμελήσωσιν,	ἐπὶ δὲ τὰς ἀτάκτους καὶ
[18]	τῶν φαρμάκων τοῖς γλυκέσι χυμοῖς	καταμιγνύντες	τὴν τέρψιν ἐπὶ τὸ συμφέρον
[11]	τοῦ σώματος πόνον, ὡς μὴ	καταξήρους	γινομένους πρὸς τὴν τῆς παιδείας
[7]	τοιούτοις ἴσως πράγμασιν ἑαυτοὺς ἂν	καταπειθεῖς	παρέσχοντο, καὶ τό γε παράγγελμα
[9]	γὰρ θρασὺν οὔτ´ ἄτολμον καὶ	καταπλῆγα	προσῆκεν εἶναι· τὸ μὲν γὰρ
[7]	ἤθη. νῦν δέ τις κἂν	καταπτύσειε	τῶν πατέρων ἐνίων, οἵτινες πρὶν
[7]	παρασίτους ἀναλαμβάνουσιν, ἀνθρώπους ἀσήμους καὶ	καταράτους	καὶ τῆς νεότητος ἀνατροπέας καὶ
[14]	ἐξέφερε, παντοίως πᾶσαν ὕβριν αὐτοῦ	κατασκεδαννύντος,	καί τινος τῶν παρόντων κᾆτα
[10]	παιδεύμασι τοῖς οὐδενὸς ἀξίοις ἑαυτοὺς	κατασκελετεύουσι.	διὸ δεῖ τῆς ἄλλης παιδείας
[14]	Ἀλεξάνδρου γὰρ πορφυρᾶς ἐσθῆτας κελεύσαντος	κατασκευάζειν	τοὺς Ἕλληνας, ἵν´ ἐπανελθὼν τὰ
[7]	ἐπιμέλειαν ἑκτέον ἐστὶ τῆς τούτων	καταστάσεως,	ὡς μὴ λάθωσιν ἀνδραπόδοις ἢ
[18]	ποτε δι´ οἰκέτου· τὴν ὀργὴν	κάτασχε.	ἐξ ἀγροῦ ποτε ζεῦγος ἀφείλετο,
[17]	τὴν ψυχὴν ταῖς φροντίσιν αὐτὴν	κατατρύχοντα.	Κυάμων ἀπέχεσθαι, ὅτι οὐ δεῖ
[10]	καὶ οἱ φιλοσοφίας μὴ δυνάμενοι	κατατυχεῖν	ἐν τοῖς ἄλλοις παιδεύμασι τοῖς
[4]	σώματος ἰσχὺς οὐκ ἐξαμβλοῦται καὶ	καταφθίνει	δι´ ἀμέλειαν καὶ τρυφὴν καὶ
[8]	ἐξανδραποδισάμενος τὴν πόλιν εἰς ἔδαφος	κατέβαλε	καὶ τὸν Στίλπωνα ἤρετο μή
[14]	τὰς μυστηριώδεις τελετὰς οἱ παλαιοὶ	κατέδειξαν,	ἵν´ ἐν ταύταις σιωπᾶν ἐθισθέντες
[16]	μικρὰ παντάπασιν λέξω. πολλάκις γὰρ	κατεμεμψάμην	τοὺς μοχθηρῶν ἐθῶν γεγονότας εἰσηγητάς,
[14]	οὐ μὴν ἐκεῖνός γε παντελῶς	κατεπροίξατο,	πάντων δ´ αὐτὸν ὀνειδιζόντων καὶ
[14]	κέντρον ὠθεῖς" ἐν δεσμωτηρίῳ πολλοὺς	κατεσάπη	χρόνους καὶ τῆς ἀκαίρου λαλιᾶς
[13]	φιλεῖν τοῦ μὴ φιλεῖν αἴτιον	κατέστη.	τί οὖν ἐστιν ὃ βούλομαι
[14]	προφέρων εἰς οὐ μετρίαν ὀργὴν	κατέστησε.	τὸν γὰρ ἀρχιμάγειρον Εὐτροπίωνα γεγενημένον
[4]	εἰς μέσον λοπάδα καὶ λαγωὸν	κατευθὺ	τῶν σκυλάκων. καὶ ὁ μὲν
[16]	ὁρμὰς ταῖς ἐπιμελείαις δεσμεύειν καὶ	κατέχειν	προσῆκεν. ἀταμίευτον γὰρ τῶν ἡδονῶν
[14]	ἀτύφωτον ἀσκεῖν, τὸ τὴν γλῶτταν	κατέχειν,	τὸ τῆς ὀργῆς ὑπεράνω γίγνεσθαι,
[20]	τῷ ἐκείνων ὀνόματι λανθάνουσιν ἑαυτῶν	κατήγοροι	γιγνόμενοι· τὸ δ´ ὅλον φαύλως
[20]	πρὸς τὸν τούτων βίον ὥσπερ	κάτοπτρον	ἀποβλέποντες ἀποτρέπωνται τῶν αἰσχρῶν ἔργων
[7]	σοβαρὰς καὶ πολυτελεῖς, οἱ δὲ	κατοψοφαγοῦσιν,	οἱ δ´ εἰς κύβους καὶ
[4]	δι´ ἀμέλειαν καὶ τρυφὴν καὶ	καχεξίαν;	τίς δ´ ἀσθενὴς φύσις οὐ
[15]	τὸν Ξενοφῶντα τὸν Αἰσχίνην τὸν	Κέβητα,	τὸν πάντα χορὸν ἐκείνων τῶν
[8]	οὐκ ἐν τοῖς τυχηροῖς ἀγαθοῖς	κειμένης.	~Ὥσπερ δὲ παραινῶ τῆς παιδείας
[14]	δεινότερα. Ἀλεξάνδρου γὰρ πορφυρᾶς ἐσθῆτας	κελεύσαντος	κατασκευάζειν τοὺς Ἕλληνας, ἵν´ ἐπανελθὼν
[13]	Ἡσιόδειον καλῶς εἴρηται εἰ γάρ	κεν	καὶ σμικρὸν ἐπὶ σμικρῷ καταθεῖο
[13]	καὶ θαμὰ τοῦτ´ ἔρδοις, τάχα	κεν	μέγα καὶ τὸ γένοιτο. μὴ
[7]	λόγῳ πατέρα νοῦ καὶ φρενῶν	κενόν.	ἐρωτήσαντος γάρ τινος αὐτὸν πόσον
[14]	εἰς οὐχ ὁσίην τρυμαλιὴν τὸ	κέντρον	ὠθεῖς" ἐν δεσμωτηρίῳ πολλοὺς κατεσάπη
[10]	τὴν πολιτικὴν δύναμιν μεῖξαι καὶ	κεράσαι	τῇ φιλοσοφίᾳ, καὶ δυεῖν ὄντοιν
[8]	μέσον καὶ τελευταῖον ἐν τούτοις	κεφάλαιον	ἀγωγὴ σπουδαία καὶ παιδεία νόμιμός
[10]	δεῖ τῆς ἄλλης παιδείας ὥσπερ	κεφάλαιον	ποιεῖν τὴν φιλοσοφίαν. περὶ μὲν
[14]	θύσειε, καὶ τῶν ἐθνῶν κατὰ	κεφαλὴν	εἰσφερόντων ἄργυρον πρότερον μέν, ἔφησεν,
[14]	ἦν. κἀκεῖνος τοιγαροῦν" εἰπών τὴν	κεφαλὴν	οὐχ ἕξεις ἀλλὰ τῆς ἀθυροστομίας
[9]	τοῖς συρφετώδεσιν ὄχλοις ἀρεστῶς καὶ	κεχαρισμένως	ἐπιτηδεύοντας λέγειν καὶ τὸν βίον
[14]	(στρατηγῶν δ´ ἐτύγχανε) γῆν καταλαβὼν	κεχερσωμένην,	τὸν ἐπίτροπον καλέσας αὐτῆς ᾤμωξας
[5]	γὰρ σφραγῖδες τοῖς ἁπαλοῖς ἐναπομάττονται	κηροῖς,	οὕτως αἱ μαθήσεις ταῖς τῶν
[2]	τὰ φρονήματα τῶν ὑπόχαλκον καὶ	κίβδηλον	ἐχόντων τὸ γένος σφάλλεσθαι καὶ
[5]	ἀνοίας καὶ διαφθορᾶς ἀναπίμπλασθαι συμβαίνῃ.	κινδυνεύει	δὲ καὶ Φωκυλίδης ὁ ποιητὴς
[7]	νεανικωτέρων ἅπτονται κακῶν, μοιχεύοντες καὶ	κιττοφοροῦντες	καὶ μίαν ἡδονὴν θανάτου τιμώμενοι.
[12]	τίτθας, αἵτινες ἐπειδὰν τὰ παιδία	κλαυθμυρίσωσιν,	εἰς παρηγορίαν πάλιν τὸν μαστὸν
[2]	καὶ φρυάγματος οἱ γονέων διασήμων.	Κλεόφαντον	γοῦν τὸν Θεμιστοκλέους πολλάκις λέγουσι
[16]	καὶ σχέτλια, ἀμετρία γαστρὸς καὶ	κλοπαὶ	πατρῴων χρημάτων καὶ κύβοι καὶ
[4]	σταγόνες μὲν γὰρ ὕδατος πέτρας	κοιλαίνουσι,	σίδηρος δὲ καὶ χαλκὸς ταῖς
[10]	οὖν εἰς δύναμιν καὶ τὰ	κοινὰ	πράττειν καὶ τῆς φιλοσοφίας ἀντιλαμβάνεσθαι
[11]	γὰρ μάλιστ´ ἂν βουλοίμην πᾶσι	κοινῇ	χρήσιμον εἶναι τὴν ἀγωγήν· εἰ
[10]	ἐπηβόλους ὑπάρχειν ὑπολαμβάνω, τοῦ τε	κοινωφελοῦς	βίου πολιτευομένους, τοῦ τ´ ἀκύμονος
[7]	ἀδημονοῦντες. οἱ μὲν γὰρ αὐτῶν	κόλακας	καὶ παρασίτους ἀναλαμβάνουσιν, ἀνθρώπους ἀσήμους
[7]	μὲν ταῖς τῶν ἀρεσκευομένων ἡττώμενοι	κολακείαις,	εἰσὶ δ´ οἳ καὶ δεομένοις
[17]	φιλίας, ἄγευστοι παρρησίας, πλουσίων μὲν	κόλακες	πενήτων δ´ ὑπερόπται, ὡς ἐκ
[17]	καὶ θᾶττον ἐκτραχηλίζον νεότητα τῶν	κολάκων,	οἳ καὶ τοὺς πατέρας καὶ
[17]	τοὺς παῖδας, μάλιστα δὲ τῶν	κολάκων.	ὅπερ γὰρ πολλάκις καὶ πρὸς
[11]	κατὰ γὰρ Πλάτωνα ὕπνοι καὶ	κόποι	μαθήμασι πολέμιοι. καὶ τί ταῦτα;
[16]	τῶν παίδων εὐταξίας εἴρηκα καὶ	κοσμιότητος,	καὶ ἐπὶ τὴν τῶν μειρακίων
[9]	μὲν ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι φημὶ	κοὐκ	ἂν ἀρνηθείην καὶ μεμελετηκέναι γ´
[18]	θαυμαστὸν εἰ τέκνων; δούλων πολλάκις	κραιπαλώντων	μέθην οὐκ ἐξηλέγξαμεν. ἐφείσω ποτέ,
[14]	ἐπιχειροῦμεν. Τὸ τοίνυν τῆς γλώττης	κρατεῖν	(περὶ τούτου γάρ, ὧνπερ ὑπεθέμην,
[14]	ὑπεράνω γίγνεσθαι, τὸ τῶν χειρῶν	κρατεῖν.	τούτων ἕκαστον ἡλίκον ἐστὶ σκεπτέον·
[10]	πόλεις καλόν, ἐνοικῆσαι δὲ τῇ	κρατίστῃ	χρήσιμον· ἀστείως δὲ καὶ Βίων
[11]	μὲν οὖν εἰς δύναμιν τὴν	κρατίστην	ἀγωγὴν ποιεῖσθαι τῶν παίδων καὶ
[14]	εὔκαιρος σιγὴ καὶ παντὸς λόγου	κρεῖττον.	καὶ διὰ τοῦτό μοι δοκεῖ
[4]	πόνῳ τοῦ κατὰ φύσιν ἐγένετο	κρεῖττον.	καὶ μόνα ἆρα ταῦτα τὴν
[19]	σοφόν. ὡς οἵ γε μακρῷ	κρείττους	ἑαυτῶν λαμβάνοντες οὐ τῶν γυναικῶν
[7]	ἀτάκτους καὶ ἀνδραποδώδεις ἡδονὰς ἑαυτοὺς	κρημνίσωσι,	τότε δὴ μεταμέλονται τὴν τῶν
[2]	ποιητὴς ὅς φησιν ὅταν δὲ	κρηπὶς	μὴ καταβληθῇ γένους ὀρθῶς, ἀνάγκη
[15]	φευκτέον ἔρωτας καὶ τὸν ἐν	Κρήτῃ	καλούμενον ἁρπαγμόν, τοὺς δ´ Ἀθήνησι
[10]	ἐκ φιλοσοφίας περιγιγνομένων ἀγαθῶν πρεσβύτατα	κρίνω.	τὸ μὲν γὰρ εὐγενῶς εὐτυχεῖν
[17]	ἡμῖν τῶν τοῦ πατρὸς ἀπειλῶν;	κρονόληρος	καὶ σοροδαίμων ἐστί, καὶ μετέωρον
[14]	Σπεύσιππον καλέσας τοῦτον, ἔφησεν ἀπελθών,	κρότησον·	ἐγὼ γὰρ πάνυ θυμοῦμαι. χαλεπὰ
[8]	δὲ τίμιον μέν, ἀλλὰ τύχης	κτῆμα,	ἐπειδὴ τῶν μὲν ἐχόντων πολλάκις
[10]	μηδὲ τῆς τῶν παλαιῶν συγγραμμάτων	κτήσεως	ὀλιγώρως ἔχειν, ἀλλὰ καὶ τούτων
[7]	ποῖ φέρεσθε, οἵτινες χρημάτων μὲν	κτήσεως	πέρι πᾶσαν ποιεῖσθε σπουδήν, τῶν
[17]	καὶ γὰρ ταῦτα πρὸς ἀρετῆς	κτῆσιν	συμβάλλεται ῥοπὴν οὐκ ἐλαχίστην. οἷον·
[17]	ἀπέχεσθαι, ὅτι οὐ δεῖ πολιτεύεσθαι·	κυαμευταὶ	γὰρ ἦσαν ἔμπροσθεν αἱ ψηφοφορίαι
[17]	ψυχὴν ταῖς φροντίσιν αὐτὴν κατατρύχοντα.	Κυάμων	ἀπέχεσθαι, ὅτι οὐ δεῖ πολιτεύεσθαι·
[16]	καὶ κλοπαὶ πατρῴων χρημάτων καὶ	κύβοι	καὶ κῶμοι καὶ πότοι καὶ
[7]	δὲ κατοψοφαγοῦσιν, οἱ δ´ εἰς	κύβους	καὶ κώμους ἐξοκέλλουσιν, ἤδη δέ
[4]	μεγάλη τοι ῥοπὴ πρὸς ἀρετῆς	κύησίν	ἐστιν, ἄνδρες, ἔφησε, Λακεδαιμόνιοι, καὶ
[14]	ὅτι ὠμόν με θέλεις τῷ	Κύκλωπι	παραθεῖναι, ὀνειδίζων τὸν μὲν ὅτι
[8]	καὶ δύο τὰ πάντων ἐστὶ	κυριώτατα	ἐν ἀνθρωπίνῃ φύσει, νοῦς καὶ
[7]	Τὸ δὲ πάντων μέγιστον καὶ	κυριώτατον	τῶν εἰρημένων ἔρχομαι φράσων. διδασκάλους
[11]	ταῦτα; ἀλλ´ ὅπερ πάντων ἐστὶ	κυριώτατον	τῶν εἰρημένων σπεύδω λέγειν. πρὸς
[9]	δοῦναι λόγον, εἰς ἥλικας δὲ	κὠλίγους	σοφώτερος. ἔχει δὲ μοῖραν καὶ
[16]	πατρῴων χρημάτων καὶ κύβοι καὶ	κῶμοι	καὶ πότοι καὶ παρθένων ἔρωτες
[7]	οἱ δ´ εἰς κύβους καὶ	κώμους	ἐξοκέλλουσιν, ἤδη δέ τινες καὶ