Chapitre |
[4] |
εὐπειθεῖς
ἐγένοντο
τοῖς
ἀναβάταις;
τίνες
|
δ´ |
ἀδάμαστοι
μείναντες
οὐ
σκληραύχενες
καὶ |
[8] |
ἀνάλωτος,
συκοφαντίᾳ
δ´
ἀναφαίρετος,
νόσῳ
|
δ´ |
ἀδιάφθορος,
γήρᾳ
δ´
ἀλύμαντος.
μόνος |
[15] |
ἐν
Κρήτῃ
καλούμενον
ἁρπαγμόν,
τοὺς
|
δ´ |
Ἀθήνησι
καὶ
τοὺς
ἐν
Λακεδαίμονι |
[4] |
ἔθος
δὲ
τὴν
ἄσκησιν.
εἰσὶ
|
δ´ |
αἱ
μὲν
ἀρχαὶ
τῆς
φύσεως, |
[4] |
γεωργῷ
δ´
ὁ
παιδεύων,
σπέρματι
|
δ´ |
αἱ
τῶν
λόγων
ὑποθῆκαι
καὶ |
[17] |
λόγος
τροφὴ
διανοίας
ἐστί,
τοῦτον
|
δ´ |
ἀκάθαρτον
ἡ
πονηρία
ποιεῖ
τῶν |
[9] |
λόγῳ
καὶ
Εὐριπίδης
λέγων
ἐγὼ
|
δ´ |
ἄκομψος
εἰς
ὄχλον
δοῦναι
λόγον, |
[4] |
δὲ
χρήσεις
τῆς
μελέτης,
αἱ
|
δ´ |
ἀκρότητες
πάντων.
καθ´
ὃ
δ´ |
[8] |
ἀναφαίρετος,
νόσῳ
δ´
ἀδιάφθορος,
γήρᾳ
|
δ´ |
ἀλύμαντος.
μόνος
γὰρ
ὁ
νοῦς |
[7] |
ταῦτα
καταλείψετε,
μικρὰ
φροντίζετε;
τούτοις
|
δ´ |
ἂν
ἔγωγε
προσθείην
ὅτι
οἱ |
[3] |
βασιλείδια
παρασχεῖν
αὐτοῖς
διανοοῖτο.
~Ἐχόμενον
|
δ´ |
ἂν
εἴη
τούτων
εἰπεῖν
ὅπερ |
[7] |
τοὺς
δὲ
δανειστάς·
ὅ
τι
|
δ´ |
ἂν
εὕρωσιν
ἀνδράποδον
οἰνόληπτον
καὶ |
[2] |
ἐθέλει,
καὶ
ἡ
μήτηρ·
ἃ
|
δ´ |
ἂν
ἡ
μήτηρ,
καὶ
Θεμιστοκλῆς· |
[2] |
ἡ
μήτηρ,
καὶ
Θεμιστοκλῆς·
ἃ
|
δ´ |
ἂν
Θεμιστοκλῆς,
καὶ
πάντες
Ἀθηναῖοι. |
[4] |
δ´
ἀκρότητες
πάντων.
καθ´
ὃ
|
δ´ |
ἂν
λειφθῇ
τούτων,
κατὰ
τοῦτ´ |
[4] |
χαλεπὰ
ταῖς
ἐπιμελείαις
ἁλίσκεται.
καταμάθοις
|
δ´ |
ἂν
ὡς
ἀνύσιμον
πρᾶγμα
καὶ |
[8] |
νοῦ,
τύχῃ
μὲν
ἀνάλωτος,
συκοφαντίᾳ
|
δ´ |
ἀναφαίρετος,
νόσῳ
δ´
ἀδιάφθορος,
γήρᾳ
|
[10] |
γὰρ
εὐγενῶς
εὐτυχεῖν
ἀνδρός,
τὸ
|
δ´ |
ἀνεπιφθόνως
εὐηνίου
ἀνθρώπου,
τὸ
δὲ |
[13] |
μὲν
ἐνδείᾳ
καὶ
πληρώσει,
ψυχὴ
|
δ´ |
ἀνέσει
καὶ
πόνῳ.
Ἄξιον
δ´ |
[10] |
οὐ
τοῦ
τυχόντος
ἐστί.
τελείους
|
δ´ |
ἀνθρώπους
ἡγοῦμαι
τοὺς
δυναμένους
τὴν |
[2] |
Θεμιστοκλῆς,
καὶ
πάντες
Ἀθηναῖοι.
πάνυ
|
δ´ |
ἄξιον
ἐπαινεῖν
καὶ
Λακεδαιμονίους
τῆς |
[14] |
λόγον
δοῦναι
καὶ
λαβεῖν.
ταῦτα
|
δ´ |
ἀπαγγέλλοντος
ἐκείνου
πρὸς
αὐτὸν
καὶ |
[17] |
φαῦλα
τῶν
ἔργων
ἀπεργάζεται.
~Καθόλου
|
δ´ |
ἀπείργειν
προσήκει
τοὺς
παῖδας
τῆς |
[12] |
ἐπὶ
τὰ
καλὰ
παρορμῶντες
οἱ
|
δ´ |
ἀπὸ
τῶν
αἰσχρῶν
ἀνείργοντες.
Δεῖ |
[10] |
πρακτικὸς
ὁ
δὲ
θεωρητικὸς
ὁ
|
δ´ |
ἀπολαυστικός,
ὁ
μέν,
ἔκλυτος
καὶ |
[5] |
τέκνα
τρέφειν
τὰς
μητέρας·
εἰ
|
δ´ |
ἄρ´
ἀδυνάτως
ἔχοιεν
ἢ
διὰ |
[5] |
τοῦ
γάλακτος
τροφὴν
ἐχορήγησε.
σοφὸν
|
δ´ |
ἄρα
καὶ
ἡ
πρόνοια·
διττοὺς |
[4] |
ἐπαφαῖς
τῶν
χειρῶν
ἐκτρίβονται,
οἱ
|
δ´ |
ἁρμάτειοι
τροχοὶ
πόνῳ
καμφθέντες
οὐδ´ |
[17] |
οἱ
δὲ
μεθύειν,
σωφρονεῖν
οἱ
|
δ´ |
ἀσελγαίνειν,
φυλάττειν
οἱ
δὲ
δαπανᾶν, |
[4] |
καὶ
τρυφὴν
καὶ
καχεξίαν;
τίς
|
δ´ |
ἀσθενὴς
φύσις
οὐ
τοῖς
γυμνασαμένοις
|
[4] |
μάθησις
δίχα
φύσεως
ἐλλιπές,
ἡ
|
δ´ |
ἄσκησις
χωρὶς
ἀμφοῖν
ἀτελές.
ὥσπερ
|
[18] |
καὶ
χαλάσαι
τὰς
ἡνίας,
τοτὲ
|
δ´ |
αὖ
πάλιν
ἀντιτεῖναι,
καὶ
μάλιστα |
[15] |
εἰσηγητὴς
γενέσθαι
καὶ
σύμβουλος.
ὅταν
|
δ´ |
αὖ
πάλιν
ἐνθυμηθῶ
τὸν
Σωκράτη
|
[20] |
τῆς
ἡλικίας
ἥψατο
παιδείας.
ἱκανῶς
|
δ´ |
αὐτῆς
τὴν
φιλοτεκνίαν
σημαίνει
τοὐπίγραμμα, |
[14] |
ἐκεῖνός
γε
παντελῶς
κατεπροίξατο,
πάντων
|
δ´ |
αὐτὸν
ὀνειδιζόντων
καὶ
λακτιστὴν
ἀποκαλούντων
|
[9] |
παροιμίαν
χαλεπὰ
τὰ
καλά.
οἱ
|
δ´ |
αὐτοσχέδιοι
τῶν
λόγων
πολλῆς
εὐχερείας |
[12] |
πάλιν
τὸν
μαστὸν
ὑπέχουσι.
δεῖ
|
δ´ |
αὐτοὺς
μηδὲ
τοῖς
ἐγκωμίοις
ἐπαίρειν |
[13] |
τῶν
ἄλλων
ἔσονται
βελτίους,
οἱ
|
δ´ |
ἑαυτῶν.
τὸ
γὰρ
Ἡσιόδειον
καλῶς |
[14] |
δὲ
ῥηθὲν
ἀναλαβεῖν
ἀδύνατον.
μυρίους
|
δ´ |
ἔγωγ´
οἶδ´
ἀκούσας
ταῖς
μεγίσταις |
[9] |
παρ´
ὄχλῳ
μουσικώτεροι
λέγειν.
ὁρῶ
|
δ´ |
ἔγωγε
τοὺς
τοῖς
συρφετώδεσιν
ὄχλοις
|
[13] |
πράξεις
ἀλλὰ
καὶ
ἑορταί.
συνελόντι
|
δ´ |
εἰπεῖν
ἡ
ἀνάπαυσις
τῶν
πόνων
|
[9] |
μὲν
γὰρ
εἰς
ἀναισχυντίαν,
τὸ
|
δ´ |
εἰς
ἀνδραποδωδίαν
περιίσταται·
ἔντεχνον
δὲ |
[7] |
πολυτελεῖς,
οἱ
δὲ
κατοψοφαγοῦσιν,
οἱ
|
δ´ |
εἰς
κύβους
καὶ
κώμους
ἐξοκέλλουσιν, |
[7] |
δὲ
ποδὸς
ὀλιγώρως
ἔχοι.
πολλοὶ
|
δ´ |
εἰς
τοσοῦτο
τῶν
πατέρων
προβαίνουσι |
[13] |
πλεονεξίαν
τῆς
φύσεως
ἐπιρρώσομεν,
τὴν
|
δ´ |
ἔλλειψιν
ἀναπληρώσομεν·
καὶ
οἱ
μὲν |
[7] |
ἀποδεικνύουσι,
τοὺς
δὲ
ναυκλήρους
τοὺς
|
δ´ |
ἐμπόρους
τοὺς
δ´
οἰκονόμους
τοὺς |
[12] |
ἀπὸ
τῶν
αἰσχρῶν
ἀνείργοντες.
Δεῖ
|
δ´ |
ἐναλλὰξ
καὶ
ποικίλως
χρῆσθαι
ταῖς |
[4] |
λίχνον
ἀπέφηνε
καὶ
σινάμωρον,
τὸν
|
δ´ |
ἐξιχνεύειν
καὶ
θηρᾶν
δυνατόν.
εἶτά
|
[4] |
γὰρ
ἀρετὴν
διαφθείρει
ῥᾳθυμία,
φαυλότητα
|
δ´
|
ἐπανορθοῖ
διδαχή·
καὶ
τὰ
μὲν |
[16] |
ἑαυτὸν
πέπεικεν,
οὕτως
ὑπολαμβανέτω·
ἐγὼ
|
δ´
|
ἐπειδὴ
περὶ
τῆς
τῶν
παίδων |
[14] |
ἕκαστον
ἡλίκον
ἐστὶ
σκεπτέον·
ἔσται
|
δ´ |
ἐπὶ
παραδειγμάτων
γνωριμώτερα.
Οἷον
ἵν´ |
[17] |
εὐκόλως
καὶ
μὴ
ἀθυμεῖν.
Ἀνακάμψω
|
δ´ |
ἐπὶ
τὴν
ἐξ
ἀρχῆς
τοῦ |
[4] |
ἐπὶ
τὸν
λαγωὸν
ᾖξεν,
ὁ
|
δ´
|
ἐπὶ
τὴν
λοπάδα
ὥρμησε.
τῶν |
[4] |
ἄσκησις
χωρὶς
ἀμφοῖν
ἀτελές.
ὥσπερ
|
δ´ |
ἐπὶ
τῆς
γεωργίας
πρῶτον
μὲν |
[9] |
γὰρ
ἀσφαλὲς
ἐπαινεῖται
μόνον,
τὸ
|
δ´ |
ἐπικίνδυνον
καὶ
θαυμάζεται.
τὴν
αὐτὴν |
[13] |
δ´
ἀνέσει
καὶ
πόνῳ.
Ἄξιον
|
δ´ |
ἐπιτιμᾶν
τῶν
πατέρων
ἐνίοις,
οἵτινες
|
[9] |
ἐναργῶς
παρίστησι.
φησὶ
γοῦν
ἐγὼ
|
δ´ |
ἐσκέφθαι
μὲν
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι |
[11] |
τοῖς
νικῶσιν
ἆθλα
πρόκειται.
πόλεμος
|
δ´ |
ἐσκιατραφημένην
σωμάτων
ἕξιν
οὐ
δέχεται, |
[14] |
νέοις
καὶ
δὴ
λεκτέον.
ταῦτα
|
δ´ |
ἐστὶ
τὸ
τὸν
βίον
ἀτύφωτον
|
[7] |
δι´
ἀπειρίαν
αὐτὸ
πράττουσιν,
ἐκεῖνο
|
δ´ |
ἐσχάτως
ἄτοπον.
τὸ
ποῖον;
ἐνίοτε |
[9] |
τῆς
ἑρμηνείας
χαρακτῆρα
φυλάττουσι.
τὸ
|
δ´ |
ἔτι
παῖδας
ὄντας
ἐᾶν
ἐπὶ |
[14] |
ἐπανελθὼν
ἀπὸ
τοῦ
πολέμου
(στρατηγῶν
|
δ´
|
ἐτύγχανε)
γῆν
καταλαβὼν
κεχερσωμένην,
τὸν
|
[9] |
ἅπασι
τέμνειν
ἐμμελές
τε.
Βούλομαι
|
δ´, |
ἕως
ἔτι
μέμνημαι
τῆς
παιδείας |
[7] |
παιδεύσεως,
χιλίας"
ἔφησε
δραχμάς.
τοῦ
|
δ´
|
Ἡράκλεις"
εἰπόντος,
ὡς
ὑπέρπολυ
τὸ |
[14] |
πρότερον
μέν,
ἔφησεν,
ἠμφισβήτουν,
νῦν
|
δ´ |
ᾔσθημαι
σαφῶς
ὅτι
ὁ
πορφύρεος’ |
[4] |
πλεῖστον
εἰς
ἰσχὺν
ἐπέδωκε;
τίνες
|
δ´ |
ἵπποι
καλῶς
πωλοδαμνηθέντες
οὐκ
εὐπειθεῖς
|
[9] |
γὰρ
ὑπέρογκος
ἀπολίτευτός
ἐστιν,
ἡ
|
δ´ |
ἰσχνὴ
λίαν
ἀνέκπληκτος.
καθάπερ
δὲ
|
[2] |
ἂν
ἀποβαῖεν,
φέρε
σκεψώμεθα.
~Βέλτιον
|
δ´ |
ἴσως
ἀπὸ
τῆς
γενέσεως
ἄρξασθαι
|
[4] |
μὲν
ἔοικεν
ἡ
φύσις,
γεωργῷ
|
δ´ |
ὁ
παιδεύων,
σπέρματι
δ´
αἱ |
[7] |
τῶν
ἀρεσκευομένων
ἡττώμενοι
κολακείαις,
εἰσὶ
|
δ´ |
οἳ
καὶ
δεομένοις
χαριζόμενοι
φίλοις, |
[7] |
ναυκλήρους
τοὺς
δ´
ἐμπόρους
τοὺς
|
δ´
|
οἰκονόμους
τοὺς
δὲ
δανειστάς·
ὅ |
[8] |
τῶν
ἄλλων
ζῴων
δυνάμεως;
λέγω
|
δ´ |
οἷον
ἐλεφάντων
καὶ
ταύρων
καὶ |
[2] |
ταῖς
τυχούσαις
γυναιξὶ
συνοικεῖν,
λέγω
|
δ´ |
οἷον
ἑταίραις
ἢ
παλλακαῖς·
τοῖς |
[16] |
τὰ
κάλλιστα
τῶν
ἐπιτηδευμάτων
ἡ
|
δ´ |
ὀκνηροὺς
πρὸς
τὰ
φαῦλα
τῶν |
[15] |
πρὸς
οὐδέτερον
ῥέψαι
δύναμαι,
πολὺς
|
δ´ |
ὄκνος
ἔχει
με
καὶ
τῆς
|
[8] |
νόσῳ
εὐάλωτον
καὶ
γήρᾳ.
τὸ
|
δ´ |
ὅλον
εἴ
τις
ἐπὶ
τῇ |
[7] |
καὶ
ὃν
ἂν
πρίῃ.
τὸ
|
δ´ |
ὅλον
πῶς
οὐκ
ἄτοπον
τῇ
|
[20] |
λανθάνουσιν
ἑαυτῶν
κατήγοροι
γιγνόμενοι·
τὸ
|
δ´ |
ὅλον
φαύλως
ζῶντες
οὐδὲ
τοῖς
|
[7] |
μίαν
ἡδονὴν
θανάτου
τιμώμενοι.
φιλοσοφίᾳ
|
δ´ |
ὁμιλήσαντες
οὗτοι
οὐ
τοιούτοις
ἴσως |
[10] |
περιεῖναι
τῶν
ἡδονῶν
σοφοῦ,
τὸ
|
δ´ |
ὀργῆς
κατακρατεῖν
ἀνδρὸς
οὐ
τοῦ |
[4] |
φύεται
καὶ
ἄκαρπα
καθίσταται,
τυχόντα
|
δ´
|
ὀρθῆς
παιδαγωγίας
ἔγκαρπα
γίγνεται
καὶ |
[14] |
τὸν
μὲν
ὅτι
πηρός,
τὸν
|
δ´ |
ὅτι
μάγειρος
ἦν.
κἀκεῖνος
τοιγαροῦν" |
[9] |
δεινὴν
ἐκπίπτουσι
καὶ
πολυλογίαν.
σκέψις
|
δ´ |
οὐκ
ἐᾷ
τῆς
ἱκνουμένης
συμμετρίας |
[8] |
μὲν
ἐχόντων
πολλάκις
ἀφείλετο,
τοῖς
|
δ´ |
οὐκ
ἐλπίσασι
φέρουσα
προσήνεγκε,
καὶ |
[20] |
ἐστι
καὶ
πολλῆς
ἐπιμελείας,
ἀνυστὸν
|
δ´
|
οὖν
ἀνθρωπίνῃ
φύσει
καθέστηκεν.
|
[15] |
τῆς
ἀποτροπῆς
τοῦ
πράγματος.
ἀποτολμητέον
|
δ´ |
οὖν
ὅμως
εἰπεῖν
αὐτό.
τί |
[17] |
τὰ
μιαρὰ
ταῦτα
θρέμματα,
ἐκδιωκτέον
|
δ´ |
οὐχ
ἥκιστα
καὶ
τὰς
τῶν |
[7] |
πέρι
πᾶσαν
ποιεῖσθε
σπουδήν,
τῶν
|
δ´ |
υἱέων,
οἷς
ταῦτα
καταλείψετε,
μικρὰ |
[13] |
μὲν
συμμέτροις
αὔξεται
πόνοις,
τοῖς
|
δ´ |
ὑπερβάλλουσι
βαπτίζεται.
δοτέον
οὖν
τοῖς |
[17] |
παρρησίας,
πλουσίων
μὲν
κόλακες
πενήτων
|
δ´
|
ὑπερόπται,
ὡς
ἐκ
λυρικῆς
τέχνης |