Chapitre
[13]	συνεχῶν πόνων, ἐνθυμουμένους ὅτι πᾶς	ὁ	βίος ἡμῶν εἰς ἄνεσιν καὶ
[17]	ῥᾳθυμεῖν, στιγμὴ χρόνου πᾶς ἐστιν	ὁ	βίος" λέγοντες, ζῆν οὐ παραζῆν
[10]	ἐστι πρακτικὸς ὁ δὲ θεωρητικὸς	ὁ	δ´ ἀπολαυστικός, ὁ μέν, ἔκλυτος
[4]	μὲν ἐπὶ τὸν λαγωὸν ᾖξεν,	ὁ	δ´ ἐπὶ τὴν λοπάδα ὥρμησε.
[5]	ἐναποτυποῦνται. καί μοι δοκεῖ Πλάτων	ὁ	δαιμόνιος ἐμμελῶν παραινεῖν ταῖς τίτθαις
[10]	ὧν ὁ μέν ἐστι πρακτικὸς	ὁ	δὲ θεωρητικὸς ὁ δ´ ἀπολαυστικός,
[10]	ὤν, ζῳώδης καὶ μικροπρεπής ἐστιν,	ὁ	δὲ θεωρητικός, τοῦ πρακτικοῦ διαμαρτάνων,
[4]	τυχόντες ἀγωγῆς ὁ μὲν λίχνος	ὁ	δὲ θηρευτὴς ἀποβέβηκε. καὶ περὶ
[9]	εἰκόνα ταύτην, ἔφη, νῦν γέγραφα,	ὁ	δὲ καὶ ἢν μὴ λέγῃς"
[8]	νοῦς ἀρχικός ἐστι τοῦ λόγου,	ὁ	δὲ λόγος ὑπηρετικὸς τοῦ νοῦ,
[14]	ἀπήγγειλε τὰ εἰρημένα τῷ βασιλεῖ,	ὁ	δὲ πέμψας ἀνεῖλε τὸν Θεόκριτον.
[10]	θεωρητικός, τοῦ πρακτικοῦ διαμαρτάνων, ἀνωφελής,	ὁ	δὲ πρακτικός, ἀμοιρήσας φιλοσοφίας, ἄμουσος
[4]	τοῖς πόνοις; εὖ δὲ καὶ	ὁ	Θετταλὸς ἐρωτηθεὶς τίνες εἰσὶν οἱ
[10]	Δίων ὁ Συρακόσιος, οὕτως Ἐπαμεινώνδας	ὁ	Θηβαῖος, ὧν ἅτερος Πλάτωνος ἐγένετο
[14]	τῶν προβεβιωμένων ἐξέχεαν· ὡς Γύλιππος	ὁ	Λακεδαιμόνιος τὰ σακκία τῶν χρημάτων
[8]	παρελέσθαι. καί μοι δοκεῖ Στίλπων	ὁ	Μεγαρεὺς φιλόσοφος ἀξιομνημόνευτον ποιῆσαι ἀπόκρισιν,
[14]	Ἀρχύτας ὁ Ταραντῖνος καὶ Πλάτων.	ὁ	μὲν γὰρ ἐπανελθὼν ἀπὸ τοῦ
[17]	ἀστεῖον λόγον ἐμβάλλειν οὐ προσῆκεν·	ὁ	μὲν γὰρ λόγος τροφὴ διανοίας
[10]	δὲ θεωρητικὸς ὁ δ´ ἀπολαυστικός,	ὁ	μέν, ἔκλυτος καὶ δοῦλος τῶν
[4]	λαγωὸν κατευθὺ τῶν σκυλάκων. καὶ	ὁ	μὲν ἐπὶ τὸν λαγωὸν ᾖξεν,
[10]	τριῶν γὰρ ὄντων βίων ὧν	ὁ	μέν ἐστι πρακτικὸς ὁ δὲ
[4]	ἀμφότεροι, διαφόρου δὲ τυχόντες ἀγωγῆς	ὁ	μὲν λίχνος ὁ δὲ θηρευτὴς
[8]	φύσει, νοῦς καὶ λόγος. καὶ	ὁ	μὲν νοῦς ἀρχικός ἐστι τοῦ
[14]	λέγοντα δυοῖν λεγόντοιν, θατέρου θυμουμένου,	ὁ	μὴ ἀντιτείνων τοῖς λόγοις σοφώτερος.
[8]	γήρᾳ δ´ ἀλύμαντος. μόνος γὰρ	ὁ	νοῦς παλαιούμενος ἀνηβᾷ, καὶ ὁ
[4]	ἔοικεν ἡ φύσις, γεωργῷ δ´	ὁ	παιδεύων, σπέρματι δ´ αἱ τῶν
[7]	οὐκ εἰκότα πολλάκις Σωκράτης ἐκεῖνος	ὁ	παλαιὸς ἔλεγεν, ὅτι εἴπερ ἄρα
[3]	ἰδὼν καὶ παραφρονοῦν νεανίσκε" ἔφησεν,	ὁ	πατήρ σε μεθύων ἔσπειρε. καὶ
[9]	ἱκνουμένης συμμετρίας τὸν λόγον ἐκπίπτειν.	ὁ	Περικλῆς, ὡς ἡμῖν ἀκούειν παραδέδοται,
[5]	συμβαίνῃ. κινδυνεύει δὲ καὶ Φωκυλίδης	ὁ	ποιητὴς καλῶς παραινεῖν λέγων χρὴ
[2]	βουλομένοις. καὶ σοφὸς ἦν ἄρ´	ὁ	ποιητὴς ὅς φησιν ὅταν δὲ
[2]	πέφυκε, καὶ μάλ´ ὀρθῶς λέγων	ὁ	ποιητής φησι δουλοῖ γὰρ ἄνδρα,
[8]	οὐκ ἐλπίσασι φέρουσα προσήνεγκε, καὶ	ὁ	πολὺς πλοῦτος σκοπὸς ἔκκειται τοῖς
[14]	νῦν δ´ ᾔσθημαι σαφῶς ὅτι	ὁ	πορφύρεος’ Ὁμήρου θάνατος’ οὗτός ἐστιν.
[14]	τούτοις καὶ σύζυγα καὶ Θεόκριτος	ὁ	σοφιστὴς εἶπέ τε καὶ ἔπαθε,
[10]	Ἀρχύτας ὁ Ταραντῖνος, οὕτω Δίων	ὁ	Συρακόσιος, οὕτως Ἐπαμεινώνδας ὁ Θηβαῖος,
[14]	καὶ σύζυγα φανήσονται πεποιηκότες Ἀρχύτας	ὁ	Ταραντῖνος καὶ Πλάτων. ὁ μὲν
[10]	οὕτως ἐπολιτεύσατο Περικλῆς, οὕτως Ἀρχύτας	ὁ	Ταραντῖνος, οὕτω Δίων ὁ Συρακόσιος,
[7]	φύσιν οἷόσπερ ἦν ὁ Φοῖνιξ	ὁ	τοῦ Ἀχιλλέως παιδαγωγός. Τὸ δὲ
[4]	περὶ αὐτῶν μηκύνειν. Λυκοῦργος γὰρ	ὁ	τῶν Λακεδαιμονίων νομοθέτης δύο σκύλακας
[10]	ἀστείως δὲ καὶ Βίων ἔλεγεν	ὁ	φιλόσοφος ὅτι ὥσπερ οἱ μνηστῆρες
[7]	εἶναι τὴν φύσιν οἷόσπερ ἦν	ὁ	Φοῖνιξ ὁ τοῦ Ἀχιλλέως παιδαγωγός.
[8]	ὁ νοῦς παλαιούμενος ἀνηβᾷ, καὶ	ὁ	χρόνος τἄλλα πάντ´ ἀφαιρῶν τῷ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/08/2005