Chapitre |
[12] |
κἀπειδάν
ποτε
θρασύνωνται,
ταῖς
ἐπιπλήξεσιν
|
ἐν |
αἰσχύνῃ
ποιεῖσθαι,
καὶ
πάλιν
ἀνακαλεῖσθαι |
[11] |
στρατιωτικοὺς
ἀγῶνας
τοὺς
παῖδας
ἀσκητέον
|
ἐν |
ἀκοντισμοῖς
αὐτοὺς
καταθλοῦντας
καὶ
τοξείαις
|
[8] |
δύο
τὰ
πάντων
ἐστὶ
κυριώτατα
|
ἐν |
ἀνθρωπίνῃ
φύσει,
νοῦς
καὶ
λόγος. |
[10] |
παραδρομῆς
μαθεῖν
ὡσπερεὶ
γεύματος
ἕνεκεν
|
(ἐν |
ἅπασι
γὰρ
τὸ
τέλειον
ἀδύνατον) |
[9] |
ἔντεχνον
δὲ
τὸ
τὴν
μέσην
|
ἐν |
ἅπασι
τέμνειν
ἐμμελές
τε.
Βούλομαι |
[9] |
ἀνεπίμονον
εἶναι
νομίζω.
μονῳδία
γὰρ
|
ἐν |
ἅπασίν
ἐστι
πλήσμιον
καὶ
πρόσαντες, |
[15] |
ἀλλ´
ἔστι
δή
τις
ἄλλος
|
ἐν |
βροτοῖς
ἔρως,
ψυχῆς
δικαίας
σώφρονός |
[9] |
ἀδέσποτός
ἐστι
καὶ
πεπλασμένη
παράδοσις·
|
ἐν |
δὲ
τῷ
κατὰ
Μειδίου
τὴν |
[14] |
ὁσίην
τρυμαλιὴν
τὸ
κέντρον
ὠθεῖς"
|
ἐν |
δεσμωτηρίῳ
πολλοὺς
κατεσάπη
χρόνους
καὶ |
[14] |
τῆς
σοφίας
ὄντες,
ὅσαπέρ
ἐστιν
|
ἐν |
δυνατῷ,
ταῦτα
μιμεῖσθαι
καὶ
περικνίζειν |
[11] |
τῶν
σωμάτων
εὐεξία.
καθάπερ
οὖν
|
ἐν |
εὐδίᾳ
τὰ
πρὸς
τὸν
χειμῶνα |
[15] |
τοὺς
μὲν
Θήβησι
καὶ
τοὺς
|
ἐν |
Ἤλιδι
φευκτέον
ἔρωτας
καὶ
τὸν |
[8] |
καὶ
λεόντων.
παιδεία
δὲ
τῶν
|
ἐν |
ἡμῖν
μόνον
ἐστὶν
ἀθάνατον
καὶ |
[15] |
Ἤλιδι
φευκτέον
ἔρωτας
καὶ
τὸν
|
ἐν
|
Κρήτῃ
καλούμενον
ἁρπαγμόν,
τοὺς
δ´ |
[15] |
τοὺς
δ´
Ἀθήνησι
καὶ
τοὺς
|
ἐν |
Λακεδαίμονι
ζηλωτέον
καὶ
τῶν
παίδων |
[3] |
ἀρχὴν
τῆς
σπορᾶς
οἱ
πατέρες
|
ἐν |
μέθῃ
ποιησάμενοι
τύχωσιν.
ᾗ
καὶ |
[13] |
ἀλλὰ
μὴ
τὰς
ἐλπίδας
ἔχειν
|
ἐν |
μισθωτοῦ
διαθέσει·
καὶ
γὰρ
ἐκεῖνοι |
[11] |
τὸν
χειμῶνα
προσῆκε
παρασκευάζειν,
οὕτως
|
ἐν
|
νεότητι
τὴν
εὐταξίαν
καὶ
τὴν |
[14] |
καὶ
τὸ
ἡττᾶσθαι
ἐπίστασθαι
καλὸν
|
ἐν |
οἷς
τὸ
νικᾶν
βλαβερόν.
ἔστι |
[11] |
ῥώμην·
καλοῦ
γὰρ
γήρως
θεμέλιος
|
ἐν |
παισὶν
ἡ
τῶν
σωμάτων
εὐεξία. |
[13] |
λόγον;
σπεύδοντες
γὰρ
τοὺς
παῖδας
|
ἐν |
πᾶσι
τάχιον
πρωτεῦσαι
πόνους
αὐτοῖς |
[9] |
μοῖραν
καὶ
τόδ´·
οἱ
γὰρ
|
ἐν |
σοφοῖς
φαῦλοι
παρ´
ὄχλῳ
μουσικώτεροι |
[14] |
οὐκ
ἔγωγ´,
ἔφησεν·
ὡς
γὰρ
|
ἐν |
συμποσίῳ
μεγάλῳ
τῷ
θεάτρῳ
σκώπτομαι. |
[10] |
περιυβρίζειν·
τὸ
δὲ
μέγιστον,
μήτ´
|
ἐν
|
ταῖς
εὐπραγίαις
περιχαρεῖς
μήτ´
ἐν |
[14] |
ἂν
τοῖς
συνοῦσι
μὴ
παντελῶς
|
ἐν |
ταῖς
ζητήσεσιν
ἀπαραχώρητοι
γιγνόμενοι·
οὐ |
[10] |
ταῖς
συμφοραῖς
περιλύπους
ὑπάρχειν,
μήτ´
|
ἐν |
ταῖς
ἡδοναῖς
ἐκλύτους
εἶναι
μήτ´ |
[11] |
θήραις.
τὰ"
γὰρ
τῶν
ἡττωμένων"
|
ἐν |
ταῖς
μάχαις
ἀγαθὰ
τοῖς
νικῶσιν |
[10] |
ταῖς
ἡδοναῖς
ἐκλύτους
εἶναι
μήτ´
|
ἐν |
ταῖς
ὀργαῖς
ἐκπαθεῖς
καὶ
θηριώδεις. |
[10] |
ἐν
ταῖς
εὐπραγίαις
περιχαρεῖς
μήτ´
|
ἐν |
ταῖς
συμφοραῖς
περιλύπους
ὑπάρχειν,
μήτ´ |
[14] |
τὸν
γὰρ
ἀρχιμάγειρον
Εὐτροπίωνα
γεγενημένον
|
ἐν |
τάξει
πέμψας
παραγενέσθαι
πρὸς
αὐτὸν |
[14] |
τελετὰς
οἱ
παλαιοὶ
κατέδειξαν,
ἵν´
|
ἐν |
ταύταις
σιωπᾶν
ἐθισθέντες
ἐπὶ
τὴν |
[9] |
γνώμην
ἔχων
καὶ
περὶ
τῆς
|
ἐν |
τῇ
ψυχῇ
διαθέσεως.
οὔτε
γὰρ
|
[10] |
οἱ
φιλοσοφίας
μὴ
δυνάμενοι
κατατυχεῖν
|
ἐν |
τοῖς
ἄλλοις
παιδεύμασι
τοῖς
οὐδενὸς |
[8] |
τῆς
εὐδαιμονίας
ἐν
τούτοις,
οὐκ
|
ἐν |
τοῖς
τυχηροῖς
ἀγαθοῖς
κειμένης.
~Ὥσπερ |
[8] |
πρῶτον
καὶ
μέσον
καὶ
τελευταῖον
|
ἐν |
τούτοις
κεφάλαιον
ἀγωγὴ
σπουδαία
καὶ |
[8] |
παιδείας
ἔχει,
ὡς
τῆς
εὐδαιμονίας
|
ἐν |
τούτοις,
οὐκ
ἐν
τοῖς
τυχηροῖς |
[9] |
φαίην
ἂν
ἔγωγε,
ἀλλ´
ὡς
|
ἐν |
φαρμάκου
μοίρᾳ
τοῦτο
ποιητέον
ἐστί. |