Chapitre |
[7] |
ὑγιαίνοντος
καὶ
τεταγμένου
βίου
καταμελήσωσιν,
|
ἐπὶ |
δὲ
τὰς
ἀτάκτους
καὶ
ἀνδραποδώδεις |
[9] |
δ´
ἔτι
παῖδας
ὄντας
ἐᾶν
|
ἐπὶ |
καιροῦ
λέγειν
ματαιολογίας
τῆς
ἐσχάτης |
[4] |
διαδείκνυσιν;
οὔκ,
ἀλλὰ
καὶ
μυρί´
|
ἐπὶ |
μυρίοις.
ἀγαθὴ
γῆ
πέφυκεν·
ἀλλ´ |
[14] |
ἡλίκον
ἐστὶ
σκεπτέον·
ἔσται
δ´
|
ἐπὶ
|
παραδειγμάτων
γνωριμώτερα.
Οἷον
ἵν´
ἀπὸ |
[15] |
καὶ
τῇδε
κἀκεῖσε
μετακλίνων
ὡς
|
ἐπὶ |
πλάστιγγος
πρὸς
οὐδέτερον
ῥέψαι
δύναμαι, |
[4] |
τελεσιουργὸν
ἐπιμέλεια
καὶ
πόνος
ἐστίν,
|
ἐπὶ
|
πολλὰ
τῶν
γιγνομένων
ἐπιβλέψας.
σταγόνες |
[13] |
εἰ
γάρ
κεν
καὶ
σμικρὸν
|
ἐπὶ |
σμικρῷ
καταθεῖο
καὶ
θαμὰ
τοῦτ´ |
[16] |
τῇ
δὴ
ἀνοίᾳ
διδόασιν
ἐξουσίαν
|
ἐπὶ |
τὰ
ἀδικήματα.
ἔδει
τοίνυν
τοὺς
|
[18] |
τοῦ
γήρως
ἀμβλυῶττον
καὶ
δύσκωφον
|
ἐπὶ |
τὰ
γιγνόμενα
μεταφέρειν,
ὡς
ἔνια |
[12] |
ὠφελιμώτεροι
τοῖς
ἐλευθέροις,
οἱ
μὲν
|
ἐπὶ |
τὰ
καλὰ
παρορμῶντες
οἱ
δ´ |
[12] |
~Κἀκεῖνό
φημι,
δεῖν
τοὺς
παῖδας
|
ἐπὶ |
τὰ
καλὰ
τῶν
ἐπιτηδευμάτων
ἄγειν |
[20] |
Ἰλλυρὶς
οὖσα
καὶ
τριβάρβαρος,
ὅμως
|
ἐπὶ |
τῇ
μαθήσει
τῶν
τέκνων
ὀψὲ |
[8] |
τὸ
δ´
ὅλον
εἴ
τις
|
ἐπὶ |
τῇ
τοῦ
σώματος
ῥώμῃ
φρονεῖ, |
[17] |
καὶ
μὴ
ἀθυμεῖν.
Ἀνακάμψω
δ´
|
ἐπὶ |
τὴν
ἐξ
ἀρχῆς
τοῦ
λόγου
|
[4] |
τὸν
λαγωὸν
ᾖξεν,
ὁ
δ´
|
ἐπὶ |
τὴν
λοπάδα
ὥρμησε.
τῶν
δὲ |
[14] |
ἵν´
ἐν
ταύταις
σιωπᾶν
ἐθισθέντες
|
ἐπὶ |
τὴν
τῶν
ἀνθρωπίνων
μυστηρίων
πίστιν |
[16] |
εὐταξίας
εἴρηκα
καὶ
κοσμιότητος,
καὶ
|
ἐπὶ |
τὴν
τῶν
μειρακίων
ἡλικίαν
ἤδη |
[4] |
χωρὶς
ἀμφοῖν
ἀτελές.
ὥσπερ
δ´
|
ἐπὶ |
τῆς
γεωργίας
πρῶτον
μὲν
ἀγαθὴν |
[7] |
εἴπερ
ἄρα
δυνατὸν
ἦν,
ἀναβάντα
|
ἐπὶ |
τὸ
μετεωρότατον
τῆς
πόλεως
ἀνακραγεῖν |
[18] |
γλυκέσι
χυμοῖς
καταμιγνύντες
τὴν
τέρψιν
|
ἐπὶ |
τὸ
συμφέρον
πάροδον
εὗρον,
οὕτω |
[4] |
τῶν
σκυλάκων.
καὶ
ὁ
μὲν
|
ἐπὶ |
τὸν
λαγωὸν
ᾖξεν,
ὁ
δ´
|
[17] |
ὑπερόπται,
ὡς
ἐκ
λυρικῆς
τέχνης
|
ἐπὶ |
τοὺς
νέους
ἀγόμενοι,
σεσηρότες
ὅθ´ |
[17] |
ποιεῖ
τῶν
ἀνθρώπων.
Μὴ
ἐπιστρέφεσθαι
|
ἐπὶ |
τοὺς
ὅρους
ἐλθόντας,
τουτέστι
μέλλοντας |
[20] |
ἐπιτιμῶντες
τοῖς
αὐτοῖς
ἁμαρτήμασι
περιπίπτουσιν,
|
ἐπὶ |
τῷ
ἐκείνων
ὀνόματι
λανθάνουσιν
ἑαυτῶν |
[13] |
ἴδοι
τις
γιγνόμενον,
ἀλλὰ
καὶ
|
ἐπὶ |
τῶν
ἀψύχων·
καὶ
γὰρ
τὰ |
[13] |
πόνων
ἐστὶν
ἄρτυμα.
καὶ
οὐκ
|
ἐπὶ |
τῶν
ζῴων
μόνων
τοῦτ´
ἂν |
[17] |
καὶ
μὴ
ταύτην
ὑπερβαίνειν.
Μὴ
|
ἐπὶ |
χοίνικος
καθίσαι,
ἤτοι
φεύγειν
ἀργίαν
|