Pages
[277]	μὴ ἐχόντων; Κατένευσε. Τῶν λαμβανόντων	ἄρ'	εἰσὶν οἱ μανθάνοντες, ἀλλ' οὐ
[274]	(ἔφατον, τοῦτο οὕτως ἔχον. Μακαρίζω	ἄρ'	ὑμᾶς ἔγωγε τοῦ κτήματος πολὺ
[279]	πράττειν, πῶς ἂν εὖ πράττοιμεν;	Ἆρ'	ἂν εἰ ἡμῖν πολλὰ κἀγαθὰ
[280]	ἀγαθά, χρῷτο δὲ αὐτοῖς μή,	ἆρ'	ἂν εὐδαιμονοῖ διὰ τὴν τούτων
[302]	βούλῃ; Οἷον βοῦς καὶ πρόβατον,	ἆρ'	ἂν ἡγοῖο ταῦτα σὰ εἶναι,
[280]	ἔργον, χρῷντο δὲ αὐτοῖς μή,	ἆρ'	ἂν οὗτοι εὖ πράττοιεν διὰ
[288]	ἂν κτησάμενοι ἐπιστήμην ὀρθῶς (κτησαίμεθα;	ἆρ'	οὐ τοῦτο μὲν ἁπλοῦν, ὅτι
[300]	ἦ δ' ὃς ὁ Κτήσιππος.	Ἆρ'	οὐδὲ λέγοντα σιγᾶν; Ἔτι ἧττον,
[288]	ἡμᾶς ὀνήσει; Πάνυ γ' ἔφη.	Ἆρ'	οὖν ἄν τι ἡμᾶς ὀνήσειεν,
[280]	εἰ ὠφελοῖ; Εἰ ὠφελοῖ, ἔφη.	Ἆρ'	οὖν ἄν (τι ὠφελοῖ, εἰ
[293]	πολλά, σμικρά γε. Ἀρκεῖ, ἔφη.	Ἆρ'	οὖν δοκεῖς οἷόν τέ τι
[280]	ἂν καὶ εὖ πράττειν. Συνέφη.	Ἆρ'	οὖν εὐδαιμονοῖμεν ἂν διὰ τὰ
[302]	τελευτᾶν δ' εἰς Εὐθύδημον τόνδε.	~Ἆρ'	οὖν, ἔφη, ταῦτα ἡγῇ σὰ
[295]	δή, ἔφη. (Ὡς ἀποκρινουμένου ἐρώτα.	Ἆρ'	οὖν, ἔφη, ὦ Σώκρατες, ἐπιστήμων
[292]	σὺ τοὺς λόγους ἀπήγγειλας. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Ἆρ'	οὖν ἡ βασιλικὴ σοφοὺς ποιεῖ
[281]	ἐπιστήμη ἐστὶν ἡ ἀπεργαζομένη. Συνέφη.	Ἆρ'	οὖν, ἦν δ' ἐγώ, καὶ
[280]	ἢ μετὰ ἀμαθοῦς; μετὰ σοφοῦ.	ἆρ'	οὖν, ἦν δ' ἐγώ, ὅτι
[298]	πατρός; Τοὐμοῦ γ' ἔφην ἐγώ.	Ἆρ'	οὖν πατὴρ ἦν ἕτερος ὢν
[276]	ταῦτα ἃ ἐμανθάνετε; Οὐκ ἔφη.	Ἆρ'	οὖν (σοφοὶ ἦτε, ὅτε ταῦτα
[280]	τῆς κτήσεως γίγνεται. Ἀληθῆ λέγεις.	Ἆρ'	(οὖν, ὦ Κλεινία, ἤδη τοῦτο
[281]	κτήσει τε καὶ πράξει. Ὡμολόγει.	Ἆρ'	οὖν ὦ πρὸς Διός, ἦν
[286]	γὰρ δύναται ὁ λόγος· ἦ	γάρ;	Ἀλ' ἢ λέγοντ' ἀληθῆ λέγειν
[296]	ἦν δ' ἐγώ (τὰ μὲν	γὰρ	ἄλλα οὐκ ἔχω ὑμῖν πῶς
[305]	(πάνυ ἐξ εἰκότος λόγου- μετέχειν	γὰρ	ἀμφοτέρων ὅσον ἔδει, ἐκτὸς δὲ
[284]	ἢ ἐκεῖνο ὅπερ λέγει; Πῶς	γὰρ	ἄν; ἔφη ὁ Κτήσιππος. Ἓν
[279]	θήσειν, ἢ ἐὰν μή; Ἵσως	γὰρ	ἄν τις ἡμῖν ἀμφισβητήσειεν· σοὶ
[296]	εἰ μὴ πάντα ἐπίσταιο; Τέρας	γὰρ	ἂν εἴη, ἦν δ' ἐγώ.
[293]	ἓν ἐπίσταμαι, ἅπαντα ἐπίσταμαι οὐ	γὰρ	ἂν εἴην ἐπιστήμων τε καὶ
[284]	ὄντ' ἔφη, λέγει οὐδείς ποιοῖ	γὰρ	ἂν ἤδη τί· σὺ δὲ
[279]	τοῦτο ἔοικεν εἶναι εὐπορεῖν; Πᾶς	γὰρ	ἂν ἡμῖν εἴποι ὅτι τὸ
[280]	ὀρθῶς πράττειν καὶ τυγχάνειν· ἦ	γὰρ	ἂν οὐκέτι σοφία εἴη. (Συνωμολογησάμεθα
[306]	τοιούτους εἶναι οἷοί εἰσιν· πάντα	γὰρ	ἄνδρα χρὴ ἀγαπᾶν ὅστις καὶ
[287]	καὶ ἀνάγκη, ὡς ἔοικεν· σὺ	γὰρ	ἄρχεις. Ἀλλ' ἐρώτα. Πότερον οὖν
[289]	γε δῆλον ὅτι δεόμεθα· καὶ	γὰρ	αὕτη ἑτέρα τοιαύτη. Συνεδόκει. Ἀλλὰ
[290]	Μὰ Δί' οὐ μέντοι. Οἶμαι	γὰρ	αὐτὸν ἐγώ, εἰ ταῦτ' εἶπεν,
[275]	τοῦτό γε καὶ εἴθισται· θαμὰ	γὰρ	αὐτῷ οἵδε προσιόντες πολλὰ ἐρωτῶσίν
[272]	πάντων ἔστι κρατεῖν) ~ἐν ὅπλοις	γὰρ	αὐτώ τε σοφὼ πάνυ μάχεσθαι
[301]	σὺ ἄλλο λέγεις· ἀπὸ σοῦ	γὰρ	δεῖ ἄρχεσθαι, τελευτᾶν δ' εἰς
[291]	Σώκρατες; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἐγὼ φράσω. Ἔδοξε	γὰρ	δὴ ἡμῖν ἡ πολιτικὴ καὶ
[291]	μετὰ ταῦτα συμβάντα ἡμῖν. Αὖθις	γὰρ	δὴ πάλιν ἐσκοποῦμεν ὧδέ πως·
[289]	τοιαύτης τινὸς ἐπιστήμης ἐπηβόλους. Ἐνταῦθα	γὰρ	δὴ χωρὶς μὲν ἡ ποιοῦσα
[280]	εὐτυχεῖν ποιεῖ τοὺς ἀνθρώπους. Οὐ	γὰρ	δήπου ἁμαρτάνοι γ' ἄν ποτέ
[298]	ἐγώ, οὐ πατὴρ εἶναι. (Εἰ	γὰρ	δήπου, ἔφη, πατήρ ἐστιν ὁ
[294]	πάντ' ἐπίστανται, ἢ οὐδέν; Οὐ	γὰρ	δήπου, ἔφη, τὰ μὲν ἐπίστανται,
[278]	ἐφοβούμην ἓν τῶν καταγελάστων; Ἀνόητον	γὰρ	δήπου καὶ τὸ ἐρωτᾶν τὰ
[295]	ἀποκρίνεσθαι, ἀλλὰ μὴ ἐπανερέσθαι; (Ὑπολαμβάνεις	γὰρ	δήπου τι, ἔφη, ὃ λέγω;
[301]	καὶ τὸ ἕτερον ἕτερον; οὐ	γὰρ	δήπου τό γε ἕτερον ταὐτόν,
[298]	νὴ τοὺς θεούς, ἔφη· οὐ	γὰρ	δύναμαι σέ. Οὐκοῦν τὸν σαυτοῦ
[286]	ψευδῆ λέγειν οὐκ ἔστιν; τοῦτο	γὰρ	δύναται ὁ λόγος· ἦ γάρ;
[296]	ἔφη, προσαποκρίνεται τοῖς ἐρωτωμένοις. Οὐ	γὰρ	ἔγωγε ἐρωτῶ ὅτῳ, ἀλλ' εἰ
[273]	ἐπιστήμην ἔχετον, ἵλεω εἶτον ἀτεχνῶς	γὰρ	ἔγωγε σφὼ ὥσπερ θεὼ προσαγορεύω,
[297]	Εἰκότως γ' εἶπον ἐγώ· ἥττων	γάρ	εἰμι καὶ τοῦ ἑτέρου ὑμῶν,
[271]	καὶ ἐρωτᾷς, ὦ Κρίτων; Οὐ	γὰρ	εἷς ἀλλὰ δύ' ἤστην. (ΚΡΙΤΩΝ)
[290]	ἀστρονόμοι καὶ οἱ λογιστικοί θηρευτικοὶ	γάρ	εἰσι καὶ οὗτοι· οὐ γὰρ
[306]	μέσῳ εἰσίν, οὐδὲν λέγουσιν ἀμφοτέρων	γάρ	εἰσι φαυλότεροι εἰ δὲ ἀγαθὸν
[305]	αὐτὸς νυνδὴ ἔμελλον λέγειν. Οὗτοι	γάρ	εἰσιν μέν, ὦ Κρίτων, οὓς
[277]	ὃν ἂν μέλλωσι τελεῖν. Καὶ	γὰρ	ἐκεῖ χορεία τίς ἐστι καὶ
[272]	ἄξομεν τοὺς σοὺς ὑεῖς· ἐφιέμενοι	γὰρ	ἐκείνων οἶδ' ὅτι καὶ ἡμᾶς
[282]	εἶναι, καὶ τίς αὕτη. Ὡς	γὰρ	ἔλεγον ἀρχόμενος, περὶ πολλοῦ ἡμῖν
[302]	μὴ χαλεπῶς με προδίδασκε. Ἔστι	γὰρ	ἔμοιγε καὶ βωμοὶ καὶ ἱερὰ
[278]	μοι ὃ ὑπέσχοντο ἀποδῶσιν. Ἐφάτην	γὰρ	ἐπιδείξασθαι τὴν προτρεπτικὴν σοφίαν· νῦν
[285]	καὶ μὴ ὀνόματι διαφέρεσθαι. Εἰ	γὰρ	ἐπίστανται οὕτως ἐξολλύναι ἀνθρώπους, ὥστ'
[292]	Ἦ τί χρησόμεθα; τῶν μὲν	γὰρ	ἔργων οὐδενὸς δεῖ αὐτὴν δημιουργὸν
[300]	τούτων αὐτὰ ταῦτα παρηκηκόει· οὐ	γάρ	ἐστιν ἄλλων τοιαύτη σοφία τῶν
[271]	ὅτι εἶεν οἱ παγκρατιασταί. Τούτω	γάρ	ἐστον κομιδῇ παμμάχω. Οὐ κατὰ
[303]	τῶν ὁμοίων ὑμῖν μόνον. Ἐγὼ	γὰρ	εὖ οἶδα ὅτι τούτους τοὺς
[297]	λέγειν ὁ πάντ' εἰδώς; Ἀδελφὸς	γάρ,	ἔφη, ἐγώ εἰμι Εὐθυδήμου, ταχὺ
[298]	ἄνθρωπον ὄντα μὴ ἄνθρωπον; Μὴ	γάρ,	ἔφη ὁ Κτήσιππος, ὦ Εὐθύδημε,
[287]	οὐχ ἕξεις ὅτι χρῇ; Καὶ	γάρ,	ἔφην ἐγώ, χαλεποί εἰσιν πάνυ
[280]	πῶς ἂν ἡμῖν ἔχοι. Ὡμολογήσαμεν	γάρ,	ἔφην, εἰ ἡμῖν ἀγαθὰ πολλὰ
[306]	εὐπρέπειαν τῶν ἀνδρῶν. ~(ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Καὶ	γὰρ	ἔχει ὄντως, ὦ Κρίτων, εὐπρέπειαν
[296]	ἀπαιδευσίας. Ἀλλὰ συγγίγνωσκέ μοι· ἀποκρινοῦμαι	γὰρ	ἤδη ἁπλῶς ὅτι ἐπίσταμαί τῳ
[300]	οὕτω πράγμασιν καὶ καλοῖς; Σὺ	γὰρ	ἤδη τι πώποτ' εἶδες, ὦ
[291]	κρειττόνων παρὼν αὐτὰ ἐφθέγξατο; Ὅτι	γὰρ	ἤκουσά γε ταῦτα, εὖ οἶδα.
[292]	Δία, ὦ Σώκρατες. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐδὲ	γὰρ	ἡμεῖς, ὦ Κρίτων· ἀλλὰ τοσόνδε
[282]	ταὐτομάτου παραγίγνεται τοῖς ἀνθρώποις· τοῦτο	γὰρ	ἡμῖν ἔτι ἄσκεπτον καὶ οὔπω
[272]	τέλος ἐπιτεθήκατον παγκρατιαστικῇ τέχνῃ. Ἣ	γὰρ	ἦν λοιπὴ αὐτοῖν μάχη ἀργός,
[281]	ἢ ἐὰν ἐᾷ· ~τὸ μὲν	γὰρ	κακόν, τὸ δὲ οὔτε (κακὸν
[274]	ἐτύγχανον ἡμᾶς ἤδη περιιστάμενοι. Ὁ	γὰρ	Κτήσιππος ἔτυχε πόρρω καθεζόμενος τοῦ
[294]	ἕκαστον ἐρωτώμενοι ὑπὸ Κτησίππου. Ὁ	γὰρ	Κτήσιππος πάνυ ἀπαρακαλύπτως οὐδὲν ὅτι
[292]	ἀνθρώπους καὶ ἀγαθούς; (ΚΡΙΤΩΝ) Τί	γὰρ	κωλύει, ὦ Σώκρατες; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ἀλλ'
[298]	οὐ λίνον λίνῳ συνάπτεις· δεινὸν	γὰρ	λέγεις πρᾶγμα εἰ ὁ σὸς
[293]	ἦν δ' ἐγώ, Εὐθύδημε· τὸ	γὰρ	λεγόμενον, καλὰ δὴ παταγεῖς· πῶς
[287]	εἰσιν πάνυ εἰκότως· παρὰ σοφῶν	γὰρ	λέγονται ἐπεὶ καὶ τούτῳ τῷ
[289]	διῄρηται τοῦ αὐτοῦ πέρι· ἡ	γὰρ	λυροποιικὴ καὶ ἡ κιθαριστικὴ πολὺ
[286]	οὐκ ἔστιν; ~(Ὡς ἔστιν. Εἰ	γὰρ	μέμνησαι, ἔφη, ὦ Κτήσιππε, καὶ
[287]	ἐγώ, τὸ φορτικὸν ἐρώτημα. Εἰ	γὰρ	μὴ ἁμαρτάνομεν μήτε πράττοντες μήτε
[297]	δ' ἐγώ, ἀποκρίνασθαί σοι. Οὐ	γὰρ	μὴ ἀνῇς ἐρωτῶν, σχεδόν τι
[287]	ἐξαμαρτάνειν με ἢ οὔ; Εἰ	γὰρ	μὴ ἐξήμαρτον, οὐδὲ σὺ ἐξελέγξεις,
[289]	ἀξία ἡ ἐπιστήμη εἴη. Εἰ	γὰρ	μὴ καὶ χρῆσθαι ἐπιστησόμεθα τῷ
[286]	λέγοντα ὡς οὐκ ἔστι· τὸ	γὰρ	μὴ ὂν οὐδεὶς ἐφάνη λέγων.
[286]	ἐγώ, νυνδὴ Διονυσόδωρος ἐξελέγξαι; Τὸ	γὰρ	μὴ ὂν πῶς ἄν τις
[283]	Ἔσκεμμαι, ἦν δ' ἐγώ· οὐ	γὰρ	μή ποτ' ἔξαρνος γένωμαι. Τί
[287]	ἀλλὰ συγγίγνωσκε. ~(Ὅρα δέ· εἰ	γὰρ	μήτε ψεύδεσθαι ἔστιν μήτε ψευδῆ
[302]	βούλῃ. Ὡμολόγηκα, ἔφην· οὐκ ἔστιν	γάρ	μοι ἀνάδυσις, ὦ Εὐθύδημε. ~Ἴθι
[298]	ὦ Κτήσιππε, ὁμολογήσεις ταῦτα. Εἰπὲ	γάρ	μοι, ἔστι σοι κύων; Καὶ
[294]	δ' ἐγώ, ὦ Διονυσόδωρε δῆλοι	γάρ	μοί ἐστον ἤδη ὅτι σπουδάζετον,
[289]	ἣν δὴ πάλαι ζητοῦμεν. Καὶ	γάρ	μοι οἵ τε ἄνδρες αὐτοὶ
[277]	σε Εὐθύδημος, ὦ Κλεινία. Εἰπὲ	γάρ	μοι, τὸ μανθάνειν οὐκ ἐπιστήμην
[299]	ἄλλος γε οὐδεὶς ἀνθρώπων. Εἰπὲ	γάρ	μοι, ὦ (Κτήσιππε, εἰ ἀγαθὸν
[288]	ποθέν. Φιλοσοφητέον ὡμολογήσαμεν τελευτῶντες· ἦ	γάρ;	Ναί, ἦ δ' ὅς. Ἡ
[286]	πολλάκις ἀκηκοὼς ἀεὶ θαυμάζω καὶ	γὰρ	οἱ ἀμφὶ Πρωταγόραν σφόδρα ἐχρῶντο
[276]	τοῦ αὐτοῦ, καὶ ἔφη· πότερον	γὰρ	οἱ μανθάνοντες μανθάνουσιν ἃ ἐπίστανται
[300]	ἔφη ὑφαρπάσας ὁ Διονυσόδωρος· εὖ	γὰρ	οἶδα ὅτι τῇ ἀποκρίσει οὐχ
[304]	Δία, ἦν δ' ἐγώ· οὐ	γὰρ	οἷός τ' ἦ προσστὰς κατακούειν
[296]	τοίνυν ἤδη ὅτι βούλει· ἅπαντα	γὰρ	ὁμολογεῖς ἐπίστασθαι. Ἒοικα, ἔφην ἐγώ,
[302]	εἰσιν οὗτοι οἱ (θεοί; Ὡμολόγηκας	γὰρ	ὅσα ψυχὴν ἔχει ζῷα εἶναι.
[302]	ἔχῃ, οὐ σά; Κἀγώ (ᾔδη	γὰρ	ὅτι ἐξ αὐτῶν καλόν τι
[278]	τὸ ἐρωτᾶν τὰ τοιαῦτα· τίς	γὰρ	οὐ βούλεται ἀνθρώπων εὖ πράττειν;
[293]	ἐπιδεῖξαι ὁ Εὐθύδημος; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Πῶς	γὰρ	οὔ; καὶ ἤρξατό γε, ὦ
[277]	φαίνονται ἀήθεις οἱ λόγοι. Ἴσως	γὰρ	οὐκ αἰσθάνῃ οἷον ποιεῖτον τὼ
[301]	μιμεῖσθαι, ἅτε ἐπιθυμῶν αὐτῆς. Πῶς	γὰρ	οὐκ ἀπορῶ, ἔφη, καὶ ἐγὼ
[290]	παραδιδόασι τοῖς πολιτικοῖς ἀνδράσιν αὐτοὶ	γὰρ	οὐκ ἐπίστανται χρῆσθαι τούτοις ἃ
[287]	ὅταν τίς τι πράττη; Πράττοντα	γὰρ	οὐκ ἔστιν ἁμαρτάνειν τούτου ὃ
[287]	χρήσασθαί ἐστιν, ᾧ λέγεις. Τὸ	γὰρ	οὐκ ἔχω ὅτι χρῶμαι τί
[300]	καὶ σὺ τοῦτο ποιεῖν. (Ἦ	γὰρ	οὐχ οἷόν τ' ἔφη ὁ
[302]	αὐτοὺς εἶναι; Ὡμολόγηκα, ἔφην· τί	γὰρ	πάθω; Οὐκοῦν, ἔφη, καὶ ζῷά
[295]	(Εὐθύδημε, οὕτω ποιεῖν, ποιητέον· σὺ	γὰρ	πάντως που κάλλιον ἐπίστασαι διαλέγεσθαι
[273]	ἄλλην ἀποβλέποντε εἰς ἡμᾶς καὶ	γὰρ	πάνυ αὐτοῖν προσεῖχον τὸν νοῦν
[279]	ὅτι τὸ πλουτεῖν ἀγαθόν· ἦ	γάρ·	Πάνυ γ' ἔφη. Οὐκοῦν καὶ
[297]	ἐμοὶ δοκεῖ, οὐδ' ὁπωστιοῦν. Οὐ	γὰρ	Πατροκλῆς ἦν αὐτῷ πατήρ, ὁ
[273]	σμικρὰ ἀλλὰ τὰ μεγάλα· τὰ	γὰρ	περὶ τὸν πόλεμον πάντα ἐπίστασθον,
[295]	ἐγώ· ἀλλὰ πῶς ποιῶ; Οὕτω	γὰρ	ποιήσω ὅπως ἂν σὺ κελεύῃς.
[290]	γάρ εἰσι καὶ οὗτοι· οὐ	γὰρ	ποιοῦσι τὰ διαγράμματα ἕκαστοι τούτων,
[297]	οὐ δύο γε φεύγειν. Πολὺ	γάρ	(πού εἰμι φαυλότερος τοῦ Ἡρακλέους,
[279]	τοῦτο ἐκείνου ἔτι εὐηθέστερον; Δῆλον	γάρ	που καὶ τοῦτο ὅτι οὕτως
[280]	ἦν δ' ἐγώ, λέγεις. Πλέον	γάρ	που οἶμαι θάτερόν ἐστιν, ἐάν
[304]	ἀξίων ἀναξίαν σπουδὴν ποιουμένων; (οὑτωσὶ	γάρ	πως καὶ εἶπεν τοῖς ὀνόμασιν)
[306]	εὐπρέπειαν μᾶλλον (ἢ ἀλήθειαν. Οὐ	γὰρ	ῥᾴδιον αὐτοὺς πεῖσαι ὅτι καὶ
[293]	Δί' ἔφην ἐγώ, ἔχοντα· πολὺ	γὰρ	ῥᾷον ἢ μανθάνειν τηλικόνδε ἄνδρα.
[295]	ἄλλῳ τῳ; Ὧι ἐπιστήμων. οἶμαι	γάρ	σε τὴν ψυχὴν λέγειν· ἢ
[275]	ἂν καλῶς σοι διηγησαίμην; Οὐ	γὰρ	σμικρὸν τὸ ἔργον δύνασθαι ἀναλαβεῖν
[298]	πατήρ ἐστι καὶ κύων. Καὶ	γὰρ	σοί, ἔφη. Αὐτίκα δέ γε,
[302]	γ' ἔφη ὁ Διονυσόδωρος· ἔστιν	γάρ	σοι, ὡς ἔοικεν, Ἀπόλλων τε
[296]	μηδὲ ἕν, ἔφη, ἀφέλῃς· οὐδὲν	γάρ	σου δέομαι. (Ἀλλά μοι ἀπόκριναι·
[304]	ὑμῖν τε καὶ αὑτοῖς· τὸ	γὰρ	σπάνιον, ὦ Εὐθύδημε, τίμιον, τὸ
[298]	καὶ κυναρίων καὶ χοιριδίων. Καὶ	γὰρ	σύ, ἔφη. Κάπρος ἄρα σοι
[305]	οἴσεσθαι σοφίας πέρι. Εἶναι μὲν	γὰρ	τῇ ἀληθείᾳ σφᾶς σοφωτάτους, ἐν
[289]	Καὶ μέντοι οὐδὲν θαυμαστόν· ἔστι	γὰρ	τῆς τῶν ἐπῳδῶν τέχνης μόριον
[288]	ἐφ' ᾧ αὐτὼ σπουδάζετον· οἶμαι	γάρ	τι αὐτοῖν πάγκαλον φανεῖσθαι, ἐπειδὰν
[285]	Διονυσόδωρε, μὴ κάλει λοιδορεῖσθαι· ἕτερον	γάρ	τί ἐστι τὸ λοιδορεῖσθαι. Καὶ
[275]	τε καὶ τουτοισὶ πᾶσιν. Συμβέβηκεν	γάρ	τι τοιοῦτον τῷ μειρακίῳ τούτῳ·
[272]	ἀρχῆς ἅπαντα διηγήσασθαι. (Κατὰ θεὸν	γάρ	τινα ἔτυχον καθήμενος ἐνταῦθα, οὗπερ
[283]	(οὖν καὶ συνέβη ἡμῖν· θαυμαστὸν	γάρ	τινα, ὦ Κρίτων, ἁνὴρ κατῆρχεν
[284]	ὁ Διονυσόδωρος, ὦ Κτήσιππε; Εἰσὶν	(γάρ	τινες οἳ λέγουσι τὰ πράγματα
[288]	προσεύχομαι αὐτὼ φανῆναί μοι· ὅθεν	γὰρ	(τὸ πρότερον ἀπέλιπον, τὸ ἑξῆς
[273]	ταῦτα ἔλεγον περὶ σφῷν· ὅτε	γὰρ	τὸ πρότερον ἐπεδημησάτην, τοῦτο μέμνημαι
[305]	τι, ὦ Σώκρατες, λέγειν; Οὐ	γάρ	τοι ἀλλὰ ὅ γε λόγος
[286]	ἔφην, ὦ Διονυσόδωρε, λέγεις; Οὐ	γάρ	τοι (ἀλλὰ τοῦτόν γε τὸν
[295]	ἐγώ, ἥδιστα ταῦτα ἐξελέγχομαι. Εἰ	γάρ	τοι λέληθα ἐμαυτὸν σοφὸς ὤν,
[293]	τοῦτο τὸ αὐτὸ πάθος; Ἐγὼ	γάρ	τοι μετὰ σοῦ ὁτιοῦν ἂν
[275]	ἀνδρείως, ὁπότερά σοι φαίνεται· ἴσως	γάρ	τοι ὠφελεῖ τὴν μεγίστην ὠφελίαν.
[303]	χαίροντες ὀλίγου παρετάθησαν. Ἐπὶ μὲν	γὰρ	τοῖς ἔμπροσθεν ἐφ' ἑκάστοις πᾶσι
[278]	μή μου καταγελᾶτε· ὑπὸ προθυμίας	γὰρ	τοῦ ἀκοῦσαι τῆς ὑμετέρας σοφίας
[274]	Διονυσόδωρε, εἰ ἀληθῆ λέγετον· ὑπὸ	γὰρ	τοῦ μεγέθους τοῦ ἐπαγγέλματος οὐδὲν
[272]	παραμύθιον τοῦ μὴ φοβεῖσθαι. Αὐτὼ	γὰρ	τούτω, ὡς ἔπος εἰπεῖν, γέροντε
[271]	τὼ παγκρατιαστὰ ἀδελφώ· ἐκείνω (μὲν	γὰρ	τῷ σώματι μόνον οἵω τε
[290]	τε ἐκείνης ὑποδεεστέρα. ~(Ἡ μὲν	γὰρ	τῶν ἐπῳδῶν ἔχεών τε καὶ
[272]	τοῖν ἀνδροῖν παραδοῦναι ἐμαυτόν· καὶ	γάρ	φατον ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ ποιῆσαι
[305]	εἶναι πάνυ εἰκότως· μετρίως μὲν	γὰρ	φιλοσοφίας ἔχειν, μετρίως δὲ πολιτικῶν,
[297]	ὦ βέλτιστε, ἔφην· ἐκείνου μὲν	γὰρ	Χαιρέδημος ἦν πατήρ, ἐμὸς δὲ
[305]	κράτιστοί εἰσι τῶν νῦν. Ἀλλὰ	γάρ,	ὦ Κρίτων, ἔφη, τὸ πρᾶγμα
[299]	εἴσῃ, ἔφη· ἀλλ' ἀποκρίνου. Ἐπειδὴ	γὰρ	ὡμολόγεις ἀγαθὸν εἶναι φάρμακον, ὅταν
[296]	ἐπίστῃ εἴτε ὅπως βούλει· ἀεὶ	γὰρ	ὡμολόγηκας ἐπίστασθαι καὶ ἅμα πάντα.
[277]	ἱερῶν ἀκούειν τῶν σοφιστικῶν. Πρῶτον	γάρ,	ὥς φησι Πρόδικος, περὶ ὀνομάτων
[272]	τί οὐ συμφοιτᾷς; Ὡς δὲ	δέλεαρ	αὐτοῖς ἄξομεν τοὺς σοὺς ὑεῖς·
[285]	εἴτε αὐτὼ ηὑρήκατον εἴτε καὶ	(παρ'	ἄλλου του ἐμαθέτην φθόρον τινὰ
[273]	ἐκαθέζετο, ὁ Εὐθύδημος, ὁ δὲ	παρ'	αὐτὸν ἐμὲ ἐξ ἀριστερᾶς, οἱ
[300]	ἅτε πανοῦργος ὤν, ὁ Κτήσιππος,	παρ'	αὐτῶν τούτων αὐτὰ ταῦτα παρηκηκόει·
[271]	Κρίτων, ὃν ἐρωτᾷς, ὁ δὲ	παρ'	ἐμὲ καθήμενος ἐξ ἀριστερᾶς ἀδελφὸς
[282]	πολὺ μᾶλλον ἢ χρήματα, καὶ	(παρ'	ἐπιτρόπων καὶ φίλων τῶν τε
[274]	πότερον πεπεισμένον ἤδη ὡς χρὴ	παρ'	ὑμῶν μανθάνειν δύναισθ' ἂν ἀγαθὸν
[274]	ἀρετὴ καὶ οὗτοι ὑμεῖς ἐστὲ	παρ'	ὧν ἂν κάλλιστά τις αὐτὸ
[304]	τῶν τοιούτων λόγων ἢ ἐξελεγχόντων.	Ἀτὰρ	γελοῖον μέν μοι δοκεῖ εἶναι
[305]	θαυμάσιοί εἰσιν οἱ τοιοῦτοι ἄνδρες.	Ἀτὰρ	οὔπω οἶδα ὅτι μέλλω ἐρεῖν.
[275]	σοφίαν ἀμήχανον ὅσην· ὥστ' ἔγωγε,	καθάπερ	οἱ (ποιηταί, δέομαι ἀρχόμενος τῆς
[304]	ἄλλο, ἦ δ' ὅς, ἢ	οἷάπερ	ἀεὶ ἄν τις τῶν τοιούτων
[302]	καὶ πατρῷα καὶ τὰ ἄλλα	ὅσαπερ	τοῖς ἄλλοις Ἀθηναίοις τῶν τοιούτων.
[299]	ἔχειν δόρατά τε καὶ ἀσπίδας,	ἐπειδήπερ	ἀγαθόν ἐστιν; Μάλα δήπου, ἔφη
[296]	ὁμολογεῖς ἐπίστασθαι. Ἒοικα, ἔφην ἐγώ,	ἐπειδήπερ	γε οὐδεμίαν ἔχει δύναμιν τὸ
[294]	~(Πάντ' ἄρα, ἔφην ἐγώ, ἐπίστασθον,	ἐπειδήπερ	καὶ ὁτιοῦν; Πάντ' ἔφη· καὶ
[292]	ἀγαθοί εἰσιν, οὐδαμοῦ ἡμῖν φαίνονται,	ἐπειδήπερ	τὰ ἔργα τὰ λεγόμενα εἶναι
[287]	μὴ ἐξήμαρτον, οὐδὲ σὺ ἐξελέγξεις,	καίπερ	σοφὸς ὤν, οὐδ' ἔχεις ὅτι
[296]	καὶ γῆν γενέσθαι, ἠπίστω ἅπαντα,	εἴπερ	ἀεὶ ἐπίστασαι. Καὶ ναὶ μὰ
[304]	μόνω διαλέγεσθον· εἰ δὲ μή,	εἴπερ	ἄλλου του ἐναντίον, ἐκείνου μόνου
[277]	ἐπίστασαι, ἦ δ' (ὅς, μανθάνεις,	εἴπερ	γε ἅπαντα τὰ γράμματα ἐπίστασαι.
[286]	οὐ τοῦτ' ἂν εἴη ἀμαθία,	εἴπερ	εἴη, τὸ ψεύδεσθαι τῶν πραγμάτων;
[292]	σοφοὺς ποιεῖν καὶ ἐπιστήμης μεταδιδόναι,	εἴπερ	ἔμελλεν αὕτη εἶναι ἡ (ὠφελοῦσά
[293]	αὐτὸ εἶναί τε καὶ μή,	εἴπερ	ἓν ἐπίσταμαι, ἅπαντα ἐπίσταμαι οὐ
[293]	τι; Ἔγωγε. Οὐκοῦν ἐπιστήμων εἶ,	εἴπερ	ἐπίστασαι; Πάνυ γε, τούτου γε
[292]	ἀλλὰ τοσόνδε γε οἶσθα, ὅτι	εἴπερ	ἐστὶν αὕτη ἣν ἡμεῖς ζητοῦμεν,
[294]	ἦ δ' ὅς, πάντα ἐπίστανται,	εἴπερ	καὶ ἕν. (Ὦ πρὸς τῶν
[294]	ἔφη· καὶ σύ γε πρός,	εἴπερ	καὶ ἓν ἐπίστασαι, πάντα ἐπίστασαι.
[284]	μὴ (λέγοντα; Λέγοντα, ἔφη. Οὐκοῦν	εἴπερ	λέγει αὐτό, οὐκ ἄλλο λέγει
[284]	λόγον οὐδεὶς ψευδῆ λέγει, ἀλλ'	εἴπερ	λέγει Διονυσόδωρος, τἀληθῆ τε καὶ
[284]	τἀληθῆ λέγει· ὥστε ὁ Διονυσόδωρος,	εἴπερ	λέγει τὰ ὄντα, λέγει τἀληθῆ
[277]	τι σὺ ἐπίστασαι, ἔφη, ἀποστοματίζει,	εἴπερ	πάντα ἐπίστασαι; Καὶ τοῦτο ὡμολόγει.
[284]	οὖν, ἦ δ' ὅς. Οὐκοῦν	(εἴπερ	πράττουσι, καὶ ποιοῦσι; Ναί. Τὸ
[296]	(Οὔκουν ἡμᾶς γ' ἔφη, ἀλλ'	εἴπερ,	σέ. Ἀλλ' ἀποκρίνου· ἦ ἀεὶ
[300]	Οὐκοῦν καὶ τὰ λέγοντα σιγᾷς,	εἴπερ	τῶν ἁπάντων ἐστὶν (τὰ λεγόμενα)
[284]	Κτήσιππε, οἱ ἀγαθοὶ τὰ κακά,	εἴπερ	ὡς ἔχει λέγουσιν. Ναὶ μὰ
[302]	ἐγὼ ὑποπτεύσας ἥξειν τὸν λόγον	οἷπερ	ἐτελεύτησεν, ἄπορόν τινα στροφὴν ἔφευγόν
[277]	ἤρετο (αὐτὸν διὰ τῶν αὐτῶν	ὧνπερ	τὸ πρότερον· τί δέ; Ἦ
[305]	δὲ ῥήματος ἀντέχονται. Καὶ οὗτοι,	ὅπερ	ἄρτι ἔλεγον, ἐν τοῖς κράτιστοί
[292]	ὁ Διὸς Κόρινθος γίγνεται, καὶ	ὅπερ	ἔλεγον, τοῦ ἴσου ἡμῖν ἐνδεῖ
[284]	λέγει τῶν ὄντων ἢ ἐκεῖνο	ὅπερ	λέγει; Πῶς γὰρ ἄν; ἔφη
[277]	περὶ σέ· ποιεῖτον δὲ ταὐτὸν	ὅπερ	οἱ ἐν τῇ τελετῇ τῶν
[283]	μάλα ἀκουσόμενοι θαυμασίους τινὰς λόγους.	Ὃπερ	(οὖν καὶ συνέβη ἡμῖν· θαυμαστὸν
[306]	καὶ αὐτὸς περὶ τῶν ὑέων,	ὥσπερ	ἀεὶ πρός σε λέγω, ἐν
[293]	φωνὴν ἠφίειν, δεόμενος τοῖν ξένοιν	ὥσπερ	Διοσκούρων ἐπικαλούμενος σῶσαι ἡμᾶς, ἐμέ
[291]	ἂν φαίης αὐτῆς ἔργον εἶναι;	ὥσπερ	εἰ σὲ ἐγὼ ἐρωτῴην, πάντων
[291]	παρέχουσά τε καὶ ἀπεργαζομένη, ἐνταῦθα	ὥσπερ	εἰς λαβύρινθον ἐμπεσόντες, οἰόμενοι ἤδη
[300]	ὅτι χρῇ. Καὶ ὁ Κτήσιππος,	ὥσπερ	εἰώθει, μέγα πάνυ ἀνακαγχάσας, ὦ
[291]	ἐπὶ τέλει εἶναι, περικάμψαντες πάλιν	ὥσπερ	ἐν ἀρχῇ τῆς (ζητήσεως ἀνεφάνημεν
[302]	ἔφευγόν τε καὶ ἐστρεφόμην ἤδη	ὥσπερ	ἐν δικτύῳ εἰλημμένος· οὐκ ἔστιν,
[285]	δὲ ὑμεῖς (οἱ νέοι φοβεῖσθε,	ὥσπερ	ἐν Καρὶ ἐν ἐμοὶ ἔστω
[285]	δορὰ μὴ εἰς (ἀσκὸν τελευτήσει,	ὥσπερ	ἡ τοῦ Μαρσύου, ἀλλ' εἰς
[273]	εἶτον ἀτεχνῶς γὰρ ἔγωγε σφὼ	ὥσπερ	θεὼ προσαγορεύω, ~συγγνώμην (δεόμενος ἔχειν
[273]	ἄντικρυς ἰὼν παρεκαθέζετο ἐκ δεξιᾶς,	ὥσπερ	καὶ σὺ φῄς. Ἰδόντε δὲ
[303]	συρράπτετε τὰ στόματα τῶν ἀνθρώπων,	ὥσπερ	καὶ φατέ· ὅτι δ' οὐ
[272]	αὖ ὄνειδος τοῖν ξένοιν περιάψω,	ὥσπερ	Κόννῳ τῷ Μητροβίου, τῷ κιθαριστῇ,
[273]	δὲ περὶ ὑμῶν διενοούμην ἔτι,	ὥσπερ	νυνδὴ ἔλεγον, ὡς τὸ πολὺ
[276]	μανθανόντων οἱ διδάσκαλοι διδάσκαλοί εἰσιν,	ὥσπερ	ὁ κιθαριστὴς καὶ ὁ γραμματιστὴς
[276]	τὸ μειράκιον, ἀλλ' ἠρώτα, καὶ	ὥσπερ	οἱ ἀγαθοὶ ὀρχησταί, διπλᾶ ἔστρεφε
[301]	ἐπεὶ τὰ ἄλλα μοι δοκεῖτε	ὥσπερ	οἱ δημιουργοὶ οἷς ἕκαστα προσήκει
[294]	ᾔτην τοῖς ἐρωτήμασιν, ὁμολογοῦντες εἰδέναι,	ὥσπερ	οἱ κάπροι οἱ πρὸς τὴν
[289]	αὐτοὶ ποιοῦσιν, οὐκ ἐπίστανται χρῆσθαι,	ὥσπερ	οἱ λυροποιοὶ ταῖς λύραις, ἀλλὰ
[278]	ὀνομάτων διαφορὰν ὑποσκελίζων καὶ ἀνατρέπων,	ὥσπερ	οἱ τὰ σκολύθρια τῶν μελλόντων
[290]	ἐπίστανται χρῆσθαι τούτοις ἃ ἐθήρευσαν	ὥσπερ	οἶμαι οἱ ὀρτυγοθῆραι τοῖς ὀρτυγοτρόφοις
[277]	δὴ ἐπὶ τὸ τρίτον καταβαλῶν	ὥσπερ	πάλαισμα ὥρμα ὁ Εὐθύδημος τὸν
[303]	Ἐγὼ μὲν οὖν, ὦ Κρίτων,	ὥσπερ	πληγεὶς ὑπὸ τοῦ λόγου, ἐκείμην
[299]	κρανίοις ἔχουσιν πολὺ τοῖς ἑαυτῶν,	ὥσπερ	σὺ νυνδὴ ἔλεγες τὸν κύνα
[277]	τῷ Εὐθυδήμῳ, καὶ ὁ Διονυσόδωρος	ὥσπερ	σφαῖραν ἐκδεξάμενος τὸν λόγον πάλιν
[291]	ηὕρομεν; ἀλλ' ἦμεν πάνυ γελοῖοι·	ὥσπερ	τὰ παιδία τὰ τοὺς κορύδους
[285]	καὶ παραδίδωμι ἐμαυτὸν Διονυσοδώρῳ τούτῳ	ὥσπερ	τῇ Μηδείᾳ τῇ Κόλχῳ. Ἀπολλύτω
[288]	ἐν ταὐτῷ μένειν καὶ ἔτι	ὥσπερ	τὸ παλαιὸν καταβαλὼν πίπτειν, καὶ
[303]	ἄλλ' ὅτι ἂν βούλῃ χρῆσθαι	ὥσπερ	τοῖς ἄλλοις ζῴοις; Ἐγὼ μὲν
[276]	οἴει. Ταῦτ' οὖν εἰπόντος αὐτοῦ,	ὥσπερ	ὑπὸ διδασκάλου χορὸς ἀποσημήναντος, ἅμα
[305]	πάνυ ἄν σε οἶμαι αἰσχυνθῆναι	ὑπὲρ	τοῦ σεαυτοῦ ἑταίρου· οὕτως ἦν
[283]	ὁ Κτήσιππος ἀκούσας ἠγανάκτησέν τε	ὑπὲρ	τῶν παιδικῶν καὶ εἶπεν· ὦ
[272]	γάρ τινα ἔτυχον καθήμενος ἐνταῦθα,	οὗπερ	σύ με εἶδες, ἐν τῷ
[291]	ὄντες καὶ τοῦ ἴσου δεόμενοι	ὅσουπερ	ὅτε τὸ πρῶτον ἐζητοῦμεν. (ΚΡΙΤΩΝ)
[299]	μέντοι, ἔφη, δικαιότερον τὸν ὑμέτερον	πατέρ'	ἂ τύπτοιμι, ὅτι μαθὼν σοφοὺς
[275]	σοί, ὦ Σώκρατες, προλέγω ὅτι	ὁπότερ'	ἂν ἀποκρίνηται τὸ μειράκιον, ἐξελεγχθήσεται.
[304]	ὅτι προσελθών τίς μοι περιπατοῦντι,	ἀνὴρ	οἰόμενος πάνυ εἶναι σοφός, τούτων
[283]	θαυμαστὸν γάρ τινα, ὦ Κρίτων,	ἁνὴρ	κατῆρχεν λόγον, οὗ σοὶ ἄξιον
[298]	ὁ σὸς πατὴρ πάντων ἐστὶν	πατήρ.	Ἀλλ' ἔστιν, ἔφη. Πότερον ἀνθρώπων;
[298]	ὢν σός ἐστιν, ὥστε σὸς	πατὴρ	γίγνεται ὁ κύων καὶ σὺ
[297]	ἦν πατήρ, ἐμὸς δὲ Σωφρονίσκος.	Πατὴρ	δὲ ἦν, ἔφη, Σωφρονίσκος καὶ
[298]	Ἔοικεν, ἦν δ' ἐγώ, οὐ	πατὴρ	εἶναι. (Εἰ γὰρ δήπου, ἔφη,
[297]	ἐκείνου μὲν γὰρ Χαιρέδημος ἦν	πατήρ,	ἐμὸς δὲ Σωφρονίσκος. Πατὴρ δὲ
[298]	σύ, ἔφη. Κάπρος ἄρα σοι	πατήρ	ἐστι καὶ κύων. Καὶ γὰρ
[298]	μάλ' ἔφη, ἕτερα τοιαῦτα. οὐκοῦν	πατήρ	ἐστιν αὐτῶν ὁ κύων; Ἔγωγέ
[298]	ἕτερος ὢν πατρὸς (οὐκ ἂν)	πατήρ	ἐστιν. Ἔοικεν, ἦν δ' ἐγώ,
[298]	εἶναι. (Εἰ γὰρ δήπου, ἔφη,	πατήρ	ἐστιν ὁ Χαιρέδημος, ὑπολαβὼν ὁ
[298]	Σωφρονίσκος ἕτερος ὢν πατρὸς οὐ	πατήρ	ἐστιν, ὥστε σύ, ὦ Σώκρατες,
[298]	ὦ Εὐθύδημε, ἐμὸς μόνον ἐστὶ	πατὴρ	ἢ καὶ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων;
[298]	γ' ἔφην ἐγώ. Ἆρ' οὖν	πατὴρ	ἦν ἕτερος ὢν πατρός; ἢ
[297]	Οὐ γὰρ Πατροκλῆς ἦν αὐτῷ	πατήρ,	ὁ ἐμὸς ἀδελφός, ἀλλὰ παραπλήσιον
[299]	ὑμετέρας σοφίας ταύτης ἀπολέλαυκεν ὁ	πατὴρ	ὁ ὑμέτερός τε καὶ τῶν
[298]	ὁ δὲ ὑμέτερος, ἔφη, αὖ	πατὴρ	οὐ ταὐτὰ ταῦτα πέπονθεν; Ἕτερός
[298]	λέγεις πρᾶγμα εἰ ὁ σὸς	πατὴρ	πάντων ἐστὶν πατήρ. Ἀλλ' ἔστιν,
[298]	κύων; Πάνυ γ' ἔφη. Οὐκοῦν	πατὴρ	ὢν σός ἐστιν, ὥστε σὸς
[298]	μήτηρ ἡ μήτηρ; Καὶ ἡ	μήτηρ	γε. Καὶ τῶν ἐχίνων ἄρα,
[298]	ἄρα, ἔφη, ἡ σὴ μήτηρ	μήτηρ	ἐστὶ τῶν θαλαττίων. Καὶ ἡ
[298]	ζῴων; (Πάντων, ἔφη. Ἦ καὶ	μήτηρ	ἡ μήτηρ; Καὶ ἡ μήτηρ
[298]	ἔφη. Ἦ καὶ μήτηρ ἡ	μήτηρ;	Καὶ ἡ μήτηρ γε. Καὶ
[298]	ἐχίνων ἄρα, ἔφη, ἡ σὴ	μήτηρ	μήτηρ ἐστὶ τῶν θαλαττίων. Καὶ
[304]	ὦ Εὐθύδημε, τίμιον, τὸ δὲ	ὕδωρ	εὐωνότατον, ἄριστον ὄν, ὡς ἔφη
[298]	ἐστιν, ὥστε σύ, ὦ Σώκρατες,	ἀπάτωρ	εἶ. Καὶ ὁ Κτήσιππος ἐκδεξάμενος,
[305]	(ΚΡΙΤΩΝ) Ἥκιστα νὴ τὸν Δία	ῥήτωρ,	οὐδὲ οἶμαι πώποτ' αὐτὸν ἐπὶ
[305]	ἀγωνίσασθαι δεινῶν ἐν τοῖς δικαστηρίοις,	ῥήτωρ	τις, ἢ τῶν τοὺς τοιούτους

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 26/02/2010