Pages
[306]	καὶ περὶ (τοῦ γάμου ὅπως	ἐκ	γενναιοτάτης ἔσονται μητρός, καὶ περὶ
[271]	(ΚΡΙΤΩΝ) Ὃν μὲν ἐγὼ λέγω,	ἐκ	δεξιᾶς τρίτος ἀπὸ σοῦ καθῆστο·
[273]	μόνον καθήμενον, ἄντικρυς ἰὼν παρεκαθέζετο	ἐκ	δεξιᾶς, ὥσπερ καὶ σὺ φῄς.
[306]	δὲ χείρω γίγνεται· ὅσα δὲ	ἐκ	δυοῖν ἀγαθοῖν μὴ πρὸς ταὐτόν,
[306]	ἐξ ὧν συνετέθη· ὅσα δ'	ἐκ	δυοῖν κακοῖν συντεθέντα μὴ πρὸς
[297]	καὶ καρκίνῳ τινὶ ἑτέρῳ σοφιστῇ	ἐκ	θαλάττης ἀφιγμένῳ, νεωστί, μοι δοκεῖν,
[306]	ἀμφοτέροιν τυγχάνει μετέχοντα, ὅσα μὲν	ἐκ	κακοῦ καὶ ἀγαθοῦ, τοῦ μὲν
[282]	παρέχουσα, δεῖ δή, ὡς ἔοικεν,	ἐκ	παντὸς τρόπου ἅπαντα ἄνδρα τοῦτο
[285]	ηὑρημένην ἀγαθοὺς ποιεῖν τοὺς ἀνθρώπους	ἐκ	πονηρῶν συγχωρήσωμεν οὖν αὐτοῖν αὐτό·
[285]	ἐπίστανται οὕτως ἐξολλύναι ἀνθρώπους, ὥστ'	ἐκ	πονηρῶν τε καὶ ἀφρόνων χρηστούς
[292]	τὴν τροφὴν ἂν φαίης τὴν	ἐκ	τῆς γῆς παρέχειν ἡμῖν; (ΚΡΙΤΩΝ)
[293]	ἐμέ τε καὶ τὸ μειράκιον,	ἐκ	τῆς τρικυμίας τοῦ λόγου, καὶ
[302]	ἐπωνυμία Ἰώνων οὐδενί, οὔθ' ὅσοι	ἐκ	τῆσδε τῆς πόλεως ἀπῳκισμένοι εἰσὶν
[297]	ὃς ἐπειδὴ αὐτὸν ἐλύπει οὕτως	ἐκ	τοῦ ἐπ' ἀριστερὰ λέγων καὶ
[303]	νοῦν προσέχων ὡς ταχὺ ὑμᾶς	ἐκ	τοῦ παραχρῆμα μιμεῖσθαι οἷός τε
[282]	πάντες, ἐφάνημεν δὲ τοιοῦτοι γιγνόμενοι	ἐκ	τοῦ χρῆσθαί τε τοῖς πράγμασιν
[299]	γε ἔτι, ὅτι καὶ πίνουσιν	ἐκ	τῶν ἑαυτῶν κρανίων κεχρυσωμένων, καὶ
[281]	λέγεις. Τί οὖν ἡμῖν συμβαίνει	ἐκ	τῶν εἰρημένων; Ἄλλο τι ἢ
[271]	ὡς ἐγᾦμαι, ἐντεῦθέν ποθέν εἰσιν	ἐκ	Χίου, ἀπῴκησαν δὲ ἐς Θουρίους,
[299]	εἶναι ἀσθενοῦντι φάρμακον πιεῖν ἢ	οὐκ	ἀγαθὸν εἶναι δοκεῖ σοι, ὅταν
[297]	Ἀδελφὸς ἄρα ἐστί σοι καὶ	οὐκ	ἀδελφός. Οὐχ ὁμοπάτριός γε, ὦ
[296]	Τί; ἦν δ' ἐγώ. Ὅτι	οὐκ	ἄδικοί εἰσιν οἱ ἀγαθοί. ~(Πάνυ
[277]	ἀήθεις οἱ λόγοι. Ἴσως γὰρ	οὐκ	αἰσθάνῃ οἷον ποιεῖτον τὼ ξένω
[295]	λέγειν· ἢ οὐ τοῦτο λέγεις;	Οὐκ	αἰσχύνῃ, ἔφη, ὦ Σώκρατες; ἐρωτώμενος
[283]	ἔστιν δέ, ἦν δ' ἐγώ,	οὐκ	ἀλαζών. Ὑμεῖς δέ, (ἔφη, βούλεσθε
[284]	ἔφη. Οὐκοῦν εἴπερ λέγει αὐτό,	οὐκ	ἄλλο λέγει τῶν ὄντων ἢ
[272]	τοῦτο ἴσως φοβούμενοι τάχα με	οὐκ	ἂν ἐθέλοιεν προσδέξασθαι. Ἐγὼ δ'
[272]	Οὐκ ἂν φθάνοις ἀκούων· ὡς	οὐκ	ἂν ἔχοιμί γε εἰπεῖν ὅτι
[294]	γε, ἦ δ' ὅς· εἶτ'	οὐκ	ἂν οἴει ὁμολογῆσαι ἡμᾶς; Καὶ
[306]	λέγοιεν ἀληθές, ἄλλως δ' οὐδαμῶς.	Οὐκ	ἂν οὖν οἶμαι (αὐτοὺς ὁμολογῆσαι
[293]	μετὰ Διονυσοδώρου τοῦδε, φίλης κεφαλῆς,	οὐκ	ἂν πάνυ ἀγανακτοίην. Εἰπέ μοι,
[298]	Χαιρέδημος, ἔφη, ἕτερος ὢν πατρὸς	(οὐκ	ἂν) πατήρ ἐστιν. Ἔοικεν, ἦν
[298]	ὁ αὐτός; Ὁ αὐτὸς μέντοι.	Οὐκ	ἂν συμβουλοίμην. Ἀλλὰ (πότερον, ὦ
[272]	εἰδῶ ὅτι καὶ μαθησόμεθα. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Οὐκ	ἂν φθάνοις ἀκούων· ὡς οὐκ
[293]	γε αὐτοῦ. Οὐδὲν διαφέρει· ἀλλ'	οὐκ	ἀνάγκη σε ἔχει πάντα ἐπίστασθαι
[276]	ἵν' ἔτι μᾶλλον θαυμάζοιμεν αὐτόν,	οὐκ	ἀνίει τὸ μειράκιον, ἀλλ' ἠρώτα,
[287]	ἦν δ' ἐγώ, ὦ Διονυσόδωρε;	Οὐκ	ἀποκρίνῃ; ἔφη. Ἦ καὶ δίκαιον;
[295]	ἐγώ, πρότερον πρὶν ἂν πύθωμαι.	Οὐκ	ἀποκρινῇ, ἔφη, πρὸς ἃ ἂν
[301]	ἅτε ἐπιθυμῶν αὐτῆς. Πῶς γὰρ	οὐκ	ἀπορῶ, ἔφη, καὶ ἐγὼ καὶ
[297]	ἔμαθον; Οὐδαμοῦ, ἔφη ὁ Διονυσόδωρος.	Οὐκ	ἄρα ἐπίσταμαι, ἔφην, τοῦτο ἐγώ.
[277]	ἅπαντα τὰ γράμματα ἐπίστασαι. Ὡμολόγησεν.	Οὐκ	ἄρα ὀρθῶς ἀπεκρίνω, ἔφη. Καὶ
[284]	τε καὶ ποιεῖν ἐστιν; Ὡμολόγησεν.	Οὐκ	ἄρα τά γε μὴ ὄντ'
[287]	ἔχει, τίνος διδάσκαλοι ἥκετε; Ἢ	οὐκ	ἄρτι ἔφατε ἀρετὴν κάλλιστ' ἂν
[296]	ἐπίστωμαι, ἦν δ' ἐγώ, τούτῳ.	Οὐκ	αὖ, ἔφη, παύσῃ παραφθεγγόμενος; Ἀλλ'
[284]	ὦ Κτήσιππε, λοιδορῇ. Μὰ Δί'	οὐκ	ἔγωγε, ἦ δ' ὅς, ὦ
[293]	(μὴ εἶναι; Ἀλλὰ μὰ Δί'	οὐκ	ἔγωγε. Οὐκοῦν σύ, ἔφη, ἐπίστασαί
[287]	ῥῆμα ψυχὴν ἔχον; Μὰ Δία	οὐκ	ἔγωγε. (Τί οὖν ἄρτι ἤρου
[297]	ὦ Σώκρατες, ὁ Διονυσόδωρος, καὶ	οὐκ	ἐθέλεις ἀποκρίνεσθαι. Εἰκότως γ' εἶπον
[288]	σοφίαν ὅτι θαυμασία ἐστίν. Ἀλλ'	οὐκ	ἐθέλετον ἡμῖν ἐπιδείξασθαι σπουδάζοντε, ἀλλὰ
[293]	ὃς εἶ, καὶ αὖ πάλιν	οὐκ	εἶ, κατὰ ταὐτὰ ἅμα. Εἶεν,
[288]	~οὐδ' οὕτως ὀρθῶς (λέγεις, φάσκων	οὐκ	εἶναι ἐξαμαρτάνειν. Καὶ ταῦτα οὐ
[281]	νοῦν ἔχων; Ὧδε δὲ σκόπει·	οὐκ	ἐλάττω πράττων (ἐλάττω ἂν ἐξαμαρτάνοι,
[284]	καὶ ὁστισοῦν τὰ μηδαμοῦ ὄντα;	Οὐκ	ἔμοιγε δοκεῖ, ἔφη ὁ Κτήσιππος.
[290]	ἄν τις κτησάμενος εὐδαίμων εἴη.	Οὐκ	ἔμοιγε δοκεῖ. Πῶς; ἦν δ'
[294]	καὶ ὁ Εὐθύδημος ὁπόσους σύ;	Οὐκ	ἐξαρκεῖ σοι, ἔφη, ἀκοῦσαι ὅτι
[287]	ἐξήμαρτον διὰ τὴν βλακείαν; ἢ	οὐκ	ἐξήμαρτον ἀλλὰ καὶ τοῦτο ὀρθῶς
[276]	ὅτι μανθάνοιεν οἱ μανθάνοντες ἃ	οὐκ	ἐπίσταιντο· ~ὁ δὲ ἤρετο (αὐτὸν
[296]	φέρε εἰπέ, τοῦτο ἐπίσταμαι ἢ	οὐκ	ἐπίσταμαι; Ἐπίστασαι μέντοι, ἔφη. Τί;
[293]	ἔφην ἐγώ· ἐπεὶ πολλὰ ἄλλ'	οὐκ	ἐπίσταμαι. Οὐκοῦν εἴ τι μὴ
[290]	ἅτε οὖν χρῆσθαι αὐτοὶ αὐτοῖς	οὐκ	ἐπιστάμενοι, ἀλλὰ θηρεῦσαι μόνον, παραδιδόασι
[297]	τὸν Διονυσόδωρον, καὶ φανήσεται οὑτοσὶ	οὐκ	ἐπιστάμενος, καὶ ἐπιστήμων ἅμα ὢν
[294]	τὰ μὲν ἐπίστανται, τὰ δ'	οὐκ	ἐπίστανται, καὶ εἰσὶν ἅμα ἐπιστήμονές
[290]	τοῖς πολιτικοῖς ἀνδράσιν αὐτοὶ γὰρ	οὐκ	ἐπίστανται χρῆσθαι τούτοις ἃ ἐθήρευσαν
[289]	ἰδίοις λόγοις, οἷς αὐτοὶ ποιοῦσιν,	οὐκ	ἐπίστανται χρῆσθαι, ὥσπερ οἱ λυροποιοὶ
[277]	τί δέ; Ἦ δ' ὅς,	οὐκ	ἐπίστασαι σὺ γράμματα; Ναί, ἔφη.
[293]	ἐπίστασθον τῶν ὄντων, τὰ δὲ	οὐκ	ἐπίστασθον; Ἥκιστά γε, ἔφη, ὦ
[277]	Εἰπὲ γάρ μοι, τὸ μανθάνειν	οὐκ	ἐπιστήμην ἐστὶ λαμβάνειν τούτου οὗ
[293]	ἐγώ. Ἧττον οὖν τι, ἔφη,	οὐκ	ἐπιστήμων εἶ; Ἄρτι δὲ ἐπιστήμων
[293]	Οὐκοῦν εἴ τι μὴ ἐπίστασαι,	οὐκ	ἐπιστήμων εἶ. Ἐκείνου γε, ὦ
[304]	καλόν, ἐναντίον δ' ἀνθρώπων διαλέγεσθαι	οὐκ	ἐπιτήδειον, ἀλλ' ἄν γέ μοι
[307]	τὰ ἐπιτηδεύματα καὶ τῷ ὑεῖ	οὐκ	ἐπιτρέψεις; (ΚΡΙΤΩΝ) Οὔκουν δίκαιόν γε,
[283]	διὰ ταῦτα προσεπαισάτην τε καὶ	οὐκ	ἐσπουδασάτην· (ταῦτα οὖν διανοηθεὶς ἔτι
[286]	(Πότερον οὖν ψευδῆ μὲν λέγειν	οὐκ	ἔστι, δοξάζειν μέντοι ἔστιν; Οὐδὲ
[286]	ἄρτι ἐπεδείξαμεν μηδένα λέγοντα ὡς	οὐκ	ἔστι· τὸ γὰρ μὴ ὂν
[284]	ἄλλο τι ἢ οὐκ ἔστιν;	Οὐκ	ἔστιν. Ἄλλο τι οὖν οὐδαμοῦ
[287]	τίς τι πράττη; Πράττοντα γὰρ	οὐκ	ἔστιν ἁμαρτάνειν τούτου ὃ πράττει·
[283]	εἶναι; Ὡμολογοῦμεν. Οὐκοῦν ὃς μὲν	οὐκ	ἔστιν, βούλεσθε αὐτὸν γενέσθαι, ὃς
[302]	ὅτῳ ἂν βούλῃ. Ὡμολόγηκα, ἔφην·	οὐκ	ἔστιν γάρ μοι ἀνάδυσις, ὦ
[286]	σὸν λόγον, ἐξελέγξαι, μηδενὸς ψευδομένου;	Οὐκ	ἔστιν, ἔφη ὁ Εὐθύδημος. Οὐδ'
[302]	Εἶτα τοῖς ἄλλοις, ἔφη, Ἀθηναίοις	οὐκ	ἔστιν Ζεὺς ὁ πατρῷος; Οὐκ
[302]	οὐκ ἔστιν Ζεὺς ὁ πατρῷος;	Οὐκ	ἔστιν, ἦν δ' ἐγώ, αὕτη
[286]	Πάνυ γε, ἔφη. Ἀλλὰ τοῦτο	οὐκ	ἔστιν, ἦν δ' ἐγώ. Οὐκ
[302]	ἤδη ὥσπερ ἐν δικτύῳ εἰλημμένος·	οὐκ	ἔστιν, ἦν δ' ἐγώ, ὦ
[284]	ὄντα, ἔφη, ἄλλο τι ἢ	οὐκ	ἔστιν; Οὐκ ἔστιν. Ἄλλο τι
[286]	πεύσεσθαι. Ἄλλο τι ψευδῆ λέγειν	οὐκ	ἔστιν; τοῦτο γὰρ δύναται ὁ
[285]	ὡς ἔστιν ἕκαστον ἢ ὡς	οὐκ	ἔστιν; ~(Ὡς ἔστιν. Εἰ γὰρ
[284]	οὖν; ἦ δ' ὅς· τἀγαθὰ	οὐκ	εὖ, ἔφη, ἔχει, τὰ δὲ
[276]	ἀλλ' οὐχ οἱ ἀμαθεῖς, καὶ	οὐκ	εὖ σὺ ἄρτι Εὐθυδήμῳ ἀπεκρίνω.
[290]	ἐπὶ ποίαν τέχνην; Ἐγὼ μὲν	οὐκ	εὐπορῶ, ἔφη. Ἀλλ' ἦν δ'
[276]	οὔπω ἠπίστασθε ταῦτα ἃ ἐμανθάνετε;	Οὐκ	ἔφη. Ἆρ' οὖν (σοφοὶ ἦτε,
[286]	οὐκ ἔστιν, ἦν δ' ἐγώ.	Οὐκ	ἔφη. Λόγου ἕνεκα, ὦ Διονυσόδωρε,
[286]	ἐγώ, δόξα ἔστι τὸ παράπαν.	Οὐκ	ἔφη. Οὐδ' ἄρα ἀμαθία οὐδ'
[302]	εἶναι. Ἢ οὗτοι οἱ θεοὶ	οὐκ	ἔχουσιν ψυχήν; Ἔχουσιν, ἦν δ'
[287]	Διονυσόδωρε; Ἢ δῆλον ὅτι ὡς	(οὐκ	ἔχω ἐξελέγξαι αὐτόν; Επεὶ εἰπέ,
[307]	πρὸς σὲ τἀληθῆ εἰρῆσθαι· ὥστε	οὐκ	ἔχω ὅπως προτρέπω τὸ μειράκιον
[287]	νοεῖ τοῦτο τὸ ῥῆμα, τὸ	Οὐκ	ἔχω ὅτι χρήσωμαι τοῖς λόγοις
[287]	ἐστιν, ᾧ λέγεις. Τὸ γὰρ	οὐκ	ἔχω ὅτι χρῶμαι τί ποτε
[296]	ἐγώ (τὰ μὲν γὰρ ἄλλα	οὐκ	ἔχω ὑμῖν πῶς ἀμφισβητοίην, οὕτως
[277]	ἐνδείκνυσθόν σοι τὼ ξένω, ὅτι	οὐκ	ᾔδησθα τὸ μανθάνειν ὅτι οἱ
[294]	καὶ τἆλλα. (Ἡγουμένω οὖν σκώπτεσθαι	οὐκ	ἠθελέτην, ἀλλ' ὡμολογησάτην πάντα χρήματα
[276]	γε. Ὑμεῖς ἄρα μανθάνοντες ἃ	οὐκ	ἠπίστασθε, ἀμαθεῖς ὄντες ἐμανθάνετε. Ἐπένευσε
[276]	οὖν (σοφοὶ ἦτε, ὅτε ταῦτα	οὐκ	ἠπίστασθε; Οὐ δῆτα, ἦ δ'
[294]	Κτήσιππος πάνυ ἀπαρακαλύπτως οὐδὲν ὅτι	οὐκ	ἠρώτα τελευτῶν, καὶ τὰ αἴσχιστα,
[280]	οὐκέτι σοφία εἴη. (Συνωμολογησάμεθα τελευτῶντες	οὐκ	οἶδ' ὅπως ἐν κεφαλαίῳ οὕτω
[300]	ὅς. Μηδέν. Σὺ δὲ ἴσως	οὐκ	οἴει αὐτὰ ὁρᾶν· οὕτως ἡδὺς
[285]	γε· ἢ σύ, ὦ Διονυσόδωρε,	οὐκ	οἴει εἶναι ἀντιλέγειν; Οὔκουν σύ
[299]	ἔφη ὁ Κτήσιππος· σὺ δ'	οὐκ	οἴει, ὦ Εὐθύδημε, ἀλλὰ μίαν
[290]	τὸ μειράκιον τοιαῦτ' ἐφθέγξατο; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)	Οὐκ	οἴει, ὦ Κρίτων; (ΚΡΙΤΩΝ) Μὰ
[292]	αὕτη ἡ παραδιδοῦσά ἐστιν; (ΚΡΙΤΩΝ)	Οὐκ	οἶμαι ἔγωγε, ὦ Σώκρατες. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[289]	ἔδει κεκτημένους ἡμᾶς εὐδαίμονας εἶναι;	Οὐκ	οἶμαι, ἔφη, ἐγώ, ὁ Κλεινίας
[279]	Κἀγὼ γνοὺς αὐτὸν θαυμάζοντα, ἆρα	(οὐκ	οἶσθα, ἔφην, ὦ Κλεινία, ὅτι
[307]	φιλοσοφίαν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Ὦ φίλε Κρίτων,	οὐκ	οἶσθα ὅτι ἐν παντὶ ἐπιτηδεύματι
[274]	μὲν οὖν πλεῖστα δῆλον ὅτι	οὐκ	ὀλίγον ἔργον ἐπιδεῖξαι· τόδε δέ
[305]	ὦ Σώκρατες, τὸ πρᾶγμα ἐδόκει	(οὐκ	ὀρθῶς ψέγειν οὔθ' οὗτος οὔτ'
[277]	δὲ μὴ ἐπιστάμενος γράμματα μανθάνει;	Οὔκ,	ἀλλ' ἦ δ' ὅς, μανθάνω.
[290]	ἔφην ἐγώ, ἄλλως πως δοκεῖ;	Οὔκ,	ἀλλ' οὕτω μοι φαίνεται, ἔφη,
[279]	ἀνθρώπων εὖ πράττειν; ~Οὐδεὶς ὅστις	οὔκ,	ἔφη (ὁ Κλεινίας. Εἶεν, ἦν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 26/02/2010