HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, Euthydème (dialogue complet)

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

τ = 25 formes différentes pour 59 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Pages

[278]   πῇ ἔχει, προσπαίζειν δὲ οἷός τ' ἂν εἴη τοῖς ἀνθρώποις διὰ

[272]   μηδ' ἂν ἕνα αὐτοῖς οἷόν τ' εἶναι μηδ' ἀντᾶραι· οὕτω δεινὼ

[284]   τὸ μὴ ὂν μὴ οἷόν τ' εἶναι μηδένα ποιεῖν ὥστε κατὰ

[273]   ἔφη, ὦ Σώκρατες, οἰόμεθα οἵω τ' εἶναι παραδοῦναι κάλλιστ' ἀνθρώπων καὶ

[283]   Εὐθύδημος, ἦ δοκεῖ σοι οἷόν τ' εἶναι ψεύδεσθαι; Νὴ Δία, ἔφη,

[303]   οἱ ἐν τῷ Λυκείῳ ἐθορύβησάν τ' ἐπὶ τοῖν ἀνδροῖν καὶ ἥσθησαν.

[273]   ὀλίγῳ (ὕστερον εἰσέρχεσθον τούτω ὅ τ' Εὐθύδημος καὶ ὁ Διονυσόδωρος καὶ

[300]   ποιεῖν. (Ἦ γὰρ οὐχ οἷόν τ' ἔφη ὁ Διονυσόδωρος, σιγῶντα λέγειν;

[299]   οὐ δοκεῖ σοι χρῆναι ἀεί τ' ἔχειν καὶ πανταχοῦ; Σφόδρα γ'

[271]   βουλόμενος ἀκούειν προσελθὼν οὐδὲν οἷός τ' ἦ ἀκοῦσαι σαφές· ὑπερκύψας μέντοι

[304]   δ' ἐγώ· οὐ γὰρ οἷός τ' ἦ προσστὰς κατακούειν ὑπὸ τοῦ

[290]   οὔτ' Εὐθυδήμου οὔτε ἄλλου οὐδενὸς ἔτ' ἀνθρώπου δεῖσθαι εἰς παιδείαν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)

[288]   Καὶ ὁ Κτήσιππος, Θαυμάσιά γε λέγετ' ἔφη, ὦ ἄνδρες (θούριοι εἴτε

[287]   (παραδοῦναι ἀνθρώπων τῷ ἐθέλοντι μανθάνειν; Εἶτ' ἔφη, ὦ Σώκρατες, ὁ Διονυσόδωρος

[294]   Πάνυ γε, ἦ δ' ὅς· εἶτ' οὐκ ἂν οἴει ὁμολογῆσαι ἡμᾶς;

[280]   τεκταίνοιτο δὲ μή, ἔσθ' ὅτι ὠφελοῖτ' ἂν (ἀπὸ τῆς κτήσεως; Οὐδαμῶς,

[307]   μέν σοι φαίνηται φαῦλον ὄν, πάντ' ἄνδρα ἀπότρεπε, μὴ μόνον τοὺς

[294]   Καὶ μάλα, ἦ δ' ὅς. ~(Πάντ' ἄρα, ἔφην ἐγώ, ἐπίστασθον, ἐπειδήπερ

[297]   (σοι ὀρθῶς ἁδελφὸς λέγειν ὁ πάντ' εἰδώς; Ἀδελφὸς γάρ, ἔφη, ἐγώ

[294]   καὶ οἱ ἄλλοι πάντες ἄνθρωποι πάντ' ἐπίστανται, ἢ οὐδέν; Οὐ γὰρ

[294]   ἐγώ, ἐπίστασθον, ἐπειδήπερ καὶ ὁτιοῦν; Πάντ' ἔφη· καὶ σύ γε πρός,

[276]   καλὸν ἡμῖν ἐφάνη τὸ ἐρώτημα. Πάντ' ἔφη, ὦ Σώκρατες, τοιαῦτα ἡμεῖς

[284]   Οὐκ ἄρα τά γε μὴ ὄντ' ἔφη, λέγει οὐδείς ποιοῖ γὰρ

[286]   λόγος· ἦ γάρ; Ἀλ' ἢ λέγοντ' ἀληθῆ λέγειν ἢ μὴ λέγειν;

[304]   οἵω τε εἶναι διδάξαι τὸν ἐθέλοντ' ἀργύριον διδόναι, καὶ οὔτε φύσιν

[296]   καὶ παῖς ὢν (ἠπίστω, καὶ ὅτ' ἐγίγνου, καὶ ὅτ' ἐφύου· καὶ

[296]   (ἠπίστω, καὶ ὅτ' ἐγίγνου, καὶ ὅτ' ἐφύου· καὶ πρὶν αὐτὸς γενέσθαι,

[283]   δ' ἐγώ· οὐ γὰρ μή ποτ' ἔξαρνος γένωμαι. Τί οὖν; ἔφη·

[293]   σπουδάσαι, καὶ σπουδάσαντας ἐπιδεῖξαι τίς ποτ' ἐστὶν ἡ ἐπιστήμη ἧς τυχόντες

[288]   οὕτως; ἔφην. Ναί, ἔφη. Τίνα ποτ' οὖν ἂν κτησάμενοι ἐπιστήμην ὀρθῶς

[305]   τὸν Δία ῥήτωρ, οὐδὲ οἶμαι πώποτ' αὐτὸν ἐπὶ δικαστήριον ἀναβεβηκέναι· ἀλλ'

[300]   καλοῖς; Σὺ γὰρ ἤδη τι πώποτ' εἶδες, ὦ Σώκρατες, καλὸν πρᾶγμα;

[288]   Κλεινία, ἔφην, ἀνάμνησόν με πόθεν τότ' ἀπελίπομεν. Ὡς μὲν οὖν ἐγᾦμαι,

[287]   Ἢ οὐκ ἄρτι ἔφατε ἀρετὴν κάλλιστ' ἂν (παραδοῦναι ἀνθρώπων τῷ ἐθέλοντι

[275]   ὦ Διονυσόδωρε, τῶν νῦν ἀνθρώπων (κάλλιστ' ἂν προτρέψαιτε εἰς φιλοσοφίαν καὶ

[273]   οἰόμεθα οἵω τ' εἶναι παραδοῦναι κάλλιστ' ἀνθρώπων καὶ τάχιστα. (Ὦ Ζεῦ,

[302]   ἐρωτημάτων, καὶ ἅμα βουλόμενος ὅτι τάχιστ' ἀκοῦσαι) πάνυ μὲν οὖν, ἔφην,

[303]   ἔχει ὑμῖν καὶ τεχνικῶς ἐξηύρηται, ὥστ' ἐ πάνυ ὀλίγῳ χρόνῳ ὁντινοῦν

[271]   Ἦ πολὺς ὑμᾶς ὄχλος περιειστήκει, ὥστ' ἔγωγε βουλόμενος ἀκούειν προσελθὼν οὐδὲν

[275]   ἀναλαβεῖν διεξιόντα σοφίαν ἀμήχανον ὅσην· ὥστ' ἔγωγε, καθάπερ οἱ (ποιηταί, δέομαι

[294]   πρὸς τὴν πληγὴν ὁμόσε ὠθούμενοι, ὥστ' ἔγωγε καὶ αὐτός, ὦ Κρίτων,

[285]   γὰρ ἐπίστανται οὕτως ἐξολλύναι ἀνθρώπους, ὥστ' ἐκ πονηρῶν τε καὶ ἀφρόνων

[284]   ὄντα, πράξειεν ἄν τίς τι, ὥστ' ἐκεῖνα ποιήσειεν ἂν καὶ ὁστισοῦν

[306]   ὅταν σοὶ συγγένωμαι, οὕτω διατίθεμαι ὥστ' ἐμοὶ δοκεῖ μανίαν εἶναι τὸ

[303]   δ' ἄλλοι οὕτως ἀγνοοῦσιν αὐτούς, ὥστ' εὖ οἶδα ὅτι αἰσχυνθεῖεν ἂν

[277]   δ' ὅς, ἆρα σὺ μανθάνεις ἅττ' ἂν ἀποστοματίζῃ τις, ὁ δὲ

[290]   ὦ Σώκρατες; ἐκεῖνο τὸ μειράκιον τοιαῦτ' ἐφθέγξατο; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκ οἴει, ὦ

[292]   πολιτικῆς εἶναι πολλὰ δέ που ταῦτ' ἂν εἴη, οἷον πλουσίους τοὺς

[302]   δέ γε ζῴων, ἔφη, ὡμολόγηκας ταῦτ' εἶναι σά, ὅσα ἄν σοι

[290]   Οἶμαι γὰρ αὐτὸν ἐγώ, εἰ ταῦτ' εἶπεν, οὔτ' Εὐθυδήμου οὔτε ἄλλου

[290]   μὴ ὁ Κτήσιππος ἦν ὁ ταῦτ' εἰπών, ἐγὼ δὲ οὐ μέμνημαι;

[276]   οἱ σοφοί, ὡς σὺ οἴει. Ταῦτ' οὖν εἰπόντος αὐτοῦ, ὥσπερ ὑπὸ

[305]   (οὐκ ὀρθῶς ψέγειν οὔθ' οὗτος οὔτ' εἴ τις ἄλλος ψέγει· τὸ

[299]   δεῖται πολλῶν ἀγαθῶν, ὦ Κτήσιππε, οὔτ' ἐκεῖνος οὔτε σύ. Οὐδὲ σύ,

[290]   αὐτὸν ἐγώ, εἰ ταῦτ' εἶπεν, οὔτ' Εὐθυδήμου οὔτε ἄλλου οὐδενὸς ἔτ'

[286]   οὐδ' ἀμαθεῖς ἄνθρωποι· ἢ οὐ τοῦτ' ἂν εἴη ἀμαθία, εἴπερ εἴη,

[296]   ἐγώ, ἅπαντα, ἅ γ' ἐπίσταμαι. Τοῦτ' ἐκεῖνο, ἔφη· ἥκει τὸ αὐτὸ

[297]   ἀνῇς ἐρωτῶν, σχεδόν τι ἐγὼ τοῦτ' εὖ οἶδα, φθονῶν καὶ διακωλύων,

[276]   μικρὸν πρός με ψιθυρίσας, (καὶ τοῦτ' ἔφη, ὦ Σώκρατες, ἕτερον τοιοῦτον

Pages
[278]	πῇ ἔχει, προσπαίζειν δὲ οἷός	τ'	ἂν εἴη τοῖς ἀνθρώποις διὰ
[272]	μηδ' ἂν ἕνα αὐτοῖς οἷόν	τ'	εἶναι μηδ' ἀντᾶραι· οὕτω δεινὼ
[284]	τὸ μὴ ὂν μὴ οἷόν	τ'	εἶναι μηδένα ποιεῖν ὥστε κατὰ
[273]	ἔφη, ὦ Σώκρατες, οἰόμεθα οἵω	τ'	εἶναι παραδοῦναι κάλλιστ' ἀνθρώπων καὶ
[283]	Εὐθύδημος, ἦ δοκεῖ σοι οἷόν	τ'	εἶναι ψεύδεσθαι; Νὴ Δία, ἔφη,
[303]	οἱ ἐν τῷ Λυκείῳ ἐθορύβησάν	τ'	ἐπὶ τοῖν ἀνδροῖν καὶ ἥσθησαν.
[273]	ὀλίγῳ (ὕστερον εἰσέρχεσθον τούτω ὅ	τ'	Εὐθύδημος καὶ ὁ Διονυσόδωρος καὶ
[300]	ποιεῖν. (Ἦ γὰρ οὐχ οἷόν	τ'	ἔφη ὁ Διονυσόδωρος, σιγῶντα λέγειν;
[299]	οὐ δοκεῖ σοι χρῆναι ἀεί	τ'	ἔχειν καὶ πανταχοῦ; Σφόδρα γ'
[271]	βουλόμενος ἀκούειν προσελθὼν οὐδὲν οἷός	τ'	ἦ ἀκοῦσαι σαφές· ὑπερκύψας μέντοι
[304]	δ' ἐγώ· οὐ γὰρ οἷός	τ'	ἦ προσστὰς κατακούειν ὑπὸ τοῦ
[290]	οὔτ' Εὐθυδήμου οὔτε ἄλλου οὐδενὸς	ἔτ'	ἀνθρώπου δεῖσθαι εἰς παιδείαν. (ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
[288]	Καὶ ὁ Κτήσιππος, Θαυμάσιά γε	λέγετ'	ἔφη, ὦ ἄνδρες (θούριοι εἴτε
[287]	(παραδοῦναι ἀνθρώπων τῷ ἐθέλοντι μανθάνειν;	Εἶτ'	ἔφη, ὦ Σώκρατες, ὁ Διονυσόδωρος
[294]	Πάνυ γε, ἦ δ' ὅς·	εἶτ'	οὐκ ἂν οἴει ὁμολογῆσαι ἡμᾶς;
[280]	τεκταίνοιτο δὲ μή, ἔσθ' ὅτι	ὠφελοῖτ'	ἂν (ἀπὸ τῆς κτήσεως; Οὐδαμῶς,
[307]	μέν σοι φαίνηται φαῦλον ὄν,	πάντ'	ἄνδρα ἀπότρεπε, μὴ μόνον τοὺς
[294]	Καὶ μάλα, ἦ δ' ὅς.	~(Πάντ'	ἄρα, ἔφην ἐγώ, ἐπίστασθον, ἐπειδήπερ
[297]	(σοι ὀρθῶς ἁδελφὸς λέγειν ὁ	πάντ'	εἰδώς; Ἀδελφὸς γάρ, ἔφη, ἐγώ
[294]	καὶ οἱ ἄλλοι πάντες ἄνθρωποι	πάντ'	ἐπίστανται, ἢ οὐδέν; Οὐ γὰρ
[294]	ἐγώ, ἐπίστασθον, ἐπειδήπερ καὶ ὁτιοῦν;	Πάντ'	ἔφη· καὶ σύ γε πρός,
[276]	καλὸν ἡμῖν ἐφάνη τὸ ἐρώτημα.	Πάντ'	ἔφη, ὦ Σώκρατες, τοιαῦτα ἡμεῖς
[284]	Οὐκ ἄρα τά γε μὴ	ὄντ'	ἔφη, λέγει οὐδείς ποιοῖ γὰρ
[286]	λόγος· ἦ γάρ; Ἀλ' ἢ	λέγοντ'	ἀληθῆ λέγειν ἢ μὴ λέγειν;
[304]	οἵω τε εἶναι διδάξαι τὸν	ἐθέλοντ'	ἀργύριον διδόναι, καὶ οὔτε φύσιν
[296]	καὶ παῖς ὢν (ἠπίστω, καὶ	ὅτ'	ἐγίγνου, καὶ ὅτ' ἐφύου· καὶ
[296]	(ἠπίστω, καὶ ὅτ' ἐγίγνου, καὶ	ὅτ'	ἐφύου· καὶ πρὶν αὐτὸς γενέσθαι,
[283]	δ' ἐγώ· οὐ γὰρ μή	ποτ'	ἔξαρνος γένωμαι. Τί οὖν; ἔφη·
[293]	σπουδάσαι, καὶ σπουδάσαντας ἐπιδεῖξαι τίς	ποτ'	ἐστὶν ἡ ἐπιστήμη ἧς τυχόντες
[288]	οὕτως; ἔφην. Ναί, ἔφη. Τίνα	ποτ'	οὖν ἂν κτησάμενοι ἐπιστήμην ὀρθῶς
[305]	τὸν Δία ῥήτωρ, οὐδὲ οἶμαι	πώποτ'	αὐτὸν ἐπὶ δικαστήριον ἀναβεβηκέναι· ἀλλ'
[300]	καλοῖς; Σὺ γὰρ ἤδη τι	πώποτ'	εἶδες, ὦ Σώκρατες, καλὸν πρᾶγμα;
[288]	Κλεινία, ἔφην, ἀνάμνησόν με πόθεν	τότ'	ἀπελίπομεν. Ὡς μὲν οὖν ἐγᾦμαι,
[287]	Ἢ οὐκ ἄρτι ἔφατε ἀρετὴν	κάλλιστ'	ἂν (παραδοῦναι ἀνθρώπων τῷ ἐθέλοντι
[275]	ὦ Διονυσόδωρε, τῶν νῦν ἀνθρώπων	(κάλλιστ'	ἂν προτρέψαιτε εἰς φιλοσοφίαν καὶ
[273]	οἰόμεθα οἵω τ' εἶναι παραδοῦναι	κάλλιστ'	ἀνθρώπων καὶ τάχιστα. (Ὦ Ζεῦ,
[302]	ἐρωτημάτων, καὶ ἅμα βουλόμενος ὅτι	τάχιστ'	ἀκοῦσαι) πάνυ μὲν οὖν, ἔφην,
[303]	ἔχει ὑμῖν καὶ τεχνικῶς ἐξηύρηται,	ὥστ'	ἐ πάνυ ὀλίγῳ χρόνῳ ὁντινοῦν
[271]	Ἦ πολὺς ὑμᾶς ὄχλος περιειστήκει,	ὥστ'	ἔγωγε βουλόμενος ἀκούειν προσελθὼν οὐδὲν
[275]	ἀναλαβεῖν διεξιόντα σοφίαν ἀμήχανον ὅσην·	ὥστ'	ἔγωγε, καθάπερ οἱ (ποιηταί, δέομαι
[294]	πρὸς τὴν πληγὴν ὁμόσε ὠθούμενοι,	ὥστ'	ἔγωγε καὶ αὐτός, ὦ Κρίτων,
[285]	γὰρ ἐπίστανται οὕτως ἐξολλύναι ἀνθρώπους,	ὥστ'	ἐκ πονηρῶν τε καὶ ἀφρόνων
[284]	ὄντα, πράξειεν ἄν τίς τι,	ὥστ'	ἐκεῖνα ποιήσειεν ἂν καὶ ὁστισοῦν
[306]	ὅταν σοὶ συγγένωμαι, οὕτω διατίθεμαι	ὥστ'	ἐμοὶ δοκεῖ μανίαν εἶναι τὸ
[303]	δ' ἄλλοι οὕτως ἀγνοοῦσιν αὐτούς,	ὥστ'	εὖ οἶδα ὅτι αἰσχυνθεῖεν ἂν
[277]	δ' ὅς, ἆρα σὺ μανθάνεις	ἅττ'	ἂν ἀποστοματίζῃ τις, ὁ δὲ
[290]	ὦ Σώκρατες; ἐκεῖνο τὸ μειράκιον	τοιαῦτ'	ἐφθέγξατο; (ΣΩΚΡΑΤΗΣ) Οὐκ οἴει, ὦ
[292]	πολιτικῆς εἶναι πολλὰ δέ που	ταῦτ'	ἂν εἴη, οἷον πλουσίους τοὺς
[302]	δέ γε ζῴων, ἔφη, ὡμολόγηκας	ταῦτ'	εἶναι σά, ὅσα ἄν σοι
[290]	Οἶμαι γὰρ αὐτὸν ἐγώ, εἰ	ταῦτ'	εἶπεν, οὔτ' Εὐθυδήμου οὔτε ἄλλου
[290]	μὴ ὁ Κτήσιππος ἦν ὁ	ταῦτ'	εἰπών, ἐγὼ δὲ οὐ μέμνημαι;
[276]	οἱ σοφοί, ὡς σὺ οἴει.	Ταῦτ'	οὖν εἰπόντος αὐτοῦ, ὥσπερ ὑπὸ
[305]	(οὐκ ὀρθῶς ψέγειν οὔθ' οὗτος	οὔτ'	εἴ τις ἄλλος ψέγει· τὸ
[299]	δεῖται πολλῶν ἀγαθῶν, ὦ Κτήσιππε,	οὔτ'	ἐκεῖνος οὔτε σύ. Οὐδὲ σύ,
[290]	αὐτὸν ἐγώ, εἰ ταῦτ' εἶπεν,	οὔτ'	Εὐθυδήμου οὔτε ἄλλου οὐδενὸς ἔτ'
[286]	οὐδ' ἀμαθεῖς ἄνθρωποι· ἢ οὐ	τοῦτ'	ἂν εἴη ἀμαθία, εἴπερ εἴη,
[296]	ἐγώ, ἅπαντα, ἅ γ' ἐπίσταμαι.	Τοῦτ'	ἐκεῖνο, ἔφη· ἥκει τὸ αὐτὸ
[297]	ἀνῇς ἐρωτῶν, σχεδόν τι ἐγὼ	τοῦτ'	εὖ οἶδα, φθονῶν καὶ διακωλύων,
[276]	μικρὸν πρός με ψιθυρίσας, (καὶ	τοῦτ'	ἔφη, ὦ Σώκρατες, ἕτερον τοιοῦτον

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 26/02/2010