| Pages |
|---|
| [286] |
δύναται
ὁ
λόγος·
ἦ
γάρ;
|
Ἀλ' |
ἢ
λέγοντ'
ἀληθῆ
λέγειν
ἢ |
| [298] |
Ἔστιν
οὖν
(αὐτῷ
κυνίδια;
Καὶ
|
μάλ' |
ἔφη,
ἕτερα
τοιαῦτα.
οὐκοῦν
πατήρ |
| [304] |
ἄριστον
ὄν,
ὡς
ἔφη
Πίνδαρος.
|
Ἀλλ' |
ἄγετε,
ἦν
δ'
ἐγώ,
ὅπως |
| [304] |
δ'
ἀνθρώπων
διαλέγεσθαι
οὐκ
ἐπιτήδειον,
|
ἀλλ' |
ἄν
γέ
μοι
πείθησθε,
εὐλαβήσεσθε |
| [280] |
γ'
ἄν
ποτέ
τι
σοφία,
|
ἀλλ' |
ἀνάγκη
ὀρθῶς
πράττειν
καὶ
τυγχάνειν· |
| [285] |
αὐτῷ·
ἐγὼ
δὲ
οὐ
χαλεπαίνω,
|
ἀλλ' |
ἀντιλέγω
πρὸς
ταῦτα
ἅ
μοι |
| [276] |
μοι
ἐξεγένετο
(εὐλαβηθῆναι
τῷ
μειρακίῳ,
|
ἀλλ' |
ἀπεκρίνατο
ὅτι
οἱ
σοφοὶ
εἶεν |
| [299] |
ἐρεῖν.
Σὺ
ἄριστα
εἴσῃ,
ἔφη·
|
ἀλλ' |
ἀποκρίνου.
Ἐπειδὴ
γὰρ
ὡμολόγεις
ἀγαθὸν |
| [296] |
γ'
ἔφη,
ἀλλ'
εἴπερ,
σέ.
|
Ἀλλ' |
ἀποκρίνου·
ἦ
ἀεὶ
τούτῳ
ἐπίστασαι; |
| [286] |
οὐδέτερος
ἡμῶν;
Καὶ
τοῦτο
συνωμολόγει.
|
Ἀλλ' |
ἄρα,
ὅταν
ἐγὼ
μὲν
τὸν |
| [300] |
Οὐ
δήπου,
ἔφη
ὁ
Εὐθύδημος.
|
Ἀλλ' |
ἄρα,
ὦ
βέλτιστε,
λέγει
τὰ |
| [290] |
ἀνθρώπου
δεῖσθαι
εἰς
παιδείαν.
(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
|
Ἀλλ' |
ἄρα,
ὦ
πρὸς
Διός,
μὴ |
| [292] |
γὰρ
κωλύει,
ὦ
Σώκρατες;
(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
|
Ἀλλ' |
ἆρα
πάντας
καὶ
πάντα
ἀγαθούς; |
| [302] |
καὶ
φράτριος,
καὶ
Ἀθηναία
φρατρία.
|
Ἀλλ' |
ἀρκεῖ
γ'
ἔφη
ὁ
Διονυσόδωρος· |
| [292] |
λεγόμενα
εἶναι
τῆς
πολιτικῆς
ἠτιμάσαμεν,
|
ἀλλ' |
ἀτεχνῶς
τὸ
λεγόμενον
ὁ
Διὸς |
| [296] |
ἔφη·
ἥκει
τὸ
αὐτὸ
παράφθεγμα.
|
Ἀλλ' |
ἀφαιρῶ,
ἔφην
ἐγώ,
τὸ
ἅ |
| [307] |
οὐ
χρὴ
ποίει,
ὦ
Κρίτων,
|
ἀλλ' |
ἐάσας
χαίρειν
τοὺς
ἐπιτηδεύοντας
φιλοσοφίαν, |
| [272] |
ἢ
προπέρυσιν
οὐδέπω
ἤστην
(σοφώ.
|
Ἀλλ' |
ἐγὼ
ἓν
μόνον
φοβοῦμαι,
μὴ |
| [301] |
δήπου
τό
γε
ἕτερον
ταὐτόν,
|
ἀλλ' |
(ἔγωγε
οὐδ'
ἂν
παῖδα
ᾤμην |
| [295] |
φοιτητὴν
μὴ
προσδέχοιτο.
Εἶπον
οὖν·
|
ἀλλ' |
εἰ
δοκεῖ
σοι,
(Εὐθύδημε,
οὕτω |
| [296] |
Οὐ
γὰρ
ἔγωγε
ἐρωτῶ
ὅτῳ,
|
ἀλλ' |
εἰ
ἐπίστασαί
τῳ.
Πλέον
αὖ, |
| [275] |
Σφὼ
οὖν
ἥκετον
εἰς
κάλλιστον·
|
ἀλλ' |
εἰ
μή
τι
διαφέρει
ὑμῖν, |
| [284] |
σὸν
λόγον
οὐδεὶς
ψευδῆ
λέγει,
|
ἀλλ' |
εἴπερ
λέγει
Διονυσόδωρος,
τἀληθῆ
τε |
| [296] |
τοῦτο.
(Οὔκουν
ἡμᾶς
γ'
ἔφη,
|
ἀλλ' |
εἴπερ,
σέ.
Ἀλλ'
ἀποκρίνου·
ἦ |
| [285] |
τελευτήσει,
ὥσπερ
ἡ
τοῦ
Μαρσύου,
|
ἀλλ' |
εἰς
ἀρετήν.
Καίτοι
με
οἴεται |
| [271] |
τι
τὴν
ἡλικίαν
διαφέρειν
Κριτοβούλου.
|
Ἀλλ' |
ἐκεῖνος
μὲν
σκληφρός,
οὗτος
δὲ |
| [304] |
εἶναι
τῶν
οὐχ
ὁμοίων
Εὐθυδήμῳ,
|
ἀλλ' |
ἐκείνων
ὧν
δὴ
καὶ
σὺ |
| [282] |
διωμολογημένον
ἐμοί
τε
καὶ
σοί.
|
Ἀλλ' |
ἔμοιγε,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
διδακτὸν |
| [305] |
πώποτ'
αὐτὸν
ἐπὶ
δικαστήριον
ἀναβεβηκέναι·
|
ἀλλ' |
ἐπαί̈
ειν
αὐτόν
φασι
περὶ |
| [287] |
ὡς
ἔοικεν·
σὺ
γὰρ
ἄρχεις.
|
Ἀλλ' |
ἐρώτα.
Πότερον
οὖν
ψυχὴν
ἔχοντα |
| [298] |
σὸς
πατὴρ
πάντων
ἐστὶν
πατήρ.
|
Ἀλλ' |
ἔστιν,
ἔφη.
Πότερον
ἀνθρώπων;
ἦ |
| [300] |
ὑπὸ
σοφίας
ἔλαθες
οὐδὲν
εἰπών.
|
Ἀλλ' |
ἔτι
μοι
τὸ
ἕτερον
ἐπιδείξατον, |
| [274] |
τοῦ
ἐπαγγέλματος
οὐδὲν
θαυμαστὸν
ἀπιστεῖν.
|
Ἀλλ' |
εὖ
ἴσθι,
ὦ
Σώκρατες,
(ἔφατον, |
| [304] |
συμβουλεύσετε,
μηδέποτε
μηδενὶ
ἀνθρώπων
διαλέγεσθαι
|
ἀλλ' |
ἢ
ὑμῖν
τε
καὶ
αὑτοῖς· |
| [277] |
μὴ
ἐπιστάμενος
γράμματα
μανθάνει;
Οὔκ,
|
ἀλλ' |
ἦ
δ'
ὅς,
μανθάνω.
Οὐκοῦν |
| [299] |
μαθὼν
σοφοὺς
ὑεῖς
οὕτως
ἔφυσεν.
|
Ἀλλ' |
ἦ
που,
ὦ
Εὐθύδημε
(ὁ |
| [291] |
(ΣΩΚΡΑΤΗΣ)
Πόθεν,
ὦ
μακάριε,
ηὕρομεν;
|
ἀλλ' |
ἦμεν
πάνυ
γελοῖοι·
ὥσπερ
τὰ |
| [290] |
Ἐγὼ
μὲν
οὐκ
εὐπορῶ,
ἔφη.
|
Ἀλλ' |
ἦν
δ'
ἐγώ,
ἐμὲ
οἶμαι |
| [276] |
αὐτόν,
οὐκ
ἀνίει
τὸ
μειράκιον,
|
ἀλλ' |
ἠρώτα,
καὶ
ὥσπερ
οἱ
ἀγαθοὶ |
| [284] |
κατὰ
σοῦ
ψεύδεται.
(Ναί,
ἔφη·
|
ἀλλ' |
ὁ
ταῦτα
λέγων,
ἔφη
ὁ |
| [287] |
ἔχω
ὅτι
χρήσωμαι
τοῖς
λόγοις
|
Ἀλλ' |
ὃ
σὺ
λέγεις,
ἔφη,
(τούτῳ |
| [290] |
θηρεύωνται,
οὐ
δύνανται
τούτῳ
χρῆσθαι,
|
ἀλλ' |
οἱ
μὲν
κυνηγέται
καὶ
οἱ |
| [296] |
Οὐκ
αὖ,
ἔφη,
παύσῃ
παραφθεγγόμενος;
|
Ἀλλ' |
ὅπως
μή
τι
ἡμᾶς
σφήλῃ |
| [274] |
ἔχειν
μοι
τῶν
ἔμπροσθεν
εἰρημένων.
|
Ἀλλ' |
ὁρᾶτον,
ὦ
Εὐθύδημέ
τε
καὶ |
| [286] |
ἂν
δήπου
ταὐτὰ
λέγοιμεν;
Συνεχώρει.
|
Ἀλλ' |
ὅταν
μηδέτερος,
ἔφη,
τὸν
τοῦ |
| [274] |
διδάξοντε,
ἐάν
τις
ἐθέλῃ
μανθάνειν.
|
Ἀλλ' |
ὅτι
μὲν
ἐθελήσουσιν
ἅπαντες
οἱ |
| [297] |
γε,
ἦν
δ'
ἐγώ,
πάλαι.
|
Ἀλλ' |
οὐ
τοῦτο
ἐρωτῶ·
ἀλλ'
ὡς |
| [277] |
λαμβανόντων
ἄρ'
εἰσὶν
οἱ
μανθάνοντες,
|
ἀλλ' |
οὐ
τῶν
ἐχόντων;
Συνέφη.
Οἱ |
| [296] |
δὴ
τῷ
ὄντι
ἀληθῆ
λέγεις.
|
Ἀλλ' |
οὔ
σοι
πάνυ
πιστεύω
ἱκανῷ |
| [293] |
Διονυσόδωρος.
Πῶς
λέγετον;
ἔφην
ἐγώ·
|
ἀλλ' |
οὐδὲν
ἄρα
ἐπίστασθον;
Καὶ
μάλα, |
| [299] |
ὑμέτερός
τε
καὶ
τῶν
κυνιδίων.
|
Ἀλλ' |
οὐδὲν
δεῖται
πολλῶν
ἀγαθῶν,
ὦ |
| [275] |
ἅμα
ἀνδρείως
τε
καὶ
θαρραλέως,
|
ἀλλ' |
οὐδὲν
διαφέρει,
ὦ
(Σώκρατες,
ἔφη, |
| [272] |
ὅτι
καὶ
ἡμᾶς
παιδεύσουσιν.
(ΚΡΙΤΩΝ)
|
Ἀλλ' |
οὐδὲν
κωλύει,
ὦ
Σώκρατες,
ἐάν |
| [293] |
τούτου
γε
αὐτοῦ.
Οὐδὲν
διαφέρει·
|
ἀλλ' |
οὐκ
ἀνάγκη
σε
ἔχει
πάντα |
| [288] |
τὴν
σοφίαν
ὅτι
θαυμασία
ἐστίν.
|
Ἀλλ' |
οὐκ
ἐθέλετον
ἡμῖν
ἐπιδείξασθαι
σπουδάζοντε, |
| [302] |
ἦν
δ'
ἐγώ,
καὶ
δεσπόται.
|
Ἀλλ' |
οὖν
σοί
γε,
ἔφη·
ἢ |
| [290] |
ἐγώ,
ἄλλως
πως
δοκεῖ;
Οὔκ,
|
ἀλλ' |
οὕτω
μοι
φαίνεται,
ἔφη,
ὡς |
| [276] |
Κλεινίας.
Οἱ
σοφοὶ
ἄρα
μανθάνουσιν
|
ἀλλ' |
οὐχ
οἱ
ἀμαθεῖς,
καὶ
οὐκ |
| [277] |
ἄρα,
ἔφη,
μανθάνουσιν,
ὦ
Κλεινία,
|
ἀλλ' |
οὐχ
οἱ
ἐπιστάμενοι.
(Ἔτι
δὴ |
| [276] |
ἀμαθεῖς
ἄρα
μανθάνουσιν,
ὦ
Κλεινία,
|
ἀλλ' |
οὐχ
οἱ
σοφοί,
ὡς
σὺ |
| [291] |
Διονυσόδωρος
ἦν
ὁ
εἰπὼν
ταῦτα·
|
ἀλλ' |
ὦ
δαιμόνιε
Κρίτων,
μή
τις |
| [301] |
οὐ
τὸ
ἕτερον
ἕτερόν
ἐστιν.
|
Ἀλλ' |
ὦ
Διονυσόδωρε,
τοῦτο
μὲν
ἑκὼν |
| [287] |
δεῖ;
Λαλεῖς,
ἔφη,
ἀμελήσας
ἀποκρίνασθαι·
|
ἀλλ' |
ὠγαθέ,
πείθου
καὶ
ἀποκρίνου,
ἐπειδὴ |
| [294] |
(Ἡγουμένω
οὖν
σκώπτεσθαι
οὐκ
ἠθελέτην,
|
ἀλλ' |
ὡμολογησάτην
πάντα
χρήματα
ἐπίστασθαι,
καθ' |
| [297] |
πάλαι.
Ἀλλ'
οὐ
τοῦτο
ἐρωτῶ·
|
ἀλλ' |
ὡς
ἄδικοί
εἰσιν
οἱ
ἀγαθοί, |
| [281] |
καθ'
αὑτὰ
πέφυκεν
ἀγαθὰ
(εἶναι)
|
ἀλλ' |
ὡς
ἔοικεν
ὧδ'
ἔχει·
ἐὰν |
| [303] |
αὐτοὺς
ἀποδόσθαι
ἢ
δοῦναι
ἢ
|
ἄλλ' |
ὅτι
ἂν
βούλῃ
χρῆσθαι
ὥσπερ |
| [293] |
Δί'
ἔφην
ἐγώ·
ἐπεὶ
πολλὰ
|
ἄλλ' |
οὐκ
ἐπίσταμαι.
Οὐκοῦν
εἴ
τι |
| [295] |
εἰκὸς
ὑμᾶς
ἐστι
σοφοὺς
εἶναι.
|
Ἁλλ' |
ἤν,
ἔφη,
ἐθελήσῃς
μοι
ἀποκρίνεσθαι, |
| [299] |
που,
ὦ
Εὐθύδημε
(ὁ
Κτήσιππος)
|
πόλλ' |
ἀγαθὰ
ἀπὸ
τῆς
ὑμετέρας
σοφίας |
| [271] |
ἐς
Θουρίους,
φεύγοντες
δὲ
ἐκεῖθεν
|
πόλλ' |
ἤδη
ἔτη
περὶ
τούσδε
τοὺς |
