Livre, Chap.
[2, 29]	τὴν νῆσον, ὅτε περὶ Ἑλλήσποντον	αἱ	Ἀθηναίων τριήρεις ἐλήφθησαν, πλούτου δὲ
[2, 35]	θρόνοι τέ εἰσιν, ἐφ᾽ ὧν	αἱ	γρᾶες ἀναμένουσιν ἐσελαθῆναι καθ᾽ ἑκάστην
[2, 35]	μόναι δὲ ὁποῖόν τί ἐστιν	αἱ	γρᾶες ἴστωσαν. (ἔστι δὲ καὶ
[2, 35]	τε δὴ πάσας κατὰ ταὐτὰ	αἱ	γρᾶες καὶ τόδε ἄλλο πρόσκειται
[2, 20]	ἐστιν οἴκημα· ἐνταῦθα τὸν Ἄδωνιν	αἱ	γυναῖκες Ἀργείων ὀδύρονται. ἐν δεξιᾷ
[2, 22]	αὐτοῦ γυναικῶν τάφος. ἀπέθανον δὲ	αἱ	γυναῖκες ἐν μάχῃ πρὸς Ἀργείους
[2, 27]	ἱερὸν μάλιστα ἐταλαιπώρουν, ὅτι μήτε	αἱ	γυναῖκες ἐν σκέπῃ σφίσιν ἔτικτον
[2, 20]	ἐγγὺς> ἐγίνοντο οἱ Λακεδαιμόνιοι καὶ	αἱ	γυναῖκες οὔτε τῷ ἀλαλαγμῷ κατεπλάγησαν
[2, 27]	οὐδὲ ἀποθνήσκουσιν ἄνθρωποι> οὐδὲ τίκτουσιν	αἱ	γυναῖκές σφισιν ἐντὸς τοῦ περιβόλου,
[2, 24]	τῶν νεανίσκων, ἀποθανόντων δὲ ἀποτέμνουσιν	αἱ	γυναῖκες τὰς κεφαλὰς ἀπόδειξιν πρὸς
[2, 35]	ὑπέτεμε τῆς βοός. μετὰ δὲ	αἱ	θύραι τε ἠνοίχθησαν καὶ προσελαύνουσιν
[2, 3]	ἀπολομένων, οὐκέτι ἐκεῖναι καθεστήκασιν αὐτοῖς	αἱ	θυσίαι παρὰ τῶν ἐποίκων οὐδὲ
[2, 35]	γρᾶες, αὗται τὴν βοῦν εἰσιν	αἱ	κατεργαζόμεναι· δρεπάνῳ γὰρ ἥτις ἂν
[2, 14]	τὸν Κύαθον. ~(τῆς δὲ πόλεως	αἱ	Κελεαὶ πέντε που σταδίους μάλιστα
[2, 24]	γὰρ ἀπὸ τῶν σωμάτων ἐνταῦθα	αἱ	κεφαλαί, χωρὶς δὲ ἐν Λέρνῃ
[2, 22]	καὶ Μνασίνους, σὺν δέ σφισιν	αἱ	μητέρες Ἱλάειρα καὶ Φοίβη, τέχνη
[2, 1]	Ἀφροδίτην παῖδα, ἑκατέρωθεν δέ εἰσιν	αἱ	Νηρηίδες καλούμεναι. ταύταις καὶ ἑτέρωθι
[2, 17]	χρῶνται δὲ αὐτῷ πρὸς καθάρσια	αἱ	περὶ τὸ ἱερὸν καὶ τῶν
[2, 25]	δέ εἰσι τῷ ὄρει καὶ	αἱ	πηγαὶ τοῦ Ἰνάχου· πηγαὶ γὰρ
[2, 17]	πρὸ τῆς ἐσόδου καὶ γυναικῶν,	αἳ	γεγόνασιν ἱέρειαι τῆς Ἥρας, καὶ
[2, 11]	περιέχουσιν αὐτὸ κόμαι τε γυναικῶν	αἳ	κείρονται τῇ θεῷ καὶ ἐσθῆτος
[2, 34]	ἐστὶν εὑρημένον· τὰς δὲ νησῖδας	αἳ	πρόκεινται τῆς χώρας ἀριθμὸν ἐννέα
[2, 36]	ἐν στήλαις ἐστὶ ταῖς Ἐπιδαυρίων	αἳ	τοῦ Ἀσκληπιοῦ τὰ ἰάματα ἐγγεγραμμένα
[2, 25]	καὶ αἱ πηγαὶ τοῦ Ἰνάχου·	πηγαὶ	γὰρ δὴ τῷ ὄντι εἰσὶν
[2, 25]	εἰσι τῷ ὄρει καὶ αἱ	πηγαὶ	τοῦ Ἰνάχου· πηγαὶ γὰρ δὴ
[2, 18]	τὴν νῦν Ἀχαΐαν· (οἱ δὲ	Νηλεῖδαι	πλὴν Πεισιστράτου— τοῦτον γὰρ οὐκ
[2, 18]	ἐς Κυάνιππον τὸν Αἰγιαλέως, ὄντες	Νηλεῖδαι	τὰ πρὸς μητρός, ἀπὸ δὲ
[2, 18]	Τισαμενοῦ τούτου κατίασιν ἐς Πελοπόννησον	Ἡρακλεῖδαι,	Τήμενος μὲν καὶ Κρεσφόντης Ἀριστομάχου,
[2, 18]	Πελοπίδης ὁ Τισαμενός, οἱ δὲ	Ἡρακλεῖδαι	τὸ ἀνέκαθέν εἰσι Περσεῖδαι· Τυνδάρεω
[2, 18]	δὲ Ἡρακλεῖδαι τὸ ἀνέκαθέν εἰσι	Περσεῖδαι·	Τυνδάρεω δὲ καὶ αὐτὸν ἐκπεσόντα
[2, 29]	προῆλθον ἐς δόξαν· οἱ δὲ	Τευκρίδαι	βασιλεῖς διέμειναν Κυπρίων ἄρχοντες ἐς
[2, 18]	(τὸ δὲ ἐγχώριον γένος οἱ	Ἀναξαγορίδαι	βασιλεύουσι πλέον. Ἶφις μὲν γὰρ
[2, 4]	πέντε, ἀπὸ τούτου δὲ οἱ	Βακχίδαι	καλούμενοι πέντε ἄλλας γενεὰς ἐς
[2, 14]	Κύαθον. ~(τῆς δὲ πόλεως αἱ	Κελεαὶ	πέντε που σταδίους μάλιστα ἀπέχουσι,
[2, 18]	πρὸς μητρός, ἀπὸ δὲ Μελάμποδος	γενεαί	τε ἓξ καὶ ἄνδρες ἴσοι
[2, 24]	ἐν δεξιᾷ τοῦ ὀνομαζομένου Τρόχου	Κεγχρεαί.	τὸ δὲ ὄνομα ἐφ᾽ ὅτῳ
[2, 22]	αὐτὴν δὲ ὕστερον τούτων Μενελάῳ	γήμασθαι.	(καὶ ἐπὶ τῷδε Εὐφορίων Χαλκιδεὺς
[2, 21]	συνῴκησε— τὴν δὲ αὖθις Οἰβάλῳ	γήμασθαι·	πρότερον δὲ καθεστήκει ταῖς γυναιξὶν
[2, 8]	περιοφθῆναι, καὶ οὐ γὰρ ἤλπιζε	δύνασθαι	πρὸς βίαν αὐτὰ ἐξελεῖν— Διογένην
[2, 25]	παραμένειν δὲ οὐκ ἔφη οἱ	δύνασθαι·	συνακολουθεῖν δέ, εἰ βούλοιτο, ἐς
[2, 31]	οὐδεὶς πρότερον ἤθελεν αὐτὸν οἴκῳ	δέξασθαι·	καθίσαντες δὲ ἐνταῦθα ἐκάθαιρον καὶ
[2, 35]	θεῷ, Κολόνταν δὲ οὔτε οἴκῳ	δέξασθαι	τὴν θεὸν οὔτε ἀπονεῖμαί τι
[2, 6]	ναόν, ἐπ᾽ ἐξειργασμένῳ δὲ εὔξατο	ἐνδείξασθαι	τὴν θεὸν εἴ οἱ τετελεσμένος
[2, 27]	ἐμοῦ μονομαχίας ἆθλα ἦν καὶ	ἱερᾶσθαι	τῇ θεῷ τὸν νικῶντα· ὁ
[2, 28]	μηδένα ἐς οἶκον φέρεσθαι μηδὲ	χρᾶσθαί	σφισιν ἐς μηδέν, κατὰ χώραν
[2, 1]	χώραν. ὃς δὲ ἐπεχείρησε Πελοπόννησον	ἐργάσασθαι	νῆσον, προαπέλιπε διορύσσων ἰσθμόν· καὶ
[2, 4]	ἱερόν· Ἀθηνᾶν γὰρ θεῶν μάλιστα	συγκατεργάσασθαι	τά τε ἄλλα Βελλεροφόντῃ φασὶ
[2, 13]	δὲ τῆς Ἴσιδος τοῖς ἱερεῦσι	θεάσασθαι	μόνον ἔστι. (λέγεται δὲ καὶ
[2, 2]	γυναικῶν, ἀναβάντα δὲ ἐς δένδρον	θεάσασθαι	τὰ ποιούμενα· τὰς δέ, ὡς
[2, 1]	οὕτω χαλεπὸν ἀνθρώπῳ τὰ θεῖα	βιάσασθαι.	(τὸ δὲ οὐ Κορινθίοις μόνον
[2, 11]	ᾧ δ᾽ ἂν ἐνταῦθα τούτων	ἱλάσασθαι	θελήσῃ τις, ἀποδέδεικταί οἱ τὸ
[2, 7]	σφᾶς ἐκέλευον οἱ μάντεις Ἀπόλλωνα	ἱλάσασθαι	καὶ Ἄρτεμιν. (οἱ δὲ παῖδας
[2, 29]	τῇ θαλάσσῃ χώσαντα ἐκέλευεν ἐντεῦθεν	ἀπολογήσασθαι.	οὕτως ἐς τὸν Κρυπτὸν καλούμενον
[2, 34]	ἄλλα παρείχετο καὶ ὧν αὐτὸς	ποιήσασθαι	μάλιστα ἠξίωσα μνήμην. Ἀφροδίτης ναός
[2, 29]	περὶ πᾶσαν καὶ χοιράδες ἀνεστήκασι.	μηχανήσασθαι	δὲ ἐξεπίτηδες ταῦτα Αἰακόν φασι
[2, 6]	μείζονι ἐπὶ τὴν Αἰγιάλειαν ἐλάσαντα	τιμωρήσασθαι	μὲν Ἐπωπέα, κακοῦν δὲ εἰ
[2, 20]	δῆμον. οὐ προεμένων δὲ αὐτὴν	τιμωρήσασθαι	τοῖς χιλίοις καὶ ἀπὸ τούτου
[2, 37]	ἐπὶ Ποντίνῳ ποιῆσαι τῆς Ἀθηνᾶς.	καταστήσασθαι	δὲ τῶν Λερναίων τὴν τελετὴν
[2, 22]	πλησίον δρώμενα Νικόστρατον ἄνδρα ἐπιχώριον	καταστήσασθαι	λέγουσιν. ἀφιᾶσι δὲ καὶ νῦν
[2, 14]	παραγενόμενόν σφισιν ἐς τὴν χώραν	καταστήσασθαι	τὴν τελετήν, ἐκβληθῆναι δὲ αὐτὸν
[2, 30]	Ἑκάτης, Ὀρφέα σφίσι τὸν Θρᾷκα	καταστήσασθαι	τὴν τελετὴν λέγοντες. τοῦ περιβόλου
[2, 34]	Ἁλιοῦσσα— παρέχεται δὲ αὕτη λιμένα	ἐνορμίσασθαι	ναυσὶν ἐπιτήδειον— μετὰ δὲ Πιτυοῦσσα,
[2, 34]	δὲ αὐτῷ τοὺς Τυνδάρεω παῖδας	ἀγωνίσασθαι	λέγουσιν. ἔστι δὲ καὶ ἕτερον
[2, 7]	οἱ θυγατέρας ἐνταῦθα τῆς μανίας	παύσασθαι.	(λέγουσι δὲ καὶ τάδε, ὡς
[2, 20]	γυναῖκας καὶ ταύτην ἐς Ἄργος	συστρατεύσασθαι,	Περσέα δέ, ὡς ἐκράτει τῆς
[2, 31]	ἐστι Σωτείρας· Θησέα δὲ ἐλέγετο	ἱδρύσασθαι	καὶ ὀνομάσαι Σώτειραν, ἡνίκα Ἀστερίωνα
[2, 21]	ἤδη λέλεκταί μοι. (Ἀθηνᾶς δὲ	ἱδρύσασθαι	Σάλπιγγος ἱερόν φασιν Ἡγέλεων. Τυρσηνοῦ
[2, 16]	λόγοις τε χρηστοῖς καὶ ἔργοις	δεξιώσασθαι—	ἔρχεται παρ᾽ αὐτὸν ἐς τὴν
[2, 38]	Θυρεᾶτιν ἐνέμοντο Ἀργεῖοι· φασὶ δὲ	ἀνασώσασθαι	δίκῃ νικήσαντες. (ἀπὸ δὲ τῶν
[2, 13]	καὶ ἀγαθῶν ἀμαχεὶ τοῖς Δωριεῦσιν	ἀφίστασθαι.	προσεμένου δὲ τοῦ δήμου τὴν
[2, 21]	ἀπέκτεινεν αὐτήν· Ἀθηνᾶν δέ οἱ	συνεπιλαβέσθαι	δοκεῖν τοῦ ἔργου, ὅτι οἱ
[2, 7]	ἐπὶ λόγῳ τοιῷδε αὐτοῖς κατέστη	σέβεσθαι.	Ἀπόλλων καὶ Ἄρτεμις ἀποκτείναντες Πύθωνα
[2, 11]	τις, ἀποδέδεικταί οἱ τὸ αὐτὸ	σέβεσθαι	τοῦτο ὃ δὴ καὶ Ὑγείαν
[2, 9]	καὶ αὐτῆς Σικυῶνος δείσαντα Ἀντίγονον	ἐπάγεσθαι.	Κλεομένους δὲ παραβάντος ἣν πρὸς
[2, 28]	ἐκείνοις δὲ Τημένου προσήκειν σφαγεῦσιν	ὀνομάζεσθαι	μᾶλλον ἢ παισίν. (καὶ τὴν
[2, 5]	λόγος Εὐφράτην ὄντα ἐς ἕλος	ἀφανίζεσθαι	καὶ αὖθις ἀνιόντα ὑπὲρ Αἰθιοπίας
[2, 3]	καὶ Αἰήτην ἀπιόντα ἐς Κόλχους	παρακαταθέσθαι	Βούνῳ τὴν γῆν, Βοῦνον δὲ
[2, 18]	ἀποκτείναντα Ἱπποκόωντα καὶ τοὺς παῖδας	παρακαταθέσθαι	Τυνδάρεῳ τὴν χώραν· τοιαῦτα δὲ
[2, 20]	ὁρᾷ κατέχουσα τῇ χειρὶ καὶ	ἐπιτίθεσθαι	τῇ κεφαλῇ μέλλουσα. ἦν δὲ
[2, 31]	δὲ τὴν ἐπίκλησιν οὐδὲν εἶχον	πυθέσθαι	παρὰ τῶν ἐξηγητῶν, ἀλλὰ ἢ
[2, 26]	μὴν οὐδὲ τοὺς ἀπογόνους Ἐπιδαύρου	πυθέσθαι	παρὰ τῶν ἐπιχωρίων ἐδυνάμην. τελευταῖον
[2, 37]	τὸ τέρμα αὐτῆς οὐδεμιᾷ μηχανῇ	καθικέσθαι	δυνηθέντα, ὅπου καὶ Νέρων σταδίων
[2, 25]	ἀρχῆς παρὰ Διομήδην ἐς Ἄργος	ἀφικέσθαι.	ὁ δὲ τὰ μὲν ἄλλα
[2, 13]	δὲ ἐνταῦθα Οἰνέα ἐξ Αἰτωλίας	ἀφικέσθαι	παρ᾽ αὐτόν· ἐγεγόνει δὲ τῷ
[2, 32]	Ἐπιδαύριοι καὶ Αἰγινῆται λόγον, ἀλλὰ	ἀφικέσθαι	παρθένους ἐκ Κρήτης· στασιασάντων δὲ
[2, 14]	ἄλλην τινὰ ἐνταῦθα ὁ Δυσαύλης	ἀφικέσθαι	πρόφασιν καὶ οὐχ ὡς οἱ
[2, 35]	Ἀργείων· τούτοις γὰρ Ἑλλήνων πρώτοις	ἀφικέσθαι	Τελέσιλλά φησι τὸν Πυθαέα ἐς
[2, 5]	πρὶν ἢ Πέλοπα ἐς Ὀλυμπίαν	ἀφικέσθαι,	ὡς τὴν ἐντὸς Ἰσθμοῦ χώραν
[2, 29]	τούτοις ἡ Πυθία εἶπε Δία	ἱλάσκεσθαι,	χρῆναι δέ, εἴπερ ὑπακούσει σφίσιν,
[2, 2]	ἁλῶναι, πραθεῖσαν δὲ ἐς Κόρινθον	ὑπερβαλέσθαι	κάλλει τὰς τότε ἑταίρας, θαυμασθῆναί
[2, 26]	εὑρόντα δὲ ἐπιθυμῆσαι τὸν παῖδα	ἀνελέσθαι·	καὶ ὡς ἐγγὺς ἐγίνετο, ἀστραπὴν
[2, 16]	δὲ καὶ ὡς διψῶντι ἐπῆλθεν	ἀνελέσθαι	οἱ μύκητα ἐκ τῆς γῆς,
[2, 7]	νῆσος, ὥστε καὶ τὸ λόγιον	τετελέσθαι	Σιβύλλῃ τὸ ἐς τὴν Ρόδον
[2, 33]	τοι Δῆλόν τε Καλαύρειάν τε	νέμεσθαι	Πυθώ τ᾽ ἠγαθέην καὶ Ταίναρον
[2, 28]	ἀρεστὸν εἶναι φήσασα καὶ Τημένῳ	γενέσθαι	γαμβρὸν οὐ μεμπτόν, ἐκείνοις δὲ
[2, 29]	ἐξ ἀρχῆς λέγουσιν ἐν αὐτῇ	γενέσθαι·	Διὸς δὲ ἐς ἔρημον κομίσαντος
[2, 11]	ἐς Σικυῶνα Ἥραν φάμενος ὁδηγὸν	γενέσθαι.	(ἐκ Σικυῶνος δὲ τὴν κατ᾽
[2, 15]	ἐκ τῆς γυναικός οἱ ταύτης	γενέσθαι.	ἐν Κλεωναῖς δὲ τοῦτό ἐστι
[2, 12]	φασὶ Φλιάσιοι θηρᾶσαί τε ἐμπείρους	γενέσθαι	καὶ τὰ ἐς πόλεμον ἀνδρείους.
[2, 18]	μὲν οὐκ ἐθέλω φύσει σφᾶς	γενέσθαι	κακούς· εἰ δὲ ἐπὶ τοσοῦτον
[2, 12]	ἐπὶ τῆς Ἀργοῦς καὶ τοῦτον	γενέσθαι	λεγόμενον. ὁμολογεῖ δέ μοι καὶ
[2, 3]	ἐπήγετο φεύγουσα ἐς τοὺς Ἀρίους,	γενέσθαι	λέγουσιν ἐξ Αἰγέως, ὄνομα δέ
[2, 24]	καὶ τὸ πταῖσμα Λακεδαιμονίοις ἐνταῦθα	γενέσθαι	λέγουσιν. ~(ἡ δ᾽ ἐς Μαντίνειαν
[2, 6]	Χθονοφύλης δὲ καὶ Ἑρμοῦ Πόλυβον	γενέσθαι	λέγουσιν· ὕστερον δὲ αὐτὴν Φλίας
[2, 8]	δὴ καὶ Ἄρατον κατέλαβεν ἀνάγκη	γενέσθαι	Μακεδόνων καὶ Ἀντιγόνου σύμμαχον· ἐγένετο
[2, 21]	Νιόβῃ τῶν παίδων μηδένα ὑπόλοιπον	γενέσθαι.	μαρτυρεῖ δέ μοι τὸ ἔπος
[2, 36]	τὸν ὄρνιθα ἀλλαγῆς λεγομένης ἐνταῦθα	γενέσθαι	μετονομασθῆναι τὸ ὄρος φασίν. (ἱερὰ
[2, 29]	ἐς μέγα δυνάμεως, ὡς Ἀθηναίων	γενέσθαι	ναυσὶν ἐπικρατεστέρους καὶ ἐν τῷ
[2, 3]	Ἐριῶπιν Ἰάσονι εἶπεν ἐκ Μηδείας	γενέσθαι·	πέρα δὲ ἐς τοὺς παῖδας
[2, 12]	χρήσομαι. (ἐν τῇ γῇ ταύτῃ	γενέσθαι	πρῶτον Ἄραντά φασιν ἄνδρα αὐτόχθονα·
[2, 15]	Φορωνέα ἐν τῇ γῇ ταύτῃ	γενέσθαι	πρῶτον, Ἴναχον δὲ οὐκ ἄνδρα
[2, 16]	τάδε ἔγραψε, Μέδοντα καὶ Στρόφιον	γενέσθαι	Πυλάδῃ παῖδας ἐξ Ἠλέκτρας. Κλυταιμνήστρα
[2, 13]	ἦν ἀπόγονος Πυθαγόρας ὁ λεγόμενος	γενέσθαι	σοφός· Μνησάρχου γὰρ Πυθαγόρας ἦν
[2, 34]	Ἄργους· πόλεμον δὲ οὐ δοκῶ	γενέσθαι	σφίσιν, ἐλέγετο γὰρ ἂν ὑπὸ
[2, 30]	τὰ ἐγχώρια· φασὶ δὲ Ὦρον	γενέσθαι	σφίσιν ἐν τῇ γῆ πρῶτον.
[2, 1]	ἐς ἀμφισβήτησιν, Βριάρεων δὲ διαλλακτὴν	γενέσθαι	σφίσιν, ἰσθμὸν μὲν καὶ ὅσα
[2, 23]	τινα ἐν τοῖς παροῦσιν ἀπόροις	γενέσθαι	σωτῆρα, αὐτίκα ὡς προῄεσαν ἐφάνη
[2, 26]	τόδε ἐν Ἐπιδαύρῳ τὸν θεὸν	γενέσθαι·	τὰ γὰρ Ἀσκληπιεῖα εὑρίσκω τὰ
[2, 13]	Δωρικοῦ προσλαβεῖν, πλείονας δὲ ἔτι	γενέσθαι	τὰς μεταβολὰς τοῖς οἰκήτορσι. τὰ
[2, 26]	πρὶν δὲ ἢ κατ᾽ αὐτὴν	γενέσθαι	τὴν πόλιν, ἐπὶ τὸ ἱερὸν
[2, 15]	θυγατέρα ἐπὶ ταῖς ἄλλαις Κλεώνην	γενέσθαι·	τὸ δ᾽ οὖν ὄνομα ἀπὸ
[2, 17]	στεφάνους πλέκουσιν. (ἀρχιτέκτονα μὲν δὴ	γενέσθαι	τοῦ ναοῦ λέγουσιν Εὐπόλεμον Ἀργεῖον·
[2, 1]	Κριτόλαος στρατηγεῖν Ἀχαιῶν ἀποδειχθεὶς παρεσκεύασε	γενέσθαι	τούς τε Ἀχαιοὺς ἀναπείσας ἀποστῆναι
[2, 14]	ὁ Δυσαύλης. Φλιάσιοι γὰρ Προμηθεῖ	γενέσθαι	τῷ Ἰαπετοῦ κατὰ τὸν αὐτὸν
[2, 17]	τοῦτο ὀνομάζουσιν Εὔβοιαν, λέγοντες Ἀστερίωνι	γενέσθαι	τῷ ποταμῷ θυγατέρας Εὔβοιαν καὶ
[2, 34]	δὲ τῆς ἀρχαίας πόλεως Ἑρμιονεῖς	γενέσθαι	φασὶν Ἑρμίονα Εὔρωπος. τὸν δὲ
[2, 5]	τοῦτο εἶναι. Αἰγιαλέως δὲ Εὔρωπα	γενέσθαι	φασίν, Εὔρωπος δὲ Τελχῖνα, Τελχῖνος
[2, 29]	Ἄσιος ὁ τὰ ἔπη ποιήσας	γενέσθαι	φησὶ Πανοπέα καὶ Κρῖσον· καὶ
[2, 12]	δέ οἱ συνοικῆσαι καὶ Ἀνδροδάμαν	γενέσθαι	Φλίαντι ἐξ αὐτῆς. ~(Ἡρακλειδῶν δὲ
[2, 5]	ταύτῃ θάλασσαν. θυγατέρας δὲ αὐτοῦ	γενέσθαι	Φλιάσιοί φασι Κόρκυραν καὶ Αἴγιναν
[2, 30]	καὶ Κάρμης τῆς Εὐβούλου Βριτόμαρτιν	γενέσθαι·	χαίρειν δὲ αὐτὴν δρόμοις τε
[2, 21]	τῷ συμβάντι ἀντὶ Μελιβοίας αὐτῇ	γενέσθαι	Χλῶριν. (τούτους δή φασιν Ἀργεῖοι
[2, 26]	ἐδυνάμην. τελευταῖον δὲ πρὶν ἢ	παραγενέσθαι	Δωριέας ἐς Πελοπόννησον βασιλεῦσαί φασι
[2, 26]	κύουσαν Ἀσκληπιὸν Ἴσχυι τῷ Ἐλάτου	συγγενέσθαι,	καὶ τὴν μὲν ἀποθανεῖν ὑπὸ
[2, 5]	Καλχινία. ταύτῃ τῇ Καλχινίᾳ Ποσειδῶνα	συγγενέσθαι	φασὶ καὶ τὸν τεχθέντα ὑπ᾽
[2, 21]	τῶν ἀδελφῶν ταύτην καὶ Ἀμύκλαν,	περιγενέσθαι	δὲ εὐξαμένους τῇ Λητοῖ. Μελίβοιαν
[2, 21]	καὶ Ἀπόλλωνος τῶν Ἀμφίονος παίδων	περιγενέσθαι	μόνην τῶν ἀδελφῶν ταύτην καὶ
[2, 7]	γυναῖκας ἱερὰς εἶναι καὶ Διονύσῳ	μαίνεσθαι	λέγουσιν. ἄλλα δὲ ἀγάλματα ἐν
[2, 2]	καὶ ἁλμυρὸν ὕδατι ὅμοιον ἀρχομένῳ	θερμαίνεσθαι.	(ἀνιοῦσι δὲ ἐς Κόρινθον καὶ
[2, 21]	ἐπὶ τὴν λίμνην τὴν Τριτωνίδα	λυμαίνεσθαι	τοὺς προσοίκους, ἐς ὃ Περσεὺς
[2, 30]	μόνον ἀλλὰ καὶ Αἰγινῆται, λέγοντες	φαίνεσθαί	σφισιν ἐν τῇ νήσῳ τὴν
[2, 5]	αὖθις ἀνιόντα ὑπὲρ Αἰθιοπίας Νεῖλον	γίνεσθαι.	Ἀσωποῦ μὲν πέρι τοιαῦτα ἤκουσα,
[2, 38]	Ἀργεῖοι κατὰ ἔτος λουμένην παρθένον	γίνεσθαι.	(οὗτος μὲν δή σφισιν ἐκ
[2, 3]	Κορίνθῳ, Μηδείᾳ δὲ παῖδας μὲν	γίνεσθαι,	τὸ δὲ ἀεὶ τικτόμενον κατακρύπτειν
[2, 13]	καὶ οἱ σὺν αὐτῷ διεκελεύοντο	ἀμύνεσθαι	μηδὲ πολλῶν καὶ ἀγαθῶν ἀμαχεὶ
[2, 26]	εἶναι θεῖόν τι, ὥσπερ ἦν,	ἀποτραπέσθαι.	ὁ δὲ αὐτίκα ἐπὶ γῆν
[2, 21]	στρατῷ πρὸς τὴν Περσέως δύναμιν—	ἕπεσθαι	γὰρ καὶ τῷ Περσεῖ λογάδας
[2, 1]	ἀφῆκεν ἂν τὰ δένδρα ἄνω	φέρεσθαι·	ἐνταῦθα ἑκατέρα τῶν πιτύων τὸν
[2, 28]	τὰ θραυόμενα μηδένα ἐς οἶκον	φέρεσθαι	μηδὲ χρᾶσθαί σφισιν ἐς μηδέν,
[2, 35]	τὸν ναὸν οἱ μὲν ἔσω	φέρεσθαι	τὴν βοῦν ἐς τὸ ἱερὸν
[2, 3]	τῆς Ἥρας, κατακρύπτειν δὲ ἀθανάτους	ἔσεσθαι	νομίζουσαν· τέλος δὲ αὐτήν τε
[2, 9]	αὐτῷ Φιλίππῳ τὸ ἀνδροφόνον φάρμακον	ἔσεσθαι	συμφορά· τὸν γάρ οἱ παῖδα
[2, 3]	αὑτήν, ὡς λέγουσι, τῶν Μηδείας	ἔσεσθαι	φαρμάκων τὸ ὕδωρ νομίζουσα ἴαμα.
[2, 34]	παῖς αὐτῷ Νιόβης παιδὶ ἴσα	οἴσεσθαι	Διός γε εἶναι δοκοῦντι. ἐπῴκησαν
[2, 3]	θερμὸν ὄντα ὑπὸ ὕδατος τούτου	βάπτεσθαι	λέγουσιν, ἐπεὶ χαλκός γε οὐκ
[2, 34]	μίαν ἐξ αὐτῶν οὔ φασιν	ὕεσθαι.	τοῦτο δὲ εἰ τοιοῦτόν ἐστιν
[2, 29]	εὐξάμενος τὴν Ἑλλάδα γῆν ἐποίησεν	ὕεσθαι,	τῶν δὲ ἐλθόντων ὡς αὐτὸν
[2, 9]	Λακεδαιμόνιοι δὲ ἄσμενοι Κλεομένους ἀπαλλαγέντες	βασιλεύεσθαι	μὲν οὐκέτι ἠξίωσαν, τὰ δὲ
[2, 8]	δὲ ἀπέδωκεν Ἄρατος ἐξ ἴσου	πολιτεύεσθαι	διαλλάξας τοῖς φεύγουσιν, οἰκίας μὲν
[2, 13]	ἐλθὼν καὶ τὴν νύκτα ἐγκατακοιμηθεὶς	μαντεύεσθαι	τότε πρῶτον, ὡς οἱ Φλιάσιοί
[2, 13]	ἐκείνῳ Δωριεῖς ἐπὶ ἀναδασμῷ γῆς	δέχεσθαι·	(Ἵππασος δὲ καὶ οἱ σὺν
[2, 34]	ἐσπεσόντα ἐς τὴν θάλασσαν ἀκινδύνως	νήχεσθαι·	θηρία γὰρ καὶ ἄλλα καὶ
[2, 37]	ἠρεμαῖον, παρεχόμενον δὲ ὄψιν τοιαύτην	διανήχεσθαι	τολμήσαντα πάντα τινὰ καθέλκειν πέφυκε
[2, 14]	μάχῃ τινὰ Ἐλευσινίων φυγάδα ἀπελαθέντα	οἴχεσθαι,	τοῦ πολέμου τε ἐπὶ συνθήκαις
[2, 3]	συγγνώμην, ἀποπλέοντα δὲ> ἐς Ἰωλκὸν	οἴχεσθαι—	τούτων δὲ ἕνεκα ἀπελθεῖν καὶ
[2, 30]	ἐν καταλόγῳ φησὶν ὑπὸ Διομήδους	ἄρχεσθαι.	Διομήδης γὰρ καὶ Εὐρύαλος ὁ
[2, 5]	πρὸς Μιλήτῳ θάλασσαν ἐς Πελοπόννησον	ἔρχεσθαι	καὶ ποιεῖν τὸν Ἀσωπόν. οἶδα
[2, 29]	καὶ ἐν τῷ Μηδικῷ πολέμῳ	παρασχέσθαι	πλοῖα μετά γε Ἀθηναίους πλεῖστα,
[2, 10]	ἐσόδου τὴν θεὸν καὶ αὐτόθεν	προσεύχεσθαι.	(τὸ μὲν δὴ ἄγαλμα καθήμενον
[2, 17]	κόκκυγα δὲ ἐπὶ τῷ σκήπτρῳ	καθῆσθαί	φασι λέγοντες τὸν Δία, ὅτε
[2, 20]	καὶ πρότερον ἔτι ὑπῆρχε Νεμείων	ἀνῃρῆσθαι	νίκην παλαίοντι. (ὑπὲρ δὲ τὸ
[2, 11]	σπονδῇ καὶ ἄνθεσιν ἀντὶ στεφάνων	χρῆσθαι	νομίζουσιν. ἐοικότα δὲ καὶ ἐπὶ
[2, 21]	ἐξιέναι καὶ ἐς τὰς μάχας	ἡγεῖσθαι	τοῖς Λίβυσι καὶ δὴ καὶ
[2, 23]	Ἑλένου τοῦ Πριάμου, καὶ ἄγαλμα	κεῖσθαι	παρὰ σφίσιν Ἀθηνᾶς τὸ ἐκκομισθὲν
[2, 22]	εἰρημένον ὀστᾶ ἐν τῷ χαλκείῳ	κεῖσθαι	Ταντάλου. (τὸν μὲν δὴ Θυέστου
[2, 21]	γῆς ἐστιν· ἐν δὲ αὐτῷ	κεῖσθαι	τὴν Μεδούσης λέγουσι τῆς Γοργόνος
[2, 23]	λέγουσιν· εἰ δὲ τῆς Ὑρνηθοῦς	κεῖσθαι	τὸν νεκρὸν νομίζουσιν ἐνταῦθα, ἐγὼ
[2, 14]	τῷ ὀρόφῳ Πέλοπος ἅρμα λέγουσιν	ἀνακεῖσθαι.	~(Φλιασίοις μὲν δὴ τοσαῦτα λόγου
[2, 5]	Ἰσθμοῦ χώραν Ἀπίαν ἀπ᾽ ἐκείνου	καλεῖσθαι.	Ἄπιδος δὲ ἦν Θελξίων, Θελξίονος
[2, 3]	τοῖς ἀνθρώποις ἔδωκε τὸ ὄνομα	καλεῖσθαι	Μήδους ἀπ᾽ αὐτῆς· τὸν δὲ
[2, 30]	αὐτὸν καὶ Ὠραίαν ἀπ᾽ αὐτοῦ	καλεῖσθαι	τὴν γῆν, Ἄλθηπον δὲ Ποσειδῶνος
[2, 21]	θυγατέρα εἶναι λέγοντες, Μελίβοιαν δὲ	καλεῖσθαι	τὸ ἐξ ἀρχῆς· ἀπολλυμένων δὲ
[2, 14]	μίμησιν· ὁμολογοῦσι δὲ καὶ αὐτοὶ	μιμεῖσθαι	Φλιάσιοι τὰ ἐν Ἐλευσῖνι δρώμενα.
[2, 19]	Πολυνείκει τὴν ἐς Θήβας κάθοδον	ἀποθανεῖσθαι	συνώμοσαν, ἢν μὴ τὰς Θήβας
[2, 26]	τὸν Ἀρεσθάναν ἐς πᾶν φασιν	ἀφικνεῖσθαι	ζητήσεως, εὑρόντα δὲ ἐπιθυμῆσαι τὸν
[2, 28]	ἐκείνης φονεύς, συμπλακεὶς δὲ ἐπειρᾶτο	ἀφαιρεῖσθαι.	Φάλκης δὲ ἀντεχόμενος καὶ ἕλκων
[2, 16]	τε περιεῖναι πυνθανόμενος καὶ ἔργα	ἀποδείκνυσθαι,	ἐς Λάρισαν ἀπεχώρησε τὴν ἐπὶ
[2, 12]	δὴ καὶ Δυσαύλην ἄνδρα Ἐλευσίνιον	τεθάφθαι	λέγουσιν. (Ἄραντος δὲ υἱὸς Ἄορις
[2, 37]	δὲ ἤκουσα ἐπὶ τῇ καρδίᾳ	γεγράφθαι	τῇ πεποιημένῃ τοῦ ὀρειχάλκου, οὐδὲ
[2, 2]	ὑπόγεως, ἔνθα δὴ τὸν Παλαίμονα	κεκρύφθαι	φασίν· ὃς δ᾽ ἂν ἐνταῦθα
[2, 29]	Αἰγινῆται. τοῦ περιβόλου δὲ ἐντὸς	ἐλαῖαι	πεφύκασιν ἐκ παλαιοῦ καὶ βωμός
[2, 17]	ἐσόδου καὶ γυναικῶν, αἳ γεγόνασιν	ἱέρειαι	τῆς Ἥρας, καὶ ἡρώων ἄλλων
[2, 21]	καὶ ἄνδρες ἐνταῦθα ἄγριοι καὶ	ἄγριαι	γίνονται γυναῖκες· ἔλεγέ τε ὁ
[2, 23]	τοῦ θεοῦ· τότε δὲ αἶγες	ἄγριαι	φεύγουσαι τὸν χειμῶνα ἐς αὐτὸ
[2, 32]	τοῦ βίου πάντα ἱερώμενος καὶ	θυσίαι	καθεστήκασιν ἐπέτειοι, δρῶσι δὲ καὶ
[2, 3]	οὐκέτι ἐκεῖναι καθεστήκασιν αὐτοῖς αἱ	θυσίαι	παρὰ τῶν ἐποίκων οὐδὲ ἀποκείρονταί
[2, 3]	πρὶν ἢ χρήσαντος τοῦ θεοῦ	θυσίαι	τε αὐτοῖς ἐπέτειοι κατέστησαν καὶ
[2, 7]	παῖδες τῇ ἑορτῇ τοῦ Ἀπόλλωνος,	καὶ	ἀγαγόντες δὴ τοὺς θεοὺς ἐς
[2, 13]	αὐτῷ διεκελεύοντο ἀμύνεσθαι μηδὲ πολλῶν	καὶ	ἀγαθῶν ἀμαχεὶ τοῖς Δωριεῦσιν ἀφίστασθαι.
[2, 20]	καθάρσια ὡς ἐπὶ αἵματι ἐμφυλίῳ	καὶ	ἄγαλμα ἀνέθηκαν Μειλιχίου Διός. (πλησίον
[2, 35]	δὴ τοῦτόν ἐστιν ἄλλος ναὸς	καὶ	ἄγαλμα Ἄρεως, τοῦ δὲ τῆς
[2, 2]	Ἀπόλλων ἐπίκλησιν Κλάριος χαλκοῦς ἐστι	καὶ	ἄγαλμα Ἀφροδίτης Ἑρμογένους Κυθηρίου ποιήσαντος.
[2, 13]	ἐν δὲ αὐτῷ ναός τε	καὶ	ἄγαλμα Δήμητρος καὶ τῆς παιδός·
[2, 34]	Ἴσιδος δὲ ἐνταῦθα ἱερόν ἐστι	καὶ	ἄγαλμα ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς Ἑρμοῦ,
[2, 32]	ἀνεῖται καὶ ναὸς ἐν αὐτῷ	καὶ	ἄγαλμά ἐστιν ἀρχαῖον. ταῦτα μὲν
[2, 23]	προῄεσαν ἐφάνη σφίσι Διονύσου σπήλαιον,	καὶ	ἄγαλμα ἦν ἐν τῷ σπηλαίῳ
[2, 27]	ἄλσους ναός τέ ἐστιν Ἀρτέμιδος	καὶ	ἄγαλμα Ἠπιόνης καὶ Ἀφροδίτης ἱερὸν
[2, 23]	τό τε Ἑλένου τοῦ Πριάμου,	καὶ	ἄγαλμα κεῖσθαι παρὰ σφίσιν Ἀθηνᾶς
[2, 2]	Κεγχρέαις Ἀφροδίτης τέ ἐστι ναὸς	καὶ	ἄγαλμα λίθου, μετὰ δὲ αὐτὸν
[2, 15]	ὅσον κατερρυήκει τε ὁ ὄροφος	καὶ	ἄγαλμα οὐδὲν ἔτι ἐλείπετο· κυπαρίσσων
[2, 13]	ἐστιν Ἀσκληπιοῦ ναὸς ἐν δεξιᾷ	καὶ	ἄγαλμα οὐκ ἔχον πω γένεια.
[2, 3]	ἐν δεξιᾷ τῆς ὁδοῦ ναὸς	καὶ	ἄγαλμα χαλκοῦν Ἀπόλλωνος καὶ ὀλίγον
[2, 2]	ἐν Λεχαίῳ μὲν Ποσειδῶνος ἱερὸν	καὶ	ἄγαλμα χαλκοῦν, τὴν δὲ ἐς
[2, 24]	τοῦ ὄρους Ἀρτέμιδος Ὀρθίας ἱερόν,	καὶ	ἀγάλματα Ἀπόλλωνος καὶ Λητοῦς καὶ
[2, 31]	~(ἐν τῇ ἀγορᾷ Τροιζηνίων ναὸς	καὶ	ἀγάλματα Ἀρτέμιδός ἐστι Σωτείρας· Θησέα
[2, 11]	καλούμενον ταῖς γυναιξὶν ἑορτάζειν παρείκασι·	καὶ	ἀγάλματα Διονύσου καὶ Δήμητρος καὶ
[2, 1]	οὐ μείζονι ἐφεστήκασι Τρίτωνες χαλκοῖ.	καὶ	ἀγάλματά ἐστιν ἐν τῷ προνάῳ
[2, 29]	ἀξιολογώτατα· τέμενος δή ἐστιν Ἀσκληπιοῦ	καὶ	ἀγάλματα ὁ θεὸς αὐτὸς καὶ
[2, 35]	ἐσελαθῆναι καθ᾽ ἑκάστην τῶν βοῶν,	καὶ	ἀγάλματα οὐκ ἄγαν ἀρχαῖα Ἀθηνᾶ
[2, 35]	Ἀπόλλωνος δέ εἰσι ναοὶ τρεῖς	καὶ	ἀγάλματα τρία· καὶ τῷ μὲν
[2, 32]	δὲ ὁ Κάλλων ἦν Τεκταίου	καὶ	Ἀγγελίωνος, οἳ Δηλίοις ἐποίησαν τὸ
[2, 16]	δὲ Τριόπας, Τριόπα δὲ Ἴασος	καὶ	Ἀγήνωρ. Ἰὼ μὲν οὖν Ἰάσου
[2, 8]	Ἀχαιοὺς Πτολεμαῖος ἐποιήσατο. Λακεδαιμόνιοι δὲ	καὶ	Ἆγις ὁ Εὐδαμίδου βασιλεὺς ἔφθησαν
[2, 21]	πιστὰ καὶ ἄνδρες ἐνταῦθα ἄγριοι	καὶ	ἄγριαι γίνονται γυναῖκες· ἔλεγέ τε
[2, 35]	Ἑρμιονεῖς μὲν Κλύμενον Φορωνέως παῖδα	καὶ	ἀδελφὴν Κλυμένου Χθονίαν τοὺς ἱδρυσαμένους
[2, 32]	ἐν τῇ Ἀττικῇ πρὸς Θησέα	καὶ	Ἀθηναίους ἀγωνισαμένων. (ἐπὶ θάλασσαν δὲ
[2, 2]	λέγεται παῖδα οὖσαν ὑπὸ Νικίου	καὶ	Ἀθηναίων ἁλῶναι, πραθεῖσαν δὲ ἐς
[2, 24]	ἑστηκὸς ἦν ἐπὶ τῷ βάθρῳ.	καὶ	Ἀθηνᾶς δὲ ναός ἐστι θέας
[2, 12]	τῆς ἀσπίδος. ~(ἐν δὲ Τιτάνῃ	καὶ	Ἀθηνᾶς ἱερόν ἐστιν, ἐς ὃ
[2, 22]	ἀγάλματα ἀρχαῖα Ἀρτέμιδος καὶ Διὸς	καὶ	Ἀθηνᾶς. Λυκέας μὲν οὖν ἐν
[2, 30]	τὸ ἀρχαῖον ἐπίσημα ἔχει τρίαιναν	καὶ	Ἀθηνᾶς πρόσωπον. (μετὰ δὲ Ἄλθηπον
[2, 6]	τὸ μὲν παραυτίκα ἐπινίκια ἔθυε	καὶ	Ἀθηνᾶς ᾠκοδόμει ναόν, ἐπ᾽ ἐξειργασμένῳ
[2, 20]	δὲ ἐγγὺς> ἐγίνοντο οἱ Λακεδαιμόνιοι	καὶ	αἱ γυναῖκες οὔτε τῷ ἀλαλαγμῷ
[2, 25]	τούτῳ δέ εἰσι τῷ ὄρει	καὶ	αἱ πηγαὶ τοῦ Ἰνάχου· πηγαὶ
[2, 5]	Αἰγιαλὸς ἀπ᾽ ἐκείνου βασιλεύοντος ὀνομασθῆναι,	καὶ	Αἰγιάλειαν αὐτὸν οἰκίσαι πρῶτον ἐν
[2, 5]	αὐτοῦ γενέσθαι Φλιάσιοί φασι Κόρκυραν	καὶ	Αἴγιναν καὶ Θήβην· ἀπὸ μὲν
[2, 5]	Θήβην· ἀπὸ μὲν δὴ Κορκύρας	καὶ	Αἰγίνης τὰς νήσους Σχερίαν καὶ
[2, 30]	δὲ οὐ Κρῆτες μόνον ἀλλὰ	καὶ	Αἰγινῆται, λέγοντες φαίνεσθαί σφισιν ἐν
[2, 32]	τὸν αὐτὸν λέγουσιν ὃν Ἐπιδαύριοι	καὶ	Αἰγινῆται λόγον, ἀλλὰ ἀφικέσθαι παρθένους
[2, 29]	Δηιφόντῃ κατασχόντων, διαβᾶσα ἐς Αἴγιναν	καὶ	Αἰγινήταις τοῖς ἀρχαίοις γενόμενοι σύνοικοι,
[2, 16]	ἐξ Ἠλέκτρας. Κλυταιμνήστρα δὲ ἐτάφη	καὶ	Αἴγισθος ὀλίγον ἀπωτέρω τοῦ τείχους·
[2, 3]	Ἀσωπίαν, Αἰήτῃ δὲ τὴν Ἐφυραίαν·	καὶ	Αἰήτην ἀπιόντα ἐς Κόλχους παρακαταθέσθαι
[2, 21]	ἣν τοῦ Λυγκέως ἕνεκα ἔφυγε.	καὶ	Αἰνείου ἐνταῦθα χαλκοῦς ἀνδριάς ἐστι
[2, 29]	τὸ αἴτιον ὅ τι εἴη	καὶ	αἰτήσοντας ἅμα λύσιν τοῦ κακοῦ.
[2, 11]	δὲ τοῦ ἀγάλματος πρόσωπον μόνον	καὶ	ἄκραι χεῖρες καὶ πόδες· χιτὼν
[2, 17]	ποταμῷ θυγατέρας Εὔβοιαν καὶ Πρόσυμναν	καὶ	Ἀκραίαν, εἶναι δὲ σφᾶς τροφοὺς
[2, 16]	Λυγκέως παῖδες τὴν βασιλείαν ἐνείμαντο,	καὶ	Ἀκρίσιος μὲν αὐτοῦ κατέμεινεν ἐν
[2, 16]	ὑποπεσὼν τοῦ δίσκου τῇ ὁρμῇ.	(καὶ	Ἀκρισίῳ μὲν ἡ πρόρρησις τοῦ
[2, 4]	ἐστι, πρόσωπον δὲ καὶ χεῖρες	καὶ	ἀκρόποδες εἰσὶ λευκοῦ λίθου. (Βελλεροφόντην
[2, 34]	τε παρήκει τῆς ἠπείρου μηνοειδὴς	καὶ	ἀκτὴ μετὰ τὸν αἰγιαλὸν ἐπὶ
[2, 36]	ᾠκεῖτο δὲ καὶ αὕτη ποτέ,	καὶ	Ἁλικῶν λόγος ἐν στήλαις ἐστὶ
[2, 3]	τὴν γῆν, Βοῦνον δὲ Ἑρμοῦ	καὶ	Ἀλκιδαμείας εἶναι, καὶ ἐπεὶ Βοῦνος
[2, 18]	λοιποί, καὶ τὸ Παιονιδῶν γένος	καὶ	Ἀλκμαιωνιδῶν ἀπὸ τούτων ὠνομάσθησαν. Μέλανθος
[2, 30]	Ἄνθα· τούτους δὲ εἶναι Ποσειδῶνος	καὶ	Ἀλκυόνης Ἄτλαντος θυγατρός, καὶ πόλεις
[2, 12]	πᾶν ἔτος θύει. δρᾷ δὲ	καὶ	ἄλλα ἀπόρρητα ἐς βόθρους τέσσαρας,
[2, 9]	καὶ παράσπονδα ἐκ τοῦ φανεροῦ	καὶ	ἄλλα δράσαντος καὶ Μεγαλοπολίτας ποιήσαντος
[2, 2]	θερμαίνεσθαι. (ἀνιοῦσι δὲ ἐς Κόρινθον	καὶ	ἄλλα ἐστὶ κατὰ τὴν ὁδὸν
[2, 20]	πόρρω θέατρον· ἐν δὲ αὐτῷ	καὶ	ἄλλα θέας ἄξια καὶ ἀνὴρ
[2, 24]	θέας ἄξιος· ἐνταῦθα ἀναθήματα κεῖται	καὶ	ἄλλα καὶ Ζεὺς ξόανον, δύο
[2, 34]	θάλασσαν ἀκινδύνως νήχεσθαι· θηρία γὰρ	καὶ	ἄλλα καὶ κύνας παρέχεται πλείστους.
[2, 34]	ἕστηκε· τὰ δὲ ἐς συγγραφὴν	καὶ	ἄλλα παρείχετο καὶ ὧν αὐτὸς
[2, 21]	προτέρου πιθανώτερος. Λιβύης ἡ ἔρημος	καὶ	ἄλλα παρέχεται θηρία ἀκούσασιν οὐ
[2, 3]	δὲ ἔστι μὲν πολλαχοῦ Κορινθίοις	καὶ	ἄλλα, τὰ μὲν ἀπὸ τοῦ
[2, 25]	τὸ ὄνομα δι᾽ αὐτὸν ἔσχηκε·	καὶ	ἄλλα τέ ἐστιν οὐκ ἀξιόλογα
[2, 2]	γράφω. Πενθέα ὑβρίζοντα ἐς Διόνυσον	καὶ	ἄλλα τολμᾶν λέγουσι καὶ τέλος
[2, 16]	Ἀργείους. λείπεται δὲ ὅμως ἔτι	καὶ	ἄλλα τοῦ περιβόλου καὶ ἡ
[2, 13]	δὲ Φλιασίοις τῇ θεῷ ταύτῃ	καὶ	ἄλλαι τιμαὶ καὶ μέγιστον τὸ
[2, 28]	γῆ. τὸ δὲ αὐτὸ εὑρίσκω	καὶ	ἄλλαις χώραις συμβεβηκός· Λιβύη μέν
[2, 20]	Χορείας μαινάδος ὀνομάζουσι, Διονύσῳ λέγοντες	καὶ	ἄλλας γυναῖκας καὶ ταύτην ἐς
[2, 28]	(καί οἱ ποιήσαντες ἡρῷον τιμὰς	καὶ	ἄλλας δεδώκασι καὶ ἐπὶ τοῖς
[2, 34]	ναὸς ἕτερός ἐστιν Ἀφροδίτης· αὕτη	καὶ	ἄλλας ἔχει παρὰ Ἑρμιονέων τιμάς,
[2, 35]	δευτέραν καὶ τρίτην ἐπὶ ταύτῃ	καὶ	ἄλλην τετάρτην. κατεργάζονταί τε δὴ
[2, 2]	αὐτὸς ὁ Παλαίμων. ἔστι δὲ	καὶ	ἄλλο Ἄδυτον καλούμενον, κάθοδος δὲ
[2, 2]	τοῖς προτέροις ποσίν. (ἔστι δὲ	καὶ	ἄλλο ἐν Θεσσαλίᾳ Λαΐδος φάμενον
[2, 13]	ἀρχαῖον, ἔστι δὲ καὶ Ἀπόλλωνος	καὶ	ἄλλο Ἴσιδος. τὸ μὲν δὴ
[2, 31]	αὕτη· εἴη δ᾽ ἂν ἔτι	καὶ	ἄλλο οὐ γινωσκόμενον ὑπὸ ἐμοῦ.
[2, 32]	θυσίαι καθεστήκασιν ἐπέτειοι, δρῶσι δὲ	καὶ	ἄλλο τοιόνδε· ἑκάστη παρθένος πλόκαμον
[2, 5]	αὐτόν. χρόνῳ δὲ ὕστερον ἤκουσα	καὶ	ἄλλο τοιόνδε, ὡς οἱ Κορίνθιοι
[2, 11]	Ἀσκληπιεῖον ἐποίησε. (περιοικοῦσι μὲν δὴ	καὶ	ἄλλοι καὶ τὸ πολὺ οἰκέται
[2, 5]	τῆς ὁδοῦ. γεγόνασι μὲν δὴ	καὶ	ἄλλοι πόλεμοι περὶ τὴν Κορινθίαν
[2, 30]	Ἐπιδαυρίας ἔχονται Τροιζήνιοι, σεμνύνοντες εἴπερ	καὶ	ἄλλοι τινὲς τὰ ἐγχώρια· φασὶ
[2, 26]	χρόνον λαβόντα τὴν φήμην τεκμηρίοις	καὶ	ἄλλοις εὑρίσκω καὶ Ὁμήρου μαρτυρεῖ
[2, 33]	εἴρηται μὲν οὖν περὶ αὐτοῦ	καὶ	ἄλλοις καὶ αὐτῷ Δημοσθένει πλεῖστα,
[2, 3]	ἐποίησεν ἀνὴρ Σπαρτιάτης λίθοις κοσμήσας	καὶ	ἄλλοις καὶ ὃν ἐν Κροκεαῖς
[2, 31]	(καθῆραι δέ φασιν Ὀρέστην καθαρσίοις	καὶ	ἄλλοις καὶ ὕδατι τῷ> ἀπὸ
[2, 26]	ὅτι ἀνίστησι τεθνεῶτας. (λέγεται δὲ	καὶ	ἄλλος ἐπ᾽ αὐτῷ λόγος, Κορωνίδα
[2, 35]	αἱ γρᾶες ἴστωσαν. (ἔστι δὲ	καὶ	ἄλλος ναός· εἰκόνες δὲ περὶ
[2, 13]	λίθου. (ἐν δὲ τῇ ἀκροπόλει	καὶ	ἄλλος περίβολός ἐστιν ἱερὸς Δήμητρος,
[2, 34]	κατερρύηκεν αὐτῷ. καὶ Ἡλίῳ ναὸς	καὶ	ἄλλος Χάρισιν, ὁ δὲ Σαράπιδι
[2, 23]	Ἀριάδνης αὐτήν· καὶ αὐτός τε	καὶ	ἄλλους Ἀργείων ἰδεῖν ἔφη τὴν
[2, 8]	τῷ αἰφνιδίῳ τῆς ἐπιθέσεως κατέπληξε	καὶ	ἄλλους τε κρατήσας μάχῃ διέφθειρε
[2, 38]	Ἀνιγραῖα καλούμενα ὁδὸν καὶ στενὴν	καὶ	ἄλλως δύσβατον, ἔστιν ἐν ἀριστερᾷ
[2, 20]	μέλλουσα. ἦν δὲ ἡ Τελέσιλλα	καὶ	ἄλλως ἐν ταῖς γυναιξὶν εὐδόκιμος
[2, 23]	εἶναι. εἰ μὲν δὴ κενὸν	καὶ	ἄλλως ἐς μνήμην τῆς γυναικός,
[2, 4]	ἐπὶ δὲ αὐτῷ Θέρσανδρός τε	καὶ	Ἄλμος. Ὀρνυτίωνος δὲ ἦν Φῶκος,
[2, 2]	θάλασσαν ἐκ πέτρας ῥεῖ πολὺ	καὶ	ἁλμυρὸν ὕδατι ὅμοιον ἀρχομένῳ θερμαίνεσθαι.
[2, 23]	Ἀθηνᾶς τὸ ἐκκομισθὲν ἐξ Ἰλίου	καὶ	ἁλῶναι ποιῆσαν Ἴλιον. τὸ μὲν
[2, 3]	μαθεῖν ὡς ἡμαρτήκοι τῆς ἐλπίδος	καὶ	ἅμα ὑπὸ τοῦ Ἰάσονος φωραθεῖσαν
[2, 35]	ἀγῶνα κατὰ ἔτος ἕκαστον ἄγουσι,	καὶ	ἁμίλλης κολύμβου καὶ πλοίων τιθέασιν
[2, 21]	περιγενέσθαι μόνην τῶν ἀδελφῶν ταύτην	καὶ	Ἀμύκλαν, περιγενέσθαι δὲ εὐξαμένους τῇ
[2, 38]	ἐγένετο αὐτῆς Ναύπλιος Ποσειδῶνος λεγόμενος	καὶ	Ἀμυμώνης εἶναι. λείπεται δὲ καὶ
[2, 20]	οἱ Ἀμφιαράου παῖδες, Ἀλκμαίων τε	καὶ	Ἀμφίλοχος, Διομήδης τε καὶ Σθένελος·
[2, 6]	Ἀμφιπτολέμου· Ἀντιόπη δ᾽ ἔτεκε Ζῆθον	καὶ	Ἀμφίονα δῖον Ἀσωποῦ κούρη ποταμοῦ
[2, 4]	δὲ αὐτὰ Ἡλίῳ πεποίηνται βωμοί,	καὶ	Ἀνάγκης καὶ Βίας ἐστὶν ἱερόν·
[2, 17]	δεξιᾷ δὲ κλίνη τῆς Ἥρας	καὶ	ἀνάθημα ἀσπὶς ἣν Μενέλαός ποτε
[2, 35]	θυμιάμασι μεγάλως τὴν θεὸν ἱλάσκονται	καὶ	ἀναθήματα δίδοται πλεῖστα τῇ Εἰλειθυίᾳ·
[2, 24]	λαμβάνει Σθένελος ὁ Καπανέως αὐτόν,	καὶ	ἀνάκειται μὲν διὰ τοῦτο ἐνταῦθα·
[2, 29]	Στροφίου τε ὢν τοῦ Κρίσου	καὶ	Ἀναξιβίας ἀδελφῆς Ἀγαμέμνονος. γένη μὲν
[2, 8]	οὕτω δή τι ἀκάθεκτος ὡς	καὶ	ἄνδρας δύο Εὐθύδημον καὶ Τιμοκλείδαν
[2, 31]	λίθου λευκοῦ· δικάζειν δὲ Πιτθέα	καὶ	ἄνδρας δύο σὺν αὐτῷ λέγουσιν
[2, 21]	παρέχεται θηρία ἀκούσασιν οὐ πιστὰ	καὶ	ἄνδρες ἐνταῦθα ἄγριοι καὶ ἄγριαι
[2, 18]	δὲ Μελάμποδος γενεαί τε ἓξ	καὶ	ἄνδρες ἴσοι μέχρις Ἀμφιλόχου τοῦ
[2, 35]	ἔχουσιν, ἕπονται δὲ καὶ γυναῖκες	καὶ	ἄνδρες. τοῖς δὲ καὶ παισὶν
[2, 28]	ἐς Ἄργος, ἄλλα τε ἐπαγγελλόμενοι	καὶ	ἀνδρὶ δώσειν αὐτὴν Δηιφόντου τὰ
[2, 12]	Χθονοφύλην· Χθονοφύλην δέ οἱ συνοικῆσαι	καὶ	Ἀνδροδάμαν γενέσθαι Φλίαντι ἐξ αὐτῆς.
[2, 27]	δὲ ἓξ λοιπαί· ταύταις ἐγγεγραμμένα	καὶ	ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν ἐστιν ὀνόματα
[2, 31]	ὅτῳ πιστὰ ἐνέφυ τῇ γῇ	καὶ	ἀνεβλάστησεν αὖθις καὶ ἔστιν ὁ
[2, 24]	δὲ αὐτῷ δένδρα πέφυκεν ἥμερα	καὶ	ἄνεισι τοῦ Ἐρασίνου φανερὸν ἐνταῦθα
[2, 18]	κατέσχε παροικῶν τε ἐγγὺς αὐτῷ	καὶ	ἄνευ τῆς πατρῴας ἀρχῆς προσπεποιημένος
[2, 15]	ἐπ᾽ ἄλλῃ τινὶ αἰτίᾳ εἴτε	καὶ	ἀνευρόντος αὐτὴν Ἀδράστου· τὸ δὲ
[2, 27]	Ἀρικιεῖς, καὶ ἐβασίλευσέ τε αὐτόθι	καὶ	ἀνῆκε τῇ Ἀρτέμιδι τέμενος, ἔνθα
[2, 20]	αὐτῷ καὶ ἄλλα θέας ἄξια	καὶ	ἀνὴρ φονεύων ἐστὶν ἄνδρα, Ὀθρυάδαν
[2, 30]	ἀδελφοῦ Τροίζηνα, συλλαβὼν Ὑπέρειάν τε>	καὶ	Ἄνθ< ει> αν. πολλοῖς δὲ
[2, 30]	βασιλεύσαντας οὐκ ἴσασιν ἄχρι Ὑπέρητος	καὶ	Ἄνθα· τούτους δὲ εἶναι Ποσειδῶνος
[2, 30]	τῇ χώρᾳ φασὶν Ὑπέρειάν τε	καὶ	Ἄνθειαν οἰκίσαι· Ἀέτιον δὲ τὸν
[2, 11]	πρόβατα ἐγκύμονα, μελικράτῳ δὲ σπονδῇ	καὶ	ἄνθεσιν ἀντὶ στεφάνων χρῆσθαι νομίζουσιν.
[2, 1]	δὴ σωτῆρες καὶ οὗτοι νεῶν	καὶ	ἀνθρώπων εἰσὶ ναυτιλλομένων. τὰ δὲ
[2, 28]	αὐτὴν Δηιφόντου τὰ πάντα ἀμείνονι	καὶ	ἀνθρώπων πλειόνων καὶ γῆς ἄρχοντι
[2, 29]	ἀνέχουσά τε αὐτὴ τὸ θέατρον	καὶ	ἀντὶ ἐρείσματος ἀνάλογον ἐκείνῳ χρωμένη.
[2, 5]	δὲ Ἀσωποῦ μηνύει τε οὕτως	καὶ	ἀντὶ τοῦ μηνύματος δίκην ὅτῳ
[2, 8]	Ἄρατον κατέλαβεν ἀνάγκη γενέσθαι Μακεδόνων	καὶ	Ἀντιγόνου σύμμαχον· ἐγένετο δὲ οὕτως.
[2, 8]	δέος τοῖς πᾶσιν Ἕλλησι Μακεδόνων	καὶ	Ἀντιγόνου Φίλιππον ἐπιτροπεύοντος τὸν Δημητρίου—
[2, 2]	ἐκεῖνο ἴσα τῷ θεῷ σέβειν·	καὶ	ἀπ᾽ αὐτοῦ διὰ τόδε τὰς
[2, 25]	ἴσον τῷ ἀγῶνι συμβῆναί φασι	καὶ	ἀπ᾽ αὐτοῦ διαλλαγὰς ὕστερον, ὡς
[2, 12]	ἐνταῦθά τε δὴ πόλιν ᾤκισε	καὶ	ἀπ᾽ αὐτοῦ τὸ ἀρχαῖον ἡ
[2, 9]	ἄνδρας ἐπὶ τὸν βασιλέα συνιστάναι.	καὶ	ἀπέδρα μὲν ἐκ τοῦ δεσμωτηρίου
[2, 29]	τῇ Ἀργολίδι Λακεδαιμονίων δόντων ᾤκησαν.	καὶ	ἀπέλαβον μὲν τὴν νῆσον, ὅτε
[2, 17]	δὲ σφᾶς τροφοὺς τῆς Ἥρας·	(καὶ	ἀπὸ μὲν Ἀκραίας τὸ ὄρος
[2, 1]	ἐς τὴν Ἀττικὴν αὖθις ἀναχωρῆσαι,	καὶ	ἀπὸ μὲν Σικυῶνος τὴν Ἀσωπίαν,
[2, 6]	θυγατέρα τε συνῴκισεν αὐτῷ Ζευξίππην	καὶ	ἀπὸ τούτου βασιλεύσαντος ἡ γῆ
[2, 11]	εἶναι δὲ αὐτὸν ἀδελφὸν Ἡλίου	καὶ	ἀπὸ τούτου κληθῆναι Τιτάνην τὸ
[2, 20]	δὲ αὐτὴν τιμωρήσασθαι τοῖς χιλίοις	καὶ	ἀπὸ τούτου προαχθέντων ἐς μάχην
[2, 17]	τῇ Ἥρᾳ καὶ αὐτὴν φέρουσι	καὶ	ἀπὸ τῶν φύλλων αὐτῆς στεφάνους
[2, 21]	τάφος· τὰ δὲ ἐς Βίαντα	καὶ	ἀπογόνους τοῦ Βίαντος ἤδη λέλεκταί
[2, 27]	ἐπανορθούμενος κατεσκευάσατο οἴκησιν· ἐνταῦθα ἤδη	καὶ	ἀποθανεῖν ἀνθρώπῳ καὶ τεκεῖν γυναικὶ
[2, 25]	πατρὸς θεραπεύειν πατέρα εἰκὸς ἦν,	καὶ	ἀποθανόντα ἔθαψεν ἐνταῦθα. ἀπὸ τούτου
[2, 36]	τοῦ τείχους ἠμύναντο οἱ Ἀσιναῖοι	καὶ	ἀποκτείνουσιν ἄλλους τε καὶ Λυσίστρατον
[2, 2]	ἐστι τοῦ Ποσειδῶνος ἀφιεὶς ὕδωρ.	καὶ	Ἀπόλλων ἐπίκλησιν Κλάριος χαλκοῦς ἐστι
[2, 27]	καὶ Ὑγείᾳ ναὸν καὶ Ἀσκληπιῷ	καὶ	Ἀπόλλωνι ἐπίκλησιν Αἰγυπτίοις. καὶ ἦν
[2, 11]	νομίζουσιν. Ἐπωπέα δὲ καὶ Ἀρτέμιδι	καὶ	Ἀπόλλωνι τὸ πλησίον ἱερὸν ποιῆσαι
[2, 3]	ἔστι Κορινθίοις. ἔτι γε δὴ	καὶ	Ἀπόλλωνος ἄγαλμα πρὸς τῇ Πειρήνῃ
[2, 13]	ἱερόν ἐστιν ἀρχαῖον, ἔστι δὲ	καὶ	Ἀπόλλωνος καὶ ἄλλο Ἴσιδος. τὸ
[2, 21]	ἀρχῆς· ἀπολλυμένων δὲ ὑπὸ Ἀρτέμιδος	καὶ	Ἀπόλλωνος τῶν Ἀμφίονος παίδων περιγενέσθαι
[2, 23]	ἐγγυτάτω οἰκίαν ὄψει τὴν Ἀδράστου	καὶ	ἀπωτέρω ταύτης ἱερὸν Ἀμφιαράου καὶ
[2, 10]	Ἀριστοδάμαν Ἀράτου μητέρα εἶναι λέγουσι	καὶ	Ἄρατον Ἀσκληπιοῦ παῖδα εἶναι νομίζουσιν.
[2, 8]	τελεῖται κατὰ γνώμην, εἰ δὴ	καὶ	Ἄρατον κατέλαβεν ἀνάγκη γενέσθαι Μακεδόνων
[2, 20]	δὲ τῶν ἑπτὰ— ἐπηκολουθήκασι γὰρ	καὶ	Ἀργεῖοι τῇ Αἰσχύλου ποιήσει— πλησίον
[2, 26]	ἀφικόμενος ἐνταῦθα ᾤκησε, Δηιφόντης δὲ	καὶ	Ἀργεῖοι τὴν Ἐπιδαυρίαν ἔσχον. ἀπεσχίσθησαν
[2, 23]	Ἀρτέμιδος τῆς Φεραίας— σέβουσι γὰρ	καὶ	Ἀργεῖοι Φεραίαν Ἄρτεμιν κατὰ ταὐτὰ
[2, 4]	βασιλεύειν, εἶναι δὲ ἐπὶ Προίτῳ	καὶ	Ἀργείοις ἐγώ τε πείθομαι καὶ
[2, 26]	λέγουσιν ἀμαχεὶ τὴν γῆν Δηιφόντῃ	καὶ	Ἀργείοις· (καὶ ὁ μὲν ἐς
[2, 8]	Νικοκλέα Ἄρατος ἀφικόμενος Σικυωνίων φυγάσι	καὶ	Ἀργείοις μισθωτοῖς τοὺς μὲν ἔλαθεν
[2, 28]	μὲν Ἀντιμένης καὶ Ξάνθιππός τε	καὶ	Ἀργεῖος, θυγάτηρ δὲ Ὀρσοβία· ταύτην
[2, 22]	Μηχανέως τὸ ἄγαλμα εἶναι Διός,	καὶ	Ἀργείων ἔφη τοὺς ἐπὶ Ἴλιον
[2, 25]	τὰ ἀγάλματα· Πολυνείκους λέγουσιν ἀναθήματα	καὶ	Ἀργείων, ὅσοι τιμωρήσοντες αὐτῷ συνεστρατεύοντο.
[2, 20]	οὐ πόρρω δείκνυται Δαναοῦ μνῆμα	καὶ	Ἀργείων τάφος κενὸς ὁπόσους ἔν
[2, 18]	(ἐκβάλλουσιν οὖν ἐκ μὲν Λακεδαίμονος	καὶ	Ἄργους Τισαμενόν, ἐκ δὲ τῆς
[2, 13]	τὸ ἄγαλμα ἐπικοσμοῦντες. ἐνταῦθά ἐστι	καὶ	Ἀριστίου μνῆμα τοῦ Πρατίνου· τούτῳ
[2, 8]	Ἀθηναίοις ἕκτον μέρος. ἔπεισε δὲ	καὶ	Ἀριστόμαχον τυραννοῦντα ἐν Ἄργει δημοκρατίαν
[2, 20]	ἡγεμόνων καὶ Μεσσήνης καί τινων	καὶ	Ἀρκάδων στρατευσαμένων. τούτων δὲ τῶν
[2, 11]	θυομένων δὲ τῷ θεῷ ταύρου	καὶ	ἀρνὸς καὶ ὑὸς ἐς Ἀθηνᾶς
[2, 11]	ἀποτροπὴν κακῶν νομίζουσιν. Ἐπωπέα δὲ	καὶ	Ἀρτέμιδι καὶ Ἀπόλλωνι τὸ πλησίον
[2, 30]	αὐτὴν δρόμοις τε καὶ θήραις	καὶ	Ἀρτέμιδι μάλιστα φίλην εἶναι· Μίνω
[2, 13]	δὲ τῆς Ἀρτέμιδος— ἔστι γὰρ	καὶ	Ἀρτέμιδος ἐνταῦθα χαλκοῦν ἄγαλμα— ἐφαίνετο
[2, 35]	κολύμβου καὶ πλοίων τιθέασιν ἆθλα·	καὶ	Ἀρτέμιδος ἐπίκλησιν Ἰφιγενείας ἐστὶν ἱερὸν
[2, 29]	ἐν τῇ πόλει καὶ Διονύσου	καὶ	Ἀρτέμιδός ἐστιν ἄλσος· εἰκάσαις ἂν
[2, 19]	καὶ πλησίον κίονας καὶ Διὸς	καὶ	Ἀρτέμιδος ξόανον. (τάφοι δέ εἰσιν
[2, 24]	καὶ ἀγάλματα Ἀπόλλωνος καὶ Λητοῦς	καὶ	Ἀρτέμιδος πεποίηται λευκοῦ λίθου· Πολυκλείτου
[2, 7]	ἐκέλευον οἱ μάντεις Ἀπόλλωνα ἱλάσασθαι	καὶ	Ἄρτεμιν. (οἱ δὲ παῖδας ἑπτὰ
[2, 7]	τοιῷδε αὐτοῖς κατέστη σέβεσθαι. Ἀπόλλων	καὶ	Ἄρτεμις ἀποκτείναντες Πύθωνα παρεγένοντο ἐς
[2, 9]	βωμός, ἔστι δὲ Ζεὺς Μειλίχιος	καὶ	Ἄρτεμις ὀνομαζομένη Πατρῴα, σὺν τέχνῃ
[2, 10]	ἐφήβους. κεῖται δὲ λίθου λευκοῦ	καὶ	Ἄρτεμις τὰ ἐς ἰξὺν μόνον
[2, 16]	δὲ Φορωνέως παῖδα θαυμάζοιεν ἂν	καὶ	ἀρχὴν ἀκούσαντες. (Μυκήνας δὲ Ἀργεῖοι
[2, 9]	αὐτῶν. ἐπιθυμῶν δὲ πραγμάτων μειζόνων	καὶ	ἀρχῆς τῶν Ἑλλήνων, ἐπέθετο Ἀχαιοῖς
[2, 6]	γενομένου οἱ πολέμου πρὸς Ἄρχανδρον	καὶ	Ἀρχιτέλην τοὺς Ἀχαιοῦ συμμαχήσοντα ἐπηγάγετο
[2, 28]	τοῦτο τὸ σχῆμα. εἰ δὲ	καὶ	Ἀσιναίοις τοῖς ἐν τῇ Ἀργολίδι
[2, 36]	Ἀργείων ἥ ποτε Ἀσιναία καλουμένη,	καὶ	Ἀσίνης ἐστὶν ἐρείπια ἐπὶ θαλάσσῃ.
[2, 6]	Ἐρεχθέως φασίν. ὁμολογεῖ δέ σφισι	καὶ	Ἄσιος, ἐπεὶ Ἡσίοδός γε καὶ
[2, 27]	ἐποίησε δὲ καὶ Ὑγείᾳ ναὸν	καὶ	Ἀσκληπιῷ καὶ Ἀπόλλωνι ἐπίκλησιν Αἰγυπτίοις.
[2, 15]	σὺν δὲ αὐτῷ Κηφισόν τε	καὶ	Ἀστερίωνα (καὶ τὸν Ἴναχον) ποταμόν·
[2, 16]	κρήνη τέ ἐστι καλουμένη Περσεία	καὶ	Ἀτρέως καὶ τῶν παίδων ὑπόγαια
[2, 5]	Εὐφράτην ὄντα ἐς ἕλος ἀφανίζεσθαι	καὶ	αὖθις ἀνιόντα ὑπὲρ Αἰθιοπίας Νεῖλον
[2, 23]	Κρησίου. Περσεῖ γὰρ πολεμήσαντα αὐτὸν	καὶ	αὖθις ἐλθόντα ἐς λύσιν τοῦ
[2, 13]	φάμενος οἰνοχόον τῶν θεῶν εἶναι,	καὶ	αὖθις ἐν> Ὀδυσσέως ἐς Ἅιδου
[2, 15]	(ἀνελθοῦσι δὲ ἐς τὸν Τρητὸν	καὶ	αὖθις τὴν ἐς Ἄργος ἰοῦσίν
[2, 31]	ἔλεγον αὐτὸ Ἄρδαλον παῖδα Ἡφαίστου·	καὶ	αὐλόν τε εὑρεῖν νομίζουσι τὸν
[2, 7]	λόγχην ᾗ τὸν ὗν κατειργάσατο.	καὶ	αὐλοὺς ἀνατεθῆναί φασιν ἐνταῦθα τοὺς
[2, 3]	Ἑρμῆς μάλιστα δοκεῖ θεῶν ἐφορᾶν	καὶ	αὔξειν ποίμνας, καθὰ δὴ καὶ
[2, 32]	Ἀπόλλωνι. ἐς δὲ τὴν Δαμίαν	καὶ	Αὐξησίαν— καὶ γὰρ Τροιζηνίοις μέτεστιν
[2, 31]	στοᾷ τῆς ἀγορᾶς γυναῖκες λίθου	καὶ	αὐταὶ καὶ οἱ παῖδες. εἰσὶ
[2, 4]	καὶ στήλη καὶ θρόνος· λίθων	καὶ	αὐτὴ καὶ ὁ θρόνος. ὁ
[2, 9]	τῶν Ἀχαιῶν Σελλασία τε ἠνδραποδίσθη	καὶ	αὐτὴ Λακεδαίμων ἑάλω. Λακεδαιμονίοις μὲν
[2, 15]	τοῦ καλουμένου Τρητοῦ, στενὴ μὲν	καὶ	αὐτὴ περιεχόντων ὀρῶν, ὀχήμασι δέ
[2, 32]	καὶ πέτρα Θησέως ὀνομαζομένη, μεταβαλοῦσα	καὶ	αὐτὴ τὸ ὄνομα ἀνελομένου Θησέως
[2, 7]	γραφὴ δὲ εἴπερ ἄλλη τις	καὶ	αὕτη ἐστὶ θέας ἀξία. (προελθοῦσι
[2, 36]	ἡμῶν ἐστιν ἔρημος, ᾠκεῖτο δὲ	καὶ	αὕτη ποτέ, καὶ Ἁλικῶν λόγος
[2, 1]	τρίτον δὲ Ἀμφιτρίτης, καὶ Θάλασσα	καὶ	αὕτη χαλκῆ. τὰ δὲ ἔνδον
[2, 25]	ἀσφαλὲς ἀφίκηταί ποι· τὴν δὲ	καὶ	αὐτὴν ἀνάψαι λέγουσιν ἕτερον ἀπὸ
[2, 6]	Ἐπωπέα, κακοῦν δὲ εἰ λάβοι	καὶ	αὐτὴν Ἀντιόπην. (Ἐπωπεὺς δὲ τὸ
[2, 10]	Σικυωνίους καὶ δι᾽ ἐκείνους ἐθέλουσι	καὶ	αὐτὴν Ἀντιόπην προσήκειν σφίσι. μετὰ
[2, 17]	τὴν πόαν· ταύτην τῇ Ἥρᾳ	καὶ	αὐτὴν φέρουσι καὶ ἀπὸ τῶν
[2, 9]	Ἄρατον ἠνάγκασεν ὑπέρ τε Ἀχαιῶν	καὶ	αὐτῆς Σικυῶνος δείσαντα Ἀντίγονον ἐπάγεσθαι.
[2, 10]	ἀπὸ τῆς ἐσόδου τὴν θεὸν	καὶ	αὐτόθεν προσεύχεσθαι. (τὸ μὲν δὴ
[2, 14]	ἐστὶν ἐς μίμησιν· ὁμολογοῦσι δὲ	καὶ	αὐτοὶ μιμεῖσθαι Φλιάσιοι τὰ ἐν
[2, 20]	ἐκείνων ὑπερόριον ἐν τῷ τοιούτῳ	καὶ	αὐτοί σφισιν ἐνέκειντο. (προηγμένου δὲ
[2, 18]	ἀνέκαθέν εἰσι Περσεῖδαι· Τυνδάρεω δὲ	καὶ	αὐτὸν ἐκπεσόντα ἀπέφαινον ὑπὸ Ἱπποκόωντος,
[2, 6]	Δωριεῦσι κακὸν μὲν ἅτε Ἡρακλείδην	καὶ	αὐτὸν ἐποίησεν οὐδέν, κοινωνὸν δὲ
[2, 5]	ἐκ τοῦ Νείλου· καὶ δὴ	καὶ	αὐτὸν ἔχει τὸν Νεῖλον λόγος
[2, 33]	Ρόδον Φιλόξενος Μακεδὼν συνέλαβεν, ὃς	καὶ	αὐτὸν παρὰ Ἀθηναίων ἐξῄτησεν Ἅρπαλον.
[2, 31]	τὸν λόγον ὡς προνοίᾳ θείᾳ	καὶ	αὐτὸς ἀνασωθείη Θησεὺς καὶ οἱ
[2, 8]	δὲ Ἀβαντίδας φυγάδα ἐποίησεν, ἢ	καὶ	αὐτὸς ἀπεχώρησεν Ἄρατος ἐθελοντής. Ἀβαντίδαν
[2, 17]	ἐς τὸ Ἡραῖον· ὃ δὴ	καὶ	αὐτὸς εἶδον, καθήμενον ἄγαλμα οὐ
[2, 31]	σύγγραμμα ὑπὸ ἀνδρὸς ἐκδοθὲν Ἐπιδαυρίου	καὶ	αὐτὸς ἐπελεξάμην. τοῦ Μουσείου δὲ
[2, 33]	τε ἐς τὰ μάλιστα ἀπεχθανομένου	καὶ	αὐτὸς ἰδίᾳ προσκρούσας. Δημοσθένει μὲν
[2, 2]	ἐν αὐτῷ Ποσειδῶν καὶ Λευκοθέα	καὶ	αὐτὸς ὁ Παλαίμων. ἔστι δὲ
[2, 23]	σορόν, εἶναι δὲ Ἀριάδνης αὐτήν·	καὶ	αὐτός τε καὶ ἄλλους Ἀργείων
[2, 1]	ὁ δεδεμένος. τοιούτῳ διεφθάρη τρόπῳ	καὶ	αὐτὸς ὑπὸ Θησέως ὁ Σίνις·
[2, 33]	τοὺς λαβόντας παρὰ Ἁρπάλου καταριθμῶν	καὶ	αὐτοὺς καὶ ὁπόσον αὐτῶν ἔλαβεν
[2, 25]	σφᾶς λέγουσιν ἀσπίσι πρῶτον τότε	καὶ	αὐτοὺς καὶ τὸ στράτευμα ὡπλισμένους.
[2, 37]	τὸ θηρίον τε δοκοίη φοβερώτερον	καὶ	αὐτῷ γίνηται ἡ ποίησις ἀξιόχρεως
[2, 33]	οὖν περὶ αὐτοῦ καὶ ἄλλοις	καὶ	αὐτῷ Δημοσθένει πλεῖστα, ἦ μὴν
[2, 9]	φαρμάκοις ἔκτεινεν. (ἔμελλε δὲ ἄρα	καὶ	αὐτῷ Φιλίππῳ τὸ ἀνδροφόνον φάρμακον
[2, 21]	οὖν πλανηθεῖσαν γυναῖκα ἐκ τούτων	καὶ	ἀφικομένην ἐπὶ τὴν λίμνην τὴν
[2, 19]	ἐν τοῖς Ἀργείοις ἀποφεύγει τε	καὶ	Ἀφροδίτην ἐπὶ τῷδε ἀνέθηκε Νικηφόρον.
[2, 37]	ναῷ Διόνυσος Σαώτης καθήμενον ξόανον	καὶ	Ἀφροδίτης ἄγαλμα ἐπὶ θαλάσσῃ λίθου·
[2, 38]	Ποσειδῶνος ἱερὸν ἐν Τημενίῳ πεποίηται	καὶ	Ἀφροδίτης ἕτερον καὶ μνῆμά ἐστι
[2, 27]	ἐστιν Ἀρτέμιδος καὶ ἄγαλμα Ἠπιόνης	καὶ	Ἀφροδίτης ἱερὸν καὶ Θέμιδος καὶ
[2, 23]	σορόν. πλησίον δὲ τοῦ Διονύσου	καὶ	Ἀφροδίτης ναός ἐστιν Οὐρανίας. ~(τὴν
[2, 2]	ἐνταῦθα Βελλεροφόντου τέ ἐστι τέμενος	καὶ	Ἀφροδίτης ναὸς Μελαινίδος καὶ τάφος
[2, 9]	Λακεδαιμονίοις μὲν οὖν ἀπέδωκεν Ἀντίγονος	καὶ	Ἀχαιοὶ πολιτείαν τὴν πάτριον· (τῶν
[2, 38]	Δωριεῦσιν αὐτόθεν τὸν πρὸς Τισαμενὸν	καὶ	Ἀχαιοὺς πόλεμον— ἐς τοῦτο οὖν
[2, 1]	τεμένη σφίσιν ἀναθέντας ποιμαίνισιν, ἔνθα	καὶ	Ἀχιλλεῖ τιμαί· Δωτοῦς δὲ ἐν
[2, 9]	ὑπὸ φρονήματος καὶ τόλμης κατείργαστο,	καὶ	βασιλέα τε οἰκίας τῆς ἑτέρας
[2, 1]	μετὰ τὸ στέρνον, Ἰνώ τε	καὶ	Βελλεροφόντης καὶ ὁ ἵππος ὁ
[2, 4]	μὴ πάρεργον ἐπελέξατο. φαίνονται δὲ	καὶ	Βελλεροφόντου μετοικήσαντος ἐς Λυκίαν οὐδὲν
[2, 4]	Ἡλίῳ πεποίηνται βωμοί, καὶ Ἀνάγκης	καὶ	Βίας ἐστὶν ἱερόν· ἐσιέναι δὲ
[2, 8]	τὴν ἐπιχείρησιν ἐποιεῖτο— τοὺς δὲ	καὶ	βιασάμενος τῶν φυλασσόντων ἐγένετο ἐντὸς
[2, 20]	ποιήσασα τὰ ᾄσματα ἐπείργασται στήλῃ·	καὶ	βιβλία μὲν ἐκεῖνα ἔρριπταί οἱ
[2, 20]	δέ εἰσιν ἐπειργασμένοι λίθῳ Κλέοβις	καὶ	Βίτων αὐτοί τε ἕλκοντες τὴν
[2, 9]	δὲ κίονί ἐστιν εἰκασμένη. ἐνταῦθα	καὶ	βουλευτήριόν σφισι πεποίηται καὶ στοὰ
[2, 29]	ἐντὸς ἐλαῖαι πεφύκασιν ἐκ παλαιοῦ	καὶ	βωμός ἐστιν οὐ πολὺ ἀνέχων
[2, 19]	ἐπὶ τούτοις ἐστὶν Ἀπόλλων Ἀγυιεὺς	καὶ	βωμὸς Ὑετίου Διός, ἔνθα οἱ
[2, 7]	ἐοικότα καὶ νῦν ἔτι ποιεῖται·	καὶ	γὰρ ἐπὶ τὸν Σύθαν ἴασιν
[2, 2]	(τάφους δὲ> Σισύφου καὶ Νηλέως	καὶ	γὰρ Νηλέα ἀφικόμενον ἐς Κόρινθον
[2, 9]	καὶ Μίκωνα Ἀθηναίους ὅμοια εἰργάσθη·	καὶ	γὰρ τούσδε ὄντας ῥήτορας καὶ
[2, 11]	(τῷ δὲ Ἀλεξάνορι καὶ Εὐαμερίωνι—	καὶ	γὰρ τούτοις ἀγάλματά ἐστι— τῷ
[2, 32]	δὲ τὴν Δαμίαν καὶ Αὐξησίαν—	καὶ	γὰρ Τροιζηνίοις μέτεστιν αὐτῶν— οὐ
[2, 30]	ταὐτὰ δὲ καὶ τῷ Διονύσῳ·	καὶ	γένεια Διόνυσος ἔχων πεποίηται. τοῦ
[2, 28]	πάντα ἀμείνονι καὶ ἀνθρώπων πλειόνων	καὶ	γῆς ἄρχοντι εὐδαιμονεστέρας. Ὑρνηθὼ δὲ
[2, 35]	ἐν δὲ τῷ τοῦ Κλυμένου	καὶ	γῆς χάσμα· διὰ τούτου δὲ
[2, 17]	τὴν Διὸς γένεσιν καὶ θεῶν	καὶ	γιγάντων μάχην ἔχει, τὰ δὲ
[2, 34]	γνησίου παιδός. (ἐγὼ δέ, εἰ	καὶ	γνήσιον ὄντα Εὔρωπα πρότερον τὸ
[2, 11]	τὴν τρίτην, διαύλου δὲ ἀμφότερα	καὶ	γυμνὸς καὶ μετὰ τῆς ἀσπίδος.
[2, 15]	εἶναι Δαιδάλου σφᾶς, οἱ δὲ	καὶ	γυναῖκα ἐκ> Γόρτυνος ἐθέλουσι λαβεῖν
[2, 14]	σφίσιν αἱρετός, λαμβάνων ἢν ἐθέλῃ	καὶ	γυναῖκα. καὶ ταῦτα μὲν διάφορα
[2, 35]	ἐπετείους ἀρχὰς ἔχουσιν, ἕπονται δὲ	καὶ	γυναῖκες καὶ ἄνδρες. τοῖς δὲ
[2, 21]	Ἡγέλεων, τὸν δὲ Ἡρακλέους εἶναι	καὶ	γυναικὸς λέγουσι τῆς Λυδῆς, Τυρσηνὸν
[2, 17]	τε ἑστήκασι πρὸ τῆς ἐσόδου	καὶ	γυναικῶν, αἳ γεγόνασιν ἱέρειαι τῆς
[2, 27]	λοιπαί· ταύταις ἐγγεγραμμένα καὶ ἀνδρῶν	καὶ	γυναικῶν ἐστιν ὀνόματα ἀκεσθέντων ὑπὸ
[2, 30]	τὰ δὲ ἐς τὴν Αὐξησίαν	καὶ	Δαμίαν, ὡς οὐχ ὗεν ὁ
[2, 3]	θυσίαι τε αὐτοῖς ἐπέτειοι κατέστησαν	καὶ	Δεῖμα ἐπεστάθη. τοῦτο μὲν δὴ
[2, 34]	ἐς ἡμᾶς ἄνεισι θερμόν τε	καὶ	δεινῶς ἁλμυρόν. λουσαμένῳ δὲ ἐνταῦθα
[2, 15]	χωρίον ἀπέχει σταδίους πέντε που	καὶ	δέκα. ἐν δὲ αὐτῇ Νεμείου
[2, 17]	δὲ ἐν ἀριστερᾷ πέντε ἀπέχει	καὶ	δέκα στάδια τὸ Ἡραῖον. ῥεῖ
[2, 2]	καὶ Ποσειδῶν ἐπ᾽ αὐτῇ χαλκοῦς	καὶ	δελφὶς ὑπὸ τοῖς ποσίν ἐστι
[2, 38]	ἀριστερᾷ μὲν καθήκουσα ἐπὶ θάλασσαν	καὶ	δένδρα— ἐλαίας μάλιστα— ἀγαθὴ τρέφειν
[2, 11]	φυλάξας καὶ ὁπότε ἥλιος σπέρματα	καὶ	δένδρων αὔξει καὶ πεπαίνει καρπούς,
[2, 23]	σφάξαντες τά τε κρέα ἐδείπνησαν	καὶ	δέρμασιν ἐχρήσαντο ἀντὶ ἐσθῆτος. ἐπεὶ
[2, 2]	οἱ μηχανὴ διαφυγεῖν τοῦ ὅρκου.	καὶ	δὴ ἱερόν ἐστιν ἀρχαῖον Κυκλώπων
[2, 5]	εἶναί σφισιν ἐκ τοῦ Νείλου·	καὶ	δὴ καὶ αὐτὸν ἔχει τὸν
[2, 15]	καὶ Νεμείου Διὸς ἱερέα αἱροῦνται,	καὶ	δὴ καὶ δρόμου προτιθέασιν ἀγῶνα
[2, 12]	ἡμερούμενος τῶν πνευμάτων τὸ ἄγριον,	καὶ	δὴ καὶ Μηδείας ὡς λέγουσιν
[2, 30]	αὐτὴν καὶ Ποσειδῶνα Βασιλέα ἐπίκλησιν·	καὶ	δὴ καὶ νόμισμα αὐτοῖς τὸ
[2, 37]	ἃ μή τις πρότερον εἶδε,	καὶ	δὴ καὶ ταῦτα φωράσας ἐπὶ
[2, 21]	τὰς μάχας ἡγεῖσθαι τοῖς Λίβυσι	καὶ	δὴ καὶ τότε ἀντικαθημένην στρατῷ
[2, 19]	καὶ τὴν βασιλείαν ἐς ἐκείνην	καὶ	Δηιφόντην τρέπειν. ἐπεβουλεύθη δὲ τούτων
[2, 5]	ποιεῖν τὸν Ἀσωπόν. οἶδα δὲ	καὶ	Δηλίων τοιοῦτο ἀκούσας ἕτερον, ὕδωρ
[2, 35]	ἀγάλματα οὐκ ἄγαν ἀρχαῖα Ἀθηνᾶ	καὶ	Δημήτηρ. αὐτὸ δὲ ὃ σέβουσιν
[2, 18]	ξόανα δὲ Κόρης καὶ Πλούτωνος	καὶ	Δήμητρός ἐστι. προελθοῦσι δὲ ποταμός
[2, 37]	Δήμητρος Προσύμνης, ἔστι δὲ Διονύσου,	καὶ	Δήμητρος καθήμενον ἄγαλμα οὐ μέγα·
[2, 11]	ἑορτάζειν παρείκασι· καὶ ἀγάλματα Διονύσου	καὶ	Δήμητρος καὶ Κόρης τὰ πρόσωπα
[2, 18]	ἐστὶν ἐν ἀριστερᾷ χωρίον Μυσία	καὶ	Δήμητρος Μυσίας ἱερὸν ἀπὸ ἀνδρὸς
[2, 27]	τῇ γραφῇ φιάλην τε ὑάλου	καὶ	δι᾽ αὐτῆς γυναικὸς πρόσωπον. στῆλαι
[2, 21]	Δωριέας τοῦ ὀργάνου τὸν ψόφον	καὶ	δι᾽ αὐτὸ Ἀθηνᾶν ἐπονομάσαι Σάλπιγγα.
[2, 4]	ἱερὸν ἱδρυσαμένου Βούνου τοῦ Ἑρμοῦ·	καὶ	δι᾽ αὐτὸ ἡ θεὸς καλεῖται
[2, 9]	Φιλίππου παίδων Περσεὺς φαρμάκῳ διέφθειρε	καὶ	δι᾽ αὐτὸ καὶ τῷ πατρὶ
[2, 10]	γάρ οἱ τοὺς παῖδας Σικυωνίους	καὶ	δι᾽ ἐκείνους ἐθέλουσι καὶ αὐτὴν
[2, 15]	αἰτίαν τε γράψω τοῦ οἰκισμοῦ	καὶ	δι᾽ ἥντινα πρόφασιν Ἀργεῖοι Μυκηναίους
[2, 29]	λέγουσιν Ἕλληνες. Πυλάδης τέ μοι	καὶ	διὰ ταῦτα φαίνεται καὶ οὐκ
[2, 22]	ὑπὸ Τληπτολέμου φησὶ τοῦ Ἡρακλέους,	καὶ	διὰ τὸν φόνον τοῦτον ἔφυγεν
[2, 30]	προστάξαι γὰρ οὕτω Δία σφίσι.	καὶ	διὰ τοῦτο Ἀθηνᾶν τε σέβουσι
[2, 22]	τῶν ἐν Αἰγαίῳ Διονύσῳ συνεστρατευμέναι·	καὶ	διὰ τοῦτο Ἁλίας αὐτὰς ἐπονομάζουσιν.
[2, 5]	γενόμενοι ἐνταῦθα Ἀγαμέμνονος δόντος οἰκῆσαι·	καὶ	διὰ τοῦτο θεῶν μάλιστα Ἀπόλλωνα
[2, 15]	σφίσιν ἀφανίσαι τὸ ὕδωρ Ποσειδῶνα.	καὶ	διὰ τοῦτο οὔτε Ἴναχος ὕδωρ
[2, 18]	προελθοῦσι δὲ ποταμός ἐστιν Ἴναχος,	καὶ	διαβᾶσιν Ἡλίου βωμός. ἐντεῦθεν δὲ
[2, 33]	μία μὲν πλησίον τῆς ἠπείρου,	καὶ	διαβῆναι ποσὶν ἐς αὐτὴν ἔστιν·
[2, 36]	ὀρῶν τὰς κορυφὰς πεντήκοντά εἰσι	καὶ	διακόσιοι ἐς Φιλανόριόν τε καλούμενον
[2, 23]	τὸ ἐκ τοῦ σπηλαίου ξόανον·	(καὶ	διατελοῦσιν ἐς τόδε τιμῶντες ἔτι.
[2, 20]	ἐνταῦθα οἱ Λακεδαιμόνιοι, φρονήσαντες ὡς	καὶ	διαφθείρασί σφισι τὰς γυναῖκας ἐπιφθόνως
[2, 30]	παρά τε Αἰγινήταις ἐστὶν Ἀφαία	καὶ	Δίκτυννα ἐν Κρήτῃ. (τὸ δὲ
[2, 18]	παρ᾽ Ἀθηναίοις< οἷς> Περσέως τέμενος	καὶ	Δίκτυος καὶ Κλυμένης βωμὸς σωτήρων
[2, 29]	ναοὶ δὲ ἐν τῇ πόλει	καὶ	Διονύσου καὶ Ἀρτέμιδός ἐστιν ἄλσος·
[2, 23]	οἰκοδόμημά ἐστι καὶ Κροτώπου μνῆμα	καὶ	Διονύσου ναὸς Κρησίου. Περσεῖ γὰρ
[2, 2]	ἱερῶν— Ἄρτεμίς τε ἐπίκλησιν Ἐφεσία	καὶ	Διονύσου ξόανα ἐπίχρυσα πλὴν τῶν
[2, 7]	ταύτας τὰς γυναῖκας ἱερὰς εἶναι	καὶ	Διονύσῳ μαίνεσθαι λέγουσιν. ἄλλα δὲ
[2, 20]	ὀπίσω κομιζομένους ἐπέλαβεν ἡ τελευτή.	καὶ	Διός ἐστιν ἐνταῦθα ἱερὸν Σωτῆρος
[2, 31]	τούτου τεμεῖν ῥόπαλον. ἔστι δὲ	καὶ	Διὸς ἱερὸν ἐπίκλησιν Σωτῆρος· ποιῆσαι
[2, 22]	δὲ αὐτὸ ἀγάλματα ἀρχαῖα Ἀρτέμιδος	καὶ	Διὸς καὶ Ἀθηνᾶς. Λυκέας μὲν
[2, 19]	τε ἀνέθηκε καὶ πλησίον κίονας	καὶ	Διὸς καὶ Ἀρτέμιδος ξόανον. (τάφοι
[2, 15]	τὸ δὲ ἄγαλμα Σκύλλιδος τέχνη	καὶ	Διποίνου· μαθητὰς δὲ εἶναι Δαιδάλου
[2, 21]	τὸ ἔπος τὼ δ᾽ ἄρα	καὶ	δοιώ περ ἐόντ᾽ ἀπὸ πάντας
[2, 15]	Διὸς ἱερέα αἱροῦνται, καὶ δὴ	καὶ	δρόμου προτιθέασιν ἀγῶνα ἀνδράσιν ὡπλισμένοις
[2, 7]	Σικυωνίοις ἐστίν, ὅσοι περὶ Πελλήνην	καὶ	Δύμην τὴν Ἀχαιῶν καὶ ἐν
[2, 4]	τὴν δὲ Αἰγυπτίαν αὐτῶν ἐπονομάζουσιν,	καὶ	δύο Σαράπιδος, ἐν Κανώβῳ καλουμένου
[2, 24]	Πελασγοῦ θυγατρός· ἀπὸ ταύτης δὲ	καὶ	δύο τῶν ἐν Θεσσαλίᾳ πόλεων,
[2, 38]	δὲ ἁπάντων πλὴν ἑνὸς Σπαρτιάτου	καὶ	δυοῖν Ἀργείων, τοῖς μὲν ἀποθανοῦσιν
[2, 12]	ἐν χωρίῳ Κελεαῖς, ἔνθα δὴ	καὶ	Δυσαύλην ἄνδρα Ἐλευσίνιον τεθάφθαι λέγουσιν.
[2, 7]	κοινωνὸν δὲ ἔσχε τῆς ἀρχῆς.	~(καὶ	Δωριεῖς μὲν Σικυώνιοι γεγόνασιν ἀπὸ
[2, 27]	Ἰταλίαν ἔρχεται παρὰ τοὺς Ἀρικιεῖς,	καὶ	ἐβασίλευσέ τε αὐτόθι καὶ ἀνῆκε
[2, 2]	δὲ λεγόμενα ἐς τὰ ξόανα	καὶ	ἐγὼ γράφω. Πενθέα ὑβρίζοντα ἐς
[2, 36]	στρατιᾷ συνεσέβαλόν σφισιν οἱ Ἀσιναῖοι,	καὶ	ἐδῄωσαν σὺν ἐκείνοις τῶν Ἀργείων
[2, 30]	ὅτι εἶδόν τε τὰ ἀγάλματα	καὶ	ἔθυσά σφισι κατὰ τὰ> αὐτὰ
[2, 28]	καὶ ἐπὶ τοῖς πεφυκόσιν ἐλαίοις,	καὶ	εἰ δή τι ἄλλο δένδρον
[2, 17]	τοῦ προτέρου ναοῦ θεμέλιά τε	καὶ	εἰ δή τι ἄλλο ὑπελίπετο
[2, 37]	δὲ καὶ μόλυβδον ἀπ᾽ αὐτῶν	καὶ	εἰ δή τι χρήσιμον ἄλλο
[2, 26]	δὲ κατάσκοπον πλήθους τῶν ἐνοικούντων	καὶ	εἰ τὸ πολὺ μάχιμον εἴη
[2, 28]	αὐτό, ὡς Ἐπιδαύριοί τε λέγουσι	καὶ	εἰκὸς ἔχει, γράψω. Κεῖσος καὶ
[2, 24]	τετάρτῳ δὲ ἔτει τῆς ἑβδόμης	καὶ	εἰκοστῆς> Ὀλυμπιάδος ἣν Εὐρύβοτος Ἀθηναῖος
[2, 25]	οὐκ ἀξιόλογα ἐν τοῖς ἐρειπίοις	καὶ	εἰκὼν ἐπὶ στήλῃ τοῦ Λύρκου.
[2, 5]	πύλη τέ ἐστιν ἡ Τενεατικὴ	καὶ	Εἰληθυίας ἱερόν· ἑξήκοντα δὲ ἀπέχει
[2, 28]	ἱεροὶ μὲν τοῦ Ἀσκληπιοῦ νομίζονται	καὶ	εἰσὶν ἀνθρώποις ἥμεροι, τρέφει δὲ
[2, 31]	δέξασθαι· καθίσαντες δὲ ἐνταῦθα ἐκάθαιρον	καὶ	εἱστίων, ἐς ὃ ἀφήγνισαν. καὶ
[2, 13]	Δωριεὺς ἐκ τε Ἄργους στρατεύει	καὶ	ἐκ τῆς Σικυωνίας. τῶν δὲ
[2, 11]	ἀγάλματα ἐν τῇ στοᾷ Διονύσου	καὶ	Ἑκάτης, Ἀφροδίτη τε καὶ Μήτηρ
[2, 8]	τὰ χωρία ἐπὶ ταλάντοις πεντήκοντα	καὶ	ἑκατόν, καὶ τῶν χρημάτων συνετέλεσεν
[2, 5]	Κελαινῶν διὰ Φρυγίας καὶ Καρίας	καὶ	ἐκδιδόντα ἐς τὴν πρὸς Μιλήτῳ
[2, 5]	ῥεῖ δὲ διὰ τῆς Σικυωνίας	καὶ>	ἐκδίδωσιν ἐς τὴν ταύτῃ θάλασσαν.
[2, 38]	κάτεισι— ῥέων διὰ τῆς Ἀργείας	(καὶ)	ἐκδίδωσιν ἐς τὸν Θυρεάτην κόλπον.
[2, 25]	ἐν κοινῷ. (προϊοῦσι δὲ ἐντεῦθεν	καὶ	ἐκτραπεῖσιν ἐς δεξιὰν Τίρυνθός ἐστιν
[2, 32]	ἄκαρπον ἐλαίας, κότινον καὶ φυλλίαν	καὶ	ἔλαιον· στρεπτὸν δὲ ἐπονομάζουσι τοῦτον,
[2, 30]	κατὰ τὰ> αὐτὰ καθὰ δὴ	καὶ	Ἐλευσῖνι θύειν νομίζουσιν. (Αἰγίνης μὲν
[2, 10]	ἐστιν οὐκ ἔχων γένεια, χρυσοῦ	καὶ	ἐλέφαντος, Καλάμιδος δὲ ἔργον· ἔχει
[2, 7]	Διονύσου ναός ἐστι· χρυσοῦ μὲν	καὶ	ἐλέφαντος ὁ θεός, παρὰ δὲ
[2, 22]	ἐβένου καὶ τούτοις, ὀλίγα δὲ	καὶ	ἐλέφαντος πεποίηται. (πλησίον δὲ τῶν
[2, 17]	κάθηται μεγέθει μέγα, χρυσοῦ μὲν	καὶ	ἐλέφαντος, Πολυκλείτου δὲ ἔργον· ἔπεστι
[2, 10]	πεποίηται δὲ ἔκ τε χρυσοῦ	καὶ	ἐλέφαντος, φέρουσα ἐπὶ τῇ κεφαλῇ
[2, 28]	ἐπειρᾶτο ἀφαιρεῖσθαι. Φάλκης δὲ ἀντεχόμενος	καὶ	ἕλκων βιαιότερον ἀπέκτεινεν ἔχουσαν ἐν
[2, 27]	περὶ τὸ ἱερὸν τοῦ Μαλεάτου	καὶ	ἔλυτρον κρήνης, ἐς ὃ τὸ
[2, 5]	ζητοῦντι μηνύσειν πρὶν ἤ οἱ	καὶ	ἐν Ἀκροκορίνθῳ γένοιτο ὕδωρ· δόντος
[2, 11]	δὲ> προελθοῦσιν ἐμοὶ δοκεῖν εἴκοσι	καὶ	ἐν ἀριστερᾷ διαβᾶσι τὸν Ἀσωπόν,
[2, 11]	κατ᾽ εὐθὺ ἐς Φλιοῦντα ἐρχομένοις	καὶ	ἐν ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ δέκα
[2, 34]	εἰρημένον ἤδη μοι, τὸ δὲ	καὶ	ἐν αὐτῇ τῇ πόλει. ~(πλησίον
[2, 14]	συνθήκαις καταλυθέντος πρὶν ἢ διαπολεμηθῆναι	καὶ	ἐν Ἐλευσῖνι αὐτοῦ καταμείναντος Εὐμόλπου.
[2, 1]	οὕς τε πρότερον κατηρίθμησα ἀνελὼν	καὶ	ἐν Ἐπιδαύρῳ τῇ ἱερᾷ Περιφήτην
[2, 28]	οἷοι παρά τε Ἰνδοῖς τρέφονται	καὶ	ἐν Λιβύῃ, ἄλλο δή τι
[2, 7]	Πελλήνην καὶ Δύμην τὴν Ἀχαιῶν	καὶ	ἐν Μεγάλῃ πόλει καὶ περὶ
[2, 15]	(θύουσι δὲ Ἀργεῖοι τῷ Διὶ	καὶ	ἐν τῇ Νεμέᾳ καὶ Νεμείου
[2, 36]	πεποίηται δέ σφισι κατὰ ταὐτὰ	καὶ	ἐν τῇ πόλει τὰ ξόανα.
[2, 27]	τὸ δὲ αὐτὸ γινόμενον οἶδα	καὶ	ἐν Τιτάνῃ. (τοῦ δὲ Ἀσκληπιοῦ
[2, 25]	τόπῳ τῆς Ἀργείας ἔκειντο, οὕτω	καὶ	ἐν τοῖς ἔπεσι προτέρας ἢ
[2, 29]	ὡς Ἀθηναίων γενέσθαι ναυσὶν ἐπικρατεστέρους	καὶ	ἐν τῷ Μηδικῷ πολέμῳ παρασχέσθαι
[2, 4]	Πήγασόν οἱ παραδοίη χειρωσαμένη τε	καὶ	ἐνθεῖσα αὐτὴ τῷ ἵππῳ χαλινόν.
[2, 4]	ὄψιν, ἐπιπρέπει δὲ ὅμως τι	καὶ	ἔνθεον τούτοις. ὑπὲρ δὲ τὸ
[2, 32]	τούτου ναός ἐστιν Ἄρεως, Θησέως	καὶ	ἐνταῦθα Ἀμαζόνας μάχῃ κρατήσαντος· αὗται
[2, 18]	ἐστιν ἡρῷον. ἔχει μὲν δὴ	καὶ	ἐνταῦθα τιμὰς παρὰ τῶν προσχωρίων,
[2, 15]	περὶ δὲ αὐτὸν θριγκὸς λίθων	καὶ	ἐντὸς τοῦ περιβόλου βωμοί· ἔστι
[2, 3]	δὲ ὕστερον φωραθεῖσα ἐπιβουλεύειν Θησεῖ	καὶ	ἐξ Ἀθηνῶν ἔφυγε, παραγενομένη δὲ
[2, 13]	ἄλσει δένδρα ἀνατιθέασιν. ἄγεται δὲ	καὶ	ἑορτή σφισιν ἐπέτειος, ἣν καλοῦσι
[2, 24]	Πανὶ θύουσι, τῷ Διονύσῳ δὲ	καὶ	ἑορτὴν ἄγουσι καλουμένην Τύρβην. (ἐπανελθοῦσι
[2, 32]	φασὶν ὑπὸ τῶν ἀντιστασιωτῶν καταλευσθῆναι,	καὶ	ἑορτὴν ἄγουσί σφισι Λιθοβόλια ὀνομάζοντες.
[2, 20]	αὐτοί τε ἕλκοντες τὴν ἅμαξαν	καὶ	ἐπ᾽ αὐτῇ ἄγοντες τὴν μητέρα
[2, 7]	δὲ ἐποικοδομήσαντες κρηπῖδα κίονας ἐφιστᾶσι	καὶ	ἐπ᾽ αὐτοῖς ἐπίθημα ποιοῦσι κατὰ
[2, 35]	μέν ἐστιν οὐδέν, βωμὸς δέ·	(καὶ	ἐπ᾽ αὐτοῦ θύουσιν Ἑστίᾳ. Ἀπόλλωνος
[2, 3]	τὴν ἐπὶ Λεχαίου προπύλαιά ἐστι	καὶ	ἐπ᾽ αὐτῶν ἅρματα ἐπίχρυσα, τὸ
[2, 19]	δήμου παρ᾽ ἀμφοτέρων πολλῶν τε	καὶ	ἐπαγωγῶν καὶ οὐχ ἧσσον δίκαια
[2, 24]	καὶ τοῦτον· Ζεύς τε καταχθόνιος	καὶ	ἐπαινὴ Περσεφόνεια. Αἰσχύλος δὲ ὁ
[2, 3]	δὲ Ἑρμοῦ καὶ Ἀλκιδαμείας εἶναι,	καὶ	ἐπεὶ Βοῦνος ἐτελεύτησεν, οὕτως Ἐπωπέα
[2, 14]	θ᾽ ἡγήτορι λαῶν δρησμοσύνην ἱερῶν	καὶ	ἐπέφραδεν ὄργια πᾶσιν. (οὗτος δ᾽
[2, 36]	διακόσιοι ἐς Φιλανόριόν τε καλούμενον	καὶ	ἐπὶ Βολεούς· οἱ δὲ Βολεοὶ
[2, 3]	τοῦ Ἑρμοῦ Ποσειδῶν καὶ Λευκοθέα	καὶ	ἐπὶ δελφῖνός ἐστιν ὁ Παλαίμων.
[2, 27]	σφισιν ἐντὸς τοῦ περιβόλου, καθὰ	καὶ	ἐπὶ Δήλῳ τῇ νήσῳ τὸν
[2, 21]	τὴν λίμνην τὴν Τριτωνίδα οἰκούντων	καὶ	ἐπὶ θήραν τε ἐξιέναι καὶ
[2, 36]	καὶ ποταμὸς ἀπ᾽ αὐτοῦ Ποντῖνος.	καὶ	ἐπὶ κορυφῇ τοῦ ὄρους ἱερόν
[2, 21]	τὸν Περσέα τὸ κάλλος ἔτι	καὶ	ἐπὶ νεκρῷ θαυμάζοντα οὕτω τὴν
[2, 29]	Μινύαις τέ εἰσιν Ὀρχομενίοις ὅμοροι	καὶ	ἐπὶ Σκάρφειαν τὴν Λοκρῶν καθήκουσι.
[2, 35]	τῇ πομπῇ· οὗτοι λευκὴν ἐσθῆτα	καὶ	ἐπὶ ταῖς κεφαλαῖς ἔχουσι στεφάνους.
[2, 25]	ἐξ Ἄργους ἐστὶν οὐχ ἥπερ	καὶ	ἐπὶ Τεγέαν, ἀλλὰ ἀπὸ τῶν
[2, 34]	λευκοῦ λίθου μεγέθει τε μέγα	καὶ	ἐπὶ τῇ τέχνῃ θέας ἄξιον.
[2, 10]	ἔργον· ἔχει δὲ καὶ σκῆπτρον	καὶ	ἐπὶ τῆς ἑτέρας χειρὸς πίτυος
[2, 28]	ἡρῷον τιμὰς καὶ ἄλλας δεδώκασι	καὶ	ἐπὶ τοῖς πεφυκόσιν ἐλαίοις, καὶ
[2, 36]	εὐθεῖαν τόν τε Ἐρασῖνον διαβήσῃ	καὶ	ἐπὶ τὸν Χείμαρρον ποταμὸν ἀφίξῃ.
[2, 6]	Ἐλευθερῶν, ἐνταῦθα καθ᾽ ὁδὸν τίκτει.	(καὶ	ἐπὶ τούτῳ πεποίηκεν Ἄσιος ὁ
[2, 20]	καὶ Σθένελος· παρῆν δὲ ἔτι	καὶ	ἐπὶ τούτων Εὐρύαλος Μηκιστέως καὶ
[2, 11]	στεφάνων χρῆσθαι νομίζουσιν. ἐοικότα δὲ	καὶ	ἐπὶ τῷ βωμῷ τῶν Μοιρῶν
[2, 11]	δένδρων αὔξει καὶ πεπαίνει καρπούς,	καὶ	ἐπὶ τῷδε ἀδελφὸς ἐνομίσθη τοῦ
[2, 22]	δὲ ὕστερον τούτων Μενελάῳ γήμασθαι.	(καὶ	ἐπὶ τῷδε Εὐφορίων Χαλκιδεὺς καὶ
[2, 12]	ἀδελφῆς μετωνόμασεν Ἀραιθυρέαν τὴν χώραν·	καὶ	ἐπὶ τῷδε Ὅμηρος τοὺς Ἀγαμέμνονος
[2, 38]	ἄνδρας Λακεδαιμονίων ἀριθμόν τε ἴσους	καὶ	ἐπιλέκτους ὁμοίως. ἀποθανόντων δὲ ἁπάντων
[2, 30]	Ἀρτέμιδι ᾠκοδόμησεν ἐπὶ θαλάσσῃ τελματώδει	καὶ	ἐπιπολῆς μᾶλλον, ὥστε καὶ Φοιβαία
[2, 23]	ἐπεὶ δὲ ὁ χειμὼν ἐπαύσατο	καὶ	ἐπισκευάσαντες τὰς ναῦς οἴκαδε ἐκομίζοντο,
[2, 7]	Ἀθηναίῳ ποιήσαντι κωμῳδίαν. προελθοῦσι δὲ	καὶ	ἐπιστρέψασιν ὡς ἐπὶ τὴν πόλιν
[2, 20]	κράνος ὁρᾷ κατέχουσα τῇ χειρὶ	καὶ	ἐπιτίθεσθαι τῇ κεφαλῇ μέλλουσα. ἦν
[2, 23]	Ἀχιλλέως αὐτὸν ἐλθεῖν ἐς Ἤπειρον	καὶ	ἐπιτροπεῦσαί τε τοὺς Πύρρου παῖδας
[2, 26]	δὴ Φλεγύας πολεμικώτατος τῶν τότε	καὶ	ἐπιὼν ἑκάστοτε ἐφ᾽ οὓς τύχοι
[2, 34]	χάλαζάν γε ἤδη θυσίαις εἶδον	καὶ	ἐπῳδαῖς ἀνθρώπους ἀποτρέποντας. (τὰ μὲν
[2, 6]	πρὸ τοῦ ναοῦ. ὕστερον δὲ	καὶ	Ἐπωπέα κατέλαβεν ἀποθανεῖν ὑπὸ τοῦ
[2, 6]	ποταμοῦ βαθυδινήεντος, Ζηνί τε κυσαμένη	καὶ	Ἐπωπέι ποιμένι λαῶν. Ὅμηρος δὲ
[2, 6]	ἐτρώθη δὲ κρατῶν τῇ μάχῃ	καὶ	Ἐπωπεύς. Νυκτέα μὲν δὴ κάμνοντα
[2, 16]	Περσέα αὐτόν τε περιεῖναι πυνθανόμενος	καὶ	ἔργα ἀποδείκνυσθαι, ἐς Λάρισαν ἀπεχώρησε
[2, 29]	κατὰ τὸ Ἐπιδαυρίων μάλιστα μέγεθος	καὶ	ἐργασίαν τὴν λοιπήν. τούτου δὲ
[2, 16]	μητρὸς καὶ λόγοις τε χρηστοῖς	καὶ	ἔργοις δεξιώσασθαι— ἔρχεται παρ᾽ αὐτὸν
[2, 30]	(Αἰγίνης μὲν δὴ> Αἰακοῦ ἕνεκα	καὶ	ἔργων ὁπόσα ἀπεδείξατο ἐς τοσόνδε
[2, 31]	συμβῆναί οἱ φυγεῖν ἐκ Κορίνθου.	(καὶ	Ἑρμῆς ἐνταῦθά ἐστι Πολύγιος καλούμενος.
[2, 19]	ὠκύτητι ὑπερβαλλόμενος τοὺς ἐφ᾽ αὑτοῦ	καὶ	Ἑρμῆς ἐς λύρας ποίησιν χελώνην
[2, 34]	γε εἶναι δοκοῦντι. ἐπῴκησαν δὲ	καὶ	Ἑρμιόνα ὕστερον Δωριεῖς οἱ ἐξ
[2, 6]	δὲ γίνεται Χθονοφύλη, Χθονοφύλης δὲ	καὶ	Ἑρμοῦ Πόλυβον γενέσθαι λέγουσιν· ὕστερον
[2, 19]	εὕρεσιν. (τὰ δὲ ξόανα Ἀφροδίτης	καὶ	Ἑρμοῦ, τὸ μὲν Ἐπειοῦ λέγουσιν
[2, 26]	τῷ Ἀρκάδι ἐς Δελφοὺς ἐλθόντι	καὶ	ἐρομένῳ τὸν θεὸν εἰ γένοιτο
[2, 5]	αὐτή τε ὡπλισμένη καὶ Ἥλιος	καὶ	Ἔρως ἔχων τόξον. τὴν δὲ
[2, 36]	εὐθεῖαν προελθοῦσιν ἑπτά που σταδίους	καὶ	ἐς ἀριστερὰν ἐκτραπεῖσιν, ἐς Ἁλίκην
[2, 10]	ἐνδοτέρω δὲ Ἀπόλλωνι ἀνεῖται Καρνείῳ,	καὶ	ἐς αὐτὸ οὐκ ἔστι πλὴν
[2, 37]	τολμήσαντα πάντα τινὰ καθέλκειν πέφυκε	καὶ	ἐς βυθὸν ὑπολαβὸν ἀπήνεγκε. περίοδος
[2, 9]	Ἀράτειον ἔτι ὀνομάζεται· Φιλίππῳ δὲ	καὶ	ἐς Εὐρυκλείδην καὶ Μίκωνα Ἀθηναίους
[2, 34]	ῥυῆναι τὸ ὕδωρ, ὃ δὴ	καὶ	ἐς ἡμᾶς ἄνεισι θερμόν τε
[2, 31]	αὐτῶν ἀναφῦναι δάφνην, ἣ δὴ	καὶ	ἐς ἡμᾶς ἔστιν, ἡ πρὸ
[2, 3]	Δεῖμα ἐπεστάθη. τοῦτο μὲν δὴ	καὶ	ἐς ἡμᾶς ἔτι λείπεται, γυναικὸς
[2, 29]	χῶμα. καὶ τοῦτο μὲν ἐξεργασθὲν	καὶ	ἐς ἡμᾶς ἔτι μένει· καταγνωσθεὶς
[2, 20]	Φορωνέως τάφος ἐστίν· ἐναγίζουσι δὲ	καὶ	ἐς ἡμᾶς ἔτι τῷ Φορωνεῖ.
[2, 24]	οἱ μαντικὴ— μαντεύεται γὰρ ἔτι	καὶ	ἐς ἡμᾶς— καθέστηκε τρόπον τοῦτον.
[2, 12]	τοῦτον, ὃς Ἀραντῖνος ἔτι καλεῖται	καὶ	ἐς ἡμᾶς, οὐ πολὺ ἑτέρου
[2, 2]	φάμενον μνῆμα εἶναι· παρεγένετο γὰρ	καὶ	ἐς Θεσσαλίαν ἐρασθεῖσα Ἱπποστράτου. τὸ
[2, 11]	διαβᾶσί τε αὖθις τὸν Ἀσωπὸν	καὶ	ἐς κορυφὴν ὄρους ἥξασιν, ἐνταῦθα
[2, 23]	Ἀμφιαράῳ τοῦ αὐτοῦ τῶν Μελαμποδιδῶν	καὶ	ἐς μάχην ἐξιόντι ἡνιόχει τοὺς
[2, 21]	καὶ ἐπὶ θήραν τε ἐξιέναι	καὶ	ἐς τὰς μάχας ἡγεῖσθαι τοῖς
[2, 36]	μνήμη. ἔστι δ᾽ οὖν ὁδὸς	καὶ	ἐς ταύτην, τοῦ τε Πρωνὸς
[2, 8]	ἐπὶ Λοκροὺς τοὺς Ἀμφισσέας ἀγαγὼν	καὶ	ἐς τὴν Αἰτωλῶν πολεμίων ὄντων
[2, 32]	Ἀθηναίους δὲ μάλιστα. διαβὰς δὲ	καὶ	(ἐς τὴν Τροιζηνίαν) ναὸν ἂν>
[2, 21]	τε χλωρὰν τὸ δεῖμα ἐποίησε	καὶ	ἐς τὸ λοιπὸν τοῦ βίου
[2, 9]	οὐκέτι ἠξίωσαν, τὰ δὲ λοιπὰ	καὶ	ἐς τόδε διαμένει σφίσιν ἐκείνης
[2, 36]	τὸ ὄρος φασίν. (ἱερὰ δὲ	καὶ	ἐς τόδε ἐπὶ ἄκρων τῶν
[2, 20]	τὸ δὲ χωρίον τὸ ὄπισθεν	καὶ	ἐς τόδε Κριτήριον ὀνομάζουσιν, Ὑπερμήστραν
[2, 16]	τῆς ἐν Τίρυνθι οἰκήσεως Προίτου	καὶ	ἐς τόδε λείπεται. χρόνῳ δὲ
[2, 11]	τι ἐς αὐτὸν κατέσκηψε— μένει	καὶ	ἐς τόδε οἷον Ἐπωπεὺς ἐποίησε.
[2, 17]	καθεῖλον τῆς Χρυσηίδος, ἀνάκειται δὲ	καὶ	ἐς τόδε τοῦ ναοῦ τοῦ
[2, 11]	γυναικῶν αἳ κείρονται τῇ θεῷ	καὶ	ἐσθῆτος Βαβυλωνίας τελαμῶνες. ᾧ δ᾽
[2, 15]	δύο, ἡ μὲν ἀνδράσιν εὐζώνοις	καὶ	ἔστιν ἐπίτομος, ἡ δὲ ἐπὶ
[2, 31]	τῇ γῇ καὶ ἀνεβλάστησεν αὖθις	καὶ	ἔστιν ὁ κότινος πεφυκὼς ἔτι,
[2, 23]	καὶ οὐκ ἐν Ἄργει γενομένην,	καὶ	ἔστιν ὁ τάφος αὐτῇ πλησίον
[2, 38]	(ἐς) ἣν Αἰγινῆταί ποτε ᾤκησαν,	καὶ	ἑτέρα κώμη Νηρίς, τρίτη δὲ
[2, 38]	ἡγούμενος. (ἔστι δὲ ἐκ Λέρνης	καὶ	ἑτέρα παρ᾽ αὐτὴν ὁδὸς τὴν
[2, 28]	ἐποίησεν. ~(δράκοντες δὲ— οἱ λοιποὶ	καὶ	ἕτερον γένος— ἐς τὸ ξανθότερον
[2, 27]	τὸ ἄλσος τό τε Τίτθιον	καὶ	ἕτερον ὀνομαζόμενον Κυνόρτιον, Μαλεάτου δὲ
[2, 34]	παῖδας ἀγωνίσασθαι λέγουσιν. ἔστι δὲ	καὶ	ἕτερον οὐ μέγα τῆς Ἀθηνᾶς
[2, 28]	ἣ Περιάνδρῳ συνῴκησε τῷ Κυψέλου,	καὶ	ἕτερον Προκλέους πατρὸς τῆς Μελίσσης.
[2, 25]	τε ἱερὸν καὶ ξόανον ὀρθὸν	καὶ	ἕτερος ναὸς θεοῖς πᾶσιν ἐς
[2, 4]	μόνον ὁ Βελλεροφόντου πατὴρ ἀλλὰ	καὶ	ἕτερος υἱὸς ἐγένετο Ὀρνυτίων, ἐπὶ
[2, 10]	λίθου, Σκόπα ποίημα. ἔστι δὲ	καὶ	ἑτέρωθι ἱερὸν Ἡρακλέους· τὸν μὲν
[2, 1]	εἰσιν αἱ Νηρηίδες καλούμεναι. ταύταις	καὶ	ἑτέρωθι τῆς Ἑλλάδος βωμοὺς οἶδα
[2, 33]	προσκρούσας. Δημοσθένει μὲν οὖν τιμαὶ	καὶ	ἑτέρωθι τῆς Ἑλλάδος καὶ παρὰ
[2, 11]	Ὑγείαν καλοῦσι. (τῷ δὲ Ἀλεξάνορι	καὶ	Εὐαμερίωνι— καὶ γὰρ τούτοις ἀγάλματά
[2, 29]	μὲν τῷ Πανελληνίῳ Διὶ θύσας	καὶ	εὐξάμενος τὴν Ἑλλάδα γῆν ἐποίησεν
[2, 30]	ὑπὸ Διομήδους ἄρχεσθαι. Διομήδης γὰρ	καὶ	Εὐρύαλος ὁ Μηκιστέως Κυάνιππον τὸν
[2, 32]	ἐς ὃ θυσίαις τε εἴξας	καὶ	εὐχαῖς οὐκέτι ἅλμην ἀνῆκεν ἐς
[2, 15]	πρῶτον ἐς κοινόν, σποράδας τέως	καὶ	ἐφ᾽ ἑαυτῶν ἑκάστοτε οἰκοῦντας· καὶ
[2, 21]	Γοργοφόνης τάφος ἐστὶ τῆς Περσέως.	καὶ	ἐφ᾽ ὅτῳ μὲν αὐτῇ τὸ
[2, 38]	Τημένου τοῦ Ἀριστομάχου· καταλαβὼν γὰρ	καὶ	ἐχυρωσάμενος τὸ χωρίον ἐπολέμει σὺν
[2, 11]	ὁδὸς σταδίων μέν ἐστιν ἑξήκοντα	καὶ	ζεύγεσιν ἄβατος διὰ στενότητα· (σταδίους
[2, 24]	ἐνταῦθα ἀναθήματα κεῖται καὶ ἄλλα	καὶ	Ζεὺς ξόανον, δύο μὲν ᾗ
[2, 2]	ἐφώρασαν, καθελκύσαι τε αὐτίκα Πενθέα	καὶ	ζῶντος ἀποσπᾶν ἄλλο ἄλλην τοῦ
[2, 30]	ἦν ἐπιφανεστέρας, τῶν Ἀναξαγοριδῶν καλουμένων,	καὶ	ἡ βασιλεία τούτῳ μάλιστα ἦν
[2, 15]	σπήλαιον ἔτι δείκνυται τοῦ λέοντος,	καὶ	ἡ Νεμέα τὸ χωρίον ἀπέχει
[2, 24]	πόλεων, ἥ τε ἐπὶ θαλάσσῃ	καὶ	ἡ παρὰ τὸν Πηνειόν, ὠνομάσθησαν.
[2, 12]	αὐτοῦ τὸ ἀρχαῖον ἡ γῆ	καὶ	ἡ πόλις Ἀραντία ἐκλήθησαν. τούτῳ
[2, 16]	ἔτι καὶ ἄλλα τοῦ περιβόλου	καὶ	ἡ πύλη, λέοντες δὲ ἐφεστήκασιν
[2, 27]	γυναῖκες ἐν σκέπῃ σφίσιν ἔτικτον	καὶ	ἡ τελευτὴ τοῖς κάμνουσιν ὑπαίθριος
[2, 25]	ἐπέκεινα Ὀρνεῶν ἥ τε Σικυωνία	καὶ	ἡ Φλιασία ἐστίν. (ἐρχομένοις δὲ
[2, 30]	διώκοντα ἐς θάλασσαν συνεσπεσεῖν φευγούσῃ·	καὶ	ἥ τε ἔλαφος ἐνήχετο ἀπωτέρω
[2, 13]	δέ οἱ παῖδας Ἄρην τε	καὶ	Ἥβην. (παρὰ δὲ Φλιασίοις τῇ
[2, 22]	Ἄφιδνά τε ὑπὸ Διοσκούρων ἑάλω	καὶ	ἤγετο ἐς Λακεδαίμονα Ἑλένη. ἔχειν
[2, 9]	ἱερὸν Λυκίου, κατερρυηκός τε ἤδη	καὶ	ἥκιστα θέας ἄξιον. φοιτώντων γὰρ
[2, 26]	οὓς τύχοι τοὺς καρποὺς ἔφερε	καὶ	ἤλαυνε τὴν λείαν. (ὅτε δὲ
[2, 16]	ὄντας ἐπικατέσφαξε τοῖς γονεῦσιν Αἴγισθος—	καὶ	Ἠλέκτρας> Πυλάδῃ γὰρ συνῴκησεν Ὀρέστου
[2, 5]	ἀγάλματα δὲ αὐτή τε ὡπλισμένη	καὶ	Ἥλιος καὶ Ἔρως ἔχων τόξον.
[2, 34]	ὁ δὲ ὄροφος κατερρύηκεν αὐτῷ.	καὶ	Ἡλίῳ ναὸς καὶ ἄλλος Χάρισιν,
[2, 34]	Ἑρμιονέων τιμάς, καὶ ταῖς παρθένοις	καὶ	ἢν γυνὴ χηρεύουσα παρὰ ἄνδρα
[2, 8]	δὲ τοῖς πριαμένοις διέλυσεν αὐτός.	(καὶ	ἦν γὰρ δέος τοῖς πᾶσιν
[2, 31]	τὸ ῥόπαλον θεῖναί φασιν Ἡρακλέα·	καὶ—	ἦν γὰρ κοτίνου— τοῦτο μὲν
[2, 27]	Ἀσκληπιῷ καὶ Ἀπόλλωνι ἐπίκλησιν Αἰγυπτίοις.	καὶ	ἦν γὰρ στοὰ καλουμένη Κότυος,
[2, 25]	ἀποσωθῆναι τῶν πεντήκοντα ἀδελφῶν μόνον·	καὶ	ἡνίκα ἐσώθη, πυρσὸν ἀνέσχεν ἐντεῦθεν.
[2, 32]	καὶ πρότερον ἔγραψα ἔχουσα τετρυπημένα·	καὶ	ἡνίκα ἠπορεῖτο ἡ Φαίδρα καὶ
[2, 29]	ἐπίκειται δέ οἱ λίθος τραχύς·	καὶ	ἡνίκα Φῶκον Τελαμὼν καὶ Πηλεὺς
[2, 29]	καὶ ἀγάλματα ὁ θεὸς αὐτὸς	καὶ	Ἠπιόνη, γυναῖκα δὲ εἶναι τὴν
[2, 15]	εἶναι Φορωνεῖ· τοῦτον δὲ Ποσειδῶνι	καὶ	Ἥρᾳ δικάσαι περὶ τῆς χώρας,
[2, 17]	ἔχων ἐπειργασμένον τὸν λεγόμενον Ἥβης	καὶ	Ἡρακλέους γάμον· οὗτος μὲν ἀργύρου,
[2, 10]	τὰ ἐς ἰξὺν μόνον εἰργασμένη	καὶ	Ἡρακλῆς τὰ κάτω τοῖς Ἑρμαῖς
[2, 25]	εἰσιν ἐν αὐτῷ Διός τε	καὶ	Ἥρας· δεῆσαν ὄμβρου σφίσιν ἐνταῦθα
[2, 37]	ὡς ἰδόντα εἰκάσαι γαληνόν ἐστι	καὶ	ἠρεμαῖον, παρεχόμενον δὲ ὄψιν τοιαύτην
[2, 17]	αἳ γεγόνασιν ἱέρειαι τῆς Ἥρας,	καὶ	ἡρώων ἄλλων τε καὶ Ὀρέστου·
[2, 16]	γῆς, ῥυέντος δὲ ὕδατος πιὼν	καὶ	ἡσθεὶς Μυκήνας ἔθετο τὸ ὄνομα
[2, 1]	μὲν Ποσειδῶνος, τρίτον δὲ Ἀμφιτρίτης,	καὶ	Θάλασσα καὶ αὕτη χαλκῆ. τὰ
[2, 26]	ὁ δὲ αὐτίκα ἐπὶ γῆν	καὶ	θάλασσαν πᾶσαν ἠγγέλλετο τά τε
[2, 1]	δὲ ἄλλα ἀνάκειται Γαλήνης ἄγαλμα	καὶ	Θαλάσσης καὶ ἵππος εἰκασμένος κήτει
[2, 27]	γένοιτ᾽ ἂν ἀξιόχρεως; Πολύκλειτος γὰρ	καὶ	θέατρον τοῦτο καὶ οἴκημα τὸ
[2, 36]	Ἀθηνᾶς Σαΐτιδος, ἐρείπια ἔτι μόνα,	καὶ	θεμέλια οἰκίας ἐστὶν Ἱππομέδοντος, ὃς
[2, 27]	ἄγαλμα Ἠπιόνης καὶ Ἀφροδίτης ἱερὸν	καὶ	Θέμιδος καὶ στάδιον, οἷα Ἕλλησι
[2, 26]	τὴν ἡμέραν ταύτην Ἐπιδαύρια ὀνομάζουσι	καὶ	θεὸν ἀπ᾽ ἐκείνου φασὶν Ἀσκληπιόν
[2, 3]	καὶ τὸν Κορίνθιον χαλκὸν διάπυρον	καὶ	θερμὸν ὄντα ὑπὸ ὕδατος τούτου
[2, 20]	τοῦ Ταλαοῦ καὶ Πολύδωρος Ἱππομέδοντος	καὶ	Θέρσανδρος καὶ οἱ Ἀμφιαράου παῖδες,
[2, 17]	μὲν ἐς τὴν Διὸς γένεσιν	καὶ	θεῶν καὶ γιγάντων μάχην ἔχει,
[2, 10]	τὸν ἐν Διδύμοις τοῖς Μιλησίων	καὶ	Θηβαίοις τὸν Ἰσμήνιον εἰργάσατο Ἀπόλλωνα·
[2, 6]	ἐπὶ τὸ σεμνότερον τοῦ γένους	καὶ	Θήβας φησὶν οἰκίσαι πρώτους, ἀποκρίνων
[2, 5]	Φλιάσιοί φασι Κόρκυραν καὶ Αἴγιναν	καὶ	Θήβην· ἀπὸ μὲν δὴ Κορκύρας
[2, 30]	χαίρειν δὲ αὐτὴν δρόμοις τε	καὶ	θήραις καὶ Ἀρτέμιδι μάλιστα φίλην
[2, 4]	θεῶν ναός ἐστι καὶ στήλη	καὶ	θρόνος· λίθων καὶ αὐτὴ καὶ
[2, 3]	γὰρ καὶ οὗτος ἔπεσι Μήδειον	καὶ	θυγατέρα Ἐριῶπιν Ἰάσονι εἶπεν ἐκ
[2, 6]	ἐπηγάγετο Σικυῶνα ἐκ τῆς Ἀττικῆς,	καὶ	θυγατέρα τε συνῴκισεν αὐτῷ Ζευξίππην
[2, 12]	λέγουσιν. (Ἄραντος δὲ υἱὸς Ἄορις	καὶ	θυγάτηρ ἐγένετο Ἀραιθυρέα. τούτους φασὶ
[2, 35]	κατὰ ἡμέραν ἑκάστην καὶ θυσίαις	καὶ	θυμιάμασι μεγάλως τὴν θεὸν ἱλάσκονται
[2, 2]	ἐστιν ἀρχαῖον Κυκλώπων καλούμενος βωμός,	καὶ	θύουσιν ἐπ᾽ αὐτῷ Κύκλωψι. (τάφους
[2, 15]	ποταμὸν ἀφ᾽ αὑτοῦ λέγουσιν ὀνομάσαι	καὶ	θῦσαι τῇ Ἥρᾳ. (λέγεται δὲ
[2, 32]	χρόνον τοῦ βίου πάντα ἱερώμενος	καὶ	θυσίαι καθεστήκασιν ἐπέτειοι, δρῶσι δὲ
[2, 35]	μὲν δὴ κατὰ ἡμέραν ἑκάστην	καὶ	θυσίαις καὶ θυμιάμασι μεγάλως τὴν
[2, 38]	Μαχάονος υἱός, ἀδελφὸς δὲ Ἀλεξάνορος,	καὶ	ἰᾶται τοὺς ταύτῃ καὶ τιμὰς
[2, 6]	καὶ Ἄσιος, ἐπεὶ Ἡσίοδός γε	καὶ	Ἴβυκος, ὁ μὲν ἐποίησεν ὡς
[2, 5]	ὡς τὸ εἰκὸς καὶ οἰκίας	καὶ	ἱερὰ τὰ ἔξω τείχους· ἀλλὰ
[2, 33]	Αἴθρα ναὸν ἐνταῦθα Ἀθηνᾶς Ἀπατουρίας	καὶ	Ἱερὰν ἀντὶ Σφαιρίας ὠνόμασε τὴν
[2, 27]	ἄχρι ἐμοῦ μονομαχίας ἆθλα ἦν	καὶ	ἱερᾶσθαι τῇ θεῷ τὸν νικῶντα·
[2, 13]	τῇ Φλιασίων ἀκροπόλει κυπαρίσσων ἄλσος	καὶ	ἱερὸν ἁγιώτατον ἐκ παλαιοῦ· τὴν
[2, 25]	δὲ Οἰνόης ὄρος ἐστὶν Ἀρτεμίσιον	καὶ	ἱερὸν Ἀρτέμιδος ἐπὶ κορυφῇ τοῦ
[2, 38]	δὲ Εὔα μεγίστη τῶν κωμῶν·	καὶ	ἱερὸν τοῦ Πολεμοκράτους ἐστὶν ἐν
[2, 17]	ἐς τὸν πρὸς Τροίαν πόλεμον	καὶ	Ἰλίου τὴν ἅλωσιν. ἀνδριάντες τε
[2, 11]	χιτὼν γάρ οἱ λευκὸς ἐρεοῦς	καὶ	ἱμάτιον ἐπιβέβληται. καὶ Ὑγείας δ᾽
[2, 1]	ἀνάκειται Γαλήνης ἄγαλμα καὶ Θαλάσσης	καὶ	ἵππος εἰκασμένος κήτει τὰ μετὰ
[2, 7]	Ἄρτεμιν. (οἱ δὲ παῖδας ἑπτὰ	καὶ	ἴσας παρθένους ἐπὶ τὸν Σύθαν
[2, 34]	Χάρισιν, ὁ δὲ Σαράπιδι ᾠκοδόμηται	καὶ	Ἴσιδι· καὶ περίβολοι μεγάλων λίθων
[2, 2]	ἕτερον πέρας τοῦ λιμένος Ἀσκληπιοῦ	καὶ	Ἴσιδος ἱερά. Κεγχρεῶν δὲ ἀπαντικρὺ
[2, 19]	ὁ Βίτων ὑπὸ ῥώμης τε	καὶ	ἰσχύος ταῦρον ἀράμενος ἤνεγκεν. ἑξῆς
[2, 4]	κίονες δὲ ἑστήκασι περὶ αὐτὴν	καὶ	καθέδραι πεποίηνται τοὺς ἐσελθόντας ἀναψύχειν
[2, 13]	οὐ πόρρω Δήμητρός ἐστιν ἱερὸν	καὶ	καθήμενα ἀγάλματα ἀρχαῖα. (ἀνάκειται δὲ
[2, 7]	γενομένης μαντείας ἁμαρτὼν δι᾽ αὐτὸ	καὶ	καθόδου τῆς ἐς Πελοπόννησον ἥμαρτεν.
[2, 7]	ἐκ τοῦ ὀρόφου τοῦ σπηλαίου·	καὶ	καλεῖται δι᾽ αὐτὸ Στάζουσα ἡ
[2, 5]	κατιόντα ἐκ Κελαινῶν διὰ Φρυγίας	καὶ	Καρίας καὶ ἐκδιδόντα ἐς τὴν
[2, 30]	παῖδα Εὔβουλον εἶναι, Διὸς δὲ	καὶ	Κάρμης τῆς Εὐβούλου Βριτόμαρτιν γενέσθαι·
[2, 1]	ἐφ᾽ ἡμῶν κατεστήσατο· ἀνοικίσαι δὲ	καὶ	Καρχηδόνα ἐπὶ τῆς ἀρχῆς τῆς
[2, 24]	θεόν. (ὁδοὶ δὲ ἐξ Ἄργους	καὶ	κατ᾽ ἄλλα εἰσὶ τῆς Πελοποννήσου
[2, 25]	καὶ πρὸς ἡλίου δύνοντος ἔσοδον	καὶ	κατὰ ἀνατολὰς ἑτέραν ἔχον. κατὰ
[2, 7]	ἀναφανέντας δὲ ἐν τῷ Ἀσωπῷ	καὶ	κατὰ τὴν Σικυωνίαν ἐκπεσόντας ὑπὸ
[2, 12]	δὲ Τιτάνης ἐς Σικυῶνα ἀφικομένοις	καὶ	καταβαίνουσιν ἐς θάλασσαν ἐν ἀριστερᾷ
[2, 2]	τοῖς ἐπινείοις τὰ ὀνόματα Λέχης	καὶ	Κεγχρίας ἔδοσαν, Ποσειδῶνος εἶναι καὶ
[2, 29]	ὃς Ἀθηναίοις ἐς Μαραθῶνα ἡγήσατο,	καὶ	Κίμων ὁ Μιλτιάδου προῆλθον ἐς
[2, 18]	οἷς> Περσέως τέμενος καὶ Δίκτυος	καὶ	Κλυμένης βωμὸς σωτήρων καλουμένων Περσέως.
[2, 11]	δὲ ἐν αὐτῷ Προστασίας Δήμητρος	καὶ	Κόρης. ἐνταῦθα ἐφ᾽ αὑτῶν οἱ
[2, 4]	τῶν Μοιρῶν καὶ ὁ> Δήμητρος	καὶ	Κόρης οὐ φανερὰ ἔχουσι τὰ
[2, 11]	καὶ ἀγάλματα Διονύσου καὶ Δήμητρος	καὶ	Κόρης τὰ πρόσωπα φαίνοντα ἐν
[2, 34]	χωρίον, ἐν δὲ αὐτῷ Δήμητρος	καὶ	Κόρης τῆς Δήμητρος ἱερά· τὰ
[2, 3]	δὲ ἀναστάτου γενομένης ὑπὸ Ρωμαίων	καὶ	Κορινθίων τῶν ἀρχαίων ἀπολομένων, οὐκέτι
[2, 11]	ὃν Ἐπωπεύς ποτε ἀνέθηκε μεγέθει	καὶ	κόσμῳ τοὺς τότε ὑπερβεβλημένον. ἔδει
[2, 27]	καὶ κρήνη τῷ τε ὀρόφῳ	καὶ	κόσμῳ τῷ λοιπῷ θέας ἀξία.
[2, 9]	τούτου φλοιὸν ἔχρησε τοῦ ξύλου	καὶ	κρέας ὁμοῦ προθεῖναι τοῖς θηρίοις·
[2, 18]	ἐς Πελοπόννησον Ἡρακλεῖδαι, Τήμενος μὲν	καὶ	Κρεσφόντης Ἀριστομάχου, τοῦ τρίτου δὲ
[2, 27]	Ἕλλησι τὰ πολλὰ γῆς χῶμα,	καὶ	κρήνη τῷ τε ὀρόφῳ καὶ
[2, 29]	ἔπη ποιήσας γενέσθαι φησὶ Πανοπέα	καὶ	Κρῖσον· καὶ Πανοπέως μὲν ἐγένετο
[2, 23]	τε οὖν τὸ οἰκοδόμημά ἐστι	καὶ	Κροτώπου μνῆμα καὶ Διονύσου ναὸς
[2, 15]	τὸ ἱερὸν καὶ μνῆμα Εὐρύτου	καὶ	Κτεάτου· θεωροὺς γὰρ ἐξ Ἤλιδος
[2, 3]	ῥα μάλιστα Ἑρμείας Τρώων ἐφίλει	καὶ	κτῆσιν ὄπασσε· τὸν δὲ ἐν
[2, 20]	θήλεια τὸν ἄρρενα νικήσασα ἐξελάσῃ	καὶ	κῦδος ἐν Ἀργείοισιν ἄρηται, πολλὰς
[2, 34]	νήχεσθαι· θηρία γὰρ καὶ ἄλλα	καὶ	κύνας παρέχεται πλείστους. (ὃ δὲ
[2, 11]	τὸ πολὺ οἰκέται τοῦ θεοῦ,	καὶ	κυπαρίσσων ἐστὶν ἐντὸς τοῦ περιβόλου
[2, 27]	ἔχει τοῦ δράκοντος, καί οἱ	καὶ	κύων παρακατακείμενος πεποίηται. τῷ θρόνῳ
[2, 20]	μειζόνως πρὸς Κλεομένην τὸν Ἀναξανδρίδου	καὶ	Λακεδαιμονίους, καὶ τῶν μὲν ἐν
[2, 38]	ὑπὲρ τὰς κώμας ὄρος Πάρνων,	καὶ	Λακεδαιμονίων ἐπ᾽ αὐτοῦ πρὸς Ἀργείους
[2, 36]	τὴν θάλασσαν τὴν μεταξὺ Τημενίου	καὶ	Λέρνης. ἀπὸ δὲ Ἐρασίνου τραπεῖσιν
[2, 2]	ἀγάλματα δὲ ἐν αὐτῷ Ποσειδῶν	καὶ	Λευκοθέα καὶ αὐτὸς ὁ Παλαίμων.
[2, 3]	τὸ ἄγαλμα τοῦ Ἑρμοῦ Ποσειδῶν	καὶ	Λευκοθέα καὶ ἐπὶ δελφῖνός ἐστιν
[2, 30]	γῆν, Ἄλθηπον δὲ Ποσειδῶνος παῖδα	καὶ	Ληίδος τῆς Ὤρου, παραλαβόντα μετὰ
[2, 24]	Ὀρθίας ἱερόν, καὶ ἀγάλματα Ἀπόλλωνος	καὶ	Λητοῦς καὶ Ἀρτέμιδος πεποίηται λευκοῦ
[2, 17]	οὗτος μὲν ἀργύρου, χρυσοῦ δὲ	καὶ	λίθων λαμπόντων Ἀδριανὸς βασιλεὺς ταὼν
[2, 34]	ἐπὶ τὴν ἑσπέραν· ἔχει δὲ	καὶ	λιμένας ἐν αὑτῇ. μῆκος μὲν
[2, 38]	ἔτι ἐρείπια, καὶ Ποσειδῶνος ἱερὸν	καὶ	λιμένες εἰσὶν ἐν Ναυπλίᾳ καὶ
[2, 34]	Ἀφροδίτης ναός ἐστιν ἐπίκλησιν Ποντίας	καὶ	Λιμενίας τῆς αὐτῆς, ἄγαλμα δὲ
[2, 30]	ἐντὸς τοῦ ἱεροῦ περιβόλου θάπτουσι,	καὶ	λίμνην ἀπὸ τούτου Σαρωνίδα τὴν
[2, 23]	τῶν Ἀργείων ῥῖγός τε πιέζει	καὶ	λιμός. εὐξαμένοις δὲ θεῶν τινα
[2, 33]	σφᾶς ἀλλήλοις. φασὶ δὲ ἔτι	καὶ	λόγιον μνημονεύουσιν· ἶσόν τοι Δῆλόν
[2, 16]	ἤθελε τὸν γονέα τῆς μητρὸς	καὶ	λόγοις τε χρηστοῖς καὶ ἔργοις
[2, 21]	τῆς Λαναοῦ· σὺν δὲ αὐτῇ	καὶ	Λυγκεὺς τέθαπται. τούτων δὲ ἀπαντικρὺ
[2, 7]	ἐκάκωσε δὲ καὶ περὶ Καρίαν	καὶ	Λυκίαν τὰς πόλεις καὶ Ροδίοις
[2, 19]	ἐν τύπῳ ταύρου μάχην ἔχων	καὶ	λύκου, σὺν δὲ αὐτοῖς παρθένον
[2, 36]	Ἀσιναῖοι καὶ ἀποκτείνουσιν ἄλλους τε	καὶ	Λυσίστρατον ἐν τοῖς δοκιμωτάτοις ὄντα
[2, 9]	συμμάχους ἐλπίζων ἕξειν ἢν κρατήσῃ	καὶ	μάλιστα ἐμποδὼν οὐκ ἐθέλων εἶναί
[2, 19]	δὴ τότε εἶναι πείθομαι πάντα	καὶ	μάλιστα τὰ Αἰγύπτια. Δαναὸς δὲ
[2, 20]	ἄλλως ἐν ταῖς γυναιξὶν εὐδόκιμος	καὶ	μᾶλλον ἐτιμᾶτο ἔτι ἐπὶ τῇ
[2, 9]	τοῦ φανεροῦ καὶ ἄλλα δράσαντος	καὶ	Μεγαλοπολίτας ποιήσαντος ἀναστάτους, οὕτω διαβάντος
[2, 18]	ἔχειν (οὐκ) ἠξίουν πρὸ Νικοστράτου	καὶ	Μεγαπένθους Μενελάῳ γεγενημένων ἐκ δούλης.
[2, 37]	δὲ τὸ θηρίον πείθομαι τοῦτο	καὶ	μεγέθει διενεγκεῖν ὑδρῶν ἄλλων καὶ
[2, 35]	κοσμοσάνδαλον, ὑάκινθον ἐμοὶ δοκεῖν ὄντα	καὶ	μεγέθει καὶ χρόᾳ· ἔπεστι δέ
[2, 13]	θεῷ ταύτῃ καὶ ἄλλαι τιμαὶ	καὶ	μέγιστον τὸ ἐς τοὺς ἱκέτας
[2, 27]	ἀράμενος φέρει. γέγραπται δὲ ἐνταῦθα	καὶ	Μέθη, Παυσίου καὶ τοῦτο ἔργον,
[2, 1]	ἐμοῦ πεφύκει παρὰ τὸν αἰγιαλὸν	καὶ	Μελικέρτου βωμὸς ἦν. ἐς τοῦτον
[2, 20]	πλειόνων ἔκ τε Ἄργους ἡγεμόνων	καὶ	Μεσσήνης καί τινων καὶ Ἀρκάδων
[2, 26]	εἰ γένοιτο ἐξ Ἀρσινόης Ἀσκληπιὸς	καὶ	Μεσσηνίοις πολίτης εἴη, ἔχρησεν ἡ
[2, 10]	κήτους ὀστοῦν θαλασσίου μεγέθει μέγα	καὶ	μετ᾽ αὐτὸ ἄγαλμα Ὀνείρου καὶ
[2, 3]	ἀριστερᾷ δὲ τῆς ἐσόδου Ποσειδῶν	καὶ	μετ᾽ αὐτὸν Ἄρτεμις θηρεύουσα ἕστηκε.
[2, 12]	λεωφόρον Ἑλισσών τε καλούμενος ποταμὸς	καὶ	μετ᾽ αὐτὸν Σύθας ἐστίν, ἐκδιδόντες
[2, 23]	δὲ τούτων ἐστὶν Ἀσκληπιοῦ τέμενος	καὶ	μετὰ ταῦτα ἱερὸν Βάτωνος. ἦν
[2, 34]	ἄκρα τέ ἐστιν ἑτέρα Βουκέφαλα	καὶ	μετὰ τὴν ἄκραν νῆσοι, πρώτη
[2, 11]	διαύλου δὲ ἀμφότερα καὶ γυμνὸς	καὶ	μετὰ τῆς ἀσπίδος. ~(ἐν δὲ
[2, 3]	οἴχεσθαι— τούτων δὲ ἕνεκα ἀπελθεῖν	καὶ	Μήδειαν παραδοῦσαν Σισύφῳ τὴν ἀρχήν.
[2, 12]	πνευμάτων τὸ ἄγριον, καὶ δὴ	καὶ	Μηδείας ὡς λέγουσιν ἐπῳδὰς ἐπᾴδει.
[2, 11]	Διονύσου καὶ Ἑκάτης, Ἀφροδίτη τε	καὶ	Μήτηρ θεῶν καὶ Τύχη· ταῦτα
[2, 16]	Ἄργει, Προῖτος δὲ τὸ Ἡραῖον	καὶ	Μιδείαν καὶ Τίρυνθα ἔσχε καὶ
[2, 9]	Φιλίππῳ δὲ καὶ ἐς Εὐρυκλείδην	καὶ	Μίκωνα Ἀθηναίους ὅμοια εἰργάσθη· καὶ
[2, 22]	καὶ οἱ παῖδές εἰσιν Ἄναξις	καὶ	Μνασίνους, σὺν δέ σφισιν αἱ
[2, 38]	Τημενίῳ πεποίηται καὶ Ἀφροδίτης ἕτερον	καὶ	μνῆμά ἐστι Τημένου τιμὰς ἔχον
[2, 15]	δὲ τοῦτό ἐστι τὸ ἱερὸν	καὶ	μνῆμα Εὐρύτου καὶ Κτεάτου· θεωροὺς
[2, 29]	ἐκ τῆς γῆς· ὡς δὲ	καὶ	μνῆμα οὗτος ὁ βωμὸς εἴη
[2, 33]	καὶ τὸ Δημοσθένους μνῆμά ἐστι.	καί	μοι τὸ δαιμόνιον δεῖξαι μάλιστα
[2, 7]	μὲν Σικυώνιοι γεγόνασιν ἀπὸ τούτου	καὶ	μοῖρα τῆς Ἀργείας· τὴν δὲ
[2, 37]	καὶ συνάψας ἀλλήλοις, ἀπαρτήσας δὲ	καὶ	μόλυβδον ἀπ᾽ αὐτῶν καὶ εἰ
[2, 8]	Πελοποννήσῳ προεκεχωρήκει, δεινὸν ἡγεῖτο Πειραιᾶ	καὶ	Μουνυχίαν, ἔτι δὲ Σαλαμῖνα καὶ
[2, 6]	ἐπιόντα Ἱππόλυτος συνεχώρησεν Ἀγαμέμνονος κατήκοος	καὶ	Μυκηναίων εἶναι. Ἱππολύτου δὲ ἦν
[2, 30]	σταλέντες Ἁλικαρνασσὸν ἐν τῇ Καρίᾳ	καὶ	Μύνδον ἀπῴκισαν οἱ γεγονότες ἀπ᾽
[2, 35]	Δημήτηρ, τότε Ἀθέραν μὲν λέγουσι	καὶ	Μύσιον ὡς ξενίαν παράσχοιεν τῇ
[2, 24]	Ἥρας τὸ ἱερόν, ἔστι δὲ	καὶ	ναὸς Ἀπόλλωνος, ὃν Πυθαεὺς πρῶτος
[2, 32]	Θησέως τέμενός τε ἐπιφανέστατον ἀνεῖται	καὶ	ναὸς ἐν αὐτῷ καὶ ἄγαλμά
[2, 34]	ἐπὶ τῇ τέχνῃ θέας ἄξιον.	(καὶ	ναὸς ἕτερός ἐστιν Ἀφροδίτης· αὕτη
[2, 11]	τὸν Ἀσωπόν, ἔστιν ἄλσος πρίνων	καὶ	ναὸς θεῶν ἃς Ἀθηναῖοι Σεμνὰς,
[2, 2]	ὀρθὰ ἀμφότερα, τῷ δὲ ἑτέρῳ	καὶ	ναὸς πεποίηται. τὰ δὲ τοῦ
[2, 32]	μέρος στάδιόν ἐστιν Ἱππολύτου καλούμενον	καὶ	ναὸς ὑπὲρ αὐτοῦ Ἀφροδίτης Κατασκοπίας·
[2, 15]	Διὶ καὶ ἐν τῇ Νεμέᾳ	καὶ	Νεμείου Διὸς ἱερέα αἱροῦνται, καὶ
[2, 37]	οὐδεμιᾷ μηχανῇ καθικέσθαι δυνηθέντα, ὅπου	καὶ	Νέρων σταδίων πολλῶν κάλους ποιησάμενος
[2, 5]	Κόρωνος, Κορώνου δὲ γίνονται Κόραξ	καὶ	νεώτερος Λαμέδων. ~(Κόρακος δὲ ἀποθανόντος
[2, 2]	αὐτῷ Κύκλωψι. (τάφους δὲ> Σισύφου	καὶ	Νηλέως καὶ γὰρ Νηλέα ἀφικόμενον
[2, 11]	δὲ ἐν τοῖς ἀετοῖς Ἡρακλῆς	καὶ	Νῖκαι πρὸς τοῖς πέρασίν εἰσιν.
[2, 30]	Ποσειδῶνα Βασιλέα ἐπίκλησιν· καὶ δὴ	καὶ	νόμισμα αὐτοῖς τὸ ἀρχαῖον ἐπίσημα
[2, 9]	Παυσανίαν ἐμιμεῖτο τυραννίδος τε ἐπιθυμῶν	καὶ	νόμοις τοῖς καθεστηκόσιν οὐκ ἀρεσκόμενος.
[2, 27]	ὑπὸ τοῦ Ἀσκληπιοῦ, προσέτι δὲ	καὶ	νόσημα ὅ τι ἕκαστος ἐνόσησε
[2, 6]	βασιλεῦσαι λέγεται Ζεύξιππος Ἀπόλλωνος υἱὸς	καὶ	νύμφης Συλλίδος. μετὰ δὲ Ζεύξιππον
[2, 5]	Πελοποννήσου δὲ ὅσον ἔτι καλεῖται	καὶ	νῦν Αἰγιαλὸς ἀπ᾽ ἐκείνου βασιλεύοντος
[2, 10]	αὐτῶν, ἀλλ᾽ ὡς θεῷ θύειν.	καὶ	νῦν ἔτι ἄρνα οἱ Σικυώνιοι
[2, 36]	τε Ἀπόλλωνος ὑπελίποντο τὸ> ἱερὸν—	καὶ	νῦν ἔτι δῆλόν ἐστι— καὶ
[2, 22]	ἐπιχώριον καταστήσασθαι λέγουσιν. ἀφιᾶσι δὲ	καὶ	νῦν ἔτι ἐς τὸν βόθρον
[2, 34]	Ἑρμιονεῦσιν ἦν. ἔστι δέ σφισι	καὶ	νῦν ἔτι ἱερὰ αὐτόθι, Ποσειδῶνος
[2, 2]	παρὰ Κορινθίοις ὡς ἀμφισβητεῖν σφᾶς	καὶ	νῦν ἔτι Λαΐδος. (λόγου δὲ
[2, 31]	καὶ εἱστίων, ἐς ὃ ἀφήγνισαν.	καὶ	νῦν ἔτι οἱ ἀπόγονοι τῶν
[2, 7]	ἐστιν ἱερόν. τούτοις δὲ ἐοικότα	καὶ	νῦν ἔτι ποιεῖται· καὶ γὰρ
[2, 1]	ἀρχήν· μένει δὲ ὡς πεφύκει	καὶ	νῦν ἤπειρος ὤν. Ἀλεξάνδρῳ τε
[2, 7]	γενομένου δέ σφισι δείματος, ἔνθα	καὶ	νῦν Φόβον ὀνομάζουσι τὸ χωρίον,
[2, 28]	πρότερον ἔτι υἱοὶ μὲν Ἀντιμένης	καὶ	Ξάνθιππός τε καὶ Ἀργεῖος, θυγάτηρ
[2, 32]	ὑπ᾽ αὐτῇ κρηπῖδας τὰς Αἰγέως	καὶ	ξίφος· πρότερον δὲ βωμὸς ἐκαλεῖτο
[2, 2]	ἰόντων ἐξ ἰσθμοῦ ναὸς Ἀρτέμιδος	καὶ	ξόανον ἀρχαῖον. ἐν δὲ Κεγχρέαις
[2, 25]	ταῖς Ὀρνεαῖς Ἀρτέμιδός τε ἱερὸν	καὶ	ξόανον ὀρθὸν καὶ ἕτερος ναὸς
[2, 25]	ναὸς δὲ Ἀθηνᾶς ἐν αὐτῇ	καὶ	ξόανον οὐδέν τι διάφορον ἢ
[2, 18]	νόσου, ἐφ᾽ ᾧ τε αὐτὸς	καὶ	ὁ ἀδελφὸς Βίας Ἀναξαγόρᾳ τὸ
[2, 36]	ἐπὶ τὴν Ἀσίνην οἱ Ἀργεῖοι	καὶ	ὁ βασιλεὺς αὐτῶν Ἔρατος. (καὶ
[2, 28]	καὶ οὗτος Ἐπιδαυρίων, καθὰ δὴ	καὶ	ὁ γαμβρός οἱ Περίανδρος Κορίνθου.
[2, 4]	θρόνος. ὁ δὲ τῶν Μοιρῶν	καὶ	ὁ> Δήμητρος καὶ Κόρης οὐ
[2, 33]	συνέπεσεν ἐν γήρᾳ λαβεῖν πεῖραν	καὶ	ὁ θάνατος ἐγένετο οὕτω βίαιος.
[2, 4]	καὶ θρόνος· λίθων καὶ αὐτὴ	καὶ	ὁ θρόνος. ὁ δὲ τῶν
[2, 1]	στέρνον, Ἰνώ τε καὶ Βελλεροφόντης	καὶ	ὁ ἵππος ὁ Πήγασος. ~(τοῦ
[2, 1]	(τῆς δὲ Κορινθίας ἐστὶ γῆς	καὶ	ὁ καλούμενος Κρομυὼν ἀπὸ (τοῦ)
[2, 26]	οὐχ εὕρισκεν ὁμολογοῦντα τῶν αἰγῶν	καὶ	ὁ κύων ἅμα ἀπεστάτει τῆς
[2, 31]	καὶ Τροιζηνίοις Ἵππου καλουμένη κρήνη,	καὶ	ὁ λόγος ἐς αὐτὴν διαφόρως
[2, 4]	ἦν Φῶκος, Ποσειδῶνος δὲ ἐπίκλησιν.	καὶ	ὁ μὲν ἀπῴκησεν ἐς Τιθορέαν
[2, 26]	τὴν γῆν Δηιφόντῃ καὶ Ἀργείοις·	(καὶ	ὁ μὲν ἐς Ἀθήνας ὁμοῦ
[2, 16]	παρ᾽ αὐτὸν ἐς τὴν Λάρισαν·	καὶ	ὁ μὲν οἷα ἡλικίᾳ τε
[2, 28]	βιαιότερον ἀπέκτεινεν ἔχουσαν ἐν γαστρί.	(καὶ	ὁ μὲν συνείς, οἷα ἐς
[2, 29]	δεησομένους ἀποστέλλουσιν ἀφ᾽ ἑκάστης πόλεως·	καὶ	ὁ μὲν τῷ Πανελληνίῳ Διὶ
[2, 18]	αὐτοῖς τὸ μίασμα τὸ Πέλοπος	καὶ	ὁ Μυρτίλου προστρόπαιος ἠκολούθησε, τούτοις
[2, 19]	τὸ δὲ ἐξ ἀρχῆς Δαναοῦ	καὶ	ὁ ναὸς καὶ τὸ ξόανον
[2, 5]	ταύτην τεκεῖν νομίζουσιν ἐξ Ἀπόλλωνος	καὶ	ὁ παῖς ὠνομάσθη Κόρωνος, Κορώνου
[2, 31]	ὁ Μῆδος ἐνέπρησεν, ἀρχαῖος δὲ	καὶ	(ὁ) Σαμίοις Ἀπόλλωνος Πυθίου· πλὴν
[2, 30]	ἔλαφος ἐνήχετο ἀπωτέρω τῆς γῆς	καὶ	ὁ Σάρων εἴχετο τῆς ἄγρας,
[2, 7]	ἐς τὴν τότε ἀκρόπολιν ἐλθεῖν,	καὶ	ὁ τόπος ἔνθα πρῶτον ἀφίκοντο
[2, 24]	ὀρθόν, Δειραδιώτης Ἀπόλλων καλούμενος, ὅτι	καὶ	ὁ τόπος οὗτος καλεῖται Δειράς.
[2, 24]	τὰ λοιπά· ἐν Λέρνῃ γὰρ	καὶ	ὁ φόνος ἐξειργάσθη τῶν νεανίσκων,
[2, 3]	ἅτε ἀφθόνου ῥέοντός σφισιν ὕδατος	καὶ	ὃ δὴ βασιλεὺς Ἀδριανὸς ἐσήγαγεν
[2, 1]	ἐργάσασθαι νῆσον, προαπέλιπε διορύσσων ἰσθμόν·	καὶ	ὅθεν μὲν διορύσσειν ἤρξαντο δῆλόν
[2, 20]	καὶ Πολύδωρος Ἱππομέδοντος καὶ Θέρσανδρος	καὶ	οἱ Ἀμφιαράου παῖδες, Ἀλκμαίων τε
[2, 4]	μάχῃ. (Ἀλήτης δὲ αὐτός τε	καὶ	οἱ ἀπόγονοι βασιλεύουσιν ἐς μὲν
[2, 3]	τὸ ἄγαλμα τὸ τῆς Ἀρτέμιδος·	καί	οἱ Βελλεροφόντης ἔπεστι καὶ τὸ
[2, 33]	εἶναι λέγουσιν, ὅτε περ ἦσαν	καὶ	οἱ Δελφοὶ Ποσειδῶνος· λέγεται δὲ
[2, 30]	Σφῆττος μετοικοῦσιν ἐς τὴν Ἀττικήν,	καὶ	οἱ δῆμοι τὰ ὀνόματα ἔχουσιν
[2, 21]	Πύρρος ἐχρῆτο ἐς τὰς μάχας	καὶ	οἱ ἐλέφαντές εἰσιν ἐπειργασμένοι. τοῦτο
[2, 28]	τε ὡς τάχους εἶχεν ἤμυνε	καὶ	οἱ Ἐπιδαύριοι πυνθανόμενοι προσεβοήθουν. Δηιφόντης
[2, 27]	ὑπὲρ κεφαλῆς ἔχει τοῦ δράκοντος,	καί	οἱ καὶ κύων παρακατακείμενος πεποίηται.
[2, 6]	Νυκτέως ὄνομα ἦν ἐπὶ κάλλει,	καί	οἱ καὶ φήμη προσῆν Ἀσωποῦ
[2, 1]	Ἀχαιῶν· συντελοῦντες γὰρ ἐς αὐτὸ	καὶ	οἱ Κορίνθιοι μετέσχον τοῦ πολέμου
[2, 1]	τῆς Ἀττικῆς ἐσεμνολόγησαν· λέγουσι δὲ	καὶ	οἱ Κορίνθιοι Ποσειδῶνα ἐλθεῖν Ἡλίῳ
[2, 29]	αἰτίαν δὲ τὴν αὐτὴν Αἰγινήταις	καὶ	οἱ λοιποὶ λέγουσιν. αὐχμὸς τὴν
[2, 28]	καὶ εἰκὸς ἔχει, γράψω. Κεῖσος	καὶ	οἱ λοιποὶ Τημένου παῖδες μάλιστα
[2, 3]	Πελίου θάνατον ἐς Κόρκυραν μετοικῆσαι	καί	οἱ Μέρμερον μὲν τὸν πρεσβύτερον
[2, 31]	ἀγορᾶς γυναῖκες λίθου καὶ αὐταὶ	καὶ	οἱ παῖδες. εἰσὶ δὲ ἃς
[2, 22]	ναός. ἀγάλματα δὲ αὐτοί τε	καὶ	οἱ παῖδές εἰσιν Ἄναξις καὶ
[2, 18]	οὖν ἦλθε σὺν τῇ στρατιᾷ	καὶ	οἱ παῖδες ἐς τὴν νῦν
[2, 6]	αὐτὴν Φλίας ὁ Διονύσου γαμεῖ,	καί	οἱ παῖς Ἀνδροδάμας γίνεται. Πόλυβος
[2, 16]	ἔπαυσεν. τὰ δὲ ἀπὸ τούτου	καὶ	οἱ πάντες ὁμοίως ἴσασι, θυγατέρων
[2, 10]	δὲ Ὕπνος ἐν τῷ προτέρῳ,	καί	οἱ πλὴν τῆς κεφαλῆς ἄλλο
[2, 28]	τὸ ἀνὰ χρόνον Ὑρνήθιον κληθέν.	(καί	οἱ ποιήσαντες ἡρῷον τιμὰς καὶ
[2, 23]	αὐτὸν ἕστηκεν Ὑγεία· κάθηνται δὲ	καὶ	οἱ ποιήσαντες τὰ ἀγάλματα Ξενόφιλος
[2, 13]	ἀναδασμῷ γῆς δέχεσθαι· (Ἵππασος δὲ	καὶ	οἱ σὺν αὐτῷ διεκελεύοντο ἀμύνεσθαι
[2, 31]	θείᾳ καὶ αὐτὸς ἀνασωθείη Θησεὺς	καὶ	οἱ σὺν αὐτῷ. (ἐν τούτῳ
[2, 16]	ἔνθα Ἀγαμέμνων τε αὐτὸς ἔκειτο	καὶ	οἱ σὺν ἐκείνῳ φονευθέντες. ~(Μυκηνῶν
[2, 22]	οὐκ αὐτοῦ τὴν γῆν Ἴναχος	καὶ	οἱ συνδικάσαντες ἔγνωσαν. Ἥρα μὲν
[2, 20]	τῇ Αἰσχύλου ποιήσει— πλησίον κεῖνται	καὶ	οἱ τὰς Θήβας ἑλόντες Αἰγιαλεὺς
[2, 30]	δηλῶσαι. (Ἡρακλειδῶν γὰρ κατελθόντων ἐδέξαντο	καὶ	οἱ Τροιζήνιοι συνοίκους Δωριέων τῶν
[2, 1]	δέ εἰσιν ἐπειργασμένοι τῷ βάθρῳ	καὶ	οἱ Τυνδάρεω παῖδες, ὅτι δὴ
[2, 27]	Πολύκλειτος γὰρ καὶ θέατρον τοῦτο	καὶ	οἴκημα τὸ περιφερὲς ὁ ποιήσας
[2, 32]	ἀλλὰ εἰκόνα Ἱππολύτου φασὶν εἶναι.	καὶ	οἰκίαν ἰδὼν οἶδα Ἱππολύτου· πρὸ
[2, 5]	πῦρ ἐπέλαβεν ὡς τὸ εἰκὸς	καὶ	οἰκίας καὶ ἱερὰ τὰ ἔξω
[2, 5]	καὶ Αἰγίνης τὰς νήσους Σχερίαν	καὶ	Οἰνώνην καλουμένας μετονομασθῆναι, ἀπὸ δὲ
[2, 3]	ναὸς καὶ ἄγαλμα χαλκοῦν Ἀπόλλωνος	καὶ	ὀλίγον ἀπωτέρω κρήνη καλουμένη Γλαύκης·
[2, 36]	οὔσῃ πόλει τὸ ἀρχαῖον, καθὰ	καὶ	Ὅμηρος ἐν Ἀργείων καταλόγῳ πεποίηκεν,
[2, 3]	καὶ αὔξειν ποίμνας, καθὰ δὴ	καὶ	Ὅμηρος ἐν Ἰλιάδι ἐποίησεν υἱὸν
[2, 30]	Ἀργείων ὄντες κατήκοοι· καὶ σφᾶς	καὶ	Ὅμηρος ἐν καταλόγῳ φησὶν ὑπὸ
[2, 13]	δὲ ὕστερον Ἥβην ὀνομάζουσιν· ἧς	καὶ	Ὅμηρος μνήμην ἐποιήσατο ἐν τῇ
[2, 26]	φήμην τεκμηρίοις καὶ ἄλλοις εὑρίσκω	καὶ	Ὁμήρου μαρτυρεῖ μοι τὰ περὶ
[2, 33]	δεῖξαι μάλιστα ἐπὶ τούτου δοκεῖ	καὶ	Ὁμήρου πρότερον ὡς εἴη βάσκανον,
[2, 14]	ἐν τοῖς ἔπεσιν. ἔστι γὰρ	καὶ	Ὁμήρῳ πεποιημένα ἐς Δήμητραν· ἐν
[2, 3]	Σπαρτιάτης λίθοις κοσμήσας καὶ ἄλλοις	καὶ	ὃν ἐν Κροκεαῖς χώρας τῆς
[2, 31]	Σωτείρας· Θησέα δὲ ἐλέγετο ἱδρύσασθαι	καὶ	ὀνομάσαι Σώτειραν, ἡνίκα Ἀστερίωνα τὸν
[2, 38]	τὸ μέλλον ἀπέφηνε τὸν καρπόν—	καὶ	ὄνος σφίσιν ἐν πέτρᾳ πεποιημένος
[2, 20]	κενὸς ὁπόσους ἔν τε Ἰλίῳ	καὶ	ὀπίσω κομιζομένους ἐπέλαβεν ἡ τελευτή.
[2, 33]	παρὰ Ἁρπάλου καταριθμῶν καὶ αὐτοὺς	καὶ	ὁπόσον αὐτῶν ἔλαβεν ἕκαστος οὐδὲ
[2, 11]	τὰς ὥρας τοῦ ἔτους φυλάξας	καὶ	ὁπότε ἥλιος σπέρματα καὶ δένδρων
[2, 27]	νόσημα ὅ τι ἕκαστος ἐνόσησε	καὶ	ὅπως ἰάθη· (γέγραπται δὲ φωνῇ
[2, 10]	τοῖς δὲ ἄλλοις κατὰ ταὐτὰ	καὶ	ὁρᾶν ἀπὸ τῆς ἐσόδου τὴν
[2, 18]	τὴν ἀρχήν, Ἑρμιόνης τῆς Μενελάου	καὶ	Ὀρέστου παῖς. τὸν δὲ Ὀρέστου
[2, 17]	Ἥρας, καὶ ἡρώων ἄλλων τε	καὶ	Ὀρέστου· τὸν γὰρ ἐπίγραμμα ἔχοντα,
[2, 2]	τέ ἐστιν ἀγάλματα χαλκοῦ μὲν	καὶ	ὀρθὰ ἀμφότερα, τῷ δὲ ἑτέρῳ
[2, 35]	τὸν δὲ Πυθαέα (οὕτως) ὀνομάζουσι,	καὶ	Ὅριον τὸν τρίτον. τὸ μὲν
[2, 28]	Ἰνδῶν μόνων ἄλλα τε κομίζεται	καὶ	ὄρνιθες οἱ ψιττακοί. τοὺς δὲ
[2, 15]	δοῦναι θυγατέρα Ἀσωποῦ καὶ ταύτην.	καὶ	ὄρος Ἀπέσας ἐστὶν ὑπὲρ τὴν
[2, 34]	δὲ αὐτὴν νῆσος Τρίκρανα καλουμένη	καὶ	ὄρος ἐς θάλασσαν ἀπὸ τῆς
[2, 36]	ταύτην, τοῦ τε Πρωνὸς μέση	καὶ	ὄρους ἑτέρου Θόρνακος καλουμένου τὸ
[2, 30]	φασιν ἀποικισθῆναι· κατασκευὴν δὲ ἱερῶν	καὶ	ὅσα ἄλλα ἐς ἐπίδειξιν, τὸ
[2, 17]	παίγνιον θηρᾶσαι. τοῦτον τὸν λόγον	καὶ	ὅσα ἐοικότα εἴρηται περὶ θεῶν
[2, 37]	φωράσας ἐπὶ τῷδε. τὰ ἔπη,	καὶ	ὅσα οὐ μετὰ μέτρου μεμιγμένα
[2, 16]	καὶ Μιδείαν καὶ Τίρυνθα ἔσχε	καὶ	ὅσα πρὸς θαλάσσῃ τῆς Ἀργείας·
[2, 1]	διαλλακτὴν γενέσθαι σφίσιν, ἰσθμὸν μὲν	καὶ	ὅσα ταύτῃ δικάσαντα εἶναι Ποσειδῶνος,
[2, 8]	τοῖς φεύγουσιν, οἰκίας μὲν φυγάσι	καὶ	ὅσα τῶν κτημάτων ἄλλα (ἃ)
[2, 20]	Ἄργος. (Τελέσιλλα δὲ οἰκέτας μὲν	καὶ	ὅσοι διὰ νεότητα ἢ γῆρας
[2, 20]	ἀνδριάντες ἑστήκασι Πολυνείκους τοῦ Οἰδίποδος	καὶ	ὅσοι σὺν ἐκείνῳ τῶν ἐν
[2, 35]	οἵ τε ἱερεῖς τῶν θεῶν	καὶ	ὅσοι τὰς ἐπετείους ἀρχὰς ἔχουσιν,
[2, 16]	ἔστι μὲν Ἀτρέως, εἰσὶ δὲ	καὶ	ὅσους σὺν Ἀγαμέμνονι ἐπανήκοντας ἐξ
[2, 4]	καὶ Ἀργείοις ἐγώ τε πείθομαι	καὶ	ὅστις τὰ Ὁμήρου μὴ πάρεργον
[2, 4]	Τροίαν στρατιᾶς, συντεταγμένοι δὲ Μυκηναίοις	καὶ	ὅσων ἄλλων Ἀγαμέμνων ἡγεῖτο μετέσχον
[2, 6]	Ἀργείων Λυσιάνασσαν τὴν θυγατέρα ἔδωκε·	καὶ	ὅτε Ἄδραστος ἔφευγεν ἐξ Ἄργους,
[2, 24]	ἐν ὑπαίθρῳ τῆς αὐλῆς ἱδρυμένον,	καὶ	ὅτε ἡλίσκετο ὑπὸ Ἑλλήνων Ἴλιον,
[2, 26]	βούλοιτο εὑρίσκειν ἐπὶ τοῖς κάμνουσι	καὶ	ὅτι ἀνίστησι τεθνεῶτας. (λέγεται δὲ
[2, 12]	ἐς αὐτὴν ὁδός ἐστιν εὐθεῖα.	καὶ	ὅτι μὲν Ἀρκάσι Φλιάσιοι προσήκουσιν
[2, 7]	ναὸς Ἀρτέμιδος ἐν δεξιᾷ Λιμναίας.	καὶ	ὅτι μὲν κατερρύηκεν ὁ ὄροφος,
[2, 15]	ἐστι Μυκηνῶν ἐρείπια ἐν ἀριστερᾷ.	καὶ	ὅτι μὲν Περσεὺς ἐγένετο Μυκηνῶν
[2, 5]	τὸν ναὸν Ἀπόλλωνος εἶναι λέγουσι	καὶ	ὅτι Πύρρος κατακαύσειεν ὁ Ἀχιλλέως
[2, 19]	ἀκίνδυνον αὑτῷ τὴν σωτηρίαν ἡγούμενος	καὶ	ὅτι τοῦ τολμήματος οὐ μετασχοῦσα
[2, 8]	Σούνιον ἐχόμενα ὑπὸ Μακεδόνων περιοφθῆναι,	καὶ	οὐ γὰρ ἤλπιζε δύνασθαι πρὸς
[2, 28]	δή τι γένος φασὶν εἶναι	καὶ	οὐ δράκοντας. (ἐς δὲ τὸ
[2, 14]	δι᾽ ἐνιαυτοῦ τετάρτου τὴν τελετὴν	καὶ	οὐ κατὰ ἔτος ἄγουσιν. ἱεροφάντης
[2, 13]	τῷ ἐκείνων λόγῳ ἰδιώτης τε	καὶ	οὐ μάντις. καὶ τὸ οἴκημα
[2, 6]	τὴν Θηβαΐδα καὶ Πλαταιίδα ὁρίζει,	καὶ	οὐ Νυκτέως εἶναι. (ταύτην οὐκ
[2, 7]	τὸ δὲ ὄνομα ἐφ᾽ αὑτοῦ	καὶ	οὐ πατρόθεν ὑπειπόντες κελεύουσι τὸν
[2, 37]	δὲ εἶχεν ἐμοὶ δοκεῖν μίαν	καὶ	οὐ πλείονας, Πείσανδρος δὲ ὁ
[2, 36]	δὲ Ἀργείων τῆς πόλεως τεσσαράκοντα	καὶ	οὐ πλείω στάδια ἡ κατὰ
[2, 22]	τοῦ ἱδρυσαμένου Πελασγοῦ τοῦ Τριόπα,	καὶ	οὐ πόρρω τοῦ ἱεροῦ τάφος
[2, 3]	(ἅτε δὲ τοῦ θανάτου βιαίου	καὶ	οὐ σὺν τῷ δικαίῳ γενομένου,
[2, 30]	τὸ ἱερὸν ἔστι μὲν ἑτέρωθι	καὶ	οὐ ταύτῃ, λίθου δὲ ἄγαλμα
[2, 5]	τοῦ Βοιωτίου τὴν Θήβην Ἀσωποῦ	καὶ	οὐ τοῦ (παρὰ) Φλιασίου εἶναι.
[2, 9]	δὲ ὄντι αὐτῷ Παυσανίου θερμοτέρῳ	καὶ	οὐ φιλοψύχῳ ταχὺ τὰ πάντα
[2, 30]	ἐμοὶ μὲν οὖν Αἰγύπτιον φαίνεται	καὶ	οὐδαμῶς Ἑλληνικὸν ὄνομα Ὦρος εἶναι·
[2, 26]	δὲ Ἀσκληπιὸν νομισθέντα ἐξ ἀρχῆς	καὶ	οὐκ ἀνὰ χρόνον λαβόντα τὴν
[2, 9]	καὶ γὰρ τούσδε ὄντας ῥήτορας	καὶ	οὐκ ἀπιθάνους τῷ δήμῳ φαρμάκοις
[2, 22]	τὴν πολλήν, ὅτι Ἥρας εἶναι	καὶ	οὐκ αὐτοῦ τὴν γῆν Ἴναχος
[2, 5]	Σικυώνιοι λέγουσι, τὸ ὕδωρ ἔπηλυ	καὶ	οὐκ ἐγχώριον εἶναί οἱ· Μαίανδρον
[2, 23]	τὴν τελευτὴν περὶ Τραχῖνα ἴσμεν	καὶ	οὐκ ἐν Ἄργει γενομένην, καὶ
[2, 14]	γὰρ κατὰ τὸν Φλιασίων λόγον	καὶ	οὐκ ἐπὶ τῆς Ἄραντος βασιλείας
[2, 29]	μοι καὶ διὰ ταῦτα φαίνεται	καὶ	οὐκ Ὀρέστου φιλίᾳ μόνον βουλεῦσαι
[2, 29]	τὴν Ἑλλάδα ἐπὶ χρόνον ἐπίεζε	καὶ	οὔτε τὴν ἐκτὸς ἰσθμοῦ χώραν
[2, 31]	ἔχει· Πηγάσῳ γὰρ τῷ ἵππῳ	καὶ	οὗτοι λέγουσι τὸ ὕδωρ ἀνεῖναι
[2, 1]	Τυνδάρεω παῖδες, ὅτι δὴ σωτῆρες	καὶ	οὗτοι νεῶν καὶ ἀνθρώπων εἰσὶ
[2, 1]	Παλαίμων· ἐλέφαντος δὲ καὶ χρυσοῦ	καὶ	οὗτοι πεποίηνται. τῷ βάθρῳ δὲ
[2, 12]	ποιήσεως, ὅτι οὐκ εἰσὶν Ἀρκάσι	καὶ	οὗτοι συγκατειλεγμένοι· ὡς δὲ Ἀργεῖοί
[2, 1]	χρυσοῖ, τὰ μετ᾽ ἰξὺν ἐλέφαντος	καὶ	οὗτοι· τῷ δὲ ἅρματι Ἀμφιτρίτη
[2, 23]	Ἀθηναίοις καὶ Σικυωνίοις— τὸ ἄγαλμα	καὶ	οὗτοί φασιν ἐκ Φερῶν τῶν
[2, 6]	Φαῖστος τῶν Ἡρακλέους λεγόμενος παίδων	καὶ	οὗτος εἶναι. (Φαίστου δὲ κατὰ
[2, 26]	Ἀσκληπιὸς καλούμενος Ἰατρὸς ἐξ Ἐπιδαύρου	καὶ	οὗτος. ἐκ δὲ τοῦ παρὰ
[2, 3]	δὲ ὁ Λακεδαιμόνιος ἐγενεαλόγησε γὰρ	καὶ	οὗτος ἔπεσι Μήδειον καὶ θυγατέρα
[2, 28]	πατρὸς τῆς Μελίσσης. ἐτυράννει δὲ	καὶ	οὗτος Ἐπιδαυρίων, καθὰ δὴ καὶ
[2, 14]	Δυσαύλης κατεστήσατο ἐνταῦθα τὴν τελετὴν	καὶ	οὗτος ἦν ὁ τῷ χωρίῳ
[2, 38]	ταύτῃ. ὁ δὲ Πολεμοκράτης ἐστὶ	καὶ	οὗτος Μαχάονος υἱός, ἀδελφὸς δὲ
[2, 19]	ἀμφοτέρων πολλῶν τε καὶ ἐπαγωγῶν	καὶ	οὐχ ἧσσον δίκαια λέγειν τοῦ
[2, 14]	ἐνταῦθα ὁ Δυσαύλης ἀφικέσθαι πρόφασιν	καὶ	οὐχ ὡς οἱ Φλιάσιοί φασιν.
[2, 36]	γυναῖκας ἐς τὰ πλοῖα ἐνθέμενοι	καὶ	παῖδας ἐκλείπουσι τὴν αὑτῶν, Ἀργεῖοι
[2, 28]	σὺν τοῖς παισίν— ἐγεγόνεσαν γὰρ	καὶ	παῖδες αὐτῷ πρότερον ἔτι υἱοὶ
[2, 10]	σφισι γυμνάσιον τοῦτο Κλεινίας ᾠκοδόμησε,	καὶ	παιδεύουσιν ἐνταῦθα ἔτι τοὺς ἐφήβους.
[2, 1]	ἅρματι Ἀμφιτρίτη καὶ Ποσειδῶν ἐφεστήκασι,	καὶ	παῖς ὀρθός ἐστιν ἐπὶ δελφῖνος
[2, 35]	γυναῖκες καὶ ἄνδρες. τοῖς δὲ	καὶ	παισὶν ἔτι οὖσι καθέστηκεν ἤδη
[2, 24]	κατὰ τὸ ὄρος ἐκβολαῖς Διονύσῳ	καὶ	Πανὶ θύουσι, τῷ Διονύσῳ δὲ
[2, 22]	δὲ τῷ γυμνασίῳ τῷ Κυλαράβου	καὶ	Πανία ἐστὶν Ἀθηνᾶ καλουμένη καὶ
[2, 29]	γενέσθαι φησὶ Πανοπέα καὶ Κρῖσον·	καὶ	Πανοπέως μὲν ἐγένετο Ἐπειὸς ὁ
[2, 18]	μεγίστας δὲ ἔν τε Σερίφῳ	καὶ	παρ᾽ Ἀθηναίοις< οἷς> Περσέως τέμενος
[2, 23]	ἔχει καθήμενον Ἀσκληπιὸν λίθου λευκοῦ,	καὶ	παρ᾽ αὐτὸν ἕστηκεν Ὑγεία· κάθηνται
[2, 33]	τιμαὶ καὶ ἑτέρωθι τῆς Ἑλλάδος	καὶ	παρὰ τῶν Καλαυρείας εἰσὶν οἰκητόρων·
[2, 9]	ἣν πρὸς Ἀντίγονον συνέθετο εἰρήνην	καὶ	παράσπονδα ἐκ τοῦ φανεροῦ καὶ
[2, 35]	Δήμητρι εἰκόνες ἑστήκασιν οὐ πολλαί,	καὶ	παρελθόντι ἔσω θρόνοι τέ εἰσιν,
[2, 20]	ἐς ἄνδρας ὕβρισε τοῦ δήμου	καὶ	παρθένον κομιζομένην παρὰ τὸν νυμφίον
[2, 10]	μηκέτι θέμις παρ᾽ ἄνδρα φοιτῆσαι,	καὶ	παρθένος ἱερωσύνην ἐπέτειον ἔχουσα· λουτροφόρον
[2, 20]	Διός ἐστιν ἐνταῦθα ἱερὸν Σωτῆρος	καὶ	παριοῦσίν ἐστιν οἴκημα· ἐνταῦθα τὸν
[2, 29]	τούτου ἡ> περὶ Τιθορέαν τε	καὶ	Παρνασσὸν ἐκαλεῖτο (ἡ) Φωκίς· ἐπὶ
[2, 35]	ἡ πρώτη βοῦς, ἀνάγκη πεσεῖν	καὶ	πάσας. (θυσία μὲν δρᾶται τοῖς
[2, 29]	Φωκίς· ἐπὶ δὲ τοῦ Αἰακοῦ	καὶ	πᾶσιν ἐξενίκησεν, ὅσοι Μινύαις τέ
[2, 3]	Ἑλλάνικος δὲ αὐτὸν Πολύξενον καλεῖ	καὶ	πατρὸς Ἰάσονός φησιν εἶναι. (ἔπη
[2, 2]	καὶ Κεγχρίας ἔδοσαν, Ποσειδῶνος εἶναι	καὶ	Πειρήνης τῆς Ἀχελῴου λεγόμενοι· πεποίηται
[2, 18]	ἀπογόνους, Ἀλκμαίωνα Σίλλου τοῦ Θρασυμήδους	καὶ	Πεισίστρατον τὸν Πεισιστράτου καὶ τοὺς
[2, 5]	αὐτόχθων πρῶτος ἐν αὐτῇ γένοιτο,	καὶ	Πελοποννήσου δὲ ὅσον ἔτι καλεῖται
[2, 16]	ἡνιόχου, καὶ Τελεδάμου τὸ αὐτὸ	καὶ	Πέλοπος— τούτους γὰρ τεκεῖν διδύμους
[2, 11]	ἥλιος σπέρματα καὶ δένδρων αὔξει	καὶ	πεπαίνει καρπούς, καὶ ἐπὶ τῷδε
[2, 17]	κεῖται δὲ καὶ στέφανος χρυσοῦς	καὶ	πέπλος πορφύρας, Νέρωνος ταῦτα ἀναθήματα.
[2, 3]	δὲ ἡ πηγὴ λίθῳ λευκῷ,	καὶ	πεποιημένα ἐστὶν οἰκήματα σπηλαίοις κατὰ
[2, 4]	Τελέστην μὲν κατὰ ἔχθος Ἀριεὺς	καὶ	Περάντας κτείνουσι, βασιλεὺς δὲ οὐδεὶς
[2, 7]	ἐς ἐπίδειξιν ἀφείλετο. ἐκάκωσε δὲ	καὶ	περὶ Καρίαν καὶ Λυκίαν τὰς
[2, 7]	Ἀχαιῶν καὶ ἐν Μεγάλῃ πόλει	καὶ	περὶ Σελλασίαν ἐτελεύτησαν· τὰ δὲ
[2, 18]	Τυνδάρεῳ τὴν χώραν· τοιαῦτα δὲ	καὶ	περὶ τῆς Μεσσηνίας ἕτερα ἔλεγον,
[2, 2]	ἐς Κόρινθον νόσῳ τελευτῆσαί φασι	καὶ	περὶ τὸν ἰσθμὸν ταφῆναι— οὐκ
[2, 34]	δὲ Σαράπιδι ᾠκοδόμηται καὶ Ἴσιδι·	καὶ	περίβολοι μεγάλων λίθων λογάδων εἰσίν,
[2, 3]	Ἀπόλλωνος ἄγαλμα πρὸς τῇ Πειρήνῃ	καὶ	περίβολός ἐστιν, ἐν δὲ αὐτῷ
[2, 29]	Πηλεὺς προηγάγοντο ἐς ἀγῶνα πεντάθλου	καὶ	περιῆλθεν ἐς Πηλέα ἀφεῖναι τὸν
[2, 8]	ἄλλους τε κρατήσας μάχῃ διέφθειρε	καὶ	Περσαῖον ἐπὶ τῇ φρουρᾷ τεταγμένον,
[2, 22]	ἐν μάχῃ πρὸς Ἀργείους τε	καὶ	Περσέα, ἀπὸ νήσων τῶν ἐν
[2, 27]	Βελλεροφόντου τὸ ἐς τὴν Χίμαιραν	καὶ	Περσεὺς ἀφελὼν τὴν Μεδούσης κεφαλήν.
[2, 31]	ἐκφυγόντες δουλείαν ἀπὸ Ξέρξου τε	καὶ	Περσῶν. (τὸ δὲ ἱερὸν τοῦ
[2, 32]	δὲ τὸ ἐξ ἀρχῆς καλουμένου,	καὶ	πέτρα Θησέως ὀνομαζομένη, μεταβαλοῦσα καὶ
[2, 4]	οὐ> πόρρω γυμνάσιον τὸ ἀρχαῖον	καὶ	πηγὴ καλουμένη Λέρνα· κίονες δὲ
[2, 38]	καὶ λιμένες εἰσὶν ἐν Ναυπλίᾳ	καὶ	πηγὴ Κάναθος καλουμένη· ἐνταῦθα τὴν
[2, 37]	ὕδρᾳ τὰς πολλάς. (εἶδον δὲ	καὶ	πηγὴν Ἀμφιαράου καλουμένην καὶ τὴν
[2, 29]	τραχύς· καὶ ἡνίκα Φῶκον Τελαμὼν	καὶ	Πηλεὺς προηγάγοντο ἐς ἀγῶνα πεντάθλου
[2, 30]	ἔστιν Ἀφαίας ἱερόν, ἐς ἣν	καὶ	Πίνδαρος ᾆσμα Αἰγινήταις ἐποίησε. φασὶ
[2, 30]	πόλεων Ποσειδωνιάδα ὀνομάσαι. Τροίζηνος δὲ	καὶ	Πιτθέως παρὰ Ἀέτιον ἐλθόντων βασιλεῖς
[2, 6]	Ἀσωποῦ θυγατέρα, ὃς τὴν Θηβαΐδα	καὶ	Πλαταιίδα ὁρίζει, καὶ οὐ Νυκτέως
[2, 27]	τοῦ περιβόλου τὸ μὲν ἀρχαῖον	καὶ	πλέονες, ἐπ᾽ ἐμοῦ δὲ ἓξ
[2, 22]	(καὶ ἐπὶ τῷδε Εὐφορίων Χαλκιδεὺς	καὶ	Πλευρώνιος Ἀλέξανδρος ἔπη ποιήσαντες, πρότερον
[2, 9]	ἐστι· Λύσιππος ἐποίησεν αὐτὸν Σικυώνιος,	καὶ	πλησίον Ἑρμῆς ἕστηκεν Ἀγοραῖος. ~(ἐν
[2, 19]	Δαναὸς δὲ ταῦτά τε ἀνέθηκε	καὶ	πλησίον κίονας καὶ Διὸς καὶ
[2, 4]	πρὸς τῷ θεάτρῳ σφίσιν ἐστὶν	καὶ	πλησίον ξόανον γυμνὸν Ἡρακλέους, Δαιδάλου
[2, 21]	αὐτοῦ πεποίηται Διὸς Φυξίου βωμὸς	καὶ	πλησίον Ὑπερμήστρας μνῆμα Ἀμφιαράου μητρός,
[2, 35]	ἕκαστον ἄγουσι, καὶ ἁμίλλης κολύμβου	καὶ	πλοίων τιθέασιν ἆθλα· καὶ Ἀρτέμιδος
[2, 22]	δὲ λεγομένου Διός τε εἶναι	καὶ	Πλουτοῦς ἰδὼν οἶδα ἐν Σιπύλῳ
[2, 18]	ὀπτῆς πλίνθου, ξόανα δὲ Κόρης	καὶ	Πλούτωνος καὶ Δήμητρός ἐστι. προελθοῦσι
[2, 11]	πρόσωπον μόνον καὶ ἄκραι χεῖρες	καὶ	πόδες· χιτὼν γάρ οἱ λευκὸς
[2, 5]	Μιλήτῳ θάλασσαν ἐς Πελοπόννησον ἔρχεσθαι	καὶ	ποιεῖν τὸν Ἀσωπόν. οἶδα δὲ
[2, 30]	Ποσειδῶνος καὶ Ἀλκυόνης Ἄτλαντος θυγατρός,	καὶ	πόλεις αὐτοὺς ἐν τῇ χώρᾳ
[2, 29]	λῃστειῶν τῶν ἐκ θαλάσσης φόβῳ,	καὶ	πολεμίοις ἀνδράσι μὴ ἄνευ κινδύνου
[2, 12]	πρῶτον Ἄραντά φασιν ἄνδρα αὐτόχθονα·	καὶ	πόλιν τε ᾤκισε περὶ τὸν
[2, 24]	διὰ τὸν Πειρήνης παῖδα Κεγχρίαν.	καὶ	πολυάνδρια ἐνταῦθά ἐστιν Ἀργείων νικησάντων
[2, 20]	Πρόμαχος ὁ Παρθενοπαίου τοῦ Ταλαοῦ	καὶ	Πολύδωρος Ἱππομέδοντος καὶ Θέρσανδρος καὶ
[2, 20]	καὶ ἐπὶ τούτων Εὐρύαλος Μηκιστέως	καὶ	Πολυνείκους Ἄδραστος καὶ Τιμέας. (τῶν
[2, 2]	ἱερόν. πλησίον δὲ ᾠκοδόμηται κρήνη,	καὶ	Ποσειδῶν ἐπ᾽ αὐτῇ χαλκοῦς καὶ
[2, 1]	οὗτοι· τῷ δὲ ἅρματι Ἀμφιτρίτη	καὶ	Ποσειδῶν ἐφεστήκασι, καὶ παῖς ὀρθός
[2, 35]	Ἀρτέμιδος ἐπίκλησιν Ἰφιγενείας ἐστὶν ἱερὸν	καὶ	Ποσειδῶν χαλκοῦς τὸν ἕτερον πόδα
[2, 30]	γῆν. (ἐπὶ τούτου βασιλεύοντος Ἀθηνᾶν	καὶ	Ποσειδῶνα ἀμφισβητῆσαι λέγουσι περὶ τῆς
[2, 30]	καὶ Σθενιάδα ὀνομάζοντες τὴν αὐτὴν	καὶ	Ποσειδῶνα Βασιλέα ἐπίκλησιν· καὶ δὴ
[2, 12]	βασιλεύοντι Ἀσωπὸς Κηλούσης εἶναι λεγόμενος	καὶ	Ποσειδῶνος ἐξεῦρε τοῦ ποταμοῦ τὸ
[2, 38]	Φρίξος ποταμὸς ἐκδίδωσιν ἐς θάλασσαν	καὶ	Ποσειδῶνος ἱερὸν ἐν Τημενίῳ πεποίηται
[2, 38]	δὲ καὶ τειχῶν ἔτι ἐρείπια,	καὶ	Ποσειδῶνος ἱερὸν καὶ λιμένες εἰσὶν
[2, 32]	Ἑλένην. (ἔστι δὲ ἔξω τείχους	καὶ	Ποσειδῶνος ἱερὸν Φυταλμίου· μηνίσαντα γάρ
[2, 36]	ἐς αὑτὸ καταδέχεται· ῥεῖ δὲ	καὶ	ποταμὸς ἀπ᾽ αὐτοῦ Ποντῖνος. καὶ
[2, 13]	Πρατίνου· τούτῳ τῷ Ἀριστίᾳ σάτυροι	καὶ	Πρατίνᾳ τῷ πατρί εἰσι πεποιημένοι
[2, 22]	ἱεροῦ τῆς Λητοῦς ἐν δεξιᾷ	καὶ	πρὸ αὐτοῦ γυναικῶν τάφος. ἀπέθανον
[2, 12]	σφισιν ἐπίθημα στῆλαι περιφανεῖς εἰσι,	καὶ	πρὸ τῆς τελετῆς ἣν τῇ
[2, 20]	τὰς Θήβας ἑλόντες Αἰγιαλεὺς Ἀδράστου	καὶ	Πρόμαχος ὁ Παρθενοπαίου τοῦ Ταλαοῦ
[2, 24]	κατ᾽ ἄλλα εἰσὶ τῆς Πελοποννήσου	καὶ	πρὸς Ἀρκαδίας ἐπὶ Τεγέαν. ἐν
[2, 25]	ὁδοῦ ταύτης ἱερὸν διπλοῦν πεποίηται,	καὶ	πρὸς ἡλίου δύνοντος ἔσοδον καὶ
[2, 2]	ἐστὶ κατὰ τὴν ὁδὸν μνήματα	καὶ	πρὸς τῇ πύλῃ Διογένης τέθαπται
[2, 35]	δὲ αἱ θύραι τε ἠνοίχθησαν	καὶ	προσελαύνουσιν οἷς ἐπιτέτακται βοῦν (δὲ)
[2, 34]	γυναῖκα ἕξειν αὐτὴν ἔτι ἔφασκε	καὶ	προσέταξε τοῖς Κρησὶν ἐκβάλλειν τῆς
[2, 32]	ταῦτα μὲν Διομήδην λέγουσι ποιῆσαι	καὶ	προσέτι θῦσαι τῷ Ἱππολύτῳ πρῶτον·
[2, 17]	γενέσθαι τῷ ποταμῷ θυγατέρας Εὔβοιαν	καὶ	Πρόσυμναν καὶ Ἀκραίαν, εἶναι δὲ
[2, 32]	ἡ μυρσίνη, τὰ φύλλα ὡς	καὶ	πρότερον ἔγραψα ἔχουσα τετρυπημένα· καὶ
[2, 30]	συνοίκους Δωριέων τῶν ἐξ Ἄργους	καὶ	πρότερον ἔτι Ἀργείων ὄντες κατήκοοι·
[2, 20]	ὁ Ἀλκήνορος· Περιλάῳ δὲ τούτῳ	καὶ	πρότερον ἔτι ὑπῆρχε Νεμείων ἀνῃρῆσθαι
[2, 5]	ἄλλοι πόλεμοι περὶ τὴν Κορινθίαν	καὶ	πῦρ ἐπέλαβεν ὡς τὸ εἰκὸς
[2, 32]	καὶ ἡνίκα ἠπορεῖτο ἡ Φαίδρα	καὶ	ῥᾳστώνην τῷ ἔρωτι οὐδεμίαν εὕρισκεν,
[2, 7]	Καρίαν καὶ Λυκίαν τὰς πόλεις	καὶ	Ροδίοις ἐσείσθη μάλιστα ἡ νῆσος,
[2, 20]	τε καὶ Ἀμφίλοχος, Διομήδης τε	καὶ	Σθένελος· παρῆν δὲ ἔτι καὶ
[2, 30]	τοῦτο Ἀθηνᾶν τε σέβουσι Πολιάδα	καὶ	Σθενιάδα ὀνομάζοντες τὴν αὐτὴν καὶ
[2, 22]	Ἀργείοις ἐπὶ καταδουλώσει Συρακουσῶν τε	καὶ	Σικελίας. ~(ἐντεῦθεν ἐρχομένοις ὁδὸν καλουμένην
[2, 6]	τούτου βασιλεύσαντος ἡ γῆ Σικυωνία	καὶ	Σικυὼν ἀντὶ Αἰγιάλης ἡ πόλις
[2, 25]	ἔπεσι προτέρας ἢ Φλιοῦντά τε	καὶ	Σικυῶνα κατέλεξεν. (ἐκαλοῦντο δὲ ἀπὸ
[2, 5]	ἄλλα ἐς τὸν ποταμὸν Φλιάσιοι	καὶ	Σικυώνιοι λέγουσι, τὸ ὕδωρ ἔπηλυ
[2, 13]	ὁμολογοῦσι δέ σφισι τὰ πολλὰ	καὶ	Σικυώνιοι. (προσέσται δὲ ἤδη καὶ
[2, 23]	Φεραίαν Ἄρτεμιν κατὰ ταὐτὰ Ἀθηναίοις	καὶ	Σικυωνίοις— τὸ ἄγαλμα καὶ οὗτοί
[2, 10]	Καλάμιδος δὲ ἔργον· ἔχει δὲ	καὶ	σκῆπτρον καὶ ἐπὶ τῆς ἑτέρας
[2, 32]	Ἀγγελίων καὶ Τεκταῖος παρὰ Διποίνῳ	καὶ	Σκύλλιδι ἐδιδάχθησαν. (κατιόντων δὲ αὐτόθεν
[2, 22]	καὶ Φοίβη, τέχνη μὲν Διποίνου	καὶ	Σκύλλιδος, ξύλου δὲ ἐβένου· τοῖς
[2, 15]	λαβεῖν Δαίδαλον καὶ τὸν Δίποινον	καὶ	Σκύλλιν ἐκ τῆς γυναικός οἱ
[2, 8]	καὶ Μουνυχίαν, ἔτι δὲ Σαλαμῖνα	καὶ	Σούνιον ἐχόμενα ὑπὸ Μακεδόνων περιοφθῆναι,
[2, 27]	καὶ Ἀφροδίτης ἱερὸν καὶ Θέμιδος	καὶ	στάδιον, οἷα Ἕλλησι τὰ πολλὰ
[2, 11]	ἀνείλετο Ὀλυμπίασι δύο μὲν πεντάθλου	καὶ	σταδίου τὴν τρίτην, διαύλου δὲ
[2, 38]	ἐντεῦθεν διελθοῦσιν Ἀνιγραῖα καλούμενα ὁδὸν	καὶ	στενὴν καὶ ἄλλως δύσβατον, ἔστιν
[2, 17]	τῆς Ἥρας νομίζουσι. κεῖται δὲ	καὶ	στέφανος χρυσοῦς καὶ πέπλος πορφύρας,
[2, 4]	τοῦτο Μητρὸς θεῶν ναός ἐστι	καὶ	στήλη καὶ θρόνος· λίθων καὶ
[2, 9]	ἐνταῦθα καὶ βουλευτήριόν σφισι πεποίηται	καὶ	στοὰ καλουμένη Κλεισθένειος ἀπὸ τοῦ
[2, 23]	οἱ ποιήσαντες τὰ ἀγάλματα Ξενόφιλος	καὶ	Στράτων. ἐξ ἀρχῆς δὲ ἱδρύσατο
[2, 16]	δὲ καὶ τάδε ἔγραψε, Μέδοντα	καὶ	Στρόφιον γενέσθαι Πυλάδῃ παῖδας ἐξ
[2, 25]	πεσοῦσιν ἀφ᾽ ἑκατέρων— πολῖται γὰρ	καὶ	συγγενεῖς ἦσαν— ἐποιήθη ταύτῃ μνῆμα
[2, 9]	δὲ Ἀντίγονος ἅτε ἀνδρὶ εὐεργέτῃ	καὶ	συγκατειργασμένῳ λαμπρὰ οὕτω διέμεινεν εὔνους.
[2, 19]	μάχας ἐχρήσατο ἀντὶ τῶν υἱῶν	καὶ	σύμβουλον ἐς πάντα εἶχεν, ἅτε
[2, 37]	Νέρων σταδίων πολλῶν κάλους ποιησάμενος	καὶ	συνάψας ἀλλήλοις, ἀπαρτήσας δὲ καὶ
[2, 20]	γυναῖκας ἐπιφθόνως τὸ κατόρθωμα ἕξει	καὶ	σφαλεῖσι μετὰ ὀνειδῶν γενήσοιτο ἡ
[2, 7]	ἐν τῇ Αἰγιαλείᾳ νόσος ἐπέλαβε·	καὶ	σφᾶς ἐκέλευον οἱ μάντεις Ἀπόλλωνα
[2, 8]	στρατηγὸς ὑπὸ τῶν Ἀχαιῶν ᾕρητο,	καὶ	σφᾶς ἐπὶ Λοκροὺς τοὺς Ἀμφισσέας
[2, 30]	πρότερον ἔτι Ἀργείων ὄντες κατήκοοι·	καὶ	σφᾶς καὶ Ὅμηρος ἐν καταλόγῳ
[2, 30]	Τροίζηνος δὲ οἱ παῖδες Ἀνάφλυστος	καὶ	Σφῆττος μετοικοῦσιν ἐς τὴν Ἀττικήν,
[2, 12]	λόφῳ δὲ εἶναι τῷ Ἀραντίνῳ·	καί	σφισιν ἐπίθημα στῆλαι περιφανεῖς εἰσι,
[2, 31]	ὡς λέγουσιν. Ἡλίου δὲ Ἐλευθερίου	καὶ	σφόδρα εἰκότι λόγῳ δοκοῦσί μοι
[2, 37]	δὲ τοῖς χείλεσιν αὐτῆς πόα	καὶ	σχοῖνοι πεφύκασι. τὰ δὲ ἐς
[2, 18]	ἀλλὰ τῶν Θυέστου παίδων σφαγὰς	καὶ	τὰ ᾀδόμενα δεῖπνα ἐξειργάσατο. (ὕστερον
[2, 20]	ὁπόσα ἐν ταῖς οἰκίαις ὑπελείπετο	καὶ	τὰ ἐκ τῶν ἱερῶν ὅπλα
[2, 1]	Ἀμφιλύτου τῶν Βακχιδῶν καλουμένων, ὃς	καὶ	τὰ ἔπη λέγεται ποιῆσαι, φησὶν
[2, 26]	ἦν· κατὰ δὲ Ἀργείων δόξαν	καὶ	τὰ ἔπη τὰς μεγάλας Ἠοίας
[2, 35]	καὶ χρόᾳ· ἔπεστι δέ οἱ	καὶ	τὰ ἐπὶ τῷ θρήνῳ γράμματα.
[2, 32]	Σαρωνίας Ἀρτέμιδος ἀφέστηκε τὸ ἱερόν,	καὶ	τὰ ἐς αὐτὸ ἐμήνυσεν ὁ
[2, 12]	Φλιάσιοι θηρᾶσαί τε ἐμπείρους γενέσθαι	καὶ	τὰ ἐς πόλεμον ἀνδρείους. προαποθανούσης
[2, 24]	τὸν ἀγῶνα τῷ Νεμείῳ Διὶ	καὶ	τὰ Ἡραῖα ἄγουσιν. ἐς δὲ
[2, 34]	δὴ τὴν Νίσαιαν ὁ Μίνως	καὶ	τὰ Μέγαρα εἷλεν ἐκείνης προδούσης,
[2, 36]	ἡ δὲ Λέρνα ἐστίν, ὡς	καὶ	τὰ πρότερα ἔχει μοι τοῦ
[2, 31]	Τροιζηνίου· τοῦ δὲ Ἕρμωνος τούτου	καὶ	τὰ τῶν Διοσκούρων ξόανά ἐστι.
[2, 16]	συνῴκησεν Ὀρέστου δόντος. Ἑλλάνικος δὲ	καὶ	τάδε ἔγραψε, Μέδοντα καὶ Στρόφιον
[2, 7]	τῆς μανίας παύσασθαι. (λέγουσι δὲ	καὶ	τάδε, ὡς Μελέαγρος ἐς τοῦτον
[2, 33]	τε νέμεσθαι Πυθώ τ᾽ ἠγαθέην	καὶ	Ταίναρον ἠνεμόεσσαν. ἔστι δ᾽ οὖν
[2, 34]	ἄλλας ἔχει παρὰ Ἑρμιονέων τιμάς,	καὶ	ταῖς παρθένοις καὶ ἢν γυνὴ
[2, 33]	ὠνόμασε τὴν νῆσον· κατεστήσατο δὲ	καὶ	ταῖς Τροιζηνίων παρθένοις ἀνατιθέναι πρὸ
[2, 31]	εὑρεῖν νομίζουσι τὸν Ἄρδαλον τοῦτον	καὶ	τὰς Μούσας ἀπ᾽ αὐτοῦ καλοῦσιν
[2, 22]	τὰ δ᾽ ἀπαντικρὺ χαλκᾶ, Ἑκάτης	καὶ	ταῦτα ἀγάλματα, τὸ μὲν Πολύκλειτος
[2, 27]	κάμνουσιν ὑπαίθριος ἐγίνετο· ὁ δὲ	καὶ	ταῦτα ἐπανορθούμενος κατεσκευάσατο οἴκησιν· ἐνταῦθα
[2, 27]	τὸ ἐκ τοῦ θεοῦ, Ἀντωνῖνος	καὶ	ταῦτα Ἐπιδαυρίοις ἐποίησεν. ~(δράκοντες δὲ—
[2, 16]	δὲ ἐφεστήκασιν αὐτῇ· Κυκλώπων δὲ	καὶ	ταῦτα ἔργα εἶναι λέγουσιν, οἳ
[2, 14]	λαμβάνων ἢν ἐθέλῃ καὶ γυναῖκα.	καὶ	ταῦτα μὲν διάφορα τῶν Ἐλευσῖνι
[2, 2]	πεποίηται. τὰ δὲ τοῦ Διός,	καὶ	ταῦτα ὄντα ἐν ὑπαίθρῳ, τὸ
[2, 37]	τις πρότερον εἶδε, καὶ δὴ	καὶ	ταῦτα φωράσας ἐπὶ τῷδε. τὰ
[2, 32]	τῶν ἐν τῇ πόλει ἁπάντων	καὶ	ταύτας φασὶν ὑπὸ τῶν ἀντιστασιωτῶν
[2, 24]	τῆς ὁδοῦ τῶν Αἰγύπτου παίδων	καὶ	ταύτῃ μνῆμα. χωρὶς μὲν γὰρ
[2, 27]	ὠμῆς τῆς πλίνθου ποιηθεῖσα· ἀνῳκοδόμησε	καὶ	ταύτην. Ἐπιδαυρίων δὲ οἱ περὶ
[2, 20]	Διονύσῳ λέγοντες καὶ ἄλλας γυναῖκας	καὶ	ταύτην ἐς Ἄργος συστρατεύσασθαι, Περσέα
[2, 15]	χώρᾳ Νεμέαν δοῦναι θυγατέρα Ἀσωποῦ	καὶ	ταύτην. καὶ ὄρος Ἀπέσας ἐστὶν
[2, 8]	οἰκίαν σπουδῇ τὴν τυραννικὴν τρέπεται.	καὶ	ταύτην μὲν εἷλεν οὐ χαλεπῶς,
[2, 25]	ἕτερον ἀπὸ τῆς Λαρίσης, δῆλα	καὶ	ταύτην ποιοῦσαν ὅτι ἐν οὐδενὶ
[2, 18]	ἕτερα ἔλεγον, παρακαταθήκην Νέστορι δοθῆναι	καὶ	ταύτην ὑπὸ Ἡρακλέους ἑλόντος Πύλον.
[2, 11]	τῆς δὲ Κορωνίδος ἔστι μὲν	καὶ	ταύτης ξόανον, καθίδρυται δὲ οὐδαμοῦ
[2, 22]	καὶ Πανία ἐστὶν Ἀθηνᾶ καλουμένη	καὶ	τάφον Σθενέλου δεικνύουσι, τὸν δὲ
[2, 2]	τέμενος καὶ Ἀφροδίτης ναὸς Μελαινίδος	καὶ	τάφος Λαΐδος, ᾧ δὴ λέαινα
[2, 32]	ἐσιναμώρει τῆς μυρσίνης. (ἔστι δὲ	καὶ	τάφος Φαίδρας, ἀπέχει δὲ οὐ
[2, 38]	ἐπ᾽ αὐτοῦ πρὸς Ἀργείους ὅροι	καὶ	Τεγεάτας εἰσίν· ἑστήκασι δὲ ἐπὶ
[2, 1]	τῶν ἄλλων Ἑλλήνων τὰ ὅπλα	καὶ	τείχη περιεῖλον ὅσαι τετειχισμέναι πόλεις
[2, 38]	καὶ Ἀμυμώνης εἶναι. λείπεται δὲ	καὶ	τειχῶν ἔτι ἐρείπια, καὶ Ποσειδῶνος
[2, 27]	ἐνταῦθα ἤδη καὶ ἀποθανεῖν ἀνθρώπῳ	καὶ	τεκεῖν γυναικὶ ὅσιον. (ὄρη δέ
[2, 31]	δὲ ἃς Ἀθηναῖοι Τροιζηνίοις γυναῖκας	καὶ	τέκνα ἔδωκαν σώζειν, ἐκλιπεῖν σφισιν
[2, 32]	τοῦ Ἀπόλλωνος· ὁ δὲ Ἀγγελίων	καὶ	Τεκταῖος παρὰ Διποίνῳ καὶ Σκύλλιδι
[2, 29]	ἴσμεν καταμείναντα, Πηλεῖ μὲν συμβὰν	καὶ	Τελαμῶνι ἐπὶ φόνῳ φεύγειν τῷ
[2, 16]	τὸ δὲ Εὐρυμέδοντος τοῦ ἡνιόχου,	καὶ	Τελεδάμου τὸ αὐτὸ καὶ Πέλοπος—
[2, 28]	Κορυφαίας ἐστὶν ἱερὸν Ἀρτέμιδος, οὗ	καὶ	Τελέσιλλα ἐποιήσατο ἐν ᾄσματι μνήμην.
[2, 4]	γενεὰς ἐς Τελέστην τὸν Ἀριστοδήμου.	καὶ	Τελέστην μὲν κατὰ ἔχθος Ἀριεὺς
[2, 30]	δὲ Αἰγινῆται τιμῶσιν Ἑκάτην μάλιστα	καὶ	τελετὴν ἄγουσιν ἀνὰ πᾶν ἔτος
[2, 36]	μοι τοῦ λόγου, πρὸς θαλάσσῃ,	καὶ	τελετὴν Λερναίᾳ ἄγουσιν ἐνταῦθα Δήμητρι.
[2, 5]	ὑπ᾽ αὐτῆς ἔθρεψεν ὁ Λεύκιππος	καὶ	τελευτῶν παρέδωκέν οἱ τὴν ἀρχήν·
[2, 2]	Διόνυσον καὶ ἄλλα τολμᾶν λέγουσι	καὶ	τέλος ἐς τὸν Κιθαιρῶνα ἐλθεῖν
[2, 25]	ἀρχῆς πρὸς Ἀκρίσιον μάχη γίνεται,	καὶ	τέλος μὲν ἴσον τῷ ἀγῶνι
[2, 1]	βωμοὺς οἶδα ὄντας, τοὺς δὲ	καὶ	τεμένη σφίσιν ἀναθέντας ποιμαίνισιν, ἔνθα
[2, 23]	τιμηθῆναι μεγάλως λέγουσιν ὑπὸ Ἀργείων	καὶ	τέμενός οἱ δοθῆναι τοῦτο ἐξαίρετον·
[2, 14]	πέντε που σταδίους μάλιστα ἀπέχουσι,	καὶ	τῇ Δήμητρι ἐνταῦθα δι᾽ ἐνιαυτοῦ
[2, 8]	ἐξ ἐπιδρομῆς, ἥκοντι δὲ Ἀράτῳ	καὶ	τῇ στρατιᾷ συμβαλόντες ἐκρατήθησαν καὶ
[2, 28]	τε ἄνδρα ἀρεστὸν εἶναι φήσασα	καὶ	Τημένῳ γενέσθαι γαμβρὸν οὐ μεμπτόν,
[2, 37]	δὲ καὶ πηγὴν Ἀμφιαράου καλουμένην	καὶ	τὴν Ἀλκυονίαν λίμνην, δι᾽ ἧς
[2, 1]	δὲ Ἐπωπέως ἀφικόμενον ἐς Πελοπόννησον	καὶ	τὴν ἀρχὴν διανείμαντα τοῖς παισὶν
[2, 19]	Ὑρνηθοῖ μάλιστα, ὑπωπτεύετο δὲ ἤδη	καὶ	τὴν βασιλείαν ἐς ἐκείνην καὶ
[2, 18]	ἀπὸ τούτων ὠνομάσθησαν. Μέλανθος δὲ	καὶ	τὴν βασιλείαν ἔσχεν ἀφελόμενος Θυμοίτην
[2, 36]	ἐς ἔδαφος καταβαλόντες τὴν Ἀσίνην	καὶ	τὴν γῆν προσορισάμενοι τῇ σφετέρᾳ
[2, 18]	Ἀρκάδων τοὺς πολλούς, παρειληφὼς δὲ	καὶ	τὴν ἐν Σπάρτῃ βασιλείαν, συμμαχικοῦ
[2, 3]	ἐτελεύτησεν, οὕτως Ἐπωπέα τὸν Ἀλωέως	καὶ	τὴν Ἐφυραίων σχεῖν ἀρχήν· Κορίνθου
[2, 23]	τοὺς Πύρρου παῖδας συνοικοῦντα Ἀνδρομάχῃ	καὶ	τὴν Κεστρίνην καλουμένην ἀπὸ Κεστρίνου
[2, 26]	Ἀσκληπιὸν Ἴσχυι τῷ Ἐλάτου συγγενέσθαι,	καὶ	τὴν μὲν ἀποθανεῖν ὑπὸ Ἀρτέμιδος
[2, 28]	σφαγεῦσιν ὀνομάζεσθαι μᾶλλον ἢ παισίν.	(καὶ	τὴν μὲν οὐδὲν ἔτι ἀποκρινάμενοι
[2, 13]	μαντικός. ἐς τοῦτον Ἀμφιάραος ἐλθὼν	καὶ	τὴν νύκτα ἐγκατακοιμηθεὶς μαντεύεσθαι τότε
[2, 8]	καὶ τῇ στρατιᾷ συμβαλόντες ἐκρατήθησαν	καὶ	τὴν Πελλήνην ἐκλιπόντες ἀναχωροῦσιν οἴκαδε
[2, 17]	πρὸς ταῖς ὄχθαις· ἀστερίωνα ὀνομάζουσι	καὶ	τὴν πόαν· ταύτην τῇ Ἥρᾳ
[2, 24]	ὥσπερ ἐξ Εὐρίπου κατὰ Ἐλευσῖνα	καὶ	τὴν ταύτῃ θάλασσαν οἱ Ρειτοί.
[2, 22]	ὀλίγον δὲ τῆς ἐπὶ Κυλάραβιν	καὶ	τὴν ταύτῃ πύλην ἀποτραπεῖσι Σακάδα
[2, 21]	Δήμητρος, παρ᾽ ᾧ συμβῆναί οἱ	καὶ	τὴν τελευτὴν ἐδήλωσα ἐν τῇ
[2, 22]	τοὺς αὐλητὰς ἔτι ἀπὸ Μαρσύου	καὶ	τῆς ἁμίλλης τοῦ Σιληνοῦ παυθῆναι
[2, 22]	γαστρί, τεκοῦσαν δὲ ἐν Ἄργει	καὶ	τῆς Εἰληθυίας ἱδρυσαμένην τὸ ἱερὸν
[2, 18]	οἱ παῖδες. Ἄργους μὲν δὴ	καὶ	τῆς ἐν Ἄργει βασιλείας ὀρθότατα
[2, 12]	οὗ Φλιασίοις ἥ τε ἀκρόπολις	καὶ	τῆς Ἥβης ἐστὶ τὸ ἱερόν.
[2, 34]	δὲ πεποίηται μὲν ἱερὸν Δήμητρος	καὶ	τῆς παιδός, πεποίηται δὲ Ἀθηνᾶς·
[2, 13]	ναός τε καὶ ἄγαλμα Δήμητρος	καὶ	τῆς παιδός· τὸ δὲ τῆς
[2, 22]	ἐστὶν Ἄργου Διὸς εἶναι δοκοῦντος	καὶ	τῆς Φορωνέως Νιόβης· μετὰ δὲ
[2, 31]	Πιτθέα διδάξαι λόγων τέχνην φασί,	καί	τι βιβλίον Πιτθέως δὴ σύγγραμμα
[2, 38]	Ἀλεξάνορος, καὶ ἰᾶται τοὺς ταύτῃ	καὶ	τιμὰς παρὰ τῶν προσοίκων ἔχει.
[2, 20]	Εὐρύαλος Μηκιστέως καὶ Πολυνείκους Ἄδραστος	καὶ	Τιμέας. (τῶν δὲ ἀνδριάντων οὐ
[2, 9]	Κλεομένην δὲ φεύγοντα ἐς Αἴγυπτον	καὶ	τιμῆς παρὰ Πτολεμαίῳ πρῶτα ἔχοντα
[2, 8]	ὡς καὶ ἄνδρας δύο Εὐθύδημον	καὶ	Τιμοκλείδαν ὁμοῦ τυραννῆσαι. τούτους μὲν
[2, 20]	τε Ἄργους ἡγεμόνων καὶ Μεσσήνης	καί	τινων καὶ Ἀρκάδων στρατευσαμένων. τούτων
[2, 16]	δὲ τὸ Ἡραῖον καὶ Μιδείαν	καὶ	Τίρυνθα ἔσχε καὶ ὅσα πρὸς
[2, 25]	Τίρυνθός ἐστιν ἐρείπια. ἀνέστησαν δὲ	καὶ	Τιρυνθίους Ἀργεῖοι, συνοίκους προσλαβεῖν καὶ
[2, 12]	Φλιασία τῆς Σικυωνίων ἐστὶν ὅμορος·	καὶ	Τιτάνης μὲν τεσσαράκοντα σταδίους ἀπέχει
[2, 7]	τὸν δὲ ἐπ᾽ ἐμοῦ ναὸν	καὶ	τὸ ἄγαλμα Πυθοκλῆς ἀνέθηκεν. ~(τῷ
[2, 7]	Διοσκούρων· ξόανα δὲ οὗτοί τε	καὶ	τὸ ἄγαλμα τῆς Τύχης ἐστί.
[2, 25]	καὶ Τιρυνθίους Ἀργεῖοι, συνοίκους προσλαβεῖν	καὶ	τὸ Ἄργος ἐπαυξῆσαι θελήσαντες. Τίρυνθα
[2, 23]	Θηβαίων τείχους χάσμα γῆς Ἀμφιάραον	καὶ	τὸ ἅρμα ὑποδεξάμενον ἠφάνισεν ὁμοῦ
[2, 19]	ἀρχήν. (Ἀργεῖοι δέ, ἅτε ἰσηγορίαν	καὶ	τὸ αὐτόνομον ἀγαπῶντες ἐκ παλαιοτάτου,
[2, 33]	γάμου. (τοῦ περιβόλου δὲ ἐντὸς	καὶ	τὸ Δημοσθένους μνῆμά ἐστι. καί
[2, 1]	Φαιὰν> καὶ τῶν λεγομένων Θησέως	καὶ	τὸ ἐς τὴν ὗν> ταύτην
[2, 22]	Πυθικὸν πρῶτος ηὔλησεν ἐν Δελφοῖς·	(καὶ	τὸ ἔχθος τὸ Ἀπόλλωνι διαμένον
[2, 9]	αὐτὸν— ἐς Σικυῶνα κομίσαντες θάπτουσι,	καὶ	τὸ ἡρῷον Ἀράτειον ἔτι ὀνομάζεται·
[2, 20]	ἀλλὰ ἐνταῦθα δὴ μάλιστα, ἔνθα	καὶ	τὸ ἱερόν ἐστι, συνιᾶσιν ὑπὸ
[2, 3]	ὑπὲρ ταύτην πεποίηται τὴν κρήνην	καὶ	τὸ καλούμενον Ὠιδεῖον, παρὰ δὲ
[2, 9]	τὸν ἀδελφὸν μετέστησε τὴν ἀρχὴν	καὶ	τὸ κράτος τῆς γερουσίας καταλύσας
[2, 31]	τε (ἐκ) τοῦ λαβυρίνθου δυσέξοδον	καὶ	τὸ> λαθόντα ἀποδρᾶναι μετὰ τὸ
[2, 20]	ἀγῶνα τοῦτον προεσήμηνεν ἡ Πυθία,	καὶ	τὸ λόγιον εἴτε ἄλλως εἴτε
[2, 7]	ἐσείσθη μάλιστα ἡ νῆσος, ὥστε	καὶ	τὸ λόγιον τετελέσθαι Σιβύλλῃ τὸ
[2, 30]	Μύρωνος, ὁμοίως ἓν πρόσωπόν τε	καὶ	τὸ λοιπὸν σῶμα. Ἀλκαμένης δὲ
[2, 10]	σφισιν οἷον τοῖς τῆς δρυός·	καὶ	τὸ μὲν ὑπομελαίνει, τὸ δὲ
[2, 19]	ἀρχῆς Δαναοῦ καὶ ὁ ναὸς	καὶ	τὸ ξόανον ἀνάθημα ἦν· ξόανα
[2, 13]	ἰδιώτης τε καὶ οὐ μάντις.	καὶ	τὸ οἴκημα ἀπὸ τούτου συγκέκλεισται
[2, 21]	λοιπὸν τοῦ βίου παρέμεινεν ὡς	καὶ	τὸ ὄνομα ἐπὶ τῷ συμβάντι
[2, 16]	μεγάλας· ἀπὸ ταύτης οὖν γεγονέναι	καὶ	τὸ ὄνομα τῇ πόλει φασίν.
[2, 18]	ἐς Ἀθήνας ἀφίκοντο οἱ λοιποί,	καὶ	τὸ Παιονιδῶν γένος καὶ Ἀλκμαιωνιδῶν
[2, 11]	(περιοικοῦσι μὲν δὴ καὶ ἄλλοι	καὶ	τὸ πολὺ οἰκέται τοῦ θεοῦ,
[2, 24]	πόλεώς ποτε ἐν τῇ Ἀργολίδι,	καὶ	τὸ πταῖσμα Λακεδαιμονίοις ἐνταῦθα γενέσθαι
[2, 16]	ἐνταῦθα ἐξέπεσεν ὁ μύκης αὐτῷ,	καὶ	τὸ σημεῖον ἐς οἰκισμὸν ἐνόμιζε
[2, 25]	ἀσπίσι πρῶτον τότε καὶ αὐτοὺς	καὶ	τὸ στράτευμα ὡπλισμένους. τοῖς δὲ
[2, 4]	φανερὰ ἔχουσι τὰ ἀγάλματα. ταύτῃ	καὶ	τὸ τῆς Βουναίας ἐστὶν Ἥρας
[2, 13]	Διονύσου δῆλον πᾶσιν, ὡσαύτως δὲ	καὶ	τὸ τοῦ Ἀπόλλωνος· τὸ δὲ
[2, 5]	τὴν Πειρήνην φαμένων εἶναι ταύτην	καὶ	τὸ ὕδωρ αὐτόθεν ὑπορρεῖν τὸ
[2, 3]	Ἀρτέμιδος· καί οἱ Βελλεροφόντης ἔπεστι	καὶ	τὸ ὕδωρ (ὁ) δι᾽ ὁπλῆς
[2, 15]	καὶ ἐφ᾽ ἑαυτῶν ἑκάστοτε οἰκοῦντας·	καὶ	τὸ χωρίον ἐς ὃ πρῶτον
[2, 35]	πάσας κατὰ ταὐτὰ αἱ γρᾶες	καὶ	τόδε ἄλλο πρόσκειται τῇ θυσίᾳ
[2, 26]	Μεσσηνίων χάριν. (μαρτυρεῖ δέ μοι	καὶ	τόδε ἐν Ἐπιδαύρῳ τὸν θεὸν
[2, 37]	ἐξευρεῖν ἐδυνήθη ὅρον τοῦ βάθους.	(καὶ	τόδε ἤκουσα ἄλλο· τὸ ὕδωρ
[2, 26]	καὶ Ὑρνηθοῖ πλέον ἢ Κείσῳ	καὶ	τοῖς ἀδελφοῖς νέμοντες. Ἐπίδαυρος δέ,
[2, 9]	ἀπέδρα μὲν ἐκ τοῦ δεσμωτηρίου	καὶ	τοῖς Ἀλεξανδρεῦσιν ἀρχὴν θορύβου παρέσχε·
[2, 19]	προήγαγον, ὡς Μήδωνι τῷ Κείσου	καὶ	τοῖς ἀπογόνοις τὸ ὄνομα λειφθῆναι
[2, 9]	ταχὺ τὰ πάντα ὑπὸ φρονήματος	καὶ	τόλμης κατείργαστο, καὶ βασιλέα τε
[2, 1]	θάψαι τε ἐν τῷ ἰσθμῷ	καὶ	τὸν ἀγῶνα ἐπ᾽ αὐτῷ ποιῆσαι
[2, 32]	Ἕλλησιν ἐπεγένετο ἀπὸ Ἰλίου κομιζομένοις·	καὶ	τὸν ἀγῶνα τῶν Πυθίων Διομήδην
[2, 6]	Ἀγαμέμνων στρατὸν ἤγαγεν ἐπὶ Σικυῶνα	καὶ	τὸν βασιλέα Ἱππόλυτον Ροπάλου παῖδα
[2, 15]	ἐκ> Γόρτυνος ἐθέλουσι λαβεῖν Δαίδαλον	καὶ	τὸν Δίποινον καὶ Σκύλλιν ἐκ
[2, 10]	καθήμενον Κάναχος Σικυώνιος ἐποίησεν, ὃς	καὶ	τὸν ἐν Διδύμοις τοῖς Μιλησίων
[2, 24]	δὲ ὁ Εὐφορίωνος καλεῖ Δία	καὶ	τὸν ἐν θαλάσσῃ. τρισὶν οὖν
[2, 16]	χρεὼν τὰ ἐς τὴν παῖδα	καὶ	τὸν θυγατριδοῦν παρευρήματα· Περσεὺς δὲ
[2, 15]	αὐτῷ Κηφισόν τε καὶ Ἀστερίωνα	(καὶ	τὸν Ἴναχον) ποταμόν· κρινάντων δὲ
[2, 37]	καὶ μεγέθει διενεγκεῖν ὑδρῶν ἄλλων	καὶ	τὸν ἰὸν οὕτω δή τι
[2, 3]	ὕπαιθρον ῥεῖ πιεῖν τε ἡδὺ	καὶ	τὸν Κορίνθιον χαλκὸν διάπυρον καὶ
[2, 36]	καὶ νῦν ἔτι δῆλόν ἐστι—	καὶ	τὸν Λυσίστρατον πρὸς αὐτῷ θάπτουσιν.
[2, 9]	οὐδὲν προϊδομένῳ δούς οἱ φάρμακον.	καὶ	τὸν μὲν ἐξ Αἰγίου ταύτῃ
[2, 15]	ἄλσος ἐστὶ περὶ τὸν ναόν,	καὶ	τὸν Ὀφέλτην ἐνταῦθα ὑπὸ τῆς
[2, 21]	λογάδας ἐκ Πελοποννήσου— δολοφονηθῆναι νύκτωρ,	καὶ	τὸν Περσέα τὸ κάλλος ἔτι
[2, 36]	δὲ αὐτοῦ περίβολός ἐστι λίθων,	καὶ	τὸν Πλούτωνα ἁρπάσαντα ὡς λέγεται
[2, 5]	τῇ Καλχινίᾳ Ποσειδῶνα συγγενέσθαι φασὶ	καὶ	τὸν τεχθέντα ὑπ᾽ αὐτῆς ἔθρεψεν
[2, 2]	εἶχε, τὸν δὲ αὐτῶν Χθόνιον	καὶ	τὸν τρίτον καλοῦσιν Ὕψιστον. ~(ἐν
[2, 27]	αὐτῷ Παυσίου γράψαντος βέλη μὲν	καὶ	τόξον ἐστὶν ἀφεικὼς Ἔρως, λύραν
[2, 21]	ἡγεῖσθαι τοῖς Λίβυσι καὶ δὴ	καὶ	τότε ἀντικαθημένην στρατῷ πρὸς τὴν
[2, 6]	αὐτός τε ἐπετρόπευεν ὁ Νυκτεὺς	καὶ	τότε ἀπέλιπεν ἐπιτροπεύειν ἐκείνῳ. τοῦτον
[2, 9]	Δύμην τὴν ὑπὲρ Πατρῶν, Ἀράτου	καὶ	τότε ἡγουμένου τῶν Ἀχαιῶν, νικᾷ
[2, 31]	ὕδατα, τὸν δὲ Χρυσορόαν τοῦτον	καὶ	τότε ὁμοίως διαμεῖναι ῥέοντα. ~(Ἱππολύτῳ
[2, 36]	ἐρείπια ἐπὶ θαλάσσῃ. Λακεδαιμονίων δὲ	καὶ	τοῦ βασιλέως Νικάνδρου τοῦ Χαρίλλου
[2, 36]	δὲ τῷ Πρωνί ἐστιν Ἥρας·	καὶ	τοῦ γε Κοκκυγίου πρὸς τοῖς
[2, 1]	τὸν δεθέντα ἐφ᾽ αὑτὴν εἷλκε,	καὶ	τοῦ δεσμοῦ μηδετέρωσε εἴκοντος ἀλλ᾽
[2, 16]	μὲν οἷα ἡλικίᾳ τε ἀκμάζων	καὶ	τοῦ δίσκου χαίρων τῷ εὑρήματι
[2, 30]	δὲ τὸν Ἄνθα τοῦ πατρὸς	καὶ	τοῦ θείου παραλαβόντα τὴν ἀρχὴν
[2, 23]	καὶ ἀπωτέρω ταύτης ἱερὸν Ἀμφιαράου	καὶ	τοῦ ἱεροῦ πέραν Ἐριφύλης μνῆμα.
[2, 12]	γενέσθαι λεγόμενον. ὁμολογεῖ δέ μοι	καὶ	τοῦ Ροδίου ποιητοῦ τὰ ἔπη·
[2, 11]	δὲ αὐτῷ μνῆμα Ἐπωπεῖ κέχωσται,	καὶ	τοῦ τάφου πλησίον εἰσὶν Ἀποτρόπαιοι
[2, 38]	ἐπὶ τοῖς ὅροις Ἑρμαῖ λίθου,	καὶ	τοῦ χωρίου τὸ ὄνομά ἐστιν
[2, 11]	ὑπερβεβλημένον. ἔδει δὲ ἄρα χρόνῳ	καὶ	τοῦδε ἀφανισθῆναι τὴν μνήμην· κεραυνοῖς
[2, 18]	Ἐπικύδους Σπαρτιάτῃ, βουλεύσαντι ἐπίορκα ὀμόσαι,	καὶ	τοῦδε εἶπεν ἐς τοὺς ἀπογόνους
[2, 9]	κρέας ὁμοῦ προθεῖναι τοῖς θηρίοις·	καὶ	τοὺς μὲν αὐτίκα ὡς ἐγεύσαντο
[2, 10]	ἔτι ἄρνα οἱ Σικυώνιοι σφάξαντες	καὶ	τοὺς μηροὺς ἐπὶ τοῦ βωμοῦ
[2, 12]	ἣν τῇ Δήμητρι ἄγουσιν Ἄραντα	καὶ	τοὺς παῖδας καλοῦσιν ἐπὶ τὰς
[2, 18]	Ἡρακλέα δὲ ἔφασαν ἀποκτείναντα Ἱπποκόωντα	καὶ	τοὺς παῖδας παρακαταθέσθαι Τυνδάρεῳ τὴν
[2, 18]	Θρασυμήδους καὶ Πεισίστρατον τὸν Πεισιστράτου	καὶ	τοὺς Παίονος τοῦ Ἀντιλόχου παῖδας,
[2, 13]	ἐπὶ τοῖς αὑτῶν βασιλέα Ρηγνίδαν	καὶ	τοὺς σὺν ἐκείνῳ Δωριεῖς ἐπὶ
[2, 21]	δὲ ἐνταῦθα τοῦ νεκροῦ μνῆμα	καὶ	τοῦτο ἂν εὕροι τις, ἐν
[2, 21]	Ἀρτέμιδος ἱερὸν ἐπίκλησιν Πειθοῦς, Ὑπερμήστρα	καὶ	τοῦτο ἀνέθηκε νικήσασα τῇ δίκῃ
[2, 34]	ἐν τοῖς Μεθάνοις μάλιστα, γράψω	καὶ	τοῦτο. ἄνεμος ὁ Λὶψ βλαστανούσαις
[2, 33]	οἱ Δελφοὶ Ποσειδῶνος· λέγεται δὲ	καὶ	τοῦτο, ἀντιδοῦναι τὰ χωρία σφᾶς
[2, 24]	οὐ λέγουσι, πλὴν εἰ μὴ	καὶ	τοῦτο ἄρα ὠνομάσθη διὰ τὸν
[2, 12]	Ἀθηνᾶς ἐστιν ἀρχαῖον, κεραυνωθῆναι δὲ	καὶ	τοῦτο ἐλέγετο· ἐκ τούτου τοῦ
[2, 27]	δὲ ἐνταῦθα καὶ Μέθη, Παυσίου	καὶ	τοῦτο ἔργον, ἐξ ὑαλίνης φιάλης
[2, 20]	πεποιημένη κεφαλή· Κυκλώπων φασὶν εἶναι	καὶ	τοῦτο ἔργον. τὸ δὲ χωρίον
[2, 17]	τέχνη Ναυκύδους ἄγαλμα Ἥβης, ἐλέφαντος	καὶ	τοῦτο καὶ χρυσοῦ· παρὰ δὲ
[2, 29]	λιμένα ἐσπλεύσας νύκτωρ ἐποίει χῶμα.	καὶ	τοῦτο μὲν ἐξεργασθὲν καὶ ἐς
[2, 22]	ἵπποις τὰ μὲν πολλὰ ἐβένου	καὶ	τούτοις, ὀλίγα δὲ καὶ ἐλέφαντος
[2, 12]	τῶν πλευσάντων ἐπὶ τῆς Ἀργοῦς	καὶ	τοῦτον γενέσθαι λεγόμενον. ὁμολογεῖ δέ
[2, 24]	ἔπος τῶν Ὁμήρου Δία ὀνομάζον	καὶ	τοῦτον· Ζεύς τε καταχθόνιος καὶ
[2, 23]	τὸ ἅρμα ὑποδεξάμενον ἠφάνισεν ὁμοῦ	καὶ	τοῦτον τὸν Βάτωνα. (ἐπανιόντι δὲ
[2, 31]	πόρρω βωμός ἐστιν ἀρχαῖος, Ἀρδάλου	καὶ	τοῦτον ὥς φασιν ἀναθέντος· ἐπὶ
[2, 18]	ἀνδρὸς Μυσίου τὸ ὄνομα, γενομένου	καὶ	τούτου, καθάπερ λέγουσιν Ἀργεῖοι, ξένου
[2, 20]	ἄλσος τοῦ Ἄργου κατέφευγον διαφθαρέντων	καὶ	τούτων, τὰ μὲν πρῶτα ἐξιόντων
[2, 21]	ταῦτα ἦν· ~(κατελθοῦσι δὲ ἐντεῦθεν	καὶ	τραπεῖσιν αὖθις ἐπὶ τὴν ἀγοράν,
[2, 12]	ἐς τὸν Σικυωνίων καλούμενον λιμένα	καὶ	τραπεῖσιν ἐπ᾽ Ἀριστοναύτας τὸ ἐπίνειον
[2, 28]	τοὺς μεγάλους ἐς πλέον πηχῶν	καὶ	τριάκοντα προήκοντας, οἷοι παρά τε
[2, 14]	τὸν αὐτὸν χρόνον φασὶν Ἄραντα	καὶ	τρισὶν ἀνθρώπων γενεαῖς Πελασγοῦ τε
[2, 35]	οἷς ἐπιτέτακται βοῦν (δὲ) δευτέραν	καὶ	τρίτην ἐπὶ ταύτῃ καὶ ἄλλην
[2, 1]	ὁπλαὶ δέ σφισίν εἰσιν ἐλέφαντος.	(καὶ	Τρίτωνες δύο παρὰ τοὺς ἵππους
[2, 8]	μὲν ἐς τὸ συνέδριον Ἐπιδαύριοι	καὶ	Τροιζήνιοι οἱ τὴν Ἀργολίδα Ἀκτὴν
[2, 31]	τῆς Ἵππου κρήνης. ἔστι γὰρ	καὶ	Τροιζηνίοις Ἵππου καλουμένη κρήνη, καὶ
[2, 20]	Κρεύγα τε εἰκόνα ἀνδρὸς πύκτου	καὶ>	τρόπαιον ἐπὶ Κορινθίοις ἀνασταθέν, ἄγαλμά
[2, 11]	Ἀφροδίτη τε καὶ Μήτηρ θεῶν	καὶ	Τύχη· ταῦτα μὲν ξόανα, λίθου
[2, 2]	εἰκόνας πεποίηνται ταύτας. (ἔστι δὲ	καὶ	Τύχης ναός· ἄγαλμα ὀρθὸν Παρίου
[2, 19]	τολμήματος οὐ μετασχοῦσα ταῖς ἀδελφαῖς	καὶ	τῷ βουλεύσαντι τὸ ὄνειδος ηὔξησε.
[2, 30]	ἐστιν ἐσθής, κατὰ ταὐτὰ δὲ	καὶ	τῷ Διονύσῳ· καὶ γένεια Διόνυσος
[2, 35]	τῆς Χθονίας, καλεῖται δὲ Κλυμένου,	καὶ	τῷ Κλυμένῳ θύουσιν ἐνταῦθα. Κλύμενον
[2, 3]	τελετῇ Μητρὸς ἐπὶ Ἑρμῇ λεγόμενον	καὶ	τῷ κριῷ λόγον ἐπιστάμενος οὐ
[2, 35]	ναοὶ τρεῖς καὶ ἀγάλματα τρία·	καὶ	τῷ μὲν οὐκ ἔστιν ἐπίκλησις,
[2, 9]	φαρμάκῳ διέφθειρε καὶ δι᾽ αὐτὸ	καὶ	τῷ πατρὶ ἀθυμήσαντι παρέσχεν αἰτίαν
[2, 21]	τὴν Περσέως δύναμιν— ἕπεσθαι γὰρ	καὶ	τῷ Περσεῖ λογάδας ἐκ Πελοποννήσου—
[2, 1]	ἐκράτησαν τῷ πολέμῳ, παρείλοντο μὲν	καὶ	τῶν ἄλλων Ἑλλήνων τὰ ὅπλα
[2, 19]	Ἀθηναίων. ~(τὰ μὲν οὖν Κρεσφόντου	καὶ	τῶν Ἀριστοδήμου παίδων οὐκ ἤπειγεν
[2, 8]	οἱ τὴν Ἀργολίδα Ἀκτὴν οἰκοῦντες	καὶ	τῶν ἐκτὸς ἰσθμοῦ Μεγαρεῖς, συμμαχίαν
[2, 1]	τούς τε Ἀχαιοὺς ἀναπείσας ἀποστῆναι	καὶ	τῶν ἔξω Πελοποννήσου τοὺς πολλούς.
[2, 7]	ἀνδρῶν ἔρημον, πολλὰ δὲ σφᾶς	καὶ	τῶν ἐς ἐπίδειξιν ἀφείλετο. ἐκάκωσε
[2, 13]	καὶ Σικυώνιοι. (προσέσται δὲ ἤδη	καὶ	τῶν ἐς ἐπίδειξιν ἡκόντων τὰ
[2, 2]	ἰσθμῷ, τὸν δέ οἱ τάφον	καὶ	τῶν ἐφ᾽ αὑτοῦ Κορινθίων ὀλίγους
[2, 17]	καθάρσια αἱ περὶ τὸ ἱερὸν	καὶ	τῶν θυσιῶν ἐς τὰς ἀπορρήτους.
[2, 21]	Ἀργεῖοι τῇ μάχῃ Λαφάην τε	καὶ	τῶν Λακεδαιμονίων τοὺς πολλοὺς ἀπέκτειναν.
[2, 14]	τε εἶναι πρεσβύτερον τοῦ Ἀρκάδος	καὶ	τῶν λεγομένων Ἀθήνῃσιν αὐτοχθόνων. τοῦ
[2, 1]	Ποσειδῶνος. ἐνταῦθα τραφῆναί φασι Φαιὰν>	καὶ	τῶν λεγομένων Θησέως καὶ τὸ
[2, 20]	Κλεομένην τὸν Ἀναξανδρίδου καὶ Λακεδαιμονίους,	καὶ	τῶν μὲν ἐν αὐτῇ πεπτωκότων
[2, 19]	ἐκεῖνον πεποιημένος πρότερον ἔτι γαμβρὸν	καὶ	τῶν παίδων ἀρεσκόμενος τῇ Ὑρνηθοῖ
[2, 16]	ἐστι καλουμένη Περσεία καὶ Ἀτρέως	καὶ	τῶν παίδων ὑπόγαια οἰκοδομήματα, ἔνθα
[2, 12]	προσίεμαι, Διονύσου δὲ οἶδα καλούμενον	καὶ	τῶν πλευσάντων ἐπὶ τῆς Ἀργοῦς
[2, 32]	χώραν ἅλμης ἐς τὰ σπέρματα	καὶ	τῶν φυτῶν τὰς ῥίζας καθικνουμένης,
[2, 17]	Χάριτας ἔχων καὶ Ὥρας ἐπειργασμένας,	καὶ	τῶν χειρῶν τῇ μὲν καρπὸν
[2, 8]	ἐπὶ ταλάντοις πεντήκοντα καὶ ἑκατόν,	καὶ	τῶν χρημάτων συνετέλεσεν αὐτὸς Ἀθηναίοις
[2, 4]	τοῦ Ἡρακλέους. Δωρίδας μὲν οὖν	καὶ	Ὑανθίδας παραδόντες τὴν βασιλείαν Ἀλήτῃ
[2, 4]	ἦν Προπόδας, Προπόδα δὲ Δωρίδας	καὶ	Ὑανθίδας. τούτων βασιλευόντων Δωριεῖς στρατεύουσιν
[2, 35]	βοῦν ἄγοντες διειλημμένην δεσμοῖς τε	καὶ	ὑβρίζουσαν ἔτι ὑπὸ ἀγριότητος. ἐλάσαντες
[2, 1]	Ἀλωέως τοῦ Ἡλίου φεύγοντα ἀνομίαν	καὶ	ὕβριν τοῦ πατρὸς ἐς τὰ
[2, 4]	τὰ δὲ ἀγάλματα Ἀσκληπιὸς μὲν	καὶ	Ὑγεία λευκοῦ λίθου, τὸ δὲ
[2, 27]	οὓς Ἐπιδώτας ὀνομάζουσιν· ἐποίησε δὲ	καὶ	Ὑγείᾳ ναὸν καὶ Ἀσκληπιῷ καὶ
[2, 11]	αὐτὸ σέβεσθαι τοῦτο ὃ δὴ	καὶ	Ὑγείαν καλοῦσι. (τῷ δὲ Ἀλεξάνορι
[2, 11]	λευκὸς ἐρεοῦς καὶ ἱμάτιον ἐπιβέβληται.	καὶ	Ὑγείας δ᾽ ἔστι κατὰ ταὐτὸν
[2, 31]	φασιν Ὀρέστην καθαρσίοις καὶ ἄλλοις	καὶ	ὕδατι τῷ> ἀπὸ τῆς Ἵππου
[2, 7]	δὲ μετὰ δᾴδων τε ἡμμένων	καὶ	ὕμνων ἐπιχωρίων. (ἡγεῖται μὲν οὖν
[2, 11]	τῷ θεῷ ταύρου καὶ ἀρνὸς	καὶ	ὑὸς ἐς Ἀθηνᾶς ἱερὸν τὴν
[2, 32]	Τροιζηνίαν) ναὸν ἂν> ἴδοις Ἴσιδος	καὶ	ὑπὲρ αὐτὸν Ἀφροδίτης Ἀκραίας· τὸν
[2, 27]	γὰρ Ρωμαίων πολὺ δή τι	(καὶ)	ὑπερῆρ< κ> ε τῶν πανταχοῦ
[2, 8]	τῶν φυλασσόντων ἐγένετο ἐντὸς τείχους·	καὶ	ὑπέφαινε γὰρ ἕως ἤδη— προσλαβὼν
[2, 10]	καὶ μετ᾽ αὐτὸ ἄγαλμα Ὀνείρου	καὶ	Ὕπνος κατακοιμίζων λέοντα, Ἐπιδώτης δὲ
[2, 31]	ἀναθέντος· ἐπὶ δὲ αὐτῷ Μούσαις	καὶ	Ὕπνῳ θύουσι, λέγοντες τὸν Ὕπνον
[2, 30]	πέλαγος· ἤδη δὲ κάμνοντα αὐτὸν	καὶ	ὑπὸ τῶν κυμάτων κατακλυζόμενον ἐπέλαβε
[2, 26]	δὲ σὺν αὐτοῖς στρατὸς Δηιφόντῃ	καὶ	Ὑρνηθοῖ πλέον ἢ Κείσῳ καὶ
[2, 26]	Ἀργείων Τημένου τελευτήσαντος, Δηιφόντης μὲν	καὶ	Ὑρνηθὼ κατ᾽ ἔχθος τῶν Τημένου
[2, 38]	βεβαίως αὐτοί τε παραυτίκα ἐκαρποῦντο	καὶ	ὕστερον Αἰγινήταις ἔδοσαν ἐκπεσοῦσιν ὑπὸ
[2, 6]	παρὰ Πόλυβον ἦλθεν ἐς Σικυῶνα	καὶ	ὕστερον ἀποθανόντος Πολύβου τὴν ἐν
[2, 6]	ἐξ Ἀθηνῶν γυναῖκα Φηνὼ Κλυτίου·	καὶ	ὕστερον γενομένου οἱ πολέμου πρὸς
[2, 12]	Ἀργεῖοί τε ἦσαν ἐξ ἀρχῆς	καὶ	ὕστερον Δωριεῖς γεγόνασιν Ἡρακλειδῶν κατελθόντων
[2, 28]	τις τῶν Ἐπιδαυρίων ὡς Κερύνης	καὶ	Φάλκης ἄγοντες οἴχοιντο ἄκουσαν Ὑρνηθώ.
[2, 28]	ἀφίκοντο οὖν ἐς Ἐπίδαυρον Κερύνης	καὶ	Φάλκης· Ἀγραίῳ γὰρ τῷ νεωτάτῳ
[2, 31]	τῶν λεγομένων ὑπὸ γῆν ἄρχειν,	καί	φασιν ἐξ Ἅιδου Σεμέλην τε
[2, 3]	(ὧν) ὀνόματα μέν σφισι Μέρμερος	καὶ	Φέρης, καταλιθωθῆναι δὲ ὑπὸ Κορινθίων
[2, 6]	ἦν ἐπὶ κάλλει, καί οἱ	καὶ	φήμη προσῆν Ἀσωποῦ θυγατέρα, ὃς
[2, 30]	τελματώδει καὶ ἐπιπολῆς μᾶλλον, ὥστε	καὶ	Φοιβαία λίμνη διὰ τοῦτο ἐκαλεῖτο.
[2, 22]	δέ σφισιν αἱ μητέρες Ἱλάειρα	καὶ	Φοίβη, τέχνη μὲν Διποίνου καὶ
[2, 16]	χώραν. Ἄργου δὲ Πείρασος γίνεται	καὶ	Φόρβας, Φόρβαντος δὲ Τριόπας, Τριόπα
[2, 8]	ἐπόρθησε· Κόρινθον δὲ ἔχοντος Ἀντιγόνου	καὶ	φρουρᾶς Μακεδόνων ἐνούσης τοὺς Μακεδόνας
[2, 32]	πᾶν ὅσον ἄκαρπον ἐλαίας, κότινον	καὶ	φυλλίαν καὶ ἔλαιον· στρεπτὸν δὲ
[2, 31]	οἶδα παλαιότατον. ἀρχαῖος μὲν οὖν	καὶ	Φωκαεῦσι τοῖς ἐν Ἰωνίᾳ ναός
[2, 29]	γενόμενοι σύνοικοι, τὰ Δωριέων ἔθη	καὶ	φωνὴν κατεστήσαντο ἐν τῇ νήσῳ.
[2, 4]	τοῦτο ξόανόν ἐστι, πρόσωπον δὲ	καὶ	χεῖρες καὶ ἀκρόποδες εἰσὶ λευκοῦ
[2, 35]	ἡ θεός τε αὐτὴ καλεῖται	καὶ	Χθόνια ἑορτὴν κατὰ ἔτος ἄγουσιν
[2, 29]	τε γὰρ ὕφαλοι περὶ πᾶσαν	καὶ	χοιράδες ἀνεστήκασι. μηχανήσασθαι δὲ ἐξεπίτηδες
[2, 35]	ἐμοὶ δοκεῖν ὄντα καὶ μεγέθει	καὶ	χρόᾳ· ἔπεστι δέ οἱ καὶ
[2, 36]	καὶ ὁ βασιλεὺς αὐτῶν Ἔρατος.	(καὶ	χρόνον μέν τινα ἀπὸ τοῦ
[2, 17]	λύχνος πρὸ τῶν στεφανωμάτων ἥπτετο.	καὶ	Χρυσηὶς μὲν ἀπελθοῦσα ἐς Τεγέαν
[2, 1]	δελφῖνος ὁ Παλαίμων· ἐλέφαντος δὲ	καὶ	χρυσοῦ καὶ οὗτοι πεποίηνται. τῷ
[2, 27]	ἥμισυ ἀποδεῖ, πεποίηται δὲ ἐλέφαντος	καὶ	χρυσοῦ· μηνύει δὲ ἐπίγραμμα τὸν
[2, 17]	ἄγαλμα Ἥβης, ἐλέφαντος καὶ τοῦτο	καὶ	χρυσοῦ· παρὰ δὲ αὐτήν ἐστιν
[2, 13]	χαλκῆν αἶγα ἄλλοις τε τιμῶσι	καὶ	χρυσῷ τὸ ἄγαλμα ἐπικοσμοῦντες. ἐνταῦθά
[2, 21]	Αἰνείου ἐνταῦθα χαλκοῦς ἀνδριάς ἐστι	καὶ	χωρίον καλούμενον Δέλτα· ἐφ᾽ ὅτῳ
[2, 19]	ὁ μὲν Λίνου τοῦ Ἀπόλλωνος	καὶ	Ψαμάθης τῆς Κροτώπου, τὸν δὲ
[2, 15]	θῦσαι τῇ Ἥρᾳ. (λέγεται δὲ	καὶ	ὧδε λόγος· Φορωνέα ἐν τῇ
[2, 13]	θεάσασθαι μόνον ἔστι. (λέγεται δὲ	καὶ	ὧδε ὑπὸ Φλιασίων λόγος· Ἡρακλέα,
[2, 34]	ἐς συγγραφὴν καὶ ἄλλα παρείχετο	καὶ	ὧν αὐτὸς ποιήσασθαι μάλιστα ἠξίωσα
[2, 30]	βασιλεῦσαι δ᾽ οὖν φασιν αὐτὸν	καὶ	Ὠραίαν ἀπ᾽ αὐτοῦ καλεῖσθαι τὴν
[2, 17]	δέ οἱ στέφανος Χάριτας ἔχων	καὶ	Ὥρας ἐπειργασμένας, καὶ τῶν χειρῶν
[2, 9]	ἀρχομένους χρώμενον ἐπῄνει, τὰ δὲ	καὶ	ὡρμημένον ἐπεῖχε μὴ ποιεῖν— τούτων
[2, 16]	τὸ ἐς τοὺς ἀνεψιοὺς τόλμημα	καὶ	ὡς ἀποθανόντος Δαναοῦ τὴν ἀρχὴν
[2, 16]	ἐνόμιζε συμβῆναι πόλεως. ἤκουσα δὲ	καὶ	ὡς διψῶντι ἐπῆλθεν ἀνελέσθαι οἱ
[2, 26]	δὲ ἐπιθυμῆσαι τὸν παῖδα ἀνελέσθαι·	καὶ	ὡς ἐγγὺς ἐγίνετο, ἀστραπὴν ἰδεῖν
[2, 6]	κάμνοντα ὀπίσω κομίζουσιν ἐς Θήβας,	καὶ	ὡς ἔμελλε τελευτᾶν, Λύκον ἀδελφὸν
[2, 5]	Διὶ ποιήσαιντο Ὀλυμπίῳ τὸν ναὸν	καὶ	ὡς ἐξαίφνης πῦρ ποθὲν ἐμπεσὸν
[2, 31]	τε ὑπὸ Διονύσου κομισθῆναι ταύτῃ	καὶ	ὡς Ἡρακλῆς ἀναγάγοι τὸν κύνα
[2, 20]	τὸ λόγιον εἴτε ἄλλως εἴτε	καὶ	ὡς συνεὶς ἐδήλωσεν Ἡρόδοτος· ἀλλ᾽
[2, 4]	τά τε ἄλλα Βελλεροφόντῃ φασὶ	καὶ	ὡς τὸν Πήγασόν οἱ παραδοίη
[2, 11]	ἐν τοῖς ἀετοῖς Ἡρακλῆς καὶ	Νῖκαι	πρὸς τοῖς πέρασίν εἰσιν. ἀνάκειται
[2, 9]	(τούτου δέ εἰσιν εἰκόνες ἐφεξῆς	χαλκαῖ·	τὰς Προίτου θυγατέρας λέγουσιν εἶναι
[2, 25]	ὑπὲρ τῆς Λήσσης τὸ Ἀραχναῖον,	πάλαι	δὲ σάπυς ἐλάτων ἐπὶ Ἰνάχου
[2, 7]	Δημήτριος καθελὼν ὁ Ἀντιγόνου τῇ	πάλαι	ποτὲ ἀκροπόλει προσῴκισε τὴν νῦν
[2, 25]	ζεύγους ἡμιόνων· λιθία δὲ ἐνήρμοσται	πάλαι,	ὡς μάλιστα αὐτῶν ἕκαστον ἁρμονίαν
[2, 24]	ἀπὸ τῶν σωμάτων ἐνταῦθα αἱ	κεφαλαί,	χωρὶς δὲ ἐν Λέρνῃ σώματα
[2, 27]	καὶ δι᾽ αὐτῆς γυναικὸς πρόσωπον.	στῆλαι	δὲ εἱστήκεσαν ἐντὸς τοῦ περιβόλου
[2, 12]	τῷ Ἀραντίνῳ· καί σφισιν ἐπίθημα	στῆλαι	περιφανεῖς εἰσι, καὶ πρὸ τῆς
[2, 13]	Φλιασίοις τῇ θεῷ ταύτῃ καὶ	ἄλλαι	τιμαὶ καὶ μέγιστον τὸ ἐς
[2, 35]	τῇ Δήμητρι εἰκόνες ἑστήκασιν οὐ	πολλαί,	καὶ παρελθόντι ἔσω θρόνοι τέ
[2, 3]	Ἄρτεμις θηρεύουσα ἕστηκε. κρῆναι δὲ	πολλαὶ	μὲν ἀνὰ τὴν πόλιν πεποίηνται
[2, 31]	τῶν γυναικῶν— οὐ γὰρ δὴ	πολλαί	τινες ἐκεῖναι— ὁπόσαι δὲ ἀξιώματι
[2, 1]	τέσσαρας ἐπιχρύσους πλὴν τῶν ὁπλῶν·	ὁπλαὶ	δέ σφισίν εἰσιν ἐλέφαντος. (καὶ
[2, 11]	ἀποχρᾷ σφισιν ἐκτέμνειν τοὺς μηρούς·	χαμαὶ	δὲ καίουσι πλὴν τοὺς ὄρνιθας,
[2, 12]	Ἀργείων λόγον οὐδὲ ἀρχὴν ἔγωγε	προσίεμαι,	Διονύσου δὲ οἶδα καλούμενον καὶ
[2, 31]	Αἴθραν παρὰ Πιτθέως, πρὶν δὲ	γῆμαι	συμβῆναί οἱ φυγεῖν ἐκ Κορίνθου.
[2, 28]	Πάμφυλον τὸν Αἰγιμίου λέγουσιν ὕστερον	γῆμαι·	τότε δὲ ἀναλαβόντες τὸν νεκρὸν
[2, 21]	Λητοῖ τὸν ναόν· ἐγὼ δὲ—	πρόσκειμαι	γὰρ πλέον τι ἢ οἱ
[2, 35]	ἐπὶ τῷδε τιμὰς Ἀπόλλωνι Ὁρίῳ	νεῖμαι.	(τὸ δὲ ἱερὸν τῆς Τύχης
[2, 35]	οἴκῳ δέξασθαι τὴν θεὸν οὔτε	ἀπονεῖμαί	τι ἄλλο ἐς τιμήν· ταῦτα
[2, 1]	ἀναθέντας ποιμαίνισιν, ἔνθα καὶ Ἀχιλλεῖ	τιμαί·	Δωτοῦς δὲ ἐν Γαβάλοις ἱερόν
[2, 33]	ἰδίᾳ προσκρούσας. Δημοσθένει μὲν οὖν	τιμαὶ	καὶ ἑτέρωθι τῆς Ἑλλάδος καὶ
[2, 13]	τῇ θεῷ ταύτῃ καὶ ἄλλαι	τιμαὶ	καὶ μέγιστον τὸ ἐς τοὺς
[2, 31]	Σεμέλην μὲν οὐδὲ ἀποθανεῖν ἀρχὴν	πείθομαι	Διός γε οὖσαν γυναῖκα, τὰ
[2, 4]	Προίτῳ καὶ Ἀργείοις ἐγώ τε	πείθομαι	καὶ ὅστις τὰ Ὁμήρου μὴ
[2, 19]	ξόανα γὰρ δὴ τότε εἶναι	πείθομαι	πάντα καὶ μάλιστα τὰ Αἰγύπτια.
[2, 23]	ἐνταῦθα, ἐγὼ μέν σφισιν οὐ	πείθομαι,	πειθέσθω δὲ ὅστις τὰ Ἐπιδαυρίων
[2, 37]	φασίν. ἐγὼ δὲ τὸ θηρίον	πείθομαι	τοῦτο καὶ μεγέθει διενεγκεῖν ὑδρῶν
[2, 11]	ἴδοις ῥᾳδίως, οὕτω περιέχουσιν αὐτὸ	κόμαι	τε γυναικῶν αἳ κείρονται τῇ
[2, 35]	μὲν οὐκ ἂν ἔχοιμι εἰπεῖν,	τεκμαίρομαι	δὲ περὶ γῆς ὅρων πολέμῳ
[2, 12]	εἰρημένα, τοῖς μάλιστα αὐτῶν ὡμολογημένοις	χρήσομαι.	(ἐν τῇ γῇ ταύτῃ γενέσθαι
[2, 22]	τοῦτον μὲν τὸν> Τάνταλον οὐ	διοίσομαι	ταφῆναι ταύτῃ· τοῦ δὲ λεγομένου
[2, 38]	ἑστήκασι δὲ ἐπὶ τοῖς ὅροις	Ἑρμαῖ	λίθου, καὶ τοῦ χωρίου τὸ
[2, 12]	τῶν Ἄραντος παίδων οὐχ ἑτέρωθι	ἡγοῦμαι	τῆς χώρας, ἐπὶ τῷ λόφῳ
[2, 35]	Ἀργεῖον ἐλθεῖν ἔγωγε ἐς Ἑρμιόνα	ἡγοῦμαι,	τοῦ θεοῦ δέ ἐστιν ἐπίκλησις,
[2, 31]	λαβυρίνθου δυσέξοδον καὶ τὸ> λαθόντα	ἀποδρᾶναι	μετὰ τὸ ἔργον ἐποίησεν εἰκότα
[2, 9]	Αἰγυπτίων ἄνδρας ἐπὶ τὸν βασιλέα	συνιστάναι.	καὶ ἀπέδρα μὲν ἐκ τοῦ
[2, 5]	Αἴγιναν θυγατέρα Ἀσωποῦ, μὴ πρότερον	φάναι	ζητοῦντι μηνύσειν πρὶν ἤ οἱ
[2, 33]	δὲ καὶ ταῖς Τροιζηνίων παρθένοις	ἀνατιθέναι	πρὸ γάμου τὴν ζώνην τῇ
[2, 21]	οἰκούντων καὶ ἐπὶ θήραν τε	ἐξιέναι	καὶ ἐς τὰς μάχας ἡγεῖσθαι
[2, 4]	Ἀνάγκης καὶ Βίας ἐστὶν ἱερόν·	ἐσιέναι	δὲ ἐς αὐτὸ οὐ νομίζουσιν.
[2, 11]	Γορτύνιος. παρὰ δὲ τοὺς δράκοντας	ἐσιέναι	τοὺς ἱεροὺς οὐκ ἐθέλουσιν ὑπὸ
[2, 18]	τοῦδε εἶπεν ἐς τοὺς ἀπογόνους	κατιέναι	τὴν δίκην. (ἀπὸ δὲ τῶν
[2, 17]	δὲ οὐδὲν ἧσσον. (λέγεται δὲ	παρεστηκέναι	τῇ Ἥρᾳ τέχνη Ναυκύδους ἄγαλμα
[2, 20]	γυναῖκες οὔτε τῷ ἀλαλαγμῷ κατεπλάγησαν	δεξάμεναί	τε ἐμάχοντο ἐρρωμένως, ἐνταῦθα οἱ
[2, 35]	αὗται τὴν βοῦν εἰσιν αἱ	κατεργαζόμεναι·	δρεπάνῳ γὰρ ἥτις ἂν τύχῃ
[2, 35]	τὰς θύρας. (τέσσαρες δὲ ἔνδον	ὑπολειπόμεναι	γρᾶες, αὗται τὴν βοῦν εἰσιν
[2, 23]	τὸν χειμῶνα ἐς αὐτὸ ἦσαν	ἠθροισμέναι.	ταύτας οἱ Ἀργεῖοι σφάξαντες τά
[2, 1]	ὅπλα καὶ τείχη περιεῖλον ὅσαι	τετειχισμέναι	πόλεις ἦσαν· Κόρινθον δὲ ἀνάστατον
[2, 22]	νήσων τῶν ἐν Αἰγαίῳ Διονύσῳ	συνεστρατευμέναι·	καὶ διὰ τοῦτο Ἁλίας αὐτὰς
[2, 1]	ἑκατέρωθεν δέ εἰσιν αἱ Νηρηίδες	καλούμεναι.	ταύταις καὶ ἑτέρωθι τῆς Ἑλλάδος
[2, 16]	Ἠοίας μεγάλας· ἀπὸ ταύτης οὖν	γεγονέναι	καὶ τὸ ὄνομα τῇ πόλει
[2, 33]	μὲν πλησίον τῆς ἠπείρου, καὶ	διαβῆναι	ποσὶν ἐς αὐτὴν ἔστιν· αὕτη
[2, 36]	ὡς λέγεται Κόρην τὴν Δήμητρος	καταβῆναι	ταύτῃ φασὶν ἐς τὴν ὑπόγεων
[2, 21]	ἱερῷ τῆς Δήμητρος, παρ᾽ ᾧ	συμβῆναί	οἱ καὶ τὴν τελευτὴν ἐδήλωσα
[2, 31]	παρὰ Πιτθέως, πρὶν δὲ γῆμαι	συμβῆναί	οἱ φυγεῖν ἐκ Κορίνθου. (καὶ
[2, 16]	τὸ σημεῖον ἐς οἰκισμὸν ἐνόμιζε	συμβῆναι	πόλεως. ἤκουσα δὲ καὶ ὡς
[2, 25]	τέλος μὲν ἴσον τῷ ἀγῶνι	συμβῆναί	φασι καὶ ἀπ᾽ αὐτοῦ διαλλαγὰς
[2, 38]	Ἀργολίδος Δαναὸν σὺν ταῖς παισὶν	ἀποβῆναι	λέγουσιν. ἐντεῦθεν διελθοῦσιν Ἀνιγραῖα καλούμενα
[2, 17]	Ἥρας, ἐς τοῦτον τὸν ὄρνιθα	ἀλλαγῆναι,	τὴν δὲ ἅτε παίγνιον θηρᾶσαι.
[2, 35]	ἐφ᾽ ὧν αἱ γρᾶες ἀναμένουσιν	ἐσελαθῆναι	καθ᾽ ἑκάστην τῶν βοῶν, καὶ
[2, 9]	παρὰ Πτολεμαίῳ πρῶτα ἔχοντα συνέβη	δεθῆναι,	καταγνωσθέντα Αἰγυπτίων ἄνδρας ἐπὶ τὸν
[2, 23]	κατασκευαζομένου δεύτερον τοῦ ναοῦ κεραμέαν	εὑρεθῆναι	σορόν, εἶναι δὲ Ἀριάδνης αὐτήν·
[2, 7]	τὸν ὗν κατειργάσατο. καὶ αὐλοὺς	ἀνατεθῆναί	φασιν ἐνταῦθα τοὺς Μαρσύου· γενομένης
[2, 20]	λίθου λευκοῦ, Πολυκλείτου δὲ ἔργον.	ποιηθῆναι	δὲ ἐπυνθανόμην αὐτὸ ἐπ᾽ αἰτίᾳ
[2, 7]	ἀρχῆς λέγουσιν αὐτὸν ὑπὸ Προίτου	ποιηθῆναι·	τὰς γάρ οἱ θυγατέρας ἐνταῦθα
[2, 14]	τὴν χώραν καταστήσασθαι τὴν τελετήν,	ἐκβληθῆναι	δὲ αὐτὸν ἐξ Ἐλευσῖνος ὑπὸ
[2, 5]	Θήβης τὴν ὑπὸ τῇ Καδμείᾳ	κληθῆναι.	Θηβαῖοι δὲ οὐχ ὁμολογοῦσι, φάμενοι
[2, 11]	ἀδελφὸν Ἡλίου καὶ ἀπὸ τούτου	κληθῆναι	Τιτάνην τὸ χωρίον. δοκεῖν δὲ
[2, 14]	ἐπὶ συνθήκαις καταλυθέντος πρὶν ἢ	διαπολεμηθῆναι	καὶ ἐν Ἐλευσῖνι αὐτοῦ καταμείναντος
[2, 23]	τοῦ ἔχθους τά τε ἄλλα	τιμηθῆναι	μεγάλως λέγουσιν ὑπὸ Ἀργείων καὶ
[2, 25]	ἀπ᾽ αὐτῶν μηδ᾽ ἂν ἀρχὴν	κινηθῆναι	τὸν μικρότατον ὑπὸ ζεύγους ἡμιόνων·
[2, 21]	τῷ Περσεῖ λογάδας ἐκ Πελοποννήσου—	δολοφονηθῆναι	νύκτωρ, καὶ τὸν Περσέα τὸ
[2, 33]	δὲ ὑπὸ ἀνδρὸς Μακεδόνος Παυσανίου	δολοφονηθῆναί	φασιν αὐτόν. τὸν δέ οἱ
[2, 20]	ὀνομάζουσιν, Ὑπερμήστραν ἐνταῦθα ὑπὸ Δαναοῦ	κριθῆναι	λέγοντες. τούτου δέ ἐστιν οὐ
[2, 31]	ὁ θεός, τὰ μὲν ἄλλα	ἀναξηρανθῆναί	φασιν ὕδατα, τὸν δὲ Χρυσορόαν
[2, 5]	δῶρον μὲν Ἀσωποῦ λέγουσιν εἶναι,	δοθῆναι	δὲ Σισύφῳ· τοῦτον γὰρ εἰδότα,
[2, 18]	Μεσσηνίας ἕτερα ἔλεγον, παρακαταθήκην Νέστορι	δοθῆναι	καὶ ταύτην ὑπὸ Ἡρακλέους ἑλόντος
[2, 23]	ὑπὸ Ἀργείων καὶ τέμενός οἱ	δοθῆναι	τοῦτο ἐξαίρετον· (Κρησίου δὲ ὕστερον
[2, 7]	ἐκπεσόντας ὑπὸ ποιμένος τοῦ εὑρόντος	δοθῆναι	τῷ Ἀπόλλωνι. τούτων τῶν ἀναθημάτων
[2, 31]	πρὶν γὰρ ἐπὶ τῷ αἵματι	καθαρθῆναι	τῆς μητρός, Τροιζηνίων οὐδεὶς πρότερον
[2, 5]	νῦν Αἰγιαλὸς ἀπ᾽ ἐκείνου βασιλεύοντος	ὀνομασθῆναι,	καὶ Αἰγιάλειαν αὐτὸν οἰκίσαι πρῶτον
[2, 5]	νήσους Σχερίαν καὶ Οἰνώνην καλουμένας	μετονομασθῆναι,	ἀπὸ δὲ Θήβης τὴν ὑπὸ
[2, 1]	ἀπὸ δὲ Κορίνθου τὴν Ἐφυραίαν	μετονομασθῆναι.	(Κόρινθον δὲ οἰκοῦσι Κορινθίων μὲν
[2, 36]	ὄρνιθα ἀλλαγῆς λεγομένης ἐνταῦθα γενέσθαι	μετονομασθῆναι	τὸ ὄρος φασίν. (ἱερὰ δὲ
[2, 2]	ὑπερβαλέσθαι κάλλει τὰς τότε ἑταίρας,	θαυμασθῆναί	τε· οὕτω παρὰ Κορινθίοις ὡς
[2, 35]	μὲν οὖν φασιν ἀντὶ τούτων	συγκαταπρησθῆναι	τῇ οἰκίᾳ, Χθονίαν δὲ κομισθεῖσαν
[2, 30]	ὅσαι πόλεις παρ᾽ αὐτῶν φασιν	ἀποικισθῆναι·	κατασκευὴν δὲ ἱερῶν καὶ ὅσα
[2, 10]	ἐν δεξιᾷ Φεραίας ἱερὸν Ἀρτέμιδος·	κομισθῆναι	δὲ τὸ ξόανον λέγουσιν ἐκ
[2, 23]	ἐκ Φερῶν τῶν ἐν Θεσσαλίᾳ	κομισθῆναι.	τάδε δὲ αὐτοῖς οὐχ ὁμολογῶ·
[2, 31]	Ἅιδου Σεμέλην τε ὑπὸ Διονύσου	κομισθῆναι	ταύτῃ καὶ ὡς Ἡρακλῆς ἀναγάγοι
[2, 10]	φασὶ δέ σφισιν ἐξ Ἐπιδαύρου	κομισθῆναι	τὸν θεὸν ἐπὶ ζεύγους ἡμιόνων
[2, 1]	ἦν. ἐς τοῦτον τὸν τόπον	ἐκκομισθῆναι	τὸν παῖδα ὑπὸ δελφῖνος λέγουσι·
[2, 26]	ἀπ᾽ ἐκείνου φασὶν Ἀσκληπιόν σφισι	νομισθῆναι·	τοῦτο δὲ Ἀρχίας ὁ Ἀρισταίχμου,
[2, 20]	οὐ καθάπαξ ὑπὸ τοῦ Ποσειδῶνος	ἀφανισθῆναι,	ἀλλὰ ἐνταῦθα δὴ μάλιστα, ἔνθα
[2, 11]	δὲ ἄρα χρόνῳ καὶ τοῦδε	ἀφανισθῆναι	τὴν μνήμην· κεραυνοῖς θεὸς αὐτὸν
[2, 32]	ταύτας φασὶν ὑπὸ τῶν ἀντιστασιωτῶν	καταλευσθῆναι,	καὶ ἑορτὴν ἄγουσί σφισι Λιθοβόλια
[2, 22]	καὶ τῆς ἁμίλλης τοῦ Σιληνοῦ	παυθῆναι	διὰ τοῦτον δοκεῖ τὸν Σακάδαν.
[2, 19]	καὶ τοῖς ἀπογόνοις τὸ ὄνομα	λειφθῆναι	τῆς βασιλείας μόνον. Μέλταν δὲ
[2, 8]	καὶ Σούνιον ἐχόμενα ὑπὸ Μακεδόνων	περιοφθῆναι,	καὶ οὐ γὰρ ἤλπιζε δύνασθαι
[2, 34]	δὲ οὐκ ἀποφαίνουσιν αὐτῆς, ἀλλὰ	περιοφθῆναι	τὸν νεκρόν φασι διαφορηθέντα ὑπὸ
[2, 28]	πρὶν ἢ πάντας ἐπ᾽ αὐτὸν	συλλεχθῆναι	τοὺς Ἐπιδαυρίους· Δηιφόντης δὲ σὺν
[2, 32]	χωρίον ἐστὶν ὃ Γενέθλιον ὀνομάζουσι,	τεχθῆναι	Θησέα ἐνταῦθα λέγοντες. πρὸ δὲ
[2, 2]	Νηλέως μὲν γὰρ οὐδὲ Νέστορι	ἐπιδειχθῆναι	τὸ μνῆμα ὑπὸ τοῦ Σισύφου
[2, 33]	διαβάσῃ δὲ ἐνταῦθα λέγεται Ποσειδῶνα	μιχθῆναι.	ἱδρύσατο μὲν διὰ τοῦτο Αἴθρα
[2, 3]	μέν σφισι Μέρμερος καὶ Φέρης,	καταλιθωθῆναι	δὲ ὑπὸ Κορινθίων λέγονται τῶν
[2, 12]	αὐτῷ ξόανον Ἀθηνᾶς ἐστιν ἀρχαῖον,	κεραυνωθῆναι	δὲ καὶ τοῦτο ἐλέγετο· ἐκ
[2, 25]	τοῦτο λέγεται τὸ χωρίον Λυγκέα	ἀποσωθῆναι	τῶν πεντήκοντα ἀδελφῶν μόνον· καὶ
[2, 34]	τότε πρῶτον τὸ ὕδωρ φανῆναι,	φανῆναι	δὲ οὐχ ὕδωρ εὐθὺς ἀλλὰ
[2, 34]	βασιλεύοντος τότε πρῶτον τὸ ὕδωρ	φανῆναι,	φανῆναι δὲ οὐχ ὕδωρ εὐθὺς
[2, 3]	πρεσβύτερον τῶν παίδων ὑπὸ λεαίνης	διαφθαρῆναι	θηρεύοντα ἐν τῇ πέραν ἠπείρῳ·
[2, 15]	τροφοῦ τεθέντα ἐς τὴν πόαν	διαφθαρῆναι	λέγουσιν ὑπὸ τοῦ δράκοντος. (θύουσι
[2, 3]	μετ᾽ αὐτὸν Ἄρτεμις θηρεύουσα ἕστηκε.	κρῆναι	δὲ πολλαὶ μὲν ἀνὰ τὴν
[2, 2]	μνῆμα ὑπὸ τοῦ Σισύφου φησί,	χρῆναι	γὰρ ἄγνωστον τοῖς πᾶσιν ὁμοίως
[2, 29]	ἡ Πυθία εἶπε Δία ἱλάσκεσθαι,	χρῆναι	δέ, εἴπερ ὑπακούσει σφίσιν, Αἰακὸν
[2, 1]	γενέσθαι τούς τε Ἀχαιοὺς ἀναπείσας	ἀποστῆναι	καὶ τῶν ἔξω Πελοποννήσου τοὺς
[2, 6]	δὲ τὴν εὐχὴν ἔλαιον λέγουσι	ῥυῆναι	πρὸ τοῦ ναοῦ. ὕστερον δὲ
[2, 34]	γῆς, ἐπὶ δὲ τούτῳ μαρανθέντι	ῥυῆναι	τὸ ὕδωρ, ὃ δὴ καὶ
[2, 37]	πλάτανος· ὑπὸ ταύτῃ τὴν ὕδραν	τραφῆναι	τῇ πλατάνῳ φασίν. ἐγὼ δὲ
[2, 13]	ἐν Ἥρας ἐστὶν ὕμνῳ πεποιημένα	τραφῆναι	τὴν Ἥραν ὑπὸ Ὡρῶν, εἶναι
[2, 1]	(τοῦ) Κρόμου τοῦ Ποσειδῶνος. ἐνταῦθα	τραφῆναί	φασι Φαιὰν> καὶ τῶν λεγομένων
[2, 2]	πᾶσιν ὁμοίως εἶναι, Σίσυφον δὲ	ταφῆναι	μὲν ἐν τῷ ἰσθμῷ, τὸν
[2, 2]	φασι καὶ περὶ τὸν ἰσθμὸν	ταφῆναι—	οὐκ ἂν οἶδ᾽ εἰ ζητοίη
[2, 22]	μὲν τὸν> Τάνταλον οὐ διοίσομαι	ταφῆναι	ταύτῃ· τοῦ δὲ λεγομένου Διός
[2, 5]	ἱερὸν τῆς Ἀθηνᾶς, ἀκρόπολιν τοῦτο	εἶναι.	Αἰγιαλέως δὲ Εὔρωπα γενέσθαι φασίν,
[2, 5]	ἄνθρωποί φασιν οἱ ταύτῃ Τρῶες	εἶναι,	αἰχμάλωτοι δὲ ὑπὸ Ἑλλήνων ἐκ
[2, 35]	Κλυμένου Χθονίαν τοὺς ἱδρυσαμένους φασὶν	εἶναι.	Ἀργεῖοι δέ, ὅτε ἐς τὴν
[2, 30]	καὶ οὐδαμῶς Ἑλληνικὸν ὄνομα Ὦρος	εἶναι·	βασιλεῦσαι δ᾽ οὖν φασιν αὐτὸν
[2, 10]	αὐτῷ πρῶτον ἄγαλμά ἐστιν Ἀντιόπης·	εἶναι	γάρ οἱ τοὺς παῖδας Σικυωνίους
[2, 15]	τέχνη καὶ Διποίνου· μαθητὰς δὲ	εἶναι	Δαιδάλου σφᾶς, οἱ δὲ καὶ
[2, 23]	τοῦ ναοῦ κεραμέαν εὑρεθῆναι σορόν,	εἶναι	δὲ Ἀριάδνης αὐτήν· καὶ αὐτός
[2, 11]	οἱ ἐπιχώριοι Τιτᾶνα οἰκῆσαι πρῶτον·	εἶναι	δὲ αὐτὸν ἀδελφὸν Ἡλίου καὶ
[2, 36]	οὐδέ οἵ τι ἐνῆν ἄγαλμα·	εἶναι	δὲ ἐλέγετο ὁ ναὸς Ἀπόλλωνος.
[2, 4]	δὲ οὐκ αὐτοκράτορα ὄντα βασιλεύειν,	εἶναι	δὲ ἐπὶ Προίτῳ καὶ Ἀργείοις
[2, 13]	τραφῆναι τὴν Ἥραν ὑπὸ Ὡρῶν,	εἶναι	δέ οἱ παῖδας Ἄρην τε
[2, 17]	Εὔβοιαν καὶ Πρόσυμναν καὶ Ἀκραίαν,	εἶναι	δὲ σφᾶς τροφοὺς τῆς Ἥρας·
[2, 25]	πρὸς δὲ ἡλίου δυσμὰς Ἄρεως·	εἶναι	δὲ τὰ ἀγάλματα· Πολυνείκους λέγουσιν
[2, 30]	φόνῳ τῶ Πύθωνος παῖδα Εὔβουλον	εἶναι,	Διὸς δὲ καὶ Κάρμης τῆς
[2, 22]	ἔπεσιν ἐποίησε Μηχανέως τὸ ἄγαλμα	εἶναι	Διός, καὶ Ἀργείων ἔφη τοὺς
[2, 5]	ναοῦ, δῶρον μὲν Ἀσωποῦ λέγουσιν	εἶναι,	δοθῆναι δὲ Σισύφῳ· τοῦτον γὰρ
[2, 34]	παιδὶ ἴσα οἴσεσθαι Διός γε	εἶναι	δοκοῦντι. ἐπῴκησαν δὲ καὶ Ἑρμιόνα
[2, 22]	πολὺ τάφος ἐστὶν Ἄργου Διὸς	εἶναι	δοκοῦντος καὶ τῆς Φορωνέως Νιόβης·
[2, 23]	τῆς Κοίλης Ὑρνηθοῦς τάφον λέγουσιν	εἶναι.	εἰ μὲν δὴ κενὸν καὶ
[2, 3]	Αἰγέως, ὄνομα δέ οἱ Μῆδον	εἶναι·	Ἑλλάνικος δὲ αὐτὸν Πολύξενον καλεῖ
[2, 3]	καλεῖ καὶ πατρὸς Ἰάσονός φησιν	εἶναι.	(ἔπη δὲ ἔστιν ἐν Ἕλλησι
[2, 24]	λευκοῦ λίθου· Πολυκλείτου δέ φασιν	εἶναι	ἔργα. καταβάντων δὲ ἐκ τοῦ
[2, 26]	ἀπὸ τοῦ παιδός, νομίσαντα δὲ	εἶναι	θεῖόν τι, ὥσπερ ἦν, ἀποτραπέσθαι.
[2, 27]	μηνύει δὲ ἐπίγραμμα τὸν εἰργασμένον	εἶναι	Θρασυμήδην Ἀριγνώτου Πάριον. κάθηται δὲ
[2, 16]	τε ἐυστέφανός τε Μυκήνη. ταύτην	εἶναι	θυγατέρα Ἰνάχου γυναῖκα δὲ Ἀρέστορος
[2, 22]	κατὰ ταὐτά φασιν Ἀργείοις Θησέως	εἶναι	θυγατέρα Ἰφιγένειαν. τοῦ δὲ ἱεροῦ
[2, 6]	συνεχώρησεν Ἀγαμέμνονος κατήκοος καὶ Μυκηναίων	εἶναι.	Ἱππολύτου δὲ ἦν τούτου Λακεστάδης.
[2, 13]	μονομαχίᾳ φάμενος οἰνοχόον τῶν θεῶν	εἶναι,	καὶ αὖθις ἐν> Ὀδυσσέως ἐς
[2, 21]	τὸν> Ἡγέλεων, τὸν δὲ Ἡρακλέους	εἶναι	καὶ γυναικὸς λέγουσι τῆς Λυδῆς,
[2, 7]	λευκοῦ. ταύτας τὰς γυναῖκας ἱερὰς	εἶναι	καὶ Διονύσῳ μαίνεσθαι λέγουσιν. ἄλλα
[2, 3]	Βοῦνον δὲ Ἑρμοῦ καὶ Ἀλκιδαμείας	εἶναι,	καὶ ἐπεὶ Βοῦνος ἐτελεύτησεν, οὕτως
[2, 32]	Ἀσκληπιὸν ἀλλὰ εἰκόνα Ἱππολύτου φασὶν	εἶναι.	καὶ οἰκίαν ἰδὼν οἶδα Ἱππολύτου·
[2, 28]	ἄλλο δή τι γένος φασὶν	εἶναι	καὶ οὐ δράκοντας. (ἐς δὲ
[2, 22]	ἐπικλύσαι τὴν πολλήν, ὅτι Ἥρας	εἶναι	καὶ οὐκ αὐτοῦ τὴν γῆν
[2, 2]	Λέχης καὶ Κεγχρίας ἔδοσαν, Ποσειδῶνος	εἶναι	καὶ Πειρήνης τῆς Ἀχελῴου λεγόμενοι·
[2, 22]	τοῦ δὲ λεγομένου Διός τε	εἶναι	καὶ Πλουτοῦς ἰδὼν οἶδα ἐν
[2, 20]	λίθου πεποιημένη κεφαλή· Κυκλώπων φασὶν	εἶναι	καὶ τοῦτο ἔργον. τὸ δὲ
[2, 9]	ἐπὶ τὰς ποίμνας ὡς μηδένα	εἶναι	καρπὸν ἔτι ἀπ᾽ αὐτῶν, ὁ
[2, 25]	ἕκαστον ἁρμονίαν τοῖς μεγάλοις λίθοις	εἶναι.	(καταβάντων δὲ ὡς ἐπὶ θάλασσαν,
[2, 1]	τὸ ὄνομα ἔσχηκε. Διὸς δὲ	εἶναι	Κόρινθον οὐδένα οἶδα εἰπόντα πω
[2, 12]	ἐκλήθησαν. τούτῳ βασιλεύοντι Ἀσωπὸς Κηλούσης	εἶναι	λεγόμενος καὶ Ποσειδῶνος ἐξεῦρε τοῦ
[2, 21]	Χλῶριν ὀνομάζουσι, Νιόβης μὲν θυγατέρα	εἶναι	λέγοντες, Μελίβοιαν δὲ καλεῖσθαι τὸ
[2, 10]	τῷ δράκοντι Ἀριστοδάμαν Ἀράτου μητέρα	εἶναι	λέγουσι καὶ Ἄρατον Ἀσκληπιοῦ παῖδα
[2, 5]	τοῦτόν γε τὸν ναὸν Ἀπόλλωνος	εἶναι	λέγουσι καὶ ὅτι Πύρρος κατακαύσειεν
[2, 25]	ἐγένετο, παῖδα Ἄργου τοῦ Διὸς	εἶναι	λέγουσι. τὸ δὲ τεῖχος, ὃ
[2, 33]	Σφαίρου μνῆμα· Πέλοπος δὲ ἡνίοχον	εἶναι	λέγουσι τὸν Σφαῖρον. τούτῳ κατὰ
[2, 17]	ὡς εἴη βασιλεὺς Αὔγουστος, Ὀρέστην	εἶναι	λέγουσιν. ἐν δὲ τῷ προνάῳ
[2, 23]	δεξιᾷ Διονύσου· τὸ δὲ ἄγαλμα	εἶναι	λέγουσιν ἐξ Εὐβοίας. συμβάσης γὰρ
[2, 31]	ναοῦ λίθον, καλούμενον δὲ ἱερόν,	εἶναι	λέγουσιν ἐφ᾽ οὗ ποτε ἄνδρες
[2, 16]	Κυκλώπων δὲ καὶ ταῦτα ἔργα	εἶναι	λέγουσιν, οἳ Προίτῳ τὸ τεῖχος
[2, 33]	δὲ Ἀπόλλωνος ἱερὰν τὸ ἀρχαῖον	εἶναι	λέγουσιν, ὅτε περ ἦσαν καὶ
[2, 38]	Ναύπλιος Ποσειδῶνος λεγόμενος καὶ Ἀμυμώνης	εἶναι.	λείπεται δὲ καὶ τειχῶν ἔτι
[2, 35]	λέγουσιν Ἑρμιονεῖς τῶν παρά σφισιν	εἶναι,	λίθου δὲ Παρίου κολοσσὸς ἕστηκεν.
[2, 19]	τῆς Κροτώπου, τὸν δὲ λέγουσιν	εἶναι	Λίνου τοῦ ποιήσαντος τὰ ἔπη.
[2, 12]	Ἀσωποῖο. τοῦ δὲ Φλίαντος Ἀραιθυρέαν	εἶναι	μητέρα, ἀλλ᾽ οὐ Χθονοφύλην· Χθονοφύλην
[2, 30]	θήραις καὶ Ἀρτέμιδι μάλιστα φίλην	εἶναι·	Μίνω δὲ ἐρασθέντα φεύγουσα ἔρριψεν
[2, 31]	ἑτέρωθι ἔσται μοι δῆλα ὁποῖα	εἶναί	μοι δοκεῖ. (ὄπισθεν δὲ τοῦ
[2, 13]	ἐνταῦθα χαλκοῦν ἄγαλμα— ἐφαίνετο ἀρχαῖον	εἶναί	μοι. κατιόντων δὲ ἐκ τῆς
[2, 34]	Φορωνέως— Ἡροφάνης ὁ Τροιζήνιος ἔφασκεν	εἶναι	νόθον· οὐ γὰρ δή ποτε
[2, 19]	ἐπὶ τὸν ταῦρον· Ἄρτεμιν (δὲ)	εἶναι	νομίζουσι τὴν παρθένον. Δαναὸς δὲ
[2, 32]	ἐν οὐρανῷ καλούμενον ἡνίοχον, τοῦτον	εἶναι	νομίζουσιν ἐκεῖνον Ἱππόλυτον τιμὴν παρὰ
[2, 10]	λέγουσι καὶ Ἄρατον Ἀσκληπιοῦ παῖδα	εἶναι	νομίζουσιν. (οὗτος μὲν δὴ παρείχετο
[2, 5]	ὕδωρ ἔπηλυ καὶ οὐκ ἐγχώριον	εἶναί	οἱ· Μαίανδρον γὰρ κατιόντα ἐκ
[2, 9]	καὶ μάλιστα ἐμποδὼν οὐκ ἐθέλων	εἶναί	οἱ τοῖς δρωμένοις. (συμβαλὼν δὲ
[2, 19]	ταύτης πῦρ καίουσιν ὀνομάζοντες Φορωνέως	εἶναι·	οὐ γάρ τι ὁμολογοῦσι δοῦναι
[2, 29]	ὑπακούσει σφίσιν, Αἰακὸν τὸν ἱκετεύσαντα	εἶναι.	(οὕτως Αἰακοῦ δεησομένους ἀποστέλλουσιν ἀφ᾽
[2, 35]	ἔχει λόγος βασιλέα ὑπὸ γῆν	εἶναι.	(παρὰ μὲν δὴ τοῦτόν ἐστιν
[2, 2]	ἐν Θεσσαλίᾳ Λαΐδος φάμενον μνῆμα	εἶναι·	παρεγένετο γὰρ καὶ ἐς Θεσσαλίαν
[2, 19]	ἦν· ξόανα γὰρ δὴ τότε	εἶναι	πείθομαι πάντα καὶ μάλιστα τὰ
[2, 2]	ἐν Ἠοίαις μεγάλαις Οἰβάλου θυγατέρα	εἶναι	Πειρήνην. ἔστι δὲ ἐν Λεχαίῳ
[2, 15]	ἐστὶν οὐ μεγάλη. παῖδα δὲ	εἶναι	Πέλοπος Κλεώνην λέγουσιν, οἱ δὲ
[2, 6]	Ἐρεχθέως εἴη Σικυών, Ἴβυκος δὲ	εἶναι	Πέλοπός φησιν αὐτόν. (Σικυῶνος δὲ
[2, 29]	πολεμίοις ἀνδράσι μὴ ἄνευ κινδύνου	εἶναι.	πλησίον δὲ τοῦ λιμένος ἐν
[2, 30]	Ὑπέρητος καὶ Ἄνθα· τούτους δὲ	εἶναι	Ποσειδῶνος καὶ Ἀλκυόνης Ἄτλαντος θυγατρός,
[2, 1]	μὲν καὶ ὅσα ταύτῃ δικάσαντα	εἶναι	Ποσειδῶνος, τὴν δὲ ἄκραν Ἡλίῳ
[2, 14]	τρισὶν ἀνθρώπων γενεαῖς Πελασγοῦ τε	εἶναι	πρεσβύτερον τοῦ Ἀρκάδος καὶ τῶν
[2, 10]	εἰκασμένον, τὴν δὲ ἀγαγοῦσαν Νικαγόραν	εἶναι	Σικυωνίαν Ἀγασικλέους μητέρα, γυναῖκα δὲ
[2, 2]	γὰρ ἄγνωστον τοῖς πᾶσιν ὁμοίως	εἶναι,	Σίσυφον δὲ ταφῆναι μὲν ἐν
[2, 16]	προσποιοῦσιν Ἀκουσιλάῳ λόγον, Μυκηνέα υἱὸν	εἶναι	Σπάρτωνος, Σπάρτωνα δὲ Φορωνέως, οὐκ
[2, 9]	χαλκαῖ· τὰς Προίτου θυγατέρας λέγουσιν	εἶναι	σφᾶς, τὸ δὲ ἐπίγραμμα ἐς
[2, 5]	ἕτερον, ὕδωρ ὃ καλοῦσιν Ἰνωπὸν	εἶναί	σφισιν ἐκ τοῦ Νείλου· καὶ
[2, 5]	καὶ οὐ τοῦ (παρὰ) Φλιασίου	εἶναι.	(τὰ δὲ ἄλλα ἐς τὸν
[2, 5]	δὲ ἤδη τὴν Πειρήνην φαμένων	εἶναι	ταύτην καὶ τὸ ὕδωρ αὐτόθεν
[2, 6]	Πλαταιίδα ὁρίζει, καὶ οὐ Νυκτέως	εἶναι.	(ταύτην οὐκ οἶδα εἴτε γυναῖκα
[2, 21]	ναοῦ τῆς Ἀθηνᾶς Ἐπιμενίδου λέγουσιν	εἶναι	τάφον· Λακεδαιμονίους γὰρ πολεμήσαντας πρὸς
[2, 21]	ἐστιν εἰρημένα· Φόρκου μὲν θυγατέρα	εἶναι,	τελευτήσαντος δέ οἱ τοῦ πατρὸς
[2, 4]	Ἡρακλέους, Δαιδάλου δὲ αὐτό φασιν	εἶναι	τέχνην. Δαίδαλος δὲ ὁπόσα εἰργάσατο,
[2, 26]	προσποιοῦσιν. (Ἀσκληπιοῦ δὲ ἱερὰν μάλιστα	εἶναι	τὴν γῆν ἐπὶ λόγῳ συμβέβηκε
[2, 15]	Ἴναχον) ποταμόν· κρινάντων δὲ Ἥρας	εἶναι	τὴν γῆν, οὕτω σφίσιν ἀφανίσαι
[2, 29]	ἀνεχούσης ἐς θάλασσαν λέγουσιν Ἥρας	εἶναι.	τὴν δὲ Ἀθηνᾶν ἐν τῇ
[2, 29]	αὐτὸς καὶ Ἠπιόνη, γυναῖκα δὲ	εἶναι	τὴν Ἠπιόνην Ἀσκληπιοῦ φασι· ταῦτά
[2, 26]	δοκεῖν ἀληθής ἐστιν, Ἀρσινόης ποιήσας	εἶναι	τῆς Λευκίππου παῖδα Ἀσκληπιόν. Ἀπολλοφάνει
[2, 23]	Ἀργεῖοι Δηιανείρας ἐν Ἄργει μνῆμα	εἶναι	τῆς Οἰνέως τό τε Ἑλένου
[2, 28]	χώραν δ᾽ αὐτοῦ λείπουσιν ἱερὰ	εἶναι	τῆς Ὑρνηθοῦς. (οὐ πόρρω δὲ
[2, 19]	τὸ μὲν Ἐπειοῦ λέγουσιν ἔργον	εἶναι,	τὸ δὲ Ὑπερμήστρας ἀνάθημα. ταύτην
[2, 12]	ὄροφον· τὸν δὲ ἀναθέντα Προῖτον	εἶναι	τὸν Ἄβαντός φασι. καταβᾶσι δὲ
[2, 1]	πόλεως. ἀπὸ μὲν τούτου λέγουσιν	εἶναι	τὸν ἰσθμὸν Ποσειδῶνος· (θέας δὲ
[2, 7]	ἄνδρα ἀσπίδα ἔχοντα Ἄρατόν φασιν	εἶναι	τὸν Κλεινίου. μετὰ δὲ τὸ
[2, 6]	Μαραθῶνος τοῦ Ἐπωπέως, Μητίονος δὲ	εἶναι	τοῦ Ἐρεχθέως φασίν. ὁμολογεῖ δέ
[2, 21]	Εὐκράτους ἕτερος λόγος ὅδε ἐφαίνετο	εἶναι	τοῦ προτέρου πιθανώτερος. Λιβύης ἡ
[2, 12]	τῇ γῇ, Κείσου μὲν παῖδα	εἶναι	τοῦ Τημένου κατὰ δὴ τὸν
[2, 2]	τῶν ἐφ᾽ αὑτοῦ Κορινθίων ὀλίγους	εἶναι	τοὺς εἰδότας. ὁ δὲ Ἰσθμικὸς
[2, 31]	ἐκ τῆς Κρήτης. ἀξιολογώτατον δὲ	εἶναι	τοῦτο ἔδοξέν οἱ τῶν κατειργασμένων,
[2, 12]	χώρας, ἐπὶ τῷ λόφῳ δὲ	εἶναι	τῷ Ἀραντίνῳ· καί σφισιν ἐπίθημα
[2, 24]	τοῦτον τὸν Δία Πριάμῳ φασὶν	εἶναι	τῷ Λαομέδοντος πατρῷον ἐν ὑπαίθρῳ
[2, 6]	Ἡρακλέους λεγόμενος παίδων καὶ οὗτος	εἶναι.	(Φαίστου δὲ κατὰ μαντείαν μετοικήσαντος
[2, 28]	μὲν αὑτῇ τε ἄνδρα ἀρεστὸν	εἶναι	φήσασα καὶ Τημένῳ γενέσθαι γαμβρὸν
[2, 31]	λέγοντες τὸν Ὕπνον θεὸν μάλιστα	εἶναι	φίλον ταῖς Μούσαις. (πλησίον δὲ
[2, 15]	ἄνδρα ἀλλὰ τὸν ποταμὸν πατέρα	εἶναι	Φορωνεῖ· τοῦτον δὲ Ποσειδῶνι καὶ
[2, 29]	μένει· καταγνωσθεὶς δὲ οὐκ ἀναίτιος	εἶναι	Φώκῳ τῆς τελευτῆς, τὸ δεύτερον
[2, 13]	Ἅιδου καθόδῳ γυναῖκα Ἡρακλέους εἶπεν	εἶναι.	Ὠλῆνι δὲ ἐν Ἥρας ἐστὶν
[2, 32]	ἀγῶνα τῶν Πυθίων Διομήδην πρῶτον	θεῖναί	φασι τῷ Ἀπόλλωνι. ἐς δὲ
[2, 31]	τούτῳ τῷ ἀγάλματι τὸ ῥόπαλον	θεῖναί	φασιν Ἡρακλέα· καὶ— ἦν γὰρ
[2, 37]	Ἀφροδίτης ἄγαλμα ἐπὶ θαλάσσῃ λίθου·	ἀναθεῖναι	δὲ αὐτὸ τὰς θυγατέρας λέγουσι
[2, 31]	δὲ ἀξιώματι προεῖχον, τούτων εἰκόνας	ἀναθεῖναι	μόνων. (τοῦ δὲ ἱεροῦ τοῦ
[2, 27]	ἀρχαία στήλη· ἵππους δὲ Ἱππόλυτον	ἀναθεῖναι	τῷ θεῷ φησιν εἴκοσι. ταύτης
[2, 9]	τοῦ ξύλου καὶ κρέας ὁμοῦ	προθεῖναι	τοῖς θηρίοις· καὶ τοὺς μὲν
[2, 16]	ὕστερον Ἀκρίσιος Περσέα αὐτόν τε	περιεῖναι	πυνθανόμενος καὶ ἔργα ἀποδείκνυσθαι, ἐς
[2, 3]	Κορινθίων τῶν ἀρχαίων ἀπολομένων, οὐκέτι	ἐκεῖναι	καθεστήκασιν αὐτοῖς αἱ θυσίαι παρὰ
[2, 31]	οὐ γὰρ δὴ πολλαί τινες	ἐκεῖναι—	ὁπόσαι δὲ ἀξιώματι προεῖχον, τούτων
[2, 31]	Χρυσορόαν τοῦτον καὶ τότε ὁμοίως	διαμεῖναι	ῥέοντα. ~(Ἱππολύτῳ δὲ τῷ Θησέως
[2, 31]	στρατῷ πεζῷ τὸν Μῆδον ἐπιόντα	ὑπομεῖναι.	λέγονται δὲ οὐ πασῶν τῶν
[2, 31]	καὶ οὗτοι λέγουσι τὸ ὕδωρ	ἀνεῖναι	τὴν γῆν θιγόντι τοῦ ἐδάφους
[2, 29]	οἰκήτορας, οὕτω οἱ τὸν Δία	ἀνεῖναι	τοὺς ἀνθρώπους φασὶν ἐκ τῆς
[2, 21]	ἑλεῖν ζῶντα Ἐπιμενίδην, λαβόντας δὲ	ἀποκτεῖναι,	διότι σφίσιν οὐκ αἴσια ἐμαντεύετο,
[2, 8]	τὸν ἐν τοῖς φρουροῖς ἄρχοντα	ἀφεῖναι	τὰ χωρία ἐπὶ ταλάντοις πεντήκοντα
[2, 29]	πεντάθλου καὶ περιῆλθεν ἐς Πηλέα	ἀφεῖναι	τὸν λίθον— οὗτος γὰρ ἀντὶ
[2, 35]	οὔτε ξένος οὔτε Ἑρμιονέων αὐτῶν·	μόναι	δὲ ὁποῖόν τί ἐστιν αἱ
[2, 15]	ὄνομα λέγουσι τῇ χώρᾳ Νεμέαν	δοῦναι	θυγατέρα Ἀσωποῦ καὶ ταύτην. καὶ
[2, 19]	εἶναι· οὐ γάρ τι ὁμολογοῦσι	δοῦναι	πῦρ Προμηθέα ἀνθρώποις, ἀλλὰ ἐς
[2, 22]	μὲν παῖδα ἣν ἔτεκε Κλυταιμνήστρᾳ	δοῦναι—	συνοικεῖν γὰρ ἤδη Κλυταιμνήστραν Ἀγαμέμνονι—
[2, 3]	ἐστίν. (Εὔμηλος δὲ Ἥλιον ἔφη	δοῦναι	τὴν χώραν Ἀλωεῖ. μὲν τὴν
[2, 26]	Ἴωνος ἀπόγονον τοῦ Ξούθου. τοῦτον	παραδοῦναι	λέγουσιν ἀμαχεὶ τὴν γῆν Δηιφόντῃ
[2, 3]	Κορινθίους Μήδειαν μεταπεμψαμένους ἐξ Ἰωλκοῦ	παραδοῦναί	οἱ τὴν ἀρχήν. (βασιλεύειν μὲν
[2, 26]	Ἀθηναῖοι, τῆς τελετῆς λέγοντες Ἀσκληπιῷ	μεταδοῦναι,	τὴν ἡμέραν ταύτην Ἐπιδαύρια ὀνομάζουσι
[2, 16]	Προίτου πείθει οἱ τὴν ἀρχὴν	ἀντιδοῦναι,	παραλαβὼν δὲ αὐτὸς τὴν ἐκείνου
[2, 33]	Ποσειδῶνος· λέγεται δὲ καὶ τοῦτο,	ἀντιδοῦναι	τὰ χωρία σφᾶς ἀλλήλοις. φασὶ
[2, 31]	τῶν καθαρσίων φασὶν ἀπ᾽ αὐτῶν	ἀναφῦναι	δάφνην, ἣ δὴ καὶ ἐς
[2, 15]	Κορίνθου δ᾽ ἐς Ἄργος ἐρχομένῳ	Κλεωναὶ	πόλις ἐστὶν οὐ μεγάλη. παῖδα
[2, 23]	τὸ ἐκκομισθὲν ἐξ Ἰλίου καὶ	ἁλῶναι	ποιῆσαν Ἴλιον. τὸ μὲν δὴ
[2, 2]	οὖσαν ὑπὸ Νικίου καὶ Ἀθηναίων	ἁλῶναι,	πραθεῖσαν δὲ ἐς Κόρινθον ὑπερβαλέσθαι
[2, 18]	παρὰ Τυνδάρεω λαβόντα. ἐγὼ δὲ	καταγνῶναι	μὲν οὐκ ἐθέλω φύσει σφᾶς
[2, 31]	αὐτοῦ καλοῦσιν Ἀρδαλίδας. ἐνταῦθα Πιτθέα	διδάξαι	λόγων τέχνην φασί, καί τι
[2, 21]	πρῶτον, Ἡγέλεων δὲ τὸν Τυρσηνοῦ	διδάξαι	τοὺς σὺν Τημένῳ Δωριέας τοῦ
[2, 30]	ἀμφισβητήσαντας δὲ ἔχειν ἐν κοινῷ·	προστάξαι	γὰρ οὕτω Δία σφίσι. καὶ
[2, 33]	ἐστι. καί μοι τὸ δαιμόνιον	δεῖξαι	μάλιστα ἐπὶ τούτου δοκεῖ καὶ
[2, 37]	ἀνάξοντα, τὴν δὲ ταύτῃ κάθοδον	δεῖξαί	οἱ Πόλυμνον. τῇ δὲ Ἀλκυονίᾳ
[2, 27]	πλέονες, ἐπ᾽ ἐμοῦ δὲ ἓξ	λοιπαί·	ταύταις ἐγγεγραμμένα καὶ ἀνδρῶν καὶ
[2, 4]	δὲ ἑστήκασι περὶ αὐτὴν καὶ	καθέδραι	πεποίηνται τοὺς ἐσελθόντας ἀναψύχειν ὥρᾳ
[2, 31]	ἡ πρὸ τῆς σκηνῆς ταύτης.	(καθῆραι	δέ φασιν Ὀρέστην καθαρσίοις καὶ
[2, 11]	τοῦ ἀγάλματος πρόσωπον μόνον καὶ	ἄκραι	χεῖρες καὶ πόδες· χιτὼν γάρ
[2, 29]	ἐστι νήσων τῶν Ἑλληνίδων ἀπορωτάτη·	πέτραι	τε γὰρ ὕφαλοι περὶ πᾶσαν
[2, 36]	πρὸς τοῖς πέρασι ναός ἐστι,	θύραι	δὲ οὐκ ἐφεστήκασιν οὐδὲ ὄροφον
[2, 35]	τῆς βοός. μετὰ δὲ αἱ	θύραι	τε ἠνοίχθησαν καὶ προσελαύνουσιν οἷς
[2, 15]	τοῦτον δὲ Ποσειδῶνι καὶ Ἥρᾳ	δικάσαι	περὶ τῆς χώρας, σὺν δὲ
[2, 37]	ὕδωρ τῆς λίμνης ὡς ἰδόντα	εἰκάσαι	γαληνόν ἐστι καὶ ἠρεμαῖον, παρεχόμενον
[2, 19]	τῷ μὲν Γελάνορα, Δαναὸν δὲ	εἰκάσαι	τῷ λύκῳ, ὅτι οὔτε τὸ
[2, 15]	τε ποταμὸν ἀφ᾽ αὑτοῦ λέγουσιν	ὀνομάσαι	καὶ θῦσαι τῇ Ἥρᾳ. (λέγεται
[2, 31]	Θησέα δὲ ἐλέγετο ἱδρύσασθαι καὶ	ὀνομάσαι	Σώτειραν, ἡνίκα Ἀστερίωνα τὸν Μίνω
[2, 30]	μετὰ Ὦρον τὴν ἀρχήν, Ἀλθηπίαν	ὀνομάσαι	τὴν γῆν. (ἐπὶ τούτου βασιλεύοντος
[2, 30]	τὴν ἑτέραν τῶν πόλεων Ποσειδωνιάδα	ὀνομάσαι.	Τροίζηνος δὲ καὶ Πιτθέως παρὰ
[2, 21]	ψόφον καὶ δι᾽ αὐτὸ Ἀθηνᾶν	ἐπονομάσαι	Σάλπιγγα. πρὸ δὲ τοῦ ναοῦ
[2, 26]	ἐξημμένης δὲ ἤδη τῆς πυρᾶς	ἁρπάσαι	λέγεται τὸν παῖδα Ἑρμῆς ἀπὸ
[2, 12]	ἐγένετο Ἀραιθυρέα. τούτους φασὶ Φλιάσιοι	θηρᾶσαί	τε ἐμπείρους γενέσθαι καὶ τὰ
[2, 17]	ἀλλαγῆναι, τὴν δὲ ἅτε παίγνιον	θηρᾶσαι.	τοῦτον τὸν λόγον καὶ ὅσα
[2, 31]	ἱερὸν τοῦ Ἀπόλλωνος τοῦ Θεαρίου	κατασκευάσαι	μὲν Πιτθέα ἔφασαν, ἔστι δὲ
[2, 34]	οὐχ ὕδωρ εὐθὺς ἀλλὰ πῦρ	ἀναζέσαι	πολὺ ἐκ τῆς γῆς, ἐπὶ
[2, 6]	ἀρχάς, ὡς μηδὲν ἔτι Λύκῳ	δεῆσαι	πολέμου· Λαμέδων γὰρ ὁ Κορώνου
[2, 31]	σφόδρα εἰκότι λόγῳ δοκοῦσί μοι	ποιῆσαι	βωμόν, ἐκφυγόντες δουλείαν ἀπὸ Ξέρξου
[2, 31]	καὶ Διὸς ἱερὸν ἐπίκλησιν Σωτῆρος·	ποιῆσαι	δὲ αὐτὸ βασιλεύοντα Ἀέτιον τὸν
[2, 31]	πόρρω δὲ ἱερὸν Μουσῶν ἐστι,	ποιῆσαι	δὲ ἔλεγον αὐτὸ Ἄρδαλον παῖδα
[2, 32]	ἀρχαῖον. ταῦτα μὲν Διομήδην λέγουσι	ποιῆσαι	καὶ προσέτι θῦσαι τῷ Ἱππολύτῳ
[2, 11]	καὶ Ἀπόλλωνι τὸ πλησίον ἱερὸν	ποιῆσαι	λέγουσι, τὸ δὲ μετ᾽ αὐτὸ
[2, 37]	αὐτὸν τὸ ἱερὸν ἐπὶ Ποντίνῳ	ποιῆσαι	τῆς Ἀθηνᾶς. καταστήσασθαι δὲ τῶν
[2, 24]	πρῶτος παραγενόμενος ἐκ Δελφῶν λέγεται	ποιῆσαι.	τὸ δὲ ἄγαλμα τὸ νῦν
[2, 35]	ἐς Ἑρμιόνα ὑπὸ Δήμητρος Ἑρμιονεῦσι	ποιῆσαι	τὸ ἱερόν. (Χθονία δ᾽ οὖν
[2, 30]	δὲ τὸ ἱερὸν λέγουσιν Αἰακὸν	ποιῆσαι	τῷ Διί· τὰ δὲ ἐς
[2, 1]	καὶ τὸν ἀγῶνα ἐπ᾽ αὐτῷ	ποιῆσαι	τῶν Ἰσθμίων. (ἔστι δὲ ἐπὶ
[2, 1]	ὃς καὶ τὰ ἔπη λέγεται	ποιῆσαι,	φησὶν ἐν τῇ Κορινθίᾳ συγγραφῇ
[2, 5]	Τενέδου γενόμενοι ἐνταῦθα Ἀγαμέμνονος δόντος	οἰκῆσαι·	καὶ διὰ τοῦτο θεῶν μάλιστα
[2, 11]	ἐνταῦθα λέγουσιν οἱ ἐπιχώριοι Τιτᾶνα	οἰκῆσαι	πρῶτον· εἶναι δὲ αὐτὸν ἀδελφὸν
[2, 1]	ἡ συγγραφή— Ἐφύραν Ὠκεανοῦ θυγατέρα	οἰκῆσαι	πρῶτον ἐν τῇ γῇ ταύτῃ,
[2, 12]	οὐ Χθονοφύλην· Χθονοφύλην δέ οἱ	συνοικῆσαι	καὶ Ἀνδροδάμαν γενέσθαι Φλίαντι ἐξ
[2, 3]	τὸν Πελίου θάνατον ἐς Κόρκυραν	μετοικῆσαι	καί οἱ Μέρμερον μὲν τὸν
[2, 1]	τοῦ πατρὸς ἐς τὰ παραθαλάσσια	μετοικῆσαι	τῆς Ἀττικῆς, ἀποθανόντος δὲ Ἐπωπέως
[2, 21]	φασιν Ἀργεῖοι τὸ ἐξ ἀρχῆς	οἰκοδομῆσαι	τῇ Λητοῖ τὸν ναόν· ἐγὼ
[2, 26]	φασιν ἀφικνεῖσθαι ζητήσεως, εὑρόντα δὲ	ἐπιθυμῆσαι	τὸν παῖδα ἀνελέσθαι· καὶ ὡς
[2, 8]	δύο Εὐθύδημον καὶ Τιμοκλείδαν ὁμοῦ	τυραννῆσαι.	τούτους μὲν οὖν ἐξέβαλεν ὁ
[2, 25]	συνοίκους προσλαβεῖν καὶ τὸ Ἄργος	ἐπαυξῆσαι	θελήσαντες. Τίρυνθα δὲ ἥρωα, ἀφ᾽
[2, 35]	ἀνδρὶ τὰ ὀλίγιστα ἐς τρὶς	ἀντιβοῆσαι	πέφυκεν. ὄπισθεν δὲ τοῦ ναοῦ
[2, 18]	δὲ οὐκ ἐπέσχεν ὁ λογισμὸς	μετρῆσαι	τὴν ἴσην, ἀλλὰ τῶν Θυέστου
[2, 1]	αὐτὸν ἐς τὴν Ἀττικὴν αὖθις	ἀναχωρῆσαι,	καὶ ἀπὸ μὲν Σικυῶνος τὴν
[2, 30]	τούτου βασιλεύοντος Ἀθηνᾶν καὶ Ποσειδῶνα	ἀμφισβητῆσαι	λέγουσι περὶ τῆς χώρας, ἀμφισβητήσαντας
[2, 10]	ᾗ μηκέτι θέμις παρ᾽ ἄνδρα	φοιτῆσαι,	καὶ παρθένος ἱερωσύνην ἐπέτειον ἔχουσα·
[2, 2]	Νηλέα ἀφικόμενον ἐς Κόρινθον νόσῳ	τελευτῆσαί	φασι καὶ περὶ τὸν ἰσθμὸν
[2, 20]	τῇ ποιήσει. συμβάντος δὲ Ἀργείοις	ἀτυχῆσαι	λόγου μειζόνως πρὸς Κλεομένην τὸν
[2, 23]	ὅμως· οὐ γάρ τι ἕτοιμον	μεταπεῖσαι	τοὺς πολλοὺς ἐναντία ὧν δοξάζουσιν.
[2, 30]	φασὶν Ὑπέρειάν τε καὶ Ἄνθειαν	οἰκίσαι·	Ἀέτιον δὲ τὸν Ἄνθα τοῦ
[2, 5]	βασιλεύοντος ὀνομασθῆναι, καὶ Αἰγιάλειαν αὐτὸν	οἰκίσαι	πρῶτον ἐν τῷ πεδίῳ πόλιν·
[2, 6]	τοῦ γένους καὶ Θήβας φησὶν	οἰκίσαι	πρώτους, ἀποκρίνων τὴν κάτω πόλιν
[2, 1]	πρῶτος τὴν ἐφ᾽ ἡμῶν κατεστήσατο·	ἀνοικίσαι	δὲ καὶ Καρχηδόνα ἐπὶ τῆς
[2, 1]	ἐπὶ στρατοπέδου Ρωμαίων, ὕστερον λέγουσιν	ἀνοικίσαι	Καίσαρα, ὃς πολιτείαν ἐν Ρώμῃ
[2, 3]	δώρων ἕνεκα ὧν τῇ Γλαύκῃ	κομίσαι	φασὶν αὐτούς· (ἅτε δὲ τοῦ
[2, 15]	εἶναι τὴν γῆν, οὕτω σφίσιν	ἀφανίσαι	τὸ ὕδωρ Ποσειδῶνα. καὶ διὰ
[2, 30]	ἐχόμενα ἱστορίας ἦν, παρὲξ ἢ	ὅσαι	πόλεις παρ᾽ αὐτῶν φασιν ἀποικισθῆναι·
[2, 1]	τὰ ὅπλα καὶ τείχη περιεῖλον	ὅσαι	τετειχισμέναι πόλεις ἦσαν· Κόρινθον δὲ
[2, 18]	τῷ Ἐπικύδους Σπαρτιάτῃ, βουλεύσαντι ἐπίορκα	ὀμόσαι,	καὶ τοῦδε εἶπεν ἐς τοὺς
[2, 22]	τοὺς ἐπὶ Ἴλιον στρατεύσαντας ἐνταῦθα	ὀμόσαι	παραμενεῖν πολεμοῦντας, ἔστ᾽ ἂν ἢ
[2, 31]	γὰρ δὴ πολλαί τινες ἐκεῖναι—	ὁπόσαι	δὲ ἀξιώματι προεῖχον, τούτων εἰκόνας
[2, 37]	τῆς χολῆς αὐτοῦ τὰς ἀκίδας	φαρμακεῦσαι	τῶν ὀιστῶν· κεφαλὴν δὲ εἶχεν
[2, 30]	οὐδαμῶς Ἑλληνικὸν ὄνομα Ὦρος εἶναι·	βασιλεῦσαι	δ᾽ οὖν φασιν αὐτὸν καὶ
[2, 25]	ἐπὶ Μήδειαν ἐς ἀριστερὰν ἥξεις.	βασιλεῦσαι	δέ φασιν Ἠλεκτρύωνα ἐν τῇ
[2, 6]	κατὰ μαντείαν μετοικήσαντος ἐς Κρήτην	βασιλεῦσαι	λέγεται Ζεύξιππος Ἀπόλλωνος υἱὸς καὶ
[2, 26]	ἢ παραγενέσθαι Δωριέας ἐς Πελοπόννησον	βασιλεῦσαί	φασι Πιτυρέα Ἴωνος ἀπόγονον τοῦ
[2, 29]	ἐξεγένετο ἐς ἴσον προελθεῖν σφισιν.	(προσπλεῦσαι	δὲ Αἴγινά ἐστι νήσων τῶν
[2, 29]	καὶ οὐκ Ὀρέστου φιλίᾳ μόνον	βουλεῦσαι	Νεοπτολέμῳ τὸν φόνον. (τότε δὲ
[2, 29]	ὕστερα κήρυκα ἀποστέλλων ἠρνεῖτο μὴ	βουλεῦσαι	Φώκῳ θάνατον. Αἰακὸς δὲ ἐς
[2, 20]	δέ, ὡς ἐκράτει τῆς μάχης,	φονεῦσαι	τῶν γυναικῶν τὰς πολλάς· τὰς
[2, 23]	αὐτὸν ἐλθεῖν ἐς Ἤπειρον καὶ	ἐπιτροπεῦσαί	τε τοὺς Πύρρου παῖδας συνοικοῦντα
[2, 15]	Νεμέαν, ἔνθα Περσέα πρῶτον Διὶ	θῦσαι	λέγουσιν Ἀπεσαντίῳ. (ἀνελθοῦσι δὲ ἐς
[2, 15]	ἀφ᾽ αὑτοῦ λέγουσιν ὀνομάσαι καὶ	θῦσαι	τῇ Ἥρᾳ. (λέγεται δὲ καὶ
[2, 32]	Διομήδην λέγουσι ποιῆσαι καὶ προσέτι	θῦσαι	τῷ Ἱππολύτῳ πρῶτον· Τροιζηνίοις δὲ
[2, 2]	ποιούμενα· τὰς δέ, ὡς ἐφώρασαν,	καθελκύσαι	τε αὐτίκα Πενθέα καὶ ζῶντος
[2, 28]	μάλιστα ᾔδεσαν Δηιφόντην λυπήσοντες, εἰ	διαλῦσαί	πως ἀπ᾽ αὐτοῦ τὴν Ὑρνηθὼ
[2, 22]	γὰρ χώρας τὸν Ποσειδῶνά φασιν>	ἐπικλύσαι	τὴν πολλήν, ὅτι Ἥρας εἶναι
[2, 23]	θεοῦ· τότε δὲ αἶγες ἄγριαι	φεύγουσαι	τὸν χειμῶνα ἐς αὐτὸ ἦσαν
[2, 11]	πεδίον, ἱερόν ἐστιν ἐνταῦθα Δήμητρος·	ἱδρῦσαι	δέ φασιν αὐτὸ Πλημναῖον ἀποδιδόντα
[2, 30]	δεῖ δέ με τοσόνδε ἔτι	δηλῶσαι.	(Ἡρακλειδῶν γὰρ κατελθόντων ἐδέξαντο καὶ
[2, 19]	ἤπειγεν ὁ λόγος με ἐνταῦθα	δηλῶσαι·	Τήμενος δὲ ἐκ μὲν τοῦ
[2, 18]	Μεγαπένθους μανία ταῖς γυναιξὶν ἐνέπεσεν,	ἐκφοιτῶσαι	δὲ ἐκ τῶν οἰκιῶν ἐπλανῶντο
[2, 38]	υἱός, ἀδελφὸς δὲ Ἀλεξάνορος, καὶ	ἰᾶται	τοὺς ταύτῃ καὶ τιμὰς παρὰ
[2, 35]	πεσεῖν καὶ πάσας. (θυσία μὲν	δρᾶται	τοῖς Ἑρμιονεῦσι τὸν εἰρημένον τρόπον·
[2, 33]	οὖν Ποσειδῶνος ἱερὸν ἐνταῦθα ἅγιον,	ἱερᾶται	δὲ αὐτῷ παρθένος, ἔστ᾽ ἂν
[2, 19]	πρὸς ταῦρον ἡγεμόνα τῶν βοῶν.	παρίσταται	δὴ τοῖς Ἀργείοις τῷ μὲν
[2, 13]	ἐν τῷ ἄλσει δένδρα ἀνατιθέασιν.	ἄγεται	δὲ καὶ ἑορτή σφισιν ἐπέτειος,
[2, 22]	δὴ Θυέστου παῖδα ἢ Βροτέου—	λέγεται	γὰρ ἀμφότερα— ὃς Κλυταιμνήστρᾳ πρότερον
[2, 26]	κάμνουσι καὶ ὅτι ἀνίστησι τεθνεῶτας.	(λέγεται	δὲ καὶ ἄλλος ἐπ᾽ αὐτῷ
[2, 33]	ἦσαν καὶ οἱ Δελφοὶ Ποσειδῶνος·	λέγεται	δὲ καὶ τοῦτο, ἀντιδοῦναι τὰ
[2, 15]	ὀνομάσαι καὶ θῦσαι τῇ Ἥρᾳ.	(λέγεται	δὲ καὶ ὧδε λόγος· Φορωνέα
[2, 13]	τοῖς ἱερεῦσι θεάσασθαι μόνον ἔστι.	(λέγεται	δὲ καὶ ὧδε ὑπὸ Φλιασίων
[2, 17]	γράφω, γράφω δὲ οὐδὲν ἧσσον.	(λέγεται	δὲ παρεστηκέναι τῇ Ἥρᾳ τέχνη
[2, 6]	μαντείαν μετοικήσαντος ἐς Κρήτην βασιλεῦσαι	λέγεται	Ζεύξιππος Ἀπόλλωνος υἱὸς καὶ νύμφης
[2, 36]	καὶ τὸν Πλούτωνα ἁρπάσαντα ὡς	λέγεται	Κόρην τὴν Δήμητρος καταβῆναι ταύτῃ
[2, 2]	Ὑκάρων αὐτὴν τῶν ἐν Σικελίᾳ	λέγεται	παῖδα οὖσαν ὑπὸ Νικίου καὶ
[2, 24]	Πυθαεὺς πρῶτος παραγενόμενος ἐκ Δελφῶν	λέγεται	ποιῆσαι. τὸ δὲ ἄγαλμα τὸ
[2, 1]	καλουμένων, ὃς καὶ τὰ ἔπη	λέγεται	ποιῆσαι, φησὶν ἐν τῇ Κορινθίᾳ
[2, 33]	τὴν νῆσον, διαβάσῃ δὲ ἐνταῦθα	λέγεται	Ποσειδῶνα μιχθῆναι. ἱδρύσατο μὲν διὰ
[2, 23]	ὅτι μὴ πάντα ἐπ᾽ ἀληθείᾳ	λέγεταί	σφισι, λέγουσι δὲ ὅμως· οὐ
[2, 25]	ἐστὶν ἐπὶ Λύρκειαν. ἐς τοῦτο	λέγεται	τὸ χωρίον Λυγκέα ἀποσωθῆναι τῶν
[2, 26]	δὲ ἤδη τῆς πυρᾶς ἁρπάσαι	λέγεται	τὸν παῖδα Ἑρμῆς ἀπὸ τῆς
[2, 27]	κρήνης, ἐς ὃ τὸ ὕδωρ	συλλέγεταί	σφισι τὸ ἐκ τοῦ θεοῦ,
[2, 35]	τρίτον δὲ αὐτῶν λίμνην Ἀχερουσίαν.	περιείργεται	μὲν δὴ πάντα θριγκοῖς λίθων,
[2, 9]	καὶ τὸ ἡρῷον Ἀράτειον ἔτι	ὀνομάζεται·	Φιλίππῳ δὲ καὶ ἐς Εὐρυκλείδην
[2, 28]	δὲ Ἰνδῶν μόνων ἄλλα τε	κομίζεται	καὶ ὄρνιθες οἱ ψιττακοί. τοὺς
[2, 17]	τὸ Ἡραῖον ἐς φάραγγα ἐσπίπτων	ἀφανίζεται.	φύεται δὲ αὐτοῦ πόα πρὸς
[2, 27]	δέ ἐστι πέραν ἔνθα οἱ	ἱκέται	τοῦ θεοῦ καθεύδουσιν. (οἴκημα δὲ
[2, 11]	καὶ ἄλλοι καὶ τὸ πολὺ	οἰκέται	τοῦ θεοῦ, καὶ κυπαρίσσων ἐστὶν
[2, 6]	Θηβαῖοι σὺν ὅπλοις ἦλθον, ἐνταῦθα	τιτρώσκεται	μὲν Νυκτεύς, ἐτρώθη δὲ κρατῶν
[2, 13]	ὀνομάζουσιν αἶγα ἀνατέλλουσα τὰς ἀμπέλους	λυμαίνεται	συνεχῶς· ἵνα δὲ ἄχαρι μηδὲν
[2, 11]	ἐς αὐτὸν τὸν Ἀλεξάνορα ἀναφέροι.	φαίνεται	δὲ τοῦ ἀγάλματος πρόσωπον μόνον
[2, 30]	πρῶτον. ἐμοὶ μὲν οὖν Αἰγύπτιον	φαίνεται	καὶ οὐδαμῶς Ἑλληνικὸν ὄνομα Ὦρος
[2, 29]	τέ μοι καὶ διὰ ταῦτα	φαίνεται	καὶ οὐκ Ὀρέστου φιλίᾳ μόνον
[2, 16]	τὴν ἀρχήν, Κροτώπου δὲ Σθενέλας	γίνεται,	Δαναὸς δ᾽ ἀπ᾽ Αἰγύπτου πλεύσας
[2, 25]	τῆς ἀρχῆς πρὸς Ἀκρίσιον μάχη	γίνεται,	καὶ τέλος μὲν ἴσον τῷ
[2, 16]	τὴν χώραν. Ἄργου δὲ Πείρασος	γίνεται	καὶ Φόρβας, Φόρβαντος δὲ Τριόπας,
[2, 6]	γαμεῖ, καί οἱ παῖς Ἀνδροδάμας	γίνεται.	Πόλυβος δὲ Ταλαῷ τῷ Βίαντος
[2, 24]	γυνὴ κάτοχος ἐκ τοῦ θεοῦ	γίνεται.	(τοῦ Δειραδιώτου δὲ Ἀπόλλωνος ἔχεται
[2, 6]	Πέλοπός φησιν αὐτόν. (Σικυῶνος δὲ	γίνεται	Χθονοφύλη, Χθονοφύλης δὲ καὶ Ἑρμοῦ
[2, 5]	ἀνέθρεψεν Ὀρθόπολιν. Ὀρθοπόλιδι δὲ θυγάτηρ	γίνεται	Χρυσόρθη· ταύτην τεκεῖν νομίζουσιν ἐξ
[2, 7]	σφίσιν ὁ Φλάντος τοῦτον ἱδρύσατο—	ἕπεται	δὲ ὁ καλούμενος Λύσιος, ὃν
[2, 8]	τὴν οἰκίαν σπουδῇ τὴν τυραννικὴν	τρέπεται.	καὶ ταύτην μὲν εἷλεν οὐ
[2, 3]	δὴ καὶ ἐς ἡμᾶς ἔτι	λείπεται,	γυναικὸς ἐς τὸ φοβερώτερον εἰκὼν
[2, 38]	Ποσειδῶνος λεγόμενος καὶ Ἀμυμώνης εἶναι.	λείπεται	δὲ καὶ τειχῶν ἔτι ἐρείπια,
[2, 16]	σφισι τὸ φιλοτίμημα παροξῦναν Ἀργείους.	λείπεται	δὲ ὅμως ἔτι καὶ ἄλλα
[2, 25]	ὃ δὴ μόνον τῶν ἐρειπίων	λείπεται,	Κυκλώπων μέν ἐστιν ἔργον, πεποίηται
[2, 10]	τῆς κεφαλῆς ἄλλο οὐδὲν ἔτι	λείπεται.	τὸ ἐνδοτέρω δὲ Ἀπόλλωνι ἀνεῖται
[2, 16]	οἰκήσεως Προίτου καὶ ἐς τόδε	λείπεται.	χρόνῳ δὲ ὕστερον Ἀκρίσιος Περσέα
[2, 32]	ἄλλο τοιόνδε· ἑκάστη παρθένος πλόκαμον	ἀποκείρεταί	οἱ πρὸ γάμου, κειραμένη δὲ
[2, 24]	Δειράς. ἡ δέ οἱ μαντικὴ—	μαντεύεται	γὰρ ἔτι καὶ ἐς ἡμᾶς—
[2, 10]	ἐν ὑπαίθρῳ τοῦ περιβόλου πόα,	φύεται	δὲ ἀλλαχόθι οὐδαμοῦ γῆς, οὔτε
[2, 17]	Ἡραῖον ἐς φάραγγα ἐσπίπτων ἀφανίζεται.	φύεται	δὲ αὐτοῦ πόα πρὸς ταῖς
[2, 24]	ἡ θεὸς ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν·	ἔχεται	δὲ τὸ στάδιον, ἐν ᾧ
[2, 24]	γίνεται. (τοῦ Δειραδιώτου δὲ Ἀπόλλωνος	ἔχεται	μὲν ἱερὸν Ἀθηνᾶς Ὀξυδερκοῦς καλουμένης,
[2, 26]	θύουσι. ~(κατὰ δὲ τὴν Λῆσσαν	ἔχεται	τῆς Ἀργείας ἡ Ἐπιδαυρίων· πρὶν
[2, 38]	ἐστιν οὐ μέγα. τούτου δ᾽	ἔχεται	χωρίον ἄλλο Ἀπόβαθμοι· γῆς δὲ
[2, 4]	ὕστερον δὲ ἁμαρτὼν τοῦ χρησμοῦ	δέχεται	σύνοικον. τοιαῦτα μὲν ἐς τοὺς
[2, 36]	τοῦ θεοῦ, ἀλλὰ ἐς αὑτὸ	καταδέχεται·	ῥεῖ δὲ καὶ ποταμὸς ἀπ᾽
[2, 34]	ἄκραν νῆσοι, πρώτη μὲν Ἁλιοῦσσα—	παρέχεται	δὲ αὕτη λιμένα ἐνορμίσασθαι ναυσὶν
[2, 21]	Λιβύης ἡ ἔρημος καὶ ἄλλα	παρέχεται	θηρία ἀκούσασιν οὐ πιστὰ καὶ
[2, 34]	γὰρ καὶ ἄλλα καὶ κύνας	παρέχεται	πλείστους. (ὃ δὲ ἐθαύμασα ἐν
[2, 15]	οὔτε Ἴναχος ὕδωρ οὔτε ἄλλος	παρέχεται	τῶν εἰρημένων ποταμῶν ὅτι μὴ
[2, 5]	πόλει. (ὁ δὲ Ἀσωπὸς οὗτος	ἄρχεται	μὲν ἐκ τῆς Φλιασίας, ῥεῖ
[2, 16]	τε χρηστοῖς καὶ ἔργοις δεξιώσασθαι—	ἔρχεται	παρ᾽ αὐτὸν ἐς τὴν Λάρισαν·
[2, 27]	ὑπεριδὼν τὰς δεήσεις ἐς Ἰταλίαν	ἔρχεται	παρὰ τοὺς Ἀρικιεῖς, καὶ ἐβασίλευσέ
[2, 9]	δένδρον οὐδὲ οἱ τῶν Σικυωνίων	ἐξηγηταὶ	συνίεσαν. (τούτου δέ εἰσιν εἰκόνες
[2, 27]	εἰργασμένον εἶναι Θρασυμήδην Ἀριγνώτου Πάριον.	κάθηται	δὲ ἐπὶ θρόνου βακτηρίαν κρατῶν,
[2, 17]	ἄγαλμα τῆς Ἥρας ἐπὶ θρόνου	κάθηται	μεγέθει μέγα, χρυσοῦ μὲν καὶ
[2, 34]	ἱερὸν Δήμητρος καὶ τῆς παιδός,	πεποίηται	δὲ Ἀθηνᾶς· (ἐπίκλησις δέ ἐστι
[2, 25]	λείπεται, Κυκλώπων μέν ἐστιν ἔργον,	πεποίηται	δὲ ἀργῶν λίθων, μέγεθος ἔχων
[2, 10]	Θηβαίοις τὸν Ἰσμήνιον εἰργάσατο Ἀπόλλωνα·	πεποίηται	δὲ ἔκ τε χρυσοῦ καὶ
[2, 27]	Ἀθήνῃσιν Ὀλυμπίου Διὸς ἥμισυ ἀποδεῖ,	πεποίηται	δὲ ἐλέφαντος καὶ χρυσοῦ· μηνύει
[2, 3]	ἔστιν ἐν Ἕλλησι Ναυπάκτια ὀνομαζόμενα·	πεποίηται	δὲ ἐν αὐτοῖς Ἰάσονα ἐξ
[2, 2]	καὶ Πειρήνης τῆς Ἀχελῴου λεγόμενοι·	πεποίηται	δὲ ἐν Ἠοίαις μεγάλαις Οἰβάλου
[2, 7]	μνῆμά ἐστιν ἀποθανούσης ἐν ὠδῖσι·	πεποίηται	δὲ οὐ κατὰ τὸν ἐπιχώριον
[2, 22]	δεικνύουσι, τὸν δὲ αὐτοῦ Κυλαράβου.	πεποίηται	δὲ οὐ πόρρω τοῦ γυμνασίου
[2, 36]	ὀκτώ, Διοσκούρων ἱερόν ἐστιν Ἀνάκτων·	πεποίηται	δέ σφισι κατὰ ταὐτὰ καὶ
[2, 21]	ἑκὼν παρίημι. (πρὸ δὲ αὐτοῦ	πεποίηται	Διὸς Φυξίου βωμὸς καὶ πλησίον
[2, 34]	καθέστηκεν ἐνταῦθα. Δήμητρος δὲ ἱερὰ	πεποίηται	Θερμασίας, τὸ μὲν ἐπὶ τοῖς
[2, 38]	καὶ Ποσειδῶνος ἱερὸν ἐν Τημενίῳ	πεποίηται	καὶ Ἀφροδίτης ἕτερον καὶ μνῆμά
[2, 25]	τῆς ὁδοῦ ταύτης ἱερὸν διπλοῦν	πεποίηται,	καὶ πρὸς ἡλίου δύνοντος ἔσοδον
[2, 9]	εἰκασμένη. ἐνταῦθα καὶ βουλευτήριόν σφισι	πεποίηται	καὶ στοὰ καλουμένη Κλεισθένειος ἀπὸ
[2, 21]	τάφου δὲ ἔμπροσθεν τρόπαιον λίθου	πεποίηται	κατὰ ἀνδρὸς Ἀργείου Λαφάους· τοῦτον
[2, 24]	Ἀπόλλωνος καὶ Λητοῦς καὶ Ἀρτέμιδος	πεποίηται	λευκοῦ λίθου· Πολυκλείτου δέ φασιν
[2, 17]	Ἥρας ἀρχαῖον. τὸ δὲ ἀρχαιότατον	πεποίηται	μὲν ἐξ ἀχράδος, ἀνετέθη δὲ
[2, 34]	προβεβλημένον Βούπορθμος. ἐν Βουπόρθμῳ δὲ	πεποίηται	μὲν ἱερὸν Δήμητρος καὶ τῆς
[2, 22]	τούτοις, ὀλίγα δὲ καὶ ἐλέφαντος	πεποίηται.	(πλησίον δὲ τῶν Ἀνάκτων Εἰληθυίας
[2, 2]	τῷ δὲ ἑτέρῳ καὶ ναὸς	πεποίηται.	τὰ δὲ τοῦ Διός, καὶ
[2, 3]	ὕδωρ νομίζουσα ἴαμα. ὑπὲρ ταύτην	πεποίηται	τὴν κρήνην καὶ τὸ καλούμενον
[2, 29]	τὴν Ἄρτεμιν. Ἀφροδίτης τε ἱερὸν	πεποίηται·	τὸ δὲ πρὸς τῷ λιμένι
[2, 20]	δὲ τῆς ἐσόδου τῷ Κηφισῷ	πεποίηται	τὸ ἱερόν· τῷ δὲ ποταμῷ
[2, 30]	Διονύσῳ· καὶ γένεια Διόνυσος ἔχων	πεποίηται.	τοῦ δὲ Ἀσκληπιοῦ τὸ ἱερὸν
[2, 13]	ὑπὸ τοῦτον τὸν ναὸν θέατρον	πεποίηται·	τούτου δὲ οὐ πόρρω Δήμητρός
[2, 27]	καί οἱ καὶ κύων παρακατακείμενος	πεποίηται.	τῷ θρόνῳ δὲ ἡρώων ἐπειργασμένα
[2, 25]	ἢν διαφυγὼν Δαναὸν ἐς ἀσφαλὲς	ἀφίκηταί	ποι· τὴν δὲ καὶ αὐτὴν
[2, 11]	οἱ λευκὸς ἐρεοῦς καὶ ἱμάτιον	ἐπιβέβληται.	καὶ Ὑγείας δ᾽ ἔστι κατὰ
[2, 12]	ἐκ τούτου τοῦ λόφου καταβᾶσιν—	ᾠκοδόμηται	γὰρ ἐπὶ λόφῳ τὸ ἱερὸν—
[2, 24]	Λυκώνη, δένδρα κυπαρίσσου μάλιστα ἔχουσα.	ᾠκοδόμηται	δὲ ἐπὶ κορυφῇ τοῦ ὄρους
[2, 34]	ἄλλος Χάρισιν, ὁ δὲ Σαράπιδι	ᾠκοδόμηται	καὶ Ἴσιδι· καὶ περίβολοι μεγάλων
[2, 2]	πᾶσίν ἐστιν ἱερόν. πλησίον δὲ	ᾠκοδόμηται	κρήνη, καὶ Ποσειδῶν ἐπ᾽ αὐτῇ
[2, 13]	ἐστὶν οἴκημα ἐς μνήμην. τοῦτο	ᾠκοδόμηται	μὲν παρὰ τὸ ἱερὸν τοῦ
[2, 27]	περιφερὲς λίθου λευκοῦ καλούμενον Θόλος	ᾠκοδόμηται	πλησίον, θέας ἄξιον· ἐν δὲ
[2, 29]	τὴν λοιπήν. τούτου δὲ ὄπισθεν	ᾠκοδόμηται	σταδίου πλευρὰ μία, ἀνέχουσά τε
[2, 3]	Κεγχρίαν ὑπὸ Ἀρτέμιδος ἀκούσης ἀποθανόντα.	(κεκόσμηται	δὲ ἡ πηγὴ λίθῳ λευκῷ,
[2, 2]	δὲ πρόσωπα ἀλοιφῇ σφισιν ἐρυθρᾷ	κεκόσμηται·	Λύσιον δέ, τὸν δὲ Βάκχειον
[2, 13]	δὲ ἄχαρι μηδὲν ἀπ᾽ αὐτῆς	γένηται,	οἱ δὲ τὴν ἐπὶ τῆς
[2, 19]	συνώμοσαν, ἢν μὴ τὰς Θήβας	γένηταί	σφισιν ἑλεῖν. ἐς δὲ τοῦ
[2, 37]	τε δοκοίη φοβερώτερον καὶ αὐτῷ	γίνηται	ἡ ποίησις ἀξιόχρεως μᾶλλον, ἀντὶ
[2, 29]	ξόανον θέας ἄξιον, Κισσαίαν ἐπονομάζουσιν.	(Αἰγινῆται	δὲ οἰκοῦσιν ἔχοντες τὴν νῆσον
[2, 30]	οὐ Κρῆτες μόνον ἀλλὰ καὶ	Αἰγινῆται,	λέγοντες φαίνεσθαί σφισιν ἐν τῇ
[2, 32]	αὐτὸν λέγουσιν ὃν Ἐπιδαύριοι καὶ	Αἰγινῆται	λόγον, ἀλλὰ ἀφικέσθαι παρθένους ἐκ
[2, 38]	θήνη τέ ἐστιν, (ἐς) ἣν	Αἰγινῆταί	ποτε ᾤκησαν, καὶ ἑτέρα κώμη
[2, 30]	δὲ ἄγαλμα καθήμενον. (θεῶν δὲ	Αἰγινῆται	τιμῶσιν Ἑκάτην μάλιστα καὶ τελετὴν
[2, 29]	αὐτὸν εἰκόνας ταύτας ἐποιήσαντο οἱ	Αἰγινῆται.	τοῦ περιβόλου δὲ ἐντὸς ἐλαῖαι
[2, 20]	ἐξελάσῃ καὶ κῦδος ἐν Ἀργείοισιν	ἄρηται,	πολλὰς Ἀργείων ἀμφιδρυφέας τότε θήσει.
[2, 33]	ὁ θάνατος ἐγένετο οὕτω βίαιος.	εἴρηται	μὲν οὖν περὶ αὐτοῦ καὶ
[2, 14]	Δυσαύλου τέ ἐστιν ἐνταῦθα, ὡς	εἴρηταί	μοι, μνῆμα. πρότερον δὲ ἄρα
[2, 17]	τὸν λόγον καὶ ὅσα ἐοικότα	εἴρηται	περὶ θεῶν οὐκ ἀποδεχόμενος γράφω,
[2, 7]	τε ἡμμένων καὶ ὕμνων ἐπιχωρίων.	(ἡγεῖται	μὲν οὖν ὃν Βάκχειον ὀνομάζουσιν
[2, 7]	δὲ ἐοικότα καὶ νῦν ἔτι	ποιεῖται·	καὶ γὰρ ἐπὶ τὸν Σύθαν
[2, 19]	(ἐνταῦθα ἀνάκειται μὲν θρόνος Δαναοῦ,	κεῖται	δὲ εἰκὼν Βίτωνος, ἀνὴρ ἐπὶ
[2, 10]	ἔστι πλὴν τοῖς ἱερεῦσιν ἔσοδος.	κεῖται	δὲ ἐν τῇ στοᾷ κήτους
[2, 17]	ὄρνιθα ἱερὰν τῆς Ἥρας νομίζουσι.	κεῖται	δὲ καὶ στέφανος χρυσοῦς καὶ
[2, 10]	παιδεύουσιν ἐνταῦθα ἔτι τοὺς ἐφήβους.	κεῖται	δὲ λίθου λευκοῦ καὶ Ἄρτεμις
[2, 10]	ἐν ἀριστερᾷ διπλοῦν ἐστιν οἴκημα·	κεῖται	δὲ Ὕπνος ἐν τῷ προτέρῳ,
[2, 11]	τῆς ἐσόδου τροφὴν οὐκέτι πολυπραγμονοῦσι.	κεῖται	δὲ χαλκοῦς ἀνὴρ ἐντὸς τοῦ
[2, 24]	ἐστι θέας ἄξιος· ἐνταῦθα ἀναθήματα	κεῖται	καὶ ἄλλα καὶ Ζεὺς ξόανον,
[2, 25]	κατὰ μὲν δὴ τοῦτο Ἀφροδίτης	κεῖται	ξόανον, πρὸς δὲ ἡλίου δυσμὰς
[2, 21]	τὸ> οἰκοδόμημα ἐγένετο· αὐτὰ δὲ	κεῖται	τοῦ Πύρρου τὰ ὀστᾶ ἐν
[2, 1]	εἰσὶ ναυτιλλομένων. τὰ δὲ ἄλλα	ἀνάκειται	Γαλήνης ἄγαλμα καὶ Θαλάσσης καὶ
[2, 11]	Νῖκαι πρὸς τοῖς πέρασίν εἰσιν.	ἀνάκειται	δὲ ἀγάλματα ἐν τῇ στοᾷ
[2, 13]	ἱερὸν καὶ καθήμενα ἀγάλματα ἀρχαῖα.	(ἀνάκειται	δὲ ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς αἲξ
[2, 17]	εἰκόνα οὐ καθεῖλον τῆς Χρυσηίδος,	ἀνάκειται	δὲ καὶ ἐς τόδε τοῦ
[2, 10]	ἀγορᾶς ὄντι οὐ μακρὰν Ἡρακλῆς	ἀνάκειται	λίθου, Σκόπα ποίημα. ἔστι δὲ
[2, 24]	Σθένελος ὁ Καπανέως αὐτόν, καὶ	ἀνάκειται	μὲν διὰ τοῦτο ἐνταῦθα· (τρεῖς
[2, 19]	ἱδρύσατο Ἀπόλλωνος ἱερὸν Λυκίου. (ἐνταῦθα	ἀνάκειται	μὲν θρόνος Δαναοῦ, κεῖται δὲ
[2, 29]	χῶμά ἐστι περιεχόμενον κύκλῳ κρηπῖδι,	ἐπίκειται	δέ οἱ λίθος τραχύς· καὶ
[2, 34]	δέ ἐστι τῇ θεῷ Προμαχόρμα.	πρόκειται	δὲ Βουπόρθμου νῆσος Ἀπεροπία καλουμένη,
[2, 35]	αἱ γρᾶες καὶ τόδε ἄλλο	πρόσκειται	τῇ θυσίᾳ θαῦμα· ἐφ᾽ ἥντινα
[2, 4]	καὶ δι᾽ αὐτὸ ἡ θεὸς	καλεῖται	Βουναία. ~(ἀνελθοῦσι δὲ ἐς τὸν
[2, 23]	Ἴλιον. τὸ μὲν δὴ Παλλάδιον—	καλεῖται	γὰρ οὕτω— δῆλόν ἐστιν ἐς
[2, 35]	ἐστιν ἀπαντικρὺ τοῦ τῆς Χθονίας,	καλεῖται	δὲ Κλυμένου, καὶ τῷ Κλυμένῳ
[2, 24]	ὅτι καὶ ὁ τόπος οὗτος	καλεῖται	Δειράς. ἡ δέ οἱ μαντικὴ—
[2, 7]	τοῦ ὀρόφου τοῦ σπηλαίου· καὶ	καλεῖται	δι᾽ αὐτὸ Στάζουσα ἡ πηγή.
[2, 12]	βουνὸν τοῦτον, ὃς Ἀραντῖνος ἔτι	καλεῖται	καὶ ἐς ἡμᾶς, οὐ πολὺ
[2, 5]	καὶ Πελοποννήσου δὲ ὅσον ἔτι	καλεῖται	καὶ νῦν Αἰγιαλὸς ἀπ᾽ ἐκείνου
[2, 35]	οὖν ἡ θεός τε αὐτὴ	καλεῖται	καὶ Χθόνια ἑορτὴν κατὰ ἔτος
[2, 8]	ἀλλὰ γὰρ οὐ πάντα ἀνθρώπῳ	τελεῖται	κατὰ γνώμην, εἰ δὴ καὶ
[2, 32]	τῷ Θησέως τέμενός τε ἐπιφανέστατον	ἀνεῖται	καὶ ναὸς ἐν αὐτῷ καὶ
[2, 10]	λείπεται. τὸ ἐνδοτέρω δὲ Ἀπόλλωνι	ἀνεῖται	Καρνείῳ, καὶ ἐς αὐτὸ οὐκ
[2, 12]	γεγόνασιν Ἡρακλειδῶν κατελθόντων ἐς Πελοπόννησον,	φανεῖται	προϊόντι ὁμοῦ τῷ λόγῳ. διάφορα
[2, 25]	δὲ ὕδωρ οὐκ ἐπὶ πολὺ	ἐξικνεῖται	τῆς γῆς. (ταύτῃ μὲν δὴ
[2, 16]	ὃ λέγουσιν Ἕλληνες, ἐς Αἴγυπτον	ἀφικνεῖται	Κρότωπος δὲ ὁ Ἀγήνορος ἔσχε
[2, 25]	τοῖς δὲ πεσοῦσιν ἀφ᾽ ἑκατέρων—	πολῖται	γὰρ καὶ συγγενεῖς ἦσαν— ἐποιήθη
[2, 35]	τε ἠνοίχθησαν καὶ προσελαύνουσιν οἷς	ἐπιτέτακται	βοῦν (δὲ) δευτέραν καὶ τρίτην
[2, 21]	καὶ ἀπογόνους τοῦ Βίαντος ἤδη	λέλεκταί	μοι. (Ἀθηνᾶς δὲ ἱδρύσασθαι Σάλπιγγος
[2, 14]	οὐκ ἐς τὸν βίον πάντα	ἀποδέδεικται,	κατὰ δὲ ἑκάστην τελετὴν ἄλλοτέ
[2, 11]	ἐνταῦθα τούτων ἱλάσασθαι θελήσῃ τις,	ἀποδέδεικταί	οἱ τὸ αὐτὸ σέβεσθαι τοῦτο
[2, 23]	καὶ παρ᾽ αὐτὸν ἕστηκεν Ὑγεία·	κάθηνται	δὲ καὶ οἱ ποιήσαντες τὰ
[2, 4]	ἕτερον. μετὰ δὲ αὐτὰ Ἡλίῳ	πεποίηνται	βωμοί, καὶ Ἀνάγκης καὶ Βίας
[2, 3]	πολλαὶ μὲν ἀνὰ τὴν πόλιν	πεποίηνται	πᾶσαν ἅτε ἀφθόνου ῥέοντός σφισιν
[2, 2]	αὐτοῦ διὰ τόδε τὰς εἰκόνας	πεποίηνται	ταύτας. (ἔστι δὲ καὶ Τύχης
[2, 4]	ἑστήκασι περὶ αὐτὴν καὶ καθέδραι	πεποίηνται	τοὺς ἐσελθόντας ἀναψύχειν ὥρᾳ θέρους.
[2, 1]	δὲ καὶ χρυσοῦ καὶ οὗτοι	πεποίηνται.	τῷ βάθρῳ δὲ ἐφ᾽ οὗ
[2, 31]	τὰ τῶν Διοσκούρων ξόανά ἐστι.	(κεῖνται	δὲ ἐν στοᾷ τῆς ἀγορᾶς
[2, 20]	Ἀργεῖοι τῇ Αἰσχύλου ποιήσει— πλησίον	κεῖνται	καὶ οἱ τὰς Θήβας ἑλόντες
[2, 31]	τρεῖς δὲ ἐπ᾽ αὐτῷ θρόνοι	κεῖνται	λίθου λευκοῦ· δικάζειν δὲ Πιτθέα
[2, 34]	εὑρημένον· τὰς δὲ νησῖδας αἳ	πρόκεινται	τῆς χώρας ἀριθμὸν ἐννέα οὔσας
[2, 23]	ἐπισκευάσαντες τὰς ναῦς οἴκαδε ἐκομίζοντο,	ἐπάγονται	τὸ ἐκ τοῦ σπηλαίου ξόανον·
[2, 31]	πεζῷ τὸν Μῆδον ἐπιόντα ὑπομεῖναι.	λέγονται	δὲ οὐ πασῶν τῶν γυναικῶν—
[2, 3]	Φέρης, καταλιθωθῆναι δὲ ὑπὸ Κορινθίων	λέγονται	τῶν δώρων ἕνεκα ὧν τῇ
[2, 35]	ἐπὶ ταύτῃ καὶ ἄλλην τετάρτην.	κατεργάζονταί	τε δὴ πάσας κατὰ ταὐτὰ
[2, 28]	χρόας ἱεροὶ μὲν τοῦ Ἀσκληπιοῦ	νομίζονται	καὶ εἰσὶν ἀνθρώποις ἥμεροι, τρέφει
[2, 29]	τοῦ λιμένος ἐν ᾧ μάλιστα	ὁρμίζονται	ναός ἐστιν Ἀφροδίτης, ἐν ἐπιφανεστάτῳ
[2, 35]	ἐπὶ ταῖς κεφαλαῖς ἔχουσι στεφάνους.	πλέκονται	δὲ οἱ στέφανοί σφισιν ἐκ
[2, 35]	καὶ θυμιάμασι μεγάλως τὴν θεὸν	ἱλάσκονται	καὶ ἀναθήματα δίδοται πλεῖστα τῇ
[2, 4]	τὰ Ὁμήρου μὴ πάρεργον ἐπελέξατο.	φαίνονται	δὲ καὶ Βελλεροφόντου μετοικήσαντος ἐς
[2, 21]	ἄνδρες ἐνταῦθα ἄγριοι καὶ ἄγριαι	γίνονται	γυναῖκες· ἔλεγέ τε ὁ Προκλῆς
[2, 5]	παῖς ὠνομάσθη Κόρωνος, Κορώνου δὲ	γίνονται	Κόραξ καὶ νεώτερος Λαμέδων. ~(Κόρακος
[2, 35]	ὅσοι τὰς ἐπετείους ἀρχὰς ἔχουσιν,	ἕπονται	δὲ καὶ γυναῖκες καὶ ἄνδρες.
[2, 35]	(τοῖς δὲ τὴν πομπὴν πέμπουσιν	ἕπονται	τελείαν ἐξ ἀγέλης βοῦν ἄγοντες
[2, 11]	αὐτὸ κόμαι τε γυναικῶν αἳ	κείρονται	τῇ θεῷ καὶ ἐσθῆτος Βαβυλωνίας
[2, 3]	θυσίαι παρὰ τῶν ἐποίκων οὐδὲ	ἀποκείρονταί	σφισιν οἱ παῖδες οὐδὲ μέλαιναν
[2, 20]	τὸν Ἄδωνιν αἱ γυναῖκες Ἀργείων	ὀδύρονται.	ἐν δεξιᾷ δὲ τῆς ἐσόδου
[2, 28]	προήκοντας, οἷοι παρά τε Ἰνδοῖς	τρέφονται	καὶ ἐν Λιβύῃ, ἄλλο δή
[2, 30]	ἔστω μνήμη· τῆς δὲ Ἐπιδαυρίας	ἔχονται	Τροιζήνιοι, σεμνύνοντες εἴπερ καὶ ἄλλοι
[2, 35]	ὥρᾳ θέρους, ἄγουσι δὲ οὕτως.	ἡγοῦνται	μὲν αὐτοῖς τῆς πομπῆς οἵ
[2, 15]	Νεμέᾳ καὶ Νεμείου Διὸς ἱερέα	αἱροῦνται,	καὶ δὴ καὶ δρόμου προτιθέασιν
[2, 17]	τὴν ὁδὸν ὕδωρ Ἐλευθέριον καλούμενον·	χρῶνται	δὲ αὐτῷ πρὸς καθάρσια αἱ
[2, 35]	τὴν θεὸν ἱλάσκονται καὶ ἀναθήματα	δίδοται	πλεῖστα τῇ Εἰλειθυίᾳ· τὸ δὲ
[2, 22]	τοῦ παιδὸς ὀνομαζόμενον τοῦ Σθενέλου,	τέθαπται	δὴ Λικύμνιος ὁ Ἠλεκτρύωνος· ἀποθανεῖν
[2, 2]	καὶ πρὸς τῇ πύλῃ Διογένης	τέθαπται	ὁ Σινωπεύς, ὃν κύνα ἐπίκλησιν
[2, 21]	σὺν δὲ αὐτῇ καὶ Λυγκεὺς	τέθαπται.	τούτων δὲ ἀπαντικρὺ Ταλαοῦ τοῦ
[2, 27]	δὲ ἀντ᾽ αὐτῶν ἀράμενος φέρει.	γέγραπται	δὲ ἐνταῦθα καὶ Μέθη, Παυσίου
[2, 27]	ἕκαστος ἐνόσησε καὶ ὅπως ἰάθη·	(γέγραπται	δὲ φωνῇ τῇ Δωρίδι. χωρὶς
[2, 20]	στήλῃ· καὶ βιβλία μὲν ἐκεῖνα	ἔρριπταί	οἱ πρὸς τοῖς ποσίν, αὐτὴ
[2, 1]	οὗ τὸ ἅρμα μέση μὲν	ἐπείργασται	Θάλασσα ἀνέχουσα Ἀφροδίτην παῖδα, ἑκατέρωθεν
[2, 20]	Τελέσιλλα ἡ ποιήσασα τὰ ᾄσματα	ἐπείργασται	στήλῃ· καὶ βιβλία μὲν ἐκεῖνα
[2, 31]	τὸν ὀνομαζόμενον Ἅιδου κύνα ἑτέρωθι	ἔσται	μοι δῆλα ὁποῖα εἶναί μοι
[2, 13]	σφισι τὰ πολλὰ καὶ Σικυώνιοι.	(προσέσται	δὲ ἤδη καὶ τῶν ἐς
[2, 13]	καὶ τὸ οἴκημα ἀπὸ τούτου	συγκέκλεισται	τὸν πάντα ἤδη χρόνον. οὐ
[2, 34]	οὐ μέγα ἐπὶ θαλάσσῃ Μέθανα	ᾤκισται.	Ἴσιδος δὲ ἐνταῦθα ἱερόν ἐστι
[2, 25]	ὑπὸ ζεύγους ἡμιόνων· λιθία δὲ	ἐνήρμοσται	πάλαι, ὡς μάλιστα αὐτῶν ἕκαστον
[2, 23]	δὲ ὅστις τὰ Ἐπιδαυρίων οὐ	πέπυσται.	(τὸ δ᾽ ἐπιφανέστατον Ἀργείοις τῶν
[2, 11]	βωμοῦ δὲ αὐτῷ μνῆμα Ἐπωπεῖ	κέχωσται,	καὶ τοῦ τάφου πλησίον εἰσὶν
[2, 32]	μνήματος· τὸ δὲ οὐ πόρρω	κέχωσται	τῆς μυρσίνης. τοῦ δὲ Ἀσκληπιοῦ
[2, 31]	τῆς ἀγορᾶς γυναῖκες λίθου καὶ	αὐταὶ	καὶ οἱ παῖδες. εἰσὶ δὲ
[2, 32]	καὶ ἐνταῦθα Ἀμαζόνας μάχῃ κρατήσαντος·	αὗται	δ᾽ ἂν εἴησαν τῶν ἐν
[2, 35]	(τέσσαρες δὲ ἔνδον ὑπολειπόμεναι γρᾶες,	αὗται	τὴν βοῦν εἰσιν αἱ κατεργαζόμεναι·
[2, 20]	(τῶν δὲ ἀνδριάντων οὐ πόρρω	δείκνυται	Δαναοῦ μνῆμα καὶ Ἀργείων τάφος
[2, 15]	τοῖς ὄρεσι τὸ σπήλαιον ἔτι	δείκνυται	τοῦ λέοντος, καὶ ἡ Νεμέα
[2, 11]	ἔστι μὲν καὶ ταύτης ξόανον,	καθίδρυται	δὲ οὐδαμοῦ τοῦ ναοῦ· θυομένων
[2, 13]	ἐνταῦθα ἱκετεύουσι, λυθέντες δὲ οἱ	δεσμῶται	τὰς πέδας πρὸς τὰ ἐν
[2, 7]	ὁ θεός, παρὰ δὲ αὐτὸν	Βάκχαι	λίθου λευκοῦ. ταύτας τὰς γυναῖκας
[2, 21]	αἴσια ἐμαντεύετο, αὐτοὶ δὲ ἀνελόμενοι	θάψαι	ταύτῃ φασί. (τὸ δὲ οἰκοδόμημα
[2, 1]	λέγουσι· κειμένῳ δὲ ἐπιτυχόντα Σίσυφον	θάψαι	τε ἐν τῷ ἰσθμῷ καὶ
[2, 1]	ὤν. Ἀλεξάνδρῳ τε τῷ Φιλίππου	διασκάψαι	Μίμαντα ἐθελήσαντι μόνον τοῦτο οὐ
[2, 25]	ποι· τὴν δὲ καὶ αὐτὴν	ἀνάψαι	λέγουσιν ἕτερον ἀπὸ τῆς Λαρίσης,
[2, 37]	ὅσιον ἐς ἅπαντας ἦν μοι	γράψαι.	~(ἐκ Λέρνης δὲ ἰοῦσιν ἐς
[2, 26]	περὶ Μαχάονος ὑπὸ Ἀγαμέμνονος εἰρημένα	Ταλθύβι᾽	ὅττι τάχιστα Μαχάονα δεῦρο κάλεσσον
[2, 33]	αὕτη Σφαιρία ὀνομαζομένη πρότερον Ἱερὰ	δι᾽	αἰτίαν ἐκλήθη τοιαύτην. ἔστιν ἐν
[2, 3]	τὴν ἀρχήν. (βασιλεύειν μὲν δὴ	δι᾽	αὐτὴν Ἰάσονα ἐν Κορίνθῳ, Μηδείᾳ
[2, 27]	γραφῇ φιάλην τε ὑάλου καὶ	δι᾽	αὐτῆς γυναικὸς πρόσωπον. στῆλαι δὲ
[2, 21]	τοῦ ὀργάνου τὸν ψόφον καὶ	δι᾽	αὐτὸ Ἀθηνᾶν ἐπονομάσαι Σάλπιγγα. πρὸ
[2, 4]	ἱδρυσαμένου Βούνου τοῦ Ἑρμοῦ· καὶ	δι᾽	αὐτὸ ἡ θεὸς καλεῖται Βουναία.
[2, 7]	Κλεοδαίου τῆς γενομένης μαντείας ἁμαρτὼν	δι᾽	αὐτὸ καὶ καθόδου τῆς ἐς
[2, 9]	παίδων Περσεὺς φαρμάκῳ διέφθειρε καὶ	δι᾽	αὐτὸ καὶ τῷ πατρὶ ἀθυμήσαντι
[2, 7]	ὀρόφου τοῦ σπηλαίου· καὶ καλεῖται	δι᾽	αὐτὸ Στάζουσα ἡ πηγή. (ἐν
[2, 25]	ἦν Ἄβαντος νόθος— τὸ ὄνομα	δι᾽	αὐτὸν ἔσχηκε· καὶ ἄλλα τέ
[2, 10]	τοσάδε ἐς μνήμην, πέραν δὲ>	(δι᾽	αὐτοῦ (δὲ) ἄλλος ἐστὶν Ἀφροδίτης
[2, 10]	οἱ τοὺς παῖδας Σικυωνίους καὶ	δι᾽	ἐκείνους ἐθέλουσι καὶ αὐτὴν Ἀντιόπην
[2, 14]	ἀπέχουσι, καὶ τῇ Δήμητρι ἐνταῦθα	δι᾽	ἐνιαυτοῦ τετάρτου τὴν τελετὴν καὶ
[2, 15]	τε γράψω τοῦ οἰκισμοῦ καὶ	δι᾽	ἥντινα πρόφασιν Ἀργεῖοι Μυκηναίους ὕστερον
[2, 37]	καλουμένην καὶ τὴν Ἀλκυονίαν λίμνην,	δι᾽	ἧς φασιν Ἀργεῖοι Διόνυσον ἐς
[2, 3]	ἔπεστι καὶ τὸ ὕδωρ (ὁ)	δι᾽	ὁπλῆς ἵππου ῥεῖ τοῦ Πηγάσου.
[2, 3]	καθὰ δὴ καὶ Ὅμηρος ἐν	Ἰλιάδι	ἐποίησεν υἱὸν Φόρβαντος πολυμήλου, τόν
[2, 26]	παῖδα Ἀσκληπιόν. Ἀπολλοφάνει γὰρ τῷ	Ἀρκάδι	ἐς Δελφοὺς ἐλθόντι καὶ ἐρομένῳ
[2, 25]	τῶν πυλῶν τῶν πρὸς τῇ	Δειράδι.	ἐπὶ δὲ τῆς ὁδοῦ ταύτης
[2, 25]	τῶν πυλῶν τῶν πρὸς τῇ	Δειράδι	ἐστὶν ἐπὶ Λύρκειαν. ἐς τοῦτο
[2, 18]	Ἀναξαγόρου Σθενέλῳ τῷ Καπανέως ἀδελφοῦ	παιδὶ	ἀπέλιπε τὴν ἀρχήν· Ἀμφιλόχου δὲ
[2, 34]	ἔμελλεν ὁ παῖς αὐτῷ Νιόβης	παιδὶ	ἴσα οἴσεσθαι Διός γε εἶναι
[2, 1]	Ἕλληνες Ἐριφύλην λέγουσιν ἐπὶ τῷ	παιδὶ	λαβεῖν Ἀλκμαίωνι. (τοῦ Ποσειδῶνος δέ
[2, 5]	(ὄνομα δὲ ἦν Πέρατος τῷ	παιδί.	τὰ δὲ ἐς Πλημναῖον τὸν
[2, 21]	τὴν τελευτὴν ἐδήλωσα ἐν τῇ	Ἀτθίδι	συγγραφῇ. τοῦ δὲ τῆς Δήμητρος
[2, 29]	οἰκησάντων ἐν τῇ νῦν καλουμένῃ	Φωκίδι.	(τὸ δὲ ὄνομα προϋπῆρχεν ἤδη
[2, 32]	καὶ Τεκταῖος παρὰ Διποίνῳ καὶ	Σκύλλιδι	ἐδιδάχθησαν. (κατιόντων δὲ αὐτόθεν Λυτηρίου
[2, 28]	καὶ Ἀσιναίοις τοῖς ἐν τῇ	Ἀργολίδι	ἔθηκεν ὅρον τοῦτον, οὐκ ἂν
[2, 24]	ἐστι πόλεώς ποτε ἐν τῇ	Ἀργολίδι,	καὶ τὸ πταῖσμα Λακεδαιμονίοις ἐνταῦθα
[2, 29]	ἀνάστατοι Θυρέαν τὴν ἐν τῇ	Ἀργολίδι	Λακεδαιμονίων δόντων ᾤκησαν. καὶ ἀπέλαβον
[2, 15]	ἀνέστησαν. ἐν γὰρ τῇ νῦν	Ἀργολίδι	ὀνομαζομένῃ τὰ μὲν ἔτι παλαιότερα
[2, 5]	ξένη Πλημναίῳ παῖδα ἀνέθρεψεν Ὀρθόπολιν.	Ὀρθοπόλιδι	δὲ θυγάτηρ γίνεται Χρυσόρθη· ταύτην
[2, 7]	ἐν ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ τάφος	Εὐπόλιδι	Ἀθηναίῳ ποιήσαντι κωμῳδίαν. προελθοῦσι δὲ
[2, 9]	Πατρῴα, σὺν τέχνῃ πεποιημένα οὐδεμιᾷ·	πυραμίδι	δὲ ὁ Μειλίχιος, ἡ δὲ
[2, 25]	Ἐπιδαυρίαν ἐστὶν οἰκοδόμημα ἐν δεξιᾷ	πυραμίδι	μάλιστα εἰκασμένον, ἔχει δὲ ἀσπίδας
[2, 32]	γὰρ δὴ κατὰ ἔτος τῇ	Ἀρτέμιδι	ἑορτὴν ἄγουσι. ~(νῆσοι δέ εἰσι
[2, 30]	τέχνης τῆς ἐπιχωρίου, τῇ δὲ	Ἀρτέμιδί	ἐστιν ἐσθής, κατὰ ταὐτὰ δὲ
[2, 11]	κακῶν νομίζουσιν. Ἐπωπέα δὲ καὶ	Ἀρτέμιδι	καὶ Ἀπόλλωνι τὸ πλησίον ἱερὸν
[2, 30]	δρόμοις τε καὶ θήραις καὶ	Ἀρτέμιδι	μάλιστα φίλην εἶναι· Μίνω δὲ
[2, 27]	τε αὐτόθι καὶ ἀνῆκε τῇ	Ἀρτέμιδι	τέμενος, ἔνθα ἄχρι ἐμοῦ μονομαχίας
[2, 30]	οὗτος τῇ Σαρωνίδι τὸ ἱερὸν	Ἀρτέμιδι	ᾠκοδόμησεν ἐπὶ θαλάσσῃ τελματώδει καὶ
[2, 21]	Σπάρτην Λακεδαιμόνιοι κατάγειν ἐπειρῶντο ἐπὶ	τυραννίδι,	νικήσαντες δὲ οἱ Ἀργεῖοι τῇ
[2, 31]	λέγουσιν ἀνευρόντα τὸν πρὸς τῇ	Σαρωνίδι	κότινον ἀπὸ τούτου τεμεῖν ῥόπαλον.
[2, 30]	ἔλεγον δὲ ὅτι οὗτος τῇ	Σαρωνίδι	τὸ ἱερὸν Ἀρτέμιδι ᾠκοδόμησεν ἐπὶ
[2, 34]	καὶ ἄλλος Χάρισιν, ὁ δὲ	Σαράπιδι	ᾠκοδόμηται καὶ Ἴσιδι· καὶ περίβολοι
[2, 29]	τάφος χῶμά ἐστι περιεχόμενον κύκλῳ	κρηπῖδι,	ἐπίκειται δέ οἱ λίθος τραχύς·
[2, 27]	ἰάθη· (γέγραπται δὲ φωνῇ τῇ	Δωρίδι.	χωρὶς δὲ ἀπὸ τῶν ἄλλων
[2, 34]	ὁ δὲ Σαράπιδι ᾠκοδόμηται καὶ	Ἴσιδι·	καὶ περίβολοι μεγάλων λίθων λογάδων
[2, 30]	συλλαβὼν Ὑπέρειάν τε> καὶ Ἄνθ<	ει>	αν. πολλοῖς δὲ ἔτεσιν ὕστερον
[2, 25]	ἔφη οἱ δύνασθαι· συνακολουθεῖν δέ,	εἰ	βούλοιτο, ἐς Ἄργος ἐκεῖνον ἐκέλευεν.
[2, 26]	ἐλθόντι καὶ ἐρομένῳ τὸν θεὸν	εἰ	γένοιτο ἐξ Ἀρσινόης Ἀσκληπιὸς καὶ
[2, 29]	εἴα, ἑστηκότα δὲ ἐπὶ νεώς,	εἰ	δὲ ἐθέλοι, χῶμα ἐν τῇ
[2, 18]	ἐθέλω φύσει σφᾶς γενέσθαι κακούς·	εἰ	δὲ ἐπὶ τοσοῦτον αὐτοῖς τὸ
[2, 1]	φησὶν ἐν τῇ Κορινθίᾳ συγγραφῇ	εἰ	δὲ Εὐμήλου γε ἡ συγγραφή—
[2, 28]	Ἡρακλέους ἐς τοῦτο τὸ σχῆμα.	εἰ	δὲ καὶ Ἀσιναίοις τοῖς ἐν
[2, 11]	Εὐαμερίωνι δὲ ὡς θεῷ θύουσιν.	εἰ	δὲ ὀρθῶς εἰκάζω, τὸν Εὐαμερίωνα
[2, 23]	μνήμην τῆς γυναικός, εἰκότα λέγουσιν·	εἰ	δὲ τῆς Ὑρνηθοῦς κεῖσθαι τὸν
[2, 8]	πάντα ἀνθρώπῳ τελεῖται κατὰ γνώμην,	εἰ	δὴ καὶ Ἄρατον κατέλαβεν ἀνάγκη
[2, 33]	Ὁμήρου πρότερον ὡς εἴη βάσκανον,	εἰ	δὴ Ὅμηρον μὲν προδιεφθαρμένον τοὺς
[2, 20]	Τύχης ἐστὶν ἐκ παλαιοτάτου ναός,	εἰ	δὴ Παλαμήδης κύβους εὑρὼν ἀνέθηκεν
[2, 13]	Ὀμφαλός, Πελοποννήσου δὲ πάσης μέσον,	εἰ	δὴ τὰ ὄντα εἰρήκασιν. ἀπὸ
[2, 29]	ἀλλ᾽ ἐξ ἀδελφῆς Θέτιδος ἦν,	εἰ	δὴ τὰ ὄντα λέγουσιν Ἕλληνες.
[2, 28]	ἐπὶ τοῖς πεφυκόσιν ἐλαίοις, καὶ	εἰ	δή τι ἄλλο δένδρον ἔσω,
[2, 17]	προτέρου ναοῦ θεμέλιά τε καὶ	εἰ	δή τι ἄλλο ὑπελίπετο ἡ
[2, 37]	καὶ μόλυβδον ἀπ᾽ αὐτῶν καὶ	εἰ	δή τι χρήσιμον ἄλλο ἐς
[2, 28]	παῖδες μάλιστα ᾔδεσαν Δηιφόντην λυπήσοντες,	εἰ	διαλῦσαί πως ἀπ᾽ αὐτοῦ τὴν
[2, 2]	ἰσθμὸν ταφῆναι— οὐκ ἂν οἶδ᾽	εἰ	ζητοίη τις ἐπιλεξάμενος τὰ Εὐμήλου·
[2, 34]	Φορωνεῖ γνησίου παιδός. (ἐγὼ δέ,	εἰ	καὶ γνήσιον ὄντα Εὔρωπα πρότερον
[2, 6]	τιμωρήσασθαι μὲν Ἐπωπέα, κακοῦν δὲ	εἰ	λάβοι καὶ αὐτὴν Ἀντιόπην. (Ἐπωπεὺς
[2, 26]	φῶτ᾽ Ἀσκληπιοῦ υἱόν, ὡς ἂν	εἰ	λέγοι θεοῦ παῖδα ἄνθρωπον. ~(τὸ
[2, 23]	Κοίλης Ὑρνηθοῦς τάφον λέγουσιν εἶναι.	εἰ	μὲν δὴ κενὸν καὶ ἄλλως
[2, 35]	τὸ δὲ ἄγαλμα οὐδενὶ πλὴν	εἰ	μὴ ἄρα ταῖς ἱερείαις ἔστιν
[2, 24]	χωρίῳ γέγονεν, οὐ λέγουσι, πλὴν	εἰ	μὴ καὶ τοῦτο ἄρα ὠνομάσθη
[2, 11]	οὔτε τὸν ποιήσαντα ἴσασι, πλὴν	εἰ	μή τις ἄρα ἐς αὐτὸν
[2, 35]	δὲ οὐκ ἄν ποτε, οὐδ᾽	εἰ	πάντες καταβάντες ὑδρεύοιντο ἐξ αὐτῆς·
[2, 26]	κατάσκοπον πλήθους τῶν ἐνοικούντων καὶ	εἰ	τὸ πολὺ μάχιμον εἴη τῶν
[2, 34]	οὔ φασιν ὕεσθαι. τοῦτο δὲ	εἰ	τοιοῦτόν ἐστιν οὐκ οἶδα, ἔλεγον
[2, 6]	δὲ εὔξατο ἐνδείξασθαι τὴν θεὸν	εἴ	οἱ τετελεσμένος ἐστὶν ὁ ναὸς
[2, 18]	βασιλείαν, συμμαχικοῦ δὲ ἐκ Φωκέων	ἀεί	ποτε ἐπ᾽ ὠφελείᾳ ἑτοίμου παρόντος.
[2, 20]	ἔξω Πελοποννήσου περιεργαζόμενοι τῆς Ἀργείας	ἀεί	τι ἀπετέμνοντο, ἢ οἱ Ἀργεῖοι
[2, 3]	παῖδας μὲν γίνεσθαι, τὸ δὲ	ἀεὶ	τικτόμενον κατακρύπτειν αὐτὸ ἐς τὸ
[2, 16]	γυναῖκα δὲ Ἀρέστορος τὰ ἔπη	λέγει,	ἃ δὴ Ἕλληνες καλοῦσιν Ἠοίας
[2, 23]	ἀποθανοῦσαν ἔθαψεν ἐνταῦθα. Λυκέας δὲ	λέγει	κατασκευαζομένου δεύτερον τοῦ ναοῦ κεραμέαν
[2, 3]	μὲν ἐλθοῦσα ἐς Ἀθήνας συνῴκησεν	Αἰγεῖ,	χρόνῳ δὲ ὕστερον φωραθεῖσα ἐπιβουλεύειν
[2, 12]	Ἀργοῦς καὶ τοῦτον γενέσθαι λεγόμενον.	ὁμολογεῖ	δέ μοι καὶ τοῦ Ροδίου
[2, 6]	δὲ εἶναι τοῦ Ἐρεχθέως φασίν.	ὁμολογεῖ	δέ σφισι καὶ Ἄσιος, ἐπεὶ
[2, 18]	μὲν δὴ καὶ τῆς ἐν	Ἄργει	βασιλείας ὀρθότατα ἐμοὶ δοκεῖν ἠμφισβήτουν,
[2, 23]	Τραχῖνα ἴσμεν καὶ οὐκ ἐν	Ἄργει	γενομένην, καὶ ἔστιν ὁ τάφος
[2, 8]	δὲ καὶ Ἀριστόμαχον τυραννοῦντα ἐν	Ἄργει	δημοκρατίαν ἀποδόντα Ἀργείοις ἐς τὸ
[2, 4]	ἧσσον οἱ Κορίνθιοι τῶν ἐν	Ἄργει	δυναστῶν ἢ Μυκήναις ὑπακούοντες· ἰδίᾳ
[2, 22]	ἐν γαστρί, τεκοῦσαν δὲ ἐν	Ἄργει	καὶ τῆς Εἰληθυίας ἱδρυσαμένην τὸ
[2, 23]	λέγουσι γὰρ Ἀργεῖοι Δηιανείρας ἐν	Ἄργει	μνῆμα εἶναι τῆς Οἰνέως τό
[2, 21]	ταύτης εἰσὶν ἱεροί. (ἐν δὲ	Ἄργει	παρὰ τοῦτο δὴ τὸ μνῆμα
[2, 34]	θυγατριδοῦν ὄντα Φορωνέως τὴν ἐν	Ἄργει	περιελθεῖν ἂν> ἀρχὴν παρόντος Φορωνεῖ
[2, 16]	μὲν αὐτοῦ κατέμεινεν ἐν τῷ	Ἄργει,	Προῖτος δὲ τὸ Ἡραῖον καὶ
[2, 38]	ἔχον παρὰ Δωριέων τῶν ἐν	Ἄργει.	(Τημενίου δὲ ἀπέχει Ναυπλία πεντήκοντα
[2, 13]	σὺν τοῖς ἐθέλουσιν ἐς Σάμον	φεύγει.	Ἱππάσου δὲ τούτου τέταρτος ἦν
[2, 19]	κριθεῖσα δὲ ἐν τοῖς Ἀργείοις	ἀποφεύγει	τε καὶ Ἀφροδίτην ἐπὶ τῷδε
[2, 30]	τὰ ἐς αὐτὸν οὐ γράφω,	δεῖ	δέ με τοσόνδε ἔτι δηλῶσαι.
[2, 12]	καὶ Μηδείας ὡς λέγουσιν ἐπῳδὰς	ἐπᾴδει.	(ἐκ δὲ Τιτάνης ἐς Σικυῶνα
[2, 11]	καὶ κόσμῳ τοὺς τότε ὑπερβεβλημένον.	ἔδει	δὲ ἄρα χρόνῳ καὶ τοῦδε
[2, 27]	τοῦ Ἀθήνῃσιν Ὀλυμπίου Διὸς ἥμισυ	ἀποδεῖ,	πεποίηται δὲ ἐλέφαντος καὶ χρυσοῦ·
[2, 30]	ἱερὸν Ἀρτέμιδι ᾠκοδόμησεν ἐπὶ θαλάσσῃ	τελματώδει	καὶ ἐπιπολῆς μᾶλλον, ὥστε καὶ
[2, 6]	θρασύτερα ἐξ ἀρχῆς βουλευσάμενος Ἐπωπεὺς	ἁρπάζει·	ὡς δὲ οἱ Θηβαῖοι σὺν
[2, 23]	διαφυγεῖν τῶν Ἀργείων ῥῖγός τε	πιέζει	καὶ λιμός. εὐξαμένοις δὲ θεῶν
[2, 6]	ὃς τὴν Θηβαΐδα καὶ Πλαταιίδα	ὁρίζει,	καὶ οὐ Νυκτέως εἶναι. (ταύτην
[2, 16]	δὲ αὐτὸς τὴν ἐκείνου Μυκήνας	κτίζει.	τοῦ ξίφους γὰρ ἐνταῦθα ἐξέπεσεν
[2, 27]	ε τῶν πανταχοῦ τῷ κόσμῳ,	μεγέθει	δὲ Ἀρκάδων τὸ ἐν Μεγάλῃ
[2, 37]	τὸ θηρίον πείθομαι τοῦτο καὶ	μεγέθει	διενεγκεῖν ὑδρῶν ἄλλων καὶ τὸν
[2, 11]	Ἀθηνᾶς, ὃν Ἐπωπεύς ποτε ἀνέθηκε	μεγέθει	καὶ κόσμῳ τοὺς τότε ὑπερβεβλημένον.
[2, 35]	ὑάκινθον ἐμοὶ δοκεῖν ὄντα καὶ	μεγέθει	καὶ χρόᾳ· ἔπεστι δέ οἱ
[2, 10]	τῇ στοᾷ κήτους ὀστοῦν θαλασσίου	μεγέθει	μέγα καὶ μετ᾽ αὐτὸ ἄγαλμα
[2, 17]	τῆς Ἥρας ἐπὶ θρόνου κάθηται	μεγέθει	μέγα, χρυσοῦ μὲν καὶ ἐλέφαντος,
[2, 27]	(τοῦ δὲ Ἀσκληπιοῦ τὸ ἄγαλμα	μεγέθει	μὲν τοῦ Ἀθήνῃσιν Ὀλυμπίου Διὸς
[2, 34]	αὐτῆς, ἄγαλμα δὲ λευκοῦ λίθου	μεγέθει	τε μέγα καὶ ἐπὶ τῇ
[2, 14]	ἀφίκετο ὁ Δυσαύλης. Φλιάσιοι γὰρ	Προμηθεῖ	γενέσθαι τῷ Ἰαπετοῦ κατὰ τὸν
[2, 16]	τῇ φήμῃ— Μεγαπένθην τὸν Προίτου	πείθει	οἱ τὴν ἀρχὴν ἀντιδοῦναι, παραλαβὼν
[2, 8]	πρὸς βίαν αὐτὰ ἐξελεῖν— Διογένην	πείθει	τὸν ἐν τοῖς φρουροῖς ἄρχοντα
[2, 13]	οὐκ ἀρεσθεὶς τῷ δοθέντι πώματι	παίει	τῶν δακτύλων ἑνὶ ἐς τὴν
[2, 1]	Λεχαίῳ θάλασσαν· τοῦτο γὰρ ἤπειρον	ποιεῖ	τὴν ἐντὸς χώραν. ὃς δὲ
[2, 29]	Κρυπτὸν καλούμενον λιμένα ἐσπλεύσας νύκτωρ	ἐποίει	χῶμα. καὶ τοῦτο μὲν ἐξεργασθὲν
[2, 5]	γυναικὸς αὐτίκα ὁπότε πρῶτον κλαύσειεν	ἠφίει	τὴν ψυχήν, ἐς ὃ Δημήτηρ
[2, 8]	ἐτυράννησεν Ἀβαντίδας. Κλεινίᾳ μὲν οὖν	συνεβεβήκει	πρότερον ἔτι ἡ τελευτή· Ἄρατον
[2, 1]	χαλκῇ χρώμενον ἐς τὰς μάχας.	(καθήκει	δὲ ὁ τῶν Κορινθίων ἰσθμὸς
[2, 37]	τὸ πολὺ ἐπὶ τὴν θάλασσαν	καθήκει.	ὅροι δὲ αὐτοῦ τῇ μὲν
[2, 34]	Ὑδρέα. μετὰ ταύτην αἰγιαλός τε	παρήκει	τῆς ἠπείρου μηνοειδὴς καὶ ἀκτὴ
[2, 8]	ὥς οἱ τὰ ἐν Πελοποννήσῳ	προεκεχωρήκει,	δεινὸν ἡγεῖτο Πειραιᾶ καὶ Μουνυχίαν,
[2, 21]	αὖθις Οἰβάλῳ γήμασθαι· πρότερον δὲ	καθεστήκει	ταῖς γυναιξὶν ἐπὶ ἀνδρὶ ἀποθανόντι
[2, 15]	ἐστι θέας ἄξιος, πλὴν ὅσον	κατερρυήκει	τε ὁ ὄροφος καὶ ἄγαλμα
[2, 19]	Ὑετίου Διός, ἔνθα οἱ συσπεύδοντες	Πολυνείκει	τὴν ἐς Θήβας κάθοδον ἀποθανεῖσθαι
[2, 36]	θεμέλια οἰκίας ἐστὶν Ἱππομέδοντος, ὃς	Πολυνείκει	τῷ Οἰδίποδος τιμωρήσων ἦλθεν ἐς
[2, 3]	οἱ κριός, ὅτι Ἑρμῆς μάλιστα	δοκεῖ	θεῶν ἐφορᾶν καὶ αὔξειν ποίμνας,
[2, 33]	δαιμόνιον δεῖξαι μάλιστα ἐπὶ τούτου	δοκεῖ	καὶ Ὁμήρου πρότερον ὡς εἴη
[2, 31]	μοι δῆλα ὁποῖα εἶναί μοι	δοκεῖ.	(ὄπισθεν δὲ τοῦ ναοῦ Πιτθέως
[2, 22]	τοῦ Σιληνοῦ παυθῆναι διὰ τοῦτον	δοκεῖ	τὸν Σακάδαν. ἐν δὲ τῷ
[2, 32]	ἐρῶσα ἡ Φαίδρα. ἐνταῦθα ἔτι	πεφύκει	ἡ μυρσίνη, τὰ φύλλα ὡς
[2, 1]	προεχώρησαν ἀρχήν· μένει δὲ ὡς	πεφύκει	καὶ νῦν ἤπειρος ὤν. Ἀλεξάνδρῳ
[2, 1]	ἡ πίτυς ἄχρι γε ἐμοῦ	πεφύκει	παρὰ τὸν αἰγιαλὸν καὶ Μελικέρτου
[2, 24]	Περσεφόνεια. Αἰσχύλος δὲ ὁ Εὐφορίωνος	καλεῖ	Δία καὶ τὸν ἐν θαλάσσῃ.
[2, 3]	εἶναι· Ἑλλάνικος δὲ αὐτὸν Πολύξενον	καλεῖ	καὶ πατρὸς Ἰάσονός φησιν εἶναι.
[2, 8]	Κλέωνα μοναρχήσαντα ἐνέπεσε τῶν ἐν	τέλει	πολλοῖς ἐπιθυμία τυραννίδος οὕτω δή
[2, 20]	ὅσοι σὺν ἐκείνῳ τῶν ἐν	τέλει	πρὸς τὸ τεῖχος μαχόμενοι τὸ
[2, 29]	Αἰακοῦ παίδων τινὰ ἴσμεν καταμείναντα,	Πηλεῖ	μὲν συμβὰν καὶ Τελαμῶνι ἐπὶ
[2, 3]	τόν ῥα μάλιστα Ἑρμείας Τρώων	ἐφίλει	καὶ κτῆσιν ὄπασσε· τὸν δὲ
[2, 13]	παρ᾽ αὐτόν· ἐγεγόνει δὲ τῷ	Ἡρακλεῖ	πρότερον ἔτι κηδεστής, τότε δὲ
[2, 10]	ἐν Σικυωνίᾳ λέγουσιν ἐλθόντα καταλαβεῖν	Ἡρακλεῖ	σφᾶς ὡς ἥρωι ἐναγίζοντας· οὔκουν
[2, 10]	ἑορτῆς δέ, ἣν ἄγουσι τῷ	Ἡρακλεῖ,	τὴν προτέραν τῶν ἡμερῶν ὀνόματα
[2, 13]	λίθου πεποιημένα ἔχει, κύλικα ὀρέγοντα	Ἡρακλεῖ	τὸν Κύαθον. ~(τῆς δὲ πόλεως
[2, 14]	τὰ ἔπη· δεῖξεν Τριπτολέμῳ τε	Διοκλεῖ	τε πληξίππῳ Εὐμόλπου τε βίῃ
[2, 21]	ἐς ἐπίδειξιν. (Καρχηδονίῳ δὲ ἀνδρὶ	Προκλεῖ	τῷ Εὐκράτους ἕτερος λόγος ὅδε
[2, 6]	τῆς Νυκτέως ὄνομα ἦν ἐπὶ	κάλλει,	καί οἱ καὶ φήμη προσῆν
[2, 2]	πραθεῖσαν δὲ ἐς Κόρινθον ὑπερβαλέσθαι	κάλλει	τὰς τότε ἑταίρας, θαυμασθῆναί τε·
[2, 28]	τὸ ἅρμα ἀπήλαυνον· Δηιφόντῃ δὲ	ἀγγέλλει	τις τῶν Ἐπιδαυρίων ὡς Κερύνης
[2, 1]	σφίσιν ἀναθέντας ποιμαίνισιν, ἔνθα καὶ	Ἀχιλλεῖ	τιμαί· Δωτοῦς δὲ ἐν Γαβάλοις
[2, 32]	δὲ ὁμοίως τῶν ἐν τῇ	πόλει	ἁπάντων καὶ ταύτας φασὶν ὑπὸ
[2, 25]	τούτου τὸ ὄνομα ἐγένετο τῇ	πόλει,	Ἀργεῖοι δὲ ὕστερον τούτων Ὀρνεάτας
[2, 27]	δὲ Ἀρκάδων τὸ ἐν Μεγάλῃ	πόλει·	ἁρμονίας δὲ ἢ κάλλους ἕνεκα
[2, 15]	τοῦ ἑτέρου τούτων ἐτέθη τῇ	πόλει.	ἐνταῦθά ἐστιν ἱερὸν Ἀθηνᾶς, τὸ
[2, 29]	Παρίου. ναοὶ δὲ ἐν τῇ	πόλει	καὶ Διονύσου καὶ Ἀρτέμιδός ἐστιν
[2, 7]	τὴν Ἀχαιῶν καὶ ἐν Μεγάλῃ	πόλει	καὶ περὶ Σελλασίαν ἐτελεύτησαν· τὰ
[2, 5]	αὐτόθεν ὑπορρεῖν τὸ ἐν τῇ	πόλει.	(ὁ δὲ Ἀσωπὸς οὗτος ἄρχεται
[2, 34]	δὲ καὶ ἐν αὐτῇ τῇ	πόλει.	~(πλησίον δὲ αὐτοῦ Διονύσου ναὸς
[2, 8]	Κλέων δὲ ἐν τῇ νῦν	πόλει.	πρὸ ταύτης τῆς οἰκίας ἡρῷόν
[2, 2]	(λόγου δὲ ἄξια ἐν τῇ	πόλει	τὰ μὲν λειπόμενα ἔτι τῶν
[2, 36]	κατὰ ταὐτὰ καὶ ἐν τῇ	πόλει	τὰ ξόανα. (ἀναστρέψας δὲ ἐς
[2, 36]	τῆς εὐθείας. Μάσητι δὲ οὔσῃ	πόλει	τὸ ἀρχαῖον, καθὰ καὶ Ὅμηρος
[2, 19]	(Ἀργείοις δὲ τῶν ἐν τῇ	πόλει	τὸ ἐπιφανέστατόν ἐστιν Ἀπόλλωνος ἱερὸν
[2, 25]	δὲ ἥρωα, ἀφ᾽ οὗ τῇ	πόλει	τὸ ὄνομα ἐγένετο, παῖδα Ἄργου
[2, 16]	γεγονέναι καὶ τὸ ὄνομα τῇ	πόλει	φασίν. ὃν δὲ προσποιοῦσιν Ἀκουσιλάῳ
[2, 13]	Παρίου λίθου. (ἐν δὲ τῇ	ἀκροπόλει	καὶ ἄλλος περίβολός ἐστιν ἱερὸς
[2, 13]	ἔστι γὰρ ἐν τῇ Φλιασίων	ἀκροπόλει	κυπαρίσσων ἄλσος καὶ ἱερὸν ἁγιώτατον
[2, 29]	τὴν δὲ Ἀθηνᾶν ἐν τῇ	ἀκροπόλει,	ξόανον θέας ἄξιον, Κισσαίαν ἐπονομάζουσιν.
[2, 7]	ὁ Ἀντιγόνου τῇ πάλαι ποτὲ	ἀκροπόλει	προσῴκισε τὴν νῦν πόλιν. ἐχόντων
[2, 25]	τι διάφορον ἢ τὸ ἐν	ἀκροπόλει	τῇ Λαρίσῃ. ἔστι δὲ ὄρος
[2, 32]	ἀνευρόντος Ἡρακλέους. (ἐν δὲ τῇ	ἀκροπόλει	τῆς Σθενιάδος καλουμένης ναός ἐστιν
[2, 7]	πηγή. (ἐν δὲ τῇ νῦν	ἀκροπόλει	Τύχης ἱερόν ἐστιν Ἀκραίας, μετὰ
[2, 32]	Ἀκραίας· τὸν μὲν ἅτε ἐν	μητροπόλει	τῇ Τροιζῆνι Ἁλικαρνασσεῖς ἐποίησαν, τὸ
[2, 6]	δὲ αὐτὴν Φλίας ὁ Διονύσου	γαμεῖ,	καί οἱ παῖς Ἀνδροδάμας γίνεται.
[2, 38]	γὰρ καὶ ἐχυρωσάμενος τὸ χωρίον	ἐπολέμει	σὺν τοῖς Δωριεῦσιν αὐτόθεν τὸν
[2, 38]	χώραν δὲ οἱ Λακεδαιμόνιοι γενομένου	πανδημεί	σφισιν ἀγῶνος πρὸς Ἀργείους κρατήσαντες
[2, 6]	παραυτίκα ἐπινίκια ἔθυε καὶ Ἀθηνᾶς	ᾠκοδόμει	ναόν, ἐπ᾽ ἐξειργασμένῳ δὲ εὔξατο
[2, 24]	ἐπεὶ δὲ τὰ λάφυρα ἐνέμοντο,	λαμβάνει	Σθένελος ὁ Καπανέως αὐτόν, καὶ
[2, 16]	ἐπεδείκνυτο ἐς ἅπαντας, Ἀκρίσιος δὲ	λανθάνει	κατὰ δαίμονα ὑποπεσὼν τοῦ δίσκου
[2, 26]	εἶναι τῆς Λευκίππου παῖδα Ἀσκληπιόν.	Ἀπολλοφάνει	γὰρ τῷ Ἀρκάδι ἐς Δελφοὺς
[2, 29]	ἀντὶ δίσκου σφίσιν ἦν— ἑκὼν	τυγχάνει	τοῦ Φώκου. ταῦτα δὲ ἐχαρίζοντο
[2, 33]	ἐπὶ πᾶσαν γῆν πτωχεύοντα ἦγε,	Δημοσθένει	δὲ φυγῆς τε συνέπεσεν ἐν
[2, 33]	ἀπεχθανομένου καὶ αὐτὸς ἰδίᾳ προσκρούσας.	Δημοσθένει	μὲν οὖν τιμαὶ καὶ ἑτέρωθι
[2, 33]	αὐτοῦ καὶ ἄλλοις καὶ αὐτῷ	Δημοσθένει	πλεῖστα, ἦ μὴν τῶν χρημάτων
[2, 1]	τὸ πετρῶδες οὐ προεχώρησαν ἀρχήν·	μένει	δὲ ὡς πεφύκει καὶ νῦν
[2, 11]	γάρ τι ἐς αὐτὸν κατέσκηψε—	μένει	καὶ ἐς τόδε οἷον Ἐπωπεὺς
[2, 29]	ἐξεργασθὲν καὶ ἐς ἡμᾶς ἔτι	μένει·	καταγνωσθεὶς δὲ οὐκ ἀναίτιος εἶναι
[2, 9]	δὲ λοιπὰ καὶ ἐς τόδε	διαμένει	σφίσιν ἐκείνης τῆς πολιτείας. Ἀράτῳ
[2, 9]	ἐς Πελοπόννησον Ἀντιγόνου συμβάλλουσιν Ἀχαιοὶ	Κλεομένει	περὶ Σελλασίαν. νικησάντων δὲ τῶν
[2, 9]	πολλὰ ἐς τοὺς ἀρχομένους χρώμενον	ἐπῄνει,	τὰ δὲ καὶ ὡρμημένον ἐπεῖχε
[2, 10]	τῆς δρυός· καὶ τὸ μὲν	ὑπομελαίνει,	τὸ δὲ ἕτερον λευκόν ἐστι·
[2, 11]	σπέρματα καὶ δένδρων αὔξει καὶ	πεπαίνει	καρπούς, καὶ ἐπὶ τῷδε ἀδελφὸς
[2, 34]	Σαρωνικοῦ κόλπου τὴν βλάστην σφῶν	ἀφαυαίνει·	κατιόντος οὖν ἔτι τοῦ πνεύματος
[2, 38]	τιμὰς παρὰ τῶν προσοίκων ἔχει.	(ἀνατείνει	δὲ ὑπὲρ τὰς κώμας ὄρος
[2, 28]	ἕτερον Προκλέους πατρὸς τῆς Μελίσσης.	ἐτυράννει	δὲ καὶ οὗτος Ἐπιδαυρίων, καθὰ
[2, 13]	ἐξ Αἰτωλίας ἀφικέσθαι παρ᾽ αὐτόν·	ἐγεγόνει	δὲ τῷ Ἡρακλεῖ πρότερον ἔτι
[2, 8]	τῶν ἐπιχωρίων, τύραννος δὲ αὐτίκα	ἐγεγόνει	ὁ Ἀβαντίδου πατὴρ Πασέας· (Νικοκλῆς
[2, 34]	Ἄργει περιελθεῖν ἂν> ἀρχὴν παρόντος	Φορωνεῖ	γνησίου παιδός. (ἐγὼ δέ, εἰ
[2, 20]	καὶ ἐς ἡμᾶς ἔτι τῷ	Φορωνεῖ.	πέραν δὲ τοῦ Νεμείου Διὸς
[2, 15]	ἀλλὰ τὸν ποταμὸν πατέρα εἶναι	Φορωνεῖ·	τοῦτον δὲ Ποσειδῶνι καὶ Ἥρᾳ
[2, 20]	τὰς γυναῖκας ἐπιφθόνως τὸ κατόρθωμα	ἕξει	καὶ σφαλεῖσι μετὰ ὀνειδῶν γενήσοιτο
[2, 11]	ὁπότε ἥλιος σπέρματα καὶ δένδρων	αὔξει	καὶ πεπαίνει καρπούς, καὶ ἐπὶ
[2, 3]	Ἑρμοῦ καὶ Ἀλκιδαμείας εἶναι, καὶ	ἐπεὶ	Βοῦνος ἐτελεύτησεν, οὕτως Ἐπωπέα τὸν
[2, 23]	καὶ δέρμασιν ἐχρήσαντο ἀντὶ ἐσθῆτος.	ἐπεὶ	δὲ ὁ χειμὼν ἐπαύσατο καὶ
[2, 24]	κατέφυγεν ὁ Πρίαμος τὸν βωμόν.	ἐπεὶ	δὲ τὰ λάφυρα ἐνέμοντο, λαμβάνει
[2, 19]	σφισιν ἐς ἐκεῖνο τοῦ χρόνου.	ἐπεὶ	δὲ τὸν ταῦρον κατειργάσατο ὁ
[2, 6]	ὁμολογεῖ δέ σφισι καὶ Ἄσιος,	ἐπεὶ	Ἡσίοδός γε καὶ Ἴβυκος, ὁ
[2, 28]	τοῦτον, οὐκ ἂν ἔγωγε εἰδείην,	ἐπεὶ	μηδὲ ἑτέρωθι ἀναστάτου γενομένης χώρας
[2, 29]	πλὴν Αἰακὸν οὐδένα εἰπεῖν ἔχουσιν,	ἐπεὶ	μηδὲ τῶν Αἰακοῦ παίδων τινὰ
[2, 13]	νομίζουσιν, ἱερός ἐστιν αὐτοῖς λόγος—	ἐπεὶ	τῆς γε Ἥρας ἐστὶν ἐξιόντων
[2, 34]	δὲ οἱ περὶ τὰ Μέθανα,	ἐπεὶ	χάλαζάν γε ἤδη θυσίαις εἶδον
[2, 3]	ὑπὸ ὕδατος τούτου βάπτεσθαι λέγουσιν,	ἐπεὶ	χαλκός γε οὐκ ἔστι Κορινθίοις.
[2, 16]	ἐν Ὀδυσσείᾳ γυναικὸς Μυκήνης ἐν	ἔπει	τῷδε ἐμνήσθη Τυρώ τ᾽ Ἀλκμήνη
[2, 4]	μέν ἐστιν ἐς τὴν ὄψιν,	ἐπιπρέπει	δὲ ὅμως τι καὶ ἔνθεον
[2, 11]	τοῦ βωμοῦ δὲ αὐτῷ μνῆμα	Ἐπωπεῖ	κέχωσται, καὶ τοῦ τάφου πλησίον
[2, 6]	βαθυδινήεντος, Ζηνί τε κυσαμένη καὶ	Ἐπωπέι	ποιμένι λαῶν. Ὅμηρος δὲ σφᾶς
[2, 5]	ἄρχεται μὲν ἐκ τῆς Φλιασίας,	ῥεῖ	δὲ διὰ τῆς Σικυωνίας καὶ>
[2, 36]	θεοῦ, ἀλλὰ ἐς αὑτὸ καταδέχεται·	ῥεῖ	δὲ καὶ ποταμὸς ἀπ᾽ αὐτοῦ
[2, 17]	καὶ δέκα στάδια τὸ Ἡραῖον.	ῥεῖ	δὲ κατὰ τὴν ὁδὸν ὕδωρ
[2, 3]	τὸ ὕδωρ ἐς κρήνην ὕπαιθρον	ῥεῖ	πιεῖν τε ἡδὺ καὶ τὸν
[2, 2]	ὕδωρ ἐς θάλασσαν ἐκ πέτρας	ῥεῖ	πολὺ καὶ ἁλμυρὸν ὕδατι ὅμοιον
[2, 24]	ὕδωρ· τέως δὲ ἐκ Στυμφάλου	ῥεῖ	τῆς Ἀρκάδων ὥσπερ ἐξ Εὐρίπου
[2, 35]	ἐστιν τῷ χωρίῳ Λειμών, ὅθεν	ῥεῖ	τὸ ὕδωρ ἐς αὐτήν. (τὸ
[2, 3]	ὕδωρ (ὁ) δι᾽ ὁπλῆς ἵππου	ῥεῖ	τοῦ Πηγάσου. (ἑτέραν δὲ ἐκ
[2, 32]	δὲ ἐπὶ τὸν πρὸς τῇ	Κελενδέρει	καλουμένῃ λιμένα χωρίον ἐστὶν ὃ
[2, 27]	λύραν δὲ ἀντ᾽ αὐτῶν ἀράμενος	φέρει.	γέγραπται δὲ ἐνταῦθα καὶ Μέθη,
[2, 17]	τῶν χειρῶν τῇ μὲν καρπὸν	φέρει	ῥοιᾶς, τῇ δὲ σκῆπτρον. τὰ
[2, 23]	ἐξ Ἰλίου, τῆς πρὸς τῷ	Καφηρεῖ	ναυαγίας, τοὺς δυνηθέντας ἐς τὴν
[2, 28]	δὲ Κερύνην μὲν ὡς κατελάμβανεν	ἀναιρεῖ	βαλών, Φάλκην δὲ ἐχόμενον Ὑρνηθοῦς
[2, 25]	ἐν τούτῳ δέ εἰσι τῷ	ὄρει	καὶ αἱ πηγαὶ τοῦ Ἰνάχου·
[2, 7]	ὕδωρ οὐκ ἄνεισιν ἐκ γῆς,	ἐπιρρεῖ	δὲ ἐκ τοῦ ὀρόφου τοῦ
[2, 15]	προτιθέασιν ἀγῶνα ἀνδράσιν ὡπλισμένοις Νεμείων	πανηγύρει	τῶν χειμερινῶν. ἐνταῦθα ἔστι μὲν
[2, 26]	συνθέντα ἐς τὴν Μεσσηνίων χάριν.	(μαρτυρεῖ	δέ μοι καὶ τόδε ἐν
[2, 21]	τῶν παίδων μηδένα ὑπόλοιπον γενέσθαι.	μαρτυρεῖ	δέ μοι τὸ ἔπος τὼ
[2, 26]	καὶ ἄλλοις εὑρίσκω καὶ Ὁμήρου	μαρτυρεῖ	μοι τὰ περὶ Μαχάονος ὑπὸ
[2, 32]	εὕρισκεν, ἐς ταύτης τὰ φύλλα	ἐσιναμώρει	τῆς μυρσίνης. (ἔστι δὲ καὶ
[2, 3]	χρόνῳ δὲ ὕστερον φωραθεῖσα ἐπιβουλεύειν	Θησεῖ	καὶ ἐξ Ἀθηνῶν ἔφυγε, παραγενομένη
[2, 20]	ἄρηται, πολλὰς Ἀργείων ἀμφιδρυφέας τότε	θήσει.	τὰ μὲν ἐς τὸ ἔργον
[2, 21]	ἢ οἱ λοιποὶ τῇ Ὁμήρου	ποιήσει—	δοκῶ τῇ Νιόβῃ τῶν παίδων
[2, 20]	γὰρ καὶ Ἀργεῖοι τῇ Αἰσχύλου	ποιήσει—	πλησίον κεῖνται καὶ οἱ τὰς
[2, 20]	μᾶλλον ἐτιμᾶτο ἔτι ἐπὶ τῇ	ποιήσει.	συμβάντος δὲ Ἀργείοις ἀτυχῆσαι λόγου
[2, 13]	πέδας πρὸς τὰ ἐν τῷ	ἄλσει	δένδρα ἀνατιθέασιν. ἄγεται δὲ καὶ
[2, 20]	δὲ ἔγνωσαν ἀπατώμενοι συγκατακαυθέντων τῷ	ἄλσει	τῶν λοιπῶν, οὕτω τοὺς Λακεδαιμονίους
[2, 23]	μνῆμα καὶ Διονύσου ναὸς Κρησίου.	Περσεῖ	γὰρ πολεμήσαντα αὐτὸν καὶ αὖθις
[2, 21]	δύναμιν— ἕπεσθαι γὰρ καὶ τῷ	Περσεῖ	λογάδας ἐκ Πελοποννήσου— δολοφονηθῆναι νύκτωρ,
[2, 29]	Δία ἱλάσκεσθαι, χρῆναι δέ, εἴπερ	ὑπακούσει	σφίσιν, Αἰακὸν τὸν ἱκετεύσαντα εἶναι.
[2, 18]	δὲ καταγνῶναι μὲν οὐκ ἐθέλω	φύσει	σφᾶς γενέσθαι κακούς· εἰ δὲ
[2, 22]	μετὰ Ἀθηναίων πλεύσασιν Ἀργείοις ἐπὶ	καταδουλώσει	Συρακουσῶν τε καὶ Σικελίας. ~(ἐντεῦθεν
[2, 20]	Ἄργος συστρατεύσασθαι, Περσέα δέ, ὡς	ἐκράτει	τῆς μάχης, φονεῦσαι τῶν γυναικῶν
[2, 26]	αἰγῶν καὶ ὁ κύων ἅμα	ἀπεστάτει	τῆς ποίμνης, οὕτω τὸν Ἀρεσθάναν
[2, 24]	Ἀθηναίοις ἄρχοντος Πεισιστράτου, τετάρτῳ δὲ	ἔτει	τῆς ἑβδόμης καὶ εἰκοστῆς> Ὀλυμπιάδος
[2, 19]	τοιαύτῃ. παραγενόμενος ἐς τὸ Ἄργος	ἠμφισβήτει	πρὸς Γελάνορα τὸν Σθενέλα περὶ
[2, 1]	καὶ Θαλάσσης καὶ ἵππος εἰκασμένος	κήτει	τὰ μετὰ τὸ στέρνον, Ἰνώ
[2, 6]	ἐπ᾽ Ἐλευθερῶν, ἐνταῦθα καθ᾽ ὁδὸν	τίκτει.	(καὶ ἐπὶ τούτῳ πεποίηκεν Ἄσιος
[2, 19]	ἀγέλην νεμομένην πρὸ τοῦ τείχους	ἐσπίπτει	λύκος, προσπεσὼν δὲ ἐμάχετο πρὸς
[2, 13]	Τημένου Δωριεὺς ἐκ τε Ἄργους	στρατεύει	καὶ ἐκ τῆς Σικυωνίας. τῶν
[2, 12]	μιᾷ νυκτὶ ἀνὰ πᾶν ἔτος	θύει.	δρᾷ δὲ καὶ ἄλλα ἀπόρρητα
[2, 27]	πεποίηται δὲ ἐλέφαντος καὶ χρυσοῦ·	μηνύει	δὲ ἐπίγραμμα τὸν εἰργασμένον εἶναι
[2, 5]	γένοιτο ὕδωρ· δόντος δὲ Ἀσωποῦ	μηνύει	τε οὕτως καὶ ἀντὶ τοῦ
[2, 28]	νομίζονται καὶ εἰσὶν ἀνθρώποις ἥμεροι,	τρέφει	δὲ μόνη σφᾶς ἡ τῶν
[2, 28]	Λιβύη μέν γε μόνη κροκοδείλους	τρέφει	χερσαίους διπήχεων οὐκ ἐλάσσονας, παρὰ
[2, 25]	ἐλάτων ἐπὶ Ἰνάχου τὸ ὄνομα	εἰλήφει.	βωμοὶ δέ εἰσιν ἐν αὐτῷ
[2, 26]	τοῦ Ξούθου. τοῦτον παραδοῦναι λέγουσιν	ἀμαχεὶ	τὴν γῆν Δηιφόντῃ καὶ Ἀργείοις·
[2, 13]	ἀμύνεσθαι μηδὲ πολλῶν καὶ ἀγαθῶν	ἀμαχεὶ	τοῖς Δωριεῦσιν ἀφίστασθαι. προσεμένου δὲ
[2, 38]	καὶ τιμὰς παρὰ τῶν προσοίκων	ἔχει.	(ἀνατείνει δὲ ὑπὲρ τὰς κώμας
[2, 28]	Ἐπιδαύριοί τε λέγουσι καὶ εἰκὸς	ἔχει,	γράψω. Κεῖσος καὶ οἱ λοιποὶ
[2, 25]	ἐν δεξιᾷ πυραμίδι μάλιστα εἰκασμένον,	ἔχει	δὲ ἀσπίδας σχῆμα Ἀργολικὰς ἐπειργασμένας.
[2, 34]	δὲ ὡς ἐπὶ τὴν ἑσπέραν·	ἔχει	δὲ καὶ λιμένας ἐν αὑτῇ.
[2, 10]	καὶ ἐλέφαντος, Καλάμιδος δὲ ἔργον·	ἔχει	δὲ καὶ σκῆπτρον καὶ ἐπὶ
[2, 14]	τελετὴν Δυσαύλην οὐδένα οἶδεν Ἐλευσίνιον.	ἔχει	δὲ οὕτω τὰ ἔπη· δεῖξεν
[2, 8]	Ἑλλήνων ἐργασαμένου τῶν ἐφ᾽ αὑτοῦ·	ἔχει	δὲ ὧδε τὰ ἐς αὐτόν.
[2, 23]	τῶν Ἀσκληπιείων ἄγαλμα ἐφ᾽ ἡμῶν	ἔχει	καθήμενον Ἀσκληπιὸν λίθου λευκοῦ, καὶ
[2, 13]	Ἀπόλλωνος, ἀγάλματα δὲ λίθου πεποιημένα	ἔχει,	κύλικα ὀρέγοντα Ἡρακλεῖ τὸν Κύαθον.
[2, 35]	θεοῦ δέ ἐστιν ἐπίκλησις, ὅντινα	ἔχει	λόγος βασιλέα ὑπὸ γῆν εἶναι.
[2, 18]	παρὰ τὴν ὁδόν ἐστιν ἡρῷον.	ἔχει	μὲν δὴ καὶ ἐνταῦθα τιμὰς
[2, 36]	ἐστίν, ὡς καὶ τὰ πρότερα	ἔχει	μοι τοῦ λόγου, πρὸς θαλάσσῃ,
[2, 34]	ἐστιν Ἀφροδίτης· αὕτη καὶ ἄλλας	ἔχει	παρὰ Ἑρμιονέων τιμάς, καὶ ταῖς
[2, 31]	ἐς αὐτὴν διαφόρως τῷ Βοιωτῶν	ἔχει·	Πηγάσῳ γὰρ τῷ ἵππῳ καὶ
[2, 13]	τὰ δὲ κατὰ Φλιοῦντα οὕτως	ἔχει.	Ρηγνίδας ἐπ᾽ αὐτὴν ὁ Φάλκου
[2, 17]	καὶ θεῶν καὶ γιγάντων μάχην	ἔχει,	τὰ δὲ ἐς τὸν πρὸς
[2, 10]	κεφαλῇ πόλον, τῶν χειρῶν δὲ	ἔχει	τῇ μὲν μήκωνα τῇ δὲ
[2, 5]	Νείλου· καὶ δὴ καὶ αὐτὸν	ἔχει	τὸν Νεῖλον λόγος Εὐφράτην ὄντα
[2, 27]	ἑτέραν τῶν χειρῶν ὑπὲρ κεφαλῆς	ἔχει	τοῦ δράκοντος, καί οἱ καὶ
[2, 30]	νόμισμα αὐτοῖς τὸ ἀρχαῖον ἐπίσημα	ἔχει	τρίαιναν καὶ Ἀθηνᾶς πρόσωπον. (μετὰ
[2, 22]	τάφου χαλκεῖόν ἐστιν οὐ μέγα,	ἀνέχει	δὲ αὐτὸ ἀγάλματα ἀρχαῖα Ἀρτέμιδος
[2, 36]	τὸν Λυσίστρατον πρὸς αὐτῷ θάπτουσιν.	(ἀπέχει	δὲ Ἀργείων τῆς πόλεως τεσσαράκοντα
[2, 32]	(ἔστι δὲ καὶ τάφος Φαίδρας,	ἀπέχει	δὲ οὐ πολὺ τοῦ Ἱππολύτου
[2, 34]	δὲ πολίσματος τριάκοντά που στάδια	ἀπέχει	θερμὰ λουτρά· φασὶ δὲ Ἀντιγόνου
[2, 17]	~(Μυκηνῶν δὲ ἐν ἀριστερᾷ πέντε	ἀπέχει	καὶ δέκα στάδια τὸ Ἡραῖον.
[2, 34]	ἐπίκλησιν Θερμασίας. (σταδίους δὲ ὀγδοήκοντα	ἀπέχει	μάλιστα ἄκρα Σκυλλαῖον ἀπὸ τῆς
[2, 12]	καὶ Τιτάνης μὲν τεσσαράκοντα σταδίους	ἀπέχει	μάλιστα ἡ πόλις, ἐκ Σικυῶνος
[2, 5]	καὶ Εἰληθυίας ἱερόν· ἑξήκοντα δὲ	ἀπέχει	μάλιστα στάδια ἡ καλουμένη Τενέα.
[2, 34]	ἡ δὲ ἐφ᾽ ἡμῶν πόλις	ἀπέχει	μὲν τῆς ἄκρας, ἐφ᾽ ᾗ
[2, 38]	τῶν ἐν Ἄργει. (Τημενίου δὲ	ἀπέχει	Ναυπλία πεντήκοντα ἐμοὶ δοκεῖν σταδίους,
[2, 15]	καὶ ἡ Νεμέα τὸ χωρίον	ἀπέχει	σταδίους πέντε που καὶ δέκα.
[2, 23]	Μελαμποδιδῶν καὶ ἐς μάχην ἐξιόντι	ἡνιόχει	τοὺς ἵππους· γενομένης δὲ τῆς
[2, 5]	ψυχήν, ἐς ὃ Δημήτηρ ἔλεον	ἴσχει	Πλημναίου, παραγενομένη δὲ ἐς τὴν
[2, 23]	τοῦ Διονύσου δὲ ἐγγυτάτω οἰκίαν	ὄψει	τὴν Ἀδράστου καὶ ἀπωτέρω ταύτης
[2, 3]	Ἥλιον ἔφη δοῦναι τὴν χώραν	Ἀλωεῖ.	μὲν τὴν Ἀσωπίαν, Αἰήτῃ δὲ
[2, 16]	Προίτῳ τὸ τεῖχος ἐποίησαν ἐν	Τίρυνθι.	(Μυκηνῶν δὲ ἐν τοῖς ἐρειπίοις
[2, 16]	Ἀργείας· σημεῖά τε τῆς ἐν	Τίρυνθι	οἰκήσεως Προίτου καὶ ἐς τόδε
[2, 1]	τὸν ἰσθμὸν Ποσειδῶνος· (θέας δὲ	αὐτόθι	ἄξια ἔστι μὲν θέατρον, ἔστι
[2, 27]	τοὺς Ἀρικιεῖς, καὶ ἐβασίλευσέ τε	αὐτόθι	καὶ ἀνῆκε τῇ Ἀρτέμιδι τέμενος,
[2, 34]	σφισι καὶ νῦν ἔτι ἱερὰ	αὐτόθι,	Ποσειδῶνος μὲν ἐπὶ τῆς ἀκτῆς
[2, 10]	τοῦ περιβόλου πόα, φύεται δὲ	ἀλλαχόθι	οὐδαμοῦ γῆς, οὔτε ἄλλης οὔτε
[2, 28]	ἂν ἔγωγε εἰδείην, ἐπεὶ μηδὲ	ἑτέρωθι	ἀναστάτου γενομένης χώρας τὸ σαφὲς
[2, 37]	μέγα· (ταῦτα μὲν λίθου πεποιημένα,	ἑτέρωθι	δ᾽ ἐν ναῷ Διόνυσος Σαώτης
[2, 31]	ἐς τὸν ὀνομαζόμενον Ἅιδου κύνα	ἑτέρωθι	ἔσται μοι δῆλα ὁποῖα εἶναί
[2, 12]	δὲ τῶν Ἄραντος παίδων οὐχ	ἑτέρωθι	ἡγοῦμαι τῆς χώρας, ἐπὶ τῷ
[2, 10]	Σκόπα ποίημα. ἔστι δὲ καὶ	ἑτέρωθι	ἱερὸν Ἡρακλέους· τὸν μὲν πάντα
[2, 30]	Ἀσκληπιοῦ τὸ ἱερὸν ἔστι μὲν	ἑτέρωθι	καὶ οὐ ταύτῃ, λίθου δὲ
[2, 1]	αἱ Νηρηίδες καλούμεναι. ταύταις καὶ	ἑτέρωθι	τῆς Ἑλλάδος βωμοὺς οἶδα ὄντας,
[2, 33]	Δημοσθένει μὲν οὖν τιμαὶ καὶ	ἑτέρωθι	τῆς Ἑλλάδος καὶ παρὰ τῶν
[2, 15]	τὴν Νεμέαν, ἔνθα Περσέα πρῶτον	Διὶ	θῦσαι λέγουσιν Ἀπεσαντίῳ. (ἀνελθοῦσι δὲ
[2, 29]	καὶ ὁ μὲν τῷ Πανελληνίῳ	Διὶ	θύσας καὶ εὐξάμενος τὴν Ἑλλάδα
[2, 15]	δράκοντος. (θύουσι δὲ Ἀργεῖοι τῷ	Διὶ	καὶ ἐν τῇ Νεμέᾳ καὶ
[2, 24]	ᾧ τὸν ἀγῶνα τῷ Νεμείῳ	Διὶ	καὶ τὰ Ἡραῖα ἄγουσιν. ἐς
[2, 19]	Νεμέαν Ἀργείων ἀγόντων θυσίαν τῷ	Διὶ	ὁ Βίτων ὑπὸ ῥώμης τε
[2, 5]	ἄλλο τοιόνδε, ὡς οἱ Κορίνθιοι	Διὶ	ποιήσαιντο Ὀλυμπίῳ τὸν ναὸν καὶ
[2, 30]	ἱερὸν λέγουσιν Αἰακὸν ποιῆσαι τῷ	Διί·	τὰ δὲ ἐς τὴν Αὐξησίαν
[2, 27]	καὶ ἀποθανεῖν ἀνθρώπῳ καὶ τεκεῖν	γυναικὶ	ὅσιον. (ὄρη δέ ἐστιν ὑπὲρ
[2, 38]	ἐστιν ἅτε ἀμπέλων διδάξας τομήν—	παρίημι	οὐκ ἀξιόλογα ἡγούμενος. (ἔστι δὲ
[2, 21]	μοι τὰ λεγόμενα ἤρεσκεν— ἑκὼν	παρίημι.	(πρὸ δὲ αὐτοῦ πεποίηται Διὸς
[2, 19]	τοῦτον οἰκειότερα ὄντα ἑτέρῳ λόγῳ	παρίημι	τῷδε, τὰ δὲ ἐς τὸν
[2, 30]	ἄλλα ἐς ἐπίδειξιν, τὸ ἐντεῦθεν	ἐπέξειμι.	~(ἐν τῇ ἀγορᾷ Τροιζηνίων ναὸς
[2, 33]	αὐτόν· (τὸ δὲ ὕστερον λεχθὲν	ἐπέξειμι	ὁποῖον ἐγένετο. Ἅρπαλος μὲν ὡς
[2, 35]	καλοῦσιν, σαφῶς μὲν οὐκ ἂν	ἔχοιμι	εἰπεῖν, τεκμαίρομαι δὲ περὶ γῆς
[2, 24]	τὸ ὄρος ἐκβολαῖς Διονύσῳ καὶ	Πανὶ	θύουσι, τῷ Διονύσῳ δὲ καὶ
[2, 11]	ὄπισθεν τοῦ Ἡραίου τὸν μὲν	Πανὶ	ᾠκοδόμησεν, Ἡλίῳ δὲ λίθου λευκοῦ.
[2, 26]	ἐμοὶ φιλότητι μιγεῖσα ἱμερόεσσα Κορωνὶς	ἐνὶ	κραναῇ Ἐπιδαύρῳ. οὗτος ὁ χρησμὸς
[2, 13]	δοθέντι πώματι παίει τῶν δακτύλων	ἑνὶ	ἐς τὴν κεφαλήν· ἀποθανόντος δὲ
[2, 27]	δὲ ἀγὼν ἐλευθέρων μὲν προέκειτο	οὐδενί,	οἰκέταις δὲ ἀποδρᾶσι τοὺς δεσπότας.
[2, 25]	καὶ ταύτην ποιοῦσαν ὅτι ἐν	οὐδενὶ	οὐδὲ αὐτὴ καθέστηκεν ἔτι κινδύνῳ.
[2, 35]	τῇ Εἰλειθυίᾳ· τὸ δὲ ἄγαλμα	οὐδενὶ	πλὴν εἰ μὴ ἄρα ταῖς
[2, 29]	πεποίηται· τὸ δὲ πρὸς τῷ	λιμένι	ἐπὶ ἄκρας ἀνεχούσης ἐς θάλασσαν
[2, 6]	Ζηνί τε κυσαμένη καὶ Ἐπωπέι	ποιμένι	λαῶν. Ὅμηρος δὲ σφᾶς ἀνήγαγεν
[2, 26]	(Ἀρεσθάνας δὲ— ὄνομα γὰρ τῷ	ποιμένι	τοῦτο ἦν— ὡς τὸν ἀριθμὸν
[2, 6]	δῖον Ἀσωποῦ κούρη ποταμοῦ βαθυδινήεντος,	Ζηνί	τε κυσαμένη καὶ Ἐπωπέι ποιμένι
[2, 32]	μὲν ἅτε ἐν μητροπόλει τῇ	Τροιζῆνι	Ἁλικαρνασσεῖς ἐποίησαν, τὸ δὲ ἄγαλμα
[2, 13]	καθόδῳ γυναῖκα Ἡρακλέους εἶπεν εἶναι.	Ὠλῆνι	δὲ ἐν Ἥρας ἐστὶν ὕμνῳ
[2, 14]	πρὶν ἢ διαπολεμηθῆναι καὶ ἐν	Ἐλευσῖνι	αὐτοῦ καταμείναντος Εὐμόλπου. (δύναιτο δ᾽
[2, 14]	αὐτοὶ μιμεῖσθαι Φλιάσιοι τὰ ἐν	Ἐλευσῖνι	δρώμενα. (Δυσαύλην δέ φασιν ἀδελφὸν
[2, 30]	τὰ> αὐτὰ καθὰ δὴ καὶ	Ἐλευσῖνι	θύειν νομίζουσιν. (Αἰγίνης μὲν δὴ>
[2, 14]	καὶ ταῦτα μὲν διάφορα τῶν	Ἐλευσῖνι	νομίζουσι, τὰ δὲ ἐς αὐτὴν
[2, 15]	Ἀδράστειαν ὀνομάζουσιν εἴτε ἐπ᾽ ἄλλῃ	τινὶ	αἰτίᾳ εἴτε καὶ ἀνευρόντος αὐτὴν
[2, 6]	οὖν τὸν Λύκον ἱκέτευσε στρατῷ	μείζονι	ἐπὶ τὴν Αἰγιάλειαν ἐλάσαντα τιμωρήσασθαι
[2, 1]	ναῷ δὲ ὄντι μέγεθος οὐ	μείζονι	ἐφεστήκασι Τρίτωνες χαλκοῖ. καὶ ἀγάλματά
[2, 9]	δὲ ὁ Μειλίχιος, ἡ δὲ	κίονί	ἐστιν εἰκασμένη. ἐνταῦθα καὶ βουλευτήριόν
[2, 28]	δώσειν αὐτὴν Δηιφόντου τὰ πάντα	ἀμείνονι	καὶ ἀνθρώπων πλειόνων καὶ γῆς
[2, 22]	δοῦναι— συνοικεῖν γὰρ ἤδη Κλυταιμνήστραν	Ἀγαμέμνονι—	αὐτὴν δὲ ὕστερον τούτων Μενελάῳ
[2, 16]	εἰσὶ δὲ καὶ ὅσους σὺν	Ἀγαμέμνονι	ἐπανήκοντας ἐξ Ἰλίου δειπνίσας κατεφόνευσεν
[2, 25]	Πετεώς, τοῦ δὲ Μενεσθεύς, ὃς	Ἀγαμέμνονι	μετὰ Ἀθηναίων τὴν Πριάμου συγκαθεῖλεν
[2, 18]	ἀδικίας ἦρξεν Αἴγισθος ἢ προϋπῆρξεν	Ἀγαμέμνονι	φόνος Ταντάλου τοῦ Θυέστου· συνοικεῖν
[2, 3]	ἔπεσι Μήδειον καὶ θυγατέρα Ἐριῶπιν	Ἰάσονι	εἶπεν ἐκ Μηδείας γενέσθαι· πέρα
[2, 25]	καὶ τέλος μὲν ἴσον τῷ	ἀγῶνι	συμβῆναί φασι καὶ ἀπ᾽ αὐτοῦ
[2, 19]	βασιλέων ἐς ἐλάχιστον προήγαγον, ὡς	Μήδωνι	τῷ Κείσου καὶ τοῖς ἀπογόνοις
[2, 22]	ὅθεν τὸ κῦμα ἀνεχώρησεν, ἱερὸν	Ποσειδῶνι	ἐποίησαν Προσκλυστίῳ. (προελθόντι δὲ οὐ
[2, 9]	τὸ> Ἀράτου ἡρῷον ἔστι μὲν	Ποσειδῶνι	Ἰσθμίῳ βωμός, ἔστι δὲ Ζεὺς
[2, 15]	πατέρα εἶναι Φορωνεῖ· τοῦτον δὲ	Ποσειδῶνι	καὶ Ἥρᾳ δικάσαι περὶ τῆς
[2, 1]	λέγουσιν ἐπὶ τῷ παιδὶ λαβεῖν	Ἀλκμαίωνι.	(τοῦ Ποσειδῶνος δέ εἰσιν ἐπειργασμένοι
[2, 11]	ἥρωι μετὰ ἥλιον δύναντα ἐναγίζουσιν,	Εὐαμερίωνι	δὲ ὡς θεῷ θύουσιν. εἰ
[2, 11]	καλοῦσι. (τῷ δὲ Ἀλεξάνορι καὶ	Εὐαμερίωνι—	καὶ γὰρ τούτοις ἀγάλματά ἐστι—
[2, 17]	ὄρος τοῦτο ὀνομάζουσιν Εὔβοιαν, λέγοντες	Ἀστερίωνι	γενέσθαι τῷ ποταμῷ θυγατέρας Εὔβοιαν
[2, 10]	ἔτι λείπεται. τὸ ἐνδοτέρω δὲ	Ἀπόλλωνι	ἀνεῖται Καρνείῳ, καὶ ἐς αὐτὸ
[2, 22]	Δελφοῖς· (καὶ τὸ ἔχθος τὸ	Ἀπόλλωνι	διαμένον ἐς τοὺς αὐλητὰς ἔτι
[2, 26]	Ἄργος ὁ Διός· Ἐπιδαύριοι δὲ	Ἀπόλλωνι	Ἐπίδαυρον παῖδα προσποιοῦσιν. (Ἀσκληπιοῦ δὲ
[2, 27]	Ὑγείᾳ ναὸν καὶ Ἀσκληπιῷ καὶ	Ἀπόλλωνι	ἐπίκλησιν Αἰγυπτίοις. καὶ ἦν γὰρ
[2, 32]	Διομήδην πρῶτον θεῖναί φασι τῷ	Ἀπόλλωνι.	ἐς δὲ τὴν Δαμίαν καὶ
[2, 30]	Διονύσῳ δὲ αὐτῶν ὁ τρίτος.	Ἀπόλλωνι	μὲν δὴ ξόανον γυμνόν ἐστι
[2, 35]	δίκῃ νικήσαντας ἐπὶ τῷδε τιμὰς	Ἀπόλλωνι	Ὁρίῳ νεῖμαι. (τὸ δὲ ἱερὸν
[2, 11]	Ἐπωπέα δὲ καὶ Ἀρτέμιδι καὶ	Ἀπόλλωνι	τὸ πλησίον ἱερὸν ποιῆσαι λέγουσι,
[2, 7]	ποιμένος τοῦ εὑρόντος δοθῆναι τῷ	Ἀπόλλωνι.	τούτων τῶν ἀναθημάτων οὐδὲν ἔτι
[2, 29]	καταμείναντα, Πηλεῖ μὲν συμβὰν καὶ	Τελαμῶνι	ἐπὶ φόνῳ φεύγειν τῷ Φώκου,
[2, 36]	Κοκκυγίῳ Διός, ἐν δὲ τῷ	Πρωνί	ἐστιν Ἥρας· καὶ τοῦ γε
[2, 6]	ὕστερον ἀποθανόντος Πολύβου τὴν ἐν	Σικυῶνι	ἀρχὴν ἔσχεν. Ἀδράστου δὲ ἐς
[2, 11]	τὰ πρόσωπα φαίνοντα ἐν τῷ	Νυμφῶνί	ἐστιν. ἡ δὲ ἐς Τιτάνην
[2, 20]	γενήσοιτο ἡ συμφορά, ὑπείκουσι ταῖς	γυναιξί.	(πρότερον δὲ ἔτι τὸν ἀγῶνα
[2, 29]	ὡς αὐτὸν εἰκόνας ταύτας ἐποιήσαντο	οἱ	Αἰγινῆται. τοῦ περιβόλου δὲ ἐντὸς
[2, 20]	Πολύδωρος Ἱππομέδοντος καὶ Θέρσανδρος καὶ	οἱ	Ἀμφιαράου παῖδες, Ἀλκμαίων τε καὶ
[2, 18]	Ἀμφιαράου· (τὸ δὲ ἐγχώριον γένος	οἱ	Ἀναξαγορίδαι βασιλεύουσι πλέον. Ἶφις μὲν
[2, 11]	καὶ Κόρης. ἐνταῦθα ἐφ᾽ αὑτῶν	οἱ	ἄνδρες ἑορτὴν ἄγουσι, τὸν δὲ
[2, 4]	(Ἀλήτης δὲ αὐτός τε καὶ	οἱ	ἀπόγονοι βασιλεύουσιν ἐς μὲν Βάκχιν
[2, 31]	ὃ ἀφήγνισαν. καὶ νῦν ἔτι	οἱ	ἀπόγονοι τῶν καθηράντων ἐνταῦθα δειπνοῦσιν
[2, 36]	οἴκαδε, στρατεύουσιν ἐπὶ τὴν Ἀσίνην	οἱ	Ἀργεῖοι καὶ ὁ βασιλεὺς αὐτῶν
[2, 21]	Πύρρῳ τῷ Ἠπειρώτῃ, καθὰ λέγουσιν	οἱ	Ἀργεῖοι, καυθέντος δὲ ἐνταῦθα τοῦ
[2, 23]	ἐς αὐτὸ ἦσαν ἠθροισμέναι. ταύτας	οἱ	Ἀργεῖοι σφάξαντες τά τε κρέα
[2, 20]	Ἀργείας ἀεί τι ἀπετέμνοντο, ἢ	οἱ	Ἀργεῖοι τετραμμένων πρὸς πόλεμον ἐκείνων
[2, 21]	ἐπειρῶντο ἐπὶ τυραννίδι, νικήσαντες δὲ	οἱ	Ἀργεῖοι τῇ μάχῃ Λαφάην τε
[2, 37]	Πελοπόννησον, τὴν αὐτὴν ἠφίεσαν Ἀθηναίοις	οἱ	Ἀργεῖοι φωνήν· ἐπὶ δὲ Φιλάμμωνος
[2, 36]	τινα ἀπὸ τοῦ τείχους ἠμύναντο	οἱ	Ἀσιναῖοι καὶ ἀποκτείνουσιν ἄλλους τε
[2, 36]	Ἀργολίδα ἐσβαλόντων στρατιᾷ συνεσέβαλόν σφισιν	οἱ	Ἀσιναῖοι, καὶ ἐδῄωσαν σὺν ἐκείνοις
[2, 4]	γενεὰς πέντε, ἀπὸ τούτου δὲ	οἱ	Βακχίδαι καλούμενοι πέντε ἄλλας γενεὰς
[2, 3]	ἄγαλμα τὸ τῆς Ἀρτέμιδος· καί	οἱ	Βελλεροφόντης ἔπεστι καὶ τὸ ὕδωρ
[2, 26]	Μύρτιον· ἐκκειμένῳ δὲ ἐδίδου μέν	οἱ	γάλα μία τῶν περὶ τὸ
[2, 30]	τῇ Καρίᾳ καὶ Μύνδον ἀπῴκισαν	οἱ	γεγονότες ἀπ᾽ Ἀετίου τοῦ Ἄνθα.
[2, 16]	Δαναοῦ τὴν ἀρχὴν Λυγκεὺς ἔσχεν.	(οἱ	δὲ Ἄβαντος τοῦ Λυγκέως παῖδες
[2, 5]	μάλιστα στάδια ἡ καλουμένη Τενέα.	οἱ	δὲ ἄνθρωποί φασιν οἱ ταύτῃ
[2, 36]	τε καλούμενον καὶ ἐπὶ Βολεούς·	οἱ	δὲ Βολεοὶ οὗτοι λίθων εἰσὶ
[2, 18]	ὅτι ἦν Πελοπίδης ὁ Τισαμενός,	οἱ	δὲ Ἡρακλεῖδαι τὸ ἀνέκαθέν εἰσι
[2, 15]	μαθητὰς δὲ εἶναι Δαιδάλου σφᾶς,	οἱ	δὲ καὶ γυναῖκα ἐκ> Γόρτυνος
[2, 18]	παῖδες ἐς τὴν νῦν Ἀχαΐαν·	(οἱ	δὲ Νηλεῖδαι πλὴν Πεισιστράτου— τοῦτον
[2, 7]	μάντεις Ἀπόλλωνα ἱλάσασθαι καὶ Ἄρτεμιν.	(οἱ	δὲ παῖδας ἑπτὰ καὶ ἴσας
[2, 29]	ὁ Μιλτιάδου προῆλθον ἐς δόξαν·	οἱ	δὲ Τευκρίδαι βασιλεῖς διέμειναν Κυπρίων
[2, 13]	ἄχαρι μηδὲν ἀπ᾽ αὐτῆς γένηται,	οἱ	δὲ τὴν ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς
[2, 15]	δὲ εἶναι Πέλοπος Κλεώνην λέγουσιν,	οἱ	δὲ τῷ παρὰ Σικυῶνα ῥέοντι
[2, 33]	ὑπὸ τῶν θεραπευόντων ἀπέθανεν οἰκετῶν·	οἱ	δὲ ὑπὸ ἀνδρὸς Μακεδόνος Παυσανίου
[2, 13]	οἱ μὲν ἀρχαιότατοι Φλιασίων Γανυμήδαν,	οἱ	δὲ ὕστερον Ἥβην ὀνομάζουσιν· ἧς
[2, 33]	λέγουσιν, ὅτε περ ἦσαν καὶ	οἱ	Δελφοὶ Ποσειδῶνος· λέγεται δὲ καὶ
[2, 13]	ἄδειαν ἐνταῦθα ἱκετεύουσι, λυθέντες δὲ	οἱ	δεσμῶται τὰς πέδας πρὸς τὰ
[2, 30]	μετοικοῦσιν ἐς τὴν Ἀττικήν, καὶ	οἱ	δῆμοι τὰ ὀνόματα ἔχουσιν ἀπὸ
[2, 30]	τὰ ἀγάλματα, Ἀθηναίων δὲ ἀπώλοντο	οἱ	διαβάντες διὰ ταῦτα ἐς Αἴγιναν,
[2, 23]	λέγουσιν ὑπὸ Ἀργείων καὶ τέμενός	οἱ	δοθῆναι τοῦτο ἐξαίρετον· (Κρησίου δὲ
[2, 25]	Καλυδωνίαν, παραμένειν δὲ οὐκ ἔφη	οἱ	δύνασθαι· συνακολουθεῖν δέ, εἰ βούλοιτο,
[2, 21]	ἐχρῆτο ἐς τὰς μάχας καὶ	οἱ	ἐλέφαντές εἰσιν ἐπειργασμένοι. τοῦτο μὲν
[2, 29]	(γεγόνασι δὲ ἀπὸ μὲν Πηλέως	οἱ	ἐν Ἠπείρῳ βασιλεῖς, Τελαμῶνος δὲ
[2, 29]	ὁ Φῶκος, φεύγουσιν ἐπιβάντες νεὼς	οἱ	Ἐνδηίδος παῖδες· Τελαμὼν δὲ ὕστερα
[2, 34]	δὲ καὶ Ἑρμιόνα ὕστερον Δωριεῖς	οἱ	ἐξ Ἄργους· πόλεμον δὲ οὐ
[2, 28]	ὡς τάχους εἶχεν ἤμυνε καὶ	οἱ	Ἐπιδαύριοι πυνθανόμενοι προσεβοήθουν. Δηιφόντης δὲ
[2, 28]	οἱ ψιττακοί. τοὺς δὲ ὄφεις	οἱ	Ἐπιδαύριοι τοὺς μεγάλους ἐς πλέον
[2, 11]	κορυφὴν ὄρους ἥξασιν, ἐνταῦθα λέγουσιν	οἱ	ἐπιχώριοι Τιτᾶνα οἰκῆσαι πρῶτον· εἶναι
[2, 25]	δὲ ὡς ἐπὶ θάλασσαν, ἐνταῦθα	οἱ	θάλαμοι τῶν Προίτου θυγατέρων εἰσίν·
[2, 6]	βουλευσάμενος Ἐπωπεὺς ἁρπάζει· ὡς δὲ	οἱ	Θηβαῖοι σὺν ὅπλοις ἦλθον, ἐνταῦθα
[2, 16]	τῶν παίδων ὑπόγαια οἰκοδομήματα, ἔνθα	οἱ	θησαυροί σφισι τῶν χρημάτων ἦσαν.
[2, 7]	ὑπὸ Προίτου ποιηθῆναι· τὰς γάρ	οἱ	θυγατέρας ἐνταῦθα τῆς μανίας παύσασθαι.
[2, 27]	ναοῦ δέ ἐστι πέραν ἔνθα	οἱ	ἱκέται τοῦ θεοῦ καθεύδουσιν. (οἴκημα
[2, 5]	φάναι ζητοῦντι μηνύσειν πρὶν ἤ	οἱ	καὶ ἐν Ἀκροκορίνθῳ γένοιτο ὕδωρ·
[2, 27]	κεφαλῆς ἔχει τοῦ δράκοντος, καί	οἱ	καὶ κύων παρακατακείμενος πεποίηται. τῷ
[2, 35]	μεγέθει καὶ χρόᾳ· ἔπεστι δέ	οἱ	καὶ τὰ ἐπὶ τῷ θρήνῳ
[2, 21]	τῆς Δήμητρος, παρ᾽ ᾧ συμβῆναί	οἱ	καὶ τὴν τελευτὴν ἐδήλωσα ἐν
[2, 6]	ὄνομα ἦν ἐπὶ κάλλει, καί	οἱ	καὶ φήμη προσῆν Ἀσωποῦ θυγατέρα,
[2, 5]	ἤκουσα καὶ ἄλλο τοιόνδε, ὡς	οἱ	Κορίνθιοι Διὶ ποιήσαιντο Ὀλυμπίῳ τὸν
[2, 1]	συντελοῦντες γὰρ ἐς αὐτὸ καὶ	οἱ	Κορίνθιοι μετέσχον τοῦ πολέμου τοῦ
[2, 1]	Ἀττικῆς ἐσεμνολόγησαν· λέγουσι δὲ καὶ	οἱ	Κορίνθιοι Ποσειδῶνα ἐλθεῖν Ἡλίῳ περὶ
[2, 4]	μετοικήσαντος ἐς Λυκίαν οὐδὲν ἧσσον	οἱ	Κορίνθιοι τῶν ἐν Ἄργει δυναστῶν
[2, 4]	ὅτε ἐδίκαζεν, Ἡλίου δὲ ὡς	οἱ	Κορίνθιοί φασιν Ἀφροδίτῃ παρέντος— ἐς
[2, 30]	ᾆσμα Αἰγινήταις ἐποίησε. φασὶ δὲ	οἱ	Κρῆτες— τούτοις γάρ ἐστι τὰ
[2, 3]	καθήμενός ἐστιν Ἑρμῆς, παρέστηκε δέ	οἱ	κριός, ὅτι Ἑρμῆς μάλιστα δοκεῖ
[2, 26]	ἐς Ἐπιδαυρίους ἐστίν, ὅτι αἶγας	οἱ	Κυρηναῖοι θύουσιν, Ἐπιδαυρίοις οὐ καθεστηκότος.
[2, 38]	οἱ τάφοι, τὴν χώραν δὲ	οἱ	Λακεδαιμόνιοι γενομένου πανδημεί σφισιν ἀγῶνος
[2, 20]	ἠπίστατο. ὡς δὲ ἐγγὺς> ἐγίνοντο	οἱ	Λακεδαιμόνιοι καὶ αἱ γυναῖκες οὔτε
[2, 20]	χώρας. τὸν δὲ ἔμπροσθεν χρόνον	οἱ	Λακεδαιμόνιοι μηδὲν ἔξω Πελοποννήσου περιεργαζόμενοι
[2, 20]	δεξάμεναί τε ἐμάχοντο ἐρρωμένως, ἐνταῦθα	οἱ	Λακεδαιμόνιοι, φρονήσαντες ὡς καὶ διαφθείρασί
[2, 11]	χεῖρες καὶ πόδες· χιτὼν γάρ	οἱ	λευκὸς ἐρεοῦς καὶ ἱμάτιον ἐπιβέβληται.
[2, 29]	περιεχόμενον κύκλῳ κρηπῖδι, ἐπίκειται δέ	οἱ	λίθος τραχύς· καὶ ἡνίκα Φῶκον
[2, 28]	ταῦτα Ἐπιδαυρίοις ἐποίησεν. ~(δράκοντες δὲ—	οἱ	λοιποὶ καὶ ἕτερον γένος— ἐς
[2, 18]	οὕστινας ἀπεχώρησεν— ἐς Ἀθήνας ἀφίκοντο	οἱ	λοιποί, καὶ τὸ Παιονιδῶν γένος
[2, 29]	δὲ τὴν αὐτὴν Αἰγινήταις καὶ	οἱ	λοιποὶ λέγουσιν. αὐχμὸς τὴν Ἑλλάδα
[2, 21]	πρόσκειμαι γὰρ πλέον τι ἢ	οἱ	λοιποὶ τῇ Ὁμήρου ποιήσει— δοκῶ
[2, 28]	εἰκὸς ἔχει, γράψω. Κεῖσος καὶ	οἱ	λοιποὶ Τημένου παῖδες μάλιστα ᾔδεσαν
[2, 5]	ἔπηλυ καὶ οὐκ ἐγχώριον εἶναί	οἱ·	Μαίανδρον γὰρ κατιόντα ἐκ Κελαινῶν
[2, 7]	νόσος ἐπέλαβε· καὶ σφᾶς ἐκέλευον	οἱ	μάντεις Ἀπόλλωνα ἱλάσασθαι καὶ Ἄρτεμιν.
[2, 24]	οὗτος καλεῖται Δειράς. ἡ δέ	οἱ	μαντικὴ— μαντεύεται γὰρ ἔτι καὶ
[2, 24]	Ὀξυδερκοῦς καλουμένης, Διομήδους ἀνάθημα, ὅτι	οἱ	μαχομένῳ ποτὲ ἐν Ἰλίῳ τὴν
[2, 13]	θεὸν ἧς ἐστι τὸ ἱερὸν	οἱ	μὲν ἀρχαιότατοι Φλιασίων Γανυμήδαν, οἱ
[2, 7]	νῦν Φόβον ὀνομάζουσι τὸ χωρίον,	οἱ	μὲν ἐς Κρήτην παρὰ Καρμάνορα
[2, 35]	ἐλάσαντες δὲ πρὸς τὸν ναὸν	οἱ	μὲν ἔσω φέρεσθαι τὴν βοῦν
[2, 3]	θάνατον ἐς Κόρκυραν μετοικῆσαι καί	οἱ	Μέρμερον μὲν τὸν πρεσβύτερον τῶν
[2, 3]	λέγουσιν ἐξ Αἰγέως, ὄνομα δέ	οἱ	Μῆδον εἶναι· Ἑλλάνικος δὲ αὐτὸν
[2, 2]	ξένος ἐπίορκα ὀμόσῃ, οὐδεμία ἐστίν	οἱ	μηχανὴ διαφυγεῖν τοῦ ὅρκου. καὶ
[2, 16]	καὶ ὡς διψῶντι ἐπῆλθεν ἀνελέσθαι	οἱ	μύκητα ἐκ τῆς γῆς, ῥυέντος
[2, 28]	(ὡς δὲ ὑπήκουσε καλοῦσιν, ἐνταῦθα	οἱ	νεανίσκοι πολλὰ μὲν Δηιφόντου κατηγόρουν,
[2, 12]	τοῦ ποταμοῦ τὸ ὕδωρ, ὅντινα	οἱ	νῦν ἀπὸ τοῦ εὑρόντος καλοῦσιν
[2, 34]	Θησέα ἀνελόμενον τὰ γνωρίσματα ὀνομάζουσιν	οἱ	νῦν Θησέως αὐτήν. κατὰ ταύτην
[2, 9]	φάρμακον ἔσεσθαι συμφορά· τὸν γάρ	οἱ	παῖδα Δημήτριον ὁ νεώτερος τῶν
[2, 13]	Ἥραν ὑπὸ Ὡρῶν, εἶναι δέ	οἱ	παῖδας Ἄρην τε καὶ Ἥβην.
[2, 30]	Ἀετίου τοῦ Ἄνθα. Τροίζηνος δὲ	οἱ	παῖδες Ἀνάφλυστος καὶ Σφῆττος μετοικοῦσιν
[2, 18]	τρίτου δὲ Ἀριστοδήμου προτεθνεῶτος εἵποντο	οἱ	παῖδες. Ἄργους μὲν δὴ καὶ
[2, 31]	γυναῖκες λίθου καὶ αὐταὶ καὶ	οἱ	παῖδες. εἰσὶ δὲ ἃς Ἀθηναῖοι
[2, 22]	ἀγάλματα δὲ αὐτοί τε καὶ	οἱ	παῖδές εἰσιν Ἄναξις καὶ Μνασίνους,
[2, 18]	ἦλθε σὺν τῇ στρατιᾷ καὶ	οἱ	παῖδες ἐς τὴν νῦν Ἀχαΐαν·
[2, 30]	ἀντὶ ἑνὸς ἐγένοντο, ἴσχυον δὲ	οἱ	παῖδες μᾶλλον οἱ Πέλοπος. (σημεῖον
[2, 3]	τῶν ἐποίκων οὐδὲ ἀποκείρονταί σφισιν	οἱ	παῖδες οὐδὲ μέλαιναν φοροῦσιν ἐσθῆτα.
[2, 7]	γὰρ ἐπὶ τὸν Σύθαν ἴασιν	οἱ	παῖδες τῇ ἑορτῇ τοῦ Ἀπόλλωνος,
[2, 6]	Φλίας ὁ Διονύσου γαμεῖ, καί	οἱ	παῖς Ἀνδροδάμας γίνεται. Πόλυβος δὲ
[2, 16]	τὰ δὲ ἀπὸ τούτου καὶ	οἱ	πάντες ὁμοίως ἴσασι, θυγατέρων τῶν
[2, 29]	δέ εἰσι κατὰ τὴν ἔσοδον	οἱ	παρὰ Αἰακόν ποτε ὑπὸ τῶν
[2, 30]	νήσῳ τὴν Βριτόμαρτιν. ἐπίκλησις δέ	οἱ	παρά τε Αἰγινήταις ἐστὶν Ἀφαία
[2, 4]	φασὶ καὶ ὡς τὸν Πήγασόν	οἱ	παραδοίη χειρωσαμένη τε καὶ ἐνθεῖσα
[2, 30]	ἴσχυον δὲ οἱ παῖδες μᾶλλον	οἱ	Πέλοπος. (σημεῖον δέ· ἀποθανόντος γὰρ
[2, 16]	δὴ Κασσάνδρας μνήματος ἀμφισβητοῦσι Λακεδαιμονίων	οἱ	περὶ Ἀμύκλας οἰκοῦντες· ἕτερον δέ
[2, 34]	ἐστιν οὐκ οἶδα, ἔλεγον δὲ	οἱ	περὶ τὰ Μέθανα, ἐπεὶ χάλαζάν
[2, 21]	συνεπιλαβέσθαι δοκεῖν τοῦ ἔργου, ὅτι	οἱ	περὶ τὴν λίμνην τὴν Τριτωνίδα
[2, 27]	ἀνῳκοδόμησε καὶ ταύτην. Ἐπιδαυρίων δὲ	οἱ	περὶ τὸ ἱερὸν μάλιστα ἐταλαιπώρουν,
[2, 26]	Ἀρισταίχμου, τὸ συμβὰν σπάσμα θηρεύοντί	οἱ	περὶ τὸν Πίνδασον ἰαθεὶς ἐν
[2, 28]	καθὰ δὴ καὶ ὁ γαμβρός	οἱ	Περίανδρος Κορίνθου. ~(αὐτὴ δὲ τῶν
[2, 10]	Ὕπνος ἐν τῷ προτέρῳ, καί	οἱ	πλὴν τῆς κεφαλῆς ἄλλο οὐδὲν
[2, 28]	ἀνὰ χρόνον Ὑρνήθιον κληθέν. (καί	οἱ	ποιήσαντες ἡρῷον τιμὰς καὶ ἄλλας
[2, 23]	ἕστηκεν Ὑγεία· κάθηνται δὲ καὶ	οἱ	ποιήσαντες τὰ ἀγάλματα Ξενόφιλος καὶ
[2, 6]	Φηνὼ Κλυτίου· καὶ ὕστερον γενομένου	οἱ	πολέμου πρὸς Ἄρχανδρον καὶ Ἀρχιτέλην
[2, 37]	τὴν δὲ ταύτῃ κάθοδον δεῖξαί	οἱ	Πόλυμνον. τῇ δὲ Ἀλκυονίᾳ πέρας
[2, 32]	τοιόνδε· ἑκάστη παρθένος πλόκαμον ἀποκείρεταί	οἱ	πρὸ γάμου, κειραμένη δὲ ἀνέθηκεν
[2, 15]	Ἡρακλῆς κατετόξευσεν, ἔγκλημα ποιούμενος ὅτι	οἱ	πρὸς Αὐγείαν πολεμοῦντι ἀντετάχθησαν. (ἐκ
[2, 20]	καὶ βιβλία μὲν ἐκεῖνα ἔρριπταί	οἱ	πρὸς τοῖς ποσίν, αὐτὴ δὲ
[2, 24]	Ἐλευσῖνα καὶ τὴν ταύτῃ θάλασσαν	οἱ	Ρειτοί. πρὸς δὲ τοῦ Ἐρασίνου
[2, 10]	θύειν. καὶ νῦν ἔτι ἄρνα	οἱ	Σικυώνιοι σφάξαντες καὶ τοὺς μηροὺς
[2, 35]	κεφαλαῖς ἔχουσι στεφάνους. πλέκονται δὲ	οἱ	στέφανοί σφισιν ἐκ τοῦ ἄνθους
[2, 17]	Πολυκλείτου δὲ ἔργον· ἔπεστι δέ	οἱ	στέφανος Χάριτας ἔχων καὶ Ὥρας
[2, 13]	γῆς δέχεσθαι· (Ἵππασος δὲ καὶ	οἱ	σὺν αὐτῷ διεκελεύοντο ἀμύνεσθαι μηδὲ
[2, 31]	καὶ αὐτὸς ἀνασωθείη Θησεὺς καὶ	οἱ	σὺν αὐτῷ. (ἐν τούτῳ δέ
[2, 16]	Ἀγαμέμνων τε αὐτὸς ἔκειτο καὶ	οἱ	σὺν ἐκείνῳ φονευθέντες. ~(Μυκηνῶν δὲ
[2, 22]	αὐτοῦ τὴν γῆν Ἴναχος καὶ	οἱ	συνδικάσαντες ἔγνωσαν. Ἥρα μὲν δὴ
[2, 21]	Περσεὺς ἀπέκτεινεν αὐτήν· Ἀθηνᾶν δέ	οἱ	συνεπιλαβέσθαι δοκεῖν τοῦ ἔργου, ὅτι
[2, 12]	ἀλλ᾽ οὐ Χθονοφύλην· Χθονοφύλην δέ	οἱ	συνοικῆσαι καὶ Ἀνδροδάμαν γενέσθαι Φλίαντι
[2, 19]	καὶ βωμὸς Ὑετίου Διός, ἔνθα	οἱ	συσπεύδοντες Πολυνείκει τὴν ἐς Θήβας
[2, 8]	οἴκαδε ὑπόσπονδοι. (Ἄρατος δέ, ὥς	οἱ	τὰ ἐν Πελοποννήσῳ προεκεχωρήκει, δεινὸν
[2, 20]	Αἰσχύλου ποιήσει— πλησίον κεῖνται καὶ	οἱ	τὰς Θήβας ἑλόντες Αἰγιαλεὺς Ἀδράστου
[2, 35]	ἐκ τοῦ ἄνθους ὃ καλοῦσιν	οἱ	ταύτῃ κοσμοσάνδαλον, ὑάκινθον ἐμοὶ δοκεῖν
[2, 5]	Τενέα. οἱ δὲ ἄνθρωποί φασιν	οἱ	ταύτῃ Τρῶες εἶναι, αἰχμάλωτοι δὲ
[2, 15]	καὶ Σκύλλιν ἐκ τῆς γυναικός	οἱ	ταύτης γενέσθαι. ἐν Κλεωναῖς δὲ
[2, 38]	τοῖς μὲν ἀποθανοῦσιν ἐχώσθησαν ἐνταῦθα	οἱ	τάφοι, τὴν χώραν δὲ οἱ
[2, 2]	ἐν τῷ ἰσθμῷ, τὸν δέ	οἱ	τάφον καὶ τῶν ἐφ᾽ αὑτοῦ
[2, 6]	εὔξατο ἐνδείξασθαι τὴν θεὸν εἴ	οἱ	τετελεσμένος ἐστὶν ὁ ναὸς κατὰ
[2, 8]	τὸ συνέδριον Ἐπιδαύριοι καὶ Τροιζήνιοι	οἱ	τὴν Ἀργολίδα Ἀκτὴν οἰκοῦντες καὶ
[2, 16]	φήμῃ— Μεγαπένθην τὸν Προίτου πείθει	οἱ	τὴν ἀρχὴν ἀντιδοῦναι, παραλαβὼν δὲ
[2, 3]	Μήδειαν μεταπεμψαμένους ἐξ Ἰωλκοῦ παραδοῦναί	οἱ	τὴν ἀρχήν. (βασιλεύειν μὲν δὴ
[2, 5]	ὁ Λεύκιππος καὶ τελευτῶν παρέδωκέν	οἱ	τὴν ἀρχήν· (ὄνομα δὲ ἦν
[2, 11]	ἱδρύσατο ὁ Τημένου, τῆς ὁδοῦ	οἱ	τῆς ἐς Σικυῶνα Ἥραν φάμενος
[2, 5]	μοι θαύματος ἄξια· τὰ γάρ	οἱ	τικτόμενα ὑπὸ τῆς γυναικὸς αὐτίκα
[2, 11]	τούτων ἱλάσασθαι θελήσῃ τις, ἀποδέδεικταί	οἱ	τὸ αὐτὸ σέβεσθαι τοῦτο ὃ
[2, 16]	θεοῦ τέλος ἔσχεν, οὐδὲ ἀπέτρεψέν	οἱ	τὸ χρεὼν τὰ ἐς τὴν
[2, 9]	μάλιστα ἐμποδὼν οὐκ ἐθέλων εἶναί	οἱ	τοῖς δρωμένοις. (συμβαλὼν δὲ περὶ
[2, 29]	ηὐξήθη παρὰ Διὸς οἰκήτορας, οὕτω	οἱ	τὸν Δία ἀνεῖναι τοὺς ἀνθρώπους
[2, 20]	προαχθέντων ἐς μάχην ἀμφοτέρων, κρατοῦσιν	οἱ	τοῦ δήμου, κρατήσαντες δὲ οὐδένα
[2, 27]	στοὰ καλουμένη Κότυος, καταρρυέντος δέ	οἱ	τοῦ ὀρόφου διέφθαρτο ἤδη πᾶσα
[2, 21]	μὲν θυγατέρα εἶναι, τελευτήσαντος δέ	οἱ	τοῦ πατρὸς βασιλεύειν τῶν περὶ
[2, 10]	ἄγαλμά ἐστιν Ἀντιόπης· εἶναι γάρ	οἱ	τοὺς παῖδας Σικυωνίους καὶ δι᾽
[2, 32]	καλουμένη κρήνη, τὸ ὕδωρ ὡς	οἱ	Τροιζήνιοι λέγουσιν ἀνευρόντος Ἡρακλέους. (ἐν
[2, 30]	(Ἡρακλειδῶν γὰρ κατελθόντων ἐδέξαντο καὶ	οἱ	Τροιζήνιοι συνοίκους Δωριέων τῶν ἐξ
[2, 1]	εἰσιν ἐπειργασμένοι τῷ βάθρῳ καὶ	οἱ	Τυνδάρεω παῖδες, ὅτι δὴ σωτῆρες
[2, 31]	ἀξιολογώτατον δὲ εἶναι τοῦτο ἔδοξέν	οἱ	τῶν κατειργασμένων, οὐ τοσοῦτον ἐμοὶ
[2, 9]	τι δὲ ἦν δένδρον οὐδὲ	οἱ	τῶν Σικυωνίων ἐξηγηταὶ συνίεσαν. (τούτου
[2, 33]	δολοφονηθῆναί φασιν αὐτόν. τὸν δέ	οἱ	τῶν χρημάτων διοικητὴν φυγόντα ἐς
[2, 9]	ἀπέκτεινεν Ἄρατον, οὐδὲν προϊδομένῳ δούς	οἱ	φάρμακον. καὶ τὸν μὲν ἐξ
[2, 13]	ἐγκατακοιμηθεὶς μαντεύεσθαι τότε πρῶτον, ὡς	οἱ	Φλιάσιοί φασιν, ἤρξατο· τέως δὲ
[2, 14]	πᾶσιν. (οὗτος δ᾽ οὖν, ὡς	οἱ	Φλιάσιοί φασιν, ὁ Δυσαύλης κατεστήσατο
[2, 14]	ἀφικέσθαι πρόφασιν καὶ οὐχ ὡς	οἱ	Φλιάσιοί φασιν. οὐ μὴν οὐδὲ
[2, 31]	Πιτθέως, πρὶν δὲ γῆμαι συμβῆναί	οἱ	φυγεῖν ἐκ Κορίνθου. (καὶ Ἑρμῆς
[2, 10]	οὔτε τῆς Σικυωνίας. τὰ δέ	οἱ	φύλλα ἐλάσσονα ἢ φηγοῦ, μείζονα
[2, 28]	ἄλλα τε κομίζεται καὶ ὄρνιθες	οἱ	ψιττακοί. τοὺς δὲ ὄφεις οἱ
[2, 35]	ἡγοῦνται μὲν αὐτοῖς τῆς πομπῆς	οἵ	τε ἱερεῖς τῶν θεῶν καὶ
[2, 36]	ἐφεστήκασιν οὐδὲ ὄροφον εἶχεν οὐδέ	οἵ	τι ἐνῆν ἄγαλμα· εἶναι δὲ
[2, 32]	Κάλλων ἦν Τεκταίου καὶ Ἀγγελίωνος,	οἳ	Δηλίοις ἐποίησαν τὸ ἄγαλμα τοῦ
[2, 16]	πέμπουσιν ἐς Θερμοπύλας ὀγδοήκοντα ἄνδρας,	οἳ	Λακεδαιμονίοις μετέσχον τοῦ ἔργου· τοῦτο
[2, 16]	καὶ ταῦτα ἔργα εἶναι λέγουσιν,	οἳ	Προίτῳ τὸ τεῖχος ἐποίησαν ἐν
[2, 29]	ἐστιν ἐν ὑπαίθρῳ λίθου Παρίου.	ναοὶ	δὲ ἐν τῇ πόλει καὶ
[2, 30]	ἀντὶ ἐρείσματος ἀνάλογον ἐκείνῳ χρωμένη.	~(ναοὶ	δὲ οὐ πολὺ ἀλλήλων ἀφεστηκότες
[2, 4]	θέρους. πρὸς τούτῳ τῷ γυμνασίῳ	ναοὶ	θεῶν εἰσιν ὁ μὲν Διός,
[2, 35]	θύουσιν Ἑστίᾳ. Ἀπόλλωνος δέ εἰσι	ναοὶ	τρεῖς καὶ ἀγάλματα τρία· καὶ
[2, 6]	μὲν Ἐπωπέα, κακοῦν δὲ εἰ	λάβοι	καὶ αὐτὴν Ἀντιόπην. (Ἐπωπεὺς δὲ
[2, 31]	κομισθῆναι ταύτῃ καὶ ὡς Ἡρακλῆς	ἀναγάγοι	τὸν κύνα τοῦ Ἅιδου· ἐγὼ
[2, 26]	Ἀσκληπιοῦ υἱόν, ὡς ἂν εἰ	λέγοι	θεοῦ παῖδα ἄνθρωπον. ~(τὸ δὲ
[2, 8]	τὴν Πελλήνην ἐκλιπόντες ἀναχωροῦσιν οἴκαδε	ὑπόσπονδοι.	(Ἄρατος δέ, ὥς οἱ τὰ
[2, 24]	ἄρχοντα τὸν αὐτὸν τοῦτον θεόν.	(ὁδοὶ	δὲ ἐξ Ἄργους καὶ κατ᾽
[2, 15]	Κλεωνῶν δέ εἰσιν ἐς Ἄργος	ὁδοὶ	δύο, ἡ μὲν ἀνδράσιν εὐζώνοις
[2, 11]	τοῦ τάφου πλησίον εἰσὶν Ἀποτρόπαιοι	θεοί·	παρὰ τούτοις δρῶσιν ὅσα Ἕλληνες
[2, 34]	ἐπίκλησιν Πλατανιστίου ναός, ἔστι δὲ	Εἰλεοὶ	χωρίον, ἐν δὲ αὐτῷ Δήμητρος
[2, 36]	καὶ ἐπὶ Βολεούς· οἱ δὲ	Βολεοὶ	οὗτοι λίθων εἰσὶ σωροὶ λογάδων.
[2, 7]	ὡς ἂν τῇ γραφῇ μάλιστα	ἁρμόζοι·	γραφὴ δὲ εἴπερ ἄλλη τις
[2, 19]	καὶ τῶν παίδων ἀρεσκόμενος τῇ	Ὑρνηθοῖ	μάλιστα, ὑπωπτεύετο δὲ ἤδη καὶ
[2, 26]	σὺν αὐτοῖς στρατὸς Δηιφόντῃ καὶ	Ὑρνηθοῖ	πλέον ἢ Κείσῳ καὶ τοῖς
[2, 5]	τὴν ὑπὸ τῇ Καδμείᾳ κληθῆναι.	Θηβαῖοι	δὲ οὐχ ὁμολογοῦσι, φάμενοι τοῦ
[2, 6]	Ἐπωπεὺς ἁρπάζει· ὡς δὲ οἱ	Θηβαῖοι	σὺν ὅπλοις ἦλθον, ἐνταῦθα τιτρώσκεται
[2, 1]	τῶν ἔξω Πελοποννήσου τοὺς πολλούς.	Ρωμαῖοι	δὲ ὡς ἐκράτησαν τῷ πολέμῳ,
[2, 30]	τρία ἐποίησε προσεχόμενα ἀλλήλοις, ἣν	Ἀθηναῖοι	καλοῦσιν Ἐπιπυργιδίαν· ἕστηκε δὲ παρὰ
[2, 1]	ἐστὶν εἰρημένον, ἀλλὰ ἐμοὶ δοκεῖν	Ἀθηναῖοι	πρῶτοι περὶ τῆς Ἀττικῆς ἐσεμνολόγησαν·
[2, 11]	πρίνων καὶ ναὸς θεῶν ἃς	Ἀθηναῖοι	Σεμνὰς, Σικυώνιοι δὲ Εὐμενίδας ὀνομάζουσι·
[2, 26]	ἐξ Ἐπιδαύρου. τοῦτο μὲν γὰρ	Ἀθηναῖοι,	τῆς τελετῆς λέγοντες Ἀσκληπιῷ μεταδοῦναι,
[2, 31]	οἱ παῖδες. εἰσὶ δὲ ἃς	Ἀθηναῖοι	Τροιζηνίοις γυναῖκας καὶ τέκνα ἔδωκαν
[2, 16]	κατὰ τὴν ἐπιστρατείαν τοῦ Μήδου,	Μυκηναῖοι	πέμπουσιν ἐς Θερμοπύλας ὀγδοήκοντα ἄνδρας,
[2, 26]	Ἐπιδαυρίους ἐστίν, ὅτι αἶγας οἱ	Κυρηναῖοι	θύουσιν, Ἐπιδαυρίοις οὐ καθεστηκότος. (θεὸν
[2, 36]	ἀπὸ τοῦ τείχους ἠμύναντο οἱ	Ἀσιναῖοι	καὶ ἀποκτείνουσιν ἄλλους τε καὶ
[2, 36]	ἐσβαλόντων στρατιᾷ συνεσέβαλόν σφισιν οἱ	Ἀσιναῖοι,	καὶ ἐδῄωσαν σὺν ἐκείνοις τῶν
[2, 11]	καὶ τοῦ τάφου πλησίον εἰσὶν	Ἀποτρόπαιοι	θεοί· παρὰ τούτοις δρῶσιν ὅσα
[2, 9]	διαβάντος ἐς Πελοπόννησον Ἀντιγόνου συμβάλλουσιν	Ἀχαιοὶ	Κλεομένει περὶ Σελλασίαν. νικησάντων δὲ
[2, 9]	μὲν οὖν ἀπέδωκεν Ἀντίγονος καὶ	Ἀχαιοὶ	πολιτείαν τὴν πάτριον· (τῶν δὲ
[2, 36]	ἐστιν ἐπὶ ἄκραν καλουμένην Στρουθοῦντα.	στάδιοι	δὲ ἀπὸ τῆς ἄκρας ταύτης
[2, 19]	πρεσβύτατος ὢν ἔσχε τὴν ἀρχήν.	(Ἀργεῖοι	δέ, ἅτε ἰσηγορίαν καὶ τὸ
[2, 36]	καὶ παῖδας ἐκλείπουσι τὴν αὑτῶν,	Ἀργεῖοι	δὲ ἐς ἔδαφος καταβαλόντες τὴν
[2, 17]	τὴν Ἀθηνᾶν τὴν Ἀλέαν ἱκέτευεν·	Ἀργεῖοι	δὲ καίπερ κακοῦ τηλικούτου παρόντος
[2, 22]	εὕρετο ἀπελθεῖν ὀπίσω τὴν θάλασσαν·	Ἀργεῖοι	δέ, ὅθεν τὸ κῦμα ἀνεχώρησεν,
[2, 35]	Χθονίαν τοὺς ἱδρυσαμένους φασὶν εἶναι.	Ἀργεῖοι	δέ, ὅτε ἐς τὴν Ἀργολίδα
[2, 25]	τὸ ὄνομα ἐγένετο τῇ πόλει,	Ἀργεῖοι	δὲ ὕστερον τούτων Ὀρνεάτας ἀνέστησαν·
[2, 23]	αὐτοῖς οὐχ ὁμολογῶ· λέγουσι γὰρ	Ἀργεῖοι	Δηιανείρας ἐν Ἄργει μνῆμα εἶναι
[2, 37]	Ἀλκυονίαν λίμνην, δι᾽ ἧς φασιν	Ἀργεῖοι	Διόνυσον ἐς τὸν Ἅιδην ἐλθεῖν
[2, 16]	καὶ ἀρχὴν ἀκούσαντες. (Μυκήνας δὲ	Ἀργεῖοι	καθεῖλον ὑπὸ ζηλοτυπίας. ἡσυχαζόντων γὰρ
[2, 36]	στρατεύουσιν ἐπὶ τὴν Ἀσίνην οἱ	Ἀργεῖοι	καὶ ὁ βασιλεὺς αὐτῶν Ἔρατος.
[2, 25]	ἔτι κινδύνῳ. ἐπὶ τούτῳ δὲ	Ἀργεῖοι	κατὰ ἔτος ἕκαστον πυρσῶν ἑορτὴν
[2, 38]	καλουμένη· ἐνταῦθα τὴν Ἥραν φασὶν	Ἀργεῖοι	κατὰ ἔτος λουμένην παρθένον γίνεσθαι.
[2, 21]	τῷ Ἠπειρώτῃ, καθὰ λέγουσιν οἱ	Ἀργεῖοι,	καυθέντος δὲ ἐνταῦθα τοῦ νεκροῦ
[2, 17]	τοῦ Ἄργου, Τίρυνθα δὲ ἀνελόντες	Ἀργεῖοι	κομίζουσιν ἐς τὸ Ἡραῖον· ὃ
[2, 15]	οἰκισμοῦ καὶ δι᾽ ἥντινα πρόφασιν	Ἀργεῖοι	Μυκηναίους ὕστερον ἀνέστησαν. ἐν γὰρ
[2, 18]	γενομένου καὶ τούτου, καθάπερ λέγουσιν	Ἀργεῖοι,	ξένου τῇ Δήμητρι. τούτῳ μὲν
[2, 25]	ἐρείπια. ἀνέστησαν δὲ καὶ Τιρυνθίους	Ἀργεῖοι,	συνοίκους προσλαβεῖν καὶ τὸ Ἄργος
[2, 23]	αὐτὸ ἦσαν ἠθροισμέναι. ταύτας οἱ	Ἀργεῖοι	σφάξαντες τά τε κρέα ἐδείπνησαν
[2, 12]	καὶ οὗτοι συγκατειλεγμένοι· ὡς δὲ	Ἀργεῖοί	τε ἦσαν ἐξ ἀρχῆς καὶ
[2, 20]	ἀεί τι ἀπετέμνοντο, ἢ οἱ	Ἀργεῖοι	τετραμμένων πρὸς πόλεμον ἐκείνων ὑπερόριον
[2, 20]	τῶν ἑπτὰ— ἐπηκολουθήκασι γὰρ καὶ	Ἀργεῖοι	τῇ Αἰσχύλου ποιήσει— πλησίον κεῖνται
[2, 21]	ἐπὶ τυραννίδι, νικήσαντες δὲ οἱ	Ἀργεῖοι	τῇ μάχῃ Λαφάην τε καὶ
[2, 26]	ἐνταῦθα ᾤκησε, Δηιφόντης δὲ καὶ	Ἀργεῖοι	τὴν Ἐπιδαυρίαν ἔσχον. ἀπεσχίσθησαν δὲ
[2, 21]	γενέσθαι Χλῶριν. (τούτους δή φασιν	Ἀργεῖοι	τὸ ἐξ ἀρχῆς οἰκοδομῆσαι τῇ
[2, 21]	ὁπόσα λέγουσιν αὐτοὶ περὶ σφῶν	Ἀργεῖοι—	τυραννοῦντα ἐξέβαλεν ἐπαναστὰς ὁ δῆμος,
[2, 15]	ὑπὸ τοῦ δράκοντος. (θύουσι δὲ	Ἀργεῖοι	τῷ Διὶ καὶ ἐν τῇ
[2, 38]	ἐπ᾽ ἐμοῦ τὴν Θυρεᾶτιν ἐνέμοντο	Ἀργεῖοι·	φασὶ δὲ ἀνασώσασθαι δίκῃ νικήσαντες.
[2, 25]	Οἰνόη, τὸ ὄνομα ἔχουσα, ὡς	Ἀργεῖοί	φασιν, ἀπὸ Οἰνέως. Οἰνέα γὰρ
[2, 23]	τῆς Φεραίας— σέβουσι γὰρ καὶ	Ἀργεῖοι	Φεραίαν Ἄρτεμιν κατὰ ταὐτὰ Ἀθηναίοις
[2, 37]	τὴν αὐτὴν ἠφίεσαν Ἀθηναίοις οἱ	Ἀργεῖοι	φωνήν· ἐπὶ δὲ Φιλάμμωνος οὐδὲ
[2, 26]	γῇ ἐτέθη, ὡς μέν φασιν	Ἠλεῖοι,	Πέλοπος ἦν· κατὰ δὲ Ἀργείων
[2, 32]	πάντα ἱερώμενος καὶ θυσίαι καθεστήκασιν	ἐπέτειοι,	δρῶσι δὲ καὶ ἄλλο τοιόνδε·
[2, 3]	τοῦ θεοῦ θυσίαι τε αὐτοῖς	ἐπέτειοι	κατέστησαν καὶ Δεῖμα ἐπεστάθη. τοῦτο
[2, 5]	καὶ ἄλλο τοιόνδε, ὡς οἱ	Κορίνθιοι	Διὶ ποιήσαιντο Ὀλυμπίῳ τὸν ναὸν
[2, 2]	τοῦ σώματος. ὕστερον δέ, ὡς	Κορίνθιοι	λέγουσιν, ἡ Πυθία χρᾷ σφισιν
[2, 1]	γὰρ ἐς αὐτὸ καὶ οἱ	Κορίνθιοι	μετέσχον τοῦ πολέμου τοῦ πρὸς
[2, 1]	ἐσεμνολόγησαν· λέγουσι δὲ καὶ οἱ	Κορίνθιοι	Ποσειδῶνα ἐλθεῖν Ἡλίῳ περὶ τῆς
[2, 4]	ἐς Λυκίαν οὐδὲν ἧσσον οἱ	Κορίνθιοι	τῶν ἐν Ἄργει δυναστῶν ἢ
[2, 4]	ἐδίκαζεν, Ἡλίου δὲ ὡς οἱ	Κορίνθιοί	φασιν Ἀφροδίτῃ παρέντος— ἐς δὴ
[2, 32]	τὸ ἄγαλμα ἐποίησε μὲν Τιμόθεος,	Τροιζήνιοι	δὲ οὐκ Ἀσκληπιὸν ἀλλὰ εἰκόνα
[2, 32]	κρήνη, τὸ ὕδωρ ὡς οἱ	Τροιζήνιοι	λέγουσιν ἀνευρόντος Ἡρακλέους. (ἐν δὲ
[2, 8]	ἐς τὸ συνέδριον Ἐπιδαύριοι καὶ	Τροιζήνιοι	οἱ τὴν Ἀργολίδα Ἀκτὴν οἰκοῦντες
[2, 32]	στρεπτός. ῥάχους μὲν δὴ καλοῦσι	Τροιζήνιοι	πᾶν ὅσον ἄκαρπον ἐλαίας, κότινον
[2, 30]	μνήμη· τῆς δὲ Ἐπιδαυρίας ἔχονται	Τροιζήνιοι,	σεμνύνοντες εἴπερ καὶ ἄλλοι τινὲς
[2, 30]	γὰρ κατελθόντων ἐδέξαντο καὶ οἱ	Τροιζήνιοι	συνοίκους Δωριέων τῶν ἐξ Ἄργους
[2, 38]	τάφοι, τὴν χώραν δὲ οἱ	Λακεδαιμόνιοι	γενομένου πανδημεί σφισιν ἀγῶνος πρὸς
[2, 9]	δέ, ὡς ἡλίσκετο, ἀπέσφαξεν αὑτόν.	Λακεδαιμόνιοι	δὲ ἄσμενοι Κλεομένους ἀπαλλαγέντες βασιλεύεσθαι
[2, 8]	δὲ πρὸς Ἀχαιοὺς Πτολεμαῖος ἐποιήσατο.	Λακεδαιμόνιοι	δὲ καὶ Ἆγις ὁ Εὐδαμίδου
[2, 20]	ὡς δὲ ἐγγὺς> ἐγίνοντο οἱ	Λακεδαιμόνιοι	καὶ αἱ γυναῖκες οὔτε τῷ
[2, 21]	δῆμος, φυγόντα δὲ ἐς Σπάρτην	Λακεδαιμόνιοι	κατάγειν ἐπειρῶντο ἐπὶ τυραννίδι, νικήσαντες
[2, 16]	ἔγωγε ἀποδεξαίμην, διότι μηδὲ αὐτοὶ	Λακεδαιμόνιοι.	Λακεδαιμονίοις γὰρ Σπάρτης μὲν γυναικὸς
[2, 20]	τὸν δὲ ἔμπροσθεν χρόνον οἱ	Λακεδαιμόνιοι	μηδὲν ἔξω Πελοποννήσου περιεργαζόμενοι τῆς
[2, 20]	τε ἐμάχοντο ἐρρωμένως, ἐνταῦθα οἱ	Λακεδαιμόνιοι,	φρονήσαντες ὡς καὶ διαφθείρασί σφισι
[2, 7]	τῆς ἀρχῆς. ~(καὶ Δωριεῖς μὲν	Σικυώνιοι	γεγόνασιν ἀπὸ τούτου καὶ μοῖρα
[2, 11]	ναὸς θεῶν ἃς Ἀθηναῖοι Σεμνὰς,	Σικυώνιοι	δὲ Εὐμενίδας ὀνομάζουσι· κατὰ δὲ
[2, 5]	πῦρ ποθὲν ἐμπεσὸν διαφθείρειεν αὐτόν.	(Σικυώνιοι	δὲ οὗτοι γὰρ ταύτῃ Κορινθίοις
[2, 5]	ἐς τὸν ποταμὸν Φλιάσιοι καὶ	Σικυώνιοι	λέγουσι, τὸ ὕδωρ ἔπηλυ καὶ
[2, 13]	δέ σφισι τὰ πολλὰ καὶ	Σικυώνιοι.	(προσέσται δὲ ἤδη καὶ τῶν
[2, 10]	καὶ νῦν ἔτι ἄρνα οἱ	Σικυώνιοι	σφάξαντες καὶ τοὺς μηροὺς ἐπὶ
[2, 7]	χῶμά ἐστι γῆς, αὐτοὶ δὲ	Σικυώνιοι	τὰ πολλὰ ἐοικότι τρόπῳ θάπτουσι.
[2, 28]	πλέον πηχῶν καὶ τριάκοντα προήκοντας,	οἷοι	παρά τε Ἰνδοῖς τρέφονται καὶ
[2, 7]	Σικυωνίων αἰτίαν δὲ οὐκ ὀρθῶς	ποιοῖ	τις ἂν ζητῶν, ἀποχρῷτο δὲ
[2, 21]	οὐ πιστὰ καὶ ἄνδρες ἐνταῦθα	ἄγριοι	καὶ ἄγριαι γίνονται γυναῖκες· ἔλεγέ
[2, 11]	τοῦτον Περγαμηνοὶ Τελεσφόρον ἐκ μαντεύματος,	Ἐπιδαύριοι	δὲ Ἄκεσιν ὀνομάζουσι. τῆς δὲ
[2, 26]	Ἐπιδαύρῳ πατὴρ Ἄργος ὁ Διός·	Ἐπιδαύριοι	δὲ Ἀπόλλωνι Ἐπίδαυρον παῖδα προσποιοῦσιν.
[2, 32]	οὐ τὸν αὐτὸν λέγουσιν ὃν	Ἐπιδαύριοι	καὶ Αἰγινῆται λόγον, ἀλλὰ ἀφικέσθαι
[2, 8]	προσεχώρησαν μὲν ἐς τὸ συνέδριον	Ἐπιδαύριοι	καὶ Τροιζήνιοι οἱ τὴν Ἀργολίδα
[2, 30]	ἐλαίας παρ᾽ Ἀθηναίων λαβόντες, ὡς	Ἐπιδαύριοι	μὲν οὐκ ἀπέφερον ἔτι Ἀθηναίοις
[2, 28]	τάχους εἶχεν ἤμυνε καὶ οἱ	Ἐπιδαύριοι	πυνθανόμενοι προσεβοήθουν. Δηιφόντης δὲ Κερύνην
[2, 28]	τὰ δὲ ἐς αὐτό, ὡς	Ἐπιδαύριοί	τε λέγουσι καὶ εἰκὸς ἔχει,
[2, 28]	ψιττακοί. τοὺς δὲ ὄφεις οἱ	Ἐπιδαύριοι	τοὺς μεγάλους ἐς πλέον πηχῶν
[2, 26]	ἐπὶ λόγῳ συμβέβηκε τοιῷδε. Φλεγύαν	Ἐπιδαύριοί	φασιν ἐλθεῖν ἐς Πελοπόννησον πρόφασιν
[2, 11]	ὄρους ἥξασιν, ἐνταῦθα λέγουσιν οἱ	ἐπιχώριοι	Τιτᾶνα οἰκῆσαι πρῶτον· εἶναι δὲ
[2, 14]	Ἄραντος βασιλείας ἀφίκετο ὁ Δυσαύλης.	Φλιάσιοι	γὰρ Προμηθεῖ γενέσθαι τῷ Ἰαπετοῦ
[2, 12]	θυγάτηρ ἐγένετο Ἀραιθυρέα. τούτους φασὶ	Φλιάσιοι	θηρᾶσαί τε ἐμπείρους γενέσθαι καὶ
[2, 5]	δὲ ἄλλα ἐς τὸν ποταμὸν	Φλιάσιοι	καὶ Σικυώνιοι λέγουσι, τὸ ὕδωρ
[2, 13]	Εὔφρονος τοῦ Ἱππάσου. ταῦτα μὲν	Φλιάσιοι	λέγουσι περὶ αὑτῶν, ὁμολογοῦσι δέ
[2, 12]	εὐθεῖα. καὶ ὅτι μὲν Ἀρκάσι	Φλιάσιοι	προσήκουσιν οὐδέν, δηλοῖ τὰ ἐς
[2, 14]	ὁμολογοῦσι δὲ καὶ αὐτοὶ μιμεῖσθαι	Φλιάσιοι	τὰ ἐν Ἐλευσῖνι δρώμενα. (Δυσαύλην
[2, 5]	θάλασσαν. θυγατέρας δὲ αὐτοῦ γενέσθαι	Φλιάσιοί	φασι Κόρκυραν καὶ Αἴγιναν καὶ
[2, 13]	μαντεύεσθαι τότε πρῶτον, ὡς οἱ	Φλιάσιοί	φασιν, ἤρξατο· τέως δὲ ἦν
[2, 14]	(οὗτος δ᾽ οὖν, ὡς οἱ	Φλιάσιοί	φασιν, ὁ Δυσαύλης κατεστήσατο ἐνταῦθα
[2, 14]	πρόφασιν καὶ οὐχ ὡς οἱ	Φλιάσιοί	φασιν. οὐ μὴν οὐδὲ Κελεῷ
[2, 36]	τὰς κορυφὰς πεντήκοντά εἰσι καὶ	διακόσιοι	ἐς Φιλανόριόν τε καλούμενον καὶ
[2, 38]	τῆς γῆς ταύτης λογάδες Ἀργείων	τριακόσιοι	πρὸς ἄνδρας Λακεδαιμονίων ἀριθμόν τε
[2, 34]	παντὸς λευκὰ διελόντες ἄνδρες δύο	ἐναντίοι	περιθέουσι τὰς ἀμπέλους, ἥμισυ ἑκάτερος
[2, 28]	καὶ παῖδες αὐτῷ πρότερον ἔτι	υἱοὶ	μὲν Ἀντιμένης καὶ Ξάνθιππός τε
[2, 28]	τε κομίζεται καὶ ὄρνιθες οἱ	ψιττακοί.	τοὺς δὲ ὄφεις οἱ Ἐπιδαύριοι
[2, 3]	δὲ αὐτήν τε μαθεῖν ὡς	ἡμαρτήκοι	τῆς ἐλπίδος καὶ ἅμα ὑπὸ
[2, 25]	τούτων Ὀρνεάτας ἀνέστησαν· ἀναστάντες δὲ	σύνοικοι	γεγόνασιν Ἀργείοις. ἔστι δὲ ἐν
[2, 29]	καὶ Αἰγινήταις τοῖς ἀρχαίοις γενόμενοι	σύνοικοι,	τὰ Δωριέων ἔθη καὶ φωνὴν
[2, 1]	μὲν οὐδεὶς ἔτι τῶν ἀρχαίων,	ἔποικοι	δὲ ἀποσταλέντες ὑπὸ Ρωμαίων. αἴτιον
[2, 1]	μέγεθος οὐ μείζονι ἐφεστήκασι Τρίτωνες	χαλκοῖ.	καὶ ἀγάλματά ἐστιν ἐν τῷ
[2, 28]	δὲ ὑπήκουσε καλοῦσιν, ἐνταῦθα οἱ	νεανίσκοι	πολλὰ μὲν Δηιφόντου κατηγόρουν, πολλὰ
[2, 29]	Ἑλληνίδων ἀπορωτάτη· πέτραι τε γὰρ	ὕφαλοι	περὶ πᾶσαν καὶ χοιράδες ἀνεστήκασι.
[2, 29]	δὲ ἐπὶ νεώς, εἰ δὲ	ἐθέλοι,	χῶμα ἐν τῇ θαλάσσῃ χώσαντα
[2, 26]	κραναῇ Ἐπιδαύρῳ. οὗτος ὁ χρησμὸς	δηλοῖ	μάλιστα οὐκ ὄντα Ἀσκληπιὸν Ἀρσινόης,
[2, 12]	μὲν Ἀρκάσι Φλιάσιοι προσήκουσιν οὐδέν,	δηλοῖ	τὰ ἐς τὸν Ἀρκάδων κατάλογον
[2, 11]	ἐποίησε. (περιοικοῦσι μὲν δὴ καὶ	ἄλλοι	καὶ τὸ πολὺ οἰκέται τοῦ
[2, 5]	ὁδοῦ. γεγόνασι μὲν δὴ καὶ	ἄλλοι	πόλεμοι περὶ τὴν Κορινθίαν καὶ
[2, 30]	ἔχονται Τροιζήνιοι, σεμνύνοντες εἴπερ καὶ	ἄλλοι	τινὲς τὰ ἐγχώρια· φασὶ δὲ
[2, 34]	Σαράπιδι ᾠκοδόμηται καὶ Ἴσιδι· καὶ	περίβολοι	μεγάλων λίθων λογάδων εἰσίν, ἐντὸς
[2, 20]	ἄγοντας. ἐπιλαβούσης δὲ τῆς νυκτὸς	τυφλοῖ	τὸν Βρύαντα ἡ παῖς φυλάξασα
[2, 21]	ἀπογόνους τοῦ Βίαντος ἤδη λέλεκταί	μοι.	(Ἀθηνᾶς δὲ ἱδρύσασθαι Σάλπιγγος ἱερόν
[2, 30]	ἕκαστον αὐτῶν ἐπ᾽ ἀκριβὲς οὔ	μοι	γράφειν κατὰ γνώμην ἦν εὖ
[2, 37]	οὐχ ὅσιον ἐς ἅπαντας ἦν	μοι	γράψαι. ~(ἐκ Λέρνης δὲ ἰοῦσιν
[2, 31]	ὀνομαζόμενον Ἅιδου κύνα ἑτέρωθι ἔσται	μοι	δῆλα ὁποῖα εἶναί μοι δοκεῖ.
[2, 31]	ἔσται μοι δῆλα ὁποῖα εἶναί	μοι	δοκεῖ. (ὄπισθεν δὲ τοῦ ναοῦ
[2, 19]	τοῦ Προμηθέως τὸ μνῆμα ἧσσόν	μοι	δοκοῦσιν Ὀπουντίων εἰκότα λέγειν, λέγουσι
[2, 5]	Πλημναῖον τὸν Περάτου μάλιστα ἐφαίνετό	μοι	θαύματος ἄξια· τὰ γάρ οἱ
[2, 29]	ὄντα λέγουσιν Ἕλληνες. Πυλάδης τέ	μοι	καὶ διὰ ταῦτα φαίνεται καὶ
[2, 26]	τὴν Μεσσηνίων χάριν. (μαρτυρεῖ δέ	μοι	καὶ τόδε ἐν Ἐπιδαύρῳ τὸν
[2, 12]	τοῦτον γενέσθαι λεγόμενον. ὁμολογεῖ δέ	μοι	καὶ τοῦ Ροδίου ποιητοῦ τὰ
[2, 13]	χαλκοῦν ἄγαλμα— ἐφαίνετο ἀρχαῖον εἶναί	μοι.	κατιόντων δὲ ἐκ τῆς ἀκροπόλεώς
[2, 17]	γάρ ἐστιν ὁ λόγος— ἀφείσθω	μοι·	κόκκυγα δὲ ἐπὶ τῷ σκήπτρῳ
[2, 23]	Πριάμου δεδήλωκεν ὁ λόγος ἤδη	μοι,	μετὰ Πύρρου τοῦ Ἀχιλλέως αὐτὸν
[2, 14]	τέ ἐστιν ἐνταῦθα, ὡς εἴρηταί	μοι,	μνῆμα. πρότερον δὲ ἄρα ἐπεποίητο
[2, 31]	καὶ σφόδρα εἰκότι λόγῳ δοκοῦσί	μοι	ποιῆσαι βωμόν, ἐκφυγόντες δουλείαν ἀπὸ
[2, 19]	ἐς τὸν Ψαμάθης ἡ Μεγαρική	μοι	συγγραφὴ προεδήλωσεν. ἐπὶ τούτοις ἐστὶν
[2, 21]	ἐφ᾽ ὅτῳ δέ— οὐ γάρ	μοι	τὰ λεγόμενα ἤρεσκεν— ἑκὼν παρίημι.
[2, 26]	ἄλλοις εὑρίσκω καὶ Ὁμήρου μαρτυρεῖ	μοι	τὰ περὶ Μαχάονος ὑπὸ Ἀγαμέμνονος
[2, 31]	ἐξηγητῶν, ἀλλὰ ἢ λύκους ἐφαίνετό	μοι	τὴν Τροιζηνίαν λυμαινομένους ἐξελεῖν ὁ
[2, 33]	τὸ Δημοσθένους μνῆμά ἐστι. καί	μοι	τὸ δαιμόνιον δεῖξαι μάλιστα ἐπὶ
[2, 34]	ὅροις, ὡς ἐστὶν εἰρημένον ἤδη	μοι,	τὸ δὲ καὶ ἐν αὐτῇ
[2, 21]	μηδένα ὑπόλοιπον γενέσθαι. μαρτυρεῖ δέ	μοι	τὸ ἔπος τὼ δ᾽ ἄρα
[2, 32]	αὐτὸ ἐμήνυσεν ὁ λόγος ἤδη	μοι.	τοσόνδε δὲ ἔτι δηλώσω· Σαρώνια
[2, 36]	ὡς καὶ τὰ πρότερα ἔχει	μοι	τοῦ λόγου, πρὸς θαλάσσῃ, καὶ
[2, 25]	ὡς ἐπὶ θάλασσαν, ἐνταῦθα οἱ	θάλαμοι	τῶν Προίτου θυγατέρων εἰσίν· ἐπανελθόντων
[2, 11]	Τιτάνην τὸ χωρίον. δοκεῖν δὲ	ἐμοὶ	δεινὸς ἐγένετο ὁ Τιτὰν τὰς
[2, 1]	τῆς χώρας ἐστὶν εἰρημένον, ἀλλὰ	ἐμοὶ	δοκεῖν Ἀθηναῖοι πρῶτοι περὶ τῆς
[2, 26]	δὲ τρίτος τῶν λόγων ἥκιστα	ἐμοὶ	δοκεῖν ἀληθής ἐστιν, Ἀρσινόης ποιήσας
[2, 6]	πρώτους, ἀποκρίνων τὴν κάτω πόλιν	ἐμοὶ	δοκεῖν ἀπὸ τῆς Καδμείας. (Λαμέδων
[2, 11]	διὰ στενότητα· (σταδίους δὲ> προελθοῦσιν	ἐμοὶ	δοκεῖν εἴκοσι καὶ ἐν ἀριστερᾷ
[2, 37]	οὐδὲ τὸ ὄνομα τῶν Δωριέων	ἐμοὶ	δοκεῖν ἐς ἅπαντας ἠκούετο Ἕλληνας.
[2, 18]	τῆς ἐν Ἄργει βασιλείας ὀρθότατα	ἐμοὶ	δοκεῖν ἠμφισβήτουν, ὅτι ἦν Πελοπίδης
[2, 27]	θέατρον ἐν τῷ ἱερῷ μάλιστα	ἐμοὶ	δοκεῖν θέας ἄξιον· τὰ μὲν
[2, 37]	τῶν ὀιστῶν· κεφαλὴν δὲ εἶχεν	ἐμοὶ	δοκεῖν μίαν καὶ οὐ πλείονας,
[2, 35]	καλοῦσιν οἱ ταύτῃ κοσμοσάνδαλον, ὑάκινθον	ἐμοὶ	δοκεῖν ὄντα καὶ μεγέθει καὶ
[2, 31]	οἱ τῶν κατειργασμένων, οὐ τοσοῦτον	ἐμοὶ	δοκεῖν ὅτι ἀνδρείᾳ τοὺς ἀποθανόντας
[2, 14]	οὐ μὴν οὐδὲ Κελεῷ προσήκων	ἐμοὶ	δοκεῖν οὐδὲ ἄλλως ἦν ἐν
[2, 30]	τὸ λοιπὸν σῶμα. Ἀλκαμένης δὲ	ἐμοὶ	δοκεῖν πρῶτος ἀγάλματα Ἑκάτης τρία
[2, 38]	(Τημενίου δὲ ἀπέχει Ναυπλία πεντήκοντα	ἐμοὶ	δοκεῖν σταδίους, τὰ μὲν ἐφ᾽
[2, 30]	σφίσιν ἐν τῇ γῆ πρῶτον.	ἐμοὶ	μὲν οὖν Αἰγύπτιον φαίνεται καὶ
[2, 26]	Ἀσκληπιὲ πᾶσιν, ὃν Φλεγυηὶς ἔτικτεν	ἐμοὶ	φιλότητι μιγεῖσα ἱμερόεσσα Κορωνὶς ἐνὶ
[2, 5]	γεγόνασι μὲν δὴ καὶ ἄλλοι	πόλεμοι	περὶ τὴν Κορινθίαν καὶ πῦρ
[2, 30]	ἐς τὴν Ἀττικήν, καὶ οἱ	δῆμοι	τὰ ὀνόματα ἔχουσιν ἀπὸ τούτων.
[2, 38]	τούτου δ᾽ ἔχεται χωρίον ἄλλο	Ἀπόβαθμοι·	γῆς δὲ ἐνταῦθα πρῶτον τῆς
[2, 25]	ἐπὶ Ἰνάχου τὸ ὄνομα εἰλήφει.	βωμοὶ	δέ εἰσιν ἐν αὐτῷ Διός
[2, 31]	οὐ μακρὰν τῆς Λυκείας Ἀρτέμιδος	βωμοὶ	διεστηκότες οὐ πολὺ ἀπ᾽ ἀλλήλων·
[2, 15]	λίθων καὶ ἐντὸς τοῦ περιβόλου	βωμοί·	ἔστι δὲ χῶμα γῆς Λυκούργου
[2, 31]	τούτῳ δέ εἰσι τῷ ναῷ	βωμοὶ	θεῶν τῶν λεγομένων ὑπὸ γῆν
[2, 4]	μετὰ δὲ αὐτὰ Ἡλίῳ πεποίηνται	βωμοί,	καὶ Ἀνάγκης καὶ Βίας ἐστὶν
[2, 35]	ἔχουσι στεφάνους. πλέκονται δὲ οἱ	στέφανοί	σφισιν ἐκ τοῦ ἄνθους ὃ
[2, 28]	(καὶ τὴν μὲν οὐδὲν ἔτι	ἀποκρινάμενοι	συλλαμβάνουσιν, ἀναθέντες δὲ ἐς τὸ
[2, 36]	τὴν Ἀσίνην καὶ τὴν γῆν	προσορισάμενοι	τῇ σφετέρᾳ Πυθαέως τε Ἀπόλλωνος
[2, 5]	κληθῆναι. Θηβαῖοι δὲ οὐχ ὁμολογοῦσι,	φάμενοι	τοῦ Βοιωτίου τὴν Θήβην Ἀσωποῦ
[2, 4]	ἄρχοντα τῆς ἐπὶ Τροίαν στρατιᾶς,	συντεταγμένοι	δὲ Μυκηναίοις καὶ ὅσων ἄλλων
[2, 12]	οὐκ εἰσὶν Ἀρκάσι καὶ οὗτοι	συγκατειλεγμένοι·	ὡς δὲ Ἀργεῖοί τε ἦσαν
[2, 36]	μὲν γυναῖκας ἐς τὰ πλοῖα	ἐνθέμενοι	καὶ παῖδας ἐκλείπουσι τὴν αὑτῶν,
[2, 13]	καὶ Πρατίνᾳ τῷ πατρί εἰσι	πεποιημένοι	πλὴν τῶν Αἰχύλου δοκιμώτατοι. (ὄπισθεν
[2, 2]	εἶναι καὶ Πειρήνης τῆς Ἀχελῴου	λεγόμενοι·	πεποίηται δὲ ἐν Ἠοίαις μεγάλαις
[2, 20]	οἱ Λακεδαιμόνιοι μηδὲν ἔξω Πελοποννήσου	περιεργαζόμενοι	τῆς Ἀργείας ἀεί τι ἀπετέμνοντο,
[2, 34]	ἥμισυ ἑκάτερος τοῦ ἀλεκτρυόνος φέρων·	ἀφικόμενοι	δ᾽ ἐς τὸ αὐτὸ ὅθεν
[2, 21]	οὐκ αἴσια ἐμαντεύετο, αὐτοὶ δὲ	ἀνελόμενοι	θάψαι ταύτῃ φασί. (τὸ δὲ
[2, 28]	ἐπανήκειν ἐς Ἄργος, ἄλλα τε	ἐπαγγελλόμενοι	καὶ ἀνδρὶ δώσειν αὐτὴν Δηιφόντου
[2, 28]	ἐλθεῖν δῆθεν ἐς λόγους αὐτῇ	βουλόμενοι.	(ὡς δὲ ὑπήκουσε καλοῦσιν, ἐνταῦθα
[2, 28]	εἶχεν ἤμυνε καὶ οἱ Ἐπιδαύριοι	πυνθανόμενοι	προσεβοήθουν. Δηιφόντης δὲ Κερύνην μὲν
[2, 29]	παρέμεινεν ἐς ἅπαν ἡ εὐδαιμονία,	γενόμενοι	δὲ ὑπὸ Ἀθηναίων ἀνάστατοι Θυρέαν
[2, 5]	δὲ ὑπὸ Ἑλλήνων ἐκ Τενέδου	γενόμενοι	ἐνταῦθα Ἀγαμέμνονος δόντος οἰκῆσαι· καὶ
[2, 29]	Αἴγιναν καὶ Αἰγινήταις τοῖς ἀρχαίοις	γενόμενοι	σύνοικοι, τὰ Δωριέων ἔθη καὶ
[2, 20]	ἐν τέλει πρὸς τὸ τεῖχος	μαχόμενοι	τὸ Θηβαίων ἐτελεύτησαν. τούτους τοὺς
[2, 9]	ἡλίσκετο, ἀπέσφαξεν αὑτόν. Λακεδαιμόνιοι δὲ	ἄσμενοι	Κλεομένους ἀπαλλαγέντες βασιλεύεσθαι μὲν οὐκέτι
[2, 29]	καλούμενον, περίβολος τετράγωνος λευκοῦ λίθου.	(ἐπειργασμένοι	δέ εἰσι κατὰ τὴν ἔσοδον
[2, 20]	Μειλιχίου Διός. (πλησίον δέ εἰσιν	ἐπειργασμένοι	λίθῳ Κλέοβις καὶ Βίτων αὐτοί
[2, 21]	μάχας καὶ οἱ ἐλέφαντές εἰσιν	ἐπειργασμένοι.	τοῦτο μὲν δὴ κατὰ τὴν
[2, 1]	Ἀλκμαίωνι. (τοῦ Ποσειδῶνος δέ εἰσιν	ἐπειργασμένοι	τῷ βάθρῳ καὶ οἱ Τυνδάρεω
[2, 4]	ἀπὸ τούτου δὲ οἱ Βακχίδαι	καλούμενοι	πέντε ἄλλας γενεὰς ἐς Τελέστην
[2, 20]	κατὰ ὁμολογίαν, ὡς δὲ ἔγνωσαν	ἀπατώμενοι	συγκατακαυθέντων τῷ ἄλσει τῶν λοιπῶν,
[2, 11]	ὀρθῶς εἰκάζω, τὸν Εὐαμερίωνα τοῦτον	Περγαμηνοὶ	Τελεσφόρον ἐκ μαντεύματος, Ἐπιδαύριοι δὲ
[2, 37]	τοῖς χείλεσιν αὐτῆς πόα καὶ	σχοῖνοι	πεφύκασι. τὰ δὲ ἐς αὐτὴν
[2, 4]	δὲ αὐτός τε καὶ οἱ	ἀπόγονοι	βασιλεύουσιν ἐς μὲν Βάκχιν τὸν
[2, 31]	ἀφήγνισαν. καὶ νῦν ἔτι οἱ	ἀπόγονοι	τῶν καθηράντων ἐνταῦθα δειπνοῦσιν ἐν
[2, 11]	κίονες δὲ ἑστήκασιν ἐν αὐτῷ	μόνοι,	τοίχους δὲ οὐκέτι οὐδὲ ὄροφον
[2, 31]	ἐστι, τρεῖς δὲ ἐπ᾽ αὐτῷ	θρόνοι	κεῖνται λίθου λευκοῦ· δικάζειν δὲ
[2, 35]	οὐ πολλαί, καὶ παρελθόντι ἔσω	θρόνοι	τέ εἰσιν, ἐφ᾽ ὧν αἱ
[2, 30]	καὶ πρότερον ἔτι Ἀργείων ὄντες	κατήκοοι·	καὶ σφᾶς καὶ Ὅμηρος ἐν
[2, 25]	διαφυγὼν Δαναὸν ἐς ἀσφαλὲς ἀφίκηταί	ποι·	τὴν δὲ καὶ αὐτὴν ἀνάψαι
[2, 35]	οὐ φανερῶς τὸ ὕδωρ κάτεισιν,	ἐπιλείποι	δὲ οὐκ ἄν ποτε, οὐδ᾽
[2, 28]	Ἐπιδαυρίοις ἐποίησεν. ~(δράκοντες δὲ— οἱ	λοιποὶ	καὶ ἕτερον γένος— ἐς τὸ
[2, 18]	ἀπεχώρησεν— ἐς Ἀθήνας ἀφίκοντο οἱ	λοιποί,	καὶ τὸ Παιονιδῶν γένος καὶ
[2, 29]	τὴν αὐτὴν Αἰγινήταις καὶ οἱ	λοιποὶ	λέγουσιν. αὐχμὸς τὴν Ἑλλάδα ἐπὶ
[2, 21]	γὰρ πλέον τι ἢ οἱ	λοιποὶ	τῇ Ὁμήρου ποιήσει— δοκῶ τῇ
[2, 28]	ἔχει, γράψω. Κεῖσος καὶ οἱ	λοιποὶ	Τημένου παῖδες μάλιστα ᾔδεσαν Δηιφόντην
[2, 27]	περιέχουσιν ὅροι πανταχόθεν· οὐδὲ ἀποθνήσκουσιν	ἄνθρωποι>	οὐδὲ τίκτουσιν αἱ γυναῖκές σφισιν
[2, 21]	περὶ τὴν λίμνην τὴν Τριτωνίδα	ἄνθρωποι	ταύτης εἰσὶν ἱεροί. (ἐν δὲ
[2, 5]	ἡ καλουμένη Τενέα. οἱ δὲ	ἄνθρωποί	φασιν οἱ ταύτῃ Τρῶες εἶναι,
[2, 21]	τὴν Τριτωνίδα ἄνθρωποι ταύτης εἰσὶν	ἱεροί.	(ἐν δὲ Ἄργει παρὰ τοῦτο
[2, 28]	ἐς τὸ ξανθότερον ῥέποντες χρόας	ἱεροὶ	μὲν τοῦ Ἀσκληπιοῦ νομίζονται καὶ
[2, 28]	Ἀσκληπιοῦ νομίζονται καὶ εἰσὶν ἀνθρώποις	ἥμεροι,	τρέφει δὲ μόνη σφᾶς ἡ
[2, 35]	ἱερὸν ἀνῆκαν ἐκ τῶν δεσμῶν,	ἕτεροι	δὲ ἀναπεπταμένας ἔχοντες τέως τὰς
[2, 25]	ἀπ᾽ αὐτοῦ διαλλαγὰς ὕστερον, ὡς	οὐδέτεροι	βεβαίως κρατεῖν ἐδύναντο· συμβάλλειν δὲ
[2, 11]	ἄρα ἐς αὐτὸν τὸν Ἀλεξάνορα	ἀναφέροι.	φαίνεται δὲ τοῦ ἀγάλματος πρόσωπον
[2, 37]	πολὺ ἐπὶ τὴν θάλασσαν καθήκει.	ὅροι	δὲ αὐτοῦ τῇ μὲν ποταμὸς
[2, 38]	Λακεδαιμονίων ἐπ᾽ αὐτοῦ πρὸς Ἀργείους	ὅροι	καὶ Τεγεάτας εἰσίν· ἑστήκασι δὲ
[2, 27]	ἱερὸν ἄλσος τοῦ Ἀσκληπιοῦ περιέχουσιν	ὅροι	πανταχόθεν· οὐδὲ ἀποθνήσκουσιν ἄνθρωποι> οὐδὲ
[2, 29]	ὅσοι Μινύαις τέ εἰσιν Ὀρχομενίοις	ὅμοροι	καὶ ἐπὶ Σκάρφειαν τὴν Λοκρῶν
[2, 5]	οὗτοι γὰρ ταύτῃ Κορινθίοις εἰσὶν	ὅμοροι—	περὶ τῆς χώρας τῆς σφετέρας
[2, 16]	παίδων ὑπόγαια οἰκοδομήματα, ἔνθα οἱ	θησαυροί	σφισι τῶν χρημάτων ἦσαν. τάφος
[2, 21]	νεκροῦ μνῆμα καὶ τοῦτο ἂν	εὕροι	τις, ἐν ᾧ τά τε
[2, 13]	τοῦ Πρατίνου· τούτῳ τῷ Ἀριστίᾳ	σάτυροι	καὶ Πρατίνᾳ τῷ πατρί εἰσι
[2, 36]	δὲ Βολεοὶ οὗτοι λίθων εἰσὶ	σωροὶ	λογάδων. χωρίον δὲ ἕτερον, ὃ
[2, 33]	ἔτος τῇ Ἀρτέμιδι ἑορτὴν ἄγουσι.	~(νῆσοι	δέ εἰσι Τροιζηνίοις μία μὲν
[2, 34]	Βουκέφαλα καὶ μετὰ τὴν ἄκραν	νῆσοι,	πρώτη μὲν Ἁλιοῦσσα— παρέχεται δὲ
[2, 18]	γενεαί τε ἓξ καὶ ἄνδρες	ἴσοι	μέχρις Ἀμφιλόχου τοῦ Ἀμφιαράου· (τὸ
[2, 20]	ἐν αὐτῇ πεπτωκότων τῇ μάχῃ,	ὅσοι	δὲ ἐς τὸ ἄλσος τοῦ
[2, 20]	(Τελέσιλλα δὲ οἰκέτας μὲν καὶ	ὅσοι	διὰ νεότητα ἢ γῆρας ὅπλα
[2, 29]	τοῦ Αἰακοῦ καὶ πᾶσιν ἐξενίκησεν,	ὅσοι	Μινύαις τέ εἰσιν Ὀρχομενίοις ὅμοροι
[2, 7]	δὲ ἐντεῦθεν τάφος Σικυωνίοις ἐστίν,	ὅσοι	περὶ Πελλήνην καὶ Δύμην τὴν
[2, 20]	ἑστήκασι Πολυνείκους τοῦ Οἰδίποδος καὶ	ὅσοι	σὺν ἐκείνῳ τῶν ἐν τέλει
[2, 35]	τε ἱερεῖς τῶν θεῶν καὶ	ὅσοι	τὰς ἐπετείους ἀρχὰς ἔχουσιν, ἕπονται
[2, 25]	Πολυνείκους λέγουσιν ἀναθήματα καὶ Ἀργείων,	ὅσοι	τιμωρήσοντες αὐτῷ συνεστρατεύοντο. (προελθοῦσι δὲ
[2, 33]	ἤλεγχεν ἐς ὃ πάντα ἐπύθετο,	ὅσοι	τῶν Ἁρπάλου τι ἔτυχον εἰληφότες·
[2, 1]	δύο παρὰ τοὺς ἵππους εἰσὶ	χρυσοῖ,	τὰ μετ᾽ ἰξὺν ἐλέφαντος καὶ
[2, 33]	ἔτι καὶ λόγιον μνημονεύουσιν· ἶσόν	τοι	Δῆλόν τε Καλαύρειάν τε νέμεσθαι
[2, 20]	διὰ νεότητα ἢ γῆρας ὅπλα	ἀδύνατοι	φέρειν ἦσαν, τούτους μὲν πάντας
[2, 13]	ἐστι τὸ ἱερὸν οἱ μὲν	ἀρχαιότατοι	Φλιασίων Γανυμήδαν, οἱ δὲ ὕστερον
[2, 29]	εὐδαιμονία, γενόμενοι δὲ ὑπὸ Ἀθηναίων	ἀνάστατοι	Θυρέαν τὴν ἐν τῇ Ἀργολίδι
[2, 13]	εἰσι πεποιημένοι πλὴν τῶν Αἰχύλου	δοκιμώτατοι.	(ὄπισθεν δὲ τῆς ἀγορᾶς ἐστιν
[2, 21]	Ἀμύκλαν, περιγενέσθαι δὲ εὐξαμένους τῇ	Λητοῖ.	Μελίβοιαν δὲ οὕτω δή τι
[2, 21]	τὸ ἐξ ἀρχῆς οἰκοδομῆσαι τῇ	Λητοῖ	τὸν ναόν· ἐγὼ δὲ— πρόσκειμαι
[2, 24]	καὶ τὴν ταύτῃ θάλασσαν οἱ	Ρειτοί.	πρὸς δὲ τοῦ Ἐρασίνου ταῖς
[2, 18]	μόνος τὴν βασιλείαν ἔσχεν. οὐ	μέντοι	παῖδας κατέλιπεν οὐδ᾽ οὗτος, ἀλλὰ
[2, 21]	διότι σφίσιν οὐκ αἴσια ἐμαντεύετο,	αὐτοὶ	δὲ ἀνελόμενοι θάψαι ταύτῃ φασί.
[2, 7]	μὲν δὴ χῶμά ἐστι γῆς,	αὐτοὶ	δὲ Σικυώνιοι τὰ πολλὰ ἐοικότι
[2, 16]	ἂν ἔγωγε ἀποδεξαίμην, διότι μηδὲ	αὐτοὶ	Λακεδαιμόνιοι. Λακεδαιμονίοις γὰρ Σπάρτης μὲν
[2, 29]	ταῦτα δὲ ἐχαρίζοντο τῇ μητρί·	αὐτοὶ	μὲν γὰρ ἐγεγόνεσαν ἐκ τῆς
[2, 14]	ἐς μίμησιν· ὁμολογοῦσι δὲ καὶ	αὐτοὶ	μιμεῖσθαι Φλιάσιοι τὰ ἐν Ἐλευσῖνι
[2, 21]	γὰρ— γράφω δὲ ὁπόσα λέγουσιν	αὐτοὶ	περὶ σφῶν Ἀργεῖοι— τυραννοῦντα ἐξέβαλεν
[2, 20]	ὑπερόριον ἐν τῷ τοιούτῳ καὶ	αὐτοί	σφισιν ἐνέκειντο. (προηγμένου δὲ ἀμφοτέροις
[2, 20]	ἐπειργασμένοι λίθῳ Κλέοβις καὶ Βίτων	αὐτοί	τε ἕλκοντες τὴν ἅμαξαν καὶ
[2, 22]	ταῦτα Διοσκούρων ναός. ἀγάλματα δὲ	αὐτοί	τε καὶ οἱ παῖδές εἰσιν
[2, 38]	ἀγῶνος πρὸς Ἀργείους κρατήσαντες βεβαίως	αὐτοί	τε παραυτίκα ἐκαρποῦντο καὶ ὕστερον
[2, 5]	ἐμπεσὸν διαφθείρειεν αὐτόν. (Σικυώνιοι δὲ	οὗτοι	γὰρ ταύτῃ Κορινθίοις εἰσὶν ὅμοροι—
[2, 28]	νεωτάτῳ τὰ ποιούμενα οὐκ ἤρεσκεν.	οὗτοι	δὲ στήσαντες τὸ ἅρμα ὑπὸ
[2, 31]	Πηγάσῳ γὰρ τῷ ἵππῳ καὶ	οὗτοι	λέγουσι τὸ ὕδωρ ἀνεῖναι τὴν
[2, 35]	τὴν θεὸν τιμᾶν τῇ πομπῇ·	οὗτοι	λευκὴν ἐσθῆτα καὶ ἐπὶ ταῖς
[2, 36]	ἐπὶ Βολεούς· οἱ δὲ Βολεοὶ	οὗτοι	λίθων εἰσὶ σωροὶ λογάδων. χωρίον
[2, 36]	Ἀργείων· ἁλισκομένου δὲ τοῦ τείχους	οὗτοι	μὲν γυναῖκας ἐς τὰ πλοῖα
[2, 1]	παῖδες, ὅτι δὴ σωτῆρες καὶ	οὗτοι	νεῶν καὶ ἀνθρώπων εἰσὶ ναυτιλλομένων.
[2, 1]	ἐλέφαντος δὲ καὶ χρυσοῦ καὶ	οὗτοι	πεποίηνται. τῷ βάθρῳ δὲ ἐφ᾽
[2, 12]	ὅτι οὐκ εἰσὶν Ἀρκάσι καὶ	οὗτοι	συγκατειλεγμένοι· ὡς δὲ Ἀργεῖοί τε
[2, 7]	δὲ αὐτὸ Διοσκούρων· ξόανα δὲ	οὗτοί	τε καὶ τὸ ἄγαλμα τῆς
[2, 1]	τὰ μετ᾽ ἰξὺν ἐλέφαντος καὶ	οὗτοι·	τῷ δὲ ἅρματι Ἀμφιτρίτη καὶ
[2, 26]	τὴν Ἐπιδαυρίαν ἔσχον. ἀπεσχίσθησαν δὲ	οὗτοι	τῶν ἄλλων Ἀργείων Τημένου τελευτήσαντος,
[2, 23]	καὶ Σικυωνίοις— τὸ ἄγαλμα καὶ	οὗτοί	φασιν ἐκ Φερῶν τῶν ἐν
[2, 5]	φασιν οἱ ταύτῃ Τρῶες εἶναι,	αἰχμάλωτοι	δὲ ὑπὸ Ἑλλήνων ἐκ Τενέδου
[2, 1]	εἰρημένον, ἀλλὰ ἐμοὶ δοκεῖν Ἀθηναῖοι	πρῶτοι	περὶ τῆς Ἀττικῆς ἐσεμνολόγησαν· λέγουσι
[2, 19]	καὶ Διὸς καὶ Ἀρτέμιδος ξόανον.	(τάφοι	δέ εἰσιν ὁ μὲν Λίνου
[2, 38]	μὲν ἀποθανοῦσιν ἐχώσθησαν ἐνταῦθα οἱ	τάφοι,	τὴν χώραν δὲ οἱ Λακεδαιμόνιοι
[2, 33]	ὅτε περ ἦσαν καὶ οἱ	Δελφοὶ	Ποσειδῶνος· λέγεται δὲ καὶ τοῦτο,
[2, 26]	καὶ ἐπιὼν ἑκάστοτε ἐφ᾽ οὓς	τύχοι	τοὺς καρποὺς ἔφερε καὶ ἤλαυνε
[2, 20]	ἄλλα τε ἐπηγάγοντο καθάρσια ὡς	ἐπὶ	αἵματι ἐμφυλίῳ καὶ ἄγαλμα ἀνέθηκαν
[2, 36]	δὲ ὁδὸς ἐν δεξιᾷ ἐστιν	ἐπὶ	ἄκραν καλουμένην Στρουθοῦντα. στάδιοι δὲ
[2, 29]	τὸ δὲ πρὸς τῷ λιμένι	ἐπὶ	ἄκρας ἀνεχούσης ἐς θάλασσαν λέγουσιν
[2, 36]	(ἱερὰ δὲ καὶ ἐς τόδε	ἐπὶ	ἄκρων τῶν ὀρῶν, ἐπὶ μὲν
[2, 13]	καὶ τοὺς σὺν ἐκείνῳ Δωριεῖς	ἐπὶ	ἀναδασμῷ γῆς δέχεσθαι· (Ἵππασος δὲ
[2, 21]	πρότερον δὲ καθεστήκει ταῖς γυναιξὶν	ἐπὶ	ἀνδρὶ ἀποθανόντι χηρεύειν. (τοῦ τάφου
[2, 36]	ἐς Φιλανόριόν τε καλούμενον καὶ	ἐπὶ	Βολεούς· οἱ δὲ Βολεοὶ οὗτοι
[2, 18]	Ἀργείους ἐς τρεῖς βασιλείας νεμηθέντας.	ἐπὶ	γὰρ τῆς ἀρχῆς τῆς Ἀναξαγόρου
[2, 16]	Δαναὸς δ᾽ ἀπ᾽ Αἰγύπτου πλεύσας	ἐπὶ	Γελάνορα τὸν Σθενέλα τοὺς ἀπογόνους
[2, 4]	ἐς μὲν Βάκχιν τὸν Προύμνιδος	ἐπὶ	γενεὰς πέντε, ἀπὸ τούτου δὲ
[2, 18]	δὴ Βίαντος βασιλεύουσι πέντε ἄνδρες	ἐπὶ	γενεὰς τέσσαρας ἐς Κυάνιππον τὸν
[2, 26]	ἦν, ἀποτραπέσθαι. ὁ δὲ αὐτίκα	ἐπὶ	γῆν καὶ θάλασσαν πᾶσαν ἠγγέλλετο
[2, 3]	τῆς Πειρήνης ἐς τὸ ὕδωρ.	ἐπὶ	δὲ αὐτῇ λέγουσιν ὡς ἥ
[2, 36]	ἱερὸν Ἀπόλλωνος, ἔστι δὲ Ποσειδῶνος,	ἐπὶ	δὲ αὐτοῖς Δήμητρος, ἀγάλματα δὲ
[2, 4]	καὶ ἕτερος υἱὸς ἐγένετο Ὀρνυτίων,	ἐπὶ	δὲ αὐτῷ Θέρσανδρός τε καὶ
[2, 31]	καὶ τοῦτον ὥς φασιν ἀναθέντος·	ἐπὶ	δὲ αὐτῷ Μούσαις καὶ Ὕπνῳ
[2, 28]	οἷόν τε τῶν ὅρων ἐξευρεῖν.	ἐπὶ	δὲ τῇ ἄκρᾳ τοῦ ὄρους
[2, 10]	ξόανον ἀρχαῖον, τέχνη Φλιασίου Λαφάους.	ἐπὶ	δὲ τῇ θυσίᾳ τοιάδε δρᾶν
[2, 25]	πυλῶν τῶν πρὸς τῇ Δειράδι.	ἐπὶ	δὲ τῆς ὁδοῦ ταύτης ἱερὸν
[2, 37]	ἀλλὰ ὅσον τε σταδίου τρίτον·	ἐπὶ	δὲ τοῖς χείλεσιν αὐτῆς πόα
[2, 29]	καὶ Παρνασσὸν ἐκαλεῖτο (ἡ) Φωκίς·	ἐπὶ	δὲ τοῦ Αἰακοῦ καὶ πᾶσιν
[2, 18]	ἔπεσιν Ἠριγόνην τὴν Αἰγίσθου τεκεῖν.	(ἐπὶ	δὲ τοῦ Τισαμενοῦ τούτου κατίασιν
[2, 34]	ἀναζέσαι πολὺ ἐκ τῆς γῆς,	ἐπὶ	δὲ τούτῳ μαρανθέντι ῥυῆναι τὸ
[2, 37]	ἠφίεσαν Ἀθηναίοις οἱ Ἀργεῖοι φωνήν·	ἐπὶ	δὲ Φιλάμμωνος οὐδὲ τὸ ὄνομα
[2, 3]	Ἑρμοῦ Ποσειδῶν καὶ Λευκοθέα καὶ	ἐπὶ	δελφῖνός ἐστιν ὁ Παλαίμων. (λουτρὰ
[2, 1]	ἐφεστήκασι, καὶ παῖς ὀρθός ἐστιν	ἐπὶ	δελφῖνος ὁ Παλαίμων· ἐλέφαντος δὲ
[2, 35]	χαλκοῦς τὸν ἕτερον πόδα ἔχων	ἐπὶ	δελφῖνος. παρελθοῦσι δὲ ἐς τὸ
[2, 27]	ἐντὸς τοῦ περιβόλου, καθὰ καὶ	ἐπὶ	Δήλῳ τῇ νήσῳ τὸν αὐτὸν
[2, 20]	οὕτω τοὺς Λακεδαιμονίους Κλεομένης ἦγεν	ἐπὶ	ἔρημον ἀνδρῶν τὸ Ἄργος. (Τελέσιλλα
[2, 3]	τὸν δὲ ἐν τελετῇ Μητρὸς	ἐπὶ	Ἑρμῇ λεγόμενον καὶ τῷ κριῷ
[2, 31]	δὲ ὀνομάζουσι Χρυσορόαν· αὐχμοῦ δὲ	ἐπὶ	ἔτη συμβάντος σφίσιν ἐννέα, ἐν
[2, 10]	ἐξ Ἐπιδαύρου κομισθῆναι τὸν θεὸν	ἐπὶ	ζεύγους ἡμιόνων δράκοντι εἰκασμένον, τὴν
[2, 32]	πρὸς Θησέα καὶ Ἀθηναίους ἀγωνισαμένων.	(ἐπὶ	θάλασσαν δὲ τὴν Ψιφαίαν πορευομένοις
[2, 25]	λίθοις εἶναι. (καταβάντων δὲ ὡς	ἐπὶ	θάλασσαν, ἐνταῦθα οἱ θάλαμοι τῶν
[2, 38]	ἔστιν ἐν ἀριστερᾷ μὲν καθήκουσα	ἐπὶ	θάλασσαν καὶ δένδρα— ἐλαίας μάλιστα—
[2, 24]	ἐν Θεσσαλίᾳ πόλεων, ἥ τε	ἐπὶ	θαλάσσῃ καὶ ἡ παρὰ τὸν
[2, 36]	καλουμένη, καὶ Ἀσίνης ἐστὶν ἐρείπια	ἐπὶ	θαλάσσῃ. Λακεδαιμονίων δὲ καὶ τοῦ
[2, 37]	καθήμενον ξόανον καὶ Ἀφροδίτης ἄγαλμα	ἐπὶ	θαλάσσῃ λίθου· ἀναθεῖναι δὲ αὐτὸ
[2, 34]	δὲ αὐτῷ πόλισμα οὐ μέγα	ἐπὶ	θαλάσσῃ Μέθανα ᾤκισται. Ἴσιδος δὲ
[2, 30]	Σαρωνίδι τὸ ἱερὸν Ἀρτέμιδι ᾠκοδόμησεν	ἐπὶ	θαλάσσῃ τελματώδει καὶ ἐπιπολῆς μᾶλλον,
[2, 26]	γέγονεν ἐφ᾽ ἡμῶν Ἀσκληπιεῖον τὸ	ἐπὶ	θαλάσσῃ. τὸ δ᾽ ἐν Βαλάγραις
[2, 26]	ἐλθεῖν ἐς Πελοπόννησον πρόφασιν μὲν	ἐπὶ	θέᾳ τῆς χώρας, ἔργῳ δὲ
[2, 21]	λίμνην τὴν Τριτωνίδα οἰκούντων καὶ	ἐπὶ	θήραν τε ἐξιέναι καὶ ἐς
[2, 27]	Θρασυμήδην Ἀριγνώτου Πάριον. κάθηται δὲ	ἐπὶ	θρόνου βακτηρίαν κρατῶν, τὴν δὲ
[2, 17]	(τὸ δὲ ἄγαλμα τῆς Ἥρας	ἐπὶ	θρόνου κάθηται μεγέθει μέγα, χρυσοῦ
[2, 25]	ἤδη κατὰ τὴν Ἑλλήνων στρατείαν	ἐπὶ	Ἴλιον, οὐκ ἐποιήσατο Ὅμηρος ἐν
[2, 22]	Διός, καὶ Ἀργείων ἔφη τοὺς	ἐπὶ	Ἴλιον στρατεύσαντας ἐνταῦθα ὀμόσαι παραμενεῖν
[2, 25]	Ἀραχναῖον, πάλαι δὲ σάπυς ἐλάτων	ἐπὶ	Ἰνάχου τὸ ὄνομα εἰλήφει. βωμοὶ
[2, 6]	Ἕλλησι τῆς Νυκτέως ὄνομα ἦν	ἐπὶ	κάλλει, καί οἱ καὶ φήμη
[2, 22]	τοῖς μετὰ Ἀθηναίων πλεύσασιν Ἀργείοις	ἐπὶ	καταδουλώσει Συρακουσῶν τε καὶ Σικελίας.
[2, 2]	τέλος ἐς τὸν Κιθαιρῶνα ἐλθεῖν	ἐπὶ	κατασκοπῇ τῶν γυναικῶν, ἀναβάντα δὲ
[2, 1]	ἰσθμὸς τῇ μὲν ἐς τὴν	ἐπὶ	Κεγχρέαις, τῇ δὲ ἐς τὴν
[2, 17]	χρυσοῦ· παρὰ δὲ αὐτήν ἐστιν	ἐπὶ	κίονος ἄγαλμα Ἥρας ἀρχαῖον. τὸ
[2, 20]	εἰκόνα ἀνδρὸς πύκτου καὶ> τρόπαιον	ἐπὶ	Κορινθίοις ἀνασταθέν, ἄγαλμά ἐστι καθήμενον
[2, 4]	ὑπὲρ Σικυῶνος στρατεύοντα σὺν Δωριεῦσιν	ἐπὶ	Κόρινθον Ἀλήτης τὸ μὲν παραυτίκα
[2, 4]	Ὑανθίδας. τούτων βασιλευόντων Δωριεῖς στρατεύουσιν	ἐπὶ	Κόρινθον· ἡγεῖτο δὲ Ἀλήτης Ἱππότου
[2, 24]	κυπαρίσσου μάλιστα ἔχουσα. ᾠκοδόμηται δὲ	ἐπὶ	κορυφῇ τοῦ ὄρους Ἀρτέμιδος Ὀρθίας
[2, 25]	ἐστὶν Ἀρτεμίσιον καὶ ἱερὸν Ἀρτέμιδος	ἐπὶ	κορυφῇ τοῦ ὄρους. ἐν τούτῳ
[2, 36]	ποταμὸς ἀπ᾽ αὐτοῦ Ποντῖνος. καὶ	ἐπὶ	κορυφῇ τοῦ ὄρους ἱερόν τε
[2, 22]	Ἄργους Τληπτόλεμος. ὀλίγον δὲ τῆς	ἐπὶ	Κυλάραβιν καὶ τὴν ταύτῃ πύλην
[2, 3]	δὲ τῆς ἀγορᾶς ἐξιόντων τὴν	ἐπὶ	Λεχαίου προπύλαιά ἐστι καὶ ἐπ᾽
[2, 3]	ἔχουσα τόλμημα. (αὖθις δ᾽ ἰοῦσιν	ἐπὶ	Λεχαίου τὴν εὐθεῖαν χαλκοῦς καθήμενός
[2, 1]	Κεγχρέαις, τῇ δὲ ἐς τὴν	ἐπὶ	Λεχαίῳ θάλασσαν· τοῦτο γὰρ ἤπειρον
[2, 26]	ἱερὰν μάλιστα εἶναι τὴν γῆν	ἐπὶ	λόγῳ συμβέβηκε τοιῷδε. Φλεγύαν Ἐπιδαύριοί
[2, 7]	τοῦτο ἄγαλμα ἔχον. Πειθὼ δὲ	ἐπὶ	λόγῳ τοιῷδε αὐτοῖς κατέστη σέβεσθαι.
[2, 8]	τῶν Ἀχαιῶν ᾕρητο, καὶ σφᾶς	ἐπὶ	Λοκροὺς τοὺς Ἀμφισσέας ἀγαγὼν καὶ
[2, 12]	τοῦ λόφου καταβᾶσιν— ᾠκοδόμηται γὰρ	ἐπὶ	λόφῳ τὸ ἱερὸν— βωμός ἐστιν
[2, 25]	τῶν πρὸς τῇ Δειράδι ἐστὶν	ἐπὶ	Λύρκειαν. ἐς τοῦτο λέγεται τὸ
[2, 35]	ἣν ὁδὸς εὐθεῖά ἐστιν ἄγουσα	ἐπὶ	Μάσητα, Εἰλειθυίας ἐστὶν ἐντὸς τοῦ
[2, 36]	ἔστιν ἰδεῖν. ~(κατὰ δὲ τὴν	ἐπὶ	Μάσητα εὐθεῖαν προελθοῦσιν ἑπτά που
[2, 36]	παρὰ δὲ αὐτὸν ὁδός ἐστιν	ἐπὶ	Μάσητα τοῖς ἐκτραπεῖσιν ἐκ τῆς
[2, 29]	γενεᾷ πρότερον ἐς αὐτὴν ἐλθόντος.	ἐπὶ	μὲν δὴ Φώκου τούτου ἡ>
[2, 36]	τόδε ἐπὶ ἄκρων τῶν ὀρῶν,	ἐπὶ	μὲν τῷ Κοκκυγίῳ Διός, ἐν
[2, 25]	ἐπανελθόντων δὲ ἐς τὴν λεωφόρον,	ἐπὶ	Μήδειαν ἐς ἀριστερὰν ἥξεις. βασιλεῦσαι
[2, 21]	Περσέα τὸ κάλλος ἔτι καὶ	ἐπὶ	νεκρῷ θαυμάζοντα οὕτω τὴν κεφαλὴν
[2, 29]	αὐτὸν οὐκ εἴα, ἑστηκότα δὲ	ἐπὶ	νεώς, εἰ δὲ ἐθέλοι, χῶμα
[2, 33]	κακῷ κακὸν δεύτερον πενία πιέζουσα	ἐπὶ	πᾶσαν γῆν πτωχεύοντα ἦγε, Δημοσθένει
[2, 35]	Δημήτηρ. αὐτὸ δὲ ὃ σέβουσιν	ἐπὶ	πλέον ἢ τἄλλα, ἐγὼ μὲν
[2, 34]	δὲ Τροιζηνίας γῆς ἐστιν ἰσθμὸς	ἐπὶ	πολὺ διέχων ἐς θάλασσαν, ἐν
[2, 25]	αὐτῷ, τὸ δὲ ὕδωρ οὐκ	ἐπὶ	πολὺ ἐξικνεῖται τῆς γῆς. (ταύτῃ
[2, 37]	Δαναὸν δὲ αὐτὸν τὸ ἱερὸν	ἐπὶ	Ποντίνῳ ποιῆσαι τῆς Ἀθηνᾶς. καταστήσασθαι
[2, 34]	καὶ ἀκτὴ μετὰ τὸν αἰγιαλὸν	ἐπὶ	Ποσείδιον, ἐκ θαλάσσης μὲν ἀρχομένη
[2, 4]	αὐτοκράτορα ὄντα βασιλεύειν, εἶναι δὲ	ἐπὶ	Προίτῳ καὶ Ἀργείοις ἐγώ τε
[2, 18]	διαβᾶσιν Ἡλίου βωμός. ἐντεῦθεν δὲ	ἐπὶ	πύλην ἥξεις καλουμένην ἀπὸ τοῦ
[2, 11]	τετραγώνοις εἰκασμένος. ~(ἐντεῦθεν δὲ ἀποτραπεῖσιν	ἐπὶ	πύλην καλουμένην Ἱεράν, οὐ πόρρω
[2, 21]	μάλιστα τῆς ἀγορᾶς οὐ τρόπαιον	ἐπὶ	Πύρρῳ τῷ Ἠπειρώτῃ, καθὰ λέγουσιν
[2, 3]	δὲ ἐκ τῆς ἀγορᾶς τὴν	ἐπὶ	Σικυῶνα ἐρχομένοις ἔστιν ἰδεῖν ἐν
[2, 5]	οὐκ ἐς μεσόγαιαν ἀλλὰ τὴν	ἐπὶ	Σικυῶνα ἰοῦσι ναὸς ἐμπεπρησμένος ἐστὶν
[2, 6]	Ζεύξιππον τελευτήσαντα Ἀγαμέμνων στρατὸν ἤγαγεν	ἐπὶ	Σικυῶνα καὶ τὸν βασιλέα Ἱππόλυτον
[2, 29]	τέ εἰσιν Ὀρχομενίοις ὅμοροι καὶ	ἐπὶ	Σκάρφειαν τὴν Λοκρῶν καθήκουσι. (γεγόνασι
[2, 25]	ἐν τοῖς ἐρειπίοις καὶ εἰκὼν	ἐπὶ	στήλῃ τοῦ Λύρκου. ἐς μὲν
[2, 1]	δὲ πιτύων δένδρα ἐστὶ πεφυτευμένα	ἐπὶ	στοίχου, τὰ πολλὰ ἐς εὐθὺ
[2, 1]	ποιήσαντος τοῦ τότε ἡγουμένου τῶν	ἐπὶ	στρατοπέδου Ρωμαίων, ὕστερον λέγουσιν ἀνοικίσαι
[2, 14]	ἀπελαθέντα οἴχεσθαι, τοῦ πολέμου τε	ἐπὶ	συνθήκαις καταλυθέντος πρὶν ἢ διαπολεμηθῆναι
[2, 15]	παρὰ Σικυῶνα ῥέοντι Ἀσωπῷ θυγατέρα	ἐπὶ	ταῖς ἄλλαις Κλεώνην γενέσθαι· τὸ
[2, 35]	πομπῇ· οὗτοι λευκὴν ἐσθῆτα καὶ	ἐπὶ	ταῖς κεφαλαῖς ἔχουσι στεφάνους. πλέκονται
[2, 8]	φρουροῖς ἄρχοντα ἀφεῖναι τὰ χωρία	ἐπὶ	ταλάντοις πεντήκοντα καὶ ἑκατόν, καὶ
[2, 9]	ἄξιον. φοιτώντων γὰρ λύκων σφίσιν	ἐπὶ	τὰς ποίμνας ὡς μηδένα εἶναι
[2, 12]	Ἄραντα καὶ τοὺς παῖδας καλοῦσιν	ἐπὶ	τὰς σπονδὰς ἐς ταῦτα βλέποντες
[2, 35]	βοῦν (δὲ) δευτέραν καὶ τρίτην	ἐπὶ	ταύτῃ καὶ ἄλλην τετάρτην. κατεργάζονταί
[2, 25]	Ἄργους ἐστὶν οὐχ ἥπερ καὶ	ἐπὶ	Τεγέαν, ἀλλὰ ἀπὸ τῶν πυλῶν
[2, 24]	τῆς Πελοποννήσου καὶ πρὸς Ἀρκαδίας	ἐπὶ	Τεγέαν. ἐν δεξιᾷ δὲ ὄρος
[2, 24]	Τύρβην. (ἐπανελθοῦσι δὲ ἐς τὴν	ἐπὶ	Τεγέας ὁδόν ἐστιν ἐν δεξιᾷ
[2, 37]	ὄντα ἀρχαῖα· (ἃ δὲ ἤκουσα	ἐπὶ	τῇ καρδίᾳ γεγράφθαι τῇ πεποιημένῃ
[2, 10]	τε χρυσοῦ καὶ ἐλέφαντος, φέρουσα	ἐπὶ	τῇ κεφαλῇ πόλον, τῶν χειρῶν
[2, 37]	ἔχοντα, τῆς δὲ Ἀμυμώνης πέφυκεν	ἐπὶ	τῇ πηγῇ πλάτανος· ὑπὸ ταύτῃ
[2, 20]	εὐδόκιμος καὶ μᾶλλον ἐτιμᾶτο ἔτι	ἐπὶ	τῇ ποιήσει. συμβάντος δὲ Ἀργείοις
[2, 34]	λίθου μεγέθει τε μέγα καὶ	ἐπὶ	τῇ τέχνῃ θέας ἄξιον. (καὶ
[2, 8]	κρατήσας μάχῃ διέφθειρε καὶ Περσαῖον	ἐπὶ	τῇ φρουρᾷ τεταγμένον, ὃς παρὰ
[2, 19]	ἀρχήν. οὕτω δὴ νομίζων Ἀπόλλωνα	ἐπὶ	τὴν ἀγέλην ἐπαγαγεῖν τῶν βοῶν
[2, 21]	δὲ ἐντεῦθεν καὶ τραπεῖσιν αὖθις	ἐπὶ	τὴν ἀγοράν, ἔστι μὲν Κερδοῦς
[2, 6]	τὸν Λύκον ἱκέτευσε στρατῷ μείζονι	ἐπὶ	τὴν Αἰγιάλειαν ἐλάσαντα τιμωρήσασθαι μὲν
[2, 36]	τῶν Λακεδαιμονίων ἀπῆλθεν οἴκαδε, στρατεύουσιν	ἐπὶ	τὴν Ἀσίνην οἱ Ἀργεῖοι καὶ
[2, 34]	πρὸς ἀνατολάς, προήκουσα δὲ ὡς	ἐπὶ	τὴν ἑσπέραν· ἔχει δὲ καὶ
[2, 37]	ἄλσος ἀρχόμενον πλατάνων τὸ πολὺ	ἐπὶ	τὴν θάλασσαν καθήκει. ὅροι δὲ
[2, 21]	γυναῖκα ἐκ τούτων καὶ ἀφικομένην	ἐπὶ	τὴν λίμνην τὴν Τριτωνίδα λυμαίνεσθαι
[2, 8]	ἕως ἤδη— προσλαβὼν τὸν δῆμον	ἐπὶ	τὴν οἰκίαν σπουδῇ τὴν τυραννικὴν
[2, 34]	(ἀπὸ δὲ Σκυλλαίου πλέοντι ὡς	ἐπὶ	τὴν πόλιν ἄκρα τέ ἐστιν
[2, 7]	προελθοῦσι δὲ καὶ ἐπιστρέψασιν ὡς	ἐπὶ	τὴν πόλιν Ξενοδίκης μνῆμά ἐστιν
[2, 13]	καθήμενα ἀγάλματα ἀρχαῖα. (ἀνάκειται δὲ	ἐπὶ	τῆς ἀγορᾶς αἲξ χαλκῆ, τὰ
[2, 2]	ἐποιήθη τῆς ὕστερον. ἔστιν οὖν	ἐπὶ	τῆς ἀγορᾶς ἐνταῦθα γὰρ πλεῖστά
[2, 34]	ἐνταῦθα ἱερόν ἐστι καὶ ἄγαλμα	ἐπὶ	τῆς ἀγορᾶς Ἑρμοῦ, τὸ δὲ
[2, 13]	αὐτῆς γένηται, οἱ δὲ τὴν	ἐπὶ	τῆς ἀγορᾶς χαλκῆν αἶγα ἄλλοις
[2, 2]	ἐστίν, τὰ δὲ πολλὰ αὐτῶν	ἐπὶ	τῆς ἀκμῆς ἐποιήθη τῆς ὕστερον.
[2, 34]	ἔτι ἱερὰ αὐτόθι, Ποσειδῶνος μὲν	ἐπὶ	τῆς ἀκτῆς τῇ ἀρχῇ, προελθοῦσι
[2, 14]	τὸν Φλιασίων λόγον καὶ οὐκ	ἐπὶ	τῆς Ἄραντος βασιλείας ἀφίκετο ὁ
[2, 12]	οἶδα καλούμενον καὶ τῶν πλευσάντων	ἐπὶ	τῆς Ἀργοῦς καὶ τοῦτον γενέσθαι
[2, 1]	κατεστήσατο· ἀνοικίσαι δὲ καὶ Καρχηδόνα	ἐπὶ	τῆς ἀρχῆς τῆς αὐτοῦ. (τῆς
[2, 10]	ἔχει δὲ καὶ σκῆπτρον καὶ	ἐπὶ	τῆς ἑτέρας χειρὸς πίτυος καρπὸν
[2, 26]	κατ᾽ αὐτὴν γενέσθαι τὴν πόλιν,	ἐπὶ	τὸ ἱερὸν ἀφίξῃ τοῦ Ἀσκληπιοῦ.
[2, 11]	λίθου λευκοῦ. (καταβαίνουσι δὲ ὡς	ἐπὶ	τὸ πεδίον, ἱερόν ἐστιν ἐνταῦθα
[2, 6]	λαῶν. Ὅμηρος δὲ σφᾶς ἀνήγαγεν	ἐπὶ	τὸ σεμνότερον τοῦ γένους καὶ
[2, 20]	ἦσαν, τούτους μὲν πάντας ἀνεβίβασεν	ἐπὶ	τὸ τεῖχος, αὐτὴ δὲ ὁπόσα
[2, 13]	προεκαλεῖτο Ρηγνίδας ἐφαίνετο ἀρεστά, μένοντας	ἐπὶ	τοῖς αὑτῶν βασιλέα Ρηγνίδαν καὶ
[2, 37]	φασι. τὰ μὲν οὖν λεγόμενα	ἐπὶ	τοῖς δρωμένοις δῆλά ἐστιν οὐκ
[2, 20]	σφᾶς ἠνάγκασεν ὁ Ἀμύντου μένειν	ἐπὶ	τοῖς καθεστηκόσιν ἐξ ἀρχῆς ὅροις
[2, 26]	τε ἄλλα ὁπόσα βούλοιτο εὑρίσκειν	ἐπὶ	τοῖς κάμνουσι καὶ ὅτι ἀνίστησι
[2, 38]	καὶ Τεγεάτας εἰσίν· ἑστήκασι δὲ	ἐπὶ	τοῖς ὅροις Ἑρμαῖ λίθου, καὶ
[2, 28]	τιμὰς καὶ ἄλλας δεδώκασι καὶ	ἐπὶ	τοῖς πεφυκόσιν ἐλαίοις, καὶ εἰ
[2, 34]	ἱερὰ πεποίηται Θερμασίας, τὸ μὲν	ἐπὶ	τοῖς πρὸς τὴν Τροιζηνίαν ὅροις,
[2, 12]	ποιητοῦ τὰ ἔπη· Φλίας αὖτ᾽	ἐπὶ	τοῖσιν Ἀραιθυρέηθεν ἵκανεν, ἔνθ᾽ ἀφνειὸς
[2, 9]	συνέβη δεθῆναι, καταγνωσθέντα Αἰγυπτίων ἄνδρας	ἐπὶ	τὸν βασιλέα συνιστάναι. καὶ ἀπέδρα
[2, 32]	καθὰ λέγουσιν ἱδρυσαμένου. (καταβαίνουσι δὲ	ἐπὶ	τὸν πρὸς τῇ Κελενδέρει καλουμένῃ
[2, 7]	νῦν ἔτι ποιεῖται· καὶ γὰρ	ἐπὶ	τὸν Σύθαν ἴασιν οἱ παῖδες
[2, 7]	παῖδας ἑπτὰ καὶ ἴσας παρθένους	ἐπὶ	τὸν Σύθαν ποταμὸν ἀποστέλλουσιν ἱκετεύοντας·
[2, 19]	δὲ αὐτοῖς παρθένον ἀφιεῖσαν πέτραν	ἐπὶ	τὸν ταῦρον· Ἄρτεμιν (δὲ) εἶναι
[2, 36]	τόν τε Ἐρασῖνον διαβήσῃ καὶ	ἐπὶ	τὸν Χείμαρρον ποταμὸν ἀφίξῃ. πλησίον
[2, 18]	σφᾶς γενέσθαι κακούς· εἰ δὲ	ἐπὶ	τοσοῦτον αὐτοῖς τὸ μίασμα τὸ
[2, 33]	Ὅμηρον μὲν προδιεφθαρμένον τοὺς ὀφθαλμοὺς	ἐπὶ	τοσούτῳ κακῷ κακὸν δεύτερον πενία
[2, 10]	Σικυώνιοι σφάξαντες καὶ τοὺς μηροὺς	ἐπὶ	τοῦ βωμοῦ καύσαντες τὰ μὲν
[2, 11]	πλὴν τοὺς ὄρνιθας, τούτους δὲ	ἐπὶ	τοῦ βωμοῦ. (τὰ δὲ ἐν
[2, 19]	περὶ τῆς ἀρχῆς. ῥηθέντων δὲ	ἐπὶ	τοῦ δήμου παρ᾽ ἀμφοτέρων πολλῶν
[2, 1]	ποιῆσαι τῶν Ἰσθμίων. (ἔστι δὲ	ἐπὶ	τοῦ ἰσθμοῦ τῆς ἀρχῆς, ἔνθα
[2, 15]	καὶ ἔστιν ἐπίτομος, ἡ δὲ	ἐπὶ	τοῦ καλουμένου Τρητοῦ, στενὴ μὲν
[2, 24]	πεφύκαμεν ἔχον ὀφθαλμούς, τρίτον δὲ	ἐπὶ	τοῦ μετώπου. τοῦτον τὸν Δία
[2, 35]	μάλιστα ἄξιον ἱερὸν Δήμητρός ἐστιν	ἐπὶ	τοῦ Πρωνός. τοῦτο τὸ ἱερὸν
[2, 19]	ἡ Μεγαρική μοι συγγραφὴ προεδήλωσεν.	ἐπὶ	τούτοις ἐστὶν Ἀπόλλων Ἀγυιεὺς καὶ
[2, 8]	δὲ ἐκεῖνον ἀνελὼν ἐτυράννησεν αὐτός.	ἐπὶ	τοῦτον τὸν Νικοκλέα Ἄρατος ἀφικόμενος
[2, 30]	ἀρχήν, Ἀλθηπίαν ὀνομάσαι τὴν γῆν.	(ἐπὶ	τούτου βασιλεύοντος Ἀθηνᾶν καὶ Ποσειδῶνα
[2, 6]	ἐκ Θεσσαλίας ἔσχε τὴν ἀρχήν.	ἐπὶ	τούτου βασιλεύοντος στρατόν σφισι πολέμιον
[2, 33]	μοι τὸ δαιμόνιον δεῖξαι μάλιστα	ἐπὶ	τούτου δοκεῖ καὶ Ὁμήρου πρότερον
[2, 24]	ὅτε ἡλίσκετο ὑπὸ Ἑλλήνων Ἴλιον,	ἐπὶ	τούτου κατέφυγεν ὁ Πρίαμος τὸν
[2, 25]	οὐδὲ αὐτὴ καθέστηκεν ἔτι κινδύνῳ.	ἐπὶ	τούτῳ δὲ Ἀργεῖοι κατὰ ἔτος
[2, 6]	ἐνταῦθα καθ᾽ ὁδὸν τίκτει. (καὶ	ἐπὶ	τούτῳ πεποίηκεν Ἄσιος ὁ Ἀμφιπτολέμου·
[2, 20]	Σθένελος· παρῆν δὲ ἔτι καὶ	ἐπὶ	τούτων Εὐρύαλος Μηκιστέως καὶ Πολυνείκους
[2, 4]	τε οὐδένα παρέσχοντο ἄρχοντα τῆς	ἐπὶ	Τροίαν στρατιᾶς, συντεταγμένοι δὲ Μυκηναίοις
[2, 21]	ἐς Σπάρτην Λακεδαιμόνιοι κατάγειν ἐπειρῶντο	ἐπὶ	τυραννίδι, νικήσαντες δὲ οἱ Ἀργεῖοι
[2, 31]	Ὀρέστου καλούμενον σκηνή. πρὶν γὰρ	ἐπὶ	τῷ αἵματι καθαρθῆναι τῆς μητρός,
[2, 24]	ξύλου πεποιημένον οὐκέτι ἑστηκὸς ἦν	ἐπὶ	τῷ βάθρῳ. καὶ Ἀθηνᾶς δὲ
[2, 11]	χρῆσθαι νομίζουσιν. ἐοικότα δὲ καὶ	ἐπὶ	τῷ βωμῷ τῶν Μοιρῶν δρῶσιν·
[2, 10]	ἀπηρτημένα τοῦ ὀρόφου· τὴν δὲ	ἐπὶ	τῷ δράκοντι Ἀριστοδάμαν Ἀράτου μητέρα
[2, 2]	ἄγαλμα λίθου, μετὰ δὲ αὐτὸν	ἐπὶ	τῷ ἐρύματι τῷ διὰ τῆς
[2, 35]	ἔπεστι δέ οἱ καὶ τὰ	ἐπὶ	τῷ θρήνῳ γράμματα. (τοῖς δὲ
[2, 12]	οὐχ ἑτέρωθι ἡγοῦμαι τῆς χώρας,	ἐπὶ	τῷ λόφῳ δὲ εἶναι τῷ
[2, 1]	ἐλείπετο, ὃν Ἕλληνες Ἐριφύλην λέγουσιν	ἐπὶ	τῷ παιδὶ λαβεῖν Ἀλκμαίωνι. (τοῦ
[2, 16]	ἀποδείκνυσθαι, ἐς Λάρισαν ἀπεχώρησε τὴν	ἐπὶ	τῷ Πηνειῷ. Περσεὺς δὲ— ἰδεῖν
[2, 17]	λόγος— ἀφείσθω μοι· κόκκυγα δὲ	ἐπὶ	τῷ σκήπτρῳ καθῆσθαί φασι λέγοντες
[2, 21]	παρέμεινεν ὡς καὶ τὸ ὄνομα	ἐπὶ	τῷ συμβάντι ἀντὶ Μελιβοίας αὐτῇ
[2, 31]	ἄνδρες Τροιζηνίων ἐννέα Ὀρέστην ἐκάθηραν	ἐπὶ	τῷ φόνῳ τῆς μητρός. (εἰσὶ
[2, 11]	αὔξει καὶ πεπαίνει καρπούς, καὶ	ἐπὶ	τῷδε ἀδελφὸς ἐνομίσθη τοῦ Ἡλίου.
[2, 24]	ἐνταῦθα· (τρεῖς δὲ ὀφθαλμοὺς ἔχειν	ἐπὶ	τῷδε ἄν τις τεκμαίροιτο αὐτόν.
[2, 19]	Ἀργείοις ἀποφεύγει τε καὶ Ἀφροδίτην	ἐπὶ	τῷδε ἀνέθηκε Νικηφόρον. (τοῦ ναοῦ
[2, 13]	ἐπίχρυσος· παρὰ δὲ Φλιασίοις τιμὰς	ἐπὶ	τῷδε εἴληφε. τὸ ἄστρον ἣν
[2, 22]	ὕστερον τούτων Μενελάῳ γήμασθαι. (καὶ	ἐπὶ	τῷδε Εὐφορίων Χαλκιδεὺς καὶ Πλευρώνιος
[2, 12]	μετωνόμασεν Ἀραιθυρέαν τὴν χώραν· καὶ	ἐπὶ	τῷδε Ὅμηρος τοὺς Ἀγαμέμνονος ὑπηκόους
[2, 37]	καὶ δὴ καὶ ταῦτα φωράσας	ἐπὶ	τῷδε. τὰ ἔπη, καὶ ὅσα
[2, 35]	πολέμῳ σφᾶς ἢ δίκῃ νικήσαντας	ἐπὶ	τῷδε τιμὰς Ἀπόλλωνι Ὁρίῳ νεῖμαι.
[2, 31]	ἄνδρας δύο σὺν αὐτῷ λέγουσιν	ἐπὶ	τῶν θρόνων. οὐ πόρρω δὲ
[2, 19]	κεῖται δὲ εἰκὼν Βίτωνος, ἀνὴρ	ἐπὶ	τῶν ὤμων φέρων ταῦρον· ὡς
[2, 30]	ἐπιχώρια— Καρμάνορος τοῦ καθήραντος Ἀπόλλωνα	ἐπὶ	φόνῳ τῶ Πύθωνος παῖδα Εὔβουλον
[2, 29]	Πηλεῖ μὲν συμβὰν καὶ Τελαμῶνι	ἐπὶ	φόνῳ φεύγειν τῷ Φώκου, τῶν
[2, 23]	χαλκοῦς θάλαμος, ὃν Ἀκρίσιός ποτε	ἐπὶ	φρουρᾷ τῆς θυγατρὸς ἐποίησε· Περίλαος
[2, 29]	λοιποὶ λέγουσιν. αὐχμὸς τὴν Ἑλλάδα	ἐπὶ	χρόνον ἐπίεζε καὶ οὔτε τὴν
[2, 38]	παρ᾽ αὐτὴν ὁδὸς τὴν θάλασσαν	ἐπὶ	χωρίον ὃ Γενέσιον ὀνομάζουσι· πρὸς
[2, 13]	ἀμπέλους λυμαίνεται συνεχῶς· ἵνα δὲ	ἄχαρι	μηδὲν ἀπ᾽ αὐτῆς γένηται, οἱ
[2, 21]	δὲ καθεστήκει ταῖς γυναιξὶν ἐπὶ	ἀνδρὶ	ἀποθανόντι χηρεύειν. (τοῦ τάφου δὲ
[2, 28]	Ἄργος, ἄλλα τε ἐπαγγελλόμενοι καὶ	ἀνδρὶ	δώσειν αὐτὴν Δηιφόντου τὰ πάντα
[2, 9]	πολιτείας. Ἀράτῳ δὲ Ἀντίγονος ἅτε	ἀνδρὶ	εὐεργέτῃ καὶ συγκατειργασμένῳ λαμπρὰ οὕτω
[2, 21]	Ἕλλησιν ἐς ἐπίδειξιν. (Καρχηδονίῳ δὲ	ἀνδρὶ	Προκλεῖ τῷ Εὐκράτους ἕτερος λόγος
[2, 35]	τῶν ἐπιχωρίων καλουμένη· φθεγξαμένῳ δὲ	ἀνδρὶ	τὰ ὀλίγιστα ἐς τρὶς ἀντιβοῆσαι
[2, 16]	Κασσάνδρας μνήματος ἀμφισβητοῦσι Λακεδαιμονίων οἱ	περὶ	Ἀμύκλας οἰκοῦντες· ἕτερον δέ ἐστιν
[2, 4]	καλουμένη Λέρνα· κίονες δὲ ἑστήκασι	περὶ	αὐτὴν καὶ καθέδραι πεποίηνται τοὺς
[2, 33]	οὕτω βίαιος. εἴρηται μὲν οὖν	περὶ	αὐτοῦ καὶ ἄλλοις καὶ αὐτῷ
[2, 13]	Ἱππάσου. ταῦτα μὲν Φλιάσιοι λέγουσι	περὶ	αὑτῶν, ὁμολογοῦσι δέ σφισι τὰ
[2, 35]	ἂν ἔχοιμι εἰπεῖν, τεκμαίρομαι δὲ	περὶ	γῆς ὅρων πολέμῳ σφᾶς ἢ
[2, 15]	ἐνταῦθα ἔστι μὲν Ὀφέλτου τάφος,	περὶ	δὲ αὐτὸν θριγκὸς λίθων καὶ
[2, 7]	ὁ ὄροφος, δῆλά ἐστιν ἰδόντι·	περὶ	δὲ τοῦ ἀγάλματος οὔτε ὡς
[2, 7]	ἀποχρῷτο δὲ τῷ Ὁμήρῳ λεγομένῳ	περὶ	Διός, ὃς δὴ πολλάων πολίων
[2, 9]	οἱ τοῖς δρωμένοις. (συμβαλὼν δὲ	περὶ	Δύμην τὴν ὑπὲρ Πατρῶν, Ἀράτου
[2, 29]	ἀπέλαβον μὲν τὴν νῆσον, ὅτε	περὶ	Ἑλλήσποντον αἱ Ἀθηναίων τριήρεις ἐλήφθησαν,
[2, 17]	λόγον καὶ ὅσα ἐοικότα εἴρηται	περὶ	θεῶν οὐκ ἀποδεχόμενος γράφω, γράφω
[2, 7]	ἐπίδειξιν ἀφείλετο. ἐκάκωσε δὲ καὶ	περὶ	Καρίαν καὶ Λυκίαν τὰς πόλεις
[2, 26]	καὶ Ὁμήρου μαρτυρεῖ μοι τὰ	περὶ	Μαχάονος ὑπὸ Ἀγαμέμνονος εἰρημένα Ταλθύβι᾽
[2, 35]	καὶ ἄλλος ναός· εἰκόνες δὲ	περὶ	πάντα ἑστήκασιν αὐτόν. οὗτος ὁ
[2, 29]	ἀπορωτάτη· πέτραι τε γὰρ ὕφαλοι	περὶ	πᾶσαν καὶ χοιράδες ἀνεστήκασι. μηχανήσασθαι
[2, 34]	τοῦτο ὀνομάζουσι. τεῖχος μὲν δὴ	περὶ	πᾶσαν τὴν Ἑρμιόνα ἕστηκε· τὰ
[2, 7]	ἐντεῦθεν τάφος Σικυωνίοις ἐστίν, ὅσοι	περὶ	Πελλήνην καὶ Δύμην τὴν Ἀχαιῶν
[2, 7]	καὶ ἐν Μεγάλῃ πόλει καὶ	περὶ	Σελλασίαν ἐτελεύτησαν· τὰ δὲ ἐς
[2, 9]	Πελοπόννησον Ἀντιγόνου συμβάλλουσιν Ἀχαιοὶ Κλεομένει	περὶ	Σελλασίαν. νικησάντων δὲ τῶν Ἀχαιῶν
[2, 21]	γράφω δὲ ὁπόσα λέγουσιν αὐτοὶ	περὶ	σφῶν Ἀργεῖοι— τυραννοῦντα ἐξέβαλεν ἐπαναστὰς
[2, 34]	οὐκ οἶδα, ἔλεγον δὲ οἱ	περὶ	τὰ Μέθανα, ἐπεὶ χάλαζάν γε
[2, 5]	μὲν δὴ καὶ ἄλλοι πόλεμοι	περὶ	τὴν Κορινθίαν καὶ πῦρ ἐπέλαβεν
[2, 21]	δοκεῖν τοῦ ἔργου, ὅτι οἱ	περὶ	τὴν λίμνην τὴν Τριτωνίδα ἄνθρωποι
[2, 21]	οἱ τοῦ πατρὸς βασιλεύειν τῶν	περὶ	τὴν λίμνην τὴν Τριτωνίδα οἰκούντων
[2, 25]	σχῆμα Ἀργολικὰς ἐπειργασμένας. ἐνταῦθα Προίτῳ	περὶ	τῆς ἀρχῆς πρὸς Ἀκρίσιον μάχη
[2, 19]	ἠμφισβήτει πρὸς Γελάνορα τὸν Σθενέλα	περὶ	τῆς ἀρχῆς. ῥηθέντων δὲ ἐπὶ
[2, 1]	ἀλλὰ ἐμοὶ δοκεῖν Ἀθηναῖοι πρῶτοι	περὶ	τῆς Ἀττικῆς ἐσεμνολόγησαν· λέγουσι δὲ
[2, 1]	οἱ Κορίνθιοι Ποσειδῶνα ἐλθεῖν Ἡλίῳ	περὶ	τῆς γῆς ἐς ἀμφισβήτησιν, Βριάρεων
[2, 18]	τὴν χώραν· τοιαῦτα δὲ καὶ	περὶ	τῆς Μεσσηνίας ἕτερα ἔλεγον, παρακαταθήκην
[2, 30]	Ἀθηνᾶν καὶ Ποσειδῶνα ἀμφισβητῆσαι λέγουσι	περὶ	τῆς χώρας, ἀμφισβητήσαντας δὲ ἔχειν
[2, 1]	(τὸ δὲ οὐ Κορινθίοις μόνον	περὶ	τῆς χώρας ἐστὶν εἰρημένον, ἀλλὰ
[2, 15]	δὲ Ποσειδῶνι καὶ Ἥρᾳ δικάσαι	περὶ	τῆς χώρας, σὺν δὲ αὐτῷ
[2, 5]	γὰρ ταύτῃ Κορινθίοις εἰσὶν ὅμοροι—	περὶ	τῆς χώρας τῆς σφετέρας λέγουσιν
[2, 29]	μὲν δὴ Φώκου τούτου ἡ>	περὶ	Τιθορέαν τε καὶ Παρνασσὸν ἐκαλεῖτο
[2, 17]	δὲ αὐτῷ πρὸς καθάρσια αἱ	περὶ	τὸ ἱερὸν καὶ τῶν θυσιῶν
[2, 27]	καὶ ταύτην. Ἐπιδαυρίων δὲ οἱ	περὶ	τὸ ἱερὸν μάλιστα ἐταλαιπώρουν, ὅτι
[2, 17]	Ἡραίου, ἀπὸ δὲ Εὐβοίας ὅσον	περὶ	τὸ ἱερόν, Πρόσυμναν δὲ τὴν
[2, 27]	ἀρχαίων· τὰ δὲ ἄλλα ὅσα	περὶ	τὸ ἱερὸν τοῦ Μαλεάτου καὶ
[2, 26]	μέν οἱ γάλα μία τῶν	περὶ	τὸ ὄρος ποιμαινομένων αἰγῶν, ἐφύλασσε
[2, 5]	Αἰθιοπίας Νεῖλον γίνεσθαι. Ἀσωποῦ μὲν	πέρι	τοιαῦτα ἤκουσα, ἐκ δὲ τοῦ
[2, 12]	αὐτόχθονα· καὶ πόλιν τε ᾤκισε	περὶ	τὸν βουνὸν τοῦτον, ὃς Ἀραντῖνος
[2, 2]	Κόρινθον νόσῳ τελευτῆσαί φασι καὶ	περὶ	τὸν ἰσθμὸν ταφῆναι— οὐκ ἂν
[2, 15]	ἐλείπετο· κυπαρίσσων τε ἄλσος ἐστὶ	περὶ	τὸν ναόν, καὶ τὸν Ὀφέλτην
[2, 29]	τῶν δὲ αὖ Φώκου παίδων	περὶ	τὸν Παρνασσὸν οἰκησάντων ἐν τῇ
[2, 26]	τὸ συμβὰν σπάσμα θηρεύοντί οἱ	περὶ	τὸν Πίνδασον ἰαθεὶς ἐν τῇ
[2, 23]	Αἰνείου· Δηιανείρᾳ δὲ τὴν τελευτὴν	περὶ	Τραχῖνα ἴσμεν καὶ οὐκ ἐν
[2, 24]	ἐστιν Ἀργείων νικησάντων μάχῃ Λακεδαιμονίους	περὶ	Ὑσιάς. τὸν δὲ ἀγῶνα τοῦτον
[2, 28]	φυτόν, αἰτίου τοῦ περιαγαγόντος τῇ	χειρὶ	Ἡρακλέους ἐς τοῦτο τὸ σχῆμα.
[2, 20]	ἐς κράνος ὁρᾷ κατέχουσα τῇ	χειρὶ	καὶ ἐπιτίθεσθαι τῇ κεφαλῇ μέλλουσα.
[2, 11]	καὶ Ὑγείαν καλοῦσι. (τῷ δὲ	Ἀλεξάνορι	καὶ Εὐαμερίωνι— καὶ γὰρ τούτοις
[2, 14]	Εὐμόλπου τε βίῃ Κελεῷ θ᾽	ἡγήτορι	λαῶν δρησμοσύνην ἱερῶν καὶ ἐπέφραδεν
[2, 18]	τῆς Μεσσηνίας ἕτερα ἔλεγον, παρακαταθήκην	Νέστορι	δοθῆναι καὶ ταύτην ὑπὸ Ἡρακλέους
[2, 2]	Εὐμήλου· Νηλέως μὲν γὰρ οὐδὲ	Νέστορι	ἐπιδειχθῆναι τὸ μνῆμα ὑπὸ τοῦ
[2, 35]	οὐ κατὰ γνώμην Χθονίᾳ τῇ	θυγατρὶ	ποιεῖν αὐτόν. Κολόνταν μὲν οὖν
[2, 9]	καὶ δι᾽ αὐτὸ καὶ τῷ	πατρὶ	ἀθυμήσαντι παρέσχεν αἰτίαν ἀποθανεῖν. παρεδήλωσα
[2, 13]	Ἀριστίᾳ σάτυροι καὶ Πρατίνᾳ τῷ	πατρί	εἰσι πεποιημένοι πλὴν τῶν Αἰχύλου
[2, 27]	ἐβίω, οὐκ ἠξίου νέμειν τῷ	πατρὶ	συγγνώμην, ἀλλὰ ὑπεριδὼν τὰς δεήσεις
[2, 29]	Φώκου. ταῦτα δὲ ἐχαρίζοντο τῇ	μητρί·	αὐτοὶ μὲν γὰρ ἐγεγόνεσαν ἐκ
[2, 12]	πρὸ τῆς τελετῆς ἣν τῇ	Δήμητρι	ἄγουσιν Ἄραντα καὶ τοὺς παῖδας
[2, 35]	τοῦ ναοῦ γυναικῶν ἱερασαμένων τῇ	Δήμητρι	εἰκόνες ἑστήκασιν οὐ πολλαί, καὶ
[2, 14]	σταδίους μάλιστα ἀπέχουσι, καὶ τῇ	Δήμητρι	ἐνταῦθα δι᾽ ἐνιαυτοῦ τετάρτου τὴν
[2, 36]	καὶ τελετὴν Λερναίᾳ ἄγουσιν ἐνταῦθα	Δήμητρι.	(ἔστι δὲ ἄλσος ἱερὸν ἀρχόμενον
[2, 34]	δὲ αὐτῶν ἱερὰ δρῶσιν ἀπόρρητα	Δήμητρι.	(τοσαῦτα μὲν Ἑρμιονεῦσίν ἐστιν ἐνταῦθα·
[2, 18]	καθάπερ λέγουσιν Ἀργεῖοι, ξένου τῇ	Δήμητρι.	τούτῳ μὲν οὖν οὐκ ἔπεστιν
[2, 28]	ἕλκων βιαιότερον ἀπέκτεινεν ἔχουσαν ἐν	γαστρί.	(καὶ ὁ μὲν συνείς, οἷα
[2, 22]	μὲν γὰρ αὐτὴν λέγουσιν ἐν	γαστρί,	τεκοῦσαν δὲ ἐν Ἄργει καὶ
[2, 26]	ὅτι ἐξ Ἀπόλλωνος εἶχεν ἐν	γαστρί.	ὡς δὲ ἐν τῇ γῇ
[2, 1]	ἔργον. προϊοῦσι δὲ ἡ πίτυς	ἄχρι	γε ἐμοῦ πεφύκει παρὰ τὸν
[2, 27]	ἀνῆκε τῇ Ἀρτέμιδι τέμενος, ἔνθα	ἄχρι	ἐμοῦ μονομαχίας ἆθλα ἦν καὶ
[2, 30]	δὲ ὕστερον βασιλεύσαντας οὐκ ἴσασιν	ἄχρι	Ὑπέρητος καὶ Ἄνθα· τούτους δὲ
[2, 11]	(ἀναστρέψασι δὲ ἐς τὴν ὁδὸν	διαβᾶσί	τε αὖθις τὸν Ἀσωπὸν καὶ
[2, 11]	δοκεῖν εἴκοσι καὶ ἐν ἀριστερᾷ	διαβᾶσι	τὸν Ἀσωπόν, ἔστιν ἄλσος πρίνων
[2, 12]	Προῖτον εἶναι τὸν Ἄβαντός φασι.	καταβᾶσι	δὲ ἐς τὸν Σικυωνίων καλούμενον
[2, 8]	τὸν Νικοκλέα Ἄρατος ἀφικόμενος Σικυωνίων	φυγάσι	καὶ Ἀργείοις μισθωτοῖς τοὺς μὲν
[2, 8]	διαλλάξας τοῖς φεύγουσιν, οἰκίας μὲν	φυγάσι	καὶ ὅσα τῶν κτημάτων ἄλλα
[2, 11]	Γρανιανὸς Σικυώνιος, ὃς νίκας ἀνείλετο	Ὀλυμπίασι	δύο μὲν πεντάθλου καὶ σταδίου
[2, 10]	τὸ τῆς Ἀφροδίτης ἐστὶν ἱερόν.	ἐσίασι	μὲν δὴ ἐς αὐτὸ γυνή
[2, 22]	Νικόστρατον ἄνδρα ἐπιχώριον καταστήσασθαι λέγουσιν.	ἀφιᾶσι	δὲ καὶ νῦν ἔτι ἐς
[2, 35]	μὲν δὴ τοῦ Πυθαέως ὄνομα	μεμαθήκασι	παρὰ Ἀργείων· τούτοις γὰρ Ἑλλήνων
[2, 20]	στρατευσαμένων. τούτων δὲ τῶν ἑπτὰ—	ἐπηκολουθήκασι	γὰρ καὶ Ἀργεῖοι τῇ Αἰσχύλου
[2, 38]	Ἀργείους ὅροι καὶ Τεγεάτας εἰσίν·	ἑστήκασι	δὲ ἐπὶ τοῖς ὅροις Ἑρμαῖ
[2, 4]	πηγὴ καλουμένη Λέρνα· κίονες δὲ	ἑστήκασι	περὶ αὐτὴν καὶ καθέδραι πεποίηνται
[2, 20]	ἐστιν. ἐπανιόντι δὲ ἐκεῖθεν ἀνδριάντες	ἑστήκασι	Πολυνείκους τοῦ Οἰδίποδος καὶ ὅσοι
[2, 17]	Ἰλίου τὴν ἅλωσιν. ἀνδριάντες τε	ἑστήκασι	πρὸ τῆς ἐσόδου καὶ γυναικῶν,
[2, 29]	ὕφαλοι περὶ πᾶσαν καὶ χοιράδες	ἀνεστήκασι.	μηχανήσασθαι δὲ ἐξεπίτηδες ταῦτα Αἰακόν
[2, 1]	δὲ ἅρματι Ἀμφιτρίτη καὶ Ποσειδῶν	ἐφεστήκασι,	καὶ παῖς ὀρθός ἐστιν ἐπὶ
[2, 1]	δὲ ὄντι μέγεθος οὐ μείζονι	ἐφεστήκασι	Τρίτωνες χαλκοῖ. καὶ ἀγάλματά ἐστιν
[2, 11]	Νυμφῶνα καλούμενον ταῖς γυναιξὶν ἑορτάζειν	παρείκασι·	καὶ ἀγάλματα Διονύσου καὶ Δήμητρος
[2, 12]	Ὁμήρου ποιήσεως, ὅτι οὐκ εἰσὶν	Ἀρκάσι	καὶ οὗτοι συγκατειλεγμένοι· ὡς δὲ
[2, 12]	ἐστιν εὐθεῖα. καὶ ὅτι μὲν	Ἀρκάσι	Φλιάσιοι προσήκουσιν οὐδέν, δηλοῖ τὰ
[2, 37]	χείλεσιν αὐτῆς πόα καὶ σχοῖνοι	πεφύκασι.	τὰ δὲ ἐς αὐτὴν Διονύσῳ
[2, 13]	τὸ ἐς τοὺς ἱκέτας ἐστί·	δεδώκασι	γὰρ δὴ ἄδειαν ἐνταῦθα ἱκετεύουσι,
[2, 28]	ποιήσαντες ἡρῷον τιμὰς καὶ ἄλλας	δεδώκασι	καὶ ἐπὶ τοῖς πεφυκόσιν ἐλαίοις,
[2, 35]	ἡμέραν ἑκάστην καὶ θυσίαις καὶ	θυμιάμασι	μεγάλως τὴν θεὸν ἱλάσκονται καὶ
[2, 15]	μὲν καὶ αὐτὴ περιεχόντων ὀρῶν,	ὀχήμασι	δέ ἐστιν ὅμως ἐπιτηδειοτέρα. ἐν
[2, 33]	γράμματα ἐπέστελλεν. ἐν τούτοις τοῖς	γράμμασι	τοὺς λαβόντας παρὰ Ἁρπάλου καταριθμῶν
[2, 29]	ἐπὶ Σκάρφειαν τὴν Λοκρῶν καθήκουσι.	(γεγόνασι	δὲ ἀπὸ μὲν Πηλέως οἱ
[2, 5]	ἐν ἀριστερᾷ δὲ τῆς ὁδοῦ.	γεγόνασι	μὲν δὴ καὶ ἄλλοι πόλεμοι
[2, 29]	ἐκ θαλάσσης φόβῳ, καὶ πολεμίοις	ἀνδράσι	μὴ ἄνευ κινδύνου εἶναι. πλησίον
[2, 27]	μὲν προέκειτο οὐδενί, οἰκέταις δὲ	ἀποδρᾶσι	τοὺς δεσπότας. (Ἐπιδαυρίοις δέ ἐστι
[2, 36]	τοῦ γε Κοκκυγίου πρὸς τοῖς	πέρασι	ναός ἐστι, θύραι δὲ οὐκ
[2, 20]	οἱ Λακεδαιμόνιοι, φρονήσαντες ὡς καὶ	διαφθείρασί	σφισι τὰς γυναῖκας ἐπιφθόνως τὸ
[2, 16]	τούτου καὶ οἱ πάντες ὁμοίως	ἴσασι,	θυγατέρων τῶν Δαναοῦ τὸ ἐς
[2, 11]	μαθεῖν ἔστιν οὔτε τὸν ποιήσαντα	ἴσασι,	πλὴν εἰ μή τις ἄρα
[2, 7]	λίθου δὲ ἐποικοδομήσαντες κρηπῖδα κίονας	ἐφιστᾶσι	καὶ ἐπ᾽ αὐτοῖς ἐπίθημα ποιοῦσι
[2, 38]	ἐμοῦ τὴν Θυρεᾶτιν ἐνέμοντο Ἀργεῖοι·	φασὶ	δὲ ἀνασώσασθαι δίκῃ νικήσαντες. (ἀπὸ
[2, 34]	που στάδια ἀπέχει θερμὰ λουτρά·	φασὶ	δὲ Ἀντιγόνου τοῦ Δημητρίου Μακεδόνων
[2, 33]	ἀντιδοῦναι τὰ χωρία σφᾶς ἀλλήλοις.	φασὶ	δὲ ἔτι καὶ λόγιον μνημονεύουσιν·
[2, 30]	καὶ Πίνδαρος ᾆσμα Αἰγινήταις ἐποίησε.	φασὶ	δὲ οἱ Κρῆτες— τούτοις γάρ
[2, 10]	χειρὸς πίτυος καρπὸν τῆς ἡμέρου.	φασὶ	δέ σφισιν ἐξ Ἐπιδαύρου κομισθῆναι
[2, 30]	καὶ ἄλλοι τινὲς τὰ ἐγχώρια·	φασὶ	δὲ Ὦρον γενέσθαι σφίσιν ἐν
[2, 34]	αὐτῆς, ἀλλὰ περιοφθῆναι τὸν νεκρόν	φασι	διαφορηθέντα ὑπὸ τῶν ἐκ θαλάσσης
[2, 25]	μὲν ἴσον τῷ ἀγῶνι συμβῆναί	φασι	καὶ ἀπ᾽ αὐτοῦ διαλλαγὰς ὕστερον,
[2, 2]	ἀφικόμενον ἐς Κόρινθον νόσῳ τελευτῆσαί	φασι	καὶ περὶ τὸν ἰσθμὸν ταφῆναι—
[2, 31]	ἐνταῦθα Πιτθέα διδάξαι λόγων τέχνην	φασί,	καί τι βιβλίον Πιτθέως δὴ
[2, 5]	ταύτῃ τῇ Καλχινίᾳ Ποσειδῶνα συγγενέσθαι	φασὶ	καὶ τὸν τεχθέντα ὑπ᾽ αὐτῆς
[2, 4]	συγκατεργάσασθαι τά τε ἄλλα Βελλεροφόντῃ	φασὶ	καὶ ὡς τὸν Πήγασόν οἱ
[2, 12]	ἀναθέντα Προῖτον εἶναι τὸν Ἄβαντός	φασι.	καταβᾶσι δὲ ἐς τὸν Σικυωνίων
[2, 5]	θυγατέρας δὲ αὐτοῦ γενέσθαι Φλιάσιοί	φασι	Κόρκυραν καὶ Αἴγιναν καὶ Θήβην·
[2, 17]	δὲ ἐπὶ τῷ σκήπτρῳ καθῆσθαί	φασι	λέγοντες τὸν Δία, ὅτε ἤρα
[2, 29]	μηχανήσασθαι δὲ ἐξεπίτηδες ταῦτα Αἰακόν	φασι	λῃστειῶν τῶν ἐκ θαλάσσης φόβῳ,
[2, 16]	τούτους γὰρ τεκεῖν διδύμους Κασσάνδραν	φασί,	(νηπίους δὲ ἔτι ὄντας ἐπικατέσφαξε
[2, 26]	παραγενέσθαι Δωριέας ἐς Πελοπόννησον βασιλεῦσαί	φασι	Πιτυρέα Ἴωνος ἀπόγονον τοῦ Ξούθου.
[2, 37]	τῶν Λερναίων τὴν τελετὴν Φιλάμμωνά	φασι.	τὰ μὲν οὖν λεγόμενα ἐπὶ
[2, 29]	δὲ εἶναι τὴν Ἠπιόνην Ἀσκληπιοῦ	φασι·	ταῦτά ἐστιν ἐν ὑπαίθρῳ λίθου
[2, 21]	ἀκούσαντι· γυναικῶν δὲ πρώτην αὐτήν	φασι	τελευτήσαντος τοῦ ἀνδρὸς Περιήρους τοῦ
[2, 21]	αὐτοὶ δὲ ἀνελόμενοι θάψαι ταύτῃ	φασί.	(τὸ δὲ οἰκοδόμημα λευκοῦ λίθου
[2, 7]	αὖθις ἀπάγειν ἐς τὸν ναόν	φασι	τοῦ Ἀπόλλωνος. ὁ δὲ ναὸς
[2, 32]	τῶν Πυθίων Διομήδην πρῶτον θεῖναί	φασι	τῷ Ἀπόλλωνι. ἐς δὲ τὴν
[2, 1]	Κρόμου τοῦ Ποσειδῶνος. ἐνταῦθα τραφῆναί	φασι	Φαιὰν> καὶ τῶν λεγομένων Θησέως
[2, 12]	καὶ θυγάτηρ ἐγένετο Ἀραιθυρέα. τούτους	φασὶ	Φλιάσιοι θηρᾶσαί τε ἐμπείρους γενέσθαι
[2, 11]	ἐν ὑπαίθρῳ τοῦ ἄλσους ἐστίν.	(ἀναστρέψασι	δὲ ἐς τὴν ὁδὸν διαβᾶσί
[2, 3]	Λακεδαιμόνιος ἐγενεαλόγησε γὰρ καὶ οὗτος	ἔπεσι	Μήδειον καὶ θυγατέρα Ἐριῶπιν Ἰάσονι
[2, 25]	ἔκειντο, οὕτω καὶ ἐν τοῖς	ἔπεσι	προτέρας ἢ Φλιοῦντά τε καὶ
[2, 37]	μετὰ μέτρου μεμιγμένα ἦν τοῖς	ἔπεσι,	τὰ πάντα Δωριστὶ ἐπεποίητο· πρὶν
[2, 15]	ὅμως ἐπιτηδειοτέρα. ἐν τούτοις τοῖς	ὄρεσι	τὸ σπήλαιον ἔτι δείκνυται τοῦ
[2, 8]	Κλεινίαν τὸν πατέρα Ἀράτου προστησάμενος·	ἔτεσι	δὲ ὕστερον οὐ πολλοῖς ἐτυράννησεν
[2, 26]	τῇ γῇ τῇ Ἐπιδαυρίων ἔτεκεν,	ἐκτίθησι	τὸν παῖδα ἐς τὸ ὄρος
[2, 8]	ἦν γὰρ δέος τοῖς πᾶσιν	Ἕλλησι	Μακεδόνων καὶ Ἀντιγόνου Φίλιππον ἐπιτροπεύοντος
[2, 3]	εἶναι. (ἔπη δὲ ἔστιν ἐν	Ἕλλησι	Ναυπάκτια ὀνομαζόμενα· πεποίηται δὲ ἐν
[2, 27]	καὶ Θέμιδος καὶ στάδιον, οἷα	Ἕλλησι	τὰ πολλὰ γῆς χῶμα, καὶ
[2, 6]	αἰτία δὲ ἥδε· Ἀντιόπης ἐν	Ἕλλησι	τῆς Νυκτέως ὄνομα ἦν ἐπὶ
[2, 26]	ἐπὶ τοῖς κάμνουσι καὶ ὅτι	ἀνίστησι	τεθνεῶτας. (λέγεται δὲ καὶ ἄλλος
[2, 29]	ὁ τὰ ἔπη ποιήσας γενέσθαι	φησὶ	Πανοπέα καὶ Κρῖσον· καὶ Πανοπέως
[2, 35]	γὰρ Ἑλλήνων πρώτοις ἀφικέσθαι Τελέσιλλά	φησι	τὸν Πυθαέα ἐς τὴν χώραν
[2, 22]	δ᾽ αὐτὸν Ὅμηρος ὑπὸ Τληπτολέμου	φησὶ	τοῦ Ἡρακλέους, καὶ διὰ τὸν
[2, 2]	τὸ μνῆμα ὑπὸ τοῦ Σισύφου	φησί,	χρῆναι γὰρ ἄγνωστον τοῖς πᾶσιν
[2, 7]	Ξενοδίκης μνῆμά ἐστιν ἀποθανούσης ἐν	ὠδῖσι·	πεποίηται δὲ οὐ κατὰ τὸν
[2, 31]	καὶ αὐταὶ καὶ οἱ παῖδες.	εἰσὶ	δὲ ἃς Ἀθηναῖοι Τροιζηνίοις γυναῖκας
[2, 16]	τάφος δὲ ἔστι μὲν Ἀτρέως,	εἰσὶ	δὲ καὶ ὅσους σὺν Ἀγαμέμνονι
[2, 31]	ἐπὶ τῷ φόνῳ τῆς μητρός.	(εἰσὶ	δὲ οὐ μακρὰν τῆς Λυκείας
[2, 36]	τῶν ὀρῶν τὰς κορυφὰς πεντήκοντά	εἰσι	καὶ διακόσιοι ἐς Φιλανόριόν τε
[2, 12]	καί σφισιν ἐπίθημα στῆλαι περιφανεῖς	εἰσι,	καὶ πρὸ τῆς τελετῆς ἣν
[2, 29]	τετράγωνος λευκοῦ λίθου. (ἐπειργασμένοι δέ	εἰσι	κατὰ τὴν ἔσοδον οἱ παρὰ
[2, 4]	δὲ καὶ χεῖρες καὶ ἀκρόποδες	εἰσὶ	λευκοῦ λίθου. (Βελλεροφόντην δὲ οὐκ
[2, 35]	αὐτοῦ θύουσιν Ἑστίᾳ. Ἀπόλλωνος δέ	εἰσι	ναοὶ τρεῖς καὶ ἀγάλματα τρία·
[2, 1]	καὶ οὗτοι νεῶν καὶ ἀνθρώπων	εἰσὶ	ναυτιλλομένων. τὰ δὲ ἄλλα ἀνάκειται
[2, 13]	σάτυροι καὶ Πρατίνᾳ τῷ πατρί	εἰσι	πεποιημένοι πλὴν τῶν Αἰχύλου δοκιμώτατοι.
[2, 18]	οἱ δὲ Ἡρακλεῖδαι τὸ ἀνέκαθέν	εἰσι	Περσεῖδαι· Τυνδάρεω δὲ καὶ αὐτὸν
[2, 36]	οἱ δὲ Βολεοὶ οὗτοι λίθων	εἰσὶ	σωροὶ λογάδων. χωρίον δὲ ἕτερον,
[2, 24]	ἐξ Ἄργους καὶ κατ᾽ ἄλλα	εἰσὶ	τῆς Πελοποννήσου καὶ πρὸς Ἀρκαδίας
[2, 33]	Ἀρτέμιδι ἑορτὴν ἄγουσι. ~(νῆσοι δέ	εἰσι	Τροιζηνίοις μία μὲν πλησίον τῆς
[2, 31]	σὺν αὐτῷ. (ἐν τούτῳ δέ	εἰσι	τῷ ναῷ βωμοὶ θεῶν τῶν
[2, 25]	τοῦ ὄρους. ἐν τούτῳ δέ	εἰσι	τῷ ὄρει καὶ αἱ πηγαὶ
[2, 1]	Τρίτωνες δύο παρὰ τοὺς ἵππους	εἰσὶ	χρυσοῖ, τὰ μετ᾽ ἰξὺν ἐλέφαντος
[2, 20]	ἐπιφθόνως τὸ κατόρθωμα ἕξει καὶ	σφαλεῖσι	μετὰ ὀνειδῶν γενήσοιτο ἡ συμφορά,
[2, 34]	ὃ δὴ καὶ ἐς ἡμᾶς	ἄνεισι	θερμόν τε καὶ δεινῶς ἁλμυρόν.
[2, 34]	τὰ πρῶτα ἠρέμα ἐς πρόσαντες	ἄνεισι,	τὸ δέ ἐστιν ἤδη τοῦ
[2, 24]	αὐτῷ δένδρα πέφυκεν ἥμερα καὶ	ἄνεισι	τοῦ Ἐρασίνου φανερὸν ἐνταῦθα δὴ
[2, 5]	ἤκουσα, ἐκ δὲ τοῦ Ἀκροκορίνθου	(τραπεῖσι	τὴν ὀρεινὴν πύλη τέ ἐστιν
[2, 11]	ἀριστερᾷ τῆς ὁδοῦ δέκα μάλιστα	ἐκτραπεῖσι	στάδια, Πυραία καλούμενόν ἐστιν ἄλσος,
[2, 22]	Κυλάραβιν καὶ τὴν ταύτῃ πύλην	ἀποτραπεῖσι	Σακάδα μνῆμά ἐστιν, ὃς τὸ
[2, 38]	δὴ οὗτος ἐκ τοῦ Πάρνωνος	κάτεισι—	ῥέων διὰ τῆς Ἀργείας (καὶ)
[2, 25]	ἐδύναντο· συμβάλλειν δὲ σφᾶς λέγουσιν	ἀσπίσι	πρῶτον τότε καὶ αὐτοὺς καὶ
[2, 24]	ὁ ποιήσας, ἅτε ἐν ταῖς	τρισὶ	ταῖς λεγομέναις λήξεσιν ἄρχοντα τὸν
[2, 10]	λέγουσιν ἐκ Φερῶν. τὸ δέ	σφισι	γυμνάσιον τοῦτο Κλεινίας ᾠκοδόμησε, καὶ
[2, 7]	Αἰγιάλειαν καθαρσίων ἕνεκα. γενομένου δέ	σφισι	δείματος, ἔνθα καὶ νῦν Φόβον
[2, 23]	σωτῆρα, αὐτίκα ὡς προῄεσαν ἐφάνη	σφίσι	Διονύσου σπήλαιον, καὶ ἄγαλμα ἦν
[2, 6]	τοῦ Ἐρεχθέως φασίν. ὁμολογεῖ δέ	σφισι	καὶ Ἄσιος, ἐπεὶ Ἡσίοδός γε
[2, 30]	κοινῷ· προστάξαι γὰρ οὕτω Δία	σφίσι.	καὶ διὰ τοῦτο Ἀθηνᾶν τε
[2, 34]	τοῖς Ἑρμιονεῦσιν ἦν. ἔστι δέ	σφισι	καὶ νῦν ἔτι ἱερὰ αὐτόθι,
[2, 30]	τε τὰ ἀγάλματα καὶ ἔθυσά	σφισι	κατὰ τὰ> αὐτὰ καθὰ δὴ
[2, 36]	ἱερόν ἐστιν Ἀνάκτων· πεποίηται δέ	σφισι	κατὰ ταὐτὰ καὶ ἐν τῇ
[2, 23]	μὴ πάντα ἐπ᾽ ἀληθείᾳ λέγεταί	σφισι,	λέγουσι δὲ ὅμως· οὐ γάρ
[2, 32]	ἀντιστασιωτῶν καταλευσθῆναι, καὶ ἑορτὴν ἄγουσί	σφισι	Λιθοβόλια ὀνομάζοντες. (κατὰ δὲ τὸ
[2, 3]	Μηδείας παισίν· (ὧν) ὀνόματα μέν	σφισι	Μέρμερος καὶ Φέρης, καταλιθωθῆναι δὲ
[2, 10]	ἐθέλουσι καὶ αὐτὴν Ἀντιόπην προσήκειν	σφίσι.	μετὰ τοῦτο ἤδη τὸ τῆς
[2, 26]	θεὸν ἀπ᾽ ἐκείνου φασὶν Ἀσκληπιόν	σφισι	νομισθῆναι· τοῦτο δὲ Ἀρχίας ὁ
[2, 9]	ἐστιν εἰκασμένη. ἐνταῦθα καὶ βουλευτήριόν	σφισι	πεποίηται καὶ στοὰ καλουμένη Κλεισθένειος
[2, 6]	ἀρχήν. ἐπὶ τούτου βασιλεύοντος στρατόν	σφισι	πολέμιον λέγουσιν ἐς τὴν χώραν
[2, 11]	ἐθέλουσιν ὑπὸ δείματος· καταθέντες δέ	σφισι	πρὸ τῆς ἐσόδου τροφὴν οὐκέτι
[2, 13]	λέγουσι περὶ αὑτῶν, ὁμολογοῦσι δέ	σφισι	τὰ πολλὰ καὶ Σικυώνιοι. (προσέσται
[2, 20]	Λακεδαιμόνιοι, φρονήσαντες ὡς καὶ διαφθείρασί	σφισι	τὰς γυναῖκας ἐπιφθόνως τὸ κατόρθωμα
[2, 17]	δὲ καίπερ κακοῦ τηλικούτου παρόντος	σφίσι	τὴν εἰκόνα οὐ καθεῖλον τῆς
[2, 28]	δὲ τοῖς λεχθεῖσιν ἀλγήσασα ἀπεδίδου	σφίσι	τὴν ἴσην, Δηιφόντην μὲν αὑτῇ
[2, 27]	ἐς ὃ τὸ ὕδωρ συλλέγεταί	σφισι	τὸ ἐκ τοῦ θεοῦ, Ἀντωνῖνος
[2, 5]	πόλιν· οὗ δέ ἐστι νῦν	σφίσι	τὸ ἱερὸν τῆς Ἀθηνᾶς, ἀκρόπολιν
[2, 16]	τοῦ ἔργου· τοῦτο ἤνεγκεν ὄλεθρόν	σφισι	τὸ φιλοτίμημα παροξῦναν Ἀργείους. λείπεται
[2, 30]	ἀνὰ πᾶν ἔτος Ἑκάτης, Ὀρφέα	σφίσι	τὸν Θρᾷκα καταστήσασθαι τὴν τελετὴν
[2, 32]	Ποσειδῶνος ἱερὸν Φυταλμίου· μηνίσαντα γάρ	σφισι	τὸν Ποσειδῶνα ποιεῖν φασιν ἄκαρπον
[2, 16]	ὑπόγαια οἰκοδομήματα, ἔνθα οἱ θησαυροί	σφισι	τῶν χρημάτων ἦσαν. τάφος δὲ
[2, 30]	δὲ ἐς Θησέα θυγατριδοῦν Πιτθέως	εἰδόσι	τὰ ἐς αὐτὸν οὐ γράφω,
[2, 31]	λυμαινομένους ἐξελεῖν ὁ Ἱππόλυτος ἢ	Ἀμαζόσι,	παρ᾽ ὧν τὰ πρὸς μητρὸς
[2, 11]	(σταδίους δὲ> προελθοῦσιν ἐμοὶ δοκεῖν	εἴκοσι	καὶ ἐν ἀριστερᾷ διαβᾶσι τὸν
[2, 27]	Ἱππόλυτον ἀναθεῖναι τῷ θεῷ φησιν	εἴκοσι.	ταύτης τῆς στήλης τῷ ἐπιγράμματι
[2, 9]	τὸν πρὸς Κίρρᾳ πόλεμον συμπολεμήσας	Ἀμφικτύοσι.	τῆς δὲ ἀγορᾶς ἐστιν ἐν
[2, 13]	ἔτι γενέσθαι τὰς μεταβολὰς τοῖς	οἰκήτορσι.	τὰ δὲ κατὰ Φλιοῦντα οὕτως
[2, 21]	ἐς τὰς μάχας ἡγεῖσθαι τοῖς	Λίβυσι	καὶ δὴ καὶ τότε ἀντικαθημένην
[2, 31]	παλαιότατον. ἀρχαῖος μὲν οὖν καὶ	Φωκαεῦσι	τοῖς ἐν Ἰωνίᾳ ναός ἐστιν
[2, 6]	Τημένου καταλαβὼν νύκτωρ Σικυῶνα σὺν	Δωριεῦσι	κακὸν μὲν ἅτε Ἡρακλείδην καὶ
[2, 8]	ἱερῷ τὸ ἐγγὺς τέμενος ἀνειμένον	βασιλεῦσι	Ρωμαίων οἰκία ποτὲ ἦν Κλέωνος
[2, 35]	κομισθεῖσαν ἐς Ἑρμιόνα ὑπὸ Δήμητρος	Ἑρμιονεῦσι	ποιῆσαι τὸ ἱερόν. (Χθονία δ᾽
[2, 35]	πάσας. (θυσία μὲν δρᾶται τοῖς	Ἑρμιονεῦσι	τὸν εἰρημένον τρόπον· πρὸ δὲ
[2, 13]	τὸ δὲ τῆς Ἴσιδος τοῖς	ἱερεῦσι	θεάσασθαι μόνον ἔστι. (λέγεται δὲ
[2, 35]	τοῖς δὲ καὶ παισὶν ἔτι	οὖσι	καθέστηκεν ἤδη τὴν θεὸν τιμᾶν
[2, 23]	(τῆς δὲ Ἀρτέμιδος τῆς Φεραίας—	σέβουσι	γὰρ καὶ Ἀργεῖοι Φεραίαν Ἄρτεμιν
[2, 30]	ταύτην μὲν θεὸν ἐποίησεν Ἄρτεμις,	σέβουσι	δὲ οὐ Κρῆτες μόνον ἀλλὰ
[2, 30]	καὶ διὰ τοῦτο Ἀθηνᾶν τε	σέβουσι	Πολιάδα καὶ Σθενιάδα ὀνομάζοντες τὴν
[2, 35]	κατὰ ἔτος ἄγουσιν ὥρᾳ θέρους,	ἄγουσι	δὲ οὕτως. ἡγοῦνται μὲν αὐτοῖς
[2, 11]	ἕκαστον ἑορτὴν ἡμέρᾳ μιᾷ σφισιν	ἄγουσι	θύοντες πρόβατα ἐγκύμονα, μελικράτῳ δὲ
[2, 35]	μουσικῆς ἀγῶνα κατὰ ἔτος ἕκαστον	ἄγουσι,	καὶ ἁμίλλης κολύμβου καὶ πλοίων
[2, 24]	τῷ Διονύσῳ δὲ καὶ ἑορτὴν	ἄγουσι	καλουμένην Τύρβην. (ἐπανελθοῦσι δὲ ἐς
[2, 32]	κατὰ ἔτος τῇ Ἀρτέμιδι ἑορτὴν	ἄγουσι.	~(νῆσοι δέ εἰσι Τροιζηνίοις μία
[2, 32]	τῶν ἀντιστασιωτῶν καταλευσθῆναι, καὶ ἑορτὴν	ἄγουσί	σφισι Λιθοβόλια ὀνομάζοντες. (κατὰ δὲ
[2, 38]	δή σφισιν ἐκ τελετῆς, ἣν	ἄγουσι	τῇ Ἥρᾳ, λόγος τῶν ἀπορρήτων
[2, 25]	κατὰ ἔτος ἕκαστον πυρσῶν ἑορτὴν	ἄγουσι.	(τὸ δὲ χωρίον τότε μὲν
[2, 11]	ἐφ᾽ αὑτῶν οἱ ἄνδρες ἑορτὴν	ἄγουσι,	τὸν δὲ Νυμφῶνα καλούμενον ταῖς
[2, 10]	ἐναγίζουσι. τῆς ἑορτῆς δέ, ἣν	ἄγουσι	τῷ Ἡρακλεῖ, τὴν προτέραν τῶν
[2, 23]	τάδε δὲ αὐτοῖς οὐχ ὁμολογῶ·	λέγουσι	γὰρ Ἀργεῖοι Δηιανείρας ἐν Ἄργει
[2, 1]	πρῶτοι περὶ τῆς Ἀττικῆς ἐσεμνολόγησαν·	λέγουσι	δὲ καὶ οἱ Κορίνθιοι Ποσειδῶνα
[2, 7]	θυγατέρας ἐνταῦθα τῆς μανίας παύσασθαι.	(λέγουσι	δὲ καὶ τάδε, ὡς Μελέαγρος
[2, 23]	πάντα ἐπ᾽ ἀληθείᾳ λέγεταί σφισι,	λέγουσι	δὲ ὅμως· οὐ γάρ τι
[2, 19]	μοι δοκοῦσιν Ὀπουντίων εἰκότα λέγειν,	λέγουσι	δὲ ὅμως. ~(παρέντι δὲ Κρεύγα
[2, 10]	δράκοντι Ἀριστοδάμαν Ἀράτου μητέρα εἶναι	λέγουσι	καὶ Ἄρατον Ἀσκληπιοῦ παῖδα εἶναι
[2, 28]	ἐς αὐτό, ὡς Ἐπιδαύριοί τε	λέγουσι	καὶ εἰκὸς ἔχει, γράψω. Κεῖσος
[2, 35]	ἦλθε Δημήτηρ, τότε Ἀθέραν μὲν	λέγουσι	καὶ Μύσιον ὡς ξενίαν παράσχοιεν
[2, 5]	γε τὸν ναὸν Ἀπόλλωνος εἶναι	λέγουσι	καὶ ὅτι Πύρρος κατακαύσειεν ὁ
[2, 2]	ἐς Διόνυσον καὶ ἄλλα τολμᾶν	λέγουσι	καὶ τέλος ἐς τὸν Κιθαιρῶνα
[2, 1]	ἐκκομισθῆναι τὸν παῖδα ὑπὸ δελφῖνος	λέγουσι·	κειμένῳ δὲ ἐπιτυχόντα Σίσυφον θάψαι
[2, 13]	τοῦ Ἱππάσου. ταῦτα μὲν Φλιάσιοι	λέγουσι	περὶ αὑτῶν, ὁμολογοῦσι δέ σφισι
[2, 30]	βασιλεύοντος Ἀθηνᾶν καὶ Ποσειδῶνα ἀμφισβητῆσαι	λέγουσι	περὶ τῆς χώρας, ἀμφισβητήσαντας δὲ
[2, 24]	ὅτῳ τῷ χωρίῳ γέγονεν, οὐ	λέγουσι,	πλὴν εἰ μὴ καὶ τοῦτο
[2, 32]	ἐστιν ἀρχαῖον. ταῦτα μὲν Διομήδην	λέγουσι	ποιῆσαι καὶ προσέτι θῦσαι τῷ
[2, 6]	μετὰ δὲ τὴν εὐχὴν ἔλαιον	λέγουσι	ῥυῆναι πρὸ τοῦ ναοῦ. ὕστερον
[2, 37]	ἀναθεῖναι δὲ αὐτὸ τὰς θυγατέρας	λέγουσι	τὰς Δαναοῦ, Δαναὸν δὲ αὐτὸν
[2, 15]	αὐτὴν Ἀδράστου· τὸ δὲ ὄνομα	λέγουσι	τῇ χώρᾳ Νεμέαν δοῦναι θυγατέρα
[2, 21]	δὲ αὐτῷ κεῖσθαι τὴν Μεδούσης	λέγουσι	τῆς Γοργόνος κεφαλήν. ἀπόντος δὲ
[2, 21]	δὲ Ἡρακλέους εἶναι καὶ γυναικὸς	λέγουσι	τῆς Λυδῆς, Τυρσηνὸν δὲ σάλπιγγα
[2, 11]	Ἀπόλλωνι τὸ πλησίον ἱερὸν ποιῆσαι	λέγουσι,	τὸ δὲ μετ᾽ αὐτὸ Ἥρας
[2, 25]	παῖδα Ἄργου τοῦ Διὸς εἶναι	λέγουσι.	τὸ δὲ τεῖχος, ὃ δὴ
[2, 31]	γὰρ τῷ ἵππῳ καὶ οὗτοι	λέγουσι	τὸ ὕδωρ ἀνεῖναι τὴν γῆν
[2, 5]	τὸν ποταμὸν Φλιάσιοι καὶ Σικυώνιοι	λέγουσι,	τὸ ὕδωρ ἔπηλυ καὶ οὐκ
[2, 33]	μνῆμα· Πέλοπος δὲ ἡνίοχον εἶναι	λέγουσι	τὸν Σφαῖρον. τούτῳ κατὰ δή
[2, 3]	γὰρ ταύτην ἔρριψεν αὑτήν, ὡς	λέγουσι,	τῶν Μηδείας ἔσεσθαι φαρμάκων τὸ
[2, 14]	τελετὴν ἐκείνων ἐστὶν ἐς μίμησιν·	ὁμολογοῦσι	δὲ καὶ αὐτοὶ μιμεῖσθαι Φλιάσιοι
[2, 13]	μὲν Φλιάσιοι λέγουσι περὶ αὑτῶν,	ὁμολογοῦσι	δέ σφισι τὰ πολλὰ καὶ
[2, 19]	Φορωνέως εἶναι· οὐ γάρ τι	ὁμολογοῦσι	δοῦναι πῦρ Προμηθέα ἀνθρώποις, ἀλλὰ
[2, 5]	Καδμείᾳ κληθῆναι. Θηβαῖοι δὲ οὐχ	ὁμολογοῦσι,	φάμενοι τοῦ Βοιωτίου τὴν Θήβην
[2, 34]	λευκὰ διελόντες ἄνδρες δύο ἐναντίοι	περιθέουσι	τὰς ἀμπέλους, ἥμισυ ἑκάτερος τοῦ
[2, 20]	μνῆμα τὸ πλησίον Χορείας μαινάδος	ὀνομάζουσι,	Διονύσῳ λέγοντες καὶ ἄλλας γυναῖκας
[2, 26]	μεταδοῦναι, τὴν ἡμέραν ταύτην Ἐπιδαύρια	ὀνομάζουσι	καὶ θεὸν ἀπ᾽ ἐκείνου φασὶν
[2, 35]	ἐπίκλησις, τὸν δὲ Πυθαέα (οὕτως)	ὀνομάζουσι,	καὶ Ὅριον τὸν τρίτον. τὸ
[2, 17]	πόα πρὸς ταῖς ὄχθαις· ἀστερίωνα	ὀνομάζουσι	καὶ τὴν πόαν· ταύτην τῇ
[2, 11]	Ἀθηναῖοι Σεμνὰς, Σικυώνιοι δὲ Εὐμενίδας	ὀνομάζουσι·	κατὰ δὲ ἔτος ἕκαστον ἑορτὴν
[2, 21]	τῇ θεῷ τῆς παρθένου Χλῶριν	ὀνομάζουσι,	Νιόβης μὲν θυγατέρα εἶναι λέγοντες,
[2, 18]	γὰρ τοῦ Θυέστου τὸ μνῆμα	ὀνομάζουσι—	προελθοῦσιν ὀλίγον ἐστὶν ἐν ἀριστερᾷ
[2, 38]	θάλασσαν ἐπὶ χωρίον ὃ Γενέσιον	ὀνομάζουσι·	πρὸς θαλάσσῃ δὲ τοῦ Γενεσίου
[2, 36]	χωρίον δὲ ἕτερον, ὃ Διδύμους	ὀνομάζουσι,	στάδια εἴκοσιν αὐτόθεν ἀφέστηκεν· ἐνταῦθα
[2, 2]	Λύσιον δέ, τὸν δὲ Βάκχειον	ὀνομάζουσι.	(τὰ δὲ λεγόμενα ἐς τὰ
[2, 34]	Πιτυοῦσσα, τρίτη δὲ ἣν Ἀριστερὰν	ὀνομάζουσι.	ταύτας δὲ παραπλεύσαντί ἐστιν αὖθις
[2, 34]	Πρῶνα γὰρ τὸ ὄρος τοῦτο	ὀνομάζουσι.	τεῖχος μὲν δὴ περὶ πᾶσαν
[2, 32]	λιμένα χωρίον ἐστὶν ὃ Γενέθλιον	ὀνομάζουσι,	τεχθῆναι Θησέα ἐνταῦθα λέγοντες. πρὸ
[2, 11]	ἐκ μαντεύματος, Ἐπιδαύριοι δὲ Ἄκεσιν	ὀνομάζουσι.	τῆς δὲ Κορωνίδος ἔστι μὲν
[2, 7]	δείματος, ἔνθα καὶ νῦν Φόβον	ὀνομάζουσι	τὸ χωρίον, οἱ μὲν ἐς
[2, 10]	ἐπέτειον ἔχουσα· λουτροφόρον τὴν παρθένον	ὀνομάζουσι·	τοῖς δὲ ἄλλοις κατὰ ταὐτὰ
[2, 31]	τὸν Ἄνθα λέγουσιν. ὕδωρ δὲ	ὀνομάζουσι	Χρυσορόαν· αὐχμοῦ δὲ ἐπὶ ἔτη
[2, 32]	φυλλίαν καὶ ἔλαιον· στρεπτὸν δὲ	ἐπονομάζουσι	τοῦτον, ὅτι ἐνσχεθεισῶν αὐτῷ τῶν
[2, 10]	ὑῶν, τἄλλα δὲ ἀρκεύθου ξύλοις	καθαγίζουσι,	καιομένοις δὲ ὁμοῦ τοῖς μηροῖς
[2, 20]	ἐν δεξιᾷ Φορωνέως τάφος ἐστίν·	ἐναγίζουσι	δὲ καὶ ἐς ἡμᾶς ἔτι
[2, 10]	δὲ ὡς ἥρωι τῶν κρεῶν	ἐναγίζουσι.	τῆς ἑορτῆς δέ, ἣν ἄγουσι
[2, 7]	ἐκ τοῦ καλουμένου κοσμητηρίου κομίζουσι,	κομίζουσι	δὲ μετὰ δᾴδων τε ἡμμένων
[2, 7]	Διονύσιον ἐκ τοῦ καλουμένου κοσμητηρίου	κομίζουσι,	κομίζουσι δὲ μετὰ δᾴδων τε
[2, 17]	τὴν ὄρνιθα ἱερὰν τῆς Ἥρας	νομίζουσι.	κεῖται δὲ καὶ στέφανος χρυσοῦς
[2, 14]	ταῦτα μὲν διάφορα τῶν Ἐλευσῖνι	νομίζουσι,	τὰ δὲ ἐς αὐτὴν τὴν
[2, 19]	τὸν ταῦρον· Ἄρτεμιν (δὲ) εἶναι	νομίζουσι	τὴν παρθένον. Δαναὸς δὲ ταῦτά
[2, 31]	Ἡφαίστου· καὶ αὐλόν τε εὑρεῖν	νομίζουσι	τὸν Ἄρδαλον τοῦτον καὶ τὰς
[2, 10]	δὲ τῇ θυσίᾳ τοιάδε δρᾶν	νομίζουσι.	Φαῖστον ἐν Σικυωνίᾳ λέγουσιν ἐλθόντα
[2, 5]	αὐτὸ ἡ θεὸς καλεῖται Βουναία.	~(ἀνελθοῦσι	δὲ ἐς τὸν Ἀκροκόρινθον ναός
[2, 15]	πρῶτον Διὶ θῦσαι λέγουσιν Ἀπεσαντίῳ.	(ἀνελθοῦσι	δὲ ἐς τὸν Τρητὸν καὶ
[2, 24]	καὶ ἑορτὴν ἄγουσι καλουμένην Τύρβην.	(ἐπανελθοῦσι	δὲ ἐς τὴν ἐπὶ Τεγέας
[2, 29]	φωνὴν κατεστήσαντο ἐν τῇ νήσῳ.	προελθοῦσι	δὲ Αἰγινήταις ἐς μέγα δυνάμεως,
[2, 34]	ἐπὶ τῆς ἀκτῆς τῇ ἀρχῇ,	προελθοῦσι	δὲ ἀπὸ θαλάσσης ἐς τὰ
[2, 25]	Ἀργείων, ὅσοι τιμωρήσοντες αὐτῷ συνεστρατεύοντο.	(προελθοῦσι	δὲ αὐτόθεν διαβάντων ποταμὸν χείμαρρον
[2, 7]	καὶ αὕτη ἐστὶ θέας ἀξία.	(προελθοῦσι	δὲ ἐντεῦθεν τάφος Σικυωνίοις ἐστίν,
[2, 7]	τάφος Εὐπόλιδι Ἀθηναίῳ ποιήσαντι κωμῳδίαν.	προελθοῦσι	δὲ καὶ ἐπιστρέψασιν ὡς ἐπὶ
[2, 12]	ὁδὸν ἐν ἀριστερᾷ Ποσειδῶνος ἱερόν·	προελθοῦσι	δὲ κατὰ τὴν λεωφόρον Ἑλισσών
[2, 18]	καὶ Πλούτωνος καὶ Δήμητρός ἐστι.	προελθοῦσι	δὲ ποταμός ἐστιν Ἴναχος, καὶ
[2, 13]	εἰρήκασιν. ἀπὸ δὲ τοῦ Ὀμφαλοῦ	προελθοῦσι	Διονύσου σφίσιν ἱερόν ἐστιν ἀρχαῖον,
[2, 35]	ἕτερον πόδα ἔχων ἐπὶ δελφῖνος.	παρελθοῦσι	δὲ ἐς τὸ τῆς Ἑστίας,
[2, 10]	ἐστιν ὁδὸς ἐς ἱερὸν Ἀσκληπιοῦ.	παρελθοῦσι	δὲ ἐς τὸν περίβολον ἐν
[2, 10]	ἐστι, τῇ δὲ Ἄρτεμις ἕστηκεν.	(ἐσελθοῦσι	δὲ ὁ θεός ἐστιν οὐκ
[2, 7]	ἔχουσιν. (ἐς δὲ τὴν ἀγορὰν	ἐσελθοῦσι	Πειθοῦς ἐστιν ἱερὸν οὐδὲ τοῦτο
[2, 21]	ἔχοντα τοῦ χρησμοῦ ταῦτα ἦν·	~(κατελθοῦσι	δὲ ἐντεῦθεν καὶ τραπεῖσιν αὖθις
[2, 32]	τῆς Ἴσιδος ἀνέθηκε Τροιζηνίων δῆμος.	(ἰοῦσι	δὲ τὴν διὰ τῶν ὀρέων
[2, 5]	μεσόγαιαν ἀλλὰ τὴν ἐπὶ Σικυῶνα	ἰοῦσι	ναὸς ἐμπεπρησμένος ἐστὶν οὐ πόρρω
[2, 11]	ἐκτέμνειν τοὺς μηρούς· χαμαὶ δὲ	καίουσι	πλὴν τοὺς ὄρνιθας, τούτους δὲ
[2, 2]	ἁλμυρὸν ὕδατι ὅμοιον ἀρχομένῳ θερμαίνεσθαι.	(ἀνιοῦσι	δὲ ἐς Κόρινθον καὶ ἄλλα
[2, 4]	δὲ τοῦ Διὸς χαλκοῦν ἐστιν.	(ἀνιοῦσι	δὲ ἐς τὸν Ἀκροκόρινθον ἡ
[2, 28]	δράκοντας. (ἐς δὲ τὸ ὄρος	ἀνιοῦσι	τὸ Κόρυφον, ἔστι καθ᾽ ὁδὸν
[2, 7]	ἐφιστᾶσι καὶ ἐπ᾽ αὐτοῖς ἐπίθημα	ποιοῦσι	κατὰ τοὺς ἀετοὺς μάλιστα τοὺς
[2, 25]	ἐποιήθη ταύτῃ μνῆμα ἐν κοινῷ.	(προϊοῦσι	δὲ ἐντεῦθεν καὶ ἐκτραπεῖσιν ἐς
[2, 1]	τὴν ὗν> ταύτην ἐστὶν ἔργον.	προϊοῦσι	δὲ ἡ πίτυς ἄχρι γε
[2, 10]	ἐπίκλησιν. ἐς δὲ τὸ Ἀσκληπιεῖον	ἐσιοῦσι	καθ᾽ ἕτερον τῆς ἐσόδου τῇ
[2, 28]	Τελέσιλλα ἐποιήσατο ἐν ᾄσματι μνήμην.	(κατιοῦσι	δὲ ἐς τῶν Ἐπιδαυρίων τὴν
[2, 29]	καὶ ἐπὶ Σκάρφειαν τὴν Λοκρῶν	καθήκουσι.	(γεγόνασι δὲ ἀπὸ μὲν Πηλέως
[2, 20]	μετὰ ὀνειδῶν γενήσοιτο ἡ συμφορά,	ὑπείκουσι	ταῖς γυναιξί. (πρότερον δὲ ἔτι
[2, 1]	τὴν Ἐφυραίαν μετονομασθῆναι. (Κόρινθον δὲ	οἰκοῦσι	Κορινθίων μὲν οὐδεὶς ἔτι τῶν
[2, 11]	ἐν Τιτάνῃ τὸ Ἀσκληπιεῖον ἐποίησε.	(περιοικοῦσι	μὲν δὴ καὶ ἄλλοι καὶ
[2, 31]	Ἐλευθερίου καὶ σφόδρα εἰκότι λόγῳ	δοκοῦσί	μοι ποιῆσαι βωμόν, ἐκφυγόντες δουλείαν
[2, 13]	καὶ ἑορτή σφισιν ἐπέτειος, ἣν	καλοῦσι	Κισσοτόμους. ἄγαλμα δὲ οὔτε ἐν
[2, 36]	ἀρχόμενον μὲν ἀπὸ ὄρους ὃ	καλοῦσι	Ποντῖνον, τὸ δὲ ὄρος ὁ
[2, 10]	ἡμερῶν ὀνόματα ὀνομάζοντες Ἡράκλεια δὴ	καλοῦσι	τὴν ὑστέραν. (ἐντεῦθέν ἐστιν ὁδὸς
[2, 17]	ἀπὸ μὲν Ἀκραίας τὸ ὄρος	καλοῦσι	τὸ ἀπαντικρὺ τοῦ Ἡραίου, ἀπὸ
[2, 28]	πεφυκυίας ἀγριελαίους ἔχον· Ὑρνήθιον δὲ	καλοῦσι	τὸ χωρίον. τὰ δὲ ἐς
[2, 34]	ἀριθμὸν ἐννέα οὔσας Πέλοπος μὲν	καλοῦσι,	τοῦ θεοῦ δὲ ὕοντος μίαν
[2, 32]	ῥᾶχος στρεπτός. ῥάχους μὲν δὴ	καλοῦσι	Τροιζήνιοι πᾶν ὅσον ἄκαρπον ἐλαίας,
[2, 11]	τοῦτο ὃ δὴ καὶ Ὑγείαν	καλοῦσι.	(τῷ δὲ Ἀλεξάνορι καὶ Εὐαμερίωνι—
[2, 10]	παῖδας Σικυωνίους καὶ δι᾽ ἐκείνους	ἐθέλουσι	καὶ αὐτὴν Ἀντιόπην προσήκειν σφίσι.
[2, 15]	δὲ καὶ γυναῖκα ἐκ> Γόρτυνος	ἐθέλουσι	λαβεῖν Δαίδαλον καὶ τὸν Δίποινον
[2, 32]	φέρουσα. ἀποθανεῖν δὲ αὐτὸν οὐκ	ἐθέλουσι	συρέντα ὑπὸ τῶν ἵππων οὐδὲ
[2, 19]	ἐς Φορωνέα τοῦ πυρὸς μετάγειν	ἐθέλουσι	τὴν εὕρεσιν. (τὰ δὲ ξόανα
[2, 28]	ἅρμα ὑπὸ τὸ τεῖχος κήρυκα	ἀποστέλλουσι	παρὰ τὴν ἀδελφήν, ἐλθεῖν δῆθεν
[2, 32]	Θεσμοφόρος, Ἀλθήπου καθὰ λέγουσιν ἱδρυσαμένου.	(καταβαίνουσι	δὲ ἐπὶ τὸν πρὸς τῇ
[2, 11]	ᾠκοδόμησεν, Ἡλίῳ δὲ λίθου λευκοῦ.	(καταβαίνουσι	δὲ ὡς ἐπὶ τὸ πεδίον,
[2, 4]	κατὰ ἔχθος Ἀριεὺς καὶ Περάντας	κτείνουσι,	βασιλεὺς δὲ οὐδεὶς ἔτι ἐγένετο,
[2, 26]	ὁπόσα βούλοιτο εὑρίσκειν ἐπὶ τοῖς	κάμνουσι	καὶ ὅτι ἀνίστησι τεθνεῶτας. (λέγεται
[2, 11]	πρὸ τῆς ἐσόδου τροφὴν οὐκέτι	πολυπραγμονοῦσι.	κεῖται δὲ χαλκοῦς ἀνὴρ ἐντὸς
[2, 36]	τὰ πλοῖα ἐνθέμενοι καὶ παῖδας	ἐκλείπουσι	τὴν αὑτῶν, Ἀργεῖοι δὲ ἐς
[2, 17]	ταύτην τῇ Ἥρᾳ καὶ αὐτὴν	φέρουσι	καὶ ἀπὸ τῶν φύλλων αὐτῆς
[2, 16]	τοῦ μὲν δὴ Κασσάνδρας μνήματος	ἀμφισβητοῦσι	Λακεδαιμονίων οἱ περὶ Ἀμύκλας οἰκοῦντες·
[2, 30]	Ἀρτέμιδος ἐντὸς τοῦ ἱεροῦ περιβόλου	θάπτουσι,	καὶ λίμνην ἀπὸ τούτου Σαρωνίδα
[2, 9]	ἐπέλαβεν αὐτὸν— ἐς Σικυῶνα κομίσαντες	θάπτουσι,	καὶ τὸ ἡρῷον Ἀράτειον ἔτι
[2, 7]	Σικυώνιοι τὰ πολλὰ ἐοικότι τρόπῳ	θάπτουσι.	τὸ μὲν σῶμα γῇ κρύπτουσι,
[2, 7]	θάπτουσι. τὸ μὲν σῶμα γῇ	κρύπτουσι,	λίθου δὲ ἐποικοδομήσαντες κρηπῖδα κίονας
[2, 7]	αὑτοῦ καὶ οὐ πατρόθεν ὑπειπόντες	κελεύουσι	τὸν νεκρὸν χαίρειν. (μετὰ δὲ
[2, 18]	ἕξουσιν. ἀπὸ μὲν δὴ Βίαντος	βασιλεύουσι	πέντε ἄνδρες ἐπὶ γενεὰς τέσσαρας
[2, 18]	δὲ ἐγχώριον γένος οἱ Ἀναξαγορίδαι	βασιλεύουσι	πλέον. Ἶφις μὲν γὰρ ὁ
[2, 13]	δεδώκασι γὰρ δὴ ἄδειαν ἐνταῦθα	ἱκετεύουσι,	λυθέντες δὲ οἱ δεσμῶται τὰς
[2, 15]	διαφθαρῆναι λέγουσιν ὑπὸ τοῦ δράκοντος.	(θύουσι	δὲ Ἀργεῖοι τῷ Διὶ καὶ
[2, 25]	Ἥρας· δεῆσαν ὄμβρου σφίσιν ἐνταῦθα	θύουσι.	~(κατὰ δὲ τὴν Λῆσσαν ἔχεται
[2, 31]	δὲ αὐτῷ Μούσαις καὶ Ὕπνῳ	θύουσι,	λέγοντες τὸν Ὕπνον θεὸν μάλιστα
[2, 10]	τῶν δὲ ἱερείων τοὺς μηροὺς	θύουσι	πλὴν ὑῶν, τἄλλα δὲ ἀρκεύθου
[2, 24]	ὄρος ἐκβολαῖς Διονύσῳ καὶ Πανὶ	θύουσι,	τῷ Διονύσῳ δὲ καὶ ἑορτὴν
[2, 22]	Ἀθηνᾶ καλουμένη καὶ τάφον Σθενέλου	δεικνύουσι,	τὸν δὲ αὐτοῦ Κυλαράβου. πεποίηται
[2, 35]	ἐσθῆτα καὶ ἐπὶ ταῖς κεφαλαῖς	ἔχουσι	στεφάνους. πλέκονται δὲ οἱ στέφανοί
[2, 4]	Δήμητρος καὶ Κόρης οὐ φανερὰ	ἔχουσι	τὰ ἀγάλματα. ταύτῃ καὶ τὸ
[2, 14]	Κελεαὶ πέντε που σταδίους μάλιστα	ἀπέχουσι,	καὶ τῇ Δήμητρι ἐνταῦθα δι᾽
[2, 6]	ἔμελλε τελευτᾶν, Λύκον ἀδελφὸν ὄντα	παραδίδωσι	Θηβαίων ἐν τῷ παρόντι ἄρχειν·
[2, 36]	καθ᾽ ὁδόν ἐστιν ὁ Ἐρασῖνος,	ἐκδίδωσι	δὲ ἐς τὸν Φρίξον, ὁ
[2, 13]	ἀγορᾶς χαλκῆν αἶγα ἄλλοις τε	τιμῶσι	καὶ χρυσῷ τὸ ἄγαλμα ἐπικοσμοῦντες.
[2, 32]	ἱερώμενος καὶ θυσίαι καθεστήκασιν ἐπέτειοι,	δρῶσι	δὲ καὶ ἄλλο τοιόνδε· ἑκάστη
[2, 8]	πολλοῖς ἐπιθυμία τυραννίδος οὕτω δή	τι	ἀκάθεκτος ὡς καὶ ἄνδρας δύο
[2, 28]	πεφυκόσιν ἐλαίοις, καὶ εἰ δή	τι	ἄλλο δένδρον ἔσω, καθέστηκε νόμος
[2, 35]	δέξασθαι τὴν θεὸν οὔτε ἀπονεῖμαί	τι	ἄλλο ἐς τιμήν· ταῦτα δὲ
[2, 17]	θεμέλιά τε καὶ εἰ δή	τι	ἄλλο ὑπελίπετο ἡ φλόξ. κατεκαύθη
[2, 20]	Πελοποννήσου περιεργαζόμενοι τῆς Ἀργείας ἀεί	τι	ἀπετέμνοντο, ἢ οἱ Ἀργεῖοι τετραμμένων
[2, 31]	διδάξαι λόγων τέχνην φασί, καί	τι	βιβλίον Πιτθέως δὴ σύγγραμμα ὑπὸ
[2, 28]	καὶ ἐν Λιβύῃ, ἄλλο δή	τι	γένος φασὶν εἶναι καὶ οὐ
[2, 9]	τῷ ἱερῷ τοῦ Λυκίου, ὅ	τι	δὲ ἦν δένδρον οὐδὲ οἱ
[2, 25]	ἐν αὐτῇ καὶ ξόανον οὐδέν	τι	διάφορον ἢ τὸ ἐν ἀκροπόλει
[2, 29]	ἀπέστειλαν ἐρησομένους τὸ αἴτιον ὅ	τι	εἴη καὶ αἰτήσοντας ἅμα λύσιν
[2, 27]	προσέτι δὲ καὶ νόσημα ὅ	τι	ἕκαστος ἐνόσησε καὶ ὅπως ἰάθη·
[2, 36]	οὐδὲ ὄροφον εἶχεν οὐδέ οἵ	τι	ἐνῆν ἄγαλμα· εἶναι δὲ ἐλέγετο
[2, 33]	τὸν Σφαῖρον. τούτῳ κατὰ δή	τι	ἐξ Ἀθηνᾶς ὄνειρον κομίζουσα Αἴθρα
[2, 11]	βωμὸς δὲ ἐκεῖνος— οὐ γάρ	τι	ἐς αὐτὸν κατέσκηψε— μένει καὶ
[2, 35]	Ἑρμιονέων αὐτῶν· μόναι δὲ ὁποῖόν	τί	ἐστιν αἱ γρᾶες ἴστωσαν. (ἔστι
[2, 23]	λέγουσι δὲ ὅμως· οὐ γάρ	τι	ἕτοιμον μεταπεῖσαι τοὺς πολλοὺς ἐναντία
[2, 33]	πάντα ἐπύθετο, ὅσοι τῶν Ἁρπάλου	τι	ἔτυχον εἰληφότες· (μαθὼν δὲ ἐς
[2, 37]	καὶ τὸν ἰὸν οὕτω δή	τι	ἔχειν ἀνίατον ὡς τὸν Ἡρακλέα
[2, 21]	ἐγὼ δὲ— πρόσκειμαι γὰρ πλέον	τι	ἢ οἱ λοιποὶ τῇ Ὁμήρου
[2, 13]	ἐς Φλιοῦντα ἐλθεῖν κατὰ δή	τι	ἴδιον, διαιτωμένου δὲ ἐνταῦθα Οἰνέα
[2, 4]	τὴν ὄψιν, ἐπιπρέπει δὲ ὅμως	τι	καὶ ἔνθεον τούτοις. ὑπὲρ δὲ
[2, 27]	μὲν γὰρ Ρωμαίων πολὺ δή	τι	(καὶ) ὑπερῆρ< κ> ε τῶν
[2, 31]	ἐστιν αὐτῶν Διονύσου κατὰ δή	τι	μάντευμα ἐπίκλησιν Σαώτου, δεύτερος δὲ
[2, 19]	ὀνομάζοντες Φορωνέως εἶναι· οὐ γάρ	τι	ὁμολογοῦσι δοῦναι πῦρ Προμηθέα ἀνθρώποις,
[2, 21]	Λητοῖ. Μελίβοιαν δὲ οὕτω δή	τι	παραυτίκα τε χλωρὰν τὸ δεῖμα
[2, 37]	ἀπ᾽ αὐτῶν καὶ εἰ δή	τι	χρήσιμον ἄλλο ἐς τὴν πεῖραν,
[2, 26]	παιδός, νομίσαντα δὲ εἶναι θεῖόν	τι,	ὥσπερ ἦν, ἀποτραπέσθαι. ὁ δὲ
[2, 2]	πέτρας ῥεῖ πολὺ καὶ ἁλμυρὸν	ὕδατι	ὅμοιον ἀρχομένῳ θερμαίνεσθαι. (ἀνιοῦσι δὲ
[2, 31]	Ὀρέστην καθαρσίοις καὶ ἄλλοις καὶ	ὕδατι	τῷ> ἀπὸ τῆς Ἵππου κρήνης.
[2, 16]	καὶ τοῦ δίσκου χαίρων τῷ	εὑρήματι	ἐπεδείκνυτο ἐς ἅπαντας, Ἀκρίσιος δὲ
[2, 20]	τε ἐπηγάγοντο καθάρσια ὡς ἐπὶ	αἵματι	ἐμφυλίῳ καὶ ἄγαλμα ἀνέθηκαν Μειλιχίου
[2, 31]	σκηνή. πρὶν γὰρ ἐπὶ τῷ	αἵματι	καθαρθῆναι τῆς μητρός, Τροιζηνίων οὐδεὶς
[2, 31]	Πολύγιος καλούμενος. πρὸς τούτῳ τῷ	ἀγάλματι	τὸ ῥόπαλον θεῖναί φασιν Ἡρακλέα·
[2, 27]	εἴκοσι. ταύτης τῆς στήλης τῷ	ἐπιγράμματι	ὁμολογοῦντα λέγουσιν Ἀρικιεῖς, ὡς τεθνεῶτα
[2, 1]	ἐλέφαντος καὶ οὗτοι· τῷ δὲ	ἅρματι	Ἀμφιτρίτη καὶ Ποσειδῶν ἐφεστήκασι, καὶ
[2, 28]	οὗ καὶ Τελέσιλλα ἐποιήσατο ἐν	ᾄσματι	μνήμην. (κατιοῦσι δὲ ἐς τῶν
[2, 2]	μετὰ δὲ αὐτὸν ἐπὶ τῷ	ἐρύματι	τῷ διὰ τῆς θαλάσσης Ποσειδῶνος
[2, 20]	θάπτουσιν ἐν κοινῷ, ταύτῃ δὲ—	ἀξιώματι	γὰρ δὴ προεῖχεν— ἰδίᾳ τὸ
[2, 31]	πολλαί τινες ἐκεῖναι— ὁπόσαι δὲ	ἀξιώματι	προεῖχον, τούτων εἰκόνας ἀναθεῖναι μόνων.
[2, 13]	Οἰνέως οὐκ ἀρεσθεὶς τῷ δοθέντι	πώματι	παίει τῶν δακτύλων ἑνὶ ἐς
[2, 30]	ὡς Ἐπιδαύριοι μὲν οὐκ ἀπέφερον	ἔτι	Ἀθηναίοις ἃ ἐτάξαντο οἷα Αἰγινητῶν
[2, 9]	οἰκίας τῆς ἑτέρας Εὐρυδαμίδαν παῖδα	ἔτι	ἀνελὼν φαρμάκῳ διὰ τῶν ἐφορευόντων
[2, 9]	ποίμνας ὡς μηδένα εἶναι καρπὸν	ἔτι	ἀπ᾽ αὐτῶν, ὁ θεὸς τόπον
[2, 20]	πρὸς Ἀργείους ἀρξαμένοις οὐδεμία ἦν	ἔτι	ἀπαλλαγή, πρὶν ἢ Φίλιππος σφᾶς
[2, 22]	Ἀπόλλωνι διαμένον ἐς τοὺς αὐλητὰς	ἔτι	ἀπὸ Μαρσύου καὶ τῆς ἁμίλλης
[2, 28]	παισίν. (καὶ τὴν μὲν οὐδὲν	ἔτι	ἀποκρινάμενοι συλλαμβάνουσιν, ἀναθέντες δὲ ἐς
[2, 30]	τῶν ἐξ Ἄργους καὶ πρότερον	ἔτι	Ἀργείων ὄντες κατήκοοι· καὶ σφᾶς
[2, 10]	ὡς θεῷ θύειν. καὶ νῦν	ἔτι	ἄρνα οἱ Σικυώνιοι σφάξαντες καὶ
[2, 6]	τὸν Πολυδώρου τοῦ Κάδμου παῖδα	ἔτι	αὐτός τε ἐπετρόπευεν ὁ Νυκτεὺς
[2, 19]	αὐτόν τε ἐκεῖνον πεποιημένος πρότερον	ἔτι	γαμβρὸν καὶ τῶν παίδων ἀρεσκόμενος
[2, 25]	ἐν καταλόγῳ μνήμην· Ὀρνεὰς δέ—	ἔτι	γὰρ ᾠκοῦντο— ὥσπερ τῷ τόπῳ
[2, 3]	χαλκός γε οὐκ ἔστι Κορινθίοις.	ἔτι	γε δὴ καὶ Ἀπόλλωνος ἄγαλμα
[2, 13]	τοῦ Δωρικοῦ προσλαβεῖν, πλείονας δὲ	ἔτι	γενέσθαι τὰς μεταβολὰς τοῖς οἰκήτορσι.
[2, 8]	δεινὸν ἡγεῖτο Πειραιᾶ καὶ Μουνυχίαν,	ἔτι	δὲ Σαλαμῖνα καὶ Σούνιον ἐχόμενα
[2, 15]	τούτοις τοῖς ὄρεσι τὸ σπήλαιον	ἔτι	δείκνυται τοῦ λέοντος, καὶ ἡ
[2, 36]	ὑπελίποντο τὸ> ἱερὸν— καὶ νῦν	ἔτι	δῆλόν ἐστι— καὶ τὸν Λυσίστρατον
[2, 30]	γράφω, δεῖ δέ με τοσόνδε	ἔτι	δηλῶσαι. (Ἡρακλειδῶν γὰρ κατελθόντων ἐδέξαντο
[2, 32]	λόγος ἤδη μοι. τοσόνδε δὲ	ἔτι	δηλώσω· Σαρώνια γὰρ δὴ κατὰ
[2, 4]	Περάντας κτείνουσι, βασιλεὺς δὲ οὐδεὶς	ἔτι	ἐγένετο, πρυτάνεις δὲ ἐκ Βακχιδῶν
[2, 15]	ὁ ὄροφος καὶ ἄγαλμα οὐδὲν	ἔτι	ἐλείπετο· κυπαρίσσων τε ἄλσος ἐστὶ
[2, 1]	ἱερόν ἐστιν ἅγιον, ἔνθα πέπλος	ἔτι	ἐλείπετο, ὃν Ἕλληνες Ἐριφύλην λέγουσιν
[2, 7]	Ἀπόλλωνι. τούτων τῶν ἀναθημάτων οὐδὲν	ἔτι	ἐλείπετο, συγκατεκαύθη γὰρ ἐμπιπραμένῳ τῷ
[2, 20]	γυναιξὶν εὐδόκιμος καὶ μᾶλλον ἐτιμᾶτο	ἔτι	ἐπὶ τῇ ποιήσει. συμβάντος δὲ
[2, 38]	εἶναι. λείπεται δὲ καὶ τειχῶν	ἔτι	ἐρείπια, καὶ Ποσειδῶνος ἱερὸν καὶ
[2, 22]	λέγουσιν. ἀφιᾶσι δὲ καὶ νῦν	ἔτι	ἐς τὸν βόθρον καιομένας λαμπάδας
[2, 34]	προδούσης, οὔτε γυναῖκα ἕξειν αὐτὴν	ἔτι	ἔφασκε καὶ προσέταξε τοῖς Κρησὶν
[2, 8]	Κλεινίᾳ μὲν οὖν συνεβεβήκει πρότερον	ἔτι	ἡ τελευτή· Ἄρατον δὲ Ἀβαντίδας
[2, 25]	(ταύτῃ μὲν δὴ θέας οὐδὲν	ἔτι	ἦν ἄξιον· ἑτέρα δὲ ὁδὸς
[2, 34]	ἔστι δέ σφισι καὶ νῦν	ἔτι	ἱερὰ αὐτόθι, Ποσειδῶνος μὲν ἐπὶ
[2, 16]	παροξῦναν Ἀργείους. λείπεται δὲ ὅμως	ἔτι	καὶ ἄλλα τοῦ περιβόλου καὶ
[2, 31]	ἐστιν αὕτη· εἴη δ᾽ ἂν	ἔτι	καὶ ἄλλο οὐ γινωσκόμενον ὑπὸ
[2, 21]	καὶ τὸν Περσέα τὸ κάλλος	ἔτι	καὶ ἐπὶ νεκρῷ θαυμάζοντα οὕτω
[2, 20]	τε καὶ Σθένελος· παρῆν δὲ	ἔτι	καὶ ἐπὶ τούτων Εὐρύαλος Μηκιστέως
[2, 24]	δέ οἱ μαντικὴ— μαντεύεται γὰρ	ἔτι	καὶ ἐς ἡμᾶς— καθέστηκε τρόπον
[2, 33]	χωρία σφᾶς ἀλλήλοις. φασὶ δὲ	ἔτι	καὶ λόγιον μνημονεύουσιν· ἶσόν τοι
[2, 12]	τὸν βουνὸν τοῦτον, ὃς Ἀραντῖνος	ἔτι	καλεῖται καὶ ἐς ἡμᾶς, οὐ
[2, 5]	γένοιτο, καὶ Πελοποννήσου δὲ ὅσον	ἔτι	καλεῖται καὶ νῦν Αἰγιαλὸς ἀπ᾽
[2, 13]	ἐγεγόνει δὲ τῷ Ἡρακλεῖ πρότερον	ἔτι	κηδεστής, τότε δὲ ἀφιγμένος εἱστία
[2, 25]	ἐν οὐδενὶ οὐδὲ αὐτὴ καθέστηκεν	ἔτι	κινδύνῳ. ἐπὶ τούτῳ δὲ Ἀργεῖοι
[2, 2]	ὡς ἀμφισβητεῖν σφᾶς καὶ νῦν	ἔτι	Λαΐδος. (λόγου δὲ ἄξια ἐν
[2, 3]	μὲν δὴ καὶ ἐς ἡμᾶς	ἔτι	λείπεται, γυναικὸς ἐς τὸ φοβερώτερον
[2, 10]	πλὴν τῆς κεφαλῆς ἄλλο οὐδὲν	ἔτι	λείπεται. τὸ ἐνδοτέρω δὲ Ἀπόλλωνι
[2, 6]	ἀμεληθέντος κατ᾽ ἀρχάς, ὡς μηδὲν	ἔτι	Λύκῳ δεῆσαι πολέμου· Λαμέδων γὰρ
[2, 29]	μὲν ἐξεργασθὲν καὶ ἐς ἡμᾶς	ἔτι	μένει· καταγνωσθεὶς δὲ οὐκ ἀναίτιος
[2, 36]	ἱερόν τε Ἀθηνᾶς Σαΐτιδος, ἐρείπια	ἔτι	μόνα, καὶ θεμέλια οἰκίας ἐστὶν
[2, 31]	ἐς ὃ ἀφήγνισαν. καὶ νῦν	ἔτι	οἱ ἀπόγονοι τῶν καθηράντων ἐνταῦθα
[2, 28]	ἀναστάτου γενομένης χώρας τὸ σαφὲς	ἔτι	οἷόν τε τῶν ὅρων ἐξευρεῖν.
[2, 9]	θάπτουσι, καὶ τὸ ἡρῷον Ἀράτειον	ἔτι	ὀνομάζεται· Φιλίππῳ δὲ καὶ ἐς
[2, 16]	διδύμους Κασσάνδραν φασί, (νηπίους δὲ	ἔτι	ὄντας ἐπικατέσφαξε τοῖς γονεῦσιν Αἴγισθος—
[2, 35]	ἄνδρες. τοῖς δὲ καὶ παισὶν	ἔτι	οὖσι καθέστηκεν ἤδη τὴν θεὸν
[2, 12]	ναός ἐστιν> Ἥρας οὐκ ἔχων	ἔτι	οὔτε ἄγαλμα οὔτε ὄροφον· τὸν
[2, 15]	νῦν Ἀργολίδι ὀνομαζομένῃ τὰ μὲν	ἔτι	παλαιότερα οὐ μνημονεύουσιν, Ἴναχον δὲ
[2, 32]	αὐτὸν ἐρῶσα ἡ Φαίδρα. ἐνταῦθα	ἔτι	πεφύκει ἡ μυρσίνη, τὰ φύλλα
[2, 7]	τούτοις δὲ ἐοικότα καὶ νῦν	ἔτι	ποιεῖται· καὶ γὰρ ἐπὶ τὸν
[2, 22]	Ἀλέξανδρος ἔπη ποιήσαντες, πρότερον δὲ	ἔτι	Στησίχορος ὁ Ἱμεραῖος, κατὰ ταὐτά
[2, 8]	ὁ Ἀριστωνύμου τοῦ Μύρωνος ἐχόντων	ἔτι	τὴν κάτω πόλιν Σικυωνίων ἐτυράννησε,
[2, 20]	ὑπείκουσι ταῖς γυναιξί. (πρότερον δὲ	ἔτι	τὸν ἀγῶνα τοῦτον προεσήμηνεν ἡ
[2, 31]	καὶ ἔστιν ὁ κότινος πεφυκὼς	ἔτι,	τὸν δὲ Ἡρακλέα λέγουσιν ἀνευρόντα
[2, 26]	εἵπετο ἡ θυγάτηρ αὐτῷ, λεληθυῖα	ἔτι	τὸν πατέρα ὅτι ἐξ Ἀπόλλωνος
[2, 23]	(καὶ διατελοῦσιν ἐς τόδε τιμῶντες	ἔτι.	τοῦ Διονύσου δὲ ἐγγυτάτω οἰκίαν
[2, 34]	βλάστην σφῶν ἀφαυαίνει· κατιόντος οὖν	ἔτι	τοῦ πνεύματος ἀλεκτρυόνα τὰ πτερὰ
[2, 10]	Κλεινίας ᾠκοδόμησε, καὶ παιδεύουσιν ἐνταῦθα	ἔτι	τοὺς ἐφήβους. κεῖται δὲ λίθου
[2, 20]	ἐναγίζουσι δὲ καὶ ἐς ἡμᾶς	ἔτι	τῷ Φορωνεῖ. πέραν δὲ τοῦ
[2, 1]	δὲ οἰκοῦσι Κορινθίων μὲν οὐδεὶς	ἔτι	τῶν ἀρχαίων, ἔποικοι δὲ ἀποσταλέντες
[2, 2]	τῇ πόλει τὰ μὲν λειπόμενα	ἔτι	τῶν ἀρχαίων ἐστίν, τὰ δὲ
[2, 28]	γὰρ καὶ παῖδες αὐτῷ πρότερον	ἔτι	υἱοὶ μὲν Ἀντιμένης καὶ Ξάνθιππός
[2, 20]	Περιλάῳ δὲ τούτῳ καὶ πρότερον	ἔτι	ὑπῆρχε Νεμείων ἀνῃρῆσθαι νίκην παλαίοντι.
[2, 35]	διειλημμένην δεσμοῖς τε καὶ ὑβρίζουσαν	ἔτι	ὑπὸ ἀγριότητος. ἐλάσαντες δὲ πρὸς
[2, 10]	αὐτὸ γυνή τε νεωκόρος, ᾗ	μηκέτι	θέμις παρ᾽ ἄνδρα φοιτῆσαι, καὶ
[2, 32]	θυσίαις τε εἴξας καὶ εὐχαῖς	οὐκέτι	ἅλμην ἀνῆκεν ἐς τὴν γῆν.
[2, 3]	καὶ Κορινθίων τῶν ἀρχαίων ἀπολομένων,	οὐκέτι	ἐκεῖναι καθεστήκασιν αὐτοῖς αἱ θυσίαι
[2, 29]	ἐλήφθησαν, πλούτου δὲ ἢ δυνάμεως	οὐκέτι	ἐξεγένετο ἐς ἴσον προελθεῖν σφισιν.
[2, 24]	τὸ δὲ ἄγαλμα ξύλου πεποιημένον	οὐκέτι	ἑστηκὸς ἦν ἐπὶ τῷ βάθρῳ.
[2, 9]	ἄσμενοι Κλεομένους ἀπαλλαγέντες βασιλεύεσθαι μὲν	οὐκέτι	ἠξίωσαν, τὰ δὲ λοιπὰ καὶ
[2, 11]	ἐν αὐτῷ μόνοι, τοίχους δὲ	οὐκέτι	οὐδὲ ὄροφον οὔτε ἐνταῦθα εὑρήσεις
[2, 11]	σφισι πρὸ τῆς ἐσόδου τροφὴν	οὐκέτι	πολυπραγμονοῦσι. κεῖται δὲ χαλκοῦς ἀνὴρ
[2, 27]	ὀνόματα ἀκεσθέντων ὑπὸ τοῦ Ἀσκληπιοῦ,	προσέτι	δὲ καὶ νόσημα ὅ τι
[2, 32]	μὲν Διομήδην λέγουσι ποιῆσαι καὶ	προσέτι	θῦσαι τῷ Ἱππολύτῳ πρῶτον· Τροιζηνίοις
[2, 12]	ἵκανεν, ἔνθ᾽ ἀφνειὸς ἔναιε Διωνύσοιο	ἕκητι	πατρὸς ἑοῦ, πηγῇσιν ἐφέστιος Ἀσωποῖο.
[2, 3]	θηρεύοντα ἐν τῇ πέραν ἠπείρῳ·	Φέρητι	δὲ οὐδέν ἐστιν ἐς μνήμην
[2, 36]	τοῖς ἐκτραπεῖσιν ἐκ τῆς εὐθείας.	Μάσητι	δὲ οὔσῃ πόλει τὸ ἀρχαῖον,
[2, 26]	πᾶσιν, ὃν Φλεγυηὶς ἔτικτεν ἐμοὶ	φιλότητι	μιγεῖσα ἱμερόεσσα Κορωνὶς ἐνὶ κραναῇ
[2, 19]	δέ ἐστιν ἐντὸς Λάδας ποδῶν	ὠκύτητι	ὑπερβαλλόμενος τοὺς ἐφ᾽ αὑτοῦ καὶ
[2, 12]	τοῖς ἀνέμοις ὁ ἱερεὺς μιᾷ	νυκτὶ	ἀνὰ πᾶν ἔτος θύει. δρᾷ
[2, 24]	εὐνῆς εἰργομένη· θυομένης δὲ ἐν	νυκτὶ	ἀρνὸς κατὰ μῆνα ἕκαστον, γευσαμένη
[2, 7]	ταῦτα μιᾷ καθ᾽ ἕκαστον ἔτος	νυκτὶ	ἐς τὸ Διονύσιον ἐκ τοῦ
[2, 37]	ἐς αὐτὴν Διονύσῳ δρώμενα ἐν	νυκτὶ	κατὰ ἔτος ἕκαστον οὐχ ὅσιον
[2, 6]	ἡ γῆ Σικυωνία καὶ Σικυὼν	ἀντὶ	Αἰγιάλης ἡ πόλις ὠνομάσθη. Σικυῶνα
[2, 29]	ἀφεῖναι τὸν λίθον— οὗτος γὰρ	ἀντὶ	δίσκου σφίσιν ἦν— ἑκὼν τυγχάνει
[2, 30]	Ἀέτιον ἐλθόντων βασιλεῖς μὲν τρεῖς	ἀντὶ	ἑνὸς ἐγένοντο, ἴσχυον δὲ οἱ
[2, 29]	τε αὐτὴ τὸ θέατρον καὶ	ἀντὶ	ἐρείσματος ἀνάλογον ἐκείνῳ χρωμένη. ~(ναοὶ
[2, 23]	κρέα ἐδείπνησαν καὶ δέρμασιν ἐχρήσαντο	ἀντὶ	ἐσθῆτος. ἐπεὶ δὲ ὁ χειμὼν
[2, 21]	τὸ ὄνομα ἐπὶ τῷ συμβάντι	ἀντὶ	Μελιβοίας αὐτῇ γενέσθαι Χλῶριν. (τούτους
[2, 29]	μὲν τὸ ὄνομα ἐτέθη τοῦτο	ἀντὶ	Οἰνώνης, Αἰακοῦ δὲ αἰτήσαντος ὡς
[2, 11]	μελικράτῳ δὲ σπονδῇ καὶ ἄνθεσιν	ἀντὶ	στεφάνων χρῆσθαι νομίζουσιν. ἐοικότα δὲ
[2, 33]	ἐνταῦθα Ἀθηνᾶς Ἀπατουρίας καὶ Ἱερὰν	ἀντὶ	Σφαιρίας ὠνόμασε τὴν νῆσον· κατεστήσατο
[2, 5]	Ἀσωποῦ μηνύει τε οὕτως καὶ	ἀντὶ	τοῦ μηνύματος δίκην ὅτῳ πιστὰ—
[2, 35]	αὐτόν. Κολόνταν μὲν οὖν φασιν	ἀντὶ	τούτων συγκαταπρησθῆναι τῇ οἰκίᾳ, Χθονίαν
[2, 37]	γίνηται ἡ ποίησις ἀξιόχρεως μᾶλλον,	ἀντὶ	τούτων τὰς κεφαλὰς ἐποίησε τῇ
[2, 19]	στρατηγῷ πρὸς τὰς μάχας ἐχρήσατο	ἀντὶ	τῶν υἱῶν καὶ σύμβουλον ἐς
[2, 30]	Σαρωνίδα τὴν ταύτῃ θάλασσαν καλοῦσιν	ἀντὶ	Φοιβαίας. (τοὺς δὲ ὕστερον βασιλεύσαντας
[2, 21]	καὶ τὸ ὄνομα ἐπὶ τῷ	συμβάντι	ἀντὶ Μελιβοίας αὐτῇ γενέσθαι Χλῶριν.
[2, 12]	οἱ συνοικῆσαι καὶ Ἀνδροδάμαν γενέσθαι	Φλίαντι	ἐξ αὐτῆς. ~(Ἡρακλειδῶν δὲ κατελθόντων
[2, 7]	τῆς ὁδοῦ τάφος Εὐπόλιδι Ἀθηναίῳ	ποιήσαντι	κωμῳδίαν. προελθοῦσι δὲ καὶ ἐπιστρέψασιν
[2, 1]	τε τῷ Φιλίππου διασκάψαι Μίμαντα	ἐθελήσαντι	μόνον τοῦτο οὐ προεχώρησε τὸ>
[2, 9]	δι᾽ αὐτὸ καὶ τῷ πατρὶ	ἀθυμήσαντι	παρέσχεν αἰτίαν ἀποθανεῖν. παρεδήλωσα δὲ
[2, 34]	ἣν Ἀριστερὰν ὀνομάζουσι. ταύτας δὲ	παραπλεύσαντί	ἐστιν αὖθις ἄκρα Κωλυεργία ἀνέχουσα
[2, 18]	Πυθία Γλαύκῳ τῷ Ἐπικύδους Σπαρτιάτῃ,	βουλεύσαντι	ἐπίορκα ὀμόσαι, καὶ τοῦδε εἶπεν
[2, 19]	μετασχοῦσα ταῖς ἀδελφαῖς καὶ τῷ	βουλεύσαντι	τὸ ὄνειδος ηὔξησε. κριθεῖσα δὲ
[2, 21]	τὸ ὄνομα ἐτέθη, δῆλον εὐθὺς	ἀκούσαντι·	γυναικῶν δὲ πρώτην αὐτήν φασι
[2, 34]	τῆς γῆς, ἐπὶ δὲ τούτῳ	μαρανθέντι	ῥυῆναι τὸ ὕδωρ, ὃ δὴ
[2, 13]	οἰνοχόον Οἰνέως οὐκ ἀρεσθεὶς τῷ	δοθέντι	πώματι παίει τῶν δακτύλων ἑνὶ
[2, 20]	εἰκότα λέγειν, λέγουσι δὲ ὅμως.	~(παρέντι	δὲ Κρεύγα τε εἰκόνα ἀνδρὸς
[2, 9]	καθεστηκόσιν οὐκ ἀρεσκόμενος. ἅτε δὲ	ὄντι	αὐτῷ Παυσανίου θερμοτέρῳ καὶ οὐ
[2, 25]	Ἰνάχου· πηγαὶ γὰρ δὴ τῷ	ὄντι	εἰσὶν αὐτῷ, τὸ δὲ ὕδωρ
[2, 1]	αὐτῶν ἀνήκοντα. τῷ ναῷ δὲ	ὄντι	μέγεθος οὐ μείζονι ἐφεστήκασι Τρίτωνες
[2, 10]	δὲ τῷ γυμνασίῳ τῆς ἀγορᾶς	ὄντι	οὐ μακρὰν Ἡρακλῆς ἀνάκειται λίθου,
[2, 31]	τὸ ὕδωρ ἀνεῖναι τὴν γῆν	θιγόντι	τοῦ ἐδάφους τῇ ὁπλῇ, Βελλεροφόντην
[2, 6]	κατελθόντος Ἰανίσκος ἀπόγονος Κλυτίου τοῦ	Λαμέδοντι	κηδεύσαντος ἐλθὼν ἐκ τῆς Ἀττικῆς
[2, 7]	κατερρύηκεν ὁ ὄροφος, δῆλά ἐστιν	ἰδόντι·	περὶ δὲ τοῦ ἀγάλματος οὔτε
[2, 34]	θαλάσσης ὀρνίθων. (ἀπὸ δὲ Σκυλλαίου	πλέοντι	ὡς ἐπὶ τὴν πόλιν ἄκρα
[2, 15]	οἱ δὲ τῷ παρὰ Σικυῶνα	ῥέοντι	Ἀσωπῷ θυγατέρα ἐπὶ ταῖς ἄλλαις
[2, 1]	ἔστι δὲ στάδιον λίθου λευκοῦ.	ἐλθόντι	δὲ ἐς τοῦ θεοῦ τὸ
[2, 26]	γὰρ τῷ Ἀρκάδι ἐς Δελφοὺς	ἐλθόντι	καὶ ἐρομένῳ τὸν θεὸν εἰ
[2, 22]	ἀνεχώρησεν, ἱερὸν Ποσειδῶνι ἐποίησαν Προσκλυστίῳ.	(προελθόντι	δὲ οὐ πολὺ τάφος ἐστὶν
[2, 35]	εἰκόνες ἑστήκασιν οὐ πολλαί, καὶ	παρελθόντι	ἔσω θρόνοι τέ εἰσιν, ἐφ᾽
[2, 38]	νικήσαντες. (ἀπὸ δὲ τῶν πολυανδρίων	ἰόντι	Ἀ< ν> θήνη τέ ἐστιν,
[2, 38]	ἐλαίας μάλιστα— ἀγαθὴ τρέφειν γῆ,	ἰόντι	(δὲ ἄνω πρὸς τὴν ἤπειρον
[2, 20]	ἔτι ὑπῆρχε Νεμείων ἀνῃρῆσθαι νίκην	παλαίοντι.	(ὑπὲρ δὲ τὸ θέατρον Ἀφροδίτης
[2, 23]	ὁμοῦ καὶ τοῦτον τὸν Βάτωνα.	(ἐπανιόντι	δὲ ἐκ τῆς Κοίλης Ὑρνηθοῦς
[2, 20]	δὲ ὀλίγον Ὡρῶν ἱερόν ἐστιν.	ἐπανιόντι	δὲ ἐκεῖθεν ἀνδριάντες ἑστήκασι Πολυνείκους
[2, 23]	τῶν Μελαμποδιδῶν καὶ ἐς μάχην	ἐξιόντι	ἡνιόχει τοὺς ἵππους· γενομένης δὲ
[2, 12]	Ἡρακλειδῶν κατελθόντων ἐς Πελοπόννησον, φανεῖται	προϊόντι	ὁμοῦ τῷ λόγῳ. διάφορα δὲ
[2, 10]	ὀρόφου· τὴν δὲ ἐπὶ τῷ	δράκοντι	Ἀριστοδάμαν Ἀράτου μητέρα εἶναι λέγουσι
[2, 10]	τὸν θεὸν ἐπὶ ζεύγους ἡμιόνων	δράκοντι	εἰκασμένον, τὴν δὲ ἀγαγοῦσαν Νικαγόραν
[2, 8]	μὲν Πελλήνην ἑλόντες ἐξ ἐπιδρομῆς,	ἥκοντι	δὲ Ἀράτῳ καὶ τῇ στρατιᾷ
[2, 21]	καθεστήκει ταῖς γυναιξὶν ἐπὶ ἀνδρὶ	ἀποθανόντι	χηρεύειν. (τοῦ τάφου δὲ ἔμπροσθεν
[2, 6]	ὄντα παραδίδωσι Θηβαίων ἐν τῷ	παρόντι	ἄρχειν· Λάβδακον γὰρ τὸν Πολυδώρου
[2, 6]	Πόλυβος δὲ Ταλαῷ τῷ Βίαντος	βασιλεύοντι	Ἀργείων Λυσιάνασσαν τὴν θυγατέρα ἔδωκε·
[2, 12]	ἡ πόλις Ἀραντία ἐκλήθησαν. τούτῳ	βασιλεύοντι	Ἀσωπὸς Κηλούσης εἶναι λεγόμενος καὶ
[2, 26]	ὁ Ἀρισταίχμου, τὸ συμβὰν σπάσμα	θηρεύοντί	οἱ περὶ τὸν Πίνδασον ἰαθεὶς
[2, 28]	καὶ ἀνθρώπων πλειόνων καὶ γῆς	ἄρχοντι	εὐδαιμονεστέρας. Ὑρνηθὼ δὲ τοῖς λεχθεῖσιν
[2, 34]	ἴσα οἴσεσθαι Διός γε εἶναι	δοκοῦντι.	ἐπῴκησαν δὲ καὶ Ἑρμιόνα ὕστερον
[2, 15]	ποιούμενος ὅτι οἱ πρὸς Αὐγείαν	πολεμοῦντι	ἀντετάχθησαν. (ἐκ Κλεωνῶν δέ εἰσιν
[2, 5]	θυγατέρα Ἀσωποῦ, μὴ πρότερον φάναι	ζητοῦντι	μηνύσειν πρὶν ἤ οἱ καὶ
[2, 16]	πόλεως. ἤκουσα δὲ καὶ ὡς	διψῶντι	ἐπῆλθεν ἀνελέσθαι οἱ μύκητα ἐκ
[2, 26]	Κυρηναίοις τοσόνδε ἐς Ἐπιδαυρίους ἐστίν,	ὅτι	αἶγας οἱ Κυρηναῖοι θύουσιν, Ἐπιδαυρίοις
[2, 31]	κατειργασμένων, οὐ τοσοῦτον ἐμοὶ δοκεῖν	ὅτι	ἀνδρείᾳ τοὺς ἀποθανόντας ὑπὸ Θησέως
[2, 26]	εὑρίσκειν ἐπὶ τοῖς κάμνουσι καὶ	ὅτι	ἀνίστησι τεθνεῶτας. (λέγεται δὲ καὶ
[2, 1]	βάθρῳ καὶ οἱ Τυνδάρεω παῖδες,	ὅτι	δὴ σωτῆρες καὶ οὗτοι νεῶν
[2, 30]	εὖ προειρημένα, πλὴν τοσοῦτό γε	ὅτι	εἶδόν τε τὰ ἀγάλματα καὶ
[2, 25]	Λαρίσης, δῆλα καὶ ταύτην ποιοῦσαν	ὅτι	ἐν οὐδενὶ οὐδὲ αὐτὴ καθέστηκεν
[2, 32]	ἔλαιον· στρεπτὸν δὲ ἐπονομάζουσι τοῦτον,	ὅτι	ἐνσχεθεισῶν αὐτῷ τῶν ἡνιῶν ἀνετράπη
[2, 26]	αὐτῷ, λεληθυῖα ἔτι τὸν πατέρα	ὅτι	ἐξ Ἀπόλλωνος εἶχεν ἐν γαστρί.
[2, 3]	Ἑρμῆς, παρέστηκε δέ οἱ κριός,	ὅτι	Ἑρμῆς μάλιστα δοκεῖ θεῶν ἐφορᾶν
[2, 18]	βασιλείας ὀρθότατα ἐμοὶ δοκεῖν ἠμφισβήτουν,	ὅτι	ἦν Πελοπίδης ὁ Τισαμενός, οἱ
[2, 22]	Ποσειδῶνά φασιν> ἐπικλύσαι τὴν πολλήν,	ὅτι	Ἥρας εἶναι καὶ οὐκ αὐτοῦ
[2, 24]	ἐστιν ὀρθόν, Δειραδιώτης Ἀπόλλων καλούμενος,	ὅτι	καὶ ὁ τόπος οὗτος καλεῖται
[2, 12]	αὐτὴν ὁδός ἐστιν εὐθεῖα. καὶ	ὅτι	μὲν Ἀρκάσι Φλιάσιοι προσήκουσιν οὐδέν,
[2, 7]	Ἀρτέμιδος ἐν δεξιᾷ Λιμναίας. καὶ	ὅτι	μὲν κατερρύηκεν ὁ ὄροφος, δῆλά
[2, 15]	Μυκηνῶν ἐρείπια ἐν ἀριστερᾷ. καὶ	ὅτι	μὲν Περσεὺς ἐγένετο Μυκηνῶν οἰκιστής,
[2, 23]	αὐτῶν λέληθεν Ἀργείων τοὺς ἐξηγητὰς	ὅτι	μὴ πάντα ἐπ᾽ ἀληθείᾳ λέγεταί
[2, 30]	ἐν Κρήτῃ. (τὸ δὲ Πανελλήνιον,	ὅτι	μὴ τοῦ Διὸς τὸ ἱερόν,
[2, 15]	ἄλλος παρέχεται τῶν εἰρημένων ποταμῶν	ὅτι	μὴ ὕσαντος τοῦ θεοῦ· θέρους
[2, 27]	περὶ τὸ ἱερὸν μάλιστα ἐταλαιπώρουν,	ὅτι	μήτε αἱ γυναῖκες ἐν σκέπῃ
[2, 24]	Ἀθηνᾶς Ὀξυδερκοῦς καλουμένης, Διομήδους ἀνάθημα,	ὅτι	οἱ μαχομένῳ ποτὲ ἐν Ἰλίῳ
[2, 21]	οἱ συνεπιλαβέσθαι δοκεῖν τοῦ ἔργου,	ὅτι	οἱ περὶ τὴν λίμνην τὴν
[2, 15]	ἐνταῦθα Ἡρακλῆς κατετόξευσεν, ἔγκλημα ποιούμενος	ὅτι	οἱ πρὸς Αὐγείαν πολεμοῦντι ἀντετάχθησαν.
[2, 12]	Ἀρκάδων κατάλογον τῆς Ὁμήρου ποιήσεως,	ὅτι	οὐκ εἰσὶν Ἀρκάσι καὶ οὗτοι
[2, 19]	Δαναὸν δὲ εἰκάσαι τῷ λύκῳ,	ὅτι	οὔτε τὸ θηρίον τοῦτό ἐστιν
[2, 30]	Ἄλθηπον Σάρων ἐβασίλευσεν. ἔλεγον δὲ	ὅτι	οὗτος τῇ Σαρωνίδι τὸ ἱερὸν
[2, 5]	ναὸν Ἀπόλλωνος εἶναι λέγουσι καὶ	ὅτι	Πύρρος κατακαύσειεν ὁ Ἀχιλλέως αὐτόν.
[2, 18]	λίθου δὲ ἔπεστιν αὐτῷ κριός,	ὅτι	τὴν ἄρνα ὁ Θυέστης ἔσχε
[2, 17]	βασιλεὺς ταὼν ἀνέθηκεν· ἀνέθηκε δέ,	ὅτι	τὴν ὄρνιθα ἱερὰν τῆς Ἥρας
[2, 19]	αὑτῷ τὴν σωτηρίαν ἡγούμενος καὶ	ὅτι	τοῦ τολμήματος οὐ μετασχοῦσα ταῖς
[2, 23]	ἐξαίρετον· (Κρησίου δὲ ὕστερον ὠνομάσθη,	διότι	Ἀριάδνην ἀποθανοῦσαν ἔθαψεν ἐνταῦθα. Λυκέας
[2, 16]	Φορωνέως, οὐκ ἂν ἔγωγε ἀποδεξαίμην,	διότι	μηδὲ αὐτοὶ Λακεδαιμόνιοι. Λακεδαιμονίοις γὰρ
[2, 21]	ζῶντα Ἐπιμενίδην, λαβόντας δὲ ἀποκτεῖναι,	διότι	σφίσιν οὐκ αἴσια ἐμαντεύετο, αὐτοὶ
[2, 31]	Ἡλίου δὲ Ἐλευθερίου καὶ σφόδρα	εἰκότι	λόγῳ δοκοῦσί μοι ποιῆσαι βωμόν,
[2, 7]	αὐτοὶ δὲ Σικυώνιοι τὰ πολλὰ	ἐοικότι	τρόπῳ θάπτουσι. τὸ μὲν σῶμα
[2, 7]	νίκην. τοῦτο μὲν δὴ χῶμά	ἐστι	γῆς, αὐτοὶ δὲ Σικυώνιοι τὰ
[2, 1]	τῆς αὐτοῦ. (τῆς δὲ Κορινθίας	ἐστὶ	γῆς καὶ ὁ καλούμενος Κρομυὼν
[2, 13]	μέγιστον τὸ ἐς τοὺς ἱκέτας	ἐστί·	δεδώκασι γὰρ δὴ ἄδειαν ἐνταῦθα
[2, 32]	δὲ τοῦ Ποσειδῶνος τὸν ναόν	ἐστι	Δημήτηρ Θεσμοφόρος, Ἀλθήπου καθὰ λέγουσιν
[2, 7]	εἴπερ ἄλλη τις καὶ αὕτη	ἐστὶ	θέας ἀξία. (προελθοῦσι δὲ ἐντεῦθεν
[2, 29]	οὐ πόρρω τοῦ Κρυπτοῦ θέατρόν	ἐστι	θέας ἄξιον, κατὰ τὸ Ἐπιδαυρίων
[2, 24]	βάθρῳ. καὶ Ἀθηνᾶς δὲ ναός	ἐστι	θέας ἄξιος· ἐνταῦθα ἀναθήματα κεῖται
[2, 15]	αὐτῇ Νεμείου (τε) Διὸς ναός	ἐστι	θέας ἄξιος, πλὴν ὅσον κατερρυήκει
[2, 27]	ἀποδρᾶσι τοὺς δεσπότας. (Ἐπιδαυρίοις δέ	ἐστι	θέατρον ἐν τῷ ἱερῷ μάλιστα
[2, 36]	Κοκκυγίου πρὸς τοῖς πέρασι ναός	ἐστι,	θύραι δὲ οὐκ ἐφεστήκασιν οὐδὲ
[2, 20]	τρόπαιον ἐπὶ Κορινθίοις ἀνασταθέν, ἄγαλμά	ἐστι	καθήμενον Διὸς Μειλιχίου, λίθου λευκοῦ,
[2, 2]	καὶ Ἀπόλλων ἐπίκλησιν Κλάριος χαλκοῦς	ἐστι	καὶ ἄγαλμα Ἀφροδίτης Ἑρμογένους Κυθηρίου
[2, 34]	ᾤκισται. Ἴσιδος δὲ ἐνταῦθα ἱερόν	ἐστι	καὶ ἄγαλμα ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς
[2, 13]	χρυσῷ τὸ ἄγαλμα ἐπικοσμοῦντες. ἐνταῦθά	ἐστι	καὶ Ἀριστίου μνῆμα τοῦ Πρατίνου·
[2, 3]	ἐξιόντων τὴν ἐπὶ Λεχαίου προπύλαιά	ἐστι	καὶ ἐπ᾽ αὐτῶν ἅρματα ἐπίχρυσα,
[2, 37]	λίμνης ὡς ἰδόντα εἰκάσαι γαληνόν	ἐστι	καὶ ἠρεμαῖον, παρεχόμενον δὲ ὄψιν
[2, 23]	τοῦτό τε οὖν τὸ οἰκοδόμημά	ἐστι	καὶ Κροτώπου μνῆμα καὶ Διονύσου
[2, 33]	ἐντὸς καὶ τὸ Δημοσθένους μνῆμά	ἐστι.	καί μοι τὸ δαιμόνιον δεῖξαι
[2, 38]	ἐν ταύτῃ. ὁ δὲ Πολεμοκράτης	ἐστὶ	καὶ οὗτος Μαχάονος υἱός, ἀδελφὸς
[2, 4]	(ὑπὲρ τοῦτο Μητρὸς θεῶν ναός	ἐστι	καὶ στήλη καὶ θρόνος· λίθων
[2, 36]	ἱερὸν— καὶ νῦν ἔτι δῆλόν	ἐστι—	καὶ τὸν Λυσίστρατον πρὸς αὐτῷ
[2, 21]	καὶ Αἰνείου ἐνταῦθα χαλκοῦς ἀνδριάς	ἐστι	καὶ χωρίον καλούμενον Δέλτα· ἐφ᾽
[2, 16]	ἐν τοῖς ἐρειπίοις κρήνη τέ	ἐστι	καλουμένη Περσεία καὶ Ἀτρέως καὶ
[2, 2]	δὲ ἐς Κόρινθον καὶ ἄλλα	ἐστὶ	κατὰ τὴν ὁδὸν μνήματα καὶ
[2, 31]	καὶ τὰ τῶν Διοσκούρων ξόανά	ἐστι.	(κεῖνται δὲ ἐν στοᾷ τῆς
[2, 2]	Λαΐδος, ᾧ δὴ λέαινα ἐπίθημά	ἐστι	κριὸν ἔχουσα ἐν τοῖς προτέροις
[2, 25]	δὲ τὴν ἐς Ἐπίδαυρον εὐθεῖάν	ἐστι	κώμη Λῆσσα, ναὸς δὲ Ἀθηνᾶς
[2, 36]	ἀφίξῃ. πλησίον δὲ αὐτοῦ περίβολός	ἐστι	λίθων, καὶ τὸν Πλούτωνα ἁρπάσαντα
[2, 2]	Κεγχρεῶν δὲ ἀπαντικρὺ τὸ Ἑλένης	ἐστὶ	λουτρόν· ὕδωρ ἐς θάλασσαν ἐκ
[2, 9]	ἄλλας εἶχεν. ἐνταῦθα Ἡρακλῆς χαλκοῦς	ἐστι·	Λύσιππος ἐποίησεν αὐτὸν Σικυώνιος, καὶ
[2, 3]	χαλκῆ· τῷ βάθρῳ δὲ αὐτῆς	ἐστι	Μουσῶν ἀγάλματα ἐπειργασμένα. ὑπὲρ δὲ
[2, 15]	αὖθις τὴν ἐς Ἄργος ἰοῦσίν	ἐστι	Μυκηνῶν ἐρείπια ἐν ἀριστερᾷ. καὶ
[2, 2]	ἐν δὲ Κεγχρέαις Ἀφροδίτης τέ	ἐστι	ναὸς καὶ ἄγαλμα λίθου, μετὰ
[2, 29]	προελθεῖν σφισιν. (προσπλεῦσαι δὲ Αἴγινά	ἐστι	νήσων τῶν Ἑλληνίδων ἀπορωτάτη· πέτραι
[2, 5]	τῷ πεδίῳ πόλιν· οὗ δέ	ἐστι	νῦν σφίσι τὸ ἱερὸν τῆς
[2, 30]	τοῦ περιβόλου δὲ ἐντὸς ναός	ἐστι,	ξόανον δὲ ἔργον Μύρωνος, ὁμοίως
[2, 27]	Μεδούσης κεφαλήν. τοῦ ναοῦ δέ	ἐστι	πέραν ἔνθα οἱ ἱκέται τοῦ
[2, 15]	ἔτι ἐλείπετο· κυπαρίσσων τε ἄλσος	ἐστὶ	περὶ τὸν ναόν, καὶ τὸν
[2, 29]	τὸ Αἰάκειον Φώκου τάφος χῶμά	ἐστι	περιεχόμενον κύκλῳ κρηπῖδι, ἐπίκειται δέ
[2, 28]	τῶν Ἐπιδαυρίων τὴν πόλιν χωρίον	ἐστὶ	πεφυκυίας ἀγριελαίους ἔχον· Ὑρνήθιον δὲ
[2, 1]	εἰκόνες, τοῦτο δὲ πιτύων δένδρα	ἐστὶ	πεφυτευμένα ἐπὶ στοίχου, τὰ πολλὰ
[2, 31]	οὐ πόρρω δὲ ἱερὸν Μουσῶν	ἐστι,	ποιῆσαι δὲ ἔλεγον αὐτὸ Ἄρδαλον
[2, 24]	ἐς τὸ χθαμαλώτερον ἐρείπια Ὑσιῶν	ἐστι	πόλεώς ποτε ἐν τῇ Ἀργολίδι,
[2, 31]	ἐκ Κορίνθου. (καὶ Ἑρμῆς ἐνταῦθά	ἐστι	Πολύγιος καλούμενος. πρὸς τούτῳ τῷ
[2, 18]	Κόρης καὶ Πλούτωνος καὶ Δήμητρός	ἐστι.	προελθοῦσι δὲ ποταμός ἐστιν Ἴναχος,
[2, 4]	τὸ δὲ ἄγαλμα τοῦτο ξόανόν	ἐστι,	πρόσωπον δὲ καὶ χεῖρες καὶ
[2, 20]	μάλιστα, ἔνθα καὶ τὸ ἱερόν	ἐστι,	συνιᾶσιν ὑπὸ γῆν ῥέοντος. (παρὰ
[2, 7]	πρὸς δὲ τῇ πύλῃ πηγή	ἐστί	σφισιν ἐν σπηλαίῳ, ἧς τὸ
[2, 31]	Τροιζηνίων ναὸς καὶ ἀγάλματα Ἀρτέμιδός	ἐστι	Σωτείρας· Θησέα δὲ ἐλέγετο ἱδρύσασθαι
[2, 30]	δὲ οἱ Κρῆτες— τούτοις γάρ	ἐστι	τὰ ἐς αὐτὴν ἐπιχώρια— Καρμάνορος
[2, 15]	θεοῦ· θέρους δὲ αὖά σφισίν	ἐστι	τὰ ῥεύματα πλὴν τῶν ἐν
[2, 36]	καὶ Ἁλικῶν λόγος ἐν στήλαις	ἐστὶ	ταῖς Ἐπιδαυρίων αἳ τοῦ Ἀσκληπιοῦ
[2, 7]	δὲ ἀγάλματα ἐν ἀπορρήτῳ Σικυωνίοις	ἐστί·	ταῦτα μιᾷ καθ᾽ ἕκαστον ἔτος
[2, 21]	δὲ ἀπαντικρὺ Ταλαοῦ τοῦ Βίαντός	ἐστι	τάφος· τὰ δὲ ἐς Βίαντα
[2, 2]	ὀνομαζόμενον Κράνειον. ἐνταῦθα Βελλεροφόντου τέ	ἐστι	τέμενος καὶ Ἀφροδίτης ναὸς Μελαινίδος
[2, 30]	Ἀπόλλωνι μὲν δὴ ξόανον γυμνόν	ἐστι	τέχνης τῆς ἐπιχωρίου, τῇ δὲ
[2, 10]	τῇ μὲν Πανὸς καθήμενον ἄγαλμά	ἐστι,	τῇ δὲ Ἄρτεμις ἕστηκεν. (ἐσελθοῦσι
[2, 34]	πεποίηται δὲ Ἀθηνᾶς· (ἐπίκλησις δέ	ἐστι	τῇ θεῷ Προμαχόρμα. πρόκειται δὲ
[2, 24]	ὧν ἐτόλμησαν. (ἐπ᾽ ἄκρᾳ δέ	ἐστι	τῇ Λαρίσῃ Διὸς ἐπίκλησιν Λαρισαίου
[2, 38]	καὶ Ἀφροδίτης ἕτερον καὶ μνῆμά	ἐστι	Τημένου τιμὰς ἔχον παρὰ Δωριέων
[2, 3]	χαλκοῦς. μετὰ δὲ αὐτὸν ἔσοδός	ἐστι	τῆς Πειρήνης ἐς τὸ ὕδωρ.
[2, 34]	(τὰ μὲν δὴ Μέθανα ἰσθμός	ἐστι	τῆς Πελοποννήσου· ἐντὸς δὲ τοῦ
[2, 21]	μνῆμα τῆς Γοργόνος Γοργοφόνης τάφος	ἐστὶ	τῆς Περσέως. καὶ ἐφ᾽ ὅτῳ
[2, 31]	παρὰ Τροιζηνίοις ἐποιήθησαν. ἄγαλμα δέ	ἐστι	τὸ ἐφ᾽ ἡμῶν ἀνάθημα Αὐλίσκου,
[2, 12]	τε ἀκρόπολις καὶ τῆς Ἥβης	ἐστὶ	τὸ ἱερόν. ἐνταῦθά τε δὴ
[2, 15]	γενέσθαι. ἐν Κλεωναῖς δὲ τοῦτό	ἐστι	τὸ ἱερὸν καὶ μνῆμα Εὐρύτου
[2, 13]	παλαιοῦ· τὴν δὲ θεὸν ἧς	ἐστι	τὸ ἱερὸν οἱ μὲν ἀρχαιότατοι
[2, 3]	Ὠιδεῖον, παρὰ δὲ αὐτὸ μνῆμά	ἐστι	τοῖς Μηδείας παισίν· (ὧν) ὀνόματα
[2, 7]	καὶ τὸ ἄγαλμα τῆς Τύχης	ἐστί.	τοῦ θεάτρου δὲ ὑπὸ τὴν
[2, 22]	Ἥρας ὁ ναὸς τῆς Ἀνθείας	ἐστὶ	τοῦ ἱεροῦ τῆς Λητοῦς ἐν
[2, 2]	καὶ δελφὶς ὑπὸ τοῖς ποσίν	ἐστι	τοῦ Ποσειδῶνος ἀφιεὶς ὕδωρ. καὶ
[2, 32]	ὀρέων ἐς Ἑρμιόνην πηγή τέ	ἐστι	τοῦ Ὑλλικοῦ ποταμοῦ, Ταυρίου δὲ
[2, 4]	ὀνομάζοιτο ἄν. τοῦ θεάτρου δέ	ἐστι	τοῦδε οὐ> πόρρω γυμνάσιον τὸ
[2, 31]	δὲ τοῦ ναοῦ Πιτθέως μνῆμά	ἐστι,	τρεῖς δὲ ἐπ᾽ αὐτῷ θρόνοι
[2, 11]	Εὐαμερίωνι— καὶ γὰρ τούτοις ἀγάλματά	ἐστι—	τῷ μὲν ὡς ἥρωι μετὰ
[2, 10]	Παιδιζὴν ὀνομάζουσιν, ἐν μέσῳ δέ	ἐστι	τῷ περιβόλῳ τὸ ἱερόν, ἐν
[2, 2]	τῆς ἀγορᾶς ἐνταῦθα γὰρ πλεῖστά	ἐστι	τῶν ἱερῶν— Ἄρτεμίς τε ἐπίκλησιν
[2, 10]	ὑπομελαίνει, τὸ δὲ ἕτερον λευκόν	ἐστι·	φύλλοις δ᾽ ἂν λεύκης μάλιστα
[2, 7]	δὲ τὸ θέατρον Διονύσου ναός	ἐστι·	χρυσοῦ μὲν καὶ ἐλέφαντος ὁ
[2, 13]	ἐς ἐπίδειξιν ἡκόντων τὰ ἀξιολογώτατα.	ἔστι	γὰρ ἐν τῇ Φλιασίων ἀκροπόλει
[2, 13]	παιδός· τὸ δὲ τῆς Ἀρτέμιδος—	ἔστι	γὰρ καὶ Ἀρτέμιδος ἐνταῦθα χαλκοῦν
[2, 14]	παρῆκεν αὐτὸν ἐν τοῖς ἔπεσιν.	ἔστι	γὰρ καὶ Ὁμήρῳ πεποιημένα ἐς
[2, 31]	τῷ> ἀπὸ τῆς Ἵππου κρήνης.	ἔστι	γὰρ καὶ Τροιζηνίοις Ἵππου καλουμένη
[2, 36]	ἢ ἀνδρῶν ἐστιν Ἁλικῶν μνήμη.	ἔστι	δ᾽ οὖν ὁδὸς καὶ ἐς
[2, 33]	τ᾽ ἠγαθέην καὶ Ταίναρον ἠνεμόεσσαν.	ἔστι	δ᾽ οὖν Ποσειδῶνος ἱερὸν ἐνταῦθα
[2, 36]	τελετὴν Λερναίᾳ ἄγουσιν ἐνταῦθα Δήμητρι.	(ἔστι	δὲ ἄλσος ἱερὸν ἀρχόμενον μὲν
[2, 37]	ἀγάλματα ἔστι μὲν Δήμητρος Προσύμνης,	ἔστι	δὲ Διονύσου, καὶ Δήμητρος καθήμενον
[2, 34]	μὲν Ἀπόλλωνος ἐπίκλησιν Πλατανιστίου ναός,	ἔστι	δὲ Εἰλεοὶ χωρίον, ἐν δὲ
[2, 38]	τομήν— παρίημι οὐκ ἀξιόλογα ἡγούμενος.	(ἔστι	δὲ ἐκ Λέρνης καὶ ἑτέρα
[2, 19]	ἐς λύρας ποίησιν χελώνην ᾑρηκώς.	ἔστι	δὲ ἔμπροσθεν τοῦ ναοῦ βόθρος
[2, 2]	μεγάλαις Οἰβάλου θυγατέρα εἶναι Πειρήνην.	ἔστι	δὲ ἐν Λεχαίῳ μὲν Ποσειδῶνος
[2, 25]	ἀναστάντες δὲ σύνοικοι γεγόνασιν Ἀργείοις.	ἔστι	δὲ ἐν ταῖς Ὀρνεαῖς Ἀρτέμιδός
[2, 32]	Θησέως ἡνίκα ἔσχε γυναῖκα Ἑλένην.	(ἔστι	δὲ ἔξω τείχους καὶ Ποσειδῶνος
[2, 1]	ἐπ᾽ αὐτῷ ποιῆσαι τῶν Ἰσθμίων.	(ἔστι	δὲ ἐπὶ τοῦ ἰσθμοῦ τῆς
[2, 9]	ἔστι μὲν Ποσειδῶνι Ἰσθμίῳ βωμός,	ἔστι	δὲ Ζεὺς Μειλίχιος καὶ Ἄρτεμις
[2, 27]	ἐποίησεν, ἔστι μὲν Ἀσκληπιοῦ λουτρόν,	ἔστι	δὲ ἱερὸν θεῶν οὓς Ἐπιδώτας
[2, 2]	Λευκοθέα καὶ αὐτὸς ὁ Παλαίμων.	ἔστι	δὲ καὶ ἄλλο Ἄδυτον καλούμενον,
[2, 2]	ἔχουσα ἐν τοῖς προτέροις ποσίν.	(ἔστι	δὲ καὶ ἄλλο ἐν Θεσσαλίᾳ
[2, 35]	τί ἐστιν αἱ γρᾶες ἴστωσαν.	(ἔστι	δὲ καὶ ἄλλος ναός· εἰκόνες
[2, 13]	Διονύσου σφίσιν ἱερόν ἐστιν ἀρχαῖον,	ἔστι	δὲ καὶ Ἀπόλλωνος καὶ ἄλλο
[2, 31]	κότινον ἀπὸ τούτου τεμεῖν ῥόπαλον.	ἔστι	δὲ καὶ Διὸς ἱερὸν ἐπίκλησιν
[2, 34]	τοὺς Τυνδάρεω παῖδας ἀγωνίσασθαι λέγουσιν.	ἔστι	δὲ καὶ ἕτερον οὐ μέγα
[2, 10]	Ἡρακλῆς ἀνάκειται λίθου, Σκόπα ποίημα.	ἔστι	δὲ καὶ ἑτέρωθι ἱερὸν Ἡρακλέους·
[2, 24]	τῆς Ἀκραίας Ἥρας τὸ ἱερόν,	ἔστι	δὲ καὶ ναὸς Ἀπόλλωνος, ὃν
[2, 32]	τὰ φύλλα ἐσιναμώρει τῆς μυρσίνης.	(ἔστι	δὲ καὶ τάφος Φαίδρας, ἀπέχει
[2, 2]	τόδε τὰς εἰκόνας πεποίηνται ταύτας.	(ἔστι	δὲ καὶ Τύχης ναός· ἄγαλμα
[2, 21]	μὲν Κερδοῦς Φορωνέως γυναικὸς μνῆμα,	ἔστι	δὲ ναὸς Ἀσκληπιοῦ. τὸ δὲ
[2, 34]	ἐλέγετο γὰρ ἂν ὑπὸ Ἀργείων.	(ἔστι	δὲ ὁδὸς ἔς Ἑρμιόνα ἐκ
[2, 25]	τὸ ἐν ἀκροπόλει τῇ Λαρίσῃ.	ἔστι	δὲ ὄρος ὑπὲρ τῆς Λήσσης
[2, 36]	ἐνταῦθα ἔστι μὲν ἱερὸν Ἀπόλλωνος,	ἔστι	δὲ Ποσειδῶνος, ἐπὶ δὲ αὐτοῖς
[2, 1]	αὐτόθι ἄξια ἔστι μὲν θέατρον,	ἔστι	δὲ στάδιον λίθου λευκοῦ. ἐλθόντι
[2, 34]	προτέρα πόλις τοῖς Ἑρμιονεῦσιν ἦν.	ἔστι	δέ σφισι καὶ νῦν ἔτι
[2, 17]	πέπλος πορφύρας, Νέρωνος ταῦτα ἀναθήματα.	(ἔστι	δὲ ὑπὲρ τὸν ναὸν τοῦτον
[2, 15]	καὶ ἐντὸς τοῦ περιβόλου βωμοί·	ἔστι	δὲ χῶμα γῆς Λυκούργου μνῆμα
[2, 31]	Θεαρίου κατασκευάσαι μὲν Πιτθέα ἔφασαν,	ἔστι	δὲ ὧν οἶδα παλαιότατον. ἀρχαῖος
[2, 28]	τὸ ὄρος ἀνιοῦσι τὸ Κόρυφον,	ἔστι	καθ᾽ ὁδὸν Στρεπτῆς καλουμένης ἐλαίας
[2, 11]	ἱμάτιον ἐπιβέβληται. καὶ Ὑγείας δ᾽	ἔστι	κατὰ ταὐτὸν ἄγαλμα· οὐκ ἂν
[2, 3]	λέγουσιν, ἐπεὶ χαλκός γε οὐκ	ἔστι	Κορινθίοις. ἔτι γε δὴ καὶ
[2, 13]	Ἴσιδος τοῖς ἱερεῦσι θεάσασθαι μόνον	ἔστι.	(λέγεται δὲ καὶ ὧδε ὑπὸ
[2, 34]	τὴν πέτραν ἰοῦσιν ὀρεινὴν ὁδόν,	ἔστι	μὲν Ἀπόλλωνος ἐπίκλησιν Πλατανιστίου ναός,
[2, 27]	συγκλήτου βουλῆς ἐφ᾽ ἡμῶν ἐποίησεν,	ἔστι	μὲν Ἀσκληπιοῦ λουτρόν, ἔστι δὲ
[2, 16]	τῶν χρημάτων ἦσαν. τάφος δὲ	ἔστι	μὲν Ἀτρέως, εἰσὶ δὲ καὶ
[2, 37]	ἐντὸς δὲ τοῦ ἄλσους ἀγάλματα	ἔστι	μὲν Δήμητρος Προσύμνης, ἔστι δὲ
[2, 7]	τοῦ Ἀπόλλωνος. ὁ δὲ ναὸς	ἔστι	μὲν ἐν τῇ νῦν ἀγορᾷ,
[2, 30]	τοῦ δὲ Ἀσκληπιοῦ τὸ ἱερὸν	ἔστι	μὲν ἑτέρωθι καὶ οὐ ταύτῃ,
[2, 1]	Ποσειδῶνος· (θέας δὲ αὐτόθι ἄξια	ἔστι	μὲν θέατρον, ἔστι δὲ στάδιον
[2, 36]	στάδια εἴκοσιν αὐτόθεν ἀφέστηκεν· ἐνταῦθα	ἔστι	μὲν ἱερὸν Ἀπόλλωνος, ἔστι δὲ
[2, 11]	Ἄκεσιν ὀνομάζουσι. τῆς δὲ Κορωνίδος	ἔστι	μὲν καὶ ταύτης ξόανον, καθίδρυται
[2, 21]	τραπεῖσιν αὖθις ἐπὶ τὴν ἀγοράν,	ἔστι	μὲν Κερδοῦς Φορωνέως γυναικὸς μνῆμα,
[2, 21]	τὸ δὲ ἱερὸν τῆς Λητοῦς	ἔστι	μὲν οὐ μακρὰν τοῦ τροπαίου,
[2, 15]	Νεμείων πανηγύρει τῶν χειμερινῶν. ἐνταῦθα	ἔστι	μὲν Ὀφέλτου τάφος, περὶ δὲ
[2, 3]	ἐστιν ὁ Παλαίμων. (λουτρὰ δὲ	ἔστι	μὲν πολλαχοῦ Κορινθίοις καὶ ἄλλα,
[2, 9]	(μετὰ δὲ τὸ> Ἀράτου ἡρῷον	ἔστι	μὲν Ποσειδῶνι Ἰσθμίῳ βωμός, ἔστι
[2, 24]	ἀνιόντων δὲ ἐς τὴν ἀκρόπολιν	ἔστι	μὲν τῆς Ἀκραίας Ἥρας τὸ
[2, 7]	Διονυσίου βαδίζουσιν ἐς τὴν ἀγοράν,	ἔστι	ναὸς Ἀρτέμιδος ἐν δεξιᾷ Λιμναίας.
[2, 10]	Καρνείῳ, καὶ ἐς αὐτὸ οὐκ	ἔστι	πλὴν τοῖς ἱερεῦσιν ἔσοδος. κεῖται
[2, 10]	μηροῖς φύλλον τοῦ παιδέρωτος συγκαθαγίζουσιν.	(ἔνεστι	δὲ ὁ παιδέρως ἐν ὑπαίθρῳ
[2, 35]	ὄντα καὶ μεγέθει καὶ χρόᾳ·	ἔπεστι	δέ οἱ καὶ τὰ ἐπὶ
[2, 17]	καὶ ἐλέφαντος, Πολυκλείτου δὲ ἔργον·	ἔπεστι	δέ οἱ στέφανος Χάριτας ἔχων
[2, 3]	τῆς Ἀρτέμιδος· καί οἱ Βελλεροφόντης	ἔπεστι	καὶ τὸ ὕδωρ (ὁ) δι᾽
[2, 37]	ἦν τοῖς ἔπεσι, τὰ πάντα	Δωριστὶ	ἐπεποίητο· πρὶν δὲ Ἡρακλείδας κατελθεῖν
[2, 26]	Μαχάονος ὑπὸ Ἀγαμέμνονος εἰρημένα Ταλθύβι᾽	ὅττι	τάχιστα Μαχάονα δεῦρο κάλεσσον φῶτ᾽
[2, 4]	μετέσχον τοῦ στόλου. (Σισύφῳ δὲ	οὔτι	Γλαῦκος μόνον ὁ Βελλεροφόντου πατὴρ
[2, 32]	ἡ Φαίδρα καὶ ῥᾳστώνην τῷ	ἔρωτι	οὐδεμίαν εὕρισκεν, ἐς ταύτης τὰ
[2, 26]	αὐτῷ λόγος, Κορωνίδα κύουσαν Ἀσκληπιὸν	Ἴσχυι	τῷ Ἐλάτου συγγενέσθαι, καὶ τὴν
[2, 2]	βωμός, καὶ θύουσιν ἐπ᾽ αὐτῷ	Κύκλωψι.	(τάφους δὲ> Σισύφου καὶ Νηλέως
[2, 10]	ἐλθόντα καταλαβεῖν Ἡρακλεῖ σφᾶς ὡς	ἥρωι	ἐναγίζοντας· οὔκουν ἠξίου δρᾶν οὐδὲν
[2, 11]	ἀγάλματά ἐστι— τῷ μὲν ὡς	ἥρωι	μετὰ ἥλιον δύναντα ἐναγίζουσιν, Εὐαμερίωνι
[2, 10]	ἀπὸ ἱερείου, τὰ δὲ ὡς	ἥρωι	τῶν κρεῶν ἐναγίζουσι. τῆς ἑορτῆς