Livre, Chap.
[2, 2]	ὑπὸ τοῦ Σισύφου φησί, χρῆναι	γὰρ	ἄγνωστον τοῖς πᾶσιν ὁμοίως εἶναι,
[2, 26]	γεγονότα> ἐξ Ἐπιδαύρου. τοῦτο μὲν	γὰρ	Ἀθηναῖοι, τῆς τελετῆς λέγοντες Ἀσκληπιῷ
[2, 22]	Θυέστου παῖδα ἢ Βροτέου— λέγεται	γὰρ	ἀμφότερα— ὃς Κλυταιμνήστρᾳ πρότερον ἢ
[2, 14]	ἐν τοῖς ἐπιφανέσιν Ἐλευσινίων· οὐ	γὰρ	ἄν ποτε Ὅμηρος παρῆκεν αὐτὸν
[2, 35]	τῇ θυσίᾳ θαῦμα· ἐφ᾽ ἥντινα	γὰρ	ἂν πέσῃ τῶν πλευρῶν ἡ
[2, 34]	οὐ δοκῶ γενέσθαι σφίσιν, ἐλέγετο	γὰρ	ἂν ὑπὸ Ἀργείων. (ἔστι δὲ
[2, 29]	Πηλέα ἀφεῖναι τὸν λίθον— οὗτος	γὰρ	ἀντὶ δίσκου σφίσιν ἦν— ἑκὼν
[2, 24]	καὶ ταύτῃ μνῆμα. χωρὶς μὲν	γὰρ	ἀπὸ τῶν σωμάτων ἐνταῦθα αἱ
[2, 23]	δὲ αὐτοῖς οὐχ ὁμολογῶ· λέγουσι	γὰρ	Ἀργεῖοι Δηιανείρας ἐν Ἄργει μνῆμα
[2, 26]	Ἐπιδαύρῳ τὸν θεὸν γενέσθαι· τὰ	γὰρ	Ἀσκληπιεῖα εὑρίσκω τὰ ἐπιφανέστατα γεγονότα>
[2, 22]	ἐς Λακεδαίμονα Ἑλένη. ἔχειν μὲν	γὰρ	αὐτὴν λέγουσιν ἐν γαστρί, τεκοῦσαν
[2, 9]	ὡς παρέλαβε τὴν ἀρχήν οὐ	γὰρ	αὐτὸν Ἄρατος θυμῷ πολλὰ ἐς
[2, 3]	ὑπὸ τοῦ Ἰάσονος φωραθεῖσαν οὐ	γὰρ	αὐτὸν ἔχειν δεομένῃ συγγνώμην, ἀποπλέοντα
[2, 21]	κατὰ ἀνδρὸς Ἀργείου Λαφάους· τοῦτον	γὰρ—	γράφω δὲ ὁπόσα λέγουσιν αὐτοὶ
[2, 8]	πριαμένοις διέλυσεν αὐτός. (καὶ ἦν	γὰρ	δέος τοῖς πᾶσιν Ἕλλησι Μακεδόνων
[2, 13]	ἐς τοὺς ἱκέτας ἐστί· δεδώκασι	γὰρ	δὴ ἄδειαν ἐνταῦθα ἱκετεύουσι, λυθέντες
[2, 32]	τοσόνδε δὲ ἔτι δηλώσω· Σαρώνια	γὰρ	δὴ κατὰ ἔτος τῇ Ἀρτέμιδι
[2, 30]	τοῦτο ἐκαλεῖτο. Σάρωνα δὲ— θηρεύειν	γὰρ	δὴ μάλιστα ᾕρητο— κατέλαβεν ἔλαφον
[2, 17]	ἐν χθαμαλωτέρῳ τῆς Εὐβοίας· τὸ	γὰρ	δὴ ὄρος τοῦτο ὀνομάζουσιν Εὔβοιαν,
[2, 38]	ποταμὸς δὲ καλούμενος Τάναος— εἷς	γὰρ	δὴ οὗτος ἐκ τοῦ Πάρνωνος
[2, 31]	οὐ πασῶν τῶν γυναικῶν— οὐ	γὰρ	δὴ πολλαί τινες ἐκεῖναι— ὁπόσαι
[2, 34]	Τροιζήνιος ἔφασκεν εἶναι νόθον· οὐ	γὰρ	δή ποτε ἐς Ἄργον τὸν
[2, 20]	ἐν κοινῷ, ταύτῃ δὲ— ἀξιώματι	γὰρ	δὴ προεῖχεν— ἰδίᾳ τὸ μνῆμα
[2, 8]	ἔλαθεν ἅτε ἐν σκότῳ νύκτωρ	γὰρ	δὴ τὴν ἐπιχείρησιν ἐποιεῖτο— τοὺς
[2, 34]	τῆς Νίσου καλουμένη θυγατρός. ὡς	γὰρ	δὴ τὴν Νίσαιαν ὁ Μίνως
[2, 19]	τὸ ξόανον ἀνάθημα ἦν· ξόανα	γὰρ	δὴ τότε εἶναι πείθομαι πάντα
[2, 25]	αἱ πηγαὶ τοῦ Ἰνάχου· πηγαὶ	γὰρ	δὴ τῷ ὄντι εἰσὶν αὐτῷ,
[2, 11]	τῷ τῆς Προδρομίας Ἥρας. τοῦτον	γὰρ	δὴ Φάλκης ἱδρύσατο ὁ Τημένου,
[2, 26]	μάχιμον εἴη τῶν ἀνθρώπων· ἦν	γὰρ	δὴ Φλεγύας πολεμικώτατος τῶν τότε
[2, 34]	Εὔρωπος. τὸν δὲ Εὔρωπα ἦν	γὰρ	δὴ Φορωνέως— Ἡροφάνης ὁ Τροιζήνιος
[2, 29]	ἐχαρίζοντο τῇ μητρί· αὐτοὶ μὲν	γὰρ	ἐγεγόνεσαν ἐκ τῆς Σκίρωνος θυγατρός,
[2, 5]	εἶναι, δοθῆναι δὲ Σισύφῳ· τοῦτον	γὰρ	εἰδότα, ὡς εἴη Ζεὺς ἡρπακὼς
[2, 35]	ὄνομα μεμαθήκασι παρὰ Ἀργείων· τούτοις	γὰρ	Ἑλλήνων πρώτοις ἀφικέσθαι Τελέσιλλά φησι
[2, 7]	ἀναθημάτων οὐδὲν ἔτι ἐλείπετο, συγκατεκαύθη	γὰρ	ἐμπιπραμένῳ τῷ ναῷ· τὸν δὲ
[2, 24]	ἄν τις τεκμαίροιτο αὐτόν. Δία	γὰρ	ἐν οὐρανῷ βασιλεύειν, οὗτος μὲν
[2, 13]	ἐπίδειξιν ἡκόντων τὰ ἀξιολογώτατα. ἔστι	γὰρ	ἐν τῇ Φλιασίων ἀκροπόλει κυπαρίσσων
[2, 16]	ἐκείνου Μυκήνας κτίζει. τοῦ ξίφους	γὰρ	ἐνταῦθα ἐξέπεσεν ὁ μύκης αὐτῷ,
[2, 15]	μνῆμα Εὐρύτου καὶ Κτεάτου· θεωροὺς	γὰρ	ἐξ Ἤλιδος ἐς τὸν ἀγῶνα
[2, 12]	τούτου τοῦ λόφου καταβᾶσιν— ᾠκοδόμηται	γὰρ	ἐπὶ λόφῳ τὸ ἱερὸν— βωμός
[2, 7]	καὶ νῦν ἔτι ποιεῖται· καὶ	γὰρ	ἐπὶ τὸν Σύθαν ἴασιν οἱ
[2, 31]	ἔμπροσθεν, Ὀρέστου καλούμενον σκηνή. πρὶν	γὰρ	ἐπὶ τῷ αἵματι καθαρθῆναι τῆς
[2, 17]	ἄλλων τε καὶ Ὀρέστου· τὸν	γὰρ	ἐπίγραμμα ἔχοντα, ὡς εἴη βασιλεὺς
[2, 1]	τὸ συνέδριον τὸ Ἀχαιῶν· συντελοῦντες	γὰρ	ἐς αὐτὸ καὶ οἱ Κορίνθιοι
[2, 30]	φασὶ δὲ οἱ Κρῆτες— τούτοις	γάρ	ἐστι τὰ ἐς αὐτὴν ἐπιχώρια—
[2, 17]	οὖν ἐς τὴν ῥοιὰν— ἀπορρητότερος	γάρ	ἐστιν ὁ λόγος— ἀφείσθω μοι·
[2, 24]	ἡ δέ οἱ μαντικὴ— μαντεύεται	γὰρ	ἔτι καὶ ἐς ἡμᾶς— καθέστηκε
[2, 8]	ἐγένετο ἐντὸς τείχους· καὶ ὑπέφαινε	γὰρ	ἕως ἤδη— προσλαβὼν τὸν δῆμον
[2, 22]	ἣν ἔτεκε Κλυταιμνήστρᾳ δοῦναι— συνοικεῖν	γὰρ	ἤδη Κλυταιμνήστραν Ἀγαμέμνονι— αὐτὴν δὲ
[2, 8]	ὑπὸ Μακεδόνων περιοφθῆναι, καὶ οὐ	γὰρ	ἤλπιζε δύνασθαι πρὸς βίαν αὐτὰ
[2, 1]	τὴν ἐπὶ Λεχαίῳ θάλασσαν· τοῦτο	γὰρ	ἤπειρον ποιεῖ τὴν ἐντὸς χώραν.
[2, 35]	βοῦν εἰσιν αἱ κατεργαζόμεναι· δρεπάνῳ	γὰρ	ἥτις ἂν τύχῃ τὴν φάρυγγα
[2, 4]	πόρρω Χαλινίτιδος Ἀθηνᾶς ἱερόν· Ἀθηνᾶν	γὰρ	θεῶν μάλιστα συγκατεργάσασθαι τά τε
[2, 18]	ἀφελόμενος Θυμοίτην τὸν Ὀξύντου· Θυμοίτης	γὰρ	Θησειδῶν ἔσχατος ἐβασίλευσεν Ἀθηναίων. ~(τὰ
[2, 1]	ὑπὸ Θησέως ὁ Σίνις· ἐκάθηρε	γὰρ	Θησεὺς τῶν κακούργων τὴν ὁδὸν
[2, 34]	τὴν θάλασσαν ἀκινδύνως νήχεσθαι· θηρία	γὰρ	καὶ ἄλλα καὶ κύνας παρέχεται
[2, 20]	τούτων δὲ τῶν ἑπτὰ— ἐπηκολουθήκασι	γὰρ	καὶ Ἀργεῖοι τῇ Αἰσχύλου ποιήσει—
[2, 23]	δὲ Ἀρτέμιδος τῆς Φεραίας— σέβουσι	γὰρ	καὶ Ἀργεῖοι Φεραίαν Ἄρτεμιν κατὰ
[2, 13]	τὸ δὲ τῆς Ἀρτέμιδος— ἔστι	γὰρ	καὶ Ἀρτέμιδος ἐνταῦθα χαλκοῦν ἄγαλμα—
[2, 2]	Λαΐδος φάμενον μνῆμα εἶναι· παρεγένετο	γὰρ	καὶ ἐς Θεσσαλίαν ἐρασθεῖσα Ἱπποστράτου.
[2, 30]	φησὶν ὑπὸ Διομήδους ἄρχεσθαι. Διομήδης	γὰρ	καὶ Εὐρύαλος ὁ Μηκιστέως Κυάνιππον
[2, 38]	ἀπὸ Τημένου τοῦ Ἀριστομάχου· καταλαβὼν	γὰρ	καὶ ἐχυρωσάμενος τὸ χωρίον ἐπολέμει
[2, 27]	Πολυκλείτῳ γένοιτ᾽ ἂν ἀξιόχρεως; Πολύκλειτος	γὰρ	καὶ θέατρον τοῦτο καὶ οἴκημα
[2, 24]	σώματα τὰ λοιπά· ἐν Λέρνῃ	γὰρ	καὶ ὁ φόνος ἐξειργάσθη τῶν
[2, 14]	αὐτὸν ἐν τοῖς ἔπεσιν. ἔστι	γὰρ	καὶ Ὁμήρῳ πεποιημένα ἐς Δήμητραν·
[2, 3]	Κιναίθων δὲ ὁ Λακεδαιμόνιος ἐγενεαλόγησε	γὰρ	καὶ οὗτος ἔπεσι Μήδειον καὶ
[2, 28]	δὲ σὺν τοῖς παισίν— ἐγεγόνεσαν	γὰρ	καὶ παῖδες αὐτῷ πρότερον ἔτι
[2, 25]	δὲ πεσοῦσιν ἀφ᾽ ἑκατέρων— πολῖται	γὰρ	καὶ συγγενεῖς ἦσαν— ἐποιήθη ταύτῃ
[2, 31]	ἀπὸ τῆς Ἵππου κρήνης. ἔστι	γὰρ	καὶ Τροιζηνίοις Ἵππου καλουμένη κρήνη,
[2, 21]	πρὸς τὴν Περσέως δύναμιν— ἕπεσθαι	γὰρ	καὶ τῷ Περσεῖ λογάδας ἐκ
[2, 14]	ἐπεποίητο ὁ> Ἀράντειος τάφος· ὕστερον	γὰρ	κατὰ τὸν Φλιασίων λόγον καὶ
[2, 30]	με τοσόνδε ἔτι δηλῶσαι. (Ἡρακλειδῶν	γὰρ	κατελθόντων ἐδέξαντο καὶ οἱ Τροιζήνιοι
[2, 5]	οὐκ ἐγχώριον εἶναί οἱ· Μαίανδρον	γὰρ	κατιόντα ἐκ Κελαινῶν διὰ Φρυγίας
[2, 31]	θεῖναί φασιν Ἡρακλέα· καὶ— ἦν	γὰρ	κοτίνου— τοῦτο μὲν ὅτῳ πιστὰ
[2, 9]	καὶ ἥκιστα θέας ἄξιον. φοιτώντων	γὰρ	λύκων σφίσιν ἐπὶ τὰς ποίμνας
[2, 21]	Δέλτα· ἐφ᾽ ὅτῳ δέ— οὐ	γάρ	μοι τὰ λεγόμενα ἤρεσκεν— ἑκὼν
[2, 2]	δὲ> Σισύφου καὶ Νηλέως καὶ	γὰρ	Νηλέα ἀφικόμενον ἐς Κόρινθον νόσῳ
[2, 18]	Ἀναξαγορίδαι βασιλεύουσι πλέον. Ἶφις μὲν	γὰρ	ὁ Ἀλέκτορος τοῦ Ἀναξαγόρου Σθενέλῳ
[2, 8]	ἦν Κλέωνος τυράννου· Κλεισθένης μὲν	γὰρ	ὁ Ἀριστωνύμου τοῦ Μύρωνος ἐχόντων
[2, 6]	ἔτι Λύκῳ δεῆσαι πολέμου· Λαμέδων	γὰρ	ὁ Κορώνου βασιλεύσας μετὰ Ἐπωπέα
[2, 7]	αὐτὸν ὑπὸ Προίτου ποιηθῆναι· τὰς	γάρ	οἱ θυγατέρας ἐνταῦθα τῆς μανίας
[2, 11]	ἄκραι χεῖρες καὶ πόδες· χιτὼν	γάρ	οἱ λευκὸς ἐρεοῦς καὶ ἱμάτιον
[2, 9]	ἀνδροφόνον φάρμακον ἔσεσθαι συμφορά· τὸν	γάρ	οἱ παῖδα Δημήτριον ὁ νεώτερος
[2, 5]	ἐφαίνετό μοι θαύματος ἄξια· τὰ	γάρ	οἱ τικτόμενα ὑπὸ τῆς γυναικὸς
[2, 10]	πρῶτον ἄγαλμά ἐστιν Ἀντιόπης· εἶναι	γάρ	οἱ τοὺς παῖδας Σικυωνίους καὶ
[2, 32]	ὑπὲρ αὐτοῦ Ἀφροδίτης Κατασκοπίας· αὐτόθεν	γάρ,	ὁπότε γυμνάζοιτο ὁ Ἱππόλυτος, ἀπέβλεπεν
[2, 8]	τε Λακεδαιμονίων ἐχόντων εἷλεν. ἀλλὰ	γὰρ	οὐ πάντα ἀνθρώπῳ τελεῖται κατὰ
[2, 2]	ἐπιλεξάμενος τὰ Εὐμήλου· Νηλέως μὲν	γὰρ	οὐδὲ Νέστορι ἐπιδειχθῆναι τὸ μνῆμα
[2, 18]	δὲ Νηλεῖδαι πλὴν Πεισιστράτου— τοῦτον	γὰρ	οὐκ οἶδα παρ᾽ οὕστινας ἀπεχώρησεν—
[2, 23]	τὸ μὲν δὴ Παλλάδιον— καλεῖται	γὰρ	οὕτω— δῆλόν ἐστιν ἐς Ἰταλίαν
[2, 30]	δὲ ἔχειν ἐν κοινῷ· προστάξαι	γὰρ	οὕτω Δία σφίσι. καὶ διὰ
[2, 16]	τῷ Πηνειῷ. Περσεὺς δὲ— ἰδεῖν	γὰρ	πάντως ἤθελε τὸν γονέα τῆς
[2, 21]	ἀνδρὸς Περιήρους τοῦ Αἰόλου— τούτῳ	γὰρ	παρθένος συνῴκησε— τὴν δὲ αὖθις
[2, 2]	οὖν ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς ἐνταῦθα	γὰρ	πλεῖστά ἐστι τῶν ἱερῶν— Ἄρτεμίς
[2, 21]	τὸν ναόν· ἐγὼ δὲ— πρόσκειμαι	γὰρ	πλέον τι ἢ οἱ λοιποὶ
[2, 23]	καὶ Διονύσου ναὸς Κρησίου. Περσεῖ	γὰρ	πολεμήσαντα αὐτὸν καὶ αὖθις ἐλθόντα
[2, 21]	Ἐπιμενίδου λέγουσιν εἶναι τάφον· Λακεδαιμονίους	γὰρ	πολεμήσαντας πρὸς Κνωσσίους ἑλεῖν ζῶντα
[2, 14]	βασιλείας ἀφίκετο ὁ Δυσαύλης. Φλιάσιοι	γὰρ	Προμηθεῖ γενέσθαι τῷ Ἰαπετοῦ κατὰ
[2, 13]	ὁ λεγόμενος γενέσθαι σοφός· Μνησάρχου	γὰρ	Πυθαγόρας ἦν τοῦ Εὔφρονος τοῦ
[2, 27]	δοκεῖν θέας ἄξιον· τὰ μὲν	γὰρ	Ρωμαίων πολὺ δή τι (καὶ)
[2, 16]	διότι μηδὲ αὐτοὶ Λακεδαιμόνιοι. Λακεδαιμονίοις	γὰρ	Σπάρτης μὲν γυναικὸς εἰκών ἐστιν
[2, 27]	Ἀπόλλωνι ἐπίκλησιν Αἰγυπτίοις. καὶ ἦν	γὰρ	στοὰ καλουμένη Κότυος, καταρρυέντος δέ
[2, 16]	γονεῦσιν Αἴγισθος— καὶ Ἠλέκτρας> Πυλάδῃ	γὰρ	συνῴκησεν Ὀρέστου δόντος. Ἑλλάνικος δὲ
[2, 32]	καὶ Ποσειδῶνος ἱερὸν Φυταλμίου· μηνίσαντα	γάρ	σφισι τὸν Ποσειδῶνα ποιεῖν φασιν
[2, 5]	διαφθείρειεν αὐτόν. (Σικυώνιοι δὲ οὗτοι	γὰρ	ταύτῃ Κορινθίοις εἰσὶν ὅμοροι— περὶ
[2, 3]	ἀπωτέρω κρήνη καλουμένη Γλαύκης· ἐς	γὰρ	ταύτην ἔρριψεν αὑτήν, ὡς λέγουσι,
[2, 16]	τὸ αὐτὸ καὶ Πέλοπος— τούτους	γὰρ	τεκεῖν διδύμους Κασσάνδραν φασί, (νηπίους
[2, 15]	Ἀργεῖοι Μυκηναίους ὕστερον ἀνέστησαν. ἐν	γὰρ	τῇ νῦν Ἀργολίδι ὀνομαζομένῃ τὰ
[2, 18]	ἐς τρεῖς βασιλείας νεμηθέντας. ἐπὶ	γὰρ	τῆς ἀρχῆς τῆς Ἀναξαγόρου τοῦ
[2, 11]	κατέκαυσε, βωμὸς δὲ ἐκεῖνος— οὐ	γάρ	τι ἐς αὐτὸν κατέσκηψε— μένει
[2, 23]	σφισι, λέγουσι δὲ ὅμως· οὐ	γάρ	τι ἕτοιμον μεταπεῖσαι τοὺς πολλοὺς
[2, 19]	καίουσιν ὀνομάζοντες Φορωνέως εἶναι· οὐ	γάρ	τι ὁμολογοῦσι δοῦναι πῦρ Προμηθέα
[2, 7]	δὴ οὗτος ὁ Λύκος· οὐ	γάρ	τινα Λύκον εὑρίσκω Μεσσήνιον ἀσκήσαντα
[2, 34]	ἐστιν ἤδη τοῦ Πρωνός· Πρῶνα	γὰρ	τὸ ὄρος τοῦτο ὀνομάζουσι. τεῖχος
[2, 9]	τὸν μὲν ἐξ Αἰγίου ταύτῃ	γὰρ	τὸ χρεὼν ἐπέλαβεν αὐτὸν— ἐς
[2, 23]	εἶναι λέγουσιν ἐξ Εὐβοίας. συμβάσης	γὰρ	τοῖς Ἕλλησιν, ὡς ἐκομίζοντο ἐξ
[2, 32]	Λυτηρίου Πανός ἐστιν ἱερόν· Τροιζηνίων	γὰρ	τοῖς τὰς ἀρχὰς ἔχουσιν ἔδειξεν
[2, 25]	Ἀργεῖοί φασιν, ἀπὸ Οἰνέως. Οἰνέα	γὰρ	τὸν βασιλεύσαντα ἐν Αἰτωλίᾳ λέγουσιν
[2, 6]	ἐν τῷ παρόντι ἄρχειν· Λάβδακον	γὰρ	τὸν Πολυδώρου τοῦ Κάδμου παῖδα
[2, 18]	(ἀπὸ δὲ τῶν Κριῶν— οὕτω	γὰρ	τοῦ Θυέστου τὸ μνῆμα ὀνομάζουσι—
[2, 16]	ὡς ἀνέστρεψεν ἐς Ἄργος— ᾐσχύνετο	γὰρ	τοῦ φόνου τῇ φήμῃ— Μεγαπένθην
[2, 9]	Μίκωνα Ἀθηναίους ὅμοια εἰργάσθη· καὶ	γὰρ	τούσδε ὄντας ῥήτορας καὶ οὐκ
[2, 11]	δὲ Ἀλεξάνορι καὶ Εὐαμερίωνι— καὶ	γὰρ	τούτοις ἀγάλματά ἐστι— τῷ μὲν
[2, 32]	τὴν Δαμίαν καὶ Αὐξησίαν— καὶ	γὰρ	Τροιζηνίοις μέτεστιν αὐτῶν— οὐ τὸν
[2, 30]	οἱ Πέλοπος. (σημεῖον δέ· ἀποθανόντος	γὰρ	Τροίζηνος Πιτθεὺς ἐς> τὴν νῦν
[2, 18]	Ὀρέστης Λακεδαιμονίων ἐφέντων αὐτῷ· τοὺς	γὰρ	Τυνδάρεω θυγατριδοῦς τὴν ἀρχὴν ἔχειν
[2, 26]	τῆς Λευκίππου παῖδα Ἀσκληπιόν. Ἀπολλοφάνει	γὰρ	τῷ Ἀρκάδι ἐς Δελφοὺς ἐλθόντι
[2, 31]	διαφόρως τῷ Βοιωτῶν ἔχει· Πηγάσῳ	γὰρ	τῷ ἵππῳ καὶ οὗτοι λέγουσι
[2, 28]	Ἐπίδαυρον Κερύνης καὶ Φάλκης· Ἀγραίῳ	γὰρ	τῷ νεωτάτῳ τὰ ποιούμενα οὐκ
[2, 26]	αἰπολίου φρουρός. (Ἀρεσθάνας δὲ— ὄνομα	γὰρ	τῷ ποιμένι τοῦτο ἦν— ὡς
[2, 7]	φασιν ἐνταῦθα τοὺς Μαρσύου· γενομένης	γὰρ	τῷ Σιληνῷ τῆς συμφορᾶς τὸν
[2, 16]	Ἀργεῖοι καθεῖλον ὑπὸ ζηλοτυπίας. ἡσυχαζόντων	γὰρ	τῶν Ἀργείων κατὰ τὴν ἐπιστρατείαν
[2, 19]	τὸ δὲ Ὑπερμήστρας ἀνάθημα. ταύτην	γὰρ	τῶν θυγατέρων μόνην τὸ πρόσταγμα
[2, 29]	τῶν Ἑλληνίδων ἀπορωτάτη· πέτραι τε	γὰρ	ὕφαλοι περὶ πᾶσαν καὶ χοιράδες
[2, 22]	ἐστιν ἱερὸν ἐπίκλησιν Προσκλυστίου· τῆς	γὰρ	χώρας τὸν Ποσειδῶνά φασιν> ἐπικλύσαι
[2, 25]	καταλόγῳ μνήμην· Ὀρνεὰς δέ— ἔτι	γὰρ	ᾠκοῦντο— ὥσπερ τῷ τόπῳ τῆς
[2, 18]	δὲ ἔν τε Σερίφῳ καὶ	παρ᾽	Ἀθηναίοις< οἷς> Περσέως τέμενος καὶ
[2, 30]	ταῦτα ἐκ μαντείας ἐποιήσαντο ἐλαίας	παρ᾽	Ἀθηναίων λαβόντες, ὡς Ἐπιδαύριοι μὲν
[2, 4]	μὲν παραυτίκα ἀπειπόντος τοῦ θεοῦ	παρ᾽	ἄλλους τῶν Ἑλλήνων ἐκέλευσεν ἀποχωρεῖν,
[2, 19]	ῥηθέντων δὲ ἐπὶ τοῦ δήμου	παρ᾽	ἀμφοτέρων πολλῶν τε καὶ ἐπαγωγῶν
[2, 10]	τε νεωκόρος, ᾗ μηκέτι θέμις	παρ᾽	ἄνδρα φοιτῆσαι, καὶ παρθένος ἱερωσύνην
[2, 38]	δὲ ἐκ Λέρνης καὶ ἑτέρα	παρ᾽	αὐτὴν ὁδὸς τὴν θάλασσαν ἐπὶ
[2, 13]	ἐνταῦθα Οἰνέα ἐξ Αἰτωλίας ἀφικέσθαι	παρ᾽	αὐτόν· ἐγεγόνει δὲ τῷ Ἡρακλεῖ
[2, 16]	χρηστοῖς καὶ ἔργοις δεξιώσασθαι— ἔρχεται	παρ᾽	αὐτὸν ἐς τὴν Λάρισαν· καὶ
[2, 23]	καθήμενον Ἀσκληπιὸν λίθου λευκοῦ, καὶ	παρ᾽	αὐτὸν ἕστηκεν Ὑγεία· κάθηνται δὲ
[2, 30]	ἦν, παρὲξ ἢ ὅσαι πόλεις	παρ᾽	αὐτῶν φασιν ἀποικισθῆναι· κατασκευὴν δὲ
[2, 18]	Πεισιστράτου— τοῦτον γὰρ οὐκ οἶδα	παρ᾽	οὕστινας ἀπεχώρησεν— ἐς Ἀθήνας ἀφίκοντο
[2, 21]	ἐν τῷ ἱερῷ τῆς Δήμητρος,	παρ᾽	ᾧ συμβῆναί οἱ καὶ τὴν
[2, 31]	ἐξελεῖν ὁ Ἱππόλυτος ἢ Ἀμαζόσι,	παρ᾽	ὧν τὰ πρὸς μητρὸς ἦν,
[2, 21]	τὼ δ᾽ ἄρα καὶ δοιώ	περ	ἐόντ᾽ ἀπὸ πάντας ὄλεσσαν. οὗτος
[2, 33]	τὸ ἀρχαῖον εἶναι λέγουσιν, ὅτε	περ	ἦσαν καὶ οἱ Δελφοὶ Ποσειδῶνος·
[2, 18]	τὸ ὄνομα, γενομένου καὶ τούτου,	καθάπερ	λέγουσιν Ἀργεῖοι, ξένου τῇ Δήμητρι.
[2, 25]	ἄγουσα ἐξ Ἄργους ἐστὶν οὐχ	ἥπερ	καὶ ἐπὶ Τεγέαν, ἀλλὰ ἀπὸ
[2, 17]	τὴν Ἀλέαν ἱκέτευεν· Ἀργεῖοι δὲ	καίπερ	κακοῦ τηλικούτου παρόντος σφίσι τὴν
[2, 7]	γραφῇ μάλιστα ἁρμόζοι· γραφὴ δὲ	εἴπερ	ἄλλη τις καὶ αὕτη ἐστὶ
[2, 30]	δὲ Ἐπιδαυρίας ἔχονται Τροιζήνιοι, σεμνύνοντες	εἴπερ	καὶ ἄλλοι τινὲς τὰ ἐγχώρια·
[2, 29]	εἶπε Δία ἱλάσκεσθαι, χρῆναι δέ,	εἴπερ	ὑπακούσει σφίσιν, Αἰακὸν τὸν ἱκετεύσαντα
[2, 24]	ἐκ Στυμφάλου ῥεῖ τῆς Ἀρκάδων	ὥσπερ	ἐξ Εὐρίπου κατὰ Ἐλευσῖνα καὶ
[2, 26]	νομίσαντα δὲ εἶναι θεῖόν τι,	ὥσπερ	ἦν, ἀποτραπέσθαι. ὁ δὲ αὐτίκα
[2, 25]	Ὀρνεὰς δέ— ἔτι γὰρ ᾠκοῦντο—	ὥσπερ	τῷ τόπῳ τῆς Ἀργείας ἔκειντο,
[2, 5]	ἕλος ἀφανίζεσθαι καὶ αὖθις ἀνιόντα	ὑπὲρ	Αἰθιοπίας Νεῖλον γίνεσθαι. Ἀσωποῦ μὲν
[2, 32]	ναὸν ἂν> ἴδοις Ἴσιδος καὶ	ὑπὲρ	αὐτὸν Ἀφροδίτης Ἀκραίας· τὸν μὲν
[2, 32]	ἐστιν Ἱππολύτου καλούμενον καὶ ναὸς	ὑπὲρ	αὐτοῦ Ἀφροδίτης Κατασκοπίας· αὐτόθεν γάρ,
[2, 25]	μὲν Οἰνόη χωρίον ἐστὶν Ἀργείοις·	(ὑπὲρ	δὲ Οἰνόης ὄρος ἐστὶν Ἀρτεμίσιον
[2, 3]	αὐτῆς ἐστι Μουσῶν ἀγάλματα ἐπειργασμένα.	ὑπὲρ	δὲ τὴν ἀγοράν ἐστιν Ὀκταβίας
[2, 20]	ὑπῆρχε Νεμείων ἀνῃρῆσθαι νίκην παλαίοντι.	(ὑπὲρ	δὲ τὸ θέατρον Ἀφροδίτης ἐστὶν
[2, 4]	ὅμως τι καὶ ἔνθεον τούτοις.	ὑπὲρ	δὲ τὸ θέατρόν ἐστιν ἱερὸν
[2, 32]	ἅλμην ἀνῆκεν ἐς τὴν γῆν.	ὑπὲρ	δὲ τοῦ Ποσειδῶνος τὸν ναόν
[2, 27]	τὴν δὲ ἑτέραν τῶν χειρῶν	ὑπὲρ	κεφαλῆς ἔχει τοῦ δράκοντος, καί
[2, 9]	(συμβαλὼν δὲ περὶ Δύμην τὴν	ὑπὲρ	Πατρῶν, Ἀράτου καὶ τότε ἡγουμένου
[2, 4]	Μέλανα δὲ ἐκ Γονούσσης τῆς	ὑπὲρ	Σικυῶνος στρατεύοντα σὺν Δωριεῦσιν ἐπὶ
[2, 38]	τῶν προσοίκων ἔχει. (ἀνατείνει δὲ	ὑπὲρ	τὰς κώμας ὄρος Πάρνων, καὶ
[2, 3]	φαρμάκων τὸ ὕδωρ νομίζουσα ἴαμα.	ὑπὲρ	ταύτην πεποίηται τὴν κρήνην καὶ
[2, 9]	τῇ μάχῃ. τοῦτο Ἄρατον ἠνάγκασεν	ὑπέρ	τε Ἀχαιῶν καὶ αὐτῆς Σικυῶνος
[2, 15]	ταύτην. καὶ ὄρος Ἀπέσας ἐστὶν	ὑπὲρ	τὴν Νεμέαν, ἔνθα Περσέα πρῶτον
[2, 12]	ἐπίνειον τὸ Πελληνέων, ἔστιν ὀλίγον	ὑπὲρ	τὴν ὁδὸν ἐν ἀριστερᾷ Ποσειδῶνος
[2, 4]	Ἀκροκόρινθον ἡ δέ ἐστιν ὄρους	ὑπὲρ	τὴν πόλιν κορυφή, Βριάρεω μὲν
[2, 38]	χωρίον ἐστίν, ἔνθα δὴ ἐμαχέσαντο	ὑπὲρ	τῆς γῆς ταύτης λογάδες Ἀργείων
[2, 25]	τῇ Λαρίσῃ. ἔστι δὲ ὄρος	ὑπὲρ	τῆς Λήσσης τὸ Ἀραχναῖον, πάλαι
[2, 1]	δὲ ἄκραν Ἡλίῳ δόντα τὴν	ὑπὲρ	τῆς πόλεως. ἀπὸ μὲν τούτου
[2, 27]	γυναικὶ ὅσιον. (ὄρη δέ ἐστιν	ὑπὲρ	τὸ ἄλσος τό τε Τίτθιον
[2, 17]	ὁ δὲ Ἀστερίων οὗτος ῥέων	ὑπὲρ	τὸ Ἡραῖον ἐς φάραγγα ἐσπίπτων
[2, 17]	Νέρωνος ταῦτα ἀναθήματα. (ἔστι δὲ	ὑπὲρ	τὸν ναὸν τοῦτον τοῦ προτέρου
[2, 17]	λέγουσιν Εὐπόλεμον Ἀργεῖον· ὁπόσα δὲ	ὑπὲρ	τοὺς κίονάς ἐστιν εἰργασμένα, τὰ
[2, 4]	δὲ ἐς αὐτὸ οὐ νομίζουσιν.	(ὑπὲρ	τοῦτο Μητρὸς θεῶν ναός ἐστι
[2, 21]	ἀσπίδα ἰδεῖν Πύρρου χαλκῆν ἔστιν	ὑπὲρ	τῶν θυρῶν ἀνακειμένην. (τοῦ δὲ
[2, 35]	οὐκ εἶδον, οὐ μὴν οὐδὲ	ἀνὴρ	ἄλλος οὔτε ξένος οὔτε Ἑρμιονέων
[2, 11]	οὐκέτι πολυπραγμονοῦσι. κεῖται δὲ χαλκοῦς	ἀνὴρ	ἐντὸς τοῦ περιβόλου Γρανιανὸς Σικυώνιος,
[2, 19]	Δαναοῦ, κεῖται δὲ εἰκὼν Βίτωνος,	ἀνὴρ	ἐπὶ τῶν ὤμων φέρων ταῦρον·
[2, 3]	Ποσειδῶνος. τοῦτο δὲ Εὐρυκλῆς ἐποίησεν	ἀνὴρ	Σπαρτιάτης λίθοις κοσμήσας καὶ ἄλλοις
[2, 27]	θέας ἀξία. (ὁπόσα δὲ Ἀντωνῖνος	ἀνὴρ	τῆς συγκλήτου βουλῆς ἐφ᾽ ἡμῶν
[2, 20]	καὶ ἄλλα θέας ἄξια καὶ	ἀνὴρ	φονεύων ἐστὶν ἄνδρα, Ὀθρυάδαν τὸν
[2, 27]	Ρωμαίων πολὺ δή τι (καὶ)	ὑπερῆρ<	κ> ε τῶν πανταχοῦ τῷ
[2, 26]	παρεγένετο ἐς Πελοπόννησον, εἵπετο ἡ	θυγάτηρ	αὐτῷ, λεληθυῖα ἔτι τὸν πατέρα
[2, 5]	παῖδα ἀνέθρεψεν Ὀρθόπολιν. Ὀρθοπόλιδι δὲ	θυγάτηρ	γίνεται Χρυσόρθη· ταύτην τεκεῖν νομίζουσιν
[2, 5]	δὲ ἄρρενες παῖδες οὐκ ἐγένοντο,	θυγάτηρ	δὲ Καλχινία. ταύτῃ τῇ Καλχινίᾳ
[2, 28]	καὶ Ξάνθιππός τε καὶ Ἀργεῖος,	θυγάτηρ	δὲ Ὀρσοβία· ταύτην Πάμφυλον τὸν
[2, 12]	(Ἄραντος δὲ υἱὸς Ἄορις καὶ	θυγάτηρ	ἐγένετο Ἀραιθυρέα. τούτους φασὶ Φλιάσιοι
[2, 16]	Ἀγήνωρ. Ἰὼ μὲν οὖν Ἰάσου	θυγάτηρ,	εἴτε ὡς Ἡρόδοτος ἔγραψεν εἴτε
[2, 4]	οὔτι Γλαῦκος μόνον ὁ Βελλεροφόντου	πατὴρ	ἀλλὰ καὶ ἕτερος υἱὸς ἐγένετο
[2, 26]	τὰς μεγάλας Ἠοίας ἦν Ἐπιδαύρῳ	πατὴρ	Ἄργος ὁ Διός· Ἐπιδαύριοι δὲ
[2, 8]	δὲ αὐτίκα ἐγεγόνει ὁ Ἀβαντίδου	πατὴρ	Πασέας· (Νικοκλῆς δὲ ἐκεῖνον ἀνελὼν
[2, 11]	καὶ Ἑκάτης, Ἀφροδίτη τε καὶ	Μήτηρ	θεῶν καὶ Τύχη· ταῦτα μὲν
[2, 35]	οὐκ ἄγαν ἀρχαῖα Ἀθηνᾶ καὶ	Δημήτηρ.	αὐτὸ δὲ ὃ σέβουσιν ἐπὶ
[2, 5]	ἠφίει τὴν ψυχήν, ἐς ὃ	Δημήτηρ	ἔλεον ἴσχει Πλημναίου, παραγενομένη δὲ
[2, 32]	τοῦ Ποσειδῶνος τὸν ναόν ἐστι	Δημήτηρ	Θεσμοφόρος, Ἀλθήπου καθὰ λέγουσιν ἱδρυσαμένου.
[2, 35]	ὅτε ἐς τὴν Ἀργολίδα ἦλθε	Δημήτηρ,	τότε Ἀθέραν μὲν λέγουσι καὶ
[2, 34]	δὲ οὐχ ὕδωρ εὐθὺς ἀλλὰ	πῦρ	ἀναζέσαι πολὺ ἐκ τῆς γῆς,
[2, 5]	πόλεμοι περὶ τὴν Κορινθίαν καὶ	πῦρ	ἐπέλαβεν ὡς τὸ εἰκὸς καὶ
[2, 19]	ἑξῆς δὲ τῆς εἰκόνος ταύτης	πῦρ	καίουσιν ὀνομάζοντες Φορωνέως εἶναι· οὐ
[2, 5]	τὸν ναὸν καὶ ὡς ἐξαίφνης	πῦρ	ποθὲν ἐμπεσὸν διαφθείρειεν αὐτόν. (Σικυώνιοι
[2, 19]	οὐ γάρ τι ὁμολογοῦσι δοῦναι	πῦρ	Προμηθέα ἀνθρώποις, ἀλλὰ ἐς Φορωνέα
[2, 31]	ἵππῳ καὶ οὗτοι λέγουσι τὸ	ὕδωρ	ἀνεῖναι τὴν γῆν θιγόντι τοῦ
[2, 36]	ὁ Ποντῖνος οὐκ ἐᾷ τὸ	ὕδωρ	ἀπορρεῖν τὸ ἐκ τοῦ θεοῦ,
[2, 5]	φαμένων εἶναι ταύτην καὶ τὸ	ὕδωρ	αὐτόθεν ὑπορρεῖν τὸ ἐν τῇ
[2, 31]	βασιλεύοντα Ἀέτιον τὸν Ἄνθα λέγουσιν.	ὕδωρ	δὲ ὀνομάζουσι Χρυσορόαν· αὐχμοῦ δὲ
[2, 5]	οἱ καὶ ἐν Ἀκροκορίνθῳ γένοιτο	ὕδωρ·	δόντος δὲ Ἀσωποῦ μηνύει τε
[2, 17]	ῥεῖ δὲ κατὰ τὴν ὁδὸν	ὕδωρ	Ἐλευθέριον καλούμενον· χρῶνται δὲ αὐτῷ
[2, 5]	Φλιάσιοι καὶ Σικυώνιοι λέγουσι, τὸ	ὕδωρ	ἔπηλυ καὶ οὐκ ἐγχώριον εἶναί
[2, 3]	ἐστι τῆς Πειρήνης ἐς τὸ	ὕδωρ.	ἐπὶ δὲ αὐτῇ λέγουσιν ὡς
[2, 35]	χωρίῳ Λειμών, ὅθεν ῥεῖ τὸ	ὕδωρ	ἐς αὐτήν. (τὸ δὲ λόγου
[2, 2]	ἀπαντικρὺ τὸ Ἑλένης ἐστὶ λουτρόν·	ὕδωρ	ἐς θάλασσαν ἐκ πέτρας ῥεῖ
[2, 3]	κατὰ ταὐτά, ἐξ ὧν τὸ	ὕδωρ	ἐς κρήνην ὕπαιθρον ῥεῖ πιεῖν
[2, 34]	ἁλμυρόν. λουσαμένῳ δὲ ἐνταῦθα οὔτε	ὕδωρ	ἐστὶν ἐγγὺς ψυχρὸν οὔτε ἐσπεσόντα
[2, 34]	ὕδωρ φανῆναι, φανῆναι δὲ οὐχ	ὕδωρ	εὐθὺς ἀλλὰ πῦρ ἀναζέσαι πολὺ
[2, 2]	ποσίν ἐστι τοῦ Ποσειδῶνος ἀφιεὶς	ὕδωρ.	καὶ Ἀπόλλων ἐπίκλησιν Κλάριος χαλκοῦς
[2, 35]	δὲ αὐτὴν οὐ φανερῶς τὸ	ὕδωρ	κάτεισιν, ἐπιλείποι δὲ οὐκ ἄν
[2, 3]	τῶν Μηδείας ἔσεσθαι φαρμάκων τὸ	ὕδωρ	νομίζουσα ἴαμα. ὑπὲρ ταύτην πεποίηται
[2, 3]	οἱ Βελλεροφόντης ἔπεστι καὶ τὸ	ὕδωρ	(ὁ) δι᾽ ὁπλῆς ἵππου ῥεῖ
[2, 34]	δὲ τούτῳ μαρανθέντι ῥυῆναι τὸ	ὕδωρ,	ὃ δὴ καὶ ἐς ἡμᾶς
[2, 5]	καὶ Δηλίων τοιοῦτο ἀκούσας ἕτερον,	ὕδωρ	ὃ καλοῦσιν Ἰνωπὸν εἶναί σφισιν
[2, 12]	Ποσειδῶνος ἐξεῦρε τοῦ ποταμοῦ τὸ	ὕδωρ,	ὅντινα οἱ νῦν ἀπὸ τοῦ
[2, 7]	σφισιν ἐν σπηλαίῳ, ἧς τὸ	ὕδωρ	οὐκ ἄνεισιν ἐκ γῆς, ἐπιρρεῖ
[2, 25]	ὄντι εἰσὶν αὐτῷ, τὸ δὲ	ὕδωρ	οὐκ ἐπὶ πολὺ ἐξικνεῖται τῆς
[2, 15]	καὶ διὰ τοῦτο οὔτε Ἴναχος	ὕδωρ	οὔτε ἄλλος παρέχεται τῶν εἰρημένων
[2, 15]	γῆν, οὕτω σφίσιν ἀφανίσαι τὸ	ὕδωρ	Ποσειδῶνα. καὶ διὰ τοῦτο οὔτε
[2, 27]	ἔλυτρον κρήνης, ἐς ὃ τὸ	ὕδωρ	συλλέγεταί σφισι τὸ ἐκ τοῦ
[2, 24]	Ἐρασίνου φανερὸν ἐνταῦθα δὴ τὸ	ὕδωρ·	τέως δὲ ἐκ Στυμφάλου ῥεῖ
[2, 37]	(καὶ τόδε ἤκουσα ἄλλο· τὸ	ὕδωρ	τῆς λίμνης ὡς ἰδόντα εἰκάσαι
[2, 34]	Μακεδόνων βασιλεύοντος τότε πρῶτον τὸ	ὕδωρ	φανῆναι, φανῆναι δὲ οὐχ ὕδωρ
[2, 20]	τῷ δὲ ποταμῷ τούτῳ τὸ	ὕδωρ	φασὶν οὐ καθάπαξ ὑπὸ τοῦ
[2, 32]	ἐστιν Ἡράκλειος καλουμένη κρήνη, τὸ	ὕδωρ	ὡς οἱ Τροιζήνιοι λέγουσιν ἀνευρόντος
[2, 11]	ἐνομίσθη τοῦ Ἡλίου. ὕστερον δὲ	Ἀλεξάνωρ	ὁ Μαχάονος τοῦ Ἀσκληπιοῦ παραγενόμενος
[2, 16]	Τριόπας, Τριόπα δὲ Ἴασος καὶ	Ἀγήνωρ.	Ἰὼ μὲν οὖν Ἰάσου θυγάτηρ,
[2, 8]	μὲν ἔλαθεν ἅτε ἐν σκότῳ	νύκτωρ	γὰρ δὴ τὴν ἐπιχείρησιν ἐποιεῖτο—
[2, 29]	τὸν Κρυπτὸν καλούμενον λιμένα ἐσπλεύσας	νύκτωρ	ἐποίει χῶμα. καὶ τοῦτο μὲν
[2, 21]	Περσεῖ λογάδας ἐκ Πελοποννήσου— δολοφονηθῆναι	νύκτωρ,	καὶ τὸν Περσέα τὸ κάλλος
[2, 6]	(ταμφάλκης) δὲ ὁ Τημένου καταλαβὼν	νύκτωρ	Σικυῶνα σὺν Δωριεῦσι κακὸν μὲν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 26/01/2006