Livre, Chap.
[2, 5]	πρότερον φάναι ζητοῦντι μηνύσειν πρὶν	ἤ	οἱ καὶ ἐν Ἀκροκορίνθῳ γένοιτο
[2, 22]	γὰρ ἀμφότερα— ὃς Κλυταιμνήστρᾳ πρότερον	ἢ	Ἀγαμέμνων συνῴκησε, τοῦτον μὲν τὸν>
[2, 31]	Τροιζηνίαν λυμαινομένους ἐξελεῖν ὁ Ἱππόλυτος	ἢ	Ἀμαζόσι, παρ᾽ ὧν τὰ πρὸς
[2, 36]	ἀξιόχρεων, ἔνθα ἢ πόλεως Ἁλίκης	ἢ	ἀνδρῶν ἐστιν Ἁλικῶν μνήμη. ἔστι
[2, 13]	δὲ ἀφιγμένος εἱστία τὸν Ἡρακλέα	ἢ	αὐτὸς εἱστιᾶτο ὑπὸ ἐκείνου. Κύαθον
[2, 22]	(τὸν μὲν δὴ Θυέστου παῖδα	ἢ	Βροτέου— λέγεται γὰρ ἀμφότερα— ὃς
[2, 20]	μὲν καὶ ὅσοι διὰ νεότητα	ἢ	γῆρας ὅπλα ἀδύνατοι φέρειν ἦσαν,
[2, 14]	τε ἐπὶ συνθήκαις καταλυθέντος πρὶν	ἢ	διαπολεμηθῆναι καὶ ἐν Ἐλευσῖνι αὐτοῦ
[2, 35]	περὶ γῆς ὅρων πολέμῳ σφᾶς	ἢ	δίκῃ νικήσαντας ἐπὶ τῷδε τιμὰς
[2, 29]	Ἀθηναίων τριήρεις ἐλήφθησαν, πλούτου δὲ	ἢ	δυνάμεως οὐκέτι ἐξεγένετο ἐς ἴσον
[2, 8]	Ἄρατον δὲ Ἀβαντίδας φυγάδα ἐποίησεν,	ἢ	καὶ αὐτὸς ἀπεχώρησεν Ἄρατος ἐθελοντής.
[2, 27]	ἐν Μεγάλῃ πόλει· ἁρμονίας δὲ	ἢ	κάλλους ἕνεκα ἀρχιτέκτων ποῖος ἐς
[2, 26]	Ἀργείας ἡ Ἐπιδαυρίων· πρὶν δὲ	ἢ	κατ᾽ αὐτὴν γενέσθαι τὴν πόλιν,
[2, 26]	στρατὸς Δηιφόντῃ καὶ Ὑρνηθοῖ πλέον	ἢ	Κείσῳ καὶ τοῖς ἀδελφοῖς νέμοντες.
[2, 2]	φασίν· ὃς δ᾽ ἂν ἐνταῦθα	ἢ	Κορινθίων ἢ ξένος ἐπίορκα ὀμόσῃ,
[2, 31]	πυθέσθαι παρὰ τῶν ἐξηγητῶν, ἀλλὰ	ἢ	λύκους ἐφαίνετό μοι τὴν Τροιζηνίαν
[2, 22]	ἂν ἢ τὸ Ἴλιον ἕλωσιν	ἢ	μαχομένους τελευτὴ σφᾶς ἐπιλάβῃ· ἑτέροις
[2, 11]	ἄγαλμα οὔτε ὁποίου ξύλου γέγονεν	ἢ	μετάλλου μαθεῖν ἔστιν οὔτε τὸν
[2, 4]	Κορίνθιοι τῶν ἐν Ἄργει δυναστῶν	ἢ	Μυκήναις ὑπακούοντες· ἰδίᾳ τε οὐδένα
[2, 2]	δ᾽ ἂν ἐνταῦθα ἢ Κορινθίων	ἢ	ξένος ἐπίορκα ὀμόσῃ, οὐδεμία ἐστίν
[2, 20]	τῆς Ἀργείας ἀεί τι ἀπετέμνοντο,	ἢ	οἱ Ἀργεῖοι τετραμμένων πρὸς πόλεμον
[2, 21]	δὲ— πρόσκειμαι γὰρ πλέον τι	ἢ	οἱ λοιποὶ τῇ Ὁμήρου ποιήσει—
[2, 30]	Τροιζηνίοις ἐχόμενα ἱστορίας ἦν, παρὲξ	ἢ	ὅσαι πόλεις παρ᾽ αὐτῶν φασιν
[2, 28]	Τημένου προσήκειν σφαγεῦσιν ὀνομάζεσθαι μᾶλλον	ἢ	παισίν. (καὶ τὴν μὲν οὐδὲν
[2, 28]	προλαβεῖν τῆς ὁδοῦ σπεύδων πρὶν	ἢ	πάντας ἐπ᾽ αὐτὸν συλλεχθῆναι τοὺς
[2, 26]	ἐπιχωρίων ἐδυνάμην. τελευταῖον δὲ πρὶν	ἢ	παραγενέσθαι Δωριέας ἐς Πελοπόννησον βασιλεῦσαί
[2, 5]	ἐς τοσόνδε ηὐξήθη δυνάμεως, πρὶν	ἢ	Πέλοπα ἐς Ὀλυμπίαν ἀφικέσθαι, ὡς
[2, 36]	σύγγραμμα οὐδὲν οἶδα ἀξιόχρεων, ἔνθα	ἢ	πόλεως Ἁλίκης ἢ ἀνδρῶν ἐστιν
[2, 10]	ἢ φηγοῦ, μείζονα δέ ἐστιν	ἢ	πρίνου, σχῆμα δέ σφισιν οἷον
[2, 18]	εἰπεῖν πότερον ἀδικίας ἦρξεν Αἴγισθος	ἢ	προϋπῆρξεν Ἀγαμέμνονι φόνος Ταντάλου τοῦ
[2, 35]	δὲ ὃ σέβουσιν ἐπὶ πλέον	ἢ	τἄλλα, ἐγὼ μὲν οὐκ εἶδον,
[2, 25]	καὶ ξόανον οὐδέν τι διάφορον	ἢ	τὸ ἐν ἀκροπόλει τῇ Λαρίσῃ.
[2, 22]	ὀμόσαι παραμενεῖν πολεμοῦντας, ἔστ᾽ ἂν	ἢ	τὸ Ἴλιον ἕλωσιν ἢ μαχομένους
[2, 26]	ὄντα Ἀσκληπιὸν Ἀρσινόης, ἀλλὰ Ἡσίοδον	ἢ	τῶν τινα ἐμπεποιηκότων ἐς τὰ
[2, 10]	τὰ δέ οἱ φύλλα ἐλάσσονα	ἢ	φηγοῦ, μείζονα δέ ἐστιν ἢ
[2, 20]	οὐδεμία ἦν ἔτι ἀπαλλαγή, πρὶν	ἢ	Φίλιππος σφᾶς ἠνάγκασεν ὁ Ἀμύντου
[2, 25]	καὶ ἐν τοῖς ἔπεσι προτέρας	ἢ	Φλιοῦντά τε καὶ Σικυῶνα κατέλεξεν.
[2, 34]	ὄντα Εὔρωπα πρότερον τὸ χρεὼν	ἢ	Φορωνέα ἐπέλαβεν, εὖ οἶδα ὡς
[2, 3]	νήπια ὑπ᾽ αὐτῶν ἐφθείρετο, πρὶν	ἢ	χρήσαντος τοῦ θεοῦ θυσίαι τε
[2, 27]	ἤν τε ξένος ὁ θύων	ᾖ,	καταναλίσκουσιν ἐντὸς τῶν ὅρων· τὸ
[2, 33]	ἄλλοις καὶ αὐτῷ Δημοσθένει πλεῖστα,	ἦ	μὴν τῶν χρημάτων ἃ ἐκ
[2, 30]	ἡ βασιλεία τούτῳ μάλιστα ἦν	ἡ	Ἀργείων προσήκουσα. τοσαῦτα Τροιζηνίοις ἐχόμενα
[2, 30]	ἐπιφανεστέρας, τῶν Ἀναξαγοριδῶν καλουμένων, καὶ	ἡ	βασιλεία τούτῳ μάλιστα ἦν ἡ
[2, 12]	καὶ ἀπ᾽ αὐτοῦ τὸ ἀρχαῖον	ἡ	γῆ καὶ ἡ πόλις Ἀραντία
[2, 6]	Ζευξίππην καὶ ἀπὸ τούτου βασιλεύσαντος	ἡ	γῆ Σικυωνία καὶ Σικυὼν ἀντὶ
[2, 24]	ἕκαστον, γευσαμένη δὴ τοῦ αἵματος	ἡ	γυνὴ κάτοχος ἐκ τοῦ θεοῦ
[2, 25]	πταῖσμα Λακεδαιμονίοις ἐνταῦθα γενέσθαι λέγουσιν.	~(ἡ	δ᾽ ἐς Μαντίνειαν ἄγουσα ἐξ
[2, 36]	ἐκτραπεῖσιν, ἐς Ἁλίκην ἐστὶν ὁδός.	ἡ	δὲ Ἁλίκη τὰ μὲν ἐφ᾽
[2, 15]	ἀνδράσιν εὐζώνοις καὶ ἔστιν ἐπίτομος,	ἡ	δὲ ἐπὶ τοῦ καλουμένου Τρητοῦ,
[2, 11]	φαίνοντα ἐν τῷ Νυμφῶνί ἐστιν.	ἡ	δὲ ἐς Τιτάνην ὁδὸς σταδίων
[2, 4]	(ἀνιοῦσι δὲ ἐς τὸν Ἀκροκόρινθον	ἡ	δέ ἐστιν ὄρους ὑπὲρ τὴν
[2, 34]	(τοσαῦτα μὲν Ἑρμιονεῦσίν ἐστιν ἐνταῦθα·	ἡ	δὲ ἐφ᾽ ἡμῶν πόλις ἀπέχει
[2, 9]	οὐδεμιᾷ· πυραμίδι δὲ ὁ Μειλίχιος,	ἡ	δὲ κίονί ἐστιν εἰκασμένη. ἐνταῦθα
[2, 1]	~Παυσανίου Ἑλλάδος Περιήγησις Κορινθιακά	~(ἡ	δὲ Κορινθία χώρα μοῖρα οὖσα
[2, 36]	ἐς τὴν ὑπόγεων νομιζομένην ἀρχήν.	ἡ	δὲ Λέρνα ἐστίν, ὡς καὶ
[2, 24]	ὁ τόπος οὗτος καλεῖται Δειράς.	ἡ	δέ οἱ μαντικὴ— μαντεύεται γὰρ
[2, 12]	Σύθας ἐστίν, ἐκδιδόντες ἐς θάλασσαν.	(ἡ	δὲ Φλιασία τῆς Σικυωνίων ἐστὶν
[2, 6]	βασιλεύσας μετὰ Ἐπωπέα ἐξέδωκεν Ἀντιόπην.	ἡ	δὲ ὡς ἐς Θήβας ἤγετο
[2, 26]	τὴν Λῆσσαν ἔχεται τῆς Ἀργείας	ἡ	Ἐπιδαυρίων· πρὶν δὲ ἢ κατ᾽
[2, 21]	εἶναι τοῦ προτέρου πιθανώτερος. Λιβύης	ἡ	ἔρημος καὶ ἄλλα παρέχεται θηρία
[2, 29]	πλεῖστα, οὐ παρέμεινεν ἐς ἅπαν	ἡ	εὐδαιμονία, γενόμενοι δὲ ὑπὸ Ἀθηναίων
[2, 24]	ἐν Ἰλίῳ τὴν ἀχλὺν ἀφεῖλεν	ἡ	θεὸς ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν· ἔχεται
[2, 4]	τοῦ Ἑρμοῦ· καὶ δι᾽ αὐτὸ	ἡ	θεὸς καλεῖται Βουναία. ~(ἀνελθοῦσι δὲ
[2, 35]	τὸ ἱερόν. (Χθονία δ᾽ οὖν	ἡ	θεός τε αὐτὴ καλεῖται καὶ
[2, 20]	συνεὶς ἐδήλωσεν Ἡρόδοτος· ἀλλ᾽ ὅταν	ἡ	θήλεια τὸν ἄρρενα νικήσασα ἐξελάσῃ
[2, 26]	δὲ παρεγένετο ἐς Πελοπόννησον, εἵπετο	ἡ	θυγάτηρ αὐτῷ, λεληθυῖα ἔτι τὸν
[2, 5]	ἑξήκοντα δὲ ἀπέχει μάλιστα στάδια	ἡ	καλουμένη Τενέα. οἱ δὲ ἄνθρωποί
[2, 36]	τεσσαράκοντα καὶ οὐ πλείω στάδια	ἡ	κατὰ Λέρναν θάλασσα. κατιόντων δὲ
[2, 24]	ἐν δεξιᾷ δὲ ὄρος ἐστὶν	ἡ	Λυκώνη, δένδρα κυπαρίσσου μάλιστα ἔχουσα.
[2, 19]	τὰ δὲ ἐς τὸν Ψαμάθης	ἡ	Μεγαρική μοι συγγραφὴ προεδήλωσεν. ἐπὶ
[2, 15]	εἰσιν ἐς Ἄργος ὁδοὶ δύο,	ἡ	μὲν ἀνδράσιν εὐζώνοις καὶ ἔστιν
[2, 32]	ἡ Φαίδρα. ἐνταῦθα ἔτι πεφύκει	ἡ	μυρσίνη, τὰ φύλλα ὡς καὶ
[2, 15]	ἔτι δείκνυται τοῦ λέοντος, καὶ	ἡ	Νεμέα τὸ χωρίον ἀπέχει σταδίους
[2, 7]	πόλεις καὶ Ροδίοις ἐσείσθη μάλιστα	ἡ	νῆσος, ὥστε καὶ τὸ λόγιον
[2, 20]	τῆς νυκτὸς τυφλοῖ τὸν Βρύαντα	ἡ	παῖς φυλάξασα ὑπνωμένον· φωραθεῖσα δὲ
[2, 3]	Στυμφήλου, θέας δὲ μάλιστα ἀξία	ἡ>	παρὰ τὸ ἄγαλμα τὸ τῆς
[2, 24]	ἥ τε ἐπὶ θαλάσσῃ καὶ	ἡ	παρὰ τὸν Πηνειόν, ὠνομάσθησαν. ἀνιόντων
[2, 29]	ἐπὶ μὲν δὴ Φώκου τούτου	ἡ>	περὶ Τιθορέαν τε καὶ Παρνασσὸν
[2, 7]	καὶ καλεῖται δι᾽ αὐτὸ Στάζουσα	ἡ	πηγή. (ἐν δὲ τῇ νῦν
[2, 3]	Ἀρτέμιδος ἀκούσης ἀποθανόντα. (κεκόσμηται δὲ	ἡ	πηγὴ λίθῳ λευκῷ, καὶ πεποιημένα
[2, 1]	ταύτην ἐστὶν ἔργον. προϊοῦσι δὲ	ἡ	πίτυς ἄχρι γε ἐμοῦ πεφύκει
[2, 20]	ἔμπροσθεν δὲ τοῦ ἕδους Τελέσιλλα	ἡ	ποιήσασα τὰ ᾄσματα ἐπείργασται στήλῃ·
[2, 37]	δοκοίη φοβερώτερον καὶ αὐτῷ γίνηται	ἡ	ποίησις ἀξιόχρεως μᾶλλον, ἀντὶ τούτων
[2, 12]	τὸ ἀρχαῖον ἡ γῆ καὶ	ἡ	πόλις Ἀραντία ἐκλήθησαν. τούτῳ βασιλεύοντι
[2, 12]	μὲν τεσσαράκοντα σταδίους ἀπέχει μάλιστα	ἡ	πόλις, ἐκ Σικυῶνος δὲ ἐς
[2, 29]	Κορίνθου. ~(αὐτὴ δὲ τῶν Ἐπιδαυρίων	ἡ	πόλις παρείχετο ἐς μνήμην τάδε
[2, 2]	ἀλλ᾽ ὅσον μὲν χρόνον ἠρήμωτο	ἡ	πόλις, Σικυωνίοις ἄγειν ἐπετέτραπτο τὰ
[2, 6]	Σικυωνία καὶ Σικυὼν ἀντὶ Αἰγιάλης	ἡ	πόλις ὠνομάσθη. Σικυῶνα δὲ οὐ
[2, 31]	δὴ καὶ ἐς ἡμᾶς ἔστιν,	ἡ	πρὸ τῆς σκηνῆς ταύτης. (καθῆραι
[2, 16]	τῇ ὁρμῇ. (καὶ Ἀκρισίῳ μὲν	ἡ	πρόρρησις τοῦ θεοῦ τέλος ἔσχεν,
[2, 34]	σταδίων τριῶν οὐ πλέον. (ἐνταῦθα	ἡ	προτέρα πόλις τοῖς Ἑρμιονεῦσιν ἦν.
[2, 35]	γὰρ ἂν πέσῃ τῶν πλευρῶν	ἡ	πρώτη βοῦς, ἀνάγκη πεσεῖν καὶ
[2, 18]	τούτοις ἦν ἄρα ὁμολογοῦντα, ἡνίκα	ἡ	Πυθία Γλαύκῳ τῷ Ἐπικύδους Σπαρτιάτῃ,
[2, 29]	ἅμα λύσιν τοῦ κακοῦ. τούτοις	ἡ	Πυθία εἶπε Δία ἱλάσκεσθαι, χρῆναι
[2, 20]	ἔτι τὸν ἀγῶνα τοῦτον προεσήμηνεν	ἡ	Πυθία, καὶ τὸ λόγιον εἴτε
[2, 1]	προεχώρησε τὸ> ἔργον· Κνιδίους δὲ	ἡ	Πυθία τὸν ἰσθμὸν ὀρύσσοντας ἔπαυσεν.
[2, 2]	ὕστερον δέ, ὡς Κορίνθιοι λέγουσιν,	ἡ	Πυθία χρᾷ σφισιν ἀνευρόντας τὸ
[2, 26]	καὶ Μεσσηνίοις πολίτης εἴη, ἔχρησεν	ἡ	Πυθία· ὦ μέγα χάρμα βροτοῖς
[2, 16]	καὶ ἄλλα τοῦ περιβόλου καὶ	ἡ	πύλη, λέοντες δὲ ἐφεστήκασιν αὐτῇ·
[2, 1]	συγγραφῇ εἰ δὲ Εὐμήλου γε	ἡ	συγγραφή— Ἐφύραν Ὠκεανοῦ θυγατέρα οἰκῆσαι
[2, 20]	καὶ σφαλεῖσι μετὰ ὀνειδῶν γενήσοιτο	ἡ	συμφορά, ὑπείκουσι ταῖς γυναιξί. (πρότερον
[2, 20]	τῇ κεφαλῇ μέλλουσα. ἦν δὲ	ἡ	Τελέσιλλα καὶ ἄλλως ἐν ταῖς
[2, 8]	μὲν οὖν συνεβεβήκει πρότερον ἔτι	ἡ	τελευτή· Ἄρατον δὲ Ἀβαντίδας φυγάδα
[2, 20]	Ἰλίῳ καὶ ὀπίσω κομιζομένους ἐπέλαβεν	ἡ	τελευτή. καὶ Διός ἐστιν ἐνταῦθα
[2, 27]	ἐν σκέπῃ σφίσιν ἔτικτον καὶ	ἡ	τελευτὴ τοῖς κάμνουσιν ὑπαίθριος ἐγίνετο·
[2, 5]	τὴν ὀρεινὴν πύλη τέ ἐστιν	ἡ	Τενεατικὴ καὶ Εἰληθυίας ἱερόν· ἑξήκοντα
[2, 2]	ἐς τοὺς νῦν οἰκήτορας περιῆλθεν	ἡ	τιμή. (Κορινθίοις δὲ τοῖς ἐπινείοις
[2, 28]	ἥμεροι, τρέφει δὲ μόνη σφᾶς	ἡ	τῶν Ἐπιδαυρίων γῆ. τὸ δὲ
[2, 32]	Ἱππόλυτος, ἀπέβλεπεν ἐς αὐτὸν ἐρῶσα	ἡ	Φαίδρα. ἐνταῦθα ἔτι πεφύκει ἡ
[2, 32]	ἔχουσα τετρυπημένα· καὶ ἡνίκα ἠπορεῖτο	ἡ	Φαίδρα καὶ ῥᾳστώνην τῷ ἔρωτι
[2, 25]	Ὀρνεῶν ἥ τε Σικυωνία καὶ	ἡ	Φλιασία ἐστίν. (ἐρχομένοις δὲ ἐξ
[2, 17]	εἰ δή τι ἄλλο ὑπελίπετο	ἡ	φλόξ. κατεκαύθη δὲ τὴν ἱέρειαν
[2, 29]	Τιθορέαν τε καὶ Παρνασσὸν ἐκαλεῖτο	(ἡ)	Φωκίς· ἐπὶ δὲ τοῦ Αἰακοῦ
[2, 5]	ἔχων τόξον. τὴν δὲ πηγήν,	ἥ	ἐστιν ὄπισθεν τοῦ ναοῦ, δῶρον
[2, 3]	ἐπὶ δὲ αὐτῇ λέγουσιν ὡς	ἥ	Πειρήνη γένοιτο ὑπὸ δακρύων ἐξ
[2, 36]	(τὸ δὲ ἐντεῦθέν ἐστιν Ἀργείων	ἥ	ποτε Ἀσιναία καλουμένη, καὶ Ἀσίνης
[2, 12]	λόφου διεστηκώς, ἐφ᾽ οὗ Φλιασίοις	ἥ	τε ἀκρόπολις καὶ τῆς Ἥβης
[2, 30]	ἐς θάλασσαν συνεσπεσεῖν φευγούσῃ· καὶ	ἥ	τε ἔλαφος ἐνήχετο ἀπωτέρω τῆς
[2, 24]	δύο τῶν ἐν Θεσσαλίᾳ πόλεων,	ἥ	τε ἐπὶ θαλάσσῃ καὶ ἡ
[2, 25]	ἀνειμένος. τὰ δὲ ἐπέκεινα Ὀρνεῶν	ἥ	τε Σικυωνία καὶ ἡ Φλιασία
[2, 31]	φασὶν ἀπ᾽ αὐτῶν ἀναφῦναι δάφνην,	ἣ	δὴ καὶ ἐς ἡμᾶς ἔστιν,
[2, 28]	τῆς πόλεως Μελίσσης μνῆμά ἐστιν,	ἣ	Περιάνδρῳ συνῴκησε τῷ Κυψέλου, καὶ
[2, 34]	ἐκ Τροιζῆνος κατὰ τὴν πέτραν	ἣ	πρότερον μὲν ἐκαλεῖτο Σθενίου Διὸς
[2, 10]	ἐς αὐτὸ γυνή τε νεωκόρος,	ᾗ	μηκέτι θέμις παρ᾽ ἄνδρα φοιτῆσαι,
[2, 24]	καὶ Ζεὺς ξόανον, δύο μὲν	ᾗ	πεφύκαμεν ἔχον ὀφθαλμούς, τρίτον δὲ
[2, 34]	ἑπτά που στάδια, πλάτος δὲ	ᾗ	πλατυτάτη σταδίων τριῶν οὐ πλέον.
[2, 7]	τὸν ναὸν ἀνέθηκε τὴν λόγχην	ᾗ	τὸν ὗν κατειργάσατο. καὶ αὐλοὺς
[2, 34]	ἀπέχει μὲν τῆς ἄκρας, ἐφ᾽	ᾗ	τοῦ Ποσειδῶνος τὸ ἱερόν, τέσσαρας
[2, 20]	ὁπλίσασα δὲ ἔτασσε κατὰ τοῦτο	ᾗ	τοὺς πολεμίους προσιόντας ἠπίστατο. ὡς
[2, 26]	φιλότητι μιγεῖσα ἱμερόεσσα Κορωνὶς ἐνὶ	κραναῇ	Ἐπιδαύρῳ. οὗτος ὁ χρησμὸς δηλοῖ
[2, 22]	ἕλωσιν ἢ μαχομένους τελευτὴ σφᾶς	ἐπιλάβῃ·	ἑτέροις δέ ἐστιν εἰρημένον ὀστᾶ
[2, 9]	τιμῆς παρὰ Πτολεμαίῳ πρῶτα ἔχοντα	συνέβη	δεθῆναι, καταγνωσθέντα Αἰγυπτίων ἄνδρας ἐπὶ
[2, 22]	σφισιν αἱ μητέρες Ἱλάειρα καὶ	Φοίβη,	τέχνη μὲν Διποίνου καὶ Σκύλλιδος,
[2, 21]	τῇ Ὁμήρου ποιήσει— δοκῶ τῇ	Νιόβῃ	τῶν παίδων μηδένα ὑπόλοιπον γενέσθαι.
[2, 26]	ἀφ᾽ οὗ τὸ ὄνομα τῇ	γῇ	ἐτέθη, ὡς μέν φασιν Ἠλεῖοι,
[2, 38]	δένδρα— ἐλαίας μάλιστα— ἀγαθὴ τρέφειν	γῆ,	ἰόντι (δὲ ἄνω πρὸς τὴν
[2, 31]	μὲν ὅτῳ πιστὰ ἐνέφυ τῇ	γῇ	καὶ ἀνεβλάστησεν αὖθις καὶ ἔστιν
[2, 12]	ἀπ᾽ αὐτοῦ τὸ ἀρχαῖον ἡ	γῆ	καὶ ἡ πόλις Ἀραντία ἐκλήθησαν.
[2, 12]	ἐποίησεν ὄνομα ἀφ᾽ αὑτοῦ τῇ	γῇ,	Κείσου μὲν παῖδα εἶναι τοῦ
[2, 7]	τρόπῳ θάπτουσι. τὸ μὲν σῶμα	γῇ	κρύπτουσι, λίθου δὲ ἐποικοδομήσαντες κρηπῖδα
[2, 29]	γῆς. βασιλεύσαντα δὲ ἐν τῇ	γῇ	πλὴν Αἰακὸν οὐδένα εἰπεῖν ἔχουσιν,
[2, 30]	Ὦρον γενέσθαι σφίσιν ἐν τῇ	γῆ	πρῶτον. ἐμοὶ μὲν οὖν Αἰγύπτιον
[2, 6]	καὶ ἀπὸ τούτου βασιλεύσαντος ἡ	γῆ	Σικυωνία καὶ Σικυὼν ἀντὶ Αἰγιάλης
[2, 12]	αὐτῶν ὡμολογημένοις χρήσομαι. (ἐν τῇ	γῇ	ταύτῃ γενέσθαι πρῶτον Ἄραντά φασιν
[2, 15]	ὧδε λόγος· Φορωνέα ἐν τῇ	γῇ	ταύτῃ γενέσθαι πρῶτον, Ἴναχον δὲ
[2, 1]	θυγατέρα οἰκῆσαι πρῶτον ἐν τῇ	γῇ	ταύτῃ, Μαραθῶνα δὲ ὕστερον τὸν
[2, 26]	γαστρί. ὡς δὲ ἐν τῇ	γῇ	τῇ Ἐπιδαυρίων ἔτεκεν, ἐκτίθησι τὸν
[2, 28]	μόνη σφᾶς ἡ τῶν Ἐπιδαυρίων	γῆ.	τὸ δὲ αὐτὸ εὑρίσκω καὶ
[2, 20]	Ἀργείους ἀρξαμένοις οὐδεμία ἦν ἔτι	ἀπαλλαγή,	πρὶν ἢ Φίλιππος σφᾶς ἠνάγκασεν
[2, 7]	καλεῖται δι᾽ αὐτὸ Στάζουσα ἡ	πηγή.	(ἐν δὲ τῇ νῦν ἀκροπόλει
[2, 7]	δηλώσω. πρὸς δὲ τῇ πύλῃ	πηγή	ἐστί σφισιν ἐν σπηλαίῳ, ἧς
[2, 4]	πόρρω γυμνάσιον τὸ ἀρχαῖον καὶ	πηγὴ	καλουμένη Λέρνα· κίονες δὲ ἑστήκασι
[2, 38]	λιμένες εἰσὶν ἐν Ναυπλίᾳ καὶ	πηγὴ	Κάναθος καλουμένη· ἐνταῦθα τὴν Ἥραν
[2, 3]	ἀκούσης ἀποθανόντα. (κεκόσμηται δὲ ἡ	πηγὴ	λίθῳ λευκῷ, καὶ πεποιημένα ἐστὶν
[2, 37]	δὲ Ἀμυμώνης πέφυκεν ἐπὶ τῇ	πηγῇ	πλάτανος· ὑπὸ ταύτῃ τὴν ὕδραν
[2, 32]	διὰ τῶν ὀρέων ἐς Ἑρμιόνην	πηγή	τέ ἐστι τοῦ Ὑλλικοῦ ποταμοῦ,
[2, 3]	γένοιτο ὑπὸ δακρύων ἐξ ἀνθρώπου	πηγή,	τὸν παῖδα ὀδυρομένη Κεγχρίαν ὑπὸ
[2, 10]	καὶ αὐτόθεν προσεύχεσθαι. (τὸ μὲν	δὴ	ἄγαλμα καθήμενον Κάναχος Σικυώνιος ἐποίησεν,
[2, 13]	καὶ ἄλλο Ἴσιδος. τὸ μὲν	δὴ	ἄγαλμα τοῦ Διονύσου δῆλον πᾶσιν,
[2, 13]	τοὺς ἱκέτας ἐστί· δεδώκασι γὰρ	δὴ	ἄδειαν ἐνταῦθα ἱκετεύουσι, λυθέντες δὲ
[2, 30]	Ἐλευσῖνι θύειν νομίζουσιν. (Αἰγίνης μὲν	δὴ>	Αἰακοῦ ἕνεκα καὶ ἔργων ὁπόσα
[2, 37]	ἅπαντας ἠκούετο Ἕλληνας. (ταῦτα μὲν	δὴ	ἀπέφαινεν οὕτως ἔχοντα, τῆς δὲ
[2, 3]	ῥέοντός σφισιν ὕδατος καὶ ὃ	δὴ	βασιλεὺς Ἀδριανὸς ἐσήγαγεν ἐκ Στυμφήλου,
[2, 18]	τὸ ἴσον ἕξουσιν. ἀπὸ μὲν	δὴ	Βίαντος βασιλεύουσι πέντε ἄνδρες ἐπὶ
[2, 17]	αὐτῆς στεφάνους πλέκουσιν. (ἀρχιτέκτονα μὲν	δὴ	γενέσθαι τοῦ ναοῦ λέγουσιν Εὐπόλεμον
[2, 5]	δὲ ἐς τὴν Αἰγιάλειαν ὡς	δὴ	γυνὴ ξένη Πλημναίῳ παῖδα ἀνέθρεψεν
[2, 3]	οἱ τὴν ἀρχήν. (βασιλεύειν μὲν	δὴ	δι᾽ αὐτὴν Ἰάσονα ἐν Κορίνθῳ,
[2, 16]	Ἀρέστορος τὰ ἔπη λέγει, ἃ	δὴ	Ἕλληνες καλοῦσιν Ἠοίας μεγάλας· ἀπὸ
[2, 38]	ἀπ᾽ αὐτῆς χωρίον ἐστίν, ἔνθα	δὴ	ἐμαχέσαντο ὑπὲρ τῆς γῆς ταύτης
[2, 10]	Ἀφροδίτης ἐστὶν ἱερόν. ἐσίασι μὲν	δὴ	ἐς αὐτὸ γυνή τε νεωκόρος,
[2, 29]	ἐς μνήμην τάδε ἀξιολογώτατα· τέμενος	δή	ἐστιν Ἀσκληπιοῦ καὶ ἀγάλματα ὁ
[2, 24]	οὖν ὁρῶντα ἐποίησεν ὀφθαλμοῖς ὅστις	δὴ	ἦν ὁ ποιήσας, ἅτε ἐν
[2, 25]	ἐξικνεῖται τῆς γῆς. (ταύτῃ μὲν	δὴ	θέας οὐδὲν ἔτι ἦν ἄξιον·
[2, 22]	χαλκείῳ κεῖσθαι Ταντάλου. (τὸν μὲν	δὴ	Θυέστου παῖδα ἢ Βροτέου— λέγεται
[2, 2]	μηχανὴ διαφυγεῖν τοῦ ὅρκου. καὶ	δὴ	ἱερόν ἐστιν ἀρχαῖον Κυκλώπων καλούμενος
[2, 11]	τὸ Ἀσκληπιεῖον ἐποίησε. (περιοικοῦσι μὲν	δὴ	καὶ ἄλλοι καὶ τὸ πολὺ
[2, 5]	δὲ τῆς ὁδοῦ. γεγόνασι μὲν	δὴ	καὶ ἄλλοι πόλεμοι περὶ τὴν
[2, 3]	οὐκ ἔστι Κορινθίοις. ἔτι γε	δὴ	καὶ Ἀπόλλωνος ἄγαλμα πρὸς τῇ
[2, 8]	ἀνθρώπῳ τελεῖται κατὰ γνώμην, εἰ	δὴ	καὶ Ἄρατον κατέλαβεν ἀνάγκη γενέσθαι
[2, 5]	σφισιν ἐκ τοῦ Νείλου· καὶ	δὴ	καὶ αὐτὸν ἔχει τὸν Νεῖλον
[2, 17]	κομίζουσιν ἐς τὸ Ἡραῖον· ὃ	δὴ	καὶ αὐτὸς εἶδον, καθήμενον ἄγαλμα
[2, 15]	Νεμείου Διὸς ἱερέα αἱροῦνται, καὶ	δὴ	καὶ δρόμου προτιθέασιν ἀγῶνα ἀνδράσιν
[2, 12]	ἐστιν ἐν χωρίῳ Κελεαῖς, ἔνθα	δὴ	καὶ Δυσαύλην ἄνδρα Ἐλευσίνιον τεθάφθαι
[2, 30]	σφισι κατὰ τὰ> αὐτὰ καθὰ	δὴ	καὶ Ἐλευσῖνι θύειν νομίζουσιν. (Αἰγίνης
[2, 18]	ὁδόν ἐστιν ἡρῷον. ἔχει μὲν	δὴ	καὶ ἐνταῦθα τιμὰς παρὰ τῶν
[2, 34]	μαρανθέντι ῥυῆναι τὸ ὕδωρ, ὃ	δὴ	καὶ ἐς ἡμᾶς ἄνεισι θερμόν
[2, 31]	ἀπ᾽ αὐτῶν ἀναφῦναι δάφνην, ἣ	δὴ	καὶ ἐς ἡμᾶς ἔστιν, ἡ
[2, 3]	καὶ Δεῖμα ἐπεστάθη. τοῦτο μὲν	δὴ	καὶ ἐς ἡμᾶς ἔτι λείπεται,
[2, 12]	τῶν πνευμάτων τὸ ἄγριον, καὶ	δὴ	καὶ Μηδείας ὡς λέγουσιν ἐπῳδὰς
[2, 30]	καὶ Ποσειδῶνα Βασιλέα ἐπίκλησιν· καὶ	δὴ	καὶ νόμισμα αὐτοῖς τὸ ἀρχαῖον
[2, 28]	δὲ καὶ οὗτος Ἐπιδαυρίων, καθὰ	δὴ	καὶ ὁ γαμβρός οἱ Περίανδρος
[2, 3]	ἐφορᾶν καὶ αὔξειν ποίμνας, καθὰ	δὴ	καὶ Ὅμηρος ἐν Ἰλιάδι ἐποίησεν
[2, 37]	μή τις πρότερον εἶδε, καὶ	δὴ	καὶ ταῦτα φωράσας ἐπὶ τῷδε.
[2, 18]	εἵποντο οἱ παῖδες. Ἄργους μὲν	δὴ	καὶ τῆς ἐν Ἄργει βασιλείας
[2, 21]	μάχας ἡγεῖσθαι τοῖς Λίβυσι καὶ	δὴ	καὶ τότε ἀντικαθημένην στρατῷ πρὸς
[2, 11]	τὸ αὐτὸ σέβεσθαι τοῦτο ὃ	δὴ	καὶ Ὑγείαν καλοῦσι. (τῷ δὲ
[2, 10]	τῶν ἡμερῶν ὀνόματα ὀνομάζοντες Ἡράκλεια	δὴ	καλοῦσι τὴν ὑστέραν. (ἐντεῦθέν ἐστιν
[2, 32]	ὀνομαζόμενος ῥᾶχος στρεπτός. ῥάχους μὲν	δὴ	καλοῦσι Τροιζήνιοι πᾶν ὅσον ἄκαρπον
[2, 6]	μάχῃ καὶ Ἐπωπεύς. Νυκτέα μὲν	δὴ	κάμνοντα ὀπίσω κομίζουσιν ἐς Θήβας,
[2, 16]	δειπνίσας κατεφόνευσεν Αἴγισθος. τοῦ μὲν	δὴ	Κασσάνδρας μνήματος ἀμφισβητοῦσι Λακεδαιμονίων οἱ
[2, 32]	δὲ ἔτι δηλώσω· Σαρώνια γὰρ	δὴ	κατὰ ἔτος τῇ Ἀρτέμιδι ἑορτὴν
[2, 35]	τοῦ τείχους ἱερόν. ἄλλως μὲν	δὴ	κατὰ ἡμέραν ἑκάστην καὶ θυσίαις
[2, 21]	ἐλέφαντές εἰσιν ἐπειργασμένοι. τοῦτο μὲν	δὴ	κατὰ τὴν πυρὰν τὸ> οἰκοδόμημα
[2, 23]	τάφον λέγουσιν εἶναι. εἰ μὲν	δὴ	κενὸν καὶ ἄλλως ἐς μνήμην
[2, 5]	Αἴγιναν καὶ Θήβην· ἀπὸ μὲν	δὴ	Κορκύρας καὶ Αἰγίνης τὰς νήσους
[2, 2]	Μελαινίδος καὶ τάφος Λαΐδος, ᾧ	δὴ	λέαινα ἐπίθημά ἐστι κριὸν ἔχουσα
[2, 22]	παιδὸς ὀνομαζόμενον τοῦ Σθενέλου, τέθαπται	δὴ	Λικύμνιος ὁ Ἠλεκτρύωνος· ἀποθανεῖν δ᾽
[2, 20]	τοῦ Ποσειδῶνος ἀφανισθῆναι, ἀλλὰ ἐνταῦθα	δὴ	μάλιστα, ἔνθα καὶ τὸ ἱερόν
[2, 30]	ἐκαλεῖτο. Σάρωνα δὲ— θηρεύειν γὰρ	δὴ	μάλιστα ᾕρητο— κατέλαβεν ἔλαφον διώκοντα
[2, 34]	ἐπῳδαῖς ἀνθρώπους ἀποτρέποντας. (τὰ μὲν	δὴ	Μέθανα ἰσθμός ἐστι τῆς Πελοποννήσου·
[2, 25]	λέγουσι. τὸ δὲ τεῖχος, ὃ	δὴ	μόνον τῶν ἐρειπίων λείπεται, Κυκλώπων
[2, 19]	Δαναὸς ἔσχε τὴν ἀρχήν. οὕτω	δὴ	νομίζων Ἀπόλλωνα ἐπὶ τὴν ἀγέλην
[2, 30]	αὐτῶν ὁ τρίτος. Ἀπόλλωνι μὲν	δὴ	ξόανον γυμνόν ἐστι τέχνης τῆς
[2, 33]	πρότερον ὡς εἴη βάσκανον, εἰ	δὴ	Ὅμηρον μὲν προδιεφθαρμένον τοὺς ὀφθαλμοὺς
[2, 17]	χθαμαλωτέρῳ τῆς Εὐβοίας· τὸ γὰρ	δὴ	ὄρος τοῦτο ὀνομάζουσιν Εὔβοιαν, λέγοντες
[2, 38]	δὲ καλούμενος Τάναος— εἷς γὰρ	δὴ	οὗτος ἐκ τοῦ Πάρνωνος κάτεισι—
[2, 7]	Λύκου Μεσσηνίου μνῆμά ἐστιν, ὅστις	δὴ	οὗτος ὁ Λύκος· οὐ γάρ
[2, 20]	ἐστὶν ἐκ παλαιοτάτου ναός, εἰ	δὴ	Παλαμήδης κύβους εὑρὼν ἀνέθηκεν ἐς
[2, 23]	ἁλῶναι ποιῆσαν Ἴλιον. τὸ μὲν	δὴ	Παλλάδιον— καλεῖται γὰρ οὕτω— δῆλόν
[2, 35]	αὐτῶν λίμνην Ἀχερουσίαν. περιείργεται μὲν	δὴ	πάντα θριγκοῖς λίθων, ἐν δὲ
[2, 22]	οἱ συνδικάσαντες ἔγνωσαν. Ἥρα μὲν	δὴ	παρὰ Ποσειδῶνος εὕρετο ἀπελθεῖν ὀπίσω
[2, 10]	παῖδα εἶναι νομίζουσιν. (οὗτος μὲν	δὴ	παρείχετο ὁ περίβολος τοσάδε ἐς
[2, 35]	καὶ ἄλλην τετάρτην. κατεργάζονταί τε	δὴ	πάσας κατὰ ταὐτὰ αἱ γρᾶες
[2, 34]	ὄρος τοῦτο ὀνομάζουσι. τεῖχος μὲν	δὴ	περὶ πᾶσαν τὴν Ἑρμιόνα ἕστηκε·
[2, 25]	τοσαῦτα ἐς Ὀρνεάς. Λυρκείας μὲν	δὴ	πόλεως, ἅτε ἠρημωμένης ἤδη κατὰ
[2, 12]	ἐστὶ τὸ ἱερόν. ἐνταῦθά τε	δὴ	πόλιν ᾤκισε καὶ ἀπ᾽ αὐτοῦ
[2, 31]	πασῶν τῶν γυναικῶν— οὐ γὰρ	δὴ	πολλαί τινες ἐκεῖναι— ὁπόσαι δὲ
[2, 7]	Ὁμήρῳ λεγομένῳ περὶ Διός, ὃς	δὴ	πολλάων πολίων κατέλυσε κάρηνα— διακειμένοις
[2, 34]	ἔφασκεν εἶναι νόθον· οὐ γὰρ	δή	ποτε ἐς Ἄργον τὸν Νιόβης
[2, 20]	κοινῷ, ταύτῃ δὲ— ἀξιώματι γὰρ	δὴ	προεῖχεν— ἰδίᾳ τὸ μνῆμα ἐποίησαν.
[2, 31]	φασί, καί τι βιβλίον Πιτθέως	δὴ	σύγγραμμα ὑπὸ ἀνδρὸς ἐκδοθὲν Ἐπιδαυρίου
[2, 38]	λουμένην παρθένον γίνεσθαι. (οὗτος μὲν	δή	σφισιν ἐκ τελετῆς, ἣν ἄγουσι
[2, 1]	καὶ οἱ Τυνδάρεω παῖδες, ὅτι	δὴ	σωτῆρες καὶ οὗτοι νεῶν καὶ
[2, 13]	Πελοποννήσου δὲ πάσης μέσον, εἰ	δὴ	τὰ ὄντα εἰρήκασιν. ἀπὸ δὲ
[2, 29]	ἐξ ἀδελφῆς Θέτιδος ἦν, εἰ	δὴ	τὰ ὄντα λέγουσιν Ἕλληνες. Πυλάδης
[2, 25]	στήλῃ τοῦ Λύρκου. ἐς μὲν	δὴ	ταύτην ἐστὶν ἐξ Ἄργους ἑξήκοντα
[2, 8]	ἅτε ἐν σκότῳ νύκτωρ γὰρ	δὴ	τὴν ἐπιχείρησιν ἐποιεῖτο— τοὺς δὲ
[2, 34]	Νίσου καλουμένη θυγατρός. ὡς γὰρ	δὴ	τὴν Νίσαιαν ὁ Μίνως καὶ
[2, 34]	λιμένας ἐν αὑτῇ. μῆκος μὲν	δὴ	τῆς ἀκτῆς ἐστιν ἑπτά που
[2, 8]	τέλει πολλοῖς ἐπιθυμία τυραννίδος οὕτω	δή	τι ἀκάθεκτος ὡς καὶ ἄνδρας
[2, 28]	τοῖς πεφυκόσιν ἐλαίοις, καὶ εἰ	δή	τι ἄλλο δένδρον ἔσω, καθέστηκε
[2, 17]	ναοῦ θεμέλιά τε καὶ εἰ	δή	τι ἄλλο ὑπελίπετο ἡ φλόξ.
[2, 28]	τρέφονται καὶ ἐν Λιβύῃ, ἄλλο	δή	τι γένος φασὶν εἶναι καὶ
[2, 33]	λέγουσι τὸν Σφαῖρον. τούτῳ κατὰ	δή	τι ἐξ Ἀθηνᾶς ὄνειρον κομίζουσα
[2, 37]	ἄλλων καὶ τὸν ἰὸν οὕτω	δή	τι ἔχειν ἀνίατον ὡς τὸν
[2, 13]	καλούμενα, ἐς Φλιοῦντα ἐλθεῖν κατὰ	δή	τι ἴδιον, διαιτωμένου δὲ ἐνταῦθα
[2, 27]	τὰ μὲν γὰρ Ρωμαίων πολὺ	δή	τι (καὶ) ὑπερῆρ< κ> ε
[2, 31]	πρῶτός ἐστιν αὐτῶν Διονύσου κατὰ	δή	τι μάντευμα ἐπίκλησιν Σαώτου, δεύτερος
[2, 21]	τῇ Λητοῖ. Μελίβοιαν δὲ οὕτω	δή	τι παραυτίκα τε χλωρὰν τὸ
[2, 37]	μόλυβδον ἀπ᾽ αὐτῶν καὶ εἰ	δή	τι χρήσιμον ἄλλο ἐς τὴν
[2, 26]	ἐς τὸ ὄρος τοῦτο ὃ	δὴ	Τίτθιον ὀνομάζουσιν ἐφ᾽ ἡμῶν, τηνικαῦτα
[2, 21]	(ἐν δὲ Ἄργει παρὰ τοῦτο	δὴ	τὸ μνῆμα τῆς Γοργόνος Γοργοφόνης
[2, 24]	ἄνεισι τοῦ Ἐρασίνου φανερὸν ἐνταῦθα	δὴ	τὸ ὕδωρ· τέως δὲ ἐκ
[2, 19]	ταῦρον ἡγεμόνα τῶν βοῶν. παρίσταται	δὴ	τοῖς Ἀργείοις τῷ μὲν Γελάνορα,
[2, 4]	Κορίνθιοί φασιν Ἀφροδίτῃ παρέντος— ἐς	δὴ	τὸν Ἀκροκόρινθον τοῦτον ἀνιοῦσίν ἐστιν
[2, 12]	παῖδα εἶναι τοῦ Τημένου κατὰ	δὴ	τὸν Ἀργείων λόγον οὐδὲ ἀρχὴν
[2, 21]	ἀπὸ πάντας ὄλεσσαν. οὗτος μὲν	δὴ	τὸν οἶκον τὸν Ἀμφίονος ἐκ
[2, 2]	δὲ ἐς αὐτὸ ὑπόγεως, ἔνθα	δὴ	τὸν Παλαίμονα κεκρύφθαι φασίν· ὃς
[2, 15]	ἅρμα λέγουσιν ἀνακεῖσθαι. ~(Φλιασίοις μὲν	δὴ	τοσαῦτα λόγου μάλιστα ἦν ἄξια·
[2, 19]	ξόανον ἀνάθημα ἦν· ξόανα γὰρ	δὴ	τότε εἶναι πείθομαι πάντα καὶ
[2, 24]	ἀρνὸς κατὰ μῆνα ἕκαστον, γευσαμένη	δὴ	τοῦ αἵματος ἡ γυνὴ κάτοχος
[2, 37]	τιμωρήσων ἦλθεν ἐς Θήβας. ~(ἀπὸ	δὴ	τοῦ ὄρους τούτου τὸ ἄλσος
[2, 35]	Ὅριον τὸν τρίτον. τὸ μὲν	δὴ	τοῦ Πυθαέως ὄνομα μεμαθήκασι παρὰ
[2, 7]	ἑορτῇ τοῦ Ἀπόλλωνος, καὶ ἀγαγόντες	δὴ	τοὺς θεοὺς ἐς τὸ τῆς
[2, 25]	ἀνατολὰς ἑτέραν ἔχον. κατὰ μὲν	δὴ	τοῦτο Ἀφροδίτης κεῖται ξόανον, πρὸς
[2, 35]	ὑπὸ γῆν εἶναι. (παρὰ μὲν	δὴ	τοῦτόν ἐστιν ἄλλος ναὸς καὶ
[2, 25]	Πριάμου συγκαθεῖλεν ἀρχήν. ἀπὸ μὲν	δὴ	τούτου τὸ ὄνομα ἐγένετο τῇ
[2, 25]	πηγαὶ τοῦ Ἰνάχου· πηγαὶ γὰρ	δὴ	τῷ ὄντι εἰσὶν αὐτῷ, τὸ
[2, 27]	ἱερὸν ἐν αὐτῷ. τοῦτο μὲν	δὴ	τῶν ἀρχαίων· τὰ δὲ ἄλλα
[2, 11]	τῆς Προδρομίας Ἥρας. τοῦτον γὰρ	δὴ	Φάλκης ἱδρύσατο ὁ Τημένου, τῆς
[2, 21]	Μελιβοίας αὐτῇ γενέσθαι Χλῶριν. (τούτους	δή	φασιν Ἀργεῖοι τὸ ἐξ ἀρχῆς
[2, 26]	εἴη τῶν ἀνθρώπων· ἦν γὰρ	δὴ	Φλεγύας πολεμικώτατος τῶν τότε καὶ
[2, 14]	Ἐλευσινίους ᾑρέθη πολέμου. τοῦτο μὲν	δὴ	Φλιασίοις οὐκ ἔστιν ὅπως ὁμολογήσω,
[2, 34]	τὸν δὲ Εὔρωπα ἦν γὰρ	δὴ	Φορωνέως— Ἡροφάνης ὁ Τροιζήνιος ἔφασκεν
[2, 29]	ἐς αὐτὴν ἐλθόντος. ἐπὶ μὲν	δὴ	Φώκου τούτου ἡ> περὶ Τιθορέαν
[2, 7]	Ὀλυμπικὴν ἀνῃρημένον νίκην. τοῦτο μὲν	δὴ	χῶμά ἐστι γῆς, αὐτοὶ δὲ
[2, 16]	τοῖς γονεῦσιν Αἴγισθος— καὶ Ἠλέκτρας>	Πυλάδῃ	γὰρ συνῴκησεν Ὀρέστου δόντος. Ἑλλάνικος
[2, 16]	ἔγραψε, Μέδοντα καὶ Στρόφιον γενέσθαι	Πυλάδῃ	παῖδας ἐξ Ἠλέκτρας. Κλυταιμνήστρα δὲ
[2, 30]	προθυμίας ἀφίκετο ἐς τὸ πέλαγος·	ἤδη	δὲ κάμνοντα αὐτὸν καὶ ὑπὸ
[2, 34]	τὰ Μέθανα, ἐπεὶ χάλαζάν γε	ἤδη	θυσίαις εἶδον καὶ ἐπῳδαῖς ἀνθρώπους
[2, 27]	ταῦτα ἐπανορθούμενος κατεσκευάσατο οἴκησιν· ἐνταῦθα	ἤδη	καὶ ἀποθανεῖν ἀνθρώπῳ καὶ τεκεῖν
[2, 9]	ἐστιν ἱερὸν Λυκίου, κατερρυηκός τε	ἤδη	καὶ ἥκιστα θέας ἄξιον. φοιτώντων
[2, 19]	τῇ Ὑρνηθοῖ μάλιστα, ὑπωπτεύετο δὲ	ἤδη	καὶ τὴν βασιλείαν ἐς ἐκείνην
[2, 13]	πολλὰ καὶ Σικυώνιοι. (προσέσται δὲ	ἤδη	καὶ τῶν ἐς ἐπίδειξιν ἡκόντων
[2, 25]	μὲν δὴ πόλεως, ἅτε ἠρημωμένης	ἤδη	κατὰ τὴν Ἑλλήνων στρατείαν ἐπὶ
[2, 22]	ἔτεκε Κλυταιμνήστρᾳ δοῦναι— συνοικεῖν γὰρ	ἤδη	Κλυταιμνήστραν Ἀγαμέμνονι— αὐτὴν δὲ ὕστερον
[2, 21]	Βίαντα καὶ ἀπογόνους τοῦ Βίαντος	ἤδη	λέλεκταί μοι. (Ἀθηνᾶς δὲ ἱδρύσασθαι
[2, 23]	τὸν Πριάμου δεδήλωκεν ὁ λόγος	ἤδη	μοι, μετὰ Πύρρου τοῦ Ἀχιλλέως
[2, 34]	Τροιζηνίαν ὅροις, ὡς ἐστὶν εἰρημένον	ἤδη	μοι, τὸ δὲ καὶ ἐν
[2, 32]	ἐς αὐτὸ ἐμήνυσεν ὁ λόγος	ἤδη	μοι. τοσόνδε δὲ ἔτι δηλώσω·
[2, 27]	δέ οἱ τοῦ ὀρόφου διέφθαρτο	ἤδη	πᾶσα ἅτε ὠμῆς τῆς πλίνθου
[2, 8]	τείχους· καὶ ὑπέφαινε γὰρ ἕως	ἤδη—	προσλαβὼν τὸν δῆμον ἐπὶ τὴν
[2, 29]	Φωκίδι. (τὸ δὲ ὄνομα προϋπῆρχεν	ἤδη	τῇ χώρᾳ, Φώκου τοῦ Ὀρνυτίωνος
[2, 35]	καὶ παισὶν ἔτι οὖσι καθέστηκεν	ἤδη	τὴν θεὸν τιμᾶν τῇ πομπῇ·
[2, 5]	ἐν Ἅιδου δίδωσιν. ἤκουσα δὲ	ἤδη	τὴν Πειρήνην φαμένων εἶναι ταύτην
[2, 26]	τὸν Ἀπόλλωνα ὕβρεως, ἐξημμένης δὲ	ἤδη	τῆς πυρᾶς ἁρπάσαι λέγεται τὸν
[2, 10]	Ἀντιόπην προσήκειν σφίσι. μετὰ τοῦτο	ἤδη	τὸ τῆς Ἀφροδίτης ἐστὶν ἱερόν.
[2, 7]	τὸ μνῆμα τοῦ Λύκου διαβεβηκόσιν	ἤδη	τὸν Ἀσωπόν, ἔστιν ἐν δεξιᾷ
[2, 34]	πρόσαντες ἄνεισι, τὸ δέ ἐστιν	ἤδη	τοῦ Πρωνός· Πρῶνα γὰρ τὸ
[2, 7]	νῦν πόλιν. ἐχόντων δὲ ἀσθενῶς	ἤδη	τῶν Σικυωνίων αἰτίαν δὲ οὐκ
[2, 13]	ἀπὸ τούτου συγκέκλεισται τὸν πάντα	ἤδη	χρόνον. οὐ πόρρω δέ ἐστιν
[2, 11]	θύοντες πρόβατα ἐγκύμονα, μελικράτῳ δὲ	σπονδῇ	καὶ ἄνθεσιν ἀντὶ στεφάνων χρῆσθαι
[2, 1]	Κόρινθον οὐδένα οἶδα εἰπόντα πω	σπουδῇ	πλὴν Κορινθίων τῶν πολλῶν· Εὔμηλος
[2, 8]	τὸν δῆμον ἐπὶ τὴν οἰκίαν	σπουδῇ	τὴν τυραννικὴν τρέπεται. καὶ ταύτην
[2, 38]	θάλασσαν καὶ δένδρα— ἐλαίας μάλιστα—	ἀγαθὴ	τρέφειν γῆ, ἰόντι (δὲ ἄνω
[2, 27]	τι ἕκαστος ἐνόσησε καὶ ὅπως	ἰάθη·	(γέγραπται δὲ φωνῇ τῇ Δωρίδι.
[2, 3]	αὐτοῖς ἐπέτειοι κατέστησαν καὶ Δεῖμα	ἐπεστάθη.	τοῦτο μὲν δὴ καὶ ἐς
[2, 29]	ἀρχαίοις γενόμενοι σύνοικοι, τὰ Δωριέων	ἔθη	καὶ φωνὴν κατεστήσαντο ἐν τῇ
[2, 27]	φέρει. γέγραπται δὲ ἐνταῦθα καὶ	Μέθη,	Παυσίου καὶ τοῦτο ἔργον, ἐξ
[2, 14]	Ξούθου πολέμαρχος τοῦ πρὸς Ἐλευσινίους	ᾑρέθη	πολέμου. τοῦτο μὲν δὴ Φλιασίοις
[2, 21]	ὅτῳ μὲν αὐτῇ τὸ ὄνομα	ἐτέθη,	δῆλον εὐθὺς ἀκούσαντι· γυναικῶν δὲ
[2, 15]	ὄνομα ἀπὸ τοῦ ἑτέρου τούτων	ἐτέθη	τῇ πόλει. ἐνταῦθά ἐστιν ἱερὸν
[2, 29]	Ἀσωποῦ τῇ μὲν τὸ ὄνομα	ἐτέθη	τοῦτο ἀντὶ Οἰνώνης, Αἰακοῦ δὲ
[2, 26]	οὗ τὸ ὄνομα τῇ γῇ	ἐτέθη,	ὡς μέν φασιν Ἠλεῖοι, Πέλοπος
[2, 17]	ἀρχαιότατον πεποίηται μὲν ἐξ ἀχράδος,	ἀνετέθη	δὲ ἐς Τίρυνθα ὑπὸ Πειράσου
[2, 25]	πολῖται γὰρ καὶ συγγενεῖς ἦσαν—	ἐποιήθη	ταύτῃ μνῆμα ἐν κοινῷ. (προϊοῦσι
[2, 2]	πολλὰ αὐτῶν ἐπὶ τῆς ἀκμῆς	ἐποιήθη	τῆς ὕστερον. ἔστιν οὖν ἐπὶ
[2, 33]	ὀνομαζομένη πρότερον Ἱερὰ δι᾽ αἰτίαν	ἐκλήθη	τοιαύτην. ἔστιν ἐν αὐτῇ Σφαίρου
[2, 37]	πεῖραν, οὐδὲ οὗτος οὐδένα ἐξευρεῖν	ἐδυνήθη	ὅρον τοῦ βάθους. (καὶ τόδε
[2, 5]	(οὗτος ὁ Ἆπις ἐς τοσόνδε	ηὐξήθη	δυνάμεως, πρὶν ἢ Πέλοπα ἐς
[2, 29]	Οἰνώνης, Αἰακοῦ δὲ αἰτήσαντος ὡς	ηὐξήθη	παρὰ Διὸς οἰκήτορας, οὕτω οἱ
[2, 33]	παρθένος, ἔστ᾽ ἂν ἐς ὥραν	προέλθῃ	γάμου. (τοῦ περιβόλου δὲ ἐντὸς
[2, 5]	Ὀρθόπολιν. Ὀρθοπόλιδι δὲ θυγάτηρ γίνεται	Χρυσόρθη·	ταύτην τεκεῖν νομίζουσιν ἐξ Ἀπόλλωνος
[2, 9]	Εὐρυκλείδην καὶ Μίκωνα Ἀθηναίους ὅμοια	εἰργάσθη·	καὶ γὰρ τούσδε ὄντας ῥήτορας
[2, 24]	Λέρνῃ γὰρ καὶ ὁ φόνος	ἐξειργάσθη	τῶν νεανίσκων, ἀποθανόντων δὲ ἀποτέμνουσιν
[2, 38]	τὸ δὲ Τημένιόν ἐστιν Ἀργείων,	ὠνομάσθη	δὲ ἀπὸ Τημένου τοῦ Ἀριστομάχου·
[2, 24]	εἰ μὴ καὶ τοῦτο ἄρα	ὠνομάσθη	διὰ τὸν Πειρήνης παῖδα Κεγχρίαν.
[2, 23]	τοῦτο ἐξαίρετον· (Κρησίου δὲ ὕστερον	ὠνομάσθη,	διότι Ἀριάδνην ἀποθανοῦσαν ἔθαψεν ἐνταῦθα.
[2, 5]	ἐξ Ἀπόλλωνος καὶ ὁ παῖς	ὠνομάσθη	Κόρωνος, Κορώνου δὲ γίνονται Κόραξ
[2, 6]	Σικυὼν ἀντὶ Αἰγιάλης ἡ πόλις	ὠνομάσθη.	Σικυῶνα δὲ οὐ Μαραθῶνος τοῦ
[2, 15]	ἐς ὃ πρῶτον ἠθροίσθησαν ἄστυ	ὠνομάσθη	Φορωνικόν. ~(Ἄργος δὲ Φορωνέως θυγατριδοῦς
[2, 16]	γυναικὸς Μυκήνης ἐν ἔπει τῷδε	ἐμνήσθη	Τυρώ τ᾽ Ἀλκμήνη τε ἐυστέφανός
[2, 9]	δὲ τῶν Ἀχαιῶν Σελλασία τε	ἠνδραποδίσθη	καὶ αὐτὴ Λακεδαίμων ἑάλω. Λακεδαιμονίοις
[2, 7]	Λυκίαν τὰς πόλεις καὶ Ροδίοις	ἐσείσθη	μάλιστα ἡ νῆσος, ὥστε καὶ
[2, 11]	καρπούς, καὶ ἐπὶ τῷδε ἀδελφὸς	ἐνομίσθη	τοῦ Ἡλίου. ὕστερον δὲ Ἀλεξάνωρ
[2, 17]	τι ἄλλο ὑπελίπετο ἡ φλόξ.	κατεκαύθη	δὲ τὴν ἱέρειαν τῆς Ἥρας
[2, 7]	τῶν ἀναθημάτων οὐδὲν ἔτι ἐλείπετο,	συγκατεκαύθη	γὰρ ἐμπιπραμένῳ τῷ ναῷ· τὸν
[2, 19]	ἐς ἐκείνην καὶ Δηιφόντην τρέπειν.	ἐπεβουλεύθη	δὲ τούτων ἕνεκα ὑπὸ τῶν
[2, 13]	αὐτῆς. ~(Ἡρακλειδῶν δὲ κατελθόντων Πελοπόννησος	ἐταράχθη	πᾶσα πλὴν Ἀρκάδων, ὡς πολλὰς
[2, 6]	ἦλθον, ἐνταῦθα τιτρώσκεται μὲν Νυκτεύς,	ἐτρώθη	δὲ κρατῶν τῇ μάχῃ καὶ
[2, 25]	πεντήκοντα ἀδελφῶν μόνον· καὶ ἡνίκα	ἐσώθη,	πυρσὸν ἀνέσχεν ἐντεῦθεν. συνέκειτο δὲ
[2, 13]	λόγος· Ἡρακλέα, ὅτ᾽ ἐκ Λιβύης	ἀνεσώθη	κομίζων τὰ μῆλα τὰ Ἑσπερίδων
[2, 14]	Διοκλεῖ τε πληξίππῳ Εὐμόλπου τε	βίῃ	Κελεῷ θ᾽ ἡγήτορι λαῶν δρησμοσύνην
[2, 29]	καὶ μνῆμα οὗτος ὁ βωμὸς	εἴη	Αἰακοῦ, λεγόμενόν ἐστιν ἐν ἀπορρήτῳ.
[2, 17]	τὸν γὰρ ἐπίγραμμα ἔχοντα, ὡς	εἴη	βασιλεὺς Αὔγουστος, Ὀρέστην εἶναι λέγουσιν.
[2, 33]	δοκεῖ καὶ Ὁμήρου πρότερον ὡς	εἴη	βάσκανον, εἰ δὴ Ὅμηρον μὲν
[2, 31]	ἐπίκλησις τῆς Ἀρτέμιδός ἐστιν αὕτη·	εἴη	δ᾽ ἂν ἔτι καὶ ἄλλο
[2, 26]	Ἀρσινόης Ἀσκληπιὸς καὶ Μεσσηνίοις πολίτης	εἴη,	ἔχρησεν ἡ Πυθία· ὦ μέγα
[2, 5]	Σισύφῳ· τοῦτον γὰρ εἰδότα, ὡς	εἴη	Ζεὺς ἡρπακὼς Αἴγιναν θυγατέρα Ἀσωποῦ,
[2, 29]	ἐρησομένους τὸ αἴτιον ὅ τι	εἴη	καὶ αἰτήσοντας ἅμα λύσιν τοῦ
[2, 6]	ὁ μὲν ἐποίησεν ὡς Ἐρεχθέως	εἴη	Σικυών, Ἴβυκος δὲ εἶναι Πέλοπός
[2, 26]	καὶ εἰ τὸ πολὺ μάχιμον	εἴη	τῶν ἀνθρώπων· ἦν γὰρ δὴ
[2, 31]	ὡς προνοίᾳ θείᾳ καὶ αὐτὸς	ἀνασωθείη	Θησεὺς καὶ οἱ σὺν αὐτῷ.
[2, 4]	καὶ ὡς τὸν Πήγασόν οἱ	παραδοίη	χειρωσαμένη τε καὶ ἐνθεῖσα αὐτὴ
[2, 37]	Καμιρεύς, ἵνα τὸ θηρίον τε	δοκοίη	φοβερώτερον καὶ αὐτῷ γίνηται ἡ
[2, 2]	ταφῆναι— οὐκ ἂν οἶδ᾽ εἰ	ζητοίη	τις ἐπιλεξάμενος τὰ Εὐμήλου· Νηλέως
[2, 8]	εἰ δὴ καὶ Ἄρατον κατέλαβεν	ἀνάγκη	γενέσθαι Μακεδόνων καὶ Ἀντιγόνου σύμμαχον·
[2, 35]	τῶν πλευρῶν ἡ πρώτη βοῦς,	ἀνάγκη	πεσεῖν καὶ πάσας. (θυσία μὲν
[2, 22]	θέας ἄξιον. πρὸς δὲ οὐδὲ	ἀνάγκη	συνέπεσεν ἐκ τῆς Σιπύλου φυγεῖν
[2, 35]	γῆς ὅρων πολέμῳ σφᾶς ἢ	δίκῃ	νικήσαντας ἐπὶ τῷδε τιμὰς Ἀπόλλωνι
[2, 38]	ἐνέμοντο Ἀργεῖοι· φασὶ δὲ ἀνασώσασθαι	δίκῃ	νικήσαντες. (ἀπὸ δὲ τῶν πολυανδρίων
[2, 21]	καὶ τοῦτο ἀνέθηκε νικήσασα τῇ	δίκῃ	τὸν πατέρα ἣν τοῦ Λυγκέως
[2, 36]	Ἁλίκην ἐστὶν ὁδός. ἡ δὲ	Ἁλίκη	τὰ μὲν ἐφ᾽ ἡμῶν ἐστιν
[2, 19]	δὲ ἐς τὸν Ψαμάθης ἡ	Μεγαρική	μοι συγγραφὴ προεδήλωσεν. ἐπὶ τούτοις
[2, 5]	ὀρεινὴν πύλη τέ ἐστιν ἡ	Τενεατικὴ	καὶ Εἰληθυίας ἱερόν· ἑξήκοντα δὲ
[2, 24]	καλεῖται Δειράς. ἡ δέ οἱ	μαντικὴ—	μαντεύεται γὰρ ἔτι καὶ ἐς
[2, 32]	ἂν εἴησαν τῶν ἐν τῇ	Ἀττικῇ	πρὸς Θησέα καὶ Ἀθηναίους ἀγωνισαμένων.
[2, 1]	Ἀμφιτρίτης, καὶ Θάλασσα καὶ αὕτη	χαλκῆ.	τὰ δὲ ἔνδον ἐφ᾽ ἡμῶν
[2, 13]	δὲ ἐπὶ τῆς ἀγορᾶς αἲξ	χαλκῆ,	τὰ πολλὰ ἐπίχρυσος· παρὰ δὲ
[2, 3]	δὲ τῆς ἀγορᾶς ἐστιν Ἀθηνᾶ	χαλκῆ·	τῷ βάθρῳ δὲ αὐτῆς ἐστι
[2, 1]	ἱερᾷ Περιφήτην Ἡφαίστου νομιζόμενον, κορύνῃ	χαλκῇ	χρώμενον ἐς τὰς μάχας. (καθήκει
[2, 3]	τῶν δώρων ἕνεκα ὧν τῇ	Γλαύκῃ	κομίσαι φασὶν αὐτούς· (ἅτε δὲ
[2, 15]	ἐρχομένῳ Κλεωναὶ πόλις ἐστὶν οὐ	μεγάλη.	παῖδα δὲ εἶναι Πέλοπος Κλεώνην
[2, 27]	μεγέθει δὲ Ἀρκάδων τὸ ἐν	Μεγάλῃ	πόλει· ἁρμονίας δὲ ἢ κάλλους
[2, 7]	Δύμην τὴν Ἀχαιῶν καὶ ἐν	Μεγάλῃ	πόλει καὶ περὶ Σελλασίαν ἐτελεύτησαν·
[2, 20]	τοῦ Κηφισοῦ Μεδούσης λίθου πεποιημένη	κεφαλή·	Κυκλώπων φασὶν εἶναι καὶ τοῦτο
[2, 20]	τῇ χειρὶ καὶ ἐπιτίθεσθαι τῇ	κεφαλῇ	μέλλουσα. ἦν δὲ ἡ Τελέσιλλα
[2, 10]	καὶ ἐλέφαντος, φέρουσα ἐπὶ τῇ	κεφαλῇ	πόλον, τῶν χειρῶν δὲ ἔχει
[2, 27]	ἐν δὲ αὐτῷ Παυσίου γράψαντος	βέλη	μὲν καὶ τόξον ἐστὶν ἀφεικὼς
[2, 14]	ἄλλος σφίσιν αἱρετός, λαμβάνων ἢν	ἐθέλῃ	καὶ γυναῖκα. καὶ ταῦτα μὲν
[2, 27]	ἀπὸ τῶν ἄλλων ἐστὶν ἀρχαία	στήλη·	ἵππους δὲ Ἱππόλυτον ἀναθεῖναι τῷ
[2, 20]	ἡ ποιήσασα τὰ ᾄσματα ἐπείργασται	στήλῃ·	καὶ βιβλία μὲν ἐκεῖνα ἔρριπταί
[2, 4]	Μητρὸς θεῶν ναός ἐστι καὶ	στήλη	καὶ θρόνος· λίθων καὶ αὐτὴ
[2, 25]	τοῖς ἐρειπίοις καὶ εἰκὼν ἐπὶ	στήλῃ	τοῦ Λύρκου. ἐς μὲν δὴ
[2, 15]	πηγὴν Ἀδράστειαν ὀνομάζουσιν εἴτε ἐπ᾽	ἄλλῃ	τινὶ αἰτίᾳ εἴτε καὶ ἀνευρόντος
[2, 7]	μάλιστα ἁρμόζοι· γραφὴ δὲ εἴπερ	ἄλλη	τις καὶ αὕτη ἐστὶ θέας
[2, 34]	ἢν γυνὴ χηρεύουσα παρὰ ἄνδρα	μέλλῃ	φοιτᾶν, ἁπάσαις πρὸ γάμου θύειν
[2, 37]	δὲ τῆς λίμνης ἐστὶν οὐ	πολλή,	ἀλλὰ ὅσον τε σταδίου τρίτον·
[2, 7]	ὥστε καὶ τὸ λόγιον τετελέσθαι	Σιβύλλῃ	τὸ ἐς τὴν Ρόδον ἔδοξεν.
[2, 31]	γῆν θιγόντι τοῦ ἐδάφους τῇ	ὁπλῇ,	Βελλεροφόντην δὲ ἐλθεῖν ἐς Τροιζῆνα
[2, 2]	ὁδὸν μνήματα καὶ πρὸς τῇ	πύλῃ	Διογένης τέθαπται ὁ Σινωπεύς, ὃν
[2, 35]	ὑπὸ Ἑρμιονέων. (πρὸς δὲ τῇ	πύλῃ,	καθ᾽ ἣν ὁδὸς εὐθεῖά ἐστιν
[2, 16]	ἄλλα τοῦ περιβόλου καὶ ἡ	πύλη,	λέοντες δὲ ἐφεστήκασιν αὐτῇ· Κυκλώπων
[2, 7]	ἐφεξῆς δηλώσω. πρὸς δὲ τῇ	πύλῃ	πηγή ἐστί σφισιν ἐν σπηλαίῳ,
[2, 5]	τοῦ Ἀκροκορίνθου (τραπεῖσι τὴν ὀρεινὴν	πύλη	τέ ἐστιν ἡ Τενεατικὴ καὶ
[2, 6]	φησιν αὐτόν. (Σικυῶνος δὲ γίνεται	Χθονοφύλη,	Χθονοφύλης δὲ καὶ Ἑρμοῦ Πόλυβον
[2, 28]	ἐχόμενον Ὑρνηθοῦς βαλεῖν μὲν ἔδεισε,	μὴ	ἁμαρτὼν γένοιτο αὐτῆς ἐκείνης φονεύς,
[2, 29]	θαλάσσης φόβῳ, καὶ πολεμίοις ἀνδράσι	μὴ	ἄνευ κινδύνου εἶναι. πλησίον δὲ
[2, 35]	δὲ ἄγαλμα οὐδενὶ πλὴν εἰ	μὴ	ἄρα ταῖς ἱερείαις ἔστιν ἰδεῖν.
[2, 29]	δὲ ὕστερα κήρυκα ἀποστέλλων ἠρνεῖτο	μὴ	βουλεῦσαι Φώκῳ θάνατον. Αἰακὸς δὲ
[2, 24]	γέγονεν, οὐ λέγουσι, πλὴν εἰ	μὴ	καὶ τοῦτο ἄρα ὠνομάσθη διὰ
[2, 33]	ἐκ τῆς Ἀσίας ἤγαγεν Ἅρπαλος	μὴ	μεταλαβεῖν αὐτόν· (τὸ δὲ ὕστερον
[2, 23]	λέληθεν Ἀργείων τοὺς ἐξηγητὰς ὅτι	μὴ	πάντα ἐπ᾽ ἀληθείᾳ λέγεταί σφισι,
[2, 4]	πείθομαι καὶ ὅστις τὰ Ὁμήρου	μὴ	πάρεργον ἐπελέξατο. φαίνονται δὲ καὶ
[2, 9]	τὰ δὲ καὶ ὡρμημένον ἐπεῖχε	μὴ	ποιεῖν— τούτων ἕνεκεν ἀπέκτεινεν Ἄρατον,
[2, 5]	Ζεὺς ἡρπακὼς Αἴγιναν θυγατέρα Ἀσωποῦ,	μὴ	πρότερον φάναι ζητοῦντι μηνύσειν πρὶν
[2, 19]	Θήβας κάθοδον ἀποθανεῖσθαι συνώμοσαν, ἢν	μὴ	τὰς Θήβας γένηταί σφισιν ἑλεῖν.
[2, 11]	τὸν ποιήσαντα ἴσασι, πλὴν εἰ	μή	τις ἄρα ἐς αὐτὸν τὸν
[2, 37]	δόκιμος, δεινὸς δὲ ἐξευρεῖν ἃ	μή	τις πρότερον εἶδε, καὶ δὴ
[2, 30]	Κρήτῃ. (τὸ δὲ Πανελλήνιον, ὅτι	μὴ	τοῦ Διὸς τὸ ἱερόν, ἄλλο
[2, 15]	παρέχεται τῶν εἰρημένων ποταμῶν ὅτι	μὴ	ὕσαντος τοῦ θεοῦ· θέρους δὲ
[2, 36]	Ἁλίκης ἢ ἀνδρῶν ἐστιν Ἁλικῶν	μνήμη.	ἔστι δ᾽ οὖν ὁδὸς καὶ
[2, 30]	ὁπόσα ἀπεδείξατο ἐς τοσόνδε ἔστω	μνήμη·	τῆς δὲ Ἐπιδαυρίας ἔχονται Τροιζήνιοι,
[2, 16]	ᾐσχύνετο γὰρ τοῦ φόνου τῇ	φήμῃ—	Μεγαπένθην τὸν Προίτου πείθει οἱ
[2, 6]	ἐπὶ κάλλει, καί οἱ καὶ	φήμη	προσῆν Ἀσωποῦ θυγατέρα, ὃς τὴν
[2, 2]	τοὺς νῦν οἰκήτορας περιῆλθεν ἡ	τιμή.	(Κορινθίοις δὲ τοῖς ἐπινείοις τὰ
[2, 3]	δὲ ἐν τελετῇ Μητρὸς ἐπὶ	Ἑρμῇ	λεγόμενον καὶ τῷ κριῷ λόγον
[2, 16]	δαίμονα ὑποπεσὼν τοῦ δίσκου τῇ	ὁρμῇ.	(καὶ Ἀκρισίῳ μὲν ἡ πρόρρησις
[2, 25]	τὴν ἐς Ἐπίδαυρον εὐθεῖάν ἐστι	κώμη	Λῆσσα, ναὸς δὲ Ἀθηνᾶς ἐν
[2, 38]	Αἰγινῆταί ποτε ᾤκησαν, καὶ ἑτέρα	κώμη	Νηρίς, τρίτη δὲ Εὔα μεγίστη
[2, 1]	ἀνοικίσαι Καίσαρα, ὃς πολιτείαν ἐν	Ρώμῃ	πρῶτος τὴν ἐφ᾽ ἡμῶν κατεστήσατο·
[2, 12]	μετὰ τῆς ἀσπίδος. ~(ἐν δὲ	Τιτάνῃ	καὶ Ἀθηνᾶς ἱερόν ἐστιν, ἐς
[2, 23]	Ἀλεξάνορος τοῦ παρὰ Σικυωνίοις ἐν	Τιτάνῃ	τιμὰς ἔχοντος. (τῆς δὲ Ἀρτέμιδος
[2, 11]	Ἀσκληπιοῦ παραγενόμενος ἐς Σικυωνίαν ἐν	Τιτάνῃ	τὸ Ἀσκληπιεῖον ἐποίησε. (περιοικοῦσι μὲν
[2, 27]	αὐτὸ γινόμενον οἶδα καὶ ἐν	Τιτάνῃ.	(τοῦ δὲ Ἀσκληπιοῦ τὸ ἄγαλμα
[2, 23]	γενέσθαι σωτῆρα, αὐτίκα ὡς προῄεσαν	ἐφάνη	σφίσι Διονύσου σπήλαιον, καὶ ἄγαλμα
[2, 2]	ἐπίορκα ὀμόσῃ, οὐδεμία ἐστίν οἱ	μηχανὴ	διαφυγεῖν τοῦ ὅρκου. καὶ δὴ
[2, 37]	ἐς τὸ τέρμα αὐτῆς οὐδεμιᾷ	μηχανῇ	καθικέσθαι δυνηθέντα, ὅπου καὶ Νέρων
[2, 29]	Κρίσου καὶ Ἀναξιβίας ἀδελφῆς Ἀγαμέμνονος.	γένη	μὲν τοσαῦτα τῶν καλουμένων Αἰακιδῶν,
[2, 22]	ἑάλω καὶ ἤγετο ἐς Λακεδαίμονα	Ἑλένη.	ἔχειν μὲν γὰρ αὐτὴν λέγουσιν
[2, 32]	πλόκαμον ἀποκείρεταί οἱ πρὸ γάμου,	κειραμένη	δὲ ἀνέθηκεν ἐς τὸν ναὸν
[2, 24]	νυκτὶ ἀρνὸς κατὰ μῆνα ἕκαστον,	γευσαμένη	δὴ τοῦ αἵματος ἡ γυνὴ
[2, 6]	κούρη ποταμοῦ βαθυδινήεντος, Ζηνί τε	κυσαμένη	καὶ Ἐπωπέι ποιμένι λαῶν. Ὅμηρος
[2, 4]	ὡς τὸν Πήγασόν οἱ παραδοίη	χειρωσαμένη	τε καὶ ἐνθεῖσα αὐτὴ τῷ
[2, 1]	οἶδα ὄντας, τοὺς δὲ καὶ	τεμένη	σφίσιν ἀναθέντας ποιμαίνισιν, ἔνθα καὶ
[2, 4]	Ἀκροκόρινθον τοῦτον ἀνιοῦσίν ἐστιν Ἴσιδος	τεμένη,	ὧν τὴν μὲν Πελαγίαν, τὴν
[2, 20]	ἱερὸν τοῦ Κηφισοῦ Μεδούσης λίθου	πεποιημένη	κεφαλή· Κυκλώπων φασὶν εἶναι καὶ
[2, 3]	γυναικὸς ἐς τὸ φοβερώτερον εἰκὼν	πεποιημένη·	Κορίνθου δὲ ἀναστάτου γενομένης ὑπὸ
[2, 37]	ἐπὶ τῇ καρδίᾳ γεγράφθαι τῇ	πεποιημένῃ	τοῦ ὀρειχάλκου, οὐδὲ ταῦτα ὄντα
[2, 34]	τὸ ἱερόν, τέσσαρας μάλιστα σταδίους,	κειμένη	δὲ ἐν ὁμαλῷ τὰ πρῶτα
[2, 24]	μὲν προφητεύουσά ἐστιν, ἀνδρὸς εὐνῆς	εἰργομένη·	θυομένης δὲ ἐν νυκτὶ ἀρνὸς
[2, 3]	φωραθεῖσαν οὐ γὰρ αὐτὸν ἔχειν	δεομένῃ	συγγνώμην, ἀποπλέοντα δὲ> ἐς Ἰωλκὸν
[2, 32]	ἀρχῆς καλουμένου, καὶ πέτρα Θησέως	ὀνομαζομένη,	μεταβαλοῦσα καὶ αὐτὴ τὸ ὄνομα
[2, 9]	δὲ Ζεὺς Μειλίχιος καὶ Ἄρτεμις	ὀνομαζομένη	Πατρῴα, σὺν τέχνῃ πεποιημένα οὐδεμιᾷ·
[2, 33]	ἐς αὐτὴν ἔστιν· αὕτη Σφαιρία	ὀνομαζομένη	πρότερον Ἱερὰ δι᾽ αἰτίαν ἐκλήθη
[2, 15]	ἐν γὰρ τῇ νῦν Ἀργολίδι	ὀνομαζομένῃ	τὰ μὲν ἔτι παλαιότερα οὐ
[2, 5]	ὃ Δημήτηρ ἔλεον ἴσχει Πλημναίου,	παραγενομένη	δὲ ἐς τὴν Αἰγιάλειαν ὡς
[2, 3]	Θησεῖ καὶ ἐξ Ἀθηνῶν ἔφυγε,	παραγενομένη	δὲ ἐς τὴν λεγομένην τότε
[2, 3]	ἐξ ἀνθρώπου πηγή, τὸν παῖδα	ὀδυρομένη	Κεγχρίαν ὑπὸ Ἀρτέμιδος ἀκούσης ἀποθανόντα.
[2, 34]	ἐπὶ Ποσείδιον, ἐκ θαλάσσης μὲν	ἀρχομένη	τῆς πρὸς ἀνατολάς, προήκουσα δὲ
[2, 10]	Ἄρτεμις τὰ ἐς ἰξὺν μόνον	εἰργασμένη	καὶ Ἡρακλῆς τὰ κάτω τοῖς
[2, 9]	Μειλίχιος, ἡ δὲ κίονί ἐστιν	εἰκασμένη.	ἐνταῦθα καὶ βουλευτήριόν σφισι πεποίηται
[2, 5]	Ἀφροδίτης· ἀγάλματα δὲ αὐτή τε	ὡπλισμένη	καὶ Ἥλιος καὶ Ἔρως ἔχων
[2, 3]	Ἀπόλλωνος καὶ ὀλίγον ἀπωτέρω κρήνη	καλουμένη	Γλαύκης· ἐς γὰρ ταύτην ἔρριψεν
[2, 38]	ἐν Ναυπλίᾳ καὶ πηγὴ Κάναθος	καλουμένη·	ἐνταῦθα τὴν Ἥραν φασὶν Ἀργεῖοι
[2, 34]	ἄκρα Σκυλλαῖον ἀπὸ τῆς Νίσου	καλουμένη	θυγατρός. ὡς γὰρ δὴ τὴν
[2, 36]	ἐστιν Ἀργείων ἥ ποτε Ἀσιναία	καλουμένη,	καὶ Ἀσίνης ἐστὶν ἐρείπια ἐπὶ
[2, 34]	μετὰ δὲ αὐτὴν νῆσος Τρίκρανα	καλουμένη	καὶ ὄρος ἐς θάλασσαν ἀπὸ
[2, 22]	Κυλαράβου καὶ Πανία ἐστὶν Ἀθηνᾶ	καλουμένη	καὶ τάφον Σθενέλου δεικνύουσι, τὸν
[2, 9]	βουλευτήριόν σφισι πεποίηται καὶ στοὰ	καλουμένη	Κλεισθένειος ἀπὸ τοῦ οἰκοδομήσαντος· ᾠκοδόμησε
[2, 27]	Αἰγυπτίοις. καὶ ἦν γὰρ στοὰ	καλουμένη	Κότυος, καταρρυέντος δέ οἱ τοῦ
[2, 31]	ἔστι γὰρ καὶ Τροιζηνίοις Ἵππου	καλουμένη	κρήνη, καὶ ὁ λόγος ἐς
[2, 32]	πρὸ δὲ αὐτῆς ἐστιν Ἡράκλειος	καλουμένη	κρήνη, τὸ ὕδωρ ὡς οἱ
[2, 4]	γυμνάσιον τὸ ἀρχαῖον καὶ πηγὴ	καλουμένη	Λέρνα· κίονες δὲ ἑστήκασι περὶ
[2, 32]	ἐπὶ τὸν πρὸς τῇ Κελενδέρει	καλουμένῃ	λιμένα χωρίον ἐστὶν ὃ Γενέθλιον
[2, 16]	τοῖς ἐρειπίοις κρήνη τέ ἐστι	καλουμένη	Περσεία καὶ Ἀτρέως καὶ τῶν
[2, 5]	δὲ ἀπέχει μάλιστα στάδια ἡ	καλουμένη	Τενέα. οἱ δὲ ἄνθρωποί φασιν
[2, 34]	πρόκειται δὲ Βουπόρθμου νῆσος Ἀπεροπία	καλουμένη,	τῆς δὲ Ἀπεροπίας ἀφέστηκεν οὐ
[2, 35]	δεξιάν, Ἠχοῦς ὑπὸ τῶν ἐπιχωρίων	καλουμένη·	φθεγξαμένῳ δὲ ἀνδρὶ τὰ ὀλίγιστα
[2, 29]	Παρνασσὸν οἰκησάντων ἐν τῇ νῦν	καλουμένῃ	Φωκίδι. (τὸ δὲ ὄνομα προϋπῆρχεν
[2, 29]	καὶ ἀντὶ ἐρείσματος ἀνάλογον ἐκείνῳ	χρωμένη.	~(ναοὶ δὲ οὐ πολὺ ἀλλήλων
[2, 5]	τὴν Αἰγιάλειαν ὡς δὴ γυνὴ	ξένη	Πλημναίῳ παῖδα ἀνέθρεψεν Ὀρθόπολιν. Ὀρθοπόλιδι
[2, 15]	δὲ ἐπὶ τοῦ καλουμένου Τρητοῦ,	στενὴ	μὲν καὶ αὐτὴ περιεχόντων ὀρῶν,
[2, 26]	τοῦ παρὰ Κυρηναίοις τὸ ἐν	Λεβήνῃ	τῇ Κρητῶν ἐστιν Ἀσκληπιεῖον. διάφορον
[2, 38]	τῶν πολυανδρίων ἰόντι Ἀ< ν>	θήνη	τέ ἐστιν, (ἐς) ἣν Αἰγινῆταί
[2, 7]	ἀκρόπολιν ᾠκοδομημένου τὸν ἐν τῇ	σκηνῇ	πεποιημένον ἄνδρα ἀσπίδα ἔχοντα Ἄρατόν
[2, 31]	ἐστιν οἰκοδόμημα ἔμπροσθεν, Ὀρέστου καλούμενον	σκηνή.	πρὶν γὰρ ἐπὶ τῷ αἵματι
[2, 16]	τ᾽ Ἀλκμήνη τε ἐυστέφανός τε	Μυκήνη.	ταύτην εἶναι θυγατέρα Ἰνάχου γυναῖκα
[2, 16]	ἔπει τῷδε ἐμνήσθη Τυρώ τ᾽	Ἀλκμήνη	τε ἐυστέφανός τε Μυκήνη. ταύτην
[2, 6]	πάντα τὸν χρόνον διατελέσασιν ἐν	εἰρήνῃ.	αἰτία δὲ ἥδε· Ἀντιόπης ἐν
[2, 3]	δὲ αὐτῇ λέγουσιν ὡς ἥ	Πειρήνη	γένοιτο ὑπὸ δακρύων ἐξ ἀνθρώπου
[2, 3]	καὶ Ἀπόλλωνος ἄγαλμα πρὸς τῇ	Πειρήνῃ	καὶ περίβολός ἐστιν, ἐν δὲ
[2, 31]	γὰρ καὶ Τροιζηνίοις Ἵππου καλουμένη	κρήνη,	καὶ ὁ λόγος ἐς αὐτὴν
[2, 2]	ἐστιν ἱερόν. πλησίον δὲ ᾠκοδόμηται	κρήνη,	καὶ Ποσειδῶν ἐπ᾽ αὐτῇ χαλκοῦς
[2, 3]	χαλκοῦν Ἀπόλλωνος καὶ ὀλίγον ἀπωτέρω	κρήνη	καλουμένη Γλαύκης· ἐς γὰρ ταύτην
[2, 16]	(Μυκηνῶν δὲ ἐν τοῖς ἐρειπίοις	κρήνη	τέ ἐστι καλουμένη Περσεία καὶ
[2, 32]	δὲ αὐτῆς ἐστιν Ἡράκλειος καλουμένη	κρήνη,	τὸ ὕδωρ ὡς οἱ Τροιζήνιοι
[2, 27]	τὰ πολλὰ γῆς χῶμα, καὶ	κρήνη	τῷ τε ὀρόφῳ καὶ κόσμῳ
[2, 24]	τοῦτον· Ζεύς τε καταχθόνιος καὶ	ἐπαινὴ	Περσεφόνεια. Αἰσχύλος δὲ ὁ Εὐφορίωνος
[2, 30]	Ἀπτέρου Νίκης τὸν ναόν. (ἐν	Αἰγίνῃ	δὲ πρὸς τὸ ὄρος τοῦ
[2, 17]	ἐστιν ἀρχαῖα, ἐν δεξιᾷ δὲ	κλίνη	τῆς Ἥρας καὶ ἀνάθημα ἀσπὶς
[2, 32]	Φαίδρα. ἐνταῦθα ἔτι πεφύκει ἡ	μυρσίνη,	τὰ φύλλα ὡς καὶ πρότερον
[2, 30]	ἐπιπολῆς μᾶλλον, ὥστε καὶ Φοιβαία	λίμνη	διὰ τοῦτο ἐκαλεῖτο. Σάρωνα δὲ—
[2, 34]	ἰσθμοῦ τῆς Τροιζηνίων ὅμορός ἐστιν	Ἑρμιόνη.	οἰκιστὴν δὲ τῆς ἀρχαίας πόλεως
[2, 29]	ἀγάλματα ὁ θεὸς αὐτὸς καὶ	Ἠπιόνη,	γυναῖκα δὲ εἶναι τὴν Ἠπιόνην
[2, 28]	χώραις συμβεβηκός· Λιβύη μέν γε	μόνη	κροκοδείλους τρέφει χερσαίους διπήχεων οὐκ
[2, 28]	εἰσὶν ἀνθρώποις ἥμεροι, τρέφει δὲ	μόνη	σφᾶς ἡ τῶν Ἐπιδαυρίων γῆ.
[2, 24]	Λέρνῃ σώματα τὰ λοιπά· ἐν	Λέρνῃ	γὰρ καὶ ὁ φόνος ἐξειργάσθη
[2, 24]	αἱ κεφαλαί, χωρὶς δὲ ἐν	Λέρνῃ	σώματα τὰ λοιπά· ἐν Λέρνῃ
[2, 15]	τὰ ῥεύματα πλὴν τῶν ἐν	Λέρνῃ.	Φορωνεὺς δὲ ὁ Ἰνάχου τοὺς
[2, 24]	γευσαμένη δὴ τοῦ αἵματος ἡ	γυνὴ	κάτοχος ἐκ τοῦ θεοῦ γίνεται.
[2, 24]	ἐς ἡμᾶς— καθέστηκε τρόπον τοῦτον.	γυνὴ	μὲν προφητεύουσά ἐστιν, ἀνδρὸς εὐνῆς
[2, 5]	ἐς τὴν Αἰγιάλειαν ὡς δὴ	γυνὴ	ξένη Πλημναίῳ παῖδα ἀνέθρεψεν Ὀρθόπολιν.
[2, 10]	ἐσίασι μὲν δὴ ἐς αὐτὸ	γυνή	τε νεωκόρος, ᾗ μηκέτι θέμις
[2, 34]	καὶ ταῖς παρθένοις καὶ ἢν	γυνὴ	χηρεύουσα παρὰ ἄνδρα μέλλῃ φοιτᾶν,
[2, 1]	τῇ ἱερᾷ Περιφήτην Ἡφαίστου νομιζόμενον,	κορύνῃ	χαλκῇ χρώμενον ἐς τὰς μάχας.
[2, 31]	τὸ ἐφ᾽ ἡμῶν ἀνάθημα Αὐλίσκου,	τέχνη	δὲ Ἕρμωνος Τροιζηνίου· τοῦ δὲ
[2, 21]	μὲν οὐ μακρὰν τοῦ τροπαίου,	τέχνη	δὲ τὸ ἄγαλμα Πραξιτέλους. (τὴν
[2, 34]	τε μέγα καὶ ἐπὶ τῇ	τέχνῃ	θέας ἄξιον. (καὶ ναὸς ἕτερός
[2, 15]	Ἀθηνᾶς, τὸ δὲ ἄγαλμα Σκύλλιδος	τέχνη	καὶ Διποίνου· μαθητὰς δὲ εἶναι
[2, 20]	ἐστιν ἱερόν, ἄγαλμα ὀρθὸν χαλκοῦν,	τέχνη	Λυσίππου. μετὰ δὲ αὐτὸ προελθοῦσιν
[2, 9]	ἐν τῷ ὑπαίθρῳ Ζεὺς χαλκοῦς,	τέχνη	Λυσίππου, παρὰ δὲ αὐτὸν Ἄρτεμις
[2, 22]	αἱ μητέρες Ἱλάειρα καὶ Φοίβη,	τέχνη	μὲν Διποίνου καὶ Σκύλλιδος, ξύλου
[2, 17]	(λέγεται δὲ παρεστηκέναι τῇ Ἥρᾳ	τέχνη	Ναυκύδους ἄγαλμα Ἥβης, ἐλέφαντος καὶ
[2, 9]	καὶ Ἄρτεμις ὀνομαζομένη Πατρῴα, σὺν	τέχνῃ	πεποιημένα οὐδεμιᾷ· πυραμίδι δὲ ὁ
[2, 10]	ἐν δὲ αὐτῷ ξόανον ἀρχαῖον,	τέχνη	Φλιασίου Λαφάους. ἐπὶ δὲ τῇ
[2, 24]	δεξιᾷ δὲ ὄρος ἐστὶν ἡ	Λυκώνη,	δένδρα κυπαρίσσου μάλιστα ἔχουσα. ᾠκοδόμηται
[2, 37]	Ποντῖνος, τῇ δὲ ἕτερος ποταμός·	Ἀμυμώνη	δὲ ἀπὸ τῆς Δαναοῦ θυγατρὸς
[2, 27]	καὶ ὅπως ἰάθη· (γέγραπται δὲ	φωνῇ	τῇ Δωρίδι. χωρὶς δὲ ἀπὸ
[2, 4]	θέατρόν ἐστιν ἱερὸν Διὸς Καπετωλίου	φωνῇ	τῇ Ρωμαίων· κατὰ Ἑλλάδα δὲ
[2, 36]	καὶ ἐπὶ τὸν Χείμαρρον ποταμὸν	ἀφίξῃ.	πλησίον δὲ αὐτοῦ περίβολός ἐστι
[2, 26]	τὴν πόλιν, ἐπὶ τὸ ἱερὸν	ἀφίξῃ	τοῦ Ἀσκληπιοῦ. ταύτην τὴν χώραν
[2, 25]	ποταμὸν χείμαρρον Χάραδρον καλούμενον ἔστιν	Οἰνόη,	τὸ ὄνομα ἔχουσα, ὡς Ἀργεῖοί
[2, 25]	ἔθαψεν ἐνταῦθα. ἀπὸ τούτου μὲν	Οἰνόη	χωρίον ἐστὶν Ἀργείοις· (ὑπὲρ δὲ
[2, 32]	ὅτι ἐνσχεθεισῶν αὐτῷ τῶν ἡνιῶν	ἀνετράπη	τοῦ Ἱππολύτου τὸ ἅρμα. τούτου
[2, 3]	καὶ πατρὸς Ἰάσονός φησιν εἶναι.	(ἔπη	δὲ ἔστιν ἐν Ἕλλησι Ναυπάκτια
[2, 14]	Ἐλευσίνιον. ἔχει δὲ οὕτω τὰ	ἔπη·	δεῖξεν Τριπτολέμῳ τε Διοκλεῖ τε
[2, 37]	ταῦτα φωράσας ἐπὶ τῷδε. τὰ	ἔπη,	καὶ ὅσα οὐ μετὰ μέτρου
[2, 16]	Ἰνάχου γυναῖκα δὲ Ἀρέστορος τὰ	ἔπη	λέγει, ἃ δὴ Ἕλληνες καλοῦσιν
[2, 1]	Βακχιδῶν καλουμένων, ὃς καὶ τὰ	ἔπη	λέγεται ποιῆσαι, φησὶν ἐν τῇ
[2, 22]	Εὐφορίων Χαλκιδεὺς καὶ Πλευρώνιος Ἀλέξανδρος	ἔπη	ποιήσαντες, πρότερον δὲ ἔτι Στησίχορος
[2, 29]	Φώκῳ δὲ Ἄσιος ὁ τὰ	ἔπη	ποιήσας γενέσθαι φησὶ Πανοπέα καὶ
[2, 26]	ἐμπεποιηκότων ἐς τὰ Ἡσιόδου τὰ	ἔπη	συνθέντα ἐς τὴν Μεσσηνίων χάριν.
[2, 19]	εἶναι Λίνου τοῦ ποιήσαντος τὰ	ἔπη.	τὰ μὲν οὖν ἐς τοῦτον
[2, 26]	δὲ Ἀργείων δόξαν καὶ τὰ	ἔπη	τὰς μεγάλας Ἠοίας ἦν Ἐπιδαύρῳ
[2, 12]	καὶ τοῦ Ροδίου ποιητοῦ τὰ	ἔπη·	Φλίας αὖτ᾽ ἐπὶ τοῖσιν Ἀραιθυρέηθεν
[2, 27]	ὅτι μήτε αἱ γυναῖκες ἐν	σκέπῃ	σφίσιν ἔτικτον καὶ ἡ τελευτὴ
[2, 35]	ἤδη τὴν θεὸν τιμᾶν τῇ	πομπῇ·	οὗτοι λευκὴν ἐσθῆτα καὶ ἐπὶ
[2, 6]	τούτῳ πεποίηκεν Ἄσιος ὁ Ἀμφιπτολέμου·	Ἀντιόπη	δ᾽ ἔτεκε Ζῆθον καὶ Ἀμφίονα
[2, 2]	ἐς τὸν Κιθαιρῶνα ἐλθεῖν ἐπὶ	κατασκοπῇ	τῶν γυναικῶν, ἀναβάντα δὲ ἐς
[2, 7]	κομισθέντος ἑτέρωσε οὔτε ὅντινα αὐτοῦ	διεφθάρη	τρόπον εἰπεῖν ἔχουσιν. (ἐς δὲ
[2, 1]	βιαζομένου διεσπᾶτο ὁ δεδεμένος. τοιούτῳ	διεφθάρη	τρόπῳ καὶ αὐτὸς ὑπὸ Θησέως
[2, 27]	ἀνθρώπῳ καὶ τεκεῖν γυναικὶ ὅσιον.	(ὄρη	δέ ἐστιν ὑπὲρ τὸ ἄλσος
[2, 22]	ἐς τὸν βόθρον καιομένας λαμπάδας	Κόρῃ	τῇ Δήμητρος. (ἐνταῦθα Ποσειδῶνός ἐστιν
[2, 6]	Ζῆθον καὶ Ἀμφίονα δῖον Ἀσωποῦ	κούρη	ποταμοῦ βαθυδινήεντος, Ζηνί τε κυσαμένη
[2, 33]	χοὰς διέβαινεν ἐς τὴν νῆσον,	διαβάσῃ	δὲ ἐνταῦθα λέγεται Ποσειδῶνα μιχθῆναι.
[2, 20]	ἡ θήλεια τὸν ἄρρενα νικήσασα	ἐξελάσῃ	καὶ κῦδος ἐν Ἀργείοισιν ἄρηται,
[2, 36]	ἐς ταύτην, τοῦ τε Πρωνὸς	μέση	καὶ ὄρους ἑτέρου Θόρνακος καλουμένου
[2, 1]	δὲ ἐφ᾽ οὗ τὸ ἅρμα	μέση	μὲν ἐπείργασται Θάλασσα ἀνέχουσα Ἀφροδίτην
[2, 35]	θαῦμα· ἐφ᾽ ἥντινα γὰρ ἂν	πέσῃ	τῶν πλευρῶν ἡ πρώτη βοῦς,
[2, 36]	τὴν εὐθεῖαν τόν τε Ἐρασῖνον	διαβήσῃ	καὶ ἐπὶ τὸν Χείμαρρον ποταμὸν
[2, 11]	δ᾽ ἂν ἐνταῦθα τούτων ἱλάσασθαι	θελήσῃ	τις, ἀποδέδεικταί οἱ τὸ αὐτὸ
[2, 9]	πρώτοις, συμμάχους ἐλπίζων ἕξειν ἢν	κρατήσῃ	καὶ μάλιστα ἐμποδὼν οὐκ ἐθέλων
[2, 24]	(ἐπ᾽ ἄκρᾳ δέ ἐστι τῇ	Λαρίσῃ	Διὸς ἐπίκλησιν Λαρισαίου ναός, οὐκ
[2, 25]	ἢ τὸ ἐν ἀκροπόλει τῇ	Λαρίσῃ.	ἔστι δὲ ὄρος ὑπὲρ τῆς
[2, 2]	ἢ Κορινθίων ἢ ξένος ἐπίορκα	ὀμόσῃ,	οὐδεμία ἐστίν οἱ μηχανὴ διαφυγεῖν
[2, 38]	χωρίον ὃ Γενέσιον ὀνομάζουσι· πρὸς	θαλάσσῃ	δὲ τοῦ Γενεσίου Ποσειδῶνος ἱερόν
[2, 24]	Θεσσαλίᾳ πόλεων, ἥ τε ἐπὶ	θαλάσσῃ	καὶ ἡ παρὰ τὸν Πηνειόν,
[2, 36]	ἔχει μοι τοῦ λόγου, πρὸς	θαλάσσῃ,	καὶ τελετὴν Λερναίᾳ ἄγουσιν ἐνταῦθα
[2, 36]	καὶ Ἀσίνης ἐστὶν ἐρείπια ἐπὶ	θαλάσσῃ.	Λακεδαιμονίων δὲ καὶ τοῦ βασιλέως
[2, 37]	ξόανον καὶ Ἀφροδίτης ἄγαλμα ἐπὶ	θαλάσσῃ	λίθου· ἀναθεῖναι δὲ αὐτὸ τὰς
[2, 34]	αὐτῷ πόλισμα οὐ μέγα ἐπὶ	θαλάσσῃ	Μέθανα ᾤκισται. Ἴσιδος δὲ ἐνταῦθα
[2, 30]	τὸ ἱερὸν Ἀρτέμιδι ᾠκοδόμησεν ἐπὶ	θαλάσσῃ	τελματώδει καὶ ἐπιπολῆς μᾶλλον, ὥστε
[2, 16]	Τίρυνθα ἔσχε καὶ ὅσα πρὸς	θαλάσσῃ	τῆς Ἀργείας· σημεῖά τε τῆς
[2, 26]	ἐφ᾽ ἡμῶν Ἀσκληπιεῖον τὸ ἐπὶ	θαλάσσῃ.	τὸ δ᾽ ἐν Βαλάγραις ταῖς
[2, 24]	καλεῖ Δία καὶ τὸν ἐν	θαλάσσῃ.	τρισὶν οὖν ὁρῶντα ἐποίησεν ὀφθαλμοῖς
[2, 29]	δὲ ἐθέλοι, χῶμα ἐν τῇ	θαλάσσῃ	χώσαντα ἐκέλευεν ἐντεῦθεν ἀπολογήσασθαι. οὕτως
[2, 36]	ἐκ τῆς εὐθείας. Μάσητι δὲ	οὔσῃ	πόλει τὸ ἀρχαῖον, καθὰ καὶ
[2, 30]	ἔλαφον διώκοντα ἐς θάλασσαν συνεσπεσεῖν	φευγούσῃ·	καὶ ἥ τε ἔλαφος ἐνήχετο
[2, 29]	Ἀρτέμιδός ἐστιν ἄλσος· εἰκάσαις ἂν	θηρευούσῃ	τὴν Ἄρτεμιν. Ἀφροδίτης τε ἱερὸν
[2, 31]	ἐπίδειξιν, τὸ ἐντεῦθεν ἐπέξειμι. ~(ἐν	τῇ	ἀγορᾷ Τροιζηνίων ναὸς καὶ ἀγάλματα
[2, 21]	θυρῶν ἀνακειμένην. (τοῦ δὲ ἐν	τῇ	ἀγορᾷ τῶν Ἀργείων οἰκοδομήματος οὐ
[2, 33]	ἀνατιθέναι πρὸ γάμου τὴν ζώνην	τῇ	Ἀθηνᾷ τῇ Ἀπατουρίᾳ. (Καλαύρειαν δὲ
[2, 7]	ἀπετράποντο, τοὺς δὲ ἀνθρώπους ἐν	τῇ	Αἰγιαλείᾳ νόσος ἐπέλαβε· καὶ σφᾶς
[2, 20]	ἑπτὰ— ἐπηκολουθήκασι γὰρ καὶ Ἀργεῖοι	τῇ	Αἰσχύλου ποιήσει— πλησίον κεῖνται καὶ
[2, 28]	τῶν ὅρων ἐξευρεῖν. ἐπὶ δὲ	τῇ	ἄκρᾳ τοῦ ὄρους Κορυφαίας ἐστὶν
[2, 13]	ἔχων Παρίου λίθου. (ἐν δὲ	τῇ	ἀκροπόλει καὶ ἄλλος περίβολός ἐστιν
[2, 29]	εἶναι. τὴν δὲ Ἀθηνᾶν ἐν	τῇ	ἀκροπόλει, ξόανον θέας ἄξιον, Κισσαίαν
[2, 32]	λέγουσιν ἀνευρόντος Ἡρακλέους. (ἐν δὲ	τῇ	ἀκροπόλει τῆς Σθενιάδος καλουμένης ναός
[2, 33]	γάμου τὴν ζώνην τῇ Ἀθηνᾷ	τῇ	Ἀπατουρίᾳ. (Καλαύρειαν δὲ Ἀπόλλωνος ἱερὰν
[2, 18]	σωτήρων καλουμένων Περσέως. ἐν δὲ	τῇ	Ἀργείᾳ προελθοῦσιν ὀλίγον ἀπὸ τοῦ
[2, 28]	δὲ καὶ Ἀσιναίοις τοῖς ἐν	τῇ	Ἀργολίδι ἔθηκεν ὅρον τοῦτον, οὐκ
[2, 24]	Ὑσιῶν ἐστι πόλεώς ποτε ἐν	τῇ	Ἀργολίδι, καὶ τὸ πταῖσμα Λακεδαιμονίοις
[2, 29]	Ἀθηναίων ἀνάστατοι Θυρέαν τὴν ἐν	τῇ	Ἀργολίδι Λακεδαιμονίων δόντων ᾤκησαν. καὶ
[2, 32]	Σαρώνια γὰρ δὴ κατὰ ἔτος	τῇ	Ἀρτέμιδι ἑορτὴν ἄγουσι. ~(νῆσοι δέ
[2, 27]	ἐβασίλευσέ τε αὐτόθι καὶ ἀνῆκε	τῇ	Ἀρτέμιδι τέμενος, ἔνθα ἄχρι ἐμοῦ
[2, 34]	Ποσειδῶνος μὲν ἐπὶ τῆς ἀκτῆς	τῇ	ἀρχῇ, προελθοῦσι δὲ ἀπὸ θαλάσσης
[2, 21]	καὶ τὴν τελευτὴν ἐδήλωσα ἐν	τῇ	Ἀτθίδι συγγραφῇ. τοῦ δὲ τῆς
[2, 32]	δ᾽ ἂν εἴησαν τῶν ἐν	τῇ	Ἀττικῇ πρὸς Θησέα καὶ Ἀθηναίους
[2, 26]	δέ, ἀφ᾽ οὗ τὸ ὄνομα	τῇ	γῇ ἐτέθη, ὡς μέν φασιν
[2, 31]	τοῦτο μὲν ὅτῳ πιστὰ ἐνέφυ	τῇ	γῇ καὶ ἀνεβλάστησεν αὖθις καὶ
[2, 12]	τοῦτο ἐποίησεν ὄνομα ἀφ᾽ αὑτοῦ	τῇ	γῇ, Κείσου μὲν παῖδα εἶναι
[2, 29]	τῆς γῆς. βασιλεύσαντα δὲ ἐν	τῇ	γῇ πλὴν Αἰακὸν οὐδένα εἰπεῖν
[2, 30]	δὲ Ὦρον γενέσθαι σφίσιν ἐν	τῇ	γῆ πρῶτον. ἐμοὶ μὲν οὖν
[2, 12]	μάλιστα αὐτῶν ὡμολογημένοις χρήσομαι. (ἐν	τῇ	γῇ ταύτῃ γενέσθαι πρῶτον Ἄραντά
[2, 15]	καὶ ὧδε λόγος· Φορωνέα ἐν	τῇ	γῇ ταύτῃ γενέσθαι πρῶτον, Ἴναχον
[2, 1]	Ὠκεανοῦ θυγατέρα οἰκῆσαι πρῶτον ἐν	τῇ	γῇ ταύτῃ, Μαραθῶνα δὲ ὕστερον
[2, 26]	ἐν γαστρί. ὡς δὲ ἐν	τῇ	γῇ τῇ Ἐπιδαυρίων ἔτεκεν, ἐκτίθησι
[2, 3]	λέγονται τῶν δώρων ἕνεκα ὧν	τῇ	Γλαύκῃ κομίσαι φασὶν αὐτούς· (ἅτε
[2, 7]	ἐπιχώριον τρόπον, ἀλλ᾽ ὡς ἂν	τῇ	γραφῇ μάλιστα ἁρμόζοι· γραφὴ δὲ
[2, 27]	πίνουσα· ἴδοις δὲ κἂν ἐν	τῇ	γραφῇ φιάλην τε ὑάλου καὶ
[2, 37]	ταύτῃ κάθοδον δεῖξαί οἱ Πόλυμνον.	τῇ	δὲ Ἀλκυονίᾳ πέρας τοῦ βάθους
[2, 30]	γυμνόν ἐστι τέχνης τῆς ἐπιχωρίου,	τῇ	δὲ Ἀρτέμιδί ἐστιν ἐσθής, κατὰ
[2, 10]	μὲν Πανὸς καθήμενον ἄγαλμά ἐστι,	τῇ	δὲ Ἄρτεμις ἕστηκεν. (ἐσελθοῦσι δὲ
[2, 1]	μὲν ἐς τὴν ἐπὶ Κεγχρέαις,	τῇ	δὲ ἐς τὴν ἐπὶ Λεχαίῳ
[2, 10]	δὲ ἔχει τῇ μὲν μήκωνα	τῇ	δὲ ἑτέρᾳ μῆλον. τῶν δὲ
[2, 37]	τῇ μὲν ποταμὸς ὁ Ποντῖνος,	τῇ	δὲ ἕτερος ποταμός· Ἀμυμώνη δὲ
[2, 17]	τῇ μὲν καρπὸν φέρει ῥοιᾶς,	τῇ	δὲ σκῆπτρον. τὰ μὲν οὖν
[2, 25]	ἀπὸ τῶν πυλῶν τῶν πρὸς	τῇ	Δειράδι. ἐπὶ δὲ τῆς ὁδοῦ
[2, 25]	ἀπὸ τῶν πυλῶν τῶν πρὸς	τῇ	Δειράδι ἐστὶν ἐπὶ Λύρκειαν. ἐς
[2, 12]	καὶ πρὸ τῆς τελετῆς ἣν	τῇ	Δήμητρι ἄγουσιν Ἄραντα καὶ τοὺς
[2, 35]	δὲ τοῦ ναοῦ γυναικῶν ἱερασαμένων	τῇ	Δήμητρι εἰκόνες ἑστήκασιν οὐ πολλαί,
[2, 14]	που σταδίους μάλιστα ἀπέχουσι, καὶ	τῇ	Δήμητρι ἐνταῦθα δι᾽ ἐνιαυτοῦ τετάρτου
[2, 18]	τούτου, καθάπερ λέγουσιν Ἀργεῖοι, ξένου	τῇ	Δήμητρι. τούτῳ μὲν οὖν οὐκ
[2, 22]	τὸν βόθρον καιομένας λαμπάδας Κόρῃ	τῇ	Δήμητρος. (ἐνταῦθα Ποσειδῶνός ἐστιν ἱερὸν
[2, 21]	Ὑπερμήστρα καὶ τοῦτο ἀνέθηκε νικήσασα	τῇ	δίκῃ τὸν πατέρα ἣν τοῦ
[2, 27]	ὅπως ἰάθη· (γέγραπται δὲ φωνῇ	τῇ	Δωρίδι. χωρὶς δὲ ἀπὸ τῶν
[2, 35]	ἱλάσκονται καὶ ἀναθήματα δίδοται πλεῖστα	τῇ	Εἰλειθυίᾳ· τὸ δὲ ἄγαλμα οὐδενὶ
[2, 7]	τὸν Σύθαν ἴασιν οἱ παῖδες	τῇ	ἑορτῇ τοῦ Ἀπόλλωνος, καὶ ἀγαγόντες
[2, 26]	περὶ τὸν Πίνδασον ἰαθεὶς ἐν	τῇ	Ἐπιδαυρίᾳ, τὸν θεὸν ἐπηγάγετο ἐς
[2, 26]	ὡς δὲ ἐν τῇ γῇ	τῇ	Ἐπιδαυρίων ἔτεκεν, ἐκτίθησι τὸν παῖδα
[2, 17]	ὀνομάζουσι καὶ τὴν πόαν· ταύτην	τῇ	Ἥρᾳ καὶ αὐτὴν φέρουσι καὶ
[2, 15]	αὑτοῦ λέγουσιν ὀνομάσαι καὶ θῦσαι	τῇ	Ἥρᾳ. (λέγεται δὲ καὶ ὧδε
[2, 38]	σφισιν ἐκ τελετῆς, ἣν ἄγουσι	τῇ	Ἥρᾳ, λόγος τῶν ἀπορρήτων ἐστίν·
[2, 17]	οὐδὲν ἧσσον. (λέγεται δὲ παρεστηκέναι	τῇ	Ἥρᾳ τέχνη Ναυκύδους ἄγαλμα Ἥβης,
[2, 29]	εἰ δὲ ἐθέλοι, χῶμα ἐν	τῇ	θαλάσσῃ χώσαντα ἐκέλευεν ἐντεῦθεν ἀπολογήσασθαι.
[2, 11]	κόμαι τε γυναικῶν αἳ κείρονται	τῇ	θεῷ καὶ ἐσθῆτος Βαβυλωνίας τελαμῶνες.
[2, 35]	καὶ Μύσιον ὡς ξενίαν παράσχοιεν	τῇ	θεῷ, Κολόνταν δὲ οὔτε οἴκῳ
[2, 34]	δὲ Ἀθηνᾶς· (ἐπίκλησις δέ ἐστι	τῇ	θεῷ Προμαχόρμα. πρόκειται δὲ Βουπόρθμου
[2, 13]	καὶ Ἥβην. (παρὰ δὲ Φλιασίοις	τῇ	θεῷ ταύτῃ καὶ ἄλλαι τιμαὶ
[2, 21]	Πραξιτέλους. (τὴν δὲ εἰκόνα παρὰ	τῇ	θεῷ τῆς παρθένου Χλῶριν ὀνομάζουσι,
[2, 27]	μονομαχίας ἆθλα ἦν καὶ ἱερᾶσθαι	τῇ	θεῷ τὸν νικῶντα· ὁ δὲ
[2, 11]	φασιν αὐτὸ Πλημναῖον ἀποδιδόντα χάριν	τῇ	θεῷ τοῦ παιδὸς τῆς τροφῆς.
[2, 35]	δὲ οὐ κατὰ γνώμην Χθονίᾳ	τῇ	θυγατρὶ ποιεῖν αὐτόν. Κολόνταν μὲν
[2, 35]	γρᾶες καὶ τόδε ἄλλο πρόσκειται	τῇ	θυσίᾳ θαῦμα· ἐφ᾽ ἥντινα γὰρ
[2, 10]	τέχνη Φλιασίου Λαφάους. ἐπὶ δὲ	τῇ	θυσίᾳ τοιάδε δρᾶν νομίζουσι. Φαῖστον
[2, 1]	κατηρίθμησα ἀνελὼν καὶ ἐν Ἐπιδαύρῳ	τῇ	ἱερᾷ Περιφήτην Ἡφαίστου νομιζόμενον, κορύνῃ
[2, 5]	ἀπὸ δὲ Θήβης τὴν ὑπὸ	τῇ	Καδμείᾳ κληθῆναι. Θηβαῖοι δὲ οὐχ
[2, 5]	ἐγένοντο, θυγάτηρ δὲ Καλχινία. ταύτῃ	τῇ	Καλχινίᾳ Ποσειδῶνα συγγενέσθαι φασὶ καὶ
[2, 37]	ἀρχαῖα· (ἃ δὲ ἤκουσα ἐπὶ	τῇ	καρδίᾳ γεγράφθαι τῇ πεποιημένῃ τοῦ
[2, 30]	ἐκ Τροιζῆνος σταλέντες Ἁλικαρνασσὸν ἐν	τῇ	Καρίᾳ καὶ Μύνδον ἀπῴκισαν οἱ
[2, 32]	(καταβαίνουσι δὲ ἐπὶ τὸν πρὸς	τῇ	Κελενδέρει καλουμένῃ λιμένα χωρίον ἐστὶν
[2, 20]	κατέχουσα τῇ χειρὶ καὶ ἐπιτίθεσθαι	τῇ	κεφαλῇ μέλλουσα. ἦν δὲ ἡ
[2, 10]	χρυσοῦ καὶ ἐλέφαντος, φέρουσα ἐπὶ	τῇ	κεφαλῇ πόλον, τῶν χειρῶν δὲ
[2, 1]	ἔπη λέγεται ποιῆσαι, φησὶν ἐν	τῇ	Κορινθίᾳ συγγραφῇ εἰ δὲ Εὐμήλου
[2, 4]	Ὀρνυτίωνος υἱὸς νεώτερος κατέμεινεν ἐν	τῇ	Κορίνθῳ. Θόαντος δὲ Δαμοφῶν, Δαμοφῶντος
[2, 26]	παρὰ Κυρηναίοις τὸ ἐν Λεβήνῃ	τῇ	Κρητῶν ἐστιν Ἀσκληπιεῖον. διάφορον δὲ
[2, 24]	ἐτόλμησαν. (ἐπ᾽ ἄκρᾳ δέ ἐστι	τῇ	Λαρίσῃ Διὸς ἐπίκλησιν Λαρισαίου ναός,
[2, 25]	διάφορον ἢ τὸ ἐν ἀκροπόλει	τῇ	Λαρίσῃ. ἔστι δὲ ὄρος ὑπὲρ
[2, 21]	καὶ Ἀμύκλαν, περιγενέσθαι δὲ εὐξαμένους	τῇ	Λητοῖ. Μελίβοιαν δὲ οὕτω δή
[2, 21]	Ἀργεῖοι τὸ ἐξ ἀρχῆς οἰκοδομῆσαι	τῇ	Λητοῖ τὸν ναόν· ἐγὼ δὲ—
[2, 6]	μὲν Νυκτεύς, ἐτρώθη δὲ κρατῶν	τῇ	μάχῃ καὶ Ἐπωπεύς. Νυκτέα μὲν
[2, 9]	παίδων Ἐπικλείδας μὲν ἀπέθανεν ἐν	τῇ	μάχῃ, Κλεομένην δὲ φεύγοντα ἐς
[2, 21]	τυραννίδι, νικήσαντες δὲ οἱ Ἀργεῖοι	τῇ	μάχῃ Λαφάην τε καὶ τῶν
[2, 20]	τῶν μὲν ἐν αὐτῇ πεπτωκότων	τῇ	μάχῃ, ὅσοι δὲ ἐς τὸ
[2, 9]	τότε ἡγουμένου τῶν Ἀχαιῶν, νικᾷ	τῇ	μάχῃ. τοῦτο Ἄρατον ἠνάγκασεν ὑπέρ
[2, 1]	δὲ ὁ τῶν Κορινθίων ἰσθμὸς	τῇ	μὲν ἐς τὴν ἐπὶ Κεγχρέαις,
[2, 17]	Ὥρας ἐπειργασμένας, καὶ τῶν χειρῶν	τῇ	μὲν καρπὸν φέρει ῥοιᾶς, τῇ
[2, 10]	πόλον, τῶν χειρῶν δὲ ἔχει	τῇ	μὲν μήκωνα τῇ δὲ ἑτέρᾳ
[2, 10]	ἐσιοῦσι καθ᾽ ἕτερον τῆς ἐσόδου	τῇ	μὲν Πανὸς καθήμενον ἄγαλμά ἐστι,
[2, 37]	θάλασσαν καθήκει. ὅροι δὲ αὐτοῦ	τῇ	μὲν ποταμὸς ὁ Ποντῖνος, τῇ
[2, 29]	ἔρημον κομίσαντος Αἴγιναν τὴν Ἀσωποῦ	τῇ	μὲν τὸ ὄνομα ἐτέθη τοῦτο
[2, 17]	λέγουσιν. ἐν δὲ τῷ προνάῳ	τῇ	μὲν Χάριτες ἀγάλματά ἐστιν ἀρχαῖα,
[2, 13]	καὶ Ὅμηρος μνήμην ἐποιήσατο ἐν	τῇ	Μενελάου πρὸς Ἀλέξανδρον μονομαχίᾳ φάμενος
[2, 25]	βασιλεῦσαι δέ φασιν Ἠλεκτρύωνα ἐν	τῇ	Μηδείᾳ τὸν πατέρα Ἀλκμήνης· ἐπ᾽
[2, 29]	τοῦ Φώκου. ταῦτα δὲ ἐχαρίζοντο	τῇ	μητρί· αὐτοὶ μὲν γὰρ ἐγεγόνεσαν
[2, 15]	Ἀργεῖοι τῷ Διὶ καὶ ἐν	τῇ	Νεμέᾳ καὶ Νεμείου Διὸς ἱερέα
[2, 29]	ἔθη καὶ φωνὴν κατεστήσαντο ἐν	τῇ	νήσῳ. προελθοῦσι δὲ Αἰγινήταις ἐς
[2, 30]	Αἰγινῆται, λέγοντες φαίνεσθαί σφισιν ἐν	τῇ	νήσῳ τὴν Βριτόμαρτιν. ἐπίκλησις δέ
[2, 27]	περιβόλου, καθὰ καὶ ἐπὶ Δήλῳ	τῇ	νήσῳ τὸν αὐτὸν νόμον. τὰ
[2, 21]	λοιποὶ τῇ Ὁμήρου ποιήσει— δοκῶ	τῇ	Νιόβῃ τῶν παίδων μηδένα ὑπόλοιπον
[2, 7]	δὲ ναὸς ἔστι μὲν ἐν	τῇ	νῦν ἀγορᾷ, τὸ δὲ ἐξ
[2, 7]	Στάζουσα ἡ πηγή. (ἐν δὲ	τῇ	νῦν ἀκροπόλει Τύχης ἱερόν ἐστιν
[2, 15]	Μυκηναίους ὕστερον ἀνέστησαν. ἐν γὰρ	τῇ	νῦν Ἀργολίδι ὀνομαζομένῃ τὰ μὲν
[2, 29]	περὶ τὸν Παρνασσὸν οἰκησάντων ἐν	τῇ	νῦν καλουμένῃ Φωκίδι. (τὸ δὲ
[2, 8]	Σικυωνίων ἐτυράννησε, Κλέων δὲ ἐν	τῇ	νῦν πόλει. πρὸ ταύτης τῆς
[2, 35]	οὖν φασιν ἀντὶ τούτων συγκαταπρησθῆναι	τῇ	οἰκίᾳ, Χθονίαν δὲ κομισθεῖσαν ἐς
[2, 23]	αὐτῇ πλησίον Ἡρακλείας τῆς ὑπὸ	τῇ	Οἴτῃ. (τὰ δὲ ἐς Ἕλενον
[2, 21]	πλέον τι ἢ οἱ λοιποὶ	τῇ	Ὁμήρου ποιήσει— δοκῶ τῇ Νιόβῃ
[2, 31]	τὴν γῆν θιγόντι τοῦ ἐδάφους	τῇ	ὁπλῇ, Βελλεροφόντην δὲ ἐλθεῖν ἐς
[2, 16]	κατὰ δαίμονα ὑποπεσὼν τοῦ δίσκου	τῇ	ὁρμῇ. (καὶ Ἀκρισίῳ μὲν ἡ
[2, 7]	πόλιν Δημήτριος καθελὼν ὁ Ἀντιγόνου	τῇ	πάλαι ποτὲ ἀκροπόλει προσῴκισε τὴν
[2, 3]	δὴ καὶ Ἀπόλλωνος ἄγαλμα πρὸς	τῇ	Πειρήνῃ καὶ περίβολός ἐστιν, ἐν
[2, 37]	ἤκουσα ἐπὶ τῇ καρδίᾳ γεγράφθαι	τῇ	πεποιημένῃ τοῦ ὀρειχάλκου, οὐδὲ ταῦτα
[2, 3]	ὑπὸ λεαίνης διαφθαρῆναι θηρεύοντα ἐν	τῇ	πέραν ἠπείρῳ· Φέρητι δὲ οὐδέν
[2, 37]	τῆς δὲ Ἀμυμώνης πέφυκεν ἐπὶ	τῇ	πηγῇ πλάτανος· ὑπὸ ταύτῃ τὴν
[2, 37]	ὑπὸ ταύτῃ τὴν ὕδραν τραφῆναι	τῇ	πλατάνῳ φασίν. ἐγὼ δὲ τὸ
[2, 20]	καὶ μᾶλλον ἐτιμᾶτο ἔτι ἐπὶ	τῇ	ποιήσει. συμβάντος δὲ Ἀργείοις ἀτυχῆσαι
[2, 32]	στασιασάντων δὲ ὁμοίως τῶν ἐν	τῇ	πόλει ἁπάντων καὶ ταύτας φασὶν
[2, 25]	δὴ τούτου τὸ ὄνομα ἐγένετο	τῇ	πόλει, Ἀργεῖοι δὲ ὕστερον τούτων
[2, 15]	ἀπὸ τοῦ ἑτέρου τούτων ἐτέθη	τῇ	πόλει. ἐνταῦθά ἐστιν ἱερὸν Ἀθηνᾶς,
[2, 29]	λίθου Παρίου. ναοὶ δὲ ἐν	τῇ	πόλει καὶ Διονύσου καὶ Ἀρτέμιδός
[2, 5]	ὕδωρ αὐτόθεν ὑπορρεῖν τὸ ἐν	τῇ	πόλει. (ὁ δὲ Ἀσωπὸς οὗτος
[2, 34]	τὸ δὲ καὶ ἐν αὐτῇ	τῇ	πόλει. ~(πλησίον δὲ αὐτοῦ Διονύσου
[2, 2]	Λαΐδος. (λόγου δὲ ἄξια ἐν	τῇ	πόλει τὰ μὲν λειπόμενα ἔτι
[2, 36]	σφισι κατὰ ταὐτὰ καὶ ἐν	τῇ	πόλει τὰ ξόανα. (ἀναστρέψας δὲ
[2, 19]	δῆμος. (Ἀργείοις δὲ τῶν ἐν	τῇ	πόλει τὸ ἐπιφανέστατόν ἐστιν Ἀπόλλωνος
[2, 25]	Τίρυνθα δὲ ἥρωα, ἀφ᾽ οὗ	τῇ	πόλει τὸ ὄνομα ἐγένετο, παῖδα
[2, 16]	οὖν γεγονέναι καὶ τὸ ὄνομα	τῇ	πόλει φασίν. ὃν δὲ προσποιοῦσιν
[2, 35]	καθέστηκεν ἤδη τὴν θεὸν τιμᾶν	τῇ	πομπῇ· οὗτοι λευκὴν ἐσθῆτα καὶ
[2, 2]	τὴν ὁδὸν μνήματα καὶ πρὸς	τῇ	πύλῃ Διογένης τέθαπται ὁ Σινωπεύς,
[2, 35]	λεγόμενα ὑπὸ Ἑρμιονέων. (πρὸς δὲ	τῇ	πύλῃ, καθ᾽ ἣν ὁδὸς εὐθεῖά
[2, 7]	τοῖς ἐφεξῆς δηλώσω. πρὸς δὲ	τῇ	πύλῃ πηγή ἐστί σφισιν ἐν
[2, 4]	ἐστιν ἱερὸν Διὸς Καπετωλίου φωνῇ	τῇ	Ρωμαίων· κατὰ Ἑλλάδα δὲ γλῶσσαν
[2, 31]	Ἡρακλέα λέγουσιν ἀνευρόντα τὸν πρὸς	τῇ	Σαρωνίδι κότινον ἀπὸ τούτου τεμεῖν
[2, 30]	ἐβασίλευσεν. ἔλεγον δὲ ὅτι οὗτος	τῇ	Σαρωνίδι τὸ ἱερὸν Ἀρτέμιδι ᾠκοδόμησεν
[2, 7]	τὴν ἀκρόπολιν ᾠκοδομημένου τὸν ἐν	τῇ	σκηνῇ πεποιημένον ἄνδρα ἀσπίδα ἔχοντα
[2, 11]	εἰσιν. ἀνάκειται δὲ ἀγάλματα ἐν	τῇ	στοᾷ Διονύσου καὶ Ἑκάτης, Ἀφροδίτη
[2, 10]	ἱερεῦσιν ἔσοδος. κεῖται δὲ ἐν	τῇ	στοᾷ κήτους ὀστοῦν θαλασσίου μεγέθει
[2, 18]	Τισαμενὸς μὲν οὖν ἦλθε σὺν	τῇ	στρατιᾷ καὶ οἱ παῖδες ἐς
[2, 8]	ἐπιδρομῆς, ἥκοντι δὲ Ἀράτῳ καὶ	τῇ	στρατιᾷ συμβαλόντες ἐκρατήθησαν καὶ τὴν
[2, 36]	Ἀσίνην καὶ τὴν γῆν προσορισάμενοι	τῇ	σφετέρᾳ Πυθαέως τε Ἀπόλλωνος ὑπελίποντο
[2, 34]	μεγέθει τε μέγα καὶ ἐπὶ	τῇ	τέχνῃ θέας ἄξιον. (καὶ ναὸς
[2, 32]	τὸν μὲν ἅτε ἐν μητροπόλει	τῇ	Τροιζῆνι Ἁλικαρνασσεῖς ἐποίησαν, τὸ δὲ
[2, 37]	ἀντὶ τούτων τὰς κεφαλὰς ἐποίησε	τῇ	ὕδρᾳ τὰς πολλάς. (εἶδον δὲ
[2, 19]	γαμβρὸν καὶ τῶν παίδων ἀρεσκόμενος	τῇ	Ὑρνηθοῖ μάλιστα, ὑπωπτεύετο δὲ ἤδη
[2, 16]	Ἄργος— ᾐσχύνετο γὰρ τοῦ φόνου	τῇ	φήμῃ— Μεγαπένθην τὸν Προίτου πείθει
[2, 13]	τὰ ἀξιολογώτατα. ἔστι γὰρ ἐν	τῇ	Φλιασίων ἀκροπόλει κυπαρίσσων ἄλσος καὶ
[2, 8]	μάχῃ διέφθειρε καὶ Περσαῖον ἐπὶ	τῇ	φρουρᾷ τεταγμένον, ὃς παρὰ Ζήνωνα
[2, 28]	ἐλαίας φυτόν, αἰτίου τοῦ περιαγαγόντος	τῇ	χειρὶ Ἡρακλέους ἐς τοῦτο τὸ
[2, 20]	δὲ ἐς κράνος ὁρᾷ κατέχουσα	τῇ	χειρὶ καὶ ἐπιτίθεσθαι τῇ κεφαλῇ
[2, 15]	Ἀδράστου· τὸ δὲ ὄνομα λέγουσι	τῇ	χώρᾳ Νεμέαν δοῦναι θυγατέρα Ἀσωποῦ
[2, 30]	θυγατρός, καὶ πόλεις αὐτοὺς ἐν	τῇ	χώρᾳ φασὶν Ὑπέρειάν τε καὶ
[2, 29]	(τὸ δὲ ὄνομα προϋπῆρχεν ἤδη	τῇ	χώρᾳ, Φώκου τοῦ Ὀρνυτίωνος γενεᾷ
[2, 18]	ἡ Πυθία Γλαύκῳ τῷ Ἐπικύδους	Σπαρτιάτῃ,	βουλεύσαντι ἐπίορκα ὀμόσαι, καὶ τοῦδε
[2, 34]	που στάδια, πλάτος δὲ ᾗ	πλατυτάτη	σταδίων τριῶν οὐ πλέον. (ἐνταῦθα
[2, 29]	Αἴγινά ἐστι νήσων τῶν Ἑλληνίδων	ἀπορωτάτη·	πέτραι τε γὰρ ὕφαλοι περὶ
[2, 31]	ὀνομάζουσι Χρυσορόαν· αὐχμοῦ δὲ ἐπὶ	ἔτη	συμβάντος σφίσιν ἐννέα, ἐν οἷς
[2, 9]	Ἀράτῳ δὲ Ἀντίγονος ἅτε ἀνδρὶ	εὐεργέτῃ	καὶ συγκατειργασμένῳ λαμπρὰ οὕτω διέμεινεν
[2, 3]	κτῆσιν ὄπασσε· τὸν δὲ ἐν	τελετῇ	Μητρὸς ἐπὶ Ἑρμῇ λεγόμενον καὶ
[2, 3]	χώραν Ἀλωεῖ. μὲν τὴν Ἀσωπίαν,	Αἰήτῃ	δὲ τὴν Ἐφυραίαν· καὶ Αἰήτην
[2, 4]	καὶ Ὑανθίδας παραδόντες τὴν βασιλείαν	Ἀλήτῃ	καταμένουσιν αὐτοῦ, τῶν δὲ Κορινθίων
[2, 30]	ἐστὶν Ἀφαία καὶ Δίκτυννα ἐν	Κρήτῃ.	(τὸ δὲ Πανελλήνιον, ὅτι μὴ
[2, 4]	δὲ ὡς οἱ Κορίνθιοί φασιν	Ἀφροδίτῃ	παρέντος— ἐς δὴ τὸν Ἀκροκόρινθον
[2, 11]	τῇ στοᾷ Διονύσου καὶ Ἑκάτης,	Ἀφροδίτη	τε καὶ Μήτηρ θεῶν καὶ
[2, 23]	πλησίον Ἡρακλείας τῆς ὑπὸ τῇ	Οἴτῃ.	(τὰ δὲ ἐς Ἕλενον τὸν
[2, 38]	ᾤκησαν, καὶ ἑτέρα κώμη Νηρίς,	τρίτη	δὲ Εὔα μεγίστη τῶν κωμῶν·
[2, 34]	ναυσὶν ἐπιτήδειον— μετὰ δὲ Πιτυοῦσσα,	τρίτη	δὲ ἣν Ἀριστερὰν ὀνομάζουσι. ταύτας
[2, 1]	καὶ οὗτοι· τῷ δὲ ἅρματι	Ἀμφιτρίτη	καὶ Ποσειδῶν ἐφεστήκασι, καὶ παῖς
[2, 34]	παρήκει τῆς ἠπείρου μηνοειδὴς καὶ	ἀκτὴ	μετὰ τὸν αἰγιαλὸν ἐπὶ Ποσείδιον,
[2, 28]	δὲ ἐς τὸ ἅρμα ἀπήλαυνον·	Δηιφόντῃ	δὲ ἀγγέλλει τις τῶν Ἐπιδαυρίων
[2, 26]	παραδοῦναι λέγουσιν ἀμαχεὶ τὴν γῆν	Δηιφόντῃ	καὶ Ἀργείοις· (καὶ ὁ μὲν
[2, 26]	ὁ δὲ σὺν αὐτοῖς στρατὸς	Δηιφόντῃ	καὶ Ὑρνηθοῖ πλέον ἢ Κείσῳ
[2, 29]	μοῖρα Ἀργείων τῶν Ἐπίδαυρον ὁμοῦ	Δηιφόντῃ	κατασχόντων, διαβᾶσα ἐς Αἴγιναν καὶ
[2, 19]	δὲ ἐκ μὲν τοῦ φανεροῦ	Δηιφόντῃ	τῷ Ἀντιμάχου τοῦ Θρασυάνορος τοῦ
[2, 4]	μάλιστα συγκατεργάσασθαι τά τε ἄλλα	Βελλεροφόντῃ	φασὶ καὶ ὡς τὸν Πήγασόν
[2, 18]	παρειληφὼς δὲ καὶ τὴν ἐν	Σπάρτῃ	βασιλείαν, συμμαχικοῦ δὲ ἐκ Φωκέων
[2, 9]	Κλεωνύμου παραλαβὼν τὴν βασιλείαν ἐν	Σπάρτῃ	Παυσανίαν ἐμιμεῖτο τυραννίδος τε ἐπιθυμῶν
[2, 13]	δένδρα ἀνατιθέασιν. ἄγεται δὲ καὶ	ἑορτή	σφισιν ἐπέτειος, ἣν καλοῦσι Κισσοτόμους.
[2, 7]	Σύθαν ἴασιν οἱ παῖδες τῇ	ἑορτῇ	τοῦ Ἀπόλλωνος, καὶ ἀγαγόντες δὴ
[2, 32]	δρῶσι δὲ καὶ ἄλλο τοιόνδε·	ἑκάστη	παρθένος πλόκαμον ἀποκείρεταί οἱ πρὸ
[2, 7]	δὲ ἐπὶ λόγῳ τοιῷδε αὐτοῖς	κατέστη	σέβεσθαι. Ἀπόλλων καὶ Ἄρτεμις ἀποκτείναντες
[2, 38]	κώμη Νηρίς, τρίτη δὲ Εὔα	μεγίστη	τῶν κωμῶν· καὶ ἱερὸν τοῦ
[2, 20]	ἕλκοντες τὴν ἅμαξαν καὶ ἐπ᾽	αὐτῇ	ἄγοντες τὴν μητέρα ἐς τὸ
[2, 28]	ἀδελφήν, ἐλθεῖν δῆθεν ἐς λόγους	αὐτῇ	βουλόμενοι. (ὡς δὲ ὑπήκουσε καλοῦσιν,
[2, 29]	εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς λέγουσιν ἐν	αὐτῇ	γενέσθαι· Διὸς δὲ ἐς ἔρημον
[2, 21]	ἐπὶ τῷ συμβάντι ἀντὶ Μελιβοίας	αὐτῇ	γενέσθαι Χλῶριν. (τούτους δή φασιν
[2, 5]	ὡς Αἰγιαλεὺς αὐτόχθων πρῶτος ἐν	αὐτῇ	γένοιτο, καὶ Πελοποννήσου δὲ ὅσον
[2, 20]	ἔρριπταί οἱ πρὸς τοῖς ποσίν,	αὐτὴ	δὲ ἐς κράνος ὁρᾷ κατέχουσα
[2, 20]	πάντας ἀνεβίβασεν ἐπὶ τὸ τεῖχος,	αὐτὴ	δὲ ὁπόσα ἐν ταῖς οἰκίαις
[2, 29]	ὁ γαμβρός οἱ Περίανδρος Κορίνθου.	~(αὐτὴ	δὲ τῶν Ἐπιδαυρίων ἡ πόλις
[2, 25]	ποιοῦσαν ὅτι ἐν οὐδενὶ οὐδὲ	αὐτὴ	καθέστηκεν ἔτι κινδύνῳ. ἐπὶ τούτῳ
[2, 21]	Ὑπερμήστρας τῆς Λαναοῦ· σὺν δὲ	αὐτῇ	καὶ Λυγκεὺς τέθαπται. τούτων δὲ
[2, 25]	Λῆσσα, ναὸς δὲ Ἀθηνᾶς ἐν	αὐτῇ	καὶ ξόανον οὐδέν τι διάφορον
[2, 4]	στήλη καὶ θρόνος· λίθων καὶ	αὐτὴ	καὶ ὁ θρόνος. ὁ δὲ
[2, 35]	δ᾽ οὖν ἡ θεός τε	αὐτὴ	καλεῖται καὶ Χθόνια ἑορτὴν κατὰ
[2, 32]	τὸ ὄνομα ἀνελομένου Θησέως ὑπ᾽	αὐτῇ	κρηπῖδας τὰς Αἰγέως καὶ ξίφος·
[2, 16]	ἡ πύλη, λέοντες δὲ ἐφεστήκασιν	αὐτῇ·	Κυκλώπων δὲ καὶ ταῦτα ἔργα
[2, 9]	Ἀχαιῶν Σελλασία τε ἠνδραποδίσθη καὶ	αὐτὴ	Λακεδαίμων ἑάλω. Λακεδαιμονίοις μὲν οὖν
[2, 3]	ἐς τὸ ὕδωρ. ἐπὶ δὲ	αὐτῇ	λέγουσιν ὡς ἥ Πειρήνη γένοιτο
[2, 15]	που καὶ δέκα. ἐν δὲ	αὐτῇ	Νεμείου (τε) Διὸς ναός ἐστι
[2, 20]	Λακεδαιμονίους, καὶ τῶν μὲν ἐν	αὐτῇ	πεπτωκότων τῇ μάχῃ, ὅσοι δὲ
[2, 15]	καλουμένου Τρητοῦ, στενὴ μὲν καὶ	αὐτὴ	περιεχόντων ὀρῶν, ὀχήμασι δέ ἐστιν
[2, 23]	γενομένην, καὶ ἔστιν ὁ τάφος	αὐτῇ	πλησίον Ἡρακλείας τῆς ὑπὸ τῇ
[2, 33]	αἰτίαν ἐκλήθη τοιαύτην. ἔστιν ἐν	αὐτῇ	Σφαίρου μνῆμα· Πέλοπος δὲ ἡνίοχον
[2, 5]	ναός ἐστιν Ἀφροδίτης· ἀγάλματα δὲ	αὐτή	τε ὡπλισμένη καὶ Ἥλιος καὶ
[2, 34]	μοι, τὸ δὲ καὶ ἐν	αὐτῇ	τῇ πόλει. ~(πλησίον δὲ αὐτοῦ
[2, 29]	σταδίου πλευρὰ μία, ἀνέχουσά τε	αὐτὴ	τὸ θέατρον καὶ ἀντὶ ἐρείσματος
[2, 32]	πέτρα Θησέως ὀνομαζομένη, μεταβαλοῦσα καὶ	αὐτὴ	τὸ ὄνομα ἀνελομένου Θησέως ὑπ᾽
[2, 21]	Περσέως. καὶ ἐφ᾽ ὅτῳ μὲν	αὐτῇ	τὸ ὄνομα ἐτέθη, δῆλον εὐθὺς
[2, 4]	παραδοίη χειρωσαμένη τε καὶ ἐνθεῖσα	αὐτὴ	τῷ ἵππῳ χαλινόν. τὸ δὲ
[2, 2]	ᾠκοδόμηται κρήνη, καὶ Ποσειδῶν ἐπ᾽	αὐτῇ	χαλκοῦς καὶ δελφὶς ὑπὸ τοῖς
[2, 34]	ἔχει δὲ καὶ λιμένας ἐν	αὑτῇ.	μῆκος μὲν δὴ τῆς ἀκτῆς
[2, 28]	σφίσι τὴν ἴσην, Δηιφόντην μὲν	αὑτῇ	τε ἄνδρα ἀρεστὸν εἶναι φήσασα
[2, 31]	ἦν, ἐπίκλησις τῆς Ἀρτέμιδός ἐστιν	αὕτη·	εἴη δ᾽ ἂν ἔτι καὶ
[2, 7]	δὲ εἴπερ ἄλλη τις καὶ	αὕτη	ἐστὶ θέας ἀξία. (προελθοῦσι δὲ
[2, 34]	(καὶ ναὸς ἕτερός ἐστιν Ἀφροδίτης·	αὕτη	καὶ ἄλλας ἔχει παρὰ Ἑρμιονέων
[2, 34]	πρώτη μὲν Ἁλιοῦσσα— παρέχεται δὲ	αὕτη	λιμένα ἐνορμίσασθαι ναυσὶν ἐπιτήδειον— μετὰ
[2, 36]	ἐστιν ἔρημος, ᾠκεῖτο δὲ καὶ	αὕτη	ποτέ, καὶ Ἁλικῶν λόγος ἐν
[2, 33]	διαβῆναι ποσὶν ἐς αὐτὴν ἔστιν·	αὕτη	Σφαιρία ὀνομαζομένη πρότερον Ἱερὰ δι᾽
[2, 1]	δὲ Ἀμφιτρίτης, καὶ Θάλασσα καὶ	αὕτη	χαλκῆ. τὰ δὲ ἔνδον ἐφ᾽
[2, 20]	δὲ ἐπυνθανόμην αὐτὸ ἐπ᾽ αἰτίᾳ	τοιαύτῃ.	Λακεδαιμονίοις πολεμεῖν πρὸς Ἀργείους ἀρξαμένοις
[2, 19]	ἱδρύσατο Λύκιον Ἀπόλλωνα ἐπ᾽ αἰτίᾳ	τοιαύτῃ.	παραγενόμενος ἐς τὸ Ἄργος ἠμφισβήτει
[2, 9]	καὶ τὸν μὲν ἐξ Αἰγίου	ταύτῃ	γὰρ τὸ χρεὼν ἐπέλαβεν αὐτὸν—
[2, 12]	ὡμολογημένοις χρήσομαι. (ἐν τῇ γῇ	ταύτῃ	γενέσθαι πρῶτον Ἄραντά φασιν ἄνδρα
[2, 15]	λόγος· Φορωνέα ἐν τῇ γῇ	ταύτῃ	γενέσθαι πρῶτον, Ἴναχον δὲ οὐκ
[2, 20]	οὖν λοιπὰς θάπτουσιν ἐν κοινῷ,	ταύτῃ	δὲ— ἀξιώματι γὰρ δὴ προεῖχεν—
[2, 1]	σφίσιν, ἰσθμὸν μὲν καὶ ὅσα	ταύτῃ	δικάσαντα εἶναι Ποσειδῶνος, τὴν δὲ
[2, 5]	Σικυωνίας καὶ> ἐκδίδωσιν ἐς τὴν	ταύτῃ	θάλασσαν. θυγατέρας δὲ αὐτοῦ γενέσθαι
[2, 30]	λίμνην ἀπὸ τούτου Σαρωνίδα τὴν	ταύτῃ	θάλασσαν καλοῦσιν ἀντὶ Φοιβαίας. (τοὺς
[2, 24]	Εὐρίπου κατὰ Ἐλευσῖνα καὶ τὴν	ταύτῃ	θάλασσαν οἱ Ρειτοί. πρὸς δὲ
[2, 37]	ἐλθεῖν Σεμέλην ἀνάξοντα, τὴν δὲ	ταύτῃ	κάθοδον δεῖξαί οἱ Πόλυμνον. τῇ
[2, 13]	(παρὰ δὲ Φλιασίοις τῇ θεῷ	ταύτῃ	καὶ ἄλλαι τιμαὶ καὶ μέγιστον
[2, 35]	(δὲ) δευτέραν καὶ τρίτην ἐπὶ	ταύτῃ	καὶ ἄλλην τετάρτην. κατεργάζονταί τε
[2, 38]	δὲ Ἀλεξάνορος, καὶ ἰᾶται τοὺς	ταύτῃ	καὶ τιμὰς παρὰ τῶν προσοίκων
[2, 4]	οὐ φανερὰ ἔχουσι τὰ ἀγάλματα.	ταύτῃ	καὶ τὸ τῆς Βουναίας ἐστὶν
[2, 31]	Σεμέλην τε ὑπὸ Διονύσου κομισθῆναι	ταύτῃ	καὶ ὡς Ἡρακλῆς ἀναγάγοι τὸν
[2, 5]	αὐτόν. (Σικυώνιοι δὲ οὗτοι γὰρ	ταύτῃ	Κορινθίοις εἰσὶν ὅμοροι— περὶ τῆς
[2, 35]	τοῦ ἄνθους ὃ καλοῦσιν οἱ	ταύτῃ	κοσμοσάνδαλον, ὑάκινθον ἐμοὶ δοκεῖν ὄντα
[2, 30]	ἔστι μὲν ἑτέρωθι καὶ οὐ	ταύτῃ,	λίθου δὲ ἄγαλμα καθήμενον. (θεῶν
[2, 1]	οἰκῆσαι πρῶτον ἐν τῇ γῇ	ταύτῃ,	Μαραθῶνα δὲ ὕστερον τὸν Ἐπωπέως
[2, 25]	ἐπὶ πολὺ ἐξικνεῖται τῆς γῆς.	(ταύτῃ	μὲν δὴ θέας οὐδὲν ἔτι
[2, 25]	γὰρ καὶ συγγενεῖς ἦσαν— ἐποιήθη	ταύτῃ	μνῆμα ἐν κοινῷ. (προϊοῦσι δὲ
[2, 24]	ὁδοῦ τῶν Αἰγύπτου παίδων καὶ	ταύτῃ	μνῆμα. χωρὶς μὲν γὰρ ἀπὸ
[2, 38]	ἱερὸν τοῦ Πολεμοκράτους ἐστὶν ἐν	ταύτῃ.	ὁ δὲ Πολεμοκράτης ἐστὶ καὶ
[2, 22]	τῆς ἐπὶ Κυλάραβιν καὶ τὴν	ταύτῃ	πύλην ἀποτραπεῖσι Σακάδα μνῆμά ἐστιν,
[2, 5]	οὐκ ἐγένοντο, θυγάτηρ δὲ Καλχινία.	ταύτῃ	τῇ Καλχινίᾳ Ποσειδῶνα συγγενέσθαι φασὶ
[2, 37]	ἐπὶ τῇ πηγῇ πλάτανος· ὑπὸ	ταύτῃ	τὴν ὕδραν τραφῆναι τῇ πλατάνῳ
[2, 22]	τὸν> Τάνταλον οὐ διοίσομαι ταφῆναι	ταύτῃ·	τοῦ δὲ λεγομένου Διός τε
[2, 5]	οἱ δὲ ἄνθρωποί φασιν οἱ	ταύτῃ	Τρῶες εἶναι, αἰχμάλωτοι δὲ ὑπὸ
[2, 21]	ἐμαντεύετο, αὐτοὶ δὲ ἀνελόμενοι θάψαι	ταύτῃ	φασί. (τὸ δὲ οἰκοδόμημα λευκοῦ
[2, 36]	λέγεται Κόρην τὴν Δήμητρος καταβῆναι	ταύτῃ	φασὶν ἐς τὴν ὑπόγεων νομιζομένην
[2, 8]	οὖν συνεβεβήκει πρότερον ἔτι ἡ	τελευτή·	Ἄρατον δὲ Ἀβαντίδας φυγάδα ἐποίησεν,
[2, 20]	καὶ ὀπίσω κομιζομένους ἐπέλαβεν ἡ	τελευτή.	καὶ Διός ἐστιν ἐνταῦθα ἱερὸν
[2, 22]	τὸ Ἴλιον ἕλωσιν ἢ μαχομένους	τελευτὴ	σφᾶς ἐπιλάβῃ· ἑτέροις δέ ἐστιν
[2, 27]	σκέπῃ σφίσιν ἔτικτον καὶ ἡ	τελευτὴ	τοῖς κάμνουσιν ὑπαίθριος ἐγίνετο· ὁ
[2, 21]	οὐ τρόπαιον ἐπὶ Πύρρῳ τῷ	Ἠπειρώτῃ,	καθὰ λέγουσιν οἱ Ἀργεῖοι, καυθέντος
[2, 35]	ἂν πέσῃ τῶν πλευρῶν ἡ	πρώτη	βοῦς, ἀνάγκη πεσεῖν καὶ πάσας.
[2, 34]	καὶ μετὰ τὴν ἄκραν νῆσοι,	πρώτη	μὲν Ἁλιοῦσσα— παρέχεται δὲ αὕτη
[2, 28]	τε Ἰνδοῖς τρέφονται καὶ ἐν	Λιβύῃ,	ἄλλο δή τι γένος φασὶν
[2, 28]	εὑρίσκω καὶ ἄλλαις χώραις συμβεβηκός·	Λιβύη	μέν γε μόνη κροκοδείλους τρέφει
[2, 7]	ἂν τῇ γραφῇ μάλιστα ἁρμόζοι·	γραφὴ	δὲ εἴπερ ἄλλη τις καὶ
[2, 7]	τρόπον, ἀλλ᾽ ὡς ἂν τῇ	γραφῇ	μάλιστα ἁρμόζοι· γραφὴ δὲ εἴπερ
[2, 3]	περίβολός ἐστιν, ἐν δὲ αὐτῷ	γραφὴ	τὸ Ὀδυσσέως ἐς τοὺς μνηστῆρας
[2, 27]	ἴδοις δὲ κἂν ἐν τῇ	γραφῇ	φιάλην τε ὑάλου καὶ δι᾽
[2, 1]	ποιῆσαι, φησὶν ἐν τῇ Κορινθίᾳ	συγγραφῇ	εἰ δὲ Εὐμήλου γε ἡ
[2, 1]	εἰ δὲ Εὐμήλου γε ἡ	συγγραφή—	Ἐφύραν Ὠκεανοῦ θυγατέρα οἰκῆσαι πρῶτον
[2, 19]	τὸν Ψαμάθης ἡ Μεγαρική μοι	συγγραφὴ	προεδήλωσεν. ἐπὶ τούτοις ἐστὶν Ἀπόλλων
[2, 21]	τελευτὴν ἐδήλωσα ἐν τῇ Ἀτθίδι	συγγραφῇ.	τοῦ δὲ τῆς Δήμητρος ἱεροῦ
[2, 16]	παῖδας ἐξ Ἠλέκτρας. Κλυταιμνήστρα δὲ	ἐτάφη	καὶ Αἴγισθος ὀλίγον ἀπωτέρω τοῦ
[2, 3]	πεποιημένα ἐστίν. (Εὔμηλος δὲ Ἥλιον	ἔφη	δοῦναι τὴν χώραν Ἀλωεῖ. μὲν
[2, 25]	τὴν Καλυδωνίαν, παραμένειν δὲ οὐκ	ἔφη	οἱ δύνασθαι· συνακολουθεῖν δέ, εἰ
[2, 23]	τε καὶ ἄλλους Ἀργείων ἰδεῖν	ἔφη	τὴν σορόν. πλησίον δὲ τοῦ
[2, 22]	ἄγαλμα εἶναι Διός, καὶ Ἀργείων	ἔφη	τοὺς ἐπὶ Ἴλιον στρατεύσαντας ἐνταῦθα
[2, 2]	τῶν προσώπων· τὰ δὲ πρόσωπα	ἀλοιφῇ	σφισιν ἐρυθρᾷ κεκόσμηται· Λύσιον δέ,
[2, 4]	ἐστιν ὄρους ὑπὲρ τὴν πόλιν	κορυφή,	Βριάρεω μὲν Ἡλίῳ δόντος αὐτὴν
[2, 24]	μάλιστα ἔχουσα. ᾠκοδόμηται δὲ ἐπὶ	κορυφῇ	τοῦ ὄρους Ἀρτέμιδος Ὀρθίας ἱερόν,
[2, 25]	Ἀρτεμίσιον καὶ ἱερὸν Ἀρτέμιδος ἐπὶ	κορυφῇ	τοῦ ὄρους. ἐν τούτῳ δέ
[2, 36]	ἀπ᾽ αὐτοῦ Ποντῖνος. καὶ ἐπὶ	κορυφῇ	τοῦ ὄρους ἱερόν τε Ἀθηνᾶς
[2, 4]	δῆμος ἐξέπεσεν ὑπὸ Δωριέων κρατηθεὶς	μάχῃ.	(Ἀλήτης δὲ αὐτός τε καὶ
[2, 25]	περὶ τῆς ἀρχῆς πρὸς Ἀκρίσιον	μάχη	γίνεται, καὶ τέλος μὲν ἴσον
[2, 8]	κατέπληξε καὶ ἄλλους τε κρατήσας	μάχῃ	διέφθειρε καὶ Περσαῖον ἐπὶ τῇ
[2, 6]	Νυκτεύς, ἐτρώθη δὲ κρατῶν τῇ	μάχῃ	καὶ Ἐπωπεύς. Νυκτέα μὲν δὴ
[2, 9]	Ἐπικλείδας μὲν ἀπέθανεν ἐν τῇ	μάχῃ,	Κλεομένην δὲ φεύγοντα ἐς Αἴγυπτον
[2, 32]	Ἄρεως, Θησέως καὶ ἐνταῦθα Ἀμαζόνας	μάχῃ	κρατήσαντος· αὗται δ᾽ ἂν εἴησαν
[2, 1]	τὸ κάτω σφᾶς· ὁπόσων δὲ	μάχῃ	κρατήσειεν, ἀπ᾽ αὐτῶν δήσας ἀφῆκεν
[2, 24]	πολυάνδρια ἐνταῦθά ἐστιν Ἀργείων νικησάντων	μάχῃ	Λακεδαιμονίους περὶ Ὑσιάς. τὸν δὲ
[2, 21]	νικήσαντες δὲ οἱ Ἀργεῖοι τῇ	μάχῃ	Λαφάην τε καὶ τῶν Λακεδαιμονίων
[2, 20]	μὲν ἐν αὐτῇ πεπτωκότων τῇ	μάχῃ,	ὅσοι δὲ ἐς τὸ ἄλσος
[2, 22]	ἀπέθανον δὲ αἱ γυναῖκες ἐν	μάχῃ	πρὸς Ἀργείους τε καὶ Περσέα,
[2, 14]	οὐκ ἔστιν ὅπως ὁμολογήσω, κρατηθέντα	μάχῃ	τινὰ Ἐλευσινίων φυγάδα ἀπελαθέντα οἴχεσθαι,
[2, 9]	ἡγουμένου τῶν Ἀχαιῶν, νικᾷ τῇ	μάχῃ.	τοῦτο Ἄρατον ἠνάγκασεν ὑπέρ τε
[2, 23]	τε τοὺς Πύρρου παῖδας συνοικοῦντα	Ἀνδρομάχῃ	καὶ τὴν Κεστρίνην καλουμένην ἀπὸ
[2, 1]	ἄλλων Ἑλλήνων τὰ ὅπλα καὶ	τείχη	περιεῖλον ὅσαι τετειχισμέναι πόλεις ἦσαν·
[2, 34]	μὲν ἐπὶ τῆς ἀκτῆς τῇ	ἀρχῇ,	προελθοῦσι δὲ ἀπὸ θαλάσσης ἐς
[2, 11]	τε καὶ Μήτηρ θεῶν καὶ	Τύχη·	ταῦτα μὲν ξόανα, λίθου δὲ
[2, 35]	κατεργαζόμεναι· δρεπάνῳ γὰρ ἥτις ἂν	τύχῃ	τὴν φάρυγγα ὑπέτεμε τῆς βοός.