HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

EUSÈBE de Césarée, Histoire ecclésiastique, livre III

Liste des contextes (ordre alphabétique)

ω = 40 formes différentes pour 214 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Chap.

[3, 30]   παρακλητικῶς, ἐξ ὀνόματος προσειπόντα· μέμνησο, ὦ αὕτη, τοῦ κυρίου. Τοιοῦτος ἦν

[3, 23]   ἧκεν κατεστήσατο, ἄγε δή, ἔφη, ὦ ἐπίσκοπε, τὴν παραθήκην ἀπόδος ἡμῖν,

[3, 36]   αὐτοῖς τόπον εἰσὶν παρὰ κυρίῳ, ᾧ καὶ συνέπαθον. Οὐ γὰρ τὸν

[3, 25]   τὸ καθ' Ἑβραίους εὐαγγέλιον κατέλεξαν, ᾧ μάλιστα Ἑβραίων οἱ τὸν Χριστὸν

[3, 32]   τῶν φερομένων ἀδελφῶν τοῦ σωτῆρος, ᾧ ὄνομα Ἰούδας, φησὶν εἰς τὴν

[3, 32]   κατέχει λόγος ἀνακινηθῆναι διωγμόν· ἐν ᾧ Συμεῶνα τὸν τοῦ Κλωπᾶ, ὃν

[3, 21]   δὴ πρῶτον ἔτος ἦν ἐν ᾧ τῆς κατ' Ἀλεξάνδρειαν παροικίας Ἀβίλιον

[3, 23]   ἐπωφελῆ φίλον ἀκούειν, προστίθησιν ἐν ᾧ Τίς ὁ σῳζόμενος πλούσιος ἐπέγραψεν

[3, 9]   πάλιν αὐτὸς καὶ τοῦτο, λέγων ὧδε· Ἰώσηπος Ματθίου παῖς, ἐξ Ἱεροσολύμων

[3, 10]   ταῦτα δὲ τοῦ συγγραφέως χρησίμως ὧδε παρατεθείσθω. Πεπόνηται δὲ καὶ ἄλλο

[3, 23]   δευτέρῳ τῶν πρὸς τὰς αἱρέσεις ὧδέ πως γράφει κατὰ λέξιν· καὶ

[3, 23]   αὐτοῦ συγγράμματι· λαβὼν δὲ ἀνάγνωθι ὧδέ πως ἔχουσαν καὶ αὐτοῦ τὴν

[3, 39]   αὐτῶν ἀριθμοῦ ἡ τῶν Πράξεων ὧδέ πως ἱστορεῖ γραφή· καὶ ἔστησαν

[3, 32]   αὐτὰ δὴ ταῦτα κατὰ λέξιν ὧδέ πως ἱστοροῦντος· ἀπὸ τούτων δηλαδὴ

[3, 31]   ἀποστόλου τῶν τε τούτου θυγατέρων ὧδέ πως· καὶ γὰρ κατὰ τὴν

[3, 31]   χαρίσματος ἠξιωμένων μνημονεύει, κατὰ λέξιν ὧδέ πως λέγων· ἤλθομεν εἰς Καισάρειαν,

[3, 19]   Ταῦτα δὲ δηλοῖ κατὰ λέξιν ὧδέ πως λέγων ὁ Ἡγήσιππος· ~Ἔτι

[3, 39]   ὡς μόνων αὐτῷ γραφέντων μνημονεύει, ὧδέ πως λέγων· Ταῦτα δὲ καὶ

[3, 7]   δι' ἧς αὐτὰ ταῦτα δηλοῖ ὧδέ πως προφητεύων· οὐαὶ δὲ ταῖς

[3, 28]   καὶ δι' ὧν εὐφημότερον ταῦτα ᾠήθη ποριεῖσθαι, ἑορταῖς καὶ θυσίαις καὶ

[3, 6]   οἱ κάμνοντες καὶ τὸ διευτονοῦν ὤκνει διά τε τὸ πλῆθος τῶν

[3, 6]   τοῦ δὲ πυρὸς ὑφέλκοντες ἔτ' ὠμὰ τὰ σιτία διήρπαζον. Ἐλεεινὴ δ'

[3, 38]   διὰ τῆς πατρίου γλώττης ἐγγράφως ὡμιληκότος τοῦ Παύλου, οἳ μὲν τὸν

[3, 4]   δὲ οὐ παρέργως τῶν ἀποστόλων ὡμιληκώς, ἧς ἀπὸ τούτων προσεκτήσατο ψυχῶν

[3, 20]   εἰ ἐκ Δαυίδ εἰσιν, καὶ ὡμολόγησαν. Τότε ἠρώτησεν αὐτοὺς πόσας κτήσεις

[3, 24]   τοῖς ἔτ' ἀρχαίοις ἀναμφί λεκτος ὡμολόγηται, ἀντιλέγονται δὲ αἱ λοιπαὶ δύο,

[3, 6]   ἐπείνων καὶ γὰρ ἧττον ἂν ὠμὸν ἦν τὸ μετὰ ἀνάγκης, γυμνάζοντες

[3, 6]   τὸ ἁρπαγησόμενον ὡς ἀδικηθέντες ἦσαν ὠμότεροι, δεινὰς δὲ βασάνων ὁδοὺς ἐπενόουν

[3, 17]   εἰς πολλοὺς ἐπιδειξάμενος ὁ Δομετιανὸς ὠμότητα οὐκ ὀλίγον τε τῶν ἐπὶ

[3, 20]   ἐκείνῳ, μέρος ὢν τῆς Νέρωνος ὡμότητος. Ἀλλ' οἶμαι, ἅτε ἔχων τι

[3, 35]   τηνικαῦτα πεπιστευκότων εἷς καὶ αὐτὸς ὤν, διαδέχεται. ~Διέπρεπέν γε μὴν κατὰ

[3, 9]   αὐτὸς ἑαυτῷ μαρτυρεῖ, ἄξιός γε ὢν διὰ τὰ λοιπὰ πιστεύεσθαι· καὶ

[3, 28]   καὶ ὧν αὐτὸς ὠρέγετο, φιλοσώματος ὢν καὶ πάνυ σαρκικός, ἐν τούτοις

[3, 32]   Χριστιανοῦ, καὶ οὕτως μαρτυρεῖ ἐτῶν ὢν ρκʹ ἐπὶ Τραϊανοῦ Καίσαρος καὶ

[3, 20]   Δομετιανὸς ταὐτὸ ποιεῖν ἐκείνῳ, μέρος ὢν τῆς Νέρωνος ὡμότητος. Ἀλλ' οἶμαι,

[3, 39]   συνεορακότα. Σφόδρα γάρ τοι σμικρὸς ὢν τὸν νοῦν, ὡς ἂν ἐκ

[3, 4]   Λουκᾶς δὲ τὸ μὲν γένος ὢν τῶν ἀπ' Ἀντιοχείας, τὴν ἐπιστήμην

[3, 24]   ἀμφηρίστου ὑπολήψεως, τὸν ἀσφαλῆ λόγον ὧν αὐτὸς ἱκανῶς τὴν ἀλήθειαν κατειλήφει

[3, 24]   ἄλλων προπετέστερον ἐπιτετηδευκότων διήγησιν ποιήσασθαι ὧν αὐτὸς πεπληροφόρητο λόγων, ἀναγκαίως ἀπαλλάττων

[3, 28]   τὴν τοῦ Χριστοῦ βασιλείαν, καὶ ὧν αὐτὸς ὠρέγετο, φιλοσώματος ὢν καὶ

[3, 10]   δὲ πολλοῖς ἐπέδωκα τὴν ἱστορίαν, ὧν ἔνιοι καὶ παρατετεύχεσαν τῷ πολέμῳ,

[3, 24]   τῇ αὐτοῦ παρουσίᾳ τούτοις ἀφ' ὧν ἐστέλλετο, διὰ τῆς γραφῆς ἀπεπλήρου·

[3, 37]   γραφῇ μόνων τὴν μνήμην κατατεθείμεθα, ὧν ἔτι καὶ νῦν εἰς ἡμᾶς

[3, 28]   πότοις καὶ γάμοις καὶ δι' ὧν εὐφημότερον ταῦτα ᾠήθη ποριεῖσθαι, ἑορταῖς

[3, 39]   γὰρ ἐποιήσατο πρόνοιαν, τοῦ μηδὲν ὧν ἤκουσεν παραλιπεῖν ἢ ψεύσασθαί τι

[3, 36]   ποθουμένης αὐτὸν ἀποστερήσαιεν ἐλπίδος· ἐξ ὧν καὶ βραχύτατα εἰς ἐπίδειξιν τῶν

[3, 10]   τῆς ἀληθείας παραδόσει μαρτυρῶν» Ἀφ' ὧν καὶ δύο παρατίθησιν. Ἀλλὰ τὰ

[3, 20]   γῆς πλέθρων λθʹ μόνων, ἐξ ὧν καὶ τοὺς φόρους ἀναφέρειν καὶ

[3, 0]   σημείων. Θ Περὶ Ἰωσήπου καὶ ὧν κατέλιπεν συγγραμμάτων. Ι Ὅπως τῶν

[3, 6]   θεοῦ μεταδοῦναί τι μέρος αὐτοῖς ὧν κινδυνεύσαντες ἤνεγκαν, οὐδ' ὁτιοῦν μετέδοσαν,

[3, 36]   εἰσὶν τῇ ἐπιστολῇ ταύτῃ· ἐξ ὧν μεγάλα ὠφεληθῆναι δυνήσεσθε. Περιέχουσι γὰρ

[3, 3]   Ἀλλὰ τὰ μὲν ὀνομαζόμενα Πέτρου, ὧν μόνην μίαν γνησίαν ἔγνων ἐπιστολὴν

[3, 4]   γένοιτ' ἂν φωνῶν καὶ ἀφ' ὧν ὁ Λουκᾶς ἐν ταῖς Πράξεσιν

[3, 23]   Εἰρηναῖος καὶ Κλήμης ὁ Ἀλεξανδρεύς· ὧν ὁ μὲν πρότερος ἐν δευτέρῳ

[3, 6]   μή, τὰ σώματα τῶν ἀθλίων· ὧν οἱ μὲν ἔτι συνεστῶτες εὐπορεῖν

[3, 4]   ὡς αὐτὸς ὠνόμασεν, συστρατιῶται γεγόνασιν, ὧν οἱ πλείους ἀλήστου πρὸς αὐτοῦ

[3, 38]   δὴ καὶ Ἀπίωνος διαλόγους περιέχοντα· ὧν οὐδ' ὅλως μνήμη τις παρὰ

[3, 25]   καὶ τῶν ἄλλων ἀποστόλων πράξεις· ὧν οὐδὲν οὐδαμῶς ἐν συγγράμματι τῶν

[3, 23]   καὶ οὔτε πιστεύειν εἶχεν ὑπὲρ ὧν οὐκ εἶχεν, οὔτε ἀπιστεῖν Ἰωάννῃ·

[3, 29]   ἄφθορον δὲ διαμεῖναι τὸν υἱόν· ὧν οὕτως ἐχόντων ἀποβολὴ πάθους ἦν

[3, 39]   προσάψαι λέξεις ἑτέρας αὐτοῦ, δι' ὧν παράδοξά τινα ἱστορεῖ καὶ ἄλλα

[3, 6]   πατρίδι χάριν, καθυφέμενος τὸν λόγον ὧν πέπονθε τὰ ἔργα. Γυνὴ τῶν

[3, 15]   καὶ τῶν λοιπῶν συνεργῶν μου, ὧν τὰ ὀνόματα ἐν βίβλῳ ζωῆς»

[3, 31]   ἀποστόλων καὶ τῶν ἀποστολικῶν χρόνων ὧν τε καταλελοίπασιν ἡμῖν ἱερῶν γραμμάτων

[3, 39]   καταριθμοῦντι αὐτῷ τὸ Ἰωάννου ὄνομα, ὧν τὸν μὲν πρότερον Πέτρῳ καὶ

[3, 39]   τῶν ἐκείνοις γνωρίμων διδάσκει δι' ὧν φησιν λέξεων· οὐκ ὀκνήσω δέ

[3, 23]   Ὃ δὲ ἐπεὶ τὰ ἄλλα ὧν χάριν ἧκεν κατεστήσατο, ἄγε δή,

[3, 4]   μυρίοι συνεργοὶ καὶ, ὡς αὐτὸς ὠνόμασεν, συστρατιῶται γεγόνασιν, ὧν οἱ πλείους

[3, 3]   Πράξεων καὶ τὸ κατ' αὐτὸν ὠνομασμένον εὐαγγέλιον τό τε λεγόμενον αὐτοῦ

[3, 23]   ἀγάγετέ με. Ὃς τέως, ὥσπερ ὥπλιστο, ἀνέμενεν, ὡς δὲ προσιόντα ἐγνώρισε

[3, 6]   οἴκους εἰσεπήδων δὶς ἢ τρὶς ὥρᾳ μιᾷ. Πάντα δ' ὑπ' ὀδόντας

[3, 29]   περὶ αὐτοῦ κατὰ λέξιν ἱστορεῖ· Ὡραίαν, φασί, γυναῖκα ἔχων οὗτος, μετὰ

[3, 8]   ἔχουσα βαθυτάτους, ὤφθη κατὰ νυκτὸς ὥραν ἕκτην αὐτομάτως ἠνοιγμένη. Μετὰ δὲ

[3, 8]   καὶ τοῦτο παρέτεινεν ἐφ' ἡμίσειαν ὥραν· ὃ τοῖς μὲν ἀπείροις ἀγαθὸν

[3, 8]   Ξανθικοῦ μηνὸς κατὰ νυκτὸς ἐνάτην ὥραν, τοσοῦτον φῶς περιέλαμψεν τὸν βωμὸν

[3, 23]   κυρίου. Τῷ δὲ ἀνέσεως πρὸ ὥρας λαβομένῳ προσφθείρονταί τινες ἥλικες ἀργοὶ

[3, 28]   Χριστοῦ βασιλείαν, καὶ ὧν αὐτὸς ὠρέγετο, φιλοσώματος ὢν καὶ πάνυ σαρκικός,

[3, 1]   Ῥώμῃ ἐπὶ Νέρωνος μεμαρτυρηκότος; ταῦτα Ὠριγένει κατὰ λέξιν ἐν τρίτῳ τόμῳ

[3, 9]   τε καὶ ἀφ' οἵου γένους ὡρμᾶτο, ἀγνοεῖν. Δηλοῖ δὲ πάλιν αὐτὸς

[3, 6]   αὐτῶν καὶ προκαταπιοῦσιν τὸ ἁρπαγησόμενον ὡς ἀδικηθέντες ἦσαν ὠμότεροι, δεινὰς δὲ

[3, 6]   λιμός, οὐδὲν δ' οὕτως ἀπόλλυσιν ὡς αἰδώς· τὸ γὰρ ἄλλως ἐντροπῆς

[3, 24]   γένοιτο δῆλον. Οἱ θεσπέσιοι καὶ ὡς ἀληθῶς θεοπρεπεῖς, φημὶ δὲ τοῦ

[3, 7]   πῶς οὐκ ἂν ἀποθαυμάσειεν, θείαν ὡς ἀληθῶς καὶ ὑπερφυῶς παράδοξον τὴν

[3, 24]   Ἰωάννην, τῆς δὲ θεολογίας ἀπάρξασθαι ὡς ἂν αὐτῷ πρὸς τοῦ θείου

[3, 20]   δὲ ἀπολυθέντας ἡγήσασθαι τῶν ἐκκλησιῶν, ὡς ἂν δὴ μάρτυρας ὁμοῦ καὶ

[3, 5]   λιμοῦ ἀναγκαῖον ἡγοῦμαι συμφορὰς παραθέσθαι, ὡς ἂν ἐκ μέρους ἔχοιεν οἱ

[3, 39]   παράδοξά τινα ἱστορεῖ καὶ ἄλλα ὡς ἂν ἐκ παραδόσεως εἰς αὐτὸν

[3, 39]   τοι σμικρὸς ὢν τὸν νοῦν, ὡς ἂν ἐκ τῶν αὐτοῦ λόγων

[3, 9]   τίνα τὰ παρ' Ἑβραίοις ἀναντίρρητα, ὡς ἂν ἐξ ἀρχαίας παραδόσεως αὐτοῖς

[3, 32]   ἀπὸ τῆς βασιλικῆς Ἰουδαίων φυλῆς, ὡς ἂν ἐξ αὐτῶν ὄντας ἁλῶναι

[3, 5]   ὁπόσα οἱ ἐπ' αὐτὴν Ἱερουσαλὴμ ὡς ἂν ἐπὶ μητρόπολιν ὀχυρωτάτην καταπεφευγότες

[3, 5]   πεπιστευκότων ἀπὸ τῆς Ἱερουσαλὴμ μετῳκισμένων, ὡς ἂν παντελῶς ἐπιλελοιπότων ἁγίων ἀνδρῶν

[3, 10]   εἰκοστῆς Ἀρχαιολογίας ἐπισημαίνεται ὁ αὐτὸς ὡς ἂν προῃρημένος ἐν τέτταρσιν συγγράψαι

[3, 32]   ὑπομείνας κατηγορίαν, πολυτρόπως ὁ δηλούμενος ὡς ἂν Χριστιανὸς ἐπὶ πλείσταις αἰκισθεὶς

[3, 3]   δὲ καὶ οἱ πάλαι πρεσβύτεροι ὡς ἀναμφιλέκτῳ ἐν τοῖς σφῶν αὐτῶν

[3, 25]   τούτους ἄλλων εὐαγγέλια περιεχούσας ἢ ὡς Ἀνδρέου καὶ Ἰωάννου καὶ τῶν

[3, 39]   ἥμαρτεν Μάρκος οὕτως ἔνια γράψας ὡς ἀπεμνημόνευσεν. Ἑνὸς γὰρ ἐποιήσατο πρόνοιαν,

[3, 19]   ἀδελφὸν κατὰ σάρκα τοῦ σωτῆρος ὡς ἀπὸ γένους τυγχανόντων Δαυὶδ καὶ

[3, 16]   μεγάλη τε καὶ θαυμασία, ἣν ὡς ἀπὸ τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας τῇ

[3, 26]   μείζοσιν ἐπιδαψιλεύεται τερατολογίαις, ἑαυτὸν μὲν ὡς ἄρα εἴη, λέγων, ὁ σωτὴρ

[3, 32]   Ἀττικοῦ. Φησὶν δὲ ὁ αὐτὸς ὡς ἄρα καὶ τοὺς κατηγόρους αὐτοῦ,

[3, 32]   τὰ κατὰ τοὺς δηλουμένους, ἐπιλέγει ὡς ἄρα μέχρι τῶν τότε χρόνων

[3, 24]   ἣν πεποίηται τὴν σύνταξιν, δηλῶν ὡς ἄρα πολλῶν καὶ ἄλλων προπετέστερον

[3, 24]   Ἰησοῦ πράξεων, παραπλησίως ἐπιτηρεῖ, φάσκων ὡς ἄρα προσθεὶς Ἡρῴδης οἷς διεπράξατο

[3, 4]   δὲ παραλαβὼν συνετάξατο. Φασὶν δ' ὡς ἄρα τοῦ κατ' αὐτὸν εὐαγγελίου

[3, 32]   τινων αἱρετικῶν ἱστορῶν, ἐπιφέρει δηλῶν ὡς ἄρα ὑπὸ τούτων κατὰ τόνδε

[3, 6]   τὰς οἰκίας, ἔπειθ' εὑρόντες μὲν ὡς ἀρνησαμένους ᾐκίζοντο, μὴ εὑρόντες δὲ

[3, 25]   ἐν νόθοις αὐτὰ κατατακτέον, ἀλλ' ὡς ἄτοπα πάντῃ καὶ δυσσεβῆ παραιτητέον.

[3, 9]   παρὰ Ῥωμαίοις γέγονεν ἀνὴρ ἐπιδοξότατος, ὡς αὐτὸν μὲν ἀναθέσει ἀνδριάντος ἐπὶ

[3, 4]   γὰρ οὖν μυρίοι συνεργοὶ καὶ, ὡς αὐτὸς ὠνόμασεν, συστρατιῶται γεγόνασιν, ὧν

[3, 19]   ἀπὸ γένους τυγχανόντων Δαυὶδ καὶ ὡς αὐτοῦ συγγένειαν τοῦ Χριστοῦ φερόντων.

[3, 23]   δεξιάν· ὃ δ' ἐγγυώμενος, ἐπομνύμενος ὡς ἄφεσιν αὐτῷ παρὰ τοῦ σωτῆρος

[3, 32]   ὑγιῆ κανόνα τοῦ σωτηρίου κηρύγματος· ὡς δ' ὁ ἱερὸς τῶν ἀποστόλων

[3, 6]   τοὺς ἅρπαγας ἐφ' ἑαυτὴν ἠρέθιζεν. Ὡς δ' οὔτε παροξυνόμενός τις οὔτ'

[3, 39]   διατρῖψαι διὰ τῶν πρόσθεν δεδήλωται· ὡς δὲ κατὰ τοὺς αὐτοὺς ὁ

[3, 5]   τῷ Ἰωσήπῳ γραφείσης ἀναλέξασθαι ἱστορίας· ὡς δὲ ὁ αὐτὸς οὗτος τῶν

[3, 23]   Ὃς τέως, ὥσπερ ὥπλιστο, ἀνέμενεν, ὡς δὲ προσιόντα ἐγνώρισε τὸν Ἰωάννην,

[3, 23]   οὐκ εἶχεν, οὔτε ἀπιστεῖν Ἰωάννῃ· ὡς δέ τὸν νεανίσκον, εἶπεν, ἀπαιτῶ

[3, 0]   ἐκ Δαυὶδ ἀναζητεῖσθαι προστάττει. ΙΓ Ὡς δεύτερος Ἀλεξανδρέων ἡγεῖται Ἀβίλιος. ΙΔ

[3, 39]   Ἰοῦστον τὸν ἐπικληθέντα Βαρσαβᾶν γεγονός, ὡς δηλητήριον φάρμακον ἐμπιόντος καὶ μηδὲν

[3, 28]   ἀποστόλου μεγάλου γεγραμμένων τερατολογίας ἡμῖν ὡς δι' ἀγγέλων αὐτῷ δεδειγμένας ψευδόμενος

[3, 8]   τὸν βωμὸν καὶ τὸν ναόν, ὡς δοκεῖν ἡμέραν εἶναι λαμπράν, καὶ

[3, 0]   ἀποστόλου καὶ τῆς Ἀποκαλύψεως. ΙΘ Ὡς Δομετιανὸς τοὺς ἀπὸ γένους Δαυὶδ

[3, 23]   γέροντα περιέλαβεν, ἀπολογούμενος ταῖς οἰμωγαῖς ὡς ἐδύνατο καὶ τοῖς δάκρυσι βαπτιζόμενος

[3, 6]   Περιιὼν δὲ ταύτας ὁ Τίτος ὡς ἐθεάσατο πεπλησμένας τῶν νεκρῶν καὶ

[3, 32]   ἐκκλησία, ἐν ἀδήλῳ που σκότει ὡς εἰ φωλευόντων εἰς ἔτι τότε

[3, 36]   ἐπιστολῶν αὐτοῦ μνημονεύει, λέγων οὕτως· Ὡς εἶπέν τις τῶν ἡμετέρων, διὰ

[3, 20]   λεγομένου αὐτοῦ ἀδελφοῦ· οὓς ἐδηλατόρευσαν ὡς ἐκ γένους ὄντας Δαυίδ. Τούτους

[3, 39]   Καὶ ἄλλα δὲ ὁ αὐτὸς ὡς ἐκ παραδόσεως ἀγράφου εἰς αὐτὸν

[3, 28]   ἀξίαν λήθης τῇ γραφῇ παραδέδωκεν, ὡς ἐκ παραδόσεως Πολυκάρπου φάσκων Ἰωάννην

[3, 28]   τῆς Ἰωάννου Ἀποκαλύψεως εἰπών τινα ὡς ἐκ τῆς ἀνέκαθεν παραδόσεως, τοῦ

[3, 8]   οὔτε προσεῖχον οὔτ' ἐπίστευον, ἀλλ' ὡς ἐμβεβροντημένοι καὶ μήτε ὄμματα μήτε

[3, 8]   οὔθ' ἱκέτευσεν οὔτ' ἐδάκρυσεν, ἀλλ' ὡς ἐνῆν μάλιστα τὴν φωνὴν ὀλοφυρτικῶς

[3, 5]   γεγενημένων ἐν μέρει ἕκαστα, καὶ ὡς ἐπὶ τέλει τὸ πρὸς τῶν

[3, 6]   ἀρνησαμένους ᾐκίζοντο, μὴ εὑρόντες δὲ ὡς ἐπιμελέστερον κρύψαντας ἐβασάνιζον. Τεκμήριον δὲ

[3, 24]   βαπτιστοῦ μεταξὺ τῶν Ἰησοῦ πράξεων ὡς ἔτι τότε βαπτίζοντος ἐν Αἰνὼν

[3, 20]   κατεγνωκότα τὸν Δομετιανόν, ἀλλὰ καὶ ὡς εὐτελῶν καταφρονήσαντα, ἐλευθέρους μὲν αὐτοὺς

[3, 25]   Ἀποκάλυψις, εἰ φανείη· ἥν τινες, ὡς ἔφην, ἀθετοῦσιν, ἕτεροι δὲ ἐγκρίνουσιν

[3, 25]   αἱ λεγόμεναι Διδαχαὶ ἔτι τε, ὡς ἔφην, ἡ Ἰωάννου Ἀποκάλυψις, εἰ

[3, 39]   παρηκολούθησεν αὐτῷ, ὕστε ρον δὲ, ὡς ἔφην, Πέτρῳ· ὃς πρὸς τὰς

[3, 1]   κατασπαρέντων τὴν οἰκουμένην, Θωμᾶς μέν, ὡς ἡ παράδοσις περιέχει, τὴν Παρθίαν

[3, 6]   σῖτον ἤσθιον, οἳ δ' ἔπεσσον ὡς ἥ τε ἀνάγκη καὶ τὸ

[3, 24]   τε γὰρ πρότερον Ἑβραίοις κηρύξας, ὡς ἤμελλεν καὶ ἐφ' ἑτέρους ἰέναι,

[3, 39]   λόγια συνετάξατο, ἡρμήνευσεν δ' αὐτὰ ὡς ἦν δυνατὸς ἕκαστος» Κέχρηται δ'

[3, 33]   τὰς καθ' ἡμῶν συσκευαζομένων ἐπιβουλάς, ὡς καὶ ἄνευ προφανῶν διωγμῶν μερικοὺς

[3, 38]   συγγράμμασι νοήματα καθεστάναι. Ἰστέον δ' ὡς καὶ δευτέρα τις εἶναι λέγεται

[3, 39]   σαφῶς τε αὐτὸν πρεσβύτερον ὀνομάζει· ὡς καὶ διὰ τούτων ἀποδείκνυσθαι τὴν

[3, 20]   γὰρ τὴν παρουσίαν τοῦ Χριστοῦ ὡς καὶ Ἡρῴδης. Καὶ ἐπηρώτησεν αὐτοὺς

[3, 0]   δεύτερος Ἀλεξανδρέων ἡγεῖται Ἀβίλιος. ΙΔ Ὡς καὶ Ῥωμαίων δεύτερος Ἀνέγκλητος ἐπισκοπεῖ.

[3, 4]   ἱστορεῖται πρῶτος τὴν ἐπισκοπὴν εἰληχέναι, ὡς καὶ Τίτος τῶν ἐπὶ Κρήτης

[3, 18]   τῆς ἡμετέρας πίστεως διέλαμπεν διδασκαλία, ὡς καὶ τοὺς ἄποθεν τοῦ καθ'

[3, 3]   τὸ τοῦ Ποιμένος βιβλίον, ἰστέον ὡς καὶ τοῦτο πρὸς μέν τινων

[3, 8]   ἐν ἱεροῖς γράμμασιν εὑρῆσθαι περιέχοντα ὡς κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον ἀπὸ

[3, 32]   οὖν καὶ προηγοῦνται πάσης ἐκκλησίας ὡς μάρτυρες καὶ ἀπὸ γένους τοῦ

[3, 0]   τῶν θείων μνημονεύει βιβλίων. ΙΑ Ὡς μετὰ Ἰάκωβον ἡγεῖται Συμεὼν τῆς

[3, 27]   πάντως αὐτοῖς τῆς νομικῆς θρῃσκείας ὡς μὴ ἂν διὰ μόνης τῆς

[3, 26]   ὃς καὶ τοὺς αὐτῷ ἑπομένους ὡς μὴ ἀποθνῄσκοιεν, ἔπεισεν, καὶ νῦν

[3, 36]   γράφει, ᾗ καὶ παράκλησιν προτείνει ὡς μὴ παραιτησάμενοι τοῦ μαρτυρίου τῆς

[3, 3]   Ἑβραίους, πρὸς τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας ὡς μὴ Παύλου οὖσαν αὐτὴν ἀντιλέγεσθαι

[3, 12]   πάντας τοὺς ἀπὸ γένους Δαυίδ, ὡς μὴ περιλειφθείη τις παρὰ Ἰουδαίοις

[3, 10]   τοὺς αὐτοὺς ἱστορῆσαι χρόνους πεπειραμένον, ὡς μὴ τἀληθῆ συγγεγραφότα, πολλάς τε

[3, 39]   κυριακῶν ἐξηγήσεως. Τούτων καὶ Εἰρηναῖος ὡς μόνων αὐτῷ γραφέντων μνημονεύει, ὧδέ

[3, 23]   τὸν σὸν θάνατον ἑκὼν ὑπομενῶ, ὡς ὁ κύριος τὸν ὑπὲρ ἡμῶν·

[3, 32]   κατηγοροῦσί τινες Σίμωνος τοῦ Κλωπᾶ ὡς ὄντος ἀπὸ Δαυὶδ καὶ Χριστιανοῦ,

[3, 6]   τὴν ὀσμὴν οὐ φέροντες· ἔπειθ' ὡς οὐ διήρκουν, ἀπὸ τῶν τειχῶν

[3, 20]   καὶ πότε φανησομένη, λόγον δοῦναι ὡς οὐ κοσμικὴ μὲν οὐδ' ἐπίγειος,

[3, 0]   Συμεὼν τῆς ἐν Ἱεροσολύμοιςἐκκλησίας. ΙΒ Ὡς Οὐεσπασιανὸς τοὺς ἐκ Δαυὶδ ἀναζητεῖσθαι

[3, 6]   χεῖρας ἀνατείνας κατεμαρτύρατο τὸν θεόν, ὡς οὐκ εἴη τὸ ἔργον αὐτοῦ»

[3, 32]   ἐπὶ πολλαῖς ἡμέραις αἰκιζόμενος ἐμαρτύρησεν, ὡς πάντας ὑπερθαυμάζειν καὶ τὸν ὑπατικὸν

[3, 6]   ὀμμάτων ἕκαστος τὸ πάθος λαμβάνων ὡς παρ' αὐτῷ τολμηθέν, ἔφριττεν. Σπουδὴ

[3, 4]   μνημονεύειν ὁ Παῦλος εἴωθεν, ὁπηνίκα ὡς περὶ ἰδίου τινὸς εὐαγγελίου γράφων

[3, 7]   τὰ τέκνα σου, τοτὲ δὲ ὡς περὶ τοῦ λαοῦ ἔσται γὰρ

[3, 25]   πρὸς τῶν αἱρετικῶν προφερομένας ἤτοι ὡς Πέτρου καὶ Θωμᾶ καὶ Ματθία

[3, 33]   καθ' ἡμῶν ἐπετάθη τότε διωγμός, ὡς Πλίνιον Σεκοῦνδον, ἐπισημότατον ἡγεμόνων, ἐπὶ

[3, 7]   τὰς λέξεις, τοτὲ μὲν φήσαντος ὡς πρὸς αὐτὴν τὴν Ἱερουσαλήμ· εἰ

[3, 0]   γένους τοῦ σωτῆρος ἡμῶν. ΚΑ Ὡς τῆς Ἀλεξανδρέων ἐκκλησίας τρίτος ἡγεῖται

[3, 0]   ἐκκλησίας τρίτος ἡγεῖται Κέρδων. ΚΒ Ὡς τῆς Ἀντιοχέων δεύτερος Ἰγνάτιος. ΚΓ

[3, 0]   Τραϊανὸς ζητεῖσθαι Χριστιανοὺς ἐκώλυσεν. ΛΔ Ὡς τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας τέταρτος Εὐάρεστος

[3, 23]   τῆς πλείονος ἐπιμελείας καὶ παραφυλακῆς, ὡς τὸ τέλειον αὐτῷ φυλακτήριον ἐπιστήσας,

[3, 38]   ἕτερα πολυεπῆ καὶ μακρὰ συγγράμματα ὡς τοῦ αὐτοῦ χθὲς καὶ πρῴην

[3, 0]   Ῥωμαίων δεύτερος Ἀνέγκλητος ἐπισκοπεῖ. ΙΕ Ὡς τρίτος μετ' αὐτὸν Κλήμης. ΙϚ

[3, 0]   ἐκκλησίας τέταρτος Εὐάρεστος ἡγεῖται. ΛΕ Ὡς τρίτος τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις Ἰοῦστος.

[3, 28]   καὶ Κήρινθος ὁ δι' ἀποκαλύψεων ὡς ὑπὸ ἀποστόλου μεγάλου γεγραμμένων τερατολογίας

[3, 23]   δεόμενος, γονυπετῶν, αὐτὴν τὴν δεξιὰν ὡς ὑπὸ τῆς μετανοίας κεκαθαρμένην καταφιλῶν,

[3, 11]   θρόνου ἄξιον εἶναι δοκιμάσαι, ἀνεψιόν, ὥς γέ φασι, γεγονότα τοῦ σωτῆρος

[3, 23]   τὴν γνώμην, οὐ πρότερον ἀπῆλθεν, ὥς φασιν, πρὶν αὐτὸν ἐπιστῆσαι τῇ

[3, 32]   Κλωπᾶ, συκοφαντηθεὶς ὑπὸ τῶν αἱρέσεων ὡσαύτως κατηγορήθη καὶ αὐτὸς ἐπὶ τῷ

[3, 24]   τὴν Γαλιλαίαν» ὁ δὲ Μάρκος ὡσαύτως· μετὰ δὲ τὸ παραδοθῆναι» φησίν

[3, 23]   καὶ διὰ μέγεθος φύσεως ἐκστὰς ὥσπερ ἄστομος καὶ εὔρωστος ἵππος ὀρθῆς

[3, 8]   ἱερεῖς παρελθόντες εἰς τὸ ἱερόν, ὥσπερ αὐτοῖς ἔθος ἦν, πρὸς τὰς

[3, 6]   παῖδες δὲ καὶ νεανίαι διοιδοῦντες ὥσπερ εἴδωλα κατὰ τὰς ἀγορὰς ἀνειλοῦντο

[3, 23]   μοί τις τῆς ὁδοῦ. Ἥλαυνεν, ὥσπερ εἶχεν, αὐτόθεν ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας.

[3, 5]   τὸ πάθος διατέθεινται, ταῖς αὐταῖς ὥσπερ ἐν εἱρκτῇ κατακλεισθέντας τὸν μετελθόντα

[3, 5]   ἡμέραις τῆς τοῦ πάσχα ἑορτῆς ὥσπερ ἐν εἱρκτῇ ῥήμασιν αὐτοῖς ἀποκλεισθῆναι

[3, 7]   Ἰησοῦ Χριστοῦ προρρήσεσιν, θείᾳ δυνάμει ὥσπερ ἤδη παρόντα προεορακότος αὐτὰ ἐπιδακρύσαντός

[3, 6]   Οἳ δ' ὑπ' ἐνδείας κεχηνότες ὥσπερ λυσσῶντες κύνες ἐσφάλλοντο καὶ παρεφέροντο

[3, 39]   τοῖς τὰ πολλὰ λέγουσιν ἔχαιρον ὥσπερ οἱ πολλοί, ἀλλὰ τοῖς τἀληθῆ

[3, 38]   ἀποστολικῆς διδασκαλίας ἡ παράδοσις φέρεται. ~Ὥσπερ οὖν ἀμέλει τοῦ Ἰγνατίου ἐν

[3, 39]   γέγονεν τὴν ἀρχαιότητα τἀνδρὸς προβεβλημένοις, ὥσπερ οὖν Εἰρηναίῳ καὶ εἴ τις

[3, 7]   πόλεως τὰς διατριβὰς ποιούμενοι, ἕρκος ὥσπερ ὀχυρώτατον παρέμενον τῷ τόπῳ, τῆς

[3, 39]   ἐποιεῖτο τὰς διδασκαλίας, ἀλλ' οὐχ ὥσπερ σύνταξιν τῶν κυριακῶν ποιούμενος λογίων,

[3, 36]   κολακεύσω συντόμως με καταφαγεῖν, οὐχ ὥσπερ τινῶν δειλαινόμενα οὐχ ἥψαντο, κἂν

[3, 23]   ὑμῶν ἀγάγετέ με. Ὃς τέως, ὥσπερ ὥπλιστο, ἀνέμενεν, ὡς δὲ προσιόντα

[3, 37]   αὐτῶν πλεῖσται παράδοξοι δυνάμεις ἐνήργουν, ὥστε ἀπὸ πρώτης ἀκροάσεως ἀθρόως αὔτανδρα

[3, 28]   ἀπόστολον εἰσελθεῖν ποτε ἐν βαλανείῳ, ὥστε λούσασθαι, γνόντα δὲ ἔνδον ὄντα

[3, 39]   σύνταξιν τῶν κυριακῶν ποιούμενος λογίων, ὥστε οὐδὲν ἥμαρτεν Μάρκος οὕτως ἔνια

[3, 10]   τοῖς ἀνθρώποις παραδοῦναι τῶν πράξεων, ὥστε χαράξας τῇ αὐτοῦ χειρὶ τὰ

[3, 24]   τοῦ Κλήμεντος, ἱστορίας ὁμοῦ καὶ ὠφελείας τῆς τῶν ἐντευξομένων ἕνεκεν, ἐνταῦθά

[3, 39]   ἐκ τῶν βιβλίων τοσοῦτόν με ὠφελεῖν ὑπελάμβανον ὅσον τὰ παρὰ ζώσης

[3, 36]   ἐπιστολῇ ταύτῃ· ἐξ ὧν μεγάλα ὠφεληθῆναι δυνήσεσθε. Περιέχουσι γὰρ πίστιν καὶ

[3, 24]   τῆς τῶν λοιπῶν ἀποστόλων ὁμιλίας ὠφελημένος, διὰ τοῦ ἰδίου παρέδωκεν εὐαγγελίου.

[3, 8]   σιδηροδέτοις, καταπῆγας δ' ἔχουσα βαθυτάτους, ὤφθη κατὰ νυκτὸς ὥραν ἕκτην αὐτομάτως

[3, 8]   Ἀρτεμισίου μηνός, φάσμα τι δαιμόνιον ὤφθη μεῖζον πίστεως, τέρας δ' ἂν

[3, 8]   ἄξια· πρὸ γὰρ ἡλίου δύσεως ὤφθη μετέωρα περὶ πᾶσαν τὴν χώραν

Livre, Chap.
[3, 30]	παρακλητικῶς, ἐξ ὀνόματος προσειπόντα· μέμνησο,	ὦ	αὕτη, τοῦ κυρίου. Τοιοῦτος ἦν
[3, 23]	ἧκεν κατεστήσατο, ἄγε δή, ἔφη,	ὦ	ἐπίσκοπε, τὴν παραθήκην ἀπόδος ἡμῖν,
[3, 36]	αὐτοῖς τόπον εἰσὶν παρὰ κυρίῳ,	ᾧ	καὶ συνέπαθον. Οὐ γὰρ τὸν
[3, 25]	τὸ καθ' Ἑβραίους εὐαγγέλιον κατέλεξαν,	ᾧ	μάλιστα Ἑβραίων οἱ τὸν Χριστὸν
[3, 32]	τῶν φερομένων ἀδελφῶν τοῦ σωτῆρος,	ᾧ	ὄνομα Ἰούδας, φησὶν εἰς τὴν
[3, 32]	κατέχει λόγος ἀνακινηθῆναι διωγμόν· ἐν	ᾧ	Συμεῶνα τὸν τοῦ Κλωπᾶ, ὃν
[3, 21]	δὴ πρῶτον ἔτος ἦν ἐν	ᾧ	τῆς κατ' Ἀλεξάνδρειαν παροικίας Ἀβίλιον
[3, 23]	ἐπωφελῆ φίλον ἀκούειν, προστίθησιν ἐν	ᾧ	Τίς ὁ σῳζόμενος πλούσιος ἐπέγραψεν
[3, 9]	πάλιν αὐτὸς καὶ τοῦτο, λέγων	ὧδε·	Ἰώσηπος Ματθίου παῖς, ἐξ Ἱεροσολύμων
[3, 10]	ταῦτα δὲ τοῦ συγγραφέως χρησίμως	ὧδε	παρατεθείσθω. Πεπόνηται δὲ καὶ ἄλλο
[3, 23]	δευτέρῳ τῶν πρὸς τὰς αἱρέσεις	ὧδέ	πως γράφει κατὰ λέξιν· καὶ
[3, 23]	αὐτοῦ συγγράμματι· λαβὼν δὲ ἀνάγνωθι	ὧδέ	πως ἔχουσαν καὶ αὐτοῦ τὴν
[3, 39]	αὐτῶν ἀριθμοῦ ἡ τῶν Πράξεων	ὧδέ	πως ἱστορεῖ γραφή· καὶ ἔστησαν
[3, 32]	αὐτὰ δὴ ταῦτα κατὰ λέξιν	ὧδέ	πως ἱστοροῦντος· ἀπὸ τούτων δηλαδὴ
[3, 31]	ἀποστόλου τῶν τε τούτου θυγατέρων	ὧδέ	πως· καὶ γὰρ κατὰ τὴν
[3, 31]	χαρίσματος ἠξιωμένων μνημονεύει, κατὰ λέξιν	ὧδέ	πως λέγων· ἤλθομεν εἰς Καισάρειαν,
[3, 19]	Ταῦτα δὲ δηλοῖ κατὰ λέξιν	ὧδέ	πως λέγων ὁ Ἡγήσιππος· ~Ἔτι
[3, 39]	ὡς μόνων αὐτῷ γραφέντων μνημονεύει,	ὧδέ	πως λέγων· Ταῦτα δὲ καὶ
[3, 7]	δι' ἧς αὐτὰ ταῦτα δηλοῖ	ὧδέ	πως προφητεύων· οὐαὶ δὲ ταῖς
[3, 28]	καὶ δι' ὧν εὐφημότερον ταῦτα	ᾠήθη	ποριεῖσθαι, ἑορταῖς καὶ θυσίαις καὶ
[3, 6]	οἱ κάμνοντες καὶ τὸ διευτονοῦν	ὤκνει	διά τε τὸ πλῆθος τῶν
[3, 6]	τοῦ δὲ πυρὸς ὑφέλκοντες ἔτ'	ὠμὰ	τὰ σιτία διήρπαζον. Ἐλεεινὴ δ'
[3, 38]	διὰ τῆς πατρίου γλώττης ἐγγράφως	ὡμιληκότος	τοῦ Παύλου, οἳ μὲν τὸν
[3, 4]	δὲ οὐ παρέργως τῶν ἀποστόλων	ὡμιληκώς,	ἧς ἀπὸ τούτων προσεκτήσατο ψυχῶν
[3, 20]	εἰ ἐκ Δαυίδ εἰσιν, καὶ	ὡμολόγησαν.	Τότε ἠρώτησεν αὐτοὺς πόσας κτήσεις
[3, 24]	τοῖς ἔτ' ἀρχαίοις ἀναμφί λεκτος	ὡμολόγηται,	ἀντιλέγονται δὲ αἱ λοιπαὶ δύο,
[3, 6]	ἐπείνων καὶ γὰρ ἧττον ἂν	ὠμὸν	ἦν τὸ μετὰ ἀνάγκης, γυμνάζοντες
[3, 6]	τὸ ἁρπαγησόμενον ὡς ἀδικηθέντες ἦσαν	ὠμότεροι,	δεινὰς δὲ βασάνων ὁδοὺς ἐπενόουν
[3, 17]	εἰς πολλοὺς ἐπιδειξάμενος ὁ Δομετιανὸς	ὠμότητα	οὐκ ὀλίγον τε τῶν ἐπὶ
[3, 20]	ἐκείνῳ, μέρος ὢν τῆς Νέρωνος	ὡμότητος.	Ἀλλ' οἶμαι, ἅτε ἔχων τι
[3, 35]	τηνικαῦτα πεπιστευκότων εἷς καὶ αὐτὸς	ὤν,	διαδέχεται. ~Διέπρεπέν γε μὴν κατὰ
[3, 9]	αὐτὸς ἑαυτῷ μαρτυρεῖ, ἄξιός γε	ὢν	διὰ τὰ λοιπὰ πιστεύεσθαι· καὶ
[3, 28]	καὶ ὧν αὐτὸς ὠρέγετο, φιλοσώματος	ὢν	καὶ πάνυ σαρκικός, ἐν τούτοις
[3, 32]	Χριστιανοῦ, καὶ οὕτως μαρτυρεῖ ἐτῶν	ὢν	ρκʹ ἐπὶ Τραϊανοῦ Καίσαρος καὶ
[3, 20]	Δομετιανὸς ταὐτὸ ποιεῖν ἐκείνῳ, μέρος	ὢν	τῆς Νέρωνος ὡμότητος. Ἀλλ' οἶμαι,
[3, 39]	συνεορακότα. Σφόδρα γάρ τοι σμικρὸς	ὢν	τὸν νοῦν, ὡς ἂν ἐκ
[3, 4]	Λουκᾶς δὲ τὸ μὲν γένος	ὢν	τῶν ἀπ' Ἀντιοχείας, τὴν ἐπιστήμην
[3, 24]	ἀμφηρίστου ὑπολήψεως, τὸν ἀσφαλῆ λόγον	ὧν	αὐτὸς ἱκανῶς τὴν ἀλήθειαν κατειλήφει
[3, 24]	ἄλλων προπετέστερον ἐπιτετηδευκότων διήγησιν ποιήσασθαι	ὧν	αὐτὸς πεπληροφόρητο λόγων, ἀναγκαίως ἀπαλλάττων
[3, 28]	τὴν τοῦ Χριστοῦ βασιλείαν, καὶ	ὧν	αὐτὸς ὠρέγετο, φιλοσώματος ὢν καὶ
[3, 10]	δὲ πολλοῖς ἐπέδωκα τὴν ἱστορίαν,	ὧν	ἔνιοι καὶ παρατετεύχεσαν τῷ πολέμῳ,
[3, 24]	τῇ αὐτοῦ παρουσίᾳ τούτοις ἀφ'	ὧν	ἐστέλλετο, διὰ τῆς γραφῆς ἀπεπλήρου·
[3, 37]	γραφῇ μόνων τὴν μνήμην κατατεθείμεθα,	ὧν	ἔτι καὶ νῦν εἰς ἡμᾶς
[3, 28]	πότοις καὶ γάμοις καὶ δι'	ὧν	εὐφημότερον ταῦτα ᾠήθη ποριεῖσθαι, ἑορταῖς
[3, 39]	γὰρ ἐποιήσατο πρόνοιαν, τοῦ μηδὲν	ὧν	ἤκουσεν παραλιπεῖν ἢ ψεύσασθαί τι
[3, 36]	ποθουμένης αὐτὸν ἀποστερήσαιεν ἐλπίδος· ἐξ	ὧν	καὶ βραχύτατα εἰς ἐπίδειξιν τῶν
[3, 10]	τῆς ἀληθείας παραδόσει μαρτυρῶν» Ἀφ'	ὧν	καὶ δύο παρατίθησιν. Ἀλλὰ τὰ
[3, 20]	γῆς πλέθρων λθʹ μόνων, ἐξ	ὧν	καὶ τοὺς φόρους ἀναφέρειν καὶ
[3, 0]	σημείων. Θ Περὶ Ἰωσήπου καὶ	ὧν	κατέλιπεν συγγραμμάτων. Ι Ὅπως τῶν
[3, 6]	θεοῦ μεταδοῦναί τι μέρος αὐτοῖς	ὧν	κινδυνεύσαντες ἤνεγκαν, οὐδ' ὁτιοῦν μετέδοσαν,
[3, 36]	εἰσὶν τῇ ἐπιστολῇ ταύτῃ· ἐξ	ὧν	μεγάλα ὠφεληθῆναι δυνήσεσθε. Περιέχουσι γὰρ
[3, 3]	Ἀλλὰ τὰ μὲν ὀνομαζόμενα Πέτρου,	ὧν	μόνην μίαν γνησίαν ἔγνων ἐπιστολὴν
[3, 4]	γένοιτ' ἂν φωνῶν καὶ ἀφ'	ὧν	ὁ Λουκᾶς ἐν ταῖς Πράξεσιν
[3, 23]	Εἰρηναῖος καὶ Κλήμης ὁ Ἀλεξανδρεύς·	ὧν	ὁ μὲν πρότερος ἐν δευτέρῳ
[3, 6]	μή, τὰ σώματα τῶν ἀθλίων·	ὧν	οἱ μὲν ἔτι συνεστῶτες εὐπορεῖν
[3, 4]	ὡς αὐτὸς ὠνόμασεν, συστρατιῶται γεγόνασιν,	ὧν	οἱ πλείους ἀλήστου πρὸς αὐτοῦ
[3, 38]	δὴ καὶ Ἀπίωνος διαλόγους περιέχοντα·	ὧν	οὐδ' ὅλως μνήμη τις παρὰ
[3, 25]	καὶ τῶν ἄλλων ἀποστόλων πράξεις·	ὧν	οὐδὲν οὐδαμῶς ἐν συγγράμματι τῶν
[3, 23]	καὶ οὔτε πιστεύειν εἶχεν ὑπὲρ	ὧν	οὐκ εἶχεν, οὔτε ἀπιστεῖν Ἰωάννῃ·
[3, 29]	ἄφθορον δὲ διαμεῖναι τὸν υἱόν·	ὧν	οὕτως ἐχόντων ἀποβολὴ πάθους ἦν
[3, 39]	προσάψαι λέξεις ἑτέρας αὐτοῦ, δι'	ὧν	παράδοξά τινα ἱστορεῖ καὶ ἄλλα
[3, 6]	πατρίδι χάριν, καθυφέμενος τὸν λόγον	ὧν	πέπονθε τὰ ἔργα. Γυνὴ τῶν
[3, 15]	καὶ τῶν λοιπῶν συνεργῶν μου,	ὧν	τὰ ὀνόματα ἐν βίβλῳ ζωῆς»
[3, 31]	ἀποστόλων καὶ τῶν ἀποστολικῶν χρόνων	ὧν	τε καταλελοίπασιν ἡμῖν ἱερῶν γραμμάτων
[3, 39]	καταριθμοῦντι αὐτῷ τὸ Ἰωάννου ὄνομα,	ὧν	τὸν μὲν πρότερον Πέτρῳ καὶ
[3, 39]	τῶν ἐκείνοις γνωρίμων διδάσκει δι'	ὧν	φησιν λέξεων· οὐκ ὀκνήσω δέ
[3, 23]	Ὃ δὲ ἐπεὶ τὰ ἄλλα	ὧν	χάριν ἧκεν κατεστήσατο, ἄγε δή,
[3, 4]	μυρίοι συνεργοὶ καὶ, ὡς αὐτὸς	ὠνόμασεν,	συστρατιῶται γεγόνασιν, ὧν οἱ πλείους
[3, 3]	Πράξεων καὶ τὸ κατ' αὐτὸν	ὠνομασμένον	εὐαγγέλιον τό τε λεγόμενον αὐτοῦ
[3, 23]	ἀγάγετέ με. Ὃς τέως, ὥσπερ	ὥπλιστο,	ἀνέμενεν, ὡς δὲ προσιόντα ἐγνώρισε
[3, 6]	οἴκους εἰσεπήδων δὶς ἢ τρὶς	ὥρᾳ	μιᾷ. Πάντα δ' ὑπ' ὀδόντας
[3, 29]	περὶ αὐτοῦ κατὰ λέξιν ἱστορεῖ·	Ὡραίαν,	φασί, γυναῖκα ἔχων οὗτος, μετὰ
[3, 8]	ἔχουσα βαθυτάτους, ὤφθη κατὰ νυκτὸς	ὥραν	ἕκτην αὐτομάτως ἠνοιγμένη. Μετὰ δὲ
[3, 8]	καὶ τοῦτο παρέτεινεν ἐφ' ἡμίσειαν	ὥραν·	ὃ τοῖς μὲν ἀπείροις ἀγαθὸν
[3, 8]	Ξανθικοῦ μηνὸς κατὰ νυκτὸς ἐνάτην	ὥραν,	τοσοῦτον φῶς περιέλαμψεν τὸν βωμὸν
[3, 23]	κυρίου. Τῷ δὲ ἀνέσεως πρὸ	ὥρας	λαβομένῳ προσφθείρονταί τινες ἥλικες ἀργοὶ
[3, 28]	Χριστοῦ βασιλείαν, καὶ ὧν αὐτὸς	ὠρέγετο,	φιλοσώματος ὢν καὶ πάνυ σαρκικός,
[3, 1]	Ῥώμῃ ἐπὶ Νέρωνος μεμαρτυρηκότος; ταῦτα	Ὠριγένει	κατὰ λέξιν ἐν τρίτῳ τόμῳ
[3, 9]	τε καὶ ἀφ' οἵου γένους	ὡρμᾶτο,	ἀγνοεῖν. Δηλοῖ δὲ πάλιν αὐτὸς
[3, 6]	αὐτῶν καὶ προκαταπιοῦσιν τὸ ἁρπαγησόμενον	ὡς	ἀδικηθέντες ἦσαν ὠμότεροι, δεινὰς δὲ
[3, 6]	λιμός, οὐδὲν δ' οὕτως ἀπόλλυσιν	ὡς	αἰδώς· τὸ γὰρ ἄλλως ἐντροπῆς
[3, 24]	γένοιτο δῆλον. Οἱ θεσπέσιοι καὶ	ὡς	ἀληθῶς θεοπρεπεῖς, φημὶ δὲ τοῦ
[3, 7]	πῶς οὐκ ἂν ἀποθαυμάσειεν, θείαν	ὡς	ἀληθῶς καὶ ὑπερφυῶς παράδοξον τὴν
[3, 24]	Ἰωάννην, τῆς δὲ θεολογίας ἀπάρξασθαι	ὡς	ἂν αὐτῷ πρὸς τοῦ θείου
[3, 20]	δὲ ἀπολυθέντας ἡγήσασθαι τῶν ἐκκλησιῶν,	ὡς	ἂν δὴ μάρτυρας ὁμοῦ καὶ
[3, 5]	λιμοῦ ἀναγκαῖον ἡγοῦμαι συμφορὰς παραθέσθαι,	ὡς	ἂν ἐκ μέρους ἔχοιεν οἱ
[3, 39]	παράδοξά τινα ἱστορεῖ καὶ ἄλλα	ὡς	ἂν ἐκ παραδόσεως εἰς αὐτὸν
[3, 39]	τοι σμικρὸς ὢν τὸν νοῦν,	ὡς	ἂν ἐκ τῶν αὐτοῦ λόγων
[3, 9]	τίνα τὰ παρ' Ἑβραίοις ἀναντίρρητα,	ὡς	ἂν ἐξ ἀρχαίας παραδόσεως αὐτοῖς
[3, 32]	ἀπὸ τῆς βασιλικῆς Ἰουδαίων φυλῆς,	ὡς	ἂν ἐξ αὐτῶν ὄντας ἁλῶναι
[3, 5]	ὁπόσα οἱ ἐπ' αὐτὴν Ἱερουσαλὴμ	ὡς	ἂν ἐπὶ μητρόπολιν ὀχυρωτάτην καταπεφευγότες
[3, 5]	πεπιστευκότων ἀπὸ τῆς Ἱερουσαλὴμ μετῳκισμένων,	ὡς	ἂν παντελῶς ἐπιλελοιπότων ἁγίων ἀνδρῶν
[3, 10]	εἰκοστῆς Ἀρχαιολογίας ἐπισημαίνεται ὁ αὐτὸς	ὡς	ἂν προῃρημένος ἐν τέτταρσιν συγγράψαι
[3, 32]	ὑπομείνας κατηγορίαν, πολυτρόπως ὁ δηλούμενος	ὡς	ἂν Χριστιανὸς ἐπὶ πλείσταις αἰκισθεὶς
[3, 3]	δὲ καὶ οἱ πάλαι πρεσβύτεροι	ὡς	ἀναμφιλέκτῳ ἐν τοῖς σφῶν αὐτῶν
[3, 25]	τούτους ἄλλων εὐαγγέλια περιεχούσας ἢ	ὡς	Ἀνδρέου καὶ Ἰωάννου καὶ τῶν
[3, 39]	ἥμαρτεν Μάρκος οὕτως ἔνια γράψας	ὡς	ἀπεμνημόνευσεν. Ἑνὸς γὰρ ἐποιήσατο πρόνοιαν,
[3, 19]	ἀδελφὸν κατὰ σάρκα τοῦ σωτῆρος	ὡς	ἀπὸ γένους τυγχανόντων Δαυὶδ καὶ
[3, 16]	μεγάλη τε καὶ θαυμασία, ἣν	ὡς	ἀπὸ τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας τῇ
[3, 26]	μείζοσιν ἐπιδαψιλεύεται τερατολογίαις, ἑαυτὸν μὲν	ὡς	ἄρα εἴη, λέγων, ὁ σωτὴρ
[3, 32]	Ἀττικοῦ. Φησὶν δὲ ὁ αὐτὸς	ὡς	ἄρα καὶ τοὺς κατηγόρους αὐτοῦ,
[3, 32]	τὰ κατὰ τοὺς δηλουμένους, ἐπιλέγει	ὡς	ἄρα μέχρι τῶν τότε χρόνων
[3, 24]	ἣν πεποίηται τὴν σύνταξιν, δηλῶν	ὡς	ἄρα πολλῶν καὶ ἄλλων προπετέστερον
[3, 24]	Ἰησοῦ πράξεων, παραπλησίως ἐπιτηρεῖ, φάσκων	ὡς	ἄρα προσθεὶς Ἡρῴδης οἷς διεπράξατο
[3, 4]	δὲ παραλαβὼν συνετάξατο. Φασὶν δ'	ὡς	ἄρα τοῦ κατ' αὐτὸν εὐαγγελίου
[3, 32]	τινων αἱρετικῶν ἱστορῶν, ἐπιφέρει δηλῶν	ὡς	ἄρα ὑπὸ τούτων κατὰ τόνδε
[3, 6]	τὰς οἰκίας, ἔπειθ' εὑρόντες μὲν	ὡς	ἀρνησαμένους ᾐκίζοντο, μὴ εὑρόντες δὲ
[3, 25]	ἐν νόθοις αὐτὰ κατατακτέον, ἀλλ'	ὡς	ἄτοπα πάντῃ καὶ δυσσεβῆ παραιτητέον.
[3, 9]	παρὰ Ῥωμαίοις γέγονεν ἀνὴρ ἐπιδοξότατος,	ὡς	αὐτὸν μὲν ἀναθέσει ἀνδριάντος ἐπὶ
[3, 4]	γὰρ οὖν μυρίοι συνεργοὶ καὶ,	ὡς	αὐτὸς ὠνόμασεν, συστρατιῶται γεγόνασιν, ὧν
[3, 19]	ἀπὸ γένους τυγχανόντων Δαυὶδ καὶ	ὡς	αὐτοῦ συγγένειαν τοῦ Χριστοῦ φερόντων.
[3, 23]	δεξιάν· ὃ δ' ἐγγυώμενος, ἐπομνύμενος	ὡς	ἄφεσιν αὐτῷ παρὰ τοῦ σωτῆρος
[3, 32]	ὑγιῆ κανόνα τοῦ σωτηρίου κηρύγματος·	ὡς	δ' ὁ ἱερὸς τῶν ἀποστόλων
[3, 6]	τοὺς ἅρπαγας ἐφ' ἑαυτὴν ἠρέθιζεν.	Ὡς	δ' οὔτε παροξυνόμενός τις οὔτ'
[3, 39]	διατρῖψαι διὰ τῶν πρόσθεν δεδήλωται·	ὡς	δὲ κατὰ τοὺς αὐτοὺς ὁ
[3, 5]	τῷ Ἰωσήπῳ γραφείσης ἀναλέξασθαι ἱστορίας·	ὡς	δὲ ὁ αὐτὸς οὗτος τῶν
[3, 23]	Ὃς τέως, ὥσπερ ὥπλιστο, ἀνέμενεν,	ὡς	δὲ προσιόντα ἐγνώρισε τὸν Ἰωάννην,
[3, 23]	οὐκ εἶχεν, οὔτε ἀπιστεῖν Ἰωάννῃ·	ὡς	δέ τὸν νεανίσκον, εἶπεν, ἀπαιτῶ
[3, 0]	ἐκ Δαυὶδ ἀναζητεῖσθαι προστάττει. ΙΓ	Ὡς	δεύτερος Ἀλεξανδρέων ἡγεῖται Ἀβίλιος. ΙΔ
[3, 39]	Ἰοῦστον τὸν ἐπικληθέντα Βαρσαβᾶν γεγονός,	ὡς	δηλητήριον φάρμακον ἐμπιόντος καὶ μηδὲν
[3, 28]	ἀποστόλου μεγάλου γεγραμμένων τερατολογίας ἡμῖν	ὡς	δι' ἀγγέλων αὐτῷ δεδειγμένας ψευδόμενος
[3, 8]	τὸν βωμὸν καὶ τὸν ναόν,	ὡς	δοκεῖν ἡμέραν εἶναι λαμπράν, καὶ
[3, 0]	ἀποστόλου καὶ τῆς Ἀποκαλύψεως. ΙΘ	Ὡς	Δομετιανὸς τοὺς ἀπὸ γένους Δαυὶδ
[3, 23]	γέροντα περιέλαβεν, ἀπολογούμενος ταῖς οἰμωγαῖς	ὡς	ἐδύνατο καὶ τοῖς δάκρυσι βαπτιζόμενος
[3, 6]	Περιιὼν δὲ ταύτας ὁ Τίτος	ὡς	ἐθεάσατο πεπλησμένας τῶν νεκρῶν καὶ
[3, 32]	ἐκκλησία, ἐν ἀδήλῳ που σκότει	ὡς	εἰ φωλευόντων εἰς ἔτι τότε
[3, 36]	ἐπιστολῶν αὐτοῦ μνημονεύει, λέγων οὕτως·	Ὡς	εἶπέν τις τῶν ἡμετέρων, διὰ
[3, 20]	λεγομένου αὐτοῦ ἀδελφοῦ· οὓς ἐδηλατόρευσαν	ὡς	ἐκ γένους ὄντας Δαυίδ. Τούτους
[3, 39]	Καὶ ἄλλα δὲ ὁ αὐτὸς	ὡς	ἐκ παραδόσεως ἀγράφου εἰς αὐτὸν
[3, 28]	ἀξίαν λήθης τῇ γραφῇ παραδέδωκεν,	ὡς	ἐκ παραδόσεως Πολυκάρπου φάσκων Ἰωάννην
[3, 28]	τῆς Ἰωάννου Ἀποκαλύψεως εἰπών τινα	ὡς	ἐκ τῆς ἀνέκαθεν παραδόσεως, τοῦ
[3, 8]	οὔτε προσεῖχον οὔτ' ἐπίστευον, ἀλλ'	ὡς	ἐμβεβροντημένοι καὶ μήτε ὄμματα μήτε
[3, 8]	οὔθ' ἱκέτευσεν οὔτ' ἐδάκρυσεν, ἀλλ'	ὡς	ἐνῆν μάλιστα τὴν φωνὴν ὀλοφυρτικῶς
[3, 5]	γεγενημένων ἐν μέρει ἕκαστα, καὶ	ὡς	ἐπὶ τέλει τὸ πρὸς τῶν
[3, 6]	ἀρνησαμένους ᾐκίζοντο, μὴ εὑρόντες δὲ	ὡς	ἐπιμελέστερον κρύψαντας ἐβασάνιζον. Τεκμήριον δὲ
[3, 24]	βαπτιστοῦ μεταξὺ τῶν Ἰησοῦ πράξεων	ὡς	ἔτι τότε βαπτίζοντος ἐν Αἰνὼν
[3, 20]	κατεγνωκότα τὸν Δομετιανόν, ἀλλὰ καὶ	ὡς	εὐτελῶν καταφρονήσαντα, ἐλευθέρους μὲν αὐτοὺς
[3, 25]	Ἀποκάλυψις, εἰ φανείη· ἥν τινες,	ὡς	ἔφην, ἀθετοῦσιν, ἕτεροι δὲ ἐγκρίνουσιν
[3, 25]	αἱ λεγόμεναι Διδαχαὶ ἔτι τε,	ὡς	ἔφην, ἡ Ἰωάννου Ἀποκάλυψις, εἰ
[3, 39]	παρηκολούθησεν αὐτῷ, ὕστε ρον δὲ,	ὡς	ἔφην, Πέτρῳ· ὃς πρὸς τὰς
[3, 1]	κατασπαρέντων τὴν οἰκουμένην, Θωμᾶς μέν,	ὡς	ἡ παράδοσις περιέχει, τὴν Παρθίαν
[3, 6]	σῖτον ἤσθιον, οἳ δ' ἔπεσσον	ὡς	ἥ τε ἀνάγκη καὶ τὸ
[3, 24]	τε γὰρ πρότερον Ἑβραίοις κηρύξας,	ὡς	ἤμελλεν καὶ ἐφ' ἑτέρους ἰέναι,
[3, 39]	λόγια συνετάξατο, ἡρμήνευσεν δ' αὐτὰ	ὡς	ἦν δυνατὸς ἕκαστος» Κέχρηται δ'
[3, 33]	τὰς καθ' ἡμῶν συσκευαζομένων ἐπιβουλάς,	ὡς	καὶ ἄνευ προφανῶν διωγμῶν μερικοὺς
[3, 38]	συγγράμμασι νοήματα καθεστάναι. Ἰστέον δ'	ὡς	καὶ δευτέρα τις εἶναι λέγεται
[3, 39]	σαφῶς τε αὐτὸν πρεσβύτερον ὀνομάζει·	ὡς	καὶ διὰ τούτων ἀποδείκνυσθαι τὴν
[3, 20]	γὰρ τὴν παρουσίαν τοῦ Χριστοῦ	ὡς	καὶ Ἡρῴδης. Καὶ ἐπηρώτησεν αὐτοὺς
[3, 0]	δεύτερος Ἀλεξανδρέων ἡγεῖται Ἀβίλιος. ΙΔ	Ὡς	καὶ Ῥωμαίων δεύτερος Ἀνέγκλητος ἐπισκοπεῖ.
[3, 4]	ἱστορεῖται πρῶτος τὴν ἐπισκοπὴν εἰληχέναι,	ὡς	καὶ Τίτος τῶν ἐπὶ Κρήτης
[3, 18]	τῆς ἡμετέρας πίστεως διέλαμπεν διδασκαλία,	ὡς	καὶ τοὺς ἄποθεν τοῦ καθ'
[3, 3]	τὸ τοῦ Ποιμένος βιβλίον, ἰστέον	ὡς	καὶ τοῦτο πρὸς μέν τινων
[3, 8]	ἐν ἱεροῖς γράμμασιν εὑρῆσθαι περιέχοντα	ὡς	κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον ἀπὸ
[3, 32]	οὖν καὶ προηγοῦνται πάσης ἐκκλησίας	ὡς	μάρτυρες καὶ ἀπὸ γένους τοῦ
[3, 0]	τῶν θείων μνημονεύει βιβλίων. ΙΑ	Ὡς	μετὰ Ἰάκωβον ἡγεῖται Συμεὼν τῆς
[3, 27]	πάντως αὐτοῖς τῆς νομικῆς θρῃσκείας	ὡς	μὴ ἂν διὰ μόνης τῆς
[3, 26]	ὃς καὶ τοὺς αὐτῷ ἑπομένους	ὡς	μὴ ἀποθνῄσκοιεν, ἔπεισεν, καὶ νῦν
[3, 36]	γράφει, ᾗ καὶ παράκλησιν προτείνει	ὡς	μὴ παραιτησάμενοι τοῦ μαρτυρίου τῆς
[3, 3]	Ἑβραίους, πρὸς τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας	ὡς	μὴ Παύλου οὖσαν αὐτὴν ἀντιλέγεσθαι
[3, 12]	πάντας τοὺς ἀπὸ γένους Δαυίδ,	ὡς	μὴ περιλειφθείη τις παρὰ Ἰουδαίοις
[3, 10]	τοὺς αὐτοὺς ἱστορῆσαι χρόνους πεπειραμένον,	ὡς	μὴ τἀληθῆ συγγεγραφότα, πολλάς τε
[3, 39]	κυριακῶν ἐξηγήσεως. Τούτων καὶ Εἰρηναῖος	ὡς	μόνων αὐτῷ γραφέντων μνημονεύει, ὧδέ
[3, 23]	τὸν σὸν θάνατον ἑκὼν ὑπομενῶ,	ὡς	ὁ κύριος τὸν ὑπὲρ ἡμῶν·
[3, 32]	κατηγοροῦσί τινες Σίμωνος τοῦ Κλωπᾶ	ὡς	ὄντος ἀπὸ Δαυὶδ καὶ Χριστιανοῦ,
[3, 6]	τὴν ὀσμὴν οὐ φέροντες· ἔπειθ'	ὡς	οὐ διήρκουν, ἀπὸ τῶν τειχῶν
[3, 20]	καὶ πότε φανησομένη, λόγον δοῦναι	ὡς	οὐ κοσμικὴ μὲν οὐδ' ἐπίγειος,
[3, 0]	Συμεὼν τῆς ἐν Ἱεροσολύμοιςἐκκλησίας. ΙΒ	Ὡς	Οὐεσπασιανὸς τοὺς ἐκ Δαυὶδ ἀναζητεῖσθαι
[3, 6]	χεῖρας ἀνατείνας κατεμαρτύρατο τὸν θεόν,	ὡς	οὐκ εἴη τὸ ἔργον αὐτοῦ»
[3, 32]	ἐπὶ πολλαῖς ἡμέραις αἰκιζόμενος ἐμαρτύρησεν,	ὡς	πάντας ὑπερθαυμάζειν καὶ τὸν ὑπατικὸν
[3, 6]	ὀμμάτων ἕκαστος τὸ πάθος λαμβάνων	ὡς	παρ' αὐτῷ τολμηθέν, ἔφριττεν. Σπουδὴ
[3, 4]	μνημονεύειν ὁ Παῦλος εἴωθεν, ὁπηνίκα	ὡς	περὶ ἰδίου τινὸς εὐαγγελίου γράφων
[3, 7]	τὰ τέκνα σου, τοτὲ δὲ	ὡς	περὶ τοῦ λαοῦ ἔσται γὰρ
[3, 25]	πρὸς τῶν αἱρετικῶν προφερομένας ἤτοι	ὡς	Πέτρου καὶ Θωμᾶ καὶ Ματθία
[3, 33]	καθ' ἡμῶν ἐπετάθη τότε διωγμός,	ὡς	Πλίνιον Σεκοῦνδον, ἐπισημότατον ἡγεμόνων, ἐπὶ
[3, 7]	τὰς λέξεις, τοτὲ μὲν φήσαντος	ὡς	πρὸς αὐτὴν τὴν Ἱερουσαλήμ· εἰ
[3, 0]	γένους τοῦ σωτῆρος ἡμῶν. ΚΑ	Ὡς	τῆς Ἀλεξανδρέων ἐκκλησίας τρίτος ἡγεῖται
[3, 0]	ἐκκλησίας τρίτος ἡγεῖται Κέρδων. ΚΒ	Ὡς	τῆς Ἀντιοχέων δεύτερος Ἰγνάτιος. ΚΓ
[3, 0]	Τραϊανὸς ζητεῖσθαι Χριστιανοὺς ἐκώλυσεν. ΛΔ	Ὡς	τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας τέταρτος Εὐάρεστος
[3, 23]	τῆς πλείονος ἐπιμελείας καὶ παραφυλακῆς,	ὡς	τὸ τέλειον αὐτῷ φυλακτήριον ἐπιστήσας,
[3, 38]	ἕτερα πολυεπῆ καὶ μακρὰ συγγράμματα	ὡς	τοῦ αὐτοῦ χθὲς καὶ πρῴην
[3, 0]	Ῥωμαίων δεύτερος Ἀνέγκλητος ἐπισκοπεῖ. ΙΕ	Ὡς	τρίτος μετ' αὐτὸν Κλήμης. ΙϚ
[3, 0]	ἐκκλησίας τέταρτος Εὐάρεστος ἡγεῖται. ΛΕ	Ὡς	τρίτος τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις Ἰοῦστος.
[3, 28]	καὶ Κήρινθος ὁ δι' ἀποκαλύψεων	ὡς	ὑπὸ ἀποστόλου μεγάλου γεγραμμένων τερατολογίας
[3, 23]	δεόμενος, γονυπετῶν, αὐτὴν τὴν δεξιὰν	ὡς	ὑπὸ τῆς μετανοίας κεκαθαρμένην καταφιλῶν,
[3, 11]	θρόνου ἄξιον εἶναι δοκιμάσαι, ἀνεψιόν,	ὥς	γέ φασι, γεγονότα τοῦ σωτῆρος
[3, 23]	τὴν γνώμην, οὐ πρότερον ἀπῆλθεν,	ὥς	φασιν, πρὶν αὐτὸν ἐπιστῆσαι τῇ
[3, 32]	Κλωπᾶ, συκοφαντηθεὶς ὑπὸ τῶν αἱρέσεων	ὡσαύτως	κατηγορήθη καὶ αὐτὸς ἐπὶ τῷ
[3, 24]	τὴν Γαλιλαίαν» ὁ δὲ Μάρκος	ὡσαύτως·	μετὰ δὲ τὸ παραδοθῆναι» φησίν
[3, 23]	καὶ διὰ μέγεθος φύσεως ἐκστὰς	ὥσπερ	ἄστομος καὶ εὔρωστος ἵππος ὀρθῆς
[3, 8]	ἱερεῖς παρελθόντες εἰς τὸ ἱερόν,	ὥσπερ	αὐτοῖς ἔθος ἦν, πρὸς τὰς
[3, 6]	παῖδες δὲ καὶ νεανίαι διοιδοῦντες	ὥσπερ	εἴδωλα κατὰ τὰς ἀγορὰς ἀνειλοῦντο
[3, 23]	μοί τις τῆς ὁδοῦ. Ἥλαυνεν,	ὥσπερ	εἶχεν, αὐτόθεν ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας.
[3, 5]	τὸ πάθος διατέθεινται, ταῖς αὐταῖς	ὥσπερ	ἐν εἱρκτῇ κατακλεισθέντας τὸν μετελθόντα
[3, 5]	ἡμέραις τῆς τοῦ πάσχα ἑορτῆς	ὥσπερ	ἐν εἱρκτῇ ῥήμασιν αὐτοῖς ἀποκλεισθῆναι
[3, 7]	Ἰησοῦ Χριστοῦ προρρήσεσιν, θείᾳ δυνάμει	ὥσπερ	ἤδη παρόντα προεορακότος αὐτὰ ἐπιδακρύσαντός
[3, 6]	Οἳ δ' ὑπ' ἐνδείας κεχηνότες	ὥσπερ	λυσσῶντες κύνες ἐσφάλλοντο καὶ παρεφέροντο
[3, 39]	τοῖς τὰ πολλὰ λέγουσιν ἔχαιρον	ὥσπερ	οἱ πολλοί, ἀλλὰ τοῖς τἀληθῆ
[3, 38]	ἀποστολικῆς διδασκαλίας ἡ παράδοσις φέρεται.	~Ὥσπερ	οὖν ἀμέλει τοῦ Ἰγνατίου ἐν
[3, 39]	γέγονεν τὴν ἀρχαιότητα τἀνδρὸς προβεβλημένοις,	ὥσπερ	οὖν Εἰρηναίῳ καὶ εἴ τις
[3, 7]	πόλεως τὰς διατριβὰς ποιούμενοι, ἕρκος	ὥσπερ	ὀχυρώτατον παρέμενον τῷ τόπῳ, τῆς
[3, 39]	ἐποιεῖτο τὰς διδασκαλίας, ἀλλ' οὐχ	ὥσπερ	σύνταξιν τῶν κυριακῶν ποιούμενος λογίων,
[3, 36]	κολακεύσω συντόμως με καταφαγεῖν, οὐχ	ὥσπερ	τινῶν δειλαινόμενα οὐχ ἥψαντο, κἂν
[3, 23]	ὑμῶν ἀγάγετέ με. Ὃς τέως,	ὥσπερ	ὥπλιστο, ἀνέμενεν, ὡς δὲ προσιόντα
[3, 37]	αὐτῶν πλεῖσται παράδοξοι δυνάμεις ἐνήργουν,	ὥστε	ἀπὸ πρώτης ἀκροάσεως ἀθρόως αὔτανδρα
[3, 28]	ἀπόστολον εἰσελθεῖν ποτε ἐν βαλανείῳ,	ὥστε	λούσασθαι, γνόντα δὲ ἔνδον ὄντα
[3, 39]	σύνταξιν τῶν κυριακῶν ποιούμενος λογίων,	ὥστε	οὐδὲν ἥμαρτεν Μάρκος οὕτως ἔνια
[3, 10]	τοῖς ἀνθρώποις παραδοῦναι τῶν πράξεων,	ὥστε	χαράξας τῇ αὐτοῦ χειρὶ τὰ
[3, 24]	τοῦ Κλήμεντος, ἱστορίας ὁμοῦ καὶ	ὠφελείας	τῆς τῶν ἐντευξομένων ἕνεκεν, ἐνταῦθά
[3, 39]	ἐκ τῶν βιβλίων τοσοῦτόν με	ὠφελεῖν	ὑπελάμβανον ὅσον τὰ παρὰ ζώσης
[3, 36]	ἐπιστολῇ ταύτῃ· ἐξ ὧν μεγάλα	ὠφεληθῆναι	δυνήσεσθε. Περιέχουσι γὰρ πίστιν καὶ
[3, 24]	τῆς τῶν λοιπῶν ἀποστόλων ὁμιλίας	ὠφελημένος,	διὰ τοῦ ἰδίου παρέδωκεν εὐαγγελίου.
[3, 8]	σιδηροδέτοις, καταπῆγας δ' ἔχουσα βαθυτάτους,	ὤφθη	κατὰ νυκτὸς ὥραν ἕκτην αὐτομάτως
[3, 8]	Ἀρτεμισίου μηνός, φάσμα τι δαιμόνιον	ὤφθη	μεῖζον πίστεως, τέρας δ' ἂν
[3, 8]	ἄξια· πρὸ γὰρ ἡλίου δύσεως	ὤφθη	μετέωρα περὶ πᾶσαν τὴν χώραν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 20/08/2009