Livre, Chap.
[3, 0]		~Α	Ὅποι γῆς ἐκήρυξαν τὸν Χριστὸν
[3, 6]	λέγων· Οὐκ ἂν ὑποστειλαίμην εἰπεῖν	ἅ	μοι κελεύει τὸ πάθος· οἶμαι
[3, 39]	ἕτερος τῶν τοῦ κυρίου μαθητῶν	ἅ	τε Ἀριστίων καὶ ὁ πρεσβύτερος
[3, 7]	δ' ἂν εἴη δίκαιον ἐπιθεῖναι,	ἃ	γένοιτ' ἂν παραστατικὰ φιλανθρωπίας τῆς
[3, 7]	αὐτοῖς μὴ μετανοήσασι συμβήσεσθαι παρασχομένης·	ἃ	καὶ αὐτὰ μνήμης ἠξιωμένα πρὸς
[3, 39]	συγγράμματα πέντε τὸν ἀριθμὸν φέρεται,	ἃ	καὶ ἐπιγέγραπται Λογίων κυριακῶν ἐξηγήσεως.
[3, 36]	τῶν θηρίων τῶν ἐμοὶ ἑτοίμων,	ἃ	καὶ εὔχομαι σύντομά μοι εὑρεθῆναι·
[3, 39]	ἐπὶ ταυτησὶ τῆς γῆς ὑποστησομένης·	ἃ	καὶ ἡγοῦμαι τὰς ἀποστολικὰς παρεκδεξάμενον
[3, 36]	καὶ εὔχομαι σύντομά μοι εὑρεθῆναι·	ἃ	καὶ κολακεύσω συντόμως με καταφαγεῖν,
[3, 9]	αὐτὸν Ῥωμαϊκοῦ πολέμου ἐν ἑπτά,	ἃ	καὶ οὐ μόνον τῇ Ἑλλήνων,
[3, 4]	ὃ καὶ χαράξαι μαρτύρεται καθ'	ἃ	παρέδοσαν αὐτῷ οἱ ἀπ' ἀρχῆς
[3, 33]	πράττειν ἀκολούθως τοῖς νόμοις· πρὸς	ἃ	τὸν Τραϊανὸν δόγμα τοιόνδε τεθεικέναι,
[3, 10]	τούτων πέντε μέν ἐστιν Μωυσέως,	ἃ	τούς τε νόμους περιέχει καὶ
[3, 29]	τῷ τε εἰρημένῳ ἁπλῶς καὶ	ἀβασανίστως,	ἀνέδην ἐκπορνεύουσιν οἱ τὴν αἵρεσιν
[3, 21]	ᾧ τῆς κατ' Ἀλεξάνδρειαν παροικίας	Ἀβίλιον	δέκα πρὸς τρισὶν ἔτεσιν ἡγησάμενον
[3, 14]	τελευτᾷ, διαδέχεται δ' αὐτὸν δεύτερος	Ἀβίλιος.	~Δωδεκάτῳ δὲ ἔτει τῆς αὐτῆς
[3, 0]	ΙΓ Ὡς δεύτερος Ἀλεξανδρέων ἡγεῖται	Ἀβίλιος.	ΙΔ Ὡς καὶ Ῥωμαίων δεύτερος
[3, 25]	ἐκκλησιαστικῶν τις ἀνὴρ εἰς μνήμην	ἀγαγεῖν	ἠξίωσεν, πόρρω δέ που καὶ
[3, 23]	ἐλήλυθα, ἐπὶ τὸν ἄρχοντα ὑμῶν	ἀγάγετέ	με. Ὃς τέως, ὥσπερ ὥπλιστο,
[3, 29]	ἀποστόλων ὀνειδισθεὶς ζηλοτυπίαν, εἰς μέσον	ἀγαγὼν	τὴν γυναῖκα γῆμαι τῷ βουλομένῳ
[3, 8]	ὥραν· ὃ τοῖς μὲν ἀπείροις	ἀγαθὸν	ἐδόκει εἶναι, τοῖς δὲ ἱερογραμματεῦσι
[3, 36]	αὐτῷ ποίμνην οἷα γνήσιος καὶ	ἀγαθὸς	ποιμὴν παρατίθεται, τὴν περὶ αὐτῆς
[3, 8]	Τῶν δ' ἐπισήμων τινὲς δημοτῶν	ἀγανακτήσαντες	πρὸς τὸ κακόφημον, συλλαμβάνουσι τὸν
[3, 6]	δορυφόροι. Δεινὴ δὲ τὸ γύναιον	ἀγανάκτησις	εἰσῄει, καὶ πολλάκις λοιδοροῦσα καὶ
[3, 6]	κινδυνεύσαντες ἤνεγκαν, οὐδ' ὁτιοῦν μετέδοσαν,	ἀγαπητὸν	δ' ἦν τὸ μὴ καὶ
[3, 20]	οὐδ' ἐπίγειος, ἐπουράνιος δὲ καὶ	ἀγγελικὴ	τυγχάνοι, ἐπὶ συντελείᾳ τοῦ αἰῶνος
[3, 28]	γεγραμμένων τερατολογίας ἡμῖν ὡς δι'	ἀγγέλων	αὐτῷ δεδειγμένας ψευδόμενος ἐπεισάγει, λέγων
[3, 26]	τινα καὶ αὐτῶν τῶν κοσμοποιῶν	ἀγγέλων	περιγενήσεσθαι, μὴ πρότερον διὰ τῆς
[3, 23]	ἄλλα ὧν χάριν ἧκεν κατεστήσατο,	ἄγε	δή, ἔφη, ὦ ἐπίσκοπε, τὴν
[3, 10]	Πεπόνηται δὲ καὶ ἄλλο οὐκ	ἀγεννὲς	σπούδασμα τῷ ἀνδρί, Περὶ αὐτοκράτορος
[3, 26]	δὲ παραμένοντας εἰς τὸ ἀεὶ	ἀγήρως	τινὰς καὶ ἀθανάτους ἐσομένους. Ταῦτα
[3, 25]	δὴ τακτέον ἐν πρώτοις τὴν	ἁγίαν	τῶν εὐαγγελίων τετρακτύν, οἷς ἕπεται
[3, 27]	διεδίδρασκον ἀτοπίαν, ἐκ παρθένου καὶ	ἁγίου	πνεύματος μὴ ἀρνούμενοι γεγονέναι τὸν
[3, 31]	οὐρανοῦ καὶ ἀναζητήσει πάντας τοὺς	ἁγίους,	Φίλιππον τῶν δώδεκα ἀποστόλων, ὃς
[3, 31]	ἡ ἑτέρα αὐτοῦ θυγάτηρ ἐν	ἁγίῳ	πνεύματι πολιτευσαμένη ἐν Ἐφέσῳ ἀναπαύεται·
[3, 5]	μετῳκισμένων, ὡς ἂν παντελῶς ἐπιλελοιπότων	ἁγίων	ἀνδρῶν αὐτήν τε τὴν Ἰουδαίων
[3, 9]	καὶ ἀφ' οἵου γένους ὡρμᾶτο,	ἀγνοεῖν.	Δηλοῖ δὲ πάλιν αὐτὸς καὶ
[3, 3]	αὐτὴν ἀντιλέγεσθαι φήσαντες, οὐ δίκαιον	ἀγνοεῖν·	καὶ τὰ περὶ ταύτης δὲ
[3, 6]	διοιδοῦντες ὥσπερ εἴδωλα κατὰ τὰς	ἀγορὰς	ἀνειλοῦντο καὶ κατέπιπτον ὅπῃ τινὰ
[3, 39]	ὁ αὐτὸς ὡς ἐκ παραδόσεως	ἀγράφου	εἰς αὐτὸν ἥκοντα παρατέθειται ξένας
[3, 24]	Ἰωάννην φασὶ τὸν πάντα χρόνον	ἀγράφῳ	κεχρημένον κηρύγματι, τέλος καὶ ἐπὶ
[3, 10]	παρατετεύχεσαν τῷ πολέμῳ, καθάπερ βασιλεὺς	Ἀγρίππας	καί τινες αὐτοῦ τῶν συγγενῶν.
[3, 10]	δημοσιῶσαι προσέταξεν, ὁ δὲ βασιλεὺς	Ἀγρίππας	ξβʹ ἔγραψεν ἐπιστολάς, τῇ τῆς
[3, 6]	νύκτωρ ἐξερπύσασιν ἐπὶ λαχάνων συλλογὴν	ἀγρίων	καὶ πόας ὑπαντῶντες, ὅτ' ἤδη
[3, 8]	ὄνομα, υἱὸς Ἀνανίου, τῶν ἰδιωτῶν,	ἄγροικος,	πρὸ τεσσάρων ἐτῶν τοῦ πολέμου,
[3, 27]	σάββατον καὶ τὴν ἄλλην Ἰουδαϊκὴν	ἀγωγὴν	ὁμοίως ἐκείνοις παρεφύλαττον, ταῖς δ'
[3, 10]	τινες Μακκαβαϊκὸν ἐπέγραψαν τῷ τοὺς	ἀγῶνας	τῶν ἐν τοῖς οὕτω καλουμένοις
[3, 18]	καὶ Φλαυίαν Δομέτιλλαν ἱστορήσαντες, ἐξ	ἀδελφῆς	γεγονυῖαν Φλαυίου Κλήμεντος, ἑνὸς τῶν
[3, 19]	ἀπογόνων Ἰούδα τοῦτον δ' εἶναι	ἀδελφὸν	κατὰ σάρκα τοῦ σωτῆρος ὡς
[3, 22]	μετὰ τὸν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν	ἀδελφὸν	τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις ἐκκλησίας κατὰ
[3, 11]	σωτῆρος τὸν γὰρ οὖν Κλωπᾶν	ἀδελφὸν	τοῦ Ἰωσὴφ ὑπάρχειν Ἡγήσιππος ἱστορεῖ.
[3, 5]	ὃς ἦν Ζεβεδαίου μὲν παῖς,	ἀδελφὸς	δὲ Ἰωάννου, τὴν κεφαλὴν ἀποτμηθέντος,
[3, 13]	ταύτην παραδίδωσιν. Τίτον δὲ Δομετιανὸς	ἀδελφὸς	διαδέχεται, δύο ἔτεσι καὶ μησὶ
[3, 7]	πρῶτος ἐπίσκοπος, τοῦ κυρίου χρηματίζων	ἀδελφός,	ἔτι τῷ βίῳ περιόντες καὶ
[3, 20]	τοῦ κατὰ σάρκα λεγομένου αὐτοῦ	ἀδελφοῦ·	οὓς ἐδηλατόρευσαν ὡς ἐκ γένους
[3, 23]	ἀπαιτῶ καὶ τὴν ψυχὴν τοῦ	ἀδελφοῦ»	στενάξας κάτωθεν ὁ πρεσβύτης καί
[3, 23]	ἔνιοι, καὶ τἄλλα ἀναπαύσας τοὺς	ἀδελφοὺς,	ἐπὶ πᾶσι τῷ καθεστῶτι προσβλέψας
[3, 32]	ἑτέρους ἀπογόνους ἑνὸς τῶν φερομένων	ἀδελφῶν	τοῦ σωτῆρος, ᾧ ὄνομα Ἰούδας,
[3, 6]	νεκρῶν καὶ τὸ κατὰ σφᾶς	ἄδηλον·	πολλοὶ γοῦν τοῖς ὑπ' αὐτῶν
[3, 32]	ἀδιάφθορος ἔμεινεν ἡ ἐκκλησία, ἐν	ἀδήλῳ	που σκότει ὡς εἰ φωλευόντων
[3, 32]	τότε χρόνων παρθένος καθαρὰ καὶ	ἀδιάφθορος	ἔμεινεν ἡ ἐκκλησία, ἐν ἀδήλῳ
[3, 6]	ἄπειρον μὲν ἔπιπτε τὸ πλῆθος,	ἀδιήγητα	δὲ συνέβαινεν τὰ πάθη. Καθ'
[3, 6]	καὶ προκαταπιοῦσιν τὸ ἁρπαγησόμενον ὡς	ἀδικηθέντες	ἦσαν ὠμότεροι, δεινὰς δὲ βασάνων
[3, 36]	χείρονες γίνονται, ἐν δὲ τοῖς	ἀδικήμασιν	αὐτῶν μᾶλλον μαθητεύομαι· ἀλλ' οὐ
[3, 20]	καὶ τὰς οὐσίας ἀπολαβεῖν τοὺς	ἀδίκως	ἐξεληλαμένους ἡ Ῥωμαίων σύγκλητος βουλὴ
[3, 37]	ἐν ταῖς αὐτῶν ψυχαῖς καταδέχεσθαι.	Ἀδυνάτου	δ' ὄντος ἡμῖν ἅπαντας ἐξ
[3, 27]	τὸν Χριστὸν τοῦ θεοῦ διαθέσεως	ἀδυνατῶν	ἐκσεῖσαι, θατεραλήπτους εὑρὼν ἐσφετερίζετο Ἐβιωναίους
[3, 26]	αὐτοῦ δὲ παραμένοντας εἰς τὸ	ἀεὶ	ἀγήρως τινὰς καὶ ἀθανάτους ἐσομένους.
[3, 8]	τοῦ λαοῦ πρὸς τὴν τῶν	ἀζύμων	ἑορτήν, ὀγδόῃ Ξανθικοῦ μηνὸς κατὰ
[3, 39]	δηλητήριον φάρμακον ἐμπιόντος καὶ μηδὲν	ἀηδὲς	διὰ τὴν τοῦ κυρίου χάριν
[3, 26]	αὐτοῦ βαπτίσματος, οὗ τοὺς καταξιουμένους	ἀθανασίαν	ἀΐδιον ἐν αὐτῷ τούτῳ μεθέξειν
[3, 26]	δι' αὐτῶν τὰ περὶ ψυχῆς	ἀθανασίας	καὶ νεκρῶν ἀναστάσεως ἐκκλησιαστικὰ δόγματα.
[3, 26]	τὸ ἀεὶ ἀγήρως τινὰς καὶ	ἀθανάτους	ἐσομένους. Ταῦτα μὲν οὖν καὶ
[3, 33]	φονεύειν καὶ τὰ συγγενῆ τούτοις	ἀθέμιτα	πλημμελήματα καὶ αὐτοὺς ἀπαγορεύειν πάντα
[3, 6]	οἱ στασιασταὶ παρῆσαν καὶ τῆς	ἀθεμίτου	κνίσης σπάσαντες, ἠπείλουν, εἰ μὴ
[3, 32]	σοφίας ἐπακοῦσαι κατηξιωμένων, τηνικαῦτα τῆς	ἀθέου	πλάνης ἀρχὴν ἐλάμβανεν ἡ σύστασις
[3, 30]	τοῖς προειρημένοις ἑξῆς διὰ τοὺς	ἀθετοῦντας	τὸν γάμον τοὺς τῶν ἀποστόλων
[3, 25]	φανείη· ἥν τινες, ὡς ἔφην,	ἀθετοῦσιν,	ἕτεροι δὲ ἐγκρίνουσιν τοῖς ὁμολογουμένοις.
[3, 6]	τῶν ταῦτα παθόντων ἤνεγκεν γενεὰν	ἀθεωτέραν·	τῇ γοῦν τούτων ἀπονοίᾳ πᾶς
[3, 4]	τὴν ἐν Ἀρείῳ πάγῳ πρὸς	Ἀθηναίους	Παύλου δημηγορίαν πρῶτον πιστεῦσαι ἀνέγραψεν
[3, 4]	ἀνέγραψεν ὁ Λουκᾶς, τῆς ἐν	Ἀθήναις	ἐκκλησίας πρῶτον ἐπίσκοπον ἀρχαίων τις
[3, 6]	τροφῆς, ὀρόβοις μὲν ἐμφράττοντες τοῖς	ἀθλίοις	τοὺς τῶν αἰδοίων πόρους, ῥάβδοις
[3, 8]	δεδηλωμένα ἐν τούτοις· Τὸν γοῦν	ἄθλιον	δῆμον οἱ μὲν ἀπατεῶνες καὶ
[3, 6]	παῖς ὑπομάστιος, ἁρπασαμένη, βρέφος, εἶπεν,	ἄθλιον,	ἐν πολέμῳ καὶ λιμῷ καὶ
[3, 6]	καὶ μή, τὰ σώματα τῶν	ἀθλίων·	ὧν οἱ μὲν ἔτι συνεστῶτες
[3, 8]	κτύπου, μετὰ δὲ ταῦτα φωνῆς	ἀθρόας·	μεταβαίνομεν ἐντεῦθεν. Τὸ δὲ τούτων
[3, 8]	τοῦ πρὸς τὸν πόλεμον κινήματος,	ἀθροιζομένου	τοῦ λαοῦ πρὸς τὴν τῶν
[3, 5]	δὲ ὁ αὐτὸς οὗτος τῶν	ἀθροισθέντων	ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας ἁπάσης ἐν
[3, 37]	ἐνήργουν, ὥστε ἀπὸ πρώτης ἀκροάσεως	ἀθρόως	αὔτανδρα πλήθη προθύμως τὴν εἰς
[3, 8]	παρεγκλίνων, πρὸς ἑκάστην ἀπεκρίνατο πληγήν·	αἲ	αἲ Ἱεροσολύμοις» Ἕτερον δ' ἔτι
[3, 8]	πρὸς ἑκάστην ἀπεκρίνατο πληγήν· αἲ	αἲ	Ἱεροσολύμοις» Ἕτερον δ' ἔτι τούτου
[3, 10]	ἐν τρισὶν καὶ δέκα βιβλίοις·	αἱ	δὲ λοιπαὶ τέσσαρες ὕμνους εἰς
[3, 3]	δὲ Παύλου πρόδηλοι καὶ σαφεῖς	αἱ	δεκατέσσαρες· ὅτι γε μήν τινες
[3, 25]	Βαρναβᾶ ἐπιστολὴ καὶ τῶν ἀποστόλων	αἱ	λεγόμεναι Διδαχαὶ ἔτι τε, ὡς
[3, 24]	ἀναμφί λεκτος ὡμολόγηται, ἀντιλέγονται δὲ	αἱ	λοιπαὶ δύο, τῆς δ' Ἀποκαλύψεως
[3, 31]	φησίν· Μετὰ τοῦτον προφήτιδες τέσσαρες	αἱ	Φιλίππου γεγένηνται ἐν Ἱεραπόλει τῇ
[3, 7]	ἔτη δεσμίους εἰς τὰ κατ'	Αἴγυπτον	ἔργα παραπεμφθῆναι, πλείους δὲ εἰς
[3, 23]	ἐγνώρισε τὸν Ἰωάννην, εἰς φυγὴν	αἰδεσθεὶς	ἐτράπετο. Ὃ δὲ ἐδίωκεν ἀνὰ
[3, 26]	βαπτίσματος, οὗ τοὺς καταξιουμένους ἀθανασίαν	ἀΐδιον	ἐν αὐτῷ τούτῳ μεθέξειν τῷ
[3, 6]	ἐμφράττοντες τοῖς ἀθλίοις τοὺς τῶν	αἰδοίων	πόρους, ῥάβδοις δ' ὀξείαις ἀναπείροντες
[3, 6]	οὐδὲν δ' οὕτως ἀπόλλυσιν ὡς	αἰδώς·	τὸ γὰρ ἄλλως ἐντροπῆς ἄξιον
[3, 32]	ὑπατικοῦ. Καὶ ἐπὶ πολλαῖς ἡμέραις	αἰκιζόμενος	ἐμαρτύρησεν, ὡς πάντας ὑπερθαυμάζειν καὶ
[3, 8]	συλλαμβάνουσι τὸν ἄνθρωπον καὶ πολλαῖς	αἰκίζονται	πληγαῖς· ὃ δ' οὔθ' ὑπὲρ
[3, 32]	ὡς ἂν Χριστιανὸς ἐπὶ πλείσταις	αἰκισθεὶς	ἡμέραις αὐτόν τε τὸν δικαστὴν
[3, 24]	ὡς ἔτι τότε βαπτίζοντος ἐν	Αἰνὼν	ἐγγὺς τοῦ Σαλείμ, σαφῶς τε
[3, 36]	ἐν πρώτοις μάλιστα προφυλάττεσθαι τὰς	αἱρέσεις	ἄρτι τότε πρῶτον ἐπιπολαζούσας παρῄνει
[3, 28]	πρώτῳ συγγράμματι τῶν πρὸς τὰς	αἱρέσεις	προθείς, ἐν τῷ τρίτῳ καὶ
[3, 18]	ἐν πέμπτῳ τῶν πρὸς τὰς	αἱρέσεις	ταῦτα περὶ τοῦ Ἰωάννου φησίν·
[3, 23]	ἐν δευτέρῳ τῶν πρὸς τὰς	αἱρέσεις	ὧδέ πως γράφει κατὰ λέξιν·
[3, 32]	υἱὸς Κλωπᾶ, συκοφαντηθεὶς ὑπὸ τῶν	αἱρέσεων	ὡσαύτως κατηγορήθη καὶ αὐτὸς ἐπὶ
[3, 28]	~Κατὰ τοὺς δηλουμένους χρόνους ἑτέρας	αἱρέσεως	ἀρχηγὸν γενέσθαι Κήρινθον παρειλήφαμεν· Γάϊος,
[3, 0]	ΚΖ Περὶ τῆς τῶν Ἐβιωναίων	αἱρέσεως.	ΚΗ Περὶ Κηρίνθου αἱρεσιάρχου. ΚΘ
[3, 0]	Ἐβιωναίων αἱρέσεως. ΚΗ Περὶ Κηρίνθου	αἱρεσιάρχου.	ΚΘ Περὶ Νικολάου καὶ τῶν
[3, 29]	ἀβασανίστως, ἀνέδην ἐκπορνεύουσιν οἱ τὴν	αἵρεσιν	αὐτοῦ μετιόντες. Πυνθάνομαι δ' ἐγὼ
[3, 28]	τὴν ἀπ' ἐκείνου κληθεῖσαν Κηρινθιανὴν	αἵρεσιν	συστησάμενον, ἀξιόπιστον ἐπιφημίσαι θελήσαντα τῷ
[3, 29]	καὶ ἡ λεγομένη τῶν Νικολαϊτῶν	αἵρεσις	ἐπὶ σμικρότατον συνέστη χρόνον, ἧς
[3, 25]	ἀληθοῦς ὀρθοδοξίας ἀπᾴδουσα, ὅτι δὴ	αἱρετικῶν	ἀνδρῶν ἀναπλάσματα τυγχάνει, σαφῶς παρίστησιν·
[3, 32]	Ἡγήσιππος· ὃς δὴ περί τινων	αἱρετικῶν	ἱστορῶν, ἐπιφέρει δηλῶν ὡς ἄρα
[3, 32]	ἱστοροῦντος· ἀπὸ τούτων δηλαδὴ τῶν	αἱρετικῶν	κατηγοροῦσί τινες Σίμωνος τοῦ Κλωπᾶ
[3, 25]	ὀνόματι τῶν ἀποστόλων πρὸς τῶν	αἱρετικῶν	προφερομένας ἤτοι ὡς Πέτρου καὶ
[3, 19]	προστάξαντος, παλαιὸς κατέχει λόγος τῶν	αἱρετικῶν	τινας κατηγορῆσαι τῶν ἀπογόνων Ἰούδα
[3, 25]	ταύτην τὰς Παύλου καταλεκτέον ἐπιστολάς,	αἷς	ἑξῆς τὴν φερομένην Ἰωάννου προτέραν
[3, 36]	φυλακῆς ποιούμενος, τὰς κατὰ πόλιν	αἷς	ἐπεδήμει, παροικίας ταῖς διὰ λόγων
[3, 7]	καὶ τὰς φωνὰς ἐκείνας ἐν	αἷς	ἡ τῶν Ἰουδαίων πληθὺς τὸν
[3, 5]	ὑποσημήνασθαι. Χρῆν δ' οὖν ἐν	αἷς	ἡμέραις τὸν πάντων σωτῆρα καὶ
[3, 38]	οὖν ἀμέλει τοῦ Ἰγνατίου ἐν	αἷς	κατελέξαμεν ἐπιστολαῖς, καὶ τοῦ Κλήμεντος
[3, 8]	ὃν εἴρητο. Ὑπὸ τοῦ πατρὸς·	αἴτησαι	παρ' ἐμοῦ, καὶ δώσω σοι
[3, 24]	κατὰ Μάρκον δὲ ἡ γενομένη	αἰτία	ἐν τοῖς πρόσθεν ἡμῖν δεδήλωται·
[3, 24]	τοῦ κατ' αὐτὸν συγγράμματος τὴν	αἰτίαν	προύθηκεν δι' ἣν πεποίηται τὴν
[3, 12]	ἐκ ταύτης διωγμὸν ἐπαρτηθῆναι τῆς	αἰτίας.	~Ἐπὶ δέκα δὲ τὸν Οὐεσπασιανὸν
[3, 24]	τὴν γραφὴν ἐλθεῖν τοιᾶσδε χάριν	αἰτίας.	Τῶν προαναγραφέντων τριῶν εἰς πάντας
[3, 36]	ἡμῖν, ἐπέμψαμεν ὑμῖν, καθὼς ἐνετείλασθε·	αἵτινες	ὑποτεταγμέναι εἰσὶν τῇ ἐπιστολῇ ταύτῃ·
[3, 7]	πεσοῦνται ἐν στόματι μαχαίρας καὶ	αἰχμαλωτισθήσονται	εἰς πάντα τὰ ἔθνη· καὶ
[3, 7]	τοὺς δ' ἐντὸς ἑπτακαίδεκα ἐτῶν	αἰχμαλώτους	ἀχθέντας διαπεπρᾶσθαι, τούτων δὲ μόνων
[3, 36]	Οὐ γὰρ τὸν νῦν ἠγάπησαν	αἰῶνα,	ἀλλὰ τὸν ὑπὲρ ἡμῶν ἀποθανόντα
[3, 20]	ἀγγελικὴ τυγχάνοι, ἐπὶ συντελείᾳ τοῦ	αἰῶνος	γενησομένη, ὁπηνίκα ἐλθὼν ἐν δόξῃ
[3, 10]	τοῖς ἰδίοις γράμμασιν· τοσούτου γὰρ	αἰῶνος	ἤδη παρῳχηκότος οὔτε προσθεῖναί τις
[3, 26]	ἀνθρώπων ἄνωθέν ποθεν ἐξ ἀοράτων	αἰώνων	ἀπεσταλμένος σωτηρίᾳ, διδάσκων δὲ μὴ
[3, 6]	μετὰ γέλωτος ἐξῄεσαν, τάς τε	ἀκμὰς	τῶν ξιφῶν ἐδοκίμαζον ἐν τοῖς
[3, 6]	ἕδρας· τὰ φρικτὰ δὲ καὶ	ἀκοαῖς	ἔπασχέ τις εἰς ἐξομολόγησιν ἑνὸς
[3, 32]	ἡ γενεὰ ἐκείνη τῶν αὐταῖς	ἀκοαῖς	τῆς ἐνθέου σοφίας ἐπακοῦσαι κατηξιωμένων,
[3, 4]	ἀποστόλων Πράξεσιν, ἃς οὐκέτι δι'	ἀκοῆς,	ὀφθαλμοῖς δὲ παραλαβὼν συνετάξατο. Φασὶν
[3, 29]	γυναῖκα γῆμαι τῷ βουλομένῳ ἐπέτρεψεν.	Ἀκόλουθον	γὰρ εἶναί φασι τὴν πρᾶξιν
[3, 4]	εὐαγγέλιόν μου» Τῶν δὲ λοιπῶν	ἀκολούθων	τοῦ Παύλου Κρήσκης μὲν ἐπὶ
[3, 7]	δευτέρῳ τῆς Οὐεσπασιανοῦ βασιλείας ἔτει	ἀκολούθως	ταῖς προγνωστικαῖς τοῦ κυρίου καὶ
[3, 33]	αὐτοὺς ἀπαγορεύειν πάντα τε πράττειν	ἀκολούθως	τοῖς νόμοις· πρὸς ἃ τὸν
[3, 6]	ἐκ τῶν φαρύγγων ἀναθλίβοντες τὰς	ἀκόλους	ἀνέφερον. Ἐτύπτοντο δὲ γέροντες ἀντεχόμενοι
[3, 36]	οὐχ ἥψαντο, κἂν αὐτὰ δὲ	ἄκοντα	μὴ θέλῃ, ἐγὼ προσβιάσομαι. Συγγνώμην
[3, 23]	τὰ καλὰ καὶ ἐπωφελῆ φίλον	ἀκούειν,	προστίθησιν ἐν ᾧ Τίς ὁ
[3, 6]	φρικτὸν μὲν εἰπεῖν, ἄπιστον δ'	ἀκοῦσαι.	Καὶ ἔγωγε, μὴ δόξαιμι τερατεύεσθαι
[3, 6]	καὶ μακαρισμὸς τῶν φθασάντων πρὶν	ἀκοῦσαι	καὶ θεάσασθαι κακὰ τηλικαῦτα» Τοιαῦτα
[3, 24]	ὁ μὲν Ματθαῖος δηλοῖ λέγων·	ἀκούσας	δὲ ὅτι Ἰωάννης παρεδόθη, ἀνεχώρησεν»
[3, 23]	Χριστός με ἀπέστειλεν. Ὃ δὲ	ἀκούσας,	πρῶτον ἔστη μὲν κάτω βλέπων,
[3, 23]	ἔχουσαν καὶ αὐτοῦ τὴν γραφήν·	Ἄκουσον	μῦθον οὐ μῦθον ἀλλὰ ὄντα
[3, 39]	καὶ Παπίας ὁ Ἰωάννου μὲν	ἀκουστής,	Πολυκάρπου δὲ ἑταῖρος γεγονώς, ἀρχαῖος
[3, 6]	τῶν οἰκιῶν, τινὲς μὲν ὑπ'	ἄκρας	ἐνδείας ἀνέργαστον τὸν σῖτον ἤσθιον,
[3, 5]	ὑπομείναντι, πάρεστιν ὅτῳ φίλον ἐπ'	ἀκριβὲς	ἐκ τῆς τῷ Ἰωσήπῳ γραφείσης
[3, 18]	γε καὶ τὸν καιρὸν ἐπ'	ἀκριβὲς	ἐπεσημήναντο, ἐν ἔτει πεντεκαιδεκάτῳ Δομετιανοῦ
[3, 10]	μὴ γενέσθαι τὴν τῶν προφητῶν	ἀκριβῆ	διαδοχήν. Δῆλον δ' ἐστὶν ἔργῳ
[3, 39]	ἑρμηνευτὴς Πέτρου γενόμενος, ὅσα ἐμνημόνευσεν,	ἀκριβῶς	ἔγραψεν, οὐ μέντοι τάξει τὰ
[3, 37]	δυνάμεις ἐνήργουν, ὥστε ἀπὸ πρώτης	ἀκροάσεως	ἀθρόως αὔτανδρα πλήθη προθύμως τὴν
[3, 39]	τὸ προοίμιον τῶν αὐτοῦ λόγων	ἀκροατὴν	μὲν καὶ αὐτόπτην οὐδαμῶς ἑαυτὸν
[3, 26]	Ἦν καὶ οὗτος Σαμαρεύς, εἰς	ἄκρον	δὲ γοητείας οὐκ ἔλαττον τοῦ
[3, 24]	Χριστοῦ τοὺς ἀποστόλους, τὸν βίον	ἄκρως	κεκαθαρμένοι καὶ ἀρετῇ πάσῃ τὰς
[3, 21]	ἦν ἐν ᾧ τῆς κατ'	Ἀλεξάνδρειαν	παροικίας Ἀβίλιον δέκα πρὸς τρισὶν
[3, 28]	Διονύσιος δέ, ὁ τῆς κατὰ	Ἀλεξάνδρειαν	παροικίας καθ' ἡμᾶς τὴν ἐπισκοπὴν
[3, 14]	οὖν ἔτει Δομετιανοῦ τῆς κατ'	Ἀλεξάνδρειαν	παροικίας ὁ πρῶτος Ἀννιανὸς δύο
[3, 29]	προκεχειρισμένων ηὔχουν. Ὅ γε μὴν	Ἀλεξανδρεὺς	Κλήμης ἐν τρίτῳ Στρωματεῖ ταῦτα
[3, 23]	τοιοῦτοι Εἰρηναῖος καὶ Κλήμης ὁ	Ἀλεξανδρεύς·	ὧν ὁ μὲν πρότερος ἐν
[3, 0]	σωτῆρος ἡμῶν. ΚΑ Ὡς τῆς	Ἀλεξανδρέων	ἐκκλησίας τρίτος ἡγεῖται Κέρδων. ΚΒ
[3, 0]	ἀναζητεῖσθαι προστάττει. ΙΓ Ὡς δεύτερος	Ἀλεξανδρέων	ἡγεῖται Ἀβίλιος. ΙΔ Ὡς καὶ
[3, 36]	συστάσεις, σκορπισμοὶ ὀστέων, συγκοπαὶ μελῶν,	ἀλεσμοὶ	ὅλου τοῦ σώματος, κολάσεις τοῦ
[3, 24]	αὐτὸν διαδεδομένων, ἀποδέξασθαι μέν φασιν,	ἀλήθειαν	αὐτοῖς ἐπιμαρτυρήσαντα, μόνην δὲ ἄρα
[3, 29]	τοὺς δηλουμένους χρόνους παραβραβεῦσαι τὴν	ἀλήθειαν	ἐγκεχειρηκότων, λόγου γε μὴν θᾶττον
[3, 24]	λόγον ὧν αὐτὸς ἱκανῶς τὴν	ἀλήθειαν	κατειλήφει ἐκ τῆς ἅμα Παύλῳ
[3, 39]	ταῖς ἑρμηνείαις, διαβεβαιούμενος ὑπὲρ αὐτῶν	ἀλήθειαν.	Οὐ γὰρ τοῖς τὰ πολλὰ
[3, 39]	καὶ ἀπ' αὐτῆς παραγινομένας τῆς	ἀληθείας·	εἰ δέ που καὶ παρηκολουθηκώς
[3, 28]	ἔνδον ὄντος Κηρίνθου τοῦ τῆς	ἀληθείας	ἐχθροῦ. ~Ἐπὶ τούτων δῆτα καὶ
[3, 32]	λοιπὸν ἤδη κεφαλῇ τῷ τῆς	ἀληθείας	κηρύγματι τὴν ψευδώνυμον γνῶσιν ἀντικηρύττειν
[3, 10]	ξβʹ ἔγραψεν ἐπιστολάς, τῇ τῆς	ἀληθείας	παραδόσει μαρτυρῶν» Ἀφ' ὧν καὶ
[3, 10]	γὰρ ἐμαυτῷ τετηρηκότι τὴν τῆς	ἀληθείας	παράδοσιν, ἐφ' ᾗ μαρτυρίας τεύξεσθαι
[3, 25]	τε κατὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴν παράδοσιν	ἀληθεῖς	καὶ ἀπλάστους καὶ ἀνωμολογημένας γραφὰς
[3, 38]	ὃ καὶ μᾶλλον ἂν εἴη	ἀληθὲς	τῷ τὸν ὅμοιον τῆς φράσεως
[3, 39]	διὰ τούτων ἀποδείκνυσθαι τὴν ἱστορίαν	ἀληθῆ	τῶν δύο κατὰ τὴν Ἀσίαν
[3, 24]	τοῦ Χριστοῦ πεπραγμένων, διήγησιν. Καὶ	ἀληθής	γε ὁ λόγος. Τοὺς τρεῖς
[3, 23]	μέχρι τῶν Τραϊανοῦ χρόνων, μάρτυς	ἀληθής	ἐστιν τῆς τῶν ἀποστόλων παραδόσεως»
[3, 23]	ἐκκλησίᾳ, διδοὺς μέγα παράδειγμα μετανοίας	ἀληθινῆς	καὶ μέγα γνώρισμα παλιγγενεσίας, τρόπαιον
[3, 36]	θεοῦ καὶ δι' ὀδόντων θηρίων	ἀλήθομαι,	ἵνα καθαρὸς ἄρτος εὑρεθῶ» Καὶ
[3, 26]	μὲν τούτους σωτῆρας ἐπιγραψάμενοι τῆς	ἀληθοῦς	ἀποπεπτώκασιν ἐλπίδος· ~Ἄλλους δ' ὁ
[3, 25]	φερομένων προαίρεσις πλεῖστον ὅσον τῆς	ἀληθοῦς	ὀρθοδοξίας ἀπᾴδουσα, ὅτι δὴ αἱρετικῶν
[3, 24]	δῆλον. Οἱ θεσπέσιοι καὶ ὡς	ἀληθῶς	θεοπρεπεῖς, φημὶ δὲ τοῦ Χριστοῦ
[3, 7]	οὐκ ἂν ἀποθαυμάσειεν, θείαν ὡς	ἀληθῶς	καὶ ὑπερφυῶς παράδοξον τὴν πρόγνωσιν
[3, 4]	συστρατιῶται γεγόνασιν, ὧν οἱ πλείους	ἀλήστου	πρὸς αὐτοῦ μνήμης ἠξίωνται, διηνεκῆ
[3, 23]	ὑπὸ τῆς προφυλακῆς τῶν λῃστῶν	ἁλίσκεται,	μήτε φεύγων μήτε παραιτούμενος, ἀλλὰ
[3, 6]	οἶμαι Ῥωμαίων βραδυνάντων ἐπὶ τοὺς	ἀλιτηρίους,	ἢ καταποθῆναι ἂν ὑπὸ χάσματος
[3, 10]	περὶ τῆς ἐμαυτοῦ γραφῆς ἔδεισα,	ἀλλ'	αὐτοῖς ἐπέδωκα τοῖς αὐτοκράτορσι τὰ
[3, 20]	οὐκ ἐν ἀργυρίοις ἔφασκον ἔχειν,	ἀλλ'	ἐν διατιμήσει γῆς πλέθρων λθʹ
[3, 36]	πάντες οὐκ εἰς κενὸν ἔδραμον,	ἀλλ'	ἐν πίστει καὶ δικαιοσύνῃ, καὶ
[3, 23]	φύλακα τῆς τἀδελφοῦ ψυχῆς κατέλιπον.	Ἀλλ'	ἵππος ἤδη μοι παρέστω, καὶ
[3, 6]	ταῖς συμφοραῖς οὔτε ὀλοφυρμὸς ἦν,	ἀλλ'	ὁ λιμὸς ἤλεγχε τὰ πάθη,
[3, 20]	μέρος ὢν τῆς Νέρωνος ὡμότητος.	Ἀλλ'	οἶμαι, ἅτε ἔχων τι συνέσεως,
[3, 36]	τοῖς ἀδικήμασιν αὐτῶν μᾶλλον μαθητεύομαι·	ἀλλ'	οὐ παρὰ τοῦτο δεδικαίωμαι. Ὀναίμην
[3, 26]	καὶ νεκρῶν ἀναστάσεως ἐκκλησιαστικὰ δόγματα.	ἀλλ'	οὗτοι μὲν τούτους σωτῆρας ἐπιγραψάμενοι
[3, 8]	μὲν ἐπὶ Οὐεσπασιανὸν πεπληρῶσθαι ἐξείληφεν·	ἀλλ'	οὐχ ἁπάσης γε οὗτος ἢ
[3, 39]	τὰς χρείας ἐποιεῖτο τὰς διδασκαλίας,	ἀλλ'	οὐχ ὥσπερ σύνταξιν τῶν κυριακῶν
[3, 25]	οὐδ' ἐν νόθοις αὐτὰ κατατακτέον,	ἀλλ'	ὡς ἄτοπα πάντῃ καὶ δυσσεβῆ
[3, 8]	τέρασιν οὔτε προσεῖχον οὔτ' ἐπίστευον,	ἀλλ'	ὡς ἐμβεβροντημένοι καὶ μήτε ὄμματα
[3, 8]	ξαινόμενος οὔθ' ἱκέτευσεν οὔτ' ἐδάκρυσεν,	ἀλλ'	ὡς ἐνῆν μάλιστα τὴν φωνὴν
[3, 23]	ἁλίσκεται, μήτε φεύγων μήτε παραιτούμενος,	ἀλλὰ	βοῶν· ἐπὶ τοῦτ' ἐλήλυθα, ἐπὶ
[3, 4]	Κορινθίων παροικίας ποιμήν, γεγονέναι ἱστορεῖ.	Ἀλλὰ	γὰρ ὁδῷ προβαίνουσιν, ἐπὶ καιροῦ
[3, 25]	παρὰ ταύτας, οὐκ ἐνδιαθήκους μὲν	ἀλλὰ	καὶ ἀντιλεγομένας, ὅμως δὲ παρὰ
[3, 36]	Ἰγνατίῳ καὶ Ῥούφῳ καὶ Ζωσίμῳ,	ἀλλὰ	καὶ ἐν ἄλλοις τοῖς ἐξ
[3, 23]	ταὐτὸ τοῦτο δηλοῖ διὰ τούτων·	Ἀλλὰ	καὶ ἡ ἐν Ἐφέσῳ ἐκκλησία
[3, 28]	ζητήσει ταῦτα περὶ αὐτοῦ γράφει·	Ἀλλὰ	καὶ Κήρινθος ὁ δι' ἀποκαλύψεων
[3, 4]	ἐπισκοπὴν ἤδη πρότερον κληρωθεὶς δεδήλωται·	ἀλλὰ	καὶ ὁ Κλήμης, τῆς Ῥωμαίων
[3, 4]	ἰδίαις ἐπιστολαῖς ἐγκαταλέξαντος, οὐ μὴν	ἀλλὰ	καὶ ὁ Λουκᾶς ἐν ταῖς
[3, 20]	μὲν ὁ Ἡγήσιππος· οὐ μὴν	ἀλλὰ	καὶ ὁ Τερτυλλιανὸς τοῦ Δομετιανοῦ
[3, 5]	τε καὶ οἷαι γεγόνασιν πολιορκίαι,	ἀλλὰ	καὶ ὁπόσα οἱ ἐπ' αὐτὴν
[3, 9]	οὐ παρὰ μόνοις τοῖς ὁμοεθνέσιν,	ἀλλὰ	καὶ παρὰ Ῥωμαίοις γέγονεν ἀνὴρ
[3, 9]	καὶ οὐ μόνον τῇ Ἑλλήνων,	ἀλλὰ	καὶ τῇ πατρίῳ φωνῇ παραδοῦναι
[3, 5]	τῷ ὀνόματί μου» οὐ μὴν	ἀλλὰ	καὶ τοῦ λαοῦ τῆς ἐν
[3, 35]	τῆς τοῦ θείου λόγου διδασκαλίας·	~Ἀλλὰ	καὶ τοῦ Συμεῶνος τὸν δηλωθέντα
[3, 6]	ἀπορίας οὐδὲ τοῖς θνῄσκουσιν ἦν,	ἀλλὰ	καὶ τοὺς ἐμπνέοντας οἱ λῃσταὶ
[3, 22]	ἦν καὶ μετ' αὐτὸν Ἀνέγκλητος.	~Ἀλλὰ	καὶ τῶν ἐπ' Ἀντιοχείας Εὐοδίου
[3, 20]	μηδὲν αὐτῶν κατεγνωκότα τὸν Δομετιανόν,	ἀλλὰ	καὶ ὡς εὐτελῶν καταφρονήσαντα, ἐλευθέρους
[3, 23]	σωτηρίαν, οὐδὲν ἔτι μικρὸν διενοεῖτο,	ἀλλὰ	μέγα τι πράξας, ἐπειδήπερ ἅπαξ
[3, 23]	γραφήν· Ἄκουσον μῦθον οὐ μῦθον	ἀλλὰ	ὄντα λόγον περὶ Ἰωάννου τοῦ
[3, 6]	ἦν οἶκτος πολιᾶς ἢ νηπίων,	ἀλλὰ	συνεπαίροντες τὰ παιδία τῶν ψωμῶν
[3, 18]	γὰρ πρὸ πολλοῦ χρόνου ἑωράθη,	ἀλλὰ	σχεδὸν ἐπὶ τῆς ἡμετέρας γενεᾶς,
[3, 10]	Ἀφ' ὧν καὶ δύο παρατίθησιν.	Ἀλλὰ	τὰ μὲν κατὰ τοῦτον ταύτῃ
[3, 3]	τῶν μὴ τοιούτων αὐτοῖς εἴρηται.	Ἀλλὰ	τὰ μὲν ὀνομαζόμενα Πέτρου, ὧν
[3, 39]	λέγουσιν ἔχαιρον ὥσπερ οἱ πολλοί,	ἀλλὰ	τοῖς τἀληθῆ διδάσκουσιν, οὐδὲ τοῖς
[3, 39]	τοῖς τὰς ἀλλοτρίας ἐντολὰς μνημονεύουσιν,	ἀλλὰ	τοῖς τὰς παρὰ τοῦ κυρίου
[3, 36]	γὰρ τὸν νῦν ἠγάπησαν αἰῶνα,	ἀλλὰ	τὸν ὑπὲρ ἡμῶν ἀποθανόντα καὶ
[3, 10]	πράττειν, τὰ δὲ κεκώλυται, καὶ	ἄλλα	δὲ αὐτῷ σπουδασθῆναι ὁ αὐτὸς
[3, 39]	Ματθίαν· καὶ προσευξάμενοι εἶπαν» Καὶ	ἄλλα	δὲ ὁ αὐτὸς ὡς ἐκ
[3, 39]	καὶ διδασκαλίας αὐτοῦ καί τινα	ἄλλα	μυθικώτερα· ἐν οἷς καὶ χιλιάδα
[3, 23]	Ἰωάννην. Ὃ δὲ ἐπεὶ τὰ	ἄλλα	ὧν χάριν ἧκεν κατεστήσατο, ἄγε
[3, 39]	ὧν παράδοξά τινα ἱστορεῖ καὶ	ἄλλα	ὡς ἂν ἐκ παραδόσεως εἰς
[3, 39]	τὰ ὅμοια φρονῶν ἀναπέφηνεν. Καὶ	ἄλλας	δὲ τῇ ἰδίᾳ γραφῇ παραδίδωσιν
[3, 10]	μὴ τἀληθῆ συγγεγραφότα, πολλάς τε	ἄλλας	εὐθύνας ἐπαγαγὼν τῷ ἀνδρί, ταῦτα
[3, 36]	πεμφθείσας ἡμῖν ὑπ' αὐτοῦ καὶ	ἄλλας	ὅσας εἴχομεν παρ' ἡμῖν, ἐπέμψαμεν
[3, 24]	ἐπιστήσαντι οὐκέτ' ἂν δόξαι διαφωνεῖν	ἀλλήλοις	τὰ εὐαγγέλια τῷ τὸ μὲν
[3, 6]	χειρῶν ἐχώρουν οἱ φίλτατοι πρὸς	ἀλλήλους,	ἐξαρπάζοντες τὰ ταλαίπωρα τῆς ψυχῆς
[3, 7]	λοιποὺς στασιώδεις καὶ λῃστρικούς, ὑπ'	ἀλλήλων	μετὰ τὴν ἅλωσιν ἐνδεικνυμένους, ἀνῃρῆσθαι,
[3, 30]	τούτων ἐμνήσθημεν, οὐ λυπεῖ καὶ	ἄλλην	ἀξιοδιήγητον ἱστορίαν τοῦ αὐτοῦ παραθέσθαι,
[3, 36]	καὶ τῇ ἐν Τράλλεσι δὲ	ἄλλην,	ἧς ἄρχοντα τότε ὄντα Πολύβιον
[3, 27]	τὸ μὲν σάββατον καὶ τὴν	ἄλλην	Ἰουδαϊκὴν ἀγωγὴν ὁμοίως ἐκείνοις παρεφύλαττον,
[3, 39]	Πέτρου ὁμοίως, ἐκτέθειται δὲ καὶ	ἄλλην	ἱστορίαν περὶ γυναικὸς ἐπὶ πολλαῖς
[3, 6]	συνεπολιορ κεῖτο. Ταύτης τὴν μὲν	ἄλλην	κτῆσιν οἱ τύραννοι διήρπασαν, ὅσην
[3, 10]	ὧδε παρατεθείσθω. Πεπόνηται δὲ καὶ	ἄλλο	οὐκ ἀγεννὲς σπούδασμα τῷ ἀνδρί,
[3, 37]	χαρίσματι λόγος ἔχει διαπρέψαι, καὶ	ἄλλοι	δ' ἐπὶ τούτοις πλείους ἐγνωρίζοντο
[3, 27]	τοῦ κατ' αὐτὴν βίου σωθησομένοις.	Ἄλλοι	δὲ παρὰ τούτους τῆς αὐτῆς
[3, 24]	μὲν ἀπόστολοι, ἑβδομήκοντα δὲ μαθηταί,	ἄλλοι	τε ἐπὶ τούτοις μυρίοι· ὅμως
[3, 10]	τεύξεσθαι προσδοκήσας οὐ διήμαρτον. Καὶ	ἄλλοις	δὲ πολλοῖς ἐπέδωκα τὴν ἱστορίαν,
[3, 5]	ξίφει καὶ λιμῷ καὶ μυρίοις	ἄλλοις	εἴδεσι περιπεπτώκασιν θανάτου, πόλεών τε
[3, 6]	τὸ μὲν εὑρεῖν τι σιτίον	ἄλλοις	ἐκοπία, πανταχόθεν δ' ἄπορον ἦν
[3, 23]	ἐπειδήπερ ἅπαξ ἀπολώλει, ἴσα τοῖς	ἄλλοις	παθεῖν ἠξίου. Αὐτοὺς δὴ τούτους
[3, 24]	ἀρχαίων παραθέσεως τὰ καὶ τοῖς	ἄλλοις	περὶ αὐτῶν εἰρημένα πειρασόμεθα δηλῶσαι.
[3, 36]	καὶ Ζωσίμῳ, ἀλλὰ καὶ ἐν	ἄλλοις	τοῖς ἐξ ὑμῶν καὶ ἐν
[3, 39]	οὖν Εἰρηναίῳ καὶ εἴ τις	ἄλλος	τὰ ὅμοια φρονῶν ἀναπέφηνεν. Καὶ
[3, 39]	τἀληθῆ διδάσκουσιν, οὐδὲ τοῖς τὰς	ἀλλοτρίας	ἐντολὰς μνημονεύουσιν, ἀλλὰ τοῖς τὰς
[3, 31]	νόθων καὶ τῆς ἀποστολικῆς ὀρθοδοξίας	ἀλλοτρίων	ἐν τούτοις διειληφότες, ἐπὶ τὴν
[3, 24]	ἀπαλλάττων ἡμᾶς τῆς περὶ τοὺς	ἄλλους	ἀμφηρίστου ὑπολήψεως, τὸν ἀσφαλῆ λόγον
[3, 27]	ἐπιγραψάμενοι τῆς ἀληθοῦς ἀποπεπτώκασιν ἐλπίδος·	~Ἄλλους	δ' ὁ πονηρὸς δαίμων, τῆς
[3, 17]	εὐλόγου κρίσεως κτείνας μυρίους τε	ἄλλους	ἐπιφανεῖς ἄνδρας ταῖς ὑπὲρ τὴν
[3, 9]	συντάξαντα λόγον, πεποίηται καὶ πρὸς	ἄλλους,	οἳ διαβάλλειν καὶ αὐτοὶ τὰ
[3, 5]	αὐτοῖς ὅσα διὰ ξίφους καὶ	ἄλλῳ	τρόπῳ κατ' αὐτῶν ἐγκεχείρηται, μόνας
[3, 25]	Ἀνδρέου καὶ Ἰωάννου καὶ τῶν	ἄλλων	ἀποστόλων πράξεις· ὧν οὐδὲν οὐδαμῶς
[3, 3]	πολλοῖς χρήσιμος φανεῖσα, μετὰ τῶν	ἄλλων	ἐσπουδάσθη γραφῶν. Τό γε μὴν
[3, 25]	ἢ καί τινων παρὰ τούτους	ἄλλων	εὐαγγέλια περιεχούσας ἢ ὡς Ἀνδρέου
[3, 3]	πρὸς Ῥωμαίους μνήμην πεποίηται μετὰ	ἄλλων	καὶ Ἑρμᾶ, οὗ φασιν ὑπάρχειν
[3, 24]	δηλῶν ὡς ἄρα πολλῶν καὶ	ἄλλων	προπετέστερον ἐπιτετηδευκότων διήγησιν ποιήσασθαι ὧν
[3, 24]	ἀρχαίων ἐν τετάρτῃ μοίρᾳ τῶν	ἄλλων	τριῶν κατείλεκται, ταύτῃ ἂν γένοιτο
[3, 26]	ἀπεσταλμένος σωτηρίᾳ, διδάσκων δὲ μὴ	ἄλλως	δύνασθαί τινα καὶ αὐτῶν τῶν
[3, 6]	ἀπόλλυσιν ὡς αἰδώς· τὸ γὰρ	ἄλλως	ἐντροπῆς ἄξιον ἐν τούτῳ καταφρονεῖται.
[3, 25]	καὶ ἀνωμολογημένας γραφὰς καὶ τὰς	ἄλλως	παρὰ ταύτας, οὐκ ἐνδιαθήκους μὲν
[3, 6]	κατ' ἐμαυτὸν εἶχον ἀπείρους μάρτυρας·	ἄλλως	τε καὶ ψυχρὰν ἂν καταθείμην
[3, 6]	δὲ ἤδη παρωδεύοντο, καὶ κτείνειν	ἄλογον	ἐδόκει τοὺς ὑπ' ἐνδείας τεθνηξομένους
[3, 6]	τὰ μηδὲ τοῖς ῥυπαρωτάτοις τῶν	ἀλόγων	ζῴων πρόσφορα συλλέ γοντες ἐσθίειν
[3, 6]	ἵνα μηνύσῃ δράκα μίαν κεκρυμμένων	ἀλφίτων.	Οἱ βασανισταὶ δ' οὐδ' ἐπείνων
[3, 32]	ὡς ἂν ἐξ αὐτῶν ὄντας	ἁλῶναι	συνέβη. Λογισμῷ δ' ἂν καὶ
[3, 7]	λῃστρικούς, ὑπ' ἀλλήλων μετὰ τὴν	ἅλωσιν	ἐνδεικνυμένους, ἀνῃρῆσθαι, τῶν δὲ νέων
[3, 12]	Οὐεσπασιανὸν μετὰ τὴν τῶν Ἱεροσολύμων	ἅλωσιν	πάντας τοὺς ἀπὸ γένους Δαυίδ,
[3, 11]	μαρτυρίαν καὶ τὴν αὐτίκα γενομένην	ἅλωσιν	τῆς Ἱερουσαλὴμ λόγος κατέχει τῶν
[3, 33]	τῶν ὑπὲρ τῆς πίστεως ἀναιρουμένων,	ἅμα	δ' ἐν ταὐτῷ μηνῦσαι μηδὲν
[3, 18]	τούτῳ κατέχει λόγος τὸν ἀπόστολον	ἅμα	καὶ εὐαγγελιστὴν Ἰωάννην ἔτι τῷ
[3, 5]	ὁπόσαι τε μυριάδες ἡβηδὸν γυναιξὶν	ἅμα	καὶ παισὶ ξίφει καὶ λιμῷ
[3, 6]	ταῖς Ἰουδαίων συμφοραῖς. Καὶ ταῦθ'	ἅμα	λέγουσα κτείνει τὸν υἱόν, ἔπειτ'
[3, 24]	τὴν ἀλήθειαν κατειλήφει ἐκ τῆς	ἅμα	Παύλῳ συνουσίας τε καὶ διατριβῆς
[3, 39]	τὴν Ἱεράπολιν Φίλιππον τὸν ἀπόστολον	ἅμα	ταῖς θυγατράσιν διατρῖψαι διὰ τῶν
[3, 37]	διαλαμψάντων καὶ Κοδρᾶτος ἦν, ὃν	ἅμα	ταῖς Φιλίππου θυγατράσιν προφητικῷ χαρίσματι
[3, 33]	αὐτοὺς κατειληφέναι, πλὴν τό γε	ἅμα	τῇ ἕῳ διεγειρομένους τὸν Χριστὸν
[3, 11]	λειπομένους ἐπὶ ταὐτὸν πανταχόθεν συνελθεῖν	ἅμα	τοῖς πρὸς γένους κατὰ σάρκα
[3, 31]	θυγατέρων ἐν Καισαρείᾳ τῆς Ἰουδαίας	ἅμα	τῷ πατρὶ τότε διατριβουσῶν προφητικοῦ
[3, 39]	ἱστορίαν περὶ γυναικὸς ἐπὶ πολλαῖς	ἁμαρτίαις	διαβληθείσης ἐπὶ τοῦ κυρίου, ἣν
[3, 38]	ἡ παράδοσις φέρεται. ~Ὥσπερ οὖν	ἀμέλει	τοῦ Ἰγνατίου ἐν αἷς κατελέξαμεν
[3, 6]	ἐνσειόμενοι μεθυόντων τρόπον καὶ ὑπ'	ἀμηχανίας	τοὺς αὐτοὺς οἴκους εἰσεπήδων δὶς
[3, 32]	τε τὸν δικαστὴν καὶ τοὺς	ἀμφ'	αὐτὸν εἰς τὰ μέγιστα καταπλήξας,
[3, 24]	ἡμᾶς τῆς περὶ τοὺς ἄλλους	ἀμφηρίστου	ὑπολήψεως, τὸν ἀσφαλῆ λόγον ὧν
[3, 5]	ἔτεσιν τὴν ἀρχὴν ἐπικρατήσαντα τῶν	ἀμφὶ	Γάλβαν καὶ Ὄθωνα ἐνιαυτὸν ἐπὶ
[3, 29]	μνημονεύει· οὗτοι Νικόλαον ἕνα τῶν	ἀμφὶ	τὸν Στέφανον διακόνων πρὸς τῶν
[3, 5]	αὐτοῖς ἀποκλεισθῆναι εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα	ἀμφὶ	τριακοσίας μυριάδας τὸ πλῆθος ἱστορεῖ,
[3, 6]	στασιαστῶν συνήκμαζεν, καὶ καθ' ἡμέραν	ἀμφότερα	προσεξεκάετο τὰ δεινά. Φανερὸς μέν
[3, 20]	χρημάτων κυριεύουσιν. Οἱ δὲ εἶπαν	ἀμφοτέροις	ἐννακισχίλια δηνάρια ὑπάρχειν αὐτοῖς μόνα,
[3, 6]	ὁ λιμός, οἱ στασιασταὶ δὲ	ἀμφοτέρων	χαλεπώτεροι. Ἴθι, γενοῦ μοι τροφὴ
[3, 32]	τῶν αὐτοπτῶν καὶ αὐτηκόων εἴποι	ἄν	τις γεγονέναι τοῦ κυρίου, τεκμηρίῳ
[3, 4]	εἰπεῖν, μὴ ὅτι γε ὅσους	ἄν	τις ἐκ τῶν Παύλου φωνῶν
[3, 7]	τοῦ παντὸς πολέμου, πῶς οὐκ	ἂν	ἀποθαυμάσειεν, θείαν ὡς ἀληθῶς καὶ
[3, 24]	τῆς δὲ θεολογίας ἀπάρξασθαι ὡς	ἂν	αὐτῷ πρὸς τοῦ θείου πνεύματος
[3, 24]	τῶν ἄλλων τριῶν κατείλεκται, ταύτῃ	ἂν	γένοιτο δῆλον. Οἱ θεσπέσιοι καὶ
[3, 23]	Χριστῷ λόγον δώσω ὑπὲρ σοῦ·	ἂν	δέῃ, τὸν σὸν θάνατον ἑκὼν
[3, 7]	τῷ παντὶ συμβεβηκότων ἔθνει, οὐδὲν	ἂν	δέοι ταῖς ἱστορίαις ἐπιλέγειν, ταῦτα
[3, 20]	ἀπολυθέντας ἡγήσασθαι τῶν ἐκκλησιῶν, ὡς	ἂν	δὴ μάρτυρας ὁμοῦ καὶ ἀπὸ
[3, 27]	τῆς νομικῆς θρῃσκείας ὡς μὴ	ἂν	διὰ μόνης τῆς εἰς τὸν
[3, 24]	μνημονεύουσιν· οἷς καὶ ἐπιστήσαντι οὐκέτ'	ἂν	δόξαι διαφωνεῖν ἀλλήλοις τὰ εὐαγγέλια
[3, 8]	ὤφθη μεῖζον πίστεως, τέρας δ'	ἂν	ἔδοξεν εἶναι τὸ ῥηθησόμενον, εἰ
[3, 23]	τὸν λόγον μαρτύρων, πιστοὶ δ'	ἂν	εἶεν οὗτοι, τῆς ἐκκλησιαστικῆς πρεσβεύσαντες
[3, 38]	τὴν γραφήν· ὃ καὶ μᾶλλον	ἂν	εἴη ἀληθὲς τῷ τὸν ὅμοιον
[3, 25]	Ταῦτα δὲ πάντα τῶν ἀντιλεγομένων	ἂν	εἴη, ἀναγκαίως δὲ καὶ τούτων
[3, 4]	καινῆς διαθήκης παρεδίδου λόγον, σαφὲς	ἂν	εἴη ἀφ' ἧς εἰρήκαμεν ὁμολογουμένης
[3, 7]	ταῖς ἱστορίαις ἐπιλέγειν, ταῦτα δ'	ἂν	εἴη δίκαιον ἐπιθεῖναι, ἃ γένοιτ'
[3, 5]	ἀναγκαῖον ἡγοῦμαι συμφορὰς παραθέσθαι, ὡς	ἂν	ἐκ μέρους ἔχοιεν οἱ τῇδε
[3, 39]	τινα ἱστορεῖ καὶ ἄλλα ὡς	ἂν	ἐκ παραδόσεως εἰς αὐτὸν ἐλθόντα.
[3, 39]	σμικρὸς ὢν τὸν νοῦν, ὡς	ἂν	ἐκ τῶν αὐτοῦ λόγων τεκμηράμενον
[3, 3]	τινων ἀντιλέλεκται, δι' οὓς οὐκ	ἂν	ἐν ὁμολογουμένοις τεθείη, ὑφ' ἑτέρων
[3, 9]	τὰ παρ' Ἑβραίοις ἀναντίρρητα, ὡς	ἂν	ἐξ ἀρχαίας παραδόσεως αὐτοῖς ῥήμασι
[3, 32]	τῆς βασιλικῆς Ἰουδαίων φυλῆς, ὡς	ἂν	ἐξ αὐτῶν ὄντας ἁλῶναι συνέβη.
[3, 5]	οἱ ἐπ' αὐτὴν Ἱερουσαλὴμ ὡς	ἂν	ἐπὶ μητρόπολιν ὀχυρωτάτην καταπεφευγότες δεινὰ
[3, 8]	τῆς ὑπὸ Ῥωμαίους. Δικαιότερον δ'	ἂν	ἐπὶ τὸν Χριστὸν ἀναχθείη, πρὸς
[3, 18]	κηρύττεσθαι τοὔνομα αὐτοῦ, δι' ἐκείνου	ἂν	ἐρρέθη τοῦ καὶ τὴν ἀποκάλυψιν
[3, 32]	ὄντας ἁλῶναι συνέβη. Λογισμῷ δ'	ἂν	καὶ τὸν Συμεῶνα τῶν αὐτοπτῶν
[3, 6]	μάρτυρας· ἄλλως τε καὶ ψυχρὰν	ἂν	καταθείμην τῇ πατρίδι χάριν, καθυφέμενος
[3, 5]	ἀπὸ τῆς Ἱερουσαλὴμ μετῳκισμένων, ὡς	ἂν	παντελῶς ἐπιλελοιπότων ἁγίων ἀνδρῶν αὐτήν
[3, 7]	εἴη δίκαιον ἐπιθεῖναι, ἃ γένοιτ'	ἂν	παραστατικὰ φιλανθρωπίας τῆς παναγάθου προνοίας,
[3, 10]	Ἀρχαιολογίας ἐπισημαίνεται ὁ αὐτὸς ὡς	ἂν	προῃρημένος ἐν τέτταρσιν συγγράψαι βιβλίοις
[3, 6]	ἐπὶ τοὺς ἀλιτηρίους, ἢ καταποθῆναι	ἂν	ὑπὸ χάσματος ἢ κατακλυσθῆναι τὴν
[3, 6]	τινα μεταξὺ ἐπιφέρει λέγων· Οὐκ	ἂν	ὑποστειλαίμην εἰπεῖν ἅ μοι κελεύει
[3, 4]	δῆλον ἐκ τῶν αὐτοῦ γένοιτ'	ἂν	φωνῶν καὶ ἀφ' ὧν ὁ
[3, 32]	κατηγορίαν, πολυτρόπως ὁ δηλούμενος ὡς	ἂν	Χριστιανὸς ἐπὶ πλείσταις αἰκισθεὶς ἡμέραις
[3, 6]	οὐδ' ἐπείνων καὶ γὰρ ἧττον	ἂν	ὠμὸν ἦν τὸ μετὰ ἀνάγκης,
[3, 23]	αἰδεσθεὶς ἐτράπετο. Ὃ δὲ ἐδίωκεν	ἀνὰ	κράτος, ἐπιλαθόμενος τῆς ἡλικίας τῆς
[3, 37]	σπέρματα τῆς τῶν οὐρανῶν βασιλείας	ἀνὰ	πᾶσαν εἰς πλάτος ἐπισπείροντες τὴν
[3, 8]	θεῷ, κατὰ τὸ ἱερὸν ἐξαπίνης	ἀναβοᾶν	ἤρξατο· φωνὴ ἀπ' ἀνατολῆς, φωνὴ
[3, 36]	καὶ ἐγγράφως ἤδη μαρτυρόμενος διατυποῦσθαι	ἀναγκαῖον	ἡγεῖτο. Οὕτω δῆτα ἐν Σμύρνῃ
[3, 5]	μόνας τὰς διὰ τοῦ λιμοῦ	ἀναγκαῖον	ἡγοῦμαι συμφορὰς παραθέσθαι, ὡς ἂν
[3, 39]	ἔτι νῦν λέγεσθαι· οἷς καὶ	ἀναγκαῖον	προσέχειν τὸν νοῦν, εἰκὸς γὰρ
[3, 5]	τριακοσίας μυριάδας τὸ πλῆθος ἱστορεῖ,	ἀναγκαῖον	ὑποσημήνασθαι. Χρῆν δ' οὖν ἐν
[3, 23]	τὸν χρόνον ἐπισημηνάμενος, καὶ ἱστορίαν	ἀναγκαιοτάτην	οἷς τὰ καλὰ καὶ ἐπωφελῆ
[3, 3]	ὁμολογουμένοις τεθείη, ὑφ' ἑτέρων δὲ	ἀναγκαιότατον	οἷς μάλιστα δεῖ στοιχειώσεως εἰσαγωγικῆς,
[3, 24]	ποιήσασθαι ὧν αὐτὸς πεπληροφόρητο λόγων,	ἀναγκαίως	ἀπαλλάττων ἡμᾶς τῆς περὶ τοὺς
[3, 25]	πάντα τῶν ἀντιλεγομένων ἂν εἴη,	ἀναγκαίως	δὲ καὶ τούτων ὅμως τὸν
[3, 39]	ἐφ' ἃς τοὺς φιλομαθεῖς ἀναπέμψαντες,	ἀναγκαίως	νῦν προσθήσομεν ταῖς προεκτεθείσαις αὐτοῦ
[3, 39]	περιέχει. Καὶ ταῦτα δ' ἡμῖν	ἀναγκαίως	πρὸς τοῖς ἐκτεθεῖσιν ἐπιτετηρήσθω.
[3, 6]	δ' ὑπ' ὀδόντας ἦγεν ἡ	ἀνάγκη,	καὶ τὰ μηδὲ τοῖς ῥυπαρωτάτοις
[3, 6]	δ' ἔπεσσον ὡς ἥ τε	ἀνάγκη	καὶ τὸ δέος παρῄνει, καὶ
[3, 7]	περὶ τοῦ λαοῦ ἔσται γὰρ	ἀνάγκη	μεγάλη ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ
[3, 6]	ἂν ὠμὸν ἦν τὸ μετὰ	ἀνάγκης,	γυμνάζοντες δὲ τὴν ἀπόνοιαν καὶ
[3, 6]	λαβοῦσα τὴν ὀργὴν μετὰ τῆς	ἀνάγκης,	ἐπὶ τὴν φύσιν ἐχώρει, καὶ
[3, 9]	καὶ τοῖς ὕστερον παρατυχὼν ἐξ	ἀνάγκης»	Μάλιστα δὲ τῶν κατ' ἐκεῖνο
[3, 8]	γραφῇ παραθεῖναι. ~Καὶ δὴ λαβὼν	ἀνάγνωθι	τὰ κατὰ τὴν ἕκτην τῶν
[3, 23]	ἐπέγραψεν αὐτοῦ συγγράμματι· λαβὼν δὲ	ἀνάγνωθι	ὧδέ πως ἔχουσαν καὶ αὐτοῦ
[3, 5]	αὐτοκράτωρ πρὸς τῶν αὐτόθι στρατοπέδων	ἀναγορευθείς.	Τὴν ἐπὶ Ῥώμης οὖν αὐτίκα
[3, 8]	δαιμονιώτερον εἶναι τὸ κίνημα τἀνδρός,	ἀνάγουσιν	αὐτὸν ἐπὶ τὸν παρὰ Ῥωμαίοις
[3, 10]	τοῦ παντὸς ἔχοντα χρόνου τὴν	ἀναγραφήν,	τὰ δικαίως θεῖα πεπιστευμένα. Καὶ
[3, 5]	παρατάξεσιν λαμπρυνόμενος, βασιλεὺς ἐπ' αὐτῆς	ἀναδείκνυται	τῆς Ἰουδαίας, αὐτοκράτωρ πρὸς τῶν
[3, 12]	τῶν ἀπὸ τῆς βασιλικῆς φυλῆς,	ἀναζητεῖσθαι	προστάξαι, μέγιστόν τε Ἰουδαίοις αὖθις
[3, 0]	Ὡς Οὐεσπασιανὸς τοὺς ἐκ Δαυὶδ	ἀναζητεῖσθαι	προστάττει. ΙΓ Ὡς δεύτερος Ἀλεξανδρέων
[3, 31]	μετὰ δόξης ἐξ οὐρανοῦ καὶ	ἀναζητήσει	πάντας τοὺς ἁγίους, Φίλιππον τῶν
[3, 9]	ἀνὴρ ἐπιδοξότατος, ὡς αὐτὸν μὲν	ἀναθέσει	ἀνδριάντος ἐπὶ τῆς Ῥωμαίων τιμηθῆναι
[3, 6]	μόνον οὐκ ἐκ τῶν φαρύγγων	ἀναθλίβοντες	τὰς ἀκόλους ἀνέφερον. Ἐτύπτοντο δὲ
[3, 6]	τί δεῖ τὴν ἐπ' ἀψύχοις	ἀναίδειαν	τοῦ λιμοῦ λέγειν; εἶμι γὰρ
[3, 19]	Δομετιανοῦ τοὺς ἀπὸ γένους Δαυὶδ	ἀναιρεῖσθαι	προστάξαντος, παλαιὸς κατέχει λόγος τῶν
[3, 0]	Δομετιανὸς τοὺς ἀπὸ γένους Δαυὶδ	ἀναιρεῖσθαι	προστάττει. Κ Περὶ τῶν πρὸς
[3, 33]	πλήθους τῶν ὑπὲρ τῆς πίστεως	ἀναιρουμένων,	ἅμα δ' ἐν ταὐτῷ μηνῦσαι
[3, 17]	καὶ ταῖς τῶν οὐσιῶν ἀποβολαῖς	ἀναιτίως,	τελευτῶν τῆς Νέρωνος θεοεχθρίας τε
[3, 20]	ἔχων τι συνέσεως, τάχιστα ἐπαύσατο,	ἀνακαλεσάμενος	καὶ οὓς ἐξηλάκει» Μετὰ δὲ
[3, 23]	μέσῳ, καί τινος ἐπιπεσούσης χρείας	ἀνακαλοῦσι	τὸν Ἰωάννην. Ὃ δὲ ἐπεὶ
[3, 25]	αὐτή. ~Εὔλογον δ' ἐνταῦθα γενομένους	ἀνακεφαλαιώσασθαι	τὰς δηλωθείσας τῆς καινῆς διαθήκης
[3, 32]	τὸν καθ' ἡμῶν κατέχει λόγος	ἀνακινηθῆναι	διωγμόν· ἐν ᾧ Συμεῶνα τὸν
[3, 36]	Καὶ δὴ τὴν δι' Ἀσίας	ἀνακομιδὴν	μετ' ἐπιμελεστάτης φρουρῶν φυλακῆς ποιούμενος,
[3, 30]	χάριν καὶ τῆς εἰς οἶκον	ἀνακομιδῆς,	ἐπιφωνῆσαι δὲ εὖ μάλα προτρεπτικῶς
[3, 23]	παθεῖν ἠξίου. Αὐτοὺς δὴ τούτους	ἀναλαβὼν	καὶ λῃστήριον συγκροτήσας, ἕτοιμος λῄσταρχος
[3, 23]	τὴν Ἔφεσον, ὁ δὲ πρεσβύτερος	ἀναλαβὼν	οἴκαδε τὸν παραδοθέντα νεανίσκον ἔτρεφεν,
[3, 6]	τοῦ Ἰωσήπου μετὰ χεῖρας αὖθις	ἀναλαβών,	τότε πραχθέντων δίελθε τὴν τραγῳδίαν·
[3, 5]	ἐκ τῆς τῷ Ἰωσήπῳ γραφείσης	ἀναλέξασθαι	ἱστορίας· ὡς δὲ ὁ αὐτὸς
[3, 4]	τις ἐκ τῶν Παύλου φωνῶν	ἀναλέξοιτο.	Τούτου γὰρ οὖν μυρίοι συνεργοὶ
[3, 5]	μὴν τὴν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν	ἀνάληψιν	Ἰουδαίων πρὸς τῷ κατ' αὐτοῦ
[3, 5]	μετὰ τὴν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν	ἀνάληψιν	κεκληρωμένου, τὸν προδηλωθέντα τρόπον μεταλλάξαντος,
[3, 29]	γυναῖκα ἔχων οὗτος, μετὰ τὴν	ἀνάληψιν	τὴν τοῦ σωτῆρος πρὸς τῶν
[3, 39]	Ἰοῦστον μετὰ τὴν τοῦ σωτῆρος	ἀνάληψιν	τοὺς ἱεροὺς ἀποστόλους μετὰ Ματθία
[3, 34]	Κλήμης Εὐαρέστῳ παραδοὺς τὴν λειτουργίαν	ἀναλύει	τὸν βίον, τὰ πάντα προστὰς
[3, 32]	ἐπίσκοπον ἐδηλώσαμεν, μαρτυρίῳ τὸν βίον	ἀναλῦσαι	παρειλήφαμεν. Καὶ τούτου μάρτυς αὐτὸς
[3, 24]	νῦν καὶ τοῖς ἔτ' ἀρχαίοις	ἀναμφί	λεκτος ὡμολόγηται, ἀντιλέγονται δὲ αἱ
[3, 3]	τὰς λεγομένας αὐτοῦ Πράξεις ἐν	ἀναμφιλέκτοις	παρείληφα. Ἐπεὶ δ' ὁ αὐτὸς
[3, 3]	καὶ οἱ πάλαι πρεσβύτεροι ὡς	ἀναμφιλέκτῳ	ἐν τοῖς σφῶν αὐτῶν κατακέχρηνται
[3, 8]	Ἰησοῦς γάρ τις ὄνομα, υἱὸς	Ἀνανίου,	τῶν ἰδιωτῶν, ἄγροικος, πρὸ τεσσάρων
[3, 9]	τίθησι, τίνα τὰ παρ' Ἑβραίοις	ἀναντίρρητα,	ὡς ἂν ἐξ ἀρχαίας παραδόσεως
[3, 24]	καὶ τοῦδε τοῦ ἀποστόλου τὰς	ἀναντιρρήτους	ἐπισημηνώμεθα γραφάς. Καὶ δὴ τὸ
[3, 3]	Ταῦτα εἰς παράστασιν τῶν τε	ἀναντιρρήτων	καὶ τῶν μὴ παρὰ πᾶσιν
[3, 31]	ἁγίῳ πνεύματι πολιτευσαμένη ἐν Ἐφέσῳ	ἀναπαύεται·	ἔτι δὲ καὶ Ἰωάννης, ὁ
[3, 23]	τοὔνομα λέγουσιν ἔνιοι, καὶ τἄλλα	ἀναπαύσας	τοὺς ἀδελφοὺς, ἐπὶ πᾶσι τῷ
[3, 6]	οἱ δυσθανατοῦντες ἐθεώρουν τοὺς φθάσαντας	ἀναπαύσασθαι,	βαθεῖα δὲ τὴν πόλιν περιεῖχεν
[3, 6]	αἰδοίων πόρους, ῥάβδοις δ' ὀξείαις	ἀναπείροντες	τὰς ἕδρας· τὰ φρικτὰ δὲ
[3, 36]	Συρίας ἐπὶ τὴν Ῥωμαίων πόλιν	ἀναπεμφθέντα,	θηρίων γενέσθαι βορὰν τῆς εἰς
[3, 39]	παραδόσεις· ἐφ' ἃς τοὺς φιλομαθεῖς	ἀναπέμψαντες,	ἀναγκαίως νῦν προσθήσομεν ταῖς προεκτεθείσαις
[3, 31]	ἐπὶ τὸ στῆθος τοῦ κυρίου	ἀναπεσών,	ὃς ἐγενήθη ἱερεὺς τὸ πέταλον
[3, 39]	τις ἄλλος τὰ ὅμοια φρονῶν	ἀναπέφηνεν.	Καὶ ἄλλας δὲ τῇ ἰδίᾳ
[3, 25]	ἀπᾴδουσα, ὅτι δὴ αἱρετικῶν ἀνδρῶν	ἀναπλάσματα	τυγχάνει, σαφῶς παρίστησιν· ὅθεν οὐδ'
[3, 39]	Ἰούδα ἐπὶ τὸν κλῆρον τῆς	ἀναπληρώσεως	τοῦ αὐτῶν ἀριθμοῦ ἡ τῶν
[3, 24]	αὐτόν τε τὸν θεοπρεπῆ παράδεισον	ἀναρπασθεὶς	καὶ τῶν ἐκεῖσε ῥημάτων ἀρρήτων
[3, 6]	διήρπασαν, ὅσην ἐκ τῆς Περαίας	ἀνασκευασαμένη	μετήνεγκεν εἰς τὴν πόλιν, τὰ
[3, 36]	δι' ἡμᾶς ὑπὸ τοῦ θεοῦ	ἀναστάντα»	Καὶ ἑξῆς ἐπιφέρει· Ἐγράψατέ μοι
[3, 23]	καὶ μέγα γνώρισμα παλιγγενεσίας, τρόπαιον	ἀναστάσεως	βλεπομένης» ~Ταῦτα τοῦ Κλήμεντος, ἱστορίας
[3, 26]	περὶ ψυχῆς ἀθανασίας καὶ νεκρῶν	ἀναστάσεως	ἐκκλησιαστικὰ δόγματα. ἀλλ' οὗτοι μὲν
[3, 27]	παραπλήσια εἰς μνήμην τῆς σωτηρίου	ἀναστάσεως	ἐπετέλουν· ὅθεν παρὰ τὴν τοιαύτην
[3, 36]	Ἐγὼ δὲ καὶ μετὰ τὴν	ἀνάστασιν	ἐν σαρκὶ αὐτὸν οἶδα καὶ
[3, 28]	ψευδόμενος ἐπεισάγει, λέγων μετὰ τὴν	ἀνάστασιν	ἐπίγειον εἶναι τὸ βασίλειον τοῦ
[3, 39]	τὰ νῦν σημειωτέον· νεκροῦ γὰρ	ἀνάστασιν	κατ' αὐτὸν γεγονυῖαν ἱστορεῖ καὶ
[3, 39]	ἔσεσθαι μετὰ τὴν ἐκ νεκρῶν	ἀνάστασιν,	σωματικῶς τῆς Χριστοῦ βασιλείας ἐπὶ
[3, 31]	Ἀσίαν μεγάλα στοιχεῖα κεκοίμηται· ἅτινα	ἀναστήσεται	τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῆς παρουσίας
[3, 6]	ἐστέναξέν τε καὶ τὰς χεῖρας	ἀνατείνας	κατεμαρτύρατο τὸν θεόν, ὡς οὐκ
[3, 8]	ἐξαπίνης ἀναβοᾶν ἤρξατο· φωνὴ ἀπ'	ἀνατολῆς,	φωνὴ ἀπὸ δύσεως, φωνὴ ἀπὸ
[3, 8]	τῷ ἱερῷ μέσῳ· ἡ δ'	ἀνατολικὴ	πύλη τοῦ ἐνδοτέρω χαλκῆ μὲν
[3, 18]	Ἰωάννου φησίν· Εἰ δὲ ἔδει	ἀναφανδὸν	ἐν τῷ νῦν καιρῷ κηρύττεσθαι
[3, 20]	ἐξ ὧν καὶ τοὺς φόρους	ἀναφέρειν	καὶ αὐτοὺς αὐτουργοῦντας διατρέφεσθαι» Εἶτα
[3, 0]	καὶ τῶν ψευδῶς εἰς αὐτὸν	ἀναφερομένων.	ΛΘ Περὶ τῶν Παπία συγγραμμάτων.
[3, 8]	δ' ἂν ἐπὶ τὸν Χριστὸν	ἀναχθείη,	πρὸς ὃν εἴρητο. Ὑπὸ τοῦ
[3, 36]	Πολυκάρπῳ· ὃν οἷα δὴ ἀποστολικὸν	ἄνδρα	εὖ μάλα γνωρίζων, τὴν κατ'
[3, 17]	κτείνας μυρίους τε ἄλλους ἐπιφανεῖς	ἄνδρας	ταῖς ὑπὲρ τὴν ἐνορίαν ζημιώσας
[3, 30]	Φίλιππος δὲ καὶ τὰς θυγατέρας	ἀνδράσιν	ἐξέδωκεν, καὶ ὅ γε Παῦλος
[3, 1]	παράδοσις περιέχει, τὴν Παρθίαν εἴληχεν,	Ἀνδρέας	δὲ τὴν Σκυθίαν, Ἰωάννης τὴν
[3, 39]	τῶν πρεσβυτέρων ἀνέκρινον λόγους, τί	Ἀνδρέας	ἢ τί Πέτρος εἶπεν ἢ
[3, 25]	ἄλλων εὐαγγέλια περιεχούσας ἢ ὡς	Ἀνδρέου	καὶ Ἰωάννου καὶ τῶν ἄλλων
[3, 10]	ἄλλο οὐκ ἀγεννὲς σπούδασμα τῷ	ἀνδρί,	Περὶ αὐτοκράτορος λογισμοῦ, ὅ τινες
[3, 10]	τε ἄλλας εὐθύνας ἐπαγαγὼν τῷ	ἀνδρί,	ταῦτα αὐτοῖς ῥήμασιν ἐπιλέγει· Οὐ
[3, 9]	ἐπιδοξότατος, ὡς αὐτὸν μὲν ἀναθέσει	ἀνδριάντος	ἐπὶ τῆς Ῥωμαίων τιμηθῆναι πόλεως,
[3, 10]	τῆς εἰς τὸ θεῖον εὐσεβείας	ἀνδρισαμένων	Ἑβραίων περιέχειν, καὶ πρὸς τῷ
[3, 27]	αὐτὸ μόνον ἄνθρωπον δεδικαιωμένον ἐξ	ἀνδρός	τε κοινωνίας καὶ τῆς Μαρίας
[3, 28]	ἀνέκαθεν παραδόσεως, τοῦ αὐτοῦ μέμνηται	ἀνδρὸς	τούτοις τοῖς ῥήμασιν· Κήρινθον δέ,
[3, 25]	ὀρθοδοξίας ἀπᾴδουσα, ὅτι δὴ αἱρετικῶν	ἀνδρῶν	ἀναπλάσματα τυγχάνει, σαφῶς παρίστησιν· ὅθεν
[3, 5]	ὡς ἂν παντελῶς ἐπιλελοιπότων ἁγίων	ἀνδρῶν	αὐτήν τε τὴν Ἰουδαίων βασιλικὴν
[3, 6]	ἐν τούτῳ καταφρονεῖται. Γυναῖκες γοῦν	ἀνδρῶν	καὶ παῖδες πατέρων καὶ, τὸ
[3, 17]	Ῥώμης εὐπατριδῶν τε καὶ ἐπισήμων	ἀνδρῶν	πλῆθος οὐ μετ' εὐλόγου κρίσεως
[3, 7]	τὸν ἀριθμὸν εἰς ἐννέα μυριάδας	ἀνδρῶν	συναχθῆναι. Ταῦτα δὲ τοῦτον ἐπράχθη
[3, 15]	αὐτῆς ἡγεμονίας τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας	Ἀνέγκλητον	ἔτεσιν ἐπισκοπεύσαντα δεκαδύο διαδέχεται Κλήμης,
[3, 21]	πρῶτος ἦν καὶ μετ' αὐτὸν	Ἀνέγκλητος.	~Ἀλλὰ καὶ τῶν ἐπ' Ἀντιοχείας
[3, 0]	ΙΔ Ὡς καὶ Ῥωμαίων δεύτερος	Ἀνέγκλητος	ἐπισκοπεῖ. ΙΕ Ὡς τρίτος μετ'
[3, 13]	δυοκαίδεκα τὴν λειτουργίαν ἐνιαυτοῖς κατασχών,	Ἀνεγκλήτῳ	ταύτην παραδίδωσιν. Τίτον δὲ Δομετιανὸς
[3, 30]	Κλήμης, οὗ τὰς φωνὰς ἀρτίως	ἀνέγνωμεν,	τοῖς προειρημένοις ἑξῆς διὰ τοὺς
[3, 4]	Ἀθηναίους Παύλου δημηγορίαν πρῶτον πιστεῦσαι	ἀνέγραψεν	ὁ Λουκᾶς, τῆς ἐν Ἀθήναις
[3, 30]	τῷ ἑβδόμῳ Στρωματεῖ τοῦτον ἱστορῶν	ἀνέγραψεν	τὸν τρόπον· Φασὶ γοῦν τὸν
[3, 29]	τε εἰρημένῳ ἁπλῶς καὶ ἀβασανίστως,	ἀνέδην	ἐκπορνεύουσιν οἱ τὴν αἵρεσιν αὐτοῦ
[3, 6]	ὥσπερ εἴδωλα κατὰ τὰς ἀγορὰς	ἀνειλοῦντο	καὶ κατέπιπτον ὅπῃ τινὰ τὸ
[3, 20]	εὐτελῶν καταφρονήσαντα, ἐλευθέρους μὲν αὐτοὺς	ἀνεῖναι,	καταπαῦσαι δὲ διὰ προστάγματος τὸν
[3, 28]	εἰπών τινα ὡς ἐκ τῆς	ἀνέκαθεν	παραδόσεως, τοῦ αὐτοῦ μέμνηται ἀνδρὸς
[3, 17]	Δεύτερος δῆτα τὸν καθ' ἡμῶν	ἀνεκίνει	διωγμόν, καίπερ τοῦ πατρὸς αὐτῷ
[3, 33]	εἴη πρακτέον, Τραϊανῷ τῷ βασιλεῖ	ἀνεκοινώσατο	λέγων ἔξω τοῦ μὴ βούλεσθαι
[3, 39]	πρεσβυτέροις ἔλθοι, τοὺς τῶν πρεσβυτέρων	ἀνέκρινον	λόγους, τί Ἀνδρέας ἢ τί
[3, 23]	με. Ὃς τέως, ὥσπερ ὥπλιστο,	ἀνέμενεν,	ὡς δὲ προσιόντα ἐγνώρισε τὸν
[3, 8]	δύσεως, φωνὴ ἀπὸ τῶν τεσσάρων	ἀνέμων,	φωνὴ ἐπὶ Ἱεροσόλυμα καὶ τὸν
[3, 6]	τῆς τροφῆς τῇ μητρὶ παραχωρήσαντες,	ἀνεπλήσθη	δ' εὐθέως ὅλη τοῦ μύσους
[3, 6]	τινὲς μὲν ὑπ' ἄκρας ἐνδείας	ἀνέργαστον	τὸν σῖτον ἤσθιον, οἳ δ'
[3, 23]	τὴν σφραγῖδα κυρίου. Τῷ δὲ	ἀνέσεως	πρὸ ὥρας λαβομένῳ προσφθείρονταί τινες
[3, 1]	ἐπὶ τέλει ἐν Ῥώμῃ γενόμενος,	ἀνεσκολοπίσθη	κατὰ κεφαλῆς, οὕτως αὐτὸς ἀξιώσας
[3, 33]	ἡμῶν συσκευαζομένων ἐπιβουλάς, ὡς καὶ	ἄνευ	προφανῶν διωγμῶν μερικοὺς κατ' ἐπαρχίαν
[3, 6]	τῶν φαρύγγων ἀναθλίβοντες τὰς ἀκόλους	ἀνέφερον.	Ἐτύπτοντο δὲ γέροντες ἀντεχόμενοι τῶν
[3, 24]	ἀκούσας δὲ ὅτι Ἰωάννης παρεδόθη,	ἀνεχώρησεν»	ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας εἰς τὴν
[3, 11]	παροικίας θρόνου ἄξιον εἶναι δοκιμάσαι,	ἀνεψιόν,	ὥς γέ φασι, γεγονότα τοῦ
[3, 5]	τέλει τὸ πρὸς τῶν προφητῶν	ἀνηγορευμένον	βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως ἐν αὐτῷ
[3, 20]	ὑπάρχειν αὐτοῖς μόνα, ἑκάστῳ αὐτῶν	ἀνήκοντος	τοῦ ἡμίσεος, καὶ ταῦτα οὐκ
[3, 37]	ἐπετέλουν εὐαγγελιστῶν, τοῖς ἔτι πάμπαν	ἀνηκόοις	τοῦ τῆς πίστεως λόγου κηρύττειν
[3, 36]	τὴν εἰς τὸν κύριον ἡμῶν	ἀνήκουσαν»	Καὶ τὰ μὲν περὶ τὸν
[3, 32]	σταυρωθῆναι» Ἐπὶ τούτοις ὁ αὐτὸς	ἀνὴρ	διηγούμενος τὰ κατὰ τοὺς δηλουμένους,
[3, 39]	Πολυκάρπου δὲ ἑταῖρος γεγονώς, ἀρχαῖος	ἀνήρ,	ἐγγράφως ἐπιμαρτυρεῖ ἐν τῇ τετάρτῃ
[3, 25]	κατὰ τὰς διαδοχὰς ἐκκλησιαστικῶν τις	ἀνὴρ	εἰς μνήμην ἀγαγεῖν ἠξίωσεν, πόρρω
[3, 9]	ἀλλὰ καὶ παρὰ Ῥωμαίοις γέγονεν	ἀνὴρ	ἐπιδοξότατος, ὡς αὐτὸν μὲν ἀναθέσει
[3, 6]	παροξυνόμενός τις οὔτ' ἐλεῶν αὐτὴν	ἀνῄρει	καὶ τὸ μὲν εὑρεῖν τι
[3, 6]	ἴσον ἦν· προφάσει γὰρ αὐτομολίας	ἀνῃρεῖτό	τις διὰ τὴν οὐσίαν. Τῷ
[3, 5]	τε Στεφάνου λίθοις ὑπ' αὐτῶν	ἀνῃρημένου,	εἶτα δὲ μετ' αὐτὸν Ἰακώβου,
[3, 7]	Συναγαγὼν δὲ πάντα τὸν τῶν	ἀνῃρημένων	ἀριθμὸν ὁ συγγραφεὺς λιμῷ καὶ
[3, 7]	ἀλλήλων μετὰ τὴν ἅλωσιν ἐνδεικνυμένους,	ἀνῃρῆσθαι,	τῶν δὲ νέων τοὺς ὑψηλοτάτους
[3, 10]	νόμους περιέχει καὶ τὴν τῆς	ἀνθρωπογονίας	παράδοσιν μέχρι τῆς αὐτοῦ τελευτῆς·
[3, 6]	μὴ δόξαιμι τερατεύεσθαι τοῖς αὖθις	ἀνθρώποις,	κἂν παρέλιπον τὴν συμφορὰν ἡδέως,
[3, 10]	αὐτῶν ἐβουλήθη τὴν γνῶσιν τοῖς	ἀνθρώποις	παραδοῦναι τῶν πράξεων, ὥστε χαράξας
[3, 10]	εἰς τὸν θεὸν καὶ τοῖς	ἀνθρώποις	ὑποθήκας τοῦ βίου περιέχουσιν. Ἀπὸ
[3, 27]	κατὰ προκοπὴν ἤθους αὐτὸ μόνον	ἄνθρωπον	δεδικαιωμένον ἐξ ἀνδρός τε κοινωνίας
[3, 24]	ἔπραττον ἅτε μείζονι καὶ ὑπὲρ	ἄνθρωπον	ἐξυπηρετούμενοι διακονίᾳ. Ὁ γοῦν Παῦλος
[3, 8]	πρὸς τὸ κακόφημον, συλλαμβάνουσι τὸν	ἄνθρωπον	καὶ πολλαῖς αἰκίζονται πληγαῖς· ὃ
[3, 26]	ὁ σωτὴρ ἐπὶ τῇ τῶν	ἀνθρώπων	ἄνωθέν ποθεν ἐξ ἀοράτων αἰώνων
[3, 5]	τὴν γενεὰν αὐτὴν ἐκείνην ἐξ	ἀνθρώπων	ἀφανίζουσα. Ὅσα μὲν οὖν τηνικάδε
[3, 8]	δὲ περὶ δείλην μόλις ὑπ'	ἀνθρώπων	εἴκοσι, καὶ μοχλοῖς μὲν ἐπερειδομένη
[3, 33]	εὑρηκέναι· ἐμήνυεν δὲ καὶ τοῦτο,	ἀνίστασθαι	ἕωθεν τοὺς Χριστιανοὺς καὶ τὸν
[3, 21]	τῶν αὐτόθι μετὰ τὸν πρῶτον	Ἀννιανὸν	προέστη. Ἐν τούτῳ δὲ Ῥωμαίων
[3, 14]	κατ' Ἀλεξάνδρειαν παροικίας ὁ πρῶτος	Ἀννιανὸς	δύο πρὸς τοῖς εἴκοσι ἀποπλήσας
[3, 33]	μὴ βούλεσθαι αὐτοὺς εἰδωλολατρεῖν οὐδὲν	ἀνόσιον	ἐν αὐτοῖς εὑρηκέναι· ἐμήνυεν δὲ
[3, 33]	δ' ἐν ταὐτῷ μηνῦσαι μηδὲν	ἀνόσιον	μηδὲ παρὰ τοὺς νόμους πράττειν
[3, 33]	τὰ τούτοις ὅμοια. Πρὸς ταῦτα	ἀντέγραψεν	Τραϊανὸς τὸ τῶν Χριστιανῶν φῦλον
[3, 6]	ἀκόλους ἀνέφερον. Ἐτύπτοντο δὲ γέροντες	ἀντεχόμενοι	τῶν σιτίων, καὶ κόμης ἐσπαράσσοντο
[3, 23]	τὸ κεφάλαιον, λῃστής, καὶ νῦν	ἀντὶ	τῆς ἐκκλησίας τὸ ὄρος κατείληφεν
[3, 39]	Ματθία στῆσαί τε καὶ ἐπεύξασθαι	ἀντὶ	τοῦ προδότου Ἰούδα ἐπὶ τὸν
[3, 18]	τῆς ψήφου τῆς κατὰ τὸν	ἀντί	χριστον προσηγορίας φερομένης ἐν τῇ
[3, 23]	ἡμῶν· ὑπὲρ σοῦ τὴν ψυχὴν	ἀντιδώσω	τὴν ἐμήν. Στῆθι, πίστευσον· Χριστός
[3, 6]	δὲ λάθρα τὰς κτήσεις ἑνὸς	ἀντικατηλλάξαντο	μέτρου, πυρῶν μέν, εἰ πλουσιώτεροι
[3, 32]	ἀληθείας κηρύγματι τὴν ψευδώνυμον γνῶσιν	ἀντικηρύττειν	ἐπεχείρουν. ~ΧΧΧΙΙΙ. Τοσοῦτός γε μὴν
[3, 8]	λειτουργίας, πρῶτον μὲν κινήσεως ἔφασαν	ἀντιλαμβάνεσθαι	καὶ κτύπου, μετὰ δὲ ταῦτα
[3, 3]	ὡς μὴ Παύλου οὖσαν αὐτὴν	ἀντιλέγεσθαι	φήσαντες, οὐ δίκαιον ἀγνοεῖν· καὶ
[3, 25]	οὐκ ἐνδιαθήκους μὲν ἀλλὰ καὶ	ἀντιλεγομένας,	ὅμως δὲ παρὰ πλείστοις τῶν
[3, 25]	χαίρουσιν. Ταῦτα δὲ πάντα τῶν	ἀντιλεγομένων	ἂν εἴη, ἀναγκαίως δὲ καὶ
[3, 25]	μὲν ἐν ὁμολογουμένοις· τῶν δ'	ἀντιλεγομένων,	γνωρίμων δ' οὖν ὅμως τοῖς
[3, 31]	ἡμῖν ἱερῶν γραμμάτων καὶ τῶν	ἀντιλεγομένων	μέν, ὅμως δ' ἐν πλείσταις
[3, 3]	ἐκκλησιαστικῶν συγγραφέων ὁποίαις κέχρηνται τῶν	ἀντιλεγομένων,	τίνα τε περὶ τῶν ἐνδιαθήκων
[3, 24]	ἔτ' ἀρχαίοις ἀναμφί λεκτος ὡμολόγηται,	ἀντιλέγονται	δὲ αἱ λοιπαὶ δύο, τῆς
[3, 3]	καὶ τοῦτο πρὸς μέν τινων	ἀντιλέλεκται,	δι' οὓς οὐκ ἂν ἐν
[3, 26]	ὑπὸ τῶν δαιμόνων καὶ ἐν	Ἀντιοχείᾳ	γενόμενον, πολλοὺς ἐξαπατῆσαι διὰ μαγικῆς
[3, 36]	εὖ μάλα γνωρίζων, τὴν κατ'	Ἀντιόχειαν	αὐτῷ ποίμνην οἷα γνήσιος καὶ
[3, 36]	νῦν διαβόητος Ἰγνάτιος, τῆς κατὰ	Ἀντιόχειαν	Πέτρου διαδοχῆς δεύτερος τὴν ἐπισκοπὴν
[3, 36]	διαδέχεται δὲ μετ' αὐτὸν τὴν	Ἀντιοχείας	ἐπισκοπὴν Ἥρως. ~Τῶν δὲ κατὰ
[3, 22]	Ἀνέγκλητος. ~Ἀλλὰ καὶ τῶν ἐπ'	Ἀντιοχείας	Εὐοδίου πρώτου καταστάντος δεύτερος ἐν
[3, 4]	μὲν γένος ὢν τῶν ἀπ'	Ἀντιοχείας,	τὴν ἐπιστήμην δὲ ἰατρός, τὰ
[3, 0]	ἡγεῖται Κέρδων. ΚΒ Ὡς τῆς	Ἀντιοχέων	δεύτερος Ἰγνάτιος. ΚΓ Ἱστορία περὶ
[3, 9]	Ἰουδαίων ἀρχαιότητος, ἐν οἷς καὶ	ἀντιρρήσεις	πρὸς Ἀπίωνα τὸν γραμματικόν, κατὰ
[3, 4]	λόγου, οἷς καί φησιν ἔτ'	ἄνωθεν	ἅπασι παρηκολουθηκέναι, καὶ ταῖς τῶν
[3, 26]	σωτὴρ ἐπὶ τῇ τῶν ἀνθρώπων	ἄνωθέν	ποθεν ἐξ ἀοράτων αἰώνων ἀπεσταλμένος
[3, 25]	παράδοσιν ἀληθεῖς καὶ ἀπλάστους καὶ	ἀνωμολογημένας	γραφὰς καὶ τὰς ἄλλως παρὰ
[3, 38]	καὶ τοῦ Κλήμεντος ἐν τῇ	ἀνωμολογημένῃ	παρὰ πᾶσιν, ἣν ἐκ προσώπου
[3, 24]	τὸν οὐρανὸν διεγνωσμένον ἐκκλησίαις, πρῶτον	ἀνωμολογήσθω·	ὅτι γε μὴν εὐλόγως πρὸς
[3, 3]	μία, ἡ λεγομένη αὐτοῦ προτέρα,	ἀνωμολόγηται,	ταύτῃ δὲ καὶ οἱ πάλαι
[3, 33]	δ' ἡ ἱστορία ἐξ ἧς	ἀνώτερον	δεδηλώκαμεν τοῦ Τερτυλλιανοῦ Ῥωμαϊκῆς ἀπολογίας,
[3, 9]	ἕτερα δ' αὐτοῦ φέρεται σπουδῆς	ἄξια	δύο, τὰ Περὶ τῆς Ἰουδαίων
[3, 8]	ἐπακολουθήσαντα πάθη τῶν σημείων ἦν	ἄξια·	πρὸ γὰρ ἡλίου δύσεως ὤφθη
[3, 28]	τῷ τρίτῳ καὶ ἱστορίαν οὐκ	ἀξίαν	λήθης τῇ γραφῇ παραδέδωκεν, ὡς
[3, 33]	κατακρίνας Χριστιανούς τινας καὶ τῆς	ἀξίας	ἐκβαλών, ταραχθεὶς τῷ πλήθει, διὸ
[3, 30]	ἐμνήσθημεν, οὐ λυπεῖ καὶ ἄλλην	ἀξιοδιήγητον	ἱστορίαν τοῦ αὐτοῦ παραθέσθαι, ἣν
[3, 36]	εἰς ἐπίδειξιν τῶν εἰρημένων παραθέσθαι	ἄξιον.	Γράφει δὴ οὖν κατὰ λέξιν·
[3, 39]	οὐκ εἰς τὸ ἄχρηστον εἰρήσθω·	ἄξιον	δὲ ταῖς ἀποδοθείσαις τοῦ Παπία
[3, 39]	καὶ μενούσης» Ἔνθα καὶ ἐπιστῆσαι	ἄξιον	δὶς καταριθμοῦντι αὐτῷ τὸ Ἰωάννου
[3, 11]	τοῦ τῆς αὐτόθι παροικίας θρόνου	ἄξιον	εἶναι δοκιμάσαι, ἀνεψιόν, ὥς γέ
[3, 6]	αἰδώς· τὸ γὰρ ἄλλως ἐντροπῆς	ἄξιον	ἐν τούτῳ καταφρονεῖται. Γυναῖκες γοῦν
[3, 7]	δυσσεβείας ττἀπίχειρα. ~παραθεῖναι δ' αὐτοῖς	ἄξιον	καὶ τὴν ἀψευδῆ τοῦ σωτῆρος
[3, 9]	ῥήματα αὐτῶν» ~Ἐπὶ τούτοις ἅπασιν	ἄξιον	μηδ' αὐτὸν τὸν Ἰώσηπον, τοσαῦτα
[3, 11]	χρὴ τῆς Ἰακώβου διαδοχῆς ἐπικρῖναι	ἄξιον,	ποιήσασθαι, καὶ δὴ ἀπὸ μιᾶς
[3, 28]	ἐκείνου κληθεῖσαν Κηρινθιανὴν αἵρεσιν συστησάμενον,	ἀξιόπιστον	ἐπιφημίσαι θελήσαντα τῷ ἑαυτοῦ πλάσματι
[3, 9]	φωνῇ παραδοῦναι αὐτὸς ἑαυτῷ μαρτυρεῖ,	ἄξιός	γε ὢν διὰ τὰ λοιπὰ
[3, 6]	ἦν ἡ τροφὴ καὶ δακρύων	ἄξιος	ἡ θέα, τῶν μὲν δυνατωτέρων
[3, 16]	τὰ τῆς Κορινθίων κεκίνητο στάσεως,	ἀξιόχρεως	μάρτυς ὁ Ἡγήσιππος. ~Πολλήν γε
[3, 24]	καὶ τῶν ἐκεῖσε ῥημάτων ἀρρήτων	ἀξιωθεὶς	ἐπακοῦσαι. Οὐκ ἄπειροι μὲν οὖν
[3, 9]	δὲ σπουδασθέντας αὐτῷ λόγους βιβλιοθήκης	ἀξιωθῆναι.	Οὗτος δὴ πᾶσαν τὴν Ἰουδαϊκὴν
[3, 36]	φροντίδα διὰ σπουδῆς ἔχειν αὐτὸν	ἀξιῶν.	Ὁ δ' αὐτὸς Σμυρναίοις γράφων,
[3, 1]	ἀνεσκολοπίσθη κατὰ κεφαλῆς, οὕτως αὐτὸς	ἀξιώσας	παθεῖν. Τί δεῖ περὶ Παύλου
[3, 26]	τῶν ἀνθρώπων ἄνωθέν ποθεν ἐξ	ἀοράτων	αἰώνων ἀπεσταλμένος σωτηρίᾳ, διδάσκων δὲ
[3, 36]	με ζηλώσαι τῶν ὁρατῶν καὶ	ἀοράτων,	ἵνα Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτύχω· πῦρ
[3, 8]	ἱερὸν ἐξαπίνης ἀναβοᾶν ἤρξατο· φωνὴ	ἀπ'	ἀνατολῆς, φωνὴ ἀπὸ δύσεως, φωνὴ
[3, 4]	τὸ μὲν γένος ὢν τῶν	ἀπ'	Ἀντιοχείας, τὴν ἐπιστήμην δὲ ἰατρός,
[3, 4]	καθ' ἃ παρέδοσαν αὐτῷ οἱ	ἀπ'	ἀρχῆς αὐτόπται καὶ ὑπηρέται γενόμενοι
[3, 7]	θλῖψις μεγάλη, οἵα οὐκ ἐγένετο	ἀπ'	ἀρχῆς κόσμου ἕως τοῦ νῦν,
[3, 39]	κυρίου τῇ πίστει δεδομένας καὶ	ἀπ'	αὐτῆς παραγινομένας τῆς ἀληθείας· εἰ
[3, 10]	οὔτε προσθεῖναί τις οὔτε ἀφελεῖν	ἀπ'	αὐτῶν οὔτε μεταθεῖναι τετόλμηκεν, πᾶσι
[3, 28]	Κήρινθον δέ, τὸν καὶ τὴν	ἀπ'	ἐκείνου κληθεῖσαν Κηρινθιανὴν αἵρεσιν συστησάμενον,
[3, 26]	ἔπεισεν, καὶ νῦν τινές εἰσιν,	ἀπ'	ἐκείνου τοῦτο ὁμολογοῦντες» Ἦν δ'
[3, 30]	Πέτρον θεασάμενον τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα	ἀπαγομένην	τὴν ἐπὶ θανάτῳ, ἡσθῆναι μὲν
[3, 33]	τούτοις ἀθέμιτα πλημμελήματα καὶ αὐτοὺς	ἀπαγορεύειν	πάντα τε πράττειν ἀκολούθως τοῖς
[3, 25]	πλεῖστον ὅσον τῆς ἀληθοῦς ὀρθοδοξίας	ἀπᾴδουσα,	ὅτι δὴ αἱρετικῶν ἀνδρῶν ἀναπλάσματα
[3, 23]	ὡς δέ τὸν νεανίσκον, εἶπεν,	ἀπαιτῶ	καὶ τὴν ψυχὴν τοῦ ἀδελφοῦ»
[3, 31]	πρὸς ἔτι τῆς μετὰ τὴν	ἀπαλλαγὴν	τοῦ βίου τῶν σκηνωμάτων αὐτῶν
[3, 24]	ὧν αὐτὸς πεπληροφόρητο λόγων, ἀναγκαίως	ἀπαλλάττων	ἡμᾶς τῆς περὶ τοὺς ἄλλους
[3, 37]	καταδέχεσθαι. Ἀδυνάτου δ' ὄντος ἡμῖν	ἅπαντας	ἐξ ὀνόματος ἀπαριθμεῖσθαι ὅσοι ποτὲ
[3, 24]	μυρίοι· ὅμως δ' οὖν ἐξ	ἁπάντων	τῶν τοῦ κυρίου διατριβῶν ὑπομνήματα
[3, 23]	ἀλλὰ μέγα τι πράξας, ἐπειδήπερ	ἅπαξ	ἀπολώλει, ἴσα τοῖς ἄλλοις παθεῖν
[3, 37]	ὄντος ἡμῖν ἅπαντας ἐξ ὀνόματος	ἀπαριθμεῖσθαι	ὅσοι ποτὲ κατὰ τὴν πρώτην
[3, 24]	τὸν Ἰωάννην, τῆς δὲ θεολογίας	ἀπάρξασθαι	ὡς ἂν αὐτῷ πρὸς τοῦ
[3, 1]	ἀποστόλων τε καὶ μαθητῶν ἐφ'	ἅπασαν	κατασπαρέντων τὴν οἰκουμένην, Θωμᾶς μέν,
[3, 8]	Οὐεσπασιανὸν πεπληρῶσθαι ἐξείληφεν· ἀλλ' οὐχ	ἁπάσης	γε οὗτος ἢ μόνης ᾖρξεν
[3, 5]	τῶν ἀθροισθέντων ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας	ἁπάσης	ἐν ἡμέραις τῆς τοῦ πάσχα
[3, 4]	οἷς καί φησιν ἔτ' ἄνωθεν	ἅπασι	παρηκολουθηκέναι, καὶ ταῖς τῶν ἀποστόλων
[3, 9]	τὰ ῥήματα αὐτῶν» ~Ἐπὶ τούτοις	ἅπασιν	ἄξιον μηδ' αὐτὸν τὸν Ἰώσηπον,
[3, 8]	γοῦν ἄθλιον δῆμον οἱ μὲν	ἀπατεῶνες	καὶ καταψευδόμενοι τοῦ θεοῦ τηνικαῦτα
[3, 32]	σύστασις διὰ τῆς τῶν ἑτεροδιδασκάλων	ἀπάτης,	οἳ καὶ ἅτε μηδενὸς ἔτι
[3, 23]	τίνα θάνατον; θεῷ τέθνηκεν, εἶπεν·	ἀπέβη	γὰρ πονηρὸς καὶ ἐξώλης καί,
[3, 33]	μὲν τοῦ διωγμοῦ σβεσθῆναι τὴν	ἀπειλὴν	σφοδρότατα ἐγκειμένην, οὐ χεῖρόν γε
[3, 20]	τὴν ἐπὶ τῆς Ἐφέσου διατριβὴν	ἀπειληφέναι	ὁ τῶν παρ' ἡμῖν ἀρχαίωνπαραδίδωσι
[3, 24]	ῥημάτων ἀρρήτων ἀξιωθεὶς ἐπακοῦσαι. Οὐκ	ἄπειροι	μὲν οὖν ὑπῆρχον τῶν αὐτῶν
[3, 8]	ἡμίσειαν ὥραν· ὃ τοῖς μὲν	ἀπείροις	ἀγαθὸν ἐδόκει εἶναι, τοῖς δὲ
[3, 6]	λιμοῦ φθειρομένων κατὰ τὴν πόλιν	ἄπειρον	μὲν ἔπιπτε τὸ πλῆθος, ἀδιήγητα
[3, 6]	μὴ τῶν κατ' ἐμαυτὸν εἶχον	ἀπείρους	μάρτυρας· ἄλλως τε καὶ ψυχρὰν
[3, 6]	Ἰουδαίοις δὲ μετὰ τῶν ἐξόδων	ἀπεκόπη	πᾶσα σωτηρίας ἐλπίς, καὶ βαθύνας
[3, 8]	φωνὴν ὀλοφυρτικῶς παρεγκλίνων, πρὸς ἑκάστην	ἀπεκρίνατο	πληγήν· αἲ αἲ Ἱεροσολύμοις» Ἕτερον
[3, 5]	καὶ τῆς μὲν Ἰουδαίας γῆς	ἀπεληλαμένων,	ἐπὶ δὲ τῇ τοῦ κηρύγματος
[3, 39]	Μάρκος οὕτως ἔνια γράψας ὡς	ἀπεμνημόνευσεν.	Ἑνὸς γὰρ ἐποιήσατο πρόνοιαν, τοῦ
[3, 24]	ὧν ἐστέλλετο, διὰ τῆς γραφῆς	ἀπεπλήρου·	ἤδη δὲ Μάρκου καὶ Λουκᾶ
[3, 37]	ψυχὴν πληττόμενοι, τὴν σωτήριον πρότερον	ἀπεπλήρουν	παρακέλευσιν, ἐνδεέσιν νέμοντες τὰς οὐσίας,
[3, 23]	μὲν πρῶτον ἐξεπλάγη, χρήματα οἰόμενος,	ἅπερ	οὐκ ἔλαβεν, συκοφαντεῖσθαι, καὶ οὔτε
[3, 23]	προσφθείρονταί τινες ἥλικες ἀργοὶ καὶ	ἀπερρωγότες,	ἐθάδες κακῶν, καὶ πρῶτον μὲν
[3, 36]	καὶ Ἰγνάτιος, ἵν' ἐάν τις	ἀπέρχηται	εἰς Συρίαν, καὶ τὰ παρ'
[3, 29]	μὴν θᾶττον εἰς τὸ παντελὲς	ἀπεσβηκότωνεἰρήσθω·	~Ὁ μέντοι Κλήμης, οὗ τὰς
[3, 26]	ἄνωθέν ποθεν ἐξ ἀοράτων αἰώνων	ἀπεσταλμένος	σωτηρίᾳ, διδάσκων δὲ μὴ ἄλλως
[3, 23]	ἐμήν. Στῆθι, πίστευσον· Χριστός με	ἀπέστειλεν.	Ὃ δὲ ἀκούσας, πρῶτον ἔστη
[3, 6]	καὶ ὑποδημάτων τὸ τελευταῖον οὐκ	ἀπέσχοντο	καὶ τὰ δέρματα τῶν θυρεῶν
[3, 23]	νήσου μετῆλθεν ἐπὶ τὴν Ἔφεσον,	ἀπῄει	παρακαλούμενος καὶ ἐπὶ τὰ πλησιόχωρα
[3, 23]	αὐτοῦ τὴν γνώμην, οὐ πρότερον	ἀπῆλθεν,	ὥς φασιν, πρὶν αὐτὸν ἐπιστῆσαι
[3, 32]	τοῦ κυρίου πάθει παραπλήσιον τέλος	ἀπηνέγκατο·	οὐδὲν δὲ οἷον καὶ τοῦ
[3, 23]	καὶ διεμαρτύρετο. Εἶτα ὁ μὲν	ἀπῆρεν	ἐπὶ τὴν Ἔφεσον, ὁ δὲ
[3, 23]	ὑπὲρ ὧν οὐκ εἶχεν, οὔτε	ἀπιστεῖν	Ἰωάννῃ· ὡς δέ τὸν νεανίσκον,
[3, 6]	βαρβάροις ἱστόρηται, φρικτὸν μὲν εἰπεῖν,	ἄπιστον	δ' ἀκοῦσαι. Καὶ ἔγωγε, μὴ
[3, 9]	ἐν οἷς καὶ ἀντιρρήσεις πρὸς	Ἀπίωνα	τὸν γραμματικόν, κατὰ Ἰουδαίων τηνικάδε
[3, 38]	τινὲς προήγαγον, Πέτρου δὴ καὶ	Ἀπίωνος	διαλόγους περιέχοντα· ὧν οὐδ' ὅλως
[3, 25]	τὴν ἐκκλησιαστικὴν παράδοσιν ἀληθεῖς καὶ	ἀπλάστους	καὶ ἀνωμολογημένας γραφὰς καὶ τὰς
[3, 29]	τῷ γεγενημένῳ τῷ τε εἰρημένῳ	ἁπλῶς	καὶ ἀβασανίστως, ἀνέδην ἐκπορνεύουσιν οἱ
[3, 19]	~Τοῦ δ' αὐτοῦ Δομετιανοῦ τοὺς	ἀπὸ	γένους Δαυὶδ ἀναιρεῖσθαι προστάξαντος, παλαιὸς
[3, 0]	Ἀποκαλύψεως. ΙΘ Ὡς Δομετιανὸς τοὺς	ἀπὸ	γένους Δαυὶδ ἀναιρεῖσθαι προστάττει. Κ
[3, 12]	τῶν Ἱεροσολύμων ἅλωσιν πάντας τοὺς	ἀπὸ	γένους Δαυίδ, ὡς μὴ περιλειφθείη
[3, 20]	ἂν δὴ μάρτυρας ὁμοῦ καὶ	ἀπὸ	γένους ὄντας τοῦ κυρίου, γενομένης
[3, 32]	πάσης ἐκκλησίας ὡς μάρτυρες καὶ	ἀπὸ	γένους τοῦ κυρίου, καὶ γενομένης
[3, 20]	Ἡγήσιππος· ~Ἔτι δὲ περιῆσαν οἱ	ἀπὸ	γένους τοῦ κυρίου υἱωνοὶ Ἰούδα
[3, 19]	κατὰ σάρκα τοῦ σωτῆρος ὡς	ἀπὸ	γένους τυγχανόντων Δαυὶδ καὶ ὡς
[3, 32]	Σίμωνος τοῦ Κλωπᾶ ὡς ὄντος	ἀπὸ	Δαυὶδ καὶ Χριστιανοῦ, καὶ οὕτως
[3, 10]	ἀνθρώποις ὑποθήκας τοῦ βίου περιέχουσιν.	Ἀπὸ	δὲ Ἀρταξέρξου μέχρι τοῦ καθ'
[3, 10]	χρόνος ἀπολείπει τρισχιλίων ὀλίγον ἐτῶν·	ἀπὸ	δὲ τῆς Μωυσέως τελευτῆς μέχρι
[3, 8]	ἤρξατο· φωνὴ ἀπ' ἀνατολῆς, φωνὴ	ἀπὸ	δύσεως, φωνὴ ἀπὸ τῶν τεσσάρων
[3, 4]	ἐθνῶν κηρύσσων ὁ Παῦλος τοὺς	ἀπὸ	Ἱερουσαλὴμ καὶ κύκλῳ μέχρι τοῦ
[3, 1]	Τί δεῖ περὶ Παύλου λέγειν,	ἀπὸ	Ἱερουσαλὴμ μέχρι τοῦ Ἰλλυρικοῦ πεπληρωκότος
[3, 26]	τινα καὶ αὐτὸν Σαμαρέα, τὸν	ἀπὸ	κώμης Καπαρατταίας, γενόμενον μαθητὴν τοῦ
[3, 11]	ἐπικρῖναι ἄξιον, ποιήσασθαι, καὶ δὴ	ἀπὸ	μιᾶς γνώμης τοὺς πάντας Συμεῶνα
[3, 7]	εἰρήνην σου· νῦν δὲ ἐκρύβη	ἀπὸ	ὀφθαλμῶν σου· ὅτι ἥξουσιν ἡμέραι
[3, 37]	πλεῖσται παράδοξοι δυνάμεις ἐνήργουν, ὥστε	ἀπὸ	πρώτης ἀκροάσεως ἀθρόως αὔτανδρα πλήθη
[3, 2]	Λίνος. Μνημονεύει τούτου Τιμοθέῳ γράφων	ἀπὸ	Ῥώμης ὁ Παῦλος κατὰ τὴν
[3, 36]	κεκληρωμένος. Λόγος δ' ἔχει τοῦτον	ἀπὸ	Συρίας ἐπὶ τὴν Ῥωμαίων πόλιν
[3, 36]	Γράφει δὴ οὖν κατὰ λέξιν·	ἀπὸ	Συρίας μέχρι Ῥώμης θηριομαχῶ διὰ
[3, 32]	αὐτοῦ, ζητου μένων τότε τῶν	ἀπὸ	τῆς βασιλικῆς Ἰουδαίων φυλῆς, ὡς
[3, 12]	περιλειφθείη τις παρὰ Ἰουδαίοις τῶν	ἀπὸ	τῆς βασιλικῆς φυλῆς, ἀναζητεῖσθαι προστάξαι,
[3, 36]	Χριστοῦ ἐπιτύχω» Καὶ ταῦτα μὲν	ἀπὸ	τῆς δηλωθείσης πόλεως ταῖς καταλεχθείσαις
[3, 23]	ὁδοῦ. Ἥλαυνεν, ὥσπερ εἶχεν, αὐτόθεν	ἀπὸ	τῆς ἐκκλησίας. Ἐλθὼν δὲ εἰς
[3, 5]	ἧ τῶν εἰς Χριστὸν πεπιστευκότων	ἀπὸ	τῆς Ἱερουσαλὴμ μετῳκισμένων, ὡς ἂν
[3, 5]	ὁ αὐτὸς οὗτος τῶν ἀθροισθέντων	ἀπὸ	τῆς Ἰουδαίας ἁπάσης ἐν ἡμέραις
[3, 24]	δὲ ὅτι Ἰωάννης παρεδόθη, ἀνεχώρησεν»	ἀπὸ	τῆς Ἰουδαίας εἰς τὴν Γαλιλαίαν»
[3, 39]	Κέχρηται δ' ὁ αὐτὸς μαρτυρίαις	ἀπὸ	τῆς Ἰωάννου προτέρας ἐπιστολῆς καὶ
[3, 23]	Ἰωάννης τὰς αὐτόθι διεῖπεν ἐκκλησίας,	ἀπὸ	τῆς κατὰ τὴν νῆσον μετὰ
[3, 20]	οὖν καὶ τὸν ἀπόστολον Ἰωάννην	ἀπὸ	τῆς κατὰ τὴν νῆσον φυγῆς
[3, 23]	Ἐπειδὴ γὰρ τοῦ τυράννου τελευτήσαντος	ἀπὸ	τῆς Πάτμου τῆς νήσου μετῆλθεν
[3, 39]	τῆς Ἰωάννου προτέρας ἐπιστολῆς καὶ	ἀπὸ	τῆς Πέτρου ὁμοίως, ἐκτέθειται δὲ
[3, 16]	τε καὶ θαυμασία, ἣν ὡς	ἀπὸ	τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας τῇ Κορινθίων
[3, 20]	τοῦ σώματος σκληρίαν καὶ τοὺς	ἀπὸ	τῆς συνεχοῦς ἐργασίας ἐναποτυπωθέντας ἐπὶ
[3, 8]	ὡς κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον	ἀπὸ	τῆς χώρας τις αὐτῶν ἄρξει
[3, 32]	κατὰ λέξιν ὧδέ πως ἱστοροῦντος·	ἀπὸ	τούτων δηλαδὴ τῶν αἱρετικῶν κατηγοροῦσί
[3, 4]	παρέργως τῶν ἀποστόλων ὡμιληκώς, ἧς	ἀπὸ	τούτων προσεκτήσατο ψυχῶν θεραπευτικῆς ἐν
[3, 36]	δ' ἐπέκεινα τῆς Σμύρνης γενόμενος,	ἀπὸ	Τρωάδος τοῖς τε ἐν Φιλαδελφίᾳ
[3, 6]	φέροντες· ἔπειθ' ὡς οὐ διήρκουν,	ἀπὸ	τῶν τειχῶν ἐρρίπτουν εἰς τὰς
[3, 8]	ἀνατολῆς, φωνὴ ἀπὸ δύσεως, φωνὴ	ἀπὸ	τῶν τεσσάρων ἀνέμων, φωνὴ ἐπὶ
[3, 8]	τοῖς δὲ ἱερογραμματεῦσι πρὸ τῶν	ἀποβεβηκότων	εὐθέως ἐκρίθη. Καὶ κατὰ τὴν
[3, 17]	φυγαῖς καὶ ταῖς τῶν οὐσιῶν	ἀποβολαῖς	ἀναιτίως, τελευτῶν τῆς Νέρωνος θεοεχθρίας
[3, 29]	τὸν υἱόν· ὧν οὕτως ἐχόντων	ἀποβολὴ	πάθους ἦν ἡ εἰς μέσον
[3, 23]	μειζόνως κατὰ τῶν βαράθρων ἐφέρετο,	ἀπογνοὺς	δὲ τελέως τὴν ἐν θεῷ
[3, 32]	δ' αὐτὸς συγγραφεὺς καὶ ἑτέρους	ἀπογόνους	ἑνὸς τῶν φερομένων ἀδελφῶν τοῦ
[3, 19]	τῶν αἱρετικῶν τινας κατηγορῆσαι τῶν	ἀπογόνων	Ἰούδα τοῦτον δ' εἶναι ἀδελφὸν
[3, 39]	ὀνομάζει· ὡς καὶ διὰ τούτων	ἀποδείκνυσθαι	τὴν ἱστορίαν ἀληθῆ τῶν δύο
[3, 26]	τοῦ προτέρου τῆς διαβολικῆς ἐνεργείας	ἀποδείκνυται	τὸν τρόπον. Ἦν καὶ οὗτος
[3, 24]	θείου πνεύματος τοῦ συνεργοῦντος αὐτοῖς	ἀποδείξει	καὶ τῇ δι' αὐτῶν συντελουμένῃ
[3, 24]	ἤδη καὶ εἰς αὐτὸν διαδεδομένων,	ἀποδέξασθαι	μέν φασιν, ἀλήθειαν αὐτοῖς ἐπιμαρτυρήσαντα,
[3, 6]	καὶ τὰ δέρματα τῶν θυρεῶν	ἀποδέροντες	ἐμασῶντο, τροφὴ δ' ἦν καὶ
[3, 37]	νέμοντες τὰς οὐσίας, εἶτα δὲ	ἀποδημίας	στελλόμενοι ἔργον ἐπετέλουν εὐαγγελιστῶν, τοῖς
[3, 39]	ἄχρηστον εἰρήσθω· ἄξιον δὲ ταῖς	ἀποδοθείσαις	τοῦ Παπία φωναῖς προσάψαι λέξεις
[3, 30]	φάσκων· Ἢ καὶ τοὺς ἀποστόλους	ἀποδοκιμάσουσιν;	Πέτρος μὲν γὰρ καὶ Φίλιππος
[3, 23]	ἔφη, ὦ ἐπίσκοπε, τὴν παραθήκην	ἀπόδος	ἡμῖν, ἣν ἐγώ τε καὶ
[3, 20]	κρινεῖ ζῶντας καὶ νεκροὺς καὶ	ἀποδώσει	ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἐπιτηδεύματα αὐτοῦ.
[3, 36]	αἰῶνα, ἀλλὰ τὸν ὑπὲρ ἡμῶν	ἀποθανόντα	καὶ δι' ἡμᾶς ὑπὸ τοῦ
[3, 7]	παντὸς πολέμου, πῶς οὐκ ἂν	ἀποθαυμάσειεν,	θείαν ὡς ἀληθῶς καὶ ὑπερφυῶς
[3, 18]	διέλαμπεν διδασκαλία, ὡς καὶ τοὺς	ἄποθεν	τοῦ καθ' ἡμᾶς λόγου συγγραφεῖς
[3, 26]	τοὺς αὐτῷ ἑπομένους ὡς μὴ	ἀποθνῄσκοιεν,	ἔπεισεν, καὶ νῦν τινές εἰσιν,
[3, 27]	ἀρνητέας ἡγοῦντο εἶναι δεῖν, ἀποστάτην	ἀποκαλοῦντες	αὐτὸν τοῦ νόμου, εὐαγγελίῳ δὲ
[3, 18]	φερομένης ἐν τῇ Ἰωάννου λεγομένῃ	Ἀποκαλύψει,	αὐταῖς συλλαβαῖς ἐν πέμπτῳ τῶν
[3, 28]	Ἀλλὰ καὶ Κήρινθος ὁ δι'	ἀποκαλύψεων	ὡς ὑπὸ ἀποστόλου μεγάλου γεγραμμένων
[3, 28]	τῶν Ἐπαγγελιῶν περὶ τῆς Ἰωάννου	Ἀποκαλύψεως	εἰπών τινα ὡς ἐκ τῆς
[3, 24]	αἱ λοιπαὶ δύο, τῆς δ'	Ἀποκαλύψεως	εἰς ἑκάτερον ἔτι νῦν παρὰ
[3, 5]	χρησμὸν τοῖς αὐτόθι δοκίμοις δι'	ἀποκαλύψεως	ἐκδοθέντα πρὸ τοῦ πολέμου μεταναστῆναι
[3, 0]	Ἰωάννου τοῦ ἀποστόλου καὶ τῆς	Ἀποκαλύψεως.	ΙΘ Ὡς Δομετιανὸς τοὺς ἀπὸ
[3, 39]	τὴν ἐπ' ὀνόματος φερομένην Ἰωάννου	ἀποκάλυψιν	ἑορακέναι. Καὶ ὁ νῦν δὲ
[3, 18]	ἂν ἐρρέθη τοῦ καὶ τὴν	ἀποκάλυψιν	ἑορακότος. Οὐδὲ γὰρ πρὸ πολλοῦ
[3, 25]	τακτέον, εἴ γε φανείη, τὴν	Ἀποκάλυψιν	Ἰωάννου, περὶ ἧς τὰ δόξαντα
[3, 3]	αὐτοῦ Κήρυγμα καὶ τὴν καλουμένην	Ἀποκάλυψιν	οὐδ' ὅλως ἐν καθολικοῖς ἴσμεν
[3, 25]	τε, ὡς ἔφην, ἡ Ἰωάννου	Ἀποκάλυψις,	εἰ φανείη· ἥν τινες, ὡς
[3, 29]	δὴ καὶ ἡ τοῦ Ἰωάννου	Ἀποκάλυψις	μνημονεύει· οὗτοι Νικόλαον ἕνα τῶν
[3, 25]	τε λεγόμενος Ποιμὴν καὶ ἡ	Ἀποκάλυψις	Πέτρου καὶ πρὸς τούτοις ἡ
[3, 6]	ταῖς ἁρπαγαῖς, ὁπότε γὰρ κατίδοιεν	ἀποκεκλεισμένην	οἰκίαν, σημεῖον ἦν τοῦτο τοὺς
[3, 7]	προεορακότος αὐτὰ ἐπιδακρύσαντός τε καὶ	ἀποκλαυσαμένου	κατὰ τὴν τῶν ἱερῶν εὐαγγελιστῶν
[3, 5]	ὥσπερ ἐν εἱρκτῇ ῥήμασιν αὐτοῖς	ἀποκλεισθῆναι	εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα ἀμφὶ τριακοσίας
[3, 18]	καθ' ἡμᾶς λόγου συγγραφεῖς μὴ	ἀποκνῆσαι	ταῖς αὐτῶν ἱστορίαις τόν τε
[3, 36]	Συρίαν, καὶ τὰ παρ' ὑμῶν	ἀποκομίσῃ	γράμματα· ὅπερ ποιήσω, ἐὰν λάβω
[3, 23]	δάκρυσι βαπτιζόμενος ἐκ δευτέρου, μόνην	ἀποκρύπτων	τὴν δεξιάν· ὃ δ' ἐγγυώμενος,
[3, 20]	μετὰ τοῦ καὶ τὰς οὐσίας	ἀπολαβεῖν	τοὺς ἀδίκως ἐξεληλαμένους ἡ Ῥωμαίων
[3, 10]	αὐτοῦ τελευτῆς· οὗτος ὁ χρόνος	ἀπολείπει	τρισχιλίων ὀλίγον ἐτῶν· ἀπὸ δὲ
[3, 6]	ναὸν ἀφεώρα, τοὺς στασιαστὰς ζῶντας	ἀπολιπών.	Οἳ δὲ τὸ μὲν πρῶτον
[3, 6]	ὑπερίσταται λιμός, οὐδὲν δ' οὕτως	ἀπόλλυσιν	ὡς αἰδώς· τὸ γὰρ ἄλλως
[3, 33]	ἀνώτερον δεδηλώκαμεν τοῦ Τερτυλλιανοῦ Ῥωμαϊκῆς	ἀπολογίας,	ἧς ἡ ἑρμηνεία τοῦτον ἔχει
[3, 23]	προσελθόντα δὲ τὸν γέροντα περιέλαβεν,	ἀπολογούμενος	ταῖς οἰμωγαῖς ὡς ἐδύνατο καὶ
[3, 20]	τῆς ἐκκλησίας διωγμόν. Τοὺς δὲ	ἀπολυθέντας	ἡγήσασθαι τῶν ἐκκλησιῶν, ὡς ἂν
[3, 23]	μέγα τι πράξας, ἐπειδήπερ ἅπαξ	ἀπολώλει,	ἴσα τοῖς ἄλλοις παθεῖν ἠξίου.
[3, 6]	γενεὰν ἀθεωτέραν· τῇ γοῦν τούτων	ἀπονοίᾳ	πᾶς ὁ λαὸς συναπώλετο» Καὶ
[3, 6]	οὐσίαν. Τῷ λιμῷ δ' ἡ	ἀπόνοια	τῶν στασιαστῶν συνήκμαζεν, καὶ καθ'
[3, 6]	μετὰ ἀνάγκης, γυμνάζοντες δὲ τὴν	ἀπόνοιαν	καὶ προπαρασκευάζοντες ἑαυτοῖς εἰς τὰς
[3, 26]	τούτους σωτῆρας ἐπιγραψάμενοι τῆς ἀληθοῦς	ἀποπεπτώκασιν	ἐλπίδος· ~Ἄλλους δ' ὁ πονηρὸς
[3, 28]	δὲ ἔνδον ὄντα τὸν Κήρινθον,	ἀποπηδῆσαί	τε τοῦ τόπου καὶ ἐκφυγεῖν
[3, 14]	Ἀννιανὸς δύο πρὸς τοῖς εἴκοσι	ἀποπλήσας	ἔτη, τελευτᾷ, διαδέχεται δ' αὐτὸν
[3, 6]	τῆς ψυχῆς ἐφόδια, πίστις δ'	ἀπορίας	οὐδὲ τοῖς θνῄσκουσιν ἦν, ἀλλὰ
[3, 6]	σιτίον ἄλλοις ἐκοπία, πανταχόθεν δ'	ἄπορον	ἦν ἤδη καὶ τὸ εὑρεῖν,
[3, 24]	παραδέδωκεν, καίτοι μυρία γε καὶ	ἀπόρρητα	λέγειν ἔχων, ἅτε τῶν μέχρις
[3, 28]	Ταῦτα Διονύσιος· ὁ δὲ Εἰρηναῖος	ἀπορρητοτέρας	δή τινας τοῦ αὐτοῦ ψευδοδοξίας
[3, 24]	ἅτε Ματθαίῳ καὶ Λουκᾷ προγραφεῖσαν	ἀποσιωπῆσαι	τὸν Ἰωάννην, τῆς δὲ θεολογίας
[3, 8]	τοῦτο δ' ἡνίκα πρὸ τῆς	ἀποστάσεως	καὶ τοῦ πρὸς τὸν πόλεμον
[3, 27]	ἐπιστολὰς ἀρνητέας ἡγοῦντο εἶναι δεῖν,	ἀποστάτην	ἀποκαλοῦντες αὐτὸν τοῦ νόμου, εὐαγγελίῳ
[3, 33]	διαφυλάσσειν κωλύεσθαι φονεύειν, μοιχεύειν, πλεονεκτεῖν,	ἀποστερεῖν	καὶ τὰ τούτοις ὅμοια. Πρὸς
[3, 36]	τοῦ μαρτυρίου τῆς ποθουμένης αὐτὸν	ἀποστερήσαιεν	ἐλπίδος· ἐξ ὧν καὶ βραχύτατα
[3, 39]	ὑποστησομένης· ἃ καὶ ἡγοῦμαι τὰς	ἀποστολικὰς	παρεκδεξάμενον διηγήσεις ὑπολαβεῖν, τὰ ἐν
[3, 37]	εἰς ἡμᾶς δι' ὑπομνημάτων τῆς	ἀποστολικῆς	διδασκαλίας ἡ παράδοσις φέρεται. ~Ὥσπερ
[3, 31]	τε παντελῶς νόθων καὶ τῆς	ἀποστολικῆς	ὀρθοδοξίας ἀλλοτρίων ἐν τούτοις διειληφότες,
[3, 38]	φέρεται, οὐδὲ γὰρ καθαρὸν τῆς	ἀποστολικῆς	ὀρθοδοξίας ἀποσῴζει τὸν χαρακτῆρα. Ἡ
[3, 36]	προηγουμένῳ Πολυκάρπῳ· ὃν οἷα δὴ	ἀποστολικὸν	ἄνδρα εὖ μάλα γνωρίζων, τὴν
[3, 25]	φράσεως παρὰ τὸ ἦθος τὸ	ἀποστολικὸν	ἐναλλάττει χαρακτήρ, ἥ τε γνώμη
[3, 31]	τε τῶν ἀποστόλων καὶ τῶν	ἀποστολικῶν	χρόνων ὧν τε καταλελοίπασιν ἡμῖν
[3, 0]	γῆς ἐκήρυξαν τὸν Χριστὸν οἱ	ἀπόστολοι.	Β Τίς πρῶτος τῆς Ῥωμαίων
[3, 24]	σωτῆρος ἡμῶν φοιτηταί, δώδεκα μὲν	ἀπόστολοι,	ἑβδομήκοντα δὲ μαθηταί, ἄλλοι τε
[3, 36]	αὐτῷ Παύλῳ καὶ τοῖς λοιποῖς	ἀποστόλοις,	πεπεισμένους ὅτι οὗτοι πάντες οὐκ
[3, 39]	καὶ Ματθαίῳ καὶ τοῖς λοιποῖς	ἀποστόλοις	συγκαταλέγει, σαφῶς δηλῶν τὸν εὐαγγελιστήν,
[3, 18]	~Ἐν τούτῳ κατέχει λόγος τὸν	ἀπόστολον	ἅμα καὶ εὐαγγελιστὴν Ἰωάννην ἔτι
[3, 39]	κατὰ τὴν Ἱεράπολιν Φίλιππον τὸν	ἀπόστολον	ἅμα ταῖς θυγατράσιν διατρῖψαι διὰ
[3, 28]	παραδόσεως Πολυκάρπου φάσκων Ἰωάννην τὸν	ἀπόστολον	εἰσελθεῖν ποτε ἐν βαλανείῳ, ὥστε
[3, 20]	Τότε δὴ οὖν καὶ τὸν	ἀπόστολον	Ἰωάννην ἀπὸ τῆς κατὰ τὴν
[3, 24]	οὖν τούτων ἕνεκά φασι τὸν	ἀπόστολον	Ἰωάννην τὸν ὑπὸ τῶν προτέρων
[3, 15]	ἑαυτοῦ γενέσθαι Φιλιππησίοις ἐπιστέλλων ὁ	ἀπόστολος	διδάσκει, λέγων· μετὰ καὶ Κλήμεντος
[3, 3]	παρείληφα. Ἐπεὶ δ' ὁ αὐτὸς	ἀπόστολος	ἐν ταῖς ἐπὶ τέλει προσρήσεσιν
[3, 23]	στρατιωτικοῦ. Καταρρηξάμενος τὴν ἐσθῆτα ὁ	ἀπόστολος	καὶ μετὰ μεγάλης οἰμωγῆς πληξάμενος
[3, 23]	ἐκεῖνος ὃν ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς,	ἀπόστολος	ὁμοῦ καὶ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης τὰς
[3, 38]	τοῖς λοιποῖς ἐγκαταλεχθῆναι γράμμασι τοῦ	ἀποστόλου.	Ἑβραίοις γὰρ διὰ τῆς πατρίου
[3, 0]	διωγμοῦ. ΙΗ Περὶ Ἰωάννου τοῦ	ἀποστόλου	καὶ τῆς Ἀποκαλύψεως. ΙΘ Ὡς
[3, 0]	ΚΓ Ἱστορία περὶ Ἰωάννου τοῦ	ἀποστόλου.	ΚΔ Περὶ τῆς τάξεως τῶν
[3, 28]	ὁ δι' ἀποκαλύψεων ὡς ὑπὸ	ἀποστόλου	μεγάλου γεγραμμένων τερατολογίας ἡμῖν ὡς
[3, 27]	ἐσπούδαζον. Οὗτοι δὲ τοῦ μὲν	ἀποστόλου	πάμπαν τὰς ἐπιστολὰς ἀρνητέας ἡγοῦντο
[3, 23]	ὄντα λόγον περὶ Ἰωάννου τοῦ	ἀποστόλου	παραδεδομένον καὶ μνήμῃ πεφυλαγμένον. Ἐπειδὴ
[3, 24]	Φέρε δέ, καὶ τοῦδε τοῦ	ἀποστόλου	τὰς ἀναντιρρήτους ἐπισημηνώμεθα γραφάς. Καὶ
[3, 31]	αὐτοῦ καὶ Φιλίππου μνημονεύει τοῦ	ἀποστόλου	τῶν τε τούτου θυγατέρων ὧδέ
[3, 30]	καταλέγει, φάσκων· Ἢ καὶ τοὺς	ἀποστόλους	ἀποδοκιμάσουσιν; Πέτρος μὲν γὰρ καὶ
[3, 5]	τε τὸν Χριστὸν καὶ τοὺς	ἀποστόλους	αὐτοῦ παρηνομηκότας μετῄει, τῶν ἀσεβῶν
[3, 39]	τοῦ σωτῆρος ἀνάληψιν τοὺς ἱεροὺς	ἀποστόλους	μετὰ Ματθία στῆσαί τε καὶ
[3, 24]	φημὶ δὲ τοῦ Χριστοῦ τοὺς	ἀποστόλους,	τὸν βίον ἄκρως κεκαθαρμένοι καὶ
[3, 25]	φερομένη Βαρναβᾶ ἐπιστολὴ καὶ τῶν	ἀποστόλων	αἱ λεγόμεναι Διδαχαὶ ἔτι τε,
[3, 39]	λόγον, ἑτέροις παρὰ τὸν τῶν	ἀποστόλων	ἀριθμὸν κατατάσσει, προτάξας αὐτοῦ τὸν
[3, 5]	τολμήματι ἤδη καὶ κατὰ τῶν	ἀποστόλων	αὐτοῦ πλείστας ὅσας ἐπιβουλὰς μεμηχανημένων,
[3, 25]	ἕπεται ἡ τῶν Πράξεων τῶν	ἀποστόλων	γραφή· μετὰ δὲ ταύτην τὰς
[3, 0]	Γ Περὶ τῶν ἐπιστολῶν τῶν	ἀποστόλων.	Δ Περὶ τῆς πρώτης τῶν
[3, 37]	ποτὲ κατὰ τὴν πρώτην τῶν	ἀποστόλων	διαδοχὴν ἐν ταῖς κατὰ τὴν
[3, 0]	Δ Περὶ τῆς πρώτης τῶν	ἀποστόλων	διαδοχῆς. Ε Περὶ τῆς μετὰ
[3, 4]	τὰ τῆς κατὰ χρόνους τῶν	ἀποστόλων	διαδοχῆς ἡμῖν εἰρήσεται· νῦν δ'
[3, 39]	οὐδαμῶς ἑαυτὸν γενέσθαι τῶν ἱερῶν	ἀποστόλων	ἐμφαίνει, παρειληφέναι δὲ τὰ τῆς
[3, 30]	ἀθετοῦντας τὸν γάμον τοὺς τῶν	ἀποστόλων	ἐξετασθέντας ἐν συζυγίαις καταλέγει, φάσκων·
[3, 37]	τὴν πρώτην τάξιν τῆς τῶν	ἀποστόλων	ἐπέχοντες διαδοχῆς· οἳ καὶ, ἅτε
[3, 29]	τὸν Στέφανον διακόνων πρὸς τῶν	ἀποστόλων	ἐπὶ τῇ τῶν ἐνδεῶν θεραπείᾳ
[3, 37]	τῶν ἐκκλησιῶν προκαταβληθέντας ὑπὸ τῶν	ἀποστόλων	θεμελίους ἐπῳκοδόμουν, αὔξοντες εἰς πλέον
[3, 8]	ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος» τῶν ἱερῶν	ἀποστόλων	καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς
[3, 31]	ἐλθόντα γνῶσιν περί τε τῶν	ἀποστόλων	καὶ τῶν ἀποστολικῶν χρόνων ὧν
[3, 7]	ὄλεθρον ὑπερθεμένης, ἐν ὅσοις τῶν	ἀποστόλων	καὶ τῶν μαθητῶν πλείους Ἰάκωβός
[3, 11]	τῆς Ἱερουσαλὴμ λόγος κατέχει τῶν	ἀποστόλων	καὶ τῶν τοῦ κυρίου μαθητῶν
[3, 0]	Περὶ τῶν ἐν συζυγίαις ἑξετασθέντων	ἀποστόλων.	ΛΑ Περὶ τῆς Ἰωάννου καὶ
[3, 32]	καὶ ἅτε μηδενὸς ἔτι τῶν	ἀποστόλων	λειπομένου, γυμνῇ λοιπὸν ἤδη κεφαλῇ
[3, 39]	δηλούμενος Παπίας τοὺς μὲν τῶν	ἀποστόλων	λόγους παρὰ τῶν αὐτοῖς παρηκολουθηκότων
[3, 5]	τρόπον μεταλλάξαντος, τῶν τε λοιπῶν	ἀποστόλων	μυρία εἰς θάνατον ἐπιβεβουλευμένων καὶ
[3, 36]	τούτους ἐπὶ τῆς Ἀσίας τῶν	ἀποστόλων	ὁμιλητὴς Πολύκαρπος, τῆς κατὰ Σμύρναν
[3, 24]	διατριβῆς καὶ τῆς τῶν λοιπῶν	ἀποστόλων	ὁμιλίας ὠφελημένος, διὰ τοῦ ἰδίου
[3, 29]	τὴν τοῦ σωτῆρος πρὸς τῶν	ἀποστόλων	ὀνειδισθεὶς ζηλοτυπίαν, εἰς μέσον ἀγαγὼν
[3, 31]	τοὺς ἁγίους, Φίλιππον τῶν δώδεκα	ἀποστόλων,	ὃς κεκοίμηται ἐν Ἱεραπόλει καὶ
[3, 36]	τε ἀπρὶξ ἔχεσθαι τῆς τῶν	ἀποστόλων	παραδόσεως, ἢν ὑπὲρ ἀσφαλείας καὶ
[3, 23]	μάρτυς ἀληθής ἐστιν τῆς τῶν	ἀποστόλων	παραδόσεως» Ὁ δὲ Κλήμης ὁμοῦ
[3, 25]	καὶ Ἰωάννου καὶ τῶν ἄλλων	ἀποστόλων	πράξεις· ὧν οὐδὲν οὐδαμῶς ἐν
[3, 4]	ἅπασι παρηκολουθηκέναι, καὶ ταῖς τῶν	ἀποστόλων	Πράξεσιν, ἃς οὐκέτι δι' ἀκοῆς,
[3, 25]	ταύτας καὶ τὰς ὀνόματι τῶν	ἀποστόλων	πρὸς τῶν αἱρετικῶν προφερομένας ἤτοι
[3, 1]	δὲ ἱερῶν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν	ἀποστόλων	τε καὶ μαθητῶν ἐφ' ἅπασαν
[3, 29]	ἦν ἡ εἰς μέσον τῶν	ἀποστόλων	τῆς ζηλοτυπουμένης ἐκκύκλησις γυναικός, καὶ
[3, 31]	Λουκᾶς ἐν ταῖς Πράξεσιν τῶν	ἀποστόλων	τῶν Φιλίππου θυγατέρων ἐν Καισαρείᾳ
[3, 32]	ὡς δ' ὁ ἱερὸς τῶν	ἀποστόλων	χορὸς διάφορον εἰλήφει τοῦ βίου
[3, 4]	λοιποῖς δὲ οὐ παρέργως τῶν	ἀποστόλων	ὡμιληκώς, ἧς ἀπὸ τούτων προσεκτήσατο
[3, 6]	ὑμεῖς εὐσεβεῖς καὶ τὴν ἐμὴν	ἀποστρέφεσθε	θυσίαν, ἐγὼ μὲν ὑμῖν βέβρωκα,
[3, 6]	εἰ μὴ δείξειεν τὸ παρασκευασθέν,	ἀποσφάξειν	αὐτὴν εὐθέως· ἣ δὲ καὶ
[3, 38]	γὰρ καθαρὸν τῆς ἀποστολικῆς ὀρθοδοξίας	ἀποσῴζει	τὸν χαρακτῆρα. Ἡ μὲν οὖν
[3, 38]	ἐπιστολὴν καὶ τὴν πρὸς Ἑβραίους	ἀποσῴζειν	καὶ τῷ μὴ πόρρω τὰ
[3, 5]	ἀδελφὸς δὲ Ἰωάννου, τὴν κεφαλὴν	ἀποτμηθέντος,	ἐπὶ πᾶσί τε Ἰακώβου, τοῦ
[3, 23]	εἰς τούτους τῷ βίῳ περιῆν,	ἀπόχρη	διὰ δύο πιστώσασθαι τὸν λόγον
[3, 36]	πρῶτον ἐπιπολαζούσας παρῄνει προύτρεπέν τε	ἀπρὶξ	ἔχεσθαι τῆς τῶν ἀποστόλων παραδόσεως,
[3, 6]	φησί, καὶ τὸ μένειν πρὸς	ἀπωλείας	ἴσον ἦν· προφάσει γὰρ αὐτομολίας
[3, 26]	ἐκείνου τοῦτο ὁμολογοῦντες» Ἦν δ'	ἄρα	διαβολικῆς ἐνεργείας διὰ τοιῶνδε γοήτων
[3, 26]	ἐπιδαψιλεύεται τερατολογίαις, ἑαυτὸν μὲν ὡς	ἄρα	εἴη, λέγων, ὁ σωτὴρ ἐπὶ
[3, 32]	Φησὶν δὲ ὁ αὐτὸς ὡς	ἄρα	καὶ τοὺς κατηγόρους αὐτοῦ, ζητου
[3, 18]	Δομετιανοῦ ἀρχῆς» Εἰς τοσοῦτον δὲ	ἄρα	κατὰ τοὺς δηλουμένους ἡ τῆς
[3, 24]	ἀλήθειαν αὐτοῖς ἐπιμαρτυρήσαντα, μόνην δὲ	ἄρα	λείπεσθαι τῇ γραφῇ τὴν περὶ
[3, 32]	κατὰ τοὺς δηλουμένους, ἐπιλέγει ὡς	ἄρα	μέχρι τῶν τότε χρόνων παρθένος
[3, 24]	πεποίηται τὴν σύνταξιν, δηλῶν ὡς	ἄρα	πολλῶν καὶ ἄλλων προπετέστερον ἐπιτετηδευκότων
[3, 7]	εἰς ἔτι τότε μακροθυμούσης, εἰ	ἄρα	ποτὲ δυνηθεῖεν ἐφ' οἷς ἔδρασαν,
[3, 24]	πράξεων, παραπλησίως ἐπιτηρεῖ, φάσκων ὡς	ἄρα	προσθεὶς Ἡρῴδης οἷς διεπράξατο πονηροῖς,
[3, 4]	παραλαβὼν συνετάξατο. Φασὶν δ' ὡς	ἄρα	τοῦ κατ' αὐτὸν εὐαγγελίου μνημονεύειν
[3, 32]	αἱρετικῶν ἱστορῶν, ἐπιφέρει δηλῶν ὡς	ἄρα	ὑπὸ τούτων κατὰ τόνδε τὸν
[3, 23]	ὥρας λαβομένῳ προσφθείρονταί τινες ἥλικες	ἀργοὶ	καὶ ἀπερρωγότες, ἐθάδες κακῶν, καὶ
[3, 20]	ἡμίσεος, καὶ ταῦτα οὐκ ἐν	ἀργυρίοις	ἔφασκον ἔχειν, ἀλλ' ἐν διατιμήσει
[3, 5]	αὐτοῦ παρηνομηκότας μετῄει, τῶν ἀσεβῶν	ἄρδην	τὴν γενεὰν αὐτὴν ἐκείνην ἐξ
[3, 4]	ταῖς Πράξεσι μετὰ τὴν ἐν	Ἀρείῳ	πάγῳ πρὸς Ἀθηναίους Παύλου δημηγορίαν
[3, 4]	μαρτυρεῖται. Ἐπὶ τούτοις καὶ τὸν	Ἀρεοπαγίτην	ἐκεῖνον, Διονύσιος ὄνομα αὐτῷ, ὃν
[3, 24]	τὸν βίον ἄκρως κεκαθαρμένοι καὶ	ἀρετῇ	πάσῃ τὰς ψυχὰς κεκοσμημένοι, τὴν
[3, 7]	τῆς ζωῆς ἐξ αὐτῶν ἱκέτευσεν	ἀρθῆναι,	τῷ παντὶ συμβεβηκότων ἔθνει, οὐδὲν
[3, 7]	διαπεπρᾶσθαι, τούτων δὲ μόνων τὸν	ἀριθμὸν	εἰς ἐννέα μυριάδας ἀνδρῶν συναχθῆναι.
[3, 39]	ἑτέροις παρὰ τὸν τῶν ἀποστόλων	ἀριθμὸν	κατατάσσει, προτάξας αὐτοῦ τὸν Ἀριστίωνα,
[3, 7]	δὲ πάντα τὸν τῶν ἀνῃρημένων	ἀριθμὸν	ὁ συγγραφεὺς λιμῷ καὶ ξίφει
[3, 9]	Τούτων ἐν τῷ προτέρῳ τὸν	ἀριθμὸν	τῆς λεγομένης παλαιᾶς τῶν ἐνδιαθήκων
[3, 39]	δὲ Παπία συγγράμματα πέντε τὸν	ἀριθμὸν	φέρεται, ἃ καὶ ἐπιγέγραπται Λογίων
[3, 28]	ὑπάρχων ταῖς γραφαῖς τοῦ θεοῦ,	ἀριθμὸν	χιλιονταετίας ἐν γάμῳ ἑορτῆς, θέλων
[3, 39]	κλῆρον τῆς ἀναπληρώσεως τοῦ αὐτῶν	ἀριθμοῦ	ἡ τῶν Πράξεων ὧδέ πως
[3, 39]	τοῦ κυρίου μαθητῶν ἅ τε	Ἀριστίων	καὶ ὁ πρεσβύτερος Ἰωάννης, τοῦ
[3, 39]	ἀριθμὸν κατατάσσει, προτάξας αὐτοῦ τὸν	Ἀριστίωνα,	σαφῶς τε αὐτὸν πρεσβύτερον ὀνομάζει·
[3, 39]	τῶν αὐτοῖς παρηκολουθηκότων ὁμολογεῖ παρειληφέναι,	Ἀριστίωνος	δὲ καὶ τοῦ πρεσβυτέρου Ἰωάννου
[3, 39]	δὲ τῇ ἰδίᾳ γραφῇ παραδίδωσιν	Ἀριστίωνος	τοῦ πρόσθεν δεδηλωμένου τῶν τοῦ
[3, 8]	μετέωρα περὶ πᾶσαν τὴν χώραν	ἅρματα	καὶ φάλαγγες ἔνοπλοι διᾴττουσαι τῶν
[3, 23]	καταστήσων, ὅπου δὲ ὅλας ἐκκλησίας	ἁρμόσων,	ὅπου δὲ κλῆρον ἕνα γέ
[3, 8]	ἀρχιερέως πρὸς τὴν θυσίαν ἔτεκεν	ἄρνα	ἐν τῷ ἱερῷ μέσῳ· ἡ
[3, 6]	οἰκίας, ἔπειθ' εὑρόντες μὲν ὡς	ἀρνησαμένους	ᾐκίζοντο, μὴ εὑρόντες δὲ ὡς
[3, 27]	μὲν ἀποστόλου πάμπαν τὰς ἐπιστολὰς	ἀρνητέας	ἡγοῦντο εἶναι δεῖν, ἀποστάτην ἀποκαλοῦντες
[3, 27]	παρθένου καὶ ἁγίου πνεύματος μὴ	ἀρνούμενοι	γεγονέναι τὸν κύριον, οὐ μὴν
[3, 24]	καὶ ὁ Λουκᾶς δὲ πρὶν	ἄρξασθαι	τῶν τοῦ Ἰησοῦ πράξεων, παραπλησίως
[3, 8]	ἀπὸ τῆς χώρας τις αὐτῶν	ἄρξει	τῆς οἰκουμένης, ὃν αὐτὸς μὲν
[3, 6]	οἱ στασιασταὶ καὶ τούτων ταῖς	ἁρπαγαῖς,	ὁπότε γὰρ κατίδοιεν ἀποκεκλεισμένην οἰκίαν,
[3, 6]	πολλάκις λοιδοροῦσα καὶ καταρωμένη τοὺς	ἅρπαγας	ἐφ' ἑαυτὴν ἠρέθιζεν. Ὡς δ'
[3, 6]	εἰσδρομὴν αὐτῶν καὶ προκαταπιοῦσιν τὸ	ἁρπαγησόμενον	ὡς ἀδικηθέντες ἦσαν ὠμότεροι, δεινὰς
[3, 6]	ἦν δ' αὐτῇ παῖς ὑπομάστιος,	ἁρπασαμένη,	βρέφος, εἶπεν, ἄθλιον, ἐν πολέμῳ
[3, 24]	ἀναρπασθεὶς καὶ τῶν ἐκεῖσε ῥημάτων	ἀρρήτων	ἀξιωθεὶς ἐπακοῦσαι. Οὐκ ἄπειροι μὲν
[3, 10]	τοῦ βίου περιέχουσιν. Ἀπὸ δὲ	Ἀρταξέρξου	μέχρι τοῦ καθ' ἡμᾶς χρόνου
[3, 10]	τῆς Μωυσέως τελευτῆς μέχρι τῆς	Ἀρταξέρξου	τοῦ μετὰ Ξέρξην Περσῶν βασιλέως
[3, 8]	πολλαῖς ὕστερον, μιᾷ καὶ εἰκάδι	Ἀρτεμισίου	μηνός, φάσμα τι δαιμόνιον ὤφθη
[3, 36]	πρώτοις μάλιστα προφυλάττεσθαι τὰς αἱρέσεις	ἄρτι	τότε πρῶτον ἐπιπολαζούσας παρῄνει προύτρεπέν
[3, 30]	μέντοι Κλήμης, οὗ τὰς φωνὰς	ἀρτίως	ἀνέγνωμεν, τοῖς προειρημένοις ἑξῆς διὰ
[3, 37]	τε αὐτοῖς ἐγχειρίζοντες τὴν τῶν	ἀρτίως	εἰσαχθέντων γεωργίαν, ἑτέρας αὐτοὶ πάλιν
[3, 36]	ὀδόντων θηρίων ἀλήθομαι, ἵνα καθαρὸς	ἄρτος	εὑρεθῶ» Καὶ ὁ Πολύκαρπος δὲ
[3, 6]	ἔπασχέ τις εἰς ἐξομολόγησιν ἑνὸς	ἄρτου	καὶ ἵνα μηνύσῃ δράκα μίαν
[3, 9]	Ἑβραίοις ἀναντίρρητα, ὡς ἂν ἐξ	ἀρχαίας	παραδόσεως αὐτοῖς ῥήμασι διὰ τούτων
[3, 24]	τοῖς νῦν καὶ τοῖς ἔτ'	ἀρχαίοις	ἀναμφί λεκτος ὡμολόγηται, ἀντιλέγονται δὲ
[3, 9]	Οὗτος δὴ πᾶσαν τὴν Ἰουδαϊκὴν	ἀρχαιολογίαν	ἐν ὅλοις εἴκοσι κατατέθειται συγγράμμασιν,
[3, 10]	τῷ τέλει δὲ τῆς εἰκοστῆς	Ἀρχαιολογίας	ἐπισημαίνεται ὁ αὐτὸς ὡς ἂν
[3, 10]	καὶ ἃς ἐπ' αὐτοῦ τῆς	Ἀρχαιολογίας	τοῦ τέλους φωνὰς παρατέθειται, εἰς
[3, 39]	ἀκουστής, Πολυκάρπου δὲ ἑταῖρος γεγονώς,	ἀρχαῖος	ἀνήρ, ἐγγράφως ἐπιμαρτυρεῖ ἐν τῇ
[3, 39]	αὐτῷ δόξης παραίτιος γέγονεν τὴν	ἀρχαιότητα	τἀνδρὸς προβεβλημένοις, ὥσπερ οὖν Εἰρηναίῳ
[3, 9]	δύο, τὰ Περὶ τῆς Ἰουδαίων	ἀρχαιότητος,	ἐν οἷς καὶ ἀντιρρήσεις πρὸς
[3, 38]	γνώριμον ἐπιστάμεθα, ὅτι μηδὲ τοὺς	ἀρχαίους	αὐτῇ κεχρημένους ἴσμεν. Ἤδη δὲ
[3, 24]	γε μὴν εὐλόγως πρὸς τῶν	ἀρχαίων	ἐν τετάρτῃ μοίρᾳ τῶν ἄλλων
[3, 24]	γε μὴν ἐκ τῆς τῶν	ἀρχαίων	μαρτυρίας ἐν οἰκείῳ καιρῷ τὴν
[3, 3]	καθολικοῖς ἴσμεν παραδεδομένα, ὅτι μήτε	ἀρχαίων	μήτε μὴν καθ' ἡμᾶς τις
[3, 24]	κατὰ καιρὸν διὰ τῆς τῶν	ἀρχαίων	παραθέσεως τὰ καὶ τοῖς ἄλλοις
[3, 4]	ἐν Ἀθήναις ἐκκλησίας πρῶτον ἐπίσκοπον	ἀρχαίων	τις ἕτερος Διονύσιος, τῆς Κορινθίων
[3, 20]	ἀπειληφέναι ὁ τῶν παρ' ἡμῖν	ἀρχαίωνπαραδίδωσι	λόγος. ~Μικρῷ δὲ πλέον ἐνιαυτοῦ
[3, 24]	αὐτό τε τοῦτ' ἐπισημηναμένους κατ'	ἀρχὰς	τῆς αὐτῶν ἱστορίας· μετὰ γοῦν
[3, 28]	τοὺς δηλουμένους χρόνους ἑτέρας αἱρέσεως	ἀρχηγὸν	γενέσθαι Κήρινθον παρειλήφαμεν· Γάϊος, οὗ
[3, 7]	τοῦ θανάτου παρῄτηται, τὸν δ'	ἀρχηγὸν	τῆς ζωῆς ἐξ αὐτῶν ἱκέτευσεν
[3, 20]	πεντεκαίδεκα ἔτεσιν κρατήσαντα Νερούα τὴν	ἀρχὴν	διαδεξαμένου, καθαιρεθῆναι μὲν τὰς Δομετιανοῦ
[3, 32]	κατηξιωμένων, τηνικαῦτα τῆς ἀθέου πλάνης	ἀρχὴν	ἐλάμβανεν ἡ σύστασις διὰ τῆς
[3, 5]	δέκα πρὸς τρισὶν ἔτεσιν τὴν	ἀρχὴν	ἐπικρατήσαντα τῶν ἀμφὶ Γάλβαν καὶ
[3, 24]	ἐπισημήνασθαι, τοτὲ μὲν φήσαντα· ταύτην	ἀρχὴν	ἐποίησεν τῶν παραδόξων ὁ Ἰησοῦς»
[3, 24]	τῶν ἐν πρώτοις καὶ κατ'	ἀρχὴν	τοῦ κηρύγματος ὑπὸ τοῦ Χριστοῦ
[3, 4]	ἃ παρέδοσαν αὐτῷ οἱ ἀπ'	ἀρχῆς	αὐτόπται καὶ ὑπηρέται γενόμενοι τοῦ
[3, 18]	πρὸς τῷ τέλει τῆς Δομετιανοῦ	ἀρχῆς»	Εἰς τοσοῦτον δὲ ἄρα κατὰ
[3, 34]	τρίτῳ τῆς τοῦ προειρημένου βασιλέως	ἀρχῆς	Κλήμης Εὐαρέστῳ παραδοὺς τὴν λειτουργίαν
[3, 7]	μεγάλη, οἵα οὐκ ἐγένετο ἀπ'	ἀρχῆς	κόσμου ἕως τοῦ νῦν, οὐδὲ
[3, 8]	βοῦς μὲν ἀχθεῖσα ὑπὸ τοῦ	ἀρχιερέως	πρὸς τὴν θυσίαν ἔτεκεν ἄρνα
[3, 36]	μοι συμφέρει, ἐγὼ γινώσκω, νῦν	ἄρχομαι	μαθητὴς εἶναι. Μηδέν με ζηλώσαι
[3, 24]	ἡμῖν δεδήλωται· ὁ δὲ Λουκᾶς	ἀρχόμενος	καὶ αὐτὸς τοῦ κατ' αὐτὸν
[3, 36]	ἐν Τράλλεσι δὲ ἄλλην, ἧς	ἄρχοντα	τότε ὄντα Πολύβιον ἱστορεῖ. Πρὸς
[3, 23]	ἐπὶ τοῦτ' ἐλήλυθα, ἐπὶ τὸν	ἄρχοντα	ὑμῶν ἀγάγετέ με. Ὃς τέως,
[3, 8]	βοῶν διετέλει. Νομίσαντες δ' οἱ	ἄρχοντες	ὅπερ ἦν, δαιμονιώτερον εἶναι τὸ
[3, 33]	δὲ καὶ τῶν κατὰ χώρας	ἀρχόντων	τὰς καθ' ἡμῶν συσκευαζομένων ἐπιβουλάς,
[3, 10]	Πρὸς τούτοις εὔλογον καταλέξαι καὶ	ἃς	ἐπ' αὐτοῦ τῆς Ἀρχαιολογίας τοῦ
[3, 8]	οὔτε ἰδίᾳ πρὸς τοὺς παρόντας,	ἃς	καὶ πρότερον φωνὰς βοῶν διετέλει.
[3, 4]	καὶ ταῖς τῶν ἀποστόλων Πράξεσιν,	ἃς	οὐκέτι δι' ἀκοῆς, ὀφθαλμοῖς δὲ
[3, 39]	τοῦ πρεσβυτέρου Ἰωάννου παραδόσεις· ἐφ'	ἃς	τοὺς φιλομαθεῖς ἀναπέμψαντες, ἀναγκαίως νῦν
[3, 5]	ἀποστόλους αὐτοῦ παρηνομηκότας μετῄει, τῶν	ἀσεβῶν	ἄρδην τὴν γενεὰν αὐτὴν ἐκείνην
[3, 6]	μὲν δυνατωτέρων πλεονεκτούντων, τῶν δὲ	ἀσθενῶν	ὀδυρομένων. Πάντων μὲν δὴ παθῶν
[3, 1]	καὶ Βιθυνίᾳ Καππαδοκίᾳ τε καὶ	Ἀσίᾳ	κεκηρυχέναι τοῖς ἐκ διασπορᾶς Ἰουδαίοις
[3, 23]	εἶχεν. ~Ἐπὶ τούτοις κατὰ τὴν	Ἀσίαν	ἔτι τῷ βίῳ περιλειπόμενος αὐτὸς
[3, 23]	πρεσβύτεροι μαρτυροῦσιν οἱ κατὰ τὴν	Ἀσίαν	Ἰωάννῃ τῷ τοῦ κυρίου μαθητῇ
[3, 31]	πως· καὶ γὰρ κατὰ τὴν	Ἀσίαν	μεγάλα στοιχεῖα κεκοίμηται· ἅτινα ἀναστήσεται
[3, 31]	ἐν Ἱεραπόλει τῇ κατὰ τὴν	Ἀσίαν·	ὁ τάφος αὐτῶν ἐστιν ἐκεῖ
[3, 39]	ἀληθῆ τῶν δύο κατὰ τὴν	Ἀσίαν	ὁμωνυμίᾳ κεχρῆσθαι εἰρηκότων δύο τε
[3, 1]	δὲ τὴν Σκυθίαν, Ἰωάννης τὴν	Ἀσίαν,	πρὸς οὓς καὶ διατρίψας ἐν
[3, 36]	ἕνεκεν. Καὶ δὴ τὴν δι'	Ἀσίας	ἀνακομιδὴν μετ' ἐπιμελεστάτης φρουρῶν φυλακῆς
[3, 4]	καὶ Γαλατίας Καππαδοκίας τε καὶ	Ἀσίας	καὶ Βιθυνίας γράφει. Ὅσοι δὲ
[3, 36]	μὴν κατὰ τούτους ἐπὶ τῆς	Ἀσίας	τῶν ἀποστόλων ὁμιλητὴς Πολύκαρπος, τῆς
[3, 36]	οὖν πάντας ὑμᾶς πειθαρχεῖν καὶ	ἀσκεῖν	πᾶσαν ὑπομονήν, ἣν εἴδετε κατ'
[3, 23]	τῷ σώματι καὶ τὴν ὄψιν	ἀστεῖον	καὶ θερμὸν τὴν ψυχὴν ἰδών,
[3, 23]	διὰ μέγεθος φύσεως ἐκστὰς ὥσπερ	ἄστομος	καὶ εὔρωστος ἵππος ὀρθῆς ὁδοῦ
[3, 8]	μὲν ὅθ' ὑπὲρ τὴν πόλιν	ἄστρον	ἔστη ῥομφαίᾳ παραπλήσιον καὶ παρατείνας
[3, 10]	οὖν βιβλίων εἰσὶ παρ' ἡμῖν	ἀσυμφώνων	καὶ μαχομένων, δύο δὲ μόνα
[3, 36]	τῶν ἀποστόλων παραδόσεως, ἢν ὑπὲρ	ἀσφαλείας	καὶ ἐγγράφως ἤδη μαρτυρόμενος διατυποῦσθαι
[3, 24]	τοὺς ἄλλους ἀμφηρίστου ὑπολήψεως, τὸν	ἀσφαλῆ	λόγον ὧν αὐτὸς ἱκανῶς τὴν
[3, 36]	ἴδετε ὅτι οὐκ εἰμὶ δαιμόνιον	ἀσώματον·	καὶ εὐθὺς αὐτοῦ ἥψαντο καὶ
[3, 20]	τῆς Νέρωνος ὡμότητος. Ἀλλ' οἶμαι,	ἅτε	ἔχων τι συνέσεως, τάχιστα ἐπαύσατο,
[3, 24]	σαρκὸς τοῦ σωτῆρος ἡμῶν γενεαλογίαν	ἅτε	Ματθαίῳ καὶ Λουκᾷ προγραφεῖσαν ἀποσιωπῆσαι
[3, 24]	ποιούμενοι φροντίδα. Καὶ τοῦτ' ἔπραττον	ἅτε	μείζονι καὶ ὑπὲρ ἄνθρωπον ἐξυπηρετούμενοι
[3, 32]	τῶν ἑτεροδιδασκάλων ἀπάτης, οἳ καὶ	ἅτε	μηδενὸς ἔτι τῶν ἀποστόλων λειπομένου,
[3, 37]	ἀποστόλων ἐπέχοντες διαδοχῆς· οἳ καὶ,	ἅτε	τηλικῶνδε ὄντες θεοπρεπεῖς μαθηταί, τοὺς
[3, 5]	ἐκ θεοῦ δίκη λοιπὸν αὐτοὺς	ἅτε	τοσαῦτα εἴς τε τὸν Χριστὸν
[3, 24]	γε καὶ ἀπόρρητα λέγειν ἔχων,	ἅτε	τῶν μέχρις οὐρανοῦ τρίτου θεωρημάτων
[3, 6]	νοῦντες, καὶ τῶν ἐκπνεόντων ἕκαστος	ἀτενὲς	εἰς τὸν ναὸν ἀφεώρα, τοὺς
[3, 31]	τὴν Ἀσίαν μεγάλα στοιχεῖα κεκοίμηται·	ἅτινα	ἀναστήσεται τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῆς
[3, 25]	νόθοις αὐτὰ κατατακτέον, ἀλλ' ὡς	ἄτοπα	πάντῃ καὶ δυσσεβῆ παραιτητέον. Ἴωμεν
[3, 27]	μὲν τῶν εἰρημένων ἔκτοπον διεδίδρασκον	ἀτοπίαν,	ἐκ παρθένου καὶ ἁγίου πνεύματος
[3, 17]	αὐτῷ Οὐεσπασιανοῦ μηδὲν καθ' ἡμῶν	ἄτοπον	ἐπινοήσαντος. ~Ἐν τούτῳ κατέχει λόγος
[3, 32]	ἐπὶ τῷ αὐτῷ λόγῳ ἐπὶ	Ἀττικοῦ	τοῦ ὑπατικοῦ. Καὶ ἐπὶ πολλαῖς
[3, 32]	ἐπὶ Τραϊανοῦ Καίσαρος καὶ ὑπατικοῦ	Ἀττικοῦ.	Φησὶν δὲ ὁ αὐτὸς ὡς
[3, 6]	ἔνιοι συλλέγοντες, ἐλάχιστον σταθμὸν ἐπώλουν	Ἀττικῶν	τεσσάρων. Καὶ τί δεῖ τὴν
[3, 27]	ὁμοίως ἐκείνοις παρεφύλαττον, ταῖς δ'	αὖ	κυριακαῖς ἡμέραις ἡμῖν τὰ παραπλήσια
[3, 39]	κατ' αὐτὸν γεγονυῖαν ἱστορεῖ καὶ	αὖ	πάλιν ἕτερον παράδοξον περὶ Ἰοῦστον
[3, 6]	πέμπτην τοῦ Ἰωσήπου μετὰ χεῖρας	αὖθις	ἀναλαβών, τότε πραχθέντων δίελθε τὴν
[3, 6]	ἔγωγε, μὴ δόξαιμι τερατεύεσθαι τοῖς	αὖθις	ἀνθρώποις, κἂν παρέλιπον τὴν συμφορὰν
[3, 36]	Τρωάδος τοῖς τε ἐν Φιλαδελφίᾳ	αὖθις	διὰ γραφῆς ὁμιλεῖ καὶ τῇ
[3, 12]	ἀναζητεῖσθαι προστάξαι, μέγιστόν τε Ἰουδαίοις	αὖθις	ἐκ ταύτης διωγμὸν ἐπαρτηθῆναι τῆς
[3, 29]	πρὸς ἡδονὴν ἐνδιδόντα, ψυχῆν δὲ	αὔξειν	διὰ πίστεως καὶ γνώσεως» Ταῦτα
[3, 37]	ὑπὸ τῶν ἀποστόλων θεμελίους ἐπῳκοδόμουν,	αὔξοντες	εἰς πλέον τὸ κήρυγμα καὶ
[3, 36]	τινῶν δειλαινόμενα οὐχ ἥψαντο, κἂν	αὐτὰ	δὲ ἄκοντα μὴ θέλῃ, ἐγὼ
[3, 32]	οἷον καὶ τοῦ συγγραφέως ἐπακοῦσαι,	αὐτὰ	δὴ ταῦτα κατὰ λέξιν ὧδέ
[3, 23]	πάνθ' ὑπισχνουμένου, καὶ πάλιν τὰ	αὐτὰ	διελέγετο καὶ διεμαρτύρετο. Εἶτα ὁ
[3, 7]	δυνάμει ὥσπερ ἤδη παρόντα προεορακότος	αὐτὰ	ἐπιδακρύσαντός τε καὶ ἀποκλαυσαμένου κατὰ
[3, 10]	πρώτης γενέσεως Ἰουδαίοις τὸ νομίζειν	αὐτὰ	θεοῦ δόγματα καὶ τούτοις ἐπιμένειν
[3, 25]	παρίστησιν· ὅθεν οὐδ' ἐν νόθοις	αὐτὰ	κατατακτέον, ἀλλ' ὡς ἄτοπα πάντῃ
[3, 7]	μετανοήσασι συμβήσεσθαι παρασχομένης· ἃ καὶ	αὐτὰ	μνήμης ἠξιωμένα πρὸς τοῦ δεδηλωμένου
[3, 7]	σωτῆρος ἡμῶν πρόρρησιν, δι' ἧς	αὐτὰ	ταῦτα δηλοῖ ὧδέ πως προφητεύων·
[3, 39]	τὰ λόγια συνετάξατο, ἡρμήνευσεν δ'	αὐτὰ	ὡς ἦν δυνατὸς ἕκαστος» Κέχρηται
[3, 32]	τε ἡ γενεὰ ἐκείνη τῶν	αὐταῖς	ἀκοαῖς τῆς ἐνθέου σοφίας ἐπακοῦσαι
[3, 18]	ἐν τῇ Ἰωάννου λεγομένῃ Ἀποκαλύψει,	αὐταῖς	συλλαβαῖς ἐν πέμπτῳ τῶν πρὸς
[3, 5]	κατὰ τὸ πάθος διατέθεινται, ταῖς	αὐταῖς	ὥσπερ ἐν εἱρκτῇ κατακλεισθέντας τὸν
[3, 37]	ὥστε ἀπὸ πρώτης ἀκροάσεως ἀθρόως	αὔτανδρα	πλήθη προθύμως τὴν εἰς τὸν
[3, 7]	ἱερῶν εὐαγγελιστῶν γραφήν, οἳ καὶ	αὐτὰς	αὐτοῦ παρατέθεινται τὰς λέξεις, τοτὲ
[3, 25]	ἐκκλησιαστικῶν γινωσκομένας, ἵν' εἰδέναι ἔχοιμεν	αὐτάς	τε ταύτας καὶ τὰς ὀνόματι
[3, 24]	καιρῷ τὴν ἐπίκρισιν δέξεται καὶ	αὐτή.	~Εὔλογον δ' ἐνταῦθα γενομένους ἀνακεφαλαιώσασθαι
[3, 38]	ἐπιστάμεθα, ὅτι μηδὲ τοὺς ἀρχαίους	αὐτῇ	κεχρημένους ἴσμεν. Ἤδη δὲ καὶ
[3, 6]	καὶ τὸ τέκνον, ἦν δ'	αὐτῇ	παῖς ὑπομάστιος, ἁρπασαμένη, βρέφος, εἶπεν,
[3, 29]	μὲν μάχεσθαι καὶ παραχρᾶσθαι μηδὲν	αὐτῇ	πρὸς ἡδονὴν ἐνδιδόντα, ψυχῆν δὲ
[3, 30]	ἐξ ὀνόματος προσειπόντα· μέμνησο, ὦ	αὕτη,	τοῦ κυρίου. Τοιοῦτος ἦν ὁ
[3, 39]	δὲ καὶ τοῦ πρεσβυτέρου Ἰωάννου	αὐτήκοον	ἑαυτόν φησι γενέσθαι· ὀνομαστὶ γοῦν
[3, 32]	τὸν Συμεῶνα τῶν αὐτοπτῶν καὶ	αὐτηκόων	εἴποι ἄν τις γεγονέναι τοῦ
[3, 6]	οὔτε παροξυνόμενός τις οὔτ' ἐλεῶν	αὐτὴν	ἀνῄρει καὶ τὸ μὲν εὑρεῖν
[3, 3]	ἐκκλησίας ὡς μὴ Παύλου οὖσαν	αὐτὴν	ἀντιλέγεσθαι φήσαντες, οὐ δίκαιον ἀγνοεῖν·
[3, 28]	ἐκφυγεῖν θύραζε, μηδ' ὑπομείναντα τὴν	αὐτὴν	αὐτῷ ὑποδῦναι στέγην, ταὐτὸ δὲ
[3, 27]	Χριστὸν πίστεως καὶ τοῦ κατ'	αὐτὴν	βίου σωθησομένοις. Ἄλλοι δὲ παρὰ
[3, 5]	τῶν ἀσεβῶν ἄρδην τὴν γενεὰν	αὐτὴν	ἐκείνην ἐξ ἀνθρώπων ἀφανίζουσα. Ὅσα
[3, 8]	εὐθέως ἐκρίθη. Καὶ κατὰ τὴν	αὐτὴν	ἑορτὴν βοῦς μὲν ἀχθεῖσα ὑπὸ
[3, 32]	ὄνομα Ἰούδας, φησὶν εἰς τὴν	αὐτὴν	ἐπιβιῶναι βασιλείαν μετὰ τὴν ἤδη
[3, 6]	μὴ δείξειεν τὸ παρασκευασθέν, ἀποσφάξειν	αὐτὴν	εὐθέως· ἣ δὲ καὶ μοῖραν
[3, 5]	ἀλλὰ καὶ ὁπόσα οἱ ἐπ'	αὐτὴν	Ἱερουσαλὴμ ὡς ἂν ἐπὶ μητρόπολιν
[3, 5]	Περαίας πόλιν οἰκεῖν κεκελευσμένου, Πέλλαν	αὐτὴν	ὀνομάζουσιν, ἐν ἧ τῶν εἰς
[3, 5]	ἂν παντελῶς ἐπιλελοιπότων ἁγίων ἀνδρῶν	αὐτήν	τε τὴν Ἰουδαίων βασιλικὴν μητρόπολιν
[3, 23]	τοῦ σωτῆρος ηὕρηται, δεόμενος, γονυπετῶν,	αὐτὴν	τὴν δεξιὰν ὡς ὑπὸ τῆς
[3, 7]	τοτὲ μὲν φήσαντος ὡς πρὸς	αὐτὴν	τὴν Ἱερουσαλήμ· εἰ ἔγνως καί
[3, 5]	Ἰουδαίων παρατάξεσιν λαμπρυνόμενος, βασιλεὺς ἐπ'	αὐτῆς	ἀναδείκνυται τῆς Ἰουδαίας, αὐτοκράτωρ πρὸς
[3, 15]	Ἀβίλιος. ~Δωδεκάτῳ δὲ ἔτει τῆς	αὐτῆς	ἡγεμονίας τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας Ἀνέγκλητον
[3, 36]	Ἔφεσον ἐπιστολὴν ἐκκλησίᾳ γράφει, ποιμένος	αὐτῆς	μνημονεύων Ὀνησίμου, ἑτέραν δὲ τῇ
[3, 27]	Ἄλλοι δὲ παρὰ τούτους τῆς	αὐτῆς	ὄντες προσηγορίας, τὴν μὲν τῶν
[3, 39]	τῇ πίστει δεδομένας καὶ ἀπ'	αὐτῆς	παραγινομένας τῆς ἀληθείας· εἰ δέ
[3, 7]	γνῶτε ὅτι ἤγγικεν ἡ ἐρήμωσις	αὐτῆς»	Συγκρίνας δέ τις τὰς τοῦ
[3, 7]	τῷ βίῳ περιόντες καὶ ἐπ'	αὐτῆς	τῆς Ἱεροσολύμων πόλεως τὰς διατριβὰς
[3, 23]	Καὶ ἐν τρίτῳ δὲ τῆς	αὐτῆς	ὑποθέσεως ταὐτὸ τοῦτο δηλοῖ διὰ
[3, 36]	ἀγαθὸς ποιμὴν παρατίθεται, τὴν περὶ	αὐτῆς	φροντίδα διὰ σπουδῆς ἔχειν αὐτὸν
[3, 38]	καὶ αὐτολεξεὶ ῥητοῖς τισιν ἐξ	αὐτῆς	χρησάμενος, σαφέστατα παρίστησιν ὅτι μὴ
[3, 11]	τὴν Ἰακώβου μαρτυρίαν καὶ τὴν	αὐτίκα	γενομένην ἅλωσιν τῆς Ἱερουσαλὴμ λόγος
[3, 6]	ἐδόκει τοὺς ὑπ' ἐνδείας τεθνηξομένους	αὐτίκα.	Πολλοὶ δὲ λάθρα τὰς κτήσεις
[3, 5]	ἀναγορευθείς. Τὴν ἐπὶ Ῥώμης οὖν	αὐτίκα	στειλάμενος, Τίτῳ τῷ παιδὶ τὸν
[3, 3]	ἤδη καὶ ἐν ἐκκλησίαις ἴσμεν	αὐτὸ	δεδημοσιευμένον, καὶ τῶν παλαιτάτων δὲ
[3, 8]	τῆς γῆς, οὗ δὴ κατ'	αὐτὸ	δὴ ἐκεῖνο τοῦ καιροῦ· εἰς
[3, 27]	κοινὸν ἡγοῦντο, κατὰ προκοπὴν ἤθους	αὐτὸ	μόνον ἄνθρωπον δεδικαιωμένον ἐξ ἀνδρός
[3, 37]	πίστεως ἐπὶ ξένοις τισὶ τόποις	αὐτὸ	μόνον καταβαλλόμενοι ποιμένας τε καθιστάντες
[3, 24]	ἐνιαυτὸν πεπραγμένα τῷ σωτῆρι συγγεγραφότας	αὐτό	τε τοῦτ' ἐπισημηναμένους κατ' ἀρχὰς
[3, 24]	τῷ κατ' αὐτὸν εὐαγγελίῳ παραδοῦναι,	αὐτό	τε τοῦτ' ἐπισημήνασθαι, τοτὲ μὲν
[3, 38]	ὅθεν δὴ καὶ εἰκότως ἔδοξεν	αὐτὸ	τοῖς λοιποῖς ἐγκαταλεχθῆναι γράμμασι τοῦ
[3, 26]	ὁ Ἰουστῖνος δὲ κατὰ τὸ	αὐτὸ	τοῦ Σίμωνος μνημονεύσας, καὶ τὴν
[3, 23]	τῆς ὁδοῦ. Ἥλαυνεν, ὥσπερ εἶχεν,	αὐτόθεν	ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας. Ἐλθὼν δὲ
[3, 23]	ὁμοῦ καὶ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης τὰς	αὐτόθι	διεῖπεν ἐκκλησίας, ἀπὸ τῆς κατὰ
[3, 5]	ἐκκλησίας κατά τινα χρησμὸν τοῖς	αὐτόθι	δοκίμοις δι' ἀποκαλύψεως ἐκδοθέντα πρὸ
[3, 21]	διαδέχεται Κέρδων. Τρίτος οὗτος τῶν	αὐτόθι	μετὰ τὸν πρῶτον Ἀννιανὸν προέστη.
[3, 11]	εὐαγγελίου μνημονεύει γραφή, τοῦ τῆς	αὐτόθι	παροικίας θρόνου ἄξιον εἶναι δοκιμάσαι,
[3, 5]	τῆς Ἰουδαίας, αὐτοκράτωρ πρὸς τῶν	αὐτόθι	στρατοπέδων ἀναγορευθείς. Τὴν ἐπὶ Ῥώμης
[3, 5]	πᾶσί τε Ἰακώβου, τοῦ τὸν	αὐτόθι	τῆς ἐπισκοπῆς θρόνον πρώτου μετὰ
[3, 37]	τῶν ἀρτίως εἰσαχθέντων γεωργίαν, ἑτέρας	αὐτοὶ	πάλιν χώρας τε καὶ ἔθνη
[3, 9]	πρὸς ἄλλους, οἳ διαβάλλειν καὶ	αὐτοὶ	τὰ πάτρια τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους
[3, 7]	καὶ δυσσεβείας ττἀπίχειρα. ~παραθεῖναι δ'	αὐτοῖς	ἄξιον καὶ τὴν ἀψευδῆ τοῦ
[3, 24]	τοῦ θείου πνεύματος τοῦ συνεργοῦντος	αὐτοῖς	ἀποδείξει καὶ τῇ δι' αὐτῶν
[3, 5]	ἑορτῆς ὥσπερ ἐν εἱρκτῇ ῥήμασιν	αὐτοῖς	ἀποκλεισθῆναι εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα ἀμφὶ
[3, 24]	γε μὴν πρὸς τοῦ σωτῆρος	αὐτοῖς	δεδωρημένῃ θείᾳ καὶ παραδοξοποιῷ δυνάμει
[3, 37]	τε καθιστάντες ἑτέρους τούτοις τε	αὐτοῖς	ἐγχειρίζοντες τὴν τῶν ἀρτίως εἰσαχθέντων
[3, 8]	παρελθόντες εἰς τὸ ἱερόν, ὥσπερ	αὐτοῖς	ἔθος ἦν, πρὸς τὰς λειτουργίας,
[3, 6]	εὐθέως· ἣ δὲ καὶ μοῖραν	αὐτοῖς	εἰποῦσα καλὴν τετηρηκέναι, τὰ λείψανα
[3, 3]	ὅσα περὶ τῶν μὴ τοιούτων	αὐτοῖς	εἴρηται. Ἀλλὰ τὰ μὲν ὀνομαζόμενα
[3, 10]	τῆς ἐμαυτοῦ γραφῆς ἔδεισα, ἀλλ'	αὐτοῖς	ἐπέδωκα τοῖς αὐτοκράτορσι τὰ βιβλία,
[3, 24]	διαδεδομένων, ἀποδέξασθαι μέν φασιν, ἀλήθειαν	αὐτοῖς	ἐπιμαρτυρήσαντα, μόνην δὲ ἄρα λείπεσθαι
[3, 33]	αὐτοὺς εἰδωλολατρεῖν οὐδὲν ἀνόσιον ἐν	αὐτοῖς	εὑρηκέναι· ἐμήνυεν δὲ καὶ τοῦτο,
[3, 36]	τοὺς περὶ Πέτρον ἐλήλυθεν, ἔφη	αὐτοῖς.	Λάβετε, ψηλαφήσατέ με καὶ ἴδετε
[3, 23]	παραδεδωκέναι τὸν Ἰωάννην. Παρέμεινεν γὰρ	αὐτοῖς	μέχρι τῶν Τραϊανοῦ χρόνων» Καὶ
[3, 23]	μὲν τεθεμελιωμένη, Ἰωάννου δὲ παραμείναντος	αὐτοῖς	μέχρι τῶν Τραϊανοῦ χρόνων, μάρτυς
[3, 7]	μακροθυμίᾳ παραδόξους θεοσημείας τῶν μελλόντων	αὐτοῖς	μὴ μετανοήσασι συμβήσεσθαι παρασχομένης· ἃ
[3, 20]	εἶπαν ἀμφοτέροις ἐννακισχίλια δηνάρια ὑπάρχειν	αὐτοῖς	μόνα, ἑκάστῳ αὐτῶν ἀνήκοντος τοῦ
[3, 5]	δῆτα τῶν ἐν μέρει συμβεβηκότων	αὐτοῖς	ὅσα διὰ ξίφους καὶ ἄλλῳ
[3, 39]	τῶν ἀποστόλων λόγους παρὰ τῶν	αὐτοῖς	παρηκολουθηκότων ὁμολογεῖ παρειληφέναι, Ἀριστίωνος δὲ
[3, 5]	σὺν δυνάμει τοῦ Χριστοῦ, φήσαντος	αὐτοῖς·	πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη
[3, 9]	ὡς ἂν ἐξ ἀρχαίας παραδόσεως	αὐτοῖς	ῥήμασι διὰ τούτων διδάσκων· ~Οὐ
[3, 10]	εὐθύνας ἐπαγαγὼν τῷ ἀνδρί, ταῦτα	αὐτοῖς	ῥήμασιν ἐπιλέγει· Οὐ μὴν ἐγώ
[3, 36]	αὐτοῦ πρὸς Φιλιππησίους ἐπιστολῇ, φάσκων	αὐτοῖς	ῥήμασιν· Παρακαλῶ οὖν πάντας ὑμᾶς
[3, 39]	παραλιπεῖν ἢ ψεύσασθαί τι ἐν	αὐτοῖς»	Ταῦτα μὲν οὖν ἱστόρηται τῷ
[3, 27]	Μαρίας γεγεννημένον· δεῖν δὲ πάντως	αὐτοῖς	τῆς νομικῆς θρῃσκείας ὡς μὴ
[3, 36]	καὶ ὅτι εἰς τὸν ὀφειλόμενον	αὐτοῖς	τόπον εἰσὶν παρὰ κυρίῳ, ᾧ
[3, 25]	γνώμη καὶ ἡ τῶν ἐν	αὐτοῖς	φερομένων προαίρεσις πλεῖστον ὅσον τῆς
[3, 6]	τοῦ θεοῦ μεταδοῦναί τι μέρος	αὐτοῖς	ὧν κινδυνεύσαντες ἤνεγκαν, οὐδ' ὁτιοῦν
[3, 10]	ἀγεννὲς σπούδασμα τῷ ἀνδρί, Περὶ	αὐτοκράτορος	λογισμοῦ, ὅ τινες Μακκαβαϊκὸν ἐπέγραψαν
[3, 10]	ἔδεισα, ἀλλ' αὐτοῖς ἐπέδωκα τοῖς	αὐτοκράτορσι	τὰ βιβλία, μόνον οὐ τῶν
[3, 5]	ἐπ' αὐτῆς ἀναδείκνυται τῆς Ἰουδαίας,	αὐτοκράτωρ	πρὸς τῶν αὐτόθι στρατοπέδων ἀναγορευθείς.
[3, 13]	δὲ τὸν Οὐεσπασιανὸν ἔτεσιν βασιλεύσαντα	αὐτοκράτωρ	Τίτος ὁ παῖς διαδέχεται· οὗ
[3, 10]	τῶν συγγενῶν. Ὁ μὲν γὰρ	αὐτοκράτωρ	Τίτος οὕτως ἐκ μόνων αὐτῶν
[3, 38]	νοήματα παραθείς, ἤδη δὲ καὶ	αὐτολεξεὶ	ῥητοῖς τισιν ἐξ αὐτῆς χρησάμενος,
[3, 8]	ὤφθη κατὰ νυκτὸς ὥραν ἕκτην	αὐτομάτως	ἠνοιγμένη. Μετὰ δὲ τὴν ἑορτὴν
[3, 6]	ἀπωλείας ἴσον ἦν· προφάσει γὰρ	αὐτομολίας	ἀνῃρεῖτό τις διὰ τὴν οὐσίαν.
[3, 0]	ἐπιστολῆς καὶ τῶν ψευδῶς εἰς	αὐτὸν	ἀναφερομένων. ΛΘ Περὶ τῶν Παπία
[3, 21]	ὁ πρῶτος ἦν καὶ μετ'	αὐτὸν	Ἀνέγκλητος. ~Ἀλλὰ καὶ τῶν ἐπ'
[3, 36]	αὐτῆς φροντίδα διὰ σπουδῆς ἔχειν	αὐτὸν	ἀξιῶν. Ὁ δ' αὐτὸς Σμυρναίοις
[3, 36]	παραιτησάμενοι τοῦ μαρτυρίου τῆς ποθουμένης	αὐτὸν	ἀποστερήσαιεν ἐλπίδος· ἐξ ὧν καὶ
[3, 39]	σημειωτέον· νεκροῦ γὰρ ἀνάστασιν κατ'	αὐτὸν	γεγονυῖαν ἱστορεῖ καὶ αὖ πάλιν
[3, 14]	ἀποπλήσας ἔτη, τελευτᾷ, διαδέχεται δ'	αὐτὸν	δεύτερος Ἀβίλιος. ~Δωδεκάτῳ δὲ ἔτει
[3, 24]	εἰς πάντας ἤδη καὶ εἰς	αὐτὸν	διαδεδομένων, ἀποδέξασθαι μέν φασιν, ἀλήθειαν
[3, 32]	τὸν δικαστὴν καὶ τοὺς ἀμφ'	αὐτὸν	εἰς τὰ μέγιστα καταπλήξας, τῷ
[3, 39]	ὡς ἂν ἐκ παραδόσεως εἰς	αὐτὸν	ἐλθόντα. Τὸ μὲν οὖν κατὰ
[3, 23]	πρῶτον μὲν δι' ἑστιάσεων πολυτελῶν	αὐτὸν	ἐπάγονται, εἶτά που καὶ νύκτωρ
[3, 8]	εἶναι τὸ κίνημα τἀνδρός, ἀνάγουσιν	αὐτὸν	ἐπὶ τὸν παρὰ Ῥωμαίοις ἔπαρχον·
[3, 23]	πρότερον ἀπῆλθεν, ὥς φασιν, πρὶν	αὐτὸν	ἐπιστῆσαι τῇ ἐκκλησίᾳ, διδοὺς μέγα
[3, 38]	οἳ δὲ τὸν Κλήμεντα τοῦτον	αὐτὸν	ἑρμηνεῦσαι λέγουσι τὴν γραφήν· ὃ
[3, 24]	γραφάς. Καὶ δὴ τὸ κατ'	αὐτὸν	εὐαγγέλιον ταῖς ὑπὸ τὸν οὐρανὸν
[3, 24]	γλώττῃ γραφῇ παραδοὺς τὸ κατ'	αὐτὸν	εὐαγγέλιον, τὸ λεῖπον τῇ αὐτοῦ
[3, 24]	μὲν Ἰωάννης τῇ τοῦ κατ'	αὐτὸν	εὐαγγελίου γραφῇ τὰ μηδέπω τοῦ
[3, 4]	δ' ὡς ἄρα τοῦ κατ'	αὐτὸν	εὐαγγελίου μνημονεύειν ὁ Παῦλος εἴωθεν,
[3, 24]	τοῦ βαπτιστοῦ καθείρξεως τῷ κατ'	αὐτὸν	εὐαγγελίῳ παραδοῦναι, αὐτό τε τοῦτ'
[3, 39]	ὡς ἐκ παραδόσεως ἀγράφου εἰς	αὐτὸν	ἥκοντα παρατέθειται ξένας τέ τινας
[3, 27]	ἔθ' ὁμοίως καὶ οὗτοι προϋπάρχειν	αὐτὸν	θεὸν λόγον ὄντα καὶ σοφίαν
[3, 5]	αὐτῶν ἀνῃρημένου, εἶτα δὲ μετ'	αὐτὸν	Ἰακώβου, ὃς ἦν Ζεβεδαίου μὲν
[3, 27]	Χριστοῦ δοξάζοντας. Λιτὸν μὲν γὰρ	αὐτὸν	καὶ κοινὸν ἡγοῦντο, κατὰ προκοπὴν
[3, 32]	τῆς τοῦ Κλωπὰ, οὗ γεγονέναι	αὐτὸν	καὶ πρότερον ὁ λόγος ἐδήλωσεν.
[3, 0]	ἐπισκοπεῖ. ΙΕ Ὡς τρίτος μετ'	αὐτὸν	Κλήμης. ΙϚ Περὶ τῆς Κλήμεντος
[3, 9]	Ῥωμαίοις γέγονεν ἀνὴρ ἐπιδοξότατος, ὡς	αὐτὸν	μὲν ἀναθέσει ἀνδριάντος ἐπὶ τῆς
[3, 36]	μετὰ τὴν ἀνάστασιν ἐν σαρκὶ	αὐτὸν	οἶδα καὶ πιστεύω ὄντα. Καὶ
[3, 39]	φαίνεται, πλὴν καὶ τοῖς μετ'	αὐτὸν	πλείστοις ὅσοις τῶν ἐκκλησιαστικῶν τῆς
[3, 39]	αὐτοῦ τὸν Ἀριστίωνα, σαφῶς τε	αὐτὸν	πρεσβύτερον ὀνομάζει· ὡς καὶ διὰ
[3, 9]	τὴν δ' ἱστορίαν τοῦ κατ'	αὐτὸν	Ῥωμαϊκοῦ πολέμου ἐν ἑπτά, ἃ
[3, 26]	λέγων· Μένανδρον δέ τινα καὶ	αὐτὸν	Σαμαρέα, τὸν ἀπὸ κώμης Καπαρατταίας,
[3, 24]	ἀρχόμενος καὶ αὐτὸς τοῦ κατ'	αὐτὸν	συγγράμματος τὴν αἰτίαν προύθηκεν δι'
[3, 32]	Χριστιανὸς ἐπὶ πλείσταις αἰκισθεὶς ἡμέραις	αὐτόν	τε τὸν δικαστὴν καὶ τοὺς
[3, 24]	οὐρανοῦ τρίτου θεωρημάτων ἐπιψαύσας ἐπ'	αὐτόν	τε τὸν θεοπρεπῆ παράδεισον ἀναρπασθεὶς
[3, 36]	Ἰγνάτιον τοιαῦτα· διαδέχεται δὲ μετ'	αὐτὸν	τὴν Ἀντιοχείας ἐπισκοπὴν Ἥρως. ~Τῶν
[3, 9]	~Ἐπὶ τούτοις ἅπασιν ἄξιον μηδ'	αὐτὸν	τὸν Ἰώσηπον, τοσαῦτα τῇ μετὰ
[3, 27]	ἡγοῦντο εἶναι δεῖν, ἀποστάτην ἀποκαλοῦντες	αὐτὸν	τοῦ νόμου, εὐαγγελίῳ δὲ μόνῳ
[3, 10]	Οὐ μὴν ἐγώ σοι τὸν	αὐτὸν	τρόπον περὶ τῆς ἐμαυτοῦ γραφῆς
[3, 26]	μαθητὴν τοῦ Σίμωνος, οἰστρηθέντα καὶ	αὐτὸν	ὑπὸ τῶν δαιμόνων καὶ ἐν
[3, 3]	αὐτοῦ Πράξεων καὶ τὸ κατ'	αὐτὸν	ὠνομασμένον εὐαγγέλιον τό τε λεγόμενον
[3, 4]	παρέδοσαν αὐτῷ οἱ ἀπ' ἀρχῆς	αὐτόπται	καὶ ὑπηρέται γενόμενοι τοῦ λόγου,
[3, 39]	αὐτοῦ λόγων ἀκροατὴν μὲν καὶ	αὐτόπτην	οὐδαμῶς ἑαυτὸν γενέσθαι τῶν ἱερῶν
[3, 32]	ἂν καὶ τὸν Συμεῶνα τῶν	αὐτοπτῶν	καὶ αὐτηκόων εἴποι ἄν τις
[3, 36]	κατὰ Σμύρναν ἐκκλησίας πρὸς τῶν	αὐτοπτῶν	καὶ ὑπηρετῶν τοῦ κυρίου τὴν
[3, 32]	ἐκελεύσθη σταυρωθῆναι» Ἐπὶ τούτοις ὁ	αὐτὸς	ἀνὴρ διηγούμενος τὰ κατὰ τοὺς
[3, 1]	γενόμενος, ἀνεσκολοπίσθη κατὰ κεφαλῆς, οὕτως	αὐτὸς	ἀξιώσας παθεῖν. Τί δεῖ περὶ
[3, 3]	ἀναμφιλέκτοις παρείληφα. Ἐπεὶ δ' ὁ	αὐτὸς	ἀπόστολος ἐν ταῖς ἐπὶ τέλει
[3, 39]	Καὶ ὁ μὲν Εἰρηναῖος ταῦτα·	αὐτός	γε μὴν ὁ Παπίας κατὰ
[3, 9]	καὶ τῇ πατρίῳ φωνῇ παραδοῦναι	αὐτὸς	ἑαυτῷ μαρτυρεῖ, ἄξιός γε ὢν
[3, 23]	Ἀσίαν ἔτι τῷ βίῳ περιλειπόμενος	αὐτὸς	ἐκεῖνος ὃν ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς,
[3, 32]	ἀναλῦσαι παρειλήφαμεν. Καὶ τούτου μάρτυς	αὐτὸς	ἐκεῖνος, οὗ διαφόροις ἤδη πρότερον
[3, 4]	ὁ Κλήμης, τῆς Ῥωμαίων καὶ	αὐτὸς	ἐκκλησίας τρίτος ἐπίσκοπος καταστάς, Παύλου
[3, 10]	ἄλλα δὲ αὐτῷ σπουδασθῆναι ὁ	αὐτὸς	ἐν τοῖς ἰδίοις αὐτοῦ μνημονεύει
[3, 21]	ἔτι Κλήμης ἡγεῖτο, τρίτον καὶ	αὐτὸς	ἐπέχων τῶν τῇδε μετὰ Παῦλόν
[3, 32]	τῶν αἱρέσεων ὡσαύτως κατηγορήθη καὶ	αὐτὸς	ἐπὶ τῷ αὐτῷ λόγῳ ἐπὶ
[3, 36]	τῆς ἐν Ἱεραπόλει παροικίας καὶ	αὐτὸς	ἐπίσκοπος, ὅ τε παρὰ πλείστοις
[3, 24]	ὑπολήψεως, τὸν ἀσφαλῆ λόγον ὧν	αὐτὸς	ἱκανῶς τὴν ἀλήθειαν κατειλήφει ἐκ
[3, 8]	δ' ἔτι τούτου παραδοξότερον ὁ	αὐτὸς	ἱστορεῖ, χρησμόν τινα φάσκων ἐν
[3, 9]	ὡρμᾶτο, ἀγνοεῖν. Δηλοῖ δὲ πάλιν	αὐτὸς	καὶ τοῦτο, λέγων ὧδε· Ἰώσηπος
[3, 39]	δυνατὸς ἕκαστος» Κέχρηται δ' ὁ	αὐτὸς	μαρτυρίαις ἀπὸ τῆς Ἰωάννου προτέρας
[3, 8]	αὐτῶν ἄρξει τῆς οἰκουμένης, ὃν	αὐτὸς	μὲν ἐπὶ Οὐεσπασιανὸν πεπληρῶσθαι ἐξείληφεν·
[3, 7]	τῶν μαθητῶν πλείους Ἰάκωβός τε	αὐτὸς	ὁ τῇδε πρῶτος ἐπίσκοπος, τοῦ
[3, 5]	ἀναλέξασθαι ἱστορίας· ὡς δὲ ὁ	αὐτὸς	οὗτος τῶν ἀθροισθέντων ἀπὸ τῆς
[3, 24]	προπετέστερον ἐπιτετηδευκότων διήγησιν ποιήσασθαι ὧν	αὐτὸς	πεπληροφόρητο λόγων, ἀναγκαίως ἀπαλλάττων ἡμᾶς
[3, 36]	ἔχειν αὐτὸν ἀξιῶν. Ὁ δ'	αὐτὸς	Σμυρναίοις γράφων, οὐκ οἰδ' ὁπόθεν
[3, 32]	ὁ λόγος ἐδήλωσεν. Ὁ δ'	αὐτὸς	συγγραφεὺς καὶ ἑτέρους ἀπογόνους ἑνὸς
[3, 9]	Ματθίου παῖς, ἐξ Ἱεροσολύμων ἱερεύς,	αὐτός	τε Ῥωμαίους πολεμήσας τὰ πρῶτα
[3, 24]	ὁ δὲ Λουκᾶς ἀρχόμενος καὶ	αὐτὸς	τοῦ κατ' αὐτὸν συγγράμματος τὴν
[3, 35]	Χριστὸν τηνικαῦτα πεπιστευκότων εἷς καὶ	αὐτὸς	ὤν, διαδέχεται. ~Διέπρεπέν γε μὴν
[3, 4]	οὖν μυρίοι συνεργοὶ καὶ, ὡς	αὐτὸς	ὠνόμασεν, συστρατιῶται γεγόνασιν, ὧν οἱ
[3, 28]	τοῦ Χριστοῦ βασιλείαν, καὶ ὧν	αὐτὸς	ὠρέγετο, φιλοσώματος ὢν καὶ πάνυ
[3, 10]	τῆς εἰκοστῆς Ἀρχαιολογίας ἐπισημαίνεται ὁ	αὐτὸς	ὡς ἂν προῃρημένος ἐν τέτταρσιν
[3, 32]	ὑπατικοῦ Ἀττικοῦ. Φησὶν δὲ ὁ	αὐτὸς	ὡς ἄρα καὶ τοὺς κατηγόρους
[3, 39]	εἶπαν» Καὶ ἄλλα δὲ ὁ	αὐτὸς	ὡς ἐκ παραδόσεως ἀγράφου εἰς
[3, 20]	Ἰούδα τοῦ κατὰ σάρκα λεγομένου	αὐτοῦ	ἀδελφοῦ· οὓς ἐδηλατόρευσαν ὡς ἐκ
[3, 26]	καὶ διὰ τοῦ μεταδιδομένου πρὸς	αὐτοῦ	βαπτίσματος, οὗ τοὺς καταξιουμένους ἀθανασίαν
[3, 31]	ἐν Ἱεραπόλει καὶ δύο θυγατέρες	αὐτοῦ	γεγηρακυῖαι παρθένοι καὶ ἡ ἑτέρα
[3, 4]	καταβέβλητο θεμελίους, δῆλον ἐκ τῶν	αὐτοῦ	γένοιτ' ἂν φωνῶν καὶ ἀφ'
[3, 28]	φερομένῃ αὐτοῦ ζητήσει ταῦτα περὶ	αὐτοῦ	γράφει· Ἀλλὰ καὶ Κήρινθος ὁ
[3, 26]	μεθέξειν τῷ βίῳ, μηκέτι θνῄσκοντας,	αὐτοῦ	δὲ παραμένοντας εἰς τὸ ἀεὶ
[3, 6]	τοῦ λιμοῦ λέγειν; εἶμι γὰρ	αὐτοῦ	δηλώσων ἔργον ὁποῖον μήτε παρ'
[3, 18]	τῷ νῦν καιρῷ κηρύττεσθαι τοὔνομα	αὐτοῦ,	δι' ἐκείνου ἂν ἐρρέθη τοῦ
[3, 39]	Παπία φωναῖς προσάψαι λέξεις ἑτέρας	αὐτοῦ,	δι' ὧν παράδοξά τινα ἱστορεῖ
[3, 19]	κατὰ τιμωρίαν δεδόσθαι. ~Τοῦ δ'	αὐτοῦ	Δομετιανοῦ τοὺς ἀπὸ γένους Δαυὶδ
[3, 4]	εἴη ἀφ' ἧς εἰρήκαμεν ὁμολογουμένης	αὐτοῦ	ἐπιστολῆς, ἐν ᾗ τοῖς ἐξ
[3, 20]	ἀποδώσει ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἐπιτηδεύματα	αὐτοῦ.	Ἐφ' οἷς μηδὲν αὐτῶν κατεγνωκότα
[3, 28]	πρότερον παρατέθειμαι, ἐν τῇ φερομένῃ	αὐτοῦ	ζητήσει ταῦτα περὶ αὐτοῦ γράφει·
[3, 32]	ὡς ἄρα καὶ τοὺς κατηγόρους	αὐτοῦ,	ζητου μένων τότε τῶν ἀπὸ
[3, 32]	τῷ μήκει τοῦ χρόνου τῆς	αὐτοῦ	ζωῆς χρώμενος καὶ τῷ μνημονεύειν
[3, 36]	εἰμὶ δαιμόνιον ἀσώματον· καὶ εὐθὺς	αὐτοῦ	ἥψαντο καὶ ἐπίστευσαν» Οἶδεν δὲ
[3, 31]	γεγηρακυῖαι παρθένοι καὶ ἡ ἑτέρα	αὐτοῦ	θυγάτηρ ἐν ἁγίῳ πνεύματι πολιτευσαμένη
[3, 36]	Ἰγνατίου τὰς πεμφθείσας ἡμῖν ὑπ'	αὐτοῦ	καὶ ἄλλας ὅσας εἴχομεν παρ'
[3, 10]	περὶ θεοῦ καὶ τῆς οὐσίας	αὐτοῦ	καὶ περὶ τῶν νόμων, διὰ
[3, 39]	παραβολὰς τοῦ σωτῆρος καὶ διδασκαλίας	αὐτοῦ	καί τινα ἄλλα μυθικώτερα· ἐν
[3, 31]	Ῥωμαίων ἐπισκόπῳ γράφων, ὁμοῦ τε	αὐτοῦ	καὶ Φιλίππου μνημονεύει τοῦ ἀποστόλου
[3, 29]	ἐν τρίτῳ Στρωματεῖ ταῦτα περὶ	αὐτοῦ	κατὰ λέξιν ἱστορεῖ· Ὡραίαν, φασί,
[3, 4]	ἐν ταῖς Πράξεσιν τοὺς γνωρίμους	αὐτοῦ	καταλέγων ἐξ ὀνόματος αὐτῶν μνημονεύει.
[3, 0]	Περὶ Νικολάου καὶ τῶν ἐξ	αὐτοῦ	κεκλημένων. Λ Περὶ τῶν ἐν
[3, 3]	ὠνομασμένον εὐαγγέλιον τό τε λεγόμενον	αὐτοῦ	Κήρυγμα καὶ τὴν καλουμένην Ἀποκάλυψιν
[3, 0]	Περὶ Ἰγνατίου καὶ τῶν ἐπιστολῶν	αὐτοῦ.	ΛΖ Περὶ τῶν εἰς ἔτι
[3, 39]	Παπίας κατὰ τὸ προοίμιον τῶν	αὐτοῦ	λόγων ἀκροατὴν μὲν καὶ αὐτόπτην
[3, 39]	νοῦν, ὡς ἂν ἐκ τῶν	αὐτοῦ	λόγων τεκμηράμενον εἰπεῖν, φαίνεται, πλὴν
[3, 4]	συνεργὸς καὶ συναθλητὴς γεγονέναι πρὸς	αὐτοῦ	μαρτυρεῖται. Ἐπὶ τούτοις καὶ τὸν
[3, 4]	ἐπὶ τὰς Γαλλίας στειλάμενος ὑπ'	αὐτοῦ	μαρτυρεῖται, Λίνος δέ, οὗ μέμνηται
[3, 28]	ἐκ τῆς ἀνέκαθεν παραδόσεως, τοῦ	αὐτοῦ	μέμνηται ἀνδρὸς τούτοις τοῖς ῥήμασιν·
[3, 29]	ἀνέδην ἐκπορνεύουσιν οἱ τὴν αἵρεσιν	αὐτοῦ	μετιόντες. Πυνθάνομαι δ' ἐγὼ τὸν
[3, 4]	ὧν οἱ πλείους ἀλήστου πρὸς	αὐτοῦ	μνήμης ἠξίωνται, διηνεκῆ τὴν περὶ
[3, 36]	ὁ Εἰρηναῖος, καὶ τῶν ἐπιστολῶν	αὐτοῦ	μνημονεύει, λέγων οὕτως· Ὡς εἶπέν
[3, 10]	ὁ αὐτὸς ἐν τοῖς ἰδίοις	αὐτοῦ	μνημονεύει λόγοις. Πρὸς τούτοις εὔλογον
[3, 20]	τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς βασιλείας	αὐτοῦ	ὁποία τις εἴη καὶ ποῖ
[3, 26]	μὴ πρότερον διὰ τῆς πρὸς	αὐτοῦ	παραδιδομένης μαγικῆς ἐμπειρίας ἀχθέντα καὶ
[3, 30]	καὶ ἄλλην ἀξιοδιήγητον ἱστορίαν τοῦ	αὐτοῦ	παραθέσθαι, ἣν ἐν τῷ ἑβδόμῳ
[3, 10]	εἰς πίστωσιν τῆς τῶν ἐξ	αὐτοῦ	παραληφθέντων ἡμῖν μαρτυρίας. Διαβάλλων δῆτα
[3, 7]	εὐαγγελιστῶν γραφήν, οἳ καὶ αὐτὰς	αὐτοῦ	παρατέθεινται τὰς λέξεις, τοτὲ μὲν
[3, 5]	τὸν Χριστὸν καὶ τοὺς ἀποστόλους	αὐτοῦ	παρηνομηκότας μετῄει, τῶν ἀσεβῶν ἄρδην
[3, 24]	αὐτὸν εὐαγγέλιον, τὸ λεῖπον τῇ	αὐτοῦ	παρουσίᾳ τούτοις ἀφ' ὧν ἐστέλλετο,
[3, 5]	ἤδη καὶ κατὰ τῶν ἀποστόλων	αὐτοῦ	πλείστας ὅσας ἐπιβουλὰς μεμηχανημένων, πρώτου
[3, 3]	παραθήσομαι. Οὐδὲ μὴν τὰς λεγομένας	αὐτοῦ	Πράξεις ἐν ἀναμφιλέκτοις παρείληφα. Ἐπεὶ
[3, 3]	Τό γε μὴν τῶν ἐπικεκλημένων	αὐτοῦ	Πράξεων καὶ τὸ κατ' αὐτὸν
[3, 36]	αὐτῶν μέμνηται ἐν τῇ φερομένῃ	αὐτοῦ	πρὸς Φιλιππησίους ἐπιστολῇ, φάσκων αὐτοῖς
[3, 30]	ὀκνεῖ ἔν τινι ἐπιστολῇ τὴν	αὐτοῦ	προσαγορεῦσαι σύζυγον, ἣν οὐ περιεκόμιζεν
[3, 3]	οὖν ἐπιστολὴ μία, ἡ λεγομένη	αὐτοῦ	προτέρα, ἀνωμολόγηται, ταύτῃ δὲ καὶ
[3, 19]	γένους τυγχανόντων Δαυὶδ καὶ ὡς	αὐτοῦ	συγγένειαν τοῦ Χριστοῦ φερόντων. Ταῦτα
[3, 39]	πολλάκις αὐτῶν μνημονεύσας ἐν τοῖς	αὐτοῦ	συγγράμμασιν τίθησιν αὐτῶν παραδόσεις. Καὶ
[3, 23]	Τίς ὁ σῳζόμενος πλούσιος ἐπέγραψεν	αὐτοῦ	συγγράμματι· λαβὼν δὲ ἀνάγνωθι ὧδέ
[3, 10]	τῆς ἀνθρωπογονίας παράδοσιν μέχρι τῆς	αὐτοῦ	τελευτῆς· οὗτος ὁ χρόνος ἀπολείπει
[3, 31]	τῆς Φιλίππου καὶ τῶν θυγατέρων	αὐτοῦ	τελευτῆς, συνᾴδων τοῖς ἐκτεθεῖσιν, οὕτω
[3, 23]	ποικίλαις δὲ σειρῆσι λόγων κατεπᾴδων	αὐτοῦ	τὴν γνώμην, οὐ πρότερον ἀπῆλθεν,
[3, 23]	ἀνάγνωθι ὧδέ πως ἔχουσαν καὶ	αὐτοῦ	τὴν γραφήν· Ἄκουσον μῦθον οὐ
[3, 10]	εὔλογον καταλέξαι καὶ ἃς ἐπ'	αὐτοῦ	τῆς Ἀρχαιολογίας τοῦ τέλους φωνὰς
[3, 28]	Τοῦτο γὰρ εἶναι τῆς διδασκαλίας	αὐτοῦ	τὸ δόγμα, ἐπίγειον ἔσεσθαι τὴν
[3, 36]	ἥψαντο καὶ ἐπίστευσαν» Οἶδεν δὲ	αὐτοῦ	τὸ μαρτύριον καὶ ὁ Εἰρηναῖος,
[3, 5]	ἀνάληψιν Ἰουδαίων πρὸς τῷ κατ'	αὐτοῦ	τολμήματι ἤδη καὶ κατὰ τῶν
[3, 39]	τῶν ἀποστόλων ἀριθμὸν κατατάσσει, προτάξας	αὐτοῦ	τὸν Ἀριστίωνα, σαφῶς τε αὐτὸν
[3, 6]	ὡς οὐκ εἴη τὸ ἔργον	αὐτοῦ»	Τούτοις ἐπειπών τινα μεταξὺ ἐπιφέρει
[3, 10]	καθάπερ βασιλεὺς Ἀγρίππας καί τινες	αὐτοῦ	τῶν συγγενῶν. Ὁ μὲν γὰρ
[3, 9]	λοιπὰ πιστεύεσθαι· καὶ ἕτερα δ'	αὐτοῦ	φέρεται σπουδῆς ἄξια δύο, τὰ
[3, 39]	ἀναγκαίως νῦν προσθήσομεν ταῖς προεκτεθείσαις	αὐτοῦ	φωναῖς παράδοσιν ἣν περὶ Μάρκου
[3, 10]	τῶν πράξεων, ὥστε χαράξας τῇ	αὐτοῦ	χειρὶ τὰ βιβλία δημοσιῶσαι προσέταξεν,
[3, 38]	καὶ μακρὰ συγγράμματα ὡς τοῦ	αὐτοῦ	χθὲς καὶ πρῴην τινὲς προήγαγον,
[3, 31]	τὸ δέ γε τοῦ σκηνώματος	αὐτοῦ	χωρίον ἐξ ἐπιστολῆς Πολυκράτους τῆς
[3, 28]	Εἰρηναῖος ἀπορρητοτέρας δή τινας τοῦ	αὐτοῦ	ψευδοδοξίας ἐν πρώτῳ συγγράμματι τῶν
[3, 20]	τὰς ἑαυτῶν ἐπιδεικνύναι, μαρτύριον τῆς	αὐτουργίας	τὴν τοῦ σώματος σκληρίαν καὶ
[3, 20]	τοὺς φόρους ἀναφέρειν καὶ αὐτοὺς	αὐτουργοῦντας	διατρέφεσθαι» Εἶτα δὲ καὶ τὰς
[3, 20]	ὡς εὐτελῶν καταφρονήσαντα, ἐλευθέρους μὲν	αὐτοὺς	ἀνεῖναι, καταπαῦσαι δὲ διὰ προστάγματος
[3, 33]	συγγενῆ τούτοις ἀθέμιτα πλημμελήματα καὶ	αὐτοὺς	ἀπαγορεύειν πάντα τε πράττειν ἀκολούθως
[3, 5]	ἡ ἐκ θεοῦ δίκη λοιπὸν	αὐτοὺς	ἅτε τοσαῦτα εἴς τε τὸν
[3, 20]	καὶ τοὺς φόρους ἀναφέρειν καὶ	αὐτοὺς	αὐτουργοῦντας διατρέφεσθαι» Εἶτα δὲ καὶ
[3, 23]	ἴσα τοῖς ἄλλοις παθεῖν ἠξίου.	Αὐτοὺς	δὴ τούτους ἀναλαβὼν καὶ λῃστήριον
[3, 16]	πάλαι τε καὶ καθ' ἡμᾶς	αὐτοὺς	ἔγνωμεν. Καὶ ὅτι γε κατὰ
[3, 20]	ὡς καὶ Ἡρῴδης. Καὶ ἐπηρώτησεν	αὐτοὺς	εἰ ἐκ Δαυίδ εἰσιν, καὶ
[3, 33]	λέγων ἔξω τοῦ μὴ βούλεσθαι	αὐτοὺς	εἰδωλολατρεῖν οὐδὲν ἀνόσιον ἐν αὐτοῖς
[3, 24]	Μάρκου καὶ Λουκᾶ τῶν κατ'	αὐτοὺς	εὐαγγελίων τὴν ἔκδοσιν πεποιημένων, Ἰωάννην
[3, 10]	ὁμοίως αὐτῷ τὰ κατὰ τοὺς	αὐτοὺς	ἱστορῆσαι χρόνους πεπειραμένον, ὡς μὴ
[3, 33]	μηδὲ παρὰ τοὺς νόμους πράττειν	αὐτοὺς	κατειληφέναι, πλὴν τό γε ἅμα
[3, 39]	δεδήλωται· ὡς δὲ κατὰ τοὺς	αὐτοὺς	ὁ Παπίας γενόμενος, διήγησιν παρειληφέναι
[3, 6]	τρόπον καὶ ὑπ' ἀμηχανίας τοὺς	αὐτοὺς	οἴκους εἰσεπήδων δὶς ἢ τρὶς
[3, 5]	ἐν εἱρκτῇ κατακλεισθέντας τὸν μετελθόντα	αὐτοὺς	ὄλεθρον πρὸς τῆς θείας δίκης
[3, 20]	εἰσιν, καὶ ὡμολόγησαν. Τότε ἠρώτησεν	αὐτοὺς	πόσας κτήσεις ἔχουσιν ἢ πόσων
[3, 10]	μετὰ Μωυσῆν προφῆται τὰ κατ'	αὐτοὺς	πραχθέντα συνέγραψαν ἐν τρισὶν καὶ
[3, 10]	τῶν νόμων, διὰ τί κατ'	αὐτοὺς	τὰ μὲν ἔξεστι πράττειν, τὰ
[3, 5]	τῇ γραφῇ ἐντυγχάνοντες εἰδέναι ὅπως	αὐτοὺς	τῆς εἰς τὸν Χριστὸν τοῦ
[3, 20]	τε εἰρήνης, μέχρι Τραϊανοῦ παραμεῖναι	αὐτοὺς	τῷ βίῳ. Ταῦτα μὲν ὁ
[3, 6]	Ῥωμαίοις δουλεία κἂν ζήσωμεν ἐπ'	αὐτούς,	φθάνει δὲ καὶ δουλείαν ὁ
[3, 24]	τὴν ἐπὶ τέλει τοῦ χρόνου	αὐτῷ	γεγενημένην ἱστορίαν· εἰκότως δ' οὖν
[3, 39]	Τούτων καὶ Εἰρηναῖος ὡς μόνων	αὐτῷ	γραφέντων μνημονεύει, ὧδέ πως λέγων·
[3, 28]	τερατολογίας ἡμῖν ὡς δι' ἀγγέλων	αὐτῷ	δεδειγμένας ψευδόμενος ἐπεισάγει, λέγων μετὰ
[3, 8]	κατὰ τὴν ἕκτην τῶν Ἱστοριῶν	αὐτῷ	δεδηλωμένα ἐν τούτοις· Τὸν γοῦν
[3, 39]	ὅσοις τῶν ἐκκλησιαστικῶν τῆς ὁμοίας	αὐτῷ	δόξης παραίτιος γέγονεν τὴν ἀρχαιότητα
[3, 26]	τέχνης οἴδαμεν· ὃς καὶ τοὺς	αὐτῷ	ἑπομένους ὡς μὴ ἀποθνῄσκοιεν, ἔπεισεν,
[3, 4]	οὗ μέμνηται συνόντος ἐπὶ Ῥώμης	αὐτῷ	κατὰ τὴν δευτέραν πρὸς Τιμόθεον
[3, 3]	παλαιτάτων δὲ συγγραφέων κεχρημένους τινὰς	αὐτῷ	κατείληφα. Ταῦτα εἰς παράστασιν τῶν
[3, 5]	ἀνηγορευμένον βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως ἐν	αὐτῷ	κατέστη τῷ πάλαι τοῦ θεοῦ
[3, 9]	τιμηθῆναι πόλεως, τοὺς δὲ σπουδασθέντας	αὐτῷ	λόγους βιβλιοθήκης ἀξιωθῆναι. Οὗτος δὴ
[3, 32]	κατηγορήθη καὶ αὐτὸς ἐπὶ τῷ	αὐτῷ	λόγῳ ἐπὶ Ἀττικοῦ τοῦ ὑπατικοῦ.
[3, 33]	τῷ πλήθει, διὸ ἠγνόει τί	αὐτῷ	λοιπὸν εἴη πρακτέον, Τραϊανῷ τῷ
[3, 18]	τε διωγμὸν καὶ τὰ ἐν	αὐτῷ	μαρτύρια παραδοῦναι, οἵ γε καὶ
[3, 4]	χαράξαι μαρτύρεται καθ' ἃ παρέδοσαν	αὐτῷ	οἱ ἀπ' ἀρχῆς αὐτόπται καὶ
[3, 6]	ἔχων τροφήν, σκήπτοιτο τὸν θάνατον	αὐτῷ.	Οἳ δ' ὑπ' ἐνδείας κεχηνότες
[3, 4]	τὸν Ἀρεοπαγίτην ἐκεῖνον, Διονύσιος ὄνομα	αὐτῷ,	ὃν ἐν ταῖς Πράξεσι μετὰ
[3, 17]	ἀνεκίνει διωγμόν, καίπερ τοῦ πατρὸς	αὐτῷ	Οὐεσπασιανοῦ μηδὲν καθ' ἡμῶν ἄτοπον
[3, 23]	δ' ἐγγυώμενος, ἐπομνύμενος ὡς ἄφεσιν	αὐτῷ	παρὰ τοῦ σωτῆρος ηὕρηται, δεόμενος,
[3, 28]	δὲ τοῦτο καὶ τοῖς σὺν	αὐτῷ	παραινέσαι, φήσαντα· φύγωμεν, μὴ καὶ
[3, 36]	τοῖς ἐξ ὑμῶν καὶ ἐν	αὐτῷ	Παύλῳ καὶ τοῖς λοιποῖς ἀποστόλοις,
[3, 39]	τῶν ἑαυτοῦ βιβλίων. Ἔστιν γὰρ	αὐτῷ	πέντε βιβλία συντεταγμένα» Καὶ ὁ
[3, 36]	μάλα γνωρίζων, τὴν κατ' Ἀντιόχειαν	αὐτῷ	ποίμνην οἷα γνήσιος καὶ ἀγαθὸς
[3, 24]	δὲ θεολογίας ἀπάρξασθαι ὡς ἂν	αὐτῷ	πρὸς τοῦ θείου πνεύματος οἷα
[3, 10]	δὲ κεκώλυται, καὶ ἄλλα δὲ	αὐτῷ	σπουδασθῆναι ὁ αὐτὸς ἐν τοῖς
[3, 10]	Διαβάλλων δῆτα Ἰοῦστον Τιβεριέα, ὁμοίως	αὐτῷ	τὰ κατὰ τοὺς αὐτοὺς ἱστορῆσαι
[3, 39]	καὶ ἐπιστῆσαι ἄξιον δὶς καταριθμοῦντι	αὐτῷ	τὸ Ἰωάννου ὄνομα, ὧν τὸν
[3, 6]	τὸ πάθος λαμβάνων ὡς παρ'	αὐτῷ	τολμηθέν, ἔφριττεν. Σπουδὴ δὲ τῶν
[3, 31]	ἐκ τῶν ἑπτά, ἐμείναμεν παρ'	αὐτῷ.	Τούτῳ δὲ ἦσαν παρθένοι θυγατέρες
[3, 26]	τοὺς καταξιουμένους ἀθανασίαν ἀΐδιον ἐν	αὐτῷ	τούτῳ μεθέξειν τῷ βίῳ, μηκέτι
[3, 28]	θύραζε, μηδ' ὑπομείναντα τὴν αὐτὴν	αὐτῷ	ὑποδῦναι στέγην, ταὐτὸ δὲ τοῦτο
[3, 39]	ἤκουσεν τοῦ κυρίου οὔτε παρηκολούθησεν	αὐτῷ,	ὕστε ρον δὲ, ὡς ἔφην,
[3, 23]	καὶ παραφυλακῆς, ὡς τὸ τέλειον	αὐτῷ	φυλακτήριον ἐπιστήσας, τὴν σφραγῖδα κυρίου.
[3, 39]	συγκατατάξαι ταῖς ἑρμηνείαις, διαβεβαιούμενος ὑπὲρ	αὐτῶν	ἀλήθειαν. Οὐ γὰρ τοῖς τὰ
[3, 20]	δηνάρια ὑπάρχειν αὐτοῖς μόνα, ἑκάστῳ	αὐτῶν	ἀνήκοντος τοῦ ἡμίσεος, καὶ ταῦτα
[3, 5]	πρώτου τε Στεφάνου λίθοις ὑπ'	αὐτῶν	ἀνῃρημένου, εἶτα δὲ μετ' αὐτὸν
[3, 39]	τὸν κλῆρον τῆς ἀναπληρώσεως τοῦ	αὐτῶν	ἀριθμοῦ ἡ τῶν Πράξεων ὧδέ
[3, 8]	ἐκεῖνον ἀπὸ τῆς χώρας τις	αὐτῶν	ἄρξει τῆς οἰκουμένης, ὃν αὐτὸς
[3, 10]	οὐχ ὁμοίας ἠξίωται τοῖς πρὸ	αὐτῶν	διὰ τὸ μὴ γενέσθαι τὴν
[3, 33]	καὶ πρὸς τὸ τὴν ἐπιστήμην	αὐτῶν	διαφυλάσσειν κωλύεσθαι φονεύειν, μοιχεύειν, πλεονεκτεῖν,
[3, 10]	αὐτοκράτωρ Τίτος οὕτως ἐκ μόνων	αὐτῶν	ἐβουλήθη τὴν γνῶσιν τοῖς ἀνθρώποις
[3, 5]	ξίφους καὶ ἄλλῳ τρόπῳ κατ'	αὐτῶν	ἐγκεχείρηται, μόνας τὰς διὰ τοῦ
[3, 10]	καὶ τούτοις ἐπιμένειν καὶ ὑπὲρ	αὐτῶν,	εἰ δέοι, θνῄσκειν ἡδέως» Καὶ
[3, 24]	τὰ καὶ τοῖς ἄλλοις περὶ	αὐτῶν	εἰρημένα πειρασόμεθα δηλῶσαι. Τῶν δὲ
[3, 8]	πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα	αὐτῶν»	~Ἐπὶ τούτοις ἅπασιν ἄξιον μηδ'
[3, 31]	κατὰ τὴν Ἀσίαν· ὁ τάφος	αὐτῶν	ἐστιν ἐκεῖ καὶ ὁ τοῦ
[3, 6]	ἄδηλον· πολλοὶ γοῦν τοῖς ὑπ'	αὐτῶν	θαπτομένοις ἐπαπέθνῃσκον, πολλοὶ δ' ἐπὶ
[3, 4]	γνήσιοι ζηλωταὶ γεγονότες τὰς πρὸς	αὐτῶν	ἱδρυθείσας ἱκανοὶ ποιμαίνειν ἐδοκιμάσθησαν ἐκκλησίας,
[3, 7]	δ' ἀρχηγὸν τῆς ζωῆς ἐξ	αὐτῶν	ἱκέτευσεν ἀρθῆναι, τῷ παντὶ συμβεβηκότων
[3, 18]	λόγου συγγραφεῖς μὴ ἀποκνῆσαι ταῖς	αὐτῶν	ἱστορίαις τόν τε διωγμὸν καὶ
[3, 24]	τοῦτ' ἐπισημηναμένους κατ' ἀρχὰς τῆς	αὐτῶν	ἱστορίας· μετὰ γοῦν τὴν τεσσαρακονταήμερον
[3, 24]	ἄπειροι μὲν οὖν ὑπῆρχον τῶν	αὐτῶν	καὶ οἱ λοιποὶ τοῦ σωτῆρος
[3, 6]	Τοῖς δὲ φθάσασι τὴν εἰσδρομὴν	αὐτῶν	καὶ προκαταπιοῦσιν τὸ ἁρπαγησόμενον ὡς
[3, 31]	ἀπαλλαγὴν τοῦ βίου τῶν σκηνωμάτων	αὐτῶν	καταθέσεως ὁ χῶρος ἤδη πρότερον
[3, 3]	ὡς ἀναμφιλέκτῳ ἐν τοῖς σφῶν	αὐτῶν	κατακέχρηνται συγγράμμασιν· τὴν δὲ φερομένην
[3, 20]	ἐπιτηδεύματα αὐτοῦ. Ἐφ' οἷς μηδὲν	αὐτῶν	κατεγνωκότα τὸν Δομετιανόν, ἀλλὰ καὶ
[3, 36]	γίνονται, ἐν δὲ τοῖς ἀδικήμασιν	αὐτῶν	μᾶλλον μαθητεύομαι· ἀλλ' οὐ παρὰ
[3, 4]	μνήμης ἠξίωνται, διηνεκῆ τὴν περὶ	αὐτῶν	μαρτυρίαν ταῖς ἰδίαις ἐπιστολαῖς ἐγκαταλέξαντος,
[3, 36]	Καὶ ὁ Πολύκαρπος δὲ τούτων	αὐτῶν	μέμνηται ἐν τῇ φερομένῃ αὐτοῦ
[3, 4]	γνωρίμους αὐτοῦ καταλέγων ἐξ ὀνόματος	αὐτῶν	μνημονεύει. Τιμόθεός γε μὴν τῆς
[3, 39]	φησι γενέσθαι· ὀνομαστὶ γοῦν πολλάκις	αὐτῶν	μνημονεύσας ἐν τοῖς αὐτοῦ συγγράμμασιν
[3, 39]	ὑπολαβεῖν, τὰ ἐν ὑποδείγμασι πρὸς	αὐτῶν	μυστικῶς εἰρημένα μὴ συνεορακότα. Σφόδρα
[3, 7]	τοῦ Χριστοῦ τόλμαν τὸν κατ'	αὐτῶν	ὄλεθρον ὑπερθεμένης, ἐν ὅσοις τῶν
[3, 32]	Ἰουδαίων φυλῆς, ὡς ἂν ἐξ	αὐτῶν	ὄντας ἁλῶναι συνέβη. Λογισμῷ δ'
[3, 10]	προσθεῖναί τις οὔτε ἀφελεῖν ἀπ'	αὐτῶν	οὔτε μεταθεῖναι τετόλμηκεν, πᾶσι δὲ
[3, 39]	ἐν τοῖς αὐτοῦ συγγράμμασιν τίθησιν	αὐτῶν	παραδόσεις. Καὶ ταῦτα δ' ἡμῖν
[3, 37]	πνεύματος εἰς ἔτι τότε δι'	αὐτῶν	πλεῖσται παράδοξοι δυνάμεις ἐνήργουν, ὥστε
[3, 3]	τις ἐκκλησιαστικὸς συγγραφεὺς ταῖς ἐξ	αὐτῶν	συνεχρήσατο μαρτυρίαις. Προϊούσης δὲ τῆς
[3, 24]	αὐτοῖς ἀποδείξει καὶ τῇ δι'	αὐτῶν	συντελουμένῃ θαυματουργῷ τοῦ Χριστοῦ δυνάμει
[3, 26]	σπουδάσαι διαβαλεῖν διασῦραί τε δι'	αὐτῶν	τὰ περὶ ψυχῆς ἀθανασίας καὶ
[3, 31]	ἐκεῖ καὶ ὁ τοῦ πατρὸς	αὐτῶν»	Ταῦτα μὲν οὗτος· ὁ δὲ
[3, 26]	μὴ ἄλλως δύνασθαί τινα καὶ	αὐτῶν	τῶν κοσμοποιῶν ἀγγέλων περιγενήσεσθαι, μὴ
[3, 6]	οἰκτρότατον, μητέρες νηπίων ἐξήρπαζον ἐξ	αὐτῶν	τῶν στομάτων τὰς τροφάς, καὶ
[3, 32]	μετὰ τὴν ἤδη πρότερον ἱστορηθεῖσαν	αὐτῶν	ὑπὲρ τῆς εἰς τὸν Χριστὸν
[3, 27]	ὀνόματος τὴν τῆς διανοίας πτωχείαν	αὐτῶν	ὑποφαίνοντος· ταύτῃ γὰρ ἐπίκλην ὁ
[3, 37]	ὅλων δημιουργὸν εὐσέβειαν ἐν ταῖς	αὐτῶν	ψυχαῖς καταδέχεσθαι. Ἀδυνάτου δ' ὄντος
[3, 4]	παρεδίδου λόγον, σαφὲς ἂν εἴη	ἀφ'	ἧς εἰρήκαμεν ὁμολογουμένης αὐτοῦ ἐπιστολῆς,
[3, 9]	συμβεβλημένον ἱστορίᾳ, ὁπόθεν τε καὶ	ἀφ'	οἵου γένους ὡρμᾶτο, ἀγνοεῖν. Δηλοῖ
[3, 24]	λεῖπον τῇ αὐτοῦ παρουσίᾳ τούτοις	ἀφ'	ὧν ἐστέλλετο, διὰ τῆς γραφῆς
[3, 10]	τῇ τῆς ἀληθείας παραδόσει μαρτυρῶν»	Ἀφ'	ὧν καὶ δύο παρατίθησιν. Ἀλλὰ
[3, 4]	αὐτοῦ γένοιτ' ἂν φωνῶν καὶ	ἀφ'	ὧν ὁ Λουκᾶς ἐν ταῖς
[3, 5]	γενεὰν αὐτὴν ἐκείνην ἐξ ἀνθρώπων	ἀφανίζουσα.	Ὅσα μὲν οὖν τηνικάδε κατὰ
[3, 5]	περιβοήτῳ νεῷ, παντελῆ φθορὰν καὶ	ἀφανισμὸν	ἔσχατον τὸν διὰ πυρὸς ὑπομείναντι,
[3, 10]	παρῳχηκότος οὔτε προσθεῖναί τις οὔτε	ἀφελεῖν	ἀπ' αὐτῶν οὔτε μεταθεῖναι τετόλμηκεν,
[3, 6]	ἦν φειδὼ τοὺς τοῦ ζῆν	ἀφελέσθαι	σταλαγμούς. Τοιαῦτα δ' ἐσθίοντες, ὅμως
[3, 23]	ὃ δ' ἐγγυώμενος, ἐπομνύμενος ὡς	ἄφεσιν	αὐτῷ παρὰ τοῦ σωτῆρος ηὕρηται,
[3, 6]	ἕκαστος ἀτενὲς εἰς τὸν ναὸν	ἀφεώρα,	τοὺς στασιαστὰς ζῶντας ἀπολιπών. Οἳ
[3, 6]	ἤδη διαπεφευγέναι τοὺς πολεμίους ἐδόκουν,	ἀφήρπαζον	τὰ κομισθέντα, καὶ πολλάκις ἱκετευόντων
[3, 29]	τὰς μὲν θηλείας καταγηρᾶσαι παρθένους,	ἄφθορον	δὲ διαμεῖναι τὸν υἱόν· ὧν
[3, 8]	τὴν αὐτὴν ἑορτὴν βοῦς μὲν	ἀχθεῖσα	ὑπὸ τοῦ ἀρχιερέως πρὸς τὴν
[3, 26]	πρὸς αὐτοῦ παραδιδομένης μαγικῆς ἐμπειρίας	ἀχθέντα	καὶ διὰ τοῦ μεταδιδομένου πρὸς
[3, 7]	δ' ἐντὸς ἑπτακαίδεκα ἐτῶν αἰχμαλώτους	ἀχθέντας	διαπεπρᾶσθαι, τούτων δὲ μόνων τὸν
[3, 39]	δ' ἡμῖν οὐκ εἰς τὸ	ἄχρηστον	εἰρήσθω· ἄξιον δὲ ταῖς ἀποδοθείσαις
[3, 7]	Ἱερουσαλὴμ ἔσται πατουμένη ὑπὸ ἐθνῶν,	ἄχρις	οὗ πληρωθῶσιν καιροὶ ἐθνῶν» Καὶ
[3, 7]	δ' αὐτοῖς ἄξιον καὶ τὴν	ἀψευδῆ	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν πρόρρησιν, δι'
[3, 6]	Καὶ τί δεῖ τὴν ἐπ'	ἀψύχοις	ἀναίδειαν τοῦ λιμοῦ λέγειν; εἶμι