Livre, Chap.
[3, 0]	Περὶ τῶν τοῦ Χριστοῦ προρρήσεων.	Η	Περὶ τῶν πρὸ τοῦ πολέμου
[3, 39]	τί Φίλιππος ἢ τί Θωμᾶς	ἢ	Ἰάκωβος ἢ τί Ἰωάννης ἢ
[3, 37]	τὴν οἰκουμένην ἐκκλησίαις γεγόνασιν ποιμένες	ἢ	καὶ εὐαγγελισταί, τούτων εἰκότως ἐξ
[3, 25]	Πέτρου καὶ Θωμᾶ καὶ Ματθία	ἢ	καί τινων παρὰ τούτους ἄλλων
[3, 30]	ἐξετασθέντας ἐν συζυγίαις καταλέγει, φάσκων·	Ἢ	καὶ τοὺς ἀποστόλους ἀποδοκιμάσουσιν; Πέτρος
[3, 6]	ἢ καταποθῆναι ἂν ὑπὸ χάσματος	ἢ	κατακλυσθῆναι τὴν πόλιν ἢ τοὺς
[3, 6]	Ῥωμαίων βραδυνάντων ἐπὶ τοὺς ἀλιτηρίους,	ἢ	καταποθῆναι ἂν ὑπὸ χάσματος ἢ
[3, 39]	τάξει τὰ ὑπὸ τοῦ κυρίου	ἢ	λεχθέντα ἢ πραχθέντα. Οὔτε γὰρ
[3, 39]	ἢ Ἰάκωβος ἢ τί Ἰωάννης	ἢ	Ματθαῖος ἤτις ἕτερος τῶν τοῦ
[3, 8]	ἀλλ' οὐχ ἁπάσης γε οὗτος	ἢ	μόνης ᾖρξεν τῆς ὑπὸ Ῥωμαίους.
[3, 6]	οὐδέ τις ἦν οἶκτος πολιᾶς	ἢ	νηπίων, ἀλλὰ συνεπαίροντες τὰ παιδία
[3, 20]	ἠρώτησεν αὐτοὺς πόσας κτήσεις ἔχουσιν	ἢ	πόσων χρημάτων κυριεύουσιν. Οἱ δὲ
[3, 39]	ὑπὸ τοῦ κυρίου ἢ λεχθέντα	ἢ	πραχθέντα. Οὔτε γὰρ ἤκουσεν τοῦ
[3, 39]	Πέτρος εἶπεν ἢ τί Φίλιππος	ἢ	τί Θωμᾶς ἢ Ἰάκωβος ἢ
[3, 39]	ἢ τί Θωμᾶς ἢ Ἰάκωβος	ἢ	τί Ἰωάννης ἢ Ματθαῖος ἤτις
[3, 39]	πρεσβυτέρων ἀνέκρινον λόγους, τί Ἀνδρέας	ἢ	τί Πέτρος εἶπεν ἢ τί
[3, 39]	Ἀνδρέας ἢ τί Πέτρος εἶπεν	ἢ	τί Φίλιππος ἢ τί Θωμᾶς
[3, 6]	χάσματος ἢ κατακλυσθῆναι τὴν πόλιν	ἢ	τοὺς τῆς Σοδομηνῆς μεταλαβεῖν κεραυνούς·
[3, 6]	τοὺς αὐτοὺς οἴκους εἰσεπήδων δὶς	ἢ	τρὶς ὥρᾳ μιᾷ. Πάντα δ'
[3, 39]	τοῦ μηδὲν ὧν ἤκουσεν παραλιπεῖν	ἢ	ψεύσασθαί τι ἐν αὐτοῖς» Ταῦτα
[3, 25]	παρὰ τούτους ἄλλων εὐαγγέλια περιεχούσας	ἢ	ὡς Ἀνδρέου καὶ Ἰωάννου καὶ
[3, 6]	Πάντα δ' ὑπ' ὀδόντας ἦγεν	ἡ	ἀνάγκη, καὶ τὰ μηδὲ τοῖς
[3, 25]	ὅ τε λεγόμενος Ποιμὴν καὶ	ἡ	Ἀποκάλυψις Πέτρου καὶ πρὸς τούτοις
[3, 6]	τὴν οὐσίαν. Τῷ λιμῷ δ'	ἡ	ἀπόνοια τῶν στασιαστῶν συνήκμαζεν, καὶ
[3, 32]	τοῦ βίου τέλος παρεληλύθει τε	ἡ	γενεὰ ἐκείνη τῶν αὐταῖς ἀκοαῖς
[3, 24]	καὶ τῆς κατὰ Μάρκον δὲ	ἡ	γενομένη αἰτία ἐν τοῖς πρόσθεν
[3, 25]	κατατετάχθω καὶ τῶν Παύλου Πράξεων	ἡ	γραφὴ ὅ τε λεγόμενος Ποιμὴν
[3, 8]	ἄρνα ἐν τῷ ἱερῷ μέσῳ·	ἡ	δ' ἀνατολικὴ πύλη τοῦ ἐνδοτέρω
[3, 24]	νῦν παρὰ τοῖς πολλοῖς περιέλκεται	ἡ	δόξα· ὁμοίως γε μὴν ἐκ
[3, 29]	τῆς ζηλοτυπουμένης ἐκκύκλησις γυναικός, καὶ	ἡ	ἐγκράτεια τῶν περισπουδάστων ἡδονῶν τὸ
[3, 29]	οὕτως ἐχόντων ἀποβολὴ πάθους ἦν	ἡ	εἰς μέσον τῶν ἀποστόλων τῆς
[3, 5]	καὶ σύμπασαν τὴν Ἰουδαίαν γῆν,	ἡ	ἐκ θεοῦ δίκη λοιπὸν αὐτοὺς
[3, 6]	θεοῦ παρανομίας οὐκ εἰς μακρὸν	~Ἡ	ἐκ θεοῦ μετῆλθεν τιμωρία. Φέρε
[3, 32]	παρθένος καθαρὰ καὶ ἀδιάφθορος ἔμεινεν	ἡ	ἐκκλησία, ἐν ἀδήλῳ που σκότει
[3, 23]	δηλοῖ διὰ τούτων· Ἀλλὰ καὶ	ἡ	ἐν Ἐφέσῳ ἐκκλησία ὑπὸ Παύλου
[3, 7]	Ἱερουσαλήμ, τότε γνῶτε ὅτι ἤγγικεν	ἡ	ἐρήμωσις αὐτῆς» Συγκρίνας δέ τις
[3, 33]	τοῦ Τερτυλλιανοῦ Ῥωμαϊκῆς ἀπολογίας, ἧς	ἡ	ἑρμηνεία τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον·
[3, 31]	θυγατέρες αὐτοῦ γεγηρακυῖαι παρθένοι καὶ	ἡ	ἑτέρα αὐτοῦ θυγάτηρ ἐν ἁγίῳ
[3, 6]	ἡ τροφὴ καὶ δακρύων ἄξιος	ἡ	θέα, τῶν μὲν δυνατωτέρων πλεονεκτούντων,
[3, 25]	ἡ λεγομένη Ἰακώβου φέρεται καὶ	ἡ	Ἰούδα ἥ τε Πέτρου δευτέρα
[3, 33]	διαφόροις ἐναγωνίζεσθαι μαρτυρίοις. Εἴληπται δ'	ἡ	ἱστορία ἐξ ἧς ἀνώτερον δεδηλώκαμεν
[3, 25]	Διδαχαὶ ἔτι τε, ὡς ἔφην,	ἡ	Ἰωάννου Ἀποκάλυψις, εἰ φανείη· ἥν
[3, 3]	~Πέτρου μὲν οὖν ἐπιστολὴ μία,	ἡ	λεγομένη αὐτοῦ προτέρα, ἀνωμολόγηται, ταύτῃ
[3, 25]	δ' οὖν ὅμως τοῖς πολλοῖς,	ἡ	λεγομένη Ἰακώβου φέρεται καὶ ἡ
[3, 29]	ἐχθροῦ. ~Ἐπὶ τούτων δῆτα καὶ	ἡ	λεγομένη τῶν Νικολαϊτῶν αἵρεσις ἐπὶ
[3, 38]	ἀποστολικῆς ὀρθοδοξίας ἀποσῴζει τὸν χαρακτῆρα.	Ἡ	μὲν οὖν τοῦ Κλήμεντος ὁμολογουμένη
[3, 25]	τε Πέτρου δευτέρα ἐπιστολὴ καὶ	ἡ	ὀνομαζομένη δευτέρα καὶ τρίτη Ἰωάννου,
[3, 1]	τὴν οἰκουμένην, Θωμᾶς μέν, ὡς	ἡ	παράδοσις περιέχει, τὴν Παρθίαν εἴληχεν,
[3, 37]	δι' ὑπομνημάτων τῆς ἀποστολικῆς διδασκαλίας	ἡ	παράδοσις φέρεται. ~Ὥσπερ οὖν ἀμέλει
[3, 6]	δ' εὐθέως ὅλη τοῦ μύσους	ἡ	πόλις, καὶ πρὸ ὀμμάτων ἕκαστος
[3, 24]	γραμμάτων πρὸς τῷ εὐαγγελίῳ καὶ	ἡ	προτέρα τῶν ἐπιστολῶν παρά τε
[3, 20]	οὐσίας ἀπολαβεῖν τοὺς ἀδίκως ἐξεληλαμένους	ἡ	Ῥωμαίων σύγκλητος βουλὴ ψηφίζεται· ἱστοροῦσιν
[3, 32]	τῆς ἀθέου πλάνης ἀρχὴν ἐλάμβανεν	ἡ	σύστασις διὰ τῆς τῶν ἑτεροδιδασκάλων
[3, 18]	δὲ ἄρα κατὰ τοὺς δηλουμένους	ἡ	τῆς ἡμετέρας πίστεως διέλαμπεν διδασκαλία,
[3, 11]	τὸν τοῦ Κλωπᾶ, οὗ καὶ	ἡ	τοῦ εὐαγγελίου μνημονεύει γραφή, τοῦ
[3, 29]	συνέστη χρόνον, ἧς δὴ καὶ	ἡ	τοῦ Ἰωάννου Ἀποκάλυψις μνημονεύει· οὗτοι
[3, 6]	σιτία διήρπαζον. Ἐλεεινὴ δ' ἦν	ἡ	τροφὴ καὶ δακρύων ἄξιος ἡ
[3, 25]	χαρακτήρ, ἥ τε γνώμη καὶ	ἡ	τῶν ἐν αὐτοῖς φερομένων προαίρεσις
[3, 7]	τὰς φωνὰς ἐκείνας ἐν αἷς	ἡ	τῶν Ἰουδαίων πληθὺς τὸν μὲν
[3, 25]	τῶν εὐαγγελίων τετρακτύν, οἷς ἕπεται	ἡ	τῶν Πράξεων τῶν ἀποστόλων γραφή·
[3, 39]	τῆς ἀναπληρώσεως τοῦ αὐτῶν ἀριθμοῦ	ἡ	τῶν Πράξεων ὧδέ πως ἱστορεῖ
[3, 30]	ὁ τῶν μακαρίων γάμος καὶ	ἡ	τῶν φιλτάτων τελεία διάθεσις» Καὶ
[3, 25]	Ἀποκάλυψις Πέτρου καὶ πρὸς τούτοις	ἡ	φερομένη Βαρναβᾶ ἐπιστολὴ καὶ τῶν
[3, 7]	δὲ ἵνα μὴ γένηται ὑμῶν	ἡ	φυγὴ χειμῶνος μηδὲ σαββάτῳ. Ἔσται
[3, 6]	ἤσθιον, οἳ δ' ἔπεσσον ὡς	ἥ	τε ἀνάγκη καὶ τὸ δέος
[3, 25]	ἦθος τὸ ἀποστολικὸν ἐναλλάττει χαρακτήρ,	ἥ	τε γνώμη καὶ ἡ τῶν
[3, 25]	Ἰακώβου φέρεται καὶ ἡ Ἰούδα	ἥ	τε Πέτρου δευτέρα ἐπιστολὴ καὶ
[3, 6]	καὶ παρὰ τὴν ὄψιν ἐπεπήγεσαν.	Ἣ	δ' ἐμόν, ἔφη, τοῦτο τὸ
[3, 6]	τὸ παρασκευασθέν, ἀποσφάξειν αὐτὴν εὐθέως·	ἣ	δὲ καὶ μοῖραν αὐτοῖς εἰποῦσα
[3, 8]	πόλεις. Κατὰ δὲ τὴν ἑορτήν,	ἣ	πεντηκοστὴ καλεῖται, νύκτωρ οἱ ἱερεῖς
[3, 31]	τῆς παρουσίας τοῦ κυρίου, ἐν	ᾗ	ἔρχεται μετὰ δόξης ἐξ οὐρανοῦ
[3, 36]	καὶ τῇ Ῥωμαίων ἐκκλησίᾳ γράφει,	ᾗ	καὶ παράκλησιν προτείνει ὡς μὴ
[3, 10]	τὴν τῆς ἀληθείας παράδοσιν, ἐφ'	ᾗ	μαρτυρίας τεύξεσθαι προσδοκήσας οὐ διήμαρτον.
[3, 38]	ἐκκλησίας τῇ Κορινθίων διετυπώσατο· ἐν	ᾗ	τῆς πρὸς Ἑβραίους πολλὰ νοήματα
[3, 4]	εἰρήκαμεν ὁμολογουμένης αὐτοῦ ἐπιστολῆς, ἐν	ᾗ	τοῖς ἐξ Ἑβραίων οὖσιν ἐν
[3, 5]	κεκελευσμένου, Πέλλαν αὐτὴν ὀνομάζουσιν, ἐν	ἧ	τῶν εἰς Χριστὸν πεπιστευκότων ἀπὸ
[3, 5]	περιηλάθησαν συμφορῶν, ὁπόσαι τε μυριάδες	ἡβηδὸν	γυναιξὶν ἅμα καὶ παισὶ ξίφει
[3, 20]	ὄντας Δαυίδ. Τούτους ὁ ἠουοκᾶτος	ἤγαγεν	πρὸς Δομετιανὸν Καίσαρα. Ἐφοβεῖτο γὰρ
[3, 23]	βίῳ περιλειπόμενος αὐτὸς ἐκεῖνος ὃν	ἠγάπα	ὁ Ἰησοῦς, ἀπόστολος ὁμοῦ καὶ
[3, 36]	συνέπαθον. Οὐ γὰρ τὸν νῦν	ἠγάπησαν	αἰῶνα, ἀλλὰ τὸν ὑπὲρ ἡμῶν
[3, 7]	τὴν Ἱερουσαλήμ, τότε γνῶτε ὅτι	ἤγγικεν	ἡ ἐρήμωσις αὐτῆς» Συγκρίνας δέ
[3, 0]	προστάττει. ΙΓ Ὡς δεύτερος Ἀλεξανδρέων	ἡγεῖται	Ἀβίλιος. ΙΔ Ὡς καὶ Ῥωμαίων
[3, 0]	Ὡς τῆς Ἀλεξανδρέων ἐκκλησίας τρίτος	ἡγεῖται	Κέρδων. ΚΒ Ὡς τῆς Ἀντιοχέων
[3, 0]	τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας τέταρτος Εὐάρεστος	ἡγεῖται.	ΛΕ Ὡς τρίτος τῆς ἐν
[3, 0]	βιβλίων. ΙΑ Ὡς μετὰ Ἰάκωβον	ἡγεῖται	Συμεὼν τῆς ἐν Ἱεροσολύμοιςἐκκλησίας. ΙΒ
[3, 36]	ἐγγράφως ἤδη μαρτυρόμενος διατυποῦσθαι ἀναγκαῖον	ἡγεῖτο.	Οὕτω δῆτα ἐν Σμύρνῃ γενόμενος,
[3, 21]	δὲ Ῥωμαίων εἰς ἔτι Κλήμης	ἡγεῖτο,	τρίτον καὶ αὐτὸς ἐπέχων τῶν
[3, 15]	~Δωδεκάτῳ δὲ ἔτει τῆς αὐτῆς	ἡγεμονίας	τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας Ἀνέγκλητον ἔτεσιν
[3, 33]	διωγμός, ὡς Πλίνιον Σεκοῦνδον, ἐπισημότατον	ἡγεμόνων,	ἐπὶ τῷ πλήθει τῶν μαρτύρων
[3, 23]	ἵππος ἤδη μοι παρέστω, καὶ	ἡγεμὼν	γενέσθω μοί τις τῆς ὁδοῦ.
[3, 6]	μιᾷ. Πάντα δ' ὑπ' ὀδόντας	ἦγεν	ἡ ἀνάγκη, καὶ τὰ μηδὲ
[3, 21]	Ἀβίλιον δέκα πρὸς τρισὶν ἔτεσιν	ἡγησάμενον	διαδέχεται Κέρδων. Τρίτος οὗτος τῶν
[3, 20]	ἐκκλησίας διωγμόν. Τοὺς δὲ ἀπολυθέντας	ἡγήσασθαι	τῶν ἐκκλησιῶν, ὡς ἂν δὴ
[3, 19]	λέξιν ὧδέ πως λέγων ὁ	Ἡγήσιππος·	~Ἔτι δὲ περιῆσαν οἱ ἀπὸ
[3, 11]	Κλωπᾶν ἀδελφὸν τοῦ Ἰωσὴφ ὑπάρχειν	Ἡγήσιππος	ἱστορεῖ. ~Καὶ ἐπὶ τούτοις Οὐεσπασιανὸν
[3, 32]	διαφόροις ἤδη πρότερον ἐχρησάμεθα φωναῖς,	Ἡγήσιππος·	ὃς δὴ περί τινων αἱρετικῶν
[3, 20]	τῷ βίῳ. Ταῦτα μὲν ὁ	Ἡγήσιππος·	οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ ὁ
[3, 16]	κεκίνητο στάσεως, ἀξιόχρεως μάρτυς ὁ	Ἡγήσιππος.	~Πολλήν γε μὴν εἰς πολλοὺς
[3, 33]	ἐκβαλών, ταραχθεὶς τῷ πλήθει, διὸ	ἠγνόει	τί αὐτῷ λοιπὸν εἴη πρακτέον,
[3, 5]	τὰς διὰ τοῦ λιμοῦ ἀναγκαῖον	ἡγοῦμαι	συμφορὰς παραθέσθαι, ὡς ἂν ἐκ
[3, 39]	τῆς γῆς ὑποστησομένης· ἃ καὶ	ἡγοῦμαι	τὰς ἀποστολικὰς παρεκδεξάμενον διηγήσεις ὑπολαβεῖν,
[3, 33]	ἐπιζήτησιν κεκωλυμένην. Πλίνιος γὰρ Σεκοῦνδος	ἡγούμενος	ἐπαρχίου κατακρίνας Χριστιανούς τινας καὶ
[3, 27]	ἀποστόλου πάμπαν τὰς ἐπιστολὰς ἀρνητέας	ἡγοῦντο	εἶναι δεῖν, ἀποστάτην ἀποκαλοῦντες αὐτὸν
[3, 27]	μὲν γὰρ αὐτὸν καὶ κοινὸν	ἡγοῦντο,	κατὰ προκοπὴν ἤθους αὐτὸ μόνον
[3, 24]	τοῦ διδασκάλου μαθήματα πρεσβεύειν οὔτε	ᾔδεσαν	οὔτε ἐνεχείρουν, τῇ δὲ τοῦ
[3, 6]	ἀνθρώποις, κἂν παρέλιπον τὴν συμφορὰν	ἡδέως,	εἰ μὴ τῶν κατ' ἐμαυτὸν
[3, 10]	ὑπὲρ αὐτῶν, εἰ δέοι, θνῄσκειν	ἡδέως»	Καὶ ταῦτα δὲ τοῦ συγγραφέως
[3, 10]	βιβλία, μόνον οὐ τῶν ἔργων	ἤδη	βλεπομένων· συνῄδειν γὰρ ἐμαυτῷ τετηρηκότι
[3, 25]	ἕτεροι δὲ ἐγκρίνουσιν τοῖς ὁμολογουμένοις.	Ἤδη	δ' ἐν τούτοις τινὲς καὶ
[3, 36]	πόλεως ταῖς καταλεχθείσαις ἐκκλησίαις διετυπώσατο·	ἤδη	δ' ἐπέκεινα τῆς Σμύρνης γενόμενος,
[3, 38]	πρὸς Ἑβραίους πολλὰ νοήματα παραθείς,	ἤδη	δὲ καὶ αὐτολεξεὶ ῥητοῖς τισιν
[3, 38]	τοὺς ἀρχαίους αὐτῇ κεχρημένους ἴσμεν.	Ἤδη	δὲ καὶ ἕτερα πολυεπῆ καὶ
[3, 24]	ἐστέλλετο, διὰ τῆς γραφῆς ἀπεπλήρου·	ἤδη	δὲ Μάρκου καὶ Λουκᾶ τῶν
[3, 6]	ἀγρίων καὶ πόας ὑπαντῶντες, ὅτ'	ἤδη	διαπεφευγέναι τοὺς πολεμίους ἐδόκουν, ἀφήρπαζον
[3, 24]	Τῶν προαναγραφέντων τριῶν εἰς πάντας	ἤδη	καὶ εἰς αὐτὸν διαδεδομένων, ἀποδέξασθαι
[3, 3]	δεῖ στοιχειώσεως εἰσαγωγικῆς, κέκριται· ὅθεν	ἤδη	καὶ ἐν ἐκκλησίαις ἴσμεν αὐτὸ
[3, 5]	πρὸς τῷ κατ' αὐτοῦ τολμήματι	ἤδη	καὶ κατὰ τῶν ἀποστόλων αὐτοῦ
[3, 6]	ἐκοπία, πανταχόθεν δ' ἄπορον ἦν	ἤδη	καὶ τὸ εὑρεῖν, ὁ λιμὸς
[3, 32]	τῶν ἀποστόλων λειπομένου, γυμνῇ λοιπὸν	ἤδη	κεφαλῇ τῷ τῆς ἀληθείας κηρύγματι
[3, 36]	ἢν ὑπὲρ ἀσφαλείας καὶ ἐγγράφως	ἤδη	μαρτυρόμενος διατυποῦσθαι ἀναγκαῖον ἡγεῖτο. Οὕτω
[3, 23]	τἀδελφοῦ ψυχῆς κατέλιπον. Ἀλλ' ἵππος	ἤδη	μοι παρέστω, καὶ ἡγεμὼν γενέσθω
[3, 7]	Χριστοῦ προρρήσεσιν, θείᾳ δυνάμει ὥσπερ	ἤδη	παρόντα προεορακότος αὐτὰ ἐπιδακρύσαντός τε
[3, 6]	τροφῆς ἐδόκουν, οἱ τηκόμενοι δὲ	ἤδη	παρωδεύοντο, καὶ κτείνειν ἄλογον ἐδόκει
[3, 10]	ἰδίοις γράμμασιν· τοσούτου γὰρ αἰῶνος	ἤδη	παρῳχηκότος οὔτε προσθεῖναί τις οὔτε
[3, 32]	μάρτυς αὐτὸς ἐκεῖνος, οὗ διαφόροις	ἤδη	πρότερον ἐχρησάμεθα φωναῖς, Ἡγήσιππος· ὃς
[3, 31]	σκηνωμάτων αὐτῶν καταθέσεως ὁ χῶρος	ἤδη	πρότερον ἡμῖν δεδήλωται· τοῦ δὲ
[3, 32]	αὐτὴν ἐπιβιῶναι βασιλείαν μετὰ τὴν	ἤδη	πρότερον ἱστορηθεῖσαν αὐτῶν ὑπὲρ τῆς
[3, 4]	τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας τὴν ἐπισκοπὴν	ἤδη	πρότερον κληρωθεὶς δεδήλωται· ἀλλὰ καὶ
[3, 28]	Κήρινθον παρειλήφαμεν· Γάϊος, οὗ φωνὰς	ἤδη	πρότερον παρατέθειμαι, ἐν τῇ φερομένῃ
[3, 31]	Ἰωάννου τὰ μὲν τοῦ χρόνου	ἤδη	πως εἴρηται, τὸ δέ γε
[3, 28]	Χριστοῦ καὶ πάλιν ἐπιθυμίαις καὶ	ἡδοναῖς	ἐν Ἱερουσαλὴμ τὴν σάρκα πολιτευομένην
[3, 29]	σωτῆρος ἐντολὴν δυσὶ κυρίοις δουλεύειν,	ἡδονῇ	καὶ κυρίῳ. Λέγουσι δ' οὖν
[3, 29]	καὶ παραχρᾶσθαι μηδὲν αὐτῇ πρὸς	ἡδονὴν	ἐνδιδόντα, ψυχῆν δὲ αὔξειν διὰ
[3, 29]	καὶ ἡ ἐγκράτεια τῶν περισπουδάστων	ἡδονῶν	τὸ παραχρᾶσθαι τῇ σαρκὶ ἐδίδασκεν.
[3, 3]	δεκατέσσαρες· ὅτι γε μήν τινες	ἠθετήκασι	τὴν πρὸς Ἑβραίους, πρὸς τῆς
[3, 25]	ὁ τῆς φράσεως παρὰ τὸ	ἦθος	τὸ ἀποστολικὸν ἐναλλάττει χαρακτήρ, ἥ
[3, 27]	καὶ κοινὸν ἡγοῦντο, κατὰ προκοπὴν	ἤθους	αὐτὸ μόνον ἄνθρωπον δεδικαιωμένον ἐξ
[3, 23]	ἐπεὶ τὰ ἄλλα ὧν χάριν	ἧκεν	κατεστήσατο, ἄγε δή, ἔφη, ὦ
[3, 6]	ἔπειθ' εὑρόντες μὲν ὡς ἀρνησαμένους	ᾐκίζοντο,	μὴ εὑρόντες δὲ ὡς ἐπιμελέστερον
[3, 39]	ἐκ παραδόσεως ἀγράφου εἰς αὐτὸν	ἥκοντα	παρατέθειται ξένας τέ τινας παραβολὰς
[3, 39]	ἐποιήσατο πρόνοιαν, τοῦ μηδὲν ὧν	ἤκουσεν	παραλιπεῖν ἢ ψεύσασθαί τι ἐν
[3, 39]	λεχθέντα ἢ πραχθέντα. Οὔτε γὰρ	ἤκουσεν	τοῦ κυρίου οὔτε παρηκολούθησεν αὐτῷ,
[3, 23]	γενέσθω μοί τις τῆς ὁδοῦ.	Ἥλαυνεν,	ὥσπερ εἶχεν, αὐτόθεν ἀπὸ τῆς
[3, 6]	ὀλοφυρμὸς ἦν, ἀλλ' ὁ λιμὸς	ἤλεγχε	τὰ πάθη, ξηροῖς δὲ τοῖς
[3, 24]	δὲ τὸ παραδοθῆναι» φησίν Ἰωάννην	ἦλθεν	Ἰησοῦς εἰς τὴν Γαλιλαίαν» καὶ
[3, 31]	κατὰ λέξιν ὧδέ πως λέγων·	ἤλθομεν	εἰς Καισάρειαν, καὶ εἰσελθόντες εἰς
[3, 23]	πρὸ ὥρας λαβομένῳ προσφθείρονταί τινες	ἥλικες	ἀργοὶ καὶ ἀπερρωγότες, ἐθάδες κακῶν,
[3, 23]	ἐδίωκεν ἀνὰ κράτος, ἐπιλαθόμενος τῆς	ἡλικίας	τῆς ἑαυτοῦ, κεκραγώς· τί με
[3, 8]	σημείων ἦν ἄξια· πρὸ γὰρ	ἡλίου	δύσεως ὤφθη μετέωρα περὶ πᾶσαν
[3, 39]	κυριακῶν ποιούμενος λογίων, ὥστε οὐδὲν	ἥμαρτεν	Μάρκος οὕτως ἔνια γράψας ὡς
[3, 16]	δεδημοσιευμένην πάλαι τε καὶ καθ'	ἡμᾶς	αὐτοὺς ἔγνωμεν. Καὶ ὅτι γε
[3, 37]	ὧν ἔτι καὶ νῦν εἰς	ἡμᾶς	δι' ὑπομνημάτων τῆς ἀποστολικῆς διδασκαλίας
[3, 33]	γε μὴν τοῖς κακουργεῖν περὶ	ἡμᾶς	ἐθέλουσιν λείπεσθαι προφάσεις, ἔσθ' ὅπῃ
[3, 33]	Καίτοι εὑρήκαμεν καὶ τὴν εἰς	ἡμᾶς	ἐπιζήτησιν κεκωλυμένην. Πλίνιος γὰρ Σεκοῦνδος
[3, 18]	καὶ τοὺς ἄποθεν τοῦ καθ'	ἡμᾶς	λόγου συγγραφεῖς μὴ ἀποκνῆσαι ταῖς
[3, 28]	τῆς κατὰ Ἀλεξάνδρειαν παροικίας καθ'	ἡμᾶς	τὴν ἐπισκοπὴν εἰληχώς, ἐν δευτέρῳ
[3, 24]	αὐτὸς πεπληροφόρητο λόγων, ἀναγκαίως ἀπαλλάττων	ἡμᾶς	τῆς περὶ τοὺς ἄλλους ἀμφηρίστου
[3, 3]	μήτε ἀρχαίων μήτε μὴν καθ'	ἡμᾶς	τις ἐκκλησιαστικὸς συγγραφεὺς ταῖς ἐξ
[3, 36]	ὑπὲρ ἡμῶν ἀποθανόντα καὶ δι'	ἡμᾶς	ὑπὸ τοῦ θεοῦ ἀναστάντα» Καὶ
[3, 10]	δὲ Ἀρταξέρξου μέχρι τοῦ καθ'	ἡμᾶς	χρόνου γέγραπται μὲν ἕκαστα, πίστεως
[3, 24]	παρέδωκεν εὐαγγελίου. Καὶ ταῦτα μὲν	ἡμεῖς	περὶ τούτων· οἰκειότερον δὲ κατὰ
[3, 10]	Δῆλον δ' ἐστὶν ἔργῳ πῶς	ἡμεῖς	πρόσιμεν τοῖς ἰδίοις γράμμασιν· τοσούτου
[3, 24]	γὰρ πρότερον Ἑβραίοις κηρύξας, ὡς	ἤμελλεν	καὶ ἐφ' ἑτέρους ἰέναι, πατρίῳ
[3, 7]	καί γε σὺ ἐν τῇ	ἡμέρᾳ	ταύτῃ τὰ πρὸς εἰρήνην σου·
[3, 31]	κεκοίμηται· ἅτινα ἀναστήσεται τῇ ἐσχάτῃ	ἡμέρᾳ	τῆς παρουσίας τοῦ κυρίου, ἐν
[3, 7]	ἀπὸ ὀφθαλμῶν σου· ὅτι ἥξουσιν	ἡμέραι	ἐπὶ σέ, καὶ περιβαλοῦσίν σοι
[3, 32]	τοῦ ὑπατικοῦ. Καὶ ἐπὶ πολλαῖς	ἡμέραις	αἰκιζόμενος ἐμαρτύρησεν, ὡς πάντας ὑπερθαυμάζειν
[3, 32]	ἂν Χριστιανὸς ἐπὶ πλείσταις αἰκισθεὶς	ἡμέραις	αὐτόν τε τὸν δικαστὴν καὶ
[3, 27]	παρεφύλαττον, ταῖς δ' αὖ κυριακαῖς	ἡμέραις	ἡμῖν τὰ παραπλήσια εἰς μνήμην
[3, 8]	ἠνοιγμένη. Μετὰ δὲ τὴν ἑορτὴν	ἡμέραις	οὐ πολλαῖς ὕστερον, μιᾷ καὶ
[3, 7]	ταῖς θηλαζούσαις ἐν ἐκείναις ταῖς	ἡμέραις·	προσεύχεσθε δὲ ἵνα μὴ γένηται
[3, 5]	ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας ἁπάσης ἐν	ἡμέραις	τῆς τοῦ πάσχα ἑορτῆς ὥσπερ
[3, 5]	Χρῆν δ' οὖν ἐν αἷς	ἡμέραις	τὸν πάντων σωτῆρα καὶ εὐεργέτην
[3, 6]	τῶν στασιαστῶν συνήκμαζεν, καὶ καθ'	ἡμέραν	ἀμφότερα προσεξεκάετο τὰ δεινά. Φανερὸς
[3, 8]	καὶ τὸν ναόν, ὡς δοκεῖν	ἡμέραν	εἶναι λαμπράν, καὶ τοῦτο παρέτεινεν
[3, 6]	εἴ τι τροφῆς ἐπινοηθείη, καθ'	ἡμέραν	εἰσπηδῶντες ἥρπαζον οἱ δορυφόροι. Δεινὴ
[3, 8]	πάντα τὸν λαόν. Τοῦτο μεθ'	ἡμέραν	καὶ νύκτωρ κατὰ πάντας τοὺς
[3, 36]	γῆς καὶ θαλάσσης, νυκτὸς καὶ	ἡμέρας,	ἐνδεδεμένος δέκα λεοπάρδοις, ὅ ἐστιν
[3, 6]	προπαρασκευάζοντες ἑαυτοῖς εἰς τὰς ἑξῆς	ἡμέρας	ἐφόδια. Τοῖς δ' ἐπὶ τὴν
[3, 31]	προφητεύουσαι. Τὰ μὲν οὖν εἰς	ἡμετέραν	ἐλθόντα γνῶσιν περί τε τῶν
[3, 18]	ἑωράθη, ἀλλὰ σχεδὸν ἐπὶ τῆς	ἡμετέρας	γενεᾶς, πρὸς τῷ τέλει τῆς
[3, 18]	κατὰ τοὺς δηλουμένους ἡ τῆς	ἡμετέρας	πίστεως διέλαμπεν διδασκαλία, ὡς καὶ
[3, 36]	οὕτως· Ὡς εἶπέν τις τῶν	ἡμετέρων,	διὰ τὴν πρὸς θεὸν μαρτυρίαν
[3, 39]	εὐαγγέλιον περιέχει. Καὶ ταῦτα δ'	ἡμῖν	ἀναγκαίως πρὸς τοῖς ἐκτεθεῖσιν ἐπιτετηρήσθω.
[3, 37]	ψυχαῖς καταδέχεσθαι. Ἀδυνάτου δ' ὄντος	ἡμῖν	ἅπαντας ἐξ ὀνόματος ἀπαριθμεῖσθαι ὅσοι
[3, 20]	διατριβὴν ἀπειληφέναι ὁ τῶν παρ'	ἡμῖν	ἀρχαίωνπαραδίδωσι λόγος. ~Μικρῷ δὲ πλέον
[3, 10]	μυριάδες οὖν βιβλίων εἰσὶ παρ'	ἡμῖν	ἀσυμφώνων καὶ μαχομένων, δύο δὲ
[3, 24]	γενομένη αἰτία ἐν τοῖς πρόσθεν	ἡμῖν	δεδήλωται· ὁ δὲ Λουκᾶς ἀρχόμενος
[3, 31]	καταθέσεως ὁ χῶρος ἤδη πρότερον	ἡμῖν	δεδήλωται· τοῦ δὲ Ἰωάννου τὰ
[3, 39]	ἑορακέναι. Καὶ ὁ νῦν δὲ	ἡμῖν	δηλούμενος Παπίας τοὺς μὲν τῶν
[3, 4]	κατὰ χρόνους τῶν ἀποστόλων διαδοχῆς	ἡμῖν	εἰρήσεται· νῦν δ' ἐπὶ τὰ
[3, 36]	καὶ ἄλλας ὅσας εἴχομεν παρ'	ἡμῖν,	ἐπέμψαμεν ὑμῖν, καθὼς ἐνετείλασθε· αἵτινες
[3, 23]	ὦ ἐπίσκοπε, τὴν παραθήκην ἀπόδος	ἡμῖν,	ἣν ἐγώ τε καὶ ὁ
[3, 31]	ἀποστολικῶν χρόνων ὧν τε καταλελοίπασιν	ἡμῖν	ἱερῶν γραμμάτων καὶ τῶν ἀντιλεγομένων
[3, 24]	τοῦ κυρίου διατριβῶν ὑπομνήματα Ματθαῖος	ἡμῖν	καὶ Ἰωάννης μόνοι καταλελοίπασιν· οὓς
[3, 10]	τῆς τῶν ἐξ αὐτοῦ παραληφθέντων	ἡμῖν	μαρτυρίας. Διαβάλλων δῆτα Ἰοῦστον Τιβεριέα,
[3, 39]	αὐτῶν παραδόσεις. Καὶ ταῦτα δ'	ἡμῖν	οὐκ εἰς τὸ ἄχρηστον εἰρήσθω·
[3, 24]	κρείττονι παραπεφυλαγμένης. Ταῦτα μὲν οὖν	ἡμῖν	περὶ τῆς τοῦ κατὰ Ἰωάννην
[3, 27]	ταῖς δ' αὖ κυριακαῖς ἡμέραις	ἡμῖν	τὰ παραπλήσια εἰς μνήμην τῆς
[3, 36]	Τὰς ἐπιστολὰς Ἰγνατίου τὰς πεμφθείσας	ἡμῖν	ὑπ' αὐτοῦ καὶ ἄλλας ὅσας
[3, 4]	προσεκτήσατο ψυχῶν θεραπευτικῆς ἐν δυσὶν	ἡμῖν	ὑποδείγματα θεοπνεύστοις κατέλιπεν βιβλίοις, τῷ
[3, 28]	ὑπὸ ἀποστόλου μεγάλου γεγραμμένων τερατολογίας	ἡμῖν	ὡς δι' ἀγγέλων αὐτῷ δεδειγμένας
[3, 8]	λαμπράν, καὶ τοῦτο παρέτεινεν ἐφ'	ἡμίσειαν	ὥραν· ὃ τοῖς μὲν ἀπείροις
[3, 20]	μόνα, ἑκάστῳ αὐτῶν ἀνήκοντος τοῦ	ἡμίσεος,	καὶ ταῦτα οὐκ ἐν ἀργυρίοις
[3, 6]	υἱόν, ἔπειτ' ὀπτήσασα, τὸ μὲν	ἥμισυ	κατεσθίει, τὸ δὲ λοιπὸν κατακαλύψασα
[3, 22]	δεύτερος μετὰ τὸν τοῦ σωτῆρος	ἡμῶν	ἀδελφὸν τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις ἐκκλησίας
[3, 5]	γε μὴν τὴν τοῦ σωτῆρος	ἡμῶν	ἀνάληψιν Ἰουδαίων πρὸς τῷ κατ'
[3, 5]	πρώτου μετὰ τὴν τοῦ σωτῆρος	ἡμῶν	ἀνάληψιν κεκληρωμένου, τὸν προδηλωθέντα τρόπον
[3, 17]	κατεστήσατο. Δεύτερος δῆτα τὸν καθ'	ἡμῶν	ἀνεκίνει διωγμόν, καίπερ τοῦ πατρὸς
[3, 36]	οἰκοδομὴν τὴν εἰς τὸν κύριον	ἡμῶν	ἀνήκουσαν» Καὶ τὰ μὲν περὶ
[3, 36]	ἠγάπησαν αἰῶνα, ἀλλὰ τὸν ὑπὲρ	ἡμῶν	ἀποθανόντα καὶ δι' ἡμᾶς ὑπὸ
[3, 1]	τῶν δὲ ἱερῶν τοῦ σωτῆρος	ἡμῶν	ἀποστόλων τε καὶ μαθητῶν ἐφ'
[3, 17]	πατρὸς αὐτῷ Οὐεσπασιανοῦ μηδὲν καθ'	ἡμῶν	ἄτοπον ἐπινοήσαντος. ~Ἐν τούτῳ κατέχει
[3, 24]	μὲν τῆς σαρκὸς τοῦ σωτῆρος	ἡμῶν	γενεαλογίαν ἅτε Ματθαίῳ καὶ Λουκᾷ
[3, 3]	περὶ ταύτης δὲ τοῖς πρὸ	ἡμῶν	εἰρημένα κατὰ καιρὸν παραθήσομαι. Οὐδὲ
[3, 33]	ἐν πλείοσι τόποις ὁ καθ'	ἡμῶν	ἐπετάθη τότε διωγμός, ὡς Πλίνιον
[3, 7]	προγνωστικαῖς τοῦ κυρίου καὶ σωτῆρος	ἡμῶν	Ἰησοῦ Χριστοῦ προρρήσεσιν, θείᾳ δυνάμει
[3, 0]	τῶν πρὸς γένους τοῦ σωτῆρος	ἡμῶν.	ΚΑ Ὡς τῆς Ἀλεξανδρέων ἐκκλησίας
[3, 32]	ἐξ ἐπαναστάσεως δήμων τὸν καθ'	ἡμῶν	κατέχει λόγος ἀνακινηθῆναι διωγμόν· ἐν
[3, 7]	δέ τις τὰς τοῦ σωτῆρος	ἡμῶν	λέξεις ταῖς λοιπαῖς τοῦ συγγραφέως
[3, 7]	ὁμοῦ καὶ πρόρρησιν τοῦ σωτῆρος	ἡμῶν	ὁμολογήσας; περὶ μὲν οὖν τῶν
[3, 7]	καὶ τὴν ἀψευδῆ τοῦ σωτῆρος	ἡμῶν	πρόρρησιν, δι' ἧς αὐτὰ ταῦτα
[3, 33]	κατὰ χώρας ἀρχόντων τὰς καθ'	ἡμῶν	συσκευαζομένων ἐπιβουλάς, ὡς καὶ ἄνευ
[3, 23]	ὡς ὁ κύριος τὸν ὑπὲρ	ἡμῶν·	ὑπὲρ σοῦ τὴν ψυχὴν ἀντιδώσω
[3, 24]	καὶ οἱ λοιποὶ τοῦ σωτῆρος	ἡμῶν	φοιτηταί, δώδεκα μὲν ἀπόστολοι, ἑβδομήκοντα
[3, 36]	ἔχεσθαι τῆς τῶν ἀποστόλων παραδόσεως,	ἢν	ὑπὲρ ἀσφαλείας καὶ ἐγγράφως ἤδη
[3, 6]	ἐν ταῖς συμφοραῖς οὔτε ὀλοφυρμὸς	ἦν,	ἀλλ' ὁ λιμὸς ἤλεγχε τὰ
[3, 6]	δ' ἀπορίας οὐδὲ τοῖς θνῄσκουσιν	ἦν,	ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐμπνέοντας οἱ
[3, 8]	τὰ ἐπακολουθήσαντα πάθη τῶν σημείων	ἦν	ἄξια· πρὸ γὰρ ἡλίου δύσεως
[3, 23]	καὶ λῃστήριον συγκροτήσας, ἕτοιμος λῄσταρχος	ἦν,	βιαιότατος μιαιφονώτατος χαλεπώτατος. Χρόνος ἐν
[3, 26]	εἰσιν, ἀπ' ἐκείνου τοῦτο ὁμολογοῦντες»	Ἦν	δ' ἄρα διαβολικῆς ἐνεργείας διὰ
[3, 6]	φύσιν ἐχώρει, καὶ τὸ τέκνον,	ἦν	δ' αὐτῇ παῖς ὑπομάστιος, ἁρπασαμένη,
[3, 8]	Νομίσαντες δ' οἱ ἄρχοντες ὅπερ	ἦν,	δαιμονιώτερον εἶναι τὸ κίνημα τἀνδρός,
[3, 39]	συνετάξατο, ἡρμήνευσεν δ' αὐτὰ ὡς	ἦν	δυνατὸς ἕκαστος» Κέχρηται δ' ὁ
[3, 21]	Τραϊανός. Οὗ δὴ πρῶτον ἔτος	ἦν	ἐν ᾧ τῆς κατ' Ἀλεξάνδρειαν
[3, 6]	Φανερὸς μέν γε οὐδαμοῦ σῖτος	ἦν,	ἐπεισπηδῶντες δὲ διηρεύνων τὰς οἰκίας,
[3, 31]	ἐν Ἐφέσῳ παροικίας ἐπίσκοπος οὗτος	ἦν	ἐπιδείκνυται, ἣν Οὐίκτορι Ῥωμαίων ἐπισκόπῳ
[3, 5]	δὲ μετ' αὐτὸν Ἰακώβου, ὃς	ἦν	Ζεβεδαίου μὲν παῖς, ἀδελφὸς δὲ
[3, 29]	ὧν οὕτως ἐχόντων ἀποβολὴ πάθους	ἦν	ἡ εἰς μέσον τῶν ἀποστόλων
[3, 6]	τὰ σιτία διήρπαζον. Ἐλεεινὴ δ'	ἦν	ἡ τροφὴ καὶ δακρύων ἄξιος
[3, 6]	ἄλλοις ἐκοπία, πανταχόθεν δ' ἄπορον	ἦν	ἤδη καὶ τὸ εὑρεῖν, ὁ
[3, 24]	ἐν τῷ λέγειν. Οὔπω γὰρ	ἦν	Ἰωάννης βεβλημένος εἰς φυλακήν» Οὐκοῦν
[3, 6]	που τροφῆς παραφανείη σκιά, πόλεμος	ἦν,	καὶ διὰ χειρῶν ἐχώρουν οἱ
[3, 6]	τῶν λιμωττόντων ἐπὶ τὸν θάνατον	ἦν	καὶ μακαρισμὸς τῶν φθασάντων πρὶν
[3, 21]	βαθμόν. Λίνος δὲ ὁ πρῶτος	ἦν	καὶ μετ' αὐτὸν Ἀνέγκλητος. ~Ἀλλὰ
[3, 26]	διαβολικῆς ἐνεργείας ἀποδείκνυται τὸν τρόπον.	Ἦν	καὶ οὗτος Σαμαρεύς, εἰς ἄκρον
[3, 6]	θυρεῶν ἀποδέροντες ἐμασῶντο, τροφὴ δ'	ἦν	καὶ χόρτου τισὶν παλαιοῦ σπαράγματα·
[3, 36]	Σμύρνῃ γενόμενος, ἔνθα ὁ Πολύκαρπος	ἦν,	μίαν μὲν τῇ κατὰ τὴν
[3, 30]	ὦ αὕτη, τοῦ κυρίου. Τοιοῦτος	ἦν	ὁ τῶν μακαρίων γάμος καὶ
[3, 6]	τὰ ἐν χερσίν, οὐδέ τις	ἦν	οἶκτος πολιᾶς ἢ νηπίων, ἀλλὰ
[3, 37]	κατὰ τούτους διαλαμψάντων καὶ Κοδρᾶτος	ἦν,	ὃν ἅμα ταῖς Φιλίππου θυγατράσιν
[3, 8]	τὸ ἱερόν, ὥσπερ αὐτοῖς ἔθος	ἦν,	πρὸς τὰς λειτουργίας, πρῶτον μὲν
[3, 6]	τὸ μένειν πρὸς ἀπωλείας ἴσον	ἦν·	προφάσει γὰρ αὐτομολίας ἀνῃρεῖτό τις
[3, 24]	πεπραγμένα τῷ σωτῆρι ταῦτα δ'	ἦν	τὰ πρὸ τῆς τοῦ βαπτιστοῦ
[3, 6]	καὶ γὰρ ἧττον ἂν ὠμὸν	ἦν	τὸ μετὰ ἀνάγκης, γυμνάζοντες δὲ
[3, 6]	οὐδ' ὁτιοῦν μετέδοσαν, ἀγαπητὸν δ'	ἦν	τὸ μὴ καὶ προσαπολέσθαι σεσυλημένον»
[3, 6]	γὰρ κατίδοιεν ἀποκεκλεισμένην οἰκίαν, σημεῖον	ἦν	τοῦτο τοὺς ἔνδον προσφέρεσθαι τροφήν,
[3, 8]	ἑορτήν, ἐπεὶ σκηνοποιεῖσθαι πάντας ἔθος	ἦν	τῷ θεῷ, κατὰ τὸ ἱερὸν
[3, 33]	Καὶ ταῦτα μὲν ἐν τούτοις	ἦν·	~Τῶν δ' ἐπὶ Ῥώμης ἐπισκόπων
[3, 1]	δὴ κατὰ Ἰουδαίους ἐν τούτοις	ἦν·	τῶν δὲ ἱερῶν τοῦ σωτῆρος
[3, 6]	φιλτάτων ἐν χερσὶ μαραινομένων οὐκ	ἦν	φειδὼ τοὺς τοῦ ζῆν ἀφελέσθαι
[3, 25]	ἡ Ἰωάννου Ἀποκάλυψις, εἰ φανείη·	ἥν	τινες, ὡς ἔφην, ἀθετοῦσιν, ἕτεροι
[3, 29]	τὸν Νικόλαον μηδεμιᾷ ἑτέρᾳ παρ'	ἣν	ἔγημε κεχρῆσθαι γυναικί, τῶν τε
[3, 23]	ἐπίσκοπε, τὴν παραθήκην ἀπόδος ἡμῖν,	ἣν	ἐγώ τε καὶ ὁ Χριστός
[3, 36]	πειθαρχεῖν καὶ ἀσκεῖν πᾶσαν ὑπομονήν,	ἣν	εἴδετε κατ' ὀφθαλμοὺς οὐ μόνον
[3, 38]	ἐν τῇ ἀνωμολογημένῃ παρὰ πᾶσιν,	ἣν	ἐκ προσώπου τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας
[3, 30]	ἀξιοδιήγητον ἱστορίαν τοῦ αὐτοῦ παραθέσθαι,	ἣν	ἐν τῷ ἑβδόμῳ Στρωματεῖ τοῦτον
[3, 30]	ἐπιστολῇ τὴν αὐτοῦ προσαγορεῦσαι σύζυγον,	ἣν	οὐ περιεκόμιζεν διὰ τὸ τῆς
[3, 31]	παροικίας ἐπίσκοπος οὗτος ἦν ἐπιδείκνυται,	ἣν	Οὐίκτορι Ῥωμαίων ἐπισκόπῳ γράφων, ὁμοῦ
[3, 24]	συγγράμματος τὴν αἰτίαν προύθηκεν δι'	ἣν	πεποίηται τὴν σύνταξιν, δηλῶν ὡς
[3, 39]	ταῖς προεκτεθείσαις αὐτοῦ φωναῖς παράδοσιν	ἣν	περὶ Μάρκου τοῦ τὸ εὐαγγέλιον
[3, 39]	ἁμαρτίαις διαβληθείσης ἐπὶ τοῦ κυρίου,	ἣν	τὸ καθ' Ἑβραίους εὐαγγέλιον περιέχει.
[3, 16]	φέρεται, μεγάλη τε καὶ θαυμασία,	ἣν	ὡς ἀπὸ τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας
[3, 6]	τι μέρος αὐτοῖς ὧν κινδυνεύσαντες	ἤνεγκαν,	οὐδ' ὁτιοῦν μετέδοσαν, ἀγαπητὸν δ'
[3, 6]	πολὺ γὰρ τῶν ταῦτα παθόντων	ἤνεγκεν	γενεὰν ἀθεωτέραν· τῇ γοῦν τούτων
[3, 8]	ἐπ' ἐνιαυτὸν κομήτης, τοῦτο δ'	ἡνίκα	πρὸ τῆς ἀποστάσεως καὶ τοῦ
[3, 8]	κατὰ νυκτὸς ὥραν ἕκτην αὐτομάτως	ἠνοιγμένη.	Μετὰ δὲ τὴν ἑορτὴν ἡμέραις
[3, 23]	ἀπολώλει, ἴσα τοῖς ἄλλοις παθεῖν	ἠξίου.	Αὐτοὺς δὴ τούτους ἀναλαβὼν καὶ
[3, 23]	εἶτά τι καὶ μεῖζον συμπράττειν	ἠξίουν.	Ὃ δὲ κατ' ὀλίγον προσειθίζετο,
[3, 7]	παρασχομένης· ἃ καὶ αὐτὰ μνήμης	ἠξιωμένα	πρὸς τοῦ δεδηλωμένου συγγραφέως οὐδὲν
[3, 31]	τότε διατριβουσῶν προφητικοῦ τε χαρίσματος	ἠξιωμένων	μνημονεύει, κατὰ λέξιν ὧδέ πως
[3, 4]	πλείους ἀλήστου πρὸς αὐτοῦ μνήμης	ἠξίωνται,	διηνεκῆ τὴν περὶ αὐτῶν μαρτυρίαν
[3, 25]	τις ἀνὴρ εἰς μνήμην ἀγαγεῖν	ἠξίωσεν,	πόρρω δέ που καὶ ὁ
[3, 10]	ἕκαστα, πίστεως δ' οὐχ ὁμοίας	ἠξίωται	τοῖς πρὸ αὐτῶν διὰ τὸ
[3, 7]	ἐκρύβη ἀπὸ ὀφθαλμῶν σου· ὅτι	ἥξουσιν	ἡμέραι ἐπὶ σέ, καὶ περιβαλοῦσίν
[3, 20]	γένους ὄντας Δαυίδ. Τούτους ὁ	ἠουοκᾶτος	ἤγαγεν πρὸς Δομετιανὸν Καίσαρα. Ἐφοβεῖτο
[3, 6]	καὶ τῆς ἀθεμίτου κνίσης σπάσαντες,	ἠπείλουν,	εἰ μὴ δείξειεν τὸ παρασκευασθέν,
[3, 6]	καταρωμένη τοὺς ἅρπαγας ἐφ' ἑαυτὴν	ἠρέθιζεν.	Ὡς δ' οὔτε παροξυνόμενός τις
[3, 6]	εὐθέως φρίκη καὶ φρενῶν ἔκστασις	ᾕρει,	καὶ παρὰ τὴν ὄψιν ἐπεπήγεσαν.
[3, 39]	Ἑβραΐδι διαλέκτῳ τὰ λόγια συνετάξατο,	ἡρμήνευσεν	δ' αὐτὰ ὡς ἦν δυνατὸς
[3, 8]	κατὰ τὸ ἱερὸν ἐξαπίνης ἀναβοᾶν	ἤρξατο·	φωνὴ ἀπ' ἀνατολῆς, φωνὴ ἀπὸ
[3, 8]	ἁπάσης γε οὗτος ἢ μόνης	ᾖρξεν	τῆς ὑπὸ Ῥωμαίους. Δικαιότερον δ'
[3, 6]	τροφῆς ἐπινοηθείη, καθ' ἡμέραν εἰσπηδῶντες	ἥρπαζον	οἱ δορυφόροι. Δεινὴ δὲ τὸ
[3, 20]	παρουσίαν τοῦ Χριστοῦ ὡς καὶ	Ἡρῴδης.	Καὶ ἐπηρώτησεν αὐτοὺς εἰ ἐκ
[3, 24]	ἐπιτηρεῖ, φάσκων ὡς ἄρα προσθεὶς	Ἡρῴδης	οἷς διεπράξατο πονηροῖς, κατέκλεισε τὸν
[3, 36]	μετ' αὐτὸν τὴν Ἀντιοχείας ἐπισκοπὴν	Ἥρως.	~Τῶν δὲ κατὰ τούτους διαλαμψάντων
[3, 20]	Δαυίδ εἰσιν, καὶ ὡμολόγησαν. Τότε	ἠρώτησεν	αὐτοὺς πόσας κτήσεις ἔχουσιν ἢ
[3, 33]	Εἴληπται δ' ἡ ἱστορία ἐξ	ἧς	ἀνώτερον δεδηλώκαμεν τοῦ Τερτυλλιανοῦ Ῥωμαϊκῆς
[3, 4]	οὐ παρέργως τῶν ἀποστόλων ὡμιληκώς,	ἧς	ἀπὸ τούτων προσεκτήσατο ψυχῶν θεραπευτικῆς
[3, 36]	τῇ ἐν Τράλλεσι δὲ ἄλλην,	ἧς	ἄρχοντα τότε ὄντα Πολύβιον ἱστορεῖ.
[3, 7]	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν πρόρρησιν, δι'	ἧς	αὐτὰ ταῦτα δηλοῖ ὧδέ πως
[3, 29]	αἵρεσις ἐπὶ σμικρότατον συνέστη χρόνον,	ἧς	δὴ καὶ ἡ τοῦ Ἰωάννου
[3, 4]	λόγον, σαφὲς ἂν εἴη ἀφ'	ἧς	εἰρήκαμεν ὁμολογουμένης αὐτοῦ ἐπιστολῆς, ἐν
[3, 33]	δεδηλώκαμεν τοῦ Τερτυλλιανοῦ Ῥωμαϊκῆς ἀπολογίας,	ἧς	ἡ ἑρμηνεία τοῦτον ἔχει τὸν
[3, 23]	τινα τῶν οὐ μακρὰν πόλεων,	ἧς	καὶ τοὔνομα λέγουσιν ἔνιοι, καὶ
[3, 23]	σοι παρακατεθέμεθα ἐπὶ τῆς ἐκκλησίας,	ἧς	προκαθέζῃ, μάρτυρος» Ὃ δὲ τὸ
[3, 25]	φανείη, τὴν Ἀποκάλυψιν Ἰωάννου, περὶ	ἧς	τὰ δόξαντα κατὰ καιρὸν ἐκθησόμεθα.
[3, 31]	ἐμείναμεν παρ' αὐτῷ. Τούτῳ δὲ	ἦσαν	παρθένοι θυγατέρες τέσσαρες προφητεύουσαι. Τὰ
[3, 6]	προκαταπιοῦσιν τὸ ἁρπαγησόμενον ὡς ἀδικηθέντες	ἦσαν	ὠμότεροι, δεινὰς δὲ βασάνων ὁδοὺς
[3, 30]	γυναῖκα ἀπαγομένην τὴν ἐπὶ θανάτῳ,	ἡσθῆναι	μὲν τῆς κλήσεως χάριν καὶ
[3, 6]	ἄκρας ἐνδείας ἀνέργαστον τὸν σῖτον	ἤσθιον,	οἳ δ' ἔπεσσον ὡς ἥ
[3, 39]	ἢ τί Ἰωάννης ἢ Ματθαῖος	ἤτις	ἕτερος τῶν τοῦ κυρίου μαθητῶν
[3, 25]	ἀποστόλων πρὸς τῶν αἱρετικῶν προφερομένας	ἤτοι	ὡς Πέτρου καὶ Θωμᾶ καὶ
[3, 6]	δ' οὐδ' ἐπείνων καὶ γὰρ	ἧττον	ἂν ὠμὸν ἦν τὸ μετὰ
[3, 23]	ἄφεσιν αὐτῷ παρὰ τοῦ σωτῆρος	ηὕρηται,	δεόμενος, γονυπετῶν, αὐτὴν τὴν δεξιὰν
[3, 29]	τῇ τῶν ἐνδεῶν θεραπείᾳ προκεχειρισμένων	ηὔχουν.	Ὅ γε μὴν Ἀλεξανδρεὺς Κλήμης
[3, 36]	δαιμόνιον ἀσώματον· καὶ εὐθὺς αὐτοῦ	ἥψαντο	καὶ ἐπίστευσαν» Οἶδεν δὲ αὐτοῦ
[3, 36]	οὐχ ὥσπερ τινῶν δειλαινόμενα οὐχ	ἥψαντο,	κἂν αὐτὰ δὲ ἄκοντα μὴ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 20/08/2009