Livre, Chap.
[3, 0]	τῶν πρὸ τοῦ πολέμου σημείων.	Θ	Περὶ Ἰωσήπου καὶ ὧν κατέλιπεν
[3, 36]	Ῥώμης θηριομαχῶ διὰ γῆς καὶ	θαλάσσης,	νυκτὸς καὶ ἡμέρας, ἐνδεδεμένος δέκα
[3, 6]	κόλπον ἔχων τροφήν, σκήπτοιτο τὸν	θάνατον	αὐτῷ. Οἳ δ' ὑπ' ἐνδείας
[3, 23]	σοῦ· ἂν δέῃ, τὸν σὸν	θάνατον	ἑκὼν ὑπομενῶ, ὡς ὁ κύριος
[3, 5]	τε λοιπῶν ἀποστόλων μυρία εἰς	θάνατον	ἐπιβεβουλευμένων καὶ τῆς μὲν Ἰουδαίας
[3, 6]	δὲ τῶν λιμωττόντων ἐπὶ τὸν	θάνατον	ἦν καὶ μακαρισμὸς τῶν φθασάντων
[3, 23]	ἔφη τέθνηκεν. Πῶς καὶ τίνα	θάνατον;	θεῷ τέθνηκεν, εἶπεν· ἀπέβη γὰρ
[3, 6]	πόλιν περιεῖχεν σιγὴ καὶ νὺξ	θανάτου	γέμουσα. Καὶ τούτων οἱ λῃσταὶ
[3, 7]	μὲν λῃστὴν καὶ φονέα τοῦ	θανάτου	παρῄτηται, τὸν δ' ἀρχηγὸν τῆς
[3, 5]	καὶ μυρίοις ἄλλοις εἴδεσι περιπεπτώκασιν	θανάτου,	πόλεών τε Ἰουδαϊκῶν ὅσαι τε
[3, 30]	ἑαυτοῦ γυναῖκα ἀπαγομένην τὴν ἐπὶ	θανάτῳ,	ἡσθῆναι μὲν τῆς κλήσεως χάριν
[3, 6]	ὅπῃ τινὰ τὸ πάθος καταλαμβάνοι.	Θάπτειν	δὲ τοὺς προσήκοντας οὔτε ἴσχυον
[3, 6]	τοῦ δημοσίου θησαυροῦ τοὺς νεκροὺς	θάπτειν	ἐκέλευον, τὴν ὀσμὴν οὐ φέροντες·
[3, 6]	πολλοὶ γοῦν τοῖς ὑπ' αὐτῶν	θαπτομένοις	ἐπαπέθνῃσκον, πολλοὶ δ' ἐπὶ τὰς
[3, 24]	δεδωρημένῃ θείᾳ καὶ παραδοξοποιῷ δυνάμει	θαρσοῦντες,	τὸ μὲν ἐν πειθοῖ καὶ
[3, 27]	τοῦ θεοῦ διαθέσεως ἀδυνατῶν ἐκσεῖσαι,	θατεραλήπτους	εὑρὼν ἐσφετερίζετο Ἐβιωναίους τούτους οἰκείως
[3, 29]	ἀλήθειαν ἐγκεχειρηκότων, λόγου γε μὴν	θᾶττον	εἰς τὸ παντελὲς ἀπεσβηκότωνεἰρήσθω· ~Ὁ
[3, 16]	ἐπιστολὴ φέρεται, μεγάλη τε καὶ	θαυμασία,	ἣν ὡς ἀπὸ τῆς Ῥωμαίων
[3, 39]	ὁ Παπίας γενόμενος, διήγησιν παρειληφέναι	θαυμασίαν	ὑπὸ τῶν τοῦ Φιλίππου θυγατέρων
[3, 24]	καὶ τῇ δι' αὐτῶν συντελουμένῃ	θαυματουργῷ	τοῦ Χριστοῦ δυνάμει μόνῃ χρώμενοι,
[3, 6]	τροφὴ καὶ δακρύων ἄξιος ἡ	θέα,	τῶν μὲν δυνατωτέρων πλεονεκτούντων, τῶν
[3, 8]	εἰ μὴ καὶ παρὰ τοῖς	θεασαμένοις	ἱστόρητο καὶ τὰ ἐπακολουθήσαντα πάθη
[3, 30]	Φασὶ γοῦν τὸν μακάριον Πέτρον	θεασάμενον	τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἀπαγομένην τὴν
[3, 6]	τῶν φθασάντων πρὶν ἀκοῦσαι καὶ	θεάσασθαι	κακὰ τηλικαῦτα» Τοιαῦτα τῆς Ἰουδαίων
[3, 7]	ἐπαρχίας διανενεμῆσθαι φθαρησομένους ἐν τοῖς	θεάτροις	σιδήρῳ καὶ θηρίοις, τοὺς δ'
[3, 7]	σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ προρρήσεσιν,	θείᾳ	δυνάμει ὥσπερ ἤδη παρόντα προεορακότος
[3, 24]	πρὸς τοῦ σωτῆρος αὐτοῖς δεδωρημένῃ	θείᾳ	καὶ παραδοξοποιῷ δυνάμει θαρσοῦντες, τὸ
[3, 10]	χρόνου τὴν ἀναγραφήν, τὰ δικαίως	θεῖα	πεπιστευμένα. Καὶ τούτων πέντε μέν
[3, 7]	πολέμου, πῶς οὐκ ἂν ἀποθαυμάσειεν,	θείαν	ὡς ἀληθῶς καὶ ὑπερφυῶς παράδοξον
[3, 5]	μετελθόντα αὐτοὺς ὄλεθρον πρὸς τῆς	θείας	δίκης καταδέξασθαι. Παρελθὼν δῆτα τῶν
[3, 7]	ὀχυρώτατον παρέμενον τῷ τόπῳ, τῆς	θείας	ἐπισκοπῆς εἰς ἔτι τότε μακροθυμούσης,
[3, 10]	συγγράμμασιν ὑπὲρ τῆς εἰς τὸ	θεῖον	εὐσεβείας ἀνδρισαμένων Ἑβραίων περιέχειν, καὶ
[3, 18]	βίῳ ἐνδιατρίβοντα, τῆς εἰς τὸν	θεῖον	λόγον ἕνεκεν μαρτυρίας Πάτμον οἰκεῖν
[3, 34]	προστὰς ἔτεσιν ἐννέα τῆς τοῦ	θείου	λόγου διδασκαλίας· ~Ἀλλὰ καὶ τοῦ
[3, 37]	σφοδροτέρῳ φιλοσοφίας ἔρωτι πρὸς τοῦ	θείου	λόγου τὴν ψυχὴν πληττόμενοι, τὴν
[3, 37]	καὶ συνεργίᾳ, ἐπεὶ καὶ τοῦ	θείου	πνεύματος εἰς ἔτι τότε δι'
[3, 24]	ὡς ἂν αὐτῷ πρὸς τοῦ	θείου	πνεύματος οἷα κρείττονι παραπεφυλαγμένης. Ταῦτα
[3, 24]	οὔτε ἐνεχείρουν, τῇ δὲ τοῦ	θείου	πνεύματος τοῦ συνεργοῦντος αὐτοῖς ἀποδείξει
[3, 32]	Καίσαρος, μέχρις οὗ ὁ ἐκ	θείου	τοῦ κυρίου, ὁ προειρημένος Σίμων
[3, 3]	τῶν μὴ παρὰ πᾶσιν ὁμολογουμένων	θείων	γραμμάτων εἰρήσθω ~Ὅτι μὲν οὖν
[3, 0]	εὐαγγελίων. ΚΕ Περὶ τῶν ὁμολογουμένων	θείων	γραφῶν καὶ τῶν μὴ τοιούτων.
[3, 37]	κηρύττειν φιλοτιμούμενοι καὶ τὴν τῶν	θείων	εὐαγγελίων παραδιδόναι γραφήν. Οὗτοι δὲ
[3, 0]	κατέλιπεν συγγραμμάτων. Ι Ὅπως τῶν	θείων	μνημονεύει βιβλίων. ΙΑ Ὡς μετὰ
[3, 36]	κἂν αὐτὰ δὲ ἄκοντα μὴ	θέλῃ,	ἐγὼ προσβιάσομαι. Συγγνώμην μοι ἔχετε·
[3, 28]	Κηρινθιανὴν αἵρεσιν συστησάμενον, ἀξιόπιστον ἐπιφημίσαι	θελήσαντα	τῷ ἑαυτοῦ πλάσματι ὄνομα. Τοῦτο
[3, 28]	ἀριθμὸν χιλιονταετίας ἐν γάμῳ ἑορτῆς,	θέλων	πλανᾶν, λέγει γίνεσθαι» Καὶ Διονύσιος
[3, 4]	τοῦ Ἰλλυρικοῦ τῶν ἐκκλησιῶν καταβέβλητο	θεμελίους,	δῆλον ἐκ τῶν αὐτοῦ γένοιτ'
[3, 37]	ἐκκλησιῶν προκαταβληθέντας ὑπὸ τῶν ἀποστόλων	θεμελίους	ἐπῳκοδόμουν, αὔξοντες εἰς πλέον τὸ
[3, 37]	εὐαγγελίων παραδιδόναι γραφήν. Οὗτοι δὲ	θεμελίους	τῆς πίστεως ἐπὶ ξένοις τισὶ
[3, 17]	ἀποβολαῖς ἀναιτίως, τελευτῶν τῆς Νέρωνος	θεοεχθρίας	τε καὶ θεομαχίας διάδοχον ἑαυτὸν
[3, 24]	ἀποσιωπῆσαι τὸν Ἰωάννην, τῆς δὲ	θεολογίας	ἀπάρξασθαι ὡς ἂν αὐτῷ πρὸς
[3, 17]	τῆς Νέρωνος θεοεχθρίας τε καὶ	θεομαχίας	διάδοχον ἑαυτὸν κατεστήσατο. Δεύτερος δῆτα
[3, 10]	λοιπαὶ τέσσαρες ὕμνους εἰς τὸν	θεὸν	καὶ τοῖς ἀνθρώποις ὑποθήκας τοῦ
[3, 27]	ὁμοίως καὶ οὗτοι προϋπάρχειν αὐτὸν	θεὸν	λόγον ὄντα καὶ σοφίαν ὁμολογοῦντες,
[3, 36]	τῶν ἡμετέρων, διὰ τὴν πρὸς	θεὸν	μαρτυρίαν κατακριθεὶς πρὸς θηρία, ὅτι
[3, 6]	τὰς χεῖρας ἀνατείνας κατεμαρτύρατο τὸν	θεόν,	ὡς οὐκ εἴη τὸ ἔργον
[3, 4]	θεραπευτικῆς ἐν δυσὶν ἡμῖν ὑποδείγματα	θεοπνεύστοις	κατέλιπεν βιβλίοις, τῷ τε εὐαγγελίῳ,
[3, 37]	οἳ καὶ, ἅτε τηλικῶνδε ὄντες	θεοπρεπεῖς	μαθηταί, τοὺς κατὰ πάντα τόπον
[3, 24]	Οἱ θεσπέσιοι καὶ ὡς ἀληθῶς	θεοπρεπεῖς,	φημὶ δὲ τοῦ Χριστοῦ τοὺς
[3, 24]	ἐπιψαύσας ἐπ' αὐτόν τε τὸν	θεοπρεπῆ	παράδεισον ἀναρπασθεὶς καὶ τῶν ἐκεῖσε
[3, 26]	προσηγορίαν ὑποδυομένων τὸ μέγα τῆς	θεοσεβείας	μυστή ριον ἐπὶ μαγείᾳ σπουδάσαι
[3, 7]	πρὸς τῇ τοσαύτῃ μακροθυμίᾳ παραδόξους	θεοσημείας	τῶν μελλόντων αὐτοῖς μὴ μετανοήσασι
[3, 36]	καὶ δι' ἡμᾶς ὑπὸ τοῦ	θεοῦ	ἀναστάντα» Καὶ ἑξῆς ἐπιφέρει· Ἐγράψατέ
[3, 28]	ἐχθρὸς ὑπάρχων ταῖς γραφαῖς τοῦ	θεοῦ,	ἀριθμὸν χιλιονταετίας ἐν γάμῳ ἑορτῆς,
[3, 27]	τῆς περὶ τὸν Χριστὸν τοῦ	θεοῦ	διαθέσεως ἀδυνατῶν ἐκσεῖσαι, θατεραλήπτους εὑρὼν
[3, 5]	τὴν Ἰουδαίαν γῆν, ἡ ἐκ	θεοῦ	δίκη λοιπὸν αὐτοὺς ἅτε τοσαῦτα
[3, 33]	τοὺς Χριστιανοὺς καὶ τὸν Χριστὸν	θεοῦ	δίκην ὑμνεῖν καὶ πρὸς τὸ
[3, 33]	τῇ ἕῳ διεγειρομένους τὸν Χριστὸν	θεοῦ	δίκην ὑμνεῖν, τὸ δὲ μοιχεύειν
[3, 10]	γενέσεως Ἰουδαίοις τὸ νομίζειν αὐτὰ	θεοῦ	δόγματα καὶ τούτοις ἐπιμένειν καὶ
[3, 36]	πρὸς θηρία, ὅτι σῖτος εἰμι	θεοῦ	καὶ δι' ὀδόντων θηρίων ἀλήθομαι,
[3, 10]	πατρίους δόξας τῶν Ἰουδαίων περὶ	θεοῦ	καὶ τῆς οὐσίας αὐτοῦ καὶ
[3, 8]	μήτε ψυχὴν ἔχοντες τῶν τοῦ	θεοῦ	κηρυγμάτων παρήκουον, τοῦτο μὲν ὅθ'
[3, 6]	τὸ φρικτότατον ἐπικαλουμένων ὄνομα τοῦ	θεοῦ	μεταδοῦναί τι μέρος αὐτοῖς ὧν
[3, 6]	οὐκ εἰς μακρὸν ~Ἡ ἐκ	θεοῦ	μετῆλθεν τιμωρία. Φέρε δὴ οὖν,
[3, 6]	Ἰουδαίων εἰς τὸν Χριστὸν τοῦ	θεοῦ	παρανομίας καὶ δυσσεβείας ττἀπίχειρα. ~παραθεῖναι
[3, 5]	τῆς εἰς τὸν Χριστὸν τοῦ	θεοῦ	παρανομίας οὐκ εἰς μακρὸν ~Ἡ
[3, 5]	αὐτῷ κατέστη τῷ πάλαι τοῦ	θεοῦ	περιβοήτῳ νεῷ, παντελῆ φθορὰν καὶ
[3, 5]	καὶ εὐεργέτην Χριστόν τε τοῦ	θεοῦ	τὰ κατὰ τὸ πάθος διατέθεινται,
[3, 8]	μὲν ἀπατεῶνες καὶ καταψευδόμενοι τοῦ	θεοῦ	τηνικαῦτα παρέπειθον, τοῖς δ' ἐναργέσι
[3, 37]	ἔθνη μετῄεσαν σὺν τῇ ἐκ	θεοῦ	χάριτι καὶ συνεργίᾳ, ἐπεὶ καὶ
[3, 29]	ἀποστόλων ἐπὶ τῇ τῶν ἐνδεῶν	θεραπείᾳ	προκεχειρισμένων ηὔχουν. Ὅ γε μὴν
[3, 4]	ἧς ἀπὸ τούτων προσεκτήσατο ψυχῶν	θεραπευτικῆς	ἐν δυσὶν ἡμῖν ὑποδείγματα θεοπνεύστοις
[3, 23]	καὶ τὴν ὄψιν ἀστεῖον καὶ	θερμὸν	τὴν ψυχὴν ἰδών, τοῦτον, ἔφη,
[3, 24]	ταύτῃ ἂν γένοιτο δῆλον. Οἱ	θεσπέσιοι	καὶ ὡς ἀληθῶς θεοπρεπεῖς, φημὶ
[3, 8]	σκηνοποιεῖσθαι πάντας ἔθος ἦν τῷ	θεῷ,	κατὰ τὸ ἱερὸν ἐξαπίνης ἀναβοᾶν
[3, 23]	ἀπογνοὺς δὲ τελέως τὴν ἐν	θεῷ	σωτηρίαν, οὐδὲν ἔτι μικρὸν διενοεῖτο,
[3, 23]	τέθνηκεν. Πῶς καὶ τίνα θάνατον;	θεῷ	τέθνηκεν, εἶπεν· ἀπέβη γὰρ πονηρὸς
[3, 24]	ἅτε τῶν μέχρις οὐρανοῦ τρίτου	θεωρημάτων	ἐπιψαύσας ἐπ' αὐτόν τε τὸν
[3, 6]	ἐπαπέθνῃσκον, πολλοὶ δ' ἐπὶ τὰς	θήκας,	πρὶν ἐπιστῆναι τὸ χρεών, προῆλθον.
[3, 7]	ἐν γαστρὶ ἐχούσαις καὶ ταῖς	θηλαζούσαις	ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις· προσεύχεσθε
[3, 29]	τε ἐκείνου τέκνων τὰς μὲν	θηλείας	καταγηρᾶσαι παρθένους, ἄφθορον δὲ διαμεῖναι
[3, 36]	πρὸς θεὸν μαρτυρίαν κατακριθεὶς πρὸς	θηρία,	ὅτι σῖτος εἰμι θεοῦ καὶ
[3, 7]	ἐν τοῖς θεάτροις σιδήρῳ καὶ	θηρίοις,	τοὺς δ' ἐντὸς ἑπτακαίδεκα ἐτῶν
[3, 36]	λέξιν· ἀπὸ Συρίας μέχρι Ῥώμης	θηριομαχῶ	διὰ γῆς καὶ θαλάσσης, νυκτὸς
[3, 36]	εἰμι θεοῦ καὶ δι' ὀδόντων	θηρίων	ἀλήθομαι, ἵνα καθαρὸς ἄρτος εὑρεθῶ»
[3, 36]	ἐπὶ τὴν Ῥωμαίων πόλιν ἀναπεμφθέντα,	θηρίων	γενέσθαι βορὰν τῆς εἰς Χριστὸν
[3, 36]	Χριστοῦ ἐπιτύχω· πῦρ καὶ σταυρὸς	θηρίων	τε συστάσεις, σκορπισμοὶ ὀστέων, συγκοπαὶ
[3, 36]	παρὰ τοῦτο δεδικαίωμαι. Ὀναίμην τῶν	θηρίων	τῶν ἐμοὶ ἑτοίμων, ἃ καὶ
[3, 6]	μὲν πρῶτον ἐκ τοῦ δημοσίου	θησαυροῦ	τοὺς νεκροὺς θάπτειν ἐκέλευον, τὴν
[3, 7]	μηδὲ σαββάτῳ. Ἔσται γὰρ τότε	θλῖψις	μεγάλη, οἵα οὐκ ἐγένετο ἀπ'
[3, 10]	καὶ ὑπὲρ αὐτῶν, εἰ δέοι,	θνῄσκειν	ἡδέως» Καὶ ταῦτα δὲ τοῦ
[3, 26]	τούτῳ μεθέξειν τῷ βίῳ, μηκέτι	θνῄσκοντας,	αὐτοῦ δὲ παραμένοντας εἰς τὸ
[3, 6]	πίστις δ' ἀπορίας οὐδὲ τοῖς	θνῄσκουσιν	ἦν, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐμπνέοντας
[3, 6]	τὸ χρεών, προῆλθον. Οὔτε δὲ	θρῆνος	ἐν ταῖς συμφοραῖς οὔτε ὀλοφυρμὸς
[3, 27]	δὲ πάντως αὐτοῖς τῆς νομικῆς	θρῃσκείας	ὡς μὴ ἂν διὰ μόνης
[3, 7]	καὶ κάλλει σώματος διαφέροντας τετηρῆσθαι	θριάμβῳ,	τοῦ δὲ λοιποῦ πλήθους τοὺς
[3, 35]	τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις ἐπισκοπῆς τὸν	θρόνον	Ἰουδαῖός τις ὄνομα Ἰοῦστος, μυρίων
[3, 5]	τοῦ τὸν αὐτόθι τῆς ἐπισκοπῆς	θρόνον	πρώτου μετὰ τὴν τοῦ σωτῆρος
[3, 11]	γραφή, τοῦ τῆς αὐτόθι παροικίας	θρόνου	ἄξιον εἶναι δοκιμάσαι, ἀνεψιόν, ὥς
[3, 30]	ἐπαιδοποιήσαντο, Φίλιππος δὲ καὶ τὰς	θυγατέρας	ἀνδράσιν ἐξέδωκεν, καὶ ὅ γε
[3, 31]	κεκοίμηται ἐν Ἱεραπόλει καὶ δύο	θυγατέρες	αὐτοῦ γεγηρακυῖαι παρθένοι καὶ ἡ
[3, 31]	αὐτῷ. Τούτῳ δὲ ἦσαν παρθένοι	θυγατέρες	τέσσαρες προφητεύουσαι. Τὰ μὲν οὖν
[3, 31]	περὶ τῆς Φιλίππου καὶ τῶν	θυγατέρων	αὐτοῦ τελευτῆς, συνᾴδων τοῖς ἐκτεθεῖσιν,
[3, 31]	Πράξεσιν τῶν ἀποστόλων τῶν Φιλίππου	θυγατέρων	ἐν Καισαρείᾳ τῆς Ἰουδαίας ἅμα
[3, 39]	θαυμασίαν ὑπὸ τῶν τοῦ Φιλίππου	θυγατέρων	μνημονεύει, τὰ νῦν σημειωτέον· νεκροῦ
[3, 31]	τοῦ ἀποστόλου τῶν τε τούτου	θυγατέρων	ὧδέ πως· καὶ γὰρ κατὰ
[3, 31]	παρθένοι καὶ ἡ ἑτέρα αὐτοῦ	θυγάτηρ	ἐν ἁγίῳ πνεύματι πολιτευσαμένη ἐν
[3, 39]	Φίλιππον τὸν ἀπόστολον ἅμα ταῖς	θυγατράσιν	διατρῖψαι διὰ τῶν πρόσθεν δεδήλωται·
[3, 37]	ἦν, ὃν ἅμα ταῖς Φιλίππου	θυγατράσιν	προφητικῷ χαρίσματι λόγος ἔχει διαπρέψαι,
[3, 6]	τοῦ λιμοῦ μᾶλλον ἐξέκαιον οἱ	θυμοί,	σύμβουλον λαβοῦσα τὴν ὀργὴν μετὰ
[3, 28]	τε τοῦ τόπου καὶ ἐκφυγεῖν	θύραζε,	μηδ' ὑπομείναντα τὴν αὐτὴν αὐτῷ
[3, 6]	ἐσφάλλοντο καὶ παρεφέροντο ταῖς τε	θύραις	ἐνσειόμενοι μεθυόντων τρόπον καὶ ὑπ'
[3, 6]	τροφήν, εὐθέως δ' ἐξαράξαντες τὰς	θύρας	εἰσεπήδων, καὶ μόνον οὐκ ἐκ
[3, 6]	ἀπέσχοντο καὶ τὰ δέρματα τῶν	θυρεῶν	ἀποδέροντες ἐμασῶντο, τροφὴ δ' ἦν
[3, 28]	ταῦτα ᾠήθη ποριεῖσθαι, ἑορταῖς καὶ	θυσίαις	καὶ ἱερείων σφαγαῖς» Ταῦτα Διονύσιος·
[3, 6]	εὐσεβεῖς καὶ τὴν ἐμὴν ἀποστρέφεσθε	θυσίαν,	ἐγὼ μὲν ὑμῖν βέβρωκα, καὶ
[3, 8]	ὑπὸ τοῦ ἀρχιερέως πρὸς τὴν	θυσίαν	ἔτεκεν ἄρνα ἐν τῷ ἱερῷ
[3, 25]	προφερομένας ἤτοι ὡς Πέτρου καὶ	Θωμᾶ	καὶ Ματθία ἢ καί τινων
[3, 39]	ἢ τί Φίλιππος ἢ τί	Θωμᾶς	ἢ Ἰάκωβος ἢ τί Ἰωάννης
[3, 1]	ἐφ' ἅπασαν κατασπαρέντων τὴν οἰκουμένην,	Θωμᾶς	μέν, ὡς ἡ παράδοσις περιέχει,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 20/08/2009