Livre, Chap.
[3, 4]	Πράξεσι μετὰ τὴν ἐν Ἀρείῳ	πάγῳ	πρὸς Ἀθηναίους Παύλου δημηγορίαν πρῶτον
[3, 32]	μέγιστα καταπλήξας, τῷ τοῦ κυρίου	πάθει	παραπλήσιον τέλος ἀπηνέγκατο· οὐδὲν δὲ
[3, 23]	ἅπαξ ἀπολώλει, ἴσα τοῖς ἄλλοις	παθεῖν	ἠξίου. Αὐτοὺς δὴ τούτους ἀναλαβὼν
[3, 1]	κατὰ κεφαλῆς, οὕτως αὐτὸς ἀξιώσας	παθεῖν.	Τί δεῖ περὶ Παύλου λέγειν,
[3, 6]	πλῆθος, ἀδιήγητα δὲ συνέβαινεν τὰ	πάθη.	Καθ' ἑκάστην γὰρ οἰκίαν, εἴ
[3, 6]	ἀλλ' ὁ λιμὸς ἤλεγχε τὰ	πάθη,	ξηροῖς δὲ τοῖς ὄμμασιν οἱ
[3, 8]	θεασαμένοις ἱστόρητο καὶ τὰ ἐπακολουθήσαντα	πάθη	τῶν σημείων ἦν ἄξια· πρὸ
[3, 6]	κεραυνούς· πολὺ γὰρ τῶν ταῦτα	παθόντων	ἤνεγκεν γενεὰν ἀθεωτέραν· τῇ γοῦν
[3, 5]	τοῦ θεοῦ τὰ κατὰ τὸ	πάθος	διατέθεινται, ταῖς αὐταῖς ὥσπερ ἐν
[3, 7]	οὖν τῶν μετὰ τὸ σωτήριον	πάθος	καὶ τὰς φωνὰς ἐκείνας ἐν
[3, 6]	καὶ κατέπιπτον ὅπῃ τινὰ τὸ	πάθος	καταλαμβάνοι. Θάπτειν δὲ τοὺς προσήκοντας
[3, 6]	καὶ πρὸ ὀμμάτων ἕκαστος τὸ	πάθος	λαμβάνων ὡς παρ' αὐτῷ τολμηθέν,
[3, 6]	εἰπεῖν ἅ μοι κελεύει τὸ	πάθος·	οἶμαι Ῥωμαίων βραδυνάντων ἐπὶ τοὺς
[3, 29]	υἱόν· ὧν οὕτως ἐχόντων ἀποβολὴ	πάθους	ἦν ἡ εἰς μέσον τῶν
[3, 6]	ἀσθενῶν ὀδυρομένων. Πάντων μὲν δὴ	παθῶν	ὑπερίσταται λιμός, οὐδὲν δ' οὕτως
[3, 6]	οἱ στενωποὶ δὲ γερόντων νεκρῶν,	παῖδες	δὲ καὶ νεανίαι διοιδοῦντες ὥσπερ
[3, 6]	καταφρονεῖται. Γυναῖκες γοῦν ἀνδρῶν καὶ	παῖδες	πατέρων καὶ, τὸ οἰκτρότατον, μητέρες
[3, 5]	οὖν αὐτίκα στειλάμενος, Τίτῳ τῷ	παιδὶ	τὸν κατὰ Ἰουδαίων ἐγχειρίζει πόλεμον.
[3, 6]	ἢ νηπίων, ἀλλὰ συνεπαίροντες τὰ	παιδία	τῶν ψωμῶν ἐκκρεμάμενα κατέσειον εἰς
[3, 5]	Ἰακώβου, ὃς ἦν Ζεβεδαίου μὲν	παῖς,	ἀδελφὸς δὲ Ἰωάννου, τὴν κεφαλὴν
[3, 13]	ἔτεσιν βασιλεύσαντα αὐτοκράτωρ Τίτος ὁ	παῖς	διαδέχεται· οὗ κατὰ δεύτερον ἔτος
[3, 9]	τοῦτο, λέγων ὧδε· Ἰώσηπος Ματθίου	παῖς,	ἐξ Ἱεροσολύμων ἱερεύς, αὐτός τε
[3, 6]	τὸ τέκνον, ἦν δ' αὐτῇ	παῖς	ὑπομάστιος, ἁρπασαμένη, βρέφος, εἶπεν, ἄθλιον,
[3, 5]	μυριάδες ἡβηδὸν γυναιξὶν ἅμα καὶ	παισὶ	ξίφει καὶ λιμῷ καὶ μυρίοις
[3, 3]	ἀνωμολόγηται, ταύτῃ δὲ καὶ οἱ	πάλαι	πρεσβύτεροι ὡς ἀναμφιλέκτῳ ἐν τοῖς
[3, 3]	ἔγνων ἐπιστολὴν καὶ παρὰ τοῖς	πάλαι	πρεσβυτέροις ὁμολογουμένην, τοσαῦτα· τοῦ δὲ
[3, 16]	ἐκκλησίαις ἐπὶ τοῦ κοινοῦ δεδημοσιευμένην	πάλαι	τε καὶ καθ' ἡμᾶς αὐτοὺς
[3, 5]	ἐρημώσεως ἐν αὐτῷ κατέστη τῷ	πάλαι	τοῦ θεοῦ περιβοήτῳ νεῷ, παντελῆ
[3, 9]	προτέρῳ τὸν ἀριθμὸν τῆς λεγομένης	παλαιᾶς	τῶν ἐνδιαθήκων γραφῶν τίθησι, τίνα
[3, 38]	ὅλως μνήμη τις παρὰ τοῖς	παλαιοῖς	φέρεται, οὐδὲ γὰρ καθαρὸν τῆς
[3, 19]	ἀπὸ γένους Δαυὶδ ἀναιρεῖσθαι προστάξαντος,	παλαιὸς	κατέχει λόγος τῶν αἱρετικῶν τινας
[3, 6]	δ' ἦν καὶ χόρτου τισὶν	παλαιοῦ	σπαράγματα· τὰς γὰρ ἶνας ἔνιοι
[3, 3]	ἴσμεν αὐτὸ δεδημοσιευμένον, καὶ τῶν	παλαιτάτων	δὲ συγγραφέων κεχρημένους τινὰς αὐτῷ
[3, 23]	μετανοίας ἀληθινῆς καὶ μέγα γνώρισμα	παλιγγενεσίας,	τρόπαιον ἀναστάσεως βλεπομένης» ~Ταῦτα τοῦ
[3, 9]	γένους ὡρμᾶτο, ἀγνοεῖν. Δηλοῖ δὲ	πάλιν	αὐτὸς καὶ τοῦτο, λέγων ὧδε·
[3, 28]	τὸ βασίλειον τοῦ Χριστοῦ καὶ	πάλιν	ἐπιθυμίαις καὶ ἡδοναῖς ἐν Ἱερουσαλὴμ
[3, 36]	Μαγνησίᾳ τῇ πρὸς Μαιάνδρῳ, ἔνθα	πάλιν	ἐπισκόπου Δαμᾶ μνήμην πεποίηται, καὶ
[3, 39]	αὐτὸν γεγονυῖαν ἱστορεῖ καὶ αὖ	πάλιν	ἕτερον παράδοξον περὶ Ἰοῦστον τὸν
[3, 7]	οὗ πληρωθῶσιν καιροὶ ἐθνῶν» Καὶ	πάλιν·	Ὅταν δὲ ἴδητε κυκλουμένην ὑπὸ
[3, 23]	δεχομένου καὶ πάνθ' ὑπισχνουμένου, καὶ	πάλιν	τὰ αὐτὰ διελέγετο καὶ διεμαρτύρετο.
[3, 37]	ἀρτίως εἰσαχθέντων γεωργίαν, ἑτέρας αὐτοὶ	πάλιν	χώρας τε καὶ ἔθνη μετῄεσαν
[3, 37]	ἔργον ἐπετέλουν εὐαγγελιστῶν, τοῖς ἔτι	πάμπαν	ἀνηκόοις τοῦ τῆς πίστεως λόγου
[3, 27]	Οὗτοι δὲ τοῦ μὲν ἀποστόλου	πάμπαν	τὰς ἐπιστολὰς ἀρνητέας ἡγοῦντο εἶναι
[3, 7]	γένοιτ' ἂν παραστατικὰ φιλανθρωπίας τῆς	παναγάθου	προνοίας, τεσσαράκοντα ἐφ' ὅλοις ἔτεσιν
[3, 23]	μάρτυρος» Τοῦ δὲ δεχομένου καὶ	πάνθ'	ὑπισχνουμένου, καὶ πάλιν τὰ αὐτὰ
[3, 6]	δὶς ἢ τρὶς ὥρᾳ μιᾷ.	Πάντα	δ' ὑπ' ὀδόντας ἦγεν ἡ
[3, 34]	λειτουργίαν ἀναλύει τὸν βίον, τὰ	πάντα	προστὰς ἔτεσιν ἐννέα τῆς τοῦ
[3, 5]	Χριστοῦ, φήσαντος αὐτοῖς· πορευθέντες μαθητεύσατε	πάντα	τὰ ἔθνη ἐν τῷ ὀνόματί
[3, 7]	στόματι μαχαίρας καὶ αἰχμαλωτισθήσονται εἰς	πάντα	τὰ ἔθνη· καὶ Ἱερουσαλὴμ ἔσται
[3, 33]	ἀθέμιτα πλημμελήματα καὶ αὐτοὺς ἀπαγορεύειν	πάντα	τε πράττειν ἀκολούθως τοῖς νόμοις·
[3, 8]	νυμφίους καὶ νύμφας, φωνὴ ἐπὶ	πάντα	τὸν λαόν. Τοῦτο μεθ' ἡμέραν
[3, 7]	οὐδὲ μὴ γένηται» Συναγαγὼν δὲ	πάντα	τὸν τῶν ἀνῃρημένων ἀριθμὸν ὁ
[3, 5]	Ὅσα μὲν οὖν τηνικάδε κατὰ	πάντα	τόπον ὅλῳ τῷ ἔθνει συνερρύη
[3, 37]	ὄντες θεοπρεπεῖς μαθηταί, τοὺς κατὰ	πάντα	τόπον τῶν ἐκκλησιῶν προκαταβληθέντας ὑπὸ
[3, 25]	Χριστὸν παραδεξάμενοι χαίρουσιν. Ταῦτα δὲ	πάντα	τῶν ἀντιλεγομένων ἂν εἴη, ἀναγκαίως
[3, 24]	ἔκδοσιν πεποιημένων, Ἰωάννην φασὶ τὸν	πάντα	χρόνον ἀγράφῳ κεχρημένον κηρύγματι, τέλος
[3, 8]	ἐπὶ τὴν ἑορτήν, ἐπεὶ σκηνοποιεῖσθαι	πάντας	ἔθος ἦν τῷ θεῷ, κατὰ
[3, 24]	αἰτίας. Τῶν προαναγραφέντων τριῶν εἰς	πάντας	ἤδη καὶ εἰς αὐτὸν διαδεδομένων,
[3, 11]	βίῳ, βουλήν τε ὁμοῦ τοὺς	πάντας	περὶ τοῦ τίνα χρὴ τῆς
[3, 11]	δὴ ἀπὸ μιᾶς γνώμης τοὺς	πάντας	Συμεῶνα τὸν τοῦ Κλωπᾶ, οὗ
[3, 31]	δόξης ἐξ οὐρανοῦ καὶ ἀναζητήσει	πάντας	τοὺς ἁγίους, Φίλιππον τῶν δώδεκα
[3, 12]	μετὰ τὴν τῶν Ἱεροσολύμων ἅλωσιν	πάντας	τοὺς ἀπὸ γένους Δαυίδ, ὡς
[3, 8]	μεθ' ἡμέραν καὶ νύκτωρ κατὰ	πάντας	τοὺς στενωποὺς περιῄει κεκραγώς. Τῶν
[3, 36]	φάσκων αὐτοῖς ῥήμασιν· Παρακαλῶ οὖν	πάντας	ὑμᾶς πειθαρχεῖν καὶ ἀσκεῖν πᾶσαν
[3, 32]	πολλαῖς ἡμέραις αἰκιζόμενος ἐμαρτύρησεν, ὡς	πάντας	ὑπερθαυμάζειν καὶ τὸν ὑπατικὸν πῶς
[3, 6]	εὑρεῖν τι σιτίον ἄλλοις ἐκοπία,	πανταχόθεν	δ' ἄπορον ἦν ἤδη καὶ
[3, 11]	τῷ βίῳ λειπομένους ἐπὶ ταὐτὸν	πανταχόθεν	συνελθεῖν ἅμα τοῖς πρὸς γένους
[3, 6]	δ' ἐσθίοντες, ὅμως οὐ διελάνθανον,	πανταχοῦ	δ' ἐφίσταντο οἱ στασιασταὶ καὶ
[3, 29]	γε μὴν θᾶττον εἰς τὸ	παντελὲς	ἀπεσβηκότωνεἰρήσθω· ~Ὁ μέντοι Κλήμης, οὗ
[3, 5]	πάλαι τοῦ θεοῦ περιβοήτῳ νεῷ,	παντελῆ	φθορὰν καὶ ἀφανισμὸν ἔσχατον τὸν
[3, 5]	τῆς Ἱερουσαλὴμ μετῳκισμένων, ὡς ἂν	παντελῶς	ἐπιλελοιπότων ἁγίων ἀνδρῶν αὐτήν τε
[3, 31]	παρὰ πολλοῖς δεδημοσιευμένων τῶν τε	παντελῶς	νόθων καὶ τῆς ἀποστολικῆς ὀρθοδοξίας
[3, 23]	πως γράφει κατὰ λέξιν· καὶ	πάντες	οἱ πρεσβύτεροι μαρτυροῦσιν οἱ κατὰ
[3, 36]	λοιποῖς ἀποστόλοις, πεπεισμένους ὅτι οὗτοι	πάντες	οὐκ εἰς κενὸν ἔδραμον, ἀλλ'
[3, 25]	αὐτὰ κατατακτέον, ἀλλ' ὡς ἄτοπα	πάντῃ	καὶ δυσσεβῆ παραιτητέον. Ἴωμεν δὴ
[3, 7]	ἐξ αὐτῶν ἱκέτευσεν ἀρθῆναι, τῷ	παντὶ	συμβεβηκότων ἔθνει, οὐδὲν ἂν δέοι
[3, 7]	περικυκλώσουσίν σε, καὶ συνέξουσίν σε	πάντοθεν,	καὶ ἐδαφιοῦσίν σε καὶ τὰ
[3, 10]	πρὸς τοῖς εἴκοσι βιβλία, τοῦ	παντὸς	ἔχοντα χρόνου τὴν ἀναγραφήν, τὰ
[3, 7]	συγγραφέως ἱστορίαις ταῖς περὶ τοῦ	παντὸς	πολέμου, πῶς οὐκ ἂν ἀποθαυμάσειεν,
[3, 5]	πέρα δεινῶν ἑοράκασι, τοῦ τε	παντὸς	πολέμου τὸν τρόπον καὶ τῶν
[3, 24]	ἐξυπηρετούμενοι διακονίᾳ. Ὁ γοῦν Παῦλος	πάντων	ἐν παρασκευῇ λόγων δυνατώτατος νοήμασίν
[3, 6]	πλεονεκτούντων, τῶν δὲ ἀσθενῶν ὀδυρομένων.	Πάντων	μὲν δὴ παθῶν ὑπερίσταται λιμός,
[3, 5]	οὖν ἐν αἷς ἡμέραις τὸν	πάντων	σωτῆρα καὶ εὐεργέτην Χριστόν τε
[3, 27]	τῆς Μαρίας γεγεννημένον· δεῖν δὲ	πάντως	αὐτοῖς τῆς νομικῆς θρῃσκείας ὡς
[3, 28]	αὐτὸς ὠρέγετο, φιλοσώματος ὢν καὶ	πάνυ	σαρκικός, ἐν τούτοις ὀνειροπολεῖν ἔσεσθαι,
[3, 39]	Ταῦτα μὲν οὖν ἱστόρηται τῷ	Παπίᾳ	περὶ τοῦ Μάρκου· περὶ δὲ
[3, 39]	Ἰγνατίου καὶ Πολυκάρπου· ~Τοῦ δὲ	Παπία	συγγράμματα πέντε τὸν ἀριθμὸν φέρεται,
[3, 0]	αὐτὸν ἀναφερομένων. ΛΘ Περὶ τῶν	Παπία	συγγραμμάτων. ~Τὰ μὲν δὴ κατὰ
[3, 39]	ἄξιον δὲ ταῖς ἀποδοθείσαις τοῦ	Παπία	φωναῖς προσάψαι λέξεις ἑτέρας αὐτοῦ,
[3, 39]	δὲ κατὰ τοὺς αὐτοὺς ὁ	Παπίας	γενόμενος, διήγησιν παρειληφέναι θαυμασίαν ὑπὸ
[3, 39]	ταῦτα· αὐτός γε μὴν ὁ	Παπίας	κατὰ τὸ προοίμιον τῶν αὐτοῦ
[3, 39]	πως λέγων· Ταῦτα δὲ καὶ	Παπίας	ὁ Ἰωάννου μὲν ἀκουστής, Πολυκάρπου
[3, 36]	ἐπισκοπὴν ἐγκεχειρισμένος· καθ' ὃν ἐγνωρίζετο	Παπίας,	τῆς ἐν Ἱεραπόλει παροικίας καὶ
[3, 39]	ὁ νῦν δὲ ἡμῖν δηλούμενος	Παπίας	τοὺς μὲν τῶν ἀποστόλων λόγους
[3, 6]	ἕκαστος τὸ πάθος λαμβάνων ὡς	παρ'	αὐτῷ τολμηθέν, ἔφριττεν. Σπουδὴ δὲ
[3, 31]	ὄντος ἐκ τῶν ἑπτά, ἐμείναμεν	παρ'	αὐτῷ. Τούτῳ δὲ ἦσαν παρθένοι
[3, 9]	ἐνδιαθήκων γραφῶν τίθησι, τίνα τὰ	παρ'	Ἑβραίοις ἀναντίρρητα, ὡς ἂν ἐξ
[3, 27]	ταύτῃ γὰρ ἐπίκλην ὁ πτωχὸς	παρ'	Ἑβραίοις ὀνομάζεται. ~Κατὰ τοὺς δηλουμένους
[3, 6]	αὐτοῦ δηλώσων ἔργον ὁποῖον μήτε	παρ'	Ἕλλησιν μήτε παρὰ βαρβάροις ἱστόρηται,
[3, 8]	εἴρητο. Ὑπὸ τοῦ πατρὸς· αἴτησαι	παρ'	ἐμοῦ, καὶ δώσω σοι ἔθνη
[3, 20]	Ἐφέσου διατριβὴν ἀπειληφέναι ὁ τῶν	παρ'	ἡμῖν ἀρχαίωνπαραδίδωσι λόγος. ~Μικρῷ δὲ
[3, 10]	~Οὐ μυριάδες οὖν βιβλίων εἰσὶ	παρ'	ἡμῖν ἀσυμφώνων καὶ μαχομένων, δύο
[3, 36]	αὐτοῦ καὶ ἄλλας ὅσας εἴχομεν	παρ'	ἡμῖν, ἐπέμψαμεν ὑμῖν, καθὼς ἐνετείλασθε·
[3, 29]	ἐγὼ τὸν Νικόλαον μηδεμιᾷ ἑτέρᾳ	παρ'	ἣν ἔγημε κεχρῆσθαι γυναικί, τῶν
[3, 36]	ἀπέρχηται εἰς Συρίαν, καὶ τὰ	παρ'	ὑμῶν ἀποκομίσῃ γράμματα· ὅπερ ποιήσω,
[3, 6]	ὁποῖον μήτε παρ' Ἕλλησιν μήτε	παρὰ	βαρβάροις ἱστόρηται, φρικτὸν μὲν εἰπεῖν,
[3, 39]	με ὠφελεῖν ὑπελάμβανον ὅσον τὰ	παρὰ	ζώσης φωνῆς καὶ μενούσης» Ἔνθα
[3, 12]	Δαυίδ, ὡς μὴ περιλειφθείη τις	παρὰ	Ἰουδαίοις τῶν ἀπὸ τῆς βασιλικῆς
[3, 36]	τὸν ὀφειλόμενον αὐτοῖς τόπον εἰσὶν	παρὰ	κυρίῳ, ᾧ καὶ συνέπαθον. Οὐ
[3, 9]	κατ' ἐκεῖνο καιροῦ Ἰουδαίων οὐ	παρὰ	μόνοις τοῖς ὁμοεθνέσιν, ἀλλὰ καὶ
[3, 38]	τοῦ Κλήμεντος ἐν τῇ ἀνωμολογημένῃ	παρὰ	πᾶσιν, ἣν ἐκ προσώπου τῆς
[3, 3]	τε ἀναντιρρήτων καὶ τῶν μὴ	παρὰ	πᾶσιν ὁμολογουμένων θείων γραμμάτων εἰρήσθω
[3, 36]	καὶ αὐτὸς ἐπίσκοπος, ὅ τε	παρὰ	πλείστοις εἰς ἔτι νῦν διαβόητος
[3, 25]	ἀλλὰ καὶ ἀντιλεγομένας, ὅμως δὲ	παρὰ	πλείστοις τῶν ἐκκλησιαστικῶν γινωσκομένας, ἵν'
[3, 31]	ὅμως δ' ἐν πλείσταις ἐκκλησίαις	παρὰ	πολλοῖς δεδημοσιευμένων τῶν τε παντελῶς
[3, 9]	μόνοις τοῖς ὁμοεθνέσιν, ἀλλὰ καὶ	παρὰ	Ῥωμαίοις γέγονεν ἀνὴρ ἐπιδοξότατος, ὡς
[3, 6]	τίνι σε τηρῶ; τὰ μὲν	παρὰ	Ῥωμαίοις δουλεία κἂν ζήσωμεν ἐπ'
[3, 8]	τἀνδρός, ἀνάγουσιν αὐτὸν ἐπὶ τὸν	παρὰ	Ῥωμαίοις ἔπαρχον· ἔνθα μάστιξιν μέχρις
[3, 25]	ἀνωμολογημένας γραφὰς καὶ τὰς ἄλλως	παρὰ	ταύτας, οὐκ ἐνδιαθήκους μὲν ἀλλὰ
[3, 24]	καὶ ἡ προτέρα τῶν ἐπιστολῶν	παρά	τε τοῖς νῦν καὶ τοῖς
[3, 6]	καὶ φρενῶν ἔκστασις ᾕρει, καὶ	παρὰ	τὴν ὄψιν ἐπεπήγεσαν. Ἣ δ'
[3, 27]	τῆς σωτηρίου ἀναστάσεως ἐπετέλουν· ὅθεν	παρὰ	τὴν τοιαύτην ἐγχείρησιν τῆς τοιᾶσδε
[3, 25]	που καὶ ὁ τῆς φράσεως	παρὰ	τὸ ἦθος τὸ ἀποστολικὸν ἐναλλάττει
[3, 8]	τὸ ῥηθησόμενον, εἰ μὴ καὶ	παρὰ	τοῖς θεασαμένοις ἱστόρητο καὶ τὰ
[3, 3]	μίαν γνησίαν ἔγνων ἐπιστολὴν καὶ	παρὰ	τοῖς πάλαι πρεσβυτέροις ὁμολογουμένην, τοσαῦτα·
[3, 38]	ὧν οὐδ' ὅλως μνήμη τις	παρὰ	τοῖς παλαιοῖς φέρεται, οὐδὲ γὰρ
[3, 24]	Ἀποκαλύψεως εἰς ἑκάτερον ἔτι νῦν	παρὰ	τοῖς πολλοῖς περιέλκεται ἡ δόξα·
[3, 39]	Ἰωάννην, διαστείλας τὸν λόγον, ἑτέροις	παρὰ	τὸν τῶν ἀποστόλων ἀριθμὸν κατατάσσει,
[3, 39]	ἐντολὰς μνημονεύουσιν, ἀλλὰ τοῖς τὰς	παρὰ	τοῦ κυρίου τῇ πίστει δεδομένας
[3, 23]	ἐγγυώμενος, ἐπομνύμενος ὡς ἄφεσιν αὐτῷ	παρὰ	τοῦ σωτῆρος ηὕρηται, δεόμενος, γονυπετῶν,
[3, 33]	ταὐτῷ μηνῦσαι μηδὲν ἀνόσιον μηδὲ	παρὰ	τοὺς νόμους πράττειν αὐτοὺς κατειληφέναι,
[3, 36]	αὐτῶν μᾶλλον μαθητεύομαι· ἀλλ' οὐ	παρὰ	τοῦτο δεδικαίωμαι. Ὀναίμην τῶν θηρίων
[3, 25]	καὶ Ματθία ἢ καί τινων	παρὰ	τούτους ἄλλων εὐαγγέλια περιεχούσας ἢ
[3, 27]	αὐτὴν βίου σωθησομένοις. Ἄλλοι δὲ	παρὰ	τούτους τῆς αὐτῆς ὄντες προσηγορίας,
[3, 39]	τοὺς μὲν τῶν ἀποστόλων λόγους	παρὰ	τῶν αὐτοῖς παρηκολουθηκότων ὁμολογεῖ παρειληφέναι,
[3, 39]	παρειληφέναι δὲ τὰ τῆς πίστεως	παρὰ	τῶν ἐκείνοις γνωρίμων διδάσκει δι'
[3, 39]	δέ σοι καὶ ὅσα ποτὲ	παρὰ	τῶν πρεσβυτέρων καλῶς ἔμαθον καὶ
[3, 39]	ἥκοντα παρατέθειται ξένας τέ τινας	παραβολὰς	τοῦ σωτῆρος καὶ διδασκαλίας αὐτοῦ
[3, 29]	τῶν κατὰ τοὺς δηλουμένους χρόνους	παραβραβεῦσαι	τὴν ἀλήθειαν ἐγκεχειρηκότων, λόγου γε
[3, 39]	πίστει δεδομένας καὶ ἀπ' αὐτῆς	παραγινομένας	τῆς ἀληθείας· εἰ δέ που
[3, 3]	οὐδ' ὅλως ἐν καθολικοῖς ἴσμεν	παραδεδομένα,	ὅτι μήτε ἀρχαίων μήτε μὴν
[3, 23]	λόγον περὶ Ἰωάννου τοῦ ἀποστόλου	παραδεδομένον	καὶ μνήμῃ πεφυλαγμένον. Ἐπειδὴ γὰρ
[3, 24]	πλέον τῶν βραχυτάτων ἐπιστολῶν γραφῇ	παραδέδωκεν,	καίτοι μυρία γε καὶ ἀπόρρητα
[3, 28]	οὐκ ἀξίαν λήθης τῇ γραφῇ	παραδέδωκεν,	ὡς ἐκ παραδόσεως Πολυκάρπου φάσκων
[3, 23]	τῷ τοῦ κυρίου μαθητῇ συμβεβληκότες	παραδεδωκέναι	τὸν Ἰωάννην. Παρέμεινεν γὰρ αὐτοῖς
[3, 23]	ἐπιστῆσαι τῇ ἐκκλησίᾳ, διδοὺς μέγα	παράδειγμα	μετανοίας ἀληθινῆς καὶ μέγα γνώρισμα
[3, 24]	ἐπ' αὐτόν τε τὸν θεοπρεπῆ	παράδεισον	ἀναρπασθεὶς καὶ τῶν ἐκεῖσε ῥημάτων
[3, 25]	μάλιστα Ἑβραίων οἱ τὸν Χριστὸν	παραδεξάμενοι	χαίρουσιν. Ταῦτα δὲ πάντα τῶν
[3, 26]	πρότερον διὰ τῆς πρὸς αὐτοῦ	παραδιδομένης	μαγικῆς ἐμπειρίας ἀχθέντα καὶ διὰ
[3, 37]	καὶ τὴν τῶν θείων εὐαγγελίων	παραδιδόναι	γραφήν. Οὗτοι δὲ θεμελίους τῆς
[3, 39]	ἄλλας δὲ τῇ ἰδίᾳ γραφῇ	παραδίδωσιν	Ἀριστίωνος τοῦ πρόσθεν δεδηλωμένου τῶν
[3, 24]	βεβλημένου πρὸς τοῦ Χριστοῦ πραχθέντα	παραδίδωσιν,	οἱ δὲ λοιποὶ τρεῖς εὐαγγελισταὶ
[3, 13]	λειτουργίαν ἐνιαυτοῖς κατασχών, Ἀνεγκλήτῳ ταύτην	παραδίδωσιν.	Τίτον δὲ Δομετιανὸς ἀδελφὸς διαδέχεται,
[3, 23]	δὲ πρεσβύτερος ἀναλαβὼν οἴκαδε τὸν	παραδοθέντα	νεανίσκον ἔτρεφεν, συνεῖχεν, ἔθαλπεν, τὸ
[3, 24]	Μάρκος ὡσαύτως· μετὰ δὲ τὸ	παραδοθῆναι»	φησίν Ἰωάννην ἦλθεν Ἰησοῦς εἰς
[3, 20]	γραφῇ τὰ κατὰ τοὺς χρόνους	παραδόντες.	Τότε δὴ οὖν καὶ τὸν
[3, 39]	λέξεις ἑτέρας αὐτοῦ, δι' ὧν	παράδοξά	τινα ἱστορεῖ καὶ ἄλλα ὡς
[3, 37]	ἔτι τότε δι' αὐτῶν πλεῖσται	παράδοξοι	δυνάμεις ἐνήργουν, ὥστε ἀπὸ πρώτης
[3, 39]	ἱστορεῖ καὶ αὖ πάλιν ἕτερον	παράδοξον	περὶ Ἰοῦστον τὸν ἐπικληθέντα Βαρσαβᾶν
[3, 7]	θείαν ὡς ἀληθῶς καὶ ὑπερφυῶς	παράδοξον	τὴν πρόγνωσιν ὁμοῦ καὶ πρόρρησιν
[3, 24]	σωτῆρος αὐτοῖς δεδωρημένῃ θείᾳ καὶ	παραδοξοποιῷ	δυνάμει θαρσοῦντες, τὸ μὲν ἐν
[3, 8]	Ἱεροσολύμοις» Ἕτερον δ' ἔτι τούτου	παραδοξότερον	ὁ αὐτὸς ἱστορεῖ, χρησμόν τινα
[3, 7]	καὶ πρὸς τῇ τοσαύτῃ μακροθυμίᾳ	παραδόξους	θεοσημείας τῶν μελλόντων αὐτοῖς μὴ
[3, 24]	φήσαντα· ταύτην ἀρχὴν ἐποίησεν τῶν	παραδόξων	ὁ Ἰησοῦς» τοτὲ δὲ μνημονεύσαντα
[3, 10]	ἔγραψεν ἐπιστολάς, τῇ τῆς ἀληθείας	παραδόσει	μαρτυρῶν» Ἀφ' ὧν καὶ δύο
[3, 39]	διηγήσεις καὶ τοῦ πρεσβυτέρου Ἰωάννου	παραδόσεις·	ἐφ' ἃς τοὺς φιλομαθεῖς ἀναπέμψαντες,
[3, 39]	τοῖς αὐτοῦ συγγράμμασιν τίθησιν αὐτῶν	παραδόσεις.	Καὶ ταῦτα δ' ἡμῖν οὐκ
[3, 39]	δὲ ὁ αὐτὸς ὡς ἐκ	παραδόσεως	ἀγράφου εἰς αὐτὸν ἥκοντα παρατέθειται
[3, 9]	ἀναντίρρητα, ὡς ἂν ἐξ ἀρχαίας	παραδόσεως	αὐτοῖς ῥήμασι διὰ τούτων διδάσκων·
[3, 39]	καὶ ἄλλα ὡς ἂν ἐκ	παραδόσεως	εἰς αὐτὸν ἐλθόντα. Τὸ μὲν
[3, 36]	ἀπρὶξ ἔχεσθαι τῆς τῶν ἀποστόλων	παραδόσεως,	ἢν ὑπὲρ ἀσφαλείας καὶ ἐγγράφως
[3, 23]	ἀληθής ἐστιν τῆς τῶν ἀποστόλων	παραδόσεως»	Ὁ δὲ Κλήμης ὁμοῦ τὸν
[3, 28]	τῇ γραφῇ παραδέδωκεν, ὡς ἐκ	παραδόσεως	Πολυκάρπου φάσκων Ἰωάννην τὸν ἀπόστολον
[3, 28]	τινα ὡς ἐκ τῆς ἀνέκαθεν	παραδόσεως,	τοῦ αὐτοῦ μέμνηται ἀνδρὸς τούτοις
[3, 25]	τάς τε κατὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴν	παράδοσιν	ἀληθεῖς καὶ ἀπλάστους καὶ ἀνωμολογημένας
[3, 10]	ἐμαυτῷ τετηρηκότι τὴν τῆς ἀληθείας	παράδοσιν,	ἐφ' ᾗ μαρτυρίας τεύξεσθαι προσδοκήσας
[3, 39]	προσθήσομεν ταῖς προεκτεθείσαις αὐτοῦ φωναῖς	παράδοσιν	ἣν περὶ Μάρκου τοῦ τὸ
[3, 10]	περιέχει καὶ τὴν τῆς ἀνθρωπογονίας	παράδοσιν	μέχρι τῆς αὐτοῦ τελευτῆς· οὗτος
[3, 1]	οἰκουμένην, Θωμᾶς μέν, ὡς ἡ	παράδοσις	περιέχει, τὴν Παρθίαν εἴληχεν, Ἀνδρέας
[3, 37]	ὑπομνημάτων τῆς ἀποστολικῆς διδασκαλίας ἡ	παράδοσις	φέρεται. ~Ὥσπερ οὖν ἀμέλει τοῦ
[3, 24]	καθείρξεως τῷ κατ' αὐτὸν εὐαγγελίῳ	παραδοῦναι,	αὐτό τε τοῦτ' ἐπισημήνασθαι, τοτὲ
[3, 9]	ἀλλὰ καὶ τῇ πατρίῳ φωνῇ	παραδοῦναι	αὐτὸς ἑαυτῷ μαρτυρεῖ, ἄξιός γε
[3, 18]	καὶ τὰ ἐν αὐτῷ μαρτύρια	παραδοῦναι,	οἵ γε καὶ τὸν καιρὸν
[3, 10]	ἐβουλήθη τὴν γνῶσιν τοῖς ἀνθρώποις	παραδοῦναι	τῶν πράξεων, ὥστε χαράξας τῇ
[3, 34]	προειρημένου βασιλέως ἀρχῆς Κλήμης Εὐαρέστῳ	παραδοὺς	τὴν λειτουργίαν ἀναλύει τὸν βίον,
[3, 24]	ἑτέρους ἰέναι, πατρίῳ γλώττῃ γραφῇ	παραδοὺς	τὸ κατ' αὐτὸν εὐαγγέλιον, τὸ
[3, 7]	θεοῦ παρανομίας καὶ δυσσεβείας ττἀπίχειρα.	~παραθεῖναι	δ' αὐτοῖς ἄξιον καὶ τὴν
[3, 7]	τοῖς τῇδε προσιοῦσιν τῇ γραφῇ	παραθεῖναι.	~Καὶ δὴ λαβὼν ἀνάγνωθι τὰ
[3, 38]	τῆς πρὸς Ἑβραίους πολλὰ νοήματα	παραθείς,	ἤδη δὲ καὶ αὐτολεξεὶ ῥητοῖς
[3, 24]	καιρὸν διὰ τῆς τῶν ἀρχαίων	παραθέσεως	τὰ καὶ τοῖς ἄλλοις περὶ
[3, 36]	βραχύτατα εἰς ἐπίδειξιν τῶν εἰρημένων	παραθέσθαι	ἄξιον. Γράφει δὴ οὖν κατὰ
[3, 30]	ἄλλην ἀξιοδιήγητον ἱστορίαν τοῦ αὐτοῦ	παραθέσθαι,	ἣν ἐν τῷ ἑβδόμῳ Στρωματεῖ
[3, 5]	τοῦ λιμοῦ ἀναγκαῖον ἡγοῦμαι συμφορὰς	παραθέσθαι,	ὡς ἂν ἐκ μέρους ἔχοιεν
[3, 23]	δή, ἔφη, ὦ ἐπίσκοπε, τὴν	παραθήκην	ἀπόδος ἡμῖν, ἣν ἐγώ τε
[3, 3]	πρὸ ἡμῶν εἰρημένα κατὰ καιρὸν	παραθήσομαι.	Οὐδὲ μὴν τὰς λεγομένας αὐτοῦ
[3, 28]	τοῦτο καὶ τοῖς σὺν αὐτῷ	παραινέσαι,	φήσαντα· φύγωμεν, μὴ καὶ τὸ
[3, 36]	καὶ παράκλησιν προτείνει ὡς μὴ	παραιτησάμενοι	τοῦ μαρτυρίου τῆς ποθουμένης αὐτὸν
[3, 25]	ὡς ἄτοπα πάντῃ καὶ δυσσεβῆ	παραιτητέον.	Ἴωμεν δὴ λοιπὸν καὶ ἐπὶ
[3, 39]	ἐκκλησιαστικῶν τῆς ὁμοίας αὐτῷ δόξης	παραίτιος	γέγονεν τὴν ἀρχαιότητα τἀνδρὸς προβεβλημένοις,
[3, 23]	λῃστῶν ἁλίσκεται, μήτε φεύγων μήτε	παραιτούμενος,	ἀλλὰ βοῶν· ἐπὶ τοῦτ' ἐλήλυθα,
[3, 23]	μετῆλθεν ἐπὶ τὴν Ἔφεσον, ἀπῄει	παρακαλούμενος	καὶ ἐπὶ τὰ πλησιόχωρα τῶν
[3, 36]	Φιλιππησίους ἐπιστολῇ, φάσκων αὐτοῖς ῥήμασιν·	Παρακαλῶ	οὖν πάντας ὑμᾶς πειθαρχεῖν καὶ
[3, 23]	ψυχὴν ἰδών, τοῦτον, ἔφη, σοὶ	παρακατατίθεμαι	μετὰ πάσης σπουδῆς ἐπὶ τῆς
[3, 23]	τε καὶ ὁ Χριστός σοι	παρακατεθέμεθα	ἐπὶ τῆς ἐκκλησίας, ἧς προκαθέζῃ,
[3, 37]	πληττόμενοι, τὴν σωτήριον πρότερον ἀπεπλήρουν	παρακέλευσιν,	ἐνδεέσιν νέμοντες τὰς οὐσίας, εἶτα
[3, 24]	κατέκλεισε τὸν Ἰωάννην ἐν φυλακῇ»	Παρακληθέντα	δὴ οὖν τούτων ἕνεκά φασι
[3, 36]	Ῥωμαίων ἐκκλησίᾳ γράφει, ᾗ καὶ	παράκλησιν	προτείνει ὡς μὴ παραιτησάμενοι τοῦ
[3, 30]	δὲ εὖ μάλα προτρεπτικῶς καὶ	παρακλητικῶς,	ἐξ ὀνόματος προσειπόντα· μέμνησο, ὦ
[3, 4]	οὐκέτι δι' ἀκοῆς, ὀφθαλμοῖς δὲ	παραλαβὼν	συνετάξατο. Φασὶν δ' ὡς ἄρα
[3, 10]	πίστωσιν τῆς τῶν ἐξ αὐτοῦ	παραληφθέντων	ἡμῖν μαρτυρίας. Διαβάλλων δῆτα Ἰοῦστον
[3, 39]	πρόνοιαν, τοῦ μηδὲν ὧν ἤκουσεν	παραλιπεῖν	ἢ ψεύσασθαί τι ἐν αὐτοῖς»
[3, 20]	γενομένης τε εἰρήνης, μέχρι Τραϊανοῦ	παραμεῖναι	αὐτοὺς τῷ βίῳ. Ταῦτα μὲν
[3, 23]	Παύλου μὲν τεθεμελιωμένη, Ἰωάννου δὲ	παραμείναντος	αὐτοῖς μέχρι τῶν Τραϊανοῦ χρόνων,
[3, 26]	βίῳ, μηκέτι θνῄσκοντας, αὐτοῦ δὲ	παραμένοντας	εἰς τὸ ἀεὶ ἀγήρως τινὰς
[3, 6]	εἰς τὸν Χριστὸν τοῦ θεοῦ	παρανομίας	καὶ δυσσεβείας ττἀπίχειρα. ~παραθεῖναι δ'
[3, 5]	εἰς τὸν Χριστὸν τοῦ θεοῦ	παρανομίας	οὐκ εἰς μακρὸν ~Ἡ ἐκ
[3, 7]	εἰς τὰ κατ' Αἴγυπτον ἔργα	παραπεμφθῆναι,	πλείους δὲ εἰς τὰς ἐπαρχίας
[3, 24]	τοῦ θείου πνεύματος οἷα κρείττονι	παραπεφυλαγμένης.	Ταῦτα μὲν οὖν ἡμῖν περὶ
[3, 27]	αὖ κυριακαῖς ἡμέραις ἡμῖν τὰ	παραπλήσια	εἰς μνήμην τῆς σωτηρίου ἀναστάσεως
[3, 8]	τὴν πόλιν ἄστρον ἔστη ῥομφαίᾳ	παραπλήσιον	καὶ παρατείνας ἐπ' ἐνιαυτὸν κομήτης,
[3, 32]	καταπλήξας, τῷ τοῦ κυρίου πάθει	παραπλήσιον	τέλος ἀπηνέγκατο· οὐδὲν δὲ οἷον
[3, 24]	ἄρξασθαι τῶν τοῦ Ἰησοῦ πράξεων,	παραπλησίως	ἐπιτηρεῖ, φάσκων ὡς ἄρα προσθεὶς
[3, 24]	τὸν ὑπὸ τῶν προτέρων εὐαγγελιστῶν	παρασιωπηθέντα	χρόνον καὶ τὰ κατὰ τοῦτον
[3, 6]	ἠπείλουν, εἰ μὴ δείξειεν τὸ	παρασκευασθέν,	ἀποσφάξειν αὐτὴν εὐθέως· ἣ δὲ
[3, 24]	Ὁ γοῦν Παῦλος πάντων ἐν	παρασκευῇ	λόγων δυνατώτατος νοήμασίν τε ἱκανώτατος
[3, 3]	τινὰς αὐτῷ κατείληφα. Ταῦτα εἰς	παράστασιν	τῶν τε ἀναντιρρήτων καὶ τῶν
[3, 7]	δίκαιον ἐπιθεῖναι, ἃ γένοιτ' ἂν	παραστατικὰ	φιλανθρωπίας τῆς παναγάθου προνοίας, τεσσαράκοντα
[3, 7]	μελλόντων αὐτοῖς μὴ μετανοήσασι συμβήσεσθαι	παρασχομένης·	ἃ καὶ αὐτὰ μνήμης ἠξιωμένα
[3, 5]	διαγενομένων, Οὐεσπασιανός, ταῖς κατὰ Ἰουδαίων	παρατάξεσιν	λαμπρυνόμενος, βασιλεὺς ἐπ' αὐτῆς ἀναδείκνυται
[3, 28]	Γάϊος, οὗ φωνὰς ἤδη πρότερον	παρατέθειμαι,	ἐν τῇ φερομένῃ αὐτοῦ ζητήσει
[3, 7]	γραφήν, οἳ καὶ αὐτὰς αὐτοῦ	παρατέθεινται	τὰς λέξεις, τοτὲ μὲν φήσαντος
[3, 10]	δὲ τοῦ συγγραφέως χρησίμως ὧδε	παρατεθείσθω.	Πεπόνηται δὲ καὶ ἄλλο οὐκ
[3, 10]	τῆς Ἀρχαιολογίας τοῦ τέλους φωνὰς	παρατέθειται,	εἰς πίστωσιν τῆς τῶν ἐξ
[3, 39]	παραδόσεως ἀγράφου εἰς αὐτὸν ἥκοντα	παρατέθειται	ξένας τέ τινας παραβολὰς τοῦ
[3, 8]	ἄστρον ἔστη ῥομφαίᾳ παραπλήσιον καὶ	παρατείνας	ἐπ' ἐνιαυτὸν κομήτης, τοῦτο δ'
[3, 10]	τὴν ἱστορίαν, ὧν ἔνιοι καὶ	παρατετεύχεσαν	τῷ πολέμῳ, καθάπερ βασιλεὺς Ἀγρίππας
[3, 36]	οἷα γνήσιος καὶ ἀγαθὸς ποιμὴν	παρατίθεται,	τὴν περὶ αὐτῆς φροντίδα διὰ
[3, 10]	μαρτυρῶν» Ἀφ' ὧν καὶ δύο	παρατίθησιν.	Ἀλλὰ τὰ μὲν κατὰ τοῦτον
[3, 9]	τὰ πρῶτα καὶ τοῖς ὕστερον	παρατυχὼν	ἐξ ἀνάγκης» Μάλιστα δὲ τῶν
[3, 6]	γὰρ οἰκίαν, εἴ που τροφῆς	παραφανείη	σκιά, πόλεμος ἦν, καὶ διὰ
[3, 32]	τῶν, εἰ καί τινες ὑπῆρχον,	παραφθείρειν	ἐπιχειρούντων τὸν ὑγιῆ κανόνα τοῦ
[3, 23]	ὑφῆκεν τῆς πλείονος ἐπιμελείας καὶ	παραφυλακῆς,	ὡς τὸ τέλειον αὐτῷ φυλακτήριον
[3, 29]	διδάξαι, σαρκὶ μὲν μάχεσθαι καὶ	παραχρᾶσθαι	μηδὲν αὐτῇ πρὸς ἡδονὴν ἐνδιδόντα,
[3, 29]	ἐκείνῃ τῇ φωνῇ τῇ ὅτι	παραχρᾶσθαι	τῇ σαρκὶ δεῖ, καὶ δὴ
[3, 29]	ἐγκράτεια τῶν περισπουδάστων ἡδονῶν τὸ	παραχρᾶσθαι	τῇ σαρκὶ ἐδίδασκεν. Οὐ γάρ,
[3, 6]	ταύτης τῆς τροφῆς τῇ μητρὶ	παραχωρήσαντες,	ἀνεπλήσθη δ' εὐθέως ὅλη τοῦ
[3, 8]	ἐνῆν μάλιστα τὴν φωνὴν ὀλοφυρτικῶς	παρεγκλίνων,	πρὸς ἑκάστην ἀπεκρίνατο πληγήν· αἲ
[3, 4]	εὐαγγελιζόμενος τὸν τῆς καινῆς διαθήκης	παρεδίδου	λόγον, σαφὲς ἂν εἴη ἀφ'
[3, 24]	λέγων· ἀκούσας δὲ ὅτι Ἰωάννης	παρεδόθη,	ἀνεχώρησεν» ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας εἰς
[3, 4]	καὶ χαράξαι μαρτύρεται καθ' ἃ	παρέδοσαν	αὐτῷ οἱ ἀπ' ἀρχῆς αὐτόπται
[3, 24]	ὁμιλίας ὠφελημένος, διὰ τοῦ ἰδίου	παρέδωκεν	εὐαγγελίου. Καὶ ταῦτα μὲν ἡμεῖς
[3, 3]	λεγομένας αὐτοῦ Πράξεις ἐν ἀναμφιλέκτοις	παρείληφα.	Ἐπεὶ δ' ὁ αὐτὸς ἀπόστολος
[3, 28]	ἑτέρας αἱρέσεως ἀρχηγὸν γενέσθαι Κήρινθον	παρειλήφαμεν·	Γάϊος, οὗ φωνὰς ἤδη πρότερον
[3, 32]	ἐδηλώσαμεν, μαρτυρίῳ τὸν βίον ἀναλῦσαι	παρειλήφαμεν.	Καὶ τούτου μάρτυς αὐτὸς ἐκεῖνος,
[3, 3]	δευτέραν οὐκ ἐνδιάθηκον μὲν εἶναι	παρειλήφαμεν,	ὅμως δὲ πολλοῖς χρήσιμος φανεῖσα,
[3, 39]	παρὰ τῶν αὐτοῖς παρηκολουθηκότων ὁμολογεῖ	παρειληφέναι,	Ἀριστίωνος δὲ καὶ τοῦ πρεσβυτέρου
[3, 39]	γενέσθαι τῶν ἱερῶν ἀποστόλων ἐμφαίνει,	παρειληφέναι	δὲ τὰ τῆς πίστεως παρὰ
[3, 39]	αὐτοὺς ὁ Παπίας γενόμενος, διήγησιν	παρειληφέναι	θαυμασίαν ὑπὸ τῶν τοῦ Φιλίππου
[3, 39]	ἃ καὶ ἡγοῦμαι τὰς ἀποστολικὰς	παρεκδεξάμενον	διηγήσεις ὑπολαβεῖν, τὰ ἐν ὑποδείγμασι
[3, 32]	διάφορον εἰλήφει τοῦ βίου τέλος	παρεληλύθει	τε ἡ γενεὰ ἐκείνη τῶν
[3, 8]	πεντηκοστὴ καλεῖται, νύκτωρ οἱ ἱερεῖς	παρελθόντες	εἰς τὸ ἱερόν, ὥσπερ αὐτοῖς
[3, 5]	πρὸς τῆς θείας δίκης καταδέξασθαι.	Παρελθὼν	δῆτα τῶν ἐν μέρει συμβεβηκότων
[3, 6]	τερατεύεσθαι τοῖς αὖθις ἀνθρώποις, κἂν	παρέλιπον	τὴν συμφορὰν ἡδέως, εἰ μὴ
[3, 23]	μαθητῇ συμβεβληκότες παραδεδωκέναι τὸν Ἰωάννην.	Παρέμεινεν	γὰρ αὐτοῖς μέχρι τῶν Τραϊανοῦ
[3, 7]	διατριβὰς ποιούμενοι, ἕρκος ὥσπερ ὀχυρώτατον	παρέμενον	τῷ τόπῳ, τῆς θείας ἐπισκοπῆς
[3, 8]	καὶ καταψευδόμενοι τοῦ θεοῦ τηνικαῦτα	παρέπειθον,	τοῖς δ' ἐναργέσι καὶ προσημαίνουσι
[3, 4]	καὶ τοῖς λοιποῖς δὲ οὐ	παρέργως	τῶν ἀποστόλων ὡμιληκώς, ἧς ἀπὸ
[3, 24]	Τοὺς τρεῖς γοῦν εὐαγγελιστὰς συνιδεῖν	πάρεστιν	μόνα τὰ μετὰ τὴν ἐν
[3, 5]	ἔσχατον τὸν διὰ πυρὸς ὑπομείναντι,	πάρεστιν	ὅτῳ φίλον ἐπ' ἀκριβὲς ἐκ
[3, 23]	κατέλιπον. Ἀλλ' ἵππος ἤδη μοι	παρέστω,	καὶ ἡγεμὼν γενέσθω μοί τις
[3, 8]	ἡμέραν εἶναι λαμπράν, καὶ τοῦτο	παρέτεινεν	ἐφ' ἡμίσειαν ὥραν· ὃ τοῖς
[3, 6]	παρῄνει, καὶ τράπεζα μὲν οὐδαμοῦ	παρετίθετο,	τοῦ δὲ πυρὸς ὑφέλκοντες ἔτ'
[3, 6]	ὥσπερ λυσσῶντες κύνες ἐσφάλλοντο καὶ	παρεφέροντο	ταῖς τε θύραις ἐνσειόμενοι μεθυόντων
[3, 27]	ἄλλην Ἰουδαϊκὴν ἀγωγὴν ὁμοίως ἐκείνοις	παρεφύλαττον,	ταῖς δ' αὖ κυριακαῖς ἡμέραις
[3, 4]	καί φησιν ἔτ' ἄνωθεν ἅπασι	παρηκολουθηκέναι,	καὶ ταῖς τῶν ἀποστόλων Πράξεσιν,
[3, 39]	ἀποστόλων λόγους παρὰ τῶν αὐτοῖς	παρηκολουθηκότων	ὁμολογεῖ παρειληφέναι, Ἀριστίωνος δὲ καὶ
[3, 39]	ἀληθείας· εἰ δέ που καὶ	παρηκολουθηκώς	τις τοῖς πρεσβυτέροις ἔλθοι, τοὺς
[3, 39]	γὰρ ἤκουσεν τοῦ κυρίου οὔτε	παρηκολούθησεν	αὐτῷ, ὕστε ρον δὲ, ὡς
[3, 8]	ἔχοντες τῶν τοῦ θεοῦ κηρυγμάτων	παρήκουον,	τοῦτο μὲν ὅθ' ὑπὲρ τὴν
[3, 6]	τε ἀνάγκη καὶ τὸ δέος	παρῄνει,	καὶ τράπεζα μὲν οὐδαμοῦ παρετίθετο,
[3, 36]	αἱρέσεις ἄρτι τότε πρῶτον ἐπιπολαζούσας	παρῄνει	προύτρεπέν τε ἀπρὶξ ἔχεσθαι τῆς
[3, 5]	Χριστὸν καὶ τοὺς ἀποστόλους αὐτοῦ	παρηνομηκότας	μετῄει, τῶν ἀσεβῶν ἄρδην τὴν
[3, 6]	ἐφύλαττεν. Εὐθέως δ' οἱ στασιασταὶ	παρῆσαν	καὶ τῆς ἀθεμίτου κνίσης σπάσαντες,
[3, 7]	λῃστὴν καὶ φονέα τοῦ θανάτου	παρῄτηται,	τὸν δ' ἀρχηγὸν τῆς ζωῆς
[3, 31]	παρ' αὐτῷ. Τούτῳ δὲ ἦσαν	παρθένοι	θυγατέρες τέσσαρες προφητεύουσαι. Τὰ μὲν
[3, 31]	καὶ δύο θυγατέρες αὐτοῦ γεγηρακυῖαι	παρθένοι	καὶ ἡ ἑτέρα αὐτοῦ θυγάτηρ
[3, 32]	ἄρα μέχρι τῶν τότε χρόνων	παρθένος	καθαρὰ καὶ ἀδιάφθορος ἔμεινεν ἡ
[3, 27]	εἰρημένων ἔκτοπον διεδίδρασκον ἀτοπίαν, ἐκ	παρθένου	καὶ ἁγίου πνεύματος μὴ ἀρνούμενοι
[3, 29]	τέκνων τὰς μὲν θηλείας καταγηρᾶσαι	παρθένους,	ἄφθορον δὲ διαμεῖναι τὸν υἱόν·
[3, 1]	ὡς ἡ παράδοσις περιέχει, τὴν	Παρθίαν	εἴληχεν, Ἀνδρέας δὲ τὴν Σκυθίαν,
[3, 20]	ἐπὶ τῶν ἰδίων χειρῶν τύλους	παριστάντας.	Ἐρωτηθέντας δὲ περὶ τοῦ Χριστοῦ
[3, 25]	αἱρετικῶν ἀνδρῶν ἀναπλάσματα τυγχάνει, σαφῶς	παρίστησιν·	ὅθεν οὐδ' ἐν νόθοις αὐτὰ
[3, 38]	τισιν ἐξ αὐτῆς χρησάμενος, σαφέστατα	παρίστησιν	ὅτι μὴ νέον ὑπάρχει τὸ
[3, 21]	ἐν ᾧ τῆς κατ' Ἀλεξάνδρειαν	παροικίας	Ἀβίλιον δέκα πρὸς τρισὶν ἔτεσιν
[3, 31]	Πολυκράτους τῆς δ' ἐν Ἐφέσῳ	παροικίας	ἐπίσκοπος οὗτος ἦν ἐπιδείκνυται, ἣν
[3, 11]	μνημονεύει γραφή, τοῦ τῆς αὐτόθι	παροικίας	θρόνου ἄξιον εἶναι δοκιμάσαι, ἀνεψιόν,
[3, 4]	γε μὴν τῆς ἐν Ἐφέσῳ	παροικίας	ἱστορεῖται πρῶτος τὴν ἐπισκοπὴν εἰληχέναι,
[3, 28]	δέ, ὁ τῆς κατὰ Ἀλεξάνδρειαν	παροικίας	καθ' ἡμᾶς τὴν ἐπισκοπὴν εἰληχώς,
[3, 36]	ἐγνωρίζετο Παπίας, τῆς ἐν Ἱεραπόλει	παροικίας	καὶ αὐτὸς ἐπίσκοπος, ὅ τε
[3, 14]	ἔτει Δομετιανοῦ τῆς κατ' Ἀλεξάνδρειαν	παροικίας	ὁ πρῶτος Ἀννιανὸς δύο πρὸς
[3, 4]	τις ἕτερος Διονύσιος, τῆς Κορινθίων	παροικίας	ποιμήν, γεγονέναι ἱστορεῖ. Ἀλλὰ γὰρ
[3, 36]	τὰς κατὰ πόλιν αἷς ἐπεδήμει,	παροικίας	ταῖς διὰ λόγων ὁμιλίαις τε
[3, 7]	προρρήσεσιν, θείᾳ δυνάμει ὥσπερ ἤδη	παρόντα	προεορακότος αὐτὰ ἐπιδακρύσαντός τε καὶ
[3, 8]	φθεγξάμενος οὔτε ἰδίᾳ πρὸς τοὺς	παρόντας,	ἃς καὶ πρότερον φωνὰς βοῶν
[3, 6]	ἑαυτὴν ἠρέθιζεν. Ὡς δ' οὔτε	παροξυνόμενός	τις οὔτ' ἐλεῶν αὐτὴν ἀνῄρει
[3, 24]	εὐαγγέλιον, τὸ λεῖπον τῇ αὐτοῦ	παρουσίᾳ	τούτοις ἀφ' ὧν ἐστέλλετο, διὰ
[3, 20]	Δομετιανὸν Καίσαρα. Ἐφοβεῖτο γὰρ τὴν	παρουσίαν	τοῦ Χριστοῦ ὡς καὶ Ἡρῴδης.
[3, 31]	ἀναστήσεται τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῆς	παρουσίας	τοῦ κυρίου, ἐν ᾗ ἔρχεται
[3, 6]	ἐδόκουν, οἱ τηκόμενοι δὲ ἤδη	παρωδεύοντο,	καὶ κτείνειν ἄλογον ἐδόκει τοὺς
[3, 10]	γράμμασιν· τοσούτου γὰρ αἰῶνος ἤδη	παρῳχηκότος	οὔτε προσθεῖναί τις οὔτε ἀφελεῖν
[3, 6]	ἀθεωτέραν· τῇ γοῦν τούτων ἀπονοίᾳ	πᾶς	ὁ λαὸς συναπώλετο» Καὶ ἐν
[3, 6]	δὲ μετὰ τῶν ἐξόδων ἀπεκόπη	πᾶσα	σωτηρίας ἐλπίς, καὶ βαθύνας ἑαυτὸν
[3, 37]	τῆς τῶν οὐρανῶν βασιλείας ἀνὰ	πᾶσαν	εἰς πλάτος ἐπισπείροντες τὴν οἰκουμένην.
[3, 24]	οὐρανῶν βασιλείας τὴν γνῶσιν ἐπὶ	πᾶσαν	κατήγγελλον τὴν οἰκουμένην, σπουδῆς τῆς
[3, 36]	γὰρ πίστιν καὶ ὑπομονὴν καὶ	πᾶσαν	οἰκοδομὴν τὴν εἰς τὸν κύριον
[3, 8]	δὴ ἐκεῖνο τοῦ καιροῦ· εἰς	πᾶσαν	τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος»
[3, 9]	λόγους βιβλιοθήκης ἀξιωθῆναι. Οὗτος δὴ	πᾶσαν	τὴν Ἰουδαϊκὴν ἀρχαιολογίαν ἐν ὅλοις
[3, 8]	ἡλίου δύσεως ὤφθη μετέωρα περὶ	πᾶσαν	τὴν χώραν ἅρματα καὶ φάλαγγες
[3, 36]	πάντας ὑμᾶς πειθαρχεῖν καὶ ἀσκεῖν	πᾶσαν	ὑπομονήν, ἣν εἴδετε κατ' ὀφθαλμοὺς
[3, 32]	καὶ γενομένης εἰρήνης βαθείας ἐν	πάσῃ	ἐκκλησίᾳ, μένουσι μέχρι Τραϊανοῦ Καίσαρος,
[3, 24]	βίον ἄκρως κεκαθαρμένοι καὶ ἀρετῇ	πάσῃ	τὰς ψυχὰς κεκοσμημένοι, τὴν δὲ
[3, 32]	οὕτως· ἔρχονται οὖν καὶ προηγοῦνται	πάσης	ἐκκλησίας ὡς μάρτυρες καὶ ἀπὸ
[3, 23]	τοῦτον, ἔφη, σοὶ παρακατατίθεμαι μετὰ	πάσης	σπουδῆς ἐπὶ τῆς ἐκκλησίας καὶ
[3, 10]	ἀπ' αὐτῶν οὔτε μεταθεῖναι τετόλμηκεν,	πᾶσι	δὲ σύμφυτόν ἐστιν εὐθὺς ἐκ
[3, 5]	Ἰωάννου, τὴν κεφαλὴν ἀποτμηθέντος, ἐπὶ	πᾶσί	τε Ἰακώβου, τοῦ τὸν αὐτόθι
[3, 23]	τἄλλα ἀναπαύσας τοὺς ἀδελφοὺς, ἐπὶ	πᾶσι	τῷ καθεστῶτι προσβλέψας ἐπισκόπῳ, νεανίσκον
[3, 38]	Κλήμεντος ἐν τῇ ἀνωμολογημένῃ παρὰ	πᾶσιν,	ἣν ἐκ προσώπου τῆς Ῥωμαίων
[3, 3]	ἀναντιρρήτων καὶ τῶν μὴ παρὰ	πᾶσιν	ὁμολογουμένων θείων γραμμάτων εἰρήσθω ~Ὅτι
[3, 5]	ἁπάσης ἐν ἡμέραις τῆς τοῦ	πάσχα	ἑορτῆς ὥσπερ ἐν εἱρκτῇ ῥήμασιν
[3, 23]	με φεύγεις, τέκνον, τὸν σαυτοῦ	πατέρα,	τὸν γυμνόν, τὸν γέροντα; ἐλέησόν
[3, 6]	Γυναῖκες γοῦν ἀνδρῶν καὶ παῖδες	πατέρων	καὶ, τὸ οἰκτρότατον, μητέρες νηπίων
[3, 18]	τὸν θεῖον λόγον ἕνεκεν μαρτυρίας	Πάτμον	οἰκεῖν καταδικασθῆναι τὴν νῆσον. Γράφων
[3, 23]	τοῦ τυράννου τελευτήσαντος ἀπὸ τῆς	Πάτμου	τῆς νήσου μετῆλθεν ἐπὶ τὴν
[3, 7]	τὰ ἔθνη· καὶ Ἱερουσαλὴμ ἔσται	πατουμένη	ὑπὸ ἐθνῶν, ἄχρις οὗ πληρωθῶσιν
[3, 31]	Καισαρείᾳ τῆς Ἰουδαίας ἅμα τῷ	πατρὶ	τότε διατριβουσῶν προφητικοῦ τε χαρίσματος
[3, 9]	οἳ διαβάλλειν καὶ αὐτοὶ τὰ	πάτρια	τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους ἐπειράθησαν. Τούτων
[3, 6]	καὶ ψυχρὰν ἂν καταθείμην τῇ	πατρίδι	χάριν, καθυφέμενος τὸν λόγον ὧν
[3, 38]	ἀποστόλου. Ἑβραίοις γὰρ διὰ τῆς	πατρίου	γλώττης ἐγγράφως ὡμιληκότος τοῦ Παύλου,
[3, 10]	τέτταρσιν συγγράψαι βιβλίοις κατὰ τὰς	πατρίους	δόξας τῶν Ἰουδαίων περὶ θεοῦ
[3, 24]	ἤμελλεν καὶ ἐφ' ἑτέρους ἰέναι,	πατρίῳ	γλώττῃ γραφῇ παραδοὺς τὸ κατ'
[3, 9]	τῇ Ἑλλήνων, ἀλλὰ καὶ τῇ	πατρίῳ	φωνῇ παραδοῦναι αὐτὸς ἑαυτῷ μαρτυρεῖ,
[3, 8]	πρὸς ὃν εἴρητο. Ὑπὸ τοῦ	πατρὸς·	αἴτησαι παρ' ἐμοῦ, καὶ δώσω
[3, 17]	ἡμῶν ἀνεκίνει διωγμόν, καίπερ τοῦ	πατρὸς	αὐτῷ Οὐεσπασιανοῦ μηδὲν καθ' ἡμῶν
[3, 31]	ἐστιν ἐκεῖ καὶ ὁ τοῦ	πατρὸς	αὐτῶν» Ταῦτα μὲν οὗτος· ὁ
[3, 6]	ὑπὲρ Ἰορδάνην κατοικούντων, Μαρία τοὔνομα,	πατρὸς	Ἐλεαζάρου, κώμης Βαθεζώρ σημαίνει δὲ
[3, 21]	αὐτὸς ἐπέχων τῶν τῇδε μετὰ	Παῦλόν	τε καὶ Πέτρον ἐπισκοπευσάντων βαθμόν.
[3, 4]	κατ' αὐτὸν εὐαγγελίου μνημονεύειν ὁ	Παῦλος	εἴωθεν, ὁπηνίκα ὡς περὶ ἰδίου
[3, 2]	Τιμοθέῳ γράφων ἀπὸ Ῥώμης ὁ	Παῦλος	κατὰ τὴν ἐπὶ τέλει τῆς
[3, 30]	ἀνδράσιν ἐξέδωκεν, καὶ ὅ γε	Παῦλος	οὐκ ὀκνεῖ ἔν τινι ἐπιστολῇ
[3, 24]	ἄνθρωπον ἐξυπηρετούμενοι διακονίᾳ. Ὁ γοῦν	Παῦλος	πάντων ἐν παρασκευῇ λόγων δυνατώτατος
[3, 4]	τοῖς ἐξ ἐθνῶν κηρύσσων ὁ	Παῦλος	τοὺς ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ καὶ κύκλῳ
[3, 4]	ἐν Ἀρείῳ πάγῳ πρὸς Ἀθηναίους	Παύλου	δημηγορίαν πρῶτον πιστεῦσαι ἀνέγραψεν ὁ
[3, 2]	δὲ Ῥωμαίων ἐκκλησίας μετὰ τὴν	Παύλου	καὶ Πέτρου μαρτυρίαν πρῶτος κληροῦται
[3, 25]	γραφή· μετὰ δὲ ταύτην τὰς	Παύλου	καταλεκτέον ἐπιστολάς, αἷς ἑξῆς τὴν
[3, 4]	Τῶν δὲ λοιπῶν ἀκολούθων τοῦ	Παύλου	Κρήσκης μὲν ἐπὶ τὰς Γαλλίας
[3, 1]	ἀξιώσας παθεῖν. Τί δεῖ περὶ	Παύλου	λέγειν, ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ μέχρι τοῦ
[3, 31]	μοι κατὰ καιρὸν κείσθω. ~ΧΧΧΙ.	Παύλου	μὲν οὖν καὶ Πέτρου τῆς
[3, 23]	ἡ ἐν Ἐφέσῳ ἐκκλησία ὑπὸ	Παύλου	μὲν τεθεμελιωμένη, Ἰωάννου δὲ παραμείναντος
[3, 38]	πατρίου γλώττης ἐγγράφως ὡμιληκότος τοῦ	Παύλου,	οἳ μὲν τὸν εὐαγγελιστὴν Λουκᾶν,
[3, 3]	τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας ὡς μὴ	Παύλου	οὖσαν αὐτὴν ἀντιλέγεσθαι φήσαντες, οὐ
[3, 25]	τοῖς νόθοις κατατετάχθω καὶ τῶν	Παύλου	Πράξεων ἡ γραφὴ ὅ τε
[3, 3]	πρεσβυτέροις ὁμολογουμένην, τοσαῦτα· τοῦ δὲ	Παύλου	πρόδηλοι καὶ σαφεῖς αἱ δεκατέσσαρες·
[3, 4]	αὐτὸς ἐκκλησίας τρίτος ἐπίσκοπος καταστάς,	Παύλου	συνεργὸς καὶ συναθλητὴς γεγονέναι πρὸς
[3, 4]	ὅσους ἄν τις ἐκ τῶν	Παύλου	φωνῶν ἀναλέξοιτο. Τούτου γὰρ οὖν
[3, 36]	ἐξ ὑμῶν καὶ ἐν αὐτῷ	Παύλῳ	καὶ τοῖς λοιποῖς ἀποστόλοις, πεπεισμένους
[3, 4]	ἰατρός, τὰ πλεῖστα συγγεγονὼς τῷ	Παύλῳ,	καὶ τοῖς λοιποῖς δὲ οὐ
[3, 24]	ἀλήθειαν κατειλήφει ἐκ τῆς ἅμα	Παύλῳ	συνουσίας τε καὶ διατριβῆς καὶ
[3, 36]	ῥήμασιν· Παρακαλῶ οὖν πάντας ὑμᾶς	πειθαρχεῖν	καὶ ἀσκεῖν πᾶσαν ὑπομονήν, ἣν
[3, 24]	δυνάμει θαρσοῦντες, τὸ μὲν ἐν	πειθοῖ	καὶ τέχνῃ λόγων τὰ τοῦ
[3, 6]	ἐρριμμένων ἔτι ζῶντας διήλαυνον ἐπὶ	πείρᾳ	τοῦ σιδήρου, τοὺς δ' ἱκετεύοντας.
[3, 24]	νηστείαν καὶ τὸν ἐπὶ ταύτῃ	πειρασμὸν	τὸν χρόνον τῆς ἰδίας γραφῆς
[3, 24]	τοῖς ἄλλοις περὶ αὐτῶν εἰρημένα	πειρασόμεθα	δηλῶσαι. Τῶν δὲ Ἰωάννου γραμμάτων
[3, 5]	τῆς Περαίας πόλιν οἰκεῖν κεκελευσμένου,	Πέλλαν	αὐτὴν ὀνομάζουσιν, ἐν ἧ τῶν
[3, 6]	δὴ οὖν, τῶν Ἱστοριῶν τὴν	πέμπτην	τοῦ Ἰωσήπου μετὰ χεῖρας αὖθις
[3, 18]	λεγομένῃ Ἀποκαλύψει, αὐταῖς συλλαβαῖς ἐν	πέμπτῳ	τῶν πρὸς τὰς αἱρέσεις ταῦτα
[3, 36]	εὔθετον, εἴτε ἐγὼ εἴτε ὃν	πέμπω	πρεσβεύσοντα καὶ περὶ ὑμῶν. Τὰς
[3, 36]	ὑμῶν. Τὰς ἐπιστολὰς Ἰγνατίου τὰς	πεμφθείσας	ἡμῖν ὑπ' αὐτοῦ καὶ ἄλλας
[3, 6]	πλουσιώτεροι τυγχάνοιεν ὄντες, οἱ δὲ	πενέστεροι	κριθῆς· ἔπειτα κατακλείοντες ἑαυτοὺς εἰς
[3, 39]	ἑαυτοῦ βιβλίων. Ἔστιν γὰρ αὐτῷ	πέντε	βιβλία συντεταγμένα» Καὶ ὁ μὲν
[3, 10]	δικαίως θεῖα πεπιστευμένα. Καὶ τούτων	πέντε	μέν ἐστιν Μωυσέως, ἃ τούς
[3, 39]	Πολυκάρπου· ~Τοῦ δὲ Παπία συγγράμματα	πέντε	τὸν ἀριθμὸν φέρεται, ἃ καὶ
[3, 20]	ἐξηλάκει» Μετὰ δὲ τὸν Δομετιανὸν	πεντεκαίδεκα	ἔτεσιν κρατήσαντα Νερούα τὴν ἀρχὴν
[3, 18]	ἐπ' ἀκριβὲς ἐπεσημήναντο, ἐν ἔτει	πεντεκαιδεκάτῳ	Δομετιανοῦ μετὰ πλείστων ἑτέρων καὶ
[3, 8]	Κατὰ δὲ τὴν ἑορτήν, ἣ	πεντηκοστὴ	καλεῖται, νύκτωρ οἱ ἱερεῖς παρελθόντες
[3, 20]	τοῦ Δομετιανοῦ τοιαύτην πεποίηται μνήμην·	Πεπειράκει	ποτὲ καὶ Δομετιανὸς ταὐτὸ ποιεῖν
[3, 10]	κατὰ τοὺς αὐτοὺς ἱστορῆσαι χρόνους	πεπειραμένον,	ὡς μὴ τἀληθῆ συγγεγραφότα, πολλάς
[3, 36]	Παύλῳ καὶ τοῖς λοιποῖς ἀποστόλοις,	πεπεισμένους	ὅτι οὗτοι πάντες οὐκ εἰς
[3, 5]	ἐν ἧ τῶν εἰς Χριστὸν	πεπιστευκότων	ἀπὸ τῆς Ἱερουσαλὴμ μετῳκισμένων, ὡς
[3, 35]	περιτομῆς εἰς τὸν Χριστὸν τηνικαῦτα	πεπιστευκότων	εἷς καὶ αὐτὸς ὤν, διαδέχεται.
[3, 10]	τὴν ἀναγραφήν, τὰ δικαίως θεῖα	πεπιστευμένα.	Καὶ τούτων πέντε μέν ἐστιν
[3, 24]	ἐπιτετηδευκότων διήγησιν ποιήσασθαι ὧν αὐτὸς	πεπληροφόρητο	λόγων, ἀναγκαίως ἀπαλλάττων ἡμᾶς τῆς
[3, 1]	ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ μέχρι τοῦ Ἰλλυρικοῦ	πεπληρωκότος	τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ καὶ
[3, 8]	ὃν αὐτὸς μὲν ἐπὶ Οὐεσπασιανὸν	πεπληρῶσθαι	ἐξείληφεν· ἀλλ' οὐχ ἁπάσης γε
[3, 6]	ἐπεβόσκετο, καὶ τὰ μὲν τέγη	πεπλήρωτο	γυναικῶν καὶ βρεφῶν λελυμένων, οἱ
[3, 6]	ταύτας ὁ Τίτος ὡς ἐθεάσατο	πεπλησμένας	τῶν νεκρῶν καὶ βαθὺν ἰχῶρα
[3, 25]	καὶ τούτων ὅμως τὸν κατάλογον	πεποιήμεθα,	διακρίνοντες τάς τε κατὰ τὴν
[3, 24]	κατ' αὐτοὺς εὐαγγελίων τὴν ἔκδοσιν	πεποιημένων,	Ἰωάννην φασὶ τὸν πάντα χρόνον
[3, 9]	κατὰ Ἰουδαίων τηνικάδε συντάξαντα λόγον,	πεποίηται	καὶ πρὸς ἄλλους, οἳ διαβάλλειν
[3, 36]	ἔνθα πάλιν ἐπισκόπου Δαμᾶ μνήμην	πεποίηται,	καὶ τῇ ἐν Τράλλεσι δὲ
[3, 3]	προσρήσεσιν τῆς πρὸς Ῥωμαίους μνήμην	πεποίηται	μετὰ ἄλλων καὶ Ἑρμᾶ, οὗ
[3, 20]	ὁ Τερτυλλιανὸς τοῦ Δομετιανοῦ τοιαύτην	πεποίηται	μνήμην· Πεπειράκει ποτὲ καὶ Δομετιανὸς
[3, 24]	τὴν αἰτίαν προύθηκεν δι' ἣν	πεποίηται	τὴν σύνταξιν, δηλῶν ὡς ἄρα
[3, 10]	τοῦ συγγραφέως χρησίμως ὧδε παρατεθείσθω.	Πεπόνηται	δὲ καὶ ἄλλο οὐκ ἀγεννὲς
[3, 6]	χάριν, καθυφέμενος τὸν λόγον ὧν	πέπονθε	τὰ ἔργα. Γυνὴ τῶν ὑπὲρ
[3, 24]	βαπτιστοῦ κάθειρξιν ἐφ' ἕνα ἐνιαυτὸν	πεπραγμένα	τῷ σωτῆρι συγγεγραφότας αὐτό τε
[3, 24]	χρόνον καὶ τὰ κατὰ τοῦτον	πεπραγμένα	τῷ σωτῆρι ταῦτα δ' ἦν
[3, 24]	τοῦ κηρύγματος ὑπὸ τοῦ Χριστοῦ	πεπραγμένων,	διήγησιν. Καὶ ἀληθής γε ὁ
[3, 5]	μητρόπολιν ὀχυρωτάτην καταπεφευγότες δεινὰ καὶ	πέρα	δεινῶν ἑοράκασι, τοῦ τε παντὸς
[3, 6]	τύραννοι διήρπασαν, ὅσην ἐκ τῆς	Περαίας	ἀνασκευασαμένη μετήνεγκεν εἰς τὴν πόλιν,
[3, 5]	τῆς πόλεως καί τινα τῆς	Περαίας	πόλιν οἰκεῖν κεκελευσμένου, Πέλλαν αὐτὴν
[3, 8]	καὶ τὴν κατάσχεσίν σου τὰ	πέρατα	τῆς γῆς, οὗ δὴ κατ'
[3, 8]	ἱερῶν ἀποστόλων καὶ εἰς τὰ	πέρατα	τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτῶν»
[3, 36]	καὶ ἀγαθὸς ποιμὴν παρατίθεται, τὴν	περὶ	αὐτῆς φροντίδα διὰ σπουδῆς ἔχειν
[3, 10]	οὐκ ἀγεννὲς σπούδασμα τῷ ἀνδρί,	Περὶ	αὐτοκράτορος λογισμοῦ, ὅ τινες Μακκαβαϊκὸν
[3, 28]	τῇ φερομένῃ αὐτοῦ ζητήσει ταῦτα	περὶ	αὐτοῦ γράφει· Ἀλλὰ καὶ Κήρινθος
[3, 29]	Κλήμης ἐν τρίτῳ Στρωματεῖ ταῦτα	περὶ	αὐτοῦ κατὰ λέξιν ἱστορεῖ· Ὡραίαν,
[3, 24]	παραθέσεως τὰ καὶ τοῖς ἄλλοις	περὶ	αὐτῶν εἰρημένα πειρασόμεθα δηλῶσαι. Τῶν
[3, 4]	αὐτοῦ μνήμης ἠξίωνται, διηνεκῆ τὴν	περὶ	αὐτῶν μαρτυρίαν ταῖς ἰδίαις ἐπιστολαῖς
[3, 39]	ἐκτέθειται δὲ καὶ ἄλλην ἱστορίαν	περὶ	γυναικὸς ἐπὶ πολλαῖς ἁμαρτίαις διαβληθείσης
[3, 39]	τῷ Παπίᾳ περὶ τοῦ Μάρκου·	περὶ	δὲ τοῦ Ματθαίου ταῦτ' εἴρηται·
[3, 8]	οὖσα καὶ στιβαρωτάτη, κλειομένη δὲ	περὶ	δείλην μόλις ὑπ' ἀνθρώπων εἴκοσι,
[3, 33]	χεῖρόν γε μὴν τοῖς κακουργεῖν	περὶ	ἡμᾶς ἐθέλουσιν λείπεσθαι προφάσεις, ἔσθ'
[3, 25]	γε φανείη, τὴν Ἀποκάλυψιν Ἰωάννου,	περὶ	ἧς τὰ δόξαντα κατὰ καιρὸν
[3, 10]	τὰς πατρίους δόξας τῶν Ἰουδαίων	περὶ	θεοῦ καὶ τῆς οὐσίας αὐτοῦ
[3, 0]	τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις Ἰοῦστος. ΛϚ	Περὶ	Ἰγνατίου καὶ τῶν ἐπιστολῶν αὐτοῦ.
[3, 4]	ὁ Παῦλος εἴωθεν, ὁπηνίκα ὡς	περὶ	ἰδίου τινὸς εὐαγγελίου γράφων ἔλεγεν·
[3, 39]	καὶ αὖ πάλιν ἕτερον παράδοξον	περὶ	Ἰοῦστον τὸν ἐπικληθέντα Βαρσαβᾶν γεγονός,
[3, 0]	τοῦ κατὰ Δομετιανὸν διωγμοῦ. ΙΗ	Περὶ	Ἰωάννου τοῦ ἀποστόλου καὶ τῆς
[3, 0]	Ἀντιοχέων δεύτερος Ἰγνάτιος. ΚΓ Ἱστορία	περὶ	Ἰωάννου τοῦ ἀποστόλου. ΚΔ Περὶ
[3, 23]	οὐ μῦθον ἀλλὰ ὄντα λόγον	περὶ	Ἰωάννου τοῦ ἀποστόλου παραδεδομένον καὶ
[3, 0]	πρὸ τοῦ πολέμου σημείων. Θ	Περὶ	Ἰωσήπου καὶ ὧν κατέλιπεν συγγραμμάτων.
[3, 0]	τῆς τῶν Ἐβιωναίων αἱρέσεως. ΚΗ	Περὶ	Κηρίνθου αἱρεσιάρχου. ΚΘ Περὶ Νικολάου
[3, 39]	προεκτεθείσαις αὐτοῦ φωναῖς παράδοσιν ἣν	περὶ	Μάρκου τοῦ τὸ εὐαγγέλιον γεγραφότος
[3, 7]	πρόρρησιν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ὁμολογήσας;	περὶ	μὲν οὖν τῶν μετὰ τὸ
[3, 0]	καὶ τῶν μὴ τοιούτων. ΚϚ	Περὶ	Μενάνδρου τοῦ γόητος. ΚΖ Περὶ
[3, 0]	ΚΗ Περὶ Κηρίνθου αἱρεσιάρχου. ΚΘ	Περὶ	Νικολάου καὶ τῶν ἐξ αὐτοῦ
[3, 8]	γὰρ ἡλίου δύσεως ὤφθη μετέωρα	περὶ	πᾶσαν τὴν χώραν ἅρματα καὶ
[3, 1]	αὐτὸς ἀξιώσας παθεῖν. Τί δεῖ	περὶ	Παύλου λέγειν, ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ μέχρι
[3, 36]	ὄντα. Καὶ ὅτε πρὸς τοὺς	περὶ	Πέτρον ἐλήλυθεν, ἔφη αὐτοῖς. Λάβετε,
[3, 3]	οὐ δίκαιον ἀγνοεῖν· καὶ τὰ	περὶ	ταύτης δὲ τοῖς πρὸ ἡμῶν
[3, 31]	οὖν εἰς ἡμετέραν ἐλθόντα γνῶσιν	περί	τε τῶν ἀποστόλων καὶ τῶν
[3, 10]	ἐγώ σοι τὸν αὐτὸν τρόπον	περὶ	τῆς ἐμαυτοῦ γραφῆς ἔδεισα, ἀλλ'
[3, 9]	φέρεται σπουδῆς ἄξια δύο, τὰ	Περὶ	τῆς Ἰουδαίων ἀρχαιότητος, ἐν οἷς
[3, 28]	εἰληχώς, ἐν δευτέρῳ τῶν Ἐπαγγελιῶν	περὶ	τῆς Ἰωάννου Ἀποκαλύψεως εἰπών τινα
[3, 0]	ἐν συζυγίαις ἑξετασθέντων ἀποστόλων. ΛΑ	Περὶ	τῆς Ἰωάννου καὶ Φιλίππου τελευτῆς.
[3, 0]	τρίτος μετ' αὐτὸν Κλήμης. ΙϚ	Περὶ	τῆς Κλήμεντος ἐπιστολῆς. ΙΖ Περὶ
[3, 0]	ἔτι τότε διαπρεπόντων εὐαγγελιστῶν. ΛΗ	Περὶ	τῆς Κλήμεντος ἐπιστολῆς καὶ τῶν
[3, 0]	πρώτης τῶν ἀποστόλων διαδοχῆς. Ε	Περὶ	τῆς μετὰ τὸν Χριστὸν ὑστάτης
[3, 0]	τῶν ἐπιστολῶν τῶν ἀποστόλων. Δ	Περὶ	τῆς πρώτης τῶν ἀποστόλων διαδοχῆς.
[3, 0]	περὶ Ἰωάννου τοῦ ἀποστόλου. ΚΔ	Περὶ	τῆς τάξεως τῶν εὐαγγελίων. ΚΕ
[3, 24]	παραπεφυλαγμένης. Ταῦτα μὲν οὖν ἡμῖν	περὶ	τῆς τοῦ κατὰ Ἰωάννην εὐαγγελίου
[3, 0]	Περὶ Μενάνδρου τοῦ γόητος. ΚΖ	Περὶ	τῆς τῶν Ἐβιωναίων αἱρέσεως. ΚΗ
[3, 31]	ἐν Ἐφέσῳ κεκοίμηται» Ταῦτα καὶ	περὶ	τῆς τῶνδε τελευτῆς· καὶ ἐν
[3, 31]	πρὸς ὃν ἐποιεῖτο τὴν ζήτησιν,	περὶ	τῆς Φιλίππου καὶ τῶν θυγατέρων
[3, 18]	Γράφων γέ τοι ὁ Εἰρηναῖος	περὶ	τῆς ψήφου τῆς κατὰ τὸν
[3, 32]	ἐχρησάμεθα φωναῖς, Ἡγήσιππος· ὃς δὴ	περί	τινων αἱρετικῶν ἱστορῶν, ἐπιφέρει δηλῶν
[3, 24]	κατήγγελλον τὴν οἰκουμένην, σπουδῆς τῆς	περὶ	τὸ λογογραφεῖν μικρὰν ποιούμενοι φροντίδα.
[3, 36]	ἡμῶν ἀνήκουσαν» Καὶ τὰ μὲν	περὶ	τὸν Ἰγνάτιον τοιαῦτα· διαδέχεται δὲ
[3, 27]	μάλιστα ὅτε καὶ τὴν σωματικὴν	περὶ	τὸν νόμον λατρείαν ὁμοίως ἐκείνοις
[3, 27]	δ' ὁ πονηρὸς δαίμων, τῆς	περὶ	τὸν Χριστὸν τοῦ θεοῦ διαθέσεως
[3, 18]	τῶν πρὸς τὰς αἱρέσεις ταῦτα	περὶ	τοῦ Ἰωάννου φησίν· Εἰ δὲ
[3, 0]	Περὶ τῆς Κλήμεντος ἐπιστολῆς. ΙΖ	Περὶ	τοῦ κατὰ Δομετιανὸν διωγμοῦ. ΙΗ
[3, 7]	τέκνα σου, τοτὲ δὲ ὡς	περὶ	τοῦ λαοῦ ἔσται γὰρ ἀνάγκη
[3, 39]	μὲν οὖν ἱστόρηται τῷ Παπίᾳ	περὶ	τοῦ Μάρκου· περὶ δὲ τοῦ
[3, 7]	λοιπαῖς τοῦ συγγραφέως ἱστορίαις ταῖς	περὶ	τοῦ παντὸς πολέμου, πῶς οὐκ
[3, 0]	τὸν Χριστὸν ὑστάτης Ἰουδαίων πολιορκίας.	Περὶ	τοῦ πιέσαντος λιμοῦ. Ζ Περὶ
[3, 33]	τῶν μαρτύρων κινηθέντα, βασιλεῖ κοινώσασθαι	περὶ	τοῦ πλήθους τῶν ὑπὲρ τῆς
[3, 11]	βουλήν τε ὁμοῦ τοὺς πάντας	περὶ	τοῦ τίνα χρὴ τῆς Ἰακώβου
[3, 36]	ὁπόθεν ῥητοῖς συγκέχρηται, τοιαῦτά τινα	περὶ	τοῦ Χριστοῦ διεξιών· Ἐγὼ δὲ
[3, 27]	πρῶτοι, πτωχῶς καὶ ταπεινῶς τὰ	περὶ	τοῦ Χριστοῦ δοξάζοντας. Λιτὸν μὲν
[3, 20]	χειρῶν τύλους παριστάντας. Ἐρωτηθέντας δὲ	περὶ	τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς βασιλείας
[3, 24]	λόγων, ἀναγκαίως ἀπαλλάττων ἡμᾶς τῆς	περὶ	τοὺς ἄλλους ἀμφηρίστου ὑπολήψεως, τὸν
[3, 26]	τοῦ Σίμωνος μνημονεύσας, καὶ τὴν	περὶ	τούτου διήγησιν ἐπιφέρει, λέγων· Μένανδρον
[3, 24]	εὐαγγελίου. Καὶ ταῦτα μὲν ἡμεῖς	περὶ	τούτων· οἰκειότερον δὲ κατὰ καιρὸν
[3, 0]	καὶ τῶν ἐπιστολῶν αὐτοῦ. ΛΖ	Περὶ	τῶν εἰς ἔτι τότε διαπρεπόντων
[3, 24]	ἄρα λείπεσθαι τῇ γραφῇ τὴν	περὶ	τῶν ἐν πρώτοις καὶ κατ'
[3, 0]	τῶν ἐξ αὐτοῦ κεκλημένων. Λ	Περὶ	τῶν ἐν συζυγίαις ἑξετασθέντων ἀποστόλων.
[3, 3]	κέχρηνται τῶν ἀντιλεγομένων, τίνα τε	περὶ	τῶν ἐνδιαθήκων καὶ ὁμολογουμένων γραφῶν
[3, 0]	τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας προέστη. Γ	Περὶ	τῶν ἐπιστολῶν τῶν ἀποστόλων. Δ
[3, 29]	καὶ γνώσεως» Ταῦτα μὲν οὖν	περὶ	τῶν κατὰ τοὺς δηλουμένους χρόνους
[3, 3]	καὶ ὁμολογουμένων γραφῶν καὶ ὅσα	περὶ	τῶν μὴ τοιούτων αὐτοῖς εἴρηται.
[3, 10]	καὶ τῆς οὐσίας αὐτοῦ καὶ	περὶ	τῶν νόμων, διὰ τί κατ'
[3, 0]	τῆς τάξεως τῶν εὐαγγελίων. ΚΕ	Περὶ	τῶν ὁμολογουμένων θείων γραφῶν καὶ
[3, 0]	ψευδῶς εἰς αὐτὸν ἀναφερομένων. ΛΘ	Περὶ	τῶν Παπία συγγραμμάτων. ~Τὰ μὲν
[3, 0]	τῶν τοῦ Χριστοῦ προρρήσεων. Η	Περὶ	τῶν πρὸ τοῦ πολέμου σημείων.
[3, 0]	γένους Δαυὶδ ἀναιρεῖσθαι προστάττει. Κ	Περὶ	τῶν πρὸς γένους τοῦ σωτῆρος
[3, 0]	Περὶ τοῦ πιέσαντος λιμοῦ. Ζ	Περὶ	τῶν τοῦ Χριστοῦ προρρήσεων. Η
[3, 36]	εἴτε ὃν πέμπω πρεσβεύσοντα καὶ	περὶ	ὑμῶν. Τὰς ἐπιστολὰς Ἰγνατίου τὰς
[3, 26]	διασῦραί τε δι' αὐτῶν τὰ	περὶ	ψυχῆς ἀθανασίας καὶ νεκρῶν ἀναστάσεως
[3, 7]	ἥξουσιν ἡμέραι ἐπὶ σέ, καὶ	περιβαλοῦσίν	σοι οἱ ἐχθροί σου χάρακα,
[3, 5]	κατέστη τῷ πάλαι τοῦ θεοῦ	περιβοήτῳ	νεῷ, παντελῆ φθορὰν καὶ ἀφανισμὸν
[3, 26]	καὶ αὐτῶν τῶν κοσμοποιῶν ἀγγέλων	περιγενήσεσθαι,	μὴ πρότερον διὰ τῆς πρὸς
[3, 6]	ἀναπαύσασθαι, βαθεῖα δὲ τὴν πόλιν	περιεῖχεν	σιγὴ καὶ νὺξ θανάτου γέμουσα.
[3, 30]	αὐτοῦ προσαγορεῦσαι σύζυγον, ἣν οὐ	περιεκόμιζεν	διὰ τὸ τῆς ὑπηρεσίας εὐσταλές»
[3, 23]	πικρῶς· προσελθόντα δὲ τὸν γέροντα	περιέλαβεν,	ἀπολογούμενος ταῖς οἰμωγαῖς ὡς ἐδύνατο
[3, 8]	νυκτὸς ἐνάτην ὥραν, τοσοῦτον φῶς	περιέλαμψεν	τὸν βωμὸν καὶ τὸν ναόν,
[3, 24]	ἔτι νῦν παρὰ τοῖς πολλοῖς	περιέλκεται	ἡ δόξα· ὁμοίως γε μὴν
[3, 27]	τὸν νόμον λατρείαν ὁμοίως ἐκείνοις	περιέπειν	ἐσπούδαζον. Οὗτοι δὲ τοῦ μὲν
[3, 27]	σοφίαν ὁμολογοῦντες, τῇ τῶν προτέρων	περιετρέποντο	δυσσεβείᾳ, μάλιστα ὅτε καὶ τὴν
[3, 39]	ἣν τὸ καθ' Ἑβραίους εὐαγγέλιον	περιέχει.	Καὶ ταῦτα δ' ἡμῖν ἀναγκαίως
[3, 10]	Μωυσέως, ἃ τούς τε νόμους	περιέχει	καὶ τὴν τῆς ἀνθρωπογονίας παράδοσιν
[3, 1]	Θωμᾶς μέν, ὡς ἡ παράδοσις	περιέχει,	τὴν Παρθίαν εἴληχεν, Ἀνδρέας δὲ
[3, 10]	τὸ θεῖον εὐσεβείας ἀνδρισαμένων Ἑβραίων	περιέχειν,	καὶ πρὸς τῷ τέλει δὲ
[3, 24]	πρῶτα τῶν τοῦ Χριστοῦ πράξεων	περιέχειν,	τὰ δὲ λοιπὰ τὴν ἐπὶ
[3, 38]	Πέτρου δὴ καὶ Ἀπίωνος διαλόγους	περιέχοντα·	ὧν οὐδ' ὅλως μνήμη τις
[3, 8]	φάσκων ἐν ἱεροῖς γράμμασιν εὑρῆσθαι	περιέχοντα	ὡς κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον
[3, 25]	τινων παρὰ τούτους ἄλλων εὐαγγέλια	περιεχούσας	ἢ ὡς Ἀνδρέου καὶ Ἰωάννου
[3, 36]	ἐξ ὧν μεγάλα ὠφεληθῆναι δυνήσεσθε.	Περιέχουσι	γὰρ πίστιν καὶ ὑπομονὴν καὶ
[3, 10]	τοῖς ἀνθρώποις ὑποθήκας τοῦ βίου	περιέχουσιν.	Ἀπὸ δὲ Ἀρταξέρξου μέχρι τοῦ
[3, 8]	νύκτωρ κατὰ πάντας τοὺς στενωποὺς	περιῄει	κεκραγώς. Τῶν δ' ἐπισήμων τινὲς
[3, 5]	τῆς Ἰουδαίας οἰκήτορες εἰς ἔσχατα	περιηλάθησαν	συμφορῶν, ὁπόσαι τε μυριάδες ἡβηδὸν
[3, 23]	δὲ εἰς τούτους τῷ βίῳ	περιῆν,	ἀπόχρη διὰ δύο πιστώσασθαι τὸν
[3, 11]	κυρίου πλείους γὰρ καὶ τούτων	περιῆσαν	εἰς ἔτι τότε τῷ βίῳ,
[3, 20]	λέγων ὁ Ἡγήσιππος· ~Ἔτι δὲ	περιῆσαν	οἱ ἀπὸ γένους τοῦ κυρίου
[3, 6]	τειχῶν ἐρρίπτουν εἰς τὰς φάραγγας.	Περιιὼν	δὲ ταύτας ὁ Τίτος ὡς
[3, 7]	οἱ ἐχθροί σου χάρακα, καὶ	περικυκλώσουσίν	σε, καὶ συνέξουσίν σε πάντοθεν,
[3, 23]	τὴν Ἀσίαν ἔτι τῷ βίῳ	περιλειπόμενος	αὐτὸς ἐκεῖνος ὃν ἠγάπα ὁ
[3, 12]	ἀπὸ γένους Δαυίδ, ὡς μὴ	περιλειφθείη	τις παρὰ Ἰουδαίοις τῶν ἀπὸ
[3, 7]	χρηματίζων ἀδελφός, ἔτι τῷ βίῳ	περιόντες	καὶ ἐπ' αὐτῆς τῆς Ἱεροσολύμων
[3, 5]	λιμῷ καὶ μυρίοις ἄλλοις εἴδεσι	περιπεπτώκασιν	θανάτου, πόλεών τε Ἰουδαϊκῶν ὅσαι
[3, 29]	γυναικός, καὶ ἡ ἐγκράτεια τῶν	περισπουδάστων	ἡδονῶν τὸ παραχρᾶσθαι τῇ σαρκὶ
[3, 6]	καὶ τὰ καλύμματα τῶν σωμάτων	περισπῶντες,	μετὰ γέλωτος ἐξῄεσαν, τάς τε
[3, 35]	ὄνομα Ἰοῦστος, μυρίων ὅσων ἐκ	περιτομῆς	εἰς τὸν Χριστὸν τηνικαῦτα πεπιστευκότων
[3, 4]	καὶ οὗτος ἐπαρχίαις τοὺς ἐκ	περιτομῆς	τὸν Χριστὸν εὐαγγελιζόμενος τὸν τῆς
[3, 10]	τῆς Ἀρταξέρξου τοῦ μετὰ Ξέρξην	Περσῶν	βασιλέως οἱ μετὰ Μωυσῆν προφῆται
[3, 7]	ὀργὴ τῷ λαῷ τούτῳ· καὶ	πεσοῦνται	ἐν στόματι μαχαίρας καὶ αἰχμαλωτισθήσονται
[3, 31]	ἀναπεσών, ὃς ἐγενήθη ἱερεὺς τὸ	πέταλον	πεφορεκὼς καὶ μάρτυς καὶ διδάσκαλος,
[3, 36]	Καὶ ὅτε πρὸς τοὺς περὶ	Πέτρον	ἐλήλυθεν, ἔφη αὐτοῖς. Λάβετε, ψηλαφήσατέ
[3, 21]	τῇδε μετὰ Παῦλόν τε καὶ	Πέτρον	ἐπισκοπευσάντων βαθμόν. Λίνος δὲ ὁ
[3, 30]	τρόπον· Φασὶ γοῦν τὸν μακάριον	Πέτρον	θεασάμενον τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἀπαγομένην
[3, 4]	πρὸς Τιμόθεον ἐπιστολήν, πρῶτος μετὰ	Πέτρον	τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας τὴν ἐπισκοπὴν
[3, 1]	καὶ διατρίψας ἐν Ἐφέσῳ τελευτᾷ,	Πέτρος	δ' ἐν Πόντῳ καὶ Γαλατίᾳ
[3, 39]	λόγους, τί Ἀνδρέας ἢ τί	Πέτρος	εἶπεν ἢ τί Φίλιππος ἢ
[3, 30]	Ἢ καὶ τοὺς ἀποστόλους ἀποδοκιμάσουσιν;	Πέτρος	μὲν γὰρ καὶ Φίλιππος ἐπαιδοποιήσαντο,
[3, 39]	πρεσβύτερος ἔλεγεν· Μάρκος μὲν ἑρμηνευτὴς	Πέτρου	γενόμενος, ὅσα ἐμνημόνευσεν, ἀκριβῶς ἔγραψεν,
[3, 4]	Πράξεσιν ἱστόρησεν· καὶ ἐκ τῶν	Πέτρου	δὲ λέξεων ἐν ὁπόσαις καὶ
[3, 25]	καὶ ἡ Ἰούδα ἥ τε	Πέτρου	δευτέρα ἐπιστολὴ καὶ ἡ ὀνομαζομένη
[3, 38]	χθὲς καὶ πρῴην τινὲς προήγαγον,	Πέτρου	δὴ καὶ Ἀπίωνος διαλόγους περιέχοντα·
[3, 36]	διαβόητος Ἰγνάτιος, τῆς κατὰ Ἀντιόχειαν	Πέτρου	διαδοχῆς δεύτερος τὴν ἐπισκοπὴν κεκληρωμένος.
[3, 25]	τῶν αἱρετικῶν προφερομένας ἤτοι ὡς	Πέτρου	καὶ Θωμᾶ καὶ Ματθία ἢ
[3, 25]	λεγόμενος Ποιμὴν καὶ ἡ Ἀποκάλυψις	Πέτρου	καὶ πρὸς τούτοις ἡ φερομένη
[3, 25]	Ἰωάννου προτέραν καὶ ὁμοίως τὴν	Πέτρου	κυρωτέον ἐπιστολήν· ἐπὶ τούτοις τακτέον,
[3, 2]	ἐκκλησίας μετὰ τὴν Παύλου καὶ	Πέτρου	μαρτυρίαν πρῶτος κληροῦται τὴν ἐπισκοπὴν
[3, 3]	ἐπὶ τέλει τῆς ἐπιστολῆς πρόσρησιν.	~Πέτρου	μὲν οὖν ἐπιστολὴ μία, ἡ
[3, 39]	προτέρας ἐπιστολῆς καὶ ἀπὸ τῆς	Πέτρου	ὁμοίως, ἐκτέθειται δὲ καὶ ἄλλην
[3, 31]	~ΧΧΧΙ. Παύλου μὲν οὖν καὶ	Πέτρου	τῆς τελευτῆς ὅ τε χρόνος
[3, 3]	εἴρηται. Ἀλλὰ τὰ μὲν ὀνομαζόμενα	Πέτρου,	ὧν μόνην μίαν γνησίαν ἔγνων
[3, 39]	ὄνομα, ὧν τὸν μὲν πρότερον	Πέτρῳ	καὶ Ἰακώβῳ καὶ Ματθαίῳ καὶ
[3, 39]	ὕστε ρον δὲ, ὡς ἔφην,	Πέτρῳ·	ὃς πρὸς τὰς χρείας ἐποιεῖτο
[3, 31]	ὃς ἐγενήθη ἱερεὺς τὸ πέταλον	πεφορεκὼς	καὶ μάρτυς καὶ διδάσκαλος, οὗτος
[3, 23]	τοῦ ἀποστόλου παραδεδομένον καὶ μνήμῃ	πεφυλαγμένον.	Ἐπειδὴ γὰρ τοῦ τυράννου τελευτήσαντος
[3, 10]	τὰ μὲν κατὰ τοῦτον ταύτῃ	πῃ	δεδηλώσθω· Ἴωμεν δ' ἐπὶ τὰ
[3, 0]	ὑστάτης Ἰουδαίων πολιορκίας. Περὶ τοῦ	πιέσαντος	λιμοῦ. Ζ Περὶ τῶν τοῦ
[3, 23]	τὰ ὅπλα, εἶτα τρέμων ἔκλαιεν	πικρῶς·	προσελθόντα δὲ τὸν γέροντα περιέλαβεν,
[3, 39]	τὰς παρὰ τοῦ κυρίου τῇ	πίστει	δεδομένας καὶ ἀπ' αὐτῆς παραγινομένας
[3, 36]	εἰς κενὸν ἔδραμον, ἀλλ' ἐν	πίστει	καὶ δικαιοσύνῃ, καὶ ὅτι εἰς
[3, 23]	οὐκ ἔλαβεν, συκοφαντεῖσθαι, καὶ οὔτε	πιστεύειν	εἶχεν ὑπὲρ ὧν οὐκ εἶχεν,
[3, 9]	γε ὢν διὰ τὰ λοιπὰ	πιστεύεσθαι·	καὶ ἕτερα δ' αὐτοῦ φέρεται
[3, 4]	πρὸς Ἀθηναίους Παύλου δημηγορίαν πρῶτον	πιστεῦσαι	ἀνέγραψεν ὁ Λουκᾶς, τῆς ἐν
[3, 23]	ψυχὴν ἀντιδώσω τὴν ἐμήν. Στῆθι,	πίστευσον·	Χριστός με ἀπέστειλεν. Ὃ δὲ
[3, 36]	ἐν σαρκὶ αὐτὸν οἶδα καὶ	πιστεύω	ὄντα. Καὶ ὅτε πρὸς τοὺς
[3, 33]	τοῦ πλήθους τῶν ὑπὲρ τῆς	πίστεως	ἀναιρουμένων, ἅμα δ' ἐν ταὐτῷ
[3, 10]	ἡμᾶς χρόνου γέγραπται μὲν ἕκαστα,	πίστεως	δ' οὐχ ὁμοίας ἠξίωται τοῖς
[3, 18]	τοὺς δηλουμένους ἡ τῆς ἡμετέρας	πίστεως	διέλαμπεν διδασκαλία, ὡς καὶ τοὺς
[3, 32]	ὑπὲρ τῆς εἰς τὸν Χριστὸν	πίστεως	ἐπὶ Δομετιανοῦ μαρτυρίαν, γράφει δὲ
[3, 37]	γραφήν. Οὗτοι δὲ θεμελίους τῆς	πίστεως	ἐπὶ ξένοις τισὶ τόποις αὐτὸ
[3, 29]	ἐνδιδόντα, ψυχῆν δὲ αὔξειν διὰ	πίστεως	καὶ γνώσεως» Ταῦτα μὲν οὖν
[3, 27]	μόνης τῆς εἰς τὸν Χριστὸν	πίστεως	καὶ τοῦ κατ' αὐτὴν βίου
[3, 37]	ἔτι πάμπαν ἀνηκόοις τοῦ τῆς	πίστεως	λόγου κηρύττειν φιλοτιμούμενοι καὶ τὴν
[3, 39]	ἐμφαίνει, παρειληφέναι δὲ τὰ τῆς	πίστεως	παρὰ τῶν ἐκείνοις γνωρίμων διδάσκει
[3, 8]	φάσμα τι δαιμόνιον ὤφθη μεῖζον	πίστεως,	τέρας δ' ἂν ἔδοξεν εἶναι
[3, 36]	μεγάλα ὠφεληθῆναι δυνήσεσθε. Περιέχουσι γὰρ	πίστιν	καὶ ὑπομονὴν καὶ πᾶσαν οἰκοδομὴν
[3, 6]	τὰ ταλαίπωρα τῆς ψυχῆς ἐφόδια,	πίστις	δ' ἀπορίας οὐδὲ τοῖς θνῄσκουσιν
[3, 23]	δύο πιστώσασθαι τὸν λόγον μαρτύρων,	πιστοὶ	δ' ἂν εἶεν οὗτοι, τῆς
[3, 33]	ἐπαρχίαν ἐξάπτεσθαι πλείους τε τῶν	πιστῶν	διαφόροις ἐναγωνίζεσθαι μαρτυρίοις. Εἴληπται δ'
[3, 23]	βίῳ περιῆν, ἀπόχρη διὰ δύο	πιστώσασθαι	τὸν λόγον μαρτύρων, πιστοὶ δ'
[3, 10]	τοῦ τέλους φωνὰς παρατέθειται, εἰς	πίστωσιν	τῆς τῶν ἐξ αὐτοῦ παραληφθέντων
[3, 28]	χιλιονταετίας ἐν γάμῳ ἑορτῆς, θέλων	πλανᾶν,	λέγει γίνεσθαι» Καὶ Διονύσιος δέ,
[3, 32]	ἐπακοῦσαι κατηξιωμένων, τηνικαῦτα τῆς ἀθέου	πλάνης	ἀρχὴν ἐλάμβανεν ἡ σύστασις διὰ
[3, 28]	ἀξιόπιστον ἐπιφημίσαι θελήσαντα τῷ ἑαυτοῦ	πλάσματι	ὄνομα. Τοῦτο γὰρ εἶναι τῆς
[3, 37]	οὐρανῶν βασιλείας ἀνὰ πᾶσαν εἰς	πλάτος	ἐπισπείροντες τὴν οἰκουμένην. Καὶ γὰρ
[3, 20]	ἔχειν, ἀλλ' ἐν διατιμήσει γῆς	πλέθρων	λθʹ μόνων, ἐξ ὧν καὶ
[3, 23]	Καὶ μετὰ τοῦτο ὑφῆκεν τῆς	πλείονος	ἐπιμελείας καὶ παραφυλακῆς, ὡς τὸ
[3, 33]	~ΧΧΧΙΙΙ. Τοσοῦτός γε μὴν ἐν	πλείοσι	τόποις ὁ καθ' ἡμῶν ἐπετάθη
[3, 4]	ὠνόμασεν, συστρατιῶται γεγόνασιν, ὧν οἱ	πλείους	ἀλήστου πρὸς αὐτοῦ μνήμης ἠξίωνται,
[3, 11]	γένους κατὰ σάρκα τοῦ κυρίου	πλείους	γὰρ καὶ τούτων περιῆσαν εἰς
[3, 7]	τὰ κατ' Αἴγυπτον ἔργα παραπεμφθῆναι,	πλείους	δὲ εἰς τὰς ἐπαρχίας διανενεμῆσθαι
[3, 37]	καὶ ἄλλοι δ' ἐπὶ τούτοις	πλείους	ἐγνωρίζοντο κατὰ τούσδε, τὴν πρώτην
[3, 7]	τῶν ἀποστόλων καὶ τῶν μαθητῶν	πλείους	Ἰάκωβός τε αὐτὸς ὁ τῇδε
[3, 33]	διωγμῶν μερικοὺς κατ' ἐπαρχίαν ἐξάπτεσθαι	πλείους	τε τῶν πιστῶν διαφόροις ἐναγωνίζεσθαι
[3, 4]	τὴν ἐπιστήμην δὲ ἰατρός, τὰ	πλεῖστα	συγγεγονὼς τῷ Παύλῳ, καὶ τοῖς
[3, 37]	εἰς ἔτι τότε δι' αὐτῶν	πλεῖσται	παράδοξοι δυνάμεις ἐνήργουν, ὥστε ἀπὸ
[3, 32]	δηλούμενος ὡς ἂν Χριστιανὸς ἐπὶ	πλείσταις	αἰκισθεὶς ἡμέραις αὐτόν τε τὸν
[3, 16]	γενομένης. Ταύτην δὲ καὶ ἐν	πλείσταις	ἐκκλησίαις ἐπὶ τοῦ κοινοῦ δεδημοσιευμένην
[3, 31]	ἀντιλεγομένων μέν, ὅμως δ' ἐν	πλείσταις	ἐκκλησίαις παρὰ πολλοῖς δεδημοσιευμένων τῶν
[3, 5]	καὶ κατὰ τῶν ἀποστόλων αὐτοῦ	πλείστας	ὅσας ἐπιβουλὰς μεμηχανημένων, πρώτου τε
[3, 37]	τὴν οἰκουμένην. Καὶ γὰρ δὴ	πλεῖστοι	τῶν τότε μαθητῶν σφοδροτέρῳ φιλοσοφίας
[3, 36]	αὐτὸς ἐπίσκοπος, ὅ τε παρὰ	πλείστοις	εἰς ἔτι νῦν διαβόητος Ἰγνάτιος,
[3, 39]	πλὴν καὶ τοῖς μετ' αὐτὸν	πλείστοις	ὅσοις τῶν ἐκκλησιαστικῶν τῆς ὁμοίας
[3, 25]	καὶ ἀντιλεγομένας, ὅμως δὲ παρὰ	πλείστοις	τῶν ἐκκλησιαστικῶν γινωσκομένας, ἵν' εἰδέναι
[3, 25]	τῶν ἐν αὐτοῖς φερομένων προαίρεσις	πλεῖστον	ὅσον τῆς ἀληθοῦς ὀρθοδοξίας ἀπᾴδουσα,
[3, 18]	ἐν ἔτει πεντεκαιδεκάτῳ Δομετιανοῦ μετὰ	πλείστων	ἑτέρων καὶ Φλαυίαν Δομέτιλλαν ἱστορήσαντες,
[3, 21]	ἡμῖν ἀρχαίωνπαραδίδωσι λόγος. ~Μικρῷ δὲ	πλέον	ἐνιαυτοῦ βασιλεύσαντα Νερούαν διαδέχεται Τραϊανός.
[3, 37]	ἀποστόλων θεμελίους ἐπῳκοδόμουν, αὔξοντες εἰς	πλέον	τὸ κήρυγμα καὶ τὰ σωτήρια
[3, 24]	νοήμασίν τε ἱκανώτατος γεγονώς, οὐ	πλέον	τῶν βραχυτάτων ἐπιστολῶν γραφῇ παραδέδωκεν,
[3, 33]	αὐτῶν διαφυλάσσειν κωλύεσθαι φονεύειν, μοιχεύειν,	πλεονεκτεῖν,	ἀποστερεῖν καὶ τὰ τούτοις ὅμοια.
[3, 6]	ἡ θέα, τῶν μὲν δυνατωτέρων	πλεονεκτούντων,	τῶν δὲ ἀσθενῶν ὀδυρομένων. Πάντων
[3, 8]	τὸν ἄνθρωπον καὶ πολλαῖς αἰκίζονται	πληγαῖς·	ὃ δ' οὔθ' ὑπὲρ ἑαυτοῦ
[3, 8]	ὀλοφυρτικῶς παρεγκλίνων, πρὸς ἑκάστην ἀπεκρίνατο	πληγήν·	αἲ αἲ Ἱεροσολύμοις» Ἕτερον δ'
[3, 33]	τῆς ἀξίας ἐκβαλών, ταραχθεὶς τῷ	πλήθει,	διὸ ἠγνόει τί αὐτῷ λοιπὸν
[3, 33]	Σεκοῦνδον, ἐπισημότατον ἡγεμόνων, ἐπὶ τῷ	πλήθει	τῶν μαρτύρων κινηθέντα, βασιλεῖ κοινώσασθαι
[3, 37]	ἀπὸ πρώτης ἀκροάσεως ἀθρόως αὔτανδρα	πλήθη	προθύμως τὴν εἰς τὸν τῶν
[3, 6]	πόλιν ἄπειρον μὲν ἔπιπτε τὸ	πλῆθος,	ἀδιήγητα δὲ συνέβαινεν τὰ πάθη.
[3, 5]	Ἱεροσόλυμα ἀμφὶ τριακοσίας μυριάδας τὸ	πλῆθος	ἱστορεῖ, ἀναγκαῖον ὑποσημήνασθαι. Χρῆν δ'
[3, 17]	εὐπατριδῶν τε καὶ ἐπισήμων ἀνδρῶν	πλῆθος	οὐ μετ' εὐλόγου κρίσεως κτείνας
[3, 6]	διευτονοῦν ὤκνει διά τε τὸ	πλῆθος	τῶν νεκρῶν καὶ τὸ κατὰ
[3, 6]	πλοῦτον ἐπίσημος, μετὰ τοῦ λοιποῦ	πλήθους	εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα καταφυγοῦσα συνεπολιορ
[3, 7]	τετηρῆσθαι θριάμβῳ, τοῦ δὲ λοιποῦ	πλήθους	τοὺς ὑπὲρ ἑπτακαίδεκα ἔτη δεσμίους
[3, 33]	κινηθέντα, βασιλεῖ κοινώσασθαι περὶ τοῦ	πλήθους	τῶν ὑπὲρ τῆς πίστεως ἀναιρουμένων,
[3, 7]	ἐν αἷς ἡ τῶν Ἰουδαίων	πληθὺς	τὸν μὲν λῃστὴν καὶ φονέα
[3, 33]	καὶ τὰ συγγενῆ τούτοις ἀθέμιτα	πλημμελήματα	καὶ αὐτοὺς ἀπαγορεύειν πάντα τε
[3, 39]	αὐτοῦ λόγων τεκμηράμενον εἰπεῖν, φαίνεται,	πλὴν	καὶ τοῖς μετ' αὐτὸν πλείστοις
[3, 33]	τοὺς νόμους πράττειν αὐτοὺς κατειληφέναι,	πλὴν	τό γε ἅμα τῇ ἕῳ
[3, 23]	ἀπόστολος καὶ μετὰ μεγάλης οἰμωγῆς	πληξάμενος	τὴν κεφαλήν, καλόν γε, ἔφη,
[3, 7]	πατουμένη ὑπὸ ἐθνῶν, ἄχρις οὗ	πληρωθῶσιν	καιροὶ ἐθνῶν» Καὶ πάλιν· Ὅταν
[3, 23]	ἀπῄει παρακαλούμενος καὶ ἐπὶ τὰ	πλησιόχωρα	τῶν ἐθνῶν, ὅπου μὲν ἐπισκόπους
[3, 28]	γαστρὸς καὶ τῶν ὑπὸ γαστέρα	πλησμοναῖς,	τοῦτ' ἐστὶ σιτίοις καὶ πότοις
[3, 37]	τοῦ θείου λόγου τὴν ψυχὴν	πληττόμενοι,	τὴν σωτήριον πρότερον ἀπεπλήρουν παρακέλευσιν,
[3, 33]	ἡμῶν ἐπετάθη τότε διωγμός, ὡς	Πλίνιον	Σεκοῦνδον, ἐπισημότατον ἡγεμόνων, ἐπὶ τῷ
[3, 33]	τὴν εἰς ἡμᾶς ἐπιζήτησιν κεκωλυμένην.	Πλίνιος	γὰρ Σεκοῦνδος ἡγούμενος ἐπαρχίου κατακρίνας
[3, 23]	ἐν ᾧ Τίς ὁ σῳζόμενος	πλούσιος	ἐπέγραψεν αὐτοῦ συγγράμματι· λαβὼν δὲ
[3, 6]	ἀντικατηλλάξαντο μέτρου, πυρῶν μέν, εἰ	πλουσιώτεροι	τυγχάνοιεν ὄντες, οἱ δὲ πενέστεροι
[3, 6]	οἶκος ὑσσώπου, διὰ γένος καὶ	πλοῦτον	ἐπίσημος, μετὰ τοῦ λοιποῦ πλήθους
[3, 31]	ἑτέρα αὐτοῦ θυγάτηρ ἐν ἁγίῳ	πνεύματι	πολιτευσαμένη ἐν Ἐφέσῳ ἀναπαύεται· ἔτι
[3, 37]	συνεργίᾳ, ἐπεὶ καὶ τοῦ θείου	πνεύματος	εἰς ἔτι τότε δι' αὐτῶν
[3, 27]	ἀτοπίαν, ἐκ παρθένου καὶ ἁγίου	πνεύματος	μὴ ἀρνούμενοι γεγονέναι τὸν κύριον,
[3, 24]	ἂν αὐτῷ πρὸς τοῦ θείου	πνεύματος	οἷα κρείττονι παραπεφυλαγμένης. Ταῦτα μὲν
[3, 23]	τινα κληρώσων τῶν ὑπὸ τοῦ	πνεύματος	σημαινομένων. Ἐλθὼν οὖν καὶ ἐπί
[3, 24]	ἐνεχείρουν, τῇ δὲ τοῦ θείου	πνεύματος	τοῦ συνεργοῦντος αὐτοῖς ἀποδείξει καὶ
[3, 6]	ἐπὶ λαχάνων συλλογὴν ἀγρίων καὶ	πόας	ὑπαντῶντες, ὅτ' ἤδη διαπεφευγέναι τοὺς
[3, 26]	ἐπὶ τῇ τῶν ἀνθρώπων ἄνωθέν	ποθεν	ἐξ ἀοράτων αἰώνων ἀπεσταλμένος σωτηρίᾳ,
[3, 36]	μὴ παραιτησάμενοι τοῦ μαρτυρίου τῆς	ποθουμένης	αὐτὸν ἀποστερήσαιεν ἐλπίδος· ἐξ ὧν
[3, 20]	αὐτοῦ ὁποία τις εἴη καὶ	ποῖ	καὶ πότε φανησομένη, λόγον δοῦναι
[3, 20]	Πεπειράκει ποτὲ καὶ Δομετιανὸς ταὐτὸ	ποιεῖν	ἐκείνῳ, μέρος ὢν τῆς Νέρωνος
[3, 11]	τῆς Ἰακώβου διαδοχῆς ἐπικρῖναι ἄξιον,	ποιήσασθαι,	καὶ δὴ ἀπὸ μιᾶς γνώμης
[3, 24]	καὶ ἄλλων προπετέστερον ἐπιτετηδευκότων διήγησιν	ποιήσασθαι	ὧν αὐτὸς πεπληροφόρητο λόγων, ἀναγκαίως
[3, 3]	Προϊούσης δὲ τῆς ἱστορίας προύργου	ποιήσομαι	σὺν ταῖς διαδοχαῖς ὑποσημήνασθαι τίνες
[3, 36]	παρ' ὑμῶν ἀποκομίσῃ γράμματα· ὅπερ	ποιήσω,	ἐὰν λάβω καιρὸν εὔθετον, εἴτε
[3, 23]	ἐξαιτούμενος, συνεχέσι δὲ νηστείαις συναγωνιζόμενος,	ποικίλαις	δὲ σειρῆσι λόγων κατεπᾴδων αὐτοῦ
[3, 4]	τὰς πρὸς αὐτῶν ἱδρυθείσας ἱκανοὶ	ποιμαίνειν	ἐδοκιμάσθησαν ἐκκλησίας, οὐ ῥᾴδιον εἰπεῖν,
[3, 37]	τισὶ τόποις αὐτὸ μόνον καταβαλλόμενοι	ποιμένας	τε καθιστάντες ἑτέρους τούτοις τε
[3, 37]	κατὰ τὴν οἰκουμένην ἐκκλησίαις γεγόνασιν	ποιμένες	ἢ καὶ εὐαγγελισταί, τούτων εἰκότως
[3, 36]	τὴν Ἔφεσον ἐπιστολὴν ἐκκλησίᾳ γράφει,	ποιμένος	αὐτῆς μνημονεύων Ὀνησίμου, ἑτέραν δὲ
[3, 3]	οὗ φασιν ὑπάρχειν τὸ τοῦ	Ποιμένος	βιβλίον, ἰστέον ὡς καὶ τοῦτο
[3, 4]	ἕτερος Διονύσιος, τῆς Κορινθίων παροικίας	ποιμήν,	γεγονέναι ἱστορεῖ. Ἀλλὰ γὰρ ὁδῷ
[3, 25]	ἡ γραφὴ ὅ τε λεγόμενος	Ποιμὴν	καὶ ἡ Ἀποκάλυψις Πέτρου καὶ
[3, 36]	ποίμνην οἷα γνήσιος καὶ ἀγαθὸς	ποιμὴν	παρατίθεται, τὴν περὶ αὐτῆς φροντίδα
[3, 36]	γνωρίζων, τὴν κατ' Ἀντιόχειαν αὐτῷ	ποίμνην	οἷα γνήσιος καὶ ἀγαθὸς ποιμὴν
[3, 7]	τῆς Ἱεροσολύμων πόλεως τὰς διατριβὰς	ποιούμενοι,	ἕρκος ὥσπερ ὀχυρώτατον παρέμενον τῷ
[3, 24]	τῆς περὶ τὸ λογογραφεῖν μικρὰν	ποιούμενοι	φροντίδα. Καὶ τοῦτ' ἔπραττον ἅτε
[3, 39]	οὐχ ὥσπερ σύνταξιν τῶν κυριακῶν	ποιούμενος	λογίων, ὥστε οὐδὲν ἥμαρτεν Μάρκος
[3, 36]	ἀνακομιδὴν μετ' ἐπιμελεστάτης φρουρῶν φυλακῆς	ποιούμενος,	τὰς κατὰ πόλιν αἷς ἐπεδήμει,
[3, 32]	χρόνους ἐξετάζομεν, μερικῶς καὶ κατὰ	πόλεις	ἐξ ἐπαναστάσεως δήμων τὸν καθ'
[3, 8]	τῶν νεφῶν καὶ κυκλούμεναι τὰς	πόλεις.	Κατὰ δὲ τὴν ἑορτήν, ἣ
[3, 9]	Ἱεροσολύμων ἱερεύς, αὐτός τε Ῥωμαίους	πολεμήσας	τὰ πρῶτα καὶ τοῖς ὕστερον
[3, 6]	ὑπαντῶντες, ὅτ' ἤδη διαπεφευγέναι τοὺς	πολεμίους	ἐδόκουν, ἀφήρπαζον τὰ κομισθέντα, καὶ
[3, 8]	ἀποστάσεως καὶ τοῦ πρὸς τὸν	πόλεμον	κινήματος, ἀθροιζομένου τοῦ λαοῦ πρὸς
[3, 5]	παιδὶ τὸν κατὰ Ἰουδαίων ἐγχειρίζει	πόλεμον.	Μετά γε μὴν τὴν τοῦ
[3, 6]	εἴ που τροφῆς παραφανείη σκιά,	πόλεμος	ἦν, καὶ διὰ χειρῶν ἐχώρουν
[3, 9]	ἱστορίαν τοῦ κατ' αὐτὸν Ῥωμαϊκοῦ	πολέμου	ἐν ἑπτά, ἃ καὶ οὐ
[3, 5]	δι' ἀποκαλύψεως ἐκδοθέντα πρὸ τοῦ	πολέμου	μεταναστῆναι τῆς πόλεως καί τινα
[3, 7]	ἱστορίαις ταῖς περὶ τοῦ παντὸς	πολέμου,	πῶς οὐκ ἂν ἀποθαυμάσειεν, θείαν
[3, 0]	Η Περὶ τῶν πρὸ τοῦ	πολέμου	σημείων. Θ Περὶ Ἰωσήπου καὶ
[3, 8]	ἄγροικος, πρὸ τεσσάρων ἐτῶν τοῦ	πολέμου,	τὰ μάλιστα τῆς πόλεως εἰρηνευομένης
[3, 5]	δεινῶν ἑοράκασι, τοῦ τε παντὸς	πολέμου	τὸν τρόπον καὶ τῶν ἐν
[3, 10]	ὧν ἔνιοι καὶ παρατετεύχεσαν τῷ	πολέμῳ,	καθάπερ βασιλεὺς Ἀγρίππας καί τινες
[3, 6]	ἁρπασαμένη, βρέφος, εἶπεν, ἄθλιον, ἐν	πολέμῳ	καὶ λιμῷ καὶ στάσει, τίνι
[3, 23]	ἐπί τινα τῶν οὐ μακρὰν	πόλεων,	ἧς καὶ τοὔνομα λέγουσιν ἔνιοι,
[3, 5]	μυρίοις ἄλλοις εἴδεσι περιπεπτώκασιν θανάτου,	πόλεών	τε Ἰουδαϊκῶν ὅσαι τε καὶ
[3, 8]	τοῦ πολέμου, τὰ μάλιστα τῆς	πόλεως	εἰρηνευομένης καὶ εὐθηνούσης, ἐλθὼν ἐπὶ
[3, 5]	πρὸ τοῦ πολέμου μεταναστῆναι τῆς	πόλεως	καί τινα τῆς Περαίας πόλιν
[3, 36]	ταῦτα μὲν ἀπὸ τῆς δηλωθείσης	πόλεως	ταῖς καταλεχθείσαις ἐκκλησίαις διετυπώσατο· ἤδη
[3, 7]	καὶ ἐπ' αὐτῆς τῆς Ἱεροσολύμων	πόλεως	τὰς διατριβὰς ποιούμενοι, ἕρκος ὥσπερ
[3, 9]	ἀνδριάντος ἐπὶ τῆς Ῥωμαίων τιμηθῆναι	πόλεως,	τοὺς δὲ σπουδασθέντας αὐτῷ λόγους
[3, 6]	χερσίν, οὐδέ τις ἦν οἶκτος	πολιᾶς	ἢ νηπίων, ἀλλὰ συνεπαίροντες τὰ
[3, 36]	φρουρῶν φυλακῆς ποιούμενος, τὰς κατὰ	πόλιν	αἷς ἐπεδήμει, παροικίας ταῖς διὰ
[3, 36]	ἀπὸ Συρίας ἐπὶ τὴν Ῥωμαίων	πόλιν	ἀναπεμφθέντα, θηρίων γενέσθαι βορὰν τῆς
[3, 6]	τοῦ λιμοῦ φθειρομένων κατὰ τὴν	πόλιν	ἄπειρον μὲν ἔπιπτε τὸ πλῆθος,
[3, 8]	τοῦτο μὲν ὅθ' ὑπὲρ τὴν	πόλιν	ἄστρον ἔστη ῥομφαίᾳ παραπλήσιον καὶ
[3, 6]	ὑπὸ χάσματος ἢ κατακλυσθῆναι τὴν	πόλιν	ἢ τοὺς τῆς Σοδομηνῆς μεταλαβεῖν
[3, 5]	πόλεως καί τινα τῆς Περαίας	πόλιν	οἰκεῖν κεκελευσμένου, Πέλλαν αὐτὴν ὀνομάζουσιν,
[3, 6]	φθάσαντας ἀναπαύσασθαι, βαθεῖα δὲ τὴν	πόλιν	περιεῖχεν σιγὴ καὶ νὺξ θανάτου
[3, 6]	Περαίας ἀνασκευασαμένη μετήνεγκεν εἰς τὴν	πόλιν,	τὰ δὲ λείψανα τῶν κειμηλίων
[3, 5]	ὅσαι τε καὶ οἷαι γεγόνασιν	πολιορκίαι,	ἀλλὰ καὶ ὁπόσα οἱ ἐπ'
[3, 0]	μετὰ τὸν Χριστὸν ὑστάτης Ἰουδαίων	πολιορκίας.	Περὶ τοῦ πιέσαντος λιμοῦ. Ζ
[3, 6]	εὐθέως ὅλη τοῦ μύσους ἡ	πόλις,	καὶ πρὸ ὀμμάτων ἕκαστος τὸ
[3, 28]	ἡδοναῖς ἐν Ἱερουσαλὴμ τὴν σάρκα	πολιτευομένην	δουλεύειν. Καὶ ἐχθρὸς ὑπάρχων ταῖς
[3, 31]	αὐτοῦ θυγάτηρ ἐν ἁγίῳ πνεύματι	πολιτευσαμένη	ἐν Ἐφέσῳ ἀναπαύεται· ἔτι δὲ
[3, 39]	ἀλήθειαν. Οὐ γὰρ τοῖς τὰ	πολλὰ	λέγουσιν ἔχαιρον ὥσπερ οἱ πολλοί,
[3, 38]	ἐν ᾗ τῆς πρὸς Ἑβραίους	πολλὰ	νοήματα παραθείς, ἤδη δὲ καὶ
[3, 8]	κακόφημον, συλλαμβάνουσι τὸν ἄνθρωπον καὶ	πολλαῖς	αἰκίζονται πληγαῖς· ὃ δ' οὔθ'
[3, 39]	ἄλλην ἱστορίαν περὶ γυναικὸς ἐπὶ	πολλαῖς	ἁμαρτίαις διαβληθείσης ἐπὶ τοῦ κυρίου,
[3, 32]	Ἀττικοῦ τοῦ ὑπατικοῦ. Καὶ ἐπὶ	πολλαῖς	ἡμέραις αἰκιζόμενος ἐμαρτύρησεν, ὡς πάντας
[3, 8]	δὲ τὴν ἑορτὴν ἡμέραις οὐ	πολλαῖς	ὕστερον, μιᾷ καὶ εἰκάδι Ἀρτεμισίου
[3, 39]	ἑαυτόν φησι γενέσθαι· ὀνομαστὶ γοῦν	πολλάκις	αὐτῶν μνημονεύσας ἐν τοῖς αὐτοῦ
[3, 6]	ἐδόκουν, ἀφήρπαζον τὰ κομισθέντα, καὶ	πολλάκις	ἱκετευόντων καὶ τὸ φρικτότατον ἐπικαλουμένων
[3, 6]	τὸ γύναιον ἀγανάκτησις εἰσῄει, καὶ	πολλάκις	λοιδοροῦσα καὶ καταρωμένη τοὺς ἅρπαγας
[3, 10]	πεπειραμένον, ὡς μὴ τἀληθῆ συγγεγραφότα,	πολλάς	τε ἄλλας εὐθύνας ἐπαγαγὼν τῷ
[3, 17]	στάσεως, ἀξιόχρεως μάρτυς ὁ Ἡγήσιππος.	~Πολλήν	γε μὴν εἰς πολλοὺς ἐπιδειξάμενος
[3, 39]	πολλὰ λέγουσιν ἔχαιρον ὥσπερ οἱ	πολλοί,	ἀλλὰ τοῖς τἀληθῆ διδάσκουσιν, οὐδὲ
[3, 6]	καὶ τὸ κατὰ σφᾶς ἄδηλον·	πολλοὶ	γοῦν τοῖς ὑπ' αὐτῶν θαπτομένοις
[3, 6]	τοῖς ὑπ' αὐτῶν θαπτομένοις ἐπαπέθνῃσκον,	πολλοὶ	δ' ἐπὶ τὰς θήκας, πρὶν
[3, 6]	τοὺς ὑπ' ἐνδείας τεθνηξομένους αὐτίκα.	Πολλοὶ	δὲ λάθρα τὰς κτήσεις ἑνὸς
[3, 31]	δ' ἐν πλείσταις ἐκκλησίαις παρὰ	πολλοῖς	δεδημοσιευμένων τῶν τε παντελῶς νόθων
[3, 10]	οὐ διήμαρτον. Καὶ ἄλλοις δὲ	πολλοῖς	ἐπέδωκα τὴν ἱστορίαν, ὧν ἔνιοι
[3, 25]	γνωρίμων δ' οὖν ὅμως τοῖς	πολλοῖς,	ἡ λεγομένη Ἰακώβου φέρεται καὶ
[3, 24]	ἑκάτερον ἔτι νῦν παρὰ τοῖς	πολλοῖς	περιέλκεται ἡ δόξα· ὁμοίως γε
[3, 3]	μὲν εἶναι παρειλήφαμεν, ὅμως δὲ	πολλοῖς	χρήσιμος φανεῖσα, μετὰ τῶν ἄλλων
[3, 18]	ἀποκάλυψιν ἑορακότος. Οὐδὲ γὰρ πρὸ	πολλοῦ	χρόνου ἑωράθη, ἀλλὰ σχεδὸν ἐπὶ
[3, 26]	δαιμόνων καὶ ἐν Ἀντιοχείᾳ γενόμενον,	πολλοὺς	ἐξαπατῆσαι διὰ μαγικῆς τέχνης οἴδαμεν·
[3, 17]	Ἡγήσιππος. ~Πολλήν γε μὴν εἰς	πολλοὺς	ἐπιδειξάμενος ὁ Δομετιανὸς ὠμότητα οὐκ
[3, 24]	τὴν σύνταξιν, δηλῶν ὡς ἄρα	πολλῶν	καὶ ἄλλων προπετέστερον ἐπιτετηδευκότων διήγησιν
[3, 6]	τοὺς τῆς Σοδομηνῆς μεταλαβεῖν κεραυνούς·	πολὺ	γὰρ τῶν ταῦτα παθόντων ἤνεγκεν
[3, 36]	ἄλλην, ἧς ἄρχοντα τότε ὄντα	Πολύβιον	ἱστορεῖ. Πρὸς ταύταις καὶ τῇ
[3, 38]	ἴσμεν. Ἤδη δὲ καὶ ἕτερα	πολυεπῆ	καὶ μακρὰ συγγράμματα ὡς τοῦ
[3, 36]	καθαρὸς ἄρτος εὑρεθῶ» Καὶ ὁ	Πολύκαρπος	δὲ τούτων αὐτῶν μέμνηται ἐν
[3, 36]	ἐν Σμύρνῃ γενόμενος, ἔνθα ὁ	Πολύκαρπος	ἦν, μίαν μὲν τῇ κατὰ
[3, 36]	τῆς Ἀσίας τῶν ἀποστόλων ὁμιλητὴς	Πολύκαρπος,	τῆς κατὰ Σμύρναν ἐκκλησίας πρὸς
[3, 39]	Παπίας ὁ Ἰωάννου μὲν ἀκουστής,	Πολυκάρπου	δὲ ἑταῖρος γεγονώς, ἀρχαῖος ἀνήρ,
[3, 38]	δὲ καὶ τὰ Ἰγνατίου καὶ	Πολυκάρπου·	~Τοῦ δὲ Παπία συγγράμματα πέντε
[3, 28]	γραφῇ παραδέδωκεν, ὡς ἐκ παραδόσεως	Πολυκάρπου	φάσκων Ἰωάννην τὸν ἀπόστολον εἰσελθεῖν
[3, 36]	ἰδίως τε τῷ ταύτης προηγουμένῳ	Πολυκάρπῳ·	ὃν οἷα δὴ ἀποστολικὸν ἄνδρα
[3, 31]	σκηνώματος αὐτοῦ χωρίον ἐξ ἐπιστολῆς	Πολυκράτους	τῆς δ' ἐν Ἐφέσῳ παροικίας
[3, 23]	καὶ πρῶτον μὲν δι' ἑστιάσεων	πολυτελῶν	αὐτὸν ἐπάγονται, εἶτά που καὶ
[3, 32]	τόνδε τὸν χρόνον ὑπομείνας κατηγορίαν,	πολυτρόπως	ὁ δηλούμενος ὡς ἂν Χριστιανὸς
[3, 24]	ἄρα προσθεὶς Ἡρῴδης οἷς διεπράξατο	πονηροῖς,	κατέκλεισε τὸν Ἰωάννην ἐν φυλακῇ»
[3, 27]	ἀποπεπτώκασιν ἐλπίδος· ~Ἄλλους δ' ὁ	πονηρὸς	δαίμων, τῆς περὶ τὸν Χριστὸν
[3, 23]	θεῷ τέθνηκεν, εἶπεν· ἀπέβη γὰρ	πονηρὸς	καὶ ἐξώλης καί, τὸ κεφάλαιον,
[3, 18]	Χριστὸν μαρτυρίας ἕνεκεν εἰς νῆσον	Ποντίαν	κατὰ τιμωρίαν δεδόσθαι. ~Τοῦ δ'
[3, 4]	ἐξ Ἑβραίων οὖσιν ἐν διασπορᾷ	Πόντου	καὶ Γαλατίας Καππαδοκίας τε καὶ
[3, 1]	Ἐφέσῳ τελευτᾷ, Πέτρος δ' ἐν	Πόντῳ	καὶ Γαλατίᾳ καὶ Βιθυνίᾳ Καππαδοκίᾳ
[3, 5]	εἰς σύμπαντα τὰ ἔθνη στειλαμένων	πορείαν	σὺν δυνάμει τοῦ Χριστοῦ, φήσαντος
[3, 5]	δυνάμει τοῦ Χριστοῦ, φήσαντος αὐτοῖς·	πορευθέντες	μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη ἐν
[3, 28]	δι' ὧν εὐφημότερον ταῦτα ᾠήθη	ποριεῖσθαι,	ἑορταῖς καὶ θυσίαις καὶ ἱερείων
[3, 6]	τοῖς ἀθλίοις τοὺς τῶν αἰδοίων	πόρους,	ῥάβδοις δ' ὀξείαις ἀναπείροντες τὰς
[3, 25]	ἀνὴρ εἰς μνήμην ἀγαγεῖν ἠξίωσεν,	πόρρω	δέ που καὶ ὁ τῆς
[3, 38]	Ἑβραίους ἀποσῴζειν καὶ τῷ μὴ	πόρρω	τὰ ἐν ἑκατέροις τοῖς συγγράμμασι
[3, 20]	καὶ ὡμολόγησαν. Τότε ἠρώτησεν αὐτοὺς	πόσας	κτήσεις ἔχουσιν ἢ πόσων χρημάτων
[3, 20]	αὐτοὺς πόσας κτήσεις ἔχουσιν ἢ	πόσων	χρημάτων κυριεύουσιν. Οἱ δὲ εἶπαν
[3, 33]	ἐμπεσὸν δὲ κολάζεσθαι· δι' οὗ	ποσῶς	μὲν τοῦ διωγμοῦ σβεσθῆναι τὴν
[3, 7]	ἔτι τότε μακροθυμούσης, εἰ ἄρα	ποτὲ	δυνηθεῖεν ἐφ' οἷς ἔδρασαν, μετανοήσαντες
[3, 28]	φάσκων Ἰωάννην τὸν ἀπόστολον εἰσελθεῖν	ποτε	ἐν βαλανείῳ, ὥστε λούσασθαι, γνόντα
[3, 20]	Δομετιανοῦ τοιαύτην πεποίηται μνήμην· Πεπειράκει	ποτὲ	καὶ Δομετιανὸς ταὐτὸ ποιεῖν ἐκείνῳ,
[3, 37]	ἅπαντας ἐξ ὀνόματος ἀπαριθμεῖσθαι ὅσοι	ποτὲ	κατὰ τὴν πρώτην τῶν ἀποστόλων
[3, 39]	ὀκνήσω δέ σοι καὶ ὅσα	ποτὲ	παρὰ τῶν πρεσβυτέρων καλῶς ἔμαθον
[3, 20]	τις εἴη καὶ ποῖ καὶ	πότε	φανησομένη, λόγον δοῦναι ὡς οὐ
[3, 28]	πλησμοναῖς, τοῦτ' ἐστὶ σιτίοις καὶ	πότοις	καὶ γάμοις καὶ δι' ὧν
[3, 23]	ἑστιάσεων πολυτελῶν αὐτὸν ἐπάγονται, εἶτά	που	καὶ νύκτωρ ἐπὶ λωποδυσίαν ἐξιόντες
[3, 25]	μνήμην ἀγαγεῖν ἠξίωσεν, πόρρω δέ	που	καὶ ὁ τῆς φράσεως παρὰ
[3, 39]	παραγινομένας τῆς ἀληθείας· εἰ δέ	που	καὶ παρηκολουθηκώς τις τοῖς πρεσβυτέροις
[3, 32]	ἔμεινεν ἡ ἐκκλησία, ἐν ἀδήλῳ	που	σκότει ὡς εἰ φωλευόντων εἰς
[3, 6]	Καθ' ἑκάστην γὰρ οἰκίαν, εἴ	που	τροφῆς παραφανείη σκιά, πόλεμος ἦν,
[3, 33]	ἠγνόει τί αὐτῷ λοιπὸν εἴη	πρακτέον,	Τραϊανῷ τῷ βασιλεῖ ἀνεκοινώσατο λέγων
[3, 23]	μικρὸν διενοεῖτο, ἀλλὰ μέγα τι	πράξας,	ἐπειδήπερ ἅπαξ ἀπολώλει, ἴσα τοῖς
[3, 3]	Οὐδὲ μὴν τὰς λεγομένας αὐτοῦ	Πράξεις	ἐν ἀναμφιλέκτοις παρείληφα. Ἐπεὶ δ'
[3, 25]	Ἰωάννου καὶ τῶν ἄλλων ἀποστόλων	πράξεις·	ὧν οὐδὲν οὐδαμῶς ἐν συγγράμματι
[3, 4]	ὄνομα αὐτῷ, ὃν ἐν ταῖς	Πράξεσι	μετὰ τὴν ἐν Ἀρείῳ πάγῳ
[3, 4]	παρηκολουθηκέναι, καὶ ταῖς τῶν ἀποστόλων	Πράξεσιν,	ἃς οὐκέτι δι' ἀκοῆς, ὀφθαλμοῖς
[3, 4]	ὧν ὁ Λουκᾶς ἐν ταῖς	Πράξεσιν	ἱστόρησεν· καὶ ἐκ τῶν Πέτρου
[3, 4]	καὶ ὁ Λουκᾶς ἐν ταῖς	Πράξεσιν	τοὺς γνωρίμους αὐτοῦ καταλέγων ἐξ
[3, 31]	ὁ δὲ Λουκᾶς ἐν ταῖς	Πράξεσιν	τῶν ἀποστόλων τῶν Φιλίππου θυγατέρων
[3, 25]	νόθοις κατατετάχθω καὶ τῶν Παύλου	Πράξεων	ἡ γραφὴ ὅ τε λεγόμενος
[3, 3]	γε μὴν τῶν ἐπικεκλημένων αὐτοῦ	Πράξεων	καὶ τὸ κατ' αὐτὸν ὠνομασμένον
[3, 24]	πρὶν ἄρξασθαι τῶν τοῦ Ἰησοῦ	πράξεων,	παραπλησίως ἐπιτηρεῖ, φάσκων ὡς ἄρα
[3, 24]	τὰ πρῶτα τῶν τοῦ Χριστοῦ	πράξεων	περιέχειν, τὰ δὲ λοιπὰ τὴν
[3, 25]	τετρακτύν, οἷς ἕπεται ἡ τῶν	Πράξεων	τῶν ἀποστόλων γραφή· μετὰ δὲ
[3, 39]	τοῦ αὐτῶν ἀριθμοῦ ἡ τῶν	Πράξεων	ὧδέ πως ἱστορεῖ γραφή· καὶ
[3, 24]	τοῦ βαπτιστοῦ μεταξὺ τῶν Ἰησοῦ	πράξεων	ὡς ἔτι τότε βαπτίζοντος ἐν
[3, 10]	γνῶσιν τοῖς ἀνθρώποις παραδοῦναι τῶν	πράξεων,	ὥστε χαράξας τῇ αὐτοῦ χειρὶ
[3, 29]	Ἀκόλουθον γὰρ εἶναί φασι τὴν	πρᾶξιν	ταύτην ἐκείνῃ τῇ φωνῇ τῇ
[3, 33]	καὶ αὐτοὺς ἀπαγορεύειν πάντα τε	πράττειν	ἀκολούθως τοῖς νόμοις· πρὸς ἃ
[3, 33]	ἀνόσιον μηδὲ παρὰ τοὺς νόμους	πράττειν	αὐτοὺς κατειληφέναι, πλὴν τό γε
[3, 10]	κατ' αὐτοὺς τὰ μὲν ἔξεστι	πράττειν,	τὰ δὲ κεκώλυται, καὶ ἄλλα
[3, 39]	τοῦ κυρίου ἢ λεχθέντα ἢ	πραχθέντα.	Οὔτε γὰρ ἤκουσεν τοῦ κυρίου
[3, 24]	φυλακὴν βεβλημένου πρὸς τοῦ Χριστοῦ	πραχθέντα	παραδίδωσιν, οἱ δὲ λοιποὶ τρεῖς
[3, 10]	Μωυσῆν προφῆται τὰ κατ' αὐτοὺς	πραχθέντα	συνέγραψαν ἐν τρισὶν καὶ δέκα
[3, 6]	μετὰ χεῖρας αὖθις ἀναλαβών, τότε	πραχθέντων	δίελθε τὴν τραγῳδίαν· Τοῖς γε
[3, 24]	λόγων τὰ τοῦ διδασκάλου μαθήματα	πρεσβεύειν	οὔτε ᾔδεσαν οὔτε ἐνεχείρουν, τῇ
[3, 23]	ἂν εἶεν οὗτοι, τῆς ἐκκλησιαστικῆς	πρεσβεύσαντες	ὀρθοδοξίας, εἰ δὴ τοιοῦτοι Εἰρηναῖος
[3, 36]	εἴτε ἐγὼ εἴτε ὃν πέμπω	πρεσβεύσοντα	καὶ περὶ ὑμῶν. Τὰς ἐπιστολὰς
[3, 23]	κατὰ λέξιν· καὶ πάντες οἱ	πρεσβύτεροι	μαρτυροῦσιν οἱ κατὰ τὴν Ἀσίαν
[3, 3]	ταύτῃ δὲ καὶ οἱ πάλαι	πρεσβύτεροι	ὡς ἀναμφιλέκτῳ ἐν τοῖς σφῶν
[3, 39]	που καὶ παρηκολουθηκώς τις τοῖς	πρεσβυτέροις	ἔλθοι, τοὺς τῶν πρεσβυτέρων ἀνέκρινον
[3, 3]	ἐπιστολὴν καὶ παρὰ τοῖς πάλαι	πρεσβυτέροις	ὁμολογουμένην, τοσαῦτα· τοῦ δὲ Παύλου
[3, 39]	τὸν Ἀριστίωνα, σαφῶς τε αὐτὸν	πρεσβύτερον	ὀνομάζει· ὡς καὶ διὰ τούτων
[3, 23]	ἐπὶ τὴν Ἔφεσον, ὁ δὲ	πρεσβύτερος	ἀναλαβὼν οἴκαδε τὸν παραδοθέντα νεανίσκον
[3, 39]	διὰ τούτων· Καὶ τοῦθ' ὁ	πρεσβύτερος	ἔλεγεν· Μάρκος μὲν ἑρμηνευτὴς Πέτρου
[3, 39]	ἅ τε Ἀριστίων καὶ ὁ	πρεσβύτερος	Ἰωάννης, τοῦ κυρίου μαθηταὶ, λέγουσιν.
[3, 39]	παρειληφέναι, Ἀριστίωνος δὲ καὶ τοῦ	πρεσβυτέρου	Ἰωάννου αὐτήκοον ἑαυτόν φησι γενέσθαι·
[3, 39]	κυρίου λόγων διηγήσεις καὶ τοῦ	πρεσβυτέρου	Ἰωάννου παραδόσεις· ἐφ' ἃς τοὺς
[3, 39]	τοῖς πρεσβυτέροις ἔλθοι, τοὺς τῶν	πρεσβυτέρων	ἀνέκρινον λόγους, τί Ἀνδρέας ἢ
[3, 39]	καὶ ὅσα ποτὲ παρὰ τῶν	πρεσβυτέρων	καλῶς ἔμαθον καὶ καλῶς ἐμνημόνευσα,
[3, 23]	τοῦ ἀδελφοῦ» στενάξας κάτωθεν ὁ	πρεσβύτης	καί τι καὶ ἐπιδακρύσας, ἐκεῖνος
[3, 6]	ἦν καὶ μακαρισμὸς τῶν φθασάντων	πρὶν	ἀκοῦσαι καὶ θεάσασθαι κακὰ τηλικαῦτα»
[3, 24]	Γαλιλαίαν» καὶ ὁ Λουκᾶς δὲ	πρὶν	ἄρξασθαι τῶν τοῦ Ἰησοῦ πράξεων,
[3, 23]	οὐ πρότερον ἀπῆλθεν, ὥς φασιν,	πρὶν	αὐτὸν ἐπιστῆσαι τῇ ἐκκλησίᾳ, διδοὺς
[3, 6]	πολλοὶ δ' ἐπὶ τὰς θήκας,	πρὶν	ἐπιστῆναι τὸ χρεών, προῆλθον. Οὔτε
[3, 10]	δ' οὐχ ὁμοίας ἠξίωται τοῖς	πρὸ	αὐτῶν διὰ τὸ μὴ γενέσθαι
[3, 8]	πάθη τῶν σημείων ἦν ἄξια·	πρὸ	γὰρ ἡλίου δύσεως ὤφθη μετέωρα
[3, 3]	τὰ περὶ ταύτης δὲ τοῖς	πρὸ	ἡμῶν εἰρημένα κατὰ καιρὸν παραθήσομαι.
[3, 6]	τοῦ μύσους ἡ πόλις, καὶ	πρὸ	ὀμμάτων ἕκαστος τὸ πάθος λαμβάνων
[3, 18]	τὴν ἀποκάλυψιν ἑορακότος. Οὐδὲ γὰρ	πρὸ	πολλοῦ χρόνου ἑωράθη, ἀλλὰ σχεδὸν
[3, 8]	υἱὸς Ἀνανίου, τῶν ἰδιωτῶν, ἄγροικος,	πρὸ	τεσσάρων ἐτῶν τοῦ πολέμου, τὰ
[3, 8]	ἐνιαυτὸν κομήτης, τοῦτο δ' ἡνίκα	πρὸ	τῆς ἀποστάσεως καὶ τοῦ πρὸς
[3, 24]	σωτῆρι ταῦτα δ' ἦν τὰ	πρὸ	τῆς τοῦ βαπτιστοῦ καθείρξεως τῷ
[3, 5]	αὐτόθι δοκίμοις δι' ἀποκαλύψεως ἐκδοθέντα	πρὸ	τοῦ πολέμου μεταναστῆναι τῆς πόλεως
[3, 0]	Χριστοῦ προρρήσεων. Η Περὶ τῶν	πρὸ	τοῦ πολέμου σημείων. Θ Περὶ
[3, 8]	ἐδόκει εἶναι, τοῖς δὲ ἱερογραμματεῦσι	πρὸ	τῶν ἀποβεβηκότων εὐθέως ἐκρίθη. Καὶ
[3, 23]	σφραγῖδα κυρίου. Τῷ δὲ ἀνέσεως	πρὸ	ὥρας λαβομένῳ προσφθείρονταί τινες ἥλικες
[3, 25]	ἡ τῶν ἐν αὐτοῖς φερομένων	προαίρεσις	πλεῖστον ὅσον τῆς ἀληθοῦς ὀρθοδοξίας
[3, 24]	ἐλθεῖν τοιᾶσδε χάριν αἰτίας. Τῶν	προαναγραφέντων	τριῶν εἰς πάντας ἤδη καὶ
[3, 4]	γεγονέναι ἱστορεῖ. Ἀλλὰ γὰρ ὁδῷ	προβαίνουσιν,	ἐπὶ καιροῦ τὰ τῆς κατὰ
[3, 39]	παραίτιος γέγονεν τὴν ἀρχαιότητα τἀνδρὸς	προβεβλημένοις,	ὥσπερ οὖν Εἰρηναίῳ καὶ εἴ
[3, 7]	ἀληθῶς καὶ ὑπερφυῶς παράδοξον τὴν	πρόγνωσιν	ὁμοῦ καὶ πρόρρησιν τοῦ σωτῆρος
[3, 7]	Οὐεσπασιανοῦ βασιλείας ἔτει ἀκολούθως ταῖς	προγνωστικαῖς	τοῦ κυρίου καὶ σωτῆρος ἡμῶν
[3, 24]	γενεαλογίαν ἅτε Ματθαίῳ καὶ Λουκᾷ	προγραφεῖσαν	ἀποσιωπῆσαι τὸν Ἰωάννην, τῆς δὲ
[3, 3]	ὁμολογουμένην, τοσαῦτα· τοῦ δὲ Παύλου	πρόδηλοι	καὶ σαφεῖς αἱ δεκατέσσαρες· ὅτι
[3, 38]	οὖν τοῦ Κλήμεντος ὁμολογουμένη γραφὴ	πρόδηλος,	εἴρηται δὲ καὶ τὰ Ἰγνατίου
[3, 5]	σωτῆρος ἡμῶν ἀνάληψιν κεκληρωμένου, τὸν	προδηλωθέντα	τρόπον μεταλλάξαντος, τῶν τε λοιπῶν
[3, 39]	τε καὶ ἐπεύξασθαι ἀντὶ τοῦ	προδότου	Ἰούδα ἐπὶ τὸν κλῆρον τῆς
[3, 30]	τὰς φωνὰς ἀρτίως ἀνέγνωμεν, τοῖς	προειρημένοις	ἑξῆς διὰ τοὺς ἀθετοῦντας τὸν
[3, 32]	ἐκ θείου τοῦ κυρίου, ὁ	προειρημένος	Σίμων υἱὸς Κλωπᾶ, συκοφαντηθεὶς ὑπὸ
[3, 34]	ἐπισκόπων ἔτει τρίτῳ τῆς τοῦ	προειρημένου	βασιλέως ἀρχῆς Κλήμης Εὐαρέστῳ παραδοὺς
[3, 39]	ἀναπέμψαντες, ἀναγκαίως νῦν προσθήσομεν ταῖς	προεκτεθείσαις	αὐτοῦ φωναῖς παράδοσιν ἣν περὶ
[3, 26]	γοητείας οὐκ ἔλαττον τοῦ διδασκάλου	προελθών,	μείζοσιν ἐπιδαψιλεύεται τερατολογίαις, ἑαυτὸν μὲν
[3, 7]	θείᾳ δυνάμει ὥσπερ ἤδη παρόντα	προεορακότος	αὐτὰ ἐπιδακρύσαντός τε καὶ ἀποκλαυσαμένου
[3, 0]	Τίς πρῶτος τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας	προέστη.	Γ Περὶ τῶν ἐπιστολῶν τῶν
[3, 21]	αὐτόθι μετὰ τὸν πρῶτον Ἀννιανὸν	προέστη.	Ἐν τούτῳ δὲ Ῥωμαίων εἰς
[3, 38]	αὐτοῦ χθὲς καὶ πρῴην τινὲς	προήγαγον,	Πέτρου δὴ καὶ Ἀπίωνος διαλόγους
[3, 36]	ἐκκλησίᾳ ἰδίως τε τῷ ταύτης	προηγουμένῳ	Πολυκάρπῳ· ὃν οἷα δὴ ἀποστολικὸν
[3, 32]	δὲ οὕτως· ἔρχονται οὖν καὶ	προηγοῦνται	πάσης ἐκκλησίας ὡς μάρτυρες καὶ
[3, 6]	θήκας, πρὶν ἐπιστῆναι τὸ χρεών,	προῆλθον.	Οὔτε δὲ θρῆνος ἐν ταῖς
[3, 10]	ἐπισημαίνεται ὁ αὐτὸς ὡς ἂν	προῃρημένος	ἐν τέτταρσιν συγγράψαι βιβλίοις κατὰ
[3, 28]	συγγράμματι τῶν πρὸς τὰς αἱρέσεις	προθείς,	ἐν τῷ τρίτῳ καὶ ἱστορίαν
[3, 37]	πρώτης ἀκροάσεως ἀθρόως αὔτανδρα πλήθη	προθύμως	τὴν εἰς τὸν τῶν ὅλων
[3, 3]	ταῖς ἐξ αὐτῶν συνεχρήσατο μαρτυρίαις.	Προϊούσης	δὲ τῆς ἱστορίας προύργου ποιήσομαι
[3, 31]	διειληφότες, ἐπὶ τὴν τῶν ἑξῆς	προΐωμεν	ἱστορίαν. ~ΧΧΧΙΙ. Μετὰ Νέρωνα καὶ
[3, 23]	παρακατεθέμεθα ἐπὶ τῆς ἐκκλησίας, ἧς	προκαθέζῃ,	μάρτυρος» Ὃ δὲ τὸ μὲν
[3, 37]	κατὰ πάντα τόπον τῶν ἐκκλησιῶν	προκαταβληθέντας	ὑπὸ τῶν ἀποστόλων θεμελίους ἐπῳκοδόμουν,
[3, 6]	φθάσασι τὴν εἰσδρομὴν αὐτῶν καὶ	προκαταπιοῦσιν	τὸ ἁρπαγησόμενον ὡς ἀδικηθέντες ἦσαν
[3, 29]	ἐπὶ τῇ τῶν ἐνδεῶν θεραπείᾳ	προκεχειρισμένων	ηὔχουν. Ὅ γε μὴν Ἀλεξανδρεὺς
[3, 31]	οὗ μικρῷ πρόσθεν ἐμνήσθημεν, διαλόγῳ	Πρόκλος,	πρὸς ὃν ἐποιεῖτο τὴν ζήτησιν,
[3, 27]	αὐτὸν καὶ κοινὸν ἡγοῦντο, κατὰ	προκοπὴν	ἤθους αὐτὸ μόνον ἄνθρωπον δεδικαιωμένον
[3, 39]	ὡς ἀπεμνημόνευσεν. Ἑνὸς γὰρ ἐποιήσατο	πρόνοιαν,	τοῦ μηδὲν ὧν ἤκουσεν παραλιπεῖν
[3, 7]	ἂν παραστατικὰ φιλανθρωπίας τῆς παναγάθου	προνοίας,	τεσσαράκοντα ἐφ' ὅλοις ἔτεσιν μετὰ
[3, 39]	μὴν ὁ Παπίας κατὰ τὸ	προοίμιον	τῶν αὐτοῦ λόγων ἀκροατὴν μὲν
[3, 6]	γυμνάζοντες δὲ τὴν ἀπόνοιαν καὶ	προπαρασκευάζοντες	ἑαυτοῖς εἰς τὰς ἑξῆς ἡμέρας
[3, 24]	ὡς ἄρα πολλῶν καὶ ἄλλων	προπετέστερον	ἐπιτετηδευκότων διήγησιν ποιήσασθαι ὧν αὐτὸς
[3, 7]	καὶ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ	προρρήσεσιν,	θείᾳ δυνάμει ὥσπερ ἤδη παρόντα
[3, 0]	Ζ Περὶ τῶν τοῦ Χριστοῦ	προρρήσεων.	Η Περὶ τῶν πρὸ τοῦ
[3, 7]	τὴν ἀψευδῆ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν	πρόρρησιν,	δι' ἧς αὐτὰ ταῦτα δηλοῖ
[3, 7]	παράδοξον τὴν πρόγνωσιν ὁμοῦ καὶ	πρόρρησιν	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ὁμολογήσας; περὶ
[3, 33]	τε πράττειν ἀκολούθως τοῖς νόμοις·	πρὸς	ἃ τὸν Τραϊανὸν δόγμα τοιόνδε
[3, 4]	μετὰ τὴν ἐν Ἀρείῳ πάγῳ	πρὸς	Ἀθηναίους Παύλου δημηγορίαν πρῶτον πιστεῦσαι
[3, 6]	διὰ χειρῶν ἐχώρουν οἱ φίλτατοι	πρὸς	ἀλλήλους, ἐξαρπάζοντες τὰ ταλαίπωρα τῆς
[3, 9]	τηνικάδε συντάξαντα λόγον, πεποίηται καὶ	πρὸς	ἄλλους, οἳ διαβάλλειν καὶ αὐτοὶ
[3, 9]	ἀρχαιότητος, ἐν οἷς καὶ ἀντιρρήσεις	πρὸς	Ἀπίωνα τὸν γραμματικόν, κατὰ Ἰουδαίων
[3, 6]	εὐπόροις, φησί, καὶ τὸ μένειν	πρὸς	ἀπωλείας ἴσον ἦν· προφάσει γὰρ
[3, 7]	λέξεις, τοτὲ μὲν φήσαντος ὡς	πρὸς	αὐτὴν τὴν Ἱερουσαλήμ· εἰ ἔγνως
[3, 26]	ἀχθέντα καὶ διὰ τοῦ μεταδιδομένου	πρὸς	αὐτοῦ βαπτίσματος, οὗ τοὺς καταξιουμένους
[3, 4]	Παύλου συνεργὸς καὶ συναθλητὴς γεγονέναι	πρὸς	αὐτοῦ μαρτυρεῖται. Ἐπὶ τούτοις καὶ
[3, 4]	γεγόνασιν, ὧν οἱ πλείους ἀλήστου	πρὸς	αὐτοῦ μνήμης ἠξίωνται, διηνεκῆ τὴν
[3, 26]	περιγενήσεσθαι, μὴ πρότερον διὰ τῆς	πρὸς	αὐτοῦ παραδιδομένης μαγικῆς ἐμπειρίας ἀχθέντα
[3, 4]	τίνες γνήσιοι ζηλωταὶ γεγονότες τὰς	πρὸς	αὐτῶν ἱδρυθείσας ἱκανοὶ ποιμαίνειν ἐδοκιμάσθησαν
[3, 39]	διηγήσεις ὑπολαβεῖν, τὰ ἐν ὑποδείγμασι	πρὸς	αὐτῶν μυστικῶς εἰρημένα μὴ συνεορακότα.
[3, 11]	ταὐτὸν πανταχόθεν συνελθεῖν ἅμα τοῖς	πρὸς	γένους κατὰ σάρκα τοῦ κυρίου
[3, 0]	ἀναιρεῖσθαι προστάττει. Κ Περὶ τῶν	πρὸς	γένους τοῦ σωτῆρος ἡμῶν. ΚΑ
[3, 20]	Δαυίδ. Τούτους ὁ ἠουοκᾶτος ἤγαγεν	πρὸς	Δομετιανὸν Καίσαρα. Ἐφοβεῖτο γὰρ τὴν
[3, 38]	τοῦ Κλήμεντος ἐπιστολὴν καὶ τὴν	πρὸς	Ἑβραίους ἀποσῴζειν καὶ τῷ μὴ
[3, 38]	Κορινθίων διετυπώσατο· ἐν ᾗ τῆς	πρὸς	Ἑβραίους πολλὰ νοήματα παραθείς, ἤδη
[3, 3]	γε μήν τινες ἠθετήκασι τὴν	πρὸς	Ἑβραίους, πρὸς τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας
[3, 7]	ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ τὰ	πρὸς	εἰρήνην σου· νῦν δὲ ἐκρύβη
[3, 8]	μάλιστα τὴν φωνὴν ὀλοφυρτικῶς παρεγκλίνων,	πρὸς	ἑκάστην ἀπεκρίνατο πληγήν· αἲ αἲ
[3, 6]	ταῦθ' οἳ μὲν τρέμοντες ἐξῄεσαν,	πρὸς	ἓν τοῦτο δειλοὶ καὶ μόλις
[3, 6]	δεινὰς δὲ βασάνων ὁδοὺς ἐπενόουν	πρὸς	ἔρευναν τροφῆς, ὀρόβοις μὲν ἐμφράττοντες
[3, 31]	χρόνος καὶ ὁ τρόπος καὶ	πρὸς	ἔτι τῆς μετὰ τὴν ἀπαλλαγὴν
[3, 29]	μάχεσθαι καὶ παραχρᾶσθαι μηδὲν αὐτῇ	πρὸς	ἡδονὴν ἐνδιδόντα, ψυχῆν δὲ αὔξειν
[3, 36]	τις τῶν ἡμετέρων, διὰ τὴν	πρὸς	θεὸν μαρτυρίαν κατακριθεὶς πρὸς θηρία,
[3, 36]	τὴν πρὸς θεὸν μαρτυρίαν κατακριθεὶς	πρὸς	θηρία, ὅτι σῖτος εἰμι θεοῦ
[3, 36]	δὲ τῇ ἐν Μαγνησίᾳ τῇ	πρὸς	Μαιάνδρῳ, ἔνθα πάλιν ἐπισκόπου Δαμᾶ
[3, 3]	βιβλίον, ἰστέον ὡς καὶ τοῦτο	πρὸς	μέν τινων ἀντιλέλεκται, δι' οὓς
[3, 8]	ἂν ἐπὶ τὸν Χριστὸν ἀναχθείη,	πρὸς	ὃν εἴρητο. Ὑπὸ τοῦ πατρὸς·
[3, 31]	μικρῷ πρόσθεν ἐμνήσθημεν, διαλόγῳ Πρόκλος,	πρὸς	ὃν ἐποιεῖτο τὴν ζήτησιν, περὶ
[3, 1]	τὴν Σκυθίαν, Ἰωάννης τὴν Ἀσίαν,	πρὸς	οὓς καὶ διατρίψας ἐν Ἐφέσῳ
[3, 3]	ταῖς ἐπὶ τέλει προσρήσεσιν τῆς	πρὸς	Ῥωμαίους μνήμην πεποίηται μετὰ ἄλλων
[3, 28]	ψευδοδοξίας ἐν πρώτῳ συγγράμματι τῶν	πρὸς	τὰς αἱρέσεις προθείς, ἐν τῷ
[3, 18]	αὐταῖς συλλαβαῖς ἐν πέμπτῳ τῶν	πρὸς	τὰς αἱρέσεις ταῦτα περὶ τοῦ
[3, 23]	μὲν πρότερος ἐν δευτέρῳ τῶν	πρὸς	τὰς αἱρέσεις ὧδέ πως γράφει
[3, 8]	ἱερόν, ὥσπερ αὐτοῖς ἔθος ἦν,	πρὸς	τὰς λειτουργίας, πρῶτον μὲν κινήσεως
[3, 39]	δὲ, ὡς ἔφην, Πέτρῳ· ὃς	πρὸς	τὰς χρείας ἐποιεῖτο τὰς διδασκαλίας,
[3, 33]	ἀποστερεῖν καὶ τὰ τούτοις ὅμοια.	Πρὸς	ταῦτα ἀντέγραψεν Τραϊανὸς τὸ τῶν
[3, 36]	ἄρχοντα τότε ὄντα Πολύβιον ἱστορεῖ.	Πρὸς	ταύταις καὶ τῇ Ῥωμαίων ἐκκλησίᾳ
[3, 7]	συγγνώμης καὶ σωτηρίας τυχεῖν, καὶ	πρὸς	τῇ τοσαύτῃ μακροθυμίᾳ παραδόξους θεοσημείας
[3, 8]	μὲν ἀχθεῖσα ὑπὸ τοῦ ἀρχιερέως	πρὸς	τὴν θυσίαν ἔτεκεν ἄρνα ἐν
[3, 8]	πόλεμον κινήματος, ἀθροιζομένου τοῦ λαοῦ	πρὸς	τὴν τῶν ἀζύμων ἑορτήν, ὀγδόῃ
[3, 5]	κατακλεισθέντας τὸν μετελθόντα αὐτοὺς ὄλεθρον	πρὸς	τῆς θείας δίκης καταδέξασθαι. Παρελθὼν
[3, 3]	τινες ἠθετήκασι τὴν πρὸς Ἑβραίους,	πρὸς	τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας ὡς μὴ
[3, 4]	Ῥώμης αὐτῷ κατὰ τὴν δευτέραν	πρὸς	Τιμόθεον ἐπιστολήν, πρῶτος μετὰ Πέτρον
[3, 8]	δ' ἐπισήμων τινὲς δημοτῶν ἀγανακτήσαντες	πρὸς	τὸ κακόφημον, συλλαμβάνουσι τὸν ἄνθρωπον
[3, 33]	Χριστὸν θεοῦ δίκην ὑμνεῖν καὶ	πρὸς	τὸ τὴν ἐπιστήμην αὐτῶν διαφυλάσσειν
[3, 14]	παροικίας ὁ πρῶτος Ἀννιανὸς δύο	πρὸς	τοῖς εἴκοσι ἀποπλήσας ἔτη, τελευτᾷ,
[3, 10]	καὶ μαχομένων, δύο δὲ μόνα	πρὸς	τοῖς εἴκοσι βιβλία, τοῦ παντὸς
[3, 39]	Καὶ ταῦτα δ' ἡμῖν ἀναγκαίως	πρὸς	τοῖς ἐκτεθεῖσιν ἐπιτετηρήσθω.
[3, 8]	πρὸ τῆς ἀποστάσεως καὶ τοῦ	πρὸς	τὸν πόλεμον κινήματος, ἀθροιζομένου τοῦ
[3, 7]	ἃ καὶ αὐτὰ μνήμης ἠξιωμένα	πρὸς	τοῦ δεδηλωμένου συγγραφέως οὐδὲν οἷον
[3, 37]	τότε μαθητῶν σφοδροτέρῳ φιλοσοφίας ἔρωτι	πρὸς	τοῦ θείου λόγου τὴν ψυχὴν
[3, 24]	θεολογίας ἀπάρξασθαι ὡς ἂν αὐτῷ	πρὸς	τοῦ θείου πνεύματος οἷα κρείττονι
[3, 24]	γλῶτταν ἰδιωτεύοντες, τῇ γε μὴν	πρὸς	τοῦ σωτῆρος αὐτοῖς δεδωρημένῃ θείᾳ
[3, 24]	τοῦ βαπτιστοῦ εἰς φυλακὴν βεβλημένου	πρὸς	τοῦ Χριστοῦ πραχθέντα παραδίδωσιν, οἱ
[3, 8]	ὑπὲρ ἑαυτοῦ φθεγξάμενος οὔτε ἰδίᾳ	πρὸς	τοὺς παρόντας, ἃς καὶ πρότερον
[3, 36]	καὶ πιστεύω ὄντα. Καὶ ὅτε	πρὸς	τοὺς περὶ Πέτρον ἐλήλυθεν, ἔφη
[3, 10]	τοῖς ἰδίοις αὐτοῦ μνημονεύει λόγοις.	Πρὸς	τούτοις εὔλογον καταλέξαι καὶ ἃς
[3, 25]	καὶ ἡ Ἀποκάλυψις Πέτρου καὶ	πρὸς	τούτοις ἡ φερομένη Βαρναβᾶ ἐπιστολὴ
[3, 21]	κατ' Ἀλεξάνδρειαν παροικίας Ἀβίλιον δέκα	πρὸς	τρισὶν ἔτεσιν ἡγησάμενον διαδέχεται Κέρδων.
[3, 5]	τῆς ἱστορίας. ~Μετὰ Νέρωνα δέκα	πρὸς	τρισὶν ἔτεσιν τὴν ἀρχὴν ἐπικρατήσαντα
[3, 24]	δηλῶσαι. Τῶν δὲ Ἰωάννου γραμμάτων	πρὸς	τῷ εὐαγγελίῳ καὶ ἡ προτέρα
[3, 5]	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ἀνάληψιν Ἰουδαίων	πρὸς	τῷ κατ' αὐτοῦ τολμήματι ἤδη
[3, 10]	εὐσεβείας ἀνδρισαμένων Ἑβραίων περιέχειν, καὶ	πρὸς	τῷ τέλει δὲ τῆς εἰκοστῆς
[3, 18]	σχεδὸν ἐπὶ τῆς ἡμετέρας γενεᾶς,	πρὸς	τῷ τέλει τῆς Δομετιανοῦ ἀρχῆς»
[3, 25]	καὶ τὰς ὀνόματι τῶν ἀποστόλων	πρὸς	τῶν αἱρετικῶν προφερομένας ἤτοι ὡς
[3, 29]	τῶν ἀμφὶ τὸν Στέφανον διακόνων	πρὸς	τῶν ἀποστόλων ἐπὶ τῇ τῶν
[3, 29]	τὴν ἀνάληψιν τὴν τοῦ σωτῆρος	πρὸς	τῶν ἀποστόλων ὀνειδισθεὶς ζηλοτυπίαν, εἰς
[3, 24]	ἀνωμολογήσθω· ὅτι γε μὴν εὐλόγως	πρὸς	τῶν ἀρχαίων ἐν τετάρτῃ μοίρᾳ
[3, 5]	αὐτῆς ἀναδείκνυται τῆς Ἰουδαίας, αὐτοκράτωρ	πρὸς	τῶν αὐτόθι στρατοπέδων ἀναγορευθείς. Τὴν
[3, 36]	Πολύκαρπος, τῆς κατὰ Σμύρναν ἐκκλησίας	πρὸς	τῶν αὐτοπτῶν καὶ ὑπηρετῶν τοῦ
[3, 5]	καὶ ὡς ἐπὶ τέλει τὸ	πρὸς	τῶν προφητῶν ἀνηγορευμένον βδέλυγμα τῆς
[3, 36]	μέμνηται ἐν τῇ φερομένῃ αὐτοῦ	πρὸς	Φιλιππησίους ἐπιστολῇ, φάσκων αὐτοῖς ῥήμασιν·
[3, 30]	ἔν τινι ἐπιστολῇ τὴν αὐτοῦ	προσαγορεῦσαι	σύζυγον, ἣν οὐ περιεκόμιζεν διὰ
[3, 6]	δ' ἦν τὸ μὴ καὶ	προσαπολέσθαι	σεσυλημένον» Τούτοις μεθ' ἕτερα ἐπιφέρει
[3, 39]	ταῖς ἀποδοθείσαις τοῦ Παπία φωναῖς	προσάψαι	λέξεις ἑτέρας αὐτοῦ, δι' ὧν
[3, 36]	δὲ ἄκοντα μὴ θέλῃ, ἐγὼ	προσβιάσομαι.	Συγγνώμην μοι ἔχετε· τί μοι
[3, 23]	ἀδελφοὺς, ἐπὶ πᾶσι τῷ καθεστῶτι	προσβλέψας	ἐπισκόπῳ, νεανίσκον ἱκανὸν τῷ σώματι
[3, 10]	παράδοσιν, ἐφ' ᾗ μαρτυρίας τεύξεσθαι	προσδοκήσας	οὐ διήμαρτον. Καὶ ἄλλοις δὲ
[3, 23]	ἠξίουν. Ὃ δὲ κατ' ὀλίγον	προσειθίζετο,	καὶ διὰ μέγεθος φύσεως ἐκστὰς
[3, 30]	προτρεπτικῶς καὶ παρακλητικῶς, ἐξ ὀνόματος	προσειπόντα·	μέμνησο, ὦ αὕτη, τοῦ κυρίου.
[3, 8]	τὴν μέλλουσαν ἐρημίαν τέρασιν οὔτε	προσεῖχον	οὔτ' ἐπίστευον, ἀλλ' ὡς ἐμβεβροντημένοι
[3, 4]	ἀποστόλων ὡμιληκώς, ἧς ἀπὸ τούτων	προσεκτήσατο	ψυχῶν θεραπευτικῆς ἐν δυσὶν ἡμῖν
[3, 23]	ὅπλα, εἶτα τρέμων ἔκλαιεν πικρῶς·	προσελθόντα	δὲ τὸν γέροντα περιέλαβεν, ἀπολογούμενος
[3, 6]	συνήκμαζεν, καὶ καθ' ἡμέραν ἀμφότερα	προσεξεκάετο	τὰ δεινά. Φανερὸς μέν γε
[3, 10]	αὐτοῦ χειρὶ τὰ βιβλία δημοσιῶσαι	προσέταξεν,	ὁ δὲ βασιλεὺς Ἀγρίππας ξβʹ
[3, 39]	ἐπεκλήθη Ἰοῦστος, καὶ Ματθίαν· καὶ	προσευξάμενοι	εἶπαν» Καὶ ἄλλα δὲ ὁ
[3, 7]	θηλαζούσαις ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις·	προσεύχεσθε	δὲ ἵνα μὴ γένηται ὑμῶν
[3, 39]	νῦν λέγεσθαι· οἷς καὶ ἀναγκαῖον	προσέχειν	τὸν νοῦν, εἰκὸς γὰρ τὸν
[3, 26]	διὰ τοιῶνδε γοήτων τὴν Χριστιανῶν	προσηγορίαν	ὑποδυομένων τὸ μέγα τῆς θεοσεβείας
[3, 27]	παρὰ τούτους τῆς αὐτῆς ὄντες	προσηγορίας,	τὴν μὲν τῶν εἰρημένων ἔκτοπον
[3, 27]	τοιαύτην ἐγχείρησιν τῆς τοιᾶσδε λελόγχασι	προσηγορίας,	τοῦ Ἐβιωναίων ὀνόματος τὴν τῆς
[3, 18]	τῆς κατὰ τὸν ἀντί χριστον	προσηγορίας	φερομένης ἐν τῇ Ἰωάννου λεγομένῃ
[3, 6]	πάθος καταλαμβάνοι. Θάπτειν δὲ τοὺς	προσήκοντας	οὔτε ἴσχυον οἱ κάμνοντες καὶ
[3, 8]	παρέπειθον, τοῖς δ' ἐναργέσι καὶ	προσημαίνουσι	τὴν μέλλουσαν ἐρημίαν τέρασιν οὔτε
[3, 10]	γὰρ αἰῶνος ἤδη παρῳχηκότος οὔτε	προσθεῖναί	τις οὔτε ἀφελεῖν ἀπ' αὐτῶν
[3, 24]	παραπλησίως ἐπιτηρεῖ, φάσκων ὡς ἄρα	προσθεὶς	Ἡρῴδης οἷς διεπράξατο πονηροῖς, κατέκλεισε
[3, 39]	ἰδίᾳ γραφῇ παραδίδωσιν Ἀριστίωνος τοῦ	πρόσθεν	δεδηλωμένου τῶν τοῦ κυρίου λόγων
[3, 39]	ταῖς θυγατράσιν διατρῖψαι διὰ τῶν	πρόσθεν	δεδήλωται· ὡς δὲ κατὰ τοὺς
[3, 31]	τῷ Γαΐου δέ, οὗ μικρῷ	πρόσθεν	ἐμνήσθημεν, διαλόγῳ Πρόκλος, πρὸς ὃν
[3, 24]	ἡ γενομένη αἰτία ἐν τοῖς	πρόσθεν	ἡμῖν δεδήλωται· ὁ δὲ Λουκᾶς
[3, 39]	τοὺς φιλομαθεῖς ἀναπέμψαντες, ἀναγκαίως νῦν	προσθήσομεν	ταῖς προεκτεθείσαις αὐτοῦ φωναῖς παράδοσιν
[3, 10]	δ' ἐστὶν ἔργῳ πῶς ἡμεῖς	πρόσιμεν	τοῖς ἰδίοις γράμμασιν· τοσούτου γὰρ
[3, 23]	ὥσπερ ὥπλιστο, ἀνέμενεν, ὡς δὲ	προσιόντα	ἐγνώρισε τὸν Ἰωάννην, εἰς φυγὴν
[3, 7]	συγγραφέως οὐδὲν οἷον τοῖς τῇδε	προσιοῦσιν	τῇ γραφῇ παραθεῖναι. ~Καὶ δὴ
[3, 3]	ἀπόστολος ἐν ταῖς ἐπὶ τέλει	προσρήσεσιν	τῆς πρὸς Ῥωμαίους μνήμην πεποίηται
[3, 2]	τὴν ἐπὶ τέλει τῆς ἐπιστολῆς	πρόσρησιν.	~Πέτρου μὲν οὖν ἐπιστολὴ μία,
[3, 20]	αὐτοὺς ἀνεῖναι, καταπαῦσαι δὲ διὰ	προστάγματος	τὸν κατὰ τῆς ἐκκλησίας διωγμόν.
[3, 12]	ἀπὸ τῆς βασιλικῆς φυλῆς, ἀναζητεῖσθαι	προστάξαι,	μέγιστόν τε Ἰουδαίοις αὖθις ἐκ
[3, 19]	τοὺς ἀπὸ γένους Δαυὶδ ἀναιρεῖσθαι	προστάξαντος,	παλαιὸς κατέχει λόγος τῶν αἱρετικῶν
[3, 34]	ἀναλύει τὸν βίον, τὰ πάντα	προστὰς	ἔτεσιν ἐννέα τῆς τοῦ θείου
[3, 0]	Οὐεσπασιανὸς τοὺς ἐκ Δαυὶδ ἀναζητεῖσθαι	προστάττει.	ΙΓ Ὡς δεύτερος Ἀλεξανδρέων ἡγεῖται
[3, 0]	τοὺς ἀπὸ γένους Δαυὶδ ἀναιρεῖσθαι	προστάττει.	Κ Περὶ τῶν πρὸς γένους
[3, 23]	καλὰ καὶ ἐπωφελῆ φίλον ἀκούειν,	προστίθησιν	ἐν ᾧ Τίς ὁ σῳζόμενος
[3, 6]	σημεῖον ἦν τοῦτο τοὺς ἔνδον	προσφέρεσθαι	τροφήν, εὐθέως δ' ἐξαράξαντες τὰς
[3, 23]	δὲ ἀνέσεως πρὸ ὥρας λαβομένῳ	προσφθείρονταί	τινες ἥλικες ἀργοὶ καὶ ἀπερρωγότες,
[3, 6]	τοῖς ῥυπαρωτάτοις τῶν ἀλόγων ζῴων	πρόσφορα	συλλέ γοντες ἐσθίειν ὑπέφερον. Ζωστήρων
[3, 38]	ἀνωμολογημένῃ παρὰ πᾶσιν, ἣν ἐκ	προσώπου	τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας τῇ Κορινθίων
[3, 39]	τὸν τῶν ἀποστόλων ἀριθμὸν κατατάσσει,	προτάξας	αὐτοῦ τὸν Ἀριστίωνα, σαφῶς τε
[3, 36]	ἐκκλησίᾳ γράφει, ᾗ καὶ παράκλησιν	προτείνει	ὡς μὴ παραιτησάμενοι τοῦ μαρτυρίου
[3, 3]	ἐπιστολὴ μία, ἡ λεγομένη αὐτοῦ	προτέρα,	ἀνωμολόγηται, ταύτῃ δὲ καὶ οἱ
[3, 38]	οὐ μὴν ἔθ' ὁμοίως τῇ	προτέρᾳ	καὶ ταύτην γνώριμον ἐπιστάμεθα, ὅτι
[3, 24]	πρὸς τῷ εὐαγγελίῳ καὶ ἡ	προτέρα	τῶν ἐπιστολῶν παρά τε τοῖς
[3, 25]	αἷς ἑξῆς τὴν φερομένην Ἰωάννου	προτέραν	καὶ ὁμοίως τὴν Πέτρου κυρωτέον
[3, 39]	αὐτὸς μαρτυρίαις ἀπὸ τῆς Ἰωάννου	προτέρας	ἐπιστολῆς καὶ ἀπὸ τῆς Πέτρου
[3, 37]	τὴν ψυχὴν πληττόμενοι, τὴν σωτήριον	πρότερον	ἀπεπλήρουν παρακέλευσιν, ἐνδεέσιν νέμοντες τὰς
[3, 23]	κατεπᾴδων αὐτοῦ τὴν γνώμην, οὐ	πρότερον	ἀπῆλθεν, ὥς φασιν, πρὶν αὐτὸν
[3, 26]	τῶν κοσμοποιῶν ἀγγέλων περιγενήσεσθαι, μὴ	πρότερον	διὰ τῆς πρὸς αὐτοῦ παραδιδομένης
[3, 24]	κατέχει λόγος. Ματθαῖός τε γὰρ	πρότερον	Ἑβραίοις κηρύξας, ὡς ἤμελλεν καὶ
[3, 32]	αὐτὸς ἐκεῖνος, οὗ διαφόροις ἤδη	πρότερον	ἐχρησάμεθα φωναῖς, Ἡγήσιππος· ὃς δὴ
[3, 31]	αὐτῶν καταθέσεως ὁ χῶρος ἤδη	πρότερον	ἡμῖν δεδήλωται· τοῦ δὲ Ἰωάννου
[3, 32]	ἐπιβιῶναι βασιλείαν μετὰ τὴν ἤδη	πρότερον	ἱστορηθεῖσαν αὐτῶν ὑπὲρ τῆς εἰς
[3, 4]	Ῥωμαίων ἐκκλησίας τὴν ἐπισκοπὴν ἤδη	πρότερον	κληρωθεὶς δεδήλωται· ἀλλὰ καὶ ὁ
[3, 32]	Κλωπὰ, οὗ γεγονέναι αὐτὸν καὶ	πρότερον	ὁ λόγος ἐδήλωσεν. Ὁ δ'
[3, 28]	παρειλήφαμεν· Γάϊος, οὗ φωνὰς ἤδη	πρότερον	παρατέθειμαι, ἐν τῇ φερομένῃ αὐτοῦ
[3, 39]	Ἰωάννου ὄνομα, ὧν τὸν μὲν	πρότερον	Πέτρῳ καὶ Ἰακώβῳ καὶ Ματθαίῳ
[3, 8]	πρὸς τοὺς παρόντας, ἃς καὶ	πρότερον	φωνὰς βοῶν διετέλει. Νομίσαντες δ'
[3, 23]	ὁ Ἀλεξανδρεύς· ὧν ὁ μὲν	πρότερος	ἐν δευτέρῳ τῶν πρὸς τὰς
[3, 26]	ὅπλον δεύτερον οὐ χεῖρον τοῦ	προτέρου	τῆς διαβολικῆς ἐνεργείας ἀποδείκνυται τὸν
[3, 9]	ἔθνους ἐπειράθησαν. Τούτων ἐν τῷ	προτέρῳ	τὸν ἀριθμὸν τῆς λεγομένης παλαιᾶς
[3, 24]	ἀπόστολον Ἰωάννην τὸν ὑπὸ τῶν	προτέρων	εὐαγγελιστῶν παρασιωπηθέντα χρόνον καὶ τὰ
[3, 27]	καὶ σοφίαν ὁμολογοῦντες, τῇ τῶν	προτέρων	περιετρέποντο δυσσεβείᾳ, μάλιστα ὅτε καὶ
[3, 30]	ἀνακομιδῆς, ἐπιφωνῆσαι δὲ εὖ μάλα	προτρεπτικῶς	καὶ παρακλητικῶς, ἐξ ὀνόματος προσειπόντα·
[3, 36]	διὰ λόγων ὁμιλίαις τε καὶ	προτροπαῖς	ἐπιρρωννύς, ἐν πρώτοις μάλιστα προφυλάττεσθαι
[3, 24]	κατ' αὐτὸν συγγράμματος τὴν αἰτίαν	προύθηκεν	δι' ἣν πεποίηται τὴν σύνταξιν,
[3, 27]	μὴν ἔθ' ὁμοίως καὶ οὗτοι	προϋπάρχειν	αὐτὸν θεὸν λόγον ὄντα καὶ
[3, 3]	μαρτυρίαις. Προϊούσης δὲ τῆς ἱστορίας	προύργου	ποιήσομαι σὺν ταῖς διαδοχαῖς ὑποσημήνασθαι
[3, 36]	ἄρτι τότε πρῶτον ἐπιπολαζούσας παρῄνει	προύτρεπέν	τε ἀπρὶξ ἔχεσθαι τῆς τῶν
[3, 33]	συσκευαζομένων ἐπιβουλάς, ὡς καὶ ἄνευ	προφανῶν	διωγμῶν μερικοὺς κατ' ἐπαρχίαν ἐξάπτεσθαι
[3, 6]	μένειν πρὸς ἀπωλείας ἴσον ἦν·	προφάσει	γὰρ αὐτομολίας ἀνῃρεῖτό τις διὰ
[3, 33]	κακουργεῖν περὶ ἡμᾶς ἐθέλουσιν λείπεσθαι	προφάσεις,	ἔσθ' ὅπῃ μὲν τῶν δήμων,
[3, 25]	τῶν ἀποστόλων πρὸς τῶν αἱρετικῶν	προφερομένας	ἤτοι ὡς Πέτρου καὶ Θωμᾶ
[3, 10]	Περσῶν βασιλέως οἱ μετὰ Μωυσῆν	προφῆται	τὰ κατ' αὐτοὺς πραχθέντα συνέγραψαν
[3, 31]	δὲ ἦσαν παρθένοι θυγατέρες τέσσαρες	προφητεύουσαι.	Τὰ μὲν οὖν εἰς ἡμετέραν
[3, 7]	αὐτὰ ταῦτα δηλοῖ ὧδέ πως	προφητεύων·	οὐαὶ δὲ ταῖς ἐν γαστρὶ
[3, 31]	ἐκτεθεῖσιν, οὕτω φησίν· Μετὰ τοῦτον	προφήτιδες	τέσσαρες αἱ Φιλίππου γεγένηνται ἐν
[3, 31]	ἅμα τῷ πατρὶ τότε διατριβουσῶν	προφητικοῦ	τε χαρίσματος ἠξιωμένων μνημονεύει, κατὰ
[3, 37]	ὃν ἅμα ταῖς Φιλίππου θυγατράσιν	προφητικῷ	χαρίσματι λόγος ἔχει διαπρέψαι, καὶ
[3, 10]	τὸ μὴ γενέσθαι τὴν τῶν	προφητῶν	ἀκριβῆ διαδοχήν. Δῆλον δ' ἐστὶν
[3, 5]	ἐπὶ τέλει τὸ πρὸς τῶν	προφητῶν	ἀνηγορευμένον βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως ἐν
[3, 23]	εἰς τὸ χωρίον, ὑπὸ τῆς	προφυλακῆς	τῶν λῃστῶν ἁλίσκεται, μήτε φεύγων
[3, 36]	προτροπαῖς ἐπιρρωννύς, ἐν πρώτοις μάλιστα	προφυλάττεσθαι	τὰς αἱρέσεις ἄρτι τότε πρῶτον
[3, 38]	ὡς τοῦ αὐτοῦ χθὲς καὶ	πρῴην	τινὲς προήγαγον, Πέτρου δὴ καὶ
[3, 9]	αὐτός τε Ῥωμαίους πολεμήσας τὰ	πρῶτα	καὶ τοῖς ὕστερον παρατυχὼν ἐξ
[3, 24]	τὸ μὲν κατὰ Ἰωάννην τὰ	πρῶτα	τῶν τοῦ Χριστοῦ πράξεων περιέχειν,
[3, 37]	πλείους ἐγνωρίζοντο κατὰ τούσδε, τὴν	πρώτην	τάξιν τῆς τῶν ἀποστόλων ἐπέχοντες
[3, 37]	ἀπαριθμεῖσθαι ὅσοι ποτὲ κατὰ τὴν	πρώτην	τῶν ἀποστόλων διαδοχὴν ἐν ταῖς
[3, 37]	παράδοξοι δυνάμεις ἐνήργουν, ὥστε ἀπὸ	πρώτης	ἀκροάσεως ἀθρόως αὔτανδρα πλήθη προθύμως
[3, 10]	δὲ σύμφυτόν ἐστιν εὐθὺς ἐκ	πρώτης	γενέσεως Ἰουδαίοις τὸ νομίζειν αὐτὰ
[3, 0]	τῶν ἀποστόλων. Δ Περὶ τῆς	πρώτης	τῶν ἀποστόλων διαδοχῆς. Ε Περὶ
[3, 27]	Ἐβιωναίους τούτους οἰκείως ἐπεφήμιζον οἱ	πρῶτοι,	πτωχῶς καὶ ταπεινῶς τὰ περὶ
[3, 24]	γραφῇ τὴν περὶ τῶν ἐν	πρώτοις	καὶ κατ' ἀρχὴν τοῦ κηρύγματος
[3, 36]	τε καὶ προτροπαῖς ἐπιρρωννύς, ἐν	πρώτοις	μάλιστα προφυλάττεσθαι τὰς αἱρέσεις ἄρτι
[3, 25]	γραφάς. Καὶ δὴ τακτέον ἐν	πρώτοις	τὴν ἁγίαν τῶν εὐαγγελίων τετρακτύν,
[3, 21]	οὗτος τῶν αὐτόθι μετὰ τὸν	πρῶτον	Ἀννιανὸν προέστη. Ἐν τούτῳ δὲ
[3, 24]	ὑπὸ τὸν οὐρανὸν διεγνωσμένον ἐκκλησίαις,	πρῶτον	ἀνωμολογήσθω· ὅτι γε μὴν εὐλόγως
[3, 6]	ἀπολιπών. Οἳ δὲ τὸ μὲν	πρῶτον	ἐκ τοῦ δημοσίου θησαυροῦ τοὺς
[3, 23]	μάρτυρος» Ὃ δὲ τὸ μὲν	πρῶτον	ἐξεπλάγη, χρήματα οἰόμενος, ἅπερ οὐκ
[3, 36]	προφυλάττεσθαι τὰς αἱρέσεις ἄρτι τότε	πρῶτον	ἐπιπολαζούσας παρῄνει προύτρεπέν τε ἀπρὶξ
[3, 4]	Λουκᾶς, τῆς ἐν Ἀθήναις ἐκκλησίας	πρῶτον	ἐπίσκοπον ἀρχαίων τις ἕτερος Διονύσιος,
[3, 23]	με ἀπέστειλεν. Ὃ δὲ ἀκούσας,	πρῶτον	ἔστη μὲν κάτω βλέπων, εἶτα
[3, 21]	Νερούαν διαδέχεται Τραϊανός. Οὗ δὴ	πρῶτον	ἔτος ἦν ἐν ᾧ τῆς
[3, 23]	καὶ ἀπερρωγότες, ἐθάδες κακῶν, καὶ	πρῶτον	μὲν δι' ἑστιάσεων πολυτελῶν αὐτὸν
[3, 8]	ἔθος ἦν, πρὸς τὰς λειτουργίας,	πρῶτον	μὲν κινήσεως ἔφασαν ἀντιλαμβάνεσθαι καὶ
[3, 4]	πάγῳ πρὸς Ἀθηναίους Παύλου δημηγορίαν	πρῶτον	πιστεῦσαι ἀνέγραψεν ὁ Λουκᾶς, τῆς
[3, 39]	εἰ μή τις ἐθέλοι τὸν	πρῶτον,	τὴν ἐπ' ὀνόματος φερομένην Ἰωάννου
[3, 14]	τῆς κατ' Ἀλεξάνδρειαν παροικίας ὁ	πρῶτος	Ἀννιανὸς δύο πρὸς τοῖς εἴκοσι
[3, 7]	Ἰάκωβός τε αὐτὸς ὁ τῇδε	πρῶτος	ἐπίσκοπος, τοῦ κυρίου χρηματίζων ἀδελφός,
[3, 21]	ἐπισκοπευσάντων βαθμόν. Λίνος δὲ ὁ	πρῶτος	ἦν καὶ μετ' αὐτὸν Ἀνέγκλητος.
[3, 2]	τὴν Παύλου καὶ Πέτρου μαρτυρίαν	πρῶτος	κληροῦται τὴν ἐπισκοπὴν Λίνος. Μνημονεύει
[3, 4]	τὴν δευτέραν πρὸς Τιμόθεον ἐπιστολήν,	πρῶτος	μετὰ Πέτρον τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας
[3, 4]	τῆς ἐν Ἐφέσῳ παροικίας ἱστορεῖται	πρῶτος	τὴν ἐπισκοπὴν εἰληχέναι, ὡς καὶ
[3, 0]	Χριστὸν οἱ ἀπόστολοι. Β Τίς	πρῶτος	τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας προέστη. Γ
[3, 22]	καὶ τῶν ἐπ' Ἀντιοχείας Εὐοδίου	πρώτου	καταστάντος δεύτερος ἐν τοῖς δηλουμένοις
[3, 5]	τὸν αὐτόθι τῆς ἐπισκοπῆς θρόνον	πρώτου	μετὰ τὴν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν
[3, 5]	αὐτοῦ πλείστας ὅσας ἐπιβουλὰς μεμηχανημένων,	πρώτου	τε Στεφάνου λίθοις ὑπ' αὐτῶν
[3, 28]	τινας τοῦ αὐτοῦ ψευδοδοξίας ἐν	πρώτῳ	συγγράμματι τῶν πρὸς τὰς αἱρέσεις
[3, 6]	τῶν ξιφῶν ἐδοκίμαζον ἐν τοῖς	πτώμασιν,	καί τινας τῶν ἐρριμμένων ἔτι
[3, 27]	Ἐβιωναίων ὀνόματος τὴν τῆς διανοίας	πτωχείαν	αὐτῶν ὑποφαίνοντος· ταύτῃ γὰρ ἐπίκλην
[3, 27]	ὑποφαίνοντος· ταύτῃ γὰρ ἐπίκλην ὁ	πτωχὸς	παρ' Ἑβραίοις ὀνομάζεται. ~Κατὰ τοὺς
[3, 27]	τούτους οἰκείως ἐπεφήμιζον οἱ πρῶτοι,	πτωχῶς	καὶ ταπεινῶς τὰ περὶ τοῦ
[3, 8]	ἱερῷ μέσῳ· ἡ δ' ἀνατολικὴ	πύλη	τοῦ ἐνδοτέρω χαλκῆ μὲν οὖσα
[3, 29]	οἱ τὴν αἵρεσιν αὐτοῦ μετιόντες.	Πυνθάνομαι	δ' ἐγὼ τὸν Νικόλαον μηδεμιᾷ
[3, 36]	ἀοράτων, ἵνα Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτύχω·	πῦρ	καὶ σταυρὸς θηρίων τε συστάσεις,
[3, 5]	καὶ ἀφανισμὸν ἔσχατον τὸν διὰ	πυρὸς	ὑπομείναντι, πάρεστιν ὅτῳ φίλον ἐπ'
[3, 6]	μὲν οὐδαμοῦ παρετίθετο, τοῦ δὲ	πυρὸς	ὑφέλκοντες ἔτ' ὠμὰ τὰ σιτία
[3, 6]	τὰς κτήσεις ἑνὸς ἀντικατηλλάξαντο μέτρου,	πυρῶν	μέν, εἰ πλουσιώτεροι τυγχάνοιεν ὄντες,
[3, 23]	τῶν πρὸς τὰς αἱρέσεις ὧδέ	πως	γράφει κατὰ λέξιν· καὶ πάντες
[3, 31]	τὰ μὲν τοῦ χρόνου ἤδη	πως	εἴρηται, τὸ δέ γε τοῦ
[3, 23]	συγγράμματι· λαβὼν δὲ ἀνάγνωθι ὧδέ	πως	ἔχουσαν καὶ αὐτοῦ τὴν γραφήν·
[3, 10]	διαδοχήν. Δῆλον δ' ἐστὶν ἔργῳ	πῶς	ἡμεῖς πρόσιμεν τοῖς ἰδίοις γράμμασιν·
[3, 39]	ἀριθμοῦ ἡ τῶν Πράξεων ὧδέ	πως	ἱστορεῖ γραφή· καὶ ἔστησαν δύο,
[3, 32]	δὴ ταῦτα κατὰ λέξιν ὧδέ	πως	ἱστοροῦντος· ἀπὸ τούτων δηλαδὴ τῶν
[3, 31]	τῶν τε τούτου θυγατέρων ὧδέ	πως·	καὶ γὰρ κατὰ τὴν Ἀσίαν
[3, 23]	καὶ ἐπιδακρύσας, ἐκεῖνος ἔφη τέθνηκεν.	Πῶς	καὶ τίνα θάνατον; θεῷ τέθνηκεν,
[3, 31]	ἠξιωμένων μνημονεύει, κατὰ λέξιν ὧδέ	πως	λέγων· ἤλθομεν εἰς Καισάρειαν, καὶ
[3, 19]	δὲ δηλοῖ κατὰ λέξιν ὧδέ	πως	λέγων ὁ Ἡγήσιππος· ~Ἔτι δὲ
[3, 39]	μόνων αὐτῷ γραφέντων μνημονεύει, ὧδέ	πως	λέγων· Ταῦτα δὲ καὶ Παπίας
[3, 7]	ταῖς περὶ τοῦ παντὸς πολέμου,	πῶς	οὐκ ἂν ἀποθαυμάσειεν, θείαν ὡς
[3, 7]	ἧς αὐτὰ ταῦτα δηλοῖ ὧδέ	πως	προφητεύων· οὐαὶ δὲ ταῖς ἐν
[3, 32]	πάντας ὑπερθαυμάζειν καὶ τὸν ὑπατικὸν	πῶς	ρκʹ τυγχάνων ἐτῶν ὑπέμεινεν, καὶ