Livre, Chap.
[3, 25]	Ἑβραίων οἱ τὸν Χριστὸν παραδεξάμενοι	χαίρουσιν.	Ταῦτα δὲ πάντα τῶν ἀντιλεγομένων
[3, 23]	ἕτοιμος λῄσταρχος ἦν, βιαιότατος μιαιφονώτατος	χαλεπώτατος.	Χρόνος ἐν μέσῳ, καί τινος
[3, 6]	λιμός, οἱ στασιασταὶ δὲ ἀμφοτέρων	χαλεπώτεροι.	Ἴθι, γενοῦ μοι τροφὴ καὶ
[3, 6]	γέμουσα. Καὶ τούτων οἱ λῃσταὶ	χαλεπώτεροι.	Τυμβωρυχοῦντες γοῦν τὰς οἰκίας, ἐσύλων
[3, 23]	ἵππος ὀρθῆς ὁδοῦ καὶ τὸν	χαλινὸν	ἐνδακών, μειζόνως κατὰ τῶν βαράθρων
[3, 8]	δ' ἀνατολικὴ πύλη τοῦ ἐνδοτέρω	χαλκῆ	μὲν οὖσα καὶ στιβαρωτάτη, κλειομένη
[3, 7]	περιβαλοῦσίν σοι οἱ ἐχθροί σου	χάρακα,	καὶ περικυκλώσουσίν σε, καὶ συνέξουσίν
[3, 25]	τὸ ἦθος τὸ ἀποστολικὸν ἐναλλάττει	χαρακτήρ,	ἥ τε γνώμη καὶ ἡ
[3, 38]	τῆς ἀποστολικῆς ὀρθοδοξίας ἀποσῴζει τὸν	χαρακτῆρα.	Ἡ μὲν οὖν τοῦ Κλήμεντος
[3, 38]	τῷ τὸν ὅμοιον τῆς φράσεως	χαρακτῆρα	τήν τε τοῦ Κλήμεντος ἐπιστολὴν
[3, 4]	τῷ τε εὐαγγελίῳ, ὃ καὶ	χαράξαι	μαρτύρεται καθ' ἃ παρέδοσαν αὐτῷ
[3, 10]	ἀνθρώποις παραδοῦναι τῶν πράξεων, ὥστε	χαράξας	τῇ αὐτοῦ χειρὶ τὰ βιβλία
[3, 24]	ἐπὶ τὴν γραφὴν ἐλθεῖν τοιᾶσδε	χάριν	αἰτίας. Τῶν προαναγραφέντων τριῶν εἰς
[3, 23]	δὲ ἐπεὶ τὰ ἄλλα ὧν	χάριν	ἧκεν κατεστήσατο, ἄγε δή, ἔφη,
[3, 6]	ψυχρὰν ἂν καταθείμην τῇ πατρίδι	χάριν,	καθυφέμενος τὸν λόγον ὧν πέπονθε
[3, 30]	θανάτῳ, ἡσθῆναι μὲν τῆς κλήσεως	χάριν	καὶ τῆς εἰς οἶκον ἀνακομιδῆς,
[3, 39]	ἀηδὲς διὰ τὴν τοῦ κυρίου	χάριν	ὑπομείναντος. Τοῦτον δὲ τὸν Ἰοῦστον
[3, 37]	ἅμα ταῖς Φιλίππου θυγατράσιν προφητικῷ	χαρίσματι	λόγος ἔχει διαπρέψαι, καὶ ἄλλοι
[3, 31]	πατρὶ τότε διατριβουσῶν προφητικοῦ τε	χαρίσματος	ἠξιωμένων μνημονεύει, κατὰ λέξιν ὧδέ
[3, 37]	μετῄεσαν σὺν τῇ ἐκ θεοῦ	χάριτι	καὶ συνεργίᾳ, ἐπεὶ καὶ τοῦ
[3, 6]	ἀλιτηρίους, ἢ καταποθῆναι ἂν ὑπὸ	χάσματος	ἢ κατακλυσθῆναι τὴν πόλιν ἢ
[3, 7]	μὴ γένηται ὑμῶν ἡ φυγὴ	χειμῶνος	μηδὲ σαββάτῳ. Ἔσται γὰρ τότε
[3, 6]	σωμάτων, ἐστέναξέν τε καὶ τὰς	χεῖρας	ἀνατείνας κατεμαρτύρατο τὸν θεόν, ὡς
[3, 6]	τὴν πέμπτην τοῦ Ἰωσήπου μετὰ	χεῖρας	αὖθις ἀναλαβών, τότε πραχθέντων δίελθε
[3, 9]	τὸν Ἰώσηπον, τοσαῦτα τῇ μετὰ	χεῖρας	συμβεβλημένον ἱστορίᾳ, ὁπόθεν τε καὶ
[3, 20]	διατρέφεσθαι» Εἶτα δὲ καὶ τὰς	χεῖρας	τὰς ἑαυτῶν ἐπιδεικνύναι, μαρτύριον τῆς
[3, 30]	δ' οἰκεῖα ὄντα τῇ μετὰ	χεῖρας	ὑποθέσει, ἐνταῦθά μοι κατὰ καιρὸν
[3, 10]	πράξεων, ὥστε χαράξας τῇ αὐτοῦ	χειρὶ	τὰ βιβλία δημοσιῶσαι προσέταξεν, ὁ
[3, 33]	τὴν ἀπειλὴν σφοδρότατα ἐγκειμένην, οὐ	χεῖρόν	γε μὴν τοῖς κακουργεῖν περὶ
[3, 26]	Μένανδρος διαδεξάμενος, ὅπλον δεύτερον οὐ	χεῖρον	τοῦ προτέρου τῆς διαβολικῆς ἐνεργείας
[3, 36]	στρατιωτικὸν τάγμα, οἳ καὶ εὐεργετούμενοι	χείρονες	γίνονται, ἐν δὲ τοῖς ἀδικήμασιν
[3, 6]	σκιά, πόλεμος ἦν, καὶ διὰ	χειρῶν	ἐχώρουν οἱ φίλτατοι πρὸς ἀλλήλους,
[3, 20]	ἐργασίας ἐναποτυπωθέντας ἐπὶ τῶν ἰδίων	χειρῶν	τύλους παριστάντας. Ἐρωτηθέντας δὲ περὶ
[3, 6]	τροφάς, καὶ τῶν φιλτάτων ἐν	χερσὶ	μαραινομένων οὐκ ἦν φειδὼ τοὺς
[3, 6]	ἐσπαράσσοντο γυναῖκες συγκαλύπτουσαι τὰ ἐν	χερσίν,	οὐδέ τις ἦν οἶκτος πολιᾶς
[3, 38]	μακρὰ συγγράμματα ὡς τοῦ αὐτοῦ	χθὲς	καὶ πρῴην τινὲς προήγαγον, Πέτρου
[3, 39]	ἄλλα μυθικώτερα· ἐν οἷς καὶ	χιλιάδα	τινά φησιν ἐτῶν ἔσεσθαι μετὰ
[3, 28]	ταῖς γραφαῖς τοῦ θεοῦ, ἀριθμὸν	χιλιονταετίας	ἐν γάμῳ ἑορτῆς, θέλων πλανᾶν,
[3, 32]	δ' ὁ ἱερὸς τῶν ἀποστόλων	χορὸς	διάφορον εἰλήφει τοῦ βίου τέλος
[3, 6]	ἐμασῶντο, τροφὴ δ' ἦν καὶ	χόρτου	τισὶν παλαιοῦ σπαράγματα· τὰς γὰρ
[3, 23]	ἐν μέσῳ, καί τινος ἐπιπεσούσης	χρείας	ἀνακαλοῦσι τὸν Ἰωάννην. Ὃ δὲ
[3, 39]	ἔφην, Πέτρῳ· ὃς πρὸς τὰς	χρείας	ἐποιεῖτο τὰς διδασκαλίας, ἀλλ' οὐχ
[3, 6]	τὰς θήκας, πρὶν ἐπιστῆναι τὸ	χρεών,	προῆλθον. Οὔτε δὲ θρῆνος ἐν
[3, 11]	τοὺς πάντας περὶ τοῦ τίνα	χρὴ	τῆς Ἰακώβου διαδοχῆς ἐπικρῖναι ἄξιον,
[3, 23]	δὲ τὸ μὲν πρῶτον ἐξεπλάγη,	χρήματα	οἰόμενος, ἅπερ οὐκ ἔλαβεν, συκοφαντεῖσθαι,
[3, 7]	τῇδε πρῶτος ἐπίσκοπος, τοῦ κυρίου	χρηματίζων	ἀδελφός, ἔτι τῷ βίῳ περιόντες
[3, 20]	πόσας κτήσεις ἔχουσιν ἢ πόσων	χρημάτων	κυριεύουσιν. Οἱ δὲ εἶπαν ἀμφοτέροις
[3, 5]	τὸ πλῆθος ἱστορεῖ, ἀναγκαῖον ὑποσημήνασθαι.	Χρῆν	δ' οὖν ἐν αἷς ἡμέραις
[3, 6]	τοῦ σιδήρου, τοὺς δ' ἱκετεύοντας.	Χρῆσαι	σφίσιν δεξιὰν καὶ ξίφος, τῷ
[3, 38]	αὐτολεξεὶ ῥητοῖς τισιν ἐξ αὐτῆς	χρησάμενος,	σαφέστατα παρίστησιν ὅτι μὴ νέον
[3, 3]	εἶναι παρειλήφαμεν, ὅμως δὲ πολλοῖς	χρήσιμος	φανεῖσα, μετὰ τῶν ἄλλων ἐσπουδάσθη
[3, 10]	Καὶ ταῦτα δὲ τοῦ συγγραφέως	χρησίμως	ὧδε παρατεθείσθω. Πεπόνηται δὲ καὶ
[3, 8]	τούτου παραδοξότερον ὁ αὐτὸς ἱστορεῖ,	χρησμόν	τινα φάσκων ἐν ἱεροῖς γράμμασιν
[3, 5]	ἐν Ἱεροσολύμοις ἐκκλησίας κατά τινα	χρησμὸν	τοῖς αὐτόθι δοκίμοις δι' ἀποκαλύψεως
[3, 32]	πολυτρόπως ὁ δηλούμενος ὡς ἂν	Χριστιανὸς	ἐπὶ πλείσταις αἰκισθεὶς ἡμέραις αὐτόν
[3, 32]	ὡς ὄντος ἀπὸ Δαυὶδ καὶ	Χριστιανοῦ,	καὶ οὕτως μαρτυρεῖ ἐτῶν ὢν
[3, 0]	ἐμαρτύρησεν. ΛΓ Ὅπως Τραϊανὸς ζητεῖσθαι	Χριστιανοὺς	ἐκώλυσεν. ΛΔ Ὡς τῆς Ῥωμαίων
[3, 33]	καὶ τοῦτο, ἀνίστασθαι ἕωθεν τοὺς	Χριστιανοὺς	καὶ τὸν Χριστὸν θεοῦ δίκην
[3, 33]	γὰρ Σεκοῦνδος ἡγούμενος ἐπαρχίου κατακρίνας	Χριστιανούς	τινας καὶ τῆς ἀξίας ἐκβαλών,
[3, 26]	ἐνεργείας διὰ τοιῶνδε γοήτων τὴν	Χριστιανῶν	προσηγορίαν ὑποδυομένων τὸ μέγα τῆς
[3, 33]	Τραϊανὸν δόγμα τοιόνδε τεθεικέναι, τὸ	Χριστιανῶν	φῦλον μὴ ἐκζητεῖσθαι μέν, ἐμπεσὸν
[3, 33]	ταῦτα ἀντέγραψεν Τραϊανὸς τὸ τῶν	Χριστιανῶν	φῦλον μὴ ἐκζητεῖσθαι μέν, ἐμπεσὸν
[3, 8]	Δικαιότερον δ' ἂν ἐπὶ τὸν	Χριστὸν	ἀναχθείη, πρὸς ὃν εἴρητο. Ὑπὸ
[3, 4]	ἐπαρχίαις τοὺς ἐκ περιτομῆς τὸν	Χριστὸν	εὐαγγελιζόμενος τὸν τῆς καινῆς διαθήκης
[3, 33]	ἕωθεν τοὺς Χριστιανοὺς καὶ τὸν	Χριστὸν	θεοῦ δίκην ὑμνεῖν καὶ πρὸς
[3, 33]	ἅμα τῇ ἕῳ διεγειρομένους τὸν	Χριστὸν	θεοῦ δίκην ὑμνεῖν, τὸ δὲ
[3, 5]	ἅτε τοσαῦτα εἴς τε τὸν	Χριστὸν	καὶ τοὺς ἀποστόλους αὐτοῦ παρηνομηκότας
[3, 18]	ἐπὶ Ῥώμης ὑπάτων, τῆς εἰς	Χριστὸν	μαρτυρίας ἕνεκεν εἰς νῆσον Ποντίαν
[3, 36]	θηρίων γενέσθαι βορὰν τῆς εἰς	Χριστὸν	μαρτυρίας ἕνεκεν. Καὶ δὴ τὴν
[3, 0]	~Α Ὅποι γῆς ἐκήρυξαν τὸν	Χριστὸν	οἱ ἀπόστολοι. Β Τίς πρῶτος
[3, 25]	ᾧ μάλιστα Ἑβραίων οἱ τὸν	Χριστὸν	παραδεξάμενοι χαίρουσιν. Ταῦτα δὲ πάντα
[3, 5]	ὀνομάζουσιν, ἐν ἧ τῶν εἰς	Χριστὸν	πεπιστευκότων ἀπὸ τῆς Ἱερουσαλὴμ μετῳκισμένων,
[3, 32]	αὐτῶν ὑπὲρ τῆς εἰς τὸν	Χριστὸν	πίστεως ἐπὶ Δομετιανοῦ μαρτυρίαν, γράφει
[3, 27]	διὰ μόνης τῆς εἰς τὸν	Χριστὸν	πίστεως καὶ τοῦ κατ' αὐτὴν
[3, 18]	ψήφου τῆς κατὰ τὸν ἀντί	χριστον	προσηγορίας φερομένης ἐν τῇ Ἰωάννου
[3, 5]	τὸν πάντων σωτῆρα καὶ εὐεργέτην	Χριστόν	τε τοῦ θεοῦ τὰ κατὰ
[3, 35]	ὅσων ἐκ περιτομῆς εἰς τὸν	Χριστὸν	τηνικαῦτα πεπιστευκότων εἷς καὶ αὐτὸς
[3, 27]	πονηρὸς δαίμων, τῆς περὶ τὸν	Χριστὸν	τοῦ θεοῦ διαθέσεως ἀδυνατῶν ἐκσεῖσαι,
[3, 6]	Τοιαῦτα τῆς Ἰουδαίων εἰς τὸν	Χριστὸν	τοῦ θεοῦ παρανομίας καὶ δυσσεβείας
[3, 5]	ὅπως αὐτοὺς τῆς εἰς τὸν	Χριστὸν	τοῦ θεοῦ παρανομίας οὐκ εἰς
[3, 0]	Ε Περὶ τῆς μετὰ τὸν	Χριστὸν	ὑστάτης Ἰουδαίων πολιορκίας. Περὶ τοῦ
[3, 23]	ἀντιδώσω τὴν ἐμήν. Στῆθι, πίστευσον·	Χριστός	με ἀπέστειλεν. Ὃ δὲ ἀκούσας,
[3, 23]	ἣν ἐγώ τε καὶ ὁ	Χριστός	σοι παρακατεθέμεθα ἐπὶ τῆς ἐκκλησίας,
[3, 28]	δόγμα, ἐπίγειον ἔσεσθαι τὴν τοῦ	Χριστοῦ	βασιλείαν, καὶ ὧν αὐτὸς ὠρέγετο,
[3, 39]	ἐκ νεκρῶν ἀνάστασιν, σωματικῶς τῆς	Χριστοῦ	βασιλείας ἐπὶ ταυτησὶ τῆς γῆς
[3, 36]	συγκέχρηται, τοιαῦτά τινα περὶ τοῦ	Χριστοῦ	διεξιών· Ἐγὼ δὲ καὶ μετὰ
[3, 27]	καὶ ταπεινῶς τὰ περὶ τοῦ	Χριστοῦ	δοξάζοντας. Λιτὸν μὲν γὰρ αὐτὸν
[3, 24]	δι' αὐτῶν συντελουμένῃ θαυματουργῷ τοῦ	Χριστοῦ	δυνάμει μόνῃ χρώμενοι, τῆς τῶν
[3, 36]	ἐμὲ ἐρχέσθωσαν, μόνον ἵνα Ἰησοῦ	Χριστοῦ	ἐπιτύχω» Καὶ ταῦτα μὲν ἀπὸ
[3, 36]	ὁρατῶν καὶ ἀοράτων, ἵνα Ἰησοῦ	Χριστοῦ	ἐπιτύχω· πῦρ καὶ σταυρὸς θηρίων
[3, 28]	ἐπίγειον εἶναι τὸ βασίλειον τοῦ	Χριστοῦ	καὶ πάλιν ἐπιθυμίαις καὶ ἡδοναῖς
[3, 20]	παριστάντας. Ἐρωτηθέντας δὲ περὶ τοῦ	Χριστοῦ	καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ ὁποία
[3, 1]	Ἰλλυρικοῦ πεπληρωκότος τὸ εὐαγγέλιον τοῦ	Χριστοῦ	καὶ ὕστερον ἐν τῇ Ῥώμῃ
[3, 23]	ἐπὶ τῆς ἐκκλησίας καὶ τοῦ	Χριστοῦ	μάρτυρος» Τοῦ δὲ δεχομένου καὶ
[3, 24]	ἀρχὴν τοῦ κηρύγματος ὑπὸ τοῦ	Χριστοῦ	πεπραγμένων, διήγησιν. Καὶ ἀληθής γε
[3, 24]	Ἰωάννην τὰ πρῶτα τῶν τοῦ	Χριστοῦ	πράξεων περιέχειν, τὰ δὲ λοιπὰ
[3, 24]	εἰς φυλακὴν βεβλημένου πρὸς τοῦ	Χριστοῦ	πραχθέντα παραδίδωσιν, οἱ δὲ λοιποὶ
[3, 7]	κυρίου καὶ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ	Χριστοῦ	προρρήσεσιν, θείᾳ δυνάμει ὥσπερ ἤδη
[3, 0]	λιμοῦ. Ζ Περὶ τῶν τοῦ	Χριστοῦ	προρρήσεων. Η Περὶ τῶν πρὸ
[3, 7]	ἔτεσιν μετὰ τὴν κατὰ τοῦ	Χριστοῦ	τόλμαν τὸν κατ' αὐτῶν ὄλεθρον
[3, 24]	ἀληθῶς θεοπρεπεῖς, φημὶ δὲ τοῦ	Χριστοῦ	τοὺς ἀποστόλους, τὸν βίον ἄκρως
[3, 19]	καὶ ὡς αὐτοῦ συγγένειαν τοῦ	Χριστοῦ	φερόντων. Ταῦτα δὲ δηλοῖ κατὰ
[3, 5]	στειλαμένων πορείαν σὺν δυνάμει τοῦ	Χριστοῦ,	φήσαντος αὐτοῖς· πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα
[3, 20]	Ἐφοβεῖτο γὰρ τὴν παρουσίαν τοῦ	Χριστοῦ	ὡς καὶ Ἡρῴδης. Καὶ ἐπηρώτησεν
[3, 23]	ἔχεις ἔτι ζωῆς ἐλπίδας. Ἐγὼ	Χριστῷ	λόγον δώσω ὑπὲρ σοῦ· ἂν
[3, 24]	πεποιημένων, Ἰωάννην φασὶ τὸν πάντα	χρόνον	ἀγράφῳ κεχρημένον κηρύγματι, τέλος καὶ
[3, 23]	Ὁ δὲ Κλήμης ὁμοῦ τὸν	χρόνον	ἐπισημηνάμενος, καὶ ἱστορίαν ἀναγκαιοτάτην οἷς
[3, 29]	Νικολαϊτῶν αἵρεσις ἐπὶ σμικρότατον συνέστη	χρόνον,	ἧς δὴ καὶ ἡ τοῦ
[3, 24]	ὑπὸ τῶν προτέρων εὐαγγελιστῶν παρασιωπηθέντα	χρόνον	καὶ τὰ κατὰ τοῦτον πεπραγμένα
[3, 24]	τὸν ἐπὶ ταύτῃ πειρασμὸν τὸν	χρόνον	τῆς ἰδίας γραφῆς ὁ μὲν
[3, 32]	ὑπὸ τούτων κατὰ τόνδε τὸν	χρόνον	ὑπομείνας κατηγορίαν, πολυτρόπως ὁ δηλούμενος
[3, 10]	τῆς αὐτοῦ τελευτῆς· οὗτος ὁ	χρόνος	ἀπολείπει τρισχιλίων ὀλίγον ἐτῶν· ἀπὸ
[3, 23]	λῄσταρχος ἦν, βιαιότατος μιαιφονώτατος χαλεπώτατος.	Χρόνος	ἐν μέσῳ, καί τινος ἐπιπεσούσης
[3, 31]	Πέτρου τῆς τελευτῆς ὅ τε	χρόνος	καὶ ὁ τρόπος καὶ πρὸς
[3, 24]	λοιπὰ τὴν ἐπὶ τέλει τοῦ	χρόνου	αὐτῷ γεγενημένην ἱστορίαν· εἰκότως δ'
[3, 10]	Ἀρταξέρξου μέχρι τοῦ καθ' ἡμᾶς	χρόνου	γέγραπται μὲν ἕκαστα, πίστεως δ'
[3, 18]	ἑορακότος. Οὐδὲ γὰρ πρὸ πολλοῦ	χρόνου	ἑωράθη, ἀλλὰ σχεδὸν ἐπὶ τῆς
[3, 31]	δὲ Ἰωάννου τὰ μὲν τοῦ	χρόνου	ἤδη πως εἴρηται, τὸ δέ
[3, 10]	εἴκοσι βιβλία, τοῦ παντὸς ἔχοντα	χρόνου	τὴν ἀναγραφήν, τὰ δικαίως θεῖα
[3, 32]	κυρίου, τεκμηρίῳ τῷ μήκει τοῦ	χρόνου	τῆς αὐτοῦ ζωῆς χρώμενος καὶ
[3, 3]	διαδοχαῖς ὑποσημήνασθαι τίνες τῶν κατὰ	χρόνους	ἐκκλησιαστικῶν συγγραφέων ὁποίαις κέχρηνται τῶν
[3, 32]	κατὰ τοῦτον οὗ νῦν τοὺς	χρόνους	ἐξετάζομεν, μερικῶς καὶ κατὰ πόλεις
[3, 28]	Ἑβραίοις ὀνομάζεται. ~Κατὰ τοὺς δηλουμένους	χρόνους	ἑτέρας αἱρέσεως ἀρχηγὸν γενέσθαι Κήρινθον
[3, 29]	περὶ τῶν κατὰ τοὺς δηλουμένους	χρόνους	παραβραβεῦσαι τὴν ἀλήθειαν ἐγκεχειρηκότων, λόγου
[3, 20]	οἱ γραφῇ τὰ κατὰ τοὺς	χρόνους	παραδόντες. Τότε δὴ οὖν καὶ
[3, 10]	τὰ κατὰ τοὺς αὐτοὺς ἱστορῆσαι	χρόνους	πεπειραμένον, ὡς μὴ τἀληθῆ συγγεγραφότα,
[3, 4]	ἐπὶ καιροῦ τὰ τῆς κατὰ	χρόνους	τῶν ἀποστόλων διαδοχῆς ἡμῖν εἰρήσεται·
[3, 23]	γὰρ αὐτοῖς μέχρι τῶν Τραϊανοῦ	χρόνων»	Καὶ ἐν τρίτῳ δὲ τῆς
[3, 23]	παραμείναντος αὐτοῖς μέχρι τῶν Τραϊανοῦ	χρόνων,	μάρτυς ἀληθής ἐστιν τῆς τῶν
[3, 32]	ὡς ἄρα μέχρι τῶν τότε	χρόνων	παρθένος καθαρὰ καὶ ἀδιάφθορος ἔμεινεν
[3, 31]	τῶν ἀποστόλων καὶ τῶν ἀποστολικῶν	χρόνων	ὧν τε καταλελοίπασιν ἡμῖν ἱερῶν
[3, 24]	θαυματουργῷ τοῦ Χριστοῦ δυνάμει μόνῃ	χρώμενοι,	τῆς τῶν οὐρανῶν βασιλείας τὴν
[3, 27]	μόνῳ τῷ καθ' Ἑβραίους λεγομένῳ	χρώμενοι,	τῶν λοιπῶν σμικρὸν ἐποιοῦντο λόγον·
[3, 32]	τοῦ χρόνου τῆς αὐτοῦ ζωῆς	χρώμενος	καὶ τῷ μνημονεύειν τὴν τῶν
[3, 31]	ἐνταῦθά μοι κατὰ καιρὸν κείσθω.	~ΧΧΧΙ.	Παύλου μὲν οὖν καὶ Πέτρου
[3, 32]	τὴν τῶν ἑξῆς προΐωμεν ἱστορίαν.	~ΧΧΧΙΙ.	Μετὰ Νέρωνα καὶ Δομετιανὸν κατὰ
[3, 33]	τὴν ψευδώνυμον γνῶσιν ἀντικηρύττειν ἐπεχείρουν.	~ΧΧΧΙΙΙ.	Τοσοῦτός γε μὴν ἐν πλείοσι
[3, 8]	ὤφθη μετέωρα περὶ πᾶσαν τὴν	χώραν	ἅρματα καὶ φάλαγγες ἔνοπλοι διᾴττουσαι
[3, 33]	ὅπῃ δὲ καὶ τῶν κατὰ	χώρας	ἀρχόντων τὰς καθ' ἡμῶν συσκευαζομένων
[3, 37]	εἰσαχθέντων γεωργίαν, ἑτέρας αὐτοὶ πάλιν	χώρας	τε καὶ ἔθνη μετῄεσαν σὺν
[3, 8]	τὸν καιρὸν ἐκεῖνον ἀπὸ τῆς	χώρας	τις αὐτῶν ἄρξει τῆς οἰκουμένης,
[3, 31]	δέ γε τοῦ σκηνώματος αὐτοῦ	χωρίον	ἐξ ἐπιστολῆς Πολυκράτους τῆς δ'
[3, 23]	ἐκκλησίας. Ἐλθὼν δὲ εἰς τὸ	χωρίον,	ὑπὸ τῆς προφυλακῆς τῶν λῃστῶν
[3, 31]	τῶν σκηνωμάτων αὐτῶν καταθέσεως ὁ	χῶρος	ἤδη πρότερον ἡμῖν δεδήλωται· τοῦ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 20/08/2009