Livre, Chap.
[3, 26]	τῆς θεοσεβείας μυστή ριον ἐπὶ	μαγείᾳ	σπουδάσαι διαβαλεῖν διασῦραί τε δι'
[3, 26]	διὰ τῆς πρὸς αὐτοῦ παραδιδομένης	μαγικῆς	ἐμπειρίας ἀχθέντα καὶ διὰ τοῦ
[3, 26]	Ἀντιοχείᾳ γενόμενον, πολλοὺς ἐξαπατῆσαι διὰ	μαγικῆς	τέχνης οἴδαμεν· ὃς καὶ τοὺς
[3, 36]	Ὀνησίμου, ἑτέραν δὲ τῇ ἐν	Μαγνησίᾳ	τῇ πρὸς Μαιάνδρῳ, ἔνθα πάλιν
[3, 26]	τὴν ἑξῆς ἱστορίαν ~Σίμωνα τὸν	μάγον	Μένανδρος διαδεξάμενος, ὅπλον δεύτερον οὐ
[3, 24]	τέχνῃ λόγων τὰ τοῦ διδασκάλου	μαθήματα	πρεσβεύειν οὔτε ᾔδεσαν οὔτε ἐνεχείρουν,
[3, 24]	δώδεκα μὲν ἀπόστολοι, ἑβδομήκοντα δὲ	μαθηταί,	ἄλλοι τε ἐπὶ τούτοις μυρίοι·
[3, 39]	ὁ πρεσβύτερος Ἰωάννης, τοῦ κυρίου	μαθηταὶ,	λέγουσιν. Οὐ γὰρ τὰ ἐκ
[3, 37]	καὶ, ἅτε τηλικῶνδε ὄντες θεοπρεπεῖς	μαθηταί,	τοὺς κατὰ πάντα τόπον τῶν
[3, 36]	δὲ τοῖς ἀδικήμασιν αὐτῶν μᾶλλον	μαθητεύομαι·	ἀλλ' οὐ παρὰ τοῦτο δεδικαίωμαι.
[3, 5]	τοῦ Χριστοῦ, φήσαντος αὐτοῖς· πορευθέντες	μαθητεύσατε	πάντα τὰ ἔθνη ἐν τῷ
[3, 23]	Ἀσίαν Ἰωάννῃ τῷ τοῦ κυρίου	μαθητῇ	συμβεβληκότες παραδεδωκέναι τὸν Ἰωάννην. Παρέμεινεν
[3, 26]	τὸν ἀπὸ κώμης Καπαρατταίας, γενόμενον	μαθητὴν	τοῦ Σίμωνος, οἰστρηθέντα καὶ αὐτὸν
[3, 36]	συμφέρει, ἐγὼ γινώσκω, νῦν ἄρχομαι	μαθητὴς	εἶναι. Μηδέν με ζηλώσαι τῶν
[3, 39]	ἤτις ἕτερος τῶν τοῦ κυρίου	μαθητῶν	ἅ τε Ἀριστίων καὶ ὁ
[3, 1]	σωτῆρος ἡμῶν ἀποστόλων τε καὶ	μαθητῶν	ἐφ' ἅπασαν κατασπαρέντων τὴν οἰκουμένην,
[3, 7]	ὅσοις τῶν ἀποστόλων καὶ τῶν	μαθητῶν	πλείους Ἰάκωβός τε αὐτὸς ὁ
[3, 37]	γὰρ δὴ πλεῖστοι τῶν τότε	μαθητῶν	σφοδροτέρῳ φιλοσοφίας ἔρωτι πρὸς τοῦ
[3, 11]	ἀποστόλων καὶ τῶν τοῦ κυρίου	μαθητῶν	τοὺς εἰς ἔτι τῷ βίῳ
[3, 36]	τῇ ἐν Μαγνησίᾳ τῇ πρὸς	Μαιάνδρῳ,	ἔνθα πάλιν ἐπισκόπου Δαμᾶ μνήμην
[3, 36]	ὀφθαλμοὺς οὐ μόνον ἐν τοῖς	μακαρίοις	Ἰγνατίῳ καὶ Ῥούφῳ καὶ Ζωσίμῳ,
[3, 30]	τὸν τρόπον· Φασὶ γοῦν τὸν	μακάριον	Πέτρον θεασάμενον τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα
[3, 6]	ἐπὶ τὸν θάνατον ἦν καὶ	μακαρισμὸς	τῶν φθασάντων πρὶν ἀκοῦσαι καὶ
[3, 30]	κυρίου. Τοιοῦτος ἦν ὁ τῶν	μακαρίων	γάμος καὶ ἡ τῶν φιλτάτων
[3, 10]	τῶν ἐν τοῖς οὕτω καλουμένοις	Μακκαβαϊκοῖς	συγγράμμασιν ὑπὲρ τῆς εἰς τὸ
[3, 10]	Περὶ αὐτοκράτορος λογισμοῦ, ὅ τινες	Μακκαβαϊκὸν	ἐπέγραψαν τῷ τοὺς ἀγῶνας τῶν
[3, 38]	δὲ καὶ ἕτερα πολυεπῆ καὶ	μακρὰ	συγγράμματα ὡς τοῦ αὐτοῦ χθὲς
[3, 23]	καὶ ἐπί τινα τῶν οὐ	μακρὰν	πόλεων, ἧς καὶ τοὔνομα λέγουσιν
[3, 7]	τυχεῖν, καὶ πρὸς τῇ τοσαύτῃ	μακροθυμίᾳ	παραδόξους θεοσημείας τῶν μελλόντων αὐτοῖς
[3, 7]	θείας ἐπισκοπῆς εἰς ἔτι τότε	μακροθυμούσης,	εἰ ἄρα ποτὲ δυνηθεῖεν ἐφ'
[3, 5]	τοῦ θεοῦ παρανομίας οὐκ εἰς	μακρὸν	~Ἡ ἐκ θεοῦ μετῆλθεν τιμωρία.
[3, 36]	οἷα δὴ ἀποστολικὸν ἄνδρα εὖ	μάλα	γνωρίζων, τὴν κατ' Ἀντιόχειαν αὐτῷ
[3, 30]	οἶκον ἀνακομιδῆς, ἐπιφωνῆσαι δὲ εὖ	μάλα	προτρεπτικῶς καὶ παρακλητικῶς, ἐξ ὀνόματος
[3, 6]	ἐγὼ βέβρωκα· μὴ γένησθε μήτε	μαλακώτεροι	γυναικὸς μήτε συμπαθέστεροι μητρός. Εἰ
[3, 9]	τοῖς ὕστερον παρατυχὼν ἐξ ἀνάγκης»	Μάλιστα	δὲ τῶν κατ' ἐκεῖνο καιροῦ
[3, 3]	ὑφ' ἑτέρων δὲ ἀναγκαιότατον οἷς	μάλιστα	δεῖ στοιχειώσεως εἰσαγωγικῆς, κέκριται· ὅθεν
[3, 25]	καθ' Ἑβραίους εὐαγγέλιον κατέλεξαν, ᾧ	μάλιστα	Ἑβραίων οἱ τὸν Χριστὸν παραδεξάμενοι
[3, 5]	ἔθνει συνερρύη κακά, ὅπως τε	μάλιστα	οἱ τῆς Ἰουδαίας οἰκήτορες εἰς
[3, 27]	τῇ τῶν προτέρων περιετρέποντο δυσσεβείᾳ,	μάλιστα	ὅτε καὶ τὴν σωματικὴν περὶ
[3, 36]	καὶ προτροπαῖς ἐπιρρωννύς, ἐν πρώτοις	μάλιστα	προφυλάττεσθαι τὰς αἱρέσεις ἄρτι τότε
[3, 8]	οὔτ' ἐδάκρυσεν, ἀλλ' ὡς ἐνῆν	μάλιστα	τὴν φωνὴν ὀλοφυρτικῶς παρεγκλίνων, πρὸς
[3, 8]	τεσσάρων ἐτῶν τοῦ πολέμου, τὰ	μάλιστα	τῆς πόλεως εἰρηνευομένης καὶ εὐθηνούσης,
[3, 38]	λέγουσι τὴν γραφήν· ὃ καὶ	μᾶλλον	ἂν εἴη ἀληθὲς τῷ τὸν
[3, 6]	μυελῶν ἐχώρει καὶ τοῦ λιμοῦ	μᾶλλον	ἐξέκαιον οἱ θυμοί, σύμβουλον λαβοῦσα
[3, 36]	ἐν δὲ τοῖς ἀδικήμασιν αὐτῶν	μᾶλλον	μαθητεύομαι· ἀλλ' οὐ παρὰ τοῦτο
[3, 6]	καὶ τῶν φιλτάτων ἐν χερσὶ	μαραινομένων	οὐκ ἦν φειδὼ τοὺς τοῦ
[3, 6]	Γυνὴ τῶν ὑπὲρ Ἰορδάνην κατοικούντων,	Μαρία	τοὔνομα, πατρὸς Ἐλεαζάρου, κώμης Βαθεζώρ
[3, 27]	ἀνδρός τε κοινωνίας καὶ τῆς	Μαρίας	γεγεννημένον· δεῖν δὲ πάντως αὐτοῖς
[3, 32]	μνημονεύειν τὴν τῶν εὐαγγελίων γραφὴν	Μαρίας	τῆς τοῦ Κλωπὰ, οὗ γεγονέναι
[3, 24]	γραφῆς εἰρήσθω, καὶ τῆς κατὰ	Μάρκον	δὲ ἡ γενομένη αἰτία ἐν
[3, 39]	Καὶ τοῦθ' ὁ πρεσβύτερος ἔλεγεν·	Μάρκος	μὲν ἑρμηνευτὴς Πέτρου γενόμενος, ὅσα
[3, 39]	ποιούμενος λογίων, ὥστε οὐδὲν ἥμαρτεν	Μάρκος	οὕτως ἔνια γράψας ὡς ἀπεμνημόνευσεν.
[3, 24]	εἰς τὴν Γαλιλαίαν» ὁ δὲ	Μάρκος	ὡσαύτως· μετὰ δὲ τὸ παραδοθῆναι»
[3, 24]	τῆς γραφῆς ἀπεπλήρου· ἤδη δὲ	Μάρκου	καὶ Λουκᾶ τῶν κατ' αὐτοὺς
[3, 39]	ἱστόρηται τῷ Παπίᾳ περὶ τοῦ	Μάρκου·	περὶ δὲ τοῦ Ματθαίου ταῦτ'
[3, 39]	αὐτοῦ φωναῖς παράδοσιν ἣν περὶ	Μάρκου	τοῦ τὸ εὐαγγέλιον γεγραφότος ἐκτέθειται
[3, 6]	τῶν κατ' ἐμαυτὸν εἶχον ἀπείρους	μάρτυρας·	ἄλλως τε καὶ ψυχρὰν ἂν
[3, 20]	τῶν ἐκκλησιῶν, ὡς ἂν δὴ	μάρτυρας	ὁμοῦ καὶ ἀπὸ γένους ὄντας
[3, 9]	πατρίῳ φωνῇ παραδοῦναι αὐτὸς ἑαυτῷ	μαρτυρεῖ,	ἄξιός γε ὢν διὰ τὰ
[3, 32]	Δαυὶδ καὶ Χριστιανοῦ, καὶ οὕτως	μαρτυρεῖ	ἐτῶν ὢν ρκʹ ἐπὶ Τραϊανοῦ
[3, 4]	καὶ συναθλητὴς γεγονέναι πρὸς αὐτοῦ	μαρτυρεῖται.	Ἐπὶ τούτοις καὶ τὸν Ἀρεοπαγίτην
[3, 4]	τὰς Γαλλίας στειλάμενος ὑπ' αὐτοῦ	μαρτυρεῖται,	Λίνος δέ, οὗ μέμνηται συνόντος
[3, 32]	καὶ προηγοῦνται πάσης ἐκκλησίας ὡς	μάρτυρες	καὶ ἀπὸ γένους τοῦ κυρίου,
[3, 4]	τε εὐαγγελίῳ, ὃ καὶ χαράξαι	μαρτύρεται	καθ' ἃ παρέδοσαν αὐτῷ οἱ
[3, 18]	διωγμὸν καὶ τὰ ἐν αὐτῷ	μαρτύρια	παραδοῦναι, οἵ γε καὶ τὸν
[3, 39]	ἕκαστος» Κέχρηται δ' ὁ αὐτὸς	μαρτυρίαις	ἀπὸ τῆς Ἰωάννου προτέρας ἐπιστολῆς
[3, 3]	συγγραφεὺς ταῖς ἐξ αὐτῶν συνεχρήσατο	μαρτυρίαις.	Προϊούσης δὲ τῆς ἱστορίας προύργου
[3, 32]	τὸν Χριστὸν πίστεως ἐπὶ Δομετιανοῦ	μαρτυρίαν,	γράφει δὲ οὕτως· ἔρχονται οὖν
[3, 11]	τὰ ἑξῆς. ~Μετὰ τὴν Ἰακώβου	μαρτυρίαν	καὶ τὴν αὐτίκα γενομένην ἅλωσιν
[3, 36]	ἡμετέρων, διὰ τὴν πρὸς θεὸν	μαρτυρίαν	κατακριθεὶς πρὸς θηρία, ὅτι σῖτος
[3, 2]	μετὰ τὴν Παύλου καὶ Πέτρου	μαρτυρίαν	πρῶτος κληροῦται τὴν ἐπισκοπὴν Λίνος.
[3, 4]	ἠξίωνται, διηνεκῆ τὴν περὶ αὐτῶν	μαρτυρίαν	ταῖς ἰδίαις ἐπιστολαῖς ἐγκαταλέξαντος, οὐ
[3, 10]	τῶν ἐξ αὐτοῦ παραληφθέντων ἡμῖν	μαρτυρίας.	Διαβάλλων δῆτα Ἰοῦστον Τιβεριέα, ὁμοίως
[3, 24]	μὴν ἐκ τῆς τῶν ἀρχαίων	μαρτυρίας	ἐν οἰκείῳ καιρῷ τὴν ἐπίκρισιν
[3, 18]	Ῥώμης ὑπάτων, τῆς εἰς Χριστὸν	μαρτυρίας	ἕνεκεν εἰς νῆσον Ποντίαν κατὰ
[3, 36]	γενέσθαι βορὰν τῆς εἰς Χριστὸν	μαρτυρίας	ἕνεκεν. Καὶ δὴ τὴν δι'
[3, 18]	εἰς τὸν θεῖον λόγον ἕνεκεν	μαρτυρίας	Πάτμον οἰκεῖν καταδικασθῆναι τὴν νῆσον.
[3, 10]	τῆς ἀληθείας παράδοσιν, ἐφ' ᾗ	μαρτυρίας	τεύξεσθαι προσδοκήσας οὐ διήμαρτον. Καὶ
[3, 33]	τε τῶν πιστῶν διαφόροις ἐναγωνίζεσθαι	μαρτυρίοις.	Εἴληπται δ' ἡ ἱστορία ἐξ
[3, 36]	ἐπίστευσαν» Οἶδεν δὲ αὐτοῦ τὸ	μαρτύριον	καὶ ὁ Εἰρηναῖος, καὶ τῶν
[3, 20]	τὰς χεῖρας τὰς ἑαυτῶν ἐπιδεικνύναι,	μαρτύριον	τῆς αὐτουργίας τὴν τοῦ σώματος
[3, 36]	προτείνει ὡς μὴ παραιτησάμενοι τοῦ	μαρτυρίου	τῆς ποθουμένης αὐτὸν ἀποστερήσαιεν ἐλπίδος·
[3, 32]	ἐν Ἱεροσολύμοις ἐκκλησίας ἐπίσκοπον ἐδηλώσαμεν,	μαρτυρίῳ	τὸν βίον ἀναλῦσαι παρειλήφαμεν. Καὶ
[3, 36]	ὑπὲρ ἀσφαλείας καὶ ἐγγράφως ἤδη	μαρτυρόμενος	διατυποῦσθαι ἀναγκαῖον ἡγεῖτο. Οὕτω δῆτα
[3, 23]	ἐπὶ τῆς ἐκκλησίας, ἧς προκαθέζῃ,	μάρτυρος»	Ὃ δὲ τὸ μὲν πρῶτον
[3, 23]	τῆς ἐκκλησίας καὶ τοῦ Χριστοῦ	μάρτυρος»	Τοῦ δὲ δεχομένου καὶ πάνθ'
[3, 23]	λέξιν· καὶ πάντες οἱ πρεσβύτεροι	μαρτυροῦσιν	οἱ κατὰ τὴν Ἀσίαν Ἰωάννῃ
[3, 10]	ἐπιστολάς, τῇ τῆς ἀληθείας παραδόσει	μαρτυρῶν»	Ἀφ' ὧν καὶ δύο παρατίθησιν.
[3, 33]	ἡγεμόνων, ἐπὶ τῷ πλήθει τῶν	μαρτύρων	κινηθέντα, βασιλεῖ κοινώσασθαι περὶ τοῦ
[3, 23]	διὰ δύο πιστώσασθαι τὸν λόγον	μαρτύρων,	πιστοὶ δ' ἂν εἶεν οὗτοι,
[3, 23]	αὐτοῖς μέχρι τῶν Τραϊανοῦ χρόνων,	μάρτυς	ἀληθής ἐστιν τῆς τῶν ἀποστόλων
[3, 32]	βίον ἀναλῦσαι παρειλήφαμεν. Καὶ τούτου	μάρτυς	αὐτὸς ἐκεῖνος, οὗ διαφόροις ἤδη
[3, 31]	ἱερεὺς τὸ πέταλον πεφορεκὼς καὶ	μάρτυς	καὶ διδάσκαλος, οὗτος ἐν Ἐφέσῳ
[3, 16]	τῆς Κορινθίων κεκίνητο στάσεως, ἀξιόχρεως	μάρτυς	ὁ Ἡγήσιππος. ~Πολλήν γε μὴν
[3, 8]	τὸν παρὰ Ῥωμαίοις ἔπαρχον· ἔνθα	μάστιξιν	μέχρις ὀστέων ξαινόμενος οὔθ' ἱκέτευσεν
[3, 24]	τῆς ἰδίας γραφῆς ὁ μὲν	Ματθαῖος	δηλοῖ λέγων· ἀκούσας δὲ ὅτι
[3, 24]	τῶν τοῦ κυρίου διατριβῶν ὑπομνήματα	Ματθαῖος	ἡμῖν καὶ Ἰωάννης μόνοι καταλελοίπασιν·
[3, 39]	Ἰάκωβος ἢ τί Ἰωάννης ἢ	Ματθαῖος	ἤτις ἕτερος τῶν τοῦ κυρίου
[3, 39]	δὲ τοῦ Ματθαίου ταῦτ' εἴρηται·	Ματθαῖος	μὲν οὖν Ἑβραΐδι διαλέκτῳ τὰ
[3, 24]	τὴν γραφὴν ἐλθεῖν κατέχει λόγος.	Ματθαῖός	τε γὰρ πρότερον Ἑβραίοις κηρύξας,
[3, 39]	τοῦ Μάρκου· περὶ δὲ τοῦ	Ματθαίου	ταῦτ' εἴρηται· Ματθαῖος μὲν οὖν
[3, 24]	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν γενεαλογίαν ἅτε	Ματθαίῳ	καὶ Λουκᾷ προγραφεῖσαν ἀποσιωπῆσαι τὸν
[3, 39]	πρότερον Πέτρῳ καὶ Ἰακώβῳ καὶ	Ματθαίῳ	καὶ τοῖς λοιποῖς ἀποστόλοις συγκαταλέγει,
[3, 25]	ὡς Πέτρου καὶ Θωμᾶ καὶ	Ματθία	ἢ καί τινων παρὰ τούτους
[3, 39]	ἀνάληψιν τοὺς ἱεροὺς ἀποστόλους μετὰ	Ματθία	στῆσαί τε καὶ ἐπεύξασθαι ἀντὶ
[3, 39]	Βαρσαβᾶν, ὃς ἐπεκλήθη Ἰοῦστος, καὶ	Ματθίαν·	καὶ προσευξάμενοι εἶπαν» Καὶ ἄλλα
[3, 29]	Λέγουσι δ' οὖν καὶ τὸν	Ματθίαν	οὕτω διδάξαι, σαρκὶ μὲν μάχεσθαι
[3, 9]	καὶ τοῦτο, λέγων ὧδε· Ἰώσηπος	Ματθίου	παῖς, ἐξ Ἱεροσολύμων ἱερεύς, αὐτός
[3, 7]	τούτῳ· καὶ πεσοῦνται ἐν στόματι	μαχαίρας	καὶ αἰχμαλωτισθήσονται εἰς πάντα τὰ
[3, 29]	Ματθίαν οὕτω διδάξαι, σαρκὶ μὲν	μάχεσθαι	καὶ παραχρᾶσθαι μηδὲν αὐτῇ πρὸς
[3, 10]	εἰσὶ παρ' ἡμῖν ἀσυμφώνων καὶ	μαχομένων,	δύο δὲ μόνα πρὸς τοῖς
[3, 23]	τὴν ἐμήν. Στῆθι, πίστευσον· Χριστός	με	ἀπέστειλεν. Ὃ δὲ ἀκούσας, πρῶτον
[3, 36]	νῦν ἄρχομαι μαθητὴς εἶναι. Μηδέν	με	ζηλώσαι τῶν ὁρατῶν καὶ ἀοράτων,
[3, 36]	ἐλήλυθεν, ἔφη αὐτοῖς. Λάβετε, ψηλαφήσατέ	με	καὶ ἴδετε ὅτι οὐκ εἰμὶ
[3, 36]	εὑρεθῆναι· ἃ καὶ κολακεύσω συντόμως	με	καταφαγεῖν, οὐχ ὥσπερ τινῶν δειλαινόμενα
[3, 23]	ἐπὶ τὸν ἄρχοντα ὑμῶν ἀγάγετέ	με.	Ὃς τέως, ὥσπερ ὥπλιστο, ἀνέμενεν,
[3, 23]	τὸν γυμνόν, τὸν γέροντα; ἐλέησόν	με,	τέκνον, μὴ φοβοῦ· ἔχεις ἔτι
[3, 23]	ἡλικίας τῆς ἑαυτοῦ, κεκραγώς· τί	με	φεύγεις, τέκνον, τὸν σαυτοῦ πατέρα,
[3, 39]	τὰ ἐκ τῶν βιβλίων τοσοῦτόν	με	ὠφελεῖν ὑπελάμβανον ὅσον τὰ παρὰ
[3, 23]	μέγα παράδειγμα μετανοίας ἀληθινῆς καὶ	μέγα	γνώρισμα παλιγγενεσίας, τρόπαιον ἀναστάσεως βλεπομένης»
[3, 23]	αὐτὸν ἐπιστῆσαι τῇ ἐκκλησίᾳ, διδοὺς	μέγα	παράδειγμα μετανοίας ἀληθινῆς καὶ μέγα
[3, 26]	τὴν Χριστιανῶν προσηγορίαν ὑποδυομένων τὸ	μέγα	τῆς θεοσεβείας μυστή ριον ἐπὶ
[3, 23]	οὐδὲν ἔτι μικρὸν διενοεῖτο, ἀλλὰ	μέγα	τι πράξας, ἐπειδήπερ ἅπαξ ἀπολώλει,
[3, 31]	καὶ γὰρ κατὰ τὴν Ἀσίαν	μεγάλα	στοιχεῖα κεκοίμηται· ἅτινα ἀναστήσεται τῇ
[3, 36]	τῇ ἐπιστολῇ ταύτῃ· ἐξ ὧν	μεγάλα	ὠφεληθῆναι δυνήσεσθε. Περιέχουσι γὰρ πίστιν
[3, 7]	τοῦ λαοῦ ἔσται γὰρ ἀνάγκη	μεγάλη	ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ ὀργὴ
[3, 7]	σαββάτῳ. Ἔσται γὰρ τότε θλῖψις	μεγάλη,	οἵα οὐκ ἐγένετο ἀπ' ἀρχῆς
[3, 16]	οὖν ὁμολογουμένη μία ἐπιστολὴ φέρεται,	μεγάλη	τε καὶ θαυμασία, ἣν ὡς
[3, 23]	ἐσθῆτα ὁ ἀπόστολος καὶ μετὰ	μεγάλης	οἰμωγῆς πληξάμενος τὴν κεφαλήν, καλόν
[3, 28]	δι' ἀποκαλύψεων ὡς ὑπὸ ἀποστόλου	μεγάλου	γεγραμμένων τερατολογίας ἡμῖν ὡς δι'
[3, 23]	κατ' ὀλίγον προσειθίζετο, καὶ διὰ	μέγεθος	φύσεως ἐκστὰς ὥσπερ ἄστομος καὶ
[3, 32]	τοὺς ἀμφ' αὐτὸν εἰς τὰ	μέγιστα	καταπλήξας, τῷ τοῦ κυρίου πάθει
[3, 12]	τῆς βασιλικῆς φυλῆς, ἀναζητεῖσθαι προστάξαι,	μέγιστόν	τε Ἰουδαίοις αὖθις ἐκ ταύτης
[3, 6]	μὴ καὶ προσαπολέσθαι σεσυλημένον» Τούτοις	μεθ'	ἕτερα ἐπιφέρει λέγων· Ἰουδαίοις δὲ
[3, 8]	ἐπὶ πάντα τὸν λαόν. Τοῦτο	μεθ'	ἡμέραν καὶ νύκτωρ κατὰ πάντας
[3, 23]	τῆς ἐκκλησίας τὸ ὄρος κατείληφεν	μεθ'	ὁμοίου στρατιωτικοῦ. Καταρρηξάμενος τὴν ἐσθῆτα
[3, 26]	ἀθανασίαν ἀΐδιον ἐν αὐτῷ τούτῳ	μεθέξειν	τῷ βίῳ, μηκέτι θνῄσκοντας, αὐτοῦ
[3, 6]	παρεφέροντο ταῖς τε θύραις ἐνσειόμενοι	μεθυόντων	τρόπον καὶ ὑπ' ἀμηχανίας τοὺς
[3, 8]	μηνός, φάσμα τι δαιμόνιον ὤφθη	μεῖζον	πίστεως, τέρας δ' ἂν ἔδοξεν
[3, 23]	ἐξιόντες συνεπάγονται, εἶτά τι καὶ	μεῖζον	συμπράττειν ἠξίουν. Ὃ δὲ κατ'
[3, 24]	φροντίδα. Καὶ τοῦτ' ἔπραττον ἅτε	μείζονι	καὶ ὑπὲρ ἄνθρωπον ἐξυπηρετούμενοι διακονίᾳ.
[3, 23]	ὁδοῦ καὶ τὸν χαλινὸν ἐνδακών,	μειζόνως	κατὰ τῶν βαράθρων ἐφέρετο, ἀπογνοὺς
[3, 26]	οὐκ ἔλαττον τοῦ διδασκάλου προελθών,	μείζοσιν	ἐπιδαψιλεύεται τερατολογίαις, ἑαυτὸν μὲν ὡς
[3, 6]	καὶ τὸ λοιπὸν δ' ἐμοὶ	μεινάτω.	Μετὰ ταῦθ' οἳ μὲν τρέμοντες
[3, 7]	τοσαύτῃ μακροθυμίᾳ παραδόξους θεοσημείας τῶν	μελλόντων	αὐτοῖς μὴ μετανοήσασι συμβήσεσθαι παρασχομένης·
[3, 8]	δ' ἐναργέσι καὶ προσημαίνουσι τὴν	μέλλουσαν	ἐρημίαν τέρασιν οὔτε προσεῖχον οὔτ'
[3, 36]	τε συστάσεις, σκορπισμοὶ ὀστέων, συγκοπαὶ	μελῶν,	ἀλεσμοὶ ὅλου τοῦ σώματος, κολάσεις
[3, 1]	ἐν τῇ Ῥώμῃ ἐπὶ Νέρωνος	μεμαρτυρηκότος;	ταῦτα Ὠριγένει κατὰ λέξιν ἐν
[3, 5]	ἀποστόλων αὐτοῦ πλείστας ὅσας ἐπιβουλὰς	μεμηχανημένων,	πρώτου τε Στεφάνου λίθοις ὑπ'
[3, 30]	καὶ παρακλητικῶς, ἐξ ὀνόματος προσειπόντα·	μέμνησο,	ὦ αὕτη, τοῦ κυρίου. Τοιοῦτος
[3, 28]	τῆς ἀνέκαθεν παραδόσεως, τοῦ αὐτοῦ	μέμνηται	ἀνδρὸς τούτοις τοῖς ῥήμασιν· Κήρινθον
[3, 36]	ὁ Πολύκαρπος δὲ τούτων αὐτῶν	μέμνηται	ἐν τῇ φερομένῃ αὐτοῦ πρὸς
[3, 4]	αὐτοῦ μαρτυρεῖται, Λίνος δέ, οὗ	μέμνηται	συνόντος ἐπὶ Ῥώμης αὐτῷ κατὰ
[3, 39]	δὲ καὶ Παπίας ὁ Ἰωάννου	μὲν	ἀκουστής, Πολυκάρπου δὲ ἑταῖρος γεγονώς,
[3, 25]	ἄλλως παρὰ ταύτας, οὐκ ἐνδιαθήκους	μὲν	ἀλλὰ καὶ ἀντιλεγομένας, ὅμως δὲ
[3, 6]	καταφυγοῦσα συνεπολιορ κεῖτο. Ταύτης τὴν	μὲν	ἄλλην κτῆσιν οἱ τύραννοι διήρπασαν,
[3, 9]	γέγονεν ἀνὴρ ἐπιδοξότατος, ὡς αὐτὸν	μὲν	ἀναθέσει ἀνδριάντος ἐπὶ τῆς Ῥωμαίων
[3, 8]	Τὸν γοῦν ἄθλιον δῆμον οἱ	μὲν	ἀπατεῶνες καὶ καταψευδόμενοι τοῦ θεοῦ
[3, 8]	ἐφ' ἡμίσειαν ὥραν· ὃ τοῖς	μὲν	ἀπείροις ἀγαθὸν ἐδόκει εἶναι, τοῖς
[3, 23]	διελέγετο καὶ διεμαρτύρετο. Εἶτα ὁ	μὲν	ἀπῆρεν ἐπὶ τὴν Ἔφεσον, ὁ
[3, 36]	Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτύχω» Καὶ ταῦτα	μὲν	ἀπὸ τῆς δηλωθείσης πόλεως ταῖς
[3, 24]	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν φοιτηταί, δώδεκα	μὲν	ἀπόστολοι, ἑβδομήκοντα δὲ μαθηταί, ἄλλοι
[3, 27]	περιέπειν ἐσπούδαζον. Οὗτοι δὲ τοῦ	μὲν	ἀποστόλου πάμπαν τὰς ἐπιστολὰς ἀρνητέας
[3, 20]	καὶ ὡς εὐτελῶν καταφρονήσαντα, ἐλευθέρους	μὲν	αὐτοὺς ἀνεῖναι, καταπαῦσαι δὲ διὰ
[3, 8]	κατὰ τὴν αὐτὴν ἑορτὴν βοῦς	μὲν	ἀχθεῖσα ὑπὸ τοῦ ἀρχιερέως πρὸς
[3, 10]	τινες αὐτοῦ τῶν συγγενῶν. Ὁ	μὲν	γὰρ αὐτοκράτωρ Τίτος οὕτως ἐκ
[3, 27]	περὶ τοῦ Χριστοῦ δοξάζοντας. Λιτὸν	μὲν	γὰρ αὐτὸν καὶ κοινὸν ἡγοῦντο,
[3, 30]	καὶ τοὺς ἀποστόλους ἀποδοκιμάσουσιν; Πέτρος	μὲν	γὰρ καὶ Φίλιππος ἐπαιδοποιήσαντο, Φίλιππος
[3, 6]	ἀμφότερα προσεξεκάετο τὰ δεινά. Φανερὸς	μέν	γε οὐδαμοῦ σῖτος ἦν, ἐπεισπηδῶντες
[3, 4]	Κρήτης ἐκκλησιῶν. Λουκᾶς δὲ τὸ	μὲν	γένος ὢν τῶν ἀπ' Ἀντιοχείας,
[3, 1]	Περὶ τῶν Παπία συγγραμμάτων. ~Τὰ	μὲν	δὴ κατὰ Ἰουδαίους ἐν τούτοις
[3, 6]	τῶν δὲ ἀσθενῶν ὀδυρομένων. Πάντων	μὲν	δὴ παθῶν ὑπερίσταται λιμός, οὐδὲν
[3, 23]	ἀπερρωγότες, ἐθάδες κακῶν, καὶ πρῶτον	μὲν	δι' ἑστιάσεων πολυτελῶν αὐτὸν ἐπάγονται,
[3, 6]	δακρύων ἄξιος ἡ θέα, τῶν	μὲν	δυνατωτέρων πλεονεκτούντων, τῶν δὲ ἀσθενῶν
[3, 6]	κτήσεις ἑνὸς ἀντικατηλλάξαντο μέτρου, πυρῶν	μέν,	εἰ πλουσιώτεροι τυγχάνοιεν ὄντες, οἱ
[3, 3]	δὲ φερομένην δευτέραν οὐκ ἐνδιάθηκον	μὲν	εἶναι παρειλήφαμεν, ὅμως δὲ πολλοῖς
[3, 6]	μήτε παρὰ βαρβάροις ἱστόρηται, φρικτὸν	μὲν	εἰπεῖν, ἄπιστον δ' ἀκοῦσαι. Καὶ
[3, 39]	πέντε βιβλία συντεταγμένα» Καὶ ὁ	μὲν	Εἰρηναῖος ταῦτα· αὐτός γε μὴν
[3, 10]	τοῦ καθ' ἡμᾶς χρόνου γέγραπται	μὲν	ἕκαστα, πίστεως δ' οὐχ ὁμοίας
[3, 33]	τὸ Χριστιανῶν φῦλον μὴ ἐκζητεῖσθαι	μέν,	ἐμπεσὸν δὲ κολάζεσθαι· δι' οὗ
[3, 33]	τῶν Χριστιανῶν φῦλον μὴ ἐκζητεῖσθαι	μέν,	ἐμπεσὸν δὲ κολάζεσθαι. Καὶ ταῦτα
[3, 6]	ἐπενόουν πρὸς ἔρευναν τροφῆς, ὀρόβοις	μὲν	ἐμφράττοντες τοῖς ἀθλίοις τοὺς τῶν
[3, 25]	κατὰ καιρὸν ἐκθησόμεθα. Καὶ ταῦτα	μὲν	ἐν ὁμολογουμένοις· τῶν δ' ἀντιλεγομένων,
[3, 24]	καὶ παραδοξοποιῷ δυνάμει θαρσοῦντες, τὸ	μὲν	ἐν πειθοῖ καὶ τέχνῃ λόγων
[3, 33]	ἐμπεσὸν δὲ κολάζεσθαι. Καὶ ταῦτα	μὲν	ἐν τούτοις ἦν· ~Τῶν δ'
[3, 10]	διὰ τί κατ' αὐτοὺς τὰ	μὲν	ἔξεστι πράττειν, τὰ δὲ κεκώλυται,
[3, 8]	ὑπ' ἀνθρώπων εἴκοσι, καὶ μοχλοῖς	μὲν	ἐπερειδομένη σιδηροδέτοις, καταπῆγας δ' ἔχουσα
[3, 8]	ἄρξει τῆς οἰκουμένης, ὃν αὐτὸς	μὲν	ἐπὶ Οὐεσπασιανὸν πεπληρῶσθαι ἐξείληφεν· ἀλλ'
[3, 4]	λοιπῶν ἀκολούθων τοῦ Παύλου Κρήσκης	μὲν	ἐπὶ τὰς Γαλλίας στειλάμενος ὑπ'
[3, 6]	φθειρομένων κατὰ τὴν πόλιν ἄπειρον	μὲν	ἔπιπτε τὸ πλῆθος, ἀδιήγητα δὲ
[3, 23]	τὰ πλησιόχωρα τῶν ἐθνῶν, ὅπου	μὲν	ἐπισκόπους καταστήσων, ὅπου δὲ ὅλας
[3, 39]	τοῦθ' ὁ πρεσβύτερος ἔλεγεν· Μάρκος	μὲν	ἑρμηνευτὴς Πέτρου γενόμενος, ὅσα ἐμνημόνευσεν,
[3, 10]	θεῖα πεπιστευμένα. Καὶ τούτων πέντε	μέν	ἐστιν Μωυσέως, ἃ τούς τε
[3, 6]	σώματα τῶν ἀθλίων· ὧν οἱ	μὲν	ἔτι συνεστῶτες εὐπορεῖν τροφῆς ἐδόκουν,
[3, 6]	ἐλεῶν αὐτὴν ἀνῄρει καὶ τὸ	μὲν	εὑρεῖν τι σιτίον ἄλλοις ἐκοπία,
[3, 23]	τὴν ἐκκλησίαν ἐπανήγαγεν, καὶ δαψιλέσι	μὲν	εὐχαῖς ἐξαιτούμενος, συνεχέσι δὲ νηστείαις
[3, 24]	ἰδίου παρέδωκεν εὐαγγελίου. Καὶ ταῦτα	μὲν	ἡμεῖς περὶ τούτων· οἰκειότερον δὲ
[3, 6]	τὸν υἱόν, ἔπειτ' ὀπτήσασα, τὸ	μὲν	ἥμισυ κατεσθίει, τὸ δὲ λοιπὸν
[3, 29]	τῶν τε ἐκείνου τέκνων τὰς	μὲν	θηλείας καταγηρᾶσαι παρθένους, ἄφθορον δὲ
[3, 5]	εἰς θάνατον ἐπιβεβουλευμένων καὶ τῆς	μὲν	Ἰουδαίας γῆς ἀπεληλαμένων, ἐπὶ δὲ
[3, 24]	βεβλημένος εἰς φυλακήν» Οὐκοῦν ὁ	μὲν	Ἰωάννης τῇ τοῦ κατ' αὐτὸν
[3, 39]	προοίμιον τῶν αὐτοῦ λόγων ἀκροατὴν	μὲν	καὶ αὐτόπτην οὐδαμῶς ἑαυτὸν γενέσθαι
[3, 24]	ἀλλήλοις τὰ εὐαγγέλια τῷ τὸ	μὲν	κατὰ Ἰωάννην τὰ πρῶτα τῶν
[3, 10]	καὶ δύο παρατίθησιν. Ἀλλὰ τὰ	μὲν	κατὰ τοῦτον ταύτῃ πῃ δεδηλώσθω·
[3, 23]	Ὃ δὲ ἀκούσας, πρῶτον ἔστη	μὲν	κάτω βλέπων, εἶτα ἔρριψεν τὰ
[3, 8]	ἦν, πρὸς τὰς λειτουργίας, πρῶτον	μὲν	κινήσεως ἔφασαν ἀντιλαμβάνεσθαι καὶ κτύπου,
[3, 7]	ἡ τῶν Ἰουδαίων πληθὺς τὸν	μὲν	λῃστὴν καὶ φονέα τοῦ θανάτου
[3, 24]	χρόνον τῆς ἰδίας γραφῆς ὁ	μὲν	Ματθαῖος δηλοῖ λέγων· ἀκούσας δὲ
[3, 29]	τὸν Ματθίαν οὕτω διδάξαι, σαρκὶ	μὲν	μάχεσθαι καὶ παραχρᾶσθαι μηδὲν αὐτῇ
[3, 20]	παραμεῖναι αὐτοὺς τῷ βίῳ. Ταῦτα	μὲν	ὁ Ἡγήσιππος· οὐ μὴν ἀλλὰ
[3, 8]	τοῦ θεοῦ κηρυγμάτων παρήκουον, τοῦτο	μὲν	ὅθ' ὑπὲρ τὴν πόλιν ἄστρον
[3, 31]	ἱερῶν γραμμάτων καὶ τῶν ἀντιλεγομένων	μέν,	ὅμως δ' ἐν πλείσταις ἐκκλησίαις
[3, 3]	τοιούτων αὐτοῖς εἴρηται. Ἀλλὰ τὰ	μὲν	ὀνομαζόμενα Πέτρου, ὧν μόνην μίαν
[3, 20]	λόγον δοῦναι ὡς οὐ κοσμικὴ	μὲν	οὐδ' ἐπίγειος, ἐπουράνιος δὲ καὶ
[3, 6]	τὸ δέος παρῄνει, καὶ τράπεζα	μὲν	οὐδαμοῦ παρετίθετο, τοῦ δὲ πυρὸς
[3, 39]	τοῦ Ματθαίου ταῦτ' εἴρηται· Ματθαῖος	μὲν	οὖν Ἑβραΐδι διαλέκτῳ τὰ λόγια
[3, 31]	παρθένοι θυγατέρες τέσσαρες προφητεύουσαι. Τὰ	μὲν	οὖν εἰς ἡμετέραν ἐλθόντα γνῶσιν
[3, 3]	τέλει τῆς ἐπιστολῆς πρόσρησιν. ~Πέτρου	μὲν	οὖν ἐπιστολὴ μία, ἡ λεγομένη
[3, 14]	μησὶ τοῖς ἴσοις βασιλεύσαντα. ~Τετάρτῳ	μὲν	οὖν ἔτει Δομετιανοῦ τῆς κατ'
[3, 24]	πνεύματος οἷα κρείττονι παραπεφυλαγμένης. Ταῦτα	μὲν	οὖν ἡμῖν περὶ τῆς τοῦ
[3, 39]	ψεύσασθαί τι ἐν αὐτοῖς» Ταῦτα	μὲν	οὖν ἱστόρηται τῷ Παπίᾳ περὶ
[3, 26]	τινὰς καὶ ἀθανάτους ἐσομένους. Ταῦτα	μὲν	οὖν καὶ ἐκ τῶν Εἰρηναίου
[3, 31]	κατὰ καιρὸν κείσθω. ~ΧΧΧΙ. Παύλου	μὲν	οὖν καὶ Πέτρου τῆς τελευτῆς
[3, 39]	παραδόσεως εἰς αὐτὸν ἐλθόντα. Τὸ	μὲν	οὖν κατὰ τὴν Ἱεράπολιν Φίλιππον
[3, 29]	διὰ πίστεως καὶ γνώσεως» Ταῦτα	μὲν	οὖν περὶ τῶν κατὰ τοὺς
[3, 5]	ἐκείνην ἐξ ἀνθρώπων ἀφανίζουσα. Ὅσα	μὲν	οὖν τηνικάδε κατὰ πάντα τόπον
[3, 4]	ὁμολογουμένων θείων γραμμάτων εἰρήσθω ~Ὅτι	μὲν	οὖν τοῖς ἐξ ἐθνῶν κηρύσσων
[3, 38]	ὀρθοδοξίας ἀποσῴζει τὸν χαρακτῆρα. Ἡ	μὲν	οὖν τοῦ Κλήμεντος ὁμολογουμένη γραφὴ
[3, 7]	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ὁμολογήσας; περὶ	μὲν	οὖν τῶν μετὰ τὸ σωτήριον
[3, 24]	ἀρρήτων ἀξιωθεὶς ἐπακοῦσαι. Οὐκ ἄπειροι	μὲν	οὖν ὑπῆρχον τῶν αὐτῶν καὶ
[3, 8]	ἀνατολικὴ πύλη τοῦ ἐνδοτέρω χαλκῆ	μὲν	οὖσα καὶ στιβαρωτάτη, κλειομένη δὲ
[3, 31]	ὁ τοῦ πατρὸς αὐτῶν» Ταῦτα	μὲν	οὗτος· ὁ δὲ Λουκᾶς ἐν
[3, 5]	αὐτὸν Ἰακώβου, ὃς ἦν Ζεβεδαίου	μὲν	παῖς, ἀδελφὸς δὲ Ἰωάννου, τὴν
[3, 6]	στάσει, τίνι σε τηρῶ; τὰ	μὲν	παρὰ Ῥωμαίοις δουλεία κἂν ζήσωμεν
[3, 36]	κύριον ἡμῶν ἀνήκουσαν» Καὶ τὰ	μὲν	περὶ τὸν Ἰγνάτιον τοιαῦτα· διαδέχεται
[3, 39]	τὸ Ἰωάννου ὄνομα, ὧν τὸν	μὲν	πρότερον Πέτρῳ καὶ Ἰακώβῳ καὶ
[3, 23]	Κλήμης ὁ Ἀλεξανδρεύς· ὧν ὁ	μὲν	πρότερος ἐν δευτέρῳ τῶν πρὸς
[3, 6]	ζῶντας ἀπολιπών. Οἳ δὲ τὸ	μὲν	πρῶτον ἐκ τοῦ δημοσίου θησαυροῦ
[3, 23]	προκαθέζῃ, μάρτυρος» Ὃ δὲ τὸ	μὲν	πρῶτον ἐξεπλάγη, χρήματα οἰόμενος, ἅπερ
[3, 27]	σμικρὸν ἐποιοῦντο λόγον· καὶ τὸ	μὲν	σάββατον καὶ τὴν ἄλλην Ἰουδαϊκὴν
[3, 20]	Νερούα τὴν ἀρχὴν διαδεξαμένου, καθαιρεθῆναι	μὲν	τὰς Δομετιανοῦ τιμάς, ἐπανελθεῖν δ'
[3, 6]	τὸν δῆμον ἐπεβόσκετο, καὶ τὰ	μὲν	τέγη πεπλήρωτο γυναικῶν καὶ βρεφῶν
[3, 23]	ἐν Ἐφέσῳ ἐκκλησία ὑπὸ Παύλου	μὲν	τεθεμελιωμένη, Ἰωάννου δὲ παραμείναντος αὐτοῖς
[3, 36]	ἔνθα ὁ Πολύκαρπος ἦν, μίαν	μὲν	τῇ κατὰ τὴν Ἔφεσον ἐπιστολὴν
[3, 30]	ἀπαγομένην τὴν ἐπὶ θανάτῳ, ἡσθῆναι	μὲν	τῆς κλήσεως χάριν καὶ τῆς
[3, 24]	ἱστορίαν· εἰκότως δ' οὖν τὴν	μὲν	τῆς σαρκὸς τοῦ σωτῆρος ἡμῶν
[3, 3]	ἰστέον ὡς καὶ τοῦτο πρὸς	μέν	τινων ἀντιλέλεκται, δι' οὓς οὐκ
[3, 38]	ἐγγράφως ὡμιληκότος τοῦ Παύλου, οἳ	μὲν	τὸν εὐαγγελιστὴν Λουκᾶν, οἳ δὲ
[3, 33]	δὲ κολάζεσθαι· δι' οὗ ποσῶς	μὲν	τοῦ διωγμοῦ σβεσθῆναι τὴν ἀπειλὴν
[3, 31]	δεδήλωται· τοῦ δὲ Ἰωάννου τὰ	μὲν	τοῦ χρόνου ἤδη πως εἴρηται,
[3, 26]	ἀναστάσεως ἐκκλησιαστικὰ δόγματα. ἀλλ' οὗτοι	μὲν	τούτους σωτῆρας ἐπιγραψάμενοι τῆς ἀληθοῦς
[3, 6]	ἐμοὶ μεινάτω. Μετὰ ταῦθ' οἳ	μὲν	τρέμοντες ἐξῄεσαν, πρὸς ἓν τοῦτο
[3, 39]	δὲ ἡμῖν δηλούμενος Παπίας τοὺς	μὲν	τῶν ἀποστόλων λόγους παρὰ τῶν
[3, 33]	ἐθέλουσιν λείπεσθαι προφάσεις, ἔσθ' ὅπῃ	μὲν	τῶν δήμων, ἔσθ' ὅπῃ δὲ
[3, 27]	τῆς αὐτῆς ὄντες προσηγορίας, τὴν	μὲν	τῶν εἰρημένων ἔκτοπον διεδίδρασκον ἀτοπίαν,
[3, 6]	τὴν ἐμὴν ἀποστρέφεσθε θυσίαν, ἐγὼ	μὲν	ὑμῖν βέβρωκα, καὶ τὸ λοιπὸν
[3, 6]	τὰ μυχαίτατα τῶν οἰκιῶν, τινὲς	μὲν	ὑπ' ἄκρας ἐνδείας ἀνέργαστον τὸν
[3, 24]	καὶ εἰς αὐτὸν διαδεδομένων, ἀποδέξασθαι	μέν	φασιν, ἀλήθειαν αὐτοῖς ἐπιμαρτυρήσαντα, μόνην
[3, 24]	αὐτό τε τοῦτ' ἐπισημήνασθαι, τοτὲ	μὲν	φήσαντα· ταύτην ἀρχὴν ἐποίησεν τῶν
[3, 7]	αὐτοῦ παρατέθεινται τὰς λέξεις, τοτὲ	μὲν	φήσαντος ὡς πρὸς αὐτὴν τὴν
[3, 26]	προελθών, μείζοσιν ἐπιδαψιλεύεται τερατολογίαις, ἑαυτὸν	μὲν	ὡς ἄρα εἴη, λέγων, ὁ
[3, 6]	διηρεύνων τὰς οἰκίας, ἔπειθ' εὑρόντες	μὲν	ὡς ἀρνησαμένους ᾐκίζοντο, μὴ εὑρόντες
[3, 1]	ἅπασαν κατασπαρέντων τὴν οἰκουμένην, Θωμᾶς	μέν,	ὡς ἡ παράδοσις περιέχει, τὴν
[3, 26]	περὶ τούτου διήγησιν ἐπιφέρει, λέγων·	Μένανδρον	δέ τινα καὶ αὐτὸν Σαμαρέα,
[3, 26]	ἑξῆς ἱστορίαν ~Σίμωνα τὸν μάγον	Μένανδρος	διαδεξάμενος, ὅπλον δεύτερον οὐ χεῖρον
[3, 0]	τῶν μὴ τοιούτων. ΚϚ Περὶ	Μενάνδρου	τοῦ γόητος. ΚΖ Περὶ τῆς
[3, 6]	μὴν εὐπόροις, φησί, καὶ τὸ	μένειν	πρὸς ἀπωλείας ἴσον ἦν· προφάσει
[3, 39]	τὰ παρὰ ζώσης φωνῆς καὶ	μενούσης»	Ἔνθα καὶ ἐπιστῆσαι ἄξιον δὶς
[3, 32]	εἰρήνης βαθείας ἐν πάσῃ ἐκκλησίᾳ,	μένουσι	μέχρι Τραϊανοῦ Καίσαρος, μέχρις οὗ
[3, 30]	εἰς τὸ παντελὲς ἀπεσβηκότωνεἰρήσθω· ~Ὁ	μέντοι	Κλήμης, οὗ τὰς φωνὰς ἀρτίως
[3, 39]	ὅσα ἐμνημόνευσεν, ἀκριβῶς ἔγραψεν, οὐ	μέντοι	τάξει τὰ ὑπὸ τοῦ κυρίου
[3, 32]	καὶ τοὺς κατηγόρους αὐτοῦ, ζητου	μένων	τότε τῶν ἀπὸ τῆς βασιλικῆς
[3, 5]	τῶν ἐν τούτῳ γεγενημένων ἐν	μέρει	ἕκαστα, καὶ ὡς ἐπὶ τέλει
[3, 5]	καταδέξασθαι. Παρελθὼν δῆτα τῶν ἐν	μέρει	συμβεβηκότων αὐτοῖς ὅσα διὰ ξίφους
[3, 33]	ὡς καὶ ἄνευ προφανῶν διωγμῶν	μερικοὺς	κατ' ἐπαρχίαν ἐξάπτεσθαι πλείους τε
[3, 32]	οὗ νῦν τοὺς χρόνους ἐξετάζομεν,	μερικῶς	καὶ κατὰ πόλεις ἐξ ἐπαναστάσεως
[3, 6]	ὄνομα τοῦ θεοῦ μεταδοῦναί τι	μέρος	αὐτοῖς ὧν κινδυνεύσαντες ἤνεγκαν, οὐδ'
[3, 20]	καὶ Δομετιανὸς ταὐτὸ ποιεῖν ἐκείνῳ,	μέρος	ὢν τῆς Νέρωνος ὡμότητος. Ἀλλ'
[3, 5]	συμφορὰς παραθέσθαι, ὡς ἂν ἐκ	μέρους	ἔχοιεν οἱ τῇδε τῇ γραφῇ
[3, 29]	τῶν ἀποστόλων ὀνειδισθεὶς ζηλοτυπίαν, εἰς	μέσον	ἀγαγὼν τὴν γυναῖκα γῆμαι τῷ
[3, 29]	ἀποβολὴ πάθους ἦν ἡ εἰς	μέσον	τῶν ἀποστόλων τῆς ζηλοτυπουμένης ἐκκύκλησις
[3, 8]	ἔτεκεν ἄρνα ἐν τῷ ἱερῷ	μέσῳ·	ἡ δ' ἀνατολικὴ πύλη τοῦ
[3, 23]	βιαιότατος μιαιφονώτατος χαλεπώτατος. Χρόνος ἐν	μέσῳ,	καί τινος ἐπιπεσούσης χρείας ἀνακαλοῦσι
[3, 21]	δὲ ὁ πρῶτος ἦν καὶ	μετ'	αὐτὸν Ἀνέγκλητος. ~Ἀλλὰ καὶ τῶν
[3, 5]	ὑπ' αὐτῶν ἀνῃρημένου, εἶτα δὲ	μετ'	αὐτὸν Ἰακώβου, ὃς ἦν Ζεβεδαίου
[3, 0]	Ἀνέγκλητος ἐπισκοπεῖ. ΙΕ Ὡς τρίτος	μετ'	αὐτὸν Κλήμης. ΙϚ Περὶ τῆς
[3, 39]	εἰπεῖν, φαίνεται, πλὴν καὶ τοῖς	μετ'	αὐτὸν πλείστοις ὅσοις τῶν ἐκκλησιαστικῶν
[3, 36]	τὸν Ἰγνάτιον τοιαῦτα· διαδέχεται δὲ	μετ'	αὐτὸν τὴν Ἀντιοχείας ἐπισκοπὴν Ἥρως.
[3, 36]	δὴ τὴν δι' Ἀσίας ἀνακομιδὴν	μετ'	ἐπιμελεστάτης φρουρῶν φυλακῆς ποιούμενος, τὰς
[3, 17]	καὶ ἐπισήμων ἀνδρῶν πλῆθος οὐ	μετ'	εὐλόγου κρίσεως κτείνας μυρίους τε
[3, 3]	τῆς πρὸς Ῥωμαίους μνήμην πεποίηται	μετὰ	ἄλλων καὶ Ἑρμᾶ, οὗ φασιν
[3, 6]	ἧττον ἂν ὠμὸν ἦν τὸ	μετὰ	ἀνάγκης, γυμνάζοντες δὲ τὴν ἀπόνοιαν
[3, 5]	τὸν κατὰ Ἰουδαίων ἐγχειρίζει πόλεμον.	Μετά	γε μὴν τὴν τοῦ σωτῆρος
[3, 6]	τὰ καλύμματα τῶν σωμάτων περισπῶντες,	μετὰ	γέλωτος ἐξῄεσαν, τάς τε ἀκμὰς
[3, 24]	κατ' ἀρχὰς τῆς αὐτῶν ἱστορίας·	μετὰ	γοῦν τὴν τεσσαρακονταήμερον νηστείαν καὶ
[3, 8]	κινήσεως ἔφασαν ἀντιλαμβάνεσθαι καὶ κτύπου,	μετὰ	δὲ ταῦτα φωνῆς ἀθρόας· μεταβαίνομεν
[3, 25]	τῶν Πράξεων τῶν ἀποστόλων γραφή·	μετὰ	δὲ ταύτην τὰς Παύλου καταλεκτέον
[3, 8]	νυκτὸς ὥραν ἕκτην αὐτομάτως ἠνοιγμένη.	Μετὰ	δὲ τὴν ἑορτὴν ἡμέραις οὐ
[3, 24]	Γαλιλαίαν» ὁ δὲ Μάρκος ὡσαύτως·	μετὰ	δὲ τὸ παραδοθῆναι» φησίν Ἰωάννην
[3, 20]	ἐπαύσατο, ἀνακαλεσάμενος καὶ οὓς ἐξηλάκει»	Μετὰ	δὲ τὸν Δομετιανὸν πεντεκαίδεκα ἔτεσιν
[3, 31]	τοῦ κυρίου, ἐν ᾗ ἔρχεται	μετὰ	δόξης ἐξ οὐρανοῦ καὶ ἀναζητήσει
[3, 0]	θείων μνημονεύει βιβλίων. ΙΑ Ὡς	μετὰ	Ἰάκωβον ἡγεῖται Συμεὼν τῆς ἐν
[3, 15]	ἐπιστέλλων ὁ ἀπόστολος διδάσκει, λέγων·	μετὰ	καὶ Κλήμεντος καὶ τῶν λοιπῶν
[3, 39]	σωτῆρος ἀνάληψιν τοὺς ἱεροὺς ἀποστόλους	μετὰ	Ματθία στῆσαί τε καὶ ἐπεύξασθαι
[3, 23]	τὴν ἐσθῆτα ὁ ἀπόστολος καὶ	μετὰ	μεγάλης οἰμωγῆς πληξάμενος τὴν κεφαλήν,
[3, 10]	μετὰ Ξέρξην Περσῶν βασιλέως οἱ	μετὰ	Μωυσῆν προφῆται τὰ κατ' αὐτοὺς
[3, 5]	τὰ ἑξῆς ἴωμεν τῆς ἱστορίας.	~Μετὰ	Νέρωνα δέκα πρὸς τρισὶν ἔτεσιν
[3, 32]	τῶν ἑξῆς προΐωμεν ἱστορίαν. ~ΧΧΧΙΙ.	Μετὰ	Νέρωνα καὶ Δομετιανὸν κατὰ τοῦτον
[3, 10]	τελευτῆς μέχρι τῆς Ἀρταξέρξου τοῦ	μετὰ	Ξέρξην Περσῶν βασιλέως οἱ μετὰ
[3, 23]	ἰδών, τοῦτον, ἔφη, σοὶ παρακατατίθεμαι	μετὰ	πάσης σπουδῆς ἐπὶ τῆς ἐκκλησίας
[3, 21]	καὶ αὐτὸς ἐπέχων τῶν τῇδε	μετὰ	Παῦλόν τε καὶ Πέτρον ἐπισκοπευσάντων
[3, 4]	δευτέραν πρὸς Τιμόθεον ἐπιστολήν, πρῶτος	μετὰ	Πέτρον τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας τὴν
[3, 18]	ἐπεσημήναντο, ἐν ἔτει πεντεκαιδεκάτῳ Δομετιανοῦ	μετὰ	πλείστων ἑτέρων καὶ Φλαυίαν Δομέτιλλαν
[3, 6]	τὸ λοιπὸν δ' ἐμοὶ μεινάτω.	Μετὰ	ταῦθ' οἳ μὲν τρέμοντες ἐξῄεσαν,
[3, 7]	στασιώδεις καὶ λῃστρικούς, ὑπ' ἀλλήλων	μετὰ	τὴν ἅλωσιν ἐνδεικνυμένους, ἀνῃρῆσθαι, τῶν
[3, 29]	Ὡραίαν, φασί, γυναῖκα ἔχων οὗτος,	μετὰ	τὴν ἀνάληψιν τὴν τοῦ σωτῆρος
[3, 36]	Χριστοῦ διεξιών· Ἐγὼ δὲ καὶ	μετὰ	τὴν ἀνάστασιν ἐν σαρκὶ αὐτὸν
[3, 28]	αὐτῷ δεδειγμένας ψευδόμενος ἐπεισάγει, λέγων	μετὰ	τὴν ἀνάστασιν ἐπίγειον εἶναι τὸ
[3, 31]	τρόπος καὶ πρὸς ἔτι τῆς	μετὰ	τὴν ἀπαλλαγὴν τοῦ βίου τῶν
[3, 23]	ἀπὸ τῆς κατὰ τὴν νῆσον	μετὰ	τὴν Δομετιανοῦ τελευτὴν ἐπανελθὼν φυγῆς.
[3, 24]	δὲ λοιποὶ τρεῖς εὐαγγελισταὶ τὰ	μετὰ	τὴν εἰς τὸ δεσμωτήριον κάθειρξιν
[3, 39]	χιλιάδα τινά φησιν ἐτῶν ἔσεσθαι	μετὰ	τὴν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασιν, σωματικῶς
[3, 4]	αὐτῷ, ὃν ἐν ταῖς Πράξεσι	μετὰ	τὴν ἐν Ἀρείῳ πάγῳ πρὸς
[3, 24]	εὐαγγελιστὰς συνιδεῖν πάρεστιν μόνα τὰ	μετὰ	τὴν ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ Ἰωάννου
[3, 32]	εἰς τὴν αὐτὴν ἐπιβιῶναι βασιλείαν	μετὰ	τὴν ἤδη πρότερον ἱστορηθεῖσαν αὐτῶν
[3, 11]	Ἴωμεν δ' ἐπὶ τὰ ἑξῆς.	~Μετὰ	τὴν Ἰακώβου μαρτυρίαν καὶ τὴν
[3, 7]	προνοίας, τεσσαράκοντα ἐφ' ὅλοις ἔτεσιν	μετὰ	τὴν κατὰ τοῦ Χριστοῦ τόλμαν
[3, 2]	εἴρηται. ~Τῆς δὲ Ῥωμαίων ἐκκλησίας	μετὰ	τὴν Παύλου καὶ Πέτρου μαρτυρίαν
[3, 39]	ὑπομείναντος. Τοῦτον δὲ τὸν Ἰοῦστον	μετὰ	τὴν τοῦ σωτῆρος ἀνάληψιν τοὺς
[3, 5]	αὐτόθι τῆς ἐπισκοπῆς θρόνον πρώτου	μετὰ	τὴν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ἀνάληψιν
[3, 12]	ἱστορεῖ. ~Καὶ ἐπὶ τούτοις Οὐεσπασιανὸν	μετὰ	τὴν τῶν Ἱεροσολύμων ἅλωσιν πάντας
[3, 6]	θυμοί, σύμβουλον λαβοῦσα τὴν ὀργὴν	μετὰ	τῆς ἀνάγκης, ἐπὶ τὴν φύσιν
[3, 7]	ὁμολογήσας; περὶ μὲν οὖν τῶν	μετὰ	τὸ σωτήριον πάθος καὶ τὰς
[3, 21]	Κέρδων. Τρίτος οὗτος τῶν αὐτόθι	μετὰ	τὸν πρῶτον Ἀννιανὸν προέστη. Ἐν
[3, 22]	Ἰγνάτιος ἐγνωρίζετο. Συμεὼν ὁμοίως δεύτερος	μετὰ	τὸν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ἀδελφὸν
[3, 0]	ἀποστόλων διαδοχῆς. Ε Περὶ τῆς	μετὰ	τὸν Χριστὸν ὑστάτης Ἰουδαίων πολιορκίας.
[3, 20]	ἐπανελθεῖν δ' ἐπὶ τὰ οἰκεῖα	μετὰ	τοῦ καὶ τὰς οὐσίας ἀπολαβεῖν
[3, 6]	διὰ γένος καὶ πλοῦτον ἐπίσημος,	μετὰ	τοῦ λοιποῦ πλήθους εἰς τὰ
[3, 23]	ἔθαλπεν, τὸ τελευταῖον ἐφώτισεν. Καὶ	μετὰ	τοῦτο ὑφῆκεν τῆς πλείονος ἐπιμελείας
[3, 31]	συνᾴδων τοῖς ἐκτεθεῖσιν, οὕτω φησίν·	Μετὰ	τοῦτον προφήτιδες τέσσαρες αἱ Φιλίππου
[3, 3]	ὅμως δὲ πολλοῖς χρήσιμος φανεῖσα,	μετὰ	τῶν ἄλλων ἐσπουδάσθη γραφῶν. Τό
[3, 6]	ἕτερα ἐπιφέρει λέγων· Ἰουδαίοις δὲ	μετὰ	τῶν ἐξόδων ἀπεκόπη πᾶσα σωτηρίας
[3, 6]	Ἱστοριῶν τὴν πέμπτην τοῦ Ἰωσήπου	μετὰ	χεῖρας αὖθις ἀναλαβών, τότε πραχθέντων
[3, 9]	αὐτὸν τὸν Ἰώσηπον, τοσαῦτα τῇ	μετὰ	χεῖρας συμβεβλημένον ἱστορίᾳ, ὁπόθεν τε
[3, 30]	ταῦτα δ' οἰκεῖα ὄντα τῇ	μετὰ	χεῖρας ὑποθέσει, ἐνταῦθά μοι κατὰ
[3, 8]	μετὰ δὲ ταῦτα φωνῆς ἀθρόας·	μεταβαίνομεν	ἐντεῦθεν. Τὸ δὲ τούτων φοβερώτερον,
[3, 26]	ἐμπειρίας ἀχθέντα καὶ διὰ τοῦ	μεταδιδομένου	πρὸς αὐτοῦ βαπτίσματος, οὗ τοὺς
[3, 6]	φρικτότατον ἐπικαλουμένων ὄνομα τοῦ θεοῦ	μεταδοῦναί	τι μέρος αὐτοῖς ὧν κινδυνεύσαντες
[3, 10]	οὔτε ἀφελεῖν ἀπ' αὐτῶν οὔτε	μεταθεῖναι	τετόλμηκεν, πᾶσι δὲ σύμφυτόν ἐστιν
[3, 6]	πόλιν ἢ τοὺς τῆς Σοδομηνῆς	μεταλαβεῖν	κεραυνούς· πολὺ γὰρ τῶν ταῦτα
[3, 5]	ἀνάληψιν κεκληρωμένου, τὸν προδηλωθέντα τρόπον	μεταλλάξαντος,	τῶν τε λοιπῶν ἀποστόλων μυρία
[3, 5]	ἀποκαλύψεως ἐκδοθέντα πρὸ τοῦ πολέμου	μεταναστῆναι	τῆς πόλεως καί τινα τῆς
[3, 7]	ποτὲ δυνηθεῖεν ἐφ' οἷς ἔδρασαν,	μετανοήσαντες	συγγνώμης καὶ σωτηρίας τυχεῖν, καὶ
[3, 7]	θεοσημείας τῶν μελλόντων αὐτοῖς μὴ	μετανοήσασι	συμβήσεσθαι παρασχομένης· ἃ καὶ αὐτὰ
[3, 23]	τῇ ἐκκλησίᾳ, διδοὺς μέγα παράδειγμα	μετανοίας	ἀληθινῆς καὶ μέγα γνώρισμα παλιγγενεσίας,
[3, 23]	τὴν δεξιὰν ὡς ὑπὸ τῆς	μετανοίας	κεκαθαρμένην καταφιλῶν, ἐπὶ τὴν ἐκκλησίαν
[3, 6]	ἔργον αὐτοῦ» Τούτοις ἐπειπών τινα	μεταξὺ	ἐπιφέρει λέγων· Οὐκ ἂν ὑποστειλαίμην
[3, 24]	τοτὲ δὲ μνημονεύσαντα τοῦ βαπτιστοῦ	μεταξὺ	τῶν Ἰησοῦ πράξεων ὡς ἔτι
[3, 6]	ὧν κινδυνεύσαντες ἤνεγκαν, οὐδ' ὁτιοῦν	μετέδοσαν,	ἀγαπητὸν δ' ἦν τὸ μὴ
[3, 5]	ὥσπερ ἐν εἱρκτῇ κατακλεισθέντας τὸν	μετελθόντα	αὐτοὺς ὄλεθρον πρὸς τῆς θείας
[3, 8]	πρὸ γὰρ ἡλίου δύσεως ὤφθη	μετέωρα	περὶ πᾶσαν τὴν χώραν ἅρματα
[3, 5]	καὶ τοὺς ἀποστόλους αὐτοῦ παρηνομηκότας	μετῄει,	τῶν ἀσεβῶν ἄρδην τὴν γενεὰν
[3, 37]	πάλιν χώρας τε καὶ ἔθνη	μετῄεσαν	σὺν τῇ ἐκ θεοῦ χάριτι
[3, 23]	ἀπὸ τῆς Πάτμου τῆς νήσου	μετῆλθεν	ἐπὶ τὴν Ἔφεσον, ἀπῄει παρακαλούμενος
[3, 6]	εἰς μακρὸν ~Ἡ ἐκ θεοῦ	μετῆλθεν	τιμωρία. Φέρε δὴ οὖν, τῶν
[3, 6]	ὅσην ἐκ τῆς Περαίας ἀνασκευασαμένη	μετήνεγκεν	εἰς τὴν πόλιν, τὰ δὲ
[3, 29]	ἐκπορνεύουσιν οἱ τὴν αἵρεσιν αὐτοῦ	μετιόντες.	Πυνθάνομαι δ' ἐγὼ τὸν Νικόλαον
[3, 6]	λάθρα τὰς κτήσεις ἑνὸς ἀντικατηλλάξαντο	μέτρου,	πυρῶν μέν, εἰ πλουσιώτεροι τυγχάνοιεν
[3, 5]	Χριστὸν πεπιστευκότων ἀπὸ τῆς Ἱερουσαλὴμ	μετῳκισμένων,	ὡς ἂν παντελῶς ἐπιλελοιπότων ἁγίων
[3, 36]	οὖν κατὰ λέξιν· ἀπὸ Συρίας	μέχρι	Ῥώμης θηριομαχῶ διὰ γῆς καὶ
[3, 10]	ἀπὸ δὲ τῆς Μωυσέως τελευτῆς	μέχρι	τῆς Ἀρταξέρξου τοῦ μετὰ Ξέρξην
[3, 10]	καὶ τὴν τῆς ἀνθρωπογονίας παράδοσιν	μέχρι	τῆς αὐτοῦ τελευτῆς· οὗτος ὁ
[3, 1]	περὶ Παύλου λέγειν, ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ	μέχρι	τοῦ Ἰλλυρικοῦ πεπληρωκότος τὸ εὐαγγέλιον
[3, 4]	τοὺς ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ καὶ κύκλῳ	μέχρι	τοῦ Ἰλλυρικοῦ τῶν ἐκκλησιῶν καταβέβλητο
[3, 10]	βίου περιέχουσιν. Ἀπὸ δὲ Ἀρταξέρξου	μέχρι	τοῦ καθ' ἡμᾶς χρόνου γέγραπται
[3, 32]	βαθείας ἐν πάσῃ ἐκκλησίᾳ, μένουσι	μέχρι	Τραϊανοῦ Καίσαρος, μέχρις οὗ ὁ
[3, 20]	τοῦ κυρίου, γενομένης τε εἰρήνης,	μέχρι	Τραϊανοῦ παραμεῖναι αὐτοὺς τῷ βίῳ.
[3, 32]	τοὺς δηλουμένους, ἐπιλέγει ὡς ἄρα	μέχρι	τῶν τότε χρόνων παρθένος καθαρὰ
[3, 23]	τὸν Ἰωάννην. Παρέμεινεν γὰρ αὐτοῖς	μέχρι	τῶν Τραϊανοῦ χρόνων» Καὶ ἐν
[3, 23]	τεθεμελιωμένη, Ἰωάννου δὲ παραμείναντος αὐτοῖς	μέχρι	τῶν Τραϊανοῦ χρόνων, μάρτυς ἀληθής
[3, 8]	παρὰ Ῥωμαίοις ἔπαρχον· ἔνθα μάστιξιν	μέχρις	ὀστέων ξαινόμενος οὔθ' ἱκέτευσεν οὔτ'
[3, 32]	ἐκκλησίᾳ, μένουσι μέχρι Τραϊανοῦ Καίσαρος,	μέχρις	οὗ ὁ ἐκ θείου τοῦ
[3, 24]	ἀπόρρητα λέγειν ἔχων, ἅτε τῶν	μέχρις	οὐρανοῦ τρίτου θεωρημάτων ἐπιψαύσας ἐπ'
[3, 26]	αἰώνων ἀπεσταλμένος σωτηρίᾳ, διδάσκων δὲ	μὴ	ἄλλως δύνασθαί τινα καὶ αὐτῶν
[3, 27]	αὐτοῖς τῆς νομικῆς θρῃσκείας ὡς	μὴ	ἂν διὰ μόνης τῆς εἰς
[3, 26]	καὶ τοὺς αὐτῷ ἑπομένους ὡς	μὴ	ἀποθνῄσκοιεν, ἔπεισεν, καὶ νῦν τινές
[3, 18]	τοῦ καθ' ἡμᾶς λόγου συγγραφεῖς	μὴ	ἀποκνῆσαι ταῖς αὐτῶν ἱστορίαις τόν
[3, 27]	ἐκ παρθένου καὶ ἁγίου πνεύματος	μὴ	ἀρνούμενοι γεγονέναι τὸν κύριον, οὐ
[3, 33]	βασιλεῖ ἀνεκοινώσατο λέγων ἔξω τοῦ	μὴ	βούλεσθαι αὐτοὺς εἰδωλολατρεῖν οὐδὲν ἀνόσιον
[3, 10]	τοῖς πρὸ αὐτῶν διὰ τὸ	μὴ	γενέσθαι τὴν τῶν προφητῶν ἀκριβῆ
[3, 6]	Φάγετε, καὶ γὰρ ἐγὼ βέβρωκα·	μὴ	γένησθε μήτε μαλακώτεροι γυναικὸς μήτε
[3, 7]	κόσμου ἕως τοῦ νῦν, οὐδὲ	μὴ	γένηται» Συναγαγὼν δὲ πάντα τὸν
[3, 7]	ταῖς ἡμέραις· προσεύχεσθε δὲ ἵνα	μὴ	γένηται ὑμῶν ἡ φυγὴ χειμῶνος
[3, 6]	ἀθεμίτου κνίσης σπάσαντες, ἠπείλουν, εἰ	μὴ	δείξειεν τὸ παρασκευασθέν, ἀποσφάξειν αὐτὴν
[3, 6]	ἄπιστον δ' ἀκοῦσαι. Καὶ ἔγωγε,	μὴ	δόξαιμι τερατεύεσθαι τοῖς αὖθις ἀνθρώποις,
[3, 33]	Τραϊανὸς τὸ τῶν Χριστιανῶν φῦλον	μὴ	ἐκζητεῖσθαι μέν, ἐμπεσὸν δὲ κολάζεσθαι.
[3, 33]	τοιόνδε τεθεικέναι, τὸ Χριστιανῶν φῦλον	μὴ	ἐκζητεῖσθαι μέν, ἐμπεσὸν δὲ κολάζεσθαι·
[3, 6]	εὑρόντες μὲν ὡς ἀρνησαμένους ᾐκίζοντο,	μὴ	εὑρόντες δὲ ὡς ἐπιμελέστερον κρύψαντας
[3, 36]	ἥψαντο, κἂν αὐτὰ δὲ ἄκοντα	μὴ	θέλῃ, ἐγὼ προσβιάσομαι. Συγγνώμην μοι
[3, 8]	ἔδοξεν εἶναι τὸ ῥηθησόμενον, εἰ	μὴ	καὶ παρὰ τοῖς θεασαμένοις ἱστόρητο
[3, 6]	μετέδοσαν, ἀγαπητὸν δ' ἦν τὸ	μὴ	καὶ προσαπολέσθαι σεσυλημένον» Τούτοις μεθ'
[3, 28]	σὺν αὐτῷ παραινέσαι, φήσαντα· φύγωμεν,	μὴ	καὶ τὸ βαλανεῖον συμπέσῃ, ἔνδον
[3, 7]	παραδόξους θεοσημείας τῶν μελλόντων αὐτοῖς	μὴ	μετανοήσασι συμβήσεσθαι παρασχομένης· ἃ καὶ
[3, 38]	αὐτῆς χρησάμενος, σαφέστατα παρίστησιν ὅτι	μὴ	νέον ὑπάρχει τὸ σύγγραμμα, ὅθεν
[3, 4]	ἐδοκιμάσθησαν ἐκκλησίας, οὐ ῥᾴδιον εἰπεῖν,	μὴ	ὅτι γε ὅσους ἄν τις
[3, 3]	τῶν τε ἀναντιρρήτων καὶ τῶν	μὴ	παρὰ πᾶσιν ὁμολογουμένων θείων γραμμάτων
[3, 36]	ᾗ καὶ παράκλησιν προτείνει ὡς	μὴ	παραιτησάμενοι τοῦ μαρτυρίου τῆς ποθουμένης
[3, 3]	πρὸς τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας ὡς	μὴ	Παύλου οὖσαν αὐτὴν ἀντιλέγεσθαι φήσαντες,
[3, 12]	τοὺς ἀπὸ γένους Δαυίδ, ὡς	μὴ	περιλειφθείη τις παρὰ Ἰουδαίοις τῶν
[3, 38]	πρὸς Ἑβραίους ἀποσῴζειν καὶ τῷ	μὴ	πόρρω τὰ ἐν ἑκατέροις τοῖς
[3, 26]	αὐτῶν τῶν κοσμοποιῶν ἀγγέλων περιγενήσεσθαι,	μὴ	πρότερον διὰ τῆς πρὸς αὐτοῦ
[3, 39]	ὑποδείγμασι πρὸς αὐτῶν μυστικῶς εἰρημένα	μὴ	συνεορακότα. Σφόδρα γάρ τοι σμικρὸς
[3, 6]	δὲ τοῦ τ' ἔχειν καὶ	μή,	τὰ σώματα τῶν ἀθλίων· ὧν
[3, 10]	αὐτοὺς ἱστορῆσαι χρόνους πεπειραμένον, ὡς	μὴ	τἀληθῆ συγγεγραφότα, πολλάς τε ἄλλας
[3, 39]	εἰκὸς γὰρ τὸν δεύτερον, εἰ	μή	τις ἐθέλοι τὸν πρῶτον, τὴν
[3, 6]	τοὺς ἐμπνέοντας οἱ λῃσταὶ διηρεύνων,	μή	τις ὑπὸ κόλπον ἔχων τροφήν,
[3, 3]	γραφῶν καὶ ὅσα περὶ τῶν	μὴ	τοιούτων αὐτοῖς εἴρηται. Ἀλλὰ τὰ
[3, 0]	ὁμολογουμένων θείων γραφῶν καὶ τῶν	μὴ	τοιούτων. ΚϚ Περὶ Μενάνδρου τοῦ
[3, 6]	παρέλιπον τὴν συμφορὰν ἡδέως, εἰ	μὴ	τῶν κατ' ἐμαυτὸν εἶχον ἀπείρους
[3, 23]	τὸν γέροντα; ἐλέησόν με, τέκνον,	μὴ	φοβοῦ· ἔχεις ἔτι ζωῆς ἐλπίδας.
[3, 9]	αὐτῶν» ~Ἐπὶ τούτοις ἅπασιν ἄξιον	μηδ'	αὐτὸν τὸν Ἰώσηπον, τοσαῦτα τῇ
[3, 28]	τοῦ τόπου καὶ ἐκφυγεῖν θύραζε,	μηδ'	ὑπομείναντα τὴν αὐτὴν αὐτῷ ὑποδῦναι
[3, 33]	ἐν ταὐτῷ μηνῦσαι μηδὲν ἀνόσιον	μηδὲ	παρὰ τοὺς νόμους πράττειν αὐτοὺς
[3, 7]	γένηται ὑμῶν ἡ φυγὴ χειμῶνος	μηδὲ	σαββάτῳ. Ἔσται γὰρ τότε θλῖψις
[3, 6]	ἦγεν ἡ ἀνάγκη, καὶ τὰ	μηδὲ	τοῖς ῥυπαρωτάτοις τῶν ἀλόγων ζῴων
[3, 38]	καὶ ταύτην γνώριμον ἐπιστάμεθα, ὅτι	μηδὲ	τοὺς ἀρχαίους αὐτῇ κεχρημένους ἴσμεν.
[3, 29]	Πυνθάνομαι δ' ἐγὼ τὸν Νικόλαον	μηδεμιᾷ	ἑτέρᾳ παρ' ἣν ἔγημε κεχρῆσθαι
[3, 39]	ὡς δηλητήριον φάρμακον ἐμπιόντος καὶ	μηδὲν	ἀηδὲς διὰ τὴν τοῦ κυρίου
[3, 33]	ἅμα δ' ἐν ταὐτῷ μηνῦσαι	μηδὲν	ἀνόσιον μηδὲ παρὰ τοὺς νόμους
[3, 29]	σαρκὶ μὲν μάχεσθαι καὶ παραχρᾶσθαι	μηδὲν	αὐτῇ πρὸς ἡδονὴν ἐνδιδόντα, ψυχῆν
[3, 20]	τὰ ἐπιτηδεύματα αὐτοῦ. Ἐφ' οἷς	μηδὲν	αὐτῶν κατεγνωκότα τὸν Δομετιανόν, ἀλλὰ
[3, 17]	καίπερ τοῦ πατρὸς αὐτῷ Οὐεσπασιανοῦ	μηδὲν	καθ' ἡμῶν ἄτοπον ἐπινοήσαντος. ~Ἐν
[3, 36]	γινώσκω, νῦν ἄρχομαι μαθητὴς εἶναι.	Μηδέν	με ζηλώσαι τῶν ὁρατῶν καὶ
[3, 39]	Ἑνὸς γὰρ ἐποιήσατο πρόνοιαν, τοῦ	μηδὲν	ὧν ἤκουσεν παραλιπεῖν ἢ ψεύσασθαί
[3, 32]	ἑτεροδιδασκάλων ἀπάτης, οἳ καὶ ἅτε	μηδενὸς	ἔτι τῶν ἀποστόλων λειπομένου, γυμνῇ
[3, 24]	κατ' αὐτὸν εὐαγγελίου γραφῇ τὰ	μηδέπω	τοῦ βαπτιστοῦ εἰς φυλακὴν βεβλημένου
[3, 32]	γεγονέναι τοῦ κυρίου, τεκμηρίῳ τῷ	μήκει	τοῦ χρόνου τῆς αὐτοῦ ζωῆς
[3, 26]	αὐτῷ τούτῳ μεθέξειν τῷ βίῳ,	μηκέτι	θνῄσκοντας, αὐτοῦ δὲ παραμένοντας εἰς
[3, 29]	θεραπείᾳ προκεχειρισμένων ηὔχουν. Ὅ γε	μὴν	Ἀλεξανδρεὺς Κλήμης ἐν τρίτῳ Στρωματεῖ
[3, 4]	ταῖς ἰδίαις ἐπιστολαῖς ἐγκαταλέξαντος, οὐ	μὴν	ἀλλὰ καὶ ὁ Λουκᾶς ἐν
[3, 20]	Ταῦτα μὲν ὁ Ἡγήσιππος· οὐ	μὴν	ἀλλὰ καὶ ὁ Τερτυλλιανὸς τοῦ
[3, 5]	ἐν τῷ ὀνόματί μου» οὐ	μὴν	ἀλλὰ καὶ τοῦ λαοῦ τῆς
[3, 10]	ταῦτα αὐτοῖς ῥήμασιν ἐπιλέγει· Οὐ	μὴν	ἐγώ σοι τὸν αὐτὸν τρόπον
[3, 27]	ἀρνούμενοι γεγονέναι τὸν κύριον, οὐ	μὴν	ἔθ' ὁμοίως καὶ οὗτοι προϋπάρχειν
[3, 38]	λέγεται τοῦ Κλήμεντος ἐπιστολή, οὐ	μὴν	ἔθ' ὁμοίως τῇ προτέρᾳ καὶ
[3, 17]	μάρτυς ὁ Ἡγήσιππος. ~Πολλήν γε	μὴν	εἰς πολλοὺς ἐπιδειξάμενος ὁ Δομετιανὸς
[3, 24]	περιέλκεται ἡ δόξα· ὁμοίως γε	μὴν	ἐκ τῆς τῶν ἀρχαίων μαρτυρίας
[3, 33]	ἀντικηρύττειν ἐπεχείρουν. ~ΧΧΧΙΙΙ. Τοσοῦτός γε	μὴν	ἐν πλείοσι τόποις ὁ καθ'
[3, 24]	ἐκκλησίαις, πρῶτον ἀνωμολογήσθω· ὅτι γε	μὴν	εὐλόγως πρὸς τῶν ἀρχαίων ἐν
[3, 6]	δίελθε τὴν τραγῳδίαν· Τοῖς γε	μὴν	εὐπόροις, φησί, καὶ τὸ μένειν
[3, 29]	τὴν ἀλήθειαν ἐγκεχειρηκότων, λόγου γε	μὴν	θᾶττον εἰς τὸ παντελὲς ἀπεσβηκότωνεἰρήσθω·
[3, 3]	παραδεδομένα, ὅτι μήτε ἀρχαίων μήτε	μὴν	καθ' ἡμᾶς τις ἐκκλησιαστικὸς συγγραφεὺς
[3, 36]	αὐτὸς ὤν, διαδέχεται. ~Διέπρεπέν γε	μὴν	κατὰ τούτους ἐπὶ τῆς Ἀσίας
[3, 39]	μὲν Εἰρηναῖος ταῦτα· αὐτός γε	μὴν	ὁ Παπίας κατὰ τὸ προοίμιον
[3, 24]	δὲ γλῶτταν ἰδιωτεύοντες, τῇ γε	μὴν	πρὸς τοῦ σωτῆρος αὐτοῖς δεδωρημένῃ
[3, 3]	εἰρημένα κατὰ καιρὸν παραθήσομαι. Οὐδὲ	μὴν	τὰς λεγομένας αὐτοῦ Πράξεις ἐν
[3, 5]	Ἰουδαίων ἐγχειρίζει πόλεμον. Μετά γε	μὴν	τὴν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ἀνάληψιν
[3, 4]	ὀνόματος αὐτῶν μνημονεύει. Τιμόθεός γε	μὴν	τῆς ἐν Ἐφέσῳ παροικίας ἱστορεῖται
[3, 3]	σαφεῖς αἱ δεκατέσσαρες· ὅτι γε	μήν	τινες ἠθετήκασι τὴν πρὸς Ἑβραίους,
[3, 33]	σφοδρότατα ἐγκειμένην, οὐ χεῖρόν γε	μὴν	τοῖς κακουργεῖν περὶ ἡμᾶς ἐθέλουσιν
[3, 3]	ἄλλων ἐσπουδάσθη γραφῶν. Τό γε	μὴν	τῶν ἐπικεκλημένων αὐτοῦ Πράξεων καὶ
[3, 8]	τῶν ἀζύμων ἑορτήν, ὀγδόῃ Ξανθικοῦ	μηνὸς	κατὰ νυκτὸς ἐνάτην ὥραν, τοσοῦτον
[3, 8]	ὕστερον, μιᾷ καὶ εἰκάδι Ἀρτεμισίου	μηνός,	φάσμα τι δαιμόνιον ὤφθη μεῖζον
[3, 33]	ἀναιρουμένων, ἅμα δ' ἐν ταὐτῷ	μηνῦσαι	μηδὲν ἀνόσιον μηδὲ παρὰ τοὺς
[3, 6]	ἐξομολόγησιν ἑνὸς ἄρτου καὶ ἵνα	μηνύσῃ	δράκα μίαν κεκρυμμένων ἀλφίτων. Οἱ
[3, 13]	ἀδελφὸς διαδέχεται, δύο ἔτεσι καὶ	μησὶ	τοῖς ἴσοις βασιλεύσαντα. ~Τετάρτῳ μὲν
[3, 5]	Γάλβαν καὶ Ὄθωνα ἐνιαυτὸν ἐπὶ	μησὶν	ἓξ διαγενομένων, Οὐεσπασιανός, ταῖς κατὰ
[3, 3]	ἐν καθολικοῖς ἴσμεν παραδεδομένα, ὅτι	μήτε	ἀρχαίων μήτε μὴν καθ' ἡμᾶς
[3, 6]	γὰρ ἐγὼ βέβρωκα· μὴ γένησθε	μήτε	μαλακώτεροι γυναικὸς μήτε συμπαθέστεροι μητρός.
[3, 3]	ἴσμεν παραδεδομένα, ὅτι μήτε ἀρχαίων	μήτε	μὴν καθ' ἡμᾶς τις ἐκκλησιαστικὸς
[3, 8]	ἐπίστευον, ἀλλ' ὡς ἐμβεβροντημένοι καὶ	μήτε	ὄμματα μήτε ψυχὴν ἔχοντες τῶν
[3, 6]	γὰρ αὐτοῦ δηλώσων ἔργον ὁποῖον	μήτε	παρ' Ἕλλησιν μήτε παρὰ βαρβάροις
[3, 6]	ἔργον ὁποῖον μήτε παρ' Ἕλλησιν	μήτε	παρὰ βαρβάροις ἱστόρηται, φρικτὸν μὲν
[3, 23]	τῶν λῃστῶν ἁλίσκεται, μήτε φεύγων	μήτε	παραιτούμενος, ἀλλὰ βοῶν· ἐπὶ τοῦτ'
[3, 6]	μὴ γένησθε μήτε μαλακώτεροι γυναικὸς	μήτε	συμπαθέστεροι μητρός. Εἰ δ' ὑμεῖς
[3, 23]	τῆς προφυλακῆς τῶν λῃστῶν ἁλίσκεται,	μήτε	φεύγων μήτε παραιτούμενος, ἀλλὰ βοῶν·
[3, 8]	ὡς ἐμβεβροντημένοι καὶ μήτε ὄμματα	μήτε	ψυχὴν ἔχοντες τῶν τοῦ θεοῦ
[3, 6]	παῖδες πατέρων καὶ, τὸ οἰκτρότατον,	μητέρες	νηπίων ἐξήρπαζον ἐξ αὐτῶν τῶν
[3, 6]	μόλις ταύτης τῆς τροφῆς τῇ	μητρὶ	παραχωρήσαντες, ἀνεπλήσθη δ' εὐθέως ὅλη
[3, 5]	αὐτήν τε τὴν Ἰουδαίων βασιλικὴν	μητρόπολιν	καὶ σύμπασαν τὴν Ἰουδαίαν γῆν,
[3, 5]	αὐτὴν Ἱερουσαλὴμ ὡς ἂν ἐπὶ	μητρόπολιν	ὀχυρωτάτην καταπεφευγότες δεινὰ καὶ πέρα
[3, 6]	μήτε μαλακώτεροι γυναικὸς μήτε συμπαθέστεροι	μητρός.	Εἰ δ' ὑμεῖς εὐσεβεῖς καὶ
[3, 16]	ζωῆς» ~Τούτου δὴ οὖν ὁμολογουμένη	μία	ἐπιστολὴ φέρεται, μεγάλη τε καὶ
[3, 3]	πρόσρησιν. ~Πέτρου μὲν οὖν ἐπιστολὴ	μία,	ἡ λεγομένη αὐτοῦ προτέρα, ἀνωμολόγηται,
[3, 8]	ἑορτὴν ἡμέραις οὐ πολλαῖς ὕστερον,	μιᾷ	καὶ εἰκάδι Ἀρτεμισίου μηνός, φάσμα
[3, 6]	εἰσεπήδων δὶς ἢ τρὶς ὥρᾳ	μιᾷ.	Πάντα δ' ὑπ' ὀδόντας ἦγεν
[3, 23]	συγκροτήσας, ἕτοιμος λῄσταρχος ἦν, βιαιότατος	μιαιφονώτατος	χαλεπώτατος. Χρόνος ἐν μέσῳ, καί
[3, 3]	μὲν ὀνομαζόμενα Πέτρου, ὧν μόνην	μίαν	γνησίαν ἔγνων ἐπιστολὴν καὶ παρὰ
[3, 6]	ἄρτου καὶ ἵνα μηνύσῃ δράκα	μίαν	κεκρυμμένων ἀλφίτων. Οἱ βασανισταὶ δ'
[3, 36]	γενόμενος, ἔνθα ὁ Πολύκαρπος ἦν,	μίαν	μὲν τῇ κατὰ τὴν Ἔφεσον
[3, 11]	ἄξιον, ποιήσασθαι, καὶ δὴ ἀπὸ	μιᾶς	γνώμης τοὺς πάντας Συμεῶνα τὸν
[3, 24]	σπουδῆς τῆς περὶ τὸ λογογραφεῖν	μικρὰν	ποιούμενοι φροντίδα. Καὶ τοῦτ' ἔπραττον
[3, 23]	ἐν θεῷ σωτηρίαν, οὐδὲν ἔτι	μικρὸν	διενοεῖτο, ἀλλὰ μέγα τι πράξας,
[3, 21]	τῶν παρ' ἡμῖν ἀρχαίωνπαραδίδωσι λόγος.	~Μικρῷ	δὲ πλέον ἐνιαυτοῦ βασιλεύσαντα Νερούαν
[3, 31]	ἐν τῷ Γαΐου δέ, οὗ	μικρῷ	πρόσθεν ἐμνήσθημεν, διαλόγῳ Πρόκλος, πρὸς
[3, 39]	δύο τε ἐν Ἐφέσῳ γενέσθαι	μνήματα	καὶ ἑκάτερον Ἰωάννου ἔτι νῦν
[3, 23]	Ἰωάννου τοῦ ἀποστόλου παραδεδομένον καὶ	μνήμῃ	πεφυλαγμένον. Ἐπειδὴ γὰρ τοῦ τυράννου
[3, 38]	διαλόγους περιέχοντα· ὧν οὐδ' ὅλως	μνήμη	τις παρὰ τοῖς παλαιοῖς φέρεται,
[3, 25]	διαδοχὰς ἐκκλησιαστικῶν τις ἀνὴρ εἰς	μνήμην	ἀγαγεῖν ἠξίωσεν, πόρρω δέ που
[3, 37]	ἐξ ὀνόματος γραφῇ μόνων τὴν	μνήμην	κατατεθείμεθα, ὧν ἔτι καὶ νῦν
[3, 20]	Τερτυλλιανὸς τοῦ Δομετιανοῦ τοιαύτην πεποίηται	μνήμην·	Πεπειράκει ποτὲ καὶ Δομετιανὸς ταὐτὸ
[3, 36]	Μαιάνδρῳ, ἔνθα πάλιν ἐπισκόπου Δαμᾶ	μνήμην	πεποίηται, καὶ τῇ ἐν Τράλλεσι
[3, 3]	τέλει προσρήσεσιν τῆς πρὸς Ῥωμαίους	μνήμην	πεποίηται μετὰ ἄλλων καὶ Ἑρμᾶ,
[3, 27]	ἡμέραις ἡμῖν τὰ παραπλήσια εἰς	μνήμην	τῆς σωτηρίου ἀναστάσεως ἐπετέλουν· ὅθεν
[3, 7]	συμβήσεσθαι παρασχομένης· ἃ καὶ αὐτὰ	μνήμης	ἠξιωμένα πρὸς τοῦ δεδηλωμένου συγγραφέως
[3, 4]	οἱ πλείους ἀλήστου πρὸς αὐτοῦ	μνήμης	ἠξίωνται, διηνεκῆ τὴν περὶ αὐτῶν
[3, 0]	συγγραμμάτων. Ι Ὅπως τῶν θείων	μνημονεύει	βιβλίων. ΙΑ Ὡς μετὰ Ἰάκωβον
[3, 11]	οὗ καὶ ἡ τοῦ εὐαγγελίου	μνημονεύει	γραφή, τοῦ τῆς αὐτόθι παροικίας
[3, 31]	διατριβουσῶν προφητικοῦ τε χαρίσματος ἠξιωμένων	μνημονεύει,	κατὰ λέξιν ὧδέ πως λέγων·
[3, 36]	Εἰρηναῖος, καὶ τῶν ἐπιστολῶν αὐτοῦ	μνημονεύει,	λέγων οὕτως· Ὡς εἶπέν τις
[3, 10]	αὐτὸς ἐν τοῖς ἰδίοις αὐτοῦ	μνημονεύει	λόγοις. Πρὸς τούτοις εὔλογον καταλέξαι
[3, 29]	καὶ ἡ τοῦ Ἰωάννου Ἀποκάλυψις	μνημονεύει·	οὗτοι Νικόλαον ἕνα τῶν ἀμφὶ
[3, 39]	ὑπὸ τῶν τοῦ Φιλίππου θυγατέρων	μνημονεύει,	τὰ νῦν σημειωτέον· νεκροῦ γὰρ
[3, 4]	αὐτοῦ καταλέγων ἐξ ὀνόματος αὐτῶν	μνημονεύει.	Τιμόθεός γε μὴν τῆς ἐν
[3, 31]	ὁμοῦ τε αὐτοῦ καὶ Φιλίππου	μνημονεύει	τοῦ ἀποστόλου τῶν τε τούτου
[3, 2]	πρῶτος κληροῦται τὴν ἐπισκοπὴν Λίνος.	Μνημονεύει	τούτου Τιμοθέῳ γράφων ἀπὸ Ῥώμης
[3, 39]	Εἰρηναῖος ὡς μόνων αὐτῷ γραφέντων	μνημονεύει,	ὧδέ πως λέγων· Ταῦτα δὲ
[3, 4]	ἄρα τοῦ κατ' αὐτὸν εὐαγγελίου	μνημονεύειν	ὁ Παῦλος εἴωθεν, ὁπηνίκα ὡς
[3, 32]	αὐτοῦ ζωῆς χρώμενος καὶ τῷ	μνημονεύειν	τὴν τῶν εὐαγγελίων γραφὴν Μαρίας
[3, 39]	οὐδὲ τοῖς τὰς ἀλλοτρίας ἐντολὰς	μνημονεύουσιν,	ἀλλὰ τοῖς τὰς παρὰ τοῦ
[3, 24]	τὸ δεσμωτήριον κάθειρξιν τοῦ βαπτιστοῦ	μνημονεύουσιν·	οἷς καὶ ἐπιστήσαντι οὐκέτ' ἂν
[3, 24]	παραδόξων ὁ Ἰησοῦς» τοτὲ δὲ	μνημονεύσαντα	τοῦ βαπτιστοῦ μεταξὺ τῶν Ἰησοῦ
[3, 39]	γενέσθαι· ὀνομαστὶ γοῦν πολλάκις αὐτῶν	μνημονεύσας	ἐν τοῖς αὐτοῦ συγγράμμασιν τίθησιν
[3, 26]	κατὰ τὸ αὐτὸ τοῦ Σίμωνος	μνημονεύσας,	καὶ τὴν περὶ τούτου διήγησιν
[3, 36]	ἐπιστολὴν ἐκκλησίᾳ γράφει, ποιμένος αὐτῆς	μνημονεύων	Ὀνησίμου, ἑτέραν δὲ τῇ ἐν
[3, 36]	ἑτοίμων, ἃ καὶ εὔχομαι σύντομά	μοι	εὑρεθῆναι· ἃ καὶ κολακεύσω συντόμως
[3, 36]	μὴ θέλῃ, ἐγὼ προσβιάσομαι. Συγγνώμην	μοι	ἔχετε· τί μοι συμφέρει, ἐγὼ
[3, 36]	ἀναστάντα» Καὶ ἑξῆς ἐπιφέρει· Ἐγράψατέ	μοι	καὶ ὑμεῖς καὶ Ἰγνάτιος, ἵν'
[3, 30]	τῇ μετὰ χεῖρας ὑποθέσει, ἐνταῦθά	μοι	κατὰ καιρὸν κείσθω. ~ΧΧΧΙ. Παύλου
[3, 24]	τῆς τῶν ἐντευξομένων ἕνεκεν, ἐνταῦθά	μοι	κείσθω. Φέρε δέ, καὶ τοῦδε
[3, 6]	Οὐκ ἂν ὑποστειλαίμην εἰπεῖν ἅ	μοι	κελεύει τὸ πάθος· οἶμαι Ῥωμαίων
[3, 23]	ψυχῆς κατέλιπον. Ἀλλ' ἵππος ἤδη	μοι	παρέστω, καὶ ἡγεμὼν γενέσθω μοί
[3, 36]	προσβιάσομαι. Συγγνώμην μοι ἔχετε· τί	μοι	συμφέρει, ἐγὼ γινώσκω, νῦν ἄρχομαι
[3, 23]	μοι παρέστω, καὶ ἡγεμὼν γενέσθω	μοί	τις τῆς ὁδοῦ. Ἥλαυνεν, ὥσπερ
[3, 6]	δὲ ἀμφοτέρων χαλεπώτεροι. Ἴθι, γενοῦ	μοι	τροφὴ καὶ τοῖς στασιασταῖς ἐρινὺς
[3, 24]	πρὸς τῶν ἀρχαίων ἐν τετάρτῃ	μοίρᾳ	τῶν ἄλλων τριῶν κατείλεκται, ταύτῃ
[3, 6]	αὐτὴν εὐθέως· ἣ δὲ καὶ	μοῖραν	αὐτοῖς εἰποῦσα καλὴν τετηρηκέναι, τὰ
[3, 33]	θεοῦ δίκην ὑμνεῖν, τὸ δὲ	μοιχεύειν	καὶ φονεύειν καὶ τὰ συγγενῆ
[3, 33]	ἐπιστήμην αὐτῶν διαφυλάσσειν κωλύεσθαι φονεύειν,	μοιχεύειν,	πλεονεκτεῖν, ἀποστερεῖν καὶ τὰ τούτοις
[3, 6]	πρὸς ἓν τοῦτο δειλοὶ καὶ	μόλις	ταύτης τῆς τροφῆς τῇ μητρὶ
[3, 8]	στιβαρωτάτη, κλειομένη δὲ περὶ δείλην	μόλις	ὑπ' ἀνθρώπων εἴκοσι, καὶ μοχλοῖς
[3, 20]	ἀμφοτέροις ἐννακισχίλια δηνάρια ὑπάρχειν αὐτοῖς	μόνα,	ἑκάστῳ αὐτῶν ἀνήκοντος τοῦ ἡμίσεος,
[3, 10]	ἀσυμφώνων καὶ μαχομένων, δύο δὲ	μόνα	πρὸς τοῖς εἴκοσι βιβλία, τοῦ
[3, 24]	τρεῖς γοῦν εὐαγγελιστὰς συνιδεῖν πάρεστιν	μόνα	τὰ μετὰ τὴν ἐν τῷ
[3, 5]	ἄλλῳ τρόπῳ κατ' αὐτῶν ἐγκεχείρηται,	μόνας	τὰς διὰ τοῦ λιμοῦ ἀναγκαῖον
[3, 24]	συντελουμένῃ θαυματουργῷ τοῦ Χριστοῦ δυνάμει	μόνῃ	χρώμενοι, τῆς τῶν οὐρανῶν βασιλείας
[3, 23]	τοῖς δάκρυσι βαπτιζόμενος ἐκ δευτέρου,	μόνην	ἀποκρύπτων τὴν δεξιάν· ὃ δ'
[3, 24]	μέν φασιν, ἀλήθειαν αὐτοῖς ἐπιμαρτυρήσαντα,	μόνην	δὲ ἄρα λείπεσθαι τῇ γραφῇ
[3, 3]	τὰ μὲν ὀνομαζόμενα Πέτρου, ὧν	μόνην	μίαν γνησίαν ἔγνων ἐπιστολὴν καὶ
[3, 8]	οὐχ ἁπάσης γε οὗτος ἢ	μόνης	ᾖρξεν τῆς ὑπὸ Ῥωμαίους. Δικαιότερον
[3, 27]	θρῃσκείας ὡς μὴ ἂν διὰ	μόνης	τῆς εἰς τὸν Χριστὸν πίστεως
[3, 24]	ὑπομνήματα Ματθαῖος ἡμῖν καὶ Ἰωάννης	μόνοι	καταλελοίπασιν· οὓς καὶ ἐπάναγκες ἐπὶ
[3, 9]	ἐκεῖνο καιροῦ Ἰουδαίων οὐ παρὰ	μόνοις	τοῖς ὁμοεθνέσιν, ἀλλὰ καὶ παρὰ
[3, 27]	ἡγοῦντο, κατὰ προκοπὴν ἤθους αὐτὸ	μόνον	ἄνθρωπον δεδικαιωμένον ἐξ ἀνδρός τε
[3, 36]	ἣν εἴδετε κατ' ὀφθαλμοὺς οὐ	μόνον	ἐν τοῖς μακαρίοις Ἰγνατίῳ καὶ
[3, 36]	τοῦ διαβόλου εἰς ἐμὲ ἐρχέσθωσαν,	μόνον	ἵνα Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτύχω» Καὶ
[3, 37]	ἐπὶ ξένοις τισὶ τόποις αὐτὸ	μόνον	καταβαλλόμενοι ποιμένας τε καθιστάντες ἑτέρους
[3, 10]	ἐπέδωκα τοῖς αὐτοκράτορσι τὰ βιβλία,	μόνον	οὐ τῶν ἔργων ἤδη βλεπομένων·
[3, 6]	ἐξαράξαντες τὰς θύρας εἰσεπήδων, καὶ	μόνον	οὐκ ἐκ τῶν φαρύγγων ἀναθλίβοντες
[3, 9]	ἐν ἑπτά, ἃ καὶ οὐ	μόνον	τῇ Ἑλλήνων, ἀλλὰ καὶ τῇ
[3, 6]	καὶ τῷ βίῳ μῦθος, ὁ	μόνος	ἐλλείπων ταῖς Ἰουδαίων συμφοραῖς. Καὶ
[3, 27]	αὐτὸν τοῦ νόμου, εὐαγγελίῳ δὲ	μόνῳ	τῷ καθ' Ἑβραίους λεγομένῳ χρώμενοι,
[3, 39]	ἐξηγήσεως. Τούτων καὶ Εἰρηναῖος ὡς	μόνων	αὐτῷ γραφέντων μνημονεύει, ὧδέ πως
[3, 10]	γὰρ αὐτοκράτωρ Τίτος οὕτως ἐκ	μόνων	αὐτῶν ἐβουλήθη τὴν γνῶσιν τοῖς
[3, 20]	ἐν διατιμήσει γῆς πλέθρων λθʹ	μόνων,	ἐξ ὧν καὶ τοὺς φόρους
[3, 37]	τούτων εἰκότως ἐξ ὀνόματος γραφῇ	μόνων	τὴν μνήμην κατατεθείμεθα, ὧν ἔτι
[3, 7]	αἰχμαλώτους ἀχθέντας διαπεπρᾶσθαι, τούτων δὲ	μόνων	τὸν ἀριθμὸν εἰς ἐννέα μυριάδας
[3, 5]	τὰ ἔθνη ἐν τῷ ὀνόματί	μου»	οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τοῦ
[3, 4]	γράφων ἔλεγεν· κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν	μου»	Τῶν δὲ λοιπῶν ἀκολούθων τοῦ
[3, 15]	Κλήμεντος καὶ τῶν λοιπῶν συνεργῶν	μου,	ὧν τὰ ὀνόματα ἐν βίβλῳ
[3, 8]	μόλις ὑπ' ἀνθρώπων εἴκοσι, καὶ	μοχλοῖς	μὲν ἐπερειδομένη σιδηροδέτοις, καταπῆγας δ'
[3, 6]	τῶν νεκρῶν καὶ βαθὺν ἰχῶρα	μυδώντων	τὸν ὑπορρέοντα τῶν σωμάτων, ἐστέναξέν
[3, 6]	λιμὸς δὲ διὰ σπλάγχνων καὶ	μυελῶν	ἐχώρει καὶ τοῦ λιμοῦ μᾶλλον
[3, 39]	διδασκαλίας αὐτοῦ καί τινα ἄλλα	μυθικώτερα·	ἐν οἷς καὶ χιλιάδα τινά
[3, 23]	τὴν γραφήν· Ἄκουσον μῦθον οὐ	μῦθον	ἀλλὰ ὄντα λόγον περὶ Ἰωάννου
[3, 23]	καὶ αὐτοῦ τὴν γραφήν· Ἄκουσον	μῦθον	οὐ μῦθον ἀλλὰ ὄντα λόγον
[3, 6]	στασιασταῖς ἐρινὺς καὶ τῷ βίῳ	μῦθος,	ὁ μόνος ἐλλείπων ταῖς Ἰουδαίων
[3, 24]	βραχυτάτων ἐπιστολῶν γραφῇ παραδέδωκεν, καίτοι	μυρία	γε καὶ ἀπόρρητα λέγειν ἔχων,
[3, 5]	μεταλλάξαντος, τῶν τε λοιπῶν ἀποστόλων	μυρία	εἰς θάνατον ἐπιβεβουλευμένων καὶ τῆς
[3, 7]	μόνων τὸν ἀριθμὸν εἰς ἐννέα	μυριάδας	ἀνδρῶν συναχθῆναι. Ταῦτα δὲ τοῦτον
[3, 7]	ὁ συγγραφεὺς λιμῷ καὶ ξίφει	μυριάδας	ἑκατὸν καὶ δέκα διαφθαρῆναί φησιν,
[3, 5]	εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα ἀμφὶ τριακοσίας	μυριάδας	τὸ πλῆθος ἱστορεῖ, ἀναγκαῖον ὑποσημήνασθαι.
[3, 5]	ἔσχατα περιηλάθησαν συμφορῶν, ὁπόσαι τε	μυριάδες	ἡβηδὸν γυναιξὶν ἅμα καὶ παισὶ
[3, 10]	ῥήμασι διὰ τούτων διδάσκων· ~Οὐ	μυριάδες	οὖν βιβλίων εἰσὶ παρ' ἡμῖν
[3, 24]	μαθηταί, ἄλλοι τε ἐπὶ τούτοις	μυρίοι·	ὅμως δ' οὖν ἐξ ἁπάντων
[3, 4]	φωνῶν ἀναλέξοιτο. Τούτου γὰρ οὖν	μυρίοι	συνεργοὶ καὶ, ὡς αὐτὸς ὠνόμασεν,
[3, 5]	παισὶ ξίφει καὶ λιμῷ καὶ	μυρίοις	ἄλλοις εἴδεσι περιπεπτώκασιν θανάτου, πόλεών
[3, 17]	οὐ μετ' εὐλόγου κρίσεως κτείνας	μυρίους	τε ἄλλους ἐπιφανεῖς ἄνδρας ταῖς
[3, 35]	θρόνον Ἰουδαῖός τις ὄνομα Ἰοῦστος,	μυρίων	ὅσων ἐκ περιτομῆς εἰς τὸν
[3, 6]	ἀνεπλήσθη δ' εὐθέως ὅλη τοῦ	μύσους	ἡ πόλις, καὶ πρὸ ὀμμάτων
[3, 26]	ὑποδυομένων τὸ μέγα τῆς θεοσεβείας	μυστή	ριον ἐπὶ μαγείᾳ σπουδάσαι διαβαλεῖν
[3, 39]	τὰ ἐν ὑποδείγμασι πρὸς αὐτῶν	μυστικῶς	εἰρημένα μὴ συνεορακότα. Σφόδρα γάρ
[3, 6]	ἔπειτα κατακλείοντες ἑαυτοὺς εἰς τὰ	μυχαίτατα	τῶν οἰκιῶν, τινὲς μὲν ὑπ'
[3, 10]	Καὶ τούτων πέντε μέν ἐστιν	Μωυσέως,	ἃ τούς τε νόμους περιέχει
[3, 10]	ὀλίγον ἐτῶν· ἀπὸ δὲ τῆς	Μωυσέως	τελευτῆς μέχρι τῆς Ἀρταξέρξου τοῦ
[3, 10]	Ξέρξην Περσῶν βασιλέως οἱ μετὰ	Μωυσῆν	προφῆται τὰ κατ' αὐτοὺς πραχθέντα