Livre, Chap.
[3, 21]	ἑκάστῳ καὶ τιμῆς καὶ ἀρχῆς	καὶ	ἀγαθοῦ τινος μεταλαβεῖν. Νῦν δὲ
[3, 2]	καὶ ὁμοιότητα, πολλοὺς μὲν ἔσχε	καὶ	ἀγαθοὺς ἄνδρας προστάτας, συγγραφεῖς τε
[3, 21]	κύριος αὐτὸς ἁπάντων τῶν ἀγαθῶν·	καὶ	ἀγαπητὸν ἦν παρὰ τοῦ δήμου
[3, 10]	γὰρ, ἀταμιεύτως τῇ κατασκευῇ κέχρηται·	καὶ	ἄγεται μᾶλλον ὑπ´ αὐτῆς, ἢ
[3, 57]	εἰσὶ λόγοις ἀηδεῖς, καὶ φορτικαὶ	καὶ	ἄγροικοι κατασκευαί, ὡς ἐν τοῖς
[3, 35]	ἔνιοί γε καὶ σφόδρα ἀπεχθεῖς	καὶ	ἀδιαλλάκτους ἐπανῃρημένοι πολέμους· ὧν ἦν
[3, 26]	ὅμως δ´ εἰρήσεται, ὅτι παχύτητος	καὶ	ἀδυνασίας ἔδοξεν εἶναι μηνύματα τοιαῦτα.
[3, 37]	φύσις, γῆς τε καὶ ὕδατος,	καὶ	ἀέρος καὶ πυρός, οὐδὲν εἰλικρινές
[3, 28]	δικαία ἐπαινεῖσθαι; Ταπεινή μοι δοκεῖ	καὶ	ἄζηλος ἡ λέξις, καὶ οὐδὲν
[3, 45]	κακῶν ἀλλοτρίων διηγήσεις αὐχμηρὰς ἐνίοτε	καὶ	ἀηδεῖς ἀκούοντα· ἔνθα εἰ μὴ
[3, 57]	~Νζ' Τὸ δὲ φάσκειν φορτικοῖς	καὶ	ἀηδέσι τοῖς ὀνόμασιν αὐτὸν κεχρῆσθαι,
[3, 57]	Οὐδέ γε ἄλλα τινὰ φορτικὰ	καὶ	ἀηδῆ ὀνόματα ἐν οὐδενὶ τῶν
[3, 35]	ποιῶν. Καὶ γὰρ καινότητα ὀνομάτων,	καὶ	ἀηδίαν καὶ περιεργίαν, καὶ τὸ
[3, 54]	ταῦτα ἐν νήσῳ πλησίον〉 Θηβῶν	καὶ	Ἀθηνῶν; Ταῦτα πάλιν ἑτέραν ὑπόκρισιν
[3, 31]	καταλιθώσαντες, οὐ μόνον αὐτόν, ἀλλὰ	καὶ	αἱ γυναῖκες αἱ ὑμέτεραι τὴν
[3, 20]	καὶ λήμματος αἵ τε ἀρχαὶ	καὶ	αἱ ἐπιφοραὶ, τοιαῦταί εἰσιν· Ἐκεῖνοι
[3, 40]	καταλήγουσαί τε εἰς τραχὺ γράμμα,	καὶ	αἱ τὴν ἀρχὴν ἀπό τινος
[3, 43]	παρ´ αὐτῶν καὶ μέσην, ἀλλὰ	καὶ	αἱ τῶν κώλων κατασκευαί τε
[3, 27]	ἀσθενέστερον. Διὰ μακροῦ τε γὰρ,	καὶ	ἀκατάλληλον, καὶ οὔτε δεινότητα ἔχον,
[3, 13]	ἀληθείας μεστὰ, καὶ τὴν ἀφελῆ	καὶ	ἀκατάσκευον ἐπιφαίνοντα φύσιν, καθάπερ ἐκεῖνα;
[3, 4]	σαφέστατα ὅτι βούλοιτο, τὴν ἁπλῆν	καὶ	ἀκόσμητον ἑρμηνείαν ἐπιτηδεύει τὴν Λυσίου·
[3, 37]	ἀλλήλων. Εἰλικρινὴς μὲν οὖν ἁρμονία,	καὶ	ἀκραιφνὴς χαρακτὴρ κατὰ πᾶν, οὐκ
[3, 6]	τοῖς Σωκρατικοῖς διαλόγοις, ἰσχνοτάτοις οὖσι	καὶ	ἀκριβεστάτοις, οὐ μείνας δ´ ἐν
[3, 6]	τινι ἀμείνων, ὅταν τὴν ἰσχνὴν	καὶ	ἀκριβῆ, καὶ δοκοῦσαν μὲν ἀποίητον
[3, 27]	ἠξίωσεν εἰπεῖν τῶν τὴν λεπτὴν	καὶ	ἀκριβῆ καὶ καθαρὰν διάλεκτον ἐπιτηδευόντων.
[3, 13]	πλευράς. ~Ιγ' Ταῦτ´ οὐ καθαρὰ	καὶ	ἀκριβῆ καὶ σαφῆ καὶ διὰ
[3, 11]	δὲ παρὰ τὸν ἰσχνόν τε	καὶ	ἀκριβῆ χαρακτῆρα καὶ καθαρὸν καὶ
[3, 13]	δέ οὐχὶ σύντομα καὶ στρογγύλα,	καὶ	ἀληθείας μεστὰ, καὶ τὴν ἀφελῆ
[3, 32]	τι οὐκ ἐπὶ τὸ χρήσιμον	καὶ	ἀληθινὸν ἄγει. Καί μοι δοκεῖ
[3, 56]	ὁ καθ´ ἡμᾶς βίος πολλὰ	καὶ	ἄλλα εἰκῇ τιθεὶς ἐπὶ τοῖς
[3, 36]	μίμησιν. Ἔχοι δ´ ἄν τις	καὶ	ἄλλα λέγειν· ἀλλὰ ἐγὼ τὰ
[3, 35]	σκοτεινὸν δὴ τοῦτο καὶ πικρὸν,	καὶ	ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα προστρίβεται αὐτῷ,
[3, 40]	τε ἀντιστρέφοντα, καὶ τὰ ἐπαναφερόμενα,	καὶ	ἄλλα πολλὰ. Τοιαῦτά τινά μοι
[3, 45]	Ἀριστοκράτους πεποίηκε λόγῳ, πολλαχῇ μὲν	καὶ	ἄλλῃ, μάλιστα δ´ ἐν οἷς
[3, 30]	τῶν ἡμετέρων λόγων, ἤν τι	καὶ	ἄλλο ἀσκῆτε, ἀσκεῖν μετ´ ἀρετῆς·
[3, 5]	Δημήτριος ὁ Φαληρεὺς εἴρηκέ που,	καὶ	ἄλλοι συχνοὶ πρότερον. Οὐ γὰρ
[3, 42]	ἐξείργομαι, σπεύδων ἐπὶ τὰ προκείμενα,	καὶ	ἅμα δόξαν ὑφορώμενος ἀκαιρίας. Συγγνώσεται
[3, 46]	ληφθέντα, τῶν πολλῶν ἱκανὰ τεκμήρια,	καὶ	ἅμα πρὸς ἐπισταμένους· οὐ γὰρ
[3, 54]	ταῦτ´ οὖν εἰρωνευόμενον δεῖ λέγειν,	καὶ	ἅμα ὑπαγανακτοῦντα καὶ παρεντείνοντα τὸν
[3, 15]	λόγος, οὐκ ἔσται τῷ φαύλῳ	καὶ	ἀμαθεῖ πλήθει πιθανός· ὁ δὲ
[3, 51]	τερψίχορος μήτε ἀκρόσοφος, ἄπορον εἶναι	καὶ	ἀμήχανον, ἢ μηδεμίαν ἐπιμέλειαν πεποιῆσθαι
[3, 52]	περιλάβωμεν, τότε ἀρχόμεθα γράφειν τε	καὶ	ἀναγινώσκειν, κατὰ συλλαβὴν μὲν καὶ
[3, 14]	ἂν παρετίθην· πολλῶν δέ μοι	καὶ	ἀναγκαίων ἔτι καταλειπομένων, τοῦτο μὲν
[3, 3]	ἔχω λέγειν. Οἱ δὲ ἐκδεξάμενοι	καὶ	ἀναθρέψαντες, καὶ οὐ πολὺ ἀποσχόντες
[3, 40]	μὲν Ἡσίοδόν τε καὶ Σαπφὼ	καὶ	Ἀνακρέοντα· τῶν δὲ πεζῇ λέξει
[3, 4]	πολλαχῇ μακροτέραν τε αὐτὴν ποιεῖ	καὶ	ἀναληθεστέραν; ἀπαθῆ τε. Καὶ πανηγυρικὴν
[3, 30]	μὴ τοῖς ἐκγόνοις παραδιδόναι, αἰσχρὸν	καὶ	ἄνανδρον, ἀπορίᾳ ἰδίων αὐτοῦ κτημάτων
[3, 8]	Πολυκράτης, Ἰσαῖός τε, καὶ Ζωίλος,	καὶ	Ἀναξιμένης, καὶ οἱ κατὰ τοὺς
[3, 2]	ἀλλήλων διάφοροι κατὰ τὰς ἀγωγάς·	καὶ	ἄνδρες οἱ πρωτεύσαντες ἐν αὐτοῖς,
[3, 39]	μηδ´ ἀγεννεῖς εἶναι, ὑψηλοὺς δὲ	καὶ	ἀνδρώδεις καὶ μεγαλοπρεπεῖς. Οὐ γὰρ
[3, 37]	πολλοὶ σφόδρα ὄντες, ἐπιτάσει τε	καὶ	ἀνέσει διαφέροντες ἀλλήλων. Εἰλικρινὴς μὲν
[3, 44]	μετριώτατα τῶν ἄλλων, ἐπιτάσεις δὲ	καὶ	ἀνέσεις ἀξιολόγους ἐν αὐτῇ ποιεῖσθαι,
[3, 13]	παρὼν εἰς ῥῆσιν. Ἐπιτάσεις μέντοι	καὶ	ἀνέσεις λαμβάνει τινὰς ἀναλόγους. Καὶ
[3, 3]	γὰρ ἡμῖν ὁ παρελθὼν χρόνος·	καὶ	ἀντὶ μὲν εἰρήνης, ἐν πολέμῳ
[3, 40]	αἵ τε παρισώσεις καὶ παρομοιώσεις	καὶ	ἀντιθέσεις, καὶ τὰ παρωνομασμένα, τά
[3, 11]	γενομένης, ἐς κόμματά τε αὑτῆς	καὶ	ἀντιλογίαν καὶ ἔχθραν καὶ λοιδορίαν
[3, 16]	ἑκατέρῳ τῶν ἀνδρῶν λέξεις προχειρισάμενος,	καὶ	ἀντιπαραθεὶς αὐταῖς τὰς Δημοσθένους ὅσαι
[3, 38]	πολύ. Ἕτερον δὲ, τοιοῦτον· ἀνακοπὰς	καὶ	ἀντιστηριγμοὺς λαμβάνειν καὶ τραχύτητας ἐν
[3, 40]	λαμβάνουσαι, σπαδονισμοὺς τῶν ἤχων ποιῶσι	καὶ	ἀντιτυπίας, τῇ δὲ παρεμπιπτούσῃ λέξει
[3, 34]	παντὸς λόγου Δημοσθενικοῦ μηνύματα χαρακτηριστικὰ	καὶ	ἀνυφαίρετα· ὑπομνήσω δὲ πρῶτον μέν
[3, 27]	ἔργων πρᾶξιν ἐπιδείξωμεν, ὡς καλὴν	καὶ	ἀξίαν ἀποφηναμένην. Οὐκ οἶδα εἴ
[3, 41]	φιλοσόφων δὲ, Πλάτωνα· καὶ γὰρ	καὶ	ἀξίωμα καὶ χάρις αὐτῶν ἐπιτρέχει
[3, 18]	Καὶ γὰρ ὑψηλὴ, καὶ σεμνὴ,	καὶ	ἀξιωματικὴ, καλλιρρήμων τε, καὶ ἡδεῖα,
[3, 43]	ῥυθμῶν πολλαχῇ μὲν τοὺς ἀνδρώδεις	καὶ	ἀξιωματικοὺς καὶ εὐγενεῖς, σπανίως δέ
[3, 39]	σχηματισμοὺς {τῶν ἐννοιῶν} γενναίους εἶναι	καὶ	ἀξιωματικοὺς οὐ μόνον τοὺς κατὰ
[3, 43]	κατεσκεύαστο τῷ ἀνδρὶ καὶ αὐστηρῶς	καὶ	ἀξιωματικῶς· ἐνθυμούμενος δὲ ὅσα τερπνῶς
[3, 15]	ἀκοάς· οἱ δὲ, πολιτικοί τε,	καὶ	ἀπ´ ἀγορᾶς καὶ διὰ τῆς
[3, 39]	τ´ ἔστιν παρ´ οἷς μεγάλοι	καὶ	ἀπ´ αὐτῶν καὶ λιμοὶ καὶ
[3, 11]	που λήψεται. Πεισθεὶς δὲ ταῦτα	καὶ	ἀπαλλαγεὶς, καὶ χρώμενος, καὶ προσποιούμενος
[3, 45]	τὸ δὲ κωτίλον ἐν τούτοις	καὶ	ἀπατηλὸν, ὥραν οὐκ ἔχει ἐπὶ
[3, 26]	οὑτοσὶ τοῖς ποιηταῖς, οὓς περιφρονεῖ	καὶ	ἀπελαύνει τῆς πολιτείας ὁ φιλόσοφος·
[3, 9]	ἐπιλεγόμενον τούτῳ, εἰ μὲν ἁπλῶς	καὶ	ἀπεριέργως ἔδει ῥηθῆναι, τοῦτον ἂν
[3, 34]	δὲ τὴν λιτὴν καὶ ἰσχνὴν	καὶ	ἀπέριττον ἐπιτηδευόντων φράσιν, τῷ τόνῳ
[3, 9]	ἁπλῶς καὶ ἀφελῶς· ἀλλὰ ἐξηλλάχθαι	καὶ	ἀπεστράφθαι τὴν διάλεκτον ἐκ τῶν
[3, 36]	ὁ τῆς ἁρμονίας αὐτοῦ χαρακτὴρ	καὶ	ἀπὸ ποίας γέγονεν ἐπιτηδεύσεως τοιοῦτος,
[3, 6]	πολλῶν οἶδα μεγάλα καὶ θαυμαστὰ,	καὶ	ἀπὸ τῆς ἄκρας δυνάμεως ἐξενηνεγμένα
[3, 37]	δὲ ἄλλοι, παρὰ τούτους τε	καὶ	ἀπὸ τούτων εἰσὶ κατεσκευασμένοι, πολλοὶ
[3, 5]	οὖν τὴν ἰσχνὴν καὶ ἀφελῆ	καὶ	ἀποίητον ἐπιτηδεύῃ φράσιν, ἐκτόπως ἡδεῖά
[3, 54]	Ὄλυνθον μὲν δὴ καὶ Μεθώνην	καὶ	Ἀπολλωνίαν, καὶ δύο καὶ τριάκοντα
[3, 23]	ἐγκώμια καὶ ψόγους, κατηγορίας τε	καὶ	ἀπολογίας ἐπιχειρῇ γράφειν. Ἕτερος γάρ
[3, 20]	ἐκλύοντα μάλιστα τὴν δύναμιν αὐτοῖς,	καὶ	ἀποστρέφοντα τὴν ἀκοὴν, τουτέστι τὰ
[3, 52]	ὥστε ἅμα νοήσει κεκριμένον τε	καὶ	ἄπταιστον αὐτῆς εἶναι τὸ ἔργον.
[3, 29]	ἡμῶν καὶ χαμαὶ ἐρχομένων Κάλλιστα	καὶ	ἄριστα εἶπεν, ὅσον ἂν ἐκίνησε
[3, 29]	τὸ μέγεθος, ἐξετάσωμεν· ὦ κάλλιστα	καὶ	ἄριστα τρέφεται τὸ ἀνθρώπειον γένος.
[3, 48]	ταῦτ´ ἐστίν, ὡς Θεοδέκτῃ τε	καὶ	Ἀριστοτέλει δοκεῖ, ὀνόματα καὶ ῥήματα
[3, 24]	τε ὀνομάτων ἕνεκα, καὶ σεμνότητος	καὶ	ἁρμονίας· τὰ δ´ ἐπιλεγόμενα, οὐκέθ´
[3, 41]	σφετέραν ἀποβάντας, ὅτε Δᾶτίς τε	καὶ	Ἀρταφέρνης ἐστρατήγουν, ἐπίστασθέ που πάντες.
[3, 43]	δὲ τὰ λιγυρὰ καὶ γλαφυρὰ	καὶ	ἀρχαῖα καὶ θεατρικά· καὶ τῶν
[3, 43]	εὕροι τὰ σεμνὰ καὶ αὐστηρὰ	καὶ	ἀρχαῖα πλεονάζοντα· ἔνθα δὲ τὰ
[3, 5]	τὰ πεποιημένα ζητεῖ καὶ ξένα	καὶ	ἀρχαιοπρεπῆ. Μάλιστα δὲ χειμάζεται περὶ
[3, 21]	τῶν ἄλλων ἑκάστῳ καὶ τιμῆς	καὶ	ἀρχῆς καὶ ἀγαθοῦ τινος μεταλαβεῖν.
[3, 12]	τὰς ἀμίδας κατεσκεδάννυσαν, καὶ προσεούρουν,	καὶ	ἀσελγείας καὶ ὕβρεως οὐδ´ ὁτιοῦν,
[3, 13]	ἔλθῃ λόγους, ἀμυδρά τις γίνεται	καὶ	ἀσθενής· ἐν δὲ δὴ τοῖς
[3, 28]	ἀνθρώπου ἐγκώμιον οὕτως εἰπεῖν ὀλιγώρως	καὶ	ἀσθενῶς· ἀλλὰ περί γε τῆς
[3, 40]	διὰ τῆς ἀκοῆς ἡδέως πως	καὶ	ἀσπαστῶς, οὐδὲν ἧττον ἢ τὰ
[3, 19]	ταῦτα διάνοια πλατέως τε εἴρηται,	καὶ	ἀσυγκρότητός ἐστιν· Οἳ τοσοῦτον ἀπολελείμμεθα
[3, 19]	οὕτως ἐστὶν αὐτῷ, πλατεῖς δὲ	καὶ	ἀσυγκρότητος πῶς; Κἀκεῖνοι μὲν ἐλευθεροῦντες
[3, 9]	βραχὺ συναχθέντων, οἶμαι, περίεργός τε	καὶ	ἀσυνήθης καὶ ἐξηλλαγμένη γέγονεν ἡ
[3, 8]	ἄν τις εἰκάσειεν· ἐπειδὴ ταπεινὰς	καὶ	ἀσχήμονας ὄψεις οὔτε θεοῖς οὔτε
[3, 8]	ἡμιέργους τινὰς ἅπαντας οἰόμενος εἶναι	καὶ	ἀτελεῖς· ἐξ ἁπάντων δ´ αὐτῶν
[3, 43]	ἄν τις εὕροι τὰ σεμνὰ	καὶ	αὐστηρὰ καὶ ἀρχαῖα πλεονάζοντα· ἔνθα
[3, 39]	πρώτη τῶν ἁρμονιῶν ἡ γεννικὴ	καὶ	αὐστηρὰ καὶ μεγαλόφρων καὶ τὸ
[3, 36]	μὲν, τὴν εὐσταθῆ καὶ βαρεῖαν	καὶ	αὐστηρὰν καὶ φιλάρχαιον καὶ σεμνὴν
[3, 39]	ταῦτα δ´ ἔτι τῆς ἀρχαίας	καὶ	αὐστηρᾶς ἁρμονίας ἐστὶ χαρακτηρικά· τὸ
[3, 48]	τό τε μὲν τὸ ἀρχαιοπρεπὲς	καὶ	αὐστηρόν, τό τε δὲ τὸ
[3, 43]	ὅσα σεμνῶς κατεσκεύαστο τῷ ἀνδρὶ	καὶ	αὐστηρῶς καὶ ἀξιωματικῶς· ἐνθυμούμενος δὲ
[3, 36]	ὀνομάσαι τὰ νοήματα καλῶς, ἀλλὰ	καὶ	αὐτὰ εὐκόσμῳ συνθέσει περιλαβεῖν, πλὴν
[3, 23]	βούλεται δημηγορίας καλεῖν. Ἀφείσθωσαν δὴ	καὶ	αὗται. Ἐγκώμια δ´ ἐν τῷ
[3, 5]	Πλατωνικὴ διάλεκτος, βούλεται μὲν εἶναι	καὶ	αὐτὴ μῖγμα ἑκατέρων τῶν χαρακτήρων,
[3, 9]	τοῦτο κεχωρισμένον τοῦ προτέρου, ἀτελὲς	καὶ	αὐτό. Μανία γὰρ ἴσως ἐστὶν
[3, 3]	ἀξίαν· κέκραται γὰρ εὖ πως,	καὶ	αὐτὸ τὸ χρήσιμον εἴληφεν ἑκατέρας
[3, 30]	ὄντι ἀνδρείων παίδων πατέρες εἶναι,	καὶ	αὐτοὶ τοιοῦτοι· ὑπείκοντες δ´, ὑποψίαν
[3, 41]	ἀλλὰ θεός τε οὕτως ἐνάγει,	καὶ	αὐτοῖς ἡμῖν πολλὰ ἐπιοῦσι συμφέρεται
[3, 6]	τὰ ὀνόματα οὐθὲν δέομαι λέγειν·	καὶ	αὐτὸς αὑτῷ· Τοῦτο γὰρ δὴ
[3, 21]	κατὰ Φιλίππου δημηγορίας, δι´ ἧς	καὶ	αὐτὸς συγκρίνει τὰ καθ´ ἑαυτὸν
[3, 45]	τὰ δικαστήρια συνταχθεῖσι, ταῖς γλαφυραῖς·	καὶ	αὐτῶν δὲ τῶν δικανικῶν πάλιν
[3, 43]	βούλεται τῶν λόγων αὐτοῦ προχειρισάμενος,	καὶ	ἀφ´ οὗ βούλεται μέρους ἀρξάμενος,
[3, 6]	ἀποίητον εἶναι, κατεσκευασμένην δ´ ἀμωμήτῳ	καὶ	ἀφελεῖ κατασκευῇ διάλεκτον εἰσφέρῃ. Ἢ
[3, 39]	τὰς περιόδους αὐτουργούς τινας εἶναι	καὶ	ἀφελεῖς, καὶ μήτε συναπαρτιζούσας ἑαυταῖς
[3, 5]	Ὅταν μὲν οὖν τὴν ἰσχνὴν	καὶ	ἀφελῆ καὶ ἀποίητον ἐπιτηδεύῃ φράσιν,
[3, 2]	δὲ ἑτέρα λέξις, ἡ λιτὴ	καὶ	ἀφελὴς, καὶ δοκοῦσα κατασκευήν τε
[3, 9]	τοῖς ἄλλοις σύνηθες, λέγειν ἁπλῶς	καὶ	ἀφελῶς· ἀλλὰ ἐξηλλάχθαι καὶ ἀπεστράφθαι
[3, 39]	τὰ πολλά. Ἀποιήτως δέ πως	καὶ	ἀφελῶς, καὶ τὰ πλείω κομματικῶς
[3, 18]	ἰσχυρὰς τὰς ἁφὰς προσεῖναι δεῖ,	καὶ	ἀφύκτους τὰς λαβάς. Παθαίνειν τε
[3, 43]	δῆλά ἐστι, καὶ τὰ ἡμίφωνα	καὶ	ἄφωνα· ἐξ ὧν στηριγμούς τε
[3, 40]	δύναμις αὐτῇ, τῶν ἡμιφώνων τε	καὶ	ἀφώνων γραμμάτων τὰς συζυγίας, ὅσαι
[3, 36]	ὅθεν οἳ μὲν, τὴν εὐσταθῆ	καὶ	βαρεῖαν καὶ αὐστηρὰν καὶ φιλάρχαιον
[3, 30]	ἂν μάλιστα, ἑαυτούς τε κακοῦντες,	καὶ	βαρέως φέροντες τὰς συμφοράς· κούφως
[3, 48]	μὲν δὴ τὰς ὀξύτητάς τε	καὶ	βαρύτητας αὐτῶν τάττεται τὸ μέλος·
[3, 20]	μισθοφόροις τοῖς στρατεύμασι πολεμοῦμεν, ὥσπερ	καὶ	βασιλεὺς ὁ μέγας Ἀλλὰ μὴν
[3, 24]	ἐστι καὶ ἐναρμόνιος καὶ στρογγύλη,	καὶ	βάσιν εἴληφεν ἀσφαλῆ· ἐὰν δὲ
[3, 17]	ὑπὲρ δὲ τῆς ἐκείνων ἁρπαγῆς	καὶ	βίας καὶ παρανομίας μελλόντων τῶν
[3, 17]	ἐλευθεροῦντες τὰς πόλεις τὰς Ἑλληνίδας,	καὶ	βοηθοῦντες αὐταῖς, τῆς ἡγεμονίας ἠξιώθησαν·
[3, 19]	ἐλευθεροῦντες τὰς πόλεις τὰς Ἑλληνίδας,	καὶ	βοηθοῦντες αὐταῖς, τῆς ἡγεμονίας ἠξιώθησαν·
[3, 30]	ἀξιοῦμεν καὶ τοὺς ἡμετέρους εἶναι,	καὶ	βουλόμεθα, καὶ φαμέν· καὶ ἡμᾶς
[3, 52]	καὶ ἀναγινώσκειν, κατὰ συλλαβὴν μὲν	καὶ	βραδέως τὸ πρῶτον, ἅτε νεαρᾶς
[3, 21]	μὲν πάντα διαφέρειν τῆς Ἰσοκράτους;	καὶ	γὰρ εὐγενέστερον ἐκείνης καὶ μεγαλοπρεπέστερον
[3, 41]	μὲν, Ἡρόδοτον, φιλοσόφων δὲ, Πλάτωνα·	καὶ	γὰρ καὶ ἀξίωμα καὶ χάρις
[3, 26]	πολιτείας ὁ φιλόσοφος· ἢ κάλλιον	καὶ	γενναιότερον; Πρέπει δ´ἐσλοῖσιν ὑμνεῖσθαι Καλλίσταις
[3, 45]	λέγεσθαι, ταῦτα δὲ ἁπλοϊκῶς πως	καὶ	γενναίως καὶ μετὰ σεμνότητος αὐστηρᾶς
[3, 43]	πλεονάζοντα· ἔνθα δὲ τὰ λιγυρὰ	καὶ	γλαφυρὰ καὶ ἀρχαῖα καὶ θεατρικά·
[3, 39]	χρωμένας μηδ´ εἰς θεατρικούς τινας	καὶ	γλαφυροὺς καταληγούσας ῥυθμούς. Καθόλου δέ
[3, 52]	τὴν τέχνην, ἐκ τῶν μικρῶν	καὶ	γλίσχρων θεωρημάτων αὐξομένην τὴν ἕξιν
[3, 49]	τὸ χρονίζειν ἐν τοῖς κοινοῖς	καὶ	γνωρίμοις τὸν λόγον οὐ συκοφαντήσει·
[3, 21]	ἐφ´ ἡμῶν. Ἔσται δὲ βραχὺς	καὶ	γνώριμος ὑμῖν ὁ λόγος. Οὐ
[3, 4]	ἁπλῆν φράσιν· τῆς δὲ Θουκυδίδου	καὶ	Γοργίου τὴν μεγαλοπρέπειαν καὶ σεμνότητα
[3, 49]	εὐμουσίαν, ἣν ἔκ τε μουσικῆς	καὶ	γραμματικῆς ἐσχηκέναι ταῦτ´ ἔχουσι τὰ
[3, 51]	γὰρ δή τοι πλάσται μὲν	καὶ	γραφεῖς ἐν ὕλῃ φθαρτῇ χειρῶν
[3, 28]	καὶ κριθῶν καρπόν. Ὦ θεοὶ	καὶ	δαίμονες, ποῦ τὸ Πλατωνικὸν νᾶμα,
[3, 7]	δ´ ἕπεται στρατιὰ θεῶν τε	καὶ	δαιμόνων, κατὰ ἕνδεκα μέρη κεκοσμημένη·
[3, 17]	τοὺς ἡμετέρους αὐτῶν ἰδίᾳ λυμαινόμεθα	καὶ	δασμολογοῦμεν, ἵνα τοῖς ἁπάντων κοινοῖς
[3, 24]	κῶλον αὐτῷ τουτί; Πολλοῦ γε	καὶ	δεῖ· πρὸς γὰρ τῷ μηδὲν
[3, 20]	παθαίνει τοὺς ἀκούοντας; Πολλοῦ γε	καὶ	δεῖ. Τὰ γὰρ ἐκλύοντα μάλιστα
[3, 50]	ἁρμονίας εἴσονται φύσιν; Πολλοῦ γε	καὶ	δεῖ. Τοῦτο μὲν δὴ πρῶτον
[3, 32]	κατὰ μέρος ἑκάτερα κατορθώματα ἐξετάζειν,	καὶ	δεικνύειν ὅσῳ κρείττων ἐστὶν ἡ
[3, 31]	ὑμετέρας τὰς τοιαύτας προαιρέσεις ἀποφαίνω,	καὶ	δείκνυμι, ὅτι καὶ πρὸ ἐμοῦ
[3, 54]	Δημοσθένους προφέρεσθαι λέξιν. Πολλοῦ γε	καὶ	δεῖν· ἐπεὶ τὸ κάλλιστον αὐτῆς
[3, 12]	Κείμενος δ´ αὐτῶν ἤκουον πολλὰ	καὶ	δεινὰ λεγόντων· καὶ τὰ μὲν
[3, 22]	ἦ που τότε ὑπερφυές τι	καὶ	δεινὸν χρῆμα ἦν ἐπὶ τῶν
[3, 32]	συλλογίσασθαι τὰ εἰρημένα ἐξ ἀρχῆς,	καὶ	δεῖξαι πάνθ´ ὅσα ὑπεσχόμην ἀρχόμενος
[3, 43]	συναλείψας ἐκθλίβειν ὥσπερ τὸ Οἴομαι	καὶ	Δέον, οὐκ ἂν εὕροις συμπλεκόμενα
[3, 46]	ἡ σύνταξις τὸ μῆκος λάβοι,	καὶ	δέος, μή ποτε εἰς τοὺς
[3, 22]	τινὰ λάβω λόγων, ἐνθουσιῶ τε,	καὶ	δεῦρο κἀκεῖσε ἄγομαι, πάθος ἕτερον
[3, 14]	μὲν οὖν πρὸ τοῦ πολιτεύεσθαι	καὶ	δημηγορεῖν ἐμὲ προὔλαβε καὶ κατέσχε
[3, 5]	τοιούτοις παρ´ αὐτῷ, ὡς αὐτῷ	καὶ	Δημήτριος ὁ Φαληρεὺς εἴρηκέ που,
[3, 40]	καὶ ποιεῖν ἡδίους καὶ μαλακωτέρας	καὶ	δῆτα καὶ παρεμβάλλειν αὐταῖς τινὰς
[3, 3]	μὲν εἰρήνης, ἐν πολέμῳ γενέσθαι,	καὶ	διὰ κινδύνων, εἰς τόνδε τὸν
[3, 9]	καὶ τὸ Ἀδικεῖ Φίλιππος διαιρεθὲν,	καὶ	διὰ μακροῦ τὴν ἀκολουθίαν κομισάμενον·
[3, 30]	Ὧν ἕνεκα πρῶτα καὶ ὕστατα	καὶ	διὰ παντὸς πᾶσαν πάντως προθυμίαν
[3, 26]	ἕνεκα καὶ πρῶτον καὶ ὕστατον,	καὶ	διὰ παντὸς, πᾶσαν πάντως προθυμίαν
[3, 47]	ἦν ἐπιδεῖξαι, τίσι θεωρήμασι χρώμενος	καὶ	διὰ ποίας ἀσκήσεως προελθὼν, τὸ
[3, 15]	πολιτικοί τε, καὶ ἀπ´ ἀγορᾶς	καὶ	διὰ τῆς ἐγκυκλίου παιδείας ἐληλυθότες·
[3, 24]	ἐπὶ τελευτῆς, τίνος ἕνεκα παρείληπται,	καὶ	διὰ τί; πότερα σαφεστέραν ποιῆσαι
[3, 21]	μὲν τῶν ἀγαθῶν οἱ πολιτευόμενοι,	καὶ	διὰ τούτων ἅπαντα πράττεται· ὑμεῖς
[3, 20]	ἀγῶνας, πολλοῖς οὖσι καὶ ποικίλοις·	καὶ	διὰ τούτων παθαίνει τοὺς ἀκούοντας;
[3, 18]	εἰς εὐρύθμους κατακλείειν περιόδων ἁρμονίας,	καὶ	διὰ τῶν θεατρικῶν σχημάτων καλλωπίζειν
[3, 13]	καθαρὰ καὶ ἀκριβῆ καὶ σαφῆ	καὶ	διὰ τῶν κυρίων τε καὶ
[3, 25]	ἀντιθέσεις καὶ τὰς παρισώσεις λέγω·	καὶ	διὰ τῶν λήρων τούτων κοσμεῖ
[3, 43]	τοὺς ὑπορχηματικούς τε καὶ ἰωνικοὺς	καὶ	διακλωμένους· ὑπὲρ ὧν ὀλίγον ὕστερον
[3, 12]	Κατιδὼν δὲ ἡμᾶς, καὶ κραυγάσας,	καὶ	διαλεχθείς τι πρὸς αὑτὸν οὕτως
[3, 40]	χωρίου σώματα μηδενὸς αὐτῆς ἀντικρούοντος·	καὶ	διαρρεῖ διὰ τῆς ἀκοῆς ἡδέως
[3, 5]	φιλάνθρωπος. Καθαρὰ γὰρ ἀποχρώντως γίνεται	καὶ	διαυγής, ὥσπερ τὰ διαφανέστατα τῶν
[3, 30]	οὗτος, γιγνομένων παίδων καὶ χρημάτων,	καὶ	διαφθειρομένων, καὶ μάλιστα πείθεται τῇ
[3, 53]	καὶ ὥσπερ ἀδικούμενοί τι, καθυποκρινομένοις	καὶ	διαφθείρουσι τὰς βουλήσεις τῶν ποιημάτων,
[3, 54]	μέλεσιν ὥσπερ ἱστορίαν. Οὐκ καταβοᾷ,	καὶ	διδάσκει πῶς αὐτὰ δεῖ λέγεσθαι,
[3, 53]	πολλῶν οὖσα ἠθῶν καὶ παθῶν,	καὶ	διδάσκουσα οἵας ὑποκρίσεως αὐτῇ δεῖ.
[3, 31]	ἅπαντες, καὶ σὺ προὔλεγες, Αἰσχίνη,	καὶ	διεμαρτύρου, βοῶν καὶ κεκραγώς· ὃς
[3, 43]	μὲν ἀναβεβλημένας ἔχει τὰς ἁρμονίας	καὶ	διεστώσας, τὰ δὲ προσκολλώσας καὶ
[3, 13]	νότιός τις αὖρα, μέχρι προοιμίου	καὶ	διηγήσεως αὐτὸν ἄγει· ὅταν δὲ
[3, 29]	τοῖς ἐκγόνοις. Περιφράσεις πάλιν ἐνταῦθα	καὶ	διθύραμβοι. καὶ τί δεῖ τὰ
[3, 7]	Ὅτι δὲ ψόφοι ταῦτ´ εἰσὶ	καὶ	διθύραμβοι, κόμπον ὀνομάτων πολὺν, νοῦν
[3, 43]	ἐν τῷ Εὐτυχοῦντα ὁρῶν ἃ	καὶ	διἵστησι τὸ συναφές. Καὶ κατ´
[3, 9]	ὅπως ἐκεῖνος παύσεται τῆς ὕβρεως,	καὶ	δίκην δώσει, εἰς τοῦτο ὑπηγμένα
[3, 9]	ὧν ἐκεῖνος παύσεται τῆς ὕβρεως	καὶ	δίκην δώσει. Οὕτω δὲ ἐξενεχθέν·
[3, 28]	συνέσει τε ὑπερέχει τῶν ἄλλων,	καὶ	δίκην, καὶ θεοὺς μόνον νομίζει.
[3, 19]	ἡγεμονίαν προῆλθον, ἡμεῖς δὲ, καταδουλούμενοι	καὶ	διολλύντες, ἀγανακτοῦμεν εἰ μὴ τῶν
[3, 19]	ἐξενεχθῆναι δυναμένην, μακρὰν ποιεῖ, κυκλογραφῶν,	καὶ	δὶς ἢ τρὶς τὰ αὐτὰ
[3, 36]	τὰ ὀνόματα, ἔν τε μέτροις,	καὶ	δίχα μέτρων· καὶ πάντες οἳ
[3, 23]	ὡς δὲ αὐτός φησιν, Ἀρχίνον	καὶ	Δίωνα. Τοῦτον δὴ παραλήψομαι τὸν
[3, 11]	παλαίστρᾳ λοιδορίαν διηγήσατο, βουλόμενος χαρίζεσθαι,	καὶ	δοκεῖν δεινὸς καὶ ἐπίβουλος εἶναι,
[3, 2]	λέξις, ἡ λιτὴ καὶ ἀφελὴς,	καὶ	δοκοῦσα κατασκευήν τε καὶ ἰσχὺν
[3, 6]	ὅταν τὴν ἰσχνὴν καὶ ἀκριβῆ,	καὶ	δοκοῦσαν μὲν ἀποίητον εἶναι, κατεσκευασμένην
[3, 31]	πάντα ἡγεῖται τἆλλα ἐλάττω τιμῆς	καὶ	δόξης, ἧς φέρουσι καλαὶ πράξεις,
[3, 31]	ἀγωνιζομένη περὶ πρωτείων καὶ τιμῆς	καὶ	δόξης, κινδυνεύουσα πάντα τὸν αἰῶνα
[3, 20]	τριήρεις ἐπληροῦμεν, τοὺς μὲν ξένους	καὶ	δούλους ναύτας ἐνεβιβάζομεν, τοὺς δὲ
[3, 34]	τὸ παθητικόν τε καὶ ἐναγώνιον	καὶ	δραστήριον, καὶ τελευταῖον τὸ πρέπον,
[3, 16]	αἱ τῶν ἀνδρῶν προαιρέσεις τε	καὶ	δυνάμεις γένωνται καταφανεῖς, τὴν ἀκριβεστάτην
[3, 52]	ἔπειτα τοὺς〉 τύπους τε αὐτῶν	καὶ	δυνάμεις· ὅταν δὲ ταῦτα μάθωμεν,
[3, 20]	λήματος· γενναία γὰρ ἡ διάνοια,	καὶ	δυναμένη κινῆσαι πάθος· τὸ δὲ
[3, 7]	δ´ αἰεὶ ὁ θέλων τε	καὶ	δυνάμενος. Φθόνος γὰρ ἔξω θείου
[3, 54]	δὴ καὶ Μεθώνην καὶ Ἀπολλωνίαν,	καὶ	δύο καὶ τριάκοντα πόλεις ἐπὶ
[3, 14]	μισεῖν καὶ κολάζειν τοὺς προδότας	καὶ	δωροδόκους· μάλιστα δὲ νῦν ἐπὶ
[3, 14]	ἀλλὰ πᾶσιν ὁμοίως, φορὰ προδοτῶν,	καὶ	δωροδόκων, καὶ θεοῖς ἐχθρῶν ἀνθρώπων
[3, 31]	ἑαυτῆς ἐχούσῃ, τὸ κελευόμενον ποιεῖν,	καὶ	ἐᾶν ἕτερον τῶν Ἑλλήνων προεστάναι;
[3, 28]	ἰδεῖν· Ἐξελέξατο δὲ τῶν ζῴων	καὶ	ἐγέννησεν ἄνθρωπον· ὃ συνέσει τε
[3, 43]	ἄφωνα· ἐξ ὧν στηριγμούς τε	καὶ	ἐγκαθισμοὺς αἱ ἁρμονίαι λαμβάνουσι, καὶ
[3, 10]	ἐστιν, ἃ παρὰ τὸν ὑψηλὸν	καὶ	ἐγκατάσκευον καὶ ἐξηλλαγμένον τοῦ συνήθους
[3, 1]	μὲν οὖν ἐξηλλαγμένη καὶ περιττὴ	καὶ	ἐγκατάσκευος, καὶ τοῖς ἐπιθέτοις κόσμοις
[3, 6]	λέγειν ἁπάσης καταγινώσκοντα τῆς ἐξηλλαγμένης	καὶ	ἐγκατασκεύου λέξεως, ᾗ κέχρηται Πλάτων·
[3, 54]	εἰσιν ὀργῆς καὶ ὀλοφυρμοῦ τόνοι,	καὶ	ἐγκλίσεις, καὶ σχηματισμοὶ προσώπου, καὶ
[3, 50]	οἴομαι δεῖν σκοπεῖν· ἐπιστήμῃ γε	καὶ	ἔθει· μετὰ δὲ τοῦτο, τὴν
[3, 39]	χωρὶς ὅτι μὴ τὰ παρθένεια,	καὶ	εἴ τινα τούτοις ὁμοίας ἀπαιτεῖ
[3, 9]	τὸν τρόπον ἀπη- Ἅπάντων λεγόντων,	καὶ	εἴ τινες τοῦτο μὴ ποιοῦσιν
[3, 30]	χρωμένους, τὸν ἐπίλοιπον βίον διάγειν,	καὶ	εἰδέναι, ὅτι οὐ θρηνοῦντες οὐδ´
[3, 41]	ἁρμονίαις. Εἰ δὲ ὀρθὰ ἐγὼ	καὶ	εἰκότα ἔγνωκα περὶ αὐτῶν ἐξετάσας,
[3, 2]	θέλει. Κατεσκεύασται μὲν οὖν ἑκατέρα,	καὶ	εἰς ἄκρον γε ἥκει τῆς
[3, 2]	τῆς προαιρέσεως. Ἐτελείωσε δ´ αὐτὴν	καὶ	εἰς ἄκρον ἤγαγε τῆς ἰδίας
[3, 3]	μέση τοῖν δυεῖν, καὶ εὔκρατος,	καὶ	εἰς ἀμφοτέρους τοὺς χαρακτῆρας ἐπίκαιρον
[3, 40]	φαίνονται καὶ εὔγραμμοι διὰ τοῦτο,	καὶ	εἰς ἕδραν ἀσφαλῆ τελευτῶσι· τῶν
[3, 12]	τοὺς ἀκολούθους ἡμῶν, τελευτῶντες δὲ	καὶ	εἰς ἡμᾶς αὐτούς. Φήσαντες γὰρ
[3, 4]	καὶ σεμνότητα καὶ καλλιλογίαν εἴληφε·	καὶ	εἰς μὲν τὸ διδάξαι τὸν
[3, 51]	τε τὴν ἐκλογὴν τῶν ὀνομάτων,	καὶ	εἰς τὴν σύνθεσιν τῶν ἐκλεγέντων·
[3, 51]	ἣν οἱ παλαιοὶ καλοῦσιν εὕρεσιν,	καὶ	εἰς τὴν χρῆσιν τῶν παρεσκευασμένων,
[3, 51]	εἴς τε τὸν πραγματικὸν τόπον	καὶ	εἰς τὸν λεκτικόν, καὶ τούτων
[3, 10]	μόνον, ὥσπερ ὁ συγγραφεύς, ἀλλὰ	καὶ	εἰς χρῆσιν. Ὥστε οὔτε τὸ
[3, 11]	ἔλθοι· ἐκκόψας δὲ τὴν θύραν,	καὶ	εἰσελθὼν, κακῶς λέγοι αὐτὸν, καὶ
[3, 49]	ἀρξάμενος ἀπὸ σοῦ, φίλτατε Ἀμμαῖε,	καὶ	ἐκ τῆς εὐμουσίας τῆς σῆς
[3, 34]	τῶν τριῶν πλασμάτων παρακολουθεῖν ἔφην,	καὶ	ἐκ τούτων ἠξίουν τὴν Δημοσθένους
[3, 18]	ἡδύνειν τὰς ἀκοὰς εὐφώνων τε	καὶ	ἐκλεκτῶν ὀνομάτων ἐκλογῇ, καὶ πάντα
[3, 34]	πλάσμασι, κρατίστην δὲ ὄψιν ἔχοντα	καὶ	ἐκπρεπεστάτην ἐν τούτοις τοῖς χωρίοις.
[3, 29]	τηλικούτῳ κατασπείρασα πλούτῳ βάρβαρόν τε	καὶ	ἑλλάδα γῆν, τούτοις ἀξία κοσμεῖσθαι
[3, 31]	τῆς ἐφ´ ἑκάστοις τῶν πεπραγμένων,	καὶ	ἐμαυτῷ μετεῖναί φημι. Οὗτος δὲ
[3, 21]	κατὰ τὸ δραστήριον καὶ ἐναγώνιον	καὶ	ἐμπαθὲς, ὅλῳ καὶ τῷ παντὶ
[3, 53]	μέλλουσιν ἕξειν πολὺ τὸ ἀληθινὸν	καὶ	ἔμψυχον. Ἧς πλείστην, ὥσπερ καὶ
[3, 45]	κἀν τῷ περὶ τοῦ στεφάνου,	καὶ	ἐν ἄλλοις συχνοῖς. Τοῦτο δὲ
[3, 38]	τούτων συμβολαῖς γίνεται, ὥσπερ γε	καὶ	ἐν αὐτοῖς τοῖς ὀνόμασιν, ὅταν
[3, 13]	μάλιστα. Οὐχὶ δὲ καὶ πιθανὰ,	καὶ	ἐν ἤθει λεγόμενά τινι, καὶ
[3, 43]	τὰ πλεῖστά γε οὕτως κατεσκεύασται·	καὶ	ἐν περιόδοις οὐκ ὀλίγα. Τῶν
[3, 57]	ἐν τοῖς κατ´ Ἀριστογείτονος βʹ	καὶ	ἐν τῇ ἀπολογίᾳ τῶν δώρων,
[3, 5]	κενόν· ὑπεριδοῦσά τε τῶν κυρίων	καὶ	ἐν τῇ κοινῇ χρήσει κειμένων,
[3, 26]	Καὶ οὔπω τοῦθ´ ἱκανόν· ἀλλὰ	καὶ	ἐν τῇ μετ´ αὐτὴν περιόδῳ
[3, 9]	τοῦ περὶ Ἁλονήσου· πολλὰ δὲ	καὶ	ἐν τοῖς δικανικοῖς ἀγῶσι· τοῖς
[3, 21]	ὁποῖοι ἔν τε τοῖς κοινοῖς	καὶ	ἐν τοῖς ἰδίοις. Δημόσια μὲν
[3, 24]	τοῦ περιττοῦ, {περὶ ταῦτα δὲ	καὶ	ἐν τούτοις ἡ τῆς λέξεως
[3, 43]	μὴ συναλείφεσθαι τὰ δύο ρρ·	καὶ	ἐν τῷ Ἀνθρώπων πράγματα διὰ
[3, 43]	τε τῷ Ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι	καὶ	ἐν τῷ Εὐτυχοῦντα ὁρῶν ἃ
[3, 57]	ἐν τῷ μὴ ἐκδοῦναι Ἅρπαλον,	καὶ	ἐν τῷ κατὰ Νεαίρας, καὶ
[3, 57]	ἐν τῇ ἀπολογίᾳ τῶν δώρων,	καὶ	ἐν τῷ μὴ ἐκδοῦναι Ἅρπαλον,
[3, 57]	καὶ ἐν τῷ κατὰ Νεαίρας,	καὶ	ἐν τῷ περὶ τῶν πρὸς
[3, 43]	ἔν τε τῷ Τὸν Φίλιππον	καὶ	ἐν τῷ Ταύτῃ φοβερὸν προσπολεμῆσαι
[3, 43]	ἐν τῷ Αἵρεσίν μοι δοίη	καὶ	ἐν τῷ Τῆς ἡμετέρας πόλεως
[3, 34]	τούτοις κατὰ τὸ παθητικόν τε	καὶ	ἐναγώνιον καὶ δραστήριον, καὶ τελευταῖον
[3, 21]	μάλιστα δὲ κατὰ τὸ δραστήριον	καὶ	ἐναγώνιον καὶ ἐμπαθὲς, ὅλῳ καὶ
[3, 58]	τοῦ παθητικήν τε καὶ ἠθικὴν	καὶ	ἐναγώνιον ποιεῖν τὴν λέξιν· ἐν
[3, 24]	δυσὶ περιλαμβανομένη κώλοις, σύμμετρός ἐστι	καὶ	ἐναρμόνιος καὶ στρογγύλη, καὶ βάσιν
[3, 22]	λαμβάνουσι φαντασίας. Καὶ δή ποτε	καὶ	ἐνεθυμήθην τί ποτε τοὺς τότε
[3, 30]	τῶν ἡμετέρων καὶ παίδων ἐπιμελούμενοι,	καὶ	ἐνταῦθα τὸν νοῦν τρέποντες, τῆς
[3, 22]	ἐγένετο, ὡς ἅπαντές τε ὁμολογοῦσι,	καὶ	ἐξ αὐτῶν ἰδεῖν ἔστι τῶν
[3, 15]	οὔτε τὰ Θουκυδίδεια ἐκεῖνα περιττὰ	καὶ	ἐξηλλαγμένα τοῦ συνήθους, κράτιστα ἡγοῦμαι
[3, 9]	οἶμαι, περίεργός τε καὶ ἀσυνήθης	καὶ	ἐξηλλαγμένη γέγονεν ἡ διάλεκτος. Ἔτι
[3, 34]	τῶν μὲν ὑψηλῇ καὶ περιττῇ	καὶ	ἐξηλλαγμένῃ λέξει κεχρημένων, κατὰ τὸ
[3, 56]	αὐτοῦ λέγεσθαι νυνὶ, περιττὴν ἐργασίαν	καὶ	ἐξηλλαγμένην τῶν ἐν ἔθει. Οὐ
[3, 10]	παρὰ τὸν ὑψηλὸν καὶ ἐγκατάσκευον	καὶ	ἐξηλλαγμένον τοῦ συνήθους χαρακτῆρα, οὗ
[3, 7]	οὖν καὶ μακάριαι θέαι τε	καὶ	ἔξοδοι ἐντὸς οὐρανοῦ, ἃς θεῶν
[3, 12]	ὥσπερ ἐνθάδε εἰώθειμεν, οὕτω διήγομεν	καὶ	ἔξω· καὶ ἣν δειπνοποιεῖσθαι τοῖς
[3, 23]	κρείττω, τοῦτ´ ἔδοξ´ εἶναι δίκαιον·	καὶ	ἐπ´ αὐτὸ τοδὶ τρέψομαι τὸ
[3, 19]	τὸ γὰρ αὐτὸ φιλοτιμεῖσθαί τε	καὶ	ἐπαινεῖν. Καὶ ἐν τῷ Οὐδὲν
[3, 11]	εἰς τὸ Δεῖγμα ἐν κλίνῃ,	καὶ	ἐπέδειξαν πολλοῖς μὲν Ἀθηναίων, πολλοῖς
[3, 57]	νεῦρα τοῦ δήμου· καὶ Φορμορραφούμεθα·	καὶ	Ἐπὶ τὰ στενά τινες ὥσπερ
[3, 11]	βουλόμενος χαρίζεσθαι, καὶ δοκεῖν δεινὸς	καὶ	ἐπίβουλος εἶναι, ἐκέλευσεν αὐτόν, ὡς
[3, 7]	ἅρμα, πρῶτος πορεύεται, διακοσμῶν πάντα	καὶ	ἐπιμελούμενος· τῷ δ´ ἕπεται στρατιὰ
[3, 46]	σχηματίζων τὸν λόγον, ἀνέσει τε	καὶ	ἐπιτάσει ταμιευόμενος τῶν ἁρμονιῶν ἑκατέραν,
[3, 30]	τούτου λειπόμενα πάντα καὶ κτήματα	καὶ	ἐπιτηδεύματα, αἰσχρὰ καὶ κακά. Οὔτε
[3, 30]	συνοικοῦντα, πρέποντα φαίνεται, ἀλλ´ ἀπρεπῆ,	καὶ	ἐπιφανεστέραν ἔχοντα τὴν δειλίαν· πᾶσά
[3, 50]	τέλους προβαίνουσα, ἔμμετρός τ´ ἐστὶ	καὶ	ἔρρυθμος, καὶ ὀνόματα κεῖται τῇ
[3, 34]	τοῖς τρισὶ πλάσμασιν ὁμοίως παρέπεται	καὶ	ἔστι παντὸς λόγου Δημοσθενικοῦ μηνύματα
[3, 19]	δὲ ὀρθῶς ἐπιλογίζομαι ταῦτ´ ἐγὼ,	καὶ	ἔστιν ἐν ταύταις ταῖς ἀρεταῖς
[3, 4]	γινόμενα, καταισχύνει τὴν μεγαλοπρέπειαν αὐτῆς,	καὶ	ἔτι μᾶλλον ἐν οἷς τὴν
[3, 10]	περιττὸν διώκειν· τῷ δὲ ποσῷ	καὶ	ἔτι μᾶλλον τοῖς καιροῖς. Ὁ
[3, 40]	περιόδου, μιᾶς λέξεως ἀποτελοῦντα φαντασίαν·	καὶ	ἔτι πρὸς τούτῳ περὶ τὸ
[3, 14]	ὁ Δημοσθένης παρ´ Ἰσοκράτους τε	καὶ	ἔτι προτέρου Θρασυμάχου καὶ τελευταίου
[3, 43]	μὲν τοὺς ἀνδρώδεις καὶ ἀξιωματικοὺς	καὶ	εὐγενεῖς, σπανίως δέ που τοὺς
[3, 40]	τοὺς χαριεστάτους. Εὐκόρυφοι δὴ φαίνονται	καὶ	εὔγραμμοι διὰ τοῦτο, καὶ εἰς
[3, 30]	ἀπορίᾳ ἰδίων αὐτοῦ κτημάτων τε	καὶ	εὐδοξιῶν. Καὶ ἢν μὲν ταῦτα
[3, 58]	τῇ} βραχυλογίᾳ, πάντων γε μᾶλλον	καὶ	εὐκαιρότερον. Ὅσοι δ´ ἐν ἁμαρτήματος
[3, 58]	ἥν, ὅπερ εἶπον, παντὸς μᾶλλον	καὶ	εὐκαιρότερον παρέχεται· τῶν δὲ ἄλλων
[3, 30]	παῖδας εὔχοντο γενέσθαι, ἀλλ´ ἀγαθοὺς	καὶ	εὐκλεεῖς· ὧν ἔτυχον, μεγίστων ἀγαθῶν
[3, 3]	Θρασυμάχειος ἑρμηνεία, μέση τοῖν δυεῖν,	καὶ	εὔκρατος, καὶ εἰς ἀμφοτέρους τοὺς
[3, 50]	ἀλλ´ εὔρυθμον αὐτὴν ἀπόχρη φαίνεσθαι	καὶ	εὔμετρον. Οὕτω γὰρ ἂν εἴη
[3, 50]	τεταγμένην μηδεμίαν, εὔρυθμος μέν ἐστι	καὶ	εὔμετρος, ἐπειδὴ διαπεποίκιλται μέτροις τε
[3, 18]	ἀξιωματικὴ, καλλιρρήμων τε, καὶ ἡδεῖα,	καὶ	εὔμορφος, ἀποχρώντως ἐστίν. Οὐ μὴν
[3, 15]	Ὁ μὲν οὖν τῶν ὀλίγων	καὶ	εὐπαιδεύτων στοχαζόμενος λόγος, οὐκ ἔσται
[3, 48]	αὐτὰ ἐπειρᾶτο, ὥστ´ ἐμμελῆ φαίνεσθαι	καὶ	εὔρυθμα. Ἐξαλλάττειν τό καὶ ποικίλλειν
[3, 48]	πεζῇ λέξει φημὶ δεῖν ἐμμελείας	καὶ	εὐρυθμίας καὶ μεταβολῶν, ὥσπερ ταῖς
[3, 12]	οἷον εἰκός, ἐκ τούτων ὀργὴ	καὶ	ἔχθρα πρὸς ἀλλήλους. Οὐ μὴν
[3, 11]	κόμματά τε αὑτῆς καὶ ἀντιλογίαν	καὶ	ἔχθραν καὶ λοιδορίαν κατέστησαν. Ἔστιν
[3, 35]	ἀρετὴν τῷ ῥήτορι κατάδηλός ἐστι	καὶ	ζηλῶν. Φανερὸν δὲ τοῦτο γένοιτ´
[3, 11]	καὶ ἀκριβῆ χαρακτῆρα καὶ καθαρὸν	καὶ	ζηλωτὸν ἀπὸ τοῦ διαλάμψαντος ἐν
[3, 5]	φαίνεται· μελαίνει τε τὸ σαφὲς,	καὶ	ζόφῳ ποιεῖ παραπλήσιον· ἕλκει τε
[3, 50]	οὐ γὰρ δὴ πλάσται μὲν	καὶ	ζωγράφων παῖδες, εἰ μὴ πολλὴν
[3, 30]	μάλιστ´ ἂν εἶεν ἐν λήθῃ,	καὶ	ζῷεν κάλλιον καὶ ὀρθότερον, καὶ
[3, 8]	Θεόδωρος καὶ Πολυκράτης, Ἰσαῖός τε,	καὶ	Ζωίλος, καὶ Ἀναξιμένης, καὶ οἱ
[3, 27]	καὶ τῷ ὄντι πατρίδα οἰκοῦντας·	καὶ	ζῶντας καὶ τρεφομένους οὐχ ὑπὸ
[3, 52]	ἔπαινον ὃν ἀποδίδωσιν ὁ χρόνος	καὶ	ζῶσι καὶ μετὰ τὴν τελευτήν,
[3, 30]	λυπήσοντος προσδεήσονται· ἱκανὴ γὰρ ἔσται	καὶ	ἡ γενομένη τύχη τοῦτο πορίζειν.
[3, 26]	Πολιτεία γὰρ, ἀνθρώπων τροφή ἐστι·	καὶ	ἡ μὲν ἀγαθὴ, ἀγαθῶν· μὴ
[3, 39]	καὶ ἀπ´ αὐτῶν καὶ λιμοὶ	καὶ	ἡ οὐχ ἥκιστα βλάψασα καὶ
[3, 39]	Αἰσχύλου λέξις ὀλίγου δεῖν πᾶσα,	καὶ	ἡ Πινδάρου· χωρὶς ὅτι μὴ
[3, 40]	γὰρ ὅλον ἐστὶν αὐτῆς βούλημα,	καὶ	ἡ πολλὴ πραγματεία, περὶ τὸ
[3, 13]	ἥ τε πρὸς Εὐβουλίδην ἔφεσις,	καὶ	ἡ πρὸς Μακάρτατον διαδικασία, καὶ
[3, 38]	λέξις εἰς ἓν τούτων λήγῃ,	καὶ	ἡ συνάπτουσα ταύτῃ τὴν ἀρχὴν
[3, 24]	ἀλόγοις αἰσθήσεσιν ἅπαντα τὰ ὀχληρὰ	καὶ	ἡδέα κρίνεται, καὶ οὐθὲν δεῖ
[3, 4]	κέχρηται· ἠθική τε καὶ πιθανὴ	καὶ	ἡδεῖά ἐστι, καὶ πέφευγε τὴν
[3, 18]	σεμνὴ, καὶ ἀξιωματικὴ, καλλιρρήμων τε,	καὶ	ἡδεῖα, καὶ εὔμορφος, ἀποχρώντως ἐστίν.
[3, 43]	ἀξιωματικῶς· ἐνθυμούμενος δὲ ὅσα τερπνῶς	καὶ	ἡδέως. Εἰ δὲ κἀνταῦθα δόξει
[3, 43]	ὀνόματα πάντα εὐφώνως τε σύγκειται	καὶ	ἡδέως, τῷ συνεχεῖς σφόδρα, καὶ
[3, 20]	ἀκοῆς ῥέουσα· θέλγειν γέ τοι	καὶ	ἡδύνειν ζητοῦσα τὴν ἀκοήν. Ἀλλ´
[3, 58]	δὲ ταῦτα, τοῦ παθητικήν τε	καὶ	ἠθικὴν καὶ ἐναγώνιον ποιεῖν τὴν
[3, 18]	τῷ πολιτικῷ διάνοιαν ἀποδείξασθαι σπουδαίαν,	καὶ	ἦθος ἐπιεικές· καὶ τυγχάνει μέντοι
[3, 30]	εἶναι, καὶ βουλόμεθα, καὶ φαμέν·	καὶ	ἡμᾶς αὐτοὺς νῦν παρέχομεν τοιούτους,
[3, 30]	ἔχειν, ὅπως μάλιστα μὲν ὑπερβαλεῖσθε	καὶ	ἡμᾶς καὶ τοὺς πρόσθεν εὐκλείᾳ·
[3, 30]	καὶ ζῷεν κάλλιον καὶ ὀρθότερον,	καὶ	ἡμῖν προσφιλέστερον. Ταῦτα δὴ ἱκανὰ
[3, 12]	Κτησίας, ἐπορεύετο εἰς τὴν ἀγοράν,	καὶ	ἡμῖν συμβαίνει ἀναστρέφουσιν ἐκ τοῦ
[3, 38]	πάλιν ἡ τῶν ἀφώνων τε	καὶ	ἡμιφώνων γραμμάτων δύναμις αἰτία, ὁπόταν
[3, 43]	ἐστιν ἡ σύνθεσις, ἀφώνων δὲ	καὶ	ἡμιφώνων συμβολαῖς διαχαραττόμεναι τραχύνουσι τὴν
[3, 12]	εἰώθειμεν, οὕτω διήγομεν καὶ ἔξω·	καὶ	ἣν δειπνοποιεῖσθαι τοῖς ἄλλοις ὥραν
[3, 52]	ἄλλας τεκμηριῶσαι, φανερωτάτη πασῶν οὖσα	καὶ	θαυμασιωτάτη. Ταύτην γὰρ ὅταν ἐκμάθωμεν,
[3, 6]	πολλὰ περὶ πολλῶν οἶδα μεγάλα	καὶ	θαυμαστὰ, καὶ ἀπὸ τῆς ἄκρας
[3, 58]	δεινότητος, ἔτι μείζονος ἢ τοῦδε	καὶ	θαυμαστοτέρου θεωρήματος, ἐν τοῖς ἑξῆς
[3, 43]	λιγυρὰ καὶ γλαφυρὰ καὶ ἀρχαῖα	καὶ	θεατρικά· καὶ τῶν ῥυθμῶν πολλαχῇ
[3, 40]	Ἡ δὲ μετὰ ταύτην γλαφυρὰ	καὶ	θεατρικὴ, καὶ τὸ κομψὸν αἱρουμένη
[3, 18]	ἐν ἅπασιν ἐπιτυγχάνει. Ἀνθηρὰν δὲ	καὶ	θεατρικὴν ἐκ παντὸς ἀξιῶν εἶναι
[3, 36]	δὲ, τὴν γλαφυρὰν καὶ λιγυρὰν	καὶ	θεατρικὴν καὶ πολὺ τὸ κομψὸν
[3, 8]	οὐχ ἅπαντας. Ἀντιφῶν γὰρ δὴ	καὶ	Θεόδωρος καὶ Πολυκράτης, Ἰσαῖός τε,
[3, 14]	ὁμοίως, φορὰ προδοτῶν, καὶ δωροδόκων,	καὶ	θεοῖς ἐχθρῶν ἀνθρώπων συνέβη, ὅσην
[3, 28]	ὑπερέχει τῶν ἄλλων, καὶ δίκην,	καὶ	θεοὺς μόνον νομίζει. Οὐκ οἶδα
[3, 22]	νῦν δὲ νεμεσῶντα· δεδιττόμενόν αὖ	καὶ	θεραπεύοντα, καὶ νουθετοῦντα, καὶ παρορμῶντα,
[3, 48]	λόγον τῶν ἴσων ἄρσει τε	καὶ	θέσει χρόνων· εἴτε ἀπὸ τριῶν
[3, 31]	εἰπεῖν, καί μου, πρὸς Διὸς	καὶ	θεῶν, μηδεὶς τὴν ὑπερβολὴν θαυμάσῃ,
[3, 12]	ἐνέτειναν ἐμοὶ. Καὶ τοσαύτην κραυγὴν	καὶ	θόρυβον περὶ τὴν σκηνὴν ἐποίησαν,
[3, 2]	τοὺς αὐτοὺς χρόνους Γοργίᾳ τε	καὶ	Θουκυδίδῃ γενόμενος. Τίς δὲ ἦν
[3, 10]	ἅπαν ἦν ἐν τῇ δεινότητι,	καὶ	Θουκυδίδην τὸν ἐν αὐτῷ πείσαντα
[3, 6]	ἐν αὐτοῖς, ἀλλὰ τῆς Γοργίου	καὶ	Θουκυδίδου κατασκευῆς ἐρασθείς. Ὥστ´ οὐθὲν
[3, 27]	οἰκείοις τόποις, τῆς τεκούσης τε	καὶ	θρεψάσης καὶ ὑποδεξαμένης. Ποῖον ἔθνος
[3, 24]	ἐπὶ τὰς ταφὰς δημοσίᾳ τε	καὶ	ἰδίᾳ Ὥστε ἀναγκαῖον ἦν πάλιν
[3, 22]	ἀνδρὸς ἐπὶ τῶν ἀληθινῶν τε	καὶ	ἰδίων ἀγώνων, αὐτοῦ λέγοντος ἐκείνου
[3, 39]	φράσιν, μηδὲ κατάλληλον· τὸ περιττῶς	καὶ	ἰδίως καὶ μὴ κατὰ τὴν
[3, 15]	πιθανός· ὁ δὲ τοῖς πολλοῖς	καὶ	ἰδιώταις ἀρέσκειν ἀξιῶν, καταφρονηθήσεται πρὸς
[3, 28]	πρᾶγμα τούτου εὐτελέστερον εἴρηται Πλάτωνι	καὶ	ἰδιωτικώτερον. Δῶμεν αὐτῷ τὸ τοῦ
[3, 34]	μάλιστα. τῶν δὲ τὴν λιτὴν	καὶ	ἰσχνὴν καὶ ἀπέριττον ἐπιτηδευόντων φράσιν,
[3, 5]	τῶν χαρακτήρων, τοῦ τε ὑψηλοῦ	καὶ	ἰσχνοῦ, καθάπερ εἴρηταί μοι πρότερον·
[3, 2]	ἀφελὴς, καὶ δοκοῦσα κατασκευήν τε	καὶ	ἰσχὺν τὴν πρὸς ἰδιώτην ἔχειν
[3, 39]	ἐπὶ πλεῖστον ἅμα μέρος γῆς	καὶ	ἰσχυρότατοι οἱ αὐτοὶ ἐπέσχον· ἡλίου
[3, 23]	καὶ κανόνι χρῆσθαι καθαρῶν ἅμα	καὶ	ἰσχυρῶν λόγων τούτῳ τῷ ἀνδρί.
[3, 43]	δέ που τοὺς ὑπορχηματικούς τε	καὶ	ἰωνικοὺς καὶ διακλωμένους· ὑπὲρ ὧν
[3, 33]	ἔπειτα, δείξας ἀτελεῖς ἅπαντας ἐκείνους,	καὶ	καθ´ ὃ μάλιστα ἀδέκαστον ὑπελάμβανον
[3, 27]	τῶν τὴν λεπτὴν καὶ ἀκριβῆ	καὶ	καθαρὰν διάλεκτον ἐπιτηδευόντων. Πράττεται μὲν
[3, 11]	ἰσχνόν τε καὶ ἀκριβῆ χαρακτῆρα	καὶ	καθαρὸν καὶ ζηλωτὸν ἀπὸ τοῦ
[3, 33]	ἑαυτοῦ θεωρούμενον οἷόν ἐστιν ὀφθῆναι	καὶ	καθαρῶς· ἀλλ´ ἀντιπαρατιθεὶς αὐτῇ τὰς
[3, 30]	καὶ κτήματα καὶ ἐπιτηδεύματα, αἰσχρὰ	καὶ	κακά. Οὔτε γὰρ πλοῦτος κάλλος
[3, 3]	καὶ τῆς ἑτέρων ἐπιβουλῆς τε	καὶ	κακίας αὐτὸς ὑποσχήσει τὰς αἰτίας.
[3, 5]	Καὶ γὰρ ἀηδεστέρα τῆς ἑτέρας,	καὶ	κάκιον ἑλληνίζουσα, καὶ παχυτέρα φαίνεται·
[3, 12]	ἔξω. Λοιδορηθέντος δὲ αὐτοῖς ἐκείνου,	καὶ	κακίσαντος αὐτούς, οὐ μόνον περὶ
[3, 30]	μοῖρα κομίσῃ· ἀμελήσαντας δὲ ὑμᾶς	καὶ	κακισθέντας, οὐδεὶς εὐμενῶς ὑποδέξεται. Τοῖς
[3, 51]	πρὸς ταῦτα, θαυμάζειν λέγων εἰ	καὶ	κακοδαίμων οὕτως ἦν ὁ τηλικοῦτος
[3, 30]	κάλλος σώματος, οὔτ´ ἰσχὺς δειλῷ	καὶ	κακῷ συνοικοῦντα, πρέποντα φαίνεται, ἀλλ´
[3, 40]	ἐξ εὐφώνων συγκεῖσθαι τὰς αὐτὰς	καὶ	κακῶς ἐνδέχεται. Ὃ μὴ δίδωσιν
[3, 21]	προσῆκον βάρβαρον Ἕλλησι. Πολλὰ δὲ	καὶ	καλὰ καὶ πεζοὶ καὶ ναυμαχοῦντες
[3, 31]	διετέλεσε. Καὶ ταῦθ´ οὕτως σεμνὰ	καὶ	καλὰ καὶ προσήκοντα τοῖς ὑμετέροις
[3, 4]	νισαμένου, γραφὰς δὲ συνταξαμένου πολλὰς	καὶ	καλὰς εἰς ἅπασαν ἰδέαν λόγων,
[3, 51]	τῶν ἄλλων πάντων, οἷς ἡδεῖα	καὶ	καλὴ γίνεται σύνθεσις· τοὐναντίον γὰρ
[3, 21]	ἰδίοις. Δημόσια μὲν τοίνυν οἰκοδομήματα	καὶ	κάλλη τοσαῦτα καὶ τοιαῦτα κατεσκεύασαν
[3, 4]	Γοργίου τὴν μεγαλοπρέπειαν καὶ σεμνότητα	καὶ	καλλιλογίαν εἴληφε· καὶ εἰς μὲν
[3, 25]	ἂν εἴποι τις, εὐέπειαν ἀπαιτῶν	καὶ	καλλιλογίαν παρὰ ἀνδρὸς οὐ ταῦτα
[3, 14]	λόγων παραδείγματα λάβοι· πλεῖστα δὲ	καὶ	κάλλιστα ἐκ τῆς ὑπὲρ Κτησιφῶντος
[3, 35]	θαυμάζοντές δὲ, δῆλοί εἰσιν αὐτὸν	καὶ	καλοῦντες ταύτην μάλιστα τῆς εὐτεχνίας;
[3, 48]	συνίστασθαι βραχειῶν, ὥσπερ οἴονταί τινες,	καὶ	καλοῦσι τὸν οὕτως κατασκευασθέντα ῥυθμὸν
[3, 41]	Ἃ μὲν δὴ Κῦρός τε	καὶ	Καμβύσης, πατήρ τε ὁ ἐμὸς
[3, 23]	δαιμονιώτατον, παρακελεύονταί τε ἡμῖν ὅρῳ	καὶ	κανόνι χρῆσθαι καθαρῶν ἅμα καὶ
[3, 1]	ἅπασι συμπεπληρωμένη λέξις, ἧς ὅρος	καὶ	κανὼν ὁ Θουκυδίδης, ὃν οὐθεὶς
[3, 28]	γένος τότε ἀνθρώπων πρώτη ἐγεννήσατο,	καὶ	καρποὺς ἡμέρους αὐτῶν συνεξήνεγκεν, ἄξιον
[3, 39]	τοὺς κατὰ τὰς νοήσεις ἀλλὰ	καὶ	κατ´ αὐτὴν τὴν λέξιν συνισταμένους.
[3, 9]	Ἁπλῶς ἂν ὁ λόγος ἐστὶ	καὶ	κατ´ εὐθεῖαν ἑρμηνείαν ἐκφερόμενος, εἴ
[3, 54]	μὴ μόνον κατὰ πόλεις, ἀλλὰ	καὶ	κατὰ ἔθνη δουλεύωσιν; Αἱ δ´
[3, 43]	τὰ κῶλα ῥυθμοί. Καὶ γὰρ	καὶ	κατὰ κόμματα πολλὰ εἴρηται τῷ
[3, 48]	αὐτὴν ἐξηλλάχθαι δοκεῖν τῷ παντὶ,	καὶ	κατὰ μηδὲν ἐοικέναι τοῖς ποιήμασιν.
[3, 43]	ἐθελόντων ἃ προσήκει ποιεῖν ὑμῶν	καὶ	κατὰ μικρόν, ἢ τὴν ἐκείνου.
[3, 52]	συνεχοῦς μελέτης, τότε ἀπταίστως τε	καὶ	κατὰ πολλὴν εὐπέτειαν· καὶ πᾶν
[3, 28]	μεγάλας κατασκευὰς καχλάζον; οὕτως μικρολογεῖ,	καὶ	κατὰ στράγγα ῥεῖ τὸ δωδεκάκρουνον
[3, 21]	διάλεξιν τίς οὐκ ἂν ὁμολογήσειε	καὶ	κατὰ τἆλλα μὲν πάντα διαφέρειν
[3, 13]	Δημοσθένης, πῇ κρείττων ἐστὶ Λυσίου	καὶ	κατὰ τὴν λέξιν; Ἀξιοῖς γὰρ
[3, 32]	οὐδὲ λόγου δεῖν οἶμαι· ἀλλὰ	καὶ	κατὰ τὸ τροπικόν, περὶ ὃ
[3, 9]	διάλεκτον ἐκ τῶν ἐν ἔθει	καὶ	κατὰ φύσιν, εἰς τὰ μὴ
[3, 19]	τῆς ἡγεμονίας ἠξιώθησαν· ἡμεῖς δὲ,	καὶ	καταδουλούμενοι, καὶ τἀναντία τοῖς τότε
[3, 23]	γάρ τις αὑτοῦ γίνεται τότε,	καὶ	καταισχύνει τὴν φιλόσοφον ἀξίωσιν· καί
[3, 15]	νοῦν ἔχοντες, οὔθ´ ἅπαντες ἰδιῶται,	καὶ	κατασκευῆς λόγων γενναίων ἄπειροι· ἀλλ´
[3, 3]	ἣν ὁ μὲν πρῶτος ἁρμοσάμενος	καὶ	καταστήσας εἰς τὸν νῦν ὑπάρχοντα
[3, 51]	τούτοις ὅμοια εἰς ἄκρον ἐξεργάζεσθαι,	καὶ	κατατήκειν εἰς ταῦτα τὰς τέχνας·
[3, 40]	θεωρία. Ἐπιτρόχαλος δή τις γίνεται	καὶ	καταφερὴς ἡ ῥύσις τῆς λέξεως,
[3, 12]	ἀγνώς τις, τῷ Φανοστράτῳ προσπίπτει,	καὶ	κατεῖχεν ἐκεῖνον· Κόνων δὲ οὑτοσὶ,
[3, 4]	περιθεῖναι τοῖς πράγμασι, τὴν ἐπίθετον	καὶ	κατεσκευασμένην φράσιν τῶν περὶ Γοργίαν
[3, 14]	πολιτεύεσθαι καὶ δημηγορεῖν ἐμὲ προὔλαβε	καὶ	κατέσχε Φίλιππος, ἐάσω· οὐδὲν γὰρ
[3, 50]	Δεῖ δὲ αὐτῇ τριβῆς πολλῆς	καὶ	κατηχήσεως χρονίου· οὐ γὰρ δὴ
[3, 51]	ὅτε γράφει τοὺς λόγους, ἄνω	καὶ	κάτω στρέφειν τὰ μόρια τῆς
[3, 31]	προὔλεγες, Αἰσχίνη, καὶ διεμαρτύρου, βοῶν	καὶ	κεκραγώς· ὃς οὐδ´ ἐφθέγξω· οὐδ´
[3, 31]	δὲ ὁ τῶν ὅλων κατηγορῶν,	καὶ	κελεύων ὑμᾶς ἐμοὶ πικρῶς ἔχειν,
[3, 44]	ὧν ἐστιν ὅ τε φορτικὸς	καὶ	κενὸς καὶ παιδαριώδης ἐπιτάφιος, καὶ
[3, 43]	τόρνου· αἳ δὲ ὕπτιαί τε	καὶ	κεχυμέναι, καὶ οὐκ ἔχουσαι τὰς
[3, 31]	ἐμοὶ πικρῶς ἔχειν, ὡς φόβων	καὶ	κινδύνων αἰτίῳ τῇ πόλει γεγένημένῳ,
[3, 2]	λέξεως ἴδιον· τὸ δ´ ἀπατῆσαι,	καὶ	κλέψαι τὰ πράγματα, τῆς Λυσίου.
[3, 18]	ἐστιν ἀκριβής· φανερά τ´ ἐστὶ	καὶ	κοινὴ· καὶ τὰς ἄλλας ἀρετὰς
[3, 3]	ταραχὴν αὐτοῖς παρέχει, ῥᾴστη γνωσθῆναι,	καὶ	κοινοτάτη τοῖς πολίταις οὖσα πᾶσιν.
[3, 15]	βαναύσων τεχνῶν συνερρυηκότες· οἷς ἁπλούστερον	καὶ	κοινότερον διαλεγόμενος, μᾶλλον ἄν τις
[3, 34]	λέξει κεχρημένων, κατὰ τὸ σαφέστερον	καὶ	κοινότερον τῇ ἑρμηνείᾳ κεχρῆσθαι, προὔχειν
[3, 13]	καὶ διὰ τῶν κυρίων τε	καὶ	κοινῶν ὀνομάτων κατεσκευασμένα, ὥσπερ τὰ
[3, 14]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, προσήκει μισεῖν	καὶ	κολάζειν τοὺς προδότας καὶ δωροδόκους·
[3, 45]	εὐεργετῶν τῆς πόλεως, Χαβρίου τε	καὶ	Κόνωνος καί τινων ἑτέρων· κἀν
[3, 20]	ὥστ´ ἀποκναίειν τοὺς ἀκούοντας ἀηδίᾳ	καὶ	κόρῳ. Ὃ δὲ λέγω, τοιοῦτόν
[3, 26]	πραχθέντων λόγῳ, καλῶς ῥηθέντι μνήμη	καὶ	κόσμος τοῖς πράξασι γίνεται παρὰ
[3, 33]	μοι· ἀλλ´ ἐπὶ τοῦ μέσου	καὶ	κρατίστου χαρακτῆρος οὗτοι ζηλωταὶ γενόμενοι,
[3, 51]	δὴ τοὺς θαυμαζομένους ἐπὶ σοφίᾳ,	καὶ	κρατίστων λόγων ποιητὰς νομιζομένους, Ἰσοκράτην
[3, 22]	τὰ πράγματα πεπονθότες, οὕτως ὑπαγόμεθα	καὶ	κρατούμεθα, καί ὅποι ποτ´ ἂν
[3, 12]	ἰὼν Πυθοδώρου. Κατιδὼν δὲ ἡμᾶς,	καὶ	κραυγάσας, καὶ διαλεχθείς τι πρὸς
[3, 21]	καὶ τὰς ὁδούς, ἃς ἐπισκευάζομεν,	καὶ	κρήνας, καὶ λήρους; Ἀποβλέψατε δὴ
[3, 28]	ἀνθρωπείαν ἤνεγκεν, τὸν τῶν πυρῶν	καὶ	κριθῶν καρπόν. Ὦ θεοὶ καὶ
[3, 28]	τῆς Ἀττικῆς στάσιν, ἔριν τε,	καὶ	κρίσιν; οὕτως τὸν ἔρωτα ὃν
[3, 30]	εἰδότας ὅτι τούτου λειπόμενα πάντα	καὶ	κτήματα καὶ ἐπιτηδεύματα, αἰσχρὰ καὶ
[3, 21]	δῆμος δεσπότης τῶν πολιτευομένων ἦν,	καὶ	κύριος αὐτὸς ἁπάντων τῶν ἀγαθῶν·
[3, 31]	ὅπερ νυνὶ περιέστη, ἡγεμὼν δὲ	καὶ	κύριος ᾑρέθη Φίλιππος ἁπάντων· τὸν
[3, 50]	λέγω δὴ τῶν κρατίστων τε	καὶ	κυριωτάτων· πρῶτον ἐκ τῆς ἐμμελείας,
[3, 48]	τά τε μέλη τῶν ὀνομάτων	καὶ	κώλων, καὶ τοὺς χρόνους αὐτῶν
[3, 41]	μελῶν, ἔτι δὲ τραγῳδίας τε	καὶ	κωμῳδίας· συγγραφεῖς τε ἀρχαῖοι καὶ
[3, 53]	ἀλλήλων ἀλλάττουσιν οἱ τραγῳδίας τε	καὶ	κωμῳδίας ὑποκρινόμενοι· τὰ γὰρ αὐτὰ
[3, 20]	λέγεται. ~Κ' Ἄτονος δὲ δὴ	καὶ	λαβὰς οὐ κραταιὰς ἔχουσα πῶς
[3, 11]	συναρπάσαντες, ἔδησαν πρὸς τὸν κίονα·	καὶ	λαβὼν μάστιγά τις, ἐντείνας πολλὰς
[3, 21]	ὅσης πάντες ὁρᾶτε ἐρημίας ἐπειλημμένοι,	καὶ	Λακεδαιμονίων μὲν ἀπολωλότων, Θηβαίων δ´
[3, 21]	δὴ μετὰ τοῦτον ὁ Δημοσθένης,	καὶ	λαμβανέσθω κἀκείνου λέξις ἐκ μιᾶς
[3, 43]	τὴν ἀκοήν, τὰ δὲ πραΰνει	καὶ	λεαίνει· καὶ τὰ μὲν εἰς
[3, 9]	εἰπεῖν, ἀληθὲς δὲ ᾖ, εἰ	καὶ	λέγειν ἅπαντες ἐβούλοντο οἱ παριόντες,
[3, 9]	εἰ καὶ μὴ ποιοῦσι τοῦτο,	καὶ	λέγειν δεῖν, καὶ πράττειν ἅπασι
[3, 9]	τινες τοῦτο μὴ ποιοῦσιν δεῖ	καὶ	λέγειν, καὶ πράττειν ταῦτα, ἐξ
[3, 15]	μὴ σύνηθες αὐτοῖς ἀκούειν τε	καὶ	λέγειν, ὀχληρῶς διατίθησιν αὐτούς· καὶ
[3, 40]	κῶλα δεινὰ ποιήμασιν ἐμφερῆ, μαλακόφωνα	καὶ	λεῖα, πολὺ τὸ κωτίλον ἔχοντα,
[3, 5]	χνοῦς ὁ τῆς ἀρχαιότητος ἠρέμα	καὶ	λεληθότως ἐπιτρέχει· χλοερόν τέ τι
[3, 24]	τοὐναντίον ἠφάνικεν αὐτῆς τὸ σεμνὸν,	καὶ	λελύμανται· καὶ τοῦτο οὐ λόγῳ
[3, 5]	διαφανέστατα τῶν ναμάτων· ἀκριβής τε	καὶ	λεπτὴ, παρ´ ἡντινοῦν ἑτέραν τῶν
[3, 13]	Φίλιππος αἰτιᾶται ὅλος ἐστὶν ἀκριβὴς	καὶ	λεπτὸς, καὶ τὸν Λυσιακὸν χαρακτῆρα
[3, 17]	τῆς εὐγενείας, ἢ Τριβαλλοί τε	καὶ	Λευκανοὶ τῆς δυσγενείας. ~Ιη' Ἡ
[3, 20]	ἐστι. Πάσης διανοίας καὶ περιόδου	καὶ	λήμματος αἵ τε ἀρχαὶ καὶ
[3, 21]	ὁδούς, ἃς ἐπισκευάζομεν, καὶ κρήνας,	καὶ	λήρους; Ἀποβλέψατε δὴ πρὸς τοὺς
[3, 7]	ἂν δαιμονιώτατε Πλάτων, διθυράμβων ψόφους	καὶ	λήρους ἠγαπηκότες. Ἃ δ´ ἐν
[3, 44]	δικαστηρίοις λόγον ᾤετο δεῖν κωτίλλειν	καὶ	λιγαίνειν, οὔτε τὸν ἐπιδεικτικὸν αὐχμοῦ
[3, 36]	ἁρμονίαν· οἳ δὲ, τὴν γλαφυρὰν	καὶ	λιγυρὰν καὶ θεατρικὴν καὶ πολὺ
[3, 40]	ἐν ταῖς μουσικαῖς συμφωνίαις, ἡδεῖαν	καὶ	λιγυράν. Τούτων δὲ τὸ μὲν,
[3, 39]	οἷς μεγάλοι καὶ ἀπ´ αὐτῶν	καὶ	λιμοὶ καὶ ἡ οὐχ ἥκιστα
[3, 11]	αὑτῆς καὶ ἀντιλογίαν καὶ ἔχθραν	καὶ	λοιδορίαν κατέστησαν. Ἔστιν οὖν Πυθέας
[3, 12]	ἀπέλειπον. Ὁρῶντες δὲ ἡμεῖς ταῦτα,	καὶ	λυπούμενοι, τὸ μὲν πρῶτον ἀπεπεμψάμεθα·
[3, 7]	ἕκαστος ἐτάχθη. Πολλαὶ μὲν οὖν	καὶ	μακάριαι θέαι τε καὶ ἔξοδοι
[3, 5]	γίνεται· ἀλληγορίας τε περιβάλλεται πολλὰς	καὶ	μακράς, οὔτε μέτρον ἐχούσας, οὔτε
[3, 38]	χαρακτήρ· ὀνόμασι χρῆσθαι φιλεῖ μεγάλοις	καὶ	μακροσυλλάβοις, καὶ ταῖς ἕδραις αὐτῶν
[3, 35]	τῆς λέξεως τῆς Δημοσθένους ἁρμονία,	καὶ	μακρῷ δή τινι διαλλάττουσα τὰς
[3, 36]	θεατρικὴν καὶ πολὺ τὸ κομψὸν	καὶ	μάλα ἐπιφαίνουσαν, ᾗ πανηγύρεις τε
[3, 52]	καὶ πραγματείας μεγάλης ἔργα εἶναι,	καὶ	μάλα ὀρθῶς δοκεῖ κατὰ τὸν
[3, 43]	καὶ ἡδέως, τῷ συνεχεῖς σφόδρα,	καὶ	μαλακὰς αὐτῶν εἶναι τὰς ἁρμονίας·
[3, 20]	τὸ δὲ τῆς λέξεως λεῖον	καὶ	μαλακὸν, αἰτιῶμαι. Τραχεῖαν γὰρ ἔδει
[3, 48]	καὶ μεγαλοπρεπεῖς, τοὺς δὲ, τρυφεροὺς	καὶ	μαλακούς· ἔν τε ταῖς μεταβολαῖς
[3, 40]	αἰεὶ βούλεται λαμβάνειν τὰ λειότατα	καὶ	μαλακώτατα, τὴν εὐφωνίαν θηρωμένη καὶ
[3, 40]	συζυγίαις αὐταῖς, καὶ ποιεῖν ἡδίους	καὶ	μαλακωτέρας καὶ δῆτα καὶ παρεμβάλλειν
[3, 2]	τὸν νοῦν· ἡ δὲ, ἀνεῖναι	καὶ	μαλάξαι. Καὶ εἰς πάθος ἐκείνη
[3, 48]	ταῦτα ἡ καλῶς κατεσκευασμένη λέξις,	καὶ	μάλιστά γε ἡ τοῦδε τοῦ
[3, 23]	τοῖς διαλόγοις δεινότητα τοῦ ἀνδρὸς,	καὶ	μάλιστα ἐν οἷς ἂν φυλάττῃ
[3, 9]	Μυρία τοιαῦτά ἐστι παρὰ Δημοσθένει	καὶ	μάλιστα ἐν τοῖς κατὰ Φιλίππου
[3, 55]	οἱ καιροί· πολλάκις δὲ ἀπαιτοῦσι,	καὶ	μάλιστα ἐν τοῖς παθητικοῖς τῶν
[3, 23]	προστιθεὶς, οὔτε τῆς ἀληθείας ἀφαιρούμενος·	καὶ	μάλιστα ἐπεί τινες ἀξιοῦσι πάντων
[3, 26]	οὐδ´ αὐτὴν τὴν ἐπιτήδευσιν αὐτῶν·	καὶ	μάλιστα ὅταν ὑπὸ τοιούτου γίνηται
[3, 30]	παίδων καὶ χρημάτων, καὶ διαφθειρομένων,	καὶ	μάλιστα πείθεται τῇ παροιμίᾳ· οὔτε
[3, 45]	τοῦτο ἐν μὲν ταῖς συμβουλαῖς,	καὶ	μάλιστα ταῖς κατὰ Φιλίππου, κατακορεστέραις
[3, 5]	τε ποιητικοῖς ἐσχάτην προσβάλλουσιν ἀηδίαν,	καὶ	μάλιστα τοῖς Γοργιείοις ἀκαίρως καὶ
[3, 53]	ἀναγκαίας ἀρετῆς οὔσης περὶ λόγους,	καὶ	μάλιστα τοὺς πολιτικούς· ἧς παρούσης
[3, 39]	πίνον. Συγγραφέων δὲ λαμπρότατός τε	καὶ	μάλιστα τῶν ἄλλων κατορθῶν περὶ
[3, 37]	ὥσθ´, ὅταν παρέχωμαι δείγματα ἑκάστης,	καὶ	μαρτύρια φέρω, λέξεις τινὰς παρατιθεὶς
[3, 35]	τοῦτό πω θαυμάζειν, ἀλλ´ ὅτι	καὶ	μαρτυρῶν πολλαχῇ τὴν ἀρετὴν τῷ
[3, 19]	πατρίδα τὴν ἑαυτῶν ἐκλιπεῖν ἐτόλμησαν,	καὶ	μαχόμενοι καὶ ναυμαχοῦντες, τοὺς βαρβάρους
[3, 17]	πατρίδα τὴν ἑαυτῶν ἐκλιπεῖν ἐτόλμησαν,	καὶ	μαχόμενοι καὶ ναυμαχοῦντες, τοὺς βαρβάρους
[3, 19]	τε πατρίδα τὴν ἑαυτῶν ἐξέλιπον,	καὶ	μαχόμενοι πρὸς τοὺς βαρβάρους ἐνίκησαν
[3, 4]	κάλλει τῶν ὀνομάτων, σεμνότητά τε	καὶ	μεγαληγορίαν περιθεῖναι τοῖς πράγμασι, τὴν
[3, 25]	Τὰς νοήσεις ἐξέταζε, εἰ καλαὶ	καὶ	μεγαλοπρεπεῖς εἰσι, καὶ παρ´ οὐδὲν
[3, 39]	εἶναι, ὑψηλοὺς δὲ καὶ ἀνδρώδεις	καὶ	μεγαλοπρεπεῖς. Οὐ γὰρ δὴ φαῦλόν
[3, 48]	τοὺς μὲν, ἀξιωματικοὺς αὐτῶν φαίνεσθαι	καὶ	μεγαλοπρεπεῖς, τοὺς δὲ, τρυφεροὺς καὶ
[3, 21]	Ἰσοκράτους; καὶ γὰρ εὐγενέστερον ἐκείνης	καὶ	μεγαλοπρεπέστερον ἡρμήνευκε τὰ πράγματα καὶ
[3, 24]	σαφῆ; Ἀλλὰ τοῦτο ἥδιον ἀκουσθῆναι,	καὶ	μεγαλοπρεπέστερον; Πᾶν μὲν οὖν τοὐναντίον
[3, 30]	τιμὰς γονέων ἐκγόνοις, καλὸς θησαυρὸς	καὶ	μεγαλοπρεπής· καταχρήσασθαι δὲ χρημάτων καὶ
[3, 25]	μειράκια, καταβὰς ἀπὸ τῶν γενναίων	καὶ	μεγαλοπρεπῶν ὀνομάτων τε καὶ σχημάτων,
[3, 17]	πόλεις οἰκιζόντων. Καὶ σεμνυνόμεθα μὲν	καὶ	μεγαλοφρονοῦμεν ἐπὶ τῷ βέλτιον τῶν
[3, 39]	ἁρμονιῶν ἡ γεννικὴ καὶ αὐστηρὰ	καὶ	μεγαλόφρων καὶ τὸ ἀρχαιοπρεπὲς διώκουσα,
[3, 54]	τοὺς ἀριθμούς· Ὄλυνθον μὲν δὴ	καὶ	Μεθώνην καὶ Ἀπολλωνίαν, καὶ δύο
[3, 21]	ἐμβριθεστέροις καὶ πέφευγε τὰ ψυχρὰ	καὶ	μειρακιώδη σχήματα, οἷς ἐκείνη καλλωπίζεται
[3, 5]	καὶ μάλιστα τοῖς Γοργιείοις ἀκαίρως	καὶ	μειρακιωδῶς ἐναβρύνεται. Καὶ πολθτέλειά τις
[3, 40]	ᾠδῆς καὶ ὀργάνου μουσωθέντα κρούματα	καὶ	μέλη. Ἔτι τῆς συνθέσεως ταύτης
[3, 50]	τε καὶ χρῶμα καὶ σχῆμα	καὶ	μέλη, καὶ ῥυθμός τις τῶν
[3, 50]	μέν, οὐ μὴν ποίημά γε·	καὶ	μελίζουσα μέν, οὐ μὴν μέλος.
[3, 39]	παραδείγματα δὲ αὐτῆς ποιητῶν μὲν	καὶ	μελοποιῶν ἥ τε Αἰσχύλου λέξις
[3, 50]	κεῖται τῇ τοιαύτῃ λέξει μέτρον	καὶ	μέλος· ἡ δὲ περιπεπλανημένα μέτρα
[3, 41]	αὐτὸν ἐπῶν τε πολλοὶ ποιηταὶ	καὶ	μελῶν, ἔτι δὲ τραγῳδίας τε
[3, 39]	καὶ ἡ οὐχ ἥκιστα βλάψασα	καὶ	μέρος τι φθείρασα ἡ λοιμώδης
[3, 43]	μικτὴν ἁρμονίαν λαμβάνουσι παρ´ αὐτῶν	καὶ	μέσην, ἀλλὰ καὶ αἱ τῶν
[3, 36]	ἀφ´ ἑκατέρας τὰ χρησιμωτάτην, μικτὴν	καὶ	μέσην ἐζήλωσαν ἀγωγήν. ~Λζ' Τρεῖς
[3, 5]	χλοερόν τέ τι καὶ τεθηλὸς	καὶ	μεστὸν ὥρας ἄνθος ἀναδίδωσι· καὶ,
[3, 35]	ἀπέχειν δοκεῖ τῶν ἄλλων ῥητόρων,	καὶ	μετὰ Δημοσθένην μηδενὸς δεύτερος ἀριθμεῖσθαι.
[3, 45]	δὲ ἁπλοϊκῶς πως καὶ γενναίως	καὶ	μετὰ σεμνότητος αὐστηρᾶς ἀπαιτοῦσιν οἱ
[3, 40]	κόλλης τάξιν ταῖς πρὸ αὐτῶν	καὶ	μετὰ ταύτας κειμέναις ὀνομασίαις παρεξομένας·
[3, 7]	τῆς ἀναγνώσεως τοῦ Λυσιακοῦ λόγου,	καὶ	μετὰ τὴν ἀνάγνωσιν ἕως τινός.
[3, 52]	ἀποδίδωσιν ὁ χρόνος καὶ ζῶσι	καὶ	μετὰ τὴν τελευτήν, πᾶσαν ἡγήσεται
[3, 20]	τελευτῆς κύκλῳ. καὶ τροπαὶ δὲ	καὶ	μεταβολαὶ, καὶ ποικιλίαι σχημάτων, ἃ
[3, 48]	φημὶ δεῖν ἐμμελείας καὶ εὐρυθμίας	καὶ	μεταβολῶν, ὥσπερ ταῖς ᾠδαῖς καὶ
[3, 24]	τὸ κῶλον, ἅπαντα ταῦτα ἀπεκρίθησαν,	καὶ	μεταλήψεται τὸν ἱστορικὸν ἀντὶ τοῦ
[3, 51]	κῶλα, ἐμμελείας τε καὶ ῥυθμοὺς	καὶ	μέτρα, μουσικῆς οἰκεῖα θεωρίας πράγματα
[3, 50]	Δημοσθένους, ἥτις οὐκ ἐμπεριείληφε ῥυθμοὺς	καὶ	μέτρα τὰ μὲν ἀπηρτισμένα καὶ
[3, 38]	δείκνυται γὰρ ὑπό τε μουσικῶν	καὶ	μετρικῶν ὁ διὰ μέσου τῶν
[3, 28]	αὐτῇ τιμῶν, εἰς φαῦλόν τι	καὶ	μέτριον ῥῆμα ἀγαγεῖν; Ἢν δὲ
[3, 13]	Ὥστε κἀν ταύτῃ τῷ διαρκεῖ	καὶ	μετρίῳ νικᾶν, κἀν ἐκείνῳ τῷ
[3, 30]	φέροντες τὰς συμφοράς· κούφως δὲ	καὶ	μετρίως, μάλιστ´ ἂν χαρίζοιντο. Τὰ
[3, 14]	γὰρ δή μοι δοκεῖ καλλίστῃ	καὶ	μετριωτάτῃ κατασκευῇ λέξεως κεχρῆσθαι ὁ
[3, 50]	κἄπειτα πάλιν τοῖς αὐτοῖς ῥυθμοῖς	καὶ	μέτροις ἐπὶ τῶν αὐτῶν στίχων
[3, 43]	αἳ δὲ, πολλῷ μείζους, οἷαι	καὶ	μέχρι τῆς τετάρτης ἀναπαύσεως προελθοῦσαι,
[3, 30]	εὐδαιμονίαν φέροντα, ἢ ἐγγὺς τούτου,	καὶ	μὴ ἐν ἄλλοις ἀνθρώποις αἰωρεῖται,
[3, 39]	κατάλληλον· τὸ περιττῶς καὶ ἰδίως	καὶ	μὴ κατὰ τὴν ὑπόληψιν ἢ
[3, 27]	τοὺς ὕστερον γενησομένους ἀπεφήνατο αὐτόχθονας	καὶ	μὴ μετοίκους εἶναι τῆς χώρας
[3, 30]	συμφοράν, ἐὰν ἄρα συμβῇ γενέσθαι,	καὶ	μὴ ξυνοδύρεσθαι· οὐ γὰρ τοῦ
[3, 9]	ὅτι φησάντων γ´ ἄν, εἰ	καὶ	μὴ ποιοῦσι τοῦτο, καὶ λέγειν
[3, 40]	νῆσον ἐξέπλευσαν, ἵν´ ἐν μέρει	καὶ	μὴ πρὸς ἑκάτερα κινδυνεύωσι. Καί
[3, 17]	Τίς γὰρ ἂν ἄλλοθεν ἐπελθὼν,	καὶ	μὴ συνδιεφθαρμένος ἡμῖν, ἀλλ´ ἐξαίφνης
[3, 10]	τὸ ἐξαλλάττειν ἐκ τοῦ συνήθους,	καὶ	μὴ τὸ κοινὸν, ἀλλὰ τὸ
[3, 38]	μὲν οὖν αὐστηρᾶς καὶ φιλαρχαίου	καὶ	μὴ τὸ κομψὸν, ἀλλὰ τὸ
[3, 30]	δὲ χρημάτων καὶ τιμῶν θησαυρῷ,	καὶ	μὴ τοῖς ἐκγόνοις παραδιδόναι, αἰσχρὸν
[3, 40]	τὴν πατρίδα τὴν αὑτῶν γενόμενον;	καὶ	μὴδε ταῦτ´ ἀπέχρησεν αὐτοῖς, ἀλλὰ
[3, 9]	λέγειν, εἴτε κῶλον, ἕτερον παρεμβαλεῖν·	καὶ	μηδὲ τοῦ δευτέρου τέλος ἔχοντος,
[3, 50]	ἐκφανὲς οὕτως ὥστε μόνῃ ταύτῃ	καὶ	μηδεμιᾷ τῶν ἄλλων παρακολουθεῖν. Ἡ
[3, 18]	τε εἶναι βούλεται, καὶ συγκεκροτημένη,	καὶ	μηδὲν ἔχουσα κολπῶδες. Ἔτι πρὸς
[3, 50]	μέτρα καὶ ῥυθμοὺς ἀτάκτους ἐμπεριλαμβάνουσα,	καὶ	μήτε ἀκολουθίαν αὐτῶν φυλάττουσα, μήτε
[3, 32]	ἔχοι μετρίαν αἴσθησιν περὶ λόγους,	καὶ	μήτε βάσκανος ᾖ, μήτε δύσερίς
[3, 39]	αὐτουργούς τινας εἶναι καὶ ἀφελεῖς,	καὶ	μήτε συναπαρτιζούσας ἑαυταῖς τὸν νοῦν,
[3, 30]	πατέρας δὲ ἡμῶν, οἷς εἰσι,	καὶ	μητέρας, ἀεὶ χρὴ παραμυθεῖσθαι, ὡς
[3, 30]	παρόντι. Δεόμεθα δὲ καὶ πατέρων	καὶ	μητέρων, τῇ αὐτῇ ταύτῃ διανοίᾳ
[3, 54]	οὐ δύναται ταῦτα ἑνὶ τόνῳ	καὶ	μιᾷ μορφῇ φωνῆς λέγεσθαι. Τούτοις
[3, 8]	καὶ χρησιμώτατα ἦν, ἐκλεγόμενος, συνύφαινε,	καὶ	μίαν ἐκ πολλῶν διάλεκτον ἀπετέλει,
[3, 9]	φιλοτιμίαν· χορηγὸς ὑπέστην· οὕτω φανερῶς	καὶ	μιαρῶς ἐπηρεάζων παρηκολούθησεν, ὥστε μηδὲ
[3, 42]	γνώμην ὅτι τὴν μέσην τε	καὶ	μικτὴν ἁρμονίαν ἐπετήδευσεν ὁ Δημοσθένης,
[3, 21]	ἤθει μένοντες, ὥστε τὴν Ἀριστείδου	καὶ	Μιλτιάδου καὶ τῶν τότε λαμπρῶν
[3, 36]	ἂν ἐκεῖνοι ζηλῶσιν, ἀναφοράν τε	καὶ	μίμησιν. Ἔχοι δ´ ἄν τις
[3, 14]	οὗ τοσαῦτά ἐστι καλὰ παραδεδομένα	καὶ	μυθώδη, καὶ ὧν αὐτοὶ μάρτυρες
[3, 21]	δὲ καὶ καλὰ καὶ πεζοὶ	καὶ	ναυμαχοῦντες ἔστησαν τρόπαια αὐτοὶ στρατευόμενοι.
[3, 19]	ἑαυτῶν ἐκλιπεῖν ἐτόλμησαν, καὶ μαχόμενοι	καὶ	ναυμαχοῦντες, τοὺς βαρβάρους ἐνίκησαν Ἐξῆν
[3, 17]	ἑαυτῶν ἐκλιπεῖν ἐτόλμησαν, καὶ μαχόμενοι	καὶ	ναυμαχοῦντες, τοὺς βαρβάρους ἐνίκησαν· ἡμεῖς
[3, 26]	λαβὼν ἔχει, Καὶ αὖθις· Τειχισαμένη	καὶ	ναυπηγησαμένη, ἐκδεξαμένη τὸν πόλεμον. Καὶ
[3, 21]	Ἔστι δ´ οὐδέποτ´, οἶμαι μέγα	καὶ	νεανικὸν φρόνημα λαβεῖν μικρὰ καὶ
[3, 54]	σώματος καλοῦ μέν, ἀκινήτου δὲ	καὶ	νεκροῦ. Πόλλά τις εἰς τοῦτο
[3, 40]	χώραν πορθουμένην, ἱερὰ δὲ συλώμενα,	καὶ	νεὼς ἐμπιμπραμένους, ἅπαντα δὲ τὸν
[3, 52]	ὅτι μειράκιον μὲν ἔτι ὄντα	καὶ	νεωστὶ τοῦ μαθήματος ἁπτόμενον αὐτὸν,
[3, 7]	συγγενῶν ἐπιθυμιάν λαβοῦσα, ἐρρωμένως ῥωσθεῖσα	καὶ	νικήσασα ἀγωγὴ, ἀπ´ αὐτῆς τῆς
[3, 18]	σώμασι πρέπουσά τις ἐσθής, οὕτως	καὶ	νοήμασιν ἁρμόττουσά τις ὀνομασία. τὸ
[3, 55]	τι κινῆσαι παθῶν· ἀλλ´ ἀνάγκη	καὶ	νοήματ´ ἐξευρεῖν, ἃ δὴ τῶν
[3, 3]	γε λυπεῖσθαι ἐπὶ τοῖς παροῦσι	καὶ	νομίζειν εἴωθεν; Τι δῆτα ἔχειν
[3, 1]	αὐτοὺς πίστεις οὐ τῷ θείῳ	καὶ	νομίμῳ μᾶλλον ἐκρατύνοντο, ἢ τῷ
[3, 40]	γὰρ Πελοποννήσιοι τὴν ἀρετὴν αὐτῶν,	καὶ	νομίσαντες προδιαφθαρέντων μὲν τῶν ἡμετέρων
[3, 22]	νεμεσῶντα· δεδιττόμενόν αὖ καὶ θεραπεύοντα,	καὶ	νουθετοῦντα, καὶ παρορμῶντα, καὶ πάνθ´
[3, 21]	ὑμῖν ἐστιν. Ἀλλ´ ἔγωγ´, ὅτι	καὶ	νῦν γέγονε, θαυμάζω. Ταύτην τὴν
[3, 4]	ἐδήλωσα πρότερον· οὐθὲν δὲ κωλύσει	καὶ	νῦν ἐπὶ κεφαλαίων αὐτὰ τὰ
[3, 27]	τῆς χώρας, ἐν ᾗ ᾤκουν·	καὶ	νῦν κεῖσθαι τελευτήσαντας ἐν οἰκείοις
[3, 21]	ποτ´ εἶχεν ἅπαντα καλῶς τότε,	καὶ	νῦν οὐκ ὀρθῶς; Ὅτι τὸ
[3, 5]	χρήσει κειμένων, τὰ πεποιημένα ζητεῖ	καὶ	ξένα καὶ ἀρχαιοπρεπῆ. Μάλιστα δὲ
[3, 15]	δεῖ τὴν ἐγκατάσκευον καὶ περιττὴν	καὶ	ξένην διάλεκτον τούτοις προσφέρειν. Εἰσὶ
[3, 15]	τὸ γὰρ ἀκριβὲς καὶ περιττὸν	καὶ	ξένον, καὶ πᾶν, ὅ τι
[3, 34]	χαρακτηρικωτάταις ἀρεταῖς ἐπὶ τῆς ὑψηλῆς	καὶ	ξενοπρεποῦς ὀνομασίας, ὥς γε μάλιστα.
[3, 12]	οὑτοσὶ, καὶ ὁ υἱὸς αὐτοῦ,	καὶ	ὁ Ἀνδρομένους υἱὸς, ἐμοὶ περιπεσόντες,
[3, 58]	ὁ πλεονασμὸς ἐνίων ὀνομάτων, ᾧ	καὶ	ὁ Δημοσθένης κέχρηται. Ἔφερον δ´
[3, 1]	μέλλοντα κακόν τι δρᾶν, ἐπῃνεῖτο,	καὶ	ὁ ἐπικελεύσας τὸν μὴ διανοούμενον.
[3, 48]	ὅ τε ἡδὺς γίνεται λόγος	καὶ	ὁ καλός, ἐσκόπει πάλιν, τί
[3, 13]	ὁ πρὸς Ἀπολλόδωρον ὑπὲρ Φορμίωνος,	καὶ	ὁ κατ´ Ὀλυμπιοδώρου τῆς βλάβης,
[3, 58]	βραχυλογία κράτιστα δύναται ποιεῖν, ἀλλὰ	καὶ	ὁ πλεονασμὸς ἐνίων ὀνομάτων, ᾧ
[3, 13]	πρὸς ἀλλήλους ἔχουσι. Τοιοῦτός ἐστι	καὶ	ὁ πρὸς Ἀπολλόδωρον ὑπὲρ Φορμίωνος,
[3, 13]	ὁ κατ´ Ὀλυμπιοδώρου τῆς βλάβης,	καὶ	ὁ πρὸς Βοιωτὸν ὑπὲρ τοῦ
[3, 36]	ἐπιφαίνουσαν, ᾗ πανηγύρεις τε κηλοῦνται,	καὶ	ὁ συμφορητὸς ὄχλος· οἳ δὲ,
[3, 12]	κατεῖχεν ἐκεῖνον· Κόνων δὲ οὑτοσὶ,	καὶ	ὁ υἱὸς αὐτοῦ, καὶ ὁ
[3, 5]	ἐπιθέτου. Ὃ τε πίνος αὐτῇ	καὶ	ὁ χνοῦς ὁ τῆς ἀρχαιότητος
[3, 22]	πορευόμεθα· πῶς τότε Ἀθηναῖοί τε	καὶ	οἱ ἄλλοι Ἕλληνες ἤγοντο ὑπὸ
[3, 13]	καὶ ἡ πρὸς Μακάρτατον διαδικασία,	καὶ	οἱ ἄλλοι πάντες οἱ ἰδιωτικοὶ
[3, 53]	Δημήτριός τε ὁ Φαληρεύς φησι,	καὶ	οἱ ἄλλοι πάντες οἱ τὸν
[3, 6]	πεφυλάχθαι πᾶσαν ἐπιτίμησιν. Ταὐτὰ μέντοι	καὶ	οἱ κατ´ αὐτὸν ἐκεῖνον γενόμενοι,
[3, 35]	εἰσιν ἄπειροι λόγων· ὅπου γε	καὶ	οἱ κατὰ τὴν αὐτὴν ἡλικίαν
[3, 8]	τε, καὶ Ζωίλος, καὶ Ἀναξιμένης,	καὶ	οἱ κατὰ τοὺς αὐτοὺς γενόμενοι
[3, 43]	περιόδων μήκη τε καὶ σχήματα,	καὶ	οἱ περιλαμβάνοντες αὐτάς τε καὶ
[3, 48]	μέλος εἰς αὔξησιν ἤδη συμπροάγει,	καὶ	οἱ ῥυθμοὶ προβαίνουσιν εἰς τὰ
[3, 18]	ἀλλὰ τοῦτό γε διδάσκουσιν ἡμᾶς	καὶ	οἱ τὰ ἔπη, καὶ οἱ
[3, 18]	ἔπη, καὶ οἱ τὰς τραγῳδίας,	καὶ	οἱ τὰ μέλη τὰ σπουδαῖα
[3, 2]	οἱ τὰς τοπικὰς ἱστορίας πραγματευσάμενοι,	καὶ	οἱ τὰ φυσικὰ φιλοσοφήσαντες, καὶ
[3, 2]	γὰρ οἱ τὰς γενεαλογίας ἐξενέγκαντες,	καὶ	οἱ τὰς τοπικὰς ἱστορίας πραγματευσάμενοι,
[3, 18]	ἡμᾶς καὶ οἱ τὰ ἔπη,	καὶ	οἱ τὰς τραγῳδίας, καὶ οἱ
[3, 2]	Σωκρατικὸν διδασκαλεῖον πᾶν, ἔξω Πλάτωνος;	καὶ	οἱ τοὺς δημηγορικοὺς ἢ δικανικοὺς
[3, 2]	καὶ οἱ τὰ φυσικὰ φιλοσοφήσαντες,	καὶ	οἱ τῶν ἠθικῶν διαλόγων ποιηταί,
[3, 30]	ἅ τε ἤκουσα αὐτῶν ἐκείνων,	καὶ	οἷα νῦν ἡδέως ἂν εἴποιεν
[3, 39]	αὐτῶν ἀντιπολεμούντων· εἰσὶ δὲ αἳ	καὶ	οἰκήτορας μετέβαλον ἁλισκόμεναι· οὔτε φυγαὶ
[3, 54]	δι´ ὀργῆς γοῦν ταῦτα ὑπερβαλλούσης	καὶ	οἴκτου λέγεσθαι προσήκει; Τίνες οὖν
[3, 26]	καί μοι πάνυ μὲν αἰδουμένῳ	καὶ	ὀκνοῦντι εἰπεῖν, ὅμως δ´ εἰρήσεται,
[3, 54]	προσήκει; Τίνες οὖν εἰσιν ὀργῆς	καὶ	ὀλοφυρμοῦ τόνοι, καὶ ἐγκλίσεις, καὶ
[3, 20]	ποιεῖν· ἣ δ´ ἔστιν ὑγρὰ	καὶ	ὁμαλὴ, καὶ ὥσπερ ἔλαιον ἀψοφητὶ
[3, 2]	τὴν πρὸς ἰδιώτην ἔχειν λόγον	καὶ	ὁμοιότητα, πολλοὺς μὲν ἔσχε καὶ
[3, 6]	ὡς ἔοικεν, τῆς ἰδίας ἀπειροκαλίας,	καὶ	ὄνομα ἔθετο αὐτῇ τὸ διθύραμβον·
[3, 55]	τῶν τοιούτων ἔσται παθῶν ἀγωγά,	καὶ	ὀνόμασι τοιούτοις αὐτὰ περιλαβεῖν οἷς
[3, 50]	ἔμμετρός τ´ ἐστὶ καὶ ἔρρυθμος,	καὶ	ὀνόματα κεῖται τῇ τοιαύτῃ λέξει
[3, 40]	ἧττον ἢ τὰ δι´ ᾠδῆς	καὶ	ὀργάνου μουσωθέντα κρούματα καὶ μέλη.
[3, 30]	ἐν λήθῃ, καὶ ζῷεν κάλλιον	καὶ	ὀρθότερον, καὶ ἡμῖν προσφιλέστερον. Ταῦτα
[3, 22]	τὰ μητρῷα καὶ τὰ κορυβαντικὰ,	καὶ	ὅσα τούτοις παραπλήσιά ἐστι, τελουμένων·
[3, 57]	τῆς φιλίας ἀπορρῆξαι τὴν συμμαχίαν·	καὶ	ὅτι Ἀμπελουργοῦσί τινες τὴν πόλιν·
[3, 29]	ὅτι οὐκ ἐφθόνησε τῶν σπερμάτων,	καὶ	ὅτι ἔνειμεν αὐτὰ τοῖς ἄλλοις·
[3, 1]	ἐνεδέχοντο ἔργων φυλακῇ, εἰ προὔχοιεν,	καὶ	οὐ γενναιότητι. Ἀντιτιμωρήσασθαί τέ τινα,
[3, 18]	τις αὐτὴν ὡς ἐλλειπόντων μέμψαιτο,	καὶ	οὐ, μὰ Δία, τῶν φαυλοτάτων.
[3, 20]	ἄψυχός ἐστιν ἡ διάλεκτος αὐτοῦ,	καὶ	οὐ παθητικὴ, πνεύματός τε, οὗ
[3, 3]	Οἱ δὲ ἐκδεξάμενοι καὶ ἀναθρέψαντες,	καὶ	οὐ πολὺ ἀποσχόντες τοῦ τελειῶσαι,
[3, 5]	ἐν ταῖς μετωνυμίαις, σκληρὰ δὲ	καὶ	οὐ σῴζουσα τὴν ἀναλογίαν ἐν
[3, 9]	πρώτου μέρος ἦν, διὰ μακροῦ,	καὶ	οὐ τῆς διανοίας, αὐτῷ προσδεχομένης
[3, 44]	εἰς αὐτὸν, ἀλλοτρίους εἶναι πείθομαι,	καὶ	οὐδὲ κατὰ μικρὸν ἔχοντας τὸν
[3, 56]	σπανίως δέ ποτε τὴν περιττὴν	καὶ	οὐδὲ ταύτην ἐπ´ αὐτοφώρῳ, ἀλλ´
[3, 10]	μᾶλλον ὑπ´ αὐτῆς, ἢ ἄγει·	καὶ	οὐδὲ τὸν καιρὸν αὐτῆς ἐπίσταται
[3, 2]	τῇ πρὸ ταύτης δεδήλωται γραφῇ,	καὶ	οὐδὲν δεῖ νῦν πάλιν ὑπὲρ
[3, 54]	αὐτῆς ἀγαθὸν ἀπολεῖται, τὸ πνεῦμα,	καὶ	οὐδὲν διοίσει σώματος καλοῦ μέν,
[3, 28]	δοκεῖ καὶ ἄζηλος ἡ λέξις,	καὶ	οὐδὲν ἔχουσα τῆς περιμαχήτου πόλεως
[3, 56]	εὐλόγως δ´ ἴσως, ἐχθρὸς ὢν,	καὶ	οὐδὲν μᾶλλον διαβάλλειν δυνάμενος, ἀπερισκέπτως,
[3, 24]	τὸ παρεῖναι πολλοὺς ταῖς ἐκκομιδαῖς·	καὶ	οὐθὲν ἄτοπον ἐδόκει ποιεῖν συμπεριλαβών
[3, 24]	τὰ ὀχληρὰ καὶ ἡδέα κρίνεται,	καὶ	οὐθὲν δεῖ ταύταις οὔτε διδαχῆς
[3, 13]	ταῦτ´ ἤδη γνώριμα οἷς λέγω,	καὶ	οὐθὲν δεόμεθα παραδειγμάτων. ~Ιδ' Ὥστε
[3, 22]	οἱ τοσοῦτον ἀπηρτημένοι τοῖς χρόνοις,	καὶ	οὐθὲν πρὸς τὰ πράγματα πεπονθότες,
[3, 26]	ἀσφαλῶς βῆναι τὴν περίοδον ἕνεκα,	καὶ	οὐθενὸς ἀναγκαίου, τέλος ἤδη τῆς
[3, 41]	ἐγένετο κανὼν ὁ ποιητὴς Ὅμηρος,	καὶ	οὐκ ἄν τις εἴποι λέξιν
[3, 50]	οὐκ ἂν εὐπετῶς αὐτὰς διαγνοῖεν,	καὶ	οὐκ ἂν ἔχοιεν εἰπεῖν βεβαίως,
[3, 51]	μὴ κομιδῇ σκαιὸς ἢ δύσερις,	καὶ	οὐκ ἂν θαυμάσειεν εἰ φροντὶς
[3, 6]	καθάπαξ, ἢ βραχύ τι κομιδῇ,	καὶ	οὐκ ἄξιον κατηγορίας. Ἐγὼ δὲ
[3, 43]	προσπολεμῆσαι ταράττει τοὺς ἤχους μετρίως	καὶ	οὐκ ἐᾷ φαίνεσθαι μαλακούς. Ἐν
[3, 18]	τὰς τροπικὰς κατασκευὰς καὶ ψοφοδεὴς,	καὶ	οὐκ εἰσφέρεται τόνους κραταιούς· καίτοι
[3, 21]	κοινόν τι πάθος ἁπάντων ἐρεῖν	καὶ	οὐκ ἐμὸν ἴδιον μόνου. ~Κβ'
[3, 41]	τούτους· ἀλλ´ ὃ μὲν τετελεύτηκε,	καὶ	οὐκ ἐξεγένετ´ αὐτῷ τιμωρήσασθαι· ἐγὼ
[3, 12]	ἀπεπεμψάμεθα· ὡς δ´ ἐχλεύαζον ἡμᾶς,	καὶ	οὐκ ἐπαύοντο, τῷ στρατηγῷ τὸ
[3, 50]	τε πάνυ τὴν γνῶσιν λήψεται,	καὶ	οὐκ ἐπίσεται ταῖς ὁμοιότησι. Τοῦτο
[3, 43]	δὲ ὕπτιαί τε καὶ κεχυμέναι,	καὶ	οὐκ ἔχουσαι τὰς βάσεις περιττάς·
[3, 27]	μακροῦ τε γὰρ, καὶ ἀκατάλληλον,	καὶ	οὔτε δεινότητα ἔχον, οὔτε σύνταξιν·
[3, 5]	τις ἡδεῖα ἐξ αὐτῆς φέρεται·	καὶ	οὔτε τὸ λιγυρὸν ἔοικεν ἐμφαίνειν
[3, 32]	διάλεκτον, εὐκάρπῳ καὶ παμφόρῳ γῇ,	καὶ	οὔτε τῶν ἀναγκαίων εἰς βίον,
[3, 30]	ζῆν, οὗτός ἐστιν ὁ σώφρων,	καὶ	οὗτος ἀνδρεῖος, καὶ φρόνιμος οὗτος,
[3, 22]	βυβλίοις πνεῦμα τοσαύτην ἰσχὺν ἔχει,	καὶ	οὕτως ἄγων ἐστι τῶν αὐτῶν,
[3, 50]	τοιαύτην ἐπιπλοκὴν ἔχοντα ἐν ἀλλήλοις,	καὶ	οὕτως συνηρμοσμένα, ὥστε μηδ' ἡμῖν
[3, 30]	ἄλλοις γὰρ ὁ τοιοῦτος πλουτήσει,	καὶ	οὐχ ἑαυτῷ· οὔτε κάλλος σώματος,
[3, 52]	καὶ περὶ τὰς ἄλλας τέχνας,	καὶ	οὐχ ἥκιστα περὶ τὴν καλουμένην
[3, 53]	ταῦτα, μεστὴ πολλῶν οὖσα ἠθῶν	καὶ	παθῶν, καὶ διδάσκουσα οἵας ὑποκρίσεως
[3, 44]	ὅ τε φορτικὸς καὶ κενὸς	καὶ	παιδαριώδης ἐπιτάφιος, καὶ τὸ τοῦ
[3, 30]	ἐπιμελήσεται. Ταῦτ´ οὖν, ὦ γονεῖς	καὶ	παῖδες τῶν τελευτησάντων, ἐκεῖνοί τ´
[3, 24]	τοὺς πατέρας αὐτῶν ἄχρι θανάτου,	καὶ	παιδεύεσθαι τοὺς υἱεῖς ἕως ἥβης,
[3, 58]	Τῆς ἀδελφῆς ἐναντίον, κόρης ἔτι	καὶ	παιδὸς οὔσης καὶ πάντα τὰ
[3, 30]	θρηνεῖν. Γυναικῶν δὲ τῶν ἡμετέρων	καὶ	παίδων ἐπιμελούμενοι, καὶ ἐνταῦθα τὸν
[3, 40]	παλαιὸν οἰκιστὰς πλείστων πόλεων γενομένους,	καὶ	πάλιν αὐτὰς ἐκ τῶν μεγίστων
[3, 32]	τὴν δὲ Δημοσθένους διάλεκτον, εὐκάρπῳ	καὶ	παμφόρῳ γῇ, καὶ οὔτε τῶν
[3, 52]	τε καὶ κατὰ πολλὴν εὐπέτειαν·	καὶ	πᾶν ὅ τι ἂν ἐπιδῷ
[3, 15]	ἀκριβὲς καὶ περιττὸν καὶ ξένον,	καὶ	πᾶν, ὅ τι μὴ σύνηθες
[3, 30]	καὶ πρὶν τοὺς ἡμετέρους πατέρας,	καὶ	πᾶν τὸ πρόσθεν γένος αἰσχῦναι·
[3, 22]	θεραπεύοντα, καὶ νουθετοῦντα, καὶ παρορμῶντα,	καὶ	πάνθ´ ἃ βούλεται ποιεῖν ἡ
[3, 18]	τε καὶ ἐκλεκτῶν ὀνομάτων ἐκλογῇ,	καὶ	πάντα ἀξιοῦν εἰς εὐρύθμους κατακλείειν
[3, 58]	κόρης ἔτι καὶ παιδὸς οὔσης	καὶ	πάντα τὰ τοιαῦτα. Ὅσοι μὲν
[3, 13]	ὥσπερ τὴν ἐξαλλαγὴν καὶ περιττολογίαν,	καὶ	πάντας τοὺς ἐπιθέτους ἐκδύεται κόσμους,
[3, 14]	τοῦ καιροῦ τούτου γένοιτ´ ἂν	καὶ	πάντας ὠφελήσειεν ἀνθρώπους κοινῇ. Νόσημα
[3, 36]	τε μέτροις, καὶ δίχα μέτρων·	καὶ	πάντες οἳ σπουδαίας ἐβουλήθησαν ἐξενεγκεῖν
[3, 9]	καὶ τοὺς ἄλλους Ἕλληνας ἀδικεῖ,	καὶ	πάντων εὖ οἶδ´ ὅτι φησάντων
[3, 23]	κατασκευαῖς, ὥσπερ ἔφην καὶ πρότερον,	καὶ	πάντων ἥκιστα ἐν οἷς ἂν
[3, 46]	ἐν τῇ συνθέσει χαρακτήρων, ἀλλὰ	καὶ	παρ´ αὐτὰ τὰ γένη τῶν
[3, 23]	Τοῦτον δὴ παραλήψομαι τὸν λόγον,	καὶ	παρ´ αὐτὸν ἐξετάσω Δημοσθένους λέξεις
[3, 54]	ἀπαιτεῖ. πυνθάνεται γάρ, εἶτ´ ἀνθυποφέρει,	καὶ	παρ´ ἕκαστον ἀγανακτεῖ, καὶ τὸ
[3, 25]	εἰ καλαὶ καὶ μεγαλοπρεπεῖς εἰσι,	καὶ	παρ´ οὐδὲν τῶν ἄλλων κείμεναι.
[3, 14]	χαλεπόν· ὃ πολλῆς τινος εὐτυχίας	καὶ	παρ´ ὑμῶν ἐπιμελείας δεόμενον καὶ
[3, 23]	ἤκουσα ἐγὼ λεγόντων, ὡς εἰ	καὶ	παρὰ θεοῖς διάλεκτός ἐστιν, ᾗ
[3, 31]	Ἑλλήνων, τίς δὲ βαρβάρων, ὅτι	καὶ	παρὰ Θηβαίων καὶ παρὰ τῶν
[3, 31]	ἔτι πρότερον ἰσχυρῶν γενομένων Λακεδαιμονίων,	καὶ	παρὰ τοῦ Περσῶν βασιλέως, μετὰ
[3, 32]	οὐδὲν ἔξω τῆς εὐμορφίας ἐπιτηδεύει,	καὶ	παρὰ τοῦτ´ ἔστιν αὐτοῖς τὸ
[3, 43]	διαστάσεις μὲν οὐ λαμβάνουσι φωνηέντων·	καὶ	παρὰ τοῦτο ἐπιτρόχαλος αὐτῶν ἐστιν
[3, 10]	αὐτῆς ἐπίσταται λαβεῖν δεξιῶς, ἀλλὰ	καὶ	παρὰ τοῦτον πολλάκις ἁμαρτάνει. Καθ´
[3, 8]	ἀλλὰ ἀπὸ τούτων τῶν χαρακτήρων,	καὶ	παρὰ τούτους τοὺς κανόνας τὰς
[3, 31]	βαρβάρων, ὅτι καὶ παρὰ Θηβαίων	καὶ	παρὰ τῶν τούτων ἔτι πρότερον
[3, 20]	εἶναι φανερόν. Εἰ δὲ ἄρα	καὶ	παραδειγμάτων δεῖ, πολλῶν ὄντων ἅ
[3, 31]	τοῖς συμβεβηκόσιν ἔγκειται, βούλομαί τι	καὶ	παράδοξον εἰπεῖν, καί μου, πρὸς
[3, 45]	γὰρ δεῖ κολακευθῆναι τὸν ἀκροατὴν,	καὶ	παρακολουθῆσαι τοῖς πράγμασι, κακῶν ἀλλοτρίων
[3, 17]	τῆς ἐκείνων ἁρπαγῆς καὶ βίας	καὶ	παρανομίας μελλόντων τῶν ἐγκλημάτων ἐφ´
[3, 21]	πράγματα ἔχει; ἆρά γε ὁμοίως	καὶ	παραπλησίως; Τὰ μὲν ἄλλα σιωπῶ,
[3, 17]	τοῖς γιγνομένοις, οὐκ ἂν μαίνεσθαι	καὶ	παραφρονεῖν ἡμᾶς νομίσειεν; οἳ φιλοτιμούμεθα
[3, 40]	ἡδίους καὶ μαλακωτέρας καὶ δῆτα	καὶ	παρεμβάλλειν αὐταῖς τινὰς ἑτέρας λέξεις
[3, 54]	δεῖ λέγειν, καὶ ἅμα ὑπαγανακτοῦντα	καὶ	παρεντείνοντα τὸν ἦχον; Ἔπειτα φησὶν
[3, 28]	Φησὶ δὴ θεοφιλῆ αὐτὴν εἶναι·	καὶ	παρέχεται τούτου μάρτυρας τοὺς ἀμφισβητήσαντας
[3, 4]	ζηλοῦσα. Τὰ γὰρ ἀντίθετά τε	καὶ	πάρισα καὶ τὰ παραπλήσια τούτοις,
[3, 40]	ὡς εἰσὶν αἵ τε παρισώσεις	καὶ	παρομοιώσεις καὶ ἀντιθέσεις, καὶ τὰ
[3, 22]	αὖ καὶ θεραπεύοντα, καὶ νουθετοῦντα,	καὶ	παρορμῶντα, καὶ πάνθ´ ἃ βούλεται
[3, 13]	ἐστι περὶ καλλιλογίαν καὶ σεμνότητα,	καὶ	πάσας τὰς ἐπιθέτους κατασκευὰς μᾶλλον
[3, 41]	τὸν ἐμόν. Ὁρᾶτε μὲν δὴ	καὶ	πατέρα τὸν ἐμὸν Δαρεῖον προθυμούμενον
[3, 41]	ὅσα δὴ πεποιήκασι Πέρσας τε	καὶ	πατέρα τὸν ἐμόν. Ὁρᾶτε μὲν
[3, 41]	Ἀθήνας· οἵ γε ἐμέ τε	καὶ	πατέρα τὸν ἐμὸν ὑπῆρξαν ἄδικα
[3, 30]	πρὸς τοὺς ἑαυτῶν παῖδάς τε	καὶ	πατέρας ἀπαγγέλλειν, εἴ τι παθεῖν
[3, 30]	ἐν τῷ παρόντι. Δεόμεθα δὲ	καὶ	πατέρων καὶ μητέρων, τῇ αὐτῇ
[3, 30]	δὲ πόλει παρακελευόμεθα, ὅπως ἡμῖν	καὶ	πατέρων καὶ υἱῶν ἐπιμελήσονται· τοὺς
[3, 5]	τῆς ἑτέρας, καὶ κάκιον ἑλληνίζουσα,	καὶ	παχυτέρα φαίνεται· μελαίνει τε τὸ
[3, 21]	Ἕλλησι. Πολλὰ δὲ καὶ καλὰ	καὶ	πεζοὶ καὶ ναυμαχοῦντες ἔστησαν τρόπαια
[3, 13]	πράγμασι φυλάττοντα; Ἡδονῆς δὲ ἄρα	καὶ	πειθοῦς καὶ χαρίτων, καιροῦ τε,
[3, 44]	Δοκεῖ δή μοι φύσει τε	καὶ	πείρᾳ διδαχθεὶς ὁ ἀνὴρ, πρῶτον
[3, 21]	οἰκείας, πλείω δ´ ἢ χίλια	καὶ	πεντακόσια τάλαντα ἀνηλώκαμεν εἰς οὐδὲν
[3, 45]	μοῖραν ἐχούσας, τῆς δὲ αὐστηρᾶς	καὶ	πεπινωμένης πλείω. Ἐν αἷς μὲν
[3, 54]	ἔχειν ἐρεῖν ταῦθ´ ὥσπερ δεινὰ	καὶ	πέρα δεινῶν· ὅμως ὀδύρεται πόλεων
[3, 52]	αὐτὸ ποιεῖν· οἷόν τι γίνεται	καὶ	περὶ τὰς ἄλλας τέχνας, καὶ
[3, 52]	νοήσει διερχόμεθα. Τοιοῦτον δή τι	καὶ	περὶ ταύτην ὑποληπτέον γενέσθαι τὴν
[3, 27]	τὴν ἀκολουθίαν, εἰπὼν τὴν γένεσιν	καὶ	περὶ ταύτης τὸν λόγον ἀποδιδοὺς
[3, 28]	αὐτόχθονας. ~Κη' Ἄξιον δέ ὃ	καὶ	περὶ τῆς εὐγενείας τῶν ἀνδρῶν
[3, 56]	ὥσπερ ἔφην. ~Τὰ δ´ αὐτὰ	καὶ	περὶ τῆς περιέργου λέξεως ἔχοι
[3, 58]	δὲ σῴζῃ τὸ δαιμόνιον ἡμᾶς,	καὶ	περὶ τῆς πραγματικῆς αὐτοῦ δεινότητος,
[3, 14]	ἐγώ, διεκώλυον λαβεῖν, ταῦτα ἀναμνήσω,	καὶ	περὶ τούτων ὑφέξω λόγον, τοσοῦτον
[3, 47]	ἔλαβε τῆς ἁρμονίας. Ἐρῶ δὴ	καὶ	περὶ τούτων ὡς ἔχω δόξης.
[3, 17]	ἰδὼν ἄν τις καλῶς διοικούμενα,	καὶ	περὶ τῶν ἄλλων θαρσήσειεν, ἀλλ´
[3, 12]	ὧν εἰς ἡμᾶς ἠσέλγαινον, ἀλλὰ	καὶ	περὶ ὧν ἐποίουν ὅλως ἐν
[3, 21]	καὶ μεγαλοπρεπέστερον ἡρμήνευκε τὰ πράγματα	καὶ	περιείληφεν ὀνόμασι· συγκεκρότηταί τε καὶ
[3, 35]	γὰρ καινότητα ὀνομάτων, καὶ ἀηδίαν	καὶ	περιεργίαν, καὶ τὸ σκοτεινὸν δὴ
[3, 55]	ἔφην, τοτὲ μὲν ὡς πικροῖς	καὶ	περιέργοις ὀνόμασι χρωμένου, τοτὲ δ´
[3, 26]	ὃς ἐπαγγέλλεται σοφίαν, τρυφεροῖς καλλωπίζει	καὶ	περιέργοις σχήμασι τὴν φράσιν. Καὶ
[3, 9]	ἀφελῆ διάλεκτον, ἀλλὰ τὴν ἐξηλλαγμένην	καὶ	περίεργον ἐμφαίνει. Ὅμοια δὲ τούτοις
[3, 9]	πρᾶγμα δηλῶσαι, τοῦ συνήθους ἐξηλλαγμένην	καὶ	περίεργον πεποίηκε τὴν λέξιν. Ὁμοίως
[3, 35]	Τίς γὰρ ἂν γένοιτο πικρᾶς	καὶ	περιέργου ζῆλος ὀνομασίας ἐν ἀηδίᾳ;
[3, 35]	ὀνομάτων συγκείμενος, καὶ τούτων πικρῶν	καὶ	περιέργων Ἐν γὰρ δὴ τούτοις
[3, 21]	ὑμεῖς δὲ ὁ δῆμος ἐκνενευρισμένοι	καὶ	περιιηρημένοι χρήματα, συμμάχοθς ἐν ὑπηρέτου
[3, 20]	λέγω, τοιοῦτόν ἐστι. Πάσης διανοίας	καὶ	περιόδου καὶ λήμματος αἵ τε
[3, 12]	συμβαίνει ἀναστρέφουσιν ἐκ τοῦ φερρεφαττίου,	καὶ	περιπατοῦσι πάλιν κατ´ αὐτό πως
[3, 18]	ὑπτία γάρ ἐστι καὶ ὑπαγωγικὴ	καὶ	περιρρέουσα τοῖς νοήμασιν, ὥσπερ εἰσὶν
[3, 21]	ὀνόμασι· συγκεκρότηταί τε καὶ συνέσπασται	καὶ	περιτετόρνευται τοῖς νοήμασιν ἄμεινον· ἰσχύϊ
[3, 1]	δύναμιν. Ἡ μὲν οὖν ἐξηλλαγμένη	καὶ	περιττὴ καὶ ἐγκατάσκευος, καὶ τοῖς
[3, 34]	δή μοι τῶν μὲν ὑψηλῇ	καὶ	περιττῇ καὶ ἐξηλλαγμένῃ λέξει κεχρημένων,
[3, 15]	τρόπον, ἀλλὰ δεῖ τὴν ἐγκατάσκευον	καὶ	περιττὴν καὶ ξένην διάλεκτον τούτοις
[3, 15]	πολιτικῶν δεῖ λόγων, οὔτε δεινοὶ	καὶ	περιττοὶ πάντες εἰσὶ, καὶ τὸν
[3, 13]	Οὐ γὰρ ὥσπερ τὴν ἐξαλλαγὴν	καὶ	περιττολογίαν, καὶ πάντας τοὺς ἐπιθέτους
[3, 6]	γίνεται, ὅταν τὸ μέγα διώκῃ	καὶ	περιττὸν ἐν τῇ φράσει· μακρῷ
[3, 15]	τις ἀρέσαι· τὸ γὰρ ἀκριβὲς	καὶ	περιττὸν καὶ ξένον, καὶ πᾶν,
[3, 21]	πλείονι κέχρηται καὶ τόνοις ἐμβριθεστέροις	καὶ	πέφευγε τὰ ψυχρὰ καὶ μειρακιώδη
[3, 4]	καὶ πιθανὴ καὶ ἡδεῖά ἐστι,	καὶ	πέφευγε τὴν τροπικήν, ὥσπερ ἐκείνη,
[3, 13]	μὲν οὖν μάλιστα. Οὐχὶ δὲ	καὶ	πιθανὰ, καὶ ἐν ἤθει λεγόμενά
[3, 4]	καὶ συνηθεστάτοις κέχρηται· ἠθική τε	καὶ	πιθανὴ καὶ ἡδεῖά ἐστι, καὶ
[3, 43]	καὶ τὰ μὲν ἀποτραχύνει τε	καὶ	πικραίνει τὴν ἀκοήν, τὰ δὲ
[3, 20]	μαλακὸν, αἰτιῶμαι. Τραχεῖαν γὰρ ἔδει	καὶ	πικρὰν εἶναι, καὶ πληγῇ τι
[3, 55]	ἀκροατὴν αὐστηρὸν τῶν νόμων φύλακα,	καὶ	πικρὸν ἐξεταστὴν τῶν ἀδικημάτων, καὶ
[3, 35]	καὶ τὸ σκοτεινὸν δὴ τοῦτο	καὶ	πικρὸν, καὶ ἄλλα πολλὰ τοιαῦτα
[3, 44]	τὸν ἐπιδεικτικὸν αὐχμοῦ μεστὸν εἶναι	καὶ	πίνου. Πανηγυρικοὺς μὲν οὖν λόγους
[3, 4]	καὶ πυκνὴν, ἀλλ´ ὑπαγωγικήν τινα	καὶ	πλατεῖαν, καὶ πολλοὺς ἀγκῶνας, ὥσπερ
[3, 16]	ὅτι μοι δοκοῦσιν Ἰσοκράτης τε	καὶ	Πλάτων κράτιστα τῶν ἄλλων ἐπιτετηδευκέναι
[3, 42]	ὑφορώμενος ἀκαιρίας. Συγγνώσεται δή μοι	καὶ	Πλάτων ὁ θαυμάσιος εἰ μὴ
[3, 51]	κρατίστων λόγων ποιητὰς νομιζομένους, Ἰσοκράτην	καὶ	Πλάτωνα, γλυπτοῖς καὶ τορευτοῖς ἐοικότας
[3, 33]	Καὶ γὰρ ἥ τε Ἰσοκράτους	καὶ	Πλάτωνος καὶ τῶν θαυμασιωτάτων ἀνδρῶν
[3, 50]	παρακολουθεῖν. Ἡ δὲ συνδρομή τε	καὶ	πλεονασμός οἷς ἐλέγχεσθαι πέφυκε παντὸς
[3, 12]	πρῶτον, κακῶς ἔλεγον, ἔπειτα δὲ	καὶ	πληγὰς ἐνέτειναν ἐμοὶ. Καὶ τοσαύτην
[3, 20]	γὰρ ἔδει καὶ πικρὰν εἶναι,	καὶ	πληγῇ τι παραπλήσιον ποιεῖν· ἣ
[3, 11]	πατρῷα παρειληφὼς, καὶ προσποιούμενος νέος	καὶ	πλούσιος εἶναι, πάλιν τοὺς οἰκέτας
[3, 7]	Ὦ φίλε Φαῖδρε, ποῖ δὴ	καὶ	πόθεν; ΦΑΙΔΡ. Παρὰ Λυσίου, ὦ
[3, 40]	πειρᾶται λαμβάνειν ταῖς συζυγίαις αὐταῖς,	καὶ	ποιεῖν ἡδίους καὶ μαλακωτέρας καὶ
[3, 58]	Φιλίππῳ δ´ ἐξέσται καὶ πράττειν	καὶ	ποιεῖν, ὅ τι βούλεται· καὶ
[3, 51]	μέτρα, μουσικῆς οἰκεῖα θεωρίας πράγματα	καὶ	ποιητικῆς, εἰς τὴν πολιτικὴν ἐναρμόττων
[3, 56]	νοήσεις, ἀλλ´ ἐπὶ τὸ σεμνότερον	καὶ	ποιητικώτερον ἐκβιβάζειν τὴν ὀνομασίαν παρὰ
[3, 22]	πνεύματι αὐτῶν κινούμενοι, τὰς πολλὰς	καὶ	ποικίλας ἐκεῖνοι λαμβάνουσι φαντασίας. Καὶ
[3, 20]	καὶ τροπαὶ δὲ καὶ μεταβολαὶ,	καὶ	ποικιλίαι σχημάτων, ἃ πέφυκε λύειν
[3, 48]	φαίνεσθαι καὶ εὔρυθμα. Ἐξαλλάττειν τό	καὶ	ποικίλλειν ἑκάτερον αὐτῶν ἐπειρᾶτο μυρίοις
[3, 20]	ἔχει πρὸς ἀγῶνας, πολλοῖς οὖσι	καὶ	ποικίλοις· καὶ διὰ τούτων παθαίνει
[3, 50]	τὸν χαρακτῆρα τῆς Δημοσθένους συνθέσεως,	καὶ	ποίοις χρώμενος σημείοις ἀπὸ τῶν
[3, 17]	ζητοῦμεν, στρατεύειν δ´ οὐκ ἐθέλομεν·	καὶ	πόλεμον μὲν μικροῦ δεῖν πρὸς
[3, 40]	τῷ προτέρῳ πολέμῳ μάλιστα εὐδοκιμήσαντας,	καὶ	πολλάκις μὲν ἰδίᾳ προκινδυνεύσαντας, ἐν
[3, 25]	θαυμαστὴν, ἀλλ´ ὑπὸ πολλῶν εἰρημένην,	καὶ	πολλάκις· ὅτι γὰρ ὁ τῶν
[3, 43]	τὰ δ´ ἄλλας τινὰς ἐργάζεται	καὶ	πολλὰς διαφορὰς παρ´ αὐτὴν τὴν
[3, 4]	ἀλλ´ ὑπαγωγικήν τινα καὶ πλατεῖαν,	καὶ	πολλοὺς ἀγκῶνας, ὥσπερ οἱ μὴ
[3, 31]	ναυμαχήσαντας, καὶ τοὺς ἐπ´ Ἀρτεμισίῳ,	καὶ	πολλοὺς ἑτέρους τοὺς ἐν τοῖς
[3, 22]	τῶν ἐν ἤθει, σπουδαῖος γίνομαι,	καὶ	πολὺ τὸ εὐσταθὲς ἔχω τῆς
[3, 36]	γλαφυρὰν καὶ λιγυρὰν καὶ θεατρικὴν	καὶ	πολὺ τὸ κομψὸν καὶ μάλα
[3, 8]	Ἀντιφῶν γὰρ δὴ καὶ Θεόδωρος	καὶ	Πολυκράτης, Ἰσαῖός τε, καὶ Ζωίλος,
[3, 32]	ὄψεις εἰδώλων, ἐν ἡλίῳ δὲ	καὶ	πόνοις τεθραμμένα σώματα τῶν σκιὰς
[3, 52]	Εἰ δέ τῳ δοκεῖ ταῦτα	καὶ	πόνου πολλοῦ καὶ πραγματείας μεγάλης
[3, 51]	τοὺς καθ´ αὑτὸν φύσει τε	καὶ	πόνῳ, τῶν ἐλαχίστων τινὸς εἰς
[3, 28]	ὑπὸ Πλάτωνος εἰρῆσθαι τὴν Ἀθηνᾶς	καὶ	Ποσειδῶνος ὑπὲρ τῆς Ἀττικῆς στάσιν,
[3, 13]	πρέπον τοῖς ὑποκειμένοις προσώποις τε	καὶ	πράγμασι φυλάττοντα; Ἡδονῆς δὲ ἄρα
[3, 52]	δοκεῖ ταῦτα καὶ πόνου πολλοῦ	καὶ	πραγματείας μεγάλης ἔργα εἶναι, καὶ
[3, 9]	ποιοῦσι τοῦτο, καὶ λέγειν δεῖν,	καὶ	πράττειν ἅπασι προσήκειν, ὅπως ἐκεῖνος
[3, 58]	ἐστι ταυτί· Φιλίππῳ δ´ ἐξέσται	καὶ	πράττειν καὶ ποιεῖν, ὅ τι
[3, 9]	μὴ ποιοῦσιν δεῖ καὶ λέγειν,	καὶ	πράττειν ταῦτα, ἐξ ὧν ἐκεῖνος
[3, 30]	τύχη τοῦτο πορίζειν. Ἀλλ´ ἰωμένους	καὶ	πραΰνοντας, ἀναμιμνήσκειν αὐτούς ὅτι, ὧν
[3, 24]	πορείαν. Ἡ μὲν εἰσβολὴ, θαυμαστὴ	καὶ	πρέπουσα τοῖς ὑποκειμένοις πράγμασι, κάλλους
[3, 30]	τοὺς ἔπειτα εἰς ὀνείδη καταστῆσαι,	καὶ	πρὶν τοὺς ἡμετέρους πατέρας, καὶ
[3, 31]	προαιρέσεις ἀποφαίνω, καὶ δείκνυμι, ὅτι	καὶ	πρὸ ἐμοῦ τοῦτ´ εἶχε τὸ
[3, 16]	τοῦτο τὸ γένος τοῦ χαρακτῆρος,	καὶ	προαγαγεῖν μὲν αὐτὸ ἐπὶ μήκιστον,
[3, 36]	Δευτέραν δὲ, τὴν ἐκ λόγου	καὶ	προαιρέσεως ἐμφυομένην δόξαν, δι´ ἣν
[3, 9]	τοῦτο ὑπηγμένα πάντα τὰ πράγματα	καὶ	προειμένα ὁρῶ, ὥστε δέδοικα, μὴ
[3, 31]	ἅπασι πρόδηλα τὰ μέλλοντα γενήσεσθαι,	καὶ	προῄδεσαν ἅπαντες, καὶ σὺ προὔλεγες,
[3, 36]	ἐγένετο ἐν τοῖς ἀρχαίοις ἐπιθυμία	καὶ	πρόνοια τοῦ καλῶς ἁρμόττειν τὰ
[3, 40]	φροντίδα τοῦ συνεξέσθαι καὶ συνηλεῖφθαι,	καὶ	προπετεῖς ἁπάντων αὐτῶν εἶναι τὰς
[3, 32]	οὐ μόνον κατὰ τὸ ἀληθινὸν	καὶ	πρὸς ἀγῶνας ἐπιτήδειον· τοῦτο γὰρ,
[3, 33]	ἐπάγγελμα τοῦτο, τῇ κρατίστῃ λέξει	καὶ	πρὸς ἅπασαν ἀνθρώπου φύσιν ἡρμοσμένῃ,
[3, 23]	ὑπεξαιρούμενος, εἴ τινές εἰσι φιλότιμοι,	καὶ	πρὸς τὰς δόξας, ἀλλὰ μὴ
[3, 46]	ἐκεῖνος ὁ δαιμόνιος ἀνὴρ ὁρῶν	καὶ	πρὸς χρῶμα ἕκαστον αἰεὶ σχηματίζων
[3, 2]	τἄλλα. Καὶ τὸ μὲν βιάσασθαι,	καὶ	προσαναγκάσαι τι, τῆς Θουκυδίδου λέξεως
[3, 41]	τε ὁ ἐμὸς Δαρεῖος, κατειργάσαντο	καὶ	προσεκτήσαντο ἔθνη, ἐπισταμένοις οὐκ ἄν
[3, 12]	ἔτυπτον, καὶ τὰς ἀμίδας κατεσκεδάννυσαν,	καὶ	προσεούρουν, καὶ ἀσελγείας καὶ ὕβρεως
[3, 31]	ταῦθ´ οὕτως σεμνὰ καὶ καλὰ	καὶ	προσήκοντα τοῖς ὑμετέροις ἤθεσιν ὑμεῖς
[3, 21]	περιιηρημένοι χρήματα, συμμάχοθς ἐν ὑπηρέτου	καὶ	προσθήκης μέρει γεγένησθε, ἀγαπῶντες ἂν
[3, 50]	τινὲς ἀκριβῶς ἐξ ὀλίγων παραγγελμάτων	καὶ	προσκαίρου κατηχήσεως, ἐμμελοῦς ἁρμονίας εἴσονται
[3, 11]	ταῦτα καὶ ἀπαλλαγεὶς, καὶ χρώμενος,	καὶ	προσποιούμενος ἐπιτήδειος εἶναι, εἰς τοῦτο
[3, 11]	νεωστὶ δὲ τὰ πατρῷα παρειληφὼς,	καὶ	προσποιούμενος νέος καὶ πλούσιος εἶναι,
[3, 13]	εὐστομία καὶ χάρις, ὥσπερ ἔφην	καὶ	πρότερον· ᾗ προὔχει, πλὴν Δημοσθένους,
[3, 40]	ἐκείνῳ πλησιάσαντας. Εἴρηνται μὲν οὖν	καὶ	πρότερον ἤδη λέξεις τινές, ἐν
[3, 23]	ταῖς ἐπιθέτοις κατασκευαῖς, ὥσπερ ἔφην	καὶ	πρότερον, καὶ πάντων ἥκιστα ἐν
[3, 28]	Μόνη γὰρ ἐν τῷ τότε	καὶ	πρώτη τροφὴν ἀνθρωπείαν ἤνεγκεν, τὸν
[3, 26]	πόλεμον. Καὶ ἔτι· Ὧν ἕνεκα	καὶ	πρῶτον καὶ ὕστατον, καὶ διὰ
[3, 51]	εἰσφέρονται πόνους, ὥστε καὶ φλέβια	καὶ	πτίλα καὶ χνοῦς, καὶ τὰ
[3, 4]	τὴν περίοδον, οὐδὲ ταύτην στρογγύλην	καὶ	πυκνὴν, ἀλλ´ ὑπαγωγικήν τινα καὶ
[3, 37]	τε καὶ ὕδατος, καὶ ἀέρος	καὶ	πυρός, οὐδὲν εἰλικρινές ἐστιν, ἀλλὰ
[3, 41]	πρότερον παύσομαι, πρὶν ἕλω τε	καὶ	πυρώσω τὰς Ἀθήνας· οἵ γε
[3, 36]	ἀπὸ ποίας γέγονεν ἐπιτηδεύσεως τοιοῦτος,	καὶ	πῶς ἄν τις αὐτὸν διαγνοίη
[3, 13]	ἐστι κἀν τούτοις ἡ διαφορά;	καὶ	πῶς ἂν διαγνοίη τις, ὅταν
[3, 12]	μὲν πρῶτον ἐξέδυον, εἶτα ὑποσκελίσαντες	καὶ	ῥάξαντες εἰς τὸν βόρβορον, οὕτω
[3, 32]	πόνοις τεθραμμένα σώματα τῶν σκιὰς	καὶ	ῥᾳστώνας διωκόντων. Ἣ μὲν γὰρ,
[3, 48]	τε καὶ Ἀριστοτέλει δοκεῖ, ὀνόματα	καὶ	ῥήματα καὶ σύνδεσμοι, εἴτε πλείω,
[3, 52]	τοῦ λόγου μόρια· ὀνόματα λέγω	καὶ	ῥήματα καὶ συνδέσμους· καὶ τὰ
[3, 26]	παραινέσει. Οὐκοῦν ἐπίρρημα ἐπιρρήματι ἀντιπαράκειται,	καὶ	ῥήματι ῥῆμα· τὸ μὲν Ἱκανῶς,
[3, 2]	προστάτας, συγγραφεῖς τε καὶ φιλοσόφους	καὶ	ῥήτορας. Καὶ γὰρ οἱ τὰς
[3, 41]	συγγραφεῖς τε ἀρχαῖοι καὶ φιλόσοφοι	καὶ	ῥήτορες· ὧν ἁπάντων μεμνῆσθαι πολὺ
[3, 23]	Σωκρατικῶν διαλόγων· ταῦτα δὲ πολιτικοῖς	καὶ	ῥήτορσιν ἀνδράσι μελήσει. Ποιοῦμαι δὲ
[3, 23]	πάντων αὐτὸν ἀποφαίνειν φιλοσόφων τε	καὶ	ῥητόρων ἑρμηνεῦσαι τὰ πράγματα δαιμονιώτατον,
[3, 50]	εὔμετρος, ἐπειδὴ διαπεποίκιλται μέτροις τε	καὶ	ῥυθμοῖς τισιν, οὐ μὴν ἔρρυθμός
[3, 50]	χρῶμα καὶ σχῆμα καὶ μέλη,	καὶ	ῥυθμός τις τῶν μελῶν καὶ
[3, 50]	μέλος· ἡ δὲ περιπεπλανημένα μέτρα	καὶ	ῥυθμοὺς ἀτάκτους ἐμπεριλαμβάνουσα, καὶ μήτε
[3, 51]	τούτων συντιθέμενα κῶλα, ἐμμελείας τε	καὶ	ῥυθμοὺς καὶ μέτρα, μουσικῆς οἰκεῖα
[3, 50]	Ἡ μὲν ὅμοια παραλαμβάνουσα μέτρα	καὶ	ῥυθμοὺς τεταγμένους, εἴτε κατὰ στίχον
[3, 50]	ποιήμασιν, ἂν μὴ περιέχῃ μέτρα	καὶ	ῥυθμούς τινας ἐγκατακεχωρισμένους ἀδήλους. Οὐ
[3, 7]	πολλά ἐστιν, εἰ λάβοι μέλη	καὶ	ῥυθμοὺς ὥσπερ οἱ διθύραμβοι καὶ
[3, 51]	φροντὶς ἐγένετο Δημοσθένει ἔτι μελῶν	καὶ	ῥυθμῶν καὶ σχημάτων, καὶ τῶν
[3, 49]	τις ἐνταυθοῖ λόγον μελῶν τε	καὶ	ῥυθμῶν, καὶ τῶν ἐν ταῖς
[3, 40]	ποιοῦμαι ποιητῶν μὲν Ἡσίοδόν τε	καὶ	Σαπφὼ καὶ Ἀνακρέοντα· τῶν δὲ
[3, 13]	Ταῦτ´ οὐ καθαρὰ καὶ ἀκριβῆ	καὶ	σαφῆ καὶ διὰ τῶν κυρίων
[3, 18]	κόσμων ἔχει. Καὶ γὰρ ὑψηλὴ,	καὶ	σεμνὴ, καὶ ἀξιωματικὴ, καλλιρρήμων τε,
[3, 36]	βαρεῖαν καὶ αὐστηρὰν καὶ φιλάρχαιον	καὶ	σεμνὴν καὶ φεύγουσαν ἅπαν τὸ
[3, 14]	ἓν δ´ οὖν ἰδιώτατον πάντων	καὶ	σεμνότατον, τὸ ἐν Ἀρείῳ πάγῳ
[3, 39]	τις ὁμοία κἀν τούτοις εὐγένεια	καὶ	σεμνότης ἁρμονίας ἀρχαῖον φυλάττουσα πίνον.
[3, 4]	Θουκυδίδου καὶ Γοργίου τὴν μεγαλοπρέπειαν	καὶ	σεμνότητα καὶ καλλιλογίαν εἴληφε· καὶ
[3, 13]	οἷς δῆλός ἐστι περὶ καλλιλογίαν	καὶ	σεμνότητα, καὶ πάσας τὰς ἐπιθέτους
[3, 24]	φρονεῖν ἔοικεν ἐπί τε ἀκριβείᾳ	καὶ	σεμνότητι ὀνομάτων, ταῦτα ἐπὶ τῶν
[3, 24]	πράγμασι, κάλλους τε ὀνομάτων ἕνεκα,	καὶ	σεμνότητος καὶ ἁρμονίας· τὰ δ´
[3, 43]	βούλεται μέρους ἀρξάμενος, καταβαινέτω τε	καὶ	σκοπείτω τῶν λεγομένων ἕκαστον εἰ
[3, 40]	μουσικωτέρους ποιεῖν δυνήσεται τοὺς ἤχους·	καὶ	σκοποῦσα κατὰ ποῖον σχῆμα ληφθέντα
[3, 29]	δ´ ἠξίουν πάντα γενναῖα εἶναι	καὶ	σπουδῆς ἄξια. Πλάτων γάρ ἐστιν
[3, 7]	Εἶθ´, ὥσπερ ἐξ ἀέρος εὐδίου	καὶ	σταθεροῦ πολὺς ἄνεμος καταρραγείς, ταράττει
[3, 3]	τῶν ἀγαθῶν ὑβρίζειν τε ποιεῖ	καὶ	στασιάζειν· ἡμεῖς δὲ μετὰ μὲν
[3, 39]	μὲν δὴ τοῖς ἐλαχίστοις τε	καὶ	στοιχειώδεσι μορίοις τῆς λέξεως ταῦτα
[3, 21]	ὀρθῶς; Ὅτι τὸ μὲν πρῶτον	καὶ	στρατεύεσθαι τολμῶν αὐτὸς ὁ δῆμος
[3, 13]	δοκεῖ. Τί δέ οὐχὶ σύντομα	καὶ	στρογγύλα, καὶ ἀληθείας μεστὰ, καὶ
[3, 43]	περιόδων αἳ μέν εἰσιν εὐκόρυφοι	καὶ	στρογγύλαι ὥσπερ ἀπὸ τόρνου· αἳ
[3, 24]	κώλοις, σύμμετρός ἐστι καὶ ἐναρμόνιος	καὶ	στρογγύλη, καὶ βάσιν εἴληφεν ἀσφαλῆ·
[3, 19]	Ταῦτα κεκολπωμένα σφίγξαι μᾶλλον ἐνῆν	καὶ	στρογγυλώτερα ὧδέ πως ποιῆσαι· Κἀκεῖνοι
[3, 31]	μέλλοντα γενήσεσθαι, καὶ προῄδεσαν ἅπαντες,	καὶ	σὺ προὔλεγες, Αἰσχίνη, καὶ διεμαρτύρου,
[3, 37]	τῶν χρησαμένων αὐταῖς ποιητῶν τε	καὶ	συγγραφέων, μηδεὶς συκοφαντείτω τὰς ἐπιπλοκὰς
[3, 18]	ἐναγώνιος, στρογγύλη τε εἶναι βούλεται,	καὶ	συγκεκροτημένη, καὶ μηδὲν ἔχουσα κολπῶδες.
[3, 33]	καὶ τῶν θαυμασιωτάτων ἀνδρῶν μνήμη	καὶ	σύγκρισις, οὐκ ἔξω τοῦ εἰκότος
[3, 35]	κατὰ τὸ λεκτικόν ἔτι διακνίζει	καὶ	συκοφαντεῖ, πρᾶγμα ἐχθροῦ ποιῶν. Καὶ
[3, 32]	μοι περιγεγράφθω. Βούλομαι δὲ δὴ	καὶ	συλλογίσασθαι τὰ εἰρημένα ἐξ ἀρχῆς,
[3, 43]	καὶ διεστώσας, τὰ δὲ προσκολλώσας	καὶ	συμπεπυκνωμένας· καὶ τὰ μὲν ἀποτραχύνει
[3, 48]	Ἀριστοτέλει δοκεῖ, ὀνόματα καὶ ῥήματα	καὶ	σύνδεσμοι, εἴτε πλείω, δύο ταῦτα
[3, 52]	μόρια· ὀνόματα λέγω καὶ ῥήματα	καὶ	συνδέσμους· καὶ τὰ συμβεβηκότα τούτοις,
[3, 15]	ἐν τοῖς Λυσιακοῖς τοῖς ἰσχνοῖς	καὶ	συνεσπασμένοις, τὴν τελείαν τῆς λέξεως
[3, 21]	καὶ περιείληφεν ὀνόμασι· συγκεκρότηταί τε	καὶ	συνέσπασται καὶ περιτετόρνευται τοῖς νοήμασιν
[3, 40]	μαλακοὺς φαίνεσθαι ποιῶσι τοὺς ἤχους	καὶ	συνεχεῖς; τὸ γὰρ ὅλον ἐστὶν
[3, 4]	γλωττηματικοῖς ὀνόμασιν ἀλλὰ τοῖς κοινοτάτοις	καὶ	συνηθεστάτοις κέχρηται· ἠθική τε καὶ
[3, 56]	ἰδιώταις ἀνθρώποις γέγραφε, τὴν κοινὴν	καὶ	συνήθη λέξιν ἐπιτηδεύει, σπανίως δέ
[3, 40]	σφόδρα ποιουμένη φροντίδα τοῦ συνεξέσθαι	καὶ	συνηλεῖφθαι, καὶ προπετεῖς ἁπάντων αὐτῶν
[3, 43]	αἱ τῶν κώλων κατασκευαί τε	καὶ	συνθέσεις, καὶ τὰ τῶν περιόδων
[3, 3]	λέξεως ἦν ἡ μικτή τε	καὶ	σύνθετος ἐκ τούτων τῶν δυεῖν·
[3, 2]	ἡδῦναι. Καὶ ἣ μὲν, συστρέψαι	καὶ	συντεῖναι τὸν νοῦν· ἡ δὲ,
[3, 19]	ἐκ τοῖν δυοῖν ποιῆσαι περίοδον	καὶ	συντομωτέραν καὶ χαριεστέραν· Τίς γὰρ
[3, 40]	πραγματεία, περὶ τὸ συσπασθῆναί τε	καὶ	συνυφάνθαι πάντα τὰ μόρια τῆς
[3, 35]	ἐξενέγκασθαι δόξαν, ἀλλ´ ἔνιοί γε	καὶ	σφόδρα ἀπεχθεῖς καὶ ἀδιαλλάκτους ἐπανῃρημένοι
[3, 21]	Ἰδίᾳ δὲ οὕτω σώφρονες ἦσαν	καὶ	σφόδρα ἐν τῷ τῆς πολιτείας
[3, 9]	ἀγῶσι· τοῖς γε οὖν δημοσίοις·	καὶ	σχεδὸν ἔν τε τούτοις, καὶ
[3, 50]	συμβέβηκε μέγεθός τε καὶ χρῶμα	καὶ	σχῆμα καὶ μέλη, καὶ ῥυθμός
[3, 43]	τὰ τῶν περιόδων μήκη τε	καὶ	σχήματα, καὶ οἱ περιλαμβάνοντες αὐτάς
[3, 54]	καὶ ὀλοφυρμοῦ τόνοι, καὶ ἐγκλίσεις,	καὶ	σχηματισμοὶ προσώπου, καὶ φοραὶ χειρῶν;
[3, 25]	γενναίων καὶ μεγαλοπρεπῶν ὀνομάτων τε	καὶ	σχημάτων, ἐπὶ τὰ θεατρικὰ τὰ
[3, 51]	Δημοσθένει ἔτι μελῶν καὶ ῥυθμῶν	καὶ	σχημάτων, καὶ τῶν ἄλλων πάντων,
[3, 44]	λέξεως οἱ πρὸς τὰς πανηγύρεις	καὶ	σχολὰς συρρέοντες ὄχλοι τοῖς εἰς
[3, 19]	Κἀκεῖνοι μὲν, ἐλευθεροῦντες τὴν Ἑλλάδα	καὶ	σῴζοντες, ἐπὶ τὴν ἡγεμονίαν προῆλθον,
[3, 50]	οἷς ἐλέγχεσθαι πέφυκε παντὸς πράγματος	καὶ	σώματος γνῶσις, ἴδιος αὐτῆς γίνεται
[3, 31]	τὸν ὑπὲρ τῆς ἁπάντων ἐλευθερίας	καὶ	σωτηρίας κίνδυνον ἀράμενοι· οὐ μὰ
[3, 14]	ἀσθενοῦς ἡμῶν τῆς πόλεως οὔσης	καὶ	τὰ ἀκόλουθα. Ἐκ δὲ τῆς
[3, 1]	τε οὖν τὰ τῶν πόλεων,	καὶ	τὰ ἀφυστερίζοντά που, πύστει τῶν
[3, 11]	τῶν εἰσελθόντων ὡς τάχιστα λῦσαι,	καὶ	τὰ γεγενημένα δεινὰ νομιζόντων εἶναι,
[3, 15]	Οἱ συνιόντες εἰς τὰς ἐκκλησίας	καὶ	τὰ δικαστήρια καὶ τοὺς ἄλλους
[3, 31]	πόλει, ὅ τι βούλεται λαβούσῃ,	καὶ	τὰ ἑαυτῆς ἐχούσῃ, τὸ κελευόμενον
[3, 51]	στρέφειν τὰ μόρια τῆς λέξεως,	καὶ	τὰ ἐκ τούτων συντιθέμενα κῶλα,
[3, 30]	ἢ κακῶς πραξάντων πλανᾶσθαι ἠναγκάσθη	καὶ	τὰ ἐκείνου, τούτῳ ἄριστα παρεσκεύασται
[3, 14]	ὅσα περὶ οὐδενὸς ἄλλου δικαστηρίου	καὶ	τὰ ἑξῆς. Ἐκ δὲ τοῦ
[3, 40]	τὰ παρωνομασμένα, τά τε ἀντιστρέφοντα,	καὶ	τὰ ἐπαναφερόμενα, καὶ ἄλλα πολλὰ.
[3, 14]	καὶ παρ´ ὑμῶν ἐπιμελείας δεόμενον	καὶ	τὰ ἑπόμενα τούτοις. Ἐκ δὲ
[3, 21]	πρωτείων ὑμῖν ἀντᾶραι· ἐξὸν ἡμῖν	καὶ	τὰ ἡμέτερα αὐτῶν ἀσφαλῶς ἔχειν,
[3, 43]	φωνήεντα πολλαχῇ συγκρουόμενα δῆλά ἐστι,	καὶ	τὰ ἡμίφωνα καὶ ἄφωνα· ἐξ
[3, 41]	ἡμετέρῳ, ἐνέπρησαν τά τε ἄλση	καὶ	τὰ ἱερά. Δεύτερα δὲ, ἡμᾶς
[3, 20]	τε πρᾶγμα ὅλον ἐστὶν ἀντίθεσις,	καὶ	τὰ κατὰ μέρος αὐτοῦ νοήματος
[3, 32]	Δυνάμενος δ´ ἄν, εἰ βουλοίμην,	καὶ	τὰ κατὰ μέρος ἑκάτερα κατορθώματα
[3, 17]	μεθ´ ὅπλων κινδυνεύουσιν. Ἀλλὰ γὰρ	καὶ	τὰ κατὰ τὴν πόλιν ἰδὼν
[3, 22]	ἐμαυτῷ δοκῶ τῶν τὰ μητρῷα	καὶ	τὰ κορυβαντικὰ, καὶ ὅσα τούτοις
[3, 41]	μέσην εἶναι τήνδε τὴν λέξιν	καὶ	τὰ κράτιστα εἰληφέναι παρ´ ἑκατέρας,
[3, 40]	Ἔτι τῆς συνθέσεως ταύτης ἐστὶ	καὶ	τὰ κῶλα δεινὰ ποιήμασιν ἐμφερῆ,
[3, 43]	καὶ οἱ περιλαμβάνοντες αὐτάς τε	καὶ	τὰ κῶλα ῥυθμοί. Καὶ γὰρ
[3, 12]	ἤκουον πολλὰ καὶ δεινὰ λεγόντων·	καὶ	τὰ μὲν ἄλλα βλασφημίας ἔχει
[3, 43]	τὰ δὲ προσκολλώσας καὶ συμπεπυκνωμένας·	καὶ	τὰ μὲν ἀποτραχύνει τε καὶ
[3, 43]	τὰ δὲ πραΰνει καὶ λεαίνει·	καὶ	τὰ μὲν εἰς πάθος ἐκτρέπει
[3, 7]	ἔξω θείου χοροῦ ἵσταται. Ταῦτα	καὶ	τὰ ὅμοια τούτοις, ἃ πολλά
[3, 20]	πάρισα, καὶ τὰ ψυχρὰ ἀντίθετα,	καὶ	τὰ παραπλήσια τούτοις, αὐτίκα ἐν
[3, 45]	τὴν ἡδονὴν, καὶ τὴν ἀπάτην,	καὶ	τὰ παραπλήσια τούτοις. Διὰ τοῦτο
[3, 50]	καὶ ῥυθμός τις τῶν μελῶν	καὶ	τὰ παραπλήσια τούτοις. Εἰ δή
[3, 4]	γὰρ ἀντίθετά τε καὶ πάρισα	καὶ	τὰ παραπλήσια τούτοις, οὔτε μετριάζοντα
[3, 34]	χαρακτηρικὰ τοῦ πλάσματος παρ´ αὐτῷ,	καὶ	τὰ παραπλήσια τούτοις. Τῶν δὲ
[3, 40]	παρισώσεις καὶ παρομοιώσεις καὶ ἀντιθέσεις,	καὶ	τὰ παρωνομασμένα, τά τε ἀντιστρέφοντα,
[3, 52]	μάθωμεν, τότε τὰς συλλαβὰς αὐτῶν,	καὶ	τὰ περὶ ταῦτα πάθη· κρατήσαντες
[3, 40]	τῆς λέξεως ὑπέγραφον· ἐξ ὧν	καὶ	τὰ περὶ τὴν σύνθεσιν, εἰ
[3, 43]	κόμματα πολλὰ εἴρηται τῷ ἀνδρὶ·	καὶ	τὰ πλεῖστά γε οὕτως κατεσκεύασται·
[3, 39]	Ἀποιήτως δέ πως καὶ ἀφελῶς,	καὶ	τὰ πλείω κομματικῶς κατεσκευάσθαι βούλεται,
[3, 12]	Ἡ γὰρ ἐξ ἀρχῆς ἔχθρα	καὶ	τὰ προσκρούματα, ἐκεῖθεν ἡμῖν συνέβη.
[3, 29]	ταῦτα γράφων· ὃς εἰ μὴ	καὶ	τὰ πρωτεῖα οἴσεται τῆς λέξεως,
[3, 52]	λέγω καὶ ῥήματα καὶ συνδέσμους·	καὶ	τὰ συμβεβηκότα τούτοις, συστολάς, ἐκτάσεις·
[3, 14]	οὐδεὶς τὸ πρότερον μέμνηται γεγονυῖαν	καὶ	τὰ συναπτόμενα τούτοις. ~Ιε' Τοῦτον
[3, 53]	τὰ πάθη τὰ τῆς φωνῆς,	καὶ	τὰ σχήματα τοῦ σώματος, ὡς
[3, 51]	φλέβια καὶ πτίλα καὶ χνοῦς,	καὶ	τὰ τούτοις ὅμοια εἰς ἄκρον
[3, 21]	τὰ ἡμέτερα αὐτῶν ἀσφαλῶς ἔχειν,	καὶ	τὰ τῶν ἄλλων δίκαια βραβεύειν,
[3, 43]	κώλων κατασκευαί τε καὶ συνθέσεις,	καὶ	τὰ τῶν περιόδων μήκη τε
[3, 7]	καὶ ῥυθμοὺς ὥσπερ οἱ διθύραμβοι	καὶ	τὰ ὑπορχήματα, τοῖς Πινδάρου ποιήμασιν
[3, 20]	ἀκοὴν, τουτέστι τὰ μειρακιώδη πάρισα,	καὶ	τὰ ψυχρὰ ἀντίθετα, καὶ τὰ
[3, 53]	τοὺς πολιτικούς· ἧς παρούσης μὲν,	καὶ	ταῖς ἄλλαις ἀρεταῖς γίνεται χώρα
[3, 9]	καὶ σχεδὸν ἔν τε τούτοις,	καὶ	ταῖς δημηγορίαις, περ ἔφην ἂν
[3, 19]	ἀσυγκρότητός ἐστιν· Οἳ τοσοῦτον ἀπολελείμμεθα	καὶ	ταῖς διανοίαις καὶ τοῖς ἔργοις
[3, 17]	τοσοῦτον ἀπολελείμμεθα καὶ τοῖς ἔργοις	καὶ	ταῖς διανοίαις τῶν κατ´ ἐκεῖνον
[3, 38]	χρῆσθαι φιλεῖ μεγάλοις καὶ μακροσυλλάβοις,	καὶ	ταῖς ἕδραις αὐτῶν εἶναι πλουσίως
[3, 35]	αὐτῷ, ὅσην οὐχ ἑτέρῳ, μαρτυρῶν,	καὶ	ταῖς σειρῆσιν ἀπεικάζων αὐτοῦ τὴν
[3, 52]	οὐκ ἄλογον ἦν καὶ ταῦτα	καὶ	τἆλλα πάντα διὰ πολλῆς ἐπιμελείας
[3, 19]	ἠξιώθησαν· ἡμεῖς δὲ, καὶ καταδουλούμενοι,	καὶ	τἀναντία τοῖς τότε πράττοντες, ἀγανακτοῦμεν,
[3, 17]	ἡγεμονίας ἠξιώθησαν· ἡμεῖς δὲ, καταδουλούμενοι,	καὶ	τἀναντία τοῖς τότε πράττοντες, ἀγανακτοῦμεν,
[3, 40]	συζυγίας, ὅσαι τραχύνουσι τοὺς ἤχους,	καὶ	ταράττειν δύνανται τὰς ἀκοάς. Ἐπειδὴ
[3, 3]	ἀντὶ δ´ ὁμονοίας, εἰς ἔχθραν	καὶ	ταραχὰς πρὸς ἀλλήλους ἀφικέσθαι. Καὶ
[3, 17]	τε καὶ τεταγμένως πολιτεύεσθαι, χεῖρον	καὶ	ταραχωδέστερον τὴν ἡμετέραν αὐτῶν διοικοῦμεν,
[3, 18]	φανερά τ´ ἐστὶ καὶ κοινὴ·	καὶ	τὰς ἄλλας ἀρετὰς ἁπάσας περιείληφεν,
[3, 52]	καλουμένην γραμματικήν. Ἱκανὴ γὰρ αὕτη	καὶ	τὰς ἄλλας τεκμηριῶσαι, φανερωτάτη πασῶν
[3, 12]	λέγειν ὅ τι τύχοιεν, ἔτυπτον,	καὶ	τὰς ἀμίδας κατεσκεδάννυσαν, καὶ προσεούρουν,
[3, 9]	τὰς φύσεις ἀποβλέποντα τῶν ὑποθέσεων,	καὶ	τὰς ἀξιώσεις τῶν προσώπων, πλανηθήσεταί
[3, 31]	ἡγήσεται τοῦ θανάτου τὰς ὕβρεις	καὶ	τὰς ἀτιμίας, ἃς ἐν δουλευούσῃ
[3, 48]	μέλος· κατὰ δὲ τὰ μήκη	καὶ	τὰς βραχύτητας ὁ χρόνος. Οὗτος
[3, 11]	λέγοι αὐτὸν, καὶ τὸν Ἀντίμαχον,	καὶ	τὰς γυναῖκας αὐτῶν. Ἀντίμαχος δὲ,
[3, 45]	ἀκολουθήσας χρείᾳ, τὰ μὲν προοίμια	καὶ	τὰς διηγήσεις ποιεῖν τὸ πλεῖον
[3, 44]	ὄχλοι τοῖς εἰς τὰ δικαστήρια	καὶ	τὰς ἐκκλησίας ἀπαντῶσιν· ἀλλ´ οἳ
[3, 22]	εἴτε τῶν πρὸς τὰ δικαστήρια	καὶ	τὰς ἐκκλησίας γεγραμμένων, ἢ τῶν
[3, 3]	κρεῖττον ἀσκήσαντας, ἢ τὴν καλλιλογίαν	καὶ	τὰς ἐπιθέτους κατασκευὰς βέλτιον ἀποδειξαμένους.
[3, 37]	συγγραφέων, μηδεὶς συκοφαντείτω τὰς ἐπιπλοκὰς	καὶ	τὰς κατὰ μόρια ποιότητας αὐτῶν·
[3, 40]	τοὺς ἐν τῷ πράγματι γιγνομένους,	καὶ	τὰς κραυγὰς καὶ τὰς παρακελεύσεις,
[3, 14]	μὲν οὖν χρόνον ἀρκοῦντα εἶχον,	καὶ	τὰς λέξεις αὐτὰς ἂν παρετίθην·
[3, 28]	τὸ Πλατωνικὸν νᾶμα, τὸ πλούσιον	καὶ	τὰς μεγάλας κατασκευὰς καχλάζον; οὕτως
[3, 48]	μεγαλοπρεπῆ, καὶ τοὺς ῥυθμοὺς ἀξιωματικοὺς,	καὶ	τὰς μεταβολὰς γενναίας· ὁπότε δὲ
[3, 47]	τὰ μέλη καὶ τοὺς ῥυθμοὺς,	καὶ	τὰς μεταβολὰς, καὶ τὸ παρακολουθοῦν
[3, 25]	ἔργων ἔπαινος ἀθανάτους τὰς τιμὰς	καὶ	τὰς μνήμας δύναται ποιεῖν τοῖς
[3, 21]	ἔχοι τὰς ἐπάλξεις, ἃς κονιῶμεν,	καὶ	τὰς ὁδούς, ἃς ἐπισκευάζομεν, καὶ
[3, 40]	πράγματι γιγνομένους, καὶ τὰς κραυγὰς	καὶ	τὰς παρακελεύσεις, ἃ κοινὰ πάντων
[3, 46]	περὶ τὰς ἰδιότητας τῶν λόγων	καὶ	τὰς παραλλαγὰς τῶν ὑποθέσεων, διαφόρους
[3, 25]	Γοργίεια ταυτὶ παραγίνεται; τὰς ἀντιθέσεις	καὶ	τὰς παρισώσεις λέγω· καὶ διὰ
[3, 50]	τὸ σχηματίζειν ποικίλως τὰ κῶλα	καὶ	τὰς περιόδους. Οὐδὲ γὰρ ἔστιν
[3, 54]	πῶς ἔχει; οὐχὶ τὰς πολεῖς	καὶ	τὰς πολιτείας αὐτῶν ἀφῄρηται, καὶ
[3, 17]	προγόνων πολιτείαν τῇ τότε καθεστώσῃ,	καὶ	τὰς πράξεις τὰς παλαιὰς ἀντιπαρατίθησι
[3, 20]	περὶ τὴν διάλεκτον ἐλλειμμάτων. Ἀλλὰ	καὶ	ταῦθ´ ἱκανά. ~Κα' Εἰσαγέσθω δὴ
[3, 49]	λαμβάνων. Εἰ δέ τις ἀπαιτήσει	καὶ	ταῦτ´ ἔτι μαθεῖν, ὃ μὴ
[3, 56]	πλεονασμὸν τῆς ἐξηλλαγμένης ἑρμηνείας διασύρων,	καὶ	ταῦτα εἴρηκεν, ὡς τοῦ Δημοσθένους
[3, 51]	τὸ εὖ λέγειν, εἰ δὴ	καὶ	ταῦτα ἐλάχιστα, ὠλιγώρησε. ~Νβ' Βουλοίμην
[3, 54]	Εὐβοίᾳ πόλεις οὐκ ἤδη τυραννοῦνται,	καὶ	ταῦτα ἐν νήσῳ πλησίον〉 Θηβῶν
[3, 52]	ἁπτόμενον αὐτὸν, οὐκ ἄλογον ἦν	καὶ	ταῦτα καὶ τἆλλα πάντα διὰ
[3, 31]	τινες χωρὶς ἡμῶν ἦσαν πεποιημένοι;	καὶ	ταῦτα μηδεπώποτε τῆς πόλεως ἐν
[3, 35]	αὐτῷ, βασκαίνων μέν, ὥσπερ ἔφην,	καὶ	ταῦτα, ὅμως δ´ οὖν ἀφορμάς
[3, 26]	τῷ δ´ Ἐπαινέσει, τὸ Παραινέσει,	καὶ	ταῦτα πάρισα; Οὐ Λικύμνιοι ταῦτ´
[3, 57]	τῶν Δημοσθένους λόγων εὑρεῖν δεδύνημαι·	καὶ	ταῦτα πέντε ἢ ἓξ μυριάδας
[3, 26]	σχήμασιν ἐπιτιμῶ. Φέρει γάρ ποτε	καὶ	ταῦτα τοῖς λόγοις ὥραν οὗ
[3, 34]	πάσῃ κατασκευῇ στοχάζεται μέγεθος ἐχούσῃ,	καὶ	ταύταις κέχρηται χαρακτηρικωτάταις ἀρεταῖς ἐπὶ
[3, 56]	τιθεὶς ἐπὶ τοῖς πράγμασιν ὀνόματα,	καὶ	ταύτην ἀδιαφόρως κυκλεῖ τὴν λέξιν
[3, 56]	εἰπεῖν πρὸς τὸν Αἰσχίνην, ἐπειδὴ	καὶ	ταύτην αὐτοῦ χλευάζει τὴν ἀρετήν.
[3, 40]	ἄλλα πολλὰ. Τοιαῦτά τινά μοι	καὶ	ταύτης εἶναι φαίνεται χαρακτηριστικὰ τῆς
[3, 19]	πρὸς τοὺς βαρβάρους ἐνίκησαν Μυρία	καὶ	ταύτης ἐστὶ λαβεῖν τῆς ἀσθενείας
[3, 2]	ἐπὶ τὸ ἧττον. Παραδειγμάτων δὲ	καὶ	ταύτης τῆς λέξεως οὐθὲν ἐν
[3, 54]	δεινῶν· ὅμως ὀδύρεται πόλεων κατάλογον,	καὶ	ταχεῖαν ἀναίρεσιν διέξεισιν, ὡς οὐδ´
[3, 23]	τῷ Φιλήβῳ, πάνυ ἄγαμαί τε	καὶ	τεθαύμακα· τῆς δ´ ἀπειροκαλίας αὐτὸν
[3, 40]	κινητικώτατα τῶν ὄχλων· καλλωπίζεται γὰρ	καὶ	τέθηλε τούτοις, ἃν ἄχρι τοῦ
[3, 5]	λεληθότως ἐπιτρέχει· χλοερόν τέ τι	καὶ	τεθηλὸς καὶ μεστὸν ὥρας ἄνθος
[3, 12]	ὕβρεώς ἐστι τῆς τούτου σημεῖον,	καὶ	τεκμήριον ὡς πᾶν τὸ πρᾶγμα
[3, 50]	καὶ μέτρα τὰ μὲν ἀπηρτισμένα	καὶ	τέλεια, τὰ δ´ ἀτελῆ, τοιαύτην
[3, 16]	αὐτὸ ἐπὶ μήκιστον, οὐ μὴν	καὶ	τελειῶσαι· ὅσα δ´ ἐνέλιπεν ἐκείνων
[3, 2]	ἀπέχουσι, δαιμονίᾳ σπουδῇ προελόμενοί τε	καὶ	τελειώσαντες. Καὶ ὅνπερ ἡ νήτη
[3, 34]	τε καὶ ἐναγώνιον καὶ δραστήριον,	καὶ	τελευταῖον τὸ πρέπον, ὃ τῶν
[3, 14]	τε καὶ ἔτι προτέρου Θρασυμάχου	καὶ	τελευταίου Πλάτωνος, ἐτελείωσεν ὅσον ἦν
[3, 23]	Πλάτων. Πρὸς δὴ τοιαύτας ὑπολήψεις	καὶ	τερατείας ἀνθρώπων ἡμιτελῶν περὶ λόγους,
[3, 32]	ἀνθηρῷ χωρίῳ καταγωγὰς ἡδείας ἔχοντι	καὶ	τέρψεις ἐφημέρους, τὴν δὲ Δημοσθένους
[3, 17]	ἄλλων παράδειγμα τοῦ καλῶς τε	καὶ	τεταγμένως πολιτεύεσθαι, χεῖρον καὶ ταραχωδέστερον
[3, 50]	ἡγοῦμαι κἀνταῦθα λέγειν. Τρίτον ἔτι	καὶ	τέταρτον ἰδίωμα τῆς συνθέσεως τοῦ
[3, 54]	καὶ τὰς πολιτείας αὐτῶν ἀφῄρηται,	καὶ	τετραρχίας καθέστακεν, ἵνα μὴ μόνον
[3, 58]	ἀνήρ, ὥσπερ καὶ τῇ τμητικῇ	{καὶ	τῇ} βραχυλογίᾳ, πάντων γε μᾶλλον
[3, 33]	λέξεις τὰς κράτιστα δοκούσας ἔχειν,	καὶ	τῇ δι´ ἀλλήλων βασάνῳ φανερὰν
[3, 31]	αὐτῶν ἕκαστος, οὐχὶ τῷ πατρὶ	καὶ	τῇ μητρὶ μόνον γεγενῆσθαι, ἀλλὰ
[3, 31]	τῇ μητρὶ μόνον γεγενῆσθαι, ἀλλὰ	καὶ	τῇ πατρίδι. Διαφέρει δὲ τί;
[3, 31]	αὐτόματον θάνατον περιμένει· ὁ δὲ	καὶ	τῇ πατρίδι, ὑπὲρ τοῦ μὴ
[3, 48]	θαυμαστὸν εἶναι τὸν λόγον, εἰ	καὶ	τῇ πεζῇ λέξει φημὶ δεῖν
[3, 48]	τοῦ ῥήτορος· τῇ δ´ εὐκαιρίᾳ	καὶ	τῇ ποσότητι τὴν αἴσθησιν διαλανθάνει.
[3, 34]	μοι διαλλάττειν, καὶ τῷ βάρει,	καὶ	τῇ στριφνότητι καὶ τῷ πικραίνειν
[3, 58]	αὐτῷ χρησίμως ὁ ἀνήρ, ὥσπερ	καὶ	τῇ τμητικῇ {καὶ τῇ} βραχυλογίᾳ,
[3, 45]	γλαφυρώτερον, αἳ δὲ τὸν αὐστηρότερον·	καὶ	τῇ τούτων ἀκολουθήσας χρείᾳ, τὰ
[3, 1]	διανοίας, τῶν τ´ ἐπιχειρήσεων περιτεχνήσει,	καὶ	τῇ τῶν τιμωριῶν ἀτοπίᾳ. Καὶ
[3, 7]	ἔρως ἐτέθη τῷ πάθει τοὔνομα,	καὶ	τῇδε χρησάμενος· Ἡ γὰρ ἄνευ
[3, 8]	ὁ Δημοσθένης, οὕτω κεκινημένην ποικίλως,	καὶ	τηλικούτοις ἐπεισελθὼν ἀνδράσιν, ἑνὸς οὐθενὸς
[3, 29]	τῶν ἑαυτῆς ἀγαθῶν ἅπασιν ἀνθρώποις,	καὶ	τηλικούτῳ κατασπείρασα πλούτῳ βάρβαρόν τε
[3, 45]	τὴν χάριν καὶ τὴν ἡδονὴν,	καὶ	τὴν ἀπάτην, καὶ τὰ παραπλήσια
[3, 31]	παράκλησις Ἀθηναίων ἐπὶ τὸ καλὸν	καὶ	τὴν ἀρετήν, ὥσπερ παρὰ τῷ
[3, 44]	βουλόμενος οὐ πορεύεται μίαν αἰεὶ	καὶ	τὴν αὐτὴν ὁδόν; καὶ τὸ
[3, 13]	καὶ στρογγύλα, καὶ ἀληθείας μεστὰ,	καὶ	τὴν ἀφελῆ καὶ ἀκατάσκευον ἐπιφαίνοντα
[3, 18]	εἴ τις ἄλλη τοῖς νοήμασι,	καὶ	τὴν διάλεκτόν ἐστιν ἀκριβής· φανερά
[3, 40]	καὶ μαλακώτατα, τὴν εὐφωνίαν θηρωμένη	καὶ	τὴν ἐμμέλειαν, ἐξ αὐτῶν δὲ
[3, 40]	φωνηέντων συμβολὰς, ὡς τὴν λειότητα	καὶ	τὴν εὐέπειαν διασπώσας· φεύγει δέ,
[3, 4]	ἐν οἷς τὴν εὐέπειαν διώκουσα	καὶ	τὴν εὐρυθμίαν, δι´ εὐλαβείας μὲν
[3, 24]	γοῦν τήν τε συμμετρίαν αὐτῆς,	καὶ	τὴν εὐφωνίαν. Νῦν μὲν γὰρ
[3, 45]	ἐστιν ἀνθρώποις· ἀχρειῶν, τὴν χάριν	καὶ	τὴν ἡδονὴν, καὶ τὴν ἀπάτην,
[3, 47]	πρὸς τῷ μὴ τέλειον εἶναι,	καὶ	τὴν ἰδίαν ἀρετὴν ἀμαυροτέραν ἴσχει.
[3, 45]	τοῖς μὲν δημηγορικοῖς τὸ ἀξίωμα	καὶ	τὴν μεγαληγορίαν μᾶλλον ἁρμόττειν, τοῖς
[3, 35]	οὐ δέδοικε μὴ τὸ κάλλος	καὶ	τὴν μεγαλοπρέπειαν αὐτοῦ τῶν ὀνομάτων
[3, 17]	ἐπὶ τοῖς τῶν προγόνων ἔργοις,	καὶ	τὴν πόλιν ἐκ τῶν τότε
[3, 31]	ἀρετῆς; οἳ καὶ τὴν χώραν	καὶ	τὴν πόλιν ἐκλιπεῖν ὑπέμειναν, εἰς
[3, 17]	οἵτινες αὐτόχθονες μὲν εἶναι φαμὲν,	καὶ	τὴν πόλιν ταύτην προτέραν οἰκισθῆναι
[3, 24]	μήτε κατὰ τὴν σύνθεσιν, προσδιαφθείρει	καὶ	τὴν πρὸ αὐτῆς περίοδον. Λυμαίνεται
[3, 5]	τε κοινότητα διώκει τῶν ὀνομάτων,	καὶ	τὴν σαφήνειαν ἀσκεῖ, πάσης ὑπεριδοῦσα
[3, 31]	ἀνδρῶν ἐκείνων τῆς ἀρετῆς; οἳ	καὶ	τὴν χώραν καὶ τὴν πόλιν
[3, 58]	ὅστις ποτ´ ἐστίν, οὐδὲ γιγνώσκων·	καὶ	Τῆς ἀδελφῆς ἐναντίον, κόρης ἔτι
[3, 13]	πειθοῦς καὶ χαρίτων, καιροῦ τε,	καὶ	τῆς ἄλλης ἅπασιν ἃ τοῖς
[3, 30]	πᾶσά τε ἐπιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης	καὶ	τῆς ἄλλης ἀρετῆς, πανουργία, ἀλλ´
[3, 23]	ὅσοι περί τε τοῦ καλοῦ	καὶ	τῆς ἀρετῆς εἴρηνται· μᾶλλον δὲ
[3, 58]	τὸν ῥήτορα, καὶ τῆς ἐναργείας,	καὶ	τῆς αὐξήσεως, καὶ τῆς περὶ
[3, 51]	οἰκονομίας πολλὴν ἐποιεῖτο δόσιν, οὕτω	καὶ	τῆς ἐν τοῖς ὀνόμασιν ἁρμονίας.
[3, 58]	σαφηνείας δεῖ στοχάζεσθαι τὸν ῥήτορα,	καὶ	τῆς ἐναργείας, καὶ τῆς αὐξήσεως,
[3, 52]	τότε ἀπὸ τοῦ ῥᾴστου τε	καὶ	τῆς ἕξεως αὐτὸ ποιεῖν· οἷόν
[3, 3]	ἑαυτὸν ἔτι παρέξει τοῖς βουλομένοις,	καὶ	τῆς ἑτέρων ἐπιβουλῆς τε καὶ
[3, 40]	διατρίβειν· ἃ δ´ ἔστιν ἴδια	καὶ	τῆς ἡγεμονίας ἄξια, καὶ τοῖς
[3, 41]	ἂν ὁμολογήσειεν τῆς τε αὐστηρᾶς	καὶ	τῆς ἡδείας ἁρμονίας μέσην εἶναι
[3, 47]	αἱ τέχναι μητέρες, τοῦ καλοῦ,	καὶ	τῆς ἡδονῆς, εἶδεν ὅτι κἀν
[3, 47]	ἀμαυροτέραν ἴσχει. Ταῦτα δὴ συνιδὼν,	καὶ	τῆς μὲν αὐστηρᾶς τὸ καλὸν
[3, 58]	τῆς ἐναργείας, καὶ τῆς αὐξήσεως,	καὶ	τῆς περὶ τὴν σύνθεσιν τῶν
[3, 11]	μόνον τοῖς ποιήσασιν ὀργίζεσθαι, ἀλλὰ	καὶ	τῆς πόλεως κατηγορεῖν, ὅτι οὐ
[3, 55]	αὐτὸν, ἢ πλεονάζοντα ἐν αὐτῇ,	καὶ	τῆς ποσότητος ἀστοχοῦντα, εἰκότως ἂν
[3, 58]	ἀρετῶν οὐδεμίαν οὐκέτι συνορῶντες, ὅτι	καὶ	τῆς σαφηνείας δεῖ στοχάζεσθαι τὸν
[3, 34]	τοῦτο τάττειν αὐτὴν ἀξιῶ· ἐπεὶ	καὶ	τῆς σαφηνείας καὶ τῆς συντομίας
[3, 34]	ἀξιῶ· ἐπεὶ καὶ τῆς σαφηνείας	καὶ	τῆς συντομίας καὶ τοῦ πιθανοῦ
[3, 29]	Περιφράσεις πάλιν ἐνταῦθα καὶ διθύραμβοι.	καὶ	τί δεῖ τὰ πλείω λέγειν;
[3, 21]	δὴ τὸ πάντων αἴτιον τούτων;	καὶ	τί δή ποτ´ εἶχεν ἅπαντα
[3, 21]	καθείρξαντες ὑμᾶς, ἐπάγουσιν ἐπὶ ταῦτα,	καὶ	τιθασεύουσι, χειροήθεις αὑτοῖς ποιοῦντες. Ἔστι
[3, 21]	τοῦ δήμου τῶν ἄλλων ἑκάστῳ	καὶ	τιμῆς καὶ ἀρχῆς καὶ ἀγαθοῦ
[3, 31]	δουλεύειν· ἀλλ´ ἀγωνιζομένη περὶ πρωτείων	καὶ	τιμῆς καὶ δόξης, κινδυνεύουσα πάντα
[3, 30]	καὶ μεγαλοπρεπής· καταχρήσασθαι δὲ χρημάτων	καὶ	τιμῶν θησαυρῷ, καὶ μὴ τοῖς
[3, 55]	καὶ πικρὸν ἐξεταστὴν τῶν ἀδικημάτων,	καὶ	τιμωρὸν ἀπαραίτητον τῶν παρανομούντων, παρὰ
[3, 47]	τίνα ποιητικὰ τοῦ κάλλους ἐστὶ,	καὶ	τίνα τῆς ἡδονῆς. Εὕρισκε δὴ
[3, 49]	οἷς ἡ φιλάρχαιος ἁρμονία κοσμεῖται,	καὶ	τίνα τῆς κωτίλης γένοιτ´ ἂν
[3, 10]	οὐκ ἄλογον. ~Ι' Φέρε δὴ	καὶ	τίνι διαλλάττει τῆς Θουκυδίδου λέξεως
[3, 42]	γὰρ ἄκραι τίνες εἰσὶν ἁρμονίαι;	καὶ	τίς αὐτῶν ἑκατέρας φύσις; καὶ
[3, 2]	δὲ ἦν ἡ προαίρεσις αὐτοῦ,	καὶ	τίς ἡ δύναμις, ἐν τῇ
[3, 42]	καὶ τίς αὐτῶν ἑκατέρας φύσις;	καὶ	τίς ἡ μῖξις ἢ ἡ
[3, 39]	τε κατωνομασμένων καὶ τῶν ἀκατονομάστων,	καὶ	τίσιν αὐτῶν ἡ τοιαύτη μάλιστα
[3, 41]	παμφορωτέραν τε, ἅμα δὲ τιμωρίαν	καὶ	τίσιν γινομένην. Διὰ δὴ ταῦτα
[3, 11]	εἰς τὴν αὐτὴν παλαίστραν, οὗπερ	καὶ	Τῖσις ὁ φεύγων τὴν δίκην.
[3, 9]	δεῖν παραληφθὲν ἀντὶ τοῦ Σχεδὸν·	καὶ	τὸ Ἀδικεῖ Φίλιππος διαιρεθὲν, καὶ
[3, 2]	οἰκεῖον ἰδέας· ἡ δ´ ἀσφάλεια	καὶ	τὸ ἀκίνδυνον, τῆς τοῦ ῥήτορος.
[3, 4]	Λυσιακῆς λέξεως τὸ καθαρὸν ἔχει,	καὶ	τὸ ἀκριβές· οὔτε γὰρ ἀρχαίοις
[3, 56]	δημοσίοις ἀγῶσι πρὸς τὸ μέγεθος	καὶ	τὸ ἀξίωμα τῶν ὑποθέσεων ἀποβλέπων,
[3, 39]	γεννικὴ καὶ αὐστηρὰ καὶ μεγαλόφρων	καὶ	τὸ ἀρχαιοπρεπὲς διώκουσα, τοιάδε τίς
[3, 40]	περὶ τῆς τῶν ἄλλων σωτηρίας	καὶ	τό γε παλαιὸν οἰκιστὰς πλείστων
[3, 54]	ἀνθυποφέρει, καὶ παρ´ ἕκαστον ἀγανακτεῖ,	καὶ	τὸ δεινὸν αὔξει. Ἴδιον δὲ
[3, 44]	αἰεὶ καὶ τὴν αὐτὴν ὁδόν;	καὶ	τὸ ἐν τῷδε ἢ τῷδε
[3, 33]	~Λγ' Ἡ πρόθεσις ἦν μοι	καὶ	τὸ ἐπάγγελμα τοῦτο, τῇ κρατίστῃ
[3, 9]	πεποίηκε τὴν λέξιν. Ὁμοίως δὲ	καὶ	τὸ ἐπιλεγόμενον τούτῳ, εἰ μὲν
[3, 5]	Ὅταν δὲ εἰς τὴν περιττολογίαν	καὶ	τὸ κάλλιιν εἰπεῖν, ὃ πολλάκις
[3, 40]	μετὰ ταύτην γλαφυρὰ καὶ θεατρικὴ,	καὶ	τὸ κομψὸν αἱρουμένη πρὸ τοῦ
[3, 13]	τοὺς ἐπιθέτους ἐκδύεται κόσμους, οὕτω	καὶ	τὸ μέγεθος καὶ τὸν τόνον;
[3, 12]	ἡμᾶς εἰσεπήδησαν ταύτῃ τῇ ἑσπέρᾳ·	καὶ	τὸ μὲν πρῶτον, κακῶς ἔλεγον,
[3, 1]	τὸν μὴ διανοούμενον. Καὶ μὴν	καὶ	τὸ ξυγγενὲς τοῦ ἑταιρικοῦ ἀλλοτριώτερον
[3, 9]	διὰ μακροῦ τὴν ἀκολουθίαν κομισάμενον·	καὶ	τὸ Οὐ μόνον ὑμᾶς, ἀλλὰ
[3, 21]	ὑμῖν ἢ βοΐδια πέμψωσιν οὗτοι·	καὶ	τὸ πάντων ἀνανδρότατον, τῶν ὑμετέρων
[3, 47]	τοὺς ῥυθμοὺς, καὶ τὰς μεταβολὰς,	καὶ	τὸ παρακολουθοῦν ἅπασιν αὐτοῖς παραίτιον·
[3, 22]	ἀξιώσεως ἧς εἶχε, τὴν αὐτοπάθειαν	καὶ	τὸ παράστημα τῆς ψυχῆς ἀποδεικνυμένου,
[3, 13]	καὶ ἐν ἤθει λεγόμενά τινι,	καὶ	τὸ πρέπον τοῖς ὑποκειμένοις προσώποις
[3, 24]	αὐτοῖς ἔχειν τοὺς θαπτομένους, ἐνῆν	καὶ	τὸ προπεμφθῆναι τὰ σώματ´ αὐτῶν
[3, 1]	δὲ σῶφρον, τοῦ ἀνάνδρου πρόσχημα·	καὶ	τὸ πρὸς ἅπαν ξυνετὸν ἐπίπαν
[3, 41]	λέγω δὲ τήν τε ἡδονὴν,	καὶ	τὸ σεμνόν. Ἐζήλωσαν δὲ αὐτὸν
[3, 35]	ὀνομάτων, καὶ ἀηδίαν καὶ περιεργίαν,	καὶ	τὸ σκοτεινὸν δὴ τοῦτο καὶ
[3, 45]	δὲ τὰ πρὸς τὴν ἀλήθειαν	καὶ	τὸ συμφέρον συντείνοντα λέγεσθαι, ταῦτα
[3, 50]	ἦν, τό τε ἐξαλλάττειν παντοδαπῶς,	καὶ	τὸ σχηματίζειν ποικίλως τὰ κῶλα
[3, 39]	τῆς ἁρμονίας ταύτης οἰκεῖόν ἐστι	καὶ	τὸ τὰς περιόδους αὐτουργούς τινας
[3, 44]	καὶ κενὸς καὶ παιδαριώδης ἐπιτάφιος,	καὶ	τὸ τοῦ σοφιστικοῦ λήρου μεστὸν
[3, 39]	ἀκοάς. Πρὸς δὲ τοῖς ῥυθμοῖς	καὶ	τὸ τοὺς σχηματισμοὺς {τῶν ἐννοιῶν}
[3, 9]	ὅτι χώραν οὐκ ἀναγκαίαν εἶχε·	καὶ	τὸ Φησάντων γ´ ἂν ἀντὶ
[3, 21]	τῶν ἀνθρώπων ᾖ, τοιοῦτον ἀνάγκη	καὶ	τὸ φρόνημα ἔχειν. Ταῦτα μὰ
[3, 54]	ᾠκίσθησαν, ῥᾴδιον ἦν προσελθόντας εἰπεῖν·	καὶ	τὸ Φωκέων τοσοῦτον ἔθνος ἀνῃρημένον
[3, 21]	τοίνυν οἰκοδομήματα καὶ κάλλη τοσαῦτα	καὶ	τοιαῦτα κατεσκεύασαν ἡμῖν ἱερῶν καὶ
[3, 29]	καρποῦ οὐκ ἐφθόνησεν, ἀλλ´ ἔνειμε	καὶ	τοῖς ἄλλοις. Εἴ τις βουλήσεται
[3, 34]	τὴν Δημοσθένους δύναμιν· πεφυκότα μὲν	καὶ	τοῖς ἄλλοις παρακολουθεῖν πλάσμασι, κρατίστην
[3, 56]	ἀνὴρ ἐν μὲν ταῖς δημηγορίαις	καὶ	τοῖς δημοσίοις ἀγῶσι πρὸς τὸ
[3, 20]	τῶν ἰδίων εἰσφέροντες, ἔστιν ὅτε	καὶ	τοῖς ἑαυτῶν σώμασι κινδυνεύειν ἠξίουν·
[3, 47]	τοῖς λόγοις, τοῖς τε ἐμμέτροις	καὶ	τοῖς ἔξω τοῦ ἐνμέτρου κατασκευαζομένοις,
[3, 1]	ἐξηλλαγμένη καὶ περιττὴ καὶ ἐγκατάσκευος,	καὶ	τοῖς ἐπιθέτοις κόσμοις ἅπασι συμπεπληρωμένη
[3, 17]	ἐκείνοις ἕξομεν· οἳ τοσοῦτον ἀπολελείμμεθα	καὶ	τοῖς ἔργοις καὶ ταῖς διανοίαις
[3, 19]	τοσοῦτον ἀπολελείμμεθα καὶ ταῖς διανοίαις	καὶ	τοῖς ἔργοις τῶν κατ´ ἐκεῖνον
[3, 48]	καὶ μεταβολῶν, ὥσπερ ταῖς ᾠδαῖς	καὶ	τοῖς ὀργάνοις, εἰ μηδενὸς τούτων
[3, 40]	ἴδια καὶ τῆς ἡγεμονίας ἄξια,	καὶ	τοῖς προειρημένοις ὁμολογούμενα, ταῦτα δ´
[3, 50]	οὐχὶ διαπεποίκιλται ταῖς τε ἐξαλλαγαῖς	καὶ	τοῖς σχηματισμοῖς, ὡς ἅπαντες ἴσασι·
[3, 50]	ταῦτα μὴ λόγων δεῖσθαι, γνώριμα	καὶ	τοῖς φαυλοτάτοις ὄντα. ~Να' Ταυτί
[3, 2]	Λυσίου. Καὶ ἡ μὲν νεωτεροποιία	καὶ	τολμηρὸν, τῆς τοῦ συγγραφέως οἰκεῖον
[3, 11]	καὶ εἰσελθὼν, κακῶς λέγοι αὐτὸν,	καὶ	τὸν Ἀντίμαχον, καὶ τὰς γυναῖκας
[3, 31]	γεγενῆσθαι νομίζων, τὸν τῆς εἱμαρμένης	καὶ	τὸν αὐτόματον θάνατον περιμένει· ὁ
[3, 50]	ᾗ τὸ ποιητικὸν ἐμφαίνεται κάλλος.	καὶ	τὸν Δημοσθένη κεχρημένον ὁρῶ. Τὰς
[3, 27]	ἡκόντων τὸ ἀρρενικὸν τῷ θηλυκῷ,	καὶ	τὸν ἑνικὸν τῷ πληθυντικῷ; Ἦν
[3, 15]	δεινοὶ καὶ περιττοὶ πάντες εἰσὶ,	καὶ	τὸν Θουκυδίδου νοῦν ἔχοντες, οὔθ´
[3, 13]	ὅλος ἐστὶν ἀκριβὴς καὶ λεπτὸς,	καὶ	τὸν Λυσιακὸν χαρακτῆρα ἐκμέμακται εἰς
[3, 58]	καὶ ποιεῖν, ὅ τι βούλεται·	καὶ	Τὸν Μειδίαν, τοῦτον οὐκ εἰδώς
[3, 33]	τε ἰσχνὸν, καὶ τὸν ὑψηλὸν,	καὶ	τὸν μεταξὺ τούτων· ἀποδεικνὺς δ´
[3, 52]	ἕξεως· προβαίνοντος δὲ τοῦ χρόνου,	καὶ	τὸν νοῦν ἰσχυρὸν τῇ ψυχῇ
[3, 45]	περὶ τῶν νόμων ἀποδίδωσι λόγον,	καὶ	τὸν περὶ τῶν φονικῶν δικαστηρίων,
[3, 12]	ἐποίησαν, ὥστε καὶ τὸν στρατὸν,	καὶ	τὸν στρατηγὸν, καὶ τοὺς ταξιάρχους
[3, 12]	περὶ τὴν σκηνὴν ἐποίησαν, ὥστε	καὶ	τὸν στρατὸν, καὶ τὸν στρατηγὸν,
[3, 13]	κόσμους, οὕτω καὶ τὸ μέγεθος	καὶ	τὸν τόνον; ἀλλ´ ἔστιν αὐτῆς
[3, 33]	τοὺς γενικωτάτους, τόν τε ἰσχνὸν,	καὶ	τὸν ὑψηλὸν, καὶ τὸν μεταξὺ
[3, 23]	τι τῶν περιλειπομένων, Ἰσοκράτην μὲν,	καὶ	τὸν χαρακτῆρα τῆς ἀγωγῆς ἐκείνης
[3, 8]	ὑπὲρ τῆς Δημοσθένους λέξεως ἔχω,	καὶ	τὸν χαρακτῆρα τοῦτον ἀποδίδωμι αὐτῷ,
[3, 21]	ἄμεινον· ἰσχύϊ τε πλείονι κέχρηται	καὶ	τόνοις ἐμβριθεστέροις καὶ πέφευγε τὰ
[3, 29]	τὰ δὲ οὐκ ἔχοντα ἰσχὺν	καὶ	τόνον· τὰ δὲ ἡδονῆς ἐνδεᾶ
[3, 51]	νομιζομένους, Ἰσοκράτην καὶ Πλάτωνα, γλυπτοῖς	καὶ	τορευτοῖς ἐοικότας ἐκφέροντας λόγους· ἐνθυμούμενος
[3, 20]	ἡμεῖς δὲ, οὕτως ὄντες ἄποροι,	καὶ	τοσοῦτοι τὸ πλῆθος, μισθοφόροις τοῖς
[3, 17]	δ´ εἰς τοσαύτην ἀπορίαν ἐληλυθότες	καὶ	τοσοῦτοι τὸ πλῆθος ὄντες, ὥσπερ
[3, 20]	δ´ εἰς τοσαύτην ἀπορίαν ἐληλυθότες,	καὶ	τοσοῦτοι τὸ πλῆθος ὄντες, ὥσπερ
[3, 53]	ταῖς ἄλλαις ἀρεταῖς γίνεται χώρα	καὶ	τότε· ἀπούσης δὲ, οὐδὲ ὁτιοῦν
[3, 40]	ἔλαττον ταῖς τιμαῖς ἔχειν ἀξιωθείημεν,	καὶ	τότε προταχθέντες πρὸ τῶν ἄλλων,
[3, 49]	τῶν ἐν ταῖς μεταβολαῖς σχημάτων,	καὶ	τοῦ ἐν ἑκάστῳ πρέποντας ἀξιῶν
[3, 49]	λόγον οὐ συκοφαντήσει· ἄλλως τε	καὶ	τοῦ καιροῦ τὰ μέτρα ὁρῶν
[3, 34]	τῆς σαφηνείας καὶ τῆς συντομίας	καὶ	τοῦ πιθανοῦ χωρίον ἀποφαίνουσιν οἱ
[3, 48]	μυρίοις ὅσοις σχήμασι καὶ τρόποις·	καὶ	τοῦ πρέποντος ὅσην οὐδεὶς τῶν
[3, 12]	ἡμέραν ὅλην, ἐπειδὴ τάχιστα ἀριστήσειαν·	καὶ	τοῦθ´, ἕωσπερ ἦμεν ἐν τῇ
[3, 9]	ἐποιήσατο, οὐ μόνον ὑμᾶς, ἀλλὰ	καὶ	τοὺς ἄλλους Ἕλληνας ἀδικεῖ, καὶ
[3, 9]	ἀδικεῖ Φίλιππος ἐς ὑμᾶς τε	καὶ	τοὺς ἄλλους Ἕλληνας, ἀφ´ οὗ
[3, 9]	τὸ Οὐ μόνον ὑμᾶς, ἀλλὰ	καὶ	τοὺς ἄλλους Ἕλληνας δυναμένου καὶ
[3, 15]	τὰς ἐκκλησίας καὶ τὰ δικαστήρια	καὶ	τοὺς ἄλλους συλλόγους, ἔνθα πολιτικῶν
[3, 56]	λέξιν ἐπὶ τῆς πολυπραγμοσύνης, οὕτω	καὶ	τοὺς ἀρχαίους εἰκὸς αὐτῇ κεχρῆσθαι.
[3, 54]	πάντα θεοὶ δόσαν ἀνθρώποισιν, ὡς	καὶ	τοὺς ἀστεϊσμοὺς ἅμα ἐν τοῖς
[3, 50]	Τοῦτο δὴ ποιεῖν ἀξιώσαιμ´ ἂν	καὶ	τοὺς βουλομένους τὴν σύνθεσιν ἀκριβῶς
[3, 17]	τριήρεις ἐπληροῦμεν, τοὺς μὲν ξένους	καὶ	τοὺς δούλους ναύτας ἐνεβιβάζομεν, τοὺς
[3, 8]	λέξεως οὓς ἡγούμην εἶναι κρατίστους,	καὶ	τοὺς δυναστεύσαντας ἐν αὐτοῖς, κατηριθμησάμην,
[3, 40]	χρησαμένων, Ἰσοκράτην τε τὸν Ἀθηναῖον,	καὶ	τοὺς ἐκείνῳ πλησιάσαντας. Εἴρηνται μὲν
[3, 31]	ἐν Μαραθῶνι προκινδυνεύσαντας τῶν προγόνων,	καὶ	τοὺς ἐν Πλαταιαῖς παραταξαμένους. Καὶ
[3, 1]	δεήσει, τῆς τε ἑταιρίας διαλυτὴς,	καὶ	τοὺς ἐναντίους ἐκπεπληγμένος. Ἁπλῶς δὲ
[3, 31]	Καὶ τοὺς ἐν Σαλαμῖνι ναυμαχήσαντας,	καὶ	τοὺς ἐπ´ Ἀρτεμισίῳ, καὶ πολλοὺς
[3, 30]	μᾶλλον τελευτᾶν, πρὶν ὑμᾶς τε	καὶ	τοὺς ἔπειτα εἰς ὀνείδη καταστῆσαι,
[3, 45]	τὸ ἡδύ· τὰς δὲ πίστεις	καὶ	τοὺς ἐπιλόγους τῆς μὲν ἡδείας
[3, 30]	Τοιούτους δὴ ἡμεῖς γε ἀξιοῦμεν	καὶ	τοὺς ἡμετέρους εἶναι, καὶ βουλόμεθα,
[3, 10]	ῥήτωρ, τοῦ τε ἀρκοῦντος στοχάζεται	καὶ	τοὺς καιροὺς συμμετρεῖται οὐκ εἰς
[3, 21]	ἔργα τοῖς ἐπὶ τῶν προγόνων,	καὶ	τοὺς νέους δημαγωγοὺς τοῖς παλαιοῖς·
[3, 13]	ὁ δὲ πρὸς τὴν ἐπιστολὴν	καὶ	τοὺς πρέσβεις τοὺς παρὰ Φιλίππου
[3, 30]	μάλιστα μὲν ὑπερβαλεῖσθε καὶ ἡμᾶς	καὶ	τοὺς πρόσθεν εὐκλείᾳ· εἰ δὲ
[3, 42]	ἁρμονιῶν, καὶ τοὺς χαρακτῆρας αὐτῶν,	καὶ	τοὺς πρωτεύσαντας ἐν αὐτοῖς διῆλθον,
[3, 33]	τῶν διαλέκτων τοὺς ἀξιολογωτάτους κατηριθμησάμην,	καὶ	τοὺς πρώτους ὄντας ἐν αὐτοῖς
[3, 48]	τάς τε μέλη ἐποίει μεγαλοπρεπῆ,	καὶ	τοὺς ῥυθμοὺς ἀξιωματικοὺς, καὶ τὰς
[3, 47]	ἀμφοτέρων ὄντα αἴτια, τὰ μέλη	καὶ	τοὺς ῥυθμοὺς, καὶ τὰς μεταβολὰς,
[3, 26]	τὸν Μακεδόνα, περὶ τὰ μέλη	καὶ	τοὺς ῥυθμοὺς μᾶλλον ἢ περὶ
[3, 39]	περιόδους, οὐ μόνον ταῦτα, ἀλλὰ	καὶ	τοὺς ῥυθμοὺς τοὺς καταμετροῦντας αὐτὰ,
[3, 17]	καθ´ ἡμέραν, ξενοτροφεῖν δὲ ἐπικεχειρήκαμεν·	καὶ	τοὺς συμμάχους τοὺς ἡμετέρους αὐτῶν
[3, 12]	τὸν στρατὸν, καὶ τὸν στρατηγὸν,	καὶ	τοὺς ταξιάρχους ἐλθεῖν, καὶ τῶν
[3, 41]	ἀνευρίσκω λογιζόμενος, εἰ τούτους τε	καὶ	τοὺς τούτοις πλησιοχώρους καταστρεψόμεθα, οἳ
[3, 42]	τάς τε διαφορὰς τῶν ἁρμονιῶν,	καὶ	τοὺς χαρακτῆρας αὐτῶν, καὶ τοὺς
[3, 48]	μέλη τῶν ὀνομάτων καὶ κώλων,	καὶ	τοὺς χρόνους αὐτῶν ἐπιλογιζόμενος, οὕτω
[3, 33]	ἡρμοσμένῃ, μετριώτατα Δημοσθένη κεχρημένον ἐπιδεῖξαι,	καὶ	τοῦτό γε συνάγειν ἐπειρώμην οὐκ
[3, 50]	ἐλεύσομαι μέρος. ~Ν' Ὑπεσχόμην γὰρ	καὶ	τοῦτο δείξειν ἔτι, πῶς ἄν
[3, 13]	τὴν λέξιν; Ἀξιοῖς γὰρ δὴ	καὶ	τοῦτο μαθεῖν. Φυσική τις ἐπιτρέχει
[3, 24]	αὐτῆς τὸ σεμνὸν, καὶ λελύμανται·	καὶ	τοῦτο οὐ λόγῳ δεῖ μαθεῖν
[3, 15]	μᾶλλον δὲ πολλοστὸν ἐκείνων μέρος·	καὶ	τοῦτο οὐθεὶς ἀγνοεῖ· οὐ μὴν
[3, 29]	διὰ τῶν ἑξῆς. ~Κθ' Ἐῶμεν	καὶ	τοῦτο· πῶς δὲ τῆς δωρεᾶς
[3, 29]	ἂν ἐκίνησε γέλωτα; Πλὴν ἀφείσθω	καὶ	τοῦτο. Τούτου δὲ τοῦ καρποῦ
[3, 12]	αὐτό πως τὸ Λεωκόριον εἶναι,	καὶ	τούτοις περιτυγχάνομεν. Ὡς δ´ ἀνεμίχθημεν,
[3, 17]	~Ιζ' Εἰσαγέσθω δὲ πρῶτος Ἰσοκράτης,	καὶ	τούτου λαμβανέσθω λέξις ἐκ τοῦ
[3, 48]	διαφθείροι τὸ ἀγαθόν; Εἰ δὲ	καὶ	τούτου στοχάσαιτο, μηδεμίαν δὲ πρόνοιαν
[3, 51]	τόπον καὶ εἰς τὸν λεκτικόν,	καὶ	τούτων πάλιν ἀμφοτέρων εἰς τὰς
[3, 35]	δὲ ἄνθρωπος ἐξ ὀνομάτων συγκείμενος,	καὶ	τούτων πικρῶν καὶ περιέργων Ἐν
[3, 3]	ἀκούειν· τὰς δὲ συμφορὰς αὐτοὺς	καὶ	τούτων τὰ μέγιστα μὴ θεῶν
[3, 43]	παντάπασιν, ἃ διἵστησι τὰς ἁρμονίας,	καὶ	τραχείας φαίνεσθαι ποιεῖ αὐτάς. Ἐν
[3, 43]	καὶ ἐγκαθισμοὺς αἱ ἁρμονίαι λαμβάνουσι,	καὶ	τραχύτητας αἱ φωναὶ συχνάς· ἔπειθ´
[3, 38]	τοιοῦτον· ἀνακοπὰς καὶ ἀντιστηριγμοὺς λαμβάνειν	καὶ	τραχύτητας ἐν ταῖς συμπλοκαῖς τῶν
[3, 27]	ὄντι πατρίδα οἰκοῦντας· καὶ ζῶντας	καὶ	τρεφομένους οὐχ ὑπὸ μητρυιᾶς, ὡς
[3, 54]	Μεθώνην καὶ Ἀπολλωνίαν, καὶ δύο	καὶ	τριάκοντα πόλεις ἐπὶ Θρᾴκης ἐῶ,
[3, 20]	τῆς ἀρχῆς ἕως τελευτῆς κύκλῳ.	καὶ	τροπαὶ δὲ καὶ μεταβολαὶ, καὶ
[3, 48]	αὐτῶν ἐπειρᾶτο μυρίοις ὅσοις σχήμασι	καὶ	τρόποις· καὶ τοῦ πρέποντος ὅσην
[3, 18]	ἀποδείξασθαι σπουδαίαν, καὶ ἦθος ἐπιεικές·	καὶ	τυγχάνει μέντοι γε τούτων ἑκατέρου·
[3, 52]	ἄσκησις ἕξιν αὐτῷ ἐνεποίησε πολλὴν	καὶ	τύπους ἰσχυροὺς ἐνειργάσατο τῶν αἰεὶ
[3, 34]	τῆς λέξεως ἐδόκει μοι διαλλάττειν,	καὶ	τῷ βάρει, καὶ τῇ στριφνότητι
[3, 36]	τὸν Δημοσθένην, μαρτυρίαις τε ἀξιοχρέοις	καὶ	τῷ μηδένα τἀναντία ἔχειν εἰπεῖν
[3, 27]	ἄλλοθεν σφῶν ἡκόντων, ἀλλ´ αὐτόχθονας	καὶ	τῷ ὄντι πατρίδα οἰκοῦντας· καὶ
[3, 51]	τῶν πρότερον, αἰώνια συνταττόμενος ἔργα,	καὶ	τῷ πάντα βασανίζοντι χρόνῳ παραδιδούς,
[3, 21]	καὶ ἐναγώνιον καὶ ἐμπαθὲς, ὅλῳ	καὶ	τῷ παντὶ κρεῖττον ἔχει ἐκείνης.
[3, 44]	νοήμασιν, τῆς δὲ συνθέσεως ὅλῳ	καὶ	τῷ παντὶ λειπομένης· ὧν ἐστιν
[3, 34]	τῷ βάρει, καὶ τῇ στριφνότητι	καὶ	τῷ πικραίνειν ὡς ἐπὶ τὸ
[3, 50]	περιόδων, ἃς ἀντιστρόφους ὀνομάζουσι, χρωμένη,	καὶ	τῷ σχήματι τούτῳ τῆς κατασκευῆς
[3, 30]	τοὺς αὑτοῦ αἰσχύνοντι ἀβίωτον εἶναι,	καὶ	τῷ τοιούτῳ οὔτε τινὰ ἀνθρώπων,
[3, 39]	σχηματισμῶν ἐστι, τῶν τε κατωνομασμένων	καὶ	τῶν ἀκατονομάστων, καὶ τίσιν αὐτῶν
[3, 3]	πρὸς ἀλλήλους καὶ τῶν ῥητόρων	καὶ	τῶν ἄλλων ἀποδείξω γε, προλέγων
[3, 11]	πολλοῖς μὲν Ἀθηναίων, πολλοῖς δὲ	καὶ	τῶν ἄλλων ξένων, οὕτως διακείμενον·
[3, 45]	κακῶν ὁ δικαστής, ψυχῆς τε	καὶ	τῶν ἄλλων, ὅσα τιμιώτατά ἐστιν
[3, 51]	μελῶν καὶ ῥυθμῶν καὶ σχημάτων,	καὶ	τῶν ἄλλων πάντων, οἷς ἡδεῖα
[3, 41]	ἐγὼ δ´ ὑπέρ τ´ ἐκείνου	καὶ	τῶν ἄλλων Περσῶν οὐ πρότερον
[3, 53]	καὶ ἔμψυχον. Ἧς πλείστην, ὥσπερ	καὶ	τῶν ἄλλων, πρόνοιαν ἔσχεν οὗτος
[3, 12]	στρατηγὸν, καὶ τοὺς ταξιάρχους ἐλθεῖν,	καὶ	τῶν ἄλλων τινὰς στρατιωτῶν· οἳ
[3, 6]	εἰκότος ἔμελλε πείσεσθαι, σπάσας τινὰ	καὶ	τῶν ἁμαρτημάτων ἅμα τοῖς ἀγαθοῖ,
[3, 39]	ἄρθροις συνεχέσιν, ἀλλ´ ἔστιν ὅτε	καὶ	τῶν ἀναγκαίων ἐλάττοσιν· τὸ μὴ
[3, 48]	δ´ ἐπὶ τῆς αὐτῆς μελῳδίας	καὶ	τῶν αὐτῶν ῥυθμῶν, οὐδὲν ἐξαλλάττων
[3, 50]	δὲ Φειδίου, τουτὶ δὲ Ἀλκαμένους·	καὶ	τῶν γραφῶν Πολυγνώτου μὲν αὕτη,
[3, 7]	ἐπιθυμία, πρὸς ἡδονὴν ἄγουσα κάλλους,	καὶ	τῶν ἑαυτῆς συγγενῶν ἐπιθυμιάν λαβοῦσα,
[3, 49]	λόγον μελῶν τε καὶ ῥυθμῶν,	καὶ	τῶν ἐν ταῖς μεταβολαῖς σχημάτων,
[3, 21]	καὶ τοιαῦτα κατεσκεύασαν ἡμῖν ἱερῶν	καὶ	τῶν ἐν τούτοις ἀναθημάτων, ὥστε
[3, 18]	γένοιτο διάλεκτος σαφής· πολλοὺς δὲ	καὶ	τῶν ἐπιθέτων κόσμων ἔχει. Καὶ
[3, 11]	ἔκ τε τῶν πεπραγμένων ᾐσθήμεθα,	καὶ	τῶν εὖ εἰδότων ἐπυθόμεθα, ἐν
[3, 21]	τε ἐπὶ τῶν προγόνων ἔργων,	καὶ	τῶν ἐφ´ ἡμῶν. Ἔσται δὲ
[3, 33]	ἥ τε Ἰσοκράτους καὶ Πλάτωνος	καὶ	τῶν θαυμασιωτάτων ἀνδρῶν μνήμη καὶ
[3, 15]	μετριωτάτην εἶναι τῶν ἄλλων νενόμικα·	καὶ	τῶν λόγων τούτους μάλιστα ἀποδέχομαι,
[3, 17]	οὐ μόνον τῶν εὐδοκιμησάντων, ἀλλὰ	καὶ	τῶν μισηθέντων, ὅσον ἐκεῖνοι μὲν,
[3, 20]	οὐ μόνον τῶν εὐδοκιμησάντων ἀλλὰ	καὶ	τῶν μισηθέντων, ὅσον ἐκεῖνοι μὲν,
[3, 11]	εἰσέλθοι. Ὁ δὲ, κελεύσαντος Τίσιδος	καὶ	τῶν οἰκείων, ἔφασκε. συμβουλευόντων δὲ
[3, 35]	τούτων εἰρημένων ἡμῖν, λέγωμεν ἤδη	καὶ	τῶν ὀνομάτων ᾗ κέχρηται ὁ
[3, 20]	νοήματος ἓν πρὸς ἓν ἀντίκειται·	καὶ	τῶν περιόδων ἑκάστη δι´ ἀντιθέτων
[3, 3]	ἐκείνου τοῦ χρόνου τοῦ παλαιοῦ	καὶ	τῶν πραγμάτων, ἡνίκα σιωπᾶν ἀπέχρη
[3, 3]	τε πραγμάτων οὐκ ἀναγκαζόντων ἀγορεύειν,	καὶ	τῶν πρεσβυτέρων ὀρθῶς τὴν πόλιν
[3, 31]	ἤθεσιν ὑμεῖς ὑπολαμβάνετε εἶναι, ὥστε	καὶ	τῶν προγόνων τοὺς ταῦτα πράξαντας
[3, 3]	οὖν τοὺς διαφερομένους πρὸς ἀλλήλους	καὶ	τῶν ῥητόρων καὶ τῶν ἄλλων
[3, 43]	γλαφυρὰ καὶ ἀρχαῖα καὶ θεατρικά·	καὶ	τῶν ῥυθμῶν πολλαχῇ μὲν τοὺς
[3, 9]	βιάζεσθαι; Ἐναλλαγείσης δὲ τῆς πτώσεως	καὶ	τῶν συνδέσμων πολλῶν εἰς βραχὺ
[3, 21]	ὥστε τὴν Ἀριστείδου καὶ Μιλτιάδου	καὶ	τῶν τότε λαμπρῶν οἰκίαν, εἴ
[3, 35]	ὑπὸ τῆς συνθέσεως γοητευθέντες· ὥστε	καὶ	τῶν φανερῶν αὐτὸν ἀδικημάτων ἀφεῖναι
[3, 12]	κατεσκεδάννυσαν, καὶ προσεούρουν, καὶ ἀσελγείας	καὶ	ὕβρεως οὐδ´ ὁτιοῦν, ἀπέλειπον. Ὁρῶντες
[3, 12]	τὸν βόρβορον, οὕτω διέθηκαν ἐναλλόμενοι	καὶ	ὑβρίζοντες, ὥστε τὸ μὲν χεῖλος
[3, 37]	παντὸς συνέστη φύσις, γῆς τε	καὶ	ὕδατος, καὶ ἀέρος καὶ πυρός,
[3, 30]	παρακελευόμεθα, ὅπως ἡμῖν καὶ πατέρων	καὶ	υἱῶν ἐπιμελήσονται· τοὺς μὲν, παιδεύοντες
[3, 30]	εὐδαιμονίαν. Μᾶλλον δ´ ἂν νικῴμεθα,	καὶ	ὑμεῖς νικῴητε, εἰ παρασκευάσαισθε τῇ
[3, 18]	τῆς συστροφῆς· ὑπτία γάρ ἐστι	καὶ	ὑπαγωγικὴ καὶ περιρρέουσα τοῖς νοήμασιν,
[3, 28]	αὐτῆς θεούς, κοινόν τι πρᾶγμα,	καὶ	ὑπὸ πάντων σχεδὸν τῶν ἐπαινεσάντων
[3, 27]	τῆς τεκούσης τε καὶ θρεψάσης	καὶ	ὑποδεξαμένης. Ποῖον ἔθνος ἀνθρώπων, καθαρᾷ
[3, 1]	δέ τις, τυχών τε, ξυνετὸς·	καὶ	ὑπονοήσας, ἔτι δεινότερος· προβουλεύσας δέ,
[3, 57]	ὅτι Ἀμπελουργοῦσί τινες τὴν πόλιν·	καὶ	Ὑποτέτμηται τὰ νεῦρα τοῦ δήμου·
[3, 30]	σοφία φαίνεται. Ὧν ἕνεκα πρῶτα	καὶ	ὕστατα καὶ διὰ παντὸς πᾶσαν
[3, 26]	ἔτι· Ὧν ἕνεκα καὶ πρῶτον	καὶ	ὕστατον, καὶ διὰ παντὸς, πᾶσαν
[3, 28]	τοῦ σοφοῦ; ἐταμιεύσατο, νὴ Δία,	καὶ	ὑφῆκε τῆς κατασκευῆς ἑκών, ἴσως
[3, 30]	τοὺς ἡμετέρους εἶναι, καὶ βουλόμεθα,	καὶ	φαμέν· καὶ ἡμᾶς αὐτοὺς νῦν
[3, 21]	καὶ νεανικὸν φρόνημα λαβεῖν μικρὰ	καὶ	φαῦλα πράττοντας. Ὁποῖ´ ἄττα γὰρ
[3, 36]	αὐστηρὰν καὶ φιλάρχαιον καὶ σεμνὴν	καὶ	φεύγουσαν ἅπαν τὸ κομψὸν, ἐπιτηδεύουσιν
[3, 33]	δὲ τὰ κράτιστα ἐκλεξάμενον, κοινὴν	καὶ	φιλάνθρωπον τὴν ἑρμηνείαν κατεσκευακέναι, κατὰ
[3, 5]	ἐπιτηδεύῃ φράσιν, ἐκτόπως ἡδεῖά ἐστι	καὶ	φιλάνθρωπος. Καθαρὰ γὰρ ἀποχρώντως γίνεται
[3, 36]	εὐσταθῆ καὶ βαρεῖαν καὶ αὐστηρὰν	καὶ	φιλάρχαιον καὶ σεμνὴν καὶ φεύγουσαν
[3, 38]	~Λη' Τῆς μὲν οὖν αὐστηρᾶς	καὶ	φιλαρχαίου καὶ μὴ τὸ κομψὸν,
[3, 48]	τε δὲ τὸ λεγόμενον ἐχθρόν	καὶ	φιλόκαινον ἐμφαινόμενον· τό τε δὴ
[3, 41]	καὶ κωμῳδίας· συγγραφεῖς τε ἀρχαῖοι	καὶ	φιλόσοφοι καὶ ῥήτορες· ὧν ἁπάντων
[3, 2]	ἀγαθοὺς ἄνδρας προστάτας, συγγραφεῖς τε	καὶ	φιλοσόφους καὶ ῥήτορας. Καὶ γὰρ
[3, 33]	τὰς τῶν ἄλλων ῥητόρων τε	καὶ	φιλοσόφων λέξεις τὰς κράτιστα δοκούσας
[3, 9]	ὑπὲρ δύναμίν τι ποιεῖν· εἴτε	καὶ	φιλοτιμίαν· χορηγὸς ὑπέστην· οὕτω φανερῶς
[3, 51]	ἐνδεικνύμενοι τοσούτους εἰσφέρονται πόνους, ὥστε	καὶ	φλέβια καὶ πτίλα καὶ χνοῦς,
[3, 31]	ταύτην ἐπιδεῖν δουλεύουσαν, ἀποθνῄσκειν ἐθελήσει,	καὶ	φοβερωτέρας ἡγήσεται τοῦ θανάτου τὰς
[3, 39]	ἁλισκόμεναι· οὔτε φυγαὶ τοσαίδε ἀνθρώπων,	καὶ	φόνος, ὃ μὲν, κατ´ αὐτὸν
[3, 54]	καὶ ἐγκλίσεις, καὶ σχηματισμοὶ προσώπου,	καὶ	φοραὶ χειρῶν; Ἃς οἱ κατ´
[3, 57]	Ὑποτέτμηται τὰ νεῦρα τοῦ δήμου·	καὶ	Φορμορραφούμεθα· καὶ Ἐπὶ τὰ στενά
[3, 29]	καὶ χαρίτων· τὰ δὲ διθυραμβώδη	καὶ	φορτικά. Ἐγὼ δ´ ἠξίουν πάντα
[3, 57]	ἔνιοι ψευδεπιγράφοις εἰσὶ λόγοις ἀηδεῖς,	καὶ	φορτικαὶ καὶ ἄγροικοι κατασκευαί, ὡς
[3, 55]	χρωμένου, τοτὲ δ´ ὡς ἀηδέσι	καὶ	φορτικοῖς, ῥᾳδίας ἔχει τὰς ἀπολογίας.
[3, 30]	ὁ σώφρων, καὶ οὗτος ἀνδρεῖος,	καὶ	φρόνιμος οὗτος, γιγνομένων παίδων καὶ
[3, 52]	πάντα διὰ πολλῆς ἐπιμελείας τε	καὶ	φροντίδος ἔχειν· ἐπειδὴ δ´ ἡ
[3, 12]	ἁπλῶς ἐγνώκειν, τὸ λοιπὸν εὐλαβεῖσθαι	καὶ	φυλάττεσθαι μὴ πλησιάζειν ὡς τοὺς
[3, 17]	ἥκειν, οὐχ ὅπως ἀγανακτοῦμεν, ἀλλὰ	καὶ	χαίρομεν, ὅταν ἀκούσωμεν αὐτοὺς τοιοῦτόν
[3, 14]	δεινὸν ἐμπέπτωκεν εἰς τὴν Ἑλλάδα,	καὶ	χαλεπόν· ὃ πολλῆς τινος εὐτυχίας
[3, 29]	Εἰ τῶν ἐπιγείων τις ἡμῶν	καὶ	χαμαὶ ἐρχομένων Κάλλιστα καὶ ἄριστα
[3, 51]	τῆς συνθέσεως εἶναι τῆς Δημοσθένους,	καὶ	χαρακτηρικά, ἐξ ὧν ἄν τις
[3, 37]	συμβεβηκότων αὐτοῖς ὀνόματός τε ἠξίωνται	καὶ	χαρακτῆρος ἰδίου; ὥσθ´, ὅταν παρέχωμαι
[3, 19]	δυοῖν ποιῆσαι περίοδον καὶ συντομωτέραν	καὶ	χαριεστέραν· Τίς γὰρ ἂν ἄλλοθεν
[3, 24]	μὰ Δία, οὔτε ἄλλην πειθὼ	καὶ	χάριν οὐδεμίαν. Εἰ δὴ μήτε
[3, 38]	ἐπανθῇ τις αὐταῖς χνοῦς ἀρχαιοπινὴς	καὶ	χάρις ἀβίαστος. Ἀρκεῖ γάρ, ὡς
[3, 41]	Πλάτωνα· καὶ γὰρ καὶ ἀξίωμα	καὶ	χάρις αὐτῶν ἐπιτρέχει ταῖς ἁρμονίαις.
[3, 13]	ἐπιτρέχει τοῖς Λυσίου λόγοις εὐστομία	καὶ	χάρις, ὥσπερ ἔφην καὶ πρότερον·
[3, 38]	σπουδαίων ῥημάτων ἄμοιρον ὥρας εἶναι	καὶ	χάριτος ἰδίας, τοσοῦτον μόνον εἰπεῖν.
[3, 7]	τούτῳ πολλὴν μὲν ὥραν ἔχει,	καὶ	χαρίτων ἐστὶ μεστὰ τὰ πρῶτα
[3, 13]	Ἡδονῆς δὲ ἄρα καὶ πειθοῦς	καὶ	χαρίτων, καιροῦ τε, καὶ τῆς
[3, 29]	τόνον· τὰ δὲ ἡδονῆς ἐνδεᾶ	καὶ	χαρίτων· τὰ δὲ διθυραμβώδη καὶ
[3, 9]	λέγειν ἅπαντες ἐβούλοντο οἱ παριόντες,	καὶ	χειροτονεῖν ὑμεῖς, ἐξ ὧν ὡς
[3, 17]	τὸν μισθὸν ἐκπορίζωμεν. Τοσούτῳ δὲ	καὶ	χείρους ἐσμὲν τῶν προγόνων, οὐ
[3, 6]	ἐν ταῖς κατασκευαῖς εἴωθεν ἁμαρτάνειν·	καὶ	χείρων μὲν αὐτὸς αὑτοῦ γίνεται,
[3, 40]	ἀπέχρησεν αὐτοῖς, ἀλλὰ πρὸς διακοσίας	καὶ	χιλίας τριήρεις μόνοι διαναυμαχεῖν οὐκ
[3, 51]	ὥστε καὶ φλέβια καὶ πτίλα	καὶ	χνοῦς, καὶ τὰ τούτοις ὅμοια
[3, 24]	τοῖς ἀνδράσι, καὶ χρή. Τὸ	καὶ	χρὴ πάλιν κείμενον ἐπὶ τελευτῆς,
[3, 24]	προστάττει τούτοις ἀποδοῦναι τοῖς ἀνδράσι,	καὶ	χρή. Τὸ καὶ χρὴ πάλιν
[3, 30]	καὶ φρόνιμος οὗτος, γιγνομένων παίδων	καὶ	χρημάτων, καὶ διαφθειρομένων, καὶ μάλιστα
[3, 3]	τινὰς, ἔξω Δημοσθένους, ἢ τἀναγκαῖα	καὶ	χρήσιμα κρεῖττον ἀσκήσαντας, ἢ τὴν
[3, 8]	ἁπάντων δ´ αὐτῶν ὅσα κράτιστα	καὶ	χρησιμώτατα ἦν, ἐκλεγόμενος, συνύφαινε, καὶ
[3, 34]	τῶν ἀρετῶν ὄψιν ἡδίστην ἔχει	καὶ	χρῆσιν ὠφελιμωτάτην, κατὰ τοῦτο τάττειν
[3, 48]	πλείω, δύο ταῦτα ἀκολουθεῖ, μέλος	καὶ	χρόνος ἴσα. Κατὰ μὲν δὴ
[3, 17]	τινας ψηφίσαιντο, μεστῆς οὔσης ἀργυρίου	καὶ	χρυσίου τῆς ἀκροπόλεως, ὅμως ὑπὲρ
[3, 20]	τινα ψηφίσαιντο, μεστῆς οὔσης ἀργυρίου	καὶ	χρυσίου τῆς ἀκροπόλεως, ὅμως ὑπὲρ
[3, 50]	δή που συμβέβηκε μέγεθός τε	καὶ	χρῶμα καὶ σχῆμα καὶ μέλη,
[3, 22]	τῆς ψυχῆς ἀποδεικνυμένου, κοσμοῦντος ἅπαντα	καὶ	χρωματίζοντος τῇ πρεπούσῃ ὑποκρίσει, ἧς
[3, 11]	Πεισθεὶς δὲ ταῦτα καὶ ἀπαλλαγεὶς,	καὶ	χρώμενος, καὶ προσποιούμενος ἐπιτήδειος εἶναι,
[3, 9]	καὶ τοὺς ἄλλους Ἕλληνας δυναμένου	καὶ	χωρὶς ἀποφάσεως διὰ τῆς συμπλοκῆς
[3, 24]	σαφεστέραν ποιῆσαι τὴν λέξιν; Ἀλλὰ	καὶ	χωρὶς τῆς προσθέσεως ταύτης ἐστὶ
[3, 24]	συμπεριλαβών τε αὐτὸ τοῖς ἄλλοις,	καὶ	χωρὶς ὑπὲρ αὐτοῦ μόνου λέγων.
[3, 20]	ἔχουσα μοῖραν, οἴομαι μὲν ἔγωγε	καὶ	χωρὶς ὑπομνήσεως ἅπασιν εἶναι φανερόν.
[3, 23]	εἰς πολιτικὰς ὑποθέσεις συγκαθεὶς ἐγκώμια	καὶ	ψόγους, κατηγορίας τε καὶ ἀπολογίας
[3, 18]	ἐστι περὶ τὰς τροπικὰς κατασκευὰς	καὶ	ψοφοδεὴς, καὶ οὐκ εἰσφέρεται τόνους
[3, 44]	ἀλλ´ οἳ μὲν ἀπάτης ὀρέγονται	καὶ	ψυχαγωγίας, οἳ δὲ διδαχῆς, ὧν
[3, 29]	λεπτῶς εἰρημένα· τὰ δὲ μειρακιωδῶς	καὶ	ψυχρῶς· τὰ δὲ οὐκ ἔχοντα
[3, 47]	εἰπεῖν, ὧν τε φύσις δημιουργὸς,	καὶ	ὧν αἱ τέχναι μητέρες, τοῦ
[3, 14]	ἐστι καλὰ παραδεδομένα καὶ μυθώδη,	καὶ	ὧν αὐτοὶ μάρτυρες ἐσμέν, ὅσα
[3, 53]	κηλοῦσιν ἅπαντες, ἀλλ´ ἐνίοις ἐπαχθόμεθα,	καὶ	ὥσπερ ἀδικούμενοί τι, καθυποκρινομένοις καὶ
[3, 5]	καὶ μεστὸν ὥρας ἄνθος ἀναδίδωσι·	καὶ,	ὥσπερ ἀπὸ τῶν εὐωδεστάτων λειμώνων,
[3, 20]	δ´ ἔστιν ὑγρὰ καὶ ὁμαλὴ,	καὶ	ὥσπερ ἔλαιον ἀψοφητὶ διὰ τῆς
[3, 15]	καὶ λέγειν, ὀχληρῶς διατίθησιν αὐτούς·	καὶ	ὥσπέρ τι τῶν πάνυ ἀνιαρῶν
[3, 44]	οἳ δὲ διδαχῆς, ὧν ἐπιζητοῦσι,	καὶ	ὠφελείας. Οὔτε δὴ τὸν ἐν