HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
νοῦς 1
νυμφόληπτος 1
Νῦν 6
νῦν 29
Νυνὶ 3
νυνὶ 3
νωθράν 1

Fréquences [« »]
29 ἔχει
29 λέγειν
29 λέξις
29 νῦν
30 ἄν
30 αὐτῆς
30 δεῖ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Denys d'Halicarnasse, Mémoires sur les anciens orateurs, III (Démosthène)

νῦν

Livre, Chap.

[3, 21]   γε ἐν αὐτῇ τῇ πόλει νῦν ἄμεινον ἔχει. Καὶ τί ἂν

[3, 6]   ἔθετο αὐτῇ τὸ διθύραμβον· ὃ νῦν ἂν ᾐδέσθην ἐγὼ λέγειν, ἀληθὲς

[3, 7]   τοῦ λόγου, μὴ θαυμάσῃς· τὰ νῦν γὰρ οὐκέτι πόρρω διθυράμβων τινῶν

[3, 23]   θν δὲ οὐθὲν γὰρ δέομαι νῦν γε περὶ τούτου λέγειν. Κράτιστος

[3, 21]   ἐστιν. Ἀλλ´ ἔγωγ´, ὅτι καὶ νῦν γέγονε, θαυμάζω. Ταύτην τὴν διάλεξιν

[3, 22]   ὑποκρίνεσθαι δεῖ, νῦν μὲν εἰρωνευόμενον, νῦν δ' ἀγανακτοῦντα, νῦν δὲ νεμεσῶντα·

[3, 31]   οὐκ ἂν εἰκότως ἐπετίμησέ μοι; νῦν δ´ ἐγὼ μὲν ὑμετέρας τὰς

[3, 22]   μὲν εἰρωνευόμενον, νῦν δ' ἀγανακτοῦντα, νῦν δὲ νεμεσῶντα· δεδιττόμενόν αὖ καὶ

[3, 17]   δὲ πολίτας μεθ´ ὅπλων ἐξεπέμπομεν· νῦν δὲ, τοῖς μὲν ξένοις, ὁπλίταις

[3, 20]   δὲ πολίτας μεθ´ ὅπλων ἐξεπέμπομεν· νῦν δὲ τοῖς μὲν ξένοις ὁπλίταις

[3, 9]   ἂν ἡγοῦμαι δύνασθαι χεῖρον ἢ νῦν διατεθῆναι. Κατὰ τί δὴ ταύτην

[3, 4]   πρότερον· οὐθὲν δὲ κωλύσει καὶ νῦν ἐπὶ κεφαλαίων αὐτὰ τὰ ἀναγκαιότατα

[3, 14]   προδότας καὶ δωροδόκους· μάλιστα δὲ νῦν ἐπὶ τοῦ καιροῦ τούτου γένοιτ´

[3, 40]   τότε προταχθέντες πρὸ τῶν ἄλλων, νῦν ἑτέροις ἀκολουθεῖν ἀναγκασθείημεν; ~Μα' Τῆς

[3, 30]   ἤκουσα αὐτῶν ἐκείνων, καὶ οἷα νῦν ἡδέως ἂν εἴποιεν ὑμῖν ἀναλαβόντες

[3, 27]   χώρας, ἐν ᾗ ᾤκουν· καὶ νῦν κεῖσθαι τελευτήσαντας ἐν οἰκείοις τόποις,

[3, 41]   ἡμῖν προσγινόμενον, χώραν τε ἧς νῦν κεκτήμεθα οὐκ ἐλάσσονα οὐδὲ φλαυροτέραν,

[3, 31]   Εἰ μὲν τοίνυν τοῦτ´ ἐπεχείρησα νῦν λέγειν ὡς ἐγὼ προήγαγον ὑμᾶς

[3, 12]   κατὰ Τίσιδος λόγου. Ἣν δὲ νῦν μέλλω λέγειν, Δημοσθένους ἐκ τοῦ

[3, 22]   διδάσκουσι πῶς αὐτοὺς ὑποκρίνεσθαι δεῖ, νῦν μὲν εἰρωνευόμενον, νῦν δ' ἀγανακτοῦντα,

[3, 39]   τὴν λέξιν συνισταμένους. Ἐξαριθμεῖσθαι δὲ νῦν ὅσα γένη σχηματισμῶν ἐστι, τῶν

[3, 21]   εἶχεν ἅπαντα καλῶς τότε, καὶ νῦν οὐκ ὀρθῶς; Ὅτι τὸ μὲν

[3, 2]   δεδήλωται γραφῇ, καὶ οὐδὲν δεῖ νῦν πάλιν ὑπὲρ τῶν αὐτῶν λέγειν·

[3, 30]   καὶ φαμέν· καὶ ἡμᾶς αὐτοὺς νῦν παρέχομεν τοιούτους, οὐκ ἀγανακτοῦντας, οὐδὲ

[3, 30]   πατέρων ἀγαθῶν, αὐτὸ μηνύει τὸ νῦν παρόν. Ἡμῖν γὰρ ἐξὸν ζῆν

[3, 21]   ἐφίλουν αὐτούς ὥσπερ ὑμᾶς οὗτοι νῦν, πέντε μὲν ἑξήκοντα ἔτη τῶν

[3, 21]   ἡμῖν ὑπὸ τῶν χρηστῶν τῶν νῦν τὰ πράγματα ἔχει; ἆρά γε

[3, 41]   τίσιν γινομένην. Διὰ δὴ ταῦτα νῦν ὑμᾶς ἐγὼ συνέλεξα, ἵνα ἃ

[3, 3]   ἁρμοσάμενος καὶ καταστήσας εἰς τὸν νῦν ὑπάρχοντα κόσμον, εἴτε Θρασύμαχος ὁ

Livre, Chap.
[3, 21]	γε ἐν αὐτῇ τῇ πόλει	νῦν	ἄμεινον ἔχει. Καὶ τί ἂν
[3, 6]	ἔθετο αὐτῇ τὸ διθύραμβον· ὃ	νῦν	ἂν ᾐδέσθην ἐγὼ λέγειν, ἀληθὲς
[3, 7]	τοῦ λόγου, μὴ θαυμάσῃς· τὰ	νῦν	γὰρ οὐκέτι πόρρω διθυράμβων τινῶν
[3, 23]	θν δὲ οὐθὲν γὰρ δέομαι	νῦν	γε περὶ τούτου λέγειν. Κράτιστος
[3, 21]	ἐστιν. Ἀλλ´ ἔγωγ´, ὅτι καὶ	νῦν	γέγονε, θαυμάζω. Ταύτην τὴν διάλεξιν
[3, 22]	ὑποκρίνεσθαι δεῖ, νῦν μὲν εἰρωνευόμενον,	νῦν	δ' ἀγανακτοῦντα, νῦν δὲ νεμεσῶντα·
[3, 31]	οὐκ ἂν εἰκότως ἐπετίμησέ μοι;	νῦν	δ´ ἐγὼ μὲν ὑμετέρας τὰς
[3, 22]	μὲν εἰρωνευόμενον, νῦν δ' ἀγανακτοῦντα,	νῦν	δὲ νεμεσῶντα· δεδιττόμενόν αὖ καὶ
[3, 17]	δὲ πολίτας μεθ´ ὅπλων ἐξεπέμπομεν·	νῦν	δὲ, τοῖς μὲν ξένοις, ὁπλίταις
[3, 20]	δὲ πολίτας μεθ´ ὅπλων ἐξεπέμπομεν·	νῦν	δὲ τοῖς μὲν ξένοις ὁπλίταις
[3, 9]	ἂν ἡγοῦμαι δύνασθαι χεῖρον ἢ	νῦν	διατεθῆναι. Κατὰ τί δὴ ταύτην
[3, 4]	πρότερον· οὐθὲν δὲ κωλύσει καὶ	νῦν	ἐπὶ κεφαλαίων αὐτὰ τὰ ἀναγκαιότατα
[3, 14]	προδότας καὶ δωροδόκους· μάλιστα δὲ	νῦν	ἐπὶ τοῦ καιροῦ τούτου γένοιτ´
[3, 40]	τότε προταχθέντες πρὸ τῶν ἄλλων,	νῦν	ἑτέροις ἀκολουθεῖν ἀναγκασθείημεν; ~Μα' Τῆς
[3, 30]	ἤκουσα αὐτῶν ἐκείνων, καὶ οἷα	νῦν	ἡδέως ἂν εἴποιεν ὑμῖν ἀναλαβόντες
[3, 27]	χώρας, ἐν ᾗ ᾤκουν· καὶ	νῦν	κεῖσθαι τελευτήσαντας ἐν οἰκείοις τόποις,
[3, 41]	ἡμῖν προσγινόμενον, χώραν τε ἧς	νῦν	κεκτήμεθα οὐκ ἐλάσσονα οὐδὲ φλαυροτέραν,
[3, 31]	Εἰ μὲν τοίνυν τοῦτ´ ἐπεχείρησα	νῦν	λέγειν ὡς ἐγὼ προήγαγον ὑμᾶς
[3, 12]	κατὰ Τίσιδος λόγου. Ἣν δὲ	νῦν	μέλλω λέγειν, Δημοσθένους ἐκ τοῦ
[3, 22]	διδάσκουσι πῶς αὐτοὺς ὑποκρίνεσθαι δεῖ,	νῦν	μὲν εἰρωνευόμενον, νῦν δ' ἀγανακτοῦντα,
[3, 39]	τὴν λέξιν συνισταμένους. Ἐξαριθμεῖσθαι δὲ	νῦν	ὅσα γένη σχηματισμῶν ἐστι, τῶν
[3, 21]	εἶχεν ἅπαντα καλῶς τότε, καὶ	νῦν	οὐκ ὀρθῶς; Ὅτι τὸ μὲν
[3, 2]	δεδήλωται γραφῇ, καὶ οὐδὲν δεῖ	νῦν	πάλιν ὑπὲρ τῶν αὐτῶν λέγειν·
[3, 30]	καὶ φαμέν· καὶ ἡμᾶς αὐτοὺς	νῦν	παρέχομεν τοιούτους, οὐκ ἀγανακτοῦντας, οὐδὲ
[3, 30]	πατέρων ἀγαθῶν, αὐτὸ μηνύει τὸ	νῦν	παρόν. Ἡμῖν γὰρ ἐξὸν ζῆν
[3, 21]	ἐφίλουν αὐτούς ὥσπερ ὑμᾶς οὗτοι	νῦν,	πέντε μὲν ἑξήκοντα ἔτη τῶν
[3, 21]	ἡμῖν ὑπὸ τῶν χρηστῶν τῶν	νῦν	τὰ πράγματα ἔχει; ἆρά γε
[3, 41]	τίσιν γινομένην. Διὰ δὴ ταῦτα	νῦν	ὑμᾶς ἐγὼ συνέλεξα, ἵνα ἃ
[3, 3]	ἁρμοσάμενος καὶ καταστήσας εἰς τὸν	νῦν	ὑπάρχοντα κόσμον, εἴτε Θρασύμαχος ὁ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 4/09/2009