HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
εἰώθειν 1
εἴωθεν 3
εἰωθυῖαν 1
ἐκ 54
Ἐκ 6
ἔκ 2
ἕκαστα 2

Fréquences [« »]
54 ἀλλὰ
50 τοῦτο
50 τούτων
54 ἐκ
54 ὅτι
55 οὖν
57 οὔτε

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Denys d'Halicarnasse, Mémoires sur les anciens orateurs, III (Démosthène)

ἐκ

Livre, Chap.

[3, 36]   πεφύκαμεν εὖ. Δευτέραν δὲ, τὴν ἐκ λόγου καὶ προαιρέσεως ἐμφυομένην δόξαν,

[3, 14]   τοιαῦτα τοῦ μέσου χαρακτῆρος παραδείγματα, ἐκ μὲν τῆς Αἰσχίνου κατηγορίας· Ἀεὶ

[3, 21]   Δημοσθένης, καὶ λαμβανέσθω κἀκείνου λέξις ἐκ μιᾶς τῶν κατὰ Φιλίππου δημηγορίας,

[3, 49]   ἂν ἁρμονίας· ἢ οἰκειοτέραν τὴν ἐκ παιδὸς εὐφαιρόμενος εὐμουσίαν, ἣν ἔκ

[3, 18]   ἐπιτυγχάνει. Ἀνθηρὰν δὲ καὶ θεατρικὴν ἐκ παντὸς ἀξιῶν εἶναι τὴν διάλεκτον,

[3, 58]   οἱ τοῦτο συκοφαντοῦντες, τὴν βραχυλογίαν ἐκ παντὸς ἀπαιτεῖν, ἥν, ὅπερ εἶπον,

[3, 18]   ἁρμόττουσά τις ὀνομασία. τὸ δ´ ἐκ παντὸς ἡδύνειν τὰς ἀκοὰς εὐφώνων

[3, 31]   ἐδυνήθη πώποτε τὴν πόλιν οὐδεὶς ἐκ παντὸς τοῦ χρόνου πεῖσαι τοῖς

[3, 4]   τινι τῶν τραχυνόντων. διώκει δ´ ἐκ παντὸς τρόπου τὴν περίοδον, οὐδὲ

[3, 14]   τὴν τοῦ δήμου κάθοδον, τὴν ἐκ Πειραιέως, ἀσθενοῦς ἡμῶν τῆς πόλεως

[3, 50]   σύνθεσιν ἀκριβῶς εἰδέναι τὴν Δημοσθένους, ἐκ πολλῶν αὐτὴν δοκιμάζειν ἰδιωμάτων· λέγω

[3, 8]   ἦν, ἐκλεγόμενος, συνύφαινε, καὶ μίαν ἐκ πολλῶν διάλεκτον ἀπετέλει, μεγαλοπρεπῆ, λιτήν·

[3, 19]   γὰρ ὀλίγων τινῶν, οἷς οὐκ ἐκ προνοίας μᾶλλον ἢ κατ´ αὐτοματισμὸν

[3, 21]   ταῦτα πολιτευομένους, ὧν οἳ μὲν ἐκ πτωχῶν πλούσιοι γεγόνασιν, οἳ δ´

[3, 36]   δ´ ἐπαχθόμεθα. Τρίτην δὲ, τὴν ἐκ συνηθείας χρονίου κατασκευαζομένην ὑπόληψιν, ὡς

[3, 17]   πολεμοῦντες διετέλεσαν· ἡμεῖς δὲ, τοὺς ἐκ τῆς Ἀσίας τὸν βίον ποριζομένους,

[3, 39]   ἢ βάσεσιν εὔρυθμος, τὸ συμβὰν ἐκ τῆς αὐτομάτου τύχης οὐκ ἀπωθεῖται.

[3, 50]   κρατίστων τε καὶ κυριωτάτων· πρῶτον ἐκ τῆς ἐμμελείας, ἧς κριτήριον ἄριστον

[3, 49]   ἀπὸ σοῦ, φίλτατε Ἀμμαῖε, καὶ ἐκ τῆς εὐμουσίας τῆς σῆς λαμβάνων.

[3, 39]   τῷ λόγῳ, παρελθὼν τοὺς ποιητὰς, ἐκ τῆς Θουκυδίδου λέξεως ταυτί Τούτου

[3, 40]   δυνάμεις, παραλαβόντες ἅπαντα τὸν ὄχλον, ἐκ τῆς πόλεως εἰς τὴν ἐχομένην

[3, 52]   νοῦν ἰσχυρὸν τῇ ψυχῇ περιτιθέντος ἐκ τῆς συνεχοῦς μελέτης, τότε ἀπταίστως

[3, 14]   λάβοι· πλεῖστα δὲ καὶ κάλλιστα ἐκ τῆς ὑπὲρ Κτησιφῶντος ἀπολογίας. Οὗτος

[3, 19]   θάτερον. Ἐξῆν τε γάρ μίαν ἐκ τοῖν δυοῖν ποιῆσαι περίοδον καὶ

[3, 51]   πάντα βασανίζοντι χρόνῳ παραδιδούς, οὐδὲν ἐκ τοῦ ἐπιτυχόντος ἔγραφεν· ἀλλ´ ὥσπερ

[3, 12]   δὲ νῦν μέλλω λέγειν, Δημοσθένους ἐκ τοῦ κατὰ Κόνωνος, ἧς τὴν

[3, 12]   Αὕτη μὲν ἡ Λυσίου διήγησις ἐκ τοῦ κατὰ Τίσιδος λόγου. Ἣν

[3, 17]   Ἰσοκράτης, καὶ τούτου λαμβανέσθω λέξις ἐκ τοῦ περὶ τῆς Εἰρήνης λόγου,

[3, 39]   ἐκλείψεις, αἳ πυκνότεραι παρὰ τὰ ἐκ τοῦ πρὶν χρόνου μνημονευόμενα συνέβησαν·

[3, 10]   ἀμφότεροι· λέγω δὲ τὸ ἐξαλλάττειν ἐκ τοῦ συνήθους, καὶ μὴ τὸ

[3, 31]   οὖν ταύτῃ Δημοσθένους λαβόντες λέξιν ἐκ τοῦ ὑπὲρ Κτησιφῶντος λόγου. Ἔστι

[3, 12]   ἀγοράν, καὶ ἡμῖν συμβαίνει ἀναστρέφουσιν ἐκ τοῦ φερρεφαττίου, καὶ περιπατοῦσι πάλιν

[3, 23]   ἐξετάσω Δημοσθένους λέξεις τινάς· οὐκ ἐκ τούτου· τὸν μὲν γὰρ οὐχ

[3, 34]   τριῶν πλασμάτων παρακολουθεῖν ἔφην, καὶ ἐκ τούτων ἠξίουν τὴν Δημοσθένους δύναμιν·

[3, 12]   ἀνήλθομεν, ἦν ἡμῖν, οἷον εἰκός, ἐκ τούτων ὀργὴ καὶ ἔχθρα πρὸς

[3, 51]   μόρια τῆς λέξεως, καὶ τὰ ἐκ τούτων συντιθέμενα κῶλα, ἐμμελείας τε

[3, 3]   ἡ μικτή τε καὶ σύνθετος ἐκ τούτων τῶν δυεῖν· ἣν ὁ

[3, 23]   ἐκείνου τοῦ ἀνδρὸς γεγράφθαι· ἀλλ´ ἐκ τῶν ἄλλων αὐτοῦ λόγων, ὅσοι

[3, 17]   τοὺς δ´ αὐτομόλους, τοὺς δ´ ἐκ τῶν ἄλλων κακουργιῶν συνερρυηκότας· οἷς

[3, 23]   λέξιν, οὐκ ἐδοκίμαζον· τὸ δ´ ἐκ τῶν ἀμφοτέρων μάλιστα εὐδοκιμούντων, ταῦτα

[3, 14]   κατὰ Φιλίππου δημηγοριῶν, πολλὰ δ´ ἐκ τῶν δημοσίων λόγων παραδείγματα λάβοι·

[3, 24]   λόγῳ δεῖ μαθεῖν ἕκαστον, ἀλλ´ ἐκ τῶν ἑαυτοῦ γνῶναι παθῶν. Ταῖς

[3, 9]   ἐξηλλάχθαι καὶ ἀπεστράφθαι τὴν διάλεκτον ἐκ τῶν ἐν ἔθει καὶ κατὰ

[3, 14]   δυνατόν, πολλὰ μὲν ἄν τις ἐκ τῶν κατὰ Φιλίππου δημηγοριῶν, πολλὰ

[3, 40]   πόλεων γενομένους, καὶ πάλιν αὐτὰς ἐκ τῶν μεγίστων συμφορῶν διασώσαντας; Πῶς

[3, 52]   ταύτην ὑποληπτέον γενέσθαι τὴν τέχνην, ἐκ τῶν μικρῶν καὶ γλίσχρων θεωρημάτων

[3, 39]   καλουμένοις κώλοις, ἃ συντίθεται μὲν ἐκ τῶν ὀνομάτων, συμπληροῖ δὲ τὰς

[3, 40]   παραδείγματα κελεύοντες ἀναστρέφειν, λαμβανέσθω κἀνταῦθα ἐκ τῶν πανηγυρικῶν αὐτοῦ λόγων λέξις

[3, 48]   κατεσκεύασται λόγῳ πρῶτον. Τοῖς δ´ ἐκ τῶν πρώτων μορίων τῆς λέξεως

[3, 19]   ἔργοις τὸ Καὶ τὴν πόλιν ἐκ τῶν τότε πραχθέντων ἐγκωμιάζειν ἀξιοῦμεν

[3, 17]   προγόνων ἔργοις, καὶ τὴν πόλιν ἐκ τῶν τότε πραχθέντων ἐγκωμιάζειν ἀξιοῦμεν·

[3, 38]   ἐν αὐτοῖς τοῖς ὀνόμασιν, ὅταν ἐκ τῶν τραχυνόντων τὴν φωνὴν γραμμάτων

[3, 46]   εἰς τοὺς σχολικοὺς ἐκβῇ χαρακτῆρας ἐκ τῶν ὑπομνηματικῶν· ὀλίγα δὲ ληφθέντα,

[3, 37]   τὴν φύσιν οὐδ´ ἀνεπίμικτον, ἀλλ´ ἐκ τῶν ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ

Livre, Chap.
[3, 36]	πεφύκαμεν εὖ. Δευτέραν δὲ, τὴν	ἐκ	λόγου καὶ προαιρέσεως ἐμφυομένην δόξαν,
[3, 14]	τοιαῦτα τοῦ μέσου χαρακτῆρος παραδείγματα,	ἐκ	μὲν τῆς Αἰσχίνου κατηγορίας· Ἀεὶ
[3, 21]	Δημοσθένης, καὶ λαμβανέσθω κἀκείνου λέξις	ἐκ	μιᾶς τῶν κατὰ Φιλίππου δημηγορίας,
[3, 49]	ἂν ἁρμονίας· ἢ οἰκειοτέραν τὴν	ἐκ	παιδὸς εὐφαιρόμενος εὐμουσίαν, ἣν ἔκ
[3, 18]	ἐπιτυγχάνει. Ἀνθηρὰν δὲ καὶ θεατρικὴν	ἐκ	παντὸς ἀξιῶν εἶναι τὴν διάλεκτον,
[3, 58]	οἱ τοῦτο συκοφαντοῦντες, τὴν βραχυλογίαν	ἐκ	παντὸς ἀπαιτεῖν, ἥν, ὅπερ εἶπον,
[3, 18]	ἁρμόττουσά τις ὀνομασία. τὸ δ´	ἐκ	παντὸς ἡδύνειν τὰς ἀκοὰς εὐφώνων
[3, 31]	ἐδυνήθη πώποτε τὴν πόλιν οὐδεὶς	ἐκ	παντὸς τοῦ χρόνου πεῖσαι τοῖς
[3, 4]	τινι τῶν τραχυνόντων. διώκει δ´	ἐκ	παντὸς τρόπου τὴν περίοδον, οὐδὲ
[3, 14]	τὴν τοῦ δήμου κάθοδον, τὴν	ἐκ	Πειραιέως, ἀσθενοῦς ἡμῶν τῆς πόλεως
[3, 50]	σύνθεσιν ἀκριβῶς εἰδέναι τὴν Δημοσθένους,	ἐκ	πολλῶν αὐτὴν δοκιμάζειν ἰδιωμάτων· λέγω
[3, 8]	ἦν, ἐκλεγόμενος, συνύφαινε, καὶ μίαν	ἐκ	πολλῶν διάλεκτον ἀπετέλει, μεγαλοπρεπῆ, λιτήν·
[3, 19]	γὰρ ὀλίγων τινῶν, οἷς οὐκ	ἐκ	προνοίας μᾶλλον ἢ κατ´ αὐτοματισμὸν
[3, 21]	ταῦτα πολιτευομένους, ὧν οἳ μὲν	ἐκ	πτωχῶν πλούσιοι γεγόνασιν, οἳ δ´
[3, 36]	δ´ ἐπαχθόμεθα. Τρίτην δὲ, τὴν	ἐκ	συνηθείας χρονίου κατασκευαζομένην ὑπόληψιν, ὡς
[3, 17]	πολεμοῦντες διετέλεσαν· ἡμεῖς δὲ, τοὺς	ἐκ	τῆς Ἀσίας τὸν βίον ποριζομένους,
[3, 39]	ἢ βάσεσιν εὔρυθμος, τὸ συμβὰν	ἐκ	τῆς αὐτομάτου τύχης οὐκ ἀπωθεῖται.
[3, 50]	κρατίστων τε καὶ κυριωτάτων· πρῶτον	ἐκ	τῆς ἐμμελείας, ἧς κριτήριον ἄριστον
[3, 49]	ἀπὸ σοῦ, φίλτατε Ἀμμαῖε, καὶ	ἐκ	τῆς εὐμουσίας τῆς σῆς λαμβάνων.
[3, 39]	τῷ λόγῳ, παρελθὼν τοὺς ποιητὰς,	ἐκ	τῆς Θουκυδίδου λέξεως ταυτί Τούτου
[3, 40]	δυνάμεις, παραλαβόντες ἅπαντα τὸν ὄχλον,	ἐκ	τῆς πόλεως εἰς τὴν ἐχομένην
[3, 52]	νοῦν ἰσχυρὸν τῇ ψυχῇ περιτιθέντος	ἐκ	τῆς συνεχοῦς μελέτης, τότε ἀπταίστως
[3, 14]	λάβοι· πλεῖστα δὲ καὶ κάλλιστα	ἐκ	τῆς ὑπὲρ Κτησιφῶντος ἀπολογίας. Οὗτος
[3, 19]	θάτερον. Ἐξῆν τε γάρ μίαν	ἐκ	τοῖν δυοῖν ποιῆσαι περίοδον καὶ
[3, 51]	πάντα βασανίζοντι χρόνῳ παραδιδούς, οὐδὲν	ἐκ	τοῦ ἐπιτυχόντος ἔγραφεν· ἀλλ´ ὥσπερ
[3, 12]	δὲ νῦν μέλλω λέγειν, Δημοσθένους	ἐκ	τοῦ κατὰ Κόνωνος, ἧς τὴν
[3, 12]	Αὕτη μὲν ἡ Λυσίου διήγησις	ἐκ	τοῦ κατὰ Τίσιδος λόγου. Ἣν
[3, 17]	Ἰσοκράτης, καὶ τούτου λαμβανέσθω λέξις	ἐκ	τοῦ περὶ τῆς Εἰρήνης λόγου,
[3, 39]	ἐκλείψεις, αἳ πυκνότεραι παρὰ τὰ	ἐκ	τοῦ πρὶν χρόνου μνημονευόμενα συνέβησαν·
[3, 10]	ἀμφότεροι· λέγω δὲ τὸ ἐξαλλάττειν	ἐκ	τοῦ συνήθους, καὶ μὴ τὸ
[3, 31]	οὖν ταύτῃ Δημοσθένους λαβόντες λέξιν	ἐκ	τοῦ ὑπὲρ Κτησιφῶντος λόγου. Ἔστι
[3, 12]	ἀγοράν, καὶ ἡμῖν συμβαίνει ἀναστρέφουσιν	ἐκ	τοῦ φερρεφαττίου, καὶ περιπατοῦσι πάλιν
[3, 23]	ἐξετάσω Δημοσθένους λέξεις τινάς· οὐκ	ἐκ	τούτου· τὸν μὲν γὰρ οὐχ
[3, 34]	τριῶν πλασμάτων παρακολουθεῖν ἔφην, καὶ	ἐκ	τούτων ἠξίουν τὴν Δημοσθένους δύναμιν·
[3, 12]	ἀνήλθομεν, ἦν ἡμῖν, οἷον εἰκός,	ἐκ	τούτων ὀργὴ καὶ ἔχθρα πρὸς
[3, 51]	μόρια τῆς λέξεως, καὶ τὰ	ἐκ	τούτων συντιθέμενα κῶλα, ἐμμελείας τε
[3, 3]	ἡ μικτή τε καὶ σύνθετος	ἐκ	τούτων τῶν δυεῖν· ἣν ὁ
[3, 23]	ἐκείνου τοῦ ἀνδρὸς γεγράφθαι· ἀλλ´	ἐκ	τῶν ἄλλων αὐτοῦ λόγων, ὅσοι
[3, 17]	τοὺς δ´ αὐτομόλους, τοὺς δ´	ἐκ	τῶν ἄλλων κακουργιῶν συνερρυηκότας· οἷς
[3, 23]	λέξιν, οὐκ ἐδοκίμαζον· τὸ δ´	ἐκ	τῶν ἀμφοτέρων μάλιστα εὐδοκιμούντων, ταῦτα
[3, 14]	κατὰ Φιλίππου δημηγοριῶν, πολλὰ δ´	ἐκ	τῶν δημοσίων λόγων παραδείγματα λάβοι·
[3, 24]	λόγῳ δεῖ μαθεῖν ἕκαστον, ἀλλ´	ἐκ	τῶν ἑαυτοῦ γνῶναι παθῶν. Ταῖς
[3, 9]	ἐξηλλάχθαι καὶ ἀπεστράφθαι τὴν διάλεκτον	ἐκ	τῶν ἐν ἔθει καὶ κατὰ
[3, 14]	δυνατόν, πολλὰ μὲν ἄν τις	ἐκ	τῶν κατὰ Φιλίππου δημηγοριῶν, πολλὰ
[3, 40]	πόλεων γενομένους, καὶ πάλιν αὐτὰς	ἐκ	τῶν μεγίστων συμφορῶν διασώσαντας; Πῶς
[3, 52]	ταύτην ὑποληπτέον γενέσθαι τὴν τέχνην,	ἐκ	τῶν μικρῶν καὶ γλίσχρων θεωρημάτων
[3, 39]	καλουμένοις κώλοις, ἃ συντίθεται μὲν	ἐκ	τῶν ὀνομάτων, συμπληροῖ δὲ τὰς
[3, 40]	παραδείγματα κελεύοντες ἀναστρέφειν, λαμβανέσθω κἀνταῦθα	ἐκ	τῶν πανηγυρικῶν αὐτοῦ λόγων λέξις
[3, 48]	κατεσκεύασται λόγῳ πρῶτον. Τοῖς δ´	ἐκ	τῶν πρώτων μορίων τῆς λέξεως
[3, 19]	ἔργοις τὸ Καὶ τὴν πόλιν	ἐκ	τῶν τότε πραχθέντων ἐγκωμιάζειν ἀξιοῦμεν
[3, 17]	προγόνων ἔργοις, καὶ τὴν πόλιν	ἐκ	τῶν τότε πραχθέντων ἐγκωμιάζειν ἀξιοῦμεν·
[3, 38]	ἐν αὐτοῖς τοῖς ὀνόμασιν, ὅταν	ἐκ	τῶν τραχυνόντων τὴν φωνὴν γραμμάτων
[3, 46]	εἰς τοὺς σχολικοὺς ἐκβῇ χαρακτῆρας	ἐκ	τῶν ὑπομνηματικῶν· ὀλίγα δὲ ληφθέντα,
[3, 37]	τὴν φύσιν οὐδ´ ἀνεπίμικτον, ἀλλ´	ἐκ	τῶν ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 4/09/2009