HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
ὥραν 5
ὥρας 2
ὠργίζετο 1
ὡς 84
Ὡς 3
ὥς 2
ὡσαύτως 1

Fréquences [« »]
76 ἐπὶ
72 κατὰ
82 ταῦτα
84 ὡς
88 τις
91 δὴ
91 μὴ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Denys d'Halicarnasse, Mémoires sur les anciens orateurs, III (Démosthène)

ὡς

Livre, Chap.

[3, 55]   περιέργοις ὀνόμασι χρωμένου, τοτὲ δ´ ὡς ἀηδέσι καὶ φορτικοῖς, ῥᾳδίας ἔχει

[3, 24]   μὴ τοῦθ´, ὅπερ ἐστὶν ἀληθὲς ὡς, ἀκαιρίαν. Τούτοις ἐκεῖνα ἐπιτίθησιν ὁ

[3, 55]   τῆς ποσότητος ἀστοχοῦντα, εἰκότως ἂν ὡς ἁμαρτάνοντα διέβαλλεν. Ὁ δὲ, τούτων

[3, 6]   οἱ κατ´ αὐτὸν ἐκεῖνον γενόμενοι, ὡς ἁμαρτάνοντι τῷ ἀνδρὶ ἐπιτιμῶσιν· ὧν

[3, 58]   μὲν ὡς χαρακτηρικὸν, οἳ δ´ ὡς ἁμάρτημα τοῦ ῥήτορος, ἐσημειώσαντο· λέγω

[3, 56]   ἐγκώμια τῆς Δημοσθένους δεινότητος ὄντα, ὡς ἁμαρτήματα φέρων Αἰσχίνης, οὐκ ἀληθῶς

[3, 12]   διαλεχθείς τι πρὸς αὑτὸν οὕτως ὡς ἂν μεθύων, ὥστε μὴ μαθεῖν

[3, 41]   οὐδείς ἐστι χαρακτὴρ ἴδιος· ἀλλ´ ὡς ἂν οἱ μετιόντες αὐτῶν προαιρέσεως

[3, 22]   ἔνι τῷ βουλομένῳ ἐν ἡδονῇ ὡς ἀνάγνωσμα διελθεῖν, ἀλλ´ αὐτοὶ διδάσκουσι

[3, 50]   τε ἐξαλλαγαῖς καὶ τοῖς σχηματισμοῖς, ὡς ἅπαντες ἴσασι· καί μοι δοκεῖ

[3, 22]   ὑποκρίσει, ἧς δεινότατος ἀσκητὴς ἐγένετο, ὡς ἅπαντές τε ὁμολογοῦσι, καὶ ἐξ

[3, 11]   γεγενημένων οὐθὲν εἶπεν. ἔλεγε δ´, ὡς αὐτὸς μὲν δειπνῶν τύχοι· οὗτος

[3, 5]   ἐν τοῖς τοιούτοις παρ´ αὐτῷ, ὡς αὐτῷ καὶ Δημήτριος ὁ Φαληρεὺς

[3, 12]   λυπούμενοι, τὸ μὲν πρῶτον ἀπεπεμψάμεθα· ὡς δ´ ἐχλεύαζον ἡμᾶς, καὶ οὐκ

[3, 23]   μὲν ἐμοὶ δοκεῖ, Θουκυδίδην παραμιμούμενος· ὡς δὲ αὐτός φησιν, Ἀρχίνον καὶ

[3, 12]   δὲ πράγματος εἰς τοῦτο παρελθόντος, ὡς δεῦρο ἀνήλθομεν, ἦν ἡμῖν, οἷον

[3, 53]   ταῦτα οὐ πάνυ εὐτυχεῖ χρησάμενος, ὡς Δημήτριός τε ὁ Φαληρεύς φησι,

[3, 48]   δόσιν. Ἐνθυμηθεὶς δέ, ὥσπερ ἔφην, ὡς διὰ τῶν αὐτῶν τούτων θεωρημάτων

[3, 30]   ἐπέσκηπτον ὑμῖν ἀπαγγέλλειν, καί ἐγὼ, ὡς δύναμαι, προθυμότατα ἀπαγγέλλω. Αὕτη δοκεῖ

[3, 56]   οὐδὲν μᾶλλον διαβάλλειν δυνάμενος, ἀπερισκέπτως, ὡς ἐγὼ κρίνω, συκοφαντεῖ. ~Νζ' Τὸ

[3, 31]   τοίνυν τοῦτ´ ἐπεχείρησα νῦν λέγειν ὡς ἐγὼ προήγαγον ὑμᾶς ἄξια τῶν

[3, 23]   δέ τινων ἤκουσα ἐγὼ λεγόντων, ὡς εἰ καὶ παρὰ θεοῖς διάλεκτός

[3, 47]   ὄντων τελῶν περὶ πᾶν ἔργον, ὡς εἰπεῖν, ὧν τε φύσις δημιουργὸς,

[3, 40]   μὴ λυπῆσαι τὰς ἀκοὰς προβαίνῃ· ὡς εἰσὶν αἵ τε παρισώσεις καὶ

[3, 18]   ἔστιν ὧν ἄν τις αὐτὴν ὡς ἐλλειπόντων μέμψαιτο, καὶ οὐ, μὰ

[3, 39]   ἀναγκαίας· ἀλλ´ εἰ δεῖ τἀληθές, ὡς ἐμὴ δόξα, εἰπεῖν, ἁπάντων κυριώτατον

[3, 28]   ἔχουσα τῆς περιμαχήτου πόλεως ἄξιον, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ. Ποῖος γὰρ ἐνθάδε

[3, 38]   καὶ χάρις ἀβίαστος. Ἀρκεῖ γάρ, ὡς ἐν εἰδόσι λέγοντας, ὅτι φύσιν

[3, 14]   ἐν τῷ παρόντι χρήσομαι βραχυτάτοις, ὡς ἐν εἰδόσι λέγων. Ἔστι δὴ

[3, 42]   κἀκείνου λέξεις. Ἡ γὰρ ὑπόμνησις ὡς ἐν εἰδόσιν. Καὶ ταῦτα δὲ

[3, 57]   καὶ φορτικαὶ καὶ ἄγροικοι κατασκευαί, ὡς ἐν τοῖς κατ´ Ἀριστογείτονος βʹ

[3, 45]   αὐτοῖς ἀποδιδόντα τῆς λέξεως ἁρμονίαν, ὡς ἐν τῷ κατὰ Ἀριστοκράτους πεποίηκε

[3, 31]   Ἑλλήνων προεστάναι; Ἀλλ´ οὐκ ἦν, ὡς ἔοικε, ταῦτα τοῖς τότε Ἀθηναίοις

[3, 6]   δὴ τὸ λαμπρότατον. σθετο γάρ, ὡς ἔοικεν, τῆς ἰδίας ἀπειροκαλίας, καὶ

[3, 38]   τῆς ἁρμονίας ταύτης ἐστὶν ἰδίωμα, ὡς ἐπὶ τὸ πολύ. Ἕτερον δὲ,

[3, 37]   οὐδ´ ἀνεπίμικτον, ἀλλ´ ἐκ τῶν ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ συμβεβηκότων αὐτοῖς

[3, 34]   τῇ στριφνότητι καὶ τῷ πικραίνειν ὡς ἐπὶ τὸ πολύ· ταῦτα γάρ

[3, 9]   ἑρμηνείαν ἐξενηνέχθαι τὰ νοήματα, μηδ´ ὡς ἔστι τοῖς ἄλλοις σύνηθες, λέγειν

[3, 40]   δὲ τὸ ἡδύ· ἔπειτα οὐχ ὡς ἔτυχεν ἀξιοῖ ταῦτα τιθέναι οὐδὲ

[3, 47]   Ἐρῶ δὴ καὶ περὶ τούτων ὡς ἔχω δόξης. Δυεῖν ὄντων τελῶν

[3, 9]   μὴ συνήθη τοῖς πολλοῖς, μηδ´ ὡς ἡ φύσις ἀπαιτεῖ. Ὃ δὲ

[3, 12]   ὥστε ἐπειδὴ θᾶττον συνεσκότασεν, εὐθὺς ὡς ἡμᾶς εἰσεπήδησαν ταύτῃ τῇ ἑσπέρᾳ·

[3, 11]   καὶ ἐπίβουλος εἶναι, ἐκέλευσεν αὐτόν, ὡς ἡμεῖς ἔκ τε τῶν πεπραγμένων

[3, 30]   εὐκλείᾳ· εἰ δὲ μή, ἴστε ὡς ἡμῖν, ἂν μὲν νικῶμεν ὑμᾶς

[3, 48]   καλεῖται, εἴτε τρία ταῦτ´ ἐστίν, ὡς Θεοδέκτῃ τε καὶ Ἀριστοτέλει δοκεῖ,

[3, 54]   ἅμα πάντα θεοὶ δόσαν ἀνθρώποισιν, ὡς καὶ τοὺς ἀστεϊσμοὺς ἅμα ἐν

[3, 27]   τὴν τῶν ἔργων πρᾶξιν ἐπιδείξωμεν, ὡς καλὴν καὶ ἀξίαν ἀποφηναμένην. Οὐκ

[3, 53]   λόγος, ὁ περὶ τῆς ὑποκρίσεως, ὡς κεκόσμηκε τὴν λέξιν ἁνήρ, ἀναγκαίας

[3, 53]   καὶ τὰ σχήματα τοῦ σώματος, ὡς κράτιστα ἕξειν ἔμελλεν, οὐ μικρῷ

[3, 11]   Ἀντίμαχος δὲ, ὠργίζετο μὲν αὐτοῖς, ὡς μεγάλα ἡμαρτηκόσιν· ὅμως δὲ μάρτυρας

[3, 6]   ὄν. Τοῦτο δὲ παθεῖν ἔοικεν, ὡς μὲν ἐγὼ νομίζω, τραφεὶς μὲν

[3, 23]   ᾧ τὸν ἐπιτάφιον διεξέρχεται λόγον, ὡς μὲν ἐμοὶ δοκεῖ, Θουκυδίδην παραμιμούμενος·

[3, 3]   εἴωθεν; Τι δῆτα ἔχειν τοιοῦτον, ὡς μηδὲν ἔτι τοιοῦτον ἔσται; Πρῶτον

[3, 38]   μορίων ᾖ γράμματα τοῖς ἡγουμένοις, ὡς μηδὲν τῶν ἐπιφερομένων μήτε συναλείφεσθαι

[3, 27]   καὶ τρεφομένους οὐχ ὑπὸ μητρυιᾶς, ὡς οἱ ἄλλοι, ἀλλ´ ὑπὸ μητρὸς

[3, 3]   εἴτε Θρασύμαχος ὁ Καλχηδόνιος ἦν, ὡς οἴεται Θεόφραστος· εἴτε ἄλλος τις,

[3, 36]   ~Τουτὶ μὲν οὖν τὸ μέρος, ὡς οὐ πολλοῦ λόγου δεόμενον, λέγω

[3, 24]   ἀνδράσι, τίς ἂν ταύτην ἐμέμψατο ὡς οὐ σαφῆ; Ἀλλὰ τοῦτο ἥδιον

[3, 31]   ἐγκώμια ὑμῶν ἀφαιρεῖται. Εἰ γὰρ ὡς οὐ τὰ βέλτιστα ἐμοῦ πολιτευσαμένου

[3, 17]   χείρω τοὺς δημαγωγοὺς ἀποφαίνων αἰτίους, ὡς οὐ τὰ κράτιστα εἰσηγουμένους, ἀλλὰ

[3, 54]   κατάλογον, καὶ ταχεῖαν ἀναίρεσιν διέξεισιν, ὡς οὐδ´ ἴχνος ἔτι λοιπὸν ἐχουσῶν

[3, 34]   ἀποφαίνουσιν οἱ τεχνογράφοι τὴν διήγησιν· ὡς οὐκ ἀλλαχοῦ οὐδαμοῦ δέον ἐξετάζεσθαι

[3, 12]   οἱ τουτουὶ Κόνωνος ἐγγὺς ἡμῶν, ὡς οὐκ ἂν ἐβουλόμην. Ἡ γὰρ

[3, 3]   τὸ χρήσιμον εἴληφεν ἑκατέρας δυνάμεως· ὡς οὐκ ἴσῃ βουλήσει κέχρηται, παράδειγμα

[3, 12]   τῆς τούτου σημεῖον, καὶ τεκμήριον ὡς πᾶν τὸ πρᾶγμα ὑπὸ τούτου

[3, 7]   Κἀνταῦθα οὐκ ἄκαιρος ἡ ἀλληγορία, ὡς παρὰ Πλάτωνι. ~Η' Ἀλλὰ γάρ,

[3, 23]   οὐδὲ δύνανται. Πᾶσαν εἰρωνείαν ἀφείς, ὡς πέφυκα, διαλέξομαι. Ὃν δὲ ἀξιῶ

[3, 55]   συκοφαντῶν, ὥσπερ ἔφην, τοτὲ μὲν ὡς πικροῖς καὶ περιέργοις ὀνόμασι χρωμένου,

[3, 23]   ὢν αὐτῶν διαλέγεται θεὸς, ἢ ὡς Πλάτων. Πρὸς δὴ τοιαύτας ὑπολήψεις

[3, 32]   πρὸς ἀγῶνας ἐπιτήδειον· τοῦτο γὰρ, ὡς πρὸς εἰδότας ὁμοίως ἅπαντας, οὐδὲ

[3, 39]   παραπληρώμασι τῶν ὀνομάτων οὐκ ἀναγκαίοις, ὡς πρὸς τὴν ὑποκειμένην διάνοιαν, χρωμένας

[3, 36]   ἐκ συνηθείας χρονίου κατασκευαζομένην ὑπόληψιν, ὡς σπουδῆς ἀξίων, ὧν ἂν τοὺς

[3, 39]   τὸ ἐμπερίοδον ἥδε ἡ σύνθεσις ὡς τὰ πολλά. Ἀποιήτως δέ πως

[3, 11]   ἔφασκε. συμβουλευόντων δὲ τῶν εἰσελθόντων ὡς τάχιστα λῦσαι, καὶ τὰ γεγενημένα

[3, 40]   σπουδῇ τὰς τῶν φωνηέντων συμβολὰς, ὡς τὴν λειότητα καὶ τὴν εὐέπειαν

[3, 18]   παντὸς ἀξιῶν εἶναι τὴν διάλεκτον, ὡς τῆς ἡδονῆς ἅπαν ἐχούσης ἐν

[3, 48]   χρόνων· εἴτε ἀπὸ τριῶν βραχειῶν, ὡς τοῖς περὶ Ἀριστόξενον ἔδοξεν, ὃς

[3, 56]   ἑρμηνείας διασύρων, καὶ ταῦτα εἴρηκεν, ὡς τοῦ Δημοσθένους περὶ ἑκάτερον αὐτῶν

[3, 12]   εὐλαβεῖσθαι καὶ φυλάττεσθαι μὴ πλησιάζειν ὡς τοὺς τοιούτους. Πρῶτον μὲν οὖν,

[3, 14]   ἐκείνῳ δοθέντων. Οὗτος γάρ ἀνὴρ, ὡς ὑμῶν τινῶν ἔστιν ἀκοῦσαι, τῶν

[3, 9]   καὶ χειροτονεῖν ὑμεῖς, ἐξ ὧν ὡς φαυλότατα τὰ πράγματα ἤμελλεν ἕξειν,

[3, 31]   κελεύων ὑμᾶς ἐμοὶ πικρῶς ἔχειν, ὡς φόβων καὶ κινδύνων αἰτίῳ τῇ

[3, 58]   που κἀκεῖνό τινες οἳ μὲν ὡς χαρακτηρικὸν, οἳ δ´ ὡς ἁμάρτημα

[3, 30]   καὶ μητέρας, ἀεὶ χρὴ παραμυθεῖσθαι, ὡς χρὴ ῥᾷστα φέρειν τὴν συμφοράν,

Livre, Chap.
[3, 55]	περιέργοις ὀνόμασι χρωμένου, τοτὲ δ´	ὡς	ἀηδέσι καὶ φορτικοῖς, ῥᾳδίας ἔχει
[3, 24]	μὴ τοῦθ´, ὅπερ ἐστὶν ἀληθὲς	ὡς,	ἀκαιρίαν. Τούτοις ἐκεῖνα ἐπιτίθησιν ὁ
[3, 55]	τῆς ποσότητος ἀστοχοῦντα, εἰκότως ἂν	ὡς	ἁμαρτάνοντα διέβαλλεν. Ὁ δὲ, τούτων
[3, 6]	οἱ κατ´ αὐτὸν ἐκεῖνον γενόμενοι,	ὡς	ἁμαρτάνοντι τῷ ἀνδρὶ ἐπιτιμῶσιν· ὧν
[3, 58]	μὲν ὡς χαρακτηρικὸν, οἳ δ´	ὡς	ἁμάρτημα τοῦ ῥήτορος, ἐσημειώσαντο· λέγω
[3, 56]	ἐγκώμια τῆς Δημοσθένους δεινότητος ὄντα,	ὡς	ἁμαρτήματα φέρων Αἰσχίνης, οὐκ ἀληθῶς
[3, 12]	διαλεχθείς τι πρὸς αὑτὸν οὕτως	ὡς	ἂν μεθύων, ὥστε μὴ μαθεῖν
[3, 41]	οὐδείς ἐστι χαρακτὴρ ἴδιος· ἀλλ´	ὡς	ἂν οἱ μετιόντες αὐτῶν προαιρέσεως
[3, 22]	ἔνι τῷ βουλομένῳ ἐν ἡδονῇ	ὡς	ἀνάγνωσμα διελθεῖν, ἀλλ´ αὐτοὶ διδάσκουσι
[3, 50]	τε ἐξαλλαγαῖς καὶ τοῖς σχηματισμοῖς,	ὡς	ἅπαντες ἴσασι· καί μοι δοκεῖ
[3, 22]	ὑποκρίσει, ἧς δεινότατος ἀσκητὴς ἐγένετο,	ὡς	ἅπαντές τε ὁμολογοῦσι, καὶ ἐξ
[3, 11]	γεγενημένων οὐθὲν εἶπεν. ἔλεγε δ´,	ὡς	αὐτὸς μὲν δειπνῶν τύχοι· οὗτος
[3, 5]	ἐν τοῖς τοιούτοις παρ´ αὐτῷ,	ὡς	αὐτῷ καὶ Δημήτριος ὁ Φαληρεὺς
[3, 12]	λυπούμενοι, τὸ μὲν πρῶτον ἀπεπεμψάμεθα·	ὡς	δ´ ἐχλεύαζον ἡμᾶς, καὶ οὐκ
[3, 23]	μὲν ἐμοὶ δοκεῖ, Θουκυδίδην παραμιμούμενος·	ὡς	δὲ αὐτός φησιν, Ἀρχίνον καὶ
[3, 12]	δὲ πράγματος εἰς τοῦτο παρελθόντος,	ὡς	δεῦρο ἀνήλθομεν, ἦν ἡμῖν, οἷον
[3, 53]	ταῦτα οὐ πάνυ εὐτυχεῖ χρησάμενος,	ὡς	Δημήτριός τε ὁ Φαληρεύς φησι,
[3, 48]	δόσιν. Ἐνθυμηθεὶς δέ, ὥσπερ ἔφην,	ὡς	διὰ τῶν αὐτῶν τούτων θεωρημάτων
[3, 30]	ἐπέσκηπτον ὑμῖν ἀπαγγέλλειν, καί ἐγὼ,	ὡς	δύναμαι, προθυμότατα ἀπαγγέλλω. Αὕτη δοκεῖ
[3, 56]	οὐδὲν μᾶλλον διαβάλλειν δυνάμενος, ἀπερισκέπτως,	ὡς	ἐγὼ κρίνω, συκοφαντεῖ. ~Νζ' Τὸ
[3, 31]	τοίνυν τοῦτ´ ἐπεχείρησα νῦν λέγειν	ὡς	ἐγὼ προήγαγον ὑμᾶς ἄξια τῶν
[3, 23]	δέ τινων ἤκουσα ἐγὼ λεγόντων,	ὡς	εἰ καὶ παρὰ θεοῖς διάλεκτός
[3, 47]	ὄντων τελῶν περὶ πᾶν ἔργον,	ὡς	εἰπεῖν, ὧν τε φύσις δημιουργὸς,
[3, 40]	μὴ λυπῆσαι τὰς ἀκοὰς προβαίνῃ·	ὡς	εἰσὶν αἵ τε παρισώσεις καὶ
[3, 18]	ἔστιν ὧν ἄν τις αὐτὴν	ὡς	ἐλλειπόντων μέμψαιτο, καὶ οὐ, μὰ
[3, 39]	ἀναγκαίας· ἀλλ´ εἰ δεῖ τἀληθές,	ὡς	ἐμὴ δόξα, εἰπεῖν, ἁπάντων κυριώτατον
[3, 28]	ἔχουσα τῆς περιμαχήτου πόλεως ἄξιον,	ὡς	ἐμοὶ δοκεῖ. Ποῖος γὰρ ἐνθάδε
[3, 38]	καὶ χάρις ἀβίαστος. Ἀρκεῖ γάρ,	ὡς	ἐν εἰδόσι λέγοντας, ὅτι φύσιν
[3, 14]	ἐν τῷ παρόντι χρήσομαι βραχυτάτοις,	ὡς	ἐν εἰδόσι λέγων. Ἔστι δὴ
[3, 42]	κἀκείνου λέξεις. Ἡ γὰρ ὑπόμνησις	ὡς	ἐν εἰδόσιν. Καὶ ταῦτα δὲ
[3, 57]	καὶ φορτικαὶ καὶ ἄγροικοι κατασκευαί,	ὡς	ἐν τοῖς κατ´ Ἀριστογείτονος βʹ
[3, 45]	αὐτοῖς ἀποδιδόντα τῆς λέξεως ἁρμονίαν,	ὡς	ἐν τῷ κατὰ Ἀριστοκράτους πεποίηκε
[3, 31]	Ἑλλήνων προεστάναι; Ἀλλ´ οὐκ ἦν,	ὡς	ἔοικε, ταῦτα τοῖς τότε Ἀθηναίοις
[3, 6]	δὴ τὸ λαμπρότατον. σθετο γάρ,	ὡς	ἔοικεν, τῆς ἰδίας ἀπειροκαλίας, καὶ
[3, 38]	τῆς ἁρμονίας ταύτης ἐστὶν ἰδίωμα,	ὡς	ἐπὶ τὸ πολύ. Ἕτερον δὲ,
[3, 37]	οὐδ´ ἀνεπίμικτον, ἀλλ´ ἐκ τῶν	ὡς	ἐπὶ τὸ πολὺ συμβεβηκότων αὐτοῖς
[3, 34]	τῇ στριφνότητι καὶ τῷ πικραίνειν	ὡς	ἐπὶ τὸ πολύ· ταῦτα γάρ
[3, 9]	ἑρμηνείαν ἐξενηνέχθαι τὰ νοήματα, μηδ´	ὡς	ἔστι τοῖς ἄλλοις σύνηθες, λέγειν
[3, 40]	δὲ τὸ ἡδύ· ἔπειτα οὐχ	ὡς	ἔτυχεν ἀξιοῖ ταῦτα τιθέναι οὐδὲ
[3, 47]	Ἐρῶ δὴ καὶ περὶ τούτων	ὡς	ἔχω δόξης. Δυεῖν ὄντων τελῶν
[3, 9]	μὴ συνήθη τοῖς πολλοῖς, μηδ´	ὡς	ἡ φύσις ἀπαιτεῖ. Ὃ δὲ
[3, 12]	ὥστε ἐπειδὴ θᾶττον συνεσκότασεν, εὐθὺς	ὡς	ἡμᾶς εἰσεπήδησαν ταύτῃ τῇ ἑσπέρᾳ·
[3, 11]	καὶ ἐπίβουλος εἶναι, ἐκέλευσεν αὐτόν,	ὡς	ἡμεῖς ἔκ τε τῶν πεπραγμένων
[3, 30]	εὐκλείᾳ· εἰ δὲ μή, ἴστε	ὡς	ἡμῖν, ἂν μὲν νικῶμεν ὑμᾶς
[3, 48]	καλεῖται, εἴτε τρία ταῦτ´ ἐστίν,	ὡς	Θεοδέκτῃ τε καὶ Ἀριστοτέλει δοκεῖ,
[3, 54]	ἅμα πάντα θεοὶ δόσαν ἀνθρώποισιν,	ὡς	καὶ τοὺς ἀστεϊσμοὺς ἅμα ἐν
[3, 27]	τὴν τῶν ἔργων πρᾶξιν ἐπιδείξωμεν,	ὡς	καλὴν καὶ ἀξίαν ἀποφηναμένην. Οὐκ
[3, 53]	λόγος, ὁ περὶ τῆς ὑποκρίσεως,	ὡς	κεκόσμηκε τὴν λέξιν ἁνήρ, ἀναγκαίας
[3, 53]	καὶ τὰ σχήματα τοῦ σώματος,	ὡς	κράτιστα ἕξειν ἔμελλεν, οὐ μικρῷ
[3, 11]	Ἀντίμαχος δὲ, ὠργίζετο μὲν αὐτοῖς,	ὡς	μεγάλα ἡμαρτηκόσιν· ὅμως δὲ μάρτυρας
[3, 6]	ὄν. Τοῦτο δὲ παθεῖν ἔοικεν,	ὡς	μὲν ἐγὼ νομίζω, τραφεὶς μὲν
[3, 23]	ᾧ τὸν ἐπιτάφιον διεξέρχεται λόγον,	ὡς	μὲν ἐμοὶ δοκεῖ, Θουκυδίδην παραμιμούμενος·
[3, 3]	εἴωθεν; Τι δῆτα ἔχειν τοιοῦτον,	ὡς	μηδὲν ἔτι τοιοῦτον ἔσται; Πρῶτον
[3, 38]	μορίων ᾖ γράμματα τοῖς ἡγουμένοις,	ὡς	μηδὲν τῶν ἐπιφερομένων μήτε συναλείφεσθαι
[3, 27]	καὶ τρεφομένους οὐχ ὑπὸ μητρυιᾶς,	ὡς	οἱ ἄλλοι, ἀλλ´ ὑπὸ μητρὸς
[3, 3]	εἴτε Θρασύμαχος ὁ Καλχηδόνιος ἦν,	ὡς	οἴεται Θεόφραστος· εἴτε ἄλλος τις,
[3, 36]	~Τουτὶ μὲν οὖν τὸ μέρος,	ὡς	οὐ πολλοῦ λόγου δεόμενον, λέγω
[3, 24]	ἀνδράσι, τίς ἂν ταύτην ἐμέμψατο	ὡς	οὐ σαφῆ; Ἀλλὰ τοῦτο ἥδιον
[3, 31]	ἐγκώμια ὑμῶν ἀφαιρεῖται. Εἰ γὰρ	ὡς	οὐ τὰ βέλτιστα ἐμοῦ πολιτευσαμένου
[3, 17]	χείρω τοὺς δημαγωγοὺς ἀποφαίνων αἰτίους,	ὡς	οὐ τὰ κράτιστα εἰσηγουμένους, ἀλλὰ
[3, 54]	κατάλογον, καὶ ταχεῖαν ἀναίρεσιν διέξεισιν,	ὡς	οὐδ´ ἴχνος ἔτι λοιπὸν ἐχουσῶν
[3, 34]	ἀποφαίνουσιν οἱ τεχνογράφοι τὴν διήγησιν·	ὡς	οὐκ ἀλλαχοῦ οὐδαμοῦ δέον ἐξετάζεσθαι
[3, 12]	οἱ τουτουὶ Κόνωνος ἐγγὺς ἡμῶν,	ὡς	οὐκ ἂν ἐβουλόμην. Ἡ γὰρ
[3, 3]	τὸ χρήσιμον εἴληφεν ἑκατέρας δυνάμεως·	ὡς	οὐκ ἴσῃ βουλήσει κέχρηται, παράδειγμα
[3, 12]	τῆς τούτου σημεῖον, καὶ τεκμήριον	ὡς	πᾶν τὸ πρᾶγμα ὑπὸ τούτου
[3, 7]	Κἀνταῦθα οὐκ ἄκαιρος ἡ ἀλληγορία,	ὡς	παρὰ Πλάτωνι. ~Η' Ἀλλὰ γάρ,
[3, 23]	οὐδὲ δύνανται. Πᾶσαν εἰρωνείαν ἀφείς,	ὡς	πέφυκα, διαλέξομαι. Ὃν δὲ ἀξιῶ
[3, 55]	συκοφαντῶν, ὥσπερ ἔφην, τοτὲ μὲν	ὡς	πικροῖς καὶ περιέργοις ὀνόμασι χρωμένου,
[3, 23]	ὢν αὐτῶν διαλέγεται θεὸς, ἢ	ὡς	Πλάτων. Πρὸς δὴ τοιαύτας ὑπολήψεις
[3, 32]	πρὸς ἀγῶνας ἐπιτήδειον· τοῦτο γὰρ,	ὡς	πρὸς εἰδότας ὁμοίως ἅπαντας, οὐδὲ
[3, 39]	παραπληρώμασι τῶν ὀνομάτων οὐκ ἀναγκαίοις,	ὡς	πρὸς τὴν ὑποκειμένην διάνοιαν, χρωμένας
[3, 36]	ἐκ συνηθείας χρονίου κατασκευαζομένην ὑπόληψιν,	ὡς	σπουδῆς ἀξίων, ὧν ἂν τοὺς
[3, 39]	τὸ ἐμπερίοδον ἥδε ἡ σύνθεσις	ὡς	τὰ πολλά. Ἀποιήτως δέ πως
[3, 11]	ἔφασκε. συμβουλευόντων δὲ τῶν εἰσελθόντων	ὡς	τάχιστα λῦσαι, καὶ τὰ γεγενημένα
[3, 40]	σπουδῇ τὰς τῶν φωνηέντων συμβολὰς,	ὡς	τὴν λειότητα καὶ τὴν εὐέπειαν
[3, 18]	παντὸς ἀξιῶν εἶναι τὴν διάλεκτον,	ὡς	τῆς ἡδονῆς ἅπαν ἐχούσης ἐν
[3, 48]	χρόνων· εἴτε ἀπὸ τριῶν βραχειῶν,	ὡς	τοῖς περὶ Ἀριστόξενον ἔδοξεν, ὃς
[3, 56]	ἑρμηνείας διασύρων, καὶ ταῦτα εἴρηκεν,	ὡς	τοῦ Δημοσθένους περὶ ἑκάτερον αὐτῶν
[3, 12]	εὐλαβεῖσθαι καὶ φυλάττεσθαι μὴ πλησιάζειν	ὡς	τοὺς τοιούτους. Πρῶτον μὲν οὖν,
[3, 14]	ἐκείνῳ δοθέντων. Οὗτος γάρ ἀνὴρ,	ὡς	ὑμῶν τινῶν ἔστιν ἀκοῦσαι, τῶν
[3, 9]	καὶ χειροτονεῖν ὑμεῖς, ἐξ ὧν	ὡς	φαυλότατα τὰ πράγματα ἤμελλεν ἕξειν,
[3, 31]	κελεύων ὑμᾶς ἐμοὶ πικρῶς ἔχειν,	ὡς	φόβων καὶ κινδύνων αἰτίῳ τῇ
[3, 58]	που κἀκεῖνό τινες οἳ μὲν	ὡς	χαρακτηρικὸν, οἳ δ´ ὡς ἁμάρτημα
[3, 30]	καὶ μητέρας, ἀεὶ χρὴ παραμυθεῖσθαι,	ὡς	χρὴ ῥᾷστα φέρειν τὴν συμφοράν,

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 4/09/2009