Livre, Chap. |
[3, 22] |
ὅποι
ποτ´
ἂν
ἡμᾶς
ὁ
|
λόγος |
ἄγῃ,
πορευόμεθα·
πῶς
τότε
Ἀθηναῖοί |
[3, 42] |
μονόκωλος
ᾖ
μηδὲ
αὐστηρὸς
ὁ
|
λόγος, |
ἀλλ´
ἔχῃ
τινὰς
εὐπαιδεύτους
διαγωγάς· |
[3, 26] |
Ἐνταῦθα
τοῖς
μὲν
ἔργοις
ὁ
|
λόγος |
ἀντίκειται,
τῷ
δὲ
πραχθῆναι
τὸ |
[3, 34] |
εὐσύνοπτος
μᾶλλον
γένηταί
μοι
ὁ
|
λόγος. |
Δοκεῖ
δή
μοι
τῶν
μὲν |
[3, 14] |
μετριωτάτῃ
κατασκευῇ
λέξεως
κεχρῆσθαι
ὁ
|
λόγος. |
Εἰ
μὲν
οὖν
χρόνον
ἀρκοῦντα |
[3, 27] |
γὰρ
δή
που
κατάλληλος
ὁ
|
λόγος, |
εἰ
πρὸς
τὴν
γένεσιν
ἀναφέρων, |
[3, 46] |
τὰ
παραδείγματα.
Πολὺς
ἂν
εἴη
|
λόγος |
εἰ
τὰς
διαφορὰς
ἁπάσας
βουλοίμην |
[3, 23] |
τὸ
μέρος.
Δικανικὸς
μὲν
οὖν
|
λόγος |
εἷς
ἐστι
Πλάτωνι,
Σωκράτους
ἀπολογία, |
[3, 25] |
ἔχοι
τις
ἄν·
ἀλλ´
ἀπόχρη
|
λόγος |
εἷς
οὗτος
ἐπιδείξασθαι
τὴν
κενοσπουδίαν |
[3, 13] |
ἔμελλε
τοῦ
μετρίου
γενήσεσθαι
ὁ
|
λόγος. |
Ἐν
οἷς
δῆλός
ἐστι
περὶ |
[3, 9] |
τοιοῦτόν
ἐστιν.
Ἁπλῶς
ἂν
ὁ
|
λόγος |
ἐστὶ
καὶ
κατ´
εὐθεῖαν
ἑρμηνείαν |
[3, 43] |
δέ,
ὃ
προσαπαιτεῖν
ἔοικεν
ὁ
|
λόγος, |
ἔτι
προσθείς,
ἐπὶ
τὰ
λοιπὰ |
[3, 27] |
γένεσιν
ἀναφέρων,
ὑπὲρ
ἧς
ὁ
|
λόγος |
ἦν,
ἐπέθηκεν·
Ἄλλοθεν
αὐτῆς
ἡκούσης |
[3, 48] |
θεωρημάτων
ὅ
τε
ἡδὺς
γίνεται
|
λόγος |
καὶ
ὁ
καλός,
ἐσκόπει
πάλιν, |
[3, 46] |
ἵνα
μοι
μείζονα
πίστιν
ὁ
|
λόγος |
λάβῃ,
τῶν
ἔργων
τοῦ
ῥήτορος |
[3, 33] |
ἵνα
τὴν
φυσικὴν
ὁδὸν
ὁ
|
λόγος |
μοι
λάβῃ,
τοὺς
χαρακτῆρας
τῶν |
[3, 8] |
Ἀλλὰ
γάρ,
ἵνα
μὴ
ὁ
|
λόγος |
μοι
προβῇ,
Πλάτωνα
μὲν
ἐάσω, |
[3, 53] |
~Νγ'
Εἷς
ἔτι
μοι
καταλείπεται
|
λόγος, |
ὁ
περὶ
τῆς
ὑποκρίσεως,
ὡς |
[3, 13] |
πρέσβεις
τοὺς
παρὰ
Φιλίππου
ῥηθεὶς
|
λόγος, |
ὃν
ἐπιγράφει
Καλλίμαχος
ὑπὲρ
Ἁλονήσου, |
[3, 21] |
βραχὺς
καὶ
γνώριμος
ὑμῖν
ὁ
|
λόγος. |
Οὐ
γὰρ
ἀλλοτρίοις
χρωμένοις
ὑμῖν |
[3, 15] |
τῶν
ὀλίγων
καὶ
εὐπαιδεύτων
στοχαζόμενος
|
λόγος, |
οὐκ
ἔσται
τῷ
φαύλῳ
καὶ |
[3, 10] |
χαρακτῆρα,
εἴπωμεν.
Ἀπαιτεῖ
γὰρ
ὁ
|
λόγος. |
Οὐχὶ
τῷ
ποιῷ,
μὰ
Δία· |
[3, 20] |
τῇ
λέξει,
περὶ
ἧς
ὁ
|
λόγος. |
Τό
τε
πρᾶγμα
ὅλον
ἐστὶν |