Livre, Chap.
[3, 3]	τοῦ τελειῶσαι, ῥητόρων μὲν, Ἰσοκράτης	ὁ	Ἀθηναῖος ἐγένετο· φιλοσόφων δὲ, Πλάτων
[3, 12]	Ἀλκιβιάδης, Σπίνθαρος ὁ Εὐβούλου, Θεογένης	ὁ	Ἀνδρομένους, πολλοί τινες· οὓς ἐξαναστήσας
[3, 12]	καὶ ὁ υἱὸς αὐτοῦ, καὶ	ὁ	Ἀνδρομένους υἱὸς, ἐμοὶ περιπεσόντες, τὸ
[3, 54]	τὴν ἀλήθειαν. Καὶ αὖθις ἐπιφέρει	ὁ	ἀνήρ· Ἀλλὰ Θετταλία πῶς ἔχει;
[3, 53]	τῶν ἄλλων, πρόνοιαν ἔσχεν οὗτος	ὁ	ἀνήρ. Διττὴν δὲ τὴν φύσιν
[3, 24]	τὰς ταφὰς νομίμων τοῦτο ὑπελάμβανεν	ὁ	ἀνὴρ εἶναι· λέγω δὴ τὸ
[3, 45]	τεκμαίρομαι, ὅτι ταύτην τὴν γνώμην	ὁ	ἀνὴρ εἶχεν. Ὁρῶ γὰρ αὐτόν,
[3, 24]	ὡς, ἀκαιρίαν. Τούτοις ἐκεῖνα ἐπιτίθησιν	ὁ	ἀνήρ· Λόγῳ δὲ δὴ τὸν
[3, 35]	καὶ τῶν ὀνομάτων ᾗ κέχρηται	ὁ	ἀνήρ. Ὅτι μὲν οὖν περιττή
[3, 19]	ἐν ταύταις ταῖς ἀρεταῖς ἐνδεέστερος	ὁ	ἀνήρ, πάρεστι τῷ βουλομένῳ σκοπεῖν
[3, 27]	μηνύματα τοιαῦτα. ~Κζ' Προειπὼν γὰρ	ὁ	ἀνήρ, ποῖόν τι σχῆμα λαβεῖν
[3, 44]	φύσει τε καὶ πείρᾳ διδαχθεὶς	ὁ	ἀνὴρ, πρῶτον μὲν ἐκεῖνο καταμαθεῖν,
[3, 58]	λέγουσι· κέχρηται γὰρ αὐτῷ χρησίμως	ὁ	ἀνήρ, ὥσπερ καὶ τῇ τμητικῇ
[3, 26]	ἀκουσάντων. Ἆρά γε ὁμοίως ἡρμήνευται	ὁ	αὐτὸς νοῦς οὑτοσὶ τοῖς ποιηταῖς,
[3, 23]	ἀνθρώπων κέχρηται γένος, οὐκ ἄλλως	ὁ	βασιλεὺς ὢν αὐτῶν διαλέγεται θεὸς,
[3, 15]	ἀξιῶν, καταφρονηθήσεται πρὸς τῶν χαριεστέρων·	ὁ	δ´ ἀμφότερα τά κριτήρια πείθειν
[3, 46]	ἁπάσας βουλοίμην λέγειν, ὅσας ἐκεῖνος	ὁ	δαιμόνιος ἀνὴρ ὁρῶν καὶ πρὸς
[3, 26]	ποθὲν ἢ μόχθον πατρίδων· ἀλλ´	ὁ	δαιμόνιος ἑρμηνεῦσαι Πλάτων. Καὶ οὐ
[3, 54]	ὧν ἑτέροις τισὶν ἔδωκεν ἀγαθῶν	ὁ	δαίμων, ἐκείνῳ ἐφθόνησεν. ~Νε' Ἃ
[3, 31]	πέπρακται· τῇ τύχῃ δέ, ἣν	ὁ	δαίμων ἔνειμεν ἑκάστοις, ταύτῃ κέχρηνται.
[3, 3]	εἰς τοιοῦτον ἡμᾶς ἀνέθετο χρόνον	ὁ	δαίμων, ὥστε τῆς πόλεως ἀκούειν·
[3, 1]	ὁ μὲν χαλεπαίνων πιστὸς ἀεί·	ὁ	δὲ ἀντιλέγων αὐτῷ, ὕποπτος. Ἐπιβουλεύσας
[3, 31]	καὶ τὸν αὐτόματον θάνατον περιμένει·	ὁ	δὲ καὶ τῇ πατρίδι, ὑπὲρ
[3, 13]	ἐσπουδακὼς ἢ περὶ τὴν ἀκρίβειαν·	ὁ	δὲ πρὸς τὴν ἐπιστολὴν καὶ
[3, 15]	φαύλῳ καὶ ἀμαθεῖ πλήθει πιθανός·	ὁ	δὲ τοῖς πολλοῖς καὶ ἰδιώταις
[3, 21]	πρῶτον καὶ στρατεύεσθαι τολμῶν αὐτὸς	ὁ	δῆμος δεσπότης τῶν πολιτευομένων ἦν,
[3, 21]	τούτων ἅπαντα πράττεται· ὑμεῖς δὲ	ὁ	δῆμος ἐκνενευρισμένοι καὶ περιιηρημένοι χρήματα,
[3, 21]	~Κα' Εἰσαγέσθω δὴ μετὰ τοῦτον	ὁ	Δημοσθένης, καὶ λαμβανέσθω κἀκείνου λέξις
[3, 10]	τὸν ἐν αὐτῷ πείσαντα μιμούμενος	ὁ	Δημοσθένης κατεσκεύακεν. ~Ια' Ἃ δὲ
[3, 58]	πλεονασμὸς ἐνίων ὀνομάτων, ᾧ καὶ	ὁ	Δημοσθένης κέχρηται. Ἔφερον δ´ ἄν
[3, 42]	τε καὶ μικτὴν ἁρμονίαν ἐπετήδευσεν	ὁ	Δημοσθένης, μηδεὶς ὑποτυγχάνῃ μοι, ταῦτα
[3, 57]	ἐν ἄλλοις τε συχνοῖς, οὓς	ὁ	Δημοσθένης οὐκ ἔγραψεν, ἐν ἑτέρᾳ
[3, 8]	δὴ καταλαβὼν τὴν πολιτικὴν λέξιν	ὁ	Δημοσθένης, οὕτω κεκινημένην ποικίλως, καὶ
[3, 34]	κοινότερον τῇ ἑρμηνείᾳ κεχρῆσθαι, προὔχειν	ὁ	Δημοσθένης. ούτων γὰρ ἐν πάσῃ
[3, 14]	ἄκρων ἑκατέρων, ὃν ἀτελῆ παραλαβὼν	ὁ	Δημοσθένης παρ´ Ἰσοκράτους τε καὶ
[3, 13]	εἰς τὸν ἀναγκαῖον καταβῇ χαρακτῆρα	ὁ	Δημοσθένης, πῇ κρείττων ἐστὶ Λυσίου
[3, 48]	οὖν δοκεῖ. Ταῦτα δὴ καταμαθὼν	ὁ	Δημοσθένης, τά τε μέλη τῶν
[3, 38]	ὑπό τε μουσικῶν καὶ μετρικῶν	ὁ	διὰ μέσου τῶν φωνηέντων χρόνος,
[3, 45]	τῶν ἀλλοτρίων ἀκουστὴς γίνεται κακῶν	ὁ	δικαστής, ψυχῆς τε καὶ τῶν
[3, 41]	τε καὶ Καμβύσης, πατήρ τε	ὁ	ἐμὸς Δαρεῖος, κατειργάσαντο καὶ προσεκτήσαντο
[3, 1]	κακόν τι δρᾶν, ἐπῃνεῖτο, καὶ	ὁ	ἐπικελεύσας τὸν μὴ διανοούμενον. Καὶ
[3, 12]	οὑτοσὶ, Θεόδωρός τις, Ἀλκιβιάδης, Σπίνθαρος	ὁ	Εὐβούλου, Θεογένης ὁ Ἀνδρομένους, πολλοί
[3, 23]	παρ´ Ὁμήρῳ πρὸς τὴν Ἀφροδίτην	ὁ	Ζεὺς λέγων· Οὔ τοι, τέκνον
[3, 41]	δὴ χώραν γε οὐδεμίαν κατόψεται	ὁ	ἥλιος ὅμορον οὖσαν τῇ ἡμετέρᾳ,
[3, 42]	Συγγνώσεται δή μοι καὶ Πλάτων	ὁ	θαυμάσιος εἰ μὴ παραθήσομαι κἀκείνου
[3, 7]	τὰ αὐτῶν· ἕπεται δ´ αἰεὶ	ὁ	θέλων τε καὶ δυνάμενος. Φθόνος
[3, 1]	λέξις, ἧς ὅρος καὶ κανὼν	ὁ	Θουκυδίδης, ὃν οὐθεὶς οὔθ´ ὑπερεβάλετο
[3, 56]	Οὐ γὰρ δή γε εἰ	ὁ	καθ´ ἡμᾶς βίος πολλὰ καὶ
[3, 4]	δὲ παραδείγμασιν ὀλίγον ὕστερον, ὅταν	ὁ	καιρὸς ἀπαιτῇ, χρήσομαι. ~Ε' Ἡ
[3, 44]	περὶ τούτων ἀποδείξεις οὐχ οὗτος	ὁ	καιρὸς λέγειν. ~Με' Ἐκ δὲ
[3, 48]	τε ἡδὺς γίνεται λόγος καὶ	ὁ	καλός, ἐσκόπει πάλιν, τί ποτε
[3, 3]	νῦν ὑπάρχοντα κόσμον, εἴτε Θρασύμαχος	ὁ	Καλχηδόνιος ἦν, ὡς οἴεται Θεόφραστος·
[3, 13]	πρὸς Ἀπολλόδωρον ὑπὲρ Φορμίωνος, καὶ	ὁ	κατ´ Ὀλυμπιοδώρου τῆς βλάβης, καὶ
[3, 2]	ἤγαγε τῆς ἰδίας ἀρετῆς Λυσίας	ὁ	Κεφάλου, κατὰ τοὺς αὐτοὺς χρόνους
[3, 12]	Ἀνδρομένους, πολλοί τινες· οὓς ἐξαναστήσας	ὁ	Κτησίας, ἐπορεύετο εἰς τὴν ἀγοράν,
[3, 22]	καί ὅποι ποτ´ ἂν ἡμᾶς	ὁ	λόγος ἄγῃ, πορευόμεθα· πῶς τότε
[3, 42]	μὴ μονόκωλος ᾖ μηδὲ αὐστηρὸς	ὁ	λόγος, ἀλλ´ ἔχῃ τινὰς εὐπαιδεύτους
[3, 26]	ἀκουσάντων. Ἐνταῦθα τοῖς μὲν ἔργοις	ὁ	λόγος ἀντίκειται, τῷ δὲ πραχθῆναι
[3, 34]	ἵν´ εὐσύνοπτος μᾶλλον γένηταί μοι	ὁ	λόγος. Δοκεῖ δή μοι τῶν
[3, 14]	καὶ μετριωτάτῃ κατασκευῇ λέξεως κεχρῆσθαι	ὁ	λόγος. Εἰ μὲν οὖν χρόνον
[3, 27]	Ἦν γὰρ δή που κατάλληλος	ὁ	λόγος, εἰ πρὸς τὴν γένεσιν
[3, 13]	πλείων ἔμελλε τοῦ μετρίου γενήσεσθαι	ὁ	λόγος. Ἐν οἷς δῆλός ἐστι
[3, 9]	λέγω, τοιοῦτόν ἐστιν. Ἁπλῶς ἂν	ὁ	λόγος ἐστὶ καὶ κατ´ εὐθεῖαν
[3, 43]	Νυνὶ δέ, ὃ προσαπαιτεῖν ἔοικεν	ὁ	λόγος, ἔτι προσθείς, ἐπὶ τὰ
[3, 27]	τὴν γένεσιν ἀναφέρων, ὑπὲρ ἧς	ὁ	λόγος ἦν, ἐπέθηκεν· Ἄλλοθεν αὐτῆς
[3, 46]	ἐνταῦθα, ἵνα μοι μείζονα πίστιν	ὁ	λόγος λάβῃ, τῶν ἔργων τοῦ
[3, 33]	ἀμείνω· ἵνα τὴν φυσικὴν ὁδὸν	ὁ	λόγος μοι λάβῃ, τοὺς χαρακτῆρας
[3, 8]	~Η' Ἀλλὰ γάρ, ἵνα μὴ	ὁ	λόγος μοι προβῇ, Πλάτωνα μὲν
[3, 21]	δὲ βραχὺς καὶ γνώριμος ὑμῖν	ὁ	λόγος. Οὐ γὰρ ἀλλοτρίοις χρωμένοις
[3, 10]	κατεσκευασμένη χαρακτῆρα, εἴπωμεν. Ἀπαιτεῖ γὰρ	ὁ	λόγος. Οὐχὶ τῷ ποιῷ, μὰ
[3, 20]	ταύτῃ τῇ λέξει, περὶ ἧς	ὁ	λόγος. Τό τε πρᾶγμα ὅλον
[3, 20]	στρατεύμασι πολεμοῦμεν, ὥσπερ καὶ βασιλεὺς	ὁ	μέγας Ἀλλὰ μὴν ὅτι γε
[3, 20]	τὸ πλῆθος ὄντες, ὥσπερ βασιλεὺς	ὁ	μέγας, μισθωτοῖς χρώμεθα τοῖς στρατοπέδοις
[3, 17]	τὸ πλῆθος ὄντες, ὥσπερ βασιλεὺς	ὁ	μέγας, μισθωτοῖς χρώμεθα τοῖς στρατοπέδοις.
[3, 15]	τοῦ τέλους. Ἔστι δὲ οὗτος,	ὁ	μεμιγμένος ἐξ ἀμφοτέρων τῶν χαρακτήρων.
[3, 3]	ἐκ τούτων τῶν δυεῖν· ἣν	ὁ	μὲν πρῶτος ἁρμοσάμενος καὶ καταστήσας
[3, 31]	πατρίδι. Διαφέρει δὲ τί; ὅτι	ὁ	μὲν τοῖς γονεῦσι μόνον γεγενῆσθαι
[3, 1]	ἐπιβουλεύσασθαι, ἀποτροπῆς πρόφασις εὔλογος. Καὶ	ὁ	μὲν χαλεπαίνων πιστὸς ἀεί· ὁ
[3, 23]	δὴ πάντων τῶν πολιτικῶν λόγων	ὁ	Μενέξενος, ἐν ᾧ τὸν ἐπιτάφιον
[3, 35]	τῶν ἄλλων ῥητόρων, οὐκ ἐμὸς	ὁ	μῦθος. Ἅπαντες γὰρ εὖ οἶδ´
[3, 5]	συχνοὶ πρότερον. Οὐ γὰρ ἐμὸς	ὁ	μῦθος. ~Μηδεὶς δέ με τὰ
[3, 24]	δὲ δὴ τὸν λειπόμενον κόσμον	ὁ	νόμος ἀποδοῦναι προστάττει τοῖς ἀνδράσι,
[3, 3]	τὰς αἰτίας. Ἅλις γὰρ ἡμῖν	ὁ	παρελθὼν χρόνος· καὶ ἀντὶ μὲν
[3, 48]	ὑποκειμένοις, οὐκ ἀνόνητος αὐτῷ πᾶς	ὁ	περὶ ἐκεῖνα ἔσται πόνος; ἐμοί
[3, 53]	Εἷς ἔτι μοι καταλείπεται λόγος,	ὁ	περὶ τῆς ὑποκρίσεως, ὡς κεκόσμηκε
[3, 32]	τροπικόν, περὶ ὃ μάλιστα δεινὸς	ὁ	Πλάτων εἶναι δοκεῖ. Καὶ πολλὰς
[3, 58]	κράτιστα δύναται ποιεῖν, ἀλλὰ καὶ	ὁ	πλεονασμὸς ἐνίων ὀνομάτων, ᾧ καὶ
[3, 41]	ἁρμονίας κράτιστος μὲν ἐγένετο κανὼν	ὁ	ποιητὴς Ὅμηρος, καὶ οὐκ ἄν
[3, 13]	ἀλλήλους ἔχουσι. Τοιοῦτός ἐστι καὶ	ὁ	πρὸς Ἀπολλόδωρον ὑπὲρ Φορμίωνος, καὶ
[3, 13]	κατ´ Ὀλυμπιοδώρου τῆς βλάβης, καὶ	ὁ	πρὸς Βοιωτὸν ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος·
[3, 35]	ἐπανῃρημένοι πολέμους· ὧν ἦν Αἰσχίνης	ὁ	ῥήτωρ, ἀνὴρ λαμπροτάτῃ φύσει περὶ
[3, 10]	κα τὴν λέξιν μόνον, ὥσπερ	ὁ	συγγραφεύς, ἀλλὰ καὶ εἰς χρῆσιν.
[3, 36]	ᾗ πανηγύρεις τε κηλοῦνται, καὶ	ὁ	συμφορητὸς ὄχλος· οἳ δὲ, συνθέντες
[3, 7]	παλινῳδίᾳ τὸν ἔρωτα ἀφοσιούμενος αὖθις	ὁ	Σωκράτης εἴρηκεν, ἐνθένδε ἀρξάμενος· Ὁ
[3, 7]	ᾧ τοὺς ἐρωτικοὺς διατίθεται λόγους	ὁ	Σωκράτης πρὸς ἕνα τῶν γνωρίμων
[3, 3]	Ἀθηναῖος ἐγένετο· φιλοσόφων δὲ, Πλάτων	ὁ	Σωκρατικός. Τούτων γὰρ ἀμήχανον εὑρεῖν
[3, 30]	ἄριστα παρεσκεύασται ζῆν, οὗτός ἐστιν	ὁ	σώφρων, καὶ οὗτος ἀνδρεῖος, καὶ
[3, 29]	σπουδῆς ἄξια. Πλάτων γάρ ἐστιν	ὁ	ταῦτα γράφων· ὃς εἰ μὴ
[3, 21]	τὴν ἀκρόπολιν συνήγαγον. Ὑπήκουε δὲ	ὁ	ταύτην τὴν χώραν ἔχων αὐτοῖς
[3, 51]	εἰ καὶ κακοδαίμων οὕτως ἦν	ὁ	τηλικοῦτος ἀνήρ, ὥσθ´ ὅτε γράφει
[3, 13]	ὃν ἐπιγράφει Καλλίμαχος ὑπὲρ Ἁλονήσου,	ὁ	τὴν ἀρχὴν τήνδε ἔχων· Ὦ
[3, 36]	εἰπεῖν βεβαιούμενον ἐάσω. Τίς δὲ	ὁ	τῆς ἁρμονίας αὐτοῦ χαρακτὴρ καὶ
[3, 5]	πίνος αὐτῇ καὶ ὁ χνοῦς	ὁ	τῆς ἀρχαιότητος ἠρέμα καὶ λεληθότως
[3, 30]	κεκτημένῳ μετ' ἀνανδρίας· ἄλλοις γὰρ	ὁ	τοιοῦτος πλουτήσει, καὶ οὐχ ἑαυτῷ·
[3, 13]	δὲ τῷ Δημοσθένει πολὺς μὲν	ὁ	τόνος, αὐτάρκης δ´ ἡ χάρις.
[3, 7]	ὄντι γὰρ θεῖος εἶναι ἔοικεν	ὁ	τόπος. Ὥστ´ ἂν ἄρα πολλάκις
[3, 51]	πρῶτον μὲν ἐκεῖνο ἐνθυμηθήτω ὅτι	ὁ	τοσαύτης δόξης ἠξιωμένος ἀνὴρ ἐπὶ
[3, 12]	τινος παρέρχεται Κτησίας ὁ υἱὸς	ὁ	τούτου, μεθύων, κατὰ τὸ Λεωκόριον,
[3, 23]	ἄν. Τοιοῦτος μὲν οὖν τις	ὁ	τρόπος ἔσται μοι τῆς συγκρίσεως.
[3, 25]	εἰρημένην, καὶ πολλάκις· ὅτι γὰρ	ὁ	τῶν καλῶν ἔργων ἔπαινος ἀθανάτους
[3, 31]	ἐμαυτῷ μετεῖναί φημι. Οὗτος δὲ	ὁ	τῶν ὅλων κατηγορῶν, καὶ κελεύων
[3, 12]	ἐκεῖνον· Κόνων δὲ οὑτοσὶ, καὶ	ὁ	υἱὸς αὐτοῦ, καὶ ὁ Ἀνδρομένους
[3, 12]	τῶν ἡλικιωτῶν τινος παρέρχεται Κτησίας	ὁ	υἱὸς ὁ τούτου, μεθύων, κατὰ
[3, 5]	αὐτῷ, ὡς αὐτῷ καὶ Δημήτριος	ὁ	Φαληρεὺς εἴρηκέ που, καὶ ἄλλοι
[3, 53]	εὐτυχεῖ χρησάμενος, ὡς Δημήτριός τε	ὁ	Φαληρεύς φησι, καὶ οἱ ἄλλοι
[3, 11]	αὐτὴν παλαίστραν, οὗπερ καὶ Τῖσις	ὁ	φεύγων τὴν δίκην. Ὀργῆς δὲ
[3, 1]	τοὺς ἐναντίους ἐκπεπληγμένος. Ἁπλῶς δὲ	ὁ	φθάσας τὸν μέλλοντα κακόν τι
[3, 21]	γέγονεν, ἢ παρ´ ἡμῶν αὐτῶν	ὁ	Φίλιππος; Ἀλλ´ ὦ τᾶν, εἰ
[3, 26]	περιφρονεῖ καὶ ἀπελαύνει τῆς πολιτείας	ὁ	φιλόσοφος· ἢ κάλλιον καὶ γενναιότερον;
[3, 25]	κέχρηται φιλοτιμίᾳ περὶ τὴν ἑρμηνείαν	ὁ	φιλόσοφος, ἢ περὶ τὰ πράγματα.
[3, 38]	τὸ σεμνὸν ἐπιτηδευούσης ἁρμονίας, τοιόσδε	ὁ	χαρακτήρ· ὀνόμασι χρῆσθαι φιλεῖ μεγάλοις
[3, 5]	Ὃ τε πίνος αὐτῇ καὶ	ὁ	χνοῦς ὁ τῆς ἀρχαιότητος ἠρέμα
[3, 52]	μόνον τὸν ἔπαινον ὃν ἀποδίδωσιν	ὁ	χρόνος καὶ ζῶσι καὶ μετὰ
[3, 48]	τὰ μήκη καὶ τὰς βραχύτητας	ὁ	χρόνος. Οὗτος δὲ γίγνεται ῥυθμός,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 4/09/2009