Livre, Chap.
[6, 68]	γὰρ ὅτι περὶ πατρίδος ἔσται	ὁ	ἀγών, ἐγὼ δὲ ὅτι οὐκ
[6, 11]	Σικελίᾳ Ἐγεσταίων ἡμῖν, ἀνδρῶν βαρβάρων,	ὁ	ἀγών, εἰ σωφρονοῦμεν, ἀλλ' ὅπως
[6, 34]	περὶ τῆς Σικελίας πρότερον ἔσται	ὁ	ἀγὼν ἢ τοῦ ἐκείνους περαιωθῆναι
[6, 19]	ἥκιστα διαφόρως πολιτεύωσιν. ~Τοιαῦτα μὲν	ὁ	Ἀλκιβιάδης εἶπεν· οἱ δ' Ἀθηναῖοι
[6, 88]	δὲ οὐ προθύμων ὄντων, παρελθὼν	ὁ	Ἀλκιβιάδης παρώξυνέ τε τοὺς Λακεδαιμονίους
[6, 30]	ὡς ἀναξόμενοι. ξυγκατέβη δὲ καὶ	ὁ	ἄλλος ὅμιλος ἅπας ὡς εἰπεῖν
[6, 32]	ἄρχοντες (σπένδοντες. ξυνεπηύχοντο δὲ καὶ	ὁ	ἄλλος ὅμιλος ὁ ἐκ τῆς
[6, 31]	ἀνεθάρσουν. οἱ δὲ ξένοι καὶ	ὁ	ἄλλος ὄχλος κατὰ θέαν ἧκεν
[6, 64]	ἧσσον ἐπιτήδειον· ἦν δὲ Καταναῖος	ὁ	ἀνήρ, καὶ ἀπ' ἀνδρῶν ἐκ
[6, 57]	προϊέναι, ὁ δὲ Ἁρμόδιος καὶ	ὁ	Ἀριστογείτων ἔχοντες ἤδη τὰ ἐγχειρίδια
[6, 57]	τοὺς δορυφόρους τὸ αὐτίκα διαφεύγει	ὁ	Ἀριστογείτων, ξυνδραμόντος τοῦ ὄχλου, καὶ
[6, 56]	δὴ μᾶλλον δι' ἐκεῖνον καὶ	ὁ	Ἀριστογείτων παρωξύνετο. καὶ αὐτοῖς τὰ
[6, 54]	ὢν εἶχεν αὐτόν. πειραθεὶς δὲ	ὁ	Ἁρμόδιος ὑπὸ Ἱππάρχου τοῦ Πεισιστράτου
[6, 104]	Σικελίας οὐκέτι ἐλπίδα οὐδεμίαν εἶχεν	ὁ	Γύλιππος, τὴν δὲ Ἰταλίαν βουλόμενος
[6, 87]	ἀναγκάζονται ὁ μὲν (ἄκων σωφρονεῖν,	ὁ	δ' ἀπραγμόνως σῴζεσθαι. ταύτην οὖν
[6, 29]	τὰ ἐπιτηδεύματα οὐ δημοτικὴν παρανομίαν.	~ὁ	δ' ἔν τε τῷ παρόντι
[6, 81]	~Τοιαῦτα μὲν ὁ Ἑρμοκράτης εἶπεν.	ὁ	δ' Εὔφημος ὁ τῶν Ἀθηναίων
[6, 25]	ἥντινα αὐτῷ παρασκευὴν Ἀθηναῖοι ψηφίσωνται.	(ὁ	δὲ ἄκων μὲν εἶπεν ὅτι
[6, 61]	οὐδαμοῦ φανεροὶ ἦσαν, ᾤχοντο ἀποπλέοντες.	ὁ	δὲ Ἀλκιβιάδης ἤδη φυγὰς ὢν
[6, 4]	αὐτῆς, ὁ μὲν ἀπὸ Κύμης,	ὁ	δὲ ἀπὸ Χαλκίδος. ὄνομα δὲ
[6, 57]	ἕκαστα ἐχρῆν τῆς πομπῆς προϊέναι,	ὁ	δὲ Ἁρμόδιος καὶ ὁ Ἀριστογείτων
[6, 60]	ἄλλων μηνύει τὸ τῶν Ἑρμῶν·	ὁ	δὲ δῆμος ὁ τῶν Ἀθηναίων
[6, 93]	(τις ὠφελία ἥξει τοῖς ἐκεῖ.	ὁ	δὲ δύο μὲν ναῦς τοὺς
[6, 54]	οὐ πεισθεὶς καταγορεύει τῷ Ἀριστογείτονι.	ὁ	δὲ ἐρωτικῶς περιαλγήσας καὶ φοβηθεὶς
[6, 104]	ὑπὸ τοῦ χειμῶνος, ἀνελκύσας ἐπεσκεύαζεν.	ὁ	δὲ Νικίας πυθόμενος αὐτὸν προσπλέοντα
[6, 38]	ἄρχειν ἤδη; ἀλλ' οὐκ ἔννομον·	ὁ	δὲ νόμος ἐκ τοῦ μὴ
[6, 97]	Θάψῳ διασταυρωσάμενος τὸν ἰσθμὸν ἡσύχαζεν·	ὁ	δὲ πεζὸς ἐχώρει εὐθὺς δρόμῳ
[6, 24]	θεωρίας, καὶ εὐέλπιδες ὄντες σωθήσεσθαι·	ὁ	δὲ πολὺς ὅμιλος καὶ στρατιώτης
[6, 58]	ἀνεχώρησαν οἰόμενοί τι ἐρεῖν αὐτόν,	ὁ	δὲ τοῖς ἐπικούροις φράσας τὰ
[6, 57]	δι' ὀργῆς ὁ μὲν ἐρωτικῆς,	ὁ	δὲ ὑβρισμένος, ἔτυπτον καὶ ἀποκτείνουσιν
[6, 54]	ἐν τῇ ἀγορᾷ προσοικοδομήσας ὕστερον	ὁ	δῆμος Ἀθηναίων μεῖζον μῆκος τοῦ
[6, 53]	αἰτιαθέντα ἀνέλεγκτον διαφυγεῖν. (ἐπιστάμενος γὰρ	ὁ	δῆμος ἀκοῇ τὴν Πεισιστράτου καὶ
[6, 35]	τοσαῦτα εἶπεν· τῶν δὲ Συρακοσίων	ὁ	δῆμος ἐν πολλῇ πρὸς ἀλλήλους
[6, 60]	μετὰ Μήδων ἐστράτευσεν. ~Ὧν ἐνθυμούμενος	ὁ	δῆμος ὁ τῶν Ἀθηναίων, καὶ
[6, 32]	δὲ καὶ ὁ ἄλλος ὅμιλος	ὁ	ἐκ τῆς γῆς τῶν τε
[6, 30]	ἄλλος ὅμιλος ἅπας ὡς εἰπεῖν	ὁ	ἐν τῇ πόλει καὶ ἀστῶν
[6, 87]	ὅ τε οἰόμενος ἀδικήσεσθαι καὶ	ὁ	ἐπιβουλεύων διὰ τὸ ἑτοίμην ὑπεῖναι
[6, 81]	βραχεῖαν γενομένην διαφυγεῖν. ~Τοιαῦτα μὲν	ὁ	Ἑρμοκράτης εἶπεν. ὁ δ' Εὔφημος
[6, 75]	τῶν Ἀθηναίων Εὐφήμου μεθ' ἑτέρων,	ὁ	Ἑρμοκράτης ξυλλόγου γενομένου τῶν Καμαριναίων
[6, 72]	ἐποίουν. καὶ παρελθὼν αὐτοῖς Ἑρμοκράτης	ὁ	Ἕρμωνος, ἀνὴρ καὶ ἐς τἆλλα
[6, 32]	τὰ ἐναντία λεγόντων, καὶ Ἑρμοκράτης	ὁ	Ἕρμωνος παρελθὼν αὐτοῖς, ὡς σαφῶς
[6, 88]	τοῦ ὁμοίου μεταλάβετε. ~Τοιαῦτα δὲ	ὁ	Εὔφημος εἶπεν. οἱ δὲ Καμαριναῖοι
[6, 95]	ἔλασσον πέντε καὶ εἴκοσι. (καὶ	ὁ	Θεσπιῶν δῆμος ἐν τῷ αὐτῷ
[6, 54]	τῇ τυραννίδι. καὶ ἐν τούτῳ	ὁ	Ἵππαρχος ὡς αὖθις πειράσας οὐδὲν
[6, 59]	τοῦτο ἡ τυραννὶς κατέστη, καὶ	ὁ	Ἱππίας διὰ φόβου ἤδη μᾶλλον
[6, 57]	Ἱππίᾳ (ἦν δὲ πᾶσιν εὐπρόσοδος	ὁ	Ἱππίας) ἔδεισαν καὶ ἐνόμισαν μεμηνῦσθαί
[6, 54]	ἐνιαύσιον Ἀθηναίοις ἀρχὴν καὶ Πεισίστρατος	ὁ	Ἱππίου τοῦ τυραννεύσαντος υἱός, τοῦ
[6, 16]	μὴ ἴσον εἶναι, ἐπεὶ καὶ	ὁ	κακῶς πράσσων πρὸς οὐδένα τῆς
[6, 34]	πέμπωμεν πρέσβεις δηλοῦντες ὡς κοινὸς	ὁ	κίνδυνος, καὶ ἐς τὴν Ἰταλίαν,
[6, 15]	δὲ προθυμότατα τὴν στρατείαν Ἀλκιβιάδης	ὁ	Κλεινίου, βουλόμενος τῷ τε Νικίᾳ
[6, 104]	περιποιῆσαι αὐτὸς μὲν καὶ Πυθὴν	ὁ	Κορίνθιος ναυσὶ δυοῖν μὲν Λακωνικαῖν,
[6, 80]	ὅ τε παθὼν σφαλήσεται καὶ	ὁ	κρατῶν περιέσται, τί ἄλλο ἢ
[6, 104]	Τελλίαν. ~Ἐν δὲ τούτῳ Γύλιππος	ὁ	Λακεδαιμόνιος καὶ αἱ ἀπὸ τῆς
[6, 101]	φυλὴ τοῦ κέρως. ἰδὼν δὲ	ὁ	Λάμαχος παρεβοήθει ἀπὸ τοῦ εὐωνύμου
[6, 9]	τοὺς ὑμετέρους ἀσθενὴς ἄν μου	ὁ	λόγος εἴη, εἰ τά τε
[6, 46]	ἄλλους τότε πείσαντες, ἐπειδὴ διῆλθεν	ὁ	λόγος ὅτι οὐκ εἴη ἐν
[6, 87]	ἀδεεῖ εἶναι κινδυνεύειν, ἀμφότεροι ἀναγκάζονται	ὁ	μὲν (ἄκων σωφρονεῖν, ὁ δ'
[6, 93]	βίᾳ, κατ' εὔνοιαν δὲ ἡγῆσθε.	~Ὁ	μὲν Ἀλκιβιάδης τοσαῦτα εἶπεν, οἱ
[6, 4]	Περιήρης καὶ Κραταιμένης ἐγένοντο αὐτῆς,	ὁ	μὲν ἀπὸ Κύμης, ὁ δὲ
[6, 60]	ἀρνηθέντι διὰ δίκης ἐλθεῖν. καὶ	ὁ	μὲν αὐτός τε καθ' ἑαυτοῦ
[6, 104]	προσπληρώσαντες ὕστερον ἔμελλον πλεύσεσθαι. (καὶ	ὁ	μὲν Γύλιππος ἐκ τοῦ Τάραντος
[6, 35]	καὶ ὅσον οὔπω πάρεισιν. ~Καὶ	ὁ	μὲν Ἑρμοκράτης τοσαῦτα εἶπεν· τῶν
[6, 57]	ὡς ἂν μάλιστα δι' ὀργῆς	ὁ	μὲν ἐρωτικῆς, ὁ δὲ ὑβρισμένος,
[6, 61]	νομίζοντες πεισθῆναι σφίσι ξυστρατεύειν. καὶ	ὁ	μὲν ἔχων τὴν ἑαυτοῦ ναῦν
[6, 97]	οὔτε ὁδὸν πολλὴν (ἀπέχει. καὶ	ὁ	μὲν ναυτικὸς στρατὸς τῶν Ἀθηναίων
[6, 15]	ἢ ἑκὼν εἶναι μηδὲν βλάψῃ.	~Ὁ	μὲν Νικίας τοιαῦτα εἶπε, τῶν
[6, 69]	ἀπορίαν φοβερωτέραν ἡγησάμενοι τῶν πολεμίων.	~Ὁ	μὲν Νικίας τοιαῦτα παρακελευσάμενος ἐπῆγε
[6, 24]	δοκεῖ, παρίημι αὐτῷ τὴν ἀρχήν.	~Ὁ	μὲν Νικίας τοσαῦτα εἶπε νομίζων
[6, 57]	ἔτυπτον καὶ ἀποκτείνουσιν (αὐτόν. καὶ	ὁ	μὲν τοὺς δορυφόρους τὸ αὐτίκα
[6, 8]	ψηφισθῆναι ἐς τὸν ἔκπλουν. (καὶ	ὁ	Νικίας ἀκούσιος μὲν ᾑρημένος ἄρχειν,
[6, 19]	ἢ (πρότερον ὥρμηντο στρατεύειν. καὶ	ὁ	Νικίας γνοὺς ὅτι ἀπὸ μὲν
[6, 17]	ἔτι ἀκμάζω μετ' αὐτῆς καὶ	ὁ	Νικίας εὐτυχὴς δοκεῖ εἶναι, ἀποχρήσασθε
[6, 67]	δὲ τοῖς Ἀθηναίοις προτέροις ἐπιχειρήσειν	ὁ	Νικίας κατά τε ἔθνη ἐπιπαριὼν
[6, 20]	πολλαὶ δὲ τριήρεις καὶ ὄχλος	ὁ	πληρώσων αὐτάς. χρήματά τ' ἔχουσι
[6, 41]	ὅπλοις (καὶ τοῖς ἄλλοις οἷς	ὁ	πόλεμος ἀγάλλεται (τὴν δ' ἐπιμέλειαν
[6, 31]	πόλεως τὰ πάντα ἐξαγόμενα. καὶ	ὁ	στόλος οὐχ ἧσσον τόλμης τε
[6, 31]	καὶ παρασκευῇ φαύλῃ, οὗτος δὲ	ὁ	στόλος ὡς χρόνιός τε ἐσόμενος
[6, 9]	οὐσίας προνοῆται· μάλιστα γὰρ ἂν	ὁ	τοιοῦτος καὶ τὰ τῆς πόλεως
[6, 60]	τῶν Ἑρμῶν· ὁ δὲ δῆμος	ὁ	τῶν Ἀθηναίων ἄσμενος λαβών, ὡς
[6, 60]	ἐστράτευσεν. ~Ὧν ἐνθυμούμενος ὁ δῆμος	ὁ	τῶν Ἀθηναίων, καὶ μιμνῃσκόμενος ὅσα
[6, 81]	Ἑρμοκράτης εἶπεν. ὁ δ' Εὔφημος	ὁ	τῶν Ἀθηναίων πρεσβευτὴς μετ' αὐτὸν
[6, 84]	ἀρκοῦμεν πρὸς τοὺς πολεμίους, καὶ	ὁ	Χαλκιδεύς, ὃν ἀλόγως ἡμᾶς φησὶ
[6, 93]	στρατιᾷ καὶ τοὺς ἱππέας. καὶ	ὁ	χειμὼν ἐτελεύτα, καὶ ἕβδομον καὶ
[6, 7]	οἱ δ' οὐκ ἤθελον. καὶ	ὁ	χειμὼν ἐτελεύτα, καὶ ἕκτον καὶ
[6, 55]	τῶν γνησίων ἀδελφῶν γενόμενοι, ὡς	ὅ	τε βωμὸς σημαίνει καὶ ἡ
[6, 29]	εὔνουν ἔχῃ, ἢν ἤδη ἀγωνίζηται,	ὅ	τε δῆμος μὴ μαλακίζηται θεραπεύων
[6, 97]	ἀνεχώρησαν ἐς τὴν πόλιν· καὶ	ὅ	τε Διόμιλος ἀποθνῄσκει καὶ τῶν
[6, 87]	χωρίῳ, καὶ ᾧ μὴ ὑπάρχομεν,	ὅ	τε οἰόμενος ἀδικήσεσθαι καὶ ὁ
[6, 80]	γὰρ δι' ὑμᾶς μὴ ξυμμαχήσαντας	ὅ	τε παθὼν σφαλήσεται καὶ ὁ
[6, 34]	καὶ ἄργυρον πλεῖστον κέκτηνται, ὅθεν	ὅ	τε πόλεμος καὶ (τἆλλα εὐπορεῖ.
[6, 34]	καὶ τὸν ἐκεῖ (πόλεμον κινεῖν.	ὃ	δὲ μάλιστα ἐγώ τε νομίζω
[6, 88]	τὴν Κατάνην καὶ τὸ στρατόπεδον	ὃ	κατεκαύθη (ὑπὸ τῶν Συρακοσίων αὖθις
[6, 85]	εἰκὸς πρὸς τὸ λυσιτελοῦν, καὶ	ὃ	λέγομεν, ἐς Συρακοσίους δέος καθίστασθαι.
[6, 33]	(λέγειν. Ἀθηναῖοι γὰρ ἐφ' ὑμᾶς,	ὃ	πάνυ θαυμάζετε, πολλῇ στρατιᾷ ὥρμηνται
[6, 38]	ἀποτρέπειν τῆς κακουργίας. καὶ δῆτα,	ὃ	πολλάκις ἐσκεψάμην, τί καὶ βούλεσθε,
[6, 4]	νῦν ἡ πόλις ἐστὶ καὶ	ὃ	πρῶτον ἐτειχίσθη (Λίνδιοι καλεῖται· νόμιμα
[6, 91]	κομισθέντες καὶ ὁπλιτεύσουσιν εὐθύς, καὶ	ὃ	τῆς στρατιᾶς ἔτι χρησιμώτερον εἶναι
[6, 87]	ἡμῖν ποιουμένων μήθ' ὡς σωφρονισταί,	ὃ	χαλεπὸν ἤδη, ἀποτρέπειν πειρᾶσθε, καθ'
[6, 43]	τετρακοσίοις (καὶ τούτων Κρῆτες οἱ	ὀγδοήκοντα	ἦσαν) καὶ σφενδονήταις Ῥοδίων ἑπτακοσίοις,
[6, 43]	διακόσιοι) τοξόταις δὲ τοῖς πᾶσιν	ὀγδοήκοντα	καὶ τετρακοσίοις (καὶ τούτων Κρῆτες
[6, 66]	ἀναχωρήσαντες καὶ διαβάντες τὴν Ἑλωρίνην	ὁδὸν	ηὐλίσαντο. ~Τῇ δ' ὑστεραίᾳ οἱ
[6, 70]	Συρακόσιοι ἁθροισθέντες ἐς τὴν Ἑλωρίνην	ὁδὸν	καὶ ὡς ἐκ τῶν παρόντων
[6, 49]	Συρακουσῶν οὔτε πλοῦν πολὺν οὔτε	ὁδόν.	~Λάμαχος μὲν ταῦτα εἰπὼν ὅμως
[6, 97]	Συρακοσίων πόλεως οὔτε πλοῦν οὔτε	ὁδὸν	πολλὴν (ἀπέχει. καὶ ὁ μὲν
[6, 86]	ἑτοίμην διὰ τὸ πλῆθος εἶναι	ὁδόν,	ὑμῖν δ' οὐ πολλάκις παρασχήσειν
[6, 66]	οἱ Ἀθηναῖοι, μακρᾶς οὔσης τῆς	ὁδοῦ	αὐτοῖς, καθ' ἡσυχίαν καθῖσαν τὸ
[6, 24]	ἀργύριον οἴσειν καὶ προσκτήσεσθαι δύναμιν	ὅθεν	ἀίδιον μισθοφορὰν (ὑπάρξειν. ὥστε διὰ
[6, 59]	ἐκεῖθεν δὲ ὡς βασιλέα Δαρεῖον,	ὅθεν	καὶ ὁρμώμενος ἐς Μαραθῶνα ὕστερον
[6, 34]	γὰρ καὶ ἄργυρον πλεῖστον κέκτηνται,	ὅθεν	ὅ τε πόλεμος καὶ (τἆλλα
[6, 21]	ὑπηκόοις ξύμμαχοι ἤλθετε ἐπί τινα,	ὅθεν	ῥᾴδιαι αἱ κομιδαὶ ἐκ τῆς
[6, 64]	μεγάλα, οὕτω δὲ λήψεσθαι χωρίον	ὅθεν	ὑπὸ τῶν ἱππέων οὐ βλάψονται
[6, 40]	ἂν καὶ ἴσον καὶ πλέον	οἱ	ἀγαθοὶ ὑμῶν (ἤπερ τὸ τῆς
[6, 44]	ἃ ἔλεγον ἐν ταῖς Ἀθήναις	οἱ	ἄγγελοι. ~Τοῖς δὲ Συρακοσίοις ἐν
[6, 93]	τε χρήματα καὶ ἱππέας. καὶ	οἱ	Ἀθηναῖοι ἀκούσαντες ἐψηφίσαντο τήν τε
[6, 100]	καὶ ᾠκοδομήθη τοῦ ὑποτειχίσματος, καὶ	οἱ	Ἀθηναῖοι αὐτοὺς οὐκ ἦλθον κωλύσοντες,
[6, 78]	ἐς τὴν Καμαριναίαν πρῶτον ἀφίκοντο	οἱ	Ἀθηναῖοι δεόμενοι ἂν ἐπεκαλεῖσθε, ταῦτα
[6, 8]	ἃς ἔμελλον δεήσεσθαι πέμπειν. καὶ	οἱ	Ἀθηναῖοι ἐκκλησίαν ποιήσαντες καὶ ἀκούσαντες
[6, 61]	πρὶν ἐκπλεῖν αὐτὸν ἐπέθεντο, χαλεπῶς	οἱ	Ἀθηναῖοι ἐλάμβανον· καὶ ἐπειδὴ τὸ
[6, 6]	τὸν πόλεμον ἱκανά. ὧν ἀκούοντες	οἱ	Ἀθηναῖοι ἐν ταῖς ἐκκλησίαις τῶν
[6, 63]	ἐπιγιγνομένου χειμῶνος εὐθὺς τὴν ἔφοδον	οἱ	Ἀθηναῖοι ἐπὶ Συρακούσας παρεσκευάζοντο, οἱ
[6, 51]	κομίζειν. μετὰ δὲ τοῦτο διαπλεύσαντες	οἱ	Ἀθηναῖοι ἐς τὸ Ῥήγιον, πάσῃ
[6, 26]	εἶναι, ἑτοιμασάμενοι ἄξειν. ~ἀκούσαντες δ'	οἱ	Ἀθηναῖοι ἐψηφίσαντο εὐθὺς αὐτοκράτορας εἶναι
[6, 98]	φυλακὴν ἐχώρουν πρὸς τὴν Συκῆν	οἱ	Ἀθηναῖοι, ἵναπερ καθεζόμενοι ἐτείχισαν τὸν
[6, 67]	ὁδὸν ηὐλίσαντο. ~Τῇ δ' ὑστεραίᾳ	οἱ	Ἀθηναῖοι καὶ οἱ ξύμμαχοι παρεσκευάζοντο
[6, 101]	ἐγένετο, καὶ ἐν αὐτῇ ἐνίκων	οἱ	Ἀθηναῖοι. καὶ τῶν Συρακοσίων οἱ
[6, 66]	τὴν πόλιν. ~ἐν τούτῳ δ'	οἱ	Ἀθηναῖοι, μακρᾶς οὔσης τῆς ὁδοῦ
[6, 70]	ἐπὶ πολὺ μὲν οὐκ ἐδίωξαν	οἱ	Ἀθηναῖοι (οἱ γὰρ ἱππῆς τῶν
[6, 35]	ὡς οὐδενὶ ἂν τρόπῳ ἔλθοιεν	οἱ	Ἀθηναῖοι οὐδ' ἀληθῆ ἐστὶν ἃ
[6, 63]	πρῶτον φόβον καὶ τὴν προσδοκίαν	οἱ	Ἀθηναῖοι οὐκ (εὐθὺς ἐπέκειντο, κατά
[6, 6]	καὶ ἐπὶ τοσήνδε οὖσαν αὐτὴν	οἱ	Ἀθηναῖοι στρατεύειν ὥρμηντο, ἐφιέμενοι μὲν
[6, 88]	ἐπὶ δὲ τοὺς μὴ προσχωροῦντας	οἱ	Ἀθηναῖοι στρατεύοντες τοὺς μὲν προσηνάγκαζον,
[6, 99]	γῆν δ' ἐκ τῆς Θάψου	οἱ	Ἀθηναῖοι τὰ ἐπιτήδεια ἐπήγοντο. ~ἐπειδὴ
[6, 101]	ὑστεραίᾳ ἀπὸ τοῦ κύκλου ἐτείχιζον	οἱ	Ἀθηναῖοι τὸν κρημνὸν τὸν ὑπὲρ
[6, 61]	τοὺς ἐν ταῖς νήσοις κειμένους	οἱ	Ἀθηναῖοι τότε παρέδοσαν τῷ Ἀργείων
[6, 103]	θάλασσαν τειχισμόν. ~Μετὰ δὲ τοῦτο	οἱ	Ἀθηναῖοι τροπαῖον ἔστησαν καὶ τοὺς
[6, 97]	ὡς τριακόσιοι. καὶ μετὰ τοῦτο	οἱ	Ἀθηναῖοι τροπαῖόν τε στήσαντες καὶ
[6, 70]	αὐτῶν παρέπεμψαν φυλακήν, δείσαντες μὴ	οἱ	Ἀθηναῖοι τῶν χρημάτων ἃ ἦν
[6, 7]	κατασκάψαντες τὰς Ὀρνεὰς ἀνεχώρησαν καὶ	οἱ	Ἀθηναῖοι ὕστερον ταῖς ναυσὶν ἐπ'
[6, 96]	ἐὰν μὴ τῶν Ἐπιπολῶν κρατήσωσιν	οἱ	Ἀθηναῖοι, χωρίου ἀποκρήμνου τε καὶ
[6, 74]	μείναντες περὶ τρεῖς καὶ δέκα	οἱ	Ἀθηναῖοι ὡς ἐχειμάζοντο καὶ τὰ
[6, 87]	ταῖς τῶνδε διαβολαῖς ἀναπείθεσθε μήτε	οἱ	ἄλλοι· εἰρήκαμεν δ' ὑμῖν πᾶσαν
[6, 17]	οὔτ' ἐκείνοις ὅσοιπερ κομποῦνται, οὔτε	οἱ	ἄλλοι Ἕλληνες διεφάνησαν τοσοῦτοι ὄντες
[6, 78]	ὑμεῖς νῦν γέ πω οὔθ'	οἱ	ἄλλοι ἐπὶ ταῦτα ὥρμησθε. ~Δειλίᾳ
[6, 67]	τὸ δὲ ἄλλο οἱ ξύμμαχοι	οἱ	ἄλλοι. καὶ τὸ μὲν ἥμισυ
[6, 43]	ἐπιβάται τῶν νεῶν, ξύμμαχοι δὲ	οἱ	ἄλλοι ξυνεστράτευον, οἱ μὲν τῶν
[6, 84]	δὲ ἐνθάδε καὶ Λεοντῖνοι καὶ	οἱ	ἄλλοι φίλοι ὅτι μάλιστα αὐτονομούμενοι.
[6, 102]	τὸν μέγαν λιμένα. ἃ ὁρῶντες	οἱ	ἄνωθεν κατὰ τάχος ἀπῇσαν καὶ
[6, 105]	ταῖς ναυσὶ καὶ τῶν Λακεδαιμονίων	οἱ	Ἀργεῖοι ἐσβαλόντες ἐς τὴν Φλειασίαν
[6, 7]	ναυσὶ τριάκοντα καὶ ἑξακοσίοις ὁπλίταις,	οἱ	Ἀργεῖοι μετὰ τῶν Ἀθηναίων πανστρατιᾷ
[6, 7]	τῶν Ὀρνεῶν. καὶ τῇ ὑστεραίᾳ	οἱ	Ἀργεῖοι ὡς ᾔσθοντο, κατασκάψαντες τὰς
[6, 32]	ἀργυροῖς οἵ τε ἐπιβάται καὶ	οἱ	ἄρχοντες (σπένδοντες. ξυνεπηύχοντο δὲ καὶ
[6, 10]	τὴν ὁμολογίαν ἐδέξαντο, καὶ οὐχ	οἱ	ἀσθενέστατοι· ἀλλ' οἱ μὲν ἄντικρυς
[6, 80]	περιεσόμεθα, τῆς αἰτίας (τῶν κινδύνων	οἱ	αὐτοὶ τὴν τιμωρίαν ὑφέξετε. σκοπεῖτε
[6, 69]	Ἀργεῖοι δὲ καὶ τῶν ξυμμάχων	οἱ	αὐτόνομοι ξυγκτήσασθαί τε ἐκείνοις ἐφ'
[6, 53]	δὲ καὶ περὶ (τῶν Ἑρμῶν.	οἱ	γὰρ Ἀθηναῖοι, ἐπειδὴ ἡ στρατιὰ
[6, 36]	εἰ μὴ οἴονται ἔνδηλοι εἶναι.	(οἱ	γὰρ δεδιότες ἰδίᾳ τι βούλονται
[6, 16]	(τῇ δὲ πατρίδι καὶ ὠφελίαν.	οἱ	γὰρ Ἕλληνες καὶ ὑπὲρ δύναμιν
[6, 68]	δεῖ ἢ μὴ ῥᾳδίως ἀποχωρεῖν·	οἱ	γὰρ ἱππῆς πολλοὶ (ἐπικείσονται. τῆς
[6, 70]	μὲν οὐκ ἐδίωξαν οἱ Ἀθηναῖοι	(οἱ	γὰρ ἱππῆς τῶν Συρακοσίων πολλοὶ
[6, 17]	(ἐπικωλύσει, ἢν ὑμεῖς ὀρθῶς βουλεύησθε.	οἱ	γὰρ πατέρες ἡμῶν τοὺς αὐτοὺς
[6, 19]	~Τοιαῦτα μὲν ὁ Ἀλκιβιάδης εἶπεν·	οἱ	δ' Ἀθηναῖοι ἀκούσαντες ἐκείνου τε
[6, 88]	ἑαυτοὺς ἐξηρτύοντο ἐς τὸν πόλεμον,	οἱ	δ' Ἀθηναῖοι ἐν τῇ Νάξῳ
[6, 61]	ἐς Πελοπόννησον ἐκ τῆς Θουρίας·	οἱ	δ' Ἀθηναῖοι ἐρήμῃ δίκῃ θάνατον
[6, 42]	στρατηγοῦ διελύθησαν ἐκ τοῦ ξυλλόγου.	~Οἱ	δ' Ἀθηναῖοι ἤδη ἐν τῇ
[6, 65]	Συμαίθῳ ποταμῷ ἐν τῇ Λεοντίνῃ.	οἱ	δ' Ἀθηναῖοι ὡς ᾔσθοντο αὐτοὺς
[6, 4]	Θάψον οἰκίσας αὐτὸς μὲν ἀποθνῄσκει,	οἱ	δ' ἄλλοι ἐκ τῆς Θάψου
[6, 43]	ξυνεστράτευον, οἱ μὲν τῶν ὑπηκόων,	οἱ	δ' Ἀργείων πεντακόσιοι καὶ Μαντινέων
[6, 61]	ἐπὶ (διαβολῇ ἐς δίκην καταπλεῦσαι.	οἱ	δ' ἐκ τῆς Σαλαμινίας τέως
[6, 95]	βοηθησάντων Θηβαίων οἱ μὲν ξυνελήφθησαν,	οἱ	δ' ἐξέπεσον Ἀθήναζε. ~Καὶ οἱ
[6, 101]	Ἀθηναίοις μέχρι τῆς θαλάσσης (ἀποτειχίσαι.	οἱ	δ' ἐπειδὴ τὸ πρὸς τὸν
[6, 76]	σφίσιν ἀλλὰ μὴ ἐκείνῳ καταδουλώσεως,	οἱ	δ' ἐπὶ δεσπότου μεταβολῇ οὐκ
[6, 101]	ἔχοντες πρὸς τὴν πόλιν ἔφευγον,	οἱ	δ' ἐπὶ τῷ εὐωνύμῳ παρὰ
[6, 88]	τῷ ἦρι ἑξόμενοι τοῦ πολέμου.	(Οἱ	δ' ἐς τὴν Κόρινθον καὶ
[6, 29]	πέμπειν αὐτὸν ἐπὶ (τοσούτῳ στρατεύματι.	οἱ	δ' ἐχθροὶ δεδιότες τό τε
[6, 69]	σαλπιγκταὶ ξύνοδον ἐπώτρυνον τοῖς ὁπλίταις,	(οἱ	δ' ἐχώρουν, Συρακόσιοι μὲν περί
[6, 52]	σχόντες ἐς τὸν αἰγιαλὸν ἐπεκηρυκεύοντο.	οἱ	δ' οὐκ ἐδέχοντο, λέγοντες σφίσι
[6, 7]	δεχημέρους σπονδάς, ξυμπολεμεῖν ἐκέλευον Περδίκκᾳ·	οἱ	δ' οὐκ ἤθελον. καὶ ὁ
[6, 71]	λοιποὶ ἐπανεχώρησαν ἐς τὴν πόλιν.	~οἱ	δὲ Ἀθηναῖοι πρὸς μὲν τὸ
[6, 97]	τι δέῃ, ταχὺ ξυνεστῶτες παραγίγνωνται.	~οἱ	δὲ Ἀθηναῖοι ταύτης τῆς νυκτὸς
[6, 100]	οἰκοδομήματος ἀνεχώρησαν ἐς τὴν πόλιν,	οἱ	δὲ Ἀθηναῖοι τούς τε ὀχετοὺς
[6, 51]	γενόμενοι ὑπεξῆλθον οὐ πολλοί τινες,	οἱ	δὲ ἄλλοι ἐψηφίσαντό τε ξυμμαχίαν
[6, 34]	κινδύνου πράσσειν χρησιμώτατον ἂν ξυμβῆναι.	οἱ	δὲ ἄνδρες καὶ ἐπέρχονται καὶ
[6, 46]	τοῖν δὲ ἑτέροιν καὶ ἀλογώτερα.	οἱ	δὲ Ἐγεσταῖοι τοιόνδε τι ἐξετεχνήσαντο
[6, 69]	τῆς πόλεως οὔσης καὶ ἀπεληλύθεσαν·	οἱ	δὲ καὶ διὰ σπουδῆς προσβοηθοῦντες
[6, 10]	ἀλλ' οἱ μὲν ἄντικρυς πολεμοῦσιν,	οἱ	δὲ καὶ διὰ τὸ Λακεδαιμονίους
[6, 88]	~Τοιαῦτα δὲ ὁ Εὔφημος εἶπεν.	οἱ	δὲ Καμαριναῖοι ἐπεπόνθεσαν τοιόνδε. τοῖς
[6, 104]	ἐπεραιώθησαν τὸν Ἰόνιον ἐς Τάραντα,	οἱ	δὲ Κορίνθιοι πρὸς ταῖς σφετέραις
[6, 93]	~Ὁ μὲν Ἀλκιβιάδης τοσαῦτα εἶπεν,	οἱ	δὲ Λακεδαιμόνιοι διανοούμενοι μὲν καὶ
[6, 48]	μὴ οἱ μὲν Ἐγεσταίοις ξυμβαίνωσιν,	οἱ	δὲ Λεοντίνους ἐῶσι κατοικίζειν. ~Λάμαχος
[6, 99]	πρὸς βορέαν τοῦ κύκλου τεῖχος,	οἱ	δὲ λίθους καὶ ξύλα ξυμφοροῦντες
[6, 34]	καὶ ὑποχωρῆσαι ἡμῖν ἐς Τάραντα·	οἱ	δὲ μετ' ὀλίγων ἐφοδίων ὡς
[6, 31]	ὧν ἑώρων, τῇ ὄψει ἀνεθάρσουν.	οἱ	δὲ ξένοι καὶ ὁ ἄλλος
[6, 30]	ἕκαστοι προπέμποντες, οἱ μὲν ἑταίρους,	οἱ	δὲ ξυγγενεῖς, οἱ δὲ υἱεῖς,
[6, 44]	ὄντας Χαλκιδεῦσιν οὖσι Λεοντίνοις βοηθεῖν·	οἱ	δὲ οὐδὲ μεθ' ἑτέρων ἔφασαν
[6, 44]	ἄλλοις Ἰταλιώταις ξυνδοκῇ, τοῦτο ποιήσειν.	οἱ	δὲ πρὸς τὰ ἐν τῇ
[6, 46]	αἰτίαν εἶχον ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν·	οἱ	δὲ στρατηγοὶ πρὸς τὰ παρόντα
[6, 65]	ἤδη, ἀφ' ὧν αὐτὸς ἥκειν.	~οἱ	δὲ στρατηγοὶ τῶν Συρακοσίων, μετὰ
[6, 70]	πάλιν ἐπανεχώρουν καὶ τροπαῖον ἵστασαν.	(οἱ	δὲ Συρακόσιοι ἁθροισθέντες ἐς τὴν
[6, 69]	παρακελευσάμενος ἐπῆγε τὸ στρατόπεδον εὐθύς.	οἱ	δὲ Συρακόσιοι ἀπροσδόκητοι μὲν ἐν
[6, 67]	ἐντὸς (τούτων τῶν ἐπιτάκτων ἐποιήσαντο.	οἱ	δὲ Συρακόσιοι ἔταξαν τοὺς μὲν
[6, 63]	οἱ Ἀθηναῖοι ἐπὶ Συρακούσας παρεσκευάζοντο,	οἱ	δὲ Συρακόσιοι (καὶ αὐτοὶ ὡς
[6, 99]	τὴν (ἑτέραν θάλασσαν τὸ ἀποτείχισμα.	οἱ	δὲ Συρακόσιοι οὐχ ἥκιστα Ἑρμοκράτους
[6, 15]	καὶ τὰ ἐψηφισμένα μὴ (λύειν,	οἱ	δέ τινες καὶ ἀντέλεγον. ἐνῆγε
[6, 24]	μάλιστ' ἂν> οὕτως ἀσφαλῶς ἐκπλεῦσαι·	οἱ	δὲ τὸ μὲν ἐπιθυμοῦν τοῦ
[6, 74]	τῇ Μεσσήνῃ ξυνειδὼς τὸ μέλλον·	οἱ	δὲ τούς τε ἄνδρας διέφθειραν
[6, 30]	μὲν ἑταίρους, οἱ δὲ ξυγγενεῖς,	οἱ	δὲ υἱεῖς, καὶ μετ' ἐλπίδος
[6, 100]	τὸν Τεμενίτην. καὶ αὐτοῖς ξυνεσέπεσον	οἱ	διώκοντες, καὶ ἐντὸς γενόμενοι βίᾳ
[6, 62]	εἰδέναι τὰ χρήματα εἰ δώσουσιν	οἱ	Ἐγεσταῖοι, κατασκέψασθαι δὲ καὶ τῶν
[6, 11]	εἰ ἄρξειαν αὐτῶν Συρακόσιοι· ὅπερ	οἱ	Ἐγεσταῖοι μάλιστα ἡμᾶς ἐκφοβοῦσιν. (νῦν
[6, 8]	ἧκον ἐκ τῆς Σικελίας καὶ	οἱ	Ἐγεσταῖοι μετ' αὐτῶν ἄγοντες ἑξήκοντα
[6, 6]	καὶ τοῦ προτέρου πολέμου Λεοντίνων	οἱ	Ἐγεσταῖοι ξυμμαχίαν ἀναμιμνῄσκοντες τοὺς Ἀθηναίους
[6, 7]	αὐλισαμένου τοῦ στρατεύματος ἄπωθεν ἐκδιδράσκουσιν	οἱ	ἐκ τῶν Ὀρνεῶν. καὶ τῇ
[6, 11]	(αὐτοῦ καθαιρεθῆναι. ἡμᾶς δ' ἂν	οἱ	ἐκεῖ Ἕλληνες μάλιστα μὲν ἐκπεπληγμένοι
[6, 2]	πρὸς τοὺς Σικελούς· ἐπειδὴ δὲ	οἱ	Ἕλληνες πολλοὶ κατὰ θάλασσαν ἐπεσέπλεον,
[6, 76]	οὔτε οὗτοι τῶν Ἑλλήνων οὔθ'	οἱ	Ἕλληνες τῆς ἑαυτῶν τῷ Μήδῳ
[6, 61]	οἵ τε ξένοι τοῦ Ἀλκιβιάδου	οἱ	ἐν Ἄργει κατὰ τὸν αὐτὸν
[6, 94]	εὐθὺς ἀρχομένῳ τοῦ ἐπιγιγνομένου θέρους	οἱ	ἐν τῇ Σικελίᾳ Ἀθηναῖοι ἄραντες
[6, 91]	ὑμῖν φίλοι θαρσήσουσι μᾶλλον καὶ	οἱ	ἐνδοιάζοντες ἀδεέστερον (προσίασιν. καὶ τὰ
[6, 10]	ἔχομεν βεβαιωσώμεθα, εἰ Χαλκιδῆς γε	οἱ	ἐπὶ Θρᾴκης ἔτη τοσαῦτα ἀφεστῶτες
[6, 85]	τοὺς φίλους κακώσωμεν, ἀλλ' ἢν	οἱ	ἐχθροὶ διὰ τὴν τῶν (φίλων
[6, 10]	δυνάμει ταχεῖαν τὴν ἐπιχείρησιν ἡμῖν	οἱ	ἐχθροὶ ποιήσονται, οἷς πρῶτον μὲν
[6, 104]	πλῆθος τῶν νεῶν, ὅπερ καὶ	οἱ	Θούριοι ἔπαθον, καὶ λῃστικώτερον ἔδοξε
[6, 98]	φυλὴ μία τῶν ὁπλιτῶν καὶ	οἱ	ἱππῆς μετ' αὐτῶν πάντες ἐτρέψαντο
[6, 65]	ὡς τὸ στρατόπεδον καταληψόμενοι, καὶ	οἱ	ἱππῆς οἱ Συρακοσίων πρῶτοι προσελάσαντες
[6, 66]	ἄρξειν ἔμελλον ὁπότε βούλοιντο καὶ	οἱ	ἱππῆς τῶν Συρακοσίων ἥκιστ' ἂν
[6, 66]	οὐδεὶς ἐξιὼν ἐκώλυε, πρῶτοι δὲ	οἱ	ἱππῆς τῶν Συρακοσίων προσεβοήθησαν, ἔπειτα
[6, 59]	(τινα ὁρῴη μεταβολῆς γενομένης ὑπάρχουσάν	οἱ.	Ἱππόκλου γοῦν τοῦ Λαμψακηνοῦ τυράννου
[6, 82]	μέγιστον μαρτύριον αὐτὸς εἶπεν, ὅτι	οἱ	Ἴωνες αἰεί ποτε πολέμιοι τοῖς
[6, 75]	αὐτοί· ἦσαν γὰρ ὕποπτοι αὐτοῖς	οἱ	Καμαριναῖοι μὴ προθύμως σφίσι μήτ'
[6, 50]	ἐς Κατάνην. καὶ ὡς αὐτοὺς	οἱ	Καταναῖοι οὐκ ἐδέχοντο (ἐνῆσαν γὰρ
[6, 51]	τὴν μὲν στρατιὰν οὐκ ἐδέχοντο	οἱ	Καταναῖοι, τοὺς δὲ στρατηγοὺς ἐσελθόντας
[6, 88]	(κατὰ τὸ ξυγγενὲς βοηθεῖν. καὶ	οἱ	Κορίνθιοι εὐθὺς ψηφισάμενοι αὐτοὶ πρῶτοι
[6, 70]	ἃ ἦν αὐτόθι κινήσωσι, καὶ	οἱ	λοιποὶ ἐπανεχώρησαν ἐς τὴν πόλιν.
[6, 62]	μετ' ἐκείνου. ~Μετὰ δὲ ταῦτα	οἱ	λοιποὶ τῶν Ἀθηναίων στρατηγοὶ ἐν
[6, 28]	Ἀλκιβιάδην ἐπῃτιῶντο. καὶ αὐτὰ ὑπολαμβάνοντες	οἱ	μάλιστα τῷ Ἀλκιβιάδῃ ἀχθόμενοι ἐμποδὼν
[6, 58]	(αὐτὸ ἄνευ τῶν ὅπλων. καὶ	οἱ	μὲν ἀνεχώρησαν οἰόμενοί τι ἐρεῖν
[6, 10]	καὶ οὐχ οἱ ἀσθενέστατοι· ἀλλ'	οἱ	μὲν ἄντικρυς πολεμοῦσιν, οἱ δὲ
[6, 46]	ὡς (χρήματα πολλὰ ἴδοιεν. καὶ	οἱ	μὲν αὐτοί τε ἀπατηθέντες καὶ
[6, 68]	αὐτοῖς εὖ οἶδ' ὅτι παρακελεύονται·	οἱ	μὲν γὰρ ὅτι περὶ πατρίδος
[6, 48]	καὶ Σελινοῦντι ἐπιχειρεῖν, ἢν μὴ	οἱ	μὲν Ἐγεσταίοις ξυμβαίνωσιν, οἱ δὲ
[6, 26]	ὥστε ῥᾷον πάντα ἐπορίζετο. καὶ	οἱ	μὲν ἐν παρασκευῇ ἦσαν. ~Ἐν
[6, 96]	τοῦ ἄλλου εἶναι Ἐπιπολαί. καὶ	οἱ	μὲν ἐξελθόντες πανδημεὶ ἐς τὸν
[6, 30]	πόλει καὶ ἀστῶν καὶ ξένων,	οἱ	μὲν ἐπιχώριοι τοὺς σφετέρους αὐτῶν
[6, 32]	ἤδη μέχρι Αἰγίνης ἐποιοῦντο. καὶ	οἱ	μὲν ἐς τὴν Κέρκυραν, ἔνθαπερ
[6, 30]	τοὺς σφετέρους αὐτῶν ἕκαστοι προπέμποντες,	οἱ	μὲν ἑταίρους, οἱ δὲ ξυγγενεῖς,
[6, 99]	ἱππομαχίας ἔστησαν. ~Καὶ τῇ ὑστεραίᾳ	οἱ	μὲν ἐτείχιζον τῶν Ἀθηναίων τὸ
[6, 95]	οὐ κατέσχεν, ἀλλὰ βοηθησάντων Θηβαίων	οἱ	μὲν ξυνελήφθησαν, οἱ δ' ἐξέπεσον
[6, 60]	ἀργύριον τῷ ἀποκτείναντι. κἀν τούτῳ	οἱ	μὲν παθόντες ἄδηλον ἦν εἰ
[6, 15]	εἶπε, τῶν δὲ Ἀθηναίων παριόντες	οἱ	μὲν πλεῖστοι στρατεύειν παρῄνουν καὶ
[6, 7]	ἐν ὅτῳ ἐστὶν εἰσομένους. ~Καὶ	οἱ	μὲν πρέσβεις τῶν Ἀθηναίων ἀπεστάλησαν
[6, 88]	αὐτοῖς ὡς πλεῖστοι (προσχωρήσονται. καὶ	οἱ	μὲν πρὸς τὰ πεδία μᾶλλον
[6, 88]	οἱ πρέσβεις ἑκατέρων ἀπῆλθον. (Καὶ	οἱ	μὲν Συρακόσιοι τὰ καθ' ἑαυτοὺς
[6, 41]	αἰσθώμεθα ἐς ὑμᾶς οἴσομεν. καὶ	οἱ	μὲν Συρακόσιοι τοσαῦτα εἰπόντος τοῦ
[6, 100]	τὴν καθ' αὑτοὺς περιτείχισιν ἐπειγόμενοι,	οἱ	μὲν Συρακόσιοι φυλὴν μίαν καταλιπόντες
[6, 76]	τῷ Μήδῳ ἀντέστησαν, περὶ δὲ	οἱ	μὲν σφίσιν ἀλλὰ μὴ ἐκείνῳ
[6, 51]	τὴν πόλιν. τῶν δὲ Καταναίων	οἱ	μὲν τὰ τῶν Συρακοσίων φρονοῦντες,
[6, 72]	ἔαρ ἐπιχειρήσοντες ταῖς Συρακούσαις. ~Καὶ	οἱ	μὲν ταύτῃ τῇ γνώμῃ ἀπέπλευσαν
[6, 101]	οἱ Ἀθηναῖοι. καὶ τῶν Συρακοσίων	οἱ	μὲν τὸ δεξιὸν κέρας ἔχοντες
[6, 43]	ξύμμαχοι δὲ οἱ ἄλλοι ξυνεστράτευον,	οἱ	μὲν τῶν ὑπηκόων, οἱ δ'
[6, 35]	πολλῇ πρὸς ἀλλήλους ἔριδι ἦσαν,	οἱ	μὲν ὡς οὐδενὶ ἂν τρόπῳ
[6, 5]	ἐκ Συρακουσῶν φυγάδες στάσει νικηθέντες,	οἱ	Μυλητίδαι καλούμενοι· καὶ φωνὴ μὲν
[6, 39]	ὑμῶν οἵ τε δυνάμενοι καὶ	οἱ	νέοι προθυμοῦνται, ἀδύνατα ἐν μεγάλῃ
[6, 42]	τῇ Κερκύρᾳ αὐτοί τε καὶ	οἱ	ξύμμαχοι ἅπαντες ἦσαν. καὶ πρῶτον
[6, 105]	Ἄργος ἐσέβαλον αὐτοί τε καὶ	οἱ	ξύμμαχοι καὶ τῆς γῆς τὴν
[6, 67]	τὸ μέσον, τὸ δὲ ἄλλο	οἱ	ξύμμαχοι οἱ ἄλλοι. καὶ τὸ
[6, 67]	δ' ὑστεραίᾳ οἱ Ἀθηναῖοι καὶ	οἱ	ξύμμαχοι παρεσκευάζοντο ὡς ἐς μάχην,
[6, 7]	δὲ τοῦ αὐτοῦ χειμῶνος καὶ	οἱ	ξύμμαχοι πλὴν Κορινθίων στρατεύσαντες ἐς
[6, 18]	ἐν ᾧ καὶ αὐτοὶ καὶ	οἱ	ξύμμαχοι (ὠφελησόμεθα. τὸ δὲ ἀσφαλές,
[6, 61]	ἔχων τὴν ἑαυτοῦ ναῦν καὶ	οἱ	ξυνδιαβεβλημένοι ἀπέπλεον μετὰ τῆς Σαλαμινίας
[6, 56]	ἐκείνους. (ἦσαν δὲ οὐ πολλοὶ	οἱ	ξυνομωμοκότες ἀσφαλείας ἕνεκα· ἤλπιζον γὰρ
[6, 43]	καὶ τετρακοσίοις (καὶ τούτων Κρῆτες	οἱ	ὀγδοήκοντα ἦσαν) καὶ σφενδονήταις Ῥοδίων
[6, 18]	δὲ εἰωθότι κόσμῳ, ὥσπερ καὶ	οἱ	πατέρες ἡμῶν ἅμα νέοι γεραιτέροις
[6, 93]	ναῦς τοὺς Κορινθίους ἤδη ἐκέλευέν	οἱ	πέμπειν ἐς Ἀσίνην, τὰς δὲ
[6, 97]	ὡς ἕκαστος τάχους εἶχε, καὶ	οἱ	περὶ τὸν Διόμιλον ἑξακόσιοι· στάδιοι
[6, 96]	ἡμέρᾳ (ἐτύγχανον γὰρ αὐτοῖς καὶ	οἱ	περὶ τὸν Ἑρμοκράτη στρατηγοὶ ἄρτι
[6, 5]	καὶ Σάκωνος, καὶ Χαλκιδῆς μὲν	οἱ	πλεῖστοι ἦλθον ἐς τὴν ἀποικίαν,
[6, 27]	καὶ ἐν ἱεροῖς) μιᾷ νυκτὶ	οἱ	(πλεῖστοι περιεκόπησαν τὰ πρόσωπα. καὶ
[6, 96]	κατὰ ταύτας λάθωσι σφᾶς ἀναβάντες	(οἱ	πολέμιοι· οὐ γὰρ ἂν ἄλλῃ
[6, 68]	καὶ τοὐναντίον ὑπομιμνῄσκω ὑμᾶς ἢ	οἱ	πολέμιοι σφίσιν αὐτοῖς εὖ οἶδ'
[6, 88]	Σικελῶν ὑπήκοοι ὄντες τῶν Συρακοσίων	οἱ	πολλοὶ ἀφειστήκεσαν· τῶν δὲ τὴν
[6, 101]	γὰρ καὶ τῶν ἱππέων αὐτοῖς	οἱ	πολλοὶ ἐνταῦθα) ὁμόσε χωροῦσι τοῖς
[6, 54]	τῇ τυραννίδι οὐχ Ἵππαρχος, ὥσπερ	οἱ	πολλοὶ οἴονται, ἀλλ' Ἱππίας πρεσβύτατος
[6, 1]	πλεύσαντες καταστρέψασθαι, εἰ δύναιντο, ἄπειροι	οἱ	πολλοὶ ὄντες τοῦ μεγέθους τῆς
[6, 15]	οὐχ ἥκιστα. (φοβηθέντες γὰρ αὐτοῦ	οἱ	πολλοὶ τὸ μέγεθος τῆς τε
[6, 88]	τῷ παρόντι μηδετέροις ἀμύνειν. καὶ	οἱ	πρέσβεις ἑκατέρων ἀπῆλθον. (Καὶ οἱ
[6, 102]	Ἀθηναίων ἀπεχώρουν. ~ἐν τούτῳ δὲ	οἱ	πρὸς τὴν πόλιν αὐτῶν τὸ
[6, 68]	Μαντινῆς καὶ Ἀθηναῖοι καὶ νησιωτῶν	οἱ	πρῶτοί ἐσμεν, πῶς οὐ χρὴ
[6, 46]	τοιόνδε τι ἐξετεχνήσαντο τότε ὅτε	οἱ	πρῶτοι πρέσβεις τῶν Ἀθηναίων ἦλθον
[6, 79]	τοὺς πέλας ἀδικῶσιν, ἐπεὶ οὐδ'	οἱ	Ῥηγῖνοι ὄντες Χαλκιδῆς Χαλκιδέας ὄντας
[6, 46]	τοῦτό τε πρῶτον ἀντεκεκρούκει καὶ	οἱ	Ῥηγῖνοι οὐκ ἐθελήσαντες ξυστρατεύειν, οὓς
[6, 6]	καὶ περὶ γῆς ἀμφισβητήτου, καὶ	οἱ	Σελινούντιοι Συρακοσίους ἐπαγόμενοι ξυμμάχους κατεῖργον
[6, 4]	χωρίον ἐστί (τὸ δὲ δρέπανον	οἱ	Σικελοὶ ζάγκλον καλοῦσιν) ὕστερον δ'
[6, 72]	(ἦσαν γὰρ πέντε καὶ δέκα	οἱ	στρατηγοὶ αὐτοῖς) τῶν τε πολλῶν
[6, 93]	τριήρης τῶν Ἀθηναίων, ἣν ἀπέστειλαν	οἱ	στρατηγοὶ ἐπί τε χρήματα καὶ
[6, 42]	ἔμελλον ὁρμιεῖσθαί τε καὶ στρατοπεδεύεσθαι,	οἱ	στρατηγοὶ ἐποιήσαντο, καὶ τρία μέρη
[6, 46]	δὲ τάλαντα μόνα (φαίνεται. καὶ	οἱ	στρατηγοὶ εὐθὺς ἐν ἀθυμίᾳ ἦσαν,
[6, 50]	ξυμπληρώσαντες ἑξήκοντα ναῦς ἐκ πασῶν	οἱ	στρατηγοὶ καὶ τὰ ἐπιτήδεια λαβόντες
[6, 64]	τι οὖν πρὸς ἃ ἐβούλοντο	οἱ	στρατηγοὶ (μηχανῶνται. πέμπουσιν ἄνδρα σφίσι
[6, 64]	τὴν οἰκείαν κατοικιοῦντες. ~ἃ γιγνώσκοντες	οἱ	στρατηγοὶ τῶν Ἀθηναίων καὶ βουλόμενοι
[6, 51]	πόλει πρὸς τὴν ἐκκλησίαν τετραμμένων,	οἱ	στρατιῶται πυλίδα τινὰ ἐνῳκοδομημένην κακῶς
[6, 73]	κόσμον καὶ ἀπροφασίστως παρασκευασθῆναι. ~καὶ	οἱ	Συρακόσιοι αὐτοῦ ἀκούσαντες ἐψηφίσαντό τε
[6, 102]	οὕτως· οὐ γὰρ ἔτι προσῆλθον	οἱ	Συρακόσιοι διὰ τὸ πῦρ, ἀλλὰ
[6, 80]	ἐᾶσαι ἁμαρτεῖν. (Ξυνελόντες τε λέγομεν	οἱ	Συρακόσιοι ἐκδιδάσκειν μὲν οὐδὲν ἔργον
[6, 99]	τὸν μέγαν λιμένα, ἀλλ' ἔτι	οἱ	Συρακόσιοι ἐκράτουν τῶν περὶ τὴν
[6, 101]	τὸν (λιμένα τὸ περιτείχισμα. καὶ	οἱ	Συρακόσιοι ἐν τούτῳ ἐξελθόντες καὶ
[6, 75]	ἦρι παραγένωνται. ~Ἐτείχιζον δὲ καὶ	οἱ	Συρακόσιοι ἐν τῷ χειμῶνι πρός
[6, 97]	τρόπῳ ἀτακτότερον καὶ μάχῃ νικηθέντες	οἱ	Συρακόσιοι ἐπὶ ταῖς Ἐπιπολαῖς ἀνεχώρησαν
[6, 101]	μετ' αὐτοῦ. καὶ τούτους μὲν	οἱ	Συρακόσιοι εὐθὺς κατὰ τάχος φθάνουσιν
[6, 101]	πρὸς τὴν (γέφυραν. δείσαντες δὲ	οἱ	Συρακόσιοι (ἦσαν γὰρ καὶ τῶν
[6, 103]	(αὐτοῖς ἐς ἐλπίδας. καὶ γὰρ	οἱ	Συρακόσιοι πολέμῳ μὲν οὐκέτι ἐνόμιζον
[6, 96]	οἱ δ' ἐξέπεσον Ἀθήναζε. ~Καὶ	οἱ	Συρακόσιοι τοῦ αὐτοῦ θέρους, ὡς
[6, 65]	στρατόπεδον καταληψόμενοι, καὶ οἱ ἱππῆς	οἱ	Συρακοσίων πρῶτοι προσελάσαντες ἐς τὴν
[6, 33]	ἀληθείας λέγειν, καὶ γιγνώσκω ὅτι	οἱ	τὰ μὴ πιστὰ δοκοῦντα εἶναι
[6, 74]	ἐπεκράτουν μὴ δέχεσθαι τοὺς (Ἀθηναίους	οἱ	ταῦτα βουλόμενοι. ἡμέρας δὲ μείναντες
[6, 92]	μοι, ὠφελίας· καὶ πολεμιώτεροι οὐχ	οἱ	τοὺς πολεμίους που βλάψαντες ὑμεῖς
[6, 92]	πολεμίους που βλάψαντες ὑμεῖς ἢ	οἱ	τοὺς φίλους ἀναγκάσαντες πολεμίους (γενέσθαι.
[6, 100]	παρὰ τὴν πυλίδα. καὶ προσβαλόντες	οἱ	τριακόσιοι αἱροῦσι τὸ σταύρωμα· καὶ
[6, 8]	δ' ἐπιγιγνομένου θέρους ἅμα ἦρι	οἱ	τῶν Ἀθηναίων πρέσβεις ἧκον ἐκ
[6, 101]	αὐτοὺς βουλόμενοι ἀποκλῄσασθαι τῆς διαβάσεως	οἱ	τῶν Ἀθηναίων τριακόσιοι λογάδες δρόμῳ
[6, 98]	περιορᾶν. καὶ ἤδη ἀντιπαρατασσομένων ἀλλήλοις	οἱ	τῶν Συρακοσίων στρατηγοὶ ὡς ἑώρων
[6, 89]	ἐπεὶ δημοκρατίαν γε καὶ ἐγιγνώσκομεν	οἱ	φρονοῦντές τι, καὶ αὐτὸς οὐδενὸς
[6, 100]	τριακόσιοι αἱροῦσι τὸ σταύρωμα· καὶ	οἱ	φύλακες αὐτὸ ἐκλιπόντες κατέφυγον ἐς
[6, 3]	πολυάνθρωπος (ἐγένετο. Θουκλῆς δὲ καὶ	οἱ	Χαλκιδῆς ἐκ Νάξου ὁρμηθέντες ἔτει
[6, 29]	μαλακίζηται θεραπεύων ὅτι δι' ἐκεῖνον	οἵ	τ' Ἀργεῖοι ξυνεστράτευον καὶ τῶν
[6, 65]	ἔπλεον ἐπὶ τὰς Συρακούσας. (καὶ	οἵ	τε Ἀθηναῖοι ἅμα ἕῳ ἐξέβαινον
[6, 38]	~Ἀλλὰ ταῦτα, ὥσπερ ἐγὼ λέγω,	οἵ	τε Ἀθηναῖοι γιγνώσκοντες τὰ σφέτερα
[6, 97]	τῆς ἐξετάσεως παραγενέσθαι. ἐβοήθουν δὲ	οἵ	τε ἄλλοι, ὡς ἕκαστος τάχους
[6, 39]	ξύμπαντ' ἀφελομένη ἔχει· ἃ ὑμῶν	οἵ	τε δυνάμενοι καὶ οἱ νέοι
[6, 88]	Σικελίαν ὠφελίαν (τινὰ πέμπειν. καὶ	οἵ	τε ἐκ τῆς Κορίνθου πρέσβεις
[6, 32]	ἐκπώμασι χρυσοῖς τε καὶ ἀργυροῖς	οἵ	τε ἐπιβάται καὶ οἱ ἄρχοντες
[6, 69]	καὶ πρῶτον μὲν αὐτῶν ἑκατέρων	οἵ	τε λιθοβόλοι καὶ σφενδονῆται καὶ
[6, 61]	τῷ ἐν πόλει (ἐν ὅπλοις.	οἵ	τε ξένοι τοῦ Ἀλκιβιάδου οἱ
[6, 91]	μὴ θέλοντας προσαναγκάσῃ· οὕτω γὰρ	οἵ	τε ὑπάρχοντες ὑμῖν φίλοι θαρσήσουσι
[6, 18]	τῶν ἀνθρώπων ἀσφαλέστατα τούτους οἰκεῖν	οἳ	ἂν τοῖς παροῦσιν ἤθεσι καὶ
[6, 55]	παῖς γέγραπται, Ἱππίου δὲ πέντε,	οἳ	αὐτῷ ἐκ Μυρρίνης τῆς Καλλίου
[6, 77]	εἰσὶν οὐδ' Ἑλλησπόντιοι καὶ νησιῶται,	οἳ	δεσπότην ἢ Μῆδον ἢ ἕνα
[6, 29]	καὶ ἀπέσπευδον, ἄλλους ῥήτορας ἐνιέντες	οἳ	ἔλεγον νῦν μὲν πλεῖν αὐτὸν
[6, 89]	ἐπὶ τῶν πάλαι καὶ νῦν	οἳ	ἐπὶ τὰ πονηρότερα (ἐξῆγον τὸν
[6, 100]	Ἀθηναῖοι τούς τε ὀχετοὺς αὐτῶν,	οἳ	ἐς τὴν πόλιν ὑπονομηδὸν ποτοῦ
[6, 88]	κατεκόμιζον τῷ στρατεύματι (καὶ εἰσὶν	οἳ	καὶ χρήματα. ἐπὶ δὲ τοὺς
[6, 4]	Σαμίων καὶ ἄλλων Ἰώνων ἐκπίπτουσιν,	(οἳ	Μήδους φεύγοντες προσέβαλον Σικελίᾳ, τοὺς
[6, 64]	ὅπερ καὶ κατέλαβον, Συρακοσίων φυγάδες,	οἳ	ξυνείποντο) τοιόνδε τι οὖν πρὸς
[6, 10]	τὰ ἀμφισβητούμενα (ἔχομεν. εἰσὶ δ'	οἳ	οὐδὲ ταύτην πω τὴν ὁμολογίαν
[6, 19]	τῶν Ἐγεσταίων καὶ Λεοντίνων φυγάδων,	οἳ	παρελθόντες ἐδέοντό τε καὶ τῶν
[6, 68]	ὦ ἄνδρες, τί δεῖ χρῆσθαι,	οἳ	πάρεσμεν ἐπὶ τὸν αὐτὸν ἀγῶνα;
[6, 103]	Σικελῶν πολλοὶ ξύμμαχοι τοῖς Ἀθηναίοις,	οἳ	πρότερον περιεωρῶντο, καὶ ἐκ τῆς
[6, 40]	αὑτῆς, καὶ στρατηγοί εἰσιν ἡμῖν	οἳ	σκέψονται αὐτά· καὶ εἰ μή
[6, 17]	(βαρβάρους (τε) γὰρ πολλοὺς ἕξομεν	οἳ	Συρακοσίων μίσει ξυνεπιθήσονται αὐτοῖς) καὶ
[6, 91]	τῶν ξυμμάχων προσόδου ἧσσον διαφορουμένης,	οἳ	τὰ παρ' ὑμῶν νομίσαντες ἤδη
[6, 80]	καὶ ἀπὸ Πελοποννήσου παρεσομένης ὠφελίας,	οἳ	τῶνδε κρείσσους εἰσὶ τὸ παράπαν
[6, 68]	καὶ ἡμᾶς, καὶ προσέτι Σικελιώτας,	οἳ	ὑπερφρονοῦσι μὲν ἡμᾶς, ὑπομενοῦσι δ'
[6, 103]	καὶ κύρωσις μὲν οὐδεμία ἐγίγνετο,	οἷα	δὲ εἰκὸς ἀνθρώπων ἀπορούντων καὶ
[6, 69]	καὶ τοξόται προυμάχοντο καὶ τροπὰς	οἵας	εἰκὸς ψιλοὺς ἀλλήλων ἐποίουν· ἔπειτα
[6, 34]	ὀφθείη. ἀγγελλοίμεθα δ' ἂν εὖ	οἶδ'	ὅτι ἐπὶ τὸ πλέον· τῶν
[6, 34]	ἐπέρχονται καὶ ἐν πλῷ εὖ	οἶδ'	ὅτι ἤδη εἰσὶ καὶ ὅσον
[6, 68]	οἱ πολέμιοι σφίσιν αὐτοῖς εὖ	οἶδ'	ὅτι παρακελεύονται· οἱ μὲν γὰρ
[6, 38]	γιγνώσκοντες τὰ σφέτερα αὐτῶν εὖ	οἶδ'	ὅτι σῴζουσι, καὶ ἐνθένδε (ἄνδρες
[6, 85]	ἐς ἓν ξυστᾶσα εὐμεταχείριστος, οὔθ'	οἵδ'	ἀσθενεῖς ἂν ἡμῶν μὴ παρόντων
[6, 16]	ἴσα νέμων τὰ (ὁμοῖα ἀνταξιούτω.	οἶδα	δὲ τοὺς τοιούτους, καὶ ὅσοι
[6, 40]	ἢ ἀμαθέστατοί ἐστε ὧν ἐγὼ	οἶδα	Ἑλλήνων, ἢ ἀδικώτατοι, εἰ εἰδότες
[6, 90]	καὶ ἐμοί, εἴ τι πλέον	οἶδα,	ἐσηγητέον, (μάθετε ἤδη. ἐπλεύσαμεν ἐς
[6, 92]	ὠφελοίην, ὅσῳ τὰ μὲν Ἀθηναίων	οἶδα,	τὰ δ' ὑμέτερα ᾔκαζον· καὶ
[6, 76]	δὲ τοὺς ἐν Εὐβοίᾳ, ὧν	οἵδε	ἄποικοί (εἰσι, δουλωσαμένους ἔχειν. τῇ
[6, 86]	μεγάλων καὶ τῇ παρασκευῇ ἠπειρωτίδων·	οἵδε	δὲ οὐ στρατοπέδῳ, πόλει δὲ
[6, 83]	ξυμφέροντα. ἀποφαίνομεν δὲ ἐξ ὧν	οἵδε	τε διαβάλλουσι καὶ ὑμεῖς μάλιστα
[6, 27]	καὶ εἴ τις ἄλλο τι	οἶδεν	ἀσέβημα γεγενημένον, μηνύειν ἀδεῶς τὸν
[6, 10]	ἐκεῖσε πλεύσαντας δεῦρο ἐπαγαγέσθαι. (καὶ	οἴεσθε	ἴσως τὰς γενομένας ὑμῖν σπονδὰς
[6, 91]	μὴ περὶ τῆς Σικελίας τις	οἰέσθω	μόνον βουλεύειν, ἀλλὰ καὶ περὶ
[6, 17]	ἢ ἐκ τοῦ λέγων πείθειν	οἴεται	ἢ στασιάζων ἀπὸ τοῦ κοινοῦ
[6, 47]	φίλους καὶ ξυμμάχους προθυμίαν, ἀποπλεῖν	οἴκαδε,	ἢν μή τι δι' ὀλίγου
[6, 46]	ἐσέφερον ἐς τὰς (ἑστιάσεις ὡς	οἰκεῖα	ἕκαστοι. καὶ πάντων ὡς ἐπὶ
[6, 47]	καὶ τῇ πόλει δαπανῶντας τὰ	οἰκεῖα	μὴ κινδυνεύειν. ~Ἀλκιβιάδης δὲ οὐκ
[6, 82]	καὶ οὐκ ἐτόλμησαν ἀποστάντες τὰ	οἰκεῖα	φθεῖραι, ὥσπερ ἡμεῖς ἐκλιπόντες τὴν
[6, 63]	ἀλλοτρίᾳ ἢ Λεοντίνους ἐς τὴν	οἰκείαν	κατοικιοῦντες. ~ἃ γιγνώσκοντες οἱ στρατηγοὶ
[6, 69]	ἀλλοτρίας οἰκείαν σχεῖν καὶ τὴν	οἰκείαν	μὴ βλάψαι ἡσσώμενοι, Ἀργεῖοι δὲ
[6, 69]	μὲν περί τε τῆς ἀλλοτρίας	οἰκείαν	σχεῖν καὶ τὴν οἰκείαν μὴ
[6, 31]	μέγιστος ἤδη διάπλους ἀπὸ τῆς	οἰκείας	καὶ ἐπὶ μεγίστῃ ἐλπίδι τῶν
[6, 17]	οὐδεὶς δι' αὐτὸ ὡς περὶ	οἰκείας	πατρίδος οὔτε τὰ περὶ τὸ
[6, 18]	καὶ τῶν ἀνθρώπων ἀσφαλέστατα τούτους	οἰκεῖν	οἳ ἂν τοῖς παροῦσιν ἤθεσι
[6, 85]	οὐδὲν ἄλογον ὅτι ξυμφέρον οὐδ'	οἰκεῖον	ὅτι μὴ πιστόν· πρὸς ἕκαστα
[6, 20]	τε πολλοὺς κέκτηνται καὶ σίτῳ	οἰκείῳ	καὶ οὐκ ἐπακτῷ χρῶνται. ~Πρὸς
[6, 57]	τινα τῶν ξυνωμοτῶν σφίσι διαλεγόμενον	οἰκείως	τῷ Ἱππίᾳ (ἦν δὲ πᾶσιν
[6, 2]	τῆς χώρας Κύκλωπες καὶ Λαιστρυγόνες	οἰκῆσαι,	ὧν ἐγὼ οὔτε γένος ἔχω
[6, 2]	Σικελίαν, καὶ ὅμοροι τοῖς Σικανοῖς	οἰκήσαντες	ξύμπαντες μὲν Ἔλυμοι ἐκλήθησαν, πόλεις
[6, 4]	τοὺς Ὑβλαίους (κληθέντας. καὶ ἔτη	οἰκήσαντες	πέντε καὶ τεσσαράκοντα καὶ διακόσια
[6, 17]	λαβὼν ἄλλην γῆν, μὴ κατορθώσας,	οἰκήσειν,	ταῦτα ἑτοιμάζεται. (καὶ οὐκ εἰκὸς
[6, 88]	οὖσαι καὶ πρότερον αἰεὶ αἱ>	οἰκήσεις	εὐθὺς πλὴν ὀλίγοι μετὰ τῶν
[6, 92]	μετὰ ταῦτα αὐτοί τε ἀσφαλῶς	οἰκῆτε	καὶ τῆς ἁπάσης Ἑλλάδος ἑκούσης
[6, 66]	μὲν γὰρ τειχία τε καὶ	οἰκίαι	εἶργον καὶ δένδρα καὶ λίμνη,
[6, 28]	μυστήρια ἅμα ὡς ποιεῖται ἐν	(οἰκίαις	ἐφ' ὕβρει· ὧν καὶ τὸν
[6, 3]	τε πολέμῳ τοὺς Σικελοὺς ἐξελάσαντες	οἰκίζουσι,	καὶ μετ' αὐτοὺς Κατάνην· οἰκιστὴν
[6, 23]	χρὴ ἐν ἀλλοφύλοις καὶ πολεμίοις	οἰκιοῦντας	ἰέναι, οὓς πρέπει τῇ πρώτῃ
[6, 4]	ἔτεσιν ὕστερον ἑκατὸν ἢ αὐτοὺς	οἰκίσαι,	Πάμιλλον πέμψαντες Σελινοῦντα κτίζουσι, καὶ
[6, 37]	εἰσιν ἔλθοιεν ἔχοντες καὶ ὅμορον	οἰκίσαντες	τὸν πόλεμον ποιοῖντο, οὐκ ἂν
[6, 4]	ὑπὸ αὐτῶν ἐκπεσὼν καὶ Θάψον	οἰκίσας	αὐτὸς μὲν ἀποθνῄσκει, οἱ δ'
[6, 4]	ποταμοῦ Τρώτιλόν τι ὄνομα χωρίον	οἰκίσας,	καὶ ὕστερον αὐτόθεν τοῖς Χαλκιδεῦσιν
[6, 4]	τὴν πόλιν αὐτὸς ξυμμείκτων ἀνθρώπων	οἰκίσας	Μεσσήνην ἀπὸ τῆς ἑαυτοῦ τὸ
[6, 3]	ὁρμηθέντες ἔτει πέμπτῳ μετὰ Συρακούσας	οἰκισθείσας	Λεοντίνους τε πολέμῳ τοὺς Σικελοὺς
[6, 4]	καὶ ἑκατὸν μετὰ τὴν σφετέραν	οἴκισιν	Γελῷοι Ἀκράγαντα ᾤκισαν, τὴν μὲν
[6, 4]	πέμπτῳ καὶ τεσσαρακοστῷ μετὰ Συρακουσῶν	οἴκισιν.	καὶ τῇ μὲν πόλει ἀπὸ
[6, 5]	καὶ ἑκατὸν μετὰ Συρακουσῶν κτίσιν·	οἰκισταὶ	δὲ ἐγένοντο αὐτῆς Δάσκων καὶ
[6, 4]	ἐλθὸν ξυγκατενείμαντο τὴν γῆν· καὶ	οἰκισταὶ	Περιήρης καὶ Κραταιμένης ἐγένοντο αὐτῆς,
[6, 4]	ἀπὸ τοῦ Ἀκράγαντος ποταμοῦ ὀνομάσαντες,	οἰκιστὰς	δὲ ποιήσαντες Ἀριστόνουν καὶ (Πυστίλον,
[6, 3]	οἰκίζουσι, καὶ μετ' αὐτοὺς Κατάνην·	οἰκιστὴν	δὲ αὐτοὶ Καταναῖοι ἐποιήσαντο Εὔαρχον.
[6, 5]	τὴν γῆν τὴν Καμαριναίων, αὐτὸς	οἰκιστὴς	γενόμενος κατῴκισε Καμάριναν. καὶ αὖθις
[6, 3]	ἐξ Εὐβοίας πλεύσαντες μετὰ Θουκλέους	οἰκιστοῦ	Νάξον ᾤκισαν, καὶ Ἀπόλλωνος Ἀρχηγέτου
[6, 100]	φυλὴν μίαν καταλιπόντες φύλακα τοῦ	οἰκοδομήματος	ἀνεχώρησαν ἐς τὴν πόλιν, οἱ
[6, 98]	Συρακοσίοις παρέσχον τῷ τάχει τῆς	οἰκοδομίας·	καὶ ἐπεξελθόντες μάχην διενοοῦντο (ποιεῖσθαι
[6, 105]	ἀπέκτεινάν τινας, καὶ ἀπῆλθον ἐπ'	οἴκου.
[6, 7]	ἀλλήλων, ἀπεχώρησαν τῷ (στρατῷ ἐπ'	οἴκου.	ἐλθόντων δὲ Ἀθηναίων οὐ πολλῷ
[6, 7]	Ἀθηναῖοι ὕστερον ταῖς ναυσὶν ἐπ'	οἴκου.	(Καὶ ἐς Μεθώνην τὴν ὅμορον
[6, 75]	τὸ στρατόπεδον ἐμπρήσαντες ἀνεχώρησαν (ἐπ'	οἴκου.	καὶ πυνθανόμενοι τοὺς Ἀθηναίους ἐς
[6, 82]	βασιλεῖ πρότερον ὄντων ἡγεμόνες καταστάντες	οἰκοῦμεν,	νομίσαντες ἥκιστ' ἂν ὑπὸ Πελοποννησίοις
[6, 77]	αὐτονόμου (τῆς Πελοποννήσου τὴν Σικελίαν	οἰκοῦντες.	ἢ μένομεν ἕως ἂν ἕκαστοι
[6, 2]	νῆσος ἐκαλεῖτο, πρότερον Τρινακρία καλουμένη·	οἰκοῦσι	δὲ ἔτι καὶ νῦν τὰ
[6, 92]	γε δυνατά (καὶ οὐχ ἁμαρτήσεσθαι	οἶμαι	γνώμης) πάνυ θαρσῶ. (Καὶ χείρων
[6, 28]	ὑπὸ νεωτέρων μετὰ παιδιᾶς καὶ	οἴνου	γεγενημέναι, καὶ τὰ μυστήρια ἅμα
[6, 46]	τὰ ἀναθήματα, φιάλας τε καὶ	οἰνοχόας	καὶ θυμιατήρια καὶ ἄλλην κατασκευὴν
[6, 33]	οὔτε γὰρ βλάπτειν ἡμᾶς πλείω	οἷοί	τ' ἔσονται ἢ πάσχειν, οὔθ'
[6, 23]	ὑπερβάλλοντες τοῖς πᾶσι, μόλις οὕτως	οἷοί	τε ἐσόμεθα τῶν (μὲν κρατεῖν,
[6, 47]	ἀπὸ τοῦ ἀδοκήτου ἢ Λεοντίνους	οἷοί	τε ὦσιν ὠφελῆσαι ἢ τῶν
[6, 36]	ἑκόντας ἐλθεῖν, ἐπεὶ ἔγωγε ἀγαπᾶν	οἴομαι	αὐτοὺς ὅτι οὐχ ἡμεῖς ἐπ'
[6, 40]	αὐτῶν ἀληθές ἐστιν, ὥσπερ οὐκ	οἴομαι,	οὐ πρὸς τὰς ὑμετέρας ἀγγελίας
[6, 77]	προσηνὲς λέγοντες δύνανται κακουργεῖν; καὶ	οἰόμεθα	τοῦ ἄπωθεν ξυνοίκου προαπολλυμένου οὐ
[6, 69]	προυδίδοσαν. ὅμως δὲ οὐκ ἂν	οἰόμενοι	σφίσι τοὺς Ἀθηναίους προτέρους ἐπελθεῖν
[6, 58]	ὅπλων. καὶ οἱ μὲν ἀνεχώρησαν	οἰόμενοί	τι ἐρεῖν αὐτόν, ὁ δὲ
[6, 87]	ᾧ μὴ ὑπάρχομεν, ὅ τε	οἰόμενος	ἀδικήσεσθαι καὶ ὁ ἐπιβουλεύων διὰ
[6, 32]	Ἕρμωνος παρελθὼν αὐτοῖς, ὡς σαφῶς	οἰόμενος	εἰδέναι τὰ περὶ αὐτῶν, ἔλεγε
[6, 63]	κατεφρόνησαν καὶ ἠξίουν τοὺς στρατηγούς,	οἷον	δὴ ὄχλος φιλεῖ θαρσήσας ποιεῖν,
[6, 12]	πρᾶγμα μέγα εἶναι καὶ μὴ	οἷον	νεωτέρῳ βουλεύσασθαί τε καὶ ὀξέως
[6, 78]	δυνάμεως βούλησιν ἐλπίζει· οὐ γὰρ	οἷόν	τε ἅμα τῆς τε ἐπιθυμίας
[6, 101]	τάφρον ἅμα παρώρυσσον, ὅπως μὴ	οἷόν	τε ᾖ τοῖς Ἀθηναίοις μέχρι
[6, 54]	οὐχ Ἵππαρχος, ὥσπερ οἱ πολλοὶ	οἴονται,	ἀλλ' Ἱππίας πρεσβύτατος ὢν ἔσχε
[6, 36]	τῆς δὲ ἀξυνεσίας, εἰ μὴ	οἴονται	ἔνδηλοι εἶναι. (οἱ γὰρ δεδιότες
[6, 36]	ἀπὸ ταὐτομάτου, ἐκ δὲ ἀνδρῶν	οἵπερ	αἰεὶ τάδε κινοῦσι ξύγκεινται. (ὑμεῖς
[6, 89]	τὰ πονηρότερα (ἐξῆγον τὸν ὄχλον·	οἵπερ	καὶ ἐμὲ ἐξήλασαν. ἡμεῖς δὲ
[6, 61]	τοῦ Ἀλκιβιάδου ἐναγόντων τῶν ἐχθρῶν,	οἵπερ	καὶ πρὶν ἐκπλεῖν αὐτὸν ἐπέθεντο,
[6, 37]	τοσαύτη ἔλθοι, πολὺ κρείσσω εἶναι,	οἷς	γ' ἐπίσταμαι οὔθ' ἵππους ἀκολουθήσοντας,
[6, 67]	ἐπὶ ὀκτὼ καὶ τοῦτο τεταγμένον·	οἷς	εἴρητο, ᾗ ἂν τοῦ στρατεύματός
[6, 98]	Ἀθηναίων ὑπῆρχον πεντήκοντα καὶ διακόσιοι,	οἷς	ἵππους τοὺς μὲν παρ' Ἐγεσταίων
[6, 13]	ξυμμάχους μὴ ποιεῖσθαι ὥσπερ εἰώθαμεν,	οἷς	(κακῶς μὲν πράξασιν ἀμυνοῦμεν, ὠφελίας
[6, 41]	καὶ ὅπλοις (καὶ τοῖς ἄλλοις	οἷς	ὁ πόλεμος ἀγάλλεται (τὴν δ'
[6, 10]	ἐπιχείρησιν ἡμῖν οἱ ἐχθροὶ ποιήσονται,	οἷς	πρῶτον μὲν διὰ ξυμφορῶν ἡ
[6, 91]	πολλὰ παρεὶς τὰ (μέγιστα κεφαλαιώσω.	οἷς	τε γὰρ ἡ χώρα κατεσκεύασται,
[6, 72]	χειμῶνι τούτῳ παρασκευάσωσι τὸ ὁπλιτικόν,	οἷς	τε ὅπλα μὴ ἔστιν ἐκπορίζοντες,
[6, 12]	ἀνδρῶν φυγάδων τῶνδε ἐπικουρίας δεομένων,	οἷς	τό τε ψεύσασθαι καλῶς χρήσιμον
[6, 18]	γε ἡσυχάζοιεν πάντες ἢ φυλοκρινοῖεν	οἷς	χρεὼν βοηθεῖν, βραχὺ ἄν τι
[6, 18]	ἐκεῖ ξυμμάχους σκηπτόμενοι μὴ βοηθοῖμεν;	οἷς	χρεών, ἐπειδή γε καὶ ξυνωμόσαμεν,
[6, 24]	ἔν τε τῷ παρόντι ἀργύριον	οἴσειν	καὶ προσκτήσεσθαι δύναμιν ὅθεν ἀίδιον
[6, 41]	ὅτι ἂν αἰσθώμεθα ἐς ὑμᾶς	οἴσομεν.	καὶ οἱ μὲν Συρακόσιοι τοσαῦτα
[6, 56]	αὐτοῦ κόρην ἐπαγγείλαντες ἥκειν κανοῦν	οἴσουσαν	ἐν πομπῇ τινί, ἀπήλασαν λέγοντες
[6, 13]	καὶ ψηφίζεσθαι τοὺς μὲν Σικελιώτας	οἷσπερ	νῦν ὅροις χρωμένους πρὸς ἡμᾶς,
[6, 91]	ἐπὶ νεῶν πέμψετε τοιαύτην ἐκεῖσε	οἵτινες	αὐτερέται κομισθέντες καὶ ὁπλιτεύσουσιν εὐθύς,
[6, 91]	~τοιαῦτα μὲν περὶ τοῦ νῦν	οἰχομένου	στόλου παρὰ τοῦ τὰ ἀκριβέστατα
[6, 27]	ἐλάμβανον· τοῦ τε γὰρ ἔκπλου	οἰωνὸς	ἐδόκει εἶναι καὶ ἐπὶ ξυνωμοσίᾳ
[6, 1]	οὐ πολλῷ τινὶ ἔλασσον ἢ	ὀκτὼ	ἡμερῶν, καὶ τοσαύτη οὖσα ἐν
[6, 4]	ἐτέθη αὐτοῖς. ἔτεσι δὲ ἐγγύτατα	ὀκτὼ	καὶ ἑκατὸν μετὰ τὴν σφετέραν
[6, 67]	ταῖς εὐναῖς ἐν πλαισίῳ, ἐπὶ	ὀκτὼ	καὶ τοῦτο τεταγμένον· οἷς εἴρητο,
[6, 67]	τῷ πρόσθεν ἦν τεταγμένον ἐπὶ	ὀκτώ,	τὸ δὲ ἥμισυ ἐπὶ ταῖς
[6, 38]	δι' αὐτὰ ἡ πόλις ἡμῶν	ὀλιγάκις	μὲν ἡσυχάζει, στάσεις δὲ πολλὰς
[6, 39]	καὶ (ξύμπαντα ἐν δημοκρατίᾳ ἰσομοιρεῖν.	ὀλιγαρχία	δὲ τῶν μὲν κινδύνων τοῖς
[6, 39]	πρῶτα μὲν δῆμον ξύμπαν ὠνομάσθαι,	ὀλιγαρχίαν	δὲ μέρος, ἔπειτα φύλακας μὲν
[6, 11]	σωφρονοῦμεν, ἀλλ' ὅπως πόλιν δι'	ὀλιγαρχίας	ἐπιβουλεύουσαν ὀξέως φυλαξόμεθα. ~Καὶ μεμνῆσθαι
[6, 60]	πάντα αὐτοῖς ἐδόκει ἐπὶ ξυνωμοσίᾳ	ὀλιγαρχικῇ	καὶ (τυραννικῇ πεπρᾶχθαι. καὶ ὡς
[6, 46]	θυμιατήρια καὶ ἄλλην κατασκευὴν οὐκ	ὀλίγην,	ἃ ὄντα ἀργυρᾶ πολλῷ πλείω
[6, 37]	ἐπὶ πόλιν τοσήνδε πορισθῆναι, οὐκ	ὀλίγην	οὖσαν. (ὥστε, παρὰ τοσοῦτον γιγνώσκω,
[6, 46]	πολλῷ πλείω τὴν ὄψιν ἀπ'	ὀλίγης	δυνάμεως χρημάτων παρείχετο· καὶ ἰδίᾳ
[6, 33]	ξυμβήσεται, καὶ (οὐκ ἀνέλπιστον ἔμοιγε.	ὀλίγοι	γὰρ δὴ στόλοι μεγάλοι ἢ
[6, 88]	αἰεὶ αἱ> οἰκήσεις εὐθὺς πλὴν	ὀλίγοι	μετὰ τῶν Ἀθηναίων ἦσαν, καὶ
[6, 72]	τὴν ἀξύντακτον ἀναρχίαν. ἢν δὲ	ὀλίγοι	τε στρατηγοὶ γένωνται ἔμπειροι καὶ
[6, 35]	ἐς γέλωτα ἔτρεπον τὸ πρᾶγμα.	ὀλίγον	δ' ἦν τὸ πιστεῦον (τῷ
[6, 34]	εἴη, βραδεῖά τε καὶ κατ'	ὀλίγον	(προσπίπτουσα. εἰ δ' αὖ τῷ
[6, 4]	αὐτόθεν τοῖς Χαλκιδεῦσιν ἐς Λεοντίνους	ὀλίγον	χρόνον ξυμπολιτεύσας καὶ ὑπὸ αὐτῶν
[6, 11]	εἰ δείξαντες τὴν δύναμιν δι'	ὀλίγου	ἀπέλθοιμεν· τὰ γὰρ διὰ πλείστου
[6, 47]	οἴκαδε, ἢν μή τι δι'	ὀλίγου	καὶ ἀπὸ τοῦ ἀδοκήτου ἢ
[6, 101]	ἕῳ τό τε σταύρωμα πλὴν	ὀλίγου	καὶ (τὴν τάφρον, καὶ ὕστερον
[6, 88]	τό τε πρῶτον αὐτοῖς τοὺς	ὀλίγους	ἱππέας ἔπεμψαν καὶ τὸ λοιπὸν
[6, 72]	ἔσεσθαι. (τούς τε στρατηγοὺς καὶ	ὀλίγους	καὶ αὐτοκράτορας χρῆναι ἑλέσθαι καὶ
[6, 7]	τῆς ἄλλης στρατιᾶς παρακαταλιπόντες αὐτοῖς	ὀλίγους,	καὶ σπεισάμενοί τινα χρόνον ὥστε
[6, 38]	τις προπείσεται) τοὺς δ' αὖ	ὀλίγους	τὰ μὲν ἐλέγχων, τὰ δὲ
[6, 37]	οὐδ' αὐτόθεν πορισθησομένους εἰ μὴ	ὀλίγους	τινὰς παρ' Ἐγεσταίων, οὔθ' ὁπλίτας
[6, 34]	ἐς Τάραντα· οἱ δὲ μετ'	ὀλίγων	ἐφοδίων ὡς ἐπὶ ναυμαχίᾳ περαιωθέντες
[6, 101]	τάφρον τινὰ καὶ μονωθεὶς μετ'	ὀλίγων	τῶν ξυνδιαβάντων ἀποθνῄσκει αὐτός τε
[6, 91]	νομίσαντες ἤδη κατὰ κράτος πολεμεῖσθαι	ὀλιγωρήσουσιν.	~γίγνεσθαι δέ τι αὐτῶν καὶ
[6, 44]	δὲ καὶ ἄλλα πλοῖα καὶ	ὁλκάδες	ἑκούσιοι ξυνηκολούθουν τῇ στρατιᾷ ἐμπορίας
[6, 44]	τούτοις δὲ τὰ ἐπιτήδεια ἄγουσαι	ὁλκάδες	μὲν τριάκοντα σιταγωγοί, καὶ τοὺς
[6, 1]	(Σικελίας γὰρ περίπλους μέν ἐστιν	ὁλκάδι	οὐ πολλῷ τινὶ ἔλασσον ἢ
[6, 44]	ἃ ἐξ ἀνάγκης μετὰ τῶν	ὁλκάδων	ξυνέπλει· πολλὰ δὲ καὶ ἄλλα
[6, 30]	τοῖς πλείστοις καὶ ταῖς σιταγωγοῖς	ὁλκάσι	καὶ τοῖς πλοίοις καὶ ὅση
[6, 22]	δὲ καὶ αὐτόθεν σῖτον ἐν	ὁλκάσι,	πυροὺς καὶ πεφρυγμένας κριθάς, ἄγειν,
[6, 78]	γνώμῃ ἁμάρτοι, τοῖς αὑτοῦ κακοῖς	ὀλοφυρθεὶς	τάχ' ἂν ἴσως καὶ τοῖς
[6, 30]	ἐλπίδος τε ἅμα ἰόντες καὶ	ὀλοφυρμῶν,	τὰ μὲν ὡς κτήσοιντο, τοὺς
[6, 16]	ἐνόμισαν τῷ ἐμῷ διαπρεπεῖ τῆς	Ὀλυμπίαζε	θεωρίας, πρότερον ἐλπίζοντες αὐτὴν καταπεπολεμῆσθαι,
[6, 70]	παρόντων ξυνταξάμενοι ἔς τε τὸ	Ὀλυμπιεῖον	ὅμως σφῶν αὐτῶν παρέπεμψαν φυλακήν,
[6, 65]	ἐξέβαινον ἐς τὸ κατὰ τὸ	Ὀλυμπιεῖον	ὡς τὸ στρατόπεδον καταληψόμενοι, καὶ
[6, 75]	Μέγαρα φρούριον, καὶ ἐν τῷ	Ὀλυμπιείῳ	ἄλλο· καὶ τὴν θάλασσαν προυσταύρωσαν
[6, 64]	αὐτοὺς περὶ τοῦ πρὸς τῷ	Ὀλυμπιείῳ	χωρίου, ὅπερ καὶ κατέλαβον, Συρακοσίων
[6, 101]	ἀπὸ τῶν Ἐπιπολῶν ἐς τὸ	ὁμαλὸν	καὶ διὰ τοῦ ἕλους, ᾗ
[6, 101]	βραχύτατον ἐγίγνετο καταβᾶσι διὰ τοῦ	ὁμαλοῦ	καὶ τοῦ ἕλους ἐς τὸν
[6, 61]	τῷ δήμῳ ἐπιτίθεσθαι, καὶ τοὺς	ὁμήρους	τῶν Ἀργείων τοὺς ἐν ταῖς
[6, 17]	(καὶ οὐκ εἰκὸς τὸν τοιοῦτον	ὅμιλον	οὔτε λόγου μιᾷ γνώμῃ ἀκροᾶσθαι
[6, 30]	ξυγκατέβη δὲ καὶ ὁ ἄλλος	ὅμιλος	ἅπας ὡς εἰπεῖν ὁ ἐν
[6, 24]	ὄντες σωθήσεσθαι· ὁ δὲ πολὺς	ὅμιλος	καὶ στρατιώτης ἔν τε τῷ
[6, 32]	ξυνεπηύχοντο δὲ καὶ ὁ ἄλλος	ὅμιλος	ὁ ἐκ τῆς γῆς τῶν
[6, 16]	ἢ τὰ ἴσα νέμων τὰ	(ὁμοῖα	ἀνταξιούτω. οἶδα δὲ τοὺς τοιούτους,
[6, 16]	αὑτοὺς βίῳ λυπηροὺς ὄντας, τοῖς	ὁμοίοις	μὲν μάλιστα, ἔπειτα δὲ καὶ
[6, 18]	καὶ τὰ ἐπιτηδεύματα ἐς τὸ	ὁμοῖον	μεταλήψεσθε. (Λογισάμενοι οὖν τάδε μᾶλλον
[6, 20]	ἑπτά, καὶ παρεσκευασμέναι τοῖς πᾶσιν	ὁμοιοτρόπως	μάλιστα τῇ ἡμετέρᾳ δυνάμει, καὶ
[6, 78]	ἂν ἐπεκαλεῖσθε, ταῦτα ἐκ τοῦ	ὁμοίου	καὶ νῦν παρακελευομένους ὅπως μηδὲν
[6, 87]	καὶ ἀντεπιβουλεῦσαί ποτε ἐκ τοῦ	ὁμοίου	μεταλάβετε. ~Τοιαῦτα δὲ ὁ Εὔφημος
[6, 11]	μὴ κατορθώσας μὴ ἐν τῷ	ὁμοίῳ	καὶ πρὶν ἐπιχειρῆσαι (ἔσται. Σικελιῶται
[6, 21]	πλεῖν καὶ οὐκ ἐν τῷ	ὁμοίῳ	στρατευσόμενοι καὶ ὅτε ἐν τοῖς
[6, 16]	δυστυχοῦντες οὐ προσαγορευόμεθα, ἐν τῷ	ὁμοίῳ	τις ἀνεχέσθω καὶ ὑπὸ τῶν
[6, 9]	τῷ ἐμαυτοῦ σώματι ὀρρωδῶ, νομίζων	ὁμοίως	ἀγαθὸν πολίτην εἶναι ὃς ἂν
[6, 91]	ὅσοι ὑπόλοιποι στρατηγοί, ἢν δύνωνται,	ὁμοίως	αὐτὰ πράξουσιν. ὡς δέ, εἰ
[6, 64]	καθ' ἡσυχίαν, εἰδότες οὐκ ἂν	ὁμοίως	δυνηθέντες καὶ εἰ ἐκ τῶν
[6, 24]	καὶ ἔρως ἐνέπεσε τοῖς πᾶσιν	ὁμοίως	ἐκπλεῦσαι· τοῖς μὲν γὰρ πρεσβυτέροις
[6, 88]	τῶν Ἀθηναίων, ὡς καὶ ἐκείνοις	ὁμοίως	ἐπιβουλευόμενα, καὶ ἐπειδὴ ἐν τῇ
[6, 39]	ἄριστα τοὺς πολλούς, καὶ ταῦτα	ὁμοίως	καὶ κατὰ μέρη καὶ (ξύμπαντα
[6, 78]	καὶ (τῆς τύχης τὸν αὐτὸν	ὁμοίως	ταμίαν γενέσθαι. καὶ εἰ γνώμῃ
[6, 60]	βεβαιοτέραν γὰρ αὐτῷ σωτηρίαν εἶναι	ὁμολογήσαντι	μετ' (ἀδείας ἢ ἀρνηθέντι διὰ
[6, 94]	Κεντόριπα, Σικελῶν πόλισμα, καὶ προσαγαγόμενοι	ὁμολογίᾳ	ἀπῇσαν, πιμπράντες ἅμα τὸν σῖτον
[6, 10]	οἳ οὐδὲ ταύτην πω τὴν	ὁμολογίαν	ἐδέξαντο, καὶ οὐχ οἱ ἀσθενέστατοι·
[6, 89]	ὅσῳ καὶ λοιδορήσαιμι. ἀλλὰ περὶ	ὁμολογουμένης	ἀνοίας οὐδὲν ἂν καινὸν λέγοιτο·
[6, 90]	Ἴβηρας καὶ ἄλλους τῶν ἐκεῖ	ὁμολογουμένως	νῦν βαρβάρων μαχιμωτάτους, τριήρεις τε
[6, 6]	πρέσβεις παρόντες καὶ προθυμότερον ἐπικαλούμενοι.	ὅμοροι	γὰρ ὄντες τοῖς Σελινουντίοις ἐς
[6, 84]	δυνατωτάτους, ἵνα ἐκ τῆς σφετέρας	ὅμοροι	ὄντες τοῖσδε ὑπὲρ ἡμῶν λυπηροὶ
[6, 2]	ἀφικνοῦνται πρὸς τὴν Σικελίαν, καὶ	ὅμοροι	τοῖς Σικανοῖς οἰκήσαντες ξύμπαντες μὲν
[6, 88]	δὲ Συρακοσίοις αἰεὶ κατὰ τὸ	ὅμορον	διάφοροι· δεδιότες δ' οὐχ ἧσσον
[6, 7]	οἴκου. (Καὶ ἐς Μεθώνην τὴν	ὅμορον	Μακεδονίᾳ ἱππέας κατὰ θάλασσαν κομίσαντες
[6, 37]	Συράκουσαί εἰσιν ἔλθοιεν ἔχοντες καὶ	ὅμορον	οἰκίσαντες τὸν πόλεμον ποιοῖντο, οὐκ
[6, 95]	ταῦτα ἐσβαλόντες ἐς τὴν Θυρεᾶτιν	ὅμορον	οὖσαν λείαν τῶν Λακεδαιμονίων πολλὴν
[6, 78]	εἰκὸς ἦν ὑμᾶς, ὦ Καμαριναῖοι,	ὁμόρους	ὄντας καὶ τὰ δεύτερα κινδυνεύσοντας
[6, 72]	καὶ αὐτοκράτορας χρῆναι ἑλέσθαι καὶ	ὀμόσαι	αὐτοῖς τὸ ὅρκιον ἦ μὴν
[6, 101]	ἱππέων αὐτοῖς οἱ πολλοὶ ἐνταῦθα)	ὁμόσε	χωροῦσι τοῖς τριακοσίοις τούτοις, καὶ
[6, 18]	γῆρας ἄνευ ἀλλήλων μηδὲν δύνασθαι,	ὁμοῦ	δὲ τό τε φαῦλον καὶ
[6, 91]	Σικελιῶται γὰρ ἀπειρότεροι μέν εἰσιν,	ὅμως	δ' ἂν ξυστραφέντες ἁθρόοι καὶ
[6, 33]	ἀλλὰ καὶ ἄφρονες δοκοῦσιν εἶναι·	ὅμως	δὲ οὐ καταφοβηθεὶς ἐπισχήσω κινδυνευούσης
[6, 69]	καὶ τὴν βούλησιν ἄκοντες προυδίδοσαν.	ὅμως	δὲ οὐκ ἂν οἰόμενοι σφίσι
[6, 9]	πόλεως δι' ἑαυτὸν βούλοιτο ὀρθοῦσθαι.	ὅμως	δὲ οὔτε ἐν τῷ πρότερον
[6, 31]	δεινὰ ἢ ὅτε ἐψηφίζοντο πλεῖν·	ὅμως	δὲ τῇ παρούσῃ ῥώμῃ, διὰ
[6, 34]	ἥσυχον ἥκιστ' ἂν ὀξέως πείθοισθε,	ὅμως	εἰρήσεται. Σικελιῶται γὰρ εἰ ἐθέλοιμεν
[6, 33]	σφίσιν αὐτοῖς τὰ πλείω (πταίσωσιν,	ὅμως	καταλείπουσιν. ὅπερ καὶ Ἀθηναῖοι αὐτοὶ
[6, 50]	ὁδόν. ~Λάμαχος μὲν ταῦτα εἰπὼν	ὅμως	προσέθετο καὶ αὐτὸς τῇ Ἀλκιβιάδου
[6, 70]	ξυνταξάμενοι ἔς τε τὸ Ὀλυμπιεῖον	ὅμως	σφῶν αὐτῶν παρέπεμψαν φυλακήν, δείσαντες
[6, 84]	τοὺς πολεμίους, καὶ ὁ Χαλκιδεύς,	ὃν	ἀλόγως ἡμᾶς φησὶ δουλωσαμένους τοὺς
[6, 91]	καὶ εὐθὺς καὶ Ἰταλία· καὶ	ὃν	ἄρτι κίνδυνον ἐκεῖθεν προεῖπον, οὐκ
[6, 93]	ἔτος τῷ πολέμῳ ἐτελεύτα τῷδε	ὃν	Θουκυδίδης ξυνέγραψεν. ~Ἅμα δὲ τῷ
[6, 7]	ἔτος ἐτελεύτα τῷ πολέμῳ τῷδε	ὃν	Θουκυδίδης ξυνέγραψεν. ~Τοῦ δ' ἐπιγιγνομένου
[6, 4]	Κύμης, ὁ δὲ ἀπὸ Χαλκίδος.	ὄνομα	δὲ τὸ μὲν πρῶτον Ζάγκλη
[6, 33]	ἀλλοτρίᾳ γῇ σφαλῶσι, τοῖς ἐπιβουλευθεῖσιν	ὄνομα,	κἂν περὶ σφίσιν αὐτοῖς τὰ
[6, 4]	Παντακύου τε ποταμοῦ Τρώτιλόν τι	ὄνομα	χωρίον οἰκίσας, καὶ ὕστερον αὐτόθεν
[6, 4]	πόλιν ἀπὸ τοῦ Ἀκράγαντος ποταμοῦ	ὀνομάσαντες,	οἰκιστὰς δὲ ποιήσαντες Ἀριστόνουν καὶ
[6, 55]	ξυνέβη τοῦ πάθους τῇ δυστυχίᾳ	ὀνομασθέντα	καὶ τὴν δόξαν τῆς τυραννίδος
[6, 64]	ἥκειν ἔφη ὧν ἐκεῖνοι τὰ	ὀνόματα	ἐγίγνωσκον καὶ ἠπίσταντο ἐν τῇ
[6, 10]	βέβαιον, αἳ ἡσυχαζόντων μὲν ὑμῶν	ὀνόματι	σπονδαὶ ἔσονται (οὕτω γὰρ ἐνθένδε
[6, 80]	γνώμαις κρατήσουσι, τῷ δ' αὑτῶν	ὀνόματι	τιμηθήσονται, καὶ τῆς νίκης οὐκ
[6, 33]	λόγον πολλὰ σφαλέντος, ἐπὶ τῷ	ὀνόματι	ὡς ἐπ' Ἀθήνας ᾔει ηὐξήθησαν,
[6, 78]	αὐτοὺς κινδύνους οὐ περὶ τῶν	ὀνομάτων,	ἀλλὰ περὶ τῶν ἔργων, ἐθελήσαντι
[6, 57]	λυπήσαντα οὖν σφᾶς καὶ δι'	ὅνπερ	πάντα ἐκινδύνευον ἐβούλοντο πρότερον, εἰ
[6, 46]	ἄλλην κατασκευὴν οὐκ ὀλίγην, ἃ	ὄντα	ἀργυρᾶ πολλῷ πλείω τὴν ὄψιν
[6, 60]	τινὸς εἴτε ἄρα καὶ τὰ	ὄντα	μηνῦσαι εἴτε καὶ οὔ· ἐπ'
[6, 38]	σῴζουσι, καὶ ἐνθένδε (ἄνδρες οὔτε	ὄντα	οὔτε ἂν γενόμενα λογοποιοῦσιν, οὓς
[6, 84]	διὰ τὸ μὴ ἀσθενεῖς ὑμᾶς	ὄντας	ἀντέχειν Συρακοσίοις ἧσσον ἂν τούτων
[6, 80]	τάχους. ~ὥστε οὐχ ἁθρόους γε	ὄντας	εἰκὸς ἀθυμεῖν, ἰέναι δὲ ἐς
[6, 100]	τε ἄλλους Συρακοσίους κατὰ σκηνὰς	ὄντας	ἐν μεσημβρίᾳ καί τινας καὶ
[6, 50]	ξυμμαχίαν καὶ ξυγγένειαν· τοὺς οὖν	ὄντας	ἐν Συρακούσαις Λεοντίνων ὡς παρὰ
[6, 58]	πρότερον ἢ αἰσθέσθαι αὐτοὺς ἄπωθεν	ὄντας,	εὐθὺς ἐχώρησε, καὶ ἀδήλως τῇ
[6, 67]	ἐπὶ τῷ δεξιῷ, οὐκ ἔλασσον	ὄντας	ἢ διακοσίους καὶ χιλίους, παρὰ
[6, 82]	καὶ νησιώτας, οὓς ξυγγενεῖς φασὶν	ὄντας	ἡμᾶς Συρακόσιοι (δεδουλῶσθαι. ἦλθον γὰρ
[6, 85]	πάνυ ἐλευθέρως ξυμμαχοῦντας, καίπερ νησιώτας	ὄντας	καὶ εὐλήπτους, διότι ἐν χωρίοις
[6, 46]	ἦν μάλιστα, Λεοντίνων τε ξυγγενεῖς	ὄντας	καὶ σφίσιν αἰεὶ ἐπιτηδείους. καὶ
[6, 78]	ἦν ὑμᾶς, ὦ Καμαριναῖοι, ὁμόρους	ὄντας	καὶ τὰ δεύτερα κινδυνεύσοντας προορᾶσθαι
[6, 79]	οἱ Ῥηγῖνοι ὄντες Χαλκιδῆς Χαλκιδέας	ὄντας	Λεοντίνους ἐθέλουσι ξυγκατοικίζειν. καὶ δεινὸν
[6, 80]	καὶ τοὺς Ἀθηναίους φίλους δὴ	ὄντας	μὴ ἐᾶσαι ἁμαρτεῖν. (Ξυνελόντες τε
[6, 88]	οὐχ ἧσσον τοὺς Συρακοσίους ἐγγὺς	ὄντας	μὴ καὶ ἄνευ σφῶν περιγένωνται,
[6, 80]	μηδετέροις δὴ ὡς καὶ (ἀμφοτέρων	ὄντας	ξυμμάχους βοηθεῖν. οὐ γὰρ ἔργῳ
[6, 23]	πλείω εὐτυχῆσαι (χαλεπὸν δὲ ἀνθρώπους	ὄντας)	ὅτι ἐλάχιστα τῇ τύχῃ παραδοὺς
[6, 67]	μὲν ὁπλίτας πάντας ἐφ' ἑκκαίδεκα,	ὄντας	πανδημεὶ Συρακοσίους καὶ ὅσοι ξύμμαχοι
[6, 64]	τῶν Συρακοσίων τοὺς ἱππέας πολλοὺς	ὄντας,	σφίσι δ' οὐ παρόντων ἱππέων,
[6, 16]	τῷ καθ' αὑτοὺς βίῳ λυπηροὺς	ὄντας,	τοῖς ὁμοίοις μὲν μάλιστα, ἔπειτα
[6, 64]	ἐν τῇ πόλει ἔτι ὑπολοίπους	ὄντας	τῶν σφίσιν (εὔνων. ἔλεγε δὲ
[6, 44]	Ῥηγίνους λόγους ἐποιήσαντο, ἀξιοῦντες Χαλκιδέας	ὄντας	Χαλκιδεῦσιν οὖσι Λεοντίνοις βοηθεῖν· οἱ
[6, 83]	ἐπενεγκεῖν. ~ἀνθ' ὧν ἄξιοί τε	ὄντες	ἅμα ἄρχομεν, ὅτι τε ναυτικὸν
[6, 18]	τοῖς ἐκεῖ ἐχθροῖς ἡμῶν λυπηροὶ	ὄντες	(δεῦρο κωλύωσιν αὐτοὺς ἐπιέναι. τήν
[6, 74]	τότε στασιάζοντες καὶ ἐν ὅπλοις	ὄντες	ἐπεκράτουν μὴ δέχεσθαι τοὺς (Ἀθηναίους
[6, 70]	γὰρ ἱππῆς τῶν Συρακοσίων πολλοὶ	ὄντες	καὶ ἀήσσητοι εἶργον, καὶ ἐσβαλόντες
[6, 2]	δὲ ἡ ἀλήθεια εὑρίσκεται, Ἴβηρες	ὄντες	καὶ ἀπὸ τοῦ Σικανοῦ ποταμοῦ
[6, 17]	οἱ ἄλλοι Ἕλληνες διεφάνησαν τοσοῦτοι	ὄντες	ὅσους ἕκαστοι σφᾶς αὐτοὺς ἠρίθμουν,
[6, 82]	καὶ οὕτως· ἡμεῖς γὰρ Ἴωνες	ὄντες	Πελοποννησίοις Δωριεῦσι καὶ πλέοσιν οὖσι
[6, 24]	ὄψεως καὶ θεωρίας, καὶ εὐέλπιδες	ὄντες	σωθήσεσθαι· ὁ δὲ πολὺς ὅμιλος
[6, 6]	καὶ προθυμότερον ἐπικαλούμενοι. ὅμοροι γὰρ	ὄντες	τοῖς Σελινουντίοις ἐς πόλεμον καθέστασαν
[6, 84]	ἵνα ἐκ τῆς σφετέρας ὅμοροι	ὄντες	τοῖσδε ὑπὲρ ἡμῶν λυπηροὶ ὦσιν.
[6, 1]	εἰ δύναιντο, ἄπειροι οἱ πολλοὶ	ὄντες	τοῦ μεγέθους τῆς νήσου καὶ
[6, 88]	πεδία μᾶλλον τῶν Σικελῶν ὑπήκοοι	ὄντες	τῶν Συρακοσίων οἱ πολλοὶ ἀφειστήκεσαν·
[6, 79]	ἀδικῶσιν, ἐπεὶ οὐδ' οἱ Ῥηγῖνοι	ὄντες	Χαλκιδῆς Χαλκιδέας ὄντας Λεοντίνους ἐθέλουσι
[6, 28]	μάλιστα τῷ Ἀλκιβιάδῃ ἀχθόμενοι ἐμποδὼν	ὄντι	σφίσι μὴ αὐτοῖς τοῦ δήμου
[6, 82]	δὲ τῶν ὑπὸ βασιλεῖ πρότερον	ὄντων	ἡγεμόνες καταστάντες οἰκοῦμεν, νομίσαντες ἥκιστ'
[6, 76]	κατοικίζειν, καὶ Λεοντίνων μὲν Χαλκιδέων	ὄντων	κατὰ τὸ ξυγγενὲς κήδεσθαι, Χαλκιδέας
[6, 88]	Ἀθηναίοις, βοηθεῖν δὲ οὐ προθύμων	ὄντων,	παρελθὼν ὁ Ἀλκιβιάδης παρώξυνέ τε
[6, 88]	ἐφόρων καὶ τῶν ἐν τέλει	ὄντων	πρέσβεις πέμπειν ἐς Συρακούσας κωλύοντας
[6, 11]	διὰ πολλοῦ γε καὶ πολλῶν	ὄντων	χαλεπῶς ἂν ἄρχειν δυναίμεθα. ἀνόητον
[6, 10]	δὴ οὖσι ξυμμάχοις ὡς ἀδικουμένοις	ὀξέως	βοηθοῦμεν· ὑφ' ὧν δ' αὐτοὶ
[6, 12]	οἷον νεωτέρῳ βουλεύσασθαί τε καὶ	ὀξέως	μεταχειρίσαι. ~Οὓς ἐγὼ ὁρῶν νῦν
[6, 34]	τὸ ξύνηθες ἥσυχον ἥκιστ' ἂν	ὀξέως	πείθοισθε, ὅμως εἰρήσεται. Σικελιῶται γὰρ
[6, 11]	ὅπως πόλιν δι' ὀλιγαρχίας ἐπιβουλεύουσαν	ὀξέως	φυλαξόμεθα. ~Καὶ μεμνῆσθαι χρὴ ἡμᾶς
[6, 91]	τε χρὴ Δεκέλειαν τῆς Ἀττικῆς,	ὅπερ	Ἀθηναῖοι μάλιστα αἰεὶ φοβοῦνται, καὶ
[6, 13]	ψηφίζηται πολεμεῖν, μαλακὸς εἶναι, μηδ'	ὅπερ	ἂν αὐτοὶ πάθοιεν, δυσέρωτας εἶναι
[6, 34]	ἀμυνοῦνται μᾶλλον (πεφόβηνται, ἰσοκινδύνους ἡγούμενοι.	ὅπερ	ἂν νῦν Ἀθηναῖοι πάθοιεν. ἐπέρχονται
[6, 23]	ἢν σφάλλωνται, πάντα πολέμια ἕξουσιν.	ὅπερ	ἐγὼ φοβούμενος, καὶ εἰδὼς πολλὰ
[6, 89]	ἐτύγχανε καὶ ἐλευθερωτάτη οὖσα καὶ	ὅπερ	ἐδέξατό τις, τοῦτο ξυνδιασῴζειν, ἐπεὶ
[6, 33]	τὰ πλείω (πταίσωσιν, ὅμως καταλείπουσιν.	ὅπερ	καὶ Ἀθηναῖοι αὐτοὶ οὗτοι, τοῦ
[6, 15]	ἱπποτροφίας καὶ τὰς ἄλλας δαπάνας·	ὅπερ	καὶ καθεῖλεν ὕστερον τὴν τῶν
[6, 64]	τοῦ πρὸς τῷ Ὀλυμπιείῳ χωρίου,	ὅπερ	καὶ κατέλαβον, Συρακοσίων φυγάδες, οἳ
[6, 104]	ὑπερεῖδε τὸ πλῆθος τῶν νεῶν,	ὅπερ	καὶ οἱ Θούριοι ἔπαθον, καὶ
[6, 47]	Σελινοῦντα πάσῃ τῇ στρατιᾷ, ἐφ'	ὅπερ	μάλιστα ἐπέμφθησαν, καὶ ἢν μὲν
[6, 10]	δίχα ἡμῶν τὴν δύναμιν λάβοιεν,	ὅπερ	νῦν σπεύδομεν, καὶ πάνυ ἂν
[6, 11]	ὑπεριδόντες (μετὰ τῶν ἐνθάδε ἐπιθοῖντο.	ὅπερ	νῦν ὑμεῖς ὦ Ἀθηναῖοι ἐς
[6, 11]	γενέσθαι, εἰ ἄρξειαν αὐτῶν Συρακόσιοι·	ὅπερ	οἱ Ἐγεσταῖοι μάλιστα ἡμᾶς ἐκφοβοῦσιν.
[6, 79]	πάντες δεινή ἐστιν, ἀλλ' ἤν,	ὅπερ	οὗτοι σπεύδουσι, τἀναντία διαστῶμεν, ἐπεὶ
[6, 8]	τὰ ἐν τῇ Σικελίᾳ (πρᾶξαι	ὅπῃ	ἂν γιγνώσκωσιν ἄριστα Ἀθηναίοις. μετὰ
[6, 72]	ὅρκιον ἦ μὴν ἐάσειν ἄρχειν	ὅπῃ	ἂν ἐπίστωνται· οὕτω γὰρ ἅ
[6, 93]	καὶ τῶν Κορινθίων βουλευόμενον ποιεῖν	ὅπῃ	ἐκ τῶν παρόντων μάλιστα καὶ
[6, 4]	ἀρχὴν ἀπὸ Κύμης τῆς ἐν	Ὀπικίᾳ	Χαλκιδικῆς πόλεως λῃστῶν ἀφικομένων ᾠκίσθη,
[6, 2]	ᾤκουν) διέβησαν ἐς Σικελίαν, φεύγοντες	Ὀπικούς,	ὡς μὲν εἰκὸς καὶ λέγεται,
[6, 56]	ἐκ τοῦ παραχρῆμα ἔχοντάς γε	ὅπλα	ἐθελήσειν σφᾶς αὐτοὺς ξυνελευθεροῦν. ~καὶ
[6, 69]	τάχους ἀναγκαζόμενοι (ἀμύνασθαι, ἀναλαβόντες τὰ	ὅπλα	εὐθὺς ἀντεπῇσαν. καὶ πρῶτον μὲν
[6, 72]	παρασκευάσωσι τὸ ὁπλιτικόν, οἷς τε	ὅπλα	μὴ ἔστιν ἐκπορίζοντες, ὅπως ὡς
[6, 58]	δὲ τοῖς ἐπικούροις φράσας τὰ	ὅπλα	ὑπολαβεῖν ἐξελέγετο εὐθὺς οὓς ἐπῃτιᾶτο
[6, 31]	ἑξήκοντα μὲν ταχείας, τεσσαράκοντα δὲ	ὁπλιταγωγοὺς	καὶ ὑπηρεσίας ταύταις τὰς κρατίστας,
[6, 25]	εἶναι (αὐτῶν δ' Ἀθηναίων ἔσεσθαι	ὁπλιταγωγοὺς	ὅσαι ἂν δοκῶσι, καὶ ἄλλας
[6, 31]	ἐλάσσων ἦν· τετράκις γὰρ χίλιοι	ὁπλῖται	αὐτῶν Ἀθηναίων καὶ τριακόσιοι ἱππῆς
[6, 20]	καὶ Συράκουσαι. (πολλοὶ μὲν γὰρ	ὁπλῖται	ἔνεισι καὶ τοξόται καὶ ἀκοντισταί,
[6, 17]	ὥσπερ πυνθανόμεθα. καὶ μὴν οὐδ'	ὁπλῖται	οὔτ' ἐκείνοις ὅσοιπερ κομποῦνται, οὔτε
[6, 25]	ἐκ τῶν ξυμμάχων μεταπεμπτέας εἶναι)	ὁπλίταις	δὲ τοῖς ξύμπασιν Ἀθηναίων καὶ
[6, 43]	Χίων καὶ τῶν ἄλλων ξυμμάχων)	ὁπλίταις	δὲ τοῖς ξύμπασιν ἑκατὸν καὶ
[6, 7]	ὕστερον ναυσὶ τριάκοντα καὶ ἑξακοσίοις	ὁπλίταις,	οἱ Ἀργεῖοι μετὰ τῶν Ἀθηναίων
[6, 69]	καὶ σαλπιγκταὶ ξύνοδον ἐπώτρυνον τοῖς	ὁπλίταις,	(οἱ δ' ἐχώρουν, Συρακόσιοι μὲν
[6, 70]	εἶργον, καὶ ἐσβαλόντες ἐς τοὺς	ὁπλίτας	αὐτῶν, εἴ τινας προδιώκοντας ἴδοιεν,
[6, 37]	ὀλίγους τινὰς παρ' Ἐγεσταίων, οὔθ'	ὁπλίτας	ἰσοπλήθεις τοῖς ἡμετέροις ἐπὶ νεῶν
[6, 67]	δὲ Συρακόσιοι ἔταξαν τοὺς μὲν	ὁπλίτας	πάντας ἐφ' ἑκκαίδεκα, ὄντας πανδημεὶ
[6, 58]	ἀλλ' ἐπὶ τοὺς πομπέας τοὺς	ὁπλίτας,	πρότερον ἢ αἰσθέσθαι αὐτοὺς ἄπωθεν
[6, 22]	τῶν χειμερινῶν ἄγγελον ῥᾴδιον ἐλθεῖν.	~ὁπλίτας	τε οὖν πολλούς μοι δοκεῖ
[6, 91]	ἐκεῖσε οἵτινες αὐτερέται κομισθέντες καὶ	ὁπλιτεύσουσιν	εὐθύς, καὶ ὃ τῆς στρατιᾶς
[6, 23]	πρὸς τὸ μάχιμον αὐτῶν, τὸ	ὁπλιτικόν,	ἀλλὰ καὶ ὑπερβάλλοντες τοῖς πᾶσι,
[6, 72]	τῷ χειμῶνι τούτῳ παρασκευάσωσι τὸ	ὁπλιτικόν,	οἷς τε ὅπλα μὴ ἔστιν
[6, 96]	ἐποιοῦντο καὶ ἑξακοσίους λογάδας τῶν	ὁπλιτῶν	ἐξέκριναν πρότερον, ὧν ἦρχε Διόμιλος
[6, 31]	ἐγένετο. ἀριθμῷ δὲ νεῶν καὶ	ὁπλιτῶν	καὶ ἡ ἐς Ἐπίδαυρον μετὰ
[6, 98]	τῶν Ἀθηναίων φυλὴ μία τῶν	ὁπλιτῶν	καὶ οἱ ἱππῆς μετ' αὐτῶν
[6, 17]	οὔτε τὰ περὶ τὸ σῶμα	ὅπλοις	ἐξήρτυται οὔτε τὰ ἐν τῇ
[6, 105]	κελευόντων ὅσον σχόντας μόνον ξὺν	ὅπλοις	ἐς τὴν Λακωνικὴν καὶ τὸ
[6, 41]	κοινὸν κοσμηθῆναι καὶ ἵπποις καὶ	ὅπλοις	(καὶ τοῖς ἄλλοις οἷς ὁ
[6, 61]	Θησείῳ τῷ ἐν πόλει (ἐν	ὅπλοις.	οἵ τε ξένοι τοῦ Ἀλκιβιάδου
[6, 74]	καὶ τότε στασιάζοντες καὶ ἐν	ὅπλοις	ὄντες ἐπεκράτουν μὴ δέχεσθαι τοὺς
[6, 56]	ἡμέρᾳ οὐχ ὕποπτον ἐγίγνετο ἐν	ὅπλοις	τῶν πολιτῶν τοὺς τὴν πομπὴν
[6, 64]	τοὺς Ἀθηναίους αὐλίζεσθαι ἀπὸ τῶν	ὅπλων	ἐν τῇ πόλει, καὶ εἰ
[6, 45]	τά τε ἐν τῇ πόλει	ὅπλων	ἐξετάσει καὶ ἵππων ἐσκόπουν εἰ
[6, 96]	παρειληφότες τὴν ἀρχήν) ἐξέτασίν τε	ὅπλων	ἐποιοῦντο καὶ ἑξακοσίους λογάδας τῶν
[6, 58]	ἀπελθεῖν ἐς (αὐτὸ ἄνευ τῶν	ὅπλων.	καὶ οἱ μὲν ἀνεχώρησαν οἰόμενοί
[6, 31]	καταλόγοις τε χρηστοῖς ἐκκριθὲν καὶ	ὅπλων	καὶ τῶν περὶ τὸ σῶμα
[6, 2]	οὔτε γένος ἔχω εἰπεῖν οὔτε	ὁπόθεν	ἐσῆλθον ἢ ὅποι ἀπεχώρησαν· ἀρκείτω
[6, 2]	εἰπεῖν οὔτε ὁπόθεν ἐσῆλθον ἢ	ὅποι	ἀπεχώρησαν· ἀρκείτω δὲ ὡς ποιηταῖς
[6, 34]	ἢ διαβουλευσαμένους καὶ κατασκοπαῖς χρωμένους,	ὁπόσοι	τ' ἐσμὲν καὶ ἐν ᾧ
[6, 56]	τοὺς μὴ προειδότας, εἰ καὶ	ὁποσοιοῦν	τολμήσειαν, ἐκ τοῦ παραχρῆμα ἔχοντάς
[6, 66]	ᾧ μάχης τε ἄρξειν ἔμελλον	ὁπότε	βούλοιντο καὶ οἱ ἱππῆς τῶν
[6, 97]	τὰ Μέγαρα, ὅπως εἴη αὐτοῖς,	ὁπότε	προΐοιεν ἢ μαχούμενοι ἢ τειχιοῦντες,
[6, 49]	προσιέναι καὶ οὐ διαμελλήσειν περισκοποῦντας	ὁπότεροι	κρατήσουσιν. ναύσταθμον δὲ ἐπαναχωρήσαντας καὶ
[6, 68]	λεχθέντες (λόγοι μετὰ ἀσθενοῦς στρατοπέδου.	ὅπου	γὰρ Ἀργεῖοι καὶ Μαντινῆς καὶ
[6, 74]	ἐπί τε χρήματα καὶ ἱππέας,	ὅπως	ἅμα τῷ ἦρι παραγένωνται. ~Ἐτείχιζον
[6, 88]	τὰ πρὸς τοὺς Σικελοὺς ἔπρασσον	ὅπως	αὐτοῖς ὡς πλεῖστοι (προσχωρήσονται. καὶ
[6, 31]	τὰ μακρότατα προθυμηθέντος ἑνὸς ἑκάστου	ὅπως	αὐτῷ τινὶ εὐπρεπείᾳ τε ἡ
[6, 97]	Ἐπιπολῶν, ὁρῶν πρὸς τὰ Μέγαρα,	ὅπως	εἴη αὐτοῖς, ὁπότε προΐοιεν ἢ
[6, 41]	δὲ τὰ ἐσαγγελλόμενα μᾶλλον ὁρᾶν,	ὅπως	εἷς τε ἕκαστος καὶ ἡ
[6, 42]	δέξονται. καὶ εἴρητο αὐταῖς προαπαντᾶν,	ὅπως	ἐπιστάμενοι καταπλέωσιν. ~μετὰ δὲ ταῦτα
[6, 34]	κίνδυνος, καὶ ἐς τὴν Ἰταλίαν,	ὅπως	ἢ ξυμμαχίαν ποιώμεθα (ἡμῖν ἢ
[6, 12]	ὢν ἔτι ἐς τὸ ἄρχειν,	ὅπως	θαυμασθῇ μὲν ἀπὸ τῆς ἱπποτροφίας,
[6, 88]	τὴν Λακεδαίμονα ξυναπέστελλον αὐτοῖς πρέσβεις,	ὅπως	καὶ ἐκείνους ξυναναπείθοιεν τόν τε
[6, 75]	τὸ πρὸς τὰς Ἐπιπολὰς ὁρῶν,	ὅπως	μὴ δι' ἐλάσσονος εὐαποτείχιστοι ὦσιν,
[6, 13]	εἴ τῴ τις παρακάθηται τῶνδε,	ὅπως	μὴ δόξει, ἐὰν μὴ ψηφίζηται
[6, 18]	ἐπιόντα τις ἀμύνεται, ἀλλὰ καὶ	ὅπως	μὴ ἔπεισι προκαταλαμβάνει. (καὶ οὐκ
[6, 96]	διενοοῦντο τὰς προσβάσεις αὐτῶν φυλάσσειν,	ὅπως	μὴ κατὰ ταύτας λάθωσι σφᾶς
[6, 101]	ἕλους, καὶ τάφρον ἅμα παρώρυσσον,	ὅπως	μὴ οἷόν τε ᾖ τοῖς
[6, 71]	ἐκ τῶν αὐτόθεν ξυμμάχων ἀγείρωσιν,	ὅπως	μὴ παντάπασιν ἱπποκρατῶνται, καὶ χρήματα
[6, 87]	ἄλλου, ἐλευθεροῦν δὲ τὰ ἐνθάδε,	ὅπως	μὴ ὑπ' αὐτῶν βλαπτώμεθα, πολλὰ
[6, 78]	τοῦ ὁμοίου καὶ νῦν παρακελευομένους	ὅπως	μηδὲν ἐνδώσομεν φαίνεσθαι. ἀλλ' οὔθ'
[6, 73]	ἐς τὴν Λακεδαίμονα πρέσβεις ἀπέστειλαν,	ὅπως	ξυμμαχία τε αὐτοῖς παραγένηται καὶ
[6, 11]	ὁ ἀγών, εἰ σωφρονοῦμεν, ἀλλ'	ὅπως	πόλιν δι' ὀλιγαρχίας ἐπιβουλεύουσαν ὀξέως
[6, 22]	καὶ τοξότας πολλοὺς καὶ σφενδονήτας,	ὅπως	πρὸς τὸ ἐκείνων ἱππικὸν ἀντέχωσι,
[6, 36]	τὴν πόλιν ἐς ἔκπληξιν καθιστάναι,	ὅπως	τῷ κοινῷ φόβῳ τὸν σφέτερον
[6, 96]	ἦρχε Διόμιλος φυγὰς ἐξ Ἄνδρου,	ὅπως	τῶν τε Ἐπιπολῶν εἶεν φύλακες,
[6, 72]	τε ὅπλα μὴ ἔστιν ἐκπορίζοντες,	ὅπως	ὡς πλεῖστοι ἔσονται, καὶ τῇ
[6, 101]	ταύτῃ πρὸς τὸν μέγαν λιμένα	ὁρᾷ,	καὶ ᾗπερ αὐτοῖς βραχύτατον ἐγίγνετο
[6, 41]	πρὸς δὲ τὰ ἐσαγγελλόμενα μᾶλλον	ὁρᾶν,	ὅπως εἷς τε ἕκαστος καὶ
[6, 33]	ὡς οὖν ἐν τάχει παρεσομένων,	ὁρᾶτε	ἀπὸ τῶν ὑπαρχόντων ὅτῳ τρόπῳ
[6, 17]	λόγοις τε πρέπουσιν ὡμίλησε καὶ	ὀργῇ	πίστιν παρασχομένη ἔπεισεν. καὶ νῦν
[6, 57]	καὶ ὡς ἂν μάλιστα δι'	ὀργῆς	ὁ μὲν ἐρωτικῆς, ὁ δὲ
[6, 60]	ὡς αὐτῶν διὰ τὸ τοιοῦτον	ὀργιζομένων	πολλοί τε καὶ ἀξιόλογοι ἄνθρωποι
[6, 10]	ἀξιοῦν κινδυνεύειν καὶ ἀρχῆς ἄλλης	ὀρέγεσθαι	πρὶν ἣν ἔχομεν βεβαιωσώμεθα, εἰ
[6, 83]	δὲ τῆς πρὸς Πελοποννησίους ἰσχύος	ὀρεγόμενοι.	(καὶ οὐ καλλιεπούμεθα ὡς ἢ
[6, 16]	καὶ καλὰ πραξάντων. (ὧν ἐγὼ	ὀρεγόμενος	καὶ διὰ ταῦτα τὰ ἴδια
[6, 9]	τῆς πόλεως δι' ἑαυτὸν βούλοιτο	ὀρθοῦσθαι.	ὅμως δὲ οὔτε ἐν τῷ
[6, 101]	τῶν Συρακοσίων, αὐτοὶ δὲ περὶ	ὄρθρον	καταβάντες ἀπὸ τῶν Ἐπιπολῶν ἐς
[6, 89]	με ἐνόμιζε, μηδ' οὕτως ἡγήσηται	(ὀρθῶς	ἄχθεσθαι. τοῖς γὰρ τυράννοις αἰεί
[6, 8]	νομίζων δὲ τὴν πόλιν οὐκ	ὀρθῶς	βεβουλεῦσθαι, ἀλλὰ προφάσει βραχείᾳ καὶ
[6, 17]	ἐνθάδε οὐκ (ἐπικωλύσει, ἢν ὑμεῖς	ὀρθῶς	βουλεύησθε. οἱ γὰρ πατέρες ἡμῶν
[6, 92]	οὖσαν ἀνακτᾶσθαι. καὶ φιλόπολις οὗτος	ὀρθῶς,	οὐχ ὃς ἂν τὴν ἑαυτοῦ
[6, 74]	οὐδέν, ἀπελθόντες ἐς Νάξον καὶ	ὅρια	καὶ σταυρώματα περὶ τὸ στρατόπεδον
[6, 52]	οὐκ ἐδέχοντο, λέγοντες σφίσι τὰ	ὅρκια	εἶναι μιᾷ νηὶ καταπλεόντων Ἀθηναίων
[6, 72]	ἑλέσθαι καὶ ὀμόσαι αὐτοῖς τὸ	ὅρκιον	ἦ μὴν ἐάσειν ἄρχειν ὅπῃ
[6, 19]	παρελθόντες ἐδέοντό τε καὶ τῶν	ὁρκίων	ὑπομιμνῄσκοντες ἱκέτευον βοηθῆσαι σφίσι, πολλῷ
[6, 3]	καὶ οἱ Χαλκιδῆς ἐκ Νάξου	ὁρμηθέντες	ἔτει πέμπτῳ μετὰ Συρακούσας οἰκισθείσας
[6, 42]	στρατεύματος καὶ ξύνταξιν, ὥσπερ ἔμελλον	ὁρμιεῖσθαί	τε καὶ στρατοπεδεύεσθαι, οἱ στρατηγοὶ
[6, 44]	οὐδὲ ἄστει, ὕδατι δὲ καὶ	ὅρμῳ,	Τάραντος δὲ καὶ Λοκρῶν οὐδὲ
[6, 34]	καὶ ἐς λογισμὸν καταστήσαιμεν ὅτι	ὁρμώμεθα	μὲν ἐκ φιλίας χώρας φύλακες
[6, 50]	τὴν χώραν ἐξ ἧς αὐτοῖς	ὁρμωμένοις	πολεμητέα ἦν, ἀπέπλευσαν πάλιν ἐς
[6, 59]	ὡς βασιλέα Δαρεῖον, ὅθεν καὶ	ὁρμώμενος	ἐς Μαραθῶνα ὕστερον ἔτει εἰκοστῷ
[6, 7]	πανστρατιᾷ ἐξελθόντες τοὺς μὲν ἐν	Ὀρνεαῖς	μίαν ἡμέραν ἐπολιόρκουν· ὑπὸ δὲ
[6, 7]	Ἀργεῖοι ὡς ᾔσθοντο, κατασκάψαντες τὰς	Ὀρνεὰς	ἀνεχώρησαν καὶ οἱ Ἀθηναῖοι ὕστερον
[6, 7]	τινα ζεύγη κομίσαντες, καὶ ἐς	Ὀρνεὰς	κατοικίσαντες τοὺς Ἀργείων φυγάδας καὶ
[6, 7]	τινα χρόνον ὥστε μὴ ἀδικεῖν	Ὀρνεάτας	καὶ Ἀργείους τὴν ἀλλήλων, ἀπεχώρησαν
[6, 7]	ἄπωθεν ἐκδιδράσκουσιν οἱ ἐκ τῶν	Ὀρνεῶν.	καὶ τῇ ὑστεραίᾳ οἱ Ἀργεῖοι
[6, 13]	τοὺς μὲν Σικελιώτας οἷσπερ νῦν	ὅροις	χρωμένους πρὸς ἡμᾶς, οὐ μεμπτοῖς,
[6, 14]	προτίθει αὖθις Ἀθηναίοις, νομίσας, εἰ	ὀρρωδεῖς	τὸ ἀναψηφίσαι, τὸ μὲν λύειν
[6, 9]	ἑτέρων περὶ τῷ ἐμαυτοῦ σώματι	ὀρρωδῶ,	νομίζων ὁμοίως ἀγαθὸν πολίτην εἶναι
[6, 20]	αὖθις ἔλεγε τοιάδε. ~Ἐπειδὴ πάντως	ὁρῶ	ὑμᾶς, ὦ Ἀθηναῖοι, ὡρμημένους στρατεύειν,
[6, 59]	διεσκοπεῖτο, εἴ ποθεν ἀσφάλειάν (τινα	ὁρῴη	μεταβολῆς γενομένης ὑπάρχουσάν οἱ. Ἱππόκλου
[6, 83]	ἀσφαλείας ἕνεκα καὶ ἐνθάδε (παρόντες	ὁρῶμεν	καὶ ὑμῖν ταὐτὰ ξυμφέροντα. ἀποφαίνομεν
[6, 13]	καὶ ὀξέως μεταχειρίσαι. ~Οὓς ἐγὼ	ὁρῶν	νῦν ἐνθάδε τῷ αὐτῷ ἀνδρὶ
[6, 75]	πᾶν τὸ πρὸς τὰς Ἐπιπολὰς	ὁρῶν,	ὅπως μὴ δι' ἐλάσσονος εὐαποτείχιστοι
[6, 97]	ἄκροις τοῖς κρημνοῖς τῶν Ἐπιπολῶν,	ὁρῶν	πρὸς τὰ Μέγαρα, ὅπως εἴη
[6, 77]	ταύτῃ μόνον ἁλωτοί ἐσμεν καὶ	ὁρῶντες	αὐτοὺς ἐπὶ τοῦτο τὸ εἶδος
[6, 102]	ἐς τὸν μέγαν λιμένα. ἃ	ὁρῶντες	οἱ ἄνωθεν κατὰ τάχος ἀπῇσαν
[6, 75]	λοιπὸν μὴ οὐκέτι βούλωνται ἀμύνειν,	ὁρῶντες	τοὺς Ἀθηναίους ἐν τῇ μάχῃ
[6, 92]	ἀδίκως ἀπολέσας μὴ ἐπίῃ, ἀλλ'	ὃς	ἂν ἐκ παντὸς τρόπου διὰ
[6, 9]	νομίζων ὁμοίως ἀγαθὸν πολίτην εἶναι	ὃς	ἂν καὶ τοῦ σώματός τι
[6, 92]	καὶ φιλόπολις οὗτος ὀρθῶς, οὐχ	ὃς	ἂν τὴν ἑαυτοῦ ἀδίκως ἀπολέσας
[6, 14]	τὸ καλῶς ἄρξαι τοῦτ' εἶναι,	ὃς	ἂν τὴν πατρίδα ὠφελήσῃ ὡς
[6, 16]	οὐκ ἄχρηστος ἥδ' ἡ ἄνοια,	ὃς	ἂν τοῖς ἰδίοις τέλεσι μὴ
[6, 97]	σχόντες κατὰ τὸν Λέοντα καλούμενον,	ὃς	ἀπέχει τῶν Ἐπιπολῶν ἓξ ἢ
[6, 35]	μέλλον. παρελθὼν δ' αὐτοῖς Ἀθηναγόρας,	ὃς	δήμου τε προστάτης ἦν καὶ
[6, 104]	ἀνέμου κατὰ τὸν Τεριναῖον κόλπον,	ὃς	ἐκπνεῖ ταύτῃ μέγας κατὰ βορέαν
[6, 54]	υἱός, τοῦ πάππου ἔχων τοὔνομα,	ὃς	τῶν δώδεκα θεῶν βωμὸν τὸν
[6, 101]	κρημνὸν τὸν ὑπὲρ τοῦ ἕλους,	ὃς	τῶν Ἐπιπολῶν ταύτῃ πρὸς τὸν
[6, 77]	νῦν ἥκομεν ἀποφανοῦντες ἐν εἰδόσιν	ὅσα	ἀδικεῖ, πολὺ δὲ μᾶλλον ἡμᾶς
[6, 60]	ὁ τῶν Ἀθηναίων, καὶ μιμνῃσκόμενος	ὅσα	ἀκοῇ περὶ αὐτῶν ἠπίστατο, χαλεπὸς
[6, 105]	τὴν Λιμηρὰν καὶ Πρασιὰς καὶ	ὅσα	ἄλλα ἐδῄωσαν τῆς γῆς, καὶ
[6, 89]	Μαντινέων καὶ Ἀργείων τραπομένου καὶ	ὅσα	ἄλλα ἐνηντιούμην ὑμῖν ἐβλάπτεσθε· καὶ
[6, 91]	τῶν ἀργυρείων μετάλλων προσόδους καὶ	ὅσα	ἀπὸ γῆς καὶ δικαστηρίων νῦν
[6, 16]	καὶ δύναμις (ἅμα ὑπονοεῖται. καὶ	ὅσα	αὖ ἐν τῇ πόλει χορηγίαις
[6, 88]	πλινθία καὶ σίδηρον, ἡτοίμαζον, καὶ	ὅσα	ἔδει, ὡς ἅμα τῷ ἦρι
[6, 31]	ὡς ἐπὶ χρόνιον στρατείαν, καὶ	ὅσα	ἐπὶ μεταβολῇ τις ἢ στρατιώτης
[6, 44]	καὶ λιθολόγους καὶ τέκτονας καὶ	ὅσα	ἐς τειχισμὸν ἐργαλεῖα, πλοῖα δὲ
[6, 31]	ἐς τὴν ναῦν ἀνηλώκει καὶ	ὅσα	ἔτι ἔμελλεν ἀναλώσειν, χωρὶς δ'
[6, 32]	ἦσαν καὶ ἐσέκειτο πάντα ἤδη	ὅσα	ἔχοντες ἔμελλον ἀνάξεσθαι, τῇ μὲν
[6, 25]	ξυναρχόντων καθ' ἡσυχίαν μᾶλλον βουλεύσοιτο,	ὅσα	μέντοι ἤδη δοκεῖν αὐτῷ, τριήρεσι
[6, 16]	διότι ἅρματα μὲν ἑπτὰ καθῆκα,	ὅσα	οὐδείς πω ἰδιώτης πρότερον, ἐνίκησα
[6, 102]	τὰς γὰρ μηχανὰς καὶ ξύλα	ὅσα	πρὸ τοῦ τείχους ἦν καταβεβλημένα,
[6, 100]	τοῖς Συρακοσίοις ἀρκούντως ἐδόκει ἔχειν	ὅσα	τε ἐσταυρώθη καὶ ᾠκοδομήθη τοῦ
[6, 31]	τὴν ἰδίαν, τῆς μὲν πόλεως	ὅσα	τε ἤδη προετετελέκει καὶ ἃ
[6, 25]	(αὐτῶν δ' Ἀθηναίων ἔσεσθαι ὁπλιταγωγοὺς	ὅσαι	ἂν δοκῶσι, καὶ ἄλλας ἐκ
[6, 104]	Τάραντι προσμίσγει· καὶ τὰς ναῦς,	ὅσαι	μάλιστα (ἐπόνησαν ὑπὸ τοῦ χειμῶνος,
[6, 37]	δοκοῦσιν, εἰ πόλιν ἑτέραν τοσαύτην	ὅσαι	Συράκουσαί εἰσιν ἔλθοιεν ἔχοντες καὶ
[6, 93]	Ἀσίνην, τὰς δὲ λοιπὰς παρασκευάζεσθαι	ὅσας	διανοοῦνται πέμπειν καί, ὅταν καιρὸς
[6, 47]	δὲ μή, ταῖς ἑξήκοντα ναυσίν,	ὅσασπερ	ᾐτήσαντο, ἀξιοῦν διδόναι αὐτοὺς τροφήν,
[6, 30]	ὁλκάσι καὶ τοῖς πλοίοις καὶ	ὅση	ἄλλη παρασκευὴ ξυνείπετο πρότερον εἴρητο
[6, 37]	κομισθῆναι) τήν τε ἄλλην παρασκευὴν	ὅσην	δεῖ ἐπὶ πόλιν τοσήνδε πορισθῆναι,
[6, 76]	ἑκόντων τῶν τε Ἰώνων καὶ	ὅσοι	ἀπὸ σφῶν ἦσαν ξύμμαχοι ὡς
[6, 18]	οὕτως ἐκτησάμεθα καὶ ἡμεῖς καὶ	ὅσοι	δὴ ἄλλοι ἦρξαν, παραγιγνόμενοι προθύμως
[6, 16]	οἶδα δὲ τοὺς τοιούτους, καὶ	ὅσοι	ἔν τινος λαμπρότητι προέσχον, ἐν
[6, 27]	παρασκευῇ ἦσαν. ~Ἐν δὲ τούτῳ,	ὅσοι	Ἑρμαῖ ἦσαν λίθινοι ἐν τῇ
[6, 67]	ἑκκαίδεκα, ὄντας πανδημεὶ Συρακοσίους καὶ	ὅσοι	ξύμμαχοι παρῆσαν (ἐβοήθησαν δὲ αὐτοῖς
[6, 60]	κρίσεις ποιήσαντες τοὺς μὲν ἀπέκτειναν,	ὅσοι	ξυνελήφθησαν, τῶν δὲ διαφυγόντων θάνατον
[6, 65]	στράτευμα ἅπαν τὸ ἑαυτῶν καὶ	ὅσοι	Σικελῶν αὐτοῖς ἢ ἄλλος τις
[6, 91]	εἰδότος ὡς διενοήθημεν ἀκηκόατε· καὶ	ὅσοι	ὑπόλοιποι στρατηγοί, ἢν δύνωνται, ὁμοίως
[6, 17]	μὴν οὐδ' ὁπλῖται οὔτ' ἐκείνοις	ὅσοιπερ	κομποῦνται, οὔτε οἱ ἄλλοι Ἕλληνες
[6, 54]	κειμένοις νόμοις ἐχρῆτο, πλὴν καθ'	ὅσον	αἰεί τινα ἐπεμέλοντο σφῶν αὐτῶν
[6, 70]	ἴδοιεν, ἀνέστελλον) ἐπακολουθήσαντες δὲ ἁθρόοι	ὅσον	ἀσφαλῶς εἶχε πάλιν ἐπανεχώρουν καὶ
[6, 18]	οὐκ ἔστιν ἡμῖν ταμιεύεσθαι ἐς	ὅσον	βουλόμεθα ἄρχειν, ἀλλ' ἀνάγκη, ἐπειδήπερ
[6, 87]	χαλεπὸν ἤδη, ἀποτρέπειν πειρᾶσθε, καθ'	ὅσον	δέ τι ὑμῖν τῆς ἡμετέρας
[6, 22]	πόλεως ὑποδέξασθαι) τά τε ἄλλα	ὅσον	δυνατὸν ἑτοιμάσασθαι, καὶ μὴ ἐπὶ
[6, 88]	Ἀθηναίοις εὖνοι ἦσαν, πλὴν καθ'	ὅσον	(εἰ) τὴν Σικελίαν ᾤοντο αὐτοὺς
[6, 72]	οὐ μέντοι τοσοῦτόν γε λειφθῆναι	ὅσον	εἰκὸς εἶναι, ἄλλως τε καὶ
[6, 67]	ἐς διακοσίους, καὶ Καμαριναίων ἱππῆς	ὅσον	εἴκοσι καὶ τοξόται ὡς πεντήκοντα)
[6, 82]	ἡμᾶς ἐκείνοις ἐπιτάσσειν, πλὴν καθ'	ὅσον	ἐν τῷ παρόντι μεῖζον ἴσχυον,
[6, 69]	μὲν ἀνδρείᾳ οὐχ ἥσσους ἐς	ὅσον	ἡ ἐπιστήμη ἀντέχοι, τῷ δὲ
[6, 45]	ὡς ἐπὶ ταχεῖ πολέμῳ καὶ	ὅσον	οὐ παρόντι καθίσταντο. ~Αἱ δ'
[6, 57]	καὶ ἐνόμισαν μεμηνῦσθαί τε καὶ	ὅσον	οὐκ (ἤδη ξυλληφθήσεσθαι. τὸν λυπήσαντα
[6, 34]	οἶδ' ὅτι ἤδη εἰσὶ καὶ	ὅσον	οὔπω πάρεισιν. ~Καὶ ὁ μὲν
[6, 30]	δ' εἴ ποτε ὄψοιντο, ἐνθυμούμενοι	ὅσον	πλοῦν ἐκ τῆς σφετέρας ἀπεστέλλοντο.
[6, 105]	ξυνεπολέμουν, καὶ πολλάκις Ἀργείων κελευόντων	ὅσον	σχόντας μόνον ξὺν ὅπλοις ἐς
[6, 17]	ἄλλοι Ἕλληνες διεφάνησαν τοσοῦτοι ὄντες	ὅσους	ἕκαστοι σφᾶς αὐτοὺς ἠρίθμουν, ἀλλὰ
[6, 60]	ἐνταῦθα ἀναπείθεται εἷς τῶν δεδεμένων,	ὅσπερ	ἐδόκει αἰτιώτατος εἶναι, ὑπὸ τῶν
[6, 71]	διακοσίους) τῶν δὲ σφετέρων τὰ	ὀστᾶ	ξυνέλεξαν (ἀπέθανον δὲ αὐτῶν καὶ
[6, 36]	ἔλεγε τοιάδε. ~Τοὺς μὲν Ἀθηναίους	ὅστις	μὴ βούλεται οὕτω κακῶς φρονῆσαι
[6, 3]	ᾤκισαν, καὶ Ἀπόλλωνος Ἀρχηγέτου βωμὸν	ὅστις	νῦν ἔξω τῆς πόλεώς ἐστιν
[6, 89]	καὶ αὐτὸς οὐδενὸς ἂν χεῖρον,	ὅσῳ	καὶ λοιδορήσαιμι. ἀλλὰ περὶ ὁμολογουμένης
[6, 11]	τὸ σφέτερον ἀπρεπὲς εὖ θήσονται,	ὅσῳ	καὶ περὶ πλείστου καὶ διὰ
[6, 37]	ἱκανωτέραν ἡγοῦμαι Σικελίαν Πελοποννήσου διαπολεμῆσαι	ὅσῳ	κατὰ πάντα ἄμεινον ἐξήρτυται, τὴν
[6, 78]	μαχούμενος, τοσούτῳ δὲ καὶ ἀσφαλέστερον	ὅσῳ	οὐ προδιεφθαρμένου ἐμοῦ, ἔχων δὲ
[6, 92]	κἂν φίλος ὢν ἱκανῶς ὠφελοίην,	ὅσῳ	τὰ μὲν Ἀθηναίων οἶδα, τὰ
[6, 71]	τε ἄλλα καὶ σῖτον καὶ	ὅσων	δέοι παρασκευάσωνται ὡς ἐς τὸ
[6, 60]	καὶ τοὺς ἄλλους μετ' αὐτοῦ	ὅσων	μὴ κατηγορήκει ἔλυσαν, τοὺς δὲ
[6, 74]	ἐπράσσετο οὐκ ἐγένετο· Ἀλκιβιάδης γὰρ	ὅτ'	ἀπῄει ἐκ τῆς ἀρχῆς ἤδη
[6, 3]	πόλεώς ἐστιν ἱδρύσαντο, ἐφ' ᾧ,	ὅταν	ἐκ Σικελίας θεωροὶ πλέωσι, πρῶτον
[6, 86]	ὑμῖν αἰεί τε ἐπιβουλεύουσι καὶ	ὅταν	(καιρὸν λάβωσιν ἑκάστου, οὐκ ἀνιᾶσιν
[6, 93]	παρασκευάζεσθαι ὅσας διανοοῦνται πέμπειν καί,	ὅταν	καιρὸς ᾖ, ἑτοίμας εἶναι πλεῖν.
[6, 79]	καὶ τοῖς γε Ἀθηναίοις βοηθεῖν,	ὅταν	(ὑπ' ἄλλων καὶ μὴ αὐτοὶ
[6, 21]	ἐν τῷ ὁμοίῳ στρατευσόμενοι καὶ	ὅτε	ἐν τοῖς τῇδε ὑπηκόοις ξύμμαχοι
[6, 31]	αὐτοὺς ἐσῄει τὰ δεινὰ ἢ	ὅτε	ἐψηφίζοντο πλεῖν· ὅμως δὲ τῇ
[6, 38]	αὑτὴν ἀναιρεῖται, τυραννίδας δὲ ἔστιν	ὅτε	καὶ δυναστείας ἀδίκους. (ὧν ἐγὼ
[6, 46]	Ἐγεσταῖοι τοιόνδε τι ἐξετεχνήσαντο τότε	ὅτε	οἱ πρῶτοι πρέσβεις τῶν Ἀθηναίων
[6, 86]	καὶ πολλοστὸν μόριον αὐτῆς ἰδεῖν,	ὅτε	οὐδὲν ἔτι περανεῖ παραγενόμενον ὑμῖν.
[6, 50]	κηρῦξαι ἀπὸ τῶν νεῶν προσπλεύσαντας	ὅτι	Ἀθηναῖοι ἥκουσι Λεοντίνους ἐς τὴν
[6, 34]	ἢ τοῖς γε ἐπιχειροῦσι προδηλοῦντας	ὅτι	ἀμυνοῦνται μᾶλλον (πεφόβηνται, ἰσοκινδύνους ἡγούμενοι.
[6, 41]	δὲ καὶ ἐπιμεμελήμεθα ἤδη, καὶ	ὅτι	ἂν αἰσθώμεθα ἐς ὑμᾶς οἴσομεν.
[6, 44]	μεθ' ἑτέρων ἔφασαν ἔσεσθαι, ἀλλ'	ὅτι	(ἂν καὶ τοῖς ἄλλοις Ἰταλιώταις
[6, 19]	στρατεύειν. καὶ ὁ Νικίας γνοὺς	ὅτι	ἀπὸ μὲν τῶν αὐτῶν λόγων
[6, 46]	στρατηγοὶ εὐθὺς ἐν ἀθυμίᾳ ἦσαν,	ὅτι	αὐτοῖς τοῦτό τε πρῶτον ἀντεκεκρούκει
[6, 15]	τἆλλα διάφορος τὰ πολιτικὰ καὶ	ὅτι	αὐτοῦ διαβόλως ἐμνήσθη, καὶ μάλιστα
[6, 34]	ὡς οὐκ ἀμυνουμένοις, δικαίως κατεγνωκότες	ὅτι	αὐτοὺς οὐ μετὰ Λακεδαιμονίων ἐφθείρομεν·
[6, 17]	ἐν τῇ χώρᾳ νομίμοις κατασκευαῖς·	ὅτι	δὲ ἕκαστος ἢ ἐκ τοῦ
[6, 55]	θῆκεν Ἀπόλλωνος Πυθίου ἐν τεμένει.	~ὅτι	δὲ πρεσβύτατος ὢν Ἱππίας ἦρξεν,
[6, 29]	τε δῆμος μὴ μαλακίζηται θεραπεύων	ὅτι	δι' ἐκεῖνον οἵ τ' Ἀργεῖοι
[6, 4]	ἦν ὑπὸ τῶν Σικελῶν κληθεῖσα,	ὅτι	δρεπανοειδὲς τὴν ἰδέαν τὸ χωρίον
[6, 86]	πείθειν, τῷ αὐτῷ ἀπιστεῖν, οὐδ'	ὅτι	δυνάμει μείζονι πρὸς τὴν τῶνδε
[6, 23]	εὐτυχῆσαι (χαλεπὸν δὲ ἀνθρώπους ὄντας)	ὅτι	ἐλάχιστα τῇ τύχῃ παραδοὺς ἐμαυτὸν
[6, 45]	ἀπὸ τῶν κατασκόπων σαφῆ ἠγγέλλετο	ὅτι	ἐν Ῥηγίῳ αἱ νῆές εἰσι,
[6, 2]	πίσυνοι τῇ τῶν Ἐλύμων, (καὶ	ὅτι	ἐντεῦθεν ἐλάχιστον πλοῦν Καρχηδὼν Σικελίας
[6, 34]	ἀγγελλοίμεθα δ' ἂν εὖ οἶδ'	ὅτι	ἐπὶ τὸ πλέον· τῶν δ'
[6, 80]	μαρτυρόμεθα ἅμα, εἰ μὴ πείσομεν,	ὅτι	ἐπιβουλευόμεθα μὲν ὑπὸ Ἰώνων αἰεὶ
[6, 13]	δυσέρωτας εἶναι τῶν ἀπόντων, γνόντας	ὅτι	ἐπιθυμίᾳ μὲν ἐλάχιστα κατορθοῦνται, προνοίᾳ
[6, 77]	δὲ μᾶλλον ἡμᾶς αὐτοὺς αἰτιασόμενοι	ὅτι	ἔχοντες παραδείγματα τῶν τ' ἐκεῖ
[6, 34]	καὶ ἐν πλῷ εὖ οἶδ'	ὅτι	ἤδη εἰσὶ καὶ ὅσον οὔπω
[6, 23]	κρατεῖν τῆς γῆς, ἢ (εἰδέναι	ὅτι,	ἢν σφάλλωνται, πάντα πολέμια ἕξουσιν.
[6, 86]	περιοψόμεθα ὑμᾶς ὑπὸ Συρακοσίοις (γενέσθαι,	ὅτι	καὶ αὐτοὶ κινδυνεύσομεν. καὶ νῦν
[6, 25]	(ὁ δὲ ἄκων μὲν εἶπεν	ὅτι	καὶ μετὰ τῶν ξυναρχόντων καθ'
[6, 84]	Λεοντῖνοι καὶ οἱ ἄλλοι φίλοι	ὅτι	μάλιστα αὐτονομούμενοι. ~ἀνδρὶ δὲ τυράννῳ
[6, 33]	τ' ἔσονται ἢ πάσχειν, οὔθ'	ὅτι	μεγάλῳ στόλῳ ἐπέρχονται, ἀνωφελεῖς, ἀλλὰ
[6, 31]	πρὸς οὓς ἐπῇσαν ὑπερβολῇ, καὶ	ὅτι	μέγιστος ἤδη διάπλους ἀπὸ τῆς
[6, 85]	ἄλογον ὅτι ξυμφέρον οὐδ' οἰκεῖον	ὅτι	μὴ πιστόν· πρὸς ἕκαστα δὲ
[6, 12]	φυλαξόμεθα. ~Καὶ μεμνῆσθαι χρὴ ἡμᾶς	ὅτι	νεωστὶ ἀπὸ νόσου μεγάλης καὶ
[6, 85]	πόλει ἀρχὴν ἐχούσῃ οὐδὲν ἄλογον	ὅτι	ξυμφέρον οὐδ' οἰκεῖον ὅτι μὴ
[6, 82]	οὖν μέγιστον μαρτύριον αὐτὸς εἶπεν,	ὅτι	οἱ Ἴωνες αἰεί ποτε πολέμιοι
[6, 33]	τῆς ἀληθείας λέγειν, καὶ γιγνώσκω	ὅτι	οἱ τὰ μὴ πιστὰ δοκοῦντα
[6, 34]	ἐκπλήξαιμεν καὶ ἐς λογισμὸν καταστήσαιμεν	ὅτι	ὁρμώμεθα μὲν ἐκ φιλίας χώρας
[6, 28]	γένοιτο καὶ οὐδὲν εἴη αὐτῶν	ὅτι	οὐ μετ' ἐκείνου ἐπράχθη, ἐπιλέγοντες
[6, 34]	Ἰαπυγίαν, καὶ δῆλον ποιῆσαι αὐτοῖς	ὅτι	οὐ περὶ τῆς Σικελίας πρότερον
[6, 1]	καὶ Ἑλλήνων καὶ βαρβάρων, καὶ	ὅτι	οὐ πολλῷ τινὶ ὑποδεέστερον πόλεμον
[6, 18]	ξυνωμόσαμεν, ἐπαμύνειν, καὶ μὴ ἀντιτιθέναι	ὅτι	οὐδὲ ἐκεῖνοι ἡμῖν. οὐ γὰρ
[6, 35]	ἔλθοιεν, τί ἂν δράσειαν αὐτοὺς	ὅτι	οὐκ ἂν μεῖζον ἀντιπάθοιεν. ἄλλοι
[6, 46]	πείσαντες, ἐπειδὴ διῆλθεν ὁ λόγος	ὅτι	οὐκ εἴη ἐν τῇ Ἐγέστῃ
[6, 68]	ἔσται ὁ ἀγών, ἐγὼ δὲ	ὅτι	οὐκ ἐν πατρίδι, ἐξ ἧς
[6, 77]	ξυστραφέντες βουλόμεθα προθυμότερον δεῖξαι αὐτοῖς	ὅτι	οὐκ Ἴωνες τάδε εἰσὶν οὐδ'
[6, 36]	ἐπεὶ ἔγωγε ἀγαπᾶν οἴομαι αὐτοὺς	ὅτι	οὐχ ἡμεῖς ἐπ' ἐκείνους ἐρχόμεθα,
[6, 68]	πολέμιοι σφίσιν αὐτοῖς εὖ οἶδ'	ὅτι	παρακελεύονται· οἱ μὲν γὰρ ὅτι
[6, 68]	ὅτι παρακελεύονται· οἱ μὲν γὰρ	ὅτι	περὶ πατρίδος ἔσται ὁ ἀγών,
[6, 34]	ἐθέλοιμεν ξύμπαντες, εἰ δὲ μή,	ὅτι	πλεῖστοι μεθ' ἡμῶν, καθελκύσαντες ἅπαν
[6, 64]	ἄγειν πανδημεὶ ἐκ τῆς πόλεως	ὅτι	πλεῖστον, αὐτοὶ δὲ ταῖς ναυσὶν
[6, 21]	δὲ παρασκευῇ ἀξιόχρεῳ ἐπιέναι, γνόντας	ὅτι	πολύ τε ἀπὸ τῆς ἡμετέρας
[6, 52]	εἰ ἔλθοιεν, προσχωροῖεν ἄν, καὶ	ὅτι	Συρακόσιοι πληροῦσι ναυτικόν. ἁπάσῃ οὖν
[6, 84]	οὐδὲν προσῆκον ὑμῶν κηδόμεθα, γνοὺς	ὅτι	σῳζομένων ὑμῶν καὶ διὰ τὸ
[6, 38]	τὰ σφέτερα αὐτῶν εὖ οἶδ'	ὅτι	σῴζουσι, καὶ ἐνθένδε (ἄνδρες οὔτε
[6, 29]	ἤδη ἀποκτείνειν, εἰ ἀδικεῖ, καὶ	ὅτι	σωφρονέστερον εἴη μὴ μετὰ τοιαύτης
[6, 46]	Ἀθηναίοις ἐς τὸ Ῥήγιον, ἀγγέλλουσαι	ὅτι	τἆλλα μὲν οὐκ ἔστι χρήματα
[6, 77]	ἕκαστοι κατὰ πόλεις ληφθῶμεν, εἰδότες	ὅτι	ταύτῃ μόνον ἁλωτοί ἐσμεν καὶ
[6, 104]	μὲν Λακωνικαῖν, δυοῖν δὲ Κορινθίαιν	ὅτι	τάχιστα ἐπεραιώθησαν τὸν Ἰόνιον ἐς
[6, 34]	ταῦτα τολμήσαντες, εἰ δὲ μή,	ὅτι	τάχιστα τἆλλα ἐς τὸν πόλεμον
[6, 83]	ἄξιοί τε ὄντες ἅμα ἄρχομεν,	ὅτι	τε ναυτικὸν πλεῖστόν τε καὶ
[6, 65]	ἐς τὴν Κατάνην καὶ αἰσθόμενοι	ὅτι	τὸ στράτευμα ἅπαν ἀνῆκται, ἀποστρέψαντες
[6, 74]	τῆς ἀρχῆς ἤδη μετάπεμπτος, ἐπιστάμενος	ὅτι	φεύξοιτο, μηνύει τοῖς τῶν Συρακοσίων
[6, 9]	τῆς ἡμετέρας ἥδε ξυνελέγη, καθ'	ὅτι	χρὴ ἐς Σικελίαν ἐκπλεῖν· ἐμοὶ
[6, 8]	πέμπτῃ ἐκκλησία αὖθις ἐγίγνετο, καθ'	ὅτι	χρὴ τὴν παρασκευὴν ταῖς ναυσὶ
[6, 15]	ὧν καθ' ἓν ἕκαστον ἐν	ὅτῳ	γίγνοιτο ἔπρασσεν, ὡς τυραννίδος ἐπιθυμοῦντι
[6, 6]	ἅμα πρὸς τοὺς Σελινουντίους ἐν	ὅτῳ	ἐστὶν εἰσομένους. ~Καὶ οἱ μὲν
[6, 86]	παρόντων πρὸς ὑμᾶς εἶεν. ~καὶ	ὅτῳ	ταῦτα μὴ δοκεῖ, αὐτὸ τὸ
[6, 44]	ἐν τῇ Σικελίᾳ πράγματα ἐσκόπουν	ὅτῳ	τρόπῳ ἄριστα προσοίσονται· καὶ τὰς
[6, 11]	ἢ διὰ τὸ αἰσχρὸν σκοπεῖν	ὅτῳ	τρόπῳ ἔτι καὶ νῦν, ἢν
[6, 82]	πλέοσιν οὖσι καὶ παροικοῦσιν ἐσκεψάμεθα	ὅτῳ	τρόπῳ ἥκιστα αὐτῶν (ὑπακουσόμεθα, καὶ
[6, 33]	παρεσομένων, ὁρᾶτε ἀπὸ τῶν ὑπαρχόντων	ὅτῳ	τρόπῳ κάλλιστα ἀμυνεῖσθε αὐτούς, καὶ
[6, 92]	τῆς ἁπάσης Ἑλλάδος ἑκούσης καὶ	οὐ	βίᾳ, κατ' εὔνοιαν δὲ ἡγῆσθε.
[6, 64]	χωρίον ὅθεν ὑπὸ τῶν ἱππέων	οὐ	βλάψονται ἄξια λόγου· ἐδίδασκον δ'
[6, 61]	ἐδόκει οὖν ἐκείνου πράξαντος καὶ	οὐ	Βοιωτῶν ἕνεκα ἀπὸ ξυνθήματος ἥκειν,
[6, 96]	λάθωσι σφᾶς ἀναβάντες (οἱ πολέμιοι·	οὐ	γὰρ ἂν ἄλλῃ γε αὐτοὺς
[6, 34]	ἐς Καρχηδόνα ἄμεινον εἶναι πέμψαι·	οὐ	γὰρ ἀνέλπιστον αὐτοῖς, ἀλλ' αἰεὶ
[6, 36]	ὥσπερ ἐγὼ Ἀθηναίους (ἀξιῶ, δράσειαν.	οὐ	γὰρ αὐτοὺς εἰκὸς Πελοποννησίους τε
[6, 76]	κατοικίσαι, ἀλλ' ἡμᾶς μᾶλλον ἐξοικίσαι.	οὐ	γὰρ δὴ εὔλογον τὰς μὲν
[6, 33]	ἢ ἀπράκτους ὧν ἐφίενται ἀπώσωμεν	(οὐ	γὰρ δὴ μὴ τύχωσί γε
[6, 69]	πῃ τοῖς πλέοσι προσμείξειε καθίσταντο.	οὐ	γὰρ δὴ προθυμίᾳ ἐλλιπεῖς ἦσαν
[6, 77]	οὐκ ἀξυνετωτέρου, κακοξυνετωτέρου δέ. ~Ἀλλ'	οὐ	γὰρ δὴ τὴν τῶν Ἀθηναίων
[6, 80]	καὶ (ἀμφοτέρων ὄντας ξυμμάχους βοηθεῖν.	οὐ	γὰρ ἔργῳ ἴσον ὥσπερ τῷ
[6, 102]	τρόπῳ περιγενέσθαι. (καὶ ξυνέβη οὕτως·	οὐ	γὰρ ἔτι προσῆλθον οἱ Συρακόσιοι
[6, 79]	μὴ φοβεῖσθαι τὴν παρασκευὴν αὐτῶν·	οὐ	γὰρ ἢν ἡμεῖς ξυστῶμεν πάντες
[6, 18]	ἀντιτιθέναι ὅτι οὐδὲ ἐκεῖνοι ἡμῖν.	οὐ	γὰρ ἵνα δεῦρο ἀντιβοηθῶσι προσεθέμεθα
[6, 78]	οὐκ ἀνθρωπίνης δυνάμεως βούλησιν ἐλπίζει·	οὐ	γὰρ οἷόν τε ἅμα τῆς
[6, 50]	ἀλλ' ἀπεκρίναντο πόλει μὲν ἂν	οὐ	δέξασθαι, ἀγορὰν δ' ἔξω παρέξειν,
[6, 44]	τὴν Ἰταλίαν, τῶν μὲν πόλεων	οὐ	δεχομένων αὐτοὺς ἀγορᾷ οὐδὲ ἄστει,
[6, 28]	ἄλλην αὐτοῦ ἐς τὰ ἐπιτηδεύματα	οὐ	δημοτικὴν παρανομίαν. ~ὁ δ' ἔν
[6, 15]	αὐτοῦ ἀχθεσθέντες, καὶ ἄλλοις ἐπιτρέψαντες,	οὐ	διὰ μακροῦ (ἔσφηλαν τὴν πόλιν.
[6, 54]	τρόπῳ δέ τινι ἀφανεῖ ὡς	οὐ	διὰ τοῦτο δὴ παρεσκευάζετο προπηλακιῶν
[6, 49]	ξυμμαχήσειν καὶ σφίσι προσιέναι καὶ	οὐ	διαμελλήσειν περισκοποῦντας ὁπότεροι κρατήσουσιν. ναύσταθμον
[6, 91]	νομίζουσι τῶν ἐν τῷ πολέμῳ	οὐ	διαπεπειρᾶσθαι. βεβαιότατα δ' ἄν τις
[6, 79]	μετὰ τῶν (ἐχθίστων διαφθεῖραι. ἀλλ'	οὐ	δίκαιον, ἀμύνειν δὲ καὶ μὴ
[6, 86]	καὶ αὐτοὶ κινδυνεύσομεν. καὶ νῦν	οὐ	δίκαιον, ᾧπερ καὶ ἡμᾶς ἠξιοῦτε
[6, 53]	περὶ τοὺς Ἑρμᾶς δρασθέντων, καὶ	οὐ	δοκιμάζοντες τοὺς μηνυτάς, ἀλλὰ πάντα
[6, 83]	τῶν φίλων ἀσφαλῶς καταστησόμενοι, καὶ	οὐ	δουλωσόμενοι, μὴ παθεῖν δὲ μᾶλλον
[6, 104]	τοῦ πατρὸς ἀνανεωσάμενος πολιτείαν καὶ	οὐ	δυνάμενος αὐτοὺς προσαγαγέσθαι, ἄρας παρέπλει
[6, 36]	ὑμᾶς ποιοῦντας τῆς μὲν τόλμης	οὐ	θαυμάζω, τῆς δὲ ἀξυνεσίας, εἰ
[6, 77]	οἰόμεθα τοῦ ἄπωθεν ξυνοίκου προαπολλυμένου	οὐ	καὶ ἐς αὐτόν τινα ἥξειν
[6, 83]	πρὸς Πελοποννησίους ἰσχύος ὀρεγόμενοι. (καὶ	οὐ	καλλιεπούμεθα ὡς ἢ τὸν βάρβαρον
[6, 32]	τὰς νομιζομένας πρὸ τῆς ἀναγωγῆς	οὐ	κατὰ ναῦν ἑκάστην, ξύμπαντες δὲ
[6, 33]	ἄφρονες δοκοῦσιν εἶναι· ὅμως δὲ	οὐ	καταφοβηθεὶς ἐπισχήσω κινδυνευούσης τῆς πόλεως,
[6, 95]	ἐπιθέμενος τοῖς τὰς ἀρχὰς ἔχουσιν	οὐ	κατέσχεν, ἀλλὰ βοηθησάντων Θηβαίων οἱ
[6, 76]	πάντες ὑπονοοῦμεν· καί μοι δοκοῦσιν	οὐ	Λεοντίνους βούλεσθαι κατοικίσαι, ἀλλ' ἡμᾶς
[6, 18]	τὴν ἐμπειρίαν καὶ τὸ ἀμύνεσθαι	οὐ	λόγῳ ἀλλ' ἔργῳ μᾶλλον ξύνηθες
[6, 13]	νῦν ὅροις χρωμένους πρὸς ἡμᾶς,	οὐ	μεμπτοῖς, τῷ τε Ἰονίῳ κόλπῳ
[6, 32]	πολλαχόθεν τὰ περὶ τοῦ ἐπίπλου,	οὐ	μέντοι ἐπιστεύετο ἐπὶ πολὺν χρόνον
[6, 72]	ἡσσῆσθαι, τὴν δὲ ἀταξίαν βλάψαι.	οὐ	μέντοι τοσοῦτόν γε λειφθῆναι ὅσον
[6, 28]	καὶ οὐδὲν εἴη αὐτῶν ὅτι	οὐ	μετ' ἐκείνου ἐπράχθη, ἐπιλέγοντες τεκμήρια
[6, 34]	ἀμυνουμένοις, δικαίως κατεγνωκότες ὅτι αὐτοὺς	οὐ	μετὰ Λακεδαιμονίων ἐφθείρομεν· εἰ δ'
[6, 55]	τε ἀπ' αὐτοῦ καὶ τυραννεῦσαι.	οὐ	μὴν οὐδ' ἂν κατασχεῖν μοι
[6, 18]	μᾶλλον κινδυνεύοιμεν. τὸν γὰρ προύχοντα	οὐ	μόνον ἐπιόντα τις ἀμύνεται, ἀλλὰ
[6, 33]	εἶναι ἢ λέγοντες ἢ ἀπαγγέλλοντες	οὐ	μόνον οὐ πείθουσιν, ἀλλὰ καὶ
[6, 21]	χρῶνται. ~Πρὸς οὖν τοιαύτην δύναμιν	οὐ	ναυτικῆς καὶ φαύλου στρατιᾶς μόνον
[6, 38]	ἂν γενόμενα λογοποιοῦσιν, οὓς ἐγὼ	οὐ	νῦν πρῶτον, ἀλλ' αἰεὶ ἐπίσταμαι
[6, 49]	οὕτως ἤδη μᾶλλον καὶ ἐκείνοις	οὐ	ξυμμαχήσειν καὶ σφίσι προσιέναι καὶ
[6, 77]	κατοικίσεις καὶ Ἐγεσταίων ξυμμάχων ἐπικουρίας,	οὐ	ξυστραφέντες βουλόμεθα προθυμότερον δεῖξαι αὐτοῖς
[6, 45]	ἐπὶ ταχεῖ πολέμῳ καὶ ὅσον	οὐ	παρόντι καθίσταντο. ~Αἱ δ' ἐκ
[6, 64]	ἱππέας πολλοὺς ὄντας, σφίσι δ'	οὐ	παρόντων ἱππέων, βλάπτειν ἂν μεγάλα,
[6, 22]	τὰ ἐπιτήδεια (πολλὴ γὰρ οὖσα	οὐ	πάσης ἔσται πόλεως ὑποδέξασθαι) τά
[6, 33]	λέγοντες ἢ ἀπαγγέλλοντες οὐ μόνον	οὐ	πείθουσιν, ἀλλὰ καὶ ἄφρονες δοκοῦσιν
[6, 54]	ὑπὸ Ἱππάρχου τοῦ Πεισιστράτου καὶ	οὐ	πεισθεὶς καταγορεύει τῷ Ἀριστογείτονι. ὁ
[6, 16]	ὦσι πατρίδος, ταύτῃ αὔχησιν ὡς	οὐ	περὶ ἀλλοτρίων οὐδ' ἁμαρτόντων, ἀλλ'
[6, 76]	αἰτίαν (εὐπρεπῆ ἐπενεγκόντες κατεστρέψαντο. καὶ	οὐ	περὶ τῆς ἐλευθερίας ἄρα οὔτε
[6, 78]	γε τῆς ἐμῆς κινδυνεύειν, ἐνθυμηθήτω	οὐ	περὶ τῆς ἐμῆς μᾶλλον, ἐν
[6, 34]	καὶ δῆλον ποιῆσαι αὐτοῖς ὅτι	οὐ	περὶ τῆς Σικελίας πρότερον ἔσται
[6, 11]	πλείστου (δόξαν ἀρετῆς μελετῶσιν. ὥστε	οὐ	περὶ τῶν ἐν Σικελίᾳ Ἐγεσταίων
[6, 78]	καὶ μὴ τοὺς αὐτοὺς κινδύνους	οὐ	περὶ τῶν ὀνομάτων, ἀλλὰ περὶ
[6, 91]	ὡς δέ, εἰ μὴ βοηθήσετε	οὐ	περιέσται τἀκεῖ, (μάθετε ἤδη. Σικελιῶται
[6, 39]	πολλοῖς μεταδίδωσι, τῶν δ' ὠφελίμων	οὐ	πλεονεκτεῖ μόνον, ἀλλὰ καὶ ξύμπαντ'
[6, 86]	πλῆθος εἶναι ὁδόν, ὑμῖν δ'	οὐ	πολλάκις παρασχήσειν μετὰ τοσῆσδε ἐπικουρίας
[6, 61]	γάρ τις καὶ στρατιὰ Λακεδαιμονίων	οὐ	πολλὴ ἔτυχε κατὰ τὸν καιρὸν
[6, 7]	Ἀργείαν τῆς τε γῆς ἔτεμον	οὐ	πολλὴν καὶ σῖτον ἀνεκομίσαντό τινα
[6, 100]	τινὲς αὐτόθι καὶ τῶν Ἀθηναίων	οὐ	πολλοὶ (διεφθάρησαν. καὶ ἐπαναχωρήσασα ἡ
[6, 56]	τοὺς δορυφόρους ἐκείνους. (ἦσαν δὲ	οὐ	πολλοὶ οἱ ξυνομωμοκότες ἀσφαλείας ἕνεκα·
[6, 51]	ἔνδον, εὐθὺς περιδεεῖς γενόμενοι ὑπεξῆλθον	οὐ	πολλοί τινες, οἱ δὲ ἄλλοι
[6, 94]	καὶ τῶν Συρακοσίων περιτυχόντες τισὶν	οὐ	πολλοῖς καὶ ἀποκτείναντές τέ τινας
[6, 1]	γὰρ περίπλους μέν ἐστιν ὁλκάδι	οὐ	πολλῷ τινὶ ἔλασσον ἢ ὀκτὼ
[6, 1]	Ἑλλήνων καὶ βαρβάρων, καὶ ὅτι	οὐ	πολλῷ τινὶ ὑποδεέστερον πόλεμον ἀνῃροῦντο
[6, 98]	καὶ τοῖς χρήμασιν ἀποθήκη. ~καὶ	οὐ	πολλῷ ὕστερον αὐτοῖς ἦλθον ἔκ
[6, 4]	δὲ Σαμίους Ἀναξίλας Ῥηγίνων τύραννος	οὐ	πολλῷ ὕστερον ἐκβαλὼν καὶ τὴν
[6, 7]	ἐπ' οἴκου. ἐλθόντων δὲ Ἀθηναίων	οὐ	πολλῷ ὕστερον ναυσὶ τριάκοντα καὶ
[6, 101]	τοῦ ἑαυτῶν μετὰ τοξοτῶν τε	οὐ	πολλῶν καὶ τοὺς Ἀργείους παραλαβών,
[6, 61]	δὲ Ἀλκιβιάδης ἤδη φυγὰς ὢν	οὐ	πολὺ ὕστερον ἐπὶ πλοίου ἐπεραιώθη
[6, 95]	δῆμος ἐν τῷ αὐτῷ θέρει	οὐ	πολὺ ὕστερον ἐπιθέμενος τοῖς τὰς
[6, 78]	τοσούτῳ δὲ καὶ ἀσφαλέστερον ὅσῳ	οὐ	προδιεφθαρμένου ἐμοῦ, ἔχων δὲ ξύμμαχον
[6, 88]	μὴ ξυμβαίνειν Ἀθηναίοις, βοηθεῖν δὲ	οὐ	προθύμων ὄντων, παρελθὼν ὁ Ἀλκιβιάδης
[6, 40]	ἀληθές ἐστιν, ὥσπερ οὐκ οἴομαι,	οὐ	πρὸς τὰς ὑμετέρας ἀγγελίας καταπλαγεῖσα
[6, 38]	στάσεις δὲ πολλὰς καὶ ἀγῶνας	οὐ	πρὸς τοὺς πολεμίους πλέονας ἢ
[6, 16]	ξυμφορᾶς ἰσομοιρεῖ· ἀλλ' ὥσπερ δυστυχοῦντες	οὐ	προσαγορευόμεθα, ἐν τῷ ὁμοίῳ τις
[6, 9]	πραγμάτων ἀνδράσιν ἀλλοφύλοις πειθομένους πόλεμον	(οὐ	προσήκοντα ἄρασθαι. καίτοι ἔγωγε καὶ
[6, 55]	νεώτερος ὢν ἠπόρησεν, ἐν (ᾧ	οὐ	πρότερον ξυνεχῶς ὡμιλήκει τῇ ἀρχῇ.
[6, 57]	τοῦ ὄχλου, καὶ (ὕστερον ληφθεὶς	οὐ	ῥᾳδίως διετέθη· Ἁρμόδιος δὲ αὐτοῦ
[6, 98]	τὸ στράτευμα διεσπασμένον τε καὶ	οὐ	ῥᾳδίως ξυντασσόμενον, ἀνήγαγον πάλιν ἐς
[6, 86]	τῇ παρασκευῇ ἠπειρωτίδων· οἵδε δὲ	οὐ	στρατοπέδῳ, πόλει δὲ μείζονι τῆς
[6, 41]	παρόντα ἔλεξε τοιάδε. διαβολὰς μὲν	οὐ	σῶφρον οὔτε λέγειν τινὰς ἐς
[6, 13]	ἀμυνοῦμεν, ὠφελίας δ' αὐτοὶ δεηθέντες	οὐ	τευξόμεθα. ~Καὶ σύ, ὦ πρύτανι,
[6, 76]	προδιαβάλλειν τοὺς Ἀθηναίους ἔλεγε τοιάδε.	~Οὐ	τὴν παροῦσαν δύναμιν τῶν Ἀθηναίων,
[6, 92]	τῆς τῶν ἐξελασάντων πονηρίας, καὶ	οὐ	τῆς ὑμετέρας, ἢν πείθησθέ μοι,
[6, 61]	ἀλλ' ἀπελθόντες ἀπὸ τῆς νεὼς	οὐ	φανεροὶ ἦσαν, δείσαντες τὸ ἐπὶ
[6, 85]	ῥώμην ἀδύνατοι ὦσιν. ἀπιστεῖν δὲ	οὐ	χρή· καὶ γὰρ τοὺς ἐκεῖ
[6, 68]	νησιωτῶν οἱ πρῶτοί ἐσμεν, πῶς	οὐ	χρὴ μετὰ τοιῶνδε καὶ τοσῶνδε
[6, 68]	ὑπερφρονοῦσι μὲν ἡμᾶς, ὑπομενοῦσι δ'	οὔ,	διὰ τὸ τὴν ἐπιστήμην τῆς
[6, 60]	τὰ ὄντα μηνῦσαι εἴτε καὶ	οὔ·	ἐπ' ἀμφότερα γὰρ εἰκάζεται, τὸ
[6, 38]	ὧν βούλονται μέν, δύνανται δ'	οὔ	(τὸν γὰρ ἐχθρὸν οὐχ ὧν
[6, 78]	τὸν μὲν Συρακόσιον, ἑαυτὸν δ'	οὒ	πολέμιον εἶναι τῷ Ἀθηναίῳ, καὶ
[6, 31]	τε ἐσόμενος καὶ κατ' ἀμφότερα,	οὗ	ἂν δέῃ, καὶ ναυσὶ καὶ
[6, 44]	ἐν τῷ τῆς Ἀρτέμιδος ἱερῷ,	οὗ	αὐτοῖς καὶ ἀγορὰν παρεῖχον, καὶ
[6, 16]	περὶ τῶν ἁπάντων ἀγωνίσασθαι· ἐξ	οὗ	καὶ περιγενόμενοι τῇ μάχῃ οὐδέπω
[6, 4]	τοὔνομα ἐγένετο, τὸ δὲ χωρίον	οὗ	νῦν ἡ πόλις ἐστὶ καὶ
[6, 35]	ἂν τρόπῳ ἔλθοιεν οἱ Ἀθηναῖοι	οὐδ'	ἀληθῆ ἐστὶν ἃ λέγει, τοῖς
[6, 16]	αὔχησιν ὡς οὐ περὶ ἀλλοτρίων	οὐδ'	ἁμαρτόντων, ἀλλ' ὡς περὶ σφετέρων
[6, 34]	τῷ λογισμῷ ἡγοῦμαι ἀποκλῃομένους αὐτοὺς	οὐδ'	ἂν ἀπᾶραι ἀπὸ Κερκύρας, ἀλλ'
[6, 55]	αὐτοῦ καὶ τυραννεῦσαι. οὐ μὴν	οὐδ'	ἂν κατασχεῖν μοι δοκεῖ ποτὲ
[6, 37]	ἱππέων ἐξιόντες. τό τε ξύμπαν	οὐδ'	ἂν κρατῆσαι αὐτοὺς τῆς γῆς
[6, 20]	ἄσμενος ἐς ῥᾴω μετάστασιν χωροίη,	οὐδ'	ἂν τὴν ἀρχὴν τὴν ἡμετέραν
[6, 37]	γ' ἐπίσταμαι οὔθ' ἵππους ἀκολουθήσοντας,	οὐδ'	αὐτόθεν πορισθησομένους εἰ μὴ ὀλίγους
[6, 96]	κειμένου, οὐκ ἂν ῥᾳδίως σφᾶς,	οὐδ'	εἰ κρατοῖντο μάχῃ, ἀποτειχισθῆναι, διενοοῦντο
[6, 77]	ὅτι οὐκ Ἴωνες τάδε εἰσὶν	οὐδ'	Ἑλλησπόντιοι καὶ νησιῶται, οἳ δεσπότην
[6, 92]	ἀλλ' ἐν ᾧ ἀσφαλῶς ἐπολιτεύθην.	οὐδ'	ἐπὶ πατρίδα οὖσαν ἔτι ἡγοῦμαι
[6, 55]	σταθεῖσα, ἐν ᾗ Θεσσαλοῦ μὲν	οὐδ'	Ἱππάρχου οὐδεὶς παῖς γέγραπται, Ἱππίου
[6, 79]	νῦν τοὺς πέλας ἀδικῶσιν, ἐπεὶ	οὐδ'	οἱ Ῥηγῖνοι ὄντες Χαλκιδῆς Χαλκιδέας
[6, 85]	ἐχούσῃ οὐδὲν ἄλογον ὅτι ξυμφέρον	οὐδ'	οἰκεῖον ὅτι μὴ πιστόν· πρὸς
[6, 17]	στασιάζουσιν, ὥσπερ πυνθανόμεθα. καὶ μὴν	οὐδ'	ὁπλῖται οὔτ' ἐκείνοις ὅσοιπερ κομποῦνται,
[6, 86]	λόγῳ πείθειν, τῷ αὐτῷ ἀπιστεῖν,	οὐδ'	ὅτι δυνάμει μείζονι πρὸς τὴν
[6, 53]	χαλεπὴν τελευτῶσαν γενομένην καὶ προσέτι	οὐδ'	ὑφ' ἑαυτῶν καὶ Ἁρμοδίου καταλυθεῖσαν,
[6, 61]	τοὺς μετ' αὐτοῦ· ὡς δ'	οὐδαμοῦ	φανεροὶ ἦσαν, ᾤχοντο ἀποπλέοντες. ὁ
[6, 82]	καὶ ἐς τὸ ἀκριβὲς εἰπεῖν	οὐδὲ	ἀδίκως καταστρεψάμενοι τούς τε Ἴωνας
[6, 103]	ἐνόμιζον ἂν περιγενέσθαι, ὡς αὐτοῖς	οὐδὲ	ἀπὸ τῆς Πελοποννήσου ὠφελία οὐδεμία
[6, 44]	πόλεων οὐ δεχομένων αὐτοὺς ἀγορᾷ	οὐδὲ	ἄστει, ὕδατι δὲ καὶ ὅρμῳ,
[6, 54]	τοῦτο δὴ παρεσκευάζετο προπηλακιῶν (αὐτόν.	οὐδὲ	γὰρ τὴν ἄλλην ἀρχὴν ἐπαχθὴς
[6, 16]	ἀλλὰ (καὶ τὴν πόλιν ὠφελῇ.	οὐδέ	γε ἄδικον ἐφ' ἑαυτῷ μέγα
[6, 25]	Νικίαν οὐκ ἔφη χρῆναι προφασίζεσθαι	οὐδὲ	διαμέλλειν, ἀλλ' ἐναντίον ἁπάντων ἤδη
[6, 18]	ἐπαμύνειν, καὶ μὴ ἀντιτιθέναι ὅτι	οὐδὲ	ἐκεῖνοι ἡμῖν. οὐ γὰρ ἵνα
[6, 56]	ἐν πομπῇ τινί, ἀπήλασαν λέγοντες	οὐδὲ	ἐπαγγεῖλαι τὴν ἀρχὴν διὰ τὸ
[6, 44]	οὖσι Λεοντίνοις βοηθεῖν· οἱ δὲ	οὐδὲ	μεθ' ἑτέρων ἔφασαν ἔσεσθαι, ἀλλ'
[6, 54]	Ἀθηναίους περὶ τῶν σφετέρων τυράννων	οὐδὲ	περὶ τοῦ γενομένου ἀκριβὲς οὐδὲν
[6, 79]	οὗτοι σπεύδουσι, τἀναντία διαστῶμεν, ἐπεὶ	οὐδὲ	πρὸς ἡμᾶς μόνους ἐλθόντες καὶ
[6, 10]	ἀμφισβητούμενα (ἔχομεν. εἰσὶ δ' οἳ	οὐδὲ	ταύτην πω τὴν ὁμολογίαν ἐδέξαντο,
[6, 21]	πᾶσαν ἀπαρτήσοντες, ἐξ ἧς μηνῶν	οὐδὲ	τεσσάρων τῶν χειμερινῶν ἄγγελον ῥᾴδιον
[6, 69]	γὰρ δὴ προθυμίᾳ ἐλλιπεῖς ἦσαν	οὐδὲ	τόλμῃ οὔτ' ἐν ταύτῃ τῇ
[6, 55]	πρῶτος γέγραπται μετὰ τὸν πατέρα,	οὐδὲ	τοῦτο ἀπεοικότως (διὰ τὸ πρεσβεύειν
[6, 44]	ὅρμῳ, Τάραντος δὲ καὶ Λοκρῶν	οὐδὲ	τούτοις, ἕως ἀφίκοντο ἐς (Ῥήγιον
[6, 92]	δοκῶν εἶναι νῦν ἐγκρατῶς ἐπέρχομαι,	οὐδὲ	ὑποπτεύεσθαί μου ἐς τὴν φυγαδικὴν
[6, 27]	πρόσωπα. καὶ τοὺς δράσαντας ᾔδει	οὐδείς,	ἀλλὰ μεγάλοις μηνύτροις δημοσίᾳ οὗτοί
[6, 17]	τὰς (μεταβολὰς καὶ ἐπιδοχάς. καὶ	οὐδεὶς	δι' αὐτὸ ὡς περὶ οἰκείας
[6, 66]	δὲ ἐκ μὲν τῆς πόλεως	οὐδεὶς	ἐξιὼν ἐκώλυε, πρῶτοι δὲ οἱ
[6, 60]	γὰρ εἰκάζεται, τὸ δὲ σαφὲς	οὐδεὶς	οὔτε τότε οὔτε ὕστερον ἔχει
[6, 55]	ᾗ Θεσσαλοῦ μὲν οὐδ' Ἱππάρχου	οὐδεὶς	παῖς γέγραπται, Ἱππίου δὲ πέντε,
[6, 16]	ἅρματα μὲν ἑπτὰ καθῆκα, ὅσα	οὐδείς	πω ἰδιώτης πρότερον, ἐνίκησα δὲ
[6, 41]	καὶ ἢν ἄρα μηδὲν δεήσῃ,	οὐδεμία	βλάβη τοῦ τε τὸ κοινὸν
[6, 103]	τὴν ἀρχήν. καὶ κύρωσις μὲν	οὐδεμία	ἐγίγνετο, οἷα δὲ εἰκὸς ἀνθρώπων
[6, 103]	οὐδὲ ἀπὸ τῆς Πελοποννήσου ὠφελία	οὐδεμία	ἧκε, τοὺς δὲ λόγους ἔν
[6, 68]	αὐτῶν εἶναι καὶ πρὸς γῇ	οὐδεμιᾷ	φιλίᾳ, ἥντινα μὴ αὐτοὶ μαχόμενοι
[6, 104]	τῆς μὲν Σικελίας οὐκέτι ἐλπίδα	οὐδεμίαν	εἶχεν ὁ Γύλιππος, τὴν δὲ
[6, 104]	λῃστικώτερον ἔδοξε παρεσκευασμένους πλεῖν, καὶ	οὐδεμίαν	φυλακήν πω ἐποιεῖτο. ~Κατὰ δὲ
[6, 32]	μέντοι ἐπιστεύετο ἐπὶ πολὺν χρόνον	οὐδέν,	ἀλλὰ καὶ γενομένης ἐκκλησίας ἐλέχθησαν
[6, 28]	ἀκολούθων περὶ μὲν τῶν Ἑρμῶν	οὐδέν,	ἄλλων δὲ ἀγαλμάτων περικοπαί τινες
[6, 85]	τυράννῳ ἢ πόλει ἀρχὴν ἐχούσῃ	οὐδὲν	ἄλογον ὅτι ξυμφέρον οὐδ' οἰκεῖον
[6, 89]	λοιδορήσαιμι. ἀλλὰ περὶ ὁμολογουμένης ἀνοίας	οὐδὲν	ἂν καινὸν λέγοιτο· καὶ τὸ
[6, 24]	καταστρεψομένοις ἐφ' ἃ ἔπλεον ἢ	οὐδὲν	ἂν σφαλεῖσαν μεγάλην δύναμιν, τοῖς
[6, 74]	ἐπιτήδεια οὐκ εἶχον καὶ προυχώρει	οὐδέν,	ἀπελθόντες ἐς Νάξον καὶ ὅρια
[6, 54]	ἔπειθε τὸν Ἁρμόδιον, βίαιον μὲν	οὐδὲν	ἐβούλετο δρᾶν, ἐν τρόπῳ δέ
[6, 28]	τῶν Ἑρμῶν περικοπὴ γένοιτο καὶ	οὐδὲν	εἴη αὐτῶν ὅτι οὐ μετ'
[6, 80]	λέγομεν οἱ Συρακόσιοι ἐκδιδάσκειν μὲν	οὐδὲν	ἔργον εἶναι σαφῶς οὔτε ὑμᾶς
[6, 86]	πολλοστὸν μόριον αὐτῆς ἰδεῖν, ὅτε	οὐδὲν	ἔτι περανεῖ παραγενόμενον ὑμῖν. ~Ἀλλὰ
[6, 53]	Ἀθηναῖοι, ἐπειδὴ ἡ στρατιὰ ἀπέπλευσεν,	οὐδὲν	ἧσσον ζήτησιν ἐποιοῦντο τῶν περὶ
[6, 52]	μὲν ἐπὶ Συρακούσας· καὶ ὡς	οὐδὲν	ηὗρον ναυτικὸν πληρούμενον, παρεκομίζοντο αὖθις
[6, 54]	οὐδὲ περὶ τοῦ γενομένου ἀκριβὲς	οὐδὲν	(λέγοντας. Πεισιστράτου γὰρ γηραιοῦ τελευτήσαντος
[6, 54]	ὁ Ἵππαρχος ὡς αὖθις πειράσας	οὐδὲν	μᾶλλον ἔπειθε τὸν Ἁρμόδιον, βίαιον
[6, 82]	Λακεδαιμονίων ἀρχῆς καὶ ἡγεμονίας ἀπηλλάγημεν,	οὐδὲν	προσῆκον μᾶλλόν τι ἐκείνους ἡμῖν
[6, 84]	κωλύσοντες. ~Ὑπολάβῃ δὲ μηδεὶς ὡς	οὐδὲν	προσῆκον ὑμῶν κηδόμεθα, γνοὺς ὅτι
[6, 80]	τοὺς ἄλλους περὶ ὧν αὐτοὶ	οὐδὲν	χεῖρον γιγνώσκετε· δεόμεθα δὲ καὶ
[6, 41]	στρατηγῶν εἷς ἀναστὰς ἄλλον μὲν	οὐδένα	ἔτι εἴασε παρελθεῖν, αὐτὸς δὲ
[6, 16]	καὶ ὁ κακῶς πράσσων πρὸς	οὐδένα	τῆς ξυμφορᾶς ἰσομοιρεῖ· ἀλλ' ὥσπερ
[6, 35]	ἔριδι ἦσαν, οἱ μὲν ὡς	οὐδενὶ	ἂν τρόπῳ ἔλθοιεν οἱ Ἀθηναῖοι
[6, 92]	γνώμης) πάνυ θαρσῶ. (Καὶ χείρων	οὐδενὶ	ἀξιῶ δοκεῖν ὑμῶν εἶναι, εἰ
[6, 89]	οἱ φρονοῦντές τι, καὶ αὐτὸς	οὐδενὸς	ἂν χεῖρον, ὅσῳ καὶ λοιδορήσαιμι.
[6, 72]	ἀνὴρ καὶ ἐς τἆλλα ξύνεσιν	οὐδενὸς	λειπόμενος καὶ κατὰ τὸν πόλεμον
[6, 16]	οὗ καὶ περιγενόμενοι τῇ μάχῃ	οὐδέπω	καὶ νῦν βεβαίως θαρσοῦσιν. ~Καὶ
[6, 37]	κρείσσω εἶναι, οἷς γ' ἐπίσταμαι	οὔθ'	ἵππους ἀκολουθήσοντας, οὐδ' αὐτόθεν πορισθησομένους
[6, 78]	οὔθ' ὑμεῖς νῦν γέ πω	οὔθ'	οἱ ἄλλοι ἐπὶ ταῦτα ὥρμησθε.
[6, 76]	ἄρα οὔτε οὗτοι τῶν Ἑλλήνων	οὔθ'	οἱ Ἕλληνες τῆς ἑαυτῶν τῷ
[6, 85]	τοσαύτη ἐς ἓν ξυστᾶσα εὐμεταχείριστος,	οὔθ'	οἵδ' ἀσθενεῖς ἂν ἡμῶν μὴ
[6, 37]	μὴ ὀλίγους τινὰς παρ' Ἐγεσταίων,	οὔθ'	ὁπλίτας ἰσοπλήθεις τοῖς ἡμετέροις ἐπὶ
[6, 33]	οἷοί τ' ἔσονται ἢ πάσχειν,	οὔθ'	ὅτι μεγάλῳ στόλῳ ἐπέρχονται, ἀνωφελεῖς,
[6, 78]	ὅπως μηδὲν ἐνδώσομεν φαίνεσθαι. ἀλλ'	οὔθ'	ὑμεῖς νῦν γέ πω οὔθ'
[6, 20]	αἰσθάνομαι, μέλλομεν ἰέναι μεγάλας καὶ	οὔθ'	ὑπηκόους ἀλλήλων οὔτε δεομένας μεταβολῆς,
[6, 87]	πρότερον τοῖς ἐνθάδε ὑμῶν ἀδικουμένοις	οὐκ	ἄκλητοι, (παρακληθέντες δὲ ἥκειν. καὶ
[6, 8]	τά τε ἄλλα ἐπαγωγὰ καὶ	οὐκ	ἀληθῆ καὶ περὶ τῶν χρημάτων
[6, 80]	ὀνόματι τιμηθήσονται, καὶ τῆς νίκης	οὐκ	ἄλλον τινὰ ἆθλον ἢ τὸν
[6, 86]	τὸ γὰρ πρότερον ἡμᾶς ἐπηγάγεσθε	οὐκ	ἄλλον τινὰ προσείοντες φόβον ἤ,
[6, 17]	ἐχθρὸν ἔχοντες τὴν ἀρχὴν ἐκτήσαντο,	οὐκ	ἄλλῳ τινὶ ἢ τῇ περιουσίᾳ
[6, 77]	τ' ἐκεῖ Ἑλλήνων ὡς ἐδουλώθησαν	οὐκ	ἀμύνοντες σφίσιν αὐτοῖς, καὶ νῦν
[6, 34]	πάθοιεν. ἐπέρχονται γὰρ ἡμῖν ὡς	οὐκ	ἀμυνουμένοις, δικαίως κατεγνωκότες ὅτι αὐτοὺς
[6, 34]	ἂν καὶ τὰ τῶν πόλεων	οὐκ	ἂν βέβαια (ἔχοντες, εἰ ὑποδέξοιντο,
[6, 91]	ὃν ἄρτι κίνδυνον ἐκεῖθεν προεῖπον,	οὐκ	ἂν διὰ μακροῦ ὑμῖν (ἐπιπέσοι.
[6, 17]	ἱκανοί εἰσι, τῷ δὲ ναυτικῷ	οὐκ	ἂν δύναιντο βλάπτειν· ὑπόλοιπον γὰρ
[6, 19]	ἀπὸ μὲν τῶν αὐτῶν λόγων	οὐκ	ἂν ἔτι ἀποτρέψειε, παρασκευῆς δὲ
[6, 35]	τί ἂν δράσειαν αὐτοὺς ὅτι	οὐκ	ἂν μεῖζον ἀντιπάθοιεν. ἄλλοι δὲ
[6, 69]	βούλησιν ἄκοντες προυδίδοσαν. ὅμως δὲ	οὐκ	ἂν οἰόμενοι σφίσι τοὺς Ἀθηναίους
[6, 64]	ἐν ἐπιτηδείῳ καθ' ἡσυχίαν, εἰδότες	οὐκ	ἂν ὁμοίως δυνηθέντες καὶ εἰ
[6, 37]	ὅμορον οἰκίσαντες τὸν πόλεμον ποιοῖντο,	οὐκ	ἂν παντάπασι διαφθαρῆναι, ἦ πού
[6, 96]	ὑπὲρ τῆς πόλεως εὐθὺς κειμένου,	οὐκ	ἂν ῥᾳδίως σφᾶς, οὐδ' εἰ
[6, 33]	δὴ ἔργον ἡμῖν ξυμβήσεται, καὶ	(οὐκ	ἀνέλπιστον ἔμοιγε. ὀλίγοι γὰρ δὴ
[6, 33]	Ἀθήνας ᾔει ηὐξήθησαν, καὶ ἡμῖν	οὐκ	ἀνέλπιστον τὸ τοιοῦτο ξυμβῆναι. ~Θαρσοῦντες
[6, 78]	δὲ ἕνεκα τῆς αὑτοῦ ἀσφαλείας,	οὐκ	ἀνθρωπίνης δυνάμεως βούλησιν ἐλπίζει· οὐ
[6, 86]	καὶ ὅταν (καιρὸν λάβωσιν ἑκάστου,	οὐκ	ἀνιᾶσιν (ἔδειξαν δὲ καὶ ἄλλα
[6, 66]	τὸ πρῶτον, ἔπειτα δὲ ὡς	οὐκ	ἀντιπροῇσαν αὐτοῖς, ἀναχωρήσαντες καὶ διαβάντες
[6, 76]	οἱ δ' ἐπὶ δεσπότου μεταβολῇ	οὐκ	ἀξυνετωτέρου, κακοξυνετωτέρου δέ. ~Ἀλλ' οὐ
[6, 36]	αὗται αἱ ἀγγελίαι τοῦτο δύνανται·	οὐκ	ἀπὸ ταὐτομάτου, ἐκ δὲ ἀνδρῶν
[6, 68]	ἄνδρας πανδημεί τε ἀμυνομένους καὶ	οὐκ	ἀπολέκτους ὥσπερ καὶ ἡμᾶς, καὶ
[6, 49]	καὶ ἐσκομιζομένων αὐτῶν τὴν στρατιὰν	οὐκ	ἀπορήσειν χρημάτων, ἢν πρὸς τῇ
[6, 16]	καὶ αὕτη ἰσχὺς φαίνεται. καὶ	οὐκ	ἄχρηστος ἥδ' ἡ ἄνοια, ὃς
[6, 74]	προδοθησομένην. καὶ ἃ μὲν ἐπράσσετο	οὐκ	ἐγένετο· Ἀλκιβιάδης γὰρ ὅτ' ἀπῄει
[6, 62]	Ἑλλὰς πόλις ἐστίν· καὶ ὡς	οὐκ	ἐδέχοντο αὐτούς, (παρεκομίζοντο. καὶ ἐν
[6, 50]	καὶ ὡς αὐτοὺς οἱ Καταναῖοι	οὐκ	ἐδέχοντο (ἐνῆσαν γὰρ αὐτόθι ἄνδρες
[6, 52]	τὸν αἰγιαλὸν ἐπεκηρυκεύοντο. οἱ δ'	οὐκ	ἐδέχοντο, λέγοντες σφίσι τὰ ὅρκια
[6, 51]	ἐκκλησίας γενομένης τὴν μὲν στρατιὰν	οὐκ	ἐδέχοντο οἱ Καταναῖοι, τοὺς δὲ
[6, 44]	τῆς πόλεως, ὡς αὐτοὺς ἔσω	οὐκ	ἐδέχοντο, στρατόπεδόν τε κατεσκευάσαντο ἐν
[6, 70]	(κατέστη. καὶ ἐπὶ πολὺ μὲν	οὐκ	ἐδίωξαν οἱ Ἀθηναῖοι (οἱ γὰρ
[6, 89]	λέγοιτο· καὶ τὸ μεθιστάναι αὐτὴν	οὐκ	ἐδόκει ἡμῖν ἀσφαλὲς εἶναι ὑμῶν
[6, 46]	πρῶτον ἀντεκεκρούκει καὶ οἱ Ῥηγῖνοι	οὐκ	ἐθελήσαντες ξυστρατεύειν, οὓς πρῶτον ἤρξαντο
[6, 72]	ἀνδρείᾳ ἐπιφανής, ἐθάρσυνέ τε καὶ	οὐκ	εἴα (τῷ γεγενημένῳ ἐνδιδόναι· τὴν
[6, 46]	ἐπειδὴ διῆλθεν ὁ λόγος ὅτι	οὐκ	εἴη ἐν τῇ Ἐγέστῃ τὰ
[6, 11]	Λακεδαιμονίων ἕκαστοι χάριτι, ἐκείνως δ'	οὐκ	εἰκὸς ἀρχὴν ἐπὶ ἀρχὴν στρατεῦσαι·
[6, 17]	κατορθώσας, οἰκήσειν, ταῦτα ἑτοιμάζεται. (καὶ	οὐκ	εἰκὸς τὸν τοιοῦτον ὅμιλον οὔτε
[6, 89]	καὶ τότε ἐν τῷ πάσχειν	οὐκ	εἰκότως ὠργίζετό μοι, μετὰ τοῦ
[6, 74]	ὡς ἐχειμάζοντο καὶ τὰ ἐπιτήδεια	οὐκ	εἶχον καὶ προυχώρει οὐδέν, ἀπελθόντες
[6, 18]	μὴ αὐτοὶ ἄλλων ἄρχοιμεν. καὶ	οὐκ	ἐκ τοῦ αὐτοῦ ἐπισκεπτέον ὑμῖν
[6, 63]	ἄγειν σφᾶς ἐπὶ Κατάνην, ἐπειδὴ	οὐκ	(ἐκεῖνοι ἐφ' ἑαυτοὺς ἔρχονται. καὶ
[6, 80]	οὐκ ἠμύνατε σωθῆναι, τοὺς δὲ	οὐκ	ἐκωλύσατε κακοὺς γενέσθαι; καίτοι κάλλιον
[6, 25]	ἤδη δοκεῖν αὐτῷ, τριήρεσι μὲν	οὐκ	ἔλασσον ἢ ἑκατὸν πλευστέα εἶναι
[6, 97]	ἐκ τοῦ λειμῶνος ἐγίγνοντο αὐτοῖς	οὐκ	ἔλασσον ἢ πέντε καὶ εἴκοσι.
[6, 67]	ἱππέας ἐπετάξαντο ἐπὶ τῷ δεξιῷ,	οὐκ	ἔλασσον ὄντας ἢ διακοσίους καὶ
[6, 95]	πολλὴν ἔλαβον, ἣ ἐπράθη ταλάντων	οὐκ	ἔλασσον πέντε καὶ εἴκοσι. (καὶ
[6, 25]	καὶ τῶν ξυμμάχων πεντακισχιλίων μὲν	οὐκ	ἐλάσσοσιν, ἢν δέ τι δύνωνται,
[6, 36]	βεβαίως καταλελυμένους ἐπ' ἄλλον πόλεμον	οὐκ	ἐλάσσω ἑκόντας ἐλθεῖν, ἐπεὶ ἔγωγε
[6, 31]	αὐτὴ ἐς Ποτείδαιαν μετὰ Ἅγνωνος	οὐκ	ἐλάσσων ἦν· τετράκις γὰρ χίλιοι
[6, 68]	ὁ ἀγών, ἐγὼ δὲ ὅτι	οὐκ	ἐν πατρίδι, ἐξ ἧς κρατεῖν
[6, 60]	ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ ἦσαν καὶ	οὐκ	ἐν παύλῃ ἐφαίνετο, ἀλλὰ καθ'
[6, 21]	ἡμετέρας αὐτῶν μέλλομεν πλεῖν καὶ	οὐκ	ἐν τῷ ὁμοίῳ στρατευσόμενοι καὶ
[6, 92]	πολεμίους (γενέσθαι. τό τε φιλόπολι	οὐκ	ἐν ᾧ ἀδικοῦμαι ἔχω, ἀλλ'
[6, 38]	νεώτεροι; πότερον ἄρχειν ἤδη; ἀλλ'	οὐκ	ἔννομον· ὁ δὲ νόμος ἐκ
[6, 36]	(ὑμεῖς δὲ ἢν εὖ βουλεύησθε,	οὐκ	ἐξ ὧν οὗτοι ἀγγέλλουσι σκοποῦντες
[6, 24]	τὸ μὲν ἐπιθυμοῦν τοῦ πλοῦ	οὐκ	ἐξῃρέθησαν ὑπὸ τοῦ ὀχλώδους τῆς
[6, 20]	κέκτηνται καὶ σίτῳ οἰκείῳ καὶ	οὐκ	ἐπακτῷ χρῶνται. ~Πρὸς οὖν τοιαύτην
[6, 50]	περὶ ξυμμαχίας πρὸς αὐτούς, ὡς	οὐκ	ἔπειθεν, ἀλλ' ἀπεκρίναντο πόλει μὲν
[6, 97]	αὐτὴν τῇ ὑστεραίᾳ ἐπικαταβάντες, (ὡς	οὐκ	ἐπεξῇσαν αὐτοῖς, ἐπαναχωρήσαντες φρούριον ἐπὶ
[6, 37]	ἐκ σκηνιδίων καὶ ἀναγκαίας παρασκευῆς	οὐκ	ἐπὶ πολὺ ὑπὸ τῶν ἡμετέρων
[6, 58]	δὲ Ἱππίᾳ ἐς τὸν Κεραμεικόν,	οὐκ	ἐπὶ τὸ γενόμενον, ἀλλ' ἐπὶ
[6, 79]	ὑμῖν πρὸς Ἀθηναίους· ἥν γε	οὐκ	ἐπὶ τοῖς φίλοις ἐποιήσασθε, τῶν
[6, 17]	ξυνεπιθήσονται αὐτοῖς) καὶ τὰ ἐνθάδε	οὐκ	(ἐπικωλύσει, ἢν ὑμεῖς ὀρθῶς βουλεύησθε.
[6, 78]	ἔχων δὲ ξύμμαχον ἐμὲ καὶ	οὐκ	ἐρῆμος ἀγωνιεῖται· τόν τε Ἀθηναῖον
[6, 46]	Ῥήγιον, ἀγγέλλουσαι ὅτι τἆλλα μὲν	οὐκ	ἔστι χρήματα ἃ ὑπέσχοντο, τριάκοντα
[6, 18]	ὅπως μὴ ἔπεισι προκαταλαμβάνει. (καὶ	οὐκ	ἔστιν ἡμῖν ταμιεύεσθαι ἐς ὅσον
[6, 82]	ἡμᾶς μετὰ τοῦ Μήδου καὶ	οὐκ	ἐτόλμησαν ἀποστάντες τὰ οἰκεῖα φθεῖραι,
[6, 63]	καὶ τὴν προσδοκίαν οἱ Ἀθηναῖοι	οὐκ	(εὐθὺς ἐπέκειντο, κατά τε τὴν
[6, 36]	δειλός ἐστιν ἢ τῇ πόλει	οὐκ	εὔνους· τοὺς δὲ ἀγγέλλοντας τὰ
[6, 25]	Ἀθηναίων καὶ παρακαλέσας τὸν Νικίαν	οὐκ	ἔφη χρῆναι προφασίζεσθαι οὐδὲ διαμέλλειν,
[6, 48]	οἰκεῖα μὴ κινδυνεύειν. ~Ἀλκιβιάδης δὲ	οὐκ	ἔφη χρῆναι τοσαύτῃ δυνάμει ἐκπλεύσαντας
[6, 57]	ἐνόμισαν μεμηνῦσθαί τε καὶ ὅσον	οὐκ	(ἤδη ξυλληφθήσεσθαι. τὸν λυπήσαντα οὖν
[6, 7]	ξυμπολεμεῖν ἐκέλευον Περδίκκᾳ· οἱ δ'	οὐκ	ἤθελον. καὶ ὁ χειμὼν ἐτελεύτα,
[6, 105]	ἐλάχιστον μετὰ σφῶν δῃώσαντας ἀπελθεῖν	οὐκ	ἤθελον· τότε δὲ Πυθοδώρου καὶ
[6, 100]	ὑποτειχίσματος, καὶ οἱ Ἀθηναῖοι αὐτοὺς	οὐκ	ἦλθον κωλύσοντες, φοβούμενοι μὴ σφίσι
[6, 71]	Ἀθηναῖοι πρὸς μὲν τὸ ἱερὸν	οὐκ	ἦλθον, ξυγκομίσαντες δὲ τοὺς ἑαυτῶν
[6, 80]	τῇ αὐτῇ ἀπουσίᾳ τοῖς μὲν	οὐκ	ἠμύνατε σωθῆναι, τοὺς δὲ οὐκ
[6, 85]	καὶ ἡμᾶς τοῦτο ὠφελεῖ ἐνθάδε,	οὐκ	ἢν τοὺς φίλους κακώσωμεν, ἀλλ'
[6, 59]	τ' οὖσα τυράννων παίδων τ'	οὐκ	ἤρθη νοῦν ἐς ἀτασθαλίην. (τυραννεύσας
[6, 77]	βουλόμεθα προθυμότερον δεῖξαι αὐτοῖς ὅτι	οὐκ	Ἴωνες τάδε εἰσὶν οὐδ' Ἑλλησπόντιοι
[6, 40]	τι αὐτῶν ἀληθές ἐστιν, ὥσπερ	οὐκ	οἴομαι, οὐ πρὸς τὰς ὑμετέρας
[6, 46]	καὶ θυμιατήρια καὶ ἄλλην κατασκευὴν	οὐκ	ὀλίγην, ἃ ὄντα ἀργυρᾶ πολλῷ
[6, 37]	δεῖ ἐπὶ πόλιν τοσήνδε πορισθῆναι,	οὐκ	ὀλίγην οὖσαν. (ὥστε, παρὰ τοσοῦτον
[6, 8]	ἄρχειν, νομίζων δὲ τὴν πόλιν	οὐκ	ὀρθῶς βεβουλεῦσθαι, ἀλλὰ προφάσει βραχείᾳ
[6, 92]	ἰέναι, πολὺ δὲ μᾶλλον τὴν	οὐκ	οὖσαν ἀνακτᾶσθαι. καὶ φιλόπολις οὗτος
[6, 75]	ἔς τε τὸ λοιπὸν μὴ	οὐκέτι	βούλωνται ἀμύνειν, ὁρῶντες τοὺς Ἀθηναίους
[6, 99]	μάχαις μὲν πανδημεὶ πρὸς Ἀθηναίους	οὐκέτι	ἐβούλοντο διακινδυνεύειν, ὑποτειχίζειν δὲ ἄμεινον
[6, 104]	Συράκουσαί εἰσι, τῆς μὲν Σικελίας	οὐκέτι	ἐλπίδα οὐδεμίαν εἶχεν ὁ Γύλιππος,
[6, 103]	γὰρ οἱ Συρακόσιοι πολέμῳ μὲν	οὐκέτι	ἐνόμιζον ἂν περιγενέσθαι, ὡς αὐτοῖς
[6, 45]	παρεσκευάζοντο πάσῃ τῇ γνώμῃ καὶ	οὐκέτι	ἠπίστουν. καὶ ἔς τε τοὺς
[6, 61]	καὶ ἐπειδὴ ἐγένοντο ἐν Θουρίοις,	οὐκέτι	ξυνείποντο, ἀλλ' ἀπελθόντες ἀπὸ τῆς
[6, 3]	τῆς νήσου ἐν ᾗ νῦν	οὐκέτι	περικλυζομένῃ ἡ πόλις ἡ ἐντός
[6, 28]	καὶ δήμου καταλύσεως γεγενῆσθαι. ~μηνύεται	οὖν	ἀπὸ μετοίκων τέ τινων καὶ
[6, 56]	τὰ ἔπειτα προσλαβεῖν. ~Τὸν δ'	οὖν	Ἁρμόδιον ἀπαρνηθέντα τὴν πείρασιν, ὥσπερ
[6, 97]	ἢ πέντε καὶ εἴκοσι. (προσπεσόντες	οὖν	αὐτοῖς τοιούτῳ τρόπῳ ἀτακτότερον καὶ
[6, 75]	τὴν προτέραν φιλίαν πεισθέντες. (ἀφικομένων	οὖν	ἐκ μὲν Συρακουσῶν Ἑρμοκράτους καὶ
[6, 17]	πολέμῳ ἱκανῶς ὡπλίσθη. τά τε	οὖν	ἐκεῖ, ἐξ ὧν ἐγὼ ἀκοῇ
[6, 61]	πρὸς Βοιωτούς τι πράσσοντες. ἐδόκει	οὖν	ἐκείνου πράξαντος καὶ οὐ Βοιωτῶν
[6, 33]	ῥᾳδίως καὶ τἆλλα ἕξειν. ὡς	οὖν	ἐν τάχει παρεσομένων, ὁρᾶτε ἀπὸ
[6, 99]	ἂν πρὸς σφᾶς τρέπεσθαι. (ἐτείχιζον	οὖν	ἐξελθόντες ἀπὸ τῆς σφετέρας πόλεως
[6, 80]	αὐτοὶ τὴν τιμωρίαν ὑφέξετε. σκοπεῖτε	οὖν	καὶ αἱρεῖσθε ἤδη ἢ τὴν
[6, 34]	ἀπὸ τοῦ ἀληθοῦς δυνάμει. (Πείθεσθε	οὖν	μάλιστα μὲν ταῦτα τολμήσαντες, εἰ
[6, 82]	ὡς εἰκότως ἔχομεν. τὸ μὲν	οὖν	μέγιστον μαρτύριον αὐτὸς εἶπεν, ὅτι
[6, 30]	ἐς τὴν Σικελίαν. τῶν μὲν	οὖν	ξυμμάχων τοῖς πλείστοις καὶ ταῖς
[6, 50]	κατὰ ξυμμαχίαν καὶ ξυγγένειαν· τοὺς	οὖν	ὄντας ἐν Συρακούσαις Λεοντίνων ὡς
[6, 15]	(ἔσφηλαν τὴν πόλιν. τότε δ'	οὖν	παρελθὼν τοῖς Ἀθηναίοις παρῄνει τοιάδε.
[6, 22]	ἄγγελον ῥᾴδιον ἐλθεῖν. ~ὁπλίτας τε	οὖν	πολλούς μοι δοκεῖ χρῆναι ἡμᾶς
[6, 64]	φυγάδες, οἳ ξυνείποντο) τοιόνδε τι	οὖν	πρὸς ἃ ἐβούλοντο οἱ στρατηγοὶ
[6, 57]	οὐκ (ἤδη ξυλληφθήσεσθαι. τὸν λυπήσαντα	οὖν	σφᾶς καὶ δι' ὅνπερ πάντα
[6, 34]	ἀνέλπιστον τὸ τοιοῦτο ξυμβῆναι. ~Θαρσοῦντες	οὖν	τά τε αὐτοῦ παρασκευαζώμεθα καὶ
[6, 18]	ἐς τὸ ὁμοῖον μεταλήψεσθε. (Λογισάμενοι	οὖν	τάδε μᾶλλον αὐξήσειν, ἐπ' ἐκεῖνα
[6, 52]	ὅτι Συρακόσιοι πληροῦσι ναυτικόν. ἁπάσῃ	οὖν	τῇ στρατιᾷ παρέπλευσαν πρῶτον μὲν
[6, 87]	ὁ δ' ἀπραγμόνως σῴζεσθαι. ταύτην	οὖν	τὴν κοινὴν τῷ τε δεομένῳ
[6, 21]	καὶ οὐκ ἐπακτῷ χρῶνται. ~Πρὸς	οὖν	τοιαύτην δύναμιν οὐ ναυτικῆς καὶ
[6, 2]	Καρχηδὼν Σικελίας ἀπέχει. βάρβαροι μὲν	οὖν	τοσοίδε Σικελίαν καὶ οὕτως ᾤκησαν.
[6, 68]	ἱππῆς πολλοὶ (ἐπικείσονται. τῆς τε	οὖν	ὑμετέρας αὐτῶν ἀξίας μνησθέντες ἐπέλθετε
[6, 71]	καὶ τὸν πόλεμον αὐτόθεν ποιεῖσθαι	οὔπω	ἐδόκει δυνατὸν εἶναι, πρὶν ἂν
[6, 99]	αἱ δὲ νῆες τῶν Ἀθηναίων	οὔπω	ἐκ τῆς Θάψου περιεπεπλεύκεσαν ἐς
[6, 34]	ὅτι ἤδη εἰσὶ καὶ ὅσον	οὔπω	πάρεισιν. ~Καὶ ὁ μὲν Ἑρμοκράτης
[6, 13]	βουλεύσασθαί τε καὶ ὀξέως μεταχειρίσαι.	~Οὓς	ἐγὼ ὁρῶν νῦν ἐνθάδε τῷ
[6, 38]	ὄντα οὔτε ἂν γενόμενα λογοποιοῦσιν,	οὓς	ἐγὼ οὐ νῦν πρῶτον, ἀλλ'
[6, 31]	περιβόητος ἐγένετο ἢ στρατιᾶς πρὸς	οὓς	ἐπῇσαν ὑπερβολῇ, καὶ ὅτι μέγιστος
[6, 58]	τὰ ὅπλα ὑπολαβεῖν ἐξελέγετο εὐθὺς	οὓς	ἐπῃτιᾶτο καὶ εἴ τις ηὑρέθη
[6, 94]	Μεγάρων τῶν ἐν τῇ Σικελίᾳ,	οὓς	ἐπὶ Γέλωνος τοῦ τυράννου, ὥσπερ
[6, 82]	τούς τε Ἴωνας καὶ νησιώτας,	οὓς	ξυγγενεῖς φασὶν ὄντας ἡμᾶς Συρακόσιοι
[6, 23]	ἀλλοφύλοις καὶ πολεμίοις οἰκιοῦντας ἰέναι,	οὓς	πρέπει τῇ πρώτῃ ἡμέρᾳ ᾗ
[6, 10]	πάνυ ἂν ξυνεπιθοῖντο μετὰ Σικελιωτῶν,	οὓς	πρὸ πολλῶν ἂν ἐτιμήσαντο ξυμμάχους
[6, 46]	οἱ Ῥηγῖνοι οὐκ ἐθελήσαντες ξυστρατεύειν,	οὓς	πρῶτον ἤρξαντο πείθειν καὶ εἰκὸς
[6, 1]	ἢ ὀκτὼ ἡμερῶν, καὶ τοσαύτη	οὖσα	ἐν εἰκοσισταδίῳ μάλιστα μέτρῳ τῆς
[6, 89]	ἡ πόλις ἐτύγχανε καὶ ἐλευθερωτάτη	οὖσα	καὶ ὅπερ ἐδέξατό τις, τοῦτο
[6, 22]	στρατιὰ τὰ ἐπιτήδεια (πολλὴ γὰρ	οὖσα	οὐ πάσης ἔσται πόλεως ὑποδέξασθαι)
[6, 59]	τε καὶ ἀνδρὸς ἀδελφῶν τ'	οὖσα	τυράννων παίδων τ' οὐκ ἤρθη
[6, 88]	δὲ τὴν μεσόγειαν ἐχόντων αὐτόνομοι	οὖσαι	καὶ πρότερον αἰεὶ αἱ> οἰκήσεις
[6, 92]	πολὺ δὲ μᾶλλον τὴν οὐκ	οὖσαν	ἀνακτᾶσθαι. καὶ φιλόπολις οὗτος ὀρθῶς,
[6, 6]	Σικελίαν ᾤκει, καὶ ἐπὶ τοσήνδε	οὖσαν	αὐτὴν οἱ Ἀθηναῖοι στρατεύειν ὥρμηντο,
[6, 92]	ἀσφαλῶς ἐπολιτεύθην. οὐδ' ἐπὶ πατρίδα	οὖσαν	ἔτι ἡγοῦμαι νῦν ἰέναι, πολὺ
[6, 62]	ἐπὶ Ὕβλαν τὴν Γελεᾶτιν πολεμίαν	οὖσαν,	καὶ οὐχ εἷλον. καὶ τὸ
[6, 92]	σώσητε καὶ Ἀθηναίων τήν τε	οὖσαν	καὶ τὴν μέλλουσαν δύναμιν καθέλητε,
[6, 16]	τε ξυγγενείας τισὶ καὶ μὴ	οὖσαν	καταλιπόντας, καὶ ἧς ἂν ὦσι
[6, 95]	ἐσβαλόντες ἐς τὴν Θυρεᾶτιν ὅμορον	οὖσαν	λείαν τῶν Λακεδαιμονίων πολλὴν ἔλαβον,
[6, 77]	δὴ τὴν τῶν Ἀθηναίων εὐκατηγόρητον	οὖσαν	πόλιν νῦν ἥκομεν ἀποφανοῦντες ἐν
[6, 37]	πόλιν τοσήνδε πορισθῆναι, οὐκ ὀλίγην	οὖσαν.	(ὥστε, παρὰ τοσοῦτον γιγνώσκω, μόλις
[6, 4]	καὶ ἐκ Μεγάρων τῆς μητροπόλεως	οὔσης	αὐτοῖς (ἐπελθὼν ξυγκατῴκισεν. Γέλαν δὲ
[6, 69]	τινες αὐτοῖς ἐγγὺς τῆς πόλεως	οὔσης	καὶ ἀπεληλύθεσαν· οἱ δὲ καὶ
[6, 82]	~Ἀφικόμεθα μὲν ἐπὶ τῆς πρότερον	οὔσης	ξυμμαχίας ἀνανεώσει, τοῦ δὲ Συρακοσίου
[6, 66]	τούτῳ δ' οἱ Ἀθηναῖοι, μακρᾶς	οὔσης	τῆς ὁδοῦ αὐτοῖς, καθ' ἡσυχίαν
[6, 82]	ὄντες Πελοποννησίοις Δωριεῦσι καὶ πλέοσιν	οὖσι	καὶ παροικοῦσιν ἐσκεψάμεθα ὅτῳ τρόπῳ
[6, 44]	ἐποιήσαντο, ἀξιοῦντες Χαλκιδέας ὄντας Χαλκιδεῦσιν	οὖσι	Λεοντίνοις βοηθεῖν· οἱ δὲ οὐδὲ
[6, 88]	βουλευσάμενοι ἀπεκρίναντο, ἐπειδὴ τυγχάνει ἀμφοτέροις	οὖσι	ξυμμάχοις σφῶν πρὸς ἀλλήλους πόλεμος
[6, 10]	ἀκροῶνται. ἡμεῖς δὲ Ἐγεσταίοις δὴ	οὖσι	ξυμμάχοις ὡς ἀδικουμένοις ὀξέως βοηθοῦμεν·
[6, 15]	μείζοσιν ἢ κατὰ τὴν ὑπάρχουσαν	οὐσίαν	ἐχρῆτο ἔς τε τὰς ἱπποτροφίας
[6, 9]	τοῦ σώματός τι καὶ τῆς	οὐσίας	προνοῆται· μάλιστα γὰρ ἂν ὁ
[6, 17]	πατέρες ἡμῶν τοὺς αὐτοὺς τούτους	οὕσπερ	νῦν φασὶ πολεμίους ὑπολείποντας ἂν
[6, 17]	πυνθανόμεθα. καὶ μὴν οὐδ' ὁπλῖται	οὔτ'	ἐκείνοις ὅσοιπερ κομποῦνται, οὔτε οἱ
[6, 69]	οὔτ' ἐν ταύτῃ τῇ μάχῃ	οὔτ'	ἐν ταῖς ἄλλαις, ἀλλὰ τῇ
[6, 69]	προθυμίᾳ ἐλλιπεῖς ἦσαν οὐδὲ τόλμῃ	οὔτ'	ἐν ταύτῃ τῇ μάχῃ οὔτ'
[6, 39]	~φήσει τις δημοκρατίαν οὔτε ξυνετὸν	οὔτ'	ἴσον εἶναι, τοὺς δ' ἔχοντας
[6, 38]	καὶ ἐνθένδε (ἄνδρες οὔτε ὄντα	οὔτε	ἂν γενόμενα λογοποιοῦσιν, οὓς ἐγὼ
[6, 17]	τοῦ (ναυτικοῦ ἰσχύοντες. καὶ νῦν	οὔτε	ἀνέλπιστοί πω μᾶλλον Πελοποννήσιοι ἐς
[6, 54]	διηγησάμενος ἀποφανῶ οὔτε τοὺς ἄλλους	οὔτε	αὐτοὺς Ἀθηναίους περὶ τῶν σφετέρων
[6, 33]	αὐτῶν καὶ δύναμιν μὴ ἐκπλαγῇ.	οὔτε	γὰρ βλάπτειν ἡμᾶς πλείω οἷοί
[6, 85]	δέ, ἢν ξυστῆτε πρὸς αὐτούς·	οὔτε	γὰρ ἡμῖν ἔτι ἔσται ἰσχὺς
[6, 33]	ἀπὸ τῆς ἑαυτῶν ἀπάραντες κατώρθωσαν.	οὔτε	γὰρ πλείους τῶν ἐνοικούντων καὶ
[6, 2]	καὶ Λαιστρυγόνες οἰκῆσαι, ὧν ἐγὼ	οὔτε	γένος ἔχω εἰπεῖν οὔτε ὁπόθεν
[6, 20]	μεγάλας καὶ οὔθ' ὑπηκόους ἀλλήλων	οὔτε	δεομένας μεταβολῆς, ᾗ ἂν ἐκ
[6, 86]	τοῖσδε ἀπιστεῖν. ἡμεῖς μέν γε	οὔτε	ἐμμεῖναι δυνατοὶ μὴ μεθ' ὑμῶν,
[6, 9]	καὶ μελλόντων κινδυνεύειν· ὡς δὲ	οὔτε	ἐν καιρῷ σπεύδετε οὔτε ῥᾴδιά
[6, 9]	ἑαυτὸν βούλοιτο ὀρθοῦσθαι. ὅμως δὲ	οὔτε	ἐν τῷ πρότερον χρόνῳ διὰ
[6, 17]	οὔτε λόγου μιᾷ γνώμῃ ἀκροᾶσθαι	οὔτε	ἐς τὰ ἔργα κοινῶς τρέπεσθαι·
[6, 41]	τοιάδε. διαβολὰς μὲν οὐ σῶφρον	οὔτε	λέγειν τινὰς ἐς ἀλλήλους οὔτε
[6, 17]	οὐκ εἰκὸς τὸν τοιοῦτον ὅμιλον	οὔτε	λόγου μιᾷ γνώμῃ ἀκροᾶσθαι οὔτε
[6, 9]	τὸ προτιμᾶσθαι εἶπον παρὰ γνώμην	οὔτε	νῦν, ἀλλὰ ᾗ ἂν γιγνώσκω
[6, 39]	αὐτῶν ἀξιοῦσθαι; ~φήσει τις δημοκρατίαν	οὔτε	ξυνετὸν οὔτ' ἴσον εἶναι, τοὺς
[6, 49]	ἀπέχοντα Συρακουσῶν οὔτε πλοῦν πολὺν	οὔτε	ὁδόν. ~Λάμαχος μὲν ταῦτα εἰπὼν
[6, 97]	δὲ Συρακοσίων πόλεως οὔτε πλοῦν	οὔτε	ὁδὸν πολλὴν (ἀπέχει. καὶ ὁ
[6, 17]	ὁπλῖται οὔτ' ἐκείνοις ὅσοιπερ κομποῦνται,	οὔτε	οἱ ἄλλοι Ἕλληνες διεφάνησαν τοσοῦτοι
[6, 38]	ὅτι σῴζουσι, καὶ ἐνθένδε (ἄνδρες	οὔτε	ὄντα οὔτε ἂν γενόμενα λογοποιοῦσιν,
[6, 2]	ἐγὼ οὔτε γένος ἔχω εἰπεῖν	οὔτε	ὁπόθεν ἐσῆλθον ἢ ὅποι ἀπεχώρησαν·
[6, 76]	οὐ περὶ τῆς ἐλευθερίας ἄρα	οὔτε	οὗτοι τῶν Ἑλλήνων οὔθ' οἱ
[6, 97]	πέλαγος, τῆς δὲ Συρακοσίων πόλεως	οὔτε	πλοῦν οὔτε ὁδὸν πολλὴν (ἀπέχει.
[6, 49]	ἃ ἦν ἐρῆμα, ἀπέχοντα Συρακουσῶν	οὔτε	πλοῦν πολὺν οὔτε ὁδόν. ~Λάμαχος
[6, 9]	δὲ οὔτε ἐν καιρῷ σπεύδετε	οὔτε	ῥᾴδιά ἐστι κατασχεῖν ἐφ' ἃ
[6, 17]	περὶ τὸ σῶμα ὅπλοις ἐξήρτυται	οὔτε	τὰ ἐν τῇ χώρᾳ νομίμοις
[6, 17]	αὐτὸ ὡς περὶ οἰκείας πατρίδος	οὔτε	τὰ περὶ τὸ σῶμα ὅπλοις
[6, 60]	εἰκάζεται, τὸ δὲ σαφὲς οὐδεὶς	οὔτε	τότε οὔτε ὕστερον ἔχει (εἰπεῖν
[6, 41]	οὔτε λέγειν τινὰς ἐς ἀλλήλους	οὔτε	τοὺς ἀκούοντας ἀποδέχεσθαι, πρὸς δὲ
[6, 54]	ἐγὼ ἐπὶ πλέον διηγησάμενος ἀποφανῶ	οὔτε	τοὺς ἄλλους οὔτε αὐτοὺς Ἀθηναίους
[6, 80]	ἔργον εἶναι σαφῶς οὔτε ὑμᾶς	οὔτε	τοὺς ἄλλους περὶ ὧν αὐτοὶ
[6, 80]	μὲν οὐδὲν ἔργον εἶναι σαφῶς	οὔτε	ὑμᾶς οὔτε τοὺς ἄλλους περὶ
[6, 60]	δὲ σαφὲς οὐδεὶς οὔτε τότε	οὔτε	ὕστερον ἔχει (εἰπεῖν περὶ τῶν
[6, 36]	εὖ βουλεύησθε, οὐκ ἐξ ὧν	οὗτοι	ἀγγέλλουσι σκοποῦντες λογιεῖσθε τὰ εἰκότα,
[6, 54]	ἐπετήδευσαν ἐπὶ πλεῖστον δὴ τύραννοι	οὗτοι	ἀρετὴν καὶ ξύνεσιν, καὶ Ἀθηναίους
[6, 98]	πλὴν μέρους τινὸς τῶν ἱππέων·	οὗτοι	δὲ ὑπομένοντες ἐκώλυον τοὺς Ἀθηναίους
[6, 83]	τῷ Μήδῳ ἑτοίμως τοῦτο δρῶντες	οὗτοι	ἡμᾶς ἔβλαπτον, ἅμα δὲ τῆς
[6, 79]	δεινή ἐστιν, ἀλλ' ἤν, ὅπερ	οὗτοι	σπεύδουσι, τἀναντία διαστῶμεν, ἐπεὶ οὐδὲ
[6, 27]	οὐδείς, ἀλλὰ μεγάλοις μηνύτροις δημοσίᾳ	οὗτοί	τε ἐζητοῦντο καὶ προσέτι ἐψηφίσαντο,
[6, 33]	καταλείπουσιν. ὅπερ καὶ Ἀθηναῖοι αὐτοὶ	οὗτοι,	τοῦ Μήδου παρὰ λόγον πολλὰ
[6, 76]	περὶ τῆς ἐλευθερίας ἄρα οὔτε	οὗτοι	τῶν Ἑλλήνων οὔθ' οἱ Ἕλληνες
[6, 103]	ξυμβατικοὺς καὶ πρὸς τὸν Νικίαν·	οὗτος	(γὰρ δὴ μόνος εἶχε Λαμάχου
[6, 31]	πλῷ ὡρμήθησαν καὶ παρασκευῇ φαύλῃ,	οὗτος	δὲ ὁ στόλος ὡς χρόνιός
[6, 92]	οὐκ οὖσαν ἀνακτᾶσθαι. καὶ φιλόπολις	οὗτος	ὀρθῶς, οὐχ ὃς ἂν τὴν
[6, 88]	λόγῳ (ἀποκρίνασθαι ἴσα ἀμφοτέροις. καὶ	οὕτω	βουλευσάμενοι ἀπεκρίναντο, ἐπειδὴ τυγχάνει ἀμφοτέροις
[6, 9]	ἐκπέμπειν τὰς ναῦς, καὶ μὴ	οὕτω	βραχείᾳ βουλῇ περὶ μεγάλων πραγμάτων
[6, 72]	ἐάσειν ἄρχειν ὅπῃ ἂν ἐπίστωνται·	οὕτω	γὰρ ἅ τε κρύπτεσθαι δεῖ
[6, 10]	μὲν ὑμῶν ὀνόματι σπονδαὶ ἔσονται	(οὕτω	γὰρ ἐνθένδε τε ἄνδρες ἔπραξαν
[6, 91]	καὶ τοὺς μὴ θέλοντας προσαναγκάσῃ·	οὕτω	γὰρ οἵ τε ὑπάρχοντες ὑμῖν
[6, 64]	παρόντων ἱππέων, βλάπτειν ἂν μεγάλα,	οὕτω	δὲ λήψεσθαι χωρίον ὅθεν ὑπὸ
[6, 36]	μὲν Ἀθηναίους ὅστις μὴ βούλεται	οὕτω	κακῶς φρονῆσαι καὶ ὑποχειρίους ἡμῖν
[6, 36]	ἐκείνους ἐρχόμεθα, πόλεις τοσαῦται καὶ	οὕτω	μεγάλαι. ~εἰ δὲ δή, ὥσπερ
[6, 47]	ἢ ξυμβάσει διαλλάξαι αὐτοῖς, καὶ	οὕτω	παραπλεύσαντας τὰς ἄλλας πόλεις καὶ
[6, 61]	ἐς κρίσιν ἀγαγόντες ἀποκτεῖναι, πέμπουσιν	οὕτω	τὴν Σαλαμινίαν ναῦν ἐς τὴν
[6, 91]	διαπεπειρᾶσθαι. βεβαιότατα δ' ἄν τις	οὕτω	τοὺς πολεμίους βλάπτοι, εἰ ἃ
[6, 38]	μάλιστα (γὰρ δοκῶ ἄν μοι	οὕτως	ἀποτρέπειν τῆς κακουργίας. καὶ δῆτα,
[6, 24]	εἰ ἀναγκάζοιτο (στρατεύεσθαι, μάλιστ' ἂν>	οὕτως	ἀσφαλῶς ἐκπλεῦσαι· οἱ δὲ τὸ
[6, 82]	νομίσαντες ἥκιστ' ἂν ὑπὸ Πελοποννησίοις	οὕτως	εἶναι, δύναμιν ἔχοντες ᾗ ἀμυνούμεθα,
[6, 18]	αὐτοὺς ἐπιέναι. τήν τε ἀρχὴν	οὕτως	ἐκτησάμεθα καὶ ἡμεῖς καὶ ὅσοι
[6, 92]	τὸ (ἐπιθυμεῖν πειραθῇ αὐτὴν ἀναλαβεῖν.	οὕτως	ἐμοί τε ἀξιῶ ὑμᾶς καὶ
[6, 89]	μᾶλλον, χείρω με ἐνόμιζε, μηδ'	οὕτως	ἡγήσηται (ὀρθῶς ἄχθεσθαι. τοῖς γὰρ
[6, 49]	καθέζηται. (τούς τε ἄλλους Σικελιώτας	οὕτως	ἤδη μᾶλλον καὶ ἐκείνοις οὐ
[6, 48]	εἰδότας μεθ' ὧν τις πολεμήσει,	οὕτως	ἤδη Συρακούσαις καὶ Σελινοῦντι ἐπιχειρεῖν,
[6, 82]	Δωριεῦσιν εἰσίν. ἔχει δὲ καὶ	οὕτως·	ἡμεῖς γὰρ Ἴωνες ὄντες Πελοποννησίοις
[6, 2]	τινὸς Σικελῶν, τοὔνομα τοῦτο (ἔχοντος,	οὕτως	Ἰταλία ἐπωνομάσθη. ἐλθόντες δὲ ἐς
[6, 23]	καὶ ὑπερβάλλοντες τοῖς πᾶσι, μόλις	οὕτως	οἷοί τε ἐσόμεθα τῶν (μὲν
[6, 102]	ἄλλῳ τρόπῳ περιγενέσθαι. (καὶ ξυνέβη	οὕτως·	οὐ γὰρ ἔτι προσῆλθον οἱ
[6, 2]	μὲν οὖν τοσοίδε Σικελίαν καὶ	οὕτως	ᾤκησαν. ~Ἑλλήνων δὲ πρῶτοι Χαλκιδῆς
[6, 80]	ἀπῆλθον δὲ διὰ τάχους. ~ὥστε	οὐχ	ἁθρόους γε ὄντας εἰκὸς ἀθυμεῖν,
[6, 92]	ἐπεὶ ὥς γε δυνατά (καὶ	οὐχ	ἁμαρτήσεσθαι οἶμαι γνώμης) πάνυ θαρσῶ.
[6, 63]	τὴν Ὕβλαν ἐλθόντες καὶ πειράσαντες	οὐχ	εἷλον βίᾳ, ἔτι πλέον κατεφρόνησαν
[6, 62]	τὴν Γελεᾶτιν πολεμίαν οὖσαν, καὶ	οὐχ	εἷλον. καὶ τὸ θέρος ἐτελεύτα.
[6, 94]	ἔρυμά τι τῶν Συρακοσίων καὶ	οὐχ	ἑλόντες αὖθις καὶ πεζῇ καὶ
[6, 20]	μάλιστα τῇ ἡμετέρᾳ δυνάμει, καὶ	οὐχ	ἥκιστα ἐπὶ ἃς μᾶλλον πλέομεν,
[6, 99]	τὸ ἀποτείχισμα. οἱ δὲ Συρακόσιοι	οὐχ	ἥκιστα Ἑρμοκράτους τῶν στρατηγῶν ἐσηγησαμένου
[6, 61]	καὶ πολεμίους μὴ θορυβεῖν καὶ	οὐχ	ἥκιστα τοὺς Μαντινέας καὶ Ἀργείους
[6, 15]	ὕστερον τὴν τῶν Ἀθηναίων πόλιν	οὐχ	ἥκιστα. (φοβηθέντες γὰρ αὐτοῦ οἱ
[6, 36]	ἔγωγε ἀγαπᾶν οἴομαι αὐτοὺς ὅτι	οὐχ	ἡμεῖς ἐπ' ἐκείνους ἐρχόμεθα, πόλεις
[6, 72]	τὴν μὲν γὰρ γνώμην αὐτῶν	οὐχ	ἡσσῆσθαι, τὴν δὲ ἀταξίαν βλάψαι.
[6, 78]	ἐμῇ προφάσει τὴν ἐκείνου φιλίαν	οὐχ	ἧσσον βεβαιώσασθαι (βούλεσθαι. εἴ τέ
[6, 64]	τῶν Συρακοσίων στρατηγοῖς τῇ δοκήσει	οὐχ	ἧσσον ἐπιτήδειον· ἦν δὲ Καταναῖος
[6, 31]	πάντα ἐξαγόμενα. καὶ ὁ στόλος	οὐχ	ἧσσον τόλμης τε θάμβει καὶ
[6, 88]	τὸ ὅμορον διάφοροι· δεδιότες δ'	οὐχ	ἧσσον τοὺς Συρακοσίους ἐγγὺς ὄντας
[6, 69]	ἄλλαις, ἀλλὰ τῇ μὲν ἀνδρείᾳ	οὐχ	ἥσσους ἐς ὅσον ἡ ἐπιστήμη
[6, 54]	γηραιοῦ τελευτήσαντος ἐν τῇ τυραννίδι	οὐχ	Ἵππαρχος, ὥσπερ οἱ πολλοὶ οἴονται,
[6, 10]	πω τὴν ὁμολογίαν ἐδέξαντο, καὶ	οὐχ	οἱ ἀσθενέστατοι· ἀλλ' οἱ μὲν
[6, 92]	πείθησθέ μοι, ὠφελίας· καὶ πολεμιώτεροι	οὐχ	οἱ τοὺς πολεμίους που βλάψαντες
[6, 92]	ἀνακτᾶσθαι. καὶ φιλόπολις οὗτος ὀρθῶς,	οὐχ	ὃς ἂν τὴν ἑαυτοῦ ἀδίκως
[6, 56]	μεγάλα, ἐν ᾗ μόνον ἡμέρᾳ	οὐχ	ὕποπτον ἐγίγνετο ἐν ὅπλοις τῶν
[6, 38]	δ' οὔ (τὸν γὰρ ἐχθρὸν	οὐχ	ὧν δρᾷ μόνον, ἀλλὰ καὶ
[6, 55]	περιόντι τοῦ ἀσφαλοῦς κατεκράτησε, καὶ	οὐχ	ὡς ἀδελφὸς νεώτερος ὢν ἠπόρησεν,
[6, 40]	κρινεῖ καὶ τὴν ὑπάρχουσαν ἐλευθερίαν	οὐχὶ	ἐκ τοῦ ἀκούειν ἀφαιρεθήσεται, ἐκ
[6, 34]	εἴ τι ἀξιόχρεων ἀφ' ἡμῶν	ὀφθείη.	ἀγγελλοίμεθα δ' ἂν εὖ οἶδ'
[6, 100]	οἱ δὲ Ἀθηναῖοι τούς τε	ὀχετοὺς	αὐτῶν, οἳ ἐς τὴν πόλιν
[6, 17]	ὡς ἐπὶ μεγάλην δύναμιν ἐσόμενον.	ὄχλοις	τε γὰρ ξυμμείκτοις πολυανδροῦσιν αἱ
[6, 89]	ἐπὶ τὰ πονηρότερα (ἐξῆγον τὸν	ὄχλον·	οἵπερ καὶ ἐμὲ ἐξήλασαν. ἡμεῖς
[6, 64]	ψιλοὺς τοὺς σφῶν καὶ τὸν	ὄχλον	τῶν Συρακοσίων τοὺς ἱππέας πολλοὺς
[6, 31]	δὲ ξένοι καὶ ὁ ἄλλος	ὄχλος	κατὰ θέαν ἧκεν ὡς ἐπ'
[6, 20]	ἀκοντισταί, πολλαὶ δὲ τριήρεις καὶ	ὄχλος	ὁ πληρώσων αὐτάς. χρήματά τ'
[6, 63]	ἠξίουν τοὺς στρατηγούς, οἷον δὴ	ὄχλος	φιλεῖ θαρσήσας ποιεῖν, ἄγειν σφᾶς
[6, 57]	διαφεύγει ὁ Ἀριστογείτων, ξυνδραμόντος τοῦ	ὄχλου,	καὶ (ὕστερον ληφθεὶς οὐ ῥᾳδίως
[6, 24]	πλοῦ οὐκ ἐξῃρέθησαν ὑπὸ τοῦ	ὀχλώδους	τῆς παρασκευῆς, πολὺ δὲ μᾶλλον
[6, 31]	πλῆθος ἑκάστων ὧν ἑώρων, τῇ	ὄψει	ἀνεθάρσουν. οἱ δὲ ξένοι καὶ
[6, 49]	γνώμῃ ἀναθαρσοῦντας ἀνθρώπους καὶ τῇ	ὄψει	καταφρονεῖν μᾶλλον. αἰφνίδιοι δὲ ἢν
[6, 58]	εὐθὺς ἐχώρησε, καὶ ἀδήλως τῇ	ὄψει	πλασάμενος πρὸς τὴν ξυμφορὰν ἐκέλευσεν
[6, 49]	ἂν αὐτοὺς ἐκφοβῆσαι, τῇ τε	ὄψει	(πλεῖστοι γὰρ ἂν νῦν φανῆναι)
[6, 24]	ἡλικίᾳ τῆς τε ἀπούσης πόθῳ	ὄψεως	καὶ θεωρίας, καὶ εὐέλπιδες ὄντες
[6, 31]	ἧσσον τόλμης τε θάμβει καὶ	ὄψεως	λαμπρότητι περιβόητος ἐγένετο ἢ στρατιᾶς
[6, 46]	ὄντα ἀργυρᾶ πολλῷ πλείω τὴν	ὄψιν	ἀπ' ὀλίγης δυνάμεως χρημάτων παρείχετο·
[6, 49]	ἢν δὲ χρονίσῃ πρὶν ἐς	ὄψιν	ἐλθεῖν, τῇ γνώμῃ ἀναθαρσοῦντας ἀνθρώπους
[6, 30]	κτήσοιντο, τοὺς δ' εἴ ποτε	ὄψοιντο,	ἐνθυμούμενοι ὅσον πλοῦν ἐκ τῆς