Livre, Chap.
[6, 18]	ἂν ἰσχύειν, καὶ τὴν πόλιν,	ἐὰν	μὲν ἡσυχάζῃ, τρίψεσθαί τε αὐτὴν
[6, 96]	ἤδη ἐπὶ σφᾶς ἰέναι, νομίσαντες,	ἐὰν	μὴ τῶν Ἐπιπολῶν κρατήσωσιν οἱ
[6, 13]	παρακάθηται τῶνδε, ὅπως μὴ δόξει,	ἐὰν	μὴ ψηφίζηται πολεμεῖν, μαλακὸς εἶναι,
[6, 71]	δέοι παρασκευάσωνται ὡς ἐς τὸ	ἔαρ	ἐπιχειρήσοντες ταῖς Συρακούσαις. ~Καὶ οἱ
[6, 80]	Ἀθηναίους φίλους δὴ ὄντας μὴ	ἐᾶσαι	ἁμαρτεῖν. (Ξυνελόντες τε λέγομεν οἱ
[6, 72]	αὐτοῖς τὸ ὅρκιον ἦ μὴν	ἐάσειν	ἄρχειν ὅπῃ ἂν ἐπίστωνται· οὕτω
[6, 86]	εἰ τῷ ὑπόπτῳ ἢ ἄπρακτον	ἐάσετε	ἀπελθεῖν ἢ καὶ σφαλεῖσαν, ἔτι
[6, 26]	ἄρτι δ' ἀνειλήφει ἡ πόλις	ἑαυτὴν	ἀπὸ τῆς νόσου καὶ τοῦ
[6, 72]	μελετωμένην, τὴν δ' εὐψυχίαν αὐτὴν	ἑαυτῆς	μετὰ τοῦ πιστοῦ τῆς ἐπιστήμης
[6, 9]	καὶ τὰ τῆς πόλεως δι'	ἑαυτὸν	βούλοιτο ὀρθοῦσθαι. ὅμως δὲ οὔτε
[6, 78]	ἄρα παρέστηκε τὸν μὲν Συρακόσιον,	ἑαυτὸν	δ' οὒ πολέμιον εἶναι τῷ
[6, 77]	αὐτοῦ μᾶλλον τὸν πάσχοντα καθ'	ἑαυτὸν	δυστυχεῖν; ~αὶ εἴ τῳ ἄρα
[6, 16]	ἂν τοῖς ἰδίοις τέλεσι μὴ	ἑαυτὸν	μόνον ἀλλὰ (καὶ τὴν πόλιν
[6, 92]	ὀρθῶς, οὐχ ὃς ἂν τὴν	ἑαυτοῦ	ἀδίκως ἀπολέσας μὴ ἐπίῃ, ἀλλ'
[6, 78]	ἐν ἴσῳ δὲ καὶ τῆς	ἑαυτοῦ	ἅμα ἐν τῇ ἐμῇ μαχούμενος,
[6, 59]	ἀριστεύσαντος ἐν Ἑλλάδι τῶν ἐφ'	ἑαυτοῦ	Ἱππίου Ἀρχεδίκην ἥδε κέκευθε κόνις,
[6, 60]	ὁ μὲν αὐτός τε καθ'	ἑαυτοῦ	καὶ κατ' ἄλλων μηνύει τὸ
[6, 59]	τυράννου Αἰαντίδῃ τῷ παιδὶ θυγατέρα	ἑαυτοῦ	μετὰ ταῦτα Ἀρχεδίκην Ἀθηναῖος ὢν
[6, 12]	αἱρεθεὶς παραινεῖ ὑμῖν ἐκπλεῖν, τὸ	ἑαυτοῦ	μόνον σκοπῶν, ἄλλως τε καὶ
[6, 61]	καὶ ὁ μὲν ἔχων τὴν	ἑαυτοῦ	ναῦν καὶ οἱ ξυνδιαβεβλημένοι ἀπέπλεον
[6, 15]	μέγεθος τῆς τε κατὰ τὸ	ἑαυτοῦ	σῶμα παρανομίας ἐς τὴν δίαιταν
[6, 4]	ἀνθρώπων οἰκίσας Μεσσήνην ἀπὸ τῆς	ἑαυτοῦ	τὸ ἀρχαῖον πατρίδος ἀντωνόμασεν. ~καὶ
[6, 88]	οἱ μὲν Συρακόσιοι τὰ καθ'	ἑαυτοὺς	ἐξηρτύοντο ἐς τὸν πόλεμον, οἱ
[6, 63]	Κατάνην, ἐπειδὴ οὐκ (ἐκεῖνοι ἐφ'	ἑαυτοὺς	ἔρχονται. καὶ ἱππῆς προσελαύνοντες αἰεὶ
[6, 100]	καὶ διεφόρησαν τοὺς σταυροὺς παρ'	ἑαυτοὺς	καὶ τροπαῖον ἔστησαν. ~Τῇ δ'
[6, 16]	ὠφελῇ. οὐδέ γε ἄδικον ἐφ'	ἑαυτῷ	μέγα φρονοῦντα μὴ ἴσον εἶναι,
[6, 33]	ἢ βαρβάρων πολὺ ἀπὸ τῆς	ἑαυτῶν	ἀπάραντες κατώρθωσαν. οὔτε γὰρ πλείους
[6, 62]	πέμπειν· τῇ τε ἡμισείᾳ τῆς	ἑαυτῶν	ἦλθον ἐπὶ Ὕβλαν τὴν Γελεᾶτιν
[6, 91]	μᾶλλον ἀντέχωσι καὶ Ἀθηναῖοι τοῖς	ἑαυτῶν	ἧσσον ἄλλην ἐπικουρίαν (πέμπωσιν. τειχίζειν
[6, 53]	γενομένην καὶ προσέτι οὐδ' ὑφ'	ἑαυτῶν	καὶ Ἁρμοδίου καταλυθεῖσαν, ἀλλ' ὑπὸ
[6, 65]	τό τε στράτευμα ἅπαν τὸ	ἑαυτῶν	καὶ ὅσοι Σικελῶν αὐτοῖς ἢ
[6, 50]	Ἀθηναῖοι ἥκουσι Λεοντίνους ἐς τὴν	ἑαυτῶν	κατοικιοῦντες κατὰ ξυμμαχίαν καὶ ξυγγένειαν·
[6, 101]	παρεβοήθει ἀπὸ τοῦ εὐωνύμου τοῦ	ἑαυτῶν	μετὰ τοξοτῶν τε οὐ πολλῶν
[6, 71]	οὐκ ἦλθον, ξυγκομίσαντες δὲ τοὺς	ἑαυτῶν	νεκροὺς καὶ ἐπὶ πυρὰν ἐπιθέντες
[6, 6]	δὲ ἅμα εὐπρεπῶς βουλόμενοι τοῖς	ἑαυτῶν	(ξυγγενέσι καὶ τοῖς προσγεγενημένοις ξυμμάχοις.
[6, 76]	Ἑλλήνων οὔθ' οἱ Ἕλληνες τῆς	ἑαυτῶν	τῷ Μήδῳ ἀντέστησαν, περὶ δὲ
[6, 5]	ὑπὸ Συρακοσίων ᾠκίσθησαν, Ἄκραι μὲν	ἑβδομήκοντα	ἔτεσι μετὰ Συρακούσας, (Κασμέναι δ'
[6, 93]	καὶ ὁ χειμὼν ἐτελεύτα, καὶ	ἕβδομον	καὶ δέκατον ἔτος τῷ πολέμῳ
[6, 89]	καὶ ὅσα ἄλλα ἐνηντιούμην ὑμῖν	ἐβλάπτεσθε·	καὶ νῦν, εἴ τις καὶ
[6, 83]	ἑτοίμως τοῦτο δρῶντες οὗτοι ἡμᾶς	ἔβλαπτον,	ἅμα δὲ τῆς πρὸς Πελοποννησίους
[6, 92]	εἰ πολέμιός γε ὢν σφόδρα	ἔβλαπτον,	κἂν φίλος ὢν ἱκανῶς ὠφελοίην,
[6, 105]	καὶ Ἀθηναῖοι Ἀργείοις τριάκοντα ναυσὶν	ἐβοήθησαν·	αἵπερ τὰς σπονδὰς φανερώτατα (τὰς
[6, 67]	Συρακοσίους καὶ ὅσοι ξύμμαχοι παρῆσαν	(ἐβοήθησαν	δὲ αὐτοῖς Σελινούντιοι μὲν μάλιστα,
[6, 97]	λειμῶνος καὶ τῆς ἐξετάσεως παραγενέσθαι.	ἐβοήθουν	δὲ οἵ τε ἄλλοι, ὡς
[6, 65]	πεζοῖς, καὶ ξύμπαντες ἤδη ἀποτρεπόμενοι	ἐβοήθουν	ἐπὶ τὴν πόλιν. ~ἐν τούτῳ
[6, 54]	τὸν Ἁρμόδιον, βίαιον μὲν οὐδὲν	ἐβούλετο	δρᾶν, ἐν τρόπῳ δέ τινι
[6, 8]	μεγάλου ἔργου, ἐφίεσθαι, παρελθὼν ἀποτρέψαι	ἐβούλετο,	καὶ παρῄνει τοῖς Ἀθηναίοις τοιάδε.
[6, 46]	δὲ στρατηγοὶ πρὸς τὰ παρόντα	ἐβουλεύοντο.	~Καὶ Νικίου μὲν ἦν γνώμη
[6, 79]	καὶ μάχῃ περιγενόμενοι ἔπραξαν ἃ	ἐβούλοντο,	ἀπῆλθον δὲ διὰ τάχους. ~ὥστε
[6, 1]	~Τοῦ δ' αὐτοῦ χειμῶνος Ἀθηναῖοι	ἐβούλοντο	αὖθις μείζονι παρασκευῇ τῆς μετὰ
[6, 99]	μὲν πανδημεὶ πρὸς Ἀθηναίους οὐκέτι	ἐβούλοντο	διακινδυνεύειν, ὑποτειχίζειν δὲ ἄμεινον ἐδόκει
[6, 82]	πόλιν, δουλείαν δὲ αὐτοί τε	ἐβούλοντο	καὶ ἡμῖν τὸ αὐτὸ ἐπενεγκεῖν.
[6, 64]	τοιόνδε τι οὖν πρὸς ἃ	ἐβούλοντο	οἱ στρατηγοὶ (μηχανῶνται. πέμπουσιν ἄνδρα
[6, 57]	καὶ δι' ὅνπερ πάντα ἐκινδύνευον	ἐβούλοντο	πρότερον, εἰ δύναιντο, προτιμωρήσασθαι, καὶ
[6, 28]	πρῶτοι ἂν εἶναι, ἐμεγάλυνον καὶ	ἐβόων	ὡς ἐπὶ δήμου καταλύσει τά
[6, 18]	τι, καὶ πάντων τὴν ἐπιστήμην	ἐγγηράσεσθαι,	ἀγωνιζομένην δὲ αἰεὶ προσλήψεσθαί τε
[6, 66]	δὲ τὸ (κρημνοί. καὶ τὰ	ἐγγὺς	δένδρα κόψαντες καὶ κατενεγκόντες ἐπὶ
[6, 5]	ἔτεσι μετὰ Συρακούσας, (Κασμέναι δ'	ἐγγὺς	εἴκοσι μετὰ Ἄκρας. καὶ Καμάρινα
[6, 65]	ἡμέραι ἐν αἷς ξυνέθεντο ἥξειν	ἐγγὺς	ἦσαν, πορευόμενοι ἐπὶ Κατάνης (ηὐλίσαντο
[6, 88]	δ' οὐχ ἧσσον τοὺς Συρακοσίους	ἐγγὺς	ὄντας μὴ καὶ ἄνευ σφῶν
[6, 46]	ξυλλέξαντες καὶ τὰ ἐκ τῶν	ἐγγὺς	πόλεων καὶ Φοινικικῶν καὶ Ἑλληνίδων
[6, 69]	ἤδη μαχούμενοι, καί τινες αὐτοῖς	ἐγγὺς	τῆς πόλεως οὔσης καὶ ἀπεληλύθεσαν·
[6, 66]	ἅπαν ξυνελέγη. καὶ προσῆλθον μὲν	ἐγγὺς	τοῦ στρατεύματος τῶν Ἀθηναίων τὸ
[6, 2]	ᾤκησαν ἔχοντες, ἐπεὶ διέβησαν, ἔτη	ἐγγὺς	τριακόσια πρὶν Ἕλληνας ἐς Σικελίαν
[6, 2]	Μοτύην καὶ Σολόεντα καὶ Πάνορμον	ἐγγὺς	τῶν Ἐλύμων ξυνοικήσαντες ἐνέμοντο, ξυμμαχίᾳ
[6, 4]	Δωρικὰ ἐτέθη αὐτοῖς. ἔτεσι δὲ	ἐγγύτατα	ὀκτὼ καὶ ἑκατὸν μετὰ τὴν
[6, 5]	πρῶτον ὑπὸ Συρακοσίων ᾠκίσθη, ἔτεσιν	ἐγγύτατα	πέντε καὶ τριάκοντα καὶ ἑκατὸν
[6, 74]	καὶ ἃ μὲν ἐπράσσετο οὐκ	ἐγένετο·	Ἀλκιβιάδης γὰρ ὅτ' ἀπῄει ἐκ
[6, 31]	τῶν ἐς ἐκεῖνον τὸν χρόνον	ἐγένετο.	ἀριθμῷ δὲ νεῶν καὶ ὁπλιτῶν
[6, 10]	αἰσχίονος ἢ ἡμῖν κατ' ἀνάγκην	ἐγένετο,	ἔπειτα ἐν αὐτῇ ταύτῃ πολλὰ
[6, 31]	θάμβει καὶ ὄψεως λαμπρότητι περιβόητος	ἐγένετο	ἢ στρατιᾶς πρὸς οὓς ἐπῇσαν
[6, 3]	καὶ ἡ ἔξω προστειχισθεῖσα πολυάνθρωπος	(ἐγένετο.	Θουκλῆς δὲ καὶ οἱ Χαλκιδῆς
[6, 101]	τὸ ὑπολειφθὲν εἷλον. καὶ μάχη	ἐγένετο,	καὶ ἐν αὐτῇ ἐνίκων οἱ
[6, 4]	ἀπὸ τοῦ Γέλα ποταμοῦ τοὔνομα	ἐγένετο,	τὸ δὲ χωρίον οὗ νῦν
[6, 59]	παραχρῆμα περιδεοῦς (Ἁρμοδίῳ καὶ Ἀριστογείτονι	ἐγένετο.	τοῖς δ' Ἀθηναίοις χαλεπωτέρα μετὰ
[6, 16]	δὲ καὶ δεύτερος καὶ τέταρτος	ἐγενόμην	καὶ τἆλλα ἀξίως τῆς νίκης
[6, 5]	μετὰ Συρακουσῶν κτίσιν· οἰκισταὶ δὲ	ἐγένοντο	αὐτῆς Δάσκων καὶ Μενέκωλος. ἀναστάτων
[6, 4]	καὶ οἰκισταὶ Περιήρης καὶ Κραταιμένης	ἐγένοντο	αὐτῆς, ὁ μὲν ἀπὸ Κύμης,
[6, 17]	πω μᾶλλον Πελοποννήσιοι ἐς ἡμᾶς	ἐγένοντο,	εἴ τε καὶ πάνυ ἔρρωνται,
[6, 55]	τῆς Καλλίου τοῦ Ὑπεροχίδου θυγατρὸς	ἐγένοντο·	εἰκὸς γὰρ ἦν (τὸν πρεσβύτατον
[6, 61]	ἐς τὰς Ἀθήνας· καὶ ἐπειδὴ	ἐγένοντο	ἐν Θουρίοις, οὐκέτι ξυνείποντο, ἀλλ'
[6, 62]	στράτευμα· καὶ τἀνδράποδα ἀπέδοσαν, καὶ	ἐγένοντο	ἐξ (αὐτῶν εἴκοσι καὶ ἑκατὸν
[6, 88]	καὶ ἐπειδὴ ἐν τῇ Κορίνθῳ	ἐγένοντο,	λόγους ἐποιοῦντο ἀξιοῦντες σφίσι (κατὰ
[6, 88]	ἐπειδὴ καὶ ἐπικρατέστεροι τῇ μάχῃ	ἐγένοντο,	λόγῳ (ἀποκρίνασθαι ἴσα ἀμφοτέροις. καὶ
[6, 2]	δ' αὐτῶν Ἔρυξ τε καὶ	Ἔγεστα.	προσξυνῴκησαν δὲ αὐτοῖς καὶ Φωκέων
[6, 62]	τὰ χρήματα εἰ δώσουσιν οἱ	Ἐγεσταῖοι,	κατασκέψασθαι δὲ καὶ τῶν Σελινουντίων
[6, 11]	ἄρξειαν αὐτῶν Συρακόσιοι· ὅπερ οἱ	Ἐγεσταῖοι	μάλιστα ἡμᾶς ἐκφοβοῦσιν. (νῦν μὲν
[6, 8]	ἐκ τῆς Σικελίας καὶ οἱ	Ἐγεσταῖοι	μετ' αὐτῶν ἄγοντες ἑξήκοντα τάλαντα
[6, 6]	τοῦ προτέρου πολέμου Λεοντίνων οἱ	Ἐγεσταῖοι	ξυμμαχίαν ἀναμιμνῄσκοντες τοὺς Ἀθηναίους ἐδέοντο
[6, 47]	παρέχωσι χρήματα παντὶ τῷ στρατεύματι	Ἐγεσταῖοι,	πρὸς ταῦτα βουλεύεσθαι, εἰ δὲ
[6, 46]	ἑτέροιν καὶ ἀλογώτερα. οἱ δὲ	Ἐγεσταῖοι	τοιόνδε τι ἐξετεχνήσαντο τότε ὅτε
[6, 21]	φίλοι τινὲς γενόμενοι (ἄλλοι ἢ	Ἐγεσταῖοι	ᾧ ἀμυνούμεθα ἱππικόν (αἰσχρὸν δὲ
[6, 62]	αἱροῦσιν Ὕκκαρα, πόλισμα Σικανικὸν μέν,	Ἐγεσταίοις	δὲ πολέμιον· ἦν δὲ παραθαλασσίδιον.
[6, 10]	ἠπείρους ἐνδοιαστῶς ἀκροῶνται. ἡμεῖς δὲ	Ἐγεσταίοις	δὴ οὖσι ξυμμάχοις ὡς ἀδικουμένοις
[6, 13]	αὑτοὺς καὶ ξυμφέρεσθαι· τοῖς δ'	Ἐγεσταίοις	ἰδίᾳ εἰπεῖν, ἐπειδὴ ἄνευ Ἀθηναίων
[6, 48]	ἐπιχειρεῖν, ἢν μὴ οἱ μὲν	Ἐγεσταίοις	ξυμβαίνωσιν, οἱ δὲ Λεοντίνους ἐῶσι
[6, 62]	καὶ ἀνδραποδίσαντες τὴν πόλιν παρέδοσαν	Ἐγεσταίοις	(παρεγένοντο γὰρ αὐτῶν ἱππῆς) αὐτοὶ
[6, 8]	Λάμαχον τὸν Ξενοφάνους, βοηθοὺς μὲν	Ἐγεσταίοις	πρὸς Σελινουντίους, ξυγκατοικίσαι δὲ καὶ
[6, 62]	(τὰ διάφορα μαθεῖν τὰ πρὸς	Ἐγεσταίους.	παραπλέοντες δ' ἐν ἀριστερᾷ τὴν
[6, 22]	πλεῖστα ἔχειν. τὰ δὲ παρ'	Ἐγεσταίων,	ἃ λέγεται ἐκεῖ ἑτοῖμα, νομίσατε
[6, 11]	οὐ περὶ τῶν ἐν Σικελίᾳ	Ἐγεσταίων	ἡμῖν, ἀνδρῶν βαρβάρων, ὁ ἀγών,
[6, 98]	οἷς ἵππους τοὺς μὲν παρ'	Ἐγεσταίων	καὶ Καταναίων ἔλαβον, τοὺς δ'
[6, 19]	ἀκούσαντες ἐκείνου τε καὶ τῶν	Ἐγεσταίων	καὶ Λεοντίνων φυγάδων, οἳ παρελθόντες
[6, 8]	ποιήσαντες καὶ ἀκούσαντες τῶν τε	Ἐγεσταίων	καὶ τῶν σφετέρων πρέσβεων τά
[6, 33]	ναυτικῇ καὶ πεζῇ, πρόφασιν μὲν	Ἐγεσταίων	ξυμμαχίᾳ καὶ Λεοντίνων κατοικίσει, τὸ
[6, 77]	Λεοντίνων τε ξυγγενῶν κατοικίσεις καὶ	Ἐγεσταίων	ξυμμάχων ἐπικουρίας, οὐ ξυστραφέντες βουλόμεθα
[6, 37]	εἰ μὴ ὀλίγους τινὰς παρ'	Ἐγεσταίων,	οὔθ' ὁπλίτας ἰσοπλήθεις τοῖς ἡμετέροις
[6, 6]	ἐν ταῖς ἐκκλησίαις τῶν τε	Ἐγεσταίων	πολλάκις λεγόντων καὶ τῶν ξυναγορευόντων
[6, 6]	ξυμμάχοις. μάλιστα δ' αὐτοὺς ἐξώρμησαν	Ἐγεσταίων	(τε) πρέσβεις παρόντες καὶ προθυμότερον
[6, 46]	προσδεχομένῳ ἦν τὰ (παρὰ τῶν	Ἐγεσταίων,	τοῖν δὲ ἑτέροιν καὶ ἀλογώτερα.
[6, 88]	τοῖς Σικελοῖς καὶ ἐς τὴν	Ἔγεσταν	πέμψαντες ἐκέλευον ἵππους σφίσιν ὡς
[6, 6]	πρέσβεις πέμψαι πρῶτον ἐς τὴν	Ἔγεσταν	περί τε τῶν χρημάτων σκεψομένους
[6, 46]	ὅτι οὐκ εἴη ἐν τῇ	Ἐγέστῃ	τὰ χρήματα, πολλὴν τὴν αἰτίαν
[6, 44]	τὰς πρόπλους ναῦς ἐκ τῆς	Ἐγέστης	ἅμα προσέμενον, βουλόμενοι εἰδέναι περὶ
[6, 62]	ἔπλεον ξύμπαντι ἐπὶ Σελινοῦντος καὶ	Ἐγέστης,	βουλόμενοι μὲν εἰδέναι τὰ χρήματα
[6, 46]	τριηριτῶν τά τε ἐξ αὐτῆς	Ἐγέστης	ἐκπώματα καὶ χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ
[6, 98]	ὕστερον αὐτοῖς ἦλθον ἔκ τε	Ἐγέστης	ἱππῆς τριακόσιοι καὶ Σικελῶν καὶ
[6, 62]	δὲ εὐθὺς ἐξ Ὑκκάρων ἐπὶ	Ἐγέστης	παραπλεύσας, καὶ τἆλλα χρηματίσας καὶ
[6, 46]	καθίσταντο. ~Αἱ δ' ἐκ τῆς	Ἐγέστης	τρεῖς νῆες αἱ πρόπλοι παραγίγνονται
[6, 99]	Τρωγίλον καλούμενον αἰεί, ᾗπερ βραχύτατον	ἐγίγνετο	αὐτοῖς ἐκ τοῦ μεγάλου λιμένος
[6, 56]	ᾗ μόνον ἡμέρᾳ οὐχ ὕποπτον	ἐγίγνετο	ἐν ὅπλοις τῶν πολιτῶν τοὺς
[6, 30]	θέρους μεσοῦντος ἤδη ἡ ἀναγωγὴ	ἐγίγνετο	ἐς τὴν Σικελίαν. τῶν μὲν
[6, 8]	τοῦτο ἡμέρᾳ πέμπτῃ ἐκκλησία αὖθις	ἐγίγνετο,	καθ' ὅτι χρὴ τὴν παρασκευὴν
[6, 26]	(καὶ μετὰ ταῦτα ἡ παρασκευὴ	ἐγίγνετο,	καὶ ἔς τε τοὺς ξυμμάχους
[6, 101]	ὁρᾷ, καὶ ᾗπερ αὐτοῖς βραχύτατον	ἐγίγνετο	καταβᾶσι διὰ τοῦ ὁμαλοῦ καὶ
[6, 103]	ἀρχήν. καὶ κύρωσις μὲν οὐδεμία	ἐγίγνετο,	οἷα δὲ εἰκὸς ἀνθρώπων ἀπορούντων
[6, 97]	πρὶν προσμεῖξαι ἐκ τοῦ λειμῶνος	ἐγίγνοντο	αὐτοῖς οὐκ ἔλασσον ἢ πέντε
[6, 89]	ξυνδιασῴζειν, ἐπεὶ δημοκρατίαν γε καὶ	ἐγιγνώσκομεν	οἱ φρονοῦντές τι, καὶ αὐτὸς
[6, 64]	ἔφη ὧν ἐκεῖνοι τὰ ὀνόματα	ἐγίγνωσκον	καὶ ἠπίσταντο ἐν τῇ πόλει
[6, 99]	κάτωθεν τοῦ κύκλου τῶν Ἀθηναίων	ἐγκάρσιον	τεῖχος ἄγοντες, τάς τε ἐλάας
[6, 89]	τὴν προξενίαν ὑμῶν κατά τι	ἔγκλημα	ἀπειπόντων αὐτὸς ἐγὼ πάλιν ἀναλαμβάνων
[6, 92]	φιλόπολίς ποτε δοκῶν εἶναι νῦν	ἐγκρατῶς	ἐπέρχομαι, οὐδὲ ὑποπτεύεσθαί μου ἐς
[6, 102]	ἐμπρῆσαι τοὺς ὑπηρέτας ἐκέλευσεν, ὡς	ἔγνω	ἀδυνάτους ἐσομένους ἐρημίᾳ ἀνδρῶν ἄλλῳ
[6, 83]	τὸ παραυτίκα τερπομένους, τῇ δ'	(ἐγχειρήσει	ὕστερον τὰ ξυμφέροντα πράσσοντας. τήν
[6, 57]	ὁ Ἀριστογείτων ἔχοντες ἤδη τὰ	ἐγχειρίδια	ἐς (τὸ ἔργον προῇσαν. καὶ
[6, 58]	ἐπῃτιᾶτο καὶ εἴ τις ηὑρέθη	ἐγχειρίδιον	ἔχων· μετὰ γὰρ ἀσπίδος καὶ
[6, 36]	δεινοὶ καὶ πολλῶν ἔμπειροι, ὥσπερ	ἐγὼ	Ἀθηναίους (ἀξιῶ, δράσειαν. οὐ γὰρ
[6, 20]	σημανῶ. ἐπὶ γὰρ πόλεις, ὡς	ἐγὼ	ἀκοῇ αἰσθάνομαι, μέλλομεν ἰέναι μεγάλας
[6, 17]	τε οὖν ἐκεῖ, ἐξ ὧν	ἐγὼ	ἀκοῇ αἰσθάνομαι, τοιαῦτα καὶ ἔτι
[6, 34]	τοῦ ἐμπειροτάτου τῶν στρατηγῶν, ὡς	ἐγὼ	ἀκούω, ἄκοντος ἡγουμένου καὶ ἀσμένου
[6, 68]	περὶ πατρίδος ἔσται ὁ ἀγών,	ἐγὼ	δὲ ὅτι οὐκ ἐν πατρίδι,
[6, 39]	χρήματα καὶ ἄρχειν ἄριστα βελτίστους.	ἐγὼ	δέ φημι πρῶτα μὲν δῆμον
[6, 54]	δι' ἐρωτικὴν ξυντυχίαν ἐπεχειρήθη, ἣν	ἐγὼ	ἐπὶ πλέον διηγησάμενος ἀποφανῶ οὔτε
[6, 38]	κρείσσω νομίζω. ~Ἀλλὰ ταῦτα, ὥσπερ	ἐγὼ	λέγω, οἵ τε Ἀθηναῖοι γιγνώσκοντες
[6, 40]	σπεύδοντες, ἢ ἀμαθέστατοί ἐστε ὧν	ἐγὼ	οἶδα Ἑλλήνων, ἢ ἀδικώτατοι, εἰ
[6, 16]	τε καὶ καλὰ πραξάντων. (ὧν	ἐγὼ	ὀρεγόμενος καὶ διὰ ταῦτα τὰ
[6, 13]	τε καὶ ὀξέως μεταχειρίσαι. ~Οὓς	ἐγὼ	ὁρῶν νῦν ἐνθάδε τῷ αὐτῷ
[6, 38]	οὔτε ἂν γενόμενα λογοποιοῦσιν, οὓς	ἐγὼ	οὐ νῦν πρῶτον, ἀλλ' αἰεὶ
[6, 2]	Κύκλωπες καὶ Λαιστρυγόνες οἰκῆσαι, ὧν	ἐγὼ	οὔτε γένος ἔχω εἰπεῖν οὔτε
[6, 89]	κατά τι ἔγκλημα ἀπειπόντων αὐτὸς	ἐγὼ	πάλιν ἀναλαμβάνων ἐθεράπευον ὑμᾶς ἄλλα
[6, 38]	ὅτε καὶ δυναστείας ἀδίκους. (ὧν	ἐγὼ	πειράσομαι, ἤν γε ὑμεῖς ἐθέλητε
[6, 17]	μὴ πεφόβησθε αὐτήν, ἀλλ' ἕως	ἐγώ	τε ἔτι ἀκμάζω μετ' αὐτῆς
[6, 34]	(πόλεμον κινεῖν. ὃ δὲ μάλιστα	ἐγώ	τε νομίζω ἐπίκαιρον ὑμεῖς τε
[6, 23]	σφάλλωνται, πάντα πολέμια ἕξουσιν. ὅπερ	ἐγὼ	φοβούμενος, καὶ εἰδὼς πολλὰ μὲν
[6, 36]	οὐκ ἐλάσσω ἑκόντας ἐλθεῖν, ἐπεὶ	ἔγωγε	ἀγαπᾶν οἴομαι αὐτοὺς ὅτι οὐχ
[6, 9]	πόλεμον (οὐ προσήκοντα ἄρασθαι. καίτοι	ἔγωγε	καὶ τιμῶμαι ἐκ τοῦ τοιούτου
[6, 34]	(ἔχοντες, εἰ ὑποδέξοιντο, ἀθυμοῖεν. ὥστ'	ἔγωγε	τούτῳ τῷ λογισμῷ ἡγοῦμαι ἀποκλῃομένους
[6, 56]	πομπὴν πέμψοντας ἁθρόους γενέσθαι· καὶ	ἔδει	ἄρξαι μὲν αὐτούς, ξυνεπαμύνειν δὲ
[6, 88]	καὶ σίδηρον, ἡτοίμαζον, καὶ ὅσα	ἔδει,	ὡς ἅμα τῷ ἦρι ἑξόμενοι
[6, 86]	(καιρὸν λάβωσιν ἑκάστου, οὐκ ἀνιᾶσιν	(ἔδειξαν	δὲ καὶ ἄλλα ἤδη καὶ
[6, 57]	δὲ πᾶσιν εὐπρόσοδος ὁ Ἱππίας)	ἔδεισαν	καὶ ἐνόμισαν μεμηνῦσθαί τε καὶ
[6, 10]	οὐδὲ ταύτην πω τὴν ὁμολογίαν	ἐδέξαντο,	καὶ οὐχ οἱ ἀσθενέστατοι· ἀλλ'
[6, 89]	καὶ ἐλευθερωτάτη οὖσα καὶ ὅπερ	ἐδέξατό	τις, τοῦτο ξυνδιασῴζειν, ἐπεὶ δημοκρατίαν
[6, 6]	Ἐγεσταῖοι ξυμμαχίαν ἀναμιμνῄσκοντες τοὺς Ἀθηναίους	ἐδέοντο	σφίσι ναῦς πέμψαντας ἐπαμῦναι, λέγοντες
[6, 19]	καὶ Λεοντίνων φυγάδων, οἳ παρελθόντες	ἐδέοντό	τε καὶ τῶν ὁρκίων ὑπομιμνῄσκοντες
[6, 62]	πόλις ἐστίν· καὶ ὡς οὐκ	ἐδέχοντο	αὐτούς, (παρεκομίζοντο. καὶ ἐν τῷ
[6, 50]	ὡς αὐτοὺς οἱ Καταναῖοι οὐκ	ἐδέχοντο	(ἐνῆσαν γὰρ αὐτόθι ἄνδρες τὰ
[6, 52]	αἰγιαλὸν ἐπεκηρυκεύοντο. οἱ δ' οὐκ	ἐδέχοντο,	λέγοντες σφίσι τὰ ὅρκια εἶναι
[6, 51]	γενομένης τὴν μὲν στρατιὰν οὐκ	ἐδέχοντο	οἱ Καταναῖοι, τοὺς δὲ στρατηγοὺς
[6, 44]	πόλεως, ὡς αὐτοὺς ἔσω οὐκ	ἐδέχοντο,	στρατόπεδόν τε κατεσκευάσαντο ἐν τῷ
[6, 94]	ποταμὸν τό τε πεδίον ἀναβάντες	ἐδῄουν	καὶ τὸν σῖτον ἐνεπίμπρασαν, καὶ
[6, 105]	καὶ τῆς γῆς τὴν πολλὴν	ἐδῄωσαν,	καὶ Ἀθηναῖοι Ἀργείοις τριάκοντα ναυσὶν
[6, 105]	καὶ Πρασιὰς καὶ ὅσα ἄλλα	ἐδῄωσαν	τῆς γῆς, καὶ τοῖς Λακεδαιμονίοις
[6, 94]	ἔχουσι τὴν γῆν. ἀποβάντες δὲ	ἐδῄωσαν	τούς (τε) ἀγροὺς καὶ ἐλθόντες
[6, 64]	ἱππέων οὐ βλάψονται ἄξια λόγου·	ἐδίδασκον	δ' αὐτοὺς περὶ τοῦ πρὸς
[6, 70]	καὶ ἐπὶ πολὺ μὲν οὐκ	ἐδίωξαν	οἱ Ἀθηναῖοι (οἱ γὰρ ἱππῆς
[6, 60]	ἀναπείθεται εἷς τῶν δεδεμένων, ὅσπερ	ἐδόκει	αἰτιώτατος εἶναι, ὑπὸ τῶν ξυνδεσμωτῶν
[6, 88]	ἱππέας ἔπεμψαν καὶ τὸ λοιπὸν	ἐδόκει	αὐτοῖς ὑπουργεῖν μὲν τοῖς Συρακοσίοις
[6, 71]	τὸν πόλεμον αὐτόθεν ποιεῖσθαι οὔπω	ἐδόκει	δυνατὸν εἶναι, πρὶν ἂν ἱππέας
[6, 99]	ἐβούλοντο διακινδυνεύειν, ὑποτειχίζειν δὲ ἄμεινον	ἐδόκει	εἶναι, ᾗ ἐκεῖνοι ἔμελλον ἄξειν
[6, 27]	τοῦ τε γὰρ ἔκπλου οἰωνὸς	ἐδόκει	εἶναι καὶ ἐπὶ ξυνωμοσίᾳ ἅμα
[6, 60]	αἰτίαν λαβόντας, καὶ πάντα αὐτοῖς	ἐδόκει	ἐπὶ ξυνωμοσίᾳ ὀλιγαρχικῇ καὶ (τυραννικῇ
[6, 100]	~ἐπειδὴ δὲ τοῖς Συρακοσίοις ἀρκούντως	ἐδόκει	ἔχειν ὅσα τε ἐσταυρώθη καὶ
[6, 89]	καὶ τὸ μεθιστάναι αὐτὴν οὐκ	ἐδόκει	ἡμῖν ἀσφαλὲς εἶναι ὑμῶν πολεμίων
[6, 61]	παρελθοῦσα, πρὸς Βοιωτούς τι πράσσοντες.	ἐδόκει	οὖν ἐκείνου πράξαντος καὶ οὐ
[6, 61]	ἐπὶ τῷ δήμῳ ἀπ' ἐκείνου	ἐδόκει	(πραχθῆναι. καὶ γάρ τις καὶ
[6, 24]	αὐτῷ· εὖ τε γὰρ παραινέσαι	ἔδοξε	καὶ (ἀσφάλεια νῦν δὴ καὶ
[6, 104]	οἱ Θούριοι ἔπαθον, καὶ λῃστικώτερον	ἔδοξε	παρεσκευασμένους πλεῖν, καὶ οὐδεμίαν φυλακήν
[6, 29]	μετάπεμπτον κομισθέντα αὐτὸν ἀγωνίσασθαι. καὶ	ἔδοξε	πλεῖν τὸν Ἀλκιβιάδην. ~Μετὰ δὲ
[6, 77]	τῶν τ' ἐκεῖ Ἑλλήνων ὡς	ἐδουλώθησαν	οὐκ ἀμύνοντες σφίσιν αὐτοῖς, καὶ
[6, 59]	ταῦτα Ἀρχεδίκην Ἀθηναῖος ὢν Λαμψακηνῷ	ἔδωκεν,	αἰσθανόμενος αὐτοὺς μέγα παρὰ βασιλεῖ
[6, 61]	ἐκ τῆς Σαλαμινίας τέως μὲν	ἐζήτουν	τὸν Ἀλκιβιάδην καὶ τοὺς μετ'
[6, 27]	μεγάλοις μηνύτροις δημοσίᾳ οὗτοί τε	ἐζητοῦντο	καὶ προσέτι ἐψηφίσαντο, καὶ εἴ
[6, 72]	ἱκανὸς γενόμενος καὶ ἀνδρείᾳ ἐπιφανής,	ἐθάρσυνέ	τε καὶ οὐκ εἴα (τῷ
[6, 46]	ἀντεκεκρούκει καὶ οἱ Ῥηγῖνοι οὐκ	ἐθελήσαντες	ξυστρατεύειν, οὓς πρῶτον ἤρξαντο πείθειν
[6, 78]	ὀνομάτων, ἀλλὰ περὶ τῶν ἔργων,	ἐθελήσαντι	προσλαβεῖν· λόγῳ μὲν γὰρ τὴν
[6, 34]	κἂν σφεῖς ἐν πόνῳ εἶναι,	ἐθελήσειαν	ἡμῖν ἤτοι κρύφα γε ἢ
[6, 56]	τοῦ παραχρῆμα ἔχοντάς γε ὅπλα	ἐθελήσειν	σφᾶς αὐτοὺς ξυνελευθεροῦν. ~καὶ ὡς
[6, 33]	Σικελιώτας πολὺ ἄμεινον (μᾶλλον γὰρ	ἐθελήσουσιν	ἐκπλαγέντες ἡμῖν ξυμμαχεῖν) καὶ ἢν
[6, 38]	ἐγὼ πειράσομαι, ἤν γε ὑμεῖς	ἐθέλητε	ἕπεσθαι, μήποτε ἐφ' ἡμῶν τι
[6, 34]	ὅμως εἰρήσεται. Σικελιῶται γὰρ εἰ	ἐθέλοιμεν	ξύμπαντες, εἰ δὲ μή, ὅτι
[6, 79]	ὄντες Χαλκιδῆς Χαλκιδέας ὄντας Λεοντίνους	ἐθέλουσι	ξυγκατοικίζειν. καὶ δεινὸν εἰ ἐκεῖνοι
[6, 89]	ἀπειπόντων αὐτὸς ἐγὼ πάλιν ἀναλαμβάνων	ἐθεράπευον	ὑμᾶς ἄλλα τε καὶ περὶ
[6, 6]	τρίτον κατῳκίσθη ὑπὸ Γελῴων. ~Τοσαῦτα	ἔθνη	Ἑλλήνων καὶ βαρβάρων Σικελίαν ᾤκει,
[6, 67]	ἐπιχειρήσειν ὁ Νικίας κατά τε	ἔθνη	ἐπιπαριὼν ἕκαστα καὶ ξύμπασι τοιάδε
[6, 2]	ὧδε τὸ ἀρχαῖον, καὶ τοσάδε	ἔθνη	ἔσχε τὰ ξύμπαντα. παλαίτατοι μὲν
[6, 61]	τοῦτον ἐν ᾧ περὶ ταῦτα	ἐθορυβοῦντο	μέχρι Ἰσθμοῦ παρελθοῦσα, πρὸς Βοιωτούς
[6, 54]	(διέφερον καὶ ἐς τὰ ἱερὰ	ἔθυον.	τὰ δὲ ἄλλα αὐτὴ ἡ
[6, 91]	τις οὕτω τοὺς πολεμίους βλάπτοι,	εἰ	ἃ μάλιστα δεδιότας αὐτοὺς αἰσθάνοιτο,
[6, 29]	διαβολὰς ἀποδέχεσθαι, ἀλλ' ἤδη ἀποκτείνειν,	εἰ	ἀδικεῖ, καὶ ὅτι σωφρονέστερον εἴη
[6, 60]	οἱ μὲν παθόντες ἄδηλον ἦν	εἰ	ἀδίκως ἐτετιμώρηντο, ἡ μέντοι ἄλλη
[6, 9]	αὐτοῦ τούτου ἔτι χρῆναι σκέψασθαι,	εἰ	ἄμεινόν ἐστιν ἐκπέμπειν τὰς ναῦς,
[6, 24]	τῶν πραγμάτων ἢ ἀποτρέψειν ἤ,	εἰ	ἀναγκάζοιτο (στρατεύεσθαι, μάλιστ' ἂν> οὕτως
[6, 11]	ἂν ἧσσον δεινοὶ ἡμῖν γενέσθαι,	εἰ	ἄρξειαν αὐτῶν Συρακόσιοι· ὅπερ οἱ
[6, 80]	τὴν νίκην παρασχόντα λήψονται· καὶ	εἰ	αὖ ἡμεῖς περιεσόμεθα, τῆς αἰτίας
[6, 91]	Ἀθηναίων ἐκεῖ (παρασκευῇ ἀντισχεῖν. καὶ	εἰ	αὕτη ἡ πόλις ληφθήσεται, ἔχεται
[6, 28]	δήμου βεβαίως προεστάναι, καὶ νομίσαντες,	εἰ	αὐτὸν ἐξελάσειαν, πρῶτοι ἂν εἶναι,
[6, 64]	ὅπλων ἐν τῇ πόλει, καὶ	εἰ	βούλονται ἐκεῖνοι πανδημεὶ ἐν ἡμέρᾳ
[6, 80]	ἴσον ὥσπερ τῷ δικαιώματί ἐστιν.	εἰ	γὰρ δι' ὑμᾶς μὴ ξυμμαχήσαντας
[6, 31]	(ἐξουσίας ἢ ἐπὶ πολεμίους παρασκευήν.	εἰ	γάρ τις ἐλογίσατο τήν τε
[6, 78]	αὐτὸν ὁμοίως ταμίαν γενέσθαι. καὶ	εἰ	γνώμῃ ἁμάρτοι, τοῖς αὑτοῦ κακοῖς
[6, 40]	τὸ τῆς πόλεως πλῆθος) μετασχεῖν,	εἰ	δ' ἄλλα βουλήσεσθε, καὶ τοῦ
[6, 29]	τούτων (τι εἴργαστο, δίκην δοῦναι,	εἰ	δ' ἀπολυθείη, ἄρχειν. καὶ ἐπεμαρτύρετο
[6, 34]	τε καὶ κατ' ὀλίγον (προσπίπτουσα.	εἰ	δ' αὖ τῷ ταχυναυτοῦντι ἁθροωτέρῳ
[6, 34]	αὐτοὺς οὐ μετὰ Λακεδαιμονίων ἐφθείρομεν·	εἰ	δ' ἴδοιεν παρὰ γνώμην τολμήσαντας,
[6, 37]	πόλεις τοσαῦται καὶ οὕτω μεγάλαι.	~εἰ	δὲ δή, ὥσπερ λέγονται, ἔλθοιεν,
[6, 34]	κώπαις χρήσαιντο, ἐπιθοίμεθ' ἂν κεκμηκόσιν,	εἰ	δὲ μὴ δοκοίη, ἔστι καὶ
[6, 34]	Σικελιῶται γὰρ εἰ ἐθέλοιμεν ξύμπαντες,	εἰ	δὲ μή, ὅτι πλεῖστοι μεθ'
[6, 34]	οὖν μάλιστα μὲν ταῦτα τολμήσαντες,	εἰ	δὲ μή, ὅτι τάχιστα τἆλλα
[6, 47]	στρατεύματι Ἐγεσταῖοι, πρὸς ταῦτα βουλεύεσθαι,	εἰ	δὲ μή, ταῖς ἑξήκοντα ναυσίν,
[6, 90]	Καρχηδονίων ἀρχῆς καὶ (αὐτῶν ἀποπειράσοντες.	εἰ	δὲ προχωρήσειε ταῦτα ἢ πάντα
[6, 11]	πεῖραν ἥκιστα τῆς δόξης δόντα.	εἰ	δὲ σφαλείημέν τι, τάχιστ' ἂν
[6, 23]	καὶ ἡμῖν τοῖς στρατευσομένοις σωτήρια.	εἰ	δέ τῳ ἄλλως δοκεῖ, παρίημι
[6, 33]	μήτε ἀπιστήσαντες τοῦ ξύμπαντος (ἀμελήσετε.	εἰ	δέ τῳ καὶ πιστά, τὴν
[6, 11]	μὴ ἀφικοίμεθα, ἔπειτα δὲ καὶ	εἰ	δείξαντες τὴν δύναμιν δι' ὀλίγου
[6, 37]	στρατιᾶς, ὥς φασιν, ἐπιούσης, καὶ	εἰ	δὶς τοσαύτη ἔλθοι, πολὺ κρείσσω
[6, 10]	κατέχονται. τάχα δ' ἂν ἴσως,	εἰ	δίχα ἡμῶν τὴν δύναμιν λάβοιεν,
[6, 18]	Πελοποννησίων τε στορέσωμεν τὸ φρόνημα,	εἰ	δόξομεν ὑπεριδόντες τὴν ἐν τῷ
[6, 90]	ἐπλεύσαμεν ἐς Σικελίαν πρῶτον μέν,	εἰ	δυναίμεθα, Σικελιώτας καταστρεψόμενοι, μετὰ δ'
[6, 1]	Εὐρυμέδοντος ἐπὶ Σικελίαν πλεύσαντες καταστρέψασθαι,	εἰ	δύναιντο, ἄπειροι οἱ πολλοὶ ὄντες
[6, 57]	ὅνπερ πάντα ἐκινδύνευον ἐβούλοντο πρότερον,	εἰ	δύναιντο, προτιμωρήσασθαι, καὶ ὥσπερ εἶχον
[6, 88]	ἐς Καρχηδόνα τριήρη περὶ φιλίας,	εἰ	δύναιντό τι ὠφελεῖσθαι, ἔπεμψαν δὲ
[6, 62]	βουλόμενοι μὲν εἰδέναι τὰ χρήματα	εἰ	δώσουσιν οἱ Ἐγεσταῖοι, κατασκέψασθαι δὲ
[6, 34]	πείθοισθε, ὅμως εἰρήσεται. Σικελιῶται γὰρ	εἰ	ἐθέλοιμεν ξύμπαντες, εἰ δὲ μή,
[6, 40]	ἐγὼ οἶδα Ἑλλήνων, ἢ ἀδικώτατοι,	εἰ	εἰδότες τολμᾶτε. ἀλλ' ἤτοι μαθόντες
[6, 64]	οὐκ ἂν ὁμοίως δυνηθέντες καὶ	εἰ	ἐκ τῶν νεῶν πρὸς παρεσκευασμένους
[6, 79]	Λεοντίνους ἐθέλουσι ξυγκατοικίζειν. καὶ δεινὸν	εἰ	ἐκεῖνοι μὲν τὸ ἔργον τοῦ
[6, 52]	αὐτοῖς ἔκ τε Καμαρίνης ὡς,	εἰ	ἔλθοιεν, προσχωροῖεν ἄν, καὶ ὅτι
[6, 45]	ὅπλων ἐξετάσει καὶ ἵππων ἐσκόπουν	εἰ	ἐντελῆ ἐστί, καὶ τἆλλα ὡς
[6, 100]	ἑτέρου στρατηγοῦ πρὸς τὴν πόλιν,	εἰ	ἐπιβοηθοῖεν, ἐχώρουν, ἡ δὲ μετὰ
[6, 99]	καὶ ἅμα καὶ ἐν τούτῳ	εἰ	ἐπιβοηθοῖεν, μέρος ἀντιπέμπειν αὐτοῖς τῆς
[6, 40]	ἡ γὰρ πόλις ἥδε, καὶ	εἰ	ἔρχονται Ἀθηναῖοι, ἀμυνεῖται αὐτοὺς ἀξίως
[6, 78]	ἡμᾶς μᾶλλον ἰόντας, ἅπερ ἂν	εἰ	ἐς τὴν Καμαριναίαν πρῶτον ἀφίκοντο
[6, 44]	βουλόμενοι εἰδέναι περὶ τῶν χρημάτων	εἰ	ἔστιν ἃ ἔλεγον ἐν ταῖς
[6, 87]	ἐπικουρίας ἀφ' ἡμῶν, τῷ δὲ	εἰ	ἥξομεν, μὴ ἀδεεῖ εἶναι κινδυνεύειν,
[6, 55]	τὸ παραχρῆμα ῥᾳδίως τὴν τυραννίδα,	εἰ	Ἵππαρχος μὲν ἐν τῇ ἀρχῇ
[6, 35]	ἐστὶν ἃ λέγει, τοῖς δέ,	εἰ	καὶ ἔλθοιεν, τί ἂν δράσειαν
[6, 11]	κατεργασάμενοι κἂν κατάσχοιμεν· τῶν δ'	εἰ	καὶ κρατήσαιμεν, διὰ πολλοῦ γε
[6, 56]	γὰρ καὶ τοὺς μὴ προειδότας,	εἰ	καὶ ὁποσοιοῦν τολμήσειαν, ἐκ τοῦ
[6, 80]	ὑπὸ ὑμῶν Δωριῆς Δωριῶν. καὶ	εἰ	καταστρέψονται ἡμᾶς Ἀθηναῖοι, ταῖς μὲν
[6, 96]	οὐκ ἂν ῥᾳδίως σφᾶς, οὐδ'	εἰ	κρατοῖντο μάχῃ, ἀποτειχισθῆναι, διενοοῦντο τὰς
[6, 34]	τῷ ταχυναυτοῦντι ἁθροωτέρῳ κουφίσαντες προσβάλοιεν,	εἰ	μὲν κώπαις χρήσαιντο, ἐπιθοίμεθ' ἂν
[6, 29]	τὰ τῆς παρασκευῆς ἐπεπόριστο) καὶ	εἰ	μὲν τούτων (τι εἴργαστο, δίκην
[6, 18]	ὑφ' ἑτέρων αὐτοῖς κίνδυνον εἶναι,	εἰ	μὴ αὐτοὶ ἄλλων ἄρχοιμεν. καὶ
[6, 11]	Ἕλληνες μάλιστα μὲν ἐκπεπληγμένοι εἶεν	εἰ	μὴ ἀφικοίμεθα, ἔπειτα δὲ καὶ
[6, 91]	ὁμοίως αὐτὰ πράξουσιν. ὡς δέ,	εἰ	μὴ βοηθήσετε οὐ περιέσται τἀκεῖ,
[6, 61]	ἕνεκα ἀπὸ ξυνθήματος ἥκειν, καὶ	εἰ	μὴ ἔφθασαν δὴ αὐτοὶ κατὰ
[6, 60]	δὲ ἔπεισεν αὐτὸν ὡς χρή,	εἰ	μὴ καὶ δέδρακεν, αὑτόν τε
[6, 18]	ὑμῖν τοῖς ἄλλοις τὸ ἥσυχον,	εἰ	μὴ καὶ τὰ ἐπιτηδεύματα ἐς
[6, 40]	καὶ νῦν, ὦ πάντων ἀξυνετώτατοι,	εἰ	μὴ μανθάνετε κακὰ σπεύδοντες, ἢ
[6, 36]	οὐ θαυμάζω, τῆς δὲ ἀξυνεσίας,	εἰ	μὴ οἴονται ἔνδηλοι εἶναι. (οἱ
[6, 37]	ἵππους ἀκολουθήσοντας, οὐδ' αὐτόθεν πορισθησομένους	εἰ	μὴ ὀλίγους τινὰς παρ' Ἐγεσταίων,
[6, 80]	δεόμεθα δὲ καὶ μαρτυρόμεθα ἅμα,	εἰ	μὴ πείσομεν, ὅτι ἐπιβουλευόμεθα μὲν
[6, 91]	ἀλλὰ καὶ περὶ τῆς Πελοποννήσου,	εἰ	μὴ ποιήσετε τάδε ἐν τάχει,
[6, 40]	ἡμῖν οἳ σκέψονται αὐτά· καὶ	εἰ	μή τι αὐτῶν ἀληθές ἐστιν,
[6, 63]	Ἀθηναίων ἐφύβριζον ἄλλα τε καὶ	εἰ	ξυνοικήσοντες σφίσιν αὐτοὶ μᾶλλον ἥκοιεν
[6, 21]	τῆς γῆς, ἄλλως τε καὶ	εἰ	ξυστῶσιν αἱ πόλεις φοβηθεῖσαι καὶ
[6, 14]	γνώμας προτίθει αὖθις Ἀθηναίοις, νομίσας,	εἰ	ὀρρωδεῖς τὸ ἀναψηφίσαι, τὸ μὲν
[6, 86]	ἄλλον τινὰ προσείοντες φόβον ἤ,	εἰ	περιοψόμεθα ὑμᾶς ὑπὸ Συρακοσίοις (γενέσθαι,
[6, 92]	ὑφ' ἁπάντων προβαλλόμενον λόγον, ὡς	εἰ	πολέμιός γε ὢν σφόδρα ἔβλαπτον,
[6, 37]	γιγνώσκω, μόλις ἄν μοι δοκοῦσιν,	εἰ	πόλιν ἑτέραν τοσαύτην ὅσαι Συράκουσαί
[6, 19]	ἔτι ἀποτρέψειε, παρασκευῆς δὲ πλήθει,	εἰ	πολλὴν ἐπιτάξειε, τάχ' ἂν μεταστήσειεν
[6, 17]	λέγοιτο, προσχωροῖεν, ἄλλως τε (καὶ	εἰ	στασιάζουσιν, ὥσπερ πυνθανόμεθα. καὶ μὴν
[6, 6]	ἄλλα τε πολλὰ καὶ κεφάλαιον,	εἰ	Συρακόσιοι Λεοντίνους τε ἀναστήσαντες ἀτιμώρητοι
[6, 11]	ἡμῖν, ἀνδρῶν βαρβάρων, ὁ ἀγών,	εἰ	σωφρονοῦμεν, ἀλλ' ὅπως πόλιν δι'
[6, 9]	ἄν μου ὁ λόγος εἴη,	εἰ	τά τε ὑπάρχοντα σῴζειν παραινοίην
[6, 34]	ὥστε τάχ' ἂν ἴσως νομίσαντες,	εἰ	τάδε προήσονται, κἂν σφεῖς ἐν
[6, 33]	δὲ τῆς ἡμετέρας πόλεως, ἡγούμενοι,	(εἰ	ταύτην σχοῖεν, ῥᾳδίως καὶ τἆλλα
[6, 92]	οὐδενὶ ἀξιῶ δοκεῖν ὑμῶν εἶναι,	εἰ	τῇ ἐμαυτοῦ μετὰ τῶν πολεμιωτάτων
[6, 88]	εὖνοι ἦσαν, πλὴν καθ' ὅσον	(εἰ)	τὴν Σικελίαν ᾤοντο αὐτοὺς δουλώσεσθαι,
[6, 60]	σαφὲς καὶ δεινὸν ποιούμενοι πρότερον	εἰ	τοὺς ἐπιβουλεύοντας σφῶν τῷ πλήθει
[6, 86]	μετὰ τοσῆσδε ἐπικουρίας ἀμύνασθαι· ἣν	εἰ	τῷ ὑπόπτῳ ἢ ἄπρακτον ἐάσετε
[6, 6]	περί τε τῶν χρημάτων σκεψομένους	εἰ	ὑπάρχει, ὥσπερ φασίν, ἐν τῷ
[6, 34]	πόλεων οὐκ ἂν βέβαια (ἔχοντες,	εἰ	ὑποδέξοιντο, ἀθυμοῖεν. ὥστ' ἔγωγε τούτῳ
[6, 99]	ἔμελλον ἄξειν τὸ τεῖχος καί,	εἰ	φθάσειαν, ἀποκλῄσεις γίγνεσθαι, καὶ ἅμα
[6, 10]	ὀρέγεσθαι πρὶν ἣν ἔχομεν βεβαιωσώμεθα,	εἰ	Χαλκιδῆς γε οἱ ἐπὶ Θρᾴκης
[6, 18]	βαρβάροις ἢ Ἕλλησιν ἐπικαλουμένοις, ἐπεὶ	εἴ	γε ἡσυχάζοιεν πάντες ἢ φυλοκρινοῖεν
[6, 59]	πρὸς τὰ ἔξω ἅμα διεσκοπεῖτο,	εἴ	ποθεν ἀσφάλειάν (τινα ὁρῴη μεταβολῆς
[6, 30]	μὲν ὡς κτήσοιντο, τοὺς δ'	εἴ	ποτε ὄψοιντο, ἐνθυμούμενοι ὅσον πλοῦν
[6, 75]	ἐπὶ Λάχητος γενομένην ξυμμαχίαν πρεσβεύεσθαι,	εἴ	πως προσαγάγοιντο αὐτούς, ἀντεπρεσβεύοντο καὶ
[6, 86]	ἐμμεῖναι δυνατοὶ μὴ μεθ' ὑμῶν,	εἴ	τε καὶ γενόμενοι κακοὶ κατεργασαίμεθα,
[6, 17]	μᾶλλον Πελοποννήσιοι ἐς ἡμᾶς ἐγένοντο,	εἴ	τε καὶ πάνυ ἔρρωνται, τὸ
[6, 12]	πταίσαντάς που (τοὺς φίλους ξυναπολέσαι.	εἴ	τέ τις ἄρχειν ἄσμενος αἱρεθεὶς
[6, 78]	φιλίαν οὐχ ἧσσον βεβαιώσασθαι (βούλεσθαι.	εἴ	τέ τις φθονεῖ μὲν ἢ
[6, 69]	ἔπειτα δὲ ἐν παρέργῳ καὶ	εἴ	τι ἄλλο ξυγκαταστρεψαμένοις ῥᾷον αὐτοῖς
[6, 34]	καὶ ἀσμένου ἂν πρόφασιν (λαβόντος,	εἴ	τι ἀξιόχρεων ἀφ' ἡμῶν ὀφθείη.
[6, 51]	τοὺς δὲ στρατηγοὺς ἐσελθόντας ἐκέλευον,	εἴ	τι βούλονται, εἰπεῖν. καὶ λέγοντος
[6, 17]	ταχὺ δ' ἂν ὡς ἕκαστοι,	εἴ	τι καθ' ἡδονὴν λέγοιτο, προσχωροῖεν,
[6, 50]	λιμένα πλεῦσαί τε καὶ κατασκέψασθαι	εἴ	τι ναυτικόν ἐστι καθειλκυσμένον, καὶ
[6, 90]	ὑμῖν τε βουλευτέον καὶ ἐμοί,	εἴ	τι πλέον οἶδα, ἐσηγητέον, (μάθετε
[6, 29]	ἑτοῖμος ἦν πρὶν ἐκπλεῖν κρίνεσθαι,	εἴ	τι τούτων εἰργασμένος ἦν (ἤδη
[6, 70]	ἐσβαλόντες ἐς τοὺς ὁπλίτας αὐτῶν,	εἴ	τινας προδιώκοντας ἴδοιεν, ἀνέστελλον) ἐπακολουθήσαντες
[6, 30]	διαβαλοῦσιν· αὐτοὶ δ' Ἀθηναῖοι καὶ	εἴ	τινες τῶν ξυμμάχων παρῆσαν, ἐς
[6, 27]	ἐζητοῦντο καὶ προσέτι ἐψηφίσαντο, καὶ	εἴ	τις ἄλλο τι οἶδεν ἀσέβημα
[6, 32]	γῆς τῶν τε πολιτῶν καὶ	εἴ	τις ἄλλος εὔνους παρῆν σφίσιν.
[6, 89]	τοῦ ἀληθοῦς σκοπῶν ἀναπειθέσθω. ἢ	εἴ	τις, διότι καὶ τῷ δήμῳ
[6, 58]	ἐξελέγετο εὐθὺς οὓς ἐπῃτιᾶτο καὶ	εἴ	τις ηὑρέθη ἐγχειρίδιον ἔχων· μετὰ
[6, 89]	ἐνηντιούμην ὑμῖν ἐβλάπτεσθε· καὶ νῦν,	εἴ	τις καὶ τότε ἐν τῷ
[6, 8]	τάχιστα γίγνεσθαι, καὶ τοῖς στρατηγοῖς,	εἴ	του προσδέοιντο, ψηφισθῆναι ἐς τὸν
[6, 16]	ἴδια ἐπιβοώμενος τὰ δημόσια σκοπεῖτε	εἴ	του χεῖρον μεταχειρίζω. Πελοποννήσου γὰρ
[6, 24]	τὴν ἄγαν τῶν πλεόνων ἐπιθυμίαν,	εἴ	τῳ ἄρα καὶ μὴ ἤρεσκε,
[6, 78]	πάσχοντα καθ' ἑαυτὸν δυστυχεῖν; ~αὶ	εἴ	τῳ ἄρα παρέστηκε τὸν μὲν
[6, 13]	τοῖς πρεσβυτέροις ἀντιπαρακελεύομαι μὴ καταισχυνθῆναι,	εἴ	τῴ τις παρακάθηται τῶνδε, ὅπως
[6, 72]	ἐπιφανής, ἐθάρσυνέ τε καὶ οὐκ	εἴα	(τῷ γεγενημένῳ ἐνδιδόναι· τὴν μὲν
[6, 41]	ἀναστὰς ἄλλον μὲν οὐδένα ἔτι	εἴασε	παρελθεῖν, αὐτὸς δὲ (πρὸς τὰ
[6, 12]	ἢ κατορθώσαντας χάριν μὴ ἀξίαν	εἰδέναι	ἢ πταίσαντάς που (τοὺς φίλους
[6, 23]	εὐθὺς κρατεῖν τῆς γῆς, ἢ	(εἰδέναι	ὅτι, ἢν σφάλλωνται, πάντα πολέμια
[6, 44]	τῆς Ἐγέστης ἅμα προσέμενον, βουλόμενοι	εἰδέναι	περὶ τῶν χρημάτων εἰ ἔστιν
[6, 32]	παρελθὼν αὐτοῖς, ὡς σαφῶς οἰόμενος	εἰδέναι	τὰ περὶ αὐτῶν, ἔλεγε καὶ
[6, 62]	Σελινοῦντος καὶ Ἐγέστης, βουλόμενοι μὲν	εἰδέναι	τὰ χρήματα εἰ δώσουσιν οἱ
[6, 57]	(τὸ ἔργον προῇσαν. καὶ ὡς	εἶδόν	τινα τῶν ξυνωμοτῶν σφίσι διαλεγόμενον
[6, 51]	τὰ τῶν Συρακοσίων φρονοῦντες, ὡς	εἶδον	τὸ στράτευμα ἔνδον, εὐθὺς περιδεεῖς
[6, 77]	ὁρῶντες αὐτοὺς ἐπὶ τοῦτο τὸ	εἶδος	τρεπομένους ὥστε τοὺς μὲν λόγοις
[6, 77]	πόλιν νῦν ἥκομεν ἀποφανοῦντες ἐν	εἰδόσιν	ὅσα ἀδικεῖ, πολὺ δὲ μᾶλλον
[6, 48]	ἔσεσθαι) προσαγαγομένους δὲ τὰς πόλεις,	εἰδότας	μεθ' ὧν τις πολεμήσει, οὕτως
[6, 75]	ἀποβάσεις ἦσαν. καὶ τοὺς Ἀθηναίους	εἰδότες	ἐν τῇ Νάξῳ χειμάζοντας ἐστράτευσαν
[6, 77]	ἂν ἕκαστοι κατὰ πόλεις ληφθῶμεν,	εἰδότες	ὅτι ταύτῃ μόνον ἁλωτοί ἐσμεν
[6, 64]	καταλαμβάνειν ἐν ἐπιτηδείῳ καθ' ἡσυχίαν,	εἰδότες	οὐκ ἂν ὁμοίως δυνηθέντες καὶ
[6, 40]	οἶδα Ἑλλήνων, ἢ ἀδικώτατοι, εἰ	εἰδότες	τολμᾶτε. ἀλλ' ἤτοι μαθόντες γε
[6, 83]	μάλιστα ἐπὶ τὸ φοβερώτερον ὑπονοεῖτε,	εἰδότες	τοὺς περιδεῶς ὑποπτεύοντάς τι λόγου
[6, 93]	καὶ νομίσαντες (παρὰ τοῦ σαφέστατα	εἰδότος	ἀκηκοέναι· ὥστε τῇ ἐπιτειχίσει τῆς
[6, 91]	στόλου παρὰ τοῦ τὰ ἀκριβέστατα	εἰδότος	ὡς διενοήθημεν ἀκηκόατε· καὶ ὅσοι
[6, 33]	γε ἐμαυτὸν σαφέστερόν τι ἑτέρου	εἰδὼς	(λέγειν. Ἀθηναῖοι γὰρ ἐφ' ὑμᾶς,
[6, 55]	δὲ πρεσβύτατος ὢν Ἱππίας ἦρξεν,	εἰδὼς	μὲν καὶ ἀκοῇ ἀκριβέστερον ἄλλων
[6, 23]	ἕξουσιν. ὅπερ ἐγὼ φοβούμενος, καὶ	εἰδὼς	πολλὰ μὲν ἡμᾶς δέον εὖ
[6, 11]	ἐκεῖ Ἕλληνες μάλιστα μὲν ἐκπεπληγμένοι	εἶεν	εἰ μὴ ἀφικοίμεθα, ἔπειτα δὲ
[6, 85]	ἡμῶν μὴ παρόντων πρὸς ὑμᾶς	εἶεν.	~καὶ ὅτῳ ταῦτα μὴ δοκεῖ,
[6, 96]	Ἄνδρου, ὅπως τῶν τε Ἐπιπολῶν	εἶεν	φύλακες, καὶ ἢν ἐς ἄλλο
[6, 97]	ὁρῶν πρὸς τὰ Μέγαρα, ὅπως	εἴη	αὐτοῖς, ὁπότε προΐοιεν ἢ μαχούμενοι
[6, 28]	Ἑρμῶν περικοπὴ γένοιτο καὶ οὐδὲν	εἴη	αὐτῶν ὅτι οὐ μετ' ἐκείνου
[6, 34]	μεῖναι, καὶ ἡμῖν ἂν εὐεπίθετος	εἴη,	βραδεῖά τε καὶ κατ' ὀλίγον
[6, 9]	ἀσθενὴς ἄν μου ὁ λόγος	εἴη,	εἰ τά τε ὑπάρχοντα σῴζειν
[6, 46]	διῆλθεν ὁ λόγος ὅτι οὐκ	εἴη	ἐν τῇ Ἐγέστῃ τὰ χρήματα,
[6, 8]	καὶ περὶ τῶν χρημάτων ὡς	εἴη	ἑτοῖμα ἔν τε τοῖς ἱεροῖς
[6, 29]	εἰ ἀδικεῖ, καὶ ὅτι σωφρονέστερον	εἴη	μὴ μετὰ τοιαύτης αἰτίας, πρὶν
[6, 60]	καὶ οὔ· ἐπ' ἀμφότερα γὰρ	εἰκάζεται,	τὸ δὲ σαφὲς οὐδεὶς οὔτε
[6, 31]	τοὺς ἄλλους Ἕλληνας ἐπίδειξιν μᾶλλον	εἰκασθῆναι	τῆς δυνάμεως καὶ (ἐξουσίας ἢ
[6, 80]	~ὥστε οὐχ ἁθρόους γε ὄντας	εἰκὸς	ἀθυμεῖν, ἰέναι δὲ ἐς τὴν
[6, 103]	μὲν οὐδεμία ἐγίγνετο, οἷα δὲ	εἰκὸς	ἀνθρώπων ἀπορούντων καὶ μᾶλλον ἢ
[6, 11]	ἕκαστοι χάριτι, ἐκείνως δ' οὐκ	εἰκὸς	ἀρχὴν ἐπὶ ἀρχὴν στρατεῦσαι· ᾧ
[6, 91]	αἰσθάνοιτο, ταῦτα σαφῶς πυνθανόμενος ἐπιφέροι·	εἰκὸς	γὰρ αὐτοὺς ἀκριβέστατα ἑκάστους τὰ
[6, 55]	Καλλίου τοῦ Ὑπεροχίδου θυγατρὸς ἐγένοντο·	εἰκὸς	γὰρ ἦν (τὸν πρεσβύτατον πρῶτον
[6, 49]	τῷ αὐτίκα κινδύνῳ τῆς μάχης.	εἰκὸς	δὲ εἶναι καὶ ἐν τοῖς
[6, 72]	μέντοι τοσοῦτόν γε λειφθῆναι ὅσον	εἰκὸς	εἶναι, ἄλλως τε καὶ τοῖς
[6, 18]	ναυτικόν. ~ὥστε τί ἂν λέγοντες	εἰκὸς	ἢ αὐτοὶ ἀποκνοῖμεν ἢ πρὸς
[6, 31]	ἔμελλεν ἀναλώσειν, χωρὶς δ' ἃ	εἰκὸς	ἦν καὶ ἄνευ τοῦ ἐκ
[6, 46]	οὓς πρῶτον ἤρξαντο πείθειν καὶ	εἰκὸς	ἦν μάλιστα, Λεοντίνων τε ξυγγενεῖς
[6, 78]	τὴν αὑτοῦ (σωτηρίαν. καὶ μάλιστα	εἰκὸς	ἦν ὑμᾶς, ὦ Καμαριναῖοι, ὁμόρους
[6, 2]	Σικελίαν, φεύγοντες Ὀπικούς, ὡς μὲν	εἰκὸς	καὶ λέγεται, ἐπὶ σχεδιῶν, τηρήσαντες
[6, 72]	μελέτῃ προσαναγκάζοντες, ἔφη κατὰ τὸ	εἰκὸς	κρατήσειν σφᾶς τῶν ἐναντίων, ἀνδρείας
[6, 36]	(ἀξιῶ, δράσειαν. οὐ γὰρ αὐτοὺς	εἰκὸς	Πελοποννησίους τε ὑπολιπόντας καὶ τὸν
[6, 85]	τὴν Πελοπόννησον. (ὥστε καὶ τἀνθάδε	εἰκὸς	πρὸς τὸ λυσιτελοῦν, καὶ ὃ
[6, 17]	οἰκήσειν, ταῦτα ἑτοιμάζεται. (καὶ οὐκ	εἰκὸς	τὸν τοιοῦτον ὅμιλον οὔτε λόγου
[6, 11]	τὴν ἡμετέραν μετὰ Πελοποννησίων ἀφέλωνται,	εἰκὸς	ὑπὸ τῶν αὐτῶν καὶ τὴν
[6, 69]	τοξόται προυμάχοντο καὶ τροπὰς οἵας	εἰκὸς	ψιλοὺς ἀλλήλων ἐποίουν· ἔπειτα δὲ
[6, 43]	ἑπτακοσίοις, καὶ Μεγαρεῦσι ψιλοῖς φυγάσιν	εἴκοσι	καὶ ἑκατόν, καὶ ἱππαγωγῷ μιᾷ
[6, 62]	ἀπέδοσαν, καὶ ἐγένοντο ἐξ (αὐτῶν	εἴκοσι	καὶ ἑκατὸν τάλαντα. καὶ ἐς
[6, 95]	ταλάντων οὐκ ἔλασσον πέντε καὶ	εἴκοσι.	(καὶ ὁ Θεσπιῶν δῆμος ἐν
[6, 67]	διακοσίους, καὶ Καμαριναίων ἱππῆς ὅσον	εἴκοσι	καὶ τοξόται ὡς πεντήκοντα) τοὺς
[6, 5]	μετὰ Συρακούσας, (Κασμέναι δ' ἐγγὺς	εἴκοσι	μετὰ Ἄκρας. καὶ Καμάρινα τὸ
[6, 97]	οὐκ ἔλασσον ἢ πέντε καὶ	εἴκοσι.	(προσπεσόντες οὖν αὐτοῖς τοιούτῳ τρόπῳ
[6, 1]	ἡμερῶν, καὶ τοσαύτη οὖσα ἐν	εἰκοσισταδίῳ	μάλιστα μέτρῳ τῆς θαλάσσης διείργεται
[6, 54]	ἀρετὴν καὶ ξύνεσιν, καὶ Ἀθηναίους	εἰκοστὴν	μόνον πρασσόμενοι τῶν γιγνομένων τήν
[6, 59]	ὁρμώμενος ἐς Μαραθῶνα ὕστερον ἔτει	εἰκοστῷ	ἤδη γέρων ὢν μετὰ Μήδων
[6, 36]	οὗτοι ἀγγέλλουσι σκοποῦντες λογιεῖσθε τὰ	εἰκότα,	ἀλλ' ἐξ ὧν ἂν ἄνθρωποι
[6, 18]	τῶν ἐκεῖ προσγενομένων πάσης τῷ	εἰκότι	ἄρξομεν, ἢ κακώσομέν (γε Συρακοσίους,
[6, 23]	ἐκπλεῖν, παρασκευῇ δὲ ἀπὸ τῶν	εἰκότων	ἀσφαλὴς ἐκπλεῦσαι. ταῦτα γὰρ τῇ
[6, 20]	ἂν τὴν ἀρχὴν τὴν ἡμετέραν	εἰκότως	ἀντ' ἐλευθερίας προσδεξαμένας, (τό τε
[6, 83]	ἢ τὸν βάρβαρον μόνοι καθελόντες	εἰκότως	ἄρχομεν ἢ ἐπ' ἐλευθερίᾳ τῇ
[6, 82]	(περὶ τῆς ἀρχῆς εἰπεῖν ὡς	εἰκότως	ἔχομεν. τὸ μὲν οὖν μέγιστον
[6, 89]	τότε ἐν τῷ πάσχειν οὐκ	εἰκότως	ὠργίζετό μοι, μετὰ τοῦ ἀληθοῦς
[6, 63]	Ὕβλαν ἐλθόντες καὶ πειράσαντες οὐχ	εἷλον	βίᾳ, ἔτι πλέον κατεφρόνησαν καὶ
[6, 101]	καὶ ὕστερον καὶ τὸ ὑπολειφθὲν	εἷλον.	καὶ μάχη ἐγένετο, καὶ ἐν
[6, 62]	Γελεᾶτιν πολεμίαν οὖσαν, καὶ οὐχ	εἷλον.	καὶ τὸ θέρος ἐτελεύτα. ~Τοῦ
[6, 73]	ἐκέλευε καὶ στρατηγὸν αὐτόν τε	εἵλοντο	τὸν Ἑρμοκράτη καὶ Ἡρακλείδην τὸν
[6, 92]	τὸν λόγον. φυγάς τε γάρ	εἰμι	τῆς τῶν ἐξελασάντων πονηρίας, καὶ
[6, 16]	εἶναι. ὧν γὰρ πέρι ἐπιβόητός	εἰμι,	τοῖς μὲν προγόνοις μου καὶ
[6, 26]	ᾗ ἂν αὐτοῖς δοκῇ ἄριστα	εἶναι	(Ἀθηναίοις) (καὶ μετὰ ταῦτα ἡ
[6, 53]	πονηρίαν τινὰ καὶ χρηστὸν δοκοῦντα	εἶναι	αἰτιαθέντα ἀνέλεγκτον διαφυγεῖν. (ἐπιστάμενος γὰρ
[6, 89]	ἐπειρώμεθα μετριώτεροι ἐς τὰ πολιτικὰ	εἶναι.	ἄλλοι δ' ἦσαν καὶ ἐπὶ
[6, 72]	τοσοῦτόν γε λειφθῆναι ὅσον εἰκὸς	εἶναι,	ἄλλως τε καὶ τοῖς πρώτοις
[6, 12]	ταῦτα ὑπὲρ ἡμῶν δίκαιον ἐνθάδε	εἶναι	ἀναλοῦν, καὶ μὴ ὑπὲρ ἀνδρῶν
[6, 17]	καὶ ὁ Νικίας εὐτυχὴς δοκεῖ	εἶναι,	ἀποχρήσασθε τῇ ἑκατέρου ἡμῶν (ὠφελίᾳ.
[6, 48]	πόρῳ γὰρ μάλιστα καὶ προσβολῇ	εἶναι	αὐτοὺς τῆς Σικελίας, καὶ λιμένα
[6, 25]	οὐκ ἔλασσον ἢ ἑκατὸν πλευστέα	εἶναι	(αὐτῶν δ' Ἀθηναίων ἔσεσθαι ὁπλιταγωγοὺς
[6, 53]	πολιτῶν ξυλλαμβάνοντες κατέδουν, χρησιμώτερον ἡγούμενοι	εἶναι	βασανίσαι τὸ πρᾶγμα καὶ εὑρεῖν
[6, 64]	στράτευμα προσβαλόντας τῷ σταυρώματι αἱρήσειν·	εἶναι	δὲ ταῦτα τοὺς ξυνδράσοντας πολλοὺς
[6, 82]	ἥκιστ' ἂν ὑπὸ Πελοποννησίοις οὕτως	εἶναι,	δύναμιν ἔχοντες ᾗ ἀμυνούμεθα, καὶ
[6, 34]	προήσονται, κἂν σφεῖς ἐν πόνῳ	εἶναι,	ἐθελήσειαν ἡμῖν ἤτοι κρύφα γε
[6, 18]	ἂν ὑφ' ἑτέρων αὐτοῖς κίνδυνον	εἶναι,	εἰ μὴ αὐτοὶ ἄλλων ἄρχοιμεν.
[6, 92]	χείρων οὐδενὶ ἀξιῶ δοκεῖν ὑμῶν	εἶναι,	εἰ τῇ ἐμαυτοῦ μετὰ τῶν
[6, 28]	εἰ αὐτὸν ἐξελάσειαν, πρῶτοι ἂν	εἶναι,	ἐμεγάλυνον καὶ ἐβόων ὡς ἐπὶ
[6, 65]	ἐς τὰ ἄλλα θαρσεῖν καὶ	εἶναι	ἐν διανοίᾳ καὶ ἄνευ τούτων
[6, 16]	ἑαυτῷ μέγα φρονοῦντα μὴ ἴσον	εἶναι,	ἐπεὶ καὶ ὁ κακῶς πράσσων
[6, 96]	(διὰ τὸ ἐπιπολῆς τοῦ ἄλλου	εἶναι	Ἐπιπολαί. καὶ οἱ μὲν ἐξελθόντες
[6, 17]	καὶ ἄνοια παρὰ φύσιν δοκοῦσα	εἶναι	ἐς τὴν Πελοποννησίων δύναμιν λόγοις
[6, 25]	ἤν τι ἄλλο πρέπον δοκῇ	εἶναι,	ἑτοιμασάμενοι ἄξειν. ~ἀκούσαντες δ' οἱ
[6, 33]	οἱ τὰ μὴ πιστὰ δοκοῦντα	εἶναι	ἢ λέγοντες ἢ ἀπαγγέλλοντες οὐ
[6, 99]	διακινδυνεύειν, ὑποτειχίζειν δὲ ἄμεινον ἐδόκει	εἶναι,	ᾗ ἐκεῖνοι ἔμελλον ἄξειν τὸ
[6, 22]	καὶ λόγῳ ἂν μάλιστα ἑτοῖμα	εἶναι.	~ἢν γὰρ αὐτοὶ ἔλθωμεν ἐνθένδε
[6, 49]	γὰρ πρῶτον πᾶν στράτευμα δεινότατον	εἶναι·	ἢν δὲ χρονίσῃ πρὶν ἐς
[6, 68]	ἡ παρασκευὴ ἱκανωτέρα μοι δοκεῖ	εἶναι	θάρσος παρασχεῖν ἢ καλῶς λεχθέντες
[6, 54]	σφῶν αὐτῶν ἐν ταῖς ἀρχαῖς	εἶναι.	καὶ ἄλλοι τε αὐτῶν ἦρξαν
[6, 49]	κινδύνῳ τῆς μάχης. εἰκὸς δὲ	εἶναι	καὶ ἐν τοῖς ἀγροῖς πολλοὺς
[6, 27]	τε γὰρ ἔκπλου οἰωνὸς ἐδόκει	εἶναι	καὶ ἐπὶ ξυνωμοσίᾳ ἅμα νεωτέρων
[6, 12]	ἀναλοῦν, καὶ τὸ πρᾶγμα μέγα	εἶναι	καὶ μὴ οἷον νεωτέρῳ βουλεύσασθαί
[6, 26]	οἱ Ἀθηναῖοι ἐψηφίσαντο εὐθὺς αὐτοκράτορας	εἶναι	καὶ περὶ στρατιᾶς πλήθους καὶ
[6, 68]	τε ἀπὸ τῆς ἡμετέρας αὐτῶν	εἶναι	καὶ πρὸς γῇ οὐδεμιᾷ φιλίᾳ,
[6, 87]	δὲ εἰ ἥξομεν, μὴ ἀδεεῖ	εἶναι	κινδυνεύειν, ἀμφότεροι ἀναγκάζονται ὁ μὲν
[6, 6]	ἐκείνων δύναμιν ξυγκαθέλωσιν· σῶφρον δ'	εἶναι	μετὰ τῶν ὑπολοίπων ἔτι ξυμμάχων
[6, 6]	δύναμιν τῆς Σικελίας σχήσουσι, κίνδυνον	εἶναι	μή ποτε μεγάλῃ παρασκευῇ Δωριῆς
[6, 13]	ἐὰν μὴ ψηφίζηται πολεμεῖν, μαλακὸς	εἶναι,	μηδ' ὅπερ ἂν αὐτοὶ πάθοιεν,
[6, 14]	ὠφελήσῃ ὡς πλεῖστα ἢ ἑκὼν	εἶναι	μηδὲν βλάψῃ. ~Ὁ μὲν Νικίας
[6, 52]	ἐδέχοντο, λέγοντες σφίσι τὰ ὅρκια	εἶναι	μιᾷ νηὶ καταπλεόντων Ἀθηναίων δέχεσθαι,
[6, 91]	ὃ τῆς στρατιᾶς ἔτι χρησιμώτερον	εἶναι	νομίζω, ἄνδρα Σπαρτιάτην ἄρχοντα, ὡς
[6, 92]	τῶν πολεμιωτάτων φιλόπολίς ποτε δοκῶν	εἶναι	νῦν ἐγκρατῶς ἐπέρχομαι, οὐδὲ ὑποπτεύεσθαί
[6, 86]	ὑμᾶς ἑτοίμην διὰ τὸ πλῆθος	εἶναι	ὁδόν, ὑμῖν δ' οὐ πολλάκις
[6, 36]	ἀξυνεσίας, εἰ μὴ οἴονται ἔνδηλοι	εἶναι.	(οἱ γὰρ δεδιότες ἰδίᾳ τι
[6, 37]	δὶς τοσαύτη ἔλθοι, πολὺ κρείσσω	εἶναι,	οἷς γ' ἐπίσταμαι οὔθ' ἵππους
[6, 60]	παῦσαι· βεβαιοτέραν γὰρ αὐτῷ σωτηρίαν	εἶναι	ὁμολογήσαντι μετ' (ἀδείας ἢ ἀρνηθέντι
[6, 33]	πείθουσιν, ἀλλὰ καὶ ἄφρονες δοκοῦσιν	εἶναι·	ὅμως δὲ οὐ καταφοβηθεὶς ἐπισχήσω
[6, 25]	ἄλλας ἐκ τῶν ξυμμάχων μεταπεμπτέας	εἶναι)	ὁπλίταις δὲ τοῖς ξύμπασιν Ἀθηναίων
[6, 9]	ὀρρωδῶ, νομίζων ὁμοίως ἀγαθὸν πολίτην	εἶναι	ὃς ἂν καὶ τοῦ σώματός
[6, 14]	καὶ τὸ καλῶς ἄρξαι τοῦτ'	εἶναι,	ὃς ἂν τὴν πατρίδα ὠφελήσῃ
[6, 86]	μέχρι τοῦδε μὴ (ὑπ' αὐτοὺς	εἶναι	παρακαλεῖν ὑμᾶς ὡς ἀναισθήτους. πολὺ
[6, 34]	μοι καὶ ἐς Καρχηδόνα ἄμεινον	εἶναι	πέμψαι· οὐ γὰρ ἀνέλπιστον αὐτοῖς,
[6, 93]	καί, ὅταν καιρὸς ᾖ, ἑτοίμας	εἶναι	πλεῖν. ταῦτα δὲ ξυνθέμενοι ἀνεχώρουν
[6, 71]	αὐτόθεν ποιεῖσθαι οὔπω ἐδόκει δυνατὸν	εἶναι,	πρὶν ἂν ἱππέας τε μεταπέμψωσιν
[6, 80]	Συρακόσιοι ἐκδιδάσκειν μὲν οὐδὲν ἔργον	εἶναι	σαφῶς οὔτε ὑμᾶς οὔτε τοὺς
[6, 88]	ἀλλήλους πόλεμος ὤν, εὔορκον δοκεῖν	εἶναι	σφίσιν ἐν τῷ παρόντι μηδετέροις
[6, 24]	δεδιὼς μὴ ἀντιχειροτονῶν κακόνους δόξειεν	εἶναι	τῇ πόλει ἡσυχίαν ἦγεν. ~καὶ
[6, 39]	δημοκρατίαν οὔτε ξυνετὸν οὔτ' ἴσον	εἶναι,	τοὺς δ' ἔχοντας τὰ χρήματα
[6, 78]	Συρακόσιον, ἑαυτὸν δ' οὒ πολέμιον	εἶναι	τῷ Ἀθηναίῳ, καὶ δεινὸν ἡγεῖται
[6, 13]	ὅπερ ἂν αὐτοὶ πάθοιεν, δυσέρωτας	εἶναι	τῶν ἀπόντων, γνόντας ὅτι ἐπιθυμίᾳ
[6, 80]	δοκεῖν τῳ ἡμῖν μὲν ἴσην	εἶναι,	ὑμῖν δὲ ἀσφαλῆ, τὸ μηδετέροις
[6, 79]	τοὺς ἐπιόντας θεραπεύσετε, λέγοντες ξυμμαχίαν	εἶναι	ὑμῖν πρὸς Ἀθηναίους· ἥν γε
[6, 89]	αὐτὴν οὐκ ἐδόκει ἡμῖν ἀσφαλὲς	εἶναι	ὑμῶν πολεμίων προσκαθημένων. ~Καὶ τὰ
[6, 60]	τῶν δεδεμένων, ὅσπερ ἐδόκει αἰτιώτατος	εἶναι,	ὑπὸ τῶν ξυνδεσμωτῶν τινὸς εἴτε
[6, 56]	ἀρχὴν διὰ τὸ μὴ ἀξίαν	εἶναι.	(χαλεπῶς δὲ ἐνεγκόντος τοῦ Ἁρμοδίου
[6, 39]	μέρος, ἔπειτα φύλακας μὲν ἀρίστους	εἶναι	χρημάτων τοὺς πλουσίους, βουλεῦσαι δ'
[6, 1]	θαλάσσης διείργεται τὸ μὴ ἤπειρος	εἶναι·	~ᾠκίσθη δὲ ὧδε τὸ ἀρχαῖον,
[6, 16]	καθήψατο) καὶ ἄξιος ἅμα νομίζω	εἶναι.	ὧν γὰρ πέρι ἐπιβόητός εἰμι,
[6, 2]	καὶ πρότεροι διὰ τὸ αὐτόχθονες	εἶναι,	ὡς δὲ ἡ ἀλήθεια εὑρίσκεται,
[6, 24]	ἀρχήν. ~Ὁ μὲν Νικίας τοσαῦτα	εἶπε	νομίζων τοὺς Ἀθηναίους τῷ πλήθει
[6, 15]	βλάψῃ. ~Ὁ μὲν Νικίας τοιαῦτα	εἶπε,	τῶν δὲ Ἀθηναίων παριόντες οἱ
[6, 13]	ξυμφέρεσθαι· τοῖς δ' Ἐγεσταίοις ἰδίᾳ	εἰπεῖν,	ἐπειδὴ ἄνευ Ἀθηναίων καὶ ξυνῆψαν
[6, 89]	ἐμῆς διαβολῆς πρῶτον ἐς ὑμᾶς	εἰπεῖν,	ἵνα μὴ χεῖρον τὰ κοινὰ
[6, 51]	ἐσελθόντας ἐκέλευον, εἴ τι βούλονται,	εἰπεῖν.	καὶ λέγοντος τοῦ Ἀλκιβιάδου, καὶ
[6, 30]	ὁ ἄλλος ὅμιλος ἅπας ὡς	εἰπεῖν	ὁ ἐν τῇ πόλει καὶ
[6, 82]	ἀμυνούμεθα, καὶ ἐς τὸ ἀκριβὲς	εἰπεῖν	οὐδὲ ἀδίκως καταστρεψάμενοι τούς τε
[6, 2]	ὧν ἐγὼ οὔτε γένος ἔχω	εἰπεῖν	οὔτε ὁπόθεν ἐσῆλθον ἢ ὅποι
[6, 60]	οὔτε τότε οὔτε ὕστερον ἔχει	(εἰπεῖν	περὶ τῶν δρασάντων τὸ ἔργον.
[6, 72]	τῶν Ἑλλήνων ἐμπειρίᾳ ἰδιώτας ὡς	εἰπεῖν	χειροτέχναις ἀνταγωνισαμένους. (μέγα δὲ βλάψαι
[6, 82]	ἀνάγκη καὶ (περὶ τῆς ἀρχῆς	εἰπεῖν	ὡς εἰκότως ἔχομεν. τὸ μὲν
[6, 81]	διαφυγεῖν. ~Τοιαῦτα μὲν ὁ Ἑρμοκράτης	εἶπεν.	ὁ δ' Εὔφημος ὁ τῶν
[6, 19]	πολιτεύωσιν. ~Τοιαῦτα μὲν ὁ Ἀλκιβιάδης	εἶπεν·	οἱ δ' Ἀθηναῖοι ἀκούσαντες ἐκείνου
[6, 88]	μεταλάβετε. ~Τοιαῦτα δὲ ὁ Εὔφημος	εἶπεν.	οἱ δὲ Καμαριναῖοι ἐπεπόνθεσαν τοιόνδε.
[6, 93]	ἡγῆσθε. ~Ὁ μὲν Ἀλκιβιάδης τοσαῦτα	εἶπεν,	οἱ δὲ Λακεδαιμόνιοι διανοούμενοι μὲν
[6, 25]	ψηφίσωνται. (ὁ δὲ ἄκων μὲν	εἶπεν	ὅτι καὶ μετὰ τῶν ξυναρχόντων
[6, 82]	μὲν οὖν μέγιστον μαρτύριον αὐτὸς	εἶπεν,	ὅτι οἱ Ἴωνες αἰεί ποτε
[6, 41]	πειράσεται σῴζειν. ~Τοιαῦτα δὲ Ἀθηναγόρας	εἶπεν.	τῶν δὲ στρατηγῶν εἷς ἀναστὰς
[6, 35]	~Καὶ ὁ μὲν Ἑρμοκράτης τοσαῦτα	εἶπεν·	τῶν δὲ Συρακοσίων ὁ δῆμος
[6, 21]	ἀλλὰ καὶ πεζὸν πολὺν ξυμπλεῖν,	εἴπερ	βουλόμεθα ἄξιον τῆς διανοίας δρᾶν
[6, 14]	~Καὶ σύ, ὦ πρύτανι, ταῦτα,	εἴπερ	ἡγεῖ σοι προσήκειν κήδεσθαί τε
[6, 38]	καὶ τῆς διανοίας προαμύνεσθαι χρή,	εἴπερ	καὶ μὴ προφυλαξάμενός τις προπείσεται)
[6, 9]	πρότερον χρόνῳ διὰ τὸ προτιμᾶσθαι	εἶπον	παρὰ γνώμην οὔτε νῦν, ἀλλὰ
[6, 41]	καὶ οἱ μὲν Συρακόσιοι τοσαῦτα	εἰπόντος	τοῦ στρατηγοῦ διελύθησαν ἐκ τοῦ
[6, 50]	οὔτε ὁδόν. ~Λάμαχος μὲν ταῦτα	εἰπὼν	ὅμως προσέθετο καὶ αὐτὸς τῇ
[6, 29]	ἐκπλεῖν κρίνεσθαι, εἴ τι τούτων	εἰργασμένος	ἦν (ἤδη γὰρ καὶ τὰ
[6, 29]	καὶ εἰ μὲν τούτων (τι	εἴργαστο,	δίκην δοῦναι, εἰ δ' ἀπολυθείη,
[6, 21]	καὶ μὴ ὑπὸ ἱππέων πολλῶν	εἴργεσθαι	τῆς γῆς, ἄλλως τε καὶ
[6, 66]	γὰρ τειχία τε καὶ οἰκίαι	εἶργον	καὶ δένδρα καὶ λίμνη, παρὰ
[6, 70]	Συρακοσίων πολλοὶ ὄντες καὶ ἀήσσητοι	εἶργον,	καὶ ἐσβαλόντες ἐς τοὺς ὁπλίτας
[6, 87]	διαβολαῖς ἀναπείθεσθε μήτε οἱ ἄλλοι·	εἰρήκαμεν	δ' ὑμῖν πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν
[6, 83]	τήν τε γὰρ ἐκεῖ ἀρχὴν	εἰρήκαμεν	διὰ δέος ἔχειν καὶ τὰ
[6, 34]	ἥκιστ' ἂν ὀξέως πείθοισθε, ὅμως	εἰρήσεται.	Σικελιῶται γὰρ εἰ ἐθέλοιμεν ξύμπαντες,
[6, 94]	τυράννου, ὥσπερ καὶ πρότερόν μοι	εἴρηται,	ἀναστήσαντες (Συρακόσιοι αὐτοὶ ἔχουσι τὴν
[6, 2]	ἀρκείτω δὲ ὡς ποιηταῖς τε	εἴρηται	καὶ ὡς ἕκαστός (πῃ γιγνώσκει
[6, 42]	σφᾶς τῶν πόλεων δέξονται. καὶ	εἴρητο	αὐταῖς προαπαντᾶν, ὅπως ἐπιστάμενοι καταπλέωσιν.
[6, 61]	καὶ ὧν πέρι ἄλλων ἐμεμήνυτο.	(εἴρητο	δὲ προειπεῖν αὐτῷ ἀπολογησομένῳ ἀκολουθεῖν,
[6, 30]	ὅση ἄλλη παρασκευὴ ξυνείπετο πρότερον	εἴρητο	ἐς Κέρκυραν ξυλλέγεσθαι ὡς ἐκεῖθεν
[6, 67]	ὀκτὼ καὶ τοῦτο τεταγμένον· οἷς	εἴρητο,	ᾗ ἂν τοῦ στρατεύματός τι
[6, 102]	αὐτῶν ἐκ τῆς (Θάψου, ὥσπερ	εἴρητο,	κατέπλεον ἐς τὸν μέγαν λιμένα.
[6, 41]	Ἀθηναγόρας εἶπεν. τῶν δὲ στρατηγῶν	εἷς	ἀναστὰς ἄλλον μὲν οὐδένα ἔτι
[6, 41]	τὰ ἐσαγγελλόμενα μᾶλλον ὁρᾶν, ὅπως	εἷς	τε ἕκαστος καὶ ἡ ξύμπασα
[6, 60]	πλείους ἔτι ξυλλαμβάνειν, ἐνταῦθα ἀναπείθεται	εἷς	τῶν δεδεμένων, ὅσπερ ἐδόκει αἰτιώτατος
[6, 10]	ταύτῃ πολλὰ τὰ ἀμφισβητούμενα (ἔχομεν.	εἰσὶ	δ' οἳ οὐδὲ ταύτην πω
[6, 2]	δὲ καὶ ἄλλως πως ἐσπλεύσαντες.	εἰσὶ	δὲ καὶ νῦν ἔτι ἐν
[6, 27]	ἐν τῇ πόλει τῇ Ἀθηναίων	(εἰσὶ	δὲ κατὰ τὸ ἐπιχώριον, ἡ
[6, 76]	ἐν Εὐβοίᾳ, ὧν οἵδε ἄποικοί	(εἰσι,	δουλωσαμένους ἔχειν. τῇ δὲ αὐτῇ
[6, 10]	ἀφεστῶτες ἀφ' ἡμῶν ἔτι ἀχείρωτοί	εἰσι	καὶ ἄλλοι τινὲς κατὰ τὰς
[6, 49]	ποιεῖσθαι, ἕως ἔτι (ἀπαράσκευοί τε	εἰσὶ	καὶ μάλιστα ἐκπεπληγμένοι. τὸ γὰρ
[6, 34]	πλῷ εὖ οἶδ' ὅτι ἤδη	εἰσὶ	καὶ ὅσον οὔπω πάρεισιν. ~Καὶ
[6, 45]	ὅτι ἐν Ῥηγίῳ αἱ νῆές	εἰσι,	καὶ ὡς ἐπὶ τούτοις παρεσκευάζοντο
[6, 34]	του τρόπου ἀμῦναι. δυνατοὶ δὲ	εἰσὶ	μάλιστα τῶν νῦν, βουληθέντες· χρυσὸν
[6, 34]	αὐτοῖς, ἀλλ' αἰεὶ διὰ φόβου	εἰσὶ	μή ποτε Ἀθηναῖοι αὐτοῖς ἐπὶ
[6, 85]	εὐλήπτους, διότι ἐν χωρίοις ἐπικαίροις	εἰσὶ	περὶ τὴν Πελοπόννησον. (ὥστε καὶ
[6, 104]	ἤδη παντελῶς ἀποτετειχισμέναι αἱ Συράκουσαί	εἰσι,	τῆς μὲν Σικελίας οὐκέτι ἐλπίδα
[6, 80]	παρεσομένης ὠφελίας, οἳ τῶνδε κρείσσους	εἰσὶ	τὸ παράπαν τὰ πολέμια· καὶ
[6, 17]	ἐσβάλλειν, κἂν μὴ ἐκπλεύσωμεν, ἱκανοί	εἰσι,	τῷ δὲ ναυτικῷ οὐκ ἂν
[6, 37]	πόλιν ἑτέραν τοσαύτην ὅσαι Συράκουσαί	εἰσιν	ἔλθοιεν ἔχοντες καὶ ὅμορον οἰκίσαντες
[6, 20]	τὸ Λεοντίνων ξυγγενὲς προσέσεσθαι, ἄλλαι	εἰσὶν	ἑπτά, καὶ παρεσκευασμέναι τοῖς πᾶσιν
[6, 82]	αἰεί ποτε πολέμιοι τοῖς Δωριεῦσιν	εἰσίν.	ἔχει δὲ καὶ οὕτως· ἡμεῖς
[6, 40]	αὐτοὺς ἀξίως αὑτῆς, καὶ στρατηγοί	εἰσιν	ἡμῖν οἳ σκέψονται αὐτά· καὶ
[6, 88]	τε κατεκόμιζον τῷ στρατεύματι (καὶ	εἰσὶν	οἳ καὶ χρήματα. ἐπὶ δὲ
[6, 91]	ἤδη. Σικελιῶται γὰρ ἀπειρότεροι μέν	εἰσιν,	ὅμως δ' ἂν ξυστραφέντες ἁθρόοι
[6, 77]	αὐτοῖς ὅτι οὐκ Ἴωνες τάδε	εἰσὶν	οὐδ' Ἑλλησπόντιοι καὶ νησιῶται, οἳ
[6, 42]	Ἰταλίαν καὶ Σικελίαν τρεῖς ναῦς	εἰσομένας	αἵτινες σφᾶς τῶν πόλεων δέξονται.
[6, 6]	τοὺς Σελινουντίους ἐν ὅτῳ ἐστὶν	εἰσομένους.	~Καὶ οἱ μὲν πρέσβεις τῶν
[6, 60]	ἐπιβουλεύοντας σφῶν τῷ πλήθει μὴ	εἴσονται,	τὸν μὲν μηνυτὴν εὐθὺς καὶ
[6, 60]	εἶναι, ὑπὸ τῶν ξυνδεσμωτῶν τινὸς	εἴτε	ἄρα καὶ τὰ ὄντα μηνῦσαι
[6, 60]	ἄρα καὶ τὰ ὄντα μηνῦσαι	εἴτε	καὶ οὔ· ἐπ' ἀμφότερα γὰρ
[6, 97]	τε ἄλλοι, ὡς ἕκαστος τάχους	εἶχε,	καὶ οἱ περὶ τὸν Διόμιλον
[6, 103]	Νικίαν· οὗτος (γὰρ δὴ μόνος	εἶχε	Λαμάχου τεθνεῶτος τὴν ἀρχήν. καὶ
[6, 70]	ἐπακολουθήσαντες δὲ ἁθρόοι ὅσον ἀσφαλῶς	εἶχε	πάλιν ἐπανεχώρουν καὶ τροπαῖον ἵστασαν.
[6, 54]	(ἀστῶν, μέσος πολίτης, ἐραστὴς ὢν	εἶχεν	αὐτόν. πειραθεὶς δὲ ὁ Ἁρμόδιος
[6, 104]	μὲν Σικελίας οὐκέτι ἐλπίδα οὐδεμίαν	εἶχεν	ὁ Γύλιππος, τὴν δὲ Ἰταλίαν
[6, 76]	τοῖς δ' ὡς ἑκάστοις τινὰ	εἶχον	αἰτίαν (εὐπρεπῆ ἐπενεγκόντες κατεστρέψαντο. καὶ
[6, 69]	ἢν μὴ κρατῶσι, τὸ πρόθυμον	εἶχον,	ἔπειτα δὲ ἐν παρέργῳ καὶ
[6, 67]	ὧδε. δεξιὸν μὲν κέρας Ἀργεῖοι	εἶχον	καὶ Μαντινῆς, Ἀθηναῖοι δὲ τὸ
[6, 74]	ἐχειμάζοντο καὶ τὰ ἐπιτήδεια οὐκ	εἶχον	καὶ προυχώρει οὐδέν, ἀπελθόντες ἐς
[6, 103]	τῶν παρόντων κακῶν ἐς ἀλλήλους	εἶχον,	καὶ τοὺς στρατηγούς τε ἐφ'
[6, 46]	τὰ χρήματα, πολλὴν τὴν αἰτίαν	εἶχον	ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν· οἱ δὲ
[6, 57]	εἰ δύναιντο, προτιμωρήσασθαι, καὶ ὥσπερ	εἶχον	ὥρμησαν ἔσω τῶν πυλῶν, καὶ
[6, 13]	λοιπὸν ξυμμάχους μὴ ποιεῖσθαι ὥσπερ	εἰώθαμεν,	οἷς (κακῶς μὲν πράξασιν ἀμυνοῦμεν,
[6, 58]	μετὰ γὰρ ἀσπίδος καὶ δόρατος	εἰώθεσαν	τὰς πομπὰς ποιεῖν. ~Τοιούτῳ μὲν
[6, 18]	τοὺς πρεσβυτέρους ἀποτρέψῃ, τῷ δὲ	εἰωθότι	κόσμῳ, ὥσπερ καὶ οἱ πατέρες
[6, 20]	οὔτε δεομένας μεταβολῆς, ᾗ ἂν	ἐκ	βιαίου τις δουλείας ἄσμενος ἐς
[6, 90]	πολιορκοῦντες καὶ τῷ πεζῷ ἅμα	ἐκ	γῆς ἐφορμαῖς τῶν πόλεων τὰς
[6, 36]	τοῦτο δύνανται· οὐκ ἀπὸ ταὐτομάτου,	ἐκ	δὲ ἀνδρῶν οἵπερ αἰεὶ τάδε
[6, 16]	μὲν γὰρ τιμὴ τὰ τοιαῦτα,	ἐκ	δὲ τοῦ δρωμένου καὶ δύναμις
[6, 40]	οὐχὶ ἐκ τοῦ ἀκούειν ἀφαιρεθήσεται,	ἐκ	δὲ τοῦ ἔργῳ φυλασσομένη μὴ
[6, 31]	τριηράρχων ἐπιφοράς τε πρὸς τῷ	ἐκ	δημοσίου μισθῷ διδόντων τοῖς θρανίταις
[6, 43]	ἦσαν πεντακόσιοι μὲν καὶ χίλιοι	ἐκ	καταλόγου, ἑπτακόσιοι δὲ θῆτες ἐπιβάται
[6, 3]	ἐχομένου ἔτους Ἀρχίας τῶν Ἡρακλειδῶν	ἐκ	Κορίνθου ᾤκισε, Σικελοὺς ἐξελάσας πρῶτον
[6, 4]	Ἀντίφημος ἐκ Ῥόδου καὶ Ἔντιμος	ἐκ	Κρήτης ἐποίκους ἀγαγόντες κοινῇ ἔκτισαν,
[6, 25]	καὶ τοξοτῶν τῶν αὐτόθεν καὶ	ἐκ	Κρήτης καὶ σφενδονητῶν, καὶ ἤν
[6, 4]	τὸν αὐτὸν χρόνον καὶ Λάμις	ἐκ	Μεγάρων ἀποικίαν ἄγων ἐς Σικελίαν
[6, 4]	Πάμιλλον πέμψαντες Σελινοῦντα κτίζουσι, καὶ	ἐκ	Μεγάρων τῆς μητροπόλεως οὔσης αὐτοῖς
[6, 29]	κρίνεσθαι ἐν ἡμέραις ῥηταῖς, βουλόμενοι	ἐκ	μείζονος διαβολῆς, ἣν ἔμελλον ῥᾷον
[6, 75]	προτέραν φιλίαν πεισθέντες. (ἀφικομένων οὖν	ἐκ	μὲν Συρακουσῶν Ἑρμοκράτους καὶ ἄλλων
[6, 66]	Ἀνάπου (γέφυραν ἔλυσαν. παρασκευαζομένων δὲ	ἐκ	μὲν τῆς πόλεως οὐδεὶς ἐξιὼν
[6, 55]	Ἱππίου δὲ πέντε, οἳ αὐτῷ	ἐκ	Μυρρίνης τῆς Καλλίου τοῦ Ὑπεροχίδου
[6, 3]	Θουκλῆς δὲ καὶ οἱ Χαλκιδῆς	ἐκ	Νάξου ὁρμηθέντες ἔτει πέμπτῳ μετὰ
[6, 37]	Σικελίᾳ (ξυστήσεται γάρ) στρατοπέδῳ τε	ἐκ	νεῶν ἱδρυθέντι καὶ ἐκ σκηνιδίων
[6, 92]	μὴ ἐπίῃ, ἀλλ' ὃς ἂν	ἐκ	παντὸς τρόπου διὰ τὸ (ἐπιθυμεῖν
[6, 50]	καὶ εὐθὺς ξυμπληρώσαντες ἑξήκοντα ναῦς	ἐκ	πασῶν οἱ στρατηγοὶ καὶ τὰ
[6, 22]	τε ὑπηκόων καὶ ἤν τινα	ἐκ	Πελοποννήσου δυνώμεθα ἢ πεῖσαι ἢ
[6, 105]	ἔλυσαν. πρότερον μὲν γὰρ λῃστείαις	ἐκ	Πύλου καὶ περὶ τὴν ἄλλην
[6, 89]	ἄλλα τε καὶ περὶ τὴν	ἐκ	Πύλου ξυμφοράν. καὶ διατελοῦντός μου
[6, 51]	καὶ (τὸ ἄλλο στράτευμα ἐκέλευον	ἐκ	Ῥηγίου κομίζειν. μετὰ δὲ τοῦτο
[6, 4]	(ἐπελθὼν ξυγκατῴκισεν. Γέλαν δὲ Ἀντίφημος	ἐκ	Ῥόδου καὶ Ἔντιμος ἐκ Κρήτης
[6, 3]	ἐστιν ἱδρύσαντο, ἐφ' ᾧ, ὅταν	ἐκ	Σικελίας θεωροὶ πλέωσι, πρῶτον (θύουσιν.
[6, 37]	τε ἐκ νεῶν ἱδρυθέντι καὶ	ἐκ	σκηνιδίων καὶ ἀναγκαίας παρασκευῆς οὐκ
[6, 5]	ἀποικίαν, ξυνῴκισαν δὲ αὐτοῖς καὶ	ἐκ	Συρακουσῶν φυγάδες στάσει νικηθέντες, οἱ
[6, 74]	ἐγένετο· Ἀλκιβιάδης γὰρ ὅτ' ἀπῄει	ἐκ	τῆς ἀρχῆς ἤδη μετάπεμπτος, ἐπιστάμενος
[6, 12]	δὲ πολυτέλειαν καὶ ὠφεληθῇ τι	ἐκ	τῆς ἀρχῆς, μηδὲ τούτῳ ἐμπαράσχητε
[6, 32]	καὶ ὁ ἄλλος ὅμιλος ὁ	ἐκ	τῆς γῆς τῶν τε πολιτῶν
[6, 44]	προσοίσονται· καὶ τὰς πρόπλους ναῦς	ἐκ	τῆς Ἐγέστης ἅμα προσέμενον, βουλόμενοι
[6, 46]	οὐ παρόντι καθίσταντο. ~Αἱ δ'	ἐκ	τῆς Ἐγέστης τρεῖς νῆες αἱ
[6, 4]	μὲν ἀποθνῄσκει, οἱ δ' ἄλλοι	ἐκ	τῆς Θάψου ἀναστάντες Ὕβλωνος βασιλέως
[6, 101]	τὰς μὲν ναῦς κελεύσαντες περιπλεῦσαι	ἐκ	τῆς Θάψου ἐς τὸν μέγαν
[6, 99]	τὴν θάλασσαν, κατὰ γῆν δ'	ἐκ	τῆς Θάψου οἱ Ἀθηναῖοι τὰ
[6, 99]	δὲ νῆες τῶν Ἀθηναίων οὔπω	ἐκ	τῆς Θάψου περιεπεπλεύκεσαν ἐς τὸν
[6, 102]	καὶ αἱ νῆες ἅμα αὐτῶν	ἐκ	τῆς (Θάψου, ὥσπερ εἴρητο, κατέπλεον
[6, 88]	τότ' εὐθὺς ἐπὶ πλοίου φορτηγικοῦ	ἐκ	τῆς Θουρίας ἐς Κυλλήνην τῆς
[6, 61]	ἐπὶ πλοίου ἐπεραιώθη ἐς Πελοπόννησον	ἐκ	τῆς Θουρίας· οἱ δ' Ἀθηναῖοι
[6, 103]	δ' ἐπιτήδεια τῇ στρατιᾷ ἐσήγετο	ἐκ	τῆς Ἰταλίας πανταχόθεν. ἦλθον δὲ
[6, 64]	ὁ ἀνήρ, καὶ ἀπ' ἀνδρῶν	ἐκ	τῆς Κατάνης ἥκειν ἔφη ὧν
[6, 94]	ἐν τῇ Σικελίᾳ Ἀθηναῖοι ἄραντες	ἐκ	τῆς Κατάνης παρέπλευσαν ἐπὶ Μεγάρων
[6, 97]	αὐτοὺς παντὶ ἤδη τῷ στρατεύματι	ἐκ	τῆς Κατάνης σχόντες κατὰ τὸν
[6, 43]	ἤδη τῇ παρασκευῇ Ἀθηναῖοι ἄραντες	ἐκ	τῆς Κερκύρας ἐς τὴν Σικελίαν
[6, 44]	ἐμπορίας ἕνεκα· ἃ τότε πάντα	ἐκ	τῆς Κερκύρας ξυνδιέβαλλε (τὸν Ἰόνιον
[6, 88]	(τινὰ πέμπειν. καὶ οἵ τε	ἐκ	τῆς Κορίνθου πρέσβεις παρῆσαν ἐς
[6, 93]	πλεῖν. ταῦτα δὲ ξυνθέμενοι ἀνεχώρουν	ἐκ	τῆς Λακεδαίμονος. (Ἀφίκετο δὲ καὶ
[6, 88]	ἀπεκωλύοντο. τόν τε χειμῶνα μεθορμισάμενοι	ἐκ	τῆς Νάξου ἐς τὴν Κατάνην
[6, 3]	Κορίνθου ᾤκισε, Σικελοὺς ἐξελάσας πρῶτον	ἐκ	τῆς νήσου ἐν ᾗ νῦν
[6, 4]	ὑπὸ Γέλωνος τυράννου Συρακοσίων ἀνέστησαν	ἐκ	τῆς πόλεως καὶ χώρας. πρὶν
[6, 64]	καὶ βουλόμενοι αὐτοὺς ἄγειν πανδημεὶ	ἐκ	τῆς πόλεως ὅτι πλεῖστον, αὐτοὶ
[6, 31]	ἔπλει, πολλὰ ἂν τάλαντα (ηὑρέθη	ἐκ	τῆς πόλεως τὰ πάντα ἐξαγόμενα.
[6, 61]	ἐς δίκην καταπλεῦσαι. οἱ δ'	ἐκ	τῆς Σαλαμινίας τέως μὲν ἐζήτουν
[6, 8]	οἱ τῶν Ἀθηναίων πρέσβεις ἧκον	ἐκ	τῆς Σικελίας καὶ οἱ Ἐγεσταῖοι
[6, 93]	Λακεδαίμονος. (Ἀφίκετο δὲ καὶ ἡ	ἐκ	τῆς Σικελίας τριήρης τῶν Ἀθηναίων,
[6, 61]	ξυνδιαβεβλημένοι ἀπέπλεον μετὰ τῆς Σαλαμινίας	ἐκ	τῆς Σικελίας ὡς ἐς τὰς
[6, 30]	ποτε ὄψοιντο, ἐνθυμούμενοι ὅσον πλοῦν	ἐκ	τῆς σφετέρας ἀπεστέλλοντο. ~καὶ ἐν
[6, 84]	Εὐβοίᾳ, ἀλλ' ὡς δυνατωτάτους, ἵνα	ἐκ	τῆς σφετέρας ὅμοροι ὄντες τοῖσδε
[6, 103]	Ἀθηναίοις, οἳ πρότερον περιεωρῶντο, καὶ	ἐκ	τῆς Τυρσηνίας νῆες πεντηκόντοροι τρεῖς.
[6, 21]	τινα, ὅθεν ῥᾴδιαι αἱ κομιδαὶ	ἐκ	τῆς φιλίας ὧν προσέδει, ἀλλ'
[6, 10]	διὰ ξυμφορῶν ἡ ξύμβασις καὶ	ἐκ	τοῦ αἰσχίονος ἢ ἡμῖν κατ'
[6, 40]	καὶ τὴν ὑπάρχουσαν ἐλευθερίαν οὐχὶ	ἐκ	τοῦ ἀκούειν ἀφαιρεθήσεται, ἐκ δὲ
[6, 105]	ἐποίησαν. ἀναχωρησάντων δὲ τῶν Ἀθηναίων	ἐκ	τοῦ Ἄργους ταῖς ναυσὶ καὶ
[6, 18]	αὐτοὶ ἄλλων ἄρχοιμεν. καὶ οὐκ	ἐκ	τοῦ αὐτοῦ ἐπισκεπτέον ὑμῖν τοῖς
[6, 31]	εἰκὸς ἦν καὶ ἄνευ τοῦ	ἐκ	τοῦ δημοσίου μισθοῦ πάντα τινὰ
[6, 17]	κατασκευαῖς· ὅτι δὲ ἕκαστος ἢ	ἐκ	τοῦ λέγων πείθειν οἴεται ἢ
[6, 97]	ἑξακόσιοι· στάδιοι δὲ πρὶν προσμεῖξαι	ἐκ	τοῦ λειμῶνος ἐγίγνοντο αὐτοῖς οὐκ
[6, 97]	Εὐρύηλον πρὶν τοὺς Συρακοσίους αἰσθομένους	ἐκ	(τοῦ λειμῶνος καὶ τῆς ἐξετάσεως
[6, 99]	αἰεί, ᾗπερ βραχύτατον ἐγίγνετο αὐτοῖς	ἐκ	τοῦ μεγάλου λιμένος ἐπὶ τὴν
[6, 38]	οὐκ ἔννομον· ὁ δὲ νόμος	ἐκ	τοῦ μὴ δύνασθαι ὑμᾶς μᾶλλον
[6, 41]	τοσαῦτα εἰπόντος τοῦ στρατηγοῦ διελύθησαν	ἐκ	τοῦ ξυλλόγου. ~Οἱ δ' Ἀθηναῖοι
[6, 78]	Ἀθηναῖοι δεόμενοι ἂν ἐπεκαλεῖσθε, ταῦτα	ἐκ	τοῦ ὁμοίου καὶ νῦν παρακελευομένους
[6, 87]	φυλάσσεσθαι αὐτούς, καὶ ἀντεπιβουλεῦσαί ποτε	ἐκ	τοῦ ὁμοίου μεταλάβετε. ~Τοιαῦτα δὲ
[6, 56]	προειδότας, εἰ καὶ ὁποσοιοῦν τολμήσειαν,	ἐκ	τοῦ παραχρῆμα ἔχοντάς γε ὅπλα
[6, 59]	ἐπιβουλῆς καὶ ἡ ἀλόγιστος τόλμα	ἐκ	τοῦ παραχρῆμα περιδεοῦς (Ἁρμοδίῳ καὶ
[6, 73]	Ἀθηναίους πόλεμον βεβαιότερον πείθωσι ποιεῖσθαι	ἐκ	τοῦ προφανοῦς ὑπὲρ σφῶν τοὺς
[6, 104]	πλεύσεσθαι. (καὶ ὁ μὲν Γύλιππος	ἐκ	τοῦ Τάραντος ἐς τὴν Θουρίαν
[6, 9]	ἄρασθαι. καίτοι ἔγωγε καὶ τιμῶμαι	ἐκ	τοῦ τοιούτου καὶ ἧσσον ἑτέρων
[6, 53]	~καὶ καταλαμβάνουσι τὴν Σαλαμινίαν ναῦν	ἐκ	τῶν Ἀθηνῶν ἥκουσαν ἐπί τε
[6, 71]	πρὶν ἂν ἱππέας τε μεταπέμψωσιν	ἐκ	τῶν Ἀθηνῶν καὶ ἐκ τῶν
[6, 94]	καταλαμβάνουσι τούς τε ἱππέας ἥκοντας	ἐκ	τῶν Ἀθηνῶν πεντήκοντα καὶ διακοσίους
[6, 71]	μεταπέμψωσιν ἐκ τῶν Ἀθηνῶν καὶ	ἐκ	τῶν αὐτόθεν ξυμμάχων ἀγείρωσιν, ὅπως
[6, 46]	καὶ ἀργυρᾶ ξυλλέξαντες καὶ τὰ	ἐκ	τῶν ἐγγὺς πόλεων καὶ Φοινικικῶν
[6, 10]	τε ἄνδρες ἔπραξαν αὐτὰ καὶ	ἐκ	τῶν ἐναντίων) σφαλέντων δέ που
[6, 22]	πεφρυγμένας κριθάς, ἄγειν, καὶ σιτοποιοὺς	ἐκ	τῶν μυλώνων πρὸς μέρος ἠναγκασμένους
[6, 64]	ἂν ὁμοίως δυνηθέντες καὶ εἰ	ἐκ	τῶν νεῶν πρὸς παρεσκευασμένους ἐκβιβάζοιεν
[6, 25]	ὅσαι ἂν δοκῶσι, καὶ ἄλλας	ἐκ	τῶν ξυμμάχων μεταπεμπτέας εἶναι) ὁπλίταις
[6, 7]	τοῦ στρατεύματος ἄπωθεν ἐκδιδράσκουσιν οἱ	ἐκ	τῶν Ὀρνεῶν. καὶ τῇ ὑστεραίᾳ
[6, 93]	τῶν Κορινθίων βουλευόμενον ποιεῖν ὅπῃ	ἐκ	τῶν παρόντων μάλιστα καὶ τάχιστά
[6, 70]	τὴν Ἑλωρίνην ὁδὸν καὶ ὡς	ἐκ	τῶν παρόντων ξυνταξάμενοι ἔς τε
[6, 46]	φαινομένων μεγάλην τὴν ἔκπληξιν τοῖς	ἐκ	τῶν τριήρων Ἀθηναίοις παρεῖχε, καὶ
[6, 34]	λογισμὸν καταστήσαιμεν ὅτι ὁρμώμεθα μὲν	ἐκ	φιλίας χώρας φύλακες (ὑποδέχεται γὰρ
[6, 98]	οὐ πολλῷ ὕστερον αὐτοῖς ἦλθον	ἔκ	τε Ἐγέστης ἱππῆς τριακόσιοι καὶ
[6, 52]	τὸ στρατόπεδον. ~Ἐσηγγέλλετο δὲ αὐτοῖς	ἔκ	τε Καμαρίνης ὡς, εἰ ἔλθοιεν,
[6, 7]	Μακεδόνων τοὺς παρὰ σφίσι φυγάδας	ἐκακούργουν	τὴν Περδίκκου. (Λακεδαιμόνιοι δὲ πέμψαντες
[6, 2]	αὐτῶν Σικανία τότε ἡ νῆσος	ἐκαλεῖτο,	πρότερον Τρινακρία καλουμένη· οἰκοῦσι δὲ
[6, 93]	πολλῷ μᾶλλον ἐπερρώσθησαν διδάξαντος ταῦτα	ἕκαστα	αὐτοῦ καὶ νομίσαντες (παρὰ τοῦ
[6, 85]	οἰκεῖον ὅτι μὴ πιστόν· πρὸς	ἕκαστα	δὲ δεῖ ἢ ἐχθρὸν ἢ
[6, 57]	μετὰ τῶν δορυφόρων διεκόσμει ὡς	ἕκαστα	ἐχρῆν τῆς πομπῆς προϊέναι, ὁ
[6, 67]	Νικίας κατά τε ἔθνη ἐπιπαριὼν	ἕκαστα	καὶ ξύμπασι τοιάδε παρεκελεύετο. ~Πολλῇ
[6, 32]	τῆς ἀναγωγῆς οὐ κατὰ ναῦν	ἑκάστην,	ξύμπαντες δὲ ὑπὸ κήρυκος ἐποιοῦντο,
[6, 63]	ἐπέκειντο, κατά τε τὴν ἡμέραν	ἑκάστην	προϊοῦσαν ἀνεθάρσουν μᾶλλον καὶ ἐπειδὴ
[6, 17]	τρέπεσθαι· ταχὺ δ' ἂν ὡς	ἕκαστοι,	εἴ τι καθ' ἡδονὴν λέγοιτο,
[6, 44]	καὶ πρὸς Τάραντα καὶ ὡς	ἕκαστοι	ηὐπόρησαν, παρεκομίζοντο τὴν Ἰταλίαν, τῶν
[6, 46]	ἐς τὰς (ἑστιάσεις ὡς οἰκεῖα	ἕκαστοι.	καὶ πάντων ὡς ἐπὶ τὸ
[6, 77]	οἰκοῦντες. ἢ μένομεν ἕως ἂν	ἕκαστοι	κατὰ πόλεις ληφθῶμεν, εἰδότες ὅτι
[6, 30]	μὲν ἐπιχώριοι τοὺς σφετέρους αὐτῶν	ἕκαστοι	προπέμποντες, οἱ μὲν ἑταίρους, οἱ
[6, 17]	Ἕλληνες διεφάνησαν τοσοῦτοι ὄντες ὅσους	ἕκαστοι	σφᾶς αὐτοὺς ἠρίθμουν, ἀλλὰ μέγιστον
[6, 15]	διαθέντι τὰ τοῦ πολέμου ἰδίᾳ	ἕκαστοι	τοῖς ἐπιτηδεύμασιν αὐτοῦ ἀχθεσθέντες, καὶ
[6, 11]	γὰρ κἂν ἔλθοιεν ἴσως Λακεδαιμονίων	ἕκαστοι	χάριτι, ἐκείνως δ' οὐκ εἰκὸς
[6, 85]	γὰρ τοὺς ἐκεῖ ξυμμάχους ὡς	ἕκαστοι	χρήσιμοι ἐξηγούμεθα, Χίους μὲν καὶ
[6, 77]	πρὸς ἀλλήλους, τοῖς δὲ ὡς	ἑκάστοις	τι προσηνὲς λέγοντες δύνανται κακουργεῖν;
[6, 76]	ἀλλήλους στρατεύειν, τοῖς δ' ὡς	ἑκάστοις	τινὰ εἶχον αἰτίαν (εὐπρεπῆ ἐπενεγκόντες
[6, 15]	τῆς διανοίας ὧν καθ' ἓν	ἕκαστον	ἐν ὅτῳ γίγνοιτο ἔπρασσεν, ὡς
[6, 17]	χώρᾳ νομίμοις κατασκευαῖς· ὅτι δὲ	ἕκαστος	ἢ ἐκ τοῦ λέγων πείθειν
[6, 41]	μᾶλλον ὁρᾶν, ὅπως εἷς τε	ἕκαστος	καὶ ἡ ξύμπασα πόλις καλῶς
[6, 2]	ποιηταῖς τε εἴρηται καὶ ὡς	ἕκαστός	(πῃ γιγνώσκει περὶ αὐτῶν. Σικανοὶ
[6, 69]	δρόμῳ ὑστέριζον μέν, ὡς δὲ	ἕκαστός	πῃ τοῖς πλέοσι προσμείξειε καθίσταντο.
[6, 31]	ἅμα ἔριν γενέσθαι, ᾧ τις	ἕκαστος	προσετάχθη, καὶ ἐς τοὺς ἄλλους
[6, 97]	δὲ οἵ τε ἄλλοι, ὡς	ἕκαστος	τάχους εἶχε, καὶ οἱ περὶ
[6, 69]	πατρίδος μαχούμενοι καὶ τῆς ἰδίας	ἕκαστος	τὸ μὲν αὐτίκα σωτηρίας, τὸ
[6, 31]	ἐς τὰ μακρότατα προθυμηθέντος ἑνὸς	ἑκάστου	ὅπως αὐτῷ τινὶ εὐπρεπείᾳ τε
[6, 86]	ἐπιβουλεύουσι καὶ ὅταν (καιρὸν λάβωσιν	ἑκάστου,	οὐκ ἀνιᾶσιν (ἔδειξαν δὲ καὶ
[6, 91]	ἐπιφέροι· εἰκὸς γὰρ αὐτοὺς ἀκριβέστατα	ἑκάστους	τὰ σφέτερα αὐτῶν (δεινὰ ἐπισταμένους
[6, 31]	δραχμὴν τῆς ἡμέρας τῷ ναύτῃ	ἑκάστῳ	διδόντος καὶ ναῦς παρασχόντος κενὰς
[6, 42]	καὶ τρία μέρη νείμαντες ἓν	ἑκάστῳ	ἐκλήρωσαν, ἵνα μήτε ἅμα πλέοντες
[6, 31]	παρούσῃ ῥώμῃ, διὰ τὸ πλῆθος	ἑκάστων	ὧν ἑώρων, τῇ ὄψει ἀνεθάρσουν.
[6, 62]	ποιήσαντες τοῦ στρατεύματος καὶ λαχὼν	ἑκάτερος,	ἔπλεον ξύμπαντι ἐπὶ Σελινοῦντος καὶ
[6, 17]	εὐτυχὴς δοκεῖ εἶναι, ἀποχρήσασθε τῇ	ἑκατέρου	ἡμῶν (ὠφελίᾳ. καὶ τὸν ἐς
[6, 88]	μηδετέροις ἀμύνειν. καὶ οἱ πρέσβεις	ἑκατέρων	ἀπῆλθον. (Καὶ οἱ μὲν Συρακόσιοι
[6, 69]	ἀντεπῇσαν. καὶ πρῶτον μὲν αὐτῶν	ἑκατέρων	οἵ τε λιθοβόλοι καὶ σφενδονῆται
[6, 44]	ἐς τειχισμὸν ἐργαλεῖα, πλοῖα δὲ	ἑκατόν,	ἃ ἐξ ἀνάγκης μετὰ τῶν
[6, 4]	πρὶν δὲ ἀναστῆναι, ἔτεσιν ὕστερον	ἑκατὸν	ἢ αὐτοὺς οἰκίσαι, Πάμιλλον πέμψαντες
[6, 98]	Ναξίων καὶ ἄλλων τινῶν ὡς	ἑκατόν·	καὶ Ἀθηναίων ὑπῆρχον πεντήκοντα καὶ
[6, 43]	πάσαις τέσσαρσι καὶ τριάκοντα καὶ	ἑκατόν,	καὶ δυοῖν Ῥοδίοιν πεντηκοντόροιν (τούτων
[6, 43]	Μεγαρεῦσι ψιλοῖς φυγάσιν εἴκοσι καὶ	ἑκατόν,	καὶ ἱππαγωγῷ μιᾷ τριάκοντα ἀγούσῃ
[6, 31]	καὶ τριακόσιοι ἱππῆς καὶ τριήρεις	ἑκατόν,	καὶ Λεσβίων καὶ Χίων πεντήκοντα,
[6, 43]	ξυμμάχων) ὁπλίταις δὲ τοῖς ξύμπασιν	ἑκατὸν	καὶ πεντακισχιλίοις (καὶ τούτων Ἀθηναίων
[6, 5]	ἐγγύτατα πέντε καὶ τριάκοντα καὶ	ἑκατὸν	μετὰ Συρακουσῶν κτίσιν· οἰκισταὶ δὲ
[6, 4]	ἔτεσι δὲ ἐγγύτατα ὀκτὼ καὶ	ἑκατὸν	μετὰ τὴν σφετέραν οἴκισιν Γελῷοι
[6, 25]	τριήρεσι μὲν οὐκ ἔλασσον ἢ	ἑκατὸν	πλευστέα εἶναι (αὐτῶν δ' Ἀθηναίων
[6, 62]	ἐγένοντο ἐξ (αὐτῶν εἴκοσι καὶ	ἑκατὸν	τάλαντα. καὶ ἐς τοὺς τῶν
[6, 43]	πεντηκοντόροιν (τούτων Ἀττικαὶ μὲν ἦσαν	ἑκατόν,	ὧν αἱ μὲν ἑξήκοντα ταχεῖαι,
[6, 4]	Ῥηγίνων τύραννος οὐ πολλῷ ὕστερον	ἐκβαλὼν	καὶ τὴν πόλιν αὐτὸς ξυμμείκτων
[6, 64]	ἐκ τῶν νεῶν πρὸς παρεσκευασμένους	ἐκβιβάζοιεν	ἢ κατὰ γῆν ἰόντες γνωσθεῖεν
[6, 80]	(Ξυνελόντες τε λέγομεν οἱ Συρακόσιοι	ἐκδιδάσκειν	μὲν οὐδὲν ἔργον εἶναι σαφῶς
[6, 7]	νύκτα αὐλισαμένου τοῦ στρατεύματος ἄπωθεν	ἐκδιδράσκουσιν	οἱ ἐκ τῶν Ὀρνεῶν. καὶ
[6, 83]	ξυμφέροντα πράσσοντας. τήν τε γὰρ	ἐκεῖ	ἀρχὴν εἰρήκαμεν διὰ δέος ἔχειν
[6, 92]	Ἀττικὴν στρατείαν, ἵνα τά τε	ἐκεῖ	βραχεῖ μορίῳ ξυμπαραγενόμενοι μεγάλα σώσητε
[6, 11]	καθαιρεθῆναι. ἡμᾶς δ' ἂν οἱ	ἐκεῖ	Ἕλληνες μάλιστα μὲν ἐκπεπληγμένοι εἶεν
[6, 77]	ὅτι ἔχοντες παραδείγματα τῶν τ'	ἐκεῖ	Ἑλλήνων ὡς ἐδουλώθησαν οὐκ ἀμύνοντες
[6, 17]	ἱκανῶς ὡπλίσθη. τά τε οὖν	ἐκεῖ,	ἐξ ὧν ἐγὼ ἀκοῇ αἰσθάνομαι,
[6, 102]	κάτωθεν τῶν Ἀθηναίων ἀποδιωξάντων τοὺς	ἐκεῖ	ἐπανῄει, καὶ αἱ νῆες ἅμα
[6, 22]	δὲ παρ' Ἐγεσταίων, ἃ λέγεται	ἐκεῖ	ἑτοῖμα, νομίσατε καὶ λόγῳ ἂν
[6, 18]	προσεθέμεθα αὐτούς, ἀλλ' ἵνα τοῖς	ἐκεῖ	ἐχθροῖς ἡμῶν λυπηροὶ ὄντες (δεῦρο
[6, 87]	φαμὲν γὰρ ἄρχειν μὲν τῶν	ἐκεῖ,	ἵνα μὴ ὑπακούωμεν ἄλλου, ἐλευθεροῦν
[6, 84]	λυπηροὶ ὦσιν. (τὰ μὲν γὰρ	ἐκεῖ	καὶ αὐτοὶ ἀρκοῦμεν πρὸς τοὺς
[6, 18]	αὐτοὶ ἀποκνοῖμεν ἢ πρὸς τοὺς	ἐκεῖ	ξυμμάχους σκηπτόμενοι μὴ βοηθοῖμεν; οἷς
[6, 85]	οὐ χρή· καὶ γὰρ τοὺς	ἐκεῖ	ξυμμάχους ὡς ἕκαστοι χρήσιμοι ἐξηγούμεθα,
[6, 93]	τάχιστά (τις ὠφελία ἥξει τοῖς	ἐκεῖ.	ὁ δὲ δύο μὲν ναῦς
[6, 90]	καὶ Ἴβηρας καὶ ἄλλους τῶν	ἐκεῖ	ὁμολογουμένως νῦν βαρβάρων μαχιμωτάτους, τριήρεις
[6, 91]	ἀδύνατοι ἔσονται τῇ νῦν Ἀθηναίων	ἐκεῖ	(παρασκευῇ ἀντισχεῖν. καὶ εἰ αὕτη
[6, 76]	γὰρ δὴ εὔλογον τὰς μὲν	ἐκεῖ	πόλεις ἀναστάτους ποιεῖν, τὰς δὲ
[6, 34]	κατὰ τάχος βοηθεῖν καὶ τὸν	ἐκεῖ	(πόλεμον κινεῖν. ὃ δὲ μάλιστα
[6, 36]	Πελοποννησίους τε ὑπολιπόντας καὶ τὸν	ἐκεῖ	πόλεμον μήπω βεβαίως καταλελυμένους ἐπ'
[6, 18]	ἅμα ἢ τῆς Ἑλλάδος τῶν	ἐκεῖ	προσγενομένων πάσης τῷ εἰκότι ἄρξομεν,
[6, 30]	εἴρητο ἐς Κέρκυραν ξυλλέγεσθαι ὡς	ἐκεῖθεν	ἁθρόοις ἐπὶ ἄκραν Ἰαπυγίαν τὸν
[6, 94]	ναῦς. καὶ ἀποπλεύσαντες ἐς Κατάνην,	ἐκεῖθεν	δὲ ἐπισιτισάμενοι, πάσῃ τῇ στρατιᾷ
[6, 59]	καὶ παρ' Αἰαντίδην ἐς Λάμψακον,	ἐκεῖθεν	δὲ ὡς βασιλέα Δαρεῖον, ὅθεν
[6, 91]	Ἰταλία· καὶ ὃν ἄρτι κίνδυνον	ἐκεῖθεν	προεῖπον, οὐκ ἂν διὰ μακροῦ
[6, 90]	ἐπιχειρήσειν, κομίσαντες ξύμπασαν μὲν τὴν	ἐκεῖθεν	προσγενομένην δύναμιν τῶν Ἑλλήνων, πολλοὺς
[6, 90]	τι αὐτῶν, αὐτὰ τὰ προσγενόμενα	ἐκεῖθεν	χωρία ἔμελλε διαρκῆ ἄνευ τῆς
[6, 18]	οὖν τάδε μᾶλλον αὐξήσειν, ἐπ'	ἐκεῖνα	ἢν ἴωμεν, ποιώμεθα τὸν πλοῦν,
[6, 76]	ἔχειν. τῇ δὲ αὐτῇ ἰδέᾳ	ἐκεῖνά	τε ἔσχον καὶ τὰ ἐνθάδε
[6, 63]	ἐπειδὴ πλέοντές τε τὰ ἐπ'	ἐκεῖνα	τῆς Σικελίας πολὺ ἀπὸ σφῶν
[6, 80]	παράπαν τὰ πολέμια· καὶ μὴ	ἐκείνην	τὴν προμηθίαν δοκεῖν τῳ ἡμῖν
[6, 99]	δὲ ἄμεινον ἐδόκει εἶναι, ᾗ	ἐκεῖνοι	ἔμελλον ἄξειν τὸ τεῖχος καί,
[6, 63]	σφᾶς ἐπὶ Κατάνην, ἐπειδὴ οὐκ	(ἐκεῖνοι	ἐφ' ἑαυτοὺς ἔρχονται. καὶ ἱππῆς
[6, 18]	καὶ μὴ ἀντιτιθέναι ὅτι οὐδὲ	ἐκεῖνοι	ἡμῖν. οὐ γὰρ ἵνα δεῦρο
[6, 79]	ἐθέλουσι ξυγκατοικίζειν. καὶ δεινὸν εἰ	ἐκεῖνοι	μὲν τὸ ἔργον τοῦ καλοῦ
[6, 64]	τῇ πόλει, καὶ εἰ βούλονται	ἐκεῖνοι	πανδημεὶ ἐν ἡμέρᾳ ῥητῇ ἅμα
[6, 64]	τῆς Κατάνης ἥκειν ἔφη ὧν	ἐκεῖνοι	τὰ ὀνόματα ἐγίγνωσκον καὶ ἠπίσταντο
[6, 82]	ἐκείνους ἡμῖν ἢ καὶ ἡμᾶς	ἐκείνοις	ἐπιτάσσειν, πλὴν καθ' ὅσον ἐν
[6, 69]	ξυμμάχων οἱ αὐτόνομοι ξυγκτήσασθαί τε	ἐκείνοις	ἐφ' ἃ ἦλθον καὶ τὴν
[6, 88]	ὑπὸ τῶν Ἀθηναίων, ὡς καὶ	ἐκείνοις	ὁμοίως ἐπιβουλευόμενα, καὶ ἐπειδὴ ἐν
[6, 17]	καὶ μὴν οὐδ' ὁπλῖται οὔτ'	ἐκείνοις	ὅσοιπερ κομποῦνται, οὔτε οἱ ἄλλοι
[6, 49]	Σικελιώτας οὕτως ἤδη μᾶλλον καὶ	ἐκείνοις	οὐ ξυμμαχήσειν καὶ σφίσι προσιέναι
[6, 56]	Ἁρμοδίου πολλῷ δὴ μᾶλλον δι'	ἐκεῖνον	καὶ ὁ Ἀριστογείτων παρωξύνετο. καὶ
[6, 103]	πολιορκουμένων, πολλὰ ἐλέγετο πρός τε	ἐκεῖνον	καὶ πλείω ἔτι κατὰ τὴν
[6, 61]	ἐς τὴν Σικελίαν ἐπί τε	ἐκεῖνον	καὶ ὧν πέρι ἄλλων ἐμεμήνυτο.
[6, 29]	μὴ μαλακίζηται θεραπεύων ὅτι δι'	ἐκεῖνον	οἵ τ' Ἀργεῖοι ξυνεστράτευον καὶ
[6, 31]	δὴ καὶ (εὐπρεπεστάτη τῶν ἐς	ἐκεῖνον	τὸν χρόνον ἐγένετο. ἀριθμῷ δὲ
[6, 61]	ξυνωμοσίας ἐπὶ τῷ δήμῳ ἀπ'	ἐκείνου	ἐδόκει (πραχθῆναι. καὶ γάρ τις
[6, 28]	εἴη αὐτῶν ὅτι οὐ μετ'	ἐκείνου	ἐπράχθη, ἐπιλέγοντες τεκμήρια τὴν ἄλλην
[6, 61]	αὐτοῦ τε καὶ τῶν μετ'	ἐκείνου.	~Μετὰ δὲ ταῦτα οἱ λοιποὶ
[6, 61]	καὶ Ἀργείους βουλόμενοι παραμεῖναι, (δι'	ἐκείνου	νομίζοντες πεισθῆναι σφίσι ξυστρατεύειν. καὶ
[6, 89]	δυναστεύοντι δῆμος ὠνόμασται) καὶ ἀπ'	ἐκείνου	ξυμπαρέμεινεν ἡ προστασία ἡμῖν τοῦ
[6, 61]	Βοιωτούς τι πράσσοντες. ἐδόκει οὖν	ἐκείνου	πράξαντος καὶ οὐ Βοιωτῶν ἕνεκα
[6, 19]	εἶπεν· οἱ δ' Ἀθηναῖοι ἀκούσαντες	ἐκείνου	τε καὶ τῶν Ἐγεσταίων καὶ
[6, 78]	τῇ δ' ἐμῇ προφάσει τὴν	ἐκείνου	φιλίαν οὐχ ἧσσον βεβαιώσασθαι (βούλεσθαι.
[6, 90]	δυναίμεθα, Σικελιώτας καταστρεψόμενοι, μετὰ δ'	ἐκείνους	αὖθις καὶ Ἰταλιώτας, ἔπειτα καὶ
[6, 99]	προκαταλαμβάνοντες τοῖς σταυροῖς τὰς ἐφόδους,	ἐκείνους	δὲ ἂν παυομένους τοῦ ἔργου
[6, 64]	σφίσι καὶ τὰς ναῦς ἐμπρήσειν,	ἐκείνους	δὲ ῥᾳδίως τὸ στράτευμα προσβαλόντας
[6, 36]	αὐτοὺς ὅτι οὐχ ἡμεῖς ἐπ'	ἐκείνους	ἐρχόμεθα, πόλεις τοσαῦται καὶ οὕτω
[6, 82]	ἀπηλλάγημεν, οὐδὲν προσῆκον μᾶλλόν τι	ἐκείνους	ἡμῖν ἢ καὶ ἡμᾶς ἐκείνοις
[6, 56]	εὐθὺς τὰ πρὸς τοὺς δορυφόρους	ἐκείνους.	(ἦσαν δὲ οὐ πολλοὶ οἱ
[6, 63]	Συρακόσιοι (καὶ αὐτοὶ ὡς ἐπ'	ἐκείνους	ἰόντες. ἐπειδὴ γὰρ αὐτοῖς πρὸς
[6, 88]	ξυναπέστελλον αὐτοῖς πρέσβεις, ὅπως καὶ	ἐκείνους	ξυναναπείθοιεν τόν τε αὐτοῦ πόλεμον
[6, 34]	ἔσται ὁ ἀγὼν ἢ τοῦ	ἐκείνους	περαιωθῆναι τὸν Ἰόνιον, μάλιστ' ἂν
[6, 76]	οἱ μὲν σφίσιν ἀλλὰ μὴ	ἐκείνῳ	καταδουλώσεως, οἱ δ' ἐπὶ δεσπότου
[6, 103]	ἢ δυστυχίᾳ ἢ προδοσίᾳ τῇ	ἐκείνων	βλαπτόμενοι, καὶ ἄλλους ἀνθείλοντο, Ἡρακλείδην
[6, 6]	ἐκπέμψασι Πελοποννησίοις βοηθήσαντες καὶ τὴν	ἐκείνων	δύναμιν ξυγκαθέλωσιν· σῶφρον δ' εἶναι
[6, 22]	καὶ σφενδονήτας, ὅπως πρὸς τὸ	ἐκείνων	ἱππικὸν ἀντέχωσι, ναυσί τε καὶ
[6, 93]	ἄρχοντα τοῖς Συρακοσίοις ἐκέλευον μετ'	ἐκείνων	καὶ τῶν Κορινθίων βουλευόμενον ποιεῖν
[6, 89]	μὲν ἐμοῖς ἐχθροῖς δύναμιν δι'	ἐκείνων	πράξαντες, ἐμοὶ δὲ (ἀτιμίαν περιέθετε.
[6, 11]	ἔλθοιεν ἴσως Λακεδαιμονίων ἕκαστοι χάριτι,	ἐκείνως	δ' οὐκ εἰκὸς ἀρχὴν ἐπὶ
[6, 91]	τε ἐπὶ νεῶν πέμψετε τοιαύτην	ἐκεῖσε	οἵτινες αὐτερέται κομισθέντες καὶ ὁπλιτεύσουσιν
[6, 10]	ἐνθάδε ὑπολιπόντας καὶ ἑτέρους ἐπιθυμεῖν	ἐκεῖσε	πλεύσαντας δεῦρο ἐπαγαγέσθαι. (καὶ οἴεσθε
[6, 73]	ἀκούσαντες ἐψηφίσαντό τε πάντα ὡς	ἐκέλευε	καὶ στρατηγὸν αὐτόν τε εἵλοντο
[6, 93]	μὲν ναῦς τοὺς Κορινθίους ἤδη	ἐκέλευέν	οἱ πέμπειν ἐς Ἀσίνην, τὰς
[6, 51]	Καταναῖοι, τοὺς δὲ στρατηγοὺς ἐσελθόντας	ἐκέλευον,	εἴ τι βούλονται, εἰπεῖν. καὶ
[6, 51]	Ἀθηναίοις καὶ (τὸ ἄλλο στράτευμα	ἐκέλευον	ἐκ Ῥηγίου κομίζειν. μετὰ δὲ
[6, 88]	καὶ ἐς τὴν Ἔγεσταν πέμψαντες	ἐκέλευον	ἵππους σφίσιν ὡς πλείστους πέμπειν,
[6, 93]	Κλεανδρίδου προστάξαντες ἄρχοντα τοῖς Συρακοσίοις	ἐκέλευον	μετ' ἐκείνων καὶ τῶν Κορινθίων
[6, 7]	πρὸς Ἀθηναίους δεχημέρους σπονδάς, ξυμπολεμεῖν	ἐκέλευον	Περδίκκᾳ· οἱ δ' οὐκ ἤθελον.
[6, 58]	ὄψει πλασάμενος πρὸς τὴν ξυμφορὰν	ἐκέλευσεν	αὐτούς, δείξας τι χωρίον, ἀπελθεῖν
[6, 102]	ἦν καταβεβλημένα, ἐμπρῆσαι τοὺς ὑπηρέτας	ἐκέλευσεν,	ὡς ἔγνω ἀδυνάτους ἐσομένους ἐρημίᾳ
[6, 26]	ἐς χρημάτων ἅθροισιν διὰ τὴν	ἐκεχειρίαν,	ὥστε ῥᾷον πάντα ἐπορίζετο. καὶ
[6, 50]	Ἀθηναίους (ἀδεῶς ἀπιέναι. ἐπεὶ δ'	ἐκηρύχθη	καὶ κατεσκέψαντο τήν τε πόλιν
[6, 57]	σφᾶς καὶ δι' ὅνπερ πάντα	ἐκινδύνευον	ἐβούλοντο πρότερον, εἰ δύναιντο, προτιμωρήσασθαι,
[6, 67]	τοὺς μὲν ὁπλίτας πάντας ἐφ'	ἑκκαίδεκα,	ὄντας πανδημεὶ Συρακοσίους καὶ ὅσοι
[6, 8]	μετὰ δὲ τοῦτο ἡμέρᾳ πέμπτῃ	ἐκκλησία	αὖθις ἐγίγνετο, καθ' ὅτι χρὴ
[6, 9]	τοῖς Ἀθηναίοις τοιάδε. ~Ἡ μὲν	ἐκκλησία	περὶ παρασκευῆς τῆς ἡμετέρας ἥδε
[6, 88]	πρᾶξιν. καὶ ξυνέβη ἐν τῇ	ἐκκλησίᾳ	τῶν Λακεδαιμονίων τούς τε Κορινθίους
[6, 6]	ἀκούοντες οἱ Ἀθηναῖοι ἐν ταῖς	ἐκκλησίαις	τῶν τε Ἐγεσταίων πολλάκις λεγόντων
[6, 72]	τοὺς σφετέρους (αὐτῶν νεκροὺς θάψαντες	ἐκκλησίαν	ἐποίουν. καὶ παρελθὼν αὐτοῖς Ἑρμοκράτης
[6, 8]	δεήσεσθαι πέμπειν. καὶ οἱ Ἀθηναῖοι	ἐκκλησίαν	ποιήσαντες καὶ ἀκούσαντες τῶν τε
[6, 51]	(ἐν τῇ πόλει πρὸς τὴν	ἐκκλησίαν	τετραμμένων, οἱ στρατιῶται πυλίδα τινὰ
[6, 51]	ἀπέπλευσαν πάλιν ἐς Κατάνην. ~καὶ	ἐκκλησίας	γενομένης τὴν μὲν στρατιὰν οὐκ
[6, 32]	χρόνον οὐδέν, ἀλλὰ καὶ γενομένης	ἐκκλησίας	ἐλέχθησαν τοιοίδε λόγοι ἀπό τε
[6, 99]	τεῖχος ἄγοντες, τάς τε ἐλάας	ἐκκόπτοντες	τοῦ τεμένους καὶ πύργους (ξυλίνους
[6, 31]	δὲ πεζὸν καταλόγοις τε χρηστοῖς	ἐκκριθὲν	καὶ ὅπλων καὶ τῶν περὶ
[6, 100]	λογάδας καὶ τῶν ψιλῶν τινὰς	ἐκλεκτοὺς	ὡπλισμένους προύταξαν θεῖν δρόμῳ ἐξαπιναίως
[6, 2]	Σικανοῖς οἰκήσαντες ξύμπαντες μὲν Ἔλυμοι	ἐκλήθησαν,	πόλεις δ' αὐτῶν Ἔρυξ τε
[6, 42]	τρία μέρη νείμαντες ἓν ἑκάστῳ	ἐκλήρωσαν,	ἵνα μήτε ἅμα πλέοντες ἀπορῶσιν
[6, 100]	σταύρωμα· καὶ οἱ φύλακες αὐτὸ	ἐκλιπόντες	κατέφυγον ἐς τὸ προτείχισμα τὸ
[6, 2]	Ἕλληνες πολλοὶ κατὰ θάλασσαν ἐπεσέπλεον,	ἐκλιπόντες	τὰ πλείω Μοτύην καὶ Σολόεντα
[6, 82]	τὰ οἰκεῖα φθεῖραι, ὥσπερ ἡμεῖς	ἐκλιπόντες	τὴν πόλιν, δουλείαν δὲ αὐτοί
[6, 103]	τοὺς μετὰ Λαμάχου καὶ αὐτὸν	ἐκομίσαντο·	καὶ παρόντος ἤδη σφίσι παντὸς
[6, 50]	αὐτόθι ἄνδρες τὰ Συρακοσίων βουλόμενοι)	(ἐκομίσθησαν	ἐπὶ τὸν Τηρίαν ποταμόν, καὶ
[6, 36]	ἐπ' ἄλλον πόλεμον οὐκ ἐλάσσω	ἑκόντας	ἐλθεῖν, ἐπεὶ ἔγωγε ἀγαπᾶν οἴομαι
[6, 76]	νῦν πειρῶνται· ἡγεμόνες γὰρ γενόμενοι	ἑκόντων	τῶν τε Ἰώνων καὶ ὅσοι
[6, 92]	οἰκῆτε καὶ τῆς ἁπάσης Ἑλλάδος	ἑκούσης	καὶ οὐ βίᾳ, κατ' εὔνοιαν
[6, 44]	καὶ ἄλλα πλοῖα καὶ ὁλκάδες	ἑκούσιοι	ξυνηκολούθουν τῇ στρατιᾷ ἐμπορίας ἕνεκα·
[6, 9]	χρῆναι σκέψασθαι, εἰ ἄμεινόν ἐστιν	ἐκπέμπειν	τὰς ναῦς, καὶ μὴ οὕτω
[6, 6]	ξυγγενὲς καὶ ἅμα ἄποικοι τοῖς	ἐκπέμψασι	Πελοποννησίοις βοηθήσαντες καὶ τὴν ἐκείνων
[6, 11]	οἱ ἐκεῖ Ἕλληνες μάλιστα μὲν	ἐκπεπληγμένοι	εἶεν εἰ μὴ ἀφικοίμεθα, ἔπειτα
[6, 49]	(ἀπαράσκευοί τε εἰσὶ καὶ μάλιστα	ἐκπεπληγμένοι.	τὸ γὰρ πρῶτον πᾶν στράτευμα
[6, 4]	χρόνον ξυμπολιτεύσας καὶ ὑπὸ αὐτῶν	ἐκπεσὼν	καὶ Θάψον οἰκίσας αὐτὸς μὲν
[6, 4]	ὑπὸ Σαμίων καὶ ἄλλων Ἰώνων	ἐκπίπτουσιν,	(οἳ Μήδους φεύγοντες προσέβαλον Σικελίᾳ,
[6, 33]	πολὺ ἄμεινον (μᾶλλον γὰρ ἐθελήσουσιν	ἐκπλαγέντες	ἡμῖν ξυμμαχεῖν) καὶ ἢν ἄρα
[6, 33]	τόλμαν αὐτῶν καὶ δύναμιν μὴ	ἐκπλαγῇ.	οὔτε γὰρ βλάπτειν ἡμᾶς πλείω
[6, 61]	τῶν ἐχθρῶν, οἵπερ καὶ πρὶν	ἐκπλεῖν	αὐτὸν ἐπέθεντο, χαλεπῶς οἱ Ἀθηναῖοι
[6, 9]	καθ' ὅτι χρὴ ἐς Σικελίαν	ἐκπλεῖν·	ἐμοὶ μέντοι δοκεῖ καὶ περὶ
[6, 29]	ἀπελογεῖτο καὶ ἑτοῖμος ἦν πρὶν	ἐκπλεῖν	κρίνεσθαι, εἴ τι τούτων εἰργασμένος
[6, 23]	τῇ τύχῃ παραδοὺς ἐμαυτὸν βούλομαι	ἐκπλεῖν,	παρασκευῇ δὲ ἀπὸ τῶν εἰκότων
[6, 12]	ἄρχειν ἄσμενος αἱρεθεὶς παραινεῖ ὑμῖν	ἐκπλεῖν,	τὸ ἑαυτοῦ μόνον σκοπῶν, ἄλλως
[6, 24]	(στρατεύεσθαι, μάλιστ' ἂν> οὕτως ἀσφαλῶς	ἐκπλεῦσαι·	οἱ δὲ τὸ μὲν ἐπιθυμοῦν
[6, 23]	δὲ ἀπὸ τῶν εἰκότων ἀσφαλὴς	ἐκπλεῦσαι.	ταῦτα γὰρ τῇ τε ξυμπάσῃ
[6, 24]	ἔρως ἐνέπεσε τοῖς πᾶσιν ὁμοίως	ἐκπλεῦσαι·	τοῖς μὲν γὰρ πρεσβυτέροις ὡς
[6, 48]	οὐκ ἔφη χρῆναι τοσαύτῃ δυνάμει	ἐκπλεύσαντας	αἰσχρῶς καὶ ἀπράκτους ἀπελθεῖν, ἀλλ'
[6, 32]	καὶ ἐπὶ κέρως τὸ πρῶτον	ἐκπλεύσαντες	ἅμιλλαν ἤδη μέχρι Αἰγίνης ἐποιοῦντο.
[6, 31]	διάνοιαν. παρασκευὴ γὰρ αὕτη πρώτη	ἐκπλεύσασα	μιᾶς πόλεως δυνάμει Ἑλληνικῇ πολυτελεστάτη
[6, 17]	γῆν ἡμῶν ἐσβάλλειν, κἂν μὴ	ἐκπλεύσωμεν,	ἱκανοί εἰσι, τῷ δὲ ναυτικῷ
[6, 34]	τὸν Ἰόνιον, μάλιστ' ἂν αὐτοὺς	ἐκπλήξαιμεν	καὶ ἐς λογισμὸν καταστήσαιμεν ὅτι
[6, 36]	τι βούλονται τὴν πόλιν ἐς	ἔκπληξιν	καθιστάναι, ὅπως τῷ κοινῷ φόβῳ
[6, 70]	τοὺς δὲ ἀνθεστῶτας πολὺ μείζω	(ἔκπληξιν	μὴ νικωμένους παρέχειν. ὠσαμένων δὲ
[6, 46]	πανταχοῦ πολλῶν φαινομένων μεγάλην τὴν	ἔκπληξιν	τοῖς ἐκ τῶν τριήρων Ἀθηναίοις
[6, 98]	τὸν κύκλον διὰ τάχους. καὶ	ἔκπληξιν	τοῖς Συρακοσίοις παρέσχον τῷ τάχει
[6, 27]	μειζόνως ἐλάμβανον· τοῦ τε γὰρ	ἔκπλου	οἰωνὸς ἐδόκει εἶναι καὶ ἐπὶ
[6, 8]	του προσδέοιντο, ψηφισθῆναι ἐς τὸν	ἔκπλουν.	(καὶ ὁ Νικίας ἀκούσιος μὲν
[6, 104]	κατὰ τὸν Τεριναῖον κόλπον, ὃς	ἐκπνεῖ	ταύτῃ μέγας κατὰ βορέαν ἑστηκώς,
[6, 91]	τὰ ἐνθάδε χρὴ ἅμα φανερώτερον	ἐκπολεμεῖν,	ἵνα Συρακόσιοί τε νομίζοντες ὑμᾶς
[6, 77]	διιστάναι, τοὺς δὲ ξυμμάχων ἐλπίδι	ἐκπολεμοῦν	πρὸς ἀλλήλους, τοῖς δὲ ὡς
[6, 31]	τε τριηράρχων καὶ τῆς πόλεως	ἐκπονηθέν,	τοῦ μὲν δημοσίου δραχμὴν τῆς
[6, 83]	δὲ ἀνεπίφθονον τὴν προσήκουσαν σωτηρίαν	ἐκπορίζεσθαι.	καὶ νῦν τῆς ἡμετέρας ἀσφαλείας
[6, 72]	οἷς τε ὅπλα μὴ ἔστιν	ἐκπορίζοντες,	ὅπως ὡς πλεῖστοι ἔσονται, καὶ
[6, 32]	παρ' ἅπαν τὸ στράτευμα καὶ	ἐκπώμασι	χρυσοῖς τε καὶ ἀργυροῖς οἵ
[6, 46]	τά τε ἐξ αὐτῆς Ἐγέστης	ἐκπώματα	καὶ χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ ξυλλέξαντες
[6, 5]	τῆς τε Χαλκιδέων καὶ Δωρίδος	ἐκράθη,	νόμιμα δὲ τὰ Χαλκιδικὰ (ἐκράτησεν.
[6, 5]	ἐκράθη, νόμιμα δὲ τὰ Χαλκιδικὰ	(ἐκράτησεν.	Ἄκραι δὲ καὶ Κασμέναι ὑπὸ
[6, 99]	λιμένα, ἀλλ' ἔτι οἱ Συρακόσιοι	ἐκράτουν	τῶν περὶ τὴν θάλασσαν, κατὰ
[6, 59]	ὢν τῶν τε πολιτῶν πολλοὺς	ἔκτεινε	καὶ πρὸς τὰ ἔξω ἅμα
[6, 18]	ἐπιέναι. τήν τε ἀρχὴν οὕτως	ἐκτησάμεθα	καὶ ἡμεῖς καὶ ὅσοι δὴ
[6, 17]	Μῆδον ἐχθρὸν ἔχοντες τὴν ἀρχὴν	ἐκτήσαντο,	οὐκ ἄλλῳ τινὶ ἢ τῇ
[6, 4]	ἐκ Κρήτης ἐποίκους ἀγαγόντες κοινῇ	ἔκτισαν,	ἔτει πέμπτῳ καὶ τεσσαρακοστῷ μετὰ
[6, 7]	καὶ ὁ χειμὼν ἐτελεύτα, καὶ	ἕκτον	καὶ δέκατον ἔτος ἐτελεύτα τῷ
[6, 49]	καὶ κατὰ πάντα ἂν αὐτοὺς	ἐκφοβῆσαι,	τῇ τε ὄψει (πλεῖστοι γὰρ
[6, 11]	ὅπερ οἱ Ἐγεσταῖοι μάλιστα ἡμᾶς	ἐκφοβοῦσιν.	(νῦν μὲν γὰρ κἂν ἔλθοιεν
[6, 66]	μὲν τῆς πόλεως οὐδεὶς ἐξιὼν	ἐκώλυε,	πρῶτοι δὲ οἱ ἱππῆς τῶν
[6, 98]	τῶν ἱππέων· οὗτοι δὲ ὑπομένοντες	ἐκώλυον	τοὺς Ἀθηναίους λιθοφορεῖν τε (καὶ
[6, 80]	ἠμύνατε σωθῆναι, τοὺς δὲ οὐκ	ἐκωλύσατε	κακοὺς γενέσθαι; καίτοι κάλλιον τοῖς
[6, 14]	πατρίδα ὠφελήσῃ ὡς πλεῖστα ἢ	ἑκὼν	εἶναι μηδὲν βλάψῃ. ~Ὁ μὲν
[6, 99]	ἐγκάρσιον τεῖχος ἄγοντες, τάς τε	ἐλάας	ἐκκόπτοντες τοῦ τεμένους καὶ πύργους
[6, 95]	οὖσαν λείαν τῶν Λακεδαιμονίων πολλὴν	ἔλαβον,	ἣ ἐπράθη ταλάντων οὐκ ἔλασσον
[6, 98]	μὲν παρ' Ἐγεσταίων καὶ Καταναίων	ἔλαβον,	τοὺς δ' ἐπρίαντο, καὶ ξύμπαντες
[6, 97]	τῇ ἐπιγιγνομένῃ ἡμέρᾳ ἐξητάζοντο καὶ	ἔλαθον	αὐτοὺς παντὶ ἤδη τῷ στρατεύματι
[6, 51]	στρατιῶται πυλίδα τινὰ ἐνῳκοδομημένην κακῶς	ἔλαθον	διελόντες, καὶ (ἐσελθόντες ἠγόραζον ἐς
[6, 53]	ἐφοβεῖτο αἰεὶ καὶ πάντα ὑπόπτως	ἐλάμβανεν.	~Τὸ γὰρ Ἀριστογείτονος καὶ Ἁρμοδίου
[6, 61]	αὐτὸν ἐπέθεντο, χαλεπῶς οἱ Ἀθηναῖοι	ἐλάμβανον·	καὶ ἐπειδὴ τὸ τῶν Ἑρμῶν
[6, 27]	δούλων. καὶ τὸ πρᾶγμα μειζόνως	ἐλάμβανον·	τοῦ τε γὰρ ἔκπλου οἰωνὸς
[6, 88]	παρόντι, ἵνα μηδὲ τοῖς Ἀθηναίοις	ἔλασσον	δοκῶσι νεῖμαι, ἐπειδὴ καὶ ἐπικρατέστεροι
[6, 25]	δοκεῖν αὐτῷ, τριήρεσι μὲν οὐκ	ἔλασσον	ἢ ἑκατὸν πλευστέα εἶναι (αὐτῶν
[6, 1]	ἐστιν ὁλκάδι οὐ πολλῷ τινὶ	ἔλασσον	ἢ ὀκτὼ ἡμερῶν, καὶ τοσαύτη
[6, 97]	τοῦ λειμῶνος ἐγίγνοντο αὐτοῖς οὐκ	ἔλασσον	ἢ πέντε καὶ εἴκοσι. (προσπεσόντες
[6, 67]	ἐπετάξαντο ἐπὶ τῷ δεξιῷ, οὐκ	ἔλασσον	ὄντας ἢ διακοσίους καὶ χιλίους,
[6, 95]	ἔλαβον, ἣ ἐπράθη ταλάντων οὐκ	ἔλασσον	πέντε καὶ εἴκοσι. (καὶ ὁ
[6, 75]	Ἐπιπολὰς ὁρῶν, ὅπως μὴ δι'	ἐλάσσονος	εὐαποτείχιστοι ὦσιν, ἢν ἄρα σφάλλωνται,
[6, 25]	τῶν ξυμμάχων πεντακισχιλίων μὲν οὐκ	ἐλάσσοσιν,	ἢν δέ τι δύνωνται, καὶ
[6, 36]	καταλελυμένους ἐπ' ἄλλον πόλεμον οὐκ	ἐλάσσω	ἑκόντας ἐλθεῖν, ἐπεὶ ἔγωγε ἀγαπᾶν
[6, 31]	ἐς Ποτείδαιαν μετὰ Ἅγνωνος οὐκ	ἐλάσσων	ἦν· τετράκις γὰρ χίλιοι ὁπλῖται
[6, 13]	ἀπόντων, γνόντας ὅτι ἐπιθυμίᾳ μὲν	ἐλάχιστα	κατορθοῦνται, προνοίᾳ δὲ πλεῖστα, ἀλλ'
[6, 70]	τοῖς μὲν πρῶτον μαχομένοις καὶ	ἐλάχιστα	πολέμῳ ὡμιληκόσι καὶ τοῦτο ξυνεπιλαβέσθαι
[6, 23]	(χαλεπὸν δὲ ἀνθρώπους ὄντας) ὅτι	ἐλάχιστα	τῇ τύχῃ παραδοὺς ἐμαυτὸν βούλομαι
[6, 105]	ἐς τὴν Λακωνικὴν καὶ τὸ	ἐλάχιστον	μετὰ σφῶν δῃώσαντας ἀπελθεῖν οὐκ
[6, 2]	τῶν Ἐλύμων, (καὶ ὅτι ἐντεῦθεν	ἐλάχιστον	πλοῦν Καρχηδὼν Σικελίας ἀπέχει. βάρβαροι
[6, 64]	ὑπολοίπους ὄντας τῶν σφίσιν (εὔνων.	ἔλεγε	δὲ τοὺς Ἀθηναίους αὐλίζεσθαι ἀπὸ
[6, 32]	οἰόμενος εἰδέναι τὰ περὶ αὐτῶν,	ἔλεγε	καὶ παρῄνει τοιάδε. ~Ἄπιστα μὲν
[6, 19]	μεταστήσειεν αὐτούς, παρελθὼν αὐτοῖς αὖθις	ἔλεγε	τοιάδε. ~Ἐπειδὴ πάντως ὁρῶ ὑμᾶς,
[6, 75]	Καμαριναίων βουλόμενος προδιαβάλλειν τοὺς Ἀθηναίους	ἔλεγε	τοιάδε. ~Οὐ τὴν παροῦσαν δύναμιν
[6, 35]	τῷ παρόντι πιθανώτατος τοῖς πολλοῖς,	ἔλεγε	τοιάδε. ~Τοὺς μὲν Ἀθηναίους ὅστις
[6, 103]	μᾶλλον ἢ πρὶν πολιορκουμένων, πολλὰ	ἐλέγετο	πρός τε ἐκεῖνον καὶ πλείω
[6, 44]	τῶν χρημάτων εἰ ἔστιν ἃ	ἔλεγον	ἐν ταῖς Ἀθήναις οἱ ἄγγελοι.
[6, 29]	ἀπέσπευδον, ἄλλους ῥήτορας ἐνιέντες οἳ	ἔλεγον	νῦν μὲν πλεῖν αὐτὸν καὶ
[6, 86]	μὴ δοκεῖ, αὐτὸ τὸ ἔργον	ἐλέγχει.	τὸ γὰρ πρότερον ἡμᾶς ἐπηγάγεσθε
[6, 38]	δ' αὖ ὀλίγους τὰ μὲν	ἐλέγχων,	τὰ δὲ φυλάσσων, τὰ δὲ
[6, 41]	αὐτὸς δὲ (πρὸς τὰ παρόντα	ἔλεξε	τοιάδε. διαβολὰς μὲν οὐ σῶφρον
[6, 72]	καὶ ὀλίγους καὶ αὐτοκράτορας χρῆναι	ἑλέσθαι	καὶ ὀμόσαι αὐτοῖς τὸ ὅρκιον
[6, 83]	καθελόντες εἰκότως ἄρχομεν ἢ ἐπ'	ἐλευθερίᾳ	τῇ τῶνδε μᾶλλον ἢ τῶν
[6, 40]	δυναμένους κρινεῖ καὶ τὴν ὑπάρχουσαν	ἐλευθερίαν	οὐχὶ ἐκ τοῦ ἀκούειν ἀφαιρεθήσεται,
[6, 76]	κατεστρέψαντο. καὶ οὐ περὶ τῆς	ἐλευθερίας	ἄρα οὔτε οὗτοι τῶν Ἑλλήνων
[6, 20]	ἀρχὴν τὴν ἡμετέραν εἰκότως ἀντ'	ἐλευθερίας	προσδεξαμένας, (τό τε πλῆθος ὡς
[6, 69]	αὐτίκα σωτηρίας, τὸ δὲ μέλλον	ἐλευθερίας,	τῶν δ' ἐναντίων Ἀθηναῖοι μὲν
[6, 77]	αἰεὶ μεταβάλλοντες δουλοῦνται, ἀλλὰ Δωριῆς	ἐλεύθεροι	ἀπ' αὐτονόμου (τῆς Πελοποννήσου τὴν
[6, 87]	ἐκεῖ, ἵνα μὴ ὑπακούωμεν ἄλλου,	ἐλευθεροῦν	δὲ τὰ ἐνθάδε, ὅπως μὴ
[6, 84]	ἡμᾶς φησὶ δουλωσαμένους τοὺς ἐνθάδε	ἐλευθεροῦν,	ξύμφορος ἡμῖν ἀπαράσκευος ὢν καὶ
[6, 85]	φορᾷ, ἄλλους δὲ καὶ πάνυ	ἐλευθέρως	ξυμμαχοῦντας, καίπερ νησιώτας ὄντας καὶ
[6, 89]	μεγίστη ἡ πόλις ἐτύγχανε καὶ	ἐλευθερωτάτη	οὖσα καὶ ὅπερ ἐδέξατό τις,
[6, 32]	οὐδέν, ἀλλὰ καὶ γενομένης ἐκκλησίας	ἐλέχθησαν	τοιοίδε λόγοι ἀπό τε ἄλλων,
[6, 64]	ἅμα ἕῳ ἐπὶ τὸ στράτευμα	ἐλθεῖν,	αὐτοὶ μὲν ἀποκλῄσειν τοὺς παρὰ
[6, 36]	ἄλλον πόλεμον οὐκ ἐλάσσω ἑκόντας	ἐλθεῖν,	ἐπεὶ ἔγωγε ἀγαπᾶν οἴομαι αὐτοὺς
[6, 2]	τριακόσια πρὶν Ἕλληνας ἐς Σικελίαν	ἐλθεῖν·	ἔτι δὲ καὶ νῦν (τὰ
[6, 60]	(ἀδείας ἢ ἀρνηθέντι διὰ δίκης	ἐλθεῖν.	καὶ ὁ μὲν αὐτός τε
[6, 21]	τεσσάρων τῶν χειμερινῶν ἄγγελον ῥᾴδιον	ἐλθεῖν.	~ὁπλίτας τε οὖν πολλούς μοι
[6, 49]	δὲ χρονίσῃ πρὶν ἐς ὄψιν	ἐλθεῖν,	τῇ γνώμῃ ἀναθαρσοῦντας ἀνθρώπους καὶ
[6, 71]	τε ξυλλέξωνται καὶ παρ' Ἀθηναίων	ἔλθῃ,	τῶν τε πόλεών τινας προσαγάγωνται,
[6, 37]	ἐπιούσης, καὶ εἰ δὶς τοσαύτη	ἔλθοι,	πολὺ κρείσσω εἶναι, οἷς γ'
[6, 37]	ἑτέραν τοσαύτην ὅσαι Συράκουσαί εἰσιν	ἔλθοιεν	ἔχοντες καὶ ὅμορον οἰκίσαντες τὸν
[6, 37]	~εἰ δὲ δή, ὥσπερ λέγονται,	ἔλθοιεν,	ἱκανωτέραν ἡγοῦμαι Σικελίαν Πελοποννήσου διαπολεμῆσαι
[6, 11]	ἐκφοβοῦσιν. (νῦν μὲν γὰρ κἂν	ἔλθοιεν	ἴσως Λακεδαιμονίων ἕκαστοι χάριτι, ἐκείνως
[6, 35]	μὲν ὡς οὐδενὶ ἂν τρόπῳ	ἔλθοιεν	οἱ Ἀθηναῖοι οὐδ' ἀληθῆ ἐστὶν
[6, 52]	ἔκ τε Καμαρίνης ὡς, εἰ	ἔλθοιεν,	προσχωροῖεν ἄν, καὶ ὅτι Συρακόσιοι
[6, 35]	λέγει, τοῖς δέ, εἰ καὶ	ἔλθοιεν,	τί ἂν δράσειαν αὐτοὺς ὅτι
[6, 4]	καὶ τῆς ἄλλης Εὐβοίας πλῆθος	ἐλθὸν	ξυγκατενείμαντο τὴν γῆν· καὶ οἰκισταὶ
[6, 29]	καὶ μὴ κατασχεῖν τὴν ἀναγωγήν,	ἐλθόντα	δὲ κρίνεσθαι ἐν ἡμέραις ῥηταῖς,
[6, 36]	καὶ ὑποχειρίους ἡμῖν γενέσθαι ἐνθάδε	ἐλθόντας,	ἢ δειλός ἐστιν ἢ τῇ
[6, 37]	τοῖς ἡμετέροις ἐπὶ νεῶν γε	ἐλθόντας	(μέγα γὰρ τὸ καὶ αὐταῖς
[6, 2]	τοῦτο (ἔχοντος, οὕτως Ἰταλία ἐπωνομάσθη.	ἐλθόντες	δὲ ἐς τὴν Σικελίαν στρατὸς
[6, 94]	ἐδῄωσαν τούς (τε) ἀγροὺς καὶ	ἐλθόντες	ἐπὶ ἔρυμά τι τῶν Συρακοσίων
[6, 79]	ἐπεὶ οὐδὲ πρὸς ἡμᾶς μόνους	ἐλθόντες	καὶ μάχῃ περιγενόμενοι ἔπραξαν ἃ
[6, 63]	ἐφαίνοντο καὶ πρὸς τὴν Ὕβλαν	ἐλθόντες	καὶ πειράσαντες οὐχ εἷλον βίᾳ,
[6, 7]	ἀπεχώρησαν τῷ (στρατῷ ἐπ' οἴκου.	ἐλθόντων	δὲ Ἀθηναίων οὐ πολλῷ ὕστερον
[6, 23]	ἑτοῖμα εἶναι. ~ἢν γὰρ αὐτοὶ	ἔλθωμεν	ἐνθένδε μὴ ἀντίπαλον μόνον παρασκευασάμενοι,
[6, 88]	αὐτῶν τῶν Λακεδαιμονίων μεταπεμψάντων ὑπόσπονδος	ἐλθών·	ἐφοβεῖτο γὰρ αὐτοὺς διὰ τὴν
[6, 34]	Ἀθηναῖοι αὐτοῖς ἐπὶ τὴν πόλιν	ἔλθωσιν,	ὥστε τάχ' ἂν ἴσως νομίσαντες,
[6, 59]	ἔχον τόδε· ἀνδρὸς ἀριστεύσαντος ἐν	Ἑλλάδι	τῶν ἐφ' ἑαυτοῦ Ἱππίου Ἀρχεδίκην
[6, 92]	ἀσφαλῶς οἰκῆτε καὶ τῆς ἁπάσης	Ἑλλάδος	ἑκούσης καὶ οὐ βίᾳ, κατ'
[6, 18]	πλεῦσαι· καὶ ἅμα ἢ τῆς	Ἑλλάδος	τῶν ἐκεῖ προσγενομένων πάσης τῷ
[6, 12]	τῷ τῆς πόλεως κινδύνῳ ἰδίᾳ	ἐλλαμπρύνεσθαι,	νομίσατε δὲ τοὺς τοιούτους τὰ
[6, 17]	μέγιστον δὴ αὐτοὺς ἐψευσμένη ἡ	(Ἑλλὰς	μόλις ἐν τῷδε τῷ πολέμῳ
[6, 62]	τούτῳ τῷ μέρει τῆς Σικελίας	Ἑλλὰς	πόλις ἐστίν· καὶ ὡς οὐκ
[6, 69]	ἡ ἐπιστήμη ἀντέχοι, τῷ δὲ	ἐλλείποντι	αὐτῆς καὶ τὴν βούλησιν ἄκοντες
[6, 31]	προσετάχθη, καὶ ἐς τοὺς ἄλλους	Ἕλληνας	ἐπίδειξιν μᾶλλον εἰκασθῆναι τῆς δυνάμεως
[6, 2]	διέβησαν, ἔτη ἐγγὺς τριακόσια πρὶν	Ἕλληνας	ἐς Σικελίαν ἐλθεῖν· ἔτι δὲ
[6, 83]	προθυμίαν ἀπροφάσιστον παρεσχόμεθα ἐς τοὺς	Ἕλληνας,	καὶ διότι καὶ τῷ Μήδῳ
[6, 17]	ὅσοιπερ κομποῦνται, οὔτε οἱ ἄλλοι	Ἕλληνες	διεφάνησαν τοσοῦτοι ὄντες ὅσους ἕκαστοι
[6, 16]	πατρίδι καὶ ὠφελίαν. οἱ γὰρ	Ἕλληνες	καὶ ὑπὲρ δύναμιν μείζω ἡμῶν
[6, 11]	ἡμᾶς δ' ἂν οἱ ἐκεῖ	Ἕλληνες	μάλιστα μὲν ἐκπεπληγμένοι εἶεν εἰ
[6, 2]	τοὺς Σικελούς· ἐπειδὴ δὲ οἱ	Ἕλληνες	πολλοὶ κατὰ θάλασσαν ἐπεσέπλεον, ἐκλιπόντες
[6, 76]	οὗτοι τῶν Ἑλλήνων οὔθ' οἱ	Ἕλληνες	τῆς ἑαυτῶν τῷ Μήδῳ ἀντέστησαν,
[6, 20]	ἐν μιᾷ νήσῳ πολλὰς τὰς	Ἑλληνίδας.	πλὴν γὰρ Νάξου καὶ Κατάνης,
[6, 46]	ἐγγὺς πόλεων καὶ Φοινικικῶν καὶ	Ἑλληνίδων	αἰτησάμενοι ἐσέφερον ἐς τὰς (ἑστιάσεις
[6, 31]	πρώτη ἐκπλεύσασα μιᾶς πόλεως δυνάμει	Ἑλληνικῇ	πολυτελεστάτη δὴ καὶ (εὐπρεπεστάτη τῶν
[6, 90]	μετὰ (ταῦτα καὶ τοῦ ξύμπαντος	Ἑλληνικοῦ	ἄρξειν. χρήματα δὲ καὶ σῖτον,
[6, 3]	τοσοίδε Σικελίαν καὶ οὕτως ᾤκησαν.	~Ἑλλήνων	δὲ πρῶτοι Χαλκιδῆς ἐξ Εὐβοίας
[6, 72]	τε καὶ τοῖς πρώτοις τῶν	Ἑλλήνων	ἐμπειρίᾳ ἰδιώτας ὡς εἰπεῖν χειροτέχναις
[6, 40]	ἀμαθέστατοί ἐστε ὧν ἐγὼ οἶδα	Ἑλλήνων,	ἢ ἀδικώτατοι, εἰ εἰδότες τολμᾶτε.
[6, 33]	γὰρ δὴ στόλοι μεγάλοι ἢ	Ἑλλήνων	ἢ βαρβάρων πολὺ ἀπὸ τῆς
[6, 1]	τῶν ἐνοικούντων τοῦ πλήθους καὶ	Ἑλλήνων	καὶ βαρβάρων, καὶ ὅτι οὐ
[6, 6]	κατῳκίσθη ὑπὸ Γελῴων. ~Τοσαῦτα ἔθνη	Ἑλλήνων	καὶ βαρβάρων Σικελίαν ᾤκει, καὶ
[6, 87]	(αὐτά, πολὺ δὲ πλείους τῶν	Ἑλλήνων	καὶ ὠφελεῖν· ἐν παντὶ γὰρ
[6, 76]	ἐλευθερίας ἄρα οὔτε οὗτοι τῶν	Ἑλλήνων	οὔθ' οἱ Ἕλληνες τῆς ἑαυτῶν
[6, 90]	τὴν ἐκεῖθεν προσγενομένην δύναμιν τῶν	Ἑλλήνων,	πολλοὺς δὲ βαρβάρους μισθωσάμενοι καὶ
[6, 77]	ἔχοντες παραδείγματα τῶν τ' ἐκεῖ	Ἑλλήνων	ὡς ἐδουλώθησαν οὐκ ἀμύνοντες σφίσιν
[6, 18]	τοῖς αἰεὶ ἢ βαρβάροις ἢ	Ἕλλησιν	ἐπικαλουμένοις, ἐπεὶ εἴ γε ἡσυχάζοιεν
[6, 77]	οὐκ Ἴωνες τάδε εἰσὶν οὐδ'	Ἑλλησπόντιοι	καὶ νησιῶται, οἳ δεσπότην ἢ
[6, 69]	καθίσταντο. οὐ γὰρ δὴ προθυμίᾳ	ἐλλιπεῖς	ἦσαν οὐδὲ τόλμῃ οὔτ' ἐν
[6, 31]	πολεμίους παρασκευήν. εἰ γάρ τις	ἐλογίσατο	τήν τε τῆς πόλεως ἀνάλωσιν
[6, 40]	τὰς ὑμετέρας ἀγγελίας καταπλαγεῖσα καὶ	ἑλομένη	ὑμᾶς ἄρχοντας αὐθαίρετον δουλείαν ἐπιβαλεῖται,
[6, 94]	τι τῶν Συρακοσίων καὶ οὐχ	ἑλόντες	αὖθις καὶ πεζῇ καὶ ναυσὶ
[6, 101]	διὰ τοῦ ὁμαλοῦ καὶ τοῦ	ἕλους	ἐς τὸν (λιμένα τὸ περιτείχισμα.
[6, 101]	τὸ ὁμαλὸν καὶ διὰ τοῦ	ἕλους,	ᾗ πηλῶδες ἦν καὶ στεριφώτατον,
[6, 101]	τῆς πόλεως διὰ μέσου τοῦ	ἕλους,	καὶ τάφρον ἅμα παρώρυσσον, ὅπως
[6, 101]	τὸν κρημνὸν τὸν ὑπὲρ τοῦ	ἕλους,	ὃς τῶν Ἐπιπολῶν ταύτῃ πρὸς
[6, 104]	εἰσι, τῆς μὲν Σικελίας οὐκέτι	ἐλπίδα	οὐδεμίαν εἶχεν ὁ Γύλιππος, τὴν
[6, 68]	ξυμμάχων πάντα τινὰ μεγάλην τὴν	ἐλπίδα	τῆς νίκης ἔχειν, ἄλλως τε
[6, 87]	ἐπιβουλεύων διὰ τὸ ἑτοίμην ὑπεῖναι	ἐλπίδα	τῷ μὲν ἀντιτυχεῖν ἐπικουρίας ἀφ'
[6, 103]	καὶ τἆλλα προυχώρει (αὐτοῖς ἐς	ἐλπίδας.	καὶ γὰρ οἱ Συρακόσιοι πολέμῳ
[6, 77]	ἡμῶν διιστάναι, τοὺς δὲ ξυμμάχων	ἐλπίδι	ἐκπολεμοῦν πρὸς ἀλλήλους, τοῖς δὲ
[6, 31]	τῆς οἰκείας καὶ ἐπὶ μεγίστῃ	ἐλπίδι	τῶν μελλόντων πρὸς τὰ ὑπάρχοντα
[6, 30]	οἱ δὲ υἱεῖς, καὶ μετ'	ἐλπίδος	τε ἅμα ἰόντες καὶ ὀλοφυρμῶν,
[6, 78]	ἀσφαλείας, οὐκ ἀνθρωπίνης δυνάμεως βούλησιν	ἐλπίζει·	οὐ γὰρ οἷόν τε ἅμα
[6, 16]	διαπρεπεῖ τῆς Ὀλυμπίαζε θεωρίας, πρότερον	ἐλπίζοντες	αὐτὴν καταπεπολεμῆσθαι, διότι ἅρματα μὲν
[6, 20]	γὰρ Νάξου καὶ Κατάνης, ἃς	ἐλπίζω	ἡμῖν κατὰ τὸ Λεοντίνων ξυγγενὲς
[6, 15]	μάλιστα στρατηγῆσαί τε ἐπιθυμῶν καὶ	ἐλπίζων	Σικελίαν τε δι' αὐτοῦ καὶ
[6, 2]	τοῖς Σικανοῖς οἰκήσαντες ξύμπαντες μὲν	Ἔλυμοι	ἐκλήθησαν, πόλεις δ' αὐτῶν Ἔρυξ
[6, 2]	ξυμμαχίᾳ τε πίσυνοι τῇ τῶν	Ἐλύμων,	(καὶ ὅτι ἐντεῦθεν ἐλάχιστον πλοῦν
[6, 2]	Σολόεντα καὶ Πάνορμον ἐγγὺς τῶν	Ἐλύμων	ξυνοικήσαντες ἐνέμοντο, ξυμμαχίᾳ τε πίσυνοι
[6, 66]	καὶ τὴν τοῦ Ἀνάπου (γέφυραν	ἔλυσαν.	παρασκευαζομένων δὲ ἐκ μὲν τῆς
[6, 105]	(τὰς πρὸς τοὺς Λακεδαιμονίους αὐτοῖς	ἔλυσαν.	πρότερον μὲν γὰρ λῃστείαις ἐκ
[6, 60]	μετ' αὐτοῦ ὅσων μὴ κατηγορήκει	ἔλυσαν,	τοὺς δὲ καταιτιαθέντας κρίσεις ποιήσαντες
[6, 66]	αὐτοῖς, ἀναχωρήσαντες καὶ διαβάντες τὴν	Ἑλωρίνην	ὁδὸν ηὐλίσαντο. ~Τῇ δ' ὑστεραίᾳ
[6, 70]	δὲ Συρακόσιοι ἁθροισθέντες ἐς τὴν	Ἑλωρίνην	ὁδὸν καὶ ὡς ἐκ τῶν
[6, 90]	~Καὶ τὰ μὲν ἐς τὰς	ἐμὰς	διαβολὰς τοιαῦτα ξυνέβη· περὶ δὲ
[6, 23]	ὅτι ἐλάχιστα τῇ τύχῃ παραδοὺς	ἐμαυτὸν	βούλομαι ἐκπλεῖν, παρασκευῇ δὲ ἀπὸ
[6, 33]	κινδυνευούσης τῆς πόλεως, πείθων γε	ἐμαυτὸν	σαφέστερόν τι ἑτέρου εἰδὼς (λέγειν.
[6, 92]	δοκεῖν ὑμῶν εἶναι, εἰ τῇ	ἐμαυτοῦ	μετὰ τῶν πολεμιωτάτων φιλόπολίς ποτε
[6, 9]	καὶ ἧσσον ἑτέρων περὶ τῷ	ἐμαυτοῦ	σώματι ὀρρωδῶ, νομίζων ὁμοίως ἀγαθὸν
[6, 89]	(ἐξῆγον τὸν ὄχλον· οἵπερ καὶ	ἐμὲ	ἐξήλασαν. ἡμεῖς δὲ τοῦ ξύμπαντος
[6, 78]	προδιεφθαρμένου ἐμοῦ, ἔχων δὲ ξύμμαχον	ἐμὲ	καὶ οὐκ ἐρῆμος ἀγωνιεῖται· τόν
[6, 28]	αὐτὸν ἐξελάσειαν, πρῶτοι ἂν εἶναι,	ἐμεγάλυνον	καὶ ἐβόων ὡς ἐπὶ δήμου
[6, 90]	αὐτὰ τὰ προσγενόμενα ἐκεῖθεν χωρία	ἔμελλε	διαρκῆ ἄνευ τῆς ἐνθένδε προσόδου
[6, 31]	ναῦν ἀνηλώκει καὶ ὅσα ἔτι	ἔμελλεν	ἀναλώσειν, χωρὶς δ' ἃ εἰκὸς
[6, 90]	τὰ πλείω, ἤδη τῇ Πελοποννήσῳ	ἐμέλλομεν	ἐπιχειρήσειν, κομίσαντες ξύμπασαν μὲν τὴν
[6, 32]	ἐσέκειτο πάντα ἤδη ὅσα ἔχοντες	ἔμελλον	ἀνάξεσθαι, τῇ μὲν σάλπιγγι σιωπὴ
[6, 99]	ἄμεινον ἐδόκει εἶναι, ᾗ ἐκεῖνοι	ἔμελλον	ἄξειν τὸ τεῖχος καί, εἰ
[6, 8]	ἑξήκοντα (ναῦς μηνὸς μισθόν, ἃς	ἔμελλον	δεήσεσθαι πέμπειν. καὶ οἱ Ἀθηναῖοι
[6, 31]	τῷ παρόντι καιρῷ, ὡς ἤδη	ἔμελλον	μετὰ κινδύνων ἀλλήλους ἀπολιπεῖν, μᾶλλον
[6, 66]	ἐν ᾧ μάχης τε ἄρξειν	ἔμελλον	ὁπότε βούλοιντο καὶ οἱ ἱππῆς
[6, 42]	τοῦ στρατεύματος καὶ ξύνταξιν, ὥσπερ	ἔμελλον	ὁρμιεῖσθαί τε καὶ στρατοπεδεύεσθαι, οἱ
[6, 104]	καὶ Ἀμπρακιώτιδας τρεῖς προσπληρώσαντες ὕστερον	ἔμελλον	πλεύσεσθαι. (καὶ ὁ μὲν Γύλιππος
[6, 29]	βουλόμενοι ἐκ μείζονος διαβολῆς, ἣν	ἔμελλον	ῥᾷον αὐτοῦ ἀπόντος ποριεῖν, μετάπεμπτον
[6, 61]	ἐκεῖνον καὶ ὧν πέρι ἄλλων	ἐμεμήνυτο.	(εἴρητο δὲ προειπεῖν αὐτῷ ἀπολογησομένῳ
[6, 78]	τῆς ἑαυτοῦ ἅμα ἐν τῇ	ἐμῇ	μαχούμενος, τοσούτῳ δὲ καὶ ἀσφαλέστερον
[6, 17]	βεβαίως θαρσοῦσιν. ~Καὶ ταῦτα ἡ	ἐμὴ	νεότης καὶ ἄνοια παρὰ φύσιν
[6, 78]	Συρακοσίου ἔχθραν κολάσασθαι, τῇ δ'	ἐμῇ	προφάσει τὴν ἐκείνου φιλίαν οὐχ
[6, 89]	λέγων τοιάδε. ~Ἀναγκαῖον περὶ τῆς	ἐμῆς	διαβολῆς πρῶτον ἐς ὑμᾶς εἰπεῖν,
[6, 78]	δεινὸν ἡγεῖται ὑπέρ γε τῆς	ἐμῆς	κινδυνεύειν, ἐνθυμηθήτω οὐ περὶ τῆς
[6, 78]	κινδυνεύειν, ἐνθυμηθήτω οὐ περὶ τῆς	ἐμῆς	μᾶλλον, ἐν ἴσῳ δὲ καὶ
[6, 86]	ἀπιστεῖν. ἡμεῖς μέν γε οὔτε	ἐμμεῖναι	δυνατοὶ μὴ μεθ' ὑμῶν, εἴ
[6, 22]	τῶν μυλώνων πρὸς μέρος ἠναγκασμένους	ἐμμίσθους,	ἵνα, ἤν που ὑπὸ ἀπλοίας
[6, 15]	πολιτικὰ καὶ ὅτι αὐτοῦ διαβόλως	ἐμνήσθη,	καὶ μάλιστα στρατηγῆσαί τε ἐπιθυμῶν
[6, 89]	ἐχθροῖς δύναμιν δι' ἐκείνων πράξαντες,	ἐμοὶ	δὲ (ἀτιμίαν περιέθετε. καὶ διὰ
[6, 16]	τοῖς μὲν προγόνοις μου καὶ	ἐμοὶ	δόξαν φέρει ταῦτα, (τῇ δὲ
[6, 90]	ὧν ὑμῖν τε βουλευτέον καὶ	ἐμοί,	εἴ τι πλέον οἶδα, ἐσηγητέον,
[6, 9]	ὅτι χρὴ ἐς Σικελίαν ἐκπλεῖν·	ἐμοὶ	μέντοι δοκεῖ καὶ περὶ αὐτοῦ
[6, 92]	(ἐπιθυμεῖν πειραθῇ αὐτὴν ἀναλαβεῖν. οὕτως	ἐμοί	τε ἀξιῶ ὑμᾶς καὶ ἐς
[6, 33]	ἡμῖν ξυμβήσεται, καὶ (οὐκ ἀνέλπιστον	ἔμοιγε.	ὀλίγοι γὰρ δὴ στόλοι μεγάλοι
[6, 78]	τάχ' ἂν ἴσως καὶ τοῖς	ἐμοῖς	ἀγαθοῖς ποτὲ βουληθείη αὖθις φθονῆσαι.
[6, 89]	πρὸς Ἀθηναίους καταλλασσόμενοι τοῖς μὲν	ἐμοῖς	ἐχθροῖς δύναμιν δι' ἐκείνων πράξαντες,
[6, 78]	καὶ ἀσφαλέστερον ὅσῳ οὐ προδιεφθαρμένου	ἐμοῦ,	ἔχων δὲ ξύμμαχον ἐμὲ καὶ
[6, 89]	καὶ διὰ ταῦτα δικαίως ὑπ'	ἐμοῦ	πρός τε τὰ Μαντινέων καὶ
[6, 12]	ἐκ τῆς ἀρχῆς, μηδὲ τούτῳ	ἐμπαράσχητε	τῷ τῆς πόλεως κινδύνῳ ἰδίᾳ
[6, 72]	καὶ τοῖς πρώτοις τῶν Ἑλλήνων	ἐμπειρίᾳ	ἰδιώτας ὡς εἰπεῖν χειροτέχναις ἀνταγωνισαμένους.
[6, 72]	λειπόμενος καὶ κατὰ τὸν πόλεμον	ἐμπειρίᾳ	τε ἱκανὸς γενόμενος καὶ ἀνδρείᾳ
[6, 18]	δὲ αἰεὶ προσλήψεσθαί τε τὴν	ἐμπειρίαν	καὶ τὸ ἀμύνεσθαι οὐ λόγῳ
[6, 72]	δὲ ὀλίγοι τε στρατηγοὶ γένωνται	ἔμπειροι	καὶ ἐν τῷ χειμῶνι τούτῳ
[6, 36]	ἂν ἄνθρωποι δεινοὶ καὶ πολλῶν	ἔμπειροι,	ὥσπερ ἐγὼ Ἀθηναίους (ἀξιῶ, δράσειαν.
[6, 34]	πλοῦν, ἄλλως τε καὶ τοῦ	ἐμπειροτάτου	τῶν στρατηγῶν, ὡς ἐγὼ ἀκούω,
[6, 70]	ξυνεπιλαβέσθαι τοῦ φόβου, τοῖς δ'	ἐμπειροτέροις	τὰ μὲν γιγνόμενα καὶ ὥρᾳ
[6, 28]	οἱ μάλιστα τῷ Ἀλκιβιάδῃ ἀχθόμενοι	ἐμποδὼν	ὄντι σφίσι μὴ αὐτοῖς τοῦ
[6, 44]	ὁλκάδες ἑκούσιοι ξυνηκολούθουν τῇ στρατιᾷ	ἐμπορίας	ἕνεκα· ἃ τότε πάντα ἐκ
[6, 2]	ἀπολαβόντες καὶ τὰ ἐπικείμενα νησίδια	ἐμπορίας	ἕνεκεν τῆς πρὸς τοὺς Σικελούς·
[6, 31]	μεταβολῇ τις ἢ στρατιώτης ἢ	ἔμπορος	ἔχων ἔπλει, πολλὰ ἂν τάλαντα
[6, 102]	πρὸ τοῦ τείχους ἦν καταβεβλημένα,	ἐμπρῆσαι	τοὺς ὑπηρέτας ἐκέλευσεν, ὡς ἔγνω
[6, 75]	Ἀθηναίων σκηνὰς καὶ τὸ στρατόπεδον	ἐμπρήσαντες	ἀνεχώρησαν (ἐπ' οἴκου. καὶ πυνθανόμενοι
[6, 64]	παρὰ σφίσι καὶ τὰς ναῦς	ἐμπρήσειν,	ἐκείνους δὲ ῥᾳδίως τὸ στράτευμα
[6, 16]	ἡμῶν τὴν πόλιν ἐνόμισαν τῷ	ἐμῷ	διαπρεπεῖ τῆς Ὀλυμπίαζε θεωρίας, πρότερον
[6, 89]	ὑπόπτῳ μου ἀκροάσησθε. (τῶν δ'	ἐμῶν	προγόνων τὴν προξενίαν ὑμῶν κατά
[6, 46]	(φαίνεται. καὶ οἱ στρατηγοὶ εὐθὺς	ἐν	ἀθυμίᾳ ἦσαν, ὅτι αὐτοῖς τοῦτό
[6, 65]	παρασκευῆς ἦν καὶ αἱ ἡμέραι	ἐν	αἷς ξυνέθεντο ἥξειν ἐγγὺς ἦσαν,
[6, 33]	τε δι' ἀπορίαν τῶν ἐπιτηδείων	ἐν	ἀλλοτρίᾳ γῇ σφαλῶσι, τοῖς ἐπιβουλευθεῖσιν
[6, 23]	διασῶσαι. πόλιν τε νομίσαι χρὴ	ἐν	ἀλλοφύλοις καὶ πολεμίοις οἰκιοῦντας ἰέναι,
[6, 15]	καὶ (δόξῃ ὠφελήσειν. ὢν γὰρ	ἐν	ἀξιώματι ὑπὸ τῶν ἀστῶν, ταῖς
[6, 61]	τε ξένοι τοῦ Ἀλκιβιάδου οἱ	ἐν	Ἄργει κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον
[6, 62]	τὰ πρὸς Ἐγεσταίους. παραπλέοντες δ'	ἐν	ἀριστερᾷ τὴν Σικελίαν, τὸ μέρος
[6, 101]	εἷλον. καὶ μάχη ἐγένετο, καὶ	ἐν	αὐτῇ ἐνίκων οἱ Ἀθηναῖοι. καὶ
[6, 10]	ἡμῖν κατ' ἀνάγκην ἐγένετο, ἔπειτα	ἐν	αὐτῇ ταύτῃ πολλὰ τὰ ἀμφισβητούμενα
[6, 102]	κύκλον Νικίας διεκώλυσεν· ἔτυχε γὰρ	ἐν	αὐτῷ δι' ἀσθένειαν ὑπολελειμμένος. τὰς
[6, 104]	Ἡρακλείδην καὶ Εὐκλέα καὶ Τελλίαν.	~Ἐν	δὲ τούτῳ Γύλιππος ὁ Λακεδαιμόνιος
[6, 27]	οἱ μὲν ἐν παρασκευῇ ἦσαν.	~Ἐν	δὲ τούτῳ, ὅσοι Ἑρμαῖ ἦσαν
[6, 88]	ἔργῳ, ὡς ἂν δύνωνται μετριώτατα,	ἐν	δὲ τῷ παρόντι, ἵνα μηδὲ
[6, 39]	καὶ κατὰ μέρη καὶ (ξύμπαντα	ἐν	δημοκρατίᾳ ἰσομοιρεῖν. ὀλιγαρχία δὲ τῶν
[6, 65]	τὰ ἄλλα θαρσεῖν καὶ εἶναι	ἐν	διανοίᾳ καὶ ἄνευ τούτων ἰέναι
[6, 77]	οὖσαν πόλιν νῦν ἥκομεν ἀποφανοῦντες	ἐν	εἰδόσιν ὅσα ἀδικεῖ, πολὺ δὲ
[6, 1]	ὀκτὼ ἡμερῶν, καὶ τοσαύτη οὖσα	ἐν	εἰκοσισταδίῳ μάλιστα μέτρῳ τῆς θαλάσσης
[6, 59]	ἐπίγραμμα ἔχον τόδε· ἀνδρὸς ἀριστεύσαντος	ἐν	Ἑλλάδι τῶν ἐφ' ἑαυτοῦ Ἱππίου
[6, 64]	ὑπὸ νύκτα παραπλεύσαντες στρατόπεδον καταλαμβάνειν	ἐν	ἐπιτηδείῳ καθ' ἡσυχίαν, εἰδότες οὐκ
[6, 46]	τῶν χρημάτων. ἔς τε τὸ	ἐν	Ἔρυκι ἱερὸν τῆς Ἀφροδίτης ἀγαγόντες
[6, 84]	ὥσπερ τοὺς ξυγγενεῖς αὐτῶν τοὺς	ἐν	Εὐβοίᾳ, ἀλλ' ὡς δυνατωτάτους, ἵνα
[6, 76]	ξυγγενὲς κήδεσθαι, Χαλκιδέας δὲ τοὺς	ἐν	Εὐβοίᾳ, ὧν οἵδε ἄποικοί (εἰσι,
[6, 55]	ἐν τῇ Ἀθηναίων ἀκροπόλει σταθεῖσα,	ἐν	ᾗ Θεσσαλοῦ μὲν οὐδ' Ἱππάρχου
[6, 56]	περιέμενον δὲ Παναθήναια τὰ μεγάλα,	ἐν	ᾗ μόνον ἡμέρᾳ οὐχ ὕποπτον
[6, 3]	ἐξελάσας πρῶτον ἐκ τῆς νήσου	ἐν	ᾗ νῦν οὐκέτι περικλυζομένῃ ἡ
[6, 64]	καὶ εἰ βούλονται ἐκεῖνοι πανδημεὶ	ἐν	ἡμέρᾳ ῥητῇ ἅμα ἕῳ ἐπὶ
[6, 30]	παρῆσαν, ἐς τὸν Πειραιᾶ καταβάντες	ἐν	ἡμέρᾳ ῥητῇ ἅμα ἕῳ (ἐπλήρουν
[6, 29]	τὴν ἀναγωγήν, ἐλθόντα δὲ κρίνεσθαι	ἐν	ἡμέραις ῥηταῖς, βουλόμενοι ἐκ μείζονος
[6, 61]	τινα μίαν νύκτα καὶ κατέδαρθον	ἐν	Θησείῳ τῷ ἐν πόλει (ἐν
[6, 61]	τὰς Ἀθήνας· καὶ ἐπειδὴ ἐγένοντο	ἐν	Θουρίοις, οὐκέτι ξυνείποντο, ἀλλ' ἀπελθόντες
[6, 2]	ἀπὸ τοῦ Σικανοῦ ποταμοῦ τοῦ	ἐν	Ἰβηρίᾳ ὑπὸ Λιγύων ἀναστάντες. καὶ
[6, 27]	ἡ τετράγωνος ἐργασία, πολλοὶ καὶ	ἐν	ἰδίοις προθύροις καὶ ἐν ἱεροῖς)
[6, 27]	καὶ ἐν ἰδίοις προθύροις καὶ	ἐν	ἱεροῖς) μιᾷ νυκτὶ οἱ (πλεῖστοι
[6, 87]	χρήσασθε, καὶ νομίσατε μὴ πάντας	ἐν	ἴσῳ βλάπτειν (αὐτά, πολὺ δὲ
[6, 78]	οὐ περὶ τῆς ἐμῆς μᾶλλον,	ἐν	ἴσῳ δὲ καὶ τῆς ἑαυτοῦ
[6, 9]	μελλόντων κινδυνεύειν· ὡς δὲ οὔτε	ἐν	καιρῷ σπεύδετε οὔτε ῥᾴδιά ἐστι
[6, 87]	περὶ ὧν ὑποπτευόμεθα, καὶ ἔτι	ἐν	κεφαλαίοις (ὑπομνήσαντες ἀξιώσομεν πείθειν. φαμὲν
[6, 59]	Δαρείῳ δύνασθαι. καὶ αὐτῆς σῆμα	ἐν	Λαμψάκῳ ἐστὶν ἐπίγραμμα ἔχον τόδε·
[6, 16]	Λακεδαιμονίους ἐς μίαν ἡμέραν κατέστησα	ἐν	Μαντινείᾳ περὶ τῶν ἁπάντων ἀγωνίσασθαι·
[6, 39]	καὶ οἱ νέοι προθυμοῦνται, ἀδύνατα	ἐν	μεγάλῃ πόλει κατασχεῖν. ~Ἀλλ' ἔτι
[6, 16]	ὅσοι ἔν τινος λαμπρότητι προέσχον,	ἐν	μὲν τῷ καθ' αὑτοὺς βίῳ
[6, 2]	τὰ ξύμπαντα. παλαίτατοι μὲν λέγονται	ἐν	μέρει τινὶ τῆς χώρας Κύκλωπες
[6, 100]	ἄλλους Συρακοσίους κατὰ σκηνὰς ὄντας	ἐν	μεσημβρίᾳ καί τινας καὶ ἐς
[6, 20]	προσδεξαμένας, (τό τε πλῆθος ὡς	ἐν	μιᾷ νήσῳ πολλὰς τὰς Ἑλληνίδας.
[6, 28]	τὰ μυστήρια ἅμα ὡς ποιεῖται	ἐν	(οἰκίαις ἐφ' ὕβρει· ὧν καὶ
[6, 22]	τὸν δὲ καὶ αὐτόθεν σῖτον	ἐν	ὁλκάσι, πυροὺς καὶ πεφρυγμένας κριθάς,
[6, 4]	μὲν ἀρχὴν ἀπὸ Κύμης τῆς	ἐν	Ὀπικίᾳ Χαλκιδικῆς πόλεως λῃστῶν ἀφικομένων
[6, 61]	ἐν Θησείῳ τῷ ἐν πόλει	(ἐν	ὅπλοις. οἵ τε ξένοι τοῦ
[6, 74]	πρότερον καὶ τότε στασιάζοντες καὶ	ἐν	ὅπλοις ὄντες ἐπεκράτουν μὴ δέχεσθαι
[6, 56]	μόνον ἡμέρᾳ οὐχ ὕποπτον ἐγίγνετο	ἐν	ὅπλοις τῶν πολιτῶν τοὺς τὴν
[6, 7]	Ἀθηναίων πανστρατιᾷ ἐξελθόντες τοὺς μὲν	ἐν	Ὀρνεαῖς μίαν ἡμέραν ἐπολιόρκουν· ὑπὸ
[6, 15]	διανοίας ὧν καθ' ἓν ἕκαστον	ἐν	ὅτῳ γίγνοιτο ἔπρασσεν, ὡς τυραννίδος
[6, 6]	πολέμου ἅμα πρὸς τοὺς Σελινουντίους	ἐν	ὅτῳ ἐστὶν εἰσομένους. ~Καὶ οἱ
[6, 87]	πλείους τῶν Ἑλλήνων καὶ ὠφελεῖν·	ἐν	παντὶ γὰρ πᾶς χωρίῳ, καὶ
[6, 26]	πάντα ἐπορίζετο. καὶ οἱ μὲν	ἐν	παρασκευῇ ἦσαν. ~Ἐν δὲ τούτῳ,
[6, 69]	τὸ πρόθυμον εἶχον, ἔπειτα δὲ	ἐν	παρέργῳ καὶ εἴ τι ἄλλο
[6, 37]	διαφθαρῆναι, ἦ πού γε δὴ	ἐν	πάσῃ πολεμίᾳ Σικελίᾳ (ξυστήσεται γάρ)
[6, 68]	ἀγών, ἐγὼ δὲ ὅτι οὐκ	ἐν	πατρίδι, ἐξ ἧς κρατεῖν δεῖ
[6, 60]	τῷ δεσμωτηρίῳ ἦσαν καὶ οὐκ	ἐν	παύλῃ ἐφαίνετο, ἀλλὰ καθ' ἡμέραν
[6, 67]	δὲ ἥμισυ ἐπὶ ταῖς εὐναῖς	ἐν	πλαισίῳ, ἐπὶ ὀκτὼ καὶ τοῦτο
[6, 34]	δὲ ἄνδρες καὶ ἐπέρχονται καὶ	ἐν	πλῷ εὖ οἶδ' ὅτι ἤδη
[6, 61]	καὶ κατέδαρθον ἐν Θησείῳ τῷ	ἐν	πόλει (ἐν ὅπλοις. οἵ τε
[6, 35]	τῶν δὲ Συρακοσίων ὁ δῆμος	ἐν	πολλῇ πρὸς ἀλλήλους ἔριδι ἦσαν,
[6, 56]	κόρην ἐπαγγείλαντες ἥκειν κανοῦν οἴσουσαν	ἐν	πομπῇ τινί, ἀπήλασαν λέγοντες οὐδὲ
[6, 34]	εἰ τάδε προήσονται, κἂν σφεῖς	ἐν	πόνῳ εἶναι, ἐθελήσειαν ἡμῖν ἤτοι
[6, 48]	ἔχωσι, πρῶτον δὲ πείθειν Μεσσηνίους	(ἐν	πόρῳ γὰρ μάλιστα καὶ προσβολῇ
[6, 54]	βωμοῦ ἠφάνισε τοὐπίγραμμα· τοῦ δ'	ἐν	Πυθίου ἔτι καὶ νῦν δῆλόν
[6, 54]	ἀνέθηκε καὶ τὸν τοῦ Ἀπόλλωνος	ἐν	Πυθίου. καὶ τῷ μὲν ἐν
[6, 45]	τῶν κατασκόπων σαφῆ ἠγγέλλετο ὅτι	ἐν	Ῥηγίῳ αἱ νῆές εἰσι, καὶ
[6, 50]	ἐς Νάξον, τὴν ἄλλην στρατιὰν	ἐν	Ῥηγίῳ καταλιπόντες (καὶ ἕνα σφῶν
[6, 11]	μελετῶσιν. ὥστε οὐ περὶ τῶν	ἐν	Σικελίᾳ Ἐγεσταίων ἡμῖν, ἀνδρῶν βαρβάρων,
[6, 73]	ἀπαγάγωσιν αὐτοὺς ἢ πρὸς τὸ	ἐν	Σικελίᾳ στράτευμα ἧσσον ὠφελίαν ἄλλην
[6, 97]	καθορμισάμενοι· ἔστι δὲ χερσόνησος μὲν	ἐν	στενῷ ἰσθμῷ προύχουσα ἐς τὸ
[6, 50]	καὶ ξυγγένειαν· τοὺς οὖν ὄντας	ἐν	Συρακούσαις Λεοντίνων ὡς παρὰ φίλους
[6, 44]	χρημάτων εἰ ἔστιν ἃ ἔλεγον	ἐν	ταῖς Ἀθήναις οἱ ἄγγελοι. ~Τοῖς
[6, 69]	ἐν ταύτῃ τῇ μάχῃ οὔτ'	ἐν	ταῖς ἄλλαις, ἀλλὰ τῇ μὲν
[6, 54]	αἰεί τινα ἐπεμέλοντο σφῶν αὐτῶν	ἐν	ταῖς ἀρχαῖς εἶναι. καὶ ἄλλοι
[6, 6]	ἱκανά. ὧν ἀκούοντες οἱ Ἀθηναῖοι	ἐν	ταῖς ἐκκλησίαις τῶν τε Ἐγεσταίων
[6, 42]	καὶ λιμένων καὶ τῶν ἐπιτηδείων	ἐν	ταῖς καταγωγαῖς, πρός τε τἆλλα
[6, 61]	τοὺς ὁμήρους τῶν Ἀργείων τοὺς	ἐν	ταῖς νήσοις κειμένους οἱ Ἀθηναῖοι
[6, 34]	χαλεπὸν δὲ διὰ πλοῦ μῆκος	ἐν	τάξει μεῖναι, καὶ ἡμῖν ἂν
[6, 69]	ἐλλιπεῖς ἦσαν οὐδὲ τόλμῃ οὔτ'	ἐν	ταύτῃ τῇ μάχῃ οὔτ' ἐν
[6, 92]	~γίγνεσθαι δέ τι αὐτῶν καὶ	ἐν	τάχει καὶ προθυμότερον ἐν ὑμῖν
[6, 33]	καὶ τἆλλα ἕξειν. ὡς οὖν	ἐν	τάχει παρεσομένων, ὁρᾶτε ἀπὸ τῶν
[6, 91]	Πελοποννήσου, εἰ μὴ ποιήσετε τάδε	ἐν	τάχει, στρατιάν τε ἐπὶ νεῶν
[6, 88]	τῶν τε ἐφόρων καὶ τῶν	ἐν	τέλει ὄντων πρέσβεις πέμπειν ἐς
[6, 54]	Ἱππίου υἱός θῆκεν Ἀπόλλωνος Πυθίου	ἐν	τεμένει. ~ὅτι δὲ πρεσβύτατος ὢν
[6, 54]	τῶν δώδεκα θεῶν βωμὸν τὸν	ἐν	τῇ ἀγορᾷ (ἄρχων ἀνέθηκε καὶ
[6, 54]	ἐν Πυθίου. καὶ τῷ μὲν	ἐν	τῇ ἀγορᾷ προσοικοδομήσας ὕστερον ὁ
[6, 55]	τῆς τῶν τυράννων ἀδικίας ἡ	ἐν	τῇ Ἀθηναίων ἀκροπόλει σταθεῖσα, ἐν
[6, 63]	ξυνοικήσοντες σφίσιν αὐτοὶ μᾶλλον ἥκοιεν	ἐν	τῇ ἀλλοτρίᾳ ἢ Λεοντίνους ἐς
[6, 55]	τὴν τυραννίδα, εἰ Ἵππαρχος μὲν	ἐν	τῇ ἀρχῇ ὢν ἀπέθανεν, αὐτὸς
[6, 55]	(τὸν πρεσβύτατον πρῶτον γῆμαι. καὶ	ἐν	τῇ αὐτῇ στήλῃ πρῶτος γέγραπται
[6, 46]	ὁ λόγος ὅτι οὐκ εἴη	ἐν	τῇ Ἐγέστῃ τὰ χρήματα, πολλὴν
[6, 88]	τῶν (Μαντινικῶν πρᾶξιν. καὶ ξυνέβη	ἐν	τῇ ἐκκλησίᾳ τῶν Λακεδαιμονίων τούς
[6, 78]	δὲ καὶ τῆς ἑαυτοῦ ἅμα	ἐν	τῇ ἐμῇ μαχούμενος, τοσούτῳ δὲ
[6, 91]	(δεινὰ ἐπισταμένους φοβεῖσθαι. ἃ δ'	ἐν	τῇ ἐπιτειχίσει αὐτοὶ ὠφελούμενοι τοὺς
[6, 24]	σφαλεῖσαν μεγάλην δύναμιν, τοῖς δ'	ἐν	τῇ ἡλικίᾳ τῆς τε ἀπούσης
[6, 97]	μὲν ναυτικὸς στρατὸς τῶν Ἀθηναίων	ἐν	τῇ Θάψῳ διασταυρωσάμενος τὸν ἰσθμὸν
[6, 2]	εἰσὶ δὲ καὶ νῦν ἔτι	ἐν	τῇ Ἰταλίᾳ Σικελοί, καὶ ἡ
[6, 74]	ὠφελίαν ἄλλην ἐπιπέμπωσιν. ~Τὸ δ'	ἐν	τῇ Κατάνῃ στράτευμα τῶν Ἀθηναίων
[6, 42]	ξυλλόγου. ~Οἱ δ' Ἀθηναῖοι ἤδη	ἐν	τῇ Κερκύρᾳ αὐτοί τε καὶ
[6, 88]	ἐκείνοις ὁμοίως ἐπιβουλευόμενα, καὶ ἐπειδὴ	ἐν	τῇ Κορίνθῳ ἐγένοντο, λόγους ἐποιοῦντο
[6, 65]	(ηὐλίσαντο ἐπὶ τῷ Συμαίθῳ ποταμῷ	ἐν	τῇ Λεοντίνῃ. οἱ δ' Ἀθηναῖοι
[6, 75]	βούλωνται ἀμύνειν, ὁρῶντες τοὺς Ἀθηναίους	ἐν	τῇ μάχῃ εὖ πράξαντας, προσχωρῶσι
[6, 74]	τοῖς τῶν Συρακοσίων φίλοις τοῖς	ἐν	τῇ Μεσσήνῃ ξυνειδὼς τὸ μέλλον·
[6, 88]	τὸν πόλεμον, οἱ δ' Ἀθηναῖοι	ἐν	τῇ Νάξῳ ἐστρατοπεδευμένοι τὰ πρὸς
[6, 75]	ἦσαν. καὶ τοὺς Ἀθηναίους εἰδότες	ἐν	τῇ Νάξῳ χειμάζοντας ἐστράτευσαν πανδημεὶ
[6, 64]	τὰ ὀνόματα ἐγίγνωσκον καὶ ἠπίσταντο	ἐν	τῇ πόλει ἔτι ὑπολοίπους ὄντας
[6, 30]	ὅμιλος ἅπας ὡς εἰπεῖν ὁ	ἐν	τῇ πόλει καὶ ἀστῶν καὶ
[6, 64]	Ἀθηναίους αὐλίζεσθαι ἀπὸ τῶν ὅπλων	ἐν	τῇ πόλει, καὶ εἰ βούλονται
[6, 45]	χώρᾳ φρουρὰς ἐσεκόμιζον, τά τε	ἐν	τῇ πόλει ὅπλων ἐξετάσει καὶ
[6, 51]	λέγοντος τοῦ Ἀλκιβιάδου, καὶ τῶν	(ἐν	τῇ πόλει πρὸς τὴν ἐκκλησίαν
[6, 27]	τούτῳ, ὅσοι Ἑρμαῖ ἦσαν λίθινοι	ἐν	τῇ πόλει τῇ Ἀθηναίων (εἰσὶ
[6, 16]	(ἅμα ὑπονοεῖται. καὶ ὅσα αὖ	ἐν	τῇ πόλει χορηγίαις ἢ ἄλλῳ
[6, 94]	ἀρχομένῳ τοῦ ἐπιγιγνομένου θέρους οἱ	ἐν	τῇ Σικελίᾳ Ἀθηναῖοι ἄραντες ἐκ
[6, 62]	οἱ λοιποὶ τῶν Ἀθηναίων στρατηγοὶ	ἐν	τῇ Σικελίᾳ, δύο μέρη ποιήσαντες
[6, 94]	Κατάνης παρέπλευσαν ἐπὶ Μεγάρων τῶν	ἐν	τῇ Σικελίᾳ, οὓς ἐπὶ Γέλωνος
[6, 93]	καὶ τὸ παραυτίκα καὶ τοῖς	ἐν	τῇ Σικελίᾳ πέμπειν τινὰ τιμωρίαν.
[6, 44]	ποιήσειν. οἱ δὲ πρὸς τὰ	ἐν	τῇ Σικελίᾳ πράγματα ἐσκόπουν ὅτῳ
[6, 8]	τοῦ πολέμου, καὶ τἆλλα τὰ	ἐν	τῇ Σικελίᾳ (πρᾶξαι ὅπῃ ἂν
[6, 61]	θεραπεύοντες τό τε πρὸς τοὺς	ἐν	τῇ Σικελίᾳ στρατιώτας τε σφετέρους
[6, 54]	(λέγοντας. Πεισιστράτου γὰρ γηραιοῦ τελευτήσαντος	ἐν	τῇ τυραννίδι οὐχ Ἵππαρχος, ὥσπερ
[6, 17]	σῶμα ὅπλοις ἐξήρτυται οὔτε τὰ	ἐν	τῇ χώρᾳ νομίμοις κατασκευαῖς· ὅτι
[6, 45]	καὶ ἐς τὰ περιπόλια τὰ	ἐν	τῇ χώρᾳ φρουρὰς ἐσεκόμιζον, τά
[6, 49]	μάχης. εἰκὸς δὲ εἶναι καὶ	ἐν	τοῖς ἀγροῖς πολλοὺς ἀποληφθῆναι ἔξω
[6, 20]	μὲν ἴδια, τὰ δὲ καὶ	ἐν	τοῖς ἱεροῖς ἐστὶ Σελινουντίοις, Συρακοσίοις
[6, 6]	φασίν, ἐν τῷ κοινῷ καὶ	ἐν	τοῖς ἱεροῖς, καὶ τὰ τοῦ
[6, 21]	τῷ ὁμοίῳ στρατευσόμενοι καὶ ὅτε	ἐν	τοῖς τῇδε ὑπηκόοις ξύμμαχοι ἤλθετε
[6, 64]	πλεῖστον, αὐτοὶ δὲ ταῖς ναυσὶν	ἐν	τοσούτῳ ὑπὸ νύκτα παραπλεύσαντες στρατόπεδον
[6, 66]	ἀποτρεπόμενοι ἐβοήθουν ἐπὶ τὴν πόλιν.	~ἐν	τούτῳ δ' οἱ Ἀθηναῖοι, μακρᾶς
[6, 102]	ἄλλου στρατεύματος τῶν Ἀθηναίων ἀπεχώρουν.	~ἐν	τούτῳ δὲ οἱ πρὸς τὴν
[6, 99]	ἀποκλῄσεις γίγνεσθαι, καὶ ἅμα καὶ	ἐν	τούτῳ εἰ ἐπιβοηθοῖεν, μέρος ἀντιπέμπειν
[6, 101]	τὸ περιτείχισμα. καὶ οἱ Συρακόσιοι	ἐν	τούτῳ ἐξελθόντες καὶ αὐτοὶ ἀπεσταύρουν
[6, 54]	(ἀξιώσεως κατάλυσιν τῇ τυραννίδι. καὶ	ἐν	τούτῳ ὁ Ἵππαρχος ὡς αὖθις
[6, 45]	οἱ ἄγγελοι. ~Τοῖς δὲ Συρακοσίοις	ἐν	τούτῳ πολλαχόθεν τε ἤδη καὶ
[6, 84]	δύναμιν Πελοποννησίοις ἡμεῖς βλαπτοίμεθα. καὶ	ἐν	τούτῳ προσήκετε ἤδη ἡμῖν τὰ
[6, 62]	ἔσχον ἐς Ἱμέραν, ἥπερ μόνη	ἐν	τούτῳ τῷ μέρει τῆς Σικελίας
[6, 54]	βίαιον μὲν οὐδὲν ἐβούλετο δρᾶν,	ἐν	τρόπῳ δέ τινι ἀφανεῖ ὡς
[6, 95]	εἴκοσι. (καὶ ὁ Θεσπιῶν δῆμος	ἐν	τῷ αὐτῷ θέρει οὐ πολὺ
[6, 60]	τε καὶ ἀξιόλογοι ἄνθρωποι ἤδη	ἐν	τῷ δεσμωτηρίῳ ἦσαν καὶ οὐκ
[6, 66]	Συρακοσίων ἥκιστ' ἂν αὐτοὺς καὶ	ἐν	τῷ ἔργῳ καὶ πρὸ αὐτοῦ
[6, 69]	οἱ δὲ Συρακόσιοι ἀπροσδόκητοι μὲν	ἐν	τῷ καιρῷ τούτῳ ἦσαν ὡς
[6, 57]	ἡ ἑορτή, Ἱππίας μὲν ἔξω	ἐν	τῷ Κεραμεικῷ καλουμένῳ μετὰ τῶν
[6, 8]	τε τοῖς ἱεροῖς πολλὰ καὶ	ἐν	τῷ κοινῷ, ἐψηφίσαντο ναῦς ἑξήκοντα
[6, 6]	σκεψομένους εἰ ὑπάρχει, ὥσπερ φασίν,	ἐν	τῷ κοινῷ καὶ ἐν τοῖς
[6, 98]	ἑξακόσιοι ἱππῆς ξυνελέγησαν. (καὶ καταστήσαντες	ἐν	τῷ Λαβδάλῳ φυλακὴν ἐχώρουν πρὸς
[6, 75]	καὶ τὰ Μέγαρα φρούριον, καὶ	ἐν	τῷ Ὀλυμπιείῳ ἄλλο· καὶ τὴν
[6, 11]	τις καὶ μὴ κατορθώσας μὴ	ἐν	τῷ ὁμοίῳ καὶ πρὶν ἐπιχειρῆσαι
[6, 21]	αὐτῶν μέλλομεν πλεῖν καὶ οὐκ	ἐν	τῷ ὁμοίῳ στρατευσόμενοι καὶ ὅτε
[6, 16]	ἀλλ' ὥσπερ δυστυχοῦντες οὐ προσαγορευόμεθα,	ἐν	τῷ ὁμοίῳ τις ἀνεχέσθω καὶ
[6, 38]	κατορθώσωσιν· ἡμεῖς δὲ κακοί, πρὶν	ἐν	τῷ παθεῖν ὦμεν, προφυλάξασθαί (τε
[6, 62]	οὐκ ἐδέχοντο αὐτούς, (παρεκομίζοντο. καὶ	ἐν	τῷ παράπλῳ αἱροῦσιν Ὕκκαρα, πόλισμα
[6, 18]	φρόνημα, εἰ δόξομεν ὑπεριδόντες τὴν	ἐν	τῷ παρόντι ἡσυχίαν καὶ ἐπὶ
[6, 31]	ἐκ τῆς σφετέρας ἀπεστέλλοντο. ~καὶ	ἐν	τῷ παρόντι καιρῷ, ὡς ἤδη
[6, 82]	ἐκείνοις ἐπιτάσσειν, πλὴν καθ' ὅσον	ἐν	τῷ παρόντι μεῖζον ἴσχυον, (αὐτοὶ
[6, 88]	ὤν, εὔορκον δοκεῖν εἶναι σφίσιν	ἐν	τῷ παρόντι μηδετέροις ἀμύνειν. καὶ
[6, 60]	ἐτετιμώρηντο, ἡ μέντοι ἄλλη πόλις	ἐν	τῷ παρόντι περιφανῶς ὠφέλητο. ~περὶ
[6, 35]	δήμου τε προστάτης ἦν καὶ	ἐν	τῷ παρόντι πιθανώτατος τοῖς πολλοῖς,
[6, 89]	νῦν, εἴ τις καὶ τότε	ἐν	τῷ πάσχειν οὐκ εἰκότως ὠργίζετό
[6, 91]	καὶ μόνου αὐτοῦ νομίζουσι τῶν	ἐν	τῷ πολέμῳ οὐ διαπεπειρᾶσθαι. βεβαιότατα
[6, 10]	πολλῶν ἂν ἐτιμήσαντο ξυμμάχους γενέσθαι	ἐν	τῷ πρὶν (χρόνῳ. ὥστε χρὴ
[6, 67]	μὲν ἥμισυ αὐτοῖς τοῦ στρατεύματος	ἐν	τῷ πρόσθεν ἦν τεταγμένον ἐπὶ
[6, 9]	βούλοιτο ὀρθοῦσθαι. ὅμως δὲ οὔτε	ἐν	τῷ πρότερον χρόνῳ διὰ τὸ
[6, 100]	τὴν πόλιν ἀποκεχωρηκότας καὶ τοὺς	ἐν	τῷ σταυρώματι ἀμελῶς φυλάσσοντας, τριακοσίους
[6, 59]	Ἱππίας ἔτι Ἀθηναίων καὶ παυθεὶς	ἐν	τῷ τετάρτῳ ὑπὸ Λακεδαιμονίων καὶ
[6, 44]	οὐκ ἐδέχοντο, στρατόπεδόν τε κατεσκευάσαντο	ἐν	τῷ τῆς Ἀρτέμιδος ἱερῷ, οὗ
[6, 75]	~Ἐτείχιζον δὲ καὶ οἱ Συρακόσιοι	ἐν	τῷ χειμῶνι πρός τε τῇ
[6, 72]	τε στρατηγοὶ γένωνται ἔμπειροι καὶ	ἐν	τῷ χειμῶνι τούτῳ παρασκευάσωσι τὸ
[6, 18]	βουλόμεθα ἄρχειν, ἀλλ' ἀνάγκη, ἐπειδήπερ	ἐν	τῷδε καθέσταμεν, τοῖς μὲν ἐπιβουλεύειν,
[6, 17]	αὐτοὺς ἐψευσμένη ἡ (Ἑλλὰς μόλις	ἐν	τῷδε τῷ πολέμῳ ἱκανῶς ὡπλίσθη.
[6, 34]	τὸ μὲν καταφρονεῖν τοὺς ἐπιόντας	ἐν	τῶν ἔργων τῇ ἀλκῇ δείκνυσθαι,
[6, 92]	καὶ ἐν τάχει καὶ προθυμότερον	ἐν	ὑμῖν ἐστίν, ὦ Λακεδαιμόνιοι, ἐπεὶ
[6, 70]	ῥᾷον αὐτοῖς ὑπακούσεται. ~γενομένης δ'	ἐν	χερσὶ τῆς μάχης ἐπὶ πολὺ
[6, 85]	νησιώτας ὄντας καὶ εὐλήπτους, διότι	ἐν	χωρίοις ἐπικαίροις εἰσὶ περὶ τὴν
[6, 92]	(γενέσθαι. τό τε φιλόπολι οὐκ	ἐν	ᾧ ἀδικοῦμαι ἔχω, ἀλλ' ἐν
[6, 92]	ἐν ᾧ ἀδικοῦμαι ἔχω, ἀλλ'	ἐν	ᾧ ἀσφαλῶς ἐπολιτεύθην. οὐδ' ἐπὶ
[6, 18]	ἄρξομεν, ἢ κακώσομέν (γε Συρακοσίους,	ἐν	ᾧ καὶ αὐτοὶ καὶ οἱ
[6, 66]	στράτευμα ἐς χωρίον ἐπιτήδειον, καὶ	ἐν	ᾧ μάχης τε ἄρξειν ἔμελλον
[6, 55]	ὡς ἀδελφὸς νεώτερος ὢν ἠπόρησεν,	ἐν	(ᾧ οὐ πρότερον ξυνεχῶς ὡμιλήκει
[6, 61]	ἔτυχε κατὰ τὸν καιρὸν τοῦτον	ἐν	ᾧ περὶ ταῦτα ἐθορυβοῦντο μέχρι
[6, 89]	δὲ τοῦ ξύμπαντος προέστημεν, δικαιοῦντες	ἐν	ᾧ σχήματι μεγίστη ἡ πόλις
[6, 34]	χρωμένους, ὁπόσοι τ' ἐσμὲν καὶ	ἐν	ᾧ χωρίῳ, ἐξωσθῆναι ἂν τῇ
[6, 103]	οὐδεμία ἧκε, τοὺς δὲ λόγους	ἔν	τε σφίσιν αὐτοῖς ἐποιοῦντο ξυμβατικοὺς
[6, 8]	τῶν χρημάτων ὡς εἴη ἑτοῖμα	ἔν	τε τοῖς ἱεροῖς πολλὰ καὶ
[6, 24]	δὲ πολὺς ὅμιλος καὶ στρατιώτης	ἔν	τε τῷ παρόντι ἀργύριον οἴσειν
[6, 29]	οὐ δημοτικὴν παρανομίαν. ~ὁ δ'	ἔν	τε τῷ παρόντι πρὸς τὰ
[6, 16]	δὲ τοὺς τοιούτους, καὶ ὅσοι	ἔν	τινος λαμπρότητι προέσχον, ἐν μὲν
[6, 15]	καὶ τῆς διανοίας ὧν καθ'	ἓν	ἕκαστον ἐν ὅτῳ γίγνοιτο ἔπρασσεν,
[6, 42]	ἐποιήσαντο, καὶ τρία μέρη νείμαντες	ἓν	ἑκάστῳ ἐκλήρωσαν, ἵνα μήτε ἅμα
[6, 85]	ἔτι ἔσται ἰσχὺς τοσαύτη ἐς	ἓν	ξυστᾶσα εὐμεταχείριστος, οὔθ' οἵδ' ἀσθενεῖς
[6, 77]	οἳ δεσπότην ἢ Μῆδον ἢ	ἕνα	γέ τινα αἰεὶ μεταβάλλοντες δουλοῦνται,
[6, 50]	στρατιὰν ἐν Ῥηγίῳ καταλιπόντες (καὶ	ἕνα	σφῶν αὐτῶν. Ναξίων δὲ δεξαμένων
[6, 61]	ὠφέλητο. ~περὶ δὲ τοῦ Ἀλκιβιάδου	ἐναγόντων	τῶν ἐχθρῶν, οἵπερ καὶ πρὶν
[6, 32]	τῶν Ἀθηναίων, τῶν δὲ τὰ	ἐναντία	λεγόντων, καὶ Ἑρμοκράτης ὁ Ἕρμωνος
[6, 68]	αὐτῶν ἀξίας μνησθέντες ἐπέλθετε τοῖς	ἐναντίοις	προθύμως, καὶ τὴν παροῦσαν ἀνάγκην
[6, 25]	χρῆναι προφασίζεσθαι οὐδὲ διαμέλλειν, ἀλλ'	ἐναντίον	ἁπάντων ἤδη λέγειν ἥντινα αὐτῷ
[6, 89]	διάφοροί ἐσμεν (πᾶν δὲ τὸ	ἐναντιούμενον	τῷ δυναστεύοντι δῆμος ὠνόμασται) καὶ
[6, 91]	τῇ ἐπιτειχίσει αὐτοὶ ὠφελούμενοι τοὺς	ἐναντίους	κωλύσετε, πολλὰ παρεὶς τὰ (μέγιστα
[6, 15]	Κλεινίου, βουλόμενος τῷ τε Νικίᾳ	ἐναντιοῦσθαι,	ὢν καὶ ἐς τἆλλα διάφορος
[6, 69]	δὲ μέλλον ἐλευθερίας, τῶν δ'	ἐναντίων	Ἀθηναῖοι μὲν περί τε τῆς
[6, 72]	τὸ εἰκὸς κρατήσειν σφᾶς τῶν	ἐναντίων,	ἀνδρείας μὲν σφίσιν ὑπαρχούσης, εὐταξίας
[6, 11]	μὴ πρὸς τὰς τύχας τῶν	ἐναντίων	ἐπαίρεσθαι, ἀλλὰ τὰς διανοίας κρατήσαντας
[6, 10]	ἔπραξαν αὐτὰ καὶ ἐκ τῶν	ἐναντίων)	σφαλέντων δέ που ἀξιόχρεῳ δυνάμει
[6, 36]	δὲ ἀξυνεσίας, εἰ μὴ οἴονται	ἔνδηλοι	εἶναι. (οἱ γὰρ δεδιότες ἰδίᾳ
[6, 72]	καὶ οὐκ εἴα (τῷ γεγενημένῳ	ἐνδιδόναι·	τὴν μὲν γὰρ γνώμην αὐτῶν
[6, 91]	φίλοι θαρσήσουσι μᾶλλον καὶ οἱ	ἐνδοιάζοντες	ἀδεέστερον (προσίασιν. καὶ τὰ ἐνθάδε
[6, 10]	ἄλλοι τινὲς κατὰ τὰς ἠπείρους	ἐνδοιαστῶς	ἀκροῶνται. ἡμεῖς δὲ Ἐγεσταίοις δὴ
[6, 51]	φρονοῦντες, ὡς εἶδον τὸ στράτευμα	ἔνδον,	εὐθὺς περιδεεῖς γενόμενοι ὑπεξῆλθον οὐ
[6, 78]	καὶ νῦν παρακελευομένους ὅπως μηδὲν	ἐνδώσομεν	φαίνεσθαι. ἀλλ' οὔθ' ὑμεῖς νῦν
[6, 56]	μὴ ἀξίαν εἶναι. (χαλεπῶς δὲ	ἐνεγκόντος	τοῦ Ἁρμοδίου πολλῷ δὴ μᾶλλον
[6, 20]	Συράκουσαι. (πολλοὶ μὲν γὰρ ὁπλῖται	ἔνεισι	καὶ τοξόται καὶ ἀκοντισταί, πολλαὶ
[6, 44]	ἑκούσιοι ξυνηκολούθουν τῇ στρατιᾷ ἐμπορίας	ἕνεκα·	ἃ τότε πάντα ἐκ τῆς
[6, 61]	ἐκείνου πράξαντος καὶ οὐ Βοιωτῶν	ἕνεκα	ἀπὸ ξυνθήματος ἥκειν, καὶ εἰ
[6, 56]	οὐ πολλοὶ οἱ ξυνομωμοκότες ἀσφαλείας	ἕνεκα·	ἤλπιζον γὰρ καὶ τοὺς μὴ
[6, 83]	καὶ νῦν τῆς ἡμετέρας ἀσφαλείας	ἕνεκα	καὶ ἐνθάδε (παρόντες ὁρῶμεν καὶ
[6, 78]	ἵνα σωφρονισθῶμεν βούλεται, περιγενέσθαι δὲ	ἕνεκα	τῆς αὑτοῦ ἀσφαλείας, οὐκ ἀνθρωπίνης
[6, 53]	ἐς ἀπολογίαν ὧν ἡ πόλις	ἐνεκάλει,	καὶ ἐπ' ἄλλους τινὰς τῶν
[6, 2]	καὶ τὰ ἐπικείμενα νησίδια ἐμπορίας	ἕνεκεν	τῆς πρὸς τοὺς Σικελούς· ἐπειδὴ
[6, 2]	Πάνορμον ἐγγὺς τῶν Ἐλύμων ξυνοικήσαντες	ἐνέμοντο,	ξυμμαχίᾳ τε πίσυνοι τῇ τῶν
[6, 24]	καὶ πολλὴ ἔσεσθαι. καὶ ἔρως	ἐνέπεσε	τοῖς πᾶσιν ὁμοίως ἐκπλεῦσαι· τοῖς
[6, 94]	ἀναβάντες ἐδῄουν καὶ τὸν σῖτον	ἐνεπίμπρασαν,	καὶ τῶν Συρακοσίων περιτυχόντες τισὶν
[6, 15]	οἱ δέ τινες καὶ ἀντέλεγον.	ἐνῆγε	δὲ προθυμότατα τὴν στρατείαν Ἀλκιβιάδης
[6, 89]	Ἀργείων τραπομένου καὶ ὅσα ἄλλα	ἐνηντιούμην	ὑμῖν ἐβλάπτεσθε· καὶ νῦν, εἴ
[6, 50]	αὐτοὺς οἱ Καταναῖοι οὐκ ἐδέχοντο	(ἐνῆσαν	γὰρ αὐτόθι ἄνδρες τὰ Συρακοσίων
[6, 45]	ἔς τε τοὺς Σικελοὺς περιέπεμπον,	ἔνθα	μὲν φύλακας, πρὸς δὲ τοὺς
[6, 83]	διὰ δέος ἔχειν καὶ τὰ	ἐνθάδε	διὰ τὸ αὐτὸ ἥκειν μετὰ
[6, 12]	καὶ ταῦτα ὑπὲρ ἡμῶν δίκαιον	ἐνθάδε	εἶναι ἀναλοῦν, καὶ μὴ ὑπὲρ
[6, 84]	ἀλόγως ἡμᾶς φησὶ δουλωσαμένους τοὺς	ἐνθάδε	ἐλευθεροῦν, ξύμφορος ἡμῖν ἀπαράσκευος ὢν
[6, 36]	φρονῆσαι καὶ ὑποχειρίους ἡμῖν γενέσθαι	ἐνθάδε	ἐλθόντας, ἢ δειλός ἐστιν ἢ
[6, 11]	τάχιστ' ἂν ὑπεριδόντες (μετὰ τῶν	ἐνθάδε	ἐπιθοῖντο. ὅπερ νῦν ὑμεῖς ὦ
[6, 84]	χρήματα μόνον φέρων, τὰ δὲ	ἐνθάδε	καὶ Λεοντῖνοι καὶ οἱ ἄλλοι
[6, 76]	πόλεις ἀναστάτους ποιεῖν, τὰς δὲ	ἐνθάδε	κατοικίζειν, καὶ Λεοντίνων μὲν Χαλκιδέων
[6, 76]	ἐκεῖνά τε ἔσχον καὶ τὰ	ἐνθάδε	νῦν πειρῶνται· ἡγεμόνες γὰρ γενόμενοι
[6, 87]	ὑπακούωμεν ἄλλου, ἐλευθεροῦν δὲ τὰ	ἐνθάδε,	ὅπως μὴ ὑπ' αὐτῶν βλαπτώμεθα,
[6, 17]	μίσει ξυνεπιθήσονται αὐτοῖς) καὶ τὰ	ἐνθάδε	οὐκ (ἐπικωλύσει, ἢν ὑμεῖς ὀρθῶς
[6, 85]	γίγνεσθαι. καὶ ἡμᾶς τοῦτο ὠφελεῖ	ἐνθάδε,	οὐκ ἢν τοὺς φίλους κακώσωμεν,
[6, 83]	τῆς ἡμετέρας ἀσφαλείας ἕνεκα καὶ	ἐνθάδε	(παρόντες ὁρῶμεν καὶ ὑμῖν ταὐτὰ
[6, 13]	μεταχειρίσαι. ~Οὓς ἐγὼ ὁρῶν νῦν	ἐνθάδε	τῷ αὐτῷ ἀνδρὶ παρακελευστοὺς καθημένους
[6, 87]	καὶ νῦν καὶ πρότερον τοῖς	ἐνθάδε	ὑμῶν ἀδικουμένοις οὐκ ἄκλητοι, (παρακληθέντες
[6, 10]	~Φημὶ γὰρ ὑμᾶς πολεμίους πολλοὺς	ἐνθάδε	ὑπολιπόντας καὶ ἑτέρους ἐπιθυμεῖν ἐκεῖσε
[6, 91]	ἐνδοιάζοντες ἀδεέστερον (προσίασιν. καὶ τὰ	ἐνθάδε	χρὴ ἅμα φανερώτερον ἐκπολεμεῖν, ἵνα
[6, 32]	οἱ μὲν ἐς τὴν Κέρκυραν,	ἔνθαπερ	καὶ τὸ ἄλλο στράτευμα τῶν
[6, 38]	εὖ οἶδ' ὅτι σῴζουσι, καὶ	ἐνθένδε	(ἄνδρες οὔτε ὄντα οὔτε ἂν
[6, 23]	εἶναι. ~ἢν γὰρ αὐτοὶ ἔλθωμεν	ἐνθένδε	μὴ ἀντίπαλον μόνον παρασκευασάμενοι, πλήν
[6, 90]	χωρία ἔμελλε διαρκῆ ἄνευ τῆς	ἐνθένδε	προσόδου παρέξειν. ~τοιαῦτα μὲν περὶ
[6, 10]	ὀνόματι σπονδαὶ ἔσονται (οὕτω γὰρ	ἐνθένδε	τε ἄνδρες ἔπραξαν αὐτὰ καὶ
[6, 78]	ὑπέρ γε τῆς ἐμῆς κινδυνεύειν,	ἐνθυμηθήτω	οὐ περὶ τῆς ἐμῆς μᾶλλον,
[6, 30]	τοὺς δ' εἴ ποτε ὄψοιντο,	ἐνθυμούμενοι	ὅσον πλοῦν ἐκ τῆς σφετέρας
[6, 60]	ὢν μετὰ Μήδων ἐστράτευσεν. ~Ὧν	ἐνθυμούμενος	ὁ δῆμος ὁ τῶν Ἀθηναίων,
[6, 54]	ἄλλοι τε αὐτῶν ἦρξαν τὴν	ἐνιαύσιον	Ἀθηναίοις ἀρχὴν καὶ Πεισίστρατος ὁ
[6, 29]	ἀπέτρεπον καὶ ἀπέσπευδον, ἄλλους ῥήτορας	ἐνιέντες	οἳ ἔλεγον νῦν μὲν πλεῖν
[6, 16]	ὅσα οὐδείς πω ἰδιώτης πρότερον,	ἐνίκησα	δὲ καὶ δεύτερος καὶ τέταρτος
[6, 101]	μάχη ἐγένετο, καὶ ἐν αὐτῇ	ἐνίκων	οἱ Ἀθηναῖοι. καὶ τῶν Συρακοσίων
[6, 38]	πότερον ἄρχειν ἤδη; ἀλλ' οὐκ	ἔννομον·	ὁ δὲ νόμος ἐκ τοῦ
[6, 2]	δὲ μετ' αὐτοὺς πρῶτοι φαίνονται	ἐνοικισάμενοι,	ὡς μὲν αὐτοί φασι, καὶ
[6, 33]	κατώρθωσαν. οὔτε γὰρ πλείους τῶν	ἐνοικούντων	καὶ ἀστυγειτόνων ἔρχονται (πάντα γὰρ
[6, 1]	μεγέθους τῆς νήσου καὶ τῶν	ἐνοικούντων	τοῦ πλήθους καὶ Ἑλλήνων καὶ
[6, 89]	δήμῳ προσεκείμην μᾶλλον, χείρω με	ἐνόμιζε,	μηδ' οὕτως ἡγήσηται (ὀρθῶς ἄχθεσθαι.
[6, 103]	οἱ Συρακόσιοι πολέμῳ μὲν οὐκέτι	ἐνόμιζον	ἂν περιγενέσθαι, ὡς αὐτοῖς οὐδὲ
[6, 57]	εὐπρόσοδος ὁ Ἱππίας) ἔδεισαν καὶ	ἐνόμισαν	μεμηνῦσθαί τε καὶ ὅσον οὐκ
[6, 16]	δύναμιν μείζω ἡμῶν τὴν πόλιν	ἐνόμισαν	τῷ ἐμῷ διαπρεπεῖ τῆς Ὀλυμπίαζε
[6, 34]	γε ἢ φανερῶς ἢ ἐξ	ἑνός	γέ του τρόπου ἀμῦναι. δυνατοὶ
[6, 31]	καὶ ἐς τὰ μακρότατα προθυμηθέντος	ἑνὸς	ἑκάστου ὅπως αὐτῷ τινὶ εὐπρεπείᾳ
[6, 60]	τε καὶ πλείους ἔτι ξυλλαμβάνειν,	ἐνταῦθα	ἀναπείθεται εἷς τῶν δεδεμένων, ὅσπερ
[6, 2]	κατενεχθέντες. Σικελοὶ δ' ἐξ Ἰταλίας	(ἐνταῦθα	γὰρ ᾤκουν) διέβησαν ἐς Σικελίαν,
[6, 44]	(Ῥήγιον τῆς Ἰταλίας ἀκρωτήριον. καὶ	ἐνταῦθα	ἤδη ἡθροίζοντο, καὶ ἔξω τῆς
[6, 101]	τῶν ἱππέων αὐτοῖς οἱ πολλοὶ	ἐνταῦθα)	ὁμόσε χωροῦσι τοῖς τριακοσίοις τούτοις,
[6, 90]	μὲν βίᾳ λαβόντες, τὰς δ'	ἐντειχισάμενοι,	ῥᾳδίως ἠλπίζομεν καταπολεμήσειν καὶ μετὰ
[6, 45]	ἐξετάσει καὶ ἵππων ἐσκόπουν εἰ	ἐντελῆ	ἐστί, καὶ τἆλλα ὡς ἐπὶ
[6, 16]	ὦ Ἀθηναῖοι, ἄρχειν (ἀνάγκη γὰρ	ἐντεῦθεν	ἄρξασθαι, ἐπειδή μου Νικίας καθήψατο)
[6, 2]	τῇ τῶν Ἐλύμων, (καὶ ὅτι	ἐντεῦθεν	ἐλάχιστον πλοῦν Καρχηδὼν Σικελίας ἀπέχει.
[6, 4]	δὲ Ἀντίφημος ἐκ Ῥόδου καὶ	Ἔντιμος	ἐκ Κρήτης ἐποίκους ἀγαγόντες κοινῇ
[6, 100]	αὐτοῖς ξυνεσέπεσον οἱ διώκοντες, καὶ	ἐντὸς	γενόμενοι βίᾳ ἐξεκρούσθησαν πάλιν ὑπὸ
[6, 3]	οὐκέτι περικλυζομένῃ ἡ πόλις ἡ	ἐντός	ἐστιν· ὕστερον δὲ χρόνῳ καὶ
[6, 75]	τε τῇ πόλει, τὸν Τεμενίτην	ἐντὸς	ποιησάμενοι, τεῖχος παρὰ πᾶν τὸ
[6, 67]	ἐφορῶντας παραγίγνεσθαι. καὶ τοὺς σκευοφόρους	ἐντὸς	(τούτων τῶν ἐπιτάκτων ἐποιήσαντο. οἱ
[6, 51]	τετραμμένων, οἱ στρατιῶται πυλίδα τινὰ	ἐνῳκοδομημένην	κακῶς ἔλαθον διελόντες, καὶ (ἐσελθόντες
[6, 44]	ἐργαλεῖα, πλοῖα δὲ ἑκατόν, ἃ	ἐξ	ἀνάγκης μετὰ τῶν ὁλκάδων ξυνέπλει·
[6, 96]	πρότερον, ὧν ἦρχε Διόμιλος φυγὰς	ἐξ	Ἄνδρου, ὅπως τῶν τε Ἐπιπολῶν
[6, 46]	ποιούμενοι τῶν τριηριτῶν τά τε	ἐξ	αὐτῆς Ἐγέστης ἐκπώματα καὶ χρυσᾶ
[6, 62]	καὶ τἀνδράποδα ἀπέδοσαν, καὶ ἐγένοντο	ἐξ	(αὐτῶν εἴκοσι καὶ ἑκατὸν τάλαντα.
[6, 34]	κρύφα γε ἢ φανερῶς ἢ	ἐξ	ἑνός γέ του τρόπου ἀμῦναι.
[6, 3]	ᾤκησαν. ~Ἑλλήνων δὲ πρῶτοι Χαλκιδῆς	ἐξ	Εὐβοίας πλεύσαντες μετὰ Θουκλέους οἰκιστοῦ
[6, 50]	καὶ τὰ περὶ τὴν χώραν	ἐξ	ἧς αὐτοῖς ὁρμωμένοις πολεμητέα ἦν,
[6, 68]	δὲ ὅτι οὐκ ἐν πατρίδι,	ἐξ	ἧς κρατεῖν δεῖ ἢ μὴ
[6, 21]	ἀλλ' ἐς ἀλλοτρίαν πᾶσαν ἀπαρτήσοντες,	ἐξ	ἧς μηνῶν οὐδὲ τεσσάρων τῶν
[6, 2]	ἀπ' (αὐτῆς κατενεχθέντες. Σικελοὶ δ'	ἐξ	Ἰταλίας (ἐνταῦθα γὰρ ᾤκουν) διέβησαν
[6, 16]	Μαντινείᾳ περὶ τῶν ἁπάντων ἀγωνίσασθαι·	ἐξ	οὗ καὶ περιγενόμενοι τῇ μάχῃ
[6, 62]	ἀνδράποδα ἄγουσαι. (Νικίας δὲ εὐθὺς	ἐξ	Ὑκκάρων ἐπὶ Ἐγέστης παραπλεύσας, καὶ
[6, 36]	σκοποῦντες λογιεῖσθε τὰ εἰκότα, ἀλλ'	ἐξ	ὧν ἂν ἄνθρωποι δεινοὶ καὶ
[6, 17]	ὡπλίσθη. τά τε οὖν ἐκεῖ,	ἐξ	ὧν ἐγὼ ἀκοῇ αἰσθάνομαι, τοιαῦτα
[6, 83]	ὑμῖν ταὐτὰ ξυμφέροντα. ἀποφαίνομεν δὲ	ἐξ	ὧν οἵδε τε διαβάλλουσι καὶ
[6, 36]	δὲ ἢν εὖ βουλεύησθε, οὐκ	ἐξ	ὧν οὗτοι ἀγγέλλουσι σκοποῦντες λογιεῖσθε
[6, 97]	καλούμενον, ὃς ἀπέχει τῶν Ἐπιπολῶν	ἓξ	ἢ ἑπτὰ σταδίους, καὶ τοὺς
[6, 101]	αὐτός τε καὶ πέντε ἢ	ἓξ	τῶν μετ' αὐτοῦ. καὶ τούτους
[6, 31]	ἐκ τῆς πόλεως τὰ πάντα	ἐξαγόμενα.	καὶ ὁ στόλος οὐχ ἧσσον
[6, 98]	ἐπρίαντο, καὶ ξύμπαντες πεντήκοντα καὶ	ἑξακόσιοι	ἱππῆς ξυνελέγησαν. (καὶ καταστήσαντες ἐν
[6, 97]	καὶ οἱ περὶ τὸν Διόμιλον	ἑξακόσιοι·	στάδιοι δὲ πρὶν προσμεῖξαι ἐκ
[6, 7]	πολλῷ ὕστερον ναυσὶ τριάκοντα καὶ	ἑξακοσίοις	ὁπλίταις, οἱ Ἀργεῖοι μετὰ τῶν
[6, 96]	ἐξέτασίν τε ὅπλων ἐποιοῦντο καὶ	ἑξακοσίους	λογάδας τῶν ὁπλιτῶν ἐξέκριναν πρότερον,
[6, 100]	ἐκλεκτοὺς ὡπλισμένους προύταξαν θεῖν δρόμῳ	ἐξαπιναίως	πρὸς τὸ ὑποτείχισμα, ἡ δ'
[6, 31]	καὶ ναυσὶ καὶ πεζῷ ἅμα	ἐξαρτυθείς,	τὸ μὲν ναυτικὸν μεγάλαις δαπάναις
[6, 65]	οἵ τε Ἀθηναῖοι ἅμα ἕῳ	ἐξέβαινον	ἐς τὸ κατὰ τὸ Ὀλυμπιεῖον
[6, 18]	λόγῳ ἀλλ' ἔργῳ μᾶλλον ξύνηθες	ἕξειν.	(παράπαν τε γιγνώσκω πόλιν μὴ
[6, 33]	ταύτην σχοῖεν, ῥᾳδίως καὶ τἆλλα	ἕξειν.	ὡς οὖν ἐν τάχει παρεσομένων,
[6, 101]	τὸ πρὸς τὸν κρημνὸν αὐτοῖς	ἐξείργαστο,	ἐπιχειροῦσιν αὖθις τῷ τῶν Συρακοσίων
[6, 96]	καὶ ἑξακοσίους λογάδας τῶν ὁπλιτῶν	ἐξέκριναν	πρότερον, ὧν ἦρχε Διόμιλος φυγὰς
[6, 100]	διώκοντες, καὶ ἐντὸς γενόμενοι βίᾳ	ἐξεκρούσθησαν	πάλιν ὑπὸ τῶν Συρακοσίων, καὶ
[6, 3]	Λεοντίνους τε πολέμῳ τοὺς Σικελοὺς	ἐξελάσαντες	οἰκίζουσι, καὶ μετ' αὐτοὺς Κατάνην·
[6, 92]	τε γάρ εἰμι τῆς τῶν	ἐξελασάντων	πονηρίας, καὶ οὐ τῆς ὑμετέρας,
[6, 3]	Ἡρακλειδῶν ἐκ Κορίνθου ᾤκισε, Σικελοὺς	ἐξελάσας	πρῶτον ἐκ τῆς νήσου ἐν
[6, 28]	προεστάναι, καὶ νομίσαντες, εἰ αὐτὸν	ἐξελάσειαν,	πρῶτοι ἂν εἶναι, ἐμεγάλυνον καὶ
[6, 58]	ἐπικούροις φράσας τὰ ὅπλα ὑπολαβεῖν	ἐξελέγετο	εὐθὺς οὓς ἐπῃτιᾶτο καὶ εἴ
[6, 99]	πρὸς σφᾶς τρέπεσθαι. (ἐτείχιζον οὖν	ἐξελθόντες	ἀπὸ τῆς σφετέρας πόλεως ἀρξάμενοι,
[6, 101]	καὶ οἱ Συρακόσιοι ἐν τούτῳ	ἐξελθόντες	καὶ αὐτοὶ ἀπεσταύρουν αὖθις ἀρξάμενοι
[6, 96]	εἶναι Ἐπιπολαί. καὶ οἱ μὲν	ἐξελθόντες	πανδημεὶ ἐς τὸν λειμῶνα παρὰ
[6, 7]	Ἀργεῖοι μετὰ τῶν Ἀθηναίων πανστρατιᾷ	ἐξελθόντες	τοὺς μὲν ἐν Ὀρνεαῖς μίαν
[6, 95]	οἱ μὲν ξυνελήφθησαν, οἱ δ'	ἐξέπεσον	Ἀθήναζε. ~Καὶ οἱ Συρακόσιοι τοῦ
[6, 45]	τε ἐν τῇ πόλει ὅπλων	ἐξετάσει	καὶ ἵππων ἐσκόπουν εἰ ἐντελῆ
[6, 97]	ἐκ (τοῦ λειμῶνος καὶ τῆς	ἐξετάσεως	παραγενέσθαι. ἐβοήθουν δὲ οἵ τε
[6, 41]	ἀγάλλεται (τὴν δ' ἐπιμέλειαν καὶ	ἐξέτασιν	αὐτῶν ἡμεῖς ἕξομεν) καὶ τῶν
[6, 96]	στρατηγοὶ ἄρτι παρειληφότες τὴν ἀρχήν)	ἐξέτασίν	τε ὅπλων ἐποιοῦντο καὶ ἑξακοσίους
[6, 46]	οἱ δὲ Ἐγεσταῖοι τοιόνδε τι	ἐξετεχνήσαντο	τότε ὅτε οἱ πρῶτοι πρέσβεις
[6, 89]	νῦν οἳ ἐπὶ τὰ πονηρότερα	(ἐξῆγον	τὸν ὄχλον· οἵπερ καὶ ἐμὲ
[6, 85]	ἐκεῖ ξυμμάχους ὡς ἕκαστοι χρήσιμοι	ἐξηγούμεθα,	Χίους μὲν καὶ Μηθυμναίους νεῶν
[6, 73]	τὸν Λυσιμάχου καὶ (Σικανὸν τὸν	Ἐξηκέστου,	τούτους τρεῖς, καὶ ἐς τὴν
[6, 71]	αὐτῶν καὶ τῶν ξυμμάχων περὶ	ἑξήκοντα	καὶ διακοσίους) τῶν δὲ σφετέρων
[6, 31]	διδόντος καὶ ναῦς παρασχόντος κενὰς	ἑξήκοντα	μὲν ταχείας, τεσσαράκοντα δὲ ὁπλιταγωγοὺς
[6, 50]	τὸ Ῥήγιον. καὶ εὐθὺς ξυμπληρώσαντες	ἑξήκοντα	ναῦς ἐκ πασῶν οἱ στρατηγοὶ
[6, 8]	τάλαντα ἀσήμου ἀργυρίου ὡς ἐς	ἑξήκοντα	(ναῦς μηνὸς μισθόν, ἃς ἔμελλον
[6, 47]	βουλεύεσθαι, εἰ δὲ μή, ταῖς	ἑξήκοντα	ναυσίν, ὅσασπερ ᾐτήσαντο, ἀξιοῦν διδόναι
[6, 8]	ἐν τῷ κοινῷ, ἐψηφίσαντο ναῦς	ἑξήκοντα	πέμπειν ἐς Σικελίαν καὶ στρατηγοὺς
[6, 8]	οἱ Ἐγεσταῖοι μετ' αὐτῶν ἄγοντες	ἑξήκοντα	τάλαντα ἀσήμου ἀργυρίου ὡς ἐς
[6, 43]	ἦσαν ἑκατόν, ὧν αἱ μὲν	ἑξήκοντα	ταχεῖαι, αἱ δ' ἄλλαι στρατιώτιδες,
[6, 89]	τὸν ὄχλον· οἵπερ καὶ ἐμὲ	ἐξήλασαν.	ἡμεῖς δὲ τοῦ ξύμπαντος προέστημεν,
[6, 24]	μὲν ἐπιθυμοῦν τοῦ πλοῦ οὐκ	ἐξῃρέθησαν	ὑπὸ τοῦ ὀχλώδους τῆς παρασκευῆς,
[6, 96]	ἂν ἄλλῃ γε αὐτοὺς δυνηθῆναι.	ἐξήρτηται	γὰρ τὸ ἄλλο χωρίον, καὶ
[6, 88]	μὲν Συρακόσιοι τὰ καθ' ἑαυτοὺς	ἐξηρτύοντο	ἐς τὸν πόλεμον, οἱ δ'
[6, 17]	τὰ περὶ τὸ σῶμα ὅπλοις	ἐξήρτυται	οὔτε τὰ ἐν τῇ χώρᾳ
[6, 37]	διαπολεμῆσαι ὅσῳ κατὰ πάντα ἄμεινον	ἐξήρτυται,	τὴν δὲ ἡμετέραν πόλιν αὐτὴν
[6, 97]	τῆς νυκτὸς τῇ ἐπιγιγνομένῃ ἡμέρᾳ	ἐξητάζοντο	καὶ ἔλαθον αὐτοὺς παντὶ ἤδη
[6, 65]	τινὲς παρῆσαν) προεῖπον πανδημεὶ πᾶσιν	ἐξιέναι	Συρακοσίοις. ἐπεὶ δὲ ἑτοῖμα αὐτοῖς
[6, 37]	πολὺ ὑπὸ τῶν ἡμετέρων ἱππέων	ἐξιόντες.	τό τε ξύμπαν οὐδ' ἂν
[6, 87]	παροῦσαν ἀσφάλειαν μὴ ἀπώσησθε, ἀλλ'	ἐξισώσαντες	τοῖς ἄλλοις μεθ' ἡμῶν τοῖς
[6, 66]	ἐκ μὲν τῆς πόλεως οὐδεὶς	ἐξιὼν	ἐκώλυε, πρῶτοι δὲ οἱ ἱππῆς
[6, 76]	βούλεσθαι κατοικίσαι, ἀλλ' ἡμᾶς μᾶλλον	ἐξοικίσαι.	οὐ γὰρ δὴ εὔλογον τὰς
[6, 41]	ἐπιμέλειαν καὶ ἐξέτασιν αὐτῶν ἡμεῖς	ἕξομεν)	καὶ τῶν πρὸς τὰς πόλεις
[6, 17]	ἔσται (βαρβάρους (τε) γὰρ πολλοὺς	ἕξομεν	οἳ Συρακοσίων μίσει ξυνεπιθήσονται αὐτοῖς)
[6, 88]	ἔδει, ὡς ἅμα τῷ ἦρι	ἑξόμενοι	τοῦ πολέμου. (Οἱ δ' ἐς
[6, 31]	μᾶλλον εἰκασθῆναι τῆς δυνάμεως καὶ	(ἐξουσίας	ἢ ἐπὶ πολεμίους παρασκευήν. εἰ
[6, 23]	ὅτι, ἢν σφάλλωνται, πάντα πολέμια	ἕξουσιν.	ὅπερ ἐγὼ φοβούμενος, καὶ εἰδὼς
[6, 59]	πολλοὺς ἔκτεινε καὶ πρὸς τὰ	ἔξω	ἅμα διεσκοπεῖτο, εἴ ποθεν ἀσφάλειάν
[6, 49]	ἐν τοῖς ἀγροῖς πολλοὺς ἀποληφθῆναι	ἔξω	διὰ τὸ ἀπιστεῖν σφᾶς μὴ
[6, 57]	ἐπῆλθεν ἡ ἑορτή, Ἱππίας μὲν	ἔξω	ἐν τῷ Κεραμεικῷ καλουμένῳ μετὰ
[6, 50]	ἂν οὐ δέξασθαι, ἀγορὰν δ'	ἔξω	παρέξειν, ἀπέπλει (ἐς τὸ Ῥήγιον.
[6, 3]	ὕστερον δὲ χρόνῳ καὶ ἡ	ἔξω	προστειχισθεῖσα πολυάνθρωπος (ἐγένετο. Θουκλῆς δὲ
[6, 3]	Ἀπόλλωνος Ἀρχηγέτου βωμὸν ὅστις νῦν	ἔξω	τῆς πόλεώς ἐστιν ἱδρύσαντο, ἐφ'
[6, 44]	καὶ ἐνταῦθα ἤδη ἡθροίζοντο, καὶ	ἔξω	τῆς πόλεως, ὡς αὐτοὺς ἔσω
[6, 6]	προσγεγενημένοις ξυμμάχοις. μάλιστα δ' αὐτοὺς	ἐξώρμησαν	Ἐγεσταίων (τε) πρέσβεις παρόντες καὶ
[6, 88]	παρώξυνέ τε τοὺς Λακεδαιμονίους καὶ	ἐξώρμησε	λέγων τοιάδε. ~Ἀναγκαῖον περὶ τῆς
[6, 34]	ἐσμὲν καὶ ἐν ᾧ χωρίῳ,	ἐξωσθῆναι	ἂν τῇ ὥρᾳ ἐς χειμῶνα,
[6, 57]	ξυνελευθεροῦν. ~καὶ ὡς ἐπῆλθεν ἡ	ἑορτή,	Ἱππίας μὲν ἔξω ἐν τῷ
[6, 33]	σφαλέντος, ἐπὶ τῷ ὀνόματι ὡς	ἐπ'	Ἀθήνας ᾔει ηὐξήθησαν, καὶ ἡμῖν
[6, 97]	φρούριον ἐπὶ τῷ Λαβδάλῳ ᾠκοδόμησαν,	ἐπ'	ἄκροις τοῖς κρημνοῖς τῶν Ἐπιπολῶν,
[6, 76]	τοὺς μὲν λιποστρατίαν, τοὺς δὲ	ἐπ'	ἀλλήλους στρατεύειν, τοῖς δ' ὡς
[6, 36]	ἐκεῖ πόλεμον μήπω βεβαίως καταλελυμένους	ἐπ'	ἄλλον πόλεμον οὐκ ἐλάσσω ἑκόντας
[6, 53]	ὧν ἡ πόλις ἐνεκάλει, καὶ	ἐπ'	ἄλλους τινὰς τῶν στρατιωτῶν τῶν
[6, 60]	ὄντα μηνῦσαι εἴτε καὶ οὔ·	ἐπ'	ἀμφότερα γὰρ εἰκάζεται, τὸ δὲ
[6, 31]	ὄχλος κατὰ θέαν ἧκεν ὡς	ἐπ'	ἀξιόχρεων καὶ ἄπιστον διάνοιαν. παρασκευὴ
[6, 95]	~Τοῦ δ' αὐτοῦ ἦρος καὶ	ἐπ'	Ἄργος στρατεύσαντες Λακεδαιμόνιοι μέχρι μὲν
[6, 101]	καὶ ξύλα πλατέα ἐπιθέντες καὶ	ἐπ'	αὐτῶν διαβαδίσαντες, αἱροῦσιν ἅμα ἕῳ
[6, 18]	(Λογισάμενοι οὖν τάδε μᾶλλον αὐξήσειν,	ἐπ'	ἐκεῖνα ἢν ἴωμεν, ποιώμεθα τὸν
[6, 63]	καὶ ἐπειδὴ πλέοντές τε τὰ	ἐπ'	ἐκεῖνα τῆς Σικελίας πολὺ ἀπὸ
[6, 36]	οἴομαι αὐτοὺς ὅτι οὐχ ἡμεῖς	ἐπ'	ἐκείνους ἐρχόμεθα, πόλεις τοσαῦται καὶ
[6, 63]	δὲ Συρακόσιοι (καὶ αὐτοὶ ὡς	ἐπ'	ἐκείνους ἰόντες. ἐπειδὴ γὰρ αὐτοῖς
[6, 83]	μόνοι καθελόντες εἰκότως ἄρχομεν ἢ	ἐπ'	ἐλευθερίᾳ τῇ τῶνδε μᾶλλον ἢ
[6, 105]	καὶ ἀπέκτεινάν τινας, καὶ ἀπῆλθον	ἐπ'	οἴκου.
[6, 7]	τὴν ἀλλήλων, ἀπεχώρησαν τῷ (στρατῷ	ἐπ'	οἴκου. ἐλθόντων δὲ Ἀθηναίων οὐ
[6, 7]	οἱ Ἀθηναῖοι ὕστερον ταῖς ναυσὶν	ἐπ'	οἴκου. (Καὶ ἐς Μεθώνην τὴν
[6, 75]	καὶ τὸ στρατόπεδον ἐμπρήσαντες ἀνεχώρησαν	(ἐπ'	οἴκου. καὶ πυνθανόμενοι τοὺς Ἀθηναίους
[6, 10]	ἑτέρους ἐπιθυμεῖν ἐκεῖσε πλεύσαντας δεῦρο	ἐπαγαγέσθαι.	(καὶ οἴεσθε ἴσως τὰς γενομένας
[6, 56]	πομπῇ τινί, ἀπήλασαν λέγοντες οὐδὲ	ἐπαγγεῖλαι	τὴν ἀρχὴν διὰ τὸ μὴ
[6, 56]	προυπηλάκισεν· ἀδελφὴν γὰρ αὐτοῦ κόρην	ἐπαγγείλαντες	ἥκειν κανοῦν οἴσουσαν ἐν πομπῇ
[6, 88]	ἐς Τυρσηνίαν, ἔστιν ὧν πόλεων	ἐπαγγελλομένων	καὶ αὐτῶν ξυμπολεμεῖν. περιήγγελλον δὲ
[6, 6]	ἀμφισβητήτου, καὶ οἱ Σελινούντιοι Συρακοσίους	ἐπαγόμενοι	ξυμμάχους κατεῖργον αὐτοὺς τῷ πολέμῳ
[6, 8]	σφετέρων πρέσβεων τά τε ἄλλα	ἐπαγωγὰ	καὶ οὐκ ἀληθῆ καὶ περὶ
[6, 104]	νεῶν, ὅπερ καὶ οἱ Θούριοι	ἔπαθον,	καὶ λῃστικώτερον ἔδοξε παρεσκευασμένους πλεῖν,
[6, 11]	πρὸς τὰς τύχας τῶν ἐναντίων	ἐπαίρεσθαι,	ἀλλὰ τὰς διανοίας κρατήσαντας θαρσεῖν,
[6, 61]	μᾶλλον καὶ τὰ μυστικά, ὧν	ἐπαίτιος	ἦν, μετὰ τοῦ αὐτοῦ λόγου
[6, 70]	εἴ τινας προδιώκοντας ἴδοιεν, ἀνέστελλον)	ἐπακολουθήσαντες	δὲ ἁθρόοι ὅσον ἀσφαλῶς εἶχε
[6, 20]	καὶ σίτῳ οἰκείῳ καὶ οὐκ	ἐπακτῷ	χρῶνται. ~Πρὸς οὖν τοιαύτην δύναμιν
[6, 6]	Ἀθηναίους ἐδέοντο σφίσι ναῦς πέμψαντας	ἐπαμῦναι,	λέγοντες ἄλλα τε πολλὰ καὶ
[6, 18]	χρεών, ἐπειδή γε καὶ ξυνωμόσαμεν,	ἐπαμύνειν,	καὶ μὴ ἀντιτιθέναι ὅτι οὐδὲ
[6, 49]	περισκοποῦντας ὁπότεροι κρατήσουσιν. ναύσταθμον δὲ	ἐπαναχωρήσαντας	καὶ ἐφορμηθέντας Μέγαρα ἔφη χρῆναι
[6, 97]	ἐπικαταβάντες, (ὡς οὐκ ἐπεξῇσαν αὐτοῖς,	ἐπαναχωρήσαντες	φρούριον ἐπὶ τῷ Λαβδάλῳ ᾠκοδόμησαν,
[6, 100]	Ἀθηναίων οὐ πολλοὶ (διεφθάρησαν. καὶ	ἐπαναχωρήσασα	ἡ πᾶσα στρατιὰ τήν τε
[6, 60]	τῶν δὲ διαφυγόντων θάνατον καταγνόντες	(ἐπανεῖπον	ἀργύριον τῷ ἀποκτείναντι. κἀν τούτῳ
[6, 70]	αὐτόθι κινήσωσι, καὶ οἱ λοιποὶ	ἐπανεχώρησαν	ἐς τὴν πόλιν. ~οἱ δὲ
[6, 70]	ἁθρόοι ὅσον ἀσφαλῶς εἶχε πάλιν	ἐπανεχώρουν	καὶ τροπαῖον ἵστασαν. (οἱ δὲ
[6, 102]	τῶν Ἀθηναίων ἀποδιωξάντων τοὺς ἐκεῖ	ἐπανῄει,	καὶ αἱ νῆες ἅμα αὐτῶν
[6, 103]	ἐφ' ὧν αὐτοῖς ταῦτα ξυνέβη	ἔπαυσαν,	ὡς ἢ δυστυχίᾳ ἢ προδοσίᾳ
[6, 54]	οὐδὲ γὰρ τὴν ἄλλην ἀρχὴν	ἐπαχθὴς	ἦν ἐς τοὺς πολλούς, ἀλλ'
[6, 46]	ἱερὸν τῆς Ἀφροδίτης ἀγαγόντες αὐτοὺς	ἐπέδειξαν	τὰ ἀναθήματα, φιάλας τε καὶ
[6, 60]	παύλῃ ἐφαίνετο, ἀλλὰ καθ' ἡμέραν	ἐπεδίδοσαν	μᾶλλον ἐς τὸ ἀγριώτερόν τε
[6, 61]	οἵπερ καὶ πρὶν ἐκπλεῖν αὐτὸν	ἐπέθεντο,	χαλεπῶς οἱ Ἀθηναῖοι ἐλάμβανον· καὶ
[6, 50]	καὶ εὐεργέτας Ἀθηναίους (ἀδεῶς ἀπιέναι.	ἐπεὶ	δ' ἐκηρύχθη καὶ κατεσκέψαντο τήν
[6, 65]	προεῖπον πανδημεὶ πᾶσιν ἐξιέναι Συρακοσίοις.	ἐπεὶ	δὲ ἑτοῖμα αὐτοῖς καὶ τὰ
[6, 89]	ὅπερ ἐδέξατό τις, τοῦτο ξυνδιασῴζειν,	ἐπεὶ	δημοκρατίαν γε καὶ ἐγιγνώσκομεν οἱ
[6, 2]	κράτιστα τῆς γῆς ᾤκησαν ἔχοντες,	ἐπεὶ	διέβησαν, ἔτη ἐγγὺς τριακόσια πρὶν
[6, 36]	πόλεμον οὐκ ἐλάσσω ἑκόντας ἐλθεῖν,	ἐπεὶ	ἔγωγε ἀγαπᾶν οἴομαι αὐτοὺς ὅτι
[6, 18]	ἢ βαρβάροις ἢ Ἕλλησιν ἐπικαλουμένοις,	ἐπεὶ	εἴ γε ἡσυχάζοιεν πάντες ἢ
[6, 16]	μέγα φρονοῦντα μὴ ἴσον εἶναι,	ἐπεὶ	καὶ ὁ κακῶς πράσσων πρὸς
[6, 79]	ὥσπερ νῦν τοὺς πέλας ἀδικῶσιν,	ἐπεὶ	οὐδ' οἱ Ῥηγῖνοι ὄντες Χαλκιδῆς
[6, 79]	ὅπερ οὗτοι σπεύδουσι, τἀναντία διαστῶμεν,	ἐπεὶ	οὐδὲ πρὸς ἡμᾶς μόνους ἐλθόντες
[6, 92]	ἐν ὑμῖν ἐστίν, ὦ Λακεδαιμόνιοι,	ἐπεὶ	ὥς γε δυνατά (καὶ οὐχ
[6, 100]	ἅμα τὴν καθ' αὑτοὺς περιτείχισιν	ἐπειγόμενοι,	οἱ μὲν Συρακόσιοι φυλὴν μίαν
[6, 13]	τοῖς δ' Ἐγεσταίοις ἰδίᾳ εἰπεῖν,	ἐπειδὴ	ἄνευ Ἀθηναίων καὶ ξυνῆψαν πρὸς
[6, 51]	στρατιᾷ ἄραντες ἐς τὴν Κατάνην,	ἐπειδὴ	ἀφίκοντο, κατεσκευάζοντο τὸ στρατόπεδον. ~Ἐσηγγέλλετο
[6, 63]	αὐτοὶ ὡς ἐπ' ἐκείνους ἰόντες.	ἐπειδὴ	γὰρ αὐτοῖς πρὸς τὸν πρῶτον
[6, 18]	σκηπτόμενοι μὴ βοηθοῖμεν; οἷς χρεών,	ἐπειδή	γε καὶ ξυνωμόσαμεν, ἐπαμύνειν, καὶ
[6, 32]	μελλόντων πρὸς τὰ ὑπάρχοντα ἐπεχειρήθη.	~Ἐπειδὴ	δὲ αἱ νῆες πλήρεις ἦσαν
[6, 2]	ἕνεκεν τῆς πρὸς τοὺς Σικελούς·	ἐπειδὴ	δὲ οἱ Ἕλληνες πολλοὶ κατὰ
[6, 100]	οἱ Ἀθηναῖοι τὰ ἐπιτήδεια ἐπήγοντο.	~ἐπειδὴ	δὲ τοῖς Συρακοσίοις ἀρκούντως ἐδόκει
[6, 46]	καὶ τοὺς ἄλλους τότε πείσαντες,	ἐπειδὴ	διῆλθεν ὁ λόγος ὅτι οὐκ
[6, 61]	ὡς ἐς τὰς Ἀθήνας· καὶ	ἐπειδὴ	ἐγένοντο ἐν Θουρίοις, οὐκέτι ξυνείποντο,
[6, 88]	καὶ ἐκείνοις ὁμοίως ἐπιβουλευόμενα, καὶ	ἐπειδὴ	ἐν τῇ Κορίνθῳ ἐγένοντο, λόγους
[6, 53]	(τῶν Ἑρμῶν. οἱ γὰρ Ἀθηναῖοι,	ἐπειδὴ	ἡ στρατιὰ ἀπέπλευσεν, οὐδὲν ἧσσον
[6, 88]	τοῖς Ἀθηναίοις ἔλασσον δοκῶσι νεῖμαι,	ἐπειδὴ	καὶ ἐπικρατέστεροι τῇ μάχῃ ἐγένοντο,
[6, 16]	ἄρχειν (ἀνάγκη γὰρ ἐντεῦθεν ἄρξασθαι,	ἐπειδή	μου Νικίας καθήψατο) καὶ ἄξιος
[6, 63]	ποιεῖν, ἄγειν σφᾶς ἐπὶ Κατάνην,	ἐπειδὴ	οὐκ (ἐκεῖνοι ἐφ' ἑαυτοὺς ἔρχονται.
[6, 20]	παρελθὼν αὐτοῖς αὖθις ἔλεγε τοιάδε.	~Ἐπειδὴ	πάντως ὁρῶ ὑμᾶς, ὦ Ἀθηναῖοι,
[6, 63]	ἑκάστην προϊοῦσαν ἀνεθάρσουν μᾶλλον καὶ	ἐπειδὴ	πλέοντές τε τὰ ἐπ' ἐκεῖνα
[6, 101]	τῆς θαλάσσης (ἀποτειχίσαι. οἱ δ'	ἐπειδὴ	τὸ πρὸς τὸν κρημνὸν αὐτοῖς
[6, 61]	χαλεπῶς οἱ Ἀθηναῖοι ἐλάμβανον· καὶ	ἐπειδὴ	τὸ τῶν Ἑρμῶν ᾤοντο σαφὲς
[6, 88]	ἀμφοτέροις. καὶ οὕτω βουλευσάμενοι ἀπεκρίναντο,	ἐπειδὴ	τυγχάνει ἀμφοτέροις οὖσι ξυμμάχοις σφῶν
[6, 18]	ὅσον βουλόμεθα ἄρχειν, ἀλλ' ἀνάγκη,	ἐπειδήπερ	ἐν τῷδε καθέσταμεν, τοῖς μὲν
[6, 54]	ὡς αὖθις πειράσας οὐδὲν μᾶλλον	ἔπειθε	τὸν Ἁρμόδιον, βίαιον μὲν οὐδὲν
[6, 50]	ξυμμαχίας πρὸς αὐτούς, ὡς οὐκ	ἔπειθεν,	ἀλλ' ἀπεκρίναντο πόλει μὲν ἂν
[6, 89]	ἕπεσθαι. τῆς δὲ ὑπαρχούσης ἀκολασίας	ἐπειρώμεθα	μετριώτεροι ἐς τὰ πολιτικὰ εἶναι.
[6, 88]	τούς τε Ἰταλιώτας ἅμα παραπλέοντες	ἐπειρῶντο	πείθειν μὴ περιορᾶν τὰ γιγνόμενα
[6, 60]	δρασάντων τὸ ἔργον. λέγων δὲ	ἔπεισεν	αὐτὸν ὡς χρή, εἰ μὴ
[6, 17]	ὡμίλησε καὶ ὀργῇ πίστιν παρασχομένη	ἔπεισεν.	καὶ νῦν μὴ πεφόβησθε αὐτήν,
[6, 18]	ἀμύνεται, ἀλλὰ καὶ ὅπως μὴ	ἔπεισι	προκαταλαμβάνει. (καὶ οὐκ ἔστιν ἡμῖν
[6, 16]	τοῖς ἄλλοις ξυνόντας, τῶν δὲ	ἔπειτα	ἀνθρώπων προσποίησίν τε ξυγγενείας τισὶ
[6, 69]	μὴ κρατῶσι, τὸ πρόθυμον εἶχον,	ἔπειτα	δὲ ἐν παρέργῳ καὶ εἴ
[6, 67]	δὲ αὐτοῖς Σελινούντιοι μὲν μάλιστα,	ἔπειτα	δὲ καὶ Γελῴων ἱππῆς, τὸ
[6, 11]	ἐκπεπληγμένοι εἶεν εἰ μὴ ἀφικοίμεθα,	ἔπειτα	δὲ καὶ εἰ δείξαντες τὴν
[6, 16]	ὄντας, τοῖς ὁμοίοις μὲν μάλιστα,	ἔπειτα	δὲ καὶ τοῖς ἄλλοις ξυνόντας,
[6, 69]	οἵας εἰκὸς ψιλοὺς ἀλλήλων ἐποίουν·	ἔπειτα	δὲ μάντεις τε σφάγια προύφερον
[6, 42]	ὦσι, κατὰ τέλη στρατηγῷ προστεταγμένοι·	ἔπειτα	δὲ προύπεμψαν καὶ ἐς τὴν
[6, 66]	οἱ ἱππῆς τῶν Συρακοσίων προσεβοήθησαν,	ἔπειτα	δὲ ὕστερον καὶ τὸ πεζὸν
[6, 66]	στρατεύματος τῶν Ἀθηναίων τὸ πρῶτον,	ἔπειτα	δὲ ὡς οὐκ ἀντιπροῇσαν αὐτοῖς,
[6, 10]	ἢ ἡμῖν κατ' ἀνάγκην ἐγένετο,	ἔπειτα	ἐν αὐτῇ ταύτῃ πολλὰ τὰ
[6, 2]	τότε χειμῶνι ἐς Λιβύην πρῶτον,	ἔπειτα	ἐς Σικελίαν ἀπ' (αὐτῆς κατενεχθέντες.
[6, 90]	δ' ἐκείνους αὖθις καὶ Ἰταλιώτας,	ἔπειτα	καὶ τῆς Καρχηδονίων ἀρχῆς καὶ
[6, 55]	δόξαν τῆς τυραννίδος ἐς τὰ	ἔπειτα	προσλαβεῖν. ~Τὸν δ' οὖν Ἁρμόδιον
[6, 88]	ἐς Κυλλήνην τῆς Ἠλείας πρῶτον,	ἔπειτα	ὕστερον ἐς τὴν Λακεδαίμονα αὐτῶν
[6, 39]	ξύμπαν ὠνομάσθαι, ὀλιγαρχίαν δὲ μέρος,	ἔπειτα	φύλακας μὲν ἀρίστους εἶναι χρημάτων
[6, 78]	ἀφίκοντο οἱ Ἀθηναῖοι δεόμενοι ἂν	ἐπεκαλεῖσθε,	ταῦτα ἐκ τοῦ ὁμοίου καὶ
[6, 63]	προσδοκίαν οἱ Ἀθηναῖοι οὐκ (εὐθὺς	ἐπέκειντο,	κατά τε τὴν ἡμέραν ἑκάστην
[6, 52]	καὶ σχόντες ἐς τὸν αἰγιαλὸν	ἐπεκηρυκεύοντο.	οἱ δ' οὐκ ἐδέχοντο, λέγοντες
[6, 74]	στασιάζοντες καὶ ἐν ὅπλοις ὄντες	ἐπεκράτουν	μὴ δέχεσθαι τοὺς (Ἀθηναίους οἱ
[6, 69]	οἰόμενοι σφίσι τοὺς Ἀθηναίους προτέρους	ἐπελθεῖν	καὶ διὰ τάχους ἀναγκαζόμενοι (ἀμύνασθαι,
[6, 68]	οὖν ὑμετέρας αὐτῶν ἀξίας μνησθέντες	ἐπέλθετε	τοῖς ἐναντίοις προθύμως, καὶ τὴν
[6, 4]	Μεγάρων τῆς μητροπόλεως οὔσης αὐτοῖς	(ἐπελθὼν	ξυγκατῴκισεν. Γέλαν δὲ Ἀντίφημος ἐκ
[6, 29]	εἰ δ' ἀπολυθείη, ἄρχειν. καὶ	ἐπεμαρτύρετο	μὴ ἀπόντος πέρι αὐτοῦ διαβολὰς
[6, 54]	πλὴν καθ' ὅσον αἰεί τινα	ἐπεμέλοντο	σφῶν αὐτῶν ἐν ταῖς ἀρχαῖς
[6, 26]	καὶ ἔς τε τοὺς ξυμμάχους	ἔπεμπον	καὶ αὐτόθεν καταλόγους ἐποιοῦντο, ἄρτι
[6, 47]	τῇ στρατιᾷ, ἐφ' ὅπερ μάλιστα	ἐπέμφθησαν,	καὶ ἢν μὲν παρέχωσι χρήματα
[6, 88]	φιλίας, εἰ δύναιντό τι ὠφελεῖσθαι,	ἔπεμψαν	δὲ καὶ ἐς Τυρσηνίαν, ἔστιν
[6, 75]	τὴν πρώτην μάχην πέμψαι ἃ	ἔπεμψαν,	ἔς τε τὸ λοιπὸν μὴ
[6, 88]	πρῶτον αὐτοῖς τοὺς ὀλίγους ἱππέας	ἔπεμψαν	καὶ τὸ λοιπὸν ἐδόκει αὐτοῖς
[6, 88]	Συρακοσίων αὖθις ἀνορθώσαντες διεχείμαζον. καὶ	ἔπεμψαν	μὲν ἐς Καρχηδόνα τριήρη περὶ
[6, 82]	ἐβούλοντο καὶ ἡμῖν τὸ αὐτὸ	ἐπενεγκεῖν.	~ἀνθ' ὧν ἄξιοί τε ὄντες
[6, 76]	ἑκάστοις τινὰ εἶχον αἰτίαν (εὐπρεπῆ	ἐπενεγκόντες	κατεστρέψαντο. καὶ οὐ περὶ τῆς
[6, 38]	ὦμεν, προφυλάξασθαί (τε καὶ αἰσθόμενοι	ἐπεξελθεῖν.	τοιγάρτοι δι' αὐτὰ ἡ πόλις
[6, 98]	τῷ τάχει τῆς οἰκοδομίας· καὶ	ἐπεξελθόντες	μάχην διενοοῦντο (ποιεῖσθαι καὶ μὴ
[6, 42]	ἅπαντες ἦσαν. καὶ πρῶτον μὲν	ἐπεξέτασιν	τοῦ στρατεύματος καὶ ξύνταξιν, ὥσπερ
[6, 97]	τῇ ὑστεραίᾳ ἐπικαταβάντες, (ὡς οὐκ	ἐπεξῇσαν	αὐτοῖς, ἐπαναχωρήσαντες φρούριον ἐπὶ τῷ
[6, 88]	Εὔφημος εἶπεν. οἱ δὲ Καμαριναῖοι	ἐπεπόνθεσαν	τοιόνδε. τοῖς μὲν Ἀθηναίοις εὖνοι
[6, 29]	γὰρ καὶ τὰ τῆς παρασκευῆς	ἐπεπόριστο)	καὶ εἰ μὲν τούτων (τι
[6, 56]	πρὸς τοὺς ξυνεπιθησομένους τῷ ἔργῳ	ἐπέπρακτο,	περιέμενον δὲ Παναθήναια τὰ μεγάλα,
[6, 43]	τῆς Κερκύρας ἐς τὴν Σικελίαν	ἐπεραιοῦντο,	τριήρεσι μὲν ταῖς πάσαις τέσσαρσι
[6, 61]	οὐ πολὺ ὕστερον ἐπὶ πλοίου	ἐπεραιώθη	ἐς Πελοπόννησον ἐκ τῆς Θουρίας·
[6, 104]	δυοῖν δὲ Κορινθίαιν ὅτι τάχιστα	ἐπεραιώθησαν	τὸν Ἰόνιον ἐς Τάραντα, οἱ
[6, 93]	ἔτι καὶ περιορώμενοι, πολλῷ μᾶλλον	ἐπερρώσθησαν	διδάξαντος ταῦτα ἕκαστα αὐτοῦ καὶ
[6, 92]	ποτε δοκῶν εἶναι νῦν ἐγκρατῶς	ἐπέρχομαι,	οὐδὲ ὑποπτεύεσθαί μου ἐς τὴν
[6, 33]	πάσχειν, οὔθ' ὅτι μεγάλῳ στόλῳ	ἐπέρχονται,	ἀνωφελεῖς, ἀλλὰ πρός τε τοὺς
[6, 34]	ὅπερ ἂν νῦν Ἀθηναῖοι πάθοιεν.	ἐπέρχονται	γὰρ ἡμῖν ὡς οὐκ ἀμυνουμένοις,
[6, 34]	ξυμβῆναι. οἱ δὲ ἄνδρες καὶ	ἐπέρχονται	καὶ ἐν πλῷ εὖ οἶδ'
[6, 2]	οἱ Ἕλληνες πολλοὶ κατὰ θάλασσαν	ἐπεσέπλεον,	ἐκλιπόντες τὰ πλείω Μοτύην καὶ
[6, 38]	πειράσομαι, ἤν γε ὑμεῖς ἐθέλητε	ἕπεσθαι,	μήποτε ἐφ' ἡμῶν τι περιιδεῖν
[6, 89]	(πολλὰ ἀνάγκη ἦν τοῖς παροῦσιν	ἕπεσθαι.	τῆς δὲ ὑπαρχούσης ἀκολασίας ἐπειρώμεθα
[6, 104]	(ἐπόνησαν ὑπὸ τοῦ χειμῶνος, ἀνελκύσας	ἐπεσκεύαζεν.	ὁ δὲ Νικίας πυθόμενος αὐτὸν
[6, 67]	ὡς πεντήκοντα) τοὺς δὲ ἱππέας	ἐπετάξαντο	ἐπὶ τῷ δεξιῷ, οὐκ ἔλασσον
[6, 54]	πολλούς, ἀλλ' ἀνεπιφθόνως κατεστήσατο· καὶ	ἐπετήδευσαν	ἐπὶ πλεῖστον δὴ τύραννοι οὗτοι
[6, 31]	τῶν μελλόντων πρὸς τὰ ὑπάρχοντα	ἐπεχειρήθη.	~Ἐπειδὴ δὲ αἱ νῆες πλήρεις
[6, 54]	Ἁρμοδίου τόλμημα δι' ἐρωτικὴν ξυντυχίαν	ἐπεχειρήθη,	ἣν ἐγὼ ἐπὶ πλέον διηγησάμενος
[6, 86]	ἐλέγχει. τὸ γὰρ πρότερον ἡμᾶς	ἐπηγάγεσθε	οὐκ ἄλλον τινὰ προσείοντες φόβον
[6, 69]	~Ὁ μὲν Νικίας τοιαῦτα παρακελευσάμενος	ἐπῆγε	τὸ στρατόπεδον εὐθύς. οἱ δὲ
[6, 99]	Θάψου οἱ Ἀθηναῖοι τὰ ἐπιτήδεια	ἐπήγοντο.	~ἐπειδὴ δὲ τοῖς Συρακοσίοις ἀρκούντως
[6, 57]	σφᾶς αὐτοὺς ξυνελευθεροῦν. ~καὶ ὡς	ἐπῆλθεν	ἡ ἑορτή, Ἱππίας μὲν ἔξω
[6, 36]	τῷ κοινῷ φόβῳ τὸν σφέτερον	ἐπηλυγάζωνται.	καὶ νῦν αὗται αἱ ἀγγελίαι
[6, 66]	παρά τε τὰς ναῦς σταύρωμα	ἔπηξαν	καὶ ἐπὶ τῷ Δάσκωνι ἔρυμά
[6, 31]	ἐγένετο ἢ στρατιᾶς πρὸς οὓς	ἐπῇσαν	ὑπερβολῇ, καὶ ὅτι μέγιστος ἤδη
[6, 58]	ὅπλα ὑπολαβεῖν ἐξελέγετο εὐθὺς οὓς	ἐπῃτιᾶτο	καὶ εἴ τις ηὑρέθη ἐγχειρίδιον
[6, 28]	ὕβρει· ὧν καὶ τὸν Ἀλκιβιάδην	ἐπῃτιῶντο.	καὶ αὐτὰ ὑπολαμβάνοντες οἱ μάλιστα
[6, 30]	Κέρκυραν ξυλλέγεσθαι ὡς ἐκεῖθεν ἁθρόοις	ἐπὶ	ἄκραν Ἰαπυγίαν τὸν Ἰόνιον διαβαλοῦσιν·
[6, 86]	ὑμᾶς ὡς ἀναισθήτους. πολὺ δὲ	ἐπὶ	ἀληθεστέραν γε σωτηρίαν ἡμεῖς ἀντιπαρακαλοῦμεν,
[6, 11]	ἐκείνως δ' οὐκ εἰκὸς ἀρχὴν	ἐπὶ	ἀρχὴν στρατεῦσαι· ᾧ γὰρ ἂν
[6, 20]	ἡμετέρᾳ δυνάμει, καὶ οὐχ ἥκιστα	ἐπὶ	ἃς μᾶλλον πλέομεν, Σελινοῦς καὶ
[6, 20]	τῷ (παρόντι ἃ γιγνώσκω σημανῶ.	ἐπὶ	γὰρ πόλεις, ὡς ἐγὼ ἀκοῇ
[6, 94]	τῶν ἐν τῇ Σικελίᾳ, οὓς	ἐπὶ	Γέλωνος τοῦ τυράννου, ὥσπερ καὶ
[6, 88]	(καὶ εἰσὶν οἳ καὶ χρήματα.	ἐπὶ	δὲ τοὺς μὴ προσχωροῦντας οἱ
[6, 20]	ξυνενέγκοι μὲν ταῦτα ὡς βουλόμεθα,	ἐπὶ	δὲ τῷ (παρόντι ἃ γιγνώσκω
[6, 76]	μὴ ἐκείνῳ καταδουλώσεως, οἱ δ'	ἐπὶ	δεσπότου μεταβολῇ οὐκ ἀξυνετωτέρου, κακοξυνετωτέρου
[6, 28]	εἶναι, ἐμεγάλυνον καὶ ἐβόων ὡς	ἐπὶ	δήμου καταλύσει τά τε μυστικὰ
[6, 61]	οὐ φανεροὶ ἦσαν, δείσαντες τὸ	ἐπὶ	(διαβολῇ ἐς δίκην καταπλεῦσαι. οἱ
[6, 62]	(Νικίας δὲ εὐθὺς ἐξ Ὑκκάρων	ἐπὶ	Ἐγέστης παραπλεύσας, καὶ τἆλλα χρηματίσας
[6, 94]	τούς (τε) ἀγροὺς καὶ ἐλθόντες	ἐπὶ	ἔρυμά τι τῶν Συρακοσίων καὶ
[6, 22]	ὅσον δυνατὸν ἑτοιμάσασθαι, καὶ μὴ	ἐπὶ	ἑτέροις γίγνεσθαι, μάλιστα δὲ χρήματα
[6, 7]	δὲ πέμψαντες παρὰ Χαλκιδέας τοὺς	ἐπὶ	Θρᾴκης, ἄγοντας πρὸς Ἀθηναίους δεχημέρους
[6, 10]	βεβαιωσώμεθα, εἰ Χαλκιδῆς γε οἱ	ἐπὶ	Θρᾴκης ἔτη τοσαῦτα ἀφεστῶτες ἀφ'
[6, 52]	ηὗρον ναυτικὸν πληρούμενον, παρεκομίζοντο αὖθις	ἐπὶ	Καμαρίνης, καὶ σχόντες ἐς τὸν
[6, 63]	φιλεῖ θαρσήσας ποιεῖν, ἄγειν σφᾶς	ἐπὶ	Κατάνην, ἐπειδὴ οὐκ (ἐκεῖνοι ἐφ'
[6, 65]	καὶ ἄνευ τούτων ἰέναι παρεσκευάσθαι	ἐπὶ	Κατάνην, ἐπίστευσάν τε τῷ ἀνθρώπῳ
[6, 65]	ξυνέθεντο ἥξειν ἐγγὺς ἦσαν, πορευόμενοι	ἐπὶ	Κατάνης (ηὐλίσαντο ἐπὶ τῷ Συμαίθῳ
[6, 94]	ἐπισιτισάμενοι, πάσῃ τῇ στρατιᾷ ἐχώρουν	ἐπὶ	Κεντόριπα, Σικελῶν πόλισμα, καὶ προσαγαγόμενοι
[6, 50]	τῇ ὑστεραίᾳ ἐπὶ Συρακούσας ἔπλεον	ἐπὶ	κέρως ἔχοντες τὰς ἄλλας ναῦς·
[6, 32]	τελεώσαντες τὰς σπονδὰς ἀνήγοντο, καὶ	ἐπὶ	κέρως τὸ πρῶτον ἐκπλεύσαντες ἅμιλλαν
[6, 34]	φόβου παρασκευὰς ἀσφαλεστάτας νομίσαντας ὡς	ἐπὶ	κινδύνου πράσσειν χρησιμώτατον ἂν ξυμβῆναι.
[6, 75]	ἐς τὴν Καμάριναν κατὰ τὴν	ἐπὶ	Λάχητος γενομένην ξυμμαχίαν πρεσβεύεσθαι, εἴ
[6, 6]	κατὰ θάλασσαν· ὥστε τὴν γενομένην	ἐπὶ	Λάχητος καὶ τοῦ προτέρου πολέμου
[6, 17]	Σικελίαν πλοῦν μὴ μεταγιγνώσκετε ὡς	ἐπὶ	μεγάλην δύναμιν ἐσόμενον. ὄχλοις τε
[6, 94]	ἄραντες ἐκ τῆς Κατάνης παρέπλευσαν	ἐπὶ	Μεγάρων τῶν ἐν τῇ Σικελίᾳ,
[6, 31]	διάπλους ἀπὸ τῆς οἰκείας καὶ	ἐπὶ	μεγίστῃ ἐλπίδι τῶν μελλόντων πρὸς
[6, 74]	στράτευμα τῶν Ἀθηναίων ἔπλευσεν εὐθὺς	ἐπὶ	Μεσσήνην ὡς προδοθησομένην. καὶ ἃ
[6, 31]	ἐπὶ χρόνιον στρατείαν, καὶ ὅσα	ἐπὶ	μεταβολῇ τις ἢ στρατιώτης ἢ
[6, 34]	δὲ μετ' ὀλίγων ἐφοδίων ὡς	ἐπὶ	ναυμαχίᾳ περαιωθέντες ἀποροῖεν ἂν κατὰ
[6, 37]	οὔθ' ὁπλίτας ἰσοπλήθεις τοῖς ἡμετέροις	ἐπὶ	νεῶν γε ἐλθόντας (μέγα γὰρ
[6, 91]	τάδε ἐν τάχει, στρατιάν τε	ἐπὶ	νεῶν πέμψετε τοιαύτην ἐκεῖσε οἵτινες
[6, 27]	ἔκπλου οἰωνὸς ἐδόκει εἶναι καὶ	ἐπὶ	ξυνωμοσίᾳ ἅμα νεωτέρων πραγμάτων καὶ
[6, 60]	λαβόντας, καὶ πάντα αὐτοῖς ἐδόκει	ἐπὶ	ξυνωμοσίᾳ ὀλιγαρχικῇ καὶ (τυραννικῇ πεπρᾶχθαι.
[6, 67]	ἐπὶ ταῖς εὐναῖς ἐν πλαισίῳ,	ἐπὶ	ὀκτὼ καὶ τοῦτο τεταγμένον· οἷς
[6, 67]	ἐν τῷ πρόσθεν ἦν τεταγμένον	ἐπὶ	ὀκτώ, τὸ δὲ ἥμισυ ἐπὶ
[6, 92]	ἐν ᾧ ἀσφαλῶς ἐπολιτεύθην. οὐδ'	ἐπὶ	πατρίδα οὖσαν ἔτι ἡγοῦμαι νῦν
[6, 54]	ἀλλ' ἀνεπιφθόνως κατεστήσατο· καὶ ἐπετήδευσαν	ἐπὶ	πλεῖστον δὴ τύραννοι οὗτοι ἀρετὴν
[6, 54]	ἐρωτικὴν ξυντυχίαν ἐπεχειρήθη, ἣν ἐγὼ	ἐπὶ	πλέον διηγησάμενος ἀποφανῶ οὔτε τοὺς
[6, 61]	φυγὰς ὢν οὐ πολὺ ὕστερον	ἐπὶ	πλοίου ἐπεραιώθη ἐς Πελοπόννησον ἐκ
[6, 88]	τῶν ξυμφυγάδων περαιωθεὶς τότ' εὐθὺς	ἐπὶ	πλοίου φορτηγικοῦ ἐκ τῆς Θουρίας
[6, 31]	τῆς δυνάμεως καὶ (ἐξουσίας ἢ	ἐπὶ	πολεμίους παρασκευήν. εἰ γάρ τις
[6, 37]	τε ἄλλην παρασκευὴν ὅσην δεῖ	ἐπὶ	πόλιν τοσήνδε πορισθῆναι, οὐκ ὀλίγην
[6, 70]	δ' ἐν χερσὶ τῆς μάχης	ἐπὶ	πολὺ ἀντεῖχον ἀλλήλοις, καὶ ξυνέβη
[6, 70]	καὶ ἐς φυγὴν (κατέστη. καὶ	ἐπὶ	πολὺ μὲν οὐκ ἐδίωξαν οἱ
[6, 37]	σκηνιδίων καὶ ἀναγκαίας παρασκευῆς οὐκ	ἐπὶ	πολὺ ὑπὸ τῶν ἡμετέρων ἱππέων
[6, 32]	τοῦ ἐπίπλου, οὐ μέντοι ἐπιστεύετο	ἐπὶ	πολὺν χρόνον οὐδέν, ἀλλὰ καὶ
[6, 71]	δὲ τοὺς ἑαυτῶν νεκροὺς καὶ	ἐπὶ	πυρὰν ἐπιθέντες ηὐλίσαντο αὐτοῦ. τῇ
[6, 47]	Νικίου μὲν ἦν γνώμη πλεῖν	ἐπὶ	Σελινοῦντα πάσῃ τῇ στρατιᾷ, ἐφ'
[6, 62]	καὶ λαχὼν ἑκάτερος, ἔπλεον ξύμπαντι	ἐπὶ	Σελινοῦντος καὶ Ἐγέστης, βουλόμενοι μὲν
[6, 18]	ἐν τῷ παρόντι ἡσυχίαν καὶ	ἐπὶ	Σικελίαν πλεῦσαι· καὶ ἅμα ἢ
[6, 1]	τῆς μετὰ Λάχητος καὶ Εὐρυμέδοντος	ἐπὶ	Σικελίαν πλεύσαντες καταστρέψασθαι, εἰ δύναιντο,
[6, 50]	ποταμόν, καὶ αὐλισάμενοι τῇ ὑστεραίᾳ	ἐπὶ	Συρακούσας ἔπλεον ἐπὶ κέρως ἔχοντες
[6, 49]	δὲ ἄντικρυς ἔφη χρῆναι πλεῖν	ἐπὶ	Συρακούσας καὶ πρὸς τῇ πόλει
[6, 52]	τῇ στρατιᾷ παρέπλευσαν πρῶτον μὲν	ἐπὶ	Συρακούσας· καὶ ὡς οὐδὲν ηὗρον
[6, 63]	εὐθὺς τὴν ἔφοδον οἱ Ἀθηναῖοι	ἐπὶ	Συρακούσας παρεσκευάζοντο, οἱ δὲ Συρακόσιοι
[6, 96]	τοῖς Ἀθηναίοις καὶ μέλλοντας ἤδη	ἐπὶ	σφᾶς ἰέναι, νομίσαντες, ἐὰν μὴ
[6, 2]	ὡς μὲν εἰκὸς καὶ λέγεται,	ἐπὶ	σχεδιῶν, τηρήσαντες τὸν πορθμὸν κατιόντος
[6, 89]	τῶν πάλαι καὶ νῦν οἳ	ἐπὶ	τὰ πονηρότερα (ἐξῆγον τὸν ὄχλον·
[6, 97]	καὶ μάχῃ νικηθέντες οἱ Συρακόσιοι	ἐπὶ	ταῖς Ἐπιπολαῖς ἀνεχώρησαν ἐς τὴν
[6, 102]	πέμπουσιν ἐπὶ τὸν κύκλον τὸν	ἐπὶ	ταῖς Ἐπιπολαῖς, ἡγούμενοι ἐρῆμον (αἱρήσειν.
[6, 67]	ἐπὶ ὀκτώ, τὸ δὲ ἥμισυ	ἐπὶ	ταῖς εὐναῖς ἐν πλαισίῳ, ἐπὶ
[6, 93]	μὲν καὶ αὐτοὶ πρότερον στρατεύειν	ἐπὶ	τὰς Ἀθήνας, μέλλοντες δ' ἔτι
[6, 94]	τινας καὶ τροπαῖον (στήσαντες ἀνεχώρησαν	ἐπὶ	τὰς ναῦς. καὶ ἀποπλεύσαντες ἐς
[6, 65]	ἄλλος τις προσεληλύθει καὶ ἐπιβιβάσαντες	ἐπὶ	τὰς ναῦς καὶ τὰ πλοῖα,
[6, 65]	τὰ πλοῖα, ὑπὸ νύκτα ἔπλεον	ἐπὶ	τὰς Συρακούσας. (καὶ οἵ τε
[6, 78]	γέ πω οὔθ' οἱ ἄλλοι	ἐπὶ	ταῦτα ὥρμησθε. ~Δειλίᾳ δὲ ἴσως
[6, 45]	ἐντελῆ ἐστί, καὶ τἆλλα ὡς	ἐπὶ	ταχεῖ πολέμῳ καὶ ὅσον οὐ
[6, 53]	ναῦν ἐκ τῶν Ἀθηνῶν ἥκουσαν	ἐπί	τε Ἀλκιβιάδην ὡς κελεύσοντας ἀποπλεῖν
[6, 31]	ξύμμαχοι ἔτι πολλοὶ ξυνέπλευσαν. ἀλλὰ	ἐπί	τε βραχεῖ πλῷ ὡρμήθησαν καὶ
[6, 61]	Σαλαμινίαν ναῦν ἐς τὴν Σικελίαν	ἐπί	τε ἐκεῖνον καὶ ὧν πέρι
[6, 93]	Ἀθηναίων, ἣν ἀπέστειλαν οἱ στρατηγοὶ	ἐπί	τε χρήματα καὶ ἱππέας. καὶ
[6, 74]	τριήρη ἀπέστειλαν ἐς τὰς Ἀθήνας	ἐπί	τε χρήματα καὶ ἱππέας, ὅπως
[6, 2]	μὲν τὴν Σικελίαν ἄκρας τε	ἐπὶ	τῇ θαλάσσῃ ἀπολαβόντες καὶ τὰ
[6, 99]	αὐτοῖς ἐκ τοῦ μεγάλου λιμένος	ἐπὶ	τὴν (ἑτέραν θάλασσαν τὸ ἀποτείχισμα.
[6, 66]	ἐγγὺς δένδρα κόψαντες καὶ κατενεγκόντες	ἐπὶ	τὴν θάλασσαν παρά τε τὰς
[6, 102]	δυνάμεως ἱκανοὶ γενέσθαι κωλῦσαι τὸν	ἐπὶ	τὴν θάλασσαν τειχισμόν. ~Μετὰ δὲ
[6, 75]	τῇ Νάξῳ χειμάζοντας ἐστράτευσαν πανδημεὶ	ἐπὶ	τὴν Κατάνην, καὶ τῆς τε
[6, 82]	ἡμᾶς Συρακόσιοι (δεδουλῶσθαι. ἦλθον γὰρ	ἐπὶ	τὴν μητρόπολιν ἐφ' ἡμᾶς μετὰ
[6, 34]	εἰσὶ μή ποτε Ἀθηναῖοι αὐτοῖς	ἐπὶ	τὴν πόλιν ἔλθωσιν, ὥστε τάχ'
[6, 65]	καὶ ξύμπαντες ἤδη ἀποτρεπόμενοι ἐβοήθουν	ἐπὶ	τὴν πόλιν. ~ἐν τούτῳ δ'
[6, 75]	Καμαριναῖοι μὴ προθύμως σφίσι μήτ'	ἐπὶ	τὴν πρώτην μάχην πέμψαι ἃ
[6, 82]	μετ' αὐτὸν τοιάδε. ~Ἀφικόμεθα μὲν	ἐπὶ	τῆς πρότερον οὔσης ξυμμαχίας ἀνανεώσει,
[6, 21]	τοῖς τῇδε ὑπηκόοις ξύμμαχοι ἤλθετε	ἐπί	τινα, ὅθεν ῥᾴδιαι αἱ κομιδαὶ
[6, 104]	ἀγγελίαι ἐφοίτων δειναὶ καὶ πᾶσαι	ἐπὶ	τὸ αὐτὸ ἐψευσμέναι ὡς ἤδη
[6, 58]	Ἱππίᾳ ἐς τὸν Κεραμεικόν, οὐκ	ἐπὶ	τὸ γενόμενον, ἀλλ' ἐπὶ τοὺς
[6, 34]	δ' ἂν εὖ οἶδ' ὅτι	ἐπὶ	τὸ πλέον· τῶν δ' ἀνθρώπων
[6, 46]	οἰκεῖα ἕκαστοι. καὶ πάντων ὡς	ἐπὶ	τὸ πολὺ τοῖς αὐτοῖς χρωμένων
[6, 64]	ἐν ἡμέρᾳ ῥητῇ ἅμα ἕῳ	ἐπὶ	τὸ στράτευμα ἐλθεῖν, αὐτοὶ μὲν
[6, 83]	τε διαβάλλουσι καὶ ὑμεῖς μάλιστα	ἐπὶ	τὸ φοβερώτερον ὑπονοεῖτε, εἰδότες τοὺς
[6, 11]	ἂν ἄρχειν δυναίμεθα. ἀνόητον δ'	ἐπὶ	τοιούτους ἰέναι ὧν κρατήσας τε
[6, 79]	πρὸς Ἀθηναίους· ἥν γε οὐκ	ἐπὶ	τοῖς φίλοις ἐποιήσασθε, τῶν δὲ
[6, 68]	τί δεῖ χρῆσθαι, οἳ πάρεσμεν	ἐπὶ	τὸν αὐτὸν ἀγῶνα; αὐτὴ γὰρ
[6, 102]	καὶ μέρος τι αὑτῶν πέμπουσιν	ἐπὶ	τὸν κύκλον τὸν ἐπὶ ταῖς
[6, 50]	ἄνδρες τὰ Συρακοσίων βουλόμενοι) (ἐκομίσθησαν	ἐπὶ	τὸν Τηρίαν ποταμόν, καὶ αὐλισάμενοι
[6, 94]	καὶ πεζῇ καὶ ναυσὶ παρακομισθέντες	ἐπὶ	τὸν Τηρίαν ποταμὸν τό τε
[6, 99]	λίθους καὶ ξύλα ξυμφοροῦντες παρέβαλλον	ἐπὶ	τὸν Τρωγίλον καλούμενον αἰεί, ᾗπερ
[6, 6]	καὶ βαρβάρων Σικελίαν ᾤκει, καὶ	ἐπὶ	τοσήνδε οὖσαν αὐτὴν οἱ Ἀθηναῖοι
[6, 29]	αἰτίας, πρὶν διαγνῶσι, πέμπειν αὐτὸν	ἐπὶ	(τοσούτῳ στρατεύματι. οἱ δ' ἐχθροὶ
[6, 76]	ἀπὸ σφῶν ἦσαν ξύμμαχοι ὡς	ἐπὶ	τοῦ Μήδου τιμωρίᾳ, τοὺς μὲν
[6, 58]	οὐκ ἐπὶ τὸ γενόμενον, ἀλλ'	ἐπὶ	τοὺς πομπέας τοὺς ὁπλίτας, πρότερον
[6, 86]	ἐς Λεοντίνους) καὶ νῦν τολμῶσιν	ἐπὶ	τοὺς ταῦτα κωλύοντας καὶ ἀνέχοντας
[6, 77]	ἁλωτοί ἐσμεν καὶ ὁρῶντες αὐτοὺς	ἐπὶ	τοῦτο τὸ εἶδος τρεπομένους ὥστε
[6, 45]	αἱ νῆές εἰσι, καὶ ὡς	ἐπὶ	τούτοις παρεσκευάζοντο πάσῃ τῇ γνώμῃ
[6, 66]	τὰς ναῦς σταύρωμα ἔπηξαν καὶ	ἐπὶ	τῷ Δάσκωνι ἔρυμά τι, ᾗ
[6, 67]	πεντήκοντα) τοὺς δὲ ἱππέας ἐπετάξαντο	ἐπὶ	τῷ δεξιῷ, οὐκ ἔλασσον ὄντας
[6, 61]	αὐτοῦ λόγου καὶ τῆς ξυνωμοσίας	ἐπὶ	τῷ δήμῳ ἀπ' ἐκείνου ἐδόκει
[6, 101]	τὴν πόλιν ἔφευγον, οἱ δ'	ἐπὶ	τῷ εὐωνύμῳ παρὰ τὸν ποταμόν.
[6, 85]	γὰρ ἐφίενται ὑμῶν καὶ βούλονται	ἐπὶ	τῷ ἡμετέρῳ ξυστήσαντες ὑμᾶς ὑπόπτῳ,
[6, 97]	οὐκ ἐπεξῇσαν αὐτοῖς, ἐπαναχωρήσαντες φρούριον	ἐπὶ	τῷ Λαβδάλῳ ᾠκοδόμησαν, ἐπ' ἄκροις
[6, 33]	Μήδου παρὰ λόγον πολλὰ σφαλέντος,	ἐπὶ	τῷ ὀνόματι ὡς ἐπ' Ἀθήνας
[6, 65]	ἦσαν, πορευόμενοι ἐπὶ Κατάνης (ηὐλίσαντο	ἐπὶ	τῷ Συμαίθῳ ποταμῷ ἐν τῇ
[6, 89]	εἶναι. ἄλλοι δ' ἦσαν καὶ	ἐπὶ	τῶν πάλαι καὶ νῦν οἳ
[6, 62]	τε ἡμισείᾳ τῆς ἑαυτῶν ἦλθον	ἐπὶ	Ὕβλαν τὴν Γελεᾶτιν πολεμίαν οὖσαν,
[6, 31]	πάντα τινὰ παρασκευάσασθαι ἐφόδιον ὡς	ἐπὶ	χρόνιον στρατείαν, καὶ ὅσα ἐπὶ
[6, 40]	ἑλομένη ὑμᾶς ἄρχοντας αὐθαίρετον δουλείαν	ἐπιβαλεῖται,	αὐτὴ δ' ἐφ' αὑτῆς σκοποῦσα
[6, 32]	τε καὶ ἀργυροῖς οἵ τε	ἐπιβάται	καὶ οἱ ἄρχοντες (σπένδοντες. ξυνεπηύχοντο
[6, 43]	ἐκ καταλόγου, ἑπτακόσιοι δὲ θῆτες	ἐπιβάται	τῶν νεῶν, ξύμμαχοι δὲ οἱ
[6, 65]	ἢ ἄλλος τις προσεληλύθει καὶ	ἐπιβιβάσαντες	ἐπὶ τὰς ναῦς καὶ τὰ
[6, 100]	στρατηγοῦ πρὸς τὴν πόλιν, εἰ	ἐπιβοηθοῖεν,	ἐχώρουν, ἡ δὲ μετὰ τοῦ
[6, 99]	ἅμα καὶ ἐν τούτῳ εἰ	ἐπιβοηθοῖεν,	μέρος ἀντιπέμπειν αὐτοῖς τῆς στρατιᾶς
[6, 16]	νομίζω εἶναι. ὧν γὰρ πέρι	ἐπιβόητός	εἰμι, τοῖς μὲν προγόνοις μου
[6, 54]	δύναμιν μὴ βίᾳ προσαγάγηται αὐτόν,	ἐπιβουλεύει	εὐθὺς ὡς ἀπὸ τῆς ὑπαρχούσης
[6, 18]	ἐν τῷδε καθέσταμεν, τοῖς μὲν	ἐπιβουλεύειν,	τοὺς δὲ μὴ ἀνιέναι, διὰ
[6, 33]	ἐν ἀλλοτρίᾳ γῇ σφαλῶσι, τοῖς	ἐπιβουλευθεῖσιν	ὄνομα, κἂν περὶ σφίσιν αὐτοῖς
[6, 80]	ἅμα, εἰ μὴ πείσομεν, ὅτι	ἐπιβουλευόμεθα	μὲν ὑπὸ Ἰώνων αἰεὶ (πολεμίων,
[6, 88]	Ἀθηναίων, ὡς καὶ ἐκείνοις ὁμοίως	ἐπιβουλευόμενα,	καὶ ἐπειδὴ ἐν τῇ Κορίνθῳ
[6, 60]	δεινὸν ποιούμενοι πρότερον εἰ τοὺς	ἐπιβουλεύοντας	σφῶν τῷ πλήθει μὴ εἴσονται,
[6, 11]	ἀλλ' ὅπως πόλιν δι' ὀλιγαρχίας	ἐπιβουλεύουσαν	ὀξέως φυλαξόμεθα. ~Καὶ μεμνῆσθαι χρὴ
[6, 86]	παρουσίας ἐποικοῦντες ὑμῖν αἰεί τε	ἐπιβουλεύουσι	καὶ ὅταν (καιρὸν λάβωσιν ἑκάστου,
[6, 87]	τε οἰόμενος ἀδικήσεσθαι καὶ ὁ	ἐπιβουλεύων	διὰ τὸ ἑτοίμην ὑπεῖναι ἐλπίδα
[6, 59]	λύπην ἥ τε ἀρχὴ τῆς	ἐπιβουλῆς	καὶ ἡ ἀλόγιστος τόλμα ἐκ
[6, 16]	καὶ διὰ ταῦτα τὰ ἴδια	ἐπιβοώμενος	τὰ δημόσια σκοπεῖτε εἴ του
[6, 26]	πολέμου ἔς τε ἡλικίας πλῆθος	ἐπιγεγενημένης	καὶ ἐς χρημάτων ἅθροισιν διὰ
[6, 97]	Ἀθηναῖοι ταύτης τῆς νυκτὸς τῇ	ἐπιγιγνομένῃ	ἡμέρᾳ ἐξητάζοντο καὶ ἔλαθον αὐτοὺς
[6, 8]	ὃν Θουκυδίδης ξυνέγραψεν. ~Τοῦ δ'	ἐπιγιγνομένου	θέρους ἅμα ἦρι οἱ τῶν
[6, 94]	τῷ ἦρι εὐθὺς ἀρχομένῳ τοῦ	ἐπιγιγνομένου	θέρους οἱ ἐν τῇ Σικελίᾳ
[6, 63]	τὸ θέρος ἐτελεύτα. ~Τοῦ δ'	ἐπιγιγνομένου	χειμῶνος εὐθὺς τὴν ἔφοδον οἱ
[6, 59]	αὐτῆς σῆμα ἐν Λαμψάκῳ ἐστὶν	ἐπίγραμμα	ἔχον τόδε· ἀνδρὸς ἀριστεύσαντος ἐν
[6, 31]	καὶ ὁπλιτῶν καὶ ἡ ἐς	Ἐπίδαυρον	μετὰ Περικλέους καὶ ἡ αὐτὴ
[6, 105]	καὶ Δημαράτου ἀρχόντων ἀποβάντες ἐς	Ἐπίδαυρον	τὴν Λιμηρὰν καὶ Πρασιὰς καὶ
[6, 69]	ὑπάρχουσαν σφίσι πατρίδα νικήσαντες πάλιν	ἐπιδεῖν·	τὸ δ' ὑπήκοον τῶν ξυμμάχων
[6, 47]	παραπλεύσαντας τὰς ἄλλας πόλεις καὶ	ἐπιδείξαντας	μὲν τὴν δύναμιν τῆς Ἀθηναίων
[6, 31]	καὶ ἐς τοὺς ἄλλους Ἕλληνας	ἐπίδειξιν	μᾶλλον εἰκασθῆναι τῆς δυνάμεως καὶ
[6, 101]	καὶ τοὺς Ἀργείους παραλαβών, καὶ	ἐπιδιαβὰς	τάφρον τινὰ καὶ μονωθεὶς μετ'
[6, 17]	τῶν πολιτῶν τὰς (μεταβολὰς καὶ	ἐπιδοχάς.	καὶ οὐδεὶς δι' αὐτὸ ὡς
[6, 72]	δ' ἐς τὰ ἔργα προσγενομένης·	ἐπιδώσειν	γὰρ ἀμφότερα αὐτά, τὴν μὲν
[6, 21]	βουλευσαμένους) αὐτόθεν δὲ παρασκευῇ ἀξιόχρεῳ	ἐπιέναι,	γνόντας ὅτι πολύ τε ἀπὸ
[6, 18]	λυπηροὶ ὄντες (δεῦρο κωλύωσιν αὐτοὺς	ἐπιέναι.	τήν τε ἀρχὴν οὕτως ἐκτησάμεθα
[6, 92]	τὴν ἑαυτοῦ ἀδίκως ἀπολέσας μὴ	ἐπίῃ,	ἀλλ' ὃς ἂν ἐκ παντὸς
[6, 95]	αὐτῷ θέρει οὐ πολὺ ὕστερον	ἐπιθέμενος	τοῖς τὰς ἀρχὰς ἔχουσιν οὐ
[6, 71]	ἑαυτῶν νεκροὺς καὶ ἐπὶ πυρὰν	ἐπιθέντες	ηὐλίσαντο αὐτοῦ. τῇ δ' ὑστεραίᾳ
[6, 101]	στεριφώτατον, θύρας καὶ ξύλα πλατέα	ἐπιθέντες	καὶ ἐπ' αὐτῶν διαβαδίσαντες, αἱροῦσιν
[6, 34]	προσβάλοιεν, εἰ μὲν κώπαις χρήσαιντο,	ἐπιθοίμεθ'	ἂν κεκμηκόσιν, εἰ δὲ μὴ
[6, 11]	ἂν ὑπεριδόντες (μετὰ τῶν ἐνθάδε	ἐπιθοῖντο.	ὅπερ νῦν ὑμεῖς ὦ Ἀθηναῖοι
[6, 10]	πολλοὺς ἐνθάδε ὑπολιπόντας καὶ ἑτέρους	ἐπιθυμεῖν	ἐκεῖσε πλεύσαντας δεῦρο ἐπαγαγέσθαι. (καὶ
[6, 92]	ἐκ παντὸς τρόπου διὰ τὸ	(ἐπιθυμεῖν	πειραθῇ αὐτὴν ἀναλαβεῖν. οὕτως ἐμοί
[6, 33]	κατοικίσει, τὸ δὲ ἀληθὲς Σικελίας	ἐπιθυμίᾳ,	μάλιστα δὲ τῆς ἡμετέρας πόλεως,
[6, 13]	εἶναι τῶν ἀπόντων, γνόντας ὅτι	ἐπιθυμίᾳ	μὲν ἐλάχιστα κατορθοῦνται, προνοίᾳ δὲ
[6, 15]	ἀξιώματι ὑπὸ τῶν ἀστῶν, ταῖς	ἐπιθυμίαις	μείζοσιν ἢ κατὰ τὴν ὑπάρχουσαν
[6, 24]	διὰ τὴν ἄγαν τῶν πλεόνων	ἐπιθυμίαν,	εἴ τῳ ἄρα καὶ μὴ
[6, 78]	οἷόν τε ἅμα τῆς τε	ἐπιθυμίας	καὶ (τῆς τύχης τὸν αὐτὸν
[6, 24]	ἐκπλεῦσαι· οἱ δὲ τὸ μὲν	ἐπιθυμοῦν	τοῦ πλοῦ οὐκ ἐξῃρέθησαν ὑπὸ
[6, 15]	ὅτῳ γίγνοιτο ἔπρασσεν, ὡς τυραννίδος	ἐπιθυμοῦντι	πολέμιοι καθέστασαν, καὶ δημοσίᾳ κράτιστα
[6, 15]	ἐμνήσθη, καὶ μάλιστα στρατηγῆσαί τε	ἐπιθυμῶν	καὶ ἐλπίζων Σικελίαν τε δι'
[6, 85]	καὶ εὐλήπτους, διότι ἐν χωρίοις	ἐπικαίροις	εἰσὶ περὶ τὴν Πελοπόννησον. (ὥστε
[6, 34]	δὲ μάλιστα ἐγώ τε νομίζω	ἐπίκαιρον	ὑμεῖς τε διὰ τὸ ξύνηθες
[6, 6]	(τε) πρέσβεις παρόντες καὶ προθυμότερον	ἐπικαλούμενοι.	ὅμοροι γὰρ ὄντες τοῖς Σελινουντίοις
[6, 18]	αἰεὶ ἢ βαρβάροις ἢ Ἕλλησιν	ἐπικαλουμένοις,	ἐπεὶ εἴ γε ἡσυχάζοιεν πάντες
[6, 97]	τὴν πόλιν αὐτὴν τῇ ὑστεραίᾳ	ἐπικαταβάντες,	(ὡς οὐκ ἐπεξῇσαν αὐτοῖς, ἐπαναχωρήσαντες
[6, 2]	τῇ θαλάσσῃ ἀπολαβόντες καὶ τὰ	ἐπικείμενα	νησίδια ἐμπορίας ἕνεκεν τῆς πρὸς
[6, 68]	ἀποχωρεῖν· οἱ γὰρ ἱππῆς πολλοὶ	(ἐπικείσονται.	τῆς τε οὖν ὑμετέρας αὐτῶν
[6, 48]	ἀλλ' ἔς τε τὰς πόλεις	ἐπικηρυκεύεσθαι	πλὴν Σελινοῦντος καὶ Συρακουσῶν τὰς
[6, 96]	χωρίον, καὶ μέχρι τῆς πόλεως	ἐπικλινές	τ' ἐστὶ καὶ ἐπιφανὲς πᾶν
[6, 91]	Ἀθηναῖοι τοῖς ἑαυτῶν ἧσσον ἄλλην	ἐπικουρίαν	(πέμπωσιν. τειχίζειν τε χρὴ Δεκέλειαν
[6, 86]	οὐ πολλάκις παρασχήσειν μετὰ τοσῆσδε	ἐπικουρίας	ἀμύνασθαι· ἣν εἰ τῷ ὑπόπτῳ
[6, 87]	ὑπεῖναι ἐλπίδα τῷ μὲν ἀντιτυχεῖν	ἐπικουρίας	ἀφ' ἡμῶν, τῷ δὲ εἰ
[6, 12]	μὴ ὑπὲρ ἀνδρῶν φυγάδων τῶνδε	ἐπικουρίας	δεομένων, οἷς τό τε ψεύσασθαι
[6, 77]	ξυγγενῶν κατοικίσεις καὶ Ἐγεσταίων ξυμμάχων	ἐπικουρίας,	οὐ ξυστραφέντες βουλόμεθα προθυμότερον δεῖξαι
[6, 58]	ἐρεῖν αὐτόν, ὁ δὲ τοῖς	ἐπικούροις	φράσας τὰ ὅπλα ὑπολαβεῖν ἐξελέγετο
[6, 55]	πολίταις φοβερόν, ἐς δὲ τοὺς	ἐπικούρους	ἀκριβές, πολλῷ τῷ περιόντι τοῦ
[6, 88]	ἔλασσον δοκῶσι νεῖμαι, ἐπειδὴ καὶ	ἐπικρατέστεροι	τῇ μάχῃ ἐγένοντο, λόγῳ (ἀποκρίνασθαι
[6, 17]	αὐτοῖς) καὶ τὰ ἐνθάδε οὐκ	(ἐπικωλύσει,	ἢν ὑμεῖς ὀρθῶς βουλεύησθε. οἱ
[6, 28]	ὅτι οὐ μετ' ἐκείνου ἐπράχθη,	ἐπιλέγοντες	τεκμήρια τὴν ἄλλην αὐτοῦ ἐς
[6, 41]	ὁ πόλεμος ἀγάλλεται (τὴν δ'	ἐπιμέλειαν	καὶ ἐξέτασιν αὐτῶν ἡμεῖς ἕξομεν)
[6, 91]	ἵνα Συρακόσιοί τε νομίζοντες ὑμᾶς	ἐπιμέλεσθαι	μᾶλλον ἀντέχωσι καὶ Ἀθηναῖοι τοῖς
[6, 41]	φαίνηται ἐπιτήδειον. τὰ δὲ καὶ	ἐπιμεμελήμεθα	ἤδη, καὶ ὅτι ἂν αἰσθώμεθα
[6, 21]	δὲ βιασθέντας ἀπελθεῖν ἢ ὕστερον	ἐπιμεταπέμπεσθαι,	τὸ πρῶτον ἀσκέπτως βουλευσαμένους) αὐτόθεν
[6, 18]	τὸν γὰρ προύχοντα οὐ μόνον	ἐπιόντα	τις ἀμύνεται, ἀλλὰ καὶ ὅπως
[6, 34]	παντὶ τὸ μὲν καταφρονεῖν τοὺς	ἐπιόντας	ἐν τῶν ἔργων τῇ ἀλκῇ
[6, 79]	τε ἡμᾶς καὶ πρὸς τοὺς	ἐπιόντας	θεραπεύσετε, λέγοντες ξυμμαχίαν εἶναι ὑμῖν
[6, 41]	ἡ ξύμπασα πόλις καλῶς τοὺς	ἐπιόντας	παρασκευασόμεθα (ἀμύνεσθαι. καὶ ἢν ἄρα
[6, 101]	ἐς τὸ ἀσφαλές, αὐτοὶ δὲ	ἐπιόντος	ἤδη καὶ τοῦ ἄλλου στρατεύματος
[6, 37]	τῆς νῦν στρατιᾶς, ὥς φασιν,	ἐπιούσης,	καὶ εἰ δὶς τοσαύτη ἔλθοι,
[6, 67]	ὁ Νικίας κατά τε ἔθνη	ἐπιπαριὼν	ἕκαστα καὶ ξύμπασι τοιάδε παρεκελεύετο.
[6, 73]	Σικελίᾳ στράτευμα ἧσσον ὠφελίαν ἄλλην	ἐπιπέμπωσιν.	~Τὸ δ' ἐν τῇ Κατάνῃ
[6, 91]	οὐκ ἂν διὰ μακροῦ ὑμῖν	(ἐπιπέσοι.	ὥστε μὴ περὶ τῆς Σικελίας
[6, 32]	μὲν πολλαχόθεν τὰ περὶ τοῦ	ἐπίπλου,	οὐ μέντοι ἐπιστεύετο ἐπὶ πολὺν
[6, 33]	τινές, δόξω ὑμῖν περὶ τοῦ	ἐπίπλου	τῆς ἀληθείας λέγειν, καὶ γιγνώσκω
[6, 96]	τὸ ἐπιπολῆς τοῦ ἄλλου εἶναι	Ἐπιπολαί.	καὶ οἱ μὲν ἐξελθόντες πανδημεὶ
[6, 97]	νικηθέντες οἱ Συρακόσιοι ἐπὶ ταῖς	Ἐπιπολαῖς	ἀνεχώρησαν ἐς τὴν πόλιν· καὶ
[6, 102]	τὸν κύκλον τὸν ἐπὶ ταῖς	Ἐπιπολαῖς,	ἡγούμενοι ἐρῆμον (αἱρήσειν. καὶ τὸ
[6, 97]	ἐχώρει εὐθὺς δρόμῳ πρὸς τὰς	Ἐπιπολὰς	καὶ φθάνει ἀναβὰς κατὰ τὸν
[6, 75]	παρὰ πᾶν τὸ πρὸς τὰς	Ἐπιπολὰς	ὁρῶν, ὅπως μὴ δι' ἐλάσσονος
[6, 96]	ὑπὸ τῶν Συρακοσίων (διὰ τὸ	ἐπιπολῆς	τοῦ ἄλλου εἶναι Ἐπιπολαί. καὶ
[6, 96]	ἐξ Ἄνδρου, ὅπως τῶν τε	Ἐπιπολῶν	εἶεν φύλακες, καὶ ἢν ἐς
[6, 97]	Λέοντα καλούμενον, ὃς ἀπέχει τῶν	Ἐπιπολῶν	ἓξ ἢ ἑπτὰ σταδίους, καὶ
[6, 101]	περὶ ὄρθρον καταβάντες ἀπὸ τῶν	Ἐπιπολῶν	ἐς τὸ ὁμαλὸν καὶ διὰ
[6, 103]	καὶ τοῦ πεζοῦ, ἀπὸ τῶν	Ἐπιπολῶν	καὶ τοῦ κρημνώδους ἀρξάμενοι ἀπετείχιζον
[6, 96]	ἰέναι, νομίσαντες, ἐὰν μὴ τῶν	Ἐπιπολῶν	κρατήσωσιν οἱ Ἀθηναῖοι, χωρίου ἀποκρήμνου
[6, 97]	ἐπ' ἄκροις τοῖς κρημνοῖς τῶν	Ἐπιπολῶν,	ὁρῶν πρὸς τὰ Μέγαρα, ὅπως
[6, 101]	ὑπὲρ τοῦ ἕλους, ὃς τῶν	Ἐπιπολῶν	ταύτῃ πρὸς τὸν μέγαν λιμένα
[6, 94]	ἀποπλεύσαντες ἐς Κατάνην, ἐκεῖθεν δὲ	ἐπισιτισάμενοι,	πάσῃ τῇ στρατιᾷ ἐχώρουν ἐπὶ
[6, 18]	καὶ οὐκ ἐκ τοῦ αὐτοῦ	ἐπισκεπτέον	ὑμῖν τοῖς ἄλλοις τὸ ἥσυχον,
[6, 38]	οὐ νῦν πρῶτον, ἀλλ' αἰεὶ	ἐπίσταμαι	ἤτοι λόγοις γε τοιοῖσδε καὶ
[6, 37]	πολὺ κρείσσω εἶναι, οἷς γ'	ἐπίσταμαι	οὔθ' ἵππους ἀκολουθήσοντας, οὐδ' αὐτόθεν
[6, 42]	καὶ εἴρητο αὐταῖς προαπαντᾶν, ὅπως	ἐπιστάμενοι	καταπλέωσιν. ~μετὰ δὲ ταῦτα τοσῇδε
[6, 53]	δοκοῦντα εἶναι αἰτιαθέντα ἀνέλεγκτον διαφυγεῖν.	(ἐπιστάμενος	γὰρ ὁ δῆμος ἀκοῇ τὴν
[6, 74]	ἐκ τῆς ἀρχῆς ἤδη μετάπεμπτος,	ἐπιστάμενος	ὅτι φεύξοιτο, μηνύει τοῖς τῶν
[6, 91]	ἑκάστους τὰ σφέτερα αὐτῶν (δεινὰ	ἐπισταμένους	φοβεῖσθαι. ἃ δ' ἐν τῇ
[6, 32]	περὶ τοῦ ἐπίπλου, οὐ μέντοι	ἐπιστεύετο	ἐπὶ πολὺν χρόνον οὐδέν, ἀλλὰ
[6, 65]	τούτων ἰέναι παρεσκευάσθαι ἐπὶ Κατάνην,	ἐπίστευσάν	τε τῷ ἀνθρώπῳ πολλῷ ἀπερισκεπτότερον
[6, 69]	οὐχ ἥσσους ἐς ὅσον ἡ	ἐπιστήμη	ἀντέχοι, τῷ δὲ ἐλλείποντι αὐτῆς
[6, 18]	ἄλλο τι, καὶ πάντων τὴν	ἐπιστήμην	ἐγγηράσεσθαι, ἀγωνιζομένην δὲ αἰεὶ προσλήψεσθαί
[6, 68]	δ' οὔ, διὰ τὸ τὴν	ἐπιστήμην	τῆς τόλμης ἥσσω (ἔχειν. παραστήτω
[6, 72]	ἑαυτῆς μετὰ τοῦ πιστοῦ τῆς	ἐπιστήμης	θαρσαλεωτέραν ἔσεσθαι. (τούς τε στρατηγοὺς
[6, 72]	μὴν ἐάσειν ἄρχειν ὅπῃ ἂν	ἐπίστωνται·	οὕτω γὰρ ἅ τε κρύπτεσθαι
[6, 33]	εἶναι· ὅμως δὲ οὐ καταφοβηθεὶς	ἐπισχήσω	κινδυνευούσης τῆς πόλεως, πείθων γε
[6, 67]	τοὺς σκευοφόρους ἐντὸς (τούτων τῶν	ἐπιτάκτων	ἐποιήσαντο. οἱ δὲ Συρακόσιοι ἔταξαν
[6, 19]	παρασκευῆς δὲ πλήθει, εἰ πολλὴν	ἐπιτάξειε,	τάχ' ἂν μεταστήσειεν αὐτούς, παρελθὼν
[6, 82]	ἡμῖν ἢ καὶ ἡμᾶς ἐκείνοις	ἐπιτάσσειν,	πλὴν καθ' ὅσον ἐν τῷ
[6, 91]	φοβεῖσθαι. ἃ δ' ἐν τῇ	ἐπιτειχίσει	αὐτοὶ ὠφελούμενοι τοὺς ἐναντίους κωλύσετε,
[6, 93]	σαφέστατα εἰδότος ἀκηκοέναι· ὥστε τῇ	ἐπιτειχίσει	τῆς Δεκελείας προσεῖχον ἤδη τὸν
[6, 44]	πόλεμον διέπλει. τούτοις δὲ τὰ	ἐπιτήδεια	ἄγουσαι ὁλκάδες μὲν τριάκοντα σιταγωγοί,
[6, 99]	τῆς Θάψου οἱ Ἀθηναῖοι τὰ	ἐπιτήδεια	ἐπήγοντο. ~ἐπειδὴ δὲ τοῖς Συρακοσίοις
[6, 50]	πασῶν οἱ στρατηγοὶ καὶ τὰ	ἐπιτήδεια	λαβόντες παρέπλεον ἐς Νάξον, τὴν
[6, 74]	Ἀθηναῖοι ὡς ἐχειμάζοντο καὶ τὰ	ἐπιτήδεια	οὐκ εἶχον καὶ προυχώρει οὐδέν,
[6, 22]	ἀπολαμβανώμεθα, ἔχῃ ἡ στρατιὰ τὰ	ἐπιτήδεια	(πολλὴ γὰρ οὖσα οὐ πάσης
[6, 22]	πολὺ περιεῖναι, ἵνα καὶ τὰ	ἐπιτήδεια	ῥᾷον ἐσκομιζώμεθα, τὸν δὲ καὶ
[6, 103]	διπλῷ τοὺς Συρακοσίους. (τὰ δ'	ἐπιτήδεια	τῇ στρατιᾷ ἐσήγετο ἐκ τῆς
[6, 64]	στρατηγοῖς τῇ δοκήσει οὐχ ἧσσον	ἐπιτήδειον·	ἦν δὲ Καταναῖος ὁ ἀνήρ,
[6, 66]	καθῖσαν τὸ στράτευμα ἐς χωρίον	ἐπιτήδειον,	καὶ ἐν ᾧ μάχης τε
[6, 41]	καὶ ἤν τι ἄλλο φαίνηται	ἐπιτήδειον.	τὰ δὲ καὶ ἐπιμεμελήμεθα ἤδη,
[6, 46]	ξυγγενεῖς ὄντας καὶ σφίσιν αἰεὶ	ἐπιτηδείους.	καὶ τῷ μὲν Νικίᾳ προσδεχομένῳ
[6, 64]	νύκτα παραπλεύσαντες στρατόπεδον καταλαμβάνειν ἐν	ἐπιτηδείῳ	καθ' ἡσυχίαν, εἰδότες οὐκ ἂν
[6, 33]	ἤν τε δι' ἀπορίαν τῶν	ἐπιτηδείων	ἐν ἀλλοτρίᾳ γῇ σφαλῶσι, τοῖς
[6, 42]	ὕδατος καὶ λιμένων καὶ τῶν	ἐπιτηδείων	ἐν ταῖς καταγωγαῖς, πρός τε
[6, 15]	τοῦ πολέμου ἰδίᾳ ἕκαστοι τοῖς	ἐπιτηδεύμασιν	αὐτοῦ ἀχθεσθέντες, καὶ ἄλλοις ἐπιτρέψαντες,
[6, 18]	ἥσυχον, εἰ μὴ καὶ τὰ	ἐπιτηδεύματα	ἐς τὸ ὁμοῖον μεταλήψεσθε. (Λογισάμενοι
[6, 28]	τὴν ἄλλην αὐτοῦ ἐς τὰ	ἐπιτηδεύματα	οὐ δημοτικὴν παρανομίαν. ~ὁ δ'
[6, 61]	αὐτὸν χρόνον ὑπωπτεύθησαν τῷ δήμῳ	ἐπιτίθεσθαι,	καὶ τοὺς ὁμήρους τῶν Ἀργείων
[6, 40]	δὲ τοῦ ἔργῳ φυλασσομένη μὴ	ἐπιτρέπειν	πειράσεται σῴζειν. ~Τοιαῦτα δὲ Ἀθηναγόρας
[6, 15]	ἐπιτηδεύμασιν αὐτοῦ ἀχθεσθέντες, καὶ ἄλλοις	ἐπιτρέψαντες,	οὐ διὰ μακροῦ (ἔσφηλαν τὴν
[6, 40]	ὡς πρὸς αἰσθανομένους καὶ μὴ	ἐπιτρέψοντας	(ἀπαλλάγητε. ἡ γὰρ πόλις ἥδε,
[6, 38]	μὴ μόνον αὐτοφώρους (χαλεπὸν γὰρ	ἐπιτυγχάνειν)	ἀλλὰ καὶ ὧν βούλονται μέν,
[6, 96]	πόλεως ἐπικλινές τ' ἐστὶ καὶ	ἐπιφανὲς	πᾶν ἔσω· καὶ ὠνόμασται ὑπὸ
[6, 72]	τε ἱκανὸς γενόμενος καὶ ἀνδρείᾳ	ἐπιφανής,	ἐθάρσυνέ τε καὶ οὐκ εἴα
[6, 91]	αὐτοὺς αἰσθάνοιτο, ταῦτα σαφῶς πυνθανόμενος	ἐπιφέροι·	εἰκὸς γὰρ αὐτοὺς ἀκριβέστατα ἑκάστους
[6, 31]	τὰς κρατίστας, τῶν δὲ> τριηράρχων	ἐπιφοράς	τε πρὸς τῷ ἐκ δημοσίου
[6, 48]	οὕτως ἤδη Συρακούσαις καὶ Σελινοῦντι	ἐπιχειρεῖν,	ἢν μὴ οἱ μὲν Ἐγεσταίοις
[6, 11]	ἐν τῷ ὁμοίῳ καὶ πρὶν	ἐπιχειρῆσαι	(ἔσται. Σικελιῶται δ' ἄν μοι
[6, 90]	πλείω, ἤδη τῇ Πελοποννήσῳ ἐμέλλομεν	ἐπιχειρήσειν,	κομίσαντες ξύμπασαν μὲν τὴν ἐκεῖθεν
[6, 67]	μέλλουσι δὲ τοῖς Ἀθηναίοις προτέροις	ἐπιχειρήσειν	ὁ Νικίας κατά τε ἔθνη
[6, 10]	που ἀξιόχρεῳ δυνάμει ταχεῖαν τὴν	ἐπιχείρησιν	ἡμῖν οἱ ἐχθροὶ ποιήσονται, οἷς
[6, 71]	παρασκευάσωνται ὡς ἐς τὸ ἔαρ	ἐπιχειρήσοντες	ταῖς Συρακούσαις. ~Καὶ οἱ μὲν
[6, 34]	τοὺς προεπιχειροῦντας ἢ τοῖς γε	ἐπιχειροῦσι	προδηλοῦντας ὅτι ἀμυνοῦνται μᾶλλον (πεφόβηνται,
[6, 101]	πρὸς τὸν κρημνὸν αὐτοῖς ἐξείργαστο,	ἐπιχειροῦσιν	αὖθις τῷ τῶν Συρακοσίων σταυρώματι
[6, 30]	ἀστῶν καὶ ξένων, οἱ μὲν	ἐπιχώριοι	τοὺς σφετέρους αὐτῶν ἕκαστοι προπέμποντες,
[6, 27]	Ἀθηναίων (εἰσὶ δὲ κατὰ τὸ	ἐπιχώριον,	ἡ τετράγωνος ἐργασία, πολλοὶ καὶ
[6, 14]	καὶ βούλει γενέσθαι πολίτης ἀγαθός,	ἐπιψήφιζε	καὶ γνώμας προτίθει αὖθις Ἀθηναίοις,
[6, 31]	ἢ στρατιώτης ἢ ἔμπορος ἔχων	ἔπλει,	πολλὰ ἂν τάλαντα (ηὑρέθη ἐκ
[6, 50]	αὐλισάμενοι τῇ ὑστεραίᾳ ἐπὶ Συρακούσας	ἔπλεον	ἐπὶ κέρως ἔχοντες τὰς ἄλλας
[6, 65]	καὶ τὰ πλοῖα, ὑπὸ νύκτα	ἔπλεον	ἐπὶ τὰς Συρακούσας. (καὶ οἵ
[6, 24]	ὡς ἢ καταστρεψομένοις ἐφ' ἃ	ἔπλεον	ἢ οὐδὲν ἂν σφαλεῖσαν μεγάλην
[6, 62]	τοῦ στρατεύματος καὶ λαχὼν ἑκάτερος,	ἔπλεον	ξύμπαντι ἐπὶ Σελινοῦντος καὶ Ἐγέστης,
[6, 90]	πλέον οἶδα, ἐσηγητέον, (μάθετε ἤδη.	ἐπλεύσαμεν	ἐς Σικελίαν πρῶτον μέν, εἰ
[6, 74]	τῇ Κατάνῃ στράτευμα τῶν Ἀθηναίων	ἔπλευσεν	εὐθὺς ἐπὶ Μεσσήνην ὡς προδοθησομένην.
[6, 30]	ἐν ἡμέρᾳ ῥητῇ ἅμα ἕῳ	(ἐπλήρουν	τὰς ναῦς ὡς ἀναξόμενοι. ξυγκατέβη
[6, 104]	πλεῖν, καὶ οὐδεμίαν φυλακήν πω	ἐποιεῖτο.	~Κατὰ δὲ τοὺς αὐτοὺς χρόνους
[6, 105]	ἐς (τοὺς Ἀθηναίους τοῦ ἀμύνεσθαι	ἐποίησαν.	ἀναχωρησάντων δὲ τῶν Ἀθηναίων ἐκ
[6, 2]	ἀντὶ Σικανίας Σικελίαν τὴν νῆσον	ἐποίησαν	καλεῖσθαι, καὶ τὰ κράτιστα τῆς
[6, 44]	πρός (τε) τοὺς Ῥηγίνους λόγους	ἐποιήσαντο,	ἀξιοῦντες Χαλκιδέας ὄντας Χαλκιδεῦσιν οὖσι
[6, 3]	Κατάνην· οἰκιστὴν δὲ αὐτοὶ Καταναῖοι	ἐποιήσαντο	Εὔαρχον. ~κατὰ δὲ τὸν αὐτὸν
[6, 42]	τε καὶ στρατοπεδεύεσθαι, οἱ στρατηγοὶ	ἐποιήσαντο,	καὶ τρία μέρη νείμαντες ἓν
[6, 67]	σκευοφόρους ἐντὸς (τούτων τῶν ἐπιτάκτων	ἐποιήσαντο.	οἱ δὲ Συρακόσιοι ἔταξαν τοὺς
[6, 79]	γε οὐκ ἐπὶ τοῖς φίλοις	ἐποιήσασθε,	τῶν δὲ ἐχθρῶν ἤν τις
[6, 86]	δὲ μείζονι τῆς ἡμετέρας παρουσίας	ἐποικοῦντες	ὑμῖν αἰεί τε ἐπιβουλεύουσι καὶ
[6, 4]	Ῥόδου καὶ Ἔντιμος ἐκ Κρήτης	ἐποίκους	ἀγαγόντες κοινῇ ἔκτισαν, ἔτει πέμπτῳ
[6, 69]	τροπὰς οἵας εἰκὸς ψιλοὺς ἀλλήλων	ἐποίουν·	ἔπειτα δὲ μάντεις τε σφάγια
[6, 72]	σφετέρους (αὐτῶν νεκροὺς θάψαντες ἐκκλησίαν	ἐποίουν.	καὶ παρελθὼν αὐτοῖς Ἑρμοκράτης ὁ
[6, 88]	ἐν τῇ Κορίνθῳ ἐγένοντο, λόγους	ἐποιοῦντο	ἀξιοῦντες σφίσι (κατὰ τὸ ξυγγενὲς
[6, 26]	ξυμμάχους ἔπεμπον καὶ αὐτόθεν καταλόγους	ἐποιοῦντο,	ἄρτι δ' ἀνειλήφει ἡ πόλις
[6, 96]	τὴν ἀρχήν) ἐξέτασίν τε ὅπλων	ἐποιοῦντο	καὶ ἑξακοσίους λογάδας τῶν ὁπλιτῶν
[6, 32]	ἐκπλεύσαντες ἅμιλλαν ἤδη μέχρι Αἰγίνης	ἐποιοῦντο.	καὶ οἱ μὲν ἐς τὴν
[6, 32]	ἑκάστην, ξύμπαντες δὲ ὑπὸ κήρυκος	ἐποιοῦντο,	κρατῆράς τε κεράσαντες παρ' ἅπαν
[6, 103]	λόγους ἔν τε σφίσιν αὐτοῖς	ἐποιοῦντο	ξυμβατικοὺς καὶ πρὸς τὸν Νικίαν·
[6, 53]	στρατιὰ ἀπέπλευσεν, οὐδὲν ἧσσον ζήτησιν	ἐποιοῦντο	τῶν περὶ τὰ μυστήρια καὶ
[6, 7]	μὲν ἐν Ὀρνεαῖς μίαν ἡμέραν	ἐπολιόρκουν·	ὑπὸ δὲ νύκτα αὐλισαμένου τοῦ
[6, 92]	ἔχω, ἀλλ' ἐν ᾧ ἀσφαλῶς	ἐπολιτεύθην.	οὐδ' ἐπὶ πατρίδα οὖσαν ἔτι
[6, 104]	καὶ τὰς ναῦς, ὅσαι μάλιστα	(ἐπόνησαν	ὑπὸ τοῦ χειμῶνος, ἀνελκύσας ἐπεσκεύαζεν.
[6, 26]	τὴν ἐκεχειρίαν, ὥστε ῥᾷον πάντα	ἐπορίζετο.	καὶ οἱ μὲν ἐν παρασκευῇ
[6, 95]	τῶν Λακεδαιμονίων πολλὴν ἔλαβον, ἣ	ἐπράθη	ταλάντων οὐκ ἔλασσον πέντε καὶ
[6, 79]	μόνους ἐλθόντες καὶ μάχῃ περιγενόμενοι	ἔπραξαν	ἃ ἐβούλοντο, ἀπῆλθον δὲ διὰ
[6, 10]	(οὕτω γὰρ ἐνθένδε τε ἄνδρες	ἔπραξαν	αὐτὰ καὶ ἐκ τῶν ἐναντίων)
[6, 15]	ἓν ἕκαστον ἐν ὅτῳ γίγνοιτο	ἔπρασσεν,	ὡς τυραννίδος ἐπιθυμοῦντι πολέμιοι καθέστασαν,
[6, 74]	ὡς προδοθησομένην. καὶ ἃ μὲν	ἐπράσσετο	οὐκ ἐγένετο· Ἀλκιβιάδης γὰρ ὅτ'
[6, 88]	ἐστρατοπεδευμένοι τὰ πρὸς τοὺς Σικελοὺς	ἔπρασσον	ὅπως αὐτοῖς ὡς πλεῖστοι (προσχωρήσονται.
[6, 28]	αὐτῶν ὅτι οὐ μετ' ἐκείνου	ἐπράχθη,	ἐπιλέγοντες τεκμήρια τὴν ἄλλην αὐτοῦ
[6, 76]	Καμαριναῖοι, μὴ αὐτὴν καταπλαγῆτε δείσαντες	ἐπρεσβευσάμεθα,	ἀλλὰ μᾶλλον τοὺς μέλλοντας ἀπ'
[6, 98]	καὶ Καταναίων ἔλαβον, τοὺς δ'	ἐπρίαντο,	καὶ ξύμπαντες πεντήκοντα καὶ ἑξακόσιοι
[6, 16]	αὐτὴν καταπεπολεμῆσθαι, διότι ἅρματα μὲν	ἑπτὰ	καθῆκα, ὅσα οὐδείς πω ἰδιώτης
[6, 20]	Λεοντίνων ξυγγενὲς προσέσεσθαι, ἄλλαι εἰσὶν	ἑπτά,	καὶ παρεσκευασμέναι τοῖς πᾶσιν ὁμοιοτρόπως
[6, 97]	ἀπέχει τῶν Ἐπιπολῶν ἓξ ἢ	ἑπτὰ	σταδίους, καὶ τοὺς πεζοὺς ἀποβιβάσαντες,
[6, 43]	μὲν καὶ χίλιοι ἐκ καταλόγου,	ἑπτακόσιοι	δὲ θῆτες ἐπιβάται τῶν νεῶν,
[6, 43]	ὀγδοήκοντα ἦσαν) καὶ σφενδονήταις Ῥοδίων	ἑπτακοσίοις,	καὶ Μεγαρεῦσι ψιλοῖς φυγάσιν εἴκοσι
[6, 96]	Συρακόσιοι τοῦ αὐτοῦ θέρους, ὡς	ἐπύθοντο	τούς (τε) ἱππέας ἥκοντας τοῖς
[6, 2]	τοὔνομα τοῦτο (ἔχοντος, οὕτως Ἰταλία	ἐπωνομάσθη.	ἐλθόντες δὲ ἐς τὴν Σικελίαν
[6, 69]	τὰ νομιζόμενα καὶ σαλπιγκταὶ ξύνοδον	ἐπώτρυνον	τοῖς ὁπλίταις, (οἱ δ' ἐχώρουν,
[6, 54]	ἀνὴρ τῶν (ἀστῶν, μέσος πολίτης,	ἐραστὴς	ὢν εἶχεν αὐτόν. πειραθεὶς δὲ
[6, 40]	τε λόγους ἀφ' ὑμῶν ὡς	ἔργα	δυναμένους κρινεῖ καὶ τὴν ὑπάρχουσαν
[6, 17]	γνώμῃ ἀκροᾶσθαι οὔτε ἐς τὰ	ἔργα	κοινῶς τρέπεσθαι· ταχὺ δ' ἂν
[6, 72]	ὑπαρχούσης, εὐταξίας δ' ἐς τὰ	ἔργα	προσγενομένης· ἐπιδώσειν γὰρ ἀμφότερα αὐτά,
[6, 44]	τέκτονας καὶ ὅσα ἐς τειχισμὸν	ἐργαλεῖα,	πλοῖα δὲ ἑκατόν, ἃ ἐξ
[6, 27]	κατὰ τὸ ἐπιχώριον, ἡ τετράγωνος	ἐργασία,	πολλοὶ καὶ ἐν ἰδίοις προθύροις
[6, 38]	καὶ ἔτι τούτων κακουργοτέροις ἢ	ἔργοις	βουλομένους καταπλήξαντας τὸ ὑμέτερον πλῆθος
[6, 80]	οἱ Συρακόσιοι ἐκδιδάσκειν μὲν οὐδὲν	ἔργον	εἶναι σαφῶς οὔτε ὑμᾶς οὔτε
[6, 86]	ταῦτα μὴ δοκεῖ, αὐτὸ τὸ	ἔργον	ἐλέγχει. τὸ γὰρ πρότερον ἡμᾶς
[6, 33]	ὧν προσδέχονται φοβοῦμαι) κάλλιστον δὴ	ἔργον	ἡμῖν ξυμβήσεται, καὶ (οὐκ ἀνέλπιστον
[6, 60]	(εἰπεῖν περὶ τῶν δρασάντων τὸ	ἔργον.	λέγων δὲ ἔπεισεν αὐτὸν ὡς
[6, 57]	ἤδη τὰ ἐγχειρίδια ἐς (τὸ	ἔργον	προῇσαν. καὶ ὡς εἶδόν τινα
[6, 79]	δεινὸν εἰ ἐκεῖνοι μὲν τὸ	ἔργον	τοῦ καλοῦ δικαιώματος ὑποπτεύοντες ἀλόγως
[6, 8]	εὐπρεπεῖ τῆς Σικελίας ἁπάσης, μεγάλου	ἔργου,	ἐφίεσθαι, παρελθὼν ἀποτρέψαι ἐβούλετο, καὶ
[6, 99]	ἐκείνους δὲ ἂν παυομένους τοῦ	ἔργου	πάντας ἂν πρὸς σφᾶς τρέπεσθαι.
[6, 78]	ἡμετέραν δύναμιν σῴζοι ἄν τις,	ἔργῳ	δὲ τὴν αὑτοῦ (σωτηρίαν. καὶ
[6, 56]	ἄλλα πρὸς τοὺς ξυνεπιθησομένους τῷ	ἔργῳ	ἐπέπρακτο, περιέμενον δὲ Παναθήναια τὰ
[6, 80]	ὄντας ξυμμάχους βοηθεῖν. οὐ γὰρ	ἔργῳ	ἴσον ὥσπερ τῷ δικαιώματί ἐστιν.
[6, 66]	ἂν αὐτοὺς καὶ ἐν τῷ	ἔργῳ	καὶ πρὸ αὐτοῦ λυπήσειν· τῇ
[6, 18]	τὸ ἀμύνεσθαι οὐ λόγῳ ἀλλ'	ἔργῳ	μᾶλλον ξύνηθες ἕξειν. (παράπαν τε
[6, 40]	ἀκούειν ἀφαιρεθήσεται, ἐκ δὲ τοῦ	ἔργῳ	φυλασσομένη μὴ ἐπιτρέπειν πειράσεται σῴζειν.
[6, 88]	ὑπουργεῖν μὲν τοῖς Συρακοσίοις μᾶλλον	ἔργῳ,	ὡς ἂν δύνωνται μετριώτατα, ἐν
[6, 78]	τῶν ὀνομάτων, ἀλλὰ περὶ τῶν	ἔργων,	ἐθελήσαντι προσλαβεῖν· λόγῳ μὲν γὰρ
[6, 34]	καταφρονεῖν τοὺς ἐπιόντας ἐν τῶν	ἔργων	τῇ ἀλκῇ δείκνυσθαι, τὸ δ'
[6, 58]	οἱ μὲν ἀνεχώρησαν οἰόμενοί τι	ἐρεῖν	αὐτόν, ὁ δὲ τοῖς ἐπικούροις
[6, 49]	ἔφη χρῆναι ποιεῖσθαι, ἃ ἦν	ἐρῆμα,	ἀπέχοντα Συρακουσῶν οὔτε πλοῦν πολὺν
[6, 34]	περαιωθέντες ἀποροῖεν ἂν κατὰ χωρία	ἐρῆμα,	καὶ ἢ μένοντες πολιορκοῖντο ἂν
[6, 61]	τῆς Θουρίας· οἱ δ' Ἀθηναῖοι	ἐρήμῃ	δίκῃ θάνατον κατέγνωσαν αὐτοῦ τε
[6, 102]	ἐκέλευσεν, ὡς ἔγνω ἀδυνάτους ἐσομένους	ἐρημίᾳ	ἀνδρῶν ἄλλῳ τρόπῳ περιγενέσθαι. (καὶ
[6, 85]	ὑπόπτῳ, βίᾳ ἢ καὶ κατ'	ἐρημίαν,	ἀπράκτων ἡμῶν ἀπελθόντων, αὐτοὶ ἄρξαι
[6, 102]	τὸν ἐπὶ ταῖς Ἐπιπολαῖς, ἡγούμενοι	ἐρῆμον	(αἱρήσειν. καὶ τὸ μὲν δεκάπλεθρον
[6, 78]	δὲ ξύμμαχον ἐμὲ καὶ οὐκ	ἐρῆμος	ἀγωνιεῖται· τόν τε Ἀθηναῖον μὴ
[6, 35]	δῆμος ἐν πολλῇ πρὸς ἀλλήλους	ἔριδι	ἦσαν, οἱ μὲν ὡς οὐδενὶ
[6, 31]	πρός τε σφᾶς αὐτοὺς ἅμα	ἔριν	γενέσθαι, ᾧ τις ἕκαστος προσετάχθη,
[6, 27]	ἦσαν. ~Ἐν δὲ τούτῳ, ὅσοι	Ἑρμαῖ	ἦσαν λίθινοι ἐν τῇ πόλει
[6, 53]	μυστήρια καὶ τῶν περὶ τοὺς	Ἑρμᾶς	δρασθέντων, καὶ οὐ δοκιμάζοντες τοὺς
[6, 35]	δ' ἦν τὸ πιστεῦον (τῷ	Ἑρμοκράτει	καὶ φοβούμενον τὸ μέλλον. παρελθὼν
[6, 73]	στρατηγὸν αὐτόν τε εἵλοντο τὸν	Ἑρμοκράτη	καὶ Ἡρακλείδην τὸν Λυσιμάχου καὶ
[6, 96]	αὐτοῖς καὶ οἱ περὶ τὸν	Ἑρμοκράτη	στρατηγοὶ ἄρτι παρειληφότες τὴν ἀρχήν)
[6, 81]	γενομένην διαφυγεῖν. ~Τοιαῦτα μὲν ὁ	Ἑρμοκράτης	εἶπεν. ὁ δ' Εὔφημος ὁ
[6, 75]	Ἀθηναίων Εὐφήμου μεθ' ἑτέρων, ὁ	Ἑρμοκράτης	ξυλλόγου γενομένου τῶν Καμαριναίων βουλόμενος
[6, 72]	ἐκκλησίαν ἐποίουν. καὶ παρελθὼν αὐτοῖς	Ἑρμοκράτης	ὁ Ἕρμωνος, ἀνὴρ καὶ ἐς
[6, 32]	δὲ τὰ ἐναντία λεγόντων, καὶ	Ἑρμοκράτης	ὁ Ἕρμωνος παρελθὼν αὐτοῖς, ὡς
[6, 35]	οὔπω πάρεισιν. ~Καὶ ὁ μὲν	Ἑρμοκράτης	τοσαῦτα εἶπεν· τῶν δὲ Συρακοσίων
[6, 75]	(ἀφικομένων οὖν ἐκ μὲν Συρακουσῶν	Ἑρμοκράτους	καὶ ἄλλων ἐς τὴν Καμάριναν,
[6, 99]	οἱ δὲ Συρακόσιοι οὐχ ἥκιστα	Ἑρμοκράτους	τῶν στρατηγῶν ἐσηγησαμένου μάχαις μὲν
[6, 60]	κατ' ἄλλων μηνύει τὸ τῶν	Ἑρμῶν·	ὁ δὲ δῆμος ὁ τῶν
[6, 53]	τῶν δὲ καὶ περὶ (τῶν	Ἑρμῶν.	οἱ γὰρ Ἀθηναῖοι, ἐπειδὴ ἡ
[6, 28]	καὶ ἀκολούθων περὶ μὲν τῶν	Ἑρμῶν	οὐδέν, ἄλλων δὲ ἀγαλμάτων περικοπαί
[6, 28]	τε μυστικὰ καὶ ἡ τῶν	Ἑρμῶν	περικοπὴ γένοιτο καὶ οὐδὲν εἴη
[6, 61]	ἐλάμβανον· καὶ ἐπειδὴ τὸ τῶν	Ἑρμῶν	ᾤοντο σαφὲς ἔχειν, πολὺ δὴ
[6, 72]	καὶ παρελθὼν αὐτοῖς Ἑρμοκράτης ὁ	Ἕρμωνος,	ἀνὴρ καὶ ἐς τἆλλα ξύνεσιν
[6, 32]	ἐναντία λεγόντων, καὶ Ἑρμοκράτης ὁ	Ἕρμωνος	παρελθὼν αὐτοῖς, ὡς σαφῶς οἰόμενος
[6, 17]	ἐγένοντο, εἴ τε καὶ πάνυ	ἔρρωνται,	τὸ μὲν ἐς τὴν γῆν
[6, 46]	χρημάτων. ἔς τε τὸ ἐν	Ἔρυκι	ἱερὸν τῆς Ἀφροδίτης ἀγαγόντες αὐτοὺς
[6, 66]	ἔπηξαν καὶ ἐπὶ τῷ Δάσκωνι	ἔρυμά	τι, ᾗ εὐεφοδώτατον ἦν τοῖς
[6, 94]	(τε) ἀγροὺς καὶ ἐλθόντες ἐπὶ	ἔρυμά	τι τῶν Συρακοσίων καὶ οὐχ
[6, 2]	Ἔλυμοι ἐκλήθησαν, πόλεις δ' αὐτῶν	Ἔρυξ	τε καὶ Ἔγεστα. προσξυνῴκησαν δὲ
[6, 36]	ὅτι οὐχ ἡμεῖς ἐπ' ἐκείνους	ἐρχόμεθα,	πόλεις τοσαῦται καὶ οὕτω μεγάλαι.
[6, 40]	γὰρ πόλις ἥδε, καὶ εἰ	ἔρχονται	Ἀθηναῖοι, ἀμυνεῖται αὐτοὺς ἀξίως αὑτῆς,
[6, 63]	ἐπειδὴ οὐκ (ἐκεῖνοι ἐφ' ἑαυτοὺς	ἔρχονται.	καὶ ἱππῆς προσελαύνοντες αἰεὶ κατάσκοποι
[6, 33]	πλείους τῶν ἐνοικούντων καὶ ἀστυγειτόνων	ἔρχονται	(πάντα γὰρ ὑπὸ δέους ξυνίσταται)
[6, 9]	ἀλλὰ ᾗ ἂν γιγνώσκω βέλτιστα,	(ἐρῶ.	καὶ πρὸς μὲν τοὺς τρόπους
[6, 24]	δὴ καὶ πολλὴ ἔσεσθαι. καὶ	ἔρως	ἐνέπεσε τοῖς πᾶσιν ὁμοίως ἐκπλεῦσαι·
[6, 59]	ποιεῖν. ~Τοιούτῳ μὲν τρόπῳ δι'	ἐρωτικὴν	λύπην ἥ τε ἀρχὴ τῆς
[6, 54]	Ἀριστογείτονος καὶ Ἁρμοδίου τόλμημα δι'	ἐρωτικὴν	ξυντυχίαν ἐπεχειρήθη, ἣν ἐγὼ ἐπὶ
[6, 57]	μάλιστα δι' ὀργῆς ὁ μὲν	ἐρωτικῆς,	ὁ δὲ ὑβρισμένος, ἔτυπτον καὶ
[6, 54]	καταγορεύει τῷ Ἀριστογείτονι. ὁ δὲ	ἐρωτικῶς	περιαλγήσας καὶ φοβηθεὶς τὴν Ἱππάρχου
[6, 103]	ὑποψίαν ὑπὸ τῶν παρόντων κακῶν	ἐς	ἀλλήλους εἶχον, καὶ τοὺς στρατηγούς
[6, 41]	οὐ σῶφρον οὔτε λέγειν τινὰς	ἐς	ἀλλήλους οὔτε τοὺς ἀκούοντας ἀποδέχεσθαι,
[6, 96]	Ἐπιπολῶν εἶεν φύλακες, καὶ ἢν	ἐς	ἄλλο τι δέῃ, ταχὺ ξυνεστῶτες
[6, 21]	τῆς φιλίας ὧν προσέδει, ἀλλ'	ἐς	ἀλλοτρίαν πᾶσαν ἀπαρτήσοντες, ἐξ ἧς
[6, 53]	τε Ἀλκιβιάδην ὡς κελεύσοντας ἀποπλεῖν	ἐς	ἀπολογίαν ὧν ἡ πόλις ἐνεκάλει,
[6, 93]	Κορινθίους ἤδη ἐκέλευέν οἱ πέμπειν	ἐς	Ἀσίνην, τὰς δὲ λοιπὰς παρασκευάζεσθαι
[6, 59]	παίδων τ' οὐκ ἤρθη νοῦν	ἐς	ἀτασθαλίην. (τυραννεύσας δὲ ἔτη τρία
[6, 58]	αὐτούς, δείξας τι χωρίον, ἀπελθεῖν	ἐς	(αὐτὸ ἄνευ τῶν ὅπλων. καὶ
[6, 77]	ἄπωθεν ξυνοίκου προαπολλυμένου οὐ καὶ	ἐς	αὐτόν τινα ἥξειν τὸ δεινόν,
[6, 35]	ἄλλοι δὲ καὶ πάνυ καταφρονοῦντες	ἐς	γέλωτα ἔτρεπον τὸ πρᾶγμα. ὀλίγον
[6, 32]	τῶν ξυμμάχων ξυνελέγετο, ἠπείγοντο ἀφικέσθαι.	(Ἐς	δὲ τὰς Συρακούσας ἠγγέλλετο μὲν
[6, 55]	ξύνηθες τοῖς μὲν πολίταις φοβερόν,	ἐς	δὲ τοὺς ἐπικούρους ἀκριβές, πολλῷ
[6, 67]	καὶ Γελῴων ἱππῆς, τὸ ξύμπαν	ἐς	διακοσίους, καὶ Καμαριναίων ἱππῆς ὅσον
[6, 61]	ἦσαν, δείσαντες τὸ ἐπὶ (διαβολῇ	ἐς	δίκην καταπλεῦσαι. οἱ δ' ἐκ
[6, 31]	πολυτελεστάτη δὴ καὶ (εὐπρεπεστάτη τῶν	ἐς	ἐκεῖνον τὸν χρόνον ἐγένετο. ἀριθμῷ
[6, 36]	ἰδίᾳ τι βούλονται τὴν πόλιν	ἐς	ἔκπληξιν καθιστάναι, ὅπως τῷ κοινῷ
[6, 103]	τρεῖς. καὶ τἆλλα προυχώρει (αὐτοῖς	ἐς	ἐλπίδας. καὶ γὰρ οἱ Συρακόσιοι
[6, 85]	ἡμῖν ἔτι ἔσται ἰσχὺς τοσαύτη	ἐς	ἓν ξυστᾶσα εὐμεταχείριστος, οὔθ' οἵδ'
[6, 8]	ἑξήκοντα τάλαντα ἀσήμου ἀργυρίου ὡς	ἐς	ἑξήκοντα (ναῦς μηνὸς μισθόν, ἃς
[6, 31]	νεῶν καὶ ὁπλιτῶν καὶ ἡ	ἐς	Ἐπίδαυρον μετὰ Περικλέους καὶ ἡ
[6, 105]	Λαισποδίου καὶ Δημαράτου ἀρχόντων ἀποβάντες	ἐς	Ἐπίδαυρον τὴν Λιμηρὰν καὶ Πρασιὰς
[6, 17]	οὔτε ἀνέλπιστοί πω μᾶλλον Πελοποννήσιοι	ἐς	ἡμᾶς ἐγένοντο, εἴ τε καὶ
[6, 62]	πρὸς τὸν Τυρσηνικὸν κόλπον, ἔσχον	ἐς	Ἱμέραν, ἥπερ μόνη ἐν τούτῳ
[6, 34]	Ἀθηναίους. δοκεῖ δέ μοι καὶ	ἐς	Καρχηδόνα ἄμεινον εἶναι πέμψαι· οὐ
[6, 88]	ἀνορθώσαντες διεχείμαζον. καὶ ἔπεμψαν μὲν	ἐς	Καρχηδόνα τριήρη περὶ φιλίας, εἰ
[6, 62]	διὰ τῶν Σικελῶν ἕως ἀφίκοντο	ἐς	Κατάνην, αἱ δὲ νῆες περιέπλευσαν
[6, 94]	ἐπὶ τὰς ναῦς. καὶ ἀποπλεύσαντες	ἐς	Κατάνην, ἐκεῖθεν δὲ ἐπισιτισάμενοι, πάσῃ
[6, 50]	ὁρμωμένοις πολεμητέα ἦν, ἀπέπλευσαν πάλιν	ἐς	Κατάνην. ~καὶ ἐκκλησίας γενομένης τὴν
[6, 52]	ψιλῶν τινὰς ἐσκεδασμένους διαφθειράντων, ἀπεκομίσθησαν	ἐς	Κατάνην. ~καὶ καταλαμβάνουσι τὴν Σαλαμινίαν
[6, 50]	δὲ δεξαμένων τῇ πόλει παρέπλεον	ἐς	Κατάνην. καὶ ὡς αὐτοὺς οἱ
[6, 94]	καὶ τῶν Ὑβλαίων. καὶ ἀφικόμενοι	ἐς	Κατάνην καταλαμβάνουσι τούς τε ἱππέας
[6, 71]	τῶν πολεμίων (σκῦλα ἔχοντες ἀπέπλευσαν	ἐς	Κατάνην· χειμών τε γὰρ ἦν,
[6, 30]	ἄλλη παρασκευὴ ξυνείπετο πρότερον εἴρητο	ἐς	Κέρκυραν ξυλλέγεσθαι ὡς ἐκεῖθεν ἁθρόοις
[6, 92]	ἐμοί τε ἀξιῶ ὑμᾶς καὶ	ἐς	κίνδυνον καὶ ἐς ταλαιπωρίαν πᾶσαν
[6, 34]	καὶ ἐς τὴν Λακεδαίμονα καὶ	ἐς	Κόρινθον δεόμενοι δεῦρο κατὰ τάχος
[6, 61]	τὸν Ἀλκιβιάδην. ὥστε βουλόμενοι αὐτὸν	ἐς	κρίσιν ἀγαγόντες ἀποκτεῖναι, πέμπουσιν οὕτω
[6, 88]	πλοίου φορτηγικοῦ ἐκ τῆς Θουρίας	ἐς	Κυλλήνην τῆς Ἠλείας πρῶτον, ἔπειτα
[6, 11]	ὅπερ νῦν ὑμεῖς ὦ Ἀθηναῖοι	ἐς	Λακεδαιμονίους καὶ τοὺς ξυμμάχους πεπόνθατε·
[6, 59]	τε Σίγειον καὶ παρ' Αἰαντίδην	ἐς	Λάμψακον, ἐκεῖθεν δὲ ὡς βασιλέα
[6, 86]	καὶ ἄλλα ἤδη καὶ τὰ	ἐς	Λεοντίνους) καὶ νῦν τολμῶσιν ἐπὶ
[6, 4]	καὶ ὕστερον αὐτόθεν τοῖς Χαλκιδεῦσιν	ἐς	Λεοντίνους ὀλίγον χρόνον ξυμπολιτεύσας καὶ
[6, 2]	τῶν ἀπὸ Τροίας τότε χειμῶνι	ἐς	Λιβύην πρῶτον, ἔπειτα ἐς Σικελίαν
[6, 34]	μάλιστ' ἂν αὐτοὺς ἐκπλήξαιμεν καὶ	ἐς	λογισμὸν καταστήσαιμεν ὅτι ὁρμώμεθα μὲν
[6, 59]	βασιλέα Δαρεῖον, ὅθεν καὶ ὁρμώμενος	ἐς	Μαραθῶνα ὕστερον ἔτει εἰκοστῷ ἤδη
[6, 67]	καὶ οἱ ξύμμαχοι παρεσκευάζοντο ὡς	ἐς	μάχην, καὶ ξυνετάξαντο ὧδε. δεξιὸν
[6, 7]	ταῖς ναυσὶν ἐπ' οἴκου. (Καὶ	ἐς	Μεθώνην τὴν ὅμορον Μακεδονίᾳ ἱππέας
[6, 50]	Ἀλκιβιάδης τῇ αὑτοῦ νηὶ διαπλεύσας	ἐς	Μεσσήνην καὶ λόγους ποιησάμενος περὶ
[6, 16]	ὑμῖν κινδύνου καὶ δαπάνης Λακεδαιμονίους	ἐς	μίαν ἡμέραν κατέστησα ἐν Μαντινείᾳ
[6, 74]	εἶχον καὶ προυχώρει οὐδέν, ἀπελθόντες	ἐς	Νάξον καὶ ὅρια καὶ σταυρώματα
[6, 50]	καὶ τὰ ἐπιτήδεια λαβόντες παρέπλεον	ἐς	Νάξον, τὴν ἄλλην στρατιὰν ἐν
[6, 7]	ἀνεκομίσαντό τινα ζεύγη κομίσαντες, καὶ	ἐς	Ὀρνεὰς κατοικίσαντες τοὺς Ἀργείων φυγάδας
[6, 18]	(καὶ οὐκ ἔστιν ἡμῖν ταμιεύεσθαι	ἐς	ὅσον βουλόμεθα ἄρχειν, ἀλλ' ἀνάγκη,
[6, 69]	τῇ μὲν ἀνδρείᾳ οὐχ ἥσσους	ἐς	ὅσον ἡ ἐπιστήμη ἀντέχοι, τῷ
[6, 49]	εἶναι· ἢν δὲ χρονίσῃ πρὶν	ἐς	ὄψιν ἐλθεῖν, τῇ γνώμῃ ἀναθαρσοῦντας
[6, 61]	πολὺ ὕστερον ἐπὶ πλοίου ἐπεραιώθη	ἐς	Πελοπόννησον ἐκ τῆς Θουρίας· οἱ
[6, 6]	ὅμοροι γὰρ ὄντες τοῖς Σελινουντίοις	ἐς	πόλεμον καθέστασαν περί τε γαμικῶν
[6, 31]	μετὰ Περικλέους καὶ ἡ αὐτὴ	ἐς	Ποτείδαιαν μετὰ Ἅγνωνος οὐκ ἐλάσσων
[6, 20]	ἐκ βιαίου τις δουλείας ἄσμενος	ἐς	ῥᾴω μετάστασιν χωροίη, οὐδ' ἂν
[6, 44]	Λοκρῶν οὐδὲ τούτοις, ἕως ἀφίκοντο	ἐς	(Ῥήγιον τῆς Ἰταλίας ἀκρωτήριον. καὶ
[6, 2]	χειμῶνι ἐς Λιβύην πρῶτον, ἔπειτα	ἐς	Σικελίαν ἀπ' (αὐτῆς κατενεχθέντες. Σικελοὶ
[6, 4]	Λάμις ἐκ Μεγάρων ἀποικίαν ἄγων	ἐς	Σικελίαν ἀφίκετο, καὶ ὑπὲρ Παντακύου
[6, 9]	ἥδε ξυνελέγη, καθ' ὅτι χρὴ	ἐς	Σικελίαν ἐκπλεῖν· ἐμοὶ μέντοι δοκεῖ
[6, 2]	ἔτη ἐγγὺς τριακόσια πρὶν Ἕλληνας	ἐς	Σικελίαν ἐλθεῖν· ἔτι δὲ καὶ
[6, 8]	κοινῷ, ἐψηφίσαντο ναῦς ἑξήκοντα πέμπειν	ἐς	Σικελίαν καὶ στρατηγοὺς αὐτοκράτορας Ἀλκιβιάδην
[6, 90]	οἶδα, ἐσηγητέον, (μάθετε ἤδη. ἐπλεύσαμεν	ἐς	Σικελίαν πρῶτον μέν, εἰ δυναίμεθα,
[6, 2]	Ἰταλίας (ἐνταῦθα γὰρ ᾤκουν) διέβησαν	ἐς	Σικελίαν, φεύγοντες Ὀπικούς, ὡς μὲν
[6, 85]	τὸ λυσιτελοῦν, καὶ ὃ λέγομεν,	ἐς	Συρακοσίους δέος καθίστασθαι. ἀρχῆς γὰρ
[6, 88]	ἐν τέλει ὄντων πρέσβεις πέμπειν	ἐς	Συρακούσας κωλύοντας μὴ ξυμβαίνειν Ἀθηναίοις,
[6, 65]	τῶν Συρακοσίων, μετὰ τοῦ καὶ	ἐς	τὰ ἄλλα θαρσεῖν καὶ εἶναι
[6, 55]	καὶ τὴν δόξαν τῆς τυραννίδος	ἐς	τὰ ἔπειτα προσλαβεῖν. ~Τὸν δ'
[6, 28]	ἐπιλέγοντες τεκμήρια τὴν ἄλλην αὐτοῦ	ἐς	τὰ ἐπιτηδεύματα οὐ δημοτικὴν παρανομίαν.
[6, 17]	λόγου μιᾷ γνώμῃ ἀκροᾶσθαι οὔτε	ἐς	τὰ ἔργα κοινῶς τρέπεσθαι· ταχὺ
[6, 72]	μὲν σφίσιν ὑπαρχούσης, εὐταξίας δ'	ἐς	τὰ ἔργα προσγενομένης· ἐπιδώσειν γὰρ
[6, 54]	καὶ τοὺς πολέμους (διέφερον καὶ	ἐς	τὰ ἱερὰ ἔθυον. τὰ δὲ
[6, 31]	καὶ κατασκευαῖς πολυτελέσι χρησαμένων, καὶ	ἐς	τὰ μακρότατα προθυμηθέντος ἑνὸς ἑκάστου
[6, 104]	τὸ πέλαγος, καὶ πάλιν χειμασθεὶς	ἐς	τὰ μάλιστα τῷ Τάραντι προσμίσγει·
[6, 45]	πρὸς δὲ τοὺς πρέσβεις, καὶ	ἐς	τὰ περιπόλια τὰ ἐν τῇ
[6, 89]	δὲ ὑπαρχούσης ἀκολασίας ἐπειρώμεθα μετριώτεροι	ἐς	τὰ πολιτικὰ εἶναι. ἄλλοι δ'
[6, 18]	ἡμῶν ἅμα νέοι γεραιτέροις βουλεύοντες	ἐς	τάδε ἦραν αὐτά, καὶ νῦν
[6, 92]	ὑμᾶς καὶ ἐς κίνδυνον καὶ	ἐς	ταλαιπωρίαν πᾶσαν ἀδεῶς χρῆσθαι, ὦ
[6, 15]	τε Νικίᾳ ἐναντιοῦσθαι, ὢν καὶ	ἐς	τἆλλα διάφορος τὰ πολιτικὰ καὶ
[6, 72]	Ἑρμοκράτης ὁ Ἕρμωνος, ἀνὴρ καὶ	ἐς	τἆλλα ξύνεσιν οὐδενὸς λειπόμενος καὶ
[6, 34]	δυοῖν μηνοῖν τροφῆς ἀπαντῆσαι Ἀθηναίοις	ἐς	Τάραντα καὶ ἄκραν Ἰαπυγίαν, καὶ
[6, 104]	ὅτι τάχιστα ἐπεραιώθησαν τὸν Ἰόνιον	ἐς	Τάραντα, οἱ δὲ Κορίνθιοι πρὸς
[6, 34]	δοκοίη, ἔστι καὶ ὑποχωρῆσαι ἡμῖν	ἐς	Τάραντα· οἱ δὲ μετ' ὀλίγων
[6, 46]	τριήρων Ἀθηναίοις παρεῖχε, καὶ ἀφικόμενοι	ἐς	τὰς Ἀθήνας διεθρόησαν ὡς (χρήματα
[6, 74]	αὐτοῦ διεχείμαζον· καὶ τριήρη ἀπέστειλαν	ἐς	τὰς Ἀθήνας ἐπί τε χρήματα
[6, 61]	Σαλαμινίας ἐκ τῆς Σικελίας ὡς	ἐς	τὰς Ἀθήνας· καὶ ἐπειδὴ ἐγένοντο
[6, 90]	πολεμίων προσκαθημένων. ~Καὶ τὰ μὲν	ἐς	τὰς ἐμὰς διαβολὰς τοιαῦτα ξυνέβη·
[6, 46]	Φοινικικῶν καὶ Ἑλληνίδων αἰτησάμενοι ἐσέφερον	ἐς	τὰς (ἑστιάσεις ὡς οἰκεῖα ἕκαστοι.
[6, 44]	λιθολόγους καὶ τέκτονας καὶ ὅσα	ἐς	τειχισμὸν ἐργαλεῖα, πλοῖα δὲ ἑκατόν,
[6, 5]	Χαλκιδῆς μὲν οἱ πλεῖστοι ἦλθον	ἐς	τὴν ἀποικίαν, ξυνῴκισαν δὲ αὐτοῖς
[6, 7]	οἱ ξύμμαχοι πλὴν Κορινθίων στρατεύσαντες	ἐς	τὴν Ἀργείαν τῆς τε γῆς
[6, 92]	ἐς τὴν Σικελίαν τε καὶ	ἐς	τὴν Ἀττικὴν στρατείαν, ἵνα τά
[6, 17]	καὶ πάνυ ἔρρωνται, τὸ μὲν	ἐς	τὴν γῆν ἡμῶν ἐσβάλλειν, κἂν
[6, 15]	κατὰ τὸ ἑαυτοῦ σῶμα παρανομίας	ἐς	τὴν δίαιταν καὶ τῆς διανοίας
[6, 50]	προσπλεύσαντας ὅτι Ἀθηναῖοι ἥκουσι Λεοντίνους	ἐς	τὴν ἑαυτῶν κατοικιοῦντες κατὰ ξυμμαχίαν
[6, 88]	δὲ καὶ τοῖς Σικελοῖς καὶ	ἐς	τὴν Ἔγεσταν πέμψαντες ἐκέλευον ἵππους
[6, 6]	αὐτοῖς ἐψηφίσαντο πρέσβεις πέμψαι πρῶτον	ἐς	τὴν Ἔγεσταν περί τε τῶν
[6, 70]	ἵστασαν. (οἱ δὲ Συρακόσιοι ἁθροισθέντες	ἐς	τὴν Ἑλωρίνην ὁδὸν καὶ ὡς
[6, 97]	πεζοὺς ἀποβιβάσαντες, ταῖς τε ναυσὶν	ἐς	τὴν Θάψον καθορμισάμενοι· ἔστι δὲ
[6, 104]	μὲν Γύλιππος ἐκ τοῦ Τάραντος	ἐς	τὴν Θουρίαν πρῶτον πρεσβευσάμενος καὶ
[6, 95]	καὶ Ἀργεῖοι μετὰ ταῦτα ἐσβαλόντες	ἐς	τὴν Θυρεᾶτιν ὅμορον οὖσαν λείαν
[6, 42]	προστεταγμένοι· ἔπειτα δὲ προύπεμψαν καὶ	ἐς	τὴν Ἰταλίαν καὶ Σικελίαν τρεῖς
[6, 34]	ὡς κοινὸς ὁ κίνδυνος, καὶ	ἐς	τὴν Ἰταλίαν, ὅπως ἢ ξυμμαχίαν
[6, 78]	μᾶλλον ἰόντας, ἅπερ ἂν εἰ	ἐς	τὴν Καμαριναίαν πρῶτον ἀφίκοντο οἱ
[6, 75]	μὲν Συρακουσῶν Ἑρμοκράτους καὶ ἄλλων	ἐς	τὴν Καμάριναν, ἀπὸ δὲ τῶν
[6, 75]	οἴκου. καὶ πυνθανόμενοι τοὺς Ἀθηναίους	ἐς	τὴν Καμάριναν κατὰ τὴν ἐπὶ
[6, 51]	πάσῃ ἤδη τῇ στρατιᾷ ἄραντες	ἐς	τὴν Κατάνην, ἐπειδὴ ἀφίκοντο, κατεσκευάζοντο
[6, 65]	ἱππῆς οἱ Συρακοσίων πρῶτοι προσελάσαντες	ἐς	τὴν Κατάνην καὶ αἰσθόμενοι ὅτι
[6, 88]	χειμῶνα μεθορμισάμενοι ἐκ τῆς Νάξου	ἐς	τὴν Κατάνην καὶ τὸ στρατόπεδον
[6, 46]	πρέσβεις τῶν Ἀθηναίων ἦλθον αὐτοῖς	ἐς	τὴν κατασκοπὴν τῶν χρημάτων. ἔς
[6, 32]	Αἰγίνης ἐποιοῦντο. καὶ οἱ μὲν	ἐς	τὴν Κέρκυραν, ἔνθαπερ καὶ τὸ
[6, 73]	τὸν Ἐξηκέστου, τούτους τρεῖς, καὶ	ἐς	τὴν Κόρινθον καὶ ἐς τὴν
[6, 88]	ἑξόμενοι τοῦ πολέμου. (Οἱ δ'	ἐς	τὴν Κόρινθον καὶ Λακεδαίμονα τῶν
[6, 88]	τῆς Ἠλείας πρῶτον, ἔπειτα ὕστερον	ἐς	τὴν Λακεδαίμονα αὐτῶν τῶν Λακεδαιμονίων
[6, 88]	ἐκ τῆς Κορίνθου πρέσβεις παρῆσαν	ἐς	τὴν Λακεδαίμονα καὶ Ἀλκιβιάδης μετὰ
[6, 34]	(τἆλλα εὐπορεῖ. πέμπωμεν δὲ καὶ	ἐς	τὴν Λακεδαίμονα καὶ ἐς Κόρινθον
[6, 88]	ὥστε πάσῃ προθυμίᾳ ἀμύνειν, καὶ	ἐς	τὴν Λακεδαίμονα ξυναπέστελλον αὐτοῖς πρέσβεις,
[6, 73]	καὶ ἐς τὴν Κόρινθον καὶ	ἐς	τὴν Λακεδαίμονα πρέσβεις ἀπέστειλαν, ὅπως
[6, 105]	τὴν ἄλλην Πελοπόννησον μᾶλλον ἢ	ἐς	τὴν Λακωνικὴν ἀποβαίνοντες μετά τε
[6, 105]	ὅσον σχόντας μόνον ξὺν ὅπλοις	ἐς	τὴν Λακωνικὴν καὶ τὸ ἐλάχιστον
[6, 72]	μὲν ταύτῃ τῇ γνώμῃ ἀπέπλευσαν	ἐς	τὴν Νάξον καὶ Κατάνην διαχειμάσοντες,
[6, 31]	τὸ σῶμά τις καὶ τριήραρχος	ἐς	τὴν ναῦν ἀνηλώκει καὶ ὅσα
[6, 80]	ὄντας εἰκὸς ἀθυμεῖν, ἰέναι δὲ	ἐς	τὴν ξυμμαχίαν προθυμότερον, ἄλλως τε
[6, 63]	ἐν τῇ ἀλλοτρίᾳ ἢ Λεοντίνους	ἐς	τὴν οἰκείαν κατοικιοῦντες. ~ἃ γιγνώσκοντες
[6, 17]	ἄνοια παρὰ φύσιν δοκοῦσα εἶναι	ἐς	τὴν Πελοποννησίων δύναμιν λόγοις τε
[6, 100]	ἐν μεσημβρίᾳ καί τινας καὶ	ἐς	τὴν πόλιν ἀποκεχωρηκότας καὶ τοὺς
[6, 97]	Συρακόσιοι ἐπὶ ταῖς Ἐπιπολαῖς ἀνεχώρησαν	ἐς	τὴν πόλιν· καὶ ὅ τε
[6, 102]	ἡ ξύμπασα στρατιὰ τῶν Συρακοσίων	ἐς	τὴν πόλιν, νομίσαντες μὴ ἂν
[6, 100]	καταλιπόντες φύλακα τοῦ οἰκοδομήματος ἀνεχώρησαν	ἐς	τὴν πόλιν, οἱ δὲ Ἀθηναῖοι
[6, 70]	κινήσωσι, καὶ οἱ λοιποὶ ἐπανεχώρησαν	ἐς	τὴν πόλιν. ~οἱ δὲ Ἀθηναῖοι
[6, 98]	οὐ ῥᾳδίως ξυντασσόμενον, ἀνήγαγον πάλιν	ἐς	τὴν πόλιν πλὴν μέρους τινὸς
[6, 51]	ἔλαθον διελόντες, καὶ (ἐσελθόντες ἠγόραζον	ἐς	τὴν πόλιν. τῶν δὲ Καταναίων
[6, 100]	τούς τε ὀχετοὺς αὐτῶν, οἳ	ἐς	τὴν πόλιν ὑπονομηδὸν ποτοῦ ὕδατος
[6, 104]	περὶ Λευκάδα ἤδη ἦσαν, βουλόμενοι	ἐς	τὴν Σικελίαν διὰ τάχους βοηθῆσαι.
[6, 43]	Ἀθηναῖοι ἄραντες ἐκ τῆς Κερκύρας	ἐς	τὴν Σικελίαν ἐπεραιοῦντο, τριήρεσι μὲν
[6, 61]	πέμπουσιν οὕτω τὴν Σαλαμινίαν ναῦν	ἐς	τὴν Σικελίαν ἐπί τε ἐκεῖνον
[6, 7]	μὲν πρέσβεις τῶν Ἀθηναίων ἀπεστάλησαν	ἐς	τὴν Σικελίαν· Λακεδαιμόνιοι δὲ τοῦ
[6, 17]	ἑκατέρου ἡμῶν (ὠφελίᾳ. καὶ τὸν	ἐς	τὴν Σικελίαν πλοῦν μὴ μεταγιγνώσκετε
[6, 76]	μὴ ὑμᾶς πείσωσιν. ἥκουσι γὰρ	ἐς	τὴν Σικελίαν προφάσει μὲν ᾗ
[6, 2]	οὕτως Ἰταλία ἐπωνομάσθη. ἐλθόντες δὲ	ἐς	τὴν Σικελίαν στρατὸς πολὺς τούς
[6, 92]	διαφερόντων βουλεύεσθαι μὴ ἀποκνεῖν τὴν	ἐς	τὴν Σικελίαν τε καὶ ἐς
[6, 30]	μεσοῦντος ἤδη ἡ ἀναγωγὴ ἐγίγνετο	ἐς	τὴν Σικελίαν. τῶν μὲν οὖν
[6, 88]	ποιεῖσθαι πρὸς τοὺς Ἀθηναίους καὶ	ἐς	τὴν Σικελίαν ὠφελίαν (τινὰ πέμπειν.
[6, 105]	τῶν Λακεδαιμονίων οἱ Ἀργεῖοι ἐσβαλόντες	ἐς	τὴν Φλειασίαν τῆς τε γῆς
[6, 92]	ἐγκρατῶς ἐπέρχομαι, οὐδὲ ὑποπτεύεσθαί μου	ἐς	τὴν φυγαδικὴν (προθυμίαν τὸν λόγον.
[6, 60]	ἀλλὰ καθ' ἡμέραν ἐπεδίδοσαν μᾶλλον	ἐς	τὸ ἀγριώτερόν τε καὶ πλείους
[6, 82]	δύναμιν ἔχοντες ᾗ ἀμυνούμεθα, καὶ	ἐς	τὸ ἀκριβὲς εἰπεῖν οὐδὲ ἀδίκως
[6, 105]	τούτου τοῦ θέρους καὶ Λακεδαιμόνιοι	ἐς	τὸ Ἄργος ἐσέβαλον αὐτοί τε
[6, 12]	τε καὶ νεώτερος ὢν ἔτι	ἐς	τὸ ἄρχειν, ὅπως θαυμασθῇ μὲν
[6, 101]	φθάνουσιν ἁρπάσαντες πέραν τοῦ ποταμοῦ	ἐς	τὸ ἀσφαλές, αὐτοὶ δὲ ἐπιόντος
[6, 101]	τρέπουσί τε αὐτοὺς καὶ ἐσβάλλουσιν	ἐς	τὸ δεξιὸν κέρας τῶν Ἀθηναίων·
[6, 71]	καὶ ὅσων δέοι παρασκευάσωνται ὡς	ἐς	τὸ ἔαρ ἐπιχειρήσοντες ταῖς Συρακούσαις.
[6, 57]	Ἀριστογείτων ἔχοντες ἤδη τὰ ἐγχειρίδια	ἐς	(τὸ ἔργον προῇσαν. καὶ ὡς
[6, 65]	τε Ἀθηναῖοι ἅμα ἕῳ ἐξέβαινον	ἐς	τὸ κατὰ τὸ Ὀλυμπιεῖον ὡς
[6, 101]	ὄρθρον καταβάντες ἀπὸ τῶν Ἐπιπολῶν	ἐς	τὸ ὁμαλὸν καὶ διὰ τοῦ
[6, 18]	εἰ μὴ καὶ τὰ ἐπιτηδεύματα	ἐς	τὸ ὁμοῖον μεταλήψεσθε. (Λογισάμενοι οὖν
[6, 104]	μέγας κατὰ βορέαν ἑστηκώς, ἀποφέρεται	ἐς	τὸ πέλαγος, καὶ πάλιν χειμασθεὶς
[6, 97]	μὲν ἐν στενῷ ἰσθμῷ προύχουσα	ἐς	τὸ πέλαγος, τῆς δὲ Συρακοσίων
[6, 100]	οἱ φύλακες αὐτὸ ἐκλιπόντες κατέφυγον	ἐς	τὸ προτείχισμα τὸ περὶ τὸν
[6, 46]	αἱ πρόπλοι παραγίγνονται τοῖς Ἀθηναίοις	ἐς	τὸ Ῥήγιον, ἀγγέλλουσαι ὅτι τἆλλα
[6, 50]	ἀγορὰν δ' ἔξω παρέξειν, ἀπέπλει	(ἐς	τὸ Ῥήγιον. καὶ εὐθὺς ξυμπληρώσαντες
[6, 51]	δὲ τοῦτο διαπλεύσαντες οἱ Ἀθηναῖοι	ἐς	τὸ Ῥήγιον, πάσῃ ἤδη τῇ
[6, 62]	καὶ λαβὼν τάλαντα τριάκοντα παρῆν	ἐς	τὸ στράτευμα· καὶ τἀνδράποδα ἀπέδοσαν,
[6, 52]	αὖθις ἐπὶ Καμαρίνης, καὶ σχόντες	ἐς	τὸν αἰγιαλὸν ἐπεκηρυκεύοντο. οἱ δ'
[6, 61]	(διαχρήσασθαι. πανταχόθεν τε περιειστήκει ὑποψία	ἐς	τὸν Ἀλκιβιάδην. ὥστε βουλόμενοι αὐτὸν
[6, 8]	στρατηγοῖς, εἴ του προσδέοιντο, ψηφισθῆναι	ἐς	τὸν ἔκπλουν. (καὶ ὁ Νικίας
[6, 58]	παραχρῆμα ἀπόλλυται. ~ἀγγελθέντος δὲ Ἱππίᾳ	ἐς	τὸν Κεραμεικόν, οὐκ ἐπὶ τὸ
[6, 96]	καὶ οἱ μὲν ἐξελθόντες πανδημεὶ	ἐς	τὸν λειμῶνα παρὰ τὸν Ἄναπον
[6, 101]	τοῦ ὁμαλοῦ καὶ τοῦ ἕλους	ἐς	τὸν (λιμένα τὸ περιτείχισμα. καὶ
[6, 102]	τῆς (Θάψου, ὥσπερ εἴρητο, κατέπλεον	ἐς	τὸν μέγαν λιμένα. ἃ ὁρῶντες
[6, 99]	οὔπω ἐκ τῆς Θάψου περιεπεπλεύκεσαν	ἐς	τὸν μέγαν λιμένα, ἀλλ' ἔτι
[6, 50]	δέκα δὲ τῶν νεῶν προύπεμψαν	ἐς	τὸν μέγαν λιμένα πλεῦσαί τε
[6, 101]	κελεύσαντες περιπλεῦσαι ἐκ τῆς Θάψου	ἐς	τὸν μέγαν λιμένα τὸν τῶν
[6, 30]	εἴ τινες τῶν ξυμμάχων παρῆσαν,	ἐς	τὸν Πειραιᾶ καταβάντες ἐν ἡμέρᾳ
[6, 88]	ὡς πλείστους πέμπειν, καὶ τἆλλα	ἐς	τὸν περιτειχισμόν, πλινθία καὶ σίδηρον,
[6, 34]	δὲ μή, ὅτι τάχιστα τἆλλα	ἐς	τὸν πόλεμον ἑτοιμάζειν, καὶ παραστῆναι
[6, 6]	τε καὶ χρήματα (σφῶν παρεξόντων	ἐς	τὸν πόλεμον ἱκανά. ὧν ἀκούοντες
[6, 88]	Συρακόσιοι τὰ καθ' ἑαυτοὺς ἐξηρτύοντο	ἐς	τὸν πόλεμον, οἱ δ' Ἀθηναῖοι
[6, 105]	ἤδη εὐπροφάσιστον μᾶλλον τὴν αἰτίαν	ἐς	(τοὺς Ἀθηναίους τοῦ ἀμύνεσθαι ἐποίησαν.
[6, 31]	ᾧ τις ἕκαστος προσετάχθη, καὶ	ἐς	τοὺς ἄλλους Ἕλληνας ἐπίδειξιν μᾶλλον
[6, 83]	τε καὶ προθυμίαν ἀπροφάσιστον παρεσχόμεθα	ἐς	τοὺς Ἕλληνας, καὶ διότι καὶ
[6, 70]	καὶ ἀήσσητοι εἶργον, καὶ ἐσβαλόντες	ἐς	τοὺς ὁπλίτας αὐτῶν, εἴ τινας
[6, 60]	χαλεπὸς ἦν τότε καὶ ὑπόπτης	ἐς	τοὺς περὶ τῶν μυστικῶν τὴν
[6, 54]	τὴν ἄλλην ἀρχὴν ἐπαχθὴς ἦν	ἐς	τοὺς πολλούς, ἀλλ' ἀνεπιφθόνως κατεστήσατο·
[6, 18]	ἀπραγμοσύνη καὶ διάστασις τοῖς νέοις	ἐς	τοὺς πρεσβυτέρους ἀποτρέψῃ, τῷ δὲ
[6, 34]	τά τε αὐτοῦ παρασκευαζώμεθα καὶ	ἐς	τοὺς Σικελοὺς πέμποντες τοὺς μὲν
[6, 62]	εἴκοσι καὶ ἑκατὸν τάλαντα. καὶ	ἐς	τοὺς τῶν Σικελῶν ξυμμάχους περιέπλευσαν,
[6, 47]	Ἀθηναίων πόλεως, δηλώσαντας δὲ τὴν	ἐς	τοὺς φίλους καὶ ξυμμάχους προθυμίαν,
[6, 88]	τι ὠφελεῖσθαι, ἔπεμψαν δὲ καὶ	ἐς	Τυρσηνίαν, ἔστιν ὧν πόλεων ἐπαγγελλομένων
[6, 89]	περὶ τῆς ἐμῆς διαβολῆς πρῶτον	ἐς	ὑμᾶς εἰπεῖν, ἵνα μὴ χεῖρον
[6, 41]	ἤδη, καὶ ὅτι ἂν αἰσθώμεθα	ἐς	ὑμᾶς οἴσομεν. καὶ οἱ μὲν
[6, 70]	ἄλλο στράτευμα τῶν Συρακοσίων καὶ	ἐς	φυγὴν (κατέστη. καὶ ἐπὶ πολὺ
[6, 34]	χωρίῳ, ἐξωσθῆναι ἂν τῇ ὥρᾳ	ἐς	χειμῶνα, ἢ καταπλαγέντας τῷ ἀδοκήτῳ
[6, 26]	τε ἡλικίας πλῆθος ἐπιγεγενημένης καὶ	ἐς	χρημάτων ἅθροισιν διὰ τὴν ἐκεχειρίαν,
[6, 66]	καθ' ἡσυχίαν καθῖσαν τὸ στράτευμα	ἐς	χωρίον ἐπιτήδειον, καὶ ἐν ᾧ
[6, 26]	νόσου καὶ τοῦ ξυνεχοῦς πολέμου	ἔς	τε ἡλικίας πλῆθος ἐπιγεγενημένης καὶ
[6, 41]	πρὸς τὰς πόλεις διαπομπῶν ἅμα	ἔς	τε κατασκοπὴν καὶ ἤν τι
[6, 59]	Ἀλκμεωνιδῶν τῶν φευγόντων, ἐχώρει ὑπόσπονδος	ἔς	τε Σίγειον καὶ παρ' Αἰαντίδην
[6, 15]	κατὰ τὴν ὑπάρχουσαν οὐσίαν ἐχρῆτο	ἔς	τε τὰς ἱπποτροφίας καὶ τὰς
[6, 48]	αἰσχρῶς καὶ ἀπράκτους ἀπελθεῖν, ἀλλ'	ἔς	τε τὰς πόλεις ἐπικηρυκεύεσθαι πλὴν
[6, 34]	φιλίαν καὶ ξυμμαχίαν πειρώμεθα ποιεῖσθαι,	ἔς	τε τὴν ἄλλην Σικελίαν πέμπωμεν
[6, 46]	ἐς τὴν κατασκοπὴν τῶν χρημάτων.	ἔς	τε τὸ ἐν Ἔρυκι ἱερὸν
[6, 75]	πρώτην μάχην πέμψαι ἃ ἔπεμψαν,	ἔς	τε τὸ λοιπὸν μὴ οὐκέτι
[6, 70]	ὡς ἐκ τῶν παρόντων ξυνταξάμενοι	ἔς	τε τὸ Ὀλυμπιεῖον ὅμως σφῶν
[6, 26]	ταῦτα ἡ παρασκευὴ ἐγίγνετο, καὶ	ἔς	τε τοὺς ξυμμάχους ἔπεμπον καὶ
[6, 45]	γνώμῃ καὶ οὐκέτι ἠπίστουν. καὶ	ἔς	τε τοὺς Σικελοὺς περιέπεμπον, ἔνθα
[6, 41]	ἀκούοντας ἀποδέχεσθαι, πρὸς δὲ τὰ	ἐσαγγελλόμενα	μᾶλλον ὁρᾶν, ὅπως εἷς τε
[6, 17]	μὲν ἐς τὴν γῆν ἡμῶν	ἐσβάλλειν,	κἂν μὴ ἐκπλεύσωμεν, ἱκανοί εἰσι,
[6, 101]	καὶ τρέπουσί τε αὐτοὺς καὶ	ἐσβάλλουσιν	ἐς τὸ δεξιὸν κέρας τῶν
[6, 95]	ἀπεχώρησαν. καὶ Ἀργεῖοι μετὰ ταῦτα	ἐσβαλόντες	ἐς τὴν Θυρεᾶτιν ὅμορον οὖσαν
[6, 105]	καὶ τῶν Λακεδαιμονίων οἱ Ἀργεῖοι	ἐσβαλόντες	ἐς τὴν Φλειασίαν τῆς τε
[6, 70]	ὄντες καὶ ἀήσσητοι εἶργον, καὶ	ἐσβαλόντες	ἐς τοὺς ὁπλίτας αὐτῶν, εἴ
[6, 105]	καὶ Λακεδαιμόνιοι ἐς τὸ Ἄργος	ἐσέβαλον	αὐτοί τε καὶ οἱ ξύμμαχοι
[6, 32]	αἱ νῆες πλήρεις ἦσαν καὶ	ἐσέκειτο	πάντα ἤδη ὅσα ἔχοντες ἔμελλον
[6, 45]	τὰ ἐν τῇ χώρᾳ φρουρὰς	ἐσεκόμιζον,	τά τε ἐν τῇ πόλει
[6, 51]	οἱ Καταναῖοι, τοὺς δὲ στρατηγοὺς	ἐσελθόντας	ἐκέλευον, εἴ τι βούλονται, εἰπεῖν.
[6, 51]	ἐνῳκοδομημένην κακῶς ἔλαθον διελόντες, καὶ	(ἐσελθόντες	ἠγόραζον ἐς τὴν πόλιν. τῶν
[6, 44]	δὲ οὐδὲ μεθ' ἑτέρων ἔφασαν	ἔσεσθαι,	ἀλλ' ὅτι (ἂν καὶ τοῖς
[6, 24]	(ἀσφάλεια νῦν δὴ καὶ πολλὴ	ἔσεσθαι.	καὶ ἔρως ἐνέπεσε τοῖς πᾶσιν
[6, 25]	πλευστέα εἶναι (αὐτῶν δ' Ἀθηναίων	ἔσεσθαι	ὁπλιταγωγοὺς ὅσαι ἂν δοκῶσι, καὶ
[6, 48]	καὶ ἐφόρμησιν τῇ στρατιᾷ ἱκανωτάτην	ἔσεσθαι)	προσαγαγομένους δὲ τὰς πόλεις, εἰδότας
[6, 72]	τοῦ πιστοῦ τῆς ἐπιστήμης θαρσαλεωτέραν	ἔσεσθαι.	(τούς τε στρατηγοὺς καὶ ὀλίγους
[6, 46]	καὶ Φοινικικῶν καὶ Ἑλληνίδων αἰτησάμενοι	ἐσέφερον	ἐς τὰς (ἑστιάσεις ὡς οἰκεῖα
[6, 52]	ἐπειδὴ ἀφίκοντο, κατεσκευάζοντο τὸ στρατόπεδον.	~Ἐσηγγέλλετο	δὲ αὐτοῖς ἔκ τε Καμαρίνης
[6, 103]	(τὰ δ' ἐπιτήδεια τῇ στρατιᾷ	ἐσήγετο	ἐκ τῆς Ἰταλίας πανταχόθεν. ἦλθον
[6, 99]	οὐχ ἥκιστα Ἑρμοκράτους τῶν στρατηγῶν	ἐσηγησαμένου	μάχαις μὲν πανδημεὶ πρὸς Ἀθηναίους
[6, 90]	ἐμοί, εἴ τι πλέον οἶδα,	ἐσηγητέον,	(μάθετε ἤδη. ἐπλεύσαμεν ἐς Σικελίαν
[6, 31]	κινδύνων ἀλλήλους ἀπολιπεῖν, μᾶλλον αὐτοὺς	ἐσῄει	τὰ δεινὰ ἢ ὅτε ἐψηφίζοντο
[6, 2]	γένος ἔχω εἰπεῖν οὔτε ὁπόθεν	ἐσῆλθον	ἢ ὅποι ἀπεχώρησαν· ἀρκείτω δὲ
[6, 52]	βοηθησάντων καὶ τῶν ψιλῶν τινὰς	ἐσκεδασμένους	διαφθειράντων, ἀπεκομίσθησαν ἐς Κατάνην. ~καὶ
[6, 82]	καὶ πλέοσιν οὖσι καὶ παροικοῦσιν	ἐσκεψάμεθα	ὅτῳ τρόπῳ ἥκιστα αὐτῶν (ὑπακουσόμεθα,
[6, 38]	κακουργίας. καὶ δῆτα, ὃ πολλάκις	ἐσκεψάμην,	τί καὶ βούλεσθε, ὦ νεώτεροι;
[6, 49]	ἀπιστεῖν σφᾶς μὴ ἥξειν, καὶ	ἐσκομιζομένων	αὐτῶν τὴν στρατιὰν οὐκ ἀπορήσειν
[6, 22]	ἵνα καὶ τὰ ἐπιτήδεια ῥᾷον	ἐσκομιζώμεθα,	τὸν δὲ καὶ αὐτόθεν σῖτον
[6, 45]	πόλει ὅπλων ἐξετάσει καὶ ἵππων	ἐσκόπουν	εἰ ἐντελῆ ἐστί, καὶ τἆλλα
[6, 44]	τὰ ἐν τῇ Σικελίᾳ πράγματα	ἐσκόπουν	ὅτῳ τρόπῳ ἄριστα προσοίσονται· καὶ
[6, 34]	καὶ κατασκοπαῖς χρωμένους, ὁπόσοι τ'	ἐσμὲν	καὶ ἐν ᾧ χωρίῳ, ἐξωσθῆναι
[6, 77]	εἰδότες ὅτι ταύτῃ μόνον ἁλωτοί	ἐσμεν	καὶ ὁρῶντες αὐτοὺς ἐπὶ τοῦτο
[6, 89]	γὰρ τυράννοις αἰεί ποτε διάφοροί	ἐσμεν	(πᾶν δὲ τὸ ἐναντιούμενον τῷ
[6, 68]	Ἀθηναῖοι καὶ νησιωτῶν οἱ πρῶτοί	ἐσμεν,	πῶς οὐ χρὴ μετὰ τοιῶνδε
[6, 18]	αἱ νῆες παρέξουσιν· ναυκράτορες γὰρ	ἐσόμεθα	(καὶ ξυμπάντων Σικελιωτῶν. καὶ μὴ
[6, 23]	πᾶσι, μόλις οὕτως οἷοί τε	ἐσόμεθα	τῶν (μὲν κρατεῖν, τὰ δὲ
[6, 17]	μεταγιγνώσκετε ὡς ἐπὶ μεγάλην δύναμιν	ἐσόμενον.	ὄχλοις τε γὰρ ξυμμείκτοις πολυανδροῦσιν
[6, 31]	ὁ στόλος ὡς χρόνιός τε	ἐσόμενος	καὶ κατ' ἀμφότερα, οὗ ἂν
[6, 102]	ὑπηρέτας ἐκέλευσεν, ὡς ἔγνω ἀδυνάτους	ἐσομένους	ἐρημίᾳ ἀνδρῶν ἄλλῳ τρόπῳ περιγενέσθαι.
[6, 33]	βλάπτειν ἡμᾶς πλείω οἷοί τ'	ἔσονται	ἢ πάσχειν, οὔθ' ὅτι μεγάλῳ
[6, 72]	ἔστιν ἐκπορίζοντες, ὅπως ὡς πλεῖστοι	ἔσονται,	καὶ τῇ ἄλλῃ μελέτῃ προσαναγκάζοντες,
[6, 10]	ἡσυχαζόντων μὲν ὑμῶν ὀνόματι σπονδαὶ	ἔσονται	(οὕτω γὰρ ἐνθένδε τε ἄνδρες
[6, 91]	καὶ ναυσὶν ἅμα κατειργόμενοι ἀδύνατοι	ἔσονται	τῇ νῦν Ἀθηναίων ἐκεῖ (παρασκευῇ
[6, 2]	ἔτι καὶ νῦν τὰ (πρὸς	ἑσπέραν	τὴν Σικελίαν. Ἰλίου δὲ ἁλισκομένου
[6, 2]	ἀνέστειλαν πρὸς τὰ μεσημβρινὰ καὶ	ἑσπέρια	αὐτῆς καὶ ἀντὶ Σικανίας Σικελίαν
[6, 2]	ἂν δὲ καὶ ἄλλως πως	ἐσπλεύσαντες.	εἰσὶ δὲ καὶ νῦν ἔτι
[6, 17]	αἰσθάνομαι, τοιαῦτα καὶ ἔτι εὐπορώτερα	ἔσται	(βαρβάρους (τε) γὰρ πολλοὺς ἕξομεν
[6, 85]	αὐτούς· οὔτε γὰρ ἡμῖν ἔτι	ἔσται	ἰσχὺς τοσαύτη ἐς ἓν ξυστᾶσα
[6, 68]	μὲν γὰρ ὅτι περὶ πατρίδος	ἔσται	ὁ ἀγών, ἐγὼ δὲ ὅτι
[6, 34]	οὐ περὶ τῆς Σικελίας πρότερον	ἔσται	ὁ ἀγὼν ἢ τοῦ ἐκείνους
[6, 22]	(πολλὴ γὰρ οὖσα οὐ πάσης	ἔσται	πόλεως ὑποδέξασθαι) τά τε ἄλλα
[6, 11]	τῷ ὁμοίῳ καὶ πρὶν ἐπιχειρῆσαι	(ἔσται.	Σικελιῶται δ' ἄν μοι δοκοῦσιν,
[6, 100]	ἀρκούντως ἐδόκει ἔχειν ὅσα τε	ἐσταυρώθη	καὶ ᾠκοδομήθη τοῦ ὑποτειχίσματος, καὶ
[6, 40]	μανθάνετε κακὰ σπεύδοντες, ἢ ἀμαθέστατοί	ἐστε	ὧν ἐγὼ οἶδα Ἑλλήνων, ἢ
[6, 104]	ἐκπνεῖ ταύτῃ μέγας κατὰ βορέαν	ἑστηκώς,	ἀποφέρεται ἐς τὸ πέλαγος, καὶ
[6, 98]	τινας καὶ τροπαῖον τῆς ἱππομαχίας	ἔστησαν.	~Καὶ τῇ ὑστεραίᾳ οἱ μὲν
[6, 103]	δὲ τοῦτο οἱ Ἀθηναῖοι τροπαῖον	ἔστησαν	καὶ τοὺς νεκροὺς ὑποσπόνδους ἀπέδοσαν
[6, 100]	σταυροὺς παρ' ἑαυτοὺς καὶ τροπαῖον	ἔστησαν.	~Τῇ δ' ὑστεραίᾳ ἀπὸ τοῦ
[6, 50]	καὶ κατασκέψασθαι εἴ τι ναυτικόν	ἐστι	καθειλκυσμένον, καὶ κηρῦξαι ἀπὸ τῶν
[6, 96]	μέχρι τῆς πόλεως ἐπικλινές τ'	ἐστὶ	καὶ ἐπιφανὲς πᾶν ἔσω· καὶ
[6, 4]	χωρίον οὗ νῦν ἡ πόλις	ἐστὶ	καὶ ὃ πρῶτον ἐτειχίσθη (Λίνδιοι
[6, 45]	καὶ ἵππων ἐσκόπουν εἰ ἐντελῆ	ἐστί,	καὶ τἆλλα ὡς ἐπὶ ταχεῖ
[6, 9]	ἐν καιρῷ σπεύδετε οὔτε ῥᾴδιά	ἐστι	κατασχεῖν ἐφ' ἃ ὥρμησθε, ταῦτα
[6, 20]	δὲ καὶ ἐν τοῖς ἱεροῖς	ἐστὶ	Σελινουντίοις, Συρακοσίοις δὲ καὶ ἀπὸ
[6, 4]	δρεπανοειδὲς τὴν ἰδέαν τὸ χωρίον	ἐστί	(τὸ δὲ δρέπανον οἱ Σικελοὶ
[6, 97]	ναυσὶν ἐς τὴν Θάψον καθορμισάμενοι·	ἔστι	δὲ χερσόνησος μὲν ἐν στενῷ
[6, 34]	κεκμηκόσιν, εἰ δὲ μὴ δοκοίη,	ἔστι	καὶ ὑποχωρῆσαι ἡμῖν ἐς Τάραντα·
[6, 46]	ἀγγέλλουσαι ὅτι τἆλλα μὲν οὐκ	ἔστι	χρήματα ἃ ὑπέσχοντο, τριάκοντα δὲ
[6, 46]	Ἑλληνίδων αἰτησάμενοι ἐσέφερον ἐς τὰς	(ἑστιάσεις	ὡς οἰκεῖα ἕκαστοι. καὶ πάντων
[6, 35]	ἔλθοιεν οἱ Ἀθηναῖοι οὐδ' ἀληθῆ	ἐστὶν	ἃ λέγει, τοῖς δέ, εἰ
[6, 79]	ἢν ἡμεῖς ξυστῶμεν πάντες δεινή	ἐστιν,	ἀλλ' ἤν, ὅπερ οὗτοι σπεύδουσι,
[6, 54]	Πυθίου ἔτι καὶ νῦν δῆλόν	ἐστιν	ἀμυδροῖς γράμμασι λέγον τάδε· μνῆμα
[6, 17]	δύναιντο βλάπτειν· ὑπόλοιπον γὰρ ἡμῖν	ἐστὶν	ἀντίπαλον ναυτικόν. ~ὥστε τί ἂν
[6, 80]	ἔργῳ ἴσον ὥσπερ τῷ δικαιώματί	ἐστιν.	εἰ γὰρ δι' ὑμᾶς μὴ
[6, 6]	πρὸς τοὺς Σελινουντίους ἐν ὅτῳ	ἐστὶν	εἰσομένους. ~Καὶ οἱ μὲν πρέσβεις
[6, 9]	ἔτι χρῆναι σκέψασθαι, εἰ ἄμεινόν	ἐστιν	ἐκπέμπειν τὰς ναῦς, καὶ μὴ
[6, 59]	καὶ αὐτῆς σῆμα ἐν Λαμψάκῳ	ἐστὶν	ἐπίγραμμα ἔχον τόδε· ἀνδρὸς ἀριστεύσαντος
[6, 36]	γενέσθαι ἐνθάδε ἐλθόντας, ἢ δειλός	ἐστιν	ἢ τῇ πόλει οὐκ εὔνους·
[6, 3]	ὅστις νῦν ἔξω τῆς πόλεώς	ἐστιν	ἱδρύσαντο, ἐφ' ᾧ, ὅταν ἐκ
[6, 62]	μέρει τῆς Σικελίας Ἑλλὰς πόλις	ἐστίν·	καὶ ὡς οὐκ ἐδέχοντο αὐτούς,
[6, 1]	Πελοποννησίους. (Σικελίας γὰρ περίπλους μέν	ἐστιν	ὁλκάδι οὐ πολλῷ τινὶ ἔλασσον
[6, 3]	περικλυζομένῃ ἡ πόλις ἡ ἐντός	ἐστιν·	ὕστερον δὲ χρόνῳ καὶ ἡ
[6, 92]	τάχει καὶ προθυμότερον ἐν ὑμῖν	ἐστίν,	ὦ Λακεδαιμόνιοι, ἐπεὶ ὥς γε
[6, 40]	εἰ μή τι αὐτῶν ἀληθές	ἐστιν,	ὥσπερ οὐκ οἴομαι, οὐ πρὸς
[6, 44]	εἰδέναι περὶ τῶν χρημάτων εἰ	ἔστιν	ἃ ἔλεγον ἐν ταῖς Ἀθήναις
[6, 72]	ὁπλιτικόν, οἷς τε ὅπλα μὴ	ἔστιν	ἐκπορίζοντες, ὅπως ὡς πλεῖστοι ἔσονται,
[6, 18]	μὴ ἔπεισι προκαταλαμβάνει. (καὶ οὐκ	ἔστιν	ἡμῖν ταμιεύεσθαι ἐς ὅσον βουλόμεθα
[6, 38]	πρὸς αὑτὴν ἀναιρεῖται, τυραννίδας δὲ	ἔστιν	ὅτε καὶ δυναστείας ἀδίκους. (ὧν
[6, 88]	ἔπεμψαν δὲ καὶ ἐς Τυρσηνίαν,	ἔστιν	ὧν πόλεων ἐπαγγελλομένων καὶ αὐτῶν
[6, 75]	εἰδότες ἐν τῇ Νάξῳ χειμάζοντας	ἐστράτευσαν	πανδημεὶ ἐπὶ τὴν Κατάνην, καὶ
[6, 59]	ἤδη γέρων ὢν μετὰ Μήδων	ἐστράτευσεν.	~Ὧν ἐνθυμούμενος ὁ δῆμος ὁ
[6, 88]	δ' Ἀθηναῖοι ἐν τῇ Νάξῳ	ἐστρατοπεδευμένοι	τὰ πρὸς τοὺς Σικελοὺς ἔπρασσον
[6, 20]	καὶ ἀπὸ βαρβάρων τινῶν ἀπαρχὴ	ἐσφέρεται·	ᾧ δὲ μάλιστα ἡμῶν προύχουσιν,
[6, 15]	ἄλλοις ἐπιτρέψαντες, οὐ διὰ μακροῦ	(ἔσφηλαν	τὴν πόλιν. τότε δ' οὖν
[6, 2]	τὸ ἀρχαῖον, καὶ τοσάδε ἔθνη	ἔσχε	τὰ ξύμπαντα. παλαίτατοι μὲν λέγονται
[6, 54]	οἴονται, ἀλλ' Ἱππίας πρεσβύτατος ὢν	ἔσχε	τὴν ἀρχήν. γενομένου δὲ Ἁρμοδίου
[6, 62]	τὸ πρὸς τὸν Τυρσηνικὸν κόλπον,	ἔσχον	ἐς Ἱμέραν, ἥπερ μόνη ἐν
[6, 76]	δὲ αὐτῇ ἰδέᾳ ἐκεῖνά τε	ἔσχον	καὶ τὰ ἐνθάδε νῦν πειρῶνται·
[6, 96]	τ' ἐστὶ καὶ ἐπιφανὲς πᾶν	ἔσω·	καὶ ὠνόμασται ὑπὸ τῶν Συρακοσίων
[6, 44]	ἔξω τῆς πόλεως, ὡς αὐτοὺς	ἔσω	οὐκ ἐδέχοντο, στρατόπεδόν τε κατεσκευάσαντο
[6, 57]	προτιμωρήσασθαι, καὶ ὥσπερ εἶχον ὥρμησαν	ἔσω	τῶν πυλῶν, καὶ περιέτυχον τῷ
[6, 30]	αὐτῶν ἕκαστοι προπέμποντες, οἱ μὲν	ἑταίρους,	οἱ δὲ ξυγγενεῖς, οἱ δὲ
[6, 67]	ἐπιτάκτων ἐποιήσαντο. οἱ δὲ Συρακόσιοι	ἔταξαν	τοὺς μὲν ὁπλίτας πάντας ἐφ'
[6, 38]	δύνασθαι ὑμᾶς μᾶλλον ἢ δυναμένους	ἐτέθη	ἀτιμάζειν. ἀλλὰ δὴ μὴ μετὰ
[6, 4]	(Λίνδιοι καλεῖται· νόμιμα δὲ Δωρικὰ	ἐτέθη	αὐτοῖς. ἔτεσι δὲ ἐγγύτατα ὀκτὼ
[6, 59]	καὶ ὁρμώμενος ἐς Μαραθῶνα ὕστερον	ἔτει	εἰκοστῷ ἤδη γέρων ὢν μετὰ
[6, 4]	Κρήτης ἐποίκους ἀγαγόντες κοινῇ ἔκτισαν,	ἔτει	πέμπτῳ καὶ τεσσαρακοστῷ μετὰ Συρακουσῶν
[6, 3]	οἱ Χαλκιδῆς ἐκ Νάξου ὁρμηθέντες	ἔτει	πέμπτῳ μετὰ Συρακούσας οἰκισθείσας Λεοντίνους
[6, 75]	ὅπως ἅμα τῷ ἦρι παραγένωνται.	~Ἐτείχιζον	δὲ καὶ οἱ Συρακόσιοι ἐν
[6, 101]	δ' ὑστεραίᾳ ἀπὸ τοῦ κύκλου	ἐτείχιζον	οἱ Ἀθηναῖοι τὸν κρημνὸν τὸν
[6, 99]	πάντας ἂν πρὸς σφᾶς τρέπεσθαι.	(ἐτείχιζον	οὖν ἐξελθόντες ἀπὸ τῆς σφετέρας
[6, 99]	~Καὶ τῇ ὑστεραίᾳ οἱ μὲν	ἐτείχιζον	τῶν Ἀθηναίων τὸ πρὸς βορέαν
[6, 98]	Συκῆν οἱ Ἀθηναῖοι, ἵναπερ καθεζόμενοι	ἐτείχισαν	τὸν κύκλον διὰ τάχους. καὶ
[6, 4]	πόλις ἐστὶ καὶ ὃ πρῶτον	ἐτειχίσθη	(Λίνδιοι καλεῖται· νόμιμα δὲ Δωρικὰ
[6, 93]	τοὺς ἱππέας. καὶ ὁ χειμὼν	ἐτελεύτα,	καὶ ἕβδομον καὶ δέκατον ἔτος
[6, 7]	οὐκ ἤθελον. καὶ ὁ χειμὼν	ἐτελεύτα,	καὶ ἕκτον καὶ δέκατον ἔτος
[6, 62]	οὐχ εἷλον. καὶ τὸ θέρος	ἐτελεύτα.	~Τοῦ δ' ἐπιγιγνομένου χειμῶνος εὐθὺς
[6, 7]	καὶ ἕκτον καὶ δέκατον ἔτος	ἐτελεύτα	τῷ πολέμῳ τῷδε ὃν Θουκυδίδης
[6, 93]	καὶ δέκατον ἔτος τῷ πολέμῳ	ἐτελεύτα	τῷδε ὃν Θουκυδίδης ξυνέγραψεν. ~Ἅμα
[6, 105]	Φλειασίαν τῆς τε γῆς αὐτῶν	ἔτεμον	καὶ ἀπέκτεινάν τινας, καὶ ἀπῆλθον
[6, 75]	καὶ τῆς τε γῆς αὐτῶν	ἔτεμον	καὶ τὰς τῶν Ἀθηναίων σκηνὰς
[6, 7]	τὴν Ἀργείαν τῆς τε γῆς	ἔτεμον	οὐ πολλὴν καὶ σῖτον ἀνεκομίσαντό
[6, 99]	τοῦ μεγάλου λιμένος ἐπὶ τὴν	(ἑτέραν	θάλασσαν τὸ ἀποτείχισμα. οἱ δὲ
[6, 37]	ἄν μοι δοκοῦσιν, εἰ πόλιν	ἑτέραν	τοσαύτην ὅσαι Συράκουσαί εἰσιν ἔλθοιεν
[6, 46]	(παρὰ τῶν Ἐγεσταίων, τοῖν δὲ	ἑτέροιν	καὶ ἀλογώτερα. οἱ δὲ Ἐγεσταῖοι
[6, 22]	δυνατὸν ἑτοιμάσασθαι, καὶ μὴ ἐπὶ	ἑτέροις	γίγνεσθαι, μάλιστα δὲ χρήματα αὐτόθεν
[6, 33]	πείθων γε ἐμαυτὸν σαφέστερόν τι	ἑτέρου	εἰδὼς (λέγειν. Ἀθηναῖοι γὰρ ἐφ'
[6, 100]	ἐχώρουν, ἡ δὲ μετὰ τοῦ	ἑτέρου	(πρὸς τὸ σταύρωμα τὸ παρὰ
[6, 100]	δίχα, ἡ μὲν μετὰ τοῦ	ἑτέρου	στρατηγοῦ πρὸς τὴν πόλιν, εἰ
[6, 10]	πολεμίους πολλοὺς ἐνθάδε ὑπολιπόντας καὶ	ἑτέρους	ἐπιθυμεῖν ἐκεῖσε πλεύσαντας δεῦρο ἐπαγαγέσθαι.
[6, 18]	διὰ τὸ ἀρχθῆναι ἂν ὑφ'	ἑτέρων	αὐτοῖς κίνδυνον εἶναι, εἰ μὴ
[6, 44]	βοηθεῖν· οἱ δὲ οὐδὲ μεθ'	ἑτέρων	ἔφασαν ἔσεσθαι, ἀλλ' ὅτι (ἂν
[6, 75]	δὲ τῶν Ἀθηναίων Εὐφήμου μεθ'	ἑτέρων,	ὁ Ἑρμοκράτης ξυλλόγου γενομένου τῶν
[6, 9]	ἐκ τοῦ τοιούτου καὶ ἧσσον	ἑτέρων	περὶ τῷ ἐμαυτοῦ σώματι ὀρρωδῶ,
[6, 16]	τοιάδε. ~Καὶ προσήκει μοι μᾶλλον	ἑτέρων,	ὦ Ἀθηναῖοι, ἄρχειν (ἀνάγκη γὰρ
[6, 4]	νόμιμα δὲ Δωρικὰ ἐτέθη αὐτοῖς.	ἔτεσι	δὲ ἐγγύτατα ὀκτὼ καὶ ἑκατὸν
[6, 5]	Συρακοσίων ᾠκίσθησαν, Ἄκραι μὲν ἑβδομήκοντα	ἔτεσι	μετὰ Συρακούσας, (Κασμέναι δ' ἐγγὺς
[6, 5]	τὸ πρῶτον ὑπὸ Συρακοσίων ᾠκίσθη,	ἔτεσιν	ἐγγύτατα πέντε καὶ τριάκοντα καὶ
[6, 4]	καὶ χώρας. πρὶν δὲ ἀναστῆναι,	ἔτεσιν	ὕστερον ἑκατὸν ἢ αὐτοὺς οἰκίσαι,
[6, 60]	παθόντες ἄδηλον ἦν εἰ ἀδίκως	ἐτετιμώρηντο,	ἡ μέντοι ἄλλη πόλις ἐν
[6, 2]	γῆς ᾤκησαν ἔχοντες, ἐπεὶ διέβησαν,	ἔτη	ἐγγὺς τριακόσια πρὶν Ἕλληνας ἐς
[6, 4]	ᾤκισαν τοὺς Ὑβλαίους (κληθέντας. καὶ	ἔτη	οἰκήσαντες πέντε καὶ τεσσαράκοντα καὶ
[6, 10]	Χαλκιδῆς γε οἱ ἐπὶ Θρᾴκης	ἔτη	τοσαῦτα ἀφεστῶτες ἀφ' ἡμῶν ἔτι
[6, 59]	νοῦν ἐς ἀτασθαλίην. (τυραννεύσας δὲ	ἔτη	τρία Ἱππίας ἔτι Ἀθηναίων καὶ
[6, 59]	(τυραννεύσας δὲ ἔτη τρία Ἱππίας	ἔτι	Ἀθηναίων καὶ παυθεὶς ἐν τῷ
[6, 17]	αὐτήν, ἀλλ' ἕως ἐγώ τε	ἔτι	ἀκμάζω μετ' αὐτῆς καὶ ὁ
[6, 11]	ὥς γε νῦν ἔχουσι, καὶ	ἔτι	ἂν ἧσσον δεινοὶ ἡμῖν γενέσθαι,
[6, 49]	τάχιστα τὴν μάχην ποιεῖσθαι, ἕως	ἔτι	(ἀπαράσκευοί τε εἰσὶ καὶ μάλιστα
[6, 102]	τὴν πόλιν, νομίσαντες μὴ ἂν	ἔτι	ἀπὸ τῆς παρούσης σφίσι δυνάμεως
[6, 19]	τῶν αὐτῶν λόγων οὐκ ἂν	ἔτι	ἀποτρέψειε, παρασκευῆς δὲ πλήθει, εἰ
[6, 10]	ἔτη τοσαῦτα ἀφεστῶτες ἀφ' ἡμῶν	ἔτι	ἀχείρωτοί εἰσι καὶ ἄλλοι τινὲς
[6, 86]	ἐάσετε ἀπελθεῖν ἢ καὶ σφαλεῖσαν,	ἔτι	βουλήσεσθε καὶ πολλοστὸν μόριον αὐτῆς
[6, 2]	πρὶν Ἕλληνας ἐς Σικελίαν ἐλθεῖν·	ἔτι	δὲ καὶ νῦν (τὰ μέσα
[6, 23]	μὲν ἡμᾶς δέον εὖ βουλεύσασθαι,	ἔτι	δὲ πλείω εὐτυχῆσαι (χαλεπὸν δὲ
[6, 41]	εἷς ἀναστὰς ἄλλον μὲν οὐδένα	ἔτι	εἴασε παρελθεῖν, αὐτὸς δὲ (πρὸς
[6, 31]	τὴν ναῦν ἀνηλώκει καὶ ὅσα	ἔτι	ἔμελλεν ἀναλώσειν, χωρὶς δ' ἃ
[6, 87]	ἀλήθειαν περὶ ὧν ὑποπτευόμεθα, καὶ	ἔτι	ἐν κεφαλαίοις (ὑπομνήσαντες ἀξιώσομεν πείθειν.
[6, 2]	ἐσπλεύσαντες. εἰσὶ δὲ καὶ νῦν	ἔτι	ἐν τῇ Ἰταλίᾳ Σικελοί, καὶ
[6, 12]	ἄλλως τε καὶ νεώτερος ὢν	ἔτι	ἐς τὸ ἄρχειν, ὅπως θαυμασθῇ
[6, 85]	πρὸς αὐτούς· οὔτε γὰρ ἡμῖν	ἔτι	ἔσται ἰσχὺς τοσαύτη ἐς ἓν
[6, 17]	ἐγὼ ἀκοῇ αἰσθάνομαι, τοιαῦτα καὶ	ἔτι	εὐπορώτερα ἔσται (βαρβάρους (τε) γὰρ
[6, 92]	ἐπολιτεύθην. οὐδ' ἐπὶ πατρίδα οὖσαν	ἔτι	ἡγοῦμαι νῦν ἰέναι, πολὺ δὲ
[6, 10]	δὲ καὶ διὰ τὸ Λακεδαιμονίους	ἔτι	ἡσυχάζειν (δεχημέροις σπονδαῖς καὶ αὐτοὶ
[6, 54]	τοὐπίγραμμα· τοῦ δ' ἐν Πυθίου	ἔτι	καὶ νῦν δῆλόν ἐστιν ἀμυδροῖς
[6, 11]	τὸ αἰσχρὸν σκοπεῖν ὅτῳ τρόπῳ	ἔτι	καὶ νῦν, ἢν δύνωνται, σφήλαντες
[6, 2]	πρότερον Τρινακρία καλουμένη· οἰκοῦσι δὲ	ἔτι	καὶ νῦν τὰ (πρὸς ἑσπέραν
[6, 40]	ἐν μεγάλῃ πόλει κατασχεῖν. ~Ἀλλ'	ἔτι	καὶ νῦν, ὦ πάντων ἀξυνετώτατοι,
[6, 93]	ἐπὶ τὰς Ἀθήνας, μέλλοντες δ'	ἔτι	καὶ περιορώμενοι, πολλῷ μᾶλλον ἐπερρώσθησαν
[6, 103]	πρός τε ἐκεῖνον καὶ πλείω	ἔτι	κατὰ τὴν πόλιν. καὶ γάρ
[6, 79]	πολεμίους βούλεσθε ὠφελεῖν, τοὺς δὲ	ἔτι	μᾶλλον φύσει ξυγγενεῖς μετὰ τῶν
[6, 10]	δ' αὐτοὶ πάλαι ἀφεστώτων ἀδικούμεθα,	ἔτι	μέλλομεν ἀμύνεσθαι. ~καίτοι τοὺς μὲν
[6, 60]	τὸ ἀγριώτερόν τε καὶ πλείους	ἔτι	ξυλλαμβάνειν, ἐνταῦθα ἀναπείθεται εἷς τῶν
[6, 6]	ἀτιμώρητοι γενήσονται καὶ τοὺς λοιποὺς	ἔτι	ξυμμάχους αὐτῶν διαφθείροντες αὐτοὶ τὴν
[6, 6]	δ' εἶναι μετὰ τῶν ὑπολοίπων	ἔτι	ξυμμάχων ἀντέχειν τοῖς Συρακοσίοις, ἄλλως
[6, 99]	ἐς τὸν μέγαν λιμένα, ἀλλ'	ἔτι	οἱ Συρακόσιοι ἐκράτουν τῶν περὶ
[6, 86]	μόριον αὐτῆς ἰδεῖν, ὅτε οὐδὲν	ἔτι	περανεῖ παραγενόμενον ὑμῖν. ~Ἀλλὰ μήτε
[6, 91]	ἂν ξυστραφέντες ἁθρόοι καὶ νῦν	ἔτι	περιγένοιντο· Συρακόσιοι δὲ μόνοι μάχῃ
[6, 49]	αἰφνίδιοι δὲ ἢν προσπέσωσιν, ἕως	ἔτι	περιδεεῖς προσδέχονται, μάλιστ' ἂν σφεῖς
[6, 63]	καὶ πειράσαντες οὐχ εἷλον βίᾳ,	ἔτι	πλέον κατεφρόνησαν καὶ ἠξίουν τοὺς
[6, 31]	καὶ Χίων πεντήκοντα, (καὶ ξύμμαχοι	ἔτι	πολλοὶ ξυνέπλευσαν. ἀλλὰ ἐπί τε
[6, 102]	(καὶ ξυνέβη οὕτως· οὐ γὰρ	ἔτι	προσῆλθον οἱ Συρακόσιοι διὰ τὸ
[6, 38]	ἤτοι λόγοις γε τοιοῖσδε καὶ	ἔτι	τούτων κακουργοτέροις ἢ ἔργοις βουλομένους
[6, 64]	καὶ ἠπίσταντο ἐν τῇ πόλει	ἔτι	ὑπολοίπους ὄντας τῶν σφίσιν (εὔνων.
[6, 9]	δοκεῖ καὶ περὶ αὐτοῦ τούτου	ἔτι	χρῆναι σκέψασθαι, εἰ ἄμεινόν ἐστιν
[6, 91]	εὐθύς, καὶ ὃ τῆς στρατιᾶς	ἔτι	χρησιμώτερον εἶναι νομίζω, ἄνδρα Σπαρτιάτην
[6, 10]	Σικελιωτῶν, οὓς πρὸ πολλῶν ἂν	ἐτιμήσαντο	ξυμμάχους γενέσθαι ἐν τῷ πρὶν
[6, 65]	πᾶσιν ἐξιέναι Συρακοσίοις. ἐπεὶ δὲ	ἑτοῖμα	αὐτοῖς καὶ τὰ τῆς παρασκευῆς
[6, 22]	νομίσατε καὶ λόγῳ ἂν μάλιστα	ἑτοῖμα	εἶναι. ~ἢν γὰρ αὐτοὶ ἔλθωμεν
[6, 8]	περὶ τῶν χρημάτων ὡς εἴη	ἑτοῖμα	ἔν τε τοῖς ἱεροῖς πολλὰ
[6, 22]	παρ' Ἐγεσταίων, ἃ λέγεται ἐκεῖ	ἑτοῖμα,	νομίσατε καὶ λόγῳ ἂν μάλιστα
[6, 34]	τάχιστα τἆλλα ἐς τὸν πόλεμον	ἑτοιμάζειν,	καὶ παραστῆναι παντὶ τὸ μὲν
[6, 17]	γῆν, μὴ κατορθώσας, οἰκήσειν, ταῦτα	ἑτοιμάζεται.	(καὶ οὐκ εἰκὸς τὸν τοιοῦτον
[6, 93]	πέμπειν καί, ὅταν καιρὸς ᾖ,	ἑτοίμας	εἶναι πλεῖν. ταῦτα δὲ ξυνθέμενοι
[6, 25]	τι ἄλλο πρέπον δοκῇ εἶναι,	ἑτοιμασάμενοι	ἄξειν. ~ἀκούσαντες δ' οἱ Ἀθηναῖοι
[6, 22]	τά τε ἄλλα ὅσον δυνατὸν	ἑτοιμάσασθαι,	καὶ μὴ ἐπὶ ἑτέροις γίγνεσθαι,
[6, 86]	ἄνευ ξυμμάχων αἰεὶ ἐφ' ὑμᾶς	ἑτοίμην	διὰ τὸ πλῆθος εἶναι ὁδόν,
[6, 87]	καὶ ὁ ἐπιβουλεύων διὰ τὸ	ἑτοίμην	ὑπεῖναι ἐλπίδα τῷ μὲν ἀντιτυχεῖν
[6, 9]	σῴζειν παραινοίην καὶ μὴ τοῖς	ἑτοίμοις	περὶ τῶν ἀφανῶν καὶ μελλόντων
[6, 29]	πρὸς τὰ μηνύματα ἀπελογεῖτο καὶ	ἑτοῖμος	ἦν πρὶν ἐκπλεῖν κρίνεσθαι, εἴ
[6, 83]	καὶ διότι καὶ τῷ Μήδῳ	ἑτοίμως	τοῦτο δρῶντες οὗτοι ἡμᾶς ἔβλαπτον,
[6, 82]	μετὰ τοῦ Μήδου καὶ οὐκ	ἐτόλμησαν	ἀποστάντες τὰ οἰκεῖα φθεῖραι, ὥσπερ
[6, 7]	ἐτελεύτα, καὶ ἕκτον καὶ δέκατον	ἔτος	ἐτελεύτα τῷ πολέμῳ τῷδε ὃν
[6, 93]	ἐτελεύτα, καὶ ἕβδομον καὶ δέκατον	ἔτος	τῷ πολέμῳ ἐτελεύτα τῷδε ὃν
[6, 3]	(θύουσιν. Συρακούσας δὲ τοῦ ἐχομένου	ἔτους	Ἀρχίας τῶν Ἡρακλειδῶν ἐκ Κορίνθου
[6, 70]	τὰ μὲν γιγνόμενα καὶ ὥρᾳ	ἔτους	περαίνεσθαι δοκεῖν, τοὺς δὲ ἀνθεστῶτας
[6, 35]	καὶ πάνυ καταφρονοῦντες ἐς γέλωτα	ἔτρεπον	τὸ πρᾶγμα. ὀλίγον δ' ἦν
[6, 98]	οἱ ἱππῆς μετ' αὐτῶν πάντες	ἐτρέψαντο	τοὺς τῶν Συρακοσίων ἱππέας προσβαλόντες,
[6, 89]	ᾧ σχήματι μεγίστη ἡ πόλις	ἐτύγχανε	καὶ ἐλευθερωτάτη οὖσα καὶ ὅπερ
[6, 96]	Ἄναπον ποταμὸν ἅμα τῇ ἡμέρᾳ	(ἐτύγχανον	γὰρ αὐτοῖς καὶ οἱ περὶ
[6, 57]	μὲν ἐρωτικῆς, ὁ δὲ ὑβρισμένος,	ἔτυπτον	καὶ ἀποκτείνουσιν (αὐτόν. καὶ ὁ
[6, 102]	δὲ τὸν κύκλον Νικίας διεκώλυσεν·	ἔτυχε	γὰρ ἐν αὐτῷ δι' ἀσθένειαν
[6, 61]	καὶ στρατιὰ Λακεδαιμονίων οὐ πολλὴ	ἔτυχε	κατὰ τὸν καιρὸν τοῦτον ἐν
[6, 36]	κινοῦσι ξύγκεινται. (ὑμεῖς δὲ ἢν	εὖ	βουλεύησθε, οὐκ ἐξ ὧν οὗτοι
[6, 23]	εἰδὼς πολλὰ μὲν ἡμᾶς δέον	εὖ	βουλεύσασθαι, ἔτι δὲ πλείω εὐτυχῆσαι
[6, 11]	σφήλαντες ἡμᾶς τὸ σφέτερον ἀπρεπὲς	εὖ	θήσονται, ὅσῳ καὶ περὶ πλείστου
[6, 34]	ἡμῶν ὀφθείη. ἀγγελλοίμεθα δ' ἂν	εὖ	οἶδ' ὅτι ἐπὶ τὸ πλέον·
[6, 34]	καὶ ἐπέρχονται καὶ ἐν πλῷ	εὖ	οἶδ' ὅτι ἤδη εἰσὶ καὶ
[6, 68]	ἢ οἱ πολέμιοι σφίσιν αὐτοῖς	εὖ	οἶδ' ὅτι παρακελεύονται· οἱ μὲν
[6, 38]	Ἀθηναῖοι γιγνώσκοντες τὰ σφέτερα αὐτῶν	εὖ	οἶδ' ὅτι σῴζουσι, καὶ ἐνθένδε
[6, 75]	τοὺς Ἀθηναίους ἐν τῇ μάχῃ	εὖ	πράξαντας, προσχωρῶσι δ' αὐτοῖς κατὰ
[6, 24]	ὥρμηντο, καὶ τοὐναντίον περιέστη αὐτῷ·	εὖ	τε γὰρ παραινέσαι ἔδοξε καὶ
[6, 75]	ὁρῶν, ὅπως μὴ δι' ἐλάσσονος	εὐαποτείχιστοι	ὦσιν, ἢν ἄρα σφάλλωνται, καὶ
[6, 3]	οἰκιστὴν δὲ αὐτοὶ Καταναῖοι ἐποιήσαντο	Εὔαρχον.	~κατὰ δὲ τὸν αὐτὸν χρόνον
[6, 84]	τοὺς ξυγγενεῖς αὐτῶν τοὺς ἐν	Εὐβοίᾳ,	ἀλλ' ὡς δυνατωτάτους, ἵνα ἐκ
[6, 76]	κήδεσθαι, Χαλκιδέας δὲ τοὺς ἐν	Εὐβοίᾳ,	ὧν οἵδε ἄποικοί (εἰσι, δουλωσαμένους
[6, 3]	~Ἑλλήνων δὲ πρῶτοι Χαλκιδῆς ἐξ	Εὐβοίας	πλεύσαντες μετὰ Θουκλέους οἰκιστοῦ Νάξον
[6, 4]	ἀπὸ Χαλκίδος καὶ τῆς ἄλλης	Εὐβοίας	πλῆθος ἐλθὸν ξυγκατενείμαντο τὴν γῆν·
[6, 24]	πόθῳ ὄψεως καὶ θεωρίας, καὶ	εὐέλπιδες	ὄντες σωθήσεσθαι· ὁ δὲ πολὺς
[6, 34]	τάξει μεῖναι, καὶ ἡμῖν ἂν	εὐεπίθετος	εἴη, βραδεῖά τε καὶ κατ'
[6, 50]	Λεοντίνων ὡς παρὰ φίλους καὶ	εὐεργέτας	Ἀθηναίους (ἀδεῶς ἀπιέναι. ἐπεὶ δ'
[6, 66]	τῷ Δάσκωνι ἔρυμά τι, ᾗ	εὐεφοδώτατον	ἦν τοῖς πολεμίοις, λίθοις λογάδην
[6, 69]	ἀναγκαζόμενοι (ἀμύνασθαι, ἀναλαβόντες τὰ ὅπλα	εὐθὺς	ἀντεπῇσαν. καὶ πρῶτον μὲν αὐτῶν
[6, 57]	παρὰ τὸ Λεωκόρειον καλούμενον, καὶ	εὐθὺς	ἀπερισκέπτως προσπεσόντες καὶ ὡς ἂν
[6, 91]	γῆς καὶ δικαστηρίων νῦν ὠφελοῦνται	εὐθὺς	ἀποστερήσονται, μάλιστα δὲ τῆς ἀπὸ
[6, 94]	ξυνέγραψεν. ~Ἅμα δὲ τῷ ἦρι	εὐθὺς	ἀρχομένῳ τοῦ ἐπιγιγνομένου θέρους οἱ
[6, 26]	~ἀκούσαντες δ' οἱ Ἀθηναῖοι ἐψηφίσαντο	εὐθὺς	αὐτοκράτορας εἶναι καὶ περὶ στρατιᾶς
[6, 97]	ἡσύχαζεν· ὁ δὲ πεζὸς ἐχώρει	εὐθὺς	δρόμῳ πρὸς τὰς Ἐπιπολὰς καὶ
[6, 46]	μόνα (φαίνεται. καὶ οἱ στρατηγοὶ	εὐθὺς	ἐν ἀθυμίᾳ ἦσαν, ὅτι αὐτοῖς
[6, 62]	τὰ ἀνδράποδα ἄγουσαι. (Νικίας δὲ	εὐθὺς	ἐξ Ὑκκάρων ἐπὶ Ἐγέστης παραπλεύσας,
[6, 63]	τὴν προσδοκίαν οἱ Ἀθηναῖοι οὐκ	(εὐθὺς	ἐπέκειντο, κατά τε τὴν ἡμέραν
[6, 74]	Κατάνῃ στράτευμα τῶν Ἀθηναίων ἔπλευσεν	εὐθὺς	ἐπὶ Μεσσήνην ὡς προδοθησομένην. καὶ
[6, 88]	μετὰ τῶν ξυμφυγάδων περαιωθεὶς τότ'	εὐθὺς	ἐπὶ πλοίου φορτηγικοῦ ἐκ τῆς
[6, 58]	ἢ αἰσθέσθαι αὐτοὺς ἄπωθεν ὄντας,	εὐθὺς	ἐχώρησε, καὶ ἀδήλως τῇ ὄψει
[6, 65]	τῷ ἀνθρώπῳ πολλῷ ἀπερισκεπτότερον καὶ	εὐθὺς	ἡμέραν ξυνθέμενοι ᾗ παρέσονται ἀπέστειλαν
[6, 91]	καὶ ἡ πᾶσα Σικελία, καὶ	εὐθὺς	καὶ Ἰταλία· καὶ ὃν ἄρτι
[6, 91]	οἵτινες αὐτερέται κομισθέντες καὶ ὁπλιτεύσουσιν	εὐθύς,	καὶ ὃ τῆς στρατιᾶς ἔτι
[6, 60]	μὴ εἴσονται, τὸν μὲν μηνυτὴν	εὐθὺς	καὶ τοὺς ἄλλους μετ' αὐτοῦ
[6, 101]	καὶ τούτους μὲν οἱ Συρακόσιοι	εὐθὺς	κατὰ τάχος φθάνουσιν ἁρπάσαντες πέραν
[6, 96]	τε καὶ ὑπὲρ τῆς πόλεως	εὐθὺς	κειμένου, οὐκ ἂν ῥᾳδίως σφᾶς,
[6, 23]	πρώτῃ ἡμέρᾳ ᾗ ἂν κατάσχωσιν	εὐθὺς	κρατεῖν τῆς γῆς, ἢ (εἰδέναι
[6, 50]	ἀπέπλει (ἐς τὸ Ῥήγιον. καὶ	εὐθὺς	ξυμπληρώσαντες ἑξήκοντα ναῦς ἐκ πασῶν
[6, 69]	τοιαῦτα παρακελευσάμενος ἐπῆγε τὸ στρατόπεδον	εὐθύς.	οἱ δὲ Συρακόσιοι ἀπροσδόκητοι μὲν
[6, 58]	φράσας τὰ ὅπλα ὑπολαβεῖν ἐξελέγετο	εὐθὺς	οὓς ἐπῃτιᾶτο καὶ εἴ τις
[6, 51]	ὡς εἶδον τὸ στράτευμα ἔνδον,	εὐθὺς	περιδεεῖς γενόμενοι ὑπεξῆλθον οὐ πολλοί
[6, 88]	καὶ πρότερον αἰεὶ αἱ> οἰκήσεις	εὐθὺς	πλὴν ὀλίγοι μετὰ τῶν Ἀθηναίων
[6, 56]	ἄρξαι μὲν αὐτούς, ξυνεπαμύνειν δὲ	εὐθὺς	τὰ πρὸς τοὺς δορυφόρους ἐκείνους.
[6, 63]	ἐτελεύτα. ~Τοῦ δ' ἐπιγιγνομένου χειμῶνος	εὐθὺς	τὴν ἔφοδον οἱ Ἀθηναῖοι ἐπὶ
[6, 88]	ξυγγενὲς βοηθεῖν. καὶ οἱ Κορίνθιοι	εὐθὺς	ψηφισάμενοι αὐτοὶ πρῶτοι ὥστε πάσῃ
[6, 54]	μὴ βίᾳ προσαγάγηται αὐτόν, ἐπιβουλεύει	εὐθὺς	ὡς ἀπὸ τῆς ὑπαρχούσης (ἀξιώσεως
[6, 77]	γὰρ δὴ τὴν τῶν Ἀθηναίων	εὐκατηγόρητον	οὖσαν πόλιν νῦν ἥκομεν ἀποφανοῦντες
[6, 103]	καὶ ἄλλους ἀνθείλοντο, Ἡρακλείδην καὶ	Εὐκλέα	καὶ Τελλίαν. ~Ἐν δὲ τούτῳ
[6, 5]	Ἱμέρα ἀπὸ Ζάγκλης ᾠκίσθη ὑπὸ	Εὐκλείδου	καὶ Σίμου καὶ Σάκωνος, καὶ
[6, 42]	ταῖς καταγωγαῖς, πρός τε τἆλλα	εὐκοσμότεροι	καὶ ῥᾴους (ἄρχειν ὦσι, κατὰ
[6, 85]	ξυμμαχοῦντας, καίπερ νησιώτας ὄντας καὶ	εὐλήπτους,	διότι ἐν χωρίοις ἐπικαίροις εἰσὶ
[6, 84]	μέγιστα. διόπερ καὶ τοὺς Λεοντίνους	εὔλογον	κατοικίζειν μὴ ὑπηκόους ὥσπερ τοὺς
[6, 76]	μᾶλλον ἐξοικίσαι. οὐ γὰρ δὴ	εὔλογον	τὰς μὲν ἐκεῖ πόλεις ἀναστάτους
[6, 79]	ὑποπτεύοντες ἀλόγως σωφρονοῦσιν, ὑμεῖς δ'	εὐλόγῳ	προφάσει τοὺς μὲν φύσει πολεμίους
[6, 85]	ἰσχὺς τοσαύτη ἐς ἓν ξυστᾶσα	εὐμεταχείριστος,	οὔθ' οἵδ' ἀσθενεῖς ἂν ἡμῶν
[6, 67]	τὸ δὲ ἥμισυ ἐπὶ ταῖς	εὐναῖς	ἐν πλαισίῳ, ἐπὶ ὀκτὼ καὶ
[6, 88]	ἐπεπόνθεσαν τοιόνδε. τοῖς μὲν Ἀθηναίοις	εὖνοι	ἦσαν, πλὴν καθ' ὅσον (εἰ)
[6, 92]	ἑκούσης καὶ οὐ βίᾳ, κατ'	εὔνοιαν	δὲ ἡγῆσθε. ~Ὁ μὲν Ἀλκιβιάδης
[6, 29]	δεδιότες τό τε στράτευμα μὴ	εὔνουν	ἔχῃ, ἢν ἤδη ἀγωνίζηται, ὅ
[6, 32]	πολιτῶν καὶ εἴ τις ἄλλος	εὔνους	παρῆν σφίσιν. παιανίσαντες δὲ καὶ
[6, 36]	ἐστιν ἢ τῇ πόλει οὐκ	εὔνους·	τοὺς δὲ ἀγγέλλοντας τὰ τοιαῦτα
[6, 64]	ἔτι ὑπολοίπους ὄντας τῶν σφίσιν	(εὔνων.	ἔλεγε δὲ τοὺς Ἀθηναίους αὐλίζεσθαι
[6, 88]	σφῶν πρὸς ἀλλήλους πόλεμος ὤν,	εὔορκον	δοκεῖν εἶναι σφίσιν ἐν τῷ
[6, 34]	ὅ τε πόλεμος καὶ (τἆλλα	εὐπορεῖ.	πέμπωμεν δὲ καὶ ἐς τὴν
[6, 17]	ἀκοῇ αἰσθάνομαι, τοιαῦτα καὶ ἔτι	εὐπορώτερα	ἔσται (βαρβάρους (τε) γὰρ πολλοὺς
[6, 90]	χρήματα δὲ καὶ σῖτον, ὥστε	εὐπορώτερον	γίγνεσθαί τι αὐτῶν, αὐτὰ τὰ
[6, 16]	τις ἀνεχέσθω καὶ ὑπὸ τῶν	εὐπραγούντων	ὑπερφρονούμενος, ἢ τὰ ἴσα νέμων
[6, 8]	βεβουλεῦσθαι, ἀλλὰ προφάσει βραχείᾳ καὶ	εὐπρεπεῖ	τῆς Σικελίας ἁπάσης, μεγάλου ἔργου,
[6, 31]	ἑνὸς ἑκάστου ὅπως αὐτῷ τινὶ	εὐπρεπείᾳ	τε ἡ ναῦς μάλιστα προέξει
[6, 31]	δυνάμει Ἑλληνικῇ πολυτελεστάτη δὴ καὶ	(εὐπρεπεστάτη	τῶν ἐς ἐκεῖνον τὸν χρόνον
[6, 76]	ὡς ἑκάστοις τινὰ εἶχον αἰτίαν	(εὐπρεπῆ	ἐπενεγκόντες κατεστρέψαντο. καὶ οὐ περὶ
[6, 6]	πάσης ἄρξαι, βοηθεῖν δὲ ἅμα	εὐπρεπῶς	βουλόμενοι τοῖς ἑαυτῶν (ξυγγενέσι καὶ
[6, 57]	τῷ Ἱππίᾳ (ἦν δὲ πᾶσιν	εὐπρόσοδος	ὁ Ἱππίας) ἔδεισαν καὶ ἐνόμισαν
[6, 105]	γῆς, καὶ τοῖς Λακεδαιμονίοις ἤδη	εὐπροφάσιστον	μᾶλλον τὴν αἰτίαν ἐς (τοὺς
[6, 53]	εἶναι βασανίσαι τὸ πρᾶγμα καὶ	εὑρεῖν	ἢ διὰ μηνυτοῦ πονηρίαν τινὰ
[6, 2]	εἶναι, ὡς δὲ ἡ ἀλήθεια	εὑρίσκεται,	Ἴβηρες ὄντες καὶ ἀπὸ τοῦ
[6, 97]	καὶ φθάνει ἀναβὰς κατὰ τὸν	Εὐρύηλον	πρὶν τοὺς Συρακοσίους αἰσθομένους ἐκ
[6, 1]	παρασκευῇ τῆς μετὰ Λάχητος καὶ	Εὐρυμέδοντος	ἐπὶ Σικελίαν πλεύσαντες καταστρέψασθαι, εἰ
[6, 72]	ἐναντίων, ἀνδρείας μὲν σφίσιν ὑπαρχούσης,	εὐταξίας	δ' ἐς τὰ ἔργα προσγενομένης·
[6, 17]	μετ' αὐτῆς καὶ ὁ Νικίας	εὐτυχὴς	δοκεῖ εἶναι, ἀποχρήσασθε τῇ ἑκατέρου
[6, 23]	εὖ βουλεύσασθαι, ἔτι δὲ πλείω	εὐτυχῆσαι	(χαλεπὸν δὲ ἀνθρώπους ὄντας) ὅτι
[6, 15]	λήψεσθαι καὶ τὰ ἴδια ἅμα	εὐτυχήσας	χρήμασί τε καὶ (δόξῃ ὠφελήσειν.
[6, 88]	ὁμοίου μεταλάβετε. ~Τοιαῦτα δὲ ὁ	Εὔφημος	εἶπεν. οἱ δὲ Καμαριναῖοι ἐπεπόνθεσαν
[6, 81]	ὁ Ἑρμοκράτης εἶπεν. ὁ δ'	Εὔφημος	ὁ τῶν Ἀθηναίων πρεσβευτὴς μετ'
[6, 75]	Καμάριναν, ἀπὸ δὲ τῶν Ἀθηναίων	Εὐφήμου	μεθ' ἑτέρων, ὁ Ἑρμοκράτης ξυλλόγου
[6, 32]	τῇ μὲν σάλπιγγι σιωπὴ ὑπεσημάνθη,	εὐχὰς	δὲ τὰς νομιζομένας πρὸ τῆς
[6, 72]	μετὰ κινδύνων μελετωμένην, τὴν δ'	εὐψυχίαν	αὐτὴν ἑαυτῆς μετὰ τοῦ πιστοῦ
[6, 70]	δὲ τῶν Ἀργείων πρῶτον τὸ	εὐώνυμον	κέρας τῶν Συρακοσίων καὶ μετ'
[6, 101]	ὁ Λάμαχος παρεβοήθει ἀπὸ τοῦ	εὐωνύμου	τοῦ ἑαυτῶν μετὰ τοξοτῶν τε
[6, 101]	ἔφευγον, οἱ δ' ἐπὶ τῷ	εὐωνύμῳ	παρὰ τὸν ποταμόν. καὶ αὐτοὺς
[6, 24]	γὰρ πρεσβυτέροις ὡς ἢ καταστρεψομένοις	ἐφ'	ἃ ἔπλεον ἢ οὐδὲν ἂν
[6, 69]	οἱ αὐτόνομοι ξυγκτήσασθαί τε ἐκείνοις	ἐφ'	ἃ ἦλθον καὶ τὴν ὑπάρχουσαν
[6, 9]	σπεύδετε οὔτε ῥᾴδιά ἐστι κατασχεῖν	ἐφ'	ἃ ὥρμησθε, ταῦτα διδάξω. ~Φημὶ
[6, 40]	αὐθαίρετον δουλείαν ἐπιβαλεῖται, αὐτὴ δ'	ἐφ'	αὑτῆς σκοποῦσα τούς τε λόγους
[6, 59]	ἀνδρὸς ἀριστεύσαντος ἐν Ἑλλάδι τῶν	ἐφ'	ἑαυτοῦ Ἱππίου Ἀρχεδίκην ἥδε κέκευθε
[6, 63]	ἐπὶ Κατάνην, ἐπειδὴ οὐκ (ἐκεῖνοι	ἐφ'	ἑαυτοὺς ἔρχονται. καὶ ἱππῆς προσελαύνοντες
[6, 16]	πόλιν ὠφελῇ. οὐδέ γε ἄδικον	ἐφ'	ἑαυτῷ μέγα φρονοῦντα μὴ ἴσον
[6, 67]	ἔταξαν τοὺς μὲν ὁπλίτας πάντας	ἐφ'	ἑκκαίδεκα, ὄντας πανδημεὶ Συρακοσίους καὶ
[6, 82]	ἦλθον γὰρ ἐπὶ τὴν μητρόπολιν	ἐφ'	ἡμᾶς μετὰ τοῦ Μήδου καὶ
[6, 77]	ἀμύνοντες σφίσιν αὐτοῖς, καὶ νῦν	ἐφ'	ἡμᾶς ταὐτὰ παρόντα σοφίσματα, Λεοντίνων
[6, 38]	γε ὑμεῖς ἐθέλητε ἕπεσθαι, μήποτε	ἐφ'	ἡμῶν τι περιιδεῖν γενέσθαι, ὑμᾶς
[6, 47]	ἐπὶ Σελινοῦντα πάσῃ τῇ στρατιᾷ,	ἐφ'	ὅπερ μάλιστα ἐπέμφθησαν, καὶ ἢν
[6, 28]	ἅμα ὡς ποιεῖται ἐν (οἰκίαις	ἐφ'	ὕβρει· ὧν καὶ τὸν Ἀλκιβιάδην
[6, 86]	μὲν καὶ ἄνευ ξυμμάχων αἰεὶ	ἐφ'	ὑμᾶς ἑτοίμην διὰ τὸ πλῆθος
[6, 79]	τῶν δὲ ἐχθρῶν ἤν τις	ἐφ'	ὑμᾶς ἴῃ, καὶ τοῖς γε
[6, 33]	ἑτέρου εἰδὼς (λέγειν. Ἀθηναῖοι γὰρ	ἐφ'	ὑμᾶς, ὃ πάνυ θαυμάζετε, πολλῇ
[6, 3]	ἔξω τῆς πόλεώς ἐστιν ἱδρύσαντο,	ἐφ'	ᾧ, ὅταν ἐκ Σικελίας θεωροὶ
[6, 103]	εἶχον, καὶ τοὺς στρατηγούς τε	ἐφ'	ὧν αὐτοῖς ταῦτα ξυνέβη ἔπαυσαν,
[6, 60]	ἦσαν καὶ οὐκ ἐν παύλῃ	ἐφαίνετο,	ἀλλὰ καθ' ἡμέραν ἐπεδίδοσαν μᾶλλον
[6, 63]	τῆς Σικελίας πολὺ ἀπὸ σφῶν	ἐφαίνοντο	καὶ πρὸς τὴν Ὕβλαν ἐλθόντες
[6, 44]	οἱ δὲ οὐδὲ μεθ' ἑτέρων	ἔφασαν	ἔσεσθαι, ἀλλ' ὅτι (ἂν καὶ
[6, 101]	κέρας ἔχοντες πρὸς τὴν πόλιν	ἔφευγον,	οἱ δ' ἐπὶ τῷ εὐωνύμῳ
[6, 72]	καὶ τῇ ἄλλῃ μελέτῃ προσαναγκάζοντες,	ἔφη	κατὰ τὸ εἰκὸς κρατήσειν σφᾶς
[6, 49]	ἐῶσι κατοικίζειν. ~Λάμαχος δὲ ἄντικρυς	ἔφη	χρῆναι πλεῖν ἐπὶ Συρακούσας καὶ
[6, 49]	δὲ ἐπαναχωρήσαντας καὶ ἐφορμηθέντας Μέγαρα	ἔφη	χρῆναι ποιεῖσθαι, ἃ ἦν ἐρῆμα,
[6, 25]	καὶ παρακαλέσας τὸν Νικίαν οὐκ	ἔφη	χρῆναι προφασίζεσθαι οὐδὲ διαμέλλειν, ἀλλ'
[6, 48]	μὴ κινδυνεύειν. ~Ἀλκιβιάδης δὲ οὐκ	ἔφη	χρῆναι τοσαύτῃ δυνάμει ἐκπλεύσαντας αἰσχρῶς
[6, 64]	ἀνδρῶν ἐκ τῆς Κατάνης ἥκειν	ἔφη	ὧν ἐκεῖνοι τὰ ὀνόματα ἐγίγνωσκον
[6, 61]	ξυνθήματος ἥκειν, καὶ εἰ μὴ	ἔφθασαν	δὴ αὐτοὶ κατὰ τὸ μήνυμα
[6, 34]	ὅτι αὐτοὺς οὐ μετὰ Λακεδαιμονίων	ἐφθείρομεν·	εἰ δ' ἴδοιεν παρὰ γνώμην
[6, 6]	αὐτὴν οἱ Ἀθηναῖοι στρατεύειν ὥρμηντο,	ἐφιέμενοι	μὲν τῇ ἀληθεστάτῃ προφάσει τῆς
[6, 33]	κατεργασώμεθα αὐτοὺς ἢ ἀπράκτους ὧν	ἐφίενται	ἀπώσωμεν (οὐ γὰρ δὴ μὴ
[6, 85]	Συρακοσίους δέος καθίστασθαι. ἀρχῆς γὰρ	ἐφίενται	ὑμῶν καὶ βούλονται ἐπὶ τῷ
[6, 8]	τῆς Σικελίας ἁπάσης, μεγάλου ἔργου,	ἐφίεσθαι,	παρελθὼν ἀποτρέψαι ἐβούλετο, καὶ παρῄνει
[6, 11]	περιγεγενῆσθαι, καταφρονήσαντες ἤδη καὶ Σικελίας	ἐφίεσθε.	(χρὴ δὲ μὴ πρὸς τὰς
[6, 11]	παρὰ γνώμην αὐτῶν πρὸς ἃ	ἐφοβεῖσθε	τὸ πρῶτον περιγεγενῆσθαι, καταφρονήσαντες ἤδη
[6, 53]	καταλυθεῖσαν, ἀλλ' ὑπὸ τῶν Λακεδαιμονίων,	ἐφοβεῖτο	αἰεὶ καὶ πάντα ὑπόπτως ἐλάμβανεν.
[6, 88]	τῶν Λακεδαιμονίων μεταπεμψάντων ὑπόσπονδος ἐλθών·	ἐφοβεῖτο	γὰρ αὐτοὺς διὰ τὴν περὶ
[6, 31]	δημοσίου μισθοῦ πάντα τινὰ παρασκευάσασθαι	ἐφόδιον	ὡς ἐπὶ χρόνιον στρατείαν, καὶ
[6, 34]	Τάραντα· οἱ δὲ μετ' ὀλίγων	ἐφοδίων	ὡς ἐπὶ ναυμαχίᾳ περαιωθέντες ἀποροῖεν
[6, 63]	δ' ἐπιγιγνομένου χειμῶνος εὐθὺς τὴν	ἔφοδον	οἱ Ἀθηναῖοι ἐπὶ Συρακούσας παρεσκευάζοντο,
[6, 99]	αὐτοὶ προκαταλαμβάνοντες τοῖς σταυροῖς τὰς	ἐφόδους,	ἐκείνους δὲ ἂν παυομένους τοῦ
[6, 104]	καὶ ὡς αὐτοῖς αἱ ἀγγελίαι	ἐφοίτων	δειναὶ καὶ πᾶσαι ἐπὶ τὸ
[6, 90]	τῷ πεζῷ ἅμα ἐκ γῆς	ἐφορμαῖς	τῶν πόλεων τὰς μὲν βίᾳ
[6, 49]	κρατήσουσιν. ναύσταθμον δὲ ἐπαναχωρήσαντας καὶ	ἐφορμηθέντας	Μέγαρα ἔφη χρῆναι ποιεῖσθαι, ἃ
[6, 48]	τῆς Σικελίας, καὶ λιμένα καὶ	ἐφόρμησιν	τῇ στρατιᾷ ἱκανωτάτην ἔσεσθαι) προσαγαγομένους
[6, 88]	Λακεδαιμονίους. καὶ διανοουμένων τῶν τε	ἐφόρων	καὶ τῶν ἐν τέλει ὄντων
[6, 67]	τοῦ στρατεύματός τι πονῇ μάλιστα,	ἐφορῶντας	παραγίγνεσθαι. καὶ τοὺς σκευοφόρους ἐντὸς
[6, 63]	πρὸς τὸ στράτευμα τῶν Ἀθηναίων	ἐφύβριζον	ἄλλα τε καὶ εἰ ξυνοικήσοντες
[6, 39]	μόνον, ἀλλὰ καὶ ξύμπαντ' ἀφελομένη	ἔχει·	ἃ ὑμῶν οἵ τε δυνάμενοι
[6, 82]	ποτε πολέμιοι τοῖς Δωριεῦσιν εἰσίν.	ἔχει	δὲ καὶ οὕτως· ἡμεῖς γὰρ
[6, 60]	οὐδεὶς οὔτε τότε οὔτε ὕστερον	ἔχει	(εἰπεῖν περὶ τῶν δρασάντων τὸ
[6, 74]	καὶ δέκα οἱ Ἀθηναῖοι ὡς	ἐχειμάζοντο	καὶ τὰ ἐπιτήδεια οὐκ εἶχον
[6, 68]	μεγάλην τὴν ἐλπίδα τῆς νίκης	ἔχειν,	ἄλλως τε καὶ πρὸς ἄνδρας
[6, 83]	ἐκεῖ ἀρχὴν εἰρήκαμεν διὰ δέος	ἔχειν	καὶ τὰ ἐνθάδε διὰ τὸ
[6, 100]	δὲ τοῖς Συρακοσίοις ἀρκούντως ἐδόκει	ἔχειν	ὅσα τε ἐσταυρώθη καὶ ᾠκοδομήθη
[6, 68]	τὴν ἐπιστήμην τῆς τόλμης ἥσσω	(ἔχειν.	παραστήτω δέ τινι καὶ τόδε,
[6, 61]	τὸ τῶν Ἑρμῶν ᾤοντο σαφὲς	ἔχειν,	πολὺ δὴ μᾶλλον καὶ τὰ
[6, 22]	δὲ χρήματα αὐτόθεν ὡς πλεῖστα	ἔχειν.	τὰ δὲ παρ' Ἐγεσταίων, ἃ
[6, 76]	ὧν οἵδε ἄποικοί (εἰσι, δουλωσαμένους	ἔχειν.	τῇ δὲ αὐτῇ ἰδέᾳ ἐκεῖνά
[6, 10]	ἴσως τὰς γενομένας ὑμῖν σπονδὰς	ἔχειν	τι βέβαιον, αἳ ἡσυχαζόντων μὲν
[6, 91]	εἰ αὕτη ἡ πόλις ληφθήσεται,	ἔχεται	καὶ ἡ πᾶσα Σικελία, καὶ
[6, 22]	ἤν που ὑπὸ ἀπλοίας ἀπολαμβανώμεθα,	ἔχῃ	ἡ στρατιὰ τὰ ἐπιτήδεια (πολλὴ
[6, 29]	τό τε στράτευμα μὴ εὔνουν	ἔχῃ,	ἢν ἤδη ἀγωνίζηται, ὅ τε
[6, 79]	μᾶλλον φύσει ξυγγενεῖς μετὰ τῶν	(ἐχθίστων	διαφθεῖραι. ἀλλ' οὐ δίκαιον, ἀμύνειν
[6, 78]	Ἀθηναῖον μὴ τὴν τοῦ Συρακοσίου	ἔχθραν	κολάσασθαι, τῇ δ' ἐμῇ προφάσει
[6, 80]	λαβεῖν καὶ τὴν πρὸς ἡμᾶς	ἔχθραν	μὴ ἂν βραχεῖαν γενομένην διαφυγεῖν.
[6, 29]	ἐπὶ (τοσούτῳ στρατεύματι. οἱ δ'	ἐχθροὶ	δεδιότες τό τε στράτευμα μὴ
[6, 85]	φίλους κακώσωμεν, ἀλλ' ἢν οἱ	ἐχθροὶ	διὰ τὴν τῶν (φίλων ῥώμην
[6, 10]	ταχεῖαν τὴν ἐπιχείρησιν ἡμῖν οἱ	ἐχθροὶ	ποιήσονται, οἷς πρῶτον μὲν διὰ
[6, 89]	Ἀθηναίους καταλλασσόμενοι τοῖς μὲν ἐμοῖς	ἐχθροῖς	δύναμιν δι' ἐκείνων πράξαντες, ἐμοὶ
[6, 18]	αὐτούς, ἀλλ' ἵνα τοῖς ἐκεῖ	ἐχθροῖς	ἡμῶν λυπηροὶ ὄντες (δεῦρο κωλύωσιν
[6, 17]	πλεῖν καὶ προσέτι τὸν Μῆδον	ἐχθρὸν	ἔχοντες τὴν ἀρχὴν ἐκτήσαντο, οὐκ
[6, 85]	πρὸς ἕκαστα δὲ δεῖ ἢ	ἐχθρὸν	ἢ φίλον μετὰ καιροῦ γίγνεσθαι.
[6, 38]	δύνανται δ' οὔ (τὸν γὰρ	ἐχθρὸν	οὐχ ὧν δρᾷ μόνον, ἀλλὰ
[6, 79]	τοῖς φίλοις ἐποιήσασθε, τῶν δὲ	ἐχθρῶν	ἤν τις ἐφ' ὑμᾶς ἴῃ,
[6, 61]	δὲ τοῦ Ἀλκιβιάδου ἐναγόντων τῶν	ἐχθρῶν,	οἵπερ καὶ πρὶν ἐκπλεῖν αὐτὸν
[6, 10]	ἀρχῆς ἄλλης ὀρέγεσθαι πρὶν ἣν	ἔχομεν	βεβαιωσώμεθα, εἰ Χαλκιδῆς γε οἱ
[6, 10]	αὐτῇ ταύτῃ πολλὰ τὰ ἀμφισβητούμενα	(ἔχομεν.	εἰσὶ δ' οἳ οὐδὲ ταύτην
[6, 82]	τῆς ἀρχῆς εἰπεῖν ὡς εἰκότως	ἔχομεν.	τὸ μὲν οὖν μέγιστον μαρτύριον
[6, 3]	πρῶτον (θύουσιν. Συρακούσας δὲ τοῦ	ἐχομένου	ἔτους Ἀρχίας τῶν Ἡρακλειδῶν ἐκ
[6, 59]	σῆμα ἐν Λαμψάκῳ ἐστὶν ἐπίγραμμα	ἔχον	τόδε· ἀνδρὸς ἀριστεύσαντος ἐν Ἑλλάδι
[6, 56]	ὁποσοιοῦν τολμήσειαν, ἐκ τοῦ παραχρῆμα	ἔχοντάς	γε ὅπλα ἐθελήσειν σφᾶς αὐτοὺς
[6, 39]	οὔτ' ἴσον εἶναι, τοὺς δ'	ἔχοντας	τὰ χρήματα καὶ ἄρχειν ἄριστα
[6, 31]	τε ἤδη προετετελέκει καὶ ἃ	ἔχοντας	τοὺς στρατηγοὺς ἀπέστελλε, τῶν δὲ
[6, 71]	καὶ τὰ τῶν πολεμίων (σκῦλα	ἔχοντες	ἀπέπλευσαν ἐς Κατάνην· χειμών τε
[6, 34]	τῶν πόλεων οὐκ ἂν βέβαια	(ἔχοντες,	εἰ ὑποδέξοιντο, ἀθυμοῖεν. ὥστ' ἔγωγε
[6, 32]	καὶ ἐσέκειτο πάντα ἤδη ὅσα	ἔχοντες	ἔμελλον ἀνάξεσθαι, τῇ μὲν σάλπιγγι
[6, 2]	τὰ κράτιστα τῆς γῆς ᾤκησαν	ἔχοντες,	ἐπεὶ διέβησαν, ἔτη ἐγγὺς τριακόσια
[6, 82]	ὑπὸ Πελοποννησίοις οὕτως εἶναι, δύναμιν	ἔχοντες	ᾗ ἀμυνούμεθα, καὶ ἐς τὸ
[6, 57]	δὲ Ἁρμόδιος καὶ ὁ Ἀριστογείτων	ἔχοντες	ἤδη τὰ ἐγχειρίδια ἐς (τὸ
[6, 37]	τοσαύτην ὅσαι Συράκουσαί εἰσιν ἔλθοιεν	ἔχοντες	καὶ ὅμορον οἰκίσαντες τὸν πόλεμον
[6, 77]	μᾶλλον ἡμᾶς αὐτοὺς αἰτιασόμενοι ὅτι	ἔχοντες	παραδείγματα τῶν τ' ἐκεῖ Ἑλλήνων
[6, 101]	οἱ μὲν τὸ δεξιὸν κέρας	ἔχοντες	πρὸς τὴν πόλιν ἔφευγον, οἱ
[6, 50]	ἐπὶ Συρακούσας ἔπλεον ἐπὶ κέρως	ἔχοντες	τὰς ἄλλας ναῦς· δέκα δὲ
[6, 17]	καὶ προσέτι τὸν Μῆδον ἐχθρὸν	ἔχοντες	τὴν ἀρχὴν ἐκτήσαντο, οὐκ ἄλλῳ
[6, 2]	βασιλέως τινὸς Σικελῶν, τοὔνομα τοῦτο	(ἔχοντος,	οὕτως Ἰταλία ἐπωνομάσθη. ἐλθόντες δὲ
[6, 88]	ἀφειστήκεσαν· τῶν δὲ τὴν μεσόγειαν	ἐχόντων	αὐτόνομοι οὖσαι καὶ πρότερον αἰεὶ
[6, 44]	τριάκοντα σιταγωγοί, καὶ τοὺς σιτοποιοὺς	ἔχουσαι	καὶ λιθολόγους καὶ τέκτονας καὶ
[6, 85]	δὲ τυράννῳ ἢ πόλει ἀρχὴν	ἐχούσῃ	οὐδὲν ἄλογον ὅτι ξυμφέρον οὐδ'
[6, 90]	πρὸς ταῖς ἡμετέραις πολλὰς ναυπηγησάμενοι,	ἐχούσης	τῆς Ἰταλίας ξύλα ἄφθονα, αἷς
[6, 11]	μοι δοκοῦσιν, ὥς γε νῦν	ἔχουσι,	καὶ ἔτι ἂν ἧσσον δεινοὶ
[6, 20]	ὁ πληρώσων αὐτάς. χρήματά τ'	ἔχουσι	τὰ μὲν ἴδια, τὰ δὲ
[6, 94]	μοι εἴρηται, ἀναστήσαντες (Συρακόσιοι αὐτοὶ	ἔχουσι	τὴν γῆν. ἀποβάντες δὲ ἐδῄωσαν
[6, 17]	πολυανδροῦσιν αἱ πόλεις καὶ ῥᾳδίας	ἔχουσι	τῶν πολιτῶν τὰς (μεταβολὰς καὶ
[6, 95]	ὕστερον ἐπιθέμενος τοῖς τὰς ἀρχὰς	ἔχουσιν	οὐ κατέσχεν, ἀλλὰ βοηθησάντων Θηβαίων
[6, 2]	τὰ πρὸς βορρᾶν τῆς νήσου	ἔχουσιν.	ᾤκουν δὲ καὶ Φοίνικες περὶ
[6, 57]	τῶν δορυφόρων διεκόσμει ὡς ἕκαστα	ἐχρῆν	τῆς πομπῆς προϊέναι, ὁ δὲ
[6, 15]	ἢ κατὰ τὴν ὑπάρχουσαν οὐσίαν	ἐχρῆτο	ἔς τε τὰς ἱπποτροφίας καὶ
[6, 54]	πόλις τοῖς πρὶν κειμένοις νόμοις	ἐχρῆτο,	πλὴν καθ' ὅσον αἰεί τινα
[6, 92]	φιλόπολι οὐκ ἐν ᾧ ἀδικοῦμαι	ἔχω,	ἀλλ' ἐν ᾧ ἀσφαλῶς ἐπολιτεύθην.
[6, 2]	οἰκῆσαι, ὧν ἐγὼ οὔτε γένος	ἔχω	εἰπεῖν οὔτε ὁπόθεν ἐσῆλθον ἢ
[6, 78]	ἀσφαλέστερον ὅσῳ οὐ προδιεφθαρμένου ἐμοῦ,	ἔχων	δὲ ξύμμαχον ἐμὲ καὶ οὐκ
[6, 31]	τις ἢ στρατιώτης ἢ ἔμπορος	ἔχων	ἔπλει, πολλὰ ἂν τάλαντα (ηὑρέθη
[6, 58]	καὶ εἴ τις ηὑρέθη ἐγχειρίδιον	ἔχων·	μετὰ γὰρ ἀσπίδος καὶ δόρατος
[6, 61]	σφίσι ξυστρατεύειν. καὶ ὁ μὲν	ἔχων	τὴν ἑαυτοῦ ναῦν καὶ οἱ
[6, 54]	τοῦ τυραννεύσαντος υἱός, τοῦ πάππου	ἔχων	τοὔνομα, ὃς τῶν δώδεκα θεῶν
[6, 97]	ἰσθμὸν ἡσύχαζεν· ὁ δὲ πεζὸς	ἐχώρει	εὐθὺς δρόμῳ πρὸς τὰς Ἐπιπολὰς
[6, 59]	Λακεδαιμονίων καὶ Ἀλκμεωνιδῶν τῶν φευγόντων,	ἐχώρει	ὑπόσπονδος ἔς τε Σίγειον καὶ
[6, 58]	αἰσθέσθαι αὐτοὺς ἄπωθεν ὄντας, εὐθὺς	ἐχώρησε,	καὶ ἀδήλως τῇ ὄψει πλασάμενος
[6, 62]	δὲ πάλιν τῷ μὲν πεζῷ	ἐχώρουν	διὰ τῶν Σικελῶν ἕως ἀφίκοντο
[6, 94]	δὲ ἐπισιτισάμενοι, πάσῃ τῇ στρατιᾷ	ἐχώρουν	ἐπὶ Κεντόριπα, Σικελῶν πόλισμα, καὶ
[6, 100]	πρὸς τὴν πόλιν, εἰ ἐπιβοηθοῖεν,	ἐχώρουν,	ἡ δὲ μετὰ τοῦ ἑτέρου
[6, 98]	καταστήσαντες ἐν τῷ Λαβδάλῳ φυλακὴν	ἐχώρουν	πρὸς τὴν Συκῆν οἱ Ἀθηναῖοι,
[6, 69]	ἐπώτρυνον τοῖς ὁπλίταις, (οἱ δ'	ἐχώρουν,	Συρακόσιοι μὲν περί τε πατρίδος
[6, 48]	ποιεῖσθαι, ἵνα σῖτον καὶ στρατιὰν	ἔχωσι,	πρῶτον δὲ πείθειν Μεσσηνίους (ἐν
[6, 104]	καὶ πᾶσαι ἐπὶ τὸ αὐτὸ	ἐψευσμέναι	ὡς ἤδη παντελῶς ἀποτετειχισμέναι αἱ
[6, 17]	ἠρίθμουν, ἀλλὰ μέγιστον δὴ αὐτοὺς	ἐψευσμένη	ἡ (Ἑλλὰς μόλις ἐν τῷδε
[6, 31]	ἐσῄει τὰ δεινὰ ἢ ὅτε	ἐψηφίζοντο	πλεῖν· ὅμως δὲ τῇ παρούσῃ
[6, 26]	ἄξειν. ~ἀκούσαντες δ' οἱ Ἀθηναῖοι	ἐψηφίσαντο	εὐθὺς αὐτοκράτορας εἶναι καὶ περὶ
[6, 27]	οὗτοί τε ἐζητοῦντο καὶ προσέτι	ἐψηφίσαντο,	καὶ εἴ τις ἄλλο τι
[6, 8]	πολλὰ καὶ ἐν τῷ κοινῷ,	ἐψηφίσαντο	ναῦς ἑξήκοντα πέμπειν ἐς Σικελίαν
[6, 6]	λεγόντων καὶ τῶν ξυναγορευόντων αὐτοῖς	ἐψηφίσαντο	πρέσβεις πέμψαι πρῶτον ἐς τὴν
[6, 51]	πολλοί τινες, οἱ δὲ ἄλλοι	ἐψηφίσαντό	τε ξυμμαχίαν τοῖς Ἀθηναίοις καὶ
[6, 73]	~καὶ οἱ Συρακόσιοι αὐτοῦ ἀκούσαντες	ἐψηφίσαντό	τε πάντα ὡς ἐκέλευε καὶ
[6, 93]	ἱππέας. καὶ οἱ Ἀθηναῖοι ἀκούσαντες	ἐψηφίσαντο	τήν τε τροφὴν πέμπειν τῇ
[6, 15]	πλεῖστοι στρατεύειν παρῄνουν καὶ τὰ	ἐψηφισμένα	μὴ (λύειν, οἱ δέ τινες
[6, 65]	(καὶ οἵ τε Ἀθηναῖοι ἅμα	ἕῳ	ἐξέβαινον ἐς τὸ κατὰ τὸ
[6, 64]	πανδημεὶ ἐν ἡμέρᾳ ῥητῇ ἅμα	ἕῳ	ἐπὶ τὸ στράτευμα ἐλθεῖν, αὐτοὶ
[6, 30]	καταβάντες ἐν ἡμέρᾳ ῥητῇ ἅμα	ἕῳ	(ἐπλήρουν τὰς ναῦς ὡς ἀναξόμενοι.
[6, 101]	ἐπ' αὐτῶν διαβαδίσαντες, αἱροῦσιν ἅμα	ἕῳ	τό τε σταύρωμα πλὴν ὀλίγου
[6, 98]	οἱ τῶν Συρακοσίων στρατηγοὶ ὡς	ἑώρων	σφίσι τὸ στράτευμα διεσπασμένον τε
[6, 102]	αὐτῶν τὸ πρῶτον καταφυγόντες ὡς	ἑώρων	ταῦτα γιγνόμενα, αὐτοί τε πάλιν
[6, 31]	διὰ τὸ πλῆθος ἑκάστων ὧν	ἑώρων,	τῇ ὄψει ἀνεθάρσουν. οἱ δὲ
[6, 77]	τὴν Σικελίαν οἰκοῦντες. ἢ μένομεν	ἕως	ἂν ἕκαστοι κατὰ πόλεις ληφθῶμεν,
[6, 62]	πεζῷ ἐχώρουν διὰ τῶν Σικελῶν	ἕως	ἀφίκοντο ἐς Κατάνην, αἱ δὲ
[6, 44]	δὲ καὶ Λοκρῶν οὐδὲ τούτοις,	ἕως	ἀφίκοντο ἐς (Ῥήγιον τῆς Ἰταλίας
[6, 17]	νῦν μὴ πεφόβησθε αὐτήν, ἀλλ'	ἕως	ἐγώ τε ἔτι ἀκμάζω μετ'
[6, 49]	ὡς τάχιστα τὴν μάχην ποιεῖσθαι,	ἕως	ἔτι (ἀπαράσκευοί τε εἰσὶ καὶ
[6, 49]	μᾶλλον. αἰφνίδιοι δὲ ἢν προσπέσωσιν,	ἕως	ἔτι περιδεεῖς προσδέχονται, μάλιστ' ἂν
[6, 48]	Ἐγεσταίοις ξυμβαίνωσιν, οἱ δὲ Λεοντίνους	ἐῶσι	κατοικίζειν. ~Λάμαχος δὲ ἄντικρυς ἔφη