Livre, Chap.
[6, 24]	πλήθει τῶν πραγμάτων ἢ ἀποτρέψειν	ἤ,	εἰ ἀναγκάζοιτο (στρατεύεσθαι, μάλιστ' ἂν>
[6, 86]	οὐκ ἄλλον τινὰ προσείοντες φόβον	ἤ,	εἰ περιοψόμεθα ὑμᾶς ὑπὸ Συρακοσίοις
[6, 40]	ἐστε ὧν ἐγὼ οἶδα Ἑλλήνων,	ἢ	ἀδικώτατοι, εἰ εἰδότες τολμᾶτε. ἀλλ'
[6, 58]	τοὺς πομπέας τοὺς ὁπλίτας, πρότερον	ἢ	αἰσθέσθαι αὐτοὺς ἄπωθεν ὄντας, εὐθὺς
[6, 65]	ἑαυτῶν καὶ ὅσοι Σικελῶν αὐτοῖς	ἢ	ἄλλος τις προσεληλύθει καὶ ἐπιβιβάσαντες
[6, 16]	αὖ ἐν τῇ πόλει χορηγίαις	ἢ	ἄλλῳ τῳ λαμπρύνομαι, τοῖς μὲν
[6, 40]	εἰ μὴ μανθάνετε κακὰ σπεύδοντες,	ἢ	ἀμαθέστατοί ἐστε ὧν ἐγὼ οἶδα
[6, 33]	πιστὰ δοκοῦντα εἶναι ἢ λέγοντες	ἢ	ἀπαγγέλλοντες οὐ μόνον οὐ πείθουσιν,
[6, 73]	ὑπὲρ σφῶν τοὺς Λακεδαιμονίους, ἵνα	ἢ	ἀπὸ τῆς Σικελίας ἀπαγάγωσιν αὐτοὺς
[6, 24]	Ἀθηναίους τῷ πλήθει τῶν πραγμάτων	ἢ	ἀποτρέψειν ἤ, εἰ ἀναγκάζοιτο (στρατεύεσθαι,
[6, 86]	ἀμύνασθαι· ἣν εἰ τῷ ὑπόπτῳ	ἢ	ἄπρακτον ἐάσετε ἀπελθεῖν ἢ καὶ
[6, 33]	ἢν ἄρα ἢ κατεργασώμεθα αὐτοὺς	ἢ	ἀπράκτους ὧν ἐφίενται ἀπώσωμεν (οὐ
[6, 60]	σωτηρίαν εἶναι ὁμολογήσαντι μετ' (ἀδείας	ἢ	ἀρνηθέντι διὰ δίκης ἐλθεῖν. καὶ
[6, 18]	~ὥστε τί ἂν λέγοντες εἰκὸς	ἢ	αὐτοὶ ἀποκνοῖμεν ἢ πρὸς τοὺς
[6, 4]	δὲ ἀναστῆναι, ἔτεσιν ὕστερον ἑκατὸν	ἢ	αὐτοὺς οἰκίσαι, Πάμιλλον πέμψαντες Σελινοῦντα
[6, 18]	ἦρξαν, παραγιγνόμενοι προθύμως τοῖς αἰεὶ	ἢ	βαρβάροις ἢ Ἕλλησιν ἐπικαλουμένοις, ἐπεὶ
[6, 33]	δὴ στόλοι μεγάλοι ἢ Ἑλλήνων	ἢ	βαρβάρων πολὺ ἀπὸ τῆς ἑαυτῶν
[6, 47]	αὐτοὺς τροφήν, καὶ παραμείναντας Σελινουντίους	ἢ	βίᾳ ἢ ξυμβάσει διαλλάξαι αὐτοῖς,
[6, 36]	ὑποχειρίους ἡμῖν γενέσθαι ἐνθάδε ἐλθόντας,	ἢ	δειλός ἐστιν ἢ τῇ πόλει
[6, 53]	βασανίσαι τὸ πρᾶγμα καὶ εὑρεῖν	ἢ	διὰ μηνυτοῦ πονηρίαν τινὰ καὶ
[6, 11]	μηδὲ Λακεδαιμονίους ἄλλο τι ἡγήσασθαι	ἢ	διὰ τὸ αἰσχρὸν σκοπεῖν ὅτῳ
[6, 34]	ἂν ἀπᾶραι ἀπὸ Κερκύρας, ἀλλ'	ἢ	διαβουλευσαμένους καὶ κατασκοπαῖς χρωμένους, ὁπόσοι
[6, 67]	τῷ δεξιῷ, οὐκ ἔλασσον ὄντας	ἢ	διακοσίους καὶ χιλίους, παρὰ (δ'
[6, 38]	τοῦ μὴ δύνασθαι ὑμᾶς μᾶλλον	ἢ	δυναμένους ἐτέθη ἀτιμάζειν. ἀλλὰ δὴ
[6, 103]	αὐτοῖς ταῦτα ξυνέβη ἔπαυσαν, ὡς	ἢ	δυστυχίᾳ ἢ προδοσίᾳ τῇ ἐκείνων
[6, 21]	ἡμῖν φίλοι τινὲς γενόμενοι (ἄλλοι	ἢ	Ἐγεσταῖοι ᾧ ἀμυνούμεθα ἱππικόν (αἰσχρὸν
[6, 89]	μετὰ τοῦ ἀληθοῦς σκοπῶν ἀναπειθέσθω.	ἢ	εἴ τις, διότι καὶ τῷ
[6, 23]	κατάσχωσιν εὐθὺς κρατεῖν τῆς γῆς,	ἢ	(εἰδέναι ὅτι, ἢν σφάλλωνται, πάντα
[6, 17]	νομίμοις κατασκευαῖς· ὅτι δὲ ἕκαστος	ἢ	ἐκ τοῦ λέγων πείθειν οἴεται
[6, 25]	αὐτῷ, τριήρεσι μὲν οὐκ ἔλασσον	ἢ	ἑκατὸν πλευστέα εἶναι (αὐτῶν δ'
[6, 14]	τὴν πατρίδα ὠφελήσῃ ὡς πλεῖστα	ἢ	ἑκὼν εἶναι μηδὲν βλάψῃ. ~Ὁ
[6, 33]	ὀλίγοι γὰρ δὴ στόλοι μεγάλοι	ἢ	Ἑλλήνων ἢ βαρβάρων πολὺ ἀπὸ
[6, 18]	προθύμως τοῖς αἰεὶ ἢ βαρβάροις	ἢ	Ἕλλησιν ἐπικαλουμένοις, ἐπεὶ εἴ γε
[6, 31]	ἐπὶ μεταβολῇ τις ἢ στρατιώτης	ἢ	ἔμπορος ἔχων ἔπλει, πολλὰ ἂν
[6, 77]	νησιῶται, οἳ δεσπότην ἢ Μῆδον	ἢ	ἕνα γέ τινα αἰεὶ μεταβάλλοντες
[6, 34]	ἤτοι κρύφα γε ἢ φανερῶς	ἢ	ἐξ ἑνός γέ του τρόπου
[6, 101]	ἀποθνῄσκει αὐτός τε καὶ πέντε	ἢ	ἓξ τῶν μετ' αὐτοῦ. καὶ
[6, 83]	βάρβαρον μόνοι καθελόντες εἰκότως ἄρχομεν	ἢ	ἐπ' ἐλευθερίᾳ τῇ τῶνδε μᾶλλον
[6, 31]	εἰκασθῆναι τῆς δυνάμεως καὶ (ἐξουσίας	ἢ	ἐπὶ πολεμίους παρασκευήν. εἰ γάρ
[6, 97]	ὃς ἀπέχει τῶν Ἐπιπολῶν ἓξ	ἢ	ἑπτὰ σταδίους, καὶ τοὺς πεζοὺς
[6, 38]	τοιοῖσδε καὶ ἔτι τούτων κακουργοτέροις	ἢ	ἔργοις βουλομένους καταπλήξαντας τὸ ὑμέτερον
[6, 105]	περὶ τὴν ἄλλην Πελοπόννησον μᾶλλον	ἢ	ἐς τὴν Λακωνικὴν ἀποβαίνοντες μετά
[6, 85]	πιστόν· πρὸς ἕκαστα δὲ δεῖ	ἢ	ἐχθρὸν ἢ φίλον μετὰ καιροῦ
[6, 10]	ξύμβασις καὶ ἐκ τοῦ αἰσχίονος	ἢ	ἡμῖν κατ' ἀνάγκην ἐγένετο, ἔπειτα
[6, 82]	προσῆκον μᾶλλόν τι ἐκείνους ἡμῖν	ἢ	καὶ ἡμᾶς ἐκείνοις ἐπιτάσσειν, πλὴν
[6, 85]	ἡμετέρῳ ξυστήσαντες ὑμᾶς ὑπόπτῳ, βίᾳ	ἢ	καὶ κατ' ἐρημίαν, ἀπράκτων ἡμῶν
[6, 86]	ὑπόπτῳ ἢ ἄπρακτον ἐάσετε ἀπελθεῖν	ἢ	καὶ σφαλεῖσαν, ἔτι βουλήσεσθε καὶ
[6, 90]	δὲ προχωρήσειε ταῦτα ἢ πάντα	ἢ	καὶ τὰ πλείω, ἤδη τῇ
[6, 78]	εἴ τέ τις φθονεῖ μὲν	ἢ	καὶ φοβεῖται (ἀμφότερα γὰρ τάδε
[6, 18]	προσγενομένων πάσης τῷ εἰκότι ἄρξομεν,	ἢ	κακώσομέν (γε Συρακοσίους, ἐν ᾧ
[6, 68]	μοι δοκεῖ εἶναι θάρσος παρασχεῖν	ἢ	καλῶς λεχθέντες (λόγοι μετὰ ἀσθενοῦς
[6, 80]	ἢ τὴν αὐτίκα ἀκινδύνως δουλείαν	ἢ	κἂν περιγενόμενοι μεθ' ἡμῶν τούσδε
[6, 64]	τῶν νεῶν πρὸς παρεσκευασμένους ἐκβιβάζοιεν	ἢ	κατὰ γῆν ἰόντες γνωσθεῖεν (τοὺς
[6, 15]	τῶν ἀστῶν, ταῖς ἐπιθυμίαις μείζοσιν	ἢ	κατὰ τὴν ὑπάρχουσαν οὐσίαν ἐχρῆτο
[6, 34]	ἂν τῇ ὥρᾳ ἐς χειμῶνα,	ἢ	καταπλαγέντας τῷ ἀδοκήτῳ καταλῦσαι ἂν
[6, 24]	τοῖς μὲν γὰρ πρεσβυτέροις ὡς	ἢ	καταστρεψομένοις ἐφ' ἃ ἔπλεον ἢ
[6, 33]	ἡμῖν ξυμμαχεῖν) καὶ ἢν ἄρα	ἢ	κατεργασώμεθα αὐτοὺς ἢ ἀπράκτους ὧν
[6, 12]	κινδύνῳ, αὐτοὺς λόγους μόνον παρασχομένους,	ἢ	κατορθώσαντας χάριν μὴ ἀξίαν εἰδέναι
[6, 33]	τὰ μὴ πιστὰ δοκοῦντα εἶναι	ἢ	λέγοντες ἢ ἀπαγγέλλοντες οὐ μόνον
[6, 63]	μᾶλλον ἥκοιεν ἐν τῇ ἀλλοτρίᾳ	ἢ	Λεοντίνους ἐς τὴν οἰκείαν κατοικιοῦντες.
[6, 47]	ὀλίγου καὶ ἀπὸ τοῦ ἀδοκήτου	ἢ	Λεοντίνους οἷοί τε ὦσιν ὠφελῆσαι
[6, 97]	ὅπως εἴη αὐτοῖς, ὁπότε προΐοιεν	ἢ	μαχούμενοι ἢ τειχιοῦντες, τοῖς τε
[6, 77]	(τῆς Πελοποννήσου τὴν Σικελίαν οἰκοῦντες.	ἢ	μένομεν ἕως ἂν ἕκαστοι κατὰ
[6, 34]	ἂν κατὰ χωρία ἐρῆμα, καὶ	ἢ	μένοντες πολιορκοῖντο ἂν ἢ πειρώμενοι
[6, 40]	τολμᾶτε. ἀλλ' ἤτοι μαθόντες γε	ἢ	μεταγνόντες τὸ τῆς πόλεως ξύμπασι
[6, 34]	ὅπως ἢ ξυμμαχίαν ποιώμεθα (ἡμῖν	ἢ	μὴ δέχωνται Ἀθηναίους. δοκεῖ δέ
[6, 68]	πατρίδι, ἐξ ἧς κρατεῖν δεῖ	ἢ	μὴ ῥᾳδίως ἀποχωρεῖν· οἱ γὰρ
[6, 77]	Ἑλλησπόντιοι καὶ νησιῶται, οἳ δεσπότην	ἢ	Μῆδον ἢ ἕνα γέ τινα
[6, 22]	ἐκ Πελοποννήσου δυνώμεθα ἢ πεῖσαι	ἢ	μισθῷ προσαγαγέσθαι, καὶ τοξότας πολλοὺς
[6, 47]	καὶ παραμείναντας Σελινουντίους ἢ βίᾳ	ἢ	ξυμβάσει διαλλάξαι αὐτοῖς, καὶ οὕτω
[6, 34]	καὶ ἐς τὴν Ἰταλίαν, ὅπως	ἢ	ξυμμαχίαν ποιώμεθα (ἡμῖν ἢ μὴ
[6, 68]	κτήσεσθε. καὶ τοὐναντίον ὑπομιμνῄσκω ὑμᾶς	ἢ	οἱ πολέμιοι σφίσιν αὐτοῖς εὖ
[6, 92]	τοὺς πολεμίους που βλάψαντες ὑμεῖς	ἢ	οἱ τοὺς φίλους ἀναγκάσαντες πολεμίους
[6, 1]	ὁλκάδι οὐ πολλῷ τινὶ ἔλασσον	ἢ	ὀκτὼ ἡμερῶν, καὶ τοσαύτη οὖσα
[6, 2]	ἔχω εἰπεῖν οὔτε ὁπόθεν ἐσῆλθον	ἢ	ὅποι ἀπεχώρησαν· ἀρκείτω δὲ ὡς
[6, 31]	μᾶλλον αὐτοὺς ἐσῄει τὰ δεινὰ	ἢ	ὅτε ἐψηφίζοντο πλεῖν· ὅμως δὲ
[6, 24]	ἢ καταστρεψομένοις ἐφ' ἃ ἔπλεον	ἢ	οὐδὲν ἂν σφαλεῖσαν μεγάλην δύναμιν,
[6, 90]	ἀποπειράσοντες. εἰ δὲ προχωρήσειε ταῦτα	ἢ	πάντα ἢ καὶ τὰ πλείω,
[6, 33]	ἡμᾶς πλείω οἷοί τ' ἔσονται	ἢ	πάσχειν, οὔθ' ὅτι μεγάλῳ στόλῳ
[6, 34]	καὶ ἢ μένοντες πολιορκοῖντο ἂν	ἢ	πειρώμενοι παραπλεῖν τήν τε ἄλλην
[6, 22]	ἤν τινα ἐκ Πελοποννήσου δυνώμεθα	ἢ	πεῖσαι ἢ μισθῷ προσαγαγέσθαι, καὶ
[6, 97]	λειμῶνος ἐγίγνοντο αὐτοῖς οὐκ ἔλασσον	ἢ	πέντε καὶ εἴκοσι. (προσπεσόντες οὖν
[6, 85]	μάλιστα αὐτονομούμενοι. ~ἀνδρὶ δὲ τυράννῳ	ἢ	πόλει ἀρχὴν ἐχούσῃ οὐδὲν ἄλογον
[6, 103]	εἰκὸς ἀνθρώπων ἀπορούντων καὶ μᾶλλον	ἢ	πρὶν πολιορκουμένων, πολλὰ ἐλέγετο πρός
[6, 103]	ξυνέβη ἔπαυσαν, ὡς ἢ δυστυχίᾳ	ἢ	προδοσίᾳ τῇ ἐκείνων βλαπτόμενοι, καὶ
[6, 38]	οὐ πρὸς τοὺς πολεμίους πλέονας	ἢ	πρὸς αὑτὴν ἀναιρεῖται, τυραννίδας δὲ
[6, 73]	ἀπὸ τῆς Σικελίας ἀπαγάγωσιν αὐτοὺς	ἢ	πρὸς τὸ ἐν Σικελίᾳ στράτευμα
[6, 18]	λέγοντες εἰκὸς ἢ αὐτοὶ ἀποκνοῖμεν	ἢ	πρὸς τοὺς ἐκεῖ ξυμμάχους σκηπτόμενοι
[6, 19]	ἱκέτευον βοηθῆσαι σφίσι, πολλῷ μᾶλλον	ἢ	(πρότερον ὥρμηντο στρατεύειν. καὶ ὁ
[6, 12]	κατορθώσαντας χάριν μὴ ἀξίαν εἰδέναι	ἢ	πταίσαντάς που (τοὺς φίλους ξυναπολέσαι.
[6, 17]	ἐκ τοῦ λέγων πείθειν οἴεται	ἢ	στασιάζων ἀπὸ τοῦ κοινοῦ λαβὼν
[6, 31]	καὶ ὄψεως λαμπρότητι περιβόητος ἐγένετο	ἢ	στρατιᾶς πρὸς οὓς ἐπῇσαν ὑπερβολῇ,
[6, 31]	καὶ ὅσα ἐπὶ μεταβολῇ τις	ἢ	στρατιώτης ἢ ἔμπορος ἔχων ἔπλει,
[6, 16]	καὶ ὑπὸ τῶν εὐπραγούντων ὑπερφρονούμενος,	ἢ	τὰ ἴσα νέμων τὰ (ὁμοῖα
[6, 97]	αὐτοῖς, ὁπότε προΐοιεν ἢ μαχούμενοι	ἢ	τειχιοῦντες, τοῖς τε σκεύεσι καὶ
[6, 34]	τῷ ἀδοκήτῳ μᾶλλον ἂν καταπλαγεῖεν	ἢ	τῇ ἀπὸ τοῦ ἀληθοῦς δυνάμει.
[6, 80]	ὁ κρατῶν περιέσται, τί ἄλλο	ἢ	τῇ αὐτῇ ἀπουσίᾳ τοῖς μὲν
[6, 17]	ἀρχὴν ἐκτήσαντο, οὐκ ἄλλῳ τινὶ	ἢ	τῇ περιουσίᾳ τοῦ (ναυτικοῦ ἰσχύοντες.
[6, 36]	ἐνθάδε ἐλθόντας, ἢ δειλός ἐστιν	ἢ	τῇ πόλει οὐκ εὔνους· τοὺς
[6, 80]	σκοπεῖτε οὖν καὶ αἱρεῖσθε ἤδη	ἢ	τὴν αὐτίκα ἀκινδύνως δουλείαν ἢ
[6, 18]	ἐπὶ Σικελίαν πλεῦσαι· καὶ ἅμα	ἢ	τῆς Ἑλλάδος τῶν ἐκεῖ προσγενομένων
[6, 34]	γνῶμαι ἵστανται, καὶ τοὺς προεπιχειροῦντας	ἢ	τοῖς γε ἐπιχειροῦσι προδηλοῦντας ὅτι
[6, 83]	ὀρεγόμενοι. (καὶ οὐ καλλιεπούμεθα ὡς	ἢ	τὸν βάρβαρον μόνοι καθελόντες εἰκότως
[6, 1]	πολλῷ τινὶ ὑποδεέστερον πόλεμον ἀνῃροῦντο	ἢ	τὸν πρὸς Πελοποννησίους. (Σικελίας γὰρ
[6, 80]	νίκης οὐκ ἄλλον τινὰ ἆθλον	ἢ	τὸν τὴν νίκην παρασχόντα λήψονται·
[6, 34]	Σικελίας πρότερον ἔσται ὁ ἀγὼν	ἢ	τοῦ ἐκείνους περαιωθῆναι τὸν Ἰόνιον,
[6, 47]	Λεοντίνους οἷοί τε ὦσιν ὠφελῆσαι	ἢ	τῶν ἄλλων τινὰ πόλεων προσαγαγέσθαι,
[6, 83]	ἐπ' ἐλευθερίᾳ τῇ τῶνδε μᾶλλον	ἢ	τῶν ξυμπάντων τε καὶ τῇ
[6, 21]	ἱππικόν (αἰσχρὸν δὲ βιασθέντας ἀπελθεῖν	ἢ	ὕστερον ἐπιμεταπέμπεσθαι, τὸ πρῶτον ἀσκέπτως
[6, 34]	ἐθελήσειαν ἡμῖν ἤτοι κρύφα γε	ἢ	φανερῶς ἢ ἐξ ἑνός γέ
[6, 85]	ἕκαστα δὲ δεῖ ἢ ἐχθρὸν	ἢ	φίλον μετὰ καιροῦ γίγνεσθαι. καὶ
[6, 18]	ἐπεὶ εἴ γε ἡσυχάζοιεν πάντες	ἢ	φυλοκρινοῖεν οἷς χρεὼν βοηθεῖν, βραχὺ
[6, 93]	διανοοῦνται πέμπειν καί, ὅταν καιρὸς	ᾖ,	ἑτοίμας εἶναι πλεῖν. ταῦτα δὲ
[6, 18]	καὶ νόμοις, ἢν καὶ χείρω	ᾖ,	ἥκιστα διαφόρως πολιτεύωσιν. ~Τοιαῦτα μὲν
[6, 72]	καὶ ὀμόσαι αὐτοῖς τὸ ὅρκιον	ἦ	μὴν ἐάσειν ἄρχειν ὅπῃ ἂν
[6, 37]	ποιοῖντο, οὐκ ἂν παντάπασι διαφθαρῆναι,	ἦ	πού γε δὴ ἐν πάσῃ
[6, 101]	παρώρυσσον, ὅπως μὴ οἷόν τε	ᾖ	τοῖς Ἀθηναίοις μέχρι τῆς θαλάσσης
[6, 2]	τὸ αὐτόχθονες εἶναι, ὡς δὲ	ἡ	ἀλήθεια εὑρίσκεται, Ἴβηρες ὄντες καὶ
[6, 59]	τε ἀρχὴ τῆς ἐπιβουλῆς καὶ	ἡ	ἀλόγιστος τόλμα ἐκ τοῦ παραχρῆμα
[6, 30]	δὲ ταῦτα θέρους μεσοῦντος ἤδη	ἡ	ἀναγωγὴ ἐγίγνετο ἐς τὴν Σικελίαν.
[6, 16]	φαίνεται. καὶ οὐκ ἄχρηστος ἥδ'	ἡ	ἄνοια, ὃς ἂν τοῖς ἰδίοις
[6, 31]	ἐς Ἐπίδαυρον μετὰ Περικλέους καὶ	ἡ	αὐτὴ ἐς Ποτείδαιαν μετὰ Ἅγνωνος
[6, 40]	αἰσθανομένους καὶ μὴ ἐπιτρέψοντας (ἀπαλλάγητε.	ἡ	γὰρ πόλις ἥδε, καὶ εἰ
[6, 100]	δρόμῳ ἐξαπιναίως πρὸς τὸ ὑποτείχισμα,	ἡ	δ' ἄλλη στρατιὰ δίχα, ἡ
[6, 100]	τὴν πόλιν, εἰ ἐπιβοηθοῖεν, ἐχώρουν,	ἡ	δὲ μετὰ τοῦ ἑτέρου (πρὸς
[6, 93]	τῆς Λακεδαίμονος. (Ἀφίκετο δὲ καὶ	ἡ	ἐκ τῆς Σικελίας τριήρης τῶν
[6, 17]	ἀλλὰ μέγιστον δὴ αὐτοὺς ἐψευσμένη	ἡ	(Ἑλλὰς μόλις ἐν τῷδε τῷ
[6, 17]	νῦν βεβαίως θαρσοῦσιν. ~Καὶ ταῦτα	ἡ	ἐμὴ νεότης καὶ ἄνοια παρὰ
[6, 55]	περὶ τῆς τῶν τυράννων ἀδικίας	ἡ	ἐν τῇ Ἀθηναίων ἀκροπόλει σταθεῖσα,
[6, 3]	νῦν οὐκέτι περικλυζομένῃ ἡ πόλις	ἡ	ἐντός ἐστιν· ὕστερον δὲ χρόνῳ
[6, 3]	ἐστιν· ὕστερον δὲ χρόνῳ καὶ	ἡ	ἔξω προστειχισθεῖσα πολυάνθρωπος (ἐγένετο. Θουκλῆς
[6, 57]	αὐτοὺς ξυνελευθεροῦν. ~καὶ ὡς ἐπῆλθεν	ἡ	ἑορτή, Ἱππίας μὲν ἔξω ἐν
[6, 69]	ἀνδρείᾳ οὐχ ἥσσους ἐς ὅσον	ἡ	ἐπιστήμη ἀντέχοι, τῷ δὲ ἐλλείποντι
[6, 31]	δὲ νεῶν καὶ ὁπλιτῶν καὶ	ἡ	ἐς Ἐπίδαυρον μετὰ Περικλέους καὶ
[6, 9]	καὶ παρῄνει τοῖς Ἀθηναίοις τοιάδε.	~Ἡ	μὲν ἐκκλησία περὶ παρασκευῆς τῆς
[6, 100]	ἡ δ' ἄλλη στρατιὰ δίχα,	ἡ	μὲν μετὰ τοῦ ἑτέρου στρατηγοῦ
[6, 60]	ἄδηλον ἦν εἰ ἀδίκως ἐτετιμώρηντο,	ἡ	μέντοι ἄλλη πόλις ἐν τῷ
[6, 31]	ὅπως αὐτῷ τινὶ εὐπρεπείᾳ τε	ἡ	ναῦς μάλιστα προέξει καὶ τῷ
[6, 2]	καὶ ἀπ' αὐτῶν Σικανία τότε	ἡ	νῆσος ἐκαλεῖτο, πρότερον Τρινακρία καλουμένη·
[6, 18]	ξυμπάντων Σικελιωτῶν. καὶ μὴ ὑμᾶς	ἡ	Νικίου τῶν λόγων ἀπραγμοσύνη καὶ
[6, 10]	οἷς πρῶτον μὲν διὰ ξυμφορῶν	ἡ	ξύμβασις καὶ ἐκ τοῦ αἰσχίονος
[6, 41]	ὅπως εἷς τε ἕκαστος καὶ	ἡ	ξύμπασα πόλις καλῶς τοὺς ἐπιόντας
[6, 102]	ἄνωθεν κατὰ τάχος ἀπῇσαν καὶ	ἡ	ξύμπασα στρατιὰ τῶν Συρακοσίων ἐς
[6, 26]	εἶναι (Ἀθηναίοις) (καὶ μετὰ ταῦτα	ἡ	παρασκευὴ ἐγίγνετο, καὶ ἔς τε
[6, 68]	τὸν αὐτὸν ἀγῶνα; αὐτὴ γὰρ	ἡ	παρασκευὴ ἱκανωτέρα μοι δοκεῖ εἶναι
[6, 44]	(τὸν Ἰόνιον κόλπον. καὶ προσβαλοῦσα	ἡ	πᾶσα παρασκευὴ πρός τε ἄκραν
[6, 91]	ἡ πόλις ληφθήσεται, ἔχεται καὶ	ἡ	πᾶσα Σικελία, καὶ εὐθὺς καὶ
[6, 100]	οὐ πολλοὶ (διεφθάρησαν. καὶ ἐπαναχωρήσασα	ἡ	πᾶσα στρατιὰ τήν τε ὑποτείχισιν
[6, 26]	καταλόγους ἐποιοῦντο, ἄρτι δ' ἀνειλήφει	ἡ	πόλις ἑαυτὴν ἀπὸ τῆς νόσου
[6, 53]	κελεύσοντας ἀποπλεῖν ἐς ἀπολογίαν ὧν	ἡ	πόλις ἐνεκάλει, καὶ ἐπ' ἄλλους
[6, 4]	τὸ δὲ χωρίον οὗ νῦν	ἡ	πόλις ἐστὶ καὶ ὃ πρῶτον
[6, 89]	δικαιοῦντες ἐν ᾧ σχήματι μεγίστη	ἡ	πόλις ἐτύγχανε καὶ ἐλευθερωτάτη οὖσα
[6, 3]	ἐν ᾗ νῦν οὐκέτι περικλυζομένῃ	ἡ	πόλις ἡ ἐντός ἐστιν· ὕστερον
[6, 38]	αἰσθόμενοι ἐπεξελθεῖν. τοιγάρτοι δι' αὐτὰ	ἡ	πόλις ἡμῶν ὀλιγάκις μὲν ἡσυχάζει,
[6, 61]	ξυλλαβόντες τοὺς ἄνδρας, προδοθῆναι ἂν	ἡ	πόλις. καί τινα μίαν νύκτα
[6, 91]	(παρασκευῇ ἀντισχεῖν. καὶ εἰ αὕτη	ἡ	πόλις ληφθήσεται, ἔχεται καὶ ἡ
[6, 54]	ἔθυον. τὰ δὲ ἄλλα αὐτὴ	ἡ	πόλις τοῖς πρὶν κειμένοις νόμοις
[6, 89]	ὠνόμασται) καὶ ἀπ' ἐκείνου ξυμπαρέμεινεν	ἡ	προστασία ἡμῖν τοῦ πλήθους. ἅμα
[6, 44]	μιᾷ τριάκοντα ἀγούσῃ ἱππέας. ~Τοσαύτη	ἡ	πρώτη παρασκευὴ πρὸς τὸν πόλεμον
[6, 101]	καὶ προσπεσόντων αὐτῶν (ξυνεφοβήθη καὶ	ἡ	πρώτη φυλὴ τοῦ κέρως. ἰδὼν
[6, 55]	ὅ τε βωμὸς σημαίνει καὶ	ἡ	στήλη περὶ τῆς τῶν τυράννων
[6, 53]	Ἑρμῶν. οἱ γὰρ Ἀθηναῖοι, ἐπειδὴ	ἡ	στρατιὰ ἀπέπλευσεν, οὐδὲν ἧσσον ζήτησιν
[6, 22]	που ὑπὸ ἀπλοίας ἀπολαμβανώμεθα, ἔχῃ	ἡ	στρατιὰ τὰ ἐπιτήδεια (πολλὴ γὰρ
[6, 27]	(εἰσὶ δὲ κατὰ τὸ ἐπιχώριον,	ἡ	τετράγωνος ἐργασία, πολλοὶ καὶ ἐν
[6, 59]	δ' Ἀθηναίοις χαλεπωτέρα μετὰ τοῦτο	ἡ	τυραννὶς κατέστη, καὶ ὁ Ἱππίας
[6, 28]	καταλύσει τά τε μυστικὰ καὶ	ἡ	τῶν Ἑρμῶν περικοπὴ γένοιτο καὶ
[6, 2]	ἐν τῇ Ἰταλίᾳ Σικελοί, καὶ	ἡ	χώρα ἀπὸ Ἰταλοῦ βασιλέως τινὸς
[6, 91]	(μέγιστα κεφαλαιώσω. οἷς τε γὰρ	ἡ	χώρα κατεσκεύασται, τὰ πολλὰ πρὸς
[6, 59]	μὲν τρόπῳ δι' ἐρωτικὴν λύπην	ἥ	τε ἀρχὴ τῆς ἐπιβουλῆς καὶ
[6, 95]	λείαν τῶν Λακεδαιμονίων πολλὴν ἔλαβον,	ἣ	ἐπράθη ταλάντων οὐκ ἔλασσον πέντε
[6, 59]	Ἱππίου Ἀρχεδίκην ἥδε κέκευθε κόνις,	ἣ	πατρός τε καὶ ἀνδρὸς ἀδελφῶν
[6, 82]	Πελοποννησίοις οὕτως εἶναι, δύναμιν ἔχοντες	ᾗ	ἀμυνούμεθα, καὶ ἐς τὸ ἀκριβὲς
[6, 26]	παντὸς πλοῦ τοὺς στρατηγοὺς πράσσειν	ᾗ	ἂν αὐτοῖς δοκῇ ἄριστα εἶναι
[6, 9]	παρὰ γνώμην οὔτε νῦν, ἀλλὰ	ᾗ	ἂν γιγνώσκω βέλτιστα, (ἐρῶ. καὶ
[6, 20]	ὑπηκόους ἀλλήλων οὔτε δεομένας μεταβολῆς,	ᾗ	ἂν ἐκ βιαίου τις δουλείας
[6, 23]	οὓς πρέπει τῇ πρώτῃ ἡμέρᾳ	ᾗ	ἂν κατάσχωσιν εὐθὺς κρατεῖν τῆς
[6, 67]	καὶ τοῦτο τεταγμένον· οἷς εἴρητο,	ᾗ	ἂν τοῦ στρατεύματός τι πονῇ
[6, 75]	καὶ τὴν θάλασσαν προυσταύρωσαν (πανταχῇ	ᾗ	ἀποβάσεις ἦσαν. καὶ τοὺς Ἀθηναίους
[6, 99]	ὑποτειχίζειν δὲ ἄμεινον ἐδόκει εἶναι,	ᾗ	ἐκεῖνοι ἔμελλον ἄξειν τὸ τεῖχος
[6, 66]	ἐπὶ τῷ Δάσκωνι ἔρυμά τι,	ᾗ	εὐεφοδώτατον ἦν τοῖς πολεμίοις, λίθοις
[6, 55]	τῇ Ἀθηναίων ἀκροπόλει σταθεῖσα, ἐν	ᾗ	Θεσσαλοῦ μὲν οὐδ' Ἱππάρχου οὐδεὶς
[6, 56]	δὲ Παναθήναια τὰ μεγάλα, ἐν	ᾗ	μόνον ἡμέρᾳ οὐχ ὕποπτον ἐγίγνετο
[6, 3]	πρῶτον ἐκ τῆς νήσου ἐν	ᾗ	νῦν οὐκέτι περικλυζομένῃ ἡ πόλις
[6, 65]	ἀπερισκεπτότερον καὶ εὐθὺς ἡμέραν ξυνθέμενοι	ᾗ	παρέσονται ἀπέστειλαν αὐτόν, καὶ αὐτοί
[6, 101]	ὁμαλὸν καὶ διὰ τοῦ ἕλους,	ᾗ	πηλῶδες ἦν καὶ στεριφώτατον, θύρας
[6, 76]	ἐς τὴν Σικελίαν προφάσει μὲν	ᾗ	πυνθάνεσθε, διανοίᾳ δὲ ἣν πάντες
[6, 32]	ἀφικέσθαι. (Ἐς δὲ τὰς Συρακούσας	ἠγγέλλετο	μὲν πολλαχόθεν τὰ περὶ τοῦ
[6, 45]	καὶ ἀπὸ τῶν κατασκόπων σαφῆ	ἠγγέλλετο	ὅτι ἐν Ῥηγίῳ αἱ νῆές
[6, 14]	σύ, ὦ πρύτανι, ταῦτα, εἴπερ	ἡγεῖ	σοι προσήκειν κήδεσθαί τε τῆς
[6, 78]	εἶναι τῷ Ἀθηναίῳ, καὶ δεινὸν	ἡγεῖται	ὑπέρ γε τῆς ἐμῆς κινδυνεύειν,
[6, 76]	καὶ τὰ ἐνθάδε νῦν πειρῶνται·	ἡγεμόνες	γὰρ γενόμενοι ἑκόντων τῶν τε
[6, 82]	τῶν ὑπὸ βασιλεῖ πρότερον ὄντων	ἡγεμόνες	καταστάντες οἰκοῦμεν, νομίσαντες ἥκιστ' ἂν
[6, 82]	τῆς μὲν Λακεδαιμονίων ἀρχῆς καὶ	ἡγεμονίας	ἀπηλλάγημεν, οὐδὲν προσῆκον μᾶλλόν τι
[6, 24]	δόξειεν εἶναι τῇ πόλει ἡσυχίαν	ἦγεν.	~καὶ τέλος παρελθών τις τῶν
[6, 40]	τῆς πόλεως ξύμπασι κοινὸν αὔξετε,	ἡγησάμενοι	τοῦτο μὲν ἂν καὶ ἴσον
[6, 68]	παροῦσαν ἀνάγκην καὶ ἀπορίαν φοβερωτέραν	ἡγησάμενοι	τῶν πολεμίων. ~Ὁ μὲν Νικίας
[6, 11]	θαρσεῖν, μηδὲ Λακεδαιμονίους ἄλλο τι	ἡγήσασθαι	ἢ διὰ τὸ αἰσχρὸν σκοπεῖν
[6, 89]	χείρω με ἐνόμιζε, μηδ' οὕτως	ἡγήσηται	(ὀρθῶς ἄχθεσθαι. τοῖς γὰρ τυράννοις
[6, 92]	οὐ βίᾳ, κατ' εὔνοιαν δὲ	ἡγῆσθε.	~Ὁ μὲν Ἀλκιβιάδης τοσαῦτα εἶπεν,
[6, 100]	τὴν πόλιν ὑπονομηδὸν ποτοῦ ὕδατος	ἠγμένοι	ἦσαν, διέφθειραν, καὶ τηρήσαντες τούς
[6, 51]	κακῶς ἔλαθον διελόντες, καὶ (ἐσελθόντες	ἠγόραζον	ἐς τὴν πόλιν. τῶν δὲ
[6, 34]	ὥστ' ἔγωγε τούτῳ τῷ λογισμῷ	ἡγοῦμαι	ἀποκλῃομένους αὐτοὺς οὐδ' ἂν ἀπᾶραι
[6, 23]	τῇ τε ξυμπάσῃ πόλει βεβαιότατα	ἡγοῦμαι	καὶ ἡμῖν τοῖς στρατευσομένοις σωτήρια.
[6, 92]	οὐδ' ἐπὶ πατρίδα οὖσαν ἔτι	ἡγοῦμαι	νῦν ἰέναι, πολὺ δὲ μᾶλλον
[6, 37]	δή, ὥσπερ λέγονται, ἔλθοιεν, ἱκανωτέραν	ἡγοῦμαι	Σικελίαν Πελοποννήσου διαπολεμῆσαι ὅσῳ κατὰ
[6, 37]	ἂν κρατῆσαι αὐτοὺς τῆς γῆς	ἡγοῦμαι·	τοσούτῳ τὴν ἡμετέραν παρασκευὴν κρείσσω
[6, 33]	μάλιστα δὲ τῆς ἡμετέρας πόλεως,	ἡγούμενοι,	(εἰ ταύτην σχοῖεν, ῥᾳδίως καὶ
[6, 53]	τῶν πολιτῶν ξυλλαμβάνοντες κατέδουν, χρησιμώτερον	ἡγούμενοι	εἶναι βασανίσαι τὸ πρᾶγμα καὶ
[6, 102]	κύκλον τὸν ἐπὶ ταῖς Ἐπιπολαῖς,	ἡγούμενοι	ἐρῆμον (αἱρήσειν. καὶ τὸ μὲν
[6, 34]	ὅτι ἀμυνοῦνται μᾶλλον (πεφόβηνται, ἰσοκινδύνους	ἡγούμενοι.	ὅπερ ἂν νῦν Ἀθηναῖοι πάθοιεν.
[6, 34]	στρατηγῶν, ὡς ἐγὼ ἀκούω, ἄκοντος	ἡγουμένου	καὶ ἀσμένου ἂν πρόφασιν (λαβόντος,
[6, 16]	ἰσχὺς φαίνεται. καὶ οὐκ ἄχρηστος	ἥδ'	ἡ ἄνοια, ὃς ἂν τοῖς
[6, 40]	ἐπιτρέψοντας (ἀπαλλάγητε. ἡ γὰρ πόλις	ἥδε,	καὶ εἰ ἔρχονται Ἀθηναῖοι, ἀμυνεῖται
[6, 59]	τῶν ἐφ' ἑαυτοῦ Ἱππίου Ἀρχεδίκην	ἥδε	κέκευθε κόνις, ἣ πατρός τε
[6, 9]	ἐκκλησία περὶ παρασκευῆς τῆς ἡμετέρας	ἥδε	ξυνελέγη, καθ' ὅτι χρὴ ἐς
[6, 27]	τὰ πρόσωπα. καὶ τοὺς δράσαντας	ᾔδει	οὐδείς, ἀλλὰ μεγάλοις μηνύτροις δημοσίᾳ
[6, 29]	στράτευμα μὴ εὔνουν ἔχῃ, ἢν	ἤδη	ἀγωνίζηται, ὅ τε δῆμος μὴ
[6, 38]	βούλεσθε, ὦ νεώτεροι; πότερον ἄρχειν	ἤδη;	ἀλλ' οὐκ ἔννομον· ὁ δὲ
[6, 98]	(ποιεῖσθαι καὶ μὴ περιορᾶν. καὶ	ἤδη	ἀντιπαρατασσομένων ἀλλήλοις οἱ τῶν Συρακοσίων
[6, 29]	πέρι αὐτοῦ διαβολὰς ἀποδέχεσθαι, ἀλλ'	ἤδη	ἀποκτείνειν, εἰ ἀδικεῖ, καὶ ὅτι
[6, 87]	μήθ' ὡς σωφρονισταί, ὃ χαλεπὸν	ἤδη,	ἀποτρέπειν πειρᾶσθε, καθ' ὅσον δέ
[6, 65]	ἀγγέλλουσι τοῖς πεζοῖς, καὶ ξύμπαντες	ἤδη	ἀποτρεπόμενοι ἐβοήθουν ἐπὶ τὴν πόλιν.
[6, 64]	ξυνδράσοντας πολλοὺς Καταναίων καὶ ἡτοιμάσθαι	ἤδη,	ἀφ' ὧν αὐτὸς ἥκειν. ~οἱ
[6, 29]	εἴ τι τούτων εἰργασμένος ἦν	(ἤδη	γὰρ καὶ τὰ τῆς παρασκευῆς
[6, 65]	παρέσονται ἀπέστειλαν αὐτόν, καὶ αὐτοί	(ἤδη	γὰρ καὶ τῶν ξυμμάχων Σελινούντιοι
[6, 59]	ἐς Μαραθῶνα ὕστερον ἔτει εἰκοστῷ	ἤδη	γέρων ὢν μετὰ Μήδων ἐστράτευσεν.
[6, 31]	ἐπῇσαν ὑπερβολῇ, καὶ ὅτι μέγιστος	ἤδη	διάπλους ἀπὸ τῆς οἰκείας καὶ
[6, 25]	ἡσυχίαν μᾶλλον βουλεύσοιτο, ὅσα μέντοι	ἤδη	δοκεῖν αὐτῷ, τριήρεσι μὲν οὐκ
[6, 34]	ἐν πλῷ εὖ οἶδ' ὅτι	ἤδη	εἰσὶ καὶ ὅσον οὔπω πάρεισιν.
[6, 93]	δύο μὲν ναῦς τοὺς Κορινθίους	ἤδη	ἐκέλευέν οἱ πέμπειν ἐς Ἀσίνην,
[6, 31]	ἐν τῷ παρόντι καιρῷ, ὡς	ἤδη	ἔμελλον μετὰ κινδύνων ἀλλήλους ἀπολιπεῖν,
[6, 42]	τοῦ ξυλλόγου. ~Οἱ δ' Ἀθηναῖοι	ἤδη	ἐν τῇ Κερκύρᾳ αὐτοί τε
[6, 60]	πολλοί τε καὶ ἀξιόλογοι ἄνθρωποι	ἤδη	ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ ἦσαν καὶ
[6, 96]	ἥκοντας τοῖς Ἀθηναίοις καὶ μέλλοντας	ἤδη	ἐπὶ σφᾶς ἰέναι, νομίσαντες, ἐὰν
[6, 90]	τι πλέον οἶδα, ἐσηγητέον, (μάθετε	ἤδη.	ἐπλεύσαμεν ἐς Σικελίαν πρῶτον μέν,
[6, 105]	τῆς γῆς, καὶ τοῖς Λακεδαιμονίοις	ἤδη	εὐπροφάσιστον μᾶλλον τὴν αἰτίαν ἐς
[6, 80]	ὑφέξετε. σκοπεῖτε οὖν καὶ αἱρεῖσθε	ἤδη	ἢ τὴν αὐτίκα ἀκινδύνως δουλείαν
[6, 30]	~Μετὰ δὲ ταῦτα θέρους μεσοῦντος	ἤδη	ἡ ἀναγωγὴ ἐγίγνετο ἐς τὴν
[6, 44]	τῆς Ἰταλίας ἀκρωτήριον. καὶ ἐνταῦθα	ἤδη	ἡθροίζοντο, καὶ ἔξω τῆς πόλεως,
[6, 84]	βλαπτοίμεθα. καὶ ἐν τούτῳ προσήκετε	ἤδη	ἡμῖν τὰ μέγιστα. διόπερ καὶ
[6, 104]	τῆς Κορίνθου νῆες περὶ Λευκάδα	ἤδη	ἦσαν, βουλόμενοι ἐς τὴν Σικελίαν
[6, 45]	Συρακοσίοις ἐν τούτῳ πολλαχόθεν τε	ἤδη	καὶ ἀπὸ τῶν κατασκόπων σαφῆ
[6, 41]	ἐπιτήδειον. τὰ δὲ καὶ ἐπιμεμελήμεθα	ἤδη,	καὶ ὅτι ἂν αἰσθώμεθα ἐς
[6, 11]	ἐφοβεῖσθε τὸ πρῶτον περιγεγενῆσθαι, καταφρονήσαντες	ἤδη	καὶ Σικελίας ἐφίεσθε. (χρὴ δὲ
[6, 86]	ἀνιᾶσιν (ἔδειξαν δὲ καὶ ἄλλα	ἤδη	καὶ τὰ ἐς Λεοντίνους) καὶ
[6, 70]	τὸ κατὰ σφᾶς αὐτούς, παρερρήγνυτο	ἤδη	καὶ τὸ ἄλλο στράτευμα τῶν
[6, 101]	τὸ ἀσφαλές, αὐτοὶ δὲ ἐπιόντος	ἤδη	καὶ τοῦ ἄλλου στρατεύματος τῶν
[6, 91]	οἳ τὰ παρ' ὑμῶν νομίσαντες	ἤδη	κατὰ κράτος πολεμεῖσθαι ὀλιγωρήσουσιν. ~γίγνεσθαι
[6, 102]	πρός τε τὸν κύκλον βοήθεια	ἤδη	κάτωθεν τῶν Ἀθηναίων ἀποδιωξάντων τοὺς
[6, 25]	οὐδὲ διαμέλλειν, ἀλλ' ἐναντίον ἁπάντων	ἤδη	λέγειν ἥντινα αὐτῷ παρασκευὴν Ἀθηναῖοι
[6, 49]	(τούς τε ἄλλους Σικελιώτας οὕτως	ἤδη	μᾶλλον καὶ ἐκείνοις οὐ ξυμμαχήσειν
[6, 59]	καὶ ὁ Ἱππίας διὰ φόβου	ἤδη	μᾶλλον ὢν τῶν τε πολιτῶν
[6, 69]	τῷ καιρῷ τούτῳ ἦσαν ὡς	ἤδη	μαχούμενοι, καί τινες αὐτοῖς ἐγγὺς
[6, 74]	ὅτ' ἀπῄει ἐκ τῆς ἀρχῆς	ἤδη	μετάπεμπτος, ἐπιστάμενος ὅτι φεύξοιτο, μηνύει
[6, 32]	κέρως τὸ πρῶτον ἐκπλεύσαντες ἅμιλλαν	ἤδη	μέχρι Αἰγίνης ἐποιοῦντο. καὶ οἱ
[6, 57]	μεμηνῦσθαί τε καὶ ὅσον οὐκ	(ἤδη	ξυλληφθήσεσθαι. τὸν λυπήσαντα οὖν σφᾶς
[6, 32]	πλήρεις ἦσαν καὶ ἐσέκειτο πάντα	ἤδη	ὅσα ἔχοντες ἔμελλον ἀνάξεσθαι, τῇ
[6, 91]	Συρακόσιοι δὲ μόνοι μάχῃ τε	ἤδη	πανδημεὶ ἡσσημένοι καὶ ναυσὶν ἅμα
[6, 104]	ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἐψευσμέναι ὡς	ἤδη	παντελῶς ἀποτετειχισμέναι αἱ Συράκουσαί εἰσι,
[6, 31]	τῆς μὲν πόλεως ὅσα τε	ἤδη	προετετελέκει καὶ ἃ ἔχοντας τοὺς
[6, 91]	βοηθήσετε οὐ περιέσται τἀκεῖ, (μάθετε	ἤδη.	Σικελιῶται γὰρ ἀπειρότεροι μέν εἰσιν,
[6, 48]	μεθ' ὧν τις πολεμήσει, οὕτως	ἤδη	Συρακούσαις καὶ Σελινοῦντι ἐπιχειρεῖν, ἢν
[6, 103]	καὶ αὐτὸν ἐκομίσαντο· καὶ παρόντος	ἤδη	σφίσι παντὸς τοῦ στρατεύματος καὶ
[6, 57]	Ἁρμόδιος καὶ ὁ Ἀριστογείτων ἔχοντες	ἤδη	τὰ ἐγχειρίδια ἐς (τὸ ἔργον
[6, 34]	τῇ ἀλκῇ δείκνυσθαι, τὸ δ'	ἤδη	τὰς μετὰ φόβου παρασκευὰς ἀσφαλεστάτας
[6, 43]	καταπλέωσιν. ~μετὰ δὲ ταῦτα τοσῇδε	ἤδη	τῇ παρασκευῇ Ἀθηναῖοι ἄραντες ἐκ
[6, 90]	πάντα ἢ καὶ τὰ πλείω,	ἤδη	τῇ Πελοποννήσῳ ἐμέλλομεν ἐπιχειρήσειν, κομίσαντες
[6, 51]	Ἀθηναῖοι ἐς τὸ Ῥήγιον, πάσῃ	ἤδη	τῇ στρατιᾷ ἄραντες ἐς τὴν
[6, 93]	τῇ ἐπιτειχίσει τῆς Δεκελείας προσεῖχον	ἤδη	τὸν νοῦν καὶ τὸ παραυτίκα
[6, 97]	ἐξητάζοντο καὶ ἔλαθον αὐτοὺς παντὶ	ἤδη	τῷ στρατεύματι ἐκ τῆς Κατάνης
[6, 61]	ᾤχοντο ἀποπλέοντες. ὁ δὲ Ἀλκιβιάδης	ἤδη	φυγὰς ὢν οὐ πολὺ ὕστερον
[6, 83]	περιδεῶς ὑποπτεύοντάς τι λόγου μὲν	ἡδονῇ	τὸ παραυτίκα τερπομένους, τῇ δ'
[6, 17]	ὡς ἕκαστοι, εἴ τι καθ'	ἡδονὴν	λέγοιτο, προσχωροῖεν, ἄλλως τε (καὶ
[6, 33]	τῷ ὀνόματι ὡς ἐπ' Ἀθήνας	ᾔει	ηὐξήθησαν, καὶ ἡμῖν οὐκ ἀνέλπιστον
[6, 7]	ἐκέλευον Περδίκκᾳ· οἱ δ' οὐκ	ἤθελον.	καὶ ὁ χειμὼν ἐτελεύτα, καὶ
[6, 105]	μετὰ σφῶν δῃώσαντας ἀπελθεῖν οὐκ	ἤθελον·	τότε δὲ Πυθοδώρου καὶ Λαισποδίου
[6, 18]	οἰκεῖν οἳ ἂν τοῖς παροῦσιν	ἤθεσι	καὶ νόμοις, ἢν καὶ χείρω
[6, 44]	Ἰταλίας ἀκρωτήριον. καὶ ἐνταῦθα ἤδη	ἡθροίζοντο,	καὶ ἔξω τῆς πόλεως, ὡς
[6, 92]	Ἀθηναίων οἶδα, τὰ δ' ὑμέτερα	ᾔκαζον·	καὶ αὐτοὺς νῦν νομίσαντας περὶ
[6, 103]	ἀπὸ τῆς Πελοποννήσου ὠφελία οὐδεμία	ἧκε,	τοὺς δὲ λόγους ἔν τε
[6, 64]	ἀπ' ἀνδρῶν ἐκ τῆς Κατάνης	ἥκειν	ἔφη ὧν ἐκεῖνοι τὰ ὀνόματα
[6, 61]	οὐ Βοιωτῶν ἕνεκα ἀπὸ ξυνθήματος	ἥκειν,	καὶ εἰ μὴ ἔφθασαν δὴ
[6, 87]	ἀδικουμένοις οὐκ ἄκλητοι, (παρακληθέντες δὲ	ἥκειν.	καὶ ὑμεῖς μήθ' ὡς δικασταὶ
[6, 56]	ἀδελφὴν γὰρ αὐτοῦ κόρην ἐπαγγείλαντες	ἥκειν	κανοῦν οἴσουσαν ἐν πομπῇ τινί,
[6, 83]	τὰ ἐνθάδε διὰ τὸ αὐτὸ	ἥκειν	μετὰ τῶν φίλων ἀσφαλῶς καταστησόμενοι,
[6, 64]	ἡτοιμάσθαι ἤδη, ἀφ' ὧν αὐτὸς	ἥκειν.	~οἱ δὲ στρατηγοὶ τῶν Συρακοσίων,
[6, 31]	ὁ ἄλλος ὄχλος κατὰ θέαν	ἧκεν	ὡς ἐπ' ἀξιόχρεων καὶ ἄπιστον
[6, 66]	καὶ οἱ ἱππῆς τῶν Συρακοσίων	ἥκιστ'	ἂν αὐτοὺς καὶ ἐν τῷ
[6, 34]	τε διὰ τὸ ξύνηθες ἥσυχον	ἥκιστ'	ἂν ὀξέως πείθοισθε, ὅμως εἰρήσεται.
[6, 82]	ὄντων ἡγεμόνες καταστάντες οἰκοῦμεν, νομίσαντες	ἥκιστ'	ἂν ὑπὸ Πελοποννησίοις οὕτως εἶναι,
[6, 82]	καὶ παροικοῦσιν ἐσκεψάμεθα ὅτῳ τρόπῳ	ἥκιστα	αὐτῶν (ὑπακουσόμεθα, καὶ μετὰ τὰ
[6, 18]	νόμοις, ἢν καὶ χείρω ᾖ,	ἥκιστα	διαφόρως πολιτεύωσιν. ~Τοιαῦτα μὲν ὁ
[6, 20]	τῇ ἡμετέρᾳ δυνάμει, καὶ οὐχ	ἥκιστα	ἐπὶ ἃς μᾶλλον πλέομεν, Σελινοῦς
[6, 99]	ἀποτείχισμα. οἱ δὲ Συρακόσιοι οὐχ	ἥκιστα	Ἑρμοκράτους τῶν στρατηγῶν ἐσηγησαμένου μάχαις
[6, 11]	ἴσμεν θαυμαζόμενα καὶ τὰ πεῖραν	ἥκιστα	τῆς δόξης δόντα. εἰ δὲ
[6, 61]	πολεμίους μὴ θορυβεῖν καὶ οὐχ	ἥκιστα	τοὺς Μαντινέας καὶ Ἀργείους βουλόμενοι
[6, 15]	τὴν τῶν Ἀθηναίων πόλιν οὐχ	ἥκιστα.	(φοβηθέντες γὰρ αὐτοῦ οἱ πολλοὶ
[6, 63]	εἰ ξυνοικήσοντες σφίσιν αὐτοὶ μᾶλλον	ἥκοιεν	ἐν τῇ ἀλλοτρίᾳ ἢ Λεοντίνους
[6, 77]	Ἀθηναίων εὐκατηγόρητον οὖσαν πόλιν νῦν	ἥκομεν	ἀποφανοῦντες ἐν εἰδόσιν ὅσα ἀδικεῖ,
[6, 8]	ἦρι οἱ τῶν Ἀθηναίων πρέσβεις	ἧκον	ἐκ τῆς Σικελίας καὶ οἱ
[6, 94]	Κατάνην καταλαμβάνουσι τούς τε ἱππέας	ἥκοντας	ἐκ τῶν Ἀθηνῶν πεντήκοντα καὶ
[6, 96]	ὡς ἐπύθοντο τούς (τε) ἱππέας	ἥκοντας	τοῖς Ἀθηναίοις καὶ μέλλοντας ἤδη
[6, 53]	Σαλαμινίαν ναῦν ἐκ τῶν Ἀθηνῶν	ἥκουσαν	ἐπί τε Ἀλκιβιάδην ὡς κελεύσοντας
[6, 76]	(ἡμῶν ἀκοῦσαι, μὴ ὑμᾶς πείσωσιν.	ἥκουσι	γὰρ ἐς τὴν Σικελίαν προφάσει
[6, 50]	τῶν νεῶν προσπλεύσαντας ὅτι Ἀθηναῖοι	ἥκουσι	Λεοντίνους ἐς τὴν ἑαυτῶν κατοικιοῦντες
[6, 88]	τῆς Θουρίας ἐς Κυλλήνην τῆς	Ἠλείας	πρῶτον, ἔπειτα ὕστερον ἐς τὴν
[6, 21]	ἐν τοῖς τῇδε ὑπηκόοις ξύμμαχοι	ἤλθετε	ἐπί τινα, ὅθεν ῥᾴδιαι αἱ
[6, 46]	οἱ πρῶτοι πρέσβεις τῶν Ἀθηναίων	ἦλθον	αὐτοῖς ἐς τὴν κατασκοπὴν τῶν
[6, 82]	φασὶν ὄντας ἡμᾶς Συρακόσιοι (δεδουλῶσθαι.	ἦλθον	γὰρ ἐπὶ τὴν μητρόπολιν ἐφ'
[6, 103]	ἐσήγετο ἐκ τῆς Ἰταλίας πανταχόθεν.	ἦλθον	δὲ καὶ τῶν Σικελῶν πολλοὶ
[6, 98]	~καὶ οὐ πολλῷ ὕστερον αὐτοῖς	ἦλθον	ἔκ τε Ἐγέστης ἱππῆς τριακόσιοι
[6, 62]	τῇ τε ἡμισείᾳ τῆς ἑαυτῶν	ἦλθον	ἐπὶ Ὕβλαν τὴν Γελεᾶτιν πολεμίαν
[6, 5]	καὶ Χαλκιδῆς μὲν οἱ πλεῖστοι	ἦλθον	ἐς τὴν ἀποικίαν, ξυνῴκισαν δὲ
[6, 69]	ξυγκτήσασθαί τε ἐκείνοις ἐφ' ἃ	ἦλθον	καὶ τὴν ὑπάρχουσαν σφίσι πατρίδα
[6, 100]	καὶ οἱ Ἀθηναῖοι αὐτοὺς οὐκ	ἦλθον	κωλύσοντες, φοβούμενοι μὴ σφίσι δίχα
[6, 71]	πρὸς μὲν τὸ ἱερὸν οὐκ	ἦλθον,	ξυγκομίσαντες δὲ τοὺς ἑαυτῶν νεκροὺς
[6, 95]	στρατεύσαντες Λακεδαιμόνιοι μέχρι μὲν Κλεωνῶν	ἦλθον,	σεισμοῦ δὲ γενομένου ἀπεχώρησαν. καὶ
[6, 24]	δύναμιν, τοῖς δ' ἐν τῇ	ἡλικίᾳ	τῆς τε ἀπούσης πόθῳ ὄψεως
[6, 54]	ἀρχήν. γενομένου δὲ Ἁρμοδίου ὥρᾳ	ἡλικίας	λαμπροῦ Ἀριστογείτων ἀνὴρ τῶν (ἀστῶν,
[6, 26]	τοῦ ξυνεχοῦς πολέμου ἔς τε	ἡλικίας	πλῆθος ἐπιγεγενημένης καὶ ἐς χρημάτων
[6, 90]	λαβόντες, τὰς δ' ἐντειχισάμενοι, ῥᾳδίως	ἠλπίζομεν	καταπολεμήσειν καὶ μετὰ (ταῦτα καὶ
[6, 56]	πολλοὶ οἱ ξυνομωμοκότες ἀσφαλείας ἕνεκα·	ἤλπιζον	γὰρ καὶ τοὺς μὴ προειδότας,
[6, 71]	τε πόλεών τινας προσαγάγωνται, ἃς	ἤλπιζον	μετὰ τὴν μάχην μᾶλλον σφῶν
[6, 22]	οὖν πολλούς μοι δοκεῖ χρῆναι	ἡμᾶς	ἄγειν καὶ ἡμῶν αὐτῶν καὶ
[6, 80]	Δωριῆς Δωριῶν. καὶ εἰ καταστρέψονται	ἡμᾶς	Ἀθηναῖοι, ταῖς μὲν ὑμετέραις γνώμαις
[6, 77]	ὅσα ἀδικεῖ, πολὺ δὲ μᾶλλον	ἡμᾶς	αὐτοὺς αἰτιασόμενοι ὅτι ἔχοντες παραδείγματα
[6, 11]	σφετέραν διὰ τοῦ (αὐτοῦ καθαιρεθῆναι.	ἡμᾶς	δ' ἂν οἱ ἐκεῖ Ἕλληνες
[6, 23]	φοβούμενος, καὶ εἰδὼς πολλὰ μὲν	ἡμᾶς	δέον εὖ βουλεύσασθαι, ἔτι δὲ
[6, 83]	Μήδῳ ἑτοίμως τοῦτο δρῶντες οὗτοι	ἡμᾶς	ἔβλαπτον, ἅμα δὲ τῆς πρὸς
[6, 17]	ἀνέλπιστοί πω μᾶλλον Πελοποννήσιοι ἐς	ἡμᾶς	ἐγένοντο, εἴ τε καὶ πάνυ
[6, 82]	τι ἐκείνους ἡμῖν ἢ καὶ	ἡμᾶς	ἐκείνοις ἐπιτάσσειν, πλὴν καθ' ὅσον
[6, 11]	Συρακόσιοι· ὅπερ οἱ Ἐγεσταῖοι μάλιστα	ἡμᾶς	ἐκφοβοῦσιν. (νῦν μὲν γὰρ κἂν
[6, 86]	ἔργον ἐλέγχει. τὸ γὰρ πρότερον	ἡμᾶς	ἐπηγάγεσθε οὐκ ἄλλον τινὰ προσείοντες
[6, 80]	δεσπότας λαβεῖν καὶ τὴν πρὸς	ἡμᾶς	ἔχθραν μὴ ἂν βραχεῖαν γενομένην
[6, 86]	νῦν οὐ δίκαιον, ᾧπερ καὶ	ἡμᾶς	ἠξιοῦτε λόγῳ πείθειν, τῷ αὐτῷ
[6, 79]	ἴσως τὸ δίκαιον πρός τε	ἡμᾶς	καὶ πρὸς τοὺς ἐπιόντας θεραπεύσετε,
[6, 68]	καὶ οὐκ ἀπολέκτους ὥσπερ καὶ	ἡμᾶς,	καὶ προσέτι Σικελιώτας, οἳ ὑπερφρονοῦσι
[6, 76]	οὐ Λεοντίνους βούλεσθαι κατοικίσαι, ἀλλ'	ἡμᾶς	μᾶλλον ἐξοικίσαι. οὐ γὰρ δὴ
[6, 78]	νῦν ξυμμαχεῖν, αὐτοὺς δὲ πρὸς	ἡμᾶς	μᾶλλον ἰόντας, ἅπερ ἂν εἰ
[6, 82]	γὰρ ἐπὶ τὴν μητρόπολιν ἐφ'	ἡμᾶς	μετὰ τοῦ Μήδου καὶ οὐκ
[6, 79]	τἀναντία διαστῶμεν, ἐπεὶ οὐδὲ πρὸς	ἡμᾶς	μόνους ἐλθόντες καὶ μάχῃ περιγενόμενοι
[6, 12]	ὀξέως φυλαξόμεθα. ~Καὶ μεμνῆσθαι χρὴ	ἡμᾶς	ὅτι νεωστὶ ἀπὸ νόσου μεγάλης
[6, 13]	οἷσπερ νῦν ὅροις χρωμένους πρὸς	ἡμᾶς,	οὐ μεμπτοῖς, τῷ τε Ἰονίῳ
[6, 17]	νῦν φασὶ πολεμίους ὑπολείποντας ἂν	ἡμᾶς	πλεῖν καὶ προσέτι τὸν Μῆδον
[6, 33]	μὴ ἐκπλαγῇ. οὔτε γὰρ βλάπτειν	ἡμᾶς	πλείω οἷοί τ' ἔσονται ἢ
[6, 82]	νησιώτας, οὓς ξυγγενεῖς φασὶν ὄντας	ἡμᾶς	Συρακόσιοι (δεδουλῶσθαι. ἦλθον γὰρ ἐπὶ
[6, 34]	φιλίας χώρας φύλακες (ὑποδέχεται γὰρ	ἡμᾶς	Τάρας) τὸ δὲ πέλαγος αὐτοῖς
[6, 77]	σφίσιν αὐτοῖς, καὶ νῦν ἐφ'	ἡμᾶς	ταὐτὰ παρόντα σοφίσματα, Λεοντίνων τε
[6, 11]	καὶ νῦν, ἢν δύνωνται, σφήλαντες	ἡμᾶς	τὸ σφέτερον ἀπρεπὲς εὖ θήσονται,
[6, 85]	φίλον μετὰ καιροῦ γίγνεσθαι. καὶ	ἡμᾶς	τοῦτο ὠφελεῖ ἐνθάδε, οὐκ ἢν
[6, 68]	προσέτι Σικελιώτας, οἳ ὑπερφρονοῦσι μὲν	ἡμᾶς,	ὑπομενοῦσι δ' οὔ, διὰ τὸ
[6, 84]	καὶ ὁ Χαλκιδεύς, ὃν ἀλόγως	ἡμᾶς	φησὶ δουλωσαμένους τοὺς ἐνθάδε ἐλευθεροῦν,
[6, 86]	δὲ ἐπὶ ἀληθεστέραν γε σωτηρίαν	ἡμεῖς	ἀντιπαρακαλοῦμεν, δεόμενοι τὴν ὑπάρχουσαν ἀπ'
[6, 84]	τούτων πεμψάντων (τινὰ δύναμιν Πελοποννησίοις	ἡμεῖς	βλαπτοίμεθα. καὶ ἐν τούτῳ προσήκετε
[6, 82]	εἰσίν. ἔχει δὲ καὶ οὕτως·	ἡμεῖς	γὰρ Ἴωνες ὄντες Πελοποννησίοις Δωριεῦσι
[6, 10]	κατὰ τὰς ἠπείρους ἐνδοιαστῶς ἀκροῶνται.	ἡμεῖς	δὲ Ἐγεσταίοις δὴ οὖσι ξυμμάχοις
[6, 38]	μήποτε πολλὰ πειρῶντες καὶ κατορθώσωσιν·	ἡμεῖς	δὲ κακοί, πρὶν ἐν τῷ
[6, 89]	ὄχλον· οἵπερ καὶ ἐμὲ ἐξήλασαν.	ἡμεῖς	δὲ τοῦ ξύμπαντος προέστημεν, δικαιοῦντες
[6, 82]	ἀποστάντες τὰ οἰκεῖα φθεῖραι, ὥσπερ	ἡμεῖς	ἐκλιπόντες τὴν πόλιν, δουλείαν δὲ
[6, 41]	δ' ἐπιμέλειαν καὶ ἐξέτασιν αὐτῶν	ἡμεῖς	ἕξομεν) καὶ τῶν πρὸς τὰς
[6, 36]	ἀγαπᾶν οἴομαι αὐτοὺς ὅτι οὐχ	ἡμεῖς	ἐπ' ἐκείνους ἐρχόμεθα, πόλεις τοσαῦται
[6, 18]	τε ἀρχὴν οὕτως ἐκτησάμεθα καὶ	ἡμεῖς	καὶ ὅσοι δὴ ἄλλοι ἦρξαν,
[6, 86]	(πολὺ δὲ μᾶλλον τοῖσδε ἀπιστεῖν.	ἡμεῖς	μέν γε οὔτε ἐμμεῖναι δυνατοὶ
[6, 79]	παρασκευὴν αὐτῶν· οὐ γὰρ ἢν	ἡμεῖς	ξυστῶμεν πάντες δεινή ἐστιν, ἀλλ'
[6, 80]	παρασχόντα λήψονται· καὶ εἰ αὖ	ἡμεῖς	περιεσόμεθα, τῆς αἰτίας (τῶν κινδύνων
[6, 97]	ταύτης τῆς νυκτὸς τῇ ἐπιγιγνομένῃ	ἡμέρᾳ	ἐξητάζοντο καὶ ἔλαθον αὐτοὺς παντὶ
[6, 96]	τὸν Ἄναπον ποταμὸν ἅμα τῇ	ἡμέρᾳ	(ἐτύγχανον γὰρ αὐτοῖς καὶ οἱ
[6, 23]	ἰέναι, οὓς πρέπει τῇ πρώτῃ	ἡμέρᾳ	ᾗ ἂν κατάσχωσιν εὐθὺς κρατεῖν
[6, 56]	τὰ μεγάλα, ἐν ᾗ μόνον	ἡμέρᾳ	οὐχ ὕποπτον ἐγίγνετο ἐν ὅπλοις
[6, 8]	ἄριστα Ἀθηναίοις. μετὰ δὲ τοῦτο	ἡμέρᾳ	πέμπτῃ ἐκκλησία αὖθις ἐγίγνετο, καθ'
[6, 64]	εἰ βούλονται ἐκεῖνοι πανδημεὶ ἐν	ἡμέρᾳ	ῥητῇ ἅμα ἕῳ ἐπὶ τὸ
[6, 30]	ἐς τὸν Πειραιᾶ καταβάντες ἐν	ἡμέρᾳ	ῥητῇ ἅμα ἕῳ (ἐπλήρουν τὰς
[6, 65]	τῆς παρασκευῆς ἦν καὶ αἱ	ἡμέραι	ἐν αἷς ξυνέθεντο ἥξειν ἐγγὺς
[6, 29]	ἀναγωγήν, ἐλθόντα δὲ κρίνεσθαι ἐν	ἡμέραις	ῥηταῖς, βουλόμενοι ἐκ μείζονος διαβολῆς,
[6, 63]	(εὐθὺς ἐπέκειντο, κατά τε τὴν	ἡμέραν	ἑκάστην προϊοῦσαν ἀνεθάρσουν μᾶλλον καὶ
[6, 60]	ἐν παύλῃ ἐφαίνετο, ἀλλὰ καθ'	ἡμέραν	ἐπεδίδοσαν μᾶλλον ἐς τὸ ἀγριώτερόν
[6, 7]	τοὺς μὲν ἐν Ὀρνεαῖς μίαν	ἡμέραν	ἐπολιόρκουν· ὑπὸ δὲ νύκτα αὐλισαμένου
[6, 16]	καὶ δαπάνης Λακεδαιμονίους ἐς μίαν	ἡμέραν	κατέστησα ἐν Μαντινείᾳ περὶ τῶν
[6, 65]	ἀνθρώπῳ πολλῷ ἀπερισκεπτότερον καὶ εὐθὺς	ἡμέραν	ξυνθέμενοι ᾗ παρέσονται ἀπέστειλαν αὐτόν,
[6, 74]	τοὺς (Ἀθηναίους οἱ ταῦτα βουλόμενοι.	ἡμέρας	δὲ μείναντες περὶ τρεῖς καὶ
[6, 31]	τοῦ μὲν δημοσίου δραχμὴν τῆς	ἡμέρας	τῷ ναύτῃ ἑκάστῳ διδόντος καὶ
[6, 1]	πολλῷ τινὶ ἔλασσον ἢ ὀκτὼ	ἡμερῶν,	καὶ τοσαύτη οὖσα ἐν εἰκοσισταδίῳ
[6, 83]	τῶν ξυμπάντων τε καὶ τῇ	ἡμετέρᾳ	αὐτῶν κινδυνεύσαντες. πᾶσι δὲ ἀνεπίφθονον
[6, 20]	τοῖς πᾶσιν ὁμοιοτρόπως μάλιστα τῇ	ἡμετέρᾳ	δυνάμει, καὶ οὐχ ἥκιστα ἐπὶ
[6, 90]	μαχιμωτάτους, τριήρεις τε πρὸς ταῖς	ἡμετέραις	πολλὰς ναυπηγησάμενοι, ἐχούσης τῆς Ἰταλίας
[6, 78]	προσλαβεῖν· λόγῳ μὲν γὰρ τὴν	ἡμετέραν	δύναμιν σῴζοι ἄν τις, ἔργῳ
[6, 20]	οὐδ' ἂν τὴν ἀρχὴν τὴν	ἡμετέραν	εἰκότως ἀντ' ἐλευθερίας προσδεξαμένας, (τό
[6, 11]	ᾧ γὰρ ἂν τρόπῳ τὴν	ἡμετέραν	μετὰ Πελοποννησίων ἀφέλωνται, εἰκὸς ὑπὸ
[6, 37]	τῆς γῆς ἡγοῦμαι· τοσούτῳ τὴν	ἡμετέραν	παρασκευὴν κρείσσω νομίζω. ~Ἀλλὰ ταῦτα,
[6, 37]	πάντα ἄμεινον ἐξήρτυται, τὴν δὲ	ἡμετέραν	πόλιν αὐτὴν τῆς νῦν στρατιᾶς,
[6, 83]	σωτηρίαν ἐκπορίζεσθαι. καὶ νῦν τῆς	ἡμετέρας	ἀσφαλείας ἕνεκα καὶ ἐνθάδε (παρόντες
[6, 68]	τόδε, πολύ τε ἀπὸ τῆς	ἡμετέρας	αὐτῶν εἶναι καὶ πρὸς γῇ
[6, 21]	ὅτι πολύ τε ἀπὸ τῆς	ἡμετέρας	αὐτῶν μέλλομεν πλεῖν καὶ οὐκ
[6, 9]	μὲν ἐκκλησία περὶ παρασκευῆς τῆς	ἡμετέρας	ἥδε ξυνελέγη, καθ' ὅτι χρὴ
[6, 86]	στρατοπέδῳ, πόλει δὲ μείζονι τῆς	ἡμετέρας	παρουσίας ἐποικοῦντες ὑμῖν αἰεί τε
[6, 33]	Σικελίας ἐπιθυμίᾳ, μάλιστα δὲ τῆς	ἡμετέρας	πόλεως, ἡγούμενοι, (εἰ ταύτην σχοῖεν,
[6, 87]	ὅσον δέ τι ὑμῖν τῆς	ἡμετέρας	πολυπραγμοσύνης καὶ τρόπου τὸ αὐτὸ
[6, 37]	Ἐγεσταίων, οὔθ' ὁπλίτας ἰσοπλήθεις τοῖς	ἡμετέροις	ἐπὶ νεῶν γε ἐλθόντας (μέγα
[6, 85]	ὑμῶν καὶ βούλονται ἐπὶ τῷ	ἡμετέρῳ	ξυστήσαντες ὑμᾶς ὑπόπτῳ, βίᾳ ἢ
[6, 37]	οὐκ ἐπὶ πολὺ ὑπὸ τῶν	ἡμετέρων	ἱππέων ἐξιόντες. τό τε ξύμπαν
[6, 34]	μῆκος ἐν τάξει μεῖναι, καὶ	ἡμῖν	ἂν εὐεπίθετος εἴη, βραδεῖά τε
[6, 11]	περὶ τῶν ἐν Σικελίᾳ Ἐγεσταίων	ἡμῖν,	ἀνδρῶν βαρβάρων, ὁ ἀγών, εἰ
[6, 84]	δουλωσαμένους τοὺς ἐνθάδε ἐλευθεροῦν, ξύμφορος	ἡμῖν	ἀπαράσκευος ὢν καὶ χρήματα μόνον
[6, 89]	τὸ μεθιστάναι αὐτὴν οὐκ ἐδόκει	ἡμῖν	ἀσφαλὲς εἶναι ὑμῶν πολεμίων προσκαθημένων.
[6, 11]	καὶ ἔτι ἂν ἧσσον δεινοὶ	ἡμῖν	γενέσθαι, εἰ ἄρξειαν αὐτῶν Συρακόσιοι·
[6, 36]	οὕτω κακῶς φρονῆσαι καὶ ὑποχειρίους	ἡμῖν	γενέσθαι ἐνθάδε ἐλθόντας, ἢ δειλός
[6, 34]	μὴ δοκοίη, ἔστι καὶ ὑποχωρῆσαι	ἡμῖν	ἐς Τάραντα· οἱ δὲ μετ'
[6, 17]	ἂν δύναιντο βλάπτειν· ὑπόλοιπον γὰρ	ἡμῖν	ἐστὶν ἀντίπαλον ναυτικόν. ~ὥστε τί
[6, 85]	ξυστῆτε πρὸς αὐτούς· οὔτε γὰρ	ἡμῖν	ἔτι ἔσται ἰσχὺς τοσαύτη ἐς
[6, 82]	οὐδὲν προσῆκον μᾶλλόν τι ἐκείνους	ἡμῖν	ἢ καὶ ἡμᾶς ἐκείνοις ἐπιτάσσειν,
[6, 34]	Ἰταλίαν, ὅπως ἢ ξυμμαχίαν ποιώμεθα	(ἡμῖν	ἢ μὴ δέχωνται Ἀθηναίους. δοκεῖ
[6, 34]	σφεῖς ἐν πόνῳ εἶναι, ἐθελήσειαν	ἡμῖν	ἤτοι κρύφα γε ἢ φανερῶς
[6, 10]	καὶ ἐκ τοῦ αἰσχίονος ἢ	ἡμῖν	κατ' ἀνάγκην ἐγένετο, ἔπειτα ἐν
[6, 20]	Νάξου καὶ Κατάνης, ἃς ἐλπίζω	ἡμῖν	κατὰ τὸ Λεοντίνων ξυγγενὲς προσέσεσθαι,
[6, 80]	ἐκείνην τὴν προμηθίαν δοκεῖν τῳ	ἡμῖν	μὲν ἴσην εἶναι, ὑμῖν δὲ
[6, 33]	προσδέχονται φοβοῦμαι) κάλλιστον δὴ ἔργον	ἡμῖν	ξυμβήσεται, καὶ (οὐκ ἀνέλπιστον ἔμοιγε.
[6, 33]	ἄμεινον (μᾶλλον γὰρ ἐθελήσουσιν ἐκπλαγέντες	ἡμῖν	ξυμμαχεῖν) καὶ ἢν ἄρα ἢ
[6, 10]	ἀξιόχρεῳ δυνάμει ταχεῖαν τὴν ἐπιχείρησιν	ἡμῖν	οἱ ἐχθροὶ ποιήσονται, οἷς πρῶτον
[6, 40]	ἀξίως αὑτῆς, καὶ στρατηγοί εἰσιν	ἡμῖν	οἳ σκέψονται αὐτά· καὶ εἰ
[6, 18]	μὴ ἀντιτιθέναι ὅτι οὐδὲ ἐκεῖνοι	ἡμῖν.	οὐ γὰρ ἵνα δεῦρο ἀντιβοηθῶσι
[6, 33]	ἐπ' Ἀθήνας ᾔει ηὐξήθησαν, καὶ	ἡμῖν	οὐκ ἀνέλπιστον τὸ τοιοῦτο ξυμβῆναι.
[6, 87]	μήθ' ὡς δικασταὶ γενόμενοι τῶν	ἡμῖν	ποιουμένων μήθ' ὡς σωφρονισταί, ὃ
[6, 84]	καὶ ἐν τούτῳ προσήκετε ἤδη	ἡμῖν	τὰ μέγιστα. διόπερ καὶ τοὺς
[6, 18]	ἔπεισι προκαταλαμβάνει. (καὶ οὐκ ἔστιν	ἡμῖν	ταμιεύεσθαι ἐς ὅσον βουλόμεθα ἄρχειν,
[6, 82]	δὲ αὐτοί τε ἐβούλοντο καὶ	ἡμῖν	τὸ αὐτὸ ἐπενεγκεῖν. ~ἀνθ' ὧν
[6, 23]	ξυμπάσῃ πόλει βεβαιότατα ἡγοῦμαι καὶ	ἡμῖν	τοῖς στρατευσομένοις σωτήρια. εἰ δέ
[6, 89]	ἀπ' ἐκείνου ξυμπαρέμεινεν ἡ προστασία	ἡμῖν	τοῦ πλήθους. ἅμα δὲ καὶ
[6, 21]	πόλεις φοβηθεῖσαι καὶ μὴ ἀντιπαράσχωσιν	ἡμῖν	φίλοι τινὲς γενόμενοι (ἄλλοι ἢ
[6, 34]	νῦν Ἀθηναῖοι πάθοιεν. ἐπέρχονται γὰρ	ἡμῖν	ὡς οὐκ ἀμυνουμένοις, δικαίως κατεγνωκότες
[6, 62]	στρατιὰν κελεύοντες πέμπειν· τῇ τε	ἡμισείᾳ	τῆς ἑαυτῶν ἦλθον ἐπὶ Ὕβλαν
[6, 67]	οἱ ἄλλοι. καὶ τὸ μὲν	ἥμισυ	αὐτοῖς τοῦ στρατεύματος ἐν τῷ
[6, 67]	τεταγμένον ἐπὶ ὀκτώ, τὸ δὲ	ἥμισυ	ἐπὶ ταῖς εὐναῖς ἐν πλαισίῳ,
[6, 80]	αὐτῇ ἀπουσίᾳ τοῖς μὲν οὐκ	ἠμύνατε	σωθῆναι, τοὺς δὲ οὐκ ἐκωλύσατε
[6, 76]	αὐτῶν λόγους, πρίν τι καὶ	(ἡμῶν	ἀκοῦσαι, μὴ ὑμᾶς πείσωσιν. ἥκουσι
[6, 18]	κόσμῳ, ὥσπερ καὶ οἱ πατέρες	ἡμῶν	ἅμα νέοι γεραιτέροις βουλεύοντες ἐς
[6, 85]	ἢ καὶ κατ' ἐρημίαν, ἀπράκτων	ἡμῶν	ἀπελθόντων, αὐτοὶ ἄρξαι τῆς Σικελίας.
[6, 22]	δοκεῖ χρῆναι ἡμᾶς ἄγειν καὶ	ἡμῶν	αὐτῶν καὶ τῶν ξυμμάχων, τῶν
[6, 77]	τρεπομένους ὥστε τοὺς μὲν λόγοις	ἡμῶν	διιστάναι, τοὺς δὲ ξυμμάχων ἐλπίδι
[6, 12]	σώμασιν ηὐξῆσθαι· καὶ ταῦτα ὑπὲρ	ἡμῶν	δίκαιον ἐνθάδε εἶναι ἀναλοῦν, καὶ
[6, 17]	τὸ μὲν ἐς τὴν γῆν	ἡμῶν	ἐσβάλλειν, κἂν μὴ ἐκπλεύσωμεν, ἱκανοί
[6, 10]	Θρᾴκης ἔτη τοσαῦτα ἀφεστῶτες ἀφ'	ἡμῶν	ἔτι ἀχείρωτοί εἰσι καὶ ἄλλοι
[6, 34]	δὲ μή, ὅτι πλεῖστοι μεθ'	ἡμῶν,	καθελκύσαντες ἅπαν τὸ ὑπάρχον ναυτικὸν
[6, 18]	ἀλλ' ἵνα τοῖς ἐκεῖ ἐχθροῖς	ἡμῶν	λυπηροὶ ὄντες (δεῦρο κωλύωσιν αὐτοὺς
[6, 84]	σφετέρας ὅμοροι ὄντες τοῖσδε ὑπὲρ	ἡμῶν	λυπηροὶ ὦσιν. (τὰ μὲν γὰρ
[6, 85]	εὐμεταχείριστος, οὔθ' οἵδ' ἀσθενεῖς ἂν	ἡμῶν	μὴ παρόντων πρὸς ὑμᾶς εἶεν.
[6, 38]	τοιγάρτοι δι' αὐτὰ ἡ πόλις	ἡμῶν	ὀλιγάκις μὲν ἡσυχάζει, στάσεις δὲ
[6, 34]	(λαβόντος, εἴ τι ἀξιόχρεων ἀφ'	ἡμῶν	ὀφθείη. ἀγγελλοίμεθα δ' ἂν εὖ
[6, 20]	ἀπαρχὴ ἐσφέρεται· ᾧ δὲ μάλιστα	ἡμῶν	προύχουσιν, ἵππους τε πολλοὺς κέκτηνται
[6, 10]	δ' ἂν ἴσως, εἰ δίχα	ἡμῶν	τὴν δύναμιν λάβοιεν, ὅπερ νῦν
[6, 16]	Ἕλληνες καὶ ὑπὲρ δύναμιν μείζω	ἡμῶν	τὴν πόλιν ἐνόμισαν τῷ ἐμῷ
[6, 38]	ὑμεῖς ἐθέλητε ἕπεσθαι, μήποτε ἐφ'	ἡμῶν	τι περιιδεῖν γενέσθαι, ὑμᾶς μὲν
[6, 87]	ἀλλ' ἐξισώσαντες τοῖς ἄλλοις μεθ'	ἡμῶν	τοῖς Συρακοσίοις, ἀντὶ τοῦ αἰεὶ
[6, 17]	ὀρθῶς βουλεύησθε. οἱ γὰρ πατέρες	ἡμῶν	τοὺς αὐτοὺς τούτους οὕσπερ νῦν
[6, 80]	δουλείαν ἢ κἂν περιγενόμενοι μεθ'	ἡμῶν	τούσδε τε μὴ αἰσχρῶς δεσπότας
[6, 87]	τῷ μὲν ἀντιτυχεῖν ἐπικουρίας ἀφ'	ἡμῶν,	τῷ δὲ εἰ ἥξομεν, μὴ
[6, 17]	δοκεῖ εἶναι, ἀποχρήσασθε τῇ ἑκατέρου	ἡμῶν	(ὠφελίᾳ. καὶ τὸν ἐς τὴν
[6, 38]	δυναστείας ἀδίκους. (ὧν ἐγὼ πειράσομαι,	ἤν	γε ὑμεῖς ἐθέλητε ἕπεσθαι, μήποτε
[6, 79]	ξυστῶμεν πάντες δεινή ἐστιν, ἀλλ'	ἤν,	ὅπερ οὗτοι σπεύδουσι, τἀναντία διαστῶμεν,
[6, 22]	πρὸς μέρος ἠναγκασμένους ἐμμίσθους, ἵνα,	ἤν	που ὑπὸ ἀπλοίας ἀπολαμβανώμεθα, ἔχῃ
[6, 33]	(πάντα γὰρ ὑπὸ δέους ξυνίσταται)	ἤν	τε δι' ἀπορίαν τῶν ἐπιτηδείων
[6, 25]	ἐκ Κρήτης καὶ σφενδονητῶν, καὶ	ἤν	τι ἄλλο πρέπον δοκῇ εἶναι,
[6, 41]	ἅμα ἔς τε κατασκοπὴν καὶ	ἤν	τι ἄλλο φαίνηται ἐπιτήδειον. τὰ
[6, 8]	Σελινουντίους, ξυγκατοικίσαι δὲ καὶ Λεοντίνους,	ἤν	τι περιγίγνηται αὐτοῖς τοῦ πολέμου,
[6, 18]	τὸ δὲ ἀσφαλές, καὶ μένειν,	ἤν	τι προχωρῇ, καὶ ἀπελθεῖν, αἱ
[6, 22]	ξυμμάχων, τῶν τε ὑπηκόων καὶ	ἤν	τινα ἐκ Πελοποννήσου δυνώμεθα ἢ
[6, 79]	φίλοις ἐποιήσασθε, τῶν δὲ ἐχθρῶν	ἤν	τις ἐφ' ὑμᾶς ἴῃ, καὶ
[6, 13]	τε Ἰονίῳ κόλπῳ παρὰ γῆν	ἤν	τις πλέῃ, καὶ τῷ Σικελικῷ
[6, 33]	ἐθελήσουσιν ἐκπλαγέντες ἡμῖν ξυμμαχεῖν) καὶ	ἢν	ἄρα ἢ κατεργασώμεθα αὐτοὺς ἢ
[6, 41]	τοὺς ἐπιόντας παρασκευασόμεθα (ἀμύνεσθαι. καὶ	ἢν	ἄρα μηδὲν δεήσῃ, οὐδεμία βλάβη
[6, 75]	μὴ δι' ἐλάσσονος εὐαποτείχιστοι ὦσιν,	ἢν	ἄρα σφάλλωνται, καὶ τὰ Μέγαρα
[6, 23]	λόγῳ ἂν μάλιστα ἑτοῖμα εἶναι.	~ἢν	γὰρ αὐτοὶ ἔλθωμεν ἐνθένδε μὴ
[6, 72]	τε πολλῶν τὴν ἀξύντακτον ἀναρχίαν.	ἢν	δὲ ὀλίγοι τε στρατηγοὶ γένωνται
[6, 25]	ξυμμάχων πεντακισχιλίων μὲν οὐκ ἐλάσσοσιν,	ἢν	δέ τι δύνωνται, καὶ πλέοσιν·
[6, 49]	πρῶτον πᾶν στράτευμα δεινότατον εἶναι·	ἢν	δὲ χρονίσῃ πρὶν ἐς ὄψιν
[6, 91]	ἀκηκόατε· καὶ ὅσοι ὑπόλοιποι στρατηγοί,	ἢν	δύνωνται, ὁμοίως αὐτὰ πράξουσιν. ὡς
[6, 11]	ὅτῳ τρόπῳ ἔτι καὶ νῦν,	ἢν	δύνωνται, σφήλαντες ἡμᾶς τὸ σφέτερον
[6, 96]	τε Ἐπιπολῶν εἶεν φύλακες, καὶ	ἢν	ἐς ἄλλο τι δέῃ, ταχὺ
[6, 36]	τάδε κινοῦσι ξύγκεινται. (ὑμεῖς δὲ	ἢν	εὖ βουλεύησθε, οὐκ ἐξ ὧν
[6, 29]	τε στράτευμα μὴ εὔνουν ἔχῃ,	ἢν	ἤδη ἀγωνίζηται, ὅ τε δῆμος
[6, 79]	τὴν παρασκευὴν αὐτῶν· οὐ γὰρ	ἢν	ἡμεῖς ξυστῶμεν πάντες δεινή ἐστιν,
[6, 18]	τάδε μᾶλλον αὐξήσειν, ἐπ' ἐκεῖνα	ἢν	ἴωμεν, ποιώμεθα τὸν πλοῦν, ἵνα
[6, 18]	τοῖς παροῦσιν ἤθεσι καὶ νόμοις,	ἢν	καὶ χείρω ᾖ, ἥκιστα διαφόρως
[6, 47]	ἐφ' ὅπερ μάλιστα ἐπέμφθησαν, καὶ	ἢν	μὲν παρέχωσι χρήματα παντὶ τῷ
[6, 52]	μιᾷ νηὶ καταπλεόντων Ἀθηναίων δέχεσθαι,	ἢν	(μὴ αὐτοὶ πλείους μεταπέμπωσιν. ἄπρακτοι
[6, 69]	περὶ τῆς αὐτίκα ἀνελπίστου σωτηρίας,	ἢν	μὴ κρατῶσι, τὸ πρόθυμον εἶχον,
[6, 48]	ἤδη Συρακούσαις καὶ Σελινοῦντι ἐπιχειρεῖν,	ἢν	μὴ οἱ μὲν Ἐγεσταίοις ξυμβαίνωσιν,
[6, 47]	καὶ ξυμμάχους προθυμίαν, ἀποπλεῖν οἴκαδε,	ἢν	μή τι δι' ὀλίγου καὶ
[6, 85]	ἄρξαι τῆς Σικελίας. ἀνάγκη δέ,	ἢν	ξυστῆτε πρὸς αὐτούς· οὔτε γὰρ
[6, 85]	ἢν τοὺς φίλους κακώσωμεν, ἀλλ'	ἢν	οἱ ἐχθροὶ διὰ τὴν τῶν
[6, 92]	πονηρίας, καὶ οὐ τῆς ὑμετέρας,	ἢν	πείθησθέ μοι, ὠφελίας· καὶ πολεμιώτεροι
[6, 49]	τὴν στρατιὰν οὐκ ἀπορήσειν χρημάτων,	ἢν	πρὸς τῇ πόλει κρατοῦσα καθέζηται.
[6, 49]	ὄψει καταφρονεῖν μᾶλλον. αἰφνίδιοι δὲ	ἢν	προσπέσωσιν, ἕως ἔτι περιδεεῖς προσδέχονται,
[6, 23]	τῆς γῆς, ἢ (εἰδέναι ὅτι,	ἢν	σφάλλωνται, πάντα πολέμια ἕξουσιν. ὅπερ
[6, 85]	ἡμᾶς τοῦτο ὠφελεῖ ἐνθάδε, οὐκ	ἢν	τοὺς φίλους κακώσωμεν, ἀλλ' ἢν
[6, 17]	καὶ τὰ ἐνθάδε οὐκ (ἐπικωλύσει,	ἢν	ὑμεῖς ὀρθῶς βουλεύησθε. οἱ γὰρ
[6, 50]	ἐξ ἧς αὐτοῖς ὁρμωμένοις πολεμητέα	ἦν,	ἀπέπλευσαν πάλιν ἐς Κατάνην. ~καὶ
[6, 70]	οἱ Ἀθηναῖοι τῶν χρημάτων ἃ	ἦν	αὐτόθι κινήσωσι, καὶ οἱ λοιποὶ
[6, 47]	παρόντα ἐβουλεύοντο. ~Καὶ Νικίου μὲν	ἦν	γνώμη πλεῖν ἐπὶ Σελινοῦντα πάσῃ
[6, 64]	τῇ δοκήσει οὐχ ἧσσον ἐπιτήδειον·	ἦν	δὲ Καταναῖος ὁ ἀνήρ, καὶ
[6, 62]	Σικανικὸν μέν, Ἐγεσταίοις δὲ πολέμιον·	ἦν	δὲ παραθαλασσίδιον. καὶ ἀνδραποδίσαντες τὴν
[6, 57]	σφίσι διαλεγόμενον οἰκείως τῷ Ἱππίᾳ	(ἦν	δὲ πᾶσιν εὐπρόσοδος ὁ Ἱππίας)
[6, 60]	τούτῳ οἱ μὲν παθόντες ἄδηλον	ἦν	εἰ ἀδίκως ἐτετιμώρηντο, ἡ μέντοι
[6, 49]	Μέγαρα ἔφη χρῆναι ποιεῖσθαι, ἃ	ἦν	ἐρῆμα, ἀπέχοντα Συρακουσῶν οὔτε πλοῦν
[6, 54]	γὰρ τὴν ἄλλην ἀρχὴν ἐπαχθὴς	ἦν	ἐς τοὺς πολλούς, ἀλλ' ἀνεπιφθόνως
[6, 29]	κρίνεσθαι, εἴ τι τούτων εἰργασμένος	ἦν	(ἤδη γὰρ καὶ τὰ τῆς
[6, 65]	αὐτοῖς καὶ τὰ τῆς παρασκευῆς	ἦν	καὶ αἱ ἡμέραι ἐν αἷς
[6, 31]	ἀναλώσειν, χωρὶς δ' ἃ εἰκὸς	ἦν	καὶ ἄνευ τοῦ ἐκ τοῦ
[6, 35]	Ἀθηναγόρας, ὃς δήμου τε προστάτης	ἦν	καὶ ἐν τῷ παρόντι πιθανώτατος
[6, 101]	διὰ τοῦ ἕλους, ᾗ πηλῶδες	ἦν	καὶ στεριφώτατον, θύρας καὶ ξύλα
[6, 71]	ἐς Κατάνην· χειμών τε γὰρ	ἦν,	καὶ τὸν πόλεμον αὐτόθεν ποιεῖσθαι
[6, 102]	ξύλα ὅσα πρὸ τοῦ τείχους	ἦν	καταβεβλημένα, ἐμπρῆσαι τοὺς ὑπηρέτας ἐκέλευσεν,
[6, 46]	πρῶτον ἤρξαντο πείθειν καὶ εἰκὸς	ἦν	μάλιστα, Λεοντίνων τε ξυγγενεῖς ὄντας
[6, 61]	καὶ τὰ μυστικά, ὧν ἐπαίτιος	ἦν,	μετὰ τοῦ αὐτοῦ λόγου καὶ
[6, 29]	τὰ μηνύματα ἀπελογεῖτο καὶ ἑτοῖμος	ἦν	πρὶν ἐκπλεῖν κρίνεσθαι, εἴ τι
[6, 46]	καὶ τῷ μὲν Νικίᾳ προσδεχομένῳ	ἦν	τὰ (παρὰ τῶν Ἐγεσταίων, τοῖν
[6, 67]	τοῦ στρατεύματος ἐν τῷ πρόσθεν	ἦν	τεταγμένον ἐπὶ ὀκτώ, τὸ δὲ
[6, 31]	Ποτείδαιαν μετὰ Ἅγνωνος οὐκ ἐλάσσων	ἦν·	τετράκις γὰρ χίλιοι ὁπλῖται αὐτῶν
[6, 35]	ἔτρεπον τὸ πρᾶγμα. ὀλίγον δ'	ἦν	τὸ πιστεῦον (τῷ Ἑρμοκράτει καὶ
[6, 89]	πόλεως δημοκρατουμένης τὰ (πολλὰ ἀνάγκη	ἦν	τοῖς παροῦσιν ἕπεσθαι. τῆς δὲ
[6, 66]	Δάσκωνι ἔρυμά τι, ᾗ εὐεφοδώτατον	ἦν	τοῖς πολεμίοις, λίθοις λογάδην καὶ
[6, 55]	Ὑπεροχίδου θυγατρὸς ἐγένοντο· εἰκὸς γὰρ	ἦν	(τὸν πρεσβύτατον πρῶτον γῆμαι. καὶ
[6, 60]	ἀκοῇ περὶ αὐτῶν ἠπίστατο, χαλεπὸς	ἦν	τότε καὶ ὑπόπτης ἐς τοὺς
[6, 78]	αὑτοῦ (σωτηρίαν. καὶ μάλιστα εἰκὸς	ἦν	ὑμᾶς, ὦ Καμαριναῖοι, ὁμόρους ὄντας
[6, 4]	δὲ τὸ μὲν πρῶτον Ζάγκλη	ἦν	ὑπὸ τῶν Σικελῶν κληθεῖσα, ὅτι
[6, 79]	ξυμμαχίαν εἶναι ὑμῖν πρὸς Ἀθηναίους·	ἥν	γε οὐκ ἐπὶ τοῖς φίλοις
[6, 93]	τῆς Σικελίας τριήρης τῶν Ἀθηναίων,	ἣν	ἀπέστειλαν οἱ στρατηγοὶ ἐπί τε
[6, 54]	τόλμημα δι' ἐρωτικὴν ξυντυχίαν ἐπεχειρήθη,	ἣν	ἐγὼ ἐπὶ πλέον διηγησάμενος ἀποφανῶ
[6, 86]	παρασχήσειν μετὰ τοσῆσδε ἐπικουρίας ἀμύνασθαι·	ἣν	εἰ τῷ ὑπόπτῳ ἢ ἄπρακτον
[6, 29]	ῥηταῖς, βουλόμενοι ἐκ μείζονος διαβολῆς,	ἣν	ἔμελλον ῥᾷον αὐτοῦ ἀπόντος ποριεῖν,
[6, 10]	καὶ ἀρχῆς ἄλλης ὀρέγεσθαι πρὶν	ἣν	ἔχομεν βεβαιωσώμεθα, εἰ Χαλκιδῆς γε
[6, 76]	μὲν ᾗ πυνθάνεσθε, διανοίᾳ δὲ	ἣν	πάντες ὑπονοοῦμεν· καί μοι δοκοῦσιν
[6, 22]	ἐκ τῶν μυλώνων πρὸς μέρος	ἠναγκασμένους	ἐμμίσθους, ἵνα, ἤν που ὑπὸ
[6, 25]	ἀλλ' ἐναντίον ἁπάντων ἤδη λέγειν	ἥντινα	αὐτῷ παρασκευὴν Ἀθηναῖοι ψηφίσωνται. (ὁ
[6, 68]	καὶ πρὸς γῇ οὐδεμιᾷ φιλίᾳ,	ἥντινα	μὴ αὐτοὶ μαχόμενοι κτήσεσθε. καὶ
[6, 91]	μὲν ληφθέντα, τὰ δ' αὐτόματα	ἥξει·	καὶ τὰς τοῦ Λαυρείου τῶν
[6, 93]	μάλιστα καὶ τάχιστά (τις ὠφελία	ἥξει	τοῖς ἐκεῖ. ὁ δὲ δύο
[6, 65]	αἱ ἡμέραι ἐν αἷς ξυνέθεντο	ἥξειν	ἐγγὺς ἦσαν, πορευόμενοι ἐπὶ Κατάνης
[6, 49]	διὰ τὸ ἀπιστεῖν σφᾶς μὴ	ἥξειν,	καὶ ἐσκομιζομένων αὐτῶν τὴν στρατιὰν
[6, 77]	οὐ καὶ ἐς αὐτόν τινα	ἥξειν	τὸ δεινόν, πρὸ δὲ αὐτοῦ
[6, 63]	βίᾳ, ἔτι πλέον κατεφρόνησαν καὶ	ἠξίουν	τοὺς στρατηγούς, οἷον δὴ ὄχλος
[6, 86]	οὐ δίκαιον, ᾧπερ καὶ ἡμᾶς	ἠξιοῦτε	λόγῳ πείθειν, τῷ αὐτῷ ἀπιστεῖν,
[6, 87]	ἀφ' ἡμῶν, τῷ δὲ εἰ	ἥξομεν,	μὴ ἀδεεῖ εἶναι κινδυνεύειν, ἀμφότεροι
[6, 32]	ἄλλο στράτευμα τῶν ξυμμάχων ξυνελέγετο,	ἠπείγοντο	ἀφικέσθαι. (Ἐς δὲ τὰς Συρακούσας
[6, 101]	τῶν Ἀθηναίων τριακόσιοι λογάδες δρόμῳ	ἠπείγοντο	πρὸς τὴν (γέφυραν. δείσαντες δὲ
[6, 1]	τῆς θαλάσσης διείργεται τὸ μὴ	ἤπειρος	εἶναι· ~ᾠκίσθη δὲ ὧδε τὸ
[6, 10]	καὶ ἄλλοι τινὲς κατὰ τὰς	ἠπείρους	ἐνδοιαστῶς ἀκροῶνται. ἡμεῖς δὲ Ἐγεσταίοις
[6, 86]	πόλεων μεγάλων καὶ τῇ παρασκευῇ	ἠπειρωτίδων·	οἵδε δὲ οὐ στρατοπέδῳ, πόλει
[6, 40]	καὶ πλέον οἱ ἀγαθοὶ ὑμῶν	(ἤπερ	τὸ τῆς πόλεως πλῆθος) μετασχεῖν,
[6, 62]	Τυρσηνικὸν κόλπον, ἔσχον ἐς Ἱμέραν,	ἥπερ	μόνη ἐν τούτῳ τῷ μέρει
[6, 101]	τὸν μέγαν λιμένα ὁρᾷ, καὶ	ᾗπερ	αὐτοῖς βραχύτατον ἐγίγνετο καταβᾶσι διὰ
[6, 99]	ἐπὶ τὸν Τρωγίλον καλούμενον αἰεί,	ᾗπερ	βραχύτατον ἐγίγνετο αὐτοῖς ἐκ τοῦ
[6, 64]	ἐκεῖνοι τὰ ὀνόματα ἐγίγνωσκον καὶ	ἠπίσταντο	ἐν τῇ πόλει ἔτι ὑπολοίπους
[6, 60]	μιμνῃσκόμενος ὅσα ἀκοῇ περὶ αὐτῶν	ἠπίστατο,	χαλεπὸς ἦν τότε καὶ ὑπόπτης
[6, 45]	πάσῃ τῇ γνώμῃ καὶ οὐκέτι	ἠπίστουν.	καὶ ἔς τε τοὺς Σικελοὺς
[6, 55]	οὐχ ὡς ἀδελφὸς νεώτερος ὢν	ἠπόρησεν,	ἐν (ᾧ οὐ πρότερον ξυνεχῶς
[6, 103]	ἐκείνων βλαπτόμενοι, καὶ ἄλλους ἀνθείλοντο,	Ἡρακλείδην	καὶ Εὐκλέα καὶ Τελλίαν. ~Ἐν
[6, 73]	τε εἵλοντο τὸν Ἑρμοκράτη καὶ	Ἡρακλείδην	τὸν Λυσιμάχου καὶ (Σικανὸν τὸν
[6, 3]	τοῦ ἐχομένου ἔτους Ἀρχίας τῶν	Ἡρακλειδῶν	ἐκ Κορίνθου ᾤκισε, Σικελοὺς ἐξελάσας
[6, 18]	νέοι γεραιτέροις βουλεύοντες ἐς τάδε	ἦραν	αὐτά, καὶ νῦν τῷ αὐτῷ
[6, 24]	εἴ τῳ ἄρα καὶ μὴ	ἤρεσκε,	δεδιὼς μὴ ἀντιχειροτονῶν κακόνους δόξειεν
[6, 8]	(καὶ ὁ Νικίας ἀκούσιος μὲν	ᾑρημένος	ἄρχειν, νομίζων δὲ τὴν πόλιν
[6, 59]	οὖσα τυράννων παίδων τ' οὐκ	ἤρθη	νοῦν ἐς ἀτασθαλίην. (τυραννεύσας δὲ
[6, 88]	ὅσα ἔδει, ὡς ἅμα τῷ	ἦρι	ἑξόμενοι τοῦ πολέμου. (Οἱ δ'
[6, 94]	Θουκυδίδης ξυνέγραψεν. ~Ἅμα δὲ τῷ	ἦρι	εὐθὺς ἀρχομένῳ τοῦ ἐπιγιγνομένου θέρους
[6, 8]	~Τοῦ δ' ἐπιγιγνομένου θέρους ἅμα	ἦρι	οἱ τῶν Ἀθηναίων πρέσβεις ἧκον
[6, 74]	καὶ ἱππέας, ὅπως ἅμα τῷ	ἦρι	παραγένωνται. ~Ἐτείχιζον δὲ καὶ οἱ
[6, 17]	ὄντες ὅσους ἕκαστοι σφᾶς αὐτοὺς	ἠρίθμουν,	ἀλλὰ μέγιστον δὴ αὐτοὺς ἐψευσμένη
[6, 18]	ἡμεῖς καὶ ὅσοι δὴ ἄλλοι	ἦρξαν,	παραγιγνόμενοι προθύμως τοῖς αἰεὶ ἢ
[6, 54]	εἶναι. καὶ ἄλλοι τε αὐτῶν	ἦρξαν	τὴν ἐνιαύσιον Ἀθηναίοις ἀρχὴν καὶ
[6, 46]	οὐκ ἐθελήσαντες ξυστρατεύειν, οὓς πρῶτον	ἤρξαντο	πείθειν καὶ εἰκὸς ἦν μάλιστα,
[6, 55]	~ὅτι δὲ πρεσβύτατος ὢν Ἱππίας	ἦρξεν,	εἰδὼς μὲν καὶ ἀκοῇ ἀκριβέστερον
[6, 95]	ἀργυρίου τριακόσια. ~Τοῦ δ' αὐτοῦ	ἦρος	καὶ ἐπ' Ἄργος στρατεύσαντες Λακεδαιμόνιοι
[6, 96]	τῶν ὁπλιτῶν ἐξέκριναν πρότερον, ὧν	ἦρχε	Διόμιλος φυγὰς ἐξ Ἄνδρου, ὅπως
[6, 16]	καὶ μὴ οὖσαν καταλιπόντας, καὶ	ἧς	ἂν ὦσι πατρίδος, ταύτῃ αὔχησιν
[6, 54]	γράμμασι λέγον τάδε· μνῆμα τόδ'	ἧς	ἀρχῆς Πεισίστρατος Ἱππίου υἱός θῆκεν
[6, 50]	τὰ περὶ τὴν χώραν ἐξ	ἧς	αὐτοῖς ὁρμωμένοις πολεμητέα ἦν, ἀπέπλευσαν
[6, 68]	ὅτι οὐκ ἐν πατρίδι, ἐξ	ἧς	κρατεῖν δεῖ ἢ μὴ ῥᾳδίως
[6, 21]	ἐς ἀλλοτρίαν πᾶσαν ἀπαρτήσοντες, ἐξ	ἧς	μηνῶν οὐδὲ τεσσάρων τῶν χειμερινῶν
[6, 104]	Κορίνθου νῆες περὶ Λευκάδα ἤδη	ἦσαν,	βουλόμενοι ἐς τὴν Σικελίαν διὰ
[6, 101]	(γέφυραν. δείσαντες δὲ οἱ Συρακόσιοι	(ἦσαν	γὰρ καὶ τῶν ἱππέων αὐτοῖς
[6, 72]	τῶν στρατηγῶν καὶ τὴν πολυαρχίαν	(ἦσαν	γὰρ πέντε καὶ δέκα οἱ
[6, 75]	προσαγάγοιντο αὐτούς, ἀντεπρεσβεύοντο καὶ αὐτοί·	ἦσαν	γὰρ ὕποπτοι αὐτοῖς οἱ Καμαριναῖοι
[6, 56]	τὰ πρὸς τοὺς δορυφόρους ἐκείνους.	(ἦσαν	δὲ οὐ πολλοὶ οἱ ξυνομωμοκότες
[6, 61]	ἀπὸ τῆς νεὼς οὐ φανεροὶ	ἦσαν,	δείσαντες τὸ ἐπὶ (διαβολῇ ἐς
[6, 100]	πόλιν ὑπονομηδὸν ποτοῦ ὕδατος ἠγμένοι	ἦσαν,	διέφθειραν, καὶ τηρήσαντες τούς τε
[6, 43]	Ῥοδίοιν πεντηκοντόροιν (τούτων Ἀττικαὶ μὲν	ἦσαν	ἑκατόν, ὧν αἱ μὲν ἑξήκοντα
[6, 26]	καὶ οἱ μὲν ἐν παρασκευῇ	ἦσαν.	~Ἐν δὲ τούτῳ, ὅσοι Ἑρμαῖ
[6, 89]	τὰ πολιτικὰ εἶναι. ἄλλοι δ'	ἦσαν	καὶ ἐπὶ τῶν πάλαι καὶ
[6, 32]	~Ἐπειδὴ δὲ αἱ νῆες πλήρεις	ἦσαν	καὶ ἐσέκειτο πάντα ἤδη ὅσα
[6, 60]	ἄνθρωποι ἤδη ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ	ἦσαν	καὶ οὐκ ἐν παύλῃ ἐφαίνετο,
[6, 42]	τε καὶ οἱ ξύμμαχοι ἅπαντες	ἦσαν.	καὶ πρῶτον μὲν ἐπεξέτασιν τοῦ
[6, 88]	πλὴν ὀλίγοι μετὰ τῶν Ἀθηναίων	ἦσαν,	καὶ σῖτόν τε κατεκόμιζον τῷ
[6, 43]	(καὶ τούτων Κρῆτες οἱ ὀγδοήκοντα	ἦσαν)	καὶ σφενδονήταις Ῥοδίων ἑπτακοσίοις, καὶ
[6, 75]	θάλασσαν προυσταύρωσαν (πανταχῇ ᾗ ἀποβάσεις	ἦσαν.	καὶ τοὺς Ἀθηναίους εἰδότες ἐν
[6, 27]	~Ἐν δὲ τούτῳ, ὅσοι Ἑρμαῖ	ἦσαν	λίθινοι ἐν τῇ πόλει τῇ
[6, 76]	Ἰώνων καὶ ὅσοι ἀπὸ σφῶν	ἦσαν	ξύμμαχοι ὡς ἐπὶ τοῦ Μήδου
[6, 35]	ἐν πολλῇ πρὸς ἀλλήλους ἔριδι	ἦσαν,	οἱ μὲν ὡς οὐδενὶ ἂν
[6, 46]	οἱ στρατηγοὶ εὐθὺς ἐν ἀθυμίᾳ	ἦσαν,	ὅτι αὐτοῖς τοῦτό τε πρῶτον
[6, 69]	οὐ γὰρ δὴ προθυμίᾳ ἐλλιπεῖς	ἦσαν	οὐδὲ τόλμῃ οὔτ' ἐν ταύτῃ
[6, 43]	(καὶ τούτων Ἀθηναίων μὲν αὐτῶν	ἦσαν	πεντακόσιοι μὲν καὶ χίλιοι ἐκ
[6, 88]	τοιόνδε. τοῖς μὲν Ἀθηναίοις εὖνοι	ἦσαν,	πλὴν καθ' ὅσον (εἰ) τὴν
[6, 65]	ἐν αἷς ξυνέθεντο ἥξειν ἐγγὺς	ἦσαν,	πορευόμενοι ἐπὶ Κατάνης (ηὐλίσαντο ἐπὶ
[6, 69]	μὲν ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ	ἦσαν	ὡς ἤδη μαχούμενοι, καί τινες
[6, 61]	αὐτοῦ· ὡς δ' οὐδαμοῦ φανεροὶ	ἦσαν,	ᾤχοντο ἀποπλέοντες. ὁ δὲ Ἀλκιβιάδης
[6, 65]	Λεοντίνῃ. οἱ δ' Ἀθηναῖοι ὡς	ᾔσθοντο	αὐτοὺς προσιόντας, ἀναλαβόντες τό τε
[6, 7]	τῇ ὑστεραίᾳ οἱ Ἀργεῖοι ὡς	ᾔσθοντο,	κατασκάψαντες τὰς Ὀρνεὰς ἀνεχώρησαν καὶ
[6, 91]	μόνοι μάχῃ τε ἤδη πανδημεὶ	ἡσσημένοι	καὶ ναυσὶν ἅμα κατειργόμενοι ἀδύνατοι
[6, 72]	μὲν γὰρ γνώμην αὐτῶν οὐχ	ἡσσῆσθαι,	τὴν δὲ ἀταξίαν βλάψαι. οὐ
[6, 91]	ἀντέχωσι καὶ Ἀθηναῖοι τοῖς ἑαυτῶν	ἧσσον	ἄλλην ἐπικουρίαν (πέμπωσιν. τειχίζειν τε
[6, 84]	ἀσθενεῖς ὑμᾶς ὄντας ἀντέχειν Συρακοσίοις	ἧσσον	ἂν τούτων πεμψάντων (τινὰ δύναμιν
[6, 78]	προφάσει τὴν ἐκείνου φιλίαν οὐχ	ἧσσον	βεβαιώσασθαι (βούλεσθαι. εἴ τέ τις
[6, 11]	νῦν ἔχουσι, καὶ ἔτι ἂν	ἧσσον	δεινοὶ ἡμῖν γενέσθαι, εἰ ἄρξειαν
[6, 91]	τῆς ἀπὸ τῶν ξυμμάχων προσόδου	ἧσσον	διαφορουμένης, οἳ τὰ παρ' ὑμῶν
[6, 64]	Συρακοσίων στρατηγοῖς τῇ δοκήσει οὐχ	ἧσσον	ἐπιτήδειον· ἦν δὲ Καταναῖος ὁ
[6, 9]	τιμῶμαι ἐκ τοῦ τοιούτου καὶ	ἧσσον	ἑτέρων περὶ τῷ ἐμαυτοῦ σώματι
[6, 53]	ἐπειδὴ ἡ στρατιὰ ἀπέπλευσεν, οὐδὲν	ἧσσον	ζήτησιν ἐποιοῦντο τῶν περὶ τὰ
[6, 31]	ἐξαγόμενα. καὶ ὁ στόλος οὐχ	ἧσσον	τόλμης τε θάμβει καὶ ὄψεως
[6, 88]	ὅμορον διάφοροι· δεδιότες δ' οὐχ	ἧσσον	τοὺς Συρακοσίους ἐγγὺς ὄντας μὴ
[6, 73]	πρὸς τὸ ἐν Σικελίᾳ στράτευμα	ἧσσον	ὠφελίαν ἄλλην ἐπιπέμπωσιν. ~Τὸ δ'
[6, 69]	ἀλλὰ τῇ μὲν ἀνδρείᾳ οὐχ	ἥσσους	ἐς ὅσον ἡ ἐπιστήμη ἀντέχοι,
[6, 68]	τὸ τὴν ἐπιστήμην τῆς τόλμης	ἥσσω	(ἔχειν. παραστήτω δέ τινι καὶ
[6, 69]	καὶ τὴν οἰκείαν μὴ βλάψαι	ἡσσώμενοι,	Ἀργεῖοι δὲ καὶ τῶν ξυμμάχων
[6, 38]	ἡ πόλις ἡμῶν ὀλιγάκις μὲν	ἡσυχάζει,	στάσεις δὲ πολλὰς καὶ ἀγῶνας
[6, 10]	καὶ διὰ τὸ Λακεδαιμονίους ἔτι	ἡσυχάζειν	(δεχημέροις σπονδαῖς καὶ αὐτοὶ κατέχονται.
[6, 97]	τῇ Θάψῳ διασταυρωσάμενος τὸν ἰσθμὸν	ἡσύχαζεν·	ὁ δὲ πεζὸς ἐχώρει εὐθὺς
[6, 18]	καὶ τὴν πόλιν, ἐὰν μὲν	ἡσυχάζῃ,	τρίψεσθαί τε αὐτὴν περὶ αὑτὴν
[6, 18]	Ἕλλησιν ἐπικαλουμένοις, ἐπεὶ εἴ γε	ἡσυχάζοιεν	πάντες ἢ φυλοκρινοῖεν οἷς χρεὼν
[6, 10]	σπονδὰς ἔχειν τι βέβαιον, αἳ	ἡσυχαζόντων	μὲν ὑμῶν ὀνόματι σπονδαὶ ἔσονται
[6, 44]	παρεῖχον, καὶ τὰς ναῦς ἀνελκύσαντες	ἡσύχασαν.	καὶ πρός (τε) τοὺς Ῥηγίνους
[6, 64]	στρατόπεδον καταλαμβάνειν ἐν ἐπιτηδείῳ καθ'	ἡσυχίαν,	εἰδότες οὐκ ἂν ὁμοίως δυνηθέντες
[6, 24]	κακόνους δόξειεν εἶναι τῇ πόλει	ἡσυχίαν	ἦγεν. ~καὶ τέλος παρελθών τις
[6, 66]	οὔσης τῆς ὁδοῦ αὐτοῖς, καθ'	ἡσυχίαν	καθῖσαν τὸ στράτευμα ἐς χωρίον
[6, 18]	ὑπεριδόντες τὴν ἐν τῷ παρόντι	ἡσυχίαν	καὶ ἐπὶ Σικελίαν πλεῦσαι· καὶ
[6, 25]	καὶ μετὰ τῶν ξυναρχόντων καθ'	ἡσυχίαν	μᾶλλον βουλεύσοιτο, ὅσα μέντοι ἤδη
[6, 18]	ἐπισκεπτέον ὑμῖν τοῖς ἄλλοις τὸ	ἥσυχον,	εἰ μὴ καὶ τὰ ἐπιτηδεύματα
[6, 34]	ὑμεῖς τε διὰ τὸ ξύνηθες	ἥσυχον	ἥκιστ' ἂν ὀξέως πείθοισθε, ὅμως
[6, 47]	μή, ταῖς ἑξήκοντα ναυσίν, ὅσασπερ	ᾐτήσαντο,	ἀξιοῦν διδόναι αὐτοὺς τροφήν, καὶ
[6, 34]	ἐν πόνῳ εἶναι, ἐθελήσειαν ἡμῖν	ἤτοι	κρύφα γε ἢ φανερῶς ἢ
[6, 38]	νῦν πρῶτον, ἀλλ' αἰεὶ ἐπίσταμαι	ἤτοι	λόγοις γε τοιοῖσδε καὶ ἔτι
[6, 40]	ἀδικώτατοι, εἰ εἰδότες τολμᾶτε. ἀλλ'	ἤτοι	μαθόντες γε ἢ μεταγνόντες τὸ
[6, 88]	τὸν περιτειχισμόν, πλινθία καὶ σίδηρον,	ἡτοίμαζον,	καὶ ὅσα ἔδει, ὡς ἅμα
[6, 64]	τοὺς ξυνδράσοντας πολλοὺς Καταναίων καὶ	ἡτοιμάσθαι	ἤδη, ἀφ' ὧν αὐτὸς ἥκειν.
[6, 71]	νεκροὺς καὶ ἐπὶ πυρὰν ἐπιθέντες	ηὐλίσαντο	αὐτοῦ. τῇ δ' ὑστεραίᾳ τοῖς
[6, 65]	ἐγγὺς ἦσαν, πορευόμενοι ἐπὶ Κατάνης	(ηὐλίσαντο	ἐπὶ τῷ Συμαίθῳ ποταμῷ ἐν
[6, 66]	καὶ διαβάντες τὴν Ἑλωρίνην ὁδὸν	ηὐλίσαντο.	~Τῇ δ' ὑστεραίᾳ οἱ Ἀθηναῖοι
[6, 33]	ὀνόματι ὡς ἐπ' Ἀθήνας ᾔει	ηὐξήθησαν,	καὶ ἡμῖν οὐκ ἀνέλπιστον τὸ
[6, 12]	καὶ χρήμασι καὶ τοῖς σώμασιν	ηὐξῆσθαι·	καὶ ταῦτα ὑπὲρ ἡμῶν δίκαιον
[6, 44]	πρὸς Τάραντα καὶ ὡς ἕκαστοι	ηὐπόρησαν,	παρεκομίζοντο τὴν Ἰταλίαν, τῶν μὲν
[6, 58]	οὓς ἐπῃτιᾶτο καὶ εἴ τις	ηὑρέθη	ἐγχειρίδιον ἔχων· μετὰ γὰρ ἀσπίδος
[6, 31]	ἔχων ἔπλει, πολλὰ ἂν τάλαντα	(ηὑρέθη	ἐκ τῆς πόλεως τὰ πάντα
[6, 52]	ἐπὶ Συρακούσας· καὶ ὡς οὐδὲν	ηὗρον	ναυτικὸν πληρούμενον, παρεκομίζοντο αὖθις ἐπὶ
[6, 54]	Ἀθηναίων μεῖζον μῆκος τοῦ βωμοῦ	ἠφάνισε	τοὐπίγραμμα· τοῦ δ' ἐν Πυθίου