Livre, Chap.
[6, 72]	ὅπῃ ἂν ἐπίστωνται· οὕτω γὰρ	ἅ	τε κρύπτεσθαι δεῖ μᾶλλον ἂν
[6, 31]	στρατηγοὺς ἀπέστελλε, τῶν δὲ ἰδιωτῶν	ἅ	τε περὶ τὸ σῶμά τις
[6, 64]	Λεοντίνους ἐς τὴν οἰκείαν κατοικιοῦντες.	~ἃ	γιγνώσκοντες οἱ στρατηγοὶ τῶν Ἀθηναίων
[6, 20]	βουλόμεθα, ἐπὶ δὲ τῷ (παρόντι	ἃ	γιγνώσκω σημανῶ. ἐπὶ γὰρ πόλεις,
[6, 91]	σφέτερα αὐτῶν (δεινὰ ἐπισταμένους φοβεῖσθαι.	ἃ	δ' ἐν τῇ ἐπιτειχίσει αὐτοὶ
[6, 79]	ἐλθόντες καὶ μάχῃ περιγενόμενοι ἔπραξαν	ἃ	ἐβούλοντο, ἀπῆλθον δὲ διὰ τάχους.
[6, 64]	ξυνείποντο) τοιόνδε τι οὖν πρὸς	ἃ	ἐβούλοντο οἱ στρατηγοὶ (μηχανῶνται. πέμπουσιν
[6, 31]	ἔτι ἔμελλεν ἀναλώσειν, χωρὶς δ'	ἃ	εἰκὸς ἦν καὶ ἄνευ τοῦ
[6, 44]	περὶ τῶν χρημάτων εἰ ἔστιν	ἃ	ἔλεγον ἐν ταῖς Ἀθήναις οἱ
[6, 44]	τειχισμὸν ἐργαλεῖα, πλοῖα δὲ ἑκατόν,	ἃ	ἐξ ἀνάγκης μετὰ τῶν ὁλκάδων
[6, 75]	ἐπὶ τὴν πρώτην μάχην πέμψαι	ἃ	ἔπεμψαν, ἔς τε τὸ λοιπὸν
[6, 24]	πρεσβυτέροις ὡς ἢ καταστρεψομένοις ἐφ'	ἃ	ἔπλεον ἢ οὐδὲν ἂν σφαλεῖσαν
[6, 11]	τὸ παρὰ γνώμην αὐτῶν πρὸς	ἃ	ἐφοβεῖσθε τὸ πρῶτον περιγεγενῆσθαι, καταφρονήσαντες
[6, 31]	ὅσα τε ἤδη προετετελέκει καὶ	ἃ	ἔχοντας τοὺς στρατηγοὺς ἀπέστελλε, τῶν
[6, 69]	αὐτόνομοι ξυγκτήσασθαί τε ἐκείνοις ἐφ'	ἃ	ἦλθον καὶ τὴν ὑπάρχουσαν σφίσι
[6, 70]	μὴ οἱ Ἀθηναῖοι τῶν χρημάτων	ἃ	ἦν αὐτόθι κινήσωσι, καὶ οἱ
[6, 49]	ἐφορμηθέντας Μέγαρα ἔφη χρῆναι ποιεῖσθαι,	ἃ	ἦν ἐρῆμα, ἀπέχοντα Συρακουσῶν οὔτε
[6, 35]	οἱ Ἀθηναῖοι οὐδ' ἀληθῆ ἐστὶν	ἃ	λέγει, τοῖς δέ, εἰ καὶ
[6, 22]	ἔχειν. τὰ δὲ παρ' Ἐγεσταίων,	ἃ	λέγεται ἐκεῖ ἑτοῖμα, νομίσατε καὶ
[6, 91]	οὕτω τοὺς πολεμίους βλάπτοι, εἰ	ἃ	μάλιστα δεδιότας αὐτοὺς αἰσθάνοιτο, ταῦτα
[6, 74]	ἐπὶ Μεσσήνην ὡς προδοθησομένην. καὶ	ἃ	μὲν ἐπράσσετο οὐκ ἐγένετο· Ἀλκιβιάδης
[6, 46]	καὶ ἄλλην κατασκευὴν οὐκ ὀλίγην,	ἃ	ὄντα ἀργυρᾶ πολλῷ πλείω τὴν
[6, 102]	κατέπλεον ἐς τὸν μέγαν λιμένα.	ἃ	ὁρῶντες οἱ ἄνωθεν κατὰ τάχος
[6, 44]	ξυνηκολούθουν τῇ στρατιᾷ ἐμπορίας ἕνεκα·	ἃ	τότε πάντα ἐκ τῆς Κερκύρας
[6, 39]	ἀλλὰ καὶ ξύμπαντ' ἀφελομένη ἔχει·	ἃ	ὑμῶν οἵ τε δυνάμενοι καὶ
[6, 46]	τἆλλα μὲν οὐκ ἔστι χρήματα	ἃ	ὑπέσχοντο, τριάκοντα δὲ τάλαντα μόνα
[6, 9]	οὔτε ῥᾴδιά ἐστι κατασχεῖν ἐφ'	ἃ	ὥρμησθε, ταῦτα διδάξω. ~Φημὶ γὰρ
[6, 61]	ὥστε βουλόμενοι αὐτὸν ἐς κρίσιν	ἀγαγόντες	ἀποκτεῖναι, πέμπουσιν οὕτω τὴν Σαλαμινίαν
[6, 46]	ἐν Ἔρυκι ἱερὸν τῆς Ἀφροδίτης	ἀγαγόντες	αὐτοὺς ἐπέδειξαν τὰ ἀναθήματα, φιάλας
[6, 4]	καὶ Ἔντιμος ἐκ Κρήτης ἐποίκους	ἀγαγόντες	κοινῇ ἔκτισαν, ἔτει πέμπτῳ καὶ
[6, 40]	καὶ ἴσον καὶ πλέον οἱ	ἀγαθοὶ	ὑμῶν (ἤπερ τὸ τῆς πόλεως
[6, 78]	ἂν ἴσως καὶ τοῖς ἐμοῖς	ἀγαθοῖς	ποτὲ βουληθείη αὖθις φθονῆσαι. ἀδύνατον
[6, 9]	ἐμαυτοῦ σώματι ὀρρωδῶ, νομίζων ὁμοίως	ἀγαθὸν	πολίτην εἶναι ὃς ἂν καὶ
[6, 14]	πόλεως καὶ βούλει γενέσθαι πολίτης	ἀγαθός,	ἐπιψήφιζε καὶ γνώμας προτίθει αὖθις
[6, 41]	τοῖς ἄλλοις οἷς ὁ πόλεμος	ἀγάλλεται	(τὴν δ' ἐπιμέλειαν καὶ ἐξέτασιν
[6, 28]	τῶν Ἑρμῶν οὐδέν, ἄλλων δὲ	ἀγαλμάτων	περικοπαί τινες πρότερον ὑπὸ νεωτέρων
[6, 24]	μισθοφορὰν (ὑπάρξειν. ὥστε διὰ τὴν	ἄγαν	τῶν πλεόνων ἐπιθυμίαν, εἴ τῳ
[6, 36]	ἐλάσσω ἑκόντας ἐλθεῖν, ἐπεὶ ἔγωγε	ἀγαπᾶν	οἴομαι αὐτοὺς ὅτι οὐχ ἡμεῖς
[6, 58]	Ἁρμόδιος δὲ αὐτοῦ παραχρῆμα ἀπόλλυται.	~ἀγγελθέντος	δὲ Ἱππίᾳ ἐς τὸν Κεραμεικόν,
[6, 104]	βοηθῆσαι. καὶ ὡς αὐτοῖς αἱ	ἀγγελίαι	ἐφοίτων δειναὶ καὶ πᾶσαι ἐπὶ
[6, 36]	ἐπηλυγάζωνται. καὶ νῦν αὗται αἱ	ἀγγελίαι	τοῦτο δύνανται· οὐκ ἀπὸ ταὐτομάτου,
[6, 40]	οἴομαι, οὐ πρὸς τὰς ὑμετέρας	ἀγγελίας	καταπλαγεῖσα καὶ ἑλομένη ὑμᾶς ἄρχοντας
[6, 40]	κινδυνεῦσαι στερηθῆναι· καὶ τῶν τοιῶνδε	ἀγγελιῶν	ὡς πρὸς αἰσθανομένους καὶ μὴ
[6, 34]	τι ἀξιόχρεων ἀφ' ἡμῶν ὀφθείη.	ἀγγελλοίμεθα	δ' ἂν εὖ οἶδ' ὅτι
[6, 36]	πόλει οὐκ εὔνους· τοὺς δὲ	ἀγγέλλοντας	τὰ τοιαῦτα καὶ περιφόβους ὑμᾶς
[6, 46]	τοῖς Ἀθηναίοις ἐς τὸ Ῥήγιον,	ἀγγέλλουσαι	ὅτι τἆλλα μὲν οὐκ ἔστι
[6, 36]	βουλεύησθε, οὐκ ἐξ ὧν οὗτοι	ἀγγέλλουσι	σκοποῦντες λογιεῖσθε τὰ εἰκότα, ἀλλ'
[6, 65]	τὸ στράτευμα ἅπαν ἀνῆκται, ἀποστρέψαντες	ἀγγέλλουσι	τοῖς πεζοῖς, καὶ ξύμπαντες ἤδη
[6, 44]	ἔλεγον ἐν ταῖς Ἀθήναις οἱ	ἄγγελοι.	~Τοῖς δὲ Συρακοσίοις ἐν τούτῳ
[6, 21]	μηνῶν οὐδὲ τεσσάρων τῶν χειμερινῶν	ἄγγελον	ῥᾴδιον ἐλθεῖν. ~ὁπλίτας τε οὖν
[6, 22]	πολλούς μοι δοκεῖ χρῆναι ἡμᾶς	ἄγειν	καὶ ἡμῶν αὐτῶν καὶ τῶν
[6, 22]	ὁλκάσι, πυροὺς καὶ πεφρυγμένας κριθάς,	ἄγειν,	καὶ σιτοποιοὺς ἐκ τῶν μυλώνων
[6, 64]	τῶν Ἀθηναίων καὶ βουλόμενοι αὐτοὺς	ἄγειν	πανδημεὶ ἐκ τῆς πόλεως ὅτι
[6, 63]	δὴ ὄχλος φιλεῖ θαρσήσας ποιεῖν,	ἄγειν	σφᾶς ἐπὶ Κατάνην, ἐπειδὴ οὐκ
[6, 71]	καὶ ἐκ τῶν αὐτόθεν ξυμμάχων	ἀγείρωσιν,	ὅπως μὴ παντάπασιν ἱπποκρατῶνται, καὶ
[6, 31]	ἡ αὐτὴ ἐς Ποτείδαιαν μετὰ	Ἅγνωνος	οὐκ ἐλάσσων ἦν· τετράκις γὰρ
[6, 7]	παρὰ Χαλκιδέας τοὺς ἐπὶ Θρᾴκης,	ἄγοντας	πρὸς Ἀθηναίους δεχημέρους σπονδάς, ξυμπολεμεῖν
[6, 8]	καὶ οἱ Ἐγεσταῖοι μετ' αὐτῶν	ἄγοντες	ἑξήκοντα τάλαντα ἀσήμου ἀργυρίου ὡς
[6, 99]	κύκλου τῶν Ἀθηναίων ἐγκάρσιον τεῖχος	ἄγοντες,	τάς τε ἐλάας ἐκκόπτοντες τοῦ
[6, 54]	θεῶν βωμὸν τὸν ἐν τῇ	ἀγορᾷ	(ἄρχων ἀνέθηκε καὶ τὸν τοῦ
[6, 44]	μὲν πόλεων οὐ δεχομένων αὐτοὺς	ἀγορᾷ	οὐδὲ ἄστει, ὕδατι δὲ καὶ
[6, 54]	καὶ τῷ μὲν ἐν τῇ	ἀγορᾷ	προσοικοδομήσας ὕστερον ὁ δῆμος Ἀθηναίων
[6, 50]	πόλει μὲν ἂν οὐ δέξασθαι,	ἀγορὰν	δ' ἔξω παρέξειν, ἀπέπλει (ἐς
[6, 44]	Ἀρτέμιδος ἱερῷ, οὗ αὐτοῖς καὶ	ἀγορὰν	παρεῖχον, καὶ τὰς ναῦς ἀνελκύσαντες
[6, 62]	δὲ νῆες περιέπλευσαν τὰ ἀνδράποδα	ἄγουσαι.	(Νικίας δὲ εὐθὺς ἐξ Ὑκκάρων
[6, 44]	διέπλει. τούτοις δὲ τὰ ἐπιτήδεια	ἄγουσαι	ὁλκάδες μὲν τριάκοντα σιταγωγοί, καὶ
[6, 43]	ἑκατόν, καὶ ἱππαγωγῷ μιᾷ τριάκοντα	ἀγούσῃ	ἱππέας. ~Τοσαύτη ἡ πρώτη παρασκευὴ
[6, 60]	ἡμέραν ἐπεδίδοσαν μᾶλλον ἐς τὸ	ἀγριώτερόν	τε καὶ πλείους ἔτι ξυλλαμβάνειν,
[6, 49]	δὲ εἶναι καὶ ἐν τοῖς	ἀγροῖς	πολλοὺς ἀποληφθῆναι ἔξω διὰ τὸ
[6, 94]	ἀποβάντες δὲ ἐδῄωσαν τούς (τε)	ἀγροὺς	καὶ ἐλθόντες ἐπὶ ἔρυμά τι
[6, 68]	ὅτι περὶ πατρίδος ἔσται ὁ	ἀγών,	ἐγὼ δὲ ὅτι οὐκ ἐν
[6, 11]	Ἐγεσταίων ἡμῖν, ἀνδρῶν βαρβάρων, ὁ	ἀγών,	εἰ σωφρονοῦμεν, ἀλλ' ὅπως πόλιν
[6, 34]	τῆς Σικελίας πρότερον ἔσται ὁ	ἀγὼν	ἢ τοῦ ἐκείνους περαιωθῆναι τὸν
[6, 4]	καὶ Λάμις ἐκ Μεγάρων ἀποικίαν	ἄγων	ἐς Σικελίαν ἀφίκετο, καὶ ὑπὲρ
[6, 68]	οἳ πάρεσμεν ἐπὶ τὸν αὐτὸν	ἀγῶνα;	αὐτὴ γὰρ ἡ παρασκευὴ ἱκανωτέρα
[6, 38]	ἡσυχάζει, στάσεις δὲ πολλὰς καὶ	ἀγῶνας	οὐ πρὸς τοὺς πολεμίους πλέονας
[6, 78]	ξύμμαχον ἐμὲ καὶ οὐκ ἐρῆμος	ἀγωνιεῖται·	τόν τε Ἀθηναῖον μὴ τὴν
[6, 29]	μὴ εὔνουν ἔχῃ, ἢν ἤδη	ἀγωνίζηται,	ὅ τε δῆμος μὴ μαλακίζηται
[6, 18]	καὶ πάντων τὴν ἐπιστήμην ἐγγηράσεσθαι,	ἀγωνιζομένην	δὲ αἰεὶ προσλήψεσθαί τε τὴν
[6, 16]	ἐν Μαντινείᾳ περὶ τῶν ἁπάντων	ἀγωνίσασθαι·	ἐξ οὗ καὶ περιγενόμενοι τῇ
[6, 29]	ἀπόντος ποριεῖν, μετάπεμπτον κομισθέντα αὐτὸν	ἀγωνίσασθαι.	καὶ ἔδοξε πλεῖν τὸν Ἀλκιβιάδην.
[6, 87]	τῷ δὲ εἰ ἥξομεν, μὴ	ἀδεεῖ	εἶναι κινδυνεύειν, ἀμφότεροι ἀναγκάζονται ὁ
[6, 91]	θαρσήσουσι μᾶλλον καὶ οἱ ἐνδοιάζοντες	ἀδεέστερον	(προσίασιν. καὶ τὰ ἐνθάδε χρὴ
[6, 60]	μὴ καὶ δέδρακεν, αὑτόν τε	ἄδειαν	ποιησάμενον σῶσαι καὶ τὴν πόλιν
[6, 60]	αὐτῷ σωτηρίαν εἶναι ὁμολογήσαντι μετ'	(ἀδείας	ἢ ἀρνηθέντι διὰ δίκης ἐλθεῖν.
[6, 56]	τὴν πείρασιν, ὥσπερ διενοεῖτο, προυπηλάκισεν·	ἀδελφὴν	γὰρ αὐτοῦ κόρην ἐπαγγείλαντες ἥκειν
[6, 55]	ἀσφαλοῦς κατεκράτησε, καὶ οὐχ ὡς	ἀδελφὸς	νεώτερος ὢν ἠπόρησεν, ἐν (ᾧ
[6, 55]	αὐτῷ μόνῳ φαίνονται τῶν γνησίων	ἀδελφῶν	γενόμενοι, ὡς ὅ τε βωμὸς
[6, 59]	ἣ πατρός τε καὶ ἀνδρὸς	ἀδελφῶν	τ' οὖσα τυράννων παίδων τ'
[6, 50]	παρὰ φίλους καὶ εὐεργέτας Ἀθηναίους	(ἀδεῶς	ἀπιέναι. ἐπεὶ δ' ἐκηρύχθη καὶ
[6, 27]	τι οἶδεν ἀσέβημα γεγενημένον, μηνύειν	ἀδεῶς	τὸν βουλόμενον καὶ (ἀστῶν καὶ
[6, 92]	κίνδυνον καὶ ἐς ταλαιπωρίαν πᾶσαν	ἀδεῶς	χρῆσθαι, ὦ Λακεδαιμόνιοι, γνόντας τοῦτον
[6, 60]	κἀν τούτῳ οἱ μὲν παθόντες	ἄδηλον	ἦν εἰ ἀδίκως ἐτετιμώρηντο, ἡ
[6, 58]	ἄπωθεν ὄντας, εὐθὺς ἐχώρησε, καὶ	ἀδήλως	τῇ ὄψει πλασάμενος πρὸς τὴν
[6, 29]	ἀποδέχεσθαι, ἀλλ' ἤδη ἀποκτείνειν, εἰ	ἀδικεῖ,	καὶ ὅτι σωφρονέστερον εἴη μὴ
[6, 77]	ἥκομεν ἀποφανοῦντες ἐν εἰδόσιν ὅσα	ἀδικεῖ,	πολὺ δὲ μᾶλλον ἡμᾶς αὐτοὺς
[6, 7]	σπεισάμενοί τινα χρόνον ὥστε μὴ	ἀδικεῖν	Ὀρνεάτας καὶ Ἀργείους τὴν ἀλλήλων,
[6, 12]	τοὺς τοιούτους τὰ μὲν δημόσια	ἀδικεῖν,	τὰ δὲ ἴδια ἀναλοῦν, καὶ
[6, 87]	μὴ ὑπάρχομεν, ὅ τε οἰόμενος	ἀδικήσεσθαι	καὶ ὁ ἐπιβουλεύων διὰ τὸ
[6, 55]	στήλη περὶ τῆς τῶν τυράννων	ἀδικίας	ἡ ἐν τῇ Ἀθηναίων ἀκροπόλει
[6, 16]	τὴν πόλιν ὠφελῇ. οὐδέ γε	ἄδικον	ἐφ' ἑαυτῷ μέγα φρονοῦντα μὴ
[6, 92]	τε φιλόπολι οὐκ ἐν ᾧ	ἀδικοῦμαι	ἔχω, ἀλλ' ἐν ᾧ ἀσφαλῶς
[6, 10]	ὧν δ' αὐτοὶ πάλαι ἀφεστώτων	ἀδικούμεθα,	ἔτι μέλλομεν ἀμύνεσθαι. ~καίτοι τοὺς
[6, 80]	κακοὺς γενέσθαι; καίτοι κάλλιον τοῖς	ἀδικουμένοις	καὶ ἅμα ξυγγενέσι προσθεμένους τήν
[6, 10]	Ἐγεσταίοις δὴ οὖσι ξυμμάχοις ὡς	ἀδικουμένοις	ὀξέως βοηθοῦμεν· ὑφ' ὧν δ'
[6, 87]	καὶ πρότερον τοῖς ἐνθάδε ὑμῶν	ἀδικουμένοις	οὐκ ἄκλητοι, (παρακληθέντες δὲ ἥκειν.
[6, 38]	δὲ ἔστιν ὅτε καὶ δυναστείας	ἀδίκους.	(ὧν ἐγὼ πειράσομαι, ἤν γε
[6, 92]	οὐχ ὃς ἂν τὴν ἑαυτοῦ	ἀδίκως	ἀπολέσας μὴ ἐπίῃ, ἀλλ' ὃς
[6, 60]	μὲν παθόντες ἄδηλον ἦν εἰ	ἀδίκως	ἐτετιμώρηντο, ἡ μέντοι ἄλλη πόλις
[6, 82]	ἐς τὸ ἀκριβὲς εἰπεῖν οὐδὲ	ἀδίκως	καταστρεψάμενοι τούς τε Ἴωνας καὶ
[6, 79]	αὐτοὶ ὥσπερ νῦν τοὺς πέλας	ἀδικῶσιν,	ἐπεὶ οὐδ' οἱ Ῥηγῖνοι ὄντες
[6, 40]	ὧν ἐγὼ οἶδα Ἑλλήνων, ἢ	ἀδικώτατοι,	εἰ εἰδότες τολμᾶτε. ἀλλ' ἤτοι
[6, 47]	δι' ὀλίγου καὶ ἀπὸ τοῦ	ἀδοκήτου	ἢ Λεοντίνους οἷοί τε ὦσιν
[6, 34]	ἐς χειμῶνα, ἢ καταπλαγέντας τῷ	ἀδοκήτῳ	καταλῦσαι ἂν τὸν πλοῦν, ἄλλως
[6, 34]	ἴδοιεν παρὰ γνώμην τολμήσαντας, τῷ	ἀδοκήτῳ	μᾶλλον ἂν καταπλαγεῖεν ἢ τῇ
[6, 39]	δυνάμενοι καὶ οἱ νέοι προθυμοῦνται,	ἀδύνατα	ἐν μεγάλῃ πόλει κατασχεῖν. ~Ἀλλ'
[6, 91]	ἡσσημένοι καὶ ναυσὶν ἅμα κατειργόμενοι	ἀδύνατοι	ἔσονται τῇ νῦν Ἀθηναίων ἐκεῖ
[6, 86]	τε καὶ γενόμενοι κακοὶ κατεργασαίμεθα,	ἀδύνατοι	κατασχεῖν διὰ μῆκός τε πλοῦ
[6, 85]	διὰ τὴν τῶν (φίλων ῥώμην	ἀδύνατοι	ὦσιν. ἀπιστεῖν δὲ οὐ χρή·
[6, 78]	ἀγαθοῖς ποτὲ βουληθείη αὖθις φθονῆσαι.	ἀδύνατον	δὲ προεμένῳ καὶ μὴ τοὺς
[6, 102]	τοὺς ὑπηρέτας ἐκέλευσεν, ὡς ἔγνω	ἀδυνάτους	ἐσομένους ἐρημίᾳ ἀνδρῶν ἄλλῳ τρόπῳ
[6, 70]	τῶν Συρακοσίων πολλοὶ ὄντες καὶ	ἀήσσητοι	εἶργον, καὶ ἐσβαλόντες ἐς τοὺς
[6, 41]	ἐπιτρέπειν πειράσεται σῴζειν. ~Τοιαῦτα δὲ	Ἀθηναγόρας	εἶπεν. τῶν δὲ στρατηγῶν εἷς
[6, 35]	τὸ μέλλον. παρελθὼν δ' αὐτοῖς	Ἀθηναγόρας,	ὃς δήμου τε προστάτης ἦν
[6, 95]	μὲν ξυνελήφθησαν, οἱ δ' ἐξέπεσον	Ἀθήναζε.	~Καὶ οἱ Συρακόσιοι τοῦ αὐτοῦ
[6, 19]	ὁ Ἀλκιβιάδης εἶπεν· οἱ δ'	Ἀθηναῖοι	ἀκούσαντες ἐκείνου τε καὶ τῶν
[6, 93]	χρήματα καὶ ἱππέας. καὶ οἱ	Ἀθηναῖοι	ἀκούσαντες ἐψηφίσαντο τήν τε τροφὴν
[6, 65]	τὰς Συρακούσας. (καὶ οἵ τε	Ἀθηναῖοι	ἅμα ἕῳ ἐξέβαινον ἐς τὸ
[6, 40]	πόλις ἥδε, καὶ εἰ ἔρχονται	Ἀθηναῖοι,	ἀμυνεῖται αὐτοὺς ἀξίως αὑτῆς, καὶ
[6, 94]	θέρους οἱ ἐν τῇ Σικελίᾳ	Ἀθηναῖοι	ἄραντες ἐκ τῆς Κατάνης παρέπλευσαν
[6, 43]	ταῦτα τοσῇδε ἤδη τῇ παρασκευῇ	Ἀθηναῖοι	ἄραντες ἐκ τῆς Κερκύρας ἐς
[6, 105]	γῆς τὴν πολλὴν ἐδῄωσαν, καὶ	Ἀθηναῖοι	Ἀργείοις τριάκοντα ναυσὶν ἐβοήθησαν· αἵπερ
[6, 16]	προσήκει μοι μᾶλλον ἑτέρων, ὦ	Ἀθηναῖοι,	ἄρχειν (ἀνάγκη γὰρ ἐντεῦθεν ἄρξασθαι,
[6, 33]	(πταίσωσιν, ὅμως καταλείπουσιν. ὅπερ καὶ	Ἀθηναῖοι	αὐτοὶ οὗτοι, τοῦ Μήδου παρὰ
[6, 34]	διὰ φόβου εἰσὶ μή ποτε	Ἀθηναῖοι	αὐτοῖς ἐπὶ τὴν πόλιν ἔλθωσιν,
[6, 100]	ᾠκοδομήθη τοῦ ὑποτειχίσματος, καὶ οἱ	Ἀθηναῖοι	αὐτοὺς οὐκ ἦλθον κωλύσοντες, φοβούμενοι
[6, 33]	σαφέστερόν τι ἑτέρου εἰδὼς (λέγειν.	Ἀθηναῖοι	γὰρ ἐφ' ὑμᾶς, ὃ πάνυ
[6, 38]	ὥσπερ ἐγὼ λέγω, οἵ τε	Ἀθηναῖοι	γιγνώσκοντες τὰ σφέτερα αὐτῶν εὖ
[6, 67]	κέρας Ἀργεῖοι εἶχον καὶ Μαντινῆς,	Ἀθηναῖοι	δὲ τὸ μέσον, τὸ δὲ
[6, 78]	τὴν Καμαριναίαν πρῶτον ἀφίκοντο οἱ	Ἀθηναῖοι	δεόμενοι ἂν ἐπεκαλεῖσθε, ταῦτα ἐκ
[6, 1]	Ζ. ~Τοῦ δ' αὐτοῦ χειμῶνος	Ἀθηναῖοι	ἐβούλοντο αὖθις μείζονι παρασκευῇ τῆς
[6, 8]	ἔμελλον δεήσεσθαι πέμπειν. καὶ οἱ	Ἀθηναῖοι	ἐκκλησίαν ποιήσαντες καὶ ἀκούσαντες τῶν
[6, 61]	ἐκπλεῖν αὐτὸν ἐπέθεντο, χαλεπῶς οἱ	Ἀθηναῖοι	ἐλάμβανον· καὶ ἐπειδὴ τὸ τῶν
[6, 6]	πόλεμον ἱκανά. ὧν ἀκούοντες οἱ	Ἀθηναῖοι	ἐν ταῖς ἐκκλησίαις τῶν τε
[6, 88]	ἐς τὸν πόλεμον, οἱ δ'	Ἀθηναῖοι	ἐν τῇ Νάξῳ ἐστρατοπεδευμένοι τὰ
[6, 53]	περὶ (τῶν Ἑρμῶν. οἱ γὰρ	Ἀθηναῖοι,	ἐπειδὴ ἡ στρατιὰ ἀπέπλευσεν, οὐδὲν
[6, 63]	χειμῶνος εὐθὺς τὴν ἔφοδον οἱ	Ἀθηναῖοι	ἐπὶ Συρακούσας παρεσκευάζοντο, οἱ δὲ
[6, 61]	ἐκ τῆς Θουρίας· οἱ δ'	Ἀθηναῖοι	ἐρήμῃ δίκῃ θάνατον κατέγνωσαν αὐτοῦ
[6, 11]	ἐπιθοῖντο. ὅπερ νῦν ὑμεῖς ὦ	Ἀθηναῖοι	ἐς Λακεδαιμονίους καὶ τοὺς ξυμμάχους
[6, 51]	μετὰ δὲ τοῦτο διαπλεύσαντες οἱ	Ἀθηναῖοι	ἐς τὸ Ῥήγιον, πάσῃ ἤδη
[6, 26]	ἑτοιμασάμενοι ἄξειν. ~ἀκούσαντες δ' οἱ	Ἀθηναῖοι	ἐψηφίσαντο εὐθὺς αὐτοκράτορας εἶναι καὶ
[6, 42]	ἐκ τοῦ ξυλλόγου. ~Οἱ δ'	Ἀθηναῖοι	ἤδη ἐν τῇ Κερκύρᾳ αὐτοί
[6, 50]	ἀπὸ τῶν νεῶν προσπλεύσαντας ὅτι	Ἀθηναῖοι	ἥκουσι Λεοντίνους ἐς τὴν ἑαυτῶν
[6, 98]	ἐχώρουν πρὸς τὴν Συκῆν οἱ	Ἀθηναῖοι,	ἵναπερ καθεζόμενοι ἐτείχισαν τὸν κύκλον
[6, 30]	τὸν Ἰόνιον διαβαλοῦσιν· αὐτοὶ δ'	Ἀθηναῖοι	καὶ εἴ τινες τῶν ξυμμάχων
[6, 68]	γὰρ Ἀργεῖοι καὶ Μαντινῆς καὶ	Ἀθηναῖοι	καὶ νησιωτῶν οἱ πρῶτοί ἐσμεν,
[6, 67]	ηὐλίσαντο. ~Τῇ δ' ὑστεραίᾳ οἱ	Ἀθηναῖοι	καὶ οἱ ξύμμαχοι παρεσκευάζοντο ὡς
[6, 101]	καὶ ἐν αὐτῇ ἐνίκων οἱ	Ἀθηναῖοι.	καὶ τῶν Συρακοσίων οἱ μὲν
[6, 66]	πόλιν. ~ἐν τούτῳ δ' οἱ	Ἀθηναῖοι,	μακρᾶς οὔσης τῆς ὁδοῦ αὐτοῖς,
[6, 91]	χρὴ Δεκέλειαν τῆς Ἀττικῆς, ὅπερ	Ἀθηναῖοι	μάλιστα αἰεὶ φοβοῦνται, καὶ μόνου
[6, 69]	μέλλον ἐλευθερίας, τῶν δ' ἐναντίων	Ἀθηναῖοι	μὲν περί τε τῆς ἀλλοτρίας
[6, 70]	πολὺ μὲν οὐκ ἐδίωξαν οἱ	Ἀθηναῖοι	(οἱ γὰρ ἱππῆς τῶν Συρακοσίων
[6, 35]	οὐδενὶ ἂν τρόπῳ ἔλθοιεν οἱ	Ἀθηναῖοι	οὐδ' ἀληθῆ ἐστὶν ἃ λέγει,
[6, 63]	φόβον καὶ τὴν προσδοκίαν οἱ	Ἀθηναῖοι	οὐκ (εὐθὺς ἐπέκειντο, κατά τε
[6, 34]	ἰσοκινδύνους ἡγούμενοι. ὅπερ ἂν νῦν	Ἀθηναῖοι	πάθοιεν. ἐπέρχονται γὰρ ἡμῖν ὡς
[6, 71]	ἐς τὴν πόλιν. ~οἱ δὲ	Ἀθηναῖοι	πρὸς μὲν τὸ ἱερὸν οὐκ
[6, 6]	ἐπὶ τοσήνδε οὖσαν αὐτὴν οἱ	Ἀθηναῖοι	στρατεύειν ὥρμηντο, ἐφιέμενοι μὲν τῇ
[6, 88]	δὲ τοὺς μὴ προσχωροῦντας οἱ	Ἀθηναῖοι	στρατεύοντες τοὺς μὲν προσηνάγκαζον, τοὺς
[6, 7]	Μακεδονίᾳ ἱππέας κατὰ θάλασσαν κομίσαντες	Ἀθηναῖοι	σφῶν τε αὐτῶν καὶ Μακεδόνων
[6, 99]	δ' ἐκ τῆς Θάψου οἱ	Ἀθηναῖοι	τὰ ἐπιτήδεια ἐπήγοντο. ~ἐπειδὴ δὲ
[6, 80]	Δωριῶν. καὶ εἰ καταστρέψονται ἡμᾶς	Ἀθηναῖοι,	ταῖς μὲν ὑμετέραις γνώμαις κρατήσουσι,
[6, 97]	ταχὺ ξυνεστῶτες παραγίγνωνται. ~οἱ δὲ	Ἀθηναῖοι	ταύτης τῆς νυκτὸς τῇ ἐπιγιγνομένῃ
[6, 91]	ὑμᾶς ἐπιμέλεσθαι μᾶλλον ἀντέχωσι καὶ	Ἀθηναῖοι	τοῖς ἑαυτῶν ἧσσον ἄλλην ἐπικουρίαν
[6, 101]	ἀπὸ τοῦ κύκλου ἐτείχιζον οἱ	Ἀθηναῖοι	τὸν κρημνὸν τὸν ὑπὲρ τοῦ
[6, 61]	ἐν ταῖς νήσοις κειμένους οἱ	Ἀθηναῖοι	τότε παρέδοσαν τῷ Ἀργείων δήμῳ
[6, 100]	ἐς τὴν πόλιν, οἱ δὲ	Ἀθηναῖοι	τούς τε ὀχετοὺς αὐτῶν, οἳ
[6, 103]	τειχισμόν. ~Μετὰ δὲ τοῦτο οἱ	Ἀθηναῖοι	τροπαῖον ἔστησαν καὶ τοὺς νεκροὺς
[6, 97]	τριακόσιοι. καὶ μετὰ τοῦτο οἱ	Ἀθηναῖοι	τροπαῖόν τε στήσαντες καὶ τοὺς
[6, 70]	παρέπεμψαν φυλακήν, δείσαντες μὴ οἱ	Ἀθηναῖοι	τῶν χρημάτων ἃ ἦν αὐτόθι
[6, 7]	τὰς Ὀρνεὰς ἀνεχώρησαν καὶ οἱ	Ἀθηναῖοι	ὕστερον ταῖς ναυσὶν ἐπ' οἴκου.
[6, 96]	μὴ τῶν Ἐπιπολῶν κρατήσωσιν οἱ	Ἀθηναῖοι,	χωρίου ἀποκρήμνου τε καὶ ὑπὲρ
[6, 25]	ἤδη λέγειν ἥντινα αὐτῷ παρασκευὴν	Ἀθηναῖοι	ψηφίσωνται. (ὁ δὲ ἄκων μὲν
[6, 20]	~Ἐπειδὴ πάντως ὁρῶ ὑμᾶς, ὦ	Ἀθηναῖοι,	ὡρμημένους στρατεύειν, ξυνενέγκοι μὲν ταῦτα
[6, 74]	περὶ τρεῖς καὶ δέκα οἱ	Ἀθηναῖοι	ὡς ἐχειμάζοντο καὶ τὰ ἐπιτήδεια
[6, 65]	ἐν τῇ Λεοντίνῃ. οἱ δ'	Ἀθηναῖοι	ὡς ᾔσθοντο αὐτοὺς προσιόντας, ἀναλαβόντες
[6, 54]	τε αὐτῶν ἦρξαν τὴν ἐνιαύσιον	Ἀθηναίοις	ἀρχὴν καὶ Πεισίστρατος ὁ Ἱππίου
[6, 88]	ἐς Συρακούσας κωλύοντας μὴ ξυμβαίνειν	Ἀθηναίοις,	βοηθεῖν δὲ οὐ προθύμων ὄντων,
[6, 79]	ὑμᾶς ἴῃ, καὶ τοῖς γε	Ἀθηναίοις	βοηθεῖν, ὅταν (ὑπ' ἄλλων καὶ
[6, 88]	τῷ παρόντι, ἵνα μηδὲ τοῖς	Ἀθηναίοις	ἔλασσον δοκῶσι νεῖμαι, ἐπειδὴ καὶ
[6, 34]	μετὰ δυοῖν μηνοῖν τροφῆς ἀπαντῆσαι	Ἀθηναίοις	ἐς Τάραντα καὶ ἄκραν Ἰαπυγίαν,
[6, 46]	νῆες αἱ πρόπλοι παραγίγνονται τοῖς	Ἀθηναίοις	ἐς τὸ Ῥήγιον, ἀγγέλλουσαι ὅτι
[6, 88]	Καμαριναῖοι ἐπεπόνθεσαν τοιόνδε. τοῖς μὲν	Ἀθηναίοις	εὖνοι ἦσαν, πλὴν καθ' ὅσον
[6, 96]	τούς (τε) ἱππέας ἥκοντας τοῖς	Ἀθηναίοις	καὶ μέλλοντας ἤδη ἐπὶ σφᾶς
[6, 26]	ἂν αὐτοῖς δοκῇ ἄριστα εἶναι	(Ἀθηναίοις)	(καὶ μετὰ ταῦτα ἡ παρασκευὴ
[6, 51]	ἄλλοι ἐψηφίσαντό τε ξυμμαχίαν τοῖς	Ἀθηναίοις	καὶ (τὸ ἄλλο στράτευμα ἐκέλευον
[6, 8]	(πρᾶξαι ὅπῃ ἂν γιγνώσκωσιν ἄριστα	Ἀθηναίοις.	μετὰ δὲ τοῦτο ἡμέρᾳ πέμπτῃ
[6, 101]	μὴ οἷόν τε ᾖ τοῖς	Ἀθηναίοις	μέχρι τῆς θαλάσσης (ἀποτειχίσαι. οἱ
[6, 14]	ἐπιψήφιζε καὶ γνώμας προτίθει αὖθις	Ἀθηναίοις,	νομίσας, εἰ ὀρρωδεῖς τὸ ἀναψηφίσαι,
[6, 103]	τῶν Σικελῶν πολλοὶ ξύμμαχοι τοῖς	Ἀθηναίοις,	οἳ πρότερον περιεωρῶντο, καὶ ἐκ
[6, 46]	ἔκπληξιν τοῖς ἐκ τῶν τριήρων	Ἀθηναίοις	παρεῖχε, καὶ ἀφικόμενοι ἐς τὰς
[6, 15]	τότε δ' οὖν παρελθὼν τοῖς	Ἀθηναίοις	παρῄνει τοιάδε. ~Καὶ προσήκει μοι
[6, 67]	τοὺς ἀκοντιστάς. μέλλουσι δὲ τοῖς	Ἀθηναίοις	προτέροις ἐπιχειρήσειν ὁ Νικίας κατά
[6, 8]	ἀποτρέψαι ἐβούλετο, καὶ παρῄνει τοῖς	Ἀθηναίοις	τοιάδε. ~Ἡ μὲν ἐκκλησία περὶ
[6, 59]	καὶ Ἀριστογείτονι ἐγένετο. τοῖς δ'	Ἀθηναίοις	χαλεπωτέρα μετὰ τοῦτο ἡ τυραννὶς
[6, 78]	οὐκ ἐρῆμος ἀγωνιεῖται· τόν τε	Ἀθηναῖον	μὴ τὴν τοῦ Συρακοσίου ἔχθραν
[6, 59]	θυγατέρα ἑαυτοῦ μετὰ ταῦτα Ἀρχεδίκην	Ἀθηναῖος	ὢν Λαμψακηνῷ ἔδωκεν, αἰσθανόμενος αὐτοὺς
[6, 50]	ὡς παρὰ φίλους καὶ εὐεργέτας	Ἀθηναίους	(ἀδεῶς ἀπιέναι. ἐπεὶ δ' ἐκηρύχθη
[6, 36]	καὶ πολλῶν ἔμπειροι, ὥσπερ ἐγὼ	Ἀθηναίους	(ἀξιῶ, δράσειαν. οὐ γὰρ αὐτοὺς
[6, 64]	σφίσιν (εὔνων. ἔλεγε δὲ τοὺς	Ἀθηναίους	αὐλίζεσθαι ἀπὸ τῶν ὅπλων ἐν
[6, 7]	τοὺς ἐπὶ Θρᾴκης, ἄγοντας πρὸς	Ἀθηναίους	δεχημέρους σπονδάς, ξυμπολεμεῖν ἐκέλευον Περδίκκᾳ·
[6, 34]	ποιώμεθα (ἡμῖν ἢ μὴ δέχωνται	Ἀθηναίους.	δοκεῖ δέ μοι καὶ ἐς
[6, 6]	οἱ Ἐγεσταῖοι ξυμμαχίαν ἀναμιμνῄσκοντες τοὺς	Ἀθηναίους	ἐδέοντο σφίσι ναῦς πέμψαντας ἐπαμῦναι,
[6, 75]	ᾗ ἀποβάσεις ἦσαν. καὶ τοὺς	Ἀθηναίους	εἰδότες ἐν τῇ Νάξῳ χειμάζοντας
[6, 54]	οὗτοι ἀρετὴν καὶ ξύνεσιν, καὶ	Ἀθηναίους	εἰκοστὴν μόνον πρασσόμενοι τῶν γιγνομένων
[6, 75]	τῶν Καμαριναίων βουλόμενος προδιαβάλλειν τοὺς	Ἀθηναίους	ἔλεγε τοιάδε. ~Οὐ τὴν παροῦσαν
[6, 75]	οὐκέτι βούλωνται ἀμύνειν, ὁρῶντες τοὺς	Ἀθηναίους	ἐν τῇ μάχῃ εὖ πράξαντας,
[6, 75]	(ἐπ' οἴκου. καὶ πυνθανόμενοι τοὺς	Ἀθηναίους	ἐς τὴν Καμάριναν κατὰ τὴν
[6, 79]	λέγοντες ξυμμαχίαν εἶναι ὑμῖν πρὸς	Ἀθηναίους·	ἥν γε οὐκ ἐπὶ τοῖς
[6, 88]	πόλεμον σαφέστερον ποιεῖσθαι πρὸς τοὺς	Ἀθηναίους	καὶ ἐς τὴν Σικελίαν ὠφελίαν
[6, 102]	ἀντετάξαντο πρὸς τοὺς κατὰ σφᾶς	Ἀθηναίους,	καὶ μέρος τι αὑτῶν πέμπουσιν
[6, 89]	διατελοῦντός μου προθύμου ὑμεῖς πρὸς	Ἀθηναίους	καταλλασσόμενοι τοῖς μὲν ἐμοῖς ἐχθροῖς
[6, 98]	οὗτοι δὲ ὑπομένοντες ἐκώλυον τοὺς	Ἀθηναίους	λιθοφορεῖν τε (καὶ ἀποσκίδνασθαι μακροτέραν.
[6, 74]	ὄντες ἐπεκράτουν μὴ δέχεσθαι τοὺς	(Ἀθηναίους	οἱ ταῦτα βουλόμενοι. ἡμέρας δὲ
[6, 36]	πολλοῖς, ἔλεγε τοιάδε. ~Τοὺς μὲν	Ἀθηναίους	ὅστις μὴ βούλεται οὕτω κακῶς
[6, 99]	ἐσηγησαμένου μάχαις μὲν πανδημεὶ πρὸς	Ἀθηναίους	οὐκέτι ἐβούλοντο διακινδυνεύειν, ὑποτειχίζειν δὲ
[6, 54]	οὔτε τοὺς ἄλλους οὔτε αὐτοὺς	Ἀθηναίους	περὶ τῶν σφετέρων τυράννων οὐδὲ
[6, 73]	αὐτοῖς παραγένηται καὶ τὸν πρὸς	Ἀθηναίους	πόλεμον βεβαιότερον πείθωσι ποιεῖσθαι ἐκ
[6, 69]	οὐκ ἂν οἰόμενοι σφίσι τοὺς	Ἀθηναίους	προτέρους ἐπελθεῖν καὶ διὰ τάχους
[6, 105]	μᾶλλον τὴν αἰτίαν ἐς (τοὺς	Ἀθηναίους	τοῦ ἀμύνεσθαι ἐποίησαν. ἀναχωρησάντων δὲ
[6, 24]	Νικίας τοσαῦτα εἶπε νομίζων τοὺς	Ἀθηναίους	τῷ πλήθει τῶν πραγμάτων ἢ
[6, 80]	τῇ Σικελίᾳ φυλάξαι καὶ τοὺς	Ἀθηναίους	φίλους δὴ ὄντας μὴ ἐᾶσαι
[6, 44]	ἔστιν ἃ ἔλεγον ἐν ταῖς	Ἀθήναις	οἱ ἄγγελοι. ~Τοῖς δὲ Συρακοσίοις
[6, 78]	δ' οὒ πολέμιον εἶναι τῷ	Ἀθηναίῳ,	καὶ δεινὸν ἡγεῖται ὑπέρ γε
[6, 55]	τυράννων ἀδικίας ἡ ἐν τῇ	Ἀθηναίων	ἀκροπόλει σταθεῖσα, ἐν ᾗ Θεσσαλοῦ
[6, 7]	~Καὶ οἱ μὲν πρέσβεις τῶν	Ἀθηναίων	ἀπεστάλησαν ἐς τὴν Σικελίαν· Λακεδαιμόνιοι
[6, 101]	καὶ τοῦ ἄλλου στρατεύματος τῶν	Ἀθηναίων	ἀπεχώρουν. ~ἐν τούτῳ δὲ οἱ
[6, 102]	κύκλον βοήθεια ἤδη κάτωθεν τῶν	Ἀθηναίων	ἀποδιωξάντων τοὺς ἐκεῖ ἐπανῄει, καὶ
[6, 60]	ὁ δὲ δῆμος ὁ τῶν	Ἀθηναίων	ἄσμενος λαβών, ὡς ᾤετο, τὸ
[6, 52]	ὅρκια εἶναι μιᾷ νηὶ καταπλεόντων	Ἀθηναίων	δέχεσθαι, ἢν (μὴ αὐτοὶ πλείους
[6, 99]	ἀρξάμενοι, κάτωθεν τοῦ κύκλου τῶν	Ἀθηναίων	ἐγκάρσιον τεῖχος ἄγοντες, τάς τε
[6, 27]	λίθινοι ἐν τῇ πόλει τῇ	Ἀθηναίων	(εἰσὶ δὲ κατὰ τὸ ἐπιχώριον,
[6, 105]	ἀμύνεσθαι ἐποίησαν. ἀναχωρησάντων δὲ τῶν	Ἀθηναίων	ἐκ τοῦ Ἄργους ταῖς ναυσὶ
[6, 91]	κατειργόμενοι ἀδύνατοι ἔσονται τῇ νῦν	Ἀθηναίων	ἐκεῖ (παρασκευῇ ἀντισχεῖν. καὶ εἰ
[6, 71]	αὐτόθεν τε ξυλλέξωνται καὶ παρ'	Ἀθηναίων	ἔλθῃ, τῶν τε πόλεών τινας
[6, 97]	ὁ μὲν ναυτικὸς στρατὸς τῶν	Ἀθηναίων	ἐν τῇ Θάψῳ διασταυρωσάμενος τὸν
[6, 74]	ἐν τῇ Κατάνῃ στράτευμα τῶν	Ἀθηναίων	ἔπλευσεν εὐθὺς ἐπὶ Μεσσήνην ὡς
[6, 25]	ἑκατὸν πλευστέα εἶναι (αὐτῶν δ'	Ἀθηναίων	ἔσεσθαι ὁπλιταγωγοὺς ὅσαι ἂν δοκῶσι,
[6, 77]	οὐ γὰρ δὴ τὴν τῶν	Ἀθηναίων	εὐκατηγόρητον οὖσαν πόλιν νῦν ἥκομεν
[6, 75]	τὴν Καμάριναν, ἀπὸ δὲ τῶν	Ἀθηναίων	Εὐφήμου μεθ' ἑτέρων, ὁ Ἑρμοκράτης
[6, 63]	Συρακοσίων πρὸς τὸ στράτευμα τῶν	Ἀθηναίων	ἐφύβριζον ἄλλα τε καὶ εἰ
[6, 46]	ὅτε οἱ πρῶτοι πρέσβεις τῶν	Ἀθηναίων	ἦλθον αὐτοῖς ἐς τὴν κατασκοπὴν
[6, 93]	ἐκ τῆς Σικελίας τριήρης τῶν	Ἀθηναίων,	ἣν ἀπέστειλαν οἱ στρατηγοὶ ἐπί
[6, 88]	εὐθὺς πλὴν ὀλίγοι μετὰ τῶν	Ἀθηναίων	ἦσαν, καὶ σῖτόν τε κατεκόμιζον
[6, 64]	~ἃ γιγνώσκοντες οἱ στρατηγοὶ τῶν	Ἀθηναίων	καὶ βουλόμενοι αὐτοὺς ἄγειν πανδημεὶ
[6, 60]	ἐνθυμούμενος ὁ δῆμος ὁ τῶν	Ἀθηναίων,	καὶ μιμνῃσκόμενος ὅσα ἀκοῇ περὶ
[6, 13]	Ἐγεσταίοις ἰδίᾳ εἰπεῖν, ἐπειδὴ ἄνευ	Ἀθηναίων	καὶ ξυνῆψαν πρὸς Σελινουντίους τὸ
[6, 25]	~καὶ τέλος παρελθών τις τῶν	Ἀθηναίων	καὶ παρακαλέσας τὸν Νικίαν οὐκ
[6, 59]	δὲ ἔτη τρία Ἱππίας ἔτι	Ἀθηναίων	καὶ παυθεὶς ἐν τῷ τετάρτῳ
[6, 101]	ἐς τὸ δεξιὸν κέρας τῶν	Ἀθηναίων·	καὶ προσπεσόντων αὐτῶν (ξυνεφοβήθη καὶ
[6, 31]	τετράκις γὰρ χίλιοι ὁπλῖται αὐτῶν	Ἀθηναίων	καὶ τριακόσιοι ἱππῆς καὶ τριήρεις
[6, 25]	εἶναι) ὁπλίταις δὲ τοῖς ξύμπασιν	Ἀθηναίων	καὶ τῶν ξυμμάχων πεντακισχιλίων μὲν
[6, 54]	ἀγορᾷ προσοικοδομήσας ὕστερον ὁ δῆμος	Ἀθηναίων	μεῖζον μῆκος τοῦ βωμοῦ ἠφάνισε
[6, 43]	ἑκατὸν καὶ πεντακισχιλίοις (καὶ τούτων	Ἀθηναίων	μὲν αὐτῶν ἦσαν πεντακόσιοι μὲν
[6, 92]	ἱκανῶς ὠφελοίην, ὅσῳ τὰ μὲν	Ἀθηναίων	οἶδα, τὰ δ' ὑμέτερα ᾔκαζον·
[6, 100]	Ἀργείων τινὲς αὐτόθι καὶ τῶν	Ἀθηναίων	οὐ πολλοὶ (διεφθάρησαν. καὶ ἐπαναχωρήσασα
[6, 7]	(στρατῷ ἐπ' οἴκου. ἐλθόντων δὲ	Ἀθηναίων	οὐ πολλῷ ὕστερον ναυσὶ τριάκοντα
[6, 99]	καθιστάντες. αἱ δὲ νῆες τῶν	Ἀθηναίων	οὔπω ἐκ τῆς Θάψου περιεπεπλεύκεσαν
[6, 7]	ὁπλίταις, οἱ Ἀργεῖοι μετὰ τῶν	Ἀθηναίων	πανστρατιᾷ ἐξελθόντες τοὺς μὲν ἐν
[6, 15]	Νικίας τοιαῦτα εἶπε, τῶν δὲ	Ἀθηναίων	παριόντες οἱ μὲν πλεῖστοι στρατεύειν
[6, 47]	ἐπιδείξαντας μὲν τὴν δύναμιν τῆς	Ἀθηναίων	πόλεως, δηλώσαντας δὲ τὴν ἐς
[6, 15]	καὶ καθεῖλεν ὕστερον τὴν τῶν	Ἀθηναίων	πόλιν οὐχ ἥκιστα. (φοβηθέντες γὰρ
[6, 8]	θέρους ἅμα ἦρι οἱ τῶν	Ἀθηναίων	πρέσβεις ἧκον ἐκ τῆς Σικελίας
[6, 81]	ὁ δ' Εὔφημος ὁ τῶν	Ἀθηναίων	πρεσβευτὴς μετ' αὐτὸν τοιάδε. ~Ἀφικόμεθα
[6, 75]	αὐτῶν ἔτεμον καὶ τὰς τῶν	Ἀθηναίων	σκηνὰς καὶ τὸ στρατόπεδον ἐμπρήσαντες
[6, 62]	δὲ ταῦτα οἱ λοιποὶ τῶν	Ἀθηναίων	στρατηγοὶ ἐν τῇ Σικελίᾳ, δύο
[6, 92]	μορίῳ ξυμπαραγενόμενοι μεγάλα σώσητε καὶ	Ἀθηναίων	τήν τε οὖσαν καὶ τὴν
[6, 70]	Συρακοσίων καὶ μετ' αὐτοὺς τῶν	Ἀθηναίων	τὸ κατὰ σφᾶς αὐτούς, παρερρήγνυτο
[6, 99]	ὑστεραίᾳ οἱ μὲν ἐτείχιζον τῶν	Ἀθηναίων	τὸ πρὸς βορέαν τοῦ κύκλου
[6, 66]	μὲν ἐγγὺς τοῦ στρατεύματος τῶν	Ἀθηναίων	τὸ πρῶτον, ἔπειτα δὲ ὡς
[6, 101]	ἀποκλῄσασθαι τῆς διαβάσεως οἱ τῶν	Ἀθηναίων	τριακόσιοι λογάδες δρόμῳ ἠπείγοντο πρὸς
[6, 32]	περὶ τῆς (στρατείας τῆς τῶν	Ἀθηναίων,	τῶν δὲ τὰ ἐναντία λεγόντων,
[6, 98]	ἄλλων τινῶν ὡς ἑκατόν· καὶ	Ἀθηναίων	ὑπῆρχον πεντήκοντα καὶ διακόσιοι, οἷς
[6, 98]	(καὶ ἀποσκίδνασθαι μακροτέραν. καὶ τῶν	Ἀθηναίων	φυλὴ μία τῶν ὁπλιτῶν καὶ
[6, 76]	~Οὐ τὴν παροῦσαν δύναμιν τῶν	Ἀθηναίων,	ὦ Καμαριναῖοι, μὴ αὐτὴν καταπλαγῆτε
[6, 88]	περιορᾶν τὰ γιγνόμενα ὑπὸ τῶν	Ἀθηναίων,	ὡς καὶ ἐκείνοις ὁμοίως ἐπιβουλευόμενα,
[6, 46]	παρεῖχε, καὶ ἀφικόμενοι ἐς τὰς	Ἀθήνας	διεθρόησαν ὡς (χρήματα πολλὰ ἴδοιεν.
[6, 74]	καὶ τριήρη ἀπέστειλαν ἐς τὰς	Ἀθήνας	ἐπί τε χρήματα καὶ ἱππέας,
[6, 33]	ἐπὶ τῷ ὀνόματι ὡς ἐπ'	Ἀθήνας	ᾔει ηὐξήθησαν, καὶ ἡμῖν οὐκ
[6, 61]	τῆς Σικελίας ὡς ἐς τὰς	Ἀθήνας·	καὶ ἐπειδὴ ἐγένοντο ἐν Θουρίοις,
[6, 93]	αὐτοὶ πρότερον στρατεύειν ἐπὶ τὰς	Ἀθήνας,	μέλλοντες δ' ἔτι καὶ περιορώμενοι,
[6, 53]	τὴν Σαλαμινίαν ναῦν ἐκ τῶν	Ἀθηνῶν	ἥκουσαν ἐπί τε Ἀλκιβιάδην ὡς
[6, 71]	ἱππέας τε μεταπέμψωσιν ἐκ τῶν	Ἀθηνῶν	καὶ ἐκ τῶν αὐτόθεν ξυμμάχων
[6, 94]	τε ἱππέας ἥκοντας ἐκ τῶν	Ἀθηνῶν	πεντήκοντα καὶ διακοσίους ἄνευ τῶν
[6, 80]	τῆς νίκης οὐκ ἄλλον τινὰ	ἆθλον	ἢ τὸν τὴν νίκην παρασχόντα
[6, 70]	τροπαῖον ἵστασαν. (οἱ δὲ Συρακόσιοι	ἁθροισθέντες	ἐς τὴν Ἑλωρίνην ὁδὸν καὶ
[6, 26]	πλῆθος ἐπιγεγενημένης καὶ ἐς χρημάτων	ἅθροισιν	διὰ τὴν ἐκεχειρίαν, ὥστε ῥᾷον
[6, 91]	εἰσιν, ὅμως δ' ἂν ξυστραφέντες	ἁθρόοι	καὶ νῦν ἔτι περιγένοιντο· Συρακόσιοι
[6, 70]	προδιώκοντας ἴδοιεν, ἀνέστελλον) ἐπακολουθήσαντες δὲ	ἁθρόοι	ὅσον ἀσφαλῶς εἶχε πάλιν ἐπανεχώρουν
[6, 30]	ἐς Κέρκυραν ξυλλέγεσθαι ὡς ἐκεῖθεν	ἁθρόοις	ἐπὶ ἄκραν Ἰαπυγίαν τὸν Ἰόνιον
[6, 80]	δὲ διὰ τάχους. ~ὥστε οὐχ	ἁθρόους	γε ὄντας εἰκὸς ἀθυμεῖν, ἰέναι
[6, 56]	πολιτῶν τοὺς τὴν πομπὴν πέμψοντας	ἁθρόους	γενέσθαι· καὶ ἔδει ἄρξαι μὲν
[6, 34]	εἰ δ' αὖ τῷ ταχυναυτοῦντι	ἁθροωτέρῳ	κουφίσαντες προσβάλοιεν, εἰ μὲν κώπαις
[6, 80]	οὐχ ἁθρόους γε ὄντας εἰκὸς	ἀθυμεῖν,	ἰέναι δὲ ἐς τὴν ξυμμαχίαν
[6, 46]	καὶ οἱ στρατηγοὶ εὐθὺς ἐν	ἀθυμίᾳ	ἦσαν, ὅτι αὐτοῖς τοῦτό τε
[6, 34]	ἂν βέβαια (ἔχοντες, εἰ ὑποδέξοιντο,	ἀθυμοῖεν.	ὥστ' ἔγωγε τούτῳ τῷ λογισμῷ
[6, 78]	τὸν πάσχοντα καθ' ἑαυτὸν δυστυχεῖν;	~αὶ	εἴ τῳ ἄρα παρέστηκε τὸν
[6, 104]	τάχους βοηθῆσαι. καὶ ὡς αὐτοῖς	αἱ	ἀγγελίαι ἐφοίτων δειναὶ καὶ πᾶσαι
[6, 36]	σφέτερον ἐπηλυγάζωνται. καὶ νῦν αὗται	αἱ	ἀγγελίαι τοῦτο δύνανται· οὐκ ἀπὸ
[6, 104]	τούτῳ Γύλιππος ὁ Λακεδαιμόνιος καὶ	αἱ	ἀπὸ τῆς Κορίνθου νῆες περὶ
[6, 34]	ἀνθρώπων πρὸς τὰ λεγόμενα καὶ	αἱ	γνῶμαι ἵστανται, καὶ τοὺς προεπιχειροῦντας
[6, 43]	ὧν αἱ μὲν ἑξήκοντα ταχεῖαι,	αἱ	δ' ἄλλαι στρατιώτιδες, τὸ δὲ
[6, 46]	καὶ ὅσον οὐ παρόντι καθίσταντο.	~Αἱ	δ' ἐκ τῆς Ἐγέστης τρεῖς
[6, 62]	Σικελῶν ἕως ἀφίκοντο ἐς Κατάνην,	αἱ	δὲ νῆες περιέπλευσαν τὰ ἀνδράποδα
[6, 99]	τεμένους καὶ πύργους (ξυλίνους καθιστάντες.	αἱ	δὲ νῆες τῶν Ἀθηναίων οὔπω
[6, 65]	τὰ τῆς παρασκευῆς ἦν καὶ	αἱ	ἡμέραι ἐν αἷς ξυνέθεντο ἥξειν
[6, 21]	ἤλθετε ἐπί τινα, ὅθεν ῥᾴδιαι	αἱ	κομιδαὶ ἐκ τῆς φιλίας ὧν
[6, 43]	Ἀττικαὶ μὲν ἦσαν ἑκατόν, ὧν	αἱ	μὲν ἑξήκοντα ταχεῖαι, αἱ δ'
[6, 102]	ἀποδιωξάντων τοὺς ἐκεῖ ἐπανῄει, καὶ	αἱ	νῆες ἅμα αὐτῶν ἐκ τῆς
[6, 45]	σαφῆ ἠγγέλλετο ὅτι ἐν Ῥηγίῳ	αἱ	νῆές εἰσι, καὶ ὡς ἐπὶ
[6, 18]	ἤν τι προχωρῇ, καὶ ἀπελθεῖν,	αἱ	νῆες παρέξουσιν· ναυκράτορες γὰρ ἐσόμεθα
[6, 32]	τὰ ὑπάρχοντα ἐπεχειρήθη. ~Ἐπειδὴ δὲ	αἱ	νῆες πλήρεις ἦσαν καὶ ἐσέκειτο
[6, 88]	αὐτόνομοι οὖσαι καὶ πρότερον αἰεὶ	αἱ>	οἰκήσεις εὐθὺς πλὴν ὀλίγοι μετὰ
[6, 17]	ὄχλοις τε γὰρ ξυμμείκτοις πολυανδροῦσιν	αἱ	πόλεις καὶ ῥᾳδίας ἔχουσι τῶν
[6, 21]	ἄλλως τε καὶ εἰ ξυστῶσιν	αἱ	πόλεις φοβηθεῖσαι καὶ μὴ ἀντιπαράσχωσιν
[6, 46]	ἐκ τῆς Ἐγέστης τρεῖς νῆες	αἱ	πρόπλοι παραγίγνονται τοῖς Ἀθηναίοις ἐς
[6, 104]	ἐψευσμέναι ὡς ἤδη παντελῶς ἀποτετειχισμέναι	αἱ	Συράκουσαί εἰσι, τῆς μὲν Σικελίας
[6, 10]	ὑμῖν σπονδὰς ἔχειν τι βέβαιον,	αἳ	ἡσυχαζόντων μὲν ὑμῶν ὀνόματι σπονδαὶ
[6, 59]	Ἱππόκλου γοῦν τοῦ Λαμψακηνοῦ τυράννου	Αἰαντίδῃ	τῷ παιδὶ θυγατέρα ἑαυτοῦ μετὰ
[6, 59]	ἔς τε Σίγειον καὶ παρ'	Αἰαντίδην	ἐς Λάμψακον, ἐκεῖθεν δὲ ὡς
[6, 52]	Καμαρίνης, καὶ σχόντες ἐς τὸν	αἰγιαλὸν	ἐπεκηρυκεύοντο. οἱ δ' οὐκ ἐδέχοντο,
[6, 32]	πρῶτον ἐκπλεύσαντες ἅμιλλαν ἤδη μέχρι	Αἰγίνης	ἐποιοῦντο. καὶ οἱ μὲν ἐς
[6, 24]	οἴσειν καὶ προσκτήσεσθαι δύναμιν ὅθεν	ἀίδιον	μισθοφορὰν (ὑπάρξειν. ὥστε διὰ τὴν
[6, 88]	ἐχόντων αὐτόνομοι οὖσαι καὶ πρότερον	αἰεὶ	αἱ> οἰκήσεις εὐθὺς πλὴν ὀλίγοι
[6, 34]	οὐ γὰρ ἀνέλπιστον αὐτοῖς, ἀλλ'	αἰεὶ	διὰ φόβου εἰσὶ μή ποτε
[6, 38]	ἐγὼ οὐ νῦν πρῶτον, ἀλλ'	αἰεὶ	ἐπίσταμαι ἤτοι λόγοις γε τοιοῖσδε
[6, 46]	τε ξυγγενεῖς ὄντας καὶ σφίσιν	αἰεὶ	ἐπιτηδείους. καὶ τῷ μὲν Νικίᾳ
[6, 86]	τοῖσδε μὲν καὶ ἄνευ ξυμμάχων	αἰεὶ	ἐφ' ὑμᾶς ἑτοίμην διὰ τὸ
[6, 18]	ἄλλοι ἦρξαν, παραγιγνόμενοι προθύμως τοῖς	αἰεὶ	ἢ βαρβάροις ἢ Ἕλλησιν ἐπικαλουμένοις,
[6, 99]	παρέβαλλον ἐπὶ τὸν Τρωγίλον καλούμενον	αἰεί,	ᾗπερ βραχύτατον ἐγίγνετο αὐτοῖς ἐκ
[6, 53]	ἀλλ' ὑπὸ τῶν Λακεδαιμονίων, ἐφοβεῖτο	αἰεὶ	καὶ πάντα ὑπόπτως ἐλάμβανεν. ~Τὸ
[6, 88]	αὐτοὺς δουλώσεσθαι, τοῖς δὲ Συρακοσίοις	αἰεὶ	κατὰ τὸ ὅμορον διάφοροι· δεδιότες
[6, 63]	ἑαυτοὺς ἔρχονται. καὶ ἱππῆς προσελαύνοντες	αἰεὶ	κατάσκοποι τῶν Συρακοσίων πρὸς τὸ
[6, 77]	Μῆδον ἢ ἕνα γέ τινα	αἰεὶ	μεταβάλλοντες δουλοῦνται, ἀλλὰ Δωριῆς ἐλεύθεροι
[6, 80]	ὅτι ἐπιβουλευόμεθα μὲν ὑπὸ Ἰώνων	αἰεὶ	(πολεμίων, προδιδόμεθα δὲ ὑπὸ ὑμῶν
[6, 89]	(ὀρθῶς ἄχθεσθαι. τοῖς γὰρ τυράννοις	αἰεί	ποτε διάφοροί ἐσμεν (πᾶν δὲ
[6, 82]	αὐτὸς εἶπεν, ὅτι οἱ Ἴωνες	αἰεί	ποτε πολέμιοι τοῖς Δωριεῦσιν εἰσίν.
[6, 18]	τὴν ἐπιστήμην ἐγγηράσεσθαι, ἀγωνιζομένην δὲ	αἰεὶ	προσλήψεσθαί τε τὴν ἐμπειρίαν καὶ
[6, 36]	ταὐτομάτου, ἐκ δὲ ἀνδρῶν οἵπερ	αἰεὶ	τάδε κινοῦσι ξύγκεινται. (ὑμεῖς δὲ
[6, 86]	τῆς ἡμετέρας παρουσίας ἐποικοῦντες ὑμῖν	αἰεί	τε ἐπιβουλεύουσι καὶ ὅταν (καιρὸν
[6, 54]	νόμοις ἐχρῆτο, πλὴν καθ' ὅσον	αἰεί	τινα ἐπεμέλοντο σφῶν αὐτῶν ἐν
[6, 91]	τῆς Ἀττικῆς, ὅπερ Ἀθηναῖοι μάλιστα	αἰεὶ	φοβοῦνται, καὶ μόνου αὐτοῦ νομίζουσι
[6, 87]	ἡμῶν τοῖς Συρακοσίοις, ἀντὶ τοῦ	αἰεὶ	φυλάσσεσθαι αὐτούς, καὶ ἀντεπιβουλεῦσαί ποτε
[6, 105]	Ἀθηναῖοι Ἀργείοις τριάκοντα ναυσὶν ἐβοήθησαν·	αἵπερ	τὰς σπονδὰς φανερώτατα (τὰς πρὸς
[6, 12]	εἴ τέ τις ἄρχειν ἄσμενος	αἱρεθεὶς	παραινεῖ ὑμῖν ἐκπλεῖν, τὸ ἑαυτοῦ
[6, 80]	τιμωρίαν ὑφέξετε. σκοπεῖτε οὖν καὶ	αἱρεῖσθε	ἤδη ἢ τὴν αὐτίκα ἀκινδύνως
[6, 64]	τὸ στράτευμα προσβαλόντας τῷ σταυρώματι	αἱρήσειν·	εἶναι δὲ ταῦτα τοὺς ξυνδράσοντας
[6, 102]	ἐπὶ ταῖς Ἐπιπολαῖς, ἡγούμενοι ἐρῆμον	(αἱρήσειν.	καὶ τὸ μὲν δεκάπλεθρον προτείχισμα
[6, 102]	τὸ μὲν δεκάπλεθρον προτείχισμα αὐτῶν	αἱροῦσι	καὶ διεπόρθησαν, αὐτὸν δὲ τὸν
[6, 100]	πυλίδα. καὶ προσβαλόντες οἱ τριακόσιοι	αἱροῦσι	τὸ σταύρωμα· καὶ οἱ φύλακες
[6, 101]	ἐπιθέντες καὶ ἐπ' αὐτῶν διαβαδίσαντες,	αἱροῦσιν	ἅμα ἕῳ τό τε σταύρωμα
[6, 62]	(παρεκομίζοντο. καὶ ἐν τῷ παράπλῳ	αἱροῦσιν	Ὕκκαρα, πόλισμα Σικανικὸν μέν, Ἐγεσταίοις
[6, 65]	ἦν καὶ αἱ ἡμέραι ἐν	αἷς	ξυνέθεντο ἥξειν ἐγγὺς ἦσαν, πορευόμενοι
[6, 90]	ἐχούσης τῆς Ἰταλίας ξύλα ἄφθονα,	αἷς	τὴν Πελοπόννησον πέριξ πολιορκοῦντες καὶ
[6, 91]	εἰ ἃ μάλιστα δεδιότας αὐτοὺς	αἰσθάνοιτο,	ταῦτα σαφῶς πυνθανόμενος ἐπιφέροι· εἰκὸς
[6, 20]	γὰρ πόλεις, ὡς ἐγὼ ἀκοῇ	αἰσθάνομαι,	μέλλομεν ἰέναι μεγάλας καὶ οὔθ'
[6, 17]	ἐκεῖ, ἐξ ὧν ἐγὼ ἀκοῇ	αἰσθάνομαι,	τοιαῦτα καὶ ἔτι εὐπορώτερα ἔσται
[6, 59]	Ἀρχεδίκην Ἀθηναῖος ὢν Λαμψακηνῷ ἔδωκεν,	αἰσθανόμενος	αὐτοὺς μέγα παρὰ βασιλεῖ Δαρείῳ
[6, 40]	τῶν τοιῶνδε ἀγγελιῶν ὡς πρὸς	αἰσθανομένους	καὶ μὴ ἐπιτρέψοντας (ἀπαλλάγητε. ἡ
[6, 58]	πομπέας τοὺς ὁπλίτας, πρότερον ἢ	αἰσθέσθαι	αὐτοὺς ἄπωθεν ὄντας, εὐθὺς ἐχώρησε,
[6, 38]	παθεῖν ὦμεν, προφυλάξασθαί (τε καὶ	αἰσθόμενοι	ἐπεξελθεῖν. τοιγάρτοι δι' αὐτὰ ἡ
[6, 65]	προσελάσαντες ἐς τὴν Κατάνην καὶ	αἰσθόμενοι	ὅτι τὸ στράτευμα ἅπαν ἀνῆκται,
[6, 97]	τὸν Εὐρύηλον πρὶν τοὺς Συρακοσίους	αἰσθομένους	ἐκ (τοῦ λειμῶνος καὶ τῆς
[6, 41]	ἐπιμεμελήμεθα ἤδη, καὶ ὅτι ἂν	αἰσθώμεθα	ἐς ὑμᾶς οἴσομεν. καὶ οἱ
[6, 10]	ἡ ξύμβασις καὶ ἐκ τοῦ	αἰσχίονος	ἢ ἡμῖν κατ' ἀνάγκην ἐγένετο,
[6, 21]	ἢ Ἐγεσταῖοι ᾧ ἀμυνούμεθα ἱππικόν	(αἰσχρὸν	δὲ βιασθέντας ἀπελθεῖν ἢ ὕστερον
[6, 11]	τι ἡγήσασθαι ἢ διὰ τὸ	αἰσχρὸν	σκοπεῖν ὅτῳ τρόπῳ ἔτι καὶ
[6, 80]	μεθ' ἡμῶν τούσδε τε μὴ	αἰσχρῶς	δεσπότας λαβεῖν καὶ τὴν πρὸς
[6, 48]	ἔφη χρῆναι τοσαύτῃ δυνάμει ἐκπλεύσαντας	αἰσχρῶς	καὶ ἀπράκτους ἀπελθεῖν, ἀλλ' ἔς
[6, 46]	πόλεων καὶ Φοινικικῶν καὶ Ἑλληνίδων	αἰτησάμενοι	ἐσέφερον ἐς τὰς (ἑστιάσεις ὡς
[6, 53]	τινὰ καὶ χρηστὸν δοκοῦντα εἶναι	αἰτιαθέντα	ἀνέλεγκτον διαφυγεῖν. (ἐπιστάμενος γὰρ ὁ
[6, 46]	Ἐγέστῃ τὰ χρήματα, πολλὴν τὴν	αἰτίαν	εἶχον ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν· οἱ
[6, 105]	Λακεδαιμονίοις ἤδη εὐπροφάσιστον μᾶλλον τὴν	αἰτίαν	ἐς (τοὺς Ἀθηναίους τοῦ ἀμύνεσθαι
[6, 76]	δ' ὡς ἑκάστοις τινὰ εἶχον	αἰτίαν	(εὐπρεπῆ ἐπενεγκόντες κατεστρέψαντο. καὶ οὐ
[6, 60]	τοὺς περὶ τῶν μυστικῶν τὴν	αἰτίαν	λαβόντας, καὶ πάντα αὐτοῖς ἐδόκει
[6, 14]	μὴ μετὰ τοσῶνδ' ἂν μαρτύρων	αἰτίαν	σχεῖν, τῆς δὲ πόλεως κακῶς>
[6, 29]	σωφρονέστερον εἴη μὴ μετὰ τοιαύτης	αἰτίας,	πρὶν διαγνῶσι, πέμπειν αὐτὸν ἐπὶ
[6, 80]	εἰ αὖ ἡμεῖς περιεσόμεθα, τῆς	αἰτίας	(τῶν κινδύνων οἱ αὐτοὶ τὴν
[6, 77]	πολὺ δὲ μᾶλλον ἡμᾶς αὐτοὺς	αἰτιασόμενοι	ὅτι ἔχοντες παραδείγματα τῶν τ'
[6, 42]	καὶ Σικελίαν τρεῖς ναῦς εἰσομένας	αἵτινες	σφᾶς τῶν πόλεων δέξονται. καὶ
[6, 60]	εἷς τῶν δεδεμένων, ὅσπερ ἐδόκει	αἰτιώτατος	εἶναι, ὑπὸ τῶν ξυνδεσμωτῶν τινὸς
[6, 49]	καὶ τῇ ὄψει καταφρονεῖν μᾶλλον.	αἰφνίδιοι	δὲ ἢν προσπέσωσιν, ἕως ἔτι
[6, 5]	Γέλας τύραννος, λύτρα ἀνδρῶν Συρακοσίων	αἰχμαλώτων	λαβὼν τὴν γῆν τὴν Καμαριναίων,
[6, 91]	τὰ ἀκριβέστατα εἰδότος ὡς διενοήθημεν	ἀκηκόατε·	καὶ ὅσοι ὑπόλοιποι στρατηγοί, ἢν
[6, 93]	νομίσαντες (παρὰ τοῦ σαφέστατα εἰδότος	ἀκηκοέναι·	ὥστε τῇ ἐπιτειχίσει τῆς Δεκελείας
[6, 80]	αἱρεῖσθε ἤδη ἢ τὴν αὐτίκα	ἀκινδύνως	δουλείαν ἢ κἂν περιγενόμενοι μεθ'
[6, 87]	τοῖς ἐνθάδε ὑμῶν ἀδικουμένοις οὐκ	ἄκλητοι,	(παρακληθέντες δὲ ἥκειν. καὶ ὑμεῖς
[6, 17]	ἀλλ' ἕως ἐγώ τε ἔτι	ἀκμάζω	μετ' αὐτῆς καὶ ὁ Νικίας
[6, 20]	ἐπὶ γὰρ πόλεις, ὡς ἐγὼ	ἀκοῇ	αἰσθάνομαι, μέλλομεν ἰέναι μεγάλας καὶ
[6, 17]	οὖν ἐκεῖ, ἐξ ὧν ἐγὼ	ἀκοῇ	αἰσθάνομαι, τοιαῦτα καὶ ἔτι εὐπορώτερα
[6, 55]	Ἱππίας ἦρξεν, εἰδὼς μὲν καὶ	ἀκοῇ	ἀκριβέστερον ἄλλων ἰσχυρίζομαι, γνοίη δ'
[6, 60]	τῶν Ἀθηναίων, καὶ μιμνῃσκόμενος ὅσα	ἀκοῇ	περὶ αὐτῶν ἠπίστατο, χαλεπὸς ἦν
[6, 53]	διαφυγεῖν. (ἐπιστάμενος γὰρ ὁ δῆμος	ἀκοῇ	τὴν Πεισιστράτου καὶ τῶν παίδων
[6, 89]	παροῦσιν ἕπεσθαι. τῆς δὲ ὑπαρχούσης	ἀκολασίας	ἐπειρώμεθα μετριώτεροι ἐς τὰ πολιτικὰ
[6, 61]	(εἴρητο δὲ προειπεῖν αὐτῷ ἀπολογησομένῳ	ἀκολουθεῖν,	ξυλλαμβάνειν δὲ μή, θεραπεύοντες τό
[6, 37]	οἷς γ' ἐπίσταμαι οὔθ' ἵππους	ἀκολουθήσοντας,	οὐδ' αὐτόθεν πορισθησομένους εἰ μὴ
[6, 28]	ἀπὸ μετοίκων τέ τινων καὶ	ἀκολούθων	περὶ μὲν τῶν Ἑρμῶν οὐδέν,
[6, 69]	ἐλλείποντι αὐτῆς καὶ τὴν βούλησιν	ἄκοντες	προυδίδοσαν. ὅμως δὲ οὐκ ἂν
[6, 20]	ὁπλῖται ἔνεισι καὶ τοξόται καὶ	ἀκοντισταί,	πολλαὶ δὲ τριήρεις καὶ ὄχλος
[6, 67]	παρὰ (δ' αὐτοὺς καὶ τοὺς	ἀκοντιστάς.	μέλλουσι δὲ τοῖς Ἀθηναίοις προτέροις
[6, 34]	τῶν στρατηγῶν, ὡς ἐγὼ ἀκούω,	ἄκοντος	ἡγουμένου καὶ ἀσμένου ἂν πρόφασιν
[6, 40]	ὑπάρχουσαν ἐλευθερίαν οὐχὶ ἐκ τοῦ	ἀκούειν	ἀφαιρεθήσεται, ἐκ δὲ τοῦ ἔργῳ
[6, 41]	τινὰς ἐς ἀλλήλους οὔτε τοὺς	ἀκούοντας	ἀποδέχεσθαι, πρὸς δὲ τὰ ἐσαγγελλόμενα
[6, 6]	ἐς τὸν πόλεμον ἱκανά. ὧν	ἀκούοντες	οἱ Ἀθηναῖοι ἐν ταῖς ἐκκλησίαις
[6, 76]	λόγους, πρίν τι καὶ (ἡμῶν	ἀκοῦσαι,	μὴ ὑμᾶς πείσωσιν. ἥκουσι γὰρ
[6, 39]	τοὺς ξυνετούς, κρῖναι δ' ἂν	ἀκούσαντας	ἄριστα τοὺς πολλούς, καὶ ταῦτα
[6, 26]	πρέπον δοκῇ εἶναι, ἑτοιμασάμενοι ἄξειν.	~ἀκούσαντες	δ' οἱ Ἀθηναῖοι ἐψηφίσαντο εὐθὺς
[6, 19]	Ἀλκιβιάδης εἶπεν· οἱ δ' Ἀθηναῖοι	ἀκούσαντες	ἐκείνου τε καὶ τῶν Ἐγεσταίων
[6, 73]	παρασκευασθῆναι. ~καὶ οἱ Συρακόσιοι αὐτοῦ	ἀκούσαντες	ἐψηφίσαντό τε πάντα ὡς ἐκέλευε
[6, 93]	καὶ ἱππέας. καὶ οἱ Ἀθηναῖοι	ἀκούσαντες	ἐψηφίσαντο τήν τε τροφὴν πέμπειν
[6, 8]	οἱ Ἀθηναῖοι ἐκκλησίαν ποιήσαντες καὶ	ἀκούσαντες	τῶν τε Ἐγεσταίων καὶ τῶν
[6, 8]	τὸν ἔκπλουν. (καὶ ὁ Νικίας	ἀκούσιος	μὲν ᾑρημένος ἄρχειν, νομίζων δὲ
[6, 34]	ἐμπειροτάτου τῶν στρατηγῶν, ὡς ἐγὼ	ἀκούω,	ἄκοντος ἡγουμένου καὶ ἀσμένου ἂν
[6, 4]	μετὰ τὴν σφετέραν οἴκισιν Γελῷοι	Ἀκράγαντα	ᾤκισαν, τὴν μὲν πόλιν ἀπὸ
[6, 4]	τὴν μὲν πόλιν ἀπὸ τοῦ	Ἀκράγαντος	ποταμοῦ ὀνομάσαντες, οἰκιστὰς δὲ ποιήσαντες
[6, 5]	νόμιμα δὲ τὰ Χαλκιδικὰ (ἐκράτησεν.	Ἄκραι	δὲ καὶ Κασμέναι ὑπὸ Συρακοσίων
[6, 5]	καὶ Κασμέναι ὑπὸ Συρακοσίων ᾠκίσθησαν,	Ἄκραι	μὲν ἑβδομήκοντα ἔτεσι μετὰ Συρακούσας,
[6, 34]	ἀπαντῆσαι Ἀθηναίοις ἐς Τάραντα καὶ	ἄκραν	Ἰαπυγίαν, καὶ δῆλον ποιῆσαι αὐτοῖς
[6, 44]	ἡ πᾶσα παρασκευὴ πρός τε	ἄκραν	Ἰαπυγίαν καὶ πρὸς Τάραντα καὶ
[6, 30]	ξυλλέγεσθαι ὡς ἐκεῖθεν ἁθρόοις ἐπὶ	ἄκραν	Ἰαπυγίαν τὸν Ἰόνιον διαβαλοῦσιν· αὐτοὶ
[6, 5]	(Κασμέναι δ' ἐγγὺς εἴκοσι μετὰ	Ἄκρας.	καὶ Καμάρινα τὸ πρῶτον ὑπὸ
[6, 2]	περὶ πᾶσαν μὲν τὴν Σικελίαν	ἄκρας	τε ἐπὶ τῇ θαλάσσῃ ἀπολαβόντες
[6, 18]	τὸ μέσον καὶ τὸ πάνυ	ἀκριβὲς	ἂν ξυγκραθὲν μάλιστ' ἂν ἰσχύειν,
[6, 82]	ᾗ ἀμυνούμεθα, καὶ ἐς τὸ	ἀκριβὲς	εἰπεῖν οὐδὲ ἀδίκως καταστρεψάμενοι τούς
[6, 54]	τυράννων οὐδὲ περὶ τοῦ γενομένου	ἀκριβὲς	οὐδὲν (λέγοντας. Πεισιστράτου γὰρ γηραιοῦ
[6, 55]	φοβερόν, ἐς δὲ τοὺς ἐπικούρους	ἀκριβές,	πολλῷ τῷ περιόντι τοῦ ἀσφαλοῦς
[6, 91]	οἰχομένου στόλου παρὰ τοῦ τὰ	ἀκριβέστατα	εἰδότος ὡς διενοήθημεν ἀκηκόατε· καὶ
[6, 91]	πυνθανόμενος ἐπιφέροι· εἰκὸς γὰρ αὐτοὺς	ἀκριβέστατα	ἑκάστους τὰ σφέτερα αὐτῶν (δεινὰ
[6, 55]	ἦρξεν, εἰδὼς μὲν καὶ ἀκοῇ	ἀκριβέστερον	ἄλλων ἰσχυρίζομαι, γνοίη δ' ἄν
[6, 89]	τὰ κοινὰ τῷ ὑπόπτῳ μου	ἀκροάσησθε.	(τῶν δ' ἐμῶν προγόνων τὴν
[6, 17]	ὅμιλον οὔτε λόγου μιᾷ γνώμῃ	ἀκροᾶσθαι	οὔτε ἐς τὰ ἔργα κοινῶς
[6, 97]	ἐπὶ τῷ Λαβδάλῳ ᾠκοδόμησαν, ἐπ'	ἄκροις	τοῖς κρημνοῖς τῶν Ἐπιπολῶν, ὁρῶν
[6, 55]	ἀδικίας ἡ ἐν τῇ Ἀθηναίων	ἀκροπόλει	σταθεῖσα, ἐν ᾗ Θεσσαλοῦ μὲν
[6, 10]	τινὲς κατὰ τὰς ἠπείρους ἐνδοιαστῶς	ἀκροῶνται.	ἡμεῖς δὲ Ἐγεσταίοις δὴ οὖσι
[6, 44]	ἀφίκοντο ἐς (Ῥήγιον τῆς Ἰταλίας	ἀκρωτήριον.	καὶ ἐνταῦθα ἤδη ἡθροίζοντο, καὶ
[6, 25]	παρασκευὴν Ἀθηναῖοι ψηφίσωνται. (ὁ δὲ	ἄκων	μὲν εἶπεν ὅτι καὶ μετὰ
[6, 87]	κινδυνεύειν, ἀμφότεροι ἀναγκάζονται ὁ μὲν	(ἄκων	σωφρονεῖν, ὁ δ' ἀπραγμόνως σῴζεσθαι.
[6, 2]	αὐτόχθονες εἶναι, ὡς δὲ ἡ	ἀλήθεια	εὑρίσκεται, Ἴβηρες ὄντες καὶ ἀπὸ
[6, 87]	εἰρήκαμεν δ' ὑμῖν πᾶσαν τὴν	ἀλήθειαν	περὶ ὧν ὑποπτευόμεθα, καὶ ἔτι
[6, 33]	ὑμῖν περὶ τοῦ ἐπίπλου τῆς	ἀληθείας	λέγειν, καὶ γιγνώσκω ὅτι οἱ
[6, 40]	καὶ εἰ μή τι αὐτῶν	ἀληθές	ἐστιν, ὥσπερ οὐκ οἴομαι, οὐ
[6, 33]	καὶ Λεοντίνων κατοικίσει, τὸ δὲ	ἀληθὲς	Σικελίας ἐπιθυμίᾳ, μάλιστα δὲ τῆς
[6, 6]	στρατεύειν ὥρμηντο, ἐφιέμενοι μὲν τῇ	ἀληθεστάτῃ	προφάσει τῆς πάσης ἄρξαι, βοηθεῖν
[6, 86]	ὡς ἀναισθήτους. πολὺ δὲ ἐπὶ	ἀληθεστέραν	γε σωτηρίαν ἡμεῖς ἀντιπαρακαλοῦμεν, δεόμενοι
[6, 35]	τρόπῳ ἔλθοιεν οἱ Ἀθηναῖοι οὐδ'	ἀληθῆ	ἐστὶν ἃ λέγει, τοῖς δέ,
[6, 8]	τε ἄλλα ἐπαγωγὰ καὶ οὐκ	ἀληθῆ	καὶ περὶ τῶν χρημάτων ὡς
[6, 34]	καταπλαγεῖεν ἢ τῇ ἀπὸ τοῦ	ἀληθοῦς	δυνάμει. (Πείθεσθε οὖν μάλιστα μὲν
[6, 89]	εἰκότως ὠργίζετό μοι, μετὰ τοῦ	ἀληθοῦς	σκοπῶν ἀναπειθέσθω. ἢ εἴ τις,
[6, 2]	ἑσπέραν τὴν Σικελίαν. Ἰλίου δὲ	ἁλισκομένου	τῶν Τρώων τινὲς διαφυγόντες Ἀχαιοὺς
[6, 34]	ἐπιόντας ἐν τῶν ἔργων τῇ	ἀλκῇ	δείκνυσθαι, τὸ δ' ἤδη τὰς
[6, 28]	αὐτὰ ὑπολαμβάνοντες οἱ μάλιστα τῷ	Ἀλκιβιάδῃ	ἀχθόμενοι ἐμποδὼν ὄντι σφίσι μὴ
[6, 88]	Συρακοσίους τὰ αὐτὰ καὶ τὸν	Ἀλκιβιάδην	δεομένους πείθειν τοὺς Λακεδαιμονίους. καὶ
[6, 28]	ἐφ' ὕβρει· ὧν καὶ τὸν	Ἀλκιβιάδην	ἐπῃτιῶντο. καὶ αὐτὰ ὑπολαμβάνοντες οἱ
[6, 61]	Σαλαμινίας τέως μὲν ἐζήτουν τὸν	Ἀλκιβιάδην	καὶ τοὺς μετ' αὐτοῦ· ὡς
[6, 29]	ἀγωνίσασθαι. καὶ ἔδοξε πλεῖν τὸν	Ἀλκιβιάδην.	~Μετὰ δὲ ταῦτα θέρους μεσοῦντος
[6, 8]	ἐς Σικελίαν καὶ στρατηγοὺς αὐτοκράτορας	Ἀλκιβιάδην	τε τὸν Κλεινίου καὶ Νικίαν
[6, 53]	τῶν Ἀθηνῶν ἥκουσαν ἐπί τε	Ἀλκιβιάδην	ὡς κελεύσοντας ἀποπλεῖν ἐς ἀπολογίαν
[6, 61]	τε περιειστήκει ὑποψία ἐς τὸν	Ἀλκιβιάδην.	ὥστε βουλόμενοι αὐτὸν ἐς κρίσιν
[6, 74]	ἃ μὲν ἐπράσσετο οὐκ ἐγένετο·	Ἀλκιβιάδης	γὰρ ὅτ' ἀπῄει ἐκ τῆς
[6, 48]	δαπανῶντας τὰ οἰκεῖα μὴ κινδυνεύειν.	~Ἀλκιβιάδης	δὲ οὐκ ἔφη χρῆναι τοσαύτῃ
[6, 19]	διαφόρως πολιτεύωσιν. ~Τοιαῦτα μὲν ὁ	Ἀλκιβιάδης	εἶπεν· οἱ δ' Ἀθηναῖοι ἀκούσαντες
[6, 61]	ἦσαν, ᾤχοντο ἀποπλέοντες. ὁ δὲ	Ἀλκιβιάδης	ἤδη φυγὰς ὢν οὐ πολὺ
[6, 88]	παρῆσαν ἐς τὴν Λακεδαίμονα καὶ	Ἀλκιβιάδης	μετὰ τῶν ξυμφυγάδων περαιωθεὶς τότ'
[6, 15]	ἐνῆγε δὲ προθυμότατα τὴν στρατείαν	Ἀλκιβιάδης	ὁ Κλεινίου, βουλόμενος τῷ τε
[6, 88]	οὐ προθύμων ὄντων, παρελθὼν ὁ	Ἀλκιβιάδης	παρώξυνέ τε τοὺς Λακεδαιμονίους καὶ
[6, 50]	Ἀλκιβιάδου γνώμῃ. μετὰ δὲ τοῦτο	Ἀλκιβιάδης	τῇ αὑτοῦ νηὶ διαπλεύσας ἐς
[6, 93]	εὔνοιαν δὲ ἡγῆσθε. ~Ὁ μὲν	Ἀλκιβιάδης	τοσαῦτα εἶπεν, οἱ δὲ Λακεδαιμόνιοι
[6, 50]	ὅμως προσέθετο καὶ αὐτὸς τῇ	Ἀλκιβιάδου	γνώμῃ. μετὰ δὲ τοῦτο Ἀλκιβιάδης
[6, 61]	περιφανῶς ὠφέλητο. ~περὶ δὲ τοῦ	Ἀλκιβιάδου	ἐναγόντων τῶν ἐχθρῶν, οἵπερ καὶ
[6, 51]	βούλονται, εἰπεῖν. καὶ λέγοντος τοῦ	Ἀλκιβιάδου,	καὶ τῶν (ἐν τῇ πόλει
[6, 61]	ὅπλοις. οἵ τε ξένοι τοῦ	Ἀλκιβιάδου	οἱ ἐν Ἄργει κατὰ τὸν
[6, 59]	τῷ τετάρτῳ ὑπὸ Λακεδαιμονίων καὶ	Ἀλκμεωνιδῶν	τῶν φευγόντων, ἐχώρει ὑπόσπονδος ἔς
[6, 34]	πέμψαι· οὐ γὰρ ἀνέλπιστον αὐτοῖς,	ἀλλ'	αἰεὶ διὰ φόβου εἰσὶ μή
[6, 38]	οὓς ἐγὼ οὐ νῦν πρῶτον,	ἀλλ'	αἰεὶ ἐπίσταμαι ἤτοι λόγοις γε
[6, 18]	ταμιεύεσθαι ἐς ὅσον βουλόμεθα ἄρχειν,	ἀλλ'	ἀνάγκη, ἐπειδήπερ ἐν τῷδε καθέσταμεν,
[6, 54]	ἐπαχθὴς ἦν ἐς τοὺς πολλούς,	ἀλλ'	ἀνεπιφθόνως κατεστήσατο· καὶ ἐπετήδευσαν ἐπὶ
[6, 50]	πρὸς αὐτούς, ὡς οὐκ ἔπειθεν,	ἀλλ'	ἀπεκρίναντο πόλει μὲν ἂν οὐ
[6, 61]	ἐγένοντο ἐν Θουρίοις, οὐκέτι ξυνείποντο,	ἀλλ'	ἀπελθόντες ἀπὸ τῆς νεὼς οὐ
[6, 92]	οὐκ ἐν ᾧ ἀδικοῦμαι ἔχω,	ἀλλ'	ἐν ᾧ ἀσφαλῶς ἐπολιτεύθην. οὐδ'
[6, 25]	ἔφη χρῆναι προφασίζεσθαι οὐδὲ διαμέλλειν,	ἀλλ'	ἐναντίον ἁπάντων ἤδη λέγειν ἥντινα
[6, 36]	ἀγγέλλουσι σκοποῦντες λογιεῖσθε τὰ εἰκότα,	ἀλλ'	ἐξ ὧν ἂν ἄνθρωποι δεινοὶ
[6, 87]	νῦν παροῦσαν ἀσφάλειαν μὴ ἀπώσησθε,	ἀλλ'	ἐξισώσαντες τοῖς ἄλλοις μεθ' ἡμῶν
[6, 58]	Κεραμεικόν, οὐκ ἐπὶ τὸ γενόμενον,	ἀλλ'	ἐπὶ τοὺς πομπέας τοὺς ὁπλίτας,
[6, 18]	καὶ τὸ ἀμύνεσθαι οὐ λόγῳ	ἀλλ'	ἔργῳ μᾶλλον ξύνηθες ἕξειν. (παράπαν
[6, 21]	ἐκ τῆς φιλίας ὧν προσέδει,	ἀλλ'	ἐς ἀλλοτρίαν πᾶσαν ἀπαρτήσοντες, ἐξ
[6, 48]	ἐκπλεύσαντας αἰσχρῶς καὶ ἀπράκτους ἀπελθεῖν,	ἀλλ'	ἔς τε τὰς πόλεις ἐπικηρυκεύεσθαι
[6, 40]	ἀδύνατα ἐν μεγάλῃ πόλει κατασχεῖν.	~Ἀλλ'	ἔτι καὶ νῦν, ὦ πάντων
[6, 99]	περιεπεπλεύκεσαν ἐς τὸν μέγαν λιμένα,	ἀλλ'	ἔτι οἱ Συρακόσιοι ἐκράτουν τῶν
[6, 17]	καὶ νῦν μὴ πεφόβησθε αὐτήν,	ἀλλ'	ἕως ἐγώ τε ἔτι ἀκμάζω
[6, 34]	οὐδ' ἂν ἀπᾶραι ἀπὸ Κερκύρας,	ἀλλ'	ἢ διαβουλευσαμένους καὶ κατασκοπαῖς χρωμένους,
[6, 29]	ἀπόντος πέρι αὐτοῦ διαβολὰς ἀποδέχεσθαι,	ἀλλ'	ἤδη ἀποκτείνειν, εἰ ἀδικεῖ, καὶ
[6, 76]	δοκοῦσιν οὐ Λεοντίνους βούλεσθαι κατοικίσαι,	ἀλλ'	ἡμᾶς μᾶλλον ἐξοικίσαι. οὐ γὰρ
[6, 79]	ἡμεῖς ξυστῶμεν πάντες δεινή ἐστιν,	ἀλλ'	ἤν, ὅπερ οὗτοι σπεύδουσι, τἀναντία
[6, 85]	οὐκ ἢν τοὺς φίλους κακώσωμεν,	ἀλλ'	ἢν οἱ ἐχθροὶ διὰ τὴν
[6, 40]	ἢ ἀδικώτατοι, εἰ εἰδότες τολμᾶτε.	ἀλλ'	ἤτοι μαθόντες γε ἢ μεταγνόντες
[6, 18]	ἵνα δεῦρο ἀντιβοηθῶσι προσεθέμεθα αὐτούς,	ἀλλ'	ἵνα τοῖς ἐκεῖ ἐχθροῖς ἡμῶν
[6, 54]	Ἵππαρχος, ὥσπερ οἱ πολλοὶ οἴονται,	ἀλλ'	Ἱππίας πρεσβύτατος ὢν ἔσχε τὴν
[6, 10]	ἐδέξαντο, καὶ οὐχ οἱ ἀσθενέστατοι·	ἀλλ'	οἱ μὲν ἄντικρυς πολεμοῦσιν, οἱ
[6, 11]	βαρβάρων, ὁ ἀγών, εἰ σωφρονοῦμεν,	ἀλλ'	ὅπως πόλιν δι' ὀλιγαρχίας ἐπιβουλεύουσαν
[6, 92]	ἑαυτοῦ ἀδίκως ἀπολέσας μὴ ἐπίῃ,	ἀλλ'	ὃς ἂν ἐκ παντὸς τρόπου
[6, 44]	οὐδὲ μεθ' ἑτέρων ἔφασαν ἔσεσθαι,	ἀλλ'	ὅτι (ἂν καὶ τοῖς ἄλλοις
[6, 77]	μεταβολῇ οὐκ ἀξυνετωτέρου, κακοξυνετωτέρου δέ.	~Ἀλλ'	οὐ γὰρ δὴ τὴν τῶν
[6, 79]	ξυγγενεῖς μετὰ τῶν (ἐχθίστων διαφθεῖραι.	ἀλλ'	οὐ δίκαιον, ἀμύνειν δὲ καὶ
[6, 78]	παρακελευομένους ὅπως μηδὲν ἐνδώσομεν φαίνεσθαι.	ἀλλ'	οὔθ' ὑμεῖς νῦν γέ πω
[6, 38]	ὦ νεώτεροι; πότερον ἄρχειν ἤδη;	ἀλλ'	οὐκ ἔννομον· ὁ δὲ νόμος
[6, 13]	ἐλάχιστα κατορθοῦνται, προνοίᾳ δὲ πλεῖστα,	ἀλλ'	ὑπὲρ τῆς πατρίδος ὡς μέγιστον
[6, 53]	ὑφ' ἑαυτῶν καὶ Ἁρμοδίου καταλυθεῖσαν,	ἀλλ'	ὑπὸ τῶν Λακεδαιμονίων, ἐφοβεῖτο αἰεὶ
[6, 84]	ξυγγενεῖς αὐτῶν τοὺς ἐν Εὐβοίᾳ,	ἀλλ'	ὡς δυνατωτάτους, ἵνα ἐκ τῆς
[6, 16]	οὐ περὶ ἀλλοτρίων οὐδ' ἁμαρτόντων,	ἀλλ'	ὡς περὶ σφετέρων τε καὶ
[6, 16]	πρὸς οὐδένα τῆς ξυμφορᾶς ἰσομοιρεῖ·	ἀλλ'	ὥσπερ δυστυχοῦντες οὐ προσαγορευόμεθα, ἐν
[6, 102]	οἱ Συρακόσιοι διὰ τὸ πῦρ,	ἀλλὰ	ἀπεχώρουν πάλιν. καὶ γὰρ πρός
[6, 95]	τὰς ἀρχὰς ἔχουσιν οὐ κατέσχεν,	ἀλλὰ	βοηθησάντων Θηβαίων οἱ μὲν ξυνελήφθησαν,
[6, 38]	μᾶλλον ἢ δυναμένους ἐτέθη ἀτιμάζειν.	ἀλλὰ	δὴ μὴ μετὰ πολλῶν ἰσονομεῖσθαι;
[6, 77]	γέ τινα αἰεὶ μεταβάλλοντες δουλοῦνται,	ἀλλὰ	Δωριῆς ἐλεύθεροι ἀπ' αὐτονόμου (τῆς
[6, 31]	(καὶ ξύμμαχοι ἔτι πολλοὶ ξυνέπλευσαν.	ἀλλὰ	ἐπί τε βραχεῖ πλῷ ὡρμήθησαν
[6, 9]	εἶπον παρὰ γνώμην οὔτε νῦν,	ἀλλὰ	ᾗ ἂν γιγνώσκω βέλτιστα, (ἐρῶ.
[6, 60]	καὶ οὐκ ἐν παύλῃ ἐφαίνετο,	ἀλλὰ	καθ' ἡμέραν ἐπεδίδοσαν μᾶλλον ἐς
[6, 33]	ἀπαγγέλλοντες οὐ μόνον οὐ πείθουσιν,	ἀλλὰ	καὶ ἄφρονες δοκοῦσιν εἶναι· ὅμως
[6, 32]	ἐπιστεύετο ἐπὶ πολὺν χρόνον οὐδέν,	ἀλλὰ	καὶ γενομένης ἐκκλησίας ἐλέχθησαν τοιοίδε
[6, 55]	ἀπέθανεν, αὐτὸς δὲ αὐθημερὸν καθίστατο·	ἀλλὰ	καὶ διὰ τὸ πρότερον ξύνηθες
[6, 39]	δ' ὠφελίμων οὐ πλεονεκτεῖ μόνον,	ἀλλὰ	καὶ ξύμπαντ' ἀφελομένη ἔχει· ἃ
[6, 18]	οὐ μόνον ἐπιόντα τις ἀμύνεται,	ἀλλὰ	καὶ ὅπως μὴ ἔπεισι προκαταλαμβάνει.
[6, 21]	καὶ φαύλου στρατιᾶς μόνον δεῖ,	ἀλλὰ	καὶ πεζὸν πολὺν ξυμπλεῖν, εἴπερ
[6, 91]	Σικελίας τις οἰέσθω μόνον βουλεύειν,	ἀλλὰ	καὶ περὶ τῆς Πελοποννήσου, εἰ
[6, 16]	ἰδίοις τέλεσι μὴ ἑαυτὸν μόνον	ἀλλὰ	(καὶ τὴν πόλιν ὠφελῇ. οὐδέ
[6, 38]	ἐχθρὸν οὐχ ὧν δρᾷ μόνον,	ἀλλὰ	καὶ τῆς διανοίας προαμύνεσθαι χρή,
[6, 23]	τὸ μάχιμον αὐτῶν, τὸ ὁπλιτικόν,	ἀλλὰ	καὶ ὑπερβάλλοντες τοῖς πᾶσι, μόλις
[6, 38]	μόνον αὐτοφώρους (χαλεπὸν γὰρ ἐπιτυγχάνειν)	ἀλλὰ	καὶ ὧν βούλονται μέν, δύνανται
[6, 76]	μὴ αὐτὴν καταπλαγῆτε δείσαντες ἐπρεσβευσάμεθα,	ἀλλὰ	μᾶλλον τοὺς μέλλοντας ἀπ' αὐτῶν
[6, 27]	καὶ τοὺς δράσαντας ᾔδει οὐδείς,	ἀλλὰ	μεγάλοις μηνύτροις δημοσίᾳ οὗτοί τε
[6, 17]	ὅσους ἕκαστοι σφᾶς αὐτοὺς ἠρίθμουν,	ἀλλὰ	μέγιστον δὴ αὐτοὺς ἐψευσμένη ἡ
[6, 76]	περὶ δὲ οἱ μὲν σφίσιν	ἀλλὰ	μὴ ἐκείνῳ καταδουλώσεως, οἱ δ'
[6, 87]	οὐδὲν ἔτι περανεῖ παραγενόμενον ὑμῖν.	~Ἀλλὰ	μήτε ὑμεῖς, ὦ Καμαριναῖοι, ταῖς
[6, 53]	καὶ οὐ δοκιμάζοντες τοὺς μηνυτάς,	ἀλλὰ	πάντα ὑπόπτως ἀποδεχόμενοι, διὰ πονηρῶν
[6, 89]	ἂν χεῖρον, ὅσῳ καὶ λοιδορήσαιμι.	ἀλλὰ	περὶ ὁμολογουμένης ἀνοίας οὐδὲν ἂν
[6, 78]	κινδύνους οὐ περὶ τῶν ὀνομάτων,	ἀλλὰ	περὶ τῶν ἔργων, ἐθελήσαντι προσλαβεῖν·
[6, 33]	ὅτι μεγάλῳ στόλῳ ἐπέρχονται, ἀνωφελεῖς,	ἀλλὰ	πρός τε τοὺς ἄλλους Σικελιώτας
[6, 8]	τὴν πόλιν οὐκ ὀρθῶς βεβουλεῦσθαι,	ἀλλὰ	προφάσει βραχείᾳ καὶ εὐπρεπεῖ τῆς
[6, 11]	τὰς τύχας τῶν ἐναντίων ἐπαίρεσθαι,	ἀλλὰ	τὰς διανοίας κρατήσαντας θαρσεῖν, μηδὲ
[6, 38]	τὴν ἡμετέραν παρασκευὴν κρείσσω νομίζω.	~Ἀλλὰ	ταῦτα, ὥσπερ ἐγὼ λέγω, οἵ
[6, 69]	μάχῃ οὔτ' ἐν ταῖς ἄλλαις,	ἀλλὰ	τῇ μὲν ἀνδρείᾳ οὐχ ἥσσους
[6, 54]	τὰ ἱερὰ ἔθυον. τὰ δὲ	ἄλλα	αὐτὴ ἡ πόλις τοῖς πρὶν
[6, 40]	πόλεως πλῆθος) μετασχεῖν, εἰ δ'	ἄλλα	βουλήσεσθε, καὶ τοῦ παντὸς κινδυνεῦσαι
[6, 105]	Λιμηρὰν καὶ Πρασιὰς καὶ ὅσα	ἄλλα	ἐδῄωσαν τῆς γῆς, καὶ τοῖς
[6, 89]	καὶ Ἀργείων τραπομένου καὶ ὅσα	ἄλλα	ἐνηντιούμην ὑμῖν ἐβλάπτεσθε· καὶ νῦν,
[6, 8]	τῶν σφετέρων πρέσβεων τά τε	ἄλλα	ἐπαγωγὰ καὶ οὐκ ἀληθῆ καὶ
[6, 86]	οὐκ ἀνιᾶσιν (ἔδειξαν δὲ καὶ	ἄλλα	ἤδη καὶ τὰ ἐς Λεοντίνους)
[6, 65]	μετὰ τοῦ καὶ ἐς τὰ	ἄλλα	θαρσεῖν καὶ εἶναι ἐν διανοίᾳ
[6, 71]	μᾶλλον σφῶν ὑπακούσεσθαι, τά τε	ἄλλα	καὶ σῖτον καὶ ὅσων δέοι
[6, 22]	ἔσται πόλεως ὑποδέξασθαι) τά τε	ἄλλα	ὅσον δυνατὸν ἑτοιμάσασθαι, καὶ μὴ
[6, 44]	ὁλκάδων ξυνέπλει· πολλὰ δὲ καὶ	ἄλλα	πλοῖα καὶ ὁλκάδες ἑκούσιοι ξυνηκολούθουν
[6, 56]	παρωξύνετο. καὶ αὐτοῖς τὰ μὲν	ἄλλα	πρὸς τοὺς ξυνεπιθησομένους τῷ ἔργῳ
[6, 63]	τὸ στράτευμα τῶν Ἀθηναίων ἐφύβριζον	ἄλλα	τε καὶ εἰ ξυνοικήσοντες σφίσιν
[6, 89]	ἐγὼ πάλιν ἀναλαμβάνων ἐθεράπευον ὑμᾶς	ἄλλα	τε καὶ περὶ τὴν ἐκ
[6, 6]	σφίσι ναῦς πέμψαντας ἐπαμῦναι, λέγοντες	ἄλλα	τε πολλὰ καὶ κεφάλαιον, εἰ
[6, 20]	κατὰ τὸ Λεοντίνων ξυγγενὲς προσέσεσθαι,	ἄλλαι	εἰσὶν ἑπτά, καὶ παρεσκευασμέναι τοῖς
[6, 43]	μὲν ἑξήκοντα ταχεῖαι, αἱ δ'	ἄλλαι	στρατιώτιδες, τὸ δὲ ἄλλο ναυτικὸν
[6, 69]	τῇ μάχῃ οὔτ' ἐν ταῖς	ἄλλαις,	ἀλλὰ τῇ μὲν ἀνδρείᾳ οὐχ
[6, 15]	τε τὰς ἱπποτροφίας καὶ τὰς	ἄλλας	δαπάνας· ὅπερ καὶ καθεῖλεν ὕστερον
[6, 25]	ὁπλιταγωγοὺς ὅσαι ἂν δοκῶσι, καὶ	ἄλλας	ἐκ τῶν ξυμμάχων μεταπεμπτέας εἶναι)
[6, 48]	πλὴν Σελινοῦντος καὶ Συρακουσῶν τὰς	ἄλλας,	καὶ πειρᾶσθαι καὶ τοὺς Σικελοὺς
[6, 50]	ἔπλεον ἐπὶ κέρως ἔχοντες τὰς	ἄλλας	ναῦς· δέκα δὲ τῶν νεῶν
[6, 47]	αὐτοῖς, καὶ οὕτω παραπλεύσαντας τὰς	ἄλλας	πόλεις καὶ ἐπιδείξαντας μὲν τὴν
[6, 96]	(οἱ πολέμιοι· οὐ γὰρ ἂν	ἄλλῃ	γε αὐτοὺς δυνηθῆναι. ἐξήρτηται γὰρ
[6, 72]	ὡς πλεῖστοι ἔσονται, καὶ τῇ	ἄλλῃ	μελέτῃ προσαναγκάζοντες, ἔφη κατὰ τὸ
[6, 30]	καὶ τοῖς πλοίοις καὶ ὅση	ἄλλη	παρασκευὴ ξυνείπετο πρότερον εἴρητο ἐς
[6, 60]	εἰ ἀδίκως ἐτετιμώρηντο, ἡ μέντοι	ἄλλη	πόλις ἐν τῷ παρόντι περιφανῶς
[6, 100]	πρὸς τὸ ὑποτείχισμα, ἡ δ'	ἄλλη	στρατιὰ δίχα, ἡ μὲν μετὰ
[6, 70]	τῆς μάχης ἐπὶ πολὺ ἀντεῖχον	ἀλλήλοις,	καὶ ξυνέβη βροντάς τε ἅμα
[6, 98]	μὴ περιορᾶν. καὶ ἤδη ἀντιπαρατασσομένων	ἀλλήλοις	οἱ τῶν Συρακοσίων στρατηγοὶ ὡς
[6, 31]	σῶμα σκευῶν μεγάλῃ σπουδῇ πρὸς	ἀλλήλους	(ἁμιλληθέν. ξυνέβη δὲ πρός τε
[6, 31]	ὡς ἤδη ἔμελλον μετὰ κινδύνων	ἀλλήλους	ἀπολιπεῖν, μᾶλλον αὐτοὺς ἐσῄει τὰ
[6, 103]	ὑπὸ τῶν παρόντων κακῶν ἐς	ἀλλήλους	εἶχον, καὶ τοὺς στρατηγούς τε
[6, 35]	ὁ δῆμος ἐν πολλῇ πρὸς	ἀλλήλους	ἔριδι ἦσαν, οἱ μὲν ὡς
[6, 41]	σῶφρον οὔτε λέγειν τινὰς ἐς	ἀλλήλους	οὔτε τοὺς ἀκούοντας ἀποδέχεσθαι, πρὸς
[6, 88]	ἀμφοτέροις οὖσι ξυμμάχοις σφῶν πρὸς	ἀλλήλους	πόλεμος ὤν, εὔορκον δοκεῖν εἶναι
[6, 76]	μὲν λιποστρατίαν, τοὺς δὲ ἐπ'	ἀλλήλους	στρατεύειν, τοῖς δ' ὡς ἑκάστοις
[6, 77]	δὲ ξυμμάχων ἐλπίδι ἐκπολεμοῦν πρὸς	ἀλλήλους,	τοῖς δὲ ὡς ἑκάστοις τι
[6, 86]	ἀντιπαρακαλοῦμεν, δεόμενοι τὴν ὑπάρχουσαν ἀπ'	ἀλλήλων	ἀμφοτέροις μὴ προδιδόναι, νομίσαι δὲ
[6, 7]	ἀδικεῖν Ὀρνεάτας καὶ Ἀργείους τὴν	ἀλλήλων,	ἀπεχώρησαν τῷ (στρατῷ ἐπ' οἴκου.
[6, 69]	καὶ τροπὰς οἵας εἰκὸς ψιλοὺς	ἀλλήλων	ἐποίουν· ἔπειτα δὲ μάντεις τε
[6, 18]	νεότητα μὲν καὶ γῆρας ἄνευ	ἀλλήλων	μηδὲν δύνασθαι, ὁμοῦ δὲ τό
[6, 20]	ἰέναι μεγάλας καὶ οὔθ' ὑπηκόους	ἀλλήλων	οὔτε δεομένας μεταβολῆς, ᾗ ἂν
[6, 54]	προπηλακιῶν (αὐτόν. οὐδὲ γὰρ τὴν	ἄλλην	ἀρχὴν ἐπαχθὴς ἦν ἐς τοὺς
[6, 28]	ἐκείνου ἐπράχθη, ἐπιλέγοντες τεκμήρια τὴν	ἄλλην	αὐτοῦ ἐς τὰ ἐπιτηδεύματα οὐ
[6, 17]	στασιάζων ἀπὸ τοῦ κοινοῦ λαβὼν	ἄλλην	γῆν, μὴ κατορθώσας, οἰκήσειν, ταῦτα
[6, 91]	καὶ Ἀθηναῖοι τοῖς ἑαυτῶν ἧσσον	ἄλλην	ἐπικουρίαν (πέμπωσιν. τειχίζειν τε χρὴ
[6, 73]	ἐν Σικελίᾳ στράτευμα ἧσσον ὠφελίαν	ἄλλην	ἐπιπέμπωσιν. ~Τὸ δ' ἐν τῇ
[6, 46]	καὶ οἰνοχόας καὶ θυμιατήρια καὶ	ἄλλην	κατασκευὴν οὐκ ὀλίγην, ἃ ὄντα
[6, 34]	ἢ πειρώμενοι παραπλεῖν τήν τε	ἄλλην	παρασκευὴν ἀπολείποιεν ἂν καὶ τὰ
[6, 37]	πλοῦν δεῦρο κομισθῆναι) τήν τε	ἄλλην	παρασκευὴν ὅσην δεῖ ἐπὶ πόλιν
[6, 25]	δύνωνται, καὶ πλέοσιν· τὴν δὲ	ἄλλην	παρασκευὴν ὡς κατὰ λόγον, καὶ
[6, 105]	ἐκ Πύλου καὶ περὶ τὴν	ἄλλην	Πελοπόννησον μᾶλλον ἢ ἐς τὴν
[6, 34]	πειρώμεθα ποιεῖσθαι, ἔς τε τὴν	ἄλλην	Σικελίαν πέμπωμεν πρέσβεις δηλοῦντες ὡς
[6, 50]	λαβόντες παρέπλεον ἐς Νάξον, τὴν	ἄλλην	στρατιὰν ἐν Ῥηγίῳ καταλιπόντες (καὶ
[6, 4]	καὶ ἀπὸ Χαλκίδος καὶ τῆς	ἄλλης	Εὐβοίας πλῆθος ἐλθὸν ξυγκατενείμαντο τὴν
[6, 10]	πόλει ἀξιοῦν κινδυνεύειν καὶ ἀρχῆς	ἄλλης	ὀρέγεσθαι πρὶν ἣν ἔχομεν βεβαιωσώμεθα,
[6, 7]	τοὺς Ἀργείων φυγάδας καὶ τῆς	ἄλλης	στρατιᾶς παρακαταλιπόντες αὐτοῖς ὀλίγους, καὶ
[6, 80]	καὶ ὁ κρατῶν περιέσται, τί	ἄλλο	ἢ τῇ αὐτῇ ἀπουσίᾳ τοῖς
[6, 75]	φρούριον, καὶ ἐν τῷ Ὀλυμπιείῳ	ἄλλο·	καὶ τὴν θάλασσαν προυσταύρωσαν (πανταχῇ
[6, 43]	δ' ἄλλαι στρατιώτιδες, τὸ δὲ	ἄλλο	ναυτικὸν Χίων καὶ τῶν ἄλλων
[6, 69]	ἐν παρέργῳ καὶ εἴ τι	ἄλλο	ξυγκαταστρεψαμένοις ῥᾷον αὐτοῖς ὑπακούσεται. ~γενομένης
[6, 67]	δὲ τὸ μέσον, τὸ δὲ	ἄλλο	οἱ ξύμμαχοι οἱ ἄλλοι. καὶ
[6, 25]	καὶ σφενδονητῶν, καὶ ἤν τι	ἄλλο	πρέπον δοκῇ εἶναι, ἑτοιμασάμενοι ἄξειν.
[6, 51]	ξυμμαχίαν τοῖς Ἀθηναίοις καὶ (τὸ	ἄλλο	στράτευμα ἐκέλευον ἐκ Ῥηγίου κομίζειν.
[6, 32]	τὴν Κέρκυραν, ἔνθαπερ καὶ τὸ	ἄλλο	στράτευμα τῶν ξυμμάχων ξυνελέγετο, ἠπείγοντο
[6, 70]	αὐτούς, παρερρήγνυτο ἤδη καὶ τὸ	ἄλλο	στράτευμα τῶν Συρακοσίων καὶ ἐς
[6, 96]	εἶεν φύλακες, καὶ ἢν ἐς	ἄλλο	τι δέῃ, ταχὺ ξυνεστῶτες παραγίγνωνται.
[6, 11]	διανοίας κρατήσαντας θαρσεῖν, μηδὲ Λακεδαιμονίους	ἄλλο	τι ἡγήσασθαι ἢ διὰ τὸ
[6, 18]	αὐτὴν περὶ αὑτὴν ὥσπερ καὶ	ἄλλο	τι, καὶ πάντων τὴν ἐπιστήμην
[6, 27]	προσέτι ἐψηφίσαντο, καὶ εἴ τις	ἄλλο	τι οἶδεν ἀσέβημα γεγενημένον, μηνύειν
[6, 41]	τε κατασκοπὴν καὶ ἤν τι	ἄλλο	φαίνηται ἐπιτήδειον. τὰ δὲ καὶ
[6, 96]	αὐτοὺς δυνηθῆναι. ἐξήρτηται γὰρ τὸ	ἄλλο	χωρίον, καὶ μέχρι τῆς πόλεως
[6, 89]	μετριώτεροι ἐς τὰ πολιτικὰ εἶναι.	ἄλλοι	δ' ἦσαν καὶ ἐπὶ τῶν
[6, 35]	ὅτι οὐκ ἂν μεῖζον ἀντιπάθοιεν.	ἄλλοι	δὲ καὶ πάνυ καταφρονοῦντες ἐς
[6, 87]	τῶνδε διαβολαῖς ἀναπείθεσθε μήτε οἱ	ἄλλοι·	εἰρήκαμεν δ' ὑμῖν πᾶσαν τὴν
[6, 4]	αὐτὸς μὲν ἀποθνῄσκει, οἱ δ'	ἄλλοι	ἐκ τῆς Θάψου ἀναστάντες Ὕβλωνος
[6, 17]	ἐκείνοις ὅσοιπερ κομποῦνται, οὔτε οἱ	ἄλλοι	Ἕλληνες διεφάνησαν τοσοῦτοι ὄντες ὅσους
[6, 78]	νῦν γέ πω οὔθ' οἱ	ἄλλοι	ἐπὶ ταῦτα ὥρμησθε. ~Δειλίᾳ δὲ
[6, 51]	οὐ πολλοί τινες, οἱ δὲ	ἄλλοι	ἐψηφίσαντό τε ξυμμαχίαν τοῖς Ἀθηναίοις
[6, 21]	ἀντιπαράσχωσιν ἡμῖν φίλοι τινὲς γενόμενοι	(ἄλλοι	ἢ Ἐγεσταῖοι ᾧ ἀμυνούμεθα ἱππικόν
[6, 18]	καὶ ἡμεῖς καὶ ὅσοι δὴ	ἄλλοι	ἦρξαν, παραγιγνόμενοι προθύμως τοῖς αἰεὶ
[6, 67]	δὲ ἄλλο οἱ ξύμμαχοι οἱ	ἄλλοι.	καὶ τὸ μὲν ἥμισυ αὐτοῖς
[6, 43]	τῶν νεῶν, ξύμμαχοι δὲ οἱ	ἄλλοι	ξυνεστράτευον, οἱ μὲν τῶν ὑπηκόων,
[6, 54]	ἐν ταῖς ἀρχαῖς εἶναι. καὶ	ἄλλοι	τε αὐτῶν ἦρξαν τὴν ἐνιαύσιον
[6, 33]	~Ἄπιστα μὲν ἴσως, ὥσπερ καὶ	ἄλλοι	τινές, δόξω ὑμῖν περὶ τοῦ
[6, 10]	ἡμῶν ἔτι ἀχείρωτοί εἰσι καὶ	ἄλλοι	τινὲς κατὰ τὰς ἠπείρους ἐνδοιαστῶς
[6, 65]	καὶ τῶν ξυμμάχων Σελινούντιοι καὶ	ἄλλοι	τινὲς παρῆσαν) προεῖπον πανδημεὶ πᾶσιν
[6, 84]	ἐνθάδε καὶ Λεοντῖνοι καὶ οἱ	ἄλλοι	φίλοι ὅτι μάλιστα αὐτονομούμενοι. ~ἀνδρὶ
[6, 97]	παραγενέσθαι. ἐβοήθουν δὲ οἵ τε	ἄλλοι,	ὡς ἕκαστος τάχους εἶχε, καὶ
[6, 15]	τοῖς ἐπιτηδεύμασιν αὐτοῦ ἀχθεσθέντες, καὶ	ἄλλοις	ἐπιτρέψαντες, οὐ διὰ μακροῦ (ἔσφηλαν
[6, 44]	ἀλλ' ὅτι (ἂν καὶ τοῖς	ἄλλοις	Ἰταλιώταις ξυνδοκῇ, τοῦτο ποιήσειν. οἱ
[6, 87]	μὴ ἀπώσησθε, ἀλλ' ἐξισώσαντες τοῖς	ἄλλοις	μεθ' ἡμῶν τοῖς Συρακοσίοις, ἀντὶ
[6, 16]	μάλιστα, ἔπειτα δὲ καὶ τοῖς	ἄλλοις	ξυνόντας, τῶν δὲ ἔπειτα ἀνθρώπων
[6, 41]	ἵπποις καὶ ὅπλοις (καὶ τοῖς	ἄλλοις	οἷς ὁ πόλεμος ἀγάλλεται (τὴν
[6, 18]	τοῦ αὐτοῦ ἐπισκεπτέον ὑμῖν τοῖς	ἄλλοις	τὸ ἥσυχον, εἰ μὴ καὶ
[6, 41]	τῶν δὲ στρατηγῶν εἷς ἀναστὰς	ἄλλον	μὲν οὐδένα ἔτι εἴασε παρελθεῖν,
[6, 36]	πόλεμον μήπω βεβαίως καταλελυμένους ἐπ'	ἄλλον	πόλεμον οὐκ ἐλάσσω ἑκόντας ἐλθεῖν,
[6, 80]	τιμηθήσονται, καὶ τῆς νίκης οὐκ	ἄλλον	τινὰ ἆθλον ἢ τὸν τὴν
[6, 86]	γὰρ πρότερον ἡμᾶς ἐπηγάγεσθε οὐκ	ἄλλον	τινὰ προσείοντες φόβον ἤ, εἰ
[6, 32]	τε πολιτῶν καὶ εἴ τις	ἄλλος	εὔνους παρῆν σφίσιν. παιανίσαντες δὲ
[6, 30]	ἀναξόμενοι. ξυγκατέβη δὲ καὶ ὁ	ἄλλος	ὅμιλος ἅπας ὡς εἰπεῖν ὁ
[6, 32]	(σπένδοντες. ξυνεπηύχοντο δὲ καὶ ὁ	ἄλλος	ὅμιλος ὁ ἐκ τῆς γῆς
[6, 31]	οἱ δὲ ξένοι καὶ ὁ	ἄλλος	ὄχλος κατὰ θέαν ἧκεν ὡς
[6, 65]	καὶ ὅσοι Σικελῶν αὐτοῖς ἢ	ἄλλος	τις προσεληλύθει καὶ ἐπιβιβάσαντες ἐπὶ
[6, 33]	δι' ἀπορίαν τῶν ἐπιτηδείων ἐν	ἀλλοτρίᾳ	γῇ σφαλῶσι, τοῖς ἐπιβουλευθεῖσιν ὄνομα,
[6, 63]	αὐτοὶ μᾶλλον ἥκοιεν ἐν τῇ	ἀλλοτρίᾳ	ἢ Λεοντίνους ἐς τὴν οἰκείαν
[6, 21]	φιλίας ὧν προσέδει, ἀλλ' ἐς	ἀλλοτρίαν	πᾶσαν ἀπαρτήσοντες, ἐξ ἧς μηνῶν
[6, 69]	Ἀθηναῖοι μὲν περί τε τῆς	ἀλλοτρίας	οἰκείαν σχεῖν καὶ τὴν οἰκείαν
[6, 16]	ταύτῃ αὔχησιν ὡς οὐ περὶ	ἀλλοτρίων	οὐδ' ἁμαρτόντων, ἀλλ' ὡς περὶ
[6, 96]	Συρακοσίων (διὰ τὸ ἐπιπολῆς τοῦ	ἄλλου	εἶναι Ἐπιπολαί. καὶ οἱ μὲν
[6, 87]	τῶν ἐκεῖ, ἵνα μὴ ὑπακούωμεν	ἄλλου,	ἐλευθεροῦν δὲ τὰ ἐνθάδε, ὅπως
[6, 101]	δὲ ἐπιόντος ἤδη καὶ τοῦ	ἄλλου	στρατεύματος τῶν Ἀθηναίων ἀπεχώρουν. ~ἐν
[6, 103]	προδοσίᾳ τῇ ἐκείνων βλαπτόμενοι, καὶ	ἄλλους	ἀνθείλοντο, Ἡρακλείδην καὶ Εὐκλέα καὶ
[6, 85]	δὲ πολλοὺς χρημάτων βιαιότερον φορᾷ,	ἄλλους	δὲ καὶ πάνυ ἐλευθέρως ξυμμαχοῦντας,
[6, 31]	ἕκαστος προσετάχθη, καὶ ἐς τοὺς	ἄλλους	Ἕλληνας ἐπίδειξιν μᾶλλον εἰκασθῆναι τῆς
[6, 60]	μὲν μηνυτὴν εὐθὺς καὶ τοὺς	ἄλλους	μετ' αὐτοῦ ὅσων μὴ κατηγορήκει
[6, 54]	πλέον διηγησάμενος ἀποφανῶ οὔτε τοὺς	ἄλλους	οὔτε αὐτοὺς Ἀθηναίους περὶ τῶν
[6, 80]	σαφῶς οὔτε ὑμᾶς οὔτε τοὺς	ἄλλους	περὶ ὧν αὐτοὶ οὐδὲν χεῖρον
[6, 29]	Μαντινέων τινές, ἀπέτρεπον καὶ ἀπέσπευδον,	ἄλλους	ῥήτορας ἐνιέντες οἳ ἔλεγον νῦν
[6, 49]	πόλει κρατοῦσα καθέζηται. (τούς τε	ἄλλους	Σικελιώτας οὕτως ἤδη μᾶλλον καὶ
[6, 33]	ἀνωφελεῖς, ἀλλὰ πρός τε τοὺς	ἄλλους	Σικελιώτας πολὺ ἄμεινον (μᾶλλον γὰρ
[6, 100]	διέφθειραν, καὶ τηρήσαντες τούς τε	ἄλλους	Συρακοσίους κατὰ σκηνὰς ὄντας ἐν
[6, 53]	ἡ πόλις ἐνεκάλει, καὶ ἐπ'	ἄλλους	τινὰς τῶν στρατιωτῶν τῶν μετ'
[6, 46]	αὐτοί τε ἀπατηθέντες καὶ τοὺς	ἄλλους	τότε πείσαντες, ἐπειδὴ διῆλθεν ὁ
[6, 90]	βαρβάρους μισθωσάμενοι καὶ Ἴβηρας καὶ	ἄλλους	τῶν ἐκεῖ ὁμολογουμένως νῦν βαρβάρων
[6, 23]	πόλιν τε νομίσαι χρὴ ἐν	ἀλλοφύλοις	καὶ πολεμίοις οἰκιοῦντας ἰέναι, οὓς
[6, 9]	βουλῇ περὶ μεγάλων πραγμάτων ἀνδράσιν	ἀλλοφύλοις	πειθομένους πόλεμον (οὐ προσήκοντα ἄρασθαι.
[6, 17]	ἔχοντες τὴν ἀρχὴν ἐκτήσαντο, οὐκ	ἄλλῳ	τινὶ ἢ τῇ περιουσίᾳ τοῦ
[6, 102]	ἔγνω ἀδυνάτους ἐσομένους ἐρημίᾳ ἀνδρῶν	ἄλλῳ	τρόπῳ περιγενέσθαι. (καὶ ξυνέβη οὕτως·
[6, 16]	ἐν τῇ πόλει χορηγίαις ἢ	ἄλλῳ	τῳ λαμπρύνομαι, τοῖς μὲν ἀστοῖς
[6, 18]	κίνδυνον εἶναι, εἰ μὴ αὐτοὶ	ἄλλων	ἄρχοιμεν. καὶ οὐκ ἐκ τοῦ
[6, 28]	περὶ μὲν τῶν Ἑρμῶν οὐδέν,	ἄλλων	δὲ ἀγαλμάτων περικοπαί τινες πρότερον
[6, 61]	τε ἐκεῖνον καὶ ὧν πέρι	ἄλλων	ἐμεμήνυτο. (εἴρητο δὲ προειπεῖν αὐτῷ
[6, 75]	ἐκ μὲν Συρακουσῶν Ἑρμοκράτους καὶ	ἄλλων	ἐς τὴν Καμάριναν, ἀπὸ δὲ
[6, 55]	εἰδὼς μὲν καὶ ἀκοῇ ἀκριβέστερον	ἄλλων	ἰσχυρίζομαι, γνοίη δ' ἄν τις
[6, 4]	αὐτοὶ μὲν ὑπὸ Σαμίων καὶ	ἄλλων	Ἰώνων ἐκπίπτουσιν, (οἳ Μήδους φεύγοντες
[6, 79]	γε Ἀθηναίοις βοηθεῖν, ὅταν (ὑπ'	ἄλλων	καὶ μὴ αὐτοὶ ὥσπερ νῦν
[6, 60]	τε καθ' ἑαυτοῦ καὶ κατ'	ἄλλων	μηνύει τὸ τῶν Ἑρμῶν· ὁ
[6, 43]	ἄλλο ναυτικὸν Χίων καὶ τῶν	ἄλλων	ξυμμάχων) ὁπλίταις δὲ τοῖς ξύμπασιν
[6, 47]	τε ὦσιν ὠφελῆσαι ἢ τῶν	ἄλλων	τινὰ πόλεων προσαγαγέσθαι, καὶ τῇ
[6, 98]	καὶ Σικελῶν καὶ Ναξίων καὶ	ἄλλων	τινῶν ὡς ἑκατόν· καὶ Ἀθηναίων
[6, 32]	ἐλέχθησαν τοιοίδε λόγοι ἀπό τε	ἄλλων,	τῶν μὲν πιστευόντων τὰ περὶ
[6, 97]	τε Διόμιλος ἀποθνῄσκει καὶ τῶν	(ἄλλων	ὡς τριακόσιοι. καὶ μετὰ τοῦτο
[6, 23]	στρατευσομένοις σωτήρια. εἰ δέ τῳ	ἄλλως	δοκεῖ, παρίημι αὐτῷ τὴν ἀρχήν.
[6, 2]	ἀνέμου, τάχα ἂν δὲ καὶ	ἄλλως	πως ἐσπλεύσαντες. εἰσὶ δὲ καὶ
[6, 80]	δὲ ἐς τὴν ξυμμαχίαν προθυμότερον,	ἄλλως	τε καὶ ἀπὸ Πελοποννήσου παρεσομένης
[6, 21]	ἱππέων πολλῶν εἴργεσθαι τῆς γῆς,	ἄλλως	τε καὶ εἰ ξυστῶσιν αἱ
[6, 17]	τι καθ' ἡδονὴν λέγοιτο, προσχωροῖεν,	ἄλλως	τε (καὶ εἰ στασιάζουσιν, ὥσπερ
[6, 12]	ἐκπλεῖν, τὸ ἑαυτοῦ μόνον σκοπῶν,	ἄλλως	τε καὶ νεώτερος ὢν ἔτι
[6, 68]	τὴν ἐλπίδα τῆς νίκης ἔχειν,	ἄλλως	τε καὶ πρὸς ἄνδρας πανδημεί
[6, 72]	γε λειφθῆναι ὅσον εἰκὸς εἶναι,	ἄλλως	τε καὶ τοῖς πρώτοις τῶν
[6, 34]	ἀδοκήτῳ καταλῦσαι ἂν τὸν πλοῦν,	ἄλλως	τε καὶ τοῦ ἐμπειροτάτου τῶν
[6, 6]	ἔτι ξυμμάχων ἀντέχειν τοῖς Συρακοσίοις,	ἄλλως	τε καὶ χρήματα (σφῶν παρεξόντων
[6, 59]	ἀρχὴ τῆς ἐπιβουλῆς καὶ ἡ	ἀλόγιστος	τόλμα ἐκ τοῦ παραχρῆμα περιδεοῦς
[6, 85]	ἢ πόλει ἀρχὴν ἐχούσῃ οὐδὲν	ἄλογον	ὅτι ξυμφέρον οὐδ' οἰκεῖον ὅτι
[6, 84]	πολεμίους, καὶ ὁ Χαλκιδεύς, ὃν	ἀλόγως	ἡμᾶς φησὶ δουλωσαμένους τοὺς ἐνθάδε
[6, 79]	ἔργον τοῦ καλοῦ δικαιώματος ὑποπτεύοντες	ἀλόγως	σωφρονοῦσιν, ὑμεῖς δ' εὐλόγῳ προφάσει
[6, 46]	Ἐγεσταίων, τοῖν δὲ ἑτέροιν καὶ	ἀλογώτερα.	οἱ δὲ Ἐγεσταῖοι τοιόνδε τι
[6, 77]	ληφθῶμεν, εἰδότες ὅτι ταύτῃ μόνον	ἁλωτοί	ἐσμεν καὶ ὁρῶντες αὐτοὺς ἐπὶ
[6, 6]	Δωριεῦσι κατὰ τὸ ξυγγενὲς καὶ	ἅμα	ἄποικοι τοῖς ἐκπέμψασι Πελοποννησίοις βοηθήσαντες
[6, 83]	~ἀνθ' ὧν ἄξιοί τε ὄντες	ἅμα	ἄρχομεν, ὅτι τε ναυτικὸν πλεῖστόν
[6, 71]	παντάπασιν ἱπποκρατῶνται, καὶ χρήματα δὲ	ἅμα	αὐτόθεν τε ξυλλέξωνται καὶ παρ'
[6, 102]	ἐκεῖ ἐπανῄει, καὶ αἱ νῆες	ἅμα	αὐτῶν ἐκ τῆς (Θάψου, ὥσπερ
[6, 89]	ἡ προστασία ἡμῖν τοῦ πλήθους.	ἅμα	δὲ καὶ τῆς πόλεως δημοκρατουμένης
[6, 83]	τοῦτο δρῶντες οὗτοι ἡμᾶς ἔβλαπτον,	ἅμα	δὲ τῆς πρὸς Πελοποννησίους ἰσχύος
[6, 94]	ἐτελεύτα τῷδε ὃν Θουκυδίδης ξυνέγραψεν.	~Ἅμα	δὲ τῷ ἦρι εὐθὺς ἀρχομένῳ
[6, 59]	ἔκτεινε καὶ πρὸς τὰ ἔξω	ἅμα	διεσκοπεῖτο, εἴ ποθεν ἀσφάλειάν (τινα
[6, 80]	γιγνώσκετε· δεόμεθα δὲ καὶ μαρτυρόμεθα	ἅμα,	εἰ μὴ πείσομεν, ὅτι ἐπιβουλευόμεθα
[6, 90]	πέριξ πολιορκοῦντες καὶ τῷ πεζῷ	ἅμα	ἐκ γῆς ἐφορμαῖς τῶν πόλεων
[6, 78]	ἴσῳ δὲ καὶ τῆς ἑαυτοῦ	ἅμα	ἐν τῇ ἐμῇ μαχούμενος, τοσούτῳ
[6, 31]	δέῃ, καὶ ναυσὶ καὶ πεζῷ	ἅμα	ἐξαρτυθείς, τὸ μὲν ναυτικὸν μεγάλαις
[6, 31]	δὲ πρός τε σφᾶς αὐτοὺς	ἅμα	ἔριν γενέσθαι, ᾧ τις ἕκαστος
[6, 41]	τῶν πρὸς τὰς πόλεις διαπομπῶν	ἅμα	ἔς τε κατασκοπὴν καὶ ἤν
[6, 6]	τῆς πάσης ἄρξαι, βοηθεῖν δὲ	ἅμα	εὐπρεπῶς βουλόμενοι τοῖς ἑαυτῶν (ξυγγενέσι
[6, 15]	Καρχηδόνα λήψεσθαι καὶ τὰ ἴδια	ἅμα	εὐτυχήσας χρήμασί τε καὶ (δόξῃ
[6, 65]	Συρακούσας. (καὶ οἵ τε Ἀθηναῖοι	ἅμα	ἕῳ ἐξέβαινον ἐς τὸ κατὰ
[6, 64]	ἐκεῖνοι πανδημεὶ ἐν ἡμέρᾳ ῥητῇ	ἅμα	ἕῳ ἐπὶ τὸ στράτευμα ἐλθεῖν,
[6, 30]	Πειραιᾶ καταβάντες ἐν ἡμέρᾳ ῥητῇ	ἅμα	ἕῳ (ἐπλήρουν τὰς ναῦς ὡς
[6, 101]	καὶ ἐπ' αὐτῶν διαβαδίσαντες, αἱροῦσιν	ἅμα	ἕῳ τό τε σταύρωμα πλὴν
[6, 18]	καὶ ἐπὶ Σικελίαν πλεῦσαι· καὶ	ἅμα	ἢ τῆς Ἑλλάδος τῶν ἐκεῖ
[6, 8]	ξυνέγραψεν. ~Τοῦ δ' ἐπιγιγνομένου θέρους	ἅμα	ἦρι οἱ τῶν Ἀθηναίων πρέσβεις
[6, 30]	υἱεῖς, καὶ μετ' ἐλπίδος τε	ἅμα	ἰόντες καὶ ὀλοφυρμῶν, τὰ μὲν
[6, 99]	εἰ φθάσειαν, ἀποκλῄσεις γίγνεσθαι, καὶ	ἅμα	καὶ ἐν τούτῳ εἰ ἐπιβοηθοῖεν,
[6, 91]	ἤδη πανδημεὶ ἡσσημένοι καὶ ναυσὶν	ἅμα	κατειργόμενοι ἀδύνατοι ἔσονται τῇ νῦν
[6, 18]	ὥσπερ καὶ οἱ πατέρες ἡμῶν	ἅμα	νέοι γεραιτέροις βουλεύοντες ἐς τάδε
[6, 27]	ἐδόκει εἶναι καὶ ἐπὶ ξυνωμοσίᾳ	ἅμα	νεωτέρων πραγμάτων καὶ δήμου καταλύσεως
[6, 16]	μου Νικίας καθήψατο) καὶ ἄξιος	ἅμα	νομίζω εἶναι. ὧν γὰρ πέρι
[6, 80]	καίτοι κάλλιον τοῖς ἀδικουμένοις καὶ	ἅμα	ξυγγενέσι προσθεμένους τήν τε κοινὴν
[6, 88]	ἀποσταλέντες πρέσβεις τούς τε Ἰταλιώτας	ἅμα	παραπλέοντες ἐπειρῶντο πείθειν μὴ περιορᾶν
[6, 101]	μέσου τοῦ ἕλους, καὶ τάφρον	ἅμα	παρώρυσσον, ὅπως μὴ οἷόν τε
[6, 42]	ἓν ἑκάστῳ ἐκλήρωσαν, ἵνα μήτε	ἅμα	πλέοντες ἀπορῶσιν ὕδατος καὶ λιμένων
[6, 6]	ἱεροῖς, καὶ τὰ τοῦ πολέμου	ἅμα	πρὸς τοὺς Σελινουντίους ἐν ὅτῳ
[6, 44]	πρόπλους ναῦς ἐκ τῆς Ἐγέστης	ἅμα	προσέμενον, βουλόμενοι εἰδέναι περὶ τῶν
[6, 96]	λειμῶνα παρὰ τὸν Ἄναπον ποταμὸν	ἅμα	τῇ ἡμέρᾳ (ἐτύγχανον γὰρ αὐτοῖς
[6, 100]	δίχα γιγνομένοις ῥᾷον μάχωνται, καὶ	ἅμα	τὴν καθ' αὑτοὺς περιτείχισιν ἐπειγόμενοι,
[6, 78]	ἐλπίζει· οὐ γὰρ οἷόν τε	ἅμα	τῆς τε ἐπιθυμίας καὶ (τῆς
[6, 70]	ἀλλήλοις, καὶ ξυνέβη βροντάς τε	ἅμα	τινὰς γενέσθαι καὶ ἀστραπὰς καὶ
[6, 94]	καὶ προσαγαγόμενοι ὁμολογίᾳ ἀπῇσαν, πιμπράντες	ἅμα	τὸν σῖτον τῶν τε (Ἰνησσαίων
[6, 88]	ἡτοίμαζον, καὶ ὅσα ἔδει, ὡς	ἅμα	τῷ ἦρι ἑξόμενοι τοῦ πολέμου.
[6, 74]	τε χρήματα καὶ ἱππέας, ὅπως	ἅμα	τῷ ἦρι παραγένωνται. ~Ἐτείχιζον δὲ
[6, 16]	δὲ τοῦ δρωμένου καὶ δύναμις	(ἅμα	ὑπονοεῖται. καὶ ὅσα αὖ ἐν
[6, 91]	(προσίασιν. καὶ τὰ ἐνθάδε χρὴ	ἅμα	φανερώτερον ἐκπολεμεῖν, ἵνα Συρακόσιοί τε
[6, 28]	οἴνου γεγενημέναι, καὶ τὰ μυστήρια	ἅμα	ὡς ποιεῖται ἐν (οἰκίαις ἐφ'
[6, 40]	μὴ μανθάνετε κακὰ σπεύδοντες, ἢ	ἀμαθέστατοί	ἐστε ὧν ἐγὼ οἶδα Ἑλλήνων,
[6, 80]	φίλους δὴ ὄντας μὴ ἐᾶσαι	ἁμαρτεῖν.	(Ξυνελόντες τε λέγομεν οἱ Συρακόσιοι
[6, 92]	ὥς γε δυνατά (καὶ οὐχ	ἁμαρτήσεσθαι	οἶμαι γνώμης) πάνυ θαρσῶ. (Καὶ
[6, 78]	ταμίαν γενέσθαι. καὶ εἰ γνώμῃ	ἁμάρτοι,	τοῖς αὑτοῦ κακοῖς ὀλοφυρθεὶς τάχ'
[6, 16]	ὡς οὐ περὶ ἀλλοτρίων οὐδ'	ἁμαρτόντων,	ἀλλ' ὡς περὶ σφετέρων τε
[6, 99]	οὐκέτι ἐβούλοντο διακινδυνεύειν, ὑποτειχίζειν δὲ	ἄμεινον	ἐδόκει εἶναι, ᾗ ἐκεῖνοι ἔμελλον
[6, 34]	δέ μοι καὶ ἐς Καρχηδόνα	ἄμεινον	εἶναι πέμψαι· οὐ γὰρ ἀνέλπιστον
[6, 37]	Πελοποννήσου διαπολεμῆσαι ὅσῳ κατὰ πάντα	ἄμεινον	ἐξήρτυται, τὴν δὲ ἡμετέραν πόλιν
[6, 9]	τούτου ἔτι χρῆναι σκέψασθαι, εἰ	ἄμεινόν	ἐστιν ἐκπέμπειν τὰς ναῦς, καὶ
[6, 33]	τε τοὺς ἄλλους Σικελιώτας πολὺ	ἄμεινον	(μᾶλλον γὰρ ἐθελήσουσιν ἐκπλαγέντες ἡμῖν
[6, 33]	ληφθήσεσθε μήτε ἀπιστήσαντες τοῦ ξύμπαντος	(ἀμελήσετε.	εἰ δέ τῳ καὶ πιστά,
[6, 100]	καὶ τοὺς ἐν τῷ σταυρώματι	ἀμελῶς	φυλάσσοντας, τριακοσίους μὲν σφῶν αὐτῶν
[6, 32]	ἐπὶ κέρως τὸ πρῶτον ἐκπλεύσαντες	ἅμιλλαν	ἤδη μέχρι Αἰγίνης ἐποιοῦντο. καὶ
[6, 31]	σκευῶν μεγάλῃ σπουδῇ πρὸς ἀλλήλους	(ἁμιλληθέν.	ξυνέβη δὲ πρός τε σφᾶς
[6, 104]	σφετέραις δέκα Λευκαδίας δύο καὶ	Ἀμπρακιώτιδας	τρεῖς προσπληρώσαντες ὕστερον ἔμελλον πλεύσεσθαι.
[6, 54]	ἔτι καὶ νῦν δῆλόν ἐστιν	ἀμυδροῖς	γράμμασι λέγον τάδε· μνῆμα τόδ'
[6, 34]	ἐξ ἑνός γέ του τρόπου	ἀμῦναι.	δυνατοὶ δὲ εἰσὶ μάλιστα τῶν
[6, 69]	ἐπελθεῖν καὶ διὰ τάχους ἀναγκαζόμενοι	(ἀμύνασθαι,	ἀναλαβόντες τὰ ὅπλα εὐθὺς ἀντεπῇσαν.
[6, 86]	πολλάκις παρασχήσειν μετὰ τοσῆσδε ἐπικουρίας	ἀμύνασθαι·	ἣν εἰ τῷ ὑπόπτῳ ἢ
[6, 79]	(ἐχθίστων διαφθεῖραι. ἀλλ' οὐ δίκαιον,	ἀμύνειν	δὲ καὶ μὴ φοβεῖσθαι τὴν
[6, 88]	αὐτοὶ πρῶτοι ὥστε πάσῃ προθυμίᾳ	ἀμύνειν,	καὶ ἐς τὴν Λακεδαίμονα ξυναπέστελλον
[6, 88]	σφίσιν ἐν τῷ παρόντι μηδετέροις	ἀμύνειν.	καὶ οἱ πρέσβεις ἑκατέρων ἀπῆλθον.
[6, 75]	τὸ λοιπὸν μὴ οὐκέτι βούλωνται	ἀμύνειν,	ὁρῶντες τοὺς Ἀθηναίους ἐν τῇ
[6, 33]	τῶν ὑπαρχόντων ὅτῳ τρόπῳ κάλλιστα	ἀμυνεῖσθε	αὐτούς, καὶ μήτε καταφρονήσαντες ἄφαρκτοι
[6, 40]	ἥδε, καὶ εἰ ἔρχονται Ἀθηναῖοι,	ἀμυνεῖται	αὐτοὺς ἀξίως αὑτῆς, καὶ στρατηγοί
[6, 105]	αἰτίαν ἐς (τοὺς Ἀθηναίους τοῦ	ἀμύνεσθαι	ἐποίησαν. ἀναχωρησάντων δὲ τῶν Ἀθηναίων
[6, 41]	πόλις καλῶς τοὺς ἐπιόντας παρασκευασόμεθα	(ἀμύνεσθαι.	καὶ ἢν ἄρα μηδὲν δεήσῃ,
[6, 10]	πάλαι ἀφεστώτων ἀδικούμεθα, ἔτι μέλλομεν	ἀμύνεσθαι.	~καίτοι τοὺς μὲν κατεργασάμενοι κἂν
[6, 18]	τε τὴν ἐμπειρίαν καὶ τὸ	ἀμύνεσθαι	οὐ λόγῳ ἀλλ' ἔργῳ μᾶλλον
[6, 18]	προύχοντα οὐ μόνον ἐπιόντα τις	ἀμύνεται,	ἀλλὰ καὶ ὅπως μὴ ἔπεισι
[6, 68]	καὶ πρὸς ἄνδρας πανδημεί τε	ἀμυνομένους	καὶ οὐκ ἀπολέκτους ὥσπερ καὶ
[6, 77]	ἐκεῖ Ἑλλήνων ὡς ἐδουλώθησαν οὐκ	ἀμύνοντες	σφίσιν αὐτοῖς, καὶ νῦν ἐφ'
[6, 21]	γενόμενοι (ἄλλοι ἢ Ἐγεσταῖοι ᾧ	ἀμυνούμεθα	ἱππικόν (αἰσχρὸν δὲ βιασθέντας ἀπελθεῖν
[6, 82]	οὕτως εἶναι, δύναμιν ἔχοντες ᾗ	ἀμυνούμεθα,	καὶ ἐς τὸ ἀκριβὲς εἰπεῖν
[6, 13]	εἰώθαμεν, οἷς (κακῶς μὲν πράξασιν	ἀμυνοῦμεν,	ὠφελίας δ' αὐτοὶ δεηθέντες οὐ
[6, 34]	ἐπέρχονται γὰρ ἡμῖν ὡς οὐκ	ἀμυνουμένοις,	δικαίως κατεγνωκότες ὅτι αὐτοὺς οὐ
[6, 34]	τοῖς γε ἐπιχειροῦσι προδηλοῦντας ὅτι	ἀμυνοῦνται	μᾶλλον (πεφόβηνται, ἰσοκινδύνους ἡγούμενοι. ὅπερ
[6, 6]	γαμικῶν τινῶν καὶ περὶ γῆς	ἀμφισβητήτου,	καὶ οἱ Σελινούντιοι Συρακοσίους ἐπαγόμενοι
[6, 10]	ἐν αὐτῇ ταύτῃ πολλὰ τὰ	ἀμφισβητούμενα	(ἔχομεν. εἰσὶ δ' οἳ οὐδὲ
[6, 72]	τὰ ἔργα προσγενομένης· ἐπιδώσειν γὰρ	ἀμφότερα	αὐτά, τὴν μὲν μετὰ κινδύνων
[6, 60]	μηνῦσαι εἴτε καὶ οὔ· ἐπ'	ἀμφότερα	γὰρ εἰκάζεται, τὸ δὲ σαφὲς
[6, 78]	φθονεῖ μὲν ἢ καὶ φοβεῖται	(ἀμφότερα	γὰρ τάδε πάσχει τὰ μείζω)
[6, 31]	χρόνιός τε ἐσόμενος καὶ κατ'	ἀμφότερα,	οὗ ἂν δέῃ, καὶ ναυσὶ
[6, 87]	ἥξομεν, μὴ ἀδεεῖ εἶναι κινδυνεύειν,	ἀμφότεροι	ἀναγκάζονται ὁ μὲν (ἄκων σωφρονεῖν,
[6, 88]	μάχῃ ἐγένοντο, λόγῳ (ἀποκρίνασθαι ἴσα	ἀμφοτέροις.	καὶ οὕτω βουλευσάμενοι ἀπεκρίναντο, ἐπειδὴ
[6, 86]	δεόμενοι τὴν ὑπάρχουσαν ἀπ' ἀλλήλων	ἀμφοτέροις	μὴ προδιδόναι, νομίσαι δὲ τοῖσδε
[6, 88]	οὕτω βουλευσάμενοι ἀπεκρίναντο, ἐπειδὴ τυγχάνει	ἀμφοτέροις	οὖσι ξυμμάχοις σφῶν πρὸς ἀλλήλους
[6, 80]	τὸ μηδετέροις δὴ ὡς καὶ	(ἀμφοτέρων	ὄντας ξυμμάχους βοηθεῖν. οὐ γὰρ
[6, 52]	Καμαρίνης ὡς, εἰ ἔλθοιεν, προσχωροῖεν	ἄν,	καὶ ὅτι Συρακόσιοι πληροῦσι ναυτικόν.
[6, 18]	γιγνώσκω πόλιν μὴ ἀπράγμονα τάχιστ'	ἄν	μοι δοκεῖν ἀπραγμοσύνης μεταβολῇ διαφθαρῆναι,
[6, 37]	(ὥστε, παρὰ τοσοῦτον γιγνώσκω, μόλις	ἄν	μοι δοκοῦσιν, εἰ πόλιν ἑτέραν
[6, 11]	πρὶν ἐπιχειρῆσαι (ἔσται. Σικελιῶται δ'	ἄν	μοι δοκοῦσιν, ὥς γε νῦν
[6, 38]	καὶ διδάσκων· μάλιστα (γὰρ δοκῶ	ἄν	μοι οὕτως ἀποτρέπειν τῆς κακουργίας.
[6, 9]	τοὺς τρόπους τοὺς ὑμετέρους ἀσθενὴς	ἄν	μου ὁ λόγος εἴη, εἰ
[6, 18]	φυλοκρινοῖεν οἷς χρεὼν βοηθεῖν, βραχὺ	ἄν	τι προσκτώμενοι αὐτῇ περὶ αὐτῆς
[6, 78]	γὰρ τὴν ἡμετέραν δύναμιν σῴζοι	ἄν	τις, ἔργῳ δὲ τὴν αὑτοῦ
[6, 55]	ἀκριβέστερον ἄλλων ἰσχυρίζομαι, γνοίη δ'	ἄν	τις καὶ αὐτῷ τούτῳ· παῖδες
[6, 91]	πολέμῳ οὐ διαπεπειρᾶσθαι. βεβαιότατα δ'	ἄν	τις οὕτω τοὺς πολεμίους βλάπτοι,
[6, 41]	καὶ ἐπιμεμελήμεθα ἤδη, καὶ ὅτι	ἂν	αἰσθώμεθα ἐς ὑμᾶς οἴσομεν. καὶ
[6, 39]	βέλτιστα τοὺς ξυνετούς, κρῖναι δ'	ἂν	ἀκούσαντας ἄριστα τοὺς πολλούς, καὶ
[6, 96]	ἀναβάντες (οἱ πολέμιοι· οὐ γὰρ	ἂν	ἄλλῃ γε αὐτοὺς δυνηθῆναι. ἐξήρτηται
[6, 36]	τὰ εἰκότα, ἀλλ' ἐξ ὧν	ἂν	ἄνθρωποι δεινοὶ καὶ πολλῶν ἔμπειροι,
[6, 34]	λογισμῷ ἡγοῦμαι ἀποκλῃομένους αὐτοὺς οὐδ'	ἂν	ἀπᾶραι ἀπὸ Κερκύρας, ἀλλ' ἢ
[6, 11]	γε καὶ πολλῶν ὄντων χαλεπῶς	ἂν	ἄρχειν δυναίμεθα. ἀνόητον δ' ἐπὶ
[6, 13]	πολεμεῖν, μαλακὸς εἶναι, μηδ' ὅπερ	ἂν	αὐτοὶ πάθοιεν, δυσέρωτας εἶναι τῶν
[6, 26]	πλοῦ τοὺς στρατηγοὺς πράσσειν ᾗ	ἂν	αὐτοῖς δοκῇ ἄριστα εἶναι (Ἀθηναίοις)
[6, 34]	ἐκείνους περαιωθῆναι τὸν Ἰόνιον, μάλιστ'	ἂν	αὐτοὺς ἐκπλήξαιμεν καὶ ἐς λογισμὸν
[6, 49]	σφεῖς περιγενέσθαι καὶ κατὰ πάντα	ἂν	αὐτοὺς ἐκφοβῆσαι, τῇ τε ὄψει
[6, 66]	οἱ ἱππῆς τῶν Συρακοσίων ἥκιστ'	ἂν	αὐτοὺς καὶ ἐν τῷ ἔργῳ
[6, 34]	καὶ τὰ τῶν πόλεων οὐκ	ἂν	βέβαια (ἔχοντες, εἰ ὑποδέξοιντο, ἀθυμοῖεν.
[6, 39]	χρημάτων τοὺς πλουσίους, βουλεῦσαι δ'	ἂν	βέλτιστα τοὺς ξυνετούς, κρῖναι δ'
[6, 80]	τὴν πρὸς ἡμᾶς ἔχθραν μὴ	ἂν	βραχεῖαν γενομένην διαφυγεῖν. ~Τοιαῦτα μὲν
[6, 14]	δὲ πόλεως κακῶς> βουλευσαμένης ἰατρὸς	ἂν	γενέσθαι, καὶ τὸ καλῶς ἄρξαι
[6, 38]	ἐνθένδε (ἄνδρες οὔτε ὄντα οὔτε	ἂν	γενόμενα λογοποιοῦσιν, οὓς ἐγὼ οὐ
[6, 9]	γνώμην οὔτε νῦν, ἀλλὰ ᾗ	ἂν	γιγνώσκω βέλτιστα, (ἐρῶ. καὶ πρὸς
[6, 8]	ἐν τῇ Σικελίᾳ (πρᾶξαι ὅπῃ	ἂν	γιγνώσκωσιν ἄριστα Ἀθηναίοις. μετὰ δὲ
[6, 2]	πορθμὸν κατιόντος τοῦ ἀνέμου, τάχα	ἂν	δὲ καὶ ἄλλως πως ἐσπλεύσαντες.
[6, 31]	ἐσόμενος καὶ κατ' ἀμφότερα, οὗ	ἂν	δέῃ, καὶ ναυσὶ καὶ πεζῷ
[6, 91]	ἄρτι κίνδυνον ἐκεῖθεν προεῖπον, οὐκ	ἂν	διὰ μακροῦ ὑμῖν (ἐπιπέσοι. ὥστε
[6, 25]	δ' Ἀθηναίων ἔσεσθαι ὁπλιταγωγοὺς ὅσαι	ἂν	δοκῶσι, καὶ ἄλλας ἐκ τῶν
[6, 35]	δέ, εἰ καὶ ἔλθοιεν, τί	ἂν	δράσειαν αὐτοὺς ὅτι οὐκ ἂν
[6, 17]	εἰσι, τῷ δὲ ναυτικῷ οὐκ	ἂν	δύναιντο βλάπτειν· ὑπόλοιπον γὰρ ἡμῖν
[6, 88]	τοῖς Συρακοσίοις μᾶλλον ἔργῳ, ὡς	ἂν	δύνωνται μετριώτατα, ἐν δὲ τῷ
[6, 78]	πρὸς ἡμᾶς μᾶλλον ἰόντας, ἅπερ	ἂν	εἰ ἐς τὴν Καμαριναίαν πρῶτον
[6, 28]	νομίσαντες, εἰ αὐτὸν ἐξελάσειαν, πρῶτοι	ἂν	εἶναι, ἐμεγάλυνον καὶ ἐβόων ὡς
[6, 20]	ἀλλήλων οὔτε δεομένας μεταβολῆς, ᾗ	ἂν	ἐκ βιαίου τις δουλείας ἄσμενος
[6, 92]	ἀπολέσας μὴ ἐπίῃ, ἀλλ' ὃς	ἂν	ἐκ παντὸς τρόπου διὰ τὸ
[6, 77]	Σικελίαν οἰκοῦντες. ἢ μένομεν ἕως	ἂν	ἕκαστοι κατὰ πόλεις ληφθῶμεν, εἰδότες
[6, 78]	πρῶτον ἀφίκοντο οἱ Ἀθηναῖοι δεόμενοι	ἂν	ἐπεκαλεῖσθε, ταῦτα ἐκ τοῦ ὁμοίου
[6, 72]	ἦ μὴν ἐάσειν ἄρχειν ὅπῃ	ἂν	ἐπίστωνται· οὕτω γὰρ ἅ τε
[6, 102]	ἐς τὴν πόλιν, νομίσαντες μὴ	ἂν	ἔτι ἀπὸ τῆς παρούσης σφίσι
[6, 19]	μὲν τῶν αὐτῶν λόγων οὐκ	ἂν	ἔτι ἀποτρέψειε, παρασκευῆς δὲ πλήθει,
[6, 10]	μετὰ Σικελιωτῶν, οὓς πρὸ πολλῶν	ἂν	ἐτιμήσαντο ξυμμάχους γενέσθαι ἐν τῷ
[6, 34]	ἀφ' ἡμῶν ὀφθείη. ἀγγελλοίμεθα δ'	ἂν	εὖ οἶδ' ὅτι ἐπὶ τὸ
[6, 34]	ἐν τάξει μεῖναι, καὶ ἡμῖν	ἂν	εὐεπίθετος εἴη, βραδεῖά τε καὶ
[6, 34]	ἐρῆμα, καὶ ἢ μένοντες πολιορκοῖντο	ἂν	ἢ πειρώμενοι παραπλεῖν τήν τε
[6, 61]	μήνυμα ξυλλαβόντες τοὺς ἄνδρας, προδοθῆναι	ἂν	ἡ πόλις. καί τινα μίαν
[6, 17]	οὕσπερ νῦν φασὶ πολεμίους ὑπολείποντας	ἂν	ἡμᾶς πλεῖν καὶ προσέτι τὸν
[6, 85]	ξυστᾶσα εὐμεταχείριστος, οὔθ' οἵδ' ἀσθενεῖς	ἂν	ἡμῶν μὴ παρόντων πρὸς ὑμᾶς
[6, 11]	γε νῦν ἔχουσι, καὶ ἔτι	ἂν	ἧσσον δεινοὶ ἡμῖν γενέσθαι, εἰ
[6, 71]	οὔπω ἐδόκει δυνατὸν εἶναι, πρὶν	ἂν	ἱππέας τε μεταπέμψωσιν ἐκ τῶν
[6, 18]	πάνυ ἀκριβὲς ἂν ξυγκραθὲν μάλιστ'	ἂν	ἰσχύειν, καὶ τὴν πόλιν, ἐὰν
[6, 10]	καὶ αὐτοὶ κατέχονται. τάχα δ'	ἂν	ἴσως, εἰ δίχα ἡμῶν τὴν
[6, 78]	τοῖς αὑτοῦ κακοῖς ὀλοφυρθεὶς τάχ'	ἂν	ἴσως καὶ τοῖς ἐμοῖς ἀγαθοῖς
[6, 34]	τὴν πόλιν ἔλθωσιν, ὥστε τάχ'	ἂν	ἴσως νομίσαντες, εἰ τάδε προήσονται,
[6, 40]	κοινὸν αὔξετε, ἡγησάμενοι τοῦτο μὲν	ἂν	καὶ ἴσον καὶ πλέον οἱ
[6, 34]	τήν τε ἄλλην παρασκευὴν ἀπολείποιεν	ἂν	καὶ τὰ τῶν πόλεων οὐκ
[6, 44]	ἑτέρων ἔφασαν ἔσεσθαι, ἀλλ' ὅτι	(ἂν	καὶ τοῖς ἄλλοις Ἰταλιώταις ξυνδοκῇ,
[6, 9]	ὁμοίως ἀγαθὸν πολίτην εἶναι ὃς	ἂν	καὶ τοῦ σώματός τι καὶ
[6, 89]	ἀλλὰ περὶ ὁμολογουμένης ἀνοίας οὐδὲν	ἂν	καινὸν λέγοιτο· καὶ τὸ μεθιστάναι
[6, 34]	ὡς ἐπὶ ναυμαχίᾳ περαιωθέντες ἀποροῖεν	ἂν	κατὰ χωρία ἐρῆμα, καὶ ἢ
[6, 34]	γνώμην τολμήσαντας, τῷ ἀδοκήτῳ μᾶλλον	ἂν	καταπλαγεῖεν ἢ τῇ ἀπὸ τοῦ
[6, 55]	καὶ τυραννεῦσαι. οὐ μὴν οὐδ'	ἂν	κατασχεῖν μοι δοκεῖ ποτὲ Ἱππίας
[6, 23]	πρέπει τῇ πρώτῃ ἡμέρᾳ ᾗ	ἂν	κατάσχωσιν εὐθὺς κρατεῖν τῆς γῆς,
[6, 34]	εἰ μὲν κώπαις χρήσαιντο, ἐπιθοίμεθ'	ἂν	κεκμηκόσιν, εἰ δὲ μὴ δοκοίη,
[6, 37]	ἐξιόντες. τό τε ξύμπαν οὐδ'	ἂν	κρατῆσαι αὐτοὺς τῆς γῆς ἡγοῦμαι·
[6, 18]	ἐστὶν ἀντίπαλον ναυτικόν. ~ὥστε τί	ἂν	λέγοντες εἰκὸς ἢ αὐτοὶ ἀποκνοῖμεν
[6, 57]	εὐθὺς ἀπερισκέπτως προσπεσόντες καὶ ὡς	ἂν	μάλιστα δι' ὀργῆς ὁ μὲν
[6, 22]	ἐκεῖ ἑτοῖμα, νομίσατε καὶ λόγῳ	ἂν	μάλιστα ἑτοῖμα εἶναι. ~ἢν γὰρ
[6, 14]	τοὺς νόμους μὴ μετὰ τοσῶνδ'	ἂν	μαρτύρων αἰτίαν σχεῖν, τῆς δὲ
[6, 64]	δ' οὐ παρόντων ἱππέων, βλάπτειν	ἂν	μεγάλα, οὕτω δὲ λήψεσθαι χωρίον
[6, 35]	ἂν δράσειαν αὐτοὺς ὅτι οὐκ	ἂν	μεῖζον ἀντιπάθοιεν. ἄλλοι δὲ καὶ
[6, 19]	πλήθει, εἰ πολλὴν ἐπιτάξειε, τάχ'	ἂν	μεταστήσειεν αὐτούς, παρελθὼν αὐτοῖς αὖθις
[6, 34]	μᾶλλον (πεφόβηνται, ἰσοκινδύνους ἡγούμενοι. ὅπερ	ἂν	νῦν Ἀθηναῖοι πάθοιεν. ἐπέρχονται γὰρ
[6, 49]	τῇ τε ὄψει (πλεῖστοι γὰρ	ἂν	νῦν φανῆναι) καὶ τῇ προσδοκίᾳ
[6, 18]	μέσον καὶ τὸ πάνυ ἀκριβὲς	ἂν	ξυγκραθὲν μάλιστ' ἂν ἰσχύειν, καὶ
[6, 34]	ὡς ἐπὶ κινδύνου πράσσειν χρησιμώτατον	ἂν	ξυμβῆναι. οἱ δὲ ἄνδρες καὶ
[6, 10]	ὅπερ νῦν σπεύδομεν, καὶ πάνυ	ἂν	ξυνεπιθοῖντο μετὰ Σικελιωτῶν, οὓς πρὸ
[6, 91]	ἀπειρότεροι μέν εἰσιν, ὅμως δ'	ἂν	ξυστραφέντες ἁθρόοι καὶ νῦν ἔτι
[6, 9]	τῆς οὐσίας προνοῆται· μάλιστα γὰρ	ἂν	ὁ τοιοῦτος καὶ τὰ τῆς
[6, 11]	τοῦ (αὐτοῦ καθαιρεθῆναι. ἡμᾶς δ'	ἂν	οἱ ἐκεῖ Ἕλληνες μάλιστα μὲν
[6, 69]	ἄκοντες προυδίδοσαν. ὅμως δὲ οὐκ	ἂν	οἰόμενοι σφίσι τοὺς Ἀθηναίους προτέρους
[6, 64]	ἐπιτηδείῳ καθ' ἡσυχίαν, εἰδότες οὐκ	ἂν	ὁμοίως δυνηθέντες καὶ εἰ ἐκ
[6, 34]	διὰ τὸ ξύνηθες ἥσυχον ἥκιστ'	ἂν	ὀξέως πείθοισθε, ὅμως εἰρήσεται. Σικελιῶται
[6, 50]	ἔπειθεν, ἀλλ' ἀπεκρίναντο πόλει μὲν	ἂν	οὐ δέξασθαι, ἀγορὰν δ' ἔξω
[6, 24]	ἤ, εἰ ἀναγκάζοιτο (στρατεύεσθαι, μάλιστ'	ἂν>	οὕτως ἀσφαλῶς ἐκπλεῦσαι· οἱ δὲ
[6, 37]	οἰκίσαντες τὸν πόλεμον ποιοῖντο, οὐκ	ἂν	παντάπασι διαφθαρῆναι, ἦ πού γε
[6, 99]	σταυροῖς τὰς ἐφόδους, ἐκείνους δὲ	ἂν	παυομένους τοῦ ἔργου πάντας ἂν
[6, 103]	Συρακόσιοι πολέμῳ μὲν οὐκέτι ἐνόμιζον	ἂν	περιγενέσθαι, ὡς αὐτοῖς οὐδὲ ἀπὸ
[6, 99]	ἂν παυομένους τοῦ ἔργου πάντας	ἂν	πρὸς σφᾶς τρέπεσθαι. (ἐτείχιζον οὖν
[6, 34]	ἀκούω, ἄκοντος ἡγουμένου καὶ ἀσμένου	ἂν	πρόφασιν (λαβόντος, εἴ τι ἀξιόχρεων
[6, 96]	τῆς πόλεως εὐθὺς κειμένου, οὐκ	ἂν	ῥᾳδίως σφᾶς, οὐδ' εἰ κρατοῖντο
[6, 72]	ἅ τε κρύπτεσθαι δεῖ μᾶλλον	ἂν	στέγεσθαι καὶ τἆλλα κατὰ κόσμον
[6, 24]	ἐφ' ἃ ἔπλεον ἢ οὐδὲν	ἂν	σφαλεῖσαν μεγάλην δύναμιν, τοῖς δ'
[6, 49]	ἕως ἔτι περιδεεῖς προσδέχονται, μάλιστ'	ἂν	σφεῖς περιγενέσθαι καὶ κατὰ πάντα
[6, 31]	ἢ ἔμπορος ἔχων ἔπλει, πολλὰ	ἂν	τάλαντα (ηὑρέθη ἐκ τῆς πόλεως
[6, 18]	τι προσκτώμενοι αὐτῇ περὶ αὐτῆς	ἂν	ταύτης μᾶλλον κινδυνεύοιμεν. τὸν γὰρ
[6, 34]	καὶ ἐν ᾧ χωρίῳ, ἐξωσθῆναι	ἂν	τῇ ὥρᾳ ἐς χειμῶνα, ἢ
[6, 20]	ἐς ῥᾴω μετάστασιν χωροίη, οὐδ'	ἂν	τὴν ἀρχὴν τὴν ἡμετέραν εἰκότως
[6, 92]	φιλόπολις οὗτος ὀρθῶς, οὐχ ὃς	ἂν	τὴν ἑαυτοῦ ἀδίκως ἀπολέσας μὴ
[6, 14]	καλῶς ἄρξαι τοῦτ' εἶναι, ὃς	ἂν	τὴν πατρίδα ὠφελήσῃ ὡς πλεῖστα
[6, 16]	ἄχρηστος ἥδ' ἡ ἄνοια, ὃς	ἂν	τοῖς ἰδίοις τέλεσι μὴ ἑαυτὸν
[6, 18]	ἀνθρώπων ἀσφαλέστατα τούτους οἰκεῖν οἳ	ἂν	τοῖς παροῦσιν ἤθεσι καὶ νόμοις,
[6, 34]	ἢ καταπλαγέντας τῷ ἀδοκήτῳ καταλῦσαι	ἂν	τὸν πλοῦν, ἄλλως τε καὶ
[6, 67]	τοῦτο τεταγμένον· οἷς εἴρητο, ᾗ	ἂν	τοῦ στρατεύματός τι πονῇ μάλιστα,
[6, 91]	νομίζω, ἄνδρα Σπαρτιάτην ἄρχοντα, ὡς	ἂν	τούς τε παρόντας ξυντάξῃ καὶ
[6, 84]	ὑμᾶς ὄντας ἀντέχειν Συρακοσίοις ἧσσον	ἂν	τούτων πεμψάντων (τινὰ δύναμιν Πελοποννησίοις
[6, 35]	ἦσαν, οἱ μὲν ὡς οὐδενὶ	ἂν	τρόπῳ ἔλθοιεν οἱ Ἀθηναῖοι οὐδ'
[6, 11]	ἐπὶ ἀρχὴν στρατεῦσαι· ᾧ γὰρ	ἂν	τρόπῳ τὴν ἡμετέραν μετὰ Πελοποννησίων
[6, 49]	προσδοκίᾳ ὧν πείσονται, (μάλιστα δ'	ἂν	τῷ αὐτίκα κινδύνῳ τῆς μάχης.
[6, 11]	εἰ δὲ σφαλείημέν τι, τάχιστ'	ἂν	ὑπεριδόντες (μετὰ τῶν ἐνθάδε ἐπιθοῖντο.
[6, 82]	ἡγεμόνες καταστάντες οἰκοῦμεν, νομίσαντες ἥκιστ'	ἂν	ὑπὸ Πελοποννησίοις οὕτως εἶναι, δύναμιν
[6, 18]	μὴ ἀνιέναι, διὰ τὸ ἀρχθῆναι	ἂν	ὑφ' ἑτέρων αὐτοῖς κίνδυνον εἶναι,
[6, 89]	φρονοῦντές τι, καὶ αὐτὸς οὐδενὸς	ἂν	χεῖρον, ὅσῳ καὶ λοιδορήσαιμι. ἀλλὰ
[6, 64]	γῆν ἰόντες γνωσθεῖεν (τοὺς γὰρ	ἂν	ψιλοὺς τοὺς σφῶν καὶ τὸν
[6, 17]	ἔργα κοινῶς τρέπεσθαι· ταχὺ δ'	ἂν	ὡς ἕκαστοι, εἴ τι καθ'
[6, 16]	μὴ οὖσαν καταλιπόντας, καὶ ἧς	ἂν	ὦσι πατρίδος, ταύτῃ αὔχησιν ὡς
[6, 94]	Τηρίαν ποταμὸν τό τε πεδίον	ἀναβάντες	ἐδῄουν καὶ τὸν σῖτον ἐνεπίμπρασαν,
[6, 96]	μὴ κατὰ ταύτας λάθωσι σφᾶς	ἀναβάντες	(οἱ πολέμιοι· οὐ γὰρ ἂν
[6, 97]	πρὸς τὰς Ἐπιπολὰς καὶ φθάνει	ἀναβὰς	κατὰ τὸν Εὐρύηλον πρὶν τοὺς
[6, 87]	ὑπ' αὐτῶν βλαπτώμεθα, πολλὰ δ'	ἀναγκάζεσθαι	πράσσειν, διότι καὶ πολλὰ φυλασσόμεθα,
[6, 24]	πραγμάτων ἢ ἀποτρέψειν ἤ, εἰ	ἀναγκάζοιτο	(στρατεύεσθαι, μάλιστ' ἂν> οὕτως ἀσφαλῶς
[6, 69]	προτέρους ἐπελθεῖν καὶ διὰ τάχους	ἀναγκαζόμενοι	(ἀμύνασθαι, ἀναλαβόντες τὰ ὅπλα εὐθὺς
[6, 87]	μὴ ἀδεεῖ εἶναι κινδυνεύειν, ἀμφότεροι	ἀναγκάζονται	ὁ μὲν (ἄκων σωφρονεῖν, ὁ
[6, 37]	ἱδρυθέντι καὶ ἐκ σκηνιδίων καὶ	ἀναγκαίας	παρασκευῆς οὐκ ἐπὶ πολὺ ὑπὸ
[6, 89]	Λακεδαιμονίους καὶ ἐξώρμησε λέγων τοιάδε.	~Ἀναγκαῖον	περὶ τῆς ἐμῆς διαβολῆς πρῶτον
[6, 92]	ὑμεῖς ἢ οἱ τοὺς φίλους	ἀναγκάσαντες	πολεμίους (γενέσθαι. τό τε φιλόπολι
[6, 16]	μᾶλλον ἑτέρων, ὦ Ἀθηναῖοι, ἄρχειν	(ἀνάγκη	γὰρ ἐντεῦθεν ἄρξασθαι, ἐπειδή μου
[6, 85]	ἀπελθόντων, αὐτοὶ ἄρξαι τῆς Σικελίας.	ἀνάγκη	δέ, ἢν ξυστῆτε πρὸς αὐτούς·
[6, 18]	ἐς ὅσον βουλόμεθα ἄρχειν, ἀλλ'	ἀνάγκη,	ἐπειδήπερ ἐν τῷδε καθέσταμεν, τοῖς
[6, 89]	τῆς πόλεως δημοκρατουμένης τὰ (πολλὰ	ἀνάγκη	ἦν τοῖς παροῦσιν ἕπεσθαι. τῆς
[6, 82]	ἀνανεώσει, τοῦ δὲ Συρακοσίου καθαψαμένου	ἀνάγκη	καὶ (περὶ τῆς ἀρχῆς εἰπεῖν
[6, 10]	τοῦ αἰσχίονος ἢ ἡμῖν κατ'	ἀνάγκην	ἐγένετο, ἔπειτα ἐν αὐτῇ ταύτῃ
[6, 68]	ἐναντίοις προθύμως, καὶ τὴν παροῦσαν	ἀνάγκην	καὶ ἀπορίαν φοβερωτέραν ἡγησάμενοι τῶν
[6, 44]	πλοῖα δὲ ἑκατόν, ἃ ἐξ	ἀνάγκης	μετὰ τῶν ὁλκάδων ξυνέπλει· πολλὰ
[6, 30]	ταῦτα θέρους μεσοῦντος ἤδη ἡ	ἀναγωγὴ	ἐγίγνετο ἐς τὴν Σικελίαν. τῶν
[6, 29]	αὐτὸν καὶ μὴ κατασχεῖν τὴν	ἀναγωγήν,	ἐλθόντα δὲ κρίνεσθαι ἐν ἡμέραις
[6, 32]	δὲ τὰς νομιζομένας πρὸ τῆς	ἀναγωγῆς	οὐ κατὰ ναῦν ἑκάστην, ξύμπαντες
[6, 102]	τε πάλιν ἀπὸ τῆς πόλεως	ἀναθαρσήσαντες	ἀντετάξαντο πρὸς τοὺς κατὰ σφᾶς
[6, 49]	ἐς ὄψιν ἐλθεῖν, τῇ γνώμῃ	ἀναθαρσοῦντας	ἀνθρώπους καὶ τῇ ὄψει καταφρονεῖν
[6, 46]	Ἀφροδίτης ἀγαγόντες αὐτοὺς ἐπέδειξαν τὰ	ἀναθήματα,	φιάλας τε καὶ οἰνοχόας καὶ
[6, 38]	πολεμίους πλέονας ἢ πρὸς αὑτὴν	ἀναιρεῖται,	τυραννίδας δὲ ἔστιν ὅτε καὶ
[6, 86]	αὐτοὺς εἶναι παρακαλεῖν ὑμᾶς ὡς	ἀναισθήτους.	πολὺ δὲ ἐπὶ ἀληθεστέραν γε
[6, 92]	δὲ μᾶλλον τὴν οὐκ οὖσαν	ἀνακτᾶσθαι.	καὶ φιλόπολις οὗτος ὀρθῶς, οὐχ
[6, 92]	διὰ τὸ (ἐπιθυμεῖν πειραθῇ αὐτὴν	ἀναλαβεῖν.	οὕτως ἐμοί τε ἀξιῶ ὑμᾶς
[6, 69]	καὶ διὰ τάχους ἀναγκαζόμενοι (ἀμύνασθαι,	ἀναλαβόντες	τὰ ὅπλα εὐθὺς ἀντεπῇσαν. καὶ
[6, 65]	Ἀθηναῖοι ὡς ᾔσθοντο αὐτοὺς προσιόντας,	ἀναλαβόντες	τό τε στράτευμα ἅπαν τὸ
[6, 89]	ἔγκλημα ἀπειπόντων αὐτὸς ἐγὼ πάλιν	ἀναλαμβάνων	ἐθεράπευον ὑμᾶς ἄλλα τε καὶ
[6, 12]	ὑπὲρ ἡμῶν δίκαιον ἐνθάδε εἶναι	ἀναλοῦν,	καὶ μὴ ὑπὲρ ἀνδρῶν φυγάδων
[6, 12]	δημόσια ἀδικεῖν, τὰ δὲ ἴδια	ἀναλοῦν,	καὶ τὸ πρᾶγμα μέγα εἶναι
[6, 31]	ἀνηλώκει καὶ ὅσα ἔτι ἔμελλεν	ἀναλώσειν,	χωρὶς δ' ἃ εἰκὸς ἦν
[6, 31]	ἐλογίσατο τήν τε τῆς πόλεως	ἀνάλωσιν	δημοσίαν καὶ τῶν στρατευομένων τὴν
[6, 6]	πολέμου Λεοντίνων οἱ Ἐγεσταῖοι ξυμμαχίαν	ἀναμιμνῄσκοντες	τοὺς Ἀθηναίους ἐδέοντο σφίσι ναῦς
[6, 104]	πρεσβευσάμενος καὶ τὴν τοῦ πατρὸς	ἀνανεωσάμενος	πολιτείαν καὶ οὐ δυνάμενος αὐτοὺς
[6, 82]	ἐπὶ τῆς πρότερον οὔσης ξυμμαχίας	ἀνανεώσει,	τοῦ δὲ Συρακοσίου καθαψαμένου ἀνάγκη
[6, 32]	πάντα ἤδη ὅσα ἔχοντες ἔμελλον	ἀνάξεσθαι,	τῇ μὲν σάλπιγγι σιωπὴ ὑπεσημάνθη,
[6, 4]	προσέβαλον Σικελίᾳ, τοὺς δὲ Σαμίους	Ἀναξίλας	Ῥηγίνων τύραννος οὐ πολλῷ ὕστερον
[6, 30]	ἕῳ (ἐπλήρουν τὰς ναῦς ὡς	ἀναξόμενοι.	ξυγκατέβη δὲ καὶ ὁ ἄλλος
[6, 87]	ὦ Καμαριναῖοι, ταῖς τῶνδε διαβολαῖς	ἀναπείθεσθε	μήτε οἱ ἄλλοι· εἰρήκαμεν δ'
[6, 89]	μοι, μετὰ τοῦ ἀληθοῦς σκοπῶν	ἀναπειθέσθω.	ἢ εἴ τις, διότι καὶ
[6, 60]	καὶ πλείους ἔτι ξυλλαμβάνειν, ἐνταῦθα	ἀναπείθεται	εἷς τῶν δεδεμένων, ὅσπερ ἐδόκει
[6, 96]	ἐς τὸν λειμῶνα παρὰ τὸν	Ἄναπον	ποταμὸν ἅμα τῇ ἡμέρᾳ (ἐτύγχανον
[6, 66]	ταχέων ὤρθωσαν, καὶ τὴν τοῦ	Ἀνάπου	(γέφυραν ἔλυσαν. παρασκευαζομένων δὲ ἐκ
[6, 13]	μέγιστον δὴ τῶν πρὶν κίνδυνον	ἀναρριπτούσης	ἀντιχειροτονεῖν, καὶ ψηφίζεσθαι τοὺς μὲν
[6, 72]	τῶν τε πολλῶν τὴν ἀξύντακτον	ἀναρχίαν.	ἢν δὲ ὀλίγοι τε στρατηγοὶ
[6, 2]	τοῦ ἐν Ἰβηρίᾳ ὑπὸ Λιγύων	ἀναστάντες.	καὶ ἀπ' αὐτῶν Σικανία τότε
[6, 4]	δ' ἄλλοι ἐκ τῆς Θάψου	ἀναστάντες	Ὕβλωνος βασιλέως Σικελοῦ προδόντος τὴν
[6, 41]	εἶπεν. τῶν δὲ στρατηγῶν εἷς	ἀναστὰς	ἄλλον μὲν οὐδένα ἔτι εἴασε
[6, 5]	Καμάριναν. καὶ αὖθις ὑπὸ Γέλωνος	ἀνάστατος	γενομένη τὸ τρίτον κατῳκίσθη ὑπὸ
[6, 76]	εὔλογον τὰς μὲν ἐκεῖ πόλεις	ἀναστάτους	ποιεῖν, τὰς δὲ ἐνθάδε κατοικίζειν,
[6, 5]	ἐγένοντο αὐτῆς Δάσκων καὶ Μενέκωλος.	ἀναστάτων	δὲ Καμαριναίων γενομένων πολέμῳ ὑπὸ
[6, 4]	πόλεως καὶ χώρας. πρὶν δὲ	ἀναστῆναι,	ἔτεσιν ὕστερον ἑκατὸν ἢ αὐτοὺς
[6, 6]	κεφάλαιον, εἰ Συρακόσιοι Λεοντίνους τε	ἀναστήσαντες	ἀτιμώρητοι γενήσονται καὶ τοὺς λοιποὺς
[6, 94]	ὥσπερ καὶ πρότερόν μοι εἴρηται,	ἀναστήσαντες	(Συρακόσιοι αὐτοὶ ἔχουσι τὴν γῆν.
[6, 66]	δὲ ὡς οὐκ ἀντιπροῇσαν αὐτοῖς,	ἀναχωρήσαντες	καὶ διαβάντες τὴν Ἑλωρίνην ὁδὸν
[6, 105]	(τοὺς Ἀθηναίους τοῦ ἀμύνεσθαι ἐποίησαν.	ἀναχωρησάντων	δὲ τῶν Ἀθηναίων ἐκ τοῦ
[6, 14]	Ἀθηναίοις, νομίσας, εἰ ὀρρωδεῖς τὸ	ἀναψηφίσαι,	τὸ μὲν λύειν τοὺς νόμους
[6, 91]	στρατιᾶς ἔτι χρησιμώτερον εἶναι νομίζω,	ἄνδρα	Σπαρτιάτην ἄρχοντα, ὡς ἂν τούς
[6, 64]	ἐβούλοντο οἱ στρατηγοὶ (μηχανῶνται. πέμπουσιν	ἄνδρα	σφίσι μὲν πιστόν, τοῖς δὲ
[6, 62]	αἱ δὲ νῆες περιέπλευσαν τὰ	ἀνδράποδα	ἄγουσαι. (Νικίας δὲ εὐθὺς ἐξ
[6, 62]	πολέμιον· ἦν δὲ παραθαλασσίδιον. καὶ	ἀνδραποδίσαντες	τὴν πόλιν παρέδοσαν Ἐγεσταίοις (παρεγένοντο
[6, 74]	μέλλον· οἱ δὲ τούς τε	ἄνδρας	διέφθειραν πρότερον καὶ τότε στασιάζοντες
[6, 68]	ἔχειν, ἄλλως τε καὶ πρὸς	ἄνδρας	πανδημεί τε ἀμυνομένους καὶ οὐκ
[6, 61]	κατὰ τὸ μήνυμα ξυλλαβόντες τοὺς	ἄνδρας,	προδοθῆναι ἂν ἡ πόλις. καί
[6, 9]	βραχείᾳ βουλῇ περὶ μεγάλων πραγμάτων	ἀνδράσιν	ἀλλοφύλοις πειθομένους πόλεμον (οὐ προσήκοντα
[6, 72]	ἐμπειρίᾳ τε ἱκανὸς γενόμενος καὶ	ἀνδρείᾳ	ἐπιφανής, ἐθάρσυνέ τε καὶ οὐκ
[6, 69]	ταῖς ἄλλαις, ἀλλὰ τῇ μὲν	ἀνδρείᾳ	οὐχ ἥσσους ἐς ὅσον ἡ
[6, 72]	εἰκὸς κρατήσειν σφᾶς τῶν ἐναντίων,	ἀνδρείας	μὲν σφίσιν ὑπαρχούσης, εὐταξίας δ'
[6, 10]	ἔσονται (οὕτω γὰρ ἐνθένδε τε	ἄνδρες	ἔπραξαν αὐτὰ καὶ ἐκ τῶν
[6, 34]	χρησιμώτατον ἂν ξυμβῆναι. οἱ δὲ	ἄνδρες	καὶ ἐπέρχονται καὶ ἐν πλῷ
[6, 38]	οἶδ' ὅτι σῴζουσι, καὶ ἐνθένδε	(ἄνδρες	οὔτε ὄντα οὔτε ἂν γενόμενα
[6, 50]	οὐκ ἐδέχοντο (ἐνῆσαν γὰρ αὐτόθι	ἄνδρες	τὰ Συρακοσίων βουλόμενοι) (ἐκομίσθησαν ἐπὶ
[6, 68]	παρεκελεύετο. ~Πολλῇ μὲν παραινέσει, ὦ	ἄνδρες,	τί δεῖ χρῆσθαι, οἳ πάρεσμεν
[6, 85]	ἄλλοι φίλοι ὅτι μάλιστα αὐτονομούμενοι.	~ἀνδρὶ	δὲ τυράννῳ ἢ πόλει ἀρχὴν
[6, 13]	ὁρῶν νῦν ἐνθάδε τῷ αὐτῷ	ἀνδρὶ	παρακελευστοὺς καθημένους φοβοῦμαι, καὶ τοῖς
[6, 59]	κόνις, ἣ πατρός τε καὶ	ἀνδρὸς	ἀδελφῶν τ' οὖσα τυράννων παίδων
[6, 59]	Λαμψάκῳ ἐστὶν ἐπίγραμμα ἔχον τόδε·	ἀνδρὸς	ἀριστεύσαντος ἐν Ἑλλάδι τῶν ἐφ'
[6, 96]	ὧν ἦρχε Διόμιλος φυγὰς ἐξ	Ἄνδρου,	ὅπως τῶν τε Ἐπιπολῶν εἶεν
[6, 102]	ὡς ἔγνω ἀδυνάτους ἐσομένους ἐρημίᾳ	ἀνδρῶν	ἄλλῳ τρόπῳ περιγενέσθαι. (καὶ ξυνέβη
[6, 11]	τῶν ἐν Σικελίᾳ Ἐγεσταίων ἡμῖν,	ἀνδρῶν	βαρβάρων, ὁ ἀγών, εἰ σωφρονοῦμεν,
[6, 64]	Καταναῖος ὁ ἀνήρ, καὶ ἀπ'	ἀνδρῶν	ἐκ τῆς Κατάνης ἥκειν ἔφη
[6, 36]	οὐκ ἀπὸ ταὐτομάτου, ἐκ δὲ	ἀνδρῶν	οἵπερ αἰεὶ τάδε κινοῦσι ξύγκεινται.
[6, 5]	Ἱπποκράτης ὕστερον Γέλας τύραννος, λύτρα	ἀνδρῶν	Συρακοσίων αἰχμαλώτων λαβὼν τὴν γῆν
[6, 12]	εἶναι ἀναλοῦν, καὶ μὴ ὑπὲρ	ἀνδρῶν	φυγάδων τῶνδε ἐπικουρίας δεομένων, οἷς
[6, 63]	τε τὴν ἡμέραν ἑκάστην προϊοῦσαν	ἀνεθάρσουν	μᾶλλον καὶ ἐπειδὴ πλέοντές τε
[6, 31]	ἑκάστων ὧν ἑώρων, τῇ ὄψει	ἀνεθάρσουν.	οἱ δὲ ξένοι καὶ ὁ
[6, 54]	τὸν ἐν τῇ ἀγορᾷ (ἄρχων	ἀνέθηκε	καὶ τὸν τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν
[6, 26]	αὐτόθεν καταλόγους ἐποιοῦντο, ἄρτι δ'	ἀνειλήφει	ἡ πόλις ἑαυτὴν ἀπὸ τῆς
[6, 7]	ἔτεμον οὐ πολλὴν καὶ σῖτον	ἀνεκομίσαντό	τινα ζεύγη κομίσαντες, καὶ ἐς
[6, 53]	καὶ χρηστὸν δοκοῦντα εἶναι αἰτιαθέντα	ἀνέλεγκτον	διαφυγεῖν. (ἐπιστάμενος γὰρ ὁ δῆμος
[6, 44]	ἀγορὰν παρεῖχον, καὶ τὰς ναῦς	ἀνελκύσαντες	ἡσύχασαν. καὶ πρός (τε) τοὺς
[6, 104]	μάλιστα (ἐπόνησαν ὑπὸ τοῦ χειμῶνος,	ἀνελκύσας	ἐπεσκεύαζεν. ὁ δὲ Νικίας πυθόμενος
[6, 17]	(ναυτικοῦ ἰσχύοντες. καὶ νῦν οὔτε	ἀνέλπιστοί	πω μᾶλλον Πελοποννήσιοι ἐς ἡμᾶς
[6, 34]	ἄμεινον εἶναι πέμψαι· οὐ γὰρ	ἀνέλπιστον	αὐτοῖς, ἀλλ' αἰεὶ διὰ φόβου
[6, 33]	ἔργον ἡμῖν ξυμβήσεται, καὶ (οὐκ	ἀνέλπιστον	ἔμοιγε. ὀλίγοι γὰρ δὴ στόλοι
[6, 33]	ᾔει ηὐξήθησαν, καὶ ἡμῖν οὐκ	ἀνέλπιστον	τὸ τοιοῦτο ξυμβῆναι. ~Θαρσοῦντες οὖν
[6, 69]	μέγιστον μὲν περὶ τῆς αὐτίκα	ἀνελπίστου	σωτηρίας, ἢν μὴ κρατῶσι, τὸ
[6, 104]	τὴν Ἰταλίαν, καὶ ἁρπασθεὶς ὑπ'	ἀνέμου	κατὰ τὸν Τεριναῖον κόλπον, ὃς
[6, 2]	τηρήσαντες τὸν πορθμὸν κατιόντος τοῦ	ἀνέμου,	τάχα ἂν δὲ καὶ ἄλλως
[6, 83]	ἡμετέρᾳ αὐτῶν κινδυνεύσαντες. πᾶσι δὲ	ἀνεπίφθονον	τὴν προσήκουσαν σωτηρίαν ἐκπορίζεσθαι. καὶ
[6, 54]	ἦν ἐς τοὺς πολλούς, ἀλλ'	ἀνεπιφθόνως	κατεστήσατο· καὶ ἐπετήδευσαν ἐπὶ πλεῖστον
[6, 100]	ὑποτείχισιν καθεῖλον καὶ τὸ σταύρωμα	ἀνέσπασαν	καὶ διεφόρησαν τοὺς σταυροὺς παρ'
[6, 2]	τούς τε Σικανοὺς κρατοῦντες μάχῃ	ἀνέστειλαν	πρὸς τὰ μεσημβρινὰ καὶ ἑσπέρια
[6, 70]	αὐτῶν, εἴ τινας προδιώκοντας ἴδοιεν,	ἀνέστελλον)	ἐπακολουθήσαντες δὲ ἁθρόοι ὅσον ἀσφαλῶς
[6, 4]	διακόσια ὑπὸ Γέλωνος τυράννου Συρακοσίων	ἀνέστησαν	ἐκ τῆς πόλεως καὶ χώρας.
[6, 13]	δ' Ἐγεσταίοις ἰδίᾳ εἰπεῖν, ἐπειδὴ	ἄνευ	Ἀθηναίων καὶ ξυνῆψαν πρὸς Σελινουντίους
[6, 18]	νομίσατε νεότητα μὲν καὶ γῆρας	ἄνευ	ἀλλήλων μηδὲν δύνασθαι, ὁμοῦ δὲ
[6, 16]	Πελοποννήσου γὰρ τὰ δυνατώτατα ξυστήσας	ἄνευ	μεγάλου ὑμῖν κινδύνου καὶ δαπάνης
[6, 86]	νομίσαι δὲ τοῖσδε μὲν καὶ	ἄνευ	ξυμμάχων αἰεὶ ἐφ' ὑμᾶς ἑτοίμην
[6, 88]	Συρακοσίους ἐγγὺς ὄντας μὴ καὶ	ἄνευ	σφῶν περιγένωνται, τό τε πρῶτον
[6, 90]	προσγενόμενα ἐκεῖθεν χωρία ἔμελλε διαρκῆ	ἄνευ	τῆς ἐνθένδε προσόδου παρέξειν. ~τοιαῦτα
[6, 31]	δ' ἃ εἰκὸς ἦν καὶ	ἄνευ	τοῦ ἐκ τοῦ δημοσίου μισθοῦ
[6, 65]	καὶ εἶναι ἐν διανοίᾳ καὶ	ἄνευ	τούτων ἰέναι παρεσκευάσθαι ἐπὶ Κατάνην,
[6, 94]	τῶν Ἀθηνῶν πεντήκοντα καὶ διακοσίους	ἄνευ	τῶν ἵππων μετὰ σκευῆς, ὡς
[6, 58]	τι χωρίον, ἀπελθεῖν ἐς (αὐτὸ	ἄνευ	τῶν ὅπλων. καὶ οἱ μὲν
[6, 16]	προσαγορευόμεθα, ἐν τῷ ὁμοίῳ τις	ἀνεχέσθω	καὶ ὑπὸ τῶν εὐπραγούντων ὑπερφρονούμενος,
[6, 86]	ἐπὶ τοὺς ταῦτα κωλύοντας καὶ	ἀνέχοντας	τὴν Σικελίαν μέχρι τοῦδε μὴ
[6, 75]	σκηνὰς καὶ τὸ στρατόπεδον ἐμπρήσαντες	ἀνεχώρησαν	(ἐπ' οἴκου. καὶ πυνθανόμενοι τοὺς
[6, 94]	τέ τινας καὶ τροπαῖον (στήσαντες	ἀνεχώρησαν	ἐπὶ τὰς ναῦς. καὶ ἀποπλεύσαντες
[6, 97]	οἱ Συρακόσιοι ἐπὶ ταῖς Ἐπιπολαῖς	ἀνεχώρησαν	ἐς τὴν πόλιν· καὶ ὅ
[6, 100]	μίαν καταλιπόντες φύλακα τοῦ οἰκοδομήματος	ἀνεχώρησαν	ἐς τὴν πόλιν, οἱ δὲ
[6, 7]	ὡς ᾔσθοντο, κατασκάψαντες τὰς Ὀρνεὰς	ἀνεχώρησαν	καὶ οἱ Ἀθηναῖοι ὕστερον ταῖς
[6, 58]	τῶν ὅπλων. καὶ οἱ μὲν	ἀνεχώρησαν	οἰόμενοί τι ἐρεῖν αὐτόν, ὁ
[6, 93]	εἶναι πλεῖν. ταῦτα δὲ ξυνθέμενοι	ἀνεχώρουν	ἐκ τῆς Λακεδαίμονος. (Ἀφίκετο δὲ
[6, 98]	τε καὶ οὐ ῥᾳδίως ξυντασσόμενον,	ἀνήγαγον	πάλιν ἐς τὴν πόλιν πλὴν
[6, 32]	δὲ καὶ τελεώσαντες τὰς σπονδὰς	ἀνήγοντο,	καὶ ἐπὶ κέρως τὸ πρῶτον
[6, 65]	αἰσθόμενοι ὅτι τὸ στράτευμα ἅπαν	ἀνῆκται,	ἀποστρέψαντες ἀγγέλλουσι τοῖς πεζοῖς, καὶ
[6, 31]	καὶ τριήραρχος ἐς τὴν ναῦν	ἀνηλώκει	καὶ ὅσα ἔτι ἔμελλεν ἀναλώσειν,
[6, 64]	ἐπιτήδειον· ἦν δὲ Καταναῖος ὁ	ἀνήρ,	καὶ ἀπ' ἀνδρῶν ἐκ τῆς
[6, 72]	παρελθὼν αὐτοῖς Ἑρμοκράτης ὁ Ἕρμωνος,	ἀνὴρ	καὶ ἐς τἆλλα ξύνεσιν οὐδενὸς
[6, 54]	Ἁρμοδίου ὥρᾳ ἡλικίας λαμπροῦ Ἀριστογείτων	ἀνὴρ	τῶν (ἀστῶν, μέσος πολίτης, ἐραστὴς
[6, 1]	οὐ πολλῷ τινὶ ὑποδεέστερον πόλεμον	ἀνῃροῦντο	ἢ τὸν πρὸς Πελοποννησίους. (Σικελίας
[6, 83]	καὶ ἡμῖν τὸ αὐτὸ ἐπενεγκεῖν.	~ἀνθ'	ὧν ἄξιοί τε ὄντες ἅμα
[6, 103]	τῇ ἐκείνων βλαπτόμενοι, καὶ ἄλλους	ἀνθείλοντο,	Ἡρακλείδην καὶ Εὐκλέα καὶ Τελλίαν.
[6, 70]	ἔτους περαίνεσθαι δοκεῖν, τοὺς δὲ	ἀνθεστῶτας	πολὺ μείζω (ἔκπληξιν μὴ νικωμένους
[6, 78]	ἕνεκα τῆς αὑτοῦ ἀσφαλείας, οὐκ	ἀνθρωπίνης	δυνάμεως βούλησιν ἐλπίζει· οὐ γὰρ
[6, 36]	εἰκότα, ἀλλ' ἐξ ὧν ἂν	ἄνθρωποι	δεινοὶ καὶ πολλῶν ἔμπειροι, ὥσπερ
[6, 60]	ὀργιζομένων πολλοί τε καὶ ἀξιόλογοι	ἄνθρωποι	ἤδη ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ ἦσαν
[6, 49]	ὄψιν ἐλθεῖν, τῇ γνώμῃ ἀναθαρσοῦντας	ἀνθρώπους	καὶ τῇ ὄψει καταφρονεῖν μᾶλλον.
[6, 23]	δὲ πλείω εὐτυχῆσαι (χαλεπὸν δὲ	ἀνθρώπους	ὄντας) ὅτι ἐλάχιστα τῇ τύχῃ
[6, 65]	ἐπὶ Κατάνην, ἐπίστευσάν τε τῷ	ἀνθρώπῳ	πολλῷ ἀπερισκεπτότερον καὶ εὐθὺς ἡμέραν
[6, 103]	οὐδεμία ἐγίγνετο, οἷα δὲ εἰκὸς	ἀνθρώπων	ἀπορούντων καὶ μᾶλλον ἢ πρὶν
[6, 18]	ἀπραγμοσύνης μεταβολῇ διαφθαρῆναι, καὶ τῶν	ἀνθρώπων	ἀσφαλέστατα τούτους οἰκεῖν οἳ ἂν
[6, 4]	καὶ τὴν πόλιν αὐτὸς ξυμμείκτων	ἀνθρώπων	οἰκίσας Μεσσήνην ἀπὸ τῆς ἑαυτοῦ
[6, 53]	πάντα ὑπόπτως ἀποδεχόμενοι, διὰ πονηρῶν	ἀνθρώπων	πίστιν πάνυ χρηστοὺς τῶν πολιτῶν
[6, 34]	ἐπὶ τὸ πλέον· τῶν δ'	ἀνθρώπων	πρὸς τὰ λεγόμενα καὶ αἱ
[6, 16]	ἄλλοις ξυνόντας, τῶν δὲ ἔπειτα	ἀνθρώπων	προσποίησίν τε ξυγγενείας τισὶ καὶ
[6, 86]	ὅταν (καιρὸν λάβωσιν ἑκάστου, οὐκ	ἀνιᾶσιν	(ἔδειξαν δὲ καὶ ἄλλα ἤδη
[6, 18]	μὲν ἐπιβουλεύειν, τοὺς δὲ μὴ	ἀνιέναι,	διὰ τὸ ἀρχθῆναι ἂν ὑφ'
[6, 11]	ὄντων χαλεπῶς ἂν ἄρχειν δυναίμεθα.	ἀνόητον	δ' ἐπὶ τοιούτους ἰέναι ὧν
[6, 16]	καὶ οὐκ ἄχρηστος ἥδ' ἡ	ἄνοια,	ὃς ἂν τοῖς ἰδίοις τέλεσι
[6, 17]	ταῦτα ἡ ἐμὴ νεότης καὶ	ἄνοια	παρὰ φύσιν δοκοῦσα εἶναι ἐς
[6, 89]	καὶ λοιδορήσαιμι. ἀλλὰ περὶ ὁμολογουμένης	ἀνοίας	οὐδὲν ἂν καινὸν λέγοιτο· καὶ
[6, 88]	κατεκαύθη (ὑπὸ τῶν Συρακοσίων αὖθις	ἀνορθώσαντες	διεχείμαζον. καὶ ἔπεμψαν μὲν ἐς
[6, 20]	τὴν ἀρχὴν τὴν ἡμετέραν εἰκότως	ἀντ'	ἐλευθερίας προσδεξαμένας, (τό τε πλῆθος
[6, 72]	ἐμπειρίᾳ ἰδιώτας ὡς εἰπεῖν χειροτέχναις	ἀνταγωνισαμένους.	(μέγα δὲ βλάψαι καὶ τὸ
[6, 16]	τὰ ἴσα νέμων τὰ (ὁμοῖα	ἀνταξιούτω.	οἶδα δὲ τοὺς τοιούτους, καὶ
[6, 70]	χερσὶ τῆς μάχης ἐπὶ πολὺ	ἀντεῖχον	ἀλλήλοις, καὶ ξυνέβη βροντάς τε
[6, 46]	ὅτι αὐτοῖς τοῦτό τε πρῶτον	ἀντεκεκρούκει	καὶ οἱ Ῥηγῖνοι οὐκ ἐθελήσαντες
[6, 15]	(λύειν, οἱ δέ τινες καὶ	ἀντέλεγον.	ἐνῆγε δὲ προθυμότατα τὴν στρατείαν
[6, 69]	(ἀμύνασθαι, ἀναλαβόντες τὰ ὅπλα εὐθὺς	ἀντεπῇσαν.	καὶ πρῶτον μὲν αὐτῶν ἑκατέρων
[6, 87]	τοῦ αἰεὶ φυλάσσεσθαι αὐτούς, καὶ	ἀντεπιβουλεῦσαί	ποτε ἐκ τοῦ ὁμοίου μεταλάβετε.
[6, 75]	πρεσβεύεσθαι, εἴ πως προσαγάγοιντο αὐτούς,	ἀντεπρεσβεύοντο	καὶ αὐτοί· ἦσαν γὰρ ὕποπτοι
[6, 76]	Ἕλληνες τῆς ἑαυτῶν τῷ Μήδῳ	ἀντέστησαν,	περὶ δὲ οἱ μὲν σφίσιν
[6, 102]	πάλιν ἀπὸ τῆς πόλεως ἀναθαρσήσαντες	ἀντετάξαντο	πρὸς τοὺς κατὰ σφᾶς Ἀθηναίους,
[6, 84]	τὸ μὴ ἀσθενεῖς ὑμᾶς ὄντας	ἀντέχειν	Συρακοσίοις ἧσσον ἂν τούτων πεμψάντων
[6, 6]	μετὰ τῶν ὑπολοίπων ἔτι ξυμμάχων	ἀντέχειν	τοῖς Συρακοσίοις, ἄλλως τε καὶ
[6, 69]	ἥσσους ἐς ὅσον ἡ ἐπιστήμη	ἀντέχοι,	τῷ δὲ ἐλλείποντι αὐτῆς καὶ
[6, 91]	τε νομίζοντες ὑμᾶς ἐπιμέλεσθαι μᾶλλον	ἀντέχωσι	καὶ Ἀθηναῖοι τοῖς ἑαυτῶν ἧσσον
[6, 22]	ὅπως πρὸς τὸ ἐκείνων ἱππικὸν	ἀντέχωσι,	ναυσί τε καὶ πολὺ περιεῖναι,
[6, 2]	μεσημβρινὰ καὶ ἑσπέρια αὐτῆς καὶ	ἀντὶ	Σικανίας Σικελίαν τὴν νῆσον ἐποίησαν
[6, 87]	ἄλλοις μεθ' ἡμῶν τοῖς Συρακοσίοις,	ἀντὶ	τοῦ αἰεὶ φυλάσσεσθαι αὐτούς, καὶ
[6, 18]	ἡμῖν. οὐ γὰρ ἵνα δεῦρο	ἀντιβοηθῶσι	προσεθέμεθα αὐτούς, ἀλλ' ἵνα τοῖς
[6, 49]	Λεοντίνους ἐῶσι κατοικίζειν. ~Λάμαχος δὲ	ἄντικρυς	ἔφη χρῆναι πλεῖν ἐπὶ Συρακούσας
[6, 10]	οἱ ἀσθενέστατοι· ἀλλ' οἱ μὲν	ἄντικρυς	πολεμοῦσιν, οἱ δὲ καὶ διὰ
[6, 35]	αὐτοὺς ὅτι οὐκ ἂν μεῖζον	ἀντιπάθοιεν.	ἄλλοι δὲ καὶ πάνυ καταφρονοῦντες
[6, 23]	γὰρ αὐτοὶ ἔλθωμεν ἐνθένδε μὴ	ἀντίπαλον	μόνον παρασκευασάμενοι, πλήν γε πρὸς
[6, 17]	βλάπτειν· ὑπόλοιπον γὰρ ἡμῖν ἐστὶν	ἀντίπαλον	ναυτικόν. ~ὥστε τί ἂν λέγοντες
[6, 86]	ἐπὶ ἀληθεστέραν γε σωτηρίαν ἡμεῖς	ἀντιπαρακαλοῦμεν,	δεόμενοι τὴν ὑπάρχουσαν ἀπ' ἀλλήλων
[6, 13]	καθημένους φοβοῦμαι, καὶ τοῖς πρεσβυτέροις	ἀντιπαρακελεύομαι	μὴ καταισχυνθῆναι, εἴ τῴ τις
[6, 21]	αἱ πόλεις φοβηθεῖσαι καὶ μὴ	ἀντιπαράσχωσιν	ἡμῖν φίλοι τινὲς γενόμενοι (ἄλλοι
[6, 98]	καὶ μὴ περιορᾶν. καὶ ἤδη	ἀντιπαρατασσομένων	ἀλλήλοις οἱ τῶν Συρακοσίων στρατηγοὶ
[6, 99]	ἐν τούτῳ εἰ ἐπιβοηθοῖεν, μέρος	ἀντιπέμπειν	αὐτοῖς τῆς στρατιᾶς καὶ φθάνειν
[6, 66]	πρῶτον, ἔπειτα δὲ ὡς οὐκ	ἀντιπροῇσαν	αὐτοῖς, ἀναχωρήσαντες καὶ διαβάντες τὴν
[6, 91]	τῇ νῦν Ἀθηναίων ἐκεῖ (παρασκευῇ	ἀντισχεῖν.	καὶ εἰ αὕτη ἡ πόλις
[6, 18]	καὶ ξυνωμόσαμεν, ἐπαμύνειν, καὶ μὴ	ἀντιτιθέναι	ὅτι οὐδὲ ἐκεῖνοι ἡμῖν. οὐ
[6, 87]	ἑτοίμην ὑπεῖναι ἐλπίδα τῷ μὲν	ἀντιτυχεῖν	ἐπικουρίας ἀφ' ἡμῶν, τῷ δὲ
[6, 4]	αὐτοῖς (ἐπελθὼν ξυγκατῴκισεν. Γέλαν δὲ	Ἀντίφημος	ἐκ Ῥόδου καὶ Ἔντιμος ἐκ
[6, 13]	δὴ τῶν πρὶν κίνδυνον ἀναρριπτούσης	ἀντιχειροτονεῖν,	καὶ ψηφίζεσθαι τοὺς μὲν Σικελιώτας
[6, 24]	καὶ μὴ ἤρεσκε, δεδιὼς μὴ	ἀντιχειροτονῶν	κακόνους δόξειεν εἶναι τῇ πόλει
[6, 4]	τῆς ἑαυτοῦ τὸ ἀρχαῖον πατρίδος	ἀντωνόμασεν.	~καὶ Ἱμέρα ἀπὸ Ζάγκλης ᾠκίσθη
[6, 102]	μέγαν λιμένα. ἃ ὁρῶντες οἱ	ἄνωθεν	κατὰ τάχος ἀπῇσαν καὶ ἡ
[6, 33]	οὔθ' ὅτι μεγάλῳ στόλῳ ἐπέρχονται,	ἀνωφελεῖς,	ἀλλὰ πρός τε τοὺς ἄλλους
[6, 25]	ἄλλο πρέπον δοκῇ εἶναι, ἑτοιμασάμενοι	ἄξειν.	~ἀκούσαντες δ' οἱ Ἀθηναῖοι ἐψηφίσαντο
[6, 99]	ἐδόκει εἶναι, ᾗ ἐκεῖνοι ἔμελλον	ἄξειν	τὸ τεῖχος καί, εἰ φθάσειαν,
[6, 64]	ὑπὸ τῶν ἱππέων οὐ βλάψονται	ἄξια	λόγου· ἐδίδασκον δ' αὐτοὺς περὶ
[6, 12]	παρασχομένους, ἢ κατορθώσαντας χάριν μὴ	ἀξίαν	εἰδέναι ἢ πταίσαντάς που (τοὺς
[6, 56]	τὴν ἀρχὴν διὰ τὸ μὴ	ἀξίαν	εἶναι. (χαλεπῶς δὲ ἐνεγκόντος τοῦ
[6, 68]	τῆς τε οὖν ὑμετέρας αὐτῶν	ἀξίας	μνησθέντες ἐπέλθετε τοῖς ἐναντίοις προθύμως,
[6, 83]	τὸ αὐτὸ ἐπενεγκεῖν. ~ἀνθ' ὧν	ἄξιοί	τε ὄντες ἅμα ἄρχομεν, ὅτι
[6, 60]	τοιοῦτον ὀργιζομένων πολλοί τε καὶ	ἀξιόλογοι	ἄνθρωποι ἤδη ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ
[6, 21]	πεζὸν πολὺν ξυμπλεῖν, εἴπερ βουλόμεθα	ἄξιον	τῆς διανοίας δρᾶν καὶ μὴ
[6, 16]	ἐπειδή μου Νικίας καθήψατο) καὶ	ἄξιος	ἅμα νομίζω εἶναι. ὧν γὰρ
[6, 47]	ταῖς ἑξήκοντα ναυσίν, ὅσασπερ ᾐτήσαντο,	ἀξιοῦν	διδόναι αὐτοὺς τροφήν, καὶ παραμείναντας
[6, 10]	μὴ μετεώρῳ τε τῇ> πόλει	ἀξιοῦν	κινδυνεύειν καὶ ἀρχῆς ἄλλης ὀρέγεσθαι
[6, 88]	τῇ Κορίνθῳ ἐγένοντο, λόγους ἐποιοῦντο	ἀξιοῦντες	σφίσι (κατὰ τὸ ξυγγενὲς βοηθεῖν.
[6, 44]	(τε) τοὺς Ῥηγίνους λόγους ἐποιήσαντο,	ἀξιοῦντες	Χαλκιδέας ὄντας Χαλκιδεῦσιν οὖσι Λεοντίνοις
[6, 38]	τοὺς αὐτοὺς μὴ τῶν αὐτῶν	ἀξιοῦσθαι;	~φήσει τις δημοκρατίαν οὔτε ξυνετὸν
[6, 10]	τῶν ἐναντίων) σφαλέντων δέ που	ἀξιόχρεῳ	δυνάμει ταχεῖαν τὴν ἐπιχείρησιν ἡμῖν
[6, 21]	ἀσκέπτως βουλευσαμένους) αὐτόθεν δὲ παρασκευῇ	ἀξιόχρεῳ	ἐπιέναι, γνόντας ὅτι πολύ τε
[6, 34]	ἂν πρόφασιν (λαβόντος, εἴ τι	ἀξιόχρεων	ἀφ' ἡμῶν ὀφθείη. ἀγγελλοίμεθα δ'
[6, 31]	κατὰ θέαν ἧκεν ὡς ἐπ'	ἀξιόχρεων	καὶ ἄπιστον διάνοιαν. παρασκευὴ γὰρ
[6, 92]	πάνυ θαρσῶ. (Καὶ χείρων οὐδενὶ	ἀξιῶ	δοκεῖν ὑμῶν εἶναι, εἰ τῇ
[6, 36]	πολλῶν ἔμπειροι, ὥσπερ ἐγὼ Ἀθηναίους	(ἀξιῶ,	δράσειαν. οὐ γὰρ αὐτοὺς εἰκὸς
[6, 92]	αὐτὴν ἀναλαβεῖν. οὕτως ἐμοί τε	ἀξιῶ	ὑμᾶς καὶ ἐς κίνδυνον καὶ
[6, 15]	(δόξῃ ὠφελήσειν. ὢν γὰρ ἐν	ἀξιώματι	ὑπὸ τῶν ἀστῶν, ταῖς ἐπιθυμίαις
[6, 40]	εἰ ἔρχονται Ἀθηναῖοι, ἀμυνεῖται αὐτοὺς	ἀξίως	αὑτῆς, καὶ στρατηγοί εἰσιν ἡμῖν
[6, 16]	καὶ τέταρτος ἐγενόμην καὶ τἆλλα	ἀξίως	τῆς νίκης παρεσκευασάμην. νόμῳ μὲν
[6, 54]	εὐθὺς ὡς ἀπὸ τῆς ὑπαρχούσης	(ἀξιώσεως	κατάλυσιν τῇ τυραννίδι. καὶ ἐν
[6, 87]	καὶ ἔτι ἐν κεφαλαίοις (ὑπομνήσαντες	ἀξιώσομεν	πείθειν. φαμὲν γὰρ ἄρχειν μὲν
[6, 36]	τόλμης οὐ θαυμάζω, τῆς δὲ	ἀξυνεσίας,	εἰ μὴ οἴονται ἔνδηλοι εἶναι.
[6, 40]	ἔτι καὶ νῦν, ὦ πάντων	ἀξυνετώτατοι,	εἰ μὴ μανθάνετε κακὰ σπεύδοντες,
[6, 76]	δ' ἐπὶ δεσπότου μεταβολῇ οὐκ	ἀξυνετωτέρου,	κακοξυνετωτέρου δέ. ~Ἀλλ' οὐ γὰρ
[6, 72]	αὐτοῖς) τῶν τε πολλῶν τὴν	ἀξύντακτον	ἀναρχίαν. ἢν δὲ ὀλίγοι τε
[6, 86]	ἡμεῖς ἀντιπαρακαλοῦμεν, δεόμενοι τὴν ὑπάρχουσαν	ἀπ'	ἀλλήλων ἀμφοτέροις μὴ προδιδόναι, νομίσαι
[6, 64]	δὲ Καταναῖος ὁ ἀνήρ, καὶ	ἀπ'	ἀνδρῶν ἐκ τῆς Κατάνης ἥκειν
[6, 2]	Λιβύην πρῶτον, ἔπειτα ἐς Σικελίαν	ἀπ'	(αὐτῆς κατενεχθέντες. Σικελοὶ δ' ἐξ
[6, 77]	μεταβάλλοντες δουλοῦνται, ἀλλὰ Δωριῆς ἐλεύθεροι	ἀπ'	αὐτονόμου (τῆς Πελοποννήσου τὴν Σικελίαν
[6, 55]	ἀπεοικότως (διὰ τὸ πρεσβεύειν τε	ἀπ'	αὐτοῦ καὶ τυραννεῦσαι. οὐ μὴν
[6, 76]	ἐπρεσβευσάμεθα, ἀλλὰ μᾶλλον τοὺς μέλλοντας	ἀπ'	αὐτῶν λόγους, πρίν τι καὶ
[6, 2]	Ἰβηρίᾳ ὑπὸ Λιγύων ἀναστάντες. καὶ	ἀπ'	αὐτῶν Σικανία τότε ἡ νῆσος
[6, 61]	τῆς ξυνωμοσίας ἐπὶ τῷ δήμῳ	ἀπ'	ἐκείνου ἐδόκει (πραχθῆναι. καὶ γάρ
[6, 89]	τῷ δυναστεύοντι δῆμος ὠνόμασται) καὶ	ἀπ'	ἐκείνου ξυμπαρέμεινεν ἡ προστασία ἡμῖν
[6, 46]	ἀργυρᾶ πολλῷ πλείω τὴν ὄψιν	ἀπ'	ὀλίγης δυνάμεως χρημάτων παρείχετο· καὶ
[6, 73]	ἵνα ἢ ἀπὸ τῆς Σικελίας	ἀπαγάγωσιν	αὐτοὺς ἢ πρὸς τὸ ἐν
[6, 33]	δοκοῦντα εἶναι ἢ λέγοντες ἢ	ἀπαγγέλλοντες	οὐ μόνον οὐ πείθουσιν, ἀλλὰ
[6, 40]	πρὸς αἰσθανομένους καὶ μὴ ἐπιτρέψοντας	(ἀπαλλάγητε.	ἡ γὰρ πόλις ἥδε, καὶ
[6, 65]	καὶ αἰσθόμενοι ὅτι τὸ στράτευμα	ἅπαν	ἀνῆκται, ἀποστρέψαντες ἀγγέλλουσι τοῖς πεζοῖς,
[6, 66]	δὲ ὕστερον καὶ τὸ πεζὸν	ἅπαν	ξυνελέγη. καὶ προσῆλθον μὲν ἐγγὺς
[6, 65]	προσιόντας, ἀναλαβόντες τό τε στράτευμα	ἅπαν	τὸ ἑαυτῶν καὶ ὅσοι Σικελῶν
[6, 32]	ἐποιοῦντο, κρατῆράς τε κεράσαντες παρ'	ἅπαν	τὸ στράτευμα καὶ ἐκπώμασι χρυσοῖς
[6, 34]	ὅτι πλεῖστοι μεθ' ἡμῶν, καθελκύσαντες	ἅπαν	τὸ ὑπάρχον ναυτικὸν μετὰ δυοῖν
[6, 42]	αὐτοί τε καὶ οἱ ξύμμαχοι	ἅπαντες	ἦσαν. καὶ πρῶτον μὲν ἐπεξέτασιν
[6, 34]	ναυτικὸν μετὰ δυοῖν μηνοῖν τροφῆς	ἀπαντῆσαι	Ἀθηναίοις ἐς Τάραντα καὶ ἄκραν
[6, 16]	κατέστησα ἐν Μαντινείᾳ περὶ τῶν	ἁπάντων	ἀγωνίσασθαι· ἐξ οὗ καὶ περιγενόμενοι
[6, 25]	προφασίζεσθαι οὐδὲ διαμέλλειν, ἀλλ' ἐναντίον	ἁπάντων	ἤδη λέγειν ἥντινα αὐτῷ παρασκευὴν
[6, 92]	γνόντας τοῦτον δὴ τὸν ὑφ'	ἁπάντων	προβαλλόμενον λόγον, ὡς εἰ πολέμιός
[6, 34]	ἡγοῦμαι ἀποκλῃομένους αὐτοὺς οὐδ' ἂν	ἀπᾶραι	ἀπὸ Κερκύρας, ἀλλ' ἢ διαβουλευσαμένους
[6, 33]	βαρβάρων πολὺ ἀπὸ τῆς ἑαυτῶν	ἀπάραντες	κατώρθωσαν. οὔτε γὰρ πλείους τῶν
[6, 49]	τὴν μάχην ποιεῖσθαι, ἕως ἔτι	(ἀπαράσκευοί	τε εἰσὶ καὶ μάλιστα ἐκπεπληγμένοι.
[6, 84]	τοὺς ἐνθάδε ἐλευθεροῦν, ξύμφορος ἡμῖν	ἀπαράσκευος	ὢν καὶ χρήματα μόνον φέρων,
[6, 56]	προσλαβεῖν. ~Τὸν δ' οὖν Ἁρμόδιον	ἀπαρνηθέντα	τὴν πείρασιν, ὥσπερ διενοεῖτο, προυπηλάκισεν·
[6, 21]	προσέδει, ἀλλ' ἐς ἀλλοτρίαν πᾶσαν	ἀπαρτήσοντες,	ἐξ ἧς μηνῶν οὐδὲ τεσσάρων
[6, 20]	δὲ καὶ ἀπὸ βαρβάρων τινῶν	ἀπαρχὴ	ἐσφέρεται· ᾧ δὲ μάλιστα ἡμῶν
[6, 30]	δὲ καὶ ὁ ἄλλος ὅμιλος	ἅπας	ὡς εἰπεῖν ὁ ἐν τῇ
[6, 6]	ξυμμάχους αὐτῶν διαφθείροντες αὐτοὶ τὴν	ἅπασαν	δύναμιν τῆς Σικελίας σχήσουσι, κίνδυνον
[6, 52]	καὶ ὅτι Συρακόσιοι πληροῦσι ναυτικόν.	ἁπάσῃ	οὖν τῇ στρατιᾷ παρέπλευσαν πρῶτον
[6, 92]	τε ἀσφαλῶς οἰκῆτε καὶ τῆς	ἁπάσης	Ἑλλάδος ἑκούσης καὶ οὐ βίᾳ,
[6, 8]	βραχείᾳ καὶ εὐπρεπεῖ τῆς Σικελίας	ἁπάσης,	μεγάλου ἔργου, ἐφίεσθαι, παρελθὼν ἀποτρέψαι
[6, 46]	καὶ οἱ μὲν αὐτοί τε	ἀπατηθέντες	καὶ τοὺς ἄλλους τότε πείσαντες,
[6, 62]	ἐς τὸ στράτευμα· καὶ τἀνδράποδα	ἀπέδοσαν,	καὶ ἐγένοντο ἐξ (αὐτῶν εἴκοσι
[6, 103]	ἔστησαν καὶ τοὺς νεκροὺς ὑποσπόνδους	ἀπέδοσαν	τοῖς Συρακοσίοις καὶ τοὺς μετὰ
[6, 71]	δ' ὑστεραίᾳ τοῖς μὲν Συρακοσίοις	ἀπέδοσαν	ὑποσπόνδους τοὺς νεκρούς (ἀπέθανον δὲ
[6, 55]	μὲν ἐν τῇ ἀρχῇ ὢν	ἀπέθανεν,	αὐτὸς δὲ αὐθημερὸν καθίστατο· ἀλλὰ
[6, 71]	Συρακοσίοις ἀπέδοσαν ὑποσπόνδους τοὺς νεκρούς	(ἀπέθανον	δὲ αὐτῶν καὶ τῶν ξυμμάχων
[6, 71]	δὲ σφετέρων τὰ ὀστᾶ ξυνέλεξαν	(ἀπέθανον	δὲ αὐτῶν καὶ τῶν ξυμμάχων
[6, 89]	προξενίαν ὑμῶν κατά τι ἔγκλημα	ἀπειπόντων	αὐτὸς ἐγὼ πάλιν ἀναλαμβάνων ἐθεράπευον
[6, 1]	Σικελίαν πλεύσαντες καταστρέψασθαι, εἰ δύναιντο,	ἄπειροι	οἱ πολλοὶ ὄντες τοῦ μεγέθους
[6, 91]	τἀκεῖ, (μάθετε ἤδη. Σικελιῶται γὰρ	ἀπειρότεροι	μέν εἰσιν, ὅμως δ' ἂν
[6, 52]	τῶν ψιλῶν τινὰς ἐσκεδασμένους διαφθειράντων,	ἀπεκομίσθησαν	ἐς Κατάνην. ~καὶ καταλαμβάνουσι τὴν
[6, 88]	ἴσα ἀμφοτέροις. καὶ οὕτω βουλευσάμενοι	ἀπεκρίναντο,	ἐπειδὴ τυγχάνει ἀμφοτέροις οὖσι ξυμμάχοις
[6, 50]	αὐτούς, ὡς οὐκ ἔπειθεν, ἀλλ'	ἀπεκρίναντο	πόλει μὲν ἂν οὐ δέξασθαι,
[6, 60]	καταιτιαθέντας κρίσεις ποιήσαντες τοὺς μὲν	ἀπέκτειναν,	ὅσοι ξυνελήφθησαν, τῶν δὲ διαφυγόντων
[6, 98]	τῶν Συρακοσίων ἱππέας προσβαλόντες, καὶ	ἀπέκτεινάν	τέ τινας καὶ τροπαῖον τῆς
[6, 105]	τε γῆς αὐτῶν ἔτεμον καὶ	ἀπέκτεινάν	τινας, καὶ ἀπῆλθον ἐπ' οἴκου.
[6, 88]	φρουρούς τε πεμπόντων καὶ βοηθούντων	ἀπεκωλύοντο.	τόν τε χειμῶνα μεθορμισάμενοι ἐκ
[6, 69]	ἐγγὺς τῆς πόλεως οὔσης καὶ	ἀπεληλύθεσαν·	οἱ δὲ καὶ διὰ σπουδῆς
[6, 18]	μένειν, ἤν τι προχωρῇ, καὶ	ἀπελθεῖν,	αἱ νῆες παρέξουσιν· ναυκράτορες γὰρ
[6, 48]	δυνάμει ἐκπλεύσαντας αἰσχρῶς καὶ ἀπράκτους	ἀπελθεῖν,	ἀλλ' ἔς τε τὰς πόλεις
[6, 58]	ἐκέλευσεν αὐτούς, δείξας τι χωρίον,	ἀπελθεῖν	ἐς (αὐτὸ ἄνευ τῶν ὅπλων.
[6, 86]	τῷ ὑπόπτῳ ἢ ἄπρακτον ἐάσετε	ἀπελθεῖν	ἢ καὶ σφαλεῖσαν, ἔτι βουλήσεσθε
[6, 21]	ἀμυνούμεθα ἱππικόν (αἰσχρὸν δὲ βιασθέντας	ἀπελθεῖν	ἢ ὕστερον ἐπιμεταπέμπεσθαι, τὸ πρῶτον
[6, 105]	τὸ ἐλάχιστον μετὰ σφῶν δῃώσαντας	ἀπελθεῖν	οὐκ ἤθελον· τότε δὲ Πυθοδώρου
[6, 11]	δείξαντες τὴν δύναμιν δι' ὀλίγου	ἀπέλθοιμεν·	τὰ γὰρ διὰ πλείστου πάντες
[6, 61]	ἐν Θουρίοις, οὐκέτι ξυνείποντο, ἀλλ'	ἀπελθόντες	ἀπὸ τῆς νεὼς οὐ φανεροὶ
[6, 74]	οὐκ εἶχον καὶ προυχώρει οὐδέν,	ἀπελθόντες	ἐς Νάξον καὶ ὅρια καὶ
[6, 85]	καὶ κατ' ἐρημίαν, ἀπράκτων ἡμῶν	ἀπελθόντων,	αὐτοὶ ἄρξαι τῆς Σικελίας. ἀνάγκη
[6, 29]	τῷ παρόντι πρὸς τὰ μηνύματα	ἀπελογεῖτο	καὶ ἑτοῖμος ἦν πρὶν ἐκπλεῖν
[6, 55]	μετὰ τὸν πατέρα, οὐδὲ τοῦτο	ἀπεοικότως	(διὰ τὸ πρεσβεύειν τε ἀπ'
[6, 50]	δέξασθαι, ἀγορὰν δ' ἔξω παρέξειν,	ἀπέπλει	(ἐς τὸ Ῥήγιον. καὶ εὐθὺς
[6, 52]	πλείους μεταπέμπωσιν. ἄπρακτοι δὲ γενόμενοι	ἀπέπλεον·	καὶ ἀποβάντες κατά τι τῆς
[6, 61]	ἑαυτοῦ ναῦν καὶ οἱ ξυνδιαβεβλημένοι	ἀπέπλεον	μετὰ τῆς Σαλαμινίας ἐκ τῆς
[6, 71]	τὰ τῶν πολεμίων (σκῦλα ἔχοντες	ἀπέπλευσαν	ἐς Κατάνην· χειμών τε γὰρ
[6, 72]	οἱ μὲν ταύτῃ τῇ γνώμῃ	ἀπέπλευσαν	ἐς τὴν Νάξον καὶ Κατάνην
[6, 50]	ἧς αὐτοῖς ὁρμωμένοις πολεμητέα ἦν,	ἀπέπλευσαν	πάλιν ἐς Κατάνην. ~καὶ ἐκκλησίας
[6, 53]	γὰρ Ἀθηναῖοι, ἐπειδὴ ἡ στρατιὰ	ἀπέπλευσεν,	οὐδὲν ἧσσον ζήτησιν ἐποιοῦντο τῶν
[6, 78]	δὲ πρὸς ἡμᾶς μᾶλλον ἰόντας,	ἅπερ	ἂν εἰ ἐς τὴν Καμαριναίαν
[6, 65]	ἐπίστευσάν τε τῷ ἀνθρώπῳ πολλῷ	ἀπερισκεπτότερον	καὶ εὐθὺς ἡμέραν ξυνθέμενοι ᾗ
[6, 57]	τὸ Λεωκόρειον καλούμενον, καὶ εὐθὺς	ἀπερισκέπτως	προσπεσόντες καὶ ὡς ἂν μάλιστα
[6, 29]	τῶν Μαντινέων τινές, ἀπέτρεπον καὶ	ἀπέσπευδον,	ἄλλους ῥήτορας ἐνιέντες οἳ ἔλεγον
[6, 7]	οἱ μὲν πρέσβεις τῶν Ἀθηναίων	ἀπεστάλησαν	ἐς τὴν Σικελίαν· Λακεδαιμόνιοι δὲ
[6, 101]	ἐν τούτῳ ἐξελθόντες καὶ αὐτοὶ	ἀπεσταύρουν	αὖθις ἀρξάμενοι ἀπὸ τῆς πόλεως
[6, 65]	εὐθὺς ἡμέραν ξυνθέμενοι ᾗ παρέσονται	ἀπέστειλαν	αὐτόν, καὶ αὐτοί (ἤδη γὰρ
[6, 74]	ποιησάμενοι αὐτοῦ διεχείμαζον· καὶ τριήρη	ἀπέστειλαν	ἐς τὰς Ἀθήνας ἐπί τε
[6, 93]	Σικελίας τριήρης τῶν Ἀθηναίων, ἣν	ἀπέστειλαν	οἱ στρατηγοὶ ἐπί τε χρήματα
[6, 73]	καὶ ἐς τὴν Λακεδαίμονα πρέσβεις	ἀπέστειλαν,	ὅπως ξυμμαχία τε αὐτοῖς παραγένηται
[6, 31]	καὶ ἃ ἔχοντας τοὺς στρατηγοὺς	ἀπέστελλε,	τῶν δὲ ἰδιωτῶν ἅ τε
[6, 30]	ὅσον πλοῦν ἐκ τῆς σφετέρας	ἀπεστέλλοντο.	~καὶ ἐν τῷ παρόντι καιρῷ,
[6, 103]	Ἐπιπολῶν καὶ τοῦ κρημνώδους ἀρξάμενοι	ἀπετείχιζον	μέχρι τῆς θαλάσσης τείχει διπλῷ
[6, 29]	ξυνεστράτευον καὶ τῶν Μαντινέων τινές,	ἀπέτρεπον	καὶ ἀπέσπευδον, ἄλλους ῥήτορας ἐνιέντες
[6, 2]	ἐντεῦθεν ἐλάχιστον πλοῦν Καρχηδὼν Σικελίας	ἀπέχει.	βάρβαροι μὲν οὖν τοσοίδε Σικελίαν
[6, 97]	οὔτε πλοῦν οὔτε ὁδὸν πολλὴν	(ἀπέχει.	καὶ ὁ μὲν ναυτικὸς στρατὸς
[6, 97]	κατὰ τὸν Λέοντα καλούμενον, ὃς	ἀπέχει	τῶν Ἐπιπολῶν ἓξ ἢ ἑπτὰ
[6, 49]	χρῆναι ποιεῖσθαι, ἃ ἦν ἐρῆμα,	ἀπέχοντα	Συρακουσῶν οὔτε πλοῦν πολὺν οὔτε
[6, 2]	οὔτε ὁπόθεν ἐσῆλθον ἢ ὅποι	ἀπεχώρησαν·	ἀρκείτω δὲ ὡς ποιηταῖς τε
[6, 95]	Κλεωνῶν ἦλθον, σεισμοῦ δὲ γενομένου	ἀπεχώρησαν.	καὶ Ἀργεῖοι μετὰ ταῦτα ἐσβαλόντες
[6, 7]	Ὀρνεάτας καὶ Ἀργείους τὴν ἀλλήλων,	ἀπεχώρησαν	τῷ (στρατῷ ἐπ' οἴκου. ἐλθόντων
[6, 101]	τοῦ ἄλλου στρατεύματος τῶν Ἀθηναίων	ἀπεχώρουν.	~ἐν τούτῳ δὲ οἱ πρὸς
[6, 102]	Συρακόσιοι διὰ τὸ πῦρ, ἀλλὰ	ἀπεχώρουν	πάλιν. καὶ γὰρ πρός τε
[6, 74]	οὐκ ἐγένετο· Ἀλκιβιάδης γὰρ ὅτ'	ἀπῄει	ἐκ τῆς ἀρχῆς ἤδη μετάπεμπτος,
[6, 56]	κανοῦν οἴσουσαν ἐν πομπῇ τινί,	ἀπήλασαν	λέγοντες οὐδὲ ἐπαγγεῖλαι τὴν ἀρχὴν
[6, 79]	μάχῃ περιγενόμενοι ἔπραξαν ἃ ἐβούλοντο,	ἀπῆλθον	δὲ διὰ τάχους. ~ὥστε οὐχ
[6, 105]	ἔτεμον καὶ ἀπέκτεινάν τινας, καὶ	ἀπῆλθον	ἐπ' οἴκου.
[6, 88]	ἀμύνειν. καὶ οἱ πρέσβεις ἑκατέρων	ἀπῆλθον.	(Καὶ οἱ μὲν Συρακόσιοι τὰ
[6, 82]	μὲν Λακεδαιμονίων ἀρχῆς καὶ ἡγεμονίας	ἀπηλλάγημεν,	οὐδὲν προσῆκον μᾶλλόν τι ἐκείνους
[6, 102]	ὁρῶντες οἱ ἄνωθεν κατὰ τάχος	ἀπῇσαν	καὶ ἡ ξύμπασα στρατιὰ τῶν
[6, 94]	Σικελῶν πόλισμα, καὶ προσαγαγόμενοι ὁμολογίᾳ	ἀπῇσαν,	πιμπράντες ἅμα τὸν σῖτον τῶν
[6, 50]	φίλους καὶ εὐεργέτας Ἀθηναίους (ἀδεῶς	ἀπιέναι.	ἐπεὶ δ' ἐκηρύχθη καὶ κατεσκέψαντο
[6, 33]	αὐτῶν, ἔλεγε καὶ παρῄνει τοιάδε.	~Ἄπιστα	μὲν ἴσως, ὥσπερ καὶ ἄλλοι
[6, 85]	τῶν (φίλων ῥώμην ἀδύνατοι ὦσιν.	ἀπιστεῖν	δὲ οὐ χρή· καὶ γὰρ
[6, 86]	ὑποπτεύεσθαι, (πολὺ δὲ μᾶλλον τοῖσδε	ἀπιστεῖν.	ἡμεῖς μέν γε οὔτε ἐμμεῖναι
[6, 86]	ἠξιοῦτε λόγῳ πείθειν, τῷ αὐτῷ	ἀπιστεῖν,	οὐδ' ὅτι δυνάμει μείζονι πρὸς
[6, 49]	πολλοὺς ἀποληφθῆναι ἔξω διὰ τὸ	ἀπιστεῖν	σφᾶς μὴ ἥξειν, καὶ ἐσκομιζομένων
[6, 33]	μήτε καταφρονήσαντες ἄφαρκτοι ληφθήσεσθε μήτε	ἀπιστήσαντες	τοῦ ξύμπαντος (ἀμελήσετε. εἰ δέ
[6, 31]	ἧκεν ὡς ἐπ' ἀξιόχρεων καὶ	ἄπιστον	διάνοιαν. παρασκευὴ γὰρ αὕτη πρώτη
[6, 22]	ἐμμίσθους, ἵνα, ἤν που ὑπὸ	ἀπλοίας	ἀπολαμβανώμεθα, ἔχῃ ἡ στρατιὰ τὰ
[6, 20]	ἐστὶ Σελινουντίοις, Συρακοσίοις δὲ καὶ	ἀπὸ	βαρβάρων τινῶν ἀπαρχὴ ἐσφέρεται· ᾧ
[6, 91]	ἀργυρείων μετάλλων προσόδους καὶ ὅσα	ἀπὸ	γῆς καὶ δικαστηρίων νῦν ὠφελοῦνται
[6, 75]	καὶ ἄλλων ἐς τὴν Καμάριναν,	ἀπὸ	δὲ τῶν Ἀθηναίων Εὐφήμου μεθ'
[6, 5]	ἀρχαῖον πατρίδος ἀντωνόμασεν. ~καὶ Ἱμέρα	ἀπὸ	Ζάγκλης ᾠκίσθη ὑπὸ Εὐκλείδου καὶ
[6, 2]	Ἰταλίᾳ Σικελοί, καὶ ἡ χώρα	ἀπὸ	Ἰταλοῦ βασιλέως τινὸς Σικελῶν, τοὔνομα
[6, 34]	ἀποκλῃομένους αὐτοὺς οὐδ' ἂν ἀπᾶραι	ἀπὸ	Κερκύρας, ἀλλ' ἢ διαβουλευσαμένους καὶ
[6, 4]	Κραταιμένης ἐγένοντο αὐτῆς, ὁ μὲν	ἀπὸ	Κύμης, ὁ δὲ ἀπὸ Χαλκίδος.
[6, 4]	Ζάγκλη δὲ τὴν μὲν ἀρχὴν	ἀπὸ	Κύμης τῆς ἐν Ὀπικίᾳ Χαλκιδικῆς
[6, 19]	καὶ ὁ Νικίας γνοὺς ὅτι	ἀπὸ	μὲν τῶν αὐτῶν λόγων οὐκ
[6, 28]	δήμου καταλύσεως γεγενῆσθαι. ~μηνύεται οὖν	ἀπὸ	μετοίκων τέ τινων καὶ ἀκολούθων
[6, 12]	μεμνῆσθαι χρὴ ἡμᾶς ὅτι νεωστὶ	ἀπὸ	νόσου μεγάλης καὶ πολέμου βραχύ
[6, 61]	πράξαντος καὶ οὐ Βοιωτῶν ἕνεκα	ἀπὸ	ξυνθήματος ἥκειν, καὶ εἰ μὴ
[6, 80]	ξυμμαχίαν προθυμότερον, ἄλλως τε καὶ	ἀπὸ	Πελοποννήσου παρεσομένης ὠφελίας, οἳ τῶνδε
[6, 63]	ἐπ' ἐκεῖνα τῆς Σικελίας πολὺ	ἀπὸ	σφῶν ἐφαίνοντο καὶ πρὸς τὴν
[6, 76]	τῶν τε Ἰώνων καὶ ὅσοι	ἀπὸ	σφῶν ἦσαν ξύμμαχοι ὡς ἐπὶ
[6, 36]	αἱ ἀγγελίαι τοῦτο δύνανται· οὐκ	ἀπὸ	ταὐτομάτου, ἐκ δὲ ἀνδρῶν οἵπερ
[6, 32]	γενομένης ἐκκλησίας ἐλέχθησαν τοιοίδε λόγοι	ἀπό	τε ἄλλων, τῶν μὲν πιστευόντων
[6, 4]	αὐτὸς ξυμμείκτων ἀνθρώπων οἰκίσας Μεσσήνην	ἀπὸ	τῆς ἑαυτοῦ τὸ ἀρχαῖον πατρίδος
[6, 33]	ἢ Ἑλλήνων ἢ βαρβάρων πολὺ	ἀπὸ	τῆς ἑαυτῶν ἀπάραντες κατώρθωσαν. οὔτε
[6, 68]	τινι καὶ τόδε, πολύ τε	ἀπὸ	τῆς ἡμετέρας αὐτῶν εἶναι καὶ
[6, 21]	ἐπιέναι, γνόντας ὅτι πολύ τε	ἀπὸ	τῆς ἡμετέρας αὐτῶν μέλλομεν πλεῖν
[6, 12]	τὸ ἄρχειν, ὅπως θαυμασθῇ μὲν	ἀπὸ	τῆς ἱπποτροφίας, διὰ δὲ πολυτέλειαν
[6, 104]	Γύλιππος ὁ Λακεδαιμόνιος καὶ αἱ	ἀπὸ	τῆς Κορίνθου νῆες περὶ Λευκάδα
[6, 61]	Θουρίοις, οὐκέτι ξυνείποντο, ἀλλ' ἀπελθόντες	ἀπὸ	τῆς νεὼς οὐ φανεροὶ ἦσαν,
[6, 26]	δ' ἀνειλήφει ἡ πόλις ἑαυτὴν	ἀπὸ	τῆς νόσου καὶ τοῦ ξυνεχοῦς
[6, 31]	καὶ ὅτι μέγιστος ἤδη διάπλους	ἀπὸ	τῆς οἰκείας καὶ ἐπὶ μεγίστῃ
[6, 102]	πόλιν, νομίσαντες μὴ ἂν ἔτι	ἀπὸ	τῆς παρούσης σφίσι δυνάμεως ἱκανοὶ
[6, 103]	ἂν περιγενέσθαι, ὡς αὐτοῖς οὐδὲ	ἀπὸ	τῆς Πελοποννήσου ὠφελία οὐδεμία ἧκε,
[6, 102]	ταῦτα γιγνόμενα, αὐτοί τε πάλιν	ἀπὸ	τῆς πόλεως ἀναθαρσήσαντες ἀντετάξαντο πρὸς
[6, 101]	καὶ αὐτοὶ ἀπεσταύρουν αὖθις ἀρξάμενοι	ἀπὸ	τῆς πόλεως διὰ μέσου τοῦ
[6, 73]	σφῶν τοὺς Λακεδαιμονίους, ἵνα ἢ	ἀπὸ	τῆς Σικελίας ἀπαγάγωσιν αὐτοὺς ἢ
[6, 99]	σφᾶς τρέπεσθαι. (ἐτείχιζον οὖν ἐξελθόντες	ἀπὸ	τῆς σφετέρας πόλεως ἀρξάμενοι, κάτωθεν
[6, 54]	προσαγάγηται αὐτόν, ἐπιβουλεύει εὐθὺς ὡς	ἀπὸ	τῆς ὑπαρχούσης (ἀξιώσεως κατάλυσιν τῇ
[6, 47]	μή τι δι' ὀλίγου καὶ	ἀπὸ	τοῦ ἀδοκήτου ἢ Λεοντίνους οἷοί
[6, 4]	Ἀκράγαντα ᾤκισαν, τὴν μὲν πόλιν	ἀπὸ	τοῦ Ἀκράγαντος ποταμοῦ ὀνομάσαντες, οἰκιστὰς
[6, 34]	μᾶλλον ἂν καταπλαγεῖεν ἢ τῇ	ἀπὸ	τοῦ ἀληθοῦς δυνάμει. (Πείθεσθε οὖν
[6, 4]	οἴκισιν. καὶ τῇ μὲν πόλει	ἀπὸ	τοῦ Γέλα ποταμοῦ τοὔνομα ἐγένετο,
[6, 101]	ἰδὼν δὲ ὁ Λάμαχος παρεβοήθει	ἀπὸ	τοῦ εὐωνύμου τοῦ ἑαυτῶν μετὰ
[6, 17]	λέγων πείθειν οἴεται ἢ στασιάζων	ἀπὸ	τοῦ κοινοῦ λαβὼν ἄλλην γῆν,
[6, 101]	τροπαῖον ἔστησαν. ~Τῇ δ' ὑστεραίᾳ	ἀπὸ	τοῦ κύκλου ἐτείχιζον οἱ Ἀθηναῖοι
[6, 2]	ἀλήθεια εὑρίσκεται, Ἴβηρες ὄντες καὶ	ἀπὸ	τοῦ Σικανοῦ ποταμοῦ τοῦ ἐν
[6, 2]	αὐτοῖς καὶ Φωκέων τινὲς τῶν	ἀπὸ	Τροίας τότε χειμῶνι ἐς Λιβύην
[6, 23]	ἐμαυτὸν βούλομαι ἐκπλεῖν, παρασκευῇ δὲ	ἀπὸ	τῶν εἰκότων ἀσφαλὴς ἐκπλεῦσαι. ταῦτα
[6, 101]	αὐτοὶ δὲ περὶ ὄρθρον καταβάντες	ἀπὸ	τῶν Ἐπιπολῶν ἐς τὸ ὁμαλὸν
[6, 103]	τοῦ ναυτικοῦ καὶ τοῦ πεζοῦ,	ἀπὸ	τῶν Ἐπιπολῶν καὶ τοῦ κρημνώδους
[6, 45]	τούτῳ πολλαχόθεν τε ἤδη καὶ	ἀπὸ	τῶν κατασκόπων σαφῆ ἠγγέλλετο ὅτι
[6, 50]	ναυτικόν ἐστι καθειλκυσμένον, καὶ κηρῦξαι	ἀπὸ	τῶν νεῶν προσπλεύσαντας ὅτι Ἀθηναῖοι
[6, 91]	εὐθὺς ἀποστερήσονται, μάλιστα δὲ τῆς	ἀπὸ	τῶν ξυμμάχων προσόδου ἧσσον διαφορουμένης,
[6, 64]	ἔλεγε δὲ τοὺς Ἀθηναίους αὐλίζεσθαι	ἀπὸ	τῶν ὅπλων ἐν τῇ πόλει,
[6, 48]	τοὺς Σικελοὺς τοὺς μὲν ἀφιστάναι	ἀπὸ	τῶν Συρακοσίων, τοὺς δὲ φίλους
[6, 33]	οὖν ἐν τάχει παρεσομένων, ὁρᾶτε	ἀπὸ	τῶν ὑπαρχόντων ὅτῳ τρόπῳ κάλλιστα
[6, 4]	ἀφικομένων ᾠκίσθη, ὕστερον δὲ καὶ	ἀπὸ	Χαλκίδος καὶ τῆς ἄλλης Εὐβοίας
[6, 4]	μὲν ἀπὸ Κύμης, ὁ δὲ	ἀπὸ	Χαλκίδος. ὄνομα δὲ τὸ μὲν
[6, 105]	μᾶλλον ἢ ἐς τὴν Λακωνικὴν	ἀποβαίνοντες	μετά τε Ἀργείων καὶ Μαντινέων
[6, 94]	(Συρακόσιοι αὐτοὶ ἔχουσι τὴν γῆν.	ἀποβάντες	δὲ ἐδῄωσαν τούς (τε) ἀγροὺς
[6, 105]	καὶ Λαισποδίου καὶ Δημαράτου ἀρχόντων	ἀποβάντες	ἐς Ἐπίδαυρον τὴν Λιμηρὰν καὶ
[6, 52]	ἄπρακτοι δὲ γενόμενοι ἀπέπλεον· καὶ	ἀποβάντες	κατά τι τῆς Συρακοσίας καὶ
[6, 75]	τὴν θάλασσαν προυσταύρωσαν (πανταχῇ ᾗ	ἀποβάσεις	ἦσαν. καὶ τοὺς Ἀθηναίους εἰδότες
[6, 97]	ἑπτὰ σταδίους, καὶ τοὺς πεζοὺς	ἀποβιβάσαντες,	ταῖς τε ναυσὶν ἐς τὴν
[6, 29]	μὴ ἀπόντος πέρι αὐτοῦ διαβολὰς	ἀποδέχεσθαι,	ἀλλ' ἤδη ἀποκτείνειν, εἰ ἀδικεῖ,
[6, 41]	ἐς ἀλλήλους οὔτε τοὺς ἀκούοντας	ἀποδέχεσθαι,	πρὸς δὲ τὰ ἐσαγγελλόμενα μᾶλλον
[6, 53]	τοὺς μηνυτάς, ἀλλὰ πάντα ὑπόπτως	ἀποδεχόμενοι,	διὰ πονηρῶν ἀνθρώπων πίστιν πάνυ
[6, 102]	βοήθεια ἤδη κάτωθεν τῶν Ἀθηναίων	ἀποδιωξάντων	τοὺς ἐκεῖ ἐπανῄει, καὶ αἱ
[6, 97]	στήσαντες καὶ τοὺς νεκροὺς ὑποσπόνδους	ἀποδόντες	τοῖς Συρακοσίοις, πρὸς τὴν πόλιν
[6, 97]	τε σκεύεσι καὶ τοῖς χρήμασιν	ἀποθήκη.	~καὶ οὐ πολλῷ ὕστερον αὐτοῖς
[6, 101]	μονωθεὶς μετ' ὀλίγων τῶν ξυνδιαβάντων	ἀποθνῄσκει	αὐτός τε καὶ πέντε ἢ
[6, 97]	πόλιν· καὶ ὅ τε Διόμιλος	ἀποθνῄσκει	καὶ τῶν (ἄλλων ὡς τριακόσιοι.
[6, 4]	καὶ Θάψον οἰκίσας αὐτὸς μὲν	ἀποθνῄσκει,	οἱ δ' ἄλλοι ἐκ τῆς
[6, 4]	χρόνον καὶ Λάμις ἐκ Μεγάρων	ἀποικίαν	ἄγων ἐς Σικελίαν ἀφίκετο, καὶ
[6, 5]	οἱ πλεῖστοι ἦλθον ἐς τὴν	ἀποικίαν,	ξυνῴκισαν δὲ αὐτοῖς καὶ ἐκ
[6, 76]	τοὺς ἐν Εὐβοίᾳ, ὧν οἵδε	ἄποικοί	(εἰσι, δουλωσαμένους ἔχειν. τῇ δὲ
[6, 6]	κατὰ τὸ ξυγγενὲς καὶ ἅμα	ἄποικοι	τοῖς ἐκπέμψασι Πελοποννησίοις βοηθήσαντες καὶ
[6, 100]	τινας καὶ ἐς τὴν πόλιν	ἀποκεχωρηκότας	καὶ τοὺς ἐν τῷ σταυρώματι
[6, 34]	ἔγωγε τούτῳ τῷ λογισμῷ ἡγοῦμαι	ἀποκλῃομένους	αὐτοὺς οὐδ' ἂν ἀπᾶραι ἀπὸ
[6, 101]	τὸν ποταμόν. καὶ αὐτοὺς βουλόμενοι	ἀποκλῄσασθαι	τῆς διαβάσεως οἱ τῶν Ἀθηναίων
[6, 64]	τὸ στράτευμα ἐλθεῖν, αὐτοὶ μὲν	ἀποκλῄσειν	τοὺς παρὰ σφίσι καὶ τὰς
[6, 99]	τὸ τεῖχος καί, εἰ φθάσειαν,	ἀποκλῄσεις	γίγνεσθαι, καὶ ἅμα καὶ ἐν
[6, 92]	δὴ τῶν διαφερόντων βουλεύεσθαι μὴ	ἀποκνεῖν	τὴν ἐς τὴν Σικελίαν τε
[6, 18]	ἂν λέγοντες εἰκὸς ἢ αὐτοὶ	ἀποκνοῖμεν	ἢ πρὸς τοὺς ἐκεῖ ξυμμάχους
[6, 96]	Ἐπιπολῶν κρατήσωσιν οἱ Ἀθηναῖοι, χωρίου	ἀποκρήμνου	τε καὶ ὑπὲρ τῆς πόλεως
[6, 88]	ἐπικρατέστεροι τῇ μάχῃ ἐγένοντο, λόγῳ	(ἀποκρίνασθαι	ἴσα ἀμφοτέροις. καὶ οὕτω βουλευσάμενοι
[6, 61]	βουλόμενοι αὐτὸν ἐς κρίσιν ἀγαγόντες	ἀποκτεῖναι,	πέμπουσιν οὕτω τὴν Σαλαμινίαν ναῦν
[6, 94]	περιτυχόντες τισὶν οὐ πολλοῖς καὶ	ἀποκτείναντές	τέ τινας καὶ τροπαῖον (στήσαντες
[6, 60]	θάνατον καταγνόντες (ἐπανεῖπον ἀργύριον τῷ	ἀποκτείναντι.	κἀν τούτῳ οἱ μὲν παθόντες
[6, 29]	αὐτοῦ διαβολὰς ἀποδέχεσθαι, ἀλλ' ἤδη	ἀποκτείνειν,	εἰ ἀδικεῖ, καὶ ὅτι σωφρονέστερον
[6, 57]	ὁ δὲ ὑβρισμένος, ἔτυπτον καὶ	ἀποκτείνουσιν	(αὐτόν. καὶ ὁ μὲν τοὺς
[6, 2]	ἄκρας τε ἐπὶ τῇ θαλάσσῃ	ἀπολαβόντες	καὶ τὰ ἐπικείμενα νησίδια ἐμπορίας
[6, 87]	τρόπου τὸ αὐτὸ ξυμφέρει, τούτῳ	ἀπολαβόντες	χρήσασθε, καὶ νομίσατε μὴ πάντας
[6, 22]	ἵνα, ἤν που ὑπὸ ἀπλοίας	ἀπολαμβανώμεθα,	ἔχῃ ἡ στρατιὰ τὰ ἐπιτήδεια
[6, 34]	παραπλεῖν τήν τε ἄλλην παρασκευὴν	ἀπολείποιεν	ἂν καὶ τὰ τῶν πόλεων
[6, 68]	πανδημεί τε ἀμυνομένους καὶ οὐκ	ἀπολέκτους	ὥσπερ καὶ ἡμᾶς, καὶ προσέτι
[6, 92]	ὃς ἂν τὴν ἑαυτοῦ ἀδίκως	ἀπολέσας	μὴ ἐπίῃ, ἀλλ' ὃς ἂν
[6, 49]	καὶ ἐν τοῖς ἀγροῖς πολλοὺς	ἀποληφθῆναι	ἔξω διὰ τὸ ἀπιστεῖν σφᾶς
[6, 31]	ἤδη ἔμελλον μετὰ κινδύνων ἀλλήλους	ἀπολιπεῖν,	μᾶλλον αὐτοὺς ἐσῄει τὰ δεινὰ
[6, 57]	διετέθη· Ἁρμόδιος δὲ αὐτοῦ παραχρῆμα	ἀπόλλυται.	~ἀγγελθέντος δὲ Ἱππίᾳ ἐς τὸν
[6, 3]	Θουκλέους οἰκιστοῦ Νάξον ᾤκισαν, καὶ	Ἀπόλλωνος	Ἀρχηγέτου βωμὸν ὅστις νῦν ἔξω
[6, 54]	(ἄρχων ἀνέθηκε καὶ τὸν τοῦ	Ἀπόλλωνος	ἐν Πυθίου. καὶ τῷ μὲν
[6, 54]	ἀρχῆς Πεισίστρατος Ἱππίου υἱός θῆκεν	Ἀπόλλωνος	Πυθίου ἐν τεμένει. ~ὅτι δὲ
[6, 61]	ἐμεμήνυτο. (εἴρητο δὲ προειπεῖν αὐτῷ	ἀπολογησομένῳ	ἀκολουθεῖν, ξυλλαμβάνειν δὲ μή, θεραπεύοντες
[6, 53]	Ἀλκιβιάδην ὡς κελεύσοντας ἀποπλεῖν ἐς	ἀπολογίαν	ὧν ἡ πόλις ἐνεκάλει, καὶ
[6, 29]	εἴργαστο, δίκην δοῦναι, εἰ δ'	ἀπολυθείη,	ἄρχειν. καὶ ἐπεμαρτύρετο μὴ ἀπόντος
[6, 29]	ἀπολυθείη, ἄρχειν. καὶ ἐπεμαρτύρετο μὴ	ἀπόντος	πέρι αὐτοῦ διαβολὰς ἀποδέχεσθαι, ἀλλ'
[6, 29]	διαβολῆς, ἣν ἔμελλον ῥᾷον αὐτοῦ	ἀπόντος	ποριεῖν, μετάπεμπτον κομισθέντα αὐτὸν ἀγωνίσασθαι.
[6, 13]	αὐτοὶ πάθοιεν, δυσέρωτας εἶναι τῶν	ἀπόντων,	γνόντας ὅτι ἐπιθυμίᾳ μὲν ἐλάχιστα
[6, 90]	τῆς Καρχηδονίων ἀρχῆς καὶ (αὐτῶν	ἀποπειράσοντες.	εἰ δὲ προχωρήσειε ταῦτα ἢ
[6, 53]	ἐπί τε Ἀλκιβιάδην ὡς κελεύσοντας	ἀποπλεῖν	ἐς ἀπολογίαν ὧν ἡ πόλις
[6, 47]	τοὺς φίλους καὶ ξυμμάχους προθυμίαν,	ἀποπλεῖν	οἴκαδε, ἢν μή τι δι'
[6, 61]	δ' οὐδαμοῦ φανεροὶ ἦσαν, ᾤχοντο	ἀποπλέοντες.	ὁ δὲ Ἀλκιβιάδης ἤδη φυγὰς
[6, 94]	ἀνεχώρησαν ἐπὶ τὰς ναῦς. καὶ	ἀποπλεύσαντες	ἐς Κατάνην, ἐκεῖθεν δὲ ἐπισιτισάμενοι,
[6, 49]	ἐσκομιζομένων αὐτῶν τὴν στρατιὰν οὐκ	ἀπορήσειν	χρημάτων, ἢν πρὸς τῇ πόλει
[6, 86]	διὰ μῆκός τε πλοῦ καὶ	ἀπορίᾳ	φυλακῆς πόλεων μεγάλων καὶ τῇ
[6, 33]	δέους ξυνίσταται) ἤν τε δι'	ἀπορίαν	τῶν ἐπιτηδείων ἐν ἀλλοτρίᾳ γῇ
[6, 68]	καὶ τὴν παροῦσαν ἀνάγκην καὶ	ἀπορίαν	φοβερωτέραν ἡγησάμενοι τῶν πολεμίων. ~Ὁ
[6, 34]	ἐφοδίων ὡς ἐπὶ ναυμαχίᾳ περαιωθέντες	ἀποροῖεν	ἂν κατὰ χωρία ἐρῆμα, καὶ
[6, 103]	ἐγίγνετο, οἷα δὲ εἰκὸς ἀνθρώπων	ἀπορούντων	καὶ μᾶλλον ἢ πρὶν πολιορκουμένων,
[6, 42]	ἐκλήρωσαν, ἵνα μήτε ἅμα πλέοντες	ἀπορῶσιν	ὕδατος καὶ λιμένων καὶ τῶν
[6, 98]	τοὺς Ἀθηναίους λιθοφορεῖν τε (καὶ	ἀποσκίδνασθαι	μακροτέραν. καὶ τῶν Ἀθηναίων φυλὴ
[6, 88]	Κόρινθον καὶ Λακεδαίμονα τῶν Συρακοσίων	ἀποσταλέντες	πρέσβεις τούς τε Ἰταλιώτας ἅμα
[6, 82]	τοῦ Μήδου καὶ οὐκ ἐτόλμησαν	ἀποστάντες	τὰ οἰκεῖα φθεῖραι, ὥσπερ ἡμεῖς
[6, 5]	γενομένων πολέμῳ ὑπὸ Συρακοσίων δι'	ἀπόστασιν,	χρόνῳ Ἱπποκράτης ὕστερον Γέλας τύραννος,
[6, 91]	καὶ δικαστηρίων νῦν ὠφελοῦνται εὐθὺς	ἀποστερήσονται,	μάλιστα δὲ τῆς ἀπὸ τῶν
[6, 65]	ὅτι τὸ στράτευμα ἅπαν ἀνῆκται,	ἀποστρέψαντες	ἀγγέλλουσι τοῖς πεζοῖς, καὶ ξύμπαντες
[6, 101]	τοῖς Ἀθηναίοις μέχρι τῆς θαλάσσης	(ἀποτειχίσαι.	οἱ δ' ἐπειδὴ τὸ πρὸς
[6, 96]	σφᾶς, οὐδ' εἰ κρατοῖντο μάχῃ,	ἀποτειχισθῆναι,	διενοοῦντο τὰς προσβάσεις αὐτῶν φυλάσσειν,
[6, 99]	ἐπὶ τὴν (ἑτέραν θάλασσαν τὸ	ἀποτείχισμα.	οἱ δὲ Συρακόσιοι οὐχ ἥκιστα
[6, 104]	αὐτὸ ἐψευσμέναι ὡς ἤδη παντελῶς	ἀποτετειχισμέναι	αἱ Συράκουσαί εἰσι, τῆς μὲν
[6, 87]	ὡς σωφρονισταί, ὃ χαλεπὸν ἤδη,	ἀποτρέπειν	πειρᾶσθε, καθ' ὅσον δέ τι
[6, 38]	(γὰρ δοκῶ ἄν μοι οὕτως	ἀποτρέπειν	τῆς κακουργίας. καὶ δῆτα, ὃ
[6, 65]	τοῖς πεζοῖς, καὶ ξύμπαντες ἤδη	ἀποτρεπόμενοι	ἐβοήθουν ἐπὶ τὴν πόλιν. ~ἐν
[6, 8]	ἁπάσης, μεγάλου ἔργου, ἐφίεσθαι, παρελθὼν	ἀποτρέψαι	ἐβούλετο, καὶ παρῄνει τοῖς Ἀθηναίοις
[6, 19]	αὐτῶν λόγων οὐκ ἂν ἔτι	ἀποτρέψειε,	παρασκευῆς δὲ πλήθει, εἰ πολλὴν
[6, 24]	τῷ πλήθει τῶν πραγμάτων ἢ	ἀποτρέψειν	ἤ, εἰ ἀναγκάζοιτο (στρατεύεσθαι, μάλιστ'
[6, 18]	τοῖς νέοις ἐς τοὺς πρεσβυτέρους	ἀποτρέψῃ,	τῷ δὲ εἰωθότι κόσμῳ, ὥσπερ
[6, 24]	ἐν τῇ ἡλικίᾳ τῆς τε	ἀπούσης	πόθῳ ὄψεως καὶ θεωρίας, καὶ
[6, 80]	τί ἄλλο ἢ τῇ αὐτῇ	ἀπουσίᾳ	τοῖς μὲν οὐκ ἠμύνατε σωθῆναι,
[6, 83]	ὁρῶμεν καὶ ὑμῖν ταὐτὰ ξυμφέροντα.	ἀποφαίνομεν	δὲ ἐξ ὧν οἵδε τε
[6, 77]	εὐκατηγόρητον οὖσαν πόλιν νῦν ἥκομεν	ἀποφανοῦντες	ἐν εἰδόσιν ὅσα ἀδικεῖ, πολὺ
[6, 54]	ἣν ἐγὼ ἐπὶ πλέον διηγησάμενος	ἀποφανῶ	οὔτε τοὺς ἄλλους οὔτε αὐτοὺς
[6, 104]	ταύτῃ μέγας κατὰ βορέαν ἑστηκώς,	ἀποφέρεται	ἐς τὸ πέλαγος, καὶ πάλιν
[6, 17]	ὁ Νικίας εὐτυχὴς δοκεῖ εἶναι,	ἀποχρήσασθε	τῇ ἑκατέρου ἡμῶν (ὠφελίᾳ. καὶ
[6, 68]	κρατεῖν δεῖ ἢ μὴ ῥᾳδίως	ἀποχωρεῖν·	οἱ γὰρ ἱππῆς πολλοὶ (ἐπικείσονται.
[6, 18]	(παράπαν τε γιγνώσκω πόλιν μὴ	ἀπράγμονα	τάχιστ' ἄν μοι δοκεῖν ἀπραγμοσύνης
[6, 87]	μὲν (ἄκων σωφρονεῖν, ὁ δ'	ἀπραγμόνως	σῴζεσθαι. ταύτην οὖν τὴν κοινὴν
[6, 18]	ὑμᾶς ἡ Νικίου τῶν λόγων	ἀπραγμοσύνη	καὶ διάστασις τοῖς νέοις ἐς
[6, 18]	ἀπράγμονα τάχιστ' ἄν μοι δοκεῖν	ἀπραγμοσύνης	μεταβολῇ διαφθαρῆναι, καὶ τῶν ἀνθρώπων
[6, 52]	ἢν (μὴ αὐτοὶ πλείους μεταπέμπωσιν.	ἄπρακτοι	δὲ γενόμενοι ἀπέπλεον· καὶ ἀποβάντες
[6, 86]	ἣν εἰ τῷ ὑπόπτῳ ἢ	ἄπρακτον	ἐάσετε ἀπελθεῖν ἢ καὶ σφαλεῖσαν,
[6, 48]	τοσαύτῃ δυνάμει ἐκπλεύσαντας αἰσχρῶς καὶ	ἀπράκτους	ἀπελθεῖν, ἀλλ' ἔς τε τὰς
[6, 33]	ἄρα ἢ κατεργασώμεθα αὐτοὺς ἢ	ἀπράκτους	ὧν ἐφίενται ἀπώσωμεν (οὐ γὰρ
[6, 85]	βίᾳ ἢ καὶ κατ' ἐρημίαν,	ἀπράκτων	ἡμῶν ἀπελθόντων, αὐτοὶ ἄρξαι τῆς
[6, 11]	δύνωνται, σφήλαντες ἡμᾶς τὸ σφέτερον	ἀπρεπὲς	εὖ θήσονται, ὅσῳ καὶ περὶ
[6, 69]	στρατόπεδον εὐθύς. οἱ δὲ Συρακόσιοι	ἀπροσδόκητοι	μὲν ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ
[6, 83]	ναυτικὸν πλεῖστόν τε καὶ προθυμίαν	ἀπροφάσιστον	παρεσχόμεθα ἐς τοὺς Ἕλληνας, καὶ
[6, 72]	καὶ τἆλλα κατὰ κόσμον καὶ	ἀπροφασίστως	παρασκευασθῆναι. ~καὶ οἱ Συρακόσιοι αὐτοῦ
[6, 7]	δὲ νύκτα αὐλισαμένου τοῦ στρατεύματος	ἄπωθεν	ἐκδιδράσκουσιν οἱ ἐκ τῶν Ὀρνεῶν.
[6, 77]	δύνανται κακουργεῖν; καὶ οἰόμεθα τοῦ	ἄπωθεν	ξυνοίκου προαπολλυμένου οὐ καὶ ἐς
[6, 58]	ὁπλίτας, πρότερον ἢ αἰσθέσθαι αὐτοὺς	ἄπωθεν	ὄντας, εὐθὺς ἐχώρησε, καὶ ἀδήλως
[6, 87]	ὑμῖν νῦν παροῦσαν ἀσφάλειαν μὴ	ἀπώσησθε,	ἀλλ' ἐξισώσαντες τοῖς ἄλλοις μεθ'
[6, 33]	αὐτοὺς ἢ ἀπράκτους ὧν ἐφίενται	ἀπώσωμεν	(οὐ γὰρ δὴ μὴ τύχωσί
[6, 33]	ἐκπλαγέντες ἡμῖν ξυμμαχεῖν) καὶ ἢν	ἄρα	ἢ κατεργασώμεθα αὐτοὺς ἢ ἀπράκτους
[6, 24]	τῶν πλεόνων ἐπιθυμίαν, εἴ τῳ	ἄρα	καὶ μὴ ἤρεσκε, δεδιὼς μὴ
[6, 60]	ὑπὸ τῶν ξυνδεσμωτῶν τινὸς εἴτε	ἄρα	καὶ τὰ ὄντα μηνῦσαι εἴτε
[6, 41]	ἐπιόντας παρασκευασόμεθα (ἀμύνεσθαι. καὶ ἢν	ἄρα	μηδὲν δεήσῃ, οὐδεμία βλάβη τοῦ
[6, 76]	καὶ οὐ περὶ τῆς ἐλευθερίας	ἄρα	οὔτε οὗτοι τῶν Ἑλλήνων οὔθ'
[6, 78]	ἑαυτὸν δυστυχεῖν; ~αὶ εἴ τῳ	ἄρα	παρέστηκε τὸν μὲν Συρακόσιον, ἑαυτὸν
[6, 75]	δι' ἐλάσσονος εὐαποτείχιστοι ὦσιν, ἢν	ἄρα	σφάλλωνται, καὶ τὰ Μέγαρα φρούριον,
[6, 94]	οἱ ἐν τῇ Σικελίᾳ Ἀθηναῖοι	ἄραντες	ἐκ τῆς Κατάνης παρέπλευσαν ἐπὶ
[6, 43]	τοσῇδε ἤδη τῇ παρασκευῇ Ἀθηναῖοι	ἄραντες	ἐκ τῆς Κερκύρας ἐς τὴν
[6, 51]	Ῥήγιον, πάσῃ ἤδη τῇ στρατιᾷ	ἄραντες	ἐς τὴν Κατάνην, ἐπειδὴ ἀφίκοντο,
[6, 104]	καὶ οὐ δυνάμενος αὐτοὺς προσαγαγέσθαι,	ἄρας	παρέπλει τὴν Ἰταλίαν, καὶ ἁρπασθεὶς
[6, 9]	ἀλλοφύλοις πειθομένους πόλεμον (οὐ προσήκοντα	ἄρασθαι.	καίτοι ἔγωγε καὶ τιμῶμαι ἐκ
[6, 61]	ξένοι τοῦ Ἀλκιβιάδου οἱ ἐν	Ἄργει	κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον ὑπωπτεύθησαν
[6, 7]	πλὴν Κορινθίων στρατεύσαντες ἐς τὴν	Ἀργείαν	τῆς τε γῆς ἔτεμον οὐ
[6, 69]	τὴν οἰκείαν μὴ βλάψαι ἡσσώμενοι,	Ἀργεῖοι	δὲ καὶ τῶν ξυμμάχων οἱ
[6, 67]	ξυνετάξαντο ὧδε. δεξιὸν μὲν κέρας	Ἀργεῖοι	εἶχον καὶ Μαντινῆς, Ἀθηναῖοι δὲ
[6, 105]	ναυσὶ καὶ τῶν Λακεδαιμονίων οἱ	Ἀργεῖοι	ἐσβαλόντες ἐς τὴν Φλειασίαν τῆς
[6, 68]	μετὰ ἀσθενοῦς στρατοπέδου. ὅπου γὰρ	Ἀργεῖοι	καὶ Μαντινῆς καὶ Ἀθηναῖοι καὶ
[6, 95]	σεισμοῦ δὲ γενομένου ἀπεχώρησαν. καὶ	Ἀργεῖοι	μετὰ ταῦτα ἐσβαλόντες ἐς τὴν
[6, 7]	τριάκοντα καὶ ἑξακοσίοις ὁπλίταις, οἱ	Ἀργεῖοι	μετὰ τῶν Ἀθηναίων πανστρατιᾷ ἐξελθόντες
[6, 29]	ὅτι δι' ἐκεῖνον οἵ τ'	Ἀργεῖοι	ξυνεστράτευον καὶ τῶν Μαντινέων τινές,
[6, 7]	Ὀρνεῶν. καὶ τῇ ὑστεραίᾳ οἱ	Ἀργεῖοι	ὡς ᾔσθοντο, κατασκάψαντες τὰς Ὀρνεὰς
[6, 105]	τὴν πολλὴν ἐδῄωσαν, καὶ Ἀθηναῖοι	Ἀργείοις	τριάκοντα ναυσὶν ἐβοήθησαν· αἵπερ τὰς
[6, 61]	οὐχ ἥκιστα τοὺς Μαντινέας καὶ	Ἀργείους	βουλόμενοι παραμεῖναι, (δι' ἐκείνου νομίζοντες
[6, 101]	τε οὐ πολλῶν καὶ τοὺς	Ἀργείους	παραλαβών, καὶ ἐπιδιαβὰς τάφρον τινὰ
[6, 7]	ὥστε μὴ ἀδικεῖν Ὀρνεάτας καὶ	Ἀργείους	τὴν ἀλλήλων, ἀπεχώρησαν τῷ (στρατῷ
[6, 61]	οἱ Ἀθηναῖοι τότε παρέδοσαν τῷ	Ἀργείων	δήμῳ διὰ ταῦτα (διαχρήσασθαι. πανταχόθεν
[6, 105]	τὴν Λακωνικὴν ἀποβαίνοντες μετά τε	Ἀργείων	καὶ Μαντινέων ξυνεπολέμουν, καὶ πολλάκις
[6, 105]	καὶ Μαντινέων ξυνεπολέμουν, καὶ πολλάκις	Ἀργείων	κελευόντων ὅσον σχόντας μόνον ξὺν
[6, 43]	μὲν τῶν ὑπηκόων, οἱ δ'	Ἀργείων	πεντακόσιοι καὶ Μαντινέων καὶ μισθοφόρων
[6, 70]	νικωμένους παρέχειν. ὠσαμένων δὲ τῶν	Ἀργείων	πρῶτον τὸ εὐώνυμον κέρας τῶν
[6, 100]	ὑπὸ τῶν Συρακοσίων, καὶ τῶν	Ἀργείων	τινὲς αὐτόθι καὶ τῶν Ἀθηναίων
[6, 61]	ἐπιτίθεσθαι, καὶ τοὺς ὁμήρους τῶν	Ἀργείων	τοὺς ἐν ταῖς νήσοις κειμένους
[6, 89]	πρός τε τὰ Μαντινέων καὶ	Ἀργείων	τραπομένου καὶ ὅσα ἄλλα ἐνηντιούμην
[6, 7]	καὶ ἐς Ὀρνεὰς κατοικίσαντες τοὺς	Ἀργείων	φυγάδας καὶ τῆς ἄλλης στρατιᾶς
[6, 105]	θέρους καὶ Λακεδαιμόνιοι ἐς τὸ	Ἄργος	ἐσέβαλον αὐτοί τε καὶ οἱ
[6, 95]	δ' αὐτοῦ ἦρος καὶ ἐπ'	Ἄργος	στρατεύσαντες Λακεδαιμόνιοι μέχρι μὲν Κλεωνῶν
[6, 105]	δὲ τῶν Ἀθηναίων ἐκ τοῦ	Ἄργους	ταῖς ναυσὶ καὶ τῶν Λακεδαιμονίων
[6, 46]	Ἐγέστης ἐκπώματα καὶ χρυσᾶ καὶ	ἀργυρᾶ	ξυλλέξαντες καὶ τὰ ἐκ τῶν
[6, 46]	κατασκευὴν οὐκ ὀλίγην, ἃ ὄντα	ἀργυρᾶ	πολλῷ πλείω τὴν ὄψιν ἀπ'
[6, 91]	καὶ τὰς τοῦ Λαυρείου τῶν	ἀργυρείων	μετάλλων προσόδους καὶ ὅσα ἀπὸ
[6, 24]	στρατιώτης ἔν τε τῷ παρόντι	ἀργύριον	οἴσειν καὶ προσκτήσεσθαι δύναμιν ὅθεν
[6, 60]	δὲ διαφυγόντων θάνατον καταγνόντες (ἐπανεῖπον	ἀργύριον	τῷ ἀποκτείναντι. κἀν τούτῳ οἱ
[6, 94]	καὶ ἱπποτοξότας τριάκοντα καὶ τάλαντα	ἀργυρίου	τριακόσια. ~Τοῦ δ' αὐτοῦ ἦρος
[6, 8]	αὐτῶν ἄγοντες ἑξήκοντα τάλαντα ἀσήμου	ἀργυρίου	ὡς ἐς ἑξήκοντα (ναῦς μηνὸς
[6, 32]	καὶ ἐκπώμασι χρυσοῖς τε καὶ	ἀργυροῖς	οἵ τε ἐπιβάται καὶ οἱ
[6, 34]	νῦν, βουληθέντες· χρυσὸν γὰρ καὶ	ἄργυρον	πλεῖστον κέκτηνται, ὅθεν ὅ τε
[6, 54]	ἐπὶ πλεῖστον δὴ τύραννοι οὗτοι	ἀρετὴν	καὶ ξύνεσιν, καὶ Ἀθηναίους εἰκοστὴν
[6, 11]	πλείστου καὶ διὰ πλείστου (δόξαν	ἀρετῆς	μελετῶσιν. ὥστε οὐ περὶ τῶν
[6, 31]	ἐς ἐκεῖνον τὸν χρόνον ἐγένετο.	ἀριθμῷ	δὲ νεῶν καὶ ὁπλιτῶν καὶ
[6, 8]	Σικελίᾳ (πρᾶξαι ὅπῃ ἂν γιγνώσκωσιν	ἄριστα	Ἀθηναίοις. μετὰ δὲ τοῦτο ἡμέρᾳ
[6, 39]	ἔχοντας τὰ χρήματα καὶ ἄρχειν	ἄριστα	βελτίστους. ἐγὼ δέ φημι πρῶτα
[6, 26]	πράσσειν ᾗ ἂν αὐτοῖς δοκῇ	ἄριστα	εἶναι (Ἀθηναίοις) (καὶ μετὰ ταῦτα
[6, 44]	Σικελίᾳ πράγματα ἐσκόπουν ὅτῳ τρόπῳ	ἄριστα	προσοίσονται· καὶ τὰς πρόπλους ναῦς
[6, 39]	ξυνετούς, κρῖναι δ' ἂν ἀκούσαντας	ἄριστα	τοὺς πολλούς, καὶ ταῦτα ὁμοίως
[6, 62]	πρὸς Ἐγεσταίους. παραπλέοντες δ' ἐν	ἀριστερᾷ	τὴν Σικελίαν, τὸ μέρος τὸ
[6, 59]	ἐστὶν ἐπίγραμμα ἔχον τόδε· ἀνδρὸς	ἀριστεύσαντος	ἐν Ἑλλάδι τῶν ἐφ' ἑαυτοῦ
[6, 59]	τοῦ παραχρῆμα περιδεοῦς (Ἁρμοδίῳ καὶ	Ἀριστογείτονι	ἐγένετο. τοῖς δ' Ἀθηναίοις χαλεπωτέρα
[6, 54]	καὶ οὐ πεισθεὶς καταγορεύει τῷ	Ἀριστογείτονι.	ὁ δὲ ἐρωτικῶς περιαλγήσας καὶ
[6, 54]	πάντα ὑπόπτως ἐλάμβανεν. ~Τὸ γὰρ	Ἀριστογείτονος	καὶ Ἁρμοδίου τόλμημα δι' ἐρωτικὴν
[6, 54]	δὲ Ἁρμοδίου ὥρᾳ ἡλικίας λαμπροῦ	Ἀριστογείτων	ἀνὴρ τῶν (ἀστῶν, μέσος πολίτης,
[6, 57]	ὁ δὲ Ἁρμόδιος καὶ ὁ	Ἀριστογείτων	ἔχοντες ἤδη τὰ ἐγχειρίδια ἐς
[6, 57]	δορυφόρους τὸ αὐτίκα διαφεύγει ὁ	Ἀριστογείτων,	ξυνδραμόντος τοῦ ὄχλου, καὶ (ὕστερον
[6, 56]	μᾶλλον δι' ἐκεῖνον καὶ ὁ	Ἀριστογείτων	παρωξύνετο. καὶ αὐτοῖς τὰ μὲν
[6, 4]	ποταμοῦ ὀνομάσαντες, οἰκιστὰς δὲ ποιήσαντες	Ἀριστόνουν	καὶ (Πυστίλον, νόμιμα δὲ τὰ
[6, 39]	δὲ μέρος, ἔπειτα φύλακας μὲν	ἀρίστους	εἶναι χρημάτων τοὺς πλουσίους, βουλεῦσαι
[6, 2]	ὁπόθεν ἐσῆλθον ἢ ὅποι ἀπεχώρησαν·	ἀρκείτω	δὲ ὡς ποιηταῖς τε εἴρηται
[6, 84]	μὲν γὰρ ἐκεῖ καὶ αὐτοὶ	ἀρκοῦμεν	πρὸς τοὺς πολεμίους, καὶ ὁ
[6, 100]	ἐπήγοντο. ~ἐπειδὴ δὲ τοῖς Συρακοσίοις	ἀρκούντως	ἐδόκει ἔχειν ὅσα τε ἐσταυρώθη
[6, 16]	πρότερον ἐλπίζοντες αὐτὴν καταπεπολεμῆσθαι, διότι	ἅρματα	μὲν ἑπτὰ καθῆκα, ὅσα οὐδείς
[6, 56]	ἔπειτα προσλαβεῖν. ~Τὸν δ' οὖν	Ἁρμόδιον	ἀπαρνηθέντα τὴν πείρασιν, ὥσπερ διενοεῖτο,
[6, 54]	πειράσας οὐδὲν μᾶλλον ἔπειθε τὸν	Ἁρμόδιον,	βίαιον μὲν οὐδὲν ἐβούλετο δρᾶν,
[6, 57]	(ὕστερον ληφθεὶς οὐ ῥᾳδίως διετέθη·	Ἁρμόδιος	δὲ αὐτοῦ παραχρῆμα ἀπόλλυται. ~ἀγγελθέντος
[6, 57]	τῆς πομπῆς προϊέναι, ὁ δὲ	Ἁρμόδιος	καὶ ὁ Ἀριστογείτων ἔχοντες ἤδη
[6, 54]	εἶχεν αὐτόν. πειραθεὶς δὲ ὁ	Ἁρμόδιος	ὑπὸ Ἱππάρχου τοῦ Πεισιστράτου καὶ
[6, 53]	προσέτι οὐδ' ὑφ' ἑαυτῶν καὶ	Ἁρμοδίου	καταλυθεῖσαν, ἀλλ' ὑπὸ τῶν Λακεδαιμονίων,
[6, 56]	εἶναι. (χαλεπῶς δὲ ἐνεγκόντος τοῦ	Ἁρμοδίου	πολλῷ δὴ μᾶλλον δι' ἐκεῖνον
[6, 54]	ἐλάμβανεν. ~Τὸ γὰρ Ἀριστογείτονος καὶ	Ἁρμοδίου	τόλμημα δι' ἐρωτικὴν ξυντυχίαν ἐπεχειρήθη,
[6, 54]	ἔσχε τὴν ἀρχήν. γενομένου δὲ	Ἁρμοδίου	ὥρᾳ ἡλικίας λαμπροῦ Ἀριστογείτων ἀνὴρ
[6, 59]	τόλμα ἐκ τοῦ παραχρῆμα περιδεοῦς	(Ἁρμοδίῳ	καὶ Ἀριστογείτονι ἐγένετο. τοῖς δ'
[6, 60]	εἶναι ὁμολογήσαντι μετ' (ἀδείας ἢ	ἀρνηθέντι	διὰ δίκης ἐλθεῖν. καὶ ὁ
[6, 6]	τῇ ἀληθεστάτῃ προφάσει τῆς πάσης	ἄρξαι,	βοηθεῖν δὲ ἅμα εὐπρεπῶς βουλόμενοι
[6, 56]	πέμψοντας ἁθρόους γενέσθαι· καὶ ἔδει	ἄρξαι	μὲν αὐτούς, ξυνεπαμύνειν δὲ εὐθὺς
[6, 85]	ἐρημίαν, ἀπράκτων ἡμῶν ἀπελθόντων, αὐτοὶ	ἄρξαι	τῆς Σικελίας. ἀνάγκη δέ, ἢν
[6, 14]	ἂν γενέσθαι, καὶ τὸ καλῶς	ἄρξαι	τοῦτ' εἶναι, ὃς ἂν τὴν
[6, 103]	τῶν Ἐπιπολῶν καὶ τοῦ κρημνώδους	ἀρξάμενοι	ἀπετείχιζον μέχρι τῆς θαλάσσης τείχει
[6, 101]	ἐξελθόντες καὶ αὐτοὶ ἀπεσταύρουν αὖθις	ἀρξάμενοι	ἀπὸ τῆς πόλεως διὰ μέσου
[6, 99]	ἐξελθόντες ἀπὸ τῆς σφετέρας πόλεως	ἀρξάμενοι,	κάτωθεν τοῦ κύκλου τῶν Ἀθηναίων
[6, 16]	Ἀθηναῖοι, ἄρχειν (ἀνάγκη γὰρ ἐντεῦθεν	ἄρξασθαι,	ἐπειδή μου Νικίας καθήψατο) καὶ
[6, 11]	ἧσσον δεινοὶ ἡμῖν γενέσθαι, εἰ	ἄρξειαν	αὐτῶν Συρακόσιοι· ὅπερ οἱ Ἐγεσταῖοι
[6, 66]	καὶ ἐν ᾧ μάχης τε	ἄρξειν	ἔμελλον ὁπότε βούλοιντο καὶ οἱ
[6, 90]	(ταῦτα καὶ τοῦ ξύμπαντος Ἑλληνικοῦ	ἄρξειν.	χρήματα δὲ καὶ σῖτον, ὥστε
[6, 18]	ἐκεῖ προσγενομένων πάσης τῷ εἰκότι	ἄρξομεν,	ἢ κακώσομέν (γε Συρακοσίους, ἐν
[6, 52]	κατά τι τῆς Συρακοσίας καὶ	ἁρπαγὴν	ποιησάμενοι, καὶ τῶν Συρακοσίων ἱππέων
[6, 101]	Συρακόσιοι εὐθὺς κατὰ τάχος φθάνουσιν	ἁρπάσαντες	πέραν τοῦ ποταμοῦ ἐς τὸ
[6, 104]	ἄρας παρέπλει τὴν Ἰταλίαν, καὶ	ἁρπασθεὶς	ὑπ' ἀνέμου κατὰ τὸν Τεριναῖον
[6, 44]	τε κατεσκευάσαντο ἐν τῷ τῆς	Ἀρτέμιδος	ἱερῷ, οὗ αὐτοῖς καὶ ἀγορὰν
[6, 26]	ἔπεμπον καὶ αὐτόθεν καταλόγους ἐποιοῦντο,	ἄρτι	δ' ἀνειλήφει ἡ πόλις ἑαυτὴν
[6, 91]	εὐθὺς καὶ Ἰταλία· καὶ ὃν	ἄρτι	κίνδυνον ἐκεῖθεν προεῖπον, οὐκ ἂν
[6, 96]	οἱ περὶ τὸν Ἑρμοκράτη στρατηγοὶ	ἄρτι	παρειληφότες τὴν ἀρχήν) ἐξέτασίν τε
[6, 2]	εἶναι· ~ᾠκίσθη δὲ ὧδε τὸ	ἀρχαῖον,	καὶ τοσάδε ἔθνη ἔσχε τὰ
[6, 4]	Μεσσήνην ἀπὸ τῆς ἑαυτοῦ τὸ	ἀρχαῖον	πατρίδος ἀντωνόμασεν. ~καὶ Ἱμέρα ἀπὸ
[6, 54]	ἐπεμέλοντο σφῶν αὐτῶν ἐν ταῖς	ἀρχαῖς	εἶναι. καὶ ἄλλοι τε αὐτῶν
[6, 95]	πολὺ ὕστερον ἐπιθέμενος τοῖς τὰς	ἀρχὰς	ἔχουσιν οὐ κατέσχεν, ἀλλὰ βοηθησάντων
[6, 59]	παιδὶ θυγατέρα ἑαυτοῦ μετὰ ταῦτα	Ἀρχεδίκην	Ἀθηναῖος ὢν Λαμψακηνῷ ἔδωκεν, αἰσθανόμενος
[6, 59]	Ἑλλάδι τῶν ἐφ' ἑαυτοῦ Ἱππίου	Ἀρχεδίκην	ἥδε κέκευθε κόνις, ἣ πατρός
[6, 18]	ἡμῖν ταμιεύεσθαι ἐς ὅσον βουλόμεθα	ἄρχειν,	ἀλλ' ἀνάγκη, ἐπειδήπερ ἐν τῷδε
[6, 16]	μοι μᾶλλον ἑτέρων, ὦ Ἀθηναῖοι,	ἄρχειν	(ἀνάγκη γὰρ ἐντεῦθεν ἄρξασθαι, ἐπειδή
[6, 39]	δ' ἔχοντας τὰ χρήματα καὶ	ἄρχειν	ἄριστα βελτίστους. ἐγὼ δέ φημι
[6, 12]	φίλους ξυναπολέσαι. εἴ τέ τις	ἄρχειν	ἄσμενος αἱρεθεὶς παραινεῖ ὑμῖν ἐκπλεῖν,
[6, 11]	καὶ πολλῶν ὄντων χαλεπῶς ἂν	ἄρχειν	δυναίμεθα. ἀνόητον δ' ἐπὶ τοιούτους
[6, 38]	καὶ βούλεσθε, ὦ νεώτεροι; πότερον	ἄρχειν	ἤδη; ἀλλ' οὐκ ἔννομον· ὁ
[6, 38]	ὑμέτερον πλῆθος αὐτοὺς τῆς πόλεως	ἄρχειν.	καὶ δέδοικα μέντοι μήποτε πολλὰ
[6, 29]	δίκην δοῦναι, εἰ δ' ἀπολυθείη,	ἄρχειν.	καὶ ἐπεμαρτύρετο μὴ ἀπόντος πέρι
[6, 87]	(ὑπομνήσαντες ἀξιώσομεν πείθειν. φαμὲν γὰρ	ἄρχειν	μὲν τῶν ἐκεῖ, ἵνα μὴ
[6, 8]	ὁ Νικίας ἀκούσιος μὲν ᾑρημένος	ἄρχειν,	νομίζων δὲ τὴν πόλιν οὐκ
[6, 72]	τὸ ὅρκιον ἦ μὴν ἐάσειν	ἄρχειν	ὅπῃ ἂν ἐπίστωνται· οὕτω γὰρ
[6, 12]	νεώτερος ὢν ἔτι ἐς τὸ	ἄρχειν,	ὅπως θαυμασθῇ μὲν ἀπὸ τῆς
[6, 42]	τε τἆλλα εὐκοσμότεροι καὶ ῥᾴους	(ἄρχειν	ὦσι, κατὰ τέλη στρατηγῷ προστεταγμένοι·
[6, 55]	οὐ πρότερον ξυνεχῶς ὡμιλήκει τῇ	ἀρχῇ.	Ἱππάρχῳ δὲ ξυνέβη τοῦ πάθους
[6, 59]	δι' ἐρωτικὴν λύπην ἥ τε	ἀρχὴ	τῆς ἐπιβουλῆς καὶ ἡ ἀλόγιστος
[6, 55]	εἰ Ἵππαρχος μὲν ἐν τῇ	ἀρχῇ	ὢν ἀπέθανεν, αὐτὸς δὲ αὐθημερὸν
[6, 3]	οἰκιστοῦ Νάξον ᾤκισαν, καὶ Ἀπόλλωνος	Ἀρχηγέτου	βωμὸν ὅστις νῦν ἔξω τῆς
[6, 4]	δόντες. Ζάγκλη δὲ τὴν μὲν	ἀρχὴν	ἀπὸ Κύμης τῆς ἐν Ὀπικίᾳ
[6, 54]	Ἱππίας πρεσβύτατος ὢν ἔσχε τὴν	ἀρχήν.	γενομένου δὲ Ἁρμοδίου ὥρᾳ ἡλικίας
[6, 56]	ἀπήλασαν λέγοντες οὐδὲ ἐπαγγεῖλαι τὴν	ἀρχὴν	διὰ τὸ μὴ ἀξίαν εἶναι.
[6, 83]	πράσσοντας. τήν τε γὰρ ἐκεῖ	ἀρχὴν	εἰρήκαμεν διὰ δέος ἔχειν καὶ
[6, 17]	τὸν Μῆδον ἐχθρὸν ἔχοντες τὴν	ἀρχὴν	ἐκτήσαντο, οὐκ ἄλλῳ τινὶ ἢ
[6, 96]	Ἑρμοκράτη στρατηγοὶ ἄρτι παρειληφότες τὴν	ἀρχήν)	ἐξέτασίν τε ὅπλων ἐποιοῦντο καὶ
[6, 54]	(αὐτόν. οὐδὲ γὰρ τὴν ἄλλην	ἀρχὴν	ἐπαχθὴς ἦν ἐς τοὺς πολλούς,
[6, 11]	χάριτι, ἐκείνως δ' οὐκ εἰκὸς	ἀρχὴν	ἐπὶ ἀρχὴν στρατεῦσαι· ᾧ γὰρ
[6, 85]	~ἀνδρὶ δὲ τυράννῳ ἢ πόλει	ἀρχὴν	ἐχούσῃ οὐδὲν ἄλογον ὅτι ξυμφέρον
[6, 103]	μόνος εἶχε Λαμάχου τεθνεῶτος τὴν	ἀρχήν.	καὶ κύρωσις μὲν οὐδεμία ἐγίγνετο,
[6, 54]	αὐτῶν ἦρξαν τὴν ἐνιαύσιον Ἀθηναίοις	ἀρχὴν	καὶ Πεισίστρατος ὁ Ἱππίου τοῦ
[6, 23]	ἄλλως δοκεῖ, παρίημι αὐτῷ τὴν	ἀρχήν.	~Ὁ μὲν Νικίας τοσαῦτα εἶπε
[6, 18]	κωλύωσιν αὐτοὺς ἐπιέναι. τήν τε	ἀρχὴν	οὕτως ἐκτησάμεθα καὶ ἡμεῖς καὶ
[6, 11]	δ' οὐκ εἰκὸς ἀρχὴν ἐπὶ	ἀρχὴν	στρατεῦσαι· ᾧ γὰρ ἂν τρόπῳ
[6, 20]	μετάστασιν χωροίη, οὐδ' ἂν τὴν	ἀρχὴν	τὴν ἡμετέραν εἰκότως ἀντ' ἐλευθερίας
[6, 10]	τῇ> πόλει ἀξιοῦν κινδυνεύειν καὶ	ἀρχῆς	ἄλλης ὀρέγεσθαι πρὶν ἣν ἔχομεν
[6, 85]	λέγομεν, ἐς Συρακοσίους δέος καθίστασθαι.	ἀρχῆς	γὰρ ἐφίενται ὑμῶν καὶ βούλονται
[6, 82]	καθαψαμένου ἀνάγκη καὶ (περὶ τῆς	ἀρχῆς	εἰπεῖν ὡς εἰκότως ἔχομεν. τὸ
[6, 74]	γὰρ ὅτ' ἀπῄει ἐκ τῆς	ἀρχῆς	ἤδη μετάπεμπτος, ἐπιστάμενος ὅτι φεύξοιτο,
[6, 90]	Ἰταλιώτας, ἔπειτα καὶ τῆς Καρχηδονίων	ἀρχῆς	καὶ (αὐτῶν ἀποπειράσοντες. εἰ δὲ
[6, 82]	ναῦς κτησάμενοι τῆς μὲν Λακεδαιμονίων	ἀρχῆς	καὶ ἡγεμονίας ἀπηλλάγημεν, οὐδὲν προσῆκον
[6, 12]	καὶ ὠφεληθῇ τι ἐκ τῆς	ἀρχῆς,	μηδὲ τούτῳ ἐμπαράσχητε τῷ τῆς
[6, 54]	λέγον τάδε· μνῆμα τόδ' ἧς	ἀρχῆς	Πεισίστρατος Ἱππίου υἱός θῆκεν Ἀπόλλωνος
[6, 18]	δὲ μὴ ἀνιέναι, διὰ τὸ	ἀρχθῆναι	ἂν ὑφ' ἑτέρων αὐτοῖς κίνδυνον
[6, 3]	Συρακούσας δὲ τοῦ ἐχομένου ἔτους	Ἀρχίας	τῶν Ἡρακλειδῶν ἐκ Κορίνθου ᾤκισε,
[6, 18]	εἶναι, εἰ μὴ αὐτοὶ ἄλλων	ἄρχοιμεν.	καὶ οὐκ ἐκ τοῦ αὐτοῦ
[6, 83]	τὸν βάρβαρον μόνοι καθελόντες εἰκότως	ἄρχομεν	ἢ ἐπ' ἐλευθερίᾳ τῇ τῶνδε
[6, 83]	ὧν ἄξιοί τε ὄντες ἅμα	ἄρχομεν,	ὅτι τε ναυτικὸν πλεῖστόν τε
[6, 94]	~Ἅμα δὲ τῷ ἦρι εὐθὺς	ἀρχομένῳ	τοῦ ἐπιγιγνομένου θέρους οἱ ἐν
[6, 93]	καὶ Γύλιππον τὸν Κλεανδρίδου προστάξαντες	ἄρχοντα	τοῖς Συρακοσίοις ἐκέλευον μετ' ἐκείνων
[6, 91]	χρησιμώτερον εἶναι νομίζω, ἄνδρα Σπαρτιάτην	ἄρχοντα,	ὡς ἂν τούς τε παρόντας
[6, 40]	ἀγγελίας καταπλαγεῖσα καὶ ἑλομένη ὑμᾶς	ἄρχοντας	αὐθαίρετον δουλείαν ἐπιβαλεῖται, αὐτὴ δ'
[6, 32]	οἵ τε ἐπιβάται καὶ οἱ	ἄρχοντες	(σπένδοντες. ξυνεπηύχοντο δὲ καὶ ὁ
[6, 105]	Πυθοδώρου καὶ Λαισποδίου καὶ Δημαράτου	ἀρχόντων	ἀποβάντες ἐς Ἐπίδαυρον τὴν Λιμηρὰν
[6, 54]	βωμὸν τὸν ἐν τῇ ἀγορᾷ	(ἄρχων	ἀνέθηκε καὶ τὸν τοῦ Ἀπόλλωνος
[6, 20]	πλὴν γὰρ Νάξου καὶ Κατάνης,	ἃς	ἐλπίζω ἡμῖν κατὰ τὸ Λεοντίνων
[6, 8]	ἐς ἑξήκοντα (ναῦς μηνὸς μισθόν,	ἃς	ἔμελλον δεήσεσθαι πέμπειν. καὶ οἱ
[6, 71]	τῶν τε πόλεών τινας προσαγάγωνται,	ἃς	ἤλπιζον μετὰ τὴν μάχην μᾶλλον
[6, 20]	δυνάμει, καὶ οὐχ ἥκιστα ἐπὶ	ἃς	μᾶλλον πλέομεν, Σελινοῦς καὶ Συράκουσαι.
[6, 27]	εἴ τις ἄλλο τι οἶδεν	ἀσέβημα	γεγενημένον, μηνύειν ἀδεῶς τὸν βουλόμενον
[6, 53]	μεμηνυμένων περὶ τῶν μυστηρίων ὡς	ἀσεβούντων,	τῶν δὲ καὶ περὶ (τῶν
[6, 8]	μετ' αὐτῶν ἄγοντες ἑξήκοντα τάλαντα	ἀσήμου	ἀργυρίου ὡς ἐς ἑξήκοντα (ναῦς
[6, 102]	ἔτυχε γὰρ ἐν αὐτῷ δι'	ἀσθένειαν	ὑπολελειμμένος. τὰς γὰρ μηχανὰς καὶ
[6, 85]	ἓν ξυστᾶσα εὐμεταχείριστος, οὔθ' οἵδ'	ἀσθενεῖς	ἂν ἡμῶν μὴ παρόντων πρὸς
[6, 84]	ὑμῶν καὶ διὰ τὸ μὴ	ἀσθενεῖς	ὑμᾶς ὄντας ἀντέχειν Συρακοσίοις ἧσσον
[6, 10]	ὁμολογίαν ἐδέξαντο, καὶ οὐχ οἱ	ἀσθενέστατοι·	ἀλλ' οἱ μὲν ἄντικρυς πολεμοῦσιν,
[6, 9]	μὲν τοὺς τρόπους τοὺς ὑμετέρους	ἀσθενὴς	ἄν μου ὁ λόγος εἴη,
[6, 68]	ἢ καλῶς λεχθέντες (λόγοι μετὰ	ἀσθενοῦς	στρατοπέδου. ὅπου γὰρ Ἀργεῖοι καὶ
[6, 93]	ἤδη ἐκέλευέν οἱ πέμπειν ἐς	Ἀσίνην,	τὰς δὲ λοιπὰς παρασκευάζεσθαι ὅσας
[6, 21]	ἢ ὕστερον ἐπιμεταπέμπεσθαι, τὸ πρῶτον	ἀσκέπτως	βουλευσαμένους) αὐτόθεν δὲ παρασκευῇ ἀξιόχρεῳ
[6, 12]	ξυναπολέσαι. εἴ τέ τις ἄρχειν	ἄσμενος	αἱρεθεὶς παραινεῖ ὑμῖν ἐκπλεῖν, τὸ
[6, 20]	ἂν ἐκ βιαίου τις δουλείας	ἄσμενος	ἐς ῥᾴω μετάστασιν χωροίη, οὐδ'
[6, 60]	δὲ δῆμος ὁ τῶν Ἀθηναίων	ἄσμενος	λαβών, ὡς ᾤετο, τὸ σαφὲς
[6, 34]	ἐγὼ ἀκούω, ἄκοντος ἡγουμένου καὶ	ἀσμένου	ἂν πρόφασιν (λαβόντος, εἴ τι
[6, 58]	ηὑρέθη ἐγχειρίδιον ἔχων· μετὰ γὰρ	ἀσπίδος	καὶ δόρατος εἰώθεσαν τὰς πομπὰς
[6, 44]	οὐ δεχομένων αὐτοὺς ἀγορᾷ οὐδὲ	ἄστει,	ὕδατι δὲ καὶ ὅρμῳ, Τάραντος
[6, 16]	ἄλλῳ τῳ λαμπρύνομαι, τοῖς μὲν	ἀστοῖς	φθονεῖται φύσει, πρὸς δὲ τοὺς
[6, 70]	τε ἅμα τινὰς γενέσθαι καὶ	ἀστραπὰς	καὶ ὕδωρ πολύ, ὥστε τοῖς
[6, 33]	γὰρ πλείους τῶν ἐνοικούντων καὶ	ἀστυγειτόνων	ἔρχονται (πάντα γὰρ ὑπὸ δέους
[6, 27]	μηνύειν ἀδεῶς τὸν βουλόμενον καὶ	(ἀστῶν	καὶ ξένων καὶ δούλων. καὶ
[6, 30]	ὁ ἐν τῇ πόλει καὶ	ἀστῶν	καὶ ξένων, οἱ μὲν ἐπιχώριοι
[6, 54]	ἡλικίας λαμπροῦ Ἀριστογείτων ἀνὴρ τῶν	(ἀστῶν,	μέσος πολίτης, ἐραστὴς ὢν εἶχεν
[6, 15]	γὰρ ἐν ἀξιώματι ὑπὸ τῶν	ἀστῶν,	ταῖς ἐπιθυμίαις μείζοσιν ἢ κατὰ
[6, 24]	τε γὰρ παραινέσαι ἔδοξε καὶ	(ἀσφάλεια	νῦν δὴ καὶ πολλὴ ἔσεσθαι.
[6, 87]	δεομένῳ καὶ ὑμῖν νῦν παροῦσαν	ἀσφάλειαν	μὴ ἀπώσησθε, ἀλλ' ἐξισώσαντες τοῖς
[6, 59]	ἔξω ἅμα διεσκοπεῖτο, εἴ ποθεν	ἀσφάλειάν	(τινα ὁρῴη μεταβολῆς γενομένης ὑπάρχουσάν
[6, 56]	δὲ οὐ πολλοὶ οἱ ξυνομωμοκότες	ἀσφαλείας	ἕνεκα· ἤλπιζον γὰρ καὶ τοὺς
[6, 83]	ἐκπορίζεσθαι. καὶ νῦν τῆς ἡμετέρας	ἀσφαλείας	ἕνεκα καὶ ἐνθάδε (παρόντες ὁρῶμεν
[6, 78]	περιγενέσθαι δὲ ἕνεκα τῆς αὑτοῦ	ἀσφαλείας,	οὐκ ἀνθρωπίνης δυνάμεως βούλησιν ἐλπίζει·
[6, 101]	πέραν τοῦ ποταμοῦ ἐς τὸ	ἀσφαλές,	αὐτοὶ δὲ ἐπιόντος ἤδη καὶ
[6, 89]	μεθιστάναι αὐτὴν οὐκ ἐδόκει ἡμῖν	ἀσφαλὲς	εἶναι ὑμῶν πολεμίων προσκαθημένων. ~Καὶ
[6, 18]	οἱ ξύμμαχοι (ὠφελησόμεθα. τὸ δὲ	ἀσφαλές,	καὶ μένειν, ἤν τι προχωρῇ,
[6, 18]	μεταβολῇ διαφθαρῆναι, καὶ τῶν ἀνθρώπων	ἀσφαλέστατα	τούτους οἰκεῖν οἳ ἂν τοῖς
[6, 34]	ἤδη τὰς μετὰ φόβου παρασκευὰς	ἀσφαλεστάτας	νομίσαντας ὡς ἐπὶ κινδύνου πράσσειν
[6, 78]	ἐμῇ μαχούμενος, τοσούτῳ δὲ καὶ	ἀσφαλέστερον	ὅσῳ οὐ προδιεφθαρμένου ἐμοῦ, ἔχων
[6, 80]	μὲν ἴσην εἶναι, ὑμῖν δὲ	ἀσφαλῆ,	τὸ μηδετέροις δὴ ὡς καὶ
[6, 23]	παρασκευῇ δὲ ἀπὸ τῶν εἰκότων	ἀσφαλὴς	ἐκπλεῦσαι. ταῦτα γὰρ τῇ τε
[6, 55]	ἀκριβές, πολλῷ τῷ περιόντι τοῦ	ἀσφαλοῦς	κατεκράτησε, καὶ οὐχ ὡς ἀδελφὸς
[6, 70]	ἀνέστελλον) ἐπακολουθήσαντες δὲ ἁθρόοι ὅσον	ἀσφαλῶς	εἶχε πάλιν ἐπανεχώρουν καὶ τροπαῖον
[6, 24]	ἀναγκάζοιτο (στρατεύεσθαι, μάλιστ' ἂν> οὕτως	ἀσφαλῶς	ἐκπλεῦσαι· οἱ δὲ τὸ μὲν
[6, 92]	ἀδικοῦμαι ἔχω, ἀλλ' ἐν ᾧ	ἀσφαλῶς	ἐπολιτεύθην. οὐδ' ἐπὶ πατρίδα οὖσαν
[6, 83]	αὐτὸ ἥκειν μετὰ τῶν φίλων	ἀσφαλῶς	καταστησόμενοι, καὶ οὐ δουλωσόμενοι, μὴ
[6, 92]	καὶ μετὰ ταῦτα αὐτοί τε	ἀσφαλῶς	οἰκῆτε καὶ τῆς ἁπάσης Ἑλλάδος
[6, 97]	(προσπεσόντες οὖν αὐτοῖς τοιούτῳ τρόπῳ	ἀτακτότερον	καὶ μάχῃ νικηθέντες οἱ Συρακόσιοι
[6, 72]	αὐτῶν οὐχ ἡσσῆσθαι, τὴν δὲ	ἀταξίαν	βλάψαι. οὐ μέντοι τοσοῦτόν γε
[6, 59]	τ' οὐκ ἤρθη νοῦν ἐς	ἀτασθαλίην.	(τυραννεύσας δὲ ἔτη τρία Ἱππίας
[6, 38]	ὑμᾶς μᾶλλον ἢ δυναμένους ἐτέθη	ἀτιμάζειν.	ἀλλὰ δὴ μὴ μετὰ πολλῶν
[6, 89]	δι' ἐκείνων πράξαντες, ἐμοὶ δὲ	(ἀτιμίαν	περιέθετε. καὶ διὰ ταῦτα δικαίως
[6, 6]	εἰ Συρακόσιοι Λεοντίνους τε ἀναστήσαντες	ἀτιμώρητοι	γενήσονται καὶ τοὺς λοιποὺς ἔτι
[6, 43]	καὶ δυοῖν Ῥοδίοιν πεντηκοντόροιν (τούτων	Ἀττικαὶ	μὲν ἦσαν ἑκατόν, ὧν αἱ
[6, 92]	Σικελίαν τε καὶ ἐς τὴν	Ἀττικὴν	στρατείαν, ἵνα τά τε ἐκεῖ
[6, 91]	τειχίζειν τε χρὴ Δεκέλειαν τῆς	Ἀττικῆς,	ὅπερ Ἀθηναῖοι μάλιστα αἰεὶ φοβοῦνται,
[6, 16]	δύναμις (ἅμα ὑπονοεῖται. καὶ ὅσα	αὖ	ἐν τῇ πόλει χορηγίαις ἢ
[6, 80]	νίκην παρασχόντα λήψονται· καὶ εἰ	αὖ	ἡμεῖς περιεσόμεθα, τῆς αἰτίας (τῶν
[6, 38]	προφυλαξάμενός τις προπείσεται) τοὺς δ'	αὖ	ὀλίγους τὰ μὲν ἐλέγχων, τὰ
[6, 34]	κατ' ὀλίγον (προσπίπτουσα. εἰ δ'	αὖ	τῷ ταχυναυτοῦντι ἁθροωτέρῳ κουφίσαντες προσβάλοιεν,
[6, 40]	καταπλαγεῖσα καὶ ἑλομένη ὑμᾶς ἄρχοντας	αὐθαίρετον	δουλείαν ἐπιβαλεῖται, αὐτὴ δ' ἐφ'
[6, 55]	ἀρχῇ ὢν ἀπέθανεν, αὐτὸς δὲ	αὐθημερὸν	καθίστατο· ἀλλὰ καὶ διὰ τὸ
[6, 14]	ἀγαθός, ἐπιψήφιζε καὶ γνώμας προτίθει	αὖθις	Ἀθηναίοις, νομίσας, εἰ ὀρρωδεῖς τὸ
[6, 88]	ὃ κατεκαύθη (ὑπὸ τῶν Συρακοσίων	αὖθις	ἀνορθώσαντες διεχείμαζον. καὶ ἔπεμψαν μὲν
[6, 101]	τούτῳ ἐξελθόντες καὶ αὐτοὶ ἀπεσταύρουν	αὖθις	ἀρξάμενοι ἀπὸ τῆς πόλεως διὰ
[6, 8]	δὲ τοῦτο ἡμέρᾳ πέμπτῃ ἐκκλησία	αὖθις	ἐγίγνετο, καθ' ὅτι χρὴ τὴν
[6, 19]	ἂν μεταστήσειεν αὐτούς, παρελθὼν αὐτοῖς	αὖθις	ἔλεγε τοιάδε. ~Ἐπειδὴ πάντως ὁρῶ
[6, 52]	οὐδὲν ηὗρον ναυτικὸν πληρούμενον, παρεκομίζοντο	αὖθις	ἐπὶ Καμαρίνης, καὶ σχόντες ἐς
[6, 90]	Σικελιώτας καταστρεψόμενοι, μετὰ δ' ἐκείνους	αὖθις	καὶ Ἰταλιώτας, ἔπειτα καὶ τῆς
[6, 94]	τῶν Συρακοσίων καὶ οὐχ ἑλόντες	αὖθις	καὶ πεζῇ καὶ ναυσὶ παρακομισθέντες
[6, 1]	δ' αὐτοῦ χειμῶνος Ἀθηναῖοι ἐβούλοντο	αὖθις	μείζονι παρασκευῇ τῆς μετὰ Λάχητος
[6, 54]	ἐν τούτῳ ὁ Ἵππαρχος ὡς	αὖθις	πειράσας οὐδὲν μᾶλλον ἔπειθε τὸν
[6, 101]	τὸν κρημνὸν αὐτοῖς ἐξείργαστο, ἐπιχειροῦσιν	αὖθις	τῷ τῶν Συρακοσίων σταυρώματι καὶ
[6, 5]	οἰκιστὴς γενόμενος κατῴκισε Καμάριναν. καὶ	αὖθις	ὑπὸ Γέλωνος ἀνάστατος γενομένη τὸ
[6, 78]	τοῖς ἐμοῖς ἀγαθοῖς ποτὲ βουληθείη	αὖθις	φθονῆσαι. ἀδύνατον δὲ προεμένῳ καὶ
[6, 64]	(εὔνων. ἔλεγε δὲ τοὺς Ἀθηναίους	αὐλίζεσθαι	ἀπὸ τῶν ὅπλων ἐν τῇ
[6, 50]	ἐπὶ τὸν Τηρίαν ποταμόν, καὶ	αὐλισάμενοι	τῇ ὑστεραίᾳ ἐπὶ Συρακούσας ἔπλεον
[6, 7]	ἡμέραν ἐπολιόρκουν· ὑπὸ δὲ νύκτα	αὐλισαμένου	τοῦ στρατεύματος ἄπωθεν ἐκδιδράσκουσιν οἱ
[6, 40]	τὸ τῆς πόλεως ξύμπασι κοινὸν	αὔξετε,	ἡγησάμενοι τοῦτο μὲν ἂν καὶ
[6, 18]	μεταλήψεσθε. (Λογισάμενοι οὖν τάδε μᾶλλον	αὐξήσειν,	ἐπ' ἐκεῖνα ἢν ἴωμεν, ποιώμεθα
[6, 38]	καὶ αἰσθόμενοι ἐπεξελθεῖν. τοιγάρτοι δι'	αὐτὰ	ἡ πόλις ἡμῶν ὀλιγάκις μὲν
[6, 40]	στρατηγοί εἰσιν ἡμῖν οἳ σκέψονται	αὐτά·	καὶ εἰ μή τι αὐτῶν
[6, 10]	γὰρ ἐνθένδε τε ἄνδρες ἔπραξαν	αὐτὰ	καὶ ἐκ τῶν ἐναντίων) σφαλέντων
[6, 78]	καὶ τὰ δεύτερα κινδυνεύσοντας προορᾶσθαι	αὐτὰ	καὶ μὴ μαλακῶς ὥσπερ νῦν
[6, 10]	(χρόνῳ. ὥστε χρὴ σκοπεῖν τινὰ	αὐτὰ	καὶ μὴ μετεώρῳ τε τῇ>
[6, 18]	γεραιτέροις βουλεύοντες ἐς τάδε ἦραν	αὐτά,	καὶ νῦν τῷ αὐτῷ τρόπῳ
[6, 88]	Κορινθίους καὶ τοὺς Συρακοσίους τὰ	αὐτὰ	καὶ τὸν Ἀλκιβιάδην δεομένους πείθειν
[6, 87]	μὴ πάντας ἐν ἴσῳ βλάπτειν	(αὐτά,	πολὺ δὲ πλείους τῶν Ἑλλήνων
[6, 91]	ὑπόλοιποι στρατηγοί, ἢν δύνωνται, ὁμοίως	αὐτὰ	πράξουσιν. ὡς δέ, εἰ μὴ
[6, 90]	ὥστε εὐπορώτερον γίγνεσθαί τι αὐτῶν,	αὐτὰ	τὰ προσγενόμενα ἐκεῖθεν χωρία ἔμελλε
[6, 78]	πάσχει τὰ μείζω) διὰ δὲ	αὐτὰ	τὰς Συρακούσας κακωθῆναι μὲν ἵνα
[6, 72]	ἔργα προσγενομένης· ἐπιδώσειν γὰρ ἀμφότερα	αὐτά,	τὴν μὲν μετὰ κινδύνων μελετωμένην,
[6, 28]	καὶ τὸν Ἀλκιβιάδην ἐπῃτιῶντο. καὶ	αὐτὰ	ὑπολαμβάνοντες οἱ μάλιστα τῷ Ἀλκιβιάδῃ
[6, 36]	τὸν σφέτερον ἐπηλυγάζωνται. καὶ νῦν	αὗται	αἱ ἀγγελίαι τοῦτο δύνανται· οὐκ
[6, 42]	τῶν πόλεων δέξονται. καὶ εἴρητο	αὐταῖς	προαπαντᾶν, ὅπως ἐπιστάμενοι καταπλέωσιν. ~μετὰ
[6, 37]	ἐλθόντας (μέγα γὰρ τὸ καὶ	αὐταῖς	ταῖς ναυσὶ κούφαις τοσοῦτον πλοῦν
[6, 20]	τριήρεις καὶ ὄχλος ὁ πληρώσων	αὐτάς.	χρήματά τ' ἔχουσι τὰ μὲν
[6, 91]	νεῶν πέμψετε τοιαύτην ἐκεῖσε οἵτινες	αὐτερέται	κομισθέντες καὶ ὁπλιτεύσουσιν εὐθύς, καὶ
[6, 80]	περιέσται, τί ἄλλο ἢ τῇ	αὐτῇ	ἀπουσίᾳ τοῖς μὲν οὐκ ἠμύνατε
[6, 68]	πάρεσμεν ἐπὶ τὸν αὐτὸν ἀγῶνα;	αὐτὴ	γὰρ ἡ παρασκευὴ ἱκανωτέρα μοι
[6, 40]	ὑμᾶς ἄρχοντας αὐθαίρετον δουλείαν ἐπιβαλεῖται,	αὐτὴ	δ' ἐφ' αὑτῆς σκοποῦσα τούς
[6, 101]	καὶ μάχη ἐγένετο, καὶ ἐν	αὐτῇ	ἐνίκων οἱ Ἀθηναῖοι. καὶ τῶν
[6, 31]	Ἐπίδαυρον μετὰ Περικλέους καὶ ἡ	αὐτὴ	ἐς Ποτείδαιαν μετὰ Ἅγνωνος οὐκ
[6, 54]	ἱερὰ ἔθυον. τὰ δὲ ἄλλα	αὐτὴ	ἡ πόλις τοῖς πρὶν κειμένοις
[6, 76]	(εἰσι, δουλωσαμένους ἔχειν. τῇ δὲ	αὐτῇ	ἰδέᾳ ἐκεῖνά τε ἔσχον καὶ
[6, 18]	βοηθεῖν, βραχὺ ἄν τι προσκτώμενοι	αὐτῇ	περὶ αὐτῆς ἂν ταύτης μᾶλλον
[6, 55]	πρῶτον γῆμαι. καὶ ἐν τῇ	αὐτῇ	στήλῃ πρῶτος γέγραπται μετὰ τὸν
[6, 10]	κατ' ἀνάγκην ἐγένετο, ἔπειτα ἐν	αὐτῇ	ταύτῃ πολλὰ τὰ ἀμφισβητούμενα (ἔχομεν.
[6, 91]	ἐκεῖ (παρασκευῇ ἀντισχεῖν. καὶ εἰ	αὕτη	ἡ πόλις ληφθήσεται, ἔχεται καὶ
[6, 16]	πρὸς δὲ τοὺς ξένους καὶ	αὕτη	ἰσχὺς φαίνεται. καὶ οὐκ ἄχρηστος
[6, 31]	καὶ ἄπιστον διάνοιαν. παρασκευὴ γὰρ	αὕτη	πρώτη ἐκπλεύσασα μιᾶς πόλεως δυνάμει
[6, 17]	ἔπεισεν. καὶ νῦν μὴ πεφόβησθε	αὐτήν,	ἀλλ' ἕως ἐγώ τε ἔτι
[6, 92]	τρόπου διὰ τὸ (ἐπιθυμεῖν πειραθῇ	αὐτὴν	ἀναλαβεῖν. οὕτως ἐμοί τε ἀξιῶ
[6, 72]	κινδύνων μελετωμένην, τὴν δ' εὐψυχίαν	αὐτὴν	ἑαυτῆς μετὰ τοῦ πιστοῦ τῆς
[6, 16]	τῆς Ὀλυμπίαζε θεωρίας, πρότερον ἐλπίζοντες	αὐτὴν	καταπεπολεμῆσθαι, διότι ἅρματα μὲν ἑπτὰ
[6, 76]	τῶν Ἀθηναίων, ὦ Καμαριναῖοι, μὴ	αὐτὴν	καταπλαγῆτε δείσαντες ἐπρεσβευσάμεθα, ἀλλὰ μᾶλλον
[6, 6]	ᾤκει, καὶ ἐπὶ τοσήνδε οὖσαν	αὐτὴν	οἱ Ἀθηναῖοι στρατεύειν ὥρμηντο, ἐφιέμενοι
[6, 89]	καινὸν λέγοιτο· καὶ τὸ μεθιστάναι	αὐτὴν	οὐκ ἐδόκει ἡμῖν ἀσφαλὲς εἶναι
[6, 18]	ἐὰν μὲν ἡσυχάζῃ, τρίψεσθαί τε	αὐτὴν	περὶ αὑτὴν ὥσπερ καὶ ἄλλο
[6, 97]	τοῖς Συρακοσίοις, πρὸς τὴν πόλιν	αὐτὴν	τῇ ὑστεραίᾳ ἐπικαταβάντες, (ὡς οὐκ
[6, 37]	ἐξήρτυται, τὴν δὲ ἡμετέραν πόλιν	αὐτὴν	τῆς νῦν στρατιᾶς, ὥς φασιν,
[6, 38]	τοὺς πολεμίους πλέονας ἢ πρὸς	αὑτὴν	ἀναιρεῖται, τυραννίδας δὲ ἔστιν ὅτε
[6, 18]	ἡσυχάζῃ, τρίψεσθαί τε αὐτὴν περὶ	αὑτὴν	ὥσπερ καὶ ἄλλο τι, καὶ
[6, 18]	ἄν τι προσκτώμενοι αὐτῇ περὶ	αὐτῆς	ἂν ταύτης μᾶλλον κινδυνεύοιμεν. τὸν
[6, 5]	Συρακουσῶν κτίσιν· οἰκισταὶ δὲ ἐγένοντο	αὐτῆς	Δάσκων καὶ Μενέκωλος. ἀναστάτων δὲ
[6, 46]	τῶν τριηριτῶν τά τε ἐξ	αὐτῆς	Ἐγέστης ἐκπώματα καὶ χρυσᾶ καὶ
[6, 86]	ἔτι βουλήσεσθε καὶ πολλοστὸν μόριον	αὐτῆς	ἰδεῖν, ὅτε οὐδὲν ἔτι περανεῖ
[6, 2]	πρὸς τὰ μεσημβρινὰ καὶ ἑσπέρια	αὐτῆς	καὶ ἀντὶ Σικανίας Σικελίαν τὴν
[6, 17]	ἐγώ τε ἔτι ἀκμάζω μετ'	αὐτῆς	καὶ ὁ Νικίας εὐτυχὴς δοκεῖ
[6, 69]	ἐπιστήμη ἀντέχοι, τῷ δὲ ἐλλείποντι	αὐτῆς	καὶ τὴν βούλησιν ἄκοντες προυδίδοσαν.
[6, 2]	πρῶτον, ἔπειτα ἐς Σικελίαν ἀπ'	(αὐτῆς	κατενεχθέντες. Σικελοὶ δ' ἐξ Ἰταλίας
[6, 4]	οἰκισταὶ Περιήρης καὶ Κραταιμένης ἐγένοντο	αὐτῆς,	ὁ μὲν ἀπὸ Κύμης, ὁ
[6, 59]	παρὰ βασιλεῖ Δαρείῳ δύνασθαι. καὶ	αὐτῆς	σῆμα ἐν Λαμψάκῳ ἐστὶν ἐπίγραμμα
[6, 40]	ἔρχονται Ἀθηναῖοι, ἀμυνεῖται αὐτοὺς ἀξίως	αὑτῆς,	καὶ στρατηγοί εἰσιν ἡμῖν οἳ
[6, 40]	δουλείαν ἐπιβαλεῖται, αὐτὴ δ' ἐφ'	αὑτῆς	σκοποῦσα τούς τε λόγους ἀφ'
[6, 80]	καὶ αἱρεῖσθε ἤδη ἢ τὴν	αὐτίκα	ἀκινδύνως δουλείαν ἢ κἂν περιγενόμενοι
[6, 69]	ξυμμάχων μέγιστον μὲν περὶ τῆς	αὐτίκα	ἀνελπίστου σωτηρίας, ἢν μὴ κρατῶσι,
[6, 57]	ὁ μὲν τοὺς δορυφόρους τὸ	αὐτίκα	διαφεύγει ὁ Ἀριστογείτων, ξυνδραμόντος τοῦ
[6, 49]	πείσονται, (μάλιστα δ' ἂν τῷ	αὐτίκα	κινδύνῳ τῆς μάχης. εἰκὸς δὲ
[6, 69]	τῆς ἰδίας ἕκαστος τὸ μὲν	αὐτίκα	σωτηρίας, τὸ δὲ μέλλον ἐλευθερίας,
[6, 58]	δείξας τι χωρίον, ἀπελθεῖν ἐς	(αὐτὸ	ἄνευ τῶν ὅπλων. καὶ οἱ
[6, 100]	τὸ σταύρωμα· καὶ οἱ φύλακες	αὐτὸ	ἐκλιπόντες κατέφυγον ἐς τὸ προτείχισμα
[6, 82]	τε ἐβούλοντο καὶ ἡμῖν τὸ	αὐτὸ	ἐπενεγκεῖν. ~ἀνθ' ὧν ἄξιοί τε
[6, 104]	δειναὶ καὶ πᾶσαι ἐπὶ τὸ	αὐτὸ	ἐψευσμέναι ὡς ἤδη παντελῶς ἀποτετειχισμέναι
[6, 83]	καὶ τὰ ἐνθάδε διὰ τὸ	αὐτὸ	ἥκειν μετὰ τῶν φίλων ἀσφαλῶς
[6, 87]	ἡμετέρας πολυπραγμοσύνης καὶ τρόπου τὸ	αὐτὸ	ξυμφέρει, τούτῳ ἀπολαβόντες χρήσασθε, καὶ
[6, 86]	~καὶ ὅτῳ ταῦτα μὴ δοκεῖ,	αὐτὸ	τὸ ἔργον ἐλέγχει. τὸ γὰρ
[6, 17]	καὶ ἐπιδοχάς. καὶ οὐδεὶς δι'	αὐτὸ	ὡς περὶ οἰκείας πατρίδος οὔτε
[6, 21]	ἐπιμεταπέμπεσθαι, τὸ πρῶτον ἀσκέπτως βουλευσαμένους)	αὐτόθεν	δὲ παρασκευῇ ἀξιόχρεῳ ἐπιέναι, γνόντας
[6, 94]	τῶν ἵππων μετὰ σκευῆς, ὡς	αὐτόθεν	ἵππων πορισθησομένων, καὶ ἱπποτοξότας τριάκοντα
[6, 25]	κατὰ λόγον, καὶ τοξοτῶν τῶν	αὐτόθεν	καὶ ἐκ Κρήτης καὶ σφενδονητῶν,
[6, 26]	τε τοὺς ξυμμάχους ἔπεμπον καὶ	αὐτόθεν	καταλόγους ἐποιοῦντο, ἄρτι δ' ἀνειλήφει
[6, 71]	τῶν Ἀθηνῶν καὶ ἐκ τῶν	αὐτόθεν	ξυμμάχων ἀγείρωσιν, ὅπως μὴ παντάπασιν
[6, 71]	γὰρ ἦν, καὶ τὸν πόλεμον	αὐτόθεν	ποιεῖσθαι οὔπω ἐδόκει δυνατὸν εἶναι,
[6, 37]	ἐπίσταμαι οὔθ' ἵππους ἀκολουθήσοντας, οὐδ'	αὐτόθεν	πορισθησομένους εἰ μὴ ὀλίγους τινὰς
[6, 22]	ῥᾷον ἐσκομιζώμεθα, τὸν δὲ καὶ	αὐτόθεν	σῖτον ἐν ὁλκάσι, πυροὺς καὶ
[6, 71]	ἱπποκρατῶνται, καὶ χρήματα δὲ ἅμα	αὐτόθεν	τε ξυλλέξωνται καὶ παρ' Ἀθηναίων
[6, 4]	ὄνομα χωρίον οἰκίσας, καὶ ὕστερον	αὐτόθεν	τοῖς Χαλκιδεῦσιν ἐς Λεοντίνους ὀλίγον
[6, 22]	ἑτέροις γίγνεσθαι, μάλιστα δὲ χρήματα	αὐτόθεν	ὡς πλεῖστα ἔχειν. τὰ δὲ
[6, 50]	Καταναῖοι οὐκ ἐδέχοντο (ἐνῆσαν γὰρ	αὐτόθι	ἄνδρες τὰ Συρακοσίων βουλόμενοι) (ἐκομίσθησαν
[6, 100]	Συρακοσίων, καὶ τῶν Ἀργείων τινὲς	αὐτόθι	καὶ τῶν Ἀθηναίων οὐ πολλοὶ
[6, 70]	Ἀθηναῖοι τῶν χρημάτων ἃ ἦν	αὐτόθι	κινήσωσι, καὶ οἱ λοιποὶ ἐπανεχώρησαν
[6, 18]	αὐτοῖς κίνδυνον εἶναι, εἰ μὴ	αὐτοὶ	ἄλλων ἄρχοιμεν. καὶ οὐκ ἐκ
[6, 101]	Συρακόσιοι ἐν τούτῳ ἐξελθόντες καὶ	αὐτοὶ	ἀπεσταύρουν αὖθις ἀρξάμενοι ἀπὸ τῆς
[6, 18]	τί ἂν λέγοντες εἰκὸς ἢ	αὐτοὶ	ἀποκνοῖμεν ἢ πρὸς τοὺς ἐκεῖ
[6, 84]	(τὰ μὲν γὰρ ἐκεῖ καὶ	αὐτοὶ	ἀρκοῦμεν πρὸς τοὺς πολεμίους, καὶ
[6, 85]	κατ' ἐρημίαν, ἀπράκτων ἡμῶν ἀπελθόντων,	αὐτοὶ	ἄρξαι τῆς Σικελίας. ἀνάγκη δέ,
[6, 30]	ἄκραν Ἰαπυγίαν τὸν Ἰόνιον διαβαλοῦσιν·	αὐτοὶ	δ' Ἀθηναῖοι καὶ εἴ τινες
[6, 101]	τοῦ ποταμοῦ ἐς τὸ ἀσφαλές,	αὐτοὶ	δὲ ἐπιόντος ἤδη καὶ τοῦ
[6, 62]	Ἐγεσταίοις (παρεγένοντο γὰρ αὐτῶν ἱππῆς)	αὐτοὶ	δὲ πάλιν τῷ μὲν πεζῷ
[6, 101]	μέγαν λιμένα τὸν τῶν Συρακοσίων,	αὐτοὶ	δὲ περὶ ὄρθρον καταβάντες ἀπὸ
[6, 64]	ἐκ τῆς πόλεως ὅτι πλεῖστον,	αὐτοὶ	δὲ ταῖς ναυσὶν ἐν τοσούτῳ
[6, 82]	ἐν τῷ παρόντι μεῖζον ἴσχυον,	(αὐτοὶ	δὲ τῶν ὑπὸ βασιλεῖ πρότερον
[6, 13]	μὲν πράξασιν ἀμυνοῦμεν, ὠφελίας δ'	αὐτοὶ	δεηθέντες οὐ τευξόμεθα. ~Καὶ σύ,
[6, 23]	μάλιστα ἑτοῖμα εἶναι. ~ἢν γὰρ	αὐτοὶ	ἔλθωμεν ἐνθένδε μὴ ἀντίπαλον μόνον
[6, 94]	πρότερόν μοι εἴρηται, ἀναστήσαντες (Συρακόσιοι	αὐτοὶ	ἔχουσι τὴν γῆν. ἀποβάντες δὲ
[6, 65]	ᾗ παρέσονται ἀπέστειλαν αὐτόν, καὶ	αὐτοί	(ἤδη γὰρ καὶ τῶν ξυμμάχων
[6, 75]	πως προσαγάγοιντο αὐτούς, ἀντεπρεσβεύοντο καὶ	αὐτοί·	ἦσαν γὰρ ὕποπτοι αὐτοῖς οἱ
[6, 18]	(γε Συρακοσίους, ἐν ᾧ καὶ	αὐτοὶ	καὶ οἱ ξύμμαχοι (ὠφελησόμεθα. τὸ
[6, 61]	καὶ εἰ μὴ ἔφθασαν δὴ	αὐτοὶ	κατὰ τὸ μήνυμα ξυλλαβόντες τοὺς
[6, 3]	μετ' αὐτοὺς Κατάνην· οἰκιστὴν δὲ	αὐτοὶ	Καταναῖοι ἐποιήσαντο Εὔαρχον. ~κατὰ δὲ
[6, 10]	ἔτι ἡσυχάζειν (δεχημέροις σπονδαῖς καὶ	αὐτοὶ	κατέχονται. τάχα δ' ἂν ἴσως,
[6, 86]	ὑπὸ Συρακοσίοις (γενέσθαι, ὅτι καὶ	αὐτοὶ	κινδυνεύσομεν. καὶ νῦν οὐ δίκαιον,
[6, 63]	τε καὶ εἰ ξυνοικήσοντες σφίσιν	αὐτοὶ	μᾶλλον ἥκοιεν ἐν τῇ ἀλλοτρίᾳ
[6, 68]	γῇ οὐδεμιᾷ φιλίᾳ, ἥντινα μὴ	αὐτοὶ	μαχόμενοι κτήσεσθε. καὶ τοὐναντίον ὑπομιμνῄσκω
[6, 64]	ἕῳ ἐπὶ τὸ στράτευμα ἐλθεῖν,	αὐτοὶ	μὲν ἀποκλῄσειν τοὺς παρὰ σφίσι
[6, 4]	Σικελοὶ ζάγκλον καλοῦσιν) ὕστερον δ'	αὐτοὶ	μὲν ὑπὸ Σαμίων καὶ ἄλλων
[6, 80]	οὔτε τοὺς ἄλλους περὶ ὧν	αὐτοὶ	οὐδὲν χεῖρον γιγνώσκετε· δεόμεθα δὲ
[6, 33]	ὅμως καταλείπουσιν. ὅπερ καὶ Ἀθηναῖοι	αὐτοὶ	οὗτοι, τοῦ Μήδου παρὰ λόγον
[6, 13]	μαλακὸς εἶναι, μηδ' ὅπερ ἂν	αὐτοὶ	πάθοιεν, δυσέρωτας εἶναι τῶν ἀπόντων,
[6, 10]	ὀξέως βοηθοῦμεν· ὑφ' ὧν δ'	αὐτοὶ	πάλαι ἀφεστώτων ἀδικούμεθα, ἔτι μέλλομεν
[6, 52]	καταπλεόντων Ἀθηναίων δέχεσθαι, ἢν (μὴ	αὐτοὶ	πλείους μεταπέμπωσιν. ἄπρακτοι δὲ γενόμενοι
[6, 99]	αὐτοῖς τῆς στρατιᾶς καὶ φθάνειν	αὐτοὶ	προκαταλαμβάνοντες τοῖς σταυροῖς τὰς ἐφόδους,
[6, 93]	δὲ Λακεδαιμόνιοι διανοούμενοι μὲν καὶ	αὐτοὶ	πρότερον στρατεύειν ἐπὶ τὰς Ἀθήνας,
[6, 88]	καὶ οἱ Κορίνθιοι εὐθὺς ψηφισάμενοι	αὐτοὶ	πρῶτοι ὥστε πάσῃ προθυμίᾳ ἀμύνειν,
[6, 46]	πολλὰ ἴδοιεν. καὶ οἱ μὲν	αὐτοί	τε ἀπατηθέντες καὶ τοὺς ἄλλους
[6, 92]	δύναμιν καθέλητε, καὶ μετὰ ταῦτα	αὐτοί	τε ἀσφαλῶς οἰκῆτε καὶ τῆς
[6, 82]	ἐκλιπόντες τὴν πόλιν, δουλείαν δὲ	αὐτοί	τε ἐβούλοντο καὶ ἡμῖν τὸ
[6, 42]	Ἀθηναῖοι ἤδη ἐν τῇ Κερκύρᾳ	αὐτοί	τε καὶ οἱ ξύμμαχοι ἅπαντες
[6, 105]	Λακεδαιμόνιοι ἐς τὸ Ἄργος ἐσέβαλον	αὐτοί	τε καὶ οἱ ξύμμαχοι καὶ
[6, 102]	καταφυγόντες ὡς ἑώρων ταῦτα γιγνόμενα,	αὐτοί	τε πάλιν ἀπὸ τῆς πόλεως
[6, 6]	λοιποὺς ἔτι ξυμμάχους αὐτῶν διαφθείροντες	αὐτοὶ	τὴν ἅπασαν δύναμιν τῆς Σικελίας
[6, 80]	τῆς αἰτίας (τῶν κινδύνων οἱ	αὐτοὶ	τὴν τιμωρίαν ὑφέξετε. σκοπεῖτε οὖν
[6, 2]	πρῶτοι φαίνονται ἐνοικισάμενοι, ὡς μὲν	αὐτοί	φασι, καὶ πρότεροι διὰ τὸ
[6, 63]	παρεσκευάζοντο, οἱ δὲ Συρακόσιοι (καὶ	αὐτοὶ	ὡς ἐπ' ἐκείνους ἰόντες. ἐπειδὴ
[6, 79]	ὅταν (ὑπ' ἄλλων καὶ μὴ	αὐτοὶ	ὥσπερ νῦν τοὺς πέλας ἀδικῶσιν,
[6, 91]	ἃ δ' ἐν τῇ ἐπιτειχίσει	αὐτοὶ	ὠφελούμενοι τοὺς ἐναντίους κωλύσετε, πολλὰ
[6, 35]	φοβούμενον τὸ μέλλον. παρελθὼν δ'	αὐτοῖς	Ἀθηναγόρας, ὃς δήμου τε προστάτης
[6, 104]	διὰ τάχους βοηθῆσαι. καὶ ὡς	αὐτοῖς	αἱ ἀγγελίαι ἐφοίτων δειναὶ καὶ
[6, 34]	εἶναι πέμψαι· οὐ γὰρ ἀνέλπιστον	αὐτοῖς,	ἀλλ' αἰεὶ διὰ φόβου εἰσὶ
[6, 66]	ἔπειτα δὲ ὡς οὐκ ἀντιπροῇσαν	αὐτοῖς,	ἀναχωρήσαντες καὶ διαβάντες τὴν Ἑλωρίνην
[6, 19]	τάχ' ἂν μεταστήσειεν αὐτούς, παρελθὼν	αὐτοῖς	αὖθις ἔλεγε τοιάδε. ~Ἐπειδὴ πάντως
[6, 101]	μέγαν λιμένα ὁρᾷ, καὶ ᾗπερ	αὐτοῖς	βραχύτατον ἐγίγνετο καταβᾶσι διὰ τοῦ
[6, 26]	τοὺς στρατηγοὺς πράσσειν ᾗ ἂν	αὐτοῖς	δοκῇ ἄριστα εἶναι (Ἀθηναίοις) (καὶ
[6, 69]	ὡς ἤδη μαχούμενοι, καί τινες	αὐτοῖς	ἐγγὺς τῆς πόλεως οὔσης καὶ
[6, 60]	τὴν αἰτίαν λαβόντας, καὶ πάντα	αὐτοῖς	ἐδόκει ἐπὶ ξυνωμοσίᾳ ὀλιγαρχικῇ καὶ
[6, 99]	καλούμενον αἰεί, ᾗπερ βραχύτατον ἐγίγνετο	αὐτοῖς	ἐκ τοῦ μεγάλου λιμένος ἐπὶ
[6, 52]	κατεσκευάζοντο τὸ στρατόπεδον. ~Ἐσηγγέλλετο δὲ	αὐτοῖς	ἔκ τε Καμαρίνης ὡς, εἰ
[6, 105]	φανερώτατα (τὰς πρὸς τοὺς Λακεδαιμονίους	αὐτοῖς	ἔλυσαν. πρότερον μὲν γὰρ λῃστείαις
[6, 101]	ἐπειδὴ τὸ πρὸς τὸν κρημνὸν	αὐτοῖς	ἐξείργαστο, ἐπιχειροῦσιν αὖθις τῷ τῶν
[6, 97]	ὑστεραίᾳ ἐπικαταβάντες, (ὡς οὐκ ἐπεξῇσαν	αὐτοῖς,	ἐπαναχωρήσαντες φρούριον ἐπὶ τῷ Λαβδάλῳ
[6, 4]	ἐκ Μεγάρων τῆς μητροπόλεως οὔσης	αὐτοῖς	(ἐπελθὼν ξυγκατῴκισεν. Γέλαν δὲ Ἀντίφημος
[6, 34]	φόβου εἰσὶ μή ποτε Ἀθηναῖοι	αὐτοῖς	ἐπὶ τὴν πόλιν ἔλθωσιν, ὥστε
[6, 103]	δὲ λόγους ἔν τε σφίσιν	αὐτοῖς	ἐποιοῦντο ξυμβατικοὺς καὶ πρὸς τὸν
[6, 72]	θάψαντες ἐκκλησίαν ἐποίουν. καὶ παρελθὼν	αὐτοῖς	Ἑρμοκράτης ὁ Ἕρμωνος, ἀνὴρ καὶ
[6, 103]	πεντηκόντοροι τρεῖς. καὶ τἆλλα προυχώρει	(αὐτοῖς	ἐς ἐλπίδας. καὶ γὰρ οἱ
[6, 46]	πρῶτοι πρέσβεις τῶν Ἀθηναίων ἦλθον	αὐτοῖς	ἐς τὴν κατασκοπὴν τῶν χρημάτων.
[6, 4]	καλεῖται· νόμιμα δὲ Δωρικὰ ἐτέθη	αὐτοῖς.	ἔτεσι δὲ ἐγγύτατα ὀκτὼ καὶ
[6, 68]	ὑμᾶς ἢ οἱ πολέμιοι σφίσιν	αὐτοῖς	εὖ οἶδ' ὅτι παρακελεύονται· οἱ
[6, 6]	πολλάκις λεγόντων καὶ τῶν ξυναγορευόντων	αὐτοῖς	ἐψηφίσαντο πρέσβεις πέμψαι πρῶτον ἐς
[6, 65]	τὸ ἑαυτῶν καὶ ὅσοι Σικελῶν	αὐτοῖς	ἢ ἄλλος τις προσεληλύθει καὶ
[6, 98]	ἀποθήκη. ~καὶ οὐ πολλῷ ὕστερον	αὐτοῖς	ἦλθον ἔκ τε Ἐγέστης ἱππῆς
[6, 66]	Ἀθηναῖοι, μακρᾶς οὔσης τῆς ὁδοῦ	αὐτοῖς,	καθ' ἡσυχίαν καθῖσαν τὸ στράτευμα
[6, 44]	τῷ τῆς Ἀρτέμιδος ἱερῷ, οὗ	αὐτοῖς	καὶ ἀγορὰν παρεῖχον, καὶ τὰς
[6, 5]	ἐς τὴν ἀποικίαν, ξυνῴκισαν δὲ	αὐτοῖς	καὶ ἐκ Συρακουσῶν φυγάδες στάσει
[6, 77]	ὡς ἐδουλώθησαν οὐκ ἀμύνοντες σφίσιν	αὐτοῖς,	καὶ νῦν ἐφ' ἡμᾶς ταὐτὰ
[6, 96]	ἅμα τῇ ἡμέρᾳ (ἐτύγχανον γὰρ	αὐτοῖς	καὶ οἱ περὶ τὸν Ἑρμοκράτη
[6, 47]	ἢ βίᾳ ἢ ξυμβάσει διαλλάξαι	αὐτοῖς,	καὶ οὕτω παραπλεύσαντας τὰς ἄλλας
[6, 17]	ἕξομεν οἳ Συρακοσίων μίσει ξυνεπιθήσονται	αὐτοῖς)	καὶ τὰ ἐνθάδε οὐκ (ἐπικωλύσει,
[6, 65]	ἐξιέναι Συρακοσίοις. ἐπεὶ δὲ ἑτοῖμα	αὐτοῖς	καὶ τὰ τῆς παρασκευῆς ἦν
[6, 2]	τε καὶ Ἔγεστα. προσξυνῴκησαν δὲ	αὐτοῖς	καὶ Φωκέων τινὲς τῶν ἀπὸ
[6, 75]	μάχῃ εὖ πράξαντας, προσχωρῶσι δ'	αὐτοῖς	κατὰ τὴν προτέραν φιλίαν πεισθέντες.
[6, 18]	τὸ ἀρχθῆναι ἂν ὑφ' ἑτέρων	αὐτοῖς	κίνδυνον εἶναι, εἰ μὴ αὐτοὶ
[6, 100]	τὸ περὶ τὸν Τεμενίτην. καὶ	αὐτοῖς	ξυνεσέπεσον οἱ διώκοντες, καὶ ἐντὸς
[6, 75]	καὶ αὐτοί· ἦσαν γὰρ ὕποπτοι	αὐτοῖς	οἱ Καμαριναῖοι μὴ προθύμως σφίσι
[6, 101]	(ἦσαν γὰρ καὶ τῶν ἱππέων	αὐτοῖς	οἱ πολλοὶ ἐνταῦθα) ὁμόσε χωροῦσι
[6, 7]	καὶ τῆς ἄλλης στρατιᾶς παρακαταλιπόντες	αὐτοῖς	ὀλίγους, καὶ σπεισάμενοί τινα χρόνον
[6, 97]	πρὸς τὰ Μέγαρα, ὅπως εἴη	αὐτοῖς,	ὁπότε προΐοιεν ἢ μαχούμενοι ἢ
[6, 50]	περὶ τὴν χώραν ἐξ ἧς	αὐτοῖς	ὁρμωμένοις πολεμητέα ἦν, ἀπέπλευσαν πάλιν
[6, 34]	ἄκραν Ἰαπυγίαν, καὶ δῆλον ποιῆσαι	αὐτοῖς	ὅτι οὐ περὶ τῆς Σικελίας
[6, 77]	οὐ ξυστραφέντες βουλόμεθα προθυμότερον δεῖξαι	αὐτοῖς	ὅτι οὐκ Ἴωνες τάδε εἰσὶν
[6, 103]	οὐκέτι ἐνόμιζον ἂν περιγενέσθαι, ὡς	αὐτοῖς	οὐδὲ ἀπὸ τῆς Πελοποννήσου ὠφελία
[6, 97]	προσμεῖξαι ἐκ τοῦ λειμῶνος ἐγίγνοντο	αὐτοῖς	οὐκ ἔλασσον ἢ πέντε καὶ
[6, 73]	πρέσβεις ἀπέστειλαν, ὅπως ξυμμαχία τε	αὐτοῖς	παραγένηται καὶ τὸν πρὸς Ἀθηναίους
[6, 34]	ἡμᾶς Τάρας) τὸ δὲ πέλαγος	αὐτοῖς	πολὺ περαιοῦσθαι μετὰ πάσης τῆς
[6, 88]	καὶ ἐς τὴν Λακεδαίμονα ξυναπέστελλον	αὐτοῖς	πρέσβεις, ὅπως καὶ ἐκείνους ξυναναπείθοιεν
[6, 63]	ἐπ' ἐκείνους ἰόντες. ἐπειδὴ γὰρ	αὐτοῖς	πρὸς τὸν πρῶτον φόβον καὶ
[6, 67]	ὅσοι ξύμμαχοι παρῆσαν (ἐβοήθησαν δὲ	αὐτοῖς	Σελινούντιοι μὲν μάλιστα, ἔπειτα δὲ
[6, 56]	καὶ ὁ Ἀριστογείτων παρωξύνετο. καὶ	αὐτοῖς	τὰ μὲν ἄλλα πρὸς τοὺς
[6, 33]	ἐπιβουλευθεῖσιν ὄνομα, κἂν περὶ σφίσιν	αὐτοῖς	τὰ πλείω (πταίσωσιν, ὅμως καταλείπουσιν.
[6, 103]	τοὺς στρατηγούς τε ἐφ' ὧν	αὐτοῖς	ταῦτα ξυνέβη ἔπαυσαν, ὡς ἢ
[6, 99]	τούτῳ εἰ ἐπιβοηθοῖεν, μέρος ἀντιπέμπειν	αὐτοῖς	τῆς στρατιᾶς καὶ φθάνειν αὐτοὶ
[6, 72]	αὐτοκράτορας χρῆναι ἑλέσθαι καὶ ὀμόσαι	αὐτοῖς	τὸ ὅρκιον ἦ μὴν ἐάσειν
[6, 97]	πέντε καὶ εἴκοσι. (προσπεσόντες οὖν	αὐτοῖς	τοιούτῳ τρόπῳ ἀτακτότερον καὶ μάχῃ
[6, 28]	ἀχθόμενοι ἐμποδὼν ὄντι σφίσι μὴ	αὐτοῖς	τοῦ δήμου βεβαίως προεστάναι, καὶ
[6, 8]	καὶ Λεοντίνους, ἤν τι περιγίγνηται	αὐτοῖς	τοῦ πολέμου, καὶ τἆλλα τὰ
[6, 67]	ἄλλοι. καὶ τὸ μὲν ἥμισυ	αὐτοῖς	τοῦ στρατεύματος ἐν τῷ πρόσθεν
[6, 88]	σφῶν περιγένωνται, τό τε πρῶτον	αὐτοῖς	τοὺς ὀλίγους ἱππέας ἔπεμψαν καὶ
[6, 46]	εὐθὺς ἐν ἀθυμίᾳ ἦσαν, ὅτι	αὐτοῖς	τοῦτό τε πρῶτον ἀντεκεκρούκει καὶ
[6, 72]	πέντε καὶ δέκα οἱ στρατηγοὶ	αὐτοῖς)	τῶν τε πολλῶν τὴν ἀξύντακτον
[6, 69]	εἴ τι ἄλλο ξυγκαταστρεψαμένοις ῥᾷον	αὐτοῖς	ὑπακούσεται. ~γενομένης δ' ἐν χερσὶ
[6, 88]	ἔπεμψαν καὶ τὸ λοιπὸν ἐδόκει	αὐτοῖς	ὑπουργεῖν μὲν τοῖς Συρακοσίοις μᾶλλον
[6, 46]	ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ τοῖς	αὐτοῖς	χρωμένων καὶ πανταχοῦ πολλῶν φαινομένων
[6, 88]	πρὸς τοὺς Σικελοὺς ἔπρασσον ὅπως	αὐτοῖς	ὡς πλεῖστοι (προσχωρήσονται. καὶ οἱ
[6, 32]	καὶ Ἑρμοκράτης ὁ Ἕρμωνος παρελθὼν	αὐτοῖς,	ὡς σαφῶς οἰόμενος εἰδέναι τὰ
[6, 8]	πέμπειν ἐς Σικελίαν καὶ στρατηγοὺς	αὐτοκράτορας	Ἀλκιβιάδην τε τὸν Κλεινίου καὶ
[6, 26]	δ' οἱ Ἀθηναῖοι ἐψηφίσαντο εὐθὺς	αὐτοκράτορας	εἶναι καὶ περὶ στρατιᾶς πλήθους
[6, 72]	τε στρατηγοὺς καὶ ὀλίγους καὶ	αὐτοκράτορας	χρῆναι ἑλέσθαι καὶ ὀμόσαι αὐτοῖς
[6, 91]	τὰ μὲν ληφθέντα, τὰ δ'	αὐτόματα	ἥξει· καὶ τὰς τοῦ Λαυρείου
[6, 68]	χρῆσθαι, οἳ πάρεσμεν ἐπὶ τὸν	αὐτὸν	ἀγῶνα; αὐτὴ γὰρ ἡ παρασκευὴ
[6, 29]	αὐτοῦ ἀπόντος ποριεῖν, μετάπεμπτον κομισθέντα	αὐτὸν	ἀγωνίσασθαι. καὶ ἔδοξε πλεῖν τὸν
[6, 102]	προτείχισμα αὐτῶν αἱροῦσι καὶ διεπόρθησαν,	αὐτὸν	δὲ τὸν κύκλον Νικίας διεκώλυσεν·
[6, 103]	καὶ τοὺς μετὰ Λαμάχου καὶ	αὐτὸν	ἐκομίσαντο· καὶ παρόντος ἤδη σφίσι
[6, 28]	βεβαίως προεστάναι, καὶ νομίσαντες, εἰ	αὐτὸν	ἐξελάσειαν, πρῶτοι ἂν εἶναι, ἐμεγάλυνον
[6, 61]	ἐχθρῶν, οἵπερ καὶ πρὶν ἐκπλεῖν	αὐτὸν	ἐπέθεντο, χαλεπῶς οἱ Ἀθηναῖοι ἐλάμβανον·
[6, 29]	τοιαύτης αἰτίας, πρὶν διαγνῶσι, πέμπειν	αὐτὸν	ἐπὶ (τοσούτῳ στρατεύματι. οἱ δ'
[6, 54]	Ἱππάρχου δύναμιν μὴ βίᾳ προσαγάγηται	αὐτόν,	ἐπιβουλεύει εὐθὺς ὡς ἀπὸ τῆς
[6, 61]	ἐς τὸν Ἀλκιβιάδην. ὥστε βουλόμενοι	αὐτὸν	ἐς κρίσιν ἀγαγόντες ἀποκτεῖναι, πέμπουσιν
[6, 65]	ἡμέραν ξυνθέμενοι ᾗ παρέσονται ἀπέστειλαν	αὐτόν,	καὶ αὐτοί (ἤδη γὰρ καὶ
[6, 29]	οἳ ἔλεγον νῦν μὲν πλεῖν	αὐτὸν	καὶ μὴ κατασχεῖν τὴν ἀναγωγήν,
[6, 57]	δὲ ὑβρισμένος, ἔτυπτον καὶ ἀποκτείνουσιν	(αὐτόν.	καὶ ὁ μὲν τοὺς δορυφόρους
[6, 58]	μὲν ἀνεχώρησαν οἰόμενοί τι ἐρεῖν	αὐτόν,	ὁ δὲ τοῖς ἐπικούροις φράσας
[6, 78]	ἐπιθυμίας καὶ (τῆς τύχης τὸν	αὐτὸν	ὁμοίως ταμίαν γενέσθαι. καὶ εἰ
[6, 54]	διὰ τοῦτο δὴ παρεσκευάζετο προπηλακιῶν	(αὐτόν.	οὐδὲ γὰρ τὴν ἄλλην ἀρχὴν
[6, 54]	μέσος πολίτης, ἐραστὴς ὢν εἶχεν	αὐτόν.	πειραθεὶς δὲ ὁ Ἁρμόδιος ὑπὸ
[6, 104]	ἐπεσκεύαζεν. ὁ δὲ Νικίας πυθόμενος	αὐτὸν	προσπλέοντα ὑπερεῖδε τὸ πλῆθος τῶν
[6, 73]	πάντα ὡς ἐκέλευε καὶ στρατηγὸν	αὐτόν	τε εἵλοντο τὸν Ἑρμοκράτη καὶ
[6, 77]	ξυνοίκου προαπολλυμένου οὐ καὶ ἐς	αὐτόν	τινα ἥξειν τὸ δεινόν, πρὸ
[6, 81]	ὁ τῶν Ἀθηναίων πρεσβευτὴς μετ'	αὐτὸν	τοιάδε. ~Ἀφικόμεθα μὲν ἐπὶ τῆς
[6, 4]	ἐποιήσαντο Εὔαρχον. ~κατὰ δὲ τὸν	αὐτὸν	χρόνον καὶ Λάμις ἐκ Μεγάρων
[6, 61]	οἱ ἐν Ἄργει κατὰ τὸν	αὐτὸν	χρόνον ὑπωπτεύθησαν τῷ δήμῳ ἐπιτίθεσθαι,
[6, 60]	τὸ ἔργον. λέγων δὲ ἔπεισεν	αὐτὸν	ὡς χρή, εἰ μὴ καὶ
[6, 60]	χρή, εἰ μὴ καὶ δέδρακεν,	αὑτόν	τε ἄδειαν ποιησάμενον σῶσαι καὶ
[6, 69]	δὲ καὶ τῶν ξυμμάχων οἱ	αὐτόνομοι	ξυγκτήσασθαί τε ἐκείνοις ἐφ' ἃ
[6, 88]	τῶν δὲ τὴν μεσόγειαν ἐχόντων	αὐτόνομοι	οὖσαι καὶ πρότερον αἰεὶ αἱ>
[6, 77]	δουλοῦνται, ἀλλὰ Δωριῆς ἐλεύθεροι ἀπ'	αὐτονόμου	(τῆς Πελοποννήσου τὴν Σικελίαν οἰκοῦντες.
[6, 84]	οἱ ἄλλοι φίλοι ὅτι μάλιστα	αὐτονομούμενοι.	~ἀνδρὶ δὲ τυράννῳ ἢ πόλει
[6, 85]	μὲν καὶ Μηθυμναίους νεῶν παροκωχῇ	αὐτονόμους,	τοὺς δὲ πολλοὺς χρημάτων βιαιότερον
[6, 55]	ἐν τῇ ἀρχῇ ὢν ἀπέθανεν,	αὐτὸς	δὲ αὐθημερὸν καθίστατο· ἀλλὰ καὶ
[6, 41]	μὲν οὐδένα ἔτι εἴασε παρελθεῖν,	αὐτὸς	δὲ (πρὸς τὰ παρόντα ἔλεξε
[6, 89]	ὑμῶν κατά τι ἔγκλημα ἀπειπόντων	αὐτὸς	ἐγὼ πάλιν ἀναλαμβάνων ἐθεράπευον ὑμᾶς
[6, 82]	τὸ μὲν οὖν μέγιστον μαρτύριον	αὐτὸς	εἶπεν, ὅτι οἱ Ἴωνες αἰεί
[6, 64]	καὶ ἡτοιμάσθαι ἤδη, ἀφ' ὧν	αὐτὸς	ἥκειν. ~οἱ δὲ στρατηγοὶ τῶν
[6, 4]	αὐτῶν ἐκπεσὼν καὶ Θάψον οἰκίσας	αὐτὸς	μὲν ἀποθνῄσκει, οἱ δ' ἄλλοι
[6, 104]	τὴν δὲ Ἰταλίαν βουλόμενος περιποιῆσαι	αὐτὸς	μὲν καὶ Πυθὴν ὁ Κορίνθιος
[6, 4]	ὕστερον ἐκβαλὼν καὶ τὴν πόλιν	αὐτὸς	ξυμμείκτων ἀνθρώπων οἰκίσας Μεσσήνην ἀπὸ
[6, 5]	λαβὼν τὴν γῆν τὴν Καμαριναίων,	αὐτὸς	οἰκιστὴς γενόμενος κατῴκισε Καμάριναν. καὶ
[6, 89]	ἐγιγνώσκομεν οἱ φρονοῦντές τι, καὶ	αὐτὸς	οὐδενὸς ἂν χεῖρον, ὅσῳ καὶ
[6, 60]	δίκης ἐλθεῖν. καὶ ὁ μὲν	αὐτός	τε καθ' ἑαυτοῦ καὶ κατ'
[6, 101]	μετ' ὀλίγων τῶν ξυνδιαβάντων ἀποθνῄσκει	αὐτός	τε καὶ πέντε ἢ ἓξ
[6, 50]	ταῦτα εἰπὼν ὅμως προσέθετο καὶ	αὐτὸς	τῇ Ἀλκιβιάδου γνώμῃ. μετὰ δὲ
[6, 73]	ἀπροφασίστως παρασκευασθῆναι. ~καὶ οἱ Συρακόσιοι	αὐτοῦ	ἀκούσαντες ἐψηφίσαντό τε πάντα ὡς
[6, 29]	μείζονος διαβολῆς, ἣν ἔμελλον ῥᾷον	αὐτοῦ	ἀπόντος ποριεῖν, μετάπεμπτον κομισθέντα αὐτὸν
[6, 15]	πολέμου ἰδίᾳ ἕκαστοι τοῖς ἐπιτηδεύμασιν	αὐτοῦ	ἀχθεσθέντες, καὶ ἄλλοις ἐπιτρέψαντες, οὐ
[6, 29]	καὶ ἐπεμαρτύρετο μὴ ἀπόντος πέρι	αὐτοῦ	διαβολὰς ἀποδέχεσθαι, ἀλλ' ἤδη ἀποκτείνειν,
[6, 15]	διάφορος τὰ πολιτικὰ καὶ ὅτι	αὐτοῦ	διαβόλως ἐμνήσθη, καὶ μάλιστα στρατηγῆσαί
[6, 74]	σταυρώματα περὶ τὸ στρατόπεδον ποιησάμενοι	αὐτοῦ	διεχείμαζον· καὶ τριήρη ἀπέστειλαν ἐς
[6, 18]	ἄρχοιμεν. καὶ οὐκ ἐκ τοῦ	αὐτοῦ	ἐπισκεπτέον ὑμῖν τοῖς ἄλλοις τὸ
[6, 28]	ἐπράχθη, ἐπιλέγοντες τεκμήρια τὴν ἄλλην	αὐτοῦ	ἐς τὰ ἐπιτηδεύματα οὐ δημοτικὴν
[6, 95]	τάλαντα ἀργυρίου τριακόσια. ~Τοῦ δ'	αὐτοῦ	ἦρος καὶ ἐπ' Ἄργος στρατεύσαντες
[6, 96]	Ἀθήναζε. ~Καὶ οἱ Συρακόσιοι τοῦ	αὐτοῦ	θέρους, ὡς ἐπύθοντο τούς (τε)
[6, 11]	καὶ τὴν σφετέραν διὰ τοῦ	(αὐτοῦ	καθαιρεθῆναι. ἡμᾶς δ' ἂν οἱ
[6, 15]	καὶ ἐλπίζων Σικελίαν τε δι'	αὐτοῦ	καὶ Καρχηδόνα λήψεσθαι καὶ τὰ
[6, 93]	μᾶλλον ἐπερρώσθησαν διδάξαντος ταῦτα ἕκαστα	αὐτοῦ	καὶ νομίσαντες (παρὰ τοῦ σαφέστατα
[6, 101]	πέντε ἢ ἓξ τῶν μετ'	αὐτοῦ.	καὶ τούτους μὲν οἱ Συρακόσιοι
[6, 55]	(διὰ τὸ πρεσβεύειν τε ἀπ'	αὐτοῦ	καὶ τυραννεῦσαι. οὐ μὴν οὐδ'
[6, 56]	ὥσπερ διενοεῖτο, προυπηλάκισεν· ἀδελφὴν γὰρ	αὐτοῦ	κόρην ἐπαγγείλαντες ἥκειν κανοῦν οἴσουσαν
[6, 61]	ὧν ἐπαίτιος ἦν, μετὰ τοῦ	αὐτοῦ	λόγου καὶ τῆς ξυνωμοσίας ἐπὶ
[6, 66]	ἐν τῷ ἔργῳ καὶ πρὸ	αὐτοῦ	λυπήσειν· τῇ μὲν γὰρ τειχία
[6, 77]	ἥξειν τὸ δεινόν, πρὸ δὲ	αὐτοῦ	μᾶλλον τὸν πάσχοντα καθ' ἑαυτὸν
[6, 53]	τινὰς τῶν στρατιωτῶν τῶν μετ'	αὐτοῦ	μεμηνυμένων περὶ τῶν μυστηρίων ὡς
[6, 91]	μάλιστα αἰεὶ φοβοῦνται, καὶ μόνου	αὐτοῦ	νομίζουσι τῶν ἐν τῷ πολέμῳ
[6, 15]	πόλιν οὐχ ἥκιστα. (φοβηθέντες γὰρ	αὐτοῦ	οἱ πολλοὶ τὸ μέγεθος τῆς
[6, 60]	εὐθὺς καὶ τοὺς ἄλλους μετ'	αὐτοῦ	ὅσων μὴ κατηγορήκει ἔλυσαν, τοὺς
[6, 34]	ξυμβῆναι. ~Θαρσοῦντες οὖν τά τε	αὐτοῦ	παρασκευαζώμεθα καὶ ἐς τοὺς Σικελοὺς
[6, 57]	οὐ ῥᾳδίως διετέθη· Ἁρμόδιος δὲ	αὐτοῦ	παραχρῆμα ἀπόλλυται. ~ἀγγελθέντος δὲ Ἱππίᾳ
[6, 88]	καὶ ἐκείνους ξυναναπείθοιεν τόν τε	αὐτοῦ	πόλεμον σαφέστερον ποιεῖσθαι πρὸς τοὺς
[6, 61]	Ἀθηναῖοι ἐρήμῃ δίκῃ θάνατον κατέγνωσαν	αὐτοῦ	τε καὶ τῶν μετ' ἐκείνου.
[6, 71]	καὶ ἐπὶ πυρὰν ἐπιθέντες ηὐλίσαντο	αὐτοῦ.	τῇ δ' ὑστεραίᾳ τοῖς μὲν
[6, 9]	ἐμοὶ μέντοι δοκεῖ καὶ περὶ	αὐτοῦ	τούτου ἔτι χρῆναι σκέψασθαι, εἰ
[6, 1]	~ΙΣΤΟΡΙΩΝ Ζ. ~Τοῦ δ'	αὐτοῦ	χειμῶνος Ἀθηναῖοι ἐβούλοντο αὖθις μείζονι
[6, 7]	τὴν Σικελίαν· Λακεδαιμόνιοι δὲ τοῦ	αὐτοῦ	χειμῶνος καὶ οἱ ξύμμαχοι πλὴν
[6, 61]	τὸν Ἀλκιβιάδην καὶ τοὺς μετ'	αὐτοῦ·	ὡς δ' οὐδαμοῦ φανεροὶ ἦσαν,
[6, 78]	βούλεται, περιγενέσθαι δὲ ἕνεκα τῆς	αὑτοῦ	ἀσφαλείας, οὐκ ἀνθρωπίνης δυνάμεως βούλησιν
[6, 78]	καὶ εἰ γνώμῃ ἁμάρτοι, τοῖς	αὑτοῦ	κακοῖς ὀλοφυρθεὶς τάχ' ἂν ἴσως
[6, 50]	μετὰ δὲ τοῦτο Ἀλκιβιάδης τῇ	αὑτοῦ	νηὶ διαπλεύσας ἐς Μεσσήνην καὶ
[6, 78]	ἄν τις, ἔργῳ δὲ τὴν	αὑτοῦ	(σωτηρίαν. καὶ μάλιστα εἰκὸς ἦν
[6, 64]	στρατηγοὶ τῶν Ἀθηναίων καὶ βουλόμενοι	αὐτοὺς	ἄγειν πανδημεὶ ἐκ τῆς πόλεως
[6, 44]	τῶν μὲν πόλεων οὐ δεχομένων	αὐτοὺς	ἀγορᾷ οὐδὲ ἄστει, ὕδατι δὲ
[6, 54]	ἀποφανῶ οὔτε τοὺς ἄλλους οὔτε	αὐτοὺς	Ἀθηναίους περὶ τῶν σφετέρων τυράννων
[6, 91]	βλάπτοι, εἰ ἃ μάλιστα δεδιότας	αὐτοὺς	αἰσθάνοιτο, ταῦτα σαφῶς πυνθανόμενος ἐπιφέροι·
[6, 77]	ἀδικεῖ, πολὺ δὲ μᾶλλον ἡμᾶς	αὐτοὺς	αἰτιασόμενοι ὅτι ἔχοντες παραδείγματα τῶν
[6, 91]	σαφῶς πυνθανόμενος ἐπιφέροι· εἰκὸς γὰρ	αὐτοὺς	ἀκριβέστατα ἑκάστους τὰ σφέτερα αὐτῶν
[6, 18]	γὰρ ἵνα δεῦρο ἀντιβοηθῶσι προσεθέμεθα	αὐτούς,	ἀλλ' ἵνα τοῖς ἐκεῖ ἐχθροῖς
[6, 31]	ξυνέβη δὲ πρός τε σφᾶς	αὐτοὺς	ἅμα ἔριν γενέσθαι, ᾧ τις
[6, 75]	ξυμμαχίαν πρεσβεύεσθαι, εἴ πως προσαγάγοιντο	αὐτούς,	ἀντεπρεσβεύοντο καὶ αὐτοί· ἦσαν γὰρ
[6, 40]	καὶ εἰ ἔρχονται Ἀθηναῖοι, ἀμυνεῖται	αὐτοὺς	ἀξίως αὑτῆς, καὶ στρατηγοί εἰσιν
[6, 58]	τοὺς ὁπλίτας, πρότερον ἢ αἰσθέσθαι	αὐτοὺς	ἄπωθεν ὄντας, εὐθὺς ἐχώρησε, καὶ
[6, 101]	εὐωνύμῳ παρὰ τὸν ποταμόν. καὶ	αὐτοὺς	βουλόμενοι ἀποκλῄσασθαι τῆς διαβάσεως οἱ
[6, 78]	μὴ μαλακῶς ὥσπερ νῦν ξυμμαχεῖν,	αὐτοὺς	δὲ πρὸς ἡμᾶς μᾶλλον ἰόντας,
[6, 58]	πλασάμενος πρὸς τὴν ξυμφορὰν ἐκέλευσεν	αὐτούς,	δείξας τι χωρίον, ἀπελθεῖν ἐς
[6, 88]	μεταπεμψάντων ὑπόσπονδος ἐλθών· ἐφοβεῖτο γὰρ	αὐτοὺς	διὰ τὴν περὶ τῶν (Μαντινικῶν
[6, 88]	ὅσον (εἰ) τὴν Σικελίαν ᾤοντο	αὐτοὺς	δουλώσεσθαι, τοῖς δὲ Συρακοσίοις αἰεὶ
[6, 96]	οὐ γὰρ ἂν ἄλλῃ γε	αὐτοὺς	δυνηθῆναι. ἐξήρτηται γὰρ τὸ ἄλλο
[6, 36]	Ἀθηναίους (ἀξιῶ, δράσειαν. οὐ γὰρ	αὐτοὺς	εἰκὸς Πελοποννησίους τε ὑπολιπόντας καὶ
[6, 86]	Σικελίαν μέχρι τοῦδε μὴ (ὑπ'	αὐτοὺς	εἶναι παρακαλεῖν ὑμᾶς ὡς ἀναισθήτους.
[6, 34]	περαιωθῆναι τὸν Ἰόνιον, μάλιστ' ἂν	αὐτοὺς	ἐκπλήξαιμεν καὶ ἐς λογισμὸν καταστήσαιμεν
[6, 49]	περιγενέσθαι καὶ κατὰ πάντα ἂν	αὐτοὺς	ἐκφοβῆσαι, τῇ τε ὄψει (πλεῖστοι
[6, 6]	τοῖς προσγεγενημένοις ξυμμάχοις. μάλιστα δ'	αὐτοὺς	ἐξώρμησαν Ἐγεσταίων (τε) πρέσβεις παρόντες
[6, 46]	Ἔρυκι ἱερὸν τῆς Ἀφροδίτης ἀγαγόντες	αὐτοὺς	ἐπέδειξαν τὰ ἀναθήματα, φιάλας τε
[6, 77]	μόνον ἁλωτοί ἐσμεν καὶ ὁρῶντες	αὐτοὺς	ἐπὶ τοῦτο τὸ εἶδος τρεπομένους
[6, 18]	ἡμῶν λυπηροὶ ὄντες (δεῦρο κωλύωσιν	αὐτοὺς	ἐπιέναι. τήν τε ἀρχὴν οὕτως
[6, 31]	μετὰ κινδύνων ἀλλήλους ἀπολιπεῖν, μᾶλλον	αὐτοὺς	ἐσῄει τὰ δεινὰ ἢ ὅτε
[6, 44]	καὶ ἔξω τῆς πόλεως, ὡς	αὐτοὺς	ἔσω οὐκ ἐδέχοντο, στρατόπεδόν τε
[6, 17]	αὐτοὺς ἠρίθμουν, ἀλλὰ μέγιστον δὴ	αὐτοὺς	ἐψευσμένη ἡ (Ἑλλὰς μόλις ἐν
[6, 33]	καὶ ἢν ἄρα ἢ κατεργασώμεθα	αὐτοὺς	ἢ ἀπράκτους ὧν ἐφίενται ἀπώσωμεν
[6, 73]	ἢ ἀπὸ τῆς Σικελίας ἀπαγάγωσιν	αὐτοὺς	ἢ πρὸς τὸ ἐν Σικελίᾳ
[6, 17]	τοσοῦτοι ὄντες ὅσους ἕκαστοι σφᾶς	αὐτοὺς	ἠρίθμουν, ἀλλὰ μέγιστον δὴ αὐτοὺς
[6, 87]	Συρακοσίοις, ἀντὶ τοῦ αἰεὶ φυλάσσεσθαι	αὐτούς,	καὶ ἀντεπιβουλεῦσαί ποτε ἐκ τοῦ
[6, 66]	ἱππῆς τῶν Συρακοσίων ἥκιστ' ἂν	αὐτοὺς	καὶ ἐν τῷ ἔργῳ καὶ
[6, 101]	τριακοσίοις τούτοις, καὶ τρέπουσί τε	αὐτοὺς	καὶ ἐσβάλλουσιν ἐς τὸ δεξιὸν
[6, 33]	ὑπαρχόντων ὅτῳ τρόπῳ κάλλιστα ἀμυνεῖσθε	αὐτούς,	καὶ μήτε καταφρονήσαντες ἄφαρκτοι ληφθήσεσθε
[6, 67]	διακοσίους καὶ χιλίους, παρὰ (δ'	αὐτοὺς	καὶ τοὺς ἀκοντιστάς. μέλλουσι δὲ
[6, 3]	Σικελοὺς ἐξελάσαντες οἰκίζουσι, καὶ μετ'	αὐτοὺς	Κατάνην· οἰκιστὴν δὲ αὐτοὶ Καταναῖοι
[6, 78]	δὲ προεμένῳ καὶ μὴ τοὺς	αὐτοὺς	κινδύνους οὐ περὶ τῶν ὀνομάτων,
[6, 12]	καὶ τῷ τοῦ πέλας κινδύνῳ,	αὐτοὺς	λόγους μόνον παρασχομένους, ἢ κατορθώσαντας
[6, 59]	Ἀθηναῖος ὢν Λαμψακηνῷ ἔδωκεν, αἰσθανόμενος	αὐτοὺς	μέγα παρὰ βασιλεῖ Δαρείῳ δύνασθαι.
[6, 38]	ἰσονομεῖσθαι; καὶ πῶς δίκαιον τοὺς	αὐτοὺς	μὴ τῶν αὐτῶν ἀξιοῦσθαι; ~φήσει
[6, 92]	τὰ δ' ὑμέτερα ᾔκαζον· καὶ	αὐτοὺς	νῦν νομίσαντας περὶ μεγίστων δὴ
[6, 56]	ἔχοντάς γε ὅπλα ἐθελήσειν σφᾶς	αὐτοὺς	ξυνελευθεροῦν. ~καὶ ὡς ἐπῆλθεν ἡ
[6, 56]	γενέσθαι· καὶ ἔδει ἄρξαι μὲν	αὐτούς,	ξυνεπαμύνειν δὲ εὐθὺς τὰ πρὸς
[6, 50]	παρέπλεον ἐς Κατάνην. καὶ ὡς	αὐτοὺς	οἱ Καταναῖοι οὐκ ἐδέχοντο (ἐνῆσαν
[6, 4]	ἀναστῆναι, ἔτεσιν ὕστερον ἑκατὸν ἢ	αὐτοὺς	οἰκίσαι, Πάμιλλον πέμψαντες Σελινοῦντα κτίζουσι,
[6, 35]	καὶ ἔλθοιεν, τί ἂν δράσειαν	αὐτοὺς	ὅτι οὐκ ἂν μεῖζον ἀντιπάθοιεν.
[6, 36]	ἐλθεῖν, ἐπεὶ ἔγωγε ἀγαπᾶν οἴομαι	αὐτοὺς	ὅτι οὐχ ἡμεῖς ἐπ' ἐκείνους
[6, 34]	οὐκ ἀμυνουμένοις, δικαίως κατεγνωκότες ὅτι	αὐτοὺς	οὐ μετὰ Λακεδαιμονίων ἐφθείρομεν· εἰ
[6, 34]	τούτῳ τῷ λογισμῷ ἡγοῦμαι ἀποκλῃομένους	αὐτοὺς	οὐδ' ἂν ἀπᾶραι ἀπὸ Κερκύρας,
[6, 100]	τοῦ ὑποτειχίσματος, καὶ οἱ Ἀθηναῖοι	αὐτοὺς	οὐκ ἦλθον κωλύσοντες, φοβούμενοι μὴ
[6, 85]	ἀνάγκη δέ, ἢν ξυστῆτε πρὸς	αὐτούς·	οὔτε γὰρ ἡμῖν ἔτι ἔσται
[6, 97]	ἐπιγιγνομένῃ ἡμέρᾳ ἐξητάζοντο καὶ ἔλαθον	αὐτοὺς	παντὶ ἤδη τῷ στρατεύματι ἐκ
[6, 62]	ἐστίν· καὶ ὡς οὐκ ἐδέχοντο	αὐτούς,	(παρεκομίζοντο. καὶ ἐν τῷ παράπλῳ
[6, 19]	πολλὴν ἐπιτάξειε, τάχ' ἂν μεταστήσειεν	αὐτούς,	παρελθὼν αὐτοῖς αὖθις ἔλεγε τοιάδε.
[6, 70]	τῶν Ἀθηναίων τὸ κατὰ σφᾶς	αὐτούς,	παρερρήγνυτο ἤδη καὶ τὸ ἄλλο
[6, 64]	βλάψονται ἄξια λόγου· ἐδίδασκον δ'	αὐτοὺς	περὶ τοῦ πρὸς τῷ Ὀλυμπιείῳ
[6, 104]	ἀνανεωσάμενος πολιτείαν καὶ οὐ δυνάμενος	αὐτοὺς	προσαγαγέσθαι, ἄρας παρέπλει τὴν Ἰταλίαν,
[6, 65]	οἱ δ' Ἀθηναῖοι ὡς ᾔσθοντο	αὐτοὺς	προσιόντας, ἀναλαβόντες τό τε στράτευμα
[6, 2]	περὶ αὐτῶν. Σικανοὶ δὲ μετ'	αὐτοὺς	πρῶτοι φαίνονται ἐνοικισάμενοι, ὡς μὲν
[6, 37]	τε ξύμπαν οὐδ' ἂν κρατῆσαι	αὐτοὺς	τῆς γῆς ἡγοῦμαι· τοσούτῳ τὴν
[6, 38]	βουλομένους καταπλήξαντας τὸ ὑμέτερον πλῆθος	αὐτοὺς	τῆς πόλεως ἄρχειν. καὶ δέδοικα
[6, 48]	γὰρ μάλιστα καὶ προσβολῇ εἶναι	αὐτοὺς	τῆς Σικελίας, καὶ λιμένα καὶ
[6, 17]	οἱ γὰρ πατέρες ἡμῶν τοὺς	αὐτοὺς	τούτους οὕσπερ νῦν φασὶ πολεμίους
[6, 47]	ναυσίν, ὅσασπερ ᾐτήσαντο, ἀξιοῦν διδόναι	αὐτοὺς	τροφήν, καὶ παραμείναντας Σελινουντίους ἢ
[6, 6]	Σελινούντιοι Συρακοσίους ἐπαγόμενοι ξυμμάχους κατεῖργον	αὐτοὺς	τῷ πολέμῳ καὶ κατὰ γῆν
[6, 70]	κέρας τῶν Συρακοσίων καὶ μετ'	αὐτοὺς	τῶν Ἀθηναίων τὸ κατὰ σφᾶς
[6, 105]	πω ἐποιεῖτο. ~Κατὰ δὲ τοὺς	αὐτοὺς	χρόνους τούτου τοῦ θέρους καὶ
[6, 50]	λόγους ποιησάμενος περὶ ξυμμαχίας πρὸς	αὐτούς,	ὡς οὐκ ἔπειθεν, ἀλλ' ἀπεκρίναντο
[6, 16]	προέσχον, ἐν μὲν τῷ καθ'	αὑτοὺς	βίῳ λυπηροὺς ὄντας, τοῖς ὁμοίοις
[6, 13]	πελάγους, τὰ αὑτῶν νεμομένους (καθ'	αὑτοὺς	καὶ ξυμφέρεσθαι· τοῖς δ' Ἐγεσταίοις
[6, 100]	μάχωνται, καὶ ἅμα τὴν καθ'	αὑτοὺς	περιτείχισιν ἐπειγόμενοι, οἱ μὲν Συρακόσιοι
[6, 38]	τοιαῦτα μηχανωμένους κολάζων, μὴ μόνον	αὐτοφώρους	(χαλεπὸν γὰρ ἐπιτυγχάνειν) ἀλλὰ καὶ
[6, 2]	φασι, καὶ πρότεροι διὰ τὸ	αὐτόχθονες	εἶναι, ὡς δὲ ἡ ἀλήθεια
[6, 13]	ἐγὼ ὁρῶν νῦν ἐνθάδε τῷ	αὐτῷ	ἀνδρὶ παρακελευστοὺς καθημένους φοβοῦμαι, καὶ
[6, 86]	ἡμᾶς ἠξιοῦτε λόγῳ πείθειν, τῷ	αὐτῷ	ἀπιστεῖν, οὐδ' ὅτι δυνάμει μείζονι
[6, 61]	ἄλλων ἐμεμήνυτο. (εἴρητο δὲ προειπεῖν	αὐτῷ	ἀπολογησομένῳ ἀκολουθεῖν, ξυλλαμβάνειν δὲ μή,
[6, 102]	Νικίας διεκώλυσεν· ἔτυχε γὰρ ἐν	αὐτῷ	δι' ἀσθένειαν ὑπολελειμμένος. τὰς γὰρ
[6, 55]	γέγραπται, Ἱππίου δὲ πέντε, οἳ	αὐτῷ	ἐκ Μυρρίνης τῆς Καλλίου τοῦ
[6, 24]	μᾶλλον ὥρμηντο, καὶ τοὐναντίον περιέστη	αὐτῷ·	εὖ τε γὰρ παραινέσαι ἔδοξε
[6, 95]	ὁ Θεσπιῶν δῆμος ἐν τῷ	αὐτῷ	θέρει οὐ πολὺ ὕστερον ἐπιθέμενος
[6, 55]	καὶ αὐτῷ τούτῳ· παῖδες γὰρ	αὐτῷ	μόνῳ φαίνονται τῶν γνησίων ἀδελφῶν
[6, 25]	ἐναντίον ἁπάντων ἤδη λέγειν ἥντινα	αὐτῷ	παρασκευὴν Ἀθηναῖοι ψηφίσωνται. (ὁ δὲ
[6, 60]	παρούσης ὑποψίας παῦσαι· βεβαιοτέραν γὰρ	αὐτῷ	σωτηρίαν εἶναι ὁμολογήσαντι μετ' (ἀδείας
[6, 23]	δέ τῳ ἄλλως δοκεῖ, παρίημι	αὐτῷ	τὴν ἀρχήν. ~Ὁ μὲν Νικίας
[6, 31]	μακρότατα προθυμηθέντος ἑνὸς ἑκάστου ὅπως	αὐτῷ	τινὶ εὐπρεπείᾳ τε ἡ ναῦς
[6, 55]	γνοίη δ' ἄν τις καὶ	αὐτῷ	τούτῳ· παῖδες γὰρ αὐτῷ μόνῳ
[6, 25]	βουλεύσοιτο, ὅσα μέντοι ἤδη δοκεῖν	αὐτῷ,	τριήρεσι μὲν οὐκ ἔλασσον ἢ
[6, 18]	ἦραν αὐτά, καὶ νῦν τῷ	αὐτῷ	τρόπῳ πειρᾶσθε προαγαγεῖν τὴν πόλιν,
[6, 8]	Σικελίας καὶ οἱ Ἐγεσταῖοι μετ'	αὐτῶν	ἄγοντες ἑξήκοντα τάλαντα ἀσήμου ἀργυρίου
[6, 31]	ἦν· τετράκις γὰρ χίλιοι ὁπλῖται	αὐτῶν	Ἀθηναίων καὶ τριακόσιοι ἱππῆς καὶ
[6, 102]	καὶ τὸ μὲν δεκάπλεθρον προτείχισμα	αὐτῶν	αἱροῦσι καὶ διεπόρθησαν, αὐτὸν δὲ
[6, 40]	αὐτά· καὶ εἰ μή τι	αὐτῶν	ἀληθές ἐστιν, ὥσπερ οὐκ οἴομαι,
[6, 68]	(ἐπικείσονται. τῆς τε οὖν ὑμετέρας	αὐτῶν	ἀξίας μνησθέντες ἐπέλθετε τοῖς ἐναντίοις
[6, 38]	δίκαιον τοὺς αὐτοὺς μὴ τῶν	αὐτῶν	ἀξιοῦσθαι; ~φήσει τις δημοκρατίαν οὔτε
[6, 90]	καὶ τῆς Καρχηδονίων ἀρχῆς καὶ	(αὐτῶν	ἀποπειράσοντες. εἰ δὲ προχωρήσειε ταῦτα
[6, 90]	σῖτον, ὥστε εὐπορώτερον γίγνεσθαί τι	αὐτῶν,	αὐτὰ τὰ προσγενόμενα ἐκεῖθεν χωρία
[6, 87]	τὰ ἐνθάδε, ὅπως μὴ ὑπ'	αὐτῶν	βλαπτώμεθα, πολλὰ δ' ἀναγκάζεσθαι πράσσειν,
[6, 25]	ἔλασσον ἢ ἑκατὸν πλευστέα εἶναι	(αὐτῶν	δ' Ἀθηναίων ἔσεσθαι ὁπλιταγωγοὺς ὅσαι
[6, 91]	αὐτοὺς ἀκριβέστατα ἑκάστους τὰ σφέτερα	αὐτῶν	(δεινὰ ἐπισταμένους φοβεῖσθαι. ἃ δ'
[6, 60]	καὶ (τυραννικῇ πεπρᾶχθαι. καὶ ὡς	αὐτῶν	διὰ τὸ τοιοῦτον ὀργιζομένων πολλοί
[6, 101]	ξύλα πλατέα ἐπιθέντες καὶ ἐπ'	αὐτῶν	διαβαδίσαντες, αἱροῦσιν ἅμα ἕῳ τό
[6, 6]	καὶ τοὺς λοιποὺς ἔτι ξυμμάχους	αὐτῶν	διαφθείροντες αὐτοὶ τὴν ἅπασαν δύναμιν
[6, 70]	καὶ ἐσβαλόντες ἐς τοὺς ὁπλίτας	αὐτῶν,	εἴ τινας προδιώκοντας ἴδοιεν, ἀνέστελλον)
[6, 62]	τἀνδράποδα ἀπέδοσαν, καὶ ἐγένοντο ἐξ	(αὐτῶν	εἴκοσι καὶ ἑκατὸν τάλαντα. καὶ
[6, 68]	πολύ τε ἀπὸ τῆς ἡμετέρας	αὐτῶν	εἶναι καὶ πρὸς γῇ οὐδεμιᾷ
[6, 102]	ἐπανῄει, καὶ αἱ νῆες ἅμα	αὐτῶν	ἐκ τῆς (Θάψου, ὥσπερ εἴρητο,
[6, 30]	οἱ μὲν ἐπιχώριοι τοὺς σφετέρους	αὐτῶν	ἕκαστοι προπέμποντες, οἱ μὲν ἑταίρους,
[6, 69]	εὐθὺς ἀντεπῇσαν. καὶ πρῶτον μὲν	αὐτῶν	ἑκατέρων οἵ τε λιθοβόλοι καὶ
[6, 4]	ὀλίγον χρόνον ξυμπολιτεύσας καὶ ὑπὸ	αὐτῶν	ἐκπεσὼν καὶ Θάψον οἰκίσας αὐτὸς
[6, 32]	σαφῶς οἰόμενος εἰδέναι τὰ περὶ	αὐτῶν,	ἔλεγε καὶ παρῄνει τοιάδε. ~Ἄπιστα
[6, 54]	ὅσον αἰεί τινα ἐπεμέλοντο σφῶν	αὐτῶν	ἐν ταῖς ἀρχαῖς εἶναι. καὶ
[6, 2]	μὲν Ἔλυμοι ἐκλήθησαν, πόλεις δ'	αὐτῶν	Ἔρυξ τε καὶ Ἔγεστα. προσξυνῴκησαν
[6, 105]	τὴν Φλειασίαν τῆς τε γῆς	αὐτῶν	ἔτεμον καὶ ἀπέκτεινάν τινας, καὶ
[6, 75]	Κατάνην, καὶ τῆς τε γῆς	αὐτῶν	ἔτεμον καὶ τὰς τῶν Ἀθηναίων
[6, 38]	τε Ἀθηναῖοι γιγνώσκοντες τὰ σφέτερα	αὐτῶν	εὖ οἶδ' ὅτι σῴζουσι, καὶ
[6, 41]	(τὴν δ' ἐπιμέλειαν καὶ ἐξέτασιν	αὐτῶν	ἡμεῖς ἕξομεν) καὶ τῶν πρὸς
[6, 60]	καὶ μιμνῃσκόμενος ὅσα ἀκοῇ περὶ	αὐτῶν	ἠπίστατο, χαλεπὸς ἦν τότε καὶ
[6, 54]	ἀρχαῖς εἶναι. καὶ ἄλλοι τε	αὐτῶν	ἦρξαν τὴν ἐνιαύσιον Ἀθηναίοις ἀρχὴν
[6, 43]	πεντακισχιλίοις (καὶ τούτων Ἀθηναίων μὲν	αὐτῶν	ἦσαν πεντακόσιοι μὲν καὶ χίλιοι
[6, 62]	πόλιν παρέδοσαν Ἐγεσταίοις (παρεγένοντο γὰρ	αὐτῶν	ἱππῆς) αὐτοὶ δὲ πάλιν τῷ
[6, 33]	τῳ καὶ πιστά, τὴν τόλμαν	αὐτῶν	καὶ δύναμιν μὴ ἐκπλαγῇ. οὔτε
[6, 92]	πολεμεῖσθαι ὀλιγωρήσουσιν. ~γίγνεσθαι δέ τι	αὐτῶν	καὶ ἐν τάχει καὶ προθυμότερον
[6, 13]	τὸ πρῶτον πόλεμον, μετὰ σφῶν	αὐτῶν	καὶ καταλύεσθαι· καὶ τὸ λοιπὸν
[6, 7]	θάλασσαν κομίσαντες Ἀθηναῖοι σφῶν τε	αὐτῶν	καὶ Μακεδόνων τοὺς παρὰ σφίσι
[6, 11]	Πελοποννησίων ἀφέλωνται, εἰκὸς ὑπὸ τῶν	αὐτῶν	καὶ τὴν σφετέραν διὰ τοῦ
[6, 71]	ὑποσπόνδους τοὺς νεκρούς (ἀπέθανον δὲ	αὐτῶν	καὶ τῶν ξυμμάχων περὶ ἑξήκοντα
[6, 22]	χρῆναι ἡμᾶς ἄγειν καὶ ἡμῶν	αὐτῶν	καὶ τῶν ξυμμάχων, τῶν τε
[6, 71]	τὰ ὀστᾶ ξυνέλεξαν (ἀπέθανον δὲ	αὐτῶν	καὶ τῶν ξυμμάχων ὡς πεντήκοντα)
[6, 54]	τῶν γιγνομένων τήν τε πόλιν	αὐτῶν	καλῶς διεκόσμησαν καὶ τοὺς πολέμους
[6, 83]	ξυμπάντων τε καὶ τῇ ἡμετέρᾳ	αὐτῶν	κινδυνεύσαντες. πᾶσι δὲ ἀνεπίφθονον τὴν
[6, 100]	ἀμελῶς φυλάσσοντας, τριακοσίους μὲν σφῶν	αὐτῶν	λογάδας καὶ τῶν ψιλῶν τινὰς
[6, 76]	ἀλλὰ μᾶλλον τοὺς μέλλοντας ἀπ'	αὐτῶν	λόγους, πρίν τι καὶ (ἡμῶν
[6, 19]	γνοὺς ὅτι ἀπὸ μὲν τῶν	αὐτῶν	λόγων οὐκ ἂν ἔτι ἀποτρέψειε,
[6, 21]	πολύ τε ἀπὸ τῆς ἡμετέρας	αὐτῶν	μέλλομεν πλεῖν καὶ οὐκ ἐν
[6, 50]	Ῥηγίῳ καταλιπόντες (καὶ ἕνα σφῶν	αὐτῶν.	Ναξίων δὲ δεξαμένων τῇ πόλει
[6, 72]	διαχειμάσοντες, Συρακόσιοι δὲ τοὺς σφετέρους	(αὐτῶν	νεκροὺς θάψαντες ἐκκλησίαν ἐποίουν. καὶ
[6, 88]	ἔστιν ὧν πόλεων ἐπαγγελλομένων καὶ	αὐτῶν	ξυμπολεμεῖν. περιήγγελλον δὲ καὶ τοῖς
[6, 101]	κέρας τῶν Ἀθηναίων· καὶ προσπεσόντων	αὐτῶν	(ξυνεφοβήθη καὶ ἡ πρώτη φυλὴ
[6, 100]	δὲ Ἀθηναῖοι τούς τε ὀχετοὺς	αὐτῶν,	οἳ ἐς τὴν πόλιν ὑπονομηδὸν
[6, 28]	περικοπὴ γένοιτο καὶ οὐδὲν εἴη	αὐτῶν	ὅτι οὐ μετ' ἐκείνου ἐπράχθη,
[6, 79]	καὶ μὴ φοβεῖσθαι τὴν παρασκευὴν	αὐτῶν·	οὐ γὰρ ἢν ἡμεῖς ξυστῶμεν
[6, 72]	ἐνδιδόναι· τὴν μὲν γὰρ γνώμην	αὐτῶν	οὐχ ἡσσῆσθαι, τὴν δὲ ἀταξίαν
[6, 98]	ὁπλιτῶν καὶ οἱ ἱππῆς μετ'	αὐτῶν	πάντες ἐτρέψαντο τοὺς τῶν Συρακοσίων
[6, 70]	τε τὸ Ὀλυμπιεῖον ὅμως σφῶν	αὐτῶν	παρέπεμψαν φυλακήν, δείσαντες μὴ οἱ
[6, 11]	πεπόνθατε· διὰ τὸ παρὰ γνώμην	αὐτῶν	πρὸς ἃ ἐφοβεῖσθε τὸ πρῶτον
[6, 2]	ὑπὸ Λιγύων ἀναστάντες. καὶ ἀπ'	αὐτῶν	Σικανία τότε ἡ νῆσος ἐκαλεῖτο,
[6, 2]	ὡς ἕκαστός (πῃ γιγνώσκει περὶ	αὐτῶν.	Σικανοὶ δὲ μετ' αὐτοὺς πρῶτοι
[6, 11]	δεινοὶ ἡμῖν γενέσθαι, εἰ ἄρξειαν	αὐτῶν	Συρακόσιοι· ὅπερ οἱ Ἐγεσταῖοι μάλιστα
[6, 49]	σφᾶς μὴ ἥξειν, καὶ ἐσκομιζομένων	αὐτῶν	τὴν στρατιὰν οὐκ ἀπορήσειν χρημάτων,
[6, 23]	πλήν γε πρὸς τὸ μάχιμον	αὐτῶν,	τὸ ὁπλιτικόν, ἀλλὰ καὶ ὑπερβάλλοντες
[6, 102]	δὲ οἱ πρὸς τὴν πόλιν	αὐτῶν	τὸ πρῶτον καταφυγόντες ὡς ἑώρων
[6, 84]	μὴ ὑπηκόους ὥσπερ τοὺς ξυγγενεῖς	αὐτῶν	τοὺς ἐν Εὐβοίᾳ, ἀλλ' ὡς
[6, 88]	ἔπειτα ὕστερον ἐς τὴν Λακεδαίμονα	αὐτῶν	τῶν Λακεδαιμονίων μεταπεμψάντων ὑπόσπονδος ἐλθών·
[6, 82]	παροικοῦσιν ἐσκεψάμεθα ὅτῳ τρόπῳ ἥκιστα	αὐτῶν	(ὑπακουσόμεθα, καὶ μετὰ τὰ Μηδικὰ
[6, 96]	μάχῃ, ἀποτειχισθῆναι, διενοοῦντο τὰς προσβάσεις	αὐτῶν	φυλάσσειν, ὅπως μὴ κατὰ ταύτας
[6, 13]	τῷ Σικελικῷ διὰ πελάγους, τὰ	αὑτῶν	νεμομένους (καθ' αὑτοὺς καὶ ξυμφέρεσθαι·
[6, 80]	ὑμετέραις γνώμαις κρατήσουσι, τῷ δ'	αὑτῶν	ὀνόματι τιμηθήσονται, καὶ τῆς νίκης
[6, 102]	σφᾶς Ἀθηναίους, καὶ μέρος τι	αὑτῶν	πέμπουσιν ἐπὶ τὸν κύκλον τὸν
[6, 16]	ἧς ἂν ὦσι πατρίδος, ταύτῃ	αὔχησιν	ὡς οὐ περὶ ἀλλοτρίων οὐδ'
[6, 10]	ἐπὶ Θρᾴκης ἔτη τοσαῦτα ἀφεστῶτες	ἀφ'	ἡμῶν ἔτι ἀχείρωτοί εἰσι καὶ
[6, 34]	πρόφασιν (λαβόντος, εἴ τι ἀξιόχρεων	ἀφ'	ἡμῶν ὀφθείη. ἀγγελλοίμεθα δ' ἂν
[6, 87]	ἐλπίδα τῷ μὲν ἀντιτυχεῖν ἐπικουρίας	ἀφ'	ἡμῶν, τῷ δὲ εἰ ἥξομεν,
[6, 40]	αὑτῆς σκοποῦσα τούς τε λόγους	ἀφ'	ὑμῶν ὡς ἔργα δυναμένους κρινεῖ
[6, 64]	πολλοὺς Καταναίων καὶ ἡτοιμάσθαι ἤδη,	ἀφ'	ὧν αὐτὸς ἥκειν. ~οἱ δὲ
[6, 40]	ἐλευθερίαν οὐχὶ ἐκ τοῦ ἀκούειν	ἀφαιρεθήσεται,	ἐκ δὲ τοῦ ἔργῳ φυλασσομένη
[6, 54]	δρᾶν, ἐν τρόπῳ δέ τινι	ἀφανεῖ	ὡς οὐ διὰ τοῦτο δὴ
[6, 9]	μὴ τοῖς ἑτοίμοις περὶ τῶν	ἀφανῶν	καὶ μελλόντων κινδυνεύειν· ὡς δὲ
[6, 33]	ἀμυνεῖσθε αὐτούς, καὶ μήτε καταφρονήσαντες	ἄφαρκτοι	ληφθήσεσθε μήτε ἀπιστήσαντες τοῦ ξύμπαντος
[6, 88]	ὄντες τῶν Συρακοσίων οἱ πολλοὶ	ἀφειστήκεσαν·	τῶν δὲ τὴν μεσόγειαν ἐχόντων
[6, 39]	πλεονεκτεῖ μόνον, ἀλλὰ καὶ ξύμπαντ'	ἀφελομένη	ἔχει· ἃ ὑμῶν οἵ τε
[6, 11]	τρόπῳ τὴν ἡμετέραν μετὰ Πελοποννησίων	ἀφέλωνται,	εἰκὸς ὑπὸ τῶν αὐτῶν καὶ
[6, 10]	οἱ ἐπὶ Θρᾴκης ἔτη τοσαῦτα	ἀφεστῶτες	ἀφ' ἡμῶν ἔτι ἀχείρωτοί εἰσι
[6, 10]	ὑφ' ὧν δ' αὐτοὶ πάλαι	ἀφεστώτων	ἀδικούμεθα, ἔτι μέλλομεν ἀμύνεσθαι. ~καίτοι
[6, 90]	ναυπηγησάμενοι, ἐχούσης τῆς Ἰταλίας ξύλα	ἄφθονα,	αἷς τὴν Πελοπόννησον πέριξ πολιορκοῦντες
[6, 32]	στράτευμα τῶν ξυμμάχων ξυνελέγετο, ἠπείγοντο	ἀφικέσθαι.	(Ἐς δὲ τὰς Συρακούσας ἠγγέλλετο
[6, 93]	ξυνθέμενοι ἀνεχώρουν ἐκ τῆς Λακεδαίμονος.	(Ἀφίκετο	δὲ καὶ ἡ ἐκ τῆς
[6, 4]	Μεγάρων ἀποικίαν ἄγων ἐς Σικελίαν	ἀφίκετο,	καὶ ὑπὲρ Παντακύου τε ποταμοῦ
[6, 2]	Τρώων τινὲς διαφυγόντες Ἀχαιοὺς πλοίοις	ἀφικνοῦνται	πρὸς τὴν Σικελίαν, καὶ ὅμοροι
[6, 11]	μὲν ἐκπεπληγμένοι εἶεν εἰ μὴ	ἀφικοίμεθα,	ἔπειτα δὲ καὶ εἰ δείξαντες
[6, 82]	Ἀθηναίων πρεσβευτὴς μετ' αὐτὸν τοιάδε.	~Ἀφικόμεθα	μὲν ἐπὶ τῆς πρότερον οὔσης
[6, 94]	(Ἰνησσαίων καὶ τῶν Ὑβλαίων. καὶ	ἀφικόμενοι	ἐς Κατάνην καταλαμβάνουσι τούς τε
[6, 46]	τῶν τριήρων Ἀθηναίοις παρεῖχε, καὶ	ἀφικόμενοι	ἐς τὰς Ἀθήνας διεθρόησαν ὡς
[6, 75]	κατὰ τὴν προτέραν φιλίαν πεισθέντες.	(ἀφικομένων	οὖν ἐκ μὲν Συρακουσῶν Ἑρμοκράτους
[6, 4]	ἐν Ὀπικίᾳ Χαλκιδικῆς πόλεως λῃστῶν	ἀφικομένων	ᾠκίσθη, ὕστερον δὲ καὶ ἀπὸ
[6, 62]	ἐχώρουν διὰ τῶν Σικελῶν ἕως	ἀφίκοντο	ἐς Κατάνην, αἱ δὲ νῆες
[6, 44]	καὶ Λοκρῶν οὐδὲ τούτοις, ἕως	ἀφίκοντο	ἐς (Ῥήγιον τῆς Ἰταλίας ἀκρωτήριον.
[6, 51]	ἄραντες ἐς τὴν Κατάνην, ἐπειδὴ	ἀφίκοντο,	κατεσκευάζοντο τὸ στρατόπεδον. ~Ἐσηγγέλλετο δὲ
[6, 78]	εἰ ἐς τὴν Καμαριναίαν πρῶτον	ἀφίκοντο	οἱ Ἀθηναῖοι δεόμενοι ἂν ἐπεκαλεῖσθε,
[6, 48]	καὶ τοὺς Σικελοὺς τοὺς μὲν	ἀφιστάναι	ἀπὸ τῶν Συρακοσίων, τοὺς δὲ
[6, 46]	τὸ ἐν Ἔρυκι ἱερὸν τῆς	Ἀφροδίτης	ἀγαγόντες αὐτοὺς ἐπέδειξαν τὰ ἀναθήματα,
[6, 33]	μόνον οὐ πείθουσιν, ἀλλὰ καὶ	ἄφρονες	δοκοῦσιν εἶναι· ὅμως δὲ οὐ
[6, 2]	ἁλισκομένου τῶν Τρώων τινὲς διαφυγόντες	Ἀχαιοὺς	πλοίοις ἀφικνοῦνται πρὸς τὴν Σικελίαν,
[6, 10]	τοσαῦτα ἀφεστῶτες ἀφ' ἡμῶν ἔτι	ἀχείρωτοί	εἰσι καὶ ἄλλοι τινὲς κατὰ
[6, 89]	ἐνόμιζε, μηδ' οὕτως ἡγήσηται (ὀρθῶς	ἄχθεσθαι.	τοῖς γὰρ τυράννοις αἰεί ποτε
[6, 15]	ἰδίᾳ ἕκαστοι τοῖς ἐπιτηδεύμασιν αὐτοῦ	ἀχθεσθέντες,	καὶ ἄλλοις ἐπιτρέψαντες, οὐ διὰ
[6, 28]	ὑπολαμβάνοντες οἱ μάλιστα τῷ Ἀλκιβιάδῃ	ἀχθόμενοι	ἐμποδὼν ὄντι σφίσι μὴ αὐτοῖς
[6, 16]	αὕτη ἰσχὺς φαίνεται. καὶ οὐκ	ἄχρηστος	ἥδ' ἡ ἄνοια, ὃς ἂν