Livre, Chap.
[6, 62]	τὰ πράγματα καὶ (τὰ διάφορα	μαθεῖν	τὰ πρὸς Ἐγεσταίους. παραπλέοντες δ'
[6, 90]	εἴ τι πλέον οἶδα, ἐσηγητέον,	(μάθετε	ἤδη. ἐπλεύσαμεν ἐς Σικελίαν πρῶτον
[6, 91]	μὴ βοηθήσετε οὐ περιέσται τἀκεῖ,	(μάθετε	ἤδη. Σικελιῶται γὰρ ἀπειρότεροι μέν
[6, 40]	εἰ εἰδότες τολμᾶτε. ἀλλ' ἤτοι	μαθόντες	γε ἢ μεταγνόντες τὸ τῆς
[6, 7]	(Καὶ ἐς Μεθώνην τὴν ὅμορον	Μακεδονίᾳ	ἱππέας κατὰ θάλασσαν κομίσαντες Ἀθηναῖοι
[6, 7]	Ἀθηναῖοι σφῶν τε αὐτῶν καὶ	Μακεδόνων	τοὺς παρὰ σφίσι φυγάδας ἐκακούργουν
[6, 66]	~ἐν τούτῳ δ' οἱ Ἀθηναῖοι,	μακρᾶς	οὔσης τῆς ὁδοῦ αὐτοῖς, καθ'
[6, 31]	πολυτελέσι χρησαμένων, καὶ ἐς τὰ	μακρότατα	προθυμηθέντος ἑνὸς ἑκάστου ὅπως αὐτῷ
[6, 98]	Ἀθηναίους λιθοφορεῖν τε (καὶ ἀποσκίδνασθαι	μακροτέραν.	καὶ τῶν Ἀθηναίων φυλὴ μία
[6, 15]	καὶ ἄλλοις ἐπιτρέψαντες, οὐ διὰ	μακροῦ	(ἔσφηλαν τὴν πόλιν. τότε δ'
[6, 91]	ἐκεῖθεν προεῖπον, οὐκ ἂν διὰ	μακροῦ	ὑμῖν (ἐπιπέσοι. ὥστε μὴ περὶ
[6, 29]	ἀγωνίζηται, ὅ τε δῆμος μὴ	μαλακίζηται	θεραπεύων ὅτι δι' ἐκεῖνον οἵ
[6, 13]	δόξει, ἐὰν μὴ ψηφίζηται πολεμεῖν,	μαλακὸς	εἶναι, μηδ' ὅπερ ἂν αὐτοὶ
[6, 78]	κινδυνεύσοντας προορᾶσθαι αὐτὰ καὶ μὴ	μαλακῶς	ὥσπερ νῦν ξυμμαχεῖν, αὐτοὺς δὲ
[6, 34]	τοῦ ἐκείνους περαιωθῆναι τὸν Ἰόνιον,	μάλιστ'	ἂν αὐτοὺς ἐκπλήξαιμεν καὶ ἐς
[6, 18]	τὸ πάνυ ἀκριβὲς ἂν ξυγκραθὲν	μάλιστ'	ἂν ἰσχύειν, καὶ τὴν πόλιν,
[6, 24]	ἀποτρέψειν ἤ, εἰ ἀναγκάζοιτο (στρατεύεσθαι,	μάλιστ'	ἂν> οὕτως ἀσφαλῶς ἐκπλεῦσαι· οἱ
[6, 49]	προσπέσωσιν, ἕως ἔτι περιδεεῖς προσδέχονται,	μάλιστ'	ἂν σφεῖς περιγενέσθαι καὶ κατὰ
[6, 91]	Δεκέλειαν τῆς Ἀττικῆς, ὅπερ Ἀθηναῖοι	μάλιστα	αἰεὶ φοβοῦνται, καὶ μόνου αὐτοῦ
[6, 84]	καὶ οἱ ἄλλοι φίλοι ὅτι	μάλιστα	αὐτονομούμενοι. ~ἀνδρὶ δὲ τυράννῳ ἢ
[6, 9]	τι καὶ τῆς οὐσίας προνοῆται·	μάλιστα	γὰρ ἂν ὁ τοιοῦτος καὶ
[6, 38]	φυλάσσων, τὰ δὲ καὶ διδάσκων·	μάλιστα	(γὰρ δοκῶ ἄν μοι οὕτως
[6, 49]	καὶ τῇ προσδοκίᾳ ὧν πείσονται,	(μάλιστα	δ' ἂν τῷ αὐτίκα κινδύνῳ
[6, 6]	(ξυγγενέσι καὶ τοῖς προσγεγενημένοις ξυμμάχοις.	μάλιστα	δ' αὐτοὺς ἐξώρμησαν Ἐγεσταίων (τε)
[6, 91]	δικαστηρίων νῦν ὠφελοῦνται εὐθὺς ἀποστερήσονται,	μάλιστα	δὲ τῆς ἀπὸ τῶν ξυμμάχων
[6, 33]	τὸ δὲ ἀληθὲς Σικελίας ἐπιθυμίᾳ,	μάλιστα	δὲ τῆς ἡμετέρας πόλεως, ἡγούμενοι,
[6, 22]	καὶ μὴ ἐπὶ ἑτέροις γίγνεσθαι,	μάλιστα	δὲ χρήματα αὐτόθεν ὡς πλεῖστα
[6, 91]	τοὺς πολεμίους βλάπτοι, εἰ ἃ	μάλιστα	δεδιότας αὐτοὺς αἰσθάνοιτο, ταῦτα σαφῶς
[6, 57]	ἀπερισκέπτως προσπεσόντες καὶ ὡς ἂν	μάλιστα	δι' ὀργῆς ὁ μὲν ἐρωτικῆς,
[6, 34]	ἐκεῖ (πόλεμον κινεῖν. ὃ δὲ	μάλιστα	ἐγώ τε νομίζω ἐπίκαιρον ὑμεῖς
[6, 78]	δὲ τὴν αὑτοῦ (σωτηρίαν. καὶ	μάλιστα	εἰκὸς ἦν ὑμᾶς, ὦ Καμαριναῖοι,
[6, 49]	ἔτι (ἀπαράσκευοί τε εἰσὶ καὶ	μάλιστα	ἐκπεπληγμένοι. τὸ γὰρ πρῶτον πᾶν
[6, 67]	(ἐβοήθησαν δὲ αὐτοῖς Σελινούντιοι μὲν	μάλιστα,	ἔπειτα δὲ καὶ Γελῴων ἱππῆς,
[6, 16]	λυπηροὺς ὄντας, τοῖς ὁμοίοις μὲν	μάλιστα,	ἔπειτα δὲ καὶ τοῖς ἄλλοις
[6, 47]	πάσῃ τῇ στρατιᾷ, ἐφ' ὅπερ	μάλιστα	ἐπέμφθησαν, καὶ ἢν μὲν παρέχωσι
[6, 83]	οἵδε τε διαβάλλουσι καὶ ὑμεῖς	μάλιστα	ἐπὶ τὸ φοβερώτερον ὑπονοεῖτε, εἰδότες
[6, 104]	προσμίσγει· καὶ τὰς ναῦς, ὅσαι	μάλιστα	(ἐπόνησαν ὑπὸ τοῦ χειμῶνος, ἀνελκύσας
[6, 22]	ἑτοῖμα, νομίσατε καὶ λόγῳ ἂν	μάλιστα	ἑτοῖμα εἶναι. ~ἢν γὰρ αὐτοὶ
[6, 67]	ἂν τοῦ στρατεύματός τι πονῇ	μάλιστα,	ἐφορῶντας παραγίγνεσθαι. καὶ τοὺς σκευοφόρους
[6, 11]	αὐτῶν Συρακόσιοι· ὅπερ οἱ Ἐγεσταῖοι	μάλιστα	ἡμᾶς ἐκφοβοῦσιν. (νῦν μὲν γὰρ
[6, 20]	τινῶν ἀπαρχὴ ἐσφέρεται· ᾧ δὲ	μάλιστα	ἡμῶν προύχουσιν, ἵππους τε πολλοὺς
[6, 48]	πείθειν Μεσσηνίους (ἐν πόρῳ γὰρ	μάλιστα	καὶ προσβολῇ εἶναι αὐτοὺς τῆς
[6, 93]	ποιεῖν ὅπῃ ἐκ τῶν παρόντων	μάλιστα	καὶ τάχιστά (τις ὠφελία ἥξει
[6, 46]	ἤρξαντο πείθειν καὶ εἰκὸς ἦν	μάλιστα,	Λεοντίνων τε ξυγγενεῖς ὄντας καὶ
[6, 11]	δ' ἂν οἱ ἐκεῖ Ἕλληνες	μάλιστα	μὲν ἐκπεπληγμένοι εἶεν εἰ μὴ
[6, 34]	τοῦ ἀληθοῦς δυνάμει. (Πείθεσθε οὖν	μάλιστα	μὲν ταῦτα τολμήσαντες, εἰ δὲ
[6, 1]	καὶ τοσαύτη οὖσα ἐν εἰκοσισταδίῳ	μάλιστα	μέτρῳ τῆς θαλάσσης διείργεται τὸ
[6, 31]	τινὶ εὐπρεπείᾳ τε ἡ ναῦς	μάλιστα	προέξει καὶ τῷ ταχυναυτεῖν, τὸ
[6, 15]	ὅτι αὐτοῦ διαβόλως ἐμνήσθη, καὶ	μάλιστα	στρατηγῆσαί τε ἐπιθυμῶν καὶ ἐλπίζων
[6, 20]	καὶ παρεσκευασμέναι τοῖς πᾶσιν ὁμοιοτρόπως	μάλιστα	τῇ ἡμετέρᾳ δυνάμει, καὶ οὐχ
[6, 28]	ἐπῃτιῶντο. καὶ αὐτὰ ὑπολαμβάνοντες οἱ	μάλιστα	τῷ Ἀλκιβιάδῃ ἀχθόμενοι ἐμποδὼν ὄντι
[6, 104]	καὶ πάλιν χειμασθεὶς ἐς τὰ	μάλιστα	τῷ Τάραντι προσμίσγει· καὶ τὰς
[6, 34]	τρόπου ἀμῦναι. δυνατοὶ δὲ εἰσὶ	μάλιστα	τῶν νῦν, βουληθέντες· χρυσὸν γὰρ
[6, 49]	ἀνθρώπους καὶ τῇ ὄψει καταφρονεῖν	μᾶλλον.	αἰφνίδιοι δὲ ἢν προσπέσωσιν, ἕως
[6, 34]	παρὰ γνώμην τολμήσαντας, τῷ ἀδοκήτῳ	μᾶλλον	ἂν καταπλαγεῖεν ἢ τῇ ἀπὸ
[6, 72]	γὰρ ἅ τε κρύπτεσθαι δεῖ	μᾶλλον	ἂν στέγεσθαι καὶ τἆλλα κατὰ
[6, 91]	Συρακόσιοί τε νομίζοντες ὑμᾶς ἐπιμέλεσθαι	μᾶλλον	ἀντέχωσι καὶ Ἀθηναῖοι τοῖς ἑαυτῶν
[6, 18]	ὁμοῖον μεταλήψεσθε. (Λογισάμενοι οὖν τάδε	μᾶλλον	αὐξήσειν, ἐπ' ἐκεῖνα ἢν ἴωμεν,
[6, 31]	ἔμελλον μετὰ κινδύνων ἀλλήλους ἀπολιπεῖν,	μᾶλλον	αὐτοὺς ἐσῄει τὰ δεινὰ ἢ
[6, 34]	τοὺς Σικελοὺς πέμποντες τοὺς μὲν	μᾶλλον	βεβαιωσώμεθα, τοῖς δὲ φιλίαν καὶ
[6, 25]	μετὰ τῶν ξυναρχόντων καθ' ἡσυχίαν	μᾶλλον	βουλεύσοιτο, ὅσα μέντοι ἤδη δοκεῖν
[6, 33]	τοὺς ἄλλους Σικελιώτας πολὺ ἄμεινον	(μᾶλλον	γὰρ ἐθελήσουσιν ἐκπλαγέντες ἡμῖν ξυμμαχεῖν)
[6, 56]	ἐνεγκόντος τοῦ Ἁρμοδίου πολλῷ δὴ	μᾶλλον	δι' ἐκεῖνον καὶ ὁ Ἀριστογείτων
[6, 31]	ἐς τοὺς ἄλλους Ἕλληνας ἐπίδειξιν	μᾶλλον	εἰκασθῆναι τῆς δυνάμεως καὶ (ἐξουσίας
[6, 78]	ἐνθυμηθήτω οὐ περὶ τῆς ἐμῆς	μᾶλλον,	ἐν ἴσῳ δὲ καὶ τῆς
[6, 76]	Λεοντίνους βούλεσθαι κατοικίσαι, ἀλλ' ἡμᾶς	μᾶλλον	ἐξοικίσαι. οὐ γὰρ δὴ εὔλογον
[6, 54]	Ἵππαρχος ὡς αὖθις πειράσας οὐδὲν	μᾶλλον	ἔπειθε τὸν Ἁρμόδιον, βίαιον μὲν
[6, 93]	δ' ἔτι καὶ περιορώμενοι, πολλῷ	μᾶλλον	ἐπερρώσθησαν διδάξαντος ταῦτα ἕκαστα αὐτοῦ
[6, 88]	αὐτοῖς ὑπουργεῖν μὲν τοῖς Συρακοσίοις	μᾶλλον	ἔργῳ, ὡς ἂν δύνωνται μετριώτατα,
[6, 60]	ἐφαίνετο, ἀλλὰ καθ' ἡμέραν ἐπεδίδοσαν	μᾶλλον	ἐς τὸ ἀγριώτερόν τε καὶ
[6, 16]	παρῄνει τοιάδε. ~Καὶ προσήκει μοι	μᾶλλον	ἑτέρων, ὦ Ἀθηναῖοι, ἄρχειν (ἀνάγκη
[6, 38]	ἐκ τοῦ μὴ δύνασθαι ὑμᾶς	μᾶλλον	ἢ δυναμένους ἐτέθη ἀτιμάζειν. ἀλλὰ
[6, 105]	καὶ περὶ τὴν ἄλλην Πελοπόννησον	μᾶλλον	ἢ ἐς τὴν Λακωνικὴν ἀποβαίνοντες
[6, 103]	δὲ εἰκὸς ἀνθρώπων ἀπορούντων καὶ	μᾶλλον	ἢ πρὶν πολιορκουμένων, πολλὰ ἐλέγετο
[6, 19]	ὑπομιμνῄσκοντες ἱκέτευον βοηθῆσαι σφίσι, πολλῷ	μᾶλλον	ἢ (πρότερον ὥρμηντο στρατεύειν. καὶ
[6, 83]	ἢ ἐπ' ἐλευθερίᾳ τῇ τῶνδε	μᾶλλον	ἢ τῶν ξυμπάντων τε καὶ
[6, 63]	καὶ εἰ ξυνοικήσοντες σφίσιν αὐτοὶ	μᾶλλον	ἥκοιεν ἐν τῇ ἀλλοτρίᾳ ἢ
[6, 77]	εἰδόσιν ὅσα ἀδικεῖ, πολὺ δὲ	μᾶλλον	ἡμᾶς αὐτοὺς αἰτιασόμενοι ὅτι ἔχοντες
[6, 78]	ξυμμαχεῖν, αὐτοὺς δὲ πρὸς ἡμᾶς	μᾶλλον	ἰόντας, ἅπερ ἂν εἰ ἐς
[6, 49]	τε ἄλλους Σικελιώτας οὕτως ἤδη	μᾶλλον	καὶ ἐκείνοις οὐ ξυμμαχήσειν καὶ
[6, 63]	τὴν ἡμέραν ἑκάστην προϊοῦσαν ἀνεθάρσουν	μᾶλλον	καὶ ἐπειδὴ πλέοντές τε τὰ
[6, 91]	τε ὑπάρχοντες ὑμῖν φίλοι θαρσήσουσι	μᾶλλον	καὶ οἱ ἐνδοιάζοντες ἀδεέστερον (προσίασιν.
[6, 61]	ᾤοντο σαφὲς ἔχειν, πολὺ δὴ	μᾶλλον	καὶ τὰ μυστικά, ὧν ἐπαίτιος
[6, 18]	αὐτῇ περὶ αὐτῆς ἂν ταύτης	μᾶλλον	κινδυνεύοιμεν. τὸν γὰρ προύχοντα οὐ
[6, 18]	ἀμύνεσθαι οὐ λόγῳ ἀλλ' ἔργῳ	μᾶλλον	ξύνηθες ἕξειν. (παράπαν τε γιγνώσκω
[6, 41]	ἀποδέχεσθαι, πρὸς δὲ τὰ ἐσαγγελλόμενα	μᾶλλον	ὁρᾶν, ὅπως εἷς τε ἕκαστος
[6, 17]	καὶ νῦν οὔτε ἀνέλπιστοί πω	μᾶλλον	Πελοποννήσιοι ἐς ἡμᾶς ἐγένοντο, εἴ
[6, 34]	γε ἐπιχειροῦσι προδηλοῦντας ὅτι ἀμυνοῦνται	μᾶλλον	(πεφόβηνται, ἰσοκινδύνους ἡγούμενοι. ὅπερ ἂν
[6, 20]	καὶ οὐχ ἥκιστα ἐπὶ ἃς	μᾶλλον	πλέομεν, Σελινοῦς καὶ Συράκουσαι. (πολλοὶ
[6, 71]	ἃς ἤλπιζον μετὰ τὴν μάχην	μᾶλλον	σφῶν ὑπακούσεσθαι, τά τε ἄλλα
[6, 105]	καὶ τοῖς Λακεδαιμονίοις ἤδη εὐπροφάσιστον	μᾶλλον	τὴν αἰτίαν ἐς (τοὺς Ἀθηναίους
[6, 92]	ἡγοῦμαι νῦν ἰέναι, πολὺ δὲ	μᾶλλον	τὴν οὐκ οὖσαν ἀνακτᾶσθαι. καὶ
[6, 82]	καὶ ἡγεμονίας ἀπηλλάγημεν, οὐδὲν προσῆκον	μᾶλλόν	τι ἐκείνους ἡμῖν ἢ καὶ
[6, 86]	ἰσχὺν πάρεσμεν ὑποπτεύεσθαι, (πολὺ δὲ	μᾶλλον	τοῖσδε ἀπιστεῖν. ἡμεῖς μέν γε
[6, 77]	τὸ δεινόν, πρὸ δὲ αὐτοῦ	μᾶλλον	τὸν πάσχοντα καθ' ἑαυτὸν δυστυχεῖν;
[6, 76]	αὐτὴν καταπλαγῆτε δείσαντες ἐπρεσβευσάμεθα, ἀλλὰ	μᾶλλον	τοὺς μέλλοντας ἀπ' αὐτῶν λόγους,
[6, 83]	οὐ δουλωσόμενοι, μὴ παθεῖν δὲ	μᾶλλον	τοῦτο κωλύσοντες. ~Ὑπολάβῃ δὲ μηδεὶς
[6, 88]	οἱ μὲν πρὸς τὰ πεδία	μᾶλλον	τῶν Σικελῶν ὑπήκοοι ὄντες τῶν
[6, 79]	βούλεσθε ὠφελεῖν, τοὺς δὲ ἔτι	μᾶλλον	φύσει ξυγγενεῖς μετὰ τῶν (ἐχθίστων
[6, 89]	διότι καὶ τῷ δήμῳ προσεκείμην	μᾶλλον,	χείρω με ἐνόμιζε, μηδ' οὕτως
[6, 59]	ὁ Ἱππίας διὰ φόβου ἤδη	μᾶλλον	ὢν τῶν τε πολιτῶν πολλοὺς
[6, 24]	ὀχλώδους τῆς παρασκευῆς, πολὺ δὲ	μᾶλλον	ὥρμηντο, καὶ τοὐναντίον περιέστη αὐτῷ·
[6, 40]	ὦ πάντων ἀξυνετώτατοι, εἰ μὴ	μανθάνετε	κακὰ σπεύδοντες, ἢ ἀμαθέστατοί ἐστε
[6, 69]	ψιλοὺς ἀλλήλων ἐποίουν· ἔπειτα δὲ	μάντεις	τε σφάγια προύφερον τὰ νομιζόμενα
[6, 61]	θορυβεῖν καὶ οὐχ ἥκιστα τοὺς	Μαντινέας	καὶ Ἀργείους βουλόμενοι παραμεῖναι, (δι'
[6, 16]	ἐς μίαν ἡμέραν κατέστησα ἐν	Μαντινείᾳ	περὶ τῶν ἁπάντων ἀγωνίσασθαι· ἐξ
[6, 89]	ὑπ' ἐμοῦ πρός τε τὰ	Μαντινέων	καὶ Ἀργείων τραπομένου καὶ ὅσα
[6, 43]	οἱ δ' Ἀργείων πεντακόσιοι καὶ	Μαντινέων	καὶ μισθοφόρων πεντήκοντα καὶ διακόσιοι)
[6, 105]	ἀποβαίνοντες μετά τε Ἀργείων καὶ	Μαντινέων	ξυνεπολέμουν, καὶ πολλάκις Ἀργείων κελευόντων
[6, 29]	τ' Ἀργεῖοι ξυνεστράτευον καὶ τῶν	Μαντινέων	τινές, ἀπέτρεπον καὶ ἀπέσπευδον, ἄλλους
[6, 67]	μὲν κέρας Ἀργεῖοι εἶχον καὶ	Μαντινῆς,	Ἀθηναῖοι δὲ τὸ μέσον, τὸ
[6, 68]	στρατοπέδου. ὅπου γὰρ Ἀργεῖοι καὶ	Μαντινῆς	καὶ Ἀθηναῖοι καὶ νησιωτῶν οἱ
[6, 88]	αὐτοὺς διὰ τὴν περὶ τῶν	(Μαντινικῶν	πρᾶξιν. καὶ ξυνέβη ἐν τῇ
[6, 59]	Δαρεῖον, ὅθεν καὶ ὁρμώμενος ἐς	Μαραθῶνα	ὕστερον ἔτει εἰκοστῷ ἤδη γέρων
[6, 82]	ἔχομεν. τὸ μὲν οὖν μέγιστον	μαρτύριον	αὐτὸς εἶπεν, ὅτι οἱ Ἴωνες
[6, 80]	χεῖρον γιγνώσκετε· δεόμεθα δὲ καὶ	μαρτυρόμεθα	ἅμα, εἰ μὴ πείσομεν, ὅτι
[6, 14]	νόμους μὴ μετὰ τοσῶνδ' ἂν	μαρτύρων	αἰτίαν σχεῖν, τῆς δὲ πόλεως
[6, 99]	ἥκιστα Ἑρμοκράτους τῶν στρατηγῶν ἐσηγησαμένου	μάχαις	μὲν πανδημεὶ πρὸς Ἀθηναίους οὐκέτι
[6, 2]	πολὺς τούς τε Σικανοὺς κρατοῦντες	μάχῃ	ἀνέστειλαν πρὸς τὰ μεσημβρινὰ καὶ
[6, 96]	ῥᾳδίως σφᾶς, οὐδ' εἰ κρατοῖντο	μάχῃ,	ἀποτειχισθῆναι, διενοοῦντο τὰς προσβάσεις αὐτῶν
[6, 101]	καὶ τὸ ὑπολειφθὲν εἷλον. καὶ	μάχη	ἐγένετο, καὶ ἐν αὐτῇ ἐνίκων
[6, 88]	νεῖμαι, ἐπειδὴ καὶ ἐπικρατέστεροι τῇ	μάχῃ	ἐγένοντο, λόγῳ (ἀποκρίνασθαι ἴσα ἀμφοτέροις.
[6, 75]	ὁρῶντες τοὺς Ἀθηναίους ἐν τῇ	μάχῃ	εὖ πράξαντας, προσχωρῶσι δ' αὐτοῖς
[6, 97]	αὐτοῖς τοιούτῳ τρόπῳ ἀτακτότερον καὶ	μάχῃ	νικηθέντες οἱ Συρακόσιοι ἐπὶ ταῖς
[6, 16]	ἐξ οὗ καὶ περιγενόμενοι τῇ	μάχῃ	οὐδέπω καὶ νῦν βεβαίως θαρσοῦσιν.
[6, 69]	τόλμῃ οὔτ' ἐν ταύτῃ τῇ	μάχῃ	οὔτ' ἐν ταῖς ἄλλαις, ἀλλὰ
[6, 79]	πρὸς ἡμᾶς μόνους ἐλθόντες καὶ	μάχῃ	περιγενόμενοι ἔπραξαν ἃ ἐβούλοντο, ἀπῆλθον
[6, 91]	ἔτι περιγένοιντο· Συρακόσιοι δὲ μόνοι	μάχῃ	τε ἤδη πανδημεὶ ἡσσημένοι καὶ
[6, 98]	τάχει τῆς οἰκοδομίας· καὶ ἐπεξελθόντες	μάχην	διενοοῦντο (ποιεῖσθαι καὶ μὴ περιορᾶν.
[6, 67]	οἱ ξύμμαχοι παρεσκευάζοντο ὡς ἐς	μάχην,	καὶ ξυνετάξαντο ὧδε. δεξιὸν μὲν
[6, 71]	προσαγάγωνται, ἃς ἤλπιζον μετὰ τὴν	μάχην	μᾶλλον σφῶν ὑπακούσεσθαι, τά τε
[6, 75]	σφίσι μήτ' ἐπὶ τὴν πρώτην	μάχην	πέμψαι ἃ ἔπεμψαν, ἔς τε
[6, 49]	τῇ πόλει ὡς τάχιστα τὴν	μάχην	ποιεῖσθαι, ἕως ἔτι (ἀπαράσκευοί τε
[6, 49]	ἂν τῷ αὐτίκα κινδύνῳ τῆς	μάχης.	εἰκὸς δὲ εἶναι καὶ ἐν
[6, 70]	~γενομένης δ' ἐν χερσὶ τῆς	μάχης	ἐπὶ πολὺ ἀντεῖχον ἀλλήλοις, καὶ
[6, 66]	χωρίον ἐπιτήδειον, καὶ ἐν ᾧ	μάχης	τε ἄρξειν ἔμελλον ὁπότε βούλοιντο
[6, 23]	παρασκευασάμενοι, πλήν γε πρὸς τὸ	μάχιμον	αὐτῶν, τὸ ὁπλιτικόν, ἀλλὰ καὶ
[6, 90]	τῶν ἐκεῖ ὁμολογουμένως νῦν βαρβάρων	μαχιμωτάτους,	τριήρεις τε πρὸς ταῖς ἡμετέραις
[6, 68]	οὐδεμιᾷ φιλίᾳ, ἥντινα μὴ αὐτοὶ	μαχόμενοι	κτήσεσθε. καὶ τοὐναντίον ὑπομιμνῄσκω ὑμᾶς
[6, 70]	πολύ, ὥστε τοῖς μὲν πρῶτον	μαχομένοις	καὶ ἐλάχιστα πολέμῳ ὡμιληκόσι καὶ
[6, 97]	εἴη αὐτοῖς, ὁπότε προΐοιεν ἢ	μαχούμενοι	ἢ τειχιοῦντες, τοῖς τε σκεύεσι
[6, 69]	Συρακόσιοι μὲν περί τε πατρίδος	μαχούμενοι	καὶ τῆς ἰδίας ἕκαστος τὸ
[6, 69]	καιρῷ τούτῳ ἦσαν ὡς ἤδη	μαχούμενοι,	καί τινες αὐτοῖς ἐγγὺς τῆς
[6, 78]	ἑαυτοῦ ἅμα ἐν τῇ ἐμῇ	μαχούμενος,	τοσούτῳ δὲ καὶ ἀσφαλέστερον ὅσῳ
[6, 100]	μὴ σφίσι δίχα γιγνομένοις ῥᾷον	μάχωνται,	καὶ ἅμα τὴν καθ' αὑτοὺς
[6, 89]	τῷ δήμῳ προσεκείμην μᾶλλον, χείρω	με	ἐνόμιζε, μηδ' οὕτως ἡγήσηται (ὀρθῶς
[6, 37]	ἡμετέροις ἐπὶ νεῶν γε ἐλθόντας	(μέγα	γὰρ τὸ καὶ αὐταῖς ταῖς
[6, 72]	ἰδιώτας ὡς εἰπεῖν χειροτέχναις ἀνταγωνισαμένους.	(μέγα	δὲ βλάψαι καὶ τὸ πλῆθος
[6, 12]	ἴδια ἀναλοῦν, καὶ τὸ πρᾶγμα	μέγα	εἶναι καὶ μὴ οἷον νεωτέρῳ
[6, 59]	ὢν Λαμψακηνῷ ἔδωκεν, αἰσθανόμενος αὐτοὺς	μέγα	παρὰ βασιλεῖ Δαρείῳ δύνασθαι. καὶ
[6, 16]	οὐδέ γε ἄδικον ἐφ' ἑαυτῷ	μέγα	φρονοῦντα μὴ ἴσον εἶναι, ἐπεὶ
[6, 56]	ἐπέπρακτο, περιέμενον δὲ Παναθήναια τὰ	μεγάλα,	ἐν ᾗ μόνον ἡμέρᾳ οὐχ
[6, 64]	οὐ παρόντων ἱππέων, βλάπτειν ἂν	μεγάλα,	οὕτω δὲ λήψεσθαι χωρίον ὅθεν
[6, 92]	τε ἐκεῖ βραχεῖ μορίῳ ξυμπαραγενόμενοι	μεγάλα	σώσητε καὶ Ἀθηναίων τήν τε
[6, 36]	ἐρχόμεθα, πόλεις τοσαῦται καὶ οὕτω	μεγάλαι.	~εἰ δὲ δή, ὥσπερ λέγονται,
[6, 31]	ἅμα ἐξαρτυθείς, τὸ μὲν ναυτικὸν	μεγάλαις	δαπάναις τῶν τε τριηράρχων καὶ
[6, 20]	ἐγὼ ἀκοῇ αἰσθάνομαι, μέλλομεν ἰέναι	μεγάλας	καὶ οὔθ' ὑπηκόους ἀλλήλων οὔτε
[6, 6]	σχήσουσι, κίνδυνον εἶναι μή ποτε	μεγάλῃ	παρασκευῇ Δωριῆς τε Δωριεῦσι κατὰ
[6, 39]	οἱ νέοι προθυμοῦνται, ἀδύνατα ἐν	μεγάλῃ	πόλει κατασχεῖν. ~Ἀλλ' ἔτι καὶ
[6, 31]	τῶν περὶ τὸ σῶμα σκευῶν	μεγάλῃ	σπουδῇ πρὸς ἀλλήλους (ἁμιλληθέν. ξυνέβη
[6, 17]	πλοῦν μὴ μεταγιγνώσκετε ὡς ἐπὶ	μεγάλην	δύναμιν ἐσόμενον. ὄχλοις τε γὰρ
[6, 24]	ἔπλεον ἢ οὐδὲν ἂν σφαλεῖσαν	μεγάλην	δύναμιν, τοῖς δ' ἐν τῇ
[6, 46]	χρωμένων καὶ πανταχοῦ πολλῶν φαινομένων	μεγάλην	τὴν ἔκπληξιν τοῖς ἐκ τῶν
[6, 68]	καὶ τοσῶνδε ξυμμάχων πάντα τινὰ	μεγάλην	τὴν ἐλπίδα τῆς νίκης ἔχειν,
[6, 12]	ἡμᾶς ὅτι νεωστὶ ἀπὸ νόσου	μεγάλης	καὶ πολέμου βραχύ τι λελωφήκαμεν,
[6, 33]	ἔμοιγε. ὀλίγοι γὰρ δὴ στόλοι	μεγάλοι	ἢ Ἑλλήνων ἢ βαρβάρων πολὺ
[6, 27]	τοὺς δράσαντας ᾔδει οὐδείς, ἀλλὰ	μεγάλοις	μηνύτροις δημοσίᾳ οὗτοί τε ἐζητοῦντο
[6, 8]	καὶ εὐπρεπεῖ τῆς Σικελίας ἁπάσης,	μεγάλου	ἔργου, ἐφίεσθαι, παρελθὼν ἀποτρέψαι ἐβούλετο,
[6, 99]	βραχύτατον ἐγίγνετο αὐτοῖς ἐκ τοῦ	μεγάλου	λιμένος ἐπὶ τὴν (ἑτέραν θάλασσαν
[6, 16]	γὰρ τὰ δυνατώτατα ξυστήσας ἄνευ	μεγάλου	ὑμῖν κινδύνου καὶ δαπάνης Λακεδαιμονίους
[6, 33]	ἔσονται ἢ πάσχειν, οὔθ' ὅτι	μεγάλῳ	στόλῳ ἐπέρχονται, ἀνωφελεῖς, ἀλλὰ πρός
[6, 86]	πλοῦ καὶ ἀπορίᾳ φυλακῆς πόλεων	μεγάλων	καὶ τῇ παρασκευῇ ἠπειρωτίδων· οἵδε
[6, 9]	μὴ οὕτω βραχείᾳ βουλῇ περὶ	μεγάλων	πραγμάτων ἀνδράσιν ἀλλοφύλοις πειθομένους πόλεμον
[6, 102]	ὥσπερ εἴρητο, κατέπλεον ἐς τὸν	μέγαν	λιμένα. ἃ ὁρῶντες οἱ ἄνωθεν
[6, 99]	τῆς Θάψου περιεπεπλεύκεσαν ἐς τὸν	μέγαν	λιμένα, ἀλλ' ἔτι οἱ Συρακόσιοι
[6, 101]	τῶν Ἐπιπολῶν ταύτῃ πρὸς τὸν	μέγαν	λιμένα ὁρᾷ, καὶ ᾗπερ αὐτοῖς
[6, 50]	τῶν νεῶν προύπεμψαν ἐς τὸν	μέγαν	λιμένα πλεῦσαί τε καὶ κατασκέψασθαι
[6, 101]	ἐκ τῆς Θάψου ἐς τὸν	μέγαν	λιμένα τὸν τῶν Συρακοσίων, αὐτοὶ
[6, 49]	ναύσταθμον δὲ ἐπαναχωρήσαντας καὶ ἐφορμηθέντας	Μέγαρα	ἔφη χρῆναι ποιεῖσθαι, ἃ ἦν
[6, 97]	τῶν Ἐπιπολῶν, ὁρῶν πρὸς τὰ	Μέγαρα,	ὅπως εἴη αὐτοῖς, ὁπότε προΐοιεν
[6, 75]	ἢν ἄρα σφάλλωνται, καὶ τὰ	Μέγαρα	φρούριον, καὶ ἐν τῷ Ὀλυμπιείῳ
[6, 4]	προδόντος τὴν χώραν καὶ καθηγησαμένου	Μεγαρέας	ᾤκισαν τοὺς Ὑβλαίους (κληθέντας. καὶ
[6, 43]	καὶ σφενδονήταις Ῥοδίων ἑπτακοσίοις, καὶ	Μεγαρεῦσι	ψιλοῖς φυγάσιν εἴκοσι καὶ ἑκατόν,
[6, 4]	αὐτὸν χρόνον καὶ Λάμις ἐκ	Μεγάρων	ἀποικίαν ἄγων ἐς Σικελίαν ἀφίκετο,
[6, 4]	πέμψαντες Σελινοῦντα κτίζουσι, καὶ ἐκ	Μεγάρων	τῆς μητροπόλεως οὔσης αὐτοῖς (ἐπελθὼν
[6, 94]	ἐκ τῆς Κατάνης παρέπλευσαν ἐπὶ	Μεγάρων	τῶν ἐν τῇ Σικελίᾳ, οὓς
[6, 104]	Τεριναῖον κόλπον, ὃς ἐκπνεῖ ταύτῃ	μέγας	κατὰ βορέαν ἑστηκώς, ἀποφέρεται ἐς
[6, 15]	γὰρ αὐτοῦ οἱ πολλοὶ τὸ	μέγεθος	τῆς τε κατὰ τὸ ἑαυτοῦ
[6, 1]	ἄπειροι οἱ πολλοὶ ὄντες τοῦ	μεγέθους	τῆς νήσου καὶ τῶν ἐνοικούντων
[6, 84]	τούτῳ προσήκετε ἤδη ἡμῖν τὰ	μέγιστα.	διόπερ καὶ τοὺς Λεοντίνους εὔλογον
[6, 91]	ἐναντίους κωλύσετε, πολλὰ παρεὶς τὰ	(μέγιστα	κεφαλαιώσω. οἷς τε γὰρ ἡ
[6, 31]	ἀπὸ τῆς οἰκείας καὶ ἐπὶ	μεγίστῃ	ἐλπίδι τῶν μελλόντων πρὸς τὰ
[6, 89]	προέστημεν, δικαιοῦντες ἐν ᾧ σχήματι	μεγίστη	ἡ πόλις ἐτύγχανε καὶ ἐλευθερωτάτη
[6, 17]	ἕκαστοι σφᾶς αὐτοὺς ἠρίθμουν, ἀλλὰ	μέγιστον	δὴ αὐτοὺς ἐψευσμένη ἡ (Ἑλλὰς
[6, 13]	ἀλλ' ὑπὲρ τῆς πατρίδος ὡς	μέγιστον	δὴ τῶν πρὶν κίνδυνον ἀναρριπτούσης
[6, 82]	εἰκότως ἔχομεν. τὸ μὲν οὖν	μέγιστον	μαρτύριον αὐτὸς εἶπεν, ὅτι οἱ
[6, 69]	τὸ δ' ὑπήκοον τῶν ξυμμάχων	μέγιστον	μὲν περὶ τῆς αὐτίκα ἀνελπίστου
[6, 31]	οὓς ἐπῇσαν ὑπερβολῇ, καὶ ὅτι	μέγιστος	ἤδη διάπλους ἀπὸ τῆς οἰκείας
[6, 92]	καὶ αὐτοὺς νῦν νομίσαντας περὶ	μεγίστων	δὴ τῶν διαφερόντων βουλεύεσθαι μὴ
[6, 44]	Λεοντίνοις βοηθεῖν· οἱ δὲ οὐδὲ	μεθ'	ἑτέρων ἔφασαν ἔσεσθαι, ἀλλ' ὅτι
[6, 75]	ἀπὸ δὲ τῶν Ἀθηναίων Εὐφήμου	μεθ'	ἑτέρων, ὁ Ἑρμοκράτης ξυλλόγου γενομένου
[6, 34]	εἰ δὲ μή, ὅτι πλεῖστοι	μεθ'	ἡμῶν, καθελκύσαντες ἅπαν τὸ ὑπάρχον
[6, 87]	ἀπώσησθε, ἀλλ' ἐξισώσαντες τοῖς ἄλλοις	μεθ'	ἡμῶν τοῖς Συρακοσίοις, ἀντὶ τοῦ
[6, 80]	ἀκινδύνως δουλείαν ἢ κἂν περιγενόμενοι	μεθ'	ἡμῶν τούσδε τε μὴ αἰσχρῶς
[6, 86]	γε οὔτε ἐμμεῖναι δυνατοὶ μὴ	μεθ'	ὑμῶν, εἴ τε καὶ γενόμενοι
[6, 48]	προσαγαγομένους δὲ τὰς πόλεις, εἰδότας	μεθ'	ὧν τις πολεμήσει, οὕτως ἤδη
[6, 89]	ἂν καινὸν λέγοιτο· καὶ τὸ	μεθιστάναι	αὐτὴν οὐκ ἐδόκει ἡμῖν ἀσφαλὲς
[6, 88]	βοηθούντων ἀπεκωλύοντο. τόν τε χειμῶνα	μεθορμισάμενοι	ἐκ τῆς Νάξου ἐς τὴν
[6, 7]	ναυσὶν ἐπ' οἴκου. (Καὶ ἐς	Μεθώνην	τὴν ὅμορον Μακεδονίᾳ ἱππέας κατὰ
[6, 35]	δράσειαν αὐτοὺς ὅτι οὐκ ἂν	μεῖζον	ἀντιπάθοιεν. ἄλλοι δὲ καὶ πάνυ
[6, 82]	καθ' ὅσον ἐν τῷ παρόντι	μεῖζον	ἴσχυον, (αὐτοὶ δὲ τῶν ὑπὸ
[6, 54]	προσοικοδομήσας ὕστερον ὁ δῆμος Ἀθηναίων	μεῖζον	μῆκος τοῦ βωμοῦ ἠφάνισε τοὐπίγραμμα·
[6, 1]	αὐτοῦ χειμῶνος Ἀθηναῖοι ἐβούλοντο αὖθις	μείζονι	παρασκευῇ τῆς μετὰ Λάχητος καὶ
[6, 86]	αὐτῷ ἀπιστεῖν, οὐδ' ὅτι δυνάμει	μείζονι	πρὸς τὴν τῶνδε ἰσχὺν πάρεσμεν
[6, 86]	δὲ οὐ στρατοπέδῳ, πόλει δὲ	μείζονι	τῆς ἡμετέρας παρουσίας ἐποικοῦντες ὑμῖν
[6, 29]	ἐν ἡμέραις ῥηταῖς, βουλόμενοι ἐκ	μείζονος	διαβολῆς, ἣν ἔμελλον ῥᾷον αὐτοῦ
[6, 27]	καὶ δούλων. καὶ τὸ πρᾶγμα	μειζόνως	ἐλάμβανον· τοῦ τε γὰρ ἔκπλου
[6, 15]	ὑπὸ τῶν ἀστῶν, ταῖς ἐπιθυμίαις	μείζοσιν	ἢ κατὰ τὴν ὑπάρχουσαν οὐσίαν
[6, 78]	(ἀμφότερα γὰρ τάδε πάσχει τὰ	μείζω)	διὰ δὲ αὐτὰ τὰς Συρακούσας
[6, 70]	δοκεῖν, τοὺς δὲ ἀνθεστῶτας πολὺ	μείζω	(ἔκπληξιν μὴ νικωμένους παρέχειν. ὠσαμένων
[6, 16]	γὰρ Ἕλληνες καὶ ὑπὲρ δύναμιν	μείζω	ἡμῶν τὴν πόλιν ἐνόμισαν τῷ
[6, 34]	διὰ πλοῦ μῆκος ἐν τάξει	μεῖναι,	καὶ ἡμῖν ἂν εὐεπίθετος εἴη,
[6, 74]	οἱ ταῦτα βουλόμενοι. ἡμέρας δὲ	μείναντες	περὶ τρεῖς καὶ δέκα οἱ
[6, 72]	πλεῖστοι ἔσονται, καὶ τῇ ἄλλῃ	μελέτῃ	προσαναγκάζοντες, ἔφη κατὰ τὸ εἰκὸς
[6, 72]	αὐτά, τὴν μὲν μετὰ κινδύνων	μελετωμένην,	τὴν δ' εὐψυχίαν αὐτὴν ἑαυτῆς
[6, 11]	καὶ διὰ πλείστου (δόξαν ἀρετῆς	μελετῶσιν.	ὥστε οὐ περὶ τῶν ἐν
[6, 10]	αὐτοὶ πάλαι ἀφεστώτων ἀδικούμεθα, ἔτι	μέλλομεν	ἀμύνεσθαι. ~καίτοι τοὺς μὲν κατεργασάμενοι
[6, 20]	πόλεις, ὡς ἐγὼ ἀκοῇ αἰσθάνομαι,	μέλλομεν	ἰέναι μεγάλας καὶ οὔθ' ὑπηκόους
[6, 21]	τε ἀπὸ τῆς ἡμετέρας αὐτῶν	μέλλομεν	πλεῖν καὶ οὐκ ἐν τῷ
[6, 69]	μὲν αὐτίκα σωτηρίας, τὸ δὲ	μέλλον	ἐλευθερίας, τῶν δ' ἐναντίων Ἀθηναῖοι
[6, 74]	ἐν τῇ Μεσσήνῃ ξυνειδὼς τὸ	μέλλον·	οἱ δὲ τούς τε ἄνδρας
[6, 35]	(τῷ Ἑρμοκράτει καὶ φοβούμενον τὸ	μέλλον.	παρελθὼν δ' αὐτοῖς Ἀθηναγόρας, ὃς
[6, 76]	δείσαντες ἐπρεσβευσάμεθα, ἀλλὰ μᾶλλον τοὺς	μέλλοντας	ἀπ' αὐτῶν λόγους, πρίν τι
[6, 96]	ἱππέας ἥκοντας τοῖς Ἀθηναίοις καὶ	μέλλοντας	ἤδη ἐπὶ σφᾶς ἰέναι, νομίσαντες,
[6, 93]	πρότερον στρατεύειν ἐπὶ τὰς Ἀθήνας,	μέλλοντες	δ' ἔτι καὶ περιορώμενοι, πολλῷ
[6, 9]	ἑτοίμοις περὶ τῶν ἀφανῶν καὶ	μελλόντων	κινδυνεύειν· ὡς δὲ οὔτε ἐν
[6, 31]	καὶ ἐπὶ μεγίστῃ ἐλπίδι τῶν	μελλόντων	πρὸς τὰ ὑπάρχοντα ἐπεχειρήθη. ~Ἐπειδὴ
[6, 92]	τήν τε οὖσαν καὶ τὴν	μέλλουσαν	δύναμιν καθέλητε, καὶ μετὰ ταῦτα
[6, 67]	(δ' αὐτοὺς καὶ τοὺς ἀκοντιστάς.	μέλλουσι	δὲ τοῖς Ἀθηναίοις προτέροις ἐπιχειρήσειν
[6, 53]	τῶν στρατιωτῶν τῶν μετ' αὐτοῦ	μεμηνυμένων	περὶ τῶν μυστηρίων ὡς ἀσεβούντων,
[6, 57]	ὁ Ἱππίας) ἔδεισαν καὶ ἐνόμισαν	μεμηνῦσθαί	τε καὶ ὅσον οὐκ (ἤδη
[6, 12]	ὀλιγαρχίας ἐπιβουλεύουσαν ὀξέως φυλαξόμεθα. ~Καὶ	μεμνῆσθαι	χρὴ ἡμᾶς ὅτι νεωστὶ ἀπὸ
[6, 13]	ὅροις χρωμένους πρὸς ἡμᾶς, οὐ	μεμπτοῖς,	τῷ τε Ἰονίῳ κόλπῳ παρὰ
[6, 88]	δὲ Καμαριναῖοι ἐπεπόνθεσαν τοιόνδε. τοῖς	μὲν	Ἀθηναίοις εὖνοι ἦσαν, πλὴν καθ'
[6, 36]	τοῖς πολλοῖς, ἔλεγε τοιάδε. ~Τοὺς	μὲν	Ἀθηναίους ὅστις μὴ βούλεται οὕτω
[6, 92]	ὢν ἱκανῶς ὠφελοίην, ὅσῳ τὰ	μὲν	Ἀθηναίων οἶδα, τὰ δ' ὑμέτερα
[6, 87]	εἶναι κινδυνεύειν, ἀμφότεροι ἀναγκάζονται ὁ	μὲν	(ἄκων σωφρονεῖν, ὁ δ' ἀπραγμόνως
[6, 93]	κατ' εὔνοιαν δὲ ἡγῆσθε. ~Ὁ	μὲν	Ἀλκιβιάδης τοσαῦτα εἶπεν, οἱ δὲ
[6, 56]	Ἀριστογείτων παρωξύνετο. καὶ αὐτοῖς τὰ	μὲν	ἄλλα πρὸς τοὺς ξυνεπιθησομένους τῷ
[6, 40]	ξύμπασι κοινὸν αὔξετε, ἡγησάμενοι τοῦτο	μὲν	ἂν καὶ ἴσον καὶ πλέον
[6, 50]	οὐκ ἔπειθεν, ἀλλ' ἀπεκρίναντο πόλει	μὲν	ἂν οὐ δέξασθαι, ἀγορὰν δ'
[6, 69]	ἐν ταῖς ἄλλαις, ἀλλὰ τῇ	μὲν	ἀνδρείᾳ οὐχ ἥσσους ἐς ὅσον
[6, 58]	ἄνευ τῶν ὅπλων. καὶ οἱ	μὲν	ἀνεχώρησαν οἰόμενοί τι ἐρεῖν αὐτόν,
[6, 10]	οὐχ οἱ ἀσθενέστατοι· ἀλλ' οἱ	μὲν	ἄντικρυς πολεμοῦσιν, οἱ δὲ καὶ
[6, 87]	τὸ ἑτοίμην ὑπεῖναι ἐλπίδα τῷ	μὲν	ἀντιτυχεῖν ἐπικουρίας ἀφ' ἡμῶν, τῷ
[6, 60]	δὲ καταιτιαθέντας κρίσεις ποιήσαντες τοὺς	μὲν	ἀπέκτειναν, ὅσοι ξυνελήφθησαν, τῶν δὲ
[6, 4]	καὶ Κραταιμένης ἐγένοντο αὐτῆς, ὁ	μὲν	ἀπὸ Κύμης, ὁ δὲ ἀπὸ
[6, 12]	ἐς τὸ ἄρχειν, ὅπως θαυμασθῇ	μὲν	ἀπὸ τῆς ἱπποτροφίας, διὰ δὲ
[6, 4]	ἐκπεσὼν καὶ Θάψον οἰκίσας αὐτὸς	μὲν	ἀποθνῄσκει, οἱ δ' ἄλλοι ἐκ
[6, 64]	ἐπὶ τὸ στράτευμα ἐλθεῖν, αὐτοὶ	μὲν	ἀποκλῄσειν τοὺς παρὰ σφίσι καὶ
[6, 39]	ὀλιγαρχίαν δὲ μέρος, ἔπειτα φύλακας	μὲν	ἀρίστους εἶναι χρημάτων τοὺς πλουσίους,
[6, 4]	Γελῴων δόντες. Ζάγκλη δὲ τὴν	μὲν	ἀρχὴν ἀπὸ Κύμης τῆς ἐν
[6, 16]	ἢ ἄλλῳ τῳ λαμπρύνομαι, τοῖς	μὲν	ἀστοῖς φθονεῖται φύσει, πρὸς δὲ
[6, 69]	καὶ τῆς ἰδίας ἕκαστος τὸ	μὲν	αὐτίκα σωτηρίας, τὸ δὲ μέλλον
[6, 46]	(χρήματα πολλὰ ἴδοιεν. καὶ οἱ	μὲν	αὐτοί τε ἀπατηθέντες καὶ τοὺς
[6, 2]	αὐτοὺς πρῶτοι φαίνονται ἐνοικισάμενοι, ὡς	μὲν	αὐτοί φασι, καὶ πρότεροι διὰ
[6, 60]	διὰ δίκης ἐλθεῖν. καὶ ὁ	μὲν	αὐτός τε καθ' ἑαυτοῦ καὶ
[6, 56]	ἁθρόους γενέσθαι· καὶ ἔδει ἄρξαι	μὲν	αὐτούς, ξυνεπαμύνειν δὲ εὐθὺς τὰ
[6, 69]	ὅπλα εὐθὺς ἀντεπῇσαν. καὶ πρῶτον	μὲν	αὐτῶν ἑκατέρων οἵ τε λιθοβόλοι
[6, 43]	καὶ πεντακισχιλίοις (καὶ τούτων Ἀθηναίων	μὲν	αὐτῶν ἦσαν πεντακόσιοι μὲν καὶ
[6, 48]	πειρᾶσθαι καὶ τοὺς Σικελοὺς τοὺς	μὲν	ἀφιστάναι ἀπὸ τῶν Συρακοσίων, τοὺς
[6, 90]	γῆς ἐφορμαῖς τῶν πόλεων τὰς	μὲν	βίᾳ λαβόντες, τὰς δ' ἐντειχισάμενοι,
[6, 72]	εἴα (τῷ γεγενημένῳ ἐνδιδόναι· τὴν	μὲν	γὰρ γνώμην αὐτῶν οὐχ ἡσσῆσθαι,
[6, 84]	ὑπὲρ ἡμῶν λυπηροὶ ὦσιν. (τὰ	μὲν	γὰρ ἐκεῖ καὶ αὐτοὶ ἀρκοῦμεν
[6, 11]	Ἐγεσταῖοι μάλιστα ἡμᾶς ἐκφοβοῦσιν. (νῦν	μὲν	γὰρ κἂν ἔλθοιεν ἴσως Λακεδαιμονίων
[6, 105]	τοὺς Λακεδαιμονίους αὐτοῖς ἔλυσαν. πρότερον	μὲν	γὰρ λῃστείαις ἐκ Πύλου καὶ
[6, 20]	πλέομεν, Σελινοῦς καὶ Συράκουσαι. (πολλοὶ	μὲν	γὰρ ὁπλῖται ἔνεισι καὶ τοξόται
[6, 68]	εὖ οἶδ' ὅτι παρακελεύονται· οἱ	μὲν	γὰρ ὅτι περὶ πατρίδος ἔσται
[6, 24]	τοῖς πᾶσιν ὁμοίως ἐκπλεῦσαι· τοῖς	μὲν	γὰρ πρεσβυτέροις ὡς ἢ καταστρεψομένοις
[6, 66]	καὶ πρὸ αὐτοῦ λυπήσειν· τῇ	μὲν	γὰρ τειχία τε καὶ οἰκίαι
[6, 78]	τῶν ἔργων, ἐθελήσαντι προσλαβεῖν· λόγῳ	μὲν	γὰρ τὴν ἡμετέραν δύναμιν σῴζοι
[6, 16]	ἀξίως τῆς νίκης παρεσκευασάμην. νόμῳ	μὲν	γὰρ τιμὴ τὰ τοιαῦτα, ἐκ
[6, 86]	δὲ μᾶλλον τοῖσδε ἀπιστεῖν. ἡμεῖς	μέν	γε οὔτε ἐμμεῖναι δυνατοὶ μὴ
[6, 70]	φόβου, τοῖς δ' ἐμπειροτέροις τὰ	μὲν	γιγνόμενα καὶ ὥρᾳ ἔτους περαίνεσθαι
[6, 104]	ὕστερον ἔμελλον πλεύσεσθαι. (καὶ ὁ	μὲν	Γύλιππος ἐκ τοῦ Τάραντος ἐς
[6, 102]	ἡγούμενοι ἐρῆμον (αἱρήσειν. καὶ τὸ	μὲν	δεκάπλεθρον προτείχισμα αὐτῶν αἱροῦσι καὶ
[6, 39]	βελτίστους. ἐγὼ δέ φημι πρῶτα	μὲν	δῆμον ξύμπαν ὠνομάσθαι, ὀλιγαρχίαν δὲ
[6, 12]	νομίσατε δὲ τοὺς τοιούτους τὰ	μὲν	δημόσια ἀδικεῖν, τὰ δὲ ἴδια
[6, 31]	καὶ τῆς πόλεως ἐκπονηθέν, τοῦ	μὲν	δημοσίου δραχμὴν τῆς ἡμέρας τῷ
[6, 10]	οἱ ἐχθροὶ ποιήσονται, οἷς πρῶτον	μὲν	διὰ ξυμφορῶν ἡ ξύμβασις καὶ
[6, 38]	ἐπιτυγχάνειν) ἀλλὰ καὶ ὧν βούλονται	μέν,	δύνανται δ' οὔ (τὸν γὰρ
[6, 5]	Κασμέναι ὑπὸ Συρακοσίων ᾠκίσθησαν, Ἄκραι	μὲν	ἑβδομήκοντα ἔτεσι μετὰ Συρακούσας, (Κασμέναι
[6, 66]	πεζὸν ἅπαν ξυνελέγη. καὶ προσῆλθον	μὲν	ἐγγὺς τοῦ στρατεύματος τῶν Ἀθηναίων
[6, 62]	παράπλῳ αἱροῦσιν Ὕκκαρα, πόλισμα Σικανικὸν	μέν,	Ἐγεσταίοις δὲ πολέμιον· ἦν δὲ
[6, 48]	Σελινοῦντι ἐπιχειρεῖν, ἢν μὴ οἱ	μὲν	Ἐγεσταίοις ξυμβαίνωσιν, οἱ δὲ Λεοντίνους
[6, 8]	καὶ Λάμαχον τὸν Ξενοφάνους, βοηθοὺς	μὲν	Ἐγεσταίοις πρὸς Σελινουντίους, ξυγκατοικίσαι δὲ
[6, 33]	καὶ ναυτικῇ καὶ πεζῇ, πρόφασιν	μὲν	Ἐγεσταίων ξυμμαχίᾳ καὶ Λεοντίνων κατοικίσει,
[6, 61]	δ' ἐκ τῆς Σαλαμινίας τέως	μὲν	ἐζήτουν τὸν Ἀλκιβιάδην καὶ τοὺς
[6, 90]	ἤδη. ἐπλεύσαμεν ἐς Σικελίαν πρῶτον	μέν,	εἰ δυναίμεθα, Σικελιώτας καταστρεψόμενοι, μετὰ
[6, 62]	ἐπὶ Σελινοῦντος καὶ Ἐγέστης, βουλόμενοι	μὲν	εἰδέναι τὰ χρήματα εἰ δώσουσιν
[6, 2]	ἐς Σικελίαν, φεύγοντες Ὀπικούς, ὡς	μὲν	εἰκὸς καὶ λέγεται, ἐπὶ σχεδιῶν,
[6, 25]	Ἀθηναῖοι ψηφίσωνται. (ὁ δὲ ἄκων	μὲν	εἶπεν ὅτι καὶ μετὰ τῶν
[6, 91]	(μάθετε ἤδη. Σικελιῶται γὰρ ἀπειρότεροι	μέν	εἰσιν, ὅμως δ' ἂν ξυστραφέντες
[6, 34]	ἐς λογισμὸν καταστήσαιμεν ὅτι ὁρμώμεθα	μὲν	ἐκ φιλίας χώρας φύλακες (ὑποδέχεται
[6, 76]	οὐ γὰρ δὴ εὔλογον τὰς	μὲν	ἐκεῖ πόλεις ἀναστάτους ποιεῖν, τὰς
[6, 9]	παρῄνει τοῖς Ἀθηναίοις τοιάδε. ~Ἡ	μὲν	ἐκκλησία περὶ παρασκευῆς τῆς ἡμετέρας
[6, 11]	ἂν οἱ ἐκεῖ Ἕλληνες μάλιστα	μὲν	ἐκπεπληγμένοι εἶεν εἰ μὴ ἀφικοίμεθα,
[6, 13]	τῶν ἀπόντων, γνόντας ὅτι ἐπιθυμίᾳ	μὲν	ἐλάχιστα κατορθοῦνται, προνοίᾳ δὲ πλεῖστα,
[6, 38]	τοὺς δ' αὖ ὀλίγους τὰ	μὲν	ἐλέγχων, τὰ δὲ φυλάσσων, τὰ
[6, 2]	ὅμοροι τοῖς Σικανοῖς οἰκήσαντες ξύμπαντες	μὲν	Ἔλυμοι ἐκλήθησαν, πόλεις δ' αὐτῶν
[6, 89]	ὑμεῖς πρὸς Ἀθηναίους καταλλασσόμενοι τοῖς	μὲν	ἐμοῖς ἐχθροῖς δύναμιν δι' ἐκείνων
[6, 7]	τῶν Ἀθηναίων πανστρατιᾷ ἐξελθόντες τοὺς	μὲν	ἐν Ὀρνεαῖς μίαν ἡμέραν ἐπολιόρκουν·
[6, 26]	ῥᾷον πάντα ἐπορίζετο. καὶ οἱ	μὲν	ἐν παρασκευῇ ἦσαν. ~Ἐν δὲ
[6, 97]	Θάψον καθορμισάμενοι· ἔστι δὲ χερσόνησος	μὲν	ἐν στενῷ ἰσθμῷ προύχουσα ἐς
[6, 54]	Ἀπόλλωνος ἐν Πυθίου. καὶ τῷ	μὲν	ἐν τῇ ἀγορᾷ προσοικοδομήσας ὕστερον
[6, 55]	ῥᾳδίως τὴν τυραννίδα, εἰ Ἵππαρχος	μὲν	ἐν τῇ ἀρχῇ ὢν ἀπέθανεν,
[6, 69]	εὐθύς. οἱ δὲ Συρακόσιοι ἀπροσδόκητοι	μὲν	ἐν τῷ καιρῷ τούτῳ ἦσαν
[6, 96]	ἄλλου εἶναι Ἐπιπολαί. καὶ οἱ	μὲν	ἐξελθόντες πανδημεὶ ἐς τὸν λειμῶνα
[6, 43]	μὲν ἦσαν ἑκατόν, ὧν αἱ	μὲν	ἑξήκοντα ταχεῖαι, αἱ δ' ἄλλαι
[6, 57]	ὡς ἐπῆλθεν ἡ ἑορτή, Ἱππίας	μὲν	ἔξω ἐν τῷ Κεραμεικῷ καλουμένῳ
[6, 42]	ξύμμαχοι ἅπαντες ἦσαν. καὶ πρῶτον	μὲν	ἐπεξέτασιν τοῦ στρατεύματος καὶ ξύνταξιν,
[6, 52]	οὖν τῇ στρατιᾷ παρέπλευσαν πρῶτον	μὲν	ἐπὶ Συρακούσας· καὶ ὡς οὐδὲν
[6, 82]	πρεσβευτὴς μετ' αὐτὸν τοιάδε. ~Ἀφικόμεθα	μὲν	ἐπὶ τῆς πρότερον οὔσης ξυμμαχίας
[6, 18]	ἐπειδήπερ ἐν τῷδε καθέσταμεν, τοῖς	μὲν	ἐπιβουλεύειν, τοὺς δὲ μὴ ἀνιέναι,
[6, 24]	ἀσφαλῶς ἐκπλεῦσαι· οἱ δὲ τὸ	μὲν	ἐπιθυμοῦν τοῦ πλοῦ οὐκ ἐξῃρέθησαν
[6, 30]	καὶ ἀστῶν καὶ ξένων, οἱ	μὲν	ἐπιχώριοι τοὺς σφετέρους αὐτῶν ἕκαστοι
[6, 74]	Μεσσήνην ὡς προδοθησομένην. καὶ ἃ	μὲν	ἐπράσσετο οὐκ ἐγένετο· Ἀλκιβιάδης γὰρ
[6, 16]	ἐλπίζοντες αὐτὴν καταπεπολεμῆσθαι, διότι ἅρματα	μὲν	ἑπτὰ καθῆκα, ὅσα οὐδείς πω
[6, 35]	ὅσον οὔπω πάρεισιν. ~Καὶ ὁ	μὲν	Ἑρμοκράτης τοσαῦτα εἶπεν· τῶν δὲ
[6, 57]	ἂν μάλιστα δι' ὀργῆς ὁ	μὲν	ἐρωτικῆς, ὁ δὲ ὑβρισμένος, ἔτυπτον
[6, 88]	αὖθις ἀνορθώσαντες διεχείμαζον. καὶ ἔπεμψαν	μὲν	ἐς Καρχηδόνα τριήρη περὶ φιλίας,
[6, 90]	ὑμῶν πολεμίων προσκαθημένων. ~Καὶ τὰ	μὲν	ἐς τὰς ἐμὰς διαβολὰς τοιαῦτα
[6, 17]	τε καὶ πάνυ ἔρρωνται, τὸ	μὲν	ἐς τὴν γῆν ἡμῶν ἐσβάλλειν,
[6, 32]	μέχρι Αἰγίνης ἐποιοῦντο. καὶ οἱ	μὲν	ἐς τὴν Κέρκυραν, ἔνθαπερ καὶ
[6, 1]	πρὸς Πελοποννησίους. (Σικελίας γὰρ περίπλους	μέν	ἐστιν ὁλκάδι οὐ πολλῷ τινὶ
[6, 30]	σφετέρους αὐτῶν ἕκαστοι προπέμποντες, οἱ	μὲν	ἑταίρους, οἱ δὲ ξυγγενεῖς, οἱ
[6, 99]	ἔστησαν. ~Καὶ τῇ ὑστεραίᾳ οἱ	μὲν	ἐτείχιζον τῶν Ἀθηναίων τὸ πρὸς
[6, 61]	πεισθῆναι σφίσι ξυστρατεύειν. καὶ ὁ	μὲν	ἔχων τὴν ἑαυτοῦ ναῦν καὶ
[6, 78]	(βούλεσθαι. εἴ τέ τις φθονεῖ	μὲν	ἢ καὶ φοβεῖται (ἀμφότερα γὰρ
[6, 76]	γὰρ ἐς τὴν Σικελίαν προφάσει	μὲν	ᾗ πυνθάνεσθε, διανοίᾳ δὲ ἣν
[6, 83]	τοὺς περιδεῶς ὑποπτεύοντάς τι λόγου	μὲν	ἡδονῇ τὸ παραυτίκα τερπομένους, τῇ
[6, 23]	ἐγὼ φοβούμενος, καὶ εἰδὼς πολλὰ	μὲν	ἡμᾶς δέον εὖ βουλεύσασθαι, ἔτι
[6, 68]	καὶ προσέτι Σικελιώτας, οἳ ὑπερφρονοῦσι	μὲν	ἡμᾶς, ὑπομενοῦσι δ' οὔ, διὰ
[6, 67]	ξύμμαχοι οἱ ἄλλοι. καὶ τὸ	μὲν	ἥμισυ αὐτοῖς τοῦ στρατεύματος ἐν
[6, 47]	τὰ παρόντα ἐβουλεύοντο. ~Καὶ Νικίου	μὲν	ἦν γνώμη πλεῖν ἐπὶ Σελινοῦντα
[6, 8]	ἔκπλουν. (καὶ ὁ Νικίας ἀκούσιος	μὲν	ᾑρημένος ἄρχειν, νομίζων δὲ τὴν
[6, 43]	δυοῖν Ῥοδίοιν πεντηκοντόροιν (τούτων Ἀττικαὶ	μὲν	ἦσαν ἑκατόν, ὧν αἱ μὲν
[6, 38]	αὐτὰ ἡ πόλις ἡμῶν ὀλιγάκις	μὲν	ἡσυχάζει, στάσεις δὲ πολλὰς καὶ
[6, 18]	ἰσχύειν, καὶ τὴν πόλιν, ἐὰν	μὲν	ἡσυχάζῃ, τρίψεσθαί τε αὐτὴν περὶ
[6, 20]	αὐτάς. χρήματά τ' ἔχουσι τὰ	μὲν	ἴδια, τὰ δὲ καὶ ἐν
[6, 78]	δὲ αὐτὰ τὰς Συρακούσας κακωθῆναι	μὲν	ἵνα σωφρονισθῶμεν βούλεται, περιγενέσθαι δὲ
[6, 80]	τὴν προμηθίαν δοκεῖν τῳ ἡμῖν	μὲν	ἴσην εἶναι, ὑμῖν δὲ ἀσφαλῆ,
[6, 33]	ἔλεγε καὶ παρῄνει τοιάδε. ~Ἄπιστα	μὲν	ἴσως, ὥσπερ καὶ ἄλλοι τινές,
[6, 55]	πρεσβύτατος ὢν Ἱππίας ἦρξεν, εἰδὼς	μὲν	καὶ ἀκοῇ ἀκριβέστερον ἄλλων ἰσχυρίζομαι,
[6, 86]	μὴ προδιδόναι, νομίσαι δὲ τοῖσδε	μὲν	καὶ ἄνευ ξυμμάχων αἰεὶ ἐφ'
[6, 93]	εἶπεν, οἱ δὲ Λακεδαιμόνιοι διανοούμενοι	μὲν	καὶ αὐτοὶ πρότερον στρατεύειν ἐπὶ
[6, 18]	τὴν πόλιν, καὶ νομίσατε νεότητα	μὲν	καὶ γῆρας ἄνευ ἀλλήλων μηδὲν
[6, 85]	ὡς ἕκαστοι χρήσιμοι ἐξηγούμεθα, Χίους	μὲν	καὶ Μηθυμναίους νεῶν παροκωχῇ αὐτονόμους,
[6, 104]	δὲ Ἰταλίαν βουλόμενος περιποιῆσαι αὐτὸς	μὲν	καὶ Πυθὴν ὁ Κορίνθιος ναυσὶ
[6, 43]	Ἀθηναίων μὲν αὐτῶν ἦσαν πεντακόσιοι	μὲν	καὶ χίλιοι ἐκ καταλόγου, ἑπτακόσιοι
[6, 34]	ἑτοιμάζειν, καὶ παραστῆναι παντὶ τὸ	μὲν	καταφρονεῖν τοὺς ἐπιόντας ἐν τῶν
[6, 11]	ἔτι μέλλομεν ἀμύνεσθαι. ~καίτοι τοὺς	μὲν	κατεργασάμενοι κἂν κατάσχοιμεν· τῶν δ'
[6, 67]	μάχην, καὶ ξυνετάξαντο ὧδε. δεξιὸν	μὲν	κέρας Ἀργεῖοι εἶχον καὶ Μαντινῆς,
[6, 39]	δημοκρατίᾳ ἰσομοιρεῖν. ὀλιγαρχία δὲ τῶν	μὲν	κινδύνων τοῖς πολλοῖς μεταδίδωσι, τῶν
[6, 95]	ἐπ' Ἄργος στρατεύσαντες Λακεδαιμόνιοι μέχρι	μὲν	Κλεωνῶν ἦλθον, σεισμοῦ δὲ γενομένου
[6, 23]	οὕτως οἷοί τε ἐσόμεθα τῶν	(μὲν	κρατεῖν, τὰ δὲ καὶ διασῶσαι.
[6, 34]	ταχυναυτοῦντι ἁθροωτέρῳ κουφίσαντες προσβάλοιεν, εἰ	μὲν	κώπαις χρήσαιντο, ἐπιθοίμεθ' ἂν κεκμηκόσιν,
[6, 82]	τὰ Μηδικὰ ναῦς κτησάμενοι τῆς	μὲν	Λακεδαιμονίων ἀρχῆς καὶ ἡγεμονίας ἀπηλλάγημεν,
[6, 104]	Πυθὴν ὁ Κορίνθιος ναυσὶ δυοῖν	μὲν	Λακωνικαῖν, δυοῖν δὲ Κορινθίαιν ὅτι
[6, 2]	ἔθνη ἔσχε τὰ ξύμπαντα. παλαίτατοι	μὲν	λέγονται ἐν μέρει τινὶ τῆς
[6, 91]	τὰ πολλὰ πρὸς ὑμᾶς τὰ	μὲν	ληφθέντα, τὰ δ' αὐτόματα ἥξει·
[6, 76]	ἐπὶ τοῦ Μήδου τιμωρίᾳ, τοὺς	μὲν	λιποστρατίαν, τοὺς δὲ ἐπ' ἀλλήλους
[6, 77]	τὸ εἶδος τρεπομένους ὥστε τοὺς	μὲν	λόγοις ἡμῶν διιστάναι, τοὺς δὲ
[6, 14]	εἰ ὀρρωδεῖς τὸ ἀναψηφίσαι, τὸ	μὲν	λύειν τοὺς νόμους μὴ μετὰ
[6, 67]	παρῆσαν (ἐβοήθησαν δὲ αὐτοῖς Σελινούντιοι	μὲν	μάλιστα, ἔπειτα δὲ καὶ Γελῴων
[6, 16]	βίῳ λυπηροὺς ὄντας, τοῖς ὁμοίοις	μὲν	μάλιστα, ἔπειτα δὲ καὶ τοῖς
[6, 34]	ἐς τοὺς Σικελοὺς πέμποντες τοὺς	μὲν	μᾶλλον βεβαιωσώμεθα, τοῖς δὲ φιλίαν
[6, 72]	ἐπιδώσειν γὰρ ἀμφότερα αὐτά, τὴν	μὲν	μετὰ κινδύνων μελετωμένην, τὴν δ'
[6, 100]	δ' ἄλλη στρατιὰ δίχα, ἡ	μὲν	μετὰ τοῦ ἑτέρου στρατηγοῦ πρὸς
[6, 5]	οἱ Μυλητίδαι καλούμενοι· καὶ φωνὴ	μὲν	μεταξὺ τῆς τε Χαλκιδέων καὶ
[6, 60]	τῷ πλήθει μὴ εἴσονται, τὸν	μὲν	μηνυτὴν εὐθὺς καὶ τοὺς ἄλλους
[6, 101]	Συρακοσίων σταυρώματι καὶ τάφρῳ, τὰς	μὲν	ναῦς κελεύσαντες περιπλεῦσαι ἐκ τῆς
[6, 93]	τοῖς ἐκεῖ. ὁ δὲ δύο	μὲν	ναῦς τοὺς Κορινθίους ἤδη ἐκέλευέν
[6, 31]	καὶ πεζῷ ἅμα ἐξαρτυθείς, τὸ	μὲν	ναυτικὸν μεγάλαις δαπάναις τῶν τε
[6, 97]	ὁδὸν πολλὴν (ἀπέχει. καὶ ὁ	μὲν	ναυτικὸς στρατὸς τῶν Ἀθηναίων ἐν
[6, 46]	σφίσιν αἰεὶ ἐπιτηδείους. καὶ τῷ	μὲν	Νικίᾳ προσδεχομένῳ ἦν τὰ (παρὰ
[6, 15]	ἑκὼν εἶναι μηδὲν βλάψῃ. ~Ὁ	μὲν	Νικίας τοιαῦτα εἶπε, τῶν δὲ
[6, 69]	φοβερωτέραν ἡγησάμενοι τῶν πολεμίων. ~Ὁ	μὲν	Νικίας τοιαῦτα παρακελευσάμενος ἐπῆγε τὸ
[6, 24]	παρίημι αὐτῷ τὴν ἀρχήν. ~Ὁ	μὲν	Νικίας τοσαῦτα εἶπε νομίζων τοὺς
[6, 95]	κατέσχεν, ἀλλὰ βοηθησάντων Θηβαίων οἱ	μὲν	ξυνελήφθησαν, οἱ δ' ἐξέπεσον Ἀθήναζε.
[6, 19]	ᾖ, ἥκιστα διαφόρως πολιτεύωσιν. ~Τοιαῦτα	μὲν	ὁ Ἀλκιβιάδης εἶπεν· οἱ δ'
[6, 81]	ἂν βραχεῖαν γενομένην διαφυγεῖν. ~Τοιαῦτα	μὲν	ὁ Ἑρμοκράτης εἶπεν. ὁ δ'
[6, 5]	Σίμου καὶ Σάκωνος, καὶ Χαλκιδῆς	μὲν	οἱ πλεῖστοι ἦλθον ἐς τὴν
[6, 101]	τῶν μετ' αὐτοῦ. καὶ τούτους	μὲν	οἱ Συρακόσιοι εὐθὺς κατὰ τάχος
[6, 67]	οἱ δὲ Συρακόσιοι ἔταξαν τοὺς	μὲν	ὁπλίτας πάντας ἐφ' ἑκκαίδεκα, ὄντας
[6, 41]	τὰ παρόντα ἔλεξε τοιάδε. διαβολὰς	μὲν	οὐ σῶφρον οὔτε λέγειν τινὰς
[6, 55]	ἀκροπόλει σταθεῖσα, ἐν ᾗ Θεσσαλοῦ	μὲν	οὐδ' Ἱππάρχου οὐδεὶς παῖς γέγραπται,
[6, 103]	τεθνεῶτος τὴν ἀρχήν. καὶ κύρωσις	μὲν	οὐδεμία ἐγίγνετο, οἷα δὲ εἰκὸς
[6, 54]	μᾶλλον ἔπειθε τὸν Ἁρμόδιον, βίαιον	μὲν	οὐδὲν ἐβούλετο δρᾶν, ἐν τρόπῳ
[6, 80]	τε λέγομεν οἱ Συρακόσιοι ἐκδιδάσκειν	μὲν	οὐδὲν ἔργον εἶναι σαφῶς οὔτε
[6, 41]	δὲ στρατηγῶν εἷς ἀναστὰς ἄλλον	μὲν	οὐδένα ἔτι εἴασε παρελθεῖν, αὐτὸς
[6, 70]	φυγὴν (κατέστη. καὶ ἐπὶ πολὺ	μὲν	οὐκ ἐδίωξαν οἱ Ἀθηναῖοι (οἱ
[6, 25]	μέντοι ἤδη δοκεῖν αὐτῷ, τριήρεσι	μὲν	οὐκ ἔλασσον ἢ ἑκατὸν πλευστέα
[6, 25]	Ἀθηναίων καὶ τῶν ξυμμάχων πεντακισχιλίων	μὲν	οὐκ ἐλάσσοσιν, ἢν δέ τι
[6, 46]	τὸ Ῥήγιον, ἀγγέλλουσαι ὅτι τἆλλα	μὲν	οὐκ ἔστι χρήματα ἃ ὑπέσχοντο,
[6, 80]	ἢ τῇ αὐτῇ ἀπουσίᾳ τοῖς	μὲν	οὐκ ἠμύνατε σωθῆναι, τοὺς δὲ
[6, 103]	καὶ γὰρ οἱ Συρακόσιοι πολέμῳ	μὲν	οὐκέτι ἐνόμιζον ἂν περιγενέσθαι, ὡς
[6, 82]	εἰπεῖν ὡς εἰκότως ἔχομεν. τὸ	μὲν	οὖν μέγιστον μαρτύριον αὐτὸς εἶπεν,
[6, 30]	ἐγίγνετο ἐς τὴν Σικελίαν. τῶν	μὲν	οὖν ξυμμάχων τοῖς πλείστοις καὶ
[6, 2]	πλοῦν Καρχηδὼν Σικελίας ἀπέχει. βάρβαροι	μὲν	οὖν τοσοίδε Σικελίαν καὶ οὕτως
[6, 60]	τῷ ἀποκτείναντι. κἀν τούτῳ οἱ	μὲν	παθόντες ἄδηλον ἦν εἰ ἀδίκως
[6, 99]	Ἑρμοκράτους τῶν στρατηγῶν ἐσηγησαμένου μάχαις	μὲν	πανδημεὶ πρὸς Ἀθηναίους οὐκέτι ἐβούλοντο
[6, 98]	καὶ διακόσιοι, οἷς ἵππους τοὺς	μὲν	παρ' Ἐγεσταίων καὶ Καταναίων ἔλαβον,
[6, 68]	καὶ ξύμπασι τοιάδε παρεκελεύετο. ~Πολλῇ	μὲν	παραινέσει, ὦ ἄνδρες, τί δεῖ
[6, 47]	ὅπερ μάλιστα ἐπέμφθησαν, καὶ ἢν	μὲν	παρέχωσι χρήματα παντὶ τῷ στρατεύματι
[6, 62]	ἱππῆς) αὐτοὶ δὲ πάλιν τῷ	μὲν	πεζῷ ἐχώρουν διὰ τῶν Σικελῶν
[6, 69]	ὁπλίταις, (οἱ δ' ἐχώρουν, Συρακόσιοι	μὲν	περί τε πατρίδος μαχούμενοι καὶ
[6, 69]	ἐλευθερίας, τῶν δ' ἐναντίων Ἀθηναῖοι	μὲν	περί τε τῆς ἀλλοτρίας οἰκείαν
[6, 69]	δ' ὑπήκοον τῶν ξυμμάχων μέγιστον	μὲν	περὶ τῆς αὐτίκα ἀνελπίστου σωτηρίας,
[6, 91]	τῆς ἐνθένδε προσόδου παρέξειν. ~τοιαῦτα	μὲν	περὶ τοῦ νῦν οἰχομένου στόλου
[6, 32]	λόγοι ἀπό τε ἄλλων, τῶν	μὲν	πιστευόντων τὰ περὶ τῆς (στρατείας
[6, 64]	στρατηγοὶ (μηχανῶνται. πέμπουσιν ἄνδρα σφίσι	μὲν	πιστόν, τοῖς δὲ τῶν Συρακοσίων
[6, 29]	ῥήτορας ἐνιέντες οἳ ἔλεγον νῦν	μὲν	πλεῖν αὐτὸν καὶ μὴ κατασχεῖν
[6, 15]	τῶν δὲ Ἀθηναίων παριόντες οἱ	μὲν	πλεῖστοι στρατεύειν παρῄνουν καὶ τὰ
[6, 4]	μετὰ Συρακουσῶν οἴκισιν. καὶ τῇ	μὲν	πόλει ἀπὸ τοῦ Γέλα ποταμοῦ
[6, 44]	ηὐπόρησαν, παρεκομίζοντο τὴν Ἰταλίαν, τῶν	μὲν	πόλεων οὐ δεχομένων αὐτοὺς ἀγορᾷ
[6, 31]	τῶν στρατευομένων τὴν ἰδίαν, τῆς	μὲν	πόλεως ὅσα τε ἤδη προετετελέκει
[6, 4]	οἴκισιν Γελῷοι Ἀκράγαντα ᾤκισαν, τὴν	μὲν	πόλιν ἀπὸ τοῦ Ἀκράγαντος ποταμοῦ
[6, 55]	διὰ τὸ πρότερον ξύνηθες τοῖς	μὲν	πολίταις φοβερόν, ἐς δὲ τοὺς
[6, 32]	(Ἐς δὲ τὰς Συρακούσας ἠγγέλλετο	μὲν	πολλαχόθεν τὰ περὶ τοῦ ἐπίπλου,
[6, 13]	ποιεῖσθαι ὥσπερ εἰώθαμεν, οἷς (κακῶς	μὲν	πράξασιν ἀμυνοῦμεν, ὠφελίας δ' αὐτοὶ
[6, 7]	ὅτῳ ἐστὶν εἰσομένους. ~Καὶ οἱ	μὲν	πρέσβεις τῶν Ἀθηναίων ἀπεστάλησαν ἐς
[6, 16]	γὰρ πέρι ἐπιβόητός εἰμι, τοῖς	μὲν	προγόνοις μου καὶ ἐμοὶ δόξαν
[6, 88]	ὡς πλεῖστοι (προσχωρήσονται. καὶ οἱ	μὲν	πρὸς τὰ πεδία μᾶλλον τῶν
[6, 88]	προσχωροῦντας οἱ Ἀθηναῖοι στρατεύοντες τοὺς	μὲν	προσηνάγκαζον, τοὺς δὲ καὶ ὑπὸ
[6, 4]	ἀπὸ Χαλκίδος. ὄνομα δὲ τὸ	μὲν	πρῶτον Ζάγκλη ἦν ὑπὸ τῶν
[6, 70]	καὶ ὕδωρ πολύ, ὥστε τοῖς	μὲν	πρῶτον μαχομένοις καὶ ἐλάχιστα πολέμῳ
[6, 32]	ὅσα ἔχοντες ἔμελλον ἀνάξεσθαι, τῇ	μὲν	σάλπιγγι σιωπὴ ὑπεσημάνθη, εὐχὰς δὲ
[6, 104]	ἀποτετειχισμέναι αἱ Συράκουσαί εἰσι, τῆς	μὲν	Σικελίας οὐκέτι ἐλπίδα οὐδεμίαν εἶχεν
[6, 13]	ἀναρριπτούσης ἀντιχειροτονεῖν, καὶ ψηφίζεσθαι τοὺς	μὲν	Σικελιώτας οἷσπερ νῦν ὅροις χρωμένους
[6, 51]	Κατάνην. ~καὶ ἐκκλησίας γενομένης τὴν	μὲν	στρατιὰν οὐκ ἐδέχοντο οἱ Καταναῖοι,
[6, 88]	πρέσβεις ἑκατέρων ἀπῆλθον. (Καὶ οἱ	μὲν	Συρακόσιοι τὰ καθ' ἑαυτοὺς ἐξηρτύοντο
[6, 41]	ἐς ὑμᾶς οἴσομεν. καὶ οἱ	μὲν	Συρακόσιοι τοσαῦτα εἰπόντος τοῦ στρατηγοῦ
[6, 100]	καθ' αὑτοὺς περιτείχισιν ἐπειγόμενοι, οἱ	μὲν	Συρακόσιοι φυλὴν μίαν καταλιπόντες φύλακα
[6, 71]	αὐτοῦ. τῇ δ' ὑστεραίᾳ τοῖς	μὲν	Συρακοσίοις ἀπέδοσαν ὑποσπόνδους τοὺς νεκρούς
[6, 78]	εἴ τῳ ἄρα παρέστηκε τὸν	μὲν	Συρακόσιον, ἑαυτὸν δ' οὒ πολέμιον
[6, 75]	φιλίαν πεισθέντες. (ἀφικομένων οὖν ἐκ	μὲν	Συρακουσῶν Ἑρμοκράτους καὶ ἄλλων ἐς
[6, 76]	Μήδῳ ἀντέστησαν, περὶ δὲ οἱ	μὲν	σφίσιν ἀλλὰ μὴ ἐκείνῳ καταδουλώσεως,
[6, 72]	κρατήσειν σφᾶς τῶν ἐναντίων, ἀνδρείας	μὲν	σφίσιν ὑπαρχούσης, εὐταξίας δ' ἐς
[6, 100]	τῷ σταυρώματι ἀμελῶς φυλάσσοντας, τριακοσίους	μὲν	σφῶν αὐτῶν λογάδας καὶ τῶν
[6, 51]	πόλιν. τῶν δὲ Καταναίων οἱ	μὲν	τὰ τῶν Συρακοσίων φρονοῦντες, ὡς
[6, 43]	ἐς τὴν Σικελίαν ἐπεραιοῦντο, τριήρεσι	μὲν	ταῖς πάσαις τέσσαρσι καὶ τριάκοντα
[6, 50]	πλοῦν πολὺν οὔτε ὁδόν. ~Λάμαχος	μὲν	ταῦτα εἰπὼν ὅμως προσέθετο καὶ
[6, 34]	ἀληθοῦς δυνάμει. (Πείθεσθε οὖν μάλιστα	μὲν	ταῦτα τολμήσαντες, εἰ δὲ μή,
[6, 20]	ὦ Ἀθηναῖοι, ὡρμημένους στρατεύειν, ξυνενέγκοι	μὲν	ταῦτα ὡς βουλόμεθα, ἐπὶ δὲ
[6, 72]	ἐπιχειρήσοντες ταῖς Συρακούσαις. ~Καὶ οἱ	μὲν	ταύτῃ τῇ γνώμῃ ἀπέπλευσαν ἐς
[6, 31]	καὶ ναῦς παρασχόντος κενὰς ἑξήκοντα	μὲν	ταχείας, τεσσαράκοντα δὲ ὁπλιταγωγοὺς καὶ
[6, 6]	οἱ Ἀθηναῖοι στρατεύειν ὥρμηντο, ἐφιέμενοι	μὲν	τῇ ἀληθεστάτῃ προφάσει τῆς πάσης
[6, 47]	τὰς ἄλλας πόλεις καὶ ἐπιδείξαντας	μὲν	τὴν δύναμιν τῆς Ἀθηναίων πόλεως,
[6, 90]	Πελοποννήσῳ ἐμέλλομεν ἐπιχειρήσειν, κομίσαντες ξύμπασαν	μὲν	τὴν ἐκεῖθεν προσγενομένην δύναμιν τῶν
[6, 2]	δὲ καὶ Φοίνικες περὶ πᾶσαν	μὲν	τὴν Σικελίαν ἄκρας τε ἐπὶ
[6, 66]	(γέφυραν ἔλυσαν. παρασκευαζομένων δὲ ἐκ	μὲν	τῆς πόλεως οὐδεὶς ἐξιὼν ἐκώλυε,
[6, 101]	Ἀθηναῖοι. καὶ τῶν Συρακοσίων οἱ	μὲν	τὸ δεξιὸν κέρας ἔχοντες πρὸς
[6, 79]	ξυγκατοικίζειν. καὶ δεινὸν εἰ ἐκεῖνοι	μὲν	τὸ ἔργον τοῦ καλοῦ δικαιώματος
[6, 71]	πόλιν. ~οἱ δὲ Ἀθηναῖοι πρὸς	μὲν	τὸ ἱερὸν οὐκ ἦλθον, ξυγκομίσαντες
[6, 88]	τὸ λοιπὸν ἐδόκει αὐτοῖς ὑπουργεῖν	μὲν	τοῖς Συρακοσίοις μᾶλλον ἔργῳ, ὡς
[6, 36]	καὶ περιφόβους ὑμᾶς ποιοῦντας τῆς	μὲν	τόλμης οὐ θαυμάζω, τῆς δὲ
[6, 57]	καὶ ἀποκτείνουσιν (αὐτόν. καὶ ὁ	μὲν	τοὺς δορυφόρους τὸ αὐτίκα διαφεύγει
[6, 38]	ἡμῶν τι περιιδεῖν γενέσθαι, ὑμᾶς	μὲν	τοὺς πολλοὺς πείθων, τοὺς δὲ
[6, 9]	γιγνώσκω βέλτιστα, (ἐρῶ. καὶ πρὸς	μὲν	τοὺς τρόπους τοὺς ὑμετέρους ἀσθενὴς
[6, 29]	τῆς παρασκευῆς ἐπεπόριστο) καὶ εἰ	μὲν	τούτων (τι εἴργαστο, δίκην δοῦναι,
[6, 44]	δὲ τὰ ἐπιτήδεια ἄγουσαι ὁλκάδες	μὲν	τριάκοντα σιταγωγοί, καὶ τοὺς σιτοποιοὺς
[6, 59]	εἰώθεσαν τὰς πομπὰς ποιεῖν. ~Τοιούτῳ	μὲν	τρόπῳ δι' ἐρωτικὴν λύπην ἥ
[6, 16]	ἔν τινος λαμπρότητι προέσχον, ἐν	μὲν	τῷ καθ' αὑτοὺς βίῳ λυπηροὺς
[6, 19]	ὁ Νικίας γνοὺς ὅτι ἀπὸ	μὲν	τῶν αὐτῶν λόγων οὐκ ἂν
[6, 87]	ἀξιώσομεν πείθειν. φαμὲν γὰρ ἄρχειν	μὲν	τῶν ἐκεῖ, ἵνα μὴ ὑπακούωμεν
[6, 28]	τέ τινων καὶ ἀκολούθων περὶ	μὲν	τῶν Ἑρμῶν οὐδέν, ἄλλων δὲ
[6, 43]	δὲ οἱ ἄλλοι ξυνεστράτευον, οἱ	μὲν	τῶν ὑπηκόων, οἱ δ' Ἀργείων
[6, 80]	εἰ καταστρέψονται ἡμᾶς Ἀθηναῖοι, ταῖς	μὲν	ὑμετέραις γνώμαις κρατήσουσι, τῷ δ'
[6, 10]	ἔχειν τι βέβαιον, αἳ ἡσυχαζόντων	μὲν	ὑμῶν ὀνόματι σπονδαὶ ἔσονται (οὕτω
[6, 80]	εἰ μὴ πείσομεν, ὅτι ἐπιβουλευόμεθα	μὲν	ὑπὸ Ἰώνων αἰεὶ (πολεμίων, προδιδόμεθα
[6, 4]	ζάγκλον καλοῦσιν) ὕστερον δ' αὐτοὶ	μὲν	ὑπὸ Σαμίων καὶ ἄλλων Ἰώνων
[6, 45]	τε τοὺς Σικελοὺς περιέπεμπον, ἔνθα	μὲν	φύλακας, πρὸς δὲ τοὺς πρέσβεις,
[6, 79]	ὑμεῖς δ' εὐλόγῳ προφάσει τοὺς	μὲν	φύσει πολεμίους βούλεσθε ὠφελεῖν, τοὺς
[6, 76]	δὲ ἐνθάδε κατοικίζειν, καὶ Λεοντίνων	μὲν	Χαλκιδέων ὄντων κατὰ τὸ ξυγγενὲς
[6, 69]	διὰ σπουδῆς προσβοηθοῦντες δρόμῳ ὑστέριζον	μέν,	ὡς δὲ ἕκαστός πῃ τοῖς
[6, 30]	ἅμα ἰόντες καὶ ὀλοφυρμῶν, τὰ	μὲν	ὡς κτήσοιντο, τοὺς δ' εἴ
[6, 35]	πρὸς ἀλλήλους ἔριδι ἦσαν, οἱ	μὲν	ὡς οὐδενὶ ἂν τρόπῳ ἔλθοιεν
[6, 18]	(ὠφελησόμεθα. τὸ δὲ ἀσφαλές, καὶ	μένειν,	ἤν τι προχωρῇ, καὶ ἀπελθεῖν,
[6, 5]	δὲ ἐγένοντο αὐτῆς Δάσκων καὶ	Μενέκωλος.	ἀναστάτων δὲ Καμαριναίων γενομένων πολέμῳ
[6, 77]	Πελοποννήσου τὴν Σικελίαν οἰκοῦντες. ἢ	μένομεν	ἕως ἂν ἕκαστοι κατὰ πόλεις
[6, 34]	κατὰ χωρία ἐρῆμα, καὶ ἢ	μένοντες	πολιορκοῖντο ἂν ἢ πειρώμενοι παραπλεῖν
[6, 60]	ἦν εἰ ἀδίκως ἐτετιμώρηντο, ἡ	μέντοι	ἄλλη πόλις ἐν τῷ παρόντι
[6, 9]	χρὴ ἐς Σικελίαν ἐκπλεῖν· ἐμοὶ	μέντοι	δοκεῖ καὶ περὶ αὐτοῦ τούτου
[6, 32]	τὰ περὶ τοῦ ἐπίπλου, οὐ	μέντοι	ἐπιστεύετο ἐπὶ πολὺν χρόνον οὐδέν,
[6, 25]	καθ' ἡσυχίαν μᾶλλον βουλεύσοιτο, ὅσα	μέντοι	ἤδη δοκεῖν αὐτῷ, τριήρεσι μὲν
[6, 38]	τῆς πόλεως ἄρχειν. καὶ δέδοικα	μέντοι	μήποτε πολλὰ πειρῶντες καὶ κατορθώσωσιν·
[6, 72]	τὴν δὲ ἀταξίαν βλάψαι. οὐ	μέντοι	τοσοῦτόν γε λειφθῆναι ὅσον εἰκὸς
[6, 62]	ἥπερ μόνη ἐν τούτῳ τῷ	μέρει	τῆς Σικελίας Ἑλλὰς πόλις ἐστίν·
[6, 2]	ξύμπαντα. παλαίτατοι μὲν λέγονται ἐν	μέρει	τινὶ τῆς χώρας Κύκλωπες καὶ
[6, 39]	καὶ ταῦτα ὁμοίως καὶ κατὰ	μέρη	καὶ (ξύμπαντα ἐν δημοκρατίᾳ ἰσομοιρεῖν.
[6, 42]	οἱ στρατηγοὶ ἐποιήσαντο, καὶ τρία	μέρη	νείμαντες ἓν ἑκάστῳ ἐκλήρωσαν, ἵνα
[6, 62]	στρατηγοὶ ἐν τῇ Σικελίᾳ, δύο	μέρη	ποιήσαντες τοῦ στρατεύματος καὶ λαχὼν
[6, 99]	καὶ ἐν τούτῳ εἰ ἐπιβοηθοῖεν,	μέρος	ἀντιπέμπειν αὐτοῖς τῆς στρατιᾶς καὶ
[6, 39]	δῆμον ξύμπαν ὠνομάσθαι, ὀλιγαρχίαν δὲ	μέρος,	ἔπειτα φύλακας μὲν ἀρίστους εἶναι
[6, 22]	σιτοποιοὺς ἐκ τῶν μυλώνων πρὸς	μέρος	ἠναγκασμένους ἐμμίσθους, ἵνα, ἤν που
[6, 102]	τοὺς κατὰ σφᾶς Ἀθηναίους, καὶ	μέρος	τι αὑτῶν πέμπουσιν ἐπὶ τὸν
[6, 62]	ἐν ἀριστερᾷ τὴν Σικελίαν, τὸ	μέρος	τὸ πρὸς τὸν Τυρσηνικὸν κόλπον,
[6, 98]	πάλιν ἐς τὴν πόλιν πλὴν	μέρους	τινὸς τῶν ἱππέων· οὗτοι δὲ
[6, 2]	ἔτι δὲ καὶ νῦν (τὰ	μέσα	καὶ τὰ πρὸς βορρᾶν τῆς
[6, 100]	Συρακοσίους κατὰ σκηνὰς ὄντας ἐν	μεσημβρίᾳ	καί τινας καὶ ἐς τὴν
[6, 2]	κρατοῦντες μάχῃ ἀνέστειλαν πρὸς τὰ	μεσημβρινὰ	καὶ ἑσπέρια αὐτῆς καὶ ἀντὶ
[6, 88]	πολλοὶ ἀφειστήκεσαν· τῶν δὲ τὴν	μεσόγειαν	ἐχόντων αὐτόνομοι οὖσαι καὶ πρότερον
[6, 18]	τό τε φαῦλον καὶ τὸ	μέσον	καὶ τὸ πάνυ ἀκριβὲς ἂν
[6, 67]	καὶ Μαντινῆς, Ἀθηναῖοι δὲ τὸ	μέσον,	τὸ δὲ ἄλλο οἱ ξύμμαχοι
[6, 54]	λαμπροῦ Ἀριστογείτων ἀνὴρ τῶν (ἀστῶν,	μέσος	πολίτης, ἐραστὴς ὢν εἶχεν αὐτόν.
[6, 101]	ἀρξάμενοι ἀπὸ τῆς πόλεως διὰ	μέσου	τοῦ ἕλους, καὶ τάφρον ἅμα
[6, 30]	Ἀλκιβιάδην. ~Μετὰ δὲ ταῦτα θέρους	μεσοῦντος	ἤδη ἡ ἀναγωγὴ ἐγίγνετο ἐς
[6, 74]	Συρακοσίων φίλοις τοῖς ἐν τῇ	Μεσσήνῃ	ξυνειδὼς τὸ μέλλον· οἱ δὲ
[6, 4]	πόλιν αὐτὸς ξυμμείκτων ἀνθρώπων οἰκίσας	Μεσσήνην	ἀπὸ τῆς ἑαυτοῦ τὸ ἀρχαῖον
[6, 50]	τῇ αὑτοῦ νηὶ διαπλεύσας ἐς	Μεσσήνην	καὶ λόγους ποιησάμενος περὶ ξυμμαχίας
[6, 74]	τῶν Ἀθηναίων ἔπλευσεν εὐθὺς ἐπὶ	Μεσσήνην	ὡς προδοθησομένην. καὶ ἃ μὲν
[6, 48]	στρατιὰν ἔχωσι, πρῶτον δὲ πείθειν	Μεσσηνίους	(ἐν πόρῳ γὰρ μάλιστα καὶ
[6, 60]	γὰρ αὐτῷ σωτηρίαν εἶναι ὁμολογήσαντι	μετ'	(ἀδείας ἢ ἀρνηθέντι διὰ δίκης
[6, 17]	ἕως ἐγώ τε ἔτι ἀκμάζω	μετ'	αὐτῆς καὶ ὁ Νικίας εὐτυχὴς
[6, 81]	Εὔφημος ὁ τῶν Ἀθηναίων πρεσβευτὴς	μετ'	αὐτὸν τοιάδε. ~Ἀφικόμεθα μὲν ἐπὶ
[6, 101]	καὶ πέντε ἢ ἓξ τῶν	μετ'	αὐτοῦ. καὶ τούτους μὲν οἱ
[6, 53]	ἄλλους τινὰς τῶν στρατιωτῶν τῶν	μετ'	αὐτοῦ μεμηνυμένων περὶ τῶν μυστηρίων
[6, 60]	μηνυτὴν εὐθὺς καὶ τοὺς ἄλλους	μετ'	αὐτοῦ ὅσων μὴ κατηγορήκει ἔλυσαν,
[6, 61]	ἐζήτουν τὸν Ἀλκιβιάδην καὶ τοὺς	μετ'	αὐτοῦ· ὡς δ' οὐδαμοῦ φανεροὶ
[6, 3]	τοὺς Σικελοὺς ἐξελάσαντες οἰκίζουσι, καὶ	μετ'	αὐτοὺς Κατάνην· οἰκιστὴν δὲ αὐτοὶ
[6, 2]	γιγνώσκει περὶ αὐτῶν. Σικανοὶ δὲ	μετ'	αὐτοὺς πρῶτοι φαίνονται ἐνοικισάμενοι, ὡς
[6, 70]	εὐώνυμον κέρας τῶν Συρακοσίων καὶ	μετ'	αὐτοὺς τῶν Ἀθηναίων τὸ κατὰ
[6, 8]	τῆς Σικελίας καὶ οἱ Ἐγεσταῖοι	μετ'	αὐτῶν ἄγοντες ἑξήκοντα τάλαντα ἀσήμου
[6, 98]	τῶν ὁπλιτῶν καὶ οἱ ἱππῆς	μετ'	αὐτῶν πάντες ἐτρέψαντο τοὺς τῶν
[6, 28]	οὐδὲν εἴη αὐτῶν ὅτι οὐ	μετ'	ἐκείνου ἐπράχθη, ἐπιλέγοντες τεκμήρια τὴν
[6, 61]	κατέγνωσαν αὐτοῦ τε καὶ τῶν	μετ'	ἐκείνου. ~Μετὰ δὲ ταῦτα οἱ
[6, 93]	προστάξαντες ἄρχοντα τοῖς Συρακοσίοις ἐκέλευον	μετ'	ἐκείνων καὶ τῶν Κορινθίων βουλευόμενον
[6, 30]	ξυγγενεῖς, οἱ δὲ υἱεῖς, καὶ	μετ'	ἐλπίδος τε ἅμα ἰόντες καὶ
[6, 34]	ἡμῖν ἐς Τάραντα· οἱ δὲ	μετ'	ὀλίγων ἐφοδίων ὡς ἐπὶ ναυμαχίᾳ
[6, 101]	ἐπιδιαβὰς τάφρον τινὰ καὶ μονωθεὶς	μετ'	ὀλίγων τῶν ξυνδιαβάντων ἀποθνῄσκει αὐτός
[6, 31]	καὶ ἡ αὐτὴ ἐς Ποτείδαιαν	μετὰ	Ἅγνωνος οὐκ ἐλάσσων ἦν· τετράκις
[6, 5]	Συρακούσας, (Κασμέναι δ' ἐγγὺς εἴκοσι	μετὰ	Ἄκρας. καὶ Καμάρινα τὸ πρῶτον
[6, 68]	παρασχεῖν ἢ καλῶς λεχθέντες (λόγοι	μετὰ	ἀσθενοῦς στρατοπέδου. ὅπου γὰρ Ἀργεῖοι
[6, 58]	εἴ τις ηὑρέθη ἐγχειρίδιον ἔχων·	μετὰ	γὰρ ἀσπίδος καὶ δόρατος εἰώθεσαν
[6, 90]	μέν, εἰ δυναίμεθα, Σικελιώτας καταστρεψόμενοι,	μετὰ	δ' ἐκείνους αὖθις καὶ Ἰταλιώτας,
[6, 30]	καὶ ἔδοξε πλεῖν τὸν Ἀλκιβιάδην.	~Μετὰ	δὲ ταῦτα θέρους μεσοῦντος ἤδη
[6, 62]	τε καὶ τῶν μετ' ἐκείνου.	~Μετὰ	δὲ ταῦτα οἱ λοιποὶ τῶν
[6, 43]	αὐταῖς προαπαντᾶν, ὅπως ἐπιστάμενοι καταπλέωσιν.	~μετὰ	δὲ ταῦτα τοσῇδε ἤδη τῇ
[6, 50]	καὶ αὐτὸς τῇ Ἀλκιβιάδου γνώμῃ.	μετὰ	δὲ τοῦτο Ἀλκιβιάδης τῇ αὑτοῦ
[6, 51]	στράτευμα ἐκέλευον ἐκ Ῥηγίου κομίζειν.	μετὰ	δὲ τοῦτο διαπλεύσαντες οἱ Ἀθηναῖοι
[6, 8]	ὅπῃ ἂν γιγνώσκωσιν ἄριστα Ἀθηναίοις.	μετὰ	δὲ τοῦτο ἡμέρᾳ πέμπτῃ ἐκκλησία
[6, 103]	τὸν ἐπὶ τὴν θάλασσαν τειχισμόν.	~Μετὰ	δὲ τοῦτο οἱ Ἀθηναῖοι τροπαῖον
[6, 34]	καθελκύσαντες ἅπαν τὸ ὑπάρχον ναυτικὸν	μετὰ	δυοῖν μηνοῖν τροφῆς ἀπαντῆσαι Ἀθηναίοις
[6, 3]	πρῶτοι Χαλκιδῆς ἐξ Εὐβοίας πλεύσαντες	μετὰ	Θουκλέους οἰκιστοῦ Νάξον ᾤκισαν, καὶ
[6, 85]	δεῖ ἢ ἐχθρὸν ἢ φίλον	μετὰ	καιροῦ γίγνεσθαι. καὶ ἡμᾶς τοῦτο
[6, 31]	παρόντι καιρῷ, ὡς ἤδη ἔμελλον	μετὰ	κινδύνων ἀλλήλους ἀπολιπεῖν, μᾶλλον αὐτοὺς
[6, 72]	γὰρ ἀμφότερα αὐτά, τὴν μὲν	μετὰ	κινδύνων μελετωμένην, τὴν δ' εὐψυχίαν
[6, 34]	δικαίως κατεγνωκότες ὅτι αὐτοὺς οὐ	μετὰ	Λακεδαιμονίων ἐφθείρομεν· εἰ δ' ἴδοιεν
[6, 103]	ἀπέδοσαν τοῖς Συρακοσίοις καὶ τοὺς	μετὰ	Λαμάχου καὶ αὐτὸν ἐκομίσαντο· καὶ
[6, 1]	ἐβούλοντο αὖθις μείζονι παρασκευῇ τῆς	μετὰ	Λάχητος καὶ Εὐρυμέδοντος ἐπὶ Σικελίαν
[6, 59]	ἔτει εἰκοστῷ ἤδη γέρων ὢν	μετὰ	Μήδων ἐστράτευσεν. ~Ὧν ἐνθυμούμενος ὁ
[6, 28]	περικοπαί τινες πρότερον ὑπὸ νεωτέρων	μετὰ	παιδιᾶς καὶ οἴνου γεγενημέναι, καὶ
[6, 34]	δὲ πέλαγος αὐτοῖς πολὺ περαιοῦσθαι	μετὰ	πάσης τῆς παρασκευῆς, χαλεπὸν δὲ
[6, 11]	γὰρ ἂν τρόπῳ τὴν ἡμετέραν	μετὰ	Πελοποννησίων ἀφέλωνται, εἰκὸς ὑπὸ τῶν
[6, 31]	ὁπλιτῶν καὶ ἡ ἐς Ἐπίδαυρον	μετὰ	Περικλέους καὶ ἡ αὐτὴ ἐς
[6, 38]	ἐτέθη ἀτιμάζειν. ἀλλὰ δὴ μὴ	μετὰ	πολλῶν ἰσονομεῖσθαι; καὶ πῶς δίκαιον
[6, 10]	σπεύδομεν, καὶ πάνυ ἂν ξυνεπιθοῖντο	μετὰ	Σικελιωτῶν, οὓς πρὸ πολλῶν ἂν
[6, 94]	καὶ διακοσίους ἄνευ τῶν ἵππων	μετὰ	σκευῆς, ὡς αὐτόθεν ἵππων πορισθησομένων,
[6, 5]	ᾠκίσθησαν, Ἄκραι μὲν ἑβδομήκοντα ἔτεσι	μετὰ	Συρακούσας, (Κασμέναι δ' ἐγγὺς εἴκοσι
[6, 3]	ἐκ Νάξου ὁρμηθέντες ἔτει πέμπτῳ	μετὰ	Συρακούσας οἰκισθείσας Λεοντίνους τε πολέμῳ
[6, 5]	πέντε καὶ τριάκοντα καὶ ἑκατὸν	μετὰ	Συρακουσῶν κτίσιν· οἰκισταὶ δὲ ἐγένοντο
[6, 4]	ἔκτισαν, ἔτει πέμπτῳ καὶ τεσσαρακοστῷ	μετὰ	Συρακουσῶν οἴκισιν. καὶ τῇ μὲν
[6, 13]	πρὸς Σελινουντίους τὸ πρῶτον πόλεμον,	μετὰ	σφῶν αὐτῶν καὶ καταλύεσθαι· καὶ
[6, 105]	τὴν Λακωνικὴν καὶ τὸ ἐλάχιστον	μετὰ	σφῶν δῃώσαντας ἀπελθεῖν οὐκ ἤθελον·
[6, 82]	τρόπῳ ἥκιστα αὐτῶν (ὑπακουσόμεθα, καὶ	μετὰ	τὰ Μηδικὰ ναῦς κτησάμενοι τῆς
[6, 59]	Αἰαντίδῃ τῷ παιδὶ θυγατέρα ἑαυτοῦ	μετὰ	ταῦτα Ἀρχεδίκην Ἀθηναῖος ὢν Λαμψακηνῷ
[6, 92]	τὴν μέλλουσαν δύναμιν καθέλητε, καὶ	μετὰ	ταῦτα αὐτοί τε ἀσφαλῶς οἰκῆτε
[6, 95]	δὲ γενομένου ἀπεχώρησαν. καὶ Ἀργεῖοι	μετὰ	ταῦτα ἐσβαλόντες ἐς τὴν Θυρεᾶτιν
[6, 26]	δοκῇ ἄριστα εἶναι (Ἀθηναίοις) (καὶ	μετὰ	ταῦτα ἡ παρασκευὴ ἐγίγνετο, καὶ
[6, 90]	ἐντειχισάμενοι, ῥᾳδίως ἠλπίζομεν καταπολεμήσειν καὶ	μετὰ	(ταῦτα καὶ τοῦ ξύμπαντος Ἑλληνικοῦ
[6, 105]	ἢ ἐς τὴν Λακωνικὴν ἀποβαίνοντες	μετά	τε Ἀργείων καὶ Μαντινέων ξυνεπολέμουν,
[6, 71]	πόλεών τινας προσαγάγωνται, ἃς ἤλπιζον	μετὰ	τὴν μάχην μᾶλλον σφῶν ὑπακούσεσθαι,
[6, 4]	δὲ ἐγγύτατα ὀκτὼ καὶ ἑκατὸν	μετὰ	τὴν σφετέραν οἴκισιν Γελῷοι Ἀκράγαντα
[6, 61]	ναῦν καὶ οἱ ξυνδιαβεβλημένοι ἀπέπλεον	μετὰ	τῆς Σαλαμινίας ἐκ τῆς Σικελίας
[6, 29]	καὶ ὅτι σωφρονέστερον εἴη μὴ	μετὰ	τοιαύτης αἰτίας, πρὶν διαγνῶσι, πέμπειν
[6, 68]	πρῶτοί ἐσμεν, πῶς οὐ χρὴ	μετὰ	τοιῶνδε καὶ τοσῶνδε ξυμμάχων πάντα
[6, 55]	τῇ αὐτῇ στήλῃ πρῶτος γέγραπται	μετὰ	τὸν πατέρα, οὐδὲ τοῦτο ἀπεοικότως
[6, 101]	ἀπὸ τοῦ εὐωνύμου τοῦ ἑαυτῶν	μετὰ	τοξοτῶν τε οὐ πολλῶν καὶ
[6, 86]	ὑμῖν δ' οὐ πολλάκις παρασχήσειν	μετὰ	τοσῆσδε ἐπικουρίας ἀμύνασθαι· ἣν εἰ
[6, 14]	μὲν λύειν τοὺς νόμους μὴ	μετὰ	τοσῶνδ' ἂν μαρτύρων αἰτίαν σχεῖν,
[6, 89]	πάσχειν οὐκ εἰκότως ὠργίζετό μοι,	μετὰ	τοῦ ἀληθοῦς σκοπῶν ἀναπειθέσθω. ἢ
[6, 61]	τὰ μυστικά, ὧν ἐπαίτιος ἦν,	μετὰ	τοῦ αὐτοῦ λόγου καὶ τῆς
[6, 100]	εἰ ἐπιβοηθοῖεν, ἐχώρουν, ἡ δὲ	μετὰ	τοῦ ἑτέρου (πρὸς τὸ σταύρωμα
[6, 100]	ἄλλη στρατιὰ δίχα, ἡ μὲν	μετὰ	τοῦ ἑτέρου στρατηγοῦ πρὸς τὴν
[6, 65]	~οἱ δὲ στρατηγοὶ τῶν Συρακοσίων,	μετὰ	τοῦ καὶ ἐς τὰ ἄλλα
[6, 82]	ἐπὶ τὴν μητρόπολιν ἐφ' ἡμᾶς	μετὰ	τοῦ Μήδου καὶ οὐκ ἐτόλμησαν
[6, 72]	τὴν δ' εὐψυχίαν αὐτὴν ἑαυτῆς	μετὰ	τοῦ πιστοῦ τῆς ἐπιστήμης θαρσαλεωτέραν
[6, 59]	ἐγένετο. τοῖς δ' Ἀθηναίοις χαλεπωτέρα	μετὰ	τοῦτο ἡ τυραννὶς κατέστη, καὶ
[6, 97]	τῶν (ἄλλων ὡς τριακόσιοι. καὶ	μετὰ	τοῦτο οἱ Ἀθηναῖοι τροπαῖόν τε
[6, 88]	αἱ> οἰκήσεις εὐθὺς πλὴν ὀλίγοι	μετὰ	τῶν Ἀθηναίων ἦσαν, καὶ σῖτόν
[6, 7]	καὶ ἑξακοσίοις ὁπλίταις, οἱ Ἀργεῖοι	μετὰ	τῶν Ἀθηναίων πανστρατιᾷ ἐξελθόντες τοὺς
[6, 57]	ἔξω ἐν τῷ Κεραμεικῷ καλουμένῳ	μετὰ	τῶν δορυφόρων διεκόσμει ὡς ἕκαστα
[6, 11]	σφαλείημέν τι, τάχιστ' ἂν ὑπεριδόντες	(μετὰ	τῶν ἐνθάδε ἐπιθοῖντο. ὅπερ νῦν
[6, 79]	δὲ ἔτι μᾶλλον φύσει ξυγγενεῖς	μετὰ	τῶν (ἐχθίστων διαφθεῖραι. ἀλλ' οὐ
[6, 88]	ἐς τὴν Λακεδαίμονα καὶ Ἀλκιβιάδης	μετὰ	τῶν ξυμφυγάδων περαιωθεὶς τότ' εὐθὺς
[6, 25]	ἄκων μὲν εἶπεν ὅτι καὶ	μετὰ	τῶν ξυναρχόντων καθ' ἡσυχίαν μᾶλλον
[6, 44]	δὲ ἑκατόν, ἃ ἐξ ἀνάγκης	μετὰ	τῶν ὁλκάδων ξυνέπλει· πολλὰ δὲ
[6, 92]	ὑμῶν εἶναι, εἰ τῇ ἐμαυτοῦ	μετὰ	τῶν πολεμιωτάτων φιλόπολίς ποτε δοκῶν
[6, 6]	δύναμιν ξυγκαθέλωσιν· σῶφρον δ' εἶναι	μετὰ	τῶν ὑπολοίπων ἔτι ξυμμάχων ἀντέχειν
[6, 83]	ἐνθάδε διὰ τὸ αὐτὸ ἥκειν	μετὰ	τῶν φίλων ἀσφαλῶς καταστησόμενοι, καὶ
[6, 34]	δείκνυσθαι, τὸ δ' ἤδη τὰς	μετὰ	φόβου παρασκευὰς ἀσφαλεστάτας νομίσαντας ὡς
[6, 77]	ἢ ἕνα γέ τινα αἰεὶ	μεταβάλλοντες	δουλοῦνται, ἀλλὰ Δωριῆς ἐλεύθεροι ἀπ'
[6, 17]	ῥᾳδίας ἔχουσι τῶν πολιτῶν τὰς	(μεταβολὰς	καὶ ἐπιδοχάς. καὶ οὐδεὶς δι'
[6, 18]	τάχιστ' ἄν μοι δοκεῖν ἀπραγμοσύνης	μεταβολῇ	διαφθαρῆναι, καὶ τῶν ἀνθρώπων ἀσφαλέστατα
[6, 76]	καταδουλώσεως, οἱ δ' ἐπὶ δεσπότου	μεταβολῇ	οὐκ ἀξυνετωτέρου, κακοξυνετωτέρου δέ. ~Ἀλλ'
[6, 31]	χρόνιον στρατείαν, καὶ ὅσα ἐπὶ	μεταβολῇ	τις ἢ στρατιώτης ἢ ἔμπορος
[6, 59]	εἴ ποθεν ἀσφάλειάν (τινα ὁρῴη	μεταβολῆς	γενομένης ὑπάρχουσάν οἱ. Ἱππόκλου γοῦν
[6, 20]	οὔθ' ὑπηκόους ἀλλήλων οὔτε δεομένας	μεταβολῆς,	ᾗ ἂν ἐκ βιαίου τις
[6, 17]	ἐς τὴν Σικελίαν πλοῦν μὴ	μεταγιγνώσκετε	ὡς ἐπὶ μεγάλην δύναμιν ἐσόμενον.
[6, 40]	ἀλλ' ἤτοι μαθόντες γε ἢ	μεταγνόντες	τὸ τῆς πόλεως ξύμπασι κοινὸν
[6, 39]	τῶν μὲν κινδύνων τοῖς πολλοῖς	μεταδίδωσι,	τῶν δ' ὠφελίμων οὐ πλεονεκτεῖ
[6, 87]	ἀντεπιβουλεῦσαί ποτε ἐκ τοῦ ὁμοίου	μεταλάβετε.	~Τοιαῦτα δὲ ὁ Εὔφημος εἶπεν.
[6, 18]	τὰ ἐπιτηδεύματα ἐς τὸ ὁμοῖον	μεταλήψεσθε.	(Λογισάμενοι οὖν τάδε μᾶλλον αὐξήσειν,
[6, 91]	τὰς τοῦ Λαυρείου τῶν ἀργυρείων	μετάλλων	προσόδους καὶ ὅσα ἀπὸ γῆς
[6, 5]	Μυλητίδαι καλούμενοι· καὶ φωνὴ μὲν	μεταξὺ	τῆς τε Χαλκιδέων καὶ Δωρίδος
[6, 25]	καὶ ἄλλας ἐκ τῶν ξυμμάχων	μεταπεμπτέας	εἶναι) ὁπλίταις δὲ τοῖς ξύμπασιν
[6, 29]	ἔμελλον ῥᾷον αὐτοῦ ἀπόντος ποριεῖν,	μετάπεμπτον	κομισθέντα αὐτὸν ἀγωνίσασθαι. καὶ ἔδοξε
[6, 74]	ἀπῄει ἐκ τῆς ἀρχῆς ἤδη	μετάπεμπτος,	ἐπιστάμενος ὅτι φεύξοιτο, μηνύει τοῖς
[6, 52]	δέχεσθαι, ἢν (μὴ αὐτοὶ πλείους	μεταπέμπωσιν.	ἄπρακτοι δὲ γενόμενοι ἀπέπλεον· καὶ
[6, 88]	τὴν Λακεδαίμονα αὐτῶν τῶν Λακεδαιμονίων	μεταπεμψάντων	ὑπόσπονδος ἐλθών· ἐφοβεῖτο γὰρ αὐτοὺς
[6, 71]	εἶναι, πρὶν ἂν ἱππέας τε	μεταπέμψωσιν	ἐκ τῶν Ἀθηνῶν καὶ ἐκ
[6, 20]	τις δουλείας ἄσμενος ἐς ῥᾴω	μετάστασιν	χωροίη, οὐδ' ἂν τὴν ἀρχὴν
[6, 19]	εἰ πολλὴν ἐπιτάξειε, τάχ' ἂν	μεταστήσειεν	αὐτούς, παρελθὼν αὐτοῖς αὖθις ἔλεγε
[6, 40]	(ἤπερ τὸ τῆς πόλεως πλῆθος)	μετασχεῖν,	εἰ δ' ἄλλα βουλήσεσθε, καὶ
[6, 16]	δημόσια σκοπεῖτε εἴ του χεῖρον	μεταχειρίζω.	Πελοποννήσου γὰρ τὰ δυνατώτατα ξυστήσας
[6, 12]	νεωτέρῳ βουλεύσασθαί τε καὶ ὀξέως	μεταχειρίσαι.	~Οὓς ἐγὼ ὁρῶν νῦν ἐνθάδε
[6, 10]	σκοπεῖν τινὰ αὐτὰ καὶ μὴ	μετεώρῳ	τε τῇ> πόλει ἀξιοῦν κινδυνεύειν
[6, 28]	καταλύσεως γεγενῆσθαι. ~μηνύεται οὖν ἀπὸ	μετοίκων	τέ τινων καὶ ἀκολούθων περὶ
[6, 88]	μᾶλλον ἔργῳ, ὡς ἂν δύνωνται	μετριώτατα,	ἐν δὲ τῷ παρόντι, ἵνα
[6, 89]	τῆς δὲ ὑπαρχούσης ἀκολασίας ἐπειρώμεθα	μετριώτεροι	ἐς τὰ πολιτικὰ εἶναι. ἄλλοι
[6, 1]	τοσαύτη οὖσα ἐν εἰκοσισταδίῳ μάλιστα	μέτρῳ	τῆς θαλάσσης διείργεται τὸ μὴ
[6, 32]	τὸ πρῶτον ἐκπλεύσαντες ἅμιλλαν ἤδη	μέχρι	Αἰγίνης ἐποιοῦντο. καὶ οἱ μὲν
[6, 61]	ἐν ᾧ περὶ ταῦτα ἐθορυβοῦντο	μέχρι	Ἰσθμοῦ παρελθοῦσα, πρὸς Βοιωτούς τι
[6, 95]	καὶ ἐπ' Ἄργος στρατεύσαντες Λακεδαιμόνιοι	μέχρι	μὲν Κλεωνῶν ἦλθον, σεισμοῦ δὲ
[6, 101]	οἷόν τε ᾖ τοῖς Ἀθηναίοις	μέχρι	τῆς θαλάσσης (ἀποτειχίσαι. οἱ δ'
[6, 103]	καὶ τοῦ κρημνώδους ἀρξάμενοι ἀπετείχιζον	μέχρι	τῆς θαλάσσης τείχει διπλῷ τοὺς
[6, 96]	γὰρ τὸ ἄλλο χωρίον, καὶ	μέχρι	τῆς πόλεως ἐπικλινές τ' ἐστὶ
[6, 86]	κωλύοντας καὶ ἀνέχοντας τὴν Σικελίαν	μέχρι	τοῦδε μὴ (ὑπ' αὐτοὺς εἶναι
[6, 87]	ἡμῶν, τῷ δὲ εἰ ἥξομεν,	μὴ	ἀδεεῖ εἶναι κινδυνεύειν, ἀμφότεροι ἀναγκάζονται
[6, 7]	καὶ σπεισάμενοί τινα χρόνον ὥστε	μὴ	ἀδικεῖν Ὀρνεάτας καὶ Ἀργείους τὴν
[6, 80]	περιγενόμενοι μεθ' ἡμῶν τούσδε τε	μὴ	αἰσχρῶς δεσπότας λαβεῖν καὶ τὴν
[6, 80]	καὶ τὴν πρὸς ἡμᾶς ἔχθραν	μὴ	ἂν βραχεῖαν γενομένην διαφυγεῖν. ~Τοιαῦτα
[6, 102]	Συρακοσίων ἐς τὴν πόλιν, νομίσαντες	μὴ	ἂν ἔτι ἀπὸ τῆς παρούσης
[6, 18]	τοῖς μὲν ἐπιβουλεύειν, τοὺς δὲ	μὴ	ἀνιέναι, διὰ τὸ ἀρχθῆναι ἂν
[6, 23]	~ἢν γὰρ αὐτοὶ ἔλθωμεν ἐνθένδε	μὴ	ἀντίπαλον μόνον παρασκευασάμενοι, πλήν γε
[6, 21]	ξυστῶσιν αἱ πόλεις φοβηθεῖσαι καὶ	μὴ	ἀντιπαράσχωσιν ἡμῖν φίλοι τινὲς γενόμενοι
[6, 18]	γε καὶ ξυνωμόσαμεν, ἐπαμύνειν, καὶ	μὴ	ἀντιτιθέναι ὅτι οὐδὲ ἐκεῖνοι ἡμῖν.
[6, 24]	ἄρα καὶ μὴ ἤρεσκε, δεδιὼς	μὴ	ἀντιχειροτονῶν κακόνους δόξειεν εἶναι τῇ
[6, 12]	μόνον παρασχομένους, ἢ κατορθώσαντας χάριν	μὴ	ἀξίαν εἰδέναι ἢ πταίσαντάς που
[6, 56]	ἐπαγγεῖλαι τὴν ἀρχὴν διὰ τὸ	μὴ	ἀξίαν εἶναι. (χαλεπῶς δὲ ἐνεγκόντος
[6, 92]	μεγίστων δὴ τῶν διαφερόντων βουλεύεσθαι	μὴ	ἀποκνεῖν τὴν ἐς τὴν Σικελίαν
[6, 29]	δ' ἀπολυθείη, ἄρχειν. καὶ ἐπεμαρτύρετο	μὴ	ἀπόντος πέρι αὐτοῦ διαβολὰς ἀποδέχεσθαι,
[6, 18]	ἕξειν. (παράπαν τε γιγνώσκω πόλιν	μὴ	ἀπράγμονα τάχιστ' ἄν μοι δοκεῖν
[6, 87]	καὶ ὑμῖν νῦν παροῦσαν ἀσφάλειαν	μὴ	ἀπώσησθε, ἀλλ' ἐξισώσαντες τοῖς ἄλλοις
[6, 84]	σῳζομένων ὑμῶν καὶ διὰ τὸ	μὴ	ἀσθενεῖς ὑμᾶς ὄντας ἀντέχειν Συρακοσίοις
[6, 76]	δύναμιν τῶν Ἀθηναίων, ὦ Καμαριναῖοι,	μὴ	αὐτὴν καταπλαγῆτε δείσαντες ἐπρεσβευσάμεθα, ἀλλὰ
[6, 18]	ἑτέρων αὐτοῖς κίνδυνον εἶναι, εἰ	μὴ	αὐτοὶ ἄλλων ἄρχοιμεν. καὶ οὐκ
[6, 68]	πρὸς γῇ οὐδεμιᾷ φιλίᾳ, ἥντινα	μὴ	αὐτοὶ μαχόμενοι κτήσεσθε. καὶ τοὐναντίον
[6, 52]	νηὶ καταπλεόντων Ἀθηναίων δέχεσθαι, ἢν	(μὴ	αὐτοὶ πλείους μεταπέμπωσιν. ἄπρακτοι δὲ
[6, 79]	βοηθεῖν, ὅταν (ὑπ' ἄλλων καὶ	μὴ	αὐτοὶ ὥσπερ νῦν τοὺς πέλας
[6, 28]	Ἀλκιβιάδῃ ἀχθόμενοι ἐμποδὼν ὄντι σφίσι	μὴ	αὐτοῖς τοῦ δήμου βεβαίως προεστάναι,
[6, 11]	μάλιστα μὲν ἐκπεπληγμένοι εἶεν εἰ	μὴ	ἀφικοίμεθα, ἔπειτα δὲ καὶ εἰ
[6, 54]	καὶ φοβηθεὶς τὴν Ἱππάρχου δύναμιν	μὴ	βίᾳ προσαγάγηται αὐτόν, ἐπιβουλεύει εὐθὺς
[6, 69]	οἰκείαν σχεῖν καὶ τὴν οἰκείαν	μὴ	βλάψαι ἡσσώμενοι, Ἀργεῖοι δὲ καὶ
[6, 91]	αὐτὰ πράξουσιν. ὡς δέ, εἰ	μὴ	βοηθήσετε οὐ περιέσται τἀκεῖ, (μάθετε
[6, 18]	πρὸς τοὺς ἐκεῖ ξυμμάχους σκηπτόμενοι	μὴ	βοηθοῖμεν; οἷς χρεών, ἐπειδή γε
[6, 36]	τοιάδε. ~Τοὺς μὲν Ἀθηναίους ὅστις	μὴ	βούλεται οὕτω κακῶς φρονῆσαι καὶ
[6, 74]	καὶ ἐν ὅπλοις ὄντες ἐπεκράτουν	μὴ	δέχεσθαι τοὺς (Ἀθηναίους οἱ ταῦτα
[6, 34]	ἢ ξυμμαχίαν ποιώμεθα (ἡμῖν ἢ	μὴ	δέχωνται Ἀθηναίους. δοκεῖ δέ μοι
[6, 75]	πρὸς τὰς Ἐπιπολὰς ὁρῶν, ὅπως	μὴ	δι' ἐλάσσονος εὐαποτείχιστοι ὦσιν, ἢν
[6, 86]	ὑμᾶς εἶεν. ~καὶ ὅτῳ ταῦτα	μὴ	δοκεῖ, αὐτὸ τὸ ἔργον ἐλέγχει.
[6, 34]	ἐπιθοίμεθ' ἂν κεκμηκόσιν, εἰ δὲ	μὴ	δοκοίη, ἔστι καὶ ὑποχωρῆσαι ἡμῖν
[6, 13]	τῴ τις παρακάθηται τῶνδε, ὅπως	μὴ	δόξει, ἐὰν μὴ ψηφίζηται πολεμεῖν,
[6, 38]	ὁ δὲ νόμος ἐκ τοῦ	μὴ	δύνασθαι ὑμᾶς μᾶλλον ἢ δυναμένους
[6, 80]	τοὺς Ἀθηναίους φίλους δὴ ὄντας	μὴ	ἐᾶσαι ἁμαρτεῖν. (Ξυνελόντες τε λέγομεν
[6, 16]	ὃς ἂν τοῖς ἰδίοις τέλεσι	μὴ	ἑαυτὸν μόνον ἀλλὰ (καὶ τὴν
[6, 60]	τοὺς ἐπιβουλεύοντας σφῶν τῷ πλήθει	μὴ	εἴσονται, τὸν μὲν μηνυτὴν εὐθὺς
[6, 80]	τὸ παράπαν τὰ πολέμια· καὶ	μὴ	ἐκείνην τὴν προμηθίαν δοκεῖν τῳ
[6, 76]	δὲ οἱ μὲν σφίσιν ἀλλὰ	μὴ	ἐκείνῳ καταδουλώσεως, οἱ δ' ἐπὶ
[6, 33]	τὴν τόλμαν αὐτῶν καὶ δύναμιν	μὴ	ἐκπλαγῇ. οὔτε γὰρ βλάπτειν ἡμᾶς
[6, 17]	τὴν γῆν ἡμῶν ἐσβάλλειν, κἂν	μὴ	ἐκπλεύσωμεν, ἱκανοί εἰσι, τῷ δὲ
[6, 11]	κατασχήσει τις καὶ μὴ κατορθώσας	μὴ	ἐν τῷ ὁμοίῳ καὶ πρὶν
[6, 18]	τις ἀμύνεται, ἀλλὰ καὶ ὅπως	μὴ	ἔπεισι προκαταλαμβάνει. (καὶ οὐκ ἔστιν
[6, 22]	ἄλλα ὅσον δυνατὸν ἑτοιμάσασθαι, καὶ	μὴ	ἐπὶ ἑτέροις γίγνεσθαι, μάλιστα δὲ
[6, 92]	ἂν τὴν ἑαυτοῦ ἀδίκως ἀπολέσας	μὴ	ἐπίῃ, ἀλλ' ὃς ἂν ἐκ
[6, 40]	ἐκ δὲ τοῦ ἔργῳ φυλασσομένη	μὴ	ἐπιτρέπειν πειράσεται σῴζειν. ~Τοιαῦτα δὲ
[6, 40]	ἀγγελιῶν ὡς πρὸς αἰσθανομένους καὶ	μὴ	ἐπιτρέψοντας (ἀπαλλάγητε. ἡ γὰρ πόλις
[6, 72]	τὸ ὁπλιτικόν, οἷς τε ὅπλα	μὴ	ἔστιν ἐκπορίζοντες, ὅπως ὡς πλεῖστοι
[6, 29]	ἐχθροὶ δεδιότες τό τε στράτευμα	μὴ	εὔνουν ἔχῃ, ἢν ἤδη ἀγωνίζηται,
[6, 61]	ἀπὸ ξυνθήματος ἥκειν, καὶ εἰ	μὴ	ἔφθασαν δὴ αὐτοὶ κατὰ τὸ
[6, 49]	ἔξω διὰ τὸ ἀπιστεῖν σφᾶς	μὴ	ἥξειν, καὶ ἐσκομιζομένων αὐτῶν τὴν
[6, 1]	μέτρῳ τῆς θαλάσσης διείργεται τὸ	μὴ	ἤπειρος εἶναι· ~ᾠκίσθη δὲ ὧδε
[6, 24]	ἐπιθυμίαν, εἴ τῳ ἄρα καὶ	μὴ	ἤρεσκε, δεδιὼς μὴ ἀντιχειροτονῶν κακόνους
[6, 91]	τε παρόντας ξυντάξῃ καὶ τοὺς	μὴ	θέλοντας προσαναγκάσῃ· οὕτω γὰρ οἵ
[6, 61]	αὐτῷ ἀπολογησομένῳ ἀκολουθεῖν, ξυλλαμβάνειν δὲ	μή,	θεραπεύοντες τό τε πρὸς τοὺς
[6, 61]	στρατιώτας τε σφετέρους καὶ πολεμίους	μὴ	θορυβεῖν καὶ οὐχ ἥκιστα τοὺς
[6, 16]	ἄδικον ἐφ' ἑαυτῷ μέγα φρονοῦντα	μὴ	ἴσον εἶναι, ἐπεὶ καὶ ὁ
[6, 88]	ἧσσον τοὺς Συρακοσίους ἐγγὺς ὄντας	μὴ	καὶ ἄνευ σφῶν περιγένωνται, τό
[6, 60]	ἔπεισεν αὐτὸν ὡς χρή, εἰ	μὴ	καὶ δέδρακεν, αὑτόν τε ἄδειαν
[6, 18]	τοῖς ἄλλοις τὸ ἥσυχον, εἰ	μὴ	καὶ τὰ ἐπιτηδεύματα ἐς τὸ
[6, 96]	τὰς προσβάσεις αὐτῶν φυλάσσειν, ὅπως	μὴ	κατὰ ταύτας λάθωσι σφᾶς ἀναβάντες
[6, 13]	φοβοῦμαι, καὶ τοῖς πρεσβυτέροις ἀντιπαρακελεύομαι	μὴ	καταισχυνθῆναι, εἴ τῴ τις παρακάθηται
[6, 29]	νῦν μὲν πλεῖν αὐτὸν καὶ	μὴ	κατασχεῖν τὴν ἀναγωγήν, ἐλθόντα δὲ
[6, 11]	τοιούτους ἰέναι ὧν κρατήσας τε	μὴ	κατασχήσει τις καὶ μὴ κατορθώσας
[6, 60]	τοὺς ἄλλους μετ' αὐτοῦ ὅσων	μὴ	κατηγορήκει ἔλυσαν, τοὺς δὲ καταιτιαθέντας
[6, 11]	τε μὴ κατασχήσει τις καὶ	μὴ	κατορθώσας μὴ ἐν τῷ ὁμοίῳ
[6, 17]	τοῦ κοινοῦ λαβὼν ἄλλην γῆν,	μὴ	κατορθώσας, οἰκήσειν, ταῦτα ἑτοιμάζεται. (καὶ
[6, 47]	τῇ πόλει δαπανῶντας τὰ οἰκεῖα	μὴ	κινδυνεύειν. ~Ἀλκιβιάδης δὲ οὐκ ἔφη
[6, 69]	τῆς αὐτίκα ἀνελπίστου σωτηρίας, ἢν	μὴ	κρατῶσι, τὸ πρόθυμον εἶχον, ἔπειτα
[6, 15]	στρατεύειν παρῄνουν καὶ τὰ ἐψηφισμένα	μὴ	(λύειν, οἱ δέ τινες καὶ
[6, 29]	ἤδη ἀγωνίζηται, ὅ τε δῆμος	μὴ	μαλακίζηται θεραπεύων ὅτι δι' ἐκεῖνον
[6, 78]	δεύτερα κινδυνεύσοντας προορᾶσθαι αὐτὰ καὶ	μὴ	μαλακῶς ὥσπερ νῦν ξυμμαχεῖν, αὐτοὺς
[6, 40]	νῦν, ὦ πάντων ἀξυνετώτατοι, εἰ	μὴ	μανθάνετε κακὰ σπεύδοντες, ἢ ἀμαθέστατοί
[6, 86]	μέν γε οὔτε ἐμμεῖναι δυνατοὶ	μὴ	μεθ' ὑμῶν, εἴ τε καὶ
[6, 38]	δυναμένους ἐτέθη ἀτιμάζειν. ἀλλὰ δὴ	μὴ	μετὰ πολλῶν ἰσονομεῖσθαι; καὶ πῶς
[6, 29]	ἀδικεῖ, καὶ ὅτι σωφρονέστερον εἴη	μὴ	μετὰ τοιαύτης αἰτίας, πρὶν διαγνῶσι,
[6, 14]	τὸ μὲν λύειν τοὺς νόμους	μὴ	μετὰ τοσῶνδ' ἂν μαρτύρων αἰτίαν
[6, 17]	τὸν ἐς τὴν Σικελίαν πλοῦν	μὴ	μεταγιγνώσκετε ὡς ἐπὶ μεγάλην δύναμιν
[6, 10]	χρὴ σκοπεῖν τινὰ αὐτὰ καὶ	μὴ	μετεώρῳ τε τῇ> πόλει ἀξιοῦν
[6, 38]	δὲ τὰ τοιαῦτα μηχανωμένους κολάζων,	μὴ	μόνον αὐτοφώρους (χαλεπὸν γὰρ ἐπιτυγχάνειν)
[6, 70]	δὲ ἀνθεστῶτας πολὺ μείζω (ἔκπληξιν	μὴ	νικωμένους παρέχειν. ὠσαμένων δὲ τῶν
[6, 88]	πρέσβεις πέμπειν ἐς Συρακούσας κωλύοντας	μὴ	ξυμβαίνειν Ἀθηναίοις, βοηθεῖν δὲ οὐ
[6, 80]	ἐστιν. εἰ γὰρ δι' ὑμᾶς	μὴ	ξυμμαχήσαντας ὅ τε παθὼν σφαλήσεται
[6, 70]	σφῶν αὐτῶν παρέπεμψαν φυλακήν, δείσαντες	μὴ	οἱ Ἀθηναῖοι τῶν χρημάτων ἃ
[6, 48]	Συρακούσαις καὶ Σελινοῦντι ἐπιχειρεῖν, ἢν	μὴ	οἱ μὲν Ἐγεσταίοις ξυμβαίνωσιν, οἱ
[6, 12]	τὸ πρᾶγμα μέγα εἶναι καὶ	μὴ	οἷον νεωτέρῳ βουλεύσασθαί τε καὶ
[6, 101]	καὶ τάφρον ἅμα παρώρυσσον, ὅπως	μὴ	οἷόν τε ᾖ τοῖς Ἀθηναίοις
[6, 36]	θαυμάζω, τῆς δὲ ἀξυνεσίας, εἰ	μὴ	οἴονται ἔνδηλοι εἶναι. (οἱ γὰρ
[6, 37]	ἀκολουθήσοντας, οὐδ' αὐτόθεν πορισθησομένους εἰ	μὴ	ὀλίγους τινὰς παρ' Ἐγεσταίων, οὔθ'
[6, 34]	εἰ ἐθέλοιμεν ξύμπαντες, εἰ δὲ	μή,	ὅτι πλεῖστοι μεθ' ἡμῶν, καθελκύσαντες
[6, 34]	μὲν ταῦτα τολμήσαντες, εἰ δὲ	μή,	ὅτι τάχιστα τἆλλα ἐς τὸν
[6, 75]	ἔπεμψαν, ἔς τε τὸ λοιπὸν	μὴ	οὐκέτι βούλωνται ἀμύνειν, ὁρῶντες τοὺς
[6, 16]	προσποίησίν τε ξυγγενείας τισὶ καὶ	μὴ	οὖσαν καταλιπόντας, καὶ ἧς ἂν
[6, 9]	ἐστιν ἐκπέμπειν τὰς ναῦς, καὶ	μὴ	οὕτω βραχείᾳ βουλῇ περὶ μεγάλων
[6, 83]	ἀσφαλῶς καταστησόμενοι, καὶ οὐ δουλωσόμενοι,	μὴ	παθεῖν δὲ μᾶλλον τοῦτο κωλύσοντες.
[6, 71]	τῶν αὐτόθεν ξυμμάχων ἀγείρωσιν, ὅπως	μὴ	παντάπασιν ἱπποκρατῶνται, καὶ χρήματα δὲ
[6, 87]	τούτῳ ἀπολαβόντες χρήσασθε, καὶ νομίσατε	μὴ	πάντας ἐν ἴσῳ βλάπτειν (αὐτά,
[6, 85]	οὔθ' οἵδ' ἀσθενεῖς ἂν ἡμῶν	μὴ	παρόντων πρὸς ὑμᾶς εἶεν. ~καὶ
[6, 80]	δὲ καὶ μαρτυρόμεθα ἅμα, εἰ	μὴ	πείσομεν, ὅτι ἐπιβουλευόμεθα μὲν ὑπὸ
[6, 91]	διὰ μακροῦ ὑμῖν (ἐπιπέσοι. ὥστε	μὴ	περὶ τῆς Σικελίας τις οἰέσθω
[6, 98]	ἐπεξελθόντες μάχην διενοοῦντο (ποιεῖσθαι καὶ	μὴ	περιορᾶν. καὶ ἤδη ἀντιπαρατασσομένων ἀλλήλοις
[6, 88]	Ἰταλιώτας ἅμα παραπλέοντες ἐπειρῶντο πείθειν	μὴ	περιορᾶν τὰ γιγνόμενα ὑπὸ τῶν
[6, 17]	πίστιν παρασχομένη ἔπεισεν. καὶ νῦν	μὴ	πεφόβησθε αὐτήν, ἀλλ' ἕως ἐγώ
[6, 33]	καὶ γιγνώσκω ὅτι οἱ τὰ	μὴ	πιστὰ δοκοῦντα εἶναι ἢ λέγοντες
[6, 85]	ὅτι ξυμφέρον οὐδ' οἰκεῖον ὅτι	μὴ	πιστόν· πρὸς ἕκαστα δὲ δεῖ
[6, 13]	καταλύεσθαι· καὶ τὸ λοιπὸν ξυμμάχους	μὴ	ποιεῖσθαι ὥσπερ εἰώθαμεν, οἷς (κακῶς
[6, 91]	καὶ περὶ τῆς Πελοποννήσου, εἰ	μὴ	ποιήσετε τάδε ἐν τάχει, στρατιάν
[6, 34]	ἀλλ' αἰεὶ διὰ φόβου εἰσὶ	μή	ποτε Ἀθηναῖοι αὐτοῖς ἐπὶ τὴν
[6, 6]	τῆς Σικελίας σχήσουσι, κίνδυνον εἶναι	μή	ποτε μεγάλῃ παρασκευῇ Δωριῆς τε
[6, 86]	τὴν ὑπάρχουσαν ἀπ' ἀλλήλων ἀμφοτέροις	μὴ	προδιδόναι, νομίσαι δὲ τοῖσδε μὲν
[6, 56]	ἕνεκα· ἤλπιζον γὰρ καὶ τοὺς	μὴ	προειδότας, εἰ καὶ ὁποσοιοῦν τολμήσειαν,
[6, 75]	γὰρ ὕποπτοι αὐτοῖς οἱ Καμαριναῖοι	μὴ	προθύμως σφίσι μήτ' ἐπὶ τὴν
[6, 11]	καὶ Σικελίας ἐφίεσθε. (χρὴ δὲ	μὴ	πρὸς τὰς τύχας τῶν ἐναντίων
[6, 88]	καὶ χρήματα. ἐπὶ δὲ τοὺς	μὴ	προσχωροῦντας οἱ Ἀθηναῖοι στρατεύοντες τοὺς
[6, 38]	διανοίας προαμύνεσθαι χρή, εἴπερ καὶ	μὴ	προφυλαξάμενός τις προπείσεται) τοὺς δ'
[6, 68]	ἐξ ἧς κρατεῖν δεῖ ἢ	μὴ	ῥᾳδίως ἀποχωρεῖν· οἱ γὰρ ἱππῆς
[6, 100]	αὐτοὺς οὐκ ἦλθον κωλύσοντες, φοβούμενοι	μὴ	σφίσι δίχα γιγνομένοις ῥᾷον μάχωνται,
[6, 47]	πρὸς ταῦτα βουλεύεσθαι, εἰ δὲ	μή,	ταῖς ἑξήκοντα ναυσίν, ὅσασπερ ᾐτήσαντο,
[6, 78]	ἐρῆμος ἀγωνιεῖται· τόν τε Ἀθηναῖον	μὴ	τὴν τοῦ Συρακοσίου ἔχθραν κολάσασθαι,
[6, 40]	οἳ σκέψονται αὐτά· καὶ εἰ	μή	τι αὐτῶν ἀληθές ἐστιν, ὥσπερ
[6, 47]	ξυμμάχους προθυμίαν, ἀποπλεῖν οἴκαδε, ἢν	μή	τι δι' ὀλίγου καὶ ἀπὸ
[6, 9]	τε ὑπάρχοντα σῴζειν παραινοίην καὶ	μὴ	τοῖς ἑτοίμοις περὶ τῶν ἀφανῶν
[6, 78]	φθονῆσαι. ἀδύνατον δὲ προεμένῳ καὶ	μὴ	τοὺς αὐτοὺς κινδύνους οὐ περὶ
[6, 33]	ἐφίενται ἀπώσωμεν (οὐ γὰρ δὴ	μὴ	τύχωσί γε ὧν προσδέχονται φοβοῦμαι)
[6, 38]	καὶ πῶς δίκαιον τοὺς αὐτοὺς	μὴ	τῶν αὐτῶν ἀξιοῦσθαι; ~φήσει τις
[6, 96]	ἐπὶ σφᾶς ἰέναι, νομίσαντες, ἐὰν	μὴ	τῶν Ἐπιπολῶν κρατήσωσιν οἱ Ἀθηναῖοι,
[6, 18]	ἐσόμεθα (καὶ ξυμπάντων Σικελιωτῶν. καὶ	μὴ	ὑμᾶς ἡ Νικίου τῶν λόγων
[6, 76]	πρίν τι καὶ (ἡμῶν ἀκοῦσαι,	μὴ	ὑμᾶς πείσωσιν. ἥκουσι γὰρ ἐς
[6, 86]	ἀνέχοντας τὴν Σικελίαν μέχρι τοῦδε	μὴ	(ὑπ' αὐτοὺς εἶναι παρακαλεῖν ὑμᾶς
[6, 87]	ἐλευθεροῦν δὲ τὰ ἐνθάδε, ὅπως	μὴ	ὑπ' αὐτῶν βλαπτώμεθα, πολλὰ δ'
[6, 87]	ἄρχειν μὲν τῶν ἐκεῖ, ἵνα	μὴ	ὑπακούωμεν ἄλλου, ἐλευθεροῦν δὲ τὰ
[6, 87]	γὰρ πᾶς χωρίῳ, καὶ ᾧ	μὴ	ὑπάρχομεν, ὅ τε οἰόμενος ἀδικήσεσθαι
[6, 12]	δίκαιον ἐνθάδε εἶναι ἀναλοῦν, καὶ	μὴ	ὑπὲρ ἀνδρῶν φυγάδων τῶνδε ἐπικουρίας
[6, 84]	καὶ τοὺς Λεοντίνους εὔλογον κατοικίζειν	μὴ	ὑπηκόους ὥσπερ τοὺς ξυγγενεῖς αὐτῶν
[6, 21]	ἄξιον τῆς διανοίας δρᾶν καὶ	μὴ	ὑπὸ ἱππέων πολλῶν εἴργεσθαι τῆς
[6, 79]	οὐ δίκαιον, ἀμύνειν δὲ καὶ	μὴ	φοβεῖσθαι τὴν παρασκευὴν αὐτῶν· οὐ
[6, 89]	πρῶτον ἐς ὑμᾶς εἰπεῖν, ἵνα	μὴ	χεῖρον τὰ κοινὰ τῷ ὑπόπτῳ
[6, 13]	τῶνδε, ὅπως μὴ δόξει, ἐὰν	μὴ	ψηφίζηται πολεμεῖν, μαλακὸς εἶναι, μηδ'
[6, 13]	μὴ ψηφίζηται πολεμεῖν, μαλακὸς εἶναι,	μηδ'	ὅπερ ἂν αὐτοὶ πάθοιεν, δυσέρωτας
[6, 89]	προσεκείμην μᾶλλον, χείρω με ἐνόμιζε,	μηδ'	οὕτως ἡγήσηται (ὀρθῶς ἄχθεσθαι. τοῖς
[6, 11]	ἀλλὰ τὰς διανοίας κρατήσαντας θαρσεῖν,	μηδὲ	Λακεδαιμονίους ἄλλο τι ἡγήσασθαι ἢ
[6, 88]	ἐν δὲ τῷ παρόντι, ἵνα	μηδὲ	τοῖς Ἀθηναίοις ἔλασσον δοκῶσι νεῖμαι,
[6, 12]	ὠφεληθῇ τι ἐκ τῆς ἀρχῆς,	μηδὲ	τούτῳ ἐμπαράσχητε τῷ τῆς πόλεως
[6, 84]	μᾶλλον τοῦτο κωλύσοντες. ~Ὑπολάβῃ δὲ	μηδεὶς	ὡς οὐδὲν προσῆκον ὑμῶν κηδόμεθα,
[6, 14]	ὡς πλεῖστα ἢ ἑκὼν εἶναι	μηδὲν	βλάψῃ. ~Ὁ μὲν Νικίας τοιαῦτα
[6, 41]	παρασκευασόμεθα (ἀμύνεσθαι. καὶ ἢν ἄρα	μηδὲν	δεήσῃ, οὐδεμία βλάβη τοῦ τε
[6, 18]	μὲν καὶ γῆρας ἄνευ ἀλλήλων	μηδὲν	δύνασθαι, ὁμοῦ δὲ τό τε
[6, 78]	ὁμοίου καὶ νῦν παρακελευομένους ὅπως	μηδὲν	ἐνδώσομεν φαίνεσθαι. ἀλλ' οὔθ' ὑμεῖς
[6, 88]	εἶναι σφίσιν ἐν τῷ παρόντι	μηδετέροις	ἀμύνειν. καὶ οἱ πρέσβεις ἑκατέρων
[6, 80]	εἶναι, ὑμῖν δὲ ἀσφαλῆ, τὸ	μηδετέροις	δὴ ὡς καὶ (ἀμφοτέρων ὄντας
[6, 82]	αὐτῶν (ὑπακουσόμεθα, καὶ μετὰ τὰ	Μηδικὰ	ναῦς κτησάμενοι τῆς μὲν Λακεδαιμονίων
[6, 17]	ἡμᾶς πλεῖν καὶ προσέτι τὸν	Μῆδον	ἐχθρὸν ἔχοντες τὴν ἀρχὴν ἐκτήσαντο,
[6, 77]	καὶ νησιῶται, οἳ δεσπότην ἢ	Μῆδον	ἢ ἕνα γέ τινα αἰεὶ
[6, 82]	μητρόπολιν ἐφ' ἡμᾶς μετὰ τοῦ	Μήδου	καὶ οὐκ ἐτόλμησαν ἀποστάντες τὰ
[6, 33]	καὶ Ἀθηναῖοι αὐτοὶ οὗτοι, τοῦ	Μήδου	παρὰ λόγον πολλὰ σφαλέντος, ἐπὶ
[6, 76]	ἦσαν ξύμμαχοι ὡς ἐπὶ τοῦ	Μήδου	τιμωρίᾳ, τοὺς μὲν λιποστρατίαν, τοὺς
[6, 4]	καὶ ἄλλων Ἰώνων ἐκπίπτουσιν, (οἳ	Μήδους	φεύγοντες προσέβαλον Σικελίᾳ, τοὺς δὲ
[6, 76]	οἱ Ἕλληνες τῆς ἑαυτῶν τῷ	Μήδῳ	ἀντέστησαν, περὶ δὲ οἱ μὲν
[6, 83]	Ἕλληνας, καὶ διότι καὶ τῷ	Μήδῳ	ἑτοίμως τοῦτο δρῶντες οὗτοι ἡμᾶς
[6, 59]	εἰκοστῷ ἤδη γέρων ὢν μετὰ	Μήδων	ἐστράτευσεν. ~Ὧν ἐνθυμούμενος ὁ δῆμος
[6, 87]	(παρακληθέντες δὲ ἥκειν. καὶ ὑμεῖς	μήθ'	ὡς δικασταὶ γενόμενοι τῶν ἡμῖν
[6, 87]	δικασταὶ γενόμενοι τῶν ἡμῖν ποιουμένων	μήθ'	ὡς σωφρονισταί, ὃ χαλεπὸν ἤδη,
[6, 85]	χρήσιμοι ἐξηγούμεθα, Χίους μὲν καὶ	Μηθυμναίους	νεῶν παροκωχῇ αὐτονόμους, τοὺς δὲ
[6, 34]	παρασκευῆς, χαλεπὸν δὲ διὰ πλοῦ	μῆκος	ἐν τάξει μεῖναι, καὶ ἡμῖν
[6, 86]	κακοὶ κατεργασαίμεθα, ἀδύνατοι κατασχεῖν διὰ	μῆκός	τε πλοῦ καὶ ἀπορίᾳ φυλακῆς
[6, 54]	ὕστερον ὁ δῆμος Ἀθηναίων μεῖζον	μῆκος	τοῦ βωμοῦ ἠφάνισε τοὐπίγραμμα· τοῦ
[6, 72]	ὀμόσαι αὐτοῖς τὸ ὅρκιον ἦ	μὴν	ἐάσειν ἄρχειν ὅπῃ ἂν ἐπίστωνται·
[6, 55]	ἀπ' αὐτοῦ καὶ τυραννεῦσαι. οὐ	μὴν	οὐδ' ἂν κατασχεῖν μοι δοκεῖ
[6, 17]	εἰ στασιάζουσιν, ὥσπερ πυνθανόμεθα. καὶ	μὴν	οὐδ' ὁπλῖται οὔτ' ἐκείνοις ὅσοιπερ
[6, 34]	τὸ ὑπάρχον ναυτικὸν μετὰ δυοῖν	μηνοῖν	τροφῆς ἀπαντῆσαι Ἀθηναίοις ἐς Τάραντα
[6, 8]	ἀργυρίου ὡς ἐς ἑξήκοντα (ναῦς	μηνὸς	μισθόν, ἃς ἔμελλον δεήσεσθαι πέμπειν.
[6, 60]	καθ' ἑαυτοῦ καὶ κατ' ἄλλων	μηνύει	τὸ τῶν Ἑρμῶν· ὁ δὲ
[6, 74]	ἤδη μετάπεμπτος, ἐπιστάμενος ὅτι φεύξοιτο,	μηνύει	τοῖς τῶν Συρακοσίων φίλοις τοῖς
[6, 27]	ἄλλο τι οἶδεν ἀσέβημα γεγενημένον,	μηνύειν	ἀδεῶς τὸν βουλόμενον καὶ (ἀστῶν
[6, 28]	πραγμάτων καὶ δήμου καταλύσεως γεγενῆσθαι.	~μηνύεται	οὖν ἀπὸ μετοίκων τέ τινων
[6, 61]	ἔφθασαν δὴ αὐτοὶ κατὰ τὸ	μήνυμα	ξυλλαβόντες τοὺς ἄνδρας, προδοθῆναι ἂν
[6, 29]	τε τῷ παρόντι πρὸς τὰ	μηνύματα	ἀπελογεῖτο καὶ ἑτοῖμος ἦν πρὶν
[6, 60]	εἴτε ἄρα καὶ τὰ ὄντα	μηνῦσαι	εἴτε καὶ οὔ· ἐπ' ἀμφότερα
[6, 53]	δρασθέντων, καὶ οὐ δοκιμάζοντες τοὺς	μηνυτάς,	ἀλλὰ πάντα ὑπόπτως ἀποδεχόμενοι, διὰ
[6, 60]	πλήθει μὴ εἴσονται, τὸν μὲν	μηνυτὴν	εὐθὺς καὶ τοὺς ἄλλους μετ'
[6, 53]	πρᾶγμα καὶ εὑρεῖν ἢ διὰ	μηνυτοῦ	πονηρίαν τινὰ καὶ χρηστὸν δοκοῦντα
[6, 27]	δράσαντας ᾔδει οὐδείς, ἀλλὰ μεγάλοις	μηνύτροις	δημοσίᾳ οὗτοί τε ἐζητοῦντο καὶ
[6, 21]	ἀλλοτρίαν πᾶσαν ἀπαρτήσοντες, ἐξ ἧς	μηνῶν	οὐδὲ τεσσάρων τῶν χειμερινῶν ἄγγελον
[6, 38]	ἤν γε ὑμεῖς ἐθέλητε ἕπεσθαι,	μήποτε	ἐφ' ἡμῶν τι περιιδεῖν γενέσθαι,
[6, 38]	πόλεως ἄρχειν. καὶ δέδοικα μέντοι	μήποτε	πολλὰ πειρῶντες καὶ κατορθώσωσιν· ἡμεῖς
[6, 36]	ὑπολιπόντας καὶ τὸν ἐκεῖ πόλεμον	μήπω	βεβαίως καταλελυμένους ἐπ' ἄλλον πόλεμον
[6, 75]	οἱ Καμαριναῖοι μὴ προθύμως σφίσι	μήτ'	ἐπὶ τὴν πρώτην μάχην πέμψαι
[6, 42]	νείμαντες ἓν ἑκάστῳ ἐκλήρωσαν, ἵνα	μήτε	ἅμα πλέοντες ἀπορῶσιν ὕδατος καὶ
[6, 33]	καὶ μήτε καταφρονήσαντες ἄφαρκτοι ληφθήσεσθε	μήτε	ἀπιστήσαντες τοῦ ξύμπαντος (ἀμελήσετε. εἰ
[6, 33]	τρόπῳ κάλλιστα ἀμυνεῖσθε αὐτούς, καὶ	μήτε	καταφρονήσαντες ἄφαρκτοι ληφθήσεσθε μήτε ἀπιστήσαντες
[6, 87]	Καμαριναῖοι, ταῖς τῶνδε διαβολαῖς ἀναπείθεσθε	μήτε	οἱ ἄλλοι· εἰρήκαμεν δ' ὑμῖν
[6, 87]	ἔτι περανεῖ παραγενόμενον ὑμῖν. ~Ἀλλὰ	μήτε	ὑμεῖς, ὦ Καμαριναῖοι, ταῖς τῶνδε
[6, 4]	κτίζουσι, καὶ ἐκ Μεγάρων τῆς	μητροπόλεως	οὔσης αὐτοῖς (ἐπελθὼν ξυγκατῴκισεν. Γέλαν
[6, 82]	(δεδουλῶσθαι. ἦλθον γὰρ ἐπὶ τὴν	μητρόπολιν	ἐφ' ἡμᾶς μετὰ τοῦ Μήδου
[6, 102]	δι' ἀσθένειαν ὑπολελειμμένος. τὰς γὰρ	μηχανὰς	καὶ ξύλα ὅσα πρὸ τοῦ
[6, 38]	πείθων, τοὺς δὲ τὰ τοιαῦτα	μηχανωμένους	κολάζων, μὴ μόνον αὐτοφώρους (χαλεπὸν
[6, 64]	πρὸς ἃ ἐβούλοντο οἱ στρατηγοὶ	(μηχανῶνται.	πέμπουσιν ἄνδρα σφίσι μὲν πιστόν,
[6, 17]	τὸν τοιοῦτον ὅμιλον οὔτε λόγου	μιᾷ	γνώμῃ ἀκροᾶσθαι οὔτε ἐς τὰ
[6, 52]	λέγοντες σφίσι τὰ ὅρκια εἶναι	μιᾷ	νηὶ καταπλεόντων Ἀθηναίων δέχεσθαι, ἢν
[6, 20]	(τό τε πλῆθος ὡς ἐν	μιᾷ	νήσῳ πολλὰς τὰς Ἑλληνίδας. πλὴν
[6, 27]	ἰδίοις προθύροις καὶ ἐν ἱεροῖς)	μιᾷ	νυκτὶ οἱ (πλεῖστοι περιεκόπησαν τὰ
[6, 43]	εἴκοσι καὶ ἑκατόν, καὶ ἱππαγωγῷ	μιᾷ	τριάκοντα ἀγούσῃ ἱππέας. ~Τοσαύτη ἡ
[6, 98]	μακροτέραν. καὶ τῶν Ἀθηναίων φυλὴ	μία	τῶν ὁπλιτῶν καὶ οἱ ἱππῆς
[6, 7]	ἐξελθόντες τοὺς μὲν ἐν Ὀρνεαῖς	μίαν	ἡμέραν ἐπολιόρκουν· ὑπὸ δὲ νύκτα
[6, 16]	κινδύνου καὶ δαπάνης Λακεδαιμονίους ἐς	μίαν	ἡμέραν κατέστησα ἐν Μαντινείᾳ περὶ
[6, 100]	ἐπειγόμενοι, οἱ μὲν Συρακόσιοι φυλὴν	μίαν	καταλιπόντες φύλακα τοῦ οἰκοδομήματος ἀνεχώρησαν
[6, 61]	ἂν ἡ πόλις. καί τινα	μίαν	νύκτα καὶ κατέδαρθον ἐν Θησείῳ
[6, 31]	παρασκευὴ γὰρ αὕτη πρώτη ἐκπλεύσασα	μιᾶς	πόλεως δυνάμει Ἑλληνικῇ πολυτελεστάτη δὴ
[6, 60]	δῆμος ὁ τῶν Ἀθηναίων, καὶ	μιμνῃσκόμενος	ὅσα ἀκοῇ περὶ αὐτῶν ἠπίστατο,
[6, 17]	γὰρ πολλοὺς ἕξομεν οἳ Συρακοσίων	μίσει	ξυνεπιθήσονται αὐτοῖς) καὶ τὰ ἐνθάδε
[6, 8]	ὡς ἐς ἑξήκοντα (ναῦς μηνὸς	μισθόν,	ἃς ἔμελλον δεήσεσθαι πέμπειν. καὶ
[6, 31]	ἄνευ τοῦ ἐκ τοῦ δημοσίου	μισθοῦ	πάντα τινὰ παρασκευάσασθαι ἐφόδιον ὡς
[6, 24]	καὶ προσκτήσεσθαι δύναμιν ὅθεν ἀίδιον	μισθοφορὰν	(ὑπάρξειν. ὥστε διὰ τὴν ἄγαν
[6, 43]	Ἀργείων πεντακόσιοι καὶ Μαντινέων καὶ	μισθοφόρων	πεντήκοντα καὶ διακόσιοι) τοξόταις δὲ
[6, 31]	τε πρὸς τῷ ἐκ δημοσίου	μισθῷ	διδόντων τοῖς θρανίταις τῶν ναυτῶν
[6, 22]	Πελοποννήσου δυνώμεθα ἢ πεῖσαι ἢ	μισθῷ	προσαγαγέσθαι, καὶ τοξότας πολλοὺς καὶ
[6, 90]	τῶν Ἑλλήνων, πολλοὺς δὲ βαρβάρους	μισθωσάμενοι	καὶ Ἴβηρας καὶ ἄλλους τῶν
[6, 54]	ἐστιν ἀμυδροῖς γράμμασι λέγον τάδε·	μνῆμα	τόδ' ἧς ἀρχῆς Πεισίστρατος Ἱππίου
[6, 68]	τε οὖν ὑμετέρας αὐτῶν ἀξίας	μνησθέντες	ἐπέλθετε τοῖς ἐναντίοις προθύμως, καὶ
[6, 68]	αὐτὴ γὰρ ἡ παρασκευὴ ἱκανωτέρα	μοι	δοκεῖ εἶναι θάρσος παρασχεῖν ἢ
[6, 55]	οὐ μὴν οὐδ' ἂν κατασχεῖν	μοι	δοκεῖ ποτὲ Ἱππίας τὸ παραχρῆμα
[6, 22]	ἐλθεῖν. ~ὁπλίτας τε οὖν πολλούς	μοι	δοκεῖ χρῆναι ἡμᾶς ἄγειν καὶ
[6, 18]	πόλιν μὴ ἀπράγμονα τάχιστ' ἄν	μοι	δοκεῖν ἀπραγμοσύνης μεταβολῇ διαφθαρῆναι, καὶ
[6, 37]	παρὰ τοσοῦτον γιγνώσκω, μόλις ἄν	μοι	δοκοῦσιν, εἰ πόλιν ἑτέραν τοσαύτην
[6, 76]	δὲ ἣν πάντες ὑπονοοῦμεν· καί	μοι	δοκοῦσιν οὐ Λεοντίνους βούλεσθαι κατοικίσαι,
[6, 11]	ἐπιχειρῆσαι (ἔσται. Σικελιῶται δ' ἄν	μοι	δοκοῦσιν, ὥς γε νῦν ἔχουσι,
[6, 94]	τοῦ τυράννου, ὥσπερ καὶ πρότερόν	μοι	εἴρηται, ἀναστήσαντες (Συρακόσιοι αὐτοὶ ἔχουσι
[6, 34]	μὴ δέχωνται Ἀθηναίους. δοκεῖ δέ	μοι	καὶ ἐς Καρχηδόνα ἄμεινον εἶναι
[6, 16]	Ἀθηναίοις παρῄνει τοιάδε. ~Καὶ προσήκει	μοι	μᾶλλον ἑτέρων, ὦ Ἀθηναῖοι, ἄρχειν
[6, 89]	τῷ πάσχειν οὐκ εἰκότως ὠργίζετό	μοι,	μετὰ τοῦ ἀληθοῦς σκοπῶν ἀναπειθέσθω.
[6, 38]	διδάσκων· μάλιστα (γὰρ δοκῶ ἄν	μοι	οὕτως ἀποτρέπειν τῆς κακουργίας. καὶ
[6, 92]	οὐ τῆς ὑμετέρας, ἢν πείθησθέ	μοι,	ὠφελίας· καὶ πολεμιώτεροι οὐχ οἱ
[6, 37]	οὖσαν. (ὥστε, παρὰ τοσοῦτον γιγνώσκω,	μόλις	ἄν μοι δοκοῦσιν, εἰ πόλιν
[6, 17]	δὴ αὐτοὺς ἐψευσμένη ἡ (Ἑλλὰς	μόλις	ἐν τῷδε τῷ πολέμῳ ἱκανῶς
[6, 23]	ἀλλὰ καὶ ὑπερβάλλοντες τοῖς πᾶσι,	μόλις	οὕτως οἷοί τε ἐσόμεθα τῶν
[6, 46]	ἃ ὑπέσχοντο, τριάκοντα δὲ τάλαντα	μόνα	(φαίνεται. καὶ οἱ στρατηγοὶ εὐθὺς
[6, 62]	κόλπον, ἔσχον ἐς Ἱμέραν, ἥπερ	μόνη	ἐν τούτῳ τῷ μέρει τῆς
[6, 83]	καλλιεπούμεθα ὡς ἢ τὸν βάρβαρον	μόνοι	καθελόντες εἰκότως ἄρχομεν ἢ ἐπ'
[6, 91]	νῦν ἔτι περιγένοιντο· Συρακόσιοι δὲ	μόνοι	μάχῃ τε ἤδη πανδημεὶ ἡσσημένοι
[6, 39]	τῶν δ' ὠφελίμων οὐ πλεονεκτεῖ	μόνον,	ἀλλὰ καὶ ξύμπαντ' ἀφελομένη ἔχει·
[6, 16]	τοῖς ἰδίοις τέλεσι μὴ ἑαυτὸν	μόνον	ἀλλὰ (καὶ τὴν πόλιν ὠφελῇ.
[6, 38]	γὰρ ἐχθρὸν οὐχ ὧν δρᾷ	μόνον,	ἀλλὰ καὶ τῆς διανοίας προαμύνεσθαι
[6, 77]	πόλεις ληφθῶμεν, εἰδότες ὅτι ταύτῃ	μόνον	ἁλωτοί ἐσμεν καὶ ὁρῶντες αὐτοὺς
[6, 38]	τὰ τοιαῦτα μηχανωμένους κολάζων, μὴ	μόνον	αὐτοφώρους (χαλεπὸν γὰρ ἐπιτυγχάνειν) ἀλλὰ
[6, 91]	περὶ τῆς Σικελίας τις οἰέσθω	μόνον	βουλεύειν, ἀλλὰ καὶ περὶ τῆς
[6, 21]	οὐ ναυτικῆς καὶ φαύλου στρατιᾶς	μόνον	δεῖ, ἀλλὰ καὶ πεζὸν πολὺν
[6, 18]	κινδυνεύοιμεν. τὸν γὰρ προύχοντα οὐ	μόνον	ἐπιόντα τις ἀμύνεται, ἀλλὰ καὶ
[6, 56]	Παναθήναια τὰ μεγάλα, ἐν ᾗ	μόνον	ἡμέρᾳ οὐχ ὕποπτον ἐγίγνετο ἐν
[6, 105]	πολλάκις Ἀργείων κελευόντων ὅσον σχόντας	μόνον	ξὺν ὅπλοις ἐς τὴν Λακωνικὴν
[6, 33]	ἢ λέγοντες ἢ ἀπαγγέλλοντες οὐ	μόνον	οὐ πείθουσιν, ἀλλὰ καὶ ἄφρονες
[6, 23]	αὐτοὶ ἔλθωμεν ἐνθένδε μὴ ἀντίπαλον	μόνον	παρασκευασάμενοι, πλήν γε πρὸς τὸ
[6, 12]	τοῦ πέλας κινδύνῳ, αὐτοὺς λόγους	μόνον	παρασχομένους, ἢ κατορθώσαντας χάριν μὴ
[6, 54]	καὶ ξύνεσιν, καὶ Ἀθηναίους εἰκοστὴν	μόνον	πρασσόμενοι τῶν γιγνομένων τήν τε
[6, 12]	παραινεῖ ὑμῖν ἐκπλεῖν, τὸ ἑαυτοῦ	μόνον	σκοπῶν, ἄλλως τε καὶ νεώτερος
[6, 84]	ἡμῖν ἀπαράσκευος ὢν καὶ χρήματα	μόνον	φέρων, τὰ δὲ ἐνθάδε καὶ
[6, 103]	τὸν Νικίαν· οὗτος (γὰρ δὴ	μόνος	εἶχε Λαμάχου τεθνεῶτος τὴν ἀρχήν.
[6, 91]	Ἀθηναῖοι μάλιστα αἰεὶ φοβοῦνται, καὶ	μόνου	αὐτοῦ νομίζουσι τῶν ἐν τῷ
[6, 79]	διαστῶμεν, ἐπεὶ οὐδὲ πρὸς ἡμᾶς	μόνους	ἐλθόντες καὶ μάχῃ περιγενόμενοι ἔπραξαν
[6, 55]	αὐτῷ τούτῳ· παῖδες γὰρ αὐτῷ	μόνῳ	φαίνονται τῶν γνησίων ἀδελφῶν γενόμενοι,
[6, 101]	καὶ ἐπιδιαβὰς τάφρον τινὰ καὶ	μονωθεὶς	μετ' ὀλίγων τῶν ξυνδιαβάντων ἀποθνῄσκει
[6, 86]	σφαλεῖσαν, ἔτι βουλήσεσθε καὶ πολλοστὸν	μόριον	αὐτῆς ἰδεῖν, ὅτε οὐδὲν ἔτι
[6, 92]	ἵνα τά τε ἐκεῖ βραχεῖ	μορίῳ	ξυμπαραγενόμενοι μεγάλα σώσητε καὶ Ἀθηναίων
[6, 2]	θάλασσαν ἐπεσέπλεον, ἐκλιπόντες τὰ πλείω	Μοτύην	καὶ Σολόεντα καὶ Πάνορμον ἐγγὺς
[6, 89]	χεῖρον τὰ κοινὰ τῷ ὑπόπτῳ	μου	ἀκροάσησθε. (τῶν δ' ἐμῶν προγόνων
[6, 92]	νῦν ἐγκρατῶς ἐπέρχομαι, οὐδὲ ὑποπτεύεσθαί	μου	ἐς τὴν φυγαδικὴν (προθυμίαν τὸν
[6, 16]	ἐπιβόητός εἰμι, τοῖς μὲν προγόνοις	μου	καὶ ἐμοὶ δόξαν φέρει ταῦτα,
[6, 16]	(ἀνάγκη γὰρ ἐντεῦθεν ἄρξασθαι, ἐπειδή	μου	Νικίας καθήψατο) καὶ ἄξιος ἅμα
[6, 9]	τρόπους τοὺς ὑμετέρους ἀσθενὴς ἄν	μου	ὁ λόγος εἴη, εἰ τά
[6, 89]	ἐκ Πύλου ξυμφοράν. καὶ διατελοῦντός	μου	προθύμου ὑμεῖς πρὸς Ἀθηναίους καταλλασσόμενοι
[6, 5]	Συρακουσῶν φυγάδες στάσει νικηθέντες, οἱ	Μυλητίδαι	καλούμενοι· καὶ φωνὴ μὲν μεταξὺ
[6, 22]	ἄγειν, καὶ σιτοποιοὺς ἐκ τῶν	μυλώνων	πρὸς μέρος ἠναγκασμένους ἐμμίσθους, ἵνα,
[6, 55]	δὲ πέντε, οἳ αὐτῷ ἐκ	Μυρρίνης	τῆς Καλλίου τοῦ Ὑπεροχίδου θυγατρὸς
[6, 28]	καὶ οἴνου γεγενημέναι, καὶ τὰ	μυστήρια	ἅμα ὡς ποιεῖται ἐν (οἰκίαις
[6, 53]	ζήτησιν ἐποιοῦντο τῶν περὶ τὰ	μυστήρια	καὶ τῶν περὶ τοὺς Ἑρμᾶς
[6, 53]	μετ' αὐτοῦ μεμηνυμένων περὶ τῶν	μυστηρίων	ὡς ἀσεβούντων, τῶν δὲ καὶ
[6, 28]	ἐπὶ δήμου καταλύσει τά τε	μυστικὰ	καὶ ἡ τῶν Ἑρμῶν περικοπὴ
[6, 61]	πολὺ δὴ μᾶλλον καὶ τὰ	μυστικά,	ὧν ἐπαίτιος ἦν, μετὰ τοῦ
[6, 60]	ὑπόπτης ἐς τοὺς περὶ τῶν	μυστικῶν	τὴν αἰτίαν λαβόντας, καὶ πάντα