Dissertation, Chap.
[19, 2]	τὰ θηρία τοῖς ἀνθρώποις· ἐρωτᾷ	ὁ	ἀμνός, τίς ὡς ἑκάτερος ἐθέλει
[19, 4]	ἐρᾷ· ὁ μὲν ἄκων νοσεῖ,	ὁ	δὲ ἑκὼν ἐρᾷ· ὁ μὲν
[19, 4]	ἐπ´ ἀγαθῷ ἐρᾷ τοῦ ἐρωμένου,	ὁ	δὲ ἐπ´ ὀλέθρῳ ἀμφοῖν. Ἐκείνου
[19, 3]	ἐπιτηδειότητα〉 προμνᾶται τοῖς ζῴοις πονοῦσα·	ὁ	δὲ ἐραστὴς ὁ φιλάνθρωπος θεραπεύει
[19, 4]	συνουσίαν οὐ νυκτός, οὐκ ἐρημίας.	Ὁ	δὲ ἕτερος ἐραστὴς θεοῖς μὲν
[19, 4]	Ὁ μὲν ἐφ´ ἡδονὴν οἰστρεῖ,	ὁ	δὲ κάλλους ἐρᾷ· ὁ μὲν
[19, 4]	ἀγαθήν. Ὁ μὲν ποιμένι ἔοικεν,	ὁ	δὲ κλέπτῃ ἔοικεν, καὶ λανθάνειν
[19, 4]	ὁ μὲν γεωργὸς τημελῶς πρόσεισιν,	ὁ	δὲ κλέπτης ἐμπεσὼν δρέπει καὶ
[19, 4]	τοῦ ἔρωτος ἔχθρα τέλος· ἄμισθος	ὁ	ἔρως ἐκεῖνος, μισθοφόρος ὁ ἔρως
[19, 5]	δὲ μέχρι τῶν ὀφθαλμῶν προσελθὼν	ὁ	ἔρως, ἐνταῦθα ἔστη ἐπὶ θύραις
[19, 4]	μισθοφόρος ὁ ἔρως οὗτος· ἐκεῖνος	ὁ	ἔρως ἐπαινετός, ἐπονείδιστος οὗτος· ἐκεῖνος
[19, 2]	οἱ ὀφθαλμοί. Τῷ δὲ Σωκράτει	ὁ	ἔρως ἦν κατὰ μὲν τὴν
[19, 2]	εἰκότως. Τοῖς μὲν γὰρ ἄλλοις	ὁ	ἔρως ἦν ὄνομα ἐπιθυμίας ἐν
[19, 5]	τὸν Λεωνίδην μαχίμων· ἀμαχώτερος γὰρ	ὁ	ἔρως ἦν τοῦ βαρβάρου· καὶ
[19, 4]	ἄμισθος ὁ ἔρως ἐκεῖνος, μισθοφόρος	ὁ	ἔρως οὗτος· ἐκεῖνος ὁ ἔρως
[19, 3]	μὲν Ὀδυσσεὺς ὁρᾷ, ἄλλως δὲ	ὁ	Εὐρύμαχος· καὶ τὸν ἥλιον ἄλλως
[19, 4]	οἰστρεῖ, ὁ δὲ κάλλους ἐρᾷ·	ὁ	μὲν ἄκων νοσεῖ, ὁ δὲ
[19, 4]	γὰρ ἐν τοῖς εὐκάρποις φυτοῖς	ὁ	μὲν γεωργὸς τημελῶς πρόσεισιν, ὁ
[19, 4]	νοσεῖ, ὁ δὲ ἑκὼν ἐρᾷ·	ὁ	μὲν ἐπ´ ἀγαθῷ ἐρᾷ τοῦ
[19, 4]	προσείπῃς τὸ γιγνόμενον ὀνόματι ἑνί.	Ὁ	μὲν ἐφ´ ἡδονὴν οἰστρεῖ, ὁ
[19, 4]	τι φίλην, κλέπτῃ δὲ ἀγαθήν.	Ὁ	μὲν ποιμένι ἔοικεν, ὁ δὲ
[19, 5]	Καδούσια ἢ τὰ Μηδικά. Τοιγαροῦν	ὁ	Ξέρξης μὲν ἐπέβη Λεωνίδου κειμένου,
[19, 2]	ἐξουσίαν. Τί ἂν οὖν δράσαι	ὁ	ποιμὴν οὗτος ὁρῶν τοὺς δημίους
[19, 2]	τὴν ἄγραν. Διὰ τοῦτο καὶ	ὁ	Σωκράτης ἐρᾶν ἔλεγεν, καὶ πάντων
[19, 1]	προσελθοῦσα ἐγγύτατα μανίᾳ) οὕτω δὴ	ὁ	Σωκράτης τὸ μὲν ὑπεριδεῖν παντάπασιν
[19, 3]	ζῴοις πονοῦσα· ὁ δὲ ἐραστὴς	ὁ	φιλάνθρωπος θεραπεύει τὰ παιδικὰ ἐπὶ
[19, 4]	εὔχεται· οἶδεν γὰρ τὸ κακὸν	ὃ	δρᾷ, ἀλλὰ εἰδὼς ὑφ´ ἡδονῆς
[19, 2]	αὐτῶν ἐπὶ τὴν ψυχὴν ῥέον·	ὁδοὶ	γὰρ κάλλους οἱ ὀφθαλμοί. Τῷ
[19, 5]	προσάψῃ τοῦ ἄνθους· ἐπαίνεσον, ὡς	ὁδοιπόρος	φυτόν ποτε· τοῖον Ἀπόλλωνος παρὰ
[19, 2]	καὶ μάγειρος ἐβάδιζον ἄμφω κοινὴν	ὁδόν·	ἰδόντες δὲ ἐκ ποίμνης ἄρνα
[19, 1]	τὸ τέλος, ἡγεμόνας παρεκκαλέσαντες τῆς	ὁδοῦ	Ἑρμῆν τὸν Λόγιον, καὶ Πειθώ,
[19, 1]	ἰέναι ἀσφαλῶς, ἢ ἐκτραπομένους τῆς	ὁδοῦ	κακῶς ἐρᾶν καὶ ἐνεχθῆναι κατὰ
[19, 1]	ἔρωτος λόγους, ὥσπερ ἀρχὴν μακρᾶς	ὁδοῦ,	μετ´ ἀνάπαυλαν βαδίζωμεν ἐπὶ τὸ
[19, 3]	τὴν μὲν Πενελόπην ἀλλοίως μὲν	Ὀδυσσεὺς	ὁρᾷ, ἄλλως δὲ ὁ Εὐρύμαχος·
[19, 2]	ψυχὴν ῥέον· ὁδοὶ γὰρ κάλλους	οἱ	ὀφθαλμοί. Τῷ δὲ Σωκράτει ὁ
[19, 4]	κλέπτῃ ἔοικεν, καὶ λανθάνειν εὔχεται·	οἶδεν	γὰρ τὸ κακὸν ὃ δρᾷ,
[19, 2]	αἰτίας τοῦ δρόμου, αὐτὸ ἐκεῖνο	οἰήσεται,	ἐπ´ ὀλέθρῳ καὶ τοῦτον θεῖν·
[19, 1]	ἀδίκων ἐραστῶν καὶ μειρακίων ἐξηπατημένων,	οἰκτείρας	τοῦ πάθους ἑκατέραν τὴν ἀγέλην,
[19, 2]	ψυχῆς ἄνθος ἐν σώματι διαφαινόμενον·	οἷον	εἰ ξυνείης καὶ ποταμοῦ κάλλος
[19, 2]	ἢ μελλούσης ἀρετῆς ἄνθος, καὶ	οἱονεὶ	προοίμιον κάλλους ὡραιοτέρου. Ὥσπερ γὰρ
[19, 4]	ἑνί. Ὁ μὲν ἐφ´ ἡδονὴν	οἰστρεῖ,	ὁ δὲ κάλλους ἐρᾷ· ὁ
[19, 1]	(ἀπειθὲς γὰρ χρῆμα ἐπιθυμία προσλαβοῦσα	οἶστρον,	καὶ προσελθοῦσα ἐγγύτατα μανίᾳ) οὕτω
[19, 4]	τοῦ ἐρωμένου, ὁ δὲ ἐπ´	ὀλέθρῳ	ἀμφοῖν. Ἐκείνου τοῦ ἔρωτος ἀρετὴ
[19, 2]	δρόμου, αὐτὸ ἐκεῖνο οἰήσεται, ἐπ´	ὀλέθρῳ	καὶ τοῦτον θεῖν· ἐὰν δὲ
[19, 4]	φεύγων ἥλιον, διώκων νύκτα καὶ	ὁμίχλην	ποιμέσιν οὔ τι φίλην, κλέπτῃ
[19, 2]	μὲν τὴν σπουδὴν τοῖς ἄλλοις	ὅμοιος,	κατὰ δὲ τὴν ἐπιθυμίαν διαφέρων,
[19, 2]	αὐτὸν ἄμφω· ἦν ἄρα τότε	ὁμόφωνα	καὶ τὰ θηρία τοῖς ἀνθρώποις·
[19, 2]	μειράκια τὰ Ἀττικὰ θρέμμασιν πλανωμένοις,	ὁμοφώνοις	ἀληθῶς, οὐ κατὰ τὴν ἐν
[19, 3]	Τὸ δὲ κάλλος, τὸ αὐτὸ	ὄν,	ἀλλοιότερον μὲν φαίνεται μοχθηροῖς ὀφθαλμοῖς,
[19, 3]	γὰρ τὸ ξίφος, τὸ αὐτὸ	ὄν,	ἀλλοιότερον μὲν φαίνεται τῷ ἀριστεῖ,
[19, 2]	γὰρ ἄλλοις ὁ ἔρως ἦν	ὄνομα	ἐπιθυμίας ἐν ἡδοναῖς πλανώμενον· ἀρχὴ
[19, 4]	ἄνδρα, μὴ προσείπῃς τὸ γιγνόμενον	ὀνόματι	ἑνί. Ὁ μὲν ἐφ´ ἡδονὴν
[19, 5]	ταῦτα δὲ ἔργα ψυχῆς τῷ	ὄντι	ἠσκημένης καὶ μεμαστιγωμένης.
[19, 4]	ἐραστής, Κλεισθένης δὲ ὡς ἡδονῆς.	~Ὁπόταν	τοίνυν ἀκούσῃς ἐρῶντα μὲν τὸν
[19, 3]	μὲν Πενελόπην ἀλλοίως μὲν Ὀδυσσεὺς	ὁρᾷ,	ἄλλως δὲ ὁ Εὐρύμαχος· καὶ
[19, 3]	καὶ τὸν ἥλιον ἄλλως μὲν	ὁρᾷ	Πυθαγόρας, ἄλλως δὲ Ἀναξαγόρας, Πυθαγόρας
[19, 5]	λυμαίνεται καὶ σπαράττει. ~Καλὸν σῶμα	ὁρᾷς	ἀνθοῦν καὶ ἔγκαρπον· μὴ χράνῃς,
[19, 2]	προανίσχει τὶς αὐγὴ ὑπὲρ ἄκρων	ὀρῶν,	ἀγαπητὸν ὀφθαλμοῖς θέαμα διὰ τὴν
[19, 2]	οὖν δράσαι ὁ ποιμὴν οὗτος	ὁρῶν	τοὺς δημίους τῆς τῶν μειρακίων
[19, 1]	παῦσαι δυνάμενος τὴν ὕβριν νόμῳ	(οὐ	γὰρ ἦν Λυκοῦργος, οὐδὲ Σόλων,
[19, 5]	δικαιότερον. Οὐ χαλεπὸν τὸ ἔργον·	οὐ	γὰρ Σωκράτους μόνον· οὐδὲ φιλοσόφου
[19, 1]	Χάριτας, καὶ τὸν Ἔρωτα αὐτόν.	Οὐ	γάρ τι σμικρὸν οὐδ´ ὑπὲρ
[19, 3]	καὶ φιλοθρέμμων τοῦ ζῴου τούτου,	οὐ	κατὰ γεωργὸν Αἰγύπτιον, οὐδὲ κατὰ
[19, 2]	Ἀττικὰ θρέμμασιν πλανωμένοις, ὁμοφώνοις ἀληθῶς,	οὐ	κατὰ τὴν ἐν τοῖς μύθοις
[19, 4]	αὐτῷ δεῖ πρὸς τὴν συνουσίαν	οὐ	νυκτός, οὐκ ἐρημίας. Ὁ δὲ
[19, 5]	πῶς δ´ οὐκ ἔμελλεν; ἀλλ´	οὐ	περαιτέρω τῶν ὀφθαλμῶν. Ἐπαινῶ τῆς
[19, 5]	τοὺς καρπούς, καὶ ἐρασθήσῃ δικαιότερον.	Οὐ	χαλεπὸν τὸ ἔργον· οὐ γὰρ
[19, 4]	διώκων νύκτα καὶ ὁμίχλην ποιμέσιν	οὔ	τι φίλην, κλέπτῃ δὲ ἀγαθήν.
[19, 1]	αὐτόν. Οὐ γάρ τι σμικρὸν	οὐδ´	ὑπὲρ τῶν τυχόντων τὸ κινδύνευμα·
[19, 5]	ἀνὴρ οὐκ ἐν Λυκίῳ τραφείς,	οὐδὲ	ἐν Ἀκαδημίᾳ γυμνασάμενος, οὐδὲ ἐν
[19, 5]	τραφείς, οὐδὲ ἐν Ἀκαδημίᾳ γυμνασάμενος,	οὐδὲ	ἐν φιλοσοφίᾳ πεπαιδευμένος, ἐντυχὼν μειρακίῳ
[19, 3]	τούτου, οὐ κατὰ γεωργὸν Αἰγύπτιον,	οὐδὲ	κατὰ ἱππικὸν Θετταλόν, οὐδὲ κατὰ
[19, 3]	Αἰγύπτιον, οὐδὲ κατὰ ἱππικὸν Θετταλόν,	οὐδὲ	κατὰ κυνηγέτην Λακωνικόν· τούτοις μὲν
[19, 1]	γὰρ ἦν Λυκοῦργος, οὐδὲ Σόλων,	οὐδὲ	Κλειδοσθένης, οὐδέ τις ἄλλος τῶν
[19, 1]	καὶ τῶν μειρακίων οὐκ ἠνέσχετο	οὐδὲ	πρὸς τὴν σωτηρίαν αὐτῶν ἐξέκαμεν,
[19, 1]	νόμῳ (οὐ γὰρ ἦν Λυκοῦργος,	οὐδὲ	Σόλων, οὐδὲ Κλειδοσθένης, οὐδέ τις
[19, 1]	Λυκοῦργος, οὐδὲ Σόλων, οὐδὲ Κλειδοσθένης,	οὐδέ	τις ἄλλος τῶν διὰ δύναμιν
[19, 5]	ἔργον· οὐ γὰρ Σωκράτους μόνον·	οὐδὲ	φιλοσόφου μόνον. Ἤδη καὶ Σπαρτιάτης
[19, 2]	διαφαίνεται. Καὶ ἔστιν σωμάτων ὥρα	οὐδὲν	ἄλλο, ἢ μελλούσης ἀρετῆς ἄνθος,
[19, 4]	συνεντυχεῖ, καὶ ἀποθανόντος συναποθνήσκει· καὶ	οὐδὲν	αὐτῷ δεῖ πρὸς τὴν συνουσίαν
[19, 5]	ἠράσθη μὲν αὐτοῦ· πῶς δ´	οὐκ	ἔμελλεν; ἀλλ´ οὐ περαιτέρω τῶν
[19, 5]	μόνον. Ἤδη καὶ Σπαρτιάτης ἀνὴρ	οὐκ	ἐν Λυκίῳ τραφείς, οὐδὲ ἐν
[19, 2]	δρόμου, καὶ διώξεται σὺν αὐτοῖς,	οὐκ	ἐπὶ τῇ ἴσῃ. Καί τις
[19, 4]	πρὸς τὴν συνουσίαν οὐ νυκτός,	οὐκ	ἐρημίας. Ὁ δὲ ἕτερος ἐραστὴς
[19, 1]	τῶν νεανίσκων καὶ τῶν μειρακίων	οὐκ	ἠνέσχετο οὐδὲ πρὸς τὴν σωτηρίαν
[19, 2]	ἂν μιαιφονώτερος αὐτῶν τῶν δημίων.	Οὐκοῦν	θεύσεται, καὶ κοινωνήσει τοῦ δρόμου,
[19, 2]	τοῖς μύθοις ἐξουσίαν. Τί ἂν	οὖν	δράσαι ὁ ποιμὴν οὗτος ὁρῶν
[19, 4]	ἁπαλὸς οὗτος· ἐκεῖνος ἑστώς, πτηνὸς	οὗτος,	ἀβέβαιος. Ἐκεῖνον τὸν ἔρωτα ἐρῶν
[19, 4]	ἐπονείδιστος οὗτος· ἐκεῖνος Ἑλληνικός, βαρβαρικὸς	οὗτος·	ἐκεῖνος ἄρρην, ἁπαλὸς οὗτος· ἐκεῖνος
[19, 4]	ἐκεῖνος ὁ ἔρως ἐπαινετός, ἐπονείδιστος	οὗτος·	ἐκεῖνος Ἑλληνικός, βαρβαρικὸς οὗτος· ἐκεῖνος
[19, 4]	βαρβαρικὸς οὗτος· ἐκεῖνος ἄρρην, ἁπαλὸς	οὗτος·	ἐκεῖνος ἑστώς, πτηνὸς οὗτος, ἀβέβαιος.
[19, 4]	ἔρως ἐκεῖνος, μισθοφόρος ὁ ἔρως	οὗτος·	ἐκεῖνος ὁ ἔρως ἐπαινετός, ἐπονείδιστος
[19, 2]	ἂν οὖν δράσαι ὁ ποιμὴν	οὗτος	ὁρῶν τοὺς δημίους τῆς τῶν
[19, 1]	οἶστρον, καὶ προσελθοῦσα ἐγγύτατα μανίᾳ)	οὕτω	δὴ ὁ Σωκράτης τὸ μὲν
[19, 3]	εὐδαιμονίας ἐραστής, Ἐπίκουρος δὲ ἡδονῆς.	Οὕτω	καὶ καλὸν σῶμα ἄλλως μὲν
[19, 2]	καὶ τὴν ἡσυχίαν ἄγων στήσεται;	οὕτω	μὲν εἴη ἂν μιαιφονώτερος αὐτῶν
[19, 2]	διὰ τὴν προσδοκίαν τοῦ μέλλοντος,	οὕτως	καὶ τῆς λαμπρᾶς ψυχῆς προανίσχει
[19, 2]	ῥέον· ὁδοὶ γὰρ κάλλους οἱ	ὀφθαλμοί.	Τῷ δὲ Σωκράτει ὁ ἔρως
[19, 3]	ὄν, ἀλλοιότερον μὲν φαίνεται μοχθηροῖς	ὀφθαλμοῖς,	ἀλλοιότερον δὲ ἐρασταῖς νομίμοις· καὶ
[19, 2]	αὐγὴ ὑπὲρ ἄκρων ὀρῶν, ἀγαπητὸν	ὀφθαλμοῖς	θέαμα διὰ τὴν προσδοκίαν τοῦ
[19, 2]	αὐτοῦ ἄνθος σώματος ἐρχόμενον εἰς	ὀφθαλμούς,	καὶ δι´ αὐτῶν ἐπὶ τὴν
[19, 5]	ἔμελλεν; ἀλλ´ οὐ περαιτέρω τῶν	ὀφθαλμῶν.	Ἐπαινῶ τῆς ἀριστείας τὸν Ἀγησίλαον
[19, 5]	Πυλῶν· Ἀγησιλάῳ δὲ μέχρι τῶν	ὀφθαλμῶν	προσελθὼν ὁ ἔρως, ἐνταῦθα ἔστη
[19, 4]	καὶ φωλεοῖς· μηδαμοῦ ἂν ἐθέλων	ὀφθῆναι	συνδιημερεύων τοῖς παιδικοῖς, φεύγων ἥλιον,
[19, 2]	ὑπὸ τοῦ ὕδατος πρὸς τὴν	ὄψιν·	τοῦτο δύναται καὶ ψυχῆς ἄνθος

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 17/04/2008