Dissertation, Chap. |
[19, 2] |
ἐφιεμένους
καὶ
δρόμῳ
ἐπ´
αὐτὴν
|
ὠθουμένους; |
ἆρα
ἀνέξεται
καὶ
τὴν
ἡσυχίαν |
[19, 2] |
καὶ
διαφαίνεται.
Καὶ
ἔστιν
σωμάτων
|
ὥρα |
οὐδὲν
ἄλλο,
ἢ
μελλούσης
ἀρετῆς |
[19, 2] |
τῆς
λαμπρᾶς
ψυχῆς
προανίσχει
τὶς
|
ὥρα |
ὑπὲρ
ἄκρων
τῶν
σωμάτων,
ἀγαπητὸν |
[19, 2] |
ἄνθος,
καὶ
οἱονεὶ
προοίμιον
κάλλους
|
ὡραιοτέρου. |
Ὥσπερ
γὰρ
τοῦ
ἡλίου
προανίσχει |
[19, 2] |
τοὺς
δημίους
τῆς
τῶν
μειρακίων
|
ὥρας |
ἐφιεμένους
καὶ
δρόμῳ
ἐπ´
αὐτὴν
|
[19, 3] |
ἄλλως
δὲ
Κλεισθένης,
Σωκράτης
μὲν
|
ὡς |
ἀρετῆς
ἐραστής,
Κλεισθένης
δὲ
ὡς |
[19, 2] |
ἐθέλει
αὐτὸν
μεταχειρίσασθαι
καὶ
ἄγειν.
|
Ὡς
|
δὲ
ἐπύθετο
τἀληθῆ
αὐτά,
τὴν |
[19, 2] |
ἀνθρώποις·
ἐρωτᾷ
ὁ
ἀμνός,
τίς
|
ὡς |
ἑκάτερος
ἐθέλει
αὐτὸν
μεταχειρίσασθαι
καὶ |
[19, 3] |
ἄλλως
δὲ
Ἐπίκουρος,
Σωκράτης
μὲν
|
ὡς |
εὐδαιμονίας
ἐραστής,
Ἐπίκουρος
δὲ
ἡδονῆς. |
[19, 3] |
ὡς
ἀρετῆς
ἐραστής,
Κλεισθένης
δὲ
|
ὡς |
ἡδονῆς.
~Ὁπόταν
τοίνυν
ἀκούσῃς
ἐρῶντα |
[19, 3] |
ἄλλως
δὲ
Ἀναξαγόρας,
Πυθαγόρας
μὲν
|
ὡς |
θεόν,
Ἀναξαγόρας
δὲ
ὡς
λίθον· |
[19, 3] |
μὲν
ὡς
θεόν,
Ἀναξαγόρας
δὲ
|
ὡς |
λίθον·
καὶ
τὴν
ἀρετὴν
ἄλλως |
[19, 5] |
μὴ
προσάψῃ
τοῦ
ἄνθους·
ἐπαίνεσον,
|
ὡς |
ὁδοιπόρος
φυτόν
ποτε·
τοῖον
Ἀπόλλωνος |
[19, 2] |
εὐτραφῆ
πλανώμενον,
ἀπολειφθέντα
τῶν
συννόμων,
|
ὤσαντο |
ἐπ´
αὐτὸν
ἄμφω·
ἦν
ἄρα |
[19, 1] |
αὖ
τοὺς
περὶ
ἔρωτος
λόγους,
|
ὥσπερ |
ἀρχὴν
μακρᾶς
ὁδοῦ,
μετ´
ἀνάπαυλαν |
[19, 2] |
καὶ
οἱονεὶ
προοίμιον
κάλλους
ὡραιοτέρου.
|
Ὥσπερ |
γὰρ
τοῦ
ἡλίου
προανίσχει
τὶς
|