Dissertation, Chap. |
[19, 1] |
ἐξηπατημένων,
οἰκτείρας
τοῦ
πάθους
ἑκατέραν
|
τὴν |
ἀγέλην,
καὶ
μήτε
παῦσαι
δυνάμενος |
[19, 2] |
θαυμάσει
τὸν
θηρευτήν,
καὶ
μακαρίσει
|
τὴν |
ἄγραν.
Διὰ
τοῦτο
καὶ
ὁ |
[19, 2] |
Ὡς
δὲ
ἐπύθετο
τἀληθῆ
αὐτά,
|
τὴν |
ἀμφοῖν
τέχνην,
φέρων
ἑαυτὸν
ἐπιτρέπει |
[19, 3] |
Ἀναξαγόρας
δὲ
ὡς
λίθον·
καὶ
|
τὴν
|
ἀρετὴν
ἄλλως
μὲν
διώκει
Σωκράτης, |
[19, 2] |
τὴν
ἡδονὴν
σωφρονέστερος,
κατὰ
δὲ
|
τὴν |
ἀρετὴν
εὐστοχώτερος·
ἀρχὴ
δὲ
αὐτοῦ |
[19, 2] |
πλανωμένοις,
ὁμοφώνοις
ἀληθῶς,
οὐ
κατὰ
|
τὴν |
ἐν
τοῖς
μύθοις
ἐξουσίαν.
Τί |
[19, 2] |
τοῖς
ἄλλοις
ὅμοιος,
κατὰ
δὲ
|
τὴν |
ἐπιθυμίαν
διαφέρων,
κατὰ
δὲ
τὴν
|
[19, 3] |
διὰ
προσδοκίαν
χρείας
γίγνεται,
καὶ
|
τὴν |
ἐπιτηδειότητα〉
προμνᾶται
τοῖς
ζῴοις
πονοῦσα· |
[19, 2] |
τὴν
ἐπιθυμίαν
διαφέρων,
κατὰ
δὲ
|
τὴν
|
ἡδονὴν
σωφρονέστερος,
κατὰ
δὲ
τὴν |
[19, 2] |
αὐτὴν
ὠθουμένους;
ἆρα
ἀνέξεται
καὶ
|
τὴν |
ἡσυχίαν
ἄγων
στήσεται;
οὕτω
μὲν |
[19, 3] |
ἀλλοιότερον
δὲ
τῷ
δημίῳ·
καὶ
|
τὴν |
μὲν
Πενελόπην
ἀλλοίως
μὲν
Ὀδυσσεὺς |
[19, 2] |
δὲ
ὑπὸ
τοῦ
ὕδατος
πρὸς
|
τὴν |
ὄψιν·
τοῦτο
δύναται
καὶ
ψυχῆς |
[19, 2] |
σωμάτων,
ἀγαπητὸν
φιλοσόφοις
θέαμα
διὰ
|
τὴν |
προσδοκίαν
τοῦ
μέλλοντος.
~Ἀλλὰ
Θετταλὸς |
[19, 2] |
ὀρῶν,
ἀγαπητὸν
ὀφθαλμοῖς
θέαμα
διὰ
|
τὴν |
προσδοκίαν
τοῦ
μέλλοντος,
οὕτως
καὶ |
[19, 2] |
ἐπαινέσεται
τὸν
δρόμον,
καὶ
μιμήσεται
|
τὴν |
σπουδήν,
καὶ
θαυμάσει
τὸν
θηρευτήν, |
[19, 2] |
ὁ
ἔρως
ἦν
κατὰ
μὲν
|
τὴν |
σπουδὴν
τοῖς
ἄλλοις
ὅμοιος,
κατὰ |
[19, 4] |
καὶ
οὐδὲν
αὐτῷ
δεῖ
πρὸς
|
τὴν |
συνουσίαν
οὐ
νυκτός,
οὐκ
ἐρημίας. |
[19, 1] |
μειρακίων
οὐκ
ἠνέσχετο
οὐδὲ
πρὸς
|
τὴν |
σωτηρίαν
αὐτῶν
ἐξέκαμεν,
ἐξεῦρεν
δὲ |
[19, 1] |
ἀγέλην,
καὶ
μήτε
παῦσαι
δυνάμενος
|
τὴν |
ὕβριν
νόμῳ
(οὐ
γὰρ
ἦν |
[19, 2] |
ὀφθαλμούς,
καὶ
δι´
αὐτῶν
ἐπὶ
|
τὴν |
ψυχὴν
ῥέον·
ὁδοὶ
γὰρ
κάλλους |