Dissertation, Chap.
[19, 2]	ἐπ´ ὀλέθρῳ καὶ τοῦτον θεῖν·	ἐὰν	δὲ ἀναμείνῃ τὸ τέλος, ἐπαινέσεται
[19, 2]	αὐτά, τὴν ἀμφοῖν τέχνην, φέρων	ἑαυτὸν	ἐπιτρέπει τῷ ποιμένι· σὺ μὲν
[19, 2]	πλάττων. Ποιμὴν ἀνὴρ καὶ μάγειρος	ἐβάδιζον	ἄμφω κοινὴν ὁδόν· ἰδόντες δὲ
[19, 1]	ἐπιθυμία προσλαβοῦσα οἶστρον, καὶ προσελθοῦσα	ἐγγύτατα	μανίᾳ) οὕτω δὴ ὁ Σωκράτης
[19, 5]	~Καλὸν σῶμα ὁρᾷς ἀνθοῦν καὶ	ἔγκαρπον·	μὴ χράνῃς, μὴ μιάνῃς, μὴ
[19, 1]	(Ἡρακλέους γὰρ αὐτοῖς πρὸς τοῦτο	ἔδει,	ἢ Θησέως, ἤ τινος ἄλλου
[19, 2]	καὶ ἐκοινώνει τοῦ δρόμου, καὶ	ἐδίωκεν	τοὺς καλούς, καὶ τοὺς συνεραστὰς
[19, 2]	ὁ ἀμνός, τίς ὡς ἑκάτερος	ἐθέλει	αὐτὸν μεταχειρίσασθαι καὶ ἄγειν. Ὡς
[19, 4]	νυκτὶ καὶ φωλεοῖς· μηδαμοῦ ἂν	ἐθέλων	ὀφθῆναι συνδιημερεύων τοῖς παιδικοῖς, φεύγων
[19, 2]	καλῶς τὰ ἡμέτερα ἔλθῃ. Εἴκαζε,	εἰ	βούλει, κατὰ τὸν μῦθον, τοὺς
[19, 2]	ἄνθος ἐν σώματι διαφαινόμενον· οἷον	εἰ	ξυνείης καὶ ποταμοῦ κάλλος λειμῶνι
[19, 2]	σὺ μὲν γὰρ δήμιός τις	εἶ	καὶ μιαιφόνος τῆς ἀρνῶν ποίμνης,
[19, 4]	τὸ κακὸν ὃ δρᾷ, ἀλλὰ	εἰδὼς	ὑφ´ ἡδονῆς ἕλκεται. Καὶ γὰρ
[19, 2]	ἡσυχίαν ἄγων στήσεται; οὕτω μὲν	εἴη	ἂν μιαιφονώτερος αὐτῶν τῶν δημίων.
[19, 2]	ἂν καλῶς τὰ ἡμέτερα ἔλθῃ.	Εἴκαζε,	εἰ βούλει, κατὰ τὸν μῦθον,
[19, 2]	καὶ λαμβάνειν εὐστοχώτερος· καὶ πάνυ	εἰκότως.	Τοῖς μὲν γὰρ ἄλλοις ὁ
[19, 2]	δὲ αὐτοῦ ἄνθος σώματος ἐρχόμενον	εἰς	ὀφθαλμούς, καὶ δι´ αὐτῶν ἐπὶ
[19, 3]	ἐπιλεξάμενος τὰ ἐπιτηδειότατα, ἐπιτήδεια δὲ	εἰς	προσδοκίαν ἀρετῆς τὰ κάλλιστα. Τὸ
[19, 5]	βωμῷ φοίνικος νέον ἔρνος ἀνερχόμενον	εἰσενόησα·	φεῖσαι τοῦ φυτοῦ τοῦ Ἀπόλλωνος
[19, 2]	ἄμφω κοινὴν ὁδόν· ἰδόντες δὲ	ἐκ	ποίμνης ἄρνα εὐτραφῆ πλανώμενον, ἀπολειφθέντα
[19, 1]	μειρακίων ἐξηπατημένων, οἰκτείρας τοῦ πάθους	ἑκατέραν	τὴν ἀγέλην, καὶ μήτε παῦσαι
[19, 2]	ἐρωτᾷ ὁ ἀμνός, τίς ὡς	ἑκάτερος	ἐθέλει αὐτὸν μεταχειρίσασθαι καὶ ἄγειν.
[19, 5]	κρατοῦντα, ἢ τὰς μάστιγας καρτεροῦντα·	ἐκεῖνα	μὲν γὰρ ἦν τῆς τῶν
[19, 2]	τῆς αἰτίας τοῦ δρόμου, αὐτὸ	ἐκεῖνο	οἰήσεται, ἐπ´ ὀλέθρῳ καὶ τοῦτον
[19, 4]	ἐκεῖνος ἑστώς, πτηνὸς οὗτος, ἀβέβαιος.	Ἐκεῖνον	τὸν ἔρωτα ἐρῶν ἀνὴρ φίλος
[19, 4]	οὗτος· ἐκεῖνος Ἑλληνικός, βαρβαρικὸς οὗτος·	ἐκεῖνος	ἄρρην, ἁπαλὸς οὗτος· ἐκεῖνος ἑστώς,
[19, 4]	ὁ ἔρως ἐπαινετός, ἐπονείδιστος οὗτος·	ἐκεῖνος	Ἑλληνικός, βαρβαρικὸς οὗτος· ἐκεῖνος ἄρρην,
[19, 4]	οὗτος· ἐκεῖνος ἄρρην, ἁπαλὸς οὗτος·	ἐκεῖνος	ἑστώς, πτηνὸς οὗτος, ἀβέβαιος. Ἐκεῖνον
[19, 1]	Τοῦτο τοι δείσας καὶ Σωκράτης	ἐκεῖνος,	εὑρὼν τὸ πάθος ἐνακμάζον τῇ
[19, 4]	νόμῳ, μεστὸς αἰδοῦς, μεστὸς παρρησίας·	ἐκεῖνος	καὶ μεθ´ ἡμέραν τὸν ἐρώμενον
[19, 4]	ἔχθρα τέλος· ἄμισθος ὁ ἔρως	ἐκεῖνος,	μισθοφόρος ὁ ἔρως οὗτος· ἐκεῖνος
[19, 4]	ἐκεῖνος, μισθοφόρος ὁ ἔρως οὗτος·	ἐκεῖνος	ὁ ἔρως ἐπαινετός, ἐπονείδιστος οὗτος·
[19, 4]	ὁ δὲ ἐπ´ ὀλέθρῳ ἀμφοῖν.	Ἐκείνου	τοῦ ἔρωτος ἀρετὴ ἔργον, τοῦδε
[19, 4]	τοῦδε τοῦ ἔρωτος ἔργον ὕβρις·	ἐκείνου	τοῦ ἔρωτος φιλία τέλος, τούτου
[19, 2]	τὸν μῦθον, τοὺς μὲν ἐραστὰς	ἐκείνους	μαγείροις πολλοῖς, τὸν δὲ Σωκράτην
[19, 2]	καλῷ, ἐκλαμπρύνεται ὑπ´ αὐτοῦ, καὶ	ἐκλάμπει,	καὶ διαφαίνεται. Καὶ ἔστιν σωμάτων
[19, 2]	ψυχῆς ἄνθος ἐμπεφυτευμένον σώματι καλῷ,	ἐκλαμπρύνεται	ὑπ´ αὐτοῦ, καὶ ἐκλάμπει, καὶ
[19, 2]	ἔλεγεν, καὶ πάντων ἐρᾶν· καὶ	ἐκοινώνει	τοῦ δρόμου, καὶ ἐδίωκεν τοὺς
[19, 1]	αὐτῶν ἐξέκαμεν, ἐξεῦρεν δὲ μηχανὴν	ἑκουσίου	ἀγωγῆς τοιάνδε τινά. ~Φράσω δὲ
[19, 1]	καλῶς ἐρῶντας ἰέναι ἀσφαλῶς, ἢ	ἐκτραπομένους	τῆς ὁδοῦ κακῶς ἐρᾶν καὶ
[19, 4]	μὲν ἄκων νοσεῖ, ὁ δὲ	ἑκὼν	ἐρᾷ· ὁ μὲν ἐπ´ ἀγαθῷ
[19, 2]	τοῦτο καὶ ὁ Σωκράτης ἐρᾶν	ἔλεγεν,	καὶ πάντων ἐρᾶν· καὶ ἐκοινώνει
[19, 2]	ἐξαρκέσει, ἂν καλῶς τὰ ἡμέτερα	ἔλθῃ.	Εἴκαζε, εἰ βούλει, κατὰ τὸν
[19, 4]	δρᾷ, ἀλλὰ εἰδὼς ὑφ´ ἡδονῆς	ἕλκεται.	Καὶ γὰρ ἐν τοῖς εὐκάρποις
[19, 1]	πάθος ἐνακμάζον τῇ τε ἄλλῃ	Ἑλλάδι,	καὶ πολὺ μάλιστα ταῖς Ἀθήναις,
[19, 4]	ἔρως ἐπαινετός, ἐπονείδιστος οὗτος· ἐκεῖνος	Ἑλληνικός,	βαρβαρικὸς οὗτος· ἐκεῖνος ἄρρην, ἁπαλὸς
[19, 1]	δύναμιν ἀρχικὴν πιστευομένων ἐν τοῖς	Ἕλλησι)	μήτε δι´ ἐξουσίας βιάσασθαι πρὸς
[19, 5]	μὲν αὐτοῦ· πῶς δ´ οὐκ	ἔμελλεν;	ἀλλ´ οὐ περαιτέρω τῶν ὀφθαλμῶν.
[19, 4]	τημελῶς πρόσεισιν, ὁ δὲ κλέπτης	ἐμπεσὼν	δρέπει καὶ λυμαίνεται καὶ σπαράττει.
[19, 2]	τοῦτο δύναται καὶ ψυχῆς ἄνθος	ἐμπεφυτευμένον	σώματι καλῷ, ἐκλαμπρύνεται ὑπ´ αὐτοῦ,
[19, 5]	οὐκ ἐν Λυκίῳ τραφείς, οὐδὲ	ἐν	Ἀκαδημίᾳ γυμνασάμενος, οὐδὲ ἐν φιλοσοφίᾳ
[19, 4]	καὶ ἀγάλλεται τῷ ἔρωτι, καὶ	ἐν	γυμνασίῳ συμπλέκεται, καὶ ἐν δρόμῳ
[19, 4]	καὶ ἐν γυμνασίῳ συμπλέκεται, καὶ	ἐν	δρόμῳ συνθεῖ, καὶ ἐν θήρᾳ
[19, 4]	καὶ ἐν πολέμῳ συναριστεύει, καὶ	ἐν	εὐτυχίαις συνεντυχεῖ, καὶ ἀποθανόντος συναποθνήσκει·
[19, 2]	ὁ ἔρως ἦν ὄνομα ἐπιθυμίας	ἐν	ἡδοναῖς πλανώμενον· ἀρχὴ δὲ αὐτοῦ
[19, 4]	καὶ ἐν δρόμῳ συνθεῖ, καὶ	ἐν	θήρᾳ συγκυνηγετεῖ, καὶ ἐν πολέμῳ
[19, 5]	Ἤδη καὶ Σπαρτιάτης ἀνὴρ οὐκ	ἐν	Λυκίῳ τραφείς, οὐδὲ ἐν Ἀκαδημίᾳ
[19, 4]	καὶ ἐν θήρᾳ συγκυνηγετεῖ, καὶ	ἐν	πολέμῳ συναριστεύει, καὶ ἐν εὐτυχίαις
[19, 2]	ἀρχὴ δὲ αὐτοῦ ψυχῆς ἄνθος	ἐν	σώματι διαφαινόμενον· οἷον εἰ ξυνείης
[19, 1]	τῶν διὰ δύναμιν ἀρχικὴν πιστευομένων	ἐν	τοῖς Ἕλλησι) μήτε δι´ ἐξουσίας
[19, 4]	ὑφ´ ἡδονῆς ἕλκεται. Καὶ γὰρ	ἐν	τοῖς εὐκάρποις φυτοῖς ὁ μὲν
[19, 2]	ὁμοφώνοις ἀληθῶς, οὐ κατὰ τὴν	ἐν	τοῖς μύθοις ἐξουσίαν. Τί ἂν
[19, 5]	οὐδὲ ἐν Ἀκαδημίᾳ γυμνασάμενος, οὐδὲ	ἐν	φιλοσοφίᾳ πεπαιδευμένος, ἐντυχὼν μειρακίῳ βαρβαρικῷ
[19, 1]	Σωκράτης ἐκεῖνος, εὑρὼν τὸ πάθος	ἐνακμάζον	τῇ τε ἄλλῃ Ἑλλάδι, καὶ
[19, 1]	τῆς ὁδοῦ κακῶς ἐρᾶν καὶ	ἐνεχθῆναι	κατὰ τοῦ κρημνοῦ. Τοῦτο τοι
[19, 4]	μὴ προσείπῃς τὸ γιγνόμενον ὀνόματι	ἑνί.	Ὁ μὲν ἐφ´ ἡδονὴν οἰστρεῖ,
[19, 2]	πολλοῖς, τὸν δὲ Σωκράτην ποιμένι	ἑνί,	τὰ δὲ μειράκια τὰ Ἀττικὰ
[19, 5]	τῶν ὀφθαλμῶν προσελθὼν ὁ ἔρως,	ἐνταῦθα	ἔστη ἐπὶ θύραις τῆς ψυχῆς·
[19, 5]	γυμνασάμενος, οὐδὲ ἐν φιλοσοφίᾳ πεπαιδευμένος,	ἐντυχὼν	μειρακίῳ βαρβαρικῷ μέν, ἀλλ´ ἄκρως
[19, 2]	τῆς ἀρνῶν ποίμνης, τούτῳ δὲ	ἐξαρκέσει,	ἂν καλῶς τὰ ἡμέτερα ἔλθῃ.
[19, 1]	οὐδὲ πρὸς τὴν σωτηρίαν αὐτῶν	ἐξέκαμεν,	ἐξεῦρεν δὲ μηχανὴν ἑκουσίου ἀγωγῆς
[19, 1]	πρὸς τὴν σωτηρίαν αὐτῶν ἐξέκαμεν,	ἐξεῦρεν	δὲ μηχανὴν ἑκουσίου ἀγωγῆς τοιάνδε
[19, 1]	πάντα ἀδίκων ἐραστῶν καὶ μειρακίων	ἐξηπατημένων,	οἰκτείρας τοῦ πάθους ἑκατέραν τὴν
[19, 2]	κατὰ τὴν ἐν τοῖς μύθοις	ἐξουσίαν.	Τί ἂν οὖν δράσαι ὁ
[19, 1]	ἐν τοῖς Ἕλλησι) μήτε δι´	ἐξουσίας	βιάσασθαι πρὸς τὰ κρείττω (Ἡρακλέους
[19, 4]	ποιμένι ἔοικεν, ὁ δὲ κλέπτῃ	ἔοικεν,	καὶ λανθάνειν εὔχεται· οἶδεν γὰρ
[19, 4]	δὲ ἀγαθήν. Ὁ μὲν ποιμένι	ἔοικεν,	ὁ δὲ κλέπτῃ ἔοικεν, καὶ
[19, 4]	δὲ ἑκὼν ἐρᾷ· ὁ μὲν	ἐπ´	ἀγαθῷ ἐρᾷ τοῦ ἐρωμένου, ὁ
[19, 2]	μειρακίων ὥρας ἐφιεμένους καὶ δρόμῳ	ἐπ´	αὐτὴν ὠθουμένους; ἆρα ἀνέξεται καὶ
[19, 2]	πλανώμενον, ἀπολειφθέντα τῶν συννόμων, ὤσαντο	ἐπ´	αὐτὸν ἄμφω· ἦν ἄρα τότε
[19, 4]	ἐρᾷ τοῦ ἐρωμένου, ὁ δὲ	ἐπ´	ὀλέθρῳ ἀμφοῖν. Ἐκείνου τοῦ ἔρωτος
[19, 2]	τοῦ δρόμου, αὐτὸ ἐκεῖνο οἰήσεται,	ἐπ´	ὀλέθρῳ καὶ τοῦτον θεῖν· ἐὰν
[19, 2]	ἐὰν δὲ ἀναμείνῃ τὸ τέλος,	ἐπαινέσεται	τὸν δρόμον, καὶ μιμήσεται τὴν
[19, 5]	μιάνῃς, μὴ προσάψῃ τοῦ ἄνθους·	ἐπαίνεσον,	ὡς ὁδοιπόρος φυτόν ποτε· τοῖον
[19, 4]	ἔρως οὗτος· ἐκεῖνος ὁ ἔρως	ἐπαινετός,	ἐπονείδιστος οὗτος· ἐκεῖνος Ἑλληνικός, βαρβαρικὸς
[19, 5]	ἀλλ´ οὐ περαιτέρω τῶν ὀφθαλμῶν.	Ἐπαινῶ	τῆς ἀριστείας τὸν Ἀγησίλαον μᾶλλον,
[19, 5]	δίδωμι τὰ ἀριστεῖα. Ταῦτα δρῶντα	ἐπαινῶ	τὸν Ἀγησίλαον μᾶλλον, ἢ Τισσαφέρνην
[19, 5]	Μηδικά. Τοιγαροῦν ὁ Ξέρξης μὲν	ἐπέβη	Λεωνίδου κειμένου, καὶ παρῆλθεν ἔσω
[19, 5]	προσελθὼν ὁ ἔρως, ἐνταῦθα ἔστη	ἐπὶ	θύραις τῆς ψυχῆς· μεῖζον τὸ
[19, 3]	ὁ φιλάνθρωπος θεραπεύει τὰ παιδικὰ	ἐπὶ	κοινωνίᾳ τῆς ἀρετῆς, θεραπεύει δὲ
[19, 2]	καὶ διώξεται σὺν αὐτοῖς, οὐκ	ἐπὶ	τῇ ἴσῃ. Καί τις ἰδὼν
[19, 2]	εἰς ὀφθαλμούς, καὶ δι´ αὐτῶν	ἐπὶ	τὴν ψυχὴν ῥέον· ὁδοὶ γὰρ
[19, 1]	μακρᾶς ὁδοῦ, μετ´ ἀνάπαυλαν βαδίζωμεν	ἐπὶ	τὸ τέλος, ἡγεμόνας παρεκκαλέσαντες τῆς
[19, 1]	πεῖσαι λόγῳ (ἀπειθὲς γὰρ χρῆμα	ἐπιθυμία	προσλαβοῦσα οἶστρον, καὶ προσελθοῦσα ἐγγύτατα
[19, 2]	ἄλλοις ὅμοιος, κατὰ δὲ τὴν	ἐπιθυμίαν	διαφέρων, κατὰ δὲ τὴν ἡδονὴν
[19, 2]	ἄλλοις ὁ ἔρως ἦν ὄνομα	ἐπιθυμίας	ἐν ἡδοναῖς πλανώμενον· ἀρχὴ δὲ
[19, 3]	Σωκράτης μὲν ὡς εὐδαιμονίας ἐραστής,	Ἐπίκουρος	δὲ ἡδονῆς. Οὕτω καὶ καλὸν
[19, 3]	μὲν διώκει Σωκράτης, ἄλλως δὲ	Ἐπίκουρος,	Σωκράτης μὲν ὡς εὐδαιμονίας ἐραστής,
[19, 3]	κοινωνίᾳ τῆς ἀρετῆς, θεραπεύει δὲ	ἐπιλεξάμενος	τὰ ἐπιτηδειότατα, ἐπιτήδεια δὲ εἰς
[19, 2]	ξυνείης καὶ ποταμοῦ κάλλος λειμῶνι	ἐπιρρέον,	καλὰ μὲν τὰ ὑπ´ αὐτῷ
[19, 3]	θεραπεύει δὲ ἐπιλεξάμενος τὰ ἐπιτηδειότατα,	ἐπιτήδεια	δὲ εἰς προσδοκίαν ἀρετῆς τὰ
[19, 3]	ἀρετῆς, θεραπεύει δὲ ἐπιλεξάμενος τὰ	ἐπιτηδειότατα,	ἐπιτήδεια δὲ εἰς προσδοκίαν ἀρετῆς
[19, 3]	προσδοκίαν χρείας γίγνεται, καὶ τὴν	ἐπιτηδειότητα〉	προμνᾶται τοῖς ζῴοις πονοῦσα· ὁ
[19, 2]	τὴν ἀμφοῖν τέχνην, φέρων ἑαυτὸν	ἐπιτρέπει	τῷ ποιμένι· σὺ μὲν γὰρ
[19, 4]	οὗτος· ἐκεῖνος ὁ ἔρως ἐπαινετός,	ἐπονείδιστος	οὗτος· ἐκεῖνος Ἑλληνικός, βαρβαρικὸς οὗτος·
[19, 2]	μεταχειρίσασθαι καὶ ἄγειν. Ὡς δὲ	ἐπύθετο	τἀληθῆ αὐτά, τὴν ἀμφοῖν τέχνην,
[19, 4]	ἡδονὴν οἰστρεῖ, ὁ δὲ κάλλους	ἐρᾷ·	ὁ μὲν ἄκων νοσεῖ, ὁ
[19, 4]	ἄκων νοσεῖ, ὁ δὲ ἑκὼν	ἐρᾷ·	ὁ μὲν ἐπ´ ἀγαθῷ ἐρᾷ
[19, 4]	ἐρᾷ· ὁ μὲν ἐπ´ ἀγαθῷ	ἐρᾷ	τοῦ ἐρωμένου, ὁ δὲ ἐπ´
[19, 2]	αὐτῶν καὶ πονεῖν ἱκανώτερος, καὶ	ἐρᾶν	δεινότερος, καὶ λαμβάνειν εὐστοχώτερος· καὶ
[19, 2]	Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Σωκράτης	ἐρᾶν	ἔλεγεν, καὶ πάντων ἐρᾶν· καὶ
[19, 2]	Σωκράτης ἐρᾶν ἔλεγεν, καὶ πάντων	ἐρᾶν·	καὶ ἐκοινώνει τοῦ δρόμου, καὶ
[19, 1]	ἢ ἐκτραπομένους τῆς ὁδοῦ κακῶς	ἐρᾶν	καὶ ἐνεχθῆναι κατὰ τοῦ κρημνοῦ.
[19, 5]	Διός, ἀνάμεινον τοὺς καρπούς, καὶ	ἐρασθήσῃ	δικαιότερον. Οὐ χαλεπὸν τὸ ἔργον·
[19, 3]	φαίνεται μοχθηροῖς ὀφθαλμοῖς, ἀλλοιότερον δὲ	ἐρασταῖς	νομίμοις· καὶ γὰρ τὸ ξίφος,
[19, 2]	κατὰ τὸν μῦθον, τοὺς μὲν	ἐραστὰς	ἐκείνους μαγείροις πολλοῖς, τὸν δὲ
[19, 3]	Ἐπίκουρος, Σωκράτης μὲν ὡς εὐδαιμονίας	ἐραστής,	Ἐπίκουρος δὲ ἡδονῆς. Οὕτω καὶ
[19, 4]	οὐκ ἐρημίας. Ὁ δὲ ἕτερος	ἐραστὴς	θεοῖς μὲν ἐχθρός, πλημμελὴς γάρ·
[19, 3]	Κλεισθένης, Σωκράτης μὲν ὡς ἀρετῆς	ἐραστής,	Κλεισθένης δὲ ὡς ἡδονῆς. ~Ὁπόταν
[19, 3]	τοῖς ζῴοις πονοῦσα· ὁ δὲ	ἐραστὴς	ὁ φιλάνθρωπος θεραπεύει τὰ παιδικὰ
[19, 1]	Ἀθήναις, καὶ μεστὰ πάντα ἀδίκων	ἐραστῶν	καὶ μειρακίων ἐξηπατημένων, οἰκτείρας τοῦ
[19, 5]	τροφῆς καὶ παιδαγωγίας· ταῦτα δὲ	ἔργα	ψυχῆς τῷ ὄντι ἠσκημένης καὶ
[19, 5]	θύραις τῆς ψυχῆς· μεῖζον τὸ	ἔργον·	δίδωμι τὰ ἀριστεῖα. Ταῦτα δρῶντα
[19, 5]	ἐρασθήσῃ δικαιότερον. Οὐ χαλεπὸν τὸ	ἔργον·	οὐ γὰρ Σωκράτους μόνον· οὐδὲ
[19, 4]	ἀμφοῖν. Ἐκείνου τοῦ ἔρωτος ἀρετὴ	ἔργον,	τοῦδε τοῦ ἔρωτος ἔργον ὕβρις·
[19, 4]	ἀρετὴ ἔργον, τοῦδε τοῦ ἔρωτος	ἔργον	ὕβρις· ἐκείνου τοῦ ἔρωτος φιλία
[19, 4]	τὴν συνουσίαν οὐ νυκτός, οὐκ	ἐρημίας.	Ὁ δὲ ἕτερος ἐραστὴς θεοῖς
[19, 4]	γάρ· ἀθαρσής, δύσελπις, αἰδοῦς ἄπορος,	ἐρημίας	φίλος καὶ νυκτὶ καὶ φωλεοῖς·
[19, 1]	τέλος, ἡγεμόνας παρεκκαλέσαντες τῆς ὁδοῦ	Ἑρμῆν	τὸν Λόγιον, καὶ Πειθώ, καὶ
[19, 5]	Ἀπόλλωνος παρὰ βωμῷ φοίνικος νέον	ἔρνος	ἀνερχόμενον εἰσενόησα· φεῖσαι τοῦ φυτοῦ
[19, 2]	ἀρχὴ δὲ αὐτοῦ ἄνθος σώματος	ἐρχόμενον	εἰς ὀφθαλμούς, καὶ δι´ αὐτῶν
[19, 4]	ἐκεῖνος καὶ μεθ´ ἡμέραν τὸν	ἐρώμενον	περιέπει καὶ ἀγάλλεται τῷ ἔρωτι,
[19, 4]	μὲν ἐπ´ ἀγαθῷ ἐρᾷ τοῦ	ἐρωμένου,	ὁ δὲ ἐπ´ ὀλέθρῳ ἀμφοῖν.
[19, 4]	οὗτος, ἀβέβαιος. Ἐκεῖνον τὸν ἔρωτα	ἐρῶν	ἀνὴρ φίλος θεῷ, φίλος νόμῳ,
[19, 4]	ἀκούσῃς ἐρῶντα μὲν τὸν φιλόσοφον,	ἐρῶντα	δὲ καὶ τὸν μοχθηρὸν ἄνδρα,
[19, 4]	ὡς ἡδονῆς. ~Ὁπόταν τοίνυν ἀκούσῃς	ἐρῶντα	μὲν τὸν φιλόσοφον, ἐρῶντα δὲ
[19, 1]	χρὴ δυοῖν θἄτερον, ἢ καλῶς	ἐρῶντας	ἰέναι ἀσφαλῶς, ἢ ἐκτραπομένους τῆς
[19, 4]	ἔρωτος ἔχθρα τέλος· ἄμισθος ὁ	ἔρως	ἐκεῖνος, μισθοφόρος ὁ ἔρως οὗτος·
[19, 5]	μέχρι τῶν ὀφθαλμῶν προσελθὼν ὁ	ἔρως,	ἐνταῦθα ἔστη ἐπὶ θύραις τῆς
[19, 4]	ὁ ἔρως οὗτος· ἐκεῖνος ὁ	ἔρως	ἐπαινετός, ἐπονείδιστος οὗτος· ἐκεῖνος Ἑλληνικός,
[19, 2]	ὀφθαλμοί. Τῷ δὲ Σωκράτει ὁ	ἔρως	ἦν κατὰ μὲν τὴν σπουδὴν
[19, 2]	Τοῖς μὲν γὰρ ἄλλοις ὁ	ἔρως	ἦν ὄνομα ἐπιθυμίας ἐν ἡδοναῖς
[19, 5]	Λεωνίδην μαχίμων· ἀμαχώτερος γὰρ ὁ	ἔρως	ἦν τοῦ βαρβάρου· καὶ τὰ
[19, 4]	ὁ ἔρως ἐκεῖνος, μισθοφόρος ὁ	ἔρως	οὗτος· ἐκεῖνος ὁ ἔρως ἐπαινετός,
[19, 2]	καὶ τὰ θηρία τοῖς ἀνθρώποις·	ἐρωτᾷ	ὁ ἀμνός, τίς ὡς ἑκάτερος
[19, 1]	Πειθώ, καὶ Χάριτας, καὶ τὸν	Ἔρωτα	αὐτόν. Οὐ γάρ τι σμικρὸν
[19, 4]	πτηνὸς οὗτος, ἀβέβαιος. Ἐκεῖνον τὸν	ἔρωτα	ἐρῶν ἀνὴρ φίλος θεῷ, φίλος
[19, 4]	ἐρώμενον περιέπει καὶ ἀγάλλεται τῷ	ἔρωτι,	καὶ ἐν γυμνασίῳ συμπλέκεται, καὶ
[19, 4]	ἐπ´ ὀλέθρῳ ἀμφοῖν. Ἐκείνου τοῦ	ἔρωτος	ἀρετὴ ἔργον, τοῦδε τοῦ ἔρωτος
[19, 0]	~Ἔτι περὶ	ἔρωτος	βʹ ~Ἀναλαβόντες αὖθις αὖ τοὺς
[19, 5]	τοῦ βαρβάρου· καὶ τὰ τοῦ	ἔρωτος	βλήματα τιτρώσκει μᾶλλον ἢ τὰ
[19, 4]	ἔρωτος ἀρετὴ ἔργον, τοῦδε τοῦ	ἔρωτος	ἔργον ὕβρις· ἐκείνου τοῦ ἔρωτος
[19, 4]	ἔρωτος φιλία τέλος, τούτου τοῦ	ἔρωτος	ἔχθρα τέλος· ἄμισθος ὁ ἔρως
[19, 1]	γὰρ τῇ λεωφόρῳ τοῦ περὶ	ἔρωτος	λόγου κρημνὸς βαθύς, καὶ χρὴ
[19, 1]	~Ἀναλαβόντες αὖθις αὖ τοὺς περὶ	ἔρωτος	λόγους, ὥσπερ ἀρχὴν μακρᾶς ὁδοῦ,
[19, 4]	ἔρωτος ἔργον ὕβρις· ἐκείνου τοῦ	ἔρωτος	φιλία τέλος, τούτου τοῦ ἔρωτος
[19, 5]	ὀφθαλμῶν προσελθὼν ὁ ἔρως, ἐνταῦθα	ἔστη	ἐπὶ θύραις τῆς ψυχῆς· μεῖζον
[19, 2]	καὶ ἐκλάμπει, καὶ διαφαίνεται. Καὶ	ἔστιν	σωμάτων ὥρα οὐδὲν ἄλλο, ἢ
[19, 4]	ἐκεῖνος ἄρρην, ἁπαλὸς οὗτος· ἐκεῖνος	ἑστώς,	πτηνὸς οὗτος, ἀβέβαιος. Ἐκεῖνον τὸν
[19, 5]	ἐπέβη Λεωνίδου κειμένου, καὶ παρῆλθεν	ἔσω	Πυλῶν· Ἀγησιλάῳ δὲ μέχρι τῶν
[19, 4]	νυκτός, οὐκ ἐρημίας. Ὁ δὲ	ἕτερος	ἐραστὴς θεοῖς μὲν ἐχθρός, πλημμελὴς
[19, 0]		~Ἔτι	περὶ ἔρωτος βʹ ~Ἀναλαβόντες αὖθις
[19, 3]	δὲ Ἐπίκουρος, Σωκράτης μὲν ὡς	εὐδαιμονίας	ἐραστής, Ἐπίκουρος δὲ ἡδονῆς. Οὕτω
[19, 4]	ἕλκεται. Καὶ γὰρ ἐν τοῖς	εὐκάρποις	φυτοῖς ὁ μὲν γεωργὸς τημελῶς
[19, 3]	Ὀδυσσεὺς ὁρᾷ, ἄλλως δὲ ὁ	Εὐρύμαχος·	καὶ τὸν ἥλιον ἄλλως μὲν
[19, 1]	τοι δείσας καὶ Σωκράτης ἐκεῖνος,	εὑρὼν	τὸ πάθος ἐνακμάζον τῇ τε
[19, 2]	σωφρονέστερος, κατὰ δὲ τὴν ἀρετὴν	εὐστοχώτερος·	ἀρχὴ δὲ αὐτοῦ ψυχῆς ἄνθος
[19, 2]	καὶ ἐρᾶν δεινότερος, καὶ λαμβάνειν	εὐστοχώτερος·	καὶ πάνυ εἰκότως. Τοῖς μὲν
[19, 2]	ἰδόντες δὲ ἐκ ποίμνης ἄρνα	εὐτραφῆ	πλανώμενον, ἀπολειφθέντα τῶν συννόμων, ὤσαντο
[19, 4]	ἐν πολέμῳ συναριστεύει, καὶ ἐν	εὐτυχίαις	συνεντυχεῖ, καὶ ἀποθανόντος συναποθνήσκει· καὶ
[19, 4]	δὲ κλέπτῃ ἔοικεν, καὶ λανθάνειν	εὔχεται·	οἶδεν γὰρ τὸ κακὸν ὃ
[19, 4]	γιγνόμενον ὀνόματι ἑνί. Ὁ μὲν	ἐφ´	ἡδονὴν οἰστρεῖ, ὁ δὲ κάλλους
[19, 2]	τοὺς καλούς, καὶ τοὺς συνεραστὰς	ἔφθανεν,	καὶ τοὺς δημίους ὑπετέμνετο. Καὶ
[19, 2]	δημίους τῆς τῶν μειρακίων ὥρας	ἐφιεμένους	καὶ δρόμῳ ἐπ´ αὐτὴν ὠθουμένους;
[19, 4]	φιλία τέλος, τούτου τοῦ ἔρωτος	ἔχθρα	τέλος· ἄμισθος ὁ ἔρως ἐκεῖνος,
[19, 4]	θεοῖς μὲν ἐχθρός, πλημμελὴς γάρ·	ἐχθρὸς	δὲ καὶ νόμῳ, παράνομος γάρ·
[19, 4]	δὲ ἕτερος ἐραστὴς θεοῖς μὲν	ἐχθρός,	πλημμελὴς γάρ· ἐχθρὸς δὲ καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 17/04/2008