Dissertation, Chap.
[19, 5]	βλήματα τιτρώσκει μᾶλλον ἢ τὰ	Καδούσια	ἢ τὰ Μηδικά. Τοιγαροῦν ὁ
[19, 4]	μεθ´ ἡμέραν τὸν ἐρώμενον περιέπει	καὶ	ἀγάλλεται τῷ ἔρωτι, καὶ ἐν
[19, 2]	ὡς ἑκάτερος ἐθέλει αὐτὸν μεταχειρίσασθαι	καὶ	ἄγειν. Ὡς δὲ ἐπύθετο τἀληθῆ
[19, 3]	~Ἀλλὰ Θετταλὸς μὲν ἀγαπήσει πωλίον,	καὶ	Αἰγύπτιος πόρτιν, καὶ Σπαρτιάτης σκύλακα·
[19, 5]	βαρβαρικῷ μέν, ἀλλ´ ἄκρως καλῷ	καὶ	ἀνθοῦντι ἄρτι, ἠράσθη μὲν αὐτοῦ·
[19, 4]	συναριστεύει, καὶ ἐν εὐτυχίαις συνεντυχεῖ,	καὶ	ἀποθανόντος συναποθνήσκει· καὶ οὐδὲν αὐτῷ
[19, 4]	ἀλλὰ εἰδὼς ὑφ´ ἡδονῆς ἕλκεται.	Καὶ	γὰρ ἐν τοῖς εὐκάρποις φυτοῖς
[19, 2]	ἔφθανεν, καὶ τοὺς δημίους ὑπετέμνετο.	Καὶ	γὰρ ἦν αὐτῶν καὶ πονεῖν
[19, 3]	ὀφθαλμοῖς, ἀλλοιότερον δὲ ἐρασταῖς νομίμοις·	καὶ	γὰρ τὸ ξίφος, τὸ αὐτὸ
[19, 2]	ἄνθος σώματος ἐρχόμενον εἰς ὀφθαλμούς,	καὶ	δι´ αὐτῶν ἐπὶ τὴν ψυχὴν
[19, 2]	ἐκλαμπρύνεται ὑπ´ αὐτοῦ, καὶ ἐκλάμπει,	καὶ	διαφαίνεται. Καὶ ἔστιν σωμάτων ὥρα
[19, 2]	θεύσεται, καὶ κοινωνήσει τοῦ δρόμου,	καὶ	διώξεται σὺν αὐτοῖς, οὐκ ἐπὶ
[19, 2]	τῆς τῶν μειρακίων ὥρας ἐφιεμένους	καὶ	δρόμῳ ἐπ´ αὐτὴν ὠθουμένους; ἆρα
[19, 5]	σπαράττει. ~Καλὸν σῶμα ὁρᾷς ἀνθοῦν	καὶ	ἔγκαρπον· μὴ χράνῃς, μὴ μιάνῃς,
[19, 2]	ἐρᾶν· καὶ ἐκοινώνει τοῦ δρόμου,	καὶ	ἐδίωκεν τοὺς καλούς, καὶ τοὺς
[19, 2]	σώματι καλῷ, ἐκλαμπρύνεται ὑπ´ αὐτοῦ,	καὶ	ἐκλάμπει, καὶ διαφαίνεται. Καὶ ἔστιν
[19, 2]	ἐρᾶν ἔλεγεν, καὶ πάντων ἐρᾶν·	καὶ	ἐκοινώνει τοῦ δρόμου, καὶ ἐδίωκεν
[19, 4]	περιέπει καὶ ἀγάλλεται τῷ ἔρωτι,	καὶ	ἐν γυμνασίῳ συμπλέκεται, καὶ ἐν
[19, 4]	ἔρωτι, καὶ ἐν γυμνασίῳ συμπλέκεται,	καὶ	ἐν δρόμῳ συνθεῖ, καὶ ἐν
[19, 4]	συγκυνηγετεῖ, καὶ ἐν πολέμῳ συναριστεύει,	καὶ	ἐν εὐτυχίαις συνεντυχεῖ, καὶ ἀποθανόντος
[19, 4]	συμπλέκεται, καὶ ἐν δρόμῳ συνθεῖ,	καὶ	ἐν θήρᾳ συγκυνηγετεῖ, καὶ ἐν
[19, 4]	συνθεῖ, καὶ ἐν θήρᾳ συγκυνηγετεῖ,	καὶ	ἐν πολέμῳ συναριστεύει, καὶ ἐν
[19, 1]	ἐκτραπομένους τῆς ὁδοῦ κακῶς ἐρᾶν	καὶ	ἐνεχθῆναι κατὰ τοῦ κρημνοῦ. Τοῦτο
[19, 2]	ἦν αὐτῶν καὶ πονεῖν ἱκανώτερος,	καὶ	ἐρᾶν δεινότερος, καὶ λαμβάνειν εὐστοχώτερος·
[19, 5]	τοῦ Διός, ἀνάμεινον τοὺς καρπούς,	καὶ	ἐρασθήσῃ δικαιότερον. Οὐ χαλεπὸν τὸ
[19, 2]	αὐτοῦ, καὶ ἐκλάμπει, καὶ διαφαίνεται.	Καὶ	ἔστιν σωμάτων ὥρα οὐδὲν ἄλλο,
[19, 2]	δρόμον, καὶ μιμήσεται τὴν σπουδήν,	καὶ	θαυμάσει τὸν θηρευτήν, καὶ μακαρίσει
[19, 3]	ἐραστής, Ἐπίκουρος δὲ ἡδονῆς. Οὕτω	καὶ	καλὸν σῶμα ἄλλως μὲν διώκει
[19, 2]	αὐτῶν τῶν δημίων. Οὐκοῦν θεύσεται,	καὶ	κοινωνήσει τοῦ δρόμου, καὶ διώξεται
[19, 2]	πονεῖν ἱκανώτερος, καὶ ἐρᾶν δεινότερος,	καὶ	λαμβάνειν εὐστοχώτερος· καὶ πάνυ εἰκότως.
[19, 4]	ἔοικεν, ὁ δὲ κλέπτῃ ἔοικεν,	καὶ	λανθάνειν εὔχεται· οἶδεν γὰρ τὸ
[19, 4]	ὁ δὲ κλέπτης ἐμπεσὼν δρέπει	καὶ	λυμαίνεται καὶ σπαράττει. ~Καλὸν σῶμα
[19, 2]	λόγους μῦθον πλάττων. Ποιμὴν ἀνὴρ	καὶ	μάγειρος ἐβάδιζον ἄμφω κοινὴν ὁδόν·
[19, 2]	σπουδήν, καὶ θαυμάσει τὸν θηρευτήν,	καὶ	μακαρίσει τὴν ἄγραν. Διὰ τοῦτο
[19, 4]	μεστὸς αἰδοῦς, μεστὸς παρρησίας· ἐκεῖνος	καὶ	μεθ´ ἡμέραν τὸν ἐρώμενον περιέπει
[19, 1]	καὶ μεστὰ πάντα ἀδίκων ἐραστῶν	καὶ	μειρακίων ἐξηπατημένων, οἰκτείρας τοῦ πάθους
[19, 5]	ἔργα ψυχῆς τῷ ὄντι ἠσκημένης	καὶ	μεμαστιγωμένης.
[19, 1]	καὶ πολὺ μάλιστα ταῖς Ἀθήναις,	καὶ	μεστὰ πάντα ἀδίκων ἐραστῶν καὶ
[19, 1]	τοῦ πάθους ἑκατέραν τὴν ἀγέλην,	καὶ	μήτε παῦσαι δυνάμενος τὴν ὕβριν
[19, 2]	μὲν γὰρ δήμιός τις εἶ	καὶ	μιαιφόνος τῆς ἀρνῶν ποίμνης, τούτῳ
[19, 2]	τὸ τέλος, ἐπαινέσεται τὸν δρόμον,	καὶ	μιμήσεται τὴν σπουδήν, καὶ θαυμάσει
[19, 4]	ἐχθρός, πλημμελὴς γάρ· ἐχθρὸς δὲ	καὶ	νόμῳ, παράνομος γάρ· ἀθαρσής, δύσελπις,
[19, 4]	δύσελπις, αἰδοῦς ἄπορος, ἐρημίας φίλος	καὶ	νυκτὶ καὶ φωλεοῖς· μηδαμοῦ ἂν
[19, 2]	μακαρίσει τὴν ἄγραν. Διὰ τοῦτο	καὶ	ὁ Σωκράτης ἐρᾶν ἔλεγεν, καὶ
[19, 2]	ἄλλο, ἢ μελλούσης ἀρετῆς ἄνθος,	καὶ	οἱονεὶ προοίμιον κάλλους ὡραιοτέρου. Ὥσπερ
[19, 4]	παιδικοῖς, φεύγων ἥλιον, διώκων νύκτα	καὶ	ὁμίχλην ποιμέσιν οὔ τι φίλην,
[19, 4]	εὐτυχίαις συνεντυχεῖ, καὶ ἀποθανόντος συναποθνήσκει·	καὶ	οὐδὲν αὐτῷ δεῖ πρὸς τὴν
[19, 5]	ἦν τῆς τῶν σωμάτων τροφῆς	καὶ	παιδαγωγίας· ταῦτα δὲ ἔργα ψυχῆς
[19, 2]	καὶ ὁ Σωκράτης ἐρᾶν ἔλεγεν,	καὶ	πάντων ἐρᾶν· καὶ ἐκοινώνει τοῦ
[19, 2]	ἐρᾶν δεινότερος, καὶ λαμβάνειν εὐστοχώτερος·	καὶ	πάνυ εἰκότως. Τοῖς μὲν γὰρ
[19, 5]	Ξέρξης μὲν ἐπέβη Λεωνίδου κειμένου,	καὶ	παρῆλθεν ἔσω Πυλῶν· Ἀγησιλάῳ δὲ
[19, 1]	τῆς ὁδοῦ Ἑρμῆν τὸν Λόγιον,	καὶ	Πειθώ, καὶ Χάριτας, καὶ τὸν
[19, 1]	ἐνακμάζον τῇ τε ἄλλῃ Ἑλλάδι,	καὶ	πολὺ μάλιστα ταῖς Ἀθήναις, καὶ
[19, 2]	ὑπετέμνετο. Καὶ γὰρ ἦν αὐτῶν	καὶ	πονεῖν ἱκανώτερος, καὶ ἐρᾶν δεινότερος,
[19, 2]	σώματι διαφαινόμενον· οἷον εἰ ξυνείης	καὶ	ποταμοῦ κάλλος λειμῶνι ἐπιρρέον, καλὰ
[19, 1]	γὰρ χρῆμα ἐπιθυμία προσλαβοῦσα οἶστρον,	καὶ	προσελθοῦσα ἐγγύτατα μανίᾳ) οὕτω δὴ
[19, 4]	κλέπτης ἐμπεσὼν δρέπει καὶ λυμαίνεται	καὶ	σπαράττει. ~Καλὸν σῶμα ὁρᾷς ἀνθοῦν
[19, 5]	μόνον· οὐδὲ φιλοσόφου μόνον. Ἤδη	καὶ	Σπαρτιάτης ἀνὴρ οὐκ ἐν Λυκίῳ
[19, 3]	ἀγαπήσει πωλίον, καὶ Αἰγύπτιος πόρτιν,	καὶ	Σπαρτιάτης σκύλακα· φιλάνθρωπος δ´ ἀνὴρ
[19, 1]	τοῦ κρημνοῦ. Τοῦτο τοι δείσας	καὶ	Σωκράτης ἐκεῖνος, εὑρὼν τὸ πάθος
[19, 2]	ἄμφω· ἦν ἄρα τότε ὁμόφωνα	καὶ	τὰ θηρία τοῖς ἀνθρώποις· ἐρωτᾷ
[19, 5]	ὁ ἔρως ἦν τοῦ βαρβάρου·	καὶ	τὰ τοῦ ἔρωτος βλήματα τιτρώσκει
[19, 3]	θεόν, Ἀναξαγόρας δὲ ὡς λίθον·	καὶ	τὴν ἀρετὴν ἄλλως μὲν διώκει
[19, 3]	θεραπεία διὰ προσδοκίαν χρείας γίγνεται,	καὶ	τὴν ἐπιτηδειότητα〉 προμνᾶται τοῖς ζῴοις
[19, 2]	ἐπ´ αὐτὴν ὠθουμένους; ἆρα ἀνέξεται	καὶ	τὴν ἡσυχίαν ἄγων στήσεται; οὕτω
[19, 3]	ἀριστεῖ, ἀλλοιότερον δὲ τῷ δημίῳ·	καὶ	τὴν μὲν Πενελόπην ἀλλοίως μὲν
[19, 2]	ἰδὼν τῶν ἀπείρων τῆς τέχνης	καὶ	τῆς αἰτίας τοῦ δρόμου, αὐτὸ
[19, 2]	τὴν προσδοκίαν τοῦ μέλλοντος, οὕτως	καὶ	τῆς λαμπρᾶς ψυχῆς προανίσχει τὶς
[19, 2]	αὐτοῖς, οὐκ ἐπὶ τῇ ἴσῃ.	Καί	τις ἰδὼν τῶν ἀπείρων τῆς
[19, 1]	Λόγιον, καὶ Πειθώ, καὶ Χάριτας,	καὶ	τὸν Ἔρωτα αὐτόν. Οὐ γάρ
[19, 3]	ὁρᾷ, ἄλλως δὲ ὁ Εὐρύμαχος·	καὶ	τὸν ἥλιον ἄλλως μὲν ὁρᾷ
[19, 4]	μὲν τὸν φιλόσοφον, ἐρῶντα δὲ	καὶ	τὸν μοχθηρὸν ἄνδρα, μὴ προσείπῃς
[19, 5]	φεῖσαι τοῦ φυτοῦ τοῦ Ἀπόλλωνος	καὶ	τοῦ Διός, ἀνάμεινον τοὺς καρπούς,
[19, 2]	καλούς, καὶ τοὺς συνεραστὰς ἔφθανεν,	καὶ	τοὺς δημίους ὑπετέμνετο. Καὶ γὰρ
[19, 2]	δρόμου, καὶ ἐδίωκεν τοὺς καλούς,	καὶ	τοὺς συνεραστὰς ἔφθανεν, καὶ τοὺς
[19, 2]	αὐτὸ ἐκεῖνο οἰήσεται, ἐπ´ ὀλέθρῳ	καὶ	τοῦτον θεῖν· ἐὰν δὲ ἀναμείνῃ
[19, 1]	μὲν ὑπεριδεῖν παντάπασιν τῶν νεανίσκων	καὶ	τῶν μειρακίων οὐκ ἠνέσχετο οὐδὲ
[19, 3]	Σπαρτιάτης σκύλακα· φιλάνθρωπος δ´ ἀνὴρ	καὶ	φιλοθρέμμων τοῦ ζῴου τούτου, οὐ
[19, 4]	ἄπορος, ἐρημίας φίλος καὶ νυκτὶ	καὶ	φωλεοῖς· μηδαμοῦ ἂν ἐθέλων ὀφθῆναι
[19, 1]	Ἑρμῆν τὸν Λόγιον, καὶ Πειθώ,	καὶ	Χάριτας, καὶ τὸν Ἔρωτα αὐτόν.
[19, 1]	περὶ ἔρωτος λόγου κρημνὸς βαθύς,	καὶ	χρὴ δυοῖν θἄτερον, ἢ καλῶς
[19, 2]	πρὸς τὴν ὄψιν· τοῦτο δύναται	καὶ	ψυχῆς ἄνθος ἐμπεφυτευμένον σώματι καλῷ,
[19, 4]	λανθάνειν εὔχεται· οἶδεν γὰρ τὸ	κακὸν	ὃ δρᾷ, ἀλλὰ εἰδὼς ὑφ´
[19, 1]	ἀσφαλῶς, ἢ ἐκτραπομένους τῆς ὁδοῦ	κακῶς	ἐρᾶν καὶ ἐνεχθῆναι κατὰ τοῦ
[19, 2]	καὶ ποταμοῦ κάλλος λειμῶνι ἐπιρρέον,	καλὰ	μὲν τὰ ὑπ´ αὐτῷ ἄνθη,
[19, 3]	δὲ εἰς προσδοκίαν ἀρετῆς τὰ	κάλλιστα.	Τὸ δὲ κάλλος, τὸ αὐτὸ
[19, 2]	οἷον εἰ ξυνείης καὶ ποταμοῦ	κάλλος	λειμῶνι ἐπιρρέον, καλὰ μὲν τὰ
[19, 3]	ἀρετῆς τὰ κάλλιστα. Τὸ δὲ	κάλλος,	τὸ αὐτὸ ὄν, ἀλλοιότερον μὲν
[19, 4]	ἐφ´ ἡδονὴν οἰστρεῖ, ὁ δὲ	κάλλους	ἐρᾷ· ὁ μὲν ἄκων νοσεῖ,
[19, 2]	τὴν ψυχὴν ῥέον· ὁδοὶ γὰρ	κάλλους	οἱ ὀφθαλμοί. Τῷ δὲ Σωκράτει
[19, 2]	ἀρετῆς ἄνθος, καὶ οἱονεὶ προοίμιον	κάλλους	ὡραιοτέρου. Ὥσπερ γὰρ τοῦ ἡλίου
[19, 3]	Ἐπίκουρος δὲ ἡδονῆς. Οὕτω καὶ	καλὸν	σῶμα ἄλλως μὲν διώκει Σωκράτης,
[19, 5]	δρέπει καὶ λυμαίνεται καὶ σπαράττει.	~Καλὸν	σῶμα ὁρᾷς ἀνθοῦν καὶ ἔγκαρπον·
[19, 2]	τοῦ δρόμου, καὶ ἐδίωκεν τοὺς	καλούς,	καὶ τοὺς συνεραστὰς ἔφθανεν, καὶ
[19, 2]	καὶ ψυχῆς ἄνθος ἐμπεφυτευμένον σώματι	καλῷ,	ἐκλαμπρύνεται ὑπ´ αὐτοῦ, καὶ ἐκλάμπει,
[19, 5]	μειρακίῳ βαρβαρικῷ μέν, ἀλλ´ ἄκρως	καλῷ	καὶ ἀνθοῦντι ἄρτι, ἠράσθη μὲν
[19, 1]	καὶ χρὴ δυοῖν θἄτερον, ἢ	καλῶς	ἐρῶντας ἰέναι ἀσφαλῶς, ἢ ἐκτραπομένους
[19, 2]	ποίμνης, τούτῳ δὲ ἐξαρκέσει, ἂν	καλῶς	τὰ ἡμέτερα ἔλθῃ. Εἴκαζε, εἰ
[19, 5]	καὶ τοῦ Διός, ἀνάμεινον τοὺς	καρπούς,	καὶ ἐρασθήσῃ δικαιότερον. Οὐ χαλεπὸν
[19, 5]	Θηβαίων κρατοῦντα, ἢ τὰς μάστιγας	καρτεροῦντα·	ἐκεῖνα μὲν γὰρ ἦν τῆς
[19, 3]	φιλοθρέμμων τοῦ ζῴου τούτου, οὐ	κατὰ	γεωργὸν Αἰγύπτιον, οὐδὲ κατὰ ἱππικὸν
[19, 2]	κατὰ δὲ τὴν ἡδονὴν σωφρονέστερος,	κατὰ	δὲ τὴν ἀρετὴν εὐστοχώτερος· ἀρχὴ
[19, 2]	τὴν σπουδὴν τοῖς ἄλλοις ὅμοιος,	κατὰ	δὲ τὴν ἐπιθυμίαν διαφέρων, κατὰ
[19, 2]	κατὰ δὲ τὴν ἐπιθυμίαν διαφέρων,	κατὰ	δὲ τὴν ἡδονὴν σωφρονέστερος, κατὰ
[19, 3]	οὐ κατὰ γεωργὸν Αἰγύπτιον, οὐδὲ	κατὰ	ἱππικὸν Θετταλόν, οὐδὲ κατὰ κυνηγέτην
[19, 3]	οὐδὲ κατὰ ἱππικὸν Θετταλόν, οὐδὲ	κατὰ	κυνηγέτην Λακωνικόν· τούτοις μὲν γὰρ
[19, 2]	δὲ Σωκράτει ὁ ἔρως ἦν	κατὰ	μὲν τὴν σπουδὴν τοῖς ἄλλοις
[19, 2]	θρέμμασιν πλανωμένοις, ὁμοφώνοις ἀληθῶς, οὐ	κατὰ	τὴν ἐν τοῖς μύθοις ἐξουσίαν.
[19, 2]	ἡμέτερα ἔλθῃ. Εἴκαζε, εἰ βούλει,	κατὰ	τὸν μῦθον, τοὺς μὲν ἐραστὰς
[19, 1]	ὁδοῦ κακῶς ἐρᾶν καὶ ἐνεχθῆναι	κατὰ	τοῦ κρημνοῦ. Τοῦτο τοι δείσας
[19, 2]	τοιάνδε τινά. ~Φράσω δὲ αὐτὴν	κατὰ	τοὺς τοῦ Φρυγὸς λόγους μῦθον
[19, 5]	ὁ Ξέρξης μὲν ἐπέβη Λεωνίδου	κειμένου,	καὶ παρῆλθεν ἔσω Πυλῶν· Ἀγησιλάῳ
[19, 1]	οὐδ´ ὑπὲρ τῶν τυχόντων τὸ	κινδύνευμα·	παραθεῖ μὲν γὰρ τῇ λεωφόρῳ
[19, 1]	ἦν Λυκοῦργος, οὐδὲ Σόλων, οὐδὲ	Κλειδοσθένης,	οὐδέ τις ἄλλος τῶν διὰ
[19, 3]	Σωκράτης μὲν ὡς ἀρετῆς ἐραστής,	Κλεισθένης	δὲ ὡς ἡδονῆς. ~Ὁπόταν τοίνυν
[19, 3]	μὲν διώκει Σωκράτης, ἄλλως δὲ	Κλεισθένης,	Σωκράτης μὲν ὡς ἀρετῆς ἐραστής,
[19, 4]	ὁμίχλην ποιμέσιν οὔ τι φίλην,	κλέπτῃ	δὲ ἀγαθήν. Ὁ μὲν ποιμένι
[19, 4]	μὲν ποιμένι ἔοικεν, ὁ δὲ	κλέπτῃ	ἔοικεν, καὶ λανθάνειν εὔχεται· οἶδεν
[19, 4]	γεωργὸς τημελῶς πρόσεισιν, ὁ δὲ	κλέπτης	ἐμπεσὼν δρέπει καὶ λυμαίνεται καὶ
[19, 2]	ἀνὴρ καὶ μάγειρος ἐβάδιζον ἄμφω	κοινὴν	ὁδόν· ἰδόντες δὲ ἐκ ποίμνης
[19, 2]	τῶν δημίων. Οὐκοῦν θεύσεται, καὶ	κοινωνήσει	τοῦ δρόμου, καὶ διώξεται σὺν
[19, 3]	φιλάνθρωπος θεραπεύει τὰ παιδικὰ ἐπὶ	κοινωνίᾳ	τῆς ἀρετῆς, θεραπεύει δὲ ἐπιλεξάμενος
[19, 5]	ἢ Τισσαφέρνην διώκοντα, ἢ Θηβαίων	κρατοῦντα,	ἢ τὰς μάστιγας καρτεροῦντα· ἐκεῖνα
[19, 1]	δι´ ἐξουσίας βιάσασθαι πρὸς τὰ	κρείττω	(Ἡρακλέους γὰρ αὐτοῖς πρὸς τοῦτο
[19, 1]	λεωφόρῳ τοῦ περὶ ἔρωτος λόγου	κρημνὸς	βαθύς, καὶ χρὴ δυοῖν θἄτερον,
[19, 1]	ἐρᾶν καὶ ἐνεχθῆναι κατὰ τοῦ	κρημνοῦ.	Τοῦτο τοι δείσας καὶ Σωκράτης
[19, 3]	κατὰ ἱππικὸν Θετταλόν, οὐδὲ κατὰ	κυνηγέτην	Λακωνικόν· τούτοις μὲν γὰρ ἡ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 17/04/2008