Dissertation, Chap. |
[19, 3] |
πόρτιν,
καὶ
Σπαρτιάτης
σκύλακα·
φιλάνθρωπος
|
δ´ |
ἀνὴρ
καὶ
φιλοθρέμμων
τοῦ
ζῴου |
[19, 5] |
ἄρτι,
ἠράσθη
μὲν
αὐτοῦ·
πῶς
|
δ´ |
οὐκ
ἔμελλεν;
ἀλλ´
οὐ
περαιτέρω |
[19, 4] |
ποιμέσιν
οὔ
τι
φίλην,
κλέπτῃ
|
δὲ
|
ἀγαθήν.
Ὁ
μὲν
ποιμένι
ἔοικεν, |
[19, 2] |
ὀλέθρῳ
καὶ
τοῦτον
θεῖν·
ἐὰν
|
δὲ |
ἀναμείνῃ
τὸ
τέλος,
ἐπαινέσεται
τὸν |
[19, 3] |
ἄλλως
μὲν
ὁρᾷ
Πυθαγόρας,
ἄλλως
|
δὲ |
Ἀναξαγόρας,
Πυθαγόρας
μὲν
ὡς
θεόν, |
[19, 2] |
ἑκουσίου
ἀγωγῆς
τοιάνδε
τινά.
~Φράσω
|
δὲ |
αὐτὴν
κατὰ
τοὺς
τοῦ
Φρυγὸς |
[19, 2] |
ἐπιθυμίας
ἐν
ἡδοναῖς
πλανώμενον·
ἀρχὴ
|
δὲ |
αὐτοῦ
ἄνθος
σώματος
ἐρχόμενον
εἰς |
[19, 2] |
δὲ
τὴν
ἀρετὴν
εὐστοχώτερος·
ἀρχὴ
|
δὲ |
αὐτοῦ
ψυχῆς
ἄνθος
ἐν
σώματι |
[19, 3] |
δὲ
ἐπιλεξάμενος
τὰ
ἐπιτηδειότατα,
ἐπιτήδεια
|
δὲ |
εἰς
προσδοκίαν
ἀρετῆς
τὰ
κάλλιστα. |
[19, 2] |
ἐβάδιζον
ἄμφω
κοινὴν
ὁδόν·
ἰδόντες
|
δὲ |
ἐκ
ποίμνης
ἄρνα
εὐτραφῆ
πλανώμενον, |
[19, 4] |
ὁ
μὲν
ἄκων
νοσεῖ,
ὁ
|
δὲ |
ἑκὼν
ἐρᾷ·
ὁ
μὲν
ἐπ´ |
[19, 2] |
μιαιφόνος
τῆς
ἀρνῶν
ποίμνης,
τούτῳ
|
δὲ |
ἐξαρκέσει,
ἂν
καλῶς
τὰ
ἡμέτερα |
[19, 4] |
ἀγαθῷ
ἐρᾷ
τοῦ
ἐρωμένου,
ὁ
|
δὲ |
ἐπ´
ὀλέθρῳ
ἀμφοῖν.
Ἐκείνου
τοῦ |
[19, 3] |
ἄλλως
μὲν
διώκει
Σωκράτης,
ἄλλως
|
δὲ |
Ἐπίκουρος,
Σωκράτης
μὲν
ὡς
εὐδαιμονίας |
[19, 3] |
ἐπὶ
κοινωνίᾳ
τῆς
ἀρετῆς,
θεραπεύει
|
δὲ |
ἐπιλεξάμενος
τὰ
ἐπιτηδειότατα,
ἐπιτήδεια
δὲ |
[19, 2] |
αὐτὸν
μεταχειρίσασθαι
καὶ
ἄγειν.
Ὡς
|
δὲ |
ἐπύθετο
τἀληθῆ
αὐτά,
τὴν
ἀμφοῖν |
[19, 3] |
μὲν
φαίνεται
μοχθηροῖς
ὀφθαλμοῖς,
ἀλλοιότερον
|
δὲ
|
ἐρασταῖς
νομίμοις·
καὶ
γὰρ
τὸ |
[19, 3] |
προμνᾶται
τοῖς
ζῴοις
πονοῦσα·
ὁ
|
δὲ |
ἐραστὴς
ὁ
φιλάνθρωπος
θεραπεύει
τὰ |
[19, 5] |
σωμάτων
τροφῆς
καὶ
παιδαγωγίας·
ταῦτα
|
δὲ |
ἔργα
ψυχῆς
τῷ
ὄντι
ἠσκημένης |
[19, 4] |
οὐ
νυκτός,
οὐκ
ἐρημίας.
Ὁ
|
δὲ |
ἕτερος
ἐραστὴς
θεοῖς
μὲν
ἐχθρός, |
[19, 3] |
μὲν
ὡς
εὐδαιμονίας
ἐραστής,
Ἐπίκουρος
|
δὲ |
ἡδονῆς.
Οὕτω
καὶ
καλὸν
σῶμα |
[19, 4] |
μὲν
ἐχθρός,
πλημμελὴς
γάρ·
ἐχθρὸς
|
δὲ |
καὶ
νόμῳ,
παράνομος
γάρ·
ἀθαρσής, |
[19, 4] |
ἐρῶντα
μὲν
τὸν
φιλόσοφον,
ἐρῶντα
|
δὲ |
καὶ
τὸν
μοχθηρὸν
ἄνδρα,
μὴ |
[19, 3] |
προσδοκίαν
ἀρετῆς
τὰ
κάλλιστα.
Τὸ
|
δὲ |
κάλλος,
τὸ
αὐτὸ
ὄν,
ἀλλοιότερον
|
[19, 4] |
μὲν
ἐφ´
ἡδονὴν
οἰστρεῖ,
ὁ
|
δὲ |
κάλλους
ἐρᾷ·
ὁ
μὲν
ἄκων |
[19, 3] |
ἄλλως
μὲν
διώκει
Σωκράτης,
ἄλλως
|
δὲ |
Κλεισθένης,
Σωκράτης
μὲν
ὡς
ἀρετῆς |
[19, 4] |
Ὁ
μὲν
ποιμένι
ἔοικεν,
ὁ
|
δὲ |
κλέπτῃ
ἔοικεν,
καὶ
λανθάνειν
εὔχεται· |
[19, 4] |
μὲν
γεωργὸς
τημελῶς
πρόσεισιν,
ὁ
|
δὲ |
κλέπτης
ἐμπεσὼν
δρέπει
καὶ
λυμαίνεται |
[19, 2] |
δὲ
Σωκράτην
ποιμένι
ἑνί,
τὰ
|
δὲ |
μειράκια
τὰ
Ἀττικὰ
θρέμμασιν
πλανωμένοις, |
[19, 5] |
καὶ
παρῆλθεν
ἔσω
Πυλῶν·
Ἀγησιλάῳ
|
δὲ |
μέχρι
τῶν
ὀφθαλμῶν
προσελθὼν
ὁ |
[19, 1] |
τὴν
σωτηρίαν
αὐτῶν
ἐξέκαμεν,
ἐξεῦρεν
|
δὲ |
μηχανὴν
ἑκουσίου
ἀγωγῆς
τοιάνδε
τινά. |
[19, 3] |
ἀλλοίως
μὲν
Ὀδυσσεὺς
ὁρᾷ,
ἄλλως
|
δὲ |
ὁ
Εὐρύμαχος·
καὶ
τὸν
ἥλιον |
[19, 2] |
γὰρ
κάλλους
οἱ
ὀφθαλμοί.
Τῷ
|
δὲ
|
Σωκράτει
ὁ
ἔρως
ἦν
κατὰ |
[19, 2] |
ἐραστὰς
ἐκείνους
μαγείροις
πολλοῖς,
τὸν
|
δὲ |
Σωκράτην
ποιμένι
ἑνί,
τὰ
δὲ |
[19, 2] |
δὲ
τὴν
ἡδονὴν
σωφρονέστερος,
κατὰ
|
δὲ |
τὴν
ἀρετὴν
εὐστοχώτερος·
ἀρχὴ
δὲ |
[19, 2] |
σπουδὴν
τοῖς
ἄλλοις
ὅμοιος,
κατὰ
|
δὲ |
τὴν
ἐπιθυμίαν
διαφέρων,
κατὰ
δὲ |
[19, 2] |
δὲ
τὴν
ἐπιθυμίαν
διαφέρων,
κατὰ
|
δὲ |
τὴν
ἡδονὴν
σωφρονέστερος,
κατὰ
δὲ |
[19, 3] |
μὲν
φαίνεται
τῷ
ἀριστεῖ,
ἀλλοιότερον
|
δὲ
|
τῷ
δημίῳ·
καὶ
τὴν
μὲν |
[19, 2] |
τὰ
ὑπ´
αὐτῷ
ἄνθη,
λαμπρυνόμενα
|
δὲ |
ὑπὸ
τοῦ
ὕδατος
πρὸς
τὴν |
[19, 3] |
μὲν
ὡς
ἀρετῆς
ἐραστής,
Κλεισθένης
|
δὲ |
ὡς
ἡδονῆς.
~Ὁπόταν
τοίνυν
ἀκούσῃς |
[19, 3] |
Πυθαγόρας
μὲν
ὡς
θεόν,
Ἀναξαγόρας
|
δὲ |
ὡς
λίθον·
καὶ
τὴν
ἀρετὴν |
[19, 4] |
ἀποθανόντος
συναποθνήσκει·
καὶ
οὐδὲν
αὐτῷ
|
δεῖ |
πρὸς
τὴν
συνουσίαν
οὐ
νυκτός, |
[19, 2] |
καὶ
πονεῖν
ἱκανώτερος,
καὶ
ἐρᾶν
|
δεινότερος, |
καὶ
λαμβάνειν
εὐστοχώτερος·
καὶ
πάνυ |
[19, 1] |
κατὰ
τοῦ
κρημνοῦ.
Τοῦτο
τοι
|
δείσας |
καὶ
Σωκράτης
ἐκεῖνος,
εὑρὼν
τὸ |
[19, 1] |
καὶ
προσελθοῦσα
ἐγγύτατα
μανίᾳ)
οὕτω
|
δὴ |
ὁ
Σωκράτης
τὸ
μὲν
ὑπεριδεῖν |
[19, 2] |
τῷ
ποιμένι·
σὺ
μὲν
γὰρ
|
δήμιός |
τις
εἶ
καὶ
μιαιφόνος
τῆς |
[19, 2] |
ὁ
ποιμὴν
οὗτος
ὁρῶν
τοὺς
|
δημίους |
τῆς
τῶν
μειρακίων
ὥρας
ἐφιεμένους |
[19, 2] |
τοὺς
συνεραστὰς
ἔφθανεν,
καὶ
τοὺς
|
δημίους |
ὑπετέμνετο.
Καὶ
γὰρ
ἦν
αὐτῶν |
[19, 3] |
τῷ
ἀριστεῖ,
ἀλλοιότερον
δὲ
τῷ
|
δημίῳ· |
καὶ
τὴν
μὲν
Πενελόπην
ἀλλοίως |
[19, 2] |
εἴη
ἂν
μιαιφονώτερος
αὐτῶν
τῶν
|
δημίων. |
Οὐκοῦν
θεύσεται,
καὶ
κοινωνήσει
τοῦ |
[19, 2] |
σώματος
ἐρχόμενον
εἰς
ὀφθαλμούς,
καὶ
|
δι´ |
αὐτῶν
ἐπὶ
τὴν
ψυχὴν
ῥέον· |
[19, 1] |
πιστευομένων
ἐν
τοῖς
Ἕλλησι)
μήτε
|
δι´ |
ἐξουσίας
βιάσασθαι
πρὸς
τὰ
κρείττω |
[19, 1] |
Κλειδοσθένης,
οὐδέ
τις
ἄλλος
τῶν
|
διὰ |
δύναμιν
ἀρχικὴν
πιστευομένων
ἐν
τοῖς |
[19, 3] |
τούτοις
μὲν
γὰρ
ἡ
θεραπεία
|
διὰ |
προσδοκίαν
χρείας
γίγνεται,
καὶ
τὴν |
[19, 2] |
τῶν
σωμάτων,
ἀγαπητὸν
φιλοσόφοις
θέαμα
|
διὰ |
τὴν
προσδοκίαν
τοῦ
μέλλοντος.
~Ἀλλὰ |
[19, 2] |
ἄκρων
ὀρῶν,
ἀγαπητὸν
ὀφθαλμοῖς
θέαμα
|
διὰ |
τὴν
προσδοκίαν
τοῦ
μέλλοντος,
οὕτως |
[19, 2] |
θηρευτήν,
καὶ
μακαρίσει
τὴν
ἄγραν.
|
Διὰ |
τοῦτο
καὶ
ὁ
Σωκράτης
ἐρᾶν |
[19, 2] |
ὑπ´
αὐτοῦ,
καὶ
ἐκλάμπει,
καὶ
|
διαφαίνεται. |
Καὶ
ἔστιν
σωμάτων
ὥρα
οὐδὲν |
[19, 2] |
αὐτοῦ
ψυχῆς
ἄνθος
ἐν
σώματι
|
διαφαινόμενον· |
οἷον
εἰ
ξυνείης
καὶ
ποταμοῦ |
[19, 2] |
ὅμοιος,
κατὰ
δὲ
τὴν
ἐπιθυμίαν
|
διαφέρων, |
κατὰ
δὲ
τὴν
ἡδονὴν
σωφρονέστερος, |
[19, 5] |
τῆς
ψυχῆς·
μεῖζον
τὸ
ἔργον·
|
δίδωμι |
τὰ
ἀριστεῖα.
Ταῦτα
δρῶντα
ἐπαινῶ |
[19, 5] |
ἀνάμεινον
τοὺς
καρπούς,
καὶ
ἐρασθήσῃ
|
δικαιότερον. |
Οὐ
χαλεπὸν
τὸ
ἔργον·
οὐ |
[19, 5] |
φυτοῦ
τοῦ
Ἀπόλλωνος
καὶ
τοῦ
|
Διός, |
ἀνάμεινον
τοὺς
καρπούς,
καὶ
ἐρασθήσῃ |
[19, 3] |
καὶ
τὴν
ἀρετὴν
ἄλλως
μὲν
|
διώκει |
Σωκράτης,
ἄλλως
δὲ
Ἐπίκουρος,
Σωκράτης |
[19, 3] |
καὶ
καλὸν
σῶμα
ἄλλως
μὲν
|
διώκει |
Σωκράτης,
ἄλλως
δὲ
Κλεισθένης,
Σωκράτης
|
[19, 5] |
τὸν
Ἀγησίλαον
μᾶλλον,
ἢ
Τισσαφέρνην
|
διώκοντα, |
ἢ
Θηβαίων
κρατοῦντα,
ἢ
τὰς |
[19, 4] |
συνδιημερεύων
τοῖς
παιδικοῖς,
φεύγων
ἥλιον,
|
διώκων
|
νύκτα
καὶ
ὁμίχλην
ποιμέσιν
οὔ |
[19, 2] |
καὶ
κοινωνήσει
τοῦ
δρόμου,
καὶ
|
διώξεται |
σὺν
αὐτοῖς,
οὐκ
ἐπὶ
τῇ |
[19, 4] |
οἶδεν
γὰρ
τὸ
κακὸν
ὃ
|
δρᾷ, |
ἀλλὰ
εἰδὼς
ὑφ´
ἡδονῆς
ἕλκεται. |
[19, 2] |
μύθοις
ἐξουσίαν.
Τί
ἂν
οὖν
|
δράσαι |
ὁ
ποιμὴν
οὗτος
ὁρῶν
τοὺς |
[19, 4] |
πρόσεισιν,
ὁ
δὲ
κλέπτης
ἐμπεσὼν
|
δρέπει |
καὶ
λυμαίνεται
καὶ
σπαράττει.
~Καλὸν |
[19, 2] |
ἀναμείνῃ
τὸ
τέλος,
ἐπαινέσεται
τὸν
|
δρόμον, |
καὶ
μιμήσεται
τὴν
σπουδήν,
καὶ |
[19, 2] |
τέχνης
καὶ
τῆς
αἰτίας
τοῦ
|
δρόμου, |
αὐτὸ
ἐκεῖνο
οἰήσεται,
ἐπ´
ὀλέθρῳ |
[19, 2] |
Οὐκοῦν
θεύσεται,
καὶ
κοινωνήσει
τοῦ
|
δρόμου, |
καὶ
διώξεται
σὺν
αὐτοῖς,
οὐκ |
[19, 2] |
πάντων
ἐρᾶν·
καὶ
ἐκοινώνει
τοῦ
|
δρόμου, |
καὶ
ἐδίωκεν
τοὺς
καλούς,
καὶ |
[19, 2] |
τῶν
μειρακίων
ὥρας
ἐφιεμένους
καὶ
|
δρόμῳ |
ἐπ´
αὐτὴν
ὠθουμένους;
ἆρα
ἀνέξεται |
[19, 4] |
ἐν
γυμνασίῳ
συμπλέκεται,
καὶ
ἐν
|
δρόμῳ |
συνθεῖ,
καὶ
ἐν
θήρᾳ
συγκυνηγετεῖ, |
[19, 5] |
ἔργον·
δίδωμι
τὰ
ἀριστεῖα.
Ταῦτα
|
δρῶντα |
ἐπαινῶ
τὸν
Ἀγησίλαον
μᾶλλον,
ἢ |
[19, 1] |
τὴν
ἀγέλην,
καὶ
μήτε
παῦσαι
|
δυνάμενος |
τὴν
ὕβριν
νόμῳ
(οὐ
γὰρ |
[19, 1] |
οὐδέ
τις
ἄλλος
τῶν
διὰ
|
δύναμιν |
ἀρχικὴν
πιστευομένων
ἐν
τοῖς
Ἕλλησι) |
[19, 2] |
ὕδατος
πρὸς
τὴν
ὄψιν·
τοῦτο
|
δύναται |
καὶ
ψυχῆς
ἄνθος
ἐμπεφυτευμένον
σώματι |
[19, 1] |
λόγου
κρημνὸς
βαθύς,
καὶ
χρὴ
|
δυοῖν |
θἄτερον,
ἢ
καλῶς
ἐρῶντας
ἰέναι |
[19, 4] |
καὶ
νόμῳ,
παράνομος
γάρ·
ἀθαρσής,
|
δύσελπις, |
αἰδοῦς
ἄπορος,
ἐρημίας
φίλος
καὶ
|