HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Maxime de Tyr, Dissertations, XIX

Liste des contextes (ordre alphabétique)

δ = 35 formes différentes pour 83 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Dissertation, Chap.

[19, 3]   πόρτιν, καὶ Σπαρτιάτης σκύλακα· φιλάνθρωπος δ´ ἀνὴρ καὶ φιλοθρέμμων τοῦ ζῴου

[19, 5]   ἄρτι, ἠράσθη μὲν αὐτοῦ· πῶς δ´ οὐκ ἔμελλεν; ἀλλ´ οὐ περαιτέρω

[19, 4]   ποιμέσιν οὔ τι φίλην, κλέπτῃ δὲ ἀγαθήν. Ὁ μὲν ποιμένι ἔοικεν,

[19, 2]   ὀλέθρῳ καὶ τοῦτον θεῖν· ἐὰν δὲ ἀναμείνῃ τὸ τέλος, ἐπαινέσεται τὸν

[19, 3]   ἄλλως μὲν ὁρᾷ Πυθαγόρας, ἄλλως δὲ Ἀναξαγόρας, Πυθαγόρας μὲν ὡς θεόν,

[19, 2]   ἑκουσίου ἀγωγῆς τοιάνδε τινά. ~Φράσω δὲ αὐτὴν κατὰ τοὺς τοῦ Φρυγὸς

[19, 2]   ἐπιθυμίας ἐν ἡδοναῖς πλανώμενον· ἀρχὴ δὲ αὐτοῦ ἄνθος σώματος ἐρχόμενον εἰς

[19, 2]   δὲ τὴν ἀρετὴν εὐστοχώτερος· ἀρχὴ δὲ αὐτοῦ ψυχῆς ἄνθος ἐν σώματι

[19, 3]   δὲ ἐπιλεξάμενος τὰ ἐπιτηδειότατα, ἐπιτήδεια δὲ εἰς προσδοκίαν ἀρετῆς τὰ κάλλιστα.

[19, 2]   ἐβάδιζον ἄμφω κοινὴν ὁδόν· ἰδόντες δὲ ἐκ ποίμνης ἄρνα εὐτραφῆ πλανώμενον,

[19, 4]   ὁ μὲν ἄκων νοσεῖ, ὁ δὲ ἑκὼν ἐρᾷ· ὁ μὲν ἐπ´

[19, 2]   μιαιφόνος τῆς ἀρνῶν ποίμνης, τούτῳ δὲ ἐξαρκέσει, ἂν καλῶς τὰ ἡμέτερα

[19, 4]   ἀγαθῷ ἐρᾷ τοῦ ἐρωμένου, ὁ δὲ ἐπ´ ὀλέθρῳ ἀμφοῖν. Ἐκείνου τοῦ

[19, 3]   ἄλλως μὲν διώκει Σωκράτης, ἄλλως δὲ Ἐπίκουρος, Σωκράτης μὲν ὡς εὐδαιμονίας

[19, 3]   ἐπὶ κοινωνίᾳ τῆς ἀρετῆς, θεραπεύει δὲ ἐπιλεξάμενος τὰ ἐπιτηδειότατα, ἐπιτήδεια δὲ

[19, 2]   αὐτὸν μεταχειρίσασθαι καὶ ἄγειν. Ὡς δὲ ἐπύθετο τἀληθῆ αὐτά, τὴν ἀμφοῖν

[19, 3]   μὲν φαίνεται μοχθηροῖς ὀφθαλμοῖς, ἀλλοιότερον δὲ ἐρασταῖς νομίμοις· καὶ γὰρ τὸ

[19, 3]   προμνᾶται τοῖς ζῴοις πονοῦσα· ὁ δὲ ἐραστὴς ὁ φιλάνθρωπος θεραπεύει τὰ

[19, 5]   σωμάτων τροφῆς καὶ παιδαγωγίας· ταῦτα δὲ ἔργα ψυχῆς τῷ ὄντι ἠσκημένης

[19, 4]   οὐ νυκτός, οὐκ ἐρημίας. Ὁ δὲ ἕτερος ἐραστὴς θεοῖς μὲν ἐχθρός,

[19, 3]   μὲν ὡς εὐδαιμονίας ἐραστής, Ἐπίκουρος δὲ ἡδονῆς. Οὕτω καὶ καλὸν σῶμα

[19, 4]   μὲν ἐχθρός, πλημμελὴς γάρ· ἐχθρὸς δὲ καὶ νόμῳ, παράνομος γάρ· ἀθαρσής,

[19, 4]   ἐρῶντα μὲν τὸν φιλόσοφον, ἐρῶντα δὲ καὶ τὸν μοχθηρὸν ἄνδρα, μὴ

[19, 3]   προσδοκίαν ἀρετῆς τὰ κάλλιστα. Τὸ δὲ κάλλος, τὸ αὐτὸ ὄν, ἀλλοιότερον

[19, 4]   μὲν ἐφ´ ἡδονὴν οἰστρεῖ, ὁ δὲ κάλλους ἐρᾷ· ὁ μὲν ἄκων

[19, 3]   ἄλλως μὲν διώκει Σωκράτης, ἄλλως δὲ Κλεισθένης, Σωκράτης μὲν ὡς ἀρετῆς

[19, 4]   Ὁ μὲν ποιμένι ἔοικεν, ὁ δὲ κλέπτῃ ἔοικεν, καὶ λανθάνειν εὔχεται·

[19, 4]   μὲν γεωργὸς τημελῶς πρόσεισιν, ὁ δὲ κλέπτης ἐμπεσὼν δρέπει καὶ λυμαίνεται

[19, 2]   δὲ Σωκράτην ποιμένι ἑνί, τὰ δὲ μειράκια τὰ Ἀττικὰ θρέμμασιν πλανωμένοις,

[19, 5]   καὶ παρῆλθεν ἔσω Πυλῶν· Ἀγησιλάῳ δὲ μέχρι τῶν ὀφθαλμῶν προσελθὼν ὁ

[19, 1]   τὴν σωτηρίαν αὐτῶν ἐξέκαμεν, ἐξεῦρεν δὲ μηχανὴν ἑκουσίου ἀγωγῆς τοιάνδε τινά.

[19, 3]   ἀλλοίως μὲν Ὀδυσσεὺς ὁρᾷ, ἄλλως δὲ ὁ Εὐρύμαχος· καὶ τὸν ἥλιον

[19, 2]   γὰρ κάλλους οἱ ὀφθαλμοί. Τῷ δὲ Σωκράτει ὁ ἔρως ἦν κατὰ

[19, 2]   ἐραστὰς ἐκείνους μαγείροις πολλοῖς, τὸν δὲ Σωκράτην ποιμένι ἑνί, τὰ δὲ

[19, 2]   δὲ τὴν ἡδονὴν σωφρονέστερος, κατὰ δὲ τὴν ἀρετὴν εὐστοχώτερος· ἀρχὴ δὲ

[19, 2]   σπουδὴν τοῖς ἄλλοις ὅμοιος, κατὰ δὲ τὴν ἐπιθυμίαν διαφέρων, κατὰ δὲ

[19, 2]   δὲ τὴν ἐπιθυμίαν διαφέρων, κατὰ δὲ τὴν ἡδονὴν σωφρονέστερος, κατὰ δὲ

[19, 3]   μὲν φαίνεται τῷ ἀριστεῖ, ἀλλοιότερον δὲ τῷ δημίῳ· καὶ τὴν μὲν

[19, 2]   τὰ ὑπ´ αὐτῷ ἄνθη, λαμπρυνόμενα δὲ ὑπὸ τοῦ ὕδατος πρὸς τὴν

[19, 3]   μὲν ὡς ἀρετῆς ἐραστής, Κλεισθένης δὲ ὡς ἡδονῆς. ~Ὁπόταν τοίνυν ἀκούσῃς

[19, 3]   Πυθαγόρας μὲν ὡς θεόν, Ἀναξαγόρας δὲ ὡς λίθον· καὶ τὴν ἀρετὴν

[19, 4]   ἀποθανόντος συναποθνήσκει· καὶ οὐδὲν αὐτῷ δεῖ πρὸς τὴν συνουσίαν οὐ νυκτός,

[19, 2]   καὶ πονεῖν ἱκανώτερος, καὶ ἐρᾶν δεινότερος, καὶ λαμβάνειν εὐστοχώτερος· καὶ πάνυ

[19, 1]   κατὰ τοῦ κρημνοῦ. Τοῦτο τοι δείσας καὶ Σωκράτης ἐκεῖνος, εὑρὼν τὸ

[19, 1]   καὶ προσελθοῦσα ἐγγύτατα μανίᾳ) οὕτω δὴ ὁ Σωκράτης τὸ μὲν ὑπεριδεῖν

[19, 2]   τῷ ποιμένι· σὺ μὲν γὰρ δήμιός τις εἶ καὶ μιαιφόνος τῆς

[19, 2]   ὁ ποιμὴν οὗτος ὁρῶν τοὺς δημίους τῆς τῶν μειρακίων ὥρας ἐφιεμένους

[19, 2]   τοὺς συνεραστὰς ἔφθανεν, καὶ τοὺς δημίους ὑπετέμνετο. Καὶ γὰρ ἦν αὐτῶν

[19, 3]   τῷ ἀριστεῖ, ἀλλοιότερον δὲ τῷ δημίῳ· καὶ τὴν μὲν Πενελόπην ἀλλοίως

[19, 2]   εἴη ἂν μιαιφονώτερος αὐτῶν τῶν δημίων. Οὐκοῦν θεύσεται, καὶ κοινωνήσει τοῦ

[19, 2]   σώματος ἐρχόμενον εἰς ὀφθαλμούς, καὶ δι´ αὐτῶν ἐπὶ τὴν ψυχὴν ῥέον·

[19, 1]   πιστευομένων ἐν τοῖς Ἕλλησι) μήτε δι´ ἐξουσίας βιάσασθαι πρὸς τὰ κρείττω

[19, 1]   Κλειδοσθένης, οὐδέ τις ἄλλος τῶν διὰ δύναμιν ἀρχικὴν πιστευομένων ἐν τοῖς

[19, 3]   τούτοις μὲν γὰρ ἡ θεραπεία διὰ προσδοκίαν χρείας γίγνεται, καὶ τὴν

[19, 2]   τῶν σωμάτων, ἀγαπητὸν φιλοσόφοις θέαμα διὰ τὴν προσδοκίαν τοῦ μέλλοντος. ~Ἀλλὰ

[19, 2]   ἄκρων ὀρῶν, ἀγαπητὸν ὀφθαλμοῖς θέαμα διὰ τὴν προσδοκίαν τοῦ μέλλοντος, οὕτως

[19, 2]   θηρευτήν, καὶ μακαρίσει τὴν ἄγραν. Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Σωκράτης ἐρᾶν

[19, 2]   ὑπ´ αὐτοῦ, καὶ ἐκλάμπει, καὶ διαφαίνεται. Καὶ ἔστιν σωμάτων ὥρα οὐδὲν

[19, 2]   αὐτοῦ ψυχῆς ἄνθος ἐν σώματι διαφαινόμενον· οἷον εἰ ξυνείης καὶ ποταμοῦ

[19, 2]   ὅμοιος, κατὰ δὲ τὴν ἐπιθυμίαν διαφέρων, κατὰ δὲ τὴν ἡδονὴν σωφρονέστερος,

[19, 5]   τῆς ψυχῆς· μεῖζον τὸ ἔργον· δίδωμι τὰ ἀριστεῖα. Ταῦτα δρῶντα ἐπαινῶ

[19, 5]   ἀνάμεινον τοὺς καρπούς, καὶ ἐρασθήσῃ δικαιότερον. Οὐ χαλεπὸν τὸ ἔργον· οὐ

[19, 5]   φυτοῦ τοῦ Ἀπόλλωνος καὶ τοῦ Διός, ἀνάμεινον τοὺς καρπούς, καὶ ἐρασθήσῃ

[19, 3]   καὶ τὴν ἀρετὴν ἄλλως μὲν διώκει Σωκράτης, ἄλλως δὲ Ἐπίκουρος, Σωκράτης

[19, 3]   καὶ καλὸν σῶμα ἄλλως μὲν διώκει Σωκράτης, ἄλλως δὲ Κλεισθένης, Σωκράτης

[19, 5]   τὸν Ἀγησίλαον μᾶλλον, ἢ Τισσαφέρνην διώκοντα, ἢ Θηβαίων κρατοῦντα, ἢ τὰς

[19, 4]   συνδιημερεύων τοῖς παιδικοῖς, φεύγων ἥλιον, διώκων νύκτα καὶ ὁμίχλην ποιμέσιν οὔ

[19, 2]   καὶ κοινωνήσει τοῦ δρόμου, καὶ διώξεται σὺν αὐτοῖς, οὐκ ἐπὶ τῇ

[19, 4]   οἶδεν γὰρ τὸ κακὸν ὃ δρᾷ, ἀλλὰ εἰδὼς ὑφ´ ἡδονῆς ἕλκεται.

[19, 2]   μύθοις ἐξουσίαν. Τί ἂν οὖν δράσαι ὁ ποιμὴν οὗτος ὁρῶν τοὺς

[19, 4]   πρόσεισιν, ὁ δὲ κλέπτης ἐμπεσὼν δρέπει καὶ λυμαίνεται καὶ σπαράττει. ~Καλὸν

[19, 2]   ἀναμείνῃ τὸ τέλος, ἐπαινέσεται τὸν δρόμον, καὶ μιμήσεται τὴν σπουδήν, καὶ

[19, 2]   τέχνης καὶ τῆς αἰτίας τοῦ δρόμου, αὐτὸ ἐκεῖνο οἰήσεται, ἐπ´ ὀλέθρῳ

[19, 2]   Οὐκοῦν θεύσεται, καὶ κοινωνήσει τοῦ δρόμου, καὶ διώξεται σὺν αὐτοῖς, οὐκ

[19, 2]   πάντων ἐρᾶν· καὶ ἐκοινώνει τοῦ δρόμου, καὶ ἐδίωκεν τοὺς καλούς, καὶ

[19, 2]   τῶν μειρακίων ὥρας ἐφιεμένους καὶ δρόμῳ ἐπ´ αὐτὴν ὠθουμένους; ἆρα ἀνέξεται

[19, 4]   ἐν γυμνασίῳ συμπλέκεται, καὶ ἐν δρόμῳ συνθεῖ, καὶ ἐν θήρᾳ συγκυνηγετεῖ,

[19, 5]   ἔργον· δίδωμι τὰ ἀριστεῖα. Ταῦτα δρῶντα ἐπαινῶ τὸν Ἀγησίλαον μᾶλλον, ἢ

[19, 1]   τὴν ἀγέλην, καὶ μήτε παῦσαι δυνάμενος τὴν ὕβριν νόμῳ (οὐ γὰρ

[19, 1]   οὐδέ τις ἄλλος τῶν διὰ δύναμιν ἀρχικὴν πιστευομένων ἐν τοῖς Ἕλλησι)

[19, 2]   ὕδατος πρὸς τὴν ὄψιν· τοῦτο δύναται καὶ ψυχῆς ἄνθος ἐμπεφυτευμένον σώματι

[19, 1]   λόγου κρημνὸς βαθύς, καὶ χρὴ δυοῖν θἄτερον, ἢ καλῶς ἐρῶντας ἰέναι

[19, 4]   καὶ νόμῳ, παράνομος γάρ· ἀθαρσής, δύσελπις, αἰδοῦς ἄπορος, ἐρημίας φίλος καὶ

Dissertation, Chap.
[19, 3]	πόρτιν, καὶ Σπαρτιάτης σκύλακα· φιλάνθρωπος	δ´	ἀνὴρ καὶ φιλοθρέμμων τοῦ ζῴου
[19, 5]	ἄρτι, ἠράσθη μὲν αὐτοῦ· πῶς	δ´	οὐκ ἔμελλεν; ἀλλ´ οὐ περαιτέρω
[19, 4]	ποιμέσιν οὔ τι φίλην, κλέπτῃ	δὲ	ἀγαθήν. Ὁ μὲν ποιμένι ἔοικεν,
[19, 2]	ὀλέθρῳ καὶ τοῦτον θεῖν· ἐὰν	δὲ	ἀναμείνῃ τὸ τέλος, ἐπαινέσεται τὸν
[19, 3]	ἄλλως μὲν ὁρᾷ Πυθαγόρας, ἄλλως	δὲ	Ἀναξαγόρας, Πυθαγόρας μὲν ὡς θεόν,
[19, 2]	ἑκουσίου ἀγωγῆς τοιάνδε τινά. ~Φράσω	δὲ	αὐτὴν κατὰ τοὺς τοῦ Φρυγὸς
[19, 2]	ἐπιθυμίας ἐν ἡδοναῖς πλανώμενον· ἀρχὴ	δὲ	αὐτοῦ ἄνθος σώματος ἐρχόμενον εἰς
[19, 2]	δὲ τὴν ἀρετὴν εὐστοχώτερος· ἀρχὴ	δὲ	αὐτοῦ ψυχῆς ἄνθος ἐν σώματι
[19, 3]	δὲ ἐπιλεξάμενος τὰ ἐπιτηδειότατα, ἐπιτήδεια	δὲ	εἰς προσδοκίαν ἀρετῆς τὰ κάλλιστα.
[19, 2]	ἐβάδιζον ἄμφω κοινὴν ὁδόν· ἰδόντες	δὲ	ἐκ ποίμνης ἄρνα εὐτραφῆ πλανώμενον,
[19, 4]	ὁ μὲν ἄκων νοσεῖ, ὁ	δὲ	ἑκὼν ἐρᾷ· ὁ μὲν ἐπ´
[19, 2]	μιαιφόνος τῆς ἀρνῶν ποίμνης, τούτῳ	δὲ	ἐξαρκέσει, ἂν καλῶς τὰ ἡμέτερα
[19, 4]	ἀγαθῷ ἐρᾷ τοῦ ἐρωμένου, ὁ	δὲ	ἐπ´ ὀλέθρῳ ἀμφοῖν. Ἐκείνου τοῦ
[19, 3]	ἄλλως μὲν διώκει Σωκράτης, ἄλλως	δὲ	Ἐπίκουρος, Σωκράτης μὲν ὡς εὐδαιμονίας
[19, 3]	ἐπὶ κοινωνίᾳ τῆς ἀρετῆς, θεραπεύει	δὲ	ἐπιλεξάμενος τὰ ἐπιτηδειότατα, ἐπιτήδεια δὲ
[19, 2]	αὐτὸν μεταχειρίσασθαι καὶ ἄγειν. Ὡς	δὲ	ἐπύθετο τἀληθῆ αὐτά, τὴν ἀμφοῖν
[19, 3]	μὲν φαίνεται μοχθηροῖς ὀφθαλμοῖς, ἀλλοιότερον	δὲ	ἐρασταῖς νομίμοις· καὶ γὰρ τὸ
[19, 3]	προμνᾶται τοῖς ζῴοις πονοῦσα· ὁ	δὲ	ἐραστὴς ὁ φιλάνθρωπος θεραπεύει τὰ
[19, 5]	σωμάτων τροφῆς καὶ παιδαγωγίας· ταῦτα	δὲ	ἔργα ψυχῆς τῷ ὄντι ἠσκημένης
[19, 4]	οὐ νυκτός, οὐκ ἐρημίας. Ὁ	δὲ	ἕτερος ἐραστὴς θεοῖς μὲν ἐχθρός,
[19, 3]	μὲν ὡς εὐδαιμονίας ἐραστής, Ἐπίκουρος	δὲ	ἡδονῆς. Οὕτω καὶ καλὸν σῶμα
[19, 4]	μὲν ἐχθρός, πλημμελὴς γάρ· ἐχθρὸς	δὲ	καὶ νόμῳ, παράνομος γάρ· ἀθαρσής,
[19, 4]	ἐρῶντα μὲν τὸν φιλόσοφον, ἐρῶντα	δὲ	καὶ τὸν μοχθηρὸν ἄνδρα, μὴ
[19, 3]	προσδοκίαν ἀρετῆς τὰ κάλλιστα. Τὸ	δὲ	κάλλος, τὸ αὐτὸ ὄν, ἀλλοιότερον
[19, 4]	μὲν ἐφ´ ἡδονὴν οἰστρεῖ, ὁ	δὲ	κάλλους ἐρᾷ· ὁ μὲν ἄκων
[19, 3]	ἄλλως μὲν διώκει Σωκράτης, ἄλλως	δὲ	Κλεισθένης, Σωκράτης μὲν ὡς ἀρετῆς
[19, 4]	Ὁ μὲν ποιμένι ἔοικεν, ὁ	δὲ	κλέπτῃ ἔοικεν, καὶ λανθάνειν εὔχεται·
[19, 4]	μὲν γεωργὸς τημελῶς πρόσεισιν, ὁ	δὲ	κλέπτης ἐμπεσὼν δρέπει καὶ λυμαίνεται
[19, 2]	δὲ Σωκράτην ποιμένι ἑνί, τὰ	δὲ	μειράκια τὰ Ἀττικὰ θρέμμασιν πλανωμένοις,
[19, 5]	καὶ παρῆλθεν ἔσω Πυλῶν· Ἀγησιλάῳ	δὲ	μέχρι τῶν ὀφθαλμῶν προσελθὼν ὁ
[19, 1]	τὴν σωτηρίαν αὐτῶν ἐξέκαμεν, ἐξεῦρεν	δὲ	μηχανὴν ἑκουσίου ἀγωγῆς τοιάνδε τινά.
[19, 3]	ἀλλοίως μὲν Ὀδυσσεὺς ὁρᾷ, ἄλλως	δὲ	ὁ Εὐρύμαχος· καὶ τὸν ἥλιον
[19, 2]	γὰρ κάλλους οἱ ὀφθαλμοί. Τῷ	δὲ	Σωκράτει ὁ ἔρως ἦν κατὰ
[19, 2]	ἐραστὰς ἐκείνους μαγείροις πολλοῖς, τὸν	δὲ	Σωκράτην ποιμένι ἑνί, τὰ δὲ
[19, 2]	δὲ τὴν ἡδονὴν σωφρονέστερος, κατὰ	δὲ	τὴν ἀρετὴν εὐστοχώτερος· ἀρχὴ δὲ
[19, 2]	σπουδὴν τοῖς ἄλλοις ὅμοιος, κατὰ	δὲ	τὴν ἐπιθυμίαν διαφέρων, κατὰ δὲ
[19, 2]	δὲ τὴν ἐπιθυμίαν διαφέρων, κατὰ	δὲ	τὴν ἡδονὴν σωφρονέστερος, κατὰ δὲ
[19, 3]	μὲν φαίνεται τῷ ἀριστεῖ, ἀλλοιότερον	δὲ	τῷ δημίῳ· καὶ τὴν μὲν
[19, 2]	τὰ ὑπ´ αὐτῷ ἄνθη, λαμπρυνόμενα	δὲ	ὑπὸ τοῦ ὕδατος πρὸς τὴν
[19, 3]	μὲν ὡς ἀρετῆς ἐραστής, Κλεισθένης	δὲ	ὡς ἡδονῆς. ~Ὁπόταν τοίνυν ἀκούσῃς
[19, 3]	Πυθαγόρας μὲν ὡς θεόν, Ἀναξαγόρας	δὲ	ὡς λίθον· καὶ τὴν ἀρετὴν
[19, 4]	ἀποθανόντος συναποθνήσκει· καὶ οὐδὲν αὐτῷ	δεῖ	πρὸς τὴν συνουσίαν οὐ νυκτός,
[19, 2]	καὶ πονεῖν ἱκανώτερος, καὶ ἐρᾶν	δεινότερος,	καὶ λαμβάνειν εὐστοχώτερος· καὶ πάνυ
[19, 1]	κατὰ τοῦ κρημνοῦ. Τοῦτο τοι	δείσας	καὶ Σωκράτης ἐκεῖνος, εὑρὼν τὸ
[19, 1]	καὶ προσελθοῦσα ἐγγύτατα μανίᾳ) οὕτω	δὴ	ὁ Σωκράτης τὸ μὲν ὑπεριδεῖν
[19, 2]	τῷ ποιμένι· σὺ μὲν γὰρ	δήμιός	τις εἶ καὶ μιαιφόνος τῆς
[19, 2]	ὁ ποιμὴν οὗτος ὁρῶν τοὺς	δημίους	τῆς τῶν μειρακίων ὥρας ἐφιεμένους
[19, 2]	τοὺς συνεραστὰς ἔφθανεν, καὶ τοὺς	δημίους	ὑπετέμνετο. Καὶ γὰρ ἦν αὐτῶν
[19, 3]	τῷ ἀριστεῖ, ἀλλοιότερον δὲ τῷ	δημίῳ·	καὶ τὴν μὲν Πενελόπην ἀλλοίως
[19, 2]	εἴη ἂν μιαιφονώτερος αὐτῶν τῶν	δημίων.	Οὐκοῦν θεύσεται, καὶ κοινωνήσει τοῦ
[19, 2]	σώματος ἐρχόμενον εἰς ὀφθαλμούς, καὶ	δι´	αὐτῶν ἐπὶ τὴν ψυχὴν ῥέον·
[19, 1]	πιστευομένων ἐν τοῖς Ἕλλησι) μήτε	δι´	ἐξουσίας βιάσασθαι πρὸς τὰ κρείττω
[19, 1]	Κλειδοσθένης, οὐδέ τις ἄλλος τῶν	διὰ	δύναμιν ἀρχικὴν πιστευομένων ἐν τοῖς
[19, 3]	τούτοις μὲν γὰρ ἡ θεραπεία	διὰ	προσδοκίαν χρείας γίγνεται, καὶ τὴν
[19, 2]	τῶν σωμάτων, ἀγαπητὸν φιλοσόφοις θέαμα	διὰ	τὴν προσδοκίαν τοῦ μέλλοντος. ~Ἀλλὰ
[19, 2]	ἄκρων ὀρῶν, ἀγαπητὸν ὀφθαλμοῖς θέαμα	διὰ	τὴν προσδοκίαν τοῦ μέλλοντος, οὕτως
[19, 2]	θηρευτήν, καὶ μακαρίσει τὴν ἄγραν.	Διὰ	τοῦτο καὶ ὁ Σωκράτης ἐρᾶν
[19, 2]	ὑπ´ αὐτοῦ, καὶ ἐκλάμπει, καὶ	διαφαίνεται.	Καὶ ἔστιν σωμάτων ὥρα οὐδὲν
[19, 2]	αὐτοῦ ψυχῆς ἄνθος ἐν σώματι	διαφαινόμενον·	οἷον εἰ ξυνείης καὶ ποταμοῦ
[19, 2]	ὅμοιος, κατὰ δὲ τὴν ἐπιθυμίαν	διαφέρων,	κατὰ δὲ τὴν ἡδονὴν σωφρονέστερος,
[19, 5]	τῆς ψυχῆς· μεῖζον τὸ ἔργον·	δίδωμι	τὰ ἀριστεῖα. Ταῦτα δρῶντα ἐπαινῶ
[19, 5]	ἀνάμεινον τοὺς καρπούς, καὶ ἐρασθήσῃ	δικαιότερον.	Οὐ χαλεπὸν τὸ ἔργον· οὐ
[19, 5]	φυτοῦ τοῦ Ἀπόλλωνος καὶ τοῦ	Διός,	ἀνάμεινον τοὺς καρπούς, καὶ ἐρασθήσῃ
[19, 3]	καὶ τὴν ἀρετὴν ἄλλως μὲν	διώκει	Σωκράτης, ἄλλως δὲ Ἐπίκουρος, Σωκράτης
[19, 3]	καὶ καλὸν σῶμα ἄλλως μὲν	διώκει	Σωκράτης, ἄλλως δὲ Κλεισθένης, Σωκράτης
[19, 5]	τὸν Ἀγησίλαον μᾶλλον, ἢ Τισσαφέρνην	διώκοντα,	ἢ Θηβαίων κρατοῦντα, ἢ τὰς
[19, 4]	συνδιημερεύων τοῖς παιδικοῖς, φεύγων ἥλιον,	διώκων	νύκτα καὶ ὁμίχλην ποιμέσιν οὔ
[19, 2]	καὶ κοινωνήσει τοῦ δρόμου, καὶ	διώξεται	σὺν αὐτοῖς, οὐκ ἐπὶ τῇ
[19, 4]	οἶδεν γὰρ τὸ κακὸν ὃ	δρᾷ,	ἀλλὰ εἰδὼς ὑφ´ ἡδονῆς ἕλκεται.
[19, 2]	μύθοις ἐξουσίαν. Τί ἂν οὖν	δράσαι	ὁ ποιμὴν οὗτος ὁρῶν τοὺς
[19, 4]	πρόσεισιν, ὁ δὲ κλέπτης ἐμπεσὼν	δρέπει	καὶ λυμαίνεται καὶ σπαράττει. ~Καλὸν
[19, 2]	ἀναμείνῃ τὸ τέλος, ἐπαινέσεται τὸν	δρόμον,	καὶ μιμήσεται τὴν σπουδήν, καὶ
[19, 2]	τέχνης καὶ τῆς αἰτίας τοῦ	δρόμου,	αὐτὸ ἐκεῖνο οἰήσεται, ἐπ´ ὀλέθρῳ
[19, 2]	Οὐκοῦν θεύσεται, καὶ κοινωνήσει τοῦ	δρόμου,	καὶ διώξεται σὺν αὐτοῖς, οὐκ
[19, 2]	πάντων ἐρᾶν· καὶ ἐκοινώνει τοῦ	δρόμου,	καὶ ἐδίωκεν τοὺς καλούς, καὶ
[19, 2]	τῶν μειρακίων ὥρας ἐφιεμένους καὶ	δρόμῳ	ἐπ´ αὐτὴν ὠθουμένους; ἆρα ἀνέξεται
[19, 4]	ἐν γυμνασίῳ συμπλέκεται, καὶ ἐν	δρόμῳ	συνθεῖ, καὶ ἐν θήρᾳ συγκυνηγετεῖ,
[19, 5]	ἔργον· δίδωμι τὰ ἀριστεῖα. Ταῦτα	δρῶντα	ἐπαινῶ τὸν Ἀγησίλαον μᾶλλον, ἢ
[19, 1]	τὴν ἀγέλην, καὶ μήτε παῦσαι	δυνάμενος	τὴν ὕβριν νόμῳ (οὐ γὰρ
[19, 1]	οὐδέ τις ἄλλος τῶν διὰ	δύναμιν	ἀρχικὴν πιστευομένων ἐν τοῖς Ἕλλησι)
[19, 2]	ὕδατος πρὸς τὴν ὄψιν· τοῦτο	δύναται	καὶ ψυχῆς ἄνθος ἐμπεφυτευμένον σώματι
[19, 1]	λόγου κρημνὸς βαθύς, καὶ χρὴ	δυοῖν	θἄτερον, ἢ καλῶς ἐρῶντας ἰέναι
[19, 4]	καὶ νόμῳ, παράνομος γάρ· ἀθαρσής,	δύσελπις,	αἰδοῦς ἄπορος, ἐρημίας φίλος καὶ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 17/04/2008