Livre, Chap.
[7, 6]	ἐκσπάσωμεν ἐκ τῆς τοῦ διαβόλου	παγίδος	τοὺς (ἐζωγρημένους ὑπ´ αὐτοῦ εἰς
[7, 1]	καὶ ἐνόρκιον; Ἵνα λέγωσι· Μὴ	πάθοιμι	ὡς ἔπαθεν ἡ δεῖνα γυνή.
[7, 6]	ἀπελθόντες ἐκεῖ, καὶ τοὺς ταῦτα	παθόντας	ἰδόντες (ὄψονται γὰρ, φησὶν, αὐτοὺς
[7, 3]	στόματός σου; Σὺ δὲ ἐμίσησας	παιδείαν,	καὶ ἐξέβαλες τοὺς λόγους μου
[7, 4]	(ἀντὶ γὰρ τοῦ Ἰωσὴφ οἱ	παῖδες	αὐτοῦ, Ἐφραῒμ καὶ Μανασσῆς ἐγένοντο
[7, 4]	οὕτως ἐπὶ τοῦ Ἰωσὴφ οἱ	παῖδες	οἱ ἐκείνου, Μανασσῆς καὶ Ἐφραῒμ,
[7, 6]	δοξάζεσθαι παρασκευάσωμεν, μετὰ γυναικῶν καὶ	παιδίων	καὶ οἰκετῶν ἐπὶ τὴν ἄγραν
[7, 6]	διαλέγεσθε, καὶ γυναῖκες ἀνδράσι, καὶ	παισὶ	πατέρες, καὶ φίλοι φίλοις. Μαθέτωσαν
[7, 4]	ἀποδέδεικται. Φέρε δὴ λοιπὸν, ὃ	πάλαι	ἐσπουδάζομεν δεῖξαι, ὅτι καὶ τῆς
[7, 2]	κεφαλίδι βιβλίου γέγραπται περὶ ἐμοῦ.	Πάλαι	μου, φησὶ, τὴν παρουσίαν προανεφώνησαν
[7, 2]	Παῦλος ἔλεγε· Πολυμερῶς καὶ πολυτρόπως	πάλαι	ὁ Θεὸς λαλήσας τοῖς πατράσιν
[7, 3]	πρὸς ἡμᾶς λέγουσιν, ὅτι ἡ	παλαιὰ	καταλέλυται πολιτεία οὐ διὰ τὸ
[7, 4]	ἀντεισενήνεκται. Εἰ γὰρ ἔμελλεν ἡ	παλαιὰ	κρατεῖν, οὐ κατὰ τὴν τάξιν
[7, 5]	γὰρ ἀμφότερα ταῦτά φησιν ἡ	Παλαιὰ,	ὅτι καὶ εὐλόγησεν ὁ Μελχισεδὲκ
[7, 4]	Μελχισεδὲκ, εὔδηλον ὅτι ἡ μὲν	παλαιὰ	πέπαυται ἱερωσύνη, ἑτέρα δὲ νέα
[7, 5]	ἔμελλεν ἡ ἱερωσύνη καταλύεσθαι ἡ	παλαιὰ,	τίνος ἕνεκεν ἕτερον εἰσήγαγεν ἱερέα
[7, 3]	νόμον ἀργεῖν ποιοῦσι καὶ τὴν	παλαιὰν	πολιτείαν, ταύτης ἐμνημόνευσεν. Οὐδὲ γὰρ
[7, 2]	(ταῦτα δὲ ἅπαντα ἐγένετο, τῆς	παλαιᾶς	καταλυθείσης θυσίας, καὶ ἑτέρας ἐπεισαχθείσης,
[7, 1]	νόμον καὶ τὰς ἑορτὰς τὰς	παλαιὰς,	οὗτοι μάλιστα πάντων εἰσὶν οἱ
[7, 1]	νόμου καιρὸς νῦν, οὔτε τῆς	παλαιᾶς	πολιτείας, ἱκανῶς μὲν καὶ ἔμπροσθεν
[7, 1]	τοῦτό ἐστι; Νόμον ὑμῖν ἀναγνοὺς	παλαιὸν,	σαφέστερον ποιῆσαι πειράσομαι. Τίς οὖν
[7, 1]	θυσίας ἀναφέρειν· καὶ τοῦτο δὲ	πάλιν	ἀδύνατον, οὐκ ὄντος τοῦ τόπου,
[7, 3]	ὀργάνων σου οὐκ ἀκούσομαι. Καὶ	πάλιν	ἀλλαχοῦ τῶν Ἰουδαίων λεγόντων, Εἰ
[7, 1]	σήμερον τῆς αὐτῆς ὑποθέσεως ἁψώμεθα	πάλιν;	Εἰ γὰρ καὶ πολλὰ τὰ
[7, 6]	καὶ πενίαν διορθώσασα, ἀπὸ θανάτου	πάλιν	εἰς ζωὴν ἐπανῆλθε, καὶ τὰ
[7, 4]	οὐδεμίαν λοιπὸν ἐλπίδα ἔδωκε τοῦ	πάλιν	ἐκείνην ἐπανελθεῖν. Καὶ αὐτὸ τοῦτο
[7, 2]	ἱερωσύνης αὐτῶν πέπαυται, ὡς μηκέτι	πάλιν	ἐπανελθεῖν ἐπὶ τὸ πρότερον ἔθος.
[7, 1]	ἀδύνατον τοῦτο γενέσθαι. Μετὰ ταῦτα	πάλιν	ἐπέταττε τὸν γονοῤῥυῆ, τὸν λεπρὸν,
[7, 5]	ἔχοντα τὰς ἐπαγγελίας, τὸν Ἀβραὰμ,	πάλιν	ηὐλόγησε. Καὶ τί τοῦτο, φησὶ,
[7, 5]	ἔθηκε τὴν οὐδέποτε καταλυομένην. Καὶ	πάλιν	νεκρωθέντας ἡμᾶς ὑπὸ τῶν ἁμαρτιῶν
[7, 1]	ἐπιθυμεῖν οἶμαι τῆς αὐτῆς ἀκροάσεως	πάλιν.	Ὁ γὰρ τῆς εἰς τὸν
[7, 3]	ἐπειδὴ μιαραῖς αὐτὰς προσῆγον χερσί.	Πάλιν	ὁ Δαυῒδ εἰπὼν, ὅτι Οὐ
[7, 2]	καὶ τοὺς αἰῶνας ἐποίησε. Καὶ	πάλιν	ὁ Ἰωάννης, Ὁ νόμος διὰ
[7, 6]	Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καὶ	πάλιν	ὁ Χριστὸς παραινεῖ λέγων, Ποιήσατε
[7, 5]	λαϊκοὶ παρὰ τῶν ἱερέων εὐλογοῦνται.	Πάλιν	ὅρα πόση ἡ ὑπεροχὴ τῆς
[7, 3]	βδέλυγμά μοι ἐστίν. Καὶ ἑτέρωθι	πάλιν·	Οὐ νῦν ἐκάλεσά σε, Ἰακὼβ,
[7, 1]	ψιθυρίζουσιν, ὅτι τὴν πόλιν ἀπολήψονται	πάλιν,	οὐδὲ οὕτως ἀπηλλάχθαι τῶν τῆς
[7, 6]	ψυχὴν ἀπελθοῦσαν ἐπανήγαγεν εἰς σῶμα	πάλιν,	οὔπω τῆς ἀναστάσεως φανείσης, τί
[7, 2]	πρὸς τὴν προτέραν ἐπανήξει κατάστασιν	πάλιν,	οὐχ ἱερεὺς ἔσται τις, οὐ
[7, 6]	ἐνῆν ἀποδεῖξαι, καὶ τοὺς προφήτας	πάλιν	παραγαγεῖν μάρτυρας λέγοντας, ὅτι καὶ
[7, 4]	οὐκ ἔτι φαίνεται, οὐδὲ ἐπανήξει	πάλιν,	ῥητῶς τοῦτο καὶ σαφῶς ἀπὸ
[7, 3]	ὑμῶν οὐχ ἥδυνάν με. Καὶ	πάλιν·	Συναγάγετε τὰ ὁλοκαυτώματα ὑμῶν μετὰ
[7, 1]	ὁ νόμος τρὶς τοῦ ἐνιαυτοῦ	πᾶν	ἀρσενικὸν εἰς τὸν ναὸν ἀναβαίνειν·
[7, 5]	τῶν μελλόντων ἀγαθῶν, ἀλλὰ τὸ	πᾶν	αὐτὸς κατωρθώκει, καὶ οὐκ ἔμελλεν
[7, 6]	περιέσονται τῆς θήρας, καὶ τὸ	πᾶν	ἔσται σὸν τοῦ χειραγωγήσαντος. Ταῦτα
[7, 1]	νῦν παρ´ αὐτῶν πηγνύμεναι, τῶν	πανδοχείων	τῶν πόρνας ἐχόντων καὶ αὐλητρίδας
[7, 2]	γὰρ οὐκ ὄντος τούτου νῦν	πάντα	ἀνῄρηται, κἂν δοκῇ τι γίνεσθαι,
[7, 4]	χειρῶν, καὶ τὰ λάφυρα λαβὼν	πάντα,	ἐπανῄει νικήσας κατὰ κράτος ἐκείνους,
[7, 2]	ἐλπίδας ὑπέδειξε, καὶ τὰ ἄλλα	πάντα	κατεσκεύασεν· ἅπερ οὖν καὶ ὁ
[7, 3]	γὰρ ὁ πανταχοῦ ὢν, καὶ	πάντα	πληρῶν; ἀλλὰ διὰ σαρκὸς ἡμῖν
[7, 6]	ὅταν πολλὰ κενώσας ῥήματα, καὶ	πάντα	πληρώσας τὰ παρὰ σαυτοῦ, ἴδῃς
[7, 6]	ὑποδέχεσθαι τὸν ἀκροατὴν, καὶ μὴ	πάντα	ὑφ´ ἓν, μηδὲ ἀθρόως, εἰς
[7, 6]	τῆς πλάνης ταύτης ἀπαγάγοι, καὶ	πάντας	κοινῇ διασώσας, καταξιώσειε τῆς βασιλείας
[7, 6]	Ὁ δὲ Θεὸς, ὁ θέλων	πάντας	σωθῆναι ἀνθρώπους, καὶ εἰς ἐπίγνωσιν
[7, 5]	πολὺ τοῦ Ἀβραὰμ σεμνότερος ὤν·	πανταχόθεν	συνωμολόγηται, ὅτι καὶ ἑτέρα ἀνθ´
[7, 1]	γὰρ καὶ ἀληθὲς ἦν, ὃ	πανταχοῦ	κομπάζοντες ἀεὶ ψιθυρίζουσιν, ὅτι τὴν
[7, 3]	ἐκ τόπου, (πῶς γὰρ ὁ	πανταχοῦ	ὢν, καὶ πάντα πληρῶν; ἀλλὰ
[7, 3]	παραγαγεῖν, ὑπὲρ τῆς ὑποθέσεως ταύτης,	πάντες	ἂν ὁμολογήσαιεν. Καὶ γὰρ καὶ
[7, 5]	τῶν ἄλλων Ἰουδαίων. Καίτοι γε	πάντες	ἐκ τοῦ Ἀβραὰμ ἦσαν, καὶ
[7, 4]	ἁπάντων, τὰς δεκάτας αὐτοῖς ἐδίδοσαν	πάντες,	καὶ τοῦτο ἦν αὐτοῖς πρόσοδος·
[7, 1]	αἱ νηστεῖαι μέθης καὶ κώμου	παντὸς	ἦσαν αἰσχρότεραι, οὕτω καὶ αἱ
[7, 2]	τῶν ἁγίων πεπατημένων, τοῦ σχήματος	παντὸς	ἠφανισμένου· ἡ γὰρ ἱερωσύνη ἐν
[7, 4]	μόνῃ, καὶ δεκάτας ἐλάμβανον παρὰ	παντὸς	τοῦ λαοῦ, καὶ οἴνου καὶ
[7, 4]	Καὶ ἔδωκεν αὐτῷ δεκάτην ἀπὸ	πάντων	Ἀβραάμ. Ἂν τοίνυν φανῇ τις
[7, 5]	ᾧ καὶ δεκάτην ἐμέρισεν ἀπὸ	πάντων	Ἀβραάμ. Εἶτα, ἐκκαλύπτων τὸ θεώρημα
[7, 5]	ᾧ καὶ δεκάτην ἐμέρισεν ἀπὸ	πάντων	Ἀβραὰμ ὁ πατριάρχης. Τοῦτο δὲ
[7, 2]	ἐν Υἱῷ, ὃν ἔθηκε κληρονόμον	πάντων,	δι´ οὗ καὶ τοὺς αἰῶνας
[7, 1]	ἑορτὰς τὰς παλαιὰς, οὗτοι μάλιστα	πάντων	εἰσὶν οἱ δοκοῦντες νῦν ἐπιτελεῖν·
[7, 6]	ἰδόντες (ὄψονται γὰρ, φησὶν, αὐτοὺς	πάντως,	καὶ δῆλον ἐκ τοῦ πλουσίου
[7, 6]	τῶν πρὸς ἐκείνους αὐτομολούντων. Καὶ	πάντως	πρὸ ἡμῶν ἐκεῖνοι διώσονται τοὺς
[7, 6]	ἄγαγε πρὸς τοὺς ἱερεῖς, καὶ	πάντως	τῇ τοῦ Θεοῦ χάριτι περιέσονται
[7, 5]	πατὴρ ἦν, καὶ τοῦ Ἰακὼβ	πάππος,	καὶ Λευῒ πρόγονος· τοῦ γὰρ
[7, 5]	δεδεκάτωκε τὸν Ἀβραὰμ, τουτέστι, δεκάτας	παρ´	αὐτοῦ ἔλαβε· καὶ οὐ τοῦτο
[7, 5]	δεκάτας διδόασι· καὶ ὅτι ηὐλογήθη	παρ´	αὐτοῦ· οἱ γὰρ λαϊκοὶ παρὰ
[7, 2]	ὑπερβαίνοντα τὴν φύσιν τὴν ἀνθρωπίνην	παρ´	αὐτοῦ τοῦ νομοθέτου· διὰ τοῦτο
[7, 4]	τοίνυν οἱ Λευῗ ται δεκάτας	παρ´	αὐτῶν ἐλάμβανον, καὶ οὕτως ἐτρέφοντο.
[7, 1]	καὶ αἱ σκηναὶ αἱ νῦν	παρ´	αὐτῶν πηγνύμεναι, τῶν πανδοχείων τῶν
[7, 6]	πρότερον ἀποστῶμεν, ἕως ἂν τὰ	παρ´	ἡμῶν ἅπαντα πληρώσωμεν, ἄν τε
[7, 6]	γενήσεται ἐκ τῶν νῦν εὐεργετουμένων	παρ´	ἡμῶν. Εἰ δὲ, ὅπου χρημάτων
[7, 6]	πρὸ ἡμῶν ἐκεῖνοι διώσονται τοὺς	παρ´	ἡμῶν ἐκεῖ φοιτῶντας· μᾶλλον δὲ
[7, 1]	ἀξίωμα αὐτῆς ἅπαν ἀνῄρηται τῷ	παρὰ	γνώμην τοῦ Θεοῦ γίνεσθαι. Καὶ
[7, 5]	Οἱ Λευῗ ται, φησὶν, οἱ	παρὰ	Ἰουδαίοις ἱερεῖς, ἐντολὴν ἔλαβον κατὰ
[7, 5]	Ἀπὸ γὰρ Λευῒ ἡ ἱερωσύνη	παρὰ	Ἰουδαίοις τὴν ἀρχὴν ἔλαβεν. Ἀλλ´
[7, 1]	σκάμματα μετὰ τὴν πολιὰν, οὐδὲ	παρὰ	καιρὸν ἀγωνίζεσθαι ἀναγκάζοντες. Ὅτι γὰρ
[7, 4]	προσεῖχον μόνῃ, καὶ δεκάτας ἐλάμβανον	παρὰ	παντὸς τοῦ λαοῦ, καὶ οἴνου
[7, 6]	ῥήματα, καὶ πάντα πληρώσας τὰ	παρὰ	σαυτοῦ, ἴδῃς αὐτὸν μὴ πειθόμενον,
[7, 3]	τί Κύριος ὁ Θεὸς ἐκζητεῖ	παρὰ	σοῦ, ἀλλ´ ἢ ἀγαπᾷν ἔλεον,
[7, 5]	λαὸς, ἀλλ´ ὅμως δεκάτας λαμβάνουσι	παρὰ	τῶν ἀδελφῶν αὐτῶν. Ὁ δὲ
[7, 5]	παρ´ αὐτοῦ· οἱ γὰρ λαϊκοὶ	παρὰ	τῶν ἱερέων εὐλογοῦνται. Πάλιν ὅρα
[7, 1]	οὖν ἐστιν ὁ νόμος; Ἐὰν	παραβῇ	γυνὴ κατὰ τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς,
[7, 6]	ἀποδεῖξαι, καὶ τοὺς προφήτας πάλιν	παραγαγεῖν	μάρτυρας λέγοντας, ὅτι καὶ ὁ
[7, 3]	μακροτέρας καὶ σφοδροτέρας, εἴπερ ἐβούλετο	παραγαγεῖν,	ὑπὲρ τῆς ὑποθέσεως ταύτης, πάντες
[7, 2]	εἰπέ μοι· τοῦτό ἐστι τὸ	παράδοξον	καὶ θαυμαστόν; Οὐχὶ, φησίν· οὐ
[7, 2]	περὶ τῶν κατ´ Αἴγυπτον γενομένων	παραδόξων	ἐκείνων θαυμάτων, οὐ περὶ ἄλλων
[7, 6]	Χριστοῦ. Καὶ πάλιν ὁ Χριστὸς	παραινεῖ	λέγων, Ποιήσατε ὑμῖν φίλους ἐκ
[7, 6]	ἐργασίας τινὰ παράκλησιν λαμβάνει καὶ	παραίνεσιν,	ὥστε καὶ ἑτέρων ἅψασθαι. Ἵν´
[7, 3]	θυσίας, οὕτως αὐτὰς τὸν Θεὸν	παραιτεῖσθαι	λέγει. ~δʹ Ταῦτα οἱ ἀντιλέγοντες
[7, 3]	ὁ Θεὸς φαίνεται τὰς θυσίας	παραιτούμενος	ἐκείνας, τὰς νουμηνίας, τὰ σάββατα,
[7, 6]	τέως ἐνταῦθα καταλύσομεν τὸν λόγον,	παρακαλέσαντες	ὑμῶν τὴν ἀγάπην, μεμνῆσθαι τῶν
[7, 6]	τοῦ κατορθώματος τῆς ἐργασίας τινὰ	παράκλησιν	λαμβάνει καὶ παραίνεσιν, ὥστε καὶ
[7, 1]	τι τοιοῦτον ἔξω τῶν Ἱεροσολύμων	παρανομία	τίς ἐστι καὶ ἀσέβεια, ἀπηλλάχθαι
[7, 1]	λόγου· τόλμα γὰρ ἐσχάτη καὶ	παρανομία	τὸ μὴ οὕτως ὑποπτεύειν περὶ
[7, 1]	οὐδὲ οὕτως ἀπηλλάχθαι τῶν τῆς	παρανομίας	ἐγκλημάτων ἐδύναντο. Πλὴν ἀλλ´ ἡμεῖς
[7, 2]	ἀνῄρηται, κἂν δοκῇ τι γίνεσθαι,	παρανόμως	τολμᾶται· οὕτως ἀποδείξαντος τοῦ λόγου
[7, 1]	τῶν ἐν τοῖς θεάτροις ἦσαν	παρανομώτεραι,	καὶ αἱ νηστεῖαι μέθης καὶ
[7, 2]	μέγιστον καὶ τοῦτο ἐγκώμιον, τὸ	παρασκευάσαι	τῷ διδασκάλῳ τὴν φύσιν τὴν
[7, 6]	τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ δοξάζεσθαι	παρασκευάσωμεν,	μετὰ γυναικῶν καὶ παιδίων καὶ
[7, 5]	κατωρθώκει, καὶ οὐκ ἔμελλεν ἑτέρῳ	παραχωρεῖν,	οὔτε ἡ ἱερωσύνη ἡ προτέρα
[7, 1]	ὕδατος τοῦ ἐλεγμοῦ· εἰ δὲ	παρέβης	καὶ μεμίανσαι, καὶ ἔδωκέ τις
[7, 1]	αὐτὴν, καὶ ἐρεῖ· Εἰ μὴ	παρέβης	μιανθῆναι πρὸς τὸν ἄνδρα τὸν
[7, 3]	οἰκονομίαν. Οὕτω γὰρ πρὸς ἡμᾶς	παρεγένετο,	οὐ τόπον ἀμείψας ἐκ τόπου,
[7, 4]	ὁ Θεὸς ὁ ὕψιστος, ὃς	παρέδωκε	τοὺς ἐχθρούς σου ὑποχειρίους σοι.
[7, 3]	ἐστι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ,	παρεὶς	θυσίαν εἰπεῖν, καὶ ὁλοκαυτώματα καὶ
[7, 2]	τῆς ἐμῆς θεότητος τοῖς ἀνθρώποις	παρήνοιξαν.	~γʹ Ὅταν οὖν ὁ Θεὸς
[7, 3]	δῆλον ὅτι οὐχ ἁπλῶς ἐνταῦθα	παρῃτήσατο	τὰς θυσίας, ἀλλ´ ἐπειδὴ ἐμοίχευον,
[7, 1]	κατὰ τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς, καὶ	παρίδῃ	αὐτὸν ὑπεριδοῦσα, καὶ κοιμηθῇ τις
[7, 6]	οὖν εἰδότες, μὴ μέχρι τῆς	παρούσης	ὥρας θερμοὶ καὶ διεγηγερμένοι ὦμεν
[7, 2]	ἐμοῦ. Πάλαι μου, φησὶ, τὴν	παρουσίαν	προανεφώνησαν οἱ προφῆται, καὶ ἐν
[7, 6]	αὐτῶν σκηνάς. Ὁρᾷς ὅτι πολλὴ	παῤῥησία	ἡμῖν γενήσεται ἐκ τῶν νῦν
[7, 6]	ἐπὶ τοῖς ἡμαρτημένοις, μᾶλλον δὲ	παῤῥησίαν	πολλὴν προαποθώμεθα, καὶ πρὸ τῶν
[7, 6]	τοῦ φοβεροῦ, μεγάλης μεθέξομεν τῆς	παῤῥησίας.	Καὶ καθάπερ οἱ ἀδικοῦντες καὶ
[7, 6]	αὐτοῖς ἐκεῖ, πολλῆς ἐμπλησθήσονται τῆς	παῤῥησίας.	Καὶ τοῦτο ὁ Παῦλος δηλῶν
[7, 4]	τούτων φυλῶν, αἱ μὲν ἄλλαι	πᾶσαι	ἀγροὺς ἔσχον καὶ προσόδους πολλὰς,
[7, 4]	καὶ προσόδους πολλὰς, καὶ ἐγεώργουν	πᾶσαι,	καὶ τὰ ἄλλα ἅπαντα ἔπραττον
[7, 3]	νουμηνίας, τὰ σάββατα, τὰς ἑορτὰς,	πάσας	ἐκείνας ἀφεὶς, ταύτης ἐμνήσθη μόνης;
[7, 5]	ἐκείνου σφόδρα ἐλάττων. Πῶς; Χωρὶς	πάσης	ἀντιλογίας τὸ ἔλαττον ὑπὸ τοῦ
[7, 6]	καὶ γυναῖκες ἀνδράσι, καὶ παισὶ	πατέρες,	καὶ φίλοι φίλοις. Μαθέτωσαν καὶ
[7, 5]	Ὁ γὰρ Ἀβραὰμ τοῦ Ἰσαὰκ	πατὴρ	ἦν, καὶ τοῦ Ἰακὼβ πάππος,
[7, 2]	πάλαι ὁ Θεὸς λαλήσας τοῖς	πατράσιν	ἡμῶν ἐν τοῖς προφήταις, ἐπ´
[7, 4]	Ἰακὼβ, ὁ Ἰακὼβ τοὺς δώδεκα	πατριάρχας,	ἐξ ὧν ἐγένοντο δέκα καὶ
[7, 5]	ἐκ τῶν ἀκροθινίων ἔδωκεν ὁ	πατριάρχης	ἐκείνων. Καὶ οἱ μὲν ἐκ
[7, 5]	ἐμέρισεν ἀπὸ πάντων Ἀβραὰμ ὁ	πατριάρχης.	Τοῦτο δὲ οὐχ ἁπλῶς ἔλεγεν,
[7, 5]	ἡμᾶς ἱερωσύνης, ὅταν Ἀβραὰμ ὁ	πατριάρχης	τῶν Ἰουδαίων, ὁ πρόγονος τῶν
[7, 5]	ὁ μηδέπω γεννηθεὶς, διὰ τοῦ	πατρὸς	αὐτοῦ· Ἔτι γὰρ, φησὶν, ἐν
[7, 5]	φησὶν, ἐν τῇ ὀσφύϊ τοῦ	πατρὸς	αὐτοῦ ἦν, ὅτε συνήντησεν αὐτῷ
[7, 3]	δήποτε, μυρίας ἔχων μαρτυρίας ὁ	Παῦλος,	αἳ τὸν νόμον ἀργεῖν ποιοῦσι
[7, 6]	τῆς παῤῥησίας. Καὶ τοῦτο ὁ	Παῦλος	δηλῶν ἔλεγε, Καύχημα ὑμῶν ἐσμεν,
[7, 3]	ἡμέτερον. Ὅπερ οὖν καὶ ὁ	Παῦλος	δηλῶν ἔλεγε· Νυνὶ δὲ χωρὶς
[7, 2]	κατεσκεύασεν· ἅπερ οὖν καὶ ὁ	Παῦλος	εἰδὼς, ἐβόα λέγων· Ὢ βάθος
[7, 5]	αὐτὰ εἰς μέσον ἀγαγὼν ὁ	Παῦλος,	ἔλεγε, Θεωρεῖτε δὲ πηλίκος οὗτος;
[7, 5]	βελτίων. Ὅπερ δὴ κατασκευάζων ὁ	Παῦλος	ἔλεγε, Μετατιθεμένης γὰρ τῆς ἱερωσύνης,
[7, 2]	νομοθέτου· διὰ τοῦτο καὶ ὁ	Παῦλος	ἔλεγε· Πολυμερῶς καὶ πολυτρόπως πάλαι
[7, 4]	ηὐδόκησας. Καὶ ἑρμηνεύων τοῦτο ὁ	Παῦλος	ἔλεγεν· Ἀναιρεῖ τὸ πρῶτον, ἵνα
[7, 4]	Καὶ αὐτὸ τοῦτο ἑρμηνεύων ὁ	Παῦλος	ἔλεγεν, ὅτι Διὰ τῆς προσφορᾶς
[7, 4]	ἀρκοῦσαν ἔδωκεν αὐτοῖς πληγὴν ὁ	Παῦλος,	καὶ ἱκανῶς αὐτῶν ἐπεστόμισε τὴν
[7, 5]	αὐτὸ τὸ χωρίον ἐλθὼν ὁ	Παῦλος,	ὅρα πῶς αὐτὸ σαφέστερον ἐποίησεν.
[7, 6]	σωτηρίας. Διὰ τοῦτο καὶ ὁ	Παῦλός	φησι, Μηδεὶς τὸ ἑαυτοῦ ζητείτω,
[7, 6]	παρὰ σαυτοῦ, ἴδῃς αὐτὸν μὴ	πειθόμενον,	ἄγαγε πρὸς τοὺς ἱερεῖς, καὶ
[7, 6]	ἡμῶν ἅπαντα πληρώσωμεν, ἄν τε	πείθωνται,	ἄν τε μὴ πείθωνται· μᾶλλον
[7, 6]	τε πείθωνται, ἄν τε μὴ	πείθωνται·	μᾶλλον δὲ ἀδύνατον Χριστιανοὺς ὄντας
[7, 1]	ὑμῖν ἀναγνοὺς παλαιὸν, σαφέστερον ποιῆσαι	πειράσομαι.	Τίς οὖν ἐστιν ὁ νόμος;
[7, 6]	δὲ ἀδύνατον Χριστιανοὺς ὄντας μὴ	πεισθῆναι.	Πλὴν ἀλλ´ ἵνα μηδὲ ταύτην
[7, 6]	καὶ δαπανῶντες ὀλίγον (ἀργύριον εἰς	πένητας,	χαίρομεν· ἂν ψυχὰς σῶσαι δυνηθῶμεν,
[7, 1]	ἄλευρον πυροῦ, ἀλλὰ κρίθινον; Ἐπειδὴ	πένθος	ἐστὶ καὶ κατάγνωσις καὶ ὑποψία
[7, 6]	Ταβιθὰ ἐκείνη, χήρας ἐνδύσασα καὶ	πενίαν	διορθώσασα, ἀπὸ θανάτου πάλιν εἰς
[7, 2]	ἀνῃρημένης, προσφορᾶς κεκωλυμένης, τῶν ἁγίων	πεπατημένων,	τοῦ σχήματος παντὸς ἠφανισμένου· ἡ
[7, 4]	εὔδηλον ὅτι ἡ μὲν παλαιὰ	πέπαυται	ἱερωσύνη, ἑτέρα δὲ νέα ἀντεισενήνεκται.
[7, 4]	ἔργων; Ὅτι μὲν οὖν ἐκεῖνα	πέπαυται,	καὶ ἕτερα ἀντεισενήνεκται, καὶ οὐκ
[7, 2]	καὶ τὰ τῆς ἱερωσύνης αὐτῶν	πέπαυται,	ὡς μηκέτι πάλιν ἐπανελθεῖν ἐπὶ
[7, 2]	γενομένων παραδόξων ἐκείνων θαυμάτων, οὐ	περὶ	ἄλλων τινῶν τοιούτων σημείων, ἀλλὰ
[7, 2]	τοῦ Χριστοῦ, ὅτι Ὁλοκαυτώματα καὶ	περὶ	ἁμαρτίας οὐκ ηὐδόκησας, ἐπήγαγε· Τότε
[7, 5]	τις εἶπε τῶν ἀναισχυντούντων, ὅτι	περὶ	ἀνθρώπου λέγει· νυνὶ δὲ βασιλεὺς
[7, 1]	πράττωσι, πῶς οὐ χρὴ τοιαύτην	περὶ	αὐτῶν ψῆφον ἐκφέρειν; Ἦν ποτε
[7, 5]	δόξης ἐκείνης; τοῦτο γὰρ ἀμήχανον.	Περὶ	δὲ τούτου φησίν· Εἶπεν ὁ
[7, 1]	παρανομία τὸ μὴ οὕτως ὑποπτεύειν	περὶ	ἐκείνων. Ὅταν γὰρ τῷ Θεῷ
[7, 3]	εἰπὼν, Ἐν κεφαλίδι βιβλίου γέγραπται	περὶ	ἐμοῦ, ἐπήγαγε, Τοῦ ποιῆσαι τὸ
[7, 2]	φησιν· Ἐν κεφαλίδι βιβλίου γέγραπται	περὶ	ἐμοῦ. Πάλαι μου, φησὶ, τὴν
[7, 5]	ἡμῶν, εἰς ἣν φυλὴν οὐδὲν	περὶ	ἱερωσύνης Μωσῆς ἐλάλησεν. Ὅταν οὖν
[7, 5]	κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ, ἐπήγαγε·	Περὶ	οὗ πολὺς ἡμῖν ὁ λόγος
[7, 6]	ἐσπείραμεν, καὶ ὑμεῖς αὐτοὶ προθυμότεροι	περὶ	τὴν τῆς ἀρετῆς ἐργασίαν ἔσεσθε.
[7, 5]	γὰρ τὸ πλέον τῶν νομίμων	περὶ	τὴν τῆς ἱερωσύνης ἀκολουθίαν ἀνηλίσκετο,
[7, 4]	δὲ κατηρτίσω μοι, ὁλοκαυτώματα καὶ	περὶ	τῆς ἁμαρτίας οὐκ ηὐδόκησας. Καὶ
[7, 2]	τὴν τοῦ Θεοῦ θαυματουργίαν, οὐδὲν	περὶ	τῆς ὁρωμένης ἡμῖν διαλέγεται κτίσεως,
[7, 5]	μείζονα ἀντεισαχθῆναι ἔδει. Εἶτα δηλῶν,	περὶ	τίνος ταῦτα λέγεται, Ἐφ´ ὃν
[7, 5]	ἐκάλεσεν. Πῶς δ´ ἂν, εἰ	περί	τινος τῶν πολλῶν ἀνθρώπων ἔλεγε
[7, 5]	μου. ~εʹ (Εἶτα, ἵνα μὴ	περί	τινος τῶν πολλῶν ἀνθρώπων τοῦτο
[7, 6]	ἀσθενεῖ. Ἂν τοίνυν εὖ φρονῇς,	περὶ	τοῦ κάμνοντος μειζόνως ἀλγήσεις, καὶ
[7, 4]	κατὰ κράτος ἐκείνους, οὕτω πως	περὶ	τοῦ Μελχισεδὲκ ἡ Γραφή φησι·
[7, 4]	ὁ περὶ τῶν θυσιῶν εἰπὼν,	περὶ	τοῦ Χριστοῦ διαλεγόμενος· καί που
[7, 5]	αὐτὸ σαφέστερον ἐποίησεν. Εἰπὼν γὰρ	περὶ	τοῦ Χριστοῦ, ὅτι καθὼς ἐν
[7, 4]	τοῦτό φησιν; Αὐτὸς οὗτος ὁ	περὶ	τῶν θυσιῶν εἰπὼν, περὶ τοῦ
[7, 2]	καὶ ὕδατος καὶ πυρὸς, οὐ	περὶ	τῶν κατ´ Αἴγυπτον γενομένων παραδόξων
[7, 3]	ἀδικίαν, καὶ ἡ γλῶσσά σου	περιέπλεκε	δολιότητας. Καθήμενος κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ
[7, 6]	σωτηρίαν τῆς πόλεως, κἂν ἀγνοῆτε,	περιεργάσασθε	τοὺς τὰ τοιαῦτα νοσοῦντας. Οὕτω
[7, 6]	πάντως τῇ τοῦ Θεοῦ χάριτι	περιέσονται	τῆς θήρας, καὶ τὸ πᾶν
[7, 1]	ἐδύναντο. Πλὴν ἀλλ´ ἡμεῖς ἐκ	περιουσίας	καὶ τοῦτο ἀπεδείξαμεν, ὅτι οὔτε
[7, 5]	ἀλήθεια· ὅπερ οὖν κατασκευάζων ἔλεγε·	Περισσότερον	ἔτι κατάδηλόν ἐστιν, εἰ κατὰ
[7, 6]	ἔδειξαν, οὕτω καὶ σὲ τότε	περιστάντες	οἱ διασωθέντες νῦν, ποιήσουσι πολλῆς
[7, 6]	σοῦ διασωθῶσιν; Ὥσπερ γὰρ ταύτην	περιστᾶσαι	αἱ χῆραι ζῶσαν ἀπὸ νεκρᾶς
[7, 4]	Ἐπειδὴ γὰρ ὁ Ἀβραὰμ τοῖς	Πέρσαις	ἐπιπεσὼν, καὶ τὸν ἀδελφιδοῦν τὸν
[7, 4]	ἑρμηνείαν. Ἀβραὰμ ἐπανελθὼν ἀπὸ τῆς	Περσίδος	ἐγέννησε τὸν Ἰσαὰκ, εἶτα ἐκεῖνος
[7, 6]	αὐτῶν μαθόντες, ὅτι οὐκ εἰς	πέτραν	ἐσπείραμεν, καὶ ὑμεῖς αὐτοὶ προθυμότεροι
[7, 3]	δὲ χωρὶς νόμου δικαιοσύνη Θεοῦ	πεφανέρωται·	δικαιοσύνη δὲ Θεοῦ διὰ πίστεως
[7, 1]	σκηναὶ αἱ νῦν παρ´ αὐτῶν	πηγνύμεναι,	τῶν πανδοχείων τῶν πόρνας ἐχόντων
[7, 5]	ὁ Παῦλος, ἔλεγε, Θεωρεῖτε δὲ	πηλίκος	οὗτος; Οὗτος τίς; Ὁ Μελχισεδὲκ,
[7, 5]	θεώρημα τοῦ τύπου, Θεωρεῖτε δὲ	πηλίκος	οὗτος, φησὶν, ᾧ καὶ δεκάτην
[7, 3]	πεφανέρωται· δικαιοσύνη δὲ Θεοῦ διὰ	πίστεως	Ἰησοῦ Χριστοῦ, οὐ διὰ καμάτου
[7, 6]	ταύτην δυναμώσειεν, ἐκείνους δὲ τῆς	πλάνης	ταύτης ἀπαγάγοι, καὶ πάντας κοινῇ
[7, 6]	χρημάτων ὁ δύο κερδάνας χρυσίνους,	πλείονα	λαμβάνει προθυμίαν, πρὸς τὸ καὶ
[7, 5]	εἷς ἐστιν. Ἐπειδὴ γὰρ τὸ	πλέον	τῶν νομίμων περὶ τὴν τῆς
[7, 6]	Καὶ καθάπερ οἱ ἀδικοῦντες καὶ	πλεονεκτοῦντες	καὶ ἁρπάζοντες, καὶ μυρία τοῖς
[7, 4]	λέγουσιν· ἀλλ´ ἀρκοῦσαν ἔδωκεν αὐτοῖς	πληγὴν	ὁ Παῦλος, καὶ ἱκανῶς αὐτῶν
[7, 3]	μου ἀφ´ ὑμῶν· καὶ ἐὰν	πληθύνητε	τὴν δέησιν, οὐκ εἰσακούσομαι ὑμῶν.
[7, 2]	ὑποκεῖσθαι ἑτέροις, θέμις οὐκ ἦν.	Πλὴν	ἀλλ´ ἐπειδὴ ἀγὼν ἡμῖν ἐστι
[7, 1]	τῶν τῆς παρανομίας ἐγκλημάτων ἐδύναντο.	Πλὴν	ἀλλ´ ἡμεῖς ἐκ περιουσίας καὶ
[7, 6]	ἀδύνατον Χριστιανοὺς ὄντας μὴ πεισθῆναι.	Πλὴν	ἀλλ´ ἵνα μηδὲ ταύτην ἔχητε
[7, 1]	τὴν κοίτην αὐτοῦ ἐν σοὶ,	πλὴν	τοῦ ἀνδρός σου, δῴη Κύριός
[7, 3]	Αἱ γὰρ χεῖρες ὑμῶν (αἵματος	πλήρεις.	Τοῦτο δὲ οὐκ ἔστι τῶν
[7, 3]	ἔστι μοι θέλημα ἐν ὑμῖν·	πλήρης	εἰμὶ ὁλοκαυτωμάτων κριῶν, καὶ στέαρ
[7, 3]	ὁ πανταχοῦ ὢν, καὶ πάντα	πληρῶν;	ἀλλὰ διὰ σαρκὸς ἡμῖν φανερωθείς.
[7, 6]	πολλὰ κενώσας ῥήματα, καὶ πάντα	πληρώσας	τὰ παρὰ σαυτοῦ, ἴδῃς αὐτὸν
[7, 6]	ἂν τὰ παρ´ ἡμῶν ἅπαντα	πληρώσωμεν,	ἄν τε πείθωνται, ἄν τε
[7, 6]	κατορθῶσαι δύναται χωρὶς τῆς τοῦ	πλησίον	ἀγάπης καὶ σωτηρίας. Διὰ τοῦτο
[7, 6]	καὶ ἁρπάζοντες, καὶ μυρία τοῖς	πλησίον	διατιθέντες κακὰ, ἀπελθόντες ἐκεῖ, καὶ
[7, 6]	τὸ ἑαυτοῦ ἐν τῷ τοῦ	πλησίον	κεῖται συμφέροντι. Ὑγιαίνεις σὺ, ἀλλ´
[7, 6]	πάντως, καὶ δῆλον ἐκ τοῦ	πλουσίου	καὶ τοῦ Λαζάρου τοῦτο) οὐδὲ
[7, 2]	εἰδὼς, ἐβόα λέγων· Ὢ βάθος	πλούτου	καὶ σοφίας καὶ γνώσεως Θεοῦ!
[7, 1]	συνειλημμένη, καὶ ἐπέλθῃ ἐπ´ αὐτῷ	πνεῦμα	ζηλώσεως, αὕτη δὲ μὴ ᾖ
[7, 1]	τῷ Θεῷ φιλονεικοῦντες, καὶ τῷ	Πνεύματι	τῷ ἁγίῳ ἀντιπίπτοντες πράττωσι, πῶς
[7, 4]	αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὃς διὰ	Πνεύματος	ἁγίου προσήνεγκεν ἑαυτὸν ἄμωμον, καθαριεῖ
[7, 5]	τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν	ποδῶν	σου. Εἶτα, ἵνα μὴ νομίσῃς,
[7, 3]	ἀλλ´ ἢ ἀγαπᾷν ἔλεον, καὶ	ποιεῖν	κρῖμα καὶ δικαιοσύνην, καὶ ἕτοιμον
[7, 1]	τῶν προφητῶν ἁπάντων, ὅτι τὸ	ποιεῖν	τι τοιοῦτον ἔξω τῶν Ἱεροσολύμων
[7, 1]	Νόμον ὑμῖν ἀναγνοὺς παλαιὸν, σαφέστερον	ποιῆσαι	πειράσομαι. Τίς οὖν ἐστιν ὁ
[7, 3]	γέγραπται περὶ ἐμοῦ, ἐπήγαγε, Τοῦ	ποιῆσαι	τὸ θέλημά σου, ὁ Θεὸς,
[7, 6]	ἐπὶ τῆς ἀρετῆς γίνεται, ὁ	ποιήσας	τι καλὸν ἔργον καὶ κατορθώσας,
[7, 6]	πολλὴν ὑπὲρ τῶν ἠμελημένων μελῶν	ποιήσασθαι	πρόνοιαν. Διὰ γὰρ τοῦτο τοιοῦτον
[7, 6]	πάλιν ὁ Χριστὸς παραινεῖ λέγων,	Ποιήσατε	ὑμῖν φίλους ἐκ τοῦ μαμωνᾶ
[7, 6]	τότε περιστάντες οἱ διασωθέντες νῦν,	ποιήσουσι	πολλῆς ἀπολαῦσαι φιλανθρωπίας, καὶ τοῦ
[7, 3]	λέγῃ, ἐν ἀρχῇ τῆς κτίσεως,	Ποιήσωμεν	ἄνθρωπον κατ´ εἰκόνα καὶ καθ´
[7, 4]	σαφῶς ἀπὸ τῶν Γραφῶν αὐτῶν	ποιήσωμεν	φανερὸν, ὀλίγα πρότερον ὑμῖν προειπόντες,
[7, 3]	σου μόσχους, οὐδὲ ἐκ τῶν	ποιμνίων	σου χιμάῤῥους, ἐπήγαγε λέγων· Τῷ
[7, 3]	σου μόσχους, οὐδὲ ἐκ τῶν	ποιμνίων	σου χιμάῤῥους. Τίνος οὖν ἕνεκεν
[7, 3]	Παῦλος, αἳ τὸν νόμον ἀργεῖν	ποιοῦσι	καὶ τὴν παλαιὰν πολιτείαν, ταύτης
[7, 1]	πῶς αὐτὸν πράττειν ἔξω τῆς	πόλεως	δυνατόν; Διὰ γοῦν τοῦτο καὶ
[7, 6]	ἔξω, διανείμασθε τὴν σωτηρίαν τῆς	πόλεως,	κἂν ἀγνοῆτε, περιεργάσασθε τοὺς τὰ
[7, 2]	τὸν ἱερέα δυνατὸν εἶναι, τῆς	πόλεως	οὐκ οὔσης, δῆλον ἐκ τούτου.
[7, 1]	ἦν τὸν νόμον ἔξω τῆς	πόλεως,	πῶς αὐτὸν πράττειν ἔξω τῆς
[7, 1]	εἰς τὰ σκάμματα μετὰ τὴν	πολιὰν,	οὐδὲ παρὰ καιρὸν ἀγωνίζεσθαι ἀναγκάζοντες.
[7, 1]	κομπάζοντες ἀεὶ ψιθυρίζουσιν, ὅτι τὴν	πόλιν	ἀπολήψονται πάλιν, οὐδὲ οὕτως ἀπηλλάχθαι
[7, 1]	ὅτι οὔτε ἀναστήσεται λοιπὸν ἡ	πόλις,	οὔτε ἀπολήψονται τὴν ἑαυτῶν πολιτείαν.
[7, 3]	οὐκ ἐναντία αὕτη τῇ προτέρᾳ	πολιτείᾳ,	ἀλλὰ καὶ τοῦτο θέλημα Θεοῦ
[7, 6]	ὁ νόμος μετατεθήσεται, καὶ ἡ	πολιτεία	ἐπὶ τὸ βέλτιον μετασχηματισθήσεται, καὶ
[7, 5]	ὁμολογουμένου, κἀκεῖνο συνωμολόγηται, ὅτι καὶ	πολιτεία	ἑτέρα τῇ ἱερωσύνῃ συμβαίνουσα συνεισαχθήσεται,
[7, 3]	λέγουσιν, ὅτι ἡ παλαιὰ καταλέλυται	πολιτεία	οὐ διὰ τὸ ἀτέλεστον αὐτῆς,
[7, 3]	τὸ μείζονα εἰσενεχθῆναι τὴν ἡμετέραν	πολιτείαν,	ἀλλὰ διὰ τὴν πονηρίαν τῶν
[7, 2]	ἀγγέλους τοὺς ἀνθρώπους εἰργάσατο, καὶ	πολιτείαν	εἰσήγαγε τῶν οὐρανῶν ἀξίαν (ταῦτα
[7, 3]	ἀργεῖν ποιοῦσι καὶ τὴν παλαιὰν	πολιτείαν,	ταύτης ἐμνημόνευσεν. Οὐδὲ γὰρ ἁπλῶς
[7, 1]	πόλις, οὔτε ἀπολήψονται τὴν ἑαυτῶν	πολιτείαν.	Τούτου δὲ ἀποδειχθέντος, καὶ τὰ
[7, 4]	γὰρ δεῖξαι ὅτι αὐτὴν τὴν	πολιτείαν	ὡς ἀτελεστέραν ἀπώσατο ὁ Θεὸς
[7, 1]	δύναμις, οὐκ ἄλλο τι τῆς	πολιτείας	ἐκείνης στῆναι δυνήσεται. Πρῶτον μὲν
[7, 2]	μήτε ἄλλο τι τῆς (Ἰουδαϊκῆς	πολιτείας	ἐπανήξειν· λοιπὸν ἡ ἀπόδειξις τοῦ
[7, 1]	καιρὸς νῦν, οὔτε τῆς παλαιᾶς	πολιτείας,	ἱκανῶς μὲν καὶ ἔμπροσθεν ἀπεδείξαμεν·
[7, 2]	Χριστοῦ) ἐκπλαγεὶς καὶ θαυμάσας ἔλεγε·	Πολλὰ	ἐποίησας σὺ, Κύριε ὁ Θεός
[7, 2]	ἐλάλησα. Ὅρα σοφίαν προφήτου. Εἰπὼν,	Πολλὰ	ἐποίησας σὺ, Κύριε ὁ Θεός
[7, 2]	ἡ δὲ εἰσάγεσθαι, οὕτως ἔλεγε·	Πολλὰ	ἐποίησας, σὺ, Κύριε ὁ Θεός
[7, 2]	Ταῦτα οὖν ἅπαντα προορῶν ἔλεγε·	Πολλὰ	ἐποίησας σὺ, Κύριε ὁ Θεός
[7, 6]	ὅπου ψυχῆς ὠφέλεια, πῶς οὐ	πολλὰ	καὶ μεγάλα ἡμῖν ἔσται τὰ
[7, 6]	ἔχητε πρόφασιν, ἐκεῖνο λέγω, ὅταν	πολλὰ	κενώσας ῥήματα, καὶ πάντα πληρώσας
[7, 1]	ἁψώμεθα πάλιν; Εἰ γὰρ καὶ	πολλὰ	τὰ ἔμπροσθεν εἰρημένα, ἀλλ´ ὅμως
[7, 4]	πᾶσαι ἀγροὺς ἔσχον καὶ προσόδους	πολλὰς,	καὶ ἐγεώργουν πᾶσαι, καὶ τὰ
[7, 2]	καὶ τοὺς οὐρανοὺς ἀνέῳξε, καὶ	πολλὰς	καὶ μεγάλας ἡμῖν ἐλπίδας ὑπέδειξε,
[7, 6]	αἰωνίους αὐτῶν σκηνάς. Ὁρᾷς ὅτι	πολλὴ	παῤῥησία ἡμῖν γενήσεται ἐκ τῶν
[7, 6]	καὶ ἐνταῦθα, ὁσάκις ἂν συντύχωμεν,	πολλὴν	δεξόμεθα τὴν εὐφροσύνην ἀπὸ τῆς
[7, 6]	τοῖς ἡμαρτημένοις, μᾶλλον δὲ παῤῥησίαν	πολλὴν	προαποθώμεθα, καὶ πρὸ τῶν ἄλλων
[7, 6]	ἀδελφοὺς ἀνασώσασθαι τοὺς ὑμετέρους, καὶ	πολλὴν	ὑπὲρ τῶν ἠμελημένων μελῶν ποιήσασθαι
[7, 6]	περιστάντες οἱ διασωθέντες νῦν, ποιήσουσι	πολλῆς	ἀπολαῦσαι φιλανθρωπίας, καὶ τοῦ τῆς
[7, 6]	τι καὶ ἀπολογήσασθαι, ἀλλὰ αἰσχύνης	πολλῆς	ἐμπλησθέντες καὶ καταγνώσεως, ἀπὸ τῆς
[7, 6]	αὐτῶν διασωθέντας συνηγοροῦντας αὐτοῖς ἐκεῖ,	πολλῆς	ἐμπλησθήσονται τῆς παῤῥησίας. Καὶ τοῦτο
[7, 3]	ἀλλ´ ἤδη τὴν αἰτίαν ἐροῦμεν.	Πολλοὶ	τῶν ἀπίστων καὶ Ἰουδαίων αὐτῶν
[7, 3]	ἀλλὰ καὶ πρὸς Ἕλληνας καὶ	πολλοὺς	τῶν αἱρετικῶν, φέρε βαθύτερόν τι
[7, 5]	ἡ ἱερωσύνη, ἑτέρα δὲ ἀντεισενήνεκται	πολλῷ	βελτίων καὶ ὑψηλοτέρα. Τούτου δὲ
[7, 5]	ἱερωσύνης τῆς Ἰουδαϊκῆς λαμπρότερος ἦν,	πολλῷ	μᾶλλον αὐτὴ ἡ ἀλήθεια· ὅπερ
[7, 2]	οὐκ ἐφεῖτο γοῦν λατρεύειν ἀλλογενέσι,	πολλῷ	μᾶλλον αὐτὸν τὸν βασιλέα ὑποκεῖσθαι
[7, 5]	ἔλεγεν, ἀλλ´ ἐνδείξασθαι βουλόμενος, ὅτι	πολλῷ	μείζων ἡ καθ´ ἡμᾶς ἱερωσύνη
[7, 5]	ἂν, εἰ περί τινος τῶν	πολλῶν	ἀνθρώπων ἔλεγε ταῦτα ὁ Δαυῒδ,
[7, 5]	ἵνα μὴ περί τινος τῶν	πολλῶν	ἀνθρώπων τοῦτο ὑποπτεύῃ τις λέγεσθαι,
[7, 5]	ἑτέρα ἀνθ´ ἑτέρας εἰσάγεται ἱερωσύνη	πολὺ	τῆς προτέρας ὑψηλοτέρα. Εἰ γὰρ
[7, 5]	τάξιν Μελχισεδὲκ, ὁ δὲ Μελχισεδὲκ	πολὺ	τοῦ Ἀβραὰμ σεμνότερος ὤν· πανταχόθεν
[7, 2]	τοῦτο καὶ ὁ Παῦλος ἔλεγε·	Πολυμερῶς	καὶ πολυτρόπως πάλαι ὁ Θεὸς
[7, 5]	τάξιν Μελχισεδὲκ, ἐπήγαγε· Περὶ οὗ	πολὺς	ἡμῖν ὁ λόγος καὶ δυσερμήνευτος.
[7, 2]	ὁ Παῦλος ἔλεγε· Πολυμερῶς καὶ	πολυτρόπως	πάλαι ὁ Θεὸς λαλήσας τοῖς
[7, 1]	ἐστὶ καὶ κατάγνωσις καὶ ὑποψία	πονηρὰ	τὸ γινόμενον, ἐμιμεῖτο τὴν συμφορὰν
[7, 3]	ἡμετέραν πολιτείαν, ἀλλὰ διὰ τὴν	πονηρίαν	τῶν τότε προσφερόντων τὰς θυσίας.
[7, 3]	κατηγορία, ἀλλὰ τῆς τῶν προσαγόντων	πονηρίας	ἔγκλημα, καὶ διὰ τοῦτο οὐκ
[7, 6]	γὰρ τοῦτο τοιοῦτον ἡμεῖς ἀναδεχόμεθα	πόνον,	οὐχ ἵνα ἁπλῶς εἴπωμεν, οὐδ´
[7, 3]	οὐ διὰ καμάτου τινὸς καὶ	πόνου.	Καὶ ταύτης δὲ ἐπιλαμβανόμενος τῆς
[7, 3]	καὶ ὁλοκαυτώματα καὶ προσφορὰς καὶ	πόνους	καὶ ἱδρῶτας, φησὶν, Εὐηγγελισάμην δικαιοσύνην
[7, 3]	Ὅτι οὐκ ἀπὸ κατορθωμάτων, οὐδὲ	πόνων,	οὐδὲ ἀμοιβῆς, ἀλλ´ ἀπὸ χάριτος
[7, 3]	καὶ δικαιοσύνην, καὶ ἕτοιμον εἶναι	πορεύεσθαι	ὀπίσω Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου.
[7, 1]	αὐτῶν πηγνύμεναι, τῶν πανδοχείων τῶν	πόρνας	ἐχόντων καὶ αὐλητρίδας οὐδὲν ἄμεινον
[7, 1]	ἐπισκέψομαι τὰς θυγατέρας ὑμῶν, ὅταν	πορνεύσωσι,	καὶ τὰς νύμφας ὑμῶν, ὅταν
[7, 5]	τῶν ἱερέων εὐλογοῦνται. Πάλιν ὅρα	πόση	ἡ ὑπεροχὴ τῆς καθ´ ἡμᾶς
[7, 6]	χαίρομεν· ἂν ψυχὰς σῶσαι δυνηθῶμεν,	πόσην	μὲν καρπωσόμεθα ἡδονήν; πόσης δὲ
[7, 6]	δυνηθῶμεν, πόσην μὲν καρπωσόμεθα ἡδονήν;	πόσης	δὲ κατὰ τὸν αἰῶνα τὸν
[7, 4]	πρὸς τὴν τῆς σαρκὸς καθαρότητα,	πόσῳ	μᾶλλον τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ,
[7, 6]	ὄψεως τῆς ἐκείνων ἐπὶ τοὺς	ποταμοὺς	ἀπενεχθήσονται τοῦ πυρός· οὕτως οἱ
[7, 4]	οὐδεμιᾶς ἄλλης φυλῆς ἱερέα γενέσθαι	ποτέ.	Ἀπὸ γὰρ ταύτης ἐγένετο τῆς
[7, 6]	ἐσμεν, καθάπερ καὶ ὑμεῖς ἡμῶν.	Πότε,	εἰπέ; Ἐν τῇ ἡμέρᾳ τοῦ
[7, 3]	κοιλίας μου· εἶτα λέγων, τί	ποτέ	ἐστι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ,
[7, 3]	δικαιοσύνην ἐν Ἐκκλησίᾳ μεγάλῃ. Τί	ποτέ	ἐστιν, Εὐηγγελισάμην δικαιοσύνην; Οὐκ εἶπεν
[7, 2]	Τότε εἶπον, ἰδοὺ ἥκω. Τότε·	πότε;	Ὅτε τῶν τελειοτέρων διδαγμάτων ἐστὶν
[7, 1]	περὶ αὐτῶν ψῆφον ἐκφέρειν; Ἦν	ποτε	σεμνὴ αὕτη ἡ ἑορτὴ, ὅτε
[7, 1]	μισοῦντας αὐτὸν μάχης λήψεται κόρον	ποτέ.	Χωρὶς δὲ τούτων, καὶ ἄλλως
[7, 4]	περὶ τοῦ Χριστοῦ διαλεγόμενος· καί	που	τοῦτό φησιν· Εἶπεν ὁ Κύριος
[7, 5]	ἐστιν ὃ λέγει; Εἰ τὰ	πράγματα	ἦν τέλεια, φησὶ, τὰ κατὰ
[7, 6]	γένοιτό μοι τὰ ἐμαυτοῦ κατορθῶσαι	πράγματα.	Οὐδεὶς τὸ ἑαυτοῦ κατορθῶσαι δύναται
[7, 4]	ὅλως οὐδέπω τῶν κατὰ Ἰουδαίους	πραγμάτων	ἀρχὴν λαβόντος, ἐγένετό τις Μελχισεδὲκ
[7, 2]	νοῦν, καὶ ἐκπλαγεὶς ὅση τῶν	πραγμάτων	γέγονε μεταβολὴ, καὶ πῶς αὐτὰ
[7, 1]	τίς ἐστι καὶ ἀσέβεια, ἀπηλλάχθαι	πραγμάτων.	Εἰ γὰρ καὶ ἀληθὲς ἦν,
[7, 3]	οὐκ αὐτὴν τὴν εἰκόνα τῶν	πραγμάτων,	κατ´ ἐνιαυτὸν ταῖς αὐταῖς θυσίαις
[7, 5]	ἐν τοῖς τύποις αὐτοῖς τῶν	πραγμάτων	προλαβοῦσα ἡ ὑπεροχὴ διαδείκνυται. Ὁ
[7, 1]	ἔξω τῆς πόλεως, πῶς αὐτὸν	πράττειν	ἔξω τῆς πόλεως δυνατόν; Διὰ
[7, 1]	τῷ Πνεύματι τῷ ἁγίῳ ἀντιπίπτοντες	πράττωσι,	πῶς οὐ χρὴ τοιαύτην περὶ
[7, 6]	εἰς δόξαν αὐτοῦ, ὅτι αὐτῷ	πρέπει	ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος
[7, 1]	εἰσελεύσεται τὸ ὕδωρ τὸ ἐπικατηραμένον	πρῖσαι	τὴν γαστέρα σου. Καὶ ἐρεῖ
[7, 1]	τὸ ὕδωρ τοῦ ἐλεγμοῦ, καὶ	πρίσει	τὴν κοιλίαν αὐτῆς, καὶ ἔσται
[7, 5]	γαστρὸς πρὸ ἑωσφόρου ἐγέννησά σε.	Πρὸ	ἑωσφόρου δὲ οὐδεὶς ἀνθρώπων γεγέννηται.
[7, 5]	σαφέστερον δηλῶν ἔλεγεν, Ἐκ γαστρὸς	πρὸ	ἑωσφόρου ἐγέννησά σε. Πρὸ ἑωσφόρου
[7, 6]	πρὸς ἐκείνους αὐτομολούντων. Καὶ πάντως	πρὸ	ἡμῶν ἐκεῖνοι διώσονται τοὺς παρ´
[7, 4]	καὶ οὕτως ἐτρέφοντο. Ἀλλὰ καὶ	πρὸ	τοῦ Ἰακὼβ καὶ τοῦ Ἰσαὰκ,
[7, 6]	δὲ παῤῥησίαν πολλὴν προαποθώμεθα, καὶ	πρὸ	τῶν ἄλλων ἁπάντων τὸ ὄνομα
[7, 2]	Πάλαι μου, φησὶ, τὴν παρουσίαν	προανεφώνησαν	οἱ προφῆται, καὶ ἐν ἀρχῇ
[7, 6]	ἡμαρτημένοις, μᾶλλον δὲ παῤῥησίαν πολλὴν	προαποθώμεθα,	καὶ πρὸ τῶν ἄλλων ἁπάντων
[7, 5]	οὐδὲν ἦν σαρκικόν. Οὐ γὰρ	πρόβατα	θύειν καὶ μόσχους ἐπέταξεν, ἀλλὰ
[7, 5]	τοῦ Ἰακὼβ πάππος, καὶ Λευῒ	πρόγονος·	τοῦ γὰρ Ἰακὼβ ἦν υἱὸς
[7, 5]	ὁ πατριάρχης τῶν Ἰουδαίων, ὁ	πρόγονος	τῶν Λευϊτῶν, εὑρίσκηται ὑπὸ τοῦ
[7, 5]	Ἀλλ´ οὗτος ὁ Ἀβραὰμ ὁ	πρόγονος	τῶν Λευϊτῶν καὶ τῶν Ἰουδαϊκῶν
[7, 5]	ἦν ἐλάττων ὁ Ἀβραὰμ, ὁ	πρόγονος	τῶν Λευϊτῶν, τοῦ Μελχισεδὲκ, οὐκ
[7, 5]	ἧς οὐδεὶς προσέσχηκε τῷ θυσιαστηρίῳ.	Πρόδηλον	(γὰρ, ὅτι ἐξ Ἰούδα ἀνατέταλκεν
[7, 4]	ποιήσωμεν φανερὸν, ὀλίγα πρότερον ὑμῖν	προειπόντες,	ὥστε σαφεστέραν γενέσθαι τῶν λεγομένων
[7, 5]	δεῖξαι, ὅτι διὰ τοῦ Μελχισεδὲκ	προῆλθεν	ἂν ἐκεῖνο, ἐπήγαγε λέγων· Καὶ,
[7, 6]	δύο κερδάνας χρυσίνους, πλείονα λαμβάνει	προθυμίαν,	πρὸς τὸ καὶ δέκα καὶ
[7, 6]	πέτραν ἐσπείραμεν, καὶ ὑμεῖς αὐτοὶ	προθυμότεροι	περὶ τὴν τῆς ἀρετῆς ἐργασίαν
[7, 6]	Οὕτω γὰρ καὶ ἡμεῖς ὑμῖν	προθυμότερον	διαλεξόμεθα, διὰ τῶν ἔργων αὐτῶν
[7, 5]	τοῖς τύποις αὐτοῖς τῶν πραγμάτων	προλαβοῦσα	ἡ ὑπεροχὴ διαδείκνυται. Ὁ γὰρ
[7, 5]	αὐτῷ Μελχισεδέκ· διὰ τοῦτο γὰρ	προλαβὼν	εἶπεν, Ὡς ἔπος εἰπεῖν. Τίνος
[7, 2]	Χριστοῦ τὴν προφητείαν ταύτην ἅπασαν	προλέγει,	εἰπὼν, Θυσίαν καὶ προσφορὰν οὐκ
[7, 6]	ὑπὲρ τῶν ἠμελημένων μελῶν ποιήσασθαι	πρόνοιαν.	Διὰ γὰρ τοῦτο τοιοῦτον ἡμεῖς
[7, 2]	ὁδοὶ αὐτοῦ! Ταῦτα οὖν ἅπαντα	προορῶν	ἔλεγε· Πολλὰ ἐποίησας σὺ, Κύριε
[7, 2]	μὲν οὖν, ὅπερ ἔφθην εἰπὼν,	πρὸς	ἀπόδειξιν ἡμῖν τοῦ μήτε θυσίας,
[7, 6]	οὐδὲ τολμήσει λοιπόν τις καταφυγεῖν	πρὸς	αὐτοὺς, ἀλλ´ ἔσται τὸ σῶμα
[7, 6]	τις, ὅτι Κοινὸν οὐδὲν ἔχω	πρὸς	ἐκεῖνον, γένοιτό μοι τὰ ἐμαυτοῦ
[7, 6]	τῶν ἀδελφῶν τῶν ἡμετέρων τῶν	πρὸς	ἐκείνους αὐτομολούντων. Καὶ πάντως πρὸ
[7, 3]	ἡ μάχη μόνον, ἀλλὰ καὶ	πρὸς	Ἕλληνας καὶ πολλοὺς τῶν αἱρετικῶν,
[7, 3]	ἀπίστων καὶ Ἰουδαίων αὐτῶν μαχόμενοι	πρὸς	ἡμᾶς λέγουσιν, ὅτι ἡ παλαιὰ
[7, 3]	διὰ σαρκὸς οἰκονομίαν. Οὕτω γὰρ	πρὸς	ἡμᾶς παρεγένετο, οὐ τόπον ἀμείψας
[7, 3]	ἡμῖν φανερωθείς. Ἀλλ´ ἐπειδὴ οὐχὶ	πρὸς	Ἰουδαίους ἐστὶν ἡμῖν ἡ μάχη
[7, 1]	~αʹ (Ἆρα κόρον ἐλάβετε τῆς	πρὸς	Ἰουδαίους μάχης; ἢ βούλεσθε καὶ
[7, 3]	τοῦ Υἱοῦ τὴν θεότητα ἀποκαλύπτει,	πρὸς	ὃν διαλέγεται. Εἶτα δεικνὺς ὡς
[7, 6]	ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν, ὑμᾶς τε	πρὸς	τὴν θήραν ταύτην δυναμώσειεν, ἐκείνους
[7, 2]	ὅτι οὔτε ἡ λοιπὴ λατρεία	πρὸς	τὴν προτέραν ἐπανήξει κατάστασιν πάλιν,
[7, 6]	θορύβων ἀπολαύσωμεν, ἀλλ´ ἵνα ἐπαναγάγωμεν	πρὸς	τὴν τῆς ἀληθείας ὁδὸν τοὺς
[7, 4]	δαμάλεως ῥαντίζουσα τοὺς κεκοινωμένους ἁγιάζει	πρὸς	τὴν τῆς σαρκὸς καθαρότητα, πόσῳ
[7, 6]	κερδάνας χρυσίνους, πλείονα λαμβάνει προθυμίαν,	πρὸς	τὸ καὶ δέκα καὶ εἴκοσι
[7, 2]	τοῦ λόγου ὅτι οὐδέποτε ἐπανήξει	πρὸς	τὸ οἰκεῖον σχῆμα, κἀκεῖνο συναποδέδεικται,
[7, 1]	ἐρεῖ· Εἰ μὴ παρέβης μιανθῆναι	πρὸς	τὸν ἄνδρα τὸν σεαυτῆς, σώα
[7, 1]	μήτε κύησις ἐλέγχουσα, ἄξει αὐτὴν	πρὸς	τὸν ἱερέα, φησὶ, καὶ προσοίσει
[7, 6]	ἴδῃς αὐτὸν μὴ πειθόμενον, ἄγαγε	πρὸς	τοὺς ἱερεῖς, καὶ πάντως τῇ
[7, 1]	οὐκ ἔχων κόρον, οὐδὲ τῆς	πρὸς	τοὺς μισοῦντας αὐτὸν μάχης λήψεται
[7, 4]	ἐν ᾗ κατηγορία μὲν τῶν	προσαγόντων	οὐκ ἔστι, τὸ δὲ ἀτελὲς
[7, 3]	θυσιῶν κατηγορία, ἀλλὰ τῆς τῶν	προσαγόντων	πονηρίας ἔγκλημα, καὶ διὰ τοῦτο
[7, 3]	φησὶ, τῶν προφητῶν, κατηγορῶν τῶν	προσαγόντων	τὰς θυσίας, οὕτως αὐτὰς τὸν
[7, 2]	καταμαθὼν ὀφθαλμοῖς τὴν τῶν ἐθνῶν	προσαγωγὴν,	καὶ πῶς οἱ τοῖς θεοῖς
[7, 1]	Εἶτα (δεῖ γὰρ ἐπιτεμεῖν) καὶ	προσάξει	αὐτὴν ὁ ἱερεὺς, καὶ λήψεται
[7, 3]	ἀλλαχοῦ τῶν Ἰουδαίων λεγόντων, Εἰ	προσδέξεται	Κύριος ἐν ὁλοκαυτώμασιν, εἰ δώσω
[7, 4]	οὐδὲν ἐπραγματεύοντο, ἀλλὰ τῇ ἱερωσύνῃ	προσεῖχον	μόνῃ, καὶ δεκάτας ἐλάμβανον παρὰ
[7, 3]	τὸ διηνεκὲς οὐδέποτε δύναται τοὺς	προσερχομένους	τελειῶσαι. Διὸ εἰσερχόμενος εἰς τὸν
[7, 5]	ἑτέρας μετέσχηκεν, ἀφ´ ἧς οὐδεὶς	προσέσχηκε	τῷ θυσιαστηρίῳ. Πρόδηλον (γὰρ, ὅτι
[7, 3]	τὰς θυσίας, ἐπειδὴ μιαραῖς αὐτὰς	προσῆγον	χερσί. Πάλιν ὁ Δαυῒδ εἰπὼν,
[7, 2]	καὶ πῶς οἱ τοῖς θεοῖς	προσηλωμένοι,	καὶ θεραπεύοντες λίθους, καὶ τῶν
[7, 4]	Χριστοῦ, ὃς διὰ Πνεύματος ἁγίου	προσήνεγκεν	ἑαυτὸν ἄμωμον, καθαριεῖ τὴν συνείδησιν
[7, 3]	εἰσακούσομαι ὑμῶν. Εἶτα τὴν αἰτίαν	προσθεὶς,	ἐπάγει λέγων· Αἱ γὰρ χεῖρες
[7, 4]	πάντες, καὶ τοῦτο ἦν αὐτοῖς	πρόσοδος·	καὶ οὐκ ἐξῆν ἐξ οὐδεμιᾶς
[7, 4]	ἄλλαι πᾶσαι ἀγροὺς ἔσχον καὶ	προσόδους	πολλὰς, καὶ ἐγεώργουν πᾶσαι, καὶ
[7, 1]	πρὸς τὸν ἱερέα, φησὶ, καὶ	προσοίσει	τὸ δῶρον αὐτῆς ἄλευρον κρίθινον.
[7, 5]	δύναμιν ζωῆς ἀκαταλύτου; Ὅτι τῶν	προσταγμάτων	αὐτοῦ οὐδὲν ἦν σαρκικόν. Οὐ
[7, 2]	Εἶτα, ἵνα μὴ νομίσῃς αὐτὸν	πρόσφατον	εἶναι Θεὸν, μηδὲ καινοτομίαν τινὰ
[7, 3]	ἐκ τῶν χειρῶν ὑμῶν; Ἐὰν	προσφέρητέ	μοι σεμίδαλιν, μάταιον· θυμίαμα βδέλυγμά
[7, 3]	διὰ τὴν πονηρίαν τῶν τότε	προσφερόντων	τὰς θυσίας. Ὁ γοῦν Ἡσαΐας
[7, 3]	ἐνιαυτὸν ταῖς αὐταῖς θυσίαις αἷς	προσφέρουσιν	εἰς τὸ διηνεκὲς οὐδέποτε δύναται
[7, 2]	ἅπασαν προλέγει, εἰπὼν, Θυσίαν καὶ	προσφορὰν	οὐκ ἠθέλησας, ἐπήγαγε, Σῶμα δὲ
[7, 4]	μὲν γὰρ εἶπε, Θυσίαν καὶ	προσφορὰν	οὐκ ἠθέλησας, καὶ ἐσίγησεν, εἶχεν
[7, 4]	ἁπλῶς οὕτω φησίν· Θυσίαν καὶ	προσφορὰν	οὐκ ἠθέλησας, σῶμα δὲ κατηρτίσω
[7, 3]	τὸν κόσμον λέγει, θυσίαν καὶ	προσφορὰν	οὐκ ἠθέλησας, (σῶμα δὲ κατηρτίσω
[7, 2]	φησὶ θαυμαστὰ εἶναι; Θυσίαν καὶ	προσφορὰν	οὐκ ἠθέλησας. Τί λέγεις; εἰπέ
[7, 4]	τὰς θυσίας ταύτας καὶ τὰς	προσφορὰς	ἀναστήσεται ἱερεὺς ἕτερος, οὐκ ἀπὸ
[7, 3]	θυσίαν εἰπεῖν, καὶ ὁλοκαυτώματα καὶ	προσφορὰς	καὶ πόνους καὶ ἱδρῶτας, φησὶν,
[7, 2]	ἱερέα δυνατὸν εἶναι, θυσίας ἀνῃρημένης,	προσφορᾶς	κεκωλυμένης, τῶν ἁγίων πεπατημένων, τοῦ
[7, 4]	Παῦλος ἔλεγεν, ὅτι Διὰ τῆς	προσφορᾶς	ταύτης ἡγιασμένοι ἐσμὲν ἐν τῷ
[7, 2]	θαυμάσιά σου. Εἶτα εἰπὼν ἐκ	προσώπου	τοῦ Χριστοῦ, ὅτι Ὁλοκαυτώματα καὶ
[7, 2]	θαυμάσιά σου. Καὶ ὅτι ἐκ	προσώπου	τοῦ Χριστοῦ τὴν προφητείαν ταύτην
[7, 5]	ἀνηλίσκετο, ἡ δὲ ἱερωσύνη ἡ	προτέρα	ἐξεβέβλητο, εὔδηλον ὅτι ἑτέρας ἀντεισαχθείσης,
[7, 3]	ὡς οὐκ ἐναντία αὕτη τῇ	προτέρᾳ	πολιτείᾳ, ἀλλὰ καὶ τοῦτο θέλημα
[7, 5]	παραχωρεῖν, οὔτε ἡ ἱερωσύνη ἡ	προτέρα	ὑπεξίστασθαι, καὶ ἑτέρα ἀντεισάγεσθαι, τίνος
[7, 2]	ἡ λοιπὴ λατρεία πρὸς τὴν	προτέραν	ἐπανήξει κατάστασιν πάλιν, οὐχ ἱερεὺς
[7, 5]	ἑτέρας εἰσάγεται ἱερωσύνη πολὺ τῆς	προτέρας	ὑψηλοτέρα. Εἰ γὰρ ὁ τύπος
[7, 6]	τὸ ἐκείνου θέλημα· καὶ μὴ	πρότερον	ἀποστῶμεν, ἕως ἂν τὰ παρ´
[7, 6]	λεχθεῖσι ταῦτα συνάψαι· καὶ ὃ	πρότερον	ἐδεόμεθα, τοῦτο δεησόμεθα καὶ νῦν,
[7, 2]	μηκέτι πάλιν ἐπανελθεῖν ἐπὶ τὸ	πρότερον	ἔθος. Τίς οὖν ταῦτά φησιν;
[7, 4]	Γραφῶν αὐτῶν ποιήσωμεν φανερὸν, ὀλίγα	πρότερον	ὑμῖν προειπόντες, ὥστε σαφεστέραν γενέσθαι
[7, 6]	ἀλλ´ ἵνα μηδὲ ταύτην ἔχητε	πρόφασιν,	ἐκεῖνο λέγω, ὅταν πολλὰ κενώσας
[7, 2]	φησὶ, τὴν παρουσίαν προανεφώνησαν οἱ	προφῆται,	καὶ ἐν ἀρχῇ τῶν βιβλίων
[7, 2]	τοῖς πατράσιν ἡμῶν ἐν τοῖς	προφήταις,	ἐπ´ ἐσχάτου τῶν ἡμερῶν τούτων
[7, 1]	τοῦ τόπου κωλυόμενον, καὶ τοὺς	προφήτας	ἐγκαλοῦντας, καὶ λέγοντας ὅτι (ἀνέγνωσαν
[7, 6]	ῥητῶς ἐνῆν ἀποδεῖξαι, καὶ τοὺς	προφήτας	πάλιν παραγαγεῖν μάρτυρας λέγοντας, ὅτι
[7, 2]	ἐκ προσώπου τοῦ Χριστοῦ τὴν	προφητείαν	ταύτην ἅπασαν προλέγει, εἰπὼν, Θυσίαν
[7, 2]	φησιν; Ὁ θαυμαστὸς καὶ μέγας	προφήτης	Δαυΐδ. Οὗτος γὰρ δηλῶν ὅτι
[7, 5]	ἑτέρα ἀντεισάγεσθαι, τίνος ἕνεκεν ὁ	προφήτης	ἔλεγεν· Σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν
[7, 3]	ἁμαρτίας ψυχῆς μου; καὶ ὁ	προφήτης	ἐπιτιμῶν αὐτοῖς ἔλεγεν, Ἀπηγγέλη σοι,
[7, 5]	οὔτε Ἱερεμίας, οὔτε ἄλλος τις	προφήτης	ἰδιώτης γενόμενος, ἀλλ´ αὐτὸς ὁ
[7, 4]	καθ´ ἑαυτὸ φαίνεται. Ὁ γὰρ	προφήτης	οὐδὲν κατηγορήσας τῶν Ἰουδαίων, ἁπλῶς
[7, 2]	δὴ τοῦτο μόνον εἶδεν, ἀλλὰ	προφητικοῖς	ἄνωθεν καταμαθὼν ὀφθαλμοῖς τὴν τῶν
[7, 2]	ἀπήγγειλα καὶ ἐλάλησα. Ὅρα σοφίαν	προφήτου.	Εἰπὼν, Πολλὰ ἐποίησας σὺ, Κύριε
[7, 1]	μὲν οὖν δείξαντα διὰ τῶν	προφητῶν	ἁπάντων, ὅτι τὸ ποιεῖν τι
[7, 3]	Καὶ ἕκαστος δὲ, φησὶ, τῶν	προφητῶν,	κατηγορῶν τῶν προσαγόντων τὰς θυσίας,
[7, 4]	Ἂν τοίνυν φανῇ τις τῶν	προφητῶν,	λέγων, ὅτι μετὰ τὸν Ἀαρὼν
[7, 3]	κρέα. Καὶ ἕτερος δὲ τῶν	προφητῶν	οὕτως ἔλεγεν· Μετάστησον ἀπ´ ἐμοῦ
[7, 4]	ὁ Παῦλος ἔλεγεν· Ἀναιρεῖ τὸ	πρῶτον,	ἵνα τὸ δεύτερον στήσῃ. Εἰ
[7, 1]	τῆς πολιτείας ἐκείνης στῆναι δυνήσεται.	Πρῶτον	μὲν γὰρ ἐκέλευσεν ὁ νόμος
[7, 3]	Κύριος ἐν ὁλοκαυτώμασιν, εἰ δώσω	πρωτότοκά	μου ὑπὲρ ἀσεβείας μου, καρπὸν
[7, 6]	διεγηγερμένοι ὦμεν μόνον, ἀλλὰ τὸ	πῦρ,	ὅπερ ἔχετε νῦν, ἀνάψατε· καὶ
[7, 6]	φιλανθρωπίας, καὶ τοῦ τῆς γεέννης	πυρὸς	ἐξαρπάσουσι. Ταῦτ´ οὖν εἰδότες, μὴ
[7, 2]	καὶ θαλάττης καὶ ὕδατος καὶ	πυρὸς,	οὐ περὶ τῶν κατ´ Αἴγυπτον
[7, 6]	ἐπὶ τοὺς ποταμοὺς ἀπενεχθήσονται τοῦ	πυρός·	οὕτως οἱ ζῶντες καὶ διδάσκοντες
[7, 1]	δήποτε οὐ σεμίδαλιν, οὐκ ἄλευρον	πυροῦ,	ἀλλὰ κρίθινον; Ἐπειδὴ πένθος ἐστὶ
[7, 4]	τοῦ λαοῦ, καὶ οἴνου καὶ	πυροῦ	καὶ κριθῶν, καὶ τῶν ἄλλων
[7, 6]	τίς σκανδαλίζεται, καὶ οὐκ ἐγὼ	πυροῦμαι;	Εἰ γὰρ δύο καταβάλλοντες ὀβολοὺς,
[7, 2]	τῶν πραγμάτων γέγονε μεταβολὴ, καὶ	πῶς	αὐτὰ μετεῤῥύθμισε, καὶ ἀπὸ δαιμόνων
[7, 5]	χωρίον ἐλθὼν ὁ Παῦλος, ὅρα	πῶς	αὐτὸ σαφέστερον ἐποίησεν. Εἰπὼν γὰρ
[7, 1]	τὸν νόμον ἔξω τῆς πόλεως,	πῶς	αὐτὸν πράττειν ἔξω τῆς πόλεως
[7, 3]	οὐ τόπον ἀμείψας ἐκ τόπου,	(πῶς	γὰρ ὁ πανταχοῦ ὢν, καὶ
[7, 5]	ἑαυτοῦ Κύριον οὐκ ἂν ἐκάλεσεν.	Πῶς	δ´ ἂν, εἰ περί τινος
[7, 2]	τὴν τῶν ἐθνῶν προσαγωγὴν, καὶ	πῶς	οἱ τοῖς θεοῖς προσηλωμένοι, καὶ
[7, 6]	ἡ ἀμοιβή· ὅπου ψυχῆς ὠφέλεια,	πῶς	οὐ πολλὰ καὶ μεγάλα ἡμῖν
[7, 1]	Πνεύματι τῷ ἁγίῳ ἀντιπίπτοντες πράττωσι,	πῶς	οὐ χρὴ τοιαύτην περὶ αὐτῶν
[7, 4]	νικήσας κατὰ κράτος ἐκείνους, οὕτω	πως	περὶ τοῦ Μελχισεδὲκ ἡ Γραφή
[7, 5]	Ὅτι οὗτος ἐκείνου σφόδρα ἐλάττων.	Πῶς;	Χωρὶς πάσης ἀντιλογίας τὸ ἔλαττον