| Livre, Chap. |
| [7, 1] |
ἀλλ´
ἡμεῖς
ἐκ
περιουσίας
καὶ
|
τοῦτο |
ἀπεδείξαμεν,
ὅτι
οὔτε
ἀναστήσεται
λοιπὸν |
| [7, 2] |
τὴν
ὑμετέραν
ἀγάπην
σοφίσαι,
φέρε
|
τοῦτο |
αὐτὸ
ἑτέρωθεν
ἀποδείξωμεν,
οἷον
ὅτι |
| [7, 6] |
ἦν
γενέσθαι.
Ἀλλ´
ὅμως
καὶ
|
τοῦτο |
αὐτὸ
ῥητῶς
ἐνῆν
ἀποδεῖξαι,
καὶ |
| [7, 5] |
ἀποῤῥήτου
καὶ
μεγάλης
δόξης
ἐκείνης;
|
τοῦτο |
γὰρ
ἀμήχανον.
Περὶ
δὲ
τούτου
|
| [7, 5] |
ὅτε
συνήντησεν
αὐτῷ
Μελχισεδέκ·
διὰ
|
τοῦτο |
γὰρ
προλαβὼν
εἶπεν,
Ὡς
ἔπος |
| [7, 1] |
τοῦ
δὲ
ναοῦ
καταλυθέντος,
ἀδύνατον
|
τοῦτο |
γενέσθαι.
Μετὰ
ταῦτα
πάλιν
ἐπέταττε
|
| [7, 5] |
κατὰ
τὴν
τάξιν
Μελχισεδέκ.
Εἰς
|
τοῦτο |
γοῦν
αὐτὸ
τὸ
χωρίον
ἐλθὼν |
| [7, 1] |
τὴν
λεχῶ,
θυσίας
ἀναφέρειν·
καὶ
|
τοῦτο |
δὲ
πάλιν
ἀδύνατον,
οὐκ
ὄντος |
| [7, 6] |
συνάψαι·
καὶ
ὃ
πρότερον
ἐδεόμεθα,
|
τοῦτο |
δεησόμεθα
καὶ
νῦν,
τοὺς
ἀδελφοὺς
|
| [7, 5] |
ἱερωσύνης,
λαϊκοῦ
τάξιν
ἐπεῖχε·
καὶ
|
τοῦτο |
δι´
ἀμφοτέρων
ἐδήλωσε,
καὶ
διὰ |
| [7, 2] |
Ὥστε
τοῦ
νόμου
μέγιστον
καὶ
|
τοῦτο |
ἐγκώμιον,
τὸ
παρασκευάσαι
τῷ
διδασκάλῳ |
| [7, 1] |
Ἐκέλευσεν
ᾄδειν
ἱεροὺς
ὕμνους·
καὶ
|
τοῦτο
|
ἔμπροσθεν
ἀπεδείξαμεν
ἀπὸ
τοῦ
τόπου |
| [7, 3] |
γὰρ
ἁπλῶς
οὐδὲ
ὡς
ἔτυχε
|
τοῦτο |
ἐποίησεν,
ἀλλὰ
μετά
τινος
λόγου |
| [7, 4] |
πάλιν
ἐκείνην
ἐπανελθεῖν.
Καὶ
αὐτὸ
|
τοῦτο |
ἑρμηνεύων
ὁ
Παῦλος
ἔλεγεν,
ὅτι |
| [7, 4] |
δεκάτας
αὐτοῖς
ἐδίδοσαν
πάντες,
καὶ
|
τοῦτο
|
ἦν
αὐτοῖς
πρόσοδος·
καὶ
οὐκ |
| [7, 3] |
τῇ
προτέρᾳ
πολιτείᾳ,
ἀλλὰ
καὶ
|
τοῦτο |
θέλημα
Θεοῦ
ἦν,
καταλυθῆναι
μὲν |
| [7, 1] |
τῆς
πόλεως
δυνατόν;
Διὰ
γοῦν
|
τοῦτο |
καὶ
ἀπειλῶν
αὐτοῖς
ἔλεγεν·
Οὐκ |
| [7, 2] |
παρ´
αὐτοῦ
τοῦ
νομοθέτου·
διὰ
|
τοῦτο |
καὶ
ὁ
Παῦλος
ἔλεγε·
Πολυμερῶς |
| [7, 6] |
πλησίον
ἀγάπης
καὶ
σωτηρίας.
Διὰ
|
τοῦτο |
καὶ
ὁ
Παῦλός
φησι,
Μηδεὶς
|
| [7, 4] |
φαίνεται,
οὐδὲ
ἐπανήξει
πάλιν,
ῥητῶς
|
τοῦτο |
καὶ
σαφῶς
ἀπὸ
τῶν
Γραφῶν |
| [7, 6] |
~εʹ
Ἤδη
μὲν
οὖν
καὶ
|
τοῦτο |
λοιπὸν
συναποδέδεικται,
ὅτι
τῆς
ἱερωσύνης |
| [7, 5] |
παρ´
αὐτοῦ
ἔλαβε·
καὶ
οὐ
|
τοῦτο |
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
ἕτερόν
τι. |
| [7, 2] |
Οὐχὶ,
φησίν·
οὐ
γὰρ
δὴ
|
τοῦτο |
μόνον
εἶδεν,
ἀλλὰ
προφητικοῖς
ἄνωθεν
|
| [7, 6] |
πολλῆς
ἐμπλησθήσονται
τῆς
παῤῥησίας.
Καὶ
|
τοῦτο |
ὁ
Παῦλος
δηλῶν
ἔλεγε,
Καύχημα |
| [7, 4] |
ἁμαρτίας
οὐκ
ηὐδόκησας.
Καὶ
ἑρμηνεύων
|
τοῦτο |
ὁ
Παῦλος
ἔλεγεν·
Ἀναιρεῖ
τὸ |
| [7, 5] |
καὶ
ἕτερόν
τι.
Τί
δὲ
|
τοῦτο; |
Ὅτι
καὶ
τὸν
ἔχοντα
τὰς |
| [7, 6] |
τοῦ
πλουσίου
καὶ
τοῦ
Λαζάρου
|
τοῦτο) |
οὐδὲ
ἀνοῖξαι
στόμα
δυνήσονται,
οὐδὲ |
| [7, 3] |
προσαγόντων
πονηρίας
ἔγκλημα,
καὶ
διὰ
|
τοῦτο |
οὐκ
ἐδέχετο
τὰς
θυσίας,
ἐπειδὴ
|
| [7, 6] |
μελῶν
ποιήσασθαι
πρόνοιαν.
Διὰ
γὰρ
|
τοῦτο |
τοιοῦτον
ἡμεῖς
ἀναδεχόμεθα
πόνον,
οὐχ |
| [7, 5] |
περί
τινος
τῶν
πολλῶν
ἀνθρώπων
|
τοῦτο |
ὑποπτεύῃ
τις
λέγεσθαι,
οὔ
φησιν |
| [7, 5] |
Ἀβραὰμ,
πάλιν
ηὐλόγησε.
Καὶ
τί
|
τοῦτο, |
φησὶ,
δείκνυται;
Ὅτι
οὗτος
ἐκείνου |
