Livre, Chap.
[7, 5]	τὴν ἀρχὴν ἔλαβεν. Ἀλλ´ οὗτος	ὁ	Ἀβραὰμ ὁ πρόγονος τῶν Λευϊτῶν
[7, 5]	Ὥστε εἰ μὴ ἦν ἐλάττων	ὁ	Ἀβραὰμ, ὁ πρόγονος τῶν Λευϊτῶν,
[7, 4]	σαφῶς ἡ Γραφή. Ἐπειδὴ γὰρ	ὁ	Ἀβραὰμ τοῖς Πέρσαις ἐπιπεσὼν, καὶ
[7, 6]	κεῖται συμφέροντι. Ὑγιαίνεις σὺ, ἀλλ´	ὁ	ἀδελφός σου ἀσθενεῖ. Ἂν τοίνυν
[7, 1]	γυνὴ, καὶ ὑποπτεύσῃ τὴν μοιχείαν	ὁ	ἀνὴρ, ἢ μὴ μοιχευθῇ, οὗτος
[7, 5]	ὁ βασιλεὺς, {ἵνα μάθῃς, ὅτι	ὁ}	βασιλεὺς δὲ Κύριον ἑαυτοῦ οὐδένα
[7, 5]	προφήτης ἰδιώτης γενόμενος, ἀλλ´ αὐτὸς	ὁ	βασιλεὺς, {ἵνα μάθῃς, ὅτι ὁ}
[7, 5]	πραγμάτων προλαβοῦσα ἡ ὑπεροχὴ διαδείκνυται.	Ὁ	γὰρ Ἀβραὰμ τοῦ Ἰσαὰκ πατὴρ
[7, 4]	γυμνὸν αὐτὸ καθ´ ἑαυτὸ φαίνεται.	Ὁ	γὰρ προφήτης οὐδὲν κατηγορήσας τῶν
[7, 1]	οἶμαι τῆς αὐτῆς ἀκροάσεως πάλιν.	Ὁ	γὰρ τῆς εἰς τὸν Χριστὸν
[7, 3]	τῶν τότε προσφερόντων τὰς θυσίας.	Ὁ	γοῦν Ἡσαΐας φησίν· Ἐὰν ἐκτείνητε
[7, 5]	τῶν πολλῶν ἀνθρώπων ἔλεγε ταῦτα	ὁ	Δαυῒδ, εἶπεν {ἂν, ὅτι ἐκ
[7, 3]	μιαραῖς αὐτὰς προσῆγον χερσί. Πάλιν	ὁ	Δαυῒδ εἰπὼν, ὅτι Οὐ δέξομαι
[7, 3]	Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου. Καὶ	ὁ	Δαυῒδ οὕτως ἔλεγεν· Οὐ δέξομαι
[7, 6]	τὸ σῶμα καθαρὸν τῆς Ἐκκλησίας,	Ὁ	δὲ Θεὸς, ὁ θέλων πάντας
[7, 5]	λαμβάνουσι παρὰ τῶν ἀδελφῶν αὐτῶν.	Ὁ	δὲ Μελχισεδὲκ, ὁ μὴ γενεαλογούμενος
[7, 5]	ἱερεὺς κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ,	ὁ	δὲ Μελχισεδὲκ πολὺ τοῦ Ἀβραὰμ
[7, 5]	σχεδὸν, διὰ Ἀβραὰμ καὶ Λευῒ	ὁ	δεκάτας λαμβάνων δεδεκάτωται. Τί δέ
[7, 6]	Καθάπερ γὰρ ἐπὶ τῶν χρημάτων	ὁ	δύο κερδάνας χρυσίνους, πλείονα λαμβάνει
[7, 5]	τις λέγεσθαι, οὔ φησιν αὐτὸ	ὁ	Ἡσαΐας, οὔτε Ἱερεμίας, οὔτε ἄλλος
[7, 3]	ἂν ὁμολογήσαιεν. Καὶ γὰρ καὶ	ὁ	Ἡσαΐας φησὶν, Οὐκ ἔστι μοι
[7, 2]	ἔθος. Τίς οὖν ταῦτά φησιν;	Ὁ	θαυμαστὸς καὶ μέγας προφήτης Δαυΐδ.
[7, 6]	τῆς Ἐκκλησίας, Ὁ δὲ Θεὸς,	ὁ	θέλων πάντας σωθῆναι ἀνθρώπους, καὶ
[7, 3]	Τοῦ ποιῆσαι τὸ θέλημά σου,	ὁ	Θεὸς, ἐβουλήθην, καὶ τὸν νόμον
[7, 3]	τί καλὸν, καὶ τί Κύριος	ὁ	Θεὸς ἐκζητεῖ παρὰ σοῦ, ἀλλ´
[7, 3]	λέγων· Τῷ δὲ ἁμαρτωλῷ εἶπεν	ὁ	Θεός· Ἱνατί σὺ ἐκδιηγῇ τὰ
[7, 4]	τὴν πολιτείαν ὡς ἀτελεστέραν ἀπώσατο	ὁ	Θεὸς καὶ ἀργεῖν ἐποίησε, ταύτης
[7, 2]	ἔλεγε· Πολυμερῶς καὶ πολυτρόπως πάλαι	ὁ	Θεὸς λαλήσας τοῖς πατράσιν ἡμῶν
[7, 3]	ἀνθρώποις παρήνοιξαν. ~γʹ Ὅταν οὖν	ὁ	Θεὸς λέγῃ, ἐν ἀρχῇ τῆς
[7, 2]	ἔλεγε· Πολλὰ ἐποίησας, σὺ, Κύριε	ὁ	Θεός μου, τὰ θαυμάσιά σου,
[7, 2]	Εἰπὼν, Πολλὰ ἐποίησας σὺ, Κύριε	ὁ	Θεός μου, τὰ θαυμάσιά σου,
[7, 2]	ἔλεγε· Πολλὰ ἐποίησας σὺ, Κύριε	ὁ	Θεός μου, τὰ θαυμάσιά σου.
[7, 2]	ἔλεγε· Πολλὰ ἐποίησας σὺ, Κύριε	ὁ	Θεός μου, τὰ θαυμάσιά σου.
[7, 4]	καὶ τὴν γῆν, καὶ εὐλογητὸς	ὁ	Θεὸς ὁ ὕψιστος, ὃς παρέδωκε
[7, 3]	ἔχων μαρτυρίας εἰπεῖν, δι´ ὧν	ὁ	Θεὸς φαίνεται τὰς θυσίας παραιτούμενος
[7, 4]	Ἰσαὰκ, εἶτα ἐκεῖνος τὸν Ἰακὼβ,	ὁ	Ἰακὼβ τοὺς δώδεκα πατριάρχας, ἐξ
[7, 3]	ἐκτήσω μοι ἀργυρίου θυμίαμα, Καὶ	ὁ	Ἱερεμίας δὲ, Ἱνατί μοι λίβανον
[7, 1]	γὰρ ἐπιτεμεῖν) καὶ προσάξει αὐτὴν	ὁ	ἱερεὺς, καὶ λήψεται ὕδωρ καθαρὸν
[7, 2]	τοὺς αἰῶνας ἐποίησε. Καὶ πάλιν	ὁ	Ἰωάννης, Ὁ νόμος διὰ Μωσέως
[7, 2]	Ὅτε τῶν τελειοτέρων διδαγμάτων ἐστὶν	ὁ	καιρός· τὰ μὲν γὰρ ἀτελέστερα
[7, 5]	(γὰρ, ὅτι ἐξ Ἰούδα ἀνατέταλκεν	ὁ	Κύριος ἡμῶν, εἰς ἣν φυλὴν
[7, 4]	καί που τοῦτό φησιν· Εἶπεν	ὁ	Κύριος τῷ Κυρίῳ μου· Κάθου
[7, 5]	Περὶ δὲ τούτου φησίν· Εἶπεν	ὁ	Κύριος τῷ Κυρίῳ μου, Κάθου
[7, 5]	διὰ τῆς Λευϊτικῆς ἱερωσύνης ἦν	(ὁ	λαὸς γὰρ ἐπ´ αὐτῇ νενομοθέτητο)
[7, 5]	τοῦ γὰρ Ἰακὼβ ἦν υἱὸς	ὁ	Λευΐ. Ἀπὸ γὰρ Λευῒ ἡ
[7, 1]	καὶ ἄλλως ἡμῖν ἀναγκαῖος οὗτος	ὁ	λόγος· ἔτι γὰρ λείψανα τῶν
[7, 5]	ἐπήγαγε· Περὶ οὗ πολὺς ἡμῖν	ὁ	λόγος καὶ δυσερμήνευτος. Εἶτα, ἐπιτιμήσας
[7, 4]	ἄν τινα χώραν εἰς ἀπολογίαν	ὁ	λόγος· νῦν δὲ εἰπὼν, Σῶμα
[7, 5]	καὶ οἱ Λευῗ ται, καὶ	ὁ	λοιπὸς λαὸς, ἀλλ´ ὅμως δεκάτας
[7, 5]	γὰρ ἐπιτεμεῖν, λέγει, τίς ἐστιν	ὁ	Μελχισεδὲκ, καὶ ἐπάγει τὴν ἱστορίαν,
[7, 4]	τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου. Οὗτος	ὁ	Μελχισεδὲκ ὁμοῦ καὶ βασιλεὺς καὶ
[7, 5]	ἡ Παλαιὰ, ὅτι καὶ εὐλόγησεν	ὁ	Μελχισεδὲκ τὸν Ἀβραὰμ, καὶ δεδεκάτωκεν
[7, 5]	δὲ πηλίκος οὗτος; Οὗτος τίς;	Ὁ	Μελχισεδὲκ, φησὶν, ᾧ καὶ δεκάτην
[7, 5]	ἀδελφῶν αὐτῶν. Ὁ δὲ Μελχισεδὲκ,	ὁ	μὴ γενεαλογούμενος ἐξ αὐτῶν (οὐ
[7, 5]	καὶ αὐτὸς, φησὶ, τῷ Μελχισεδὲκ,	ὁ	μηδέπω γεννηθεὶς, διὰ τοῦ πατρὸς
[7, 6]	δαπάνη, τοσοῦτοι οἱ στέφανοι, τοσοῦτος	ὁ	μισθὸς, τοσαύτη ἡ ἀμοιβή· ὅπου
[7, 2]	ἐποίησε. Καὶ πάλιν ὁ Ἰωάννης,	Ὁ	νόμος διὰ Μωσέως ἐδόθη, ἡ
[7, 1]	ποιῆσαι πειράσομαι. Τίς οὖν ἐστιν	ὁ	νόμος; Ἐὰν παραβῇ γυνὴ κατὰ
[7, 6]	παραγαγεῖν μάρτυρας λέγοντας, ὅτι καὶ	ὁ	νόμος μετατεθήσεται, καὶ ἡ πολιτεία
[7, 1]	δυνήσεται. Πρῶτον μὲν γὰρ ἐκέλευσεν	ὁ	νόμος τρὶς τοῦ ἐνιαυτοῦ πᾶν
[7, 5]	Ἰουδαίους; καὶ μὴ σκιὰ ἦν	ὁ	νόμος τῶν μελλόντων ἀγαθῶν, ἀλλὰ
[7, 3]	οὕτως ἔλεγε· Σκιὰν γὰρ ἔχων	ὁ	νόμος τῶν μελλόντων ἀγαθῶν, οὐκ
[7, 3]	ἀμείψας ἐκ τόπου, (πῶς γὰρ	ὁ	πανταχοῦ ὢν, καὶ πάντα πληρῶν;
[7, 5]	Ἀβραὰμ ἐκ τῶν ἀκροθινίων ἔδωκεν	ὁ	πατριάρχης ἐκείνων. Καὶ οἱ μὲν
[7, 5]	δεκάτην ἐμέρισεν ἀπὸ πάντων Ἀβραὰμ	ὁ	πατριάρχης. Τοῦτο δὲ οὐχ ἁπλῶς
[7, 5]	καθ´ ἡμᾶς ἱερωσύνης, ὅταν Ἀβραὰμ	ὁ	πατριάρχης τῶν Ἰουδαίων, ὁ πρόγονος
[7, 3]	τί δήποτε, μυρίας ἔχων μαρτυρίας	ὁ	Παῦλος, αἳ τὸν νόμον ἀργεῖν
[7, 6]	ἐμπλησθήσονται τῆς παῤῥησίας. Καὶ τοῦτο	ὁ	Παῦλος δηλῶν ἔλεγε, Καύχημα ὑμῶν
[7, 3]	τὸ ἡμέτερον. Ὅπερ οὖν καὶ	ὁ	Παῦλος δηλῶν ἔλεγε· Νυνὶ δὲ
[7, 2]	πάντα κατεσκεύασεν· ἅπερ οὖν καὶ	ὁ	Παῦλος εἰδὼς, ἐβόα λέγων· Ὢ
[7, 5]	γοῦν αὐτὰ εἰς μέσον ἀγαγὼν	ὁ	Παῦλος, ἔλεγε, Θεωρεῖτε δὲ πηλίκος
[7, 5]	νομοθεσία βελτίων. Ὅπερ δὴ κατασκευάζων	ὁ	Παῦλος ἔλεγε, Μετατιθεμένης γὰρ τῆς
[7, 2]	τοῦ νομοθέτου· διὰ τοῦτο καὶ	ὁ	Παῦλος ἔλεγε· Πολυμερῶς καὶ πολυτρόπως
[7, 4]	οὐκ ηὐδόκησας. Καὶ ἑρμηνεύων τοῦτο	ὁ	Παῦλος ἔλεγεν· Ἀναιρεῖ τὸ πρῶτον,
[7, 4]	ἐπανελθεῖν. Καὶ αὐτὸ τοῦτο ἑρμηνεύων	ὁ	Παῦλος ἔλεγεν, ὅτι Διὰ τῆς
[7, 4]	ἀλλ´ ἀρκοῦσαν ἔδωκεν αὐτοῖς πληγὴν	ὁ	Παῦλος, καὶ ἱκανῶς αὐτῶν ἐπεστόμισε
[7, 5]	γοῦν αὐτὸ τὸ χωρίον ἐλθὼν	ὁ	Παῦλος, ὅρα πῶς αὐτὸ σαφέστερον
[7, 6]	καὶ σωτηρίας. Διὰ τοῦτο καὶ	ὁ	Παῦλός φησι, Μηδεὶς τὸ ἑαυτοῦ
[7, 4]	οὖν τοῦτό φησιν; Αὐτὸς οὗτος	ὁ	περὶ τῶν θυσιῶν εἰπὼν, περὶ
[7, 6]	καὶ ἐπὶ τῆς ἀρετῆς γίνεται,	ὁ	ποιήσας τι καλὸν ἔργον καὶ
[7, 5]	Ἀβραὰμ ὁ πατριάρχης τῶν Ἰουδαίων,	ὁ	πρόγονος τῶν Λευϊτῶν, εὑρίσκηται ὑπὸ
[7, 5]	ἔλαβεν. Ἀλλ´ οὗτος ὁ Ἀβραὰμ	ὁ	πρόγονος τῶν Λευϊτῶν καὶ τῶν
[7, 5]	μὴ ἦν ἐλάττων ὁ Ἀβραὰμ,	ὁ	πρόγονος τῶν Λευϊτῶν, τοῦ Μελχισεδὲκ,
[7, 5]	καὶ ἑτέρα ἀντεισάγεσθαι, τίνος ἕνεκεν	ὁ	προφήτης ἔλεγεν· Σὺ ἱερεὺς εἰς
[7, 3]	ὑπὲρ ἁμαρτίας ψυχῆς μου; καὶ	ὁ	προφήτης ἐπιτιμῶν αὐτοῖς ἔλεγεν, Ἀπηγγέλη
[7, 5]	τὴν ἱστορίαν, οὕτω λέγων· Οὗτος	ὁ	συναντήσας Ἀβραὰμ ὑποστρέφοντι ἀπὸ τῆς
[7, 4]	δεῖξαι, ὅτι καὶ τῆς ἱερωσύνης	ὁ	τρόπος ἐκεῖνος οὐκ ἔτι φαίνεται,
[7, 5]	τῆς προτέρας ὑψηλοτέρα. Εἰ γὰρ	ὁ	τύπος τοιοῦτος, καὶ τῆς ἱερωσύνης
[7, 4]	γῆν, καὶ εὐλογητὸς ὁ Θεὸς	ὁ	ὕψιστος, ὃς παρέδωκε τοὺς ἐχθρούς
[7, 5]	Μωσῆς ἐλάλησεν. Ὅταν οὖν φαίνηται	ὁ	Χριστὸς ἐξ ἐκείνης ὢν τῆς
[7, 6]	ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καὶ πάλιν	ὁ	Χριστὸς παραινεῖ λέγων, Ποιήσατε ὑμῖν
[7, 1]	αὕτη δὲ μὴ ᾖ μεμιασμένη.	Ὃ	δὲ λέγει τοιοῦτόν ἐστιν· Ἐὰν
[7, 5]	ἐκ τῆς ὀσφύος τοῦ Ἀβραάμ.	Ὃ	δὲ λέγει τοιοῦτόν ἐστιν· Οἱ
[7, 5]	Ἀαρὼν λέγεσθαι; Τί δέ ἐστιν	ὃ	λέγει; Εἰ τὰ πράγματα ἦν
[7, 4]	ἐντεῦθεν ἀποδέδεικται. Φέρε δὴ λοιπὸν,	ὃ	πάλαι ἐσπουδάζομεν δεῖξαι, ὅτι καὶ
[7, 1]	Εἰ γὰρ καὶ ἀληθὲς ἦν,	ὃ	πανταχοῦ κομπάζοντες ἀεὶ ψιθυρίζουσιν, ὅτι
[7, 6]	ἔμπροσθεν λεχθεῖσι ταῦτα συνάψαι· καὶ	ὃ	πρότερον ἐδεόμεθα, τοῦτο δεησόμεθα καὶ
[7, 6]	πυροῦμαι; Εἰ γὰρ δύο καταβάλλοντες	ὀβολοὺς,	καὶ δαπανῶντες ὀλίγον (ἀργύριον εἰς
[7, 2]	κρίματα αὐτοῦ, καὶ ἀνεξιχνίαστοι αἱ	ὁδοὶ	αὐτοῦ! Ταῦτα οὖν ἅπαντα προορῶν
[7, 6]	ἐπαναγάγωμεν πρὸς τὴν τῆς ἀληθείας	ὁδὸν	τοὺς ἀποῤῥαγέντας. Καὶ μή μοι
[7, 3]	τῆς μητρός σου ἐτίθεις σκάνδαλον.	Ὅθεν	δῆλον ὅτι οὐχ ἁπλῶς ἐνταῦθα
[7, 6]	μεθέξομεν τῆς παῤῥησίας. Καὶ καθάπερ	οἱ	ἀδικοῦντες καὶ πλεονεκτοῦντες καὶ ἁρπάζοντες,
[7, 6]	τοῦ χειραγωγήσαντος. Ταῦτα καὶ γυναιξὶν	οἱ	ἄνδρες διαλέγεσθε, καὶ γυναῖκες ἀνδράσι,
[7, 4]	Θεὸν παραιτεῖσθαι λέγει. ~δʹ Ταῦτα	οἱ	ἀντιλέγοντες ἡμῖν λέγουσιν· ἀλλ´ ἀρκοῦσαν
[7, 2]	μόνον, ἀλλὰ καὶ οἱ Ἰουδαῖοι	οἱ	ἀτελέστερον διακείμενοι, τὴν διὰ θυσιῶν
[7, 5]	καὶ ὅτι ηὐλογήθη παρ´ αὐτοῦ·	οἱ	γὰρ λαϊκοὶ παρὰ τῶν ἱερέων
[7, 5]	διὰ τοῦ δοῦναι δεκάτην αὐτῷ·	οἱ	γὰρ λαϊκοὶ τοῖς ἱερεῦσι τὰς
[7, 1]	εἰσὶν οἱ δοκοῦντες νῦν ἐπιτελεῖν·	οἱ	δὲ μάλιστα τὸν νόμον τιμῶντες
[7, 6]	οὕτω καὶ σὲ τότε περιστάντες	οἱ	διασωθέντες νῦν, ποιήσουσι πολλῆς ἀπολαῦσαι
[7, 1]	παλαιὰς, οὗτοι μάλιστα πάντων εἰσὶν	οἱ	δοκοῦντες νῦν ἐπιτελεῖν· οἱ δὲ
[7, 4]	Λευῒ λέγω, καὶ κατὰ διαδοχὴν	οἱ	ἔγκονοι ἐκείνου τὴν ἱερωσύνην ἐδέχοντο,
[7, 4]	ἐπὶ τοῦ Ἰωσὴφ οἱ παῖδες	οἱ	ἐκείνου, Μανασσῆς καὶ Ἐφραῒμ, δύο
[7, 6]	ποταμοὺς ἀπενεχθήσονται τοῦ πυρός· οὕτως	οἱ	ζῶντες καὶ διδάσκοντες καὶ κατηχοῦντες,
[7, 2]	οὐκ ἐκεῖνοι μόνον, ἀλλὰ καὶ	οἱ	Ἰουδαῖοι οἱ ἀτελέστερον διακείμενοι, τὴν
[7, 1]	μάλιστα τὸν νόμον τιμῶντες ἡμεῖς,	οἱ	καθάπερ γεγηρακότα ἄνθρωπον ἀναπαύοντες, καὶ
[7, 4]	ἐγένετο φυλῆς ἱερεύς. Οὗτοι τοίνυν	οἱ	Λευῗ ται δεκάτας παρ´ αὐτῶν
[7, 5]	ἐκ τοῦ Ἀβραὰμ ἦσαν, καὶ	οἱ	Λευῗ ται, καὶ ὁ λοιπὸς
[7, 5]	Ὃ δὲ λέγει τοιοῦτόν ἐστιν·	Οἱ	Λευῗ ται, φησὶν, οἱ παρὰ
[7, 1]	γνώμην τοῦ Θεοῦ γίνεσθαι. Καὶ	οἱ	μάλιστα καθυβρίζοντες καὶ τὸν νόμον
[7, 6]	φίλοις. Μαθέτωσαν καὶ Ἰουδαῖοι, καὶ	οἱ	μεθ´ ἡμῶν μὲν τετάχθαι δοκοῦντες,
[7, 5]	ἔδωκεν ὁ πατριάρχης ἐκείνων. Καὶ	οἱ	μὲν ἐκ τῶν υἱῶν Λευῒ
[7, 4]	τρισκαίδεκα· (ἀντὶ γὰρ τοῦ Ἰωσὴφ	οἱ	παῖδες αὐτοῦ, Ἐφραῒμ καὶ Μανασσῆς
[7, 4]	Βενιαμὶν, οὕτως ἐπὶ τοῦ Ἰωσὴφ	οἱ	παῖδες οἱ ἐκείνου, Μανασσῆς καὶ
[7, 5]	ἐστιν· Οἱ Λευῗ ται, φησὶν,	οἱ	παρὰ Ἰουδαίοις ἱερεῖς, ἐντολὴν ἔλαβον
[7, 2]	μου, φησὶ, τὴν παρουσίαν προανεφώνησαν	οἱ	προφῆται, καὶ ἐν ἀρχῇ τῶν
[7, 6]	δὲ, ὅπου χρημάτων δαπάνη, τοσοῦτοι	οἱ	στέφανοι, τοσοῦτος ὁ μισθὸς, τοσαύτη
[7, 2]	τῶν ἐθνῶν προσαγωγὴν, καὶ πῶς	οἱ	τοῖς θεοῖς προσηλωμένοι, καὶ θεραπεύοντες
[7, 1]	γινόμενον, ἐμιμεῖτο τὴν συμφορὰν τῆς	οἰκείας	θυσίας τὸ σχῆμα· διὰ γὰρ
[7, 2]	ὅτι οὐδέποτε ἐπανήξει πρὸς τὸ	οἰκεῖον	σχῆμα, κἀκεῖνο συναποδέδεικται, ὅτι οὔτε
[7, 6]	μετὰ γυναικῶν καὶ παιδίων καὶ	οἰκετῶν	ἐπὶ τὴν ἄγραν ταύτην καὶ
[7, 3]	κόσμον λέγων, τὴν διὰ σαρκὸς	οἰκονομίαν.	Οὕτω γὰρ πρὸς ἡμᾶς παρεγένετο,
[7, 3]	ἔλεγεν· Οὐ δέξομαι ἐκ τοῦ	οἴκου	σου μόσχους, οὐδὲ ἐκ τῶν
[7, 3]	ὅτι Οὐ δέξομαι ἐκ τοῦ	οἴκου	σου μόσχους, οὐδὲ ἐκ τῶν
[7, 2]	δεσποτικὸν, τὴν κοινὴν ὑπὲρ τῆς	οἰκουμένης	γενομένην θυσίαν, ἣ τὰς ψυχὰς
[7, 1]	εἰρημένα, ἀλλ´ ὅμως ὑμᾶς ἐπιθυμεῖν	οἶμαι	τῆς αὐτῆς ἀκροάσεως πάλιν. Ὁ
[7, 4]	βασιλεὺς Σαλὴμ ἐξήνεγκεν ἄρτους καὶ	οἶνον·	ἦν δὲ ἱερεὺς τοῦ Θεοῦ
[7, 4]	παρὰ παντὸς τοῦ λαοῦ, καὶ	οἴνου	καὶ πυροῦ καὶ κριθῶν, καὶ
[7, 2]	φέρε τοῦτο αὐτὸ ἑτέρωθεν ἀποδείξωμεν,	οἷον	ὅτι καὶ τὰ τῶν θυσιῶν,
[7, 1]	καὶ τὰ λοιπὰ ἅπαντα συνωμολόγητο,	οἷον	ὡς οὔτε θυσίας εἶδος, οὔτε
[7, 4]	τῶν Γραφῶν αὐτῶν ποιήσωμεν φανερὸν,	ὀλίγα	πρότερον ὑμῖν προειπόντες, ὥστε σαφεστέραν
[7, 6]	δύο καταβάλλοντες ὀβολοὺς, καὶ δαπανῶντες	ὀλίγον	(ἀργύριον εἰς πένητας, χαίρομεν· ἂν
[7, 3]	λεγόντων, Εἰ προσδέξεται Κύριος ἐν	ὁλοκαυτώμασιν,	εἰ δώσω πρωτότοκά μου ὑπὲρ
[7, 2]	ἐκ προσώπου τοῦ Χριστοῦ, ὅτι	Ὁλοκαυτώματα	καὶ περὶ ἁμαρτίας οὐκ ηὐδόκησας,
[7, 4]	ἠθέλησας, σῶμα δὲ κατηρτίσω μοι,	ὁλοκαυτώματα	καὶ περὶ τῆς ἁμαρτίας οὐκ
[7, 3]	Θεοῦ, παρεὶς θυσίαν εἰπεῖν, καὶ	ὁλοκαυτώματα	καὶ προσφορὰς καὶ πόνους καὶ
[7, 2]	ἡμῖν τοῦ μήτε θυσίας, μήτε	ὁλοκαυτώματα,	μήτε τοὺς λοιποὺς καθαρμοὺς, μήτε
[7, 3]	με. Καὶ πάλιν· Συναγάγετε τὰ	ὁλοκαυτώματα	ὑμῶν μετὰ τῶν θυσιῶν ὑμῶν,
[7, 3]	κιννάμωμον ἐκ γῆς μακρόθεν; Τὰ	ὁλοκαυτώματα	ὑμῶν οὐχ ἥδυνάν με. Καὶ
[7, 2]	διακείμενοι, τὴν διὰ θυσιῶν καὶ	ὁλοκαυτωμάτων	καὶ τῶν ἄλλων τῶν σωματικῶν
[7, 3]	θέλημα ἐν ὑμῖν· πλήρης εἰμὶ	ὁλοκαυτωμάτων	κριῶν, καὶ στέαρ ἀρνῶν καὶ
[7, 1]	ὡς οὔτε θυσίας εἶδος, οὔτε	ὁλοκαυτώσεως,	οὐχ ἡ τοῦ νόμου δύναμις,
[7, 4]	οὐ τῆς Ἱερουσαλὴμ φαινομένης, οὐδενὸς	ὅλως	οὐδέπω τῶν κατὰ Ἰουδαίους πραγμάτων
[7, 5]	κατάδηλόν ἐστιν, εἰ κατὰ τὴν	ὁμοιότητα	Μελχισεδὲκ ἀνίσταται ἱερεὺς ἕτερος, ὃς
[7, 2]	διαλογισμοῖς σου οὐκ ἔστι τίς	ὁμοιωθήσεταί	σοι· ἀπήγγειλα καὶ ἐλάλησα. Ὅρα
[7, 3]	ἄνθρωπον κατ´ εἰκόνα καὶ καθ´	ὁμοίωσιν	ἡμετέραν, αἰνιγματωδῶς ἡμῖν τοῦ Υἱοῦ
[7, 3]	τῆς ὑποθέσεως ταύτης, πάντες ἂν	ὁμολογήσαιεν.	Καὶ γὰρ καὶ ὁ Ἡσαΐας
[7, 1]	(ἀνέγνωσαν ἔξω νόμον, καὶ ἐπεκαλέσαντο	ὁμολογίαν.	Ὅταν τοίνυν μηδὲ ἀναγινώσκεσθαι δυνατὸν
[7, 5]	βελτίων καὶ ὑψηλοτέρα. Τούτου δὲ	ὁμολογουμένου,	κἀκεῖνο συνωμολόγηται, ὅτι καὶ πολιτεία
[7, 4]	τοῦ ὑψίστου. Οὗτος ὁ Μελχισεδὲκ	ὁμοῦ	καὶ βασιλεὺς καὶ ἱερεὺς ἦν·
[7, 5]	καὶ ὁ λοιπὸς λαὸς, ἀλλ´	ὅμως	δεκάτας λαμβάνουσι παρὰ τῶν ἀδελφῶν
[7, 6]	ἀνάγκης εἰκὸς ἦν γενέσθαι. Ἀλλ´	ὅμως	καὶ τοῦτο αὐτὸ ῥητῶς ἐνῆν
[7, 1]	πολλὰ τὰ ἔμπροσθεν εἰρημένα, ἀλλ´	ὅμως	ὑμᾶς ἐπιθυμεῖν οἶμαι τῆς αὐτῆς
[7, 5]	περὶ τίνος ταῦτα λέγεται, Ἐφ´	ὃν	γὰρ λέγεται ταῦτα, φησὶ, φυλῆς
[7, 3]	Υἱοῦ τὴν θεότητα ἀποκαλύπτει, πρὸς	ὃν	διαλέγεται. Εἶτα δεικνὺς ὡς οὐκ
[7, 2]	τούτων ἐλάλησεν ἡμῖν ἐν Υἱῷ,	ὃν	ἔθηκε κληρονόμον πάντων, δι´ οὗ
[7, 6]	πρὸ τῶν ἄλλων ἁπάντων τὸ	ὄνομα	τοῦ Θεοῦ δοξάζεσθαι παρασκευάσωμεν, μετὰ
[7, 6]	πείθωνται· μᾶλλον δὲ ἀδύνατον Χριστιανοὺς	ὄντας	μὴ πεισθῆναι. Πλὴν ἀλλ´ ἵνα
[7, 1]	δυνατὸν ἦν, οὔτε τοῦ ναοῦ	ὄντος,	οὔτε τοῦ βωμοῦ, οὔτε τῆς
[7, 1]	τοῦτο δὲ πάλιν ἀδύνατον, οὐκ	ὄντος	τοῦ τόπου, οὐδὲ τοῦ βωμοῦ
[7, 2]	τὸν ναόν. Ὥσπερ γὰρ οὐκ	ὄντος	τούτου νῦν πάντα ἀνῄρηται, κἂν
[7, 2]	δυνατὸν εἶναι, {τῶν} στρατοπέδων οὐκ	ὄντων,	οὐ διαδήματος, οὐχ ἁλουργίδος, οὐ
[7, 5]	ἡμετέρα δηλονότι, καὶ νομοθεσία βελτίων.	Ὅπερ	δὴ κατασκευάζων ὁ Παῦλος ἔλεγε,
[7, 2]	ἅπασιν ἦν. Ἤρκει μὲν οὖν,	ὅπερ	ἔφθην εἰπὼν, πρὸς ἀπόδειξιν ἡμῖν
[7, 6]	ὦμεν μόνον, ἀλλὰ τὸ πῦρ,	ὅπερ	ἔχετε νῦν, ἀνάψατε· καὶ ἐξελθόντες
[7, 3]	τὸ γένος ἐδικαίωσε τὸ ἡμέτερον.	Ὅπερ	οὖν καὶ ὁ Παῦλος δηλῶν
[7, 5]	πολλῷ μᾶλλον αὐτὴ ἡ ἀλήθεια·	ὅπερ	οὖν κατασκευάζων ἔλεγε· Περισσότερον ἔτι
[7, 3]	τοὺς λόγους μου εἰς τὰ	ὀπίσω.	Εἰ ἐθεώρεις κλέπτην, συνέτρεχες αὐτῷ,
[7, 3]	δικαιοσύνην, καὶ ἕτοιμον εἶναι πορεύεσθαι	ὀπίσω	Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου. Καὶ
[7, 6]	εὐεργετουμένων παρ´ ἡμῶν. Εἰ δὲ,	ὅπου	χρημάτων δαπάνη, τοσοῦτοι οἱ στέφανοι,
[7, 6]	ὁ μισθὸς, τοσαύτη ἡ ἀμοιβή·	ὅπου	ψυχῆς ὠφέλεια, πῶς οὐ πολλὰ
[7, 5]	παρὰ τῶν ἱερέων εὐλογοῦνται. Πάλιν	ὅρα	πόση ἡ ὑπεροχὴ τῆς καθ´
[7, 5]	τὸ χωρίον ἐλθὼν ὁ Παῦλος,	ὅρα	πῶς αὐτὸ σαφέστερον ἐποίησεν. Εἰπὼν
[7, 2]	ὁμοιωθήσεταί σοι· ἀπήγγειλα καὶ ἐλάλησα.	Ὅρα	σοφίαν προφήτου. Εἰπὼν, Πολλὰ ἐποίησας
[7, 2]	νύμφας ὑμῶν, ὅταν μοιχεύσωσιν. ~βʹ	Ὁρᾷς	ἀπὸ τοῦ τόπου τὴν ἰσχὺν
[7, 6]	εἰς τὰς αἰωνίους αὐτῶν σκηνάς.	Ὁρᾷς	ὅτι πολλὴ παῤῥησία ἡμῖν γενήσεται
[7, 3]	ἦχον ᾠδῶν σου, καὶ ψαλμὸν	ὀργάνων	σου οὐκ ἀκούσομαι. Καὶ πάλιν
[7, 1]	καὶ στήσει τὴν γυναῖκα, καὶ	ὁρκιεῖ	αὐτὴν, καὶ ἐρεῖ· Εἰ μὴ
[7, 2]	Θεοῦ θαυματουργίαν, οὐδὲν περὶ τῆς	ὁρωμένης	ἡμῖν διαλέγεται κτίσεως, οὐρανοῦ καὶ
[7, 4]	μᾶλλον τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ,	ὃς	διὰ Πνεύματος ἁγίου προσήνεγκεν ἑαυτὸν
[7, 4]	Ἀβραὰμ τῷ Θεῷ τῷ ὑψίστῳ,	ὃς	ἔκτισε τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν
[7, 5]	Ἰουδαϊκῶν ἱερέων, ἐπὶ τοῦ Μελχισεδὲκ,	ὃς	ἦν τύπος τῆς καθ´ ἡμᾶς
[7, 5]	ὁμοιότητα Μελχισεδὲκ ἀνίσταται ἱερεὺς ἕτερος,	ὃς	οὐ κατὰ νόμον ἐντολῆς σαρκικῆς,
[7, 4]	εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ὁ ὕψιστος,	ὃς	παρέδωκε τοὺς ἐχθρούς σου ὑποχειρίους
[7, 6]	Ἐπειδὴ δὲ τοσαῦτα χρὴ λέγειν	ὅσα	δυνατὸν ὑποδέχεσθαι τὸν ἀκροατὴν, καὶ
[7, 6]	ἀμοιβῆς; Καὶ γὰρ καὶ ἐνταῦθα,	ὁσάκις	ἂν συντύχωμεν, πολλὴν δεξόμεθα τὴν
[7, 2]	ὑπερβαίνουσαν ἅπαντα νοῦν, καὶ ἐκπλαγεὶς	ὅση	τῶν πραγμάτων γέγονε μεταβολὴ, καὶ
[7, 6]	τῶν ἀνθρώπων ἐκείνων τὰ δάκρυα,	ὅσοι	ἂν ὑπὸ σοῦ διασωθῶσιν; Ὥσπερ
[7, 1]	λήψεται ὕδωρ καθαρὸν ἐν ἀγγείῳ	ὀστρακίνῳ,	καὶ ἀπὸ τῆς γῆς τῆς
[7, 5]	Ἔτι γὰρ, φησὶν, ἐν τῇ	ὀσφύϊ	τοῦ πατρὸς αὐτοῦ ἦν, ὅτε
[7, 5]	αὐτῶν, καίπερ ἐξεληλυθότας ἐκ τῆς	ὀσφύος	τοῦ Ἀβραάμ. Ὃ δὲ λέγει
[7, 5]	ὑπεροχὴ τῆς καθ´ ἡμᾶς ἱερωσύνης,	ὅταν	Ἀβραὰμ ὁ πατριάρχης τῶν Ἰουδαίων,
[7, 1]	μὴ οὕτως ὑποπτεύειν περὶ ἐκείνων.	Ὅταν	γὰρ τῷ Θεῷ φιλονεικοῦντες, καὶ
[7, 6]	τοῦ μαμωνᾶ τῆς ἀδικίας, ἵνα	ὅταν	ἐκλίπητε, δέξωνται ὑμᾶς εἰς τὰς
[7, 1]	Οὐκ ἐπισκέψομαι τὰς θυγατέρας ὑμῶν,	ὅταν	ἐκπορνεύσωσι, καὶ τὰς νύμφας ὑμῶν,
[7, 1]	ἐκπορνεύσωσι, καὶ τὰς νύμφας ὑμῶν,	ὅταν	μοιχεύσωσι. Τί δὲ τοῦτό ἐστι;
[7, 1]	πορνεύσωσι, καὶ τὰς νύμφας ὑμῶν,	ὅταν	μοιχεύσωσιν. ~βʹ Ὁρᾷς ἀπὸ τοῦ
[7, 3]	θεότητος τοῖς ἀνθρώποις παρήνοιξαν. ~γʹ	Ὅταν	οὖν ὁ Θεὸς λέγῃ, ἐν
[7, 5]	οὐδὲν περὶ ἱερωσύνης Μωσῆς ἐλάλησεν.	Ὅταν	οὖν φαίνηται ὁ Χριστὸς ἐξ
[7, 6]	ταύτην ἔχητε πρόφασιν, ἐκεῖνο λέγω,	ὅταν	πολλὰ κενώσας ῥήματα, καὶ πάντα
[7, 1]	Οὐκ ἐπισκέψομαι τὰς θυγατέρας ὑμῶν,	ὅταν	πορνεύσωσι, καὶ τὰς νύμφας ὑμῶν,
[7, 1]	ἔξω νόμον, καὶ ἐπεκαλέσαντο ὁμολογίαν.	Ὅταν	τοίνυν μηδὲ ἀναγινώσκεσθαι δυνατὸν ἦν
[7, 1]	ποτε σεμνὴ αὕτη ἡ ἑορτὴ,	ὅτε	κατὰ νόμον ἐγίνετο, καὶ τοῦ
[7, 5]	ὀσφύϊ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ ἦν,	ὅτε	συνήντησεν αὐτῷ Μελχισεδέκ· διὰ τοῦτο
[7, 2]	εἶπον, ἰδοὺ ἥκω. Τότε· πότε;	Ὅτε	τῶν τελειοτέρων διδαγμάτων ἐστὶν ὁ
[7, 1]	τοὺς προφήτας ἐγκαλοῦντας, καὶ λέγοντας	ὅτι	(ἀνέγνωσαν ἔξω νόμον, καὶ ἐπεκαλέσαντο
[7, 4]	μαρτυρίας ταύτης. Βουλόμενος γὰρ δεῖξαι	ὅτι	αὐτὴν τὴν πολιτείαν ὡς ἀτελεστέραν
[7, 6]	τῶν οὐρανῶν εἰς δόξαν αὐτοῦ,	ὅτι	αὐτῷ πρέπει ἡ δόξα καὶ
[7, 6]	ἐπὶ τὸ βέλτιον μετασχηματισθήσεται, καὶ	ὅτι	βασιλεὺς οὐδεὶς οὐδέποτε λοιπὸν ἀναστήσεται
[7, 3]	τινος λόγου καὶ σοφίας ἀφάτου.	Ὅτι	γὰρ καὶ ἑτέρας εἶχε μαρτυρίας
[7, 1]	οὐδὲ παρὰ καιρὸν ἀγωνίζεσθαι ἀναγκάζοντες.	Ὅτι	γὰρ οὐκ ἔστι νόμου καιρὸς
[7, 2]	τὴν ἰσχὺν ἔχοντα τὸν νόμον;	Ὅτι	δὲ οὔτε τὸν ἱερέα δυνατὸν
[7, 4]	τοῦτο ἑρμηνεύων ὁ Παῦλος ἔλεγεν,	ὅτι	Διὰ τῆς προσφορᾶς ταύτης ἡγιασμένοι
[7, 5]	δεκάτας ἔδωκεν. Εἶτα βουλόμενος δεῖξαι,	ὅτι	διὰ τοῦ Μελχισεδὲκ προῆλθεν ἂν
[7, 5]	ταῦτα ὁ Δαυῒδ, εἶπεν {ἂν,	ὅτι	ἐκ δεξιῶν ἐκάθισε τῆς ἀποῤῥήτου
[7, 2]	μου, τὰ θαυμάσιά σου. Καὶ	ὅτι	ἐκ προσώπου τοῦ Χριστοῦ τὴν
[7, 5]	προσέσχηκε τῷ θυσιαστηρίῳ. Πρόδηλον (γὰρ,	ὅτι	ἐξ Ἰούδα ἀνατέταλκεν ὁ Κύριος
[7, 5]	ἱερωσύνη ἡ προτέρα ἐξεβέβλητο, εὔδηλον	ὅτι	ἑτέρας ἀντεισαχθείσης, καὶ νομοθεσίαν μείζονα
[7, 4]	κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ, εὔδηλον	ὅτι	ἡ μὲν παλαιὰ πέπαυται ἱερωσύνη,
[7, 3]	αὐτῶν μαχόμενοι πρὸς ἡμᾶς λέγουσιν,	ὅτι	ἡ παλαιὰ καταλέλυται πολιτεία οὐ
[7, 5]	ἱερεῦσι τὰς δεκάτας διδόασι· καὶ	ὅτι	ηὐλογήθη παρ´ αὐτοῦ· οἱ γὰρ
[7, 2]	προφήτης Δαυΐδ. Οὗτος γὰρ δηλῶν	ὅτι	θυσιῶν ἡ μὲν ἐκβάλλεσθαι μέλλει,
[7, 5]	Εἰπὼν γὰρ περὶ τοῦ Χριστοῦ,	ὅτι	καθὼς ἐν ἑτέρῳ λέγει, Σὺ
[7, 5]	Ἀβραὰμ σεμνότερος ὤν· πανταχόθεν συνωμολόγηται,	ὅτι	καὶ ἑτέρα ἀνθ´ ἑτέρας εἰσάγεται
[7, 5]	ἀμφότερα ταῦτά φησιν ἡ Παλαιὰ,	ὅτι	καὶ εὐλόγησεν ὁ Μελχισεδὲκ τὸν
[7, 6]	προφήτας πάλιν παραγαγεῖν μάρτυρας λέγοντας,	ὅτι	καὶ ὁ νόμος μετατεθήσεται, καὶ
[7, 5]	Τούτου δὲ ὁμολογουμένου, κἀκεῖνο συνωμολόγηται,	ὅτι	καὶ πολιτεία ἑτέρα τῇ ἱερωσύνῃ
[7, 2]	τοῦτο αὐτὸ ἑτέρωθεν ἀποδείξωμεν, οἷον	ὅτι	καὶ τὰ τῶν θυσιῶν, καὶ
[7, 4]	λοιπὸν, ὃ πάλαι ἐσπουδάζομεν δεῖξαι,	ὅτι	καὶ τῆς ἱερωσύνης ὁ τρόπος
[7, 5]	ἕτερόν τι. Τί δὲ τοῦτο;	Ὅτι	καὶ τὸν ἔχοντα τὰς ἐπαγγελίας,
[7, 6]	Καὶ μή μοι λεγέτω τις,	ὅτι	Κοινὸν οὐδὲν ἔχω πρὸς ἐκεῖνον,
[7, 4]	συνείδησιν ἡμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων;	Ὅτι	μὲν οὖν ἐκεῖνα πέπαυται, καὶ
[7, 4]	φανῇ τις τῶν προφητῶν, λέγων,	ὅτι	μετὰ τὸν Ἀαρὼν καὶ τὴν
[7, 5]	αὐτὸς ὁ βασιλεὺς, {ἵνα μάθῃς,	ὅτι	ὁ} βασιλεὺς δὲ Κύριον ἑαυτοῦ
[7, 2]	εἰπὼν ἐκ προσώπου τοῦ Χριστοῦ,	ὅτι	Ὁλοκαυτώματα καὶ περὶ ἁμαρτίας οὐκ
[7, 3]	χερσί. Πάλιν ὁ Δαυῒδ εἰπὼν,	ὅτι	Οὐ δέξομαι ἐκ τοῦ οἴκου
[7, 2]	τολμᾶται· οὕτως ἀποδείξαντος τοῦ λόγου	ὅτι	οὐδέποτε ἐπανήξει πρὸς τὸ οἰκεῖον
[7, 3]	Ἔδωκα, ἀλλ´, Εὐηγγελισάμην. Τί δήποτε;	Ὅτι	οὐκ ἀπὸ κατορθωμάτων, οὐδὲ πόνων,
[7, 6]	διὰ τῶν ἔργων αὐτῶν μαθόντες,	ὅτι	οὐκ εἰς πέτραν ἐσπείραμεν, καὶ
[7, 2]	Θεὸν ἐθεράπευον· καὶ ἔτι συνιδὼν	ὅτι	οὐκ ἐκεῖνοι μόνον, ἀλλὰ καὶ
[7, 1]	ἐκ περιουσίας καὶ τοῦτο ἀπεδείξαμεν,	ὅτι	οὔτε ἀναστήσεται λοιπὸν ἡ πόλις,
[7, 2]	τὸ οἰκεῖον σχῆμα, κἀκεῖνο συναποδέδεικται,	ὅτι	οὔτε ἡ λοιπὴ λατρεία πρὸς
[7, 5]	Καὶ τί τοῦτο, φησὶ, δείκνυται;	Ὅτι	οὗτος ἐκείνου σφόδρα ἐλάττων. Πῶς;
[7, 3]	σου ἐτίθεις σκάνδαλον. Ὅθεν δῆλον	ὅτι	οὐχ ἁπλῶς ἐνταῦθα παρῃτήσατο τὰς
[7, 5]	ἄν τις εἶπε τῶν ἀναισχυντούντων,	ὅτι	περὶ ἀνθρώπου λέγει· νυνὶ δὲ
[7, 6]	τὰς αἰωνίους αὐτῶν σκηνάς. Ὁρᾷς	ὅτι	πολλὴ παῤῥησία ἡμῖν γενήσεται ἐκ
[7, 5]	ἁπλῶς ἔλεγεν, ἀλλ´ ἐνδείξασθαι βουλόμενος,	ὅτι	πολλῷ μείζων ἡ καθ´ ἡμᾶς
[7, 6]	δοκοῦντες, τὰ δὲ ἐκείνων (φρονοῦντες,	ὅτι	σπουδή τις ἡμῖν ἐστι καὶ
[7, 1]	ὃ πανταχοῦ κομπάζοντες ἀεὶ ψιθυρίζουσιν,	ὅτι	τὴν πόλιν ἀπολήψονται πάλιν, οὐδὲ
[7, 6]	οὖν καὶ τοῦτο λοιπὸν συναποδέδεικται,	ὅτι	τῆς ἱερωσύνης μετατεθείσης, καὶ νόμου
[7, 6]	τὸ τοῦ ἑτέρου ἕκαστος, εἰδὼς,	ὅτι	τὸ ἑαυτοῦ ἐν τῷ τοῦ
[7, 1]	δείξαντα διὰ τῶν προφητῶν ἁπάντων,	ὅτι	τὸ ποιεῖν τι τοιοῦτον ἔξω
[7, 5]	ἀλλὰ κατὰ δύναμιν ζωῆς ἀκαταλύτου;	Ὅτι	τῶν προσταγμάτων αὐτοῦ οὐδὲν ἦν
[7, 2]	πάλιν, οὐχ ἱερεὺς ἔσται τις,	οὐ	βασιλεύς. Εἰ γὰρ τοῖς ἐκ
[7, 3]	καὶ αἷμα ταύρων καὶ τράγων	οὐ	βούλομαι, οὐδὲ ἐὰν ἔρχησθε ὀφθῆναί
[7, 2]	παράδοξον καὶ θαυμαστόν; Οὐχὶ, φησίν·	οὐ	γὰρ δὴ τοῦτο μόνον εἶδεν,
[7, 5]	ὁ μὴ γενεαλογούμενος ἐξ αὐτῶν	(οὐ	γὰρ ἐκ τοῦ Ἀβραὰμ ἦν,
[7, 5]	προσταγμάτων αὐτοῦ οὐδὲν ἦν σαρκικόν.	Οὐ	γὰρ πρόβατα θύειν καὶ μόσχους
[7, 3]	Πάλιν ὁ Δαυῒδ εἰπὼν, ὅτι	Οὐ	δέξομαι ἐκ τοῦ οἴκου σου
[7, 3]	Καὶ ὁ Δαυῒδ οὕτως ἔλεγεν·	Οὐ	δέξομαι ἐκ τοῦ οἴκου σου
[7, 3]	Θεοῦ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ,	οὐ	διὰ καμάτου τινὸς καὶ πόνου.
[7, 3]	ὅτι ἡ παλαιὰ καταλέλυται πολιτεία	οὐ	διὰ τὸ ἀτέλεστον αὐτῆς, οὐδὲ
[7, 2]	εἶναι, {τῶν} στρατοπέδων οὐκ ὄντων,	οὐ	διαδήματος, οὐχ ἁλουργίδος, οὐ τῶν
[7, 2]	ἐκ τούτου. Ὥσπερ γὰρ βασιλέα	οὐ	δυνατὸν εἶναι, {τῶν} στρατοπέδων οὐκ
[7, 5]	ἦλθεν ἀγαθὰ, διὰ τοῦτό φησιν·	Οὐ	κατὰ νόμον ἐντολῆς σαρκικῆς, ἀλλὰ
[7, 5]	Μελχισεδὲκ ἀνίσταται ἱερεὺς ἕτερος, ὃς	οὐ	κατὰ νόμον ἐντολῆς σαρκικῆς, ἀλλὰ
[7, 5]	δύναμιν ζωῆς ἀκαταλύτου. Τί ἐστιν,	Οὐ	κατὰ νόμον ἐντολῆς σαρκικῆς, ἀλλὰ
[7, 4]	ἀφ´ ἧς οὐδέποτε γέγονεν ἱερεὺς,	οὐ	κατὰ τὴν τάξιν Ἀαρὼν, ἀλλὰ
[7, 5]	Μελχισεδὲκ ἀνίστασθαι ἱερέα ἕτερον, καὶ	οὐ	κατὰ τὴν τάξιν Ἀαρὼν λέγεσθαι;
[7, 5]	Μελχισεδὲκ ἀνίστασθαι ἱερέα ἕτερον, καὶ	οὐ	κατὰ τὴν τάξιν Ἀαρὼν λέγεσθαι;
[7, 4]	γὰρ ἔμελλεν ἡ παλαιὰ κρατεῖν,	οὐ	κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ, ἀλλὰ
[7, 4]	Λευϊτικῆς δήλης οὔσης, οὐ σκηνῆς,	οὐ	ναοῦ γενομένου, οὐ τῶν φυλῶν
[7, 3]	μοι ἐστίν. Καὶ ἑτέρωθι πάλιν·	Οὐ	νῦν ἐκάλεσά σε, Ἰακὼβ, οὐδὲ
[7, 2]	Αἴγυπτον γενομένων παραδόξων ἐκείνων θαυμάτων,	οὐ	περὶ ἄλλων τινῶν τοιούτων σημείων,
[7, 2]	θαλάττης καὶ ὕδατος καὶ πυρὸς,	οὐ	περὶ τῶν κατ´ Αἴγυπτον γενομένων
[7, 6]	ἀμοιβή· ὅπου ψυχῆς ὠφέλεια, πῶς	οὐ	πολλὰ καὶ μεγάλα ἡμῖν ἔσται
[7, 1]	αὐτῆς ἄλευρον κρίθινον. Τί δήποτε	οὐ	σεμίδαλιν, οὐκ ἄλευρον πυροῦ, ἀλλὰ
[7, 4]	ἱερωσύνης τῆς Λευϊτικῆς δήλης οὔσης,	οὐ	σκηνῆς, οὐ ναοῦ γενομένου, οὐ
[7, 4]	γενομένου, οὐ τῶν φυλῶν διακεκριμένων,	οὐ	τῆς Ἱερουσαλὴμ φαινομένης, οὐδενὸς ὅλως
[7, 3]	Οὕτω γὰρ πρὸς ἡμᾶς παρεγένετο,	οὐ	τόπον ἀμείψας ἐκ τόπου, (πῶς
[7, 5]	δεκάτας παρ´ αὐτοῦ ἔλαβε· καὶ	οὐ	τοῦτο μόνον, ἀλλὰ καὶ ἕτερόν
[7, 2]	ὄντων, οὐ διαδήματος, οὐχ ἁλουργίδος,	οὐ	τῶν ἄλλων τῶν τὴν βασιλείαν
[7, 4]	οὐ σκηνῆς, οὐ ναοῦ γενομένου,	οὐ	τῶν φυλῶν διακεκριμένων, οὐ τῆς
[7, 1]	τῷ ἁγίῳ ἀντιπίπτοντες πράττωσι, πῶς	οὐ	χρὴ τοιαύτην περὶ αὐτῶν ψῆφον
[7, 5]	ἀνθρώπων τοῦτο ὑποπτεύῃ τις λέγεσθαι,	οὔ	φησιν αὐτὸ ὁ Ἡσαΐας, οὔτε
[7, 2]	ὃν ἔθηκε κληρονόμον πάντων, δι´	οὗ	καὶ τοὺς αἰῶνας ἐποίησε. Καὶ
[7, 5]	τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ, ἐπήγαγε· Περὶ	οὗ	πολὺς ἡμῖν ὁ λόγος καὶ
[7, 5]	οὐκ ἂν ἐκεῖνος τοῦτον εὐλόγησεν,	οὐδ´	ἂν οὗτος ἐκείνῳ δεκάτας ἔδωκεν.
[7, 6]	πόνον, οὐχ ἵνα ἁπλῶς εἴπωμεν,	οὐδ´	ἵνα κρότων καὶ θορύβων ἀπολαύσωμεν,
[7, 4]	οὐδὲ ἐγεώργουν, οὐδὲ τέχνας μετῄεσαν,	οὐδὲ	ἄλλο τι τοιοῦτον οὐδὲν ἐπραγματεύοντο,
[7, 3]	οὐκ ἀπὸ κατορθωμάτων, οὐδὲ πόνων,	οὐδὲ	ἀμοιβῆς, ἀλλ´ ἀπὸ χάριτος μόνης
[7, 6]	πλουσίου καὶ τοῦ Λαζάρου τοῦτο)	οὐδὲ	ἀνοῖξαι στόμα δυνήσονται, οὐδὲ εἰπεῖν
[7, 3]	τὴν παλαιὰν πολιτείαν, ταύτης ἐμνημόνευσεν.	Οὐδὲ	γὰρ ἁπλῶς οὐδὲ ὡς ἔτυχε
[7, 3]	οὐ διὰ τὸ ἀτέλεστον αὐτῆς,	οὐδὲ	διὰ τὸ μείζονα εἰσενεχθῆναι τὴν
[7, 3]	ταύρων καὶ τράγων οὐ βούλομαι,	οὐδὲ	ἐὰν ἔρχησθε ὀφθῆναί μοι. Τίς
[7, 4]	μὲν βιωτικῶν ἔργων ἀπήλλακτο, καὶ	οὐδὲ	ἐγεώργουν, οὐδὲ τέχνας μετῄεσαν, οὐδὲ
[7, 3]	ἐδούλευσάς μοι ἐν δώροις σου,	οὐδὲ	ἔγκοπόν σε ἐποίησα ἐν λιβάνῳ,
[7, 3]	Οὐ νῦν ἐκάλεσά σε, Ἰακὼβ,	οὐδὲ	ἔγκοπόν σε ἐποίησα, Ἰσραὴλ, οὐκ
[7, 3]	οὐκ ἐδόξασάς με ἐν θυσίαις,	οὐδὲ	ἐδούλευσάς μοι ἐν δώροις σου,
[7, 6]	τοῦτο) οὐδὲ ἀνοῖξαι στόμα δυνήσονται,	οὐδὲ	εἰπεῖν τι καὶ ἀπολογήσασθαι, ἀλλὰ
[7, 5]	γὰρ ἐκ τοῦ Ἀβραὰμ ἦν,	οὐδὲ	ἐκ τῆς φυλῆς τῆς Λευϊτικῆς,
[7, 3]	ἐκ τοῦ οἴκου σου μόσχους,	οὐδὲ	ἐκ τῶν ποιμνίων σου χιμάῤῥους.
[7, 3]	ἐκ τοῦ οἴκου σου μόσχους,	οὐδὲ	ἐκ τῶν ποιμνίων σου χιμάῤῥους,
[7, 3]	ἔγκοπόν σε ἐποίησα ἐν λιβάνῳ,	οὐδὲ	ἐκτήσω μοι ἀργυρίου θυμίαμα, Καὶ
[7, 4]	τρόπος ἐκεῖνος οὐκ ἔτι φαίνεται,	οὐδὲ	ἐπανήξει πάλιν, ῥητῶς τοῦτο καὶ
[7, 1]	Οὐκ ἐπιχεεῖς ἐπ´ αὐτὸ ἔλαιον,	οὐδὲ	ἐπιθήσεις ἐπ´ αὐτὸ λίβανον. Εἶτα
[7, 2]	τῶν τὴν βασιλείαν συγκροτούντων· οὕτως	οὐδὲ	ἱερέα δυνατὸν εἶναι, θυσίας ἀνῃρημένης,
[7, 3]	ἦν τῆς διορθώσεως, οὐκ ἐναντίωσις	οὐδὲ	μάχη) εἰπὼν, Ἐν κεφαλίδι βιβλίου
[7, 4]	τοῦ Ἀβραὰμ, οὔπω γενομένου Μωϋσέως,	οὐδὲ	νόμου γραφέντος, οὐδὲ τῆς ἱερωσύνης
[7, 1]	ὅτι τὴν πόλιν ἀπολήψονται πάλιν,	οὐδὲ	οὕτως ἀπηλλάχθαι τῶν τῆς παρανομίας
[7, 1]	τὰ σκάμματα μετὰ τὴν πολιὰν,	οὐδὲ	παρὰ καιρὸν ἀγωνίζεσθαι ἀναγκάζοντες. Ὅτι
[7, 3]	δήποτε; Ὅτι οὐκ ἀπὸ κατορθωμάτων,	οὐδὲ	πόνων, οὐδὲ ἀμοιβῆς, ἀλλ´ ἀπὸ
[7, 4]	ἔργων ἀπήλλακτο, καὶ οὐδὲ ἐγεώργουν,	οὐδὲ	τέχνας μετῄεσαν, οὐδὲ ἄλλο τι
[7, 4]	γενομένου Μωϋσέως, οὐδὲ νόμου γραφέντος,	οὐδὲ	τῆς ἱερωσύνης τῆς Λευϊτικῆς δήλης
[7, 1]	Χριστὸν ἀγάπης οὐκ ἔχων κόρον,	οὐδὲ	τῆς πρὸς τοὺς μισοῦντας αὐτὸν
[7, 6]	ἡμῶν ἐκεῖ φοιτῶντας· μᾶλλον δὲ	οὐδὲ	τολμήσει λοιπόν τις καταφυγεῖν πρὸς
[7, 1]	ἀδύνατον, οὐκ ὄντος τοῦ τόπου,	οὐδὲ	τοῦ βωμοῦ φαινομένου. Ἐκέλευσεν ᾄδειν
[7, 3]	ταύτης ἐμνημόνευσεν. Οὐδὲ γὰρ ἁπλῶς	οὐδὲ	ὡς ἔτυχε τοῦτο ἐποίησεν, ἀλλὰ
[7, 3]	ταύτης ἐμνήσθη μόνης; Οὐχ ἁπλῶς	οὐδὲ	ὡς ἔτυχεν, ἀλλ´ ἤδη τὴν
[7, 5]	ἐγέννησά σε. Πρὸ ἑωσφόρου δὲ	οὐδεὶς	ἀνθρώπων γεγέννηται. Σὺ ἱερεὺς εἰς
[7, 4]	ἐκείνου τὴν ἱερωσύνην ἐδέχοντο, καὶ	οὐδεὶς	οὐδέποτε ἐξ ἑτέρας ἐγένετο φυλῆς
[7, 6]	βέλτιον μετασχηματισθήσεται, καὶ ὅτι βασιλεὺς	οὐδεὶς	οὐδέποτε λοιπὸν ἀναστήσεται Ἰουδαῖος. Ἐπειδὴ
[7, 5]	φυλῆς ἑτέρας μετέσχηκεν, ἀφ´ ἧς	οὐδεὶς	προσέσχηκε τῷ θυσιαστηρίῳ. Πρόδηλον (γὰρ,
[7, 6]	μοι τὰ ἐμαυτοῦ κατορθῶσαι πράγματα.	Οὐδεὶς	τὸ ἑαυτοῦ κατορθῶσαι δύναται χωρὶς
[7, 4]	καὶ δείξας ἑτέραν εἰσενηνεχθεῖσαν θυσίαν,	οὐδεμίαν	λοιπὸν ἐλπίδα ἔδωκε τοῦ πάλιν
[7, 4]	πρόσοδος· καὶ οὐκ ἐξῆν ἐξ	οὐδεμιᾶς	ἄλλης φυλῆς ἱερέα γενέσθαι ποτέ.
[7, 1]	τῶν πόρνας ἐχόντων καὶ αὐλητρίδας	οὐδὲν	ἄμεινον διάκεινται. Καὶ μηδεὶς τόλμαν
[7, 4]	μετῄεσαν, οὐδὲ ἄλλο τι τοιοῦτον	οὐδὲν	ἐπραγματεύοντο, ἀλλὰ τῇ ἱερωσύνῃ προσεῖχον
[7, 6]	μοι λεγέτω τις, ὅτι Κοινὸν	οὐδὲν	ἔχω πρὸς ἐκεῖνον, γένοιτό μοι
[7, 5]	ἀκαταλύτου; Ὅτι τῶν προσταγμάτων αὐτοῦ	οὐδὲν	ἦν σαρκικόν. Οὐ γὰρ πρόβατα
[7, 4]	ἑαυτὸ φαίνεται. Ὁ γὰρ προφήτης	οὐδὲν	κατηγορήσας τῶν Ἰουδαίων, ἁπλῶς οὕτω
[7, 5]	Κύριος ἡμῶν, εἰς ἣν φυλὴν	οὐδὲν	περὶ ἱερωσύνης Μωσῆς ἐλάλησεν. Ὅταν
[7, 2]	ἐκπλαγεὶς τὴν τοῦ Θεοῦ θαυματουργίαν,	οὐδὲν	περὶ τῆς ὁρωμένης ἡμῖν διαλέγεται
[7, 1]	οὖν εἰς αἰχμαλωσίαν ἀπελθόντων αὐτῶν,	οὐδὲν	τούτων γενέσθαι δυνατὸν ἦν, οὔτε
[7, 5]	ὁ} βασιλεὺς δὲ Κύριον ἑαυτοῦ	οὐδένα	καλέσαι δύναται, ἀλλ´ ἢ τὸν
[7, 4]	διακεκριμένων, οὐ τῆς Ἱερουσαλὴμ φαινομένης,	οὐδενὸς	ὅλως οὐδέπω τῶν κατὰ Ἰουδαίους
[7, 4]	ἀλλ´ ἐξ ἑτέρας ἀφ´ ἧς	οὐδέποτε	γέγονεν ἱερεὺς, οὐ κατὰ τὴν
[7, 3]	αἷς προσφέρουσιν εἰς τὸ διηνεκὲς	οὐδέποτε	δύναται τοὺς προσερχομένους τελειῶσαι. Διὸ
[7, 4]	τὴν ἱερωσύνην ἐδέχοντο, καὶ οὐδεὶς	οὐδέποτε	ἐξ ἑτέρας ἐγένετο φυλῆς ἱερεύς.
[7, 2]	οὕτως ἀποδείξαντος τοῦ λόγου ὅτι	οὐδέποτε	ἐπανήξει πρὸς τὸ οἰκεῖον σχῆμα,
[7, 5]	ἔπαθλα ζωὴν ἡμῖν ἔθηκε τὴν	οὐδέποτε	καταλυομένην. Καὶ πάλιν νεκρωθέντας ἡμᾶς
[7, 6]	μετασχηματισθήσεται, καὶ ὅτι βασιλεὺς οὐδεὶς	οὐδέποτε	λοιπὸν ἀναστήσεται Ἰουδαῖος. Ἐπειδὴ δὲ
[7, 4]	τῆς Ἱερουσαλὴμ φαινομένης, οὐδενὸς ὅλως	οὐδέπω	τῶν κατὰ Ἰουδαίους πραγμάτων ἀρχὴν
[7, 3]	σου, καὶ ψαλμὸν ὀργάνων σου	οὐκ	ἀκούσομαι. Καὶ πάλιν ἀλλαχοῦ τῶν
[7, 1]	κρίθινον. Τί δήποτε οὐ σεμίδαλιν,	οὐκ	ἄλευρον πυροῦ, ἀλλὰ κρίθινον; Ἐπειδὴ
[7, 1]	οὐχ ἡ τοῦ νόμου δύναμις,	οὐκ	ἄλλο τι τῆς πολιτείας ἐκείνης
[7, 5]	βασιλεὺς ὢν ἄνθρωπον ἑαυτοῦ Κύριον	οὐκ	ἂν ἐκάλεσεν. Πῶς δ´ ἂν,
[7, 5]	πρόγονος τῶν Λευϊτῶν, τοῦ Μελχισεδὲκ,	οὐκ	ἂν ἐκεῖνος τοῦτον εὐλόγησεν, οὐδ´
[7, 3]	ἀλλ´, Εὐηγγελισάμην. Τί δήποτε; Ὅτι	οὐκ	ἀπὸ κατορθωμάτων, οὐδὲ πόνων, οὐδὲ
[7, 4]	τὰς προσφορὰς ἀναστήσεται ἱερεὺς ἕτερος,	οὐκ	ἀπὸ τῆς φυλῆς ἐκείνης, ἀλλ´
[7, 6]	τὸν λέγοντα· Τίς ἀσθενεῖ, καὶ	οὐκ	ἀσθενῶ; τίς σκανδαλίζεται, καὶ οὐκ
[7, 3]	ὁ νόμος τῶν μελλόντων ἀγαθῶν,	οὐκ	αὐτὴν τὴν εἰκόνα τῶν πραγμάτων,
[7, 6]	οὐκ ἀσθενῶ; τίς σκανδαλίζεται, καὶ	οὐκ	ἐγὼ πυροῦμαι; Εἰ γὰρ δύο
[7, 3]	πονηρίας ἔγκλημα, καὶ διὰ τοῦτο	οὐκ	ἐδέχετο τὰς θυσίας, ἐπειδὴ μιαραῖς
[7, 3]	οὐδὲ ἔγκοπόν σε ἐποίησα, Ἰσραὴλ,	οὐκ	ἐδόξασάς με ἐν θυσίαις, οὐδὲ
[7, 5]	αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ.	Οὐκ	εἶπε, κατὰ τὴν τάξιν Ἀαρών.
[7, 3]	Τί ποτέ ἐστιν, Εὐηγγελισάμην δικαιοσύνην;	Οὐκ	εἶπεν ἁπλῶς, Ἔδωκα, ἀλλ´, Εὐηγγελισάμην.
[7, 6]	τῶν ἔργων αὐτῶν μαθόντες, ὅτι	οὐκ	εἰς πέτραν ἐσπείραμεν, καὶ ὑμεῖς
[7, 3]	καὶ ἐὰν πληθύνητε τὴν δέησιν,	οὐκ	εἰσακούσομαι ὑμῶν. Εἶτα τὴν αἰτίαν
[7, 2]	ἐθεράπευον· καὶ ἔτι συνιδὼν ὅτι	οὐκ	ἐκεῖνοι μόνον, ἀλλὰ καὶ οἱ
[7, 2]	ἀγὼν ἡμῖν ἐστι καὶ σπουδὴ,	οὐκ	ἐκείνους ἐπιστομίσαι μόνον, ἀλλὰ καὶ
[7, 5]	τὸ πᾶν αὐτὸς κατωρθώκει, καὶ	οὐκ	ἔμελλεν ἑτέρῳ παραχωρεῖν, οὔτε ἡ
[7, 3]	ὃν διαλέγεται. Εἶτα δεικνὺς ὡς	οὐκ	ἐναντία αὕτη τῇ προτέρᾳ πολιτείᾳ,
[7, 3]	(ἐπίτασις γὰρ ἦν τῆς διορθώσεως,	οὐκ	ἐναντίωσις οὐδὲ μάχη) εἰπὼν, Ἐν
[7, 4]	τοῦτο ἦν αὐτοῖς πρόσοδος· καὶ	οὐκ	ἐξῆν ἐξ οὐδεμιᾶς ἄλλης φυλῆς
[7, 1]	τῆς θυσίας ἀναφερομένης, ἀπειλῶν ἔλεγεν·	Οὐκ	ἐπισκέψομαι τὰς θυγατέρας ὑμῶν, ὅταν
[7, 1]	τοῦτο καὶ ἀπειλῶν αὐτοῖς ἔλεγεν·	Οὐκ	ἐπισκέψομαι τὰς θυγατέρας ὑμῶν, ὅταν
[7, 1]	σχῆμα· διὰ γὰρ τοῦτό φησιν·	Οὐκ	ἐπιχεεῖς ἐπ´ αὐτὸ ἔλαιον, οὐδὲ
[7, 6]	οὔπω τῆς ἀναστάσεως φανείσης, τί	οὐκ	ἐργάσεται τῶν ἀνθρώπων ἐκείνων τὰ
[7, 3]	γὰρ καὶ ὁ Ἡσαΐας φησὶν,	Οὐκ	ἔστι μοι θέλημα ἐν ὑμῖν·
[7, 1]	καιρὸν ἀγωνίζεσθαι ἀναγκάζοντες. Ὅτι γὰρ	οὐκ	ἔστι νόμου καιρὸς νῦν, οὔτε
[7, 2]	σου, καὶ τοῖς διαλογισμοῖς σου	οὐκ	ἔστι τίς ὁμοιωθήσεταί σοι· ἀπήγγειλα
[7, 4]	ᾗ κατηγορία μὲν τῶν προσαγόντων	οὐκ	ἔστι, τὸ δὲ ἀτελὲς αὐτῆς
[7, 3]	ὑμῶν (αἵματος πλήρεις. Τοῦτο δὲ	οὐκ	ἔστι τῶν θυσιῶν κατηγορία, ἀλλὰ
[7, 4]	πέπαυται, καὶ ἕτερα ἀντεισενήνεκται, καὶ	οὐκ	ἔτι λοιπὸν ἀναστήσεται, ἱκανῶς ἐντεῦθεν
[7, 1]	τοῦ Θεοῦ κελεύοντος, νυνὶ δὲ	οὐκ	ἔτι· τὸ γὰρ ἀξίωμα αὐτῆς
[7, 4]	τῆς ἱερωσύνης ὁ τρόπος ἐκεῖνος	οὐκ	ἔτι φαίνεται, οὐδὲ ἐπανήξει πάλιν,
[7, 2]	κἄν τις ἦν τῶν ἰδιωτευόντων,	οὐκ	ἐφεῖτο γοῦν λατρεύειν ἀλλογενέσι, πολλῷ
[7, 1]	τῆς εἰς τὸν Χριστὸν ἀγάπης	οὐκ	ἔχων κόρον, οὐδὲ τῆς πρὸς
[7, 2]	προλέγει, εἰπὼν, Θυσίαν καὶ προσφορὰν	οὐκ	ἠθέλησας, ἐπήγαγε, Σῶμα δὲ κατηρτίσω
[7, 4]	γὰρ εἶπε, Θυσίαν καὶ προσφορὰν	οὐκ	ἠθέλησας, καὶ ἐσίγησεν, εἶχεν ἄν
[7, 4]	οὕτω φησίν· Θυσίαν καὶ προσφορὰν	οὐκ	ἠθέλησας, σῶμα δὲ κατηρτίσω μοι,
[7, 3]	κόσμον λέγει, θυσίαν καὶ προσφορὰν	οὐκ	ἠθέλησας, (σῶμα δὲ κατηρτίσω μοι,
[7, 2]	θαυμαστὰ εἶναι; Θυσίαν καὶ προσφορὰν	οὐκ	ἠθέλησας. Τί λέγεις; εἰπέ μοι·
[7, 2]	τὸν βασιλέα ὑποκεῖσθαι ἑτέροις, θέμις	οὐκ	ἦν. Πλὴν ἀλλ´ ἐπειδὴ ἀγὼν
[7, 2]	ὅτι Ὁλοκαυτώματα καὶ περὶ ἁμαρτίας	οὐκ	ηὐδόκησας, ἐπήγαγε· Τότε εἶπον, ἰδοὺ
[7, 4]	ὁλοκαυτώματα καὶ περὶ τῆς ἁμαρτίας	οὐκ	ηὐδόκησας. Καὶ ἑρμηνεύων τοῦτο ὁ
[7, 1]	καὶ τοῦτο δὲ πάλιν ἀδύνατον,	οὐκ	ὄντος τοῦ τόπου, οὐδὲ τοῦ
[7, 2]	στήσεσθαι τὸν ναόν. Ὥσπερ γὰρ	οὐκ	ὄντος τούτου νῦν πάντα ἀνῄρηται,
[7, 2]	οὐ δυνατὸν εἶναι, {τῶν} στρατοπέδων	οὐκ	ὄντων, οὐ διαδήματος, οὐχ ἁλουργίδος,
[7, 2]	ἱερέα δυνατὸν εἶναι, τῆς πόλεως	οὐκ	οὔσης, δῆλον ἐκ τούτου. Ὥσπερ
[7, 2]	ἀνεξιχνίαστοι αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ! Ταῦτα	οὖν	ἅπαντα προορῶν ἔλεγε· Πολλὰ ἐποίησας
[7, 1]	λείψανα γυμνάσωμεν τήμερον. Ἤρκει μὲν	οὖν	δείξαντα διὰ τῶν προφητῶν ἁπάντων,
[7, 6]	τῆς γεέννης πυρὸς ἐξαρπάσουσι. Ταῦτ´	οὖν	εἰδότες, μὴ μέχρι τῆς παρούσης
[7, 1]	ἔσται καὶ ἐκσπερματιεῖ σπέρμα. Ἐπεὶ	οὖν	εἰς αἰχμαλωσίαν ἀπελθόντων αὐτῶν, οὐδὲν
[7, 4]	ἀπὸ νεκρῶν ἔργων; Ὅτι μὲν	οὖν	ἐκεῖνα πέπαυται, καὶ ἕτερα ἀντεισενήνεκται,
[7, 5]	εἶπεν, Ὡς ἔπος εἰπεῖν. Τίνος	οὖν	ἕνεκεν ταῦτα ἔλεγεν, ἐπάγει λέγων·
[7, 3]	τῶν ποιμνίων σου χιμάῤῥους. Τίνος	οὖν	ἕνεκεν τοσαύτας ἔχων μαρτυρίας εἰπεῖν,
[7, 1]	παλαιὸν, σαφέστερον ποιῆσαι πειράσομαι. Τίς	οὖν	ἐστιν ὁ νόμος; Ἐὰν παραβῇ
[7, 5]	ἔλεγεν, ἐπάγει λέγων· Εἰ μὲν	οὖν	ἡ τελείωσις διὰ τῆς Λευϊτικῆς
[7, 5]	Διὰ τοῦτό φησιν, Εἰ μὲν	οὖν	ἡ τελείωσις διὰ τῆς Λευϊτικῆς
[7, 3]	γένος ἐδικαίωσε τὸ ἡμέτερον. Ὅπερ	οὖν	καὶ ὁ Παῦλος δηλῶν ἔλεγε·
[7, 2]	τὰ ἄλλα πάντα κατεσκεύασεν· ἅπερ	οὖν	καὶ ὁ Παῦλος εἰδὼς, ἐβόα
[7, 6]	ὥστε καὶ ἑτέρων ἅψασθαι. Ἵν´	οὖν	καὶ τοὺς ἀδελφοὺς διασώσωμεν, καὶ
[7, 6]	ζωῆς ἀκαταλύτου. ~εʹ Ἤδη μὲν	οὖν	καὶ τοῦτο λοιπὸν συναποδέδεικται, ὅτι
[7, 5]	μᾶλλον αὐτὴ ἡ ἀλήθεια· ὅπερ	οὖν	κατασκευάζων ἔλεγε· Περισσότερον ἔτι κατάδηλόν
[7, 3]	τοῖς ἀνθρώποις παρήνοιξαν. ~γʹ Ὅταν	οὖν	ὁ Θεὸς λέγῃ, ἐν ἀρχῇ
[7, 2]	τούτοις ἅπασιν ἦν. Ἤρκει μὲν	οὖν,	ὅπερ ἔφθην εἰπὼν, πρὸς ἀπόδειξιν
[7, 2]	ἐπὶ τὸ πρότερον ἔθος. Τίς	οὖν	ταῦτά φησιν; Ὁ θαυμαστὸς καὶ
[7, 5]	τὸν δὲ τῆς σαρκός. Ἐπεὶ	οὖν	τοιαῦτα κομίζων ἡμῖν ἦλθεν ἀγαθὰ,
[7, 4]	τάξιν Ἀαρὼν, ἔδει λέγεσθαι. Τίς	οὖν	τοῦτό φησιν; Αὐτὸς οὗτος ὁ
[7, 5]	περὶ ἱερωσύνης Μωσῆς ἐλάλησεν. Ὅταν	οὖν	φαίνηται ὁ Χριστὸς ἐξ ἐκείνης
[7, 4]	τοῦ Ἰσαὰκ, ἐπὶ τοῦ Ἀβραὰμ,	οὔπω	γενομένου Μωϋσέως, οὐδὲ νόμου γραφέντος,
[7, 6]	ἀπελθοῦσαν ἐπανήγαγεν εἰς σῶμα πάλιν,	οὔπω	τῆς ἀναστάσεως φανείσης, τί οὐκ
[7, 4]	τῷ ὑψίστῳ, ὃς ἔκτισε τὸν	οὐρανὸν	καὶ τὴν γῆν, καὶ εὐλογητὸς
[7, 2]	τῆς ὁρωμένης ἡμῖν διαλέγεται κτίσεως,	οὐρανοῦ	καὶ γῆς καὶ θαλάττης καὶ
[7, 2]	τὸν θάνατον ἔσβεσε, καὶ τοὺς	οὐρανοὺς	ἀνέῳξε, καὶ πολλὰς καὶ μεγάλας
[7, 2]	εἰργάσατο, καὶ πολιτείαν εἰσήγαγε τῶν	οὐρανῶν	ἀξίαν (ταῦτα δὲ ἅπαντα ἐγένετο,
[7, 6]	διασώσας, καταξιώσειε τῆς βασιλείας τῶν	οὐρανῶν	εἰς δόξαν αὐτοῦ, ὅτι αὐτῷ
[7, 2]	δυνατὸν εἶναι, τῆς πόλεως οὐκ	οὔσης,	δῆλον ἐκ τούτου. Ὥσπερ γὰρ
[7, 1]	καὶ ἀπὸ τῆς γῆς τῆς	οὔσης	ἐπὶ τοῦ ἐδάφους λαβὼν, ἐμβαλεῖ
[7, 4]	τῆς ἱερωσύνης τῆς Λευϊτικῆς δήλης	οὔσης,	οὐ σκηνῆς, οὐ ναοῦ γενομένου,
[7, 5]	αὐτὸ ὁ Ἡσαΐας, οὔτε Ἱερεμίας,	οὔτε	ἄλλος τις προφήτης ἰδιώτης γενόμενος,
[7, 1]	περιουσίας καὶ τοῦτο ἀπεδείξαμεν, ὅτι	οὔτε	ἀναστήσεται λοιπὸν ἡ πόλις, οὔτε
[7, 1]	οὔτε ἀναστήσεται λοιπὸν ἡ πόλις,	οὔτε	ἀπολήψονται τὴν ἑαυτῶν πολιτείαν. Τούτου
[7, 5]	καὶ οὐκ ἔμελλεν ἑτέρῳ παραχωρεῖν,	οὔτε	ἡ ἱερωσύνη ἡ προτέρα ὑπεξίστασθαι,
[7, 2]	οἰκεῖον σχῆμα, κἀκεῖνο συναποδέδεικται, ὅτι	οὔτε	ἡ λοιπὴ λατρεία πρὸς τὴν
[7, 1]	λοιπὰ ἅπαντα συνωμολόγητο, οἷον ὡς	οὔτε	θυσίας εἶδος, οὔτε ὁλοκαυτώσεως, οὐχ
[7, 5]	οὔ φησιν αὐτὸ ὁ Ἡσαΐας,	οὔτε	Ἱερεμίας, οὔτε ἄλλος τις προφήτης
[7, 1]	οἷον ὡς οὔτε θυσίας εἶδος,	οὔτε	ὁλοκαυτώσεως, οὐχ ἡ τοῦ νόμου
[7, 1]	τοῦ βωμοῦ, οὔτε τῆς σκηνῆς,	οὔτε	τῆς θυσίας ἀναφερομένης, ἀπειλῶν ἔλεγεν·
[7, 1]	οὐκ ἔστι νόμου καιρὸς νῦν,	οὔτε	τῆς παλαιᾶς πολιτείας, ἱκανῶς μὲν
[7, 1]	ναοῦ ὄντος, οὔτε τοῦ βωμοῦ,	οὔτε	τῆς σκηνῆς, οὔτε τῆς θυσίας
[7, 2]	ἔχοντα τὸν νόμον; Ὅτι δὲ	οὔτε	τὸν ἱερέα δυνατὸν εἶναι, τῆς
[7, 1]	ἦν, οὔτε τοῦ ναοῦ ὄντος,	οὔτε	τοῦ βωμοῦ, οὔτε τῆς σκηνῆς,
[7, 1]	οὐδὲν τούτων γενέσθαι δυνατὸν ἦν,	οὔτε	τοῦ ναοῦ ὄντος, οὔτε τοῦ
[7, 1]	καὶ τὰς ἑορτὰς τὰς παλαιὰς,	οὗτοι	μάλιστα πάντων εἰσὶν οἱ δοκοῦντες
[7, 4]	ἐξ ἑτέρας ἐγένετο φυλῆς ἱερεύς.	Οὗτοι	τοίνυν οἱ Λευῗ ται δεκάτας
[7, 2]	θεραπείαν, ἐπὶ τὴν ἡμετέραν καὶ	οὗτοι	φιλοσοφίαν ἤχθησαν· καὶ λογισάμενος τὴν
[7, 2]	θαυμαστὸς καὶ μέγας προφήτης Δαυΐδ.	Οὗτος	γὰρ δηλῶν ὅτι θυσιῶν ἡ
[7, 1]	ὁ ἀνὴρ, ἢ μὴ μοιχευθῇ,	οὗτος	δὲ ὑποπτεύσῃ, καὶ μήτε μάρτυς
[7, 5]	τί τοῦτο, φησὶ, δείκνυται; Ὅτι	οὗτος	ἐκείνου σφόδρα ἐλάττων. Πῶς; Χωρὶς
[7, 5]	ἐκεῖνος τοῦτον εὐλόγησεν, οὐδ´ ἂν	οὗτος	ἐκείνῳ δεκάτας ἔδωκεν. Εἶτα βουλόμενος
[7, 5]	Ἰουδαίοις τὴν ἀρχὴν ἔλαβεν. Ἀλλ´	οὗτος	ὁ Ἀβραὰμ ὁ πρόγονος τῶν
[7, 1]	τούτων, καὶ ἄλλως ἡμῖν ἀναγκαῖος	οὗτος	ὁ λόγος· ἔτι γὰρ λείψανα
[7, 4]	ἱερεὺς τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου.	Οὗτος	ὁ Μελχισεδὲκ ὁμοῦ καὶ βασιλεὺς
[7, 4]	Τίς οὖν τοῦτό φησιν; Αὐτὸς	οὗτος	ὁ περὶ τῶν θυσιῶν εἰπὼν,
[7, 5]	ἐπάγει τὴν ἱστορίαν, οὕτω λέγων·	Οὗτος	ὁ συναντήσας Ἀβραὰμ ὑποστρέφοντι ἀπὸ
[7, 5]	Παῦλος, ἔλεγε, Θεωρεῖτε δὲ πηλίκος	οὗτος;	Οὗτος τίς; Ὁ Μελχισεδὲκ, φησὶν,
[7, 5]	ἔλεγε, Θεωρεῖτε δὲ πηλίκος οὗτος;	Οὗτος	τίς; Ὁ Μελχισεδὲκ, φησὶν, ᾧ
[7, 5]	τοῦ τύπου, Θεωρεῖτε δὲ πηλίκος	οὗτος,	φησὶν, ᾧ καὶ δεκάτην ἐμέρισεν
[7, 6]	περιεργάσασθε τοὺς τὰ τοιαῦτα νοσοῦντας.	Οὕτω	γὰρ καὶ ἡμεῖς ὑμῖν προθυμότερον
[7, 3]	λέγων, τὴν διὰ σαρκὸς οἰκονομίαν.	Οὕτω	γὰρ πρὸς ἡμᾶς παρεγένετο, οὐ
[7, 1]	καὶ κώμου παντὸς ἦσαν αἰσχρότεραι,	οὕτω	καὶ αἱ σκηναὶ αἱ νῦν
[7, 6]	καὶ εἴκοσι συλλέξαι καὶ συναγαγεῖν·	οὕτω	καὶ ἐπὶ τῆς ἀρετῆς γίνεται,
[7, 6]	χῆραι ζῶσαν ἀπὸ νεκρᾶς ἔδειξαν,	οὕτω	καὶ σὲ τότε περιστάντες οἱ
[7, 5]	Μελχισεδὲκ, καὶ ἐπάγει τὴν ἱστορίαν,	οὕτω	λέγων· Οὗτος ὁ συναντήσας Ἀβραὰμ
[7, 4]	ἐπανῄει νικήσας κατὰ κράτος ἐκείνους,	οὕτω	πως περὶ τοῦ Μελχισεδὲκ ἡ
[7, 4]	οὐδὲν κατηγορήσας τῶν Ἰουδαίων, ἁπλῶς	οὕτω	φησίν· Θυσίαν καὶ προσφορὰν οὐκ
[7, 1]	τὴν πόλιν ἀπολήψονται πάλιν, οὐδὲ	οὕτως	ἀπηλλάχθαι τῶν τῆς παρανομίας ἐγκλημάτων
[7, 2]	δοκῇ τι γίνεσθαι, παρανόμως τολμᾶται·	οὕτως	ἀποδείξαντος τοῦ λόγου ὅτι οὐδέποτε
[7, 3]	κατηγορῶν τῶν προσαγόντων τὰς θυσίας,	οὕτως	αὐτὰς τὸν Θεὸν παραιτεῖσθαι λέγει.
[7, 2]	ἐκβάλλεσθαι μέλλει, ἡ δὲ εἰσάγεσθαι,	οὕτως	ἔλεγε· Πολλὰ ἐποίησας, σὺ, Κύριε
[7, 3]	ταύτης δὲ ἐπιλαμβανόμενος τῆς μαρτυρίας	οὕτως	ἔλεγε· Σκιὰν γὰρ ἔχων ὁ
[7, 3]	Καὶ ἕτερος δὲ τῶν προφητῶν	οὕτως	ἔλεγεν· Μετάστησον ἀπ´ ἐμοῦ ἦχον
[7, 3]	Θεοῦ σου. Καὶ ὁ Δαυῒδ	οὕτως	ἔλεγεν· Οὐ δέξομαι ἐκ τοῦ
[7, 4]	Γὰδ, τοῦ Ἀσὴρ, τοῦ Βενιαμὶν,	οὕτως	ἐπὶ τοῦ Ἰωσὴφ οἱ παῖδες
[7, 4]	δεκάτας παρ´ αὐτῶν ἐλάμβανον, καὶ	οὕτως	ἐτρέφοντο. Ἀλλὰ καὶ πρὸ τοῦ
[7, 6]	τοὺς ποταμοὺς ἀπενεχθήσονται τοῦ πυρός·	οὕτως	οἱ ζῶντες καὶ διδάσκοντες καὶ
[7, 2]	ἄλλων τῶν τὴν βασιλείαν συγκροτούντων·	οὕτως	οὐδὲ ἱερέα δυνατὸν εἶναι, θυσίας
[7, 1]	ἐσχάτη καὶ παρανομία τὸ μὴ	οὕτως	ὑποπτεύειν περὶ ἐκείνων. Ὅταν γὰρ
[7, 2]	στρατοπέδων οὐκ ὄντων, οὐ διαδήματος,	οὐχ	ἁλουργίδος, οὐ τῶν ἄλλων τῶν
[7, 5]	Ἀβραὰμ ὁ πατριάρχης. Τοῦτο δὲ	οὐχ	ἁπλῶς ἔλεγεν, ἀλλ´ ἐνδείξασθαι βουλόμενος,
[7, 3]	ἐτίθεις σκάνδαλον. Ὅθεν δῆλον ὅτι	οὐχ	ἁπλῶς ἐνταῦθα παρῃτήσατο τὰς θυσίας,
[7, 3]	ἐκείνας ἀφεὶς, ταύτης ἐμνήσθη μόνης;	Οὐχ	ἁπλῶς οὐδὲ ὡς ἔτυχεν, ἀλλ´
[7, 1]	καθάπερ γεγηρακότα ἄνθρωπον ἀναπαύοντες, καὶ	(οὐχ	ἕλκοντες εἰς τὰ σκάμματα μετὰ
[7, 1]	οὔτε θυσίας εἶδος, οὔτε ὁλοκαυτώσεως,	οὐχ	ἡ τοῦ νόμου δύναμις, οὐκ
[7, 3]	γῆς μακρόθεν; Τὰ ὁλοκαυτώματα ὑμῶν	οὐχ	ἥδυνάν με. Καὶ πάλιν· Συναγάγετε
[7, 2]	τὴν προτέραν ἐπανήξει κατάστασιν πάλιν,	οὐχ	ἱερεὺς ἔσται τις, οὐ βασιλεύς.
[7, 6]	τοῦτο τοιοῦτον ἡμεῖς ἀναδεχόμεθα πόνον,	οὐχ	ἵνα ἁπλῶς εἴπωμεν, οὐδ´ ἵνα
[7, 3]	σαρκὸς ἡμῖν φανερωθείς. Ἀλλ´ ἐπειδὴ	οὐχὶ	πρὸς Ἰουδαίους ἐστὶν ἡμῖν ἡ
[7, 2]	ἐστι τὸ παράδοξον καὶ θαυμαστόν;	Οὐχὶ,	φησίν· οὐ γὰρ δὴ τοῦτο
[7, 2]	εἶδεν, ἀλλὰ προφητικοῖς ἄνωθεν καταμαθὼν	ὀφθαλμοῖς	τὴν τῶν ἐθνῶν προσαγωγὴν, καὶ
[7, 3]	τὰς χεῖρας ὑμῶν, ἀποστρέψω τοὺς	ὀφθαλμούς	μου ἀφ´ ὑμῶν· καὶ ἐὰν
[7, 1]	κοίτην σπέρματος, καὶ λάθῃ ἐξ	ὀφθαλμῶν	τοῦ ἀνδρὸς, καὶ μάρτυς μὴ
[7, 3]	οὐ βούλομαι, οὐδὲ ἐὰν ἔρχησθε	ὀφθῆναί	μοι. Τίς γὰρ ἐξεζήτησε ταῦτα
[7, 6]	ἐμπλησθέντες καὶ καταγνώσεως, ἀπὸ τῆς	ὄψεως	τῆς ἐκείνων ἐπὶ τοὺς ποταμοὺς
[7, 6]	καὶ τοὺς ταῦτα παθόντας ἰδόντες	(ὄψονται	γὰρ, φησὶν, αὐτοὺς πάντως, καὶ