Livre, Chap.
[7, 1]	~ΚΑΤΑ ΙΟΥΔΑΙΩΝ Λόγος ἕβδομος.	~αʹ	(Ἆρα κόρον ἐλάβετε τῆς πρὸς
[7, 4]	ἱερεὺς, οὐ κατὰ τὴν τάξιν	Ἀαρὼν,	ἀλλὰ κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ,
[7, 5]	γὰρ εἰπεῖν, κατὰ τὴν τάξιν	Ἀαρών.	Διὰ τοῦτό φησιν, Εἰ μὲν
[7, 4]	Μελχισεδὲκ, ἀλλὰ κατὰ τὴν τάξιν	Ἀαρὼν,	ἔδει λέγεσθαι. Τίς οὖν τοῦτό
[7, 5]	Οὐκ εἶπε, κατὰ τὴν τάξιν	Ἀαρών.	Ἐρώτησον τοίνυν τὸν Ἰουδαῖον, εἰ
[7, 4]	προφητῶν, λέγων, ὅτι μετὰ τὸν	Ἀαρὼν	καὶ τὴν ἱερωσύνην ἐκείνην καὶ
[7, 5]	καὶ οὐ κατὰ τὴν τάξιν	Ἀαρὼν	λέγεσθαι; Δῆλον γὰρ ἐκ τούτου,
[7, 5]	καὶ οὐ κατὰ τὴν τάξιν	Ἀαρὼν	λέγεσθαι; Τί δέ ἐστιν ὃ
[7, 4]	γὰρ ταύτης ἐγένετο τῆς φυλῆς	Ἀαρὼν,	τῆς τοῦ Λευῒ λέγω, καὶ
[7, 4]	ἔδωκεν αὐτῷ δεκάτην ἀπὸ πάντων	Ἀβραάμ.	Ἂν τοίνυν φανῇ τις τῶν
[7, 5]	καὶ δεκάτην ἐμέρισεν ἀπὸ πάντων	Ἀβραάμ.	Εἶτα, ἐκκαλύπτων τὸ θεώρημα τοῦ
[7, 5]	Μελχισεδὲκ, φησὶν, ᾧ καὶ δεκάτην	Ἀβραὰμ	ἐκ τῶν ἀκροθινίων ἔδωκεν ὁ
[7, 4]	γενέσθαι τῶν λεγομένων τὴν ἑρμηνείαν.	Ἀβραὰμ	ἐπανελθὼν ἀπὸ τῆς Περσίδος ἐγέννησε
[7, 5]	αὐτῶν (οὐ γὰρ ἐκ τοῦ	Ἀβραὰμ	ἦν, οὐδὲ ἐκ τῆς φυλῆς
[7, 5]	Καίτοι γε πάντες ἐκ τοῦ	Ἀβραὰμ	ἦσαν, καὶ οἱ Λευῗ ται,
[7, 5]	καὶ εὐλόγησεν ὁ Μελχισεδὲκ τὸν	Ἀβραὰμ,	καὶ δεδεκάτωκεν αὐτόν. Ταῦτα γοῦν
[7, 4]	τοῦ ὑψίστου, καὶ ηὐλόγησε τὸν	Ἀβραὰμ,	καὶ εἶπεν· Εὐλογημένος Ἀβραὰμ τῷ
[7, 5]	ἔπος εἰπεῖν, τουτέστι σχεδὸν, διὰ	Ἀβραὰμ	καὶ Λευῒ ὁ δεκάτας λαμβάνων
[7, 5]	καὶ δεκάτην ἐμέρισεν ἀπὸ πάντων	Ἀβραὰμ	ὁ πατριάρχης. Τοῦτο δὲ οὐχ
[7, 5]	τῆς καθ´ ἡμᾶς ἱερωσύνης, ὅταν	Ἀβραὰμ	ὁ πατριάρχης τῶν Ἰουδαίων, ὁ
[7, 5]	ἀρχὴν ἔλαβεν. Ἀλλ´ οὗτος ὁ	Ἀβραὰμ	ὁ πρόγονος τῶν Λευϊτῶν καὶ
[7, 5]	εἰ μὴ ἦν ἐλάττων ὁ	Ἀβραὰμ,	ὁ πρόγονος τῶν Λευϊτῶν, τοῦ
[7, 5]	ἐξεληλυθότας ἐκ τῆς ὀσφύος τοῦ	Ἀβραάμ.	Ὃ δὲ λέγει τοιοῦτόν ἐστιν·
[7, 4]	καὶ τοῦ Ἰσαὰκ, ἐπὶ τοῦ	Ἀβραὰμ,	οὔπω γενομένου Μωϋσέως, οὐδὲ νόμου
[7, 5]	τὸν ἔχοντα τὰς ἐπαγγελίας, τὸν	Ἀβραὰμ,	πάλιν ηὐλόγησε. Καὶ τί τοῦτο,
[7, 5]	ὁ δὲ Μελχισεδὲκ πολὺ τοῦ	Ἀβραὰμ	σεμνότερος ὤν· πανταχόθεν συνωμολόγηται, ὅτι
[7, 4]	ἡ Γραφή. Ἐπειδὴ γὰρ ὁ	Ἀβραὰμ	τοῖς Πέρσαις ἐπιπεσὼν, καὶ τὸν
[7, 5]	ἡ ὑπεροχὴ διαδείκνυται. Ὁ γὰρ	Ἀβραὰμ	τοῦ Ἰσαὰκ πατὴρ ἦν, καὶ
[7, 5]	ἐξ ἑτέρου γένους) δεδεκάτωκε τὸν	Ἀβραὰμ,	τουτέστι, δεκάτας παρ´ αὐτοῦ ἔλαβε·
[7, 4]	τὸν Ἀβραὰμ, καὶ εἶπεν· Εὐλογημένος	Ἀβραὰμ	τῷ Θεῷ τῷ ὑψίστῳ, ὃς
[7, 5]	οὕτω λέγων· Οὗτος ὁ συναντήσας	Ἀβραὰμ	ὑποστρέφοντι ἀπὸ τῆς κοπῆς τῶν
[7, 6]	σαυτοῦ, ἴδῃς αὐτὸν μὴ πειθόμενον,	ἄγαγε	πρὸς τοὺς ἱερεῖς, καὶ πάντως
[7, 5]	Ταῦτα γοῦν αὐτὰ εἰς μέσον	ἀγαγὼν	ὁ Παῦλος, ἔλεγε, Θεωρεῖτε δὲ
[7, 5]	οὖν τοιαῦτα κομίζων ἡμῖν ἦλθεν	ἀγαθὰ,	διὰ τοῦτό φησιν· Οὐ κατὰ
[7, 6]	καὶ μεγάλα ἡμῖν ἔσται τὰ	ἀγαθά;	Εἰ γὰρ ἡ Ταβιθὰ ἐκείνη,
[7, 5]	ἦν ὁ νόμος τῶν μελλόντων	ἀγαθῶν,	ἀλλὰ τὸ πᾶν αὐτὸς κατωρθώκει,
[7, 3]	ἔχων ὁ νόμος τῶν μελλόντων	ἀγαθῶν,	οὐκ αὐτὴν τὴν εἰκόνα τῶν
[7, 3]	ἐκζητεῖ παρὰ σοῦ, ἀλλ´ ἢ	ἀγαπᾷν	ἔλεον, καὶ ποιεῖν κρῖμα καὶ
[7, 6]	τὸν λόγον, παρακαλέσαντες ὑμῶν τὴν	ἀγάπην,	μεμνῆσθαι τῶν εἰρημένων, καὶ τοῖς
[7, 2]	μόνον, ἀλλὰ καὶ τὴν ὑμετέραν	ἀγάπην	σοφίσαι, φέρε τοῦτο αὐτὸ ἑτέρωθεν
[7, 6]	δύναται χωρὶς τῆς τοῦ πλησίον	ἀγάπης	καὶ σωτηρίας. Διὰ τοῦτο καὶ
[7, 1]	γὰρ τῆς εἰς τὸν Χριστὸν	ἀγάπης	οὐκ ἔχων κόρον, οὐδὲ τῆς
[7, 1]	καὶ λήψεται ὕδωρ καθαρὸν ἐν	ἀγγείῳ	ὀστρακίνῳ, καὶ ἀπὸ τῆς γῆς
[7, 2]	αὐτὰ μετεῤῥύθμισε, καὶ ἀπὸ δαιμόνων	ἀγγέλους	τοὺς ἀνθρώπους εἰργάσατο, καὶ πολιτείαν
[7, 4]	σποδὸς δαμάλεως ῥαντίζουσα τοὺς κεκοινωμένους	ἁγιάζει	πρὸς τὴν τῆς σαρκὸς καθαρότητα,
[7, 4]	τοῦ Χριστοῦ, ὃς διὰ Πνεύματος	ἁγίου	προσήνεγκεν ἑαυτὸν ἄμωμον, καθαριεῖ τὴν
[7, 1]	φιλονεικοῦντες, καὶ τῷ Πνεύματι τῷ	ἁγίῳ	ἀντιπίπτοντες πράττωσι, πῶς οὐ χρὴ
[7, 2]	θυσίας ἀνῃρημένης, προσφορᾶς κεκωλυμένης, τῶν	ἁγίων	πεπατημένων, τοῦ σχήματος παντὸς ἠφανισμένου·
[7, 6]	τὴν σωτηρίαν τῆς πόλεως, κἂν	ἀγνοῆτε,	περιεργάσασθε τοὺς τὰ τοιαῦτα νοσοῦντας.
[7, 6]	παιδίων καὶ οἰκετῶν ἐπὶ τὴν	ἄγραν	ταύτην καὶ τὴν θήραν ἐξελθόντες,
[7, 4]	φυλῶν, αἱ μὲν ἄλλαι πᾶσαι	ἀγροὺς	ἔσχον καὶ προσόδους πολλὰς, καὶ
[7, 6]	ἡμῖν ἐστι καὶ φροντὶς καὶ	ἀγρυπνία	ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν τῶν ἡμετέρων
[7, 2]	οὐκ ἦν. Πλὴν ἀλλ´ ἐπειδὴ	ἀγὼν	ἡμῖν ἐστι καὶ σπουδὴ, οὐκ
[7, 1]	τὴν πολιὰν, οὐδὲ παρὰ καιρὸν	ἀγωνίζεσθαι	ἀναγκάζοντες. Ὅτι γὰρ οὐκ ἔστι
[7, 1]	οὐδὲ τοῦ βωμοῦ φαινομένου. Ἐκέλευσεν	ᾄδειν	ἱεροὺς ὕμνους· καὶ τοῦτο ἔμπροσθεν
[7, 4]	τοῖς Πέρσαις ἐπιπεσὼν, καὶ τὸν	ἀδελφιδοῦν	τὸν ἑαυτοῦ τὸν Λὼτ ἐξαρπάσας
[7, 3]	ἐμοίχευον, ἐπειδὴ ἔκλεπτον, ἐπειδὴ τοῖς	ἀδελφοῖς	ἐπεβούλευον. Καὶ ἕκαστος δὲ, φησὶ,
[7, 6]	συμφέροντι. Ὑγιαίνεις σὺ, ἀλλ´ ὁ	ἀδελφός	σου ἀσθενεῖ. Ἂν τοίνυν εὖ
[7, 3]	περιέπλεκε δολιότητας. Καθήμενος κατὰ τοῦ	ἀδελφοῦ	σου κατελάλεις, καὶ κατὰ τοῦ
[7, 6]	τοῦτο δεησόμεθα καὶ νῦν, τοὺς	ἀδελφοὺς	ἀνασώσασθαι τοὺς ὑμετέρους, καὶ πολλὴν
[7, 5]	ἀποδεκατοῦν τὸν λαὸν, τουτέστι τοὺς	ἀδελφοὺς	αὐτῶν, καίπερ ἐξεληλυθότας ἐκ τῆς
[7, 6]	ἅψασθαι. Ἵν´ οὖν καὶ τοὺς	ἀδελφοὺς	διασώσωμεν, καὶ ἑαυτοῖς συγγνώμην ἐπὶ
[7, 5]	ὅμως δεκάτας λαμβάνουσι παρὰ τῶν	ἀδελφῶν	αὐτῶν. Ὁ δὲ Μελχισεδὲκ, ὁ
[7, 6]	φροντὶς καὶ ἀγρυπνία ὑπὲρ τῶν	ἀδελφῶν	τῶν ἡμετέρων τῶν πρὸς ἐκείνους
[7, 3]	ἐτίθεις. Τὸ στόμα σου ἐπλεόνασε	ἀδικίαν,	καὶ ἡ γλῶσσά σου περιέπλεκε
[7, 6]	φίλους ἐκ τοῦ μαμωνᾶ τῆς	ἀδικίας,	ἵνα ὅταν ἐκλίπητε, δέξωνται ὑμᾶς
[7, 6]	τῆς παῤῥησίας. Καὶ καθάπερ οἱ	ἀδικοῦντες	καὶ πλεονεκτοῦντες καὶ ἁρπάζοντες, καὶ
[7, 1]	ἀναφέρειν· καὶ τοῦτο δὲ πάλιν	ἀδύνατον,	οὐκ ὄντος τοῦ τόπου, οὐδὲ
[7, 1]	ἀναβαίνειν· τοῦ δὲ ναοῦ καταλυθέντος,	ἀδύνατον	τοῦτο γενέσθαι. Μετὰ ταῦτα πάλιν
[7, 6]	τε μὴ πείθωνται· μᾶλλον δὲ	ἀδύνατον	Χριστιανοὺς ὄντας μὴ πεισθῆναι. Πλὴν
[7, 5]	νομίσῃς, αὐτὸν ἀσθενῆ εἶναι καὶ	ἀδυνατοῦντα,	ἐπήγαγε, Μετὰ σοῦ ἡ ἀρχὴ
[7, 1]	ἀληθὲς ἦν, ὃ πανταχοῦ κομπάζοντες	ἀεὶ	ψιθυρίζουσιν, ὅτι τὴν πόλιν ἀπολήψονται
[7, 2]	θεραπεύοντες λίθους, καὶ τῶν ἀλόγων	ἀθλιώτερον	διακείμενοι, ἐξαίφνης ἀνέβλεψαν, καὶ τὸν
[7, 6]	μὴ πάντα ὑφ´ ἓν, μηδὲ	ἀθρόως,	εἰς ἕτερον ἐκεῖνα ταμιευσάμενοι καιρὸν,
[7, 1]	δὲ μὴ μιανθῇ ἡ γυνὴ,	ἀθῴα	ἔσται καὶ ἐκσπερματιεῖ σπέρμα. Ἐπεὶ
[7, 3]	τὴν αἰτίαν προσθεὶς, ἐπάγει λέγων·	Αἱ	γὰρ χεῖρες ὑμῶν (αἵματος πλήρεις.
[7, 4]	Τῶν τρισκαίδεκα τοίνυν τούτων φυλῶν,	αἱ	μὲν ἄλλαι πᾶσαι ἀγροὺς ἔσχον
[7, 1]	τοῖς θεάτροις ἦσαν παρανομώτεραι, καὶ	αἱ	νηστεῖαι μέθης καὶ κώμου παντὸς
[7, 1]	αἰσχρότεραι, οὕτω καὶ αἱ σκηναὶ	αἱ	νῦν παρ´ αὐτῶν πηγνύμεναι, τῶν
[7, 2]	τὰ κρίματα αὐτοῦ, καὶ ἀνεξιχνίαστοι	αἱ	ὁδοὶ αὐτοῦ! Ταῦτα οὖν ἅπαντα
[7, 1]	αὐτῶν ὑπολέλειπται. Ἀλλ´ ὥσπερ αὐτῶν	αἱ	σάλπιγγες τῶν ἐν τοῖς θεάτροις
[7, 1]	παντὸς ἦσαν αἰσχρότεραι, οὕτω καὶ	αἱ	σκηναὶ αἱ νῦν παρ´ αὐτῶν
[7, 6]	διασωθῶσιν; Ὥσπερ γὰρ ταύτην περιστᾶσαι	αἱ	χῆραι ζῶσαν ἀπὸ νεκρᾶς ἔδειξαν,
[7, 3]	μυρίας ἔχων μαρτυρίας ὁ Παῦλος,	αἳ	τὸν νόμον ἀργεῖν ποιοῦσι καὶ
[7, 2]	πυρὸς, οὐ περὶ τῶν κατ´	Αἴγυπτον	γενομένων παραδόξων ἐκείνων θαυμάτων, οὐ
[7, 3]	κριῶν, καὶ στέαρ ἀρνῶν καὶ	αἷμα	ταύρων καὶ τράγων οὐ βούλομαι,
[7, 4]	θελήματι τοῦ Χριστοῦ. Εἰ γὰρ	αἷμα	ταύρων καὶ τράγων, φησὶ, καὶ
[7, 4]	σαρκὸς καθαρότητα, πόσῳ μᾶλλον τὸ	αἷμα	τοῦ Χριστοῦ, ὃς διὰ Πνεύματος
[7, 3]	λέγων· Αἱ γὰρ χεῖρες ὑμῶν	(αἵματος	πλήρεις. Τοῦτο δὲ οὐκ ἔστι
[7, 3]	εἰκόνα καὶ καθ´ ὁμοίωσιν ἡμετέραν,	αἰνιγματωδῶς	ἡμῖν τοῦ Υἱοῦ τὴν θεότητα
[7, 3]	πρὸς Ἕλληνας καὶ πολλοὺς τῶν	αἱρετικῶν,	φέρε βαθύτερόν τι νόημα ἐνταῦθα
[7, 3]	κατ´ ἐνιαυτὸν ταῖς αὐταῖς θυσίαις	αἷς	προσφέρουσιν εἰς τὸ διηνεκὲς οὐδέποτε
[7, 1]	μέθης καὶ κώμου παντὸς ἦσαν	αἰσχρότεραι,	οὕτω καὶ αἱ σκηναὶ αἱ
[7, 6]	εἰπεῖν τι καὶ ἀπολογήσασθαι, ἀλλὰ	αἰσχύνης	πολλῆς ἐμπλησθέντες καὶ καταγνώσεως, ἀπὸ
[7, 3]	ὡς ἔτυχεν, ἀλλ´ ἤδη τὴν	αἰτίαν	ἐροῦμεν. Πολλοὶ τῶν ἀπίστων καὶ
[7, 3]	οὐκ εἰσακούσομαι ὑμῶν. Εἶτα τὴν	αἰτίαν	προσθεὶς, ἐπάγει λέγων· Αἱ γὰρ
[7, 1]	ἐκσπερματιεῖ σπέρμα. Ἐπεὶ οὖν εἰς	αἰχμαλωσίαν	ἀπελθόντων αὐτῶν, οὐδὲν τούτων γενέσθαι
[7, 5]	ἔλεγεν· Σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν	αἰῶνα,	κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ; ἔδει
[7, 5]	λέγει, Σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν	αἰῶνα	κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ, ἐπήγαγε·
[7, 5]	γεγέννηται. Σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν	αἰῶνα	κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ. Οὐκ
[7, 6]	ἡδονήν; πόσης δὲ κατὰ τὸν	αἰῶνα	τὸν μέλλοντα ἀπολαύσομεν τῆς ἀμοιβῆς;
[7, 2]	πάντων, δι´ οὗ καὶ τοὺς	αἰῶνας	ἐποίησε. Καὶ πάλιν ὁ Ἰωάννης,
[7, 6]	καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς	αἰῶνας	τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
[7, 6]	ἐκλίπητε, δέξωνται ὑμᾶς εἰς τὰς	αἰωνίους	αὐτῶν σκηνάς. Ὁρᾷς ὅτι πολλὴ
[7, 6]	κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν	αἰώνων.	Ἀμήν.
[7, 5]	σαρκικῆς, ἀλλὰ κατὰ δύναμιν ζωῆς	ἀκαταλύτου.	~εʹ Ἤδη μὲν οὖν καὶ
[7, 5]	σαρκικῆς, ἀλλὰ κατὰ δύναμιν ζωῆς	ἀκαταλύτου;	Ὅτι τῶν προσταγμάτων αὐτοῦ οὐδὲν
[7, 5]	σαρκικῆς, ἀλλὰ κατὰ δύναμιν ζωῆς	ἀκαταλύτου.	Τί ἐστιν, Οὐ κατὰ νόμον
[7, 5]	νομίμων περὶ τὴν τῆς ἱερωσύνης	ἀκολουθίαν	ἀνηλίσκετο, ἡ δὲ ἱερωσύνη ἡ
[7, 3]	καὶ ψαλμὸν ὀργάνων σου οὐκ	ἀκούσομαι.	Καὶ πάλιν ἀλλαχοῦ τῶν Ἰουδαίων
[7, 2]	Θεὸν, μηδὲ καινοτομίαν τινὰ εἰσάγειν,	ἄκουσον	τί φησιν· Ἐν κεφαλίδι βιβλίου
[7, 1]	ὑμᾶς ἐπιθυμεῖν οἶμαι τῆς αὐτῆς	ἀκροάσεως	πάλιν. Ὁ γὰρ τῆς εἰς
[7, 6]	λέγειν ὅσα δυνατὸν ὑποδέχεσθαι τὸν	ἀκροατὴν,	καὶ μὴ πάντα ὑφ´ ἓν,
[7, 5]	καὶ δεκάτην Ἀβραὰμ ἐκ τῶν	ἀκροθινίων	ἔδωκεν ὁ πατριάρχης ἐκείνων. Καὶ
[7, 6]	φρονῇς, περὶ τοῦ κάμνοντος μειζόνως	ἀλγήσεις,	καὶ μιμήσῃ καὶ ἐν τούτῳ
[7, 1]	καὶ προσοίσει τὸ δῶρον αὐτῆς	ἄλευρον	κρίθινον. Τί δήποτε οὐ σεμίδαλιν,
[7, 1]	Τί δήποτε οὐ σεμίδαλιν, οὐκ	ἄλευρον	πυροῦ, ἀλλὰ κρίθινον; Ἐπειδὴ πένθος
[7, 2]	ἡ δὲ χάρις καὶ ἡ	ἀλήθεια	διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο. Ὥστε
[7, 5]	ἦν, πολλῷ μᾶλλον αὐτὴ ἡ	ἀλήθεια·	ὅπερ οὖν κατασκευάζων ἔλεγε· Περισσότερον
[7, 6]	σωθῆναι ἀνθρώπους, καὶ εἰς ἐπίγνωσιν	ἀληθείας	ἐλθεῖν, ὑμᾶς τε πρὸς τὴν
[7, 6]	ἵνα ἐπαναγάγωμεν πρὸς τὴν τῆς	ἀληθείας	ὁδὸν τοὺς ἀποῤῥαγέντας. Καὶ μή
[7, 1]	ἀπηλλάχθαι πραγμάτων. Εἰ γὰρ καὶ	ἀληθὲς	ἦν, ὃ πανταχοῦ κομπάζοντες ἀεὶ
[7, 3]	κατορθωμάτων, οὐδὲ πόνων, οὐδὲ ἀμοιβῆς,	ἀλλ´	ἀπὸ χάριτος μόνης τὸ γένος
[7, 4]	Ταῦτα οἱ ἀντιλέγοντες ἡμῖν λέγουσιν·	ἀλλ´	ἀρκοῦσαν ἔδωκεν αὐτοῖς πληγὴν ὁ
[7, 5]	ἄλλος τις προφήτης ἰδιώτης γενόμενος,	ἀλλ´	αὐτὸς ὁ βασιλεὺς, {ἵνα μάθῃς,
[7, 5]	Τοῦτο δὲ οὐχ ἁπλῶς ἔλεγεν,	ἀλλ´	ἐνδείξασθαι βουλόμενος, ὅτι πολλῷ μείζων
[7, 4]	οὐκ ἀπὸ τῆς φυλῆς ἐκείνης,	ἀλλ´	ἐξ ἑτέρας ἀφ´ ἧς οὐδέποτε
[7, 5]	ἐκ τῆς φυλῆς τῆς Λευϊτικῆς,	ἀλλ´	ἐξ ἑτέρου γένους) δεδεκάτωκε τὸν
[7, 2]	ἑτέροις, θέμις οὐκ ἦν. Πλὴν	ἀλλ´	ἐπειδὴ ἀγὼν ἡμῖν ἐστι καὶ
[7, 3]	ἁπλῶς ἐνταῦθα παρῃτήσατο τὰς θυσίας,	ἀλλ´	ἐπειδὴ ἐμοίχευον, ἐπειδὴ ἔκλεπτον, ἐπειδὴ
[7, 3]	ἀλλὰ διὰ σαρκὸς ἡμῖν φανερωθείς.	Ἀλλ´	ἐπειδὴ οὐχὶ πρὸς Ἰουδαίους ἐστὶν
[7, 6]	λοιπόν τις καταφυγεῖν πρὸς αὐτοὺς,	ἀλλ´	ἔσται τὸ σῶμα καθαρὸν τῆς
[7, 3]	δικαιοσύνην; Οὐκ εἶπεν ἁπλῶς, Ἔδωκα,	ἀλλ´,	Εὐηγγελισάμην. Τί δήποτε; Ὅτι οὐκ
[7, 3]	ὁ Θεὸς ἐκζητεῖ παρὰ σοῦ,	ἀλλ´	ἢ ἀγαπᾷν ἔλεον, καὶ ποιεῖν
[7, 5]	Κύριον ἑαυτοῦ οὐδένα καλέσαι δύναται,	ἀλλ´	ἢ τὸν Θεὸν μόνον. Εἰ
[7, 3]	Οὐχ ἁπλῶς οὐδὲ ὡς ἔτυχεν,	ἀλλ´	ἤδη τὴν αἰτίαν ἐροῦμεν. Πολλοὶ
[7, 1]	τῆς παρανομίας ἐγκλημάτων ἐδύναντο. Πλὴν	ἀλλ´	ἡμεῖς ἐκ περιουσίας καὶ τοῦτο
[7, 6]	ἵνα κρότων καὶ θορύβων ἀπολαύσωμεν,	ἀλλ´	ἵνα ἐπαναγάγωμεν πρὸς τὴν τῆς
[7, 6]	Χριστιανοὺς ὄντας μὴ πεισθῆναι. Πλὴν	ἀλλ´	ἵνα μηδὲ ταύτην ἔχητε πρόφασιν,
[7, 6]	πλησίον κεῖται συμφέροντι. Ὑγιαίνεις σὺ,	ἀλλ´	ὁ ἀδελφός σου ἀσθενεῖ. Ἂν
[7, 5]	ται, καὶ ὁ λοιπὸς λαὸς,	ἀλλ´	ὅμως δεκάτας λαμβάνουσι παρὰ τῶν
[7, 6]	ἐξ ἀνάγκης εἰκὸς ἦν γενέσθαι.	Ἀλλ´	ὅμως καὶ τοῦτο αὐτὸ ῥητῶς
[7, 1]	καὶ πολλὰ τὰ ἔμπροσθεν εἰρημένα,	ἀλλ´	ὅμως ὑμᾶς ἐπιθυμεῖν οἶμαι τῆς
[7, 5]	παρὰ Ἰουδαίοις τὴν ἀρχὴν ἔλαβεν.	Ἀλλ´	οὗτος ὁ Ἀβραὰμ ὁ πρόγονος
[7, 1]	λείψανα τῶν ἑορτῶν αὐτῶν ὑπολέλειπται.	Ἀλλ´	ὥσπερ αὐτῶν αἱ σάλπιγγες τῶν
[7, 6]	οὐδὲ εἰπεῖν τι καὶ ἀπολογήσασθαι,	ἀλλὰ	αἰσχύνης πολλῆς ἐμπλησθέντες καὶ καταγνώσεως,
[7, 3]	πανταχοῦ ὢν, καὶ πάντα πληρῶν;	ἀλλὰ	διὰ σαρκὸς ἡμῖν φανερωθείς. Ἀλλ´
[7, 3]	μείζονα εἰσενεχθῆναι τὴν ἡμετέραν πολιτείαν,	ἀλλὰ	διὰ τὴν πονηρίαν τῶν τότε
[7, 5]	πρόβατα θύειν καὶ μόσχους ἐπέταξεν,	ἀλλὰ	διὰ τῆς κατὰ ψυχὴν ἀρετῆς
[7, 5]	ἔλαβε· καὶ οὐ τοῦτο μόνον,	ἀλλὰ	καὶ ἕτερόν τι. Τί δὲ
[7, 2]	συνιδὼν ὅτι οὐκ ἐκεῖνοι μόνον,	ἀλλὰ	καὶ οἱ Ἰουδαῖοι οἱ ἀτελέστερον
[7, 4]	αὐτῶν ἐλάμβανον, καὶ οὕτως ἐτρέφοντο.	Ἀλλὰ	καὶ πρὸ τοῦ Ἰακὼβ καὶ
[7, 3]	ἐστὶν ἡμῖν ἡ μάχη μόνον,	ἀλλὰ	καὶ πρὸς Ἕλληνας καὶ πολλοὺς
[7, 2]	σπουδὴ, οὐκ ἐκείνους ἐπιστομίσαι μόνον,	ἀλλὰ	καὶ τὴν ὑμετέραν ἀγάπην σοφίσαι,
[7, 3]	ἐναντία αὕτη τῇ προτέρᾳ πολιτείᾳ,	ἀλλὰ	καὶ τοῦτο θέλημα Θεοῦ ἦν,
[7, 5]	Οὐ κατὰ νόμον ἐντολῆς σαρκικῆς,	ἀλλὰ	κατὰ δύναμιν ζωῆς ἀκαταλύτου. ~εʹ
[7, 5]	Οὐ κατὰ νόμον ἐντολῆς σαρκικῆς,	ἀλλὰ	κατὰ δύναμιν ζωῆς ἀκαταλύτου; Ὅτι
[7, 5]	οὐ κατὰ νόμον ἐντολῆς σαρκικῆς,	ἀλλὰ	κατὰ δύναμιν ζωῆς ἀκαταλύτου. Τί
[7, 4]	οὐ κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ,	ἀλλὰ	κατὰ τὴν τάξιν Ἀαρὼν, ἔδει
[7, 4]	οὐ κατὰ τὴν τάξιν Ἀαρὼν,	ἀλλὰ	κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ, εὔδηλον
[7, 1]	οὐ σεμίδαλιν, οὐκ ἄλευρον πυροῦ,	ἀλλὰ	κρίθινον; Ἐπειδὴ πένθος ἐστὶ καὶ
[7, 3]	οὐδὲ ὡς ἔτυχε τοῦτο ἐποίησεν,	ἀλλὰ	μετά τινος λόγου καὶ σοφίας
[7, 2]	γὰρ δὴ τοῦτο μόνον εἶδεν,	ἀλλὰ	προφητικοῖς ἄνωθεν καταμαθὼν ὀφθαλμοῖς τὴν
[7, 4]	ἄλλο τι τοιοῦτον οὐδὲν ἐπραγματεύοντο,	ἀλλὰ	τῇ ἱερωσύνῃ προσεῖχον μόνῃ, καὶ
[7, 3]	οὐκ ἔστι τῶν θυσιῶν κατηγορία,	ἀλλὰ	τῆς τῶν προσαγόντων πονηρίας ἔγκλημα,
[7, 2]	περὶ ἄλλων τινῶν τοιούτων σημείων,	ἀλλὰ	τίνα φησὶ θαυμαστὰ εἶναι; Θυσίαν
[7, 5]	ὁ νόμος τῶν μελλόντων ἀγαθῶν,	ἀλλὰ	τὸ πᾶν αὐτὸς κατωρθώκει, καὶ
[7, 6]	θερμοὶ καὶ διεγηγερμένοι ὦμεν μόνον,	ἀλλὰ	τὸ πῦρ, ὅπερ ἔχετε νῦν,
[7, 6]	φησι, Μηδεὶς τὸ ἑαυτοῦ ζητείτω,	ἀλλὰ	τὸ τοῦ ἑτέρου ἕκαστος, εἰδὼς,
[7, 4]	καὶ ἐγεώργουν πᾶσαι, καὶ τὰ	ἄλλα	ἅπαντα ἔπραττον τὰ βιωτικά· ἡ
[7, 2]	ἡμῖν ἐλπίδας ὑπέδειξε, καὶ τὰ	ἄλλα	πάντα κατεσκεύασεν· ἅπερ οὖν καὶ
[7, 4]	τοίνυν τούτων φυλῶν, αἱ μὲν	ἄλλαι	πᾶσαι ἀγροὺς ἔσχον καὶ προσόδους
[7, 3]	σου οὐκ ἀκούσομαι. Καὶ πάλιν	ἀλλαχοῦ	τῶν Ἰουδαίων λεγόντων, Εἰ προσδέξεται
[7, 4]	καὶ οὐκ ἐξῆν ἐξ οὐδεμιᾶς	ἄλλης	φυλῆς ἱερέα γενέσθαι ποτέ. Ἀπὸ
[7, 2]	μήτε τοὺς λοιποὺς καθαρμοὺς, μήτε	ἄλλο	τι τῆς (Ἰουδαϊκῆς πολιτείας ἐπανήξειν·
[7, 1]	ἡ τοῦ νόμου δύναμις, οὐκ	ἄλλο	τι τῆς πολιτείας ἐκείνης στῆναι
[7, 4]	ἐγεώργουν, οὐδὲ τέχνας μετῄεσαν, οὐδὲ	ἄλλο	τι τοιοῦτον οὐδὲν ἐπραγματεύοντο, ἀλλὰ
[7, 2]	ἰδιωτευόντων, οὐκ ἐφεῖτο γοῦν λατρεύειν	ἀλλογενέσι,	πολλῷ μᾶλλον αὐτὸν τὸν βασιλέα
[7, 5]	ὁ Ἡσαΐας, οὔτε Ἱερεμίας, οὔτε	ἄλλος	τις προφήτης ἰδιώτης γενόμενος, ἀλλ´
[7, 4]	πυροῦ καὶ κριθῶν, καὶ τῶν	ἄλλων	ἁπάντων, τὰς δεκάτας αὐτοῖς ἐδίδοσαν
[7, 6]	πολλὴν προαποθώμεθα, καὶ πρὸ τῶν	ἄλλων	ἁπάντων τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ
[7, 5]	νόμον, δεκάτας λαμβάνειν ἐκ τῶν	ἄλλων	Ἰουδαίων. Καίτοι γε πάντες ἐκ
[7, 2]	παραδόξων ἐκείνων θαυμάτων, οὐ περὶ	ἄλλων	τινῶν τοιούτων σημείων, ἀλλὰ τίνα
[7, 2]	θυσιῶν καὶ ὁλοκαυτωμάτων καὶ τῶν	ἄλλων	τῶν σωματικῶν ἀφέντες θεραπείαν, ἐπὶ
[7, 2]	διαδήματος, οὐχ ἁλουργίδος, οὐ τῶν	ἄλλων	τῶν τὴν βασιλείαν συγκροτούντων· οὕτως
[7, 1]	ποτέ. Χωρὶς δὲ τούτων, καὶ	ἄλλως	ἡμῖν ἀναγκαῖος οὗτος ὁ λόγος·
[7, 2]	καὶ θεραπεύοντες λίθους, καὶ τῶν	ἀλόγων	ἀθλιώτερον διακείμενοι, ἐξαίφνης ἀνέβλεψαν, καὶ
[7, 2]	οὐκ ὄντων, οὐ διαδήματος, οὐχ	ἁλουργίδος,	οὐ τῶν ἄλλων τῶν τὴν
[7, 2]	ψυχὰς ἡμῶν ἐξεκάθηρε, καὶ τὰς	(ἁμαρτίας	κατέλυσε, καὶ τὸν θάνατον ἔσβεσε,
[7, 2]	Χριστοῦ, ὅτι Ὁλοκαυτώματα καὶ περὶ	ἁμαρτίας	οὐκ ηὐδόκησας, ἐπήγαγε· Τότε εἶπον,
[7, 4]	μοι, ὁλοκαυτώματα καὶ περὶ τῆς	ἁμαρτίας	οὐκ ηὐδόκησας. Καὶ ἑρμηνεύων τοῦτο
[7, 5]	θάνατον λύσας, τὸν μὲν τῆς	ἁμαρτίας,	τὸν δὲ τῆς σαρκός. Ἐπεὶ
[7, 3]	μου, καρπὸν κοιλίας μου ὑπὲρ	ἁμαρτίας	ψυχῆς μου; καὶ ὁ προφήτης
[7, 5]	πάλιν νεκρωθέντας ἡμᾶς ὑπὸ τῶν	ἁμαρτιῶν	ἐλθὼν ἀνέστησε, καὶ ἐζωοποίησε, διπλοῦν
[7, 3]	χιμάῤῥους, ἐπήγαγε λέγων· Τῷ δὲ	ἁμαρτωλῷ	εἶπεν ὁ Θεός· Ἱνατί σὺ
[7, 1]	πόρνας ἐχόντων καὶ αὐλητρίδας οὐδὲν	ἄμεινον	διάκεινται. Καὶ μηδεὶς τόλμαν καταγινωσκέτω
[7, 3]	πρὸς ἡμᾶς παρεγένετο, οὐ τόπον	ἀμείψας	ἐκ τόπου, (πῶς γὰρ ὁ
[7, 6]	εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.	Ἀμήν.
[7, 5]	μεγάλης δόξης ἐκείνης; τοῦτο γὰρ	ἀμήχανον.	Περὶ δὲ τούτου φησίν· Εἶπεν
[7, 6]	τοσοῦτος ὁ μισθὸς, τοσαύτη ἡ	ἀμοιβή·	ὅπου ψυχῆς ὠφέλεια, πῶς οὐ
[7, 3]	ἀπὸ κατορθωμάτων, οὐδὲ πόνων, οὐδὲ	ἀμοιβῆς,	ἀλλ´ ἀπὸ χάριτος μόνης τὸ
[7, 6]	αἰῶνα τὸν μέλλοντα ἀπολαύσομεν τῆς	ἀμοιβῆς;	Καὶ γὰρ καὶ ἐνταῦθα, ὁσάκις
[7, 5]	καὶ δεκάτας διδούς. Καὶ γὰρ	ἀμφότερα	ταῦτά φησιν ἡ Παλαιὰ, ὅτι
[7, 5]	τάξιν ἐπεῖχε· καὶ τοῦτο δι´	ἀμφοτέρων	ἐδήλωσε, καὶ διὰ τοῦ δοῦναι
[7, 4]	διὰ Πνεύματος ἁγίου προσήνεγκεν ἑαυτὸν	ἄμωμον,	καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ἡμῶν ἀπὸ
[7, 6]	ἅπαντα πληρώσωμεν, ἄν τε πείθωνται,	ἄν	τε μὴ πείθωνται· μᾶλλον δὲ
[7, 6]	τὰ παρ´ ἡμῶν ἅπαντα πληρώσωμεν,	ἄν	τε πείθωνται, ἄν τε μὴ
[7, 4]	οὐκ ἠθέλησας, καὶ ἐσίγησεν, εἶχεν	ἄν	τινα χώραν εἰς ἀπολογίαν ὁ
[7, 5]	μὲν γὰρ ἰδιώτης ἦν, ἴσως	ἄν	τις εἶπε τῶν ἀναισχυντούντων, ὅτι
[7, 5]	οὐκ ἂν ἐκάλεσεν. Πῶς δ´	ἂν,	εἰ περί τινος τῶν πολλῶν
[7, 5]	ὢν ἄνθρωπον ἑαυτοῦ Κύριον οὐκ	ἂν	ἐκάλεσεν. Πῶς δ´ ἂν, εἰ
[7, 5]	ὅτι διὰ τοῦ Μελχισεδὲκ προῆλθεν	ἂν	ἐκεῖνο, ἐπήγαγε λέγων· Καὶ, ὡς
[7, 5]	τῶν Λευϊτῶν, τοῦ Μελχισεδὲκ, οὐκ	ἂν	ἐκεῖνος τοῦτον εὐλόγησεν, οὐδ´ ἂν
[7, 5]	Κάθου ἐκ δεξιῶν μου, ἕως	ἂν	θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον
[7, 3]	ὑπὲρ τῆς ὑποθέσεως ταύτης, πάντες	ἂν	ὁμολογήσαιεν. Καὶ γὰρ καὶ ὁ
[7, 5]	ἔλεγε ταῦτα ὁ Δαυῒδ, εἶπεν	{ἂν,	ὅτι ἐκ δεξιῶν ἐκάθισε τῆς
[7, 5]	ἂν ἐκεῖνος τοῦτον εὐλόγησεν, οὐδ´	ἂν	οὗτος ἐκείνῳ δεκάτας ἔδωκεν. Εἶτα
[7, 6]	Καὶ γὰρ καὶ ἐνταῦθα, ὁσάκις	ἂν	συντύχωμεν, πολλὴν δεξόμεθα τὴν εὐφροσύνην
[7, 6]	καὶ μὴ πρότερον ἀποστῶμεν, ἕως	ἂν	τὰ παρ´ ἡμῶν ἅπαντα πληρώσωμεν,
[7, 6]	ἀλλ´ ὁ ἀδελφός σου ἀσθενεῖ.	Ἂν	τοίνυν εὖ φρονῇς, περὶ τοῦ
[7, 4]	αὐτῷ δεκάτην ἀπὸ πάντων Ἀβραάμ.	Ἂν	τοίνυν φανῇ τις τῶν προφητῶν,
[7, 6]	ἀνθρώπων ἐκείνων τὰ δάκρυα, ὅσοι	ἂν	ὑπὸ σοῦ διασωθῶσιν; Ὥσπερ γὰρ
[7, 6]	ὀλίγον (ἀργύριον εἰς πένητας, χαίρομεν·	ἂν	ψυχὰς σῶσαι δυνηθῶμεν, πόσην μὲν
[7, 1]	πᾶν ἀρσενικὸν εἰς τὸν ναὸν	ἀναβαίνειν·	τοῦ δὲ ναοῦ καταλυθέντος, ἀδύνατον
[7, 1]	ἐπεκαλέσαντο ὁμολογίαν. Ὅταν τοίνυν μηδὲ	ἀναγινώσκεσθαι	δυνατὸν ἦν τὸν νόμον ἔξω
[7, 1]	πολιὰν, οὐδὲ παρὰ καιρὸν ἀγωνίζεσθαι	ἀναγκάζοντες.	Ὅτι γὰρ οὐκ ἔστι νόμου
[7, 1]	δὲ τούτων, καὶ ἄλλως ἡμῖν	ἀναγκαῖος	οὗτος ὁ λόγος· ἔτι γὰρ
[7, 6]	μετατεθείσης, καὶ νόμου μετάθεσιν ἐξ	ἀνάγκης	εἰκὸς ἦν γενέσθαι. Ἀλλ´ ὅμως
[7, 5]	Μετατιθεμένης γὰρ τῆς ἱερωσύνης, ἐξ	ἀνάγκης	καὶ νόμου μετάθεσις γίνεται, καὶ
[7, 1]	δὲ τοῦτό ἐστι; Νόμον ὑμῖν	ἀναγνοὺς	παλαιὸν, σαφέστερον ποιῆσαι πειράσομαι. Τίς
[7, 6]	Διὰ γὰρ τοῦτο τοιοῦτον ἡμεῖς	ἀναδεχόμεθα	πόνον, οὐχ ἵνα ἁπλῶς εἴπωμεν,
[7, 2]	δαιμόνων λατρείαν ἀφέντες, καθαρῶς καὶ	ἀναιμωτὶ	τὸν Θεὸν ἐθεράπευον· καὶ ἔτι
[7, 4]	ἑρμηνεύων τοῦτο ὁ Παῦλος ἔλεγεν·	Ἀναιρεῖ	τὸ πρῶτον, ἵνα τὸ δεύτερον
[7, 4]	καὶ ἱκανῶς αὐτῶν ἐπεστόμισε τὴν	ἀναισχυντίαν	διὰ τῆς μαρτυρίας ταύτης. Βουλόμενος
[7, 5]	ἴσως ἄν τις εἶπε τῶν	ἀναισχυντούντων,	ὅτι περὶ ἀνθρώπου λέγει· νυνὶ
[7, 3]	ἐκδιηγῇ τὰ δικαιώματά μου, καὶ	ἀναλαμβάνεις	τὴν διαθήκην μου διὰ τοῦ
[7, 6]	ἀπὸ τῆς συντυχίας, τῶν κατορθωμάτων	ἀναμιμνησκόμενοι	τῶν κατ´ αὐτοὺς, καὶ ἐπὶ
[7, 1]	ἡμεῖς, οἱ καθάπερ γεγηρακότα ἄνθρωπον	ἀναπαύοντες,	καὶ (οὐχ ἕλκοντες εἰς τὰ
[7, 6]	εἰς σῶμα πάλιν, οὔπω τῆς	ἀναστάσεως	φανείσης, τί οὐκ ἐργάσεται τῶν
[7, 4]	θυσίας ταύτας καὶ τὰς προσφορὰς	ἀναστήσεται	ἱερεὺς ἕτερος, οὐκ ἀπὸ τῆς
[7, 4]	ἀντεισενήνεκται, καὶ οὐκ ἔτι λοιπὸν	ἀναστήσεται,	ἱκανῶς ἐντεῦθεν ἀποδέδεικται. Φέρε δὴ
[7, 6]	ὅτι βασιλεὺς οὐδεὶς οὐδέποτε λοιπὸν	ἀναστήσεται	Ἰουδαῖος. Ἐπειδὴ δὲ τοσαῦτα χρὴ
[7, 1]	καὶ τοῦτο ἀπεδείξαμεν, ὅτι οὔτε	ἀναστήσεται	λοιπὸν ἡ πόλις, οὔτε ἀπολήψονται
[7, 6]	δεησόμεθα καὶ νῦν, τοὺς ἀδελφοὺς	ἀνασώσασθαι	τοὺς ὑμετέρους, καὶ πολλὴν ὑπὲρ
[7, 5]	Πρόδηλον (γὰρ, ὅτι ἐξ Ἰούδα	ἀνατέταλκεν	ὁ Κύριος ἡμῶν, εἰς ἣν
[7, 1]	καταμηνίοις γυναῖκα, τὴν λεχῶ, θυσίας	ἀναφέρειν·	καὶ τοῦτο δὲ πάλιν ἀδύνατον,
[7, 1]	τῆς σκηνῆς, οὔτε τῆς θυσίας	ἀναφερομένης,	ἀπειλῶν ἔλεγεν· Οὐκ ἐπισκέψομαι τὰς
[7, 6]	τὸ πῦρ, ὅπερ ἔχετε νῦν,	ἀνάψατε·	καὶ ἐξελθόντες ἔξω, διανείμασθε τὴν
[7, 1]	μὴ παρέβης μιανθῆναι πρὸς τὸν	ἄνδρα	τὸν σεαυτῆς, σώα ἴσθι ἀπὸ
[7, 6]	οἱ ἄνδρες διαλέγεσθε, καὶ γυναῖκες	ἀνδράσι,	καὶ παισὶ πατέρες, καὶ φίλοι
[7, 6]	χειραγωγήσαντος. Ταῦτα καὶ γυναιξὶν οἱ	ἄνδρες	διαλέγεσθε, καὶ γυναῖκες ἀνδράσι, καὶ
[7, 1]	Ἐὰν παραβῇ γυνὴ κατὰ τοῦ	ἀνδρὸς	αὐτῆς, καὶ παρίδῃ αὐτὸν ὑπεριδοῦσα,
[7, 1]	καὶ λάθῃ ἐξ ὀφθαλμῶν τοῦ	ἀνδρὸς,	καὶ μάρτυς μὴ ᾖ κατ´
[7, 1]	αὐτοῦ ἐν σοὶ, πλὴν τοῦ	ἀνδρός	σου, δῴη Κύριός σε ἐν
[7, 2]	τῶν ἀλόγων ἀθλιώτερον διακείμενοι, ἐξαίφνης	ἀνέβλεψαν,	καὶ τὸν τῶν ἁπάντων ἐπέγνωσαν
[7, 1]	προφήτας ἐγκαλοῦντας, καὶ λέγοντας ὅτι	(ἀνέγνωσαν	ἔξω νόμον, καὶ ἐπεκαλέσαντο ὁμολογίαν.
[7, 2]	σοφίας καὶ γνώσεως Θεοῦ! ὡς	ἀνεξερεύνητα	τὰ κρίματα αὐτοῦ, καὶ ἀνεξιχνίαστοι
[7, 2]	ἀνεξερεύνητα τὰ κρίματα αὐτοῦ, καὶ	ἀνεξιχνίαστοι	αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ! Ταῦτα οὖν
[7, 5]	ἡμᾶς ὑπὸ τῶν ἁμαρτιῶν ἐλθὼν	ἀνέστησε,	καὶ ἐζωοποίησε, διπλοῦν θάνατον λύσας,
[7, 2]	θάνατον ἔσβεσε, καὶ τοὺς οὐρανοὺς	ἀνέῳξε,	καὶ πολλὰς καὶ μεγάλας ἡμῖν
[7, 5]	περὶ τὴν τῆς ἱερωσύνης ἀκολουθίαν	ἀνηλίσκετο,	ἡ δὲ ἱερωσύνη ἡ προτέρα
[7, 1]	καὶ ὑποπτεύσῃ τὴν μοιχείαν ὁ	ἀνὴρ,	ἢ μὴ μοιχευθῇ, οὗτος δὲ
[7, 2]	οὐδὲ ἱερέα δυνατὸν εἶναι, θυσίας	ἀνῃρημένης,	προσφορᾶς κεκωλυμένης, τῶν ἁγίων πεπατημένων,
[7, 2]	οὐκ ὄντος τούτου νῦν πάντα	ἀνῄρηται,	κἂν δοκῇ τι γίνεσθαι, παρανόμως
[7, 1]	τὸ γὰρ ἀξίωμα αὐτῆς ἅπαν	ἀνῄρηται	τῷ παρὰ γνώμην τοῦ Θεοῦ
[7, 5]	πανταχόθεν συνωμολόγηται, ὅτι καὶ ἑτέρα	ἀνθ´	ἑτέρας εἰσάγεται ἱερωσύνη πολὺ τῆς
[7, 3]	ἐπιτιμῶν αὐτοῖς ἔλεγεν, Ἀπηγγέλη σοι,	ἄνθρωπε,	τί καλὸν, καὶ τί Κύριος
[7, 2]	τῷ διδασκάλῳ τὴν φύσιν τὴν	ἀνθρωπίνην.	Εἶτα, ἵνα μὴ νομίσῃς αὐτὸν
[7, 2]	καὶ ὑπερβαίνοντα τὴν φύσιν τὴν	ἀνθρωπίνην	παρ´ αὐτοῦ τοῦ νομοθέτου· διὰ
[7, 2]	γνῶσιν τῆς ἐμῆς θεότητος τοῖς	ἀνθρώποις	παρήνοιξαν. ~γʹ Ὅταν οὖν ὁ
[7, 1]	τιμῶντες ἡμεῖς, οἱ καθάπερ γεγηρακότα	ἄνθρωπον	ἀναπαύοντες, καὶ (οὐχ ἕλκοντες εἰς
[7, 5]	λέγει· νυνὶ δὲ βασιλεὺς ὢν	ἄνθρωπον	ἑαυτοῦ Κύριον οὐκ ἂν ἐκάλεσεν.
[7, 3]	ἐν ἀρχῇ τῆς κτίσεως, Ποιήσωμεν	ἄνθρωπον	κατ´ εἰκόνα καὶ καθ´ ὁμοίωσιν
[7, 5]	εἶπε τῶν ἀναισχυντούντων, ὅτι περὶ	ἀνθρώπου	λέγει· νυνὶ δὲ βασιλεὺς ὢν
[7, 2]	καὶ ἀπὸ δαιμόνων ἀγγέλους τοὺς	ἀνθρώπους	εἰργάσατο, καὶ πολιτείαν εἰσήγαγε τῶν
[7, 6]	Θεὸς, ὁ θέλων πάντας σωθῆναι	ἀνθρώπους,	καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν,
[7, 5]	σε. Πρὸ ἑωσφόρου δὲ οὐδεὶς	ἀνθρώπων	γεγέννηται. Σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν
[7, 6]	φανείσης, τί οὐκ ἐργάσεται τῶν	ἀνθρώπων	ἐκείνων τὰ δάκρυα, ὅσοι ἂν
[7, 5]	εἰ περί τινος τῶν πολλῶν	ἀνθρώπων	ἔλεγε ταῦτα ὁ Δαυῒδ, εἶπεν
[7, 5]	μὴ περί τινος τῶν πολλῶν	ἀνθρώπων	τοῦτο ὑποπτεύῃ τις λέγεσθαι, οὔ
[7, 5]	χρεία κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ	ἀνίστασθαι	ἱερέα ἕτερον, καὶ οὐ κατὰ
[7, 5]	χρεία κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ	ἀνίστασθαι	ἱερέα ἕτερον, καὶ οὐ κατὰ
[7, 5]	εἰ κατὰ τὴν ὁμοιότητα Μελχισεδὲκ	ἀνίσταται	ἱερεὺς ἕτερος, ὃς οὐ κατὰ
[7, 6]	καὶ τοῦ Λαζάρου τοῦτο) οὐδὲ	ἀνοῖξαι	στόμα δυνήσονται, οὐδὲ εἰπεῖν τι
[7, 5]	ἡ προτέρα ὑπεξίστασθαι, καὶ ἑτέρα	ἀντεισάγεσθαι,	τίνος ἕνεκεν ὁ προφήτης ἔλεγεν·
[7, 5]	προτέρα ἐξεβέβλητο, εὔδηλον ὅτι ἑτέρας	ἀντεισαχθείσης,	καὶ νομοθεσίαν μείζονα ἀντεισαχθῆναι ἔδει.
[7, 3]	καταλυθῆναι μὲν ἐκείνην τὴν θυσίαν,	ἀντεισαχθῆναι	δὲ ταύτην (ἐπίτασις γὰρ ἦν
[7, 5]	ἑτέρας ἀντεισαχθείσης, καὶ νομοθεσίαν μείζονα	ἀντεισαχθῆναι	ἔδει. Εἶτα δηλῶν, περὶ τίνος
[7, 4]	πέπαυται ἱερωσύνη, ἑτέρα δὲ νέα	ἀντεισενήνεκται.	Εἰ γὰρ ἔμελλεν ἡ παλαιὰ
[7, 4]	οὖν ἐκεῖνα πέπαυται, καὶ ἕτερα	ἀντεισενήνεκται,	καὶ οὐκ ἔτι λοιπὸν ἀναστήσεται,
[7, 5]	ἔλαβεν ἡ ἱερωσύνη, ἑτέρα δὲ	ἀντεισενήνεκται	πολλῷ βελτίων καὶ ὑψηλοτέρα. Τούτου
[7, 4]	δύο φυλαὶ, μᾶλλον δὲ τρισκαίδεκα·	(ἀντὶ	γὰρ τοῦ Ἰωσὴφ οἱ παῖδες
[7, 4]	παραιτεῖσθαι λέγει. ~δʹ Ταῦτα οἱ	ἀντιλέγοντες	ἡμῖν λέγουσιν· ἀλλ´ ἀρκοῦσαν ἔδωκεν
[7, 5]	σφόδρα ἐλάττων. Πῶς; Χωρὶς πάσης	ἀντιλογίας	τὸ ἔλαττον ὑπὸ τοῦ κρείττονος
[7, 1]	καὶ τῷ Πνεύματι τῷ ἁγίῳ	ἀντιπίπτοντες	πράττωσι, πῶς οὐ χρὴ τοιαύτην
[7, 2]	τοῦτο μόνον εἶδεν, ἀλλὰ προφητικοῖς	ἄνωθεν	καταμαθὼν ὀφθαλμοῖς τὴν τῶν ἐθνῶν
[7, 1]	μάρτυς ᾖ, μήτε κύησις ἐλέγχουσα,	ἄξει	αὐτὴν πρὸς τὸν ἱερέα, φησὶ,
[7, 2]	καὶ πολιτείαν εἰσήγαγε τῶν οὐρανῶν	ἀξίαν	(ταῦτα δὲ ἅπαντα ἐγένετο, τῆς
[7, 1]	δὲ οὐκ ἔτι· τὸ γὰρ	ἀξίωμα	αὐτῆς ἅπαν ἀνῄρηται τῷ παρὰ
[7, 6]	τι καλὸν ἔργον καὶ κατορθώσας,	ἀπ´	αὐτῆς τοῦ κατορθώματος τῆς ἐργασίας
[7, 3]	τῶν προφητῶν οὕτως ἔλεγεν· Μετάστησον	ἀπ´	ἐμοῦ ἦχον ᾠδῶν σου, καὶ
[7, 6]	ἐκείνους δὲ τῆς πλάνης ταύτης	ἀπαγάγοι,	καὶ πάντας κοινῇ διασώσας, καταξιώσειε
[7, 1]	ἔτι· τὸ γὰρ ἀξίωμα αὐτῆς	ἅπαν	ἀνῄρηται τῷ παρὰ γνώμην τοῦ
[7, 2]	τῶν οὐρανῶν ἀξίαν (ταῦτα δὲ	ἅπαντα	ἐγένετο, τῆς παλαιᾶς καταλυθείσης θυσίας,
[7, 4]	ἐγεώργουν πᾶσαι, καὶ τὰ ἄλλα	ἅπαντα	ἔπραττον τὰ βιωτικά· ἡ δὲ
[7, 2]	τοῦ Θεοῦ φιλανθρωπίαν τὴν ὑπερβαίνουσαν	ἅπαντα	νοῦν, καὶ ἐκπλαγεὶς ὅση τῶν
[7, 6]	ἕως ἂν τὰ παρ´ ἡμῶν	ἅπαντα	πληρώσωμεν, ἄν τε πείθωνται, ἄν
[7, 2]	αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ! Ταῦτα οὖν	ἅπαντα	προορῶν ἔλεγε· Πολλὰ ἐποίησας σὺ,
[7, 1]	δὲ ἀποδειχθέντος, καὶ τὰ λοιπὰ	ἅπαντα	συνωμολόγητο, οἷον ὡς οὔτε θυσίας
[7, 2]	ἐξαίφνης ἀνέβλεψαν, καὶ τὸν τῶν	ἁπάντων	ἐπέγνωσαν Δεσπότην, καὶ τὴν μιαρὰν
[7, 1]	οὖν δείξαντα διὰ τῶν προφητῶν	ἁπάντων,	ὅτι τὸ ποιεῖν τι τοιοῦτον
[7, 4]	καὶ κριθῶν, καὶ τῶν ἄλλων	ἁπάντων,	τὰς δεκάτας αὐτοῖς ἐδίδοσαν πάντες,
[7, 6]	προαποθώμεθα, καὶ πρὸ τῶν ἄλλων	ἁπάντων	τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ δοξάζεσθαι
[7, 2]	τοῦ Χριστοῦ τὴν προφητείαν ταύτην	ἅπασαν	προλέγει, εἰπὼν, Θυσίαν καὶ προσφορὰν
[7, 2]	ἡ γὰρ ἱερωσύνη ἐν τούτοις	ἅπασιν	ἦν. Ἤρκει μὲν οὖν, ὅπερ
[7, 1]	ἱεροὺς ὕμνους· καὶ τοῦτο ἔμπροσθεν	ἀπεδείξαμεν	ἀπὸ τοῦ τόπου κωλυόμενον, καὶ
[7, 1]	ἡμεῖς ἐκ περιουσίας καὶ τοῦτο	ἀπεδείξαμεν,	ὅτι οὔτε ἀναστήσεται λοιπὸν ἡ
[7, 1]	πολιτείας, ἱκανῶς μὲν καὶ ἔμπροσθεν	ἀπεδείξαμεν·	φέρε δὴ καὶ τὰ λείψανα
[7, 1]	δυνατόν; Διὰ γοῦν τοῦτο καὶ	ἀπειλῶν	αὐτοῖς ἔλεγεν· Οὐκ ἐπισκέψομαι τὰς
[7, 1]	σκηνῆς, οὔτε τῆς θυσίας ἀναφερομένης,	ἀπειλῶν	ἔλεγεν· Οὐκ ἐπισκέψομαι τὰς θυγατέρας
[7, 6]	μυρία τοῖς πλησίον διατιθέντες κακὰ,	ἀπελθόντες	ἐκεῖ, καὶ τοὺς ταῦτα παθόντας
[7, 1]	σπέρμα. Ἐπεὶ οὖν εἰς αἰχμαλωσίαν	ἀπελθόντων	αὐτῶν, οὐδὲν τούτων γενέσθαι δυνατὸν
[7, 6]	τὰ δάκρυα τῶν εὐεργετηθέντων ψυχὴν	ἀπελθοῦσαν	ἐπανήγαγεν εἰς σῶμα πάλιν, οὔπω
[7, 6]	τῆς ἐκείνων ἐπὶ τοὺς ποταμοὺς	ἀπενεχθήσονται	τοῦ πυρός· οὕτως οἱ ζῶντες
[7, 2]	καὶ τὰ ἄλλα πάντα κατεσκεύασεν·	ἅπερ	οὖν καὶ ὁ Παῦλος εἰδὼς,
[7, 2]	οὐκ ἔστι τίς ὁμοιωθήσεταί σοι·	ἀπήγγειλα	καὶ ἐλάλησα. Ὅρα σοφίαν προφήτου.
[7, 3]	ὁ προφήτης ἐπιτιμῶν αὐτοῖς ἔλεγεν,	Ἀπηγγέλη	σοι, ἄνθρωπε, τί καλὸν, καὶ
[7, 4]	μόνη τῶν μὲν βιωτικῶν ἔργων	ἀπήλλακτο,	καὶ οὐδὲ ἐγεώργουν, οὐδὲ τέχνας
[7, 1]	παρανομία τίς ἐστι καὶ ἀσέβεια,	ἀπηλλάχθαι	πραγμάτων. Εἰ γὰρ καὶ ἀληθὲς
[7, 1]	πόλιν ἀπολήψονται πάλιν, οὐδὲ οὕτως	ἀπηλλάχθαι	τῶν τῆς παρανομίας ἐγκλημάτων ἐδύναντο.
[7, 3]	τὴν αἰτίαν ἐροῦμεν. Πολλοὶ τῶν	ἀπίστων	καὶ Ἰουδαίων αὐτῶν μαχόμενοι πρὸς
[7, 3]	ἐστιν, Εὐηγγελισάμην δικαιοσύνην; Οὐκ εἶπεν	ἁπλῶς,	Ἔδωκα, ἀλλ´, Εὐηγγελισάμην. Τί δήποτε;
[7, 6]	ἡμεῖς ἀναδεχόμεθα πόνον, οὐχ ἵνα	ἁπλῶς	εἴπωμεν, οὐδ´ ἵνα κρότων καὶ
[7, 5]	ὁ πατριάρχης. Τοῦτο δὲ οὐχ	ἁπλῶς	ἔλεγεν, ἀλλ´ ἐνδείξασθαι βουλόμενος, ὅτι
[7, 3]	σκάνδαλον. Ὅθεν δῆλον ὅτι οὐχ	ἁπλῶς	ἐνταῦθα παρῃτήσατο τὰς θυσίας, ἀλλ´
[7, 3]	πολιτείαν, ταύτης ἐμνημόνευσεν. Οὐδὲ γὰρ	ἁπλῶς	οὐδὲ ὡς ἔτυχε τοῦτο ἐποίησεν,
[7, 3]	ἀφεὶς, ταύτης ἐμνήσθη μόνης; Οὐχ	ἁπλῶς	οὐδὲ ὡς ἔτυχεν, ἀλλ´ ἤδη
[7, 4]	προφήτης οὐδὲν κατηγορήσας τῶν Ἰουδαίων,	ἁπλῶς	οὕτω φησίν· Θυσίαν καὶ προσφορὰν
[7, 5]	Ἰακὼβ ἦν υἱὸς ὁ Λευΐ.	Ἀπὸ	γὰρ Λευῒ ἡ ἱερωσύνη παρὰ
[7, 4]	ἄλλης φυλῆς ἱερέα γενέσθαι ποτέ.	Ἀπὸ	γὰρ ταύτης ἐγένετο τῆς φυλῆς
[7, 2]	καὶ πῶς αὐτὰ μετεῤῥύθμισε, καὶ	ἀπὸ	δαιμόνων ἀγγέλους τοὺς ἀνθρώπους εἰργάσατο,
[7, 6]	χήρας ἐνδύσασα καὶ πενίαν διορθώσασα,	ἀπὸ	θανάτου πάλιν εἰς ζωὴν ἐπανῆλθε,
[7, 3]	Εὐηγγελισάμην. Τί δήποτε; Ὅτι οὐκ	ἀπὸ	κατορθωμάτων, οὐδὲ πόνων, οὐδὲ ἀμοιβῆς,
[7, 6]	ταύτην περιστᾶσαι αἱ χῆραι ζῶσαν	ἀπὸ	νεκρᾶς ἔδειξαν, οὕτω καὶ σὲ
[7, 4]	ἄμωμον, καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ἡμῶν	ἀπὸ	νεκρῶν ἔργων; Ὅτι μὲν οὖν
[7, 4]	σοι. Καὶ ἔδωκεν αὐτῷ δεκάτην	ἀπὸ	πάντων Ἀβραάμ. Ἂν τοίνυν φανῇ
[7, 5]	αὐτὸν, ᾧ καὶ δεκάτην ἐμέρισεν	ἀπὸ	πάντων Ἀβραάμ. Εἶτα, ἐκκαλύπτων τὸ
[7, 5]	φησὶν, ᾧ καὶ δεκάτην ἐμέρισεν	ἀπὸ	πάντων Ἀβραὰμ ὁ πατριάρχης. Τοῦτο
[7, 1]	καθαρὸν ἐν ἀγγείῳ ὀστρακίνῳ, καὶ	ἀπὸ	τῆς γῆς τῆς οὔσης ἐπὶ
[7, 5]	Οὗτος ὁ συναντήσας Ἀβραὰμ ὑποστρέφοντι	ἀπὸ	τῆς κοπῆς τῶν βασιλέων, καὶ
[7, 6]	αἰσχύνης πολλῆς ἐμπλησθέντες καὶ καταγνώσεως,	ἀπὸ	τῆς ὄψεως τῆς ἐκείνων ἐπὶ
[7, 4]	λεγομένων τὴν ἑρμηνείαν. Ἀβραὰμ ἐπανελθὼν	ἀπὸ	τῆς Περσίδος ἐγέννησε τὸν Ἰσαὰκ,
[7, 6]	συντύχωμεν, πολλὴν δεξόμεθα τὴν εὐφροσύνην	ἀπὸ	τῆς συντυχίας, τῶν κατορθωμάτων ἀναμιμνησκόμενοι
[7, 4]	προσφορὰς ἀναστήσεται ἱερεὺς ἕτερος, οὐκ	ἀπὸ	τῆς φυλῆς ἐκείνης, ἀλλ´ ἐξ
[7, 1]	ὕμνους· καὶ τοῦτο ἔμπροσθεν ἀπεδείξαμεν	ἀπὸ	τοῦ τόπου κωλυόμενον, καὶ τοὺς
[7, 2]	ὑμῶν, ὅταν μοιχεύσωσιν. ~βʹ Ὁρᾷς	ἀπὸ	τοῦ τόπου τὴν ἰσχὺν ἔχοντα
[7, 1]	ἄνδρα τὸν σεαυτῆς, σώα ἴσθι	ἀπὸ	τοῦ ὕδατος τοῦ ἐλεγμοῦ· εἰ
[7, 4]	πάλιν, ῥητῶς τοῦτο καὶ σαφῶς	ἀπὸ	τῶν Γραφῶν αὐτῶν ποιήσωμεν φανερὸν,
[7, 3]	οὐδὲ πόνων, οὐδὲ ἀμοιβῆς, ἀλλ´	ἀπὸ	χάριτος μόνης τὸ γένος ἐδικαίωσε
[7, 4]	ἔτι λοιπὸν ἀναστήσεται, ἱκανῶς ἐντεῦθεν	ἀποδέδεικται.	Φέρε δὴ λοιπὸν, ὃ πάλαι
[7, 6]	καὶ τοῦτο αὐτὸ ῥητῶς ἐνῆν	ἀποδεῖξαι,	καὶ τοὺς προφήτας πάλιν παραγαγεῖν
[7, 2]	τι γίνεσθαι, παρανόμως τολμᾶται· οὕτως	ἀποδείξαντος	τοῦ λόγου ὅτι οὐδέποτε ἐπανήξει
[7, 2]	οὖν, ὅπερ ἔφθην εἰπὼν, πρὸς	ἀπόδειξιν	ἡμῖν τοῦ μήτε θυσίας, μήτε
[7, 2]	(Ἰουδαϊκῆς πολιτείας ἐπανήξειν· λοιπὸν ἡ	ἀπόδειξις	τοῦ μηκέτι στήσεσθαι τὸν ναόν.
[7, 2]	σοφίσαι, φέρε τοῦτο αὐτὸ ἑτέρωθεν	ἀποδείξωμεν,	οἷον ὅτι καὶ τὰ τῶν
[7, 1]	τὴν ἑαυτῶν πολιτείαν. Τούτου δὲ	ἀποδειχθέντος,	καὶ τὰ λοιπὰ ἅπαντα συνωμολόγητο,
[7, 5]	(τὴν ἱερωσύνην λαμβάνοντες, ἐντολὴν ἔχουσιν	ἀποδεκατοῦν	τὸν λαὸν, τουτέστι τοὺς ἀδελφοὺς
[7, 3]	ἡμῖν τοῦ Υἱοῦ τὴν θεότητα	ἀποκαλύπτει,	πρὸς ὃν διαλέγεται. Εἶτα δεικνὺς
[7, 3]	βαθύτερόν τι νόημα ἐνταῦθα ὑμῖν	ἀποκαλύψωμεν,	καὶ ζητήσωμεν, τί δήποτε, μυρίας
[7, 6]	οἱ διασωθέντες νῦν, ποιήσουσι πολλῆς	ἀπολαῦσαι	φιλανθρωπίας, καὶ τοῦ τῆς γεέννης
[7, 6]	κατὰ τὸν αἰῶνα τὸν μέλλοντα	ἀπολαύσομεν	τῆς ἀμοιβῆς; Καὶ γὰρ καὶ
[7, 6]	οὐδ´ ἵνα κρότων καὶ θορύβων	ἀπολαύσωμεν,	ἀλλ´ ἵνα ἐπαναγάγωμεν πρὸς τὴν
[7, 1]	ἀεὶ ψιθυρίζουσιν, ὅτι τὴν πόλιν	ἀπολήψονται	πάλιν, οὐδὲ οὕτως ἀπηλλάχθαι τῶν
[7, 1]	ἀναστήσεται λοιπὸν ἡ πόλις, οὔτε	ἀπολήψονται	τὴν ἑαυτῶν πολιτείαν. Τούτου δὲ
[7, 6]	δυνήσονται, οὐδὲ εἰπεῖν τι καὶ	ἀπολογήσασθαι,	ἀλλὰ αἰσχύνης πολλῆς ἐμπλησθέντες καὶ
[7, 4]	εἶχεν ἄν τινα χώραν εἰς	ἀπολογίαν	ὁ λόγος· νῦν δὲ εἰπὼν,
[7, 6]	τὴν τῆς ἀληθείας ὁδὸν τοὺς	ἀποῤῥαγέντας.	Καὶ μή μοι λεγέτω τις,
[7, 5]	ὅτι ἐκ δεξιῶν ἐκάθισε τῆς	ἀποῤῥήτου	καὶ μεγάλης δόξης ἐκείνης; τοῦτο
[7, 3]	Ἐὰν ἐκτείνητε τὰς χεῖρας ὑμῶν,	ἀποστρέψω	τοὺς ὀφθαλμούς μου ἀφ´ ὑμῶν·
[7, 6]	ἐκείνου θέλημα· καὶ μὴ πρότερον	ἀποστῶμεν,	ἕως ἂν τὰ παρ´ ἡμῶν
[7, 4]	αὐτὴν τὴν πολιτείαν ὡς ἀτελεστέραν	ἀπώσατο	ὁ Θεὸς καὶ ἀργεῖν ἐποίησε,
[7, 1]	σου, δῴη Κύριός σε ἐν	ἀρᾷ	καὶ ἐνόρκιον ἐν μέσῳ τοῦ
[7, 1]	τοῦ λαοῦ. Τί ἔστιν, Ἐν	ἀρᾷ	καὶ ἐνόρκιον; Ἵνα λέγωσι· Μὴ
[7, 1]	~ΚΑΤΑ ΙΟΥΔΑΙΩΝ Λόγος ἕβδομος. ~αʹ	(Ἆρα	κόρον ἐλάβετε τῆς πρὸς Ἰουδαίους
[7, 1]	καὶ ἔσται ἡ γυνὴ εἰς	ἀράν.	Ἐὰν δὲ μὴ μιανθῇ ἡ
[7, 4]	ἀτελεστέραν ἀπώσατο ὁ Θεὸς καὶ	ἀργεῖν	ἐποίησε, ταύτης ἐπελάβετο τῆς μαρτυρίας,
[7, 3]	ὁ Παῦλος, αἳ τὸν νόμον	ἀργεῖν	ποιοῦσι καὶ τὴν παλαιὰν πολιτείαν,
[7, 6]	καταβάλλοντες ὀβολοὺς, καὶ δαπανῶντες ὀλίγον	(ἀργύριον	εἰς πένητας, χαίρομεν· ἂν ψυχὰς
[7, 3]	ἐν λιβάνῳ, οὐδὲ ἐκτήσω μοι	ἀργυρίου	θυμίαμα, Καὶ ὁ Ἱερεμίας δὲ,
[7, 6]	συναγαγεῖν· οὕτω καὶ ἐπὶ τῆς	ἀρετῆς	γίνεται, ὁ ποιήσας τι καλὸν
[7, 6]	αὐτοὶ προθυμότεροι περὶ τὴν τῆς	ἀρετῆς	ἐργασίαν ἔσεσθε. Καθάπερ γὰρ ἐπὶ
[7, 5]	ἀλλὰ διὰ τῆς κατὰ ψυχὴν	ἀρετῆς	τὸν Θεὸν θεραπεύειν· καὶ τούτων
[7, 4]	οἱ ἀντιλέγοντες ἡμῖν λέγουσιν· ἀλλ´	ἀρκοῦσαν	ἔδωκεν αὐτοῖς πληγὴν ὁ Παῦλος,
[7, 3]	εἰμὶ ὁλοκαυτωμάτων κριῶν, καὶ στέαρ	ἀρνῶν	καὶ αἷμα ταύρων καὶ τράγων
[7, 6]	οἱ ἀδικοῦντες καὶ πλεονεκτοῦντες καὶ	ἁρπάζοντες,	καὶ μυρία τοῖς πλησίον διατιθέντες
[7, 1]	νόμος τρὶς τοῦ ἐνιαυτοῦ πᾶν	ἀρσενικὸν	εἰς τὸν ναὸν ἀναβαίνειν· τοῦ
[7, 4]	Καὶ Μελχισεδὲκ βασιλεὺς Σαλὴμ ἐξήνεγκεν	ἄρτους	καὶ οἶνον· ἦν δὲ ἱερεὺς
[7, 5]	ἀδυνατοῦντα, ἐπήγαγε, Μετὰ σοῦ ἡ	ἀρχὴ	ἐν ἡμέρᾳ τῆς δυνάμεώς σου.
[7, 3]	οὖν ὁ Θεὸς λέγῃ, ἐν	ἀρχῇ	τῆς κτίσεως, Ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ´
[7, 2]	προανεφώνησαν οἱ προφῆται, καὶ ἐν	ἀρχῇ	τῶν βιβλίων τὴν γνῶσιν τῆς
[7, 5]	ἡ ἱερωσύνη παρὰ Ἰουδαίοις τὴν	ἀρχὴν	ἔλαβεν. Ἀλλ´ οὗτος ὁ Ἀβραὰμ
[7, 4]	οὐδέπω τῶν κατὰ Ἰουδαίους πραγμάτων	ἀρχὴν	λαβόντος, ἐγένετό τις Μελχισεδὲκ ἱερεὺς
[7, 1]	Ἱεροσολύμων παρανομία τίς ἐστι καὶ	ἀσέβεια,	ἀπηλλάχθαι πραγμάτων. Εἰ γὰρ καὶ
[7, 3]	εἰ δώσω πρωτότοκά μου ὑπὲρ	ἀσεβείας	μου, καρπὸν κοιλίας μου ὑπὲρ
[7, 4]	τοῦ Νεφθαλὶμ, τοῦ Γὰδ, τοῦ	Ἀσὴρ,	τοῦ Βενιαμὶν, οὕτως ἐπὶ τοῦ
[7, 6]	σὺ, ἀλλ´ ὁ ἀδελφός σου	ἀσθενεῖ.	Ἂν τοίνυν εὖ φρονῇς, περὶ
[7, 6]	μακάριον ἐκεῖνον, τὸν λέγοντα· Τίς	ἀσθενεῖ,	καὶ οὐκ ἀσθενῶ; τίς σκανδαλίζεται,
[7, 5]	Εἶτα, ἵνα μὴ νομίσῃς, αὐτὸν	ἀσθενῆ	εἶναι καὶ ἀδυνατοῦντα, ἐπήγαγε, Μετὰ
[7, 6]	λέγοντα· Τίς ἀσθενεῖ, καὶ οὐκ	ἀσθενῶ;	τίς σκανδαλίζεται, καὶ οὐκ ἐγὼ
[7, 4]	προσαγόντων οὐκ ἔστι, τὸ δὲ	ἀτελὲς	αὐτῆς γυμνὸν αὐτὸ καθ´ ἑαυτὸ
[7, 2]	ὁ καιρός· τὰ μὲν γὰρ	ἀτελέστερα	διὰ τῶν δούλων αὐτοῦ μαθεῖν
[7, 4]	ὅτι αὐτὴν τὴν πολιτείαν ὡς	ἀτελεστέραν	ἀπώσατο ὁ Θεὸς καὶ ἀργεῖν
[7, 2]	ἀλλὰ καὶ οἱ Ἰουδαῖοι οἱ	ἀτελέστερον	διακείμενοι, τὴν διὰ θυσιῶν καὶ
[7, 3]	καταλέλυται πολιτεία οὐ διὰ τὸ	ἀτέλεστον	αὐτῆς, οὐδὲ διὰ τὸ μείζονα
[7, 1]	πανδοχείων τῶν πόρνας ἐχόντων καὶ	αὐλητρίδας	οὐδὲν ἄμεινον διάκεινται. Καὶ μηδεὶς
[7, 5]	καὶ δεδεκάτωκεν αὐτόν. Ταῦτα γοῦν	αὐτὰ	εἰς μέσον ἀγαγὼν ὁ Παῦλος,
[7, 2]	πραγμάτων γέγονε μεταβολὴ, καὶ πῶς	αὐτὰ	μετεῤῥύθμισε, καὶ ἀπὸ δαιμόνων ἀγγέλους
[7, 3]	τῶν πραγμάτων, κατ´ ἐνιαυτὸν ταῖς	αὐταῖς	θυσίαις αἷς προσφέρουσιν εἰς τὸ
[7, 3]	ἐδέχετο τὰς θυσίας, ἐπειδὴ μιαραῖς	αὐτὰς	προσῆγον χερσί. Πάλιν ὁ Δαυῒδ
[7, 3]	τῶν προσαγόντων τὰς θυσίας, οὕτως	αὐτὰς	τὸν Θεὸν παραιτεῖσθαι λέγει. ~δʹ
[7, 5]	Ἰουδαϊκῆς λαμπρότερος ἦν, πολλῷ μᾶλλον	αὐτὴ	ἡ ἀλήθεια· ὅπερ οὖν κατασκευάζων
[7, 5]	ἦν (ὁ λαὸς γὰρ ἐπ´	αὐτῇ	νενομοθέτητο) τίς ἔτι χρεία κατὰ
[7, 1]	ἐπέλθῃ ἐπ´ αὐτῷ πνεῦμα ζηλώσεως,	αὕτη	δὲ μὴ ᾖ μεμιασμένη. Ὃ
[7, 1]	ψῆφον ἐκφέρειν; Ἦν ποτε σεμνὴ	αὕτη	ἡ ἑορτὴ, ὅτε κατὰ νόμον
[7, 5]	ἑτέρα τῇ ἱερωσύνῃ συμβαίνουσα συνεισαχθήσεται,	αὕτη	ἡ ἡμετέρα δηλονότι, καὶ νομοθεσία
[7, 3]	Εἶτα δεικνὺς ὡς οὐκ ἐναντία	αὕτη	τῇ προτέρᾳ πολιτείᾳ, ἀλλὰ καὶ
[7, 1]	στήσει τὴν γυναῖκα, καὶ ὁρκιεῖ	αὐτὴν,	καὶ ἐρεῖ· Εἰ μὴ παρέβης
[7, 1]	(δεῖ γὰρ ἐπιτεμεῖν) καὶ προσάξει	αὐτὴν	ὁ ἱερεὺς, καὶ λήψεται ὕδωρ
[7, 1]	ᾖ, μήτε κύησις ἐλέγχουσα, ἄξει	αὐτὴν	πρὸς τὸν ἱερέα, φησὶ, καὶ
[7, 3]	νόμος τῶν μελλόντων ἀγαθῶν, οὐκ	αὐτὴν	τὴν εἰκόνα τῶν πραγμάτων, κατ´
[7, 4]	ταύτης. Βουλόμενος γὰρ δεῖξαι ὅτι	αὐτὴν	τὴν πολιτείαν ὡς ἀτελεστέραν ἀπώσατο
[7, 1]	ὅμως ὑμᾶς ἐπιθυμεῖν οἶμαι τῆς	αὐτῆς	ἀκροάσεως πάλιν. Ὁ γὰρ τῆς
[7, 1]	φησὶ, καὶ προσοίσει τὸ δῶρον	αὐτῆς	ἄλευρον κρίθινον. Τί δήποτε οὐ
[7, 1]	οὐκ ἔτι· τὸ γὰρ ἀξίωμα	αὐτῆς	ἅπαν ἀνῄρηται τῷ παρὰ γνώμην
[7, 4]	οὐκ ἔστι, τὸ δὲ ἀτελὲς	αὐτῆς	γυμνὸν αὐτὸ καθ´ ἑαυτὸ φαίνεται.
[7, 1]	ἐλεγμοῦ, καὶ πρίσει τὴν κοιλίαν	αὐτῆς,	καὶ ἔσται ἡ γυνὴ εἰς
[7, 1]	καὶ μάρτυς μὴ ᾖ κατ´	αὐτῆς,	καὶ μὴ ᾖ συνειλημμένη, καὶ
[7, 1]	παραβῇ γυνὴ κατὰ τοῦ ἀνδρὸς	αὐτῆς,	καὶ παρίδῃ αὐτὸν ὑπεριδοῦσα, καὶ
[7, 1]	ὑπεριδοῦσα, καὶ κοιμηθῇ τις μετ´	αὐτῆς	κοίτην σπέρματος, καὶ λάθῃ ἐξ
[7, 3]	πολιτεία οὐ διὰ τὸ ἀτέλεστον	αὐτῆς,	οὐδὲ διὰ τὸ μείζονα εἰσενεχθῆναι
[7, 6]	καλὸν ἔργον καὶ κατορθώσας, ἀπ´	αὐτῆς	τοῦ κατορθώματος τῆς ἐργασίας τινὰ
[7, 1]	ἢ βούλεσθε καὶ σήμερον τῆς	αὐτῆς	ὑποθέσεως ἁψώμεθα πάλιν; Εἰ γὰρ
[7, 1]	τοῦτό φησιν· Οὐκ ἐπιχεεῖς ἐπ´	αὐτὸ	ἔλαιον, οὐδὲ ἐπιθήσεις ἐπ´ αὐτὸ
[7, 2]	ὑμετέραν ἀγάπην σοφίσαι, φέρε τοῦτο	αὐτὸ	ἑτέρωθεν ἀποδείξωμεν, οἷον ὅτι καὶ
[7, 4]	τὸ δὲ ἀτελὲς αὐτῆς γυμνὸν	αὐτὸ	καθ´ ἑαυτὸ φαίνεται. Ὁ γὰρ
[7, 1]	αὐτὸ ἔλαιον, οὐδὲ ἐπιθήσεις ἐπ´	αὐτὸ	λίβανον. Εἶτα (δεῖ γὰρ ἐπιτεμεῖν)
[7, 5]	ὑποπτεύῃ τις λέγεσθαι, οὔ φησιν	αὐτὸ	ὁ Ἡσαΐας, οὔτε Ἱερεμίας, οὔτε
[7, 6]	γενέσθαι. Ἀλλ´ ὅμως καὶ τοῦτο	αὐτὸ	ῥητῶς ἐνῆν ἀποδεῖξαι, καὶ τοὺς
[7, 5]	ἐλθὼν ὁ Παῦλος, ὅρα πῶς	αὐτὸ	σαφέστερον ἐποίησεν. Εἰπὼν γὰρ περὶ
[7, 5]	τάξιν Μελχισεδέκ. Εἰς τοῦτο γοῦν	αὐτὸ	τὸ χωρίον ἐλθὼν ὁ Παῦλος,
[7, 4]	τοῦ πάλιν ἐκείνην ἐπανελθεῖν. Καὶ	αὐτὸ	τοῦτο ἑρμηνεύων ὁ Παῦλος ἔλεγεν,
[7, 6]	εἰς πέτραν ἐσπείραμεν, καὶ ὑμεῖς	αὐτοὶ	προθυμότεροι περὶ τὴν τῆς ἀρετῆς
[7, 4]	τῶν ἄλλων ἁπάντων, τὰς δεκάτας	αὐτοῖς	ἐδίδοσαν πάντες, καὶ τοῦτο ἦν
[7, 6]	τοὺς ὑπ´ αὐτῶν διασωθέντας συνηγοροῦντας	αὐτοῖς	ἐκεῖ, πολλῆς ἐμπλησθήσονται τῆς παῤῥησίας.
[7, 3]	μου; καὶ ὁ προφήτης ἐπιτιμῶν	αὐτοῖς	ἔλεγεν, Ἀπηγγέλη σοι, ἄνθρωπε, τί
[7, 1]	Διὰ γοῦν τοῦτο καὶ ἀπειλῶν	αὐτοῖς	ἔλεγεν· Οὐκ ἐπισκέψομαι τὰς θυγατέρας
[7, 4]	ἡμῖν λέγουσιν· ἀλλ´ ἀρκοῦσαν ἔδωκεν	αὐτοῖς	πληγὴν ὁ Παῦλος, καὶ ἱκανῶς
[7, 4]	ἐδίδοσαν πάντες, καὶ τοῦτο ἦν	αὐτοῖς	πρόσοδος· καὶ οὐκ ἐξῆν ἐξ
[7, 5]	Ἰουδαϊκῆς. Καὶ ἐν τοῖς τύποις	αὐτοῖς	τῶν πραγμάτων προλαβοῦσα ἡ ὑπεροχὴ
[7, 6]	τῶν ἡμετέρων τῶν πρὸς ἐκείνους	αὐτομολούντων.	Καὶ πάντως πρὸ ἡμῶν ἐκεῖνοι
[7, 5]	σου. Εἶτα, ἵνα μὴ νομίσῃς,	αὐτὸν	ἀσθενῆ εἶναι καὶ ἀδυνατοῦντα, ἐπήγαγε,
[7, 1]	οὐδὲ τῆς πρὸς τοὺς μισοῦντας	αὐτὸν	μάχης λήψεται κόρον ποτέ. Χωρὶς
[7, 6]	πληρώσας τὰ παρὰ σαυτοῦ, ἴδῃς	αὐτὸν	μὴ πειθόμενον, ἄγαγε πρὸς τοὺς
[7, 1]	νόμον ἔξω τῆς πόλεως, πῶς	αὐτὸν	πράττειν ἔξω τῆς πόλεως δυνατόν;
[7, 2]	ἀνθρωπίνην. Εἶτα, ἵνα μὴ νομίσῃς	αὐτὸν	πρόσφατον εἶναι Θεὸν, μηδὲ καινοτομίαν
[7, 5]	Μελχισεδὲκ τὸν Ἀβραὰμ, καὶ δεδεκάτωκεν	αὐτόν.	Ταῦτα γοῦν αὐτὰ εἰς μέσον
[7, 2]	γοῦν λατρεύειν ἀλλογενέσι, πολλῷ μᾶλλον	αὐτὸν	τὸν βασιλέα ὑποκεῖσθαι ἑτέροις, θέμις
[7, 1]	τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς, καὶ παρίδῃ	αὐτὸν	ὑπεριδοῦσα, καὶ κοιμηθῇ τις μετ´
[7, 5]	κοπῆς τῶν βασιλέων, καὶ εὐλογήσας	αὐτὸν,	ᾧ καὶ δεκάτην ἐμέρισεν ἀπὸ
[7, 5]	μελλόντων ἀγαθῶν, ἀλλὰ τὸ πᾶν	αὐτὸς	κατωρθώκει, καὶ οὐκ ἔμελλεν ἑτέρῳ
[7, 5]	τις προφήτης ἰδιώτης γενόμενος, ἀλλ´	αὐτὸς	ὁ βασιλεὺς, {ἵνα μάθῃς, ὅτι
[7, 4]	λέγεσθαι. Τίς οὖν τοῦτό φησιν;	Αὐτὸς	οὗτος ὁ περὶ τῶν θυσιῶν
[7, 5]	ἐστι, δεδεκάτωται; Δεκάτας ἔδωκε καὶ	αὐτὸς,	φησὶ, τῷ Μελχισεδὲκ, ὁ μηδέπω
[7, 6]	διαβόλου παγίδος τοὺς (ἐζωγρημένους ὑπ´	αὐτοῦ	εἰς τὸ ἐκείνου θέλημα· καὶ
[7, 5]	τὸν Ἀβραὰμ, τουτέστι, δεκάτας παρ´	αὐτοῦ	ἔλαβε· καὶ οὐ τοῦτο μόνον,
[7, 1]	καὶ ἔδωκέ τις τὴν κοίτην	αὐτοῦ	ἐν σοὶ, πλὴν τοῦ ἀνδρός
[7, 5]	μηδέπω γεννηθεὶς, διὰ τοῦ πατρὸς	αὐτοῦ·	Ἔτι γὰρ, φησὶν, ἐν τῇ
[7, 4]	γὰρ τοῦ Ἰωσὴφ οἱ παῖδες	αὐτοῦ,	Ἐφραῒμ καὶ Μανασσῆς ἐγένοντο φύλαρχοι.
[7, 5]	ἐν τῇ ὀσφύϊ τοῦ πατρὸς	αὐτοῦ	ἦν, ὅτε συνήντησεν αὐτῷ Μελχισεδέκ·
[7, 2]	Θεοῦ! ὡς ἀνεξερεύνητα τὰ κρίματα	αὐτοῦ,	καὶ ἀνεξιχνίαστοι αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ!
[7, 2]	γὰρ ἀτελέστερα διὰ τῶν δούλων	αὐτοῦ	μαθεῖν ἔδει, τὰ δὲ ὑψηλότερα
[7, 5]	διδόασι· καὶ ὅτι ηὐλογήθη παρ´	αὐτοῦ·	οἱ γὰρ λαϊκοὶ παρὰ τῶν
[7, 6]	βασιλείας τῶν οὐρανῶν εἰς δόξαν	αὐτοῦ,	ὅτι αὐτῷ πρέπει ἡ δόξα
[7, 5]	ζωῆς ἀκαταλύτου; Ὅτι τῶν προσταγμάτων	αὐτοῦ	οὐδὲν ἦν σαρκικόν. Οὐ γὰρ
[7, 4]	ἔσεσθαι τοῦ Χριστοῦ, καὶ μέμνηται	αὐτοῦ	σαφῶς ἡ Γραφή. Ἐπειδὴ γὰρ
[7, 2]	αὐτοῦ, καὶ ἀνεξιχνίαστοι αἱ ὁδοὶ	αὐτοῦ!	Ταῦτα οὖν ἅπαντα προορῶν ἔλεγε·
[7, 2]	τὴν φύσιν τὴν ἀνθρωπίνην παρ´	αὐτοῦ	τοῦ νομοθέτου· διὰ τοῦτο καὶ
[7, 6]	τολμήσει λοιπόν τις καταφυγεῖν πρὸς	αὐτοὺς,	ἀλλ´ ἔσται τὸ σῶμα καθαρὸν
[7, 6]	αὐτοὺς, καὶ ἐπὶ τοῦ βήματος	αὐτοὺς	ἐκεῖ θεασάμενοι τοῦ φοβεροῦ, μεγάλης
[7, 6]	τῶν κατορθωμάτων ἀναμιμνησκόμενοι τῶν κατ´	αὐτοὺς,	καὶ ἐπὶ τοῦ βήματος αὐτοὺς
[7, 6]	παθόντας ἰδόντες (ὄψονται γὰρ, φησὶν,	αὐτοὺς	πάντως, καὶ δῆλον ἐκ τοῦ
[7, 4]	σου ὑποχειρίους σοι. Καὶ ἔδωκεν	αὐτῷ	δεκάτην ἀπὸ πάντων Ἀβραάμ. Ἂν
[7, 3]	ὀπίσω. Εἰ ἐθεώρεις κλέπτην, συνέτρεχες	αὐτῷ,	καὶ μετὰ μοιχῶν τὴν μερίδα
[7, 5]	πατρὸς αὐτοῦ ἦν, ὅτε συνήντησεν	αὐτῷ	Μελχισεδέκ· διὰ τοῦτο γὰρ προλαβὼν
[7, 5]	καὶ διὰ τοῦ δοῦναι δεκάτην	αὐτῷ·	οἱ γὰρ λαϊκοὶ τοῖς ἱερεῦσι
[7, 1]	ᾖ συνειλημμένη, καὶ ἐπέλθῃ ἐπ´	αὐτῷ	πνεῦμα ζηλώσεως, αὕτη δὲ μὴ
[7, 6]	οὐρανῶν εἰς δόξαν αὐτοῦ, ὅτι	αὐτῷ	πρέπει ἡ δόξα καὶ τὸ
[7, 1]	ἑορτῶν αὐτῶν ὑπολέλειπται. Ἀλλ´ ὥσπερ	αὐτῶν	αἱ σάλπιγγες τῶν ἐν τοῖς
[7, 6]	καὶ κατηχοῦντες, ἰδόντες τοὺς ὑπ´	αὐτῶν	διασωθέντας συνηγοροῦντας αὐτοῖς ἐκεῖ, πολλῆς
[7, 4]	οἱ Λευῗ ται δεκάτας παρ´	αὐτῶν	ἐλάμβανον, καὶ οὕτως ἐτρέφοντο. Ἀλλὰ
[7, 4]	πληγὴν ὁ Παῦλος, καὶ ἱκανῶς	αὐτῶν	ἐπεστόμισε τὴν ἀναισχυντίαν διὰ τῆς
[7, 5]	τὸν λαὸν, τουτέστι τοὺς ἀδελφοὺς	αὐτῶν,	καίπερ ἐξεληλυθότας ἐκ τῆς ὀσφύος
[7, 2]	γὰρ τοῖς ἐκ τοῦ σπέρματος	αὐτῶν,	κἄν τις ἦν τῶν ἰδιωτευόντων,
[7, 6]	προθυμότερον διαλεξόμεθα, διὰ τῶν ἔργων	αὐτῶν	μαθόντες, ὅτι οὐκ εἰς πέτραν
[7, 3]	Πολλοὶ τῶν ἀπίστων καὶ Ἰουδαίων	αὐτῶν	μαχόμενοι πρὸς ἡμᾶς λέγουσιν, ὅτι
[7, 5]	δεκάτας λαμβάνουσι παρὰ τῶν ἀδελφῶν	αὐτῶν.	Ὁ δὲ Μελχισεδὲκ, ὁ μὴ
[7, 5]	Μελχισεδὲκ, ὁ μὴ γενεαλογούμενος ἐξ	αὐτῶν	(οὐ γὰρ ἐκ τοῦ Ἀβραὰμ
[7, 1]	Ἐπεὶ οὖν εἰς αἰχμαλωσίαν ἀπελθόντων	αὐτῶν,	οὐδὲν τούτων γενέσθαι δυνατὸν ἦν,
[7, 2]	θυσιῶν, καὶ τὰ τῆς ἱερωσύνης	αὐτῶν	πέπαυται, ὡς μηκέτι πάλιν ἐπανελθεῖν
[7, 1]	αἱ σκηναὶ αἱ νῦν παρ´	αὐτῶν	πηγνύμεναι, τῶν πανδοχείων τῶν πόρνας
[7, 4]	καὶ σαφῶς ἀπὸ τῶν Γραφῶν	αὐτῶν	ποιήσωμεν φανερὸν, ὀλίγα πρότερον ὑμῖν
[7, 6]	δέξωνται ὑμᾶς εἰς τὰς αἰωνίους	αὐτῶν	σκηνάς. Ὁρᾷς ὅτι πολλὴ παῤῥησία
[7, 1]	ἔτι γὰρ λείψανα τῶν ἑορτῶν	αὐτῶν	ὑπολέλειπται. Ἀλλ´ ὥσπερ αὐτῶν αἱ
[7, 1]	πῶς οὐ χρὴ τοιαύτην περὶ	αὐτῶν	ψῆφον ἐκφέρειν; Ἦν ποτε σεμνὴ
[7, 5]	ταῦτα, φησὶ, φυλῆς ἑτέρας μετέσχηκεν,	ἀφ´	ἧς οὐδεὶς προσέσχηκε τῷ θυσιαστηρίῳ.
[7, 4]	φυλῆς ἐκείνης, ἀλλ´ ἐξ ἑτέρας	ἀφ´	ἧς οὐδέποτε γέγονεν ἱερεὺς, οὐ
[7, 3]	ὑμῶν, ἀποστρέψω τοὺς ὀφθαλμούς μου	ἀφ´	ὑμῶν· καὶ ἐὰν πληθύνητε τὴν
[7, 2]	φιλοσοφίαν ἤχθησαν· καὶ λογισάμενος τὴν	ἄφατον	τοῦ Θεοῦ φιλανθρωπίαν τὴν ὑπερβαίνουσαν
[7, 3]	μετά τινος λόγου καὶ σοφίας	ἀφάτου.	Ὅτι γὰρ καὶ ἑτέρας εἶχε
[7, 3]	σάββατα, τὰς ἑορτὰς, πάσας ἐκείνας	ἀφεὶς,	ταύτης ἐμνήσθη μόνης; Οὐχ ἁπλῶς
[7, 2]	καὶ τῶν ἄλλων τῶν σωματικῶν	ἀφέντες	θεραπείαν, ἐπὶ τὴν ἡμετέραν καὶ
[7, 2]	τὴν μιαρὰν τῶν δαιμόνων λατρείαν	ἀφέντες,	καθαρῶς καὶ ἀναιμωτὶ τὸν Θεὸν
[7, 6]	καὶ παραίνεσιν, ὥστε καὶ ἑτέρων	ἅψασθαι.	Ἵν´ οὖν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς
[7, 1]	καὶ σήμερον τῆς αὐτῆς ὑποθέσεως	ἁψώμεθα	πάλιν; Εἰ γὰρ καὶ πολλὰ