Livre, Chap.
[7, 4]	αὐτὰς τὸν Θεὸν παραιτεῖσθαι λέγει.	~δʹ	Ταῦτα οἱ ἀντιλέγοντες ἡμῖν λέγουσιν·
[7, 5]	Κύριον οὐκ ἂν ἐκάλεσεν. Πῶς	δ´	ἂν, εἰ περί τινος τῶν
[7, 2]	πῶς αὐτὰ μετεῤῥύθμισε, καὶ ἀπὸ	δαιμόνων	ἀγγέλους τοὺς ἀνθρώπους εἰργάσατο, καὶ
[7, 2]	Δεσπότην, καὶ τὴν μιαρὰν τῶν	δαιμόνων	λατρείαν ἀφέντες, καθαρῶς καὶ ἀναιμωτὶ
[7, 6]	ἐργάσεται τῶν ἀνθρώπων ἐκείνων τὰ	δάκρυα,	ὅσοι ἂν ὑπὸ σοῦ διασωθῶσιν;
[7, 6]	εἰς ζωὴν ἐπανῆλθε, καὶ τὰ	δάκρυα	τῶν εὐεργετηθέντων ψυχὴν ἀπελθοῦσαν ἐπανήγαγεν
[7, 4]	καὶ τράγων, φησὶ, καὶ σποδὸς	δαμάλεως	ῥαντίζουσα τοὺς κεκοινωμένους ἁγιάζει πρὸς
[7, 6]	ἡμῶν. Εἰ δὲ, ὅπου χρημάτων	δαπάνη,	τοσοῦτοι οἱ στέφανοι, τοσοῦτος ὁ
[7, 6]	γὰρ δύο καταβάλλοντες ὀβολοὺς, καὶ	δαπανῶντες	ὀλίγον (ἀργύριον εἰς πένητας, χαίρομεν·
[7, 5]	πολλῶν ἀνθρώπων ἔλεγε ταῦτα ὁ	Δαυῒδ,	εἶπεν {ἂν, ὅτι ἐκ δεξιῶν
[7, 3]	αὐτὰς προσῆγον χερσί. Πάλιν ὁ	Δαυῒδ	εἰπὼν, ὅτι Οὐ δέξομαι ἐκ
[7, 2]	Ὁ θαυμαστὸς καὶ μέγας προφήτης	Δαυΐδ.	Οὗτος γὰρ δηλῶν ὅτι θυσιῶν
[7, 3]	τοῦ Θεοῦ σου. Καὶ ὁ	Δαυῒδ	οὕτως ἔλεγεν· Οὐ δέξομαι ἐκ
[7, 6]	ἄν τε μὴ πείθωνται· μᾶλλον	δὲ	ἀδύνατον Χριστιανοὺς ὄντας μὴ πεισθῆναι.
[7, 3]	σου χιμάῤῥους, ἐπήγαγε λέγων· Τῷ	δὲ	ἁμαρτωλῷ εἶπεν ὁ Θεός· Ἱνατί
[7, 5]	τέλος ἔλαβεν ἡ ἱερωσύνη, ἑτέρα	δὲ	ἀντεισενήνεκται πολλῷ βελτίων καὶ ὑψηλοτέρα.
[7, 2]	εἰσήγαγε τῶν οὐρανῶν ἀξίαν (ταῦτα	δὲ	ἅπαντα ἐγένετο, τῆς παλαιᾶς καταλυθείσης
[7, 1]	ἀπολήψονται τὴν ἑαυτῶν πολιτείαν. Τούτου	δὲ	ἀποδειχθέντος, καὶ τὰ λοιπὰ ἅπαντα
[7, 4]	τῶν προσαγόντων οὐκ ἔστι, τὸ	δὲ	ἀτελὲς αὐτῆς γυμνὸν αὐτὸ καθ´
[7, 5]	ὅτι περὶ ἀνθρώπου λέγει· νυνὶ	δὲ	βασιλεὺς ὢν ἄνθρωπον ἑαυτοῦ Κύριον
[7, 4]	εἰς ἀπολογίαν ὁ λόγος· νῦν	δὲ	εἰπὼν, Σῶμα δὲ κατηρτίσω μοι,
[7, 2]	ἡ μὲν ἐκβάλλεσθαι μέλλει, ἡ	δὲ	εἰσάγεσθαι, οὕτως ἔλεγε· Πολλὰ ἐποίησας,
[7, 6]	ἡμῶν μὲν τετάχθαι δοκοῦντες, τὰ	δὲ	ἐκείνων (φρονοῦντες, ὅτι σπουδή τις
[7, 3]	διὰ τοῦ στόματός σου; Σὺ	δὲ	ἐμίσησας παιδείαν, καὶ ἐξέβαλες τοὺς
[7, 3]	τινὸς καὶ πόνου. Καὶ ταύτης	δὲ	ἐπιλαμβανόμενος τῆς μαρτυρίας οὕτως ἔλεγε·
[7, 5]	ὁ δεκάτας λαμβάνων δεδεκάτωται. Τί	δέ	ἐστι, δεδεκάτωται; Δεκάτας ἔδωκε καὶ
[7, 5]	τὴν τάξιν Ἀαρὼν λέγεσθαι; Τί	δέ	ἐστιν ὃ λέγει; Εἰ τὰ
[7, 6]	σῶμα καθαρὸν τῆς Ἐκκλησίας, Ὁ	δὲ	Θεὸς, ὁ θέλων πάντας σωθῆναι
[7, 3]	νόμου δικαιοσύνη Θεοῦ πεφανέρωται· δικαιοσύνη	δὲ	Θεοῦ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ,
[7, 4]	ἐξήνεγκεν ἄρτους καὶ οἶνον· ἦν	δὲ	ἱερεὺς τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου,
[7, 5]	τῆς ἱερωσύνης ἀκολουθίαν ἀνηλίσκετο, ἡ	δὲ	ἱερωσύνη ἡ προτέρα ἐξεβέβλητο, εὔδηλον
[7, 3]	ἀργυρίου θυμίαμα, Καὶ ὁ Ἱερεμίας	δὲ,	Ἱνατί μοι λίβανον ἐκ Σαβᾶ
[7, 6]	πόσην μὲν καρπωσόμεθα ἡδονήν; πόσης	δὲ	κατὰ τὸν αἰῶνα τὸν μέλλοντα
[7, 4]	λόγος· νῦν δὲ εἰπὼν, Σῶμα	δὲ	κατηρτίσω μοι, καὶ δείξας ἑτέραν
[7, 4]	καὶ προσφορὰν οὐκ ἠθέλησας, σῶμα	δὲ	κατηρτίσω μοι, ὁλοκαυτώματα καὶ περὶ
[7, 3]	καὶ προσφορὰν οὐκ ἠθέλησας, (σῶμα	δὲ	κατηρτίσω μοι, τὴν εἴσοδον τοῦ
[7, 2]	προσφορὰν οὐκ ἠθέλησας, ἐπήγαγε, Σῶμα	δὲ	κατηρτίσω μοι· τὸ σῶμα λέγων
[7, 5]	{ἵνα μάθῃς, ὅτι ὁ} βασιλεὺς	δὲ	Κύριον ἑαυτοῦ οὐδένα καλέσαι δύναται,
[7, 1]	δὲ μὴ ᾖ μεμιασμένη. Ὃ	δὲ	λέγει τοιοῦτόν ἐστιν· Ἐὰν μοιχευθῇ,
[7, 5]	τῆς ὀσφύος τοῦ Ἀβραάμ. Ὃ	δὲ	λέγει τοιοῦτόν ἐστιν· Οἱ Λευῗ
[7, 1]	οἱ δοκοῦντες νῦν ἐπιτελεῖν· οἱ	δὲ	μάλιστα τὸν νόμον τιμῶντες ἡμεῖς,
[7, 5]	παρὰ τῶν ἀδελφῶν αὐτῶν. Ὁ	δὲ	Μελχισεδὲκ, ὁ μὴ γενεαλογούμενος ἐξ
[7, 5]	κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ, ὁ	δὲ	Μελχισεδὲκ πολὺ τοῦ Ἀβραὰμ σεμνότερος
[7, 1]	ἐπ´ αὐτῷ πνεῦμα ζηλώσεως, αὕτη	δὲ	μὴ ᾖ μεμιασμένη. Ὃ δὲ
[7, 1]	ἡ γυνὴ εἰς ἀράν. Ἐὰν	δὲ	μὴ μιανθῇ ἡ γυνὴ, ἀθῴα
[7, 1]	εἰς τὸν ναὸν ἀναβαίνειν· τοῦ	δὲ	ναοῦ καταλυθέντος, ἀδύνατον τοῦτο γενέσθαι.
[7, 4]	μὲν παλαιὰ πέπαυται ἱερωσύνη, ἑτέρα	δὲ	νέα ἀντεισενήνεκται. Εἰ γὰρ ἔμελλεν
[7, 5]	πολλῷ βελτίων καὶ ὑψηλοτέρα. Τούτου	δὲ	ὁμολογουμένου, κἀκεῖνο συνωμολόγηται, ὅτι καὶ
[7, 6]	νῦν εὐεργετουμένων παρ´ ἡμῶν. Εἰ	δὲ,	ὅπου χρημάτων δαπάνη, τοσοῦτοι οἱ
[7, 6]	παρ´ ἡμῶν ἐκεῖ φοιτῶντας· μᾶλλον	δὲ	οὐδὲ τολμήσει λοιπόν τις καταφυγεῖν
[7, 5]	ἑωσφόρου ἐγέννησά σε. Πρὸ ἑωσφόρου	δὲ	οὐδεὶς ἀνθρώπων γεγέννηται. Σὺ ἱερεὺς
[7, 3]	χεῖρες ὑμῶν (αἵματος πλήρεις. Τοῦτο	δὲ	οὐκ ἔστι τῶν θυσιῶν κατηγορία,
[7, 1]	καὶ τοῦ Θεοῦ κελεύοντος, νυνὶ	δὲ	οὐκ ἔτι· τὸ γὰρ ἀξίωμα
[7, 2]	ἰσχὺν ἔχοντα τὸν νόμον; Ὅτι	δὲ	οὔτε τὸν ἱερέα δυνατὸν εἶναι,
[7, 5]	πάντων Ἀβραὰμ ὁ πατριάρχης. Τοῦτο	δὲ	οὐχ ἁπλῶς ἔλεγεν, ἀλλ´ ἐνδείξασθαι
[7, 1]	λεχῶ, θυσίας ἀναφέρειν· καὶ τοῦτο	δὲ	πάλιν ἀδύνατον, οὐκ ὄντος τοῦ
[7, 1]	τοῦ ὕδατος τοῦ ἐλεγμοῦ· εἰ	δὲ	παρέβης καὶ μεμίανσαι, καὶ ἔδωκέ
[7, 6]	συγγνώμην ἐπὶ τοῖς ἡμαρτημένοις, μᾶλλον	δὲ	παῤῥησίαν πολλὴν προαποθώμεθα, καὶ πρὸ
[7, 5]	ἀγαγὼν ὁ Παῦλος, ἔλεγε, Θεωρεῖτε	δὲ	πηλίκος οὗτος; Οὗτος τίς; Ὁ
[7, 5]	τὸ θεώρημα τοῦ τύπου, Θεωρεῖτε	δὲ	πηλίκος οὗτος, φησὶν, ᾧ καὶ
[7, 3]	μὲν ἐκείνην τὴν θυσίαν, ἀντεισαχθῆναι	δὲ	ταύτην (ἐπίτασις γὰρ ἦν τῆς
[7, 6]	τὴν θήραν ταύτην δυναμώσειεν, ἐκείνους	δὲ	τῆς πλάνης ταύτης ἀπαγάγοι, καὶ
[7, 5]	τὸν μὲν τῆς ἁμαρτίας, τὸν	δὲ	τῆς σαρκός. Ἐπεὶ οὖν τοιαῦτα
[7, 6]	οὐδέποτε λοιπὸν ἀναστήσεται Ἰουδαῖος. Ἐπειδὴ	δὲ	τοσαῦτα χρὴ λέγειν ὅσα δυνατὸν
[7, 4]	ἅπαντα ἔπραττον τὰ βιωτικά· ἡ	δὲ	τοῦ Λευῒ φυλὴ ἱερωσύνῃ τιμηθεῖσα,
[7, 4]	ἡ μὲν τοῦ Ἐφραῒμ, ἡ	δὲ	τοῦ Μανασσῆ. Τῶν τρισκαίδεκα τοίνυν
[7, 1]	νύμφας ὑμῶν, ὅταν μοιχεύσωσι. Τί	δὲ	τοῦτό ἐστι; Νόμον ὑμῖν ἀναγνοὺς
[7, 5]	ἀλλὰ καὶ ἕτερόν τι. Τί	δὲ	τοῦτο; Ὅτι καὶ τὸν ἔχοντα
[7, 5]	ἐκείνης; τοῦτο γὰρ ἀμήχανον. Περὶ	δὲ	τούτου φησίν· Εἶπεν ὁ Κύριος
[7, 1]	μάχης λήψεται κόρον ποτέ. Χωρὶς	δὲ	τούτων, καὶ ἄλλως ἡμῖν ἀναγκαῖος
[7, 4]	δέκα καὶ δύο φυλαὶ, μᾶλλον	δὲ	τρισκαίδεκα· (ἀντὶ γὰρ τοῦ Ἰωσὴφ
[7, 3]	καὶ φάγετε κρέα. Καὶ ἕτερος	δὲ	τῶν προφητῶν οὕτως ἔλεγεν· Μετάστησον
[7, 1]	ἀνὴρ, ἢ μὴ μοιχευθῇ, οὗτος	δὲ	ὑποπτεύσῃ, καὶ μήτε μάρτυς ᾖ,
[7, 2]	δούλων αὐτοῦ μαθεῖν ἔδει, τὰ	δὲ	ὑψηλότερα καὶ ὑπερβαίνοντα τὴν φύσιν
[7, 3]	τοῖς ἀδελφοῖς ἐπεβούλευον. Καὶ ἕκαστος	δὲ,	φησὶ, τῶν προφητῶν, κατηγορῶν τῶν
[7, 2]	νόμος διὰ Μωσέως ἐδόθη, ἡ	δὲ	χάρις καὶ ἡ ἀλήθεια διὰ
[7, 3]	ὁ Παῦλος δηλῶν ἔλεγε· Νυνὶ	δὲ	χωρὶς νόμου δικαιοσύνη Θεοῦ πεφανέρωται·
[7, 5]	Λευϊτικῆς, ἀλλ´ ἐξ ἑτέρου γένους)	δεδεκάτωκε	τὸν Ἀβραὰμ, τουτέστι, δεκάτας παρ´
[7, 5]	ὁ Μελχισεδὲκ τὸν Ἀβραὰμ, καὶ	δεδεκάτωκεν	αὐτόν. Ταῦτα γοῦν αὐτὰ εἰς
[7, 5]	λαμβάνων δεδεκάτωται. Τί δέ ἐστι,	δεδεκάτωται;	Δεκάτας ἔδωκε καὶ αὐτὸς, φησὶ,
[7, 5]	καὶ Λευῒ ὁ δεκάτας λαμβάνων	δεδεκάτωται.	Τί δέ ἐστι, δεδεκάτωται; Δεκάτας
[7, 3]	ὑμῶν· καὶ ἐὰν πληθύνητε τὴν	δέησιν,	οὐκ εἰσακούσομαι ὑμῶν. Εἶτα τὴν
[7, 6]	καὶ ὃ πρότερον ἐδεόμεθα, τοῦτο	δεησόμεθα	καὶ νῦν, τοὺς ἀδελφοὺς ἀνασώσασθαι
[7, 1]	ἐπιθήσεις ἐπ´ αὐτὸ λίβανον. Εἶτα	(δεῖ	γὰρ ἐπιτεμεῖν) καὶ προσάξει αὐτὴν
[7, 5]	δυσερμήνευτος. Εἶτα, ἐπιτιμήσας τοῖς μαθηταῖς,	δεῖ	γὰρ ἐπιτεμεῖν, λέγει, τίς ἐστιν
[7, 3]	ἀποκαλύπτει, πρὸς ὃν διαλέγεται. Εἶτα	δεικνὺς	ὡς οὐκ ἐναντία αὕτη τῇ
[7, 5]	ηὐλόγησε. Καὶ τί τοῦτο, φησὶ,	δείκνυται;	Ὅτι οὗτος ἐκείνου σφόδρα ἐλάττων.
[7, 1]	Μὴ πάθοιμι ὡς ἔπαθεν ἡ	δεῖνα	γυνή. Ἐν τῷ δοῦναι Κύριον
[7, 4]	τῆς μαρτυρίας ταύτης. Βουλόμενος γὰρ	δεῖξαι	ὅτι αὐτὴν τὴν πολιτείαν ὡς
[7, 5]	ἐκείνῳ δεκάτας ἔδωκεν. Εἶτα βουλόμενος	δεῖξαι,	ὅτι διὰ τοῦ Μελχισεδὲκ προῆλθεν
[7, 4]	δὴ λοιπὸν, ὃ πάλαι ἐσπουδάζομεν	δεῖξαι,	ὅτι καὶ τῆς ἱερωσύνης ὁ
[7, 1]	γυμνάσωμεν τήμερον. Ἤρκει μὲν οὖν	δείξαντα	διὰ τῶν προφητῶν ἁπάντων, ὅτι
[7, 4]	Σῶμα δὲ κατηρτίσω μοι, καὶ	δείξας	ἑτέραν εἰσενηνεχθεῖσαν θυσίαν, οὐδεμίαν λοιπὸν
[7, 4]	δώδεκα πατριάρχας, ἐξ ὧν ἐγένοντο	δέκα	καὶ δύο φυλαὶ, μᾶλλον δὲ
[7, 6]	λαμβάνει προθυμίαν, πρὸς τὸ καὶ	δέκα	καὶ εἴκοσι συλλέξαι καὶ συναγαγεῖν·
[7, 4]	καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων, τὰς	δεκάτας	αὐτοῖς ἐδίδοσαν πάντες, καὶ τοῦτο
[7, 5]	γὰρ λαϊκοὶ τοῖς ἱερεῦσι τὰς	δεκάτας	διδόασι· καὶ ὅτι ηὐλογήθη παρ´
[7, 5]	ὑπὸ τοῦ Μελχισεδὲκ εὐλογούμενος, καὶ	δεκάτας	διδούς. Καὶ γὰρ ἀμφότερα ταῦτά
[7, 5]	δεδεκάτωται. Τί δέ ἐστι, δεδεκάτωται;	Δεκάτας	ἔδωκε καὶ αὐτὸς, φησὶ, τῷ
[7, 5]	εὐλόγησεν, οὐδ´ ἂν οὗτος ἐκείνῳ	δεκάτας	ἔδωκεν. Εἶτα βουλόμενος δεῖξαι, ὅτι
[7, 4]	τῇ ἱερωσύνῃ προσεῖχον μόνῃ, καὶ	δεκάτας	ἐλάμβανον παρὰ παντὸς τοῦ λαοῦ,
[7, 5]	ἐντολὴν ἔλαβον κατὰ τὸν νόμον,	δεκάτας	λαμβάνειν ἐκ τῶν ἄλλων Ἰουδαίων.
[7, 5]	ὁ λοιπὸς λαὸς, ἀλλ´ ὅμως	δεκάτας	λαμβάνουσι παρὰ τῶν ἀδελφῶν αὐτῶν.
[7, 5]	διὰ Ἀβραὰμ καὶ Λευῒ ὁ	δεκάτας	λαμβάνων δεδεκάτωται. Τί δέ ἐστι,
[7, 5]	γένους) δεδεκάτωκε τὸν Ἀβραὰμ, τουτέστι,	δεκάτας	παρ´ αὐτοῦ ἔλαβε· καὶ οὐ
[7, 4]	Οὗτοι τοίνυν οἱ Λευῗ ται	δεκάτας	παρ´ αὐτῶν ἐλάμβανον, καὶ οὕτως
[7, 5]	Ὁ Μελχισεδὲκ, φησὶν, ᾧ καὶ	δεκάτην	Ἀβραὰμ ἐκ τῶν ἀκροθινίων ἔδωκεν
[7, 4]	ὑποχειρίους σοι. Καὶ ἔδωκεν αὐτῷ	δεκάτην	ἀπὸ πάντων Ἀβραάμ. Ἂν τοίνυν
[7, 5]	ἐδήλωσε, καὶ διὰ τοῦ δοῦναι	δεκάτην	αὐτῷ· οἱ γὰρ λαϊκοὶ τοῖς
[7, 5]	καὶ εὐλογήσας αὐτὸν, ᾧ καὶ	δεκάτην	ἐμέρισεν ἀπὸ πάντων Ἀβραάμ. Εἶτα,
[7, 5]	πηλίκος οὗτος, φησὶν, ᾧ καὶ	δεκάτην	ἐμέρισεν ἀπὸ πάντων Ἀβραὰμ ὁ
[7, 5]	Δαυῒδ, εἶπεν {ἂν, ὅτι ἐκ	δεξιῶν	ἐκάθισε τῆς ἀποῤῥήτου καὶ μεγάλης
[7, 4]	τῷ Κυρίῳ μου· Κάθου ἐκ	δεξιῶν	μου. ~εʹ (Εἶτα, ἵνα μὴ
[7, 5]	τῷ Κυρίῳ μου, Κάθου ἐκ	δεξιῶν	μου, ἕως ἂν θῶ τοὺς
[7, 3]	ὁ Δαυῒδ εἰπὼν, ὅτι Οὐ	δέξομαι	ἐκ τοῦ οἴκου σου μόσχους,
[7, 3]	ὁ Δαυῒδ οὕτως ἔλεγεν· Οὐ	δέξομαι	ἐκ τοῦ οἴκου σου μόσχους,
[7, 6]	ἐνταῦθα, ὁσάκις ἂν συντύχωμεν, πολλὴν	δεξόμεθα	τὴν εὐφροσύνην ἀπὸ τῆς συντυχίας,
[7, 6]	τῆς ἀδικίας, ἵνα ὅταν ἐκλίπητε,	δέξωνται	ὑμᾶς εἰς τὰς αἰωνίους αὐτῶν
[7, 2]	καὶ τὸν τῶν ἁπάντων ἐπέγνωσαν	Δεσπότην,	καὶ τὴν μιαρὰν τῶν δαιμόνων
[7, 2]	μοι· τὸ σῶμα λέγων τὸ	δεσποτικὸν,	τὴν κοινὴν ὑπὲρ τῆς οἰκουμένης
[7, 4]	Ἀναιρεῖ τὸ πρῶτον, ἵνα τὸ	δεύτερον	στήσῃ. Εἰ μὲν γὰρ εἶπε,
[7, 1]	μὲν καὶ ἔμπροσθεν ἀπεδείξαμεν· φέρε	δὴ	καὶ τὰ λείψανα γυμνάσωμεν τήμερον.
[7, 5]	δηλονότι, καὶ νομοθεσία βελτίων. Ὅπερ	δὴ	κατασκευάζων ὁ Παῦλος ἔλεγε, Μετατιθεμένης
[7, 4]	ἀναστήσεται, ἱκανῶς ἐντεῦθεν ἀποδέδεικται. Φέρε	δὴ	λοιπὸν, ὃ πάλαι ἐσπουδάζομεν δεῖξαι,
[7, 2]	θαυμαστόν; Οὐχὶ, φησίν· οὐ γὰρ	δὴ	τοῦτο μόνον εἶδεν, ἀλλὰ προφητικοῖς
[7, 4]	οὐδὲ τῆς ἱερωσύνης τῆς Λευϊτικῆς	δήλης	οὔσης, οὐ σκηνῆς, οὐ ναοῦ
[7, 5]	κατὰ τὴν τάξιν Ἀαρὼν λέγεσθαι;	Δῆλον	γὰρ ἐκ τούτου, ὡς ἐκείνη
[7, 6]	γὰρ, φησὶν, αὐτοὺς πάντως, καὶ	δῆλον	ἐκ τοῦ πλουσίου καὶ τοῦ
[7, 2]	εἶναι, τῆς πόλεως οὐκ οὔσης,	δῆλον	ἐκ τούτου. Ὥσπερ γὰρ βασιλέα
[7, 3]	μητρός σου ἐτίθεις σκάνδαλον. Ὅθεν	δῆλον	ὅτι οὐχ ἁπλῶς ἐνταῦθα παρῃτήσατο
[7, 5]	συμβαίνουσα συνεισαχθήσεται, αὕτη ἡ ἡμετέρα	δηλονότι,	καὶ νομοθεσία βελτίων. Ὅπερ δὴ
[7, 5]	ἐξ ἐκείνης ὢν τῆς φυλῆς,	δηλονότι	τῆς Ἰούδα, καὶ ἱερεὺς κατὰ
[7, 6]	παῤῥησίας. Καὶ τοῦτο ὁ Παῦλος	δηλῶν	ἔλεγε, Καύχημα ὑμῶν ἐσμεν, καθάπερ
[7, 3]	Ὅπερ οὖν καὶ ὁ Παῦλος	δηλῶν	ἔλεγε· Νυνὶ δὲ χωρὶς νόμου
[7, 5]	τῆς δυνάμεώς σου. Καὶ σαφέστερον	δηλῶν	ἔλεγεν, Ἐκ γαστρὸς πρὸ ἑωσφόρου
[7, 2]	μέγας προφήτης Δαυΐδ. Οὗτος γὰρ	δηλῶν	ὅτι θυσιῶν ἡ μὲν ἐκβάλλεσθαι
[7, 5]	νομοθεσίαν μείζονα ἀντεισαχθῆναι ἔδει. Εἶτα	δηλῶν,	περὶ τίνος ταῦτα λέγεται, Ἐφ´
[7, 5]	νόμου μετάθεσις γίνεται, καὶ τούτων	δημιουργὸς	εἷς ἐστιν. Ἐπειδὴ γὰρ τὸ
[7, 3]	ὑμῖν ἀποκαλύψωμεν, καὶ ζητήσωμεν, τί	δήποτε,	μυρίας ἔχων μαρτυρίας ὁ Παῦλος,
[7, 3]	ἁπλῶς, Ἔδωκα, ἀλλ´, Εὐηγγελισάμην. Τί	δήποτε;	Ὅτι οὐκ ἀπὸ κατορθωμάτων, οὐδὲ
[7, 1]	δῶρον αὐτῆς ἄλευρον κρίθινον. Τί	δήποτε	οὐ σεμίδαλιν, οὐκ ἄλευρον πυροῦ,
[7, 5]	λαϊκοῦ τάξιν ἐπεῖχε· καὶ τοῦτο	δι´	ἀμφοτέρων ἐδήλωσε, καὶ διὰ τοῦ
[7, 2]	Υἱῷ, ὃν ἔθηκε κληρονόμον πάντων,	δι´	οὗ καὶ τοὺς αἰῶνας ἐποίησε.
[7, 3]	ἕνεκεν τοσαύτας ἔχων μαρτυρίας εἰπεῖν,	δι´	ὧν ὁ Θεὸς φαίνεται τὰς
[7, 5]	ὡς ἔπος εἰπεῖν, τουτέστι σχεδὸν,	διὰ	Ἀβραὰμ καὶ Λευῒ ὁ δεκάτας
[7, 6]	τῶν ἠμελημένων μελῶν ποιήσασθαι πρόνοιαν.	Διὰ	γὰρ τοῦτο τοιοῦτον ἡμεῖς ἀναδεχόμεθα
[7, 1]	τῆς οἰκείας θυσίας τὸ σχῆμα·	διὰ	γὰρ τοῦτό φησιν· Οὐκ ἐπιχεεῖς
[7, 1]	πράττειν ἔξω τῆς πόλεως δυνατόν;	Διὰ	γοῦν τοῦτο καὶ ἀπειλῶν αὐτοῖς
[7, 2]	Ἰουδαῖοι οἱ ἀτελέστερον διακείμενοι, τὴν	διὰ	θυσιῶν καὶ ὁλοκαυτωμάτων καὶ τῶν
[7, 2]	δὲ χάρις καὶ ἡ ἀλήθεια	διὰ	Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐγένετο. Ὥστε τοῦ
[7, 3]	διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, οὐ	διὰ	καμάτου τινὸς καὶ πόνου. Καὶ
[7, 2]	πάλιν ὁ Ἰωάννης, Ὁ νόμος	διὰ	Μωσέως ἐδόθη, ἡ δὲ χάρις
[7, 3]	Θεοῦ πεφανέρωται· δικαιοσύνη δὲ Θεοῦ	διὰ	πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, οὐ διὰ
[7, 4]	τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὃς	διὰ	Πνεύματος ἁγίου προσήνεγκεν ἑαυτὸν ἄμωμον,
[7, 3]	ὢν, καὶ πάντα πληρῶν; ἀλλὰ	διὰ	σαρκὸς ἡμῖν φανερωθείς. Ἀλλ´ ἐπειδὴ
[7, 3]	εἰς τὸν κόσμον λέγων, τὴν	διὰ	σαρκὸς οἰκονομίαν. Οὕτω γὰρ πρὸς
[7, 3]	εἰσενεχθῆναι τὴν ἡμετέραν πολιτείαν, ἀλλὰ	διὰ	τὴν πονηρίαν τῶν τότε προσφερόντων
[7, 5]	θύειν καὶ μόσχους ἐπέταξεν, ἀλλὰ	διὰ	τῆς κατὰ ψυχὴν ἀρετῆς τὸν
[7, 5]	Εἰ μὲν οὖν ἡ τελείωσις	διὰ	τῆς Λευϊτικῆς ἱερωσύνης ἦν (ὁ
[7, 5]	Εἰ μὲν οὖν ἡ τελείωσις	διὰ	τῆς Λευϊτικῆς ἱερωσύνης ἦν, τίς
[7, 4]	ἱκανῶς αὐτῶν ἐπεστόμισε τὴν ἀναισχυντίαν	διὰ	τῆς μαρτυρίας ταύτης. Βουλόμενος γὰρ
[7, 4]	ἑρμηνεύων ὁ Παῦλος ἔλεγεν, ὅτι	Διὰ	τῆς προσφορᾶς ταύτης ἡγιασμένοι ἐσμὲν
[7, 3]	ἡ παλαιὰ καταλέλυται πολιτεία οὐ	διὰ	τὸ ἀτέλεστον αὐτῆς, οὐδὲ διὰ
[7, 3]	διὰ τὸ ἀτέλεστον αὐτῆς, οὐδὲ	διὰ	τὸ μείζονα εἰσενεχθῆναι τὴν ἡμετέραν
[7, 5]	τοῦτο δι´ ἀμφοτέρων ἐδήλωσε, καὶ	διὰ	τοῦ δοῦναι δεκάτην αὐτῷ· οἱ
[7, 5]	ἔδωκεν. Εἶτα βουλόμενος δεῖξαι, ὅτι	διὰ	τοῦ Μελχισεδὲκ προῆλθεν ἂν ἐκεῖνο,
[7, 5]	τῷ Μελχισεδὲκ, ὁ μηδέπω γεννηθεὶς,	διὰ	τοῦ πατρὸς αὐτοῦ· Ἔτι γὰρ,
[7, 3]	καὶ ἀναλαμβάνεις τὴν διαθήκην μου	διὰ	τοῦ στόματός σου; Σὺ δὲ
[7, 2]	θυσίας, καὶ ἑτέρας ἐπεισαχθείσης, τῆς	διὰ	τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ) ἐκπλαγεὶς
[7, 5]	ἦν, ὅτε συνήντησεν αὐτῷ Μελχισεδέκ·	διὰ	τοῦτο γὰρ προλαβὼν εἶπεν, Ὡς
[7, 2]	ἀνθρωπίνην παρ´ αὐτοῦ τοῦ νομοθέτου·	διὰ	τοῦτο καὶ ὁ Παῦλος ἔλεγε·
[7, 6]	τοῦ πλησίον ἀγάπης καὶ σωτηρίας.	Διὰ	τοῦτο καὶ ὁ Παῦλός φησι,
[7, 3]	τῶν προσαγόντων πονηρίας ἔγκλημα, καὶ	διὰ	τοῦτο οὐκ ἐδέχετο τὰς θυσίας,
[7, 5]	εἰπεῖν, κατὰ τὴν τάξιν Ἀαρών.	Διὰ	τοῦτό φησιν, Εἰ μὲν οὖν
[7, 5]	τοιαῦτα κομίζων ἡμῖν ἦλθεν ἀγαθὰ,	διὰ	τοῦτό φησιν· Οὐ κατὰ νόμον
[7, 2]	καιρός· τὰ μὲν γὰρ ἀτελέστερα	διὰ	τῶν δούλων αὐτοῦ μαθεῖν ἔδει,
[7, 6]	καὶ ἡμεῖς ὑμῖν προθυμότερον διαλεξόμεθα,	διὰ	τῶν ἔργων αὐτῶν μαθόντες, ὅτι
[7, 1]	τήμερον. Ἤρκει μὲν οὖν δείξαντα	διὰ	τῶν προφητῶν ἁπάντων, ὅτι τὸ
[7, 6]	ἐξελθόντες, ἐκσπάσωμεν ἐκ τῆς τοῦ	διαβόλου	παγίδος τοὺς (ἐζωγρημένους ὑπ´ αὐτοῦ
[7, 5]	τῶν πραγμάτων προλαβοῦσα ἡ ὑπεροχὴ	διαδείκνυται.	Ὁ γὰρ Ἀβραὰμ τοῦ Ἰσαὰκ
[7, 2]	{τῶν} στρατοπέδων οὐκ ὄντων, οὐ	διαδήματος,	οὐχ ἁλουργίδος, οὐ τῶν ἄλλων
[7, 4]	τοῦ Λευῒ λέγω, καὶ κατὰ	διαδοχὴν	οἱ ἔγκονοι ἐκείνου τὴν ἱερωσύνην
[7, 3]	δικαιώματά μου, καὶ ἀναλαμβάνεις τὴν	διαθήκην	μου διὰ τοῦ στόματός σου;
[7, 2]	λίθους, καὶ τῶν ἀλόγων ἀθλιώτερον	διακείμενοι,	ἐξαίφνης ἀνέβλεψαν, καὶ τὸν τῶν
[7, 2]	καὶ οἱ Ἰουδαῖοι οἱ ἀτελέστερον	διακείμενοι,	τὴν διὰ θυσιῶν καὶ ὁλοκαυτωμάτων
[7, 1]	ἐχόντων καὶ αὐλητρίδας οὐδὲν ἄμεινον	διάκεινται.	Καὶ μηδεὶς τόλμαν καταγινωσκέτω τοῦ
[7, 4]	ναοῦ γενομένου, οὐ τῶν φυλῶν	διακεκριμένων,	οὐ τῆς Ἱερουσαλὴμ φαινομένης, οὐδενὸς
[7, 6]	Ταῦτα καὶ γυναιξὶν οἱ ἄνδρες	διαλέγεσθε,	καὶ γυναῖκες ἀνδράσι, καὶ παισὶ
[7, 3]	τὴν θεότητα ἀποκαλύπτει, πρὸς ὃν	διαλέγεται.	Εἶτα δεικνὺς ὡς οὐκ ἐναντία
[7, 2]	οὐδὲν περὶ τῆς ὁρωμένης ἡμῖν	διαλέγεται	κτίσεως, οὐρανοῦ καὶ γῆς καὶ
[7, 4]	θυσιῶν εἰπὼν, περὶ τοῦ Χριστοῦ	διαλεγόμενος·	καί που τοῦτό φησιν· Εἶπεν
[7, 6]	γὰρ καὶ ἡμεῖς ὑμῖν προθυμότερον	διαλεξόμεθα,	διὰ τῶν ἔργων αὐτῶν μαθόντες,
[7, 2]	τὰ θαυμάσιά σου, καὶ τοῖς	διαλογισμοῖς	σου οὐκ ἔστι τίς ὁμοιωθήσεταί
[7, 6]	νῦν, ἀνάψατε· καὶ ἐξελθόντες ἔξω,	διανείμασθε	τὴν σωτηρίαν τῆς πόλεως, κἂν
[7, 6]	κατηχοῦντες, ἰδόντες τοὺς ὑπ´ αὐτῶν	διασωθέντας	συνηγοροῦντας αὐτοῖς ἐκεῖ, πολλῆς ἐμπλησθήσονται
[7, 6]	καὶ σὲ τότε περιστάντες οἱ	διασωθέντες	νῦν, ποιήσουσι πολλῆς ἀπολαῦσαι φιλανθρωπίας,
[7, 6]	δάκρυα, ὅσοι ἂν ὑπὸ σοῦ	διασωθῶσιν;	Ὥσπερ γὰρ ταύτην περιστᾶσαι αἱ
[7, 6]	ταύτης ἀπαγάγοι, καὶ πάντας κοινῇ	διασώσας,	καταξιώσειε τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν
[7, 6]	Ἵν´ οὖν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς	διασώσωμεν,	καὶ ἑαυτοῖς συγγνώμην ἐπὶ τοῖς
[7, 6]	ἁρπάζοντες, καὶ μυρία τοῖς πλησίον	διατιθέντες	κακὰ, ἀπελθόντες ἐκεῖ, καὶ τοὺς
[7, 2]	Τότε· πότε; Ὅτε τῶν τελειοτέρων	διδαγμάτων	ἐστὶν ὁ καιρός· τὰ μὲν
[7, 2]	τοῦτο ἐγκώμιον, τὸ παρασκευάσαι τῷ	διδασκάλῳ	τὴν φύσιν τὴν ἀνθρωπίνην. Εἶτα,
[7, 6]	πυρός· οὕτως οἱ ζῶντες καὶ	διδάσκοντες	καὶ κατηχοῦντες, ἰδόντες τοὺς ὑπ´
[7, 5]	λαϊκοὶ τοῖς ἱερεῦσι τὰς δεκάτας	διδόασι·	καὶ ὅτι ηὐλογήθη παρ´ αὐτοῦ·
[7, 5]	τοῦ Μελχισεδὲκ εὐλογούμενος, καὶ δεκάτας	διδούς.	Καὶ γὰρ ἀμφότερα ταῦτά φησιν
[7, 6]	τῆς παρούσης ὥρας θερμοὶ καὶ	διεγηγερμένοι	ὦμεν μόνον, ἀλλὰ τὸ πῦρ,
[7, 3]	θυσίαις αἷς προσφέρουσιν εἰς τὸ	διηνεκὲς	οὐδέποτε δύναται τοὺς προσερχομένους τελειῶσαι.
[7, 3]	χωρὶς νόμου δικαιοσύνη Θεοῦ πεφανέρωται·	δικαιοσύνη	δὲ Θεοῦ διὰ πίστεως Ἰησοῦ
[7, 3]	ἔλεγε· Νυνὶ δὲ χωρὶς νόμου	δικαιοσύνη	Θεοῦ πεφανέρωται· δικαιοσύνη δὲ Θεοῦ
[7, 3]	πόνους καὶ ἱδρῶτας, φησὶν, Εὐηγγελισάμην	δικαιοσύνην	ἐν Ἐκκλησίᾳ μεγάλῃ. Τί ποτέ
[7, 3]	ἔλεον, καὶ ποιεῖν κρῖμα καὶ	δικαιοσύνην,	καὶ ἕτοιμον εἶναι πορεύεσθαι ὀπίσω
[7, 3]	μεγάλῃ. Τί ποτέ ἐστιν, Εὐηγγελισάμην	δικαιοσύνην;	Οὐκ εἶπεν ἁπλῶς, Ἔδωκα, ἀλλ´,
[7, 3]	Θεός· Ἱνατί σὺ ἐκδιηγῇ τὰ	δικαιώματά	μου, καὶ ἀναλαμβάνεις τὴν διαθήκην
[7, 3]	οὐδέποτε δύναται τοὺς προσερχομένους τελειῶσαι.	Διὸ	εἰσερχόμενος εἰς τὸν κόσμον λέγει,
[7, 6]	ἐκείνη, χήρας ἐνδύσασα καὶ πενίαν	διορθώσασα,	ἀπὸ θανάτου πάλιν εἰς ζωὴν
[7, 3]	ταύτην (ἐπίτασις γὰρ ἦν τῆς	διορθώσεως,	οὐκ ἐναντίωσις οὐδὲ μάχη) εἰπὼν,
[7, 5]	ἁμαρτιῶν ἐλθὼν ἀνέστησε, καὶ ἐζωοποίησε,	διπλοῦν	θάνατον λύσας, τὸν μὲν τῆς
[7, 6]	Καὶ πάντως πρὸ ἡμῶν ἐκεῖνοι	διώσονται	τοὺς παρ´ ἡμῶν ἐκεῖ φοιτῶντας·
[7, 2]	τούτου νῦν πάντα ἀνῄρηται, κἂν	δοκῇ	τι γίνεσθαι, παρανόμως τολμᾶται· οὕτως
[7, 1]	οὗτοι μάλιστα πάντων εἰσὶν οἱ	δοκοῦντες	νῦν ἐπιτελεῖν· οἱ δὲ μάλιστα
[7, 6]	οἱ μεθ´ ἡμῶν μὲν τετάχθαι	δοκοῦντες,	τὰ δὲ ἐκείνων (φρονοῦντες, ὅτι
[7, 3]	καὶ ἡ γλῶσσά σου περιέπλεκε	δολιότητας.	Καθήμενος κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ σου
[7, 6]	αὐτοῦ, ὅτι αὐτῷ πρέπει ἡ	δόξα	καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς
[7, 6]	ἁπάντων τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ	δοξάζεσθαι	παρασκευάσωμεν, μετὰ γυναικῶν καὶ παιδίων
[7, 6]	τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν εἰς	δόξαν	αὐτοῦ, ὅτι αὐτῷ πρέπει ἡ
[7, 5]	ἐκάθισε τῆς ἀποῤῥήτου καὶ μεγάλης	δόξης	ἐκείνης; τοῦτο γὰρ ἀμήχανον. Περὶ
[7, 2]	μὲν γὰρ ἀτελέστερα διὰ τῶν	δούλων	αὐτοῦ μαθεῖν ἔδει, τὰ δὲ
[7, 5]	ἀμφοτέρων ἐδήλωσε, καὶ διὰ τοῦ	δοῦναι	δεκάτην αὐτῷ· οἱ γὰρ λαϊκοὶ
[7, 1]	ἡ δεῖνα γυνή. Ἐν τῷ	δοῦναι	Κύριον τὴν κοιλίαν σου ἐμπεπρισμένην,
[7, 5]	ἡ ἀρχὴ ἐν ἡμέρᾳ τῆς	δυνάμεώς	σου. Καὶ σαφέστερον δηλῶν ἔλεγεν,
[7, 5]	νόμον ἐντολῆς σαρκικῆς, ἀλλὰ κατὰ	δύναμιν	ζωῆς ἀκαταλύτου. ~εʹ Ἤδη μὲν
[7, 5]	νόμον ἐντολῆς σαρκικῆς, ἀλλὰ κατὰ	δύναμιν	ζωῆς ἀκαταλύτου; Ὅτι τῶν προσταγμάτων
[7, 5]	νόμον ἐντολῆς σαρκικῆς, ἀλλὰ κατὰ	δύναμιν	ζωῆς ἀκαταλύτου. Τί ἐστιν, Οὐ
[7, 1]	ὁλοκαυτώσεως, οὐχ ἡ τοῦ νόμου	δύναμις,	οὐκ ἄλλο τι τῆς πολιτείας
[7, 6]	τε πρὸς τὴν θήραν ταύτην	δυναμώσειεν,	ἐκείνους δὲ τῆς πλάνης ταύτης
[7, 5]	δὲ Κύριον ἑαυτοῦ οὐδένα καλέσαι	δύναται,	ἀλλ´ ἢ τὸν Θεὸν μόνον.
[7, 3]	προσφέρουσιν εἰς τὸ διηνεκὲς οὐδέποτε	δύναται	τοὺς προσερχομένους τελειῶσαι. Διὸ εἰσερχόμενος
[7, 6]	πράγματα. Οὐδεὶς τὸ ἑαυτοῦ κατορθῶσαι	δύναται	χωρὶς τῆς τοῦ πλησίον ἀγάπης
[7, 1]	αὐτὸν πράττειν ἔξω τῆς πόλεως	δυνατόν;	Διὰ γοῦν τοῦτο καὶ ἀπειλῶν
[7, 2]	βασιλείαν συγκροτούντων· οὕτως οὐδὲ ἱερέα	δυνατὸν	εἶναι, θυσίας ἀνῃρημένης, προσφορᾶς κεκωλυμένης,
[7, 2]	Ὅτι δὲ οὔτε τὸν ἱερέα	δυνατὸν	εἶναι, τῆς πόλεως οὐκ οὔσης,
[7, 2]	τούτου. Ὥσπερ γὰρ βασιλέα οὐ	δυνατὸν	εἶναι, {τῶν} στρατοπέδων οὐκ ὄντων,
[7, 1]	ἀπελθόντων αὐτῶν, οὐδὲν τούτων γενέσθαι	δυνατὸν	ἦν, οὔτε τοῦ ναοῦ ὄντος,
[7, 1]	ὁμολογίαν. Ὅταν τοίνυν μηδὲ ἀναγινώσκεσθαι	δυνατὸν	ἦν τὸν νόμον ἔξω τῆς
[7, 6]	δὲ τοσαῦτα χρὴ λέγειν ὅσα	δυνατὸν	ὑποδέχεσθαι τὸν ἀκροατὴν, καὶ μὴ
[7, 6]	πένητας, χαίρομεν· ἂν ψυχὰς σῶσαι	δυνηθῶμεν,	πόσην μὲν καρπωσόμεθα ἡδονήν; πόσης
[7, 1]	τι τῆς πολιτείας ἐκείνης στῆναι	δυνήσεται.	Πρῶτον μὲν γὰρ ἐκέλευσεν ὁ
[7, 6]	Λαζάρου τοῦτο) οὐδὲ ἀνοῖξαι στόμα	δυνήσονται,	οὐδὲ εἰπεῖν τι καὶ ἀπολογήσασθαι,
[7, 6]	οὐκ ἐγὼ πυροῦμαι; Εἰ γὰρ	δύο	καταβάλλοντες ὀβολοὺς, καὶ δαπανῶντες ὀλίγον
[7, 6]	γὰρ ἐπὶ τῶν χρημάτων ὁ	δύο	κερδάνας χρυσίνους, πλείονα λαμβάνει προθυμίαν,
[7, 4]	ἐξ ὧν ἐγένοντο δέκα καὶ	δύο	φυλαὶ, μᾶλλον δὲ τρισκαίδεκα· (ἀντὶ
[7, 4]	οἱ ἐκείνου, Μανασσῆς καὶ Ἐφραῒμ,	δύο	φυλῶν γεγόνασιν ἐπώνυμοι· καὶ ἐκαλεῖτο
[7, 5]	πολὺς ἡμῖν ὁ λόγος καὶ	δυσερμήνευτος.	Εἶτα, ἐπιτιμήσας τοῖς μαθηταῖς, δεῖ
[7, 4]	τὸν Ἰακὼβ, ὁ Ἰακὼβ τοὺς	δώδεκα	πατριάρχας, ἐξ ὧν ἐγένοντο δέκα
[7, 1]	σοὶ, πλὴν τοῦ ἀνδρός σου,	δῴη	Κύριός σε ἐν ἀρᾷ καὶ
[7, 3]	θυσίαις, οὐδὲ ἐδούλευσάς μοι ἐν	δώροις	σου, οὐδὲ ἔγκοπόν σε ἐποίησα
[7, 1]	ἱερέα, φησὶ, καὶ προσοίσει τὸ	δῶρον	αὐτῆς ἄλευρον κρίθινον. Τί δήποτε
[7, 3]	προσδέξεται Κύριος ἐν ὁλοκαυτώμασιν, εἰ	δώσω	πρωτότοκά μου ὑπὲρ ἀσεβείας μου,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 9/06/2009