Livre, Chap.
[7, 2]	ἀτελέστερα διὰ τῶν δούλων αὐτοῦ	μαθεῖν	ἔδει, τὰ δὲ ὑψηλότερα καὶ
[7, 6]	παισὶ πατέρες, καὶ φίλοι φίλοις.	Μαθέτωσαν	καὶ Ἰουδαῖοι, καὶ οἱ μεθ´
[7, 5]	ἀλλ´ αὐτὸς ὁ βασιλεὺς, {ἵνα	μάθῃς,	ὅτι ὁ} βασιλεὺς δὲ Κύριον
[7, 5]	καὶ δυσερμήνευτος. Εἶτα, ἐπιτιμήσας τοῖς	μαθηταῖς,	δεῖ γὰρ ἐπιτεμεῖν, λέγει, τίς
[7, 6]	διαλεξόμεθα, διὰ τῶν ἔργων αὐτῶν	μαθόντες,	ὅτι οὐκ εἰς πέτραν ἐσπείραμεν,
[7, 6]	μιμήσῃ καὶ ἐν τούτῳ τὸν	μακάριον	ἐκεῖνον, τὸν λέγοντα· Τίς ἀσθενεῖ,
[7, 3]	φέρεις καὶ κιννάμωμον ἐκ γῆς	μακρόθεν;	Τὰ ὁλοκαυτώματα ὑμῶν οὐχ ἥδυνάν
[7, 3]	γὰρ καὶ ἑτέρας εἶχε μαρτυρίας	μακροτέρας	καὶ σφοδροτέρας, εἴπερ ἐβούλετο παραγαγεῖν,
[7, 1]	τοῦ Θεοῦ γίνεσθαι. Καὶ οἱ	μάλιστα	καθυβρίζοντες καὶ τὸν νόμον καὶ
[7, 1]	τὰς ἑορτὰς τὰς παλαιὰς, οὗτοι	μάλιστα	πάντων εἰσὶν οἱ δοκοῦντες νῦν
[7, 1]	δοκοῦντες νῦν ἐπιτελεῖν· οἱ δὲ	μάλιστα	τὸν νόμον τιμῶντες ἡμεῖς, οἱ
[7, 5]	τῆς Ἰουδαϊκῆς λαμπρότερος ἦν, πολλῷ	μᾶλλον	αὐτὴ ἡ ἀλήθεια· ὅπερ οὖν
[7, 2]	ἐφεῖτο γοῦν λατρεύειν ἀλλογενέσι, πολλῷ	μᾶλλον	αὐτὸν τὸν βασιλέα ὑποκεῖσθαι ἑτέροις,
[7, 6]	πείθωνται, ἄν τε μὴ πείθωνται·	μᾶλλον	δὲ ἀδύνατον Χριστιανοὺς ὄντας μὴ
[7, 6]	τοὺς παρ´ ἡμῶν ἐκεῖ φοιτῶντας·	μᾶλλον	δὲ οὐδὲ τολμήσει λοιπόν τις
[7, 6]	ἑαυτοῖς συγγνώμην ἐπὶ τοῖς ἡμαρτημένοις,	μᾶλλον	δὲ παῤῥησίαν πολλὴν προαποθώμεθα, καὶ
[7, 4]	ἐγένοντο δέκα καὶ δύο φυλαὶ,	μᾶλλον	δὲ τρισκαίδεκα· (ἀντὶ γὰρ τοῦ
[7, 4]	τὴν τῆς σαρκὸς καθαρότητα, πόσῳ	μᾶλλον	τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὃς
[7, 6]	Ποιήσατε ὑμῖν φίλους ἐκ τοῦ	μαμωνᾶ	τῆς ἀδικίας, ἵνα ὅταν ἐκλίπητε,
[7, 4]	τοῦ Ἐφραῒμ, ἡ δὲ τοῦ	Μανασσῆ.	Τῶν τρισκαίδεκα τοίνυν τούτων φυλῶν,
[7, 4]	οἱ παῖδες αὐτοῦ, Ἐφραῒμ καὶ	Μανασσῆς	ἐγένοντο φύλαρχοι. Καὶ καθάπερ ἑκάστῳ
[7, 4]	Ἰωσὴφ οἱ παῖδες οἱ ἐκείνου,	Μανασσῆς	καὶ Ἐφραῒμ, δύο φυλῶν γεγόνασιν
[7, 6]	καὶ τοὺς προφήτας πάλιν παραγαγεῖν	μάρτυρας	λέγοντας, ὅτι καὶ ὁ νόμος
[7, 3]	Τίνος οὖν ἕνεκεν τοσαύτας ἔχων	μαρτυρίας	εἰπεῖν, δι´ ὧν ὁ Θεὸς
[7, 4]	ἀργεῖν ἐποίησε, ταύτης ἐπελάβετο τῆς	μαρτυρίας,	ἐν ᾗ κατηγορία μὲν τῶν
[7, 3]	Ὅτι γὰρ καὶ ἑτέρας εἶχε	μαρτυρίας	μακροτέρας καὶ σφοδροτέρας, εἴπερ ἐβούλετο
[7, 3]	ζητήσωμεν, τί δήποτε, μυρίας ἔχων	μαρτυρίας	ὁ Παῦλος, αἳ τὸν νόμον
[7, 3]	Καὶ ταύτης δὲ ἐπιλαμβανόμενος τῆς	μαρτυρίας	οὕτως ἔλεγε· Σκιὰν γὰρ ἔχων
[7, 4]	ἐπεστόμισε τὴν ἀναισχυντίαν διὰ τῆς	μαρτυρίας	ταύτης. Βουλόμενος γὰρ δεῖξαι ὅτι
[7, 1]	οὗτος δὲ ὑποπτεύσῃ, καὶ μήτε	μάρτυς	ᾖ, μήτε κύησις ἐλέγχουσα, ἄξει
[7, 1]	ἐξ ὀφθαλμῶν τοῦ ἀνδρὸς, καὶ	μάρτυς	μὴ ᾖ κατ´ αὐτῆς, καὶ
[7, 3]	ὑμῶν; Ἐὰν προσφέρητέ μοι σεμίδαλιν,	μάταιον·	θυμίαμα βδέλυγμά μοι ἐστίν. Καὶ
[7, 3]	τῆς διορθώσεως, οὐκ ἐναντίωσις οὐδὲ	μάχη)	εἰπὼν, Ἐν κεφαλίδι βιβλίου γέγραπται
[7, 3]	πρὸς Ἰουδαίους ἐστὶν ἡμῖν ἡ	μάχη	μόνον, ἀλλὰ καὶ πρὸς Ἕλληνας
[7, 1]	κόρον ἐλάβετε τῆς πρὸς Ἰουδαίους	μάχης;	ἢ βούλεσθε καὶ σήμερον τῆς
[7, 1]	τῆς πρὸς τοὺς μισοῦντας αὐτὸν	μάχης	λήψεται κόρον ποτέ. Χωρὶς δὲ
[7, 3]	τῶν ἀπίστων καὶ Ἰουδαίων αὐτῶν	μαχόμενοι	πρὸς ἡμᾶς λέγουσιν, ὅτι ἡ
[7, 3]	σε ἐποίησα, Ἰσραὴλ, οὐκ ἐδόξασάς	με	ἐν θυσίαις, οὐδὲ ἐδούλευσάς μοι
[7, 3]	Τὰ ὁλοκαυτώματα ὑμῶν οὐχ ἥδυνάν	με.	Καὶ πάλιν· Συναγάγετε τὰ ὁλοκαυτώματα
[7, 6]	ὠφέλεια, πῶς οὐ πολλὰ καὶ	μεγάλα	ἡμῖν ἔσται τὰ ἀγαθά; Εἰ
[7, 2]	οὐρανοὺς ἀνέῳξε, καὶ πολλὰς καὶ	μεγάλας	ἡμῖν ἐλπίδας ὑπέδειξε, καὶ τὰ
[7, 3]	φησὶν, Εὐηγγελισάμην δικαιοσύνην ἐν Ἐκκλησίᾳ	μεγάλῃ.	Τί ποτέ ἐστιν, Εὐηγγελισάμην δικαιοσύνην;
[7, 5]	δεξιῶν ἐκάθισε τῆς ἀποῤῥήτου καὶ	μεγάλης	δόξης ἐκείνης; τοῦτο γὰρ ἀμήχανον.
[7, 6]	αὐτοὺς ἐκεῖ θεασάμενοι τοῦ φοβεροῦ,	μεγάλης	μεθέξομεν τῆς παῤῥησίας. Καὶ καθάπερ
[7, 2]	ταῦτά φησιν; Ὁ θαυμαστὸς καὶ	μέγας	προφήτης Δαυΐδ. Οὗτος γὰρ δηλῶν
[7, 2]	Χριστοῦ ἐγένετο. Ὥστε τοῦ νόμου	μέγιστον	καὶ τοῦτο ἐγκώμιον, τὸ παρασκευάσαι
[7, 6]	Μαθέτωσαν καὶ Ἰουδαῖοι, καὶ οἱ	μεθ´	ἡμῶν μὲν τετάχθαι δοκοῦντες, τὰ
[7, 6]	ἐκεῖ θεασάμενοι τοῦ φοβεροῦ, μεγάλης	μεθέξομεν	τῆς παῤῥησίας. Καὶ καθάπερ οἱ
[7, 1]	ἦσαν παρανομώτεραι, καὶ αἱ νηστεῖαι	μέθης	καὶ κώμου παντὸς ἦσαν αἰσχρότεραι,
[7, 5]	ὅτι ἑτέρας ἀντεισαχθείσης, καὶ νομοθεσίαν	μείζονα	ἀντεισαχθῆναι ἔδει. Εἶτα δηλῶν, περὶ
[7, 3]	ἀτέλεστον αὐτῆς, οὐδὲ διὰ τὸ	μείζονα	εἰσενεχθῆναι τὴν ἡμετέραν πολιτείαν, ἀλλὰ
[7, 6]	εὖ φρονῇς, περὶ τοῦ κάμνοντος	μειζόνως	ἀλγήσεις, καὶ μιμήσῃ καὶ ἐν
[7, 5]	ἀλλ´ ἐνδείξασθαι βουλόμενος, ὅτι πολλῷ	μείζων	ἡ καθ´ ἡμᾶς ἱερωσύνη τῆς
[7, 2]	ὅτι θυσιῶν ἡ μὲν ἐκβάλλεσθαι	μέλλει,	ἡ δὲ εἰσάγεσθαι, οὕτως ἔλεγε·
[7, 6]	δὲ κατὰ τὸν αἰῶνα τὸν	μέλλοντα	ἀπολαύσομεν τῆς ἀμοιβῆς; Καὶ γὰρ
[7, 5]	σκιὰ ἦν ὁ νόμος τῶν	μελλόντων	ἀγαθῶν, ἀλλὰ τὸ πᾶν αὐτὸς
[7, 3]	γὰρ ἔχων ὁ νόμος τῶν	μελλόντων	ἀγαθῶν, οὐκ αὐτὴν τὴν εἰκόνα
[7, 4]	κρατεῖν, οὐ κατὰ τὴν τάξιν	Μελχισεδὲκ,	ἀλλὰ κατὰ τὴν τάξιν Ἀαρὼν,
[7, 5]	ἔτι χρεία κατὰ τὴν τάξιν	Μελχισεδὲκ	ἀνίστασθαι ἱερέα ἕτερον, καὶ οὐ
[7, 5]	ἔτι χρεία κατὰ τὴν τάξιν	Μελχισεδὲκ	ἀνίστασθαι ἱερέα ἕτερον, καὶ οὐ
[7, 5]	ἐστιν, εἰ κατὰ τὴν ὁμοιότητα	Μελχισεδὲκ	ἀνίσταται ἱερεὺς ἕτερος, ὃς οὐ
[7, 4]	Μελχισεδὲκ ἡ Γραφή φησι· Καὶ	Μελχισεδὲκ	βασιλεὺς Σαλὴμ ἐξήνεγκεν ἄρτους καὶ
[7, 5]	αὐτοῦ ἦν, ὅτε συνήντησεν αὐτῷ	Μελχισεδέκ·	διὰ τοῦτο γὰρ προλαβὼν εἶπεν,
[7, 5]	τὸν αἰῶνα, κατὰ τὴν τάξιν	Μελχισεδέκ;	ἔδει γὰρ εἰπεῖν, κατὰ τὴν
[7, 5]	εἰσήγαγεν ἱερέα κατὰ τὴν τάξιν	Μελχισεδέκ.	Εἰς τοῦτο γοῦν αὐτὸ τὸ
[7, 5]	τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν	Μελχισεδὲκ,	ἐπήγαγε· Περὶ οὗ πολὺς ἡμῖν
[7, 4]	Ἀαρὼν, ἀλλὰ κατὰ τὴν τάξιν	Μελχισεδὲκ,	εὔδηλον ὅτι ἡ μὲν παλαιὰ
[7, 5]	τῶν Λευϊτῶν, εὑρίσκηται ὑπὸ τοῦ	Μελχισεδὲκ	εὐλογούμενος, καὶ δεκάτας διδούς. Καὶ
[7, 4]	ἐκείνους, οὕτω πως περὶ τοῦ	Μελχισεδὲκ	ἡ Γραφή φησι· Καὶ Μελχισεδὲκ
[7, 4]	πραγμάτων ἀρχὴν λαβόντος, ἐγένετό τις	Μελχισεδὲκ	ἱερεὺς τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου.
[7, 5]	ἐπιτεμεῖν, λέγει, τίς ἐστιν ὁ	Μελχισεδὲκ,	καὶ ἐπάγει τὴν ἱστορίαν, οὕτω
[7, 5]	καὶ ἱερεὺς κατὰ τὴν τάξιν	Μελχισεδὲκ,	ὁ δὲ Μελχισεδὲκ πολὺ τοῦ
[7, 5]	τῶν ἀδελφῶν αὐτῶν. Ὁ δὲ	Μελχισεδὲκ,	ὁ μὴ γενεαλογούμενος ἐξ αὐτῶν
[7, 5]	ἔδωκε καὶ αὐτὸς, φησὶ, τῷ	Μελχισεδὲκ,	ὁ μηδέπω γεννηθεὶς, διὰ τοῦ
[7, 4]	Θεοῦ τοῦ ὑψίστου. Οὗτος ὁ	Μελχισεδὲκ	ὁμοῦ καὶ βασιλεὺς καὶ ἱερεὺς
[7, 5]	τῶν Ἰουδαϊκῶν ἱερέων, ἐπὶ τοῦ	Μελχισεδὲκ,	ὃς ἦν τύπος τῆς καθ´
[7, 5]	ὁ πρόγονος τῶν Λευϊτῶν, τοῦ	Μελχισεδὲκ,	οὐκ ἂν ἐκεῖνος τοῦτον εὐλόγησεν,
[7, 5]	τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν	Μελχισεδέκ.	Οὐκ εἶπε, κατὰ τὴν τάξιν
[7, 5]	τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ, ὁ δὲ	Μελχισεδὲκ	πολὺ τοῦ Ἀβραὰμ σεμνότερος ὤν·
[7, 5]	βουλόμενος δεῖξαι, ὅτι διὰ τοῦ	Μελχισεδὲκ	προῆλθεν ἂν ἐκεῖνο, ἐπήγαγε λέγων·
[7, 5]	Παλαιὰ, ὅτι καὶ εὐλόγησεν ὁ	Μελχισεδὲκ	τὸν Ἀβραὰμ, καὶ δεδεκάτωκεν αὐτόν.
[7, 5]	πηλίκος οὗτος; Οὗτος τίς; Ὁ	Μελχισεδὲκ,	φησὶν, ᾧ καὶ δεκάτην Ἀβραὰμ
[7, 6]	καὶ πολλὴν ὑπὲρ τῶν ἠμελημένων	μελῶν	ποιήσασθαι πρόνοιαν. Διὰ γὰρ τοῦτο
[7, 1]	ἐλεγμοῦ· εἰ δὲ παρέβης καὶ	μεμίανσαι,	καὶ ἔδωκέ τις τὴν κοίτην
[7, 1]	γένοιτο. Καὶ ἔσται, ἐὰν ᾖ	μεμιασμένη,	εἰσελεύσεται τὸ ὕδωρ τοῦ ἐλεγμοῦ,
[7, 1]	ζηλώσεως, αὕτη δὲ μὴ ᾖ	μεμιασμένη.	Ὃ δὲ λέγει τοιοῦτόν ἐστιν·
[7, 6]	λόγον, παρακαλέσαντες ὑμῶν τὴν ἀγάπην,	μεμνῆσθαι	τῶν εἰρημένων, καὶ τοῖς ἔμπροσθεν
[7, 4]	ἔμελλεν ἔσεσθαι τοῦ Χριστοῦ, καὶ	μέμνηται	αὐτοῦ σαφῶς ἡ Γραφή. Ἐπειδὴ
[7, 4]	τρισκαίδεκα τοίνυν τούτων φυλῶν, αἱ	μὲν	ἄλλαι πᾶσαι ἀγροὺς ἔσχον καὶ
[7, 4]	φυλὴ ἱερωσύνῃ τιμηθεῖσα, μόνη τῶν	μὲν	βιωτικῶν ἔργων ἀπήλλακτο, καὶ οὐδὲ
[7, 2]	διδαγμάτων ἐστὶν ὁ καιρός· τὰ	μὲν	γὰρ ἀτελέστερα διὰ τῶν δούλων
[7, 4]	ἵνα τὸ δεύτερον στήσῃ. Εἰ	μὲν	γὰρ εἶπε, Θυσίαν καὶ προσφορὰν
[7, 1]	πολιτείας ἐκείνης στῆναι δυνήσεται. Πρῶτον	μὲν	γὰρ ἐκέλευσεν ὁ νόμος τρὶς
[7, 5]	ἢ τὸν Θεὸν μόνον. Εἰ	μὲν	γὰρ ἰδιώτης ἦν, ἴσως ἄν
[7, 5]	ὁ πατριάρχης ἐκείνων. Καὶ οἱ	μὲν	ἐκ τῶν υἱῶν Λευῒ (τὴν
[7, 2]	γὰρ δηλῶν ὅτι θυσιῶν ἡ	μὲν	ἐκβάλλεσθαι μέλλει, ἡ δὲ εἰσάγεσθαι,
[7, 3]	τοῦτο θέλημα Θεοῦ ἦν, καταλυθῆναι	μὲν	ἐκείνην τὴν θυσίαν, ἀντεισαχθῆναι δὲ
[7, 1]	οὔτε τῆς παλαιᾶς πολιτείας, ἱκανῶς	μὲν	καὶ ἔμπροσθεν ἀπεδείξαμεν· φέρε δὴ
[7, 6]	ἂν ψυχὰς σῶσαι δυνηθῶμεν, πόσην	μὲν	καρπωσόμεθα ἡδονήν; πόσης δὲ κατὰ
[7, 1]	τὰ λείψανα γυμνάσωμεν τήμερον. Ἤρκει	μὲν	οὖν δείξαντα διὰ τῶν προφητῶν
[7, 4]	ἡμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων; Ὅτι	μὲν	οὖν ἐκεῖνα πέπαυται, καὶ ἕτερα
[7, 5]	ταῦτα ἔλεγεν, ἐπάγει λέγων· Εἰ	μὲν	οὖν ἡ τελείωσις διὰ τῆς
[7, 5]	Ἀαρών. Διὰ τοῦτό φησιν, Εἰ	μὲν	οὖν ἡ τελείωσις διὰ τῆς
[7, 6]	δύναμιν ζωῆς ἀκαταλύτου. ~εʹ Ἤδη	μὲν	οὖν καὶ τοῦτο λοιπὸν συναποδέδεικται,
[7, 2]	ἐν τούτοις ἅπασιν ἦν. Ἤρκει	μὲν	οὖν, ὅπερ ἔφθην εἰπὼν, πρὸς
[7, 4]	τάξιν Μελχισεδὲκ, εὔδηλον ὅτι ἡ	μὲν	παλαιὰ πέπαυται ἱερωσύνη, ἑτέρα δὲ
[7, 5]	γὰρ ἐκ τούτου, ὡς ἐκείνη	μὲν	τέλος ἔλαβεν ἡ ἱερωσύνη, ἑτέρα
[7, 6]	Ἰουδαῖοι, καὶ οἱ μεθ´ ἡμῶν	μὲν	τετάχθαι δοκοῦντες, τὰ δὲ ἐκείνων
[7, 5]	ἐζωοποίησε, διπλοῦν θάνατον λύσας, τὸν	μὲν	τῆς ἁμαρτίας, τὸν δὲ τῆς
[7, 4]	ἐπώνυμοι· καὶ ἐκαλεῖτο φυλὴ ἡ	μὲν	τοῦ Ἐφραῒμ, ἡ δὲ τοῦ
[7, 4]	τῆς μαρτυρίας, ἐν ᾗ κατηγορία	μὲν	τῶν προσαγόντων οὐκ ἔστι, τὸ
[7, 3]	αὐτῷ, καὶ μετὰ μοιχῶν τὴν	μερίδα	σου ἐτίθεις. Τὸ στόμα σου
[7, 5]	αὐτόν. Ταῦτα γοῦν αὐτὰ εἰς	μέσον	ἀγαγὼν ὁ Παῦλος, ἔλεγε, Θεωρεῖτε
[7, 3]	καὶ τὸν νόμον σου ἐν	μέσῳ	τῆς κοιλίας μου· εἶτα λέγων,
[7, 1]	ἐν ἀρᾷ καὶ ἐνόρκιον ἐν	μέσῳ	τοῦ λαοῦ. Τί ἔστιν, Ἐν
[7, 1]	αὐτὸν ὑπεριδοῦσα, καὶ κοιμηθῇ τις	μετ´	αὐτῆς κοίτην σπέρματος, καὶ λάθῃ
[7, 6]	ὄνομα τοῦ Θεοῦ δοξάζεσθαι παρασκευάσωμεν,	μετὰ	γυναικῶν καὶ παιδίων καὶ οἰκετῶν
[7, 3]	ἐθεώρεις κλέπτην, συνέτρεχες αὐτῷ, καὶ	μετὰ	μοιχῶν τὴν μερίδα σου ἐτίθεις.
[7, 5]	ἀσθενῆ εἶναι καὶ ἀδυνατοῦντα, ἐπήγαγε,	Μετὰ	σοῦ ἡ ἀρχὴ ἐν ἡμέρᾳ
[7, 1]	ναοῦ καταλυθέντος, ἀδύνατον τοῦτο γενέσθαι.	Μετὰ	ταῦτα πάλιν ἐπέταττε τὸν γονοῤῥυῆ,
[7, 1]	(οὐχ ἕλκοντες εἰς τὰ σκάμματα	μετὰ	τὴν πολιὰν, οὐδὲ παρὰ καιρὸν
[7, 3]	ὡς ἔτυχε τοῦτο ἐποίησεν, ἀλλὰ	μετά	τινος λόγου καὶ σοφίας ἀφάτου.
[7, 4]	τις τῶν προφητῶν, λέγων, ὅτι	μετὰ	τὸν Ἀαρὼν καὶ τὴν ἱερωσύνην
[7, 3]	πάλιν· Συναγάγετε τὰ ὁλοκαυτώματα ὑμῶν	μετὰ	τῶν θυσιῶν ὑμῶν, καὶ φάγετε
[7, 2]	ἐκπλαγεὶς ὅση τῶν πραγμάτων γέγονε	μεταβολὴ,	καὶ πῶς αὐτὰ μετεῤῥύθμισε, καὶ
[7, 6]	τῆς ἱερωσύνης μετατεθείσης, καὶ νόμου	μετάθεσιν	ἐξ ἀνάγκης εἰκὸς ἦν γενέσθαι.
[7, 5]	ἱερωσύνης, ἐξ ἀνάγκης καὶ νόμου	μετάθεσις	γίνεται, καὶ τούτων δημιουργὸς εἷς
[7, 3]	δὲ τῶν προφητῶν οὕτως ἔλεγεν·	Μετάστησον	ἀπ´ ἐμοῦ ἦχον ᾠδῶν σου,
[7, 6]	ἡ πολιτεία ἐπὶ τὸ βέλτιον	μετασχηματισθήσεται,	καὶ ὅτι βασιλεὺς οὐδεὶς οὐδέποτε
[7, 6]	λοιπὸν συναποδέδεικται, ὅτι τῆς ἱερωσύνης	μετατεθείσης,	καὶ νόμου μετάθεσιν ἐξ ἀνάγκης
[7, 6]	λέγοντας, ὅτι καὶ ὁ νόμος	μετατεθήσεται,	καὶ ἡ πολιτεία ἐπὶ τὸ
[7, 5]	δὴ κατασκευάζων ὁ Παῦλος ἔλεγε,	Μετατιθεμένης	γὰρ τῆς ἱερωσύνης, ἐξ ἀνάγκης
[7, 2]	γέγονε μεταβολὴ, καὶ πῶς αὐτὰ	μετεῤῥύθμισε,	καὶ ἀπὸ δαιμόνων ἀγγέλους τοὺς
[7, 5]	λέγεται ταῦτα, φησὶ, φυλῆς ἑτέρας	μετέσχηκεν,	ἀφ´ ἧς οὐδεὶς προσέσχηκε τῷ
[7, 4]	καὶ οὐδὲ ἐγεώργουν, οὐδὲ τέχνας	μετῄεσαν,	οὐδὲ ἄλλο τι τοιοῦτον οὐδὲν
[7, 6]	ἐξαρπάσουσι. Ταῦτ´ οὖν εἰδότες, μὴ	μέχρι	τῆς παρούσης ὥρας θερμοὶ καὶ
[7, 5]	αὐτῶν. Ὁ δὲ Μελχισεδὲκ, ὁ	μὴ	γενεαλογούμενος ἐξ αὐτῶν (οὐ γὰρ
[7, 5]	Ἐρώτησον τοίνυν τὸν Ἰουδαῖον, εἰ	μὴ	ἔμελλεν ἡ ἱερωσύνη καταλύεσθαι ἡ
[7, 1]	ὀφθαλμῶν τοῦ ἀνδρὸς, καὶ μάρτυς	μὴ	ᾖ κατ´ αὐτῆς, καὶ μὴ
[7, 1]	αὐτῷ πνεῦμα ζηλώσεως, αὕτη δὲ	μὴ	ᾖ μεμιασμένη. Ὃ δὲ λέγει
[7, 1]	μὴ ᾖ κατ´ αὐτῆς, καὶ	μὴ	ᾖ συνειλημμένη, καὶ ἐπέλθῃ ἐπ´
[7, 5]	τοῦ κρείττονος εὐλογεῖται. Ὥστε εἰ	μὴ	ἦν ἐλάττων ὁ Ἀβραὰμ, ὁ
[7, 6]	πυρὸς ἐξαρπάσουσι. Ταῦτ´ οὖν εἰδότες,	μὴ	μέχρι τῆς παρούσης ὥρας θερμοὶ
[7, 1]	γυνὴ εἰς ἀράν. Ἐὰν δὲ	μὴ	μιανθῇ ἡ γυνὴ, ἀθῴα ἔσται
[7, 6]	ἀληθείας ὁδὸν τοὺς ἀποῤῥαγέντας. Καὶ	μή	μοι λεγέτω τις, ὅτι Κοινὸν
[7, 1]	τὴν μοιχείαν ὁ ἀνὴρ, ἢ	μὴ	μοιχευθῇ, οὗτος δὲ ὑποπτεύσῃ, καὶ
[7, 5]	τῶν ποδῶν σου. Εἶτα, ἵνα	μὴ	νομίσῃς, αὐτὸν ἀσθενῆ εἶναι καὶ
[7, 2]	φύσιν τὴν ἀνθρωπίνην. Εἶτα, ἵνα	μὴ	νομίσῃς αὐτὸν πρόσφατον εἶναι Θεὸν,
[7, 1]	γὰρ ἐσχάτη καὶ παρανομία τὸ	μὴ	οὕτως ὑποπτεύειν περὶ ἐκείνων. Ὅταν
[7, 1]	ἀρᾷ καὶ ἐνόρκιον; Ἵνα λέγωσι·	Μὴ	πάθοιμι ὡς ἔπαθεν ἡ δεῖνα
[7, 6]	δυνατὸν ὑποδέχεσθαι τὸν ἀκροατὴν, καὶ	μὴ	πάντα ὑφ´ ἓν, μηδὲ ἀθρόως,
[7, 1]	ὁρκιεῖ αὐτὴν, καὶ ἐρεῖ· Εἰ	μὴ	παρέβης μιανθῆναι πρὸς τὸν ἄνδρα
[7, 6]	τὰ παρὰ σαυτοῦ, ἴδῃς αὐτὸν	μὴ	πειθόμενον, ἄγαγε πρὸς τοὺς ἱερεῖς,
[7, 6]	ἄν τε πείθωνται, ἄν τε	μὴ	πείθωνται· μᾶλλον δὲ ἀδύνατον Χριστιανοὺς
[7, 6]	μᾶλλον δὲ ἀδύνατον Χριστιανοὺς ὄντας	μὴ	πεισθῆναι. Πλὴν ἀλλ´ ἵνα μηδὲ
[7, 5]	δεξιῶν μου. ~εʹ (Εἶτα, ἵνα	μὴ	περί τινος τῶν πολλῶν ἀνθρώπων
[7, 6]	εἰς τὸ ἐκείνου θέλημα· καὶ	μὴ	πρότερον ἀποστῶμεν, ἕως ἂν τὰ
[7, 5]	φησὶ, τὰ κατὰ Ἰουδαίους; καὶ	μὴ	σκιὰ ἦν ὁ νόμος τῶν
[7, 6]	καὶ μὴ πάντα ὑφ´ ἓν,	μηδὲ	ἀθρόως, εἰς ἕτερον ἐκεῖνα ταμιευσάμενοι
[7, 1]	καὶ ἐπεκαλέσαντο ὁμολογίαν. Ὅταν τοίνυν	μηδὲ	ἀναγινώσκεσθαι δυνατὸν ἦν τὸν νόμον
[7, 2]	νομίσῃς αὐτὸν πρόσφατον εἶναι Θεὸν,	μηδὲ	καινοτομίαν τινὰ εἰσάγειν, ἄκουσον τί
[7, 6]	μὴ πεισθῆναι. Πλὴν ἀλλ´ ἵνα	μηδὲ	ταύτην ἔχητε πρόφασιν, ἐκεῖνο λέγω,
[7, 6]	τοῦτο καὶ ὁ Παῦλός φησι,	Μηδεὶς	τὸ ἑαυτοῦ ζητείτω, ἀλλὰ τὸ
[7, 1]	αὐλητρίδας οὐδὲν ἄμεινον διάκεινται. Καὶ	μηδεὶς	τόλμαν καταγινωσκέτω τοῦ λόγου· τόλμα
[7, 5]	αὐτὸς, φησὶ, τῷ Μελχισεδὲκ, ὁ	μηδέπω	γεννηθεὶς, διὰ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ·
[7, 2]	τῆς ἱερωσύνης αὐτῶν πέπαυται, ὡς	μηκέτι	πάλιν ἐπανελθεῖν ἐπὶ τὸ πρότερον
[7, 2]	ἐπανήξειν· λοιπὸν ἡ ἀπόδειξις τοῦ	μηκέτι	στήσεσθαι τὸν ναόν. Ὥσπερ γὰρ
[7, 2]	ὁλοκαυτώματα, μήτε τοὺς λοιποὺς καθαρμοὺς,	μήτε	ἄλλο τι τῆς (Ἰουδαϊκῆς πολιτείας
[7, 2]	εἰπὼν, πρὸς ἀπόδειξιν ἡμῖν τοῦ	μήτε	θυσίας, μήτε ὁλοκαυτώματα, μήτε τοὺς
[7, 1]	ὑποπτεύσῃ, καὶ μήτε μάρτυς ᾖ,	μήτε	κύησις ἐλέγχουσα, ἄξει αὐτὴν πρὸς
[7, 1]	μοιχευθῇ, οὗτος δὲ ὑποπτεύσῃ, καὶ	μήτε	μάρτυς ᾖ, μήτε κύησις ἐλέγχουσα,
[7, 2]	ἀπόδειξιν ἡμῖν τοῦ μήτε θυσίας,	μήτε	ὁλοκαυτώματα, μήτε τοὺς λοιποὺς καθαρμοὺς,
[7, 2]	τοῦ μήτε θυσίας, μήτε ὁλοκαυτώματα,	μήτε	τοὺς λοιποὺς καθαρμοὺς, μήτε ἄλλο
[7, 3]	καὶ κατὰ τοῦ υἱοῦ τῆς	μητρός	σου ἐτίθεις σκάνδαλον. Ὅθεν δῆλον
[7, 1]	εἰς ἀράν. Ἐὰν δὲ μὴ	μιανθῇ	ἡ γυνὴ, ἀθῴα ἔσται καὶ
[7, 1]	καὶ ἐρεῖ· Εἰ μὴ παρέβης	μιανθῆναι	πρὸς τὸν ἄνδρα τὸν σεαυτῆς,
[7, 3]	οὐκ ἐδέχετο τὰς θυσίας, ἐπειδὴ	μιαραῖς	αὐτὰς προσῆγον χερσί. Πάλιν ὁ
[7, 2]	ἁπάντων ἐπέγνωσαν Δεσπότην, καὶ τὴν	μιαρὰν	τῶν δαιμόνων λατρείαν ἀφέντες, καθαρῶς
[7, 6]	τοῦ κάμνοντος μειζόνως ἀλγήσεις, καὶ	μιμήσῃ	καὶ ἐν τούτῳ τὸν μακάριον
[7, 6]	τοσοῦτοι οἱ στέφανοι, τοσοῦτος ὁ	μισθὸς,	τοσαύτη ἡ ἀμοιβή· ὅπου ψυχῆς
[7, 1]	κόρον, οὐδὲ τῆς πρὸς τοὺς	μισοῦντας	αὐτὸν μάχης λήψεται κόρον ποτέ.
[7, 3]	ἐποίησα ἐν λιβάνῳ, οὐδὲ ἐκτήσω	μοι	ἀργυρίου θυμίαμα, Καὶ ὁ Ἱερεμίας
[7, 3]	με ἐν θυσίαις, οὐδὲ ἐδούλευσάς	μοι	ἐν δώροις σου, οὐδὲ ἔγκοπόν
[7, 3]	μοι σεμίδαλιν, μάταιον· θυμίαμα βδέλυγμά	μοι	ἐστίν. Καὶ ἑτέρωθι πάλιν· Οὐ
[7, 3]	ὁ Ἡσαΐας φησὶν, Οὐκ ἔστι	μοι	θέλημα ἐν ὑμῖν· πλήρης εἰμὶ
[7, 4]	δὲ εἰπὼν, Σῶμα δὲ κατηρτίσω	μοι,	καὶ δείξας ἑτέραν εἰσενηνεχθεῖσαν θυσίαν,
[7, 6]	ὁδὸν τοὺς ἀποῤῥαγέντας. Καὶ μή	μοι	λεγέτω τις, ὅτι Κοινὸν οὐδὲν
[7, 3]	Καὶ ὁ Ἱερεμίας δὲ, Ἱνατί	μοι	λίβανον ἐκ Σαβᾶ φέρεις καὶ
[7, 4]	οὐκ ἠθέλησας, σῶμα δὲ κατηρτίσω	μοι,	ὁλοκαυτώματα καὶ περὶ τῆς ἁμαρτίας
[7, 3]	τῶν χειρῶν ὑμῶν; Ἐὰν προσφέρητέ	μοι	σεμίδαλιν, μάταιον· θυμίαμα βδέλυγμά μοι
[7, 6]	οὐδὲν ἔχω πρὸς ἐκεῖνον, γένοιτό	μοι	τὰ ἐμαυτοῦ κατορθῶσαι πράγματα. Οὐδεὶς
[7, 3]	οὐκ ἠθέλησας, (σῶμα δὲ κατηρτίσω	μοι,	τὴν εἴσοδον τοῦ Μονογενοῦς εἰς
[7, 3]	βούλομαι, οὐδὲ ἐὰν ἔρχησθε ὀφθῆναί	μοι.	Τίς γὰρ ἐξεζήτησε ταῦτα ἐκ
[7, 2]	ἠθέλησας, ἐπήγαγε, Σῶμα δὲ κατηρτίσω	μοι·	τὸ σῶμα λέγων τὸ δεσποτικὸν,
[7, 2]	οὐκ ἠθέλησας. Τί λέγεις; εἰπέ	μοι·	τοῦτό ἐστι τὸ παράδοξον καὶ
[7, 1]	φησὶ, γυνὴ, καὶ ὑποπτεύσῃ τὴν	μοιχείαν	ὁ ἀνὴρ, ἢ μὴ μοιχευθῇ,
[7, 1]	μοιχείαν ὁ ἀνὴρ, ἢ μὴ	μοιχευθῇ,	οὗτος δὲ ὑποπτεύσῃ, καὶ μήτε
[7, 1]	δὲ λέγει τοιοῦτόν ἐστιν· Ἐὰν	μοιχευθῇ,	φησὶ, γυνὴ, καὶ ὑποπτεύσῃ τὴν
[7, 1]	καὶ τὰς νύμφας ὑμῶν, ὅταν	μοιχεύσωσι.	Τί δὲ τοῦτό ἐστι; Νόμον
[7, 1]	καὶ τὰς νύμφας ὑμῶν, ὅταν	μοιχεύσωσιν.	~βʹ Ὁρᾷς ἀπὸ τοῦ τόπου
[7, 3]	κλέπτην, συνέτρεχες αὐτῷ, καὶ μετὰ	μοιχῶν	τὴν μερίδα σου ἐτίθεις. Τὸ
[7, 4]	ἐπραγματεύοντο, ἀλλὰ τῇ ἱερωσύνῃ προσεῖχον	μόνῃ,	καὶ δεκάτας ἐλάμβανον παρὰ παντὸς
[7, 4]	τοῦ Λευῒ φυλὴ ἱερωσύνῃ τιμηθεῖσα,	μόνη	τῶν μὲν βιωτικῶν ἔργων ἀπήλλακτο,
[7, 3]	πάσας ἐκείνας ἀφεὶς, ταύτης ἐμνήσθη	μόνης;	Οὐχ ἁπλῶς οὐδὲ ὡς ἔτυχεν,
[7, 3]	οὐδὲ ἀμοιβῆς, ἀλλ´ ἀπὸ χάριτος	μόνης	τὸ γένος ἐδικαίωσε τὸ ἡμέτερον.
[7, 3]	κατηρτίσω μοι, τὴν εἴσοδον τοῦ	Μονογενοῦς	εἰς τὸν κόσμον λέγων, τὴν
[7, 5]	αὐτοῦ ἔλαβε· καὶ οὐ τοῦτο	μόνον,	ἀλλὰ καὶ ἕτερόν τι. Τί
[7, 2]	ἔτι συνιδὼν ὅτι οὐκ ἐκεῖνοι	μόνον,	ἀλλὰ καὶ οἱ Ἰουδαῖοι οἱ
[7, 3]	Ἰουδαίους ἐστὶν ἡμῖν ἡ μάχη	μόνον,	ἀλλὰ καὶ πρὸς Ἕλληνας καὶ
[7, 2]	καὶ σπουδὴ, οὐκ ἐκείνους ἐπιστομίσαι	μόνον,	ἀλλὰ καὶ τὴν ὑμετέραν ἀγάπην
[7, 6]	ὥρας θερμοὶ καὶ διεγηγερμένοι ὦμεν	μόνον,	ἀλλὰ τὸ πῦρ, ὅπερ ἔχετε
[7, 5]	δύναται, ἀλλ´ ἢ τὸν Θεὸν	μόνον.	Εἰ μὲν γὰρ ἰδιώτης ἦν,
[7, 2]	φησίν· οὐ γὰρ δὴ τοῦτο	μόνον	εἶδεν, ἀλλὰ προφητικοῖς ἄνωθεν καταμαθὼν
[7, 5]	Οὐ γὰρ πρόβατα θύειν καὶ	μόσχους	ἐπέταξεν, ἀλλὰ διὰ τῆς κατὰ
[7, 3]	δέξομαι ἐκ τοῦ οἴκου σου	μόσχους,	οὐδὲ ἐκ τῶν ποιμνίων σου
[7, 3]	δέξομαι ἐκ τοῦ οἴκου σου	μόσχους,	οὐδὲ ἐκ τῶν ποιμνίων σου
[7, 3]	χεῖρας ὑμῶν, ἀποστρέψω τοὺς ὀφθαλμούς	μου	ἀφ´ ὑμῶν· καὶ ἐὰν πληθύνητε
[7, 3]	μου, καὶ ἀναλαμβάνεις τὴν διαθήκην	μου	διὰ τοῦ στόματός σου; Σὺ
[7, 4]	Κυρίῳ μου· Κάθου ἐκ δεξιῶν	μου.	~εʹ (Εἶτα, ἵνα μὴ περί
[7, 3]	παιδείαν, καὶ ἐξέβαλες τοὺς λόγους	μου	εἰς τὰ ὀπίσω. Εἰ ἐθεώρεις
[7, 3]	σου ἐν μέσῳ τῆς κοιλίας	μου·	εἶτα λέγων, τί ποτέ ἐστι
[7, 5]	Κυρίῳ μου, Κάθου ἐκ δεξιῶν	μου,	ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς
[7, 4]	Εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ	μου·	Κάθου ἐκ δεξιῶν μου. ~εʹ
[7, 5]	Εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ	μου,	Κάθου ἐκ δεξιῶν μου, ἕως
[7, 3]	Ἱνατί σὺ ἐκδιηγῇ τὰ δικαιώματά	μου,	καὶ ἀναλαμβάνεις τὴν διαθήκην μου
[7, 3]	κοιλίας μου ὑπὲρ ἁμαρτίας ψυχῆς	μου;	καὶ ὁ προφήτης ἐπιτιμῶν αὐτοῖς
[7, 3]	δώσω πρωτότοκά μου ὑπὲρ ἀσεβείας	μου,	καρπὸν κοιλίας μου ὑπὲρ ἁμαρτίας
[7, 2]	ἐποίησας σὺ, Κύριε ὁ Θεός	μου,	τὰ θαυμάσιά σου. Εἶτα εἰπὼν
[7, 2]	ἐποίησας σὺ, Κύριε ὁ Θεός	μου,	τὰ θαυμάσιά σου, καὶ ἐκπλαγεὶς
[7, 2]	ἐποίησας σὺ, Κύριε ὁ Θεός	μου,	τὰ θαυμάσιά σου. Καὶ ὅτι
[7, 2]	ἐποίησας, σὺ, Κύριε ὁ Θεός	μου,	τὰ θαυμάσιά σου, καὶ τοῖς
[7, 3]	ὑπὲρ ἀσεβείας μου, καρπὸν κοιλίας	μου	ὑπὲρ ἁμαρτίας ψυχῆς μου; καὶ
[7, 3]	ἐν ὁλοκαυτώμασιν, εἰ δώσω πρωτότοκά	μου	ὑπὲρ ἀσεβείας μου, καρπὸν κοιλίας
[7, 2]	βιβλίου γέγραπται περὶ ἐμοῦ. Πάλαι	μου,	φησὶ, τὴν παρουσίαν προανεφώνησαν οἱ
[7, 6]	καὶ πλεονεκτοῦντες καὶ ἁρπάζοντες, καὶ	μυρία	τοῖς πλησίον διατιθέντες κακὰ, ἀπελθόντες
[7, 3]	ἀποκαλύψωμεν, καὶ ζητήσωμεν, τί δήποτε,	μυρίας	ἔχων μαρτυρίας ὁ Παῦλος, αἳ
[7, 2]	ὁ Ἰωάννης, Ὁ νόμος διὰ	Μωσέως	ἐδόθη, ἡ δὲ χάρις καὶ
[7, 5]	ἣν φυλὴν οὐδὲν περὶ ἱερωσύνης	Μωσῆς	ἐλάλησεν. Ὅταν οὖν φαίνηται ὁ
[7, 4]	ἐπὶ τοῦ Ἀβραὰμ, οὔπω γενομένου	Μωϋσέως,	οὐδὲ νόμου γραφέντος, οὐδὲ τῆς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 9/06/2009