Discours, par.
[72, 5]	ἀμαθίαν καὶ δυστυχίαν, καὶ ὅτι	φανερῶς	μὲν οὐ καταγελῶσιν, ἰδίᾳ δὲ
[72, 5]	τι θωπεύσων οὐδένα αὐτῶν οὐδὲ	φεισόμενος	οὐδενός, τοὐναντίον δὲ κολάσων ὡς
[72, 10]	φυτοῦ βλάστῃ ἐφήδεσθαι ἰξὸν πεφυκότος	φέρειν,	πτηνοῖς ὄλεθρον‘ ~τὰ δὲ μήτε
[72, 0]	ταῦτα εἰδότες ὅτι τοῖς καλουμένοις	φιλοσόφοις	ξυνήθης ἐστὶν ἡ (στολὴ αὕτη
[72, 5]	τὸ σχῆμα ἔχοντα τὸ τοῦ	φιλοσόφου,	λογίζονται ὅτι οὗτος οὔτε πρὸς
[72, 10]	οὗτοι προσίασιν οὓς ἂν ἡγῶνται	φιλοσόφους	ἀπὸ τῆς στολῆς, ὡς ἀκουσόμενοί
[72, 5]	ὅθεν οὐδὲν φροντίζουσιν. τοὺς μέντοι	φιλοσόφους	ὑπονοοῦσιν, ὡς καταφρονοῦντας αὐτῶν καὶ
[72, 5]	παρὰ μὲν γὰρ Αἰγυπτίοις καὶ	Φοίνιξι	καὶ ἑτέροις τισὶ τῶν βαρβάρων
[72, 15]	Σωκράτους καὶ Διογένους, τὸ δὲ	φρονεῖν	πολλοῦ δέομεν ὅμοιοι εἶναι τοῖς
[72, 15]	γὰρ ἀρχαία γλαὺξ τῷ ὄντι	φρονίμη	τε ἦν καὶ ξυμβουλεύειν ἐδύνατο.
[72, 10]	τινα γενέσθαι, σοφὸν μὲν καὶ	φρόνιμον,	αἱμύλον δὲ ἄλλως καὶ ξυνθεῖναι
[72, 10]	καὶ διελέγετο τοῖς προσιοῦσι λόγους	φρονίμους,	καὶ περὶ Διογένους, ὅτι καὶ
[72, 5]	οὐδένα ἐκείνοις (λόγον, ὅθεν οὐδὲν	φροντίζουσιν.	τοὺς μέντοι φιλοσόφους ὑπονοοῦσιν, ὡς
[72, 15]	τοὐναντίον δὲ ἔχαιρε τῇ δρυῒ	φυομένῃ,	ἐπειδή τε ἱκανὴ ἦν, καθίσαντα
[72, 10]	καὶ πρὸς δρῦν ταυτηνὶ ἄρτι	φυομένην,	ἐπειδὰν πρὸς ὥραν ἀφίκηται, ἑτοίμως
[72, 10]	τοῖς ὀρνέοις ποιεῖν παραινεῖν μηδὲ	φυτοῦ	βλάστῃ ἐφήδεσθαι ἰξὸν πεφυκότος φέρειν,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/01/2008