Discours, par.
[72, 10]	ὁρᾶν δύνανται οὓς ἂν ἴδωσι	παιδαγωγῶν	σχῆμα ἔχοντας καὶ παρεσκευασμένους οὕτως
[72, 10]	καὶ διαμάχονται, ὥσπερ οὐδ´ οἱ	παῖδες	ἡδέως ὁρᾶν δύνανται οὓς ἂν
[72, 10]	καὶ τοῖς μύθοις· ὥσπερ τὰ	παιδία	ταῖς τίτθαις μυθολογουμέναις προσέχουσί τε
[72, 5]	μετὰ γυναικῶν ἑκάστοτε ὡραίων καὶ	παίδων	ἀναπαύεσθαι καὶ πολλὰ χρήματα ἔχειν
[72, 10]	εἰ γάρ τοι καὶ τοῖς	παισὶν	ἐξῆν τῶν τοιούτων καταγελᾶν καὶ
[72, 0]	τοιούτων ἀνθρώπων ὀλίγου νῦν μεστὰ	πάντα,	καὶ σχεδὸν πλείους γεγόνασι τῶν
[72, 0]	ἴσως ῥηθῆναι εἰκότως ὅτι πλεῖ	πάντα	ὁμοίως ἀκάτια καὶ πᾶσα βοῦς
[72, 10]	ἂν ἀκούοιεν. καὶ τυχὸν οὐ	παντάπασι	ψευδῆ οἴονται καὶ τῷ ὄντι
[72, 5]	παρ´ αὑτοῖς οὕτως ἔχουσιν, ὡς	πάντας	ἀθλίους ὄντας τοὺς ἀπαιδεύτους, ἀρξαμένους
[72, 0]	ἐπιλαβόμενοι, ὅταν τινὰ ὁρῶσι μὴ	πάνυ	ἐρρωμένον αὐτὸν μηδὲ ἄλλον μηδένα
[72, 0]	ὥσπερ Νασάμωνες— οὐκοῦν οὐδὲ τούτοις	πάνυ	τι τολμῶσι πράγματα παρέχειν οὐδ´
[72, 5]	μὲν οὐ καταγελῶσιν, ἰδίᾳ δὲ	παρ´	αὑτοῖς οὕτως ἔχουσιν, ὡς πάντας
[72, 10]	τῆς στολῆς, ὡς ἀκουσόμενοί τι	παρ´	αὐτῶν σοφόν, ὃ οὐκ ἂν
[72, 10]	αὐτῶν σοφόν, ὃ οὐκ ἂν	παρ´	ἑτέρου ἀκούσειαν, πυνθανόμενοι καὶ περὶ
[72, 10]	τῆς τοιαύτης δόξης, ὡς καὶ	παρ´	ἡμῶν ἀκουσόμενοί τι τοιοῦτον οἷον
[72, 5]	ἐν τοιαύτῃ διαθέσει τοῦ σχήματος.	παρὰ	μὲν γὰρ Αἰγυπτίοις καὶ Φοίνιξι
[72, 5]	τύπος τῶν ἀγαλμάτων, ὥσπερ οἶμαι	παρὰ	τοῖς Ἕλλησιν, ἀλλὰ πολὺ διαφέρων.
[72, 15]	οὐδὲν ὠφελεῖν· (οὐ γὰρ ἂν	παρὰ	τοῖς ὀρνιθοθήραις ἐτρέφοντο δεδεμέναι καὶ
[72, 10]	δόγματα κοινὰ ἀπεδείχθη τοῖς ἀφικνουμένοις	παρὰ	τὸν θεόν, ὡς ὁμοίως ξυμφέρον
[72, 0]	ἀποδεδειγμένη. ὃ δὲ ἔτι τούτου	παραδοξότερον·	ἔνθα γὰρ ἐνίοτε βλέπουσιν ἀνθρώπους,
[72, 10]	μὴ τοῦτο τοῖς ὀρνέοις ποιεῖν	παραινεῖν	μηδὲ φυτοῦ βλάστῃ ἐφήδεσθαι ἰξὸν
[72, 5]	καὶ νοῦν ἔχοντας· εἰ δὲ	παραχωρήσουσιν,	ὡς τούτων ἃ χρὴ γιγνωσκόντων
[72, 0]	τὴν ἡσυχίαν ἄγειν οὐδὲ σιγῇ	παρέρχεσθαι,	ἀλλ´ ἐφίστανται καὶ ἐρεθίζουσι καὶ
[72, 10]	ἴδωσι παιδαγωγῶν σχῆμα ἔχοντας καὶ	παρεσκευασμένους	οὕτως ὡς ἐπιπλήξοντας αὐτοῖς καὶ
[72, 5]	οὕτως ἔσταλται, ἀλλ´ ἐπ´ ἀνθρώπους	παρεσκεύασται,	ὡς νουθετήσων τε καὶ ἐξελέγξων
[72, 0]	τούτοις πάνυ τι τολμῶσι πράγματα	παρέχειν	οὐδ´ ἐνοχλεῖν προσιόντες. καίτοι Γέτας
[72, 0]	Πέρσαι τε καὶ Βάκτριοι καὶ	Παρθυαῖοι	καὶ ἄλλοι πολλοὶ τῶν βαρβάρων·
[72, 0]	ἐρρωμένον αὐτὸν μηδὲ ἄλλον μηδένα	παρόντα	τὸν ἐπιβοηθήσοντα, καὶ ταῦτα εἰδότες
[72, 0]	πλεῖ πάντα ὁμοίως ἀκάτια καὶ	πᾶσα	βοῦς ἀροτριᾷ. ~οὐ τοίνυν κατὰ
[72, 10]	ἀνατίθεται ταῦτα, ὥστε δὴ καὶ	πᾶσιν	ἀνθρώποις εἶναι γνώριμα· τὰ δὲ
[72, 10]	τὸν θεόν, ὡς ὁμοίως ξυμφέρον	πᾶσιν	εἰδέναι (καὶ πείθεσθαι. εἰσὶ δὲ
[72, 10]	ὁμοίως ξυμφέρον πᾶσιν εἰδέναι (καὶ	πείθεσθαι.	εἰσὶ δὲ οἳ καὶ τὸν
[72, 10]	τοῖς προσιοῦσι λόγους φρονίμους, καὶ	περὶ	Διογένους, ὅτι καὶ αὐτὸς πρὸς
[72, 5]	ἄπεισιν ἐπὶ τὰ πρόβατα καὶ	περὶ	ἐκεῖνα διατρίψει, ὥστε ὑπ´ οὐδενὸς
[72, 10]	παρ´ ἑτέρου ἀκούσειαν, πυνθανόμενοι καὶ	περὶ	Σωκράτους, ὅτι σοφός τε ἦν
[72, 0]		~ΠΕΡΙ	ΤΟΥ ΣΧΗΜΑΤΟΣ. (Διὰ τί ποτε
[72, 5]	μηδὲ τιμῶντας μηδὲ τὴν αὐτὴν	περὶ	τῶν μεγίστων ἔχοντας διάνοιαν. οὐκοῦν
[72, 5]	ὑπὸ τοῦ πολλοῦ ὄχλου καὶ	περιβλέπεσθαι·	ὧν οὐδὲν ἡγοῦνται μεῖζον οὐδὲ
[72, 0]	τιάραν καὶ ἀναξυρίδας, καθάπερ οἶμαι	Πέρσαι	τε καὶ Βάκτριοι καὶ Παρθυαῖοι
[72, 0]	προσιόντες. καίτοι Γέτας μὲν ἢ	Πέρσας	ἢ Νασάμωνας, τοὺς μὲν οὐ
[72, 5]	γεωργοὺς καὶ ποιμένας, ἔτι δὲ	Πέρσας	καὶ Νασάμωνας, οὐκ οἴονται καταφρονεῖν
[72, 10]	μηδὲ φυτοῦ βλάστῃ ἐφήδεσθαι ἰξὸν	πεφυκότος	φέρειν, πτηνοῖς ὄλεθρον‘ ~τὰ δὲ
[72, 0]	βλέπουσιν ἀνθρώπους, τοὺς μέν τινας	πίλους	ἐπὶ ταῖς κεφαλαῖς ἔχοντας, ὡς
[72, 5]	τοὺς πολυτελῶς ἐσθίοντάς τε καὶ	πίνοντας	καὶ καθεύδειν μαλακῶς βουλομένους καὶ
[72, 0]	ἡμῶν ἴσως ῥηθῆναι εἰκότως ὅτι	πλεῖ	πάντα ὁμοίως ἀκάτια καὶ πᾶσα
[72, 5]	ὅτι οὗτος οὔτε πρὸς τὸ	πλεῖν	{ἐστιν} οὔτε πρὸς γεωργίαν οὔτε
[72, 0]	νῦν μεστὰ πάντα, καὶ σχεδὸν	πλείους	γεγόνασι τῶν σκυτοτόμων καὶ κναφέων
[72, 5]	τι καὶ τῶν Ἑλλήνων οἱ	πλείους	ὁμοίως πρὸς τοῦτο ἔχουσι, καὶ
[72, 5]	ὡς ναύτην ἐσταλμένον, ἴσασι τοῦτον	πλευσούμενον,	κἂν ὡς γεωργὸν ἕτερον, γεωργήσοντα·
[72, 15]	αὐτῆς, καὶ διὰ τοῦτο ἐθέλουσι	πλησιάζειν,	ἡγούμενα ἀγαθόν τι ἀπολαύειν τῆς
[72, 5]	τοὺς ἀπαιδεύτους, ἀρξαμένους ἀπὸ τῶν	πλουσίων	δὴ καὶ μακαρίων δοκούντων, οὓς
[72, 10]	ἐπὶ τοῦ τρίποδος, ἐμπιμπλαμένη τοῦ	πνεύματος.	τὸ γὰρ αὑτῷ χρησθὲν ἕκαστος
[72, 10]	γλαῦκα μὴ τοῦτο τοῖς ὀρνέοις	ποιεῖν	παραινεῖν μηδὲ φυτοῦ βλάστῃ ἐφήδεσθαι
[72, 5]	ναύτας καὶ τοὺς γεωργοὺς καὶ	ποιμένας,	ἔτι δὲ Πέρσας καὶ Νασάμωνας,
[72, 0]	ἴδοιεν γεωργοῦ στολὴν ἔχοντα ἢ	ποιμένος,	ἐξωμίδα ἔχοντα ἢ διφθέραν ἐνημμένον
[72, 5]	ἕτερον, γεωργήσοντα· τόν γε μὴν	ποιμένος	ἔχοντα στολὴν ἴσασι καὶ τοῦτον
[72, 5]	ἀνδρῶν εἰκόνας ὁρῶσι πολιτῶν τῆς	πόλεως	καὶ ἐν τῇ ἀγορᾷ καὶ
[72, 5]	ἐστιν. καὶ ἀνδρῶν εἰκόνας ὁρῶσι	πολιτῶν	τῆς πόλεως καὶ ἐν τῇ
[72, 5]	ὡραίων καὶ παίδων ἀναπαύεσθαι καὶ	πολλὰ	χρήματα ἔχειν καὶ θαυμάζεσθαι ὑπὸ
[72, 5]	ὡς καταφρονοῦντας αὐτῶν καὶ καταγιγνώσκοντας	πολλὴν	ἀμαθίαν καὶ δυστυχίαν, καὶ ὅτι
[72, 10]	μὲν τούτου καὶ διαμνημονεύουσιν οἱ	πολλοί,	τὰ μέν τινα ἴσως εἰπόντος
[72, 0]	Βάκτριοι καὶ Παρθυαῖοι καὶ ἄλλοι	πολλοὶ	τῶν βαρβάρων· οἱ δὲ ἔτι
[72, 5]	τούτων ἃ χρὴ γιγνωσκόντων καὶ	πολλοῦ	ἀξίων, ἅμα καὶ αὑτοὺς ὁμολογήσουσι
[72, 15]	καὶ Διογένους, τὸ δὲ φρονεῖν	πολλοῦ	δέομεν ὅμοιοι εἶναι τοῖς ἀνδράσιν
[72, 5]	ἔχειν καὶ θαυμάζεσθαι ὑπὸ τοῦ	πολλοῦ	ὄχλου καὶ περιβλέπεσθαι· ὧν οὐδὲν
[72, 0]	ἢ Νασάμωνας, τοὺς μὲν οὐ	πολλοὺς	(βλέπουσι, τοὺς δὲ σπανίως ἐπιδημοῦντας·
[72, 5]	Διὸς καὶ Ποσειδῶνος καὶ ἄλλων	πολλῶν	θεῶν ἀγάλματα, ἐν τοιαύτῃ διαθέσει
[72, 5]	ἴδωσι τοιοῦτον, λέγω δὲ τῶν	πολλῶν	καὶ ἀδόξων, οὓς μὴ δεδοίκασιν
[72, 5]	οἶμαι παρὰ τοῖς Ἕλλησιν, ἀλλὰ	πολὺ	διαφέρων. ἐνθάδε δὲ ὁ αὐτός
[72, 15]	βλεπόμενοι ὥσπερ αἱ γλαῦκες ὄχλον	πολὺν	ξυνάγομεν τῷ ὄντι ὀρνέων, αὐτοί
[72, 10]	ἐνοχλοῦσιν, ἀλλ´ ἔστι γένος ἀνθρώπων	πολυπραγμονοῦν	τοιαύτην (πολυπραγμοσύνην καὶ τρόπον τινὰ
[72, 10]	ἔστι γένος ἀνθρώπων πολυπραγμονοῦν τοιαύτην	(πολυπραγμοσύνην	καὶ τρόπον τινὰ οὐ πονηρόν·
[72, 5]	ὅτι ἀτιμάζουσι καὶ διαγελῶσι τοὺς	πολυτελῶς	ἐσθίοντάς τε καὶ πίνοντας καὶ
[72, 10]	(πολυπραγμοσύνην καὶ τρόπον τινὰ οὐ	πονηρόν·	οὗτοι προσίασιν οὓς ἂν ἡγῶνται
[72, 5]	τοῖς ναοῖς, οἷον Διὸς καὶ	Ποσειδῶνος	καὶ ἄλλων πολλῶν θεῶν ἀγάλματα,
[72, 0]	~ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΣΧΗΜΑΤΟΣ. (Διὰ τί	ποτε	οἱ ἄνθρωποι, ὅταν μέν τινα
[72, 0]	οὐδὲ τούτοις πάνυ τι τολμῶσι	πράγματα	παρέχειν οὐδ´ ἐνοχλεῖν προσιόντες. καίτοι
[72, 0]	τὴν στολὴν τῷ τοιοῦτόν τι	πράττοντι.	τούς γε μὴν καπήλους ἑκάστοτε
[72, 0]	γε μὴν καπήλους ἑκάστοτε ὁρῶντες	πρὸ	τῶν καπηλείων ἀνεζωσμένους οὐδέποτε τωθάζουσι,
[72, 5]	τοῦτον ὅτι ἄπεισιν ἐπὶ τὰ	πρόβατα	καὶ περὶ ἐκεῖνα διατρίψει, ὥστε
[72, 5]	{ἐστιν} οὔτε πρὸς γεωργίαν οὔτε	προβάτων	ἕνεκεν οὕτως ἔσταλται, ἀλλ´ ἐπ´
[72, 5]	τῶν μεγίστων ἔχοντας διάνοιαν. οὐκοῦν	προκαταλαμβάνουσιν	αὐτοὶ λοιδοροῦντες καὶ τωθάζοντες, ὡς
[72, 10]	περὶ Διογένους, ὅτι καὶ αὐτὸς	πρὸς	ἅπαντα εὐπόρει λόγου καὶ ἀποκρίσεως.
[72, 5]	οἴονται καταφρονεῖν αὑτῶν οὐδὲ εἶναι	πρὸς	αὑτοὺς οὐδένα ἐκείνοις (λόγον, ὅθεν
[72, 5]	πρὸς τὸ πλεῖν {ἐστιν} οὔτε	πρὸς	γεωργίαν οὔτε προβάτων ἕνεκεν οὕτως
[72, 10]	ἀπὸ τῶν οἰκοδομημάτων σκέπης ἀπανίστασθαι,	πρὸς	δὲ τὰ δένδρα τὴν καλιάν,
[72, 10]	ἔστιν εὐσημότερον· καὶ δὴ καὶ	πρὸς	δρῦν ταυτηνὶ ἄρτι φυομένην, ἐπειδὰν
[72, 10]	τοιοῦτον, ὡς τὰ ὄρνεα ξυνῆλθε	πρὸς	τὴν γλαῦκα καὶ ἐδεῖτο τῆς
[72, 5]	φιλοσόφου, λογίζονται ὅτι οὗτος οὔτε	πρὸς	τὸ πλεῖν {ἐστιν} οὔτε πρὸς
[72, 5]	τῶν Ἑλλήνων οἱ πλείους ὁμοίως	πρὸς	τοῦτο ἔχουσι, καὶ οὐδὲν αὐτοὺς
[72, 0]	γένεια, οὐχ οἷοί τέ εἰσι	πρὸς	τούτους τὴν ἡσυχίαν ἄγειν οὐδὲ
[72, 10]	δρῦν ταυτηνὶ ἄρτι φυομένην, ἐπειδὰν	πρὸς	ὥραν ἀφίκηται, ἑτοίμως ἔχειν ἱζάνειν
[72, 10]	ἅπαντες ἀπὸ ταύτης τῆς διανοίας	προσέρχονται	καὶ ἐνοχλοῦσιν, ἀλλ´ ἔστι γένος
[72, 10]	τὰ παιδία ταῖς τίτθαις μυθολογουμέναις	προσέχουσί	τε καὶ ἥδονται. ἀπὸ δὴ
[72, 0]	αὐτὸ μόνον χιτῶνα ἔχοντα, οὔτε	προσέχουσιν	οὔτε διαγελῶσι, λογιζόμενοι τυχὸν ὅτι
[72, 5]	καὶ οὐδὲν (εἰδότας ἁπλῶς ὧν	προσήκει	ἀνθρώπους ἐλευθέρους εἰδέναι. ἔτι δὲ
[72, 0]	οὐδὲ προσποιοῦνται τὴν ἀρχήν, (ἡγούμενοι	προσήκειν	τὴν στολὴν τῷ τοιοῦτόν τι
[72, 10]	ὁποῖον Σωκράτης ἢ {ὁποῖα} Διογένης,	προσίασι	καὶ ἐνοχλοῦσι καὶ οὐ δύνανται
[72, 15]	ἀπολαύειν τῆς ξυνουσίας· ἔπειτα οἶμαι	προσίασι	μάτην ἐπὶ κακῷ. ἡ μὲν
[72, 10]	τρόπον τινὰ οὐ πονηρόν· οὗτοι	προσίασιν	οὓς ἂν ἡγῶνται φιλοσόφους ἀπὸ
[72, 0]	τολμῶσι πράγματα παρέχειν οὐδ´ ἐνοχλεῖν	προσιόντες.	καίτοι Γέτας μὲν ἢ Πέρσας
[72, 10]	τε ἦν καὶ διελέγετο τοῖς	προσιοῦσι	λόγους φρονίμους, καὶ περὶ Διογένους,
[72, 10]	δύνανται ἡδέως ὁρᾶν αὐτούς, ἀλλὰ	προσκρούουσι	καὶ διαμάχονται, ὥσπερ οὐδ´ οἱ
[72, 0]	ὑποδεδυκότα οὐ χαλεπαίνουσιν, ἀλλ´ οὐδὲ	προσποιοῦνται	τὴν ἀρχήν, (ἡγούμενοι προσήκειν τὴν
[72, 0]	Θρᾳκῶν τινες τῶν Γετῶν λεγομένων,	πρότερον	δὲ Λακεδαιμόνιοι καὶ Μακεδόνες, ἄλλους
[72, 10]	ἀκούουσι καὶ ἐν Δελφοῖς ἀνατεθῆναι	πρότερον,	οἷον ἀπαρχάς τινας τῆς σοφίας
[72, 10]	καταγελᾶν καὶ ὑβρίζειν, οὐδὲν ἂν	πρότερον	τούτου ἐποίουν. οὐ μέντοι ἅπαντες
[72, 0]	ἔτι τούτων ἀτοπώτεροι εἰώθασιν ἐπιδημεῖν	πτερὰ	ἔχοντες ἐπὶ ταῖς κεφαλαῖς ὀρθά,
[72, 15]	αἱ δὲ νῦν μόνον τὰ	πτερὰ	ἔχουσιν ἐκείνης καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς
[72, 10]	βλάστῃ ἐφήδεσθαι ἰξὸν πεφυκότος φέρειν,	πτηνοῖς	ὄλεθρον‘ ~τὰ δὲ μήτε τῆς
[72, 10]	τῶν χρησμῶν θειότερα, οὓς ἡ	Πυθία	ἔχρα καθίζουσα ἐπὶ τοῦ τρίποδος,
[72, 10]	οὐκ ἂν παρ´ ἑτέρου ἀκούσειαν,	πυνθανόμενοι	καὶ περὶ Σωκράτους, ὅτι σοφός

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/01/2008