HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

DION CHRYSOSTOME, Sur l'apparence (discours 72; traduction anglaise)

Liste des contextes (ordre alphabétique)

δ = 40 formes différentes pour 76 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Discours, par.

[72, 0]   καπηλείων ἀνεζωσμένους οὐδέποτε τωθάζουσι, καταγελῷεν δ´ ἂν τοὐναντίον, εἰ μὴ οὕτως

[72, 15]   ὀφθαλμοὺς καὶ τὸ ῥάμφος, τὰ δὲ ἄλλα ἀφρονέστεραί εἰσι τῶν ἄλλων

[72, 10]   σοφὸν μὲν καὶ φρόνιμον, αἱμύλον δὲ ἄλλως καὶ ξυνθεῖναι λόγους ἱκανόν,

[72, 5]   προσήκει ἀνθρώπους ἐλευθέρους εἰδέναι. ἔτι δὲ ἐὰν μέν τινα ἴδωσιν ὡς

[72, 10]   πᾶσιν ἀνθρώποις εἶναι γνώριμα· τὰ δὲ ἐκείνων δόγματα κοινὰ ἀπεδείχθη τοῖς

[72, 0]   καὶ τρόπον τινὰ ἀποδεδειγμένη. ὃ δὲ ἔτι τούτου παραδοξότερον· ἔνθα γὰρ

[72, 0]   ἄλλοι πολλοὶ τῶν βαρβάρων· οἱ δὲ ἔτι τούτων ἀτοπώτεροι εἰώθασιν ἐπιδημεῖν

[72, 15]   ξυμβουλῆς ἀπεδέχετο τὴν γλαῦκα, τοὐναντίον δὲ ἔχαιρε τῇ δρυῒ φυομένῃ, ἐπειδή

[72, 10]   τινα ἴσως εἰπόντος αὐτοῦ, (τὰ δὲ καὶ ἄλλων συνθέντων. τῶν γε

[72, 5]   αὐτῶν οὐδὲ φεισόμενος οὐδενός, τοὐναντίον δὲ κολάσων ὡς ἂν δύνηται αὐτοὺς

[72, 0]   τινες τῶν Γετῶν λεγομένων, πρότερον δὲ Λακεδαιμόνιοι καὶ Μακεδόνες, ἄλλους δὲ

[72, 15]   πεφυκότος φέρειν, πτηνοῖς ὄλεθρον‘ ~τὰ δὲ μήτε τῆς ξυμβουλῆς ἀπεδέχετο τὴν

[72, 15]   ἦν καὶ ξυμβουλεύειν ἐδύνατο. αἱ δὲ νῦν μόνον τὰ πτερὰ ἔχουσιν

[72, 5]   Ἕλλησιν, ἀλλὰ πολὺ διαφέρων. ἐνθάδε δὲ ὁ αὐτός ἐστιν. καὶ ἀνδρῶν

[72, 10]   πᾶσιν εἰδέναι (καὶ πείθεσθαι. εἰσὶ δὲ οἳ καὶ τὸν Αἴσωπον οἴονται

[72, 5]   φανερῶς μὲν οὐ καταγελῶσιν, ἰδίᾳ δὲ παρ´ αὑτοῖς οὕτως ἔχουσιν, ὡς

[72, 5]   σωφρονοῦντας καὶ νοῦν ἔχοντας· εἰ δὲ παραχωρήσουσιν, ὡς τούτων ἃ χρὴ

[72, 5]   τοὺς γεωργοὺς καὶ ποιμένας, ἔτι δὲ Πέρσας καὶ Νασάμωνας, οὐκ οἴονται

[72, 0]   μὲν οὐ πολλοὺς (βλέπουσι, τοὺς δὲ σπανίως ἐπιδημοῦντας· τῶν δὲ τοιούτων

[72, 10]   τῶν οἰκοδομημάτων σκέπης ἀπανίστασθαι, πρὸς δὲ τὰ δένδρα τὴν καλιάν, ὥσπερ

[72, 0]   δὲ Λακεδαιμόνιοι καὶ Μακεδόνες, ἄλλους δὲ τιάραν καὶ ἀναξυρίδας, καθάπερ οἶμαι

[72, 5]   λυπούμενοι τούτων ἐῶσιν αὐτούς· ὅταν δέ τινα ἴδωσι τὸ σχῆμα ἔχοντα

[72, 0]   τῇ ἐργασίᾳ, ἣν μεταχειρίζονται. ἐπειδὰν δέ τινα ἴδωσιν ἀχίτωνα ἐν ἱματίῳ

[72, 0]   τοὺς δὲ σπανίως ἐπιδημοῦντας· τῶν δὲ τοιούτων ἀνθρώπων ὀλίγου νῦν μεστὰ

[72, 15]   καθίσαντα ἐπ´ αὐτὴν ᾖδεν. γενομένου δὲ τοῦ ἰξοῦ ῥᾳδίως ἤδη ὑπὸ

[72, 5]   ἐπειδάν τινα ἴδωσι τοιοῦτον, λέγω δὲ τῶν πολλῶν καὶ ἀδόξων, οὓς

[72, 15]   τὴν Σωκράτους καὶ Διογένους, τὸ δὲ φρονεῖν πολλοῦ δέομεν ὅμοιοι εἶναι

[72, 15]   ἂν παρὰ τοῖς ὀρνιθοθήραις ἐτρέφοντο δεδεμέναι καὶ δουλεύουσαι. καὶ ἡμῶν ἕκαστος

[72, 5]   πολλῶν καὶ ἀδόξων, οὓς μὴ δεδοίκασιν ὡς ἱκανοὺς ἀμύνεσθαι· ἐπεὶ τούς

[72, 0]   ὁ ἄνθρωπος καὶ ὅτι οὐδὲν δεῖ καταγελᾶν τούτου ἕνεκα· ὁμοίως οὐδ´

[72, 5]   ἀνακειμένας, γένεια (καθεικότων. ἀλλὰ τί δεῖ ταῦτα λέγειν; σχεδὸν γάρ τι

[72, 15]   νῦν ἔτι οὕτως ἔχουσιν, ὡς δεινῆς καὶ σοφῆς οὔσης αὐτῆς, καὶ

[72, 10]   τὰς γνώμας ἀκούουσι καὶ ἐν Δελφοῖς ἀνατεθῆναι πρότερον, οἷον ἀπαρχάς τινας

[72, 10]   σκέπης ἀπανίστασθαι, πρὸς δὲ τὰ δένδρα τὴν καλιάν, ὥσπερ καὶ αὐτά,

[72, 15]   Διογένους, τὸ δὲ φρονεῖν πολλοῦ δέομεν ὅμοιοι εἶναι τοῖς ἀνδράσιν ἐκείνοις

[72, 10]   ἕνεκεν ὠφελείας, ὡς τῷ ὄντι δὴ θεῖα ταῦτα καὶ σχεδόν τι

[72, 5]   ἀπαιδεύτους, ἀρξαμένους ἀπὸ τῶν πλουσίων δὴ καὶ μακαρίων δοκούντων, οὓς αὐτοὶ

[72, 10]   καὶ οὐκ ἀνατίθεται ταῦτα, ὥστε δὴ καὶ πᾶσιν ἀνθρώποις εἶναι γνώριμα·

[72, 10]   καὶ ᾄδειν ἔστιν εὐσημότερον· καὶ δὴ καὶ πρὸς δρῦν ταυτηνὶ ἄρτι

[72, 5]   ἡγοῦνται μεῖζον οὐδὲ (κάλλιον. διὰ δὴ ταύτην τὴν ὑποψίαν δυσχεραίνουσι τοὺς

[72, 10]   προσέχουσί τε καὶ ἥδονται. ἀπὸ δὴ τῆς τοιαύτης δόξης, ὡς καὶ

[72, 5]   οὐδὲν ἡγοῦνται μεῖζον οὐδὲ (κάλλιον. διὰ δὴ ταύτην τὴν ὑποψίαν δυσχεραίνουσι

[72, 0]   ~ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΣΧΗΜΑΤΟΣ. (Διὰ τί ποτε οἱ ἄνθρωποι, ὅταν

[72, 15]   καὶ σοφῆς οὔσης αὐτῆς, καὶ διὰ τοῦτο ἐθέλουσι πλησιάζειν, ἡγούμενα ἀγαθόν

[72, 0]   χιτῶνα ἔχοντα, οὔτε προσέχουσιν οὔτε διαγελῶσι, λογιζόμενοι τυχὸν ὅτι ναύτης ἐστὶν

[72, 5]   ἕνεκεν· καὶ ὅτι ἀτιμάζουσι καὶ διαγελῶσι τοὺς πολυτελῶς ἐσθίοντάς τε καὶ

[72, 5]   πολλῶν θεῶν ἀγάλματα, ἐν τοιαύτῃ διαθέσει τοῦ σχήματος. παρὰ μὲν γὰρ

[72, 15]   ὁμοίως αὐτοῖς ἢ λόγους τοιούτους διαλέγεσθαι. τοιγάρτοι οὐδὲν ἄλλο ἢ βλεπόμενοι

[72, 10]   ὁρᾶν αὐτούς, ἀλλὰ προσκρούουσι καὶ διαμάχονται, ὥσπερ οὐδ´ οἱ παῖδες ἡδέως

[72, 10]   καὶ τὰ μὲν τούτου καὶ διαμνημονεύουσιν οἱ πολλοί, τὰ μέν τινα

[72, 5]   αὐτὴν περὶ τῶν μεγίστων ἔχοντας διάνοιαν. οὐκοῦν προκαταλαμβάνουσιν αὐτοὶ λοιδοροῦντες καὶ

[72, 10]   μέντοι ἅπαντες ἀπὸ ταύτης τῆς διανοίας προσέρχονται καὶ ἐνοχλοῦσιν, ἀλλ´ ἔστι

[72, 5]   τὰ πρόβατα καὶ περὶ ἐκεῖνα διατρίψει, ὥστε ὑπ´ οὐδενὸς λυπούμενοι τούτων

[72, 5]   οὓς αὐτοὶ ζηλοῦσι καὶ σμικρὸν διαφέρειν οἴονται τῶν θεῶν εὐδαιμονίας ἕνεκεν·

[72, 5]   παρὰ τοῖς Ἕλλησιν, ἀλλὰ πολὺ διαφέρων. ἐνθάδε δὲ ὁ αὐτός ἐστιν.

[72, 10]   ὅτι σοφός τε ἦν καὶ διελέγετο τοῖς προσιοῦσι λόγους φρονίμους, καὶ

[72, 10]   ἢ ὁποῖον Σωκράτης ἢ {ὁποῖα} Διογένης, προσίασι καὶ ἐνοχλοῦσι καὶ οὐ

[72, 10]   προσιοῦσι λόγους φρονίμους, καὶ περὶ Διογένους, ὅτι καὶ αὐτὸς πρὸς ἅπαντα

[72, 15]   στολὴν ἔχει τὴν Σωκράτους καὶ Διογένους, τὸ δὲ φρονεῖν πολλοῦ δέομεν

[72, 5]   ὁρῶσιν ἐν τοῖς ναοῖς, οἷον Διὸς καὶ Ποσειδῶνος καὶ ἄλλων πολλῶν

[72, 0]   ἢ ποιμένος, ἐξωμίδα ἔχοντα ἢ διφθέραν ἐνημμένον ἢ κοσύμβην ὑποδεδυκότα οὐ

[72, 10]   εἶναι γνώριμα· τὰ δὲ ἐκείνων δόγματα κοινὰ ἀπεδείχθη τοῖς ἀφικνουμένοις παρὰ

[72, 5]   τῶν πλουσίων δὴ καὶ μακαρίων δοκούντων, οὓς αὐτοὶ ζηλοῦσι καὶ σμικρὸν

[72, 10]   ἥδονται. ἀπὸ δὴ τῆς τοιαύτης δόξης, ὡς καὶ παρ´ ἡμῶν ἀκουσόμενοί

[72, 15]   τοῖς ὀρνιθοθήραις ἐτρέφοντο δεδεμέναι καὶ δουλεύουσαι. καὶ ἡμῶν ἕκαστος τὴν μὲν

[72, 15]   γλαῦκα, τοὐναντίον δὲ ἔχαιρε τῇ δρυῒ φυομένῃ, ἐπειδή τε ἱκανὴ ἦν,

[72, 10]   εὐσημότερον· καὶ δὴ καὶ πρὸς δρῦν ταυτηνὶ ἄρτι φυομένην, ἐπειδὰν πρὸς

[72, 10]   προσίασι καὶ ἐνοχλοῦσι καὶ οὐ δύνανται ἀπέχεσθαι, ὃν ἂν ἴδωσιν ἐν

[72, 10]   καὶ ἐπιδείξων οἷοί εἰσιν. ~οὔκουν δύνανται ἡδέως ὁρᾶν αὐτούς, ἀλλὰ προσκρούουσι

[72, 15]   ἄλλων ὀρνέων. οὐκοῦν οὐδὲ ἑαυτὰς δύνανται οὐδὲν ὠφελεῖν· (οὐ γὰρ ἂν

[72, 10]   οὐδ´ οἱ παῖδες ἡδέως ὁρᾶν δύνανται οὓς ἂν ἴδωσι παιδαγωγῶν σχῆμα

[72, 5]   τοὐναντίον δὲ κολάσων ὡς ἂν δύνηται αὐτοὺς μάλιστα τῷ λόγῳ καὶ

[72, 5]   ἀξίων, ἅμα καὶ αὑτοὺς ὁμολογήσουσι δυστυχεῖς καὶ ἀναισθήτους καὶ οὐδὲν (εἰδότας

[72, 5]   καὶ καταγιγνώσκοντας πολλὴν ἀμαθίαν καὶ δυστυχίαν, καὶ ὅτι φανερῶς μὲν οὐ

[72, 5]   διὰ δὴ ταύτην τὴν ὑποψίαν δυσχεραίνουσι τοὺς μὴ ταὐτὰ σφίσι θαυμάζοντας

[72, 5]   ἐπεὶ τούς γε τοιούτους σχεδὸν δυσωποῦνται καὶ θαυμάζουσιν. τυχὸν οὖν τοιοῦτόν

Discours, par.
[72, 0]	καπηλείων ἀνεζωσμένους οὐδέποτε τωθάζουσι, καταγελῷεν	δ´	ἂν τοὐναντίον, εἰ μὴ οὕτως
[72, 15]	ὀφθαλμοὺς καὶ τὸ ῥάμφος, τὰ	δὲ	ἄλλα ἀφρονέστεραί εἰσι τῶν ἄλλων
[72, 10]	σοφὸν μὲν καὶ φρόνιμον, αἱμύλον	δὲ	ἄλλως καὶ ξυνθεῖναι λόγους ἱκανόν,
[72, 5]	προσήκει ἀνθρώπους ἐλευθέρους εἰδέναι. ἔτι	δὲ	ἐὰν μέν τινα ἴδωσιν ὡς
[72, 10]	πᾶσιν ἀνθρώποις εἶναι γνώριμα· τὰ	δὲ	ἐκείνων δόγματα κοινὰ ἀπεδείχθη τοῖς
[72, 0]	καὶ τρόπον τινὰ ἀποδεδειγμένη. ὃ	δὲ	ἔτι τούτου παραδοξότερον· ἔνθα γὰρ
[72, 0]	ἄλλοι πολλοὶ τῶν βαρβάρων· οἱ	δὲ	ἔτι τούτων ἀτοπώτεροι εἰώθασιν ἐπιδημεῖν
[72, 15]	ξυμβουλῆς ἀπεδέχετο τὴν γλαῦκα, τοὐναντίον	δὲ	ἔχαιρε τῇ δρυῒ φυομένῃ, ἐπειδή
[72, 10]	τινα ἴσως εἰπόντος αὐτοῦ, (τὰ	δὲ	καὶ ἄλλων συνθέντων. τῶν γε
[72, 5]	αὐτῶν οὐδὲ φεισόμενος οὐδενός, τοὐναντίον	δὲ	κολάσων ὡς ἂν δύνηται αὐτοὺς
[72, 0]	τινες τῶν Γετῶν λεγομένων, πρότερον	δὲ	Λακεδαιμόνιοι καὶ Μακεδόνες, ἄλλους δὲ
[72, 15]	πεφυκότος φέρειν, πτηνοῖς ὄλεθρον‘ ~τὰ	δὲ	μήτε τῆς ξυμβουλῆς ἀπεδέχετο τὴν
[72, 15]	ἦν καὶ ξυμβουλεύειν ἐδύνατο. αἱ	δὲ	νῦν μόνον τὰ πτερὰ ἔχουσιν
[72, 5]	Ἕλλησιν, ἀλλὰ πολὺ διαφέρων. ἐνθάδε	δὲ	ὁ αὐτός ἐστιν. καὶ ἀνδρῶν
[72, 10]	πᾶσιν εἰδέναι (καὶ πείθεσθαι. εἰσὶ	δὲ	οἳ καὶ τὸν Αἴσωπον οἴονται
[72, 5]	φανερῶς μὲν οὐ καταγελῶσιν, ἰδίᾳ	δὲ	παρ´ αὑτοῖς οὕτως ἔχουσιν, ὡς
[72, 5]	σωφρονοῦντας καὶ νοῦν ἔχοντας· εἰ	δὲ	παραχωρήσουσιν, ὡς τούτων ἃ χρὴ
[72, 5]	τοὺς γεωργοὺς καὶ ποιμένας, ἔτι	δὲ	Πέρσας καὶ Νασάμωνας, οὐκ οἴονται
[72, 0]	μὲν οὐ πολλοὺς (βλέπουσι, τοὺς	δὲ	σπανίως ἐπιδημοῦντας· τῶν δὲ τοιούτων
[72, 10]	τῶν οἰκοδομημάτων σκέπης ἀπανίστασθαι, πρὸς	δὲ	τὰ δένδρα τὴν καλιάν, ὥσπερ
[72, 0]	δὲ Λακεδαιμόνιοι καὶ Μακεδόνες, ἄλλους	δὲ	τιάραν καὶ ἀναξυρίδας, καθάπερ οἶμαι
[72, 5]	λυπούμενοι τούτων ἐῶσιν αὐτούς· ὅταν	δέ	τινα ἴδωσι τὸ σχῆμα ἔχοντα
[72, 0]	τῇ ἐργασίᾳ, ἣν μεταχειρίζονται. ἐπειδὰν	δέ	τινα ἴδωσιν ἀχίτωνα ἐν ἱματίῳ
[72, 0]	τοὺς δὲ σπανίως ἐπιδημοῦντας· τῶν	δὲ	τοιούτων ἀνθρώπων ὀλίγου νῦν μεστὰ
[72, 15]	καθίσαντα ἐπ´ αὐτὴν ᾖδεν. γενομένου	δὲ	τοῦ ἰξοῦ ῥᾳδίως ἤδη ὑπὸ
[72, 5]	ἐπειδάν τινα ἴδωσι τοιοῦτον, λέγω	δὲ	τῶν πολλῶν καὶ ἀδόξων, οὓς
[72, 15]	τὴν Σωκράτους καὶ Διογένους, τὸ	δὲ	φρονεῖν πολλοῦ δέομεν ὅμοιοι εἶναι
[72, 15]	ἂν παρὰ τοῖς ὀρνιθοθήραις ἐτρέφοντο	δεδεμέναι	καὶ δουλεύουσαι. καὶ ἡμῶν ἕκαστος
[72, 5]	πολλῶν καὶ ἀδόξων, οὓς μὴ	δεδοίκασιν	ὡς ἱκανοὺς ἀμύνεσθαι· ἐπεὶ τούς
[72, 0]	ὁ ἄνθρωπος καὶ ὅτι οὐδὲν	δεῖ	καταγελᾶν τούτου ἕνεκα· ὁμοίως οὐδ´
[72, 5]	ἀνακειμένας, γένεια (καθεικότων. ἀλλὰ τί	δεῖ	ταῦτα λέγειν; σχεδὸν γάρ τι
[72, 15]	νῦν ἔτι οὕτως ἔχουσιν, ὡς	δεινῆς	καὶ σοφῆς οὔσης αὐτῆς, καὶ
[72, 10]	τὰς γνώμας ἀκούουσι καὶ ἐν	Δελφοῖς	ἀνατεθῆναι πρότερον, οἷον ἀπαρχάς τινας
[72, 10]	σκέπης ἀπανίστασθαι, πρὸς δὲ τὰ	δένδρα	τὴν καλιάν, ὥσπερ καὶ αὐτά,
[72, 15]	Διογένους, τὸ δὲ φρονεῖν πολλοῦ	δέομεν	ὅμοιοι εἶναι τοῖς ἀνδράσιν ἐκείνοις
[72, 10]	ἕνεκεν ὠφελείας, ὡς τῷ ὄντι	δὴ	θεῖα ταῦτα καὶ σχεδόν τι
[72, 5]	ἀπαιδεύτους, ἀρξαμένους ἀπὸ τῶν πλουσίων	δὴ	καὶ μακαρίων δοκούντων, οὓς αὐτοὶ
[72, 10]	καὶ οὐκ ἀνατίθεται ταῦτα, ὥστε	δὴ	καὶ πᾶσιν ἀνθρώποις εἶναι γνώριμα·
[72, 10]	καὶ ᾄδειν ἔστιν εὐσημότερον· καὶ	δὴ	καὶ πρὸς δρῦν ταυτηνὶ ἄρτι
[72, 5]	ἡγοῦνται μεῖζον οὐδὲ (κάλλιον. διὰ	δὴ	ταύτην τὴν ὑποψίαν δυσχεραίνουσι τοὺς
[72, 10]	προσέχουσί τε καὶ ἥδονται. ἀπὸ	δὴ	τῆς τοιαύτης δόξης, ὡς καὶ
[72, 5]	οὐδὲν ἡγοῦνται μεῖζον οὐδὲ (κάλλιον.	διὰ	δὴ ταύτην τὴν ὑποψίαν δυσχεραίνουσι
[72, 0]	~ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΣΧΗΜΑΤΟΣ.	(Διὰ	τί ποτε οἱ ἄνθρωποι, ὅταν
[72, 15]	καὶ σοφῆς οὔσης αὐτῆς, καὶ	διὰ	τοῦτο ἐθέλουσι πλησιάζειν, ἡγούμενα ἀγαθόν
[72, 0]	χιτῶνα ἔχοντα, οὔτε προσέχουσιν οὔτε	διαγελῶσι,	λογιζόμενοι τυχὸν ὅτι ναύτης ἐστὶν
[72, 5]	ἕνεκεν· καὶ ὅτι ἀτιμάζουσι καὶ	διαγελῶσι	τοὺς πολυτελῶς ἐσθίοντάς τε καὶ
[72, 5]	πολλῶν θεῶν ἀγάλματα, ἐν τοιαύτῃ	διαθέσει	τοῦ σχήματος. παρὰ μὲν γὰρ
[72, 15]	ὁμοίως αὐτοῖς ἢ λόγους τοιούτους	διαλέγεσθαι.	τοιγάρτοι οὐδὲν ἄλλο ἢ βλεπόμενοι
[72, 10]	ὁρᾶν αὐτούς, ἀλλὰ προσκρούουσι καὶ	διαμάχονται,	ὥσπερ οὐδ´ οἱ παῖδες ἡδέως
[72, 10]	καὶ τὰ μὲν τούτου καὶ	διαμνημονεύουσιν	οἱ πολλοί, τὰ μέν τινα
[72, 5]	αὐτὴν περὶ τῶν μεγίστων ἔχοντας	διάνοιαν.	οὐκοῦν προκαταλαμβάνουσιν αὐτοὶ λοιδοροῦντες καὶ
[72, 10]	μέντοι ἅπαντες ἀπὸ ταύτης τῆς	διανοίας	προσέρχονται καὶ ἐνοχλοῦσιν, ἀλλ´ ἔστι
[72, 5]	τὰ πρόβατα καὶ περὶ ἐκεῖνα	διατρίψει,	ὥστε ὑπ´ οὐδενὸς λυπούμενοι τούτων
[72, 5]	οὓς αὐτοὶ ζηλοῦσι καὶ σμικρὸν	διαφέρειν	οἴονται τῶν θεῶν εὐδαιμονίας ἕνεκεν·
[72, 5]	παρὰ τοῖς Ἕλλησιν, ἀλλὰ πολὺ	διαφέρων.	ἐνθάδε δὲ ὁ αὐτός ἐστιν.
[72, 10]	ὅτι σοφός τε ἦν καὶ	διελέγετο	τοῖς προσιοῦσι λόγους φρονίμους, καὶ
[72, 10]	ἢ ὁποῖον Σωκράτης ἢ {ὁποῖα}	Διογένης,	προσίασι καὶ ἐνοχλοῦσι καὶ οὐ
[72, 10]	προσιοῦσι λόγους φρονίμους, καὶ περὶ	Διογένους,	ὅτι καὶ αὐτὸς πρὸς ἅπαντα
[72, 15]	στολὴν ἔχει τὴν Σωκράτους καὶ	Διογένους,	τὸ δὲ φρονεῖν πολλοῦ δέομεν
[72, 5]	ὁρῶσιν ἐν τοῖς ναοῖς, οἷον	Διὸς	καὶ Ποσειδῶνος καὶ ἄλλων πολλῶν
[72, 0]	ἢ ποιμένος, ἐξωμίδα ἔχοντα ἢ	διφθέραν	ἐνημμένον ἢ κοσύμβην ὑποδεδυκότα οὐ
[72, 10]	εἶναι γνώριμα· τὰ δὲ ἐκείνων	δόγματα	κοινὰ ἀπεδείχθη τοῖς ἀφικνουμένοις παρὰ
[72, 5]	τῶν πλουσίων δὴ καὶ μακαρίων	δοκούντων,	οὓς αὐτοὶ ζηλοῦσι καὶ σμικρὸν
[72, 10]	ἥδονται. ἀπὸ δὴ τῆς τοιαύτης	δόξης,	ὡς καὶ παρ´ ἡμῶν ἀκουσόμενοί
[72, 15]	τοῖς ὀρνιθοθήραις ἐτρέφοντο δεδεμέναι καὶ	δουλεύουσαι.	καὶ ἡμῶν ἕκαστος τὴν μὲν
[72, 15]	γλαῦκα, τοὐναντίον δὲ ἔχαιρε τῇ	δρυῒ	φυομένῃ, ἐπειδή τε ἱκανὴ ἦν,
[72, 10]	εὐσημότερον· καὶ δὴ καὶ πρὸς	δρῦν	ταυτηνὶ ἄρτι φυομένην, ἐπειδὰν πρὸς
[72, 10]	προσίασι καὶ ἐνοχλοῦσι καὶ οὐ	δύνανται	ἀπέχεσθαι, ὃν ἂν ἴδωσιν ἐν
[72, 10]	καὶ ἐπιδείξων οἷοί εἰσιν. ~οὔκουν	δύνανται	ἡδέως ὁρᾶν αὐτούς, ἀλλὰ προσκρούουσι
[72, 15]	ἄλλων ὀρνέων. οὐκοῦν οὐδὲ ἑαυτὰς	δύνανται	οὐδὲν ὠφελεῖν· (οὐ γὰρ ἂν
[72, 10]	οὐδ´ οἱ παῖδες ἡδέως ὁρᾶν	δύνανται	οὓς ἂν ἴδωσι παιδαγωγῶν σχῆμα
[72, 5]	τοὐναντίον δὲ κολάσων ὡς ἂν	δύνηται	αὐτοὺς μάλιστα τῷ λόγῳ καὶ
[72, 5]	ἀξίων, ἅμα καὶ αὑτοὺς ὁμολογήσουσι	δυστυχεῖς	καὶ ἀναισθήτους καὶ οὐδὲν (εἰδότας
[72, 5]	καὶ καταγιγνώσκοντας πολλὴν ἀμαθίαν καὶ	δυστυχίαν,	καὶ ὅτι φανερῶς μὲν οὐ
[72, 5]	διὰ δὴ ταύτην τὴν ὑποψίαν	δυσχεραίνουσι	τοὺς μὴ ταὐτὰ σφίσι θαυμάζοντας
[72, 5]	ἐπεὶ τούς γε τοιούτους σχεδὸν	δυσωποῦνται	καὶ θαυμάζουσιν. τυχὸν οὖν τοιοῦτόν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 3/01/2008