Discours, par.
[72, 5]	ἀνθρώπους ἐλευθέρους εἰδέναι. ἔτι δὲ	ἐὰν	μέν τινα ἴδωσιν ὡς ναύτην
[72, 15]	τῶν ἄλλων ὀρνέων. οὐκοῦν οὐδὲ	ἑαυτὰς	δύνανται οὐδὲν ὠφελεῖν· (οὐ γὰρ
[72, 10]	ξυνῆλθε πρὸς τὴν γλαῦκα καὶ	ἐδεῖτο	τῆς μὲν ἀπὸ τῶν οἰκοδομημάτων
[72, 15]	φρονίμη τε ἦν καὶ ξυμβουλεύειν	ἐδύνατο.	αἱ δὲ νῦν μόνον τὰ
[72, 15]	ἁλισκόμενα μετανόουν καὶ τὴν γλαῦκα	ἐθαύμαζον	ἐπὶ τῇ ξυμβουλῇ. καὶ νῦν
[72, 15]	οὔσης αὐτῆς, καὶ διὰ τοῦτο	ἐθέλουσι	πλησιάζειν, ἡγούμενα ἀγαθόν τι ἀπολαύειν
[72, 10]	οὐκ ἐπιτρέψοντας ἁμαρτάνειν οὐδὲ ῥᾳθυμεῖν.	εἰ	γάρ τοι καὶ τοῖς παισὶν
[72, 5]	ἀποδείξουσι σωφρονοῦντας καὶ νοῦν ἔχοντας·	εἰ	δὲ παραχωρήσουσιν, ὡς τούτων ἃ
[72, 5]	ἀθλίους καὶ ἀνοήτους, εἰδότες ὅτι	εἰ	μὲν τούτους ἀποφανοῦσιν ἄφρονας καὶ
[72, 0]	τωθάζουσι, καταγελῷεν δ´ ἂν τοὐναντίον,	εἰ	μὴ οὕτως ἐνεσκευασμένοι εἶεν, ὡς
[72, 0]	καταγελᾶν τούτου ἕνεκα· ὁμοίως οὐδ´	εἴ	τινα ἴδοιεν γεωργοῦ στολὴν ἔχοντα
[72, 5]	ἁπλῶς ὧν προσήκει ἀνθρώπους ἐλευθέρους	εἰδέναι.	ἔτι δὲ ἐὰν μέν τινα
[72, 10]	θεόν, ὡς ὁμοίως ξυμφέρον πᾶσιν	εἰδέναι	(καὶ πείθεσθαι. εἰσὶ δὲ οἳ
[72, 5]	δυστυχεῖς καὶ ἀναισθήτους καὶ οὐδὲν	(εἰδότας	ἁπλῶς ὧν προσήκει ἀνθρώπους ἐλευθέρους
[72, 5]	τωθάζοντες, ὡς ἀθλίους καὶ ἀνοήτους,	εἰδότες	ὅτι εἰ μὲν τούτους ἀποφανοῦσιν
[72, 0]	παρόντα τὸν ἐπιβοηθήσοντα, καὶ ταῦτα	εἰδότες	ὅτι τοῖς καλουμένοις φιλοσόφοις ξυνήθης
[72, 0]	τοὐναντίον, εἰ μὴ οὕτως ἐνεσκευασμένοι	εἶεν,	ὡς οἰκείου τοῦ σχήματος ὑπάρχοντος
[72, 5]	ὁ αὐτός ἐστιν. καὶ ἀνδρῶν	εἰκόνας	ὁρῶσι πολιτῶν τῆς πόλεως καὶ
[72, 0]	καὶ ἐφ´ ἡμῶν ἴσως ῥηθῆναι	εἰκότως	ὅτι πλεῖ πάντα ὁμοίως ἀκάτια
[72, 10]	ὥστε δὴ καὶ πᾶσιν ἀνθρώποις	εἶναι	γνώριμα· τὰ δὲ ἐκείνων δόγματα
[72, 5]	οὐκ οἴονται καταφρονεῖν αὑτῶν οὐδὲ	εἶναι	πρὸς αὑτοὺς οὐδένα ἐκείνοις (λόγον,
[72, 15]	δὲ φρονεῖν πολλοῦ δέομεν ὅμοιοι	εἶναι	τοῖς ἀνδράσιν ἐκείνοις ἢ ζῆν
[72, 10]	πολλοί, τὰ μέν τινα ἴσως	εἰπόντος	αὐτοῦ, (τὰ δὲ καὶ ἄλλων
[72, 10]	ξυμφέρον πᾶσιν εἰδέναι (καὶ πείθεσθαι.	εἰσὶ	δὲ οἳ καὶ τὸν Αἴσωπον
[72, 0]	τὰ γένεια, οὐχ οἷοί τέ	εἰσι	πρὸς τούτους τὴν ἡσυχίαν ἄγειν
[72, 15]	ῥάμφος, τὰ δὲ ἄλλα ἀφρονέστεραί	εἰσι	τῶν ἄλλων ὀρνέων. οὐκοῦν οὐδὲ
[72, 5]	τῷ λόγῳ καὶ ἐπιδείξων οἷοί	εἰσιν.	~οὔκουν δύνανται ἡδέως ὁρᾶν αὐτούς,
[72, 0]	οἱ δὲ ἔτι τούτων ἀτοπώτεροι	εἰώθασιν	ἐπιδημεῖν πτερὰ ἔχοντες ἐπὶ ταῖς
[72, 10]	πνεύματος. τὸ γὰρ αὑτῷ χρησθὲν	ἕκαστος	ἀκούσας ἄπεισι, καὶ οὐκ ἀνατίθεται
[72, 15]	δεδεμέναι καὶ δουλεύουσαι. καὶ ἡμῶν	ἕκαστος	τὴν μὲν στολὴν ἔχει τὴν
[72, 0]	πράττοντι. τούς γε μὴν καπήλους	ἑκάστοτε	ὁρῶντες πρὸ τῶν καπηλείων ἀνεζωσμένους
[72, 5]	μαλακῶς βουλομένους καὶ μετὰ γυναικῶν	ἑκάστοτε	ὡραίων καὶ παίδων ἀναπαύεσθαι καὶ
[72, 5]	ἐπὶ τὰ πρόβατα καὶ περὶ	ἐκεῖνα	διατρίψει, ὥστε ὑπ´ οὐδενὸς λυπούμενοι
[72, 15]	νῦν μόνον τὰ πτερὰ ἔχουσιν	ἐκείνης	καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ τὸ
[72, 15]	δέομεν ὅμοιοι εἶναι τοῖς ἀνδράσιν	ἐκείνοις	ἢ ζῆν ὁμοίως αὐτοῖς ἢ
[72, 5]	οὐδὲ εἶναι πρὸς αὑτοὺς οὐδένα	ἐκείνοις	(λόγον, ὅθεν οὐδὲν φροντίζουσιν. τοὺς
[72, 10]	ἀνθρώποις εἶναι γνώριμα· τὰ δὲ	ἐκείνων	δόγματα κοινὰ ἀπεδείχθη τοῖς ἀφικνουμένοις
[72, 10]	ἀπαρχάς τινας τῆς σοφίας τῆς	ἐκείνων	καὶ ἅμα τῆς τῶν ἀνθρώπων
[72, 10]	ἀκουσόμενοί τι τοιοῦτον οἷον Αἴσωπος	ἔλεγεν	ἢ ὁποῖον Σωκράτης ἢ {ὁποῖα}
[72, 5]	(εἰδότας ἁπλῶς ὧν προσήκει ἀνθρώπους	ἐλευθέρους	εἰδέναι. ἔτι δὲ ἐὰν μέν
[72, 0]	κατεγέλασαν ἢ ἐλοιδόρησαν καὶ ἐνίοτε	ἕλκουσιν	ἐπιλαβόμενοι, ὅταν τινὰ ὁρῶσι μὴ
[72, 5]	σχεδὸν γάρ τι καὶ τῶν	Ἑλλήνων	οἱ πλείους ὁμοίως πρὸς τοῦτο
[72, 5]	ἀγαλμάτων, ὥσπερ οἶμαι παρὰ τοῖς	Ἕλλησιν,	ἀλλὰ πολὺ διαφέρων. ἐνθάδε δὲ
[72, 0]	ἐρεθίζουσι καὶ ἤτοι κατεγέλασαν ἢ	ἐλοιδόρησαν	καὶ ἐνίοτε ἕλκουσιν ἐπιλαβόμενοι, ὅταν
[72, 10]	ἔχρα καθίζουσα ἐπὶ τοῦ τρίποδος,	ἐμπιμπλαμένη	τοῦ πνεύματος. τὸ γὰρ αὑτῷ
[72, 10]	σοφῶν τὰς γνώμας ἀκούουσι καὶ	ἐν	Δελφοῖς ἀνατεθῆναι πρότερον, οἷον ἀπαρχάς
[72, 0]	ἐπειδὰν δέ τινα ἴδωσιν ἀχίτωνα	ἐν	ἱματίῳ κομῶντα τὴν κεφαλὴν καὶ
[72, 5]	ὁρῶσι πολιτῶν τῆς πόλεως καὶ	ἐν	τῇ ἀγορᾷ καὶ ἐν τοῖς
[72, 5]	καὶ ἄλλων πολλῶν θεῶν ἀγάλματα,	ἐν	τοιαύτῃ διαθέσει τοῦ σχήματος. παρὰ
[72, 5]	καὶ ἐν τῇ ἀγορᾷ καὶ	ἐν	τοῖς ἱεροῖς, στρατηγῶν καὶ βασιλέων
[72, 5]	ἀλλὰ καὶ τὰ ἀγάλματα ὁρῶσιν	ἐν	τοῖς ναοῖς, οἷον Διὸς καὶ
[72, 10]	δύνανται ἀπέχεσθαι, ὃν ἂν ἴδωσιν	ἐν	τούτῳ τῷ σχήματι, οὐ μᾶλλον
[72, 0]	ὅτι οὐδὲν δεῖ καταγελᾶν τούτου	ἕνεκα·	ὁμοίως οὐδ´ εἴ τινα ἴδοιεν
[72, 5]	διαφέρειν οἴονται τῶν θεῶν εὐδαιμονίας	ἕνεκεν·	καὶ ὅτι ἀτιμάζουσι καὶ διαγελῶσι
[72, 5]	οὔτε πρὸς γεωργίαν οὔτε προβάτων	ἕνεκεν	οὕτως ἔσταλται, ἀλλ´ ἐπ´ ἀνθρώπους
[72, 10]	καὶ ἅμα τῆς τῶν ἀνθρώπων	ἕνεκεν	ὠφελείας, ὡς τῷ ὄντι δὴ
[72, 0]	ἂν τοὐναντίον, εἰ μὴ οὕτως	ἐνεσκευασμένοι	εἶεν, ὡς οἰκείου τοῦ σχήματος
[72, 0]	ποιμένος, ἐξωμίδα ἔχοντα ἢ διφθέραν	ἐνημμένον	ἢ κοσύμβην ὑποδεδυκότα οὐ χαλεπαίνουσιν,
[72, 0]	ὃ δὲ ἔτι τούτου παραδοξότερον·	ἔνθα	γὰρ ἐνίοτε βλέπουσιν ἀνθρώπους, τοὺς
[72, 5]	τοῖς Ἕλλησιν, ἀλλὰ πολὺ διαφέρων.	ἐνθάδε	δὲ ὁ αὐτός ἐστιν. καὶ
[72, 0]	ἔτι τούτου παραδοξότερον· ἔνθα γὰρ	ἐνίοτε	βλέπουσιν ἀνθρώπους, τοὺς μέν τινας
[72, 0]	ἤτοι κατεγέλασαν ἢ ἐλοιδόρησαν καὶ	ἐνίοτε	ἕλκουσιν ἐπιλαβόμενοι, ὅταν τινὰ ὁρῶσι
[72, 0]	τι τολμῶσι πράγματα παρέχειν οὐδ´	ἐνοχλεῖν	προσιόντες. καίτοι Γέτας μὲν ἢ
[72, 15]	ἠλίθιοι καὶ ὑφ´ ἑτέρων τοιούτων	ἐνοχλούμενοι.
[72, 10]	ἢ {ὁποῖα} Διογένης, προσίασι καὶ	ἐνοχλοῦσι	καὶ οὐ δύνανται ἀπέχεσθαι, ὃν
[72, 10]	ταύτης τῆς διανοίας προσέρχονται καὶ	ἐνοχλοῦσιν,	ἀλλ´ ἔστι γένος ἀνθρώπων πολυπραγμονοῦν
[72, 5]	παρεσκεύασται, ὡς νουθετήσων τε καὶ	ἐξελέγξων	καὶ οὐδέν τι θωπεύσων οὐδένα
[72, 10]	γάρ τοι καὶ τοῖς παισὶν	ἐξῆν	τῶν τοιούτων καταγελᾶν καὶ ὑβρίζειν,
[72, 0]	γεωργοῦ στολὴν ἔχοντα ἢ ποιμένος,	ἐξωμίδα	ἔχοντα ἢ διφθέραν ἐνημμένον ἢ
[72, 5]	προβάτων ἕνεκεν οὕτως ἔσταλται, ἀλλ´	ἐπ´	ἀνθρώπους παρεσκεύασται, ὡς νουθετήσων τε
[72, 15]	ἐπειδή τε ἱκανὴ ἦν, καθίσαντα	ἐπ´	αὐτὴν ᾖδεν. γενομένου δὲ τοῦ
[72, 5]	μὴ δεδοίκασιν ὡς ἱκανοὺς ἀμύνεσθαι·	ἐπεὶ	τούς γε τοιούτους σχεδὸν δυσωποῦνται
[72, 0]	ὑπάρχοντος τῇ ἐργασίᾳ, ἣν μεταχειρίζονται.	ἐπειδὰν	δέ τινα ἴδωσιν ἀχίτωνα ἐν
[72, 10]	οὐ μᾶλλον ἢ τὰ ὄρνεα,	ἐπειδὰν	ἴδωσι γλαῦκα· (ἐφ´ ᾧ καὶ
[72, 10]	πρὸς δρῦν ταυτηνὶ ἄρτι φυομένην,	ἐπειδὰν	πρὸς ὥραν ἀφίκηται, ἑτοίμως ἔχειν
[72, 5]	μὴ οὐκ ἐρεσχηλεῖν μηδὲ ὑβρίζειν,	ἐπειδάν	τινα ἴδωσι τοιοῦτον, λέγω δὲ
[72, 15]	δὲ ἔχαιρε τῇ δρυῒ φυομένῃ,	ἐπειδή	τε ἱκανὴ ἦν, καθίσαντα ἐπ´
[72, 10]	ὄντι Αἴσωπος τοῦτον τὸν τρόπον	ἐπειρᾶτο	νουθετεῖν τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἐπιδεικνύναι
[72, 15]	ἀγαθόν τι ἀπολαύειν τῆς ξυνουσίας·	ἔπειτα	οἶμαι προσίασι μάτην ἐπὶ κακῷ.
[72, 15]	ξυνουσίας· ἔπειτα οἶμαι προσίασι μάτην	ἐπὶ	κακῷ. ἡ μὲν γὰρ ἀρχαία
[72, 5]	ἴσασι καὶ τοῦτον ὅτι ἄπεισιν	ἐπὶ	τὰ πρόβατα καὶ περὶ ἐκεῖνα
[72, 0]	ἀνθρώπους, τοὺς μέν τινας πίλους	ἐπὶ	ταῖς κεφαλαῖς ἔχοντας, ὡς νῦν
[72, 0]	ἀτοπώτεροι εἰώθασιν ἐπιδημεῖν πτερὰ ἔχοντες	ἐπὶ	ταῖς κεφαλαῖς ὀρθά, ὥσπερ Νασάμωνες—
[72, 15]	μετανόουν καὶ τὴν γλαῦκα ἐθαύμαζον	ἐπὶ	τῇ ξυμβουλῇ. καὶ νῦν ἔτι
[72, 10]	οὓς ἡ Πυθία ἔχρα καθίζουσα	ἐπὶ	τοῦ τρίποδος, ἐμπιμπλαμένη τοῦ πνεύματος.
[72, 10]	ἂν μάλιστα ἠνείχοντο αὐτόν, ἡδόμενοι	ἐπὶ	τῷ γελοίῳ καὶ τοῖς μύθοις·
[72, 0]	μηδὲ ἄλλον μηδένα παρόντα τὸν	ἐπιβοηθήσοντα,	καὶ ταῦτα εἰδότες ὅτι τοῖς
[72, 10]	ἐπειρᾶτο νουθετεῖν τοὺς ἀνθρώπους καὶ	ἐπιδεικνύναι	αὐτοῖς ἅττα ἁμαρτάνουσιν, ὡς ἂν
[72, 5]	αὐτοὺς μάλιστα τῷ λόγῳ καὶ	ἐπιδείξων	οἷοί εἰσιν. ~οὔκουν δύνανται ἡδέως
[72, 0]	δὲ ἔτι τούτων ἀτοπώτεροι εἰώθασιν	ἐπιδημεῖν	πτερὰ ἔχοντες ἐπὶ ταῖς κεφαλαῖς
[72, 0]	πολλοὺς (βλέπουσι, τοὺς δὲ σπανίως	ἐπιδημοῦντας·	τῶν δὲ τοιούτων ἀνθρώπων ὀλίγου
[72, 0]	ἢ ἐλοιδόρησαν καὶ ἐνίοτε ἕλκουσιν	ἐπιλαβόμενοι,	ὅταν τινὰ ὁρῶσι μὴ πάνυ
[72, 10]	ἔχοντας καὶ παρεσκευασμένους οὕτως ὡς	ἐπιπλήξοντας	αὐτοῖς καὶ οὐκ ἐπιτρέψοντας ἁμαρτάνειν
[72, 10]	ὡς ἐπιπλήξοντας αὐτοῖς καὶ οὐκ	ἐπιτρέψοντας	ἁμαρτάνειν οὐδὲ ῥᾳθυμεῖν. εἰ γάρ
[72, 10]	ὑβρίζειν, οὐδὲν ἂν πρότερον τούτου	ἐποίουν.	οὐ μέντοι ἅπαντες ἀπὸ ταύτης
[72, 10]	ἄλλων συνθέντων. τῶν γε μὴν	ἑπτὰ	σοφῶν τὰς γνώμας ἀκούουσι καὶ
[72, 0]	ἢ ἄλλην ὁποίαν βούλει τέχνην	ἐργαζομένων·	ὥστε καὶ ἐφ´ ἡμῶν ἴσως
[72, 0]	οἰκείου τοῦ σχήματος ὑπάρχοντος τῇ	ἐργασίᾳ,	ἣν μεταχειρίζονται. ἐπειδὰν δέ τινα
[72, 0]	σιγῇ παρέρχεσθαι, ἀλλ´ ἐφίστανται καὶ	ἐρεθίζουσι	καὶ ἤτοι κατεγέλασαν ἢ ἐλοιδόρησαν
[72, 5]	ξυνήθεια ἀποκωλύει τὸ μὴ οὐκ	ἐρεσχηλεῖν	μηδὲ ὑβρίζειν, ἐπειδάν τινα ἴδωσι
[72, 0]	ὅταν τινὰ ὁρῶσι μὴ πάνυ	ἐρρωμένον	αὐτὸν μηδὲ ἄλλον μηδένα παρόντα
[72, 5]	ἀτιμάζουσι καὶ διαγελῶσι τοὺς πολυτελῶς	ἐσθίοντάς	τε καὶ πίνοντας καὶ καθεύδειν
[72, 5]	μέν τινα ἴδωσιν ὡς ναύτην	ἐσταλμένον,	ἴσασι τοῦτον πλευσούμενον, κἂν ὡς
[72, 5]	γεωργίαν οὔτε προβάτων ἕνεκεν οὕτως	ἔσταλται,	ἀλλ´ ἐπ´ ἀνθρώπους παρεσκεύασται, ὡς
[72, 5]	καὶ θαυμάζουσιν. τυχὸν οὖν τοιοῦτόν	ἐστι	τὸ γιγνόμενον. τοὺς μὲν ναύτας
[72, 10]	διανοίας προσέρχονται καὶ ἐνοχλοῦσιν, ἀλλ´	ἔστι	γένος ἀνθρώπων πολυπραγμονοῦν τοιαύτην (πολυπραγμοσύνην
[72, 0]	ὅτι τοῖς καλουμένοις φιλοσόφοις ξυνήθης	ἐστὶν	ἡ (στολὴ αὕτη καὶ τρόπον
[72, 5]	διαφέρων. ἐνθάδε δὲ ὁ αὐτός	ἐστιν.	καὶ ἀνδρῶν εἰκόνας ὁρῶσι πολιτῶν
[72, 0]	διαγελῶσι, λογιζόμενοι τυχὸν ὅτι ναύτης	ἐστὶν	ὁ ἄνθρωπος καὶ ὅτι οὐδὲν
[72, 5]	οὗτος οὔτε πρὸς τὸ πλεῖν	{ἐστιν}	οὔτε πρὸς γεωργίαν οὔτε προβάτων
[72, 10]	κλῶνας, ἀφ´ ὧν καὶ ᾄδειν	ἔστιν	εὐσημότερον· καὶ δὴ καὶ πρὸς
[72, 5]	γὰρ Αἰγυπτίοις καὶ Φοίνιξι καὶ	ἑτέροις	τισὶ τῶν βαρβάρων οὐχ ὁ
[72, 5]	τοῦτον πλευσούμενον, κἂν ὡς γεωργὸν	ἕτερον,	γεωργήσοντα· τόν γε μὴν ποιμένος
[72, 10]	σοφόν, ὃ οὐκ ἂν παρ´	ἑτέρου	ἀκούσειαν, πυνθανόμενοι καὶ περὶ Σωκράτους,
[72, 15]	τε ὄντες ἠλίθιοι καὶ ὑφ´	ἑτέρων	τοιούτων ἐνοχλούμενοι.
[72, 5]	ὧν προσήκει ἀνθρώπους ἐλευθέρους εἰδέναι.	ἔτι	δὲ ἐὰν μέν τινα ἴδωσιν
[72, 5]	καὶ τοὺς γεωργοὺς καὶ ποιμένας,	ἔτι	δὲ Πέρσας καὶ Νασάμωνας, οὐκ
[72, 15]	ἐπὶ τῇ ξυμβουλῇ. καὶ νῦν	ἔτι	οὕτως ἔχουσιν, ὡς δεινῆς καὶ
[72, 0]	τρόπον τινὰ ἀποδεδειγμένη. ὃ δὲ	ἔτι	τούτου παραδοξότερον· ἔνθα γὰρ ἐνίοτε
[72, 0]	πολλοὶ τῶν βαρβάρων· οἱ δὲ	ἔτι	τούτων ἀτοπώτεροι εἰώθασιν ἐπιδημεῖν πτερὰ
[72, 10]	φυομένην, ἐπειδὰν πρὸς ὥραν ἀφίκηται,	ἑτοίμως	ἔχειν ἱζάνειν καὶ τῆς χλοερᾶς
[72, 15]	γὰρ ἂν παρὰ τοῖς ὀρνιθοθήραις	ἐτρέφοντο	δεδεμέναι καὶ δουλεύουσαι. καὶ ἡμῶν
[72, 5]	σμικρὸν διαφέρειν οἴονται τῶν θεῶν	εὐδαιμονίας	ἕνεκεν· καὶ ὅτι ἀτιμάζουσι καὶ
[72, 10]	ὅτι καὶ αὐτὸς πρὸς ἅπαντα	εὐπόρει	λόγου καὶ ἀποκρίσεως. καὶ τὰ
[72, 10]	ἀφ´ ὧν καὶ ᾄδειν ἔστιν	εὐσημότερον·	καὶ δὴ καὶ πρὸς δρῦν
[72, 0]	βούλει τέχνην ἐργαζομένων· ὥστε καὶ	ἐφ´	ἡμῶν ἴσως ῥηθῆναι εἰκότως ὅτι
[72, 10]	τὰ ὄρνεα, ἐπειδὰν ἴδωσι γλαῦκα·	(ἐφ´	ᾧ καὶ ξυνετίθει λόγον Αἴσωπος
[72, 10]	ποιεῖν παραινεῖν μηδὲ φυτοῦ βλάστῃ	ἐφήδεσθαι	ἰξὸν πεφυκότος φέρειν, πτηνοῖς ὄλεθρον‘
[72, 0]	ἄγειν οὐδὲ σιγῇ παρέρχεσθαι, ἀλλ´	ἐφίστανται	καὶ ἐρεθίζουσι καὶ ἤτοι κατεγέλασαν
[72, 15]	ἀπεδέχετο τὴν γλαῦκα, τοὐναντίον δὲ	ἔχαιρε	τῇ δρυῒ φυομένῃ, ἐπειδή τε
[72, 15]	ἡμῶν ἕκαστος τὴν μὲν στολὴν	ἔχει	τὴν Σωκράτους καὶ Διογένους, τὸ
[72, 10]	ἐπειδὰν πρὸς ὥραν ἀφίκηται, ἑτοίμως	ἔχειν	ἱζάνειν καὶ τῆς χλοερᾶς κόμης
[72, 5]	παίδων ἀναπαύεσθαι καὶ πολλὰ χρήματα	ἔχειν	καὶ θαυμάζεσθαι ὑπὸ τοῦ πολλοῦ
[72, 0]	στολὴν ἔχοντα ἢ ποιμένος, ἐξωμίδα	ἔχοντα	ἢ διφθέραν ἐνημμένον ἢ κοσύμβην
[72, 0]	εἴ τινα ἴδοιεν γεωργοῦ στολὴν	ἔχοντα	ἢ ποιμένος, ἐξωμίδα ἔχοντα ἢ
[72, 0]	τινα ἴδωσιν αὐτὸ μόνον χιτῶνα	ἔχοντα,	οὔτε προσέχουσιν οὔτε διαγελῶσι, λογιζόμενοι
[72, 5]	γεωργήσοντα· τόν γε μὴν ποιμένος	ἔχοντα	στολὴν ἴσασι καὶ τοῦτον ὅτι
[72, 5]	δέ τινα ἴδωσι τὸ σχῆμα	ἔχοντα	τὸ τοῦ φιλοσόφου, λογίζονται ὅτι
[72, 5]	τὴν αὐτὴν περὶ τῶν μεγίστων	ἔχοντας	διάνοιαν. οὐκοῦν προκαταλαμβάνουσιν αὐτοὶ λοιδοροῦντες
[72, 5]	αὑτοὺς ἀποδείξουσι σωφρονοῦντας καὶ νοῦν	ἔχοντας·	εἰ δὲ παραχωρήσουσιν, ὡς τούτων
[72, 10]	οὓς ἂν ἴδωσι παιδαγωγῶν σχῆμα	ἔχοντας	καὶ παρεσκευασμένους οὕτως ὡς ἐπιπλήξοντας
[72, 0]	τινας πίλους ἐπὶ ταῖς κεφαλαῖς	ἔχοντας,	ὡς νῦν τῶν Θρᾳκῶν τινες
[72, 0]	τούτων ἀτοπώτεροι εἰώθασιν ἐπιδημεῖν πτερὰ	ἔχοντες	ἐπὶ ταῖς κεφαλαῖς ὀρθά, ὥσπερ
[72, 5]	οἱ πλείους ὁμοίως πρὸς τοῦτο	ἔχουσι,	καὶ οὐδὲν αὐτοὺς ἡ ξυνήθεια
[72, 15]	δὲ νῦν μόνον τὰ πτερὰ	ἔχουσιν	ἐκείνης καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ
[72, 15]	ξυμβουλῇ. καὶ νῦν ἔτι οὕτως	ἔχουσιν,	ὡς δεινῆς καὶ σοφῆς οὔσης
[72, 5]	ἰδίᾳ δὲ παρ´ αὑτοῖς οὕτως	ἔχουσιν,	ὡς πάντας ἀθλίους ὄντας τοὺς
[72, 10]	χρησμῶν θειότερα, οὓς ἡ Πυθία	ἔχρα	καθίζουσα ἐπὶ τοῦ τρίποδος, ἐμπιμπλαμένη
[72, 5]	ὥστε ὑπ´ οὐδενὸς λυπούμενοι τούτων	ἐῶσιν	αὐτούς· ὅταν δέ τινα ἴδωσι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/01/2008